යුද හමුදාපති ශවේන්ද්‍ර සිල්වා සහ ඔහුගේ පවුලේ සමීපතමයන්ට අමෙරිකාවට ඇතුළු වීමට විසා නොදෙන්නේ යැයි අමෙරිකාවේ රාජ්‍ය ලේකම් මයික් පොම්පියෝ කීවේ පෙබරවාරි 14 වැනිදා ය. ඉනික්බිති අමෙරිකාවට විරුද්ධ ව ලංකාවේ මහා මාධ්‍ය යුද්ධයක් ඇවිළිණ. පුළුපුළුවන් හැමෝ ම පුළුපුළුවන් විදියට අමෙරිකාවට එරෙහි ව විරෝධය පෑහ.
ඒ විරෝධතාවල යටි පෙළ කියවන විට පෙනුණේ, ශවේන්ද්‍ර සිල්වා මහතා කෙසේ හෝ අමෙරිකාවට යවා ගැනීමට ඒ විරෝධතා දැක්වූවන්ට වුවමනා බවයි. එහෙත් ඔවුහු අමෙරිකා විරෝධියෝ ය. අමෙරිකාවේ ඒ තීරණය ලංකාවේ ‘අභ්‍යන්තර කටයුතුවලට’ ඇඟිලි ගැසීමක් හැටියට ප‍්‍රධාන සිරස්තලය සකස් කළ සිංහල පුවත්පත් ද දකින්නට ලැබිණ.
තමන්ගේ රටට පිවිසීමට කිසිවකුට වීසා පහසුකම් දෙන්නේ ද යන්න ගැන තීරණය කිරීමේ පරම අයිතිය ඇත්තේ ඒ ඒ රටට ය. එය අමෙරිකාවට මෙන් ම ලංකාව වැනි පුංචි රටකට ද ඇති අනුල්ලංඝනීය අයිතියකි. අමෙරිකාවට විරුද්ධව කෑකොස්සන් ගෑ බොහෝ දෙනකු ඒ අයිතිය ගැනවත් දැන සිටියා ද යන්න ප‍්‍රශ්නයකි.
දැන් ඒ කලබැගෑනිය අවසන් නිසා, සන්සුන් ව වුණේ කුමක් දැයි සිතා බලන්නට හැකි ය. රාජ්‍ය ලේකම් මයික් පොම්පියෝ කීවේ, තිස් අවුරුදු යුද්ධය අවසාන කාලයේ මානව හිමිකම් උල්ලංඝනය කිරීම් සහ මානුෂීය නීතිය උල්ලංඝනය කිරීම් ගැන ශවේන්ද්‍ර සිල්වා මහතාට විරුද්ධව ‘විශ්වාසවන්ත තොරතුරු’ තිබෙන බවයි.
ඒ සම්බන්ධයෙන් පසු ගිය සතියේ නිවේදනයක් නිකුත් කළ මහින්ද රාජපක්ෂ අගමැතිවරයා කියා තිබුණේ, චෝදනා එල්ල වුණත්, පරීක්‍ෂණයකින් පසු වැරදිකරු කරන තෙක් චුදිතයාට නිර්දෝෂිභාවයේ පූර්ව නිගමනයේ ආරක්‍ෂාව ලැබෙන බව ය. ලංකාව සම්බන්ධයෙන් ඒ ඇත්ත ය. (සමහර නීති ක‍්‍රමවල නිර්දෝෂීභාවයේ පූර්ව නිගමනය වෙනුවට දෝෂීභාවයේ පූර්ව නිගමනයක් ඇති බව ද වැඩි දුර දැන ගැනීම පිණිස දක්වමු.*
මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාගේ නිවේදනයේ ඒ කොටස ඉතාම වැදගත් ය. චෝදනා ඇත්තකු ඒ චෝදනාවලට වැරදිකරු ද නිවැරදිකරු ද යන්න තීරණය වන්නේ ඒ ගැන පවත්වන පරීක්‍ෂණයකින් පසු ව ය. ප‍්‍රශ්නය වන්නේ, එවැනි පරීක්‍ෂණයක් කරන්නට ලංකාව කිසිසේත් ඉදිරියට නොපැමිණීමයි.
ඒ නිසා පාර්ශ්ව දෙකක එකිනෙකට වෙනස් තොරඑතුරු තිබේ. අපරාධ ගැන විශ්වාසදායක තොරතුරු තමන්ට තිබෙන බව අමෙරිකාව කියන විට, ලංකාව කියන්නේ ඒවා වැරදි තොරතුරු බවයි. ඒ සම්බන්ධයෙන් ලංකාව විශ්වාස කරන්නේ පරණගම කොමිසම ඇතුළු පසුගිය කාලයේ වරින් වර පත් කරන ලද පරීක්‍ෂණ කොමිෂන් සභා වාර්තා ගැනත්, එක්සත් රාජධානියේ සාමි මන්ත‍්‍රී මණ්ඩලයට නේස්බි සාමිවරයා ඉදිරිපත් කළ වාර්තාවත්, ජාත්‍යන්තර රතුකුරුස සමාජය ඇතුළු එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයේ හා ජාත්‍යන්තර නියෝජිතායතනවල වාර්තාත් මෙන් ම, එළිදරව් වී ඇති රාජ්‍යතාන්ත‍්‍රික කේබල් පණිවිඩවල අන්තර්ගතයන් ගැනත් බව, පසුගිය දා ජිනීවා මානව හිමිකම් කවුන්සිලය ඇමතූ දිනේෂ් ගුණවර්ධන ඇමතිවරයා කීවේ ය.
ඊට අභිමුඛ ව, එක්සත් ජාතීන්ගේ හිටපු මහා ලේකම් බෑන් කී මූන් විසින් පත් කරන ලද දරුස්මාන්-යස්මින් සූකා කමිටුවේ වාර්තාව ඇතුළු අනෙකුත් වාර්තා ගැන අමෙරිකාව සහ වෙනත් රටවල් විශ්වාසය තබා ඇති බව පෙනේ.
දැන් ඇත්ත කියන්නේ කවුද? අමෙරිකාව ප‍්‍රමුඛ රටවල් ද? ලංකාව ද?
මේ ප‍්‍රශ්නය විසඳා ගැනීමට තිබෙන එක ම ක‍්‍රමය ඒ ගැන විශ්වාසවන්ත, අපක්‍ෂපාතී සාධාරණ පරීක්‍ෂණයක් තැබීමයි. ශ‍්‍රී ලංකාවේ ආණ්ඩුව ප‍්‍රශ්නයේ එක් පාර්ශ්වයක් නිසා, ආණ්ඩුව විසින් කෙරෙන පරීක්‍ෂණයක් විශ්වාසවන්ත, සාධාරණ එකක් විය නොහැකි බව පැහැදිලි ය. අනෙක් අතට, එවැනි පරීක්‍ෂණයක් ප‍්‍රශ්නයේ පාර්ශ්වකරුවන් වන චෝදනා එල්ල කරන ජාත්‍යන්තර ප‍්‍රජාවටත්, වින්දිතයන් වන දෙමළ ජනතාව ප‍්‍රමුඛ අනෙක් රටවැසියන්ටත් පිළිගත හැකි අන්දමේ පරීක්‍ෂණයක් විය යුතු ය.
මේ වෑයම පහසු එකක් නොවන බව ඉහත කාරණාවලින් පැහැදිලි වෙයි. හුදෙක් අප කරන පරීක්‍ෂණයක ප‍්‍රතිඵල පිළිගන්න යැයි අනෙක් පාර්ශ්වයන්ට කියන්නට ලංකාවට නොහැකි ය. ඒ නිසා, සියලූ පාර්ශ්ව එකඟ වන පරීක්‍ෂණයක් සඳහා මාර්ගයක් තෝරා ගන්නට ලංකාවට සිදු වෙයි. එවැනි පරීක්‍ෂණයක් කර, තමන්ගේ හමුදා නිලධාරීන් ඇතුළු අය චෝදනාවලින් මුදවා ගන්නා තුරු, සරත් ෆොන්සේකා, ශවේන්ද්‍ර සිල්වා වැන්නවුන්ට මුහුණ දෙන්නට සිදු වූ අමිහිරි අත්දැකීම තවත් අයටත් විඳින්නට වනවා ඇත.x
