No menu items!
22 C
Sri Lanka
14 May,2025
Home Blog Page 491

අපේ අලුත් යාළුවා අශිෂ්ට ඩුටර්ටේ

0



2018 ඔක්තෝබර් 26 වැනිදා, මුළු ලෝකයේම අපවාදයට පාත්‍රවනසුලු ලෙස ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කළ ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන එදා සිට මේ දක්වා කිසිම රටක සංචාරය කළේ නැත. තතු දත් අය කියන්නේ, සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා ලෝකය ඉදිරියේ අවමානයට පාත්‍රවූ තරම නිසා, ලෝකයේ දියුණු රටවලින් ඔහුට මින් පසු සංචාර සඳහා ආරාධනා නොලැබෙනු ඇති බවයි. මීට පෙර නම නියමකරගත් සංචාරවල යෙදෙනු ඇති නමුත්, 2015 ජනවාරියේ සිට, ලෝකයේ විවිධ රටවල් විශාල ප්‍රමාණයකින් ලැබුණු හිත හොඳ මත පදනම් වුණු සංචාරක ඇරියුම් තවදුරටත් ඔහුට නොලැබෙනු ඇත.
එසේ තිබියදී ඔහු මේ සතියේ පිලිපීනයේ සංචාරයක යෙදුණේය.
පිලිපීනයේ ඉන්නේද ලෝකයේ ශිෂ්ට රටවල් කිසිවක් විසින්වත් පිළි නොගැනෙන හිතුවක්කාර, නීතිය නොතකන. ඝාතනයම ජීවිතය කරගත්, නායකයෙකු වන රොඞ්රිගෝ ඩුටර්ටේය. ඔහු පසුගිය කාලයේ තම රටේ මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම් කරන්නන්, පාවිච්චි කරන්නන් මරා දමා රට පිරිසිදු කිරීමේ ඝාතන ක්‍රියාන්විතයක් පවත්වාගෙන ගියේය. ඒ හරහා ලෝකයේ මානව අයිතිවාසිකම් ගැන උනන්දුවන රටවල් හා සංවිධානවල අවමානයට පාත්‍ර වූයේය.
ඔහු අනුව යමින්දෝ ජනාධිපති සිරිසේනද රටේ සිරගෙවල්වල සිටින, මත්ද්‍රව්‍ය වැරදිකරුවන් වී මරණ දඬුවම හිමිවූවන්, එල්ලා මරා දමන්නට සැරසුණේය. එහෙත් ලෝක සම්මතයට පිටුපා යන්නට සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා වැන්නකුට පණ මදි වුණු නිසා, ඒ ඝාතන ක්‍රියාන්විතය ලංකාවේ ක්‍රියාත්මක වුණේ නැත.
කොහොම වුණත්, ජනාධිපති සිරිසේන ආඩම්බරයෙන් සංචාරයේ යෙදුණ පිලිපීනය ගැන කරුණු ස්වල්පයක් ඉදිරිපත් කිරීම මේ ලියවිල්ලේ අරමුණයි. ඒවා කියවූ විට අපේ ජනාධිපතිතුමාගේ අලුත් මිතුරෝ කවරහුදැයි රටේ වැසියන්ට දැනගත හැකිවනු ඇත.
2016 මාර්තුවේ බලයට ආ වහාම ඩුටර්ටේ, පිලිපීනයේ පොලිසිය මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම්කරුවන් හා පාවිච්චි කරන්නන් සොයාගොස් මරාදැමීමේ ඝාතන මෙහෙයුමක් සඳහා යෙදෙව්වේය. ඔහුගේ බලාපොරොත්තු වුණේ මත්ද්‍රව්‍ය විරෝධී යුද්ධය අවසාන වන විට අඩුම ගණනේ මත්ද්‍රව්‍යවලට සම්බන්ධ පිලිපීන වැසියන් 20,000ක් 30,000ක් අතර ප්‍රමාණයක් මරා දමන්නටය. හෙවත් සියල්ලන් මරා ප්‍රශ්නය විසඳන්නටය. හියුමන් රයිට්ස් වොච් සංවිධානයේ ඇස්තමේන්තු සඳහන් කරන ආකාරයට මේ වන විට අඩුගණනේ 12,000ක් වත් මරා දමා තිබේ. තමාගේ ධුර කාලය අවසන් වන තුරු හෝ අන්තිම මත්ද්‍රව්‍ය සැකකරුත් මරාදමන තුරු හෝ මත්ද්‍රව්‍ය විරෝධී යුද්ධය අවසන් නොකරන බව ඩුටර්ටේ කියයි. ඒ ක්‍රියාන්විතය තුළ ඝාතනය වුවන් අතර අවුරුදු 5ක වැනි දරුවන්ද සිටින බව මාධ්‍ය වාර්තා කළේය.
ඒ අතර, මේ මහා අපරාධයට එරෙහි වන මානව හිමිකම් ක්‍රියාධරයන්, උපදේශකයන්, නීතිඥයන්, රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන ක්‍රියාකාරිකයන් හා පරිසර ක්‍රියාකාරිකයන් විශාල පිරිසක්ද ඩුටර්ටේගේ ඝාතන ලැයිස්තුවල හිඳ තිබේ. 2018 මාර්තු මාසයේ මැනිලා අධිකරණය ඉදිරියේ ගොනුකළ ඝාතන ලැයිස්තුවක ඔවුන්ගේ නම් සඳහන් වෙයි.
ඩුටර්ටේ පිලිපීන ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ අගවිනිසුරු මාරියා ලෝඞ්ස් සෙරිනෝ ධුරයෙන් පහකලේය. මානව හිමිකම් ගැන මැදිහත්වුණු පිලිපීන මානව හිමිකම් කොමිෂන් සභාවට ප්‍රසිද්ධියේ අවලාද නැගුවේය. ඊට රජයෙන් ලබා දෙන වාර්ෂික මුදල් කපා හරින බවට තර්ජනය කොට තිබේ. රටේ මූලික ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ආයතන විශාල ප්‍රමාණයක් නොසලකා හැර ඇත. මානව හිමිකම් ගැන සොයා බැලීමට පිලිපිනයට එන විදේශිකයන් කිසිවකුට රට තුළට ඇතුළුවීමට පිලිපීන රජය අවසර දෙන්නේ නැත.
පිලිපීනයේ ප්‍රකට මානව හිමිකම් ක්‍රියාකාරිනියක වුණු, අවුරුදු 20ක් එරටේ වාසය කළ, 76 හැවිරිදි ඕස්ටේ්‍රලියානු ජාතික කන්‍යා සොයුරියක වූ පැට්රිෂියා ෆොක්ස් රටින් පිටුවහල් කරන්නට ඩුටර්ටේ රජය පසුගි යදා ක්‍රියා කළේය.
එක්සත් ජාතින්ගේ සංවිධානයේ ආදිවාසි ජනතාව පිළිබඳ විශේෂ වාර්තාකරු, පිලිපීන ජාතික වික්ටෝරියා ටවුලි කෝපුස්ද ඩුටර්ටේගේ ප්‍රහාර ලැයිස්තුවේ සිටින නිසා, දැන් සිය රට ඒමට බියෙන් සිටියි.
ධුරයට පත්වුණු වහාම, ඩුටර්ටේ ජනාධිපති මන්දිරයේදී ව්‍යාපාරිකයන්ට ප්‍රසිද්ධියේ කියා සිටියේ තමා ඩවාවෝහි නගරාධිපතිවරයා හැටියට සිටි කාලයේ තනිවම මෝටර් බයිසිකලයක නැගී ගොස් ස්ත්‍රී දූෂණ හා පැහැරගැනීම්වලට චෝදනා ලත් මිනිසුන් වෙඩි තබා ඝාතනය කර ඇති බවයි. ඒ කියන්නේ උසාවියත්, දඬුවම් දෙන්නාත් ඔහු බවය. අන් අයටද එසේ කරන ලෙස ඔහු දිරිගැන්වුයේය. බීබීසීය සමග පැවැති සම්මුඛ සාකච්ඡාවකදීද ඔහු ඒ බව ප්‍රසිද්ධියේ කීවේය. නගරාධිපතිවරයා හැටියට සිටියදී, අඩුගණනේ තුන්දෙනකු තමා ඝාතනය කළ බව ඔහු බීබීසීයට කියා තිබේ. 1988 සිට 2016 දක්වා ඔහු තුන් වරක් නගරාධිපති ලෙස පත්වී තිබේ. මේ තරම් ප්‍රසිද්ධියේ ඝාතන කළ බවට කියා ඇති නමුත් පිලිපීනයේ පොලිසිය ඔහු සම්බන්ධයෙන් කිසිම විමර්ශනයක් අරඹා නැත්තේය.
රොඞ්රිගෝ ඩුටර්ටේගේ කල්ක්‍රියාව සැලකූ එක්සත් ජාතීන්ගේ හිටපු මානව හිමිකම් මහකොමසාරිස් සෙයිද් අල් හුසේන් පැවසුවේ, 2016 මාර්තුවේදී බලයට පත්වුණු ඩුටර්ටේ ජනාධිපතිවරයා මානසික රෝග පරීක්‍ෂාවකට ඉදිරිපත් කළ යුතු මට්ටමේ කෙනෙකු බවයි.
මේ ස්වල්ප තොරතුරු ප්‍රමාණය අනුව වුවද ඩුටර්ටේ ඝාතකයෙකි. මානව වර්ගයාට එරෙහි අපරාධවල යෙදුණෙකි. මානව හිමිකම් විරෝධියෙකි. එක්සත් ජාතින්ගේ සංවිධානයේ අවමානයට පත් සාමාජිකයෙකි. අපේ ජනාධිපතිතුමා සිනා මුසු මුහුණින් ගොස්, මහත් හරසරයට ලක්වුණා යැයි වාර්තා වුණේ මෙවැනි අශිෂ්ට, ම්ලේච්ඡ හා හිතුවක්කාර ජනාධිපතිවරයකු අතිනි.■

අරුණ ජයවර්ධන

මාධ්‍ය නිදහස පුරවැසි නිදහසට ඉහළින් නොවේ

0



‘රටක සිව් වැනි ආණ්ඩුව”‍ යනු ජනමාධ්‍යයි. එහෙත් අද වන විට ලංකාවේ පමණක් නොව ජාත්‍යන්තර ලෝකයේ බොහෝ රටවල පවා ‘පළමු ආණ්ඩුවම ජනමාධ්‍ය’ යයි අර්ථ දැක්විය හැකි තරමට රටක දේශපාලනයයි, ජනමාධ්‍යයි එකිනෙකා මත යැපෙන, එකිනෙකා මත රඳා පවතින තත්ත්වයක් උද්ගතව තිබේ. රටක ආණ්ඩු බලය අත්පත් කර ගැනීමටත්, ආණ්ඩු බලය දියකර හැරීමටත් ජනමාධ්‍ය සතු ශක්‍යතාව නිසාම තත්කාලීන ලෝක දේශපාලනයේ කේන්ද්‍රය ජනමාධ්‍යය බවට නිතැතින් පත්ව තිබේ. මේ මොහොත වන විට ලාංකේය දේශපාලනයේ දිශානතිය තීන්දු කරලීමට මෙරට පසුගාමී මාධ්‍යකරණයට පවත්නා හැකියාව හා එහි සීමාවන් ලකුණු කර ගැනීමට කදිම අවස්ථාවක් පසුගියදා උදාවිය. ඒ සිවිල් සංවිධාන කිහිපයක් හා සමාජ ක්‍රියාකාරීන් පිරිසක් විසින් මෙරට පුමුඛ පෙළේ මාධ්‍ය ආයතන ගණනාවකට ගොස් සදාචාර විරෝධී මාධ්‍යකරණයට විරෝධය දක්වා සංදේශයක් බාරදීමට ක්‍රියා කිරීමටත්, එම ක්‍රියාව එම ආයතන විසින් බාරගැනීමේ ස්වරූපයත් නිසාය.
සියත ටීවී වැනි විද්‍යුත් මාධ්‍යයක් එම සංසිද්ධිය හුදු සංසිද්ධියක් ලෙස වාර්තා කරද්දී දෙරණ, හිරු, නෙත් එෆ්එම් වැනි ආයතන එවැන්නක් සිදුවීද, නොවීද යන්න පිළිබඳ හාංකවිසියක්වත් නොදන්නා තාලයට නිහඬ පිළිවෙතක් අනුගමනය කරන ලදි. එහෙත් සිරස නාලිකාව මෙන්ම මව්බිම පුවත්පතද, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ලෙස සිදුකළ මෙම නිහඬ විරෝධතාවත්, මෙම සංවිධාන සංදේශයක් බාරදෙමින් කළ ඉල්ලීමත් සලකන ලද්දේ මාධ්‍යයට එරෙහිව කළ තර්ජනයක් ලෙසිනි.
තම සේවායෝජකයාගේ අදහස් උදහස්වල දිග පළල හොඳින් දන්නා මව්බිම සේවක/සේවිකාවන්ට රැකියාවේ සුරක්ෂිතතාව වෙනුවෙන් තම හෘදය සාක්ෂියට එරෙහිව වුවද, සාධාරණ ඉල්ලීමක් කළ සිවිල් සංවිධානවලට එරෙහිව පාරට බසින්නට සිදුවෙයි. එය ඉතාමත් ඛේදනීය තත්ත්වයකි. නිහඬ විරෝධතාකරුවන්ගේ සංදේශය රැගෙන ලේක්හවුස් ආයතනයට ගිය පිරිස සුහදව පිළිගන්නා ලද්දේ කලක් ටිරාන් අලස්ගේ සුවච කීකරු සේවකයෙකුව සිට වත්මන්හි ලේක්හවුස් ආයතනයේ අධ්‍යක්ෂ ධූරයක් දරන දුෂ්‍යන්ත බස්නායකය. ටිරාන්ගේ සෙවණේ සිටියේ නම් ඔහුට සිද්ධවන්නේ මව්බිම සේවකයන් සමග පාරට බැසීමට විනා සංදේශය බාරගැනීමට නොවේ.

සිරස යනු කුමක්ද?
අප කැමති වුවද, අකමැති වුවද ‘සිරස’ යනු මෙරට විද්‍යුත් නාලිකා පෙරළියේ ප්‍රමුඛයාය. එහෙත් වත්මන්හි අනුන්ට කිරුළ පළඳවන්නට තමාට ඇති හැකියාව පිළිබඳ අධිතක්සේරුවකින් පසු වුවද, තමාගේ කිරුළ, දෙරණ හා හිරු අබියස ගලවා ගන්නට සිදුව ඇති අසරණයෙකි. 2000 දශකයේ මූලාරම්භයේදී සිරස පෝෂණය කළ ජනප්‍රිය සංස්කෘතිය අප සිවිල් සමාජය හා බුද්ධිමය කතිකාව තුළ තේමාවට ලක් කිරීමට තරම් එය නොතකා හළ නොහැකි විය. ‘බලය’ සඟරාව 2003 ජූලි කලාපයේ කවරයේ කතාව ලෙස යොදාගනු ලැබුවේ ‘සිරසකරණය හෙවත් ඔළුව ගැලවීම’‍ නම් තේමාවයි. සිරස ස්වකීය පස්වැනි සංවත්සරයේදී හඳුන්වාදුන් සිරසකරණය‍ යනු හුදෙක් වචනයක් නොව මෙරට මාධ්‍ය ක්ෂේත්‍රයේ නව ජනප්‍රිය සංස්කෘතියක් නිර්මාණය කිරීමට හේතුවීම එමගින් පෙන්වාදෙනු ලැබිණි. පසුව බිහිවූ දෙරණ, හිරු වැනි නාලිකා සිරස කොපි කිරීමට පෙළඹීමත්, එයින් තොර පැවැත්මක් නොතිබීමත් විසින් වඩ වඩාත් තහවුරු කරන ලද්දේ එකී කාරණයමය. එවක X කණ්ඩායම විසින් සම්පාදනය කළLLP සඟරාවේ තෙවෙනි කලාපයට “සිරසට එරෙහි විප්ලවීය දේශපාලනය”‍ යන මැයෙන් ලිපියක් ලියූ නිර්මාල් රංජිත් විසින් එජාපය බලයට ගෙන ඒමේ අරමුණ සාක්ෂාත් කරගනු පිණිස සිරසේ ප්‍රවෘත්ති හැඩගැසීම පිළිබඳ සවිස්තරාත්මක කරුණු දැක්වීමකට පසු මෙසේ කියයි.
“මෙම අරමුණ සාක්ෂාත් කර ගැනීම සඳහා කටයුතු කිරීමේදී සිරස පසමිතුරු ව්‍යුහයන් දෙකක් තුළ කටයුතු කිරීම දකින්නට පුළුවන්. එක් අතකින් එක්සත් ජාතික පක්ෂය හා ජවිපෙ අතර පසමිතුරු සබඳතාවය තුළ සිරස එක්සත් ජාතික පක්ෂයට පක්ෂපාතීව වැදගත් මෙහෙයක් ඉටුකරයි. අනෙක් අතට සිරස ක්‍රියාකාරිත්වයේ දෘෂ්ටිවාදී තලය පරීක්ෂා කර බැලු‍වහොත් මූලික වශයෙන්ම ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ තුළින් නියෝජනය වන වාම අන්තවාදී දෘෂ්ටිවාදයට ප්‍රතිවිරුද්ධව දක්ෂිණාංශික මෘදු ජාතිකවාදය සමග මුසුවූ පාරිභෝජනවාදී දෘෂ්ටිවාදයක් සිරස මගින් නියෝජනය වේ”‍
දශක දෙකකට ආසන්න කාලයක් තුළදී සිරසේ අරමුණු මෙන්ම ක්‍රියාමාර්ගයන් ලාංකේය සමාජ විකාශනයේ ගතිකයන්ද සමග සමපාතවී මේවන විට සාක්ෂාත් කරගෙන තිබේ. ඒ හේතුව නිසාම ඵලයන් විසින් ව්‍යුහය විනාශවීමේ අභියෝගයකට සිරස මුහුණදී සිටියි. එජාපය ආණ්ඩු බලය අත්පත් කරගනු ලැබුවද, සිරසේ හිමිකරු විසින් බලාපොරොත්තු වූ ජාතික ලැයිස්තුවේ මන්ත්‍රීධූර ලබාගැනීම වැනි ඇතැම් පුද්ගලික අරමුණු ඉටුකර ගැනීමට නොහැකි විය. තමාට මහාරාජා විසින් පහර පිට පහර ලබාදෙන්නේ ඒ හේතුවෙන් බැව් අගමැති රනිල් වික්‍රමසිංහ අවස්ථාවන් ගණනාවකදීම අනාවරණය කිරීමත්, එකී චෝදනාවන් නිල වශයෙන් ප්‍රතික්ෂේප නොකිරීමත් නිසාම මේ තුළ යම් සත්‍යයක් ගැබ්ව පවතින බැව් පිළිගන්නට සිදුවෙයි. අනෙක් අතට ජවිපෙ සම්බන්ධයෙන් සිරසේ අරමුණ සාක්ෂාත්වීම නිසාම එය පාරාවළල්ලක්වී විඳවන්නට සිදුව ඇත්තේද, ඔවුන්ටමය. එකල වාම අන්තවාදී දෘෂ්ටිවාදයට වෙනස්ව උතුරේ ද්‍රවිඩ ජනයාගේ ප්‍රශ්න කෙරෙහි සංවේදී වෙමින්, සමලිංගික ප්‍රජාවගේ අයිතිවාසිකම් ආදිය තම සටන්පාඨ බවට පත්කරගනිමින් පුළුල් මහජන පෙරමුණක් ලෙස වර්ධනය වීම ඔවුන්ට නැටවිය හැකි රූකඩ දේශපාලන දේශපාලනයට අභියෝගයකි. සැබෑ අනතුරකි. අනෙක් අතට වෙ‍ළෙඳපළ උපායමාර්ග කෙරෙහි එකල ඉතා නිර්මාණාත්මකව හා අධිකාරීවාදී ලෙස ඔවුන් මැදිහත්වීමක් සිදුකරනු ලැබිණි. නිදසුනක් ලෙස සිරස නව ජනප්‍රියවාදයේ සංස්කෘතිකාංගයන් ලෙස ස්ථාපිත කළ “සිරස සුපර් ස්ටාර්”‍ වැනි රියැලිටි වැඩසටහන් කෙරෙහි ප්‍රබුද්ධ තලයේ විරෝධයන් මතු වන විට ඒකී විරෝධය පවා අවශෝෂණය කර ගනිමින්, එකී විරෝධය පවා ජනප්‍රිය වැඩසටහන් මාදිලි බවට පත් කොට එකී ජනයාටම යළි අලෙවි කිරීමේ ක්‍රියාවලියක ඔවුහු නිරත වූහ. නිදසුනක් ලෙස රියැලිටි තරු තේරීම පිටුපස පවත්නා ඛේදවාචකය හා ඊට එරෙහි විරෝධය “අපි නොදන්නා ලයිව්”‍ තුළ හාස්‍යයට ලක් කිරීම පෙන්වාදිය හැකිය. එහෙත් එකී සිරස චින්තනය අයිති වන්නේ අතීතයටය.
සිරස තවදුරටත් එකී නිර්මාණාත්මක අලෙවිකරණයේ හෝ කොටස්කරුවෙකු වී නම් කළ යුතුව තිබුණේ පසුගි යදා පැවති විරෝධය සාධනීය ලෙස බාරගැනීමකි. තම මැදිරිය ආසන්නයට පැමිණි විරෝධතාකරුවන්ට රිසි ලෙස අදහස් පළ කරන්නට ඉඩකඩ ලබාදීමය. එයද රියැලිටි වැඩසටහනක් බවට පත්කිරීමය. කලෙක පාරේ යන මිනිසුන්ට හොරෙන් කැමරාව අල්ලා “හිනා ඉනා”‍ කිරීමට වඩා එය ආචාරධර්මීය හා නිර්මාණාත්මක වීමට ඉඩ තිබිණි. එසේ කරනු ලැබුවේ නම් සිරසට එය ඩබල් බෝනස්ය. පළමුව විරෝධයට ඉඩදීමේ, පුරවැසි අයිතියට ගරු කිරීම වෙනුවෙන් ලැබෙන සංකේතාත්මක ප්‍රාග්ධනයයි. දෙවනුව විරෝධයම අලෙවිකිරීමට හැකිවීම තුළින් තම ප්‍රේක්ෂාගාරය තවදුරටත් පුළුල් කර ගැනීමට අවකාශය සැලසීමය. දැන් සිදුවෙමින් පවතින්නේ එහි විලෝමයයි. මුලින්ම විරෝධතාකරුවන්ට ජවිපෙ ලේබලය ඇළවීමටත්, පසුව ‍යූ.ඇන්.පී සහ එන්.ජී.ඕ‍ ලේබල් අලවා ද්වේෂසහගත ලෙස මඩ ප්‍රචාර දියත් කිරීමට තරම් ඔවුන් බංකොලොත් විය. ජවිපෙ හිතවතුන්ද, එජාප හිතවතුන්ද, ඒ කිසිදු දේශපාලනයකට සහසම්බන්ධයක් නොදක්වන කලා ශිල්පීන්, සමාජ ක්‍රියාකාරීන් බහුතරයක් සිටියද, මෙම සාමූහික එකතුවේ වෙනස්කම්වල ඝනත්වය කියවා ගැනීමට සිරස බලධාරීන්ගේ මනස තුනී වැඩිවිය. ඉදිරියේදී සිරස සමග වැඩසටහන් කිරීම, දායකත්වය දැක්වීම වැනි අවස්ථාවන්හිදී මෙරට කලාකරුවන්ට, සිවිල් සමාජ ක්‍රියාකාරීන් දෙවරක් නොව සිව් වරක් කල්පනා කරන්නට සිදුවනු ඇත.
කුරුණෑගල-කුඹුක්ගැටේ ප්‍රදේශයේදී සමනලී ‍‍‍ෆොන්සේකා රංගන ශිල්පිනිය ඇතුළු පිරිසට රාජපක්ෂවාදී මැරයන් විසින් පහරදීමේ සිදුවීම වාර්තා කරනු ලැබුවේ ඇයට කරන ලද පුද්ගලික උපකාරයක් ලෙස සඳහන් කිරීමෙන් සිරස, තමා විසින්ම නිර්මාණය කරගනු ලැබූ අර්බුදයේ ගිලී ඇති තරම පෙන්වාදීමකි.
සිරස මෙන්ම මෙරට සියලුම විද්‍යුත් නාලිකා විසින් භාවිත කරනු ලබන සංඛ්‍යාත වනාහි ‘පොදු දේපළක්’ විනා මහාරාජා හෝ අනෙකුත් හිමිකරුවන්ට මාපිය උරුමයෙන් හමුවූ පුද්ගලික බූදලයක් නොවේ. එම “මහජන දේපළ” අවභාවිත වන්නේ නම් එය ප්‍රශ්න කිරීමේ අයිතිය පුරවැසියන්ට හිමිය. “මාධ්‍ය නිදහස’‘ යනු “පුරවැසි නිදහස”ට ඉහළින් පවතින්නක් නොවේ. මාධ්‍ය හිමිකාරිත්වය, මහේක්ෂ දේශපාලනයේ න්‍යාය පත්‍රයන් හා සමපාතවීම යනු අදටත් වඩා හෙට දිනයේ රටක් ලෙස අප මුහුණදෙන දැවැන්තම අභියෝගය වනු ඇත. වෙරිටේ රිසර්ච් සහ රිපෝටර්ස් විතවුට් බෝර්ඩර්ස් ඒකාබද්ධව සිදුකළ පර්යේෂණයකින් අනාවරණය වී ඇත්තේ ලංකාවේ රූපවාහිනී ප්‍රේක්ෂකයන්ගෙන් 77%ක් නරඹන නාලිකා වනාහි පවුල් 3ට සහ රජයට අයිති නාලිකාවන් වන බවය. එහි අරුත නම් මෙම පවුල් ත්‍රිත්වය සහය දෙන දේශපාලන බලවේගයක් ආණ්ඩු බලය අත්පත් කරගත්තේ නම් හෝ ඔවුන් ආණ්ඩුව සමග සමීප සබඳතා ගොඩනඟා ගනු ලැබුවහොත් විද්‍යුත් නාලිකා මගින් කළ හැකි බලපෑම මගින් රටේ ජනමතය ඔවුනට අභිමත පරිදි හැසිරවිය හැකි බවයි. අදටත් හුදෙක් මාධ්‍ය කර්මාන්තය තුළින් පමණක් ලාභ ඉපැයීම වෙනුවට වෙනත් ව්‍යාපාරික ක්ෂේත්‍රයන්හි අලාභයන් මෙහි සංකේත ප්‍රාග්ධනය මගින් තුලිත කර ගැනීමටත්, කළු සල්ලි සුදු කර ගැනීමටත් ක්‍රියා කරනු ලබන ඇතැම් නාලිකා හිමිකරුවන් ගැන නොදන්නා කෙනෙකු නැති තරම්ය. පවුල් 3ක් විසින් දේශපාලන හා ව්‍යාපාරික අවශ්‍යතා පදනම් කර ගෙන රටක ජනමතය පාලනය කිරීම අතිශයින් භයානක තත්ත්වයක් බැව් වටහා ගන්නට තවත් අටුවාටීකා අවැසි නැත.
“ජඩමාධ්‍ය, දූෂිතයන්ගේ හා ගෝත්‍රවාදීන්ගේ හොරණෑ බැවින් ඔවුන්ගෙන් යුක්තිය හා සත්‍යය අපේක්ෂා කිරීම ඉබ්බන්ගෙන් පිහාටු ඉල්ලීමකි.” දයාපාල තිරාණගම එසේ පවසා තිබුණේ අපගේ ඇතැම් වාමාංශික මිතුරන් දරන ස්ථාවරයමය. පසුගියදා සංවිධානය වූ කිසිවෙකුත් ඒ තරම් සරල දෙයක් වටහා ගත නොහැකි වූවන් යයි සිතීම උගහටය. ඉල්ලීම ඔවුන්ට. කතිකාව ලාංකේය සමාජයටය. මන්ද යත් අයිතිවාසිකම් යනු ඉතිහාසයේ කිසිදු දිනෙක රිදී බන්දේසියක තබා ප්‍රදානය කළ දේවල් නොවන බැවිනි.■

■ ප්‍රියාන් ආර් විජේබණ්ඩාර

රනිල් වික්‍රමසිංහත් අන්තවාදයට කැමතියි


පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී නලින්ද ජයතිස්ස

නව ව්‍යවස්ථාව ගැන ජවිපෙ අදහස වෙනස් වෙලාද?
අපේ රටට අලු‍ත් ව්‍යවස්ථාවක් ඕනෑ. ඒත් ජනතාවගේ අනුමැතියක් නැතිව ව්‍යවස්ථාවක් හදපු ජේ.ආර්. ජයවර්ධන ජනාධිපතිවරයා ව්‍යවස්ථා සංශෝධන ක්‍රියාවලියත් අමාරු කරලයි තියෙන්නේ. එහෙත් දැන් රටේ තියෙන තත්වය අනුව අලු‍ත් ව්‍යවස්ථාවක් කියන වචනය විසින්ම ලොකු දේශපාලන කැළඹීමක් ඇති කරනවා. උදාහරණයක් විදියට 2015 දී බලය අහිමිව ගිය රාජපක්ෂ කණ්ඩායම ව්‍යවස්ථාව කියන වචනයට මුවා වෙලා ලොකු භීතියක් වපුරමින් යනවා. පහුගිය සති‍යේ පාර්ලිමේන්තුවට විශේෂඥ කමිටු වාර්තාව ඉදිරිපත් කිරීමට පෙර දිනයේ රාත්‍රිය දක්වාම මහින්ද රාජපක්ෂත්, සහචර කල්ලියත් පන්සල් ගානේ ගිහිල්ලා සහ මාධ්‍ය ඉස්සරහා කිව්වේ මෙන්න රට බෙදන ව්‍යවස්ථාවක් එනවා කියලා. රට නවයකට කැඩෙනවා, බුද්ධාගමට තැන නැතිවෙනවා. පොලීසි නවයක් හැදෙනවා කිව්වා. ඒ කියපු අය දැක්කාම හිතෙනවා මේ අය ව්‍යවස්ථා කෙටුම්පත දැකලාද කතා කරන්නෙ කියලා. ඒ වුණාට ජනවාරි 11 වැනිදා ඒ විශේෂඥ කමිටු වාර්තාව ඉදිරිපත් කරපු අවස්ථාවේ මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාගේ පාර්ලිමේන්තුවේ හැසිරීමෙන් පෙන්නුම් කළේ එවැනි කෙටුම්පතක් තබා ඉදිරිපත් කරපු වාර්තාව කියවා තේරුම් ගන්නවත් ඔහුට හැකියාවක් නැහැ කියලයි. රාජපක්ෂ නඩය සූදානම් වෙලා ඉන්නේ ව්‍යවස්ථාවට අදාල කවර ලියැවිල්ලක්, සංශෝධනයක්, වාර්තාවක් ගෙනාවත් එය රට බෙදන එකක් බවට භීතියක් මවන්න. බුද්ධාගමට තැන නැතිවෙනවා කියලා භීතියක් මවන්න. ඒකෙන් තමන් ගොඩයන්න.

ඒත් ජවිපෙත් පහුගිය දවස්වල ව්‍යස්ථා සම්පාදන ක්‍රියාවලියට එරෙහිව අදහස් පළකරලා තිබුණා නේද?
රටට නව ව්‍යවස්ථාවක් ඕනැ වුණත් මේ පාර්ලිමේන්තුවෙන් ඒ ව්‍යවස්ථාව සම්මත කරගන්න බෑ. අවුරුදු තුනහමාරක් තිස්සේ ක්‍රියාත්මක වුණ ව්‍යවස්ථා මණ්ඩලයත්, මෙහෙයුම් කමිටුවත්, විශේෂඥ කමිටුවත්, අනුකමිටුත් දැන් වැඩක් නැති දේවල් බවට පත්වෙලා. දැන් ඒ සියල්ල අහෝසි වෙන්න ඕනෑ. මේ තිබෙන පාර්ලිමේන්තු සංයුතිය මත සහ ඉතිරිවෙලා තිබෙන කාලය අනුව අලු‍ත් ව්‍යවස්ථාවක් සඳහා අවස්ථාවක් නැහැ. ඊළඟට රාජපක්ෂ නඩය විසින් පතුරවපු බොරුවට අමතරව රනිල් වික්‍රමසිංහගේ උදාසීනකම හා බෙලහිනකම බලපාලා තියෙනවා. ඔහු අවුරුදු තුනහමාරක් තිස්සේ ව්‍යවස්ථාවක් හැදීමට අවශ්‍ය ජනවරමට අනුව කටයුතු කලේ නැහැ. ව්‍යවස්ථාවක් හැදීම සඳහා ජනවරමට අනුව ඔහු කටයුතු කළේ නැහැ. ව්‍යවස්ථාවක් හදනවා කියන කතාන්දරය ජාත්‍යන්තරයෙන් ආරක්ෂා වෙන්න හා පක්ෂයට එන චෝදනාවලින් ආරක්ෂා වෙන්න පාවිච්චි කළා. මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයාගෙන් නම් නව ව්‍යවස්ථාවක් බලාපොරොත්තු වෙලා වැඩක් නැහැ. ඔහු තමන්ට ලැබුණු ජනවරම ගැන අවබෝධයකින්වත් ඉන්නවාද කියලා දන්නෙ නැහැ. ඔහුට ජනතා පරමාධිපත්‍යය වගේ දේවල් තේරෙන්නෙත් නැහැ, වගවීමකුත් නෑ. කෙසේ වෙතත් අපි කියන්නෙ රාජපක්ෂලාට මේ රටේ ජනතාව ගොනාට අන්දවන්න ආයුධ තව තවත් නොදි, ව්‍යවස්ථා සම්පාදනය ගැන ක්‍රියාවලිය අවසන් කළ යුතුයි.

ජාතිවාදය අවදි වීම නිසා මහජනතාව දෙකට බෙදිලා තියෙන බව පෙනෙනවා. ඒක එජාපෙ හා රාජපක්ෂ කණ්ඩායම කියන දෙපිළටම වාසිදායකයි නේද?
රාජපක්ෂලාව ගමුකො. ඔවුන්ට ඊළඟ මැතිවරණයකදී අමුතු දේවල් කියන්න බැහැ කියලා දන්නවා. රටේ ආර්ථිකය හදන්නම් කියලා බලය ගන්න බැහැ. මේ රටේ ආර්ථිකයට ඔවුන් කරපු විනාශය රටේ ජනතාව ගන්නවා. ව්‍යාපෘතිවලින් මහා කොමිස් ගසාකෑවේ මේ රටේ ජනාධිපති ලේකම්වරයාගේ ඉඳලාම රාජ්‍ය සේවය දූෂණයට ලක් කළේ රාජපක්ෂලා. ඒ නිසා දූෂණය නැති කරන බව රාජපක්ෂලාට කියන්න බැහැ. දහඅටවැනි සංශෝධනය නැතිකරපු, අයිතිවාසිකම් ඉල්ලූ මිනිස්සුන්ට වෙඩි තියපු, මාධ්‍යවේදීන්ට පහරදුන්න රාජපක්ෂලාට ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ගැන කතාකරන්නත් බෑ. ඔවුන්ට බලය ලබාගැනීම සඳහා පහසු, ඇඟ නොරිදෙන ක්‍රමය තමයි මේ රට ජාතිවාදී විදියට ධ්‍රැවීකරණය කිරීම. ඒක තමයි ඔවුන් කරමින් ඉන්නේ. ඒකට පාවිච්චි කරන්න පුලු‍වන් සියල්ල පාවිච්චි කරනවා. ව්‍යවස්ථාවට සම්බන්ධ ලියැවිල්ලක් ගෙනාවත් විරුද්ධ වෙන්නෙ ඒ නිසා. ව්‍යවස්ථා සම්පාදනය වෙනුවෙන් අදහස් ලබාගැනීමට පත් කරපු විශේෂඥ කමිටු වාර්තාවත් ඔවුන් ව්‍යවස්ථාවක් විදියට අර්ථ දක්වනවා. කාගේ හරි ඔලු‍වේ ඇක්‍ෂෙන මනස්ගාත ලියැවිල්ලක් පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කරපු පමණින් එය ව්‍යවස්ථාවක් වෙන්නෙ නැහැ කියලා 1970 ඉඳන්ම පාර්ලිමේන්තුවේ හිටපු මහින්ද රාජපක්ෂ දන්නවා. ඒත් එල්ලෙන්න තියෙන එකම පිදුරු ගහ ජාතිවාදය නිසා ඔවුන් ඒකේ එල්ලෙනවා. ඒ නිසා කොහේ හෝ බුදුපිළිමයක් කැඩුවත් ඒක බලය ලබාගැනීමේ න්‍යායපත්‍රයට දාගන්නවා.
ඒ වගේම තමයි එජාපයත්. රාජපක්ෂලාට ජාතිවාදය වපුරන්න දීලා, එයින් බියට පත්වෙන දෙමළ මුස්ලිම් ජනතාව හා සිංහල මධ්‍යස්ථ ජනතාවගේ ඡන්ද කඩාගැනීමේ යටිකූට්ටු අරමුණක ඔවුන් ඉන්නවා. මං හිතන්නෙ රනිල් වික්‍රමසිංහත් අන්තවාදයට කැමතියි. මේ දෙන්නාම දැනුවත්වම මේ රටේ ජාතිවාදය වපුරමින් හා ජාතිවාදයට ඉඩ දෙමින් කරන හානිය ඉතාම බරපතළයි. ඒ නිසා තමයි රටක් හැටියට අපට ඉදිරියට යන්න බැරි. අවුරුදු හැත්තෑවක් තිස්සෙ රට දියුණු කරගන්න බැරිවුණේ මාරුවෙන් මාරුවට මේ පක්ෂ දෙක ජාතිවාදය පාවිච්චි කරපු නිසා.

මේ පාර්ලිමේන්තුවෙන් විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කරගන්න පුලු‍වන් බව විශ්වාස කරනවාද? 20 සංශෝධන යෝජනාවේ තත්වය කොහොමද?
අපි බලාපොරොත්තු වුණා නව ව්‍යවස්ථාවක් හරහා විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කරන්න පුලු‍වන් වේවි කියලා. එහෙත් ඒ කටයුත්ත අසාර්ථක වුණා. ඒ නිසා අපි හිතුවා පුද්ගලික මන්ත්‍රී යෝජනාවක් හැටියට විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කරන්න. ඒ කටයුත්ත දැන් බොහෝදුරට ගිහින් තියෙන්නෙ. නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුව හා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ කටයුතු ඉවරයි. දැන් තියෙන්නේ පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙකක බලය ලබාගන්නයි. ජවිපෙට ඉන්නෙ මන්ත්‍රීවරුන් හයදෙනයි. ඉතින්, එජාපය සහ රාජපක්ෂ නඩය ඒකට උදව් කළ යුතු වෙනවා. අපට පෙනෙන්නෙ නැහැ මැතිවරණවලදී දුන්න පොරොන්දු අනුව ඒ කණ්ඩායම් දෙක කටයුතු කරනවා කියලා. රනිල් වික්‍රමසිංහගේ ඇල්මැරුණු ස්ථාවරයත්, රාජපක්ෂලාගේ ස්ථාවරයත් නිසා විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීම යට යමින් තියෙනවා. ඔවුන් උත්සාහ කරන්නෙ ඊළඟ ජනාධිපතිවරණයකින් බලය ලබාගන්නයි. මේ හැමෝම ජනවරම ගැන තුට්ටුවකට මායිම් කරන්නෙ නැහැ. තමන්ගෙ බල ව්‍යාපෘතිය ගැන විතරයි හිතන්නෙ. ජනවරමට නිග්‍රහ කරන මෙවැනි නායකයන්ට පාඩම් ඉගැන්විමේ බලය තියෙන්නෙ ජනතාවට. තමන්ට තිබෙන පරම අධිපතිභාවයත් දේශපාලන නායකයන් කෙළෙසනකොට ඔවුන්ටම ආවඩාගෙන ජනතාව යනවානම් එවැනි රටක් කාලකණ්නි වීම හැර වෙන දෙයක් වෙන්නෙ නැහැ.

වාසුදේව නානායක්කාර වැනි අය කියන්නේ විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය මේ වෙලාවේ අහෝසි කිරීම රනිල් වික්‍රමසිංහට වාසියි කියලා. ඒත් ඔවුන් විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීමට පක්ෂයි. මෙවැනි කණ්ඩායම් එක්ක සාකච්ඡා කරනවාද?
වාසුදේව නානායක්කාර මහත්තයා මොන තරම් වාමාංශික දේශපාලන පත පොත කියවලා තියෙනවාද කියලා මම දන්නෙ නැහැ. නමුත් දැන් නම් ඔහුගේ දෘෂ්ඨිකෝණය රනිල් වික්‍රමසිංහගෙන් එහාට නැහැ. ඔහු සියලු‍ දේශපාලන තීන්දු ගන්නේ රනිල් වික්‍රමසිංහ කේන්ද්‍රීය සාධකය විදියට තියාගෙන.
අපි 20 සංශෝධනය ඉදිරිපත් කළ අවස්ථාවේත් ඉන් පස්සේත් සමහර කණ්ඩායම් එක්ක සාකච්ඡා කළා. සමහර අයගෙන් සාධනීය ප්‍රතිචාර ලැබුණා. සමහර අය නායකයා මොනවද කියන්නෙ කියලා බලාගෙන ඉන්නවා. මම කියන්නෙ මේ යෝජනාව ජවිපෙ ගෙනාපු නිසා කවුරුවත් විරුද්ධ විය යුතු නැහැ. විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීමේ යෝජනාව කවර පාර්ශ්වයෙන් ගෙනාවත් අපි සහයෝගය දෙන්න ලෑස්තියි. ඒ වගේම අපි විවෘතව කිව්වා 20 වන සංශෝධනයට සංශෝධන තියෙනවානම් බාරගන්න ලෑස්තියි කියලා. එහෙත් විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කරන්නට කොන්දේසි ඉදිරිපත් කරන්නෙ තම තමන්ගෙ පටු බල අරමුණු නිසායි. ඔවුන් කියන්නෙ ලෙඬේ හොඳ කරන්න කෝඳුරු තෙල් හත්පට්ටයකුයි තව චුට්ටකුයි ඕනෑ වගේ කතාව. එක්කෝ අපේ යෝජනාවට සහයෝගය දීම හෝ වෙන යෝජනාවක් ගේන එක තමයි කරන්න තියෙන්නෙ. මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා තමන්ගේ මන්ත්‍රී කණ්ඩායම ලවා විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීමේ යෝජනාවක් ගේනවානම් අපි ලෑස්තියි සහයෝගය දෙන්න. මොකද ඒක කරන්න ඕනෑ ඔහුයි.

පළාත් සභා මැතිවරණය සම්බන්ධයෙන් කෙටි පනතක් ගෙනල්ලා ඡන්දය ඉක්මනින් පවත්වන බව කියනවා නේද?
පළාත් සභා ඡන්දය මේ වෙනකොටත් ඉවර කිරීමේ හැකියාව තිබුණා. ෆයිසර් මුස්තාෆා ඇමතිවරයා විසින් පාර්ලිමේන්තුවට ගෙනෙන ලද සීමා නිර්ණය වාර්තාව පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙකකින් සම්මත කළානම් මේ වෙනකොට ඡන්දය තියලා අලු‍ත් පාර්ලිමේන්තුව පත්වෙලා. ඒත් ඒ වාර්තාව යූඇන්පි එක, ශ්‍රිලනිපය හා රාජපක්ෂ කල්ලිය එකතුවෙලා පරාජය කළා. ඛේදවාචකය තමයි ඒක ඉදිරිපත් කරපු ෆයිසර් මුස්තාෆාත් ඒකට විරුද්ධව ඡන්දය දුන්නා. ඒ හැමෝම දන්නවා මේක පරාජය කළාම ඡන්දය කල්යනවා කියලා. පළාත් සභා ඡන්දය තියන්න ලැබුණු අවස්ථාව මඟහැරලා වෙන වෙන ඩීල් දාලා, දැන් පළාත් සභා ඡන්දය කල්යනවා කියලා කෑගහලා වැඩක් නැහැ. අපි කියන්නෙ ජනතාව තමයි මනාප වලින් තොර ඡන්ද ක්‍රමයක් ඉල්ලු‍වේ. ජනතාව තමයි කොට්ඨාශයට වගකියන්න පුලු‍වන් මන්ත්‍රීවරයෙක් ඉල්ලු‍වේ. ඒ අනුව තමයි පළාත් පාලන මැතිවරණ ක්‍රමය වෙනස් කළේ. ඒ අනුව තමයි පළාත් සභා මැතිවරණ ක්‍රමය වෙනස් කළේ. ජනතාවගේ වුවමනාව අනුව පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙකකින් ඡන්ද ක්‍රමයක් සම්මත කළාම ආණ්ඩුවේ වගකීම තමයි ඒ ක්‍රමයට අනුව වැඩ කිරීම. එජාප මන්ත්‍රීවරුන් පවා අද හිතනවා ජනතාව විසින් ඉල්ලපු නව මැතිවරණ ක්‍රමයට ගියොත් එහෙම තමන්ට ගෝලයෝ හැටියට වැඩ කරගන්න පළාත් සභා මන්ත්‍රීවරුන් ප්‍රමාණය අඩු වෙනවා කියලා. ඒකයි දැන් වෙන්නෙ. දැන් උත්සාහ කරන්නෙ පැරණි මනාප ක්‍රමයට නැවත යන්නයි. ජවිපෙ නම් මනාප ක්‍රමය යටතේ අපේ දේශපාලන සදාචාරය ආරක්ෂා කරගත්තා. යම් හෙයකින් අපි සම්මත කරපු මැතිවරණ ක්‍රමය වෙනස් කරනවානම්, ඒකෙන් අදහස් වෙන්නේ ජනතාවගේ බහුතර ඉල්ලීමට මේ පාර්ලිමේන්තුව පිටුපානවා කියන එකයි.

දින 51 කුමන්ත්‍රණය පරාජය කිරීම වෙනුවෙන් ජවිපෙ මැදිහත්වීමක් කළා. වත්මන් ආණ්ඩුව යළි බලයට පත්වෙන්නත් ඒ මැදිහත්වීම හේතුවුණා. එහෙම පත්වෙච්ච එජාපය අද ඇමතිධූර බෙදාගන්නට බැරිව දඟලනවා….
දින 51 කාලය තුළදී එජාපය රට පුරා පෝස්ටරයක් ගහලා තිබුණා ඔවුන්ගේ වෑයම තනතුරු වෙනුවෙන් නොවේ, අනතුරෙන් රට බේරාගැනීමටයි කියලා. ඒ පෝස්ටරය සමහර තැන්වල තවම තියෙනවා. සමහර එජාප මන්ත්‍රීවරුන්ගෙ කාර්යාලවල තියෙනවා. දැන් ඒ පෝස්ටරය පිටිපස්සෙ තියාගෙන සමහර මන්ත්‍රීවරු නහයෙන් අඬනවා තමන්ට කැබිනට් ඇමතිකමක් ලැබුණේ නැහැ කියලා. තව සමහරුන්ට ආයතන මදිලු‍. රාජපක්ෂලා බලයට කෑදරකමින් ඔක්තෝබර් 26 කුමන්ත්‍රණය කළා වගේම රනිල් වික්‍රමසිංහ ප්‍රමුඛ එජාප නඩයත් ඒ වෙලාවේදී කුමන්ත්‍රණය පරාජය කරන්න මැදිහත්වුනේ සද්භාවයෙන් නෙවෙයි කියන එක. ඒ නිසා තමයි අපි දිගටම කිව්වෙ රනිල් වික්‍රමසිංහ කියන්නෙ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ හොර මුරකරුවෙක් කියන එක. දැන් රාජපක්ෂලා එලිපිට බලයට කෑදරව දඟලන දැඟලිල්ලත්, එජාපය ඒක වහගන්න උත්සාහ කරමින් සිටියදී එළියට පනින කෑදරකමත් විසින් පෙන්වන්නේ ඒක.

ජනාධිපතිවරණයක් පැවැත්වුවොත් ජවිපෙ කරන්නෙ මොක ක්ද?
ජනාධිපතිවරණය පිළිබඳ සාකච්ඡාවේ ආරම්භකයා මෛත්‍රීපාල සිරිසේන. ඔහු රෙද්දක් ඇඳගෙනද ජනාධිපතිවරණයක් ගැන කතාකරන්නෙ. මහින්ද රාජපක්ෂ යටතේ අගමැතිකමක්වත් නැතිව දේශපාලනයෙන් විශ්‍රාම යන්න හිටපු මනුස්සයාට විධායක ජනාධිපති පුටුවේ ඉඳගන්න ලැබුණේ විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කරන බව ඔහු කිව්ව හින්දා. අඩු තරමේ ඒ කෙළෙහිගුණයවත් තබාගෙන අවුරුදු පහක් උග්‍ර බලතල තිබුණු විධායක ජනාධිපති පුටුවේ වාඩිවෙලා ඉඳලා, විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කරන්න තිබුණා. ඔහු කිව්වා වගේ පොළොන්නරුවේ කුඹුරු කොටන්න තිබුණා. ඔහු කැමතිනම්. ඒත් ජනවාරි 8 වැනිදායින් පස්සෙ අමුතු දැඟලිල්ලක් පටන් අරගෙන තියෙනවා ජනාධිපතිවරණයක් කැඳවන්න. දැන් මහින්ද සමරසිංහ, දයාසිරි ජයසේකර වගේ අයව පාවිච්චි කරලා මෛත්‍රීපාල සිරිසේන නැවත ඉල්ලනවා කියලා කියනවා. ඒකට හරියන්න ගෝඨාභය, චමල්, බැසිල් කියන නම් එළියට ඇවිල්ලා තියෙනවා. රනිල් වික්‍රමසිංහත් හොරගල් අහුලමින් ඉන්නවා. සිරිසේන හා රාජපක්ෂ නම් තියෙන අපේක්ෂකයන් දෙන්නෙක් ඉදිරිපත් වුණොත් ඒකේ වාසිය ලැබෙයි කියලා. 2015 ජනවරම නියෝජනය කරපු සිරිසේන හෝ වික්‍රමසිංහ කියන දෙදෙනාටම යළි ජනාධිපතිවරණයක් ගැන හිතන්නවත් අයිතියක් නැහැ. යම් හෙයකින් ජනාධිපතිවරණයක් ආවොත් ජවිපෙ ජනාධිපතිවරණ අපේක්ෂකයෙක් ඉදිරිපත් කරනවා. ජවිපෙ තරඟ කරන හින්දා, ලේසියෙන්ම ඔටුනු පළඳින්න ඉන්න කොයි කාටත් බරපතල ප්‍රශ්ණයකට මුහුණදෙන්න සිදුවේවි.■

ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයේ වියහැකිභාවයේ නොවියහැකිභාවය

0


ආණ්ඩුවේ යෝජිත ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය පිළිබඳ අදහස දේශපාලන කරළිය උත්තේජනය කරමින් තිබේ. විවිධ උපකල්පනයන් මත පදනම් වෙමින් සිට ප්‍රධාන දේශපාලන පක්ෂ පාත්‍රයන් විසින් දැනටමත් ඒ පිළිබඳ සිය මූලික ස්ථාවරයන් මාධ්‍ය හමුවේ ප්‍රදර්ශනාත්මකව ඉදිරිපත් ඉදිරිපත් කොට ඇත. එළඹෙන මැතිවරණ සමයට අවශ්‍ය කෙරෙන සටන් පාඨ ඒ හරහා දැනටමත් නිර්මාණය වෙමින් තිබෙන සෙයක් පෙනේ. පොදුජන පෙරමුණේ අදහස වන්නේ ෆෙඩරල් ව්‍යවස්ථාවක් පැමිණීමට නියමිත බවයි. ජවිපෙ විසින් විධායකය අහෝසි වන ව්‍යවස්ථාවකට පක්ෂ වනු ලැබීමට බොහෝ දුරට ඉඩ පවතී. එජාපය ප්‍රකාශ කරන්නේ බුදුදහමට මුල් තැන දෙන ඒකීය ව්‍යවස්ථාවක් ගෙන එන බවයි. දෙමළ ජාතික සන්ධානය ප්‍රාදේශීයව හා ජාතිකව ඉහළ බලය බෙදීමකට වැඩි ප්‍රියතාවක් දැක්වීම යනු සිංහල ජාතිකවාදී පක්ෂ එයට එරෙහිවීම හා සමාන වන සාමාන්‍ය තත්වයකි. කෙසේමුත් 1978න් පසු 19 වතාවක් සංශෝධනය වී ඇති වත්මන් ව්‍යවස්ථාව 20 වන වරට සංශෝධනය වීම හෝ නවතම ව්‍යවස්ථාවක් මඟින් මුළුමනින්ම විතැන්වීම යනු ප්‍රබල දේශපාලන අවශ්‍යතාවක් හා මෙරට දේශපාලන පද්ධතිය කිසියම් අයුරකින් සාධනීය පරිවර්තනයකට බඳුන් කිරීමේ ද අවස්ථාවකි.
සිද්ධියක් ප්‍රකාශයට පත්කිරීම තුළ ‘කිසියම් වියහැකි-නොවියහැකිභාවයක්‘ පවතින බවට වන දාර්ශනික අදහසක් ජැක්ස් ඩෙරීඩා අප හමුවේ තබයි. කිසියම් සිද්ධියක් (ව්‍යවස්ථාවක් අලු‍තින් නිර්මාණය වීම) මඟින් අපට ‘විමතියක්’ ඇති කරන කරන අතර එමඟින් අලු‍ත් තත්වයක් ‘හෙළිපෙහෙළි‘ වෙයි. එසේම එය ‘අපේක්ෂා නොකළහැකිතාවක්’ වශයෙන් ද ඩෙරීඩා හඳුනා ගනී. ‘සිද්ධියක් ප්‍රකාශ කිරීම යනු විය හැක්කක්ද?’ යන්න දාර්ශනික ගැටලුවක් වශයෙන් ඩෙරීඩා හඳුනා ගනී. ඒ අනුව ව්‍යවස්ථාවක් හෝ කිසියම් නෛතික රාමුවක් ඉදිරිපත් කිරීම යනු විය හැක්කක් ද? යන ප්‍රශ්නය දාර්ශනික මානයකට ගෙන යාමට අපට හැකි විය යුතුය. අලු‍ත් ව්‍යවස්ථාවක් ලිවීම යනු විය හැක්කක්ද? නැතිනම්, වඩාත් සාමාන්‍යකරණයකට යමින්, දේශපාලනය තුළ පවතින ‘වියහැකිභාවය‘ පිළිබඳව ගැටලුව මෙහිදී සාකච්ඡා කිරීමේ හැකියාව සොයා බැලිය හැක.
‘කිසියම් සිද්ධියක් යනු වියහැක්කක්ද? යන පැනයට පිළිතුර වශයෙන් ‘ඔව්’ යැයි පැවසිය හැක‘. ඒ අනුව යම් ගැටලුවක අභ්‍යන්තරයේම පවතින්නේ කිසියම් ‘ඔව්’ නැමති පිළිතුරක් යැයි ඩෙරීඩා දක්වයි. මෙම ‘ඔව්’ වශයෙන් පවතින්නේ ඉදිරියේ දී සිදුවීමට නියමිත නැතිනම් ‘පැමිණීමට‘ නියමිත තත්වයකි. සිද්ධියක් යනු පැමිණීමට නියමිත නැතිනම් සිදුවීමට යන දෙයකි. ගැටලුවක අභ්‍යන්තරයේ පවතින ‘ඔව්’ යනු එම සිද්ධිය නිර්මාණය වීම පිළිබඳ පවතින මූලාකෘතික තත්වයකි. එසේම සිදුවීමේ වියහැකිභාවය යනු ‘ඔව්’ මත ‘ආපතික’ වන නැතිනම් ‘අහඹුතාව’ මත රඳන නැතිනම් එම පිළිතුරේ ‘තර්ජනයට’ හසුවන තත්වයකි. කිසියම් ගැටලුවක් වෙත ප්‍රවේශ වනවිට නැතිනම් ‘අනෙකා ආමන්ත්‍රණය’ කරනවිට ‘ඔව්’ පිළිතුර ඒ තුළ නිදන්ගතව පවතී. නමුත් මෙම ‘ඔව්‘ තාර්කික හෝ කාලානුක්‍රමික’ ද නොවන්නකි. එසේම එය ‘ඔව්’ යන්න ප්‍රශ්න කරමින් සිටින තත්වයක්ද නොවෙයි.
ඩෙරීඩා දක්වන ආකාරයට අපගේ සෑම අදහස් දැක්වීමක්ම තුළ ‘ඔව්’ ගැබ්වෙයි. විනාශකාරී හෝ සාධනීය ඕනෑම භාෂාමය ප්‍රකාශනයක ‘ඔව්’ තිබේ. එය කිසිවිටෙකත් ශාබ්දිකව උච්චාරණය නොවිය හැකි, නිශ්ශබ්දව පවතින තත්වයකි. අප භාවිත කරන සෑම වාක්‍යයකම පූර්වයෙන් ‘ඔව්’ තිබේ නැතිනම් ‘ගම්‍ය’ වේ. හඩෛගර් විසින් ‘අනුඥානුමතිය නැතිනම් අනුමත කිරීම’ වශයෙන් හඳුනා ගන්නේ ද මෙම තත්වය බව ඩෙරීඩා දක්වයි. ‘සිද්ධියක් පැවතිය හැක්කේ එය අපේක්ෂා නොකරන විටදීය’. එම සිද්ධිය සිදුවෙන තෙක් තවදුරටත් බලා සිටීමට අනෙකාට නොහැකිය. එම නිසා සිදුවීමට යන දෙය විසින් අනෙකාගේ බලා සිටීමට නැතිනම් ‘ප්‍රමාදවීමට’ බාධා කරයි.
මෙහිදී ලෙවිනාස් උපුටමින් ඩෙරීඩා දක්වන ලෙසට අනෙකාගේ ‘ප්‍රමාදවීම’ ‘බලා සිටීම’ සමඟ අපට ආචාරධර්මිකත්වය පිළිබඳ ගැටලුවකට මුහුණ දීමට සිදුවෙයි. අනෙකාව ‘මුහුණට මුහුණ හමුවීම’ යනු ආචාරධර්මිකත්වය සමඟ අප දක්වන සබඳතාවයි. මෙහිදී අනෙකා මුණගැසීම යනු ‘ද්වන්දව’ තත්වයකි. විශේෂත්වය වන්නේ ‘ආචාරධර්මික මුහුණ අනෙකාට සම්මුඛවීමේ දී පුද්ගල නොවන තෙවන පාර්ශ්වයක් ද එහිදී ප්‍රාදුර්භුත වීමයි. මෙම තෙවන පාර්ශ්වය යනු අනෙකක් නොව නමුත් ගැටලුවේ මුල් ස්වභාවයයි. එහි මූලයයි, නැතිනම් ‘ඔව්‘මය පිළිතුරයි. අනපේක්ෂිතතාවේ වියහැකිභාවයයි. ව්‍යවස්ථාව පිළිබඳ සාකච්ඡාව විසින් නැවතත් මෙරට ප්‍රභූ දේශපාලන පංතියට අනෙකාගේ මූලික ගැටලුව නැවතත් අනපේක්ෂිත අහඹුතාව තුළ මුණගස්වා තිබේ. ඒ තුළ පවතින සදාතනික ව නිශ්ශබ්ද ‘ඔව්’ පිළිතුර එලෙසම ගොළුවී පවතිනු ඇත. නමුත් මෙරට ප්‍රජාතන්ත්‍රීය හෘදය සාක්ෂිය කිසිවිටෙකත් සහකම්පනය විය නොහැකි ද? ඩෙරීඩාට අනුව දේශපාලනය තුළ පවතින නොවියහැකිභාවයේ-වියහැකිභාවය නැතිනම් වියහැකි හා නොවියහැකිභාවය අතර වන සාම්‍යතාව පිළිබඳව සිතමින් මේ ලිවීම කල් තබමු. නමුත් ආචාරධර්මිකත්වය පිළිබඳ ගැටලුව බර අඩි තබමින් අප ඉදිරියෙන් ගමන් කරමින් සිටී.■

අතුලසිරි සමරකෝන්

ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය සහ විරෝධය පෑමේ දේශපාලනය පරිවර්තනීය සන්ධානයක් කරා


ඔක්තෝබර් 26 දා හටගත් දේශපාලන අර්බුදය හමුවේ, එම අර්බුදයේ කතෘකයන්ටත්, ඒ අර්බුදය වෙතින් හදිසියේ පැනනැඟි දේශපාලන අධිකාරවාදී ව්‍යාපෘතියටත් එරෙහිව මතු වූ අරගලයේ දේශපාලන අගය සහ ඒ වෙතින් උගත යුතු දේශපාලන පාඩම් පිළිබඳ සාකච්ඡාව තවදුරටත් ගෙනගිය යුතු බව මගේ හැඟීමයි.
එම විරෝධතා අරගලයේ ප්‍රධාන ධාරා දෙකක් තිබිණ. ඉන් පළමුවැන්න, ලිබරල්-ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවාදී ධාරාවයි. දෙවැන්න, පුරවැසි ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී-සමූහාණ්ඩුවාදී ධාරාවයි. මේ විරෝධතා ධාරා දෙකෙහි දෙමෝදර වීම, නැතහොත් එක්වීම, (‘සංගම්’ යන හින්දි වචනයෙන් එන්නේද මෙම අර්ථයයි.), එම අරගලයේ තිබුණු වැදගත්ම ලක්ෂණයකි. එය හඳුනාගැනීම අප රටේ දැනට තරමක් විවේකයෙන් සිටින ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සිවිල් සමාජ ක්‍රියාධරයන්ට බොහෝ ප්‍රයෝජනවත් වනු ඇත යන්න මගේ විශ්වාසයයි.

ව්‍යවස්ථාවාදී ධාරාව
පළමු වැනි ධාරාවට නායකත්වය දුන්නේ මූලික වශයෙන් එක්සත් ජාතික පෙරමුණ, ද්‍රවිඩ ජාතික සන්ධානය සහ ජවිපෙයි. මේ සන්ධානය ඒ අවස්ථාවේදී දේශපාලන වශයෙන් ඉතා වැදගත් එකක් විය. එයට හේතු හතරක් තිබේ යැයි මට පෙනේ. පළමුවැන්න, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අරගලයේදී සාමාන්‍යයෙන් වැනෙනසුලු සහ අතීරණාත්මක අතීත වාර්තා ඇති එජාප නායකත්වය, රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා වරින්වර දැක්වූ වැනෙනසුලුභාවයද ජය ගනිමින්, අධිෂ්ඨානසහගතව, ජයග්‍රහණය තෙක් අරගලයේ ඉදිරියෙන්ම සිටීමයි. දෙවැන්න එජාපයේ එම අධිෂ්ඨානශීලී නොවැටී සිටීමට, ටී.එන්.එ.් එක සහ ජ.වි.පෙ. විසින් ඉටු කරන ලද තීරණාත්මක දායකත්වයයි. මෙම පක්‍ෂ දෙකේ නොසැලෙන සහභාගිත්වය නොවන්නට එ.ජා. පෙරමුණට ජයග්‍රහණය තෙක් එම අරගලයේ රැඳී සිටීමට හැකියාවක් තිබුණාද යන්න සැකසහිතය. තෙවැන්න ටී.එන්.ඒ. සහ මුස්ලිම් කොංග්‍රසයේ නියෝජනත්වය මාධ්‍ය කොටගෙන, උතුරේ සහ නැගෙනහිරේත්, සිංහල සහ දෙමළ සමාජවලත් සහභාගිත්වය තුළින් සුළු ජන ප්‍රජාව පොදු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අරගලයට සම්බන්ධවීමයි. සිව්වැන්න, ලංකාවේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය රැක ගැනීමේ සටනේදී අන්තර්-පක්‍ෂ සහ අන්තර්-වාර්ගික පුළුල් දේශපාලන සන්ධානයක් ගොඩ නැගීමේ අවශ්‍යතාව ජවිපෙ නායකත්වය විසින් ප්‍රත්‍යක්‍ෂ කරගනු ලැබීමයි.
ජවිපෙ, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවාදයේ මූලධර්ම සහ භාවිතයන්ද, ආයතනද ආරක්ෂා කර ගැනීම සඳහා එම අරගලයට සහභාගි වීමෙන් කළ දායකත්වය තරම්ම තවත් වැදගත් කාර්යයක් ද ඉටු කළේය. එය නම් එම අරගලයේ තිබුණු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී හරය, අර්ථය, අරමුණු සහ වටිනාකම් පිළිබඳව ඉතාම ඉවසීමෙන් පරිණත ලෙස සහ විචක්ෂණව සිදුකළ මහජන අධ්‍යාපන කාර්යයයි. මේ කාලය තුළ අප රටේ පුරවැසියන්ගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී දේශපාලන විඥානයත්, අවබෝධයත් ඉහළ මට්ටමකට ගෙන ඒමට ජ.වි.පෙ. මෙන්ම ටී.එන්.ඒ. එකේද, නායකත්වය කළ බුද්ධිමය දායකත්වය, එම අරගලයේ සාර්ථකත්වයට බෙහෙවින් හේතුවිය. එජාප නායකයන්ගේ කථාවලින්, එම කාර්යය කෙරුණේ අඩු පරිමාණයකිනි. ඇත්තටම එම අරගලයේ බුද්ධිමය නායකත්වය සපයන ලද්දේ ජ.වි.පෙ. සහ ටී.එන්.ඒ. විසින්ය යන්න අතිශයෝක්තියක් නොවේ.

පුරවැසි ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සමූහාණ්ඩුවාදය
ඉහත ව්‍යවස්ථාවාදී ධාරාවට සමාන්තරවත්, ඊට ස්වාධීනවත් පැන නැගි දෙවන බලවේගයේ දේශපාලන හරය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය සහ සමූහාණ්ඩුවාදය යන දේශපාලන උරුමයන් දෙකම සංයෝග කරගත්, සක්‍රිය පුරවැසි ක්‍රියාකාරිත්වයයි. පුරවැසි ක්‍රියාකාරිත්වය යනු සාමාන්‍යයෙන් ප්‍රධාන ප්‍රවාහයේ දේශපාලන පක්‍ෂ පුරවැසියන්ගෙන් අපේක්‍ෂා කරන ඡන්දය දීම, පක්‍ෂ සාමාජිකයන් වීම, ඉඳහිට පැවැත්වෙන රැස්වීම් සහ පෙළපාලිවලට සහභාගි වී නැවත ගෙදර ගොස් නිද්‍රාවට පත්වීම වැනි අවම දේශපාලන සහභාගිත්වය නොවේ. දේශපාලන වශයෙන් නිරතුරුව අවදියෙන් සිටින (Alert) දේශපාලන වශයෙන් ක්‍රියාකාරී(Active) පුරවැසි නිදහසට කැප වූ සහ අරගලය සහ සහභාගිත්වය වෙතින් පමණක් පුරවැසි නිදහස රැකගත හැකි යයි විශ්වාස කරන, එකිනෙකා සමග සහයෝගීව ක්‍රියාකිරීමයි. මෙම ලිබරල් ප්‍රජතාන්ත්‍රවාදයට වඩා පැරණි දේශපාලන භාවිතයකි. 18 වැනි සියවසේ සිට යුරෝපයේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය සමග සංයෝගවීමෙන්, සමූහාණ්ඩුවාදී භාවිතයන්වලට නව දේශපාලන වටිනාකමක්ද ලැබී තිබේ. ‘සමූහාණ්ඩුවක්’ එනම් ජනරජයක් ලෙස නාමිකව පමණක් ව්‍යවස්ථාවෙන් ප්‍රකාශකර ඇති අප රටේ, සමූහාණ්ඩුවාදී ජීවගුණය ප්‍රකාශ කරන්නේ නිදහස සඳහා අරගල කරන මෙවැනි සක්‍රිය පුරවැසියන්ය.
මෙම පුරවැසි-සමූහාණ්ඩුවාදී ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අරගලයට දේශපාලන ධාරා දෙකක් සහභාගි වූහ. පළමුවැන්න ජවිපෙට සම්බන්ධ ක්‍රියාකාරී කොටස්ය. දෙවැන්න කොළඹත්, රටේ විවිධ පළාත්වලත් සිටින ස්වේච්ඡා පුරවැසි කණ්ඩායම්ය. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය සහ පුරවැසි නිදහස අනතුරට පත්වීම පිළිබඳව බලවත් ලෙස කම්පා වී සිටියේත්, විරෝධය පෑමේ ජීවගුණය වෙතින් මගපෙන්වනු ලැබ සිටියේත් මෙම විවිධ පුරවැසි කණ්ඩායම්ය. ආණ්ඩු බලයේ සිට එම බලය නැති වූ එජාප පෙරමුණේ පක්‍ෂවලට මෙන්, යළි ලබාගත යුතු වූ, නැතිවී ගිය ද්‍රව්‍යමය සම්පත් කිසිවක් නොතිබීමත්, යළි ලබාගත යුතුව තිබුණ එකම දෙය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය සහ නිදහස මිස, ආණ්ඩු බලය, තනතුරු හෝ ද්‍රව්‍යමය සම්පත් නොවීමත්, මෙම පුරවැසි කණ්ඩායම් වෙත තිබුණු දේශපාලන කැප කිරීමේ ප්‍රධාන නිර්ණායක ලක්ෂණයක් විය. දිනපතා ලිප්ටන් වටරවුම, ලිබර්ටි වටරවුම යන ස්ථානවලටත්, වරින්වර කොටුව දුම්රිය ඉදිරිපසටත් පැමිණ, සටන් පාඨ කියමින් විරෝධතා දැක්වූයේත්, කොළඹ නගර සභාව ඉදිරිපිට තිබුණු සත්‍යග්‍රහය බලන්නට පැමිණ සහයෝගය දැක්වූයේත් මෙම පුරවැසි කණ්ඩායම්ය. ඔවුහු ඔක්තෝබර්- නොවැම්බර්- දෙසැම්බර් අරගලයේ සිටි කුඩා එහෙත් දෘශ්‍යමාන, දෛනික සහභාගිත්වයේ කොටස්ය.

ඉදිරිය
මේ පසුබිම මත ලංකාවේ ඉදිරි දේශපාලන ක්‍රියාවලිය තුළ මතුවන අභියෝගයක් වන්නේ, යළි මතුවන අධිකාරවාදී පුනරාගමනය ඉදිරියේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අරගලයේ ඉදිරි ස්වරූපය කුමක් විය යුතුද යන්නයි. බොහෝ විට ඉඩ තිබෙන්නේ එජාපයේ න්‍යාය පත්‍රය සම්පූර්ණයෙන්ම මැතිවරණ ජයග්‍රහණය සහ මැතිවරණ දිනීමේ සන්ධාන ගොඩනැගීම යන අරමුණු වටා ගොඩනැගීමයි. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අරගලය එජාපයට ද්විතීයික වනු ඇත. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අරගලය වෙතට එජාපය කරනු ඇත්තේ, අනෙකුත් දේශපාලන පක්‍ෂද සාමාන්‍යයෙන් කරන ‘මැතිවරණ ක්‍රියාවලියට සහභාගි වීම’ යන අවමවාදී දායකත්වයයි.
මේ අතර දේශපාලන පක්‍ෂ සම්බන්ධයෙන් බලන විට දැන් පවතින්නේ සන්ධානවල යුගයකි,Age of Coalitions එකකි. තමන්ට තනියම සිට කළ හැකි දේ සීමිත බව, දැන් දේශපාලන පක්‍ෂ ලෝකය පුරාම පාහේ වටහාගෙන තිබෙන්නකි. එය දේශපාලනය පොදුවේත්, දේශපාලන පක්‍ෂ විශේෂයෙනුත්, පත්වී ඇති පරිවර්තනවල ප්‍රතිඵලයකි. මෙය ලංකාවේ දේශපාලන පක්‍ෂද වටහාගෙන තිබෙන්නක් බව පෙනේ.
මෙම සන්ධාන යුගයේදී ලංකාවට අවශ්‍ය වන්නේ මැතිවරණ අරමුණු කරගත් සන්ධානම නොවේ. දීර්ඝකාලීන ඉදිරි දර්ශනයක් සහිත පරිවර්තනීය සන්ධානයකිTransformative Coalition එකකි. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය සහ නිදහස රැක ගැනීම වෙනුවෙන් සිදුවූ ඔක්තෝබර්-දෙසැම්බර් අරගලය වෙතින් ප්‍රකාශ වූ වැදගත් දේශපාලන අවශ්‍යතාවක් මෙන්ම විභවතාවක්ද වන්නේ මේ ආකාරයේ පරිවර්තනීය සන්ධානයකි. ජ.වි.පෙ., ටී.එන්.ඒ. සහ සක්‍රිය පුරවැසි කණ්ඩායම්වලට එවැනි පරිවර්තනීය සන්ධානයක, දේශපාලන, මතවාදීමය සහ බුද්ධිමය අරටුව විය හැකි බවද එම අරගලයේ අත්දැකීම වෙතින් පෙනිණ. එම සන්ධානය ආණ්ඩු බලය දිනා ගැනීම නොව, ඊට වඩා දීර්ඝකාලීන, පරිවර්තනීය න්‍යාය පත්‍රයක්ද, ඉදිරි දර්ශනයක්ද විසින් මෙහෙයවනු ලබන්නක් විය යුතුය. මේ සඳහා සාකච්ඡාවක් ආරම්භ කිරීම ඉහත කී බලවේග තුනේම නායක කොටස්වල ක්ෂණික අවධානය යොමු විය යුතුවා මෙන්ම එම අරමුණ සඳහා ඔවුන් තල්ලු කිරීමට මතවාදී ව්‍යාපාරයක් ගොඩ නැගිය යුතුවද තිබේ. පසුගිය අරගලයට පෙර අප රටේ තිබුණු දේශපාලන අපේක්‍ෂාභංගත්වය පරදවමින් මතු වූ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පරිවර්තනය පිළිබඳ සාධනීය සුබවාදීත්වය ඉදිරියට ගෙන නොගියහොත් සහ ඒ මත නව පරිවර්තනීය දේශපාලන ප්‍රයත්නයක් ගොඩ නොනැගුවහොත් ඒ අවස්ථාව හුදෙක් අහිමිවූ අවස්ථාවක් පමණක් වනු ඇත.■

මහින්ද අගමැති වූ සතුටට බන්ධනාගාර අධිකාරිගෙන් රැඳවියන්ට ගුටි පූජාවක්

0


පසුගිය ජනවාරි 16 වන දින මරදාන සමාජ හා සාමහික කේන්ද්‍රයේ පැවති මාධ්‍ය හමුවකදී සිරකරු අයිතිවාසිකම් සුරැකීමේ කමිටුව ආන්දෝලනාත්මක වීඩියෝවක් මාධ්‍යයට මුදා හැරීයේය. මෙම වීඩියෝව සමග සමාජය මාධ්‍යයේ විශාල කථාබහක් ඒ පිළිබඳව ඇතිවිය. මෙම වීඩියෝවන් මුහුණු පොතේ සංසරණය වන්නටද වැඩිවෙලාවක් ගියේ නැත. ඒ සමගම ඇවිළුණු කතාබහද සංවාදයන්ද බොහෝය. ඒ සමගම පොහොට්ටු ප්‍රේමී මහින්දවාදීන්ද කලබලවන්නට විය. එම කලබලය කෙතරම්ද යත්, ඔවුන්ට එම වීඩියෝවන් තුළ සටහන් වී තිබෙන දින වකවානු පවා කියවා ගන්නට නොහැකි විය. ඔවුන් ඒ දින වකවානුද නොතකා වහා වහා මුහුණු පොතේ සටහන් තැබුවේ වැලිකඩ බන්ධනාගාරය ගැන කථා කළ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීන් දැන් කෝ කොහිද කියාය. ඔවුන්ට ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය සහ වැලිකඩ ඝාතන මතකයට ආ මේ වීඩියෝවන් තුළ අන්තර්ගත වූයේ මොනවාද? සොයා බලමු.

වැලිකඩ මතකය
දිනය 2012.11.09 වෙනිදාය. ඒ රැඳවියන් 27 දෙනෙකු ලිස්ට් එකක අනුපිළිවෙලට ඉදිරියට කථා කරමින් වෙඩි තැබූ ඒ නින්දිත ඝාතන වැලට පාර කැපූ දවසය. එලෙස සිරකරුවන් 27 දෙනෙකු වෙඩි තබා මරා තබන්නේ ලංකාවේ බන්ධනාගාර ඉතිහාසයට මකා දැමිය නොහැකි කළු පැල්ලමක් එක් කරමින්ය. එම ඝාතනය සිදුවන්නේ මහින්ද රාජපක්‍ෂ ජනාධිපති ධුරය, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ආරක්‍ෂක ලේකම් ධුරයේද දරන සමයකදීය. ඒ නිසාම මෙම ඝාතන වැල පිළිබඳව පරීක්‍ෂා කල අපරාධ පරීක්‍ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවද, එවක බන්ධනාගාරය භාරව සිටි අමාත්‍යවරයා වන චන්ද්‍රසිරි ගජධීර පත්කළ කමිටු දෙකද, මානව හිමිකම් කොමිෂමද, පරීක්‍ෂණ කළත්, කිසිදු සාධාරණයක් වින්දිතයින්ට හිමි නොවුණි. ඒ වෙනුවට ඒ සියලු පරීක්‍ෂණ වාර්තා අතුරුදන් විය. ඒවාට වුණ දේ දන්නේ දෙවියෝ පමණි. එහෙත් එම තත්ත්වය තුළ වුවත් එවක සමාජයේ පැතිරුණු ජනප්‍රිය කථාබහ වූයේ මෙම සංහාරය පිටුපස සිටින්නේ ආරක්‍ෂක ලේකම්වරයා බවය. ඉන් පසුව යහපාලනය පැමිණි පසු අමාත්‍ය විජයදාස රාජපක්‍ෂ පත් කළ කමිටුව මේ සංහාරය පිළිබඳව සක්‍රීයව කරුණු සොයා බැලුවේය. 2015 ජනවාරියේ පත් වූ එම කමිටුව සිය කාර්යය අවසන් කරමින් අවසන් වාර්තාව අගමැති රනිල් වික්‍රමසිංහට සහ අමාත්‍ය විජයදාස රාජපක්‍ෂට 2015 ජුනි 09 දින භාරදෙන්නේය. ඉන්පසු බොහෝ කලකට එම වාර්තාව අතුරුදන් වන්නේය. ඒ රනිල් වික්‍රමසිංහට සහ විජයදාස රාජපක්‍ෂට, රාජපක්‍ෂ පවුල සමග තිබෙන සමීප ගණුදෙනු නිසාය. දැන් මෙම වාර්තාවේ කරුණු සියල්ලම පාහේ සමාජ ගතවී අවසන්ය. එයින් අනාවරණය වන කරුණු කියන්නේ එම සංහාරයට අණදී ඇත්තේ ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ බවය. මේ වනවිට මෙම සංහාරය පිළිබඳව අපරාධ පරීක්‍ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවද පරීක්‍ෂණයක් කරමින් තිබෙන්නේය. එම පරීක්‍ෂණයෙන් අනාවරණය වන තොරතුරුද කියන්නේ මෙම සංහාරයේ වැඩි වගකීම ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂගේ උරමත බවය. තත්ත්වය මෙසේ වුවත් වැලිකඩ සංහාරයට මුල් වුවායැයි සැකකෙරෙන මේ පුද්ගලයා දැන් කියන්නේ තමන් මිළඟ ජනාධිපතිවරණයට තරග කරන්නට සූදානම් බවය. මෙම සූදානම් ප්‍රකාශ සමග පස්වනක් ප්‍රීතියෙන් පිනාගොස් සිටින රාජපක්‍ෂවාදීන් අගුණුකොළ පැලැස්ස බන්ධනාගාර විඩීයෝව පැමිණි විට උඩ පැන වැලිකඩ ගැන කෑ ගැසූ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීන්යැයි හඬ තලන්නේ මේ සිද්ධිය මතින් වැලිකඩ සිදුවීම තනුක කර චූදිත තම නායකයා රටේ මීළඟ ජනාධිපති කිරීම සඳහාය. එහෙත් ඔවුන්ගේ මේ හදිස්සියම ඔවුන්ට බූමරංගයක් වී ඇත.


අගුණුකොළපැලැස්සේ සිද්ධිය
සිරකරු අයිතිවාසිකම් සුරැකීමේ කමිටුව මාධ්‍යයට ඉදිරිපත් කළ වීඩියෝ තුළ තිබුණේ මොනවාද? එහි තිබුණේ 2018.11.22 දිනට අදාළ අගුණුකොළපැලැස්සේ බන්ධනාගාරයේ එළිමහනේ සීසීටිවි දර්ශනයන්ය. එම දර්ශනයන්ට අනුව පෙනෙන්නේ රැඳවියන් 60කට ආසන්න පිරිසක් උදෑසන අටත්, නවයත් අතර එළිමහනට ගාල්කර අමානුෂික ලෙස බැටන් පොලුවලින් සහ අතින් පයින් පහර දෙන බන්ධනාගාර නිලධාරීන්ගේ හැසිරීම්ය. මෙම පහරදීමෙන් බොහෝ දෙනෙකුට තුවාල සිදුවී ඇත. එම තුවාලකරුවන් වෙනත් බන්ධනාගාර තුළට මාරු කර යවා ඇති බව දැනගන්නට ලැබේ. මෙම සැලසුම් සහගත ප්‍රහාරයට ප්‍රථම බන්ධනාගාරයේ විදුලිය විසන්ධි කර ඇති බව දැනගන්නට ලැබේ. ඒ එළිමහනේ සවිකර තිබෙන කැමරා ක්‍රියාත්මක නොවීම සඳහාය. එහෙත් එම කැමරා සතු බැටරි බලයෙන් ඒවා ක්‍රියාත්මක වී ඇත. ඒනිසා මේ බිහිසුණු ප්‍රහාරය එහි සටහන් වී ඇත. “සිරකරුවන්ද මනුෂ්‍යයෝය” අපි කථාවට කියන්නේ එසේය. එහෙත් සිරකරුවන්ට සැලකීම සඳහා අපි අන්තර්ජාතිකව එකඟ වී ඇති අවම ප්‍රමිතිය හෝ ආරක්ෂා කරගන්නට මහන්සි වන්නේ නැත. ඒ නිසා නොයෙක් වැරදි සඳහා සිරගතවන සිරකරුවන්ට බන්ධනාගාර නිලධාරීන් සලකන්නේ අමානුෂික ලෙසය. එය මෙම වීඩියෝවද තහවුරු කරයි.

බිහිසුණු ප්‍රහාරයේ මුල
මෙම බිහිසුණු ප්‍රහාරයේ මුල 2018.10.21 වන දින බන්ධනාගාරයේ පැවති උද්ඝෝෂණයේ දක්වා දිවෙන බව ප්‍රකාශවේ. එම උද්ඝෝෂණයට හේතුවී තිබෙන්නේ රැඳවියන් බැලීමට බන්ධනාගාරයට පැමිණෙන පුද්ගලයින් නිරුවත් කර අමානුෂික ලෙස කරන පරික්‍ෂාවය. මෙම පරික්‍ෂාව කරන්නේ විශේෂ කාර්ය බලකාය විසිනි. “මෙහෙමයි මේක වෙන්නේ මෙතන මෙහෙම ආමනුෂික විදියට පරීක්‍ෂා කිරීම් සිදුවෙන කොට රැඳවියන්ට ඒ ගැන දැනගන්න ලැබෙනවා. ඒ ඔවුන්ව බලන්න එන අයගෙන්. ඊට පස්සේ මේ ගැන රැඳවියෝ බන්ධනාගාර අධිකාරි සිරිදත් ධම්මිකට පැමිණිලි කරනවා. එතකොට මිනිහා කියන්නේ මේක එස්ටීඑෆ් වැඩක් උඹලා කැම්පස් ළමයි කරන දෙයක්වත් කරලා බලපන් කියලා.” සිරකරු අයිතිවාසිකම් සුරැකීමේ කමිටුවේ ලේකම් සුදේෂ් නන්දිමාල් සිල්වා මෙම උද්ඝෝණයේ හේතුව සහ මෙම නින්දිත ප්‍රහාරයේ සුලමුල හෙළිකරන්නේ එසේය. ඒඅනුව එම උද්ඝෝණයට අනුබල දෙන්නේද පසුව මෙම අමානුෂික ප්‍රහාර මෙහෙය වන්නේද වර්තමාන අගුණුකොළපැලැස්ස බන්ධාගාරයේ අධිකාරිවරයාය. “මෙයා මේ උද්ඝෝෂණය යන වෙලාවේ රැඳවියන්ට කියලා තිබෙනවා කැන්ටිම කඩන්න කියලා. ඒත් රැඳවියෝ ඒක කරලා නැහැ. මෙයා එදා ඉඳලා රැඳවියෝ එක්ක තරහයි. ඒකත් එක්ක තමයි පසුගිය කාලයේ මහින්ද රාජපක්‍ෂ හොර අගමැති විදියට පත් වුණාම මෙයා නීතිය අතට අරන් මේ විදියට රැඳවියන් මට්ටු කරන්න යන්නේ” මේ නන්දිමාල්ගේ හඬය. මේ කතාව අනුව මේ අමානුෂික ප්‍රහාරයේ මුලයන් සොයාගැනීම අමාරු නැත. දැන් කරුණු හොඳ හැටි අනාවරණය වී ඇත. දැන් විය යුත්තේ නිසි පරීක්‍ෂණයක් මතින් මෙම ප්‍රහාරයට සම්බන්ධ වූවන්ට දඬුවම් පැමිණ වීමය.

ඇමතිවරියගේ ප්‍රකාශය
“මේ අමානුෂික ප්‍රහාරයට බන්ධනාගාර අධිකාරි සිරිදත් ධම්මික කියන පුද්ගලයා එක්ක ප්‍රධාන ජේලර් ප්‍රදිප් වසන්ත කුමාර, ජේලර්වරුන් වන ඒ.ඩී.එස් සමරවීර, අජිත් කුමාර, අබේගුණවර්ධන වගේ බන්ධනාගාර නිලධාරීන් පහළොවකට වැඩි පිරිසක් දායකවෙලා තිබෙනවා. අපි මේ සිද්ධියේ වීඩියෝ මාධ්‍යයට දැම්මට පස්සේ ඇමතිතුමියගේ මාධ්‍ය ලේකම් මේ සම්බන්ධයෙන් ක්‍රියාත්මක වෙන්න කමිටුවක් දැම්මා කියලා නිවේදනයක් නිකුත් කරලා තියෙනවා. මේ කමිටුව ස්වාධීන නැහැ. මෙකේ ඉන්නේ බන්ධනාගාර නිලධාරීන්මයි. ඒ නිසා මේ කමිටුවෙන් කෙරෙන පරීක්‍ෂණ ගැන අපිට විශ්වාසයක් නැහැ. අපි කියන්නේ ස්වාධීන කමිටුවක් පත්කරලා වැරදිකරුවන්ට දඬුවම් දෙන්න කියලා.” යලිත් මේ ඇහෙන්නේ නන්දිමාල්ගේ හඬය. ඔවුන් ඉල්ලන්නේ මෙම රැඳවියන්ට සාධාරණයයි.
මෙම ප්‍රහාරය පිළිබඳව මාධ්‍ය නිවේදනයක් නිකුත් කරන අදාළ අමාත්‍ය තලතා අතුකොරළ මහත්මියගේ මාධ්‍ය ලේකම්වරයා කියන්නේ බන්ධනාගාර කොමසාරිස් තුෂාර උපුල්දෙනිය ප්‍රමුඛ ත්‍රිපුද්ගල පරීක්‍ෂණ කමිටුවක් මේ පිළිබඳව කරුණු සොයා බලන්නට ඇමතිවරිය විසින් වහාම පත්කර ඇති බවය. ඒ අනුව 2019.01.21 දිනට ප්‍රථම අදාළ වාර්තාව අදාළ පරීක්‍ෂණ කමිටුව විසින් අමාත්‍යවරියට ලබාදිය යුතු බවය. ඒ අනුව අමාත්‍යවරිය විසින් ඉදිරි පියවර ගනු ඇතිබව එම මාධ්‍ය වාර්තාව ප්‍රකාශ කරයි. එම කමිටු වාර්තාව රාජපක්‍ෂ සමයේ කමිටු වාර්තා මෙන් සැඟවී නොයනු ඇතැයි අපි බලාපොරොත්තු වෙමු. මෙම සිද්ධියට වාගේම වැලිකඩ සිද්ධියේද වගකිව යුතු සියල්ලන්ටම වහාම දඬුවම් ලබාදිය යුතුය. “ සිරකරුවෝද මනුෂ්‍යයෝය” එය ඔප්පු කළ හැක්කේ එවිට පමණි. අගුණුකොලපැලැස්ස බන්ධනාගාර අධිකාරිවරයාගෙන් මේ පිළිබඳ කරුණු විමසීමට දුරකථනයෙන් සම්බන්ධ කර ගැනීමට උත්සාහ කළද එය ව්‍යර්ථවිය.■

අලු‍ත් හොරෙකු ඕනෑකර තිබේ !

0



ශ්‍රී ලංකාවේ පුද්ගලික ටී.වී. චැනල යනු මුඛ්‍යාර්ථයෙන් ගත්කල පුරවැසියාගේ බුද්ධිය, දැනුම, විනෝදය හෝ රසිකත්වය ඉහල නැංවීම වෙනුවෙන් මාධ්‍ය හසුරුවන ආයතන නොවේ. ඒවා තම සිල්ලර මාධ්‍යකරණය සමග ලාභය උදෙසා වසල වෙළඳාමකද නියැලෙන ව්‍යාපාරික ආයතන වෙයි. ලාභය උදෙසා පහසු මවත් සොයාගෙන ඇති මේ චැනල ජනප්‍රිය රියැලිටි වැඩසටහන් මෙන්ම ඉතා ග්‍රාම්‍ය ටෙලිනාට්‍ය විකාශය කරයි. එහෙත් වඩාත් හානිකර හා කැතම උපක්‍රමය වන්නේ සමාජය මිථ්‍යා අන්ධකාරයේ ගිල්වා දමමින් නොයෙක් වර්ගයේ කට්ටඩින් හා එක්ව කරන්නාවූ ජාවාරමයි. සමාජයේ පවතින අවිචාරය හා මුග්ධත්වය දෙපාර්ශ්වයටම ලාභ ගෙනදුන් ධන උල්පතකි. ඒ අතින් ගත්කල කේරල ගංජා ජාවාරම එතරම්ම නරක එකක් නොවන බැව් තුලනාත්මකව පෙන්වා දිය හැකිය.
මෙලෙස එවන් එක් ටී.වී. චැනලයක් කාලයක් පුරා විවිධ තක්කඩින් හා මානසික රෝගීන් ටෙලිවිෂන් තිරය ඉදිරියට කැඳවා ඔවුන්ගෙන් ඊට මුදල් අයකර ප්‍රචාරණ වැඩසටහන් විකාශය කළේය. සමාජය අවිචාරී මුග්ධත්වය වෙත දක්කාගෙන යමින් කරදරයකින් තොරව වසල ව්‍යාපාරය සාර්ථකව ඉදිරියට යමින් සිටි මොහොතක පසු ගියදා අහම්බයෙන් හෙණයක් කඩා පාත් වුණි. බෙලි කටුවකින් වාසනාව ප්‍රාදුර්භූත කරමින් සිටි වාලම්පුරි කට්ටඩියෙකු මෙම ටී.වී. චැනලය හා සමග හවුලේ කරගෙන ගිය ජාවාරම නිරාවරණය වුයෙන් පොලිස් අත්අඩංගුවට පත්ව දැනට ඇප පිට නිදහස්ව ඇත. ඔහු ලක්ෂ ගණනකට අලෙවි කල මුහුදු බෙලි කටුව, ඇමෙරිකාවේ වෙරළ තීරයෙන් සුලභව සොයා ගතහැකි නොවටිනා එකක් බැව් (‘නාරා’ ආයතනයේ විනිශ්චය මත) දැන් ප්‍රසිද්ධියට පත්ව ඇත. මොහුට එරෙහිව තවත් මෙවැනි පැමිණිලි පොලිසිය වෙත ලැබී ඇති බව දැන් පොලිසියද ප්‍රකාශ කරයි.
මීට සති කිහිපයකට පෙර මෙහි තීරු ලිපියක් (“වාලම්පුරි වාසනාව”) මගින්ද පෙන්වා දුන්නේ එලෙස ඇමෙරිකා එක්සත් ජනපදයේ (මුහුදු ආහාර/ ීැ් දෙදාි වලට ගෙන) ඉවතලන මුහුදු බෙලිකටු තොග පිටින් ඉන්දියාව වැනි රටවලට අපනයනය කරන කාරණයයි. එලෙස ඉතා ලාභයට ගෙන්වාගන්නා බෙලි කටු, මහත් අනුහස් ඇති, වාසනාව උදාකරන වාලම්පුරි ලෙස ලක්ෂ ගණනකට අපේ හුදී ජනයාට අලෙවි කරනු ලබයි.
එකී බෙලිකටු වේවා නිසැක බෙලිකටු/වාලම්පුරි වේවා ඒවා හුදෙක් කැල්සියම් කාබනේට් සංයුතියක් හැරුණුවිට වෙනත් කිසි වාසනා බල මහිමයක් ඇති ඒවා නොවන වග පැහැදිලි කර දුන්නද ඉන් අපේ සමාජයේ ගුප්ත ලෝලී ව්‍යාධිය සුවපත් නොවන බැව් අප සක්සුදක් සේ ප්‍රත්‍යක්ෂ කොට ඇත.
එලෙස අපට ක්ෂණිකව හා පහසුවෙන් වාසනාව හා සමෘද්ධිය උදා කළ හැකිනම් මේ අසරණ හක් බෙල්ලන් මිනිස් සංහතිය වෙනුවෙන් කරන ලද ඉමහත් පරිත්‍යාගයට අපි සදා ණයගැති විය යුතු වෙමු.
අපේ සමාජයේ බහුතරයක් ප්‍රාර්ථනා කරන්නේ මහන්සි නොවී වාසනාව උදාකර ගැනීමේ කෙටි මාර්ගයක් පිළිබඳවයි. මේ මෝඩ උත්සාහය කෙතරම් බරපතළ මානසික රෝගයක් දක්වා උත්සන්නවී ඇති ව්‍යසනයක්ද යත් එකී උමතුව මෙවන් කට්ටඩින් හට නම් මහත් වාසනාවක් උදාකර ඇත.
ඊට අමතරව ජිප්සම් ආදියෙන් මෙවන් වාලම්පුරි කෘත්‍රිමව නිපදවන ව්‍යාපාර ද මෙතුළින් වාසනාව උදාකරගෙන ඇත.
කෙසේමුත් මේ වාලම්පුරි කට්ටඩියාට වූ ඇබැද්දිය අපේ බොහෝ ජාතික (ගොසිප්) පුවත්පත් (ප්‍රවෘත්තිමය වශයෙන් හෝ) රසවත් ප්‍රවෘත්තියක් කරගතේ නැත; බුද්ධිමය ප්‍රතිලාභයක් කරගත්තේද නැත. විවිධ ජාවාරම් නීතියේ රැහැනට හසුවූ විට ඒ පිළිබඳව මහත් උදාරම්ව පුවත් මවන මේ ජාතික පුවත්පත් මේ අරබයා මුනිවත රැක්කේය. මක්නිසාද මේ එක් ආකාරයකින් හෝ තවත් ආකාරයකින් මෙකී පුවත්පත්ද අඩුවැඩි වශයෙන් මේ වසල ව්‍යාපාරයෙන් මුදල් උපයා ගන්නා බැවිනි; තමන්ද සුජාත මධ්‍යකරණයක නියැලෙන්නේ නැති බැව් මෙයින් යම් තරමකට නිරාවරණය බැවිනි.
එහෙත් අපේ හුදී ජනයා මින් පාඩමක් උගෙන මේ මිථ්‍යා අන්ධකාරයෙන් හා ජාවාරම්කාරයන්ගෙන් අත්-නොමිදෙනු සහතිකය;
එපමණටම මේ ටෙලිවිෂන් නාලිකා ඉන් ලැජ්ජාවට පත්ව තම වසල ජාවාරම පිළිබඳව යළි සලකා නො-බලනු සහතිකය.
එනිසා හෙට සිට ඔවුනට මේ චැනලය තුළින් අලු‍ත් හොරෙක් අවශ්‍ය වනු ඇත. ටී.වී. චැනලවලටද වෙනස් අලු‍ත් හොරෙක් අවශ්‍ය වනු ඇත.
අපේ හුදී ජන සමාජයද දේශපාලන සමාජයද ඉල්ලා සිටින්නේ අලු‍ත් මිනිසුන් නොව අලු‍ත් හොරුන්ය.
එනිසා මේ වැදගත් පාඩම, පවතින අන්ධකාරයට එදිරි ප්‍රයෝජනවත් යමක් නොවී අපතේ ගිය එකක්වී, අලු‍ත් හොරෙකුට අලු‍ත් අවස්ථාවක උදාවීමක් පමණක් වන වග කෙටි කලකින්ම අපට සනාත කරනු ඇත.■

■ තාරක වරාපිටිය

ගෝඨාගේ නඩුව දිනපතා

0



පසුගිය රජය සමයේ, මැදමූලන වීරකැටිය ප්‍රදේශයේ ඩී.ඒ. රාජපක්ෂ අනුස්මරණ කෞතුකාගාරය ඉදි කිරීමේදී රුපියල් මිලියන තිස් හතරකට ආසන්න රජයේ මුදලක් සාවද්‍ය ලෙස පරිහරණය කළේ යැයි චෝදනා එල්ල කරමින් නීතිපතිවරයා විසින් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඇතුළු විත්තිකරුවන් හත් දෙනෙකුට එරෙහිව ගොනු කළ නඩුව ජනවාරි 22වනදා සිට දිනපතා විභාග කිරීමට විශේෂ ත්‍රිපුද්ගල මහාධිකරණය තීරණය කර ඇත.
මෙහිදී විත්තිකාර ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා වෙනුවෙන් පෙනීසිටි ජනාධිපති නීතිඥ අලි සබ්රි මහතා අධිකරණයට දන්වා සිටියේ නඩු විභාගය ආරම්භ වීමට පෙර එම නඩුවට අදාළ මූලික විරෝධතාවක් ඉදිරිපත් කිරීමට තම පාර්ශ්වය විසින් අපේක්ෂා කරන බවයි.
රජයේ නියෝජ්‍ය සොලිසිටර් ජෙනරාල් දිලීප පිරිස් මහතා අධිකරණය හමුවේ කරුණු දක්වමින් මෙම නඩුවට අදාළව ඉඩම් ගොඩකිරීමේ හා සංවර්ධනය කිරීමේ සංස්ථාවේ සාක්ෂිකරුවන් 15 දෙනා අතරින් කීප දෙනෙකු නඩු විභාගය ආරම්භ වන කාලසීමාවට පෙර විදේශගත වීමේ සූදානමක් පවතින බව දැනුම් දුන්නේය. එසේ සාක්ෂිකරුවන් විදේශගත වූවොත් නඩු විභාගය පවත්වාගෙන යාමට බාධාවක් එල්ල වන බව සඳහන් කළ නියෝජ්‍ය සොලිස්ටර් ජෙනරාල්වරයා එසේ විදේශගත වන්නේ නම් ඒ පිළිබඳව අධිකරණය දැනුවත් කරන ලෙස සාක්ෂිකරුවන්ට නියෝගයක් නිකුත් කරන්නැයි ඉල්ලා සිටියේය.■

හංසි මානවඩු

දිවයිනේ ප්‍රවෘත්තිය බොරු



පසුගිය ජනවාරිි 06 වන දින දිවයින පුවත්පත වාර්තා කර ඇති ශ‍්‍රී ලංකාවට යුද නැව් 450ක් ඇවිත් යන ප්‍රවෘත්තිය අසත්‍ය ප්‍රවෘත්තියක් බවත් පසුගිය වසර 10 තුළ ලංකාවට ඇතුල් වූ සියලු නෞකා විදේශ අමාත්‍යංශයේ අනුමැතිය සහ ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයේ අනුමැතිය මත මෙරටට පැමිණි බවත් අදාල සියලු නෞකාවල තොරතුරු ශ්‍රී ලංකා නාවික හමුදාව සතුව ඇති බවත් නාවික හමුදා මාධ්‍ය ප්‍රකාශක ලු‍තිනන් කමාන්ඩර් ඉසුරු සූරියබණ්ඩාර අනිද්දාට පැවසීය.
අදාල නෞකා ශ්‍රී ලංකාවට ඇතුළු වී ඇත්ගේ රාජතාන්ත්‍රික සම්බන්ධතා ශක්තිමත් කර ගැනීමටත්, මෙරට සමග ඒකාබද්ධ මෙහෙයුම් සිදු කිරීමටත්, නෞකාවල සිටිනා සේවකයන් මාරු කර ගැනීමට බවත් කිසිදු යුද කටයුත්තකට නොවන බවත් ඒ මහතා පැවසීය.
ඔහු පවසා සිටියේ මෙලෙසම ශ්‍රී ලංකා නාවික හමුදාවට අයත් නෞකාවන්ද රාජතාන්ත්‍රික සම්බන්ධතා ශත්තිමත් කර ගැනීමටත්, එම රටවල් සමඟ ඒකාබද්ධ මෙහෙයුම් සිදු කිරීමටත්, නෞකාවල සිටිනා සේවකයන් මාරු කර ගැනීමටත් වෙනත් රටවලට යවන බවය.■

ගැසට්එක එයි : කිරිඇල්ලට මුකුත් නෑ



වත්මන් අමාත්‍ය මණ්ඩලයේ විෂයන් ගැසට් මඟින් ප්‍රකාශයට පත්කිරීමේදී සිදුවී ඇති දෝෂ නිවැරදි කර නැවත ගැසට් මඟින් ප්‍රකාශයට පත්කරන බව එජාපය ප්‍රකාශ කළද ජනාධිපතිවරයා එම විෂයන් සම්බන්ධයෙන් ජනවාරි 16 දින සහිතව නිකුත් කර ඇති ගැසට් පත්‍රයේ විශාල වෙනසක් සිදුවී නැත.
රාජ්‍ය ව්‍යවසාය, කන්ද උඩරට උරුමය සහ මහනුවර සංවර්ධන අමාත්‍ය ලක්ෂ්මන් කිරිඇල්ලට නැවත රාජ්‍ය ආයතන ගණනාවක් පවරනවා යැයි කීවද මෙම ගැසට් පත්‍රයෙන් අලු‍තින් කිසිදු රාජ්‍ය ආයතනයක් පවරා නැත. ජනාධිපතිවරයා පොලිසියද සිය ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශ විෂයෙන් ඉවත් කර නැති අතර එම විෂය යටතේ තිබූ පොලිස් දෙපාර්තමේන්තුව යන කරුණ ඉවත් කර ඒ වෙනුවට ශ්‍රී ලංකා පොලිසිය යනුවෙන් එය නැවත ඇතුළත් කරගෙන තිබේ. මෙම ගැසට් පත්‍රයේ විශේෂ සංශෝධනයක් ලෙස දැකිය හැක්කේ කම්කරු වෘත්තීය සමිති සබඳතා සහ සමාජ සවිබලගැන්වීමේ කැබිනට් අමාත්‍යාංශයට අයත්ව තිබූ කම්කරු දෙපාර්තමේන්තුව, සේවක අර්ථසාධක අරමුදල, සේවා නියුක්තිකයන්ගේ භාරකාර අරමුදල ඇතුළු ආයතන 9ක් කම්කරු සහ වෘත්තීය සබඳතා කැබිනට් නොවන අමාත්‍යාංශය යටතට පත්කර තිබීමය. ඒ අනුව කම්කරු හා වෘත්තීය සබඳතා කැබිනට් අමාත්‍ය දයා ගමගේ යටතේ තිබූ එම ආයතන 9 එහි කැබිනට් නොවන අමාත්‍ය රවීන්ද්‍ර සමරවීර යටතට පත්කර තිබේ.■