No menu items!
22.7 C
Sri Lanka
10 September,2025
Home Blog Page 575

අගමැතිගේ ‍‍‍ෙෆවරීට්ලාට වගේ සැලකීමක් මට නැහැ

එජාප සංවත්සරයේදී අගමැති රනිල් වික‍්‍රමසිංහ කියලා තිබු ණා 2030දී ඊළඟ පරම්පරාවට පක්ෂය බාරදෙන බව. රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මහතා 2030 තෙක් ඉන්න උත්සාහ කිරීම ගැන එජාප සාමාජිකයෙක් විදියට ඔබේ අදහස මොකක්ද?
එතුමා කිව්වේ නැහැ 2030 වෙනතුරු අගමැතිවරයා විදියට ඉන්නවා කියලා. එතුමාගේ ප‍්‍රකාශයේ අදහස එතුමාගෙන්ම තමයි අහන්න වෙන්නේ. එහෙත් මම දන්න විදියට එතුමා පක්ෂයේ ඉන්න තරුණයන්ට වගකීම් පවරලා තියෙනවා. අත්දැකීම් තියෙන හොඳ තරුණ පෙළක් අපට ඉන්නවා. අපි අනෙකුත් පක්ෂ එක්ක සංසන්දනය කරලා මේක කතාකරන්න එපැයි. දැන් අනෙක් පැත්තේ නායකත්වයට යන්න නම් රාජපක්ෂ කියන නම තියෙන්න එපැයි. එජාපයේ එහෙම නැහැ. දැන් සේනානායකලා ඉන්නවා, විජේවර්ධනලා ඉන්නවා, හෂීම්ලා ඉන්නවා, පේ‍්‍රමදාසලා ඉන්නවා, රහුමාන්ලා ඉන්නවා, පෙරේරාලා ඉන්නවා. ජාතිභේද පවා නැතිව සමඅවස්ථා දීලා තියෙනවා. රාජපක්ෂලා බලයේ ඉන්නකොට හැම තැනටම රාජපක්ෂලා දැම්මා. කතරගම දේවාලේ බස්නායක, එයාලයින් එකේ, රග්බිවල, නාවික හමුදාවේ වගේ හැම තැනකම රාජපක්ෂලා ඉන්නවා. දැන් එජාපයේ නායකත්වය තමන්ව විවේචනය කරන්න ඉඩදීලා තියෙනවා. මම ඒක යහපත් දෙයක් විදියට දකිනවා.

ඒත් පක්ෂය ඇතුළේ නායකත්වය පිළිබඳ ඇතිවෙන සංවාද දිගින් දිගටම යටපත්වෙනවා.
පක්ෂ ප‍්‍රතිසංවිධානය කරද්දී පොරොන්දු වුණා පක්ෂයේ ප‍්‍රතිසංස්කරණ ගැන. ඒ කටයුතු වෙන අයට බාරදුන්නා. ඒවා දිහා බලද්දී පක්ෂයේ සුපිරි ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයක් තියෙනවා. මම එතුමා ඉදිරියේ නැගිටලා එතුමාට විරුද්ධව අදහස් දක්වපු අවස්ථා තියෙනවා. අපට පුළුවන් වුණා පක්ෂය ඇතුළේ හිටපු උපනායකලා වෙනස් කරන්න. අධිකරණ ඇමති වෙනස් කරන්න පුළුවන් වුණා. රවී කරුණානායක වගේ බලවතෙක් පක්ෂය ඇතුළේ කෑගහලා පසුපෙළට ගෙනියන්න පුළුවන් වුණා. මේක සුපිරි ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයක්. මහින්ද රාජපක්ෂලා ෆයිල් හැංගුවා. කතාකරන අයට ගහන්න ආවා මිසක් පියවර ගත්තේ නැහැ. එජාපයේ එහෙම නැහැ. පහුගිය කාලයේත් කෘත්‍යාධිකාරී මණ්ඩලයේදී ඇහුවා රවී කරුණානායක උපනායක තනතුරේ ඉන්නවාට කෘත්‍යාධිකාරී මණ්ඩලය කැමතිද කියලා. මමත් තව නායකයෙකුත් නැඟිට්ටා. සමහර ජ්‍යෙෂ්ඨ ඇමතිවරු නැගිට්ටෙ නැහැ. මට ඇස් ගැහුවා එපා කියලා. මම කිව්වා ඔයා මට ඇස් ගහන්නෙපා ඔයත් නැගිටින්න කියලා. මගෙන් ඇහුවා හේතුව මොකක්ද කියලා. මම කිව්වා මට පෞද්ගලික වෛරයක් නැහැ. හැබැයි පර්පෙචුවල් ටෙ‍්‍රෂරීස් සමාගම එක්ක එතුමාට සම්බන්ධයක් තිබෙන බවට සාක්ෂි හෙළිවෙලා තියෙන නිසා පරීක්ෂණ අවසන් වන තෙක් එතුමා තනතුරු නොදරා ඉවත් වෙන්න කියලා.

පක්ෂය ඇතුළේ ප‍්‍රතිසංස්කරණ වැඩපිළිවෙළ දැන් නැවතිලාද?
මම දන්නේ නැහැ. මම අගමැතිතුමාගෙන් ඉල්ලීමක් කළා මාවත් ඒ කමිටුවට පත්කරන්න කියලා. මාව පත්කළේ නැහැ. මම යන ක‍්‍රමය ටිකක් දරුණු වැඩි ඇති. මම නිසා අපහසුතාවට පත්වෙනවා ඇති. පක්ෂයේ ඉහළ නායකයන්ගෙන් මට ඒ විරෝධය එල්ලවෙලා තියෙනවා. අකැමැත්ත ප‍්‍රකාශ කරලා තියෙනවා. ඒත් මට තේරෙන විදියට මම වැඩකරන විදිය ගැන ජනතාව කැමතියි. ඒ නිසා මම ඒ වැඩපිළිවෙළ නවත්වන්නේ නැහැ. සැප්තැම්බර් 13 වැනිදා මම අල්ලස් කොමිසමට යන්න ඉන්නවා. පර්පෙචුවල් ටෙ‍්‍රෂරීස් සමාගමෙන් මුදල් ගත්ත රවී කරුණානායක, දයාසිරි ජයසේකර සහ සුජීව සේනසිංහ යන අයට විරුද්ධව මම පැමිණිල්ලක් දැම්මා. මේක ප‍්‍රථම වතාවට වෙනවා ඇත්තේ. ආණ්ඩු පක්ෂයේ නියෝජ්‍ය ඇමතිවරයෙක් කැබිනට් ඇමතිවරු දෙන්නෙක්ට සහ රාජ්‍ය ඇමතිවරයෙක්ට විරුද්ධව පැමිණිල්ලක් දැම්මා. ඒ නිසා ලංකාවෙ දේශපාලනයට සාපේක්ෂව මට මේක සුපිරි ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයක්.

කොහොම වුණත් පක්ෂයේ අභ්‍යන්තර කටයුතුවලට මම එච්චර සම්බන්ධ වෙන්නේ නැහැ. මම පක්ෂය කොන්දේසි විරහිතව ආරක්ෂා කරන කෙනෙක් නෙවෙයි. මම කොන්දේසි විරහිතව ජනතාව වෙනුවෙන් පෙනීඉන්නවා. මම හිතනවා ජනතාව ආරක්ෂා කළොත් ජනතාව පක්ෂය සහ මා වෙත ඒවි කියලා. මහින්ද රාජපක්ෂලා කළේ කොන්දේසි විරහිතව හිතවතුන් වෙනුවෙන් පෙනීසිටීම. තමන්ගෙ සමීපතමයන්ව කෝටිපතියන් කරන එකනෙ ඔවුන් කළේ. අපරාධකරුවන්ව ආරක්ෂා කිරීම කළේ. ඒකෙන් පාවෙන ඡුන්ද සියල්ල රාජපක්ෂලා අහිමි කරගත්තා. ජනතාව වෙනුවෙන් පෙනීසිටින පක්ෂයකට පාවෙන ඡුන්ද ලැබෙනවා. මානව අයිතීන්, කතාකිරීමේ අයිතිය, භාෂණ නිදහස වගේ පක්ෂයේ යහපත් ලක්ෂණ මා හරහා නියෝජනය වෙනවා. හැබැයි ඒ නිසා මම බොහෝවිට පක්ෂයේ මතයට වඩා වෙනස් මතයක ඉන්නවා. ඇවන්ගාඞ් සිද්ධියේදී පක්ෂය ඉන්නේ එක් මතයක. මම ඉන්නේ වෙන මතයක. බැඳුම්කරයේදී අපේ පක්ෂය හිටියේ වෙන මතයක. මම හිටියේ වෙන මතයක. ඩිෆෙන්ඩර් ප‍්‍රශ්නයක් වුණාම යාලූ‍කම් පැත්තක තියලා මම හිටියේ පක්ෂයට වඩා වෙනස් මතයක. ඉතින් මාව කොන්වුණා, මම ටීම්වර්ක් එකක හිටියේ නැහැ කියලා. එහෙම කතාකරද්දී මාවත් බ්ලොක් වෙනවා. මටත් සීමා වැටෙනවා. මන්ත‍්‍රීවරුන්ගේ පඩි වැඩිකරද්දී මම විරුද්ධ වුණා. මොකද ජනතාව වෙනුවෙන් කතාකරලා මට ලොකු පඩි ගන්න බැහැ. ඉතින් විශේෂ දීමනා අවශ්‍ය නැති බව කියලා මම ලියුම් යවනවා. එතකොට අනෙක් නායකයන් කියනවා ඔයා මේක ගන්නම ඕනෑ කියලා.

පක්ෂයේ අයත් ඔබේ ක‍්‍රියාකාරකම්වලට කැමති නැහැ නේද?
කට්ටිය බනිනවා චිත‍්‍රපටි වීරයා වෙන්න හදනවා කියලා. ඒත් ජනතාව කියන්නේ මම පක්ෂයේ ඉන්නකොට පක්ෂය ගැන ආදරයක් ඇතිවෙනවා කියලා. මට පක්ෂයේ විශාලම ෆේස්බුක් අඩවිය තියෙනවා. මට ලක්ෂ හතක් ඉන්නවා. අගමැතිවරයාට ඉන්නෙ ලක්ෂ හතරක් පමණ. තවත් ජනප‍්‍රියම චරිතවලට ඉන්නේත් අඩු ගණනක්. මම හිතන්නේ එහෙම වෙන්නේ මම කෙළින් කතාකළ නිසා කියලා.
කොහොම වුණත් ඔබේ ප‍්‍රශ්නයට ගියොත්, මේක නිසා පක්ෂයේ තනතුරු ලැබීමේදී, පක්ෂයේ පොදු තීරණ ගැනීමේදී මම කොන්වෙනවා. ඒ නිසානේ ගම්පහින් වැඩිම අරගත්ත මගේ නියෝජ්‍ය ඇමතිකමත් එපා වාහෙට හොදි බෙදන්නා වගේ ලැබුණේ. මුලින් දුන්නේ නෑ. පස්සෙ හරි අමාරුවෙන් වගේ මට දුන්නා. අගමැතිවරයාගේ ෆේවරිට්ලාට වගේ සැලකීමක් මට නැහැ. දැන් අගමැතිවරයාගේ ෆේවරිට්ලාට ලැබෙන ඇමතිධුර සහ මට ලැබුණු ඇමතිධුර අතර වෙනස බලන්න. කලාකාරයෙක් විදියට මෙයා ඉන්න ඕනෑ, හැබැයි එයා එතැන ඉන්න ඕනෑ, එතැනින් එහාට එන්න බැහැ කියල හිතනවා ඇති.

මාව ආසනයෙන් ආසනේට නිතර මාරු කරන්නේ. කටානෙන් රත්නපුරට, රත්නපුරෙන් බලංගොඩට, බලංගොඩෙන් දිවුලපිටියට. එතැන පස් ව්‍යාපාරිකයො පක්ෂ විපක්ෂ භේදයකින් තොරව එළෙව්වානෙ. දැන් මම ගම්පහ දිස්ත‍්‍රික් සංවිධායක. සහෝදර දේශපාලනඥයන් මට බනනවා. ඔන්න නළුවා එනවා, සිංදු කියලා ඡුන්ද ගන්නවා කියලා. දැන් පක්ෂ නායකයාට මං ගැන පැමිණිලි යනවා වගේ ඉස්කෝලෙ යන කාලෙ ප‍්‍රින්සිපල්ටත් හැමදාම පැමිණිලි ගියා. මං ඇණයක් වෙන්න ඇති.

නැවත අගමැතිවරයාගේ 2030 කතාව පැත්තට ආවොත්. ලංකාවෙ දේශපාලනඥයන්ගෙ වයස බලද්දී ආර්. සම්බන්ධන්, රනිල් වික‍්‍රමසිංහ, මහින්ද රාජපක්ෂ, මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන, දිනේෂ් ගුණවර්ධන වැනි නායකයන් වියපත් නායකයන්. ඊළඟ පරම්පරාවට මේ මොහොතේදී රට බාරකරන්න ඕනෑ බව හිතන්නේ නැද්ද?
මම ඔබේ තර්කය එක්ක එකඟයි. ඒත් මම මෙහෙම කාරණයක් මතු කරන්නම්. මහතීර් මොහොමඞ්ගෙ වයස බැලූ‍වොත්, ලී ක්වාන් යූ සහ කැස්ත්‍රෝ දේශපාලනය අත්හරිද්දී වයස බැලූ‍වොත් ඔවුන් වියපත් වෙන තුරු දේශපාලනය කළා. මම හිතන්නේ දේශපාලනඥයෙකුගේ වයස නෙවෙයි වැදගත් කාරණය. ඔහුගේ මතවාද, ඔහුගේ දැනුම, ඔහුගේ ස්ථාවරය, කාර්යක්ෂමභාවය වගේ කාරණා තමයි වැදගත් වෙන්නේ. එක ස්ථාවරයක නැති, සවුත්තු දේශපාලනඥයෙක් නම් මොනතරම් වයස ගියත් වැඩක් නැහැ. ඔබ කී ලැයිස්තුවේ ඉන්න අයගෙන් මහින්ද රාජපක්ෂ වගේ දේශපාලනඥයෙක් නොසන්ඩාල වැඩ පටන්ගත්තේ අවුරුදු විසි ගණන්වල ඉඳලා කියලා සාක්ෂි තියෙනවා. ඔහු එදා ඉඳන් අද වෙනතුරු කීවරක් ස්ථාවර මාරුකරලා තියෙනවාද? ඉතින් මහින්ද රාජපක්ෂගේ ප‍්‍රශ්නය වයස නෙවෙයි. ඔබ කීව ලැයිස්තුවේම ඉන්න තවත් දේශපාලනඥයන් ඉන්නවා තමන්ගේ ස්ථාවරය මාරු නොකරපු. ඔවුන් වියපත් වුණත් නාමල් රාජපක්ෂලා වගේ තරුණයන්ට වඩා රටේ නායකත්වයට ගැළපෙනවා. මර්වින් සිල්වා, එස්බී දිසානායක වැනි දේශපාලනඥයන්ගේ පුතුන් තාත්තලාටත් වඩා සවුත්තුයි. ඔවුන්ට වඩා වියපත් තාත්තලා හොඳයිනේ. නාමල් රාජපක්ෂ වගේ පුතෙක් ඉඳිද්දී මහින්දට වෙන හතුරෝ ඕනෑ නැහැ.

ඊළඟ ජනාධිපතිවරණයේදී කරන දේ ගැන සියලූ‍දෙනා කතාකරනවා. ඔබටත් ඒ ගැන යෝජනා තිබෙනවාද?
මම හිතන්නේ ඒකට උත්තර දෙන්න දැන්ම වේලාසන වැඩියි. අපට අවුරුදු පහක කාලයක් දීලා තියෙනවා. ඒ කාලයේදී හොරු ඇල්ලීම, සංවර්ධනය, රටේ සෞඛ්‍යය, අධ්‍යාපනය දියුණු කිරීම ගැන හිතන්න ඕනෑ. මේ වසර දෙකේ වේගයෙන් ගමන් කිරීමයි වැදගත් වෙන්නේ.

මේ වෙද්දී ඔබ අධිකරණයේ නඩුවකට මුහුණදෙමින් සිටිනවා. ඥානසාර හිමි, එස්බී දිසානායක වගේ ඔබත් අධිකරණයට අපහාස කරලා දඬුවම් ලබනු ඇතැයි ඇතැම් අය කියනවා.
මට තිබෙන චෝදනාවත් එස්බී දිසානායකට තිබෙන චෝදනාවත්, ඥානසාර හිමිට තිබෙන චෝදනාවත් එකක් නෙවෙයි. අධිකරණයට අපහාස කිරීම කියන කාරණාව තුනටම අදාල බව ඇත්ත. ඒත් ඉහත කී දෙන්නා හිරේ ගිය පමණින්ම මාව හිරේ දාන්න ඉඩ හැදෙන්නේ නැහැ. මාව හිරේ දැමීම හෝ නොදැමීම මගේ නඩුවෙ සන්දර්භය ඇතුළේ අධිකරණය තීරණය කළ යුතු දෙයක්. කොහොම වුණත් මගේ අරමුණ වුණේ අධිකරණයේ ගෞරවය ආරක්ෂා කිරීම. මම කිව්වෙ නැහැ අධිකරණයේ ඉන්න හැමෝම දුෂිතයි කියලා. මගේ අදහස් ප‍්‍රකාශ කිරීමේ අයිතිය අනුව මම කීවෙ අධිකරණයේ යුක්තිය ඉටුවන ආකාරය පීඩිතයන්ට සහ ධනවතුන්ට දෙවිදියක් කියලා. ඒත් ඥානසාර හිමි වින්දිත කාන්තාවක්ට අධිකරණ භූමියේදී බැනවැදිලා, විනිසුරුවරයාට අභියෝග කරනවා. සුද්දාගේ නීතිය ගණන් නොගන්නා බව කියනවා. එස්බී දිසානායක මහතා බලූ‍ තීන්දුව පිළිගන්නේ නැහැ කියලා කියනවා.

එස්බී දිසානායක මහතා පහුගිය සතියක රූපවාහිනී වැඩසටහනකදී කියනවා අවධානය යොමුකරන්න වටින කතාවක්. එස්බී දිසානායක මහතාගේ තීන්දුව ලබාදෙද්දී හිටපු අගවිනිසුරු සරත් එන් සිල්වා දුරකථන ඇමතුමක් දීලා කිව්වාලූ‍ එස්බී ඔයා වරද පිිළිගන්න කියලා. ‘අත්හිටුවූ හිරදඬුවමක් දෙන්නේ, වරද පිළිගන්න’ කිව්වාලූ‍. අපි හැමෝම දන්නා විදියට එස්බී දිසානායක ඇමතිවරයා වරද පිළිගත්තා. රූපවාහිනී වැඩසටහනේදී එස්බී ඇමතිවරයා කී කතාව ඇත්ත නම් විනිසුරුවරයා දුරකථනයෙන් විත්තිකරුවාට කතාකරලා දෙන්න සූදානම් වෙන නඩු තීන්දුව ගැන කියලා. කොහොම වුණත් එස්බී ඇමතිවරයාව රවට්ටලා වරද පිළිගන්නට එකඟ කරවාගෙන පස්සෙ ‍ඔහුට වෙනස් දඬුවමක් දීලා. ලංකාවේ අධිකරණයේ මහා ගැටලූ‍වක් ඒ සිදුවීමෙන්ම පේනවා. කොහොම වුණත් මම කියන්න ඕනෑ මගේ නඩුවයි ඉහත කී නඩු දෙකයි එකක් නෙවෙයි දෙකක්. මගේ නඩුවට ලැබෙන තීන්දුව කුමක් වුණත්, මම කී කතාවේ වැදගත්කම වෙනස් වෙන්නේ නැහැ. ඒ වගේම මම කිසිදා වරදක් කළ බව පිළිගන්නේත් නැහැ. මොකද මම වරදක් කරලා නැහැ. මගේ අරමුණ යහපත්.

බිමල් රත්නායක පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීවරයා පාර්ලිමේන්තුවේදී අහපු ප‍්‍රශ්නයකට පිළිතුරු ලෙස කියනවා එෆ්සීඅයිඞී එකෙන් නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවෙන් කරුණු විමසන්න යවපු පරීක්ෂණ වාර්තා අතරින් 50කට වැඩි ප‍්‍රමාණයක් තවම උපදෙස් නොලැබී නීතිපති දෙප ාර්තමේන්තුවේ තියෙනවා. මේවා සම්බන්ධයෙන් නඩු පවරා නැහැ. හොරු ඇල්ලීම ගැන කතාකළ ඔබේ අදහස මොකක්ද?

මේ නඩු ඉක්මනට ගන්න ඕනෑ. ඇත්තටම ජොන්ස්ටන් ප‍්‍රනාන්දුගේ නඩුව අහන කුරුණෑගල විනිසුරුවරිය තමයි හොඳම වැඬේ කළේ. නඩුව ඉක්මනට ගන්නවා. ඒ නඩුව ඉවර වෙනතෙක් සැකකරුවන් රිමාන්ඞ් බන්ධනාගාරයේ තබනවා. මම හැමදාම කියන විදියට නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුව, අධිකරණය වගේ ආයතන අතේ තමයි මේ වැඬේ තියෙන්නේ. ඒවා ස්වාධීන ආයතන. ඒවා පාලනය කරන්න බැහැ. සාක්ෂි තියෙද්දී සැකකරුවන්ට එක පාරම ඇප ලැබෙනවා නම්, නඩු පවරන්න පුළුවන්කම තිබියදී නඩු පවරන්නේ නැතිනම් නීතිය ඉටුවෙන්නේ නැහැ. ඔය තරම් පරීක්ෂණ කරලා නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවට යවා තිබෙනවා නම් දැන් වැඬේ තියෙන්නේ නීති ක්ෂේත‍්‍රය අතේ. නීති ක්ෂේත‍්‍රය කාර්යක්ෂම නම් මේ දුෂණ වංචා සහ අපරාධ ගැන යුක්තිය ඉටුවේවි.

එක කාරණයක් සහතික වෙන්න පුළුවන්. එදා රෝහිත අබේගුණවර්ධන ඇමතිවරයාට විරුද්ධව අල්ලස් කොමිසමේ පැමිණිල්ලක් තියෙද්දී ඔහු නයෙක් ගැහුව බව කියමින් පරීක්ෂණ මඟහැරියා. ඒත් අද ජනාධිපති කාර්ය මණ්ඩල ප‍්‍රධානියාට පවා අල්ලස් කොමිසමෙන් නීතිය ක‍්‍රියාත්මක වෙනවා. ජනාධිපති කොමිෂන් සභා පත්කරලා බැඳුම්කර වංචාව වගේ සිදුවීම් ගැන පරීක්ෂණ කරනවා. රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව සමයේත් බැඳුම්කර වංචා ගණනාවක් කරලා තියෙනවා. පර්පෙචුවෙල් ටෙ‍්‍රෂරීස් ඒ කාලයේත් ලාභ ලැබුවා. හිටපු මහබැංකු අධිපති අජිත් නිවාඞ් කබ්රාල්ගේ සහෝදරිය පර්පෙචුවෙල් ටෙ‍්‍රෂරීස් අධ්‍යක්ෂ මණ්ඩලයේ හිටියා. ඒත් ඒ කාලයේ ක‍්‍රියාත්මක නොවුණ නීතිය අද ක‍්‍රියාත්මක වෙනවා. රනිල් වික‍්‍රමසිංහ අගමැතිවරයාගේ මිතුරුකම නිසා අර්ජුන් මහේන්ද්‍රන්ට ආරක්ෂාව ලැබුණේ නැහැ. අර්ජුන් මහේන්ද්‍රන් අත්අඩංගුවට ගන්න වැඩකටයුතු සූදානම් කළා.

සීඅයිඞීය පරීක්ෂණ ස්වාධීනව කරනවා. ඒත් ආණ්ඩුව වෙනස් වුණාට නීති ක්ෂේත‍්‍රය වෙනස් වෙලා නැහැ. නීතිඥවරු, අධිකරණය, නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුව වැනි ආයතන සම්පූර්ණයෙන් වෙනස් වෙලා නැහැ. දුමින්ද සිල්වා පිළිබඳ නඩු තීන්දුව ගන්න. විනිසුරුවරුන් දෙන්නෙක් පැහැදිලිව දුමින්ද සිල්වා වරදකරු කියලා කියද්දී එක් විනිසුරුවරයෙක් නිදොස් කොට නිදහස් කරනවා. සැකකාරයන්ව අත්අඩංගුවට ගන්න එපා කියලා නියෝග ලැබෙනවා.

කොහොම වුණත් හොඳ වැදගත්, යහපත් නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ නිලධාරීන්, අධිකරණයේ විනිසුරුවරුන් සහ නීතිඥවරුන් ඉන්න තැන්වලදී පරීක්ෂණ හොඳින් සිදුවෙනවා. ඒ විදියට ඉදිරියට යන නඩුත් තියෙනවා. මේ සමාජය ¥ෂිතයි. මේ ¥ෂිත සමාජයේ පිනුම් ගහපු අය තමයි බොහෝ තැන්වල ඉන්නේ. ඒවා එකවර වෙනස් කරන්න අමාරුයි. මේවා වෙනස් කරන්න තමයි අපිත් කෑගහන්නේ. කොහොම වුණත් ජීවිත පරිත්‍යාගයෙන් පරීක්ෂණ සිදුකොට වැඩකරන උදවියට මම හිස නමා ආචාර කරනවා. සමාජය ඉදිරියට යන්නේ එහෙම අය නිසා. කලකට ඉහතදී බැසිල් රාජපක්ෂ හඞ්සන් මහත්තයා සමඟ ගුවන්විදුලි සාකච්ඡුාවකදී කියනවා ඞීඒ රාජපක්ෂ මහත්තයා මැරුණාම ඔහුගේ දානය කරන්න සල්ලි නොතිබුණු බව. ඉඩම් විකුණලා දානය කරන්න වුණ බව කියනවා. එහෙම හිටපු රාජපක්ෂලා අද ලෝකයේම ධනවත් පවුලක් බවට පත්වෙලා. මේවා සම්බන්ධයෙන් යුක්තිය ඉටු කළ යුතුයි. ඒකට නීති ක්ෂේත‍්‍රයේ සහයෝගය අවශ්‍යයි.

මහින්ද රාජපක්ෂ පාලන සමයේදී සිදුවුණ අපරාධ සම්බන්ධයෙන් පරීක්ෂණ කරමින් හිටියා. හමුදාව අවශ්‍ය තොරතුරු නොදුන්න නිසා පරීක්ෂණ ඉදිරියට කරගෙන යන්න බැරි බව කියනවා. හමුදාවට තොරතුරු නොදෙන ලෙස ජනාධිපතිවරයා උපදෙස් දුන්න බව කියනවා. එක්නැලිගොඩ, නාවික හමුදාවේ කප්පම් කල්ලිය ගැන පරීක්ෂණ මේ වෙද්දී නැවතිලා. මේ අපරාධ ගැන කතාකළ කෙනෙක් විදියට අපරාධකරුවන්ව ආරක්ෂා කිරීම ගැන ඔබේ අදහස මොකක්ද?

ඔබ කියන මතයට අකමැත්තෙන් වුණත් මට එකඟ වෙන්න සිද්ධවෙනවා. මම රණවිරුවන්ට ආචාර කරනවා. ඒත් හමුදාපති මහේෂ් සේනානායක කියන විදියට සැබෑ රණවිරුවා සහ අපරාධකරුවා අතර වෙනස හඳුනගන්න ඕනෑ. හිටපු නායකයන්ගේ වුවමනාවට මාධ්‍යවේදීන්ව ඝාතනය කරන්න, පැහැරගන්නට රණවිරුවන් පාවිච්චි කරලා තියෙනවා. ලසන්ත වික‍්‍රමතුංග මරපු පුද්ගලයන්ට ලසන්ත එක්ක වෛරයක් තිබිලා නැහැ. මිග් යානා ගනුදෙනුවෙන් ලසන්ත මරපු පුද්ගලයන්ට ලාභයක් ලැබිලා නැහැ. රතුපස්වල උද්ඝෝෂණය කළ මිනිස්සු නිසා බි‍්‍රගේඩියර් දේශප‍්‍රියට පාඩුවක් වෙලා නැහැ. දුෂිත රටක යුද්ධයක් තිබුණොත් යුද්ධය ඇතුළෙත් අනිවාර්යයෙන් දුෂණ වෙනවාමයි. යුද්ධයේදී අවිආයුධ වෙළඳාමේ ඉඳන් විවිධ දේවල්වලට ලොකු බලයක් ලැබෙනවා. යුද්ධය මෙහෙයවන පුද්ගලයන් කරන ඕනෑම දෙයක් පිළිගන්න ජනතාව සූදානම් වෙනවා. ඒක වැරදි විදියට පාවිච්චි කරන පාලකයන් ඉන්නවා. ඉතින්, මේ අපරාධ කළ අය රණවිරුවන් නෙවෙයි. ඔවුන් රණවිරුවන් නම් තමන්ට අණදුන්නේ කවුද කියලා ඔවුන් කියයි. සැබෑ විරුවන් මේ අපරාධවලට ගෑවිලා ඉන්නවා නම් ඔවුන්ගෙන් ඉල්ලන්නේ, ඔබට අණ දුන්න කෙනාගේ නම කියන්න. එහෙම නැතිනම් එවැනි අයව ආරක්ෂා කිරීමෙන් ප‍්‍රයෝජනයක් නැහැ. එවැනි අයව ආරක්ෂා නොකර පරීක්ෂණ ඉදිරියට කරගෙන යන්න ඉඩ දිය යුතුයි.

 

අගමැතිගේ ‍‍‍ෙෆවරීට්ලාට වගේ සැලකීමක් මට නැහැ

එජාප සංවත්සරයේදී අගමැති රනිල් වික‍්‍රමසිංහ කියලා තිබු ණා 2030දී ඊළඟ පරම්පරාවට පක්ෂය බාරදෙන බව. රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මහතා 2030 තෙක් ඉන්න උත්සාහ කිරීම ගැන එජාප සාමාජිකයෙක් විදියට ඔබේ අදහස මොකක්ද?
එතුමා කිව්වේ නැහැ 2030 වෙනතුරු අගමැතිවරයා විදියට ඉන්නවා කියලා. එතුමාගේ ප‍්‍රකාශයේ අදහස එතුමාගෙන්ම තමයි අහන්න වෙන්නේ. එහෙත් මම දන්න විදියට එතුමා පක්ෂයේ ඉන්න තරුණයන්ට වගකීම් පවරලා තියෙනවා. අත්දැකීම් තියෙන හොඳ තරුණ පෙළක් අපට ඉන්නවා. අපි අනෙකුත් පක්ෂ එක්ක සංසන්දනය කරලා මේක කතාකරන්න එපැයි. දැන් අනෙක් පැත්තේ නායකත්වයට යන්න නම් රාජපක්ෂ කියන නම තියෙන්න එපැයි. එජාපයේ එහෙම නැහැ. දැන් සේනානායකලා ඉන්නවා, විජේවර්ධනලා ඉන්නවා, හෂීම්ලා ඉන්නවා, පේ‍්‍රමදාසලා ඉන්නවා, රහුමාන්ලා ඉන්නවා, පෙරේරාලා ඉන්නවා. ජාතිභේද පවා නැතිව සමඅවස්ථා දීලා තියෙනවා. රාජපක්ෂලා බලයේ ඉන්නකොට හැම තැනටම රාජපක්ෂලා දැම්මා. කතරගම දේවාලේ බස්නායක, එයාලයින් එකේ, රග්බිවල, නාවික හමුදාවේ වගේ හැම තැනකම රාජපක්ෂලා ඉන්නවා. දැන් එජාපයේ නායකත්වය තමන්ව විවේචනය කරන්න ඉඩදීලා තියෙනවා. මම ඒක යහපත් දෙයක් විදියට දකිනවා.

ඒත් පක්ෂය ඇතුළේ නායකත්වය පිළිබඳ ඇතිවෙන සංවාද දිගින් දිගටම යටපත්වෙනවා.
පක්ෂ ප‍්‍රතිසංවිධානය කරද්දී පොරොන්දු වුණා පක්ෂයේ ප‍්‍රතිසංස්කරණ ගැන. ඒ කටයුතු වෙන අයට බාරදුන්නා. ඒවා දිහා බලද්දී පක්ෂයේ සුපිරි ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයක් තියෙනවා. මම එතුමා ඉදිරියේ නැගිටලා එතුමාට විරුද්ධව අදහස් දක්වපු අවස්ථා තියෙනවා. අපට පුළුවන් වුණා පක්ෂය ඇතුළේ හිටපු උපනායකලා වෙනස් කරන්න. අධිකරණ ඇමති වෙනස් කරන්න පුළුවන් වුණා. රවී කරුණානායක වගේ බලවතෙක් පක්ෂය ඇතුළේ කෑගහලා පසුපෙළට ගෙනියන්න පුළුවන් වුණා. මේක සුපිරි ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයක්. මහින්ද රාජපක්ෂලා ෆයිල් හැංගුවා. කතාකරන අයට ගහන්න ආවා මිසක් පියවර ගත්තේ නැහැ. එජාපයේ එහෙම නැහැ. පහුගිය කාලයේත් කෘත්‍යාධිකාරී මණ්ඩලයේදී ඇහුවා රවී කරුණානායක උපනායක තනතුරේ ඉන්නවාට කෘත්‍යාධිකාරී මණ්ඩලය කැමතිද කියලා. මමත් තව නායකයෙකුත් නැඟිට්ටා. සමහර ජ්‍යෙෂ්ඨ ඇමතිවරු නැගිට්ටෙ නැහැ. මට ඇස් ගැහුවා එපා කියලා. මම කිව්වා ඔයා මට ඇස් ගහන්නෙපා ඔයත් නැගිටින්න කියලා. මගෙන් ඇහුවා හේතුව මොකක්ද කියලා. මම කිව්වා මට පෞද්ගලික වෛරයක් නැහැ. හැබැයි පර්පෙචුවල් ටෙ‍්‍රෂරීස් සමාගම එක්ක එතුමාට සම්බන්ධයක් තිබෙන බවට සාක්ෂි හෙළිවෙලා තියෙන නිසා පරීක්ෂණ අවසන් වන තෙක් එතුමා තනතුරු නොදරා ඉවත් වෙන්න කියලා.

පක්ෂය ඇතුළේ ප‍්‍රතිසංස්කරණ වැඩපිළිවෙළ දැන් නැවතිලාද?
මම දන්නේ නැහැ. මම අගමැතිතුමාගෙන් ඉල්ලීමක් කළා මාවත් ඒ කමිටුවට පත්කරන්න කියලා. මාව පත්කළේ නැහැ. මම යන ක‍්‍රමය ටිකක් දරුණු වැඩි ඇති. මම නිසා අපහසුතාවට පත්වෙනවා ඇති. පක්ෂයේ ඉහළ නායකයන්ගෙන් මට ඒ විරෝධය එල්ලවෙලා තියෙනවා. අකැමැත්ත ප‍්‍රකාශ කරලා තියෙනවා. ඒත් මට තේරෙන විදියට මම වැඩකරන විදිය ගැන ජනතාව කැමතියි. ඒ නිසා මම ඒ වැඩපිළිවෙළ නවත්වන්නේ නැහැ. සැප්තැම්බර් 13 වැනිදා මම අල්ලස් කොමිසමට යන්න ඉන්නවා. පර්පෙචුවල් ටෙ‍්‍රෂරීස් සමාගමෙන් මුදල් ගත්ත රවී කරුණානායක, දයාසිරි ජයසේකර සහ සුජීව සේනසිංහ යන අයට විරුද්ධව මම පැමිණිල්ලක් දැම්මා. මේක ප‍්‍රථම වතාවට වෙනවා ඇත්තේ. ආණ්ඩු පක්ෂයේ නියෝජ්‍ය ඇමතිවරයෙක් කැබිනට් ඇමතිවරු දෙන්නෙක්ට සහ රාජ්‍ය ඇමතිවරයෙක්ට විරුද්ධව පැමිණිල්ලක් දැම්මා. ඒ නිසා ලංකාවෙ දේශපාලනයට සාපේක්ෂව මට මේක සුපිරි ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයක්.

කොහොම වුණත් පක්ෂයේ අභ්‍යන්තර කටයුතුවලට මම එච්චර සම්බන්ධ වෙන්නේ නැහැ. මම පක්ෂය කොන්දේසි විරහිතව ආරක්ෂා කරන කෙනෙක් නෙවෙයි. මම කොන්දේසි විරහිතව ජනතාව වෙනුවෙන් පෙනීඉන්නවා. මම හිතනවා ජනතාව ආරක්ෂා කළොත් ජනතාව පක්ෂය සහ මා වෙත ඒවි කියලා. මහින්ද රාජපක්ෂලා කළේ කොන්දේසි විරහිතව හිතවතුන් වෙනුවෙන් පෙනීසිටීම. තමන්ගෙ සමීපතමයන්ව කෝටිපතියන් කරන එකනෙ ඔවුන් කළේ. අපරාධකරුවන්ව ආරක්ෂා කිරීම කළේ. ඒකෙන් පාවෙන ඡුන්ද සියල්ල රාජපක්ෂලා අහිමි කරගත්තා. ජනතාව වෙනුවෙන් පෙනීසිටින පක්ෂයකට පාවෙන ඡුන්ද ලැබෙනවා. මානව අයිතීන්, කතාකිරීමේ අයිතිය, භාෂණ නිදහස වගේ පක්ෂයේ යහපත් ලක්ෂණ මා හරහා නියෝජනය වෙනවා. හැබැයි ඒ නිසා මම බොහෝවිට පක්ෂයේ මතයට වඩා වෙනස් මතයක ඉන්නවා. ඇවන්ගාඞ් සිද්ධියේදී පක්ෂය ඉන්නේ එක් මතයක. මම ඉන්නේ වෙන මතයක. බැඳුම්කරයේදී අපේ පක්ෂය හිටියේ වෙන මතයක. මම හිටියේ වෙන මතයක. ඩිෆෙන්ඩර් ප‍්‍රශ්නයක් වුණාම යාලූ‍කම් පැත්තක තියලා මම හිටියේ පක්ෂයට වඩා වෙනස් මතයක. ඉතින් මාව කොන්වුණා, මම ටීම්වර්ක් එකක හිටියේ නැහැ කියලා. එහෙම කතාකරද්දී මාවත් බ්ලොක් වෙනවා. මටත් සීමා වැටෙනවා. මන්ත‍්‍රීවරුන්ගේ පඩි වැඩිකරද්දී මම විරුද්ධ වුණා. මොකද ජනතාව වෙනුවෙන් කතාකරලා මට ලොකු පඩි ගන්න බැහැ. ඉතින් විශේෂ දීමනා අවශ්‍ය නැති බව කියලා මම ලියුම් යවනවා. එතකොට අනෙක් නායකයන් කියනවා ඔයා මේක ගන්නම ඕනෑ කියලා.

පක්ෂයේ අයත් ඔබේ ක‍්‍රියාකාරකම්වලට කැමති නැහැ නේද?
කට්ටිය බනිනවා චිත‍්‍රපටි වීරයා වෙන්න හදනවා කියලා. ඒත් ජනතාව කියන්නේ මම පක්ෂයේ ඉන්නකොට පක්ෂය ගැන ආදරයක් ඇතිවෙනවා කියලා. මට පක්ෂයේ විශාලම ෆේස්බුක් අඩවිය තියෙනවා. මට ලක්ෂ හතක් ඉන්නවා. අගමැතිවරයාට ඉන්නෙ ලක්ෂ හතරක් පමණ. තවත් ජනප‍්‍රියම චරිතවලට ඉන්නේත් අඩු ගණනක්. මම හිතන්නේ එහෙම වෙන්නේ මම කෙළින් කතාකළ නිසා කියලා.
කොහොම වුණත් ඔබේ ප‍්‍රශ්නයට ගියොත්, මේක නිසා පක්ෂයේ තනතුරු ලැබීමේදී, පක්ෂයේ පොදු තීරණ ගැනීමේදී මම කොන්වෙනවා. ඒ නිසානේ ගම්පහින් වැඩිම අරගත්ත මගේ නියෝජ්‍ය ඇමතිකමත් එපා වාහෙට හොදි බෙදන්නා වගේ ලැබුණේ. මුලින් දුන්නේ නෑ. පස්සෙ හරි අමාරුවෙන් වගේ මට දුන්නා. අගමැතිවරයාගේ ෆේවරිට්ලාට වගේ සැලකීමක් මට නැහැ. දැන් අගමැතිවරයාගේ ෆේවරිට්ලාට ලැබෙන ඇමතිධුර සහ මට ලැබුණු ඇමතිධුර අතර වෙනස බලන්න. කලාකාරයෙක් විදියට මෙයා ඉන්න ඕනෑ, හැබැයි එයා එතැන ඉන්න ඕනෑ, එතැනින් එහාට එන්න බැහැ කියල හිතනවා ඇති.

මාව ආසනයෙන් ආසනේට නිතර මාරු කරන්නේ. කටානෙන් රත්නපුරට, රත්නපුරෙන් බලංගොඩට, බලංගොඩෙන් දිවුලපිටියට. එතැන පස් ව්‍යාපාරිකයො පක්ෂ විපක්ෂ භේදයකින් තොරව එළෙව්වානෙ. දැන් මම ගම්පහ දිස්ත‍්‍රික් සංවිධායක. සහෝදර දේශපාලනඥයන් මට බනනවා. ඔන්න නළුවා එනවා, සිංදු කියලා ඡුන්ද ගන්නවා කියලා. දැන් පක්ෂ නායකයාට මං ගැන පැමිණිලි යනවා වගේ ඉස්කෝලෙ යන කාලෙ ප‍්‍රින්සිපල්ටත් හැමදාම පැමිණිලි ගියා. මං ඇණයක් වෙන්න ඇති.

නැවත අගමැතිවරයාගේ 2030 කතාව පැත්තට ආවොත්. ලංකාවෙ දේශපාලනඥයන්ගෙ වයස බලද්දී ආර්. සම්බන්ධන්, රනිල් වික‍්‍රමසිංහ, මහින්ද රාජපක්ෂ, මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන, දිනේෂ් ගුණවර්ධන වැනි නායකයන් වියපත් නායකයන්. ඊළඟ පරම්පරාවට මේ මොහොතේදී රට බාරකරන්න ඕනෑ බව හිතන්නේ නැද්ද?
මම ඔබේ තර්කය එක්ක එකඟයි. ඒත් මම මෙහෙම කාරණයක් මතු කරන්නම්. මහතීර් මොහොමඞ්ගෙ වයස බැලූ‍වොත්, ලී ක්වාන් යූ සහ කැස්ත්‍රෝ දේශපාලනය අත්හරිද්දී වයස බැලූ‍වොත් ඔවුන් වියපත් වෙන තුරු දේශපාලනය කළා. මම හිතන්නේ දේශපාලනඥයෙකුගේ වයස නෙවෙයි වැදගත් කාරණය. ඔහුගේ මතවාද, ඔහුගේ දැනුම, ඔහුගේ ස්ථාවරය, කාර්යක්ෂමභාවය වගේ කාරණා තමයි වැදගත් වෙන්නේ. එක ස්ථාවරයක නැති, සවුත්තු දේශපාලනඥයෙක් නම් මොනතරම් වයස ගියත් වැඩක් නැහැ. ඔබ කී ලැයිස්තුවේ ඉන්න අයගෙන් මහින්ද රාජපක්ෂ වගේ දේශපාලනඥයෙක් නොසන්ඩාල වැඩ පටන්ගත්තේ අවුරුදු විසි ගණන්වල ඉඳලා කියලා සාක්ෂි තියෙනවා. ඔහු එදා ඉඳන් අද වෙනතුරු කීවරක් ස්ථාවර මාරුකරලා තියෙනවාද? ඉතින් මහින්ද රාජපක්ෂගේ ප‍්‍රශ්නය වයස නෙවෙයි. ඔබ කීව ලැයිස්තුවේම ඉන්න තවත් දේශපාලනඥයන් ඉන්නවා තමන්ගේ ස්ථාවරය මාරු නොකරපු. ඔවුන් වියපත් වුණත් නාමල් රාජපක්ෂලා වගේ තරුණයන්ට වඩා රටේ නායකත්වයට ගැළපෙනවා. මර්වින් සිල්වා, එස්බී දිසානායක වැනි දේශපාලනඥයන්ගේ පුතුන් තාත්තලාටත් වඩා සවුත්තුයි. ඔවුන්ට වඩා වියපත් තාත්තලා හොඳයිනේ. නාමල් රාජපක්ෂ වගේ පුතෙක් ඉඳිද්දී මහින්දට වෙන හතුරෝ ඕනෑ නැහැ.

ඊළඟ ජනාධිපතිවරණයේදී කරන දේ ගැන සියලූ‍දෙනා කතාකරනවා. ඔබටත් ඒ ගැන යෝජනා තිබෙනවාද?
මම හිතන්නේ ඒකට උත්තර දෙන්න දැන්ම වේලාසන වැඩියි. අපට අවුරුදු පහක කාලයක් දීලා තියෙනවා. ඒ කාලයේදී හොරු ඇල්ලීම, සංවර්ධනය, රටේ සෞඛ්‍යය, අධ්‍යාපනය දියුණු කිරීම ගැන හිතන්න ඕනෑ. මේ වසර දෙකේ වේගයෙන් ගමන් කිරීමයි වැදගත් වෙන්නේ.

මේ වෙද්දී ඔබ අධිකරණයේ නඩුවකට මුහුණදෙමින් සිටිනවා. ඥානසාර හිමි, එස්බී දිසානායක වගේ ඔබත් අධිකරණයට අපහාස කරලා දඬුවම් ලබනු ඇතැයි ඇතැම් අය කියනවා.
මට තිබෙන චෝදනාවත් එස්බී දිසානායකට තිබෙන චෝදනාවත්, ඥානසාර හිමිට තිබෙන චෝදනාවත් එකක් නෙවෙයි. අධිකරණයට අපහාස කිරීම කියන කාරණාව තුනටම අදාල බව ඇත්ත. ඒත් ඉහත කී දෙන්නා හිරේ ගිය පමණින්ම මාව හිරේ දාන්න ඉඩ හැදෙන්නේ නැහැ. මාව හිරේ දැමීම හෝ නොදැමීම මගේ නඩුවෙ සන්දර්භය ඇතුළේ අධිකරණය තීරණය කළ යුතු දෙයක්. කොහොම වුණත් මගේ අරමුණ වුණේ අධිකරණයේ ගෞරවය ආරක්ෂා කිරීම. මම කිව්වෙ නැහැ අධිකරණයේ ඉන්න හැමෝම දුෂිතයි කියලා. මගේ අදහස් ප‍්‍රකාශ කිරීමේ අයිතිය අනුව මම කීවෙ අධිකරණයේ යුක්තිය ඉටුවන ආකාරය පීඩිතයන්ට සහ ධනවතුන්ට දෙවිදියක් කියලා. ඒත් ඥානසාර හිමි වින්දිත කාන්තාවක්ට අධිකරණ භූමියේදී බැනවැදිලා, විනිසුරුවරයාට අභියෝග කරනවා. සුද්දාගේ නීතිය ගණන් නොගන්නා බව කියනවා. එස්බී දිසානායක මහතා බලූ‍ තීන්දුව පිළිගන්නේ නැහැ කියලා කියනවා.

එස්බී දිසානායක මහතා පහුගිය සතියක රූපවාහිනී වැඩසටහනකදී කියනවා අවධානය යොමුකරන්න වටින කතාවක්. එස්බී දිසානායක මහතාගේ තීන්දුව ලබාදෙද්දී හිටපු අගවිනිසුරු සරත් එන් සිල්වා දුරකථන ඇමතුමක් දීලා කිව්වාලූ‍ එස්බී ඔයා වරද පිිළිගන්න කියලා. ‘අත්හිටුවූ හිරදඬුවමක් දෙන්නේ, වරද පිළිගන්න’ කිව්වාලූ‍. අපි හැමෝම දන්නා විදියට එස්බී දිසානායක ඇමතිවරයා වරද පිළිගත්තා. රූපවාහිනී වැඩසටහනේදී එස්බී ඇමතිවරයා කී කතාව ඇත්ත නම් විනිසුරුවරයා දුරකථනයෙන් විත්තිකරුවාට කතාකරලා දෙන්න සූදානම් වෙන නඩු තීන්දුව ගැන කියලා. කොහොම වුණත් එස්බී ඇමතිවරයාව රවට්ටලා වරද පිළිගන්නට එකඟ කරවාගෙන පස්සෙ ‍ඔහුට වෙනස් දඬුවමක් දීලා. ලංකාවේ අධිකරණයේ මහා ගැටලූ‍වක් ඒ සිදුවීමෙන්ම පේනවා. කොහොම වුණත් මම කියන්න ඕනෑ මගේ නඩුවයි ඉහත කී නඩු දෙකයි එකක් නෙවෙයි දෙකක්. මගේ නඩුවට ලැබෙන තීන්දුව කුමක් වුණත්, මම කී කතාවේ වැදගත්කම වෙනස් වෙන්නේ නැහැ. ඒ වගේම මම කිසිදා වරදක් කළ බව පිළිගන්නේත් නැහැ. මොකද මම වරදක් කරලා නැහැ. මගේ අරමුණ යහපත්.

බිමල් රත්නායක පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීවරයා පාර්ලිමේන්තුවේදී අහපු ප‍්‍රශ්නයකට පිළිතුරු ලෙස කියනවා එෆ්සීඅයිඞී එකෙන් නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවෙන් කරුණු විමසන්න යවපු පරීක්ෂණ වාර්තා අතරින් 50කට වැඩි ප‍්‍රමාණයක් තවම උපදෙස් නොලැබී නීතිපති දෙප ාර්තමේන්තුවේ තියෙනවා. මේවා සම්බන්ධයෙන් නඩු පවරා නැහැ. හොරු ඇල්ලීම ගැන කතාකළ ඔබේ අදහස මොකක්ද?

මේ නඩු ඉක්මනට ගන්න ඕනෑ. ඇත්තටම ජොන්ස්ටන් ප‍්‍රනාන්දුගේ නඩුව අහන කුරුණෑගල විනිසුරුවරිය තමයි හොඳම වැඬේ කළේ. නඩුව ඉක්මනට ගන්නවා. ඒ නඩුව ඉවර වෙනතෙක් සැකකරුවන් රිමාන්ඞ් බන්ධනාගාරයේ තබනවා. මම හැමදාම කියන විදියට නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුව, අධිකරණය වගේ ආයතන අතේ තමයි මේ වැඬේ තියෙන්නේ. ඒවා ස්වාධීන ආයතන. ඒවා පාලනය කරන්න බැහැ. සාක්ෂි තියෙද්දී සැකකරුවන්ට එක පාරම ඇප ලැබෙනවා නම්, නඩු පවරන්න පුළුවන්කම තිබියදී නඩු පවරන්නේ නැතිනම් නීතිය ඉටුවෙන්නේ නැහැ. ඔය තරම් පරීක්ෂණ කරලා නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවට යවා තිබෙනවා නම් දැන් වැඬේ තියෙන්නේ නීති ක්ෂේත‍්‍රය අතේ. නීති ක්ෂේත‍්‍රය කාර්යක්ෂම නම් මේ දුෂණ වංචා සහ අපරාධ ගැන යුක්තිය ඉටුවේවි.

එක කාරණයක් සහතික වෙන්න පුළුවන්. එදා රෝහිත අබේගුණවර්ධන ඇමතිවරයාට විරුද්ධව අල්ලස් කොමිසමේ පැමිණිල්ලක් තියෙද්දී ඔහු නයෙක් ගැහුව බව කියමින් පරීක්ෂණ මඟහැරියා. ඒත් අද ජනාධිපති කාර්ය මණ්ඩල ප‍්‍රධානියාට පවා අල්ලස් කොමිසමෙන් නීතිය ක‍්‍රියාත්මක වෙනවා. ජනාධිපති කොමිෂන් සභා පත්කරලා බැඳුම්කර වංචාව වගේ සිදුවීම් ගැන පරීක්ෂණ කරනවා. රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව සමයේත් බැඳුම්කර වංචා ගණනාවක් කරලා තියෙනවා. පර්පෙචුවෙල් ටෙ‍්‍රෂරීස් ඒ කාලයේත් ලාභ ලැබුවා. හිටපු මහබැංකු අධිපති අජිත් නිවාඞ් කබ්රාල්ගේ සහෝදරිය පර්පෙචුවෙල් ටෙ‍්‍රෂරීස් අධ්‍යක්ෂ මණ්ඩලයේ හිටියා. ඒත් ඒ කාලයේ ක‍්‍රියාත්මක නොවුණ නීතිය අද ක‍්‍රියාත්මක වෙනවා. රනිල් වික‍්‍රමසිංහ අගමැතිවරයාගේ මිතුරුකම නිසා අර්ජුන් මහේන්ද්‍රන්ට ආරක්ෂාව ලැබුණේ නැහැ. අර්ජුන් මහේන්ද්‍රන් අත්අඩංගුවට ගන්න වැඩකටයුතු සූදානම් කළා.

සීඅයිඞීය පරීක්ෂණ ස්වාධීනව කරනවා. ඒත් ආණ්ඩුව වෙනස් වුණාට නීති ක්ෂේත‍්‍රය වෙනස් වෙලා නැහැ. නීතිඥවරු, අධිකරණය, නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුව වැනි ආයතන සම්පූර්ණයෙන් වෙනස් වෙලා නැහැ. දුමින්ද සිල්වා පිළිබඳ නඩු තීන්දුව ගන්න. විනිසුරුවරුන් දෙන්නෙක් පැහැදිලිව දුමින්ද සිල්වා වරදකරු කියලා කියද්දී එක් විනිසුරුවරයෙක් නිදොස් කොට නිදහස් කරනවා. සැකකාරයන්ව අත්අඩංගුවට ගන්න එපා කියලා නියෝග ලැබෙනවා.

කොහොම වුණත් හොඳ වැදගත්, යහපත් නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ නිලධාරීන්, අධිකරණයේ විනිසුරුවරුන් සහ නීතිඥවරුන් ඉන්න තැන්වලදී පරීක්ෂණ හොඳින් සිදුවෙනවා. ඒ විදියට ඉදිරියට යන නඩුත් තියෙනවා. මේ සමාජය ¥ෂිතයි. මේ ¥ෂිත සමාජයේ පිනුම් ගහපු අය තමයි බොහෝ තැන්වල ඉන්නේ. ඒවා එකවර වෙනස් කරන්න අමාරුයි. මේවා වෙනස් කරන්න තමයි අපිත් කෑගහන්නේ. කොහොම වුණත් ජීවිත පරිත්‍යාගයෙන් පරීක්ෂණ සිදුකොට වැඩකරන උදවියට මම හිස නමා ආචාර කරනවා. සමාජය ඉදිරියට යන්නේ එහෙම අය නිසා. කලකට ඉහතදී බැසිල් රාජපක්ෂ හඞ්සන් මහත්තයා සමඟ ගුවන්විදුලි සාකච්ඡුාවකදී කියනවා ඞීඒ රාජපක්ෂ මහත්තයා මැරුණාම ඔහුගේ දානය කරන්න සල්ලි නොතිබුණු බව. ඉඩම් විකුණලා දානය කරන්න වුණ බව කියනවා. එහෙම හිටපු රාජපක්ෂලා අද ලෝකයේම ධනවත් පවුලක් බවට පත්වෙලා. මේවා සම්බන්ධයෙන් යුක්තිය ඉටු කළ යුතුයි. ඒකට නීති ක්ෂේත‍්‍රයේ සහයෝගය අවශ්‍යයි.

මහින්ද රාජපක්ෂ පාලන සමයේදී සිදුවුණ අපරාධ සම්බන්ධයෙන් පරීක්ෂණ කරමින් හිටියා. හමුදාව අවශ්‍ය තොරතුරු නොදුන්න නිසා පරීක්ෂණ ඉදිරියට කරගෙන යන්න බැරි බව කියනවා. හමුදාවට තොරතුරු නොදෙන ලෙස ජනාධිපතිවරයා උපදෙස් දුන්න බව කියනවා. එක්නැලිගොඩ, නාවික හමුදාවේ කප්පම් කල්ලිය ගැන පරීක්ෂණ මේ වෙද්දී නැවතිලා. මේ අපරාධ ගැන කතාකළ කෙනෙක් විදියට අපරාධකරුවන්ව ආරක්ෂා කිරීම ගැන ඔබේ අදහස මොකක්ද?

ඔබ කියන මතයට අකමැත්තෙන් වුණත් මට එකඟ වෙන්න සිද්ධවෙනවා. මම රණවිරුවන්ට ආචාර කරනවා. ඒත් හමුදාපති මහේෂ් සේනානායක කියන විදියට සැබෑ රණවිරුවා සහ අපරාධකරුවා අතර වෙනස හඳුනගන්න ඕනෑ. හිටපු නායකයන්ගේ වුවමනාවට මාධ්‍යවේදීන්ව ඝාතනය කරන්න, පැහැරගන්නට රණවිරුවන් පාවිච්චි කරලා තියෙනවා. ලසන්ත වික‍්‍රමතුංග මරපු පුද්ගලයන්ට ලසන්ත එක්ක වෛරයක් තිබිලා නැහැ. මිග් යානා ගනුදෙනුවෙන් ලසන්ත මරපු පුද්ගලයන්ට ලාභයක් ලැබිලා නැහැ. රතුපස්වල උද්ඝෝෂණය කළ මිනිස්සු නිසා බි‍්‍රගේඩියර් දේශප‍්‍රියට පාඩුවක් වෙලා නැහැ. දුෂිත රටක යුද්ධයක් තිබුණොත් යුද්ධය ඇතුළෙත් අනිවාර්යයෙන් දුෂණ වෙනවාමයි. යුද්ධයේදී අවිආයුධ වෙළඳාමේ ඉඳන් විවිධ දේවල්වලට ලොකු බලයක් ලැබෙනවා. යුද්ධය මෙහෙයවන පුද්ගලයන් කරන ඕනෑම දෙයක් පිළිගන්න ජනතාව සූදානම් වෙනවා. ඒක වැරදි විදියට පාවිච්චි කරන පාලකයන් ඉන්නවා. ඉතින්, මේ අපරාධ කළ අය රණවිරුවන් නෙවෙයි. ඔවුන් රණවිරුවන් නම් තමන්ට අණදුන්නේ කවුද කියලා ඔවුන් කියයි. සැබෑ විරුවන් මේ අපරාධවලට ගෑවිලා ඉන්නවා නම් ඔවුන්ගෙන් ඉල්ලන්නේ, ඔබට අණ දුන්න කෙනාගේ නම කියන්න. එහෙම නැතිනම් එවැනි අයව ආරක්ෂා කිරීමෙන් ප‍්‍රයෝජනයක් නැහැ. එවැනි අයව ආරක්ෂා නොකර පරීක්ෂණ ඉදිරියට කරගෙන යන්න ඉඩ දිය යුතුයි.

 

නියඟයෙන් පීඩාවට පත් දිස්ති‍‍ක්ක 17කට ජල බවුසර් 405යි

0

 

 

 

දිවයිනේ දිස්ති‍‍්‍රක්ක 17ක් පුරා ව්‍යාප්තව පවතින නියඟය නිසා පීඩාවට පත්ව ඇති ජනතාවගේ දෛනික ජල අවශ්‍යතාව සඳහා ජල බවුසර 405ක් යොදවා ඇති බවත් ජල ටැංකි 10,512ක් බෙදාදී ඇති බවත් ආපදා කළමනාකරණය පිළිබඳ රාජ්‍ය අමාත්‍ය පාලිත රංගේ බණ්ඩාර සැප්තැම්බර් 11දින ආපදා කළමනාකරණ අමාත්‍යංශයේ පැවති මාධ්‍ය හමුවකදී ප‍‍්‍රකාශ කර ඇත.

මේ වන විට දිවයිනේ දිස්ති‍‍්‍රක්ක 17ක පවුල් 248,519ක පුද්ගලයන් 890,001ක් පීඩාවට පත්වී ඇත. යාපනය, වව්නියාව, කිලිනොච්චිය, මන්නාරම, මුලතිව්, කුරුණෑගල, පොළොන්නරුව, අනුරාධපුර, අම්පාර, මඩකලපුව ආදි දිස්ති‍‍්‍රක්ක ඒ අතර වෙයි.

නියඟයෙන් පීඩාවට පත්ව ඇති පොළොන්නරුව දිස්ති‍‍්‍රක්කයේ පවුල් 4420 දෛනික ජල අවශ්‍යතාව සඳහා වෙන්කොට ඇති බව පොළොන්නරු දිස්ති‍‍්‍රක් ආපදා කළමනාකරණ මධ්‍යස්ථානය පවසයි. මේ අනුව එක් පවුලකට දළ වශයෙන් රු. 564.61ක මුදලක් සමස්ත පානීය ජල අවශ්‍යතාව සඳහා වෙන්වී ඇත.

අම්පාර දිස්ති‍‍්‍රක්කයේ පවුල් 12023ක පුද්ගලයන් 39440 ක් නියඟයෙන් පීඩාවට පත්ව ඇති අතර ඔවුන්ගේ දෛනික ජල අවශ්‍යතාව සඳහා වෙන් කොට ඇති මුළු මුදල රුපියල් ලක්ෂ 23කි.  ඒ අනුව එක් පවුලකට වෙන්වී ඇති මුදල රුපියල් 191.34කි.

ෆ‍‍්‍රෑන්ක් ප‍‍්‍රවීන් සීල්මන්

 

පාසල් සිසුන්ගෙන් 80.4%කට ගුරුවරුන් පහරදීලා

 

 

ලංකාව හිංසනයේ දේශයකි. හිංසනය, බියගැන්වීම මිනිසුන් පාලනය කිරීම ඇති එකම ක‍්‍රමය යැයි බහුතරයක් පුරවැසියෝ සිතති. අතුරුදන් කරවීම, ඝාතනය කරවීම වැනි හිංසනයන්ට පෙර ලංකාවේ පුරවැසියන් හිංසනයට හුරුවෙන්නේ පාසල් වියේදීය. යමක් තේරුම් ගන්නට තරම් උසස් මනසක් ඇතැයි කියන මිනිසුන්ගේ හැසිරීම් පාලනය කරන්නට හොඳම ක‍්‍රමය හිංසනය බව උගන්වන්නට පටන්ගන්නේ පාසල් ගුරුවරුන් විසින්මය.

අත්දැකීම්
පාසල් සිසුන් මුහුණදෙන හිංසනය ගැන අලූ‍තෙන් ලියන්නට දේ නැත. බොහෝ දෙනෙකුට එවැනි අත්දැකීම් ඇත. පාසැල් වියේදී හිතුවක්කාර සිසුවෙක් වූ ලියුම්කරුට හිංසනය පිළිබඳ අත්දැකීම් බොහොමයකට මුහුණදෙන්නට සිදුව ඇත.
‘උඹේ තාත්තාගේ අහවල් අංගයේ යතුර එල්ලලා අම්මට කියපං කටින් අල්ලන්න කියලා’
‘උඹේ අම්මාගේ අහවල් එකට රාබු ඔබපං’
‘ඇඟිල්ල ඔබපන් අම්මාගේ එකට’
ඉහත කියමන් පුවත්පතක ලියන්නටත් බරපතළ වැඩියැයි සිතෙන කියමන් තුනකි. එහෙත් මේ 11 වියේදී ලියුම්කරුට අසන්නට ලැබුණු, පාසල් සිසුන්ට ගුරුවරයෙකු බැනවැදීමේදී පාවිච්චි කළ වචන කිහිපයකි. ලියුම්කරු කොළඹ ප‍්‍රධාන පෙළේ පාසලක නේවාසිකාගාරයේ සිසුවෙකුව සිටියදී ඒවා අසන්නට සිදුවිය.

පළමුවැනි කතාව අසන්නට ලැබුණේ ලියුම්කරුගේ සමීප මිතුරෙකු සතුව තිබුණු යතුරක් ගසක රඳවා, එය උඩ පැන අල්ලන්නැයි අනෙක් සිසුන්ට අභියෝග කිරීමේ සිදුවීමක් නේවාසිකාගාරය භාර ගුරුවරයාට හසුවීමෙන් පසුවය. සිසුන් තරගයට යතුර අල්ලන්නට උඩපැනීම නිසා දැඩි ඝෝෂාවක් ඇතිව තිබුණි. සිසුන් කළ වරද වුණේ එයයි.

ලැබුණු පළමුවැනි දඬුවම බැනුම් ඇසීමට සිදුවීමයි. ඒ බැනවැදීම දරුණු අපහාසාත්මක වචනවලින් පිරී තිබුණි. ඒ අතර ඉහත මුලින්ම සටහන් කළ කිසිදා අමතක නොවන වාක්‍යයද විය. ඉන්පසුව එතැනට එක්ව සිටි සියලූ‍ සිසුන්ට ගුරුවරයාගේ සුපුරුදු වේවැල් පහරවලට මුහුණදෙන්නට සිදුවිය. එක් අතකින් සිසුවෙකු අල්ලාගන්නා ගුරුවරයා වේවැල් පහර දෙන්නට පටන්ගනියි. ඒ පහරවල් කමින් දුවන සිසුවෙකුට දුවන්නට වෙන්නේ ගුරුවරයා වටාය. අතකින් අල්ලාගෙන සිටින නිසාය. මෙවැනි වට හතරක් පහක් එදා ගුටි කන්නට සිදුවිය.
දෙවැනි සිදුවීම අවුරුදු 11 දී ලියුම්කරු පෞද්ගලිකව මුහුණදුන් සිදුවීමකි. නේවාසිකාගාරයේ ආහාර ශාලාවේ කෑම මේසවල කුඩා මල්පෝච්චි තබා ඇත. දිනක් එක් මල්පෝච්චියක දවල් ආහාරයට ලබාදුන් රාබු තිබී හසුවිය. සිසුන් ලබාදෙන සියලූ‍ ආහාර වර්ග කෑමට ගත යුතුය. බෙදාගන්නා ආහාර ප‍්‍රමාණය ඉතිරිකිරීම තහනම් විය. ඒ නීතියම විශාල හිංසනයකි. රාබු කන්නට අකමැති සිසුවෙකු රාබු මල්පෝච්චියකට ඔබා තිබුණි. එදින ඒ මල්පෝච්චිය තිබුණු කෑම මේසයෙන් අන්තිමට නැඟිටගියේ ලියුම්කරුය. වරදට හසුවුණේ ලියුම්කරුය. ලියුම්කරු මවගෙන් වෙන්ව නේවාසිකාගාරයට පැමිණ මාස කිහිපයකි. ඉහත දෙවැනියට සඳහන් කළ අපහාසය අසා, වට තුනක් පමණ වේවැල් පහර කන්නට සිදුවිය. මාසයකට වැඩි කාලයක් ඒ සිදුවීමෙන් බියට පත්ව සිටි බව මතකය. වසර දෙකකට පසුව ලියුම්කරුගේ මිතුරෙකු පාපොච්චාරණය කළේ එදා මල්පෝච්චියට රාබු එබුවේ තමා බවය.

තෙවැනි කතාව නේවාසිකාගාරයේ පොදු දුරකථනය අසල බිත්තියෙහි තිබුණු හිලක් පිළිබඳවය. සිසුන් විසින් දුරකථන ඇමතුම් ගනිද්දී ඒ හිලට ඇඟිල්ල ඔබන්නට හුරුව සිටියේය. එදින පොදුවේ නේවාසිකාගාර සිසුන්ට අපහාසයට මුහුණදෙන්නට සිදුවිය. මෙවැනි වාචික හිංසනයන් සහ ශාරීරික හිංසනයන් පාසල් වියේදී සිසුන්ට හුරුපුරුදු අත්දැකීම්ව තිබුණි. ඒවා සිසුන්ගේ පෞරුෂයන්ට බරපතළ බලපෑම් කරන බව අමුතුවෙන් ලිවිය යුතු නැත.

තමන්ගේ මව සම්බන්ධකොට එවැනි කතා අසන්නට සිදුවීම නේවාසිකාගාර සිසුවෙකුට මුහුණදිය හැකි ඛේදජනක අත්දැකීමකි. නිවසෙන් වෙන්ව නේවාසිකාගාරයකට පැමිණෙන සිසුවෙකු මාස ගණනක් යන තුරු නිවසින් වෙන්වීමේ වේදනාව නිසා ඇඬූ කඳුළින් පසුවෙයි. එවැනි පසුබිමක දරුණු දඬුවම් සහ දරුණු වාචික හිංසනයන්ට මුහුණදෙන්නට සිදුවීම භයානක අත්දැකීමකි. අනෙක් අතට මෙවැනි දරුණු දඬුවම් ලැබුවේ එවැනි දඬුවම් ලබන්නට තරම් බරපතළ වැරදිවලටවත් නොවේ. ඉහතින් කී ‘වැරදි’ තුනම පාසල් සිසුවෙකු කරන්නට ඉඩ ඇති සුළු වැරදි වේ.

මේ කොළඹ ජනප‍්‍රිය පාසලක එක් සිසුවෙකු මුහුණදුන් අත්දැකීම් රැුසකින් සිහියට නැඟු‍ණු සිදුවීම් කිහිපයක් පමණි. ලංකාවේ පාසල්වල ගුරුවරුන් සිදුකරන හිංසනයන් පිළිබඳ ඍජු හෝ වක‍්‍ර අත්දැකීම් පාසලක අධ්‍යාපනය ලැබූ සිසුන් අතරින් බහුතරයකට ඇතිවාට සැක නැත. ගැටලූ‍ව වන්නේ ගුරුවරුන්ට කායික හිංසනයන්හි යෙදෙන්නට අයිතියක් ඇතිද යන්නය. ඇත්තෙන්ම ගුරුවරුන්ට එවැනි අයිතියක් නැත. කායික හිංසනයක යෙදීම අපරාධ වරදකි. වාචික හිංසනයන් සම්බන්ධයෙන්ද නීතිමය පියවර ගැනීමේ හැකියාව ඇත. එහෙත් බොහෝ සිසුන්ද, මාපියන්ද ගුරුවරුන් වෙත දඬුවම් කිරීමේ අයිතිය පවරා ඇත. දරුවාට තුවාලයක් හෝ අනතුරක් වුවහොත් මිස ඒවා පිළිබඳ කතාකරන්නටත් මාපියන් සූදානම් නැත.

එක්සත් ජාතීන්
පසුගිය සතියේදී එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය විසින් පාසල් සිසුන් මුහුණදෙන හිංසනය පිළිබඳ අන්තර්ජාතික සමීක්ෂණ වාර්තාවක් ඉදිරිපත් කර තිබුණි. මේ සටහනට නිමිත්ත වුණේ එම වාර්තාවය. එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය විසින් පාසල්වල හිංසනය නතර කිරීම සඳහා විශේෂ ව්‍යාපෘතියක් සිදුකරන අතර ඒ ව්‍යාපෘතියෙහි කොටසක් ඉහත කී සමීක්ෂණය සිදුකොට ඇත.

පාසල්වල හිංසනය ගුරුවරුන්ගෙන් සිදුවන හිංසනය, පාසල් ළමුන්ගෙන් සිදුවන හිංසනය, යුද්ධය වැනි වෙනත් බාහිර ක‍්‍රියාකාරකම් නිසා සිදුවන හිංසනය වැනි විවිධාකාර ස්වරූපයන්ගෙන් ක‍්‍රියාත්මක වෙයි. මේ සටහන ගුරුවරුන්ගෙන් සිදුවන හිංසනය පිළිබඳවය. ඒ නිසා අවධානය ඒ ගැනය. ලංකාවේ ගුරුවරුන් විසින් සිදුකරන හිංසනයන් නීතියෙන් තහනම් කර ඇතත් එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය ලංකාව හඳුනාගෙන ඇත්තේ පාසල්වල හිංසනය නවත්වා නොමැති රටක් ලෙසය.

සිසුන්ට එරෙහි හිංසනය විවිධාකාරයෙන් දීර්ඝකාලීනව බලපාන බව එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය පෙන්වාදෙයි. හිංසනය නිසා සිසුන් මානසික පීඩාවන්ට මුහුණදීම, බිඳුණු පෞරුෂය, තමන් මුහුණදුන් හිංසනය පිටකිරීමට උත්සාහ ගැනීම වැනි අතුරු ප‍්‍රතිඵලවලට මුහුණදෙයි. ඊට අමතරව සිසුන්ට එරෙහි හිංසනයන් විශාල ආර්ථික පාඩුවක් ඇතිකරන බව එම වාර්තාවෙන් පෙන්වාදෙයි. එහි පෙන්වන්නේ අමෙරිකාවේ සමීක්ෂණයක් අනුව පාසල් වියේදී හිංසනයට නිරාවරණය වූ සිසුන් පසුකාලීනව ස්වාධීන ආර්ථික ක‍්‍රියාකාරකම්වල යෙදීමේ හැකියාව අනෙක් සිසුන්ට වඩා සංඛ්‍යාත්මකව අඩු බවය. එම වාර්තාවෙහි සඳහන් කරන ආකාරයට ලෝකය පුරා සිසුන්ට එරෙහි හිංසනයෙන් සිදුවන වාර්ෂික ආර්ථික පාඩුව ඇමෙරිකන් ඩොලර් ටි‍්‍රලියන 7ක් පමණ වෙතැයි දළ වශයෙන් ගණනය කර ඇත.

සමීක්ෂණයක්
ජාතික ළමා ආරක්ෂක අධිකාරිය විසින් 2017 පළමු වාරයේදී සිසුන්ට දඬුවම් ලබාදීම පිළිබඳ සමීක්ෂණය කර ඇත. සමීක්ෂණයෙන් 2016 තෙවැනි වාරයේදී සිසුන් මුහුණදුන් දඬුවම් පිළිබඳව සොයාබලා තිබුණි.

සමීක්ෂණය අනුව සිසුන් අතරින් 80.4% ක් කුමන හෝ ශාරීරික දඬුවමකට මුහුණදී තිබුණි. කිසිදු දඬුවමකට මුහුණ නොදුන් බව ප‍්‍රකාශ කර තිබුණේ සිසුන්ගෙන් 19.6%ක ප‍්‍රතිශතයක් පමණි. ඒ අතර කෝටුවක් වැනි ශක්තිමත් යමකින් පහරදීමේ අවස්ථා පිළිබඳ සිසුන්ගෙන් 42%ක් ප‍්‍රකාශ කර තිබුණි. අතින් තට්ටමට පහරදීමට මුහුණදී ඇති සිසුන් 21%ක් විය. අතට, හෝ කකුලට පහරදීම්වලට මුහුණදුන් සිසුහු 25%ක් වූහ. මුහුණට, හිසට හෝ කන්වලට පහරදීම් පිළිබඳ සිසුන්ගෙන් 24.8%ක් වාර්තා කර තිබුණි. කෙනිත්තීම් සහ මිරිකීම්වලට මුහුණදුන් සිසුහු 22%ක් වූහ. කන මිරිකීමට ලක්වූ සිසුන් ප‍්‍රතිශතය 43.7% කි. ටොකු ඇනීම්වලට සිසුන්ගෙන් 33%ක් මුහුණදී තිබුණි. දණගැස්වීම්වලට මුහුණදුන් සිසුන් 36% කි.

සිසුන්ගෙන් 53.2%ක් තමන් බරපතළ ශාරීරික හිංසනයන්ට මුහුණදුන් බව කියා තිබුණි. අත ගුලිකර පහරදීම සහ පයින් ගැසීම්වලට මුහුණදුන් සිසුන්ගේ ප‍්‍රතිශතය 16%කි. බෙල්ල සිරකිරීම් 3.6%කි. වැර යොදා පිට පිට පහරදීම් 16%ක් විය. සිතාමතා පිළිස්සීමට ලක්කිරීමේ සිදුවීම් පිළිබඳ සිසුන් 0.6%කගෙන් වාර්තා වීමද සුළුකොට තැකිය හැකි තත්වයක් නොවේ.

කෝටුවක් හෝ එවැනි වස්තුවකින් සිරුරට වැර යොදා පහරදීමේ සිදුවීම්වලට මුහුණදුන් සිසුහු 40%ක් වූහ. පිහියක් හෝ මුගුරක් පෙන්වා බියගැන්වීම්වලට මුහුණදුන් සිසුහු 3.8% කි. විසිකිරීම හෝ බිම වැට්වීමට මුහුණදුන් සිසුහු 7.1% කි.

මානසික දඬුවම්වල ප‍්‍රමාණයත් මෙලෙසමය. කෑගැසීම්, බැනවැදීම්, ශාපකිරීම්වලට මුහුණදීම්, පන්තියෙන් පන්නා දමන බවට තර්ජනය කිරීම්, අපහාසාත්මක වචනවලින් බැනවැදීම්, වෙනත් සිසුන් සමඟ සංසන්දනය කිරීම්, වැරදි පෙන්වාදෙමින් අපහසුතාවට පත්කිරීම්, පන්තියෙන් පන්නා දැමීම් ආදි මානසික හිංසාවලින් එකකට හෝ කිහිපයකට මුහුණදුන් සිසුන්ගේ ප‍්‍රතිශතය 72%ක් විය.

සමීක්ෂණයට තෝරාගෙන තිබුණු ගුරුවරුන්ගෙන් 22%ක් පමණක් සිසුන් විනයගත කිරීම පිළිබඳව පුහුණුවක් ලබා තිබුණි. ගුරුවරුන්ගෙන් 77%ක් එවැනි පුහුණුවක් ලබා තිබුණේ නැත. එහෙත් ගුරුවරුන්ගෙන් අතිබහුතරය මේ දඬුවම් කිරීමේ උපක‍්‍රම නීතියෙන් වැරදි බව දැන සිට ඇත. එහෙත් ඔවුන් දඬුවම් කිරීම සාධාරණීකරණයට උත්සාහ කර ඇති බව ළමා ආරක්ෂක අධිකාරියේ වාර්තාවෙහි සඳහන් වෙයි.

හිංසනය නැවැත්වීම
හිංසනය නැවැත්වීම සඳහා අවශ්‍ය නීතිරීති දැනටමත් ඇත. ශාරීරික දඬුවම් වළක්වමින් අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය චක‍්‍රලේඛයක් නිකුත් කර ඇත. ඊට අමතරව දණ්ඩ නීති සංග‍්‍රහය හරහා ශාරීරික හිංසනයන් සිදුකිරීම අපරාධ වරදක් ලෙස හඳුන්වා ඇත. ජාතික ළමාරක්ෂක අධිකාරිය ඇතුළු ආයතන පද්ධතියක්ද ඇත. ගැටලූ‍ව වන්නේ තවමත් ආකල්ප වෙනස් වී නොතිබීමය. තවමත් සමාජය විශ්වාස කරන්නේ දඬුවම යනු මිනිසුන් පාලනය කිරිමට ඇති හොඳම ක‍්‍රමය කියාය. අපරාධ නවත්වන්නට මරණ දඬුවම ඉල්ලා සිටින සමාජයක් විසින් තමන්ගේ දරුවන් පාසලේදී පහරදීමෙන් ‘හොඳ’ පුරවැසියෙකු කරන්නැයි ගුරුවරුන්ගෙන් ඉල්ලා සිටීම පුදුමයක් නොවේ.

ලංකා ගුරු සංගමය කලක් තිස්සේ සිසුන්ට ශාරීරික දඬුවම් සිදුකිරීමට එරෙහිව විශාල වශයෙන් හඬනැ`ගූ සංවිධානයකි. එහි ප‍්‍රධාන ලේකම් ජෝසෆ් ස්ටාලින් මෙසේ කීය.

‘ළමයින්ට දඬුවම් දෙන්න බැහැ කියන මතයේ අපි ඉන්නවා. නීතියත් ඒක. චක‍්‍රලේඛ 2005 ඉඳන් තියෙනවා. එහෙත් එවැනි සිදුවීම් තවම නැවතිලා නැහැ. ඒවාට විරුද්ධව පැමිණිලි කිරීම සහ තියෙන පැමිණිලි සම්බන්ධයෙන් පියවර ගැනීම නිසියාකාරව සිදුවෙන්නේ නැහැ. සමහර පාසල්වල ළමයින්ව මානසික පීඩනයට ලක්කිරීමේ සිදුවීම් තිබුණා. එවැනි සිදුවීම් වාර්තා වුණා. එහෙත් ඒවා වළක්වන්න තවම බැරිවෙලා තියෙනවා.’

දැනට ඇති ආයතන පද්ධතිය හරහා දැනට ඇති නීතිරීති ක‍්‍රියාත්මක කිරීම, එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය විසින් දැනට ක‍්‍රියාත්මක කරන හිංසනය නැවැත්වීමේ ව්‍යාපෘතිය සමඟ එක්ව පාසල් තුළ හිංසනය වැළැක්වීමේ වැදගත්කම පිළිබඳ සමාජ දැනුම වර්ධනය කරවීම වැනි පියවර ගැනීම අත්‍යවශ්‍ය කාරණයකි. ගුරුවරුන් ලබාදෙන ශාරීරික දඬුවම් ප‍්‍රමාණය අවම කරන්නට හැකිනම් එය ආණ්ඩුවකට ලැබිය හැකි දැවැන්ත ජයග‍්‍රහණයකි. ඒ ජයග‍්‍රහණය දීර්ඝකාලීව රටට සමාජීය, සංස්කෘතික සහ ආර්ථික වාසි අත්පත් කරදෙනු ඇත.

ආචාර්ය ඕමල්පේ සෝභිත හිමිගේ හම්ටි ඩම්ටි ‍ල‍ෝකය

0

මාලක දේවප‍්‍රියගේ ‘තරුවන් සරණයි’ ‘නිහොන් සැප ලැබේවා’ ‘නිර්වස්ත‍්‍රං පරමං සුඛං’ යන ගුවන්විදුලි නාට්‍ය තුන ගුවන්විදුලි නාලිකාවක ප‍්‍රචාරයවීම ගැන, කේ කේ ශ‍්‍රීනාත්ගේ ‘බුදුන්ගේ රස්තියාදුව’ නම් නවකථාව ප‍්‍රකාශයට පත්වීම ගැන, අසංක සායක්කාරගේ ‘මං කෙළින් මිනිහෙක්’ නාට්‍යය වේදිකාගතවීම ගැන, යම් භික්‍ෂූන් සහ උපාසකයන් පිරිසක් මේ දිනවල කැළඹී සිටිති. ඒ හා සමගම ලේඛනයේ හා ප‍්‍රසංගයේ යෙදී සිටින යම් කලාකරුවෝ මෙන්ම පාඨක/පේ‍්‍රක්‍ෂක/ශ‍්‍රාවක පිරිස් ද ඊට ප‍්‍රතිචාර දක්වමින් සිටිති. භික්‍ෂු/උපාසක පිරිස් කියා සිටින්නේ ප‍්‍රස්තුත කලාකෘති නම් කර තිබෙන ආකාරයෙන් ස්වකීය ආගමික ශාස්තෘවරයාට මෙන්ම ස්වකීය ආගමටත් අපහාස වන විත්තියයි. එතෙකින් නොනැවතුණු ඒ භික්‍ෂු/උපාසක පිරිස මේ කෘති තහනම් කරන්නැ’යි ඉල්ලා රටේ සංස්කෘතික ඇමැත්තා පෙරටු කරගෙන පොලිසියට ගොස් සිටින අතර මේ කෘති සම්පාදනය කළ ලේඛකයෝ සහ ප‍්‍රාසංගිකයෝ ස්වකීය ආරක්ෂාව පතා පාඨක/පේ‍්‍රක්‍ෂක/ශ‍්‍රාවක පිරිස් සමග මහජන වේදිකාවට නැගගෙන සිටිති.

මේ සිද්ධි දාමය මුද්‍රිත, ඩිජිටල්, අන්තර්ජාල මාධ්‍ය ඔස්සේ සාකච්ඡාවට ගැනීමත් සමගම ඊට අනුබද්ධ හා අනුපූරක සිද්ධීන් මෙන්ම ඒවාට පසුබිම් වූ මතවාද හෙළිදරව් වන්නට පටන් ගති. ලේඛකයන් හා ප‍්‍රාසංගිකයන් පැවැත්වූ මාධ්‍ය සාකච්ඡුාවේදී සහ වෙනත් මාධ්‍ය වාර්තාවලදී මේ සිද්ධීන්ට අදාල බොහෝ වෙනත් කරුණු ද හෙළිදරව් වන්නට පටන් ගති. සිද්ධි දාමය සකි‍්‍රය වී ඇත්තේ සංස්කෘතික අමාත්‍ය ආචාර්ය විජේදාස රාජපක්‍ෂ අදාල නවකථාවට එරෙහිව පියවර ගන්නා ලෙස දන්වමින් පොලිස්පතිවරයාට ලිපි යොමුකිරීමත් සමගය. ඊට පෙරාතුව ඉහත කී ගුවන්විදුලි නාට්‍ය තුන තහනම් කරන්නැ’යි හෙළ උරුමය නමැති දේශපාලන පක්‍ෂයේ උපදේශක තැන්පත් ආචාර්ය ඕමල්පේ සෝභිත හිමි ඇඹිලිපිටියේදී පුවත්පත් සාකච්ඡුාවක් පවත්වමින් ඉල්ලා සිටියේය. අනතුරුව ඒවා නිෂ්පාදනය කිරීම සඳහා අනුග‍්‍රහය දැක්වූ ජාතික ඒකාබද්ධතා සහ සංහිඳියා කාර්යාංශය කියා සිටියේ ඒ නාට්‍යවල අන්තර්ගතයෙන් කිසිසේත් බුද්ධාගමට හා එහි ශාස්තෘන්ට හානි නොසිදුවන බවත් නාට්‍යයේ නම්වලින් හානියක් වන බව කියනවා නම් ඒවා වෙනස්කර එම ගුවන්විදුලි නාට්‍ය විකාශනය කරන බවත්ය. එම නාට්‍ය විකාශනය කරන ගුවන්විදුලිය බාර ඇමති මංගල සමරවීර පාර්ලිමේන්තුවේදී කියා සිටියේ මේ නාට්‍යවලින් බුද්ධාගමට හෝ එහි ශාස්තෘවරයාට හෝ කිසිදු අපහාසයක් නොවන බවත් බුදු දහමට අපහාස වන්නේ කලා නිර්මාණ වාරණය කිරීමෙන් බවත්ය. මේ ක‍්‍රියාදාමය පිටුපස හෙළ උරුමය පක්‍ෂයේ අනෙක් උපදේශකයා වන පාර්ලිමේන්තුවට සම්බන්ධ හිමි නම ද සිටින බව වැඩිදුරටත් ඔහු කියා සිටියේය.
‘බුදුන්ගේ රස්තියාදුව’ නම් නවකථාවට අදාලව සිදුවූ සිද්ධි බොහෝ ගණනාවක් ද මේ වනවිට හෙළිදරව් වී තිබේ. පොත මුද්‍රණය කොට එළිදක්වන්නට සූදානම් වූ මොහොතේ එතැනට පොලීසිය කඩා පැන නවකතා පොත් ගොන්නත් කේ කේ ශ‍්‍රීනාත් ලේඛකයාත් උපුල් සන්නස්ගල ප‍්‍රකාශකයාත් පොලීසියට කැඳවාගෙන ගොස් තිබේ. එසේවූයේ සංස්කෘතික ඇමැත්තා පොලිස්්පතිට යොමුකළ ලිපිය අනුව පොලිස්පති ක‍්‍රියාත්මක වූ නිසාය. මේ පොතෙන් බුද්ධාගමට සහ එහි ශාස්තෘවරයාට අපහාසවන බව බෞද්ධ තොරතුරු මධ්‍යස්ථානය නමින් හඳුන්වන සංවිධානයේ අගුලූගල්ලේ සිරි ජිනානන්ද හිමි (මේ භික්‍ෂුව රංචු ගැසී රජයේ දේපොලවලට අලාබහානි කිරීම නිසා අධිකරණය ඔහුට විරුද්ධව වරෙන්තු නිකුත්කර තිබිණ) විසින් සංස්කෘතික ඇමතිට පැමිණිලි කර තිබිණි. තමා සහ විජේදාස රාජපක්‍ෂ ඇමතිවරයා විසින් ‘බුදුන්ගේ රස්තියාදුව’ නම් පොත සම්බන්ධව කරන ලද පැමිණිල්ලට අදාලව සංවිධානාත්මක අපරාධ නිවාරණ කොට්ඨාසය හමුවේ වැඩිදුර කටඋත්තර දෙනු ලැබූ බවත් නුදුරේදීම අදාල චුදිතයන් අධිකරණය හමුුවට ඉදිරිපත් කැරෙන බවත් භික්‍ෂුව තවදුරටත් කියා තිබේ. ඒ හැරෙන්නට මෙම බෞද්ධ විරෝධී පොත විකුණන්න එපා යැයි මේ සංවිධානය පොත් සාප්පුවලට බලකිරීම නිසා ප‍්‍රසිද්ධ පොත්සාප්පුවලින් දැන් ඒ පොත මිල දී ගන්නට ද බැරිය.

කලින් පිටපත අනුමත වීම නිසා නිෂ්පාදනය කොට රගදක්වන්නට නියමිතව තිබූ ‘මං කෙළින් මිනිහෙක්’ නාට්‍යයට එරෙහිව බෞද්ධ විරෝධී යැයි චෝදනාවක් එල්ල වූ නිසා මහ අකරතැබ්බයකට මුහුණදෙන්නට සිදුවූ බව එම නාට්‍යයේ සම්පාදක අසංක සායක්කාර කියා සිටී. බෞද්ධ විරෝධී යැයි කියන ප‍්‍රචාරය කෙතරම් උග‍්‍රවූවාදැ’යි කියනවා නම් නාට්‍ය වාර ගණනාවක්ම පැවැත්වීමට සංවිධානය වී තිබුණත් ඒ හැමෙකක්ම සංවිධායකයන් අවලංගු කිරීම නිසා බලගතු ආර්ථීක අනර්ථයකට මුහුණ දෙන්නට සිදුවූ වග සායක්කාර කියා සිටී.

වින්දිත ලේඛකයන් හා ප‍්‍රාසංගිකයන් පැවත්වූ පුවත්පත් සාකච්ඡාවටත් චෝදක බෞද්ධ තොරතුරු මධ්‍යස්ථානයේ විධායක අධ්‍යක්‍ෂ අගුලූගල්ලේ සිරි ජිනානන්ද හිමි පැවැත්වූ පුවත්පත් සාකච්ඡුාවටත් ආචාර්ය ඕමල්පේ සෝභිත හිමි පුවත්පතක් සමග පැවැත්වූ සාකච්ඡාවටත් ස්වකීය අවධානය යොමු කරන සාමාන්‍ය පාඨක/පේ‍්‍රක්‍ෂක/ශ‍්‍රාවක පුරවැසියෙකුට පෙනීයන්නේ මේ ක‍්‍රියාදාමය තුළ කිසියම් සමාජ දේශපාලන දිශානතියක් අඩංගුවී තිබෙන බවයි. වැඩවසම්වාදී ආධානග‍්‍රාහී යල්පිනූ මත දරන භික්‍ෂූන් කීපදෙනෙකු සහ ඇමතිවරයෙකු විසින් තමනට අනර්ථ අනදර කරමින් තම කෘතීන් වාරණය කිරීමට කැසකවන බව වින්දිත කලාකරුවෝ පැවසූහ. දේශපාලන පක්‍ෂයක උපදේශකවරයෙකු වන ආචාර්ය ඕමල්පේ සෝභිත හිමි කීවේ ප‍්‍රස්තුත කලාකරුවන් බුද්ධාගමට හා ශාස්තෘවරයාට අපහාස කරන බවත් එම ක‍්‍රියාදාමය පිටුපස වෙනත් දේශපාලන පක්‍ෂයක උපදේශකවරියක සිටින බවත්ය. බෞද්ධ තොරතුරු මධ්‍යස්ථානයේ විධායක අධ්‍යක්‍ෂ අගුලූගල්ලේ ශ‍්‍රී ජිනරතන හිමි ද කියා සිටියේ ප‍්‍රස්තුත කලා කෘති බුද්ධාගමට සහ එහි ශාස්තෘවරයාට අපහාස කරන බවත් ඒ නිසා ඒවා තහනම් කළ යුතු බවත් එහි ප‍්‍රථම පියවර හැටියට පොලීසියේ සංවිධානාත්මක අපරාධ නිවාරණ කොට්ඨාසයට පැමිණිලි කළ බවත්ය. ජිනරතන හිමි එතැනින් නැවතුණේ නැත. අධිකරණයට අපහාස කිරීම නිසා අවුරුදු විස්සක සිර දඩුවමකට යටත්කර තිබෙන ගලගොඩඅත්තේ ඥානසාර හිමිට වහාම ජනාධිපති සමාව ලබාදෙන ලෙස, උතුරුමැද පළාතේ මහඇමති විග්නේශ්වරන් පළාත්සභාවෙන් පන්නා දමා නැවත මැතිවරණයක් පවත්වන ලෙස, ජනාධිපතිට බලකරන විත්තිය මේ භික්‍ෂුව කියා සිටියේය.

මේ ආදි වශයෙන් බලන කල මේ කියමන් සියල්ල තුළ සමාජ දේශපාලන දිශානතියක් තිබෙන මතවාද අඩංගු බව පැහැදිලිය. එබැවින්, මේ සිද්ධියට සහ ඊට අනුබද්ධ හා අනුපූරක අනෙකුත් සිද්ධීන්වලට පාදකවූ සංජානන, සංකල්ප, මතවාද ගැන කිසියම් සීමිත කතිකාවක් හෝ ඇරඹීම මැනවැ’යි පාඨක/පේ‍්‍රක්‍ෂක/ශ‍්‍රාවක පුරවැසියෙකු වශයෙන් මම සිතමි. ප‍්‍රවේශය හැටියට, ප‍්‍රස්තුත කලාකෘතිවලට එරෙහිව ආචාර්ය ඕමල්පේ සෝභිත හිමි කලා කෘති සම්බන්ධයෙන් දරන මතවාදය ගැන අවධානය යොමු කිරීමට බලාපොරොත්තු වෙමි. පුවත්පත් සාකච්ඡුාවකදී ඒ හිමියන් මෙසේ අදහස් දක්වා තිබේ.

කණට පාරක් රේඩියෝ නාට්‍ය එකතුවට විරෝධ පළකළේ ඇයි?
ඔය කියන රේඩියෝ නාට්‍ය එකතුවට ජාතික සංහිඳියා කාර්යාංශය නම් චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක මැතිිනිය ප‍්‍රධානත්වය දරන ආයතනයකින් රාජ්‍ය මාධ්‍ය ආයතනයක ප‍්‍රසිද්ධ කළ එකක්. මේකෙන් බෞද්ධ ඉගැන්වීම්, පිළිගැනීම් සහ බෞද්ධ ධර්මය උපහාසයට යොමු කරනවා. ඒක අපරාධයක්. අපි කියන්නේ බෞද්ධ වුණත් වෙන ආගමක වුණත් සංවේදී ආකල්පවලට උපහාස කිරීම වැරදියි. විශේෂයෙන් නිර්වස්ත‍්‍ර පරමං සුඛං කියන එක නිවන පරම සුවයයි කියන පාඨය බරපතළ ලෙස විවේචනය කිරීමක්. වෙන ආගමක නම් මෙහෙම වෙලාවක ලේ හැලීම් පවා වෙන්නට තිබුණා. මට තියෙන ප‍්‍රශ්නය චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායකගේ ආයතනයට බුද්ධාගම එක්ක තිබෙන මේ තරම් වෛරය මොකක්ද කියන එක.

එහෙත් මේ නාට්‍යවල අන්තර්ගතයෙහි බෞද්ධ ධර්මය පිළිබඳ කාරණා නැහැ. ඒවායේ වෙනම කාරණා තිබෙන්නේ.

ඒක ප‍්‍රශ්නයක් නැහැ. අපට අන්තර්ගතය වැඩක් නැහැ. නම තමයි අපේ විවේචනයකට හසුවෙන්නේ. නම වැදගත්නේ. නමක් නැතිව නාට්‍යවල අංක දමන්න තිබුණානේ. අපි කියන්නේ මේ නම්වලින් හානියක් වෙනවා කියලා. මේවාට නීතිමය පියවර ගන්න ඕනෑ.
මීට කලිනුත් බෞද්ධ ධර්මයට අපහාසයක් වේ යැයි අර්ථකථනය කළ හැකි නිර්මාණ තිබුණා. උදාහරණයක් ලෙස එක චිත‍්‍රපටයක මහානායක හිමිනමක් විසින් රාජකුමාරයෙකුව ඝාතනය කරන්නට සැලසුම් කරන දර්ශනයක් තිබුණා. ඒවා පිළිබඳව නිහ`ඩව සිට මේවා ගැන කථාකිරීම දේශපාලන වුවමනාවකින් කරන දෙයක් බවට චෝදනා එල්ලවෙනවා.

මම ඕමල්පේ සෝභිත හිමි. මම මහානායක හිමිනමක් නොවෙයි. බුද්ධි අංශවල කෙනෙක් නොවෙයි. අමාත්‍යාංශයක හෝ රැු`ගුම් පාලක මණ්ඩලයක හෝ මම නැහැ. මම චිත‍්‍රපට බලන්නෙත් නැහැ. නාට්‍ය බලන්නෙත් නැහැ. ඔය පොත් කියවන්නෙත් නැහැ. මට හැම එකක්ම දකින්න සර්වඥ ඥානයකුත් නැහැ. මෙතැන මම දැකපු දේ මම කථා කළේ. විශේෂයෙන්ම නිර්වස්ත‍්‍රං කියලා අසභ්‍ය වචනයක් බෞද්ධ පාඨයකට ගැළපීම ලොකු වැරැුද්දක්. ඒක දැකපු නිසයි කථා කළේ (අනිද්දා, 26-08-2018).

පුවත්පතට දී තිබුණු පිළිතුරුවලින් සාමාන්‍ය පාඨකයාට පැහැදිලිවන්නේ සෝභිත හිමියන්ට තමන් ප‍්‍රසිද්ධියේ කියන කරන දේවල් ගැන එතරම් පැහැදිලිකමක් නිනව්වක් නැති බවයි. වරෙක ඒ හිමි මෙසේ කියයි: ‘මේකෙන් බෞද්ධ ඉගැන්වීම්, පිළිගැනීම් සහ බෞද්ධ ධර්මය උපහාසයට යොමු කරනවා. ඒක අපරාධයක්.’ තවත් වරෙක ඒ හිමියන්ම මෙසේ කියයි: ‘ඒක ප‍්‍රශ්නයක් නැහැ. අපට අන්තර්ගතය වැඩක් නැහැ. නම තමයි අපේ විවේචනයට හසුවන්නේ.’ කලා කෘතියක පමණක් නොව වෙනත් ඕනෑම කෘතියක කටයුත්තක නම සහ එහි අන්තර්ගතය සම්බන්ධයෙන් යම් මතිභ‍්‍රමයක විරුද්ධාහාසයක සංදිග්ධභාවයක ඒ හිමියන් පැටලී සිටින බව සාමාන්‍ය පාඨකයාට වුවද වහා ඒත්තු ගැන්වෙයි. පළමු කියමනෙන් සෝභිත හිමි බෞද්ධ ඉගැන්වීම්, බෞද්ධ පිළිගැනීම් සහ බුද්ධ ධර්මය වනාහි බුද්ධාගමේ අන්තර්ගතය බව ගම්‍ය කරයි. දෙවැනි කියමනේදී එම අන්තර්ගතයෙන් වැඩක් නැතැ’යි කියමින් එය නිෂේධ කරයි. තමන් දරනා මතයක් පිළිබඳව කෙනෙකුට අසීරු තත්ත්වයකට ප‍්‍රසිද්ධියේ මුහුණ දෙන්නට සිදුවීම ඇත්තෙන්ම කනගාටුදායක තත්ත්වයකි.

සෝභිත හිමිගේ මේ අදහස් කියැවූ විගස මගේ මනස ප‍්‍රතිචාර තුනකට නතු විය. එයින් දෙකක් ඈත මතකයන්ය, අනෙක කතිකාවක්ය. පළමුව මතකයන් ද පසුව කතිකාව ද පාඨක ඔබ ඉදිරියේ තැබුවොත් ඒවා මෙසේය. මා ගැටවර වියේදී කියැවූ ලූවිස් කැරෝල්ගේAliceZs Adventures in Wonderland (‘ඇලිස් දුටු විස්මලන්තය’ නමින් මෙය සිංහලෙන් පළ වී තිබේ) නම් කථා මාලාවේ අඩංගු එක් කථාවක් වනHumpty Dumpty කථාවේදී කථානායකයා හම්ටි ඩම්ටි ඉදිරිපත් කරන උඩගු තර්කයකදී මෙසේ කියයි:
‘මම් වචනයක් පාවිච්චි කළොතින් එයින් අදහස්වන්නේ ඒ පදයේ තේරුම මම් අඩුවැඩි වශයෙන් නිශ්චිතව තෝරා ගෙන තිබෙනවා කියන එකයි’ යනුවෙන් හම්ටි ඩම්ටි අවඥාසහගත බර හ`ඩකින් කීවේය.
‘ඒ වුණාට ඇත්ත ප‍්‍රශ්නය නම් විවිධ තේරුම් තිබෙන පද ඔබට තනන්නට පුඵවන්ය කියන කාරණයයි,’ ඇලිස් කීවාය.
‘නැහැ ඇත්ත ප‍්‍රශ්නය නම් කුමන පදයේද සර්වාධිකාරිබලය තියෙන්නේ කියන කාරණයයි. එච්චරයි කථාව.’ ඇලිස්ට කටඋත්තර නැතිව කිිසිවක් හිතාගන්නටත් බැරි විය.

හම්ටි ඩම්ටි ඇලිස්ට කියන්නේ පදවල තේරුම එකම අධිකාරයක් විසින් නිර්මාණය කරන බවයි. හම්ටි ඩම්ටි කියන විදියට ඒ අධිකාරය දෙන තේරුම බාරගත යුතුය. ඒ අධිකාරය නම් සර්වබලධාරි සර්වතෝභද්‍ර දෙවියන්වහන්සේය. පදවල තේරුම සම්බන්ධයෙන් හම්ටි ඩම්ටි කියන කථාව අදට කෙතරම් වලංගුද? පදවල තේරුම දෙන්නේ සර්වබලධාරියෙකුද? හරි කුමක්ද වැරදි කුමක්ද? කවුරු කුමක් කළ යුතුද? කවුරු කුමක් නොකළ යුතුද? ඇත්ත කථාව නම් මේ නගන ලද ප‍්‍රශ්නවලට පිළිතුරු සපයන්නේ මේ සමාජය ස්වකීය අල්ලේ නටවන්නට තරම් බලයක් හොබවන යම් යම් දේශපාලන බලධාරි හම්ටි ඩම්ටිලාය, ඔවුන් සමග කල්ලි ගැසුණු පූජක හම්ටි ඩම්ටිලාය.AliceZs Adventures in Wonderland පොතේ හම්ටි ඩම්ටිගේ රූපයත් ඇලිස්ගේ රූපයත් චිත‍්‍රයට නගා තිබේ. පෙනුමට අනුව හම්ටි ඩම්ටි බිත්තරයක් වැනි තට්ට ගෙඩියක් තිබෙන කලිසම් කමිස සපත්තු හැඳ සිටින මැදිවියේ අයෙකි, ඇලිස් ගැටවර වියේ පසුවන දැරියකි. තාප්පයක් උඩ අඩමානෙට වාඩි වී සිටින මේ පණ්ඩිතමානි බිත්තර ඔලූවා තමනට අතට අත දෙද්දී තාප්පෙන් බිමට වැටී ඔලූව පොඩිපට්ටම් කරගනීවිදෝ’යි ඇලිස් බියෙන් ඇළලෙයි.

මගේ දෙවැනි මතක ප‍්‍රතිචාරය වූයේ, මවිසින් කියවන ලද, සිංහල ජනවහරේ එන සුප‍්‍රකට පිරුඵ කටන්දරයකි. එය නම් කොට තිබෙන්නේ ‘කඵවා මාරපන ගියා වගෙයි’ කියාය. ගමේ කෝරාළගේ ගෙදර සිටින අතවැසි කොලූ කඵවා ඉන්තේරුවෙන්ම කලබලකාරයෙකි. උඩක් බිමක් නොබලා වචනයක් ඇසුණු ගමන් විසේ පත්තු කරගන්නා මේ කලබලකාරයාට කෝරාළ දවසක් ‘ක`ඵවෝ මාරපන ගිහින් වරෙන්’ කියා ක`ඵවාගේ ගමනට අවශ්‍ය කරන පණිවුඩ පනත් සහ වෙනත් කළමනා ලකලැහැස්ති කොට බලන විට ක`ඵවා අතුරුදහන්ය. නැවත ඔහු මතුවූයේ දවසකට දෙකකට පසුය. ඒ ගැන විමසූ විට විස්මපත් කෝරාළට කඵවා උත්තර දුන්නේ තමා මාරපන ගොස් නැවත ආ බවයි ÷ මාරපන ඈත පිටිසර ගම්මානයක් බැවින් ගමනට කල්ගතවූ බවයි. වචනයක පදයක නම ඇසුණු පමණින්, ආතක් පාතක් නැතුව කුලප්පු වී හතිවැටුණු, ක`ඵවාගේ මේ විපර්යාසය තේරුම්ගන්නට කෝරාළට පුුඵවන්වූයේ යම් පමණකට තම මොළයට බැටදීමෙන් පසුවය. කෝරාළ පිරුළක් තැනුවේය: ‘ක`ඵවා මාරපන ගියා වගෙයි.’

මේ කතන්දර දෙකම මගේ මනස ඉ`ගිය ලබා දෙන්නේ කලින් කියූ පරිදි නිශ්චිත කතිකාවක් වෙත අවතීර්ණ වීමටය. බරසාර ආචාර්ය සංස්කෘතික ඇමතිවරයෙකු සහ දේශපාලන පක්‍ෂයකට උපදෙස් දෙන බරසාර ආචාර්ය භික්‍ෂුවක් මේ ක‍්‍රියාදාමයේ ආරම්භකයන් හැටියට සිටින නිසා එවැනි කතිකාවක් සඳහා ඉඩහසර තනාගත යුතු බව අනිවාර්යයෙන්ම මට ඒත්තු ගැනී තිබේ. විශේෂයෙන්ම මේ දෙදෙනා බුද්ධිජීවින් හැටියට සමාජයේ පිළිගැනෙන නිසා එවැන්නක් අනිවාර්යයෙන්ම කළ යුතුය. එම කතිකාව පූර්වඅවයව දෙකකට බෙදා පවත්වාගෙන යන්නට මා කැමතිය. ඒ පූර්වඅවයව බිඳීඑන්නේ සෝභිත හිමියන්ගේ සාකච්ඡුාව තුළින්මය. ඒවා මෙසේය:

1. සෝභිත හිමි අදහස් හා සංකල්ප යනාදිය නිරායාසයෙන්ම ඒවා ලැගුම්ගෙන සිටින සන්දර්භවලින් පිටතට ගෙන සාකච්ඡුා කරයි.
2. සෝභිත හිමි අදහස් හා සංකල්ප ආකෘතිය/අන්තර්ගතය වශයෙන් බෙදන්නට බැරි යැයි කියමින් අන්තර්ගතය නිෂේධ කොට ආකෘතියෙහි එල්ලී සිටී.
එහෙත් එම කතිකාව ඇරඹීමට ප‍්‍රථමයෙන් ප‍්‍රබන්ධ සාහිත්යික කෘතීන් නිසා බුද්ධාගමට සහ එහි ශාස්තෘවරයාට අපහාස වනවා යැයි කියන පොදු වියුක්ත චෝදනාව මීට කලින් ශ‍්‍රී ලංකාවේ ප‍්‍රබන්ධ සාහිත්‍යය තුළ පළවී තිබෙන යම් කෘතීන් සම්බන්ධයෙනුත් එල්ල කරනවාදැ’යි අදාල භික්‍ෂුන් සහ උපාසක පිරිස් එ්වාට දක්වන ප‍්‍රතිචාරය කුමක්දැ’යි දැනගනු රිසියෙමි. එවැනි එක් ප‍්‍රබන්ධයක් පමණක් පාඨක ඔබේ සහ අදාල භික්‍ෂු/උපාසක පිරිසේ අවධානය පිණිස මේ අවස්ථාවේදී උපුටා දක්වන්නට කැමැත්තෙමි.
1967 වසරේදී පළමුවරට ප‍්‍රකාශනයට පත්වූ ටෙනිසන් පෙරේරාගේ ‘දැති රෝදෙන් උපන් බුදුන්’ කෙටිකථා එකතුවට මේ වනවිට වසර 51 ගතවී තිබෙන අතර එහි තුන්වන මුද්‍රණයත් දැන් පළ වී හමාරය. ඒ කියන්නේ එම පොතෙන් සෑහෙන ප‍්‍රමාණයක් පාඨකයන් මිල දීගෙන ඇති බවයි. ‘මෙම කෘතිය හා ලේඛකයා මුහුණ දුන් යම් තර්ජන, ගර්ජන, වාරණ, උපහාස, අපහාස බොහෝ දෙනෙකු මේ වන විට දන්නා නිසා මම ඒ ගැන කථා නොකරමි. එහෙත් මේ කෘතියේ ඉරණම දකින්නට වසර පණහක් තිස්සේ සාහිත්‍ය ක්‍ෂේත‍්‍රයේ ඉන්නට ලැබීම ගැන ප‍්‍රාණියෙකු වශයෙන් සතුටු වෙමි,’ යැයි පොතේ තුන්වන මුද්‍රණයට සඳහනක් සපයමින් ටෙනිසන් කියයි. පොතේ එන පළමුවන කෙටිකථාව ‘මෛත‍්‍රි බුදුහාමුදුරුවෝ බුදුවන පුස්තකාලයේ සියඹලා ගහ යටදී’ යන නමට හිමිකම් කියයි. දෙවන කථාවේ නම ‘බුද්ධදාස ස්වයං රසය විඳින මොහොතේ ස්වකීය කාමරයේදී’ යන්නයි.
රංජිත් පෙරේරා

ආචාර්ය ඕමල්පේ සෝභිත හිමිගේ හම්ටි ඩම්ටි ‍ල‍ෝකය

0

මාලක දේවප‍්‍රියගේ ‘තරුවන් සරණයි’ ‘නිහොන් සැප ලැබේවා’ ‘නිර්වස්ත‍්‍රං පරමං සුඛං’ යන ගුවන්විදුලි නාට්‍ය තුන ගුවන්විදුලි නාලිකාවක ප‍්‍රචාරයවීම ගැන, කේ කේ ශ‍්‍රීනාත්ගේ ‘බුදුන්ගේ රස්තියාදුව’ නම් නවකථාව ප‍්‍රකාශයට පත්වීම ගැන, අසංක සායක්කාරගේ ‘මං කෙළින් මිනිහෙක්’ නාට්‍යය වේදිකාගතවීම ගැන, යම් භික්‍ෂූන් සහ උපාසකයන් පිරිසක් මේ දිනවල කැළඹී සිටිති. ඒ හා සමගම ලේඛනයේ හා ප‍්‍රසංගයේ යෙදී සිටින යම් කලාකරුවෝ මෙන්ම පාඨක/පේ‍්‍රක්‍ෂක/ශ‍්‍රාවක පිරිස් ද ඊට ප‍්‍රතිචාර දක්වමින් සිටිති. භික්‍ෂු/උපාසක පිරිස් කියා සිටින්නේ ප‍්‍රස්තුත කලාකෘති නම් කර තිබෙන ආකාරයෙන් ස්වකීය ආගමික ශාස්තෘවරයාට මෙන්ම ස්වකීය ආගමටත් අපහාස වන විත්තියයි. එතෙකින් නොනැවතුණු ඒ භික්‍ෂු/උපාසක පිරිස මේ කෘති තහනම් කරන්නැ’යි ඉල්ලා රටේ සංස්කෘතික ඇමැත්තා පෙරටු කරගෙන පොලිසියට ගොස් සිටින අතර මේ කෘති සම්පාදනය කළ ලේඛකයෝ සහ ප‍්‍රාසංගිකයෝ ස්වකීය ආරක්ෂාව පතා පාඨක/පේ‍්‍රක්‍ෂක/ශ‍්‍රාවක පිරිස් සමග මහජන වේදිකාවට නැගගෙන සිටිති.

මේ සිද්ධි දාමය මුද්‍රිත, ඩිජිටල්, අන්තර්ජාල මාධ්‍ය ඔස්සේ සාකච්ඡාවට ගැනීමත් සමගම ඊට අනුබද්ධ හා අනුපූරක සිද්ධීන් මෙන්ම ඒවාට පසුබිම් වූ මතවාද හෙළිදරව් වන්නට පටන් ගති. ලේඛකයන් හා ප‍්‍රාසංගිකයන් පැවැත්වූ මාධ්‍ය සාකච්ඡුාවේදී සහ වෙනත් මාධ්‍ය වාර්තාවලදී මේ සිද්ධීන්ට අදාල බොහෝ වෙනත් කරුණු ද හෙළිදරව් වන්නට පටන් ගති. සිද්ධි දාමය සකි‍්‍රය වී ඇත්තේ සංස්කෘතික අමාත්‍ය ආචාර්ය විජේදාස රාජපක්‍ෂ අදාල නවකථාවට එරෙහිව පියවර ගන්නා ලෙස දන්වමින් පොලිස්පතිවරයාට ලිපි යොමුකිරීමත් සමගය. ඊට පෙරාතුව ඉහත කී ගුවන්විදුලි නාට්‍ය තුන තහනම් කරන්නැ’යි හෙළ උරුමය නමැති දේශපාලන පක්‍ෂයේ උපදේශක තැන්පත් ආචාර්ය ඕමල්පේ සෝභිත හිමි ඇඹිලිපිටියේදී පුවත්පත් සාකච්ඡුාවක් පවත්වමින් ඉල්ලා සිටියේය. අනතුරුව ඒවා නිෂ්පාදනය කිරීම සඳහා අනුග‍්‍රහය දැක්වූ ජාතික ඒකාබද්ධතා සහ සංහිඳියා කාර්යාංශය කියා සිටියේ ඒ නාට්‍යවල අන්තර්ගතයෙන් කිසිසේත් බුද්ධාගමට හා එහි ශාස්තෘන්ට හානි නොසිදුවන බවත් නාට්‍යයේ නම්වලින් හානියක් වන බව කියනවා නම් ඒවා වෙනස්කර එම ගුවන්විදුලි නාට්‍ය විකාශනය කරන බවත්ය. එම නාට්‍ය විකාශනය කරන ගුවන්විදුලිය බාර ඇමති මංගල සමරවීර පාර්ලිමේන්තුවේදී කියා සිටියේ මේ නාට්‍යවලින් බුද්ධාගමට හෝ එහි ශාස්තෘවරයාට හෝ කිසිදු අපහාසයක් නොවන බවත් බුදු දහමට අපහාස වන්නේ කලා නිර්මාණ වාරණය කිරීමෙන් බවත්ය. මේ ක‍්‍රියාදාමය පිටුපස හෙළ උරුමය පක්‍ෂයේ අනෙක් උපදේශකයා වන පාර්ලිමේන්තුවට සම්බන්ධ හිමි නම ද සිටින බව වැඩිදුරටත් ඔහු කියා සිටියේය.
‘බුදුන්ගේ රස්තියාදුව’ නම් නවකථාවට අදාලව සිදුවූ සිද්ධි බොහෝ ගණනාවක් ද මේ වනවිට හෙළිදරව් වී තිබේ. පොත මුද්‍රණය කොට එළිදක්වන්නට සූදානම් වූ මොහොතේ එතැනට පොලීසිය කඩා පැන නවකතා පොත් ගොන්නත් කේ කේ ශ‍්‍රීනාත් ලේඛකයාත් උපුල් සන්නස්ගල ප‍්‍රකාශකයාත් පොලීසියට කැඳවාගෙන ගොස් තිබේ. එසේවූයේ සංස්කෘතික ඇමැත්තා පොලිස්්පතිට යොමුකළ ලිපිය අනුව පොලිස්පති ක‍්‍රියාත්මක වූ නිසාය. මේ පොතෙන් බුද්ධාගමට සහ එහි ශාස්තෘවරයාට අපහාසවන බව බෞද්ධ තොරතුරු මධ්‍යස්ථානය නමින් හඳුන්වන සංවිධානයේ අගුලූගල්ලේ සිරි ජිනානන්ද හිමි (මේ භික්‍ෂුව රංචු ගැසී රජයේ දේපොලවලට අලාබහානි කිරීම නිසා අධිකරණය ඔහුට විරුද්ධව වරෙන්තු නිකුත්කර තිබිණ) විසින් සංස්කෘතික ඇමතිට පැමිණිලි කර තිබිණි. තමා සහ විජේදාස රාජපක්‍ෂ ඇමතිවරයා විසින් ‘බුදුන්ගේ රස්තියාදුව’ නම් පොත සම්බන්ධව කරන ලද පැමිණිල්ලට අදාලව සංවිධානාත්මක අපරාධ නිවාරණ කොට්ඨාසය හමුවේ වැඩිදුර කටඋත්තර දෙනු ලැබූ බවත් නුදුරේදීම අදාල චුදිතයන් අධිකරණය හමුුවට ඉදිරිපත් කැරෙන බවත් භික්‍ෂුව තවදුරටත් කියා තිබේ. ඒ හැරෙන්නට මෙම බෞද්ධ විරෝධී පොත විකුණන්න එපා යැයි මේ සංවිධානය පොත් සාප්පුවලට බලකිරීම නිසා ප‍්‍රසිද්ධ පොත්සාප්පුවලින් දැන් ඒ පොත මිල දී ගන්නට ද බැරිය.

කලින් පිටපත අනුමත වීම නිසා නිෂ්පාදනය කොට රගදක්වන්නට නියමිතව තිබූ ‘මං කෙළින් මිනිහෙක්’ නාට්‍යයට එරෙහිව බෞද්ධ විරෝධී යැයි චෝදනාවක් එල්ල වූ නිසා මහ අකරතැබ්බයකට මුහුණදෙන්නට සිදුවූ බව එම නාට්‍යයේ සම්පාදක අසංක සායක්කාර කියා සිටී. බෞද්ධ විරෝධී යැයි කියන ප‍්‍රචාරය කෙතරම් උග‍්‍රවූවාදැ’යි කියනවා නම් නාට්‍ය වාර ගණනාවක්ම පැවැත්වීමට සංවිධානය වී තිබුණත් ඒ හැමෙකක්ම සංවිධායකයන් අවලංගු කිරීම නිසා බලගතු ආර්ථීක අනර්ථයකට මුහුණ දෙන්නට සිදුවූ වග සායක්කාර කියා සිටී.

වින්දිත ලේඛකයන් හා ප‍්‍රාසංගිකයන් පැවත්වූ පුවත්පත් සාකච්ඡාවටත් චෝදක බෞද්ධ තොරතුරු මධ්‍යස්ථානයේ විධායක අධ්‍යක්‍ෂ අගුලූගල්ලේ සිරි ජිනානන්ද හිමි පැවැත්වූ පුවත්පත් සාකච්ඡුාවටත් ආචාර්ය ඕමල්පේ සෝභිත හිමි පුවත්පතක් සමග පැවැත්වූ සාකච්ඡාවටත් ස්වකීය අවධානය යොමු කරන සාමාන්‍ය පාඨක/පේ‍්‍රක්‍ෂක/ශ‍්‍රාවක පුරවැසියෙකුට පෙනීයන්නේ මේ ක‍්‍රියාදාමය තුළ කිසියම් සමාජ දේශපාලන දිශානතියක් අඩංගුවී තිබෙන බවයි. වැඩවසම්වාදී ආධානග‍්‍රාහී යල්පිනූ මත දරන භික්‍ෂූන් කීපදෙනෙකු සහ ඇමතිවරයෙකු විසින් තමනට අනර්ථ අනදර කරමින් තම කෘතීන් වාරණය කිරීමට කැසකවන බව වින්දිත කලාකරුවෝ පැවසූහ. දේශපාලන පක්‍ෂයක උපදේශකවරයෙකු වන ආචාර්ය ඕමල්පේ සෝභිත හිමි කීවේ ප‍්‍රස්තුත කලාකරුවන් බුද්ධාගමට හා ශාස්තෘවරයාට අපහාස කරන බවත් එම ක‍්‍රියාදාමය පිටුපස වෙනත් දේශපාලන පක්‍ෂයක උපදේශකවරියක සිටින බවත්ය. බෞද්ධ තොරතුරු මධ්‍යස්ථානයේ විධායක අධ්‍යක්‍ෂ අගුලූගල්ලේ ශ‍්‍රී ජිනරතන හිමි ද කියා සිටියේ ප‍්‍රස්තුත කලා කෘති බුද්ධාගමට සහ එහි ශාස්තෘවරයාට අපහාස කරන බවත් ඒ නිසා ඒවා තහනම් කළ යුතු බවත් එහි ප‍්‍රථම පියවර හැටියට පොලීසියේ සංවිධානාත්මක අපරාධ නිවාරණ කොට්ඨාසයට පැමිණිලි කළ බවත්ය. ජිනරතන හිමි එතැනින් නැවතුණේ නැත. අධිකරණයට අපහාස කිරීම නිසා අවුරුදු විස්සක සිර දඩුවමකට යටත්කර තිබෙන ගලගොඩඅත්තේ ඥානසාර හිමිට වහාම ජනාධිපති සමාව ලබාදෙන ලෙස, උතුරුමැද පළාතේ මහඇමති විග්නේශ්වරන් පළාත්සභාවෙන් පන්නා දමා නැවත මැතිවරණයක් පවත්වන ලෙස, ජනාධිපතිට බලකරන විත්තිය මේ භික්‍ෂුව කියා සිටියේය.

මේ ආදි වශයෙන් බලන කල මේ කියමන් සියල්ල තුළ සමාජ දේශපාලන දිශානතියක් තිබෙන මතවාද අඩංගු බව පැහැදිලිය. එබැවින්, මේ සිද්ධියට සහ ඊට අනුබද්ධ හා අනුපූරක අනෙකුත් සිද්ධීන්වලට පාදකවූ සංජානන, සංකල්ප, මතවාද ගැන කිසියම් සීමිත කතිකාවක් හෝ ඇරඹීම මැනවැ’යි පාඨක/පේ‍්‍රක්‍ෂක/ශ‍්‍රාවක පුරවැසියෙකු වශයෙන් මම සිතමි. ප‍්‍රවේශය හැටියට, ප‍්‍රස්තුත කලාකෘතිවලට එරෙහිව ආචාර්ය ඕමල්පේ සෝභිත හිමි කලා කෘති සම්බන්ධයෙන් දරන මතවාදය ගැන අවධානය යොමු කිරීමට බලාපොරොත්තු වෙමි. පුවත්පත් සාකච්ඡුාවකදී ඒ හිමියන් මෙසේ අදහස් දක්වා තිබේ.

කණට පාරක් රේඩියෝ නාට්‍ය එකතුවට විරෝධ පළකළේ ඇයි?
ඔය කියන රේඩියෝ නාට්‍ය එකතුවට ජාතික සංහිඳියා කාර්යාංශය නම් චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක මැතිිනිය ප‍්‍රධානත්වය දරන ආයතනයකින් රාජ්‍ය මාධ්‍ය ආයතනයක ප‍්‍රසිද්ධ කළ එකක්. මේකෙන් බෞද්ධ ඉගැන්වීම්, පිළිගැනීම් සහ බෞද්ධ ධර්මය උපහාසයට යොමු කරනවා. ඒක අපරාධයක්. අපි කියන්නේ බෞද්ධ වුණත් වෙන ආගමක වුණත් සංවේදී ආකල්පවලට උපහාස කිරීම වැරදියි. විශේෂයෙන් නිර්වස්ත‍්‍ර පරමං සුඛං කියන එක නිවන පරම සුවයයි කියන පාඨය බරපතළ ලෙස විවේචනය කිරීමක්. වෙන ආගමක නම් මෙහෙම වෙලාවක ලේ හැලීම් පවා වෙන්නට තිබුණා. මට තියෙන ප‍්‍රශ්නය චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායකගේ ආයතනයට බුද්ධාගම එක්ක තිබෙන මේ තරම් වෛරය මොකක්ද කියන එක.

එහෙත් මේ නාට්‍යවල අන්තර්ගතයෙහි බෞද්ධ ධර්මය පිළිබඳ කාරණා නැහැ. ඒවායේ වෙනම කාරණා තිබෙන්නේ.

ඒක ප‍්‍රශ්නයක් නැහැ. අපට අන්තර්ගතය වැඩක් නැහැ. නම තමයි අපේ විවේචනයකට හසුවෙන්නේ. නම වැදගත්නේ. නමක් නැතිව නාට්‍යවල අංක දමන්න තිබුණානේ. අපි කියන්නේ මේ නම්වලින් හානියක් වෙනවා කියලා. මේවාට නීතිමය පියවර ගන්න ඕනෑ.
මීට කලිනුත් බෞද්ධ ධර්මයට අපහාසයක් වේ යැයි අර්ථකථනය කළ හැකි නිර්මාණ තිබුණා. උදාහරණයක් ලෙස එක චිත‍්‍රපටයක මහානායක හිමිනමක් විසින් රාජකුමාරයෙකුව ඝාතනය කරන්නට සැලසුම් කරන දර්ශනයක් තිබුණා. ඒවා පිළිබඳව නිහ`ඩව සිට මේවා ගැන කථාකිරීම දේශපාලන වුවමනාවකින් කරන දෙයක් බවට චෝදනා එල්ලවෙනවා.

මම ඕමල්පේ සෝභිත හිමි. මම මහානායක හිමිනමක් නොවෙයි. බුද්ධි අංශවල කෙනෙක් නොවෙයි. අමාත්‍යාංශයක හෝ රැු`ගුම් පාලක මණ්ඩලයක හෝ මම නැහැ. මම චිත‍්‍රපට බලන්නෙත් නැහැ. නාට්‍ය බලන්නෙත් නැහැ. ඔය පොත් කියවන්නෙත් නැහැ. මට හැම එකක්ම දකින්න සර්වඥ ඥානයකුත් නැහැ. මෙතැන මම දැකපු දේ මම කථා කළේ. විශේෂයෙන්ම නිර්වස්ත‍්‍රං කියලා අසභ්‍ය වචනයක් බෞද්ධ පාඨයකට ගැළපීම ලොකු වැරැුද්දක්. ඒක දැකපු නිසයි කථා කළේ (අනිද්දා, 26-08-2018).

පුවත්පතට දී තිබුණු පිළිතුරුවලින් සාමාන්‍ය පාඨකයාට පැහැදිලිවන්නේ සෝභිත හිමියන්ට තමන් ප‍්‍රසිද්ධියේ කියන කරන දේවල් ගැන එතරම් පැහැදිලිකමක් නිනව්වක් නැති බවයි. වරෙක ඒ හිමි මෙසේ කියයි: ‘මේකෙන් බෞද්ධ ඉගැන්වීම්, පිළිගැනීම් සහ බෞද්ධ ධර්මය උපහාසයට යොමු කරනවා. ඒක අපරාධයක්.’ තවත් වරෙක ඒ හිමියන්ම මෙසේ කියයි: ‘ඒක ප‍්‍රශ්නයක් නැහැ. අපට අන්තර්ගතය වැඩක් නැහැ. නම තමයි අපේ විවේචනයට හසුවන්නේ.’ කලා කෘතියක පමණක් නොව වෙනත් ඕනෑම කෘතියක කටයුත්තක නම සහ එහි අන්තර්ගතය සම්බන්ධයෙන් යම් මතිභ‍්‍රමයක විරුද්ධාහාසයක සංදිග්ධභාවයක ඒ හිමියන් පැටලී සිටින බව සාමාන්‍ය පාඨකයාට වුවද වහා ඒත්තු ගැන්වෙයි. පළමු කියමනෙන් සෝභිත හිමි බෞද්ධ ඉගැන්වීම්, බෞද්ධ පිළිගැනීම් සහ බුද්ධ ධර්මය වනාහි බුද්ධාගමේ අන්තර්ගතය බව ගම්‍ය කරයි. දෙවැනි කියමනේදී එම අන්තර්ගතයෙන් වැඩක් නැතැ’යි කියමින් එය නිෂේධ කරයි. තමන් දරනා මතයක් පිළිබඳව කෙනෙකුට අසීරු තත්ත්වයකට ප‍්‍රසිද්ධියේ මුහුණ දෙන්නට සිදුවීම ඇත්තෙන්ම කනගාටුදායක තත්ත්වයකි.

සෝභිත හිමිගේ මේ අදහස් කියැවූ විගස මගේ මනස ප‍්‍රතිචාර තුනකට නතු විය. එයින් දෙකක් ඈත මතකයන්ය, අනෙක කතිකාවක්ය. පළමුව මතකයන් ද පසුව කතිකාව ද පාඨක ඔබ ඉදිරියේ තැබුවොත් ඒවා මෙසේය. මා ගැටවර වියේදී කියැවූ ලූවිස් කැරෝල්ගේAliceZs Adventures in Wonderland (‘ඇලිස් දුටු විස්මලන්තය’ නමින් මෙය සිංහලෙන් පළ වී තිබේ) නම් කථා මාලාවේ අඩංගු එක් කථාවක් වනHumpty Dumpty කථාවේදී කථානායකයා හම්ටි ඩම්ටි ඉදිරිපත් කරන උඩගු තර්කයකදී මෙසේ කියයි:
‘මම් වචනයක් පාවිච්චි කළොතින් එයින් අදහස්වන්නේ ඒ පදයේ තේරුම මම් අඩුවැඩි වශයෙන් නිශ්චිතව තෝරා ගෙන තිබෙනවා කියන එකයි’ යනුවෙන් හම්ටි ඩම්ටි අවඥාසහගත බර හ`ඩකින් කීවේය.
‘ඒ වුණාට ඇත්ත ප‍්‍රශ්නය නම් විවිධ තේරුම් තිබෙන පද ඔබට තනන්නට පුඵවන්ය කියන කාරණයයි,’ ඇලිස් කීවාය.
‘නැහැ ඇත්ත ප‍්‍රශ්නය නම් කුමන පදයේද සර්වාධිකාරිබලය තියෙන්නේ කියන කාරණයයි. එච්චරයි කථාව.’ ඇලිස්ට කටඋත්තර නැතිව කිිසිවක් හිතාගන්නටත් බැරි විය.

හම්ටි ඩම්ටි ඇලිස්ට කියන්නේ පදවල තේරුම එකම අධිකාරයක් විසින් නිර්මාණය කරන බවයි. හම්ටි ඩම්ටි කියන විදියට ඒ අධිකාරය දෙන තේරුම බාරගත යුතුය. ඒ අධිකාරය නම් සර්වබලධාරි සර්වතෝභද්‍ර දෙවියන්වහන්සේය. පදවල තේරුම සම්බන්ධයෙන් හම්ටි ඩම්ටි කියන කථාව අදට කෙතරම් වලංගුද? පදවල තේරුම දෙන්නේ සර්වබලධාරියෙකුද? හරි කුමක්ද වැරදි කුමක්ද? කවුරු කුමක් කළ යුතුද? කවුරු කුමක් නොකළ යුතුද? ඇත්ත කථාව නම් මේ නගන ලද ප‍්‍රශ්නවලට පිළිතුරු සපයන්නේ මේ සමාජය ස්වකීය අල්ලේ නටවන්නට තරම් බලයක් හොබවන යම් යම් දේශපාලන බලධාරි හම්ටි ඩම්ටිලාය, ඔවුන් සමග කල්ලි ගැසුණු පූජක හම්ටි ඩම්ටිලාය.AliceZs Adventures in Wonderland පොතේ හම්ටි ඩම්ටිගේ රූපයත් ඇලිස්ගේ රූපයත් චිත‍්‍රයට නගා තිබේ. පෙනුමට අනුව හම්ටි ඩම්ටි බිත්තරයක් වැනි තට්ට ගෙඩියක් තිබෙන කලිසම් කමිස සපත්තු හැඳ සිටින මැදිවියේ අයෙකි, ඇලිස් ගැටවර වියේ පසුවන දැරියකි. තාප්පයක් උඩ අඩමානෙට වාඩි වී සිටින මේ පණ්ඩිතමානි බිත්තර ඔලූවා තමනට අතට අත දෙද්දී තාප්පෙන් බිමට වැටී ඔලූව පොඩිපට්ටම් කරගනීවිදෝ’යි ඇලිස් බියෙන් ඇළලෙයි.

මගේ දෙවැනි මතක ප‍්‍රතිචාරය වූයේ, මවිසින් කියවන ලද, සිංහල ජනවහරේ එන සුප‍්‍රකට පිරුඵ කටන්දරයකි. එය නම් කොට තිබෙන්නේ ‘කඵවා මාරපන ගියා වගෙයි’ කියාය. ගමේ කෝරාළගේ ගෙදර සිටින අතවැසි කොලූ කඵවා ඉන්තේරුවෙන්ම කලබලකාරයෙකි. උඩක් බිමක් නොබලා වචනයක් ඇසුණු ගමන් විසේ පත්තු කරගන්නා මේ කලබලකාරයාට කෝරාළ දවසක් ‘ක`ඵවෝ මාරපන ගිහින් වරෙන්’ කියා ක`ඵවාගේ ගමනට අවශ්‍ය කරන පණිවුඩ පනත් සහ වෙනත් කළමනා ලකලැහැස්ති කොට බලන විට ක`ඵවා අතුරුදහන්ය. නැවත ඔහු මතුවූයේ දවසකට දෙකකට පසුය. ඒ ගැන විමසූ විට විස්මපත් කෝරාළට කඵවා උත්තර දුන්නේ තමා මාරපන ගොස් නැවත ආ බවයි ÷ මාරපන ඈත පිටිසර ගම්මානයක් බැවින් ගමනට කල්ගතවූ බවයි. වචනයක පදයක නම ඇසුණු පමණින්, ආතක් පාතක් නැතුව කුලප්පු වී හතිවැටුණු, ක`ඵවාගේ මේ විපර්යාසය තේරුම්ගන්නට කෝරාළට පුුඵවන්වූයේ යම් පමණකට තම මොළයට බැටදීමෙන් පසුවය. කෝරාළ පිරුළක් තැනුවේය: ‘ක`ඵවා මාරපන ගියා වගෙයි.’

මේ කතන්දර දෙකම මගේ මනස ඉ`ගිය ලබා දෙන්නේ කලින් කියූ පරිදි නිශ්චිත කතිකාවක් වෙත අවතීර්ණ වීමටය. බරසාර ආචාර්ය සංස්කෘතික ඇමතිවරයෙකු සහ දේශපාලන පක්‍ෂයකට උපදෙස් දෙන බරසාර ආචාර්ය භික්‍ෂුවක් මේ ක‍්‍රියාදාමයේ ආරම්භකයන් හැටියට සිටින නිසා එවැනි කතිකාවක් සඳහා ඉඩහසර තනාගත යුතු බව අනිවාර්යයෙන්ම මට ඒත්තු ගැනී තිබේ. විශේෂයෙන්ම මේ දෙදෙනා බුද්ධිජීවින් හැටියට සමාජයේ පිළිගැනෙන නිසා එවැන්නක් අනිවාර්යයෙන්ම කළ යුතුය. එම කතිකාව පූර්වඅවයව දෙකකට බෙදා පවත්වාගෙන යන්නට මා කැමතිය. ඒ පූර්වඅවයව බිඳීඑන්නේ සෝභිත හිමියන්ගේ සාකච්ඡුාව තුළින්මය. ඒවා මෙසේය:

1. සෝභිත හිමි අදහස් හා සංකල්ප යනාදිය නිරායාසයෙන්ම ඒවා ලැගුම්ගෙන සිටින සන්දර්භවලින් පිටතට ගෙන සාකච්ඡුා කරයි.
2. සෝභිත හිමි අදහස් හා සංකල්ප ආකෘතිය/අන්තර්ගතය වශයෙන් බෙදන්නට බැරි යැයි කියමින් අන්තර්ගතය නිෂේධ කොට ආකෘතියෙහි එල්ලී සිටී.
එහෙත් එම කතිකාව ඇරඹීමට ප‍්‍රථමයෙන් ප‍්‍රබන්ධ සාහිත්යික කෘතීන් නිසා බුද්ධාගමට සහ එහි ශාස්තෘවරයාට අපහාස වනවා යැයි කියන පොදු වියුක්ත චෝදනාව මීට කලින් ශ‍්‍රී ලංකාවේ ප‍්‍රබන්ධ සාහිත්‍යය තුළ පළවී තිබෙන යම් කෘතීන් සම්බන්ධයෙනුත් එල්ල කරනවාදැ’යි අදාල භික්‍ෂුන් සහ උපාසක පිරිස් එ්වාට දක්වන ප‍්‍රතිචාරය කුමක්දැ’යි දැනගනු රිසියෙමි. එවැනි එක් ප‍්‍රබන්ධයක් පමණක් පාඨක ඔබේ සහ අදාල භික්‍ෂු/උපාසක පිරිසේ අවධානය පිණිස මේ අවස්ථාවේදී උපුටා දක්වන්නට කැමැත්තෙමි.
1967 වසරේදී පළමුවරට ප‍්‍රකාශනයට පත්වූ ටෙනිසන් පෙරේරාගේ ‘දැති රෝදෙන් උපන් බුදුන්’ කෙටිකථා එකතුවට මේ වනවිට වසර 51 ගතවී තිබෙන අතර එහි තුන්වන මුද්‍රණයත් දැන් පළ වී හමාරය. ඒ කියන්නේ එම පොතෙන් සෑහෙන ප‍්‍රමාණයක් පාඨකයන් මිල දීගෙන ඇති බවයි. ‘මෙම කෘතිය හා ලේඛකයා මුහුණ දුන් යම් තර්ජන, ගර්ජන, වාරණ, උපහාස, අපහාස බොහෝ දෙනෙකු මේ වන විට දන්නා නිසා මම ඒ ගැන කථා නොකරමි. එහෙත් මේ කෘතියේ ඉරණම දකින්නට වසර පණහක් තිස්සේ සාහිත්‍ය ක්‍ෂේත‍්‍රයේ ඉන්නට ලැබීම ගැන ප‍්‍රාණියෙකු වශයෙන් සතුටු වෙමි,’ යැයි පොතේ තුන්වන මුද්‍රණයට සඳහනක් සපයමින් ටෙනිසන් කියයි. පොතේ එන පළමුවන කෙටිකථාව ‘මෛත‍්‍රි බුදුහාමුදුරුවෝ බුදුවන පුස්තකාලයේ සියඹලා ගහ යටදී’ යන නමට හිමිකම් කියයි. දෙවන කථාවේ නම ‘බුද්ධදාස ස්වයං රසය විඳින මොහොතේ ස්වකීය කාමරයේදී’ යන්නයි.
රංජිත් පෙරේරා

අපේ් වෘත්තාකාර සිරගෙය

0

 

සැප්තැම්බර් 05 වැනිදා ජනබලය පළමුව බස්වලටත්, දෙවනුව කොළඹටත් රැුස්කළ ශ‍්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ විරෝධතා සංවිධායකයෝ, අගනුවර දවස් කිහිපයක් වටලා සිටීමේ ප‍්‍රතිඥා දුන් රණකාමී කතා කිහිපයකින් පසු මධ්‍යම රාත‍්‍රියේදී ලේක්හවුස් වටරවුමෙන් විසිර ගෙවල් බලා නික්ම ගියහ. ඒ වනවිටත් නින්දට වැටී සිටි පිරිස් ද පසුදා පාන්දරින් අවදිව ගම් බිම් බලා පිටව ගියෝය. දැන් ඇත්තේ විරෝධතාකරුවන් මත් වී සිටියේ ද, කිරි බී සිටියේද යන්න ගැන උද්වේග සම්පන්න විවාදයකි. පුරවැසියන්ට වස දුන් රාජ්‍ය පාලකයන් ගැන අවසාන වතාවට දැක්වෙන්නේ රාජාවලියේ බව කිරි බී රෝගී වූ බැව් පැවසෙන ඩලස් අලහප්පෙරුම ඉතිහාස පොත්පත් පරිශීලනයෙන් උපුටා දැක්වා ඇත්තේ ඒ විවාදය ඉදිරියට ගෙනයනු පිණිස ය.

පවුල්වාදයට එරෙහිව ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී බලවේග යළිත් ජයගත් බවට උදම් ඇනූ ආණ්ඩුව, ඒ ජය සමරනු වස් සැප්තැම්බර් 10 වැනිදා ඞීසල් මිල රුපියල් පහකින් ද, පැට‍්‍රල් මිල රුපියල් හතරකින් ද වැඩි කිරීමට තීරණය කළේය. එහි දාම ප‍්‍රතික‍්‍රියාවල ප‍්‍රතිඵලය එළඹෙන සතියේදී පූර්ණ වශයෙන් අනාවරණය වීමට නියමිත ය. එකළොස්වැනි වතාවටත් රුපියල අවප‍්‍රමාණ වීමේ ඵල විපාක ගැන කණස්සලූ‍ වූ මැද හා පහළ පංතික ජනයා දැන් රුපියල් 65කට පාන් අනුභව කරති. ජනාධිපති සිරිසේනගේ මැදිහත්වීමෙන් ශ‍්‍රී ලංකන් ගුවන් සේවයේ ව්‍යාපාරික පන්තියේ බොජුන් පතින් බාල කජු ඉවත්කිරීමට ගත් තීරණය හැරෙන්නට වෙනත් සොම්නස්දායී පුවතක් ගත වූ දෙසතියේ නෑසුණු තරම් ය.
ලංකා බැංකු සේවක සංගමයේ ක‍්‍රියාකාරීන් විසින් ඉකුත් බදාදා (12)දිනයේ කැඳවන ලද ප‍්‍රවෘත්ති සාකච්ඡුාවක දී මහ බැංකු වාර්තා ඇසුරින් පෙන්නුම් කළ ආකාරයට පසුගිය සිව් අවුරුද්ද තුළ රජයේ බදු ආදායම 94%කින් ද, ඒක පුද්ගල බදු ආදායම මාසිකව 85%කින් ද වැඩිව තිබේ. රාජ්‍ය බදු ආදායමින් වක‍්‍ර බදු වශයෙන් අයකරගන්නා රුපියල් බිලියන 1729ක් හෙවත් 85%ක බදු බර මැද හා පහළ පංතික ජනයා කර මතට වැඩි වශයෙන් පැටවෙන නමුත් ඉහළ ආදායම්ලාභී සමාජ තීරුවෙන් සෘජු බදු වශයෙන් අයකරගනු ලබන ආදායම් බදු හා සංස්ථාපිත බදු ප‍්‍රමාණය සමස්ත බදු ආදායමින් බිලියන 305ක් හෙවත් 15%ක පංගුවක් බව වෘත්තීය සමිති ක‍්‍රියාධරයෝ පෙන්වා දී තිබුණාහ.
රුපියලේ කඩා වැටීම හමුවේ වැඩිවන ජීවන වියදම විසින් ඇතිකරන දේශපාලන ප‍්‍රතිවිපාක වළක්වාලන්නට නම් මහ බැංකුව අහෝසි කොට මූල්‍ය මණ්ඩලයක් පිහිටුවන ලෙසත්, දැනට භාවිත මූල්‍ය ඒකකයට ආදේශකයක් වශයෙන් ඩොලර්කරණ පිළිවෙතකට මාරුවන ලෙසත් මූල්‍ය විශ්ලේෂකයන් යෝජනා කරන බව ආර්ථික පුවත් වෙබ් අඩවියක් විසින් වාර්තා කොට තිබුණි. ඒ වර්ධනය වන සමාජ අවනතිය පාලනය කිරීමේ ‘තාවකාලික මගක්’ වශයෙන් විය යුතු ය.

මානව අයිතිවාසිකම් කෙරෙහි විදේශ ණය බලපෑම ගැන විශේෂඥයකු වන හුවාන් පබ්ලෝ බොහොස්ලාව්ස්කි, එක්සත් ජාතීන් නියෝජනය කරමින් කරන ලද සමීක්‍ෂණ චාරිකාවක් අවසාන කරමින් සැප්තැම්බර් 11 වැනිදා කොළඹදී නිකුත් කළ නිවේදනයකට අනුව ලංකාවේ නිල දරිද්‍රතා රේඛාව රුපියල් 4166ක් වුව ද, ජනගහනයෙන් 40%ක් මාසිකව උපයන්නේ රුපියල් 8000කට අඩුවෙනි. ‘ආර්ථික සමෘද්ධිය’ සඳහා අඩ සියවසකට වැඩි කාලයක් තිස්සේ උපදෙස් සපයන ලෝක බැංකුව සිය 2016 ශ‍්‍රී ලංකා වාර්තාව මගින් පෙන්වා දෙන්නේ ජනගහනයෙන් 60ක් උපයන්නේ ඩොලර් 4කට අඩුවෙන් බව ය.

නමුත් රාජපක්ෂවරුන්ගේ පුනරාගමනයක් සේ පෙන්නුම් කෙරෙන වැඩෙමින් ඇති ආණ්ඩු විරෝධී මනෝභාවයත්, ඉහතින් කී මූලික ආර්ථික සංඛ්‍යා දත්තයනුත් අතර ඇති සම්බන්ධය හෙළිකරන සෑම අසව්වක්ම දැන් ගළවා දමනු ලැබ තිබේ. දුගීභාවය හා අසමානතාව ගැන ආණ්ඩුවේ නිල සංඛ්‍යා ලේඛනවලින් පෙන්නුම් කරන යථාර්ථයන්, රාජපක්ෂවරුන්ගේ බල සැලසුම්වලට පිටුබල සපයතැයි ආණ්ඩුවේ ආධාරකරුවෝ කල්පනා නොකරති. දේශපාලන අවනතිය යනු ‘ටොයියන් හා බයියන්’ අතර ෆෙස්බුක් බල තුලනය ගැන ගැටලූවක් බවට පෙරළී ඇත්තේ ඒ නිසා ය.

ආණ්ඩුව හා විරුද්ධ පාක්ෂික දේශපාලනය වෙන්කරන ප‍්‍රතිපත්තිමය බෙදුම් රේඛාවක් කිසිවකුත් නොදන්නා තැනක පසමිතුරුකම්වලට අර්ථ සැපයෙන්නේ වමෙන් නොව, දකුණෙනි. වාර්ගික හා ආගමික අධිපතිවාදයේ ධජ පතාක ළෙලවමින් වීදි බසින දක්ෂිණාංශික බහුජනවාදයන් පැන නගින්නේ ඒ පොළොවෙනි. ආර්ථික සුරක්ෂිතතාව අහිමි වී පතුලක් නැති ජීවන අගාධ ඉමට තල්ලූ‍ කරනු ලැබ සිටින පහළ පංතික ජනයා සිංහ කොඩියෙන් සන්නද්ධ කොට, ‘යළි නැගිටිමින් සිටින කොටින්ට’ මුහුණදීමට බලමුළු‍ ගන්වන්නේ ඒ න්‍යාය පත‍්‍රයට පිටුබල සපයා ගනු පිණිස ය.

නමුත් ආණ්ඩුවට වමෙන් සමාජ ආර්ථික සුරක්ෂිතතාව ඉල්ලා වීදි බසින වැඩ කරන ජන කොටස් හා ශිෂ්‍යයන් ද, යුක්තිය හා වාර්ගික සමානත්වය ඉල්ලා විරෝධතා දක්වන පීඩිත ජාතීන් ද මැඩලනු පිණිස අධිකරණ හා මිලිටරි බලය යොදාගැනීමට නොපැකිලෙන යහපාලකයෝ, ආණ්ඩුවට දකුණෙන් රැුළි ගසන දක්ෂිණාංශික සේනා සමග සම්මුතියක් සඳහා මෘදු මගක් සොයති.

අලූ‍ත් උද්වේගයකින් පැරණි නරකාදිය ගැඹුරු කරගන්නේ කෙසේදැයි යන සංසාරගත ප‍්‍රශ්නය සමග ලංකාවේ චිරාගත පාලක පංති සාමාජිකයෝ දැන් පොරබදිමින් සිටිති. ඉතිහාසය ලංකාවේදී නැවතී නැතැයි සිතෙන්නේ එය වටේ යන නිසා ය. වෘතයක් වටේ යනවිට අලූ‍ත් වටයක දී හමුවන්නේ කලින් වටයේදී පසුකළ දෑ බව කීවේ කාල් මාක්ස් නොවේ; කලකට පෙර ‘සින්තටික් සිහින’ නාට්‍යය හැදු අශෝක හඳගම ය. ඒ වෘත්තාකාර සිරගෙය බිඳීමේ මගක් ආණ්ඩුවට දකුණෙන් පහළ වන්නට ඉඩක් නොමැත.

රෝහිත භාෂණ අබේවර්ධන

අපේ් වෘත්තාකාර සිරගෙය

0

 

සැප්තැම්බර් 05 වැනිදා ජනබලය පළමුව බස්වලටත්, දෙවනුව කොළඹටත් රැුස්කළ ශ‍්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ විරෝධතා සංවිධායකයෝ, අගනුවර දවස් කිහිපයක් වටලා සිටීමේ ප‍්‍රතිඥා දුන් රණකාමී කතා කිහිපයකින් පසු මධ්‍යම රාත‍්‍රියේදී ලේක්හවුස් වටරවුමෙන් විසිර ගෙවල් බලා නික්ම ගියහ. ඒ වනවිටත් නින්දට වැටී සිටි පිරිස් ද පසුදා පාන්දරින් අවදිව ගම් බිම් බලා පිටව ගියෝය. දැන් ඇත්තේ විරෝධතාකරුවන් මත් වී සිටියේ ද, කිරි බී සිටියේද යන්න ගැන උද්වේග සම්පන්න විවාදයකි. පුරවැසියන්ට වස දුන් රාජ්‍ය පාලකයන් ගැන අවසාන වතාවට දැක්වෙන්නේ රාජාවලියේ බව කිරි බී රෝගී වූ බැව් පැවසෙන ඩලස් අලහප්පෙරුම ඉතිහාස පොත්පත් පරිශීලනයෙන් උපුටා දැක්වා ඇත්තේ ඒ විවාදය ඉදිරියට ගෙනයනු පිණිස ය.

පවුල්වාදයට එරෙහිව ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී බලවේග යළිත් ජයගත් බවට උදම් ඇනූ ආණ්ඩුව, ඒ ජය සමරනු වස් සැප්තැම්බර් 10 වැනිදා ඞීසල් මිල රුපියල් පහකින් ද, පැට‍්‍රල් මිල රුපියල් හතරකින් ද වැඩි කිරීමට තීරණය කළේය. එහි දාම ප‍්‍රතික‍්‍රියාවල ප‍්‍රතිඵලය එළඹෙන සතියේදී පූර්ණ වශයෙන් අනාවරණය වීමට නියමිත ය. එකළොස්වැනි වතාවටත් රුපියල අවප‍්‍රමාණ වීමේ ඵල විපාක ගැන කණස්සලූ‍ වූ මැද හා පහළ පංතික ජනයා දැන් රුපියල් 65කට පාන් අනුභව කරති. ජනාධිපති සිරිසේනගේ මැදිහත්වීමෙන් ශ‍්‍රී ලංකන් ගුවන් සේවයේ ව්‍යාපාරික පන්තියේ බොජුන් පතින් බාල කජු ඉවත්කිරීමට ගත් තීරණය හැරෙන්නට වෙනත් සොම්නස්දායී පුවතක් ගත වූ දෙසතියේ නෑසුණු තරම් ය.
ලංකා බැංකු සේවක සංගමයේ ක‍්‍රියාකාරීන් විසින් ඉකුත් බදාදා (12)දිනයේ කැඳවන ලද ප‍්‍රවෘත්ති සාකච්ඡුාවක දී මහ බැංකු වාර්තා ඇසුරින් පෙන්නුම් කළ ආකාරයට පසුගිය සිව් අවුරුද්ද තුළ රජයේ බදු ආදායම 94%කින් ද, ඒක පුද්ගල බදු ආදායම මාසිකව 85%කින් ද වැඩිව තිබේ. රාජ්‍ය බදු ආදායමින් වක‍්‍ර බදු වශයෙන් අයකරගන්නා රුපියල් බිලියන 1729ක් හෙවත් 85%ක බදු බර මැද හා පහළ පංතික ජනයා කර මතට වැඩි වශයෙන් පැටවෙන නමුත් ඉහළ ආදායම්ලාභී සමාජ තීරුවෙන් සෘජු බදු වශයෙන් අයකරගනු ලබන ආදායම් බදු හා සංස්ථාපිත බදු ප‍්‍රමාණය සමස්ත බදු ආදායමින් බිලියන 305ක් හෙවත් 15%ක පංගුවක් බව වෘත්තීය සමිති ක‍්‍රියාධරයෝ පෙන්වා දී තිබුණාහ.
රුපියලේ කඩා වැටීම හමුවේ වැඩිවන ජීවන වියදම විසින් ඇතිකරන දේශපාලන ප‍්‍රතිවිපාක වළක්වාලන්නට නම් මහ බැංකුව අහෝසි කොට මූල්‍ය මණ්ඩලයක් පිහිටුවන ලෙසත්, දැනට භාවිත මූල්‍ය ඒකකයට ආදේශකයක් වශයෙන් ඩොලර්කරණ පිළිවෙතකට මාරුවන ලෙසත් මූල්‍ය විශ්ලේෂකයන් යෝජනා කරන බව ආර්ථික පුවත් වෙබ් අඩවියක් විසින් වාර්තා කොට තිබුණි. ඒ වර්ධනය වන සමාජ අවනතිය පාලනය කිරීමේ ‘තාවකාලික මගක්’ වශයෙන් විය යුතු ය.

මානව අයිතිවාසිකම් කෙරෙහි විදේශ ණය බලපෑම ගැන විශේෂඥයකු වන හුවාන් පබ්ලෝ බොහොස්ලාව්ස්කි, එක්සත් ජාතීන් නියෝජනය කරමින් කරන ලද සමීක්‍ෂණ චාරිකාවක් අවසාන කරමින් සැප්තැම්බර් 11 වැනිදා කොළඹදී නිකුත් කළ නිවේදනයකට අනුව ලංකාවේ නිල දරිද්‍රතා රේඛාව රුපියල් 4166ක් වුව ද, ජනගහනයෙන් 40%ක් මාසිකව උපයන්නේ රුපියල් 8000කට අඩුවෙනි. ‘ආර්ථික සමෘද්ධිය’ සඳහා අඩ සියවසකට වැඩි කාලයක් තිස්සේ උපදෙස් සපයන ලෝක බැංකුව සිය 2016 ශ‍්‍රී ලංකා වාර්තාව මගින් පෙන්වා දෙන්නේ ජනගහනයෙන් 60ක් උපයන්නේ ඩොලර් 4කට අඩුවෙන් බව ය.

නමුත් රාජපක්ෂවරුන්ගේ පුනරාගමනයක් සේ පෙන්නුම් කෙරෙන වැඩෙමින් ඇති ආණ්ඩු විරෝධී මනෝභාවයත්, ඉහතින් කී මූලික ආර්ථික සංඛ්‍යා දත්තයනුත් අතර ඇති සම්බන්ධය හෙළිකරන සෑම අසව්වක්ම දැන් ගළවා දමනු ලැබ තිබේ. දුගීභාවය හා අසමානතාව ගැන ආණ්ඩුවේ නිල සංඛ්‍යා ලේඛනවලින් පෙන්නුම් කරන යථාර්ථයන්, රාජපක්ෂවරුන්ගේ බල සැලසුම්වලට පිටුබල සපයතැයි ආණ්ඩුවේ ආධාරකරුවෝ කල්පනා නොකරති. දේශපාලන අවනතිය යනු ‘ටොයියන් හා බයියන්’ අතර ෆෙස්බුක් බල තුලනය ගැන ගැටලූවක් බවට පෙරළී ඇත්තේ ඒ නිසා ය.

ආණ්ඩුව හා විරුද්ධ පාක්ෂික දේශපාලනය වෙන්කරන ප‍්‍රතිපත්තිමය බෙදුම් රේඛාවක් කිසිවකුත් නොදන්නා තැනක පසමිතුරුකම්වලට අර්ථ සැපයෙන්නේ වමෙන් නොව, දකුණෙනි. වාර්ගික හා ආගමික අධිපතිවාදයේ ධජ පතාක ළෙලවමින් වීදි බසින දක්ෂිණාංශික බහුජනවාදයන් පැන නගින්නේ ඒ පොළොවෙනි. ආර්ථික සුරක්ෂිතතාව අහිමි වී පතුලක් නැති ජීවන අගාධ ඉමට තල්ලූ‍ කරනු ලැබ සිටින පහළ පංතික ජනයා සිංහ කොඩියෙන් සන්නද්ධ කොට, ‘යළි නැගිටිමින් සිටින කොටින්ට’ මුහුණදීමට බලමුළු‍ ගන්වන්නේ ඒ න්‍යාය පත‍්‍රයට පිටුබල සපයා ගනු පිණිස ය.

නමුත් ආණ්ඩුවට වමෙන් සමාජ ආර්ථික සුරක්ෂිතතාව ඉල්ලා වීදි බසින වැඩ කරන ජන කොටස් හා ශිෂ්‍යයන් ද, යුක්තිය හා වාර්ගික සමානත්වය ඉල්ලා විරෝධතා දක්වන පීඩිත ජාතීන් ද මැඩලනු පිණිස අධිකරණ හා මිලිටරි බලය යොදාගැනීමට නොපැකිලෙන යහපාලකයෝ, ආණ්ඩුවට දකුණෙන් රැුළි ගසන දක්ෂිණාංශික සේනා සමග සම්මුතියක් සඳහා මෘදු මගක් සොයති.

අලූ‍ත් උද්වේගයකින් පැරණි නරකාදිය ගැඹුරු කරගන්නේ කෙසේදැයි යන සංසාරගත ප‍්‍රශ්නය සමග ලංකාවේ චිරාගත පාලක පංති සාමාජිකයෝ දැන් පොරබදිමින් සිටිති. ඉතිහාසය ලංකාවේදී නැවතී නැතැයි සිතෙන්නේ එය වටේ යන නිසා ය. වෘතයක් වටේ යනවිට අලූ‍ත් වටයක දී හමුවන්නේ කලින් වටයේදී පසුකළ දෑ බව කීවේ කාල් මාක්ස් නොවේ; කලකට පෙර ‘සින්තටික් සිහින’ නාට්‍යය හැදු අශෝක හඳගම ය. ඒ වෘත්තාකාර සිරගෙය බිඳීමේ මගක් ආණ්ඩුවට දකුණෙන් පහළ වන්නට ඉඩක් නොමැත.

රෝහිත භාෂණ අබේවර්ධන

අතුරුදන්වූවන් සැමරීමට දිනයක් නම් කරන්න අතුරුදන් වූ තැනැත්තන් පිළිබඳ කාර්යාලය ජනාධිපතිවරයාගෙන් ඉල්ලයි

0

ලංකාවේ රාජ්‍යය අපරාධ දහස් ගණනක චූදිතයෙක්. වරද පිළිනොගත්, වරද පිළිගැනීමට සූදානම් බව නොපෙන්වන චූදිතයෙක්. රාජ්‍යයේ ඉහළම තනතුරේ සිට වෙනත් බොහෝ තනතුරුවලට යළි යළිත් පත්වෙන්නේ ඒ වැරදි පිළිනොගන්නා අය. බලහත්කාරයෙන් පුද්ගලයන් අතුරුදහන් කරවීම ලංකාවේ රාජ්‍යය විසින් නූතන ඉතිහාසයේදී සිදුකර ඇති බරපතළ වරදක්. විවිධ ජාතීන්ට, විවිධ වයස් සීමාවන්ට, විවිධ අනන්‍යතාවන්ට අයත් පුද්ගලයන් අතුරුදහන්කරවීම්වලට මුහුණදී තිබෙනවා. ඉතිහාසයේ ඇති එවැනි වැරදි පිළිබඳව සොයාබැලිය යුත්තේ රාජ්‍යය විසින් තම වැරදි හඳුනාගැනීමත්, වැරදි පිළිගැනීමත් ඉදිරියේදී එවැනි වැරදි සිදුනොකිරීම සඳහා තබන පළමු පියවර. අතුරුදහන්වූ තැනැත්තන් පිළිබඳ කාර්යාලය පිහිටුවීම ඒ පළමු පියවර තබන්නට සූදානම් වීමක්.

අගෝස්තු 31 වැනිදාට යෙදී තිබුණු අතුරුදහන්වූ තැනැත්තන් පිළිබඳ ජාත්‍යන්තර දිනය නිමිති කරගනිමින් ජනාධිපතිවරයාට ඉදිරිපත් කරනු පිණිස සකස් කර තිබුණු, අතුරුදහන්වූ තැනැත්තන්ගේ කාර්යාලයේ අතුරු වාර්තාවෙහි සඳහන් කරුණුවලත් පෙනෙන්නට ඇත්තේ රාජ්‍යය තුළ ඇති අපරාධකාරීත්වයමයි.

වින්දිත පවුල්වලට හිංසා
දේශීය යාන්ත‍්‍රණය අතුරුදන්කරවීම් ගැන සැහැල්ලූ‍වෙන්, ඒවා පිළිබඳව නොතකා හරිද්දී වින්දිතයන්ගේ පවුල්වල උදවිය තව තවත් පීඩාවට පත්වෙනවා. තමන්ගේ ආදරණීයයෙකුට සිදුවූ දෙයක් පිළිබඳ විස්තරයක් නැතිවීම බරපතළ වේදනාවක්. අහිමිවීම වේදනාවක්. අතුරුදන් වූ පුද්ගලයා සොයාගෙන රාජ්‍ය ආයතනයකට යන පුද්ගලයෙකුට මුහුණදෙන්නට සිදුවෙන්නේ තවත් එවැනිම අත්දැකීම්වලට. ‘කොහේ හෝ ඇති.’ ‘හැංගිලා ඇති’ ‘වෙනත් විවාහයක් කරගෙන ඇති.’ වැනි ප‍්‍රතිචාර දක්වමින් නොසැලකිල්ල ප‍්‍රකාශ කළ අවස්ථා අපට අසන්නට ලැබී තිබෙනවා. අතුරුදහන්වූ තැනැත්තන් පිළිබඳ කාර්යාලය සිය වාර්තාවෙන් මේ පීඩනයෙහි වඩාත් භයානක ස්වරූපය පෙන්වාදෙනවා.
වාර්තාවෙහි සඳහන් කරන්නේ වින්දිතයන්ගේ පවුල්වල සාමාජිකාවන්ට ලිංගික අඩත්තේට්ටම්වලට සහ විවිධාකාර ලිංගික අල්ලස් ඉල්ලා සිටීම්වලට පවා මුහුණදෙන්නට සිදුව ඇතැයි සාක්ෂි ලැබී ඇති බව. ඇතැම් සාමාජිකාවන්ට අතුරුදහන්වූවන් සම්බන්ධයෙන් තොරතුරු ලබාදීමට හෝ යම් පරිපාලනමය කාරණා ඉටුකර දීම සඳහා ලිංගික අල්ලස් ඉල්ලා සිටි අවස්ථා වාර්තා වී ඇතැයි එහි සඳහන් වෙනවා. තමන්ගේ සමීපතමයෙක් අතුරුදන් වූ පසුව ඒ පුද්ගලයා සොයාගන්නට ඕනෑම දෙයක් කරන්නට සූදානම් පුද්ගලයෙකුගෙන් අයුතු වාසි ලබාගැනීමට උත්සාහ කිරීම කෙතරම් නින්දිත අපරාධයක්ද?

අතුරුදහන්කරවීම් පිළිබඳ සාක්ෂිකරුවන්, පැමිණිලිකරුවන්, විමර්ශන නිලධාරීන්, පවුල්වල සාමාජිකයන් සහ නීතිඥවරුන්ට බියවැද්දීම් සහ ප‍්‍රහාරයන් ඇතුළු බාධාවලට මුහුණදෙන්නට සිදුව ඇතැයි එම වාර්තාවෙහි වැඩිදුරටත් සඳහන් කරනවා.

නිශ්ඵල නීතිය
අතුරුදහන් කරවීම දැන් අපරාධ වරදක්. ඒ සම්බන්ධයෙන් නීති ක‍්‍රියාත්මක වෙනවා. එහෙත් තවමත් ඒ නීති ක‍්‍රියාත්මක කිරීමට රාජ්‍යය සූදානම් වී නැහැ. මෙම නීතියේ අඩුපාඩු පිළිබඳවත් අතුරුදහන් තැනැත්තන් පිළිබඳ කාර්යාලයේ අතුරු වාර්තාවේ සඳහන්. විශේෂයෙන්ම අතුරුදහන් කරවීම නම් අපරාධය හඳුනාගත යුතු ආකාරය ගැන වාර්තාවෙන් පෙන්වාදෙනවා. කෙසේ වෙතත් එම වාර්තාවේ පෙන්වන බරපතළම ප‍්‍රශ්නය වන්නේ දැනට පවතින නීතියවත් ක‍්‍රියාත්මක නොවීමයි. ඒ නීතිය පාවිච්චි කරමින් පරීක්ෂණ සිදුකිරීම, නඩු පැවරීම තවමත් නිසියාකාරයෙන් සිදුව නැහැ.

ඇතැම් සිදුවීම් පිළිබඳව ව්‍යාජ පැමිණිලි වාර්තා කිරීම, වැදගත් තොරතුරු වසන් කිරීම වැනි ක‍්‍රියා සිදුව ඇති බවත්, විශ්වසනීය සාක්ෂි තිබියදී පරීක්ෂණ පැවැත්වීම් සහ නඩු පැවරීම් සිදු කර නොමැති බවත් අතුරු වාර්තාවෙහි සඳහන්. ඉහත කී විදියට රාජ්‍යය ඇතුළේ තවමත් සැඟවී තිබෙන අපරාධකාරී අංග විසින් මේ පරීක්ෂණ තවමත් නවත්වනවා. අපරාධකාරී අංග ලෙසින් හැඳින්විය හැක්කේ පුද්ගලයන්.
විශේෂයෙන්ම අතුරුදහන්කරවීම්වලට සම්බන්ධ දේශපාලන නායකයන්. අනාගතයේදී අපරාධ කරන්නට බලාපොරොත්තු වන දේශපාලන නායකයන්. එමෙන්ම මෙවැනි අපරාධ පිළිබඳ පරීක්ෂණ කිරීමෙන් ජාතිකවාදී ඡුන්ද අහිමිවේයැයි බියෙන් පසුවන දේශපාලන නායකයන්.

නිලධාරීන්
බලහත්කාරයෙන් අතුරුදහන්කිරීම් සම්බන්ධයෙන් චෝදනා ලද ඇතැම් පුද්ගලයන් බලවත් තනතුරුවල රැුඳී සිටීම පිළිබඳවත් මෙම වාර්තාවෙන් සිහිපත් කරනවා. විශේෂයෙන් ත‍්‍රිවිධ හමුදා සහ පොලීසියෙහි එවැනි නිලධාරීන් සිටින බව කියනවා. අතුරුදහන්කිරීම් සම්බන්ධයෙන් තොරතුරු දැක්වීමට කැමති වූ නිලධාරීන් හිංසනයට ලක් වූ අවස්ථා වාර්තා වී තිබෙන බව එම වාර්තාවෙහි සඳහන් කරනවා.
පැහැරගෙන යාමට සහ අතුරුදහන්කිරීමට අදාළව දැනටමත් අධිකරණයේ විභාගවන නඩුවක චුදිත නිලධාරියෙක්ට අඛණ්ඩව සේවයේ නිරතවීමට අවස්ථාව සලසා ඇති බවත් තවත් එවැනි නිලධාරියෙකුට උසස්වීම් ලබාදුන් අවස්ථාවක් පිළිබඳ වාර්තා වී ඇති බව සඳහන් කරනවා. එවැනි නිලධාරීන්ගේ සේවය අත්හිටුවීම සහ අදාළ නිල තත්ත්වයන්ගේ කටයුතු කිරීමෙන් ඉවත් කරවීම අපේක්ෂා කරන බව වාර්තාවෙහි කියනවා.

එම කාරණය නම් ඍජුවම ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතාත් වගඋත්තරකරුවෙක් වන චෝදනාවක් බව පෙන්වාදිය යුතුයි. ඔහු ඇතැම් චුදිත නිලධාරීන්ගේ සේවා කාලය දීර්ඝ කිරීම්, උසස්වීම් ලබාදීම් කළ දේශපාලන නායකයෙක්. මේ වාර්තාවෙන් පසුව හෝ ඒ තත්වය වෙනස් වේයැයි අපේක්ෂා කළ නොහැකියි.

නීතිපතිගේ බැඳියාවන්
වසර දහයකට වැඩි කාලයක් තිස්සේ අතුරුදහන්වීම් පිළිබඳව විභාග වන නඩු ඇති බව සඳහන් කරන මේ වාර්තාව වැඩිදුරටත් පෙන්වාදෙන්නේ ඒ නඩු අතරින් බොහොමයක වින්දිතයන්ට සිදුවූ දෙයක් පිළිබඳව තොරතුරක් ලබාගැනීම දක්වා ඒ නඩු ගෙනයාමටවත් තවම හැකිව නැති බව. මෙවැනි නඩු අතර හබයාස් කෝපුස්, පැහැරගෙන යෑම් සහ මිනීමැරුම් නඩු ඇති බව කියනවා.
මේ නඩු අතරින් ඇතැම් නඩුවල නඩු පවරන්නා ලෙස ක‍්‍රියාකරන්නේ නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුව. තවත් තැන්වල හබයාස් කෝපුස් නඩුවල වගඋත්තරකරුවන් ලෙස ක‍්‍රියාකරන්නේ නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුව. මෙය බරපතළ ප‍්‍රශ්නයක් වෙන්නේ නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුව බරපතළ ලෙස බැඳියාවන් අතර ගැටුමකට මුහුණදෙන නිසා. අතුරුදන් කරවීම් ගැන නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවට තිබෙන මතය කුමක්ද? එක් නඩුවක තීන්දුවක් ඔවුන් වගඋත්තරකරුවන් වෙනුවෙන් පෙනීසිටින නඩුවක තීන්දුවට බලපෑ හැකියි.

නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුව නොවන වෙනත් ස්වාධීන ආයතනයක් මානව හිමිකම් කඩවීම් සම්බන්ධ නඩු මෙහෙයවීම සඳහා ඇතිකළ යුතු බව අතුරුදහන්වූ තැනැත්තන් පිළිබඳ කාර්යාලය නිර්දේශ කරනවා.

නඩු ඉක්මන් කරවීම
අතුරුදහන්කරවීම්වලට අදාල නඩු පැවරීම් කඩිනමින් අවසන් කිරීමට සහ නඩු පවත්වාගෙන යෑමට මූලිකත්වය ලබාදීමේ වැදගත්කම මෙම වාර්තාවෙන් පෙන්වා දෙනවා. සියලූ ආකාර අයුතු අත්අඩංගුවට ගැනීම්, වධබන්ධනයට ලක්කිරීම් සහ අත්අඩංගුවේදී මියයෑම් සම්බන්ධයෙන් පරීක්ෂණ පැවැත්විය යුතු බව පෙන්වාදෙනවා.

සැමරීමේ අයිතිය
අතුරුදහන් වූ තැනැත්තන් පිළිබඳ කාර්යාලය සිය වාර්තාව අවසන් කරන්නේ ඉතාම වැදගත් කාරණයක් පෙන්වාදෙමින්. ඒ අතුරුදහන්වූවන් සැමරීම.

අතුරුදහන්වූවන් පිළිබඳ සැමරුම් දිනයක් නම් කිරීම, බත්තරමුල්ලේ පිහිටා තිබුණු අහිංසකයන්ගේ ආරාමය නම් සැමරුම් ස්මාරකය නැවත ස්ථාපිත කිරීම, කැණීම් කටයුතුවලින් අනතුරුව සමූහ මිනීවලවල් සිහිවටන ලෙස ආරක්ෂා කිරීම, අතුරුදහන් වූ තැනැත්තන් පිළිබඳ කාර්යාලය සිය වාර්තාවේ අවසන් නිර්දේශය ලෙස සඳහන් කරනවා.

අතුරු වාර්තාව සැප්තැම්බර් 05 වැනිදා ජනාධිපති මෛත‍්‍රිපාල සිරිසේන වෙත ලබාදුන්නා. එම වාර්තාවෙහි ඇති නිර්දේශ ක‍්‍රියාත්මක කිරීම පිළිබඳ අමාත්‍ය මණ්ඩල අනුකමිටුවක් පත්කරන බව ජනාධිපතිවරයා කියා තිබෙනවා. අතුරුදහන් වූ තැනැත්තන් පිළිබඳ මේ වැදගත් වාර්තාවත් අතුරුදන්ව යෑමේ වැඩි ඉඩක් තිබෙනවා. ජනාධිපතිවරයා පත් කරන බව කී ඇමති අනුකමිටුව මේ නිර්දේශ අතුරුදන් කරවීම සඳහා තැබූ පියවරක්දැයි සැක පහළවෙනවා. අතුරුදහන්කිරීම්වලින් පීඩාවට පත්වූ පුද්ගලයන්ගේ වේදනාව හඳුනන දේශපාලන නායකයෙක් නම් වහාම මේ නිර්දේශ ඉටු කළ යුතු බව සාධාරණත්වය, නීතියේ ආධිපත්‍යය හා යුක්තිය අගයන පුරවැසියන් නියෝජනය කරමින් අප මෙහි සටහන් කර තබනවා.

 අනුරංග ජයසිංහ

අතුරුදන්වූවන් සැමරීමට දිනයක් නම් කරන්න අතුරුදන් වූ තැනැත්තන් පිළිබඳ කාර්යාලය ජනාධිපතිවරයාගෙන් ඉල්ලයි

0

ලංකාවේ රාජ්‍යය අපරාධ දහස් ගණනක චූදිතයෙක්. වරද පිළිනොගත්, වරද පිළිගැනීමට සූදානම් බව නොපෙන්වන චූදිතයෙක්. රාජ්‍යයේ ඉහළම තනතුරේ සිට වෙනත් බොහෝ තනතුරුවලට යළි යළිත් පත්වෙන්නේ ඒ වැරදි පිළිනොගන්නා අය. බලහත්කාරයෙන් පුද්ගලයන් අතුරුදහන් කරවීම ලංකාවේ රාජ්‍යය විසින් නූතන ඉතිහාසයේදී සිදුකර ඇති බරපතළ වරදක්. විවිධ ජාතීන්ට, විවිධ වයස් සීමාවන්ට, විවිධ අනන්‍යතාවන්ට අයත් පුද්ගලයන් අතුරුදහන්කරවීම්වලට මුහුණදී තිබෙනවා. ඉතිහාසයේ ඇති එවැනි වැරදි පිළිබඳව සොයාබැලිය යුත්තේ රාජ්‍යය විසින් තම වැරදි හඳුනාගැනීමත්, වැරදි පිළිගැනීමත් ඉදිරියේදී එවැනි වැරදි සිදුනොකිරීම සඳහා තබන පළමු පියවර. අතුරුදහන්වූ තැනැත්තන් පිළිබඳ කාර්යාලය පිහිටුවීම ඒ පළමු පියවර තබන්නට සූදානම් වීමක්.

අගෝස්තු 31 වැනිදාට යෙදී තිබුණු අතුරුදහන්වූ තැනැත්තන් පිළිබඳ ජාත්‍යන්තර දිනය නිමිති කරගනිමින් ජනාධිපතිවරයාට ඉදිරිපත් කරනු පිණිස සකස් කර තිබුණු, අතුරුදහන්වූ තැනැත්තන්ගේ කාර්යාලයේ අතුරු වාර්තාවෙහි සඳහන් කරුණුවලත් පෙනෙන්නට ඇත්තේ රාජ්‍යය තුළ ඇති අපරාධකාරීත්වයමයි.

වින්දිත පවුල්වලට හිංසා
දේශීය යාන්ත‍්‍රණය අතුරුදන්කරවීම් ගැන සැහැල්ලූ‍වෙන්, ඒවා පිළිබඳව නොතකා හරිද්දී වින්දිතයන්ගේ පවුල්වල උදවිය තව තවත් පීඩාවට පත්වෙනවා. තමන්ගේ ආදරණීයයෙකුට සිදුවූ දෙයක් පිළිබඳ විස්තරයක් නැතිවීම බරපතළ වේදනාවක්. අහිමිවීම වේදනාවක්. අතුරුදන් වූ පුද්ගලයා සොයාගෙන රාජ්‍ය ආයතනයකට යන පුද්ගලයෙකුට මුහුණදෙන්නට සිදුවෙන්නේ තවත් එවැනිම අත්දැකීම්වලට. ‘කොහේ හෝ ඇති.’ ‘හැංගිලා ඇති’ ‘වෙනත් විවාහයක් කරගෙන ඇති.’ වැනි ප‍්‍රතිචාර දක්වමින් නොසැලකිල්ල ප‍්‍රකාශ කළ අවස්ථා අපට අසන්නට ලැබී තිබෙනවා. අතුරුදහන්වූ තැනැත්තන් පිළිබඳ කාර්යාලය සිය වාර්තාවෙන් මේ පීඩනයෙහි වඩාත් භයානක ස්වරූපය පෙන්වාදෙනවා.
වාර්තාවෙහි සඳහන් කරන්නේ වින්දිතයන්ගේ පවුල්වල සාමාජිකාවන්ට ලිංගික අඩත්තේට්ටම්වලට සහ විවිධාකාර ලිංගික අල්ලස් ඉල්ලා සිටීම්වලට පවා මුහුණදෙන්නට සිදුව ඇතැයි සාක්ෂි ලැබී ඇති බව. ඇතැම් සාමාජිකාවන්ට අතුරුදහන්වූවන් සම්බන්ධයෙන් තොරතුරු ලබාදීමට හෝ යම් පරිපාලනමය කාරණා ඉටුකර දීම සඳහා ලිංගික අල්ලස් ඉල්ලා සිටි අවස්ථා වාර්තා වී ඇතැයි එහි සඳහන් වෙනවා. තමන්ගේ සමීපතමයෙක් අතුරුදන් වූ පසුව ඒ පුද්ගලයා සොයාගන්නට ඕනෑම දෙයක් කරන්නට සූදානම් පුද්ගලයෙකුගෙන් අයුතු වාසි ලබාගැනීමට උත්සාහ කිරීම කෙතරම් නින්දිත අපරාධයක්ද?

අතුරුදහන්කරවීම් පිළිබඳ සාක්ෂිකරුවන්, පැමිණිලිකරුවන්, විමර්ශන නිලධාරීන්, පවුල්වල සාමාජිකයන් සහ නීතිඥවරුන්ට බියවැද්දීම් සහ ප‍්‍රහාරයන් ඇතුළු බාධාවලට මුහුණදෙන්නට සිදුව ඇතැයි එම වාර්තාවෙහි වැඩිදුරටත් සඳහන් කරනවා.

නිශ්ඵල නීතිය
අතුරුදහන් කරවීම දැන් අපරාධ වරදක්. ඒ සම්බන්ධයෙන් නීති ක‍්‍රියාත්මක වෙනවා. එහෙත් තවමත් ඒ නීති ක‍්‍රියාත්මක කිරීමට රාජ්‍යය සූදානම් වී නැහැ. මෙම නීතියේ අඩුපාඩු පිළිබඳවත් අතුරුදහන් තැනැත්තන් පිළිබඳ කාර්යාලයේ අතුරු වාර්තාවේ සඳහන්. විශේෂයෙන්ම අතුරුදහන් කරවීම නම් අපරාධය හඳුනාගත යුතු ආකාරය ගැන වාර්තාවෙන් පෙන්වාදෙනවා. කෙසේ වෙතත් එම වාර්තාවේ පෙන්වන බරපතළම ප‍්‍රශ්නය වන්නේ දැනට පවතින නීතියවත් ක‍්‍රියාත්මක නොවීමයි. ඒ නීතිය පාවිච්චි කරමින් පරීක්ෂණ සිදුකිරීම, නඩු පැවරීම තවමත් නිසියාකාරයෙන් සිදුව නැහැ.

ඇතැම් සිදුවීම් පිළිබඳව ව්‍යාජ පැමිණිලි වාර්තා කිරීම, වැදගත් තොරතුරු වසන් කිරීම වැනි ක‍්‍රියා සිදුව ඇති බවත්, විශ්වසනීය සාක්ෂි තිබියදී පරීක්ෂණ පැවැත්වීම් සහ නඩු පැවරීම් සිදු කර නොමැති බවත් අතුරු වාර්තාවෙහි සඳහන්. ඉහත කී විදියට රාජ්‍යය ඇතුළේ තවමත් සැඟවී තිබෙන අපරාධකාරී අංග විසින් මේ පරීක්ෂණ තවමත් නවත්වනවා. අපරාධකාරී අංග ලෙසින් හැඳින්විය හැක්කේ පුද්ගලයන්.
විශේෂයෙන්ම අතුරුදහන්කරවීම්වලට සම්බන්ධ දේශපාලන නායකයන්. අනාගතයේදී අපරාධ කරන්නට බලාපොරොත්තු වන දේශපාලන නායකයන්. එමෙන්ම මෙවැනි අපරාධ පිළිබඳ පරීක්ෂණ කිරීමෙන් ජාතිකවාදී ඡුන්ද අහිමිවේයැයි බියෙන් පසුවන දේශපාලන නායකයන්.

නිලධාරීන්
බලහත්කාරයෙන් අතුරුදහන්කිරීම් සම්බන්ධයෙන් චෝදනා ලද ඇතැම් පුද්ගලයන් බලවත් තනතුරුවල රැුඳී සිටීම පිළිබඳවත් මෙම වාර්තාවෙන් සිහිපත් කරනවා. විශේෂයෙන් ත‍්‍රිවිධ හමුදා සහ පොලීසියෙහි එවැනි නිලධාරීන් සිටින බව කියනවා. අතුරුදහන්කිරීම් සම්බන්ධයෙන් තොරතුරු දැක්වීමට කැමති වූ නිලධාරීන් හිංසනයට ලක් වූ අවස්ථා වාර්තා වී තිබෙන බව එම වාර්තාවෙහි සඳහන් කරනවා.
පැහැරගෙන යාමට සහ අතුරුදහන්කිරීමට අදාළව දැනටමත් අධිකරණයේ විභාගවන නඩුවක චුදිත නිලධාරියෙක්ට අඛණ්ඩව සේවයේ නිරතවීමට අවස්ථාව සලසා ඇති බවත් තවත් එවැනි නිලධාරියෙකුට උසස්වීම් ලබාදුන් අවස්ථාවක් පිළිබඳ වාර්තා වී ඇති බව සඳහන් කරනවා. එවැනි නිලධාරීන්ගේ සේවය අත්හිටුවීම සහ අදාළ නිල තත්ත්වයන්ගේ කටයුතු කිරීමෙන් ඉවත් කරවීම අපේක්ෂා කරන බව වාර්තාවෙහි කියනවා.

එම කාරණය නම් ඍජුවම ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතාත් වගඋත්තරකරුවෙක් වන චෝදනාවක් බව පෙන්වාදිය යුතුයි. ඔහු ඇතැම් චුදිත නිලධාරීන්ගේ සේවා කාලය දීර්ඝ කිරීම්, උසස්වීම් ලබාදීම් කළ දේශපාලන නායකයෙක්. මේ වාර්තාවෙන් පසුව හෝ ඒ තත්වය වෙනස් වේයැයි අපේක්ෂා කළ නොහැකියි.

නීතිපතිගේ බැඳියාවන්
වසර දහයකට වැඩි කාලයක් තිස්සේ අතුරුදහන්වීම් පිළිබඳව විභාග වන නඩු ඇති බව සඳහන් කරන මේ වාර්තාව වැඩිදුරටත් පෙන්වාදෙන්නේ ඒ නඩු අතරින් බොහොමයක වින්දිතයන්ට සිදුවූ දෙයක් පිළිබඳව තොරතුරක් ලබාගැනීම දක්වා ඒ නඩු ගෙනයාමටවත් තවම හැකිව නැති බව. මෙවැනි නඩු අතර හබයාස් කෝපුස්, පැහැරගෙන යෑම් සහ මිනීමැරුම් නඩු ඇති බව කියනවා.
මේ නඩු අතරින් ඇතැම් නඩුවල නඩු පවරන්නා ලෙස ක‍්‍රියාකරන්නේ නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුව. තවත් තැන්වල හබයාස් කෝපුස් නඩුවල වගඋත්තරකරුවන් ලෙස ක‍්‍රියාකරන්නේ නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුව. මෙය බරපතළ ප‍්‍රශ්නයක් වෙන්නේ නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුව බරපතළ ලෙස බැඳියාවන් අතර ගැටුමකට මුහුණදෙන නිසා. අතුරුදන් කරවීම් ගැන නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවට තිබෙන මතය කුමක්ද? එක් නඩුවක තීන්දුවක් ඔවුන් වගඋත්තරකරුවන් වෙනුවෙන් පෙනීසිටින නඩුවක තීන්දුවට බලපෑ හැකියි.

නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුව නොවන වෙනත් ස්වාධීන ආයතනයක් මානව හිමිකම් කඩවීම් සම්බන්ධ නඩු මෙහෙයවීම සඳහා ඇතිකළ යුතු බව අතුරුදහන්වූ තැනැත්තන් පිළිබඳ කාර්යාලය නිර්දේශ කරනවා.

නඩු ඉක්මන් කරවීම
අතුරුදහන්කරවීම්වලට අදාල නඩු පැවරීම් කඩිනමින් අවසන් කිරීමට සහ නඩු පවත්වාගෙන යෑමට මූලිකත්වය ලබාදීමේ වැදගත්කම මෙම වාර්තාවෙන් පෙන්වා දෙනවා. සියලූ ආකාර අයුතු අත්අඩංගුවට ගැනීම්, වධබන්ධනයට ලක්කිරීම් සහ අත්අඩංගුවේදී මියයෑම් සම්බන්ධයෙන් පරීක්ෂණ පැවැත්විය යුතු බව පෙන්වාදෙනවා.

සැමරීමේ අයිතිය
අතුරුදහන් වූ තැනැත්තන් පිළිබඳ කාර්යාලය සිය වාර්තාව අවසන් කරන්නේ ඉතාම වැදගත් කාරණයක් පෙන්වාදෙමින්. ඒ අතුරුදහන්වූවන් සැමරීම.

අතුරුදහන්වූවන් පිළිබඳ සැමරුම් දිනයක් නම් කිරීම, බත්තරමුල්ලේ පිහිටා තිබුණු අහිංසකයන්ගේ ආරාමය නම් සැමරුම් ස්මාරකය නැවත ස්ථාපිත කිරීම, කැණීම් කටයුතුවලින් අනතුරුව සමූහ මිනීවලවල් සිහිවටන ලෙස ආරක්ෂා කිරීම, අතුරුදහන් වූ තැනැත්තන් පිළිබඳ කාර්යාලය සිය වාර්තාවේ අවසන් නිර්දේශය ලෙස සඳහන් කරනවා.

අතුරු වාර්තාව සැප්තැම්බර් 05 වැනිදා ජනාධිපති මෛත‍්‍රිපාල සිරිසේන වෙත ලබාදුන්නා. එම වාර්තාවෙහි ඇති නිර්දේශ ක‍්‍රියාත්මක කිරීම පිළිබඳ අමාත්‍ය මණ්ඩල අනුකමිටුවක් පත්කරන බව ජනාධිපතිවරයා කියා තිබෙනවා. අතුරුදහන් වූ තැනැත්තන් පිළිබඳ මේ වැදගත් වාර්තාවත් අතුරුදන්ව යෑමේ වැඩි ඉඩක් තිබෙනවා. ජනාධිපතිවරයා පත් කරන බව කී ඇමති අනුකමිටුව මේ නිර්දේශ අතුරුදන් කරවීම සඳහා තැබූ පියවරක්දැයි සැක පහළවෙනවා. අතුරුදහන්කිරීම්වලින් පීඩාවට පත්වූ පුද්ගලයන්ගේ වේදනාව හඳුනන දේශපාලන නායකයෙක් නම් වහාම මේ නිර්දේශ ඉටු කළ යුතු බව සාධාරණත්වය, නීතියේ ආධිපත්‍යය හා යුක්තිය අගයන පුරවැසියන් නියෝජනය කරමින් අප මෙහි සටහන් කර තබනවා.

 අනුරංග ජයසිංහ