No menu items!
22.3 C
Sri Lanka
24 August,2025
Home Blog Page 606

මහාචාර්ය යෝගරාජා කියාදුන් සංහිඳියාව පිළිබඳ පනත

0

අතුල සිරිසමරකෝන්

කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ මහාචාර්ය යෝගරාජා පසුගිය ජූලි දාහතර වෙනිදා මහරගම තරුණසේවා සභාවේ දී සිදුකළ කතාව ඓතිහාසික එකකි. ජාතික විද්වත් සංවිධානය කැඳවා තිබුණු ජාතික ප‍්‍රතිපත්ති පිළිබඳ කතිකා සභාව අමතමින් ඔහු සංහිඳියාව පිළිබඳ දසවැදෑරුම් ප‍්‍රතිපත්තියක් නැතිනම් දසපනතක් ඉදිරිපත් කළේය. එය ජාතික සංහිඳියාව පිළිබඳ දස පනත වශයෙන් සූත‍්‍රගත කිරීමට ද හැකිය.
නිදහසින් පසු ගෙවී ගිය දශක හතම ශ‍්‍රී ලාංකේය ජාතිය පිළිබඳ ප‍්‍රබල පරිකල්පනයක් අප තුළ ඇති නොකළා සේම, එය ජාතීවාදී ලේ වැගිරීම්වලින් ගහන සමයක් විය. යුද්ධය අවසන් වුවද තාමත් අතරින් පතර මතුවන ජාතිවාදී දුමාරය තුළින් වර්ගවාදී ගින්න නිවී නොමැති බව අපට පසක් වෙයි. මෙවන් පසුබිමක් තුළ එක් ජාතියක්, නොබෙදුණ ශ‍්‍රී ලංකාවක් බිහිකර ගැනීමට සාමාන්‍ය ජනතාව වන අප කළ යුත්තේ කුමක්ද? යෝගරාජාගේ සූත‍්‍රය තුළින් කළ යුත්තේ කුමක්ද යන ගැටලූවට විසඳුමක් සොයා ගැනීමට වෙහෙසෙමු.

යෝගරාජා මහාචාර්යතුමාට අනුව, පළමුව කළ යුත්තේ අප සැවොම පැවතිය යුතු බව පිළිගැනීමයි. සිංහල ජාතිය, දෙමළ ජාතිය හා මුස්ලිම් ජාතිය ආදි වශයෙන් අපි විවිධ ජාතීන් වෙමු. අප එකිනෙකාට ඇත්තේ විවිධ සංස්කෘතික චර්යාවන්ය; අප අතර සුහදතාව වැඞීමට නම් සියලූ දෙනාම සියලූ දෙනාගේ එක හා සමාන පිළිගැනීමට ලක්විය යුතු වෙමු. එ් හැර ස්වෝත්තමවාදී භාෂාව වෙත හැරුණහොත් අප අතර ඇතිවන්නේ අර්බුදයක්ම පමණි.

දෙවනුව, අපගේ අමිහිරි අතීතයන්, අතීතය තුළම වළලා දැමීමට අප පුරුදු විය යුතුව තිබේ. අතීතය ස්මරණය කිරීම අප සිදුකළ යුත්තේ අනාගතය සඳහා වන පාඩම් ඉගෙනීමට මිස එකිනෙකාට පහර ගසා ගැනීමට නොවෙයි. සමාව දීමේ පුරුද්ද හා වරද පිළිබඳ සබුද්ධික වටහා ගැනීමක් ඇතිකර ගැනීමට නම් අතීතය පිළිබඳ සාකච්ඡුාව සංහිඳියාවට පදනමක් විය යුතුය. තෙවනුව, මහාචාර්ය යෝගරාජා පෙන්වා දෙන්නේ ආගමික අනන්‍යතාව පිළිගැනීම පිළිබඳ කාරණයයි. සියලූ ආගමික නියෝජිතායතනවලට යුද්ධය නැවත ඇතිවීම වැළැක්වීමට හා සාමාන්‍ය ජනයා ජාතිවාදයෙන් ගළවා ගැනීමටත් වගකීමක් තිබේ. සිව්වෙනුව, ප‍්‍රාදේශීය අනන්‍යතාවන් එක සේ පිළිග ැනීමට ලක්විය යුතු බව යෝගරාජා අපට පෙන්වා දෙයි. උඩරට නැටුම සේම පහතරට නැටුමද එක ලෙස සුන්දර බව අප පිළිගත යුතුය. පස්වෙනුවට, අප ජාතිවාදී නායකයන් වෙනුවට ජාතික නායකයන් බිහිකරගත යුතු බව යෝගරාජා යෝජනා කරයි. සමස්ත ලාංකේය ජාතියම නියෝජනය කළ හැකි නායකයන් අද දවසේ අප වෙත ඇති ප‍්‍රධානතම අවශ්‍යතාවකි.

සයවෙනුව, එක් එක් ජාතීන් මත අලවා ඇති, එකිනෙකා පහත්කර සැලකීම පිළිබඳ ලේබලයන් ගලවා දැමීමේ අවශ්‍යතාව අප වෙත පවතී. ‘සිංහලයා මෝඩයා’ හෝ ‘මුස්ලිම් මිනිසා කපටියා’ හෝ ‘දෙමළා සතුරා වීම’ යනු අපගේ අවිඥානය තුළට සමාජය ඇතුල්කළ ව්‍යාජ විඥානයක් මිස යථාර්ථය නොවේ. යථාර්ථය තුළ අප හැම දෙනාටම ඇත්තේ ආදරය ලැබීමට හා අනන්‍යතාව පිළිගැනීමට ලක්වීම පිළිබඳ අවශ්‍යතාවයි. අප සියලූ දෙනාටම ඇත්තේ එකම කුසගින්නක් හා ජිවීතය පිළිබඳ අවිනිශ්චිතතාවන් සමූහයක් පමණි.

සත්වෙනුවට, විවිධ ජනවර්ග වශයෙන් අප එකිනෙකා වෙත නම්‍යශීලි වීමේ අවශ්‍යතාව පවතී. නම්‍යශීලි ලෙස අනෙකාට සවන් දීමට, අනෙකාගේ අවශ්‍යතා හඳුනාගැනීමට නොහැකි නම් අපට මනුෂ්‍යයන් බවට පත්විය හැකිද?
අටවෙනුවට, ජාතියක් ලෙස ආධ්‍යාත්මිකව බලගතු වීමේ අවශ්‍යතාව පවතී. ආගමිකව බෙදීම වෙනුවට ආධ්‍යාත්මික නායකයන් බිහිකර ගැනීම සේම, අපගේ අධ්‍යාත්මය තුළින් අනෙක හඳුනා ගැනීමට ද අපි වෙහෙස විය යුතු වෙමු. අධ්‍යාත්මික වර්ධනය සඳහා තවත් කාරණා කිහිපයක්ම ප‍්‍රගුණ කිරීමට හුරුවිය යුතුව තිබේ. ආදරය කිරීම, සමාව දීම, සරල ජීවන රටාවක් ගතකිරීම, බෙදාහදා ගැනීම, යුක්තියට හා සාධාරණයට ගරු කිරීම එ් පිළිවෙත් වෙයි.

නවවෙනුව, අප එකිනෙකා වෙත පවතින බිය හා සැකය තුරන් කිරීමේ අවශ්‍යතාව පවතී. බියෙන් තොරව හිස කෙළින් තබාගෙන සිටීමට නම් ‘අනෙකා’ට අප පිළිබඳව පවතින බිය තුරන් කිරීමට අපට හැකිවිය යුතුය. මුස්ලිම් මිනිසා සිංහලයාටද, සිංහලයා දෙමළාට ආදි වශයෙන් පවතින බිය හා සංකාවන් තුරන් කිරීමේ වැඩසටහන් වැඩි වශයෙන් දියත් කිරීම, ජනමාධ්‍ය හා අධ්‍යාපනය එ් සඳහා යොදවා ගැනීම අත්‍යවශ්‍ය වෙයි.

දසවෙනුව, යෝගරාජා මහාචාර්යතුමා අපට පෙන්වා භාෂාවන්ගේ වැදගත්කම පිළිබඳවයි. සිංහල ජනයා දෙමළද, දෙමළ ජනයා සිංහල ද, මේ දෙපිරිස ම ඉංග‍්‍රිසී ද ඉගෙනීම අප අතර සන්නිවේදනය වර්ධනය කරගැනීම සඳහා අතිශය වැදගත්ය.

යෝගරාජා මහාචාර්යතුමා අප වෙත ඉදිරිපත් කරන දස පනත තුළ නව්‍යතාවක් නොපවතින බවට නිද්‍රාශීලී මනසකට පෙනීයා හැක. එහෙත් ශ‍්‍රී ලංකේය ජාතීයක් ගොඩනැගීමට අවශ්‍ය නම් මෙම දස පනත ප‍්‍රායෝගිකව භාවිත කිරීමත්, එය නිවැරදිව අපගේ දෛනික ජිවිතය හා බද්ධකර ගැනීමත් අප විසින් වහා කළ යුතුව තිබේ.x

‘සිංහයාගේ ජනතාව’ සංවාදය යළි කියවීම

0

චරිත හේරත්

මහාචාර්ය ලෙස්ලි ගුණවර්ධන හා මහාචාර්ය කේඑන් ඕ ධර්මදාස අතර පැවති 80 දශකයේ ලියැවුණු ‘සිංහයාගේ ජනතාව’ (The People’s of the Lion- debate) යන මාතෘකාවෙන් පටන්ගත් සංවාදය පිළිබඳව නැවත වතාවක් පසුවිපරමක් කරන්නට පසුගිය දිනක පේරාදෙනියේදී අපට හැකියාව ලැබුණි. මේ සාකච්ඡුාවේදී මට අමතරව මහාචාර්ය ලියනගේ අමරකීර්ති මහතාද අදහස් දැක්වීය. සාකච්ඡුාව සඳහා මවිසින් පිළියෙල කළ සටහනේ න්‍යායික කරුණු ඇතුළත් කොටසක් මෙවර තීරුලිපියට එක්කරන්නට සිතුවේ ජාතිකවාදය පිළිබඳ අපේ රටේ සංවාදය නැවත වතාවක් අලූත් කෝණයකින් පටන්ගන්නට සුදානම් වෙන බවක් පෙනෙන නිසාය. අනෙක් අතට අප අද සිටින මේ පසු-යුද්ධමය තත්වය වඩාත් හොඳ සමාජ තත්වයක් කරා වෙනස් කරන්නට නම් ජාතිකවාදය පිළිබදව අලූත් සංවාදයක් මෙරට තුළ සිදුකිරීම අත්‍යවශ්‍ය කාරණයක් බවද කිවහැකි නිසාය.

ගුණවර්ධන-ධර්මදාස සංවාදය පදනම් වන න්‍යායික ස්ථරයන් දෙස බැලීම මූලික වශයෙන් වැදගත්වන්නේ මෙම සංවාදයේ ප‍්‍රධාන විමර්ශන විෂය වස්තුව සංකල්පීය පැත්තෙන් තේරුම් ගැනීමට නම් එහි න්‍යායික ස්ථරයන් පිළිබඳව අවබෝධයක් තිබීම අවශ්‍යවන නිසායි. අනෙක් අතට එවැනි න්‍යායික හා සංකල්පීය වශයෙන් තේරුම් ගැනීමක් සිදුකිරීම ජාතිය හා ජාතිකවාදය කියන කාරණය පිළිබඳව ඓතිහාසික කරුණු පැත්තෙන් බැලීම තරම්ම වැදගත් දෙයක් ලෙසින්ද සැලකිය හැකිය. ඓතිහාසික දත්තයන් ඉදිරිපත් කිරීම මගින් ගුණවර්ධන හා ධර්මදාස තේරුම් කිරීමට උත්සාහ දරන කාරණයක මුල් පදනම තේරුම්ගැනීමට නම් එම කාරණය ගැටග ැසී ඇති න්‍යායික තත්වයන් තේරුම් ගැනීම ඉතාමත් වැදගත්ය.

මෙහිදී අපගේ අවධානය මුලින්ම යොමුවිය යුත්තේ ජාතිය යනුවෙන් හැඳින්වෙන්නේ කුමක්ද යන ප‍්‍රශ්නයටයි. මේ සඳහා විවිධ තේරුම් ශබ්දකෝෂයන් සහ විශ්වකෝෂයන් වෙතින් ලබාගත හැකිය. ඒ අතරින් එක්තරා ආකාරයකට විශාල වශයෙන් යොදාගන්නා තේරුමක් ලෙසින් අපට පෙනීයන්නේ ‘සමාන ධර්ම (පිළිගැනීම්) ඇත්තන්ගේ සමූහය’ යන අදහසයි. තවත් පැත්තකින් සිංහල භාෂාවේ යෙදෙන ‘ජාති’ නමැති වචනයට නිරුක්තියක් පාලි භාෂාවෙන් සොයාගතහොත් කියැවෙන්නේ ‘යම් ජන්මයකට අයත්’ යන අර්ථයයි. තවත් පැත්තකින් ‘යම් පොදු විශ්වාසයක් හෝ පොදු විශ්වාස පද්ධතියක්’ පිළිගන්නා සාමුහිකත්වය යන අදහස ජාතිය යන පදය මගින් නියෝජනය වූ බවක්ද පෙනෙන බව පිළිගත හැකිය. මහාචාර්ය ධර්මදාස ඔහුගේ ‘ජාතිකානුරාගය’ නම් වූ කෘතියේ දක්වන්නේ ‘තමා යම් යම් කරුණු නිසා එකට බැඳීසිටිනවා’ යන අදහස ජාති යන පදයෙන් අදහස් වෙන බවයි. මේ ‘එකට බැඳීම’ කුමන කරුණු නිසා සිදුවූ එකක්ද සහ කුමන කරුණු පදනම් කරගනිමින් සිදුවූ දෙයක්ද යන කාරණය මෙහිදී විමසා බැලීම වැදගත්ය. එසේ ‘එකට බැඳීම’ සඳහා අප විසින් පිළිගනු ලබන ‘පොදු පිළිගැනීම් පද්ධතිය’ යනු අප විසින්ම ‘යම් සමාජ දේශපාලන සන්දර්භයක නිර්මාණය කරගත් දෙයක්ද’ එසේත් නැතිනම් ‘යම් සාරයක් සහිතව අඛණ්ඩව ගලාගෙන පවතින්නා වූ දෙයක්ද’ යන කාරණය මේ සමග බැඳී ඇති බව අවධානයට ගැනීම වැදගත්ය. ජාතියේ ආරම්භය පිළිබඳව පසුකාලීනව ඉදිරිපත් වූ අදහස් දෙකක් වන නූතනවාදය(Modernism) හා ආදිකෘතවාදය Primordialism) පදනම් වන්නේ පිළිවෙළින් මේ අදහස් දෙක මතය.

මෙසේ එකට බැඳීසිටීම යනුම ‘යම් අභියෝගයක් හමුවේ පොදු අරමුණක් හරහා එකතුකිරීමක්’ නම් එසේ එකතු කිරීම සඳහා එක් මහා පොදු සාධකයක් (කොන්දේසියක්) අනෙක් සාධකවලට ඉහළින් (එකිනෙකා වෙන්කරන කුලය, පළාත වැනි සාධකවලට ඉහළින්) තිබෙනවාද කියන කාරණය විමසීමටත් මේ විෂය ගැන උනන්දුවන අය උත්සාහගෙන ඇති බව පෙනීයයි. මුලින් ඇසූ ප‍්‍රශ්නයම වෙනත් ආකාරයකින් ඇසුවහොත් එසේ පොදු අරමුණක් සඳහා එකට ගැටගසා තබන ‘දෙය’ (nation as a thing)මතවාදීමය වූ නිර්මිතයක් ද එසේත් නොමැති නම් ඓතිහාසිකමය වූ දත්තමය වූ සොයාගැනීමක්ද යන කාරණය විමසීම ජාතිකවාදය පිළිබඳව සිදුකරන අධ්‍යයනයන් මගින් තේරුම් ගැනීමට උත්සාහ ගන්නා ප‍්‍රධාන කරුණු දෙකක් ලෙසින් සඳහන් කළ හැකිය.

ජාතිකවාදය සම්බන්ධයෙන් කෙරෙන සංවාදවල සාකච්ඡාවට ගනු ලබන බෙනඩික් ඇන්ඩර්සන්ගේ Imagined Communities : Reflections on the Origins and Spread of Nationalism කෘතිය මෙහිදී ඉතාමත් වැදගත් සම්ප‍්‍රදානයක් සිදුකර ඇත. ඒ කෘතිය මගින් ඇන්ඩර්සන් මතු කරන්නේ ජාතිකත්වය යනු යුරෝපයේ ප‍්‍රංශ විප්ලවයෙන් පසු කාලයේ මතුවූ සංසිද්ධියක් ලෙසින් සහ එය යම් ආකාරයකට ‘මවාගත් සංසිද්ධියක්’ කියායි. 18 හා 19 වන සියවස්වල යුරෝපයේ මතුවූ තාර්කිකත්වය (rationalization) හා සමාජ දේශපාලන ආර්ථික තත්වයන්ගේ වර්ධනයන් මගින් එක් පැත්තකින් පැරණි ආගමික විශ්වාස දෙදරායාමත් අනෙක් පැත්තෙන් පැරණි රාජ පරම්පරාවන්හි ආධිපත්‍යය ඉවත දමා ජනසම්මතවාදය මතුවීමත් නිසා ඇතිවූ හිදැස ‘මතවාදීමය ආකාරයෙන්’ පිරවීමට ජාතිකවාදය නැමති දෘෂ්ටිය මතුවූ බව ඇන්ඩසන්ගේ තීසිසයයි. එතෙක් කාලයක් සිටි ‘දෙවියන්’ සහ ‘රජුන්’ නිෂ්ප‍්‍රභකිරීම මගින් ඇතිකරන ලද ‘හුදකලාබව’ වසා තබන පොදු කල්පනාවන් හා පොදු පිළිගැනීම් මාලාවක් මුද්‍රණ ධනවාදයේ මතුවීමත් සමග ගොඩනැගුණු බවට ඔහු තර්ක කරන්නේ මේ පදනම මත සිටිමින් වීම වැදගත් කාරණයකි. මෙම පොදු පිළිගැනීම් පද්ධතිය කල්පිතමය (imagination) වූ තත්වයක් බවත් එම කල්පිතය නිර්මාණය වීම කෙරෙහි බලපාන සාධක අතර එකක් ලෙසින් ඉතිහාසය තේරුම් ගත හැකි බවත් ඔහුගේ අදහසයි. ජාතිකවාදය පිළිබඳව වූ මේ නිර්වචනයට ආසන්න න්‍යායික සම්බන්ධතාවක් තිබෙන තීසිසයක් ඉදිරිපත් කළ තවත් ඉතිහාසඥයෙකු වන්නේ එරික් හොබ්ස්බෝම්ය. ඔහු විසින් රචිත The Invention of Traditions කෘතිය තුළින් හොබ්ස්බෝම් කියන්නේ ජාතිකවාදය, ජාතික රාජ්‍යය, ජාතික සංකේත සහ ජාතික ඉතිහාසය යනු ජාතිය යන සංකල්පය සමග මෑතදී නිෂ්පාදනය වූ දේවල් බවයි. මෙයින් කියන්නේ අද අප තේරුම්ගන්නා ඓතිහාසිකමය වූ ජාතිය සම්බන්ධ සංකේත පද්ධතිය යනු යුරෝපයේ මෑතකදී ගොඩනැගුණු සංකල්පීය ව්‍යුහයක් තුළ ප‍්‍රතිනිර්මාණය කරගත් දේවල් පද්ධතියක් බවයි. ඒ අර්ථයෙන් හොබ්ස්බෝම් දකින්නේ ජාතිකත්වය යනු ජනතාවක් සදහා නිෂ්පාදනය කරන ‘පසු’ දෙයක් බවයි. සම්ප‍්‍රදය යනු ‘සොයාගන්නා’ හෝ ‘හදාගන්නා’ දෙයක් බවට ඔහු ගෙනෙන තර්කය ඔහු ඉතිහාසය සම්බන්ධ කරයි.
‘සිංහයාගේ ජනතාව’ සංවාදයේ න්‍යායික පදනම සකස් වන්නේ ගුණවර්ධන විසින් ඔහුගේ පත‍්‍රිකාවේ සිංහල ජාතියේ ආරම්භය පිළිබඳව නූතනවාදයේ ආභාසයෙන් මතුකළ ‘මැතකදී හදාගත් දෙයක්’ බවට ගෙනෙන ලද තර්කයයි. මේ පිළිබඳව ධර්මදාස ඉදිරිපත් කළ පිළිතුර නියෝජනය වන්නේ ජාතිකත්වය පිළිබඳව ආදිකෘත පදනම නියෝජනය කරන තර්කයකි. මේ ගැන ඉදිරියේදී ලියන්නට අදහස් කරමි.

ගැහැනු 1919කගේ කර මත පිරිමි 2298ක්

0

පි‍්‍රදර්ශනි ආරියරත්න

ස්ත‍්‍රී නියෝජනය වැඩි කිරීමේ මුඛ්‍ය පරමාර්ථය පෙරදැරි කරගෙන මිශ‍්‍ර ක‍්‍රමය යටතේ 2018 පවත්වන ලද පළාත් පාලන මැතිවරණයෙන් ස්ත‍්‍රී සභිකයන් 1919ක් හා පිරිමි සභිකයන් 6702 ක් ලෙස 8721 ක සභික සංඛ්‍යාවක් පත් වූහ. මීට පෙර එනම් 2011 දී තේරී පත් වූ සභික සංඛ්‍යාව 4486ක් වූ අතර ඉන් 82ක් පමණක් ස්ත‍්‍රීහු වූහ. 2011 දී 4404ක් වූ පිරිමි සභික ප‍්‍රමාණය 2018 දී 6702ක් බවට පත්ව ඇත. එය වෙනත් අයුරකින් කියතොත් ගැහැනු 1919ක් පත් කර ගැනීම උදෙසා (6702-4404=2298) පිරිමි සභිකයන් 2298ක බරක් රටට දරන්නට සිදුව ඇත. වැඩිවුණු ගැහැනු ප‍්‍රතිශතය 22% ක් වන විට වැඩි වූ පිරිමි ප‍්‍රතිශතය 26%කි. මෙම තත්වය උදා වූයේ 70%ක් සෘජු හා 30%ක් සමානුපාතික ලෙස වූ මුල් යෝජනාව පාර්ලිමේන්තුවේදී, විශේෂයෙන් කුඩා පක්ෂවල අවශ්‍යතාව මත පිළිවෙළින් 60% හා 40% වූ නිසාය. මුල් යෝජනාව ක‍්‍රියාත්මක වූවා නම් මුළු සභික සංඛ්‍යාව 6000 නොඉක්මවන්නට තිබූ අවස්ථාව එනිසා ගිලිහී ගියේය.

එනිසා ගැහැනු 1919කගේ කර මත පිරිමි 2298ක් ද පළාත් පාලන ආයතනවලට නව නීතිය යටතේ පත්ව ඇතැයි කීවොත් වැරදි නැත.
අලූත් දේශපාලන පක්ෂයක් වූ ශ‍්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණටත් කෘශ වී ගිය ශ‍්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයටත් පසුගිය පළාත් පාලන මැතිවරණය සඳහා නාමයෝජනාවලට අවශ්‍ය නිර්ණායක සැපිරෙන ලෙස අපේක්ෂකයන් සොයා ගැනීම විශාල අභියෝගයක් විය. එනිසා එම අපේක්ෂක ලැයිස්තුවල එහෙන් මෙහෙන් සොයාගත් අපේක්ෂක අපේක්ෂිකාවෝ බොහෝය. පළාත් පාලන ආයතන 231ක බලය පිහිටුවා ඇති ශ‍්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ සභික සංඛ්‍යාව 3369කි. එම සභාවල ශ‍්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ නියෝජනය කරන ස්ත‍්‍රී සභික ප‍්‍රමාණය එම පක්ෂයේ පිරිමි සභිකයන් ප‍්‍රමාණයෙන් 10%ක් වැනි සුළු ප‍්‍රමාණයකි. උදාහරණයක් ලෙස කඩුවෙල මහ නගර සභාව ගතහොත් එහි මුළු සභික සංඛ්‍යාව 48කි. ඉන් 26ක් ශ‍්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ වන අතර එජාප 11 ක්ද ජවිපෙ හා ශ‍්‍රීලනිප 5 බැගින්ද ස්වාධීන 1ක් ද වේ. එහි කොට්ඨාස 28ක් වන අතර ඉන් 26ක්ම ශ‍්‍රීලපොපෙ දිනා ඇති අතර ශ‍්‍රිලනිප හා එජාප 1 බැගින් දිනා ඇත. එල්ලන ලද සභික ධුරද 2කි. ශ‍්‍රීලපොපෙ 26න් 3ක් ස්ත‍්‍රී වන අතර එජාප 11න් 4ක්හා ශ‍්‍රීලනිප හා ජවිපෙ 5න් 2 බැගින්ද ස්ත‍්‍රීහු වෙති. මුළු ස්ත‍්‍රී සභික ප‍්‍රමාණය 48න් 11කි (23%). කඩුවෙල මහ නගර සභාව තුළ ස්ත‍්‍රී නියෝජනයේ ව්‍යාප්තිය විසමය. එය එජාප සභික සංඛ්‍යාවෙන් 37%ක් හා ශ‍්‍රීලනිප හා ජවිපෙ සභික සංඛ්‍යාවෙන් 40% බැගින් වන අතර ශ‍්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණු සභික සංඛ්‍යාවෙන් 11% කි. එනිසා මුළු නියෝජනය 23%ක් ගැහැනු වුවද බලය ඇති ශ‍්‍රීලපොපෙහි සිටිනුයේ තම පිරිසෙන් 11%ක් හෙයින් තීන්දු තීරණ ගැනීමේදී ඔවුන්ට කළ හැකි බලපෑම ඉතාම අල්පය. කෝට්ටේ මහා නගර සභාව ගතහොත් එහි බලය ඇති ශ‍්‍රීලපොපෙ සභිකයන් 18න් ගැහැනු දෙදෙනෙකු පමණි. මුළු ස්ත‍්‍රී නියෝජනය වන 8න් 4ක්ම එනම් 50%ක් එජාප අයය. සමස්ත මැතිවරණ ප‍්‍රතිඑලය අනුව පළාත් පාලන ආයතන අතිබහුතරයක එජාප දෙවැනි තැනට පත් වූ අතර ස්ත‍්‍රී නියෝජනයේ බර වැඩිපුරම දරා ගැනීමට සිදු වූයේ ඔවුන්ටය. මෙය ලංකාවට අලූත් දෙයක් වන අතර විවිධ ආයතන මගින් ඔවුන් වෙනුවෙන් පුහුණු සැසි පවත්වති. එහෙත් පිරිමි අයට එවැනි ඒවා නැත. පිරිමි සභිකයන් 6702 අතර බහුතරය අලූත්ම අයය. ශ‍්‍රීලපොපෙ වැනි පක්ෂ එහෙන් මෙහෙන් සොයාගන්නා ලද, තමා ජයග‍්‍රහණය කරතැයි හීනෙකින්වත් නොසිතූ අයද මේ අතරය. එවැනි විශාල පිරිසක්ද සහිතව පළාත් පාලන ආයතන 341න් 231ක (68%)ක ශ‍්‍රීලපොපෙ බලය පිහිටුවා ඇත. එවැනි සන්දර්භයක් තුළ කිසියම් හෝ පුහුණුවක් වත් ලද ස්ත‍්‍රී සභිකයන් දෙතුන් දෙනෙකු පාලක කණ්ඩායම තුළ සිටියද ඔවුන් සැලකිය යුතු ලෙස දායක කර ගන්නේදැයි යන්න ප‍්‍රශ්නගතය. එසේම ආයතනය තුළ සිටින ස්ත‍්‍රී සභිකයන්ගෙන් 75%ක් පමණද විපක්ෂවලය. එම ප‍්‍රමාණයෙනුත් වැඩිම පිරිසක් එජාප අයය. මෙනිසා පළාත් පාලනයේ ස්ත‍්‍රී නියෝජනයෙන් අපේක්ෂිත මතවාදී දායකත්වය ලබාගැනීම සිදුවනුයේ ඉතාම සුළු වශයෙන්ය. මෙම කරුණු ද සලකා බලා ඉදිරියේදී තරග කිරීමට ඉදිරිපත් කළ යුතු අවම ස්ත‍්‍රී ප‍්‍රතිශතය වැඩිකිරීම, ස්ත‍්‍රීන් පමණක් තරග කරන කොට්ඨාස මැතිවරණයෙන් මැතිවරණයට නම් කිරීම වැනි නීති සංශෝධනවලට යා යුතුය.

ගෝඨාගමනය ගබ්සා වුණිද?

0

නිර්මාල් රංජිත් දේවසිරි

ඉදිරි ජනාධිපතිවරණය සඳහා රාජපක්ෂ කඳවුරේ අපේක්ෂකයා ලෙස ගොඨාභය රාජපක්ෂ ඉදිරිපත් කිරීම වෙනුවෙන් දියත් වූ ව්‍යාපාරය තදබල පරාජයකට මුහුණ දෙන ආකාරයේ සිදුවීම් මාලාවක් පසුගිය දින කීපය තුළ දක්නට ලැබුණි. ඒ රාජපක්ෂ කඳවුරේ ප‍්‍රබල ප‍්‍රකාශකයන් දෙදෙනෙකු, එනම් වාසුදේව නානායක්කාර හා කුමාර වෙල්ගම, ගෝඨාගේ අපේක්ෂකත්වයට විරුද්ධව එළිපිටම අදහස් දැක්වීමත්, මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා ද එම විරෝධයන්ට පක්ෂපාතිත්වයක් දක්වන ආකාරයේ හැසිරීම් පෙන්නුම් කිරීමත් නිසාය. සති කීපයකට පෙර අතිසාර්ථක ආකාරයකින් දියත් වී ඉහළම ජනප‍්‍රියත්වයක් අත්පත් කරගනිමින් තිබූ ගෝඨාගමන ව්‍යාපාරයට මේ මගින් දැඩි ප‍්‍රචාරකවාදී පසුබැසීමක් අත් වී ඇති බව පෙනී යන අතරම, මේ නව තත්වය රාජපක්ෂ විරෝධීන්ගේ අමන්දානන්දයට ද හේතු වී තිබේ.

කෙසේ වෙතත් මගේ අදහස වන්නේ නාටකය තවම අවසන් නොමැති බවයි. දැනට පෙනෙන තත්වය අනුව මහින්ද රාජපක්ෂ හැරුණු විට රාජපක්ෂ කඳවුරට සිටින ආකර්ෂණීය ම අපේක්ෂකයා වන්නේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂයි. ඇතැම් අංශවලින් බලන කල සිංහල-බෞද්ධ වාර්ගික ජාතිකවාදයේ දේශපාලන අභිලාෂ තෘප්ත කිරීම පැත්තෙන් ගත් කල, ඒ සඳහා මහින්ද රාජපක්ෂට වඩා සුදුසුකම් ඇත්තේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂටයි. මේ සම්බන්ධයෙන් ගත් කල මහින්ද රාජපක්ෂගේ මූලික නුසුදුසුකමක් ඇත. එනම් සිංහල-බෞද්ධ නොවන ජනකොටස්වල ඉල්ලීම් සම්බන්ධයෙන් සාපේක්ෂ වශයෙන් වැඩි නම්‍යශීලීත්වයක් දැක්වීමට තිබෙන හැකියාවයි. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ තුළ ඒ නම්‍යශීලීත්වය දක්නට නොලැබේ. එපමණක් නොව දැනට ගෝඨා වටා සංවිධානය වී සිටින හිටපු හමුදා නිලධාරීන්, ඉහළ මට්ටමේ ව්‍යාපාරිකයන් වැනි පිරිස් සිංහල-බෞද්ධ වාර්ගික දේශපාලන විඥානයේ අභිලාෂ සමඟ වඩා කිට්ටුවන්තකමක් දක්වයි. විශේෂයෙන්ම මහින්ද රාජපක්ෂ යටතේ වාසුදේව නානායක්කාර වැනි අයට ලැබීමට නියමිත (සීමිත හෝ) අවකාශයට සාපේක්ෂව බැලූ කල්හි මේ තත්වය හොඳින් අවබෝධ කරගැනීමට පුළුවන. කෙසේ වෙතත් මෙහි තවත් පැත්තක් දක්නට පුළුවන. ගෝඨා ජනාධිපතිවරණ තරඟයෙන් යම් හෙයකින් ඉවත් වුවහොත් සිංහල-බෞද්ධ වාර්ගික ජාතිකවාදී දේශපාලනය ”ජනාධිපති ගෝඨා” යටතේ මුහුණ දීමට නියමිත දැඩි අර්බුදයකින් ගැලවීමට ඒ හරහා එයට ඉඩ ලැබේ. මේ අර්බුදය වනාහි ගෝඨා ව්‍යාපෘතිය හරහා සිංහල-බෞද්ධයා සිය දේශපාලන මනඃඍෂ්ටියේ භයානක සැබෑවට අභිමුඛ වීමට ඇති ඉඩකඩ ඉහළ වීමයි. එසේ අභිමුඛවන අවස්ථාවක සිංහල-බෞද්ධ වාර්ගික ජාතිකවාදී දේශපාලනට පලායාමට ඇති මාවත් අතිශයින් සීමිත වීමට ඉඩ තිබේ.

දෙමළ ජාතිකවාදී දේශපාලනය ඊළාම් යන මිථ්‍යාව පසුපස හඹා යන ආකාරයෙන්ම, සිංහල-බෞද්ධ වාර්ගික ජාතිකවාදය ද මිථ්‍යාවක් පසුපස හඹායයි. සිංහල-බෞද්ධ වාර්ගික ජාතිකවාදී මිථ්‍යාව දෙමළ ඊළාම් මිථ්‍යාවටත් වඩා මිථ්‍යා ප‍්‍රබන්ධමය ගුණයෙන් ඉහළ වේ. එම නිසා මෙම මිථ්‍යා නඩත්තු කිරීමට ඇති හැකියාව රඳාපවතින්නේ එය සාක්ෂාත් නොවීම තුළ ය. මේ සම්බන්ධයෙන් ගෝඨාගමනයේ ඇති භයංකාරීත්වය වන්නේ සිංහල-බෞද්ධ වාර්ගි ක ජාතිකවාදය තම දේශපාලන ලූ‍බ්ධිය මුළුමනින්ම පාහේ ගෝඨාගමන ව්‍යාපෘතිය තුළ ආයෝජනය කරමින් සිටින බවක් පෙනෙන බැවිනි. සිංහල-බෞද්ධ ජාතිකවාදයේ ඇතැම් පිරිස් ගෝඨාගමන ව්‍යාපෘතිය කෙරෙහි සුළු දුරස්ථභාවයක් නඩත්තු කරගෙන යන අතර ඊට සහාය දීමට උත්සාහ කරමින් සිටින නමුත් ගෝඨාගමන ව්‍යාපෘතිය ප‍්‍රබල මහජන දේශපාලන ව්‍යාපෘතියක් බවට පත්වන අවස්ථාවේ දී එම දුරස්ථභාවය පවත්වාගැනීම අතිශයින් දුෂ්කර වනු ඇත.
කෙසේ වෙතත් (සිංහල-බෞද්ධ වාර්ග ික ජාතකවාදී ව්‍යාපෘතියට දේශපාලන වශයෙන් විරුද්ධ* වාමාංශිකයන් හා ඊනියා සිවිල්-සමාජ-වාදී ලිබරල්වාදීන් මේ ගෝඨාගමන ව්‍යාපෘතියේ මේ පාර්ශ්වය සැලකිල්ලට ගෙන එය ඉවසීමට සූදානම් නැති බව පෙනී යයි. ඊට හේතුව වන්නේ එවැනි ව්‍යාපෘතියක් රාජ්‍ය බලය අත්පත්කර ගැනීම මගින් සමාජයට ගෙවීමට සිදුවිය හැකි මිල බෙහෙවින් ඉහළ විය හැකි ය යන අදහස තුළ ඒ අය පදනම් වී සිටීමයි.

මගේ අදහස වන්නේ ගෝඨාගමනය සම්බන්ධයෙන් දක්වන මේ ආන්තික භීතිය තරමක් දුරට ව්‍යාජයක් බවයි. ඒ තුළ ප‍්‍රචාරකවාදී වැදගත්කමකට වඩා යමක් ඇත්නම් ඒ ඉතාම අඩුවෙනි. 2010 දී සරත් ෆොන්සේකාගේ ජනාධිපතිවරණ ව්‍යාපාරයට විරුද්ධව ඉදිරිපත් කළ ඉඩි අමින් සංසන්දනය මෙන් ම ගෝඨා ව්‍යාපෘතියට විරුද්ධව ගෙන එන හිට්ලර් සංසන්දනයද ඒ ආකාරයෙන්ම අධිතක්සේරුවකි.

ආරක්ෂාව පිටරටට දුන් මිලියන 2250ක සුරක්ෂා රක්ෂණය

 

රක්ෂණයේ සැබෑ අර්ථය වන්නේ හානි පූරණය කර ගැනීමය. ලාභය යන්න එහි අර්ථය නොවේ. එහෙත් සමහර පුද්ගලයන් එම සැබෑ අර්ථයට පටහැනිව රක්ෂණය ලාභය උදෙසා භාවිත කළ අවස්ථා අසන්නට ලැබේ. එසේම රක්ෂණ හිමියන්ගේ රක්ෂණ වටිනාකම ඇදහිය නොහැකි ගාස්තු අයකරමින් ගසාකන දොස්තරලා හා පෞද්ගලික ආරෝග්‍යශාලා පිළිබඳවද අප අසා ඇත.

රක්ෂණයේ මේ තිත්ත ඇත්ත එතැනින්ද නවතින්නේ නැත. රක්ෂණ සමාගම් විසින් රක්ෂණලාභීන්ට සැබෑ ලෙසම ගෙවිය යුතු රක්ෂණ හිමිකම් නොගෙවන අවස්ථාද රක්ෂණලාභීන්ගේ මුදල් ප‍්‍රතිරක්ෂණය වැනි අවස්ථාවලදී විවිධ කූට ක‍්‍රම හරහා ගසාකන ආකාරයද අප දැක ඇත්තෙමු.

එවන් චෝදනාවක් දැන් අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය විසින් පාසල් දරුදැරියන් සඳහා කි‍්‍රයාත්මක කරනු ලබන ‘සුරක්ෂා’ රක්ෂණය සම්බන්ධයෙන්ද එල්ල වී ඇත. එම චෝදනා වන්නේ මෙම සුරක්ෂා රක්ෂණය වෙනුවෙන් රජය විසින් යොදවන රුපියල් බිලියන 2.25ක් වන අතිවිශාල මුදලෙන් 90%ක ප‍්‍රමාණයක් අවදානම පිළිබඳව නිසි තක්සේරුවකින් තොරව ශී‍්‍ර ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාව විසින් ප‍්‍රතිරක්ෂණය කර ඇතිය යන්නය. එයට අමතරව මෙම රක්ෂණය සම්බන්ධයෙන් එල්ලවන තවත් චෝදනා කිහිපයක්ද පවතී.

එම චෝදනා එකින් එක විමසා බලන්නට පෙර මෙම සුරක්ෂා රක්ෂණය කුමක්ද යන්න පිළිබඳව දළ අවබෝධයක් ලබා ගැනීම වටී. මෙම සුරක්ෂා රක්ෂණය පිළිබඳව අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශ වෙබ් අඩවියේ සඳහන් කර ඇත්තේ එය ජනාධිපති මෛතී‍්‍රපාල සිරිසේනගේ උපදෙස් මත අග‍්‍රාමාත්‍ය රනිල් වික‍්‍රමසිංහගේ මග පෙන්වීම යටතේ අධ්‍යාපන අමාත්‍ය අකිල විරාජ් කාරියවසම්ගේ නායකත්වය යටතේ සිදුකරන්නක් බවය. ඒ බව සනාථකරමින් සුරක්ෂා රක්ෂණය නිල වශයෙන් ආරම්භ කිරීමේ උත්සවය පසුගිය වසරේදී අරලියගහ මන්දිරයේ පවත්වා ඇත්තේද ජනාධිපති මෛතී‍්‍රපාල සිරිසේනගේ ප‍්‍රධානත්වයෙන් හා අග‍්‍රාමාත්‍ය රනිල් වික‍්‍රමසිංහගේ සභාගිත්වයෙන් අධ්‍යාපන අමාත්‍ය අකිල විරාජ් කාරියවසම්ගේ ආරාධනයෙනි.

සුරක්ෂා රක්ෂණය යටතට රජයේ, ආධාර ලබන පෞද්ගලික පාසල්, ආධාර නොලබන පෞද්ගලික පාසල්, ජාත්‍යන්තර පාසල් හා පිරිවෙන් යන කාණ්ඩවලට අයත් පාසල් 11,242ක ඉගෙනුම ලබන වයස අවුරුදු 5ත් 19ත් අතර ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන් ලක්ෂ 45ක ප‍්‍රමාණයක් අයත් වන බව දැක්වේ.

පසුගිය වසරේ ඔක්තෝබර් 01 වැනිදා සිට ආරම්භ වූ මේ රක්ෂණ යෝජනා ක‍්‍රමයේ පළමු වසර 2018 සැප්තැම්බර් 30 දිනෙන් අවසන් වන අතර එම රක්ෂණ යෝජනා ක‍්‍රමය ආරම්භ කර තිබුණේ 2017 වර්ෂයට අදාළව සිදුකරනු ලැබූ අයවැය යෝජනාවක් අනුවය.
සුරක්ෂා රක්ෂණයේ වාර්ෂික රක්ෂාවරණය රුපියල් ලක්ෂ 2කි. එක් රෝහල්ගතවීමක් සඳහා උපරිමය රුපියල් ලක්ෂයකි. රජයේ රෝහලක නොගෙවන වාට්ටුවක එක් දිනක් සඳහා රුපියල් 1,000කි. රෝහලින් සැපයිය නොහැකි ඖෂධ, බෙහෙත් හා පරීක්‍ෂණ සඳහා රුපියල් 10,000කි. රෝහල්ගතවීමකින් තොරව වුවද EEG, MRI, CT Scan වැනි පරීක්‍ෂණ සඳහා රුපියල් 7500ක් ගෙවනු ලබයි. එම මුදල එවැනි පරීක්‍ෂණ සඳහා ප‍්‍රමාණවත්ද යන්න ප‍්‍රශ්නයකි. බාහිර ප‍්‍රතිකාර ආවරණය වර්ෂයකට රුපියල් 10,000කි. ඒ ද පිළිකා, අවසන් අදියරේ වකුගඩු අකර්මණ්‍යතාව, ප‍්‍රධාන ඉන්ද්‍රිය බද්ධ කිරීම, අංශභාගය, අන්ධභාවය ආදි සාමාන්‍ය බාහිර ප‍්‍රතිකාරවලින් බැහැර විශේෂිත රෝගි ප‍්‍රතිකාර සඳහාය.

ශිෂ්‍යයා හෝ ශිෂ්‍යාව අනතුරකින් මියගියහොත් දෙමාපියන්ට හෝ නීත්‍යනුකූල භාරකරුට රුපියල් ලක්ෂයක් හිමිවේ. මව හෝ පියා අනතුරකින් මියගියහොත් රු.75,000ක් හිමිවේ. දරුවන් කිහිපදෙනෙකු නම් එම මුදල ඒ අය අතර බෙදේ. එයද එක් වසරක් තුළ දෙමාපියන්ගෙ න් එක් අයෙකු මියයෑම සඳහා පමණය. පූර්ණ සදාකාලික අකර්මණ්‍යතාව සඳහා සිසුවකුට රුපියල් ලක්ෂයක්ද, ඇස්දෙකෙහිම පෙනීම අහිමිවීමට රුපියල් 100,000ක්ද, ගාත‍්‍රා දෙකක් අහිමිවීමට රුපියල් 100,000 ක්ද, එක් ඇසක් හා එක ගාත‍්‍රයක් අහිමිවීමට රුපියල් 100,000ක් එක් ඇසක් හෝ එක් ගාත‍්‍රයක් අහිමිවීමට රුපියල් 50,000ක් ද හිමිවේ.

ඉහත ප‍්‍රතිලාභ වෙනුවෙන් අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය හෙවත් රජය එක් සිසුවකු සඳහා වර්ෂයකට වැය කරන මුදල රුපියල් 500කි. වර්ෂයක් සඳහා ලක්ෂ 45ක්වූ ළමයින් වෙනුවෙන් වැය කරන මුදල රුපියල් මිලියන 2250ක් හෙවත් රුපියල් බිලියන 2.25කි.

මේ රක්ෂණ ආවරණය ගැන දැනට පාසල් ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන් කෙසේ වෙතත් දෙමාපියන් හා ගුරුවරුන්වත් හරිහැටි දැනුවත්වී ඇතිද යන්න ප‍්‍රශ්නයකි. අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය සිය වෙබ් අඩවියේ දක්වා ඇති ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන්ට ලබාදෙන රක්ෂණ කාඞ්පත හා අංකය තවම බොහෝ අයට ලැබී නැත. කොටින්ම ලියුම්කරුගේ දරු දෙදෙනාට පවා ලැබී නැත. එහෙත් ඒ සඳහා අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය සඳහන් කර ඇති දින වකවානු නම් දැන් කල් ඉකුත් වී ඇත.

කෙසේ වෙතත් බරපතළ රෝගාබාධවලට අදාළ සැත්කම් සඳහා ආවරණයක් මෙම රක්ෂණයේ නැත. අද නිදහස් සෞඛ්‍ය යැයි කියන රජයේ රෝහල් පද්ධතිය දෙස බලන විට අත්‍යවශ්‍ය වන්නේ එවැනි රක්ෂණාවරණයක්ය. එම සැත්කම් සිදුකරන රජයේ රෝහල් කිහිපයේ ඒ සඳහා ඇත්තේ වසර ගණනාවක් දිවෙන දිගු පෝලිම්ය. සැත්කමට පෙරම සමහර රෝග ීන්ට මරණය වැළඳගන්නට සිදුවේ. අවශ්‍ය වන්නේ එම රෝගී න් මරණයෙන් ගලවා ගන්නා රක්ෂණ ක‍්‍රමයක්ය.

ඒ සඳහා අපුරු අදහසක් මේ රක්ෂණය කි‍්‍රයාත්මක කිරීමෙන් පසු අධ්‍යාපන අමාත්‍ය අකිල විරාජ් කාරියවසම්ට පහළ වී ඇත. එම අපුරු අදහස අධ්‍යාපන ඇමතිවරයා සුරක්ෂා රක්ෂණය එළිදැක්වීමේ උත්සවයේදී ප‍්‍රකාශ කළ ආකාරය අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශ වෙබ් අඩවියේ සඳහන් කර ඇත්තේ මෙයාකාරයටය.

‘‘රක්ෂණයකදී රක්ෂණ සමාගමට නීත්‍යනුකූල කොමිස් මුදලක් හිමිවන අතර අධ්‍යාපන අමාත්‍යවරයා වශයෙන් තමා විසින් කරන ලද ඉල්ලීම ප‍්‍රකාරව එම මුදලින් වෙනම අරමුදලක් ආරම්භ කිරීමට පියවර ගෙන ඇති බවද අමාත්‍යවරයා මෙහිදී අනාවරණය කළේය’’. යනුවෙන්ය.

එම අදහස වැඩිදුරටත් පැහැදිලි කර තිබුණේ ආවරණය නොවන පිළිකා, ඇටමිදුළු බද්ධ කිරීම්, විශේෂිත සැත්කම් ආදියට මුදල් ලබාදෙන ජනාධිපති අරමුදල වැනි අරමුදලක් පිහිටුවන බවය.

එම අරමුදල පිහිටුවීම සඳහා ශී‍්‍ර ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාවෙන් කොමිස් මුදල් ලැබුණේද? මුදල් ලැබුණේ නම් එම මුදල් ප‍්‍රමාණය කොපමණද? ලැබුණ මුදල් තැන්පත් කළේ කාගේ ගිණුමකද? එසේ කොමිස් මුදල් ලබාගැනීම නීත්‍යනුකූලද යන්න පිළිබඳව අධ්‍යාපන අමාත්‍ය අකිල විරාජ් කාරියවසම්ගෙන් විමසීමට අපගත් උත්සාහය ව්‍යර්ථ විය. එමෙන්ම අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරයා දුරකථනයට සම්බන්ධ කර ගැනීමට ගත් උත්සාහයද ව්‍යර්ථ විය. එහෙත් අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශ මාධ්‍ය ලේකම් කල්ප ගුණරත්නගෙන් ඒ පිළිබඳව කළ විමසීමකදී ඔහු ප‍්‍රකාශ කළේ අමාත්‍යවරයා සඳහන් කළ ආකාරයේ අරමුදලක් තවම හදා නැති බවය. එමෙන්ම අදාළ කොමිස් මුදල ලැබී ඇතිද නැද්ද යන්න පිළිබඳව ඔහුට අවබෝධයක් නැති බවය.

කෙසේ වුවද මුදල් අමාත්‍යාංශය විසින් නිකුත් කර ඇති රාජ්‍ය මුදල් චක‍්‍රලේඛ 04/2015 අනුව නම් රාජ්‍ය ආයතන සඳහා රක්ෂණ ආවරණ ලබාගැනීමේදී ඒවා රජයට අයත් රක්ෂණ ආයතනවලින් සිදුකර ගත යුතු අතර කිසිදු කොමිස් මුදලක් ලබාගැනීම තහනම්ය.

අධ්‍යාපන අමාත්‍යවරයා කරනවා නම් කළ යුතුව තිබුණේ මේ රක්ෂණය ඉහත කී ආකාරයේ බරපතළ සැත්කම් ආවරණය වන පරිදි සකසා ගැනීමය. ඔහුට ලැබී ඇති හෝ ලැබෙන්නට නියමිත කොමිස් මුදලට වඩා වැඩි මුදලක් සාමාන්‍ය පොලී අනුපාත යටතේ හෝ එම මුදල තැන්පත් කළේ නම් ලබාගන්නට හැකියාව තිබූ බව ඔහු අමතක කර ඇත.

එම අමතක කිරීමට අදාළ මෙම සුරක්‍ෂා රක්ෂණයේ ප‍්‍රතිරක්ෂණයට ප‍්‍රධාන චෝදනාව එල්ලවන ගණුදෙනුවට අවධානය යොමු කිරීමේදී අපට හමුවන්නේ මෙවැනි චිත‍්‍රයකි.

ශී‍්‍ර ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාව මෙම රක්ෂණයේ ප‍්‍රතිරක්ෂණය සිදුකර ඇත්තේ සිංගප්පූරුව ලිපිනයැති JB BODA & CO (S) PTE LTD යන ප‍්‍රතිරක්ෂණ බ්‍රෝකර්වරයා සමගය. ඊට අදාළ ගිවිසුම් අනුව ප‍්‍රතිරක්ෂණ බ්‍රෝකර්වයා ප‍්‍රතිරක්ෂණය සිදුකර ඇත්තේ ඉන්දියාවේ ජෙනරල් ඉන්ෂුවරන්ස් සමාගමේය. මුළු රක්ෂණ වටිනාකමක් 90%ක් ප‍්‍රතිරක්ෂණය කර ඇත. මේ ගිවිසුමට අනුව ශී‍්‍ර ලංකා ඉන්ෂුවරන්ස් සමාගමට ලැබෙන කොමිස් මුදල 20%කි. ශී‍්‍ර ලංකා ඉන්ෂුවරන්ස් සමාගම අවදානමෙන් 10%ක ප‍්‍රතිශතයක්ද බාරගත යුතුය. ඉතිරි 90%ක අවදානම ප‍්‍රතිරක්ෂණ සමාගම් විසින් දරනු ඇත. එහෙත් රක්ෂණ හිමිකම් මුල් අවස්ථාවේ ගෙවීම රක්ෂණ සංස්ථාව විසින් සිදු කළ යුතුය. ප‍්‍රතිරක්ෂණ සමාගමෙන් ඒවා ප‍්‍රතිපූර්ණය කරගත හැක්කේ කාර්තුවකට හෙවත් මාස හතරකට එක් වරක් බැගින්ය. එසේ වුවද සම්පූර්ණ ප‍්‍රතිරක්ෂණ මුදලම මාස 6ක කාලයකදී අප ගෙවා දැමිය යුතුය.

ශී‍්‍ර ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාවේ අපගේ අභ්‍යන්තර තොරතුරු සනාථ කරන පරිදි, මෙම රක්ෂණය යටතේ පළමු මාස 6ක කාලයේදී රක්ෂණ හිමිකම් ගෙවා ඇත්තේ රුපියල් මිලියන 52ක් පමණි. සම්පූර්ණ වසර සඳහාම ගෙවන්නට සිදුවෙතැයි අනුමාන කරන රක්ෂණ හිමිකම් ප‍්‍රමාණය උපරිම රුපියල් මිලියන 130ක් වේ යැයි ගණන් බලා ඇත.

අප පෙර සඳහන් කළ ආකාරයටම මෙම රක්ෂණය ගැන පාසල් සිසුන් හා දෙමාපියන් දැනුවත් කිරීම මීට වඩා සිදුවුවද රක්ෂණ හිමිකම් පාන සංඛ්‍යාව යම් ප‍්‍රමාණයකින් වැඩිවුවද ගෙවීමට සිදුවෙතැයි උපකල්පනය කළ හැකි හිමිකම් වටිනාකම විශාල එකක් වන්නේ නැත. ඊට හේතුව හිමිකම් ලබාදීම සඳහා නොව ලබා නොදීම සඳහා වූ විධිවිධාන හා කොන්දේසි මෙම රක්ෂණ ක‍්‍රමය තුළ අයිසින් දවටා අඩංගු කර තිබීමය.

ඕනෑම රක්ෂණයක ප‍්‍රතිරක්ෂණයක් සිදුකරනු ලබන්නේ එහි අවදානම සලකා බලාය. මෙවැනි රක්ෂණයක 100%ක අවදානමක් කිසිසේත් ඇතිවිය නොහැකිය. ඒ පාසල් ළමුන් සියල්ලන්ම එක්වරක් හෝ එක් වසරකදී ලෙඩවී රක්ෂණ හිමිකම් සඳහා හිමිකම් පානු ඇතැයි උපකල්පනය කළ නොහැකි නිසාය. එමෙන්ම මුළු රක්ෂණ වාරිකයෙන් 90%ක් වැනි ඉහළ ප‍්‍රතිශතයක් ප‍්‍රතිරක්ෂණය කිරීම මෙවැනි රක්ෂණයකදී අවශ්‍ය වන්නේ ද නැති බව ඒ පිළිබඳව විශේෂඥතාවක් දක්වන පිරිස්වල මතයය. ඔවුන් ඒ සඳහා උදාහරණ කොට පෙන්වන්නේ රජයේ සේවකයන් ලක්ෂ 9ක පමණ පිරිසක් සඳහා ඇති අග‍්‍රහාර රක්ෂණයය. එහි අවදානම් කිසිදු ප‍්‍රතිශතයක් එම රක්ෂණය මෙහෙයවන ජාතික රක්ෂණ භාර අරමුදල ප‍්‍රතිරක්ෂණය කර නැත. ජාතික රක්ෂණභාර අරමුදල සමග සැසදු කල ශී‍්‍ර ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාවට එමෙන්ම හත් අට ගුණයක අරමුදල් තිබේ. එවැනි තත්ත්වයක් යටතේ රුපියල් මිලියන 2250ක් වූ රජයේ ප‍්‍රතිපාදනවලින් 90%ක ප‍්‍රතිශතයක් ප‍්‍රතිරක්ෂණය යැයි කියා බැහැර කිරීමේ තීන්දුව ගත්තවුන් කවුද? ඒ ඇයි?

මේ ප‍්‍රශ්න විමසීම සඳහා ශී‍්‍ර ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාවේ සභාපති හේමක අමරසූරිය දුරකථනයට සම්බන්ධ කර ගැනීමට උත්සාහ කළද එය ව්‍යර්ථ විය. එහි නියෝජ්‍ය සාමාන්‍යාධිකාරි (සාමාන්‍ය රක්ෂණ) තනුජා හිගුලගේ දුරකථනයට සම්බන්ධ කර ගත්තද මාධ්‍යයට පිළිතුරු දීම ඇය ප‍්‍රතික්‍ෂේප කළාය.

එන්න, අපි ගාල්ල ක‍්‍රිකට් පිටියේ එල්ලෙමු.

0

 

ගාල්ල ඉපැරණි වරාය සහ කොටුව ආශ්‍රිත ප්‍රදේශය ඉපැරණි බළකොටු නගරයක් ය. කොළඹ වරාය වැඩිදියුණු වෙන්නට කලින් ලංකාවේ ප්‍රධාන වරයා ගාල්ල වරායයි. පෘතුග්‍රීසීන් මෙම වරාය ආශ්‍රිත භූමියේ බළකොටුව ගොඩනැගීමේ මුලිකයෝය. ඉන්පසුව ලන්දේසින් මෙම කොටුපවුරු රාජ්‍ය තවත් සුවිසල්ව ගොඩනැගුවෝය. අද එය නෙදර්ලන්ත රජයේ අනුග්‍රහයෙන් නඩත්තුවී අනාගතයට රැකෙන යුනෙස්කෝව නම් කරනු ලැබූ ගාලු උරුමය පදනම මගින් පාලනයවන ලෝක උරුමයක් ය. එම තත්ත්වය දිගට පවතින්නට නම් මෙහි ගොඩනැගිලි සමුහයේ මෙන්ම එම සමූහය එක්ව ගතකළ මෙහි සම්පූර්න නිර්මිතය ඒ අයුරින්ම සුරක්ෂිත කළ යුතුය. දිගට පවත්වාගෙන යා යුතුය. ලෝකයේ දියුණු රටවල් මෙන්ම නොදියුණු රටවල්ද මෙවැනි ස්ථාන රැකගන්නට අනාගතයට සුරක්ෂා කරගන්නට වෙහෙසෙයි. එහෙත් සල්ලිවලට සහ දේශපාලන බලයට ඕනිම දෙයක් කරන්නට කරගන්නට පුළුවන් කියා සිතන ජනතාවක් සිටින මෙහි මිනිසුන්ට මෙවැනි අතීත නිර්මිතයන් වැඩක් නැත. ඔවුන්ට අනුරාධපුරය පොළොන්නරුව තිබුණහම ඇතිය. එම තත්ත්වය තුළ ගාලු කොටුව ඇතුළත බොහෝමයක් ගොඩනැගිලි පුරා විද්‍යාවට සහ අනෙකුත් බලධාරී ආයතනවල ඇස්වසා එක රැයින් වෙනස් කර දැමිණි. අද එහි යන්නෙකුට එහි මූලික ලන්දේසි සැලැස්මට සහ නිර්මිතයට හානිකරන ඉදිකිරීම් නිරීක්ෂණය කරන්නට බැරි නැත. මෙම තත්වයට වජිර අබේවර්ධන වැනි දේශපාලකයින්ද වගකිව යුතුය. මෙම ක්‍රියාන්විතයම කාලයක් නුවර පැරණි නගරයේ ක්‍රියාත්මක වුණි. එනිසා අද එහි යන්නෙකුට මාළිගාව නැතිනම් පැරණි නගරයක්දැයි සැකයක් උපදිනවා නිසැකය. මතක තබාගත යුතුය නුවර පැරණි නගරයත් යුනෙස්කෝව නම්කළ ලෝක උරුමයක් බව. ලෝකයට උරුමයක් වූවාට මේවා අපිට කරුමයන් ය. ඉතින් අපි නැවත ගාල්ලට එමු. දැන් ගාල්ල උරුමය පදනම, ගාල්ල ක්‍රීඩාංගණය, ගාල්ල බළකොටුව ආදිය පිළිබදව නැවත උණුසුම් සංවාදයක් ආරම්භවී ඇත. ඒ ගාල්ල අන්තර්ජාතික ක්‍රිකට් ක්‍රීඩාංගණය ගාල්ල කොටු පවුරු උරුමයට නොගැළපෙන්නේ යැයි කියමින් ගාලු උරුමය පදනම සහ යුනෙස්කෝව විසින් එය ඉවත්කළ යුතුයැයි යෝජනා කිරීම තුළය. දැන් මේ තත්ත්වය ඒකාබද්ධය පිදුරු ගසක් කරගෙන ඇත. තවත් ගම ගාල්ලේ වූ බොහෝ දෙනෙක් තමන්ගේ ප්‍රාදේශීය උරුමය රැකගන්න මෙම සිද්ධියත් සමග පාරට පැන ඇත.

 

ගාල්ල ක්‍රීඩාංගනය ගාල්ලේ අතීතය දන්නෝ කියන ලෙස සෑම ක්‍රීඩාවකටම පොදුවේ ඉඩදුන් පුරවුර්ථයක් බදු තැනක්ය. එහෙත් සිංහල බවුද්ධ ධර්මපාල කරණයේ ක්‍රිකට් ක්‍රීඩාව විසින් ඒ අතීත උරුමය වළදා ක්‍රීඩාංගනය තම භුක්තියට සවිකරගෙන තවම දසක දෙකක්වත් නැත. ඉන්පසුව බුකී ක්‍රිකට් පාලකයෝ තමන්ට දේශපාලකයින්ගෙන් ලැබුණු නිදහස වල්බූරු නිදහසක් කරගෙන කොමිස් කුට්ටි සාක්කුවේ ඔබා ගැනීමට ක්‍රීඩාංගනය හතරවටේ ගොඩනැගිලි ඇටවුවෝය. එම ගොඩනැගිලි පුරා විද්‍යා නිර්ණායක මෙන්ම යුනෙස්කෝ ලෝක උරුම නිර්ණායකයන්ද අමුඅමුවේ කණ්ඩනය කරනු ලැබිණි. එම තත්ත්වය තුළ ගාල්ල කොටු පවුර ආශ්‍රිත පැරණි නගරය ලෝක උරුම ලැයිස්තුවෙන් ඉවත්කරන බව යුනේස්කෝව නිරන්තරව ලංකාවේ බලධාරීන්ට පවසා ඇත. මෙම තත්ත්වයට මෙම ක්‍රීඩාංගනයේ ගොඩනැගිලි පමණක් නව කොටුව ඇතුළත යම්යම් වෙනස් කිරීමද, ඉදිකිරීම්ද හේතුවූ බව කිව යුතුය. ගාල්ල ක්‍රීඩාංගනයේ ක්‍රිකට් තරග දිගටම නරඹා ඇති අයෙකුට ගාල්ල ක්‍රීඩාංගනයේ මේ වෙනස්වීම දැනෙනු ඇත. එය රමණිය ක්‍රීඩාංගනයක සිට කොන්ක්‍රීට් නිර්මිතයකට සංක්‍රමණය වීම මේ අනුව කෙනෙකුට හිතාගැනීමට අපහසු නොවෙනු ඇත. මේවනවිට යුනෙස්කෝව මෙම නව ඉදිකිරීම් සහ වෙනස් කිරීම් පිළිබදව තදින් ක්‍රියාකිරීමේ තත්ත්වයකට පැමිණ ඇත. එයට රංගිරි දඹුළු විහාරයේ ආරෝවද හේතුවන්නට ඇත. මෙම පසුබිම තුළ ගාලු උරුමය පදනමේ සභාපති ලෙස වාස්තු විද්‍යා ස්ථරයේ ප්‍රභලයෙක් වන චන්න දාස්වත්ත මහතා පත්වන්නේය. ඔහු මෙම අතීත උරුමය සුරකිමින් ආදායමක්ද උපයාගනිමින් එය අනාගතයට උරුම කිරීමට දැඩි තීන්දු තීරණ ගනිමින් සිටින්නේය. ඒ අනුව කොටු පවුර ඇතුළත තිබෙන රාජ්‍ය ආයතන 15ක් එළබෙන දෙසැම්බරය වෙනවිට කොටුපවුරෙන් ඉවත් කිරීමට සැළසුම් සකස් කරැත. අප මේ කතාකරන ක්‍රීඩාංගනය ද වෙනත් ස්ථානයක ස්ථාපනයට හෝ මෙහි ඉදිවී තිබෙන කොටු පවුරු නිර්මිතයට නොගැළපෙන ඉදිකිරීම් ඉවත් කර දමන්නට හෝ සාකච්ඡා ආරම්භ වන්නේ මේ වෙනසත් සමගය. මෙය ඉතා හොද තත්ත්වයක් බව කිව යුතුය. මෙහිදී අප සැවොම මෙම වෙනසට උරදී සිටින මිනිසුන් සමග එකට සිටගත යුතුය. ඔවුනට ශක්තියක් වියයුතුය. එහෙත් දැන් සිදුවන්නේ  ගාල්ල සුද්දන්ට විකුණන්නට යනවා යැයි අවලාද නගමින් මෙම සාධනීය වෙනස වළපල්ලට යවන්නට සමහර පුද්ගලයින් කැසකැවීමය. තවත් පිරිසක් මේ පානෙන් ගෝටාභය එළිය කිරීමට සැරසෙන බවක්ද පෙනේ. 2020 දී දියුණු ශ්‍රී ලංකාවක් ඇතිකරන්නට කතාකරන වියත්මග ඇත්තටම විපත් මගක් බව පෙනෙන්නේ මෙළෙස ඉගිල්ලෙන විටය. ගාල්ල එළිය කරන්න තිබෙන හොදම මග කොටු පවුර ලෝක උරුමයක් වශයෙන් සුරකිමින් එය තවත් වැඩිදියුණු කර සංචාරක කර්මාන්තය තුළට තව දුරටත් විවුර්ත කිරීම තුළය. එලෙස නැතිව මෙම ක්‍රීඩාංගනය  ගාල්ලේ පිහිටා තිබීම නිසා හෝ එහිදී ලංකාව වැඩි තරග ප්‍රමානයක් ජය ගැනීම නිසා හෝ මෙම ක්‍රීඩාංගනය අයින් කරන්න යෝජනා කරන්නේ  යුනෙස්කෝව වීම නිසා හෝ ලෝක උරුම තත්ත්වය නැතිකරගනිමින් මෙම ක්‍රීඩාංගනය තව දුරටත් මේ තත්ත්වයෙන්ම පවත්වාගෙන යෑම සුදුසුද කියා අප නැවතත් සිතිය යුතය.

ස්ටුඩියෝ එක අස්සේ කරන ෆිල්ම්වලත් ජීවිතයක් තියෙනවා බිමල් දුෂ්මන්ත

0

බිමල් අපි මේ කතාබහ රත්නපුරෙන්  පටංගම්මු..

නියමයි.. ඇත්තටම කලාවට අවශ්‍ය උත්තේජනය ඇගට එන්නේ ඒ කාලේ. ආසිරි, ඉරෝෂ් කුරේ, සංජය අපි ඔක්කොම පොඩි කල්ට් එකක්. අපි ගැන් එකක්. ඒකාලේ මම රත්නපුරේ කලේ ප්‍රින්ටින් ඇඩ්වර්ටයිසින්. මෙතනින් එන සල්ලි මම වැයකලේ මේ යාළුවෝ සෙට් එකත් එක්ක එකතුවෙලා පොඩි අඩියක් ගහලා සිංදුවක් කියලා කලාව ගැන සාහිත්‍ය ගැන පොඩි සංවාදයක් කරන්න. ඉතිං එතැන තමයි තැන මේ හැමදෙයක්ම ආරම්භ වුණේ එතැනින්. පාසල් කාලය ඉවරවෙලා අනික් යාළුවෝ මැණික් පතල් කර්මාන්තයට එකතුවෙනකොට අපි එතැනින් අයින්වෙලා ජීවිතේ වෙන ඉසව්වකට අරං ගියේ එහෙමයි. ඒකේ කෙළවර තමයි අද මම මේ ගෙවන ජීවිතය.

මට මතකයි බිමල් මේ කාලේ රත්නපුරේ බිහිවුණ වේදිකා නාට්‍යවල කලා අධ්‍යක්ෂකවරයා. නැත්තං සෙට් ඩිසයිනර්. අපි මේ අතීතයත් මතක් කරමු..

ඔව් පාසල් අධ්‍යාපනය හමාර කලාට පස්සේ අපි කලේ රත්නපුරේ නාට්‍ය කරපු එක. රත්නපුරේ අපි අපූරු නාට්‍ය කණ්ඩායමකට ගොනුවෙලා හිටියා. ඒ කණ්ඩාම අස්සෙ ලියන්නෙක් හිටියා. අධ්‍යක්ෂවරයෙක් හිටියා. මියුසික් කරන්න කට්ටිය හිටියා. නළු නිළියෝ හිටියා. මම ගොඩාක් වෙලාවට කලේ වේෂ නිරූපනය. නැත්නම් කලා අධ්‍යක්ෂණය. ඉතිං අපි කණ්ඩායම මෙහෙම නාට්‍ය කරමින් ඉන්නකොට තමයි අතරමගදි ප්‍රියන්ත රත්නායක කියන ගුරුවරයා අපිට මුණ ගැහෙන්නේ. ඔහුත් එක්ක තමයි අපි ඊළඟ පියවර තියන්නේ. ඒ ගුරුවරයා පාසල් තුන හතරක නාට්‍ය කරන නිසා ඔහු සොයා ගන්න මුදල් සහ නිශ්පාදකයින් මාර්ගයෙන් නාට්‍ය කරන්න. අපිට ඒ වෙලාවේ නැතිවෙලා තිබුණේ ඒක. එතනින් තමයි මම වේදිකා පසුතල නිර්මාන ශිල්පියෙක් විඳිහට කොළඹ එන්නේ. ඊට පස්සෙ මම කොළඹ ඇවිත් කීර්ති කේ රත්නායක මහත්තයා සමඟ නාට්‍ය දෙකතුනක විතර සෙට්ස් ගහනවා. ඒ එක්කම මම ධම්මික තිසේරාගේ දේදුණු සිහින කියන ටෙලි නාට්‍යයේ සහාය කලා අධ්‍යක්ෂක විදිහට වැඩ කරනවා. ඊටපස්සේ වසන්ත දුක්ගන්නාරාළගේ ටීවී කමර්ෂල් එකක සහය කලා අධ්‍යක්ෂක විදිහට වැඩ කලා. ඊට පස්සේ නාවල ඩ්‍රිම් ඉෆෙක්ට් ආයතනය කරපු පොඩි පොඩි වෙළඳ දැන්වීම්වල සහ ගීත රූප රචනාවල කලා අධ්‍යක්ෂ. මෙතන පොඩි ආයතනයක් නිසා. මට ප්‍රොඩක්ෂන් පැත්තට අමතරව ප්ලෑනින් මුදල් ගණුදෙණු වගේ හැමදෙයක්ම කරන්න වෙනවා. ඒවා මම නිදිමරාගෙන හරිම කැමැත්තෙන් තමයි කරන්නේ.  ඉතිං ඔය විදිහට තමයි සුනිල් ආරියරත්න මහත්තයාගේ කුසපබා, පත්තිනි, සහ  යශෝධරා කලා අධ්‍යක්ෂවරයා වෙනකම් එන්නේ.

දැන් ඔබ ලංකාවේ වැඩියෙන්ම අයකරන කලා අධ්‍යක්ෂකවරයා. ශාස්ත්‍රාලීය දැනුමක් නැතුව කොහොමද මේ විෂය අස්සේ කිමිදෙන්නේ. 

මම මුලින් කිව්වේ නාවල් ඩ්‍රීම් ඉෆෙක්ට් කියන ආයතනය ගැන. එතනින් තමයි මම ප්‍රොඩක්ෂන් පැත්තට අමතරව කොස්ට් කරන හැටි ප්‍රොඩක්ෂන් එකක් ප්ලෑන් කරන හැටි වගේ ගොඩාක් දේවල් ඉගනගත්තේ. ඊළඟට මම රෑට මගේ මිත්‍රයෝ දෙන්නා චමිල් පතිරණ සහ ප්‍රසාද් රණසිංහ එක්ක එකතුවෙලා විඩියෝ එඩිටින්, ඇනිමේෂන් සහ ග්‍රැපික් ඉගන ගන්නවා. මොකද ඒ දෙන්නම ඒකේ දක්ෂයෝ. කොහොමද රූප රාමුවක් අමුන ගන්නේ? ඒක ඉගන ගන්න කොට ඔන්න ගන්න ඕනී රූපය මොනවගේ එකක්ද කියන අවබෝධය එනවා. මෙහෙම හැදෑරීමක් එක්ක වැඩේ යනකොට මුදල් ප්‍රශ්න නිසා ඩ්‍රීම් ඉෆෙක්ට් ආයතනය වහලා දානවා. ඊළඟට එන්නේ දුෂ්කර කාලයක්. මට ඉන්න හිටින්න තැනක් නැතිවෙනවා. මොකද මම නැවතිලා හිටියෙත් මේ ආයතනයේ මයි.  ඒ වෙලාවේ මට පිහිටට එන්නේ මගේ සිංහල ගුරුවරයා. කීර්ති කේ රත්නායක. ඔහු මට ඔහුගේ නිවසට ආරාධනා කරනවා. මෙහෙ ඉදලා වැඩ කරපං කියලා කාමරයක් දෙනවා. ඉතිං මම මගේ ප්‍රොඩක්ෂන් බඩු ටික මෙතැනට ගෙනත් දාගෙන වැඩ කරන්න පටං ගන්නවා. මෙන්න මේ කාලයේදි තමයි මට කාලිංග දේශප්‍රිය මුණ ගැහෙන්නෙ. එතකොට ඔහු කොරියාවේදී සිනමාව හදාරලා ලංකාවට ආවා විතරයි. කාලිංගත් එක්ක වැඩ කරන්න මම හරි ආසයි මොකද ඔහු සිනමාව හොඳින් හදාරපු කෙනෙක්. අනික මම විශ්වාස කලා මට ඔහුගෙන් ඉගනගන්න දේවල් තියෙනවා කියලා. අනික් පැත්තෙන් මගේ වැඩකරන විලාසය අනුව කාලිංග මට කැමති වුණා. ඒ අනුව තමයි වෙළඳ දැන්වීම්කරණයේ ප්‍රචලිත නමක් වුණ ඉලංගෝ රාමනාදන්ට, කාලිංග මාව හඳුන්වලා දෙන්නේ.

ඉලංගෝ හමුවෙන්න ගියාම ඌට සිංහල බෑ මට ඉංග්‍රීසි බෑ. හැබැයි මම කිසිදේකට බය නෑ. ඕනීම කන්ඩිෂන් එකක් අස්සේ වැඩකරන්න මට මාර ශක්තියක් තියෙන්නේ. ඒක මට ජීවිතෙන්ම ආපු එකක්. ඉතිං ඌ අමාරුවෙන් සිංහල කතාකරනවා මම අමාරුවෙන් ඉංග්‍රීසි කතාකරනවා. කාලිංග ඉලංගෝ එක්ක වැඩකරපු මේ කාලෙ මම 24 ෆ්‍රේම්ස් එකත් එක්ක එකතුවෙලා ටීවී කොමෂල්ස් ගොඩක වැඩ කලා. ගොඩක් සල්ලි හම්බ කලා. ගොඩක් දැනුම හම්බ කලා. ඉතිං දැනුම වැඩි දියුණු කරගනිමින් ඉන්න ඒකාලේ තමයි මට සංජීව පුෂ්පකුමාර මුණගැහෙන්නේ. ඒ හමුව එක්ක තමයි මම ෆ්ලයින් ෆිෂ් ෆිල්ම් එකේ කලා අධ්‍යක්ෂකවරයා වෙන්නේ. ඒක තමයි මගේ පළමු දිගු චිත්‍රපටය. සංජීවගේ ෆිල්ම් එකට පස්සෙ මට රොට්‍රඩෑම් ෆෙස්ටිවල් එකට යන්න ලැබෙනවා. එතනින් හමුවෙන ආර්ට් ඩිරෙක්ට්‍රස්ලා ප්‍රොඩක්ෂන් ඩිසයිනස්ලා එක්ක කතා කලාට පස්සේ තේරෙන්න ගන්නවා මේක කොච්චර පුලුල් විෂයක්ද කියලා. ඊට පස්සෙ මම ඉනටර්නෙට් එක හරහා යූටියුබ් එක හරහා ඉගනගන්නවා. සමහර කරුණු සල්ලිදීලා ට්‍රාන්ස්ලේට් කරගෙන තමයි ඉගනගත්තේ. දන්නෙ නැති දේවල් දන්න කෙනෙක්ගෙන් අහගන්න කවදාවත් මම පැකිළුනේ නෑ. ලැජ්ජා වුණේ නෑ. ඊටපස්සේ බර්ලින් ටැලන්ට් වගේ තැන්වලට ගියා හොයාගෙන. කමර්ෂල් කරලා උපයපු ලක්ෂ 40ක් විතර වැය කරලා රට රටවල්වල ඇවිදලා ඉගන ගත්තා. සමහර තැනක් තිබුණේ පොඩි සාකච්ඡාවක්. නැත්තං දේශනයක්. මේවා ඇත්තටම පොඩි පොඩි කෝස්. හැබැයි ඒවායින් ගොඩාක් දැනුමක් මේ විෂය ගැන ලබා ගත්තා. ඊට පස්සේ ගෙදර ඇවිත් හෝම් වර්ක් කලා.

කලා අධ්‍යක්ෂක නියමුවා වුණ එස් එල් ටී රිවර්ස් එකට යන ඇඩ් එක ගැනත් කතා කරමු.. 

ඔව් මේ ඇඩ් එක නිසා තමයි චන්න දේශප්‍රිය මාව සුනිල් ආරියරත්න මහත්තයාට අඳුන්වලා දෙන්නේ. මේ ඇඩ් එක කරන්න පටං අරං ලොකු ප්‍රශ්නයක් වෙලා තිබුණා කොහොමද මේක ප්ලෑන් කරගන්නේ කියලා. එතකොට නිශ්පාදන සැළසුම් ශිල්පියා කියන මොළය පාවිච්චි කරලා තමයි මම ඒක එලුවේ. මම තමයි ඩිරෙක්ටර් එක්ක ඒජන්සියට ගිහිං මම තමයි එක්ස්පේලෙන් කරන්නේ. මේක මෙහෙමයි වෙන්නේ. මේක ස්ටූඩියෝ එකක වෙන්නේ. මෙතන ග්‍රීන් ස්ක්‍රීන් එකක් හැදෙනවා ආදී වශයෙන්. මොකද ඒකේ මාළු ටැංකියක් තියෙනවා මුලින් කට්ටිය කියකියා හිටියේ මේ මාළු ටැංකිය හදන්න ඕනී කියලා මම කිව්වා පිස්සුද ඕනී නෑ කියලා. ලක්ශ ගනන් මාළු ගෙනලා දාලා මාළු ටැංකි හදන්න ඕනිද මෙච්චර තාක්ෂණය දියුණු කාලයක. මම කිව්වේ පේන ශොට් කීයද ඒවා ඕනී කියලා. ඒකට මුලින්ම ස්ටෝරි බෝඩ් එකක් අඳින්න. ඊට පස්සෙ ස්ටොක් ෆුටේජ් එකක් ඩවුන්ලෝඩ් කරන්න මාළු ඉන්න. ඒක අඩි 10කට ලොකු කරලා විත් එකයි හයි එකයි කියන්න. මම එතකොට ඒකට හරියන්න එකක් හදනවා. ඒක ටැංකියක්. ග්ලාස් එකක් තියෙනවා. ඊට පස්සේ අර මාළු ඉන්න ෆුටේජ් එකයි සේරම කොම්පොසිට් කරනවා. ඕක හරි සරළයි. අන්තිමේදී මේ ටැංකිය අස්සට ත්‍රීවිලර් එකක් කඩාගෙන එනවා. වීදි නගර පේනවා. මේවා සේරම අර සැලසුමේ ප්‍රතිපල. එතකොට මේවගේ වැඩක ආර්ට් ඩිරෙක්ටර් නැතිනම් නිශ්පාදන සැලසුම් ශිල්පියා නියමුවා වෙනවා.

ආර්ට් ඩිරෙක්ටර් කෙනෙක් විදිහට ඔබ නැවත නැවත අධ්‍යනය කරපු චිත්‍රපට තියෙනවාද?..

සංදේශය චිත්‍රපටය ගත්තොත් ඒකේ ආර්ට් පැත්ත බැලුවහම මට තවම හිතෙනවා ඒකාලේ කොහොමද ඒක කලේ කියලා. අනික ඉතිහාස කතාවක් කරන්න යන ඕනිම ඩිරෙක්ටර් කෙනෙක් අසාර්ථක වෙන්න පුළුවන්.  ඊළඟට තුංමං හංදියට මම ගොඩාක් කැමතියි. අනෙක් පැත්තෙන් මේ මෑතක චිත්‍රපට ගත්තොත් මම ප්‍රසන්න ජයකොඩිගේ සංකාරා  චිත්‍රපටයයේ ආර්ට් ෆැටන් එකට ගොඩාක් කැමතියි. මුළු චිත්‍රපටය පුරාවටම තියෙන්නේ චිත්‍රය පිළිබද අදහසක්. ඒක ආර්ට් ඇතුලේ ක්‍රියේට් කරන විදිහ හොදයි.

පන්සල් විහාරවල චිත්‍ර සේරම තියෙන්නෙ ඇම්බර් ටෝන් එකෙන් ඒවා දැකලා තමයි ඉතිහාස කතාවට ඒ පාට ආවේ කියලා මට හිතුනා. ඒක බිදින්න ඕනි කියලා හිතුනා. ඒකට මට අධ්‍යයන ටිකක් කරන්න තිබුණා. එහෙම අධ්‍යයනය කරනකොට තමයි  The Great Gatsby කියන ෆිල්ම් එක බලන්න ලැබෙන්නේ. ඒ ෆිල්ම් එක මාව ආර්ට් ඩිරෙක්ටර් කෙනෙක් විදිහට සෑහෙන්න වෙනසකට ලක්කලා කිව්වොත් නිවැරදියි. ඉස්සර ස්ටුඩියෝ එක අස්සේ චිත්‍ර ඇදපු මනුස්සයට අපි කිව්වේ චිත්‍රක කියලා. ඊළගට අපි රේඛාව නිසා ස්ටුඩියෝ එකෙන් එළියට ආවට පස්සේ ඒ චිත්‍රක ආර්ට් ඩිරෙක්ටර් වෙනවා. දැන් ආර්ට් ඩිරෙක්ටර් ඊටත් එහාට ගිහිං දැන් ප්‍රොඩක්ෂන් ඩිසයිනර් තමයි දැන් ඔහුගේ නාමය. එතකොට මේවා අස්සේ ලොකු කතාවක් ගැඹුරක් තියෙනවා.

දැන් ආයෙත් ස්ටුඩියෝ අස්සේ තමයි ෆිල්ම්ස් වැඩිහරියක් කෙරෙන්නේ..

ඉන්දියාවෙන් ආපු මිනිස්සු බොම්බේ වෙල්වට් කලේ ස්ටූඩියෝ එක අස්සෙ නෙවෙයිනේ. හැබැයි දෙකම එකයි නිශ්පාදන සැලසුම්කරණය. ලංකාවෙනම් මේක මුදල්මය පදනම යට තිබෙන දේවල්. දැන් ලංකාවේ නිශ්පාදකයෝ වියදම් කරන්නේ ස්ටූඩියෝ එක ඇතුලට ගිහිං කරගන්න පුලුවන් කොට කෑලි වලට. ලාභය තමයි හේතුව. අපි මෙහේ ස්ටූඩියෝ කියන එකයි හොලිවුඩ් නැත්තං බොලිවුඩ් කියන ස්ටූඩියෝ එකයි කියන්නේ දෙකක්. කළුවර කාමරයක් අස්සේ ඒසී දාගෙන ෆිල්ම් කරන එක ස්ටූඩියෝ ප්‍රොඩක්ෂන් නෙවෙයි. පිටරටනම් ස්ටූඩියෝ කියන්නේ ලොකු බිමක පිහිටුවලා තිබෙන ෆිල්ම් සිටී වලට. රණ්මිනි තැන්න කිව්වට ඒ අදහස හරියටම එන්නේ නෑ. දැන් අපි කියනවා ස්ටූඩියෝ එක අස්සෙ නෙවෙයි ෆිල්ම් තියෙන්නේ කියලා. මටනම් මේකට කියන්න වෙන්නේ, නෑ ස්ටූඩියෝ එක අස්සෙත් ෆිල්ම් තියෙනවා කියලා තමයි. දැන්  The Great Gatsby ගන්න. ස්ටුඩියෝ එකක් අස්සේ ගහන සෙට් එකක් අස්සේ මේ ෆිල්ම් එක සූට් කලාට ඒ ෆිල්ම් එක අස්සේ ජීවිතය නැතිවෙන්නේ නැහැ නේ. අපේ රට අස්සේ ස්ටුඩියෝ එක අස්සේ ගහන ෆිල්ම්ස් වල තමයි ලයිෆ් එක නැතිවෙන්නේ. ඒකයි තියෙන අවුල. අපිට දැන් සිනමාවට ගෙන්න හොද කතා නැතිබවක් තමයි පෙන්නේ. ඉතිහාස කතාවලත් මේක තියෙනවා. දැන් ලෝක සිනමාව ගත්තොත් ෆිල්ම් එක කැරකෙන්නේ මොන පැත්තටද කියලා තීරණය කරන ප්‍රධාන පුද්ගලයා තමයි ප්‍රොඩක්ෂන් ඩිසයිනර් නැත්තන් නිෂ්පාදන සැලසුම් ශිල්පියා. අපි තවම කලා අධ්‍යක්ෂකට නිසි තැන දෙන කැමති නැහැ. ඒකට හේතුව විදිහට කියන්නේ ඔහු අධ්‍යක්ෂකට උඩින් යන්න හදනවා කියන එක. මම හිතන්නේ ඒක ඊගෝ ප්‍රශ්නයක්. කලා අධ්‍යක්ෂකට හෝ ප්‍රොඩක්ෂන් ඩිසයිනර් ට හෝ අධ්‍යක්ෂකවරයා අභිබවා යන්න බැහැ. උවමනාවකුත් නැහැ. මේ දෙකම සිනමා කෘතියක තත්වය උසස් කිරීමට වැදගත්. දැන් ලෝකේ සමාගම් ඉස්සරහා ෆිල්ම් එකක් පික් කරන්නේ මුලින්ම අධ්‍යක්ෂක නෙවෙයි. ප්‍රොඩක්ෂන් ඩිසයිනර්. ඊට පස්සේ තමයි ඩිරෙක්ටර්. ඊට පස්සේ තමයි සිනමා ඡායාරූප ශිල්පියා. අනෙක් පැත්තෙන් ලංකාවේ තවත් තියෙන අවුලක් තමයි කලා අධ්‍යක්ෂකවරුන් පිළිනොගැනීම. ඒක අපේ ශිල්පියෝ වැඩකරන රටාවත් බලපානවා. දැන් මම ප්‍රොඩක්ෂන් ඩිසයිනර් විදිහට වැඩක් කරන්න ගිහිං වැඩේ සෙඩුල් කරාම මම තමයි මේ දවසේ මේ ටයිම් එක තමයි මේ ෂොට් එක ගන්න හොදයි කියලා කියන්නේ. ඒක මගේ වගකීම. ඉතිං අපි වැඩකරන්න ගියහම මේවා මගැරලා හින්නුලෙන් වැඩ කළොත් අපි නිකං කලා අධ්‍යක්ෂක විතරයි. හොද ප්‍රොඩක්ෂන් ඩිසයිනර් කෙනෙක් වෙන්නේ නැහැ.

ඔයාගේ මේ කතාවත් සමග මට මෙහෙම අහන්න හිතෙනවා. ආර්ට් ඩිරෙක්ටර් ගේ තැනින් ප්‍රොඩක්ෂන් ඩිසයිනර් වෙනස් වෙන්නේ කොහොමද? අපිට තවම වැඩිපුර ඉන්නේ ආර්ට් ඩිරෙක්ටර්ස්ලා..

අපි ෆිල්ම් එකක් කරන්න ගියහම මුලින්ම බලන්නේ මේ නිර්මානේ මොන ශෝනර් එක යටතට වැටෙන චිත්‍රපටයක්ද කියන එක. කාල අවකාශය මොකද්ද කියන එක.  එතකොට මේ සොයා බැලීම එක්ක තමයි අපිට තක්සේරුවකට එන්න පුළුවන් වෙන්නේ මේ චිත්‍රපටයේ කලා අධ්‍යක්ෂකට තිබෙන භූමිකාව මොකද්ද කියන එක ගැන. අපිට අවුරුදු 500ක ඉතිහාසය වගේම අවුරුදු 2000කට එහා අනාගතයත් ප්‍රතිනිර්මාණය කරන්න පුළුවන් වෙන්න ඕනි. මේ අර්ථයෙන් ගත්තහම සරළව අධ්‍යක්ෂක කියන තැනින් නතරවෙලා ඔහුගේ අවශ්‍යතා විතරක් ඉටුකරනවානම් ඔහු කලා අධ්‍යක්ෂක. ඊට එහාට ගිහිං සමස්තය අදුරගෙන සමස්ත නිර්මානයේම හැඩය පිළිබදව කල්පණා කරමින් වැඩේට බහින මනුස්සයා තමයි ප්‍රොඩක්ෂන් ඩිසයිනර්. දැන් ෂොට් එකක් ගන්න ගියහම ආලෝක තත්ත්වය අකිටෙක් එක වගේ දේවල් ගැන ආර්ට් ඩිරෙක්ටර් සැලකිලිමත් නැහැ එච්චර. ඒත් ප්‍රොඩක්ෂන් ඩිසයිනර් මේ සේරම තත්ත්වයන් සියට සියයක් නිවැරදිව සොයා බලා කටයුතු කල යුතුයි. එතකොට අධ්‍යක්ෂ සහ ප්‍රොඩක්ෂන් ඩිසයිනර් ගේ පළමු සාකච්ඡාවෙන් පස්සේ සමහර වේලාවට අධ්‍යක්ෂ ඒ වෙනකම් ෆිල්ම් එකට දීලා තිබුණු මූලික හැඩය සැලැස්ම වෙනස් වෙන්න උනත් පුළුවන්. හැබැයි මතක තියාගන්න ඒක අධ්‍යක්ෂක අභිබවා යෑම නෙවෙයි. මේ නිසා වෙන්න ඇති ලංකාවේ සමහර අධ්‍යක්ෂකවරුන් ප්‍රොඩක්ෂන් ඩිසයිනර්ස්ලා වැඩට ගන්නේ නැත්තේ. අනික් පැත්තෙන් ආර්ට් ඩිරෙක්ටර් කෙනෙකුට වැඩිය ප්‍රොඩක්ෂන් ඩිසයිනර් කෙනෙකු අයකරන මුදල විශාලයි. ඒකත් හේතුවක් වෙන්න ඇති අපිට ප්‍රොඩක්ෂන් ඩිසයිනර්ස්ලා අඩුවෙන්න. හැබැයි මමනම් වැඩක් භාරගන්නකොට මුලින්ම කියන්නේ මට මේ ටයිටෙල් එක ඕනි කියන එක. එතැනදී මට ෆිල්ම් එක අස්සේ තිබෙන බලයත් වැඩියි. සමහරු මේක ගන්න බයයි. එතකොට ආර්ට් ඩිරෙක්ටර තමයි. මෙතැනදී  මම මගේ වැඩේ උපරිම කරනවා ඒකට නියමිත මිලක් තිබෙනවා ඒ මිල ගෙවන්න පුළුවන් අය සමග විතරයි මම වැඩකරන්නේ. එහෙම නැතුව වැඩකරලා තමයි අද මේ ස්ත්‍රයට තිබෙන පිළිගැනීම අඩුවෙලා තියෙන්නේ.

 

කොවුලෙකුගේ සුදු පරෙවි හදවතට වෙඩි තැබීම

0

 

මානව වංශයේ නොනිමි සැරිය අතරතුර එළඹෙන අඳුරු කපොලු පසුකිරීම උදෙසා, කලින් කල ලෝකය විසින් තරු එළි බඳු මිනිසුන් සහ ගැහැණුන් නිර්මාණය කරනු ලබයි. දේශපාලන, ආගමික, කලා යනාදී විවිධ ක්ෂේත්‍ර හරහා උදා වන එවන් එළි ඉතිහාසය පුරා ආලෝක ලකුණින් ම සටහන් වනු මිස නිවී යන්නේ නොවේ. 1940 වසරේදී නාසි යුද්ධයේ හයිකාරකම් මෙල්ල කිරීමේ මෙහෙවර සඳහා වින්ස්ටන් චර්චිල් අගමැති පුටුවේ ඉන්දවූ බ්‍රිතාන්‍යය ඒ වසරේදී ම, අනාගතයේ එවන් යුද්ධයන්ට එරෙහි වන මානවවාදී හඬක උරුමය සහිත ජෝන් වින්ස්ටන් ලෙනන් නමැති බිළින්දා ඉපැද්දුවේ ය. ලෙනින් තරම් ඉතිහාසය කෙරෙහි බල නොපෑව ද ලෙනන් යනු ලෙනින් තරමටම ජනප්‍රිය වූ චරිතයකි. සංගීත කේතයන් අත මිට මොලවාගෙන උපන් ලෙනන්, පෝල් මැකාට්නි ඇතුළු කිහිප දෙනෙකු සමග එතෙක් මෙතෙක් ලොව කවරදාක හෝ බිහි වූ ජනප්‍රියතම සංගීත කණ්ඩායම වන “බීට්ල්ස්” (The Beatles) නිර්මාණය කළේ ය. බටහිර ගීත රචනා ක්ෂේත්‍රයේ ස්වර්ණමය යුගය හැඩ වූයේ ලෙනන්-මැකාට්නි සුසංයෝගයෙනි.

ආන්දෝලනාත්මක ජීවිත අත්දැකීම් අතරින් විසි නව වැනි වියට එළඹෙද්දී, ගායිකාවක සහ සමාජ ක්‍රියාකාරිනියක වූ ජපන් ජාතික යෝකෝ ඌනෝ සමග විවාහ වී බීට්ල්ස් කණ්ඩායමෙන් ඉවත් වන ලෙනන් ඇමරිකාවට සංක්‍රමණය වෙයි. එතැන් පටන් ඔහුගේ යුධ විරෝධී ආස්ථානය, එවකට වියරුවෙන් මෙන් වියට්නාම් යුද්ධයේ ගැලී සිටි ඇමරිකාවටත්, ජනාධිපති රිචඩ් නික්සන්ටත් සැබෑ හිසරදයක් වෙයි. තමා පිටුවහල් කර දැමීමට රාජ්‍ය තාන්ත්‍රිකයන් පිඹුරුපත් සකසද්දී පවා, සාමය උදෙසා වන සංගීත සටන අත් නොහැරීම ලෙනන්ගේ විශේෂත්වයයි. ලෙනන්, ලොව පුරා සාම ක්‍රියාකාරීන්ගේ තේමා ගීතය බවට පත් වූ “සාමයට අවස්ථාවක් දෙන්න” (Give Peace A Chance) නම් ගීතය නිකුත් කරන්නේ මේ වකවානුවේදී ය. ඔහුගේ අදීන චින්තනයට හොඳම නිදසුන වන එම ගීතයේ කොටසක දළ අදහස මෙවැනි ය.

“කියවන්නෙ හැමෝම මේව ගැන

ඔලොගු වාද, ලෝම වාද, අදින වාද, උමතු වාද, වියරු වාද, ලේබල් වාද

අර වාදය – මේ වාදය ..වාද …වාද

අපි කියන්නේ මෙච්චරයි – “සාමයට අවස්ථාවක් දෙන්න.”

කියවන්නෙ හැමෝම මේ අය ගැන

ඇමතියන්, දුෂ්ටයන්, බාධකයන්, පණුවන්, බිෂොප්ස්ලා, ෆිෂොප්ස්ලා

පොප් අයිලා – බයි බායිලා

අපි කියන්නේ මෙච්චරයි – “සාමයට අවස්ථාවක් දෙන්න….”

“බීට්ල්ස්” කණ්ඩායමේ විශිෂ්ට ගීත තොගය හරහා ජනප්‍රියත්වයේ මුදුනටම නැගි ජෝන් ලෙනන් තමා ලද ඒ සිවිල් අගයන් යම් කිසි අත්‍යවශ්‍ය සමාජ මෙහෙවරක් වෙනුවෙන් නිර්ලෝභීව වැය කළේය යන්න ඔහුගේ ජීවිතය පිළිබඳ අවසන් විග්‍රහයේදී පැනෙන වැදගත් අදහසයි. වෛර සහ බල කාම මායාවේ ගිලී නිදි වර්ජිතව සිටි ලෝකය සිය මිහිරි හඬින් නලවා නිදි ගැන්වීම ප්‍රතික්ෂේප කළ ලෙනන් එකතු වූයේ ඒ මායාව පුළුස්සන විප්ලවයටයි.

ඔහු ලියන ලියන ගීතය අපූර්ව විය. ඔහු ගයන ගයන ගීතය ලෝක ප්‍රකට විය. ‘බීට්ල්ස්’ කණ්ඩායමේ සාමාජිකයෙකු ලෙසත්, පසුව ඒකල ගායකයෙකු ලෙසත් ජාත්‍යන්තර රොක් ඇන්ඩ් රෝල් විශිෂ්ටතා සම්මානය දෙවරක්ම දිනූ ඔහු, ගීත රචකයෙකුට ලැබෙන ඉහළම ගෞරව සම්මානයෙන් ද පිදුම් ලැබී ය. “ඇමරිකානු හොට් 100” ගීත ලැයිස්තුවේ මුල් තැනට පත් වූ ලෙනන්ගේ ගීත ගණන 25කට වැඩි ය. ඒ සියල්ල අතරින් ඔහුගේ උපැස් ලූ මුහුණේ බැල්මත්, “Imagine” නම් ගීතයේ පද සහ ස්වරත් පොදු මානවයා හට සිහින් අභියෝගාත්මක කස පහර රැසක් එල්ල කරන්නාක් වැනි ය. ගීතය අසන තෙක් එහි අඩක අදහස කියවමු.

“සිතින් මවා ගන්න! – දෙවියන් නෑ කියලා    තැත් කරනව නම් අපහසු නෑ.                                                                                         පහළින් අපාය නෑ – ඉහළ අහස විතරයි

සිතින් මවා ගන්න! සියලුම මිනිසුන් ඉන්නේ අද පමණයි.

මවා ගන්න! – රටවල් නෑ කියලා       එතරම් අපහසු නෑ

මරන්න මැරෙන්න තරමේ කිසිවක් නෑ

ආගම් කියලා දෙයකුත් නෑ   සිතන්න ජීවත්වන්නේ සැම සාමෙන්

කියාවි ඔබ මා සිහින දකින්නෙකුයැයි      මා එය සිතනා එකමෙක්කෙනා නොවෙයි

සිතනව අප හා දිනෙක ඔබත් එක් වෙයි      සිතනව දවසක ලොව එක යායක් වෙයි…..”

එවන් දැක්මක පිහිටා සිටි ඒ හදවත පසාරු කරගෙන යන සේ රිවෝලවර උණ්ඩ පහක් මුදා හැරියේ මාක් ඩේවිඩ් චැප්මන් නමැත්තා ය. ඒ 1980 දෙසැම්බර් 8 වෙනිදා ය. ලෙනන් එසේ හතලිස් වියේදී නිහඬ වුවත්, ඉන් පසු තවත් වසර තිස් හත හමාරක් ගෙවී ඇතත්, තවමත් සෑම විනාඩියකම ලොවේ කොතැනක හෝ ඔහුගේ හඬ වාදනය වේ. ආදරයත් සාමයත් අගය කරන්නටත්, ක්‍රෝධය සහ යුද්ධය ගරහන්නටත් පසුබට නොවූ ජෝන් ලෙනන් ලෝකය ගැන කළ හැඳින්වීම අදට පවා වලංගු නොවන්නේ ද?

“අප ජීවත් වන්නේ මහ දවාලේ එළිපිට ම භීෂණය රජයන, එහෙත් ආදරය කිරීම සඳහා අපට සැඟවෙන්නට සිදු වන ලෝකයකයි.”

 

 

 

ආදරයට වඩා ආසාව.. වෙළෙඳ දැන්වීම් අධ්‍යක්ෂ චින්තන ධර්මදාස

චින්තනට ඇඞ්වර්ටයිසින් කරන්න හිතුණේ කොහොමද?
මම ෆිල්ම් කරන්න උත්සාහ කරමින් හිටියේ. චිත‍්‍රපටි තමයි හීනය. ඇඞ්වර්ටයිසින් තමයි රකුසා. ගියොත් ඉවරයි. යාළුවෝ කියන්නෙත් ඒක. එහෙත් ඒ කාලෙ හොඳටම ජීවත්වීමේ ප‍්‍රශ්නය තිබුණා. ඒ නිසා යාළුවෙක් මට ඇඞ්වර්ටයිසින් ජොබ් එකක් හොයලා දුන්නා. මම අකැමැත්තෙන් ආවා. මගේ යාළුවොත් මේ ක්ෂේත‍්‍රයට ආවා. සමහරුන්ට දැනුණා මේක ඇෙඟන් කෑල්ලක් සූරලා ගන්නවා වගේ. එහෙම අය අයින් වුණා. හැබැයි මට දැනුණේ ඒක මට උරුමවෙලා තිබුණු, අහිමිවුණ කොටසක් වගේ. දැන් මම ඒක අනන්තෙටම එන්ජෝයි කරනවා.

අපි එතෙක් කල් නොකළ අභ්‍යාසයකට පුරුදු වෙනවා. උදාහරණයක් විදියට ටොපියක් ගනිමු. අපි ඒ ටොපියට ආසාවක් මවන්න ඕනෑ. ටොපිය අතට එද්දී මොකුත් නෑ. හැබැයි මේ ටොපිය පාවිච්චි කරන මිනිස්සු කවුද. ඒක පාවිච්චි කරද්දී දැනෙන්න ඕනෑ ජීවිත ශෛලිය මොකක්ද. මේක වටේට යුනිවර්ස් එකක් ක‍්‍රියේට් කරන්න ඕනෑ. අපි තමයි ටොපිය ආශාව වස්තුව විදියට පත්කරන්නේ. ඇත්තටම මේ ටොපියෙන් විඳින රසයක් නෑ. අපි නිර්මාණය කරන ලෝකය තමයි ඒ මිනිස්සු රසවිඳින්නේ. වෙන කලා නිර්මාණයක් කරලා මට ඉන්න පුළුවන් ඉන්න, මේක මගේ නිර්මාණය, උඹලා ගන්නවානම් ගනිල්ලා, නැත්නම් නිකන් හිටපල්ලා කියලා. හැබැයි මේකෙදී එහෙම බැහැ. මේක ගිහින් මගේ නිර්මාණශීලීත්වය දශමයක්වත් විශ්වාස නොකරන කෙනෙකුට දෙන්න ඕනෑ.

මාක්ස්වාදය ඇතුළු‍ විවිධ දර්ශනවලින් සමාජ ප‍්‍රශ්න විසඳීම ගැන හෙවූ ඔබ පස්සේ කාලෙක වෙළඳ දැන්වීම් තර්කනය සමාජ ප‍්‍රශ්නවලටත් අනුගත කළා නේද?
ඇඞ්වර්ටයිසින්වලදී සමාජය හැසිරෙන විදියට හොඳට නිරීක්ෂණය කරලා විධිමත් දැනුම් පද්ධතියක් විදියට නිර්මාණය කරලා තියෙනවා. මාක්ස්වාදය සහ වාමාංශික අර්බුදයේ තියෙන අවුල තමයි, එයාලාට තේරෙන්න ලියන්න බෑ. එයාලා ඇඞ්වර්ටයිසින් ඉගෙනගත්තා නම් තේරුම් ගන්නවා මේක කොහොමද තේරුම් යන භාෂාවෙන් කියන්නෙ කියලා. අපට දුන්නා නම් මාක්ස්ගේ අහවල් පොත ලංකාවෙ මිනිස්සු අතර ජනප‍්‍රිය කරලා දීපන් කියලා, අපි ඒකට කැම්පේන් එකක් හදනවා. දාස් කැපිටාල් ලංකාවම කියවන්න කැම්පේන් එකක් හදන්න පුළුවන්. මමත් කාලයක් රතු පොත් කියෙව්වා. පස්සේ ඕෂෝ, මිල්ටන් ෆ‍්‍රීඞ්මාන්, ඇඞ්වර්ටයිසින් මුණගැහුණා.

ඇඞ්වර්ටයිසින් ඇතුළෙ මිනිස්සුන්ගෙ අයිතිවාසිකම්, පීඩිත අයිතීන් වගේ දේවල් තියෙනවාද?
බ‍්‍රෑන්ඞ් එකක් සමාජයට පෙන්වන්න ඕනෑ මම සමාජයේ දේවල්වලට වගකියනවා කියලා. ඒකට තමයි පැවැත්මක් තියෙන්නෙ. බ‍්‍රෑන්ඞ් එකක් ඉදිරිගාමී වීම සමාජයට වාසියි. උදාහරණයක් විදියට සන්ලයිට් අලූ‍ත් ඇඞ් එකේ තියෙන්නෙ පිරිමියා විසින් ගෑනු කෙනාට රෙදි හෝදලා දෙනවා කියන එක. ඇඞ්වර්ටයිසින් කියන්නේ මිනිස්සු ඉල්ලන දේ දෙන එක නෙවෙයි. අපි මිනිස්සුන්ට ඉල්ලන්න ඕනෑ දේ තීරණය කරනවා. මම දන්නා විදියට සමාජය වෙනස් කරනවා නම් වෙනස් කරන්න පුළු‍වන් හොඳම ක‍්‍රමය තමයි ඇඞ්වර්ටයිසින්. හොඳ දැන්වීමක් සමාජයට අලූ‍ත් දෙයක් දෙනවා.

ඕනෑ නම් කෙනෙක්ට මේ වෙලාවෙ ‘‘සිංහලයන් වෙනුවෙන්’’ කියලා මොකක් හරි විකුණන්න පුළු‍වන්. හැබැයි ඇඞ්වර්ටයිසින් ඒජන්සියකට බැහැ ඒක කරන්න. මොකද ඉන්ඩස්ටි‍්‍ර එක ඇතුළේ එයාලාට ඒකට ඉඩක් නෑ. ඒකෙන් ඒජන්සිය ඇඞ්වර්ටයිසින් ඉන්ඩස්ටි‍්‍රය ඇතුළේ කොන් වෙනවා. ඇත්තටම ඉන්ඩස්ටි‍්‍රයක් කියන්නෙ ඒක. මොකද ඇඞ්වර්ටයිසින් ක‍්‍රිටිකල් මාස් එකට වගකියනවා. ඇඞ්වර්ටයිසින් පදනම් වෙන්නෙ බහුතරය මත නෙවෙයි, සවිඥානික සුළුතරය මත.

ඒ වගෙ වෙනසක් කළ දැන්වීමක් සිහියට නැෙඟනවාද?
දිලීපගෙ පෙපර්මින්ට් ඇඞ් එක. මේක පිටරටින් එන සිදුරක් තියෙන පෙපර්මින්ට් එකක්. මේක දිලීප ලංකාවට කැව්වෙ සීයාගෙ වංගෙඩියෙ දාලා කොටලා. අපට පෙපර්මින්ට් කිව්වාම මතකෙට එන්නෙ සුද්දො කන දෙයක් වුණාට ඒ රූපය සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස් කරන්න දිලීප සමත්වුණා. ඒක අම්බ වැඩක්. ගම්පෙරළිය තමයි පෙපර්මින්ට් කවන්න ගෙනාවෙ. තව එකක් තමයි සුභාෂ් කරපු ඇස් දන්දීම ගැන ඇඞ් එක. ‘බලලා ඉවර නම් මටත් දෙන්න’ කියන එක. ඒකෙන් සෑහෙන මිනිස්සු පිරිසක් ඇස් දන් දෙන්න ආවා. මිනිස්සුන්ට ඒකෙන් ෆීලින්ග් එකක් ආවා.

ඩිජිටල් යුගය එක්ක ඇඞ්වර්ටයිසින්වල සංවාදය මාරුවෙනවා. ඉස්සර තිබුණේ අපි කියන ඇඞ් එක මිනිස්සු බලාගෙන ඉන්න ක‍්‍රමයක්. දැන් මිනිස්සු ඒක දැකලා ෂෙයා කරගන්න ඕනෑ. දැන් නිෂ්පාදනය ගැන කියන ප‍්‍රමාණය අඩුවෙලා ඒකේ මිනිස්සුන්ට අදාල කතාව කියන එක වැඩි වෙන්න ඕනෑ. උදාහරණයක් විදියට ප‍්‍රීතිවලට අමිල ගලප්පත්ති කරන ඇඞ් ටික හරිම වෙනස්.

ඇඞ්වර්ටයිසින් නිසා ජීවිතය දකින විදිය වෙනස් වුණාද?
ඔව්. ඇඞ්වර්ටයිසින් නිසා මගේ ජීවිතයෙ ලොකු සංස්කෘතික පරිවර්තනයක් වුණා. මට තිබුණා පරිභෝජනවාදය ගැන ලොකු බයක්. ඒක දැනුත් ගොඩක් අයට තියෙනවා. බ‍්‍රෑන්ඞ් එකක් අඳින්න බයයි. ලොකු වාහනයක් පාවිච්චි කරන්න බයයි. හැබැයි ඒ කන්‍යාභාවය වගේ එක මෙතැනට ආවාම නැතිවුණා. මම හොඳට පරිභෝජනය කරන්න ගත්තා.

සමූහවාසී ජීවිතය කියන එක මම පුද්ගලික ජීවිතයට ලඝු කළා. මම කැමතියි තනියම ජීවත්වෙන්න. ඒක ඇතුළේ මගේ ජීවිතයෙ අරමුණ අනෙක් මිනිස්සුන්ට හානි නොවී දෙයක් කරන්න උපරිම නිදහස ලබා ගැනීම. මම මිනිස්සුන්ගේ ලිංගික නිදහස, මත්ද්‍රව්‍ය පාවිච්චි කිරීමේ අයිතිය වෙනුවෙන් පෙනීඉන්නෙ මගේ පුද්ගලික ලෝකයට බලපාන ප‍්‍රශ්න නිසා. මම සමාජයට බලපාන ප‍්‍රශ්න වෙනුවෙන් පෙනීඉන්නේ නෑ. මම බලනවා මගේ ජීවිතයට බලපානවාද කියලා.‍ තව කෙනෙකුගේ නිදහස සීමාවීම මට බලපානවා. ඒක මගේ නිදහසත් සීමාවීමක්. තෝරාගැනීම් වැඩි කරගන්නට මම කැමතියි. ඒ නිසා මම විවිධාකාර තෝරාගැනීම් තියෙන අධ්‍යාපන ක‍්‍රමයක් ඉල්ලනවා. එතකොට රාජ්‍යය අධ්‍යාපනය සීමාකරනවාට මම විරුද්ධයි. සෞඛ්‍යයත් එහෙමයි. විවිධ තැන්වලින් වෛද්‍යවරු බිහිවුණාම තරගයක් එනවා. මම ලෙඩෙක් විදියට කැමතියි විවිධත්වයට. ඒකට ගෙවන්න සල්ලි නැති නිසා හොඳ ඉන්ෂුවරන්ස් ක‍්‍රමයක් මම ඉල්ලනවා.

ආදරය ගැන හිතන්නෙ…
ආදරය මම විශ්වාස කරන්නෙ නෑ. ඒක හිස් වචනයක්. ඕනෑම දේකින් ඒක පුරවන්න පුළුවන්. බල්ලාට ආදරෙයි, රටට ආදරෙයි කියලා ඕනෑම විදියකට ඒ වචනය පාවිච්චි කරන්න පුළු‍වන්. ඒකට වඩා මම කැමතියි ආසාව කියන වචනයට. මුලින්ම කායික ආශාවක් වෙන්න පුළුවන්. සමහරවිට පස්සේ මට දැනේවි ආශ‍්‍රය කරන්න ආසාවක්. එතකොට ඇඟට වඩා එහා ගිය බැඳීමක්. එතැනිනුත් එයා ගැඹුරකට ඒ සම්බන්ධය යන්නට ඉඩ තියෙනවා. එතකොට මට එයා එක්ක කතා නොකර වුණත් ඉන්න පුළුවන්. මම එයාට වාත වෙන්නෙත් නෑ. එයා මට වාත වෙන්නෙත් නෑ. එතකොට මට හිතෙනවා මම මොකක්හරි විදියකට පැවැත්ම බෙදාගන්නවා කියලා. මම ආදරය කියන්නේ ඒකට වෙන්න පුළුවන්.

කී‍්‍රඩාවේ අත් වැරදීම්

දේශපාලනික සහ ජනවාර්ගික ආන්දෝලනයත්, ලස්සන ජනාධිපතිවරියක් ගැන කතාවත් විසිකළේ කුණුබක්කියට. අකුරු කරන්නට සූදානම් වුණේ ලෝක කුසලාන අවසාන තරගයේ මතකයන්. ඉහත කී කාරණා අත්හරිද්දී කුසලානයේ ලස්සනම කොටස් මඟහරිනවායැයි කෙනෙක්ට කිව හැකියි. ඒත් ක‍්‍රීඩාවේ ලස්සන තියෙන්නෙ ඒ සියල්ලට පිටින්. ක‍්‍රීඩාශිලීත්වය සහ උද්වේගී අවස්ථා මත. දක්ෂතාව මෙන්ම ක‍්‍රීඩාවේදී අතිශය සාමාන්‍ය කාරණයක් වන ‘අත්වැරදීම්’ මත. රසය ඇත්තේ එතැන. කුතුහලය ඇත්තේ එතැන. බිය ඇත්තේ එතැන. ජයග‍්‍රාහී සතුට ඇත්තේ එතැන. ලෝකයේ රටවල් දෙසීය ගණනක් අතරින් අවසානයට තේරී පත්විය හැක්කේ විශිෂ්ටයන්ටම පමණයි. ඒ විශිෂ්ටයන් අතින්ද අන්තිම මොහොතේ සිදුවන අත්වැරදීම් පේ‍්‍රක්ෂකයා මවිතයට පත් කරවනවා. එදිරිවාදියා උද්දාමයට පත් කරවනවා. එවැනි අවස්ථාද ක‍්‍රීඩාව සුන්දර කරනවා. ඒ නිසායි ක‍්‍රිකට් රසිකයන් වන ලංකාවේ අපට ලංකාවේ පැවති විස්සයි විස්ස ලෝක කුසලාන අවසාන තරගයේදී බටහිර ඉන්දිය කොදෙව්වන්ගේ ලකුණු 130ක් හඹාගිය ලංකාවේ ලොකුම බලාපොරොත්තුව වූ මහේල ජයවර්ධනට මඟහැරුණු රිවර්ස් ස්වීප් පහර කිසිදා අමතක නොවෙන්නේ.

ක‍්‍රීඩාවේ වත් ක‍්‍රීඩාව නොදකින අයට විෂය වූ ආන්දෝලනාත්මක රසකතා ටික පැත්තකින් තැබුවත් ෆිෆා ෆයිනල් එකක් කියන්නෙ ආන්දෝලනයක්. ඒ ආන්දෝලනය හරිම රසවත්. ක‍්‍රීඩාව ගැනත්, ජයපරාජය ගැනත්, කිසිදා කලාවෙන් මැවිය නොහැකි ක‍්‍රීඩාවේ අසීමිත සුන්දරත්වය ගැනත් ඒ ආන්දෝලනය පාඩම් උගන්වනවා. මේ ලියැවෙන්නේ ලෝක කුසලාන මතකයන්ගෙන් මේ මොහොතට ගැළපෙන කතා කිහිපයක්.

අත්වැරදීම්

මෙවර අවසාන තරගයත් ආන්දෝලනයක්. ප‍්‍රංශයේ පුවරුවට එක්වූ පළවැනි ගෝල දෙකම අත්වැරදීම්. ක්‍රොඒෂියාවේ දෙවැනි ගෝලයත් අත්වැරදීමක්.

මෙවර කුසලානය ඉතිහාසයේ වැඩිම ඕන් ගෝල් ගණනක් වාර්තා කළ තරගාවලිය. මෙවර අවසාන තරගයේදී තමයි ප‍්‍රථම වතාවට අවසාන තරගයකදී ඕන් ගෝලයක් වාර්තා කළේ. ඒ අවාසනාවට මුහුණදුන් වාසනාවන්තයා මැන්ඞ්සුකික්. ඇත්තෙන්ම ගෝලය දෙසට පැමිණි පහරක් හිසින් වළක්වන්නට උත්සාහ කරද්දී බෝලය ගෝලයට එල්ලවීමකුයි සිදුවුණේ. එහෙත් එය පළවැනි ගෝලය ලෙස වාර්තා වුණා. අත්වැරදීම නිවැරදි කළ නොහැක්කක් වුණා.

මොහොතක් යද්දී ක්‍රොඒෂියාවේ ඉවාන් පෙරිසික් ප‍්‍රංශ ගෝලයට අතිවිශිෂ්ට ප‍්‍රහාරයක් එල්ලකළා. අර අත්වැරදීම නොවුණා නම් ක්‍රොඒෂියාව ඉදිරියෙන්. පහර එල්ලවුණේ පැනල්ටි සීමාවට මඳක් එපිටින් සිටිමින්. ක්‍රොඒෂියන් සහ ප‍්‍රංශ ක‍්‍රීඩකයන් අතරින් මාර්ගය තෝරා බේරාගනිමින් බෝලය ගෝලය කරා ගිය අපූරුව වචනවලින් ලියා තැබීම අසීරුයි. එය තරගයේ සුන්දරම ගෝලය යැයි හැඳින්විය හැකියි. එය නම් කිසිවෙකුගේ අත්වැරදීමක් නෙවෙයි.

එහෙත් ඉන්පසුව ක්‍රොඒෂියාව දෙවැනි වතාවටත් වරද්දාගත්තා. ඒ ෆැනල්ටි සීමාව තුළ ක්‍රොඒෂියන් ක‍්‍රීඩකයෙකුගේ අතෙහි පන්දුව වැදී හෑන්ඞ් බෝල් අවස්ථාවක් ලැබීම නිසායි. ඒ ගෝලය ක්‍රොඒෂියාවට අවාසනාව ගෙනාවා. අසීරුවෙන් ඉදිරියට යමින් සිටි ක්‍රොඒෂියාවට නැවතත් මුණගැසුණේ ප‍්‍රංශයේ වර්ණවත් ක‍්‍රීඩකයා වූ පොග්බාගේ තියුණු ප‍්‍රහාරය. ප‍්‍රංශයේ ග‍්‍රීස්මන් සිටියේ පැනල්ටි සීමාව තුළ. පොග්බා සිටියේ සීමාවට මඳක් එළියෙන්. සීමාව තුළ සිට ග‍්‍රීස්මන් පොග්බාට පන්දුව දෙනවා. පොග්බා දකුණෙන් එල්ලකරන ප‍්‍රහාරය ක්‍රොඒෂියන් පසුපෙළින් නවත්වනවා. එහෙත් දෙවැනි ප‍්‍රහාරය පොග්බා වම් පාදයෙන් එල්ල කරන්නේ මගේ පාද දෙකම ශක්තිමත් යැයි කියාපාන්නාක් මෙන්. පළමු ප‍්‍රහාරය එල්ලවූ විගසම එල්ලවෙන දෙවැනි ප‍්‍රහාරයට සූදානම් වීමේ හැකියාවක් ක්‍රොඒෂියන් ගෝල රකින්නාට හෝ පසුපෙළට ලැබෙන්නේ නැහැ. පන්දුව ගෝලයට යනවා.

ඉන්පසුව ප‍්‍රංශයෙහි අනාගතයේ ගෝලය වාර්තා වුණා. දහනව හැවිරිදි කිලියන් ම්බාප්පේ ගෝලයක් වාර්තා කළා. එය ඒ මහා ශ්‍රේෂ්ඨ පේලේගෙන් පසුව ලෝක කුසලාන අවසාන තරගයකදී ගෝලයක් වාර්තා කළ එකම දහනව හැවිරිදි ක‍්‍රීඩකයායි.

අවසාන ගෝලය අහම්බයක්. එයත් අත්වැරදීමේ ගෝලයක්. තරගයේ තෙවැනි අත්වැරදීම් ගෝලය. ප‍්‍රංශයේ ගෝල රකින්නා ගෝල රකින්නෙක් නොකළ යුතු දෙයක් කරමින් ප‍්‍රංශ ක‍්‍රීඩකයාට වෙට්ටුවක් දමා බෝලය පිටිය තුළට කික් කිරීමට උත්සාහ ගන්නේ පැනල්ටි සීමාව තුළ හිඳිමින්. වෙට්ටුවෙන් බෝලය රැුකගන්නා ක්‍රොඒෂියාවේ මැන්ඞ්සුකික් ගෝලයට පන්දුව එල්ල කරනවා. එය මැන්ඞ්සුකික් කළ වරද නිවැරදි කිරීමක්ම නොවුණේ ඒ වෙද්දි ප‍්‍රංශය ගෝල හතරක් සහ ක්‍රොඒෂියාව ගෝල දෙකක් පමණක් ලෙස අසීරු තැනක සිටි නිසා.

පාදයට වැරදීම

අත්වැරදීම් සහ මඟහැරීම් ක‍්‍රීඩාවේදී සුපුරුදුයි. පසුගි ය ලෝක කුසලාන දෙකේම තීරණය වෙනස් වුණේ එවැනි අතටම ආ අවස්ථා වැරදීම නිසා. ඉන් පළමුවන්න 2010 දකුණු අප‍්‍රිකාවේ දී නෙදර්ලන්තය අවසානයේදී සැබෑ කරගනිතැයි සිතූ සිහිනය අහිමි කරගැනීමයි. නෙදර්ලන්තය අවසාන තරගයට පැමිණියේ බ‍්‍රසීලයත් පරාජයට පත් කරමින්. නෙදර්ලන්තය ඒ වෙද්දී තමන් තරග කළ අවසාන තරග විසිපහකට වැඩි ප‍්‍රමාණයක් එකදිගට අපරාජිතව සිටියා. මේ තරගය තෙක්ම අර්ජෙන් රොබ්බෙන්, වැන් පර්සි සහ ෂ්නයිඩර් ප‍්‍රමුඛ නෙදර්ලන්ත පිල උපරිමය පෙන්වා සිටියා. ක‍්‍රිකට්වල දකුණු අප‍්‍රිකානුවන් මෙන් දක්ෂම පිලක් ඉදිරිපත් කොට කුසලානය පෙනී පෙනී අහිමි කරගැනීමේ පුරුද්දක් නෙදර්ලන්තයටත් තිබුණා. ඒ බිය, පීඩනය නෙදර්ලන්ත පිලට එදිනත් බලපෑවා.

රොබ්බෙන්ගේ විශ්වාසදායක දෙපාවල අග්ගිස්සෙන් ඉතාම පහසු ගෝල එකක් නොව දෙකක්ම අහිමි වීම ඕලන්ද හදවත් ගිනිතැබූ අත්දැකීමක්. තරගයට හිමිව තිබුණු විනාඩි අනූව මැද්දෑවේ දෙවතාවක්ම නෙදර්ලන්තයේ සිටි අසමසම ක‍්‍රීඩකයන් දෙපල ගෝලය පෙනි පෙනී ඉතාම විශ්වාසදායක ලෙස වාර්තා කළ හැකිව තිබුණු ගෝල් දෙකක් අහිමි කරගත්තා.

පළමු අවස්ථාවේදී කණ්ඩායම් දෙකම පිටිය මැද සිටි මොහොතක නෙදර්ලන්තයේ වෙස්ලි ෂ්නයිඩර් විසින් පන්දුව එකවරම ස්පාඤ්ඤයේ ගෝලය දෙසට යොමු කළා. ස්පාඤ්ඤ පසුපෙළ මැදින් රිංගා ගිය නෙදර්ලන්තයේ විශ්වාසදායකම ප‍්‍රහාරකයා වූ රොබ්බෙන් බෝලය පාලනයට ගත්තා. රොබ්බෙන් සහ ගෝලය අතර හිටියේ ස්පාඤ්ඤයේ අතිවිශිෂ්ට ගෝල රකින්නා කැෂියස් පමණයි. කැෂියස්ටත් බෝලය රැකගැනීම අසීරු වුණා. කෙතරම් දක්ෂ වුව ගෝල රකින්නෙක්ට හොඳ ප‍්‍රහාරකයෙකු ඉදිරියේ තනිව මුහුණදිය නොහැකියි. එහෙත් රොබ්බෙන්ට ගෝලය මඟහැරුණා. මෙයම යළිත් වතාවක් සිදුවුණා. රොබ්බෙන්ට බෝලය සමග නැවතත් එවැනිම අවස්ථාවක් ලැබුණා. එයත් මඟහැරුණා. විනාඩි අනූව අවසන්ව අතිරේක කාලයක් ලබාදුන්නා. ස්පාඤ්ඤයේ ඇන්ඩ‍්‍රසේ ඉනියෙස්ටා දකුණු පාදයෙන් වාර්තා කළ ජයග‍්‍රාහී ගෝලය ලැබුවේ අතිරේක කාලයේදී. ඒ මොහොත දැන් වුව මතකයෙන් ලිවිය හැකියි. ඒ 116 වැනි මිනිත්තුවේදී.

තරුවද? කණ්ඩායමද?

ඉන්පසු වතාවේ ලෝක කුසලානය බ‍්‍රසීලයේ පැවැත්වුණා. බැලූ බැල්මටම හොඳම කණ්ඩායම රැුගෙන බ‍්‍රසීලය පැමිණියා. එවර සිටි තරු කණ්ඩායම් දෙක වුණේ ජර්මනිය, බ‍්‍රසීලය, ස්පාඤ්ඤය, ආජන්ටිනාව, නෙදර්ලන්තය සහ පෘතුගාලය. වාසි තිබුණේ නිවෙස් ක‍්‍රීඩකයන්ට. බ‍්‍රසීලයට.

නෙයිමාර් ඛේදවාචකය සමඟ බ‍්‍රසීලයේ හීන බොඳ කරමින් ජර්මනිය අවසාන තරගයට ආවා. පැහැදිලිවම තමන් හොඳම කණ්ඩායම බව ජර්මනිය ඒ වෙද්දී පෙන්වා තිබුණා. එහෙත් අනෙක් පසින් නෙදර්ලන්තය පරාජය කරමින් පැමිණි ආජන්ටිනාව වෙත සියල්ලන්ගේ අවධානය යොමුව තිබුණා. ඒ හොඳම කණ්ඩායම නොවුණත් හොඳම ක‍්‍රීඩකයා ආජන්ටිනාව සතු වූ නිසා. මෙසී ඒ වෙද්දි පාපන්දු ලෝකයේ තරුව වී සිටියා. හොඳම ක‍්‍රීඩකයා සහ හොඳම කණ්ඩායම අතර තරඟය ලෙස ජර්මනිය සහ ආජන්ටිනාව අතර තරගය සැලකුණා. පේලේ, මැරඩෝනාගේ යුගයේ තිබුණු ක‍්‍රීඩා රටාව හොඳම තරුව සැලකිල්ලට ගත හැකි වුණත් මේ යුගයේදී තරුව වෙනුවට කණ්ඩායමට තැන ලැබෙන ක‍්‍රීඩා රටාවක් තිබුණා. ලංකාවේ පාපන්දු පුහුණුකරුවෙක් එදා තිබුණු රටාව සහ දැන් ඇති රටාව විස්තර කළේ මෙහෙම. ‘පේලේ, මැරඩෝනලා වෙට්ටු දාගෙන තනියෙන් බෝලෙ අරගෙන ගිහින් හුළඟටත් වෙට්ටු දාලා ගෝල් එක ඇතුළට බෝලෙ දැම්මා. දැන් තියෙන්නේ එහෙම නෙවෙයි. දැන් පසුපෙළ ශක්තිමත්. ටීම් එකම පාස් කරගන්න ඕනැ. එකයි, දෙකයි, ඩුම් වෙන්න ඕනෑ. බෝලෙ ගත්තා, කකුල ඉස්සරහට දාගත්තා, ඉඩ තියෙන තැනක් බලලා පාස් කළා.’

ඉතින් එහෙම පසුබිමක වෙට්ටු දමන්නට ඉඩ නොදී, මෙසීට එරෙහිව ලොව හොඳම ආරක්ෂක දැල ජර්මනියෙන් එලූ‍ණා. එහෙත් එක දශමයකට ඒ දැල බරපතළ ලෙස ලිහිල් වුණා. එක් මොහොතක පැනල්ටි කොටුව තුළ ගෝලයට වම් පසින් මෙසී ස්ථානගත වුණා. ඒ භයානක ප‍්‍රහාරකයා ඉදිරිපිට අසරණව ගෝල රකින්නා සිටියා. එහෙත් ඒ මොහොතේ එල්ල වූ පහර මෙසීගෙන් කිසිවෙකු බලාපොරොත්තු නොවූ ලෙස ගෝලයෙන් පිටට ගමන් කළා. තරුවට තමාගේ මොහොත රැුකගත නොහැකි වුණා. ඒ මොහොත ක‍්‍රීඩා රසිකයන්ට කිසිදා අමතක නොවනු ඇති. අවස්ථාව ලද අනෙක් ක‍්‍රීඩකයා ගොන්සාලෝ හිග්වේන්. එක් ගෝලයක් සඳහා හිග්වේන්ට ලද පහසු අවස්ථාවක් ගෝලයෙන් පිටට ඔහු එල්ල කළා. දෙවැනි වතාවේ ඕෆ්සයිඞ් උගුලට හසුවූ නිසා හිග්වේන් ලබාගත් ගෝලයක් අවලංගු කෙරුණා.
මිරොස්ලාව් ක්ලෝස්. ලෝක කුසලාන ඉතිහාසයේ වැඩිම ගෝල් වාර්තා කළ ක‍්‍රීඩකයා. ජර්මනියේ විශ්වාසවන්තම දැවැන්තයා. එවර අවසන් තරගයේදී ගෝලයක් වාර්තා කිරීමට අසමත්ව සිටියා. දෙවැනි භාගයේදී ඔහු පිටියෙන් පිටතට පැමිණෙන්නේ මාරියෝ ගොට්සේට අවස්ථාව ලබාදෙමින්. මේ තරුණයාත් පිටිය මැද රසවත් ගෝලයක් වාර්තා කරනවා. ඒ ජර්මනියේ ජය එක ගෝලයකින් තහවුරු කරමින්.

අනූඅටෙන් සෙවණැලි

ඩිඩියර් ඩෙෂැම්ප්ස්. මෙවර ප‍්‍රංශ කණ්ඩායමේ කළමනාකරු. මෙවර අවසාන තරගය අවසානයේදී ප‍්‍රංශ කණ්ඩායම එක්ව උඩ දමන්නේ ඔහුව. අනූඅටේ ලෝක කුසලානය ප‍්‍රංශයට ගෙනා කණ්ඩායමේ නායකයා ඔහු.

අනූඅටේ ලෝක කුසලානයෙන් මෙවර ලෝක කුසලානයට වැටුණු එකම සෙවණැල්ල ප‍්‍රංශය විතරක් නෙවෙයි. ක්‍රොඒෂියාව සහ ක්‍රොඒෂියාවේ අතිදක්ෂ ක‍්‍රීඩක ඩාවෝර් සුකෙර්ද අනූඅටේ ලෝක කුසලානයේදී කතාබහට ලක්වුණා. අවසන් පූර්ව තරගයේදී අනූඅටේදී ගෝල්ඩන් බූට් එක හෙවත් වැඩිම ගෝල ප‍්‍රමාණයක් ලබාගත් ක‍්‍රීඩකයාට ලැබුණු සම්මානය ලැබුවේ සුකෙර්. එවරත් සියල්ලන් විස්මයට පත්කරමින් ක්‍රොඒෂියාව ලෝක කුසලානය පෙනෙන මානයට පැමිණියා. එවරත් ක්‍රොඒෂියාවේ සිහින බොඳ කළේ මෙන්න මේ ප‍්‍රංශයමයි.
පාපන්දු තරගයක් කියන්නේ කතාවක්. අවසන් පූර්ව තරගය ලිලියන් තුරාම් නම් ප‍්‍රංශ වීරයාගේ කතාව. අවසන් පූර්ව වටයේදී ක්‍රොඒෂියාව සහ ප‍්‍රංශය අතර තරගය පැවතුණා. පළවැනි ගෝලය සුකෙර් වාර්තා කළේ ක්‍රොඒෂියාවට ජය සලකුණු පෙන්වමින්. සුකෙර් බෝලය ලබද්දි ඔහු ඕෆ්සයිඞ් වරදට හසු නොවුණේ ප‍්‍රංශ පිලේ ලිලියන් තුරාම් එහා කෙළවරේ සුකර්ට පසුපසින් සිටි නිසා. එය තුරාම් කළ වරදක්. බහුතරය සුද්දන් වූ මේ පේ‍්‍රක්ෂකයන් ඒ මොහොතේ තුරාම් සමඟ කේන්ති ගත්තා. ලෝක කුසලානයේ එතෙක් තරගවල තුරාම් කළ දෙයක් නෑ. ගෝලයක් ගෙන තිබුණේත් නැහැ. ඒ නිසා ඒ මොහොතේදී ඔහු ප‍්‍රංශයට ගෝලයක් අහිමි කළ නිකමෙක්. (ඇතැම් ජාතිවාදීන්ට අනුව කළු නිකමෙක්. එදා ෆෙස්බුක් තිබුණා නම් තුරාම්ගේ මව් ගුණ වැයෙමින්ට පෝස්ට් වැටෙන්න ඉඩ තිබුණා.) එහෙත් ඒ කේන්තිය ටික මොහොතක සීමා කළ තුරාම් ඒ දිව්‍යමය විස්මයජනක හැඩය පාපන්දු පිටියේ මැව්වා. පැනල්ටි සීමාවේදී දකුණු කකුලෙන් එල්ලකළ චිප් කිරීමක් ගෝලය ඇතුළට යොමු කරමින් තුරාම් සියල්ලන්ට පිළිතුරු දුන්නා. ඔහුම ලද දෙවැනි ගෝලය අතිඅනර්ඝයි. සම්පූර්ණ ගෞරවය තුරාම්ට හිමියි. පැනල්ටි සීමාවේ දකුණුපස ඉහළ කෙළවරේදී ක්‍රොඒෂියානු පසුපෙළ ක‍්‍රීඩකයාගෙන් බලහත්කාරයෙන් මෙන් ගත් බෝලය දකුණු කකුලෙන් ගෝලයට එල්ලකළේ දෝලනය කරවමින්. (තුරාම් තමයි ප‍්‍රංශය වෙනුවෙන් වැඩිම තරග ගණනක් නියෝජනය කළ පාපන්දු ක‍්‍රීඩකයා.)

එදා බ‍්‍රසීලය අවසාන තරගයට ආවේ කණ්ඩායම් රැුසක් මරා දැමීමකින් පසුව. බ‍්‍රසීලය හිටපු ශූරයන්. එමෙන්ම ඔවුන් සමග සිටියා මෑත යුගයේ අතිදැවැන්තයා. රොනාල්ඩෝ. ඒ කණ්ඩායම එතැනින් නැවතුණේ නැහැ. රොබටෝ කාලෝස්, රිවාල්ඩෝ, ගියෝවානි වැනි තවත් දැවැන්ත නම්වලින් පිරී තිබුණා. එහෙත් අවසාන තරගයේදී සුපුරුදු රොනාල්ඩෝ හිටියේ නැහැ. ඔහු අසනීපයකට මුහුණදී තිබුණා. එහෙත් ඔහු තරගයට සහභාගි වුණා. ඒ පසුබිම් කතා කෙසේ වුවත් ප‍්‍රංශයේ පසුපෙළ අතිශය ශක්තිමත් ලෙස රොනාල්ඩෝව ආවරණය කළ බව කිසිදා අමතක කළ නොහැකියි. අවසානයේදී තරුණ සිඩෑන් රොනාල්ඩෝගේ සමීපයේම සිටිමින් අතිවිශිෂ්ට ගෝලයක් වාර්තා කරන්නේ ඉහළින් පැමිණි කෝනර් පහරක් හිසින් ගෝලයට යොමු කරමින්. එතැනින් පසුව තවත් ගෝල දෙකක් ප‍්‍රංශය වාර්තා කරමින් කුසලානය ලබනවා.

මෙවැනි අමතක නොවන මතකයන් රැුසක් වසර හතරකට වතාවක් පැමිණෙන ලොව දැවැන්තම ක‍්‍රීඩා සැණකෙලියේදී යළි යළිත් ලියැවෙන්නට නියමිතයි. මෙවර මතකයන් දැනටමත් ලියැවී හමාරයි. දැනට විරාමයකට කාලයයි.