No menu items!
24.6 C
Sri Lanka
10 July,2025
Home Blog Page 64

ප්‍රති-ත්‍රස්ත පනත මගින්, සුවිශේෂ තත්වයන්හිදී පමණක් කළ හැකි දේ සාමාන්‍යකරණය නැවැත්විය යුතුය

0

මහාචාර්ය රොහාන් සමරජීව

ත්‍රස්තවාදී ක්‍රියා සම්බන්ධයෙන් සාමාන්‍ය නීතිය යටතේ කටයුතු කළ හැකි යැයි සමහරු විශ්වාස කරති. මම එසේ නොසිතමි. එක්සත් ජාතීන්ගේ මහා මණ්ඩලය 1973 සිට ත්‍රස්තවාදය සම්බන්ධයෙන් කටයුතු කිරීම පිළිබඳ සම්මුතීන් දහයක් සම්මත කර තිබීම, දණ්ඩ නීති සංග්‍රහයේ සහ අපරාධ නඩු විධාන සංග්‍රහයේ ප්‍රමාණවත් ප්‍රතිචාරයක් නොමැති නව ලක්ෂණ මෙම සංසිද්ධියට ඇති බවට සාක්ෂියකි.

ත්‍රස්තවාදය යනු කුමක්ද යන්න තේරුම් ගැනීම ශ්‍රී ලාංකිකයන්ට අපහසු නැත. 2019 අප්‍රේල් මාසයේ දී රට පුරා සිදු කරන ලද, සංකීර්ණ, සැලසුම් ගත, බෝම්බ ප්‍රහාරය මෑතම උදාහරණයයි. පල්ලියේ යාඥා කරමින් සිටි හෝ හෝටලයකින් උදේ ආහාරය ගනිමින් සිටි අය ඝාතනය කිරීමට අන්තවාදීන්ට කිසිදු පුද්ගලික කෝන්තරයක් තිබුණේද? ඔවුන්ගේ අරමුණ වූයේ ජනතාව අතර භීතිය ඇති කිරීමයි.

පාස්කු බෝම්බ ප්‍රහාරය වැනි සිදුවීම් සම්බන්ධයෙන් කටයුතු කිරීම සඳහා සාමාන්‍ය ක්‍රියා පටිපාටිවලින් ව්‍යතිරේක අවශ්‍ය බව තේරුම් ගැනීම අපහසු නැත. එසේ වුවත්, එම අපගමනයන්, රජය විසින් නිල වශයෙන් වෙන් කරන ලද ගාලු මුවදොර විරෝධතා භූමියේ, 2023 අප්‍රේල්-මැයි මාසවල සිදු වූ ආකාරයේ සාමකාමී විරෝධතා දක්වා ව්‍යාප්ත නොවිය යුතු බව තේරුම් ගැනීම ද ඔවුන්ට අපහසු නැත.

ත්‍රස්තවාදය ඇති වීමට හේතු වන තත්ත්වයන් තුරන් කිරීම සඳහා අපගේ ශක්තීන් යොමු කළ යුතු බව පැවසීම පහසු ය. එහෙත් වඩාත් ක්ෂණික ගැටලුව වන්නේ ත්‍රස්තවාදී ක්‍රියාවන් සිදුවීමට පෙර හෝ ඊට පසුව පවා ඒවා පිළිබඳව කටයුතු කිරීම යි. නව විසඳුම් අවශ්‍යතාව පිළිගැනීම යනු, විමර්ශනය, රඳවා තබා ගැනීම යනාදිය සම්බන්ධයෙන් සාමාන්‍ය නීතිවලින් බැහැරවීම් පිළිගත යුතු බව යි. මෙම ව්‍යතිරේක මගින් ඒවාට යටත් වන අය සඳහා බරපතළ ප්‍රතිවිපාක ඇත. එමනිසා ඒවා හැකි තරම් පැහැදිලිව හා පටු ලෙස සීමා ලකුණු කිරීම වැදගත් වේ.

ත්‍රස්තවාදය නමැති වරදේ නිර්වචනය
ඉතා හොඳින් මෙය කළ හැක්කේ සාමාන්‍ය අපරාධ සහ පවතින නීතිය යටතේ වරදක් නොවන ක්‍රියාවන් බැහැර කෙරෙන පරිදි වරද පටු සහ නිශ්චිතව නිර්වචනය කිරීම මගින් ය.

සංශෝධිත ත්‍රස්තවාද විරෝධී පනත අනුව ත්‍රස්තවාදී වරද යන්නට, වැරදි ලෙස හෝ නීති විරෝධී ලෙස යම් ක්‍රියාවක් කිරීමට හෝ කිරීමෙන් වැළකී සිටීමට ශ්‍රී ලංකා රජයට හෝ වෙනත් රජයකට හෝ ජාත්‍යන්තර සංවිධානයකට හෝ බල කිරීම සඳහා හෝ, යුද්ධය ප්‍රචාරය කිරීම හෝ, භෞමික අඛණ්ඩතාව උල්ලංඝනය කිරීම හෝ ශ්‍රී ලංකාවේ හෝ වෙනත් ස්වෛරී රටක හෝ ස්වෛරීභාවය උල්ලංඝනය කිරීම සඳහා හෝ, මහජනතාව හෝ මහජනතාවගෙන් කොටසක් හෝ බිය ගැන්වීමේ චේතනාව ඇතුළත් විය යුතු ය.

ව්‍යවස්ථාපිතව ආරක්ෂා කොට ඇති ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් අපරාධ ලෙස සැලකීමේ හැකියාවක් ඇතැයි විවේචනයට ලක් වූ “එවැනි රජයක් ක්‍රියාත්මක වීම නීති විරෝධී ලෙස වැලැක්වීම” යන පෙර පනතේ පැවති වගන්තිය ඉවත් කර ඇත. 2023 මාර්තු මාසයේදී ප්‍රකාශයට පත් කරන ලද පනත් කෙටුම්පතේ වගන්ති දෙකක් ඒකාබද්ධ කර ඇති අතර 2007 අංක 56 දරන අයිසීසීපීආර් පනත මගින් දැනටමත් ආවරණය කර තිබූ කොටස ඉවත් කර ඇත.

ත්‍රස්තවාදයේ වරදෙහි අංගයක් වන ක්‍රියාවන් දක්වා ඇති 3(2) වගන්තියේ, “අත්‍යවශ්‍ය සේවා හෝ සැපයුම් හෝ කිසියම් අත්‍යවශ්‍ය සේවාවක් හෝ සැපයුමක් හා සම්බන්ධ ඕනෑ ම තීරණාත්මක යටිතල පහසුකම් හෝ සැපයුම් පහසුකමකට බරපතළ බාධා කිරීම් හෝ හානි සිදුකිරීම හෝ මැදිහත් වීම” සහ “ඕනෑම ක්‍රියාවක් සඳහා නීති විරෝධී රැස්වීමක සාමාජිකයෙකු වීම හෝ (අ) සිට (ක) දක්වා ඡේදවල දක්වා ඇති නීති විරෝධී පැහැරහැරීම් ” යන වගන්ති මකා දමා ඇත.”2005 අංක 25 දරන ත්‍රස්තවාදයට මූල්‍ය ආධාර සැපයීම මැඩපැවැත්වීමේ සම්මුතියේ විෂය පථය තුළ වරදක් වන ක්‍රියාවක් කිරීම” යන වගන්තිය එකතු කර තිබේ.

2023 මාර්තු මාසයේදී ගැසට් කරන ලද පනත් කෙටුම්පත මගින් ජනනය වූ විවේචනවලට ප්‍රතිචාර වශයෙන් වෙනස්කම් සිදු කිරීම සම්බන්ධයෙන් අධිකරණ අමාත්‍යවරයාට ප්‍රශංසා කළ යුතුය. එහෙත් එම වෙනස්කම් ප්‍රමාණවත් නැත.

ඉතා සුදුසු දේ වන්නේ, කෙටුම්පත්කරුවන් නැවත සැලසුම් පුවරුවට ගොස්, ඊශ්‍රායල-පලස්තීන ගැටුම විසඳීමට කළ උත්සාහයේ දී හිටපු එක්සත් ජනපද සෙනෙට් සභික ජෝර්ජ් මිචෙල් විසින් යෝජනා කරන ලදුව, එම නොවිසඳිය හැකි ගැටුමේ පාර්ශ්වයන් විසින් පිළිගනු ලැබූ “ත්‍රස්තවාදය යනු දේශපාලන අරමුණු සඳහා අහඹු ලෙස තෝරාගත්, සටන්කාමීන් නොවන අය, හිතාමතා මරා දැමීම යි. එමගින් ජනගහනයක් පුරා භීෂණය සහ අධෛර්යය පතුරුවා හැරීමෙන් දේශපාලන ප්‍රතිඵලයක් ප්‍රවර්ධනය කිරීමට උත්සාහ කරයි.” යන ත්‍රස්තවාදයේ නිර්වචනයට අනුකූල නීතිමය විධිවිධාන සැකසීමට කටයුතු කිරීම යි.

ක්‍රියා පටිපාටිය
රැඳවුම් නියෝග, ත්‍රස්තවාදය සම්බන්ධයෙන් නීතියක කේන්ද්‍රීය අංගයක් වෙයි. ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත යටතේ ඒවා බියකරු වී ය. රැඳවුම් නියෝග නිකුත් කරන ලද්දේ, දේශපාලනඥයෙකු වූ ආරක්ෂක අමාත්‍යවරයා විසිනි. ඒවා නිකුත් කිරීමේ දී හෝ රඳවා තබා ගැනීමේ තත්ත්වයන් අධීක්ෂණය කිරීමේ දී හෝ අධිකරණයට කාර්යභාරයක් නොතිබිණි.

ඕනෑ ම නියෝජ්‍ය පොලිස්පතිවරයෙකුට රැඳවුම් නියෝග නිකුත් කිරීමට අවසර දීමෙන් ඒවා නිකුත් කිරීම ඉතා පහසු කර ඇති බවට එල්ල වූ විවේචනයට සංශෝධිත ත්‍රස්තවාද විරෝධී පනත් කෙටුම්පත මගින් විසඳුම් ලබා දී තිබේ. දැන්, රැඳවුම් නියෝගයක් නිකුත් කළ යුත්තේ ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් (දේශපාලකයෙකු නොවන මුත් සෑම විටම අදේශපාලනික නොවන) විසින් ය (වගන්තිය 31). එසේ වුව ද, රැඳවුම් නියෝග නිකුත් කිරීමේ දී හෝ ඒවා අනුමත කිරීමේ දී අධිකරණය සම්බන්ධ විය යුතු බවට එල්ල වූ විවේචන නොසලකා හැර ඇත. මෙයට පිළියම් යෙදිය යුතු ය. පුද්ගලයන් රඳවා තබා ගැනීමට පොලිසියට හේතු තිබේ නම්, ප්‍රමාණවත් ලෙස සාධාරණීකරණය නොකරන ලද රැඳවුම් නියෝගයක් ප්‍රතික්ෂේප කිරීමට මහේස්ත්‍රාත්වරයාට අයිතිය ලබා දීම ගැන ඔවුන් විරුද්ධ විය යුතු නැත.

රැඳවුම් නියෝග යටතේ පුද්ගලයෙකු කොපමණ කාලයක් රඳවා තබා ගත හැකිද යන්න පිළිබඳ සීමාවන් (වගන්තිය 30), පූර්ව දැනුම්දීමකින් තොරව රැඳවුම් ස්ථාන නැරඹීමට මහේස්ත්‍රාත්වරුන්ට ලබා දී ඇති බලය (වගන්තිය 32) යනාදිය ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනතට වඩා සැලකිය යුතු වැඩිදියුණු කිරීම් වෙයි.

ජනාධිපතිට අධික බලතල
ත්‍රස්තවාද විරෝධී පනත එක ක්ෂේත්‍රයක දී ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනතට වඩා අවිවාදයෙන් නරක ය.
තහනම් නියෝග නිකුත් කිරීම මගින් සංවිධාන තහනම් කිරීම, සීමා කිරීම් නියෝග මගින් පුරවැසියන්ගේ ගමන් බිමන් සීමා කිරීම, ඇඳිරි නීතිය ප්‍රකාශ කිරීම ආදිය සඳහා ජනාධිපතිවරයාට බලය පැවරීම ඞ කොටස මගින් සිදුකොට තිබේ. මෙම විධිවිධාන මාර්තු මාසයේ ගැසට් කරන ලද පිටපතේ තිබූ අතර පුළුල් ලෙස විවේචනයට ලක් විය. ඒවාට අවධානය යොමු කර නැත. ඞ කොටස නොවෙනස්ව නැවත දැකගත හැකි ය.

ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව මගින් සංවිධානගත වීමේ නිදහස (14(1)(ඇ) වගන්තිය) සහ ගමන් බිමන් යාමේ නිදහස (14(1)(ඌ)) වැනි මූලික අයිතිවාසිකම් පිළිගනු ලැබ ඇත. මෙම මූලික අයිතිවාසිකම් සීමා කළ හැකි අවස්ථා 15 වැනි වගන්තිය මගින් විශේෂයෙන් නිර්වචනය කර දක්වයි. මහජන ආරක්ෂක පනත (140 පරිච්ඡේදය) යටතේ සුවිශේෂ අවස්ථාවන්හි දී මෙම නිදහස උල්ලංඝනය කිරීම පිළිගැනීම එක් දෙයක් වන නමුත්, සාමාන්‍ය මෙන් ම සුවිශේෂ අවස්ථා යන සෑම විට ම, ක්‍රියාත්මක වන නීතියක් යටතේ ජනාධිපතිවරයාට ඔහුගේ අභිමතය පරිදි ඒවා උල්ලංඝනය කිරීමට ඉඩ දීම ඊට හාත්පසින්ම වෙනස් දෙයකි.

හදිසි අවස්ථා ප්‍රකාශ කිරීමේ බලය ජනාධිපතිවරයා අනිසි ලෙස භාවිත කිරීමට එරෙහිව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ ඇති ආරක්ෂණ විධිවිධාන උල්ලංඝනය කිරීමක් මෙමගින් ඇති කරයි. මහජන ආරක්ෂක පනත යටතේ ව්‍යතිරේක ක්‍රියාවන්ට ඉඩ දීමේ බරපතළකම, එබඳු ප්‍රකාශනයක් මාසයක් ඇතුළත සහ මාසයක කාලයක් සඳහා පමණක් පාර්ලිමේන්තුවෙන් අනුමත කළ යුතු බවට ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ ඇති ප්‍රතිපාදන මගින් පිළිගෙන ඇත.

මෙම විධිවිධාන මගින්, හදිසි අවස්ථාවකට අදාළ වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාමය ආරක්ෂාවන් අර්ථ විරහිත කරයි. ඒවා ඉවත් කිරීමට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය නියෝග කිරීමට පෙර, රජය ස්වේච්ඡාවෙන් ඞ කොටස ඉවත් කර ගත යුතු ය. ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත ඉවත් කිරීමේ නාමයෙන් රජය, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව යටපත් නොකළ යුතු අතර ව්‍යවස්ථාදායක හෝ අධිකරණ අධීක්ෂණයකින් තොරව මූලික අයිතිවාසිකම් කඩ කිරීමට ජනාධිපතිවරයාට අවසර ලබා නොදිය යුතුය.

දේශපාලනයේ අඳුරු පැති ඊශ්‍රායල – පලස්තීනයේ සිට ලංකාව දක්වා

මෙම සතිය ආරම්භ වූයේ ලෝක දේශපාලයේ භූමි කම්පාවක් වැනි සිදුවීමක් සමගය. එනම් පලස්තීන- ඊශ්‍රායල යුද්ධය ඉතා ක්‍ෂණයකින් සහ මහා පරිමාණ ලෙස යළි ඇවිළීමයි. දැනට ලෝකයේ තිබෙන යුදමය වශයෙන් ඉතාම සුරක්‍ෂිත රාජ්‍යය යැයි සැලකෙන ඊශ්‍රායලයට, හිටි පමණින්ම මහා ප්‍රහාරයක් දියත් කරමින්, විශාල විනාශයක් කිරීමට, පසුගිය අවුරුද්දක් දෙකක් පමණ කාලයක් තිස්සේ සාපේක්‍ෂ වශයෙන් නිහඬව සිටි, පලස්තීනයේ හමාස් සංවිධානයට හැකිවිය. එම ප්‍රහාරයෙන් තැති ගැනීමටත්, අතිමහත් කෝපයටත් පත්වූ ඊශ්‍රායල් ආණ්ඩුව කෙළේ, අති දරුණු යුද ප්‍රතිප්‍රහාරයක්, පලස්තීනයේ ගාසා කලාපයට දියත් කිරීමයි. හමාස් සහ ඊශ්‍රායල් ප්‍රහාර දෙකෙන්ම, පාර්ශ්ව දෙකටම අයත් සෙබළුන්ද, සාමාන්‍ය සිවිල් ජනතාවද විශාල ප්‍රමාණයක් දැනටමත් මියගොස් සිටිති. පලස්තීනය විනාශ කිරීම, ඊශ්‍රායල අගමැති බෙන්ජමින් නෙතන්යාහුගේ ප්‍රතිප්‍රහාරයේ අරමුණ බවද පෙනේ.

නිදා සිටි ලෝකය සොළවා අවදි කළ මෙම සිදුවීමෙන් පසු, මැදපෙරදිග දේශපාලනයද, ලෝක දේශපාලනයද මහත් වෙනසකට පත්වූ බව නිසැකය. දේශපාලනඥයන්ද, ජාත්‍යන්තර දේශපාලන විශේෂඥයන්ද අතර දැනටමත් සාකච්ඡා සහ විවාද ආරම්භ වී තිබෙන මාතෘකාවක් වන්නේ, නව අදියරකට එළඹී තිබෙන ඊශ්‍රායල-පලස්තීන යුද්ධය ලෝක දේශපාලනයට හා ආර්ථිකයට ඇති කරන කෙටිකාලීන හා දීර්ඝකාලීන ප්‍රතිඵලය. මේ අතර තවත් ක්‍ෂණික ප්‍රශ්න දෙකකට පිළිතුරු සොයාගැනීමට දේශපාලන සහ යුද විශේෂඥයන් වෙහෙස ගන්නා බව පෙනේ.

පළමුවැන්න නම්, ඊශ්‍රායලය ඇතුළට මෙම මහා ‘යුද ආක්‍රමණය’ දියත් කිරීමෙන් හමාස් සංවිධානය ඉටු කර ගැනීමට අපේක්‍ෂා කළ දේශපාලන සහ යුද-මූලෝපායික අරමුණු මොනවාද යන්නයි. දෙවැන්න නම්, ජාතික ආරක්‍ෂාව සහතික කිරීම සඳහා ලෝකයේ ඉතා දියුණු රහස් ඔත්තු සේවාවක්ද යුද සූදානමක්ද ඇති ඊශ්‍රායලය තම දේශසීමාද, පුරවැසියන්ද ආරක්‍ෂා කරගැනීමට නොහැකිව මේ තරම් පුදුමාකාර අසාර්ථකභාවයකට පත්වූයේ කෙසේද යන්නයි.

මේ අතර 2023 වර්ෂය අවසන් වන්නේ, යුක්රේනයේ රුසියාව දියත් කළ විනාශකාරී ආක්‍රමණයට සමගාමීව ඊශ්‍රායලය පලස්තීනයේ දියත් කරන ඊට සමාන විනාශකාරී ආක්‍රමණයක්ද නිර්මාණය කරමිනි. තම ආක්‍රමණකාරී යුද්ධ සාධාරණය කිරීමට රුසියාවත් ඊශ්‍රායලයත් ගන්නා උත්සාහ මැද්දේ සිදුවන අතිවිශාල මිනිස් ඝාතන සාධාරණය කිරීමටත් සෑම පාර්ශ්වයක්ම දරන උත්සාහ අපට දකින්නට හැකිවනු ඇත. ඉතිහාසය පුරාම මනුෂ්‍ය වර්ගයා තවමත් ඉගෙන ගෙන නැති පාඩමක් වන්නේ, කවුරුන් කවර අරමුණකට දියත් කළත්, යුද්ධය යනු මනුෂ්‍ය පිරිස්වලට කෝරා ගත හැකි ඉතාම දරුණු, ම්ලේච්ඡ සහ විනාශකාරී ක්‍රියාවය යන්නයි.

දේශපාලන බලයේ අඳුරු පැත්ත
මේ දිනවල ලංකාවේ ආණ්ඩුව අලුත් දේශපාලන උපක්‍රමයක් ක්‍රියාත්මක කරන බව පෙනේ. එය නම් රට තුළ දේශපාලන ව්‍යාකුලතාවක් හිතාමතාම නිර්මාණය කිරීමයි. එහි ප්‍රධාන අරමුණ වන්නේ, විරුද්ධ පක්‍ෂ හා රටේ පුරවැසියන් දේශපාලන අවිනිශ්චිතතාවකට පත් කර, ඒ මගින් ඒකපාක්‍ෂික දේශපාලන වාසි ලබාගැනීමට උත්සාහ කිරීමයි. එම අරමුණ ඇතිව ආණ්ඩුව නිර්මාණය කර ඇති බව පෙනෙන ප්‍රවෘත්ති දෙකක්, අප රටේ ආන්දෝලනාත්මක දේශපාලන සාකච්ඡාවලට තුඩු දී තිබේ.

ඉන් පළමුවැන්න, ඊළඟ පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයට පෙර, විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීමයි. දෙවැන්න, ඊළඟ පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයට පෙර, දැනට තිබෙන පාර්ලිමේන්තු ඡන්ද ක්‍රමය සංශෝධනය කිරීමයි. මේ දෙකම ආණ්ඩුක්‍රම සංශෝධන අවශ්‍ය ක්‍රියාමාර්ග දෙකකි. විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීමට නම් ජනමත විචාරණයක්ද අවශ්‍ය වනු ඇත. එමෙන්ම ඒවා ක්‍රියාත්මක වුවහොත්, ලංකාවේ දැනට තිබෙන මැතිවරණ ක්‍රියාවලිය, මැතිවරණ මාර්ග සිතියම හා ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යුහයද මූලික වෙනස්කම්වලට භාජනය කෙරෙනු ඇත. එම යෝජනා සහ එම ප්‍රවෘත්ති දෙක පිළිබඳව පහත සඳහන් ආකාරයේ වැදගත් ප්‍රශ්න කිහිපයක්ම මතුවේ.

  1. ඒවා ආණ්ඩුවේ ඇත්ත යෝජනාද? නැත්නම්, ආණ්ඩුව පැත්තෙන් ඒවා දැනට ‘ප්‍රවෘත්ති’ ලෙස එළියට දමනු ලැබෙන්නේ සැඟවුණු දේශපාලන අරමුණු ඇතිව, තම විරුද්ධ පාක්‍ෂිකයන් සහ ජනතාව අතර ව්‍යාකුලත්වය හා බෙදීම් ඇති කිරීම අරමුණු කරගෙනද? ඒවා අප්‍රකාශිත දේශපාලන න්‍යාය පත්‍රයක කොටස්ද?
  2. පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙකක බහුතරයක්ද, පුළුල් මහජන සහයෝගයක්ද අවශ්‍ය ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා ප්‍රතිසංස්කරණ පියවර දෙකක් සඳහා තමන් තනියම ගන්නා පියවරක් සාර්ථක වීමට ඇත්තේ මඳ ඉඩකඩක් බව දැන දැනම ජනාධිපතිවරයා මෙවැනි පියවර ගන්නේ නම්, එහි දේශපාලන අර්ථය කුමක්ද?
  3. ඉහත යෝජනා දෙකම ඇත්ත නම්, ඒ තරම් බැරෑරුම් දේශපාලන යෝජනා දෙකක් ඇණ්ඩුව තනියම, ඒක පාක්‍ෂිකව ඉදිරිපත් කර ඇත්තේ ඇයි?

අවුල් බවේ සහ අවුල් කිරීමේ දේශපාලනය
වර්තමාන ජනාධිපතිවරයා ගන්නා විවිධ දේශපාලන පියවර සහ යෝජනා කරන සමහර දේ, ප්‍රකාශ කරවන බොහෝ දේ හා ඔහුගේ ආණ්ඩුවේ චර්යාව දෙස බලන විට ‘අවුල් වීම’ සහ ‘අවුල් ඇති කිරීම’, ඔහුගේ පාලන තන්ත්‍රයේත් දේශපාලන මූලෝපායේත් අංග දෙකක් වී තිබෙන බව කෙනකුට තීරණය කළ හැකිය.

‘අවුල් වීම’ යන්න වර්තමාන ලංකාවේ පවත්නා ආර්ථික, සමාජ හා දේශපාලන අර්බුද ඉදිරියේ ‘ආණ්ඩුකරණය’ යන්න පත්වී ඇති සාමාන්‍ය තත්වයකි. ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ සමයේ ආරම්භවී උත්සන්න වූ ආණ්ඩුකරණයේ අවුල්වීම නිරවුල් කිරීමට ජනාධිපති වික්‍රමසිංහද අසමත් වී ඇත. ක්‍රමයෙන් දරුණු වන සහ ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ පැමිණීම ආර්ථික අර්බුදයට කෝකටත් තෛලයක් නොවීම යන කරුණු දෙක පසුබිම් කරගෙන, වික්‍රමසිංහ ජනාධිපතිවරයාත්, ඔහුගේ ආණ්ඩුවත් පත්වී ඇත්තේ අසාමාන්‍ය අවුලකටය. රාජපක්‍ෂ පවුලත්, පොහොට්ටු පක්‍ෂයත්, එහි දූෂිත මන්ත්‍රීවරුන්ගේ බහුතර ඡන්දයෙනුත් තම ආණ්ඩු බලය රැකගෙන සිටීම නිසා ජනාධිපති වික්‍රමසිංහ ඔහුගේ පිහිටට පැමිණියායැයි ඔහු සිතූ ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේද ඒ තරම් වක්‍ර නොවූ දෝෂ දර්ශනයටද දැන් පාත්‍ර වී තිබේ.

ලංකාව ගිලී සිටින ණය උගුලෙන්ද, ආර්ථික අර්බුදයෙන්ද ගොඩ නැගීමේ යතුර ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල වෙතින් තමන්ට ලැබෙන බවට මහත් විශ්වාසයෙන් රටට කියූ එතුමාට දැන් සිදුවී තිබෙන්නේ, බටහිර විරෝධී ජාතිවාදයේ සහ මහින්ද චින්තන මතවාදයේ පිහිට පැතීම බවටද ඉඟි ලබාදීමට ඔහු පසුගිය සතිය-දෙක තුළ පියවර ගෙන තිබේ. මේ අතර, ලබන වසරේ ජනාධිපතිවරණය පැවැත්වීමටද නියමිතව තිබේ.

ජනාධිපතිවරණයෙන් ජයගැනීමට තමන්ටවත්, රාජපක්‍ෂ අපේක්‍ෂකයකුටවත් නොහැකි බව ජනාධිපතිවරයාට වැටහී තිබෙනවාට සැක නැත. ජනාධිපතිවරයා මුහුණ දෙන ආණ්ඩුකරණ අවුල උග්‍ර වන්නේ මේ පසුබිම තුළය. භාණ්ඩාගාරයේ මුදල් නැත යන බොරු හේතුවට හෝ මුවා වී ඊළඟ වසරේ පැවැත්වීමටත් තමන් පරාජය වීමටත් නියමිත ජනාධිපතිවරණය ගැන සිතීම පවා එතුමාට බියකරු සිහිනයක් වන්නේ නම්, ඒ ගැන පුදුම විය යුතු නැත.

අවුල් ඇති කිරීමේ දේශපාලනය
‘අවුල් කිරීමේ දේශපාලනයට’ එතුමා ආකර්ෂණය වන්නේ මෙම පසුබිම තුළය යන්න කෙනකුට අනුමාන කළ හැකි දෙයකි. දේශපාලනඥයෝ සාමාන්‍යයෙන් කපටි පිරිසක් වෙති. දේශපාලන කපටිභාවයේ තරමක විශේෂඥතාවක්ද ඇති එවැනිම කපටිභාවයක්ද ඇති රාජපක්‍ෂ සහෝදරවරුන් සමග සමහර විට සැලසුම් කරන්නේ, තම ඒකාබද්ධ දේශපාලන කපටිභාවය සේවයට යොදවාගෙන ‘දේශපාලනය අවුල් කිරීමේ දේශපාලනය’ තම උපායික මාධ්‍යයක් ලෙස යොදාගැනීම බව පෙනේ. විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීම හා මැතිවරණ ක්‍රමය සංශෝධනය කිරීම යන අදහස් දෙකම දේශපාලන වයාකුලත්වය නිර්මාණය කිරීමේ මාර්ග වන ආකාරය සිතා ගැනීමට දුෂ්කර දෙයක් නොවේ.

විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීම යනු අප රටේ විරුද්ධ පක්‍ෂද, සිවිල් සමාජ කණ්ඩායම්ද, ජනතාව අතරද බෙහෙවින් ජනප්‍රිය වූ සටන් පාඨයක් හා දේශපාලන ප්‍රතිසංස්කරණ ඉලක්කයක් ද වෙයි. එය 1978දී හඳුන්වා දෙනු ලැබු විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය තරම්ම පැරණි එකකි. එය ලංකාවේ ආණ්ඩුක්‍රමය හා දේශපාලන ප්‍රජාතන්ත්‍රීකරණය සඳහා වූ ප්‍රබල මහජන ඉල්ලීමකි. එබැවින් එය ගිය වසරේ පුරවැසි අරගලයේද ප්‍රධාන සහ ප්‍රබල සටන් පාඨයක් විය.

රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා කිසිදාක එහි ප්‍රබල ප්‍රකාශකයෙක් නොවිය. 1990 ගණන්වල අගදී පොදු පෙරමුණු ආණ්ඩුව විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීමට ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක් ගෙන ආ විට, ඔහු කෙළේ තමා නායකත්වය දුන් එජාපය ලවා එම පියවර කඩාකප්පල් කර, පරාජය කිරීමයි. විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීම යන්නෙහි දේශපාලන සටන් පාඨයක් ලෙස තිබුණ වැදගත්කම සහ ප්‍රයෝජජන ඔහු දුටුවේ 2014 වසරේ අග කාලයේදීය.

2015 යහපාලන ආණ්ඩුව යටතේද එම යෝජනාව සාර්ථක ලෙස ඉදිරියට ගෙනයාමේ දැඩි උනන්දුවක් ඔහුට නොතිබිණ. ඒ ගැන එතුමාට තිබුණේ වැනෙනසුලු උනන්දුවකි. විධායක ජනාධිපතිවරයා වීමේ තම සිහිනය 2022දී ඉටුවූ පසු එම ක්‍රමය අහෝසි කිරීමට එතුමාට ඇත්ත උවමනාවක් දැන් ඇතිවී තිබෙන්නේද? නැතහොත් එය, ව්‍යාජ දේශපාලන උවමනාවක්ද? එතුමාට සුපුරුදු ‘රැවටීමේ දේශපාලනයේම’ කොටසක්ද?

එම ප්‍රශ්නයට දිය හැකි පිළිතුරක් නම්, එය රැවටීමේ දේශපාලනයේම පියවරක් වීමට ඉහළ ඉඩකඩක් තිබෙන්නේය යන්නයි. මෙම නිගමනයට බසින්නට කෙනකුට ආදාර වන පසුබිම් කරුණු කිහිපයක් ම තිබේ. ඒවා මෙසේය. ඊළඟ ජනාධිපතිවරණයෙන් තමන්ට ජය ගැනීමට නොහැකි වීමේ ඉඩකඩ වැඩි බව ජනාධිපතිවරයා දනියි. තම පවුලේ කෙනකුට හෝ තම නියෝජිතයකුට කිසිසේත්ම දිනන්නට බැරි බව බැසිල් රාජපක්‍ෂ දනියි. එසේ දැන දැන ජනාධිපතිවරණයක් 2024 වසරේ පවත්වන්නේ ඇයි?

ජනාධිපතිවරණය නොපැවැත්වීමට ඇති නීත්‍යනුකූල සහ මහජන විරෝධය අවම කළ හැකි විකල්පය වන්නේ, විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කර, රනිල් වික්‍රමසිංහ ජනාධිපතිවරයා පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයකු කර ඔහු අගමැති කරවීමයි. එවිට 2025 වසරේ මැද භාගය තෙක් පොහොට්ටු-එජාප සන්ධානයට ආණ්ඩු බලයේ සිටිය හැකිය. පාර්ලිමේන්තුවේදී අවශ්‍ය තුනෙන් දෙකක බහුතරය මෙම යෝජනාවට ලබාගැනීම දුෂ්කර නොවනු ඇතැයිද ඔවුන් සිතනවා විය හැකිය. මන්ද, එවැනි යෝජනාවලට විරුද්ධ වීමට විපක්‍ෂයේ පක්‍ෂවලට පහසු නැති නිසාය.

එහෙත්, මෙම යෝජනාවේ හිදැසක් තිබේ. එය නම්, ජනමත විචාරණයකින් ජය ගත හැකිය යන්නට රනිල් -බැසිල් සන්ධානයට සහතිකයක් නැතිවීමයි. එයට විශේෂ හේතුවක් තිබේ. එය නම්, විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීමට පාර්ලිමේන්තුවේදී ඡන්දය දී, රනිල්-රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුවේ පාලනය ගැන මහජන විනිශ්චය අවස්ථාවක් බවට ජනමත විචාරණය පත්කිරීමයි. එවැන්නකින් ආණ්ඩුව පරාජයට පත්වීම වැළැක්වීම පහසු නැත.

මේ අතර විපක්‍ෂය, සිවිල් සමාජ කණ්ඩායම් හා පුරවැසි ව්‍යාපාර විසින් කළ යුතු තවත් දෙයක් තිබේ. එය නම් විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීම නම්වූ දේශපාලන අදහස හා ඉලක්කය නිර්මාණය කිරීමේ හා අඛණ්ඩව ආරක්‍ෂා කිරීමේ ගෞරවය හා උරුමය අයුතු ලෙස කොල්ලකා ගැනීමට ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී බලවේගවලට නොතබමින්, විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීම බලයේ සිටීමේ කූඨ උපක්‍රමයක කොටසක් නොව ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පරිවර්තනයේ ප්‍රතිසංස්කරණ පියවරක් ලෙස ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ජයග්‍රහණය කරවීම සඳහා අව්‍යාජ ලෙස කැපවූ අරගලයක යෙදීමයි.

විකල්පයේ විකල්පය

ලෝක බැංකුව හා ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල ගතවූ දෙසතිය තුළ ලංකාව පිළිබඳව වාර්තා දෙකක් නිකුත් කළේය. ආර්ථිකය කඩාවැටීම නතර කොට ඊට යම් ස්ථාවරත්වයක් ලබාදීමට ගෙවුණු මාස 6 තුළ හැකිවුණ බව වාර්තා දෙකම පෙන්වා දෙයි. නමුත් ලංකාව තවමත් සිටිනුයේ අවදානම් කලාපයක් තුළ බවත් ඉදිරි මාස 6 තුළ මෙම අවදානම තීව්‍ර විය හැකි බවත් වාර්තා දෙකම අවධාරණය කරවයි.

මෙම වාර්තා දෙකේ සම්පිණ්ඩනය සලකා බලන විට විද්‍යමාන වනුයේ අප ඉදිරියේ ඇති, වත්මන් පාලනයත්, 2024දී බලයට පත්වන නව පාලනය කවරක් වේවා එයත්, විසඳිය යුතු තීරණාත්මක තෝරාගැනීමකි. එනම් ආර්ථිකය යළි ප්‍රතිෂ්ඨාපනය කිරීමේ බර විවිධ සමාජ කණ්ඩායම් අතර බෙදී යන්නේ කවරාකාරයටද යන්නය. ප්‍රශ්නය වඩාත් සරලව ඉදිරිපත් කරනවා නම්, මේ බරෙන් වැඩි කොටසක් දැරිය යුත්තේ දුප්පත් හෝ ඊට ආසන්න අවදානම් කලාපයේ සිටින 50%ද, මැදි හා ඉහළ මැදි ආදායම්ලාභී 40%ද, ඉහළ ආදායම්ලාභී 10%ද යන්නය.

දේශපාලන වේදිකාවල හෝ රූපවාහිනී වාදපිටිවල මෙම ප්‍රශ්නයට සරල විසඳුමක් තිබේ. එනම් ජනතාව මේ බර දැරිය නොයුතු බවය. නමුත් ජනතාව යනු එක් පෘථුල සමජාතීය කුලකයක් නොවේ. ජනතාව යන්න රටේ සියලුම වැසියන් ලෙස අර්ථ දැක්වුවහොත් එය තුළ විවිධාකාර බෙදීම් තිබේ. මෙය අප කවුරුත් දන්නා කාරණයක් වුවද දේශපාලන කතාබහේදී මෙම යථාර්ථය අර්ථවිරහිත වාග් මාලාවන්ගෙන් වැසීයයි. නමුත් (පාලනය කාගේ වුවද) ප්‍රතිපත්ති තීරණ ගැනීමේ හා ක්‍රියාත්මක කිරීමේ ක්‍රියාදාමය තුළ මෙම වෙනස්කම්වලට හිමිවනුයේ තීරණාත්මක වැදගත්කමකි.

2024 මැතිවරණ වර්ෂයකි. එබැවින් 2024 සඳහා වූ අයවැය ‘ජනප්‍රිය’ අංගයන්ගෙන් සමන්විත වීම සාමාන්‍යයකි. මේ වන විට ප්‍රකාශයට පත්ව ඇති ඇස්තමේන්තු අනුව 2024 වසරේදී වැඩිම කුට්ටිය හිමිවනුයේද ආරක්‍ෂක වියදම් වෙනුවෙනි. යුද්ධය නිමාවී වසර 14ක් ගෙවී ඇත. යුද්ධ සමය තුළ සකලාකාර ආයුධවලින් සන්නද්ධ සංඛ්‍යාත්මක වශයෙන් විශාල හමුදාවක් අවශ්‍ය විය.

නමුත් එවැනි සාම්ප්‍රදායික යුද්ධයක් නොමැති හා එවැන්නක් ඇතිවීමේ අනාගත ඉඩකඩ ශුන්‍යයට ආසන්න තත්වයක් තුළ මෙතරම් විශාල හා මෙතරම් සන්නාහ සන්නද්ධ යුද හමුදාවක් අපට අවශ්‍යද යන කාරණය පිළිබඳව පාර්ලිමේන්තුව තුළත් ඉන් පිටතත් පුළුල් කතාබහකට ලක්විය යුතුය. එවන් කතාබහක් ආරම්භ කිරීමට සුදුසු සිදුවීමක් ගතවූ සතියේ පාර්ලිමේන්තුවේ වාර්තා විය. එනම් ආරක්‍ෂාව පිළිබඳ ආංශික අධීක්‍ෂණ කමිටු රැස්වීමකදී තමන්ට මුහුණ දීමට සිදුවූ අත්දැකීමක් සම්බන්ධයෙන් චන්දිම වීරක්කොඩි මන්ත්‍රීවරයා කළ කතාවයි.

මන්ත්‍රීවරයා පාර්ලිමේන්තුවේදී කළ ප්‍රකාශයට අනුව ප්‍රශ්නයට තුඩු දී ඇත්තේ ඉහළ හමුදා නිලධාරීන්ගේ දූෂණ හා නාස්තිය පිළිබඳව කමිටුවේදී ඔහු කළ කතාවයි. බොහෝ ඇමතිවරුන් පවා නාස්තිකාර වියදම් අඩුකොට ඇති බවත් ආරක්‍ෂක ලේකම්වරයා හා හමුදාපතිවරයා ඇතුළු උසස් හමුදා නිලධාරීන් තවමත් පරිවාර රථ පිරිවරා ගමන් කරන බවත් මන්ත්‍රීවරයා කීවේය.

‘හමුදාපතිවරයාගේ නිල නිවාසයේ වත්ත හදන්න රුපියල් ලක්‍ෂ 800ක්. මේ වෙලාවේ.. ආරක්‍ෂක ලේකම් සිවිල් ඒවියේෂන් ඔතෝරිටි (Civil Aviation Authority) එකේ සාකච්ඡාවට යන්න කලින් 15 දෙනකුගෙන් සමන්විත කොන්වෝයි (convoy) එකක් ඇවිල්ලා, පරිශ්‍රය චෙක් කරලා විශාල නැටුමක් නටනවා කියලා.. කාගේ සල්ලිද මේවා? මෙන්න මේ දේවල් නවත්තන්න කියලා කිව්වම පාර්ලිමේන්තු පරිශ්‍රය තුළ තර්ජනාත්මකව කතාකිරීමට කටයුතු කළා.. ආරක්‍ෂක ලේකම් යනකොට උදේට ඇවිදින්න.. අපි පඩි ගෙවන ගෞරවනීය රණවිරුවන් යැයි කියන සොල්දාදුවෝ දෙන්නෙක් බල්ලෝ අරගෙන යනවා ඉස්සරහින්.. ඊට පස්සේ ජීප් එකක් යනවා. තව වාහනයක් යනවා. කාගෙ සල්ලිද මේ? අපේ ගෙම් පන්සලට ආවා. බද්දේගම. පන්සලට එන්න කලින් ඇඩ්වාන්ස් පාටියක් (advance party) ආවා සිය ගණනක. හාමුදුරුවන්ට කන්න දීගන්නත් බැරිවුණා..’

තමන් හමුදාවේ ඉහළ නිලධාරීන්ගේ වාහන භාවිතය පිළිබඳ කතාකරද්දී ජාතික ආරක්‍ෂාව පිළිබඳ ආංශික අධීක්‍ෂණ කමිටුවේ සභාපති සරත් වීරසේකර මන්ත්‍රීවරයා තමන්ට කතා කිරීමට ඉඩක් නොදුන් බවත් ආරක්‍ෂක ලේකම්වරයා හා හමුදාපතිවරයා තමන්ට දිගින් දිගටම තර්ජනය කළ බවත් වීරක්කොඩි මන්ත්‍රීවරයා තම වරප්‍රසාද කඩවීමේ ලිඛිත ප්‍රකාශයේ සඳහන් කළේය. මෙය ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයෙන් දඬුවම් ලැබිය හැකි වරදක් බවත් මේ පිළිබඳව පාර්ලිමේන්තු වරප්‍රසාද කමිටුවේ කඩිනම් පියවරක් ගන්නා ලෙසත් මන්ත්‍රීවරයා ඉල්ලා සිටියේය.

‘ජනතාව’ යන යෙදුම තුළ මෙන්ම ‘ආරක්‍ෂක වියදම්’ යන යෙදුම තුළද බොහෝ විෂමතාවන් අන්තර්ගත වේ. සාමාන්‍ය සොල්දාදුවන්ට හා පහළ නිලධාරීන්ට තමන්ගේ ජීවිතය පවත්වාගැනීමට අවශ්‍ය කරන වියදමත් ඉහළ නිලධාරීන්ට තමන්ගේ මමත්වය පවත්වාගැනීමට කරන අනවශ්‍ය වියදමත් යන දෙකම අයත් වනුයේ ආරක්‍ෂක වියදම් ගණයටය. වීරක්කොඩි මන්ත්‍රීවරයා මෙම වියදම් දෙවර්ගය වෙන් කොට දක්වා කතාකිරීම සාමාන්‍යයෙන් පාර්ලිමේන්තුව තුළත් ඉන් පිටතත් සිදු නොවන්නකි. සිවිල් අංශයේ රාජ්‍ය ආයතනවල වියදම් වර්ගීකරණය කොට අනවශ්‍ය වියදම් අඩු කිරීමට කටයුතු කිරීම හා සමාන ක්‍රියාමාර්ගයක් ආරක්‍ෂක අංශ සම්බන්ධයෙන්ද ගැනීම අත්‍යවශ්‍යය.

ආරක්‍ෂක හමුදා ප්‍රමාණය අඩු කිරීමේදී වඩාත් විය යුත්තේ දැනටත් සේවයේ සිටිනවුන් ඉවත් කිරීමට වඩා (සිවිල් රාජ්‍ය අංශයේ මෙන්) අලුතින් බඳවා ගැනීම් සීමා කිරීමයි. පශ්චාත්-යුද සමයක හමුදාවේ ප්‍රමාණය හා සංයුතිය පිළිබඳව, ඊට අවශ්‍ය අවිආයුධ හා අනෙකුත් උපකරණ පිළිබඳව විද්‍යාත්මක ගවේෂණයක් හා ඇස්තමේන්තුවක් කිරීම කඩිනමින් විය යුත්තකි.

රනිල් වික්‍රමසිංහ ජනාධිපතිවරයාට ජනමතයක් නොමැති බැවින් ඉහළ ආරක්‍ෂක අංශ නිලධාරීන් අකමැති ක්‍රියාමාර්ගයක් ගැනීමට ඔහු යොමුවෙතැයි සිතිය නොහැක. රාජපක්‍ෂ කඳවුරෙන්ද එවැන්නකට විරෝධයක් මතුවනු නොඅනුමානය. වීරක්කොඩි මන්ත්‍රීවරයා අයත් විපක්‍ෂයෙන්වත් ඒ සම්බන්ධයෙන් යම් පියවරක් ගැනේද? ආරක්‍ෂක වියදම් වර්ගීකරණය කොට අනවශ්‍ය වියදම් කපාහැරීමේ ව්‍යායාමයකට විපක්‍ෂය උර දෙයිද? අඩුම තරමින් වීරක්කොඩි මන්ත්‍රීවරයාගේ වරප්‍රසාද කඩවීම පිළිබඳව පරීක්‍ෂණයක් පැවැත්වීමටවත් ඔහුට තර්ජනය කළ ආරක්‍ෂක ලේකම්වරයා හා හමුදාපතිවරයා පාර්ලිමේන්තුවට කැඳවා ඒ සම්බන්ධයෙන් නිසි පියවර ගැනීමටවත් විපක්‍ෂය පෙරමුණ ගනීද? නැතහොත් මෙම අවක්‍රියාවන් කාලයේ වැලිතලාවේ සැඟවී යාමට ඉඩදී විපක්‍ෂය ගිරව් රෑනක් මෙන් ‘ජනතාව’ හා ‘රණවිරුවන්’ පිළිබඳ සුමධුර එහෙත් අර්ථ ශුන්‍ය ප්‍රකාශ කිරීමට පමණක් සීමා වේද?

අතරමග නතර වීම?
ඉදිරි කාල සීමාව තුළ ලංකා ආර්ථිකය මුහුණ දෙන අභියෝග අතර, රජයේ වියදම් අඩු කිරීමේ ක්‍රියාමාර්ග තුළින් වර්ධනය වන ජනතා අසහනය නම් සාධකය අයිඑම්එෆ් හා ලෝක බැංකු වාර්තා දෙකම අවධාරණය කරයි. ඉදිරියේදී විදුලි බිල හා වතුර බිල වැඩිවීමට නියමිතය. ඉන්ධන මිල ඉහළ යාමේ හැකියාව ඊශ්‍රායල්- හමාස් ගැටුම නිසා තවත් වර්ධනය වී ඇත. මෙහි ප්‍රතිඵලය වනුයේ පහළ ආදායම් ලබන 50%ක ජීවන තත්වය තවත් අවදානමකට ලක්වීමයි.

බලයට පත්වූ මුල් මාස 8ක පමණ කාලය තුළ ජන ජීවිතය යම් තරමින් යථා තත්වයට පත්කිරීමටත් කඩාවැටෙමින් පවතින ආර්ථිකයට ස්ථාවරත්වයක් ලබාදීමටත් රනිල් වික්‍රමසිංහ ජනාධිපතිවරයාට හැකි විය. ලංකාව ලෙබනනයක් හෝ ආජන්ටිනාවක් නොවූයේ ඔහු ගත් ක්‍රියාමාර්ගයන් හේතුවෙනි. ප්‍රශ්නය නම්, සමාජ-ආර්ථිකමය වශයෙන් සාධනීය මගක රට තවදුරටත් ගෙනයාමේ ප්‍රතිපත්තිමය හා ක්‍රියාමාර්ගික හැකියාව ඔහු සතුද යන්නය.

අයිඑම්එෆ් දෙවැනි වාරිකය පමාවීමට මූලික හේතුව රටේ අනාගත මූල්‍ය ස්වාධීනතාවට අවශ්‍ය ප්‍රතිසංස්කරණ ක්‍රියාත්මක කිරීමට ආණ්ඩුව අපොහොසත් වීමයි. එකතු කළ බදු ආදායම අයිඑම්එෆ් සංවිධානය සමග ඇතිකරගත් ඇස්තමේන්තුගත එකඟතාවට වඩා රුපියල් බිලියනයකින් පමණ අඩුවීම මෙයට උදාහරණයකි.

රාජ්‍ය මූල්‍ය තත්වය ස්ථාවර කිරීමේ ප්‍රයත්නය අසාර්ථක වීමේ ප්‍රතිමූර්තියක් ලෙස 2024 අයවැය ඇස්තමේන්තුව සැලකිය හැක. මෙයට අනුව රජයේ අපේක්‍ෂිත වියදම රුපියල් ටි්‍රලියන 3.9ක් වන අතර ආදායම ටි්‍රලියන 1.6ක් පමණ වේ. මේ පරතරය පියවා ගන්නේ කෙසේද යන ප්‍රශ්නයට ආණ්ඩුව දෙන පිළිතුරු අනුව රටේ ආර්ථිකය මෙන්ම ලාංකිකයන්ගේ ආර්ථිකයද තීරණය වනු ඇත.

2023 බිලියන 410ක් පමණ ඉහළ මට්ටමක පැවැති ජාතික ආරක්‍ෂාව සඳහා වෙන්කිරීම 2024දී බිලියන 423.7ක් දක්වා ඉහළ නංවා ඇත්තේ කුමකටද යන ප්‍රශ්නය වඩාත් දැඩිව මතුවන්නේ මෙම සන්දර්භය තුළය. මෙතරම් විශාල ධනස්කන්ධයක් වැය කරනුයේ කාගේ ආරක්‍ෂාවටද? ආබාධිත විශ්‍රාමික සෙබළුන්ගේ ප්‍රශ්න විසඳීමටවත් මුදල් නොමැති නම් මේ මුදල් වැය වනුයේ කාගේ සුභසිද්ධියටද? වංචාව, නාස්තිය හා දූෂණය ඇත්තේ දේශපාලන ක්‍ෂෙත්‍රයේ හා සිවිල් රාජ්‍ය අංශයේ පමණක්ද? හමුදාවන් මේ පිළිකාවෙන් නිදහස්ද?

‘රණවිරුවා’ යනු පව් නොකරන ශුද්ධවූ මිනිසෙකි යන මිථ්‍යාවෙන් සමස්ත ආරක්‍ෂක ක්‍ෂෙත්‍රයටම රැකවරණ නොලැබේද? ඒ ක්‍ෂෙත්‍රයේ අක්‍රමිකතා ගැන කතා කිරීම දේශප්‍රේමයට පටහැණිය යන මතය සමාජය තුළ මුල් බැසගෙන නොමැතිද? චන්දිම වීරක්කොඩි මන්ත්‍රීවරයා කළ ප්‍රකාශයට දේශපාලන ක්‍ෂෙත්‍රයෙන් මෙන්ම මාධ්‍ය හා සමාජයෙන් ලත් උදාසීන ප්‍රතිචාරය මෙම ‘දේශප්‍රේමී’ සීමාවන් ඉක්මවා යාමට ඇති නොකැමැත්තේ හා බියේ ප්‍රතිඵලයක් නොවේද? දේශපාලකයන්ගේ නාස්තිකාර ක්‍රියා පිළිවෙත් ඉතාමත් නිවැරදි හා නිර්දය ලෙස විවේචනය කරන අය ආරක්‍ෂක ලේකම් කමල් ගුණරත්න හිටපු ජෙනරාල්වරයාගේ නාස්තිකාර චර්යාව පිළිබඳ ඒ උච්චස්වරයෙන්ම විවේචනය නොකරන්නේ මන්ද?

විදුලි බිල වැඩිවීමට එක හේතුවක් නම් ලංකා විදුලිබල මණ්ඩලයේ අකාර්යක්‍ෂම පාලනයයි. රාජ්‍ය ආයතන ප්‍රතිව්‍යුහගත කළ යුත්තේ ඒවායින් රටට සේවයක් නොවන නිසා නොවේ, ඒවායින් සැපයෙන සේවයට වඩා කිහිප ගුණයක මහජන මුදල් ඒවාට වැය කිරීමට සිදුවීම නිසාය. සිවිල් රාජ්‍ය අංශය ප්‍රතිව්‍යුහගත කළ යුත්තේ එවැනි ක්‍රියාදාමයකින් තොරව රාජ්‍ය මූල්‍ය ස්ථායිතාවක් ඇතිකරගත නොහැකි බැවිනි. ඒ තර්කයම හමුදාවන්ටත් බල නොපායිද? පශ්චාත්-යුද්ධ සමයකට හා බංකොලොත් රටකට අනුරූප වන අයුරින් හමුදා සේවයේත් ප්‍රතිව්‍යුහගත කිරීමක් සිදු විය යුතු නේද?

අවාසනාවකට මෙවැනි කාර්යයකට අත ගසන්නට මැලි වනුයේ රනිල් වික්‍රමසිංහ ජනාධිපතිවරයා හා රාජපක්‍ෂවරු පමණක් නොවෙති. දැනටමත් භික්‍ෂු අනුශාසක මණ්ඩලයක් පිහිටුවාගෙන සිටින සජිත් ප්‍රේමදාස විපක්‍ෂ නායකවරයාට එවන් පියවරක් ගැන සිතීමට පවා ඔහුගේ අනුශාසක භික්‍ෂූන්ගෙන් ඉඩක් නොලැබෙනු ඇත. විශ්‍රාමික හමුදා සාමාජිකයන් තම බල කණුවක් බවට පත්කිරීමට සංවිධානාත්මකව කටයුතු කරන ජවිපෙටද එවන් හැකියාවක් නොමැත. විකල්පයද විකල්පයක් නොවූ කල නිර්මාණය වන සංවෘත අර්බුදයක ලංකාව නිමග්න වී ඇත්තේ එබැවිනි.

රනිල් වික්‍රමසිංහ ජනාධිපතිවරයා ජ’මනියේ ඩොයිෂ වෙලර් නාලිකාව හා කළ සම්මුඛ සාකච්ඡාව අද සමාජයේ දැඩි කතාබහටකත්ව ඇත. එය රාජ්‍ය නායකයකුට පමණක් නොව රනිල් වික්‍රමසිංහ නම් දේශපාලන චරිතයටද නොතරම් එකක් බව අවිවාදිතය. (ඔහුගේ ප්‍රකාශයන්හි ස්වභාවයට වඩා ප්‍රශ්නකාරී වනුයේ ඔහුගේ හැසිරීම් රටාවයි.)

නමුත් මෙවැනි මාතෘකාවකට ලැබෙන සමාජීය හා දේශපාලන අවධානය සරත් වීරසේකර මන්ත්‍රීවරයා පාර්ලිමේන්තු වරප්‍රසාද පිටිපසු සැඟවී දෙමළ ජාතික මහේස්ත්‍රාත්වරයකුට කළ ජාතිවාදී තර්ජනය කෙරෙහි හෝ පාර්ලිමේන්තු වරප්‍රසාද කඩකරමින් ආරක්‍ෂක ලේකම්වරයා හා හමුදාපතිවරයා තමන්ට කළ තර්ජනය පිළිබඳව චන්දිම වීරක්කොඩි මන්ත්‍රීවරයා කළ හෙළිදරව්ව ගැන හෝ යොමු නොවන්නේ මන්ද?

‘මගෙ කවියෙන් මම දකින්න’ යනු මහගම සේකරයන්ගේ කවි පන්තියක නමයි. සමාජයක් ලෙස, විශේෂයෙන්ම ඡන්දදායක සමාජයක් ලෙස, අප අවධානය යොමු කරන හා නොකරන කතා කරන හා නොකරන දැයින් අප දකිනුයේ අපේම ස්වභාවය නොවේද? 2019 අප හා අද අප අතර වෙනස කුමක්ද?

මර්දනයේ සරණ යාම
ඉන්දික තොටවත්ත නම් ජ්‍යොතිර්වේදියා අයිසීසීපීආර් පනත යටතේ අත්අඩංගුවට පත්වීමේ යම් හාස්‍යජනක බවක් නැත්තේද නොවේ. රටට හා දේශපාලකයන්ට ප්‍රසිද්ධියේ අනාවැකි කියන මෙම ජ්‍යොතිර්වේදියාට තමන්ට වන්නට යන විපාක පෙනුණේ නැත. අනාවැකි නම් ප්‍රපංචය ප්‍රශ්නයට ලක්කිරීමට මෙවැනි නොහැකියාවන් තුඩු දිය යුතුය.

අයිසීසීපීආර් පනත ගෙනාවේ සිවිල් හා දේශපාලන අයිතීන් සුරකින්නටය. තොටවත්ත මහතා සම්බන්ධයෙන් මෙම පනත ක්‍රියාත්මකව ඇත්තේ මෙම පරමාර්ථයට පටහැණිවය. ඔහු කළ වරද මහම්මත්තුමාට අපහාස කිරීම බව වාර්තා වේ. ශක්තික සත්කුමාර, සේපාල් අමරසිංහ, නතාෂා එදිරිසූරිය හා බෲනෝ දිවාකර අත්අඩංගුවට ගැනීම් සම්බන්ධයෙන් මෙන්ම මෙම අවස්ථාවේදීද අයිසීසීපීආර් පනත ක්‍රියාත්මකව ඇත්තේ ආගමික අපහාස නීතියක් ලෙසය. ඒ හරහා භාෂණයේ අයිතිය සීමා කරන මෙවලමක් ලෙසය.

නතාෂා එදිරිසූරිය මහත්මිය අත්අඩංගුවට ගැනීමෙන් පසු අන්තවාදී භික්‍ෂූහු හා ගිහියෝ කිහිප දෙනෙක් සිංහල-බෞද්ධයන් උසිගැන්වීමට උත්සාහ කළහ. නමුත් අයිසීසීපීආර් නීතිය ඒ කිසිවකුටත් එරෙහිව ක්‍රියාත්මක වූයේ නැත. ලංකාවේ සන්දර්භය තුළ එය යළි යළිත් ක්‍රියාත්මක වනුයේ අයිතීන් රැකීමේ නීතියක් නොව අයිතීන් කප්පාදු කිරීමේ උපකරණයක් ලෙසය.

යෝජිත ත්‍රස්ත විරෝධී පනත මෙන්ම සමාජ මාධ්‍ය ජාලා පනතද සම්මත වුවහොත් මෙම හිංසනකාරී තත්වය තවත් තීව්‍ර වනු ඇත. සමාජ මාධ්‍ය නියාමන පනත 1973 පුවත්පත් මණ්ඩල පනතේ අන්තර්ජාලමය යළි ඉපදීමක් ලෙස හැඳින්විය හැක. 1973 වන විට ජනප්‍රියතාවෙන් පිරිහෙමින් සිටි සමගි පෙරමුණු ආණ්ඩුව පුවත්පත් මණ්ඩල පනත ගෙන ආවේ ඡන්දදායකයන්ගේ තොරතුරු දැනගැනීමේ හා විවේචනයේ ඉඩකඩ සීමා කිරීමටය. එවකට විපක්‍ෂයේ සිටි එජාපය එය නිවැරදි ලෙස විවේචනය කරමින් තමන් බලයට ආ විට එය අහෝසි කිරීමට පොරොන්දු විය.

නමුත් 1977 බලයට පත්වුණ විට එජාපය කළේ පත්තර පනත අහෝසි කිරීම නොව එය බිහිකළ ශ්‍රීලනිප, සමසමාජ හා කොමියුනිස්ට් පක්‍ෂ ප්‍රමුඛ විපක්‍ෂයටත් සකල සියලු විරුද්ධ මතධාරීන්ටත් එරෙහිව එය භාවිත කිරීමයි.

නතාෂා එදිරිසූරිය මහත්මිය අයිසීසීපීආර් පනත යටතේ අත්අඩංගුවට පත්වීම ඉන්දික කොටවත්ත මහතාට ප්‍රශ්නයක් වූයේ නැත. මන්ද නුදුරු දිනකදීම අයිසීසීපීආර් පනත තමන්ටද එරෙහිව අවභාවිත වනු ඇතැයි ඔහු නොසිතූ නිසාය. මර්දනයේ ස්වභාවය එයයි. සමාජ ජාලා නියාමන පනතට එරෙහිව අත ඔසවන මන්ත්‍රීවරුන් හා ඔවුන්ගේ පාක්‍ෂිකයන්ගේ කටවල් වැසීමටද එම පනත ඉදිරියේදී (වැඩිකල් නොයාම) භාවිත විය හැක.

ලංකාව මුහුණ දෙන මූල්‍ය අස්ථායිතාවට පිළියම ලෙස ලෝක බැංකුව හා ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල කරන ප්‍රධාන යෝජනා දෙකක් නම් බදු පදනම පුළුල් කිරීමත්, ඇති හැකියවුන් මත වැඩි බරක් පටවන ඍජු බදු පැනවීමත්ය. බූදල් බද්ද, ධන බද්ද හා තෑගි බද්ද එවැනි අවශ්‍ය නව බදු ලෙස ලෝක බැංකුව තම (Sri Lanka Development Update) වාර්තාවේ සඳහන් කරයි. ප්‍රාග්ධන බද්ද ශක්තිමත් කිරීමද තවත් යෝජනාවකි.

මේ බදුවල විශේෂත්වය නම් මේවා බලපානුයේ ඉහළ මැදි හා ඉහළ ආදායම් ලාභී සමාජ ස්තරයන්ට පමණක් වීමය. ප්‍රමාණාත්මක වශයෙන් කුඩා වුවද මෙම සමාජ ස්තරයන්ට ඇති දේශපාලනමය හා මාධ්‍යමය බලපෑම් හැකියාව විශාලය. ආදායම් බදු ඉහළ නැංවීමට එරෙහිව වෛද්‍යවරුන් ඇතුළු ඇතැම් වෘත්තීය පිරිස් තවමත් දක්වන විරෝධතාවෙන් මෙය පැහැදිලි වේ. මෙම පිරිස් මේ යෝජිත බදුද ‘ජන පීඩක’ බදු ලෙස හෙළා දකිනු ඇත. මේවා ජනතාවගෙන් 20%කට පමණක් බලපාන බදු බවත්, වක්‍ර බදු තවත් වැඩි කළහොත් එය අඩු ආදායම්ලාභී 50%ට මරු පහරක් වන බවත් මේ ‘ජනපීඩක’ බදු ඝෝෂාව තුළ සැඟවී යනු ඇත.

තෑගි බද්ද, දේපළ බද්ද හා බූදල් බද්ද අතිශයින්ම ප්‍රගතිශීලී බවත් ඇති නැති පරතරය අඩු කිරීමට විශාල ලෙස දායක වන බවත් ඓතිහාසික දත්තවලින් පෙනේ. නමුත් මෙවැනි බදු ගෙනඒමට වික්‍රමසිංහ ජනපතිවරයා කටයුතු කළහොත් ඔහුට දක්‍ෂිණාංශිකයැයි ලේබල් ගසන ලාංකීය ‘වාමාංශිකයන්’ ඒවාද ‘ජන පීඩක බදු’ ලෙස හඳුන්වමින් විරුද්ධ පිළේ සිටගනු ඇත. එය ලංකාවේ ස්වභාවයයි.

ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ බදු කප්පාදුවේ ප්‍රතිඵලවලින් පෙනීයන්නේ රටකට බදු අත්‍යවශ්‍ය බවයි. තෝරාගැනීම නම් වැඩි බදු බරක් පැටවිය යුත්තේ කවර ජන කොටස්වලටද යන්නය. ඍජු බදුවලට විරුද්ධ වීම, වක්‍ර බදුවලට දොර විවර කිරීමකි. ආරක්‍ෂක වියදම් වැඩි කිරීමට විරුද්ධ නොවීම යනු සමාජ වියදම් කප්පාදුවට පාර කැපීමකි. මර්දනකාරී අණපනත්වලට විරුද්ධ නොවීම යනු සමස්ත සමාජයේම නිදහස ඛාදනය වීමට ඉඩ සැලසීමකි. මේ තෝරාගැනීම් සැබෑ ලෙස වටහා නොගතහොත්, ජනපති පුටුවේ කවුරුන් සිටියත් පාර්ලිමේන්තු බහුතරය කාට ලැබුණත් අර්බුදය නම් නිමා නොවනු ඇත.

විදුලි බිල නිසා කැකෑරෙන ජන ජීවිතය

සියයට විසි දෙකකින් විදුලි බිල වැඩි කරන්නට ලංකා විදුලි බල මණ්ඩලය, මහජන උපයෝගිතා කොමිසමෙන් අවසර ඉල්ලා තිබේ. මාධ්‍ය වාර්තා කරන අන්දමට, එක්කෝ සමස්තයක් හැටියට සියයට විසි දෙකකින් විදුලි බිල වැඩි කරන ලෙස ද නැතිනම්, එක් විදුලි ඒකකයකට රුපියල් 8 බැගින් වැඩි කරන ලෙස ද විදුලි බල මණ්ඩලය යෝජනා කර තිබේ.

මේ සම්බන්ධයෙන් මහජන උපයෝගිතා කොමිසමේ තීරණය කුමක් දැයි තවමත් දැනගන්නට නැත. එහෙත් විදුලිබල ඇමතිවරයා කියා තිබෙන්නේ විදුලි බිලෙහි වැඩිවීමක් සිදුවන බව ය.

අවසාන වැරට විදුලි බිල වැඩිවුණේ පසුගිය ජුලි මාසයේ දී ය. ඒ වැඩිවුණු විදුලි බිල, කිසිවකුට දරාගන්නට නොහැකි මට්ටමේ එකකි. එක පැත්තකින් ගෘහස්ථ විදුලි පාරිභෝගිකයන්ට දරාගන්නට බැරි ය. අනෙක් පැත්තෙන් කුඩා හෝ මධ්‍යම පරිමාණ ව්‍යාපාරිකයන්ට ද දරාගන්නට බැරි ය.

දැන් ඒ සියල්ලන් ම ජීවිතය ගෙවන්නේ මහත් අසීරුවෙනි. පසුගිය කාලයේ විදුලි බිල ගෙවීම යම් තරමක් අපහසු වුණත්, විදුලි බල මණ්ඩලයෙන් විදුලි සැපයුම විසන්ධි කිරිමක් සිදු නොවුණි. එහෙත් දැන් විදුලි බල මණ්ඩලයේ විසන්ධි කිරීමේ සේවාව අතිශය කාර්යක්‍ෂම වී තිබෙන අතර, මාසයක කාලයක් අතපසු වන විදුලි බිලකට පවා විසන්ධි කිරිමක් බලාපොරොත්තු විය යුතු ය.

ඒ වාගේ ම බොහෝ නිවෙස්වලට සෑම මාසයක ම සාමාන්‍ය විදුලි බිලට අමතර ව තවත් බිලක් ලැබේ. ඒ රතු බිල ය. මීට පෙර වාර කිහිපයක් විදුලි බිල නොගෙවා හැරියහොත් ලැාබෙන රතු බිල් දැන් සෑම මාසයක ම නිවෙස්වලට ලැබේ. ඒ අතින් බලන විට, විදුලි බල මණ්ඩලයට රතු බිල් මුද්‍රණය කිරීමට අවශ්‍ය පිරිවැය ද සෑහෙන්නට ඉහළ ගොස් තිබෙනවා විය යුතු ය.

ආණ්ඩුව මීට පෙර කිව්වේ සෑම අවුරුද්දක දී ම ජුලි සහ ජනවාරි මාසවල විදුලි බිල සංශෝධනය වන බවයි. තවදුරටත් ආණ්ඩුව කිව්වේ සංශෝධනය යන්නට බිල වැඩි කිරීම මෙන් ම අඩු කිරීම වුව ද ඇතුළත් විය හැකි බවයි. දැන් ඒ සුරාංගනා කතා කුණු බක්කියට දමමින් හෙටානිද්දා විදුලි බිල වැඩිකරන්නට ආණ්ඩුව සූදානම් වෙයි.

ඊට හේතුව ලෙස දක්වන්නේ, ජල විදුලියෙන් බලාපොරොත්තු වු තරම් විදුලිය ජනනය කිරීමට නොහැකි වූ බවත්, ඉන්ධන පාවිච්චි කිරීමට සිදුවීමෙන් තක්සේරු කළ පමණට වඩා නිෂ්පාදන වියදම ඉහළ ගිය බවත් ය.

කිසිවකු ඒ කාරණා ගැන හගිස්සන්නට යන්නේ නැතත්, අමාරුව තිබෙන්නේ වෙනත් තැනක ය. එනම්, වැඩි කරන විදුලි බිල ගෙවන්නේ කෙසේ ද යන්නයි.

පසුගිය කාලය තුළ විදුලි, ජල, ප්‍රවාහන, අධ්‍යාපන, සෞඛ්‍ය ආදි හැම ක්‍ෂෙත්‍රයක ම මිල අඩුපාඩුවක් නැතිව ම ඉහළ ගිය නමුත්, ලංකාවේ කිසිම වෘත්තිකයකුගේ, රස්සා කරන්නකුගේ වැටුප් වැඩි නොවී ය.

වුණා නම් වුණේ, අතිකාල කැපීම්, දීමනා කපා හැරීම්, මුළු වැටුපෙන් ප්‍රතිශතයක් කපා හැරීම් හා කොන්ත්‍රාත් අවසන් කිරීම්, සේවය අවසන් කිරීම් වැනි දේ පමණකි. රජයේ සේවකයන්ගේ වත්, පෞද්ගලික අංශයේ සේවකයන්ගේ වත් කිසි ම කෙනකුගේ ආදායම ඒ තත්වය යටතේ ඉහළ නැගුණේ නැත. රුපියලකින් වත් ඉහළ නැගුණේ නැත.

ඒ තත්වය මත ඔවුන්ගේ හිස සීලිමේ වැදී නතර වී තිබෙද්දී, දැන් යටින් තවත් වියදමක් එකතු කරන්නට සැලසුම් කෙරෙමින් පවතී. එය ද එසේ මෙසේ වැඩිකිරීමක් නොව. හතරෙන් පංගුවක වැඩිකිරීමකි. නැතිනම් ඒකකයකට රුපියල් 8ක් වැනි විශාල මුදලකින් වැඩි කිරීමකි.

මේ වැඩි වන මුදල සොයා ගන්නට කළ යුත්තේ කුමක් ද? නොකා නොබී සිටීම ද? කන වේල් ගණන අඩු කිරීම ද? දරුවන් පාසල් නොයවා සිටීම ද? ලෙඩට බෙහෙත් නොගෙන සිටීම ද? වැඩිහිටියන්ට දුබලයන්ට නොසලකා සිටීම ද? නැතිනම් අල්ලස් ගැනීම ද? සොරකම් කිරීම ද? මං පැහැරීම ද? සිඟා කෑම ද? විදුලි බිල පිරිවැයට සමගාමී ව පවත්වාගෙන යෑම අයිඑම්එෆ් එකඟතාවකි.

එසේ වුණත් නැතත් එය සාධාරණ මැනීමකි. නැතිනම් වක්‍රව විදුලි බල මණ්ඩලයේ බර පැටවෙන්නේත් ජනතාව මත ම ය. එහෙත්, ඒ සඳහා වුණත්, මේ තරම් බරක් දරන්නට මිනිසුනට නොහැකි ය. රටවල් ගිනියම් වන්නේ එවැනි විටෙක ය.■

ලෝකෙට ලොක්කා මං තමයි ගම දුනියාවේ හෙවත් වික්‍රමසිංහ ලෝකය ජයගැනීම!

රනිල් වික්‍රමසිංහ යනු උගතෙකියි කියති. වැඩකාරයෙකියි කියති. මීට කලින් ජනාධිපති පදවියේ සිටි මහින්ද රාජපක්ෂ, ගෝඨාභය රාජපක්ෂ, මෛත්‍රීපාල සිරිසේන සමග සසඳන විට, ඔහු උගතෙකු බව ඇත්තයි. ඒ සැසඳීමෙන් එහාට ගොස් බැලුවත්, ඔහු උගතෙකැයි කීමට බැරිකමක් නැත. ඒ ප්‍රධාන කාරණා දෙකක් නිසා ය. මේ කාරණා දෙකම, අපේ මිනිසුන්ගේ දිළිඳු විඥානයේ තරමට සකස් කරගත් බොල් නිර්ණායක දෙකකි. ඒවා මෙසේ ය:

(1) ඔහු ඇතැම් විෂයයන්ට අදාළ කරුණු සහ දත්ත දනී. විශේෂයෙන්, ලෝක යුද්ධවලට අදාළ කරුණු සහ ප්‍රධාන පෙළේ ලෝක නායකයන් පිළිබඳ තොරතුරු දනී. තවත් එවැනි වෙනත් විෂයයන් පිළිබඳ දත්ත ඔහු කටපාඩමින් දනී. මීට බොහෝ කාලයකට පෙර ජැක්සන් ඇන්තනි අපේ ඉතිහාස රජවරුන්ගේ නම්ගම් සහ නෑකම් (අහවලාගේ පුතා අහවලා, අහවලාගේ බාප්පා අහවලා ආදී වශයෙන්) පිළිවෙලින් සහ කටපාඩමින් ගිරවෙකු මෙන් කියාගෙන යන වීඩියෝවක් අප දැක ඇත. එය දුටු බොහෝ අය, ජැක්සන් ඇන්තනි මහා ඉතිහාසඥයෙකු සේ සලකන්ට ඇත. ඉතිහාසය යනු දත්ත සහ සිද්ධි පිළිබඳ මතකය වශයෙන් සැලකීමට අප තුළ ඇති පුරුද්ද ඊට හේතුවයි. අවසානයේ ඒ ජැක්සන් ඇන්තනි නැවතුණේ, මහින්ද රාජපක්ෂ සුද්දෝදන රජ පවුලට නෑකම් ඇතැයි කියමිනි.

උගතා සහ බුද්ධිමතා අතර වෙනසක් බොහෝවිට අවධාරණය කෙරෙන්නේ එබැවිනි. ප්‍රශස්ත අර්ථයෙන් ගත්තොත්, උගතා යනු කරුණු දන්නා කෙනා ය. අවම අර්ථයෙන් ගත්තොත්, උගතා යනු අධ්‍යාපන සහතික ඇති තැනැත්තා ය. අනිත් අතට, බුද්ධිමතා යනු, තමන් උගත් කරුණු අනුසාරයෙන් අලුත් ඥානයක් සහ දැක්මක් ඇති කරගැනීමට තරම් මොළයක් ඇති තැනැත්තා ය.

(2) ලංකාව වැනි රටවල පවතින යටත්විජිත මානසිකත්වය නිසා ‘උගතා’ යන්න තවත් ආකාරයකින්ද නිර්වචනය වෙයි. එනම්, ඉංග්‍රීසි දත් තැනැත්තා ලෙසිනි. ඉංග්‍රීසි කතා කරන කෙනෙකු උගතෙකු වශයෙනුත්, ඉංග්‍රීසි නොදන්නා කෙනෙකු නූගතෙකු වශයෙනුත් සලකන පුරුද්දක් අපේ රටේ තිබේ. මෙය, සහමුලින්ම යටත්විජිත මානසිකත්වය විසින් ඇති කරන ලද හැඟීමකි. භාෂාවක් වශයෙන් ඉංග්‍රීසියම පමණක් අප විසින් කරට ගෙන තිබීමෙන් එය ඔප්පු වෙයි. ඇයි, ප්‍රංශ, ස්පාඤ්ඤ, ජපන් හෝ හින්දි හෝ චීන භාෂා උගත් කෙනා ‘උගතෙකු’ වශයෙන් නොසැලකෙන්නේ? අපේ අධිරාජ්‍යවාදී ස්වාමියා, ඉංග්‍රීසිකාරයා මිස අර කී කිසි ජාතිකයෙකු නොවන නිසා ය. කොච්චර බැන්නත් අපට අවශ්‍ය කරන්නේ ‘සුද්දෙකු’ වීමට ය.

දැන්, සියලු රාජපක්ෂලාට වෙනස්ව, රනිල් වික්‍රමසිංහ උගතෙකු වශයෙන් සැලකෙන්නේ මේ කියන කාරණා දෙක නිසා ය. ඔහු පොතපත කියවතියි කියති. එසේම, ඇතැම් විෂයයන් සම්බන්ධයෙන් (නැවතත්, රාජපක්ෂලාට සාපේක්ෂව) ඔහු තොරතුරුවලින්ද සන්නද්ධ බවත් ඇත්තකි. එහෙත්, ලෝකය සහ දේවල්ද, සංසිද්ධි සහ සංකල්පනාද, වඩාත් තාර්කිකව සහ අපක්ෂපාතීව ඥානනය කිරීමට තරම් බුද්ධිමය පරිචයක් නැති කෙනා සැබෑ බුද්ධිමතෙකු නොවේ. එවැන්නෙකු, තමා දන්නා විෂය කරුණු සහ දත්ත පාවිච්චියට ගන්නේ, සැබෑව නිරාවරණය කරගැනීම සඳහා නොව, බොරුව අස්සේ සැඟවීමට අවශ්‍ය සුහුරු මෙවලම් ලෙස ය. රනිල් වික්‍රමසිංහ, පසුගිය දා ජර්මනියේදී පැවති මාධ්‍ය සාකච්ඡාවකදී සිය භාවිතයෙන් පෙන්නුම් කෙළේ තමාද එවැන්නෙකු බව ය. හැබැයි, ‘ඌටත්, උගේ සනුහරේටත් ඇටි හැලෙන්න දුන්නා’ යැයි රනිල් වික්‍රමසිංහත්, ලංකාවේ දේශප්‍රේමීනුත් දැන් ආඩම්බරෙන් සිතනවාට අඩමානයක් නැත.

රාජ්‍යතාන්ත්‍රික ප්‍රොටොකෝලය තුළ, රාජ්‍ය නායකයෙකුට හිමි වන අධිකාරීත්වය පාවිච්චියට ගනිමින් ප්‍රශ්නකරුවෙකු නිශ්ශබ්ද කිරීම හෝ යටපත් කිරීම ඕනෑම රාජ්‍ය නායකයෙකුට ඉතා පහසුවෙන් කළ හැකි දෙයකි. ඉඩි අමින් ඒ දිනවල එසේ හැසිරුණි. අනිත් පැත්තෙන්, රාජ්‍ය නායකයෙකුගෙන් ප්‍රශ්න අසන මාධ්‍යවේදියෙකු අනිවාර්යයෙන්ම රාජ්‍ය නායකයාගේ බහට, ඉතා මෙහා සීමාවකදී නතු වෙයි. හෙවත් ඔහු නිශ්ශබ්ද වෙයි. ඒ ද්විත්ව වාසිය රනිල් වික්‍රමසිංහ උපරිමයෙන් ප්‍රයෝජනයට ගත්තා මිස, මේ කියන සම්මුඛ සාකච්ඡාවේදී, තමන්ගේ බුද්ධිමය ප්‍රභාවක් හෝ ශිෂ්ටසම්පන්න සංයමයක් හෝ ප්‍රදර්ශනය කිරීමට ඔහු මුළුමණින්ම අසමත් විය.

අපේ නායකයෙකු මෙතරම් කුලප්පු වුනේ සහ ඇවිස්සුනේ මන්දැයි මට සිතාගත නොහැකි විය. එය ඉතා අතාර්කික කැසිල්ලකි. එසේම ලෝකයා හිනාගස්සන තර්ක ක්‍රමයකි. උදාහරණයක් වශයෙන්, පාස්කු ප්‍රහාරය පිළිබඳ ජාත්‍යන්තර පරීක්ෂණයක් පැවැත්වීම ගැන ප්‍රශ්නකරු විමසන විට රනිල් වික්‍රමසිංහ ප්‍රශ්නකරුගේ ඇඟට කඩාගෙන පැනීම ගත හැකිය. මාධ්‍යවේදියා අසන්නේ එවැනි ජාත්‍යන්තර පරීක්ෂණයක් පවත්වන්නේද නැද්ද යන්නයි. ඊට රනිල් වික්‍රමසිංහ දෙන පිළිතුර කුමක්ද? ‘තමුසෙලාගෙ රටවල එහෙම පරීක්ෂණ පවත්වනවාද?’ යන ප්‍රති-ප්‍රශ්නයකි.

ජනාධිපතිතුමනි, අර මාධ්‍යවේදියා සහ ඔබ සමාන තත්වයක සිටියේ නම්, ඔහු ඔබට මෙසේ කියනු ඇත: ‘ඔබතුමාගේ රටේ මේ ගැන පරීක්ෂණ කීයක් දැන් කරලා තියෙනවද? කොමිෂන් සභා කීයක් පත්කරලා තියෙනවද? පාර්ලිමේන්තු තේරීම් කාරක සභාවකුත් පත්කර තියෙනවා නේද? (මේ තෝම්බුව 2008 සිටම අර මාධ්‍යවේදියා එළියට අදිද්දී, රනිල් වික්‍රමසිංහ ඔහුව කටින් ගසා නතර කෙළේය). මීට පෙර, ලසන්ත වික්‍රමතුංග ඝාතනයේ පටන් මේ දක්වා සිදු කෙරී ඇති කිසි දේශපාලනික අපරාධයක බලවන්තයෙකු මේ දක්වා දඬුවමට ලක් වී නැති බව ඔබ නොදන්නේද?”.

ජනාධිපතිතුමනි, ඊළඟට ඔහු ඔබට මේ කරුණත් පෙන්වා දෙනු ඇත: “ඔබතුමා කියන ජර්මනියේ හෝ වෙනත් බටහිර රටක මෙවැනි සිද්ධි සම්බන්ධයෙන් තමන්ගේ නීතිය සහ අධිකරණ ක්‍රියාවලිය සමග සෙල්ලම් දමා ඇති තත්වයකට උදාහරණයක් ඔබට සැපයිය හැකිද? මේ රටවල අගමැතිවරුන් පවා හිරේ යන බව ඔබ දන්නේද? කොටින්ම, දණ්ඩමුක්තියක් මේ රටවල ඇති බවට හෙවත් අපරාධයක් කොට පහසුවෙන් ගැලවී යා හැකි බවට උදාහරණයක් මේ රටවලින් ඔබට දිය හැකිද?”

ජනාධිපතිතුමනි, අවසාන වශයෙන් ඔහු ඔබට මෙසේ කියනු ඇත: ‘මේ රටවල්වලට ජාත්‍යන්තර පරීක්ෂණ අවශ්‍ය නොකරන්නේත්, ඔබේ රටට ජාත්‍යන්තර පරීක්ෂණ අවශ්‍ය කරන්නේත් ඒ නිසා යැයි ලෝකයා කියතොත් ඔබ කියන්නේ කුමක්ද?”

සිරිකොතේ රනිල් ජර්මනියෙන් ප්‍රාදුර්භූත වීම

මාධ්‍යවේදියාට තමන්ගේ ප්‍රශ්නය තාර්කිකව පැහැදිලි කිරීමට රනිල් වික්‍රමසිංහ ඉඩ නොදුනි. එසේම, රනිල් වික්‍රමසිංහගේ ප්‍රති-ප්‍රශ්නයට උත්තර දෙන්නටත්, රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික ප්‍රොටොකෝලය විසින් මාධ්‍යකරුවාට ඉඩ නොදෙයි. රනිල් වික්‍රමසිංහ මෙහිදී හැසිරුණේ සිරිකොතේ තමන්ගේ පක්ෂයේ සාමාජිකයන් ඉදිරියේ ඔහු හැසිරෙන ආකාරයටමයි. තමාගේ වචනයට පිටින් යාමට කිසිවෙකුට ඉඩ නොදීම ඔහුගේ සිරිතයි. කෙනෙකුට එක වරක් ප්‍රශ්නයක් ඉදිරිපත් කිරීමට ඔහු ඉඩ දෙයි.

ඉන්පසු ඔහු එම ප්‍රශ්නයට දෙන උත්තරය මත නැවත ඔහුව ප්‍රශ්න කිරීමට ඔහු කිසි විටෙක අර ප්‍රශ්නකරුට ඉඩ නොදෙයි. මේ මාධ්‍යවේදියා එසේ පැහැදිලි කිරීමට තැත් කරන එක් අවස්ථාවක ‘තමුසෙ කතා කරන්නෙ බහුබූත!’ යැයි රනිල් වික්‍රමසිංහ ඔහුගේ ඇඟට කඩා පැන්නේය. ප්‍රශ්නය වන්නේ, මුළු ලෝකයාටම ඔහුගේ අසංයමයත්, අර මාධ්‍යවේදියාගේ සංවරයත් ප්‍රදර්ශනය වීමයි. අශිෂ්ඨත්වය සහ ශිෂ්ටත්වය පුටු දෙකක වාඩි වී සිටි පුද්ගලයන් දෙන්නෙකුගෙන් ප්‍රදර්ශනය වීමයි.

ඇමරිකාවේ එෆ්.බී.අයි. සහ එංගලන්තයේ අපරාධ විමර්ශන අංශ මගින් කළ පරීක්ෂණ වාර්තා ඇති බවත්, පිටස්තර කිසිවෙකු පාස්කු ප්‍රහාරයට සම්බන්ධයක් නැතැයි ඒවායේ කියා ඇති බවත් රනිල් වික්‍රමසිංහ එහිදී කීවේය. එෆ්.බී.අයි. වාර්තාවේ පිටස්තර සම්බන්ධයක් නැතැයි කියා ඇත්තේ අයි.එස්.අයි.එස්. වැනි ජාත්‍යන්තර අන්තවාදී මුස්ලිම් සංවිධානවල සහභාගීත්වයක් පාස්කු ප්‍රහාරයට තිබී නැති බවයි. එය, ඔවුන් පමණක් නොව, අපේ අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව පවා එක දිගටම පෙන්වා දී ඇති කාරණයකි.

චැනල් 4 හෙළිදරව්ව තුළ නැඟෙන චෝදනාව වන්නේ, රට ඇතුළේම, හිටපු ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඇතුළු අපේම පිරිසකගේ සම්බන්ධයක් පාස්කු ප්‍රහාරයට තිබී ඇති බව ය. ජර්මානු මාධ්‍යකරුවාගේ ප්‍රශ්නය එයයි. ඊට උත්තරයක් වශයෙන්, රටින් පිටස්තර සංවිධානයක සම්බන්ධයක් මීට නැති බව එෆ්.බී.අයි. වාර්තාවෙන් පවා කියා ඇති බව රනිල් වික්‍රමසිංහ කීම, යන්නෙ කොහෙද මල්ලෙ පොල් කතාවකි.

රනිල් වික්‍රමසිංහ කෙමෙන් රාජපක්ෂකරණය වීම

මේ සාකච්ඡාවේ එක තැනකදී, “හූ ආ යූ?’ (තමුසෙ කවුද?) කියා රනිල් වික්‍රමසිංහ මාධ්‍යවේදියාට දමා ගසයි. ඊළඟට, තමාද රූපවාහීනි මාධ්‍ය ඇතුළු මේ ක්ෂේත්‍රයේ සෑහෙන කාලයක් කරක්ගසා ඇති බවට කයිවාරුවකුත් ගසයි. මට මතක් වුණේ, ගෝඨාභය රාජපක්ෂව ය. එක් විදේශ මාධ්‍යවේදියෙකු ලසන්ත වික්‍රමතුංග ගැන ප්‍රශ්නයක් ඇසූ අවස්ථාවේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂත්, ‘හූ ඉස් ලසන්ත?’ (කවුද ලසන්න කියන්නෙ?) කියා ඇසුවේය.

ඒ මාධ්‍ය සාකච්ඡාවේදීත් මේ විදිහටම විදේශ මාධ්‍යවේදියාට ගෝඨාභය සැර වුණි. රනිල් වික්‍රමසිංහ යනු ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ අනුමැතියෙන් සහ ඔහුගේ කඳවුරේ ඡන්දයෙන් ජනාධිපති තනතුරට පත් පුද්ගලයා වන නිසා දෙන්නා අතරේ එවැනි සාම්‍යත්වයක් තිබීමත් අරුමයක් නොවේ. ඇත්තෙන්ම, මේ සමස්ත මාධ්‍ය සාකච්ඡාව තුළ රනිල් වික්‍රමසිංහ පෙනී සිටියේ ලංකාව නමැති රටේ ජනාධිපතිවරයා වශයෙන් නොව, ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඇතුළු ඔවුන්ගේ පවුල වෙනුවෙන් තමන් පෙනී සිටිය යුතු යැයි සිතන ජනාධිපතිවරයෙකු වශයෙනි.

අපේ රට ගැන බටහිර ආකල්පය වෙනස් විය යුතු බව ඔහු අවධාරණය කරන විට, ජාත්‍යන්තර මානව හිමිකම් කොමිෂන් වාර්තාව තමා ප්‍රතික්ෂේප කරන බව ඔහු කියන විට, ජාත්‍යන්තරය සම්බන්ධයෙන් කාලයක් තිස්සේ අපට හුරුපුරුදු රාජපක්ෂ වාගාලාප නිතැතින්ම අපේ සිතට එයි. කාලයක් තිස්සේ සිදු වූ සියලු අපරාධවලින් සැඟවීම සඳහා රාජපක්ෂලා පාවිච්චි කළ ‘දේශප්‍රේමී’ වාංමාලාව අපේ මතකයට එයි. රනිල් වික්‍රමසිංහ යා යුත්තේ තව එක අඩියකි. එවිට, මේ සියල්ල ‘බටහිර කුමන්ත්‍රණ’ වශයෙන් ඔහු හඳුන්වනු ඇත!

හිටිගමන්, තමන් ඉන්නේ සිරිකොතේ නොවන බව එක මොහොතකදී ඔහුට මතක් විය. එවිට සන්සුන් වූ ඔහු, තමා දැන් කමිටුවක් පත්කර ඇති බවත්, ඒ කමිටුවෙන් නිසි පරීක්ෂණයක් නොකෙරුණොත් පාර්ලිමේන්තු කමිටුවකින් නැවත ඒ ගැන සොයා බැලිය හැකි බවත්, තැන්පත්ව කීවේය. පාස්කු ප්‍රහාරයේ වින්දිතයන් සහ යුක්තිය සහ සාධාරණත්වය වෙනුවෙන් පෙනී සිටින සියල්ලන් මේ සම්මුඛ සාකච්ඡාවෙන් අවබෝධ කරගත යුතු වැදගත් පාඩමක් තිබේ. එනම්, දැනට මියගොස් සිටින ත්‍රස්තවාදීන් හැරුණුකොට වෙන කිසිවෙකු මේ ත්‍රස්ත ප්‍රහාරයට සම්බන්ධයක් නැතැයි යන අවසාන තීන්දුවට රනිල් වික්‍රමසිංහ දැනටමත් පැමිණ ඇති බවයි. එය රාජපක්ෂලාගේ අවසාන තීන්දුවයි.

රනිල් වික්‍රමසිංහගේ සමස්ත හැසිරීම මොන තරම් අතාර්කිකද යන්න සොයා බැලිය හැකි හොඳම ක්‍රමය, මේ සාකච්ඡාව ආරම්භයේදී නැඟෙන ප්‍රශ්නයට ඔහු උත්තර දෙන ආකාරයත්, සාකච්ඡාව අවසාන වන විට ඔහුගේ හැසිරීම වැටී තිබූ තත්වය සැලකිල්ලට ගැනීමත් ය. සාකච්ඡාව පටන්ගන්නා මොහොතේම මාධ්‍යකරු අසන්නේ, මේ ජර්මානු සංචාරය අවසන් වී ආපසු ලංකාවට යන විට ගෙන යාමට යහපත් පණිවිඩයක් ඇත්ද යන්නයි.

ඊට පිළිතුරු දෙමින්, අප අතරේ (එනම්, බටහිර සහ අපේ රට අතරේ) පරතරය අවසන්ව ඇති බවත්, අප අතරේ වඩාත් හොඳ අවබෝධයක්, විශේෂයෙන් යුරෝපය පැත්තෙන් අප පිළිබඳ හොඳ අවබෝධයක් ඇතිව තිබීම සතුටට කාරණයක් බවත් රනිල් වික්‍රමසිංහ කියයි. එහෙත්, ඉන්පසු සාකච්ඡාව පුරාම ඔහු හැසිරුනු ආකාරයෙන් කියාපෑවේ, ඔවුන් (බටහිර) ගැන එවැනි යහපත් අවබෝධයක් සහ පැහැදීමක් තමා තුළ නම් කොහෙත්ම නැති බවයි. සමහරුන් ඔහුව ‘රනිල් රාජපක්ෂ’ නමින් හැඳින්වීමේ යම් තර්කයක් ඇතැයි මට නිකමට සිතුණි.

ක්‍රීඩක ක්‍රීඩිකාවන්ගේ දහදියෙන් ක්‍රිකට් නිලධාරීන් සැප ගන්න හැටි

ටී 20 ලෝක කුසලානයේ නිලධාරීන්ගේ වියදම ලක්ෂ 680යි
ජාත්‍යන්තර ක්‍රිකට් කවුන්සිලයෙන් ගෙවූ

වියදම්වලටත් ගෙවීම් අරගෙන
ගුවන් ගමන් විස්තර නැවත සකස්කර විගණනයට දීලා

කරුණු අනාවරණය වීම් වැළැක්වීම සඳහා පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයකුට එරෙහිව අධිකරණ නියෝග ලබා ගැනීම දක්වා දුරදිග ගිය 2022 ටී 20 ලෝක කුසලාන ක්‍රිකට් තරගාවලියේදී සිදුවී ඇත්තේ කුමක්ද යන්න පිළිබඳ විගණකාධිපතිවරයාගේ විශේෂ විගණන වාර්තාවක් ඇසුරින් පසුගිය සතියේ අපි ඔබට අනාවරණය කළෙමු.

එම අනාවරණය කිරීම්වල තිබුණේ සංක්ෂිප්තයක් පමණය. එහි ඇති ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් ආයතනයේ සභාපති ලේකම් ඇතුළු විධායක කමිටු සාමාජිකයින් සහ ප්‍රධාන විධායක නිලධාරි ඇතුළු නිලධාරීන් සම්බන්ධයෙන් තොරතුරු තවදුරටත් විස්තරාත්මකව ජනතාව දැනගත යුතු යැයි අපි සිතමු. ඒ වෙන කිසිවක් නිසා නොව ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් ආයතනයේ මුදල් යනු ඒ සඳහා කෙටි කාලයකට ඡන්දයෙන් තේරී පත්වන පිරිසකගේවත්, වැටුප් ලබන නිලධාරීන්ගේවත් බූදලයක් නොවන නිසාය.

ජයග්‍රහණ ලැබුවත් නොලැබුවත් ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් ආයතනයට මුදල් ලැබෙන්නේ ක්‍රීඩක ක්‍රීඩිකාවන් ක්‍රිකට් ක්‍රීඩා කරන නිසාය. එහෙත් මෙම විගණන වාර්තාවේ ඇති කරුණු අපට කියා පාන්නේ එසේ කැපවීම් කර ක්‍රිකට් ක්‍රීඩා කරන ක්‍රීඩක ක්‍රීඩිකාවන්ගේ දහදියෙන් උපදවන මුදල්වලින් එහි නිලධාරීන් සැප ගනිමින් සිටින බවය. ඒ සඳහා වූ උදාහරණ කිහිපයක් මෙසේ පෙළගැස්විය හැකිය.

එම ක්‍රිකට් තරගාවලිය සඳහා ශ්‍රී ලංකාව නියෝජනය කරමින් ක්‍රීඩකයින් 17 දෙනෙකු හා සහාය කාර්ය මණ්ඩලයේ 13 දෙනෙකු ලෙස 30 දෙනෙකුගෙන් යුත් කණ්ඩායමක් මුලින් ඕස්ට්‍රේලියාවට ගොස් තිබූ අතර පසුව ක්‍රීඩකයින් ආබාධයට ලක්වීම මත තවත් ක්‍රීඩකයින් 5 දෙනෙකු හා පුහුණුකරුවකු ඕස්ටේ්‍රලියාවට ගොස් තිබේ.

ඕස්ටේ්‍රලියාව බලා ගිය ක්‍රීඩකයින් ඇතුළු 30 දෙනෙකුගෙන් සමන්විත කණ්ඩායමේ 23 දෙනෙකු සඳහා ගුවන් ටිකට් පත්, නවාතැන් පහසුකම්, ආහාර හා විදේශ ගමන් සංයුක්ත දීමනා ජාත්‍යන්තර ක්‍රිකට් කවුන්සිලය විසින් දරා තිබෙන අතර ඉතිරි 7 දෙනා සඳහා එම වියදම් දරා පසුව ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් ආයතනයෙන් අයකරගෙන තිබේ.

ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් ආයතනයේ විධායක කමිටුව නියෝජනය කරන නිලතල දරන්නන් 7 දෙනෙකු ඇතුළු විධායක කමිටු සාමාජිකයින් 14 දෙනෙකු එම තරගාවලිය නැරඹීම සඳහා ගොස් ඇති අතර ඔවුන් සඳහා ගුවන් ටිකට්පත්, වීසා ගාස්තු, ගමන් රක්ෂණ, දීමනා, අභ්‍යන්තර ගමන්, නවාතැන් පහසුකම් හා තරගාවලිය නැරඹීමේ දීමනා ලෙස රුපියල් 68,237,263ක් වියදම් කර තිබේ. ආසන්න වශයෙන් එය රුපියල් මිලියන 68ක් හෙවත් රුපියල් ලක්ෂ 680කි.

ක්‍රිකට් ආයතනයේ සභාපති ෂම්මි සිල්වාගේ ව්‍යාපාරික පන්තියේ ගුවන් ටිකට් පත වෙනුවෙන් රුපියල් 2,619,872ක් ගෙවා තිබෙන අතර එම ගුවන් ටිකට් පතේ පිටපත් විගණනයට ඉදිරිපත් කර ඇත්තේ පසුවය. 2022 ඔක්තෝබර් 18 දින ීූ 468 දරන ගුවක් යානයෙන් ඔහු ආපසු පැමිණ තිබූ නමුත් මුදල් ගෙවීම සඳහා ඉදිරිපත් කර තිබූ ඉන්වොයිසියේ හා ගුවන් ටිකට් පතේ සඳහන් කර ඇත්තේ ඔහු 2022 ඔක්තෝබර් 20 දින ීූ 468 ගුවන් යානයෙන් ආපසු පැමිණෙන බවයි.

ඒ අනුව ඉන්වොයිසියේ, ගුවන් ටිකට් පතේ තොරතුරු හා ආගමන විගමන දෙපාර්තමේන්තුවේ තොරතුරු සමඟ නොසැසඳීමක් පැවතී ඇත. විගණකාධිපතිවරයාගේ කෙටුම්පත් වාර්තාව සඳහා ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් ආයතනය ලබාදුන් පිළිතුරු අවස්ථාවේදී ගුවන් ගමන් දින වෙනස් කරන ලද ගුවන් ටිකට් පතේ පිටපතක් ඉදිරිපත් කර ඇති අතර එහි තොරතුරු ආගමන හා විගමන දෙපාර්තමේන්තුවේ තොරතුරු සමඟ සැසැඳී ඇත.

එම ආයතනයේ භාණ්ඩාගාරික ලසන්ත වික්‍රමසිංහගේ ගුවන් ටිකට් පත වෙනුවෙන් රුපියල් 1,650,000ක් ගෙවා තිබෙන අතර එම ගෙවීම් සඳහා ගුවන් ගමන් ටිකට් පතේ පිටපතක් ලබාගෙන නැත. විගණනය කළ ඉල්ලීම අනුව පසුව 2023 මැයි 08 දින ක්‍රිකට් ආයතනය එහි පිටපතක් විගණනයට ඉදිරිපත් කර ඇත. එහි ඔහු 2022 නොවැම්බර් 05 දින ඹඛ 604 ගුවන් යානයෙන් මෙල්බර්න් බලා ගමන් කළ බව දක්වා තිබුණද, 2022 නොවැම්බර් 04 දින ඹඛ 606 ගුවන් යානයෙන් පිටත්ව ගොස් ඇත්තේ සිඩ්නි වෙතය.

ඒ අනුව ඉන්වොයිසියේ ඇතුළත් ගමන් කළ දිනය, ගමන් කළ ගුවන් යානය හා ගමනාන්ත ගුවන් කොටුපළ යන තොරතුරු නොසැසඳී ඇත. ගෙවීම් කිරීම සඳහා ඉදිරිපත් කළ ඉන්වොයිසියේ නොවැම්බර් 06 දින මෙල්බර්න් සිට සිඩ්නි දක්වාත්, නොවැම්බර් 08 දින සිඩ්නි සිට බි්‍රස්බේන් දක්වාත්, නොවැම්බර් 09 දින නැවත බි්‍රස්බේන් සිට මෙල්බර්න් දක්වාත් ගමන් කළ බව දක්වා ඇතත් විගණනයට ඉදිරිපත් කළ ගුවන් ටිකට් පතේ එම අන්තර් ගුවන් ගමන් පිළිබඳ සඳහනක් තිබී නැත.

උප සභාපති ජයන්ත ධර්මදාසට ව්‍යාපාරික පන්තියේ ගුවන් ටිකට් පතට රුපියල් 2,640,000ක් ගෙවා ඇති අතර ඔහුගේ ගුවන් ටිකට් පතේ පිටපතක් විගණනය කළ ඉල්ලීමට අනුව පසුව ඉදිරිපත් කර ඇත. එහි සඳහන් විදේශ ගමන් බලපත්‍ර අංකය ඔහුගේ නොවන වෙනත් පුද්ගලයකුගේ බව නිරීක්ෂණය කර ඇත. ගුවන් බලපත් අංකයේ මෙම වෙනස සම්බන්ධයෙන් ක්‍රිකට් ආයතනය ලබාදී ඇති පිළිතුර වී ඇත්තේ එම ගුවන් ටිකට්පත නිකුත් කළ ජෝර්ජ් ස්ටුවර්ට් ට්‍රැවල් ආයතනය විදේශ ගමන් බලපත්‍ර අංකය සඳහන් කිරීමේදී සම්මතයක් ලෙසත්, ආරක්ෂක හා පෞද්ගලිකත්වය සම්බන්ධයෙන් වන හේතු මත විදේශ ගුවන් බලපත්‍ර අංකයේ අවසන් අංක හතර සඳහන් කරන බවයි.

ඔහු සම්බන්ධයෙන්ද ගෙවීම් කර තිබුණද, ඕස්ට්‍රේලියාවේ සිදුකළ අභ්‍යන්තර ගුවන් ගමන් විස්තර ඉදිරිපත් කර නැති අතර කෙටුම්පත් වාර්තාව සඳහා පිළිතුරු ලබාදීමේදී අභ්‍යන්තර ගුවන් ගමන් ඇතුලත් වෙනත් ගුවන් ටිකට් පතක් ඉදිරිපත් කර ඇත.

උප සභාපති රවීන් වික්‍රමරත්නට ව්‍යාපාරික පන්තියේ ගුවන් ටිකට් පතක් වෙනුවෙන් රුපියල් 2,155,000ක් ගෙවා ඇති අතර එම ගෙවීම සඳහාද ගුවන් ටිකට් පතේ පිටපතක් ලබාගෙන නැත. විගණනයේ ඉල්ලීම අනුව පසුව 2023මැයි 08 ගුවන් ටිකට් පතේ පිටපතක් ඉදිරිපත් කර ඇතත් එහි විදේශ ගමන් බලපත් අංකය සඳහන් කර තිබී නැත.

ගෙවීම් සඳහා ඉදිරිපත් කර ඇති ඉන්වොයිසියේ ඔහු 2022 ඔක්තෝබර් 26 දින කොළඹ දක්වා පැමිණි බව දක්වා තිබුණද, ආගමන හා විගමන දෙපාර්තමේන්තුවේ තොරතුරු අනුව ඔහු පැමිණ ඇත්තේ 2022 නොවැම්බර් 20 දිනය. කෙටුම්පත් වාර්තාවට පිළිතුරු ලබාදීමේදී ආගමන විගමන තොරතුරුවලට ගැලපෙන ගුවන් ටිකට් පතක් නැවත ඉදිරිපත් කර ඇත.

විධායක කමිටු සාමාජික ක්‍රිෂාන්ත කපුවත්තගේ ගුවන් ටිකට් පත සඳහා රුපියල් 983,054ක් ගෙවා ඇති අතර එම ගෙවීමට අදාළ ගුවන් ටිකට් පත විගණනයට ඉදිරිපත් කර ඇත්තේ පසුවය. එහි ඇති විදේශ ගමන් බලපත් අංකය ඔහුගේ නොවන බව නිරීක්ෂණය කර ඇති අතර සුපුරුදු පිළිතුර වී ඇත්තේ ජෝර්ජ් ස්ටුවර්ට් ආයතනය සම්මතයක් ලෙස විදේශ ගමන් බලපත්‍රයේ අවසන් අංක හතර පමණක් සඳහන් කරන බවය. ඔහුගේ ගෙවීම් සම්බන්ධයෙන්ද නිරීක්ෂණය වී ඇත්තේ ඉන්වොයිසියේ සඳහන් රටට පැමිණෙන දිනයත්, ගුවන් ටිකට් පතේ සඳහන් රටට පැමිණි දිනයත් වෙනස්ව පැවතීමය. අවසානයේ පිළිතුරු ලබාදීමේදී සිදුකර ඇත්තේ ආගමන විගමණ තොරතුරුවලට ගැලපෙන ගුවන් ටිකට් පතක් ලබාදීමය.

මෙම තරගාවලියේ උපදේශක පුහුණුකරු ලෙස සහභාගි වූ මහේල ජයවර්ධනට කොළඹ සිට මෙල්බර්න් දක්වා 2022 ඔක්තෝබර් 06 දිනට ගුවන් ටිකට් පතක් ලබාගෙන ඇති අතර ඔහුගේ පෞද්ගලික අවශ්‍යතාවය මත එය ඔක්තෝබර් 07 ලෙස වෙනස් කර ඇති අතර ඒ වෙනුවෙන් රුපියල් 342,240ක් වැඩිපුර ගෙවා තිබේ. එහෙත් එම වැඩිපුර ගෙවූ මුදල නැවත අයකර ගැනීමට කටයුතු කර නැත. විදේශ ගමන් සංයුක්ත දීමනා ගෙවීමේදී ක්‍රිකට් සභාපති ෂම්මි සිල්වාට රුපියල් 6,028,830ක් ගෙවා තිබෙන අතර ඒ තරගාවලිය පැවැත්වෙන අතරතුර අවස්ථා දෙකකදී ඕස්ටේ්‍රලියාව බලා යෑම වෙනුවෙනි.

ඒ සම්බන්ධයෙන් නිරීක්ෂණ ඉදිරිපත් කරමින් විගණනය සඳහන් කරන්නේ, ඔහු තරග නැරඹීම සඳහා 2022 ඔක්තෝබර් 10 දින පිටත්ව ගොස් 18 දින ආපසු පැමිණ තිබෙන බවත්, නැවත නොවැම්බර් 11 සිට 13 දක්වා පැවති ජාත්‍යන්තර ක්‍රිකට් කවුන්සිලයේ විධායක කමිටු රැස්වීමට සහභාගී වීම සඳහා ඔක්තෝබර් 31 දින ගොස් නොවැම්බර් 15 දින ආපසු පැමිණ තිබෙන බවයි. දෙවන ගමනේ ගුවන් ටිකට්පත් ගාස්තු ජාත්‍යන්තර ක්‍රිකට් කවුන්සිලය ලබාදී ඇති බවයි.

ඔක්තෝබර් 08 සිට 17 දක්වා දින 10කට තරග නැරඹීම සඳහා ඔහුට දිනකට ඇමරිකානු ඩොලර් 700 බැගින් ඩොලර් 7000ක් ගෙවා තිබෙන බවත්, එහිදී වැඩිපුර ගෙවා තිබෙන එක් දිනක් සඳහා වූ ඩොලර් 700ක මුදල ඔහු 2023 අගොස්තු 14 දින ආපසු ගෙවා ඇති බවත්ය.

ජාත්‍යන්තර ක්‍රිකට් තවුන්සිලයේ රැස්වීම සඳහා දිනකට ඩොලර් 500 බැගින් දින 5කට ඩොලර් 2500ක් ගෙවා ඇති බවත්, සංයුක්ත දීමනා ලෙස එම මුදල් ජාත්‍යන්තර ක්‍රිකට් කවුන්සිලයෙන් එවා තිබූ බවත්ය. එසේ තිබියදී එම දින 5 සඳහාද ඔහුට දිනකට ඩොලර් 700 බැගින් ලබාදී ඇති අතර එම මුදල්වලින් ඩොලර් 2100ක් 2023 පෙබරවාරි 03 දින ආපසු ගෙවා ඇති බවයි. එසේ වුවද ඔහුට ජාත්‍යන්තර ක්‍රිකට් කවුන්සිලයේ රැස්වීමට සහභාගී වීමට හැර තරග නැරඹීමට විධායක කමිටු අනුමැතිය හිමිවී නොතිබුණ බව විගණනය සඳහන් කරයි.

භාණ්ඩාගාරික ලසන්ත වික්‍රමසිංහ එම තරගාවලිය අතරතුර ඔස්ටේ්‍රලියාවට යෑම සම්බන්ධයෙන් නිරීක්ෂණ ඉදිරිපත් කරමින් විගණනය සඳහන් කරන්නේ, ඔහුට ජාත්‍යන්තර ක්‍රිකට් කවුන්සිලයේ මූල්‍ය හා වානිජ සම්බන්ධතා කමිටු රැස්වීම සඳහා සහභාගී වීමට හා ඒ සඳහා සංයුක්ත දීමනා ගෙවීමට විධායක කමිටු අනුමැතිය හිමිවී තිබුණ බවයි. ඔහුට එම කමිටු රැස්වීමට සහභාගී වීම වෙනුවෙන් දිනකට ඩොලර් 400 බැගින් දින 5ක් සඳහා ඩොලර් 2000ක්ද, ලෝක කුසලාන තරගාවලිය නැරඹීම සඳහා දින 8ක් සඳහා දිනකට ඩොලර් 700 බැගින් ඩොලර් 5600ක්ද ගෙවා ඇති බවයි. පසුව ඔහු 2022 දෙසැම්බර් 16 දින ඩොලර් 600ක් ආපසු ගෙවා තිබේ. එමෙන්ම 2022 ඔක්තෝබර් 18 දින ඔහුට විදේශ ගමන් සංයුක්ත දීමනා ලෙස ඩොලර් 3500ක් ගෙවූ බවට ගිණුම්ගත කර පසුව 2022 ඔක්තෝබර් 24 දින එය ගිණුම්වලින් ඉවත් කර තිබූ බවයි.

ඔහුට එම මූල්‍ය කමිටු රැස්වීමට සහභාගී වීමට අනුමැතිය ලබාදී තිබුණත් ජාත්‍යන්තර ක්‍රිකට් කවුන්සිලයේ මූල්‍ය කමිටු සාමාජිකයකු ලෙස ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් ආයතනය නියෝජනය නොකරන බැවින් ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් භාණ්ඩාගාරිකවරයාට ඒ සඳහා සහභාගී වීමට හැකියාවක් නොමැති බව විගණනය නිරීක්ෂණය කරයි. ඒ සඳහා පිළිතුරු වශයෙන් ක්‍රිකට් ආයතනය කියා ඇත්තේ ජාත්‍යන්තර ක්‍රිකට් කවුන්සිලයේ ප්‍රධාන මූල්‍ය නිලධාරීන්ගේ සමුළුව යන්න වෙනුවට අත්වැරදීමකින් මූල්‍ය හා වානිජ සම්බන්ධතා කමිටු රැස්වීම ලෙස සඳහන්ව ඇති බවයි.

ක්‍රිකට් ආයතනයේ භාණ්ඩාගාරිකවරයා 2022 නොවැම්බර් 14 හා 15 දිනවල පැවති ප්‍රධාන මූල්‍ය නිලධාරීන්ගේ සමුළුව සඳහා සහභාගී වූ බව දැන්වුවද, විගණනය සඳහන් කරන්නේ එම දිනවල සාමාජික රටවල ප්‍රධාන මූල්‍ය නිලධාරීන්ගේ සමුළුව පවත්වන බැවින් ඒ සඳහා ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් ප්‍රධාන මූල්‍ය නිලධාරී මහේෂ් බෝපගමගේට සහභාගි වන ලෙස 2022 සැප්තැම්බර් 06 දින ජාත්‍යන්තර ක්‍රිකට් කවුන්සිලය දන්වා තිබී ඇති බවයි.
ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් ආයතනයේ තේරීම් කමිටුවේ සභාපති ප්‍රමෝද්‍ය වික්‍රමසිංහ ලෝක කුසලාන තරගාවලිය සඳහා සහභාගී වී ඇත්තේ එම සංචාරයේ තේරීම්කරු ලෙස සහායක කාර්ය මණ්ඩල නිලධාරියකු වශයෙන්ය.

ඔහු දින 43ක කාලයක් ඕස්ටේ්‍රලියාවේ ගතකර ඇති අතර එහිදී ඔහුට පුහුණු තරග සඳහා දින 6ක දීමනාද, ක්‍රිකට් ආයතනයේ විධායක කමිටු සාමාජිකයකු ලෙස දින 10ක් සඳහා ඉඳුම් හිටුම් නවාතැන් පහසුකම් සහිතව දිනකට ඩොලර් 500 බැගින් ඩොලර් 5000ක්ද ගෙවා ඇත. එහිදී පුහුණු තරග පැවැත්වූ දින 6 සඳහා ගෙවා ඇති දිනකට ඩොලර් 125ක මුදලත්, තරග පැවැත්වූ දින 4ට ගෙවා ඇති ඩොලර් 175ක මුදලත් එම දින 10ක දීමනාවෙන් අඩුකර ඔහුට ගෙවා ඇති අතර සහාය කාර්ය මණ්ඩල සාමාජිකයකුට විධායක කමිටු සාමාජික දීමනා ගෙවීම මගින් රුපියල් 1,295,395ක් වැඩිපුර ගෙවා ඇති බව විගණනය සඳහන් කරයි.

ක්‍රිකට් ආයතනයේ ප්‍රධාන විධායක නිලධාරි ඈෂ්ලි ද සිල්වා ලෝක කුසලානය පැවැත්වෙන කාල සීමාවේදී අවස්ථා දෙකකදී ඕස්ටේ්‍රලියාවට ගොස් ඇති අතර ඒ වෙනුවෙන් විදේශ ගමන් දීමනා ලෙස රුපියල් 5,087,637ක් ගෙවා ඇත. ඔහුගේ එම සංචාරය ගැන නිරීක්ෂණය කරමින් විගණනය සඳහන් කරන්නේ, ජාත්‍යන්තර ක්‍රිකට් කවුන්සිලයේ ප්‍රධාන විධායක නිලධාරීන්ගේ දින 3ක රැස්වීම සඳහා සහභාගී වීම වෙනුවෙන් ගොස් ඔහු දින 22ක් ඔස්ටේ්‍රලියාවේ ගතකර ඇති බවයි. එම රැස්වීම වෙනුවෙන් දින 5ක් සඳහා ජාත්‍යන්තර ක්‍රිකට් කවුන්සිලයෙන් විදේශ ගමන් දීමනා, ගුවන් ටිකට් පත්, නවාතැන් පහසුකම් ඇතුළු සියලු දීමනා දරා තිබියදී එම දින 5 වෙනුවෙන් ඩොලර් 3500ක් හා තවත් දින 5ක් වෙනුවෙන් ඩොලර් 3500ක් ගෙවා තිබූ බවත්, එම විදේශ ගමන් සංයුක්ත දීමනාවලින් ඩොලර් 2100ක් 2023 පෙබරවාරි 03 ආපසු ගෙවා තිබුණ බවයි.

ක්‍රිකට් ආයතනයේ ප්‍රධාන මෙහෙයුම් නිලධාරී ජෙරම් ජයරත්න ලෝක කුසලාන තරගාවලිය අතරතුර ඕස්ටේ්‍රලියාවට ගොස් ඇති අතර ඒ ක්‍රිකට් තරග නැරඹීමට හා ඔස්ටේ්‍රලියානු ක්‍රිකට් ආයතනයේ ඉහළ දක්ෂතා මධ්‍යස්ථානය අධ්‍යයනය කර නිර්දේශ ලබාදීම පිණිසය. ඒ සඳහා ඔහුට විදේශ ගමන් දීමනා හා රක්ෂණය ලෙස රුපියල් 3,606,803ක් වැයකර ඇත. ඔහු ඕස්ටේ්‍රලියාවට ගොස් කිසිදු තරගයක් නරඹා නැති අතර මධ්‍යස්ථානය අධ්‍යයනය කර වාර්තාවක්ද ලබාදී නැත.

ඒ නිසා ඔහුට ගෙවන ලද ගුවන් ටිකට්පත් ගාස්තු හා අනෙකුත් දීමනා ආපසු ගෙවන ලෙස ඉල්ලීමට ක්‍රිකට් විධායක කමිටුව තීරණය කර ඇත. ඒ සම්බන්ධයෙන් ජෙරම් ජයරත්න කියා ඇත්තේ ඔහුගේ පෞද්ගලික හේතුවක් නිසා ක්‍රිකට් තරග නැරරඹීමට නොහැකි වූ බවත්, ඕස්ටේ්‍රලියාවට යෑම වෙනුවෙන් ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් ආයතනය දරන ලද සියලු වියදම් එකවර වැටුපෙන් අඩු නොකරන ලෙසයි.

ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් සහකාර ලේකම් ක්‍රිෂාන්ත කපුවත්ත ලෝක කුසලාන තරගාවලිය අතරතුර ඕස්ටේ්‍රලියාවට ගොස් ඇති අතර දින 10ක විදේශ ගමන් දීමනා, ගුවන් ටිකට් පත්, වීසා ගාස්තු හා රක්ෂණය ලෙස ඔහු වෙනුවෙන් රුපියල් 3,606,782ක් දරා ඇත. එහෙත් ඔහු පෞද්ගලික හේතුවක් මත දින 5කින් නැවත ශ්‍රී ලංකාවට පැමිණ ඇත. ඒ නිසා ඔහු ඩොලර් 3500ක මුදලක් රටට පැමිණ මාස දෙකක කාලයකට පසු ආපසු ගෙවා ඇත.

ජාත්‍යන්තර ක්‍රිකට් කවුන්සිලයේ කමිටු රැස්වීම සහභාගි විය හැක්කේ සභාපිතවරයාට හෝ ඔහු නියෝජනය කරමින් එක් අයකුට හා ප්‍රධාන විධායක නිලධාරියාට වුවද, ඒ සඳහා යෑමට සභාපති ෂම්මි සිල්වා, උප සභාපතිවරුන් වන උපාලි ධර්මදාස, රවීන් වික්‍රමරත්න, ලේකම් මොහාන් ද සිල්වා හා ප්‍රධාන විධායක නිලධාරී ඈෂ්ලි ද සිල්වා යන අයට ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් විධායක කමිටු අනුමැතිය ලබාගෙන තිබූ බව විගණනය සඳහන් කරයි.

ඒ සඳහා සහභාගී වන විකල්ප අධ්‍යක්ෂ ලෙස ලේකම් මොහාන් ද සිල්වා නම් කර තිබූ බවද, එහෙත් ඒ සඳහා ෂම්මි සිල්වා හා ඈෂ්ලි ද සිල්වා සහභාගී වී තිබූ බවද, ඒ සඳහා සහභාගී වන අයට ගුවන් ටිකට් පත්, ආහාර පාන, නවාතැන් පහසුකම් ඇතුළු සියලු වියදම් ජාත්‍යන්තර ක්‍රිකට් කවුන්සිලය මගින් දරා ඇතත්, ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් ආයතනය විසින් ද දින 10ක කාලයක් සඳහා සම්පූර්ණ විදේශ ගමන් දීමනා ගෙවා ඇති බව විගණනය සඳහන් කරයි.

මෙම කරුණු අපට කියා පාන්නේ කුමක්ද? එම ඕස්ටේ්‍රලියානු සංචාරය තුළ ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් කණ්ඩායම පමණක් නොව එහි නිලධාරීන් ද බොහෝ අකටයුතුකම්වල නිරතව සිට ඇති බවයි. විදේශ ගමන් දීමනා ලබා ගැනීම සඳහා ගුවන් ටිකට් පත් විස්තර සම්බන්ධයෙන් සෙල්ලම් දමා ඇති බවයි. විගණනය විමසීමෙන් පසු එම විස්තර නැවත සකස් කර ලබාදීමෙන් ඒ බව මොනවට පැහැදිලි වේ. එසේම සමහරුන් තරග නැරඹීම සඳහා යැයි ඕස්ටේ්‍රලියාවට ගොස් පෞද්ගලික සංචාරවල නිරතව ඇති බවයි. එමෙන්ම ඕස්ටේ්‍රලියාවට යෑම සඳහා වැරදි අනුමැතියන් ලබාගෙන ඇති බවයි. ජාත්‍යන්තර ක්‍රිකට් කවුන්සිලය ගෙවූ ගෙවීම්වලටද, ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් ආයතනයෙන් නැවත ගෙවීම් ලබාගෙන ඇති බවයි.

ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් වෙත මුදල් සොයාදෙන ක්‍රීඩකයින් පිරිමැසුම්දායී පන්තියේ ගුවන් ගමන්වල යෙදෙද්දී, ව්‍යාපාරික පන්තියේ ගුවන් ගමන්වල යෙදෙමින් ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් බලධාරීන් සුරසැප විඳිමින් එම මුදල් අවභාවිත කර ඇති බව මෙම කරුණු අනුව පෙනේ. ඒ නිසා අප පසුගිය සතියේ පෙන්වා දුන් පරිදිම ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් ආයතනයේ ගනුදෙනු සම්බන්ධයෙන් 2022 ටී 20 ලෝක කුසලානයට අමතරව, අනෙකුත් තරගාවලි සම්බන්ධයෙන් මෙන්ම එහි සියලුම ගනුදෙනු සම්බන්ධයෙන් වෝහාරික විගණනයක් සිදු කිරීම අත්‍යවශ්‍ය කරුණකි. එය සිදු කිරීමට ක්‍රීඩා ඇමතිවරයා සූදානම්ද?

දෙමළ ජාතික සන්ධානයෙන් සෙසු පක්ෂ ඉවත්වේ

0

දෙමළ ජාතික සන්ධානය ලෙස ආර් සම්බන්ධන් මහතා නායකත්වය දරන ඉලංගෙයි තමිල් අරසු පක්ෂය සමඟ කටයුතු කරන පක්ෂ ඉන් ඉවත් වීමට තීරණය කර ඇතැයි වාර්තාවේ.

එසේ ඉවත් වීමට තීරණය කර ඇත්තේ සෙල්වම් අඩෙයික්කලනාදන්ගේ නායකත්වයයෙන් යුත් ටෙලෝ, ආර් සිද්ධාර්ථන්ගේ නායකත්වයෙන් යුත් ප්ලොට් හා සුරේෂ් ප්‍රේමචන්ද්‍රන්ගේ නායකත්වයෙන් යුත් ඊපීආර්එල්එෆ් යන පක්ෂයි.

එසේ ඉවත් වන පක්ෂ දෙමළ ජාතික සන්ධානයට අයත් නැති ගජේන්ද්‍ර කුමාර් පොන්නම්බලම්ගේ දෙමළ කොංග්‍රසය හා සීවී විග්නේශ්වරම්ගේ පක්ෂය යන උතුරේ පක්ෂ සමඟ ඉදිරි මැතිවරණ සඳහා ඉදිරිපත් වීමට නව දේශපාලන සන්ධානයක් පිහිටුවීමට නියමිත බවද තවදුරටත් වාර්තාවේ.

ඛනිජ තෙල් සභාපති අස්වී ඇත්තේ බලපෑමට

0

ලංකා ඛනිජ තෙල් සංස්ථාවේ සභාපති හා කළමනාකාර අධ්‍යක්ෂ ධුරයෙන් හා සිලෝන් පෙට්රෝලියම් ස්ටෝරේජ් ලිමිටඩ්හි සභාපති ධුරයෙන් උවයිස් මොහොමඩ් මහතා ඉල්ලා අස්වී ඇත්තේ විෂයභාර ඇමති කංචන විජේසේකර විසින් කරන ලද බලපෑම් නිසා බව වාර්තාවේ.

සපුගස්කන්දේ පිහිටි පිරිපහදුව වසා දැමීමට එකඟවන ලෙස හා උදය ගම්මන්පිල ඛනිජ තෙල් විෂයභාර ඇමතිවරයා ලෙස සිටින සමයේ දෛනික වැටුපට බඳවා ගෙන ඇති සේවකයින් පිරිසක් ඉවත් කරන ලෙස කරන ලද ඉල්ලීම්වලට අකමැති වීම නිසා මෙසේ උවයිස් මොහොමඩ් මහතාට ඉල්ලා අස්වීමට සිදුවී ඇතැයි වාර්තාවේ.

සපුගස්කන්ද පිරිපහදුවේ කාර්යක්ෂමතාව අඩුවෙන් පෙන්නීම වෙනුවෙන් ඒ සඳහා ඇණවුම් කරන ලද බොරතෙල් තොගයක් නියමිත ප්‍රමාණයට අඩුවෙන් බාර ගන්නා ලෙස කළ ඉල්ලීමකට අකමැති වූ හේතුවක්ද ඒ අතර තිබී ඇති බව තවදුරටත් වාර්තාවේ.

ඛනිජ තෙල් සංස්ථාවේ අපගේ මූලාශ්‍ර ප්‍රකාශ කරන්නේ සපුගස්කන්ද පිරිපහදුව යකඩ බරට ශ්‍රී ලංකාවේ ඛනිජ තෙල් ව්‍යාපාර කටයුතු සඳහා පැමිණීමට නියමිත විදේශ සමාගමකට ලබාදීමේ උත්සාහයක් පවතින බවයි.

විධායකය අහෝසියට බැසිල් – රනිල් සාකච්ඡා

0

ආර්ථික වැඩපිළිවෙළ සාර්ථක කරගනිමින් ඒ හරහා රනිල් වික්‍රමසිංහ ජනාධිපතිවරයා කෙරෙහි ජන ප්‍රසාදය ඉහළ නංවාගෙන ජනාධිපතිවරණයකට යාමට නොහැකි තත්ත්වයක් උදා වන්නේ නම් විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීම වෙනුවෙන් ජනමත විචාරණයක් කැඳවීමට බැසිල් රාජපක්ෂ පාර්ශ්වය විසින් රනිල් වික්‍රමසිංහ ජනාධිපතිවරයාට යෝජනාවක් කර ඇතැයි පොදුජන පෙරමුණු ආරංචි මාර්ගවලින් දැනගන්නට ලැබේ.

පසුගිය දිනෙක රනිල් වික්‍රමසිංහ ජනාධිපතිවරයා සහ බැසිල් රාජපක්ෂ අතර හමුවක් පැවතී ඇතැයි ද එහිදී ජනාධිපති වික්‍රමසිංහට සහාය නොදෙන පොහොට්ටු මන්ත්‍රීවරුන්ගේ සහාය ලබාගන්නා ආකාරය පිළිබඳව මෙන්ම අමාත්‍ය ධුරයන් පිළිබඳව සාකච්ඡා වී ඇතැයිද දැනගන්නට ලැබෙන අතර මෙහිදී එළඹෙන ජනාධිපතිවරණය පිළිබඳව ද සාකච්ඡා සිදුවී ඇත.

පොහොට්ටුව ඇතුළුව පුළුල් සන්ධානයකින් සහ ජනාධිපතිවරයාට වාසි සහගත වාතාවරණයක් යටතේ ජනාධිපතිවරණයට යා නොහැකි නම් විධායක ජනාධිපති ධුරය අහෝසි කිරීම සඳහා ජනමත විචාරණයක් කැඳවා ඊළඟට මහා මැතිවරණයකට යාම පිළිබඳව මෙහිදී සාකච්ඡා සිදුව ඇත. එහිදී උතුරු නැගෙනහිර දේශපාලන පක්ෂ එකතුකර ගන්නේ කෙසේද යන්න ගැන සිතිය යුතු බව ජනාධිපති වික්‍රමසිංහගේ පාර්ශ්වයෙන් අදහස් ඉදිරිපත්වී ඇත.

මේ අනුව මුලින්ම විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීම සඳහා කැමතිද අකමැතිද යන්න ජනමත විචාරණයක් පවත්වා එය ජයග්‍රහණය කර පසුව පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණය කැඳවා නව ව්‍යවස්ථාවක් සම්මත කරගැනීම සඳහා කටයුතු කළ යුතු බව ද, එහිදී නව ව්‍යවස්ථාවට ඇතුළත් කරනු ලබන වගන්තියක් හරහා වර්තමාන ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහ තව යම් කාලයකට රටේ රාජ්‍ය නායකයා ලෙස තවදුරටත් කටයුතු කළ යුතු බවද අදහස් පළවී ඇත.

බාල බෙහෙත් නිසා රෝගීන්ගෙන් සියයට 20ක් මළාට කමක් නැතිලු!

ගෘහස්ථ ගෑස් සිලින්ඩර් දිනපතා පාහේ පුපුරන කාලයක් තිබුණි. රට පුරා එවැනි පිපිරීම් වාර්තා වන බව මාධ්‍ය ඔස්සේ ප්‍රචාරය වීමත් සමගම, එවක ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ආණ්ඩුවේ මන්ත්‍රීවරයෙකු කියා සිටියේ ඒ මාධ්‍ය වාර්තා වනාහී ආණ්ඩුව අපහසුතාවට පත්කිරීමට ගොතන බොරුවක් බව ය. තමාගේ මතය සනාථ කිරීමට ඔහු ඉදිරිපත් කළ වාස්තවික සාක්ෂිය වුණේ, ඔහු පදිංචිව සිටින පාරේ ගෙවල් 12 ක් ඇති බවත්, එයින් එකකවත් එවැනි පිපිරීමක් සිදුව ඇති බවට ආරංචියක් නැති බවත් ය. මොහු, හිටපු මහාචාර්යවරයෙකි!

නව ලිබරල්වාදය යනුවෙන් හඳුනාගන්නා එක්තරා දෙයක් තිබේ. මිනිස් ජීවිත සහ සමස්ත භෞතික පැවැත්ම, මිල මුදලින් මිණිය හැකි වන ආකාරයෙන්, වෙළෙඳපොළ විසින් සියල්ල හිතුවක්කාරීව තීරණය කරනු ලබන බව, මේ සංකල්පයෙන් කියැවෙන දළ අදහසයි. එනම්, මූල්‍ය ලාභයට මුල්තැන දෙමින්, මිනිස් ජීවිතවල වටිනාකම නොවැදගත් තැනකට, මේ නව ලිබරල්වාදී ආර්ථීක ක්‍රමය තුළ පිරිහෙළන බව ප්‍රධාන චෝදනාවයි. මේ ප්‍රශ්නය නිරාකරණය කරගැනීමේ එක් මාර්ගයක් වශයෙන් දැනට අනුගමනය කරන පිළිවෙත වන්නේ, වෙළෙඳපොළට සහ වෙළෙන්දාට සහ වෙළෙඳ රටාවට හිතුමතේ ක්‍රියාකිරීමට ඉඩ නොදී, ඒ සෑම අංශයකදීම ඒවා නියාමනය කිරීමයි. ඒ අනුව, විවිධ නීති පද්ධති සහ ආයතන පද්ධති ඇති කෙරේ. මේ නීති පද්ධති සහ ආයතන පද්ධති නඩත්තු කොට මෙහෙයවනු ලබන්නේ, රටක් ඇතුළේ නම්, රජයක් විසිනි. ඉන් පිටත නම්, ජාත්‍යන්තර ආයතන සහ සම්මුතීන් මගිනි.  

අප මෙහිදී සාකච්ඡා කරන්නේ, ලංකාව ඇතුළේ යම් තත්වයක් ගැනයි. එක වරදක් නිවැරදි කිරීමට යොදාගන්නා ක්‍රමවේදය සහ ආයතනික ව්‍යුහයත් අර වැරැද්ද ප්‍රවර්ධනය කරයි නම් ඒ නඩුව කියන්නේ කාටද? තවත් විදිහකින් කිවහොත්, වෙළෙන්දා ගසාකනවාට වඩා රජයේ බලධාරීන් විසිනුත් අර වෙළෙන්දාගේ මුවාවෙන් මිනිසුන් ගසාකයි නම් එය බරපතළ තත්වයකි. විශේෂයෙන්, මිනිසුන්ගේ ජීවිතවලට කෙළින්ම බලපාන සෞඛ්‍ය අංශයේදී මේ වරද සිදුවෙයි නම් එය තවත් බරපතළ ය. බාල ප්‍රමිතියේ ගෘහ උපකරණයක් වෙළෙඳපොළට පැමිණීමෙන් විය හැකි සමාජ හානියට වඩා, බාල ප්‍රමිතියේ බෙහෙතක් රෝහලකට හෝ ෆාමසියකට පැමිණීමෙන් විය හැකි විනාශය ගැන සමාජයක් වඩාත් සංවේදී වන්නේ සහ කුපිත වන්නේ එබැවිනි.

එදා ගෑස් සිලින්ඩර් පිපිරුණා වගේ දැන්, ප්‍රමිතියක් නැති ඖෂධ නිසා රෝගීන් මියයන අවස්ථා රටේ නොයෙක් පළාත්වලින් නිතර වාර්තා වෙයි. පසුගිය මාස තුනක කාලය තුළ, පේරාදෙණිය ශික්ෂණ රෝහලේ ආන්දෝලනාත්මක කාන්තා මරණ දෙකක් සිදු විය. එක් ගැබිනි මාතාවක් සිසේරියන් සැත්කමකින් මියගියාය. තවත් කාන්තාවක් හර්නියා සැත්කමකින් මියගියාය. මෙවැනි සාමාන්‍ය වෛද්‍ය මැදිහත්වීම් මගින් කෙනෙකුගේ ජීවිතය නැති වීම මේ සියවසේ සිදුවන සාමාන්‍ය දෙයක් නොවේ. එහෙත් ඉහත කී කාන්තාවන් දෙන්නා දැන් මියගොසිනි. මේ දෙන්නාගේම මරණයේ හේතුව වශයෙන් සොයාගෙන ඇත්තේ, සැත්කම සඳහා භාවිත කළ නිර්වින්දන ඖෂධයේ වරදකි. මේ ඖෂධය ගෙන්වා ඇත්තේ අසාධුගත ඉන්දියානු ඖෂධ සමාගමකිනි. එනම්, මීට කලින් හොර වැඩකට හෝ අක්‍රමිකතාවකට හසු වීම නිසා තහනමට ලක්ව පැවති ඖෂධ සමාගමකිනි. ඖෂධය මෙරටට ගෙන්වා ඇත්තේ සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයෙනි.

මීට අමතරව, ඇස් රෝග සඳහා නිර්දේශ කරන ඖෂධයක් නිසා අන්ධ භාවයට පත්ව ඇති අවස්ථාද නුවරඑළියෙන් වාර්තා වී ඇත. ඒ බෙහෙතත්, පිළිගත් ප්‍රමිතියට අනුගත නැති බව රසායනාගාර පරීක්ෂණවලින් මේ වන විට ඔප්පු වී තිබේ. 

කෙහෙලිය රඹුක්වැල්ලගේ ‘තර්කය’

‘ජාතික ඖෂධ නියාමන අධිකාරිය’ කියා ආයතනයක් ලංකාවේ තිබේ. එහි කාර්යභාරය වන්නේ, මෙරට පාවිච්චියට ගැනෙන ඖෂධවල ප්‍රමිතිය නිවැරදි වන බවට වගබලාගැනීමයි. පිළිගත් ප්‍රමිතිය වශයෙන් සැලකෙන එක්තරා කඩඉමක් තිබේ. එය හැඳින්වෙන්නේ, ‘ඇමරිකානු ආහාර සහ ඖෂධ පාලන ප්‍රමිතිය’ වශයෙනි. ඉහත කී නිර්වින්දන ඖෂධය මේ ප්‍රමිතියට අනුගත නැති බව පරීක්ෂණවලින් දැන් සොයාගෙන තිබේ. එවැනි පරීක්ෂණ වාර්තා තිබියදීත් සෞඛ්‍ය අමාත්‍ය කෙහෙලිය රඹුක්වැල්ල මීට සති දෙකකට කලින් පාර්ලිමේන්තුවේදී කියා සිටියේ අර කී මරණ, මේ කියන නිර්වින්දන ඖෂධයේ බාල ප්‍රමිතියට සම්බන්ධයක් නැති බව ය. ඒ සඳහා ඔහු ගෙනහැර පෑ ප්‍රධාන සාක්ෂිය කුමක්ද? මේ කියන එක් කාන්තාවක මියගිය දවසේ එම නිර්වින්දන ඖෂධය එම රෝහලේම තවත් කාන්තාවන් හතර දෙනෙකු සඳහාද පාවිච්චි කොට ඇති බවත්, ඔවුන් මියගොස් නැති බවත් ය!

සයනයිඩ් වැනි මාරක වසකින් මිස වෙන කිසිවකින් 100%ක් මියයතියි කියන කිසිවෙකු නැත. එහෙත් පස් දෙනෙකුගෙන් එක්කෙනෙකු හෙවත් 20%ක් යම් නිවාරණ ඖෂධයක් නිසා මියයතියි පරීක්ෂණ වාර්තාවලින් ඔප්පු වන්නේ නම්, එය ඖෂධ රාක්කයක තැබීමට සුදුසු දෙයක් නොවන බව, වෛද්‍යවේදය හෝ ඖෂධවේදය ගැන දැනුමක් නැති අප වැනි පෘථග්ජනයන්ට පවා වැටහෙන දෙයකි.

ඉහත කී ‘ජාතික ඖෂධ නියාමන අධිකාරියේ’ සභාපතිවරයා මහාචාර්යවරයෙකි. ගිය සතියේ ඔහු පැවැත්වූ මාධ්‍ය සාකච්ඡාවකදී කෙනෙක් ඔහුට එක කාරණයක් පෙන්වා දුනි. එනම් මේ කියන ඖෂධ සමාගම නියමිත පාලන අධිකාරියක් තුළ ලියාපදිංචි වී නැති බවයි. එවිට ඔහුගේ පිළිතුර වුණේ මෙයයි ‘අදාළ සමාගම ලියාපදිංචි එකක්ද නැද්ද කියන එක අවසාන ප්‍රතිඵලයට අදාළ නැහැ.’ අවසාන ප්‍රතිඵලය යනු ලෙඩාගේ මරණයයි. 

දූෂිත දේශපාලනඥයෙකු සහ උගත් මහාචාර්යවරයෙකු අතර ඇති වෙනස කුමක්ද? මේ දෙන්නා සහ අර කියන කූට ඖෂධ වෙළෙඳ සමාගම අතර ඇති වෙනස කුමක්ද? නව ලිබරල්වාදය යන දෙය, තැලිය යුතු මුවහමක් වශයෙන් හෝ ගැරහිය යුතු දෙයක් වශයෙන් කෙනෙකු සලකන්නේ නම්, ඇත්තෙන්ම තැලීමට හෝ ගැරහීමට ලක්විය යුත්තේ හිතක් පපුවක් නැතැයි කියන අර වෙළෙඳපොළ සහ කූට වෙළෙඳ සමාගමද, එසේ නැතහොත්, ඒ දෙපාර්ශ්වය පාලනය කිරීමට සහ නියාමනය කිරීමට සමාජය සහ ජනතාව වෙනුවෙන් රජය පැත්තෙන් පෙනී සිටිමින් ඒ වගකීම පැහැරහරින ඇමතිවරයා සහ මහාචාර්යවරයාද?

75 වසරක ශාපයක් ගැන නිතර කතා කෙරේ. ඒ ආඛ්‍යානයේ කතානායකයා වන්නේ පාලකයා ය. එනම්, දේශපාලනඥයා ය. මේ දේශපාලනඥයන්ගෙන් 90%ක්, දේශපාලනය තුළ ධන කුවේරයන් බවට පත්වීම සහ ඊට තරමක් සමානුපාතිකව රටේ අසංවර්ධනය ඇති වීම අතර යම් සම්බන්ධයක් තිඛෙන බව ඇත්ත. (එහෙත් අපේ අසංවර්ධනයේ සහ ආර්ථීක පරිහානියේ කතාව, සොරකමට සහ දූෂණයට පමණක් ලඝු කළ හැකි දෙයක් නොවන බවත් මතක තියාගන්න). කෙසේ වෙතත්, ඒ  සෑම ‘සාර්ථක’ දේශපාලනඥයෙකු පසුපසම, ‘සාර්ථක’ රාජ්‍ය නිලධාරීන් දහයක්වත් සිටින බව අමතක කළ යුතු නැත. හිටපු ජනාධිපති ලේකම්වරුන්, හිටපු මහබැංකු අධිපතිවරුන්, හිටපු වියත් මග බුද්ධිමතුන් ආදින්ගේ නම් ලැයිස්තුවක්, අපේ මෑත කාලයේ ඉතිහාසය ආවර්ජනය කළොත්, පාඨකයාගේ හිතේ ඇඳී යනු නොඅනුමානයි.

තවත් මහාචාර්යවරයෙක්!

ඉතිං, සෞඛ්‍ය ඇමතිවරයාගේ 20% කතාවට නොදෙවැනි වීමට සිතාගෙනදෝ මේ කියන මහාචාර්යවරයාත් ඉහත කී පුවත්පත් සාකච්ඡාවේදී තවත් අපූරු කතාවක් කියා තිබේ. ඒ මෙසේ ය ‘මේක අමල්බිසෝගෙ ප්‍රශ්නයක්.’ අමල්බිසෝ යනුවෙන් මොහු අදහස්කොට ඇත්තේ කිසාගෝතමී ය. ඉතිහාසය පටලවාගැනීම, විමල් වීරවංශගේ (“මහල්ලා සහ මහමුහුද”) සිට ඩයනා ගමගේ (ජුලියස් සීසර් සහ මාක් ඇන්ටනි) ආදින් දක්වා දක්නට ලැබෙන සාමාන්‍ය කාරණයකි. ඔවුන්ගේ වැරදීම්, රටට විනෝදය සැපයුවා විනා විශේෂ හානියක් කෙළේ නැත. එහෙත්, ඉතිහාසය වැරදියට වරනැඟීමෙන් මේ මහාචාර්යවරයා කියාදීමට තතනන පාඩම කුරිරුයි. මරණය වැළැක්වීම අරමුණුකොට පිහිටුවා ඇති රාජ්‍ය ආයතනයක සභාපති පුටුවට එවැනි සාදෘශ්‍යයක් නොපෑහෙයි. 

සිය මියගිය දරුවාගේ සිරුර හොවාගෙන බුදුන් වහන්සේ හමුවට එන කිසාගෝතමී දරුවාගේ ජීවිතය ආපසු ලබාදෙන්නැයි බුදුන් වහන්සේගෙන් ඉල්ලා සිටී. මරණය කාටත් පොදු, නොවැළැක්විය හැකි දෙයක් බව ඈට දැනවීම සඳහා බුදුන් වහන්සේ ඈට උපදෙසක් දෙයි. එනම්, කිසිවෙකු නොමළ ගෙයකින් අබැටක් අරගෙන ආවොත්, දරුවාගේ ජීවිතය ආපසු ලබාදීම ගැන සලකා බැලිය හැකි බවයි. එවැනි ගෙයක් සොයාගැනීමට ඈ උත්සාහ කළත් නොහැකි වෙයි. මරණය කාටත් පොදු බව එයින් ඈට පසක් වෙයි.

එම කතාව මේ අවස්ථාවේ කීමෙන් මහාචාර්යවරයා ගම්‍ය කරන කාරණය කුමක්ද? ඒ මෙයයි බාල නිර්වින්දන ඖෂධයක් නිසා අකල් මරණයට ලක් වූ කාන්තාවන් දෙන්නාද, අප කාටත් කවදා හෝ හිමිවන මරණය නමැති ස්වභාව ධර්මයේ සත්තාවට මුහුණදී ඇති බවයි. ඒ නිසා අප එයින් අනවශ්‍ය විදිහට කම්පාවට පත්විය යුතු නැත. එසේ කීමෙන්, ඔහු වසංගන සහ පැනයාමට තැත් කරන මුඛ්‍ය කාරණය අප සූත්‍රගත කළොත් ඒ මෙසේ ය : කිසාගෝතමීට අවශ්‍ය ඖෂධය සඳහා අබ ඇටයක් ඉල්ලාගැනීමට කිසි නිවසක් සොයාගත නොහැකි වූ ආකාරයෙන්ම, මහාචාර්යවරයාටත් නියමිත ප්‍රමිතියේ නිර්වින්දන ඖෂධයක් ඇති සමාගමක් සොයාගැනීමට නොහැකි වී ඇති බවයි!

වළ බොර කිරීම

ලංකාවේ ආනයනයන්ට සම්බන්ධ රාජ්‍ය අනුබද්ධිත සෑම අංශයක්ම එක කාරණයකට මුහුණදීමේදී සමාන ස්වභාවයක් උසුළයි. එනම්, යම් භාණ්ඩයක් ආනයනය කිරීමේදී අනුගමනය කළ යුතු දීර්ඝ පටිපාටියේ දෘඪ භාවයයි. අදාළ පටිපාටිය එසේ දුෂ්කර කොට ඇත්තේ, හැකිතාක් දූෂණය සහ නාස්තිය අවම කිරීමටයි. ටෙන්ඩර් පටිපාටිය, ප්‍රමිතියේ උසස් භාවය, ළැදියාවන් අතර ගැටුමක් නොතිබීම ආදි කරුණු සොයා බැලෙන්නේ, රටේ සහ ජනතාවගේ පොදු යහපත අරමුණු කරගෙන ය. එහෙත්, මේ අංශවලට සම්බන්ධ ඇතැම් දූෂිත නිලධාරීන් මේ දුෂ්කර පටිපාටියට මුවාවෙමින් අදාළ ආනයන ඇණවුම පමා කෙරෙන තත්වයට කටයුතු සලස්සති. එහිදී, එක්තරා මොහොතක, අදාළ භාණ්ඩය ගෙන්වීම තවදුරටත් කල්දැමිය නොහැකි හදිසි මොහොතක් මතුවෙයි. උදාහරණයක් වශයෙන් යම් පොහොරක් ගොවියන් අතර බෙදා දිය යුතු කන්නය කට ළඟට ඇවිත් තිබීම ගත හැකිය. දූෂිතයා රිංගන හිල ඇරෙන්නේ එතැනිනි. එවිට, අදාළ භාණ්ඩයේ සැපයුම්කරුවා ලියාපදිංචි වී ඇත්ද නැත්ද යන්න හෝ අදාළ භාණ්ඩය හරියටම ප්‍රමිතියට අනුගතද නැත්ද යන්න හෝ ඒ භාණ්ඩය සඳහා ගෙවන මිල සැබවින්ම ගෙවිය යුතු තරගකාරී මිලද යන්න වැනි කරුණු තාවකාලිකව පැත්තකින් තබනු ලැබේ. ඒ අනුව, වැඩි මිලකට, අඩු ප්‍රමිතියෙන් යුත් භාණ්ඩයක්, අසාධුගත හෝ ලියාපදිංචි නොවුණු සමාගමකින් පවා ගෙන්වීමට දූෂිත නිලධාරියාට වරම් පෑදේ.

මේ කියන නිර්වින්දන ඖෂධය සම්බන්ධයෙන් එවැනි දූෂිත ක්‍රියාමාර්ගයක් අනුගමනය කර ඇතැයි අපට එකහෙළා කිව නොහැකි බව ඇත්ත. එහෙත් යම් අක්‍රමිකතාවක් සිදුව ඇති බව පැහැදිලියි. මේ වන විට සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයත්, වෙනත් අති කුප්‍රකට අමාත්‍යාංශ සහ මණ්ඩල තරමටම විවිධ අක්‍රමිකතා සහ දූෂිත ක්‍රියාවන්ට සරු බිමක් වී ඇති බවට චෝදනා නැගේ. සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශය යනු රටේ ජනතාවගේ ජීවිතවලට කෙළින්ම සම්බන්ධ ආයතනය වන නිසා එවැනි අවමානවලින් සහ චෝදනාවලින් වැළකී සිටීමට වගබලාගැනීම අත්‍යවශ්‍ය ය.