No menu items!
26.6 C
Sri Lanka
23 August,2025
Home Blog Page 607

මරණ තුනක් මැද පැණි කෑම

0

අන්තිමේදී ඒකාබද්ධ විපක්‍ෂය පැමිණ තිබෙන්නේ තමන්ට ජනාධිපති අපේක්‍ෂකයකු නැති තැනටය. තමන්ට ජනාධිපති අපේක්‍ෂකයකු නැති බව නිල වශයෙන් පිළිගන්නට තරම් ඒකාබද්ධ විපක්‍ෂය පියවර ආපස්සට ගෙන තිබේ.

ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ නියමිත වේලාවට පෙරම පිට්ටනිය මැදට පැමිණ තනියෙන් දුවන්නට පටන්ගත්තේය. ඔහු ඒ කළේ තම වැඩිමහල් සහෝදරයා අනුගමනය කරමිනි. 2009 යුද ජයග‍්‍රහණයෙන් පසුව, 2010 සැප්තැම්බර් මාසයේ 18වැනි ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය සම්මත කරගත් ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්‍ෂ, ඊළඟ ජනාධිපතිවරණයේදීද තමාගේ ජය සහතික බව ඇදහුවේය. ඔහුගේ සමීප නක්‍ෂත‍්‍රකාරයන් ඒ බව අදහන්නට සලස්වා තිබිණ. පැය විසිහතර පුරාම නොනැවතී අතේ තබාගෙන වශී බෝලයක් කරකවමින් (අද ඒ වශී බෝලය මැණික් කටුවේ පළඳින ගෙඩි මාලයක් දක්වා රූපාන්තරණය වී ඇත.) ගුප්ත ශාස්ත‍්‍ර කෙරෙහි තමාගේ අන්ධ භක්තිය ප‍්‍රදර්ශනය කළ මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතා, ඒ නක්‍ෂත‍්‍රකාරයන්ගේ බොරුවලට රැුවටී නියමිත කාලයට පෙර ජනාධිපතිවරණයද කැඳෙව්වේය. අද ගෝඨාභය කරනවාක් මෙන්ම වේලාසනින්ම පිට්ටනියට ආවේය. කෝ මගේ ප‍්‍රතිවාදියායැයි අභියෝග කළේය. රට පුරාම තනි අශ්වයකුගේ ධාවන තරගයක යෙදෙමින්, රාජ්‍ය බලය උපරිම ලෙස වියදම් කරමින්, මහා ප‍්‍රචාරක ව්‍යාපෘතියක නිරත වුණේය. එහෙත් අන්තිමට බලයේ සිටියදී පරාජයට පත්වුණු පළමු ජනාධිපතිවරයා ලෙස අතීතයට එකතු වුණේය.

ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ වගවිභාගයකින් තොරවම, ඒ වරද යළිත් කරමින් සිටියි. ඔහු තමාගේ ශක්තිය උරගා බලමින් සිටිනවා වන්නට පුළුවන. එහෙත්, ශක්තිය උරගා බැලීමද පරණ කාලයෙන් පාඩම් ඉගෙනගනිමින් කළ යුත්තකි. 2015 ජනවාරි 7 වනතුරුත්, මහජනතාව බලමුළු ගැන්වීම අතින් ඉදිරියෙන් සිටියේ මහින්ද රාජපක්‍ෂය. ඔහු යන යන තැන භික්‍ෂූහු රොදබැන්දාහ. වෙනත් ආගමික පූජකවරු රැුස්කෑහ. මහජනතාව අතුරු සිදුරු නැතිව ඔහු දකින රිසියෙන් රොක්වුණහ. සිනමා තරුද, ගායන තරුද ක‍්‍රීඩා තරුද ඈ මෙකී නොකී සියලූ තරුද සිටියේ රාජපක්‍ෂ වේදිකාවේය. ඒ ජනගඟ දුටු ඕනෑම කෙනකුට මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ ජයග‍්‍රහණය ගැන සැකයක් නොවීය. එහෙත් ඒ සියල්ලන්ටම වැඩියෙන් නිහඬව සිටි ජනතාව බලවත්ද, සංඛ්‍යාත්මකව වැඩිද විය.

අනෙක් අතට, අද ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ වටා සිටින්නේ එදා මහින්ද රාජපක්‍ෂ වටා සිටි පිරිසමය. සමහර විට, එදා රාජපක්‍ෂ අභ්‍යන්තර කවයට එකතුවන්නට බැරිව සිටි, එහෙත්, රාජපක්‍ෂ හිතවාදීහුය. ආණ්ඩු විරෝධී න්‍යාය පත‍්‍රයක් තිබෙන පුද්ගලික මාධ්‍යවලින් උත්කර්ෂයට නංවා උඩ දැමූවත්, රාජපක්‍ෂ නිකායේ පන්සල්වලට පිංකම් සඳහා කොයිතරම් ආරාධනා ලැබුවත්, අලූතෙන් ගෝඨාභය වෙත රොක්වුණු කිසිවෙක් නැත. වැදගත්ම කාරණය එයයි. මේ සියලූදෙනාගේම උපරිම සංඛ්‍යාව ලක්‍ෂ 58ක් බව 2015 දී දකින්නට හැකිවිය. ඊට පසු කාලයේ ඒ ගණන තවත් අඩුවිය. අදත්, ඒ ගණන වැඩිවී නැති බව පැහැදිලිය.

එහෙත්, දැන් ගෝඨාභයගේ ‘උදෙන්ම පැමිණි කුරුල්ලා’ගේ ව්‍යාපෘතිය යොමුවී තිබෙන්නේ හැම අතින්ම ඔහුගේ අවාසියටය. මරණ තුනක් ළඟ තබාගෙන සිටි මිනිසකු ගැන කියැවෙන පරණ කතාව සිහියට එන්නේ ඒ අනුවය.

ගෝඨාභයගේ දේශපාලන ජීවිතයේ එක් මරණයක් තීන්දු කරනු ඇත්තේ අමෙරිකා එක්සත් ජනපදය විසිනි. දැනටමත් තානාපති අතුල් කේශාප් ඒ බව අඟවා තිබේ. යුද අපරාධ, මානුෂවාදී නීති හා මානව හිමිකම් උල්ලංඝනයන් ගැන චෝදනා ඇතැ’යි කියන ගෝඨාභයට අමෙරිකානු පුරවැසිභාවය ඉවත්කර ගැනීම ඒ තරම් පහසු නොවේයැයි ඔහු කීවේය. එය එසේ වුවහොත්, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂගේ අනාගත දේශපාලන ගමන මුළුමනින්ම හෝ සමහර විට සැලකිය යුතු කාලයකට අඩපණ වනු ඇත. සැලකිය යුතු කාලයකටයැ’යි කිව්වේ, අනාගතයේ රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුවක් පැමිණියහොත්, ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් ඔහුටත් බැසිල් රාජපක්‍ෂටත් ඇති බාධක ඉවත් කරන්නට ඉඩ ඇති නිසාය.

අමෙරිකාවෙන් එන බාධාව තාක්‍ෂණික එකකි. වඩාත් වැදගත් වන්නේ, ලංකාවේ මහපොළවෙන් ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂගේ දේශපාලන අනාගතයට එල්ලවන තර්ජන ය. එක පැත්තකින් ඒකාබද්ධ විපක්‍ෂය තුළින්ම ඔහුට එරෙහි විරෝධය ගොඩනැංවෙමින් පවතියි. එය ක‍්‍රමයෙන් වර්ධනය වන්නකි. මුලින් ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂට එරෙහිව ප‍්‍රසිද්ධියේ පෙනීසිටියේ වාසුදේව නානායක්කාර පමණකි. තිස්ස විතාරණ, දිනේෂ් ගුණවර්ධන වැන්නන්ද ඔහුට විරුද්ධ නමුත්, සමාජය ඉදිරියේ දැඩි ලෙස ඒ වෙනුවෙන් පෙනීසිටින්නට දිනේෂ්වත් තිස්සවත් ඉදිරියට ආවේ නැත. එහෙත්, දැන් ශක්තිමත් සහායකයකු ඒ පිලට ලැබී තිබේ. ඒ කුමාර වෙල්ගමය. පසුගිය දින කිහිපයේදී ඔහු කියන දේවලින් පැහැදිලි වන්නේ ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ගැන බලවත් විරෝධයක් ඔහුට තිබෙන බවය. ඒ සඳහා ඔහු ඉදිරිපත් කරන සමහර තර්ක ඉතාම ශක්තිමත් හා සාධාරණය. හමුදාකාරයකු ජනාධිපති වන රටක රාජ්‍යය විවේචනය කිරීම ?ට ගෙදර ඉන්නට නොහැකි තත්ත්වයක් ඇතිකරන බව ඔහු කියයි. ඔහු ඒ බව කියන්නේ, පරණ රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුවේ අත්දැකීම්ද, තොරතුරුද මත බව නිසැකය. එහිදී වෙන විදියකින් ඔහු කරන්නේ, රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුවේ මර්දන ක‍්‍රියාවලිය ඇත්තක් බවට සහතික කිරීමය. එකල ආණ්ඩුවට එරෙහිව, විශේෂයෙන් ගෝඨාභයට එරෙහිව කියූ ලියූ අයට අත්වුණු ඉරණම ඒ ආණ්ඩුවේ බලවත් කෙනකු හැටියට සිටි වෙල්ගම මහතා හොඳින් දන්නවා ඇත. වාසුදේවගේ විරෝධයද එන්න එන්නම ශක්තිමත් වෙයි. දැන් ඔහු සංයුක්තව. ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ වටා සිටින ධනපති ව්‍යාපාරිකයන් ගැනත්, මිලිටරි නායකයන් ගැනත් කියයි. ඔවුන්ට අනුව අනාගතයේ හැදෙන ගෝඨාභයගේ ආණ්ඩුවක්, මිලිටරිවාදී මෙන්ම වැඩකරන පන්තියේ අයිතිවාසිකම් මර්දනය කරන ආණ්ඩුවක් වන බවට ඔහු අනාවැකි කියයි. ඊට අමතරව ඒකාබද්ධ විපක්‍ෂයේ උපදේශකයකු වන දයාන් ජයතිලකද ගෝඨාභයට එරෙහි විරෝධය යළිත් උත්සන්න කර තිබේ. මේ විදියට දයාන්, වෙල්ගම, වාසුදේව, දිනේෂ් හා තිස්ස විතාරණගේ පිල හෙටානිද්දා තව තවත් ශක්තිමත් වනු ඇතැ’යිද ඊට තවත් සගයන් එකතුවනු ඇතැ’යිද සිතන්නට පුළුවන.
වාසුදේව නානායක්කාර තවත් ඉදිරියට යමින්, රාජපක්‍ෂ පවුලෙන්ම අලූත් අපේක්‍ෂකයා සොයාගෙන තිබේ. චමල් රාජපක්‍ෂය. චමල් ජනාධිපතිවරණයට යෝජනා කිරිම හරහා රාජපක්‍ෂ පවුලේ පැලීමක් සිදුවේදැයි කිවනොහැකි නමුත්, රාජපක්‍ෂ පවුල කිසියම් අපහසුතාවකට ලක්කරන බව නම් නිසැකය. තමාගේ නම වාසුදේව විසින් යෝජනා කරනු ලැබූ විට, චමල් රාජපක්‍ෂ එකහෙළාම එය ප‍්‍රතික්‍ෂෙප කළ බවක් තවමත් දැනගන්නටද නැත.

වෙඬරුවේ උපාලි අනුනායක භික්‍ෂුව මේ ගෝඨාභය විරෝධතාකරුවන්ට ඔසවාගෙන යා හැකි හොඳම රූපකය හඳුන්වා දුන්නේය. හිට්ලර්.
ඊට අමතරව ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ වටා සිටින පරණ හමුදාකාරයෝ කිසිම දැනුමකින් අවබෝධයකින් තොරව දොඩන තමන්ගේ මුඛවලින් තවත් අනතුරක් පාදාදුන්නෝය. ඒ මානව හිමිකම් කොමිසමේ සභාපතිනියට අනාගත තමන්ගේ ආණ්ඩුවකින් දඬුවම් දෙන බව කීමෙනි. ආචාර්ය දීපිකා උඩගම වනාහි ශ‍්‍රී ලංකාවේ මානව හිමිකම් ක්‍ෂෙත‍්‍රයේ මෙන්ම උසස් අධ්‍යාපන ක්‍ෂෙත‍්‍රයේද මහත්වු කීර්තියක් අත්පත්කරගත්, තමාගේ මුළු ජීවිතයෙන්ම මානව හිමිකම් රැුකගැනීම සඳහා කැපවූ තැනැත්තියකි. ඇය වැන්නියක ද්‍රෝහී කාන්තාවක ලෙස නම්කිරීම මේ පරණ හමුදාකාරයන්ගේ මොළයේ තරම පෙන්වන කැඩපතක් වන අතර ඔවුන් තුළ තවමත් තිබෙන හමුදා ඝාතක මානසිකත්වයද පිළිබිඹු කරන්නක් වෙයි. ආචාර්ය උඩගමට එල්ල කළ ප‍්‍රහාරය ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ කෙරෙහි කෙතරම් විනාශකාරී ලෙස ආපසු පත්තුවුණේද යත්, එක පැත්තකින් වාසුදේව නානායක්කාරට පවා ආචාර්ය උඩගම වෙනුවෙන් පෙනීසිටිමින් පරණ හමුදාකාරයන්ටත්, එනයින් ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂටත් ප‍්‍රහාර එල්ල කරන්නට පදනමක් දැමුවේය. අනෙක් අතින්, 2015 ජනවාරියෙන් පසු, විවිධාකාර හේතු නිසා වෙන්ව සිටි මේ ආණ්ඩුව බලයට පත්කරන්නට කිසියම් අන්දමකින් දායකවුණු ශාස්ත‍්‍රාලයීය බුද්ධිමය ප‍්‍රජාව එකට එකතු කරන්නට එක හේතුවක් ඇතිකරන්නටද සමත් විය.

ගෝඨාභයගේ ඉක්මන්කාරකමෙන් ඇතිවුණු තුන්වැනි හානිය නම්, එලෙස 2015දී එකට සිට පසුගිය කාලයේ යම් යම් හේතු නිසා විසිර ගොස් සිටි පොදු ජනතා බලවේගවලට යළිත් එකතුවන්නට හේතුවක් පාදාදීමය. ජනවාරි 8 මහින්ද රාජපක්‍ෂ පරාජය ලබන්නට එක් බලවත් හේතුවක් වුණේ ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂය. ඔහු මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ දේශපාලන මිනීවළ කපන ප‍්‍රබල චරිතයක් හැටියට එදා දකින්නට ලැබුණි. ආණ්ඩුවේ මැති ඇමතිවරුන් මෙන්ම සියලූ රාජ්‍ය නිලධාරීහුද මේ බලයෙන් හිස උදුම්මාගත් අහංකාර නිලධාරියාට බලය පක්‍ෂපාත වූවෝය. නොවී බැරි විය. නීතිය ඔහු විය. විධානයද ඔහු විය. මර්දනයද ඔහු විය. සරල උදාහරණයකින් කිවහොත්, ඔහු ගමනක් යන විට මහමගදී වාහන තදබදයකට අසුවුවහොත්, ඒ මාර්ගයේ දෙපස රථවාහන නවතා තැබීම එදින සිට තහනම් විය. ඒ ගෝඨාභයගේ නියමය පරිදිය. අද කුමන හේතු මත විසිර ගොස් සිටියත්, ජනවාරි 8 දේශපාලන වෙනසට දායකවුණු පුද්ගල හා සමාජ බලවේග, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂට එරෙහිව නම් එකම තැනක බලමුළු ගැන්වෙන බව සිතන්නට පුළුවන. ඒ බලවේග දැන් එක තැනක නැහැ නොවේදැයි විමසන්නට කිසිවකුට හැකි නමුත්, මනුවර්ණ සිතන්නේ, ඔවුන් එකට සිටිනවාදැයි තීරණය කරන්නට තවමත් වේලාසන වැඩි බවය. 2015 ජනවාරි වන විට එකතු වුණේ ඊට පෙර දීර්ඝ කාලයක් එකට සිටි පිරිසක් නොවේ. ඒ එකතුව සිදුවුණේ, ඒ මොහොතේ තිබුණු දේශපාලන ගතිකයන් මතය. ඉදිරියේදීද ඒ හා සමාන ගතිකයන් මතුවන්නට හොඳින්ම ඉඩ තිබේ.

යම් හෙයකින් ඉදිරියේදී එක පැත්තක සිටින්නේ ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ නම්, ඊට එරෙහිව අනෙක් සියලූ බලවේග, ලක්‍ෂ හැට දෙකක්ම නොවුණත්, එකතු වන්නට තිබෙන ඉඩ තවමත් නොසලකා සිටිය නොහැකිය.

මේ සියල්ලටම වඩා ගෝඨාභයගේ සිහිනය බොඳ කරනු ඇත්තේ 20වැනි සංශෝධනය විසින්ය. යම් හෙයකින් දැන් හොරගල් අහුලමින් සිටින සිරිසේන-වික‍්‍රමසිංහ දෙපාර්ශ්වය, 20වැනි සංශෝධනයට තම සහාය ලබාදී විධායක ජනාධිපති ධුරය අහෝසි කරන්නට එකඟවුණහොත්, ගෝඨාභයගේ රාජ්‍ය නායක සිහිනය බිඳවැටෙයි. 20න් පසු එන පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයකදී තරුව වන්නේ මහින්ද රාජපක්‍ෂ මිස ගෝඨාභය නොවේ. ‘මම බලයට ආවාම ගෝඨාභය වැඩ කරනවායැ’යි මහින්ද රාජපක්‍ෂ ඊයේ පෙරේදා පන්සලකදී කිව්වේ ඒ ඇත්තයි. එවිට ගෝඨාභයට සිදුවන්නේ නැවතත් සදාකාලික ආරක්‍ෂක ලේකම් හෝ සමහර විට ආරක්‍ෂක ඇමති හෝ වන්නට මිස අඩු ගණනේ අගමැති වන්නටවත් නොවේ. යළිත් මහින්ද රාජපක්‍ෂට බලය ලැබුණොත්, ඒ බලය අවසන් වන්නේ නාමල් රාජපක්‍ෂගේ පා අසලින් මිස ගෝඨාභය හෝ බැසිල් හෝ චමල් රාජපක්‍ෂ අසලින් නොවන බවද සිහිතබාගැනීම වැදගත්ය. ඒ නිසා මේ දවස්වල මාධ්‍යවල ඉතාම සුහද එහෙත් අතිශය ව්‍යාජ සිනාවක් මවාගෙන පෙනීසිටින ගෝඨාභය, ‘මේ විදියටම’ අතීතයට එකතුවන්නට තිබෙන ඉඩ වැඩිය.

ප‍්‍රශ්න විසඳීමට මිනිසුන් මරා දැමිය යුතුමද?

හිට්ලර් කෙනෙකු දකුණෙන් ඉල්ලා සිටින විටත්, ප‍්‍රභාකරන් කෙනෙකු උතුරෙන් ඉල්ලා සිටින විට මෙන්ම එල්ලූම් ගස ක‍්‍රියාත්මක කළ යුතු යැයි ජනාධිපතිවරයා ඇතුළු කැබිනට් මණ්ඩලය කියන විටත් අවධාරණය කෙරෙන මුඛ්‍ය කාරණය වන්නේ, අදාළ ප‍්‍රශ්නවලට මරණය යම් විසඳුමක් විය හැකි බවයි. හිට්ලර් සහ ප‍්‍රභාකරන් සම්බන්ධයෙන් එම මරණය අනීතික වන විට, එල්ලූම් ගස එම මරණයට නෛතික ආටෝපයක් ලබා දෙයි. මරණයට පත්කිරීම අරභයා වන මෙකී නීතිය සහ අවනීතිය අතර සම්බන්ධය පැත්තකින් තිබ්බොත්, යමක් සාධනය කර ගැනීමේ විසඳුමක් වශයෙන් මරණය සැලකීම මේ අවස්ථා තුනේදීම එක ආකාරයෙන් දැකිය හැකිය.

මරණීය දණ්ඩනය, බරපතළ මානව හිමිකම් උල්ලංඝනයකි. මෙසේ කියන විට අනිත් පැත්තෙන් නැගෙන තර්කය පැහැදිලි ය. එතකොට, මරණීය දණ්ඩනයට පත්කළ පුද්ගලයාගේ අතින් ජීවිතක්ෂයට පත්වූ වින්දිතයාගේ මානව හිමිකම ගැන කියන්නේ කුමක් ද? ඇත්තෙන්ම, මිනීමරුවෙකු සහ රාජ්‍යයක් අතර ඇති වෙනස සනිටුහන් වන්නේ එතැනදී ය. අදාළ වින්දිතයා ඇතුළු සමස්ත සමාජයේ හිමිකම් ආරක්ෂා කර දීම සඳහා මිිනීමරුවාට දඬුවම් පැමිණවීම රාජ්‍යයක වගකීමක් බව නොකිවමනාය. එහිදී වැරදිකරුවා සම්බන්ධයෙන් වන පුද්ගල වගකීමත්, වැරැුද්ද සම්බන්ධයෙන් වන රාජ්‍යයේ වගකීමත් සැලකිල්ලට ගැනේ. වැරදිකරුවාට දඬුවම් කිරීමට අමතරව, එම දඬුවම ආශ‍්‍රයෙන් වෙනත් එවැනි වැරදි අධෛර්යමත් කිරීමත්, ඒ වරද ඇති වීමේ හේතු වළක්වා ගැනීමේ වගකීමත් රජයකට තිබේ. ඒ නිසා, මිනීමරුවා යමෙකු ඝාතනය කළ සැහැල්ලූවෙන් එම මිනීමරුවා ඝාතනය කිරීමේ අයිතියක් රජයකට අභ්‍යාස කළ නොහේ. මිනීමරුවා කරන්නේ තමාගේ අයිතියක් පාවිච්චි කිරීම නොව, වෙනත් කෙනෙකුගේ ජීවිතයක අයිතියක් පැහැර ගැනීමකි. මෙය ජීවිතයක් පිළිබඳ ප‍්‍රශ්නයක් නිසා, රජයක් ඊට එකට එක කළ යුතු නැත. ඒ වෙනුවට, වැරදිකරුවාට ලැබෙන දඬුවම ඇත්තෙන්ම දඬුවමක් වන්නේ ද, ඒ දඬුවම එම වැරැද්ද යළි ඇති වීම අධෛර්යමත් කිරීමට හේතු වන්නේ ද, ඊට අමතරව, එකී වරද ඇති වීමේ වෙනත් හේතු මීට සමාන්තරව පාලනය කර ගැනීමේ හැකියාවක් රජයට තිබේ ද ආදි පැති ගණනාවක් සලකා බැලීමට රාජ්‍යයකට සිදුවෙයි.

මේ වන විට ලංකාවේ හිරගෙවල්වල මිනීමැරුම්වලට අදාල සිරකරුවන් 400 කට අධික සංඛ්‍යාවක් සිටිති. මේ සියලූ පුද්ගලයන් එම ඝාතනවල යෙදුණේ මන්දැයි ඔවුන්ගෙන් ඇසුවොත්, තමාගේ ප‍්‍රශ්නයට වෙනත් විසඳුමක් තිබුණු බවක් ඒ අවස්ථාවේ තමන්ට නොවැටහුණු බව ඔවුන් කියනු ඇත. එනම්, අවසාන විසඳුමක් වශයෙන් ඔවුන් යම් අවස්ථාවකදී ඝාතනය තෝරාගෙන ඇති බවයි. මිනීමරුවෙකුට අවසාන විසඳුමක් විය හැකි දෙයක් රාජ්‍යයකටත් අවසාන විසඳුමක් වන්නේ නම්, රාජ්‍යය කෙසේ නම් මිනීමරුවාගෙන් වෙනස් වන්න ද?

දැන් ලංකාවේ එල්ලූම් ගස ගෙනෙන්ට යන්නේ, මත්ද්‍රව්‍ය භාවිතයට අදාළවයි. ඉහත කී කරුණු එහිදී වඩාත් වැදගත් වෙයි. මත්ද්‍රව්‍යකරුවා හෝ ජාවාරම්කරුවා එල්ලූම් ගස් යැවීමෙන් මත්ද්‍රව්‍ය උවදුර නැති කළ හැකි බව මේ අය සිතති. හිරගෙදර සිට මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරමේ නියැලෙන්නන් එල්ලූම් ගස් යැවිය යුතු යැයි කියන විට එය සිනාවට කාරණයක් වෙයි. මන්ද යත්, හිර ගෙයක් යනු, අප දන්නා පරිදි, හතර වටේ රැුකවල් කළ, උස් තාප්ප ගසා ඇති, කිසිවෙකුට ඒ තාප්පෙන් එළියට යා නොහැකි ස්ථානයකි. එවැනි ස්ථානයක සිරකරුවෙකු වශයෙන් සිටිමින්ම මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම කරගෙන යන්නේ නම්, එය එම පුද්ගලයාගේ ප‍්‍රශ්නයක් නොවන බව පැහැදිලි ය. කරුණු එසේ වන හෙයින්, මේ වරද සම්බන්ධයෙන් එල්ලූම් ගස අවශ්‍යම යැයි යමෙකු සිතන්නේ නම් කළ යුත්තේ, අර මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම්කරුවාව එල්ලා මැරීම නොව, ඔහුට ඒ ජාවාරම කරගෙන යාමට පහසුකම් සලසන හිරගෙදර බලධාරීන් එල්ලූම් ගස් යැවීමයි.

කෙසේ වෙතත්, එල්ලූම් ගස එක මිනිස් අභිලාෂයක් පමණක් සන්තර්පණය කරවයි. එනම්, පළිගැනීමෙන් ලබන ප‍්‍රහර්ෂයයි. මගේ දෙමාපියන්, මගේ දරුවන්, මගේ සහෝදර සහෝදරියන්, මගේ බිරිඳ හෝ සැමියා ඝාතනය කළ මිනීමරුවෙකු එල්ලූම් ගස් යැවීමෙන් තරම් අස්වැසිල්ලක් වෙන කිසිවකින් මට අත්නොවේ. බොහෝ දෙනා මේ දෙස බලන්නේ, ඒ ප‍්‍රාථමික මිනිස් සහජාසයට යට වීමෙනි. එහෙත් එහිදී ඔවුහු එක් වැරදි විනිශ්චයක එල්බ සිටිති. එනම්, මරණය උපරිම දඬුවම වශයෙන් ගැනීමෙනි. පළිගැනීම තම ආශාව නම්, එය සන්තර්පණය වන්නේ අපරාධකරුවාට උපරිමයෙන් විඳවීමට සැලැස්වීමෙන් නම්, ඇත්තෙන්ම කෙනෙකු ඉල්ලා සිටිය යුත්තේ, අපරාධකරුවාගේ මරණය නොව, එම අපරාධකරුවාගේ උපරිම විඳවීමයි. මරණයට පත්කිරීම යනු, දඬුවම කඩිනම් අවසානයකට පත්කිරීමකි. ඒ වෙනුවට, ජීවිත කාලයක් එම අපරාධකරුවා හිරේක සිටියොත්, සමස්ත ජීවිත කාලයම ඔහු විඳවනු ඇත. කෙසේ වෙතත්, ආදරණීය ජීවිතයකට මරණය විසින් ගෙන එනු ලබන පැවැත්ම පිළිබඳ ඒ වේදනාත්මක අවසානය, අපරාධකරුවා අරභයා තමා තුළ වන පළිගැනීමේ අභිලාෂයට සමසමව ගැට ගැසීමේ ස්වාභාවික නැමියාවක් මිනිස් ස්වභාවය තුළ තිබේ. එයින් මිදීම පහසු නැත. අද බොහෝ දෙනා එල්ලූම් ගසම ඉල්ලන්නේ එබැවිනි.

කෙසේ වෙතත් සමාජ ශෝධනය පිළිබඳ සම්මුතීන් ඇති කරගත යුත්තේ, පුද්ගල සන්තර්පණයන්ට තැන දීමෙන් නොව, සමාජයේ යහපැවැත්ම සහතික කරලීම වෙනුවෙනි. එහිදී, එක පැත්තකින් පුද්ගලයා ද, තවත් පැත්තකින් සමාජය ද සිටී. මේ දෙපැත්ත අතර තුලනයක් තිබේ. එම සැකැස්ම තුළ, සමාජ-විරෝධී පුද්ගලයාටත්, ජීවත් වීමේ මිනිස් අයිතිය ඇති බව අද වන විට ලෝකය පිළිගනී. හෙවත්, සමාජ-විරෝධියාගේ ජීවිතය උදුරා ගැනීමේ අයිතියක්, නීතිමය රාමුවක් තුළ පවා, සමාජයකට නොපැවරෙන බව ය.

ලෞකික නෛතික සම්මුතියකට අදාළව අද වන විට ලෝකයා ඇති කරගෙන තිබෙන ඒ සම්මුතික අවබෝධය, ඊට වඩා පහසුවෙන් සහ ඉක්මණින් ගෝචර විය යුත්තේ ආගමකට ය. මන්ද යත්, සෑම ආගමක්ම විඥානවාදී වන බැවිනි. සියල්ල තීරණය වන මුඛ්‍ය සාධකය විඥානය බව ඒ සෑම ආගමක්ම දේශනා කරයි. ඒ අනුව, ඒ සෑම ආගමකින්ම දේශනා කෙරෙන නිවන සහ මෝක්ෂය ආදි පරම සත්තාවන් කේන්ද්‍රගත වන්නේ විඥානමය පරිමිතියකයි. එසේ තිබියදී, කාදිනල් මැල්කම් රංජිත් පියතුමා එල්ලූම් ගස ඉල්ලා සිටීම විස්මය ජනක ය. සමාව දීම සහ දේව කරුණාව අගයන ආගමක කාදිනල්වරයෙකු මෙසේ මරණය ඉල්ලා සිටීම, ක‍්‍රිස්තුස් වහන්සේගේ ක‍්‍රිස්තියානියක් අනුව නොව, (සිංහල-බුද්ධාගම වැනි* සිංහල-ක‍්‍රිස්තියානියක් අනුව දෝ හෝ යි කෙනෙකුට සිතෙන තරමි. ඇත්ත වශයෙන්ම, ක‍්‍රිස්තුස් වහන්සේ කුරුසයේ තබා ඇණ ගසා මරණයට පත්කිරීමම, මරණ දඬුවමට විරුද්ධ වීමට කිතුනුවෙකුට ප‍්‍රමාණවත් හේතුවක් විය යුතු යැයි මට සිතේ. වෙනත් කෙනෙකුගේ ජීවිතය පැහැර ගැනීම පිළිබඳ තීන්දුවක් ගැනීමේ සදාචාරමය අයිතියක් තවත් කිසිවෙකුට නැති බව උන්වහන්සේගේ දේශනාව විය. අනාචාරයට මරණ දඬුවම පැමිණවීම ගැන සඳහන් කරමින්, ‘පව් නොකළ කෙනෙකු පළමු ගල ගැසිය යුතු’ බව උන්වහන්සේ කීහ. කෙසේ වෙතත්, පල්ලිය විසින් මරණ දඬුවම අනුමත කළ කාලයක් තිබුණි. එහෙත් ඒ ‘යුක්තිය තකා මිස ද්වේෂය තකා නොවිය යුතුය’ යන බරපතළ කොන්දේසියට යටත්ව ය. මේ තත්වයත් දැන් දශක හතරක පමණ කාලයක සිට වෙනස්ව තිබේ. අද වතිකානුව මරණ දඬුවම එකහෙළා ප‍්‍රතික්ෂේප කරයි.

(මරණ දඬුවම හේතුවෙන් ලෝකයේ කිසි තැනක අපරාධ අඩු වී ඇති බවට නිශ්චිත සාක්ෂි හමු වී නැති බව මීට පෙර මේ කොලමේ මීට අදාළ වෙනත් ලිපිවලින් විවිධ අවස්ථාවලදී පෙන්වා දී ඇති බැවින් ඒ ගැන නැවත මෙහි සඳහන් නොකරමි),.
ලංකාවේ මරණ දඬුවම ගැන කතා කිරීමේදී, වෙනත් බොහෝ කරුණුවලට අමතරව, ප‍්‍රධාන කාරණා දෙකක් නොතකා හැරිය නොහේ. එනම්, මරණයට පත් කළ පසු නිර්දෝෂී බව ඔප්පු වුවහොත් ආපසු එම තැනැත්තාට ජීවිතය ලබා දීමේ හැකියාවක් නැතිකමත්, ලංකාව වැනි රටක අධිකරණ කි‍්‍රයාවලිය තුළ නිර්දෝෂිභාවය ඔප්පු කිරීමේදී ධනය සහ බලය බොහෝ විට තීරණාත්මක සාධකයක් වීමත් ය. (ඇත්ත වශයෙන්ම, ඇමරිකාව වැනි දියුණු රටවල පවා, අධිකරණ ක‍්‍රියාවලිය තුළ, ජාතිය සහ ධනය තීරණාත්මක සාධක වන සැටි විවිධ අධ්‍යයනයන් මගින් පෙන්වා දී තිබේ. එසේම, මරණ දඬුවමට පත්කිරීමෙන් පසු නිර්දෝෂි භාවය සනාථ කෙරුණු අවස්ථා ද තිබේ).

අපරාධ සහ ජීවන මට්ටම අතර සමීප සබඳතාවක් පවතී. පහළ ජීවන මට්ටමක සිටින කෙනෙකු, සාමාන්‍යයෙන්, අපරාධවලට පෙළඹීමට ඇති ඉඩකඩ වැඩි ය. අනිත් අතට, අධිකරණ ක‍්‍රියාවලිය තුළ, පහළ ජීවන මට්ටමක කෙනෙකු වෙනුවෙන් යුක්තිය ඉෂ්ට වීමට ඇති ඉඩකඩ, සාමාන්‍යයෙන්, අඩු ය. නීතිය ඉදිරියේ සියල්ලන් සමානයි යන පොදු ව්‍යවහාරය න්‍යායිකව පැවතිය ද, ප‍්‍රායෝගික තත්වය තරමක් වෙනස් ය. මෙය, ඕනෑම වරදක් සම්බන්ධයෙන් ක‍්‍රියාත්මක වන තත්වයක් වෙතත්, මරණ දණ්ඩනයට අදාළව ඒ කාරණය බරපතල වැදගත්කමකින් සැලකිල්ලට ගත යුතුව තිබේ.

අපේ ජනාධිපතිවරයාගේ එල්ලූම් ගස පිළිබඳ අලූත් තීරණය ගැන පිලිපීන ජනාධිපති දුතර්තේ ගිය සතියේ ප‍්‍රශංසා කොට තිබුණි. අවුරුද්දක කාලයක් තුළ, පිලිපීනයේ මත්ද්‍රව්‍ය භාවිත කරන්නන් 7000 ක් ඝාතනය කොට තිබේ. ඒ, එල්ලා මැරීමෙන් නොව. එරටේ එල්ලූම් ගසක් නැත. ඒ වෙනුවට, පොලීසිය සහ ඝාතක කල්ලි මේ මත්ද්‍රව්‍ය උවදුර ඉවරයක් කිරීම සඳහා ජනාධිපතිවරයා විසින් සේවයේ යොදවා තිබේ. අවසානයේ, මත්ද්‍රව්‍ය උවදුර ඉවරයක් කිරීමට තමාට හැකි වී නැති බව ජනාධිපතිවරයා පිළිගත්තේය. ‘‘ඇමරිකාව වගේ රටවල්වලටත් බැරි කොට අපි කොහොමද ඉවරයක් කරන්නේ?‘‘ යන්න ඔහුගේ ක්ෂාමාලාපය විය.

ඉඩම් හිමියන් සුසුම්ලද්දී හමුදාවට සැප බංගලා

ලසන්ත රුහුණගේ / තරිඳු උඩුවරගෙදර

යුද්ධය නිසා ඉන්දියාවට පලා යන්නට සිදුවුුණ පවුල් කිහිපයක් කිළිනොච්චියේ භාරතීපුරම්හි සිටිති. කිහිප දෙනෙකුගේ ම ඉඩම්වල ඇත්තේ භාරතීපුරම්හි හමුදා කඳවුරයි. ඒ නිසා ඉන්දියාවේ සිට ලංකාවට පැමිණි ඔවුහු අසරණ වී කුලී නිවාසවල පදිංචිව සිටින්නෝය. ඒ අතරින් දෙතුන්දෙනෙකුගේ ඉඩම් තිබුණේ හමුදාවට අත්‍යවශ්‍ය ඉඩක නොවේ. ක‍්‍රීඩාංගණයක් වෙනුවෙන් වෙන් කර ගනිමින්ය. උදේ හවස මේ අසරණ මිනිසුන් තමන්ගේ කුලී නිවසෙන් පිටව කුලී වැඩක් සොයා යන්නේ තමන්ට උරුම ඉඩමෙහි සෙල්ලම් කරමින් විනෝද වන හමුදා සෙබළුන් පසු කරමිනි.

කන්කසන්තුරේ මයිලඩි ධීවර වරාය දැන් නිදහස්ව ඇත. එහෙත් වරාය අසල ඇති ධීවරයන්ගේ නිවෙස් තිබුණු ඉඩම් රැුසක් තවම නිදහස්ව නැත. ඒ නිසා වරාය අසලම ටකරම් නිවාස තනාගත් ධීවරයෝ් අව්වේ කරවෙමින් ඒවායේ ජීවත්වෙති. එක ටකරම් මඩුවක පවුල් කිහිපයක් සිරවී සිටිති. කාෂ්ඨක අව්වේ දුක් විඳිති.

මේ ධීවරයන්ගේ ඉඩම් හමුදාව පරිභෝජනය කරමින් සිටියි. එහෙත් ඒ ඉඩම්වල ඇති ‘අත්‍යවශ්‍ය’ හමුදා කඳවුරු අතර හමුදාවේ මැදිහත්වීමෙන් තනා ඇති සංචාරක බංගලා කිහිපයක්ද වෙයි. ප‍්‍රදේශයේ හමුදා ප‍්‍රධානියාගේ නිවසද වෙයි. මේ නිවස වෙනුවෙන් අක්කර කිහිපයක ඉඩමක් වෙන්ව ඇත. සුන්දර ලෙස තණකොළ වවා, පොල්ගස් කිහිපයක් වවා ඒ මැද ඒ ප‍්‍රධානියාගේ බංගලාව පිහිටා ඇත. ඉතා විවේකී ලෙස, විශාල ඉඩමෙහි ඔවුන් ජීවත් වෙද්දී ඒ පසුකර යන ධීවරයන් කාෂ්ඨක අව්වේ ටකරම් මඩුවක වෙසෙන්නේ තමාගේ නිවෙස හිමි මේ ඉඩම් කිසිදා නොලැබෙනු ඇතැයි සිතමින්ය.

කන්කසන්තුරේ ඇති තවත් අත්‍යවශ්‍ය ඉඩමක් වන්නේ තල්සෙවණ හෝටලයයි. අත්‍යවශ්‍ය කටයුත්තක් ලෙස නිවාඩුව ගත කරන්නට පැමිණි අයගේ විනෝද සුවය, විවාහ ඡුායාරූප, දුව පනිමින් සෙල්ලම් කරන දරුවන් දෙස බලා සිටින්නේ ඉඩම් හිමිකරුවන් වූ පවුල් කිහිපයකි. මෙවැනි අවස්ථා බොහෝය.

මේවා නිසා දෙමළ ජනතාවට හමුදාව සහ ආණ්ඩුව දැනෙනවා ඇත්තේ තමන්ගේ බිම් අල්ලාගෙන යටත් විජිත පාලනය කරන පිරිසකගේ නියෝජිතයන් ලෙසය. දෙමළ ජනතාව සාමයට සූදානම් බව පෙන්වා ඇත. එහෙත් උතුරේ වළදමා තිබී ගොඩගත් මලකඩ කෑ පුපුරන ද්‍රව්‍ය ටිකක් හෝ පුංචි බයික් කල්ලියක් පෙන්වමින් උතුරේ හමුදා සෙබළු තොග ගණන් සැරිසරන්නෝය. ඔවුන් කිසි ලෙසකින් ආරක්ෂාව සැපයීමක් සිදු නොකරන බව අපි දැඩිව කියන්නෙමු.

අඩියෙන් අඩිය හමුදාව සිටියත් මත්ද්‍රව්‍ය ටික නවත්වාගන්නට හමුදාවට හැකිව නැත. ස්වයංක‍්‍රීය අවි සහ නවීන වාහන රැුගත් දකුණේ පාතාලයන් තරම් දරුණු නොවන යාපනයේ තරුණයන්ගේ කඩු පොලූ‍ රැුගත් බයික් කල්ලි ටික නවත්වන්නට හමුදාවට හැකිවී නැත. නාවික හමුදාව මුහුදේ අඩියෙන් අඩිය සිටියත් ඉන්දියාවේ (හමුදාව නොව) ධීවරයෝ ටිකත් නාවික හමුදාවේ කණෙන් රිංගා තොග ගණනින් ලංකාවේ ධීවර සම්පත් ට්‍රෝලර් කරති. කෝටි ගණනක ජාතික ධනය ඉන්දියාවට රැුගෙන යන්නේ ලංකාවේ ධීවර සම්පත්ද විනාශ කරමින්ය.
ඒ අස්සේ හමුදාව උතුරේ පෞද්ගලික ඉඩම්වල රැුඳී සිටිමින් ‘ජාතික ආරක්ෂාව’ සපයන හැටි කියයි.

උතුරේ හමුදා කඳවුරු ඉවත් කිරීම පිළිබඳව පළවන මාධ්‍ය වාර්තා සබැඳිව යුද්ධ හමුදා මතය ප‍්‍රකාශ කිරීම යන හිසින් යුතුව යුද හමුදාපති මහේෂ් සේනානායක විසින් නිවේදනයක් නිකුත් කර තිබුණේ ජුලි 15 වැනිදාය.

නිවේදනයෙන් කියන්නට උත්සාහ කර ඇත්තේ යුද හමුදාවේ බලඇණි කිහිපයක හමුදා නිලධාරීන් වෙනත් බලඇණි අතර බෙදා හරිමින් බලඇණි යටපත් කරමින් සිටින බවත් එය සමහර බලවේග විසින් වැරදි ලෙස හමුදා කඳවුරු වසා දැමීමක් ලෙස අර්ථ දක්වන බවත් විය හැකිය. ඒ ප‍්‍රකාශය මාධ්‍ය වාර්තාවලට පිළිතුරු දීමක් ලෙස සැලකිය හැකිය. එහෙත් ඒ අතරමැද කියැවෙන මෙවන් කතා යුද හමුදාව තමන්ට ඇති බලය පෙන්වීමට ගන්නා උත්සාහයක් ලෙස සැලකිය හැකිය.

‘ශ‍්‍රී ලංකා යුද්ධ හමුදාව කිසිසේත්ම ජාතික ආරක්‍ෂාවට තර්ජනයක් වන ආකාරයේ තීරණ ක‍්‍රියාත්මක නොකරන අතර ජාතික ආරක්‍ෂාව ප‍්‍රමුඛත්වයේලා සලකනු ලබයි. එනිසා වගකිවයුතු හමුදාවක් වශයෙන් කිසිදු හමුදා කඳවුරක් වසාදැමීමකට ලක්නොකරන බව අවධාරණය කර සිටිමු.’

යුද හමුදාපතිවරයා එලෙස ලියන්නේය. ජාතික ආරක්ෂාවට තර්ජනයක් වෙන තීරණයක් ක‍්‍රියාත්මක නොකරන බව යුද හමුදාව කීම යහපත්ය. එසේ වුව ‘ජාතික ආරක්ෂාවට තර්ජනයක්’ වන තීරණ යැයි හමුදාපතිවරයා අර්ථ ගන්වන්නේ කෙබඳු තීරණද? උතුරු පළාතේ ඇති හමුදා කඳවුරු ඉවත් කොට, ඒවා වෙනුවෙන් බලහත්කාරයෙන් තබාගෙන සිටින රාජ්‍ය ආයතනවල සහ පෞද්ගලික ඉඩම් හිමිකරුවන් වෙත ලබාදීම ජාතික ආරක්ෂාවට තර්ජනයක් වන තීරණයක්යැයි යුද හමුදාපතිවරයා තීරණය කළහොත් ඔවුන් ඉඩම්වලින් ඉවත් නොවී සිටීමේ ඉඩක් ඇත.

යුද්ධය අවසන් වූ විගස උතුරු පළාතේ ඉඩම් යුද හමුදාව යටතේ තබාගැනීම තේරුම් ගත හැකි තත්වයකි. යුද්ධයෙන් පසුව නැවත එවැනි තත්වයක් ඇතිවීම වැළැක්විය හැකි බව තර්කය විය හැකිය. එහෙත් යුද්ධයෙන් වසර අටක් ගෙවෙද්දීත් හමුදාව උතුරු පළාතේ ඉන්නේ ඇයි? හමුදා කඳවුරු කිහිපයක් පැවතීම සාධාරණ ලෙස පිළිගත හැකිය. රටේ විවිධ ප‍්‍රදේශවල මෙවැනි හමුදා කඳවුරු තැබිය හැකිය. එහෙත් උතුරේ ඇත්තේ අසාමාන්‍ය හමුදා කඳවුරු ප‍්‍රමාණයකි.

හමුදාවේ වෙබ් අඩවිවල ඇති දත්ත අනුව හමුදාවේ සේනාංකවලින් බහුතරය ඇත්තේ උතුරු නැගෙනහිර පළාත්වලය. වෙබ් අඩවිය අනුව වන්නියේ 21, 54, 56, 61, 62 වැනි සේනාංකවල කඳවුරු ඇත. 57 වැනි සේනාංකය කිළිනොච්චියේද, 63 වැනි සේනාංකය කිලිනොච්චියේ තුනුක්කායිවලද, 66 වැනි සේනාංකය කිළිනොච්චියේ පුනරීන්වලද සිටින්නේය. මුලතිව් දිස්ත‍්‍රික්කයේ නන්දිකඩාල්වල 59 වැනි සේනාංකයද, ඔඞ්ඩුසුඩාන්වල 64 වැනි සේනාංකයද, 68 වැනි සේනාංකය කොම්බාවිල්වලද වාඩි ලා සිටින්නේය. යාපනය දිස්ත‍්‍රික්කයේ ඇති සේනාංකවලට අදාල තොරතුරු හමුදා වෙබ් අඩවියේ නැත. ලංකාවේ පරිපාලන කේන්ද්‍රය වූ බස්නාහිර පළාතේ 14 සහ 58 වැනි සේනාංක ඇත. මධ්‍යම පළාතේ 11 සහ 12 වැනි සේනාංක සිටියි. ලංකාවේ අනෙක් පළාත් බොහොමයක හමුදාවේ සේනාංක නැත. කුඩා හමුදා කඳවුරු කිහිපයක් හැර වෙනත් ප‍්‍රදේශවල හමුදාව නැති තරම්ය. හමුදාව සිටින්නේ උතුරු නැගෙනහිරට කේන්ද්‍රගත වෙමින්ය.
අපි යුද හමුදාවෙන්ම හමුදාව සතු ඉඩම් ගැන විමසුවෙමු.

‘හමුදාව සතුව අක්කර 16,459ක් තියෙනවා.’ යැයි පිළිතුරු ලැබුණි.
අක්කර සියයක් දෙසීයක් නොව අක්කර දහසයදහසක් හමුදාව තමන්ගේ භාරයේ තබාගනිමින් සිටින්නේය. මේ හමුදාව කියන සංඛ්‍යාලේඛනය. මේ පිළිබඳව මැදිහත් වන වෙනත් පාර්ශ්ව මීට වඩා බොහෝ වැඩි සංඛ්‍යා දත්ත ඉදිරිපත් කරන්නේය. ඒවා සඳහන් නොකරන්නේ හමුදාව පිළිගන්නා අක්කර දහසයදහස වුව විශාල ප‍්‍රමාණයක් වන නිසාය.

මේ ඉඩම් බොහොමයක බිම්බෝම්බ ඉවත් කිරීමේ කටයුතුද දැන් අවසන් වී හමාරය. බොහෝ ඉඩම් හමුදාව විසින් පරිභෝජනය කරමින් සිටින්නේය. එලෙස ඉඩම් පරිභෝජනය කිරීමට අයිතියක් කිසිසේත්ම යුද හමුදාවට නැත. ඒ සඳහා ක‍්‍රමවේදයක්ද නැත. එහෙත් ඒවා නොතකා ඔවුහු ඉඩම් පරිභෝජනය කරමින් සිටින්නෝය.

උදාහරණයක් ලෙස වන සංරක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවට අයත් ඉඩම් හමුදාව තබාගෙන සිටින්නේ වසරෙන් වසර ගිවිසුම් අලූ‍ත් කරමින්ය. ඒවායේදී වන සංරක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවට තෝරාගැනීම් නැත. ‘අපි අහවල් ඉඩම ගත්තා.’ යැයි ලිඛිතව කී විට ‘හා’ යැයි කීම පමණක් වන සංරක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවට කරන්නට සිදුව ඇත.

ඉඩම් අත්පත්කර ගැනීමේ පනත නම් පනත යටතේ ගැසට් නිවේදනයක් නිකුත් කරමින් රජයේ හෝ පෞද්ගලික ඉඩම් පවරාගැනීම කළ හැක්කකි. බොහෝවිට සංවර්ධන කාර්යයන් සඳහා ඉඩම් අත්පත් කරගන්නේද එම පනත යටතේය.

මාර්ග පුළුල් කිරීම, අලූතෙන් මාර්ග ඉදිකිරීම, ජලසම්පාදන ව්‍යපෘති හා පොදු මහජනයාට බලපාන වෙනත් සංවර්ධන ව්‍යාපෘති සඳහා පෞද්ගලික ඉඩම් හෝ දේපළ අත්පත්කර ගැනීම එලෙස සිදුකෙරෙයි.

දේපළක් රජයට පවරාගැනිම හිතූ හැටියට කළ හැකි සෙල්ලමක් නොවේ. එලෙස අත්පත් කරගෙන හයිකාරයන් මෙන් බලහත්කාරයෙන් ඉඩම පරිභෝජනය කිරීමටද රජයට අයිතියක් නැත. ඉඩමක් යම් සාධාරණ හේතුවක් මත හදිසියේ අත්පත් කරගැනීමට වුව රජයට ක‍්‍රමවේදයක් ඇත.

ඉඩම් අත්කර ගැනීමේ පනතේ ඇති සාමාන්‍ය ‍ක‍්‍රියාපටිපාටිය අනුව යම් පෞද්ගලික ඉඩමක් හෝ දේපළක් පවරා ගැනීම සඳහා අවම වශයෙන් සති 72ක පමණක කාලයක් ගතවන බව කියවේ. මුලින්ම යම් සංවර්ධන ව්‍යාපෘතියක් ක‍්‍රියාත්මක කරනු ලබන රාජ්‍ය ආයතනය අදාළ ඉඩම හඳුනාගෙන එම ඉල්ලීම අදාළ අමාත්‍යාංශයේ ලේකම්වරයාට යොමු කළ යුතු අතර අදාළ අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරයා එම ඉල්ලීම ඉන්පසු ඉඩම් අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරයාට ඉදිරිපත් කළ යුතුය. අනතුරුව ඉඩම් අමාත්‍යවරයා අදාළ ඉඩම හෝ දේපළ මහජන කටයුත්තක් සඳහා අවශ්‍ය බව දක්වමින් ඉඩම් අත්කර ගැනීමේ පනතේ 2 වන වගන්තිය යටතේ ගැසට් නිවේදනයක් නිකුත්කරනු ලබයි.

මෙම නිවේදනයත් සමග ඉඩම මැනීමේ කටයුතු සඳහා අවසර ලැබෙන අතර ඉන්පසු ඊට අදාළ කටයුතු සිදුකෙරේ. ඉන් අනතුරුව ඉඩම හෝ දේපළ අත්කර ගැනීමේ චේතනාව සඳහන් ඉඩම් අත්කර ගැනීමේ පනතේ 4වන වගන්තිය යටතේ ගැසට් නිවේදනයක් නිකුත්කරනු ලැබේ. ඉඩමේ අයිතිකරුවන්ට සිය විරෝධතා සඳහා දින 14ක කාලයක් ලබාදෙනු ලැබේ. අවසන එම විරෝධතා පිළිබඳ පරීක්ෂණයක් පැවැත්වෙන අතර අදාළ ඉඩම අත්කර ගන්නවාද නැද්ද යන්න පිළිබඳ තීරණයකට එළැඹේ. එහිදී ඉඩම අත්කරගන්නේ නම් ඒ සඳහා අත්කර ගැනීමේ පනතේ 5 වගන්තිය යටතේ ගැසට් නිවේදනයක් නිකුත්කරනු ලබන අතර ඉන්පසු අත්කර ගැනීමේ පනතේ 7 වගන්තිය යටතේ දැන්වීමක් පළකරමින් හිමිකම් හා වන්දි සඳහා ඉල්ලූම්පත් ඉදිරිපත්කරන ලෙස දන්වනු ලැබේ. හිමිකම් සම්බන්ධයෙන් පරීක්ෂණයක් සිදුකර ඒ පිළිබඳව නිවේදනය කිරීමෙන් පසු වන්දි ගෙවීම් හා අභියාචනා ක‍්‍රියාවලිය ඇරඹේ. පනතේ 38 වගන්තිය අනුව අදාළ ඉඩමේ හෝ දේපළේ භුක්තිය පවරාගැනීමේ ගැසට් නිවේදනය නිකුත් කරන්නේ ඉන් අනතුරුවය.

ඉඩම් අත්පත් කරගැනීමේ පනතේ 38(අ) අතුරු විධානය යටතේ හදිසි පවරාගැනීමක් ලෙස ගැසට් පත‍්‍රයක් හරහා ඉඩමක් පවරාගත්තද ඒ සඳහා අනුගමනය කළ යුතු ක‍්‍රමවේදයක් ඇත. පනත අනුව පැය 48 ක අවම කාලයක් ඒ සඳහා ලබාදිය යුතුය. මේ ඉඩම් එවැනි නිසි ක‍්‍රමවේද හරහා පවරාගත් ඉඩම්ද නොවන බව වාර්තා වන්නේය. මේ ඉඩම් අතරින් බහුතරය කිසිදු නීතිමය පදනමක් නොමැතිව හමුදාව විසින් අල්ලාගත් ඉඩම්ය. මෙලෙස ඉඩම් අල්ලා ගැනෙන්නේ යටත් විජිත ලෙස තවත් රටවල් අල්ලාගන්නා අවස්ථාවලදීය. උතුරේ ජනතාවට තමන්ගේ ඉඩම්වල බලහත්කාරයෙන් සිටින හමුදාව යටත්විජිත හමුදාවක් ලෙස පෙනීම පුදුමයක් නොවේ.

හදිසි අවස්ථාවක් යැයි සඳහන් කරමින් ඉඩම් අත්පත් කරගැනීමේ අවස්ථාව හැකිතරම් අඩුවෙන් පාවිච්චි කළ යුතු බව රජය පිළිගෙන ඇති ප‍්‍රතිපත්තියකි. එසේ වුව රාජපක්ෂ පාලන සමයේදී ඉඩම් අල්ලාගැනීමට වුවමනා වුණේ ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂගේ කැමැත්ත පමණි. එය ලැබුණු පසුව කිසිවෙකුගේ අනුමැතිය නොවිමසා ඉඩම් අල්ලාගනු ලැබීය.

දැන් හමුදාව ඉන්නේ එවැනි ඉඩම්වලය. එසේ ඉඩම්වල රැඳී සිටින්නට ඔවුන්ට අයිතියක් ඇත්තේද නැත. දැන් ලංකාවේ අනෙක් පළාත් සහ දිස්ත‍්‍රික්ක අතර විධිමත්ව ඉඩම් පවරාගෙන අලූ‍තෙන් හමුදා කඳවුරු නිර්මාණය විය යුතු කාලයයි. සිවිල් ආරක්ෂාව සැපයීම පොලීසියට භාර දිය යුතු කාලයයි. ඇත්තෙන්ම දැනටත් එය පරක්කුය.

මහින්දට කටවුට් ගසා මිලියන 415ක් ඉපැයූ කුමා ස්ටිකර්ස්

0

ඉඳුවර බංඩාර

හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ මස්සිනා වූ (ශිරන්ති රාජපක්‍ෂගේ සොහොයුරා) නිශාන්ත වික‍්‍රමසිංහ ප‍්‍රධානත්වය දැරූ සමයේ ශී‍්‍ර ලංකන් ගුවන් සමාගමේ සිදුවූවායැයි කියනු ලබන ඇදහිය නොහැකි ගනුදෙනු මේ දිනවල මාධ්‍ය ඔස්සේ වාර්තා වෙමින් තිබේ. ඒ ශී‍්‍ර ලංකන් – මිහින් ලංකා ජනාධිපති කොමිසමේ සාක්ෂිවලදී හෙළිදරව් වන කරුණුය.

එහිදී හෙළිදරව් වී ඇති එක් කරුණක් වී ඇත්තේ 2011 සිට 2018 දක්වා කාලය තුළ කුමා ස්ටිකර්ස් පුද්ගලික සමාගමට සහ විහඟ මාකටිං ඇන්ඞ් ඇඞ්වටයිසිං සර්විසස් පුද්ගලික සමාගම්වලට රුපියල් මිලියන 415කට අධික මුදලක් ගෙවා ඇති බවය. ඒ එම සමාගම් විසින් ශී‍්‍ර ලංකන් සමාගමට ලබාදුන් ප‍්‍රචාරක සේවා වෙනුවෙන්ය.

මේ මුළු මුදල මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ පාලන කාලයේදී වසරින් වසර වැඩිවී ඇති ආකාරයද මහින්ද රාජපක්‍ෂ බලයෙන් පහවීමෙන් පසු වසරෙන් වසර අඩු වී ඇති ආකාරයද හරි අපූරුය.

2011/2012 වසරේදී එම සමාගම් දෙකට ගෙවා ඇති මුදල දල වශයෙන් රුපියල් මිලියන 17කි.
2012/2013 වර්ෂය සඳහා එම මුදල රුපියල් මිලියන 76කි.
2013 /2014 වර්ෂය සඳහා රුපියල් මිලියන 77කි.
2014 /2015 වර්ෂය සඳහා රුපියල් මිලියන 140කි.

එම උපරිමයෙන් පසු හෙවත් මහින්ද රාජපක්‍ෂ සිහසුනෙන් බැසයෑමෙන් පසු එනම් 2015/2016 වර්ෂයේදී එම මුදල රුපියල් මිලියන 50 දක්වා අඩු වී ඇත.

එය 2016/2017 වර්ෂයේදී රුපියල් මිලියන 25 දක්වාත්, 2017/2018 වර්ෂයේදී රුපියල් මිලියන 2 දක්වාත් අඩු වී ඇත.
එමෙන්ම එම කොමිසමේදී තවදුරටත් හෙළිවී ඇත්තේ ඉහත කී කුමා ස්ටිකර්ස් සමාගම හා විහඟ ඇඞ්වටයිසිං සර්විසස් පුද්ගලික සමාගම යන සමාගම් දෙක පිය පුතු නමට ලියාපදිංචි සමාගම් දෙකක් බවය. එහිදී කුමා ස්ටිකර්ස් හිමිකරු සිදුකර ඇත්තේ ඔහු ලබාගන්නා ශී‍්‍ර ලංකන් සමාගමේ ප‍්‍රචාරක වැඩ සිය පුතුගේ සමාගමට ගිවිසුමක් මගින් පැවරීමය.

ටෙන්ඩර් පටිපාටියෙන් තොරව ශී‍්‍ර ලංකන් සමාගමේ අධ්‍යක්‍ෂ මණ්ලයේ අනුමැතියෙන් හා අනුග‍්‍රහයෙන් මේ ආකාරයට ඇණවුම් ලැබූ කුමා ස්ටිකර්ස් යනු කවුද?

ඒ, ජය ගනීවිදෝ යන සැකය උපරිමයෙන් තිබූ 2005 ජනාධිපතිවරණයේදී ආධාරයට කිසිවකුත් නොසිටි මහින්ද රාජපක්‍ෂට නොමිලේ බාහිර දැන්වීම් පුවරු ප‍්‍රචාරයන් ලබාදුන් පුද්ගලයාය. ඒ පුණ්‍යකර්මයේ ආනිශංසය වශයෙන් ඉන්පසු රාජපක්‍ෂ පාලන යුගයේදී කාට තහනම් වුවත් රටේ ඕනෑම තැනක දැන්වීම් පුවරු දැමීමේ හැකියාව ඔහුට ලැබුණි. විශේෂයෙන්ම මාර්ග සංවර්ධන අධිකාරියට අයත් අධිවේගී මාර්ග ඇතුළු සියලූ මහාමාර්ගවල තනි ඒකාධිකාරි බලය තිබුණේ ඔහුටය. වෙනත් දැන්වීම් ආයතනවලට නොලැබෙන ඉඩකඩ ඔහු වෙනුවෙන් විවර වී තිබුණි. ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂගේ පාලනය යටතේ පැවති නාගරික සංවර්ධන අධිකාරිය සතු ඉඩම් හා දේපල සම්බන්ධයෙන්ද එසේම විය.

එම රාජපක්‍ෂ සම්බන්ධය පෙනෙනා ආකාරයට ප‍්‍රදර්ශනය වූයේ පසුගිය 2015 ජනාධිපතිවරණ ප‍්‍රචාරක සමයේය. කොළඹ නගරය හා ඒ අවට පමණක් එම සමයේ මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ රුව රැුගත් දැන්වීම් පුවරු හා කටවුට් ලක්‍ෂ ගණනක් කුමා ස්ටිකස් විසින් ප‍්‍රදර්ශනය කරනු ලැබීය. රට වශයෙන් ගත් කල එම ප‍්‍රමාණය අතිවිශාලය. මැතිවරණ නීතිය අනුව එම පුවරු සියල්ල නීති විරෝධි ඒවාය. අනෙක් පැත්තෙන් එම ප‍්‍රචාරයන්ට අදාළව පළාත් පාලන ආයතනවලට හා අනෙකුත් රාජ්‍ය ආයතනවලට ගෙවිය යුතු ගාස්තු ගෙව්වේද නැත.
මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ මේ නීතිවිරෝධි ප‍්‍රචාරක සෙල්ලමට එරෙහිව එසමෙහි ශී‍්‍ර ලංකා නීතිඥ සංගමය වෙනුවෙන් එහි සාමාජීකයන් පිරිසක් අභියාචනා අධිකරණයට පෙත්සමක් ගොනුකරනු ලැබූ අතර කැෆේ සංවිධානයද මැතිවරණ කොමසාරිස්වරයාට පැමිණිල්ලක් ඉදිරිපත් කළේය.

මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ මස්සිනා වන නිශාන්ත වික‍්‍රමසිංහගෙන් සැලකුම් ලබා ඇත්තේ එහෙව් කුමා ස්ටිකර්ස්ය.

අපේක්ෂක ගැන කතා බෑ මහින්දගෙන් නියෝග

0

තරිඳු උඩුවරගෙදර / කේ. සංජීව

පොදු අපේක්ෂකයෙකු පිළිබඳව ඒකාබද්ධ විපක්ෂයට සමීප කණ්ඩායම විසින් ගෙනගිය සාකච්ඡුාව නවත්වන ලෙස මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාගෙන් උපදෙස් ලැබී ඇතැයි එම කණ්ඩායමේ ආරංචි මාර්ග පවසයි.

පොදු අපේක්ෂක සංවාදය හේතුවෙන් කණ්ඩායමේ බෙදීම් සමාජගත වෙන නිසා එම සාකච්ඡුාව නවත්වන ලෙස උපදෙස් දී ඇති බව ඒකාබද්ධ විපක්ෂයට සමීප පක්ෂ නායකයෙක් අප සමඟ පැවසීය.

ඒකාබද්ධ විපක්ෂය තුළ සිටින ගෝඨාභය රාජපක්ෂට හිතවත් අපේක්‍ෂක ගැන කණ්ඩායමට මෙන්ම ඔහුට විරුද්ධව සිටින ඒකාබද්ධ විපක්ෂයේ වාමාංශික සහ මධ්‍යස්ථ මතධාරී කණ්ඩායම්වලටද ඒ සංවාදය නවත්වන ලෙස මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාගෙන් උපදෙස් ලැබී ඇත. ඒ තීන්දුව තමා විසින් ගන්නා බවත් එතෙක් ඉවසන ලෙසත් ඔහු දැනුම් දී ඇත.

පොදුජන පෙරමුණේ අපේක්ෂකයා ලෙස ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා ඉදිරිපත් කිරීමට මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා විසින් තීරණය කර ඇති බවට මාධ්‍ය නිවේදනයක් පසුගිය දිනවල සමාජ මාධ්‍ය හරහා සංසරණය වීමත් එය ව්‍යාජ එකක් බවට ගෝඨාභය රාජපක්ෂ විසින්ම ප‍්‍රකාශයට පත් කිරීමත් එම උපදෙස්වල ප‍්‍රතිඵලයක් බව වාර්තා වෙයි.

අමාත්‍යාංශ දී නැතත් අධීක්ෂණ මන්‍ත‍්‍රීට මසකට ලක්ෂ 2 ක්

A general view of the Parliament of Sri Lanka is seen during a special sitting of parliament held to commemorate the country's 70th anniversary of the first Parliament of an independent Sri Lanka at Colombo, Sri Lanka on Tuesday 3rd October 2017. (Photo by Tharaka Basnayaka/NurPhoto via Getty Images)

දැනට අමාත්‍ය තනතුරු නොදරන ආණ්ඩුව නියෝජනය කරන පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීවරුන්ට අමාත්‍යාංශ අධික්ෂණ මන්ත‍්‍රීවරුන් වශයෙන් සදහන් කර ඔවුන්ගේ ප‍්‍රවාහන දීමනාව ලෙස මසකට රුපියල් ලක්ෂ දෙකක මුදලක් පාර්ලිමේන්තු කටයුතු අමාත්‍යාංශය ගෙවමින් සිටින බව වාර්තා වෙයි.

මෙම ගෙවීම් වසරකට ආසන්න කාලයක් තිස්සේ ගෙවන බවද වැඩිදුරටත් වාර්තා වේ.

මෙසේ මසකට රුපියල් ලක්ෂ දෙකක දීමනාවක් පාර්ලිමේන්තු කටයුතු අමාත්‍යාංශයෙන් ලබන මන්ත‍්‍රීවරුන් සංඛ්‍යාව පනහට අධික වන අතර ඔවුන් කිනම් අමාත්‍යාංශයක අධික්ෂණ මන්ත‍්‍රීවරුන් ද යන්න පිළිබඳව නම් කිරීමක් සිදුකර නොමැති බවද වැඩිදුරටත් වාර්තා වේ.
ජුලි 19 වන දින ඒකාබද්ධ විපක්ෂයේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රි රංජිත් සොයිසා විසින් අග‍්‍රාමාත්‍යවරයාගෙන් අසන ලද ප‍්‍රශ්නයක එක් කොටසක් වූයේ අමාත්‍යාංශ අධීක්ෂණ කටයුතු පැවරූ මන්ත‍්‍රීවරුන් සංඛ්‍යාව කොපමණද යන්නය. ඊට ආණ්ඩුව පාර්ශ්වයෙන් කිසි පිළිතුරක් ලබා දුන්නේ නැත.

පාර්ලිමේන්තු කටයුතු පිළිබඳ අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් ඩබ්ලිව්.එච්. කරුණාරත්න මහතාගෙන් පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීවරුන්ට වැටුප් ගෙවීම පිළිබඳව කළ විමසුමකදී ඔහු ප‍්‍රකාශ කළේ මන්ත‍්‍රීවරුන්ට වැටුප් ගෙවීම පාර්ලිමේන්තුවෙන් සිදුකරන බව සහ අධික්ෂණ මන්ත‍්‍රීවරුන්ට දීමනා පමණක් තම අමාත්‍යාංශයෙන් ගෙවන බවය.

මේ අනුව නියෝජ්‍ය, රාජ්‍ය හා කැබිනට් අමාත්‍ය ධුර නොදරන ආණ්ඩුවේ මන්ත‍්‍රීවරුන් වෙනුවෙන් අධීක්ෂණ මන්ත‍්‍රී දීමනා වශයෙන් මසකට පාර්ලිමේන්තු කටයුතු අමාත්‍යාංශය ගෙවන මුදල දළ වශයෙන් රුපියල් කෝටියකට අධිකය.

මරණ දඩුුවම හා බැරි වැඩ මර්දනය

0

 

ආණ්ඩුවේ වෙනත් වැඩ බොහොමයක් මෙන් ම මරණ දඩුුවම යළි පනවන්නට ගත් උත්සාහය ද බැරි වැඩක්සේ අවසන් විය හැකි බව සහතික ය.

ජනාධිපතිවරයා, ඇමති මණ්ඩලය හමුවේ මරණ දඩුුවම ක්‍රියාත්මක කරනවායැයි කියූ අවස්ථාවේ පටන්, ඇමති මණ්ඩලයෙන් පටන් ගෙන මරණ දඩුුවම් ප්‍රේමී රැල්ලක් ලංකාව පුරා හමා ගියේ ය. ජනාධිපති කාර්යාලයේ මාධ්‍ය නිලධාරීහු, මරණ දඩුුවම මේ මොහොතේ ක්‍රියාත්මක කළ යුත්තේ ඇයිදැයි සාධාරණය කරමින් සති අග පුවත්පත්වලට ලිපි ලිව්වෝ ය. දේශපාලකයෝ, තමන් පෞද්ගලිකව මරණ දඩුුවමට අකමැති නමුත්, රට ගැන සිතන විට ඊට කැමති නොවී බැරි ය වැනි විකාර දෙඩූහ. මාධ්‍ය, විශේෂයෙන් සිංහල කතා කරන, ලියන මාධ්‍ය, අඩුවක් නැතිව ම මරණ දඩුුවම කරේ තබා ගෙන ගියහ. සතිඅන්ත ජනප්‍රියතම සිංහල පුවත්පත් කර්තෘවරයකුට අනුව එය ඉක්ම යන මේ පැයට අදාළව මෙරට ජනයාට අසන්නට ලැබුණු ශභාරංචියයි. කොයිදේත් තම යැපුම් මාර්ගය බවට පත්කර ගත් රාජ්‍ය නොවන සංවිධානවල ඊනියා මානව හිතවාදීන් මේ මොහොතේ මානව හිමිකම් ධජය අතට ගෙන හිරිකිතයකින් තොරව පෙරට ඒමට ඉඩ තිබේ. ඒ ප්‍රයත්නය ලත් තැන ම ලොප් කර දැමිය යුතු යැයි තවදුරටත් ලියමින් ඔහු තම බුද්ධියේ සීමාව පැහැදිලි ව ලකුණු කර ගත්තේ ය.

ඒ සියල්ලටමත් වඩා, මග්දලේනාට පළමු ගල ගැසිය යුත්තේ කිසිම වරදක් නොකළෙකියි කියූ යේසුස්ගේ ආගමේ ලංකාවේ කාදිනල්වරයා මරණ දඩුුවම උඩ පැනගෙන අනුමත කළේ ය.

මේ තරම් සාතිශය බහුතරයක් ජනවාරි 8වැනිදා වත්, ජනාධිපති සිරිසේන සමග එක පෙළට සිටගන්නට නැත. ඒ තරම් ජන අනුමැතියක් එල්ලීම සඳහා ලැබිණ.

එහෙත්, ශිෂ්ටත්වයේ මූලධර්ම මත, මානව අයිතිවාසිකම්වල හා මානව ගරුත්වයේ නාමයෙන්, කවර හේතුවක් නිසාවත්, රජයකට පුද්ගලයකුගේ ජීවිතයක් උදුරා ගත නොහැකි බව විශ්වාස කළ, ලියූ කියූ අතළොස්සක් සමාජයේ වූහ. ඉහත කී සතිඅන්ත පුවත්පත් කර්තෘවරයා විසින්, ඊනියා මානව හිතවාදීන් ලෙස හඳුන්වන ලද්දෝ ඔවුහු ය.

ශ්‍රී ලංකා මානව හිමිකම් කොමිසම නිර්භීත ලෙස ජනාධිපතිවරයාගේ තීරණය ප්‍රතිෙක‍ෂප කළේ ය. ඇම්නෙස්ටි ඉන්ටර්නැෂනල් ජනාධිපති සිරිසේනගේ තීරණය දැනගත් වහාම අවුරුදු 40කට පසු මරණ දඩුුවම ක්‍රියාත්මක කිරීමට විරුද්ධ වුණේ, එය ක්‍රියාත්මක නොකළ කාලයේ ලංකාව අත්පත් කර ගෙන සිටි කීර්තිමත් තත්ත්වය යළි අවධාරණය කරමිනි. ඊට පසු යුරෝපා සංගමය ජනාධිපතිවරයාගේ තීරණයට විරෝධය පෑවේය. අලූත් ම ආරංචිය වන්නේ, ජීඑස්පී ප්ලස් සහනය මරණ දඩුුවම ක්‍රියාත්මක කළහොත් අහිමි වන්නට හැකි බවයි. එක්සත් ජනපද ඩොලර මිලියන 350ක ආදායමක් වර්ෂයකට ලැඛෙන ජීඑස්පී ප්ලස් අහිමි කර ගැනීමට තරම් නිර්භීතභාවයක් ජනාධිපති සිරිසේනට නැති බව නම් පැහැදිලි ය.

මේ කොයි ආකාරයක බලපෑමෙන් වුණත්, මරණ දඩුුවම ක්‍රියාත්මක කිරීම වැළකේ නම්, මේ රටේ මානව ගරුත්වය අගයන මිනිසුන්ට හෙවත් ඉහත කී ඊනියා මානව හිතවාදීන්ට සතුටකි.

එහෙත්, මරණ දඩුුවම ක්‍රියාත්මක නොකළ යුත්තේ මේ ජාත්‍යන්තර බලපෑමට යටත් වී නොවේ. මරණ දඩුුවම තිරිසන්, පසුගාමී, ක්‍රෑර, ආපසු හැරවිය නොහැකි දඩුුවමක් වන නිසා ය. එය අද ලෝකයේ පොදු පිළිගැනීමයි. ඒ අදහසට එරෙහිව ගෙනෙන තර්ක වනාහි අප පසුකරගෙන ආ අශිෂ්ට අතීතයට අයත් පිළුණු තර්ක වෙයි. දැන් ලෝකය ඊයේට වඩා ශිෂ්ට ය. ඉදිරිගාමී ය.

මීට පෙර ද රටේ ආන්දෝලනාත්මක ඝාතනයක් වූ කල මරණ දඩුුවම ක්‍රියාත්මක කළ යුතුයැයි සමාජ බලපෑමක් ආ අතර, මේ උදවිය මේ ආකාරයෙන් ම ඒ පෙරහරේ ද ගියෝ ය. වෙනසකට තිබුණේ රාජ්‍ය නායකයා, තමා එය කරමියි ඉදිරිපත් නොවීමයි. ඒ අතින් ජනාධිපති සිරිසේන වෙනස් ය. ඔහු, තමා ම එය කරමියි කියයි. එමගින් තම දැනුම් තේරුම් සීමාව ද ලකුණු කරයි.•

මැති ඇමතිලා බදු නොගෙවති

පාර්ලිමේන්තුව නියෝජනය කරන මැති ඇමතිවරුන් අනිවාර්යෙන් ආදායම් බද්දට යටත්විය යුතු වුවත් ඔවුන් අතරින් එක් ඇමතිවරයෙකුගේ හැර අනෙක් මැති ඇමතිවරුන්ගෙන් ආදායම් බදු අයකර නැතැයි දේශීය ආදායම් දෙපාර්තමේන්තුවේ අපගේ විශ්වාස කටයුතු ආරංචි මාර්ගයකින් දැනගන්නට ලැබේ.

එම ආරංචි මාර්ගය වැඩිදුරටත් ප‍‍්‍රකාශ කරන්නේ පසුගිය අවුරුදු ගණනාව පුරාම පාර්ලිමේන්තුව නියෝජනය කරන මැති ඇමතිවරුන්ගෙන් ආදායම් බදු අයකිරීමට දේශීය ආදායම් දෙපාර්තමේන්තුව උත්සාහ කළද එම මැති ඇමතිවරුන්ගෙන් එල්ලවූ විවිධාකාර බලපෑම් හා තර්ක කිරීම් හමුවේ ආදායම් බදු අයකිරීම් සිදුනොකළ බවය.

ආදායම් බදු වාර්ගීකරණය යටතට ගැනෙන උපයන විට ගෙවීමේ බද්ද එක් ඇමතිවරයෙකු ගෙවා ඇත්තේද අදාළ අමාත්‍යාංශය එය බද්ද අයකර එවීම නිසා බවද එම ආරංචි මාර්ග වැඩිදුරටත් සනාථ කරයි.

මාසයකට රුපියල් ලක්‍ෂයකට වඩා වැටුප්, වේතන, නිවාඩු දීමනා, අතිකාල දීමනා ගාස්තු, විශ‍‍්‍රාම වැටුප්, කොමිස්, විශ‍‍්‍රාම දීමනා, ප‍‍්‍රසාද දීමනා, ජීවන වියදම් දීමනා, ප‍‍්‍රවාහන දීමනා ආදි ඕනෑම ගෙවීමක් ලබන පුද්ගලයෙකු ආදායම් බදු වශයෙන් සැලකෙන උපයන විට ගෙවීමේ බද්ද ගෙවිය යුතුය. නව බදු සංශෝධන අනුව එය 2018 අපේ‍‍්‍රල් 01 දින සිට කි‍‍්‍රයාත්මක වේ.

පාර්ලිමේන්තු මන්තී‍‍්‍රවරයෙකුට මේ වන විට මාසයකට රුපියල් 54,285ක් වන මන්තී‍‍ දීමනාව හෙවත් වැටුපද, රුපියල් ලක්ෂයක් වන කාර්යාල දීමනාවද, රුපියල් 50,000ක් වන දුරකථන දීමනාවද, රුපියල් 1000ක් වන සංග‍‍්‍රහ දීමනාවද, පාර්ලිමේන්තුවේ එක් රැුස්වීමක් සඳහා දිනකට රුපියල් 2500ක්ද, පාර්ලිමේන්තුව නොපැවැත්වෙන දිනවල කාරක සභා රැුස්වීමක් සඳහා රුපියල් 2500ක්ද, රියදුරු දීමනාව ලෙස රුපියල් 3500ක්ද, පෞද්ගලික කාර්ය මණ්ඩලයේ ප‍‍්‍රවාහන දීමනා ලෙස රුපියල් 10,000ක්ද, ඉන්ධන දීමනාව ලෙස තේරීපත්වූ දිස්ති‍‍්‍රක්කය අනුව ඞීසල් ලීටර ප‍‍්‍රමාණයක්ද, අමතරව වර්ෂයකට රුපියල් 175000ක තැපැල් මුද්දර පහසුකම්ද ලැබේ.

ඉන් රියදුරු දීමනාවත්, පෞද්ගලික කාර්ය මණ්ඩල ප‍‍්‍රවාහන දීමනාවත්, තැපැල් පහසුකමුත් හැරුණු විට ඉතුරු සියලූම ගෙවීම් මන්තී‍‍්‍රවරයකුට ලැබෙන වැටුප් හා දීමනා ලෙස සැලකේ.

ඉන්ධන දීමනාව උදාහරණයකට ගතහොත්, කොළඹ දිස්ති‍‍ක්කයේ මන්තී‍‍වරයෙකුට මසකට ඞීසල් ලීටර් 283ක දීමනාවක් හිමි අතර ගම්පහ දිස්ති‍‍ක්කයේ මන්තී‍‍වරයෙකුට ඞීසල් ලීටර 355ක දීමනාවක් හිමිය. දිස්ති‍‍්‍රක්කයේ දුර අනුව එම දීමනාව වැඩිවේ. වත්මන් ඞීසල් මිල අනුව කොළඹ දිස්ති‍‍ක්ක මන්තී‍‍්‍රවරයෙකුට ඉන්ධන දීමනා ලෙස රුපියල් 33,000ක මුදලක් ලැබේ. ඒ අනුව පාර්ලිමේන්තු මන්තී‍‍්‍රවරයෙකුගේ මාසික ආදායම දළ වශයෙන් රුපියල් 250,000කට අධිකය. ඒ අනුව ඔවුහු ආදායම් බදු ගෙවීමේ සීමාව ඉක්මවා සිටිති. නියෝජ්‍ය ඇමතිවරයෙකු, රාජ්‍ය ඇමතිවරයෙකු හෝ කැබිනට් ඇමතිවරයෙකු වූ විට ඔවුන්ට ලැබෙන වැටුප් දීමනාව වැඩිවන නිසා එම තනතුරු දරන්නන්ගේ මාසික ආදායම ඊටත් වඩා වැඩිය.

නව බදු සංශෝධන හඳුන්වාදීමට පෙර එනම් 2018 අපේ‍‍ල් 01 දිනට පෙර පුද්ගල ආදායම් බදු සීමාව මාසයකට රුපියල් 50,000 සීමාවේ පැවති අතර එම කාලයේදී මන්තී‍‍්‍රවරුන්ගේ වැටුප් වශයෙන් හඳුන්වන දීමනාව පමණක් වුව එම සීමාව පසුකර යයි.

මේ සම්බන්ධයෙන් දේශීය ආදායම් දෙපාර්තමේන්තුවෙන් කරුණු විමසීමට උත්සාහ කිරීමේදී දේශීය ආදායම් කොමසාරිස් අයිවන් දිසානායක විදේශගතවී සිටි අතර එම තනතුරේ වැඩබලන නියෝජ්‍ය කොමසාරිස් ජෙනරාල් නඳුන් ගුරුගේගෙන් විමසීමේදී ඔහු ප‍‍්‍රකාශ කළේ කොමසාරිස් ජෙනරාල්වරයා ලංකාවට ආ පසු ඔහුගෙන් ඒ පිළිබඳව විමසන ලෙසය.

පාර්ලිමේන්තු කටයුතු අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් ඩබ්ලිව් එච්. කරුණාරත්නගෙන් මන්තී‍‍්‍ර වැටුප් ගැන විමසීමේදී ඔහු ප‍‍්‍රකාශ කළේ මන්තී‍‍්‍රවරුන්ගේ වැටුප් හා දීමනා ගෙවන්නේ පාර්ලිමේන්තුව විසින් බවය. ඒ අනුව පාර්ලිමේන්තු මහ ලේකම්වරයාගෙන් මේ පිළිබඳ විමසීමට උත්සාහ කළද ඔහු දුරකථනයට සම්බන්ධ කරගත නොහැකි විය.

කළු ජූලිය හා ඉටිපන්දම් සමානාත්මතාව

0

​​තව ජූලි මාසයක නිමාවකි. කළු‍ ජූලියට තිස් පස් අවුරුද්දක් පිරෙන්නේ එළඹෙන සතියේදී ය. සංකේතවාදය වනාහි අන්තර් වාර්ගික සහයෝගිතා දේශපාලනයක් සේ සලකන්නන්ගේ වසන්ත කානිවල් පටන්ගන්නේ ඒ සතියෙනි. ඒ ගැන වැඩිදුර දැනගන්නට රිස්සෝ 23 වැනිදා වරු නිවාඩුවක් දමා නුගේ ගොඩ ආනන්ද සමරකෝන් එළමහන් රංග පීඨයේ දී මුළුදීමට නියමිත ‘එක රටක් – මනු පවුරක්’ බලන්නට යා යුත්තාහ. ජූලි 07 වැනිදා කෑගල්ලේ දී ‘බහුවාර්ගි ක පොසොන් පෙරහැරක්’ පැවැත් වූ සමාජවාදී තරුණ සංගමය මේ කටයුත්තට ද දායක වේ. සමූල අපරාධ පිළිවෙත්වලට එරෙහි වාර්ගි ක යුක්තිය යනු ඉටි පන්දම් හා මැටි පහන් බිස්නස් එකක් යැයි සිතන්නන් කරා ඒ සතියේදී ශාන්තිය ළඟා වීමට නියමිත ය. සංකේත හෙවත් ‘සිම්බල්’ ඇත්තේ ‘සිම්බල් මයින්ඩඞ්’ ඈයන්ට යැයි කීර්තිමත් ඇමරිකානු ප‍්‍රහසනවේදී ජෝර්ජ් කාර්ලින් කීවේ ඒ අය වෙනුවෙනි.

කළු ජූලිය ගැන අධිපති කතාවක් තිබේ. ඒ කතාව කෙටි ය; සරල ය; සැකෙවින් මෙසේ ය: ‘1983 ජූලි 23 වැනිදා අවිගත් දෙමළ තරුණයන් විසින් යාපනයේ තිරුනෙල්වේලි මංසන්ධියට නුදුරේ අටවන ලද බිම් බෝම්බයක් හමුදා ජංගම මුර සංචාරක කණ්ඩායමක් ඉලක්ක කොට පුපුරුවන ලදි. ඊට ගොදුරු වූ ගුරු නගර් හමුදා කඳවුරට අනුයුක්තව සේවය කළ සෙබළු 13 දෙනෙක් මිය ගියහ. ඒ පුවත සැලවීමෙන් සසල වූ ඇතැම් සිංහල ජනයා පළමුව බොරැුල්ලේ කනත්ත අවට රැුස් වී දෙවනුව දෙමළ ජනයාට අයත් නිවෙස් හා කඩ සාප්පුවලට පහර දුන්හ. එවකට පාලක එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ ඇතැම් දේශපාලකයන් ද ඊට අනුබල දුන් අතර ඒ ‘සිංහල – දෙමළ කෝලාහලය’ ඉතිහාසයේ කළු පැල්ලමකි.’

තිස් පස් අවුරුද්දක් තිස්සේ වමාරා කන මේ කතාවෙන් ‘ෆිල්ටර්’ කෙරුණු තව කතා තිබේ. ඒ කතා මගහැර මේ කතාව කී විට වින්දිතයන් හා අපරාධකරුවන් අතර බොඳ වූ බෙදුම් රේඛා මැදින් සාමූහික ගැලවුම් මාර්ගයක් පෑදේ. සෑම අවුරුද්දකම වල් උගුල්ලා, අතු පාහිමින්, නැවුම් පස් අතුරා පිළිසකර කරන්නේ මේ සදාචාර ගැලවුම් මාර්ගයයි. ඒ අනුව එක්කෝ ඒ ජූලි මාසය වනාහි නම නොදන්නා, නිර්-වාර්ගික යූඇන්පී මැරයන්ගෙන් පහර කෑ දෙමළ ජනයා සිංහල බෞද්ධ රැුකවරණය ලැබ නිවී සැනසුණු සන්සුන් ඇසළ සමයකි. නැතිනම් ‘ගහපු එක වැරදි ය – නමුත් මුලින් ගැහුවේ උන් ය’ යන සහනශීලී සූත‍්‍රයෙන් පොදු මහත් සිංහලයාගේ නිදොස් බව සහතික කරනු ලැබූ අවාසනාවන්ත දවස් කිහිපයකි. එළඹෙන සතියේ ඉරිදා ජාතික පත්තර හා බෙදාහරින මාරක කතා අතිරේක සැරසෙනු ඇත්තේ මේ දැහැමි කතාවෙනි.
නමුත් දකුණේ කළු‍ ජූලියට හාර මාසයකට කලින් ත‍්‍රිකුණාමලයේ පාන්කුලම් සරණාගත පැල්පත් ගිනි තැබීමෙන් ආරම්භ වූ දිග්ගැසුණු සංහාරක පරිච්ෙඡ්දයන් ඇත්තේ මේ කතාවෙන් එළියේ ය. උන්හිටි තැන් අහිමි වූ සරණාගත දෙමළ ජනයාගේ සුබ සාධනය පිණිස කැප වී වැඩ කළ ගාන්ධියම් ව්‍යාපාරයේ කාර්යාල සීල් තබා, ස්වේච්ඡුා ක‍්‍රියාකාරිකයන් ත‍්‍රස්ත මර්දන පනත යටතේ දඩයම් කිරීම ආරම්භ වූ වවුනියාවේ කළු අපේ‍්‍රල් මාසයේ සිදුවීම් ඇත්තේ ද මේ කතාවෙන් එළියේ ය. යාපනයේ කාන්තාරමඩම් නිවෙස් ගිනිබත් කරමින්, දේපළ කොල්ල කෑ බි‍්‍රගේඩියර් බල්තසාර්ගේ සෙබළ සේනාවන්ට කැප වූ කළු මැයි මාසයේ කතා මෙන්ම උතුරු පළාතේ දී මරණ පරීක්‍ෂණවලින් තොරව මළ සිරුරු වළ දැමීමට හමුදාවන්ට ‘නීත්‍යනුකූල බලය’ සපයමින්, ත‍්‍රිකුණාමලයේ දී පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රී ආර් සම්බන්ධන්ගේ නිවෙසට අත් බෝම්බ ගසා ආරම්භ කළ නැගෙනහිර පොලිස් භීෂණය පිළිබඳ කළු ජූනියේ කතා ද ඇත්තේ මේ කතාවෙන් එළියේ ය.
මේ සියලූ සිදුවීම්වලට නොදෙවැනි සංහාරක දවස් තිරුනෙල්වේලි පිපිරීමට පසුදා සිටම යාපන අර්ධ ද්වීපයේ දිගහැරුණු බව අදටත් දකුණේ බහුතරයකට රහසක්ව පවතී. පලාලි, ගුරු නගර්, වෙල්වේට්ටිතුෙරෙ මාදගල් කඳවුරුවලින් පිටතට ආ සෙබළ බල ඇණි, ජූලි 24 වැනිදා සිටම බාල – මහලූ ජනයා යාපනයේ මංමාවත්වල වෙඩි තබා ඝාතනය කරමින්, නිවෙස් හා ව්‍යාපාරික ස්ථාන ගිනි බත් කරමින් ගෙවූ දවස් ගැන තොරතුරු දැනගැනීමට රිසි පිරිස් වේ නම් එවකට යාපනයේ හමුදා බුද්ධි අංශ කටයුතු භාරව ක‍්‍රියා කළ මේජර් ජෙනරාල් සරත් මුණසිංහ විසින් පසු කලෙක සිය මතකයන් ඇසුරින් ලියන ලද ් ීදකාසැර.ි ඪැරිසදබ :්බ ්ජජදමබඑ ධෙ ඔයැ ධබ ඨදසබට ක්‍දබකෙසජඑ ්බා ඔයැ ධරසටසබ ධෙ ඔැරරදරසිප ෂබ ීරස ඛ්බන්* පොත කියවා බැලීම පමණක් වුව ද සෑහේ. දකුණේ තුන් දහසකට නොඅඩු දෙමළ ජනයා මහමඟ හා නිවෙස් තුළ මරා දැමූ ‘කළු‍ ජූලිය’ වනාහි මේ සියලූ‍ සිදුවීම්වලට පසුපසින් ගාටමින් උදා වූ වර්ග නාශක සාපරාධී සතියකි.

සිංහල සිවිල් වැසියන් අවිගත් දෙමළ තරුණයන්ගේ ගොදුරු බවට පත් වූ පළමු සිදුවීම වාර්තා වූයේ මිනිස් ඝාතන මැදින් ගෙවුණු මේ දවස්වලටත් වසර එක හමාරකට පසුව එළඹි නොවැම්බරයකදී ය.

නමුත්, අඳුරු ලේ වගුරක කරවටක් ගිලී ගෙවූ දශක තුනකට පසු ‘කළු‍ ජූලිය’ වනාහි දකුණේ ජනයා අතර සාමූහික අන්තරාවර්තනයට මග පාදන දේශපාලන නිමිත්තක් නොවේ; සමූහ අපරාධ සෞන්දර්යකරණය කරන්නට ඉඩ පාදන සංස්කෘතික වතාවතකි. ‘නිදහසින් පසු ලංකාවේ වාර්ගික කැරලි කිසිවක් ඇති නොවූ බව’ මෑත දී වෙන්ව ගිය වර්ගවාදය පිළිබඳ වාම න්‍යායධරයකු වන අම්බලවානර් සිවානන්දන් ලීවේ 1984දී ය. ඒ වෙනුවට ඇති වූයේ ‘දෙමළ ජනයාට එරෙහිව රාජ්‍යය විසින් දියත් කරන ලද විසකුරු ප‍්‍රචණ්ඩ සංහාරයන් මාලාවකැ’යි ඔහු ලීවේය. මේ ජූලියේ දී තිස් පස් අවුරුද්දක් පිරෙන්නේ ඒ සමූහ අපරාධකාරීත්වයේ නිරුවත් සාහසිකත්වය දෙමළ ජනයාට එරෙහිව විවෘතව දියත්කරන ලද නින්දිත සතියකට ය. ජූලියෙන් ජූලියට එළඹෙන මේ වැනි දවස් දකුණේ උද්‍යාන හා රංග පීඨයන් පුරවන සන්සුන් සංස්කෘතික සන්ධ්‍යාවන් සඳහා ඉදිරියටත් නිමිත්තක් කරගත හැකි ය. නමුත් වර්ග නාශක ව්‍යුහාත්මක අපරාධකාරීත්වය ඉටිපන්දම් සමානාත්මවාදයෙන් පරාජය කළ හැකි නොවේ.

වර්ගවාදයේ අස්වැන්න

0

ලක්ශාන්ත අතුකෝරල

මේ සතියේ පෑන අතට ගත්තේ අදහස් දෙකක් දෙස බලාගෙනයග ඇමරිකානු මූලික වර්ණ භේදවාදී අතීතයත්ල තවමත් ලෝක සිතියමේ බොහෝ ලක්ෂ්‍යයන්හි නානා ප‍්‍රකාරයන්ගෙන් නලියන වර්ගවාදයත් යනු නූතන මිනිසාගේ කලා ඇස නිරන්තරයෙන් එල්ල වන යාබද මාතෘකාවන් යග ඒ හා බැදුණු නිර්මාණ කලාපයේ සැරිසැරීමෙන් ඇති තරම් සසැළී ඇති මා තුළ ඒ කම්පනයන් අකුරට නැගීමේ අපේක්ෂාවන් තෙරපුම් නගයිග එක් අතකින් මේ ඒ තෙරපුමට නතුවීමකිග අනෙක් අතින් මෙයල ඡායාරූප කලාව තුළින් ලැබෙන නොසරල භාව කම්පනය හැකි තරමින් මේ ලිපි පෙළ තුළට රිංගවා ගැනීමට මට තිබූ වුවමනාව ද සපුරන්නේ වෙයිග
ඡුායාරූප ශිල්පය කලාවක් වන්නේ කෙසේදැයි ඇතැමෙක් විමසතිග එය පවත්නා තත්ත්වයක් හෝ සැබෑ දසුනක් ග‍්‍රහණය කර ගැනීමක් විනා අලූතින් කරන නිර්මාණයක් නොවේය යන්න ප‍්‍රධාන තර්කයකිග එහෙත් සාමාන්‍ය පින්තූරු රසිකයෙකු ලෙස මට දැනෙන දේ මෙසේය

තාක්ෂණික හැදෑරීමක් මෙන්ම අපූර්ව සහ සුවිශේෂී කලාත්මක දෘෂ්ටියකුත් ඉල්ලා සිටින නූතන නිර්මාණාත්මක ඡුායාරූප ශිල්පය යනු සත්‍ය දසුන් ඇසුරේ දෘශ්‍ය සෞන්දර්යාත්මක සුමිහිරක් නිපදවීමටත්ල ඉන් ඔබ්බෙහි ප‍්‍රබල මානව සහ සමාජ විවරණයක් මතු කිරීමටත් මග පාදාගත් සියුම් කලා මාධ්‍යයකි

කැමරාවේ තාක්ෂණික භාවිතයෙහි පරතෙර ස්පර්ශ කළදල පින්තූරයට කලාව කැවීමට එය පමණක් නොසෑහෙන බව සත්‍යයකිග කලාත්මක ඡුායරූපයක් නිපදවෙන්නේ කලාත්මක දැක්මක් ඇත්තෙකු අතට කැමරාව පත් වූ විට යග ඔහු ශිල්පීය තාක්‍ෂණය යොදා ගනු ඇත්තේ තම නිර්මාණය වඩාත් පෝෂණය කිරීමට යල අවශ්‍ය පමණට ය

විවිධ රටවල් ශිල්පීන් විසින් අපූර්ව ලෙස නිශ්චල කරගන්නා ලද අවස්ථා අප මවිත කරවයිග ඉතිහාසයේ යම් අතිශය තීරණාත්මක අවස්ථාවන්ට හිමිිරූපය’ සිර කර ගැනීම යනු ඒ ඒ මොහොතෙහි සමාජයත්ල එහි ආකල්පයත්ල වෙනස් කළ නොහැකි ලෙස තරව ඔතා බැඳ අනාගතය වෙත කුරියර් කිරීමකි

නිර්මාණාත්මක ඡායාරූපයක් ඉදිරිපිටට වී එය කියවීම කෙතරම් අනන්‍ය විඳීමක්ද? එහි අකුරු නැතග නිර්මිත චරිත නැතග දෙබස් නැතග ඡුායා කලාකරුවා කියන්නේ නිහඬ එහෙත් ගැඹුරු කතාවකි

මේ සම්බන්ධව ලාංකීය අපට මෑතකදී ලැබුණු ප‍්‍රධානතම අත්දැකීමක් වන ලාල් හෑගොඩගේසොළොසක් රූ’ ඡුායාරූප දැක්ම මෙහිදී සිහිපත් වේග එහි වූ සමාජ විවරණාත්මක ඡායාරූප කිහිපය විශේෂ යග එහිදී ඔහු පින්තුරවලට පසුබිම්ල චරිත සහ වස්තූන් ඇතුළත් කරගෙන ඇත්තේ සංකේතාත්මක අර්ථයකිනිග මෙය රූපයේ කාව්‍යාත්මක භාවිතාවකි

කැමරාව යනු සත්‍යයේ බොත්තම සහිත උපකරණයකිග එනයින්ම පින්තුරයක් යනු සමාජ පරිණාමයේ දොස් හිඩැස් දක්වන කවුළුවකිග මේ හා යා කොට දැක්විය යුතුයැයි එකවරම සිතෙන නිදසුන ලෝරන්ස් බේට්ලර්ගේිෂිප් සහ ස්මිත් ඝාතනය කිරීම’ ලෙස නම් කළ ඡායාරූපයයිග ඔසපැ සගරාව මෙය නම් කර තිබුණේිවර්ගවාදයේ අස්වැන්න’ නමිනි

එහි කාල රාමුව ඇමරිකානු සුදු-කළු වර්ගවාදී සමයයිග ඈත අඳුර තුළ ගිලී ඇත්තේ වහල්භාවයේත්ල අපි‍්‍රකානු-ඇමරිකානුවන් සම අයිතීන් උදෙසා කළ දීර්ඝ අරගලයේත් කළු රුධිරය විය නොහැකිද?ිලෝකය ඇත්තෙන්ම එවන් ක‍්‍රෑර යුගයක් පසු කරන ලද්දේය’ යන වේදනාකාරී සිතුවිල්ල මුදා හරින මේ ඡායාරූපය තුළල වියැකී ගියේයැයි තවමත් සිතිය නොහැකි මානව ක්‍රෝධයේ සහ දුෂ්ටත්වයේිනෙත් කැලූම්’ සැගව ඇතැයි මට සිතෙයි

ඡුයාරූපය බේට්ලර්ගේ කැමරාවේ සටහන් වී ඇත්තේ 1930 අගෝස්තු 7 දිනයග මෙතනින් එහාට එහි පසුබිම් කතාව පමණක් ලිවීම සෑහෙනු ඇතග ආෟ ඊට පෙර එක වැකියක්ෟ බේට්ලර්ට ස්තුති කළ නොහැකියග කැමරාව ඔබට ස්තුතියි

සුදු ජාතික තරුණියක දුෂණය කළ බවටත්ල ඇගේ සහායට පැමිණි සුදු තරුණයෙකු මරා දැමූ බවටත්ල කළු ජාතිකයන් වූ 19 හැවිරිදි තෝමස් ෂිප් සහ 18 හැවිරිදි ඒබ‍්‍රාම් ස්මිත්හට චෝදනා එල්ල වියග නීතිය අතට ගත් මේරියන් නගරවැසි සුදු ජාතික මැරයෝ ඔවුන් දෙදෙනා අල්ලා උසාවි මිදුලේ එල්ලා මැරූහග එහෙත් ඔවුන් නිවැරදිකරුවන් බව පසුව හෙළිවියග එබැවින් තරුණියගේ පියාගේ ඉල්ලීම මත තුන්වෙනි කළු ජාතික සැකකරු නිදහස් කර හරින ලදි

මෙම සෝකජනක සේයාරුව ඒ අසීමාන්තික අයුක්තියේ නිරූපණයක් පමණක් නොවේග ඒ අවස්ථාව සතුටින් සමරන සුදු ජාතිකයන්ගේ හැගී ම්වල පිළිබිඹුවක්ද වේග බේට්ලර් මේ ඡායාරූපයේ පිටපත් දහස් ගණනක්ිසැමරුම්’ ලෙස සුදු ජාතිකයන්ට අලෙවි කළ බව කියැවේ