අධිකරණයේ ස්වාධීනත්වය ගැන පරණ උදාහරණ දෙකක්
රන්ජන් රාමනායක මන්ත‍්‍රීවරයා, අධිකරණයේ විනිසුරුවරුන්ට ‘බලපෑම් කිරීම’ ගැන පළමුවරට ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ තිබෙන වරදක් යටතේ අත්අඩංගුවට අරගෙන තිබෙනවා. මෙවැනි වරදක් සම්බන්ධයෙන් ක‍්‍රියාකරන්නේ ලංකාවේ ඉතිහාසයේ පළමු වරට බවයි නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුව අධිකරණයට කිව්වේ. තමන්ගේ විරුද්ධවාදීන් හඹායෑමට දණ්ඩ නීති සංග‍්‍රහය හෝ වෙනත් සාමානය නීති පමණක් නොව ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව පවා යොදාගන්නට අලූත් ආණ්ඩුව පසුබට නොවන බවයි ඉන් පැහැදිලි වන්නේ.
එහෙත්, උත්ප‍්‍රාසය තමයි, අලූත් ආණ්ඩුවේ අයට නින්දෙන් ඇහැරුණාක් මෙන් අධිකරණය ‘ස්වාධීනව’ පවත්වාගත යුතු බවට මතක්වී තිබීම. ආණ්ඩුවේ කාටවත්, තමන්ගේ පරණ හෙවණැලි ගැනම හාංකවිසියක්වත් නැතිවා වාගෙයි. රන්ජන් රාමනායක වැන්නකුට අධිකරණයට කරන්නට පුළුවන් බලපෑම කොහොම වෙතත්, 2015ට පෙර නම් රටේ අගවිනිසුරුගේ සිට පහළට අධිකරණයට කළ බලපෑම් හා බාධක ගැන ඉතිහාසයක් තිබුණා. හදිසියේ නින්දෙන් අවදිවී සිටිනවුන්ගේ සතුටට බාධා කරන්නට ඒ පරණ අතීතයෙන් උදාහරණ දෙකක් දක්වන්නට පුළුවන්.
එකක්, ආචාර්ය ෂිරාණි බණ්ඩාරනායක අගවිනිසුරුවරිය ධුරයෙන් පන්නා දැමීම. ලංකාවේ ඉතිහාසයේම අධිකරණයට එවැනි පහත් පෙළේ බලහත්කාරකමක් කළ පළමුවැනි අවස්ථාව එයයි. පසුගිය වසරේදී ෂිරාණි බණ්ඩාරනායක හිටපු අගවිනිසුරුවරිය ‘උත්තරීතර’ නමින් පොතක් ලියුවා. එය සම්පූර්ණයෙන්ම වෙන්කර තිබෙන්නේ 43වැනි අගවිනිසුරු ධුරයෙන් තමා ඉවත් කරන්නට රාජපක්‍ෂවරුන් ගත් අවලස්සන උත්සාහය පැහැදිලි කරන්නටයි.
‘රටේ 43 වැනි අග‍්‍රවිනිශ්චයකාරවරිය විදියට මම දිවුරුම් දීපු මොහොතේ ඉඳලා මට නොයෙකුත් ආකාරයේ කරදර බාධකවලට මුහුණ දෙන්ඩ සිද්ධ වුණා’ සිය පොතේ ඇය කියනවා. ඒ 2011 මැයි 19දා.
‘දිවුරුම් දීම අවසාන වුණ හැටියේම ජනාධිපතිතුමාට ඕනෑ වුණා මට කතා කරන්ඩ… ජනාධිපතිතුමා පුටුවක වාඩිවෙලා ඒක ඉදිරියෙන් තිබුණ පුටුවක මට වාඩිවෙන්න ආරාධනා කරනකොටම පස් හය දෙනෙක් ජනාධිපතිතුමා පිටිපස්සෙන් හිටගත්තා. ඒ ජනාධිපතිතුමාගේ ලේකම්ට අමතරව. ජනාධිපතිතුමා මගෙන් ඇහුවේ එකම ප‍්‍රශ්නයයි. ‘අධිකරණ සේවා කොමිසමේ ලේකම් විදියට පත්කරන්නේ කවුද?.’ ඒ ප‍්‍රශ්නය මම විමතියට පත්කළා. …අගවිනිසුරු නිල බලයෙන් පත්වෙන අධිකරණ සේවා කොමිසමේ සභාපති. කොමිසමේ තවත් සාමාජිකයන් දෙන්නෙක් ඉන්නවා. කොමිසමේ තීරණයක් කියන්නේ තුන්දෙනාම එකතු වෙලා සාකච්ඡුා කරලා ගන්න තීරණයක්. එහෙම නැතිව ඒකේ සභාපතිට ඕනෑ විදියට එක එක වෙලාවට තීරණ ගන්ඩ බැහැ.. ජනාධිපතිතුමා උත්තරයක් බලාපොරොත්තුවෙන් මා දිහා බලා ඉන්නවා. මට දෙන්ඩ උත්තරයක් නැහැ. අලූත් තනතුරක දිවුරුම් දුන්න ගමන්ම අනිකුත් පත්වීම් ගැන මම තීරණය කරන්නේ කොහොමද? .. මේ හැම දෙයක් ගැනම හිතලා මම ජනාධිපතිතුමාට කිව්වා,
කොමිසමේ අනික් සාමාජිකයන් දෙන්නත් එක්ක සාකච්ඡුා කරලා මුලින්ම වැඩ බලන පත්වීමක් කරන්ඩ අදහස් කරනවා කියලා. ජනාධිපතිතුමා පුපුරා හැලූණා… මම කවමදාවත් ජනාධිපතිතුමා මේ විදියට කෝපයට පත්වෙලා ඉන්නවා දැකලා නැහැ.. ජනාධිපතිතුමාට එච්චර තදින් කෝපයට පත්වෙන්න හේතුව මොකක්ද කියලා මම කල්පනා කළා. තරහව තියෙන්ඩ ඇත්තේ කොමිසම කරන්ඩ ගිය පත්වීම ගැන නෙමෙයි. තමන් කරපු පත්වීම ගැනයි. තමන් පත්කරපු පුද්ගලයා තමන්ගෙන් කිසිම විමසීමක් නොකර පත්වීම් කරන එක ගැනයි. නමුත් අගවිනිසුරුවරයකුගේ කාර්යභාරය කවුරුවත් සතුටට පත්කරන එක නෙවෙයි. නීතියයි යුක්තියයි නිවැරදි විදියට ක්රියාත්මක කිරීම. එදා උදේ වරුවේ සිදුවෙච්ච ඒ සිද්ධිදාමයම මහා අප‍්‍රසන්න හැඟීමක් මගේ හිතට ඇතුළු කළා.’
තමා අගවිනිසුරු ධුරයෙන් ඉවත්කිරීමේ සිද්ධි දාමයේ පළමුවැනි අවස්ථාව හැටියට ෂිරාණි බණ්ඩාරනායක මහත්මිය සලකන්නේ, 2011 නොවැම්බරයේදී ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට ඉදිරිපත් කරන ලද ‘නගර සහ ග‍්‍රාම සැලසුම්’ සංශෝධන පනත් කෙටුම්පතට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ අර්ථ නිරූපණයක් දීම හා බැඳුණු සිද්ධීන්. ෂිරාණි බණ්ඩාරනායක අගවිනිසුරුවරිය ප‍්‍රධානත්වය ඉසිලූ විනිසුරු තුන්කට්ටුව අවසානයේ තීන්දු කළේ, කෙටුම්පතේ තිබෙන විෂය පළාත් සභාවලට අයත් විෂයක් බවටයි. ව්‍යවස්ථාවේ දක්වා තිබෙන ප‍්‍රතිපාදනවලට අනුකූලව කෙටුම්පත ඉදිරිපත් කර නැති බැවින් නගර හා ග‍්‍රාම සැලසුම් සංශෝධන පනත් කෙටුම්පත නීතියක් බවට පත්වීමේ හැකියාවක් නැති බවයි. ඒ පනත් කෙටුම්පත පාර්ලිමේන්තුවේ සම්මත කරගැනීමට රාජපක්ෂ පාලනය දැරූ උත්සාහයට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ අර්ථ නිරූපණය නිසා බාධා පැමිණුණා.
2011 අගෝස්තුවේ පැවැති උසස් පෙළ විභාගයේ ප‍්‍රතිඵල අසාධාරණය කියන මූලික අයිතිවාසිකම් පෙත්සම් කිහිපයක් සම්බන්ධයෙන් ද තමා ප‍්‍රමුඛ විනිසුරු මඬුල්ලක් දුන් තීරණ ගැන ආණ්ඩුව අප‍්‍රසාදයෙන් සිටි බව ‘උත්තරීතර’ පොතේ සඳහන් වෙනවා.
‘ඔය වකවානුවේ වරින් වර තමන්ගේ මූලික අයිතිවාසිකම් කඩවුණා කියලා පවරපු පෙත්සම් ගණනාවක්ම මම මූලාසනය දරපු විනිශ්චයාසන ඉස්සරහට ඇවිත් තිබුණා. ඒවාට දීපු තීන්දු තීරණ ගැන බලයේ හිටපු උදවියගේ ප‍්‍රතිචාර යහපත් වුණේ නැහැ.’ ඇය කියනවා.
දිවිනැගුම පළමුවැනි කෙටුම්පත 2012 ජුලි 27 ගැසට් පත‍්‍රයේ පළකර 2012 අගෝස්තු 10 පාර්ලිමේන්තුවේ න්‍යාය පත‍්‍රයට ඇතුළු කළා. ඊට එරෙහිව පෙත්සම් තුනක් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට ඉදිරිපත් වුණා. අධිකරණය තීරණය කළේ, දිවිනැගුම කෙටුම්පත නීතියක් බවට පත්වන්නට නොහැකි බවයි. තීන්දුව ජනාධිපතිටත් කතානායකටත් දන්වා යැවූ ටික දිනකින් දෙවැනි දිවිනැගුම පනත් කෙටුම්පතද අධිකරණයට ඉදිරිපත් වුණා. පළමුවැනි කෙටුම්පත 2012 සැප්තැම්බර් 21 පාර්ලිමේන්තු න්‍යාය පත‍්‍රයෙන් ඉවත් කරගත් අතර, ඔක්තෝබර් 9 වැනිදා දෙවැනි කෙටුම්පත පාර්ලිමේන්තු න්‍යාය පත‍්‍රයට ඇතුළත් කර තිබුණා.
අධිකරණය තීරණය කෙළේ, කෙටුම්පතේ සමහර වගන්ති ආණ්ඩක‍්‍ර‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව සමග නොගැළපෙන නිසා තුනෙන් දෙකක විශේෂ බහුතරයකින් සම්මත කරගත යුතු බවයි. තවත් වගන්ති ව්‍යවස්ථාවේ 3 වැනි ව්‍යවස්ථාවට නොගැළපෙන නිසා, ජනමත විචාරණයකට යොමුකොට සම්මත කළ යුතු බවටද නියම කළා.
පනත් කෙටුම්පත පිළිබඳ අර්ථ නිරූපණය, 2012 ඔක්තෝබර් 31 ජනාධිපතිටත් කතානායකටත් යැව්වා. එහෙත්, එදිනට පෙර දින, එනම් 30දා සවස විභාග කළ අනෙක් විනිසුරුවරුන් දෙදෙනාද සමග අගවිනිසුරුවරිය සවස් භාගයේ සිය නිල මැදිරිය තුළ අධිකරණ තීරණයේ අවසන් කෙටුම්පත ගැන කතාකරමින් සිටින අතර, රවුෆ් හකීම් අධිකරණ ඇමතිවරයා පූර්ව දැනුම්දීමක් නැතිවම ඇය හමුවීමට නිල මැදිරියට පැමිණියා. අගවිනිසුරුවරිය සිය කාර්යයෙන් මඳ විරාමයක් ගෙන වෙනත් ශාලාවක රැුඳී සිටි ඔහු හමුවීමට ගියා.
‘කිසිම දැනුම්දීමක් නැතිව වෙලාවක් වෙන් කර ගන්නේ නැතිව ආපු එක ගැන කනගාටුව තදබල විදියට ඇමතිතුමා කියාහිටියා. කනගාටුව තිබුණේ වචනවල විතරක් නෙවෙයි. හාව භාව ප‍්‍රකාශනවල කනගාටුව පැහැදිලිවම දෝරේ ගලමින් තිබුණා. මට හිතුණේ ඇමතිතුමා බොහෝම තදට කැළඹුණු මනසකින් හිටියේ කියලා. අහක දාන්න වෙලාවක් නැති බවත්, ඉතාම හදිසි වගේම වැදගත් කාරණයක් තිබෙන බවත් කියපු ඇමතිතුමා මේ දැන්ම ඔහුත් එක්ක ජනාධිපතිතුමා මුණගැහෙන්ඩ යන්ඩ එන්ඩ කියලා මගෙන් ඉල්ලා හිටියා. පහුවෙනිදා, ඔක්තෝබර් 31 වැනිදා උදේ වෙනකොට යවන්න තියෙන වැදගත් අර්ථ නිරූපණයක අවසන් අදියරේ වැඩකටයුතු කරමින් මම ඉන්න බව ඇමතිතුමාට මම කිව්වා. ..අන්තිමට යුක්තියේ නාමයෙන් මට මේ ඉල්ලීමට කැමති වෙන්ඩ බැහැයි කියලත් කිව්වා.
ඇමතිතුමාගේ මූණ එකපාරටම අඳුරු වෙලා සුදුමැලි වුණා. මම දැක්කේ බය බිරාන්ත වුණ පුද්ගලයෙක්. ඇස්වල තිබුණේ එකම එක ප‍්‍රශ්නයක්. ‘ඇයි?’ ’
2012 සැප්තැම්බරය වන විට, කොළඹ දිසා විනිසුරුවරයකු හැටියට වැඩ කළ අරවින්ද පෙරේරා මහතාට එරෙහිව අධිකරණ සේවා කොමිෂන් සභාවට පැමිණිලි විශාල වශයෙන් ලැබී තිබුණා. බැංකු සහ මූල්‍ය ආයතන ගණනාවකින් ගත් ණය මෙන්ම ක්‍රෙඩිට් කාඞ් ගෙවීම් පැහැර හැරීම් නිසා, ඔහුගේ නම ණය තොරතුරු කාර්යාංශ ලේඛනයේ (ක‍්‍රිබ්* ද ඇතුළුව තිබුණා. ඔහු එසේ නොගෙවූ මුදල් මිලියන 20ක් පමණ. මේ පැමිණිලි මත අධිකරණ සේවා කොමිසම විනය පරීක්ෂණයක් පවත්වන්නට තීරණය කළා.
මූලික විනය පරීක්ෂණ වාර්තාව ලැබුණු විට එය සලකා බැලූ කොමිසම විනිසුරුගේ වැඩ තහනම් කළා. පරීක්ෂණයක් පවත්වන්නට තීරණය කළා. සැප්තැම්බර් 11 දා ඒ තීරණය ක්රියාත්මක කෙරුණා.
ඊට පසුදා ජනාධිපති ලේකම් ලලිත් වීරතුංගගෙන් අගවිනිසුරුවරියට ¥රකථන ඇමතුමක් ලැබුණා. අධිකරණ සේවා කොමිසමේ ඉතිරි සාමාජිකයන් දෙදෙනාත් සමග තමා මුණගැසීමට ජනාධිපති රාජපක්ෂට අවශ්‍ය බව එයින් දන්වනු ලැබුවා. එහෙත් කොමිසම, විධායකයේ ප‍්‍රධානියා සමග රැුස්වීමකට සහභාගි වීම ප‍්‍රතික්ෂෙප කළා.
25 වැනිදා ලලිත් වීරතුංග නැවතත් ලියුමක් එවමින් තනිව අගවිනිසුරුවරිය හමුවීමට ජනාධිපති රාජපක්ෂ බලාපොරොත්තු වන බව සඳහන් කළා. ජනාධිපතිතුමා සමග මේ මොහොතේ රැුස්වීමකට සහභාගි වුවහොත් අධිකරණයේ ස්වාධීනත්වයට හානිකර වන අයුරින් මහජන විශ්වාසය පලූදු වන ආකාරයේ අනවශ්‍ය තත්ත්වයක් උද්ගත විය හැකි නිසා එය සුදුසු නොවන බවට පිළිතුරු සපයා එම ඉල්ලීමද අගවිනිසුරුවරිය ප‍්‍රතික්ෂෙප කළා. ඒ ඔක්තෝබර් 3දා.
2012 නොවැම්බර් 1 වැනිදා උදේ 10.12ට යෙදුණු සුබ නැකතින් කතානායකවරයා වෙත ෂිරාණි බණ්ඩාරනායක අගවිනිසුරුවරියට එරෙහි දෝෂාභියෝග යෝජනාවක් භාරදුන්නා. ඒ අරුන්දික ප‍්‍රනාන්දු, පවිත‍්‍රා වන්නිආරච්චි, ලසන්ත අලගියවන්න, සුදර්ශනී ප‍්‍රනාන්දු පුල්ලේ, ශාන්ත බණ්ඩාර විසින්. පුද්ගලයකු රැුකියාවෙන් ඉවත්කිරීම සඳහා නැකැත් බලා පියවර ගැනීමේ ජඩ සම්ප‍්‍රදායක් රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව පවත්වාගෙන ගිය ආකාරය එයින් සංකේතවත් වුණා.
පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කරන ලද දෝෂාභියෝග යෝජනාව ප‍්‍රකාර, එහි ඇති චෝදනා 14ක් ගැන විභාග කර, අගවිනිසුරුවරිය ඒවාට වරදකරුදැයි පරීක්ෂා කර වාර්තා කිරීම සඳහා මන්ත‍්‍රීවරුන් 11කගෙන් යුත් විශේෂ කාරක සභාවක් පත්කළා. අනුර ප‍්‍රියදර්ශන යාපා සභාපතිත්වය දැරූ එම කාරක සභාවේ සාමාජිකයන් 7ක් ආණ්ඩු පක්ෂයෙන්. 4ක් විපක්ෂයෙන්. ආර් සම්පන්දන්, ලක්ෂ්මන් කිරිඇල්ල, විජිත හේරත්, ජෝන් අමරතුංග ඒ හතර දෙනායි.
චෝදනා 14කට පිළිතුරු දීමට සුමාන හයක කාලයක් ඇය ඉල්ලූ නමුත්, ලැබුණේ දින 7යි. ඒ කාලය තුළ තමාට එරෙහිව නගා තිබුණු කිසිම පදනමක් නැති චෝදනා 14ට, ශක්තිමත් එහෙත් කෙටි පිළිතුරු යැවීමට ඇයට හැකිවුණා. ඈ කියන කිසිම කරුණක් සලකා බැලීමට ආණ්ඩුවේ 7 දෙනා උනන්දු වුණේ නැහැ. සියලූ විරෝධතා ප‍්‍රතික්ෂේප කළා. නීති විරෝධී ලෙස කාරක සභාව විසින් ලේඛන කැඳෙව්වා. හැම ලේඛනයක්ම කැඳවා ඇත්තේ බණ්ඩාරනායක මහත්මියට අභූත චෝදනා නගා ඇය වැරදිකාරිය කිරීමටයි. ඒ මදිවාට කාරක සභාවේ සිටි ඩිලාන් පෙරේරා, විමල් වීරවංශ වැනි අයගේ අශිෂ්ට පහත් අවලාද කතාවලට මුහුණ දෙන්නටද ඇයට සිදුවුණා. ‘පිස්සු ගෑනි, අපි මේ නෝනව මෙතන තියාගෙන මඩවනවා, බබා-නෑ බාබා හුකුන්, උසාවියේ නාඩගම් නටනවා, මෙයාට ඇඩම්ලා ගොඩක් ඉන්නවා, බබා වගේ හිටියට බබා වගේ වැඩ නෑ.’ ඒ එවැනි අවලාද කතා කිහිපයක්.
කාරක සභාව දිගින් දිගටම පීඩාකාරී ලෙසත්, ඒකපාර්ශ්වික ලෙසත්, නීති විරෝධී ලෙසත් තමා වැරදිකාරිය කිරීමේ තනි වුවමනාවෙන්ම කටයුතු කරන බව පෙනීගිය නිසා එක් අවස්ථාවකදී, කාරක සභාව වර්ජනය කරන්නට ආචාර්ය බණ්ඩාරනායකත් ඇගේ නීතිඥ මණ්ඩලයත් තීරණය කළා. ඒ දෙසැම්බර් 7 වැනිදා පස්වරුවේ.
‘අපි සම්පූර්ණයෙන්ම නිර්දෝෂියි. අපි මේ චෝදනා ප‍්‍රතික්ෂේප කරලා තියෙන්නේ. අපට හංගන්ඩ කිසිම දෙයක් නැහැ. සාධාරණ අපක්ෂපාතී නඩු විභාගයක් තිබුණොත් අපි නිදහස් වෙන බවට ඒකාන්ත විස්වාසයක් තියෙනවා. නඩුව පවරලා නඩුව අසන පුද්ගලයෝ නැති අපක්ෂපාති නඩු විභාගයකට ඉදිරිපත් වෙන්ඩ අපි තවමත් කැමැත්තෙන් ඉන්නේ. මේ කාරණා හින්දා සර්, මේ විමර්ශනයට අපට තවදුරටත් සහභාගි වෙන්න බැහැ. ඒ නිසා අපි මේ පාර්ලිමේන්තු විශේෂ කාරක සභාව වර්ජනය කරනවා.’ ඇගේ නීීතිඥ රොමේෂ් ද සිල්වා දැනුම් දුන්නා.
ඇය නැතිව කාරක සභාව විභාගය ඉදිරියට ගෙනගියා. ඒ අතර අගවිනිසුරු නිල නිවස පිහිටා තිබෙන බෞද්ධාලෝක මාවතේ විජේරාම මාවත පටන්ගන්නා තැන, නිල නිවෙසේ තාප්පයට පිටින් පදික වේදිකාවේ ‘මාකි’ ටෙන්ට් එකක් ගසා පිරිසක් එහි සිට මහ හඬින් ගීත වාදනය කරමින් සිත්සේ සතුටු වුණා. ඊට වරින්වර කාරක සභාවේ සභාපති, සාමාජික මන්තී‍්‍රවරුන් මෙන්ම ආණ්ඩුවේ වෙනත් මැති ඇමතිවරුද ආවා ගියා ඊට අඩි දෙකතුනක් එහායින් පොලිස්පතිගේ නිල නිවෙස තිබුණත්, අධි ආරක්ෂිත කලාපයක සිදුවන මේ බාධාකිරීම් හා විගඩම් ගැන කිසිම පියවරක් ගැනුණේ නැහැ.
‘සම්පූර්ණ විමර්ශනයම අතිදක්ෂ විදියට අධිවේගීව අවසන් කරලා. වාර්තාවේ කෙටුම්පත ලියපු කෙනාට කාර්ය සටහන්, ලේඛන, සාක්ෂි ඔක්කෝම කියවලා බලලා ඒක ලියන්ඩ තිබිලා තියෙන්නේ පැය 10කටත් අඩු කාලයක්. මුද්‍රණය කරපු වාර්තාවේ පිටු 1575ක් තිබුණා. ඒක වෙළුම් දෙකක් විදියට තිබුණේ. කාරක සභාවේ වාර්තාව පිටු 31යි. දෙසැම්බර් 8 වැනිදා කාරක සභාවේ සභාපති, කමිටුවේ කාර්යභාරය අවසන් කළා..’
2013 ජනවාරි 12 වැනිදා තමා අගවිනිසුරු ධුරයෙන් වහාම ක්රියාත්මක වන පරිදි ඉවත් කරන ලෙසට නියෝග කරන ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාගේ ලිපිය ෂිරාණි බණ්ඩාරනායක මහත්මියට ලැබුණා.
ඒ විස්තරය, තමන් අකමැති තීන්දු දුන් අගවිනිසුරුවරියක් තනතුරෙන් පන්නා දැමීමට ඒ කාලයේ ප‍්‍රසිද්ධියේම පාර්ලිමේන්තුව තුළදී පියවර ගත් හැටියි.
අනෙක් කතාව ඊවා වනසුරන්දර මහත්මියගේ. ඇය ප‍්‍රංශයේ සහ යුනෙස්කෝවේ ශ‍්‍රී ලංකා තානාපති හැටියට යවන්නට ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ තීරණය කර තිබෙනවා. මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා දුන් පත්වීම් මත විවිධ රටවල තානාපති නිලධාරීන් හැටියට කටයුතු කළ පිරිසක් අලූත් ආණ්ඩුව විසින් නැවත කැඳවා ඇති බව ‘දේශපාලන පත්වීම් ලැබුණු තානාපතිවරුන් කැඳවයි’ යනුවෙන් පොල්ගෙඩි අකුරෙන් පළකළ සිංහල පත්තර, මේ අලූත් දේශපාලන පත්වීම් ගැන දැන් කිසිවක් ලියන්නේ නැහැ. ඊවා වනසුන්දර මහත්මියගේ තානාපති පත්වීම දේශපාලන පත්වීමක් පමණක් නෙවෙයි, නීතිපති තනතුරේ සිටියදී ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරුවරියක හැටියට ඇය පත්කිරීමත් මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිගේ සමීප හිතවත්කම මත වුණු දෙයක්.
2014 ජූලි මස 6 වැනිදා ‘දේශය’ පුවත්පතට වනසුන්දර මහත්මිය දුන් සම්මුඛ සාකච්ඡුාවකදී මහත් අභිරුචියෙන් පැහැදිලි කර තිබුණේ ඇය සහ හිටපු ජනාධිපති රාජපක්ෂ අතර පැවැති හා තවමත් පවතින සමීප මිත‍්‍ර සම්බන්ධය ගැනයි. නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ සිට ‘ගෙදර යන ගමන්’ අරලියගහ මන්දිරයට ගිය විට හිටපු ජනාධිපතිවරයා තමන්ට ඉතාම මිත‍්‍රශීලීව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරු ධුරයක් ප‍්‍රදානය කළ ආකාරය ඇය එම සාකච්ඡුාවේදී පැහැදිලි කර තිබුණා. එසේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරු පදවිය ලත් ඇය, මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිගේ මල්ලී ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතාගේ මූලික අයිතිවාසිකම් පෙත්සමක් විභාග කර ඔහු අත්අඩංගුවට ගැනීමෙන් වැළැක්වීමේ නියෝගයක් පොලිසියට දුන්නා.
එම විනිසුරු මණ්ඩලයට නම්කර තිබුණු තිදෙනා සරත් ආබෲ, බුවනෙක අලූවිහාරේ හා ඊවා වනසුන්දර යන මහත්ම මහත්මීන්. පෙත්සම සලකා බැලීම ආරම්භ කළ වහාම බුවනෙක අලූවිහාරේ විනිසුරුවරයා, පෞද්ගලික හේතු මත එම නඩුවෙන් ඉවත්වන බව කීවා. වනසුන්දර මහත්මියද කළ යුතුව තිබුණේ එයයි. තමාගේ සමීපතම මිත‍්‍රයකු වූද, තමන්ට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරු ධුරයක් ප‍්‍රදානය කළා වූද ජනාධිපති රාජපක්‍ෂගේ සහෝදරයාගේ නඩුව ඇසීමෙන් ඉවත්වීම ඇය ගත යුතුව තිබූ තීරණයයි. එහෙත් එසේ නොකළ ඇය, සරත් ආබෲ විනිසුරු සමග එකතුවී පෙත්සම විමසා ගෝඨාභය අත්අඩංගුවට ගත නොහැකි බවට අතුරු තහනමක් පැනවූවා. සාමාන්‍යයෙන් නඩුවක කිසියම් පාර්ශ්වයක් සමග තමාගේ හිතමිතුරු හෝ පසමිතුරු සම්බන්ධයක් පවතින විට විනිසුරුවරුන් අනුගමනය කරන්නේ එම නඩුව ඇසීමට සහභාගි නොවීමේ පිළිවෙතයි. එහෙත් ඊවා වනසුන්දර මහත්මිය ඒ පිළිවෙත කඩකළා.
දැන් ඇයට ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා විසින්ම ප‍්‍රංශයේ තානාපති ධුරය ප‍්‍රදානය කර තිබෙනවා.
රන්ජන් රාමනායක වැනි පුද්ගලයකු අධිකරණයට බලපෑම් කළායැයි කියමින් අධිකරණයේ ස්වාධීනත්වයට එරෙහි බොරු ප‍්‍රවාද අද පතුරන මේ ආණ්ඩුවේ අය, අතීතයෙන් ඇහෙන මේ කතා දෙක මතක් කරගන්නවා නම් හොඳයි නේද?
හරිප‍්‍රිය අමරසේකර
