No menu items!
22.6 C
Sri Lanka
7 July,2025
Home Blog Page 81

දරුවන් හැදීම සැමරිය යුතු දෙයක් දඬුවම් දිය යුතු දෙයක් නෙවෙයි: ලෝක ශූර මලළ ක්‍රීඩිකා
ඇලිසන් ෆීලික්ස්

0

■ අමන්දිකා කුරේ

මලළ ක්‍රීඩිකාවක් ලෙස සිටියදී ගැබ් ගැනීම බොහෝ විට ‘මරණයේ හාදුව’ ලෙස ක්‍රීඩිකාවන් හඳුන්වනවා. එය තම ඔබේ මලළ ක්‍රීඩා දිවිය ඉක්මනින් අවසන් වන බවට ලකුණක් ලෙසයි ඔවුන් සලකන්නේ.


ඔලිම්පික් ශූර, ව්‍යවසායක සහ මවක් වන ඇලිසන් ෆීලික්ස් සිතන්නේ එය එසේ නොවිය යුතු බවටයි. ඇය තම හිටපු අනුග්‍රාහකයාගේ මාතෘ ප්‍රතිපත්තිය වෙනස් කිරීමට සටන් කරන අතරතුර පවුලක් ආරම්භ කළා. ගැබ්බරව සිටියදී තම අයිතිවාසිකම් වෙනුවෙන් සටන් වදින අතරම ක්‍රීඩා ජිවිතයේත් ජයග්‍රහණ විශාල සංඛ්‍යාවක් ලබා ගත් යකඩ ගැහැනියගේ කතාවයි මේ.


‘2018 වසරේ අඳුරු ඔක්තෝබර් උදෑසනක මගේ වෘත්තීය ජීවිතයේ බිහිසුණුම අවස්ථාවන්ගෙන් එකක් ආරම්භ වුණා. මම වෘත්තීය මලළ ක්‍රීඩිකාවක්. මගේ පුහුණු කාලසටහන ඉතා විශාල එකක්. සතියකට දින හයක්, දිනකට පැය පහක්. ඒ තරම් එය දීර්ඝයි. ඒ වුණත් මම කවදාවත් රාත්‍රියේ හෝ අඳුර පවතින පාන්දර වෙලාවේ පුහුණු වෙන්නේ නෑ. නමුත් මේ දවසේ, විශේෂ භීතියක් මාව හිරු එළිය වැටෙන්නටත් පෙර පිටතට ගෙන ආවා. ඒ භීතිය මම රකිමින් සිටි රහසක් කවුරුන් හෝ සොයා ගනීවි යන බිය. මම මාස හයක ගැබිනියක්. මම ගැබ්ගෙන සිටි නිසා මා තුළ වැඩෙන ජීවිතය කිසිවෙකුට නොපෙනෙන ලෙස අඳුරේ පුහුණු වීමට තරම් මම බියවුණා. රසිකයෙක් හෝ කවුරු හරි ඡායාරූපයක් පළ කළහොත්, මගේ අනුග්‍රාහකයා මා සමඟ වැඩ කිරීම ගැන ඔවුන්ගේ අදහස වහාම වෙනස් කරයි යැයි මම බිය වුණා. මාතෘත්වය සහ තරගකාරී මලළ ක්‍රීඩිකාවක් වීම යන දෙකෙන් එකක් තෝරා ගැනීමට මට බල කෙරෙනු ඇතැයි මම බියවුණා. මම ගොඩක් මහන්සි වෙලා ගොඩනගාගත් වෘත්තිය ඒ විදියටම නැති වෙයි කියලා මට බය හිතුණා.


හය වතාවක් ඔලිම්පික් ශූරියක, 16 වතාවක් ලෝක ශූරියක, ලෝක වාර්තා හිමිකාරියක, දරුවෙකු ලැබීම තරම් ස්වාභාවික දෙයක් කිරීමෙන් තම වෘත්තීය ජීවිතය අවසන් විය හැකි යැයි සිතන්නේ කෙසේද?


ක්‍රීඩිකාවක් ධාවන පථයේදී ගැබ් ගැනීම ‘මරණයේ හාදුව’ ලෙස හඳුන්වනවා. එමෙන්ම බොහෝ වෘත්තීන්හි යෙදෙන කාන්තාවන්ට මෙන්ම ක්‍රීඩිකාවන්ටත් එය බොහෝ බියකින් සලිත වන කාරණයක්. මම අවුරුදු 19 සිට මම ගරු කරන කාන්තාවන් සහ මගේ කණ්ඩායමේ සගයන් ගැබ්ගැනීම් සඟවන ආකාරය මම බලා සිට තිබෙනවා. එවැනි කාන්තාවන්ට තම සෞඛ්‍යය ගැන අවධානය යොමු කරනවාද නැතිනම් ක්‍රීඩාවට නැවත යොමු වෙනවාද යන්න තීරණය කිරීම වැනි බරපතළ තීරණ ගැනීමට සිදුවූ අවස්ථා මම දැක තිබෙනවා.


ඔබගෙන් සමහරෙකු සිතන්නේ කුමක්දැයි මම දන්නවා. අපි හැමෝම තෝරා ගන්නේ ගැබ් ගන්න නේද? ධාවන පථයේ ජයග්‍රහණය නොකළ ක්‍රීඩකයෙකුට ගෙවීමට අනුග්‍රාහකයෙකුට අවශ්‍ය නැතිනම්, එය ගනුදෙනුවේ කොටසක් පමණයි, හරිද? මට හිතුණේ ඒ ගනුදෙනුව වංචා සහගතයි කියලා. ක්‍රීඩා සමාගම් කාන්තාවන්ට ඕනෑම දෙයක් කළහැකි බව පැවසීමට කැමතියි. ඔවුන්ට සියල්ල කළ හැකියි. ඔවුන්ට ඕනෑම කෙනෙක් විය හැකියි. අපි හැමෝම ඒ ආස්වාදජනක දැන්වීම් දැකලා තියෙනවා. මට මතකයි 2010 දී නයික් සමාගමේ නායකත්වය මුණගැසුණා. ඔවුන් මට කාන්තාවන්ගෙන් ලෝකයට සිදුවන බලපෑම ගැන කියවෙන වැඩසටහනකට අනුග්‍රාහකත්වය ලබා දුන්නා. එම සමාගමෙන් ලොව පුරා සමාජය වැඩිදියුණු කිරීමේ අරමුණක් ලෙස නව යොවුන් වියේ ගැහැනු ළමයින්ව දිරිගන්වන වැඩසටහන් ප්‍රවර්ධනය කළා. ඔවුන් පැවසුවේ ඔවුන් කාන්තාවන් සහ ගැහැනු ළමයින් විශ්වාස කරන බවයි. ඒ වගේම ඔවුන් කියූ ආකාරයට මම නයික් හා සම්බන්ධ වුණොත් මට ඔවුන්ව බලගන්වන්න පුළුවන්. ඒ වගේම මම ඒක විශ්වාස කළා. නමුත් අනුමාන කළේ කුමක් ද?


ඒ වගේම කාන්තාවන් දරුවන් හදන කාලයේ දරුවන් ලැබීම සැමරිය යුතු දෙයක් මිස දඬුවම් නොකළ යුතු දෙයක් ලෙසයි මම විශ්වාස කළේ. එය සාමාන්‍ය, වෘත්තීය, මලළ ක්‍රීඩා වෘත්තිකයෙකුගේ කොටසක් විය යුතුයි. එමෙන්ම සෑම ක්ෂේත්‍රයකම සිටින කාන්තාවන්ට තමන් ආදරය කරන දේ කරන්න ඡායාරූපවලට හසු නොවී පුහුණු වෙන්න, අලුයම 4ට අඳුරේ ගැබ් ගැනීමක් සඟවා ගැනීමේ අවශ්‍යතාව කිසි විටෙකත් දැනිය යුතු නෑ. පවුලක් ආරම්භ කිරීමට මම ගත් තීරණයේ ප්‍රතිවිපාක සමඟ මගේ මනස වේගයෙන් දිවගියා. මම ඒ වන විටත් නයික් සමඟ නැවත සාකච්ඡා කිරීමේ දුෂ්කර කාල පරිච්ඡේදයක් පසුකරමින් සිටියේ. ඔවුන් දැනටමත් මා කලින් ලැබූ අනුග්‍රහයට වඩා සියයට 70ක් අඩුවෙන් මට ගෙවමින් සිටියේ. ඒ ඔවුන් දරුවා ගැන දැනගැනීමටත් පෙරයි. ඒ නිසා මම මගේ ගැබ් ගැනීම ගැන ඔවුන්ට පැවසුවාට පසු නව කොන්ත්‍රාත්තුවේ ඒ පිළිබඳව අලුතෙන් වගන්තියක් ඉල්ලා සිටින්න කටයුතු කළා. ඔවුන් මගේ දරුවා උපත ලබා මාස 12ක් ගතවන තෙක් මගේ වැටුප අඩු කරන්නේ නැති බවට එයින් කියැවුණා. නමුත්? ‘නමුත්’ කියා කොන්දේසියක් තිබෙන බව ඔබ දැන සිටියා නේද? ඔව්, ඒ කොන්දේසිය අදාළ වුණේ මට පමණයි. ඔවුන්ගේ අනුග්‍රහය ලබන සියලුම ක්‍රීඩිකාවන්ට එම ආරක්ෂාව ලබාදීමට ඔවුන් සූදානම් වුණේ නෑ.


දින කිහිපයකට පසු මගේ නියෝජිතයා මට කතා කළා. කාන්තා ලෝක කුසලානයේ වෙළෙඳ දැන්වීමකට මාව යොදාගන්න නයික් සමාගමට අවශ්‍ය වුණා. මට විශ්වාස කරන්න බැරි වුණා. නයික් සමාගමට අවශ්‍ය වූයේ මා පෙර සිටි කොන්ත්‍රාත්තුවේ ආකාරයට මගෙන් වැඩ ගැනීමටයි. එනම් මම ගැබිණියක් වීමට පෙර සිටි තත්වයෙන් එකඟ වූ කොන්දේසි අනුව වැඩ කිරීමටයි. එලෙස ගැබිණියක් වන මාව යොදාගනිමින් ම කාන්තාවන්ට සහ ගැහැනු ළමයින්ට ඕනෑම දෙයක් කළ හැකි බව පවසන දැන්වීම් ප්‍රචාරණයටයි. මම කළ යුතු දේ මම දැන සිටියා. මට ඉවත් විය යුතු බව මම දැනසිටියා. මම ඒකට බයයි කියලා මම දැනගෙන සිටියා. නමුත් මම කොහොම හරි ඒක කළා. මම නයික් සමාගමේ මාතෘ ප්‍රතිපත්තිය ගැන ‘ද නිව් යෝර්ක් ටයිම්ස්’හි ප්‍රකාශයක් පළකළා. මගේ සගයන් සහ මම ඒ සඳහා සටන් කළා. දැන්, නයික් සමාගම විසින් මාස දහඅටක මාතෘ ආරක්ෂාවක් ලබා දෙන අතර, අල්ට්‍රා, නූන්, බ්‍රක්ස් සහ ඔඹර්ට්‍රන් වැනි අනෙකුත් අනුග්‍රාහකයින් ද මේ ගැන අවධානය යොමු කළා. ඔවුන් අනුග්‍රහය ලබමින් සිටින පවුල් ආරම්භ කරන ක්‍රීඩිකාවන් සඳහා ඔවුන්ගේ නව ඇපකර ප්‍රකාශ කළා.
පසුකාලීනව නයික් සමාගම විසින් ජාත්‍යන්තර ඔලිම්පික් කමිටුවේ ළමා ආරක්ෂණ ප්‍රතිපත්තියට අභියෝග කිරීමට මට උදව් කළා. අපි එක්ව ක්‍රීඩිකාවන් ධාවන තරගවලට යන විට ළමා රැකවරණය කිරීම සඳහා ඩොලර් 200,000ක් රැස් කළා. මොකද කාන්තාවන්ට දරුවෝ ඉන්නවා. තරගයක් පටන් ගත්තාම මේ ළමයි අතුරුදහන් වෙන්නේ නැහැ. මම මගේ දරුවා ඉපදිලා අවුරුදු දෙකකට පස්සේ ඔලිම්පික් උළෙලට ආවා. මම රන් පදක්කමක් සහ ලෝකඩ පදක්කමක් දිනුවා.


මගේ දුව බලා සිටියදී, එම ජයග්‍රහණයත් සමග වැඩිම ජාත්‍යන්තර ජයග්‍රහණ හිමි ඇමරිකානු ක්‍රීඩිකාව බවට මම පත්වුණා.


අප සෑම කෙනෙකුටම ඉටු කිරීමට කාර්යභාරයක් තිබෙනවා. ඔබ වෙනුවෙන් හෝ අන් අය වෙනුවෙන් වෙනසක් ඇති කිරීමට ඔබ ඔලිම්පික් ක්‍රීඩකයෙකු විය යුතු නෑ. මගේ කතාව අසන සෑම කෙනෙකුටම තමන් ගැනම අවිනිශ්චිතභාවයන් තිබිය හැකියි. එය සාමාන්‍යයෙන් සිදුවන්නේ ඔබ ඉදිරි මාවත නොපෙනෙන විට බියෙන් සිටින අවස්ථාවන්හිදී. මගේම අත්දැකීම අනුව, එය භයානක තීරණයක් විය හැකියි. නමුත් එය ඔබේ පළමු ඉඟිය වනු ඇති. භීතියට පත්වීමේ හැඟීම, වෙනසක් ඇති කිරීමට ඔබේ ආරාධනයයි. ඔබ එම හැඟීම් පිළිගත යුතුයි. ඔබ ඒවාට නිර්භීත විය යුතුයි. ඉදිරියට යාමට සටන් කළ යුතුයි. එය පහසු නෑ. ඔබ බිය වෙයි. ඔබේ හඬ වෙව්ලයි. නමුත් ඔබ ‘වෙනසක්’ කළ යුතුමයි.■

අරගල මාවතේ ආදර පා ගමන

0

■ තිඹිරියාගම බණ්ඩාර

නිකවැරටිය සංඝබෝධි විදුහලේ ගුරුවරයකු වන අශෝක චන්ද්‍රසේකර කිලෝ මීටර් 142ක දුරගෙවා අගනුවරට පා ගමනක යෙදීම ආන්දෝලනයකට තුඩු දුන්නේ ය. ඒ ගමනට දින පහක් ගත විය. අගනුවර දක්වා පැමිණි ගමනෙහි දී මග දෙපස ජනතාව ඔහු සහ ඔහු සමග ගිය හිතවතුන්ට විවිධ අයුරින් සහාය දුන්නේ ය. ආශීර්වාද කළේ ය. ඉන්ධන අර්බුදය හමුවේ තම වෘත්තීය ජීවිතයට ඇති වී තිබෙන දුෂ්කරතා පිළිබඳ බලධාරීන් දැනුවත් කිරීම ඔහුගේ අභිලාෂය ලෙස කිව හැකි වුව ද එය ඔහුගේ පුද්ගලික ගැටලු‍වක් නොව ගුරුවරුන් ද ඇතුළු සමස්ත රාජ්‍ය සේවකයන් මුහුණ දෙන ගැටලු‍වක් බව ඔහු විවෘත ව ප්‍රකාශ කළේ ය. ඒ කරුණු ඇතුළත් සන්දේශයක් අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරයාට බාර දීමෙන් නොනැවතී ගාලු‍ මුවදොර අරගල බිම වෙත ගොස් පාලකයන්ට විරෝධය පෑමට ද ඔහු කටයුතු කළේ ය.


එහෙයින් ඔහු විසින් ඉටු කරන ලද්දේ සමාජ වගකීමකි.


අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයේ ලේකම්වරයාට බාර දුන් ලිපිය මෙසේ ය.


ඉන්ධන අර්බුදය හමුවේ අධ්‍යාපන වෘත්තිකයන් හා පාසල් සිසුන් මුහුණ දෙන ගැටලු‍
මහතාණනි!


ඉන්ධන මිල අසීමිත ලෙස ඉහළ යෑම හේතුවෙන් අධ්‍යාපන වෘත්තිකයෝ ගැටලු‍ රැසකට මුහුණ දී සිටිති.

  1. ඉන්ධන පෝලිම්වල සිටීම නිසා දිනපතා සේවයට වාර්තා කිරීම දුෂ්කර වීම
  2. වැටුපෙන් වැඩි ප්‍රතිශතයක් ඉන්ධනවලට වැය කිරීම නිසා ආර්ථිකය දුබල වීම
  3. පාසල් බස් රථ හා අනෙකුත් ප්‍රවාහන ගැටලු‍ නිසා දරුවන්ට අධ්‍යාපන වරප්‍රසාද අහිමි වීම
  4. සේවයට වාර්තා කිරීමේ ගැටලු‍ නිසා රාජකාරි ලේඛන සම්පූර්ණ කරන්නට යෑමේ දී ඇති වන දුෂ්කරතා ඉගැන්වීමේ කටයුත්තට බාධාවක් වීම
  5. පවතින දුෂ්කර තත්වයට සමගාමී ව නිවාඩු සීමා අත්සන් ලේඛන කොන්දේසි යාවත්කාලීන නොවීම
  6. පවතින තත්වය නිසා ගැන්වීමේ ක්‍රියාවලියට ඇති වී තිබෙන බාධා පිළිබඳ සැලකිලිමත් නොවීම
    ඉහත තත්වයන් නිසා අධ්‍යාපන වෘත්තිකයන් හා දරුවන් මානසික පීඩාවන්ට ගොදුරු ව සිටීම අධ්‍යාපනය අඩාළ වීමට බලපායි. මේ පිළිබඳ ව සලකා බලා පහති සඳහන් කරුණු පිළිබඳ සැලකිලිමත් වන්නේ නම් මැනවි.
    යෝජනා
  7. ගුරුවරුන්ට ඉන්ධන සහනාධාරයක් ලබා දෙන මෙන් රජයෙන් ඉල්ලා සිටීම
  8. ගුරුවරුන් හා සිසුන් ළඟ ම පාසලට අනුයුක්ත කිරීම
  9. නිසි පරිදි සේවයට වාර්තා කිරීමේ දුෂ්කරතා සැලකිල්ලට ගෙන අත්සන් කිරීම සහ නිවාඩු පිළිබඳ සහන ක්‍රමයක් අනුගමනය කිරීම
  10. පාසලේ කටයුතුවලට සිසුන්ගෙන් මුදල් අය කිරීම අත්හිටුවීම
  11. ඉගැන්වීමේ කටයුතුවලට බාධාවක් ව පවතින විශ්ලේෂණ වාර්තා සකස් කිරීම යනාදි කටයුතුවලින් ගුරුවරුන් නිදහස් කිරීම.
    මේ කරුණු ගැන ඔබගේ අවධානය යොමුකර සුදුසු පියවර ගන්නා මෙන් ඉල්ලමි.
    මීට, සේවා ලැදි, සී.ඒ.එච්.එම්. අශෝක චන්ද්‍රසේකර
    මේ ලිපිය බාර දුන් අවස්ථාවෙහි ඔහුට දිරි පිණිස ගුරු, විදුහල්පති වෘත්තිය සමිති රැසක් නියෝජනය කරමින් විශාල පිරිසක් පැමිණියෝ ය.
    අශෝක චන්ද්‍රසේකර අවුලේගම සිට අගනුවර දක්වා පැමිණි ගමන අතිශය දුෂ්කර එකකි. ඊට හේතුව අධික අව් රශ්මිය හා වැස්සට ගොදුරු වීම නිසා වරින්වර සෞඛ්‍ය ගැටලු‍ ද ඇති වීම ය. එහෙත් ඔහු දිරිමත් ව තම ගමන ගියේ ය. මෙවැනි සිදුවීමක් මීට පෙර අප අසා නැත.
    ජෙහාන් අප්පුහාමි කලාකරුවා පාස්කු ප්‍රහාරයට යුක්තිය ඉල්ලා ගාලු‍ මුවදොර දක්වා පැමිණි දුෂ්කර ගමන මහත් සමාජ කම්පනයක් ඇති කළේ ය. අශෝකගේ පා ගමන ද ඊට නොදෙවෙනි ය.
    මේ වනාහි එක්තරා ආත්ම පරිත්‍යාගයකි. එය සමාජ යහපත වෙනුවෙනි. මෙවැනි පුද්ගලයෝ විරල වෙත්.
    ආයතන සම්ප්‍රදායන් සහ රෙගුලාසි මායිම් නොකර මේ කරන ලද කැපවීම මුළු මහත් රාජ්‍ය සේවයට ම අරුණු දහරකි.
    අශෝකගේ පා ගමන ගැන මිගාර බමුණුසිංහ කවියා ලියූ පබඳකින් මේ සටහන නිමා කරමි.
    සිඳ බිඳ වැටෙනු දකිමින් ජීවන විමන
    කරගස් වැවේ සුළඟකි කොළඹට හමන
    මොරාල් කොහෙන් ගෙන ආවද ඔය පමණ
    රත් වූ මාවතේ ආදර පා ගමන■

එක දෙයයි කියන්නේ..ආදරෙයි! කිලෝමීටර් 40ක් කුරුසය කරගහගෙන ආ ජෙහාන් අප්පුහාමි

මේ හැමදේම අපටනේ අයිති. රටක ඉපදුණා නම් අපිට අයිති බිමනේ මේක.

ජෙහාන්, දවස් හතරක් තිස්සේ කුරුසයක් කරේ තියාගෙන කිලෝමීටර් හතලිහක් ඇවිද්දා. කටුවාපිටියේ පල්ලියෙ ඉඳලා කොළඹ කොච්චිකඩේටත් එතැනින් ගෝල්ෆේස් එකටත් කුරුසෙ කර තියාගෙන ඔබ ආවා. මේ පෙළඹවීම එන්නේ කොහෙන්ද කියන්න පුළුවන්ද?


පාස්කු දින ප්‍රහාරය ජීවිතේට මට බලපෑවේ මම කතෝලිකයෙක් නිසා. හලාවත පාස්කු නාට්‍යයේ මම ජීසස්ට ඇක්ට් කරනවා. අන්තිමට මම ඇක්ට් කළේ කෝට්ටේ පාස්කු නාට්‍යයේ. ජීසස්ගෙ චරිතය මගේ ජීවිතේටත් ලේසි පාසු චරිතයක් නෙවෙයි.


මගේ යාළු මලිත් පීරිස් මට කිව්වා උඹ ජීසස්ට ඇක්ට් කරනවා නේද, ඇයි උඹට බැරි මේ පාස්කු දින ප්‍රහාරය වෙනුවෙන් එළියට බහින්න කියලා. මම කිව්වා මටත් බහින්න ඕනෑ කියලා.
එහෙනම් අපි මෙහෙම කරමු මචං කියලා එයා මට යෝජනා කළා. නමුත් මං කොහොමත් හිතාගෙන හිටියේ, පාස්කු ප්‍රශ්නෙට උත්තර නොදුන්නොත් මම මොකක් හරි දෙයක් කරනවා කියලා. ඒ යෝජනාවේ සහ මම හිතපු දේ ප්‍රතිඵලයක් හැටියට තමයි මම කුරුසියක් අරගෙන කටුවාපිටියෙ ඉඳලා මෙහාට ආවේ.

සංකේතාත්මක විදියට ඒක පාස්කු දින ප්‍රහාරය පිළිබඳ බිය, සංවේදනාව, පසුතැවිල්ල හා යුක්තිය ඉටු නොවීම ගැන කෝපය තිබෙන රටේ හැම කෙනකුගේම බර ඔබ තනියෙන් කරගහගෙන ආවා වගේ දෙයක්නේ. ඒක කොහොමද ඔබට දැනුණේ?


මම විස්වාස කරනවා මේ රට වෙනස් කරන්න පුළුවන් සංස්කෘතික මිනිහෙක්ට කියන එක. අපි ඉන්නේ සංස්කෘතික අරගලයකනේ. මේ රටේ තියෙන්නේ සංස්කෘතික මිනිසෙක් නැති ප්‍රශ්නයක්නේ. අරගළ භූමියේ දී මිනිස්සු සංස්කෘතිකයි කියන එක හොඳටම පේනවා. මම ආගමක් එක්ක ඔට්ටු වෙන මිනිහෙක් නෙවෙයි. ජාතියක්, භාෂාවක් එක්ක ඔට්ටු වෙන මිනිහෙක් නෙවෙයි. නළුවෙක් කියලා මහා ලොකුවට හිතාගෙන ඉන්න මිනිහෙකුත් නෙවෙයි. කතෝලික කියලා මහා ලොකුවට හිතාගෙන ඉන්න මිනිහෙකුත් නෙවෙයි. නමුත් අපිට ඕන සංස්කෘතික ජීවිතයක්. ඒ පොයින්ට් එකට මම සංස්කෘතිකව වැඩ කරනවා ඇරෙන්න මට වෙන කරන්න දෙයක් නෑ.


මං දෙවියො විස්වාස කරන්නේ නෑ. හැබැයි මං ජීසස් විස්වාස කරනවා. එයා කළේත් මේ අරගලයම තමයි. මේ මොහොතේ මට පුළුවන් විදියට මට පුළුවන් ප්‍රමාණයට කළේත් ඒ අරගලයම තමයි.

කිලෝමීටර් 40ක් ඔබ පයින් ඇවිදිනවා. මිනිස්සුන්ගේ ප්‍රතිචාර, මිනිස්සු ඔයාගේ මැදිහත්වීම ගැන දැකපු විදිය ආදිය ගැන මොකක්ද ඔයාගේ අදහස?


දේශපාලන පක්‍ෂයක්වත් වෙන සංවිධානයක්වත් සම්බන්ධ නොවිච්ච වැඩක් මේක. අපි කීප දෙනෙක් තමයි පිටත්වුණේ කටුවාපිටියෙන්. මගේ යාළුවො කීප දෙනෙක් එක්ක මගේ දරුවො සහ බිරිඳ එක්ක තමයි පිටත්වුණේ. ඒකෙදි ගිහි බෞද්ධයො, හාමුදුරුවරු, මුස්ලිම් අය, හැම තිස්සේම ළඟට ඇවිල්ලා ඔළුව අතගාලා, එක දෙයයි කියන්නේ. ‘ආදරෙයිෟ’ කියලා විතරයි කියන්නේ. මට කෑගහලා අඬන්න පුළුවන් සමහර තැන්වලදි. ඒත් අඬන්න බෑ, ඇඬුවත් මට මහන්සි වෙනවා. කෑගහලා අඬන්න හිතෙනවා ඒ මිනිස්සුන්ගේ ආදරේ වෙනුවෙන්, මුන් මොකක්ද මේ රටට කළේ කියලා. මම දන්නවා මම එහෙම ඇඬුවොත් මට පට්ට මහන්සියි. දවස් හතරකින් ඔය ආපු ගමන දවස් දහයකින්වත් ඉවර කරගන්න වෙන්නේ නැහැ එහෙමනම්. සෙරෙප්පු දෙකක්වත් නැතුවයි මම ආවේ. පාරට වතුර දාපු මිනිස්සු, මට වතුර ටිකක් දීපු මිනිස්සු, ඔළුව අතගාපු මිනිස්සු, කෑගහපු මිනිස්සු… ආදරෙයිෟ එච්චරයි. ඒක මේ රට ඇතුළෙ තියෙනවා කියලා දැනගත්තා.

සංස්කෘතික මිනිසෙක් හැදීම දැන් අපි සමාජයක් හැටියට වැටිලා ඉන්න මේ තැනින් ගොඩඑන්න මොන විදියට දායක වෙයි කියලාද ඔබ හිතන්නේ?


මෙහෙමයි, මුං ඇවිල්ලා තක්කඩිනේ. මේ වෙලාවේ මේ මජර දේශපාලනය ඇතුළේ මුං ඇවිල්ල තක්කඩි ගේම් එකක්නේ ගහන්නේ. මුන්ට ඕන මේකට කෙළවන්නනේ. බලය තියාගන්න උං ඕනම දෙයක් කරන ජාතියක්. මරන්න ඕන නං මරනවා. මුංට වෙන වැඩක් කරන්න බෑ. බලය තියාගන්න මිනී මරන ගැන්සියක්නේ මේක. ලංකාව පිළිගන්නවා නම් මම ආටිස්ට් කෙනෙක් කියලා, තව ආටිස්ට්ලා ඇතිනේ. අපිට තව තවත් මිනිස්සුන්ව දැනුවත් කරන්න සංස්කෘතික ක්‍රියාකාරකම් ගොඩක් කරන්න තියෙනවා. ඒක තනියෙං කරන්න පුළුවන් දෙයක් නෙවෙයිනේ. හැම ආටිස්ට් කෙනකුගේම වගකීම තමයි මේ සංස්කෘතික මොහොත, සංස්කෘතික වටිනාකම අපි කොහොමද හදන්නේ කියන එක. තව තව තව තව හැම ක්‍ෂෙත්‍රයකම, චිත්‍ර අඳින මිනිස්සු, රඟපාන මිනිස්සු, අධ්‍යක්‍ෂවරු ඇතුළු මේ හැමෝම මේකට කොහොමද මැදිහත්වීම කරන්නෙ? මේ මොහොත අපිට ගිලිහුණොත් තව අවුරුදු හැටකටවත් අපිට මේක ගන්න වෙන්නේ නැහැ. මුං මේ මැච් එකම ගහනවා. ඒක හින්දා අපේ දායකත්වය මොන විදියටද දෙන්න පුළුවන්, මේ අරගළ භූමිය හරහා, ප්‍රාදේශීය මට්ටමෙන්, නගර මට්ටමෙන් මේ අරගළ භූමිය දිගටම පවත්වාගෙන යන්න ඕනේ.


මේ හැමදේම අපටනේ අයිති. රටක ඉපදුණා නම් අපිට අයිති බිමනේ මේක. ඒ බිම අපට අයිති නොවෙන තාක් කල් කෑල්ලෙන් කෑල්ල උන්ට විකුණන්න පුළුවන් නම් උන් කවුද? අපි කවුද එතකොට? රටක් වෙනස් කරන්න ඉස්සෙල්ලා අපි වෙනස් වෙන්න එපැයි. මම වෙනස් වෙන්න එපැයි. මම වෙනස් වෙන්නේ නැතුව අනුන් වෙනස් කරන්න පුළුවන්ද? මං වෙනස් වුණාට පස්සේ රට වෙනස් කරනවා කියන එක මහ ලොකු දෙයක් නෙවෙයි.

ඔබ දීර්ඝ කාලයක් තිස්සේ රඟපානවා, නාට්‍ය කරනවා, ලියනවා, සඟරා කරනවා. කතා කරනවා. පාගමන් යනවා. සමාජ ක්‍රියාකාරිකයකු හැටියට වැඩ කරනවා. අපිට තියෙන ප්‍රශ්නය තමයි, අපි කියනවා කියනවා, සමාජයට මේක දැනනෙවාද කියන එක. මොකක්ද ඔබ හිතන්නේ?


නාට්‍ය කලාවේ තියෙනවා පොඩි කතාවක්. මම ඇක්ට් කරනවා නම්, මට දැනෙන්නේ නැතුව අනුන්ට දනවන්න බැහැ. ඕඩියන්ස් එකට දනවන්න බැහැ. ඉස්සෙල්ලාම මට දැනෙන්න ඕන. මට දැනුණා නම් ඕඩියන්ස් එකට දැනෙනවා. කුරුසිය කරේ ගහගෙන මම ගියේ මට දැනිලා. මං බොරුවට ගියට ගමනක්, මට කවුරුත් බලකළ නිසා ගිය ගමනක් නෙවෙයිනේ. සල්ලිවලට ගිය ගමනකුත් නෙවෙයි. යාළුවො කීප දෙනෙක් මට කුරුසෙ හදාගන්න සල්ලි දීලා,

බේකරියෙන් කුරුසෙ හදාගෙන ගිය ගමනක්නේ මේක. මිනිහෙකුට ඇත්තට යමක් කියන්න පුළුවන්. බොරු කළ ගමන් මිනිසුන්ට තේරෙනවා මේ බොරුව කරන්නේ කියලා.


අපි මේක පෙරළන්න හරි, වෙනස් කරන්න හරි, ගෝටා යවන්න හරි, රාජපක්‍ෂ ෆැමලි එක අතුගාන්න හරි ඔය ඕන එකකට ඉස්සෙල්ලා ඒක මගේ පපුවට දැනෙන්න ඕන දෙයක්. තමන්ගේ පපුවට. එහෙම දැනිච්ච පපුවවල් තේරුම් ගන්න මිනිස්සු කොට්ඨාසයක් ඉන්නවා කියලා මට විශ්වාස වුණා මේ ගමනේදී. මට දැනිලා මම ඒ අනුව වැඩ කරනවා නම් මේක පෙරළනවා කියන එක නතිං. මිනිස්සු එහෙම මෝඩ නැහැ. මිනිස්සුන්ට හරියට ආමන්ත්‍රණය කළා නම් ඒක හරියට වැඩ කරනවා. මං හිතනවා ඔය ගමනේදි මම හරියට ආමන්ත්‍රණය කළා කියලා. මේක මට දැනිච්ච දේ. කුරුසයක් කරගහන්න මට හයියක් තියෙනවා.

ඔබ පෙනීසිටියේ මේ පාස්කු දින ප්‍රහාරයෙන් යුක්තිය අහිමිවෙච්ච මිනිස්සු වෙනුවෙන්. ඒ වගේම පහුගිය අවුරුදු තිහක හතළිහක කාලය ඇතුළත ලංකාවේ හතරදිබ්බාගෙම, දකුණෙ, උතුර නැගනෙහිර හැම තැනම මිනිසුන්ට යුක්තිය අහිමි වෙලා තියෙනවා. අද වෙනකං ඒක ඉෂ්ට කරගන්න බැරි වෙලා තියෙනවා. ඔබ එක ප්‍රකාශනයක් කළා දවස් හරක් තිස්සේ කුරුසෙ කරගහගෙන ඇවිල්ලා. යුක්තිය ඉල්ලන මේ මිනිස්සුන්ට මොනවද කියන්න තියෙන්නේ?


අපි කාටවත් වැරදි කරලා නෑනේ. අපි හැමදාම මිනිස්සු එක්ක හොඳින් ඉන්න හදන්නේ. අපිට ඕන සාමයෙන් ඉන්න. අපිට ඕන එකමුතු වෙලා වැඩ කරන්න. දැන් මේකට කෙළවන්නේ කවුද? මේ ඉන්න පාලකයොනේ. මේ විනාස වෙන හැම තත්පරයකටම වගකියන්න ඕන මේ පාලකයෝ. ගතවෙන හැම මොහොතකටම, තරුණයෙක් රස්තියාදු වෙන හැම මොහොතකටම, තාත්තා කෙනෙක් අම්මා කෙනෙක් දරුවෙක් නොකා ඉන්නවා නම්, බස්වල රස්තියාදු වෙනවා නම්, බස් එකක් එනකං පැය ගානක් බලා ඉන්නවා නම්, මේ හැම දේටම වගකියන්න ඕන මේ පාලකයො.


මට කියන්න තියෙන්නේ මෙච්චරයි. යුක්තියක් අපිට ඕන. යුද්දයක් අපේ ඇස් පනාපිට දැක්ක පරම්පරාවක් මම. හැත්තෑඑක කැරැල්ල ගැන අත්දැකීමක් මට නෑ. අසූඅට අසූනවය ගැන එහෙම ලොකු අත්දැකීමක් නැ. අසූතුනේ කළු ජූලිය ගැන එහෙම ලොකු අත්දැකීමක් නෑ. නමුත් ඒ ඔක්කොටම හරියන්න තිස් අවුරුදු යුද්දයක අවසාන මොහොත මම දැක්කානේ. සුදු කොඩියක් උස්සං ආපු මිනිස්සුන්ටත් වෙඩි තිබ්බ හැතිකරයක්නේ මේ. ඊටත් එහා මිනිස්සු මරද්දි කිරිබත් කාපු ජාතියක්නේ මේ. මනුස්ස ජීවිතයක් කියන්නේ කොච්චර උතුම් දෙයක්ද කියලා දන්නේ නැති ජාතියක්නේ මේ. මෙහේ මිලිටරි ආමි එක වෙන්නත් පුළුවන් අරහේ එල්ටීටීඊ එක වෙන්නත් පුළුවන්. මේ ඔක්කොම සිද්දවෙන්නේ පාලකයාට අනුරූපවනේ. එහෙං ප්‍රභාකරන් ඉන්නවා. මෙහෙං මහින්ද රාජපක්‍ෂ ඉන්නවා. එයා ඕඩර් දෙනවා සරත් ෆොන්සේකාට. සරත් ෆොන්සේකා ගහගෙන ගහගෙන යනවා. ඉතින් ඒගොල්ලො යුද වීරයො කියලා කියනවා.
තමන්ට දැනෙන තැනින් තමන් යුක්තිය ඉල්ලන එක තමන්ගේ දෙයක්. ඒ වෙනුවෙන් කෑගහන්න හරි, ඒ වෙනුවෙන් පෙනීහිටින්න හරි, ඒ වෙනුවෙන් දේවල් කරන්න හරි ඕන මිනිහෙකුට පුළුවන්. මෙච්චරයි මං කියන්නේ. අවුරුදු තිස්නවයක මට දැන් තේරිලා තියෙනවා, මට කිසිම තැනකින් පෞද්ගලිකව අසාධාරණයක් වෙලා නැහැ. නමුත් මේ රටෙන්, පාලනයෙන් මට ලොකු අසාධාරණයක් කෙරිලා තියෙනවා. මම ඒකට විරුද්ධව නැගී සිටිනවා. ඒකට මං වැඩ පටන් අරගෙන තියෙන්නේ දැන්. කුරුසෙ කරගහගෙන ආපු එක පළවෙනි විදිය විතරයි. තව දේවල් තියෙනවා, මම ඒවා කල්පනා කරනවා. එක එක විදියෙන් මම එන්න පුළුවන්. ඒ හින්දා ඒගොල්ලන්ට අපිත් එක්ක හැප්පෙන්න බැහැ. ඒගොල්ලො හැප්පුණේ වැරදි පරම්පරාවක් එක්ක.■

වන්නියලැත්තෝ: සුළඟ සමග නිසලව

0

■ සංහිතා පතිරණ

ඌරුවරිගේ වන්නියලැත්තෝ දඹාන ආදිවාසි සනුහරේ වර්තමාන නායකයා. ඔහුට නායකත්වය ලැබෙන්නේ ඌරුවරිගේ තිසාහාමි කියන අප්පියලැත්තන්ගෙන් හෙවත් ඔහුගේ පියාගෙන්.
‘මේ ඇත්තො නායකලැඇත්තො මන්දො වුණේ මේ ඇත්තන්ගෙ අප්පිලා ඇත්තො මියබට දමලා බිම්පොජ්ජේ ලාගච්චලා දිනපොජ්ජේ. අනූඅටමෙ වෙසක් මාස පොජ්ජෙ විසිනම වෙනිදා. මේ ඇත්තො කෝන පොජ්ජ විසිතුනමකට කිට්ටු තැනින් නායකලැත්තො හැටිමට රඳනවා. මේ ඇත්තන්ට තැනකින් කෝන පොජ්ජ හැත්තෑ හතරමක්. උපන්දිනේ හතලිස් හතේ හයමයි දාහතරවෙනිදා.’


වන්නියලැත්තො දැන් ජීවත්වෙන්නේ හුදෙකලාව. එහෙම නැත්නම් තනිකඩව.


‘මේ ඇත්තො කල්පනා තැන මන්දො කෙරුවෙ මේ ලෝකේ ඉපදුම් පොජ්ජ මන්දො වෙන්නෙ තනිම්ම. ඒ ඉපදුම් පොජ්ජ මන්දොවෙලා කාල මැච්චක් මංගච්චලා තරුණ කාලෙ මංගච්චනකොට දෙකමක් මන්දො වෙනවා. දෙකමක් මන්දො වෙලා ආයෙත් අර එකමකට සීමා තැන මන්දො වෙනවා. මේ තැන තමයි සොබාදර්මෙ.’


වන්නියලැත්තන්ගේ බිරිඳ මියගියේ වකුගඩු රෝගයකට ප්‍රතිකාර ලබමින් සිටියදී කොරෝනා වසංගතයට ගොදුරු වීමෙනි.


‘මේ ඇත්තන්නේ නෑනිලා ඇත්තන්ට මුල් තැනේ කාලගච්චෙ දෙදාසේ දහයටමෙ ඒ ඇත්තන්ට වකුගඩු ලෙඩපොජ්ජ මන්දො වුණා. ඒ ලෙඩපොජ්ජ මන්දො වුණාට පච්චෙ නුවර පෝරුගම් පොජ්ජෙ ඒ ඇත්තන්ට වකුගඩුවක් මන්දො කෙරුවා. ඒ වකුගඩුව ඇන්නොකැරව්වේ මේ ඇත්තන්ගෙ කැකුලි. කැකුලියො එකමයි ඉඳින්නේ. ඒ කැකුලි තමයි අම්මිලා ඇත්තන් ජීවත් කරවන්න මන්දො කෙරුවා කෝන පොජ්ජ එකලොහමක්. මංගච්චපු නමවෙනි මාසෙ හතරවෙනි දවස් පොජ්ජෙ තමයි මියබට දැම්මේ.’


ලෝකයේ විවිධ රටවල විසිර පැතිර සිටින ආදිවාසි ප්‍රජාවන්ගේ වර්තමාන නායකයන් නායිකාවන් මුහුණ දෙන ගණනාවක් තිබෙනවා. වැදගත්ම ප්‍රශ්නය නම්, තමන්ගේ සාම්ප්‍රදායික වාසභූමි අහිමිවීම. දෙවැන්න, සාම්ප්‍රදායික ජීවනෝපාය මාර්ග අහිමිවීම නිසා ප්‍රජාවට ඇතිවන දෛනික ජීවිතයේ ප්‍රශ්න. තුන්වැන්න, නවීන ලෝකයත් සමග තමන්ගේ ආදිවාසි ප්‍රජාව හාමුකර ගැනීමේ අභියෝගය. සිව්වැන්න, ආදිවාසි ප්‍රජාවේ සාමාජිකයන් ක්‍රමයෙන් තමන්ගේ අනන්‍යතාව අතහැර දමමින් විවෘත ලෝකයා සමග මුසුවීම. පස්වැන්න, පිටතින් එන ආර්ථික, සමාජීය සහ සංස්කෘතික අභියෝගයන්ට ආදිවාසි ජනසමූහයා ගොදුරු වීම වළක්වා ගැනීම.


අවසානයේ ආදිවාසි නායකයන්ට හිමි ඉරණම කුමක්ද? සුළඟට ගසාගෙන යන තම ප්‍රජාව දැක දැක සුළඟ මත නිසලව සිටීමද? ගසාගෙන යාමද?


වන්නියලැත්තන්ටත් මේ යථාර්ථයෙන් ගැලවෙන්නට පුවළුන්කමක් නැහැ.


‘මේ ඇත්තො ළා කැකුලා කාලමැච්චවල්වල මේ වගේ හැටිමක් නෙවෙයි තිබව්වේ. මේ ඇත්තො කතා දැම්මොත් මේ ඇත්තො ලෝක දෙකමක මන්දො වෙන මිනික්ගජ්ජෙක් කියලා ඒ කතා පොජ්ජ සම්පූර්ණයෙන්ම ඇත්තටමේ කතාපොජ්ජක්. එහෙම මේ ඇත්තො කතා දමන්නේ මේ ඇත්තො කැකුලමේ කාලමච්චවල්වල මේ තිබෙන පරිසරය නෙමෙයි ඒ කාලමැච්චෙ තිබව්වේ. දවල් කාලමැච්චෙ මේ වාගේ වෙලා පොජ්ජට කැලෑ පොජ්ජකට මංගැච්චුවොත් කැලෑ පොජ්ජේ ඇවිදුම් පොජ්ජ මන්දො කරන්න අමාරු තැනයි බිම් පොජ්ජට තිබෙන්නේ කළුව. ඉර පොජ්ජේ එළි පොජ්ජවත් බිම් පොජ්ජට මන්දොවෙන්නෙ කොදොයි. ඒ කාලමැච්චෙ මාමකැච්චක් මිනිග්ගජ්ජු ළඟටමේ සමගිය සමාදානය එකමුතුකම තිබව්වා. වැඩිහිටියලැත්තන්ට ගරු තැන මන්දො කරන හැටිම තිබව්වා. කැකුලො කැකුලියො අම්මිලඇත්තන්ට අප්පිලඇත්තන්ට ගරුතැන මන්දොකරන හැටිමක්, ඒ ඇත්තන් ඇදහුම් පොජ්ජ මන්දො කරන හැටිමක් තිබව්වා. අද දවස් පොජ්ජ මන්දො වෙනකොට මේ තැනවල් මාමකැච්චක් වෙනස් තැන මන්දොවෙලා තිබෙනවා. අම්මිලඇත්තෝ අප්පිලඇත්තො විඳින තැනමෙන් මේ ඇත්තෝ කොයිබකට හරි මංගච්චනවනම් අම්මිලඇත්තන්ට අප්පිලඇත්තන්ට වැඳුම් පොජ්ජ මන්දො කරලා ඒ ඇත්තන්ගෙන් අවසර පොජ්ජ මන්දො කරගෙන තමයි ඒ ගමන්පොජ්ජ මංගච්චන්නේ. කැලෑ පොජ්ජකට මංගච්චනකොට කැලෑ පොජ්ජට ඇතුල් තැන මන්දො වෙනකොට අතු පොජ්ජක් පටෑරලා තව රුකංපොජ්ජක එල්ලුම් පොජ්ජ මන්දො කරලා ඒ කැලෑ පොජ්ජට වැඳුම් පොජ්ජ මන්දො කරනවා. ඒ කැලෑ පොජ්ජෙන් අවසර මන්දො කරගන්නවා. අද දවස් පොජ්ජ මන්දො වෙනකොට ඒ මොන එකක්වත් කොදොයි.


අද දවස් පොජ්ජේ රුකුල් පොජ්ජට මන්දො කෙරුවාම දියුණුයි කියලා කතාදමන ලෝකේ අම්මිලඇත්තො අප්පිලාඇත්තො ගැන කතා දැම්මොත්, ඒ ඇත්තො රඳන්නේ වැඩිහිටි නිවාසෙ. මේ ඇත්තො දියුණුයි කියලා කතා දැම්මට මේ ඇත්තො ළඟ තියෙන්නෙ ලොකු තරගයක්. මේ තරගයේදි මේ ඇත්තන්ට මාමකැච්චක් එකමවල් අමතක වෙනවා. අම්මිලඇත්තෝ අප්පිලඇත්තො අමතක තැන මන්දො වෙනවා. චාරිත්‍ර වාරිත්‍ර අමතක තැන මන්දො වෙනවා. ජාතිය අමතක තැන මන්දො වෙනවා. රට අමතක තැන මන්දො වෙනවා. පරිසරය සොබාදහම මේ හැම එකමක්ම අමතක තැන මන්දො කරලා තමයි මේ තරඟයට මංගච්චන්නේ. ඉතින් මේ තරඟයට මංගච්චන්න මංගච්චන්න මිනිග්ගජ්ජුන්ට අර දියුණුවට වැඩි තැනින් එකතු තැනමක් වෙන්නේ ආසාවයි තණ්හාවයි වෛරයයි ක්‍රෝධයයි ඊර්ෂ්‍යාවයි.


ඇත්තතැනින්ම මේ ඇත්තො කැකුලා කාලමැච්චෙ ඇයිරුකුලට මන්දො කරපු ලෝකෙ නෙවෙයි අද දවස් පොජ්ජෙ තිබෙන්නේ. අද දවස්පොජ්ජෙ තියෙන්නෙ මහා හිත්ලාගන්න අමාරු තැනින් ලෝකපොජ්ජක්. එදා දවස් පොජ්ජේ කැකුලො කැකුලියන්ගේ ලජ්ජා බය කියන එකතම තිබව්වා. කැකුලියෙක් කෝමන්තන වටනකොට පය පොජ්ජෙ පිට පතුලට කෝමන්තන වටන්න ඕන. අත් පොජ්ජේ මේ තැනමට (මැණික් කටුවට) වැහුම් පොජ්ජ මන්දො වෙන්න උඩ තැනේ කෝමන්තන වටන්න ඕන. හැබැයි අද දවස් පොජ්ජේ ඇයිරුකුලට මන්දො කෙරුවොත් අම්මිලඇත්තො අප්පිලඇත්තො සහෝදරයලැඇත්තො ළඟ තැනේ නංගිලා ඇත්තෝ රඳන්නේ බාග තැනක් හෙලුවෙන්.


ඒ වෙනස් පොජ්ජ මන්දො වෙන්න මන්දො වෙන්න මාමකැච්චක් හිත් පොජ්ජට දුක් තැන මන්දො වෙනවා.’


වන්නියලැත්තන්ගේ විස්සෝපය කේන්ද්‍රගත වෙන්නේ තමන්ගේ ජනතාව, ක්‍රමයෙන් වෙනස්වීම ගැනයි. එහෙත් ඒ අදහස් තුළ පවා පෙනෙන්නේ ආදිවාසි නායකයා මුහුණ දෙන සංකීර්ණ සමාජ තත්වයන්. ඔහු කතාකරන්නේ තමන්ගේ ජනතාවගේ ඇඳුම් පැළඳුම් පවා වෙනස්වීම ගැන. එහෙත්, මුල්කාලීන ආදිවාසි ජනතාව ඇඳුම් ගැන දැක්වූ පිළිවෙත් නෙවෙයි අද ඔහුට ආරක්‍ෂා කරන්නට සිදු වී තිබෙන්නේ. සිංහල සහ දෙමළ ජනතාව සමග මිශ්‍රවීමෙන් තමන්ගේ ප්‍රජාව ලත් ඇඳුම් ගැන ප්‍රමිතීන්. අතේ මැණික්කටුව දක්වාත්, පයේ වළලුකර දක්වාත් ශරීරය වැසෙන සේ ඇඳීම ආදිවාසින්ගේ මුල් පිළිවෙත නෙවෙයි. එහෙත්, අද ආදිවාසි නායකයා දකින්නේ එය තමන්ගේ ප්‍රමිතිය හැටියටයි.


‘මේ කාලමැච්චෙ මන්දො වෙනකොට මේ ඇත්තන්ට මේ කැලෑව අහිමි තැන මන්දොවෙලා තියෙන්නේ. කැලෑව විතරක් නෙවෙයි මේ ඇත්තන්නේ චාරිත්‍ර වාරිත්‍ර අහිමි තැන මන්දො වෙලා තිබෙනවා. යාතු කර්ම අහිමි තැන මන්දො වෙලා තිබෙනවා. අසූතුනමේ කෝන පොජ්ජ මන්දො වෙනකකම්ම තැනමක් හරි ආරක්‍ෂා වෙලා තිබව්වා. අද දවස් පොජ්ජ මන්දො වෙනකොට මේ ඇත්තන්ගේ පරම්පරා පොජ්ජෙ සිරිත් පොජ්ජ විතරක් නෙවෙයි මේ පරම්පරාවත් විනාස තැනමට මංගච්චන්න මන්දොවෙලා තිබෙනවා. මොනම ජාතියක් හරි පරම්පරාවක් හරි ආරක්‍ෂා තැන මන්දො වෙන්න ජීවත්වෙන මන්දො වෙන්න ඕන. ජීවත් වෙන මන්දො වන්න නම් මොන එකාට වුණත් කැවිල්ලාන තිබෙන්ට ඕන. කැවිල්ලාන කොදොයි වෙනකොට ඒ ඇත්තො මංගච්චනවා පිට ගම් පොජ්ජවල්වලට කුලියෙ. රස්සා පොජ්ජවල්වලට මංගච්චනවා. පරම්පරාවේ චාරිත්‍රය තමයි අප්පිලඇත්තො කැකුලත් එක්ක කැලෑපොජ්ජට මංගච්චන එක. අද දවස් පොජ්ජෙ මන්දො වෙලා තියෙන්නේ කැකුලට එළිපොජ්ජට මංගච්චන්න. සංකර තැන මන්දො වෙච්ච සමාජයක් තමයි ඇයිරුකුලට මන්දො කරන්නේ.’
වන්නියලැත්තො අනෙක් හැම ආදිවාසි නායකයකු මෙන්ම තමන් වසන පරිසරය ගැන බෙහෙවින් කම්පාවෙනවා. එය රැකගැනීම වෙනුවෙන් සටන් කරනවා.


‘ඇත්තනෙන්ම මේ ඇත්තො දෙකමයි මේ ලෝක පොජ්ජෙම ගරුතැන මන්දො කරන්නේ. එකමෙක් තමයි සියටල්. අනිත් එකමෙ තමයි මේ ඇත්තන්ගෙ අප්පිලඇත්තො. මේ ඇත්තන්ගෙ අප්පිලඇත්තන්ට ලොකු තැනින් කරදර පොජ්ජ මන්දොකෙරුවා. ආණ්ඩු පොජ්ජෙන් කරදර පොජ්ජ මන්දොකෙරුවා. සමාජයෙන් කරදර පොජ්ජ මන්දොකෙරුවා. ඒ ඇත්තන්ට බැරියර් මන්දොකරුවා. මිනිග්ගජ්ජුන්ට මංගච්චන්න තහනම් පොජ්ජ මන්දොකෙරුවා. හොරෙක් කියලා කතා දැම්මා. මිනීමරුවෙක් කියලා කතා දැම්මා. මාතර එකමෙක් කියලා කතා දැම්මා. අප්පිලා ඇත්තො හිනා පොජ්ජ මන්දො වුණා මිනිග්ගජ්ජුන්ට කට පොජ්ජ තිබෙන්නෙ කතාදමන්න. මොන එකා මොන එක කතාදැම්මත් මේ ඇත්තො අද දවස් පොජ්ජේ පුච්ච කඩලා මියබට දැම්මත් මේ කැලෑ පොජ්ජෙන් එළිපොජ්ජට මංගච්චන්නේ කොදොයි. අප්පිලඇත්තෝ ජීවත්වෙන මන්දො වුණේ මේ කැලෑ පොජ්ජෙ. ඒ තැනමට තමයි කතා දමන්නේ රුකං පොජ්ජට පොත්ත, පොත්තට රුකං පොජ්ජ කියාල. ඒ හැටිමට ජීවත් වෙන්න මන්දො වෙච්චි හින්දාම තමයි මේ තැනවල් ආරක්‍ෂා තැන මන්දො වුණේ.’


වන්නියලැත්තන්ට නිවහනේ පිලට වී කල්පනා කරන්නට සිදුවී තිබෙන්නේ තමාගේ ඉදිරි ජීවිත කාලයේ මේ අභියෝගයන්ට මුහුණ දෙන ආකාරයයි. ■


(සිරස නාලිකාවේ ප්‍රශ්න 10 වැඩසටහන ඇසුරෙනි.)

කළ යුත්තේ විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීමය

0

■ පුරවැසියා

කළ යුත්තේ කුමක්ද හා කළ හැක්කේ කුමක්ද යන්න මේ මොහොතේ රටේ පවතින ආර්ථික සහ සමාජ අර්බුදය සම්බන්ධයෙන් විසඳාගත යුතුව තිබෙන උභතෝකෝටික ප්‍රශ්න බවට පත්වී ඇත. එසේ කියන්නට හේතුව ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඇතුළු ආණ්ඩුව ගෙදර යැවීම සඳහා කළ යුත්තේ කුමක්ද යන්න හා කළ හැක්කේ කුමක්ද යන්න මේ මොහොතේ විසඳාගත යුතුම අනිවාර්යය ප්‍රශ්න බවට පත්වී ඇති නිසාය. එම ප්‍රශ්න සඳහා පිළිතුරු නොසොයා ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඇතුළු ආණ්ඩුව ගෙදර යැවීම දිනෙන් දින කල් යන එකක් බවට පත්වනවා මිස යථාර්ථයක් බවට පත්වන්නේ නැත.


මේ සඳහා විසඳුම් වශයෙන් දැනට පාර්ලිමේන්තුව තුළින් ඉදිරිපත් වි ඇති යෝජනා හා එය නියෝජනය කරන පාර්ශ්ව වෙතින් ඉදිරිපත් වී ඇති අදහස් ගෙන බැලූ විට ඒ කිසිවක ඒකාත්මික බවක් දැක ගන්නට නැත. ඇත්තේ පරස්පරතාය. විමල් වීරවංශ හා උදය ගම්මන්පිල ඇමති ධුරවලින් ඉවත් කිරීමෙන් පසු විමල් වීරවංශ මාධ්‍ය හමුවක් පවත්වමින් කීවේ ආයේ කිසිදු දිනෙක ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ යටතේ ඇමතිකම් නොදරන බව සහ රාජපක්ෂවරුන් සමඟ ආණ්ඩුවලට සම්බන්ධ නොවන බවයි. එහෙත් ඔඩු දුවා ඇති සමාජ ආර්ථික අර්බුදය හමුවේ ඔවුන් දැන් කියන්නේ කුමක්ද? ජනාධිපතිවරයා ධුරයෙන් ඉවත් නොවිය යුතු බව හා අගමැතිවරයා ඇතුළු කැබිනට් මණ්ඩලය ඉවත් වී අන්තර්වාර පාලනයකට ඉඩදිය යුතු බවයි. එසේ ඇති කරන අන්තර්වාර පාලනයකට සම්බන්ධ වන බව මේ වනවිටත් එම කණ්ඩායම නියෝජනය කරන වාසුදේව නානයක්කාර කියා ඇත. එහි තේරුම වන්නේ කැබිනට් මණ්ඩලයේ ප්‍රධානියාද, ආණ්ඩුවේ ප්‍රධානියාද වන ගෝඨාභය රාජපක්ෂ යටතේ මෙම පිරිස තවදුරටත් කටයුතු කිරීමට සූදානම් බවයි.


ඒ අනුව ඔවුන්ගේ මුල් ප්‍රතිපත්තිමය අදහස් දැක්වීම තවදුරටත් වලංගු නැත. ජනාධිපතිවරයාව ධුරයෙන් ඉවත් කිරීම සම්බන්ධයෙන් අදහස් දක්වමින් විමල් වීරවංශ පැහැදිලි කරන්නේ එසේ කළහොත් රට අරාජික වන බව හා ඊළඟට අනුප්‍රාප්තික ජනාධිපතිවරයකු පාර්ලිමේන්තුවෙන් තෝරා ගැනීමේදී අවශ්‍ය නම් බැසිල් රාජපක්ෂට 113ක් සොයාගෙන ජනාධිපති විය හැකි බවයි. එවැන්නක් බැසිල් රාජපක්ෂට තවදුරටත් කළ හැකිනම් ආණ්ඩුවේ බහුතරය නැති කරනවා හා මේ වනවිටත් ආණ්ඩුවට එරෙහිව 120ක මන්ත්‍රීවරුන් ප්‍රමාණයක් සිටින බවට කියන ඔවුන්ගේ ප්‍රකාශවල සත්‍යතාවක් තිබිය නොහැකිය. ඔවුන් කළ යුත්තේ බැසිල් රාජපක්ෂට එසේ කළ නොහැකි ආකාරයට කටයුතු කිරීමය. මේ තර්කය මෙසේ පිළිගතහොත් අන්තර්වාර පාලනයකින්ද වැඩක් නොවනු ඇත. එම අන්තර්වාර පාලනයද බැසිල් රාජපක්ෂට පාර්ලිමේන්තුවේ 113ක ඡන්දයක් මගින් පරාජයට පත්කළ හැකි නිසාය.


මෙවැනි අන්තර්වාර පාලනයකින් සිදුවිය හැක්කේ මෙම ආර්ථික සහ සමාජ අර්බුදයේ නිර්මාතෘ හා එහි ප්‍රධාන වගඋත්තරකරු වන ජනාධිපතිවරයා එම චෝදනාවලින් නිදොස්කොට නිදහස් කර තවදුරටත් ජනාධිපති තනතුර සඳහා භෞතිස්ම කිරීමය. එසේ ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂව ජනාධිපති ධුරයේ භෞතිස්ම කර පවත්වාගෙන යන අන්තර්වාර පාලනයක් මගින් මෙම ප්‍රශ්නවලට යම් විසඳුමක් ලබාදීම හෝ විසඳුමක් ලබාදීමට උත්සාහ කිරීම යනු ඔහුව දේශපාලනික වශයෙන් තවදුරටත් වලංගුභාවයට පත්කිරීමකි. මන්ද ජනාධිපතිවරයා යනු ආණ්ඩුවේ මෙන්ම කැබිනට් මණ්ඩලයේද ප්‍රධානියා වන රටේ නායකයා වන නිසාය. ප්‍රශ්න විසඳීමේ කණ්ඩායමේද නියමුවා අවසානයේ ජනාධිපතිවරයා වන නිසා ප්‍රශ්නය විසඳීමේ ගෞරවයද ඔහු අත්කර ගන්නවා ඇත.


එහෙත් විපක්ෂ නායක සජිත් ප්‍රේමදාසගේ ප්‍රවේශය වෙනස්ය. ඔහු මේ වනවිටත් විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීම ඇතුළු ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා ප්‍රතිසංස්කරණවලට අදාල යෝජනා බාරදී තිබේ. ආණ්ඩුවට එරෙහි විශ්වාශ භංග යෝජනාවක් හා ජනාධිපතිවරයාට එරෙහි දෝෂාභියෝග යෝජනාවක් යන තවත් ක්‍රියාමාර්ග දෙකක්ද ඔවුන් සකස් කර ඇති බව කියවේ.
කළ යුත්තේ ජනාධිපතිවරයා ඇතුළු රාජපක්ෂ පවුල් පාලනයම ගෙදර යැවීම නම්, ඒ සඳහා කාර්යයන් ලෙස මේ මොහොතේ පාර්ලිමේන්තුව තුළ ඉතිරිවී තිබෙන්නේ දෝෂාභියෝග යෝජනාවත්, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා ප්‍රතිසංස්කරණයත් පමණය. දෝෂාභියෝගය යනු පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙකක ඡන්දයෙන්ද සම්මත වී ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ විමසුමට භාජනය වී නැවත පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙකකින් සම්මත විය යුක්තක්ය. එය ලෙහෙසි පහසු නොවන දීර්ඝ ක්‍රියාවලියකි. ඉන් අත්වන ප්‍රතිඵලය වන්නේද දැනට ධුරයේ සිටින ජනාධිපතිවරයා ඉවත් කිරීම පමණය. විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අවසන් කිරීමක් ඉන් සිදුවන්නේ නැත.


එහෙත් විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීමේ යෝජනාව යනු පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙකක ඡන්දයට අමතරව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය තීන්දු කළහොත් ජනමත විචාරණයකටද එය ලක්විය හැකි එකකි. එයද යම් දීර්ඝ ක්‍රියාවලියක් වූවත් විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කරගැනීම වෙනුවෙන් ගන්නා ප්‍රශස්තම උත්සාහයක් වනු ඇත. සෑම ආකාරයකින්ම පීඩාවට පත්වී සිටින මහජනයාද එම පීඩාවන්ගේ අවසානයක් දැකීම සඳහා එවැන්නක් ප්‍රතික්ෂේප නොකරනු ඇත.


ඒ නිසා මේ මොහොතේ කළ යුතුව ඇත්තේ වගඋත්තරකාර ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ සමඟ ආණ්ඩු හැදීම නොව ජනාධිපති ක්‍රමය අවසන් කිරීම සඳහා ඉක්මනින් කටයුතු කිරීමය.■

ජනාධිපතිවරයා කරන යෝජනාව අපි ප්‍රතික්ෂේප කළ යුතුයි: පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ ආචාර්ය අතුල විතානවසම්

0

■ අමන්දිකා කුරේ

මේ අ්රබුදයට දේශපාලන විසඳුමක් සෙවිය යුත්තේ කෙසේද?


මෙතන ඇතිවෙලා තිබෙන්නේ දේශපාලන අර්බුදයක්. ජනතා පරමාධිපත්‍ය බලය හිමි ජනතාව සහ එම බලය ක්‍රියාවට නංවන විධායකය සහ ව්‍යවස්ථාදායකය අතර ගැටුමක් තමයි මේ මොහොතේ ඇතිවෙලා තිබෙන්නේ. ලංකාවේ දේශපාලනයට පිළිලයක් බවට පත්වෙලා ඉන්න රාජපක්ෂවරුන් සහ ඔවුන්ගේ වටේ ඉන්න අයව පළවා හැරලා ශිෂ්ට සම්පන්න දේශපාලන ක්‍රමයක් නැවත මේ රටේ ස්ථාපිත කළ යුතුයි කියන එක තමයි දැන් තිබෙන ජනතා විරෝධතාවල තේමාව බවට පත්වෙලා තිබෙන්නේ. ඒ නිසා පවතින අර්බුදයට දේශපාලන විසඳුමක් ලබා ගැනීමේ දී මේ තේමාව විය යුත්තේ. දැන් ජනාධිපතිවරයා මාධ්‍ය නිවේදනයක් නිකුත් කරලා කියනවා ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් ඔහුට ලැබී තිබෙන බලය අනුව සර්ව පාක්ෂික ආණ්ඩුවක් පිහිටුවන්න ඔහු බලාපොරොත්තු වෙනවා කියලා. එහි දී ඔහු කියනවා පාර්ලිමේන්තුව නියෝජනය කරන සියලුම පක්ෂවල නායකයන් කැඳවලා ඉදිරියේ පිහිටුවීමට නියමිත සර්වපාක්ෂික ආණ්ඩුව පිළිබඳවත් ඒ ආණ්ඩුවේ ඇමති ධුර සහ ඒවාට පැවරෙන වගකීම් ගැන සාකච්ඡා කරන බව.


ඒ වගේ ම ඔහු කියනවා අගමැතිවරයා ඇතුළු කැබිනට් මණ්ඩලය ඉවත් කරලා නව සර්ව පාක්ෂික ආණ්ඩුවක් පිහිටුවනවා කියලා. නමුත් ජනාධිපතිවරයාගේ යෝජනාව ජනතාව ඉල්ලා සිටින දෙයක් නොවේ. ජනතාව ඉල්ලන්නේ ජනාධිපතිවරයාට ගෙදර යන්න කියලා. ඒ කියන්නේ මේ මොහොතේ ආණ්ඩු බලයේ ඉන්න ජනාධිපතිවරයා තනතුර අතහැරලා යා යුතුයි කියන එක. ඒ වගේ ම ජනතාව ඉල්ලන්නේ ඔහුට විතරක් යන්න කියලා නෙවෙයි. මුළු ආණ්ඩුවටම යන්න කියලා තමයි ජනතාව කියන්නේ.


ඒ වගේම දැන් ඒ සටන් පාඨය තවත් තීව්‍ර වෙලා තිබෙනවා ඔවුන් මෙතෙක් කල් හොරා කාපු ජාතික ධනයත් නැවත අයකරගත යුතුයි කියලා. ඒ නිසා මේ වගේ දූෂිත චෝදනා එල්ල වන ජනාධිපතිවරයාට සදාචාරාත්මක අයිතියක් නෑ සර්වපාක්ෂික සමුළු පිහිටුවන්න මුල් තැන ගැනීමට. ජනාධිපතිවරයාට ව්‍යවස්ථානුකූලවත් ලබා දීලා තිබෙන්නේ යම් භාරකාරත්වයක්. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රටක ජනතාව ඔහුට ඡන්දය දුන්නේ ජාතික අභිලාෂයන් ක්‍රියාවට නංවන්න කියලා ඔහු වටහා ගත යුතුයි. බලයටත් වඩා ඔහුට තිබෙන්නේ වගකීමක් ක්‍රියාවට නැංවීමක්. නමුත් දැන් ඔහු බලය භාවිත කළ ආකාරය, රට අර්බුදයකට ඇද දැමූ ආකාරයසහ දූෂිත ක්‍රියාවන්ට අනුබල දීම ආදි දේවල්වලට ජනතාව ඔහු කෙරෙහි තැබූ විශ්වාසය බිඳ වැටිලා තිබෙනවා. ඒ නිසා ජනාධිපතිවරයා දැන් උත්සාහ කරනවා සර්වපාක්ෂික ආණ්ඩුවක් හරහා ඔහු ආරක්ෂා වෙන්න. ඒ නිසා ජනාධිපතිවරයා මේ වෙලාවේ මේ කරන යෝජනාව අපි ප්‍රතික්ෂේප කළ යුතුයි. එය කිසිසේත්ම මේ අර්බුදයට දේශපාලන විසඳුමක් වන්නේ නෑ. මෙය මර උගුලක්. ජනාධිපතිවරයා කිසිසේත්ම ඉවත් වෙන්නේ නෑ කියන එක තමයි ඒකෙන් කියවෙන්නේ.
කෙසේවෙතත් ජනතාව එළියට බැහැලා ආණ්ඩුවට විශාල පීඩනයක් එල්ල කරමින් ඉන්නවා. නමුත් ව්‍යවස්ථාව අනුව ජනතාවට ජනාධිපතිවරයාව සහ අගමැතිවරයා ඇතුළු ආණ්ඩුව පලවා හැරීමට අවශ්‍ය ප්‍රතිපාදන නෑ. අපේ රට ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රටක් නිසා මොවුන්ව බලයෙන් පහකරහැරීමේ බලය තිබෙන්නේ පාර්ලිමේන්තුවටයි. ඒ නිසා මේ මොහොතේ පාර්ලිමේන්තුව නියෝජනය කරන අයගේ එකඟතාව අපට අවශ්‍යයි. ඒ නිසා ඔවුන් හරහා මේ රාජපක්ෂ පවුල ඇතුළු ආණ්ඩුව පලවා හැරීම සාර්ථක කරගැනීමට අප කටයුතු කළ යුතුයි. ජනතාව පක්ෂ භේද නවත්තලා එක අරමුණක් වෙනුවෙන් එක තැනකට එකතුවෙලා ඉන්නවා නම් ජනතාවගේ නියෝජිතයන් යැයි කියාගන්නා මන්ත්‍රීවරුන්ට එකතුවෙලා මේ ප්‍රශ්නයට විසඳුම සොයන්න බැරිවෙන්න හේතුවක් ඇත්තේ නෑ. ඔවුන්ට ඒ නිසා වගකීමක් තිබෙනවා පටු වාද බේද අමතක කරලා ජනතාවගේ අභිලාෂයන් වෙනුවෙන් පෙනී ඉන්න.


ජනතා අරගලය තුළ කියන කාරණයක් තමයි පාර්ලිමේන්තුවේ 225ම එපා කියන එක. ඒ ගැන දැන්වත් ඒ මන්ත්‍රීවරුන් සිතා බැලිය යුතුයි. ඒ නිසා පාර්ලිමේන්තුවේ ගෞරවය රැකගන්න දැන් කරන්න ඕනෑ සැබෑ ජනතා නියෝජිතයන් වශයෙන් ජනතාවගේ අව්‍යාජ අභිලාෂය වන රාජපක්ෂවරුන් එළවා දැමීමට අදාල කටයුතු සිදු කිරීම. මන්ත්‍රීවරුන් මේ මොහොතේ ජනාධිපතිවරයාට සහ අගමැතිවරයාට බලකළ යුතුයි. ජන අරගලයට ව්‍යවස්ථාමය බලයක් නෑ මේක සිදු කරන්න. නමුත් ජනතාවට පුළුවන් පාර්ලිමේන්තුවෙන් පිටතදී මහජන නියෝජිතයන්ට ඉතා දැඩි පීඩනයක් එල්ල කරන්න. ඒ පීඩනය තව තවත් තීව්‍ර කළ යුතුයි මේ ආණ්ඩුව ගෙදර යවන්නේ නැතිනම් නැවත අප වෙන්න එන්න එපා කියන තරමට ම. එහෙම කළොත් අපට පුළුවන් වෙනවා ජනාධිපතිවරයා සහ අගමැතිවරයා මේ තනතුරු දාලා යන තැනට තත්වය නිර්මාණය කරන්න.

විශ්වාසභංගයක් සහ දෝෂාභියෝගයක් තවමත් ගෙන එන්න කටයුතු කරලා නෑ. නමුත් ආණ්ඩුවට ජනතා පරමාධිපත්‍ය අහිමි බව දැන් පේන්න තිබෙනවා. ඉහත ක්‍රම දෙකෙන් තවමත් ජනතා පරමාධිපත්‍යය ක්‍රියාවට නංවන්න බැරිවෙලා තිබෙනවා නේද?


ජනතාවට තමයි රාජ්‍ය සතු පරම බලය තිබෙන්නේ. ඒ බලය ක්‍රියාවට නංවන ප්‍රධාන ආයතන දෙකක් තමයි විධායකය සහ ව්‍යවස්ථාදායකය කියන්නේ. ජනාධිපතිවරයා සහ අගමැති ඇතුළු ආණ්ඩුව ඉවත් කිරීමට තිබෙන ව්‍යවස්ථාමය ප්‍රතිපාදන තමයි දෝෂාභියෝගය සහ විශ්වාසභංග යෝජනාව කියන්නේ. දෝෂාභියෝගයක් හරහා ජනාධිපතිවරයාව ඉවත් කිරීමට ඉතාම දීර්ඝ කාලයක් යනවා. අවස්ථා තුනකදීම පාර්ලිමේන්තුවේ දී තුනෙන් දෙකක ඡන්දයක් ලබා ගත යුතුයි දෝෂාභියෝගය ක්‍රියාවට නංවන්න. ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ දී ඒ පිළිබඳව කරුණු විභාගයකුත් සිදුවෙනවා. ඒ නිසා ඒ හරහා අපට කෙටි කාලීන විසඳුම ගන්න බෑ. ඒ වගේම රාජපක්ෂවරුන් ඉතිහාසයේ කර තිබෙන දූෂිත ගනුදෙනු නැවත සිදු කරලා අවසාන අවස්ථාවේ හෝ තුනෙන් දෙකී ඡන්දය නැතිවුණොත් ඒ ක්‍රියාවලිය එතැනින් ම නවතිනවා. ඒ නිසා මේ මොහොතේ ජනාධිපතිවරයාව පලවා හැරීමට අපට ඒ ක්‍රමය දැන් යොදාගන්න බෑ. එය ඉතාම වැල්වටාරම් සහිත ක්‍රමයක්. නමුත් එයින් කියවෙන්නේ නෑ දෝෂාභියෝගයට අවශ්‍ය චෝදනා ජනාධිපතිවරයාට නෑ කියලා. බොහෝ චෝදනා ඔහුට තිබෙනවා.


විශ්වාසභංගයකට නොගොස් අගමැතිවරයාට බලකිරීමක් සිදු කර ඔහු අස්වුණොතින් ව්‍යවස්ථාවේ සඳහන් වෙනවා අගමැතිවරයා ඉල්ලා අස් වීමේ දී අමත්‍ය මණ්ඩලයත් හිස්වෙනවා කියලා. ඒ කියන්නේ අගමැතිධුරයෙන් ඉල්ලා අස්වන්නේ නම් අනෙකුත් ඇමතිධුරත් අතහැර ගියා සේ සලකනවා කියලා තමයි තියෙන්නේ. නමුත් අගමැතිවරයා ඉල්ලා අස් වන බවක් පෙනෙන්නේ නෑ. ඒ නිසා ඔහුට විරුද්ධව විශ්වාසභංග යෝජනාවක් ගෙන ආ යුතුයි. ඒ සඳහා තුනෙන් දෙකක බලයක් ලබා ගත යුතුයි. කොහොම වුණත් මෙය ගෙන ආ යුත්තේ ඉතාම විචාරශීලීව සහ විචක්ෂණශීලීවයි. මේ යෝජනාව යම් හෙයකින් පැරදුණොත් ඒ තත්වය තමන්ගේ ආණ්ඩුවේ බලය වැඩි කිරීමට රාජපක්ෂවරුන් යොදාගන්න පුළුවන්.


ඒ නිසා මේ ජනතා සටනේ මූලික අරමුණ වන මේ බල කඳවුරු දෙකම ඉවත් කළ යුතුයි.
ඒ වගේම මේ දෙකම අරගෙන එන්න අමාරු නම් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 74 වගන්තියේ 2 වන උප වගන්තියේ තිබෙන විදිහට පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන්ගේ යෝජනා සම්මුතියකින් පුළුවන් ජනාධිපතිවරයාගේ බලය කප්පාදු කරන්න. ඒ සඳහා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ මගපෙන්වීම අවශ්‍ය වෙනවා.


ඒ නිසා දැන් පාර්ලිමේන්තුවට අවස්ථාවක් ලැබිලා තිබෙනවා ජනපීඩක ආණ්ඩුව පලවා හරින්න.

ජනාධිපතිවරයෙකු සහ ආණ්ඩුවක් මෙවැනි ජනතා අප්‍රසාදයක් ලබා ගෙන තිබෙන අවස්ථාවක ඔවුන්ව ඉවත් කිරීමට අදාළව ඉදිරියේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවකට එකතු විය යුතු ප්‍රතිපාදන වශයෙන් ඔබ යෝජනා කරන්නේ මොනවාද?


ස්කැන්ඩිනේවියානු රටවල නැවත කැඳවීමේ බලය කියලා විධිවිධානයක් තිබෙනවා. ඒක සෘජු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී උපක්‍රමයක්. ඒක ජනමත විචාරණයකට ඉතාම කිට්ටුවෙන් යන එකක්. මැතිවරණ දෙකක් අතර කාලය තුළ බලයේ ඉන්න අය ජනතා අභිලාෂයන්ට පටහැණිව කටයුතු කරනවා නම් ඔවුන්ව තනතුරෙන් ඉවත් කිරීමට ජනතාවට බලයක් තිබෙනවා. ඒ ඒ ව්‍යවස්ථාවල සඳහන් වෙනවා කොපමණ පුරවැසියන් ප්‍රමාණයක් ඒ ඒ පෙත්සම්වලට අත්සන් කළ යුතු ද කියලා. එවැනි පෙත්සමක් ඉදිරිපත් කළා ම ජනතාවට පුළුවන් ඔවුන්ව තනතුරෙන් පහ කරවන්න.


ඒ වගේ ම මැතිවරණ නීතියේත් සංශෝධනයක් සිදුවිය යුතුයි. නියෝජිතයෙකුගේ මැතිවරණ කොට්ඨාසය දිස්ත්‍රික්කයක් පමණ වෙනවා. ඡන්දයට ඉදිරිපත් වන අය කෝටි ගණන් මැතිවරණ ව්‍යාපාරවලට මුදල් වියදම් කරනවා. මේ වගේ වංචා දූෂණ වැළැක්වීමට අදාල ප්‍රතිපාදනත් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට එකතු විය යුතුයි.


මේවා සියල්ල එක රාත්‍රියකින් විසඳගන්න බෑ. ඒ නිසා පළමුව කළ යුතු දේ වන රාජපක්ෂ පවුල පළවා හැරිය යුතුයි. දෙවනුව මේ සංශෝධන ගෙනැවිත් විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කළ යුතුයි.■

පාලකයන්ට රටක් විනාශ කිරීමට යළි ඉඩ එපා

අරගලය නිර්මාණය වන්නේ එක පවුලක් සාපරාධී අන්දමින් රට විනාශ කිරීම නිසාය. රටක් එක පවුලකින් බේරා ගැනීමට සති කීපයක් තිස්සේ පුරවැසියන් මහමඟට පැමිණ සිටින අතර මුරණ්ඩු පාලකයන් බලය රැක ගැනීමට මහා සූදුවකය. මේ ඉතා නින්දිත තත්වයකි. එබැවින් අරගලය ජයග්‍රහණයකින්ම කෙළවර විය යුතුය.


අද වන විට සැබෑ තත්වය නම් ජනාධිපති – අගමැති – ආණ්ඩුව පණ අදින තත්වයකය. එහෙත් ඔව්හු තව දුරටත් බලයේ රැඳී සිටින්නට වෙර දරති. ඒ වෙර දැරීමෙන් කිසිසේත් ඔවුන් සිතන අන්දමට බලය අල්ලාගෙන සිටින්නට පුළුවන්කමක් නැත. ඔවුන්ගේ වෙර දැරීම නිසා දිනෙන් දින රට විනාශය කරා තල්ලු වෙන වේගය වැඩි වීමය සිදු වන්නේ. එය නවතා ගන්නට පාර්ලිමේන්තුවට පුළුවන්කමක් නැති බවය විද්‍යමාන වන්නේ. විනාශයෙන් ගැලවෙන්නට කළ යුත්තේ කුමක් ද?

අරගලයේ පදනම


අරගලය නිශ්චිත ඉලක්කයක් ඇතිව ගොඩ නැඟුණකි. ඉලක්කය ප්‍රකාශ කෙරුණේ ‘ගෝඨා ගෝ හෝම්‘ යන පැහැදිලි තීන්දුව පෙරටු කරගෙනය. ඒ තීන්දුවේ කිසි වෙනසක් නැත. විවිධ උප්පරවැට්ටි දමා අරගලයට තිත තබන්නට උත්සාහ කළත් අරගලය නතර වන්නේ නැත. ගෝඨාභය ඉල්ලා අස් විය යුතුම ය. ඉන් මෙපිට විසඳුමක් නැත. මහින්දට සහ බැසිල්ට විරෝධයක් තදින් මතුවී ඇතත් අරගලයේ ඉලක්කය ගෝඨාභය බව පැහැදිලිය. ගෝඨාභය ඉල්ලා අස්වුණ විට මහින්ද ඇතුළු ආණ්ඩුව – ‘ආණ්ඩුව නමැති රාජපක්ෂ පවුල‘ බෙලසුන්ව ශුන්‍ය වී යනු ඇත. අරගලය නිසි නිලය අල්ලා ගොඩ නැගී තිබෙන බැවින් අතරමැදි විසඳුම් නැත.


‘හොඳයි ගෝඨා අස්වුණාට පස්සෙ කවුරුන්ද‘


මේ පැනය අරගලයට අදාළ නැතැයි සිතමි. පළමුව ලංකාව රාජපක්ෂ පවුලෙන් ගලවා ගත යුතු බව මැනවින් අද වන විට රටේ තරුණ පරපුර ප්‍රමුඛ අති බහුතර ජනතාවක් වටහාගෙන සිටින බව පැහැදිලිය. රාජපක්ෂලා දුරින් දුරු කළ පසුව ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට අනුගතව අලුත් දේශපාලන සංස්කෘතියක් නිර්මාණය කර ගන්නට පුළුවන් වනු ඇත. එය එක රැයක දී දකින සුබ සිහිනයක් නොවන්නට පුළුවන. එහෙත් ඒ වූ කලී ශීලාචාර රටක් ගොඩ නඟා ගැනීමට අවශ්‍ය මාවත හෙළි කර ගැනීම වන්නේය. මේ මාවතේ පටන් ගන්නා ගමනේ දී රාජපක්ෂලා සමඟ හරි හරියට හම්බ කළ මැති ඇමතිලා දේශපාලන වැඩබිමෙන් පළවා හරින්නට පුළුවන. ඒ වගකීම වෙනුවෙන් සියලු නීති ගරුක පුරවැසියන් කැප විය යුතු බව ද අමතක කළ යුතු නොවේ. සියලු පුරවැසි සංවිධානවලට විශාල වගකීමක් එහිදී පැවරෙනු ඇත. දූෂිත කිසිම මැති ඇමති කෙනෙකුට නාම යෝජනා ලබා නොදෙන මතය ප්‍රබලව ගොඩ නැඟිය යුතුය. දෙවනුව අලුත් මහජන නියෝජිතයන් පිරිසක් තෝරා පත් කර ගැනීමට ජනතාවට නිසි මඟ පෙන්වීමක් කළ යුතුය. ඒ මහජන නියෝජිතයන් අසවල් පක්ෂයෙන්ය යන අදහස බැහැර කළ එකක් වන තැනකට පත්වීම වුව යහපත්ය. කවර පක්ෂයකින් වුව ශීලාචාර – නීති ගරුක පුරවැසියෙක් නාම යෝජනා ලැබ සිටී නම් ඔහු හෝ ඇය මැති සභයට තෝරා පත් කර යැවීමට නීති ගරුක පුරවැසියන් සංවිධානාත්මකව සහයෝගය ලබා දිය යුතු ද වන්නේය. මේ වූකලී අරගලයේ පදනම මතින් අලුත් දේශපාලන සංස්කෘතියක් නිර්මාණය කර ගැනීමේ එක් වැදගත් පියවරක් ලෙස දකිමි.

අරගලයට අවසානයක් නැත


අරගලය ඇඹුල්දෙණියෙන් පටන්ගෙන ජනාධිපති ලේකම් කාර්යාලය අබිමුව කූටප්‍රාප්ත විය. අද අරගලය අඛණ්ඩව සක්‍රියව පවතින්නේ ද එහි ය. ගෝඨාභය සහ රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව දේශපාලන භූමියෙන් දුරින් දුරු කළ පසුව අරගලය නිමා වේ ද?


රාජපක්ෂලා දුරින් දුරු කළ පමණින් ශීලාචාර දේශපාලන සංස්කෘතියක් රටට උරුම වන්නේ නැත. හේතුව දේශපාලන වැඩබිම පිරිසිදු එකක් වනොවීමය. එබැවින් නිසි අවධානයකින් අනුප්‍රාප්තිකයන්ගේ වැඩ කටයුතු හැසිරීම් නිරීක්ෂණය කළ යුතුය. ඒ ඒ අවස්ථාවන්හිදීම, මෝරා වැඩෙන්නට පෙර වල් පැළ ගලවා ඉවත දැමීම අවශ්‍ය වන්නේය. අරගලය තුළින් එවැනි දේශපාලන සංස්කෘතියකට අවශ්‍ය ශක්තිය පුරවැසියන්ට ලැබී තිබේ. දූෂිතයා – අපරාධකාරයා වට කොට පළවා හැරීමට අකම්පිතව අඛණ්ඩව කටයුතු කරන්නට සමත් වුවහොත් අලුත් දේශපාලන සංස්කෘතියක් – ශීලාචාර දේශපාලනඥයන් පිරිසක් බිහි වන්නට පුළුවන් යයි සිතමි. එබැවින් අරගලය යනු රටේ අනාගතය වෙනුවෙන් දීප්තිමත් ආලෝකයක් බවට පත් කර ගැනීමට ඊට සුදුසුකම් සපරාලූ පුද්ගලයන් කැප විය යුතුය. උදාහරණයක් ලෙස අරගලය අනීතිකව මර්දධනය කරන්නට එරෙහිව නීතිඥ ප්‍රජාව ඉතිහාසයේ කවරදාකවත් කැප නොවුණ අන්දමට කැපවීම දැක්විය හැකිය. ගෝඨාභයගේ මර්දන මෙවලම් සියල්ල අසාර්ථක වී යන්නේ නීතිඥ ප්‍රජාව කළ මැදිහත් වීම් නිසා බව පැහැදිලිය. මෙහිදී නීතිඥ ප්‍රජාව ආදර්ශයට ගත යුතු ඊළඟ පිරිස වන්නේ ‘රාජ්‍ය නිලධාරීන්‘ බව සඳහන් කරනු කැමැත්තෙමි. කිසිම මැති ඇමති කෙනෙකුට රාජ්‍ය නිලධාරීන්ගේ සහයෝගය – අනුග්‍රහය නැතිව දූෂණයේ යෙදිය නොහැකිය. මෙහිදී මතුවන ප්‍රධාන ගැටලුව වන්නේ දීර්ඝ කාලයක් තිස්සේ රාජ්‍ය නිලධාරීන්, විශේෂයෙන්ම උසස් නිලධාරීන් – ‘සිවිල් නිලධාරීන්‘ මහජන මුදල් සහ දේපළ රකින ‘මුර බල්ලන්‘ විලසින් නිර්භීත පිරිසක් ලෙස ගොඩ නැඟී නොසිටීමය. මේ යථාර්ථය ගැඹුරින් අවබෝධ කරගෙන පළමුව සිවිල් සේවය නිසි අන්දමේ ප්‍රතිසංස්කරණයකට භාජනය කිරීමට විධිමත්ව පියවර ගත යුතුය. ඊට සමගාමීව විදේශ සේවය ද විධිමත් කළ යුතුය. හිතවන්තයන් – හමුදා නිලධාරීන් සිවිල් නිලධාරීන් වෙනුවට – තානාපතිවරුන් වෙනුවට පත් කිරීමට ව්‍යවස්ථාවෙන්ම වැට බැඳිය යුතු වන්නේය. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ අමාත්‍යාංශයක ලේකම් වරයෙකු ලෙස පත් කිරීම හා නීලා වික්‍රමසිංහ කොන්සල්ජනරාල්වරියක් ලෙස පත් කිරීම දක්වා සම්ප්‍රදාය විරෝධී පිළිවෙත්වලට ඉදිරියේ තිත තැබිය යුතුමය. ගෝඨාභය වැඩකාරයෙක් නොවන බව එදවසම අනාවරණය වුව අධිකරණයේ දී ඔහු වෙනුවෙන් සුදුසු පියවර ගැනීමට පුළුවන්කමක් තිබුණේ නැත. ඒ ඔහු ජනාධිපතිගේ සහෝදරයා බැවිනි. එබැවින් අලුත් – ශීලාචාර දේශපාලන සංස්කෘතියක් වෙනුවෙන් නීති ගරුක පුරවැසියන්ට නිති අරගලයක් තිබේ. එය දියාරු වී නොයන ශක්තිමත් එකක් විය යුතුමය. තරුණයන් ගොඩ නැඟූ අරගලයේ සාධනීය ප්‍රතිඵල රටට උරුම කර දීමේ පරම වගකීම පැවරෙන්නේ අධිකරණයට ය. සියලු අධිකරණ නිලධාරීන් මහජනතාව වෙනුවෙන් – රට වෙනුවෙන් විනා පාලකයන්ගේ අභිමතය වෙනුවෙන් කිසිම පියවරක් නොගන්නා තැනකට යා යුතුය යන්න ගෝඨාභයගේ අනීතික පාලනය විසින්ම පෙන්වා දී ඇතැයි සිතමි.

පවුලක් කළ විනාශය


අරගලභූමිය තුළට පැමිණෙන බොහෝ දෙනාගේ විරෝධය පෘථුල අයුරින් එල්ල වන්නේ රාජපක්ෂ පවුලටයි. එහිදී මහින්ද රාජපක්ෂගේ හිස මතට එල්ල කරන්නේ දැඩි ආවේගාත්මක වාග් ප්‍රහාරයන්ය. ඊට පදනමක් තිබේ. ඒ පදනමට මුල් වන්නේ මහින්ද රාජපක්ෂගේ බිරිඳ සහ දරුවන් තිදෙනාය. මහින්දගේ දේශපාලනය තුළ මැරකම සහ සොරකම සාමාන්‍ය ලක්ෂණ වෙන්නට පුළුවන. දේශපාලනය සඳහා ඔහු සුදුසුකම් සපුරා ගන්නේ හොඳින් නොව නරකින් බව කුප්‍රකට කරුණකි. එහෙත් රටේ බහුතර ජනතාවගේ විශ්වාසය දිනාගත් නායකයෙකු ලෙසින් ඔහුට පුරවැසියන්ගේ හැඟීම් – දැනීම් ගැන වගේ වගක් නැතිවීම පිළිකුල් කළ යුතු නින්දිත තත්වයකි. ඔහුගේ බිරිඳගේ හැඳුනුම් පතේ සිට තාජුඩීන් ඝාතනය දක්වා අධිකරණය ඉදිරියට යා නොදී වළක්වා ගත් කාරණා සැබවින්ම පළ කරන්නේ අශිෂ්ටත්වයයි. මහින්දගේ බිරිඳ පිටරට සවාරිවලදී වැය කළ ධනස්කන්ධය සිය ඥාතීන්ට පදවි තානාන්තර පිරිනමා හරි හම්බ කර ගන්නට ඉඩ හැරීම සමගින් දරුවන් ආදර්ශයට ගන්නේ බලය අවභාවිතය සම්බන්ධයෙන් අයහපත් හා විනාශකාරී දේවල්ය. මහින්ද භාවිතයට ගත් දේශපාලන ක්‍රම ශිල්ප නිසා ඝාතන සංස්කෘතිය සේම රාජ්‍ය මුදල් හා දේපළ අවභාවිතය පවුලේ සිරිත් විරිත් ලෙස හැඟෙන්නට වීම ගැන එක අතකට පුදුම විය යුතු ද නැත. මහින්ද දේශපාලනයට පැමිණි තැන් සිට තතු විස්තර දන්නෝ අදත් ජීවමානව සිටිති. එහෙව් මහින්ද – ඔහුගේ බිරිඳ – දරුවන් අද ගත කරන ජීවිතය රැස්කරගෙන තිබෙන ධනය හා ප්‍රසිද්ධියේ රාජ්‍ය බලය පරිහරණය හා මහජන මුදල් නාස්තිය කිසිදු චකිතයකින් තොරව, අශීලාචාර අන්දමින් සිදු කරන වග අද වන විට රටට රහසක් නොවේ. එබැවින් රාජපක්ෂ පවුලේ අනෙක් සාමාජිකයන්ට සේම මහින්දගේ කුටුම්බයට එල්ල කෙරෙන චෝදනා සමාජය තුළ දරුණු වී ඇත. හැම තැනකින්ම කියන්නේ හොරකම් කළ ධනය ආපසු දී යන ලෙසය. අද රාජපක්ෂ පවුලේ හොරකම් නිසා රට බංකොළොත් වී ඇති බව රට වැසියන්ට ඒත්තු ගොස් තිබේ. මේ නිසා අද ජනතාගේ අපේක්ෂාව රාජපක්ෂ පවුලට හිර ගෙදර ජීවිතයක් උරුම වීම ය. මහරජාණෝ – අප්පච්චි යන විරුදාවලී තමන් වෙනුවෙන් නිර්මාණය කළ උදවිය පවා මහින්දට ඉල්ලා අස්වන්නැයි පවසන්නේ මහින්ද නියමාකාරව නිරාවරණය වී තිබෙන නිසා ය.


ලංකාව වැනි කුඩා රටක්, යහපත් අන්දමින් ජීවත් වන්නට පුළුවන්කම තිබුණ රටක් මහින්ද සිය බිරිඳ දරුවන් සහෝදරයන් හා ඥාතීන් පෙරටු කරගෙන විනාශ කර ඇති බැවින් ඔවුන්ට නීතියෙන් දඬුවම් හිමිවිය යුතුය. සැබවින්ම ඔවුන්ට දඬුවම් ලැබිය යුතුව තිබුවුණේ 2015 පරාජයෙන් අනතුරුවය. ඒ අවස්ථාව ඒ පාලකයන් මඟ හැරියා පමණක් නොව චෞර පවුලක් අතට යළි රාජ්‍ය බලය අත් පත් කර දෙන්නට ද පියවර ගත් බව නොරහසකි. අද තත්වය වෙනස්ය. ”අපෙන් පළිගන්නවා” කියමින් මහින්දට පන්සල් යන්නට පුළුවන්කමක් හෝ මහින්ද වෙනුවෙන් පෙරට එන්නට පිරිහුණු සංඝ බලය ද අවසන් වී ඇත. කෙටි කාලයක් තුළ මේසා අන්දමින් තමන් සහ තමන්ගේ පවුල නිරාවරණය වේ යයි මහින්ද හීනෙකින්වත් හිතන්නට නැත. මහින්ද 2015 පරාජය කණපිට හරවා ගන්නට සමත් වුව ඔහු හෝ ඔහුගේ පවුල හෝ කිසිම පාඩමක් ඉගෙන නොගැනීමේ විපාක විඳින්නට සිදුවීම දෛවයේ සරදමකි. කෙසේ වුව මතුවට නම් රාජපක්ෂ පවුලේ හා පවුලට සම්බන්ධ කිසිම කෙනෙකුට රාජ්‍ය පාලනයේ කිසිම කිසි තැනක කිසිම කිසි තත්වයක් යළි හිමිවිය යුතු නැත. ඒ වූ කලී ජනතාව තුළ රටේ ආර්ථිකය විනාශ කර දැමීම ඔස්සේ ඇති වී තිබෙන අවබෝධයයි. එය අරගලය විසින් රට පියවි ලොවට කැඳවීමක් යයි ද පවසනු කැමැත්තෙමි.

දේශපාලනයෙන් ධනවත් වීම


අප කුඩා කල ඇසුවේ දේශපාලනය නිසා ධනවතුන් පවා දුප්පත් වුණ වගය. එය ප්‍රාදේශීය දේශපාලනය තුළ වඩාත් හොඳින් කැපී පෙනුණේය. රටේ ආර්ථික සංවර්ධනය පිණිස සිදුවුණ දේශපාලන ප්‍රතිසංස්කරණ හේතුවෙන් අනපේක්ෂිත අන්දමින් සිදුවුණ දෙයක් වන්නේ දේශපාලනයට අවතීර්ණ වන හැම තරාතිරමකම පුද්ගලයන් ධනවත් වීමය. දේශපාලකයන් ධනවත් වීම කිසිම අන්දමකින් ශිෂ්ට සම්පන්නව සිදු වූවක් නොවේ.


අරගලය විසින් දේශපාලන සංස්කෘතිය යථාවත් කිරීමට ඇති කර තිබෙන තත්වය උපරිමයෙන් ප්‍රයෝජනයට ගෙන දේශපාලනයට අවතීර්ණව ධනවත් වීමට තිබෙන හැම අවකාශයක්ම ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන්ම අහුරා දැමිය යුතුය. ඇත්ත වශයෙන්ම ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් – රටට, රටේ අනාගතයට අවශ්‍ය ආණ්ඩු ක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් නිර්මාණය කිරීමට ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා විශාරදයින් සිය කාලය හා කැපවීම උපරිමයෙන් සිදු කළ යුතු අවස්ථාවක් ද අරගලය තුළින්ම නිර්මාණය වී ඇතැයි සිතමි. හොරකම එපා – ජාතිවාදය එපා යන තේමාවන් අරගල භූමිය තුළින් මතුවීම රටේ ඉදිරි ගමනට අවශ්‍ය සාධනීය ප්‍රතිසංස්කරණ උදෙසා අතිශයින් වැදගත්ය.


ලංකාව දුප්පත්කමෙන් හිඟමනට ඇද වැටුණේ පාලකයන්ගේ හොරකම් නිසාය. රාජපක්ෂලා යුද්ධයෙන් අනතුරුව පටන් ගත් ”සංවර්ධනය” රටට අත් කර දී තිබෙන ප්‍රතිලාභ කවරේද? යුද්ධය නිම වුණ පසුව රට දැන් අපේය යන මානසිකත්වයෙන් හිතේ හැටියට හොරකම් කරන්නට පටන් ගන්නට රාජපක්ෂලා තේමාව කර ගත්තේ සංවර්ධනය යන්නයි. රටක් භෞතික වශයෙන් ද සංවර්ධනය විය යුතුය. එහෙත් අධි වේගයෙන් අනවශ්‍ය අන්දමේ භෞතික සංවර්ධනයක් කරන්නට පටන් ගත්තේ අධික පොලියකට ණය ලබා ගනිමිනි. මේ භෞතික සංවර්ධනය රටේ අනාගතයට ඵලදායක නැති බව පෙන්වා දෙන්නට හා ඉන් අනාගතයේදී රටට අතිවිය හැකි ප්‍රතිවිපාක පෙන්වා දෙන්නට රාජ්‍ය නිලධාරීන් අසමත් වීම ඛේදයකි. ඊට අදාළ කාරණා දෙකක් තිබේ. එකක් රාජපක්ෂලාට නීතිය අදාළ නොවීමය. තමන් කියන අන්දමට කටයුතු කරන්නට බැරි කිසි කෙනෙකුට තමන් සමග ගමනක් නැත යන්න රාජපක්ෂලා සියලු නිලධාරි තන්ත්‍රය තුළම තහවුරු කළේය. තමන්ගේ අණ පිළිපදින නිවටයන් බවට නිලධාරීන් හසුරුවා ගත්තේ සම්ප්‍රදායන් සියල්ල බිඳ දමමිනි. අනෙක් කාරණාව වන්නේ කල දුටු කල වල ඉහ ගන්නට නිලධාරීන් පිරිසක් ද පේ වීමය. දේශපාලකයන් තරමට දූෂිත නිලධාරීන් ගොන්නක් ද රට තුළ අසාමාන්‍ය අන්දමින් වැඩෙන්නේ රාජපක්ෂලාගේ ආනුභාවයෙනි.


ජ්‍යෙෂ්ඨතම සිවිල් නිලධාරියෙකු පවසා සිටියේ ලංකාවේ ඛේදයට හේතුව දේශපාලනයට නූගත් පාදඩ පුද්ගලයන් අවතීර්ණ වීම සේම – කිසිම පෞරුෂයක් නැති පදනමක් නැති පුද්ගලයන් සිවිල් සේවයට අවතීර්ණ වීම ද ලංකාවේ විනාශයට හේතු වුණ බවය. ඒ නිසා ක්‍රමයෙන් රට තුළ තිබුණ නීතය මත පාලනය බිඳ වැටීම ශීඝ්‍ර වුණ බව ඔහු නිදසුන් ඔස්සේ පැහැදිලි කළේය.

සියල්ලට ඉහළින් නීතිය


අරගලය මතින් අධිකරණ ක්ෂේත්‍රයට ලැබුණ එළියක් හා ජවයක් විද්‍යමාන විය. එය මිරිහානෙන් ආරම්භවී රට පුරා බලාත්මක වූ වගක් පෙනේ.


ඉතිහාසයේ ප්‍රථම වරට නීතිඥවරුන් පිරිසක් නීතිපතිවරයාගේ නිල කාර්යාලය වටකර ප්‍රශ්න කිරීමක් කළේය. එසේම රට පුරා නීතිඥවරුන් මහ මඟට බැස රාජපක්ෂ පාලනයට එරෙහිව – අරගලයට සවියක් දෙන අන්දමින් පෙලපාලි ගොස් විරෝධතා පළ කළේය. මේ වූ කලී නීතිය මත පාලනය ඉහළින්ම ප්‍රතිෂ්ඨාපනය කර ගැනීමට මාවත හෙළිවීමක් යයි සිතමි.රාජපක්ෂලාගේ සහ ඔවුන්ගේ සහචරයන්ගේ නඩු අධිවේගයෙන් අවසන් කිරීම, නිදොස් කොට නිදහස් කිරීම නිසා ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ විනාශය ඉක්මන් වූ සේම අධිකරණ ක්ෂේත්‍රය තුළ අනීතික පාලනය සම්බන්ධ අදෘශ්‍යමාන අන්දමින් විරෝධයක් ද හෙමින් ගොඩ නැගුණේ යයි සිතමි. ඒ හැම දෙයක්ම රටේ අනාගත

අභිවෘද්ධියට ඵලදායක වන ප්‍රතිසංස්කරණ සඳහා ඉවහල් කර ගන්නට ව්‍යවස්ථාවක් නිර්මාණය කිරීමේ දී විශේෂඥයන් කල්පනාවට ගත යුතුයයි සිතමි.


අල්ලස් හෝ දූෂණ විමර්ශන කොමිෂන් සභාව – නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුව රටේ දූෂණය පාලනය කිරීමට හෝ නීතියේ පාලනය තහවුරු කිරීමට සමත් වී ද? මේ සම්බන්ධයෙන් ජන විඥානයේ තිබෙන්නේ ප්‍රසාදයක් නොවේ. මේ ආයතන දෙක දීප්තිමත් වීම දූෂණයෙන් තොර රටක් ගොඩ නැඟීමට අවශ්‍ය වන්නේය.


අධිකරණ ක්ෂේත්‍රයේ කාර්යක්ෂමතාවක් ද රට අපේක්ෂා කරයි. අප හොඳින්ම දන්නා කාරණාවක් වන්නේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂට අදාළ නඩු විභාග කිරීම කල් දැමීම හේතුවෙන් ඔහුට රටේ පාලකයා වන්නට අවස්ථාව උදා වුණ බවයි. ඇතැම් දේශපාලනඥයන්ගේ නඩු ඔවුන්ට ආණ්ඩු බලයක් ලැබෙනතුරු කල් දමාගෙන යළි බලසම්පන්න වීමට පුළුවන් වීම ද හරිම ශෝචනීය වේ.


රාජපක්ෂලා රට විනාශ කළ බවට වාදයක් නැත. එහෙත් ඒ විනාශයෙන් රට බේරා ගැනීමට අපේ අධිකරණ ක්ෂේත්‍රය සමත් වී ද?


පාලකයන්ට ඉහළින් නීතිය ඔසවා තබා ගන්නට මේ අවස්ථාවේ පියවර ගත යුතුමය. එය කළ නොහැකි දෙයක් නොවන බව කිව යුතු නැත.

ජනතාවගේ අපේක්ෂාව


රාජපක්ෂලා සහ ඔවුන්ගේ ඥාතීන් – ඔවුන්ගේ මැති ඇමතිවරුන් සහ නිලධාරීන් මහජන මුදල් මහා පරිමාණයෙන් අවභාවිත කළ බවට හේතු සාධක මත ජනතාවගේ විරෝධයක් ඇත. බොහෝ දෙනෙකුට පවරා තිබුණ නඩු විභාග වූයේ නම් ඔවුන්ට උරුම රාජ්‍ය පාලනය නොව හිරගෙවල්වල ලැගීම බව ජන විඥානය තුළ මෝදු වී තිබෙන අදහසකි. අරගල භූමිය තුළින් මතු වන ප්‍රබල මතයක් වන්නේ ”හොරකම් කරපු ධනය” යළි රටට ලැබිය යුතුය යන්නයි. බරපතල මුල්‍ය අපරාධ සම්බන්ධ නඩුවලින් යමෙකු නිදොස් කොට නිදහස් කළේ නම් යළි ඒ නඩු විභාග කිරීමට නීතියේ ප්‍රතිපාදන නොමැති ද? මේ නීති විශාරදයින්ගේ අවධානයට ලක් විය යුතු වැදගත් කාරණාවකි. දේශපාලන බලය නම් සංදර්භය තුළ කිසියම් නඩුවක තාක්ෂණික දෝස දුටුවේ නම්, ඒ අනුව ඒ නඩුවලින් චූදිතයන් නිදහස් වී නම් චූදිතයන්ට වඩා දේශපාලනඥයන්ට වඩා වගකිව යුතු පිරිසක් සිටින බව පැවසීම සාවද්‍ය නොවේ යයි සිතමි.


ලංකාව ආර්ථික අර්බුදයෙන් අත් මිදෙන්නේ කවර අන්දමක හෝ ණය මත නම්, ඒ ණය බරට වගකිව යුතු පාර්ශ්වයන් විසින් සිදු කරන ලද බරපතළ මුල්‍ය අපරාධ කාලයේ වැලිතලාවට යටව යන්නට ඉඩ හැරිය යුතු ද?


ණය බරින් නිදහස් වීමට ණය ලබා ගැනීම නිසා ලංකාව යථා තත්වයට පත් වන්නේ නැත. ලංකාවේ පාලකයන් වූ රාජපක්ෂලා සොරකම් කළ ධනයෙන් සැලකිය යුතු ප්‍රමාණයක් යළි රටට අත් කර ගත නොහැකි ද යන්න නීති විශාරදයන් කල්පනා කළ යුතුය.


රාජපක්ෂලා සහ දූෂිත දේශපාලනඥයන් දේශපාලන වැඩබිමෙන් පලවා හැරීමෙන් පමණක් ජනතාව සෑහීමකට පත් වේ ද? කිසිසේත් නැතැයි සිතමි. ජනතාව අපේක්ෂා කරන්නේ – තරුණ පරපුර අපේක්ෂා කරන්නේ රාජපක්ෂලා වෙනුවට වෙනත් පවුලක දූෂණය නොවේ. වෙනත් පිරිසක දූෂණය නොවේ.


මහා පරිමාණ මුල්‍ය අපරාධ හා මනුෂ්‍ය ඝාතන සිදු කළ උදවියට නීතියේ රැකවරණය ලබන්නට පුළුවන් විය. ඒ රටේ දක්ෂ නීතිඥයන්ගේ සේවය ලබා ගැනීමට ඔවුන් සමත් වුණ නිසාය. ඇතැම් නීතිඥයන් තමන්ගේ ගාස්තු පියවා ගන්නේ ජාතික ලැයිස්තුවෙන් මැති සභයට අවතීර්ණව බලසම්පන්න අමාත්‍ය පදවි හිමි කර ගනිමිනි. මොන තරම් ශෝචනීය තත්වයක් ද?
ජනතාවගේ අපේක්ෂාව වන්නේ දූෂණ සහ අපරාධ සම්බන්ධයෙන් නිදහස සලසන්නේ නැති පාලනයකි. ඒ පාලනය වෙනුවෙන් දේශපාලකයන්ට – පාලකයන්ට තිබෙන්නේ හරි අඩක වගකීමක් යයි සිතමි. ඒ හා සමානම අඩක වගකීම අධිකරණ ක්ෂේත්‍රය මතට පැවරී තිබෙන්නේ යයි සිතමි.


එක පවුලක් විනාශ කළ රට ප්‍රතිසංස්කරණය කිරීමට තවත් පවුලකට තවත් පිරිසකට විනාශ කරන්නට නොහැකි නීතිය මත පාලනය තරුණ අරගලයේ විශිෂ්ටතම පරමාර්ථය වී ඇතැයි සිතමි. ඊට අදාළ සෑම පුද්ගලයෙක්ම සබුද්ධිකව – හෘදය සාක්ෂියට එකඟව කටයුතු කරත්වා. ඒ ජනතාවගේ අපේක්ෂාවයි, රටේ අපේක්ෂාවයි.■

අරාජකභාවය නැතිවන්නේ ගෝඨාභය-මහින්ද ඉල්ලා අස්වීමෙනි

0

‘රට අරාජික වීමට කිසිසේත් ඉඩ නොතබන බවත් රටේ දේශපාලන ස්ථාවරභාවය පවත්වාගෙන යාම සඳහා ගන්නා තීරණ සමඟ කටයුතු කිරීමට සූදානම් බවත් අග්‍රාමාත්‍ය මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා පැවසීය. පූජ්‍ය ඕමල්පේ සෝභිත ස්වාමීන්වහන්සේ ප්‍රධාන මහා සංඝරත්නය 26දා පස්වරුවේ අරලියගහ මන්දිරයේ දී හමු වූ අවස්ථාවේ අගමැතිතුමා මේ බව කියා සිටියේය.
අන්තර්වාර පාලන ආණ්ඩුවක් පිහිටුවීම සම්බන්ධයෙන් මෙහිදී මහා සංඝරත්නය සිය අදහස් පළ කළහ. අන්තර්වාර පාලන ආණ්ඩුවක් පිහිටුවීමට අවශ්‍ය නම් ඒ සම්බන්ධව මහා නායක ස්වාමීන්වහන්සේලා ප්‍රධාන ආගමික නායකයින්ගේ සහ සියලු පක්ෂ නායකයින්ගේ එකඟතාව ලබා ගැනීමට කටයුතු කරන ලෙස අග්‍රාමාත්‍ය මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා මෙහිදී මහා සංඝරත්නය හමුවේ ප්‍රකාශ කළේය.


රටේ ආර්ථිකය යථා තත්ත්වයට පත් කිරීම සඳහා දේශපාලන ස්ථාවර භාවය වැදගත්වන බවත්, ඒ හේතුවෙන් කිසිම මොහොතක රට අරාජික වීමට තමන් ඉඩ නොතබන බවත් අග්‍රාමාත්‍ය මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා මෙහිදී අවධාරණය කළේය.’


ඉහත දැක්වෙන්නේ ඕමල්පේ සෝභිත හිමි ඇතුළු භික්‍ෂූන් පිරිසක් අගමැතිවරයා හමුවූ අවස්ථාව ගැන අගමැති මාධ්‍ය ඒකකය නිකුත් කළ නිවේදනයෙහිය.


මේ හමුවෙන් පසු මාධ්‍ය හමුවේ අදහස් දැක්වූ ඕමල්පේ හිමි, මෙසේ පවසා තිබේ.

‘අග්‍රාමාත්‍යවරයා කියනවා මා ඉල්ලා අස්වෙන්නම් කිසිම ප්‍රශ්නයක් නැහැ. ඉල්ලා අස්වීමට මම සූදානම්. එහෙත් ඒ ඉල්ලා අස්වීමෙන් පසුව ඇතිවන හිඩැස පිරිවීමට කල්ගත වුණාම රටට, රාජ්‍ය පාලනයක් නැති වෙනවා කියලා. මෙන්න මේ හිඩැස පුරවන්න කොච්චර කාලයක් යනවාද? ඒ කාලසීමව තුළ රට සම්පූර්ණයෙන් අරාජික වෙනවා කියලා.


අපි කිව්වා ජනාධිපතිවරයාට තියෙන විධායක බලතල යටතේ රටේ පරිපාලනය මෙහෙයවා ගන්න පුළුවන් කියලා. අගමැතිවරයා දිගින් දිගටම කිව්වා ජනාධිපතිවරයාගේ බලතල යටතේ රට පවත්වාගෙන යන්න බැහැ. අගමැතිවරයා ප්‍රධාන අමාත්‍ය මණ්ඩලය ඉවත්වන විට රට අස්ථාවර වෙනවා කියලා.


අස්ථාවර වුණොත් මේ තියෙන තත්ත්වය භීෂණයක් බවට පත්වෙයි. තවත් අර්බුද පහළවෙයි. ඒ නිසා මා ඉල්ලා අස්වෙනවා කිසිම සැකයක් නැහැ ඒකාන්තයි. පාර්ලිමේන්තුවේ අනෙක් සියලු‍ම පක්ෂ එකතුකරගෙන ඊළඟ පියවර තබන හැටි ස්ථිරවම තීරණය කරන්න කළාට පස්සේ කියලා.’


අගමැති මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතා දැන් සිටින්නේ ශාරීරික වශයෙන්, මානසික වශයෙන් දුර්වල අඩියක වගේම, තමාගේ අගමැති ධුරයෙහි ගතකරන අවසාන කාලයෙහිය. තව ඉතාමත් කෙටි කාලයකින් ඔහුගේ ආණ්ඩුවට පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතර බලය නැතිවී යාමට නියමිත අතර, එසේ වූ විට අගමැති පුටුවෙන් ඉවත්වීමට ඔහුට සිදුවෙයි. එහෙත් ඒ අවසාන මොහොත දක්වා තමා ශක්තිමත්ව අගමැති පුටුවේ වාඩිවී සිටින බව පෙන්වීමට ඔහු ඉතාමත් දුප්පත් ලෙස උත්සාහ ගනිමින් සිටියි.


ඔහුගේ උත්සාහය කොපමණ දුප්පත්දැයි කියනවා නම්, මේ දිනවල ඔහු කරන්නේ රට පුරා සිටින ප්‍රාදේශීය සභා මන්ත්‍රීවරුන් වැනි පහළම ස්තරය වරින් වර අරලියගහ මන්දිරයට ගෙන්වාගනිමින් ඔවුන් ලවා අගමැතිතුමා ඉවත් නොවී දිගටම තනතුරේ සිටිය යුතුය කියන යෝජනා සම්මත කරගැනීමත්, ‘මම යන්නේ නැහැ, පුළුවන් නම් යවන්න’ වැනි බොරු පුරසාරම් කතා ඔවුන් ඉදිරියේ කීමත්ය. එහෙත් අවාසනාවකට මෙන්, ඔහු ධුරයේ සිටිය යුතුයැයි යෝජනාවක් පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී කණ්ඩායම තුළ අත්සන් කිරීමට පටන් ගත්තත්, අත්සන් 46කට වඩා එකතු කරගන්නට නොහැකි වුණු බව වාර්තා වෙයි.


එහෙත්, ඕමල්පේ සෝභිත හිමිට ඔහු කියා ඇත්තේ ඉවත්ව යන්නට සූදානම් බවත්, එහෙත් ඉන් පසු ඇතිවන අරාජිකභාවය නැති කරන ක්‍රමයක් කිව්වොත් පමණක් ඉවත් වන බවත්ය. රට අරාජිකභාවයට පත්කිරීමට තමා ඉඩ නොදෙන බවද ඔහු කියයි.


තමා ධුරයෙන් ඉවත් වුවහොත් රට අරාජික වන්නේ යැයි කීම ඔහු විසින්ම ගොතන ලද බොරුවකි. ‘මං ගියොත් රටට මහා විනාසයක් වෙන්නේ. ඒ නිසා යන්නේ නැහැ’ ඔහුගේ ප්‍රකාශයේ අර්ථයයි. එහෙත්, දැන් කවුරුත් පසක් කරගෙන ඇති ඇත්ත වන්නේ, රට අරාජිකත්වය කරා ඇදී යමින් තිබෙන්නේ ඔහුත් ඔහුගේ සොහොයුරු ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂත් දිගින් දිගටම තනතුරුවල රැඳී සිටින නිසා බවයි.


අද මහින්ද රාජපක්‍ෂට තනතුර හැර යන ලෙස කියන්නේ ඔහුගේ ආණ්ඩුවේම සිටි මන්ත්‍රීවරුන් ඇමතිවරුන්ය. මහින්ද සුළඟ නිර්මාණය කරමින්, පරාජය වී සිටි මහින්ද නැවතත් දේශපාලන ලෝකයේ ඔසොවා තැබූ විමල් වීරවංස, උදය ගම්මන්පිල ඇතුළු සියලු දෙනාම ඔහු තනතුරෙන් ඉවත් විය යුතු බව කියති. ඩලස් අලහප්පෙරුම, චරිත හේරත්, අරුන්දික ප්‍රනාන්දු ඇතුළු ආණ්ඩු පක්‍ෂයේ බහුතර පිරිසක් ඍජුව හෝ වක්‍රව ඒ බව කියා තිබේ. ඒ නිසා, අද මහින්ද යනු තමාට හිමි නැති කිරුළක් පැළඳගෙන සිටින්නට තැත් දරන කබල් දේශපාලකයෙකි. සංඛ්‍යා මගින් ඔහුට බලයක් නැති බව තවම පෙන්වා නැති නමුත්, නිසැකවම ඔහුට පාර්ලිමේනක්තුව තුළ බලයක් නැත.


ජනාධිපතිවරයා පත්කර ඇත්තේද ළමා ළපටින්ගෙන් යුක්ත ඇමති මණ්ඩලයකි. කන්කෙඳිරි ගාන තරමට, තර්ජනය කරන තරමට තව තවත් ඇමති තනතුරු අලුතෙන් දීම තාමත් සිදුවෙයි. හැබැයි, ඒ කිසිම දෙයකින් රට වැටී තිබෙන අර්බුදයට විසඳුම් නොලැබෙන බව කවුරුත් දනිති. මේ ඇමති මණ්ඩලය සමග රට පාලනය කළ නොහැකි බව ජනාධිපතිද දනියි. වෙනත් ඇමති මණ්ඩලයක් පත්කළ නොහැකි වන තරමටද ඔහු බෙලහීනය.


එවැනි තත්වයක් යටතේ, තමා අගමැතිධුරයෙන් ඉවත් වුවහොත් අරාජිකභාවයක් ඇතිවේයැයි මහින්ද රාජපක්‍ෂ කියන්නේ බොරුවක් මවා පාන්නටය. ඔහු පමණක් නොව, ඔහුගේ සොහොයුරු ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ජනාධිපති ධුරයෙන් ඉවත් වුණත් රටේ අරාජිකභාවයක් කිසිසේත් ඇති නොවේ.


ඊට එක හේතුවක් නම්, දැනටමත් ඔවුන් රට පාලනය කරන්නේ නැතිවීමය. දැනටත් නැති පාලනයක් යළිත් ‘නැති වුණොත්’ රට අරාජිකභාවයට පත්වෙන්නේ කෙසේදැයි ප්‍රශ්නයකි. දෙවැන්න, ඔවුන් ඉවත් වුණොත් සිදුවන දේශපාලන වෙනස්කම් දැනටමත් ගණන් හැදිය හැකි ඒවා නිසාය. ඒ කියන්නේ පාර්ලිමේන්තුවේ පක්‍ෂ අතර ඒ ගැන විවිධ එකඟතා ඇතිවී සහ ඇතිවෙමින් පවතින නිසාය. ඒ නිසා, කළ යුතු හොඳම දේ වන්නේ, ජනාධිපතිත් අගමැතිත් ධුරවලින් ඉවත්වී රට අරාජකභාවයට පත්වීම වැළැක්වීමය.


ජනාධිපතිවරයාට කථානායකවරයා වෙත යවන ලියුමකින් ඉල්ලා අස්විය හැකිය. එවිට කිසිම අරාජිකත්වයක් ඇති නොවේ. ඔහුගේ ඉතිරි ධුර කාලය වෙනුවෙන් පාර්ලිමේන්තුව විසින් වැඩි ඡන්දයෙන් හෝ ඒකමතිකව අනුප්‍රාප්තික ජනාධිපතිවරයකු පත්කරගත යුතුය. විමල් වීරවංස මෙහිදී කියන්නේ, පාර්ලිමේන්තුවෙන් බැසිල් රාජපක්‍ෂ ජනාධිපති හැටියට පත්විය හැකි බවය.
ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ තවදුරටත් ජනාධිපති තනතුරේ තබාගැනීමට වීරවංස එසේ කියතත්, පාර්ලිමේන්තුව තුළින් තවදුරටත් රාජපක්‍ෂ කෙනෙකු ජනාදිපතිධුරයට පත්වන්නට ඉඩක් නැත. බහුතර බලයක් ඔහුට ලැබෙන්නට ඉඩක් නැත. යම් හෙයකින් එසේ සිදුවේ නම්, එය පරාජයක් වන්නේද විමල් වීරවංසලාගේමය. ආණ්ඩුවෙන් එළියට බට ගමන්ම ඔවුන් පුරසාරම් දෙඩුවේ ආණ්ඩුවේ බහුතරය නැති කරන බවටය. එහෙව් කතා කී වීරවංසම, පාර්ලිමේන්තුවේ වැඩි ඡන්දය අරගෙන බැසිල් ජනාධිපති වනු ඇතැයි කියන විට, අප එය කෙත්රුම් ගත යුත්තේ වීරවංසලාගේ බැරි බැරියාවක් හැටියට නොවේද? ඉන් පෙනෙන්නේ වීරවංසලාගේ පුරසාරම්වලට පාර්ලිමේන්තුවේ වැඩි බලයක් නැති බව නොවේද?


මුළු රටම රාජපක්‍ෂ පවුලම ගෙදර යායුතු යැයි කියන මේ වෙලාවේ, වෙනත් රාජපක්‍ෂ කෙනකු අනුප්‍රාප්තික ජනාධිපතිධුරයට පත්කරගන්නා පිස්සුවක් පාර්ලිමේන්තුවට ඇතැයි සිතිය නොහැකිය. ඒ නිසා ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ තනතුරෙන් ඉල්ලා අස්වුණොත්, පාර්ලිමේන්තුවේ වැඩි කැමැත්ත ඇති මන්ත්‍රීවරයා අනුප්‍රාප්තික ජනාධිපති හැටියට පත්කළ හැකිය. අගමැති ඉවත් වුවහොත් ද ඒ විදියටම පාර්ලිමේන්තුවේ වැඩි කැමැත්ත හිමි අය අගමැති කරගත හැකිය. උදාහරණයකට, ගෝඨාභය ඉවත් වුණොත්, කරු ජයසූරිය වැනි ප්‍රධාන දේශපාලන පක්‍ෂ ප්‍රවාහයෙන් වෙන්වී සිටින, කාටත් පිළිගත හැකි කෙනකු අනුප්‍රාප්තික ජනාධිපති හැටියට පත්කළ හැකිය. එහෙත් ඊට පෙර ඔහු පාර්ලිමේන්තුවේ අසුන්ගත යුතුය. ඒ සඳහා මයන්ත දිසානායක පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයා තමන්ගේ ජාතික ලැයිස්තු අසුන ලබාදීමට සූදානම් බව දැනගන්නට තිබේ. ඔහු ඉල්ලා අස්වීමත්, කරු ජයසූරිය පාර්ලිමේන්තුවේ අසුන් ගැනීමත්, ඉන්පසු ඔහු අනුප්‍රාප්තික ජනාධිපති හැටියට තෝරා ගැනීමත්, කෙටි කලකින් කළ හැකි දේවල්ය. කරු ජයසූරිය වැන්නකු අනුප්‍රාප්තික ජනාධිපති වීමෙන්, ආණ්ඩුව තුළ අලුත් ගතිකයන් වැඩ කරන්නට පටන් ගනු ඇති අතර, ඔහුගේ මැදිහත්වීමෙන් පාර්ලිමේන්තුවේ දේශපාලන පක්‍ෂවල සම්බන්ධතාව සහ එකට වැඩකිරීමේ ලක්‍ෂණය වැඩි දියුණු වනු ඇත. අනෙක් අතට, කරු ජයසූරිය, දේශපාලන වුවමනාවකින් ආණ්ඩුක්‍රම ප්‍රතිසංස්කරණ න්‍යාය පත්‍රයක් සඳහා පෙනීසිටින්නෙකි. එවැන්නකු රටේ ජනාධිපති වීම එම ප්‍රතිසංස්කරණ න්‍යාය පත්‍රය ඉදිරියට ගැනීමටද අගනා අවස්ථාවකි.


මේ විදියට අලුත් ජනාධිපති කෙනකු අගමැති කෙනකු කෙටිකාලීන ආණ්ඩුවකටට පත්වුණොත් ආණ්ඩුවේ මුහුණුවර සම්පූර්ණයෙන්ම නිසැකවම වෙනස් වෙයි. එය ගෝඨාභය -මහින්ද ජනාධිපතිකමේ අගමැතිකමේ තියාගෙන හදන අච්චාරු පාරාජිකා ආණ්ඩුවක් මෙන් නොවනු ඇත. මේ ක්‍රියාවලිය, වෙනසක් සඳහා දැනටමත් පෙරට පැමිණ සිටින පාර්ලිමේන්තුවේ මන්ත්‍රීවරුන් සහ වෙනත් විශේෂඥයන්ගේද දායකත්වයෙන් සිදුවිය හැකි බැවින්, සැලසුම්සහගත ලෙස එකක් පසුපස එකක් වෙනස්කම් කළ හැකිය. එකඟත්වයෙන් කෙරෙන එවැනි බල හුවමාරුවකදී, අරාජිකභාවයක් ඇති නොවන්නට හොඳින්ම වගබලා ගත හැකිය.


ඒ අතර ජනාධිපතිවරයා, ආණ්ඩුවේ පක්‍ෂ නායකයන් වෙත යැවූ ලිපියකින් අගමැතිත් වර්තමාන ආණ්ඩුවත් ඉල්ලා අස්වූ පසු සර්ව පාක්‍ෂික ආණ්ඩුවක් හැදීමට තමා එකඟ බව දන්වා තිබේ. එහි තේරුම අගමැතිගේ ඉවත්වීම ජනාධිපතිවරයා ද බලාපොරොත්තු වන බවය. එහෙත්, ඔහු කිසිවිටෙක ඉවත්වන්නයැයි සිය වැඩුමහල් සහෝදරයාට නොකියනු ඇත. අතින් අල්ලාගෙන පොහොට්ටු වේදිකාවට ගෙනැවිත් තමා ජනාධිපති අපේක්‍ෂක හැටියට හඳුන්වා දුන් දේශපාලනයේ ලොකු අයියාට ඉවත් වන්නට යැයි කීම ඔහුට අපහසු දෙයක් වන්නට ඇත. මහින්ද රාජපක්‍ෂද මේ බව දනියි. තවමත් ගෝඨාභය තමාට ඉල්ලා අස්වන්නට කියා නැති බවත්, ඉදිරියටද නොකියනු ඇති බවත් මහින්ද රාජපක්‍ෂ කියන්නේ ඒ ලේ බැම්ම ගැන තිබෙන විශ්වාසය නිසාය. එහෙත්, රට මෙතැනින් ඉදිරියට යන්නට නම් මහින්ද අගමැතිකමෙන් ඉවත් විය යුතුය. ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂත් ඉවත් විය යුතුය. ඉන් රටේ තත්වය යහපත් වනු ඇත.
මහින්ද රාජපක්‍ෂ අගමැතිධුරයෙන් ඉවත් නොවීමට හේතුව ඇත්තේ අන් තැනකය. තමාගේ පුත්‍රයාට දේශපාලන අනාගතය සුරක්‍ෂිත කර දීම සඳහා තවදුරටත් අගමැතිධුරයේ සිටියු යුතු බවට ඔහුග් පවුලෙන් විශාල පීඩනයක් ඇතිකර ඇතිවාට සැකයක් නැත. මහින්ද ඇතුළු සියලු රාජපක්‍ෂලා, සියලු දේශපාලන තීන්දු ගන්නේ රට වෙනුවෙන් නොව පවුලේ යහපත වෙනුවෙනි. ඇමති ධුරයෙන් ඉවත්වීමෙන් පසු නාමල් රාජපක්‍ෂ දැන් සිටින්නේ දේශපාලන අඳුරකය. රට පුරා නැගෙන රාජපක්‍ෂ විරෝධය නිසා ඔහුගේ අනාගත දේශපාලනයද ඒ තරම් සුවපහසු නොවනු ඇත. ඒ නිසා ඔහුට ආවරණයක් ආරක්‍ෂාවක් ලබාදීමට නම්, මහින්ද තාත්තා තවදුරටත් අගමැතිකමේ සිටිය යුතුය.


එහෙත්, මේ රාජපක්‍ෂ වුවමනාවන් පරාජය කළ යුතුය. එය කළ හැක්කේ ජනතාවටය. ඒ සඳහා රාජපක්‍ෂවරුන් ඉවත් වීමෙන් කිසිසේත් රට අරාජකභාවයට පත් නොවන බවත්, ඒ වෙනුවට එය වඩාත් ආරක්‍ෂිත හා ස්ථායි වනු ඇති බවත් මහජනතාවට තේරුම් කරදීම අවශ්‍යය. ■

2020දී මහජන පෙත්සම් පිළිබඳ විමර්ශන පාර්ලිමේන්තුව කර නෑ

0

■ ඉඳුවර බණ්ඩාර

පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කර ඇති ශ්‍රී ලංකා පාර්ලිමේන්තුවේ 2020 වර්ෂයට අදාළ වාර්ෂික කාර්ය සාධන වාර්තාව සඳහන් කරන ආකාරයට ශ්‍රී ලංකා පාර්ලිමේන්තුව 1982 වර්ෂයේදී ශ්‍රී ජයවර්ධනපුර කෝට්ටේ නව පාර්ලිමේන්තු සංකීර්ණයට පැමිණීමෙන් පසු ආහාරපාන හා ගෘහ පාලන දෙපාර්තමේන්තුව අලුත්ම දෙපාර්තමේන්තුවක් වශයෙන් බිහිවී ඇති අතර එය බිහිවී ඇත්තේ තරු පංතියේ අන්තර්ජාතික ප්‍රමුඛ පෙළේ හෝටලයක් වූ ඔබරෝයි හෝටලයේ තාක්ෂණික හා වෘත්තීමය ප්‍රවීණත්ව මෙහෙයුම් හා උපදේශකත්වය යටතේය.


ආපන ශාලා, විධායක භෝජනාගාර, ආහාර හා සැපයුම් අංශය හා ප්‍රභූ භෝජනාගාරය වශයෙන් එම දෙපාර්තමේන්තූව යටතේ කටයුතු ක්‍රියාත්මක වේ.


එහි සම්බන්ධීකරණ ඉංජිනේරු දෙපාර්තමේන්තුව 1990 වර්ෂයේදී පිහිටුවා ඇත්තේ පාර්ලිමේන්තු සංකීර්ණයේ, කතානායකවරයාගේ නිල නිවසේ, ශ්‍රාවස්තියෙහි, මාදිවෙල හා ජයවඩනගම නිවාස සංකීර්ණයනිහි සහ නුවරඑළියේ පිහිටි සෙන්පති නිවස යන ඒවාවල නඩත්තු කටයුතු සිදුකිරීම සඳහාය.


2020 වර්ෂයේදී පාර්ලිමේන්තුවේ පවත්වා ඇත්තේ රැස්වීම් 59ක් පමණය. එම රැස්වීම්වලදී පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් වාචික පිළිතුරු අපේක්ෂාවෙන් ප්‍රශ්න 529ක් යොමු කර තිබේ. එම කාලයේදී ජනාධිපතිවරයාගෙන් ලැබුණ සංදේශ 06ක්ද, කතානායකවරයාගේ නිවේදන 62ක්ද, රජයේ පනත් කෙටුම්පත් 18ක් හා පෞද්ගලික මන්ත්‍රී කෙටුම්පත් 14ක්ද පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් වී තිබේ.


2020 වර්ෂයේදී පාර්ලිමේන්තුව තුළ ඇති අමාත්‍යාංශ උපදේශක කාරක සභා සියල්ලම එක් වරක් පමණක් රැස්වී ඇති අතර පාර්ලිමේන්තුවේ ඇති උපදේශක කාරක සභා ප්‍රමාණය 28කි.
ආංශික අධීක්ෂණ කාරක සභා අතරින් ආර්ථික සංවර්ධනය පිළිබඳ, ජාත්‍යන්තර සබඳතා පිළිබඳ, ජාතික ආරක්ෂාව පිළිබඳ හා තිරසර සංවර්ධන, පරිසර හා ස්වාභාවික සම්පත් පිළිබඳ කාරක සභාව හා කෘෂිකර්මය හා ඉඩම් පිළිබඳ, ව්‍යාපාර හා වානිජ කටයුතූ, බලශක්ති යන කාරක සභා එක් වරක් පමණක් රැස්වී ඇත.


කාන්තා හා ස්ත්‍රී පුරුෂ සමාජභාවය පිළිබඳ කාරක සභාව හා නෛතික කටයුතු (දූෂණ විරෝධී) හා මාධ්‍ය පිළිබඳ කාරක සභාව 4 වරක් රැස්වී ඇත.


අධ්‍යාපන හා මානව සම්පත් සංවර්ධනය පිළිබඳ කාරක සභාව 5 වරක් රැස්වී ඇති අතර සෞඛ්‍ය හා මානව සුඵසාධනය, සමාජ සවිබලගැන්වීම පිළිබඳ කාරක සභාව සහ ප්‍රවාහන හා සන්නිවේදන පිළිබඳ හා නිෂ්පාදන හා සේවා පිළිබඳ කාරක සභා 2 වරක් රැස්වී ඇත.
එසේ වුවද තරුණ, ක්‍රීඩා කලා සහ උරුමයන් පිළිබඳ, අභ්‍යන්තර පරිපාලන රාජ්‍ය කළමනාකරණ හා ප්‍රතිසන්ධානය හා උතූර නැගෙනහිර නැවත ගොඩනැගීම පිළිබඳ ආංශික අධීක්ෂණ කාරක සභා එක් වරක් හෝ රැස්වී නැත.


එමෙන්ම අනෙකුත් කාරක සභා අතරින් රජයේ මුදල් පිළිබඳ කාරක සභාව 11 වරක් රැස්වී ඇති අතර තේරීම් කාරක සභාව 6 වරක් රැස්වී ඇත. ස්ථාවර නියෝග පිළිබඳ කාරක සභාව 4 වරක් රැස්වී ඇති අතර ආචාර ධර්ම හා වරප්‍රසාද පිළිබඳ කාරක සභාව එක් වරක් රැස්වී ඇත.
ශ්‍රී ලංකාවේ ජාතික ඇගයීම් ධාරිතාව සහතික කිරීම පිණිස අධ්‍යයනය කර සිය නිර්දේශ පාර්ලිමේන්තූවට වාර්තා කිරීම සඳහා වන පාර්ලිමේන්තූ විශේෂ කාරක සභාව, පාර්ලිමේන්තූ මන්ත්‍රීවරියන්ගේ සංසදය 2 වරක් රැස්වී ඇත. උසස් නිලතල පිළිබඳ කාරක සභාව 9 වරක් රැස්වී ඇත. එසේ වුවද පාර්ලිමේන්තූ ළමා සංසදය එක් වරක් හෝ රැස්වී නැත.


එම වර්ෂයේදී රජයේ ගිණුම් පිළිබඳ කාරක සභාව දේශීය ආදායම් දෙපාර්තමේන්තූව, රේගූ දෙපාර්තමේන්තූව, සුරාබදු දෙපාර්තමේන්තුව යන ආයතන සම්බන්ධයෙන් විමර්ශනය කර ඇත. ඊට අමතරව එම කාරක සභාව තිරසර සංවර්ධන අරමුණු ක්‍රියාත්මක කිරීමේ පෙර සූදානම හා තිරසර සංවර්ධන අරමුණු ක්‍රියාත්මක කිරීම සහ ලංකාවේ අලි මිනිස් ගැටුම පිළිබඳව විශේෂ සාකච්ඡා පවත්වා ඇත.


පොදු ව්‍යාපාර පිළිබඳ කාරක සභාව ශ්‍රී ලංකා විදේශ සේවා නියුක්ති කාර්යාංශය, ශ්‍රී ලන්කන් ගුවන් සමාගම, ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් සමාගම, ලංකා කෝල් පුද්ගලික සමාගම, මධ්‍යම අධිවේගී මාර්ගය, ලක් විජය විදුලි බලාගාරය, කැලණි ගඟේ ජල දූෂණය, ලොතරැයි පත්වල ප්‍රසම්පාදනය හා ශ්‍රී ලංකා තොරතුරු හා සන්නිවේදන තාක්ෂණ ඒජන්සිය යන ආයතන හා කරුණු සම්බන්ධයෙන් විමර්ශනය කර ඇත.


2020 වර්ෂයේ 8 වැනි පාර්ලිමේන්තුවේ හතරවැනි සැසිවාරය සඳහා තේරීම් කාරක සභාව විසින් මහජන පෙත්සම් පිළිබඳ කාරක සභාව පත්කර නොමැති බැවින් එම කාරක සභාවේ රැස්වීම් පවත්වා නැත. එහෙත් 9 වැනි පාර්ලිමේන්තුවේ පළමු සැසිවරය සඳහා රැස්වීම් වාර දෙකක් පවත්වා ඇති අතර ඒ එම කාරක සභාවට සභාපතිවරයකු පත්කර ගැනීම සඳහා හා කොවිඩ් වසංගතය හමුවේ කාරක සභාවේ ඉදිරි කටයුතු සාකච්ඡා කිරීම සඳහාය. එසේ වුවද එම වර්ෂයේදී මහජන පෙත්සම් පිළිබඳ කිසිදු විමර්ශනයක් කර නැත. එහෙත් එම වර්ෂයේදී එම කාරක සභා කාර්යාංශයට පෙත්සම් 637ක් ලැබී ඇති අතර ඒ 8 වැනි පාර්ලිමේන්තුව සඳහා 64ක් හා 9 වැනි පාර්ලිමේන්තුව සඳහා 573ක් වශයෙන්ය. ඒ අතරින් ස්ථාවර නියෝගවලට අනුකූල නොවන නිසා කාර්යාංශය විසින් 9 වැනි පාර්ලිමේන්තුව සඳහා පෙත්සම් 157ක් බාර ගෙන නැති අතර ඉදිරි කටයුතු සඳහා පෙත්සම් 416ක් යොමු කර තිබේ.


2020 දී නුවරඑළියේ පිහිටි සෙන්පති නිවස නිවාඩු නිකේතන පහසුකම් මන්තීවරුන් 76 දෙනෙකු ලබාගෙන ඇති අතර ඒ අනුව එම මන්ත්‍රීවරුන්ට කාමර 324ක් වෙන්කර තිබේ. එමෙන්ම පාර්ලිමේන්තු කටයුතු අමාත්‍යාංශය සමග සම්බන්ධීකරණයෙන් සමූහ වෛද්‍ය රක්ෂණය මගින් මැති ඇමතිවරුන් 72 දෙනෙකුට පහසුකම් ලබාදී ඇත.■

ගෝඨාභය ඝාතන කුමන්ත්‍රණය ගැන දැන් නොසොයන්නේ ඇයි? ආරක්ෂක ලේකම් වෙත විවෘත ලිපියක්‍

0

■ ප්‍රියන්ත ජයකොඩි
විශ්‍රාමලත් නියෝජ්‍ය පොලිස්පති

ආරක්ෂක ලේකම්තුමනි,


මෑත කාලයේ ශ්‍රී ලංකාව තුළ සිදුවූ බරපතළම ම්ලෙච්ඡ මිනිස් ඝාතනය ලෙස 2019 අප්‍රේල් 21 වන දින සිදු වූ පාස්කු දින ප්‍රහාර මාලාව සැලකිය හැක. ශ්‍රී ලාංකීය මෙන්ම විදේශිකයන්ද ඇතුළු සාමකාමි පුරවැසියන් 229 දෙනෙකුට ජීවිත අහිමි කරමින්, තවත් සිය ගණනකට මාරාන්තික තුවාල සිදු කර මෙරට ආර්ථිකය සම්පූර්ණයෙන්ම කඩා බිඳ දැමීමට මෙම ප්‍රහාරය සමත් වූ බව අප සැමට නොරහසකි.


ප්‍රහාරය සිදු මුල් අවස්ථාවේ සිටම ප්‍රහාරයට ලක්වූ වින්දිතයන්ට සහන සැලසීමට අතිඋතුම් කාදිනල් හිමිපාණන් එදා සිට පුරා වසර තුනක් ගතවීමෙන් පසුවත් මේ මොහොත වනතුරුත් සිය බැටළු රැළට නායකත්වය මෙන්ම ආරක්ෂාවද සලසන සැබෑ එඩේරකු ලෙස මිලේච්ඡ ඝාතන සිද්ධියට වගකිව යුත්තන් සහ එය පසුපස ඇතැයි සැක කරන දේශපාලන කුමන්ත්‍රණය හෙළි කර ගැනීමට අපිරිමිත සටනක යෙදී සිටී. මෙරට තුළ පමණක් නොව ජාත්‍යන්තරය වෙත ද තම හුදෙකලා සටන පුළුල් කිරීමට මේ වන විටත් එතුමා සමත්ව සිටින බව අප කාටත් නොරහසකි.
මෙවැනි තත්ත්වයක් හමුවේ රටේ ආරක්ෂාව භාරව සිටින ප්‍රධාන සිවිල් නිලධාරියා ලෙස ඔබ පසුගිය දිනක පුවත්පත් නිවේදනයක් නිකුත් කරමින් කාදිනල් හිමිපාණන් වෙත දන්වා සිටියේ තැන් තැන්වල කතා නොපවත්වා දන්නා දෙයක් වේ නම් මෙම සිද්ධීන් සම්බන්ධව පරීක්ෂණ කටයුතු පවත්වන අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව නොහොත් සීඅයිඩීයට දන්වන ලෙස ය.

එය එක්තරා ආකාරයක අභියෝගයක් ලෙස ද සැලකිය යුතු අතර මේ වනවිටත් කාදිනල් හිමිපාණන් පාස්කු ප්‍රහාරයේ වින්දිතයන් වෙත සාධාරණයක් ඉටු කිරීම සඳහා සීඅයිඩීය නොහොත් අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවෙන් ඔබ්බට මෙම පරීක්ෂණය රැගෙන ගොස් ඇත්තේ සිද්ධිය සිදුවී වසර තුනක් ගතවීමෙන් පසුවත් මෙතෙක් සිදුකරන ලද පරීක්ෂණවල ප්‍රගතිය පරීක්ෂා කිරීමේදී මෙරට නෛතික පද්ධතිය තුළ එතුමාට සාධාරණයක් බලාපොරොත්තු වීමට නොහැකි තත්වයක් යටතේ බව ඔබට මතක් කර දීමට කැමැත්තෙමි. තවද මෙම පරීක්ෂණ කටයුතු සිදුවන ආකාරය සහ ඒ තුළ ඇති හිදැස් මෙන්ම දේශපාලනමය අතපෙවීම් ගැනත් පසුගිය වසර තුන පුරාවටම කාදිනල් හිමිපාණන් ප්‍රසිද්ධියේ ජනමාධ්‍ය තුළින් මහජනතාවට හෙළි කර ඇතත් එවන් කරුණුවලට අදාලව සාර්ථක පිළිතුරක් ලබා දීමට මෙරට බලධාරීන් මෙතෙක් අපොහොසත් සිටින බවත් කාදිනල් හිමිපාණන්ගේ ඉල්ලීම් ”‍බිහිරි අලින්ට වැයෙන වීණා”‍ බවට පත්වී ඇති බවත් ඔබට මතක් කර දීමට සිදු වීම කනගාටුදායක තත්ත්වයක් බව සඳහන් කරමි. එබැවින් රටේ ආරක්ෂාව භාරව සිටින ප්‍රධාන සිවිල් නිලධාරි තනතුර වන ආරක්ෂක ලේකම් තනතුර හොබවන ඔබ විසින් කළ යුතුව ඇත්තේ මෙම පරීක්ෂණ කටයුතු කඩිනමින් අවසන් කර මෙම සිද්ධීන්වලට වගකිවයුත්තන් සියල්ල රටට හෙළි කිරීම විනා කාදිනල්තුමාට අභියෝග කිරීම නොවේ.


කතෝලිකයෙකු මෙන්ම වසර හතළිහක් මෙරට රාජ්‍ය සේවයට සම්බන්ධව සිටි රාජ්‍ය නිලධාරියකු ලෙසද මේ අවස්ථාවේදී පාස්කු ප්‍රහාරය සම්බන්ධ ඉතා වැදගත් ඉසව්වකට ඔබගේ අවධානය යොමු කිරීමට සුදුසු යයි මම අදහස් කරමි. මෙම විවෘත ලිපිය ඔබ වෙත යොමු කිරීමට ප්‍රධාන හේතුව වන්නේද එම වැදගත් කරුණු සම්බන්ධව ඔබගේ අවධානය යොමු කිරීමයි.


ශ්‍රී ලංකා පොලිසියේ ජේ්‍යෂ්ඨ තනතුරක් දැරූ නිලධාරියෙකු වන මා දන්නා ආකාරයට පාස්කු ප්‍රහාරය සිදු කළ ත්‍රස්ත කණ්ඩායමේ නායකයා ලෙස සැලකෙන ”‍සහරාන් හෂීම්”‍ අත්අඩංගුවට ගැනීමට ශ්‍රී ලංකා පොලිසිය තුළ ක්‍රියාත්මක වූ ප්‍රධානම පුද්ගලයා වූයේ ත්‍රස්ත විමර්ශන කොට්ඨාසයේ එවකට අධ්‍යක්ෂවරයාව සිටි මගේ සමකාලීනයකු වන නියෝජ්‍ය පොලිස්පති නාලක සිල්වා මහතාය. එතුමා හැර වෙනත් පොලිස් නිලධාරියකු හෝ කණ්ඩායමක් සහරාන් හෂීම් පසුපස ඔහු අත්අඩංගුවට ගැනීමට කටයුතු කළ බවක් ජේ්‍යෂ්ඨ පොලිස් නිලධාරියකු ලෙස මා නොදන්නා බව සඳහන් කරමි.


සහරාන් සම්බන්ධ සියලු‍ම විමර්ශන කටයුතු නාලක සිල්වා සිදු කළා පමණක් නොව ඔහු අත්අඩංගුවට ගැනීම සඳහා අවශ්‍ය අධිකරණය වරෙන්තු පවා ලබා ගැනීමට ඔහු සමත්ව සිටියේය. මේ ආකාරයට නාලක සිල්වා කටයුතු කරමින් සිටියදී කුප්‍රකට නාමල් කුමාර නාටකය කරළියට පැමිණි අතර එවකට ජනාධිපතිවරයාව සිටි මෛත්‍රිපාල සිරිසේන මහතා සහ හිටපු ආරක්ෂක ලේකම් වර්තමාන ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඝාතනය කිරීමට කුමන්ත්‍රණය කිරීමේ චෝදනා මත නියෝජ්‍ය පොලිස්පති නාලක සිල්වා මහතා සීඅයිඩිය විසින් අත්අඩංගුවට ගන්නා ලදි. මෙම සිදුවීම් මාලාව සිදුවූයේ එවකට ජනාධිපතිවරයා සිටි මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතා නීති විරෝධී ලෙස අග්‍රාමාත්‍ය තනතුරෙන් රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා ඉවත් කර මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා අග්‍රාමාත්‍යවරයා ලෙස පත් කිරීමේ සිද්ධීන් මාලාවට සමගාමීවය. මෙම අත්අඩංගුවට ගැනීම නාලක සිල්වාගේ කටයුතු අකර්මණ්‍ය කිරීමටත් වඩා ඔහු නායකත්වය දුන් ත්‍රස්ත විමර්ශන කොට්ඨාසය සම්පූර්ණයෙන්ම නිෂ්ක්‍රිය කිරීමට සමත් වූ බව කිව යුතුය. බලයේ සිටින ජනාධිපතිවරයා ඝාතනය කිරීමට කුමන්ත්‍රණය කරන ලද පොලිස් නිලධාරියකු නායකත්වය සැපයූ කොට්ඨාසයක නිලධාරීන් දෙස පොලිස් නිලධාරින් මෙන්ම සිවිල් පුරවැසියන් ද එම වකවානුවේ සලකනු ලැබුවේ දරුණු ගණයේ අපරාධකරුවන් කණ්ඩායමක් ලෙස බව සඳහන් කරන අතර මෙම අත්අඩංගුවට ගැනීම සිදු සිදුවී මාස කීපයක් යනතුරුත් ත්‍රස්තවාදී විමර්ශන කොට්ඨාසය මගින් කිසිදු අත්අඩංගුවට ගැනීමක් හෝ විමර්ශනයක් සිදු නොකළ බව මා හොඳින්ම දන්නා කරුණක් ලෙස සඳහන් කරමි.


මෙම ඝාතන කුමන්ත්‍රණ සිද්ධීන් සම්බන්ධ පහත සඳහන් කරුණු එකල මුද්‍රිත විද්‍යුත් මෙන්ම සමාජ මාධ්‍ය ජාලා ඔස්සේ ද විශාල ප්‍රසිද්ධියක් සහිතව ප්‍රචාරය වූ බව ඔබට මතක ඇතැයි සිතමි.


ජනාධිපතිවරයා ඇතුළු ප්‍රභූ ඝාතනයන් සඳහා නාලක සිල්වා විසින් තෝරා ගත් පොලිස් කණ්ඩායමක් මඩකලපුව ප්‍රදේශයට පිටත් කර යැවීම.


දිග දුර මෙහෙයුම් බලය සහිත ගිනි අවි ලබා ගැනීමට නාලක සිල්වා විසින් පොලිස්පතිවරයාගේ ඉල්ලු‍ම් කිරීම.


එවකට අග්‍රාමාත්‍යවරයා ව සිටි රනිල් වික්‍රමසිංහ සමඟ මෙම කුමන්ත්‍රණය සම්බන්ධව සාකච්ඡා කිරීම.


විදේශගතව සිටින ඝාතන කුමන්ත්‍රණකරුවෙකු වන තුෂාර පීරිස් නමැත්තකු සම්බන්ධ සිදුවීම්
කුප්‍රකට පාතාල අපරාධකරුවකු වූ ”‍මදුෂ්”‍ නැමැත්තා මෙම ඝාතන සිද්ධීන් සඳහා යොදවා ගැනීමට සැලසුම් කිරීම.


මෙම සිද්ධීන් ඇතුළත් හඬ පට එකල නාමල් කුමාර විසිනි විශේෂයෙන් විද්‍යුත් මාධ්‍ය ඔස්සේ මහජනතාව වෙත වාදනය කර ශ්‍රවණය කිරීමට සැලැස්වූ අතර මෙම ඝාතන කුමන්ත්‍රණය ප්‍රබලභාවය ඒත්තු ගැන්වීමට එකල විද්‍යුත් මෙන්ම මුද්‍රිත මාධ්‍ය ද විශාල උත්සාහයක් දැරූ බව ද සඳහන් කිරීමට කැමැත්තෙමි.


මෙම කුමන්ත්‍රණ සිද්ධීන් සම්බන්ධව හිටපු නියෝජ්‍ය පොලිස්පති නාලක සිල්වා අත්අඩංගුවට ගෙන ජනාධිපතිවරයා සහ හිටපු ආරක්ෂක ලේකම්වරයා ඇතුළු ප්‍රභූ ඝාතන කුමන්ත්‍රණයක් සම්බන්ධ ඔහු රිමාන්ඩ් භාරයට පත් කළ අතර මේ හේතුවෙන් ඔහු යටතේ ක්‍රියාත්මක වූ සහරාන් හෂීම් ඇතුළු ඇතුළු ත්‍රස්ත කල්ලිය අත්අඩංගුවට ගැනීමේ මෙහෙයුම් එහෙම පිටින්ම අඩාල වීම සිදුවිය. නාලක රිමාන්ඩ් බන්ධනාගාරගතව සිටියදී සහරාන් තමන්ට රිසි සේ දිවයින තුළ ඔබ මොබ සංචාරය කරමින් ඔහුගේ දුෂ්ට අරමුණු ඉටුකර ගැනීමට ක්‍රියා කළ අතර මෙම නාටකයේ කූටප්‍රාප්තිය සටහන් කිරීම සිදුවූයේ 2019 අප්‍රියෙල් 21වන දින කටුවාපිටිය, කොච්චිකඩේ ඇතුළු කතෝලික දේවස්ථාන දෙකක් සහ මඩකලපුවේ සියෝන් ක්‍රිස්තියානි දේවස්ථානය, කොළඹ ෂන්ග්‍රි-ලා සහ කිංස්බරි හෝටල් ඇතුළු ස්ථාන 5කට ත්‍රස්තවාදීන් විසින් සිදුකරන ලද ම්ලේච්ඡ ත්‍රස්ත ප්‍රහාරය හේතුවෙන් සිදු වූ ජීවිත හා දේපල විනාශය මගිනි.
මෙම සිද්ධි මාලාව සිදුවීමෙන් පසුව රටේ ජාතික ආරක්ෂාව ප්‍රබල ලෙස බිඳවැටීමේ තත්වයක් උද්ගත වූ අතර ප්‍රහාරය සිදු වී මාස කීපයක් ගතවීමෙන් පසුව පැවති ජනාධිපතිවරණය තුළින් නාලක සිල්වා විසින් ඝාතනය කිරීමට කුමන්ත්‍රණය කරන ලද සැලකුණු එවකට හිටපු ආරක්ෂක ලේකම්වරයාව සිටි ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා හැට නව ලක්ෂයකට අධික ජනතා කැමැත්තෙන් ශ්‍රී ලංකාවේ දසවන විධායක ජනාධිපතිවරයා ලෙස පත්වූ අතර ජනාධිපතිවරණයෙන් පසුව පැවති පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයෙන් මෙරට නව වන විධායක ජනාධිපතිවරයා ලෙස කටයුතු කළ ඉහතින් සදහන් කළ ඝාතන කුමන්ත්‍රණයේ තවත් ඉලක්කයක් බවට පත්ව සිටි මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතා පාලක පක්ෂය සමග සන්ධානගතව තරග කරමින් පොලොන්නරුව දිස්ත්‍රික්කය නියෝජනය කරමින් පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයෙකු ලෙස තේරී පත්වීම සිදුවිය.


මෙම සියලු‍ මැතිවරණ ජයග්‍රහණවල ප්‍රතිඵලයක් ලෙස ඝාතන කුමන්ත්‍රණයන්හි ඉලක්ක බවට පත්ව සිටි ප්‍රධාන ප්‍රභූන් දෙදෙනාම රටේ පාලන තන්ත්‍රය හොබවන ප්‍රධාන තනතුරුවලට පත්වූ අතර, රටේ ආරක්ෂාව භාරව සිටින ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයේ ලේකම්වරයා ලෙස ප්‍රධාන රාජ්‍ය නිලධාරි තනතුරට පත් වීමේ වරම ඔබ වෙත ද උදා විය.


මෙම තත්වය යටතේ විධායක ජනාධිපතිවරයා විසින් තමා ඇතුළු ප්‍රභූන් ඝාතනය කිරීමට කුමන්ත්‍රණය කරන ලද සිද්ධිය සම්බන්ධව පරීක්ෂණ කටයුතු ඉතා ඉක්මනින් සිදු කිරීමට උපදෙස් දී එවැනි ඉතා දරුණු ගණයේ සිද්ධීන් මාලාවකට සම්බන්ධ සියලු‍ සැකකරුවන් අත්අඩංගුවට ගෙන අධිකරණය ඉදිරියට ප්‍රමාදයකින් තොරව පත් කරනු ඇතැයි අපි සැම බලාපොරොත්තු සහගතව සිටිමු.


1962 වර්ෂයේ එවකට අග්‍රාමාත්‍ය ධුරය දැරූ සිරිමාවෝ බණ්ඩාරනායක මැතිනිය ඝාතනය කර බලය රාජ්‍ය බලය ලබා ගැනීම සඳහා හමුදා නායකයන් විසින් සිදුකරන ලද අසාර්ථක හමුදා කුමන්ත්‍රණය මේ අවස්ථාවේදී අපට සිහි වූ අතර ඒ අවස්ථාවේදී පාලකයන් ක්‍රියා කළ ආකාරයට සියලු‍ විමර්ශනයන් ඉතා ඉක්මනින් අවසන් කර කිසිවකුගේ නිලය බලය හෝ තත්ත්වය නොසලකා කුමන්ත්‍රණකරුවන් ජාතිය ඉදිරියේ නිරුවත් කර ඔවුන්ට හිමි නිසි දඬුවම් ලබාදීමේ සිද්ධිය අපගේ මතකයෙන් ඈත් කිරීමට තවම කාලය සමත්වී නැත. මහජනතාව බලාපොරොත්තුව සිටියද මෙම ප්‍රභූ ඝාතන කුමන්ත්‍රණ සිද්ධිය සිදුවී වසර තුනහමාරකටත් වැඩි කාලයක් ගතවී ඇති අද වන විටත් එම විමර්ශන කටයුතු ඉතා මන්දගාමීව සිදුවන බව පැහැදිලිය.


පසුගිය දිනෙක ඔබ විසින් කරන ලද ප්‍රකාශයක් අනුව මෙම විමර්ශන කටයුතු සම්බන්ධව නීතිපති උපදෙස් විමසා ඇති බව සඳහන් කිරීම නිරීක්ෂණය වූ අතර ඕනෑම සිද්ධියක් යටගැසීමට සිදුකළ හැකි ප්‍රධාන ක්‍රියාමාර්ගය අතර නීතිපතිවරයාගේ උපදෙස් සඳහා යොමු කිරීම හෝ කොමිසමක් පත් කර එම කොමිෂන් වාර්තාව කිසිදා එළි නොදැක්වීම තුළින් එය සාර්ථකව සිදුකළ හැකි බව මෙරට සාමාන්‍ය ජනතාව හොඳින් අවබෝධ කරගෙන සිටින බව ඔබට මතක් කරදීමට කැමැත්තෙමි.


එබැවින් රාජ්‍ය ආරක්ෂාව භාරව සිටින ප්‍රධානම සිවිල් නිලධාරියා ලෙස මෙම සිද්ධීන් මාලාව හා බැඳුණු පහත සඳහන් ප්‍රශ්නවලට ඔබගෙන් පිළිතුරු බලාපොරොත්තු වෙමි.

  1. නාමල් කුමාර විසින් හෙළි කරන ලද ඝාතන කුමන්ත්‍රණ සිද්ධීන්වල වර්තමාන විමර්ශන තත්ත්වය ඔබ විසින් අප්‍රමාදව රටට හෙළි කරන්නේ ද?
    2.මෙම සාපරාධි ක්‍රියා දාමය සිදුවී වසර තුනකට වැඩි කාලයක් ගත වී ඇතත් ඒ සම්බන්ධව හිටපු නියෝජ්‍ය පොලිස්පති නාලක සිල්වා හෝ එයට සම්බන්ධ යැයි සඳහන් කිසිදු සැකකරුවකුට වේ මේ වන තුරුත් අධිකරණය ඉදිරියේ නඩු පවරා නැත්තේ ඇයි?
  2. නාමල් කුමාර විසින් හෙළිකරන ලද එම ඝාතන කුමන්ත්‍රණය සම්බන්ධ සියලු‍ කරුණු නිවැරදි බවට විමර්ශකයන් විසින් තහවුරු කර ඇද්ද? එසේ නම් මෙම සිද්ධියට සම්බන්ධව අනෙක් සැකකරුවන් මෙතෙක් අත්අඩංගුවට ගැනීම ප්‍රමාද කරන්නේ ඇයි? අත්අඩංගුවට ගනු ලැබූ සැකකරුවන්ට මෙතෙක් අධිකරණය ඉදිරියේ නඩු පැවරීම ප්‍රමාද වීමට හේතු වූ කරුණු මොනවාද ?
    4.නාමල් කුමාර විසින් හෙළි කරන ලද කරුණු සත්‍යයෙන් බැහැර ඒවා බව විමර්ශකයන් අවබෝධ කරගෙන සිටී ද? එසේ නම් මේ වනතුරු ඔහුට අසත්‍ය පැමිණිල්ලක් කිරීම සම්බන්ධයෙන් නඩු නොපැවරීම ට හේතු මොනවාද ?
  3. ඝාතන කුමන්ත්‍රණයේ ප්‍රධාන ඉලක්ක බවට පත්ව සිටි හිටපු ආරක්ෂක ලේකම්වරයා දැනට මෙරට විධායක ජනාධිපතිවරයා වන අතර අනෙක් පුද්ගලයා හිටපු ජනාධිපතිවරයකු මෙන්ම වර්තමාන පාර්ලිමේන්තුවේ පක්ෂ නායකයෙකු මෙන්ම පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයෙකුද වෙයි. එබැවින් එම ජනාධිපතිවරයාගේ නායකත්වය දරන රජයක් යටතේ වසර තුනක් ගත වී හෝ මෙම විමර්ශනවල සත්‍යතාව හෙළිකරගෙන අපරාධකරුවන් මෙතෙක් අත්අඩංගුවට ගෙන නඩු පැවරීමට ක්‍රියාත්මක නොවීමට ප්‍රධාන වූ හේතු කවරේද ?
    මෙම ප්‍රශ්නවලට සහ මෙම කුමන්ත්‍රණය සිදුවීම සම්බන්ධව හෙළිවී ඇති වෙනත් කරුණු වේ නම් ඒවා මහජනතාව වෙත දැනුම්දීම රාජ්‍ය නිලධාරියකු ලෙස ඔබගේ යුතුකමකි. මාධ්‍ය සාකච්ඡාවක් පවත්වා මෙම නාමල් කුමාර නාටකයට සම්බන්ධ සියලු‍ම කරුණු ඔබ ඉතා නුදුරේදීම මහජනතාව වෙත හෙළිකරනු ඇතැයි අපි බලාපොරොත්තු වෙමු. නැතහොත් නාමල් කුමාර ජවනිකාව පාස්කු නාටකයේ සමාරම්භක ජවනිකාව ලෙස මේ වන විටත් මහජනතාව තුළ ඇතිව ඇති සැකය පහ නොවනු ඇති බව වැඩිදුරටත් අවධාරණය කරමි.■