No menu items!
22.3 C
Sri Lanka
12 September,2025
Home Blog Page 566

ජනාධිපතිගේ ආශීර්වාදයෙන් සභාපතිනියගේ අධ්‍යක්‍ෂණයෙන් ජාතික රූපවාහිනිය යළිත් නක්‍ෂත‍්‍රකාරයන්ට වේදිකාව හදයි දොර හරියි

‘‘ජාතික රූපවාහිනියෙ අපි කාලයක් තිස්සෙ මේ වගේ වැඩසටහන් නවත්වන්න කියලා සටන් කළා. ආරියරත්න ඇතුගල මහතා සභාපතිවරයා ඉන්න කාලයේදී රූපවාහිනියට ජ්‍යෝතිෂවේදීන් ඇවිල්ලා මිනිස්සුන්ගෙ ඔළුවලට මිථ්‍යාව පුරවන වැඩසටහන් විකාශය කළා. නූතන ඉතිහාසය පුරාවට කළේ ඒක. ඒත් 2015 ජනවාරි 08 වැනිදා ආණ්ඩු වෙනසෙන් පස්සෙ අපි කාලයක් තිස්සෙ කරපු ඉල්ලීම් සඵල වුණා. ජාතික රූපවාහිනියේ සභාපතිවරයා ලෙස පත්වුණ සෝමරත්න දිසානායක මහතාගේ මැදිහත්වීමෙන් ජාතික රූපවාහිනිය ජ්‍යෝතිෂය ප‍්‍රවර්ධනය කරන වැඩසටහන් නැවැත්වූවා. එවැනි වැඩසටහන් නවත්වන්න තරම් නිර්භීත තීරණයක් ගත්ත ලංකාවෙ සිංහල භාෂාවෙන් විකාශන කටයුතු කරන එකම රූපවාහිනී නාළිකාව තමයි ජාතික රූපවාහිනිය. එතැනින් පස්සේ මේ වෙනතුරුම ඒ වැදගත් තීරණය අනුව ජාතික රූපවාහිනිය කටයුතු කළා. දැන් මේ උත්සාහ කරන්නෙ ජාතික රූපවාහිනිය ආයෙමත් ආපස්සට ඇදගෙන යන්න.’ ජාතික රූපවාහිනියෙහි සේවය කරන ප‍්‍රවීණ මාධ්‍යවේදියෙක් නිර්නාමිකව අනිද්දා සමග අදහස් පළකරමින් එසේ පැවසීය.

ඔහු එසේ අදහස් ප‍්‍රකාශ කළේ ජාතික රූපවාහිනී නාළිකාවේ සැප්තැම්බර් 12 වැනිදා විකාශය වූ ‘චක‍්‍රාවාටය’ නම් වැඩසටහන පිළිබඳවය. වැඩසටහනට ගෙන්වා තිබුණේ ජ්‍යෝතිෂවේදීන් යැයි කියාගත් කේ.ඒ.යූ. සරචත්චන්ද්‍ර, ඉන්දික තොටවත්ත, එස්.ජේ. සමරකෝන් යන පුද්ගලයන්ය. වැඩසටහන ආරම්භ කරද්දී වැඩසටහන් ඉදිරිපත් කරන්නා මෙසේ කීය.

‘‘ ඕනෑම සමාජයක පැවැත්ම සඳහා මිනිස්සු විහින් සම්මත කරගත්ත නීති, රීති, ඇදහීම්, විශ්වාස භාවිත කරනවා. එක එක සමාජයෙන් සමාජයට එය වෙනස් වෙන්න පුළුවන්. ආගම දහමේ සිටම අපි අනුගමනය කරන ඇදහීම් විශ්වාස පිළිගන්නවා වෙන්නත් පුළුවන්. ප‍්‍රතික්ෂේප කරනවා වෙන්නත් පුළුවන්.’’ එම අදහස් පළකිරීම අනුව මෙම වැඩසටහන සමාජයේ ඇති විවිධ විශ්වාසයන් පිළිබඳවය. වැඩසටහන ඉදිරිපත් කරන ජාතික රූපවාහිනිය එම අදහස් පිළිගැනීමක් හෝ ප‍්‍රතික්ෂේප කිරීමක් කරන්නේ නැත.

එහෙත් වැඩසටහනට කැඳවා තිබුණේ එම අදහස් නියෝජනය කරන පුද්ගලයන් පමණි. ජාතික රූපවාහිනිය මධ්‍යස්ථ කණ්ණාඩිය දමාගෙන උත්සාහ කරන්නේ නැවතත් ජ්‍යෝතිෂය ප‍්‍රවර්ධනය කිරීමට බව එයින්ම පැහැදිලි වෙයි. එසේ සිදුකිරීමට හේතු රැසකි.

සෝමරත්න දිසානායක මහතා ජාතික රූපවාහිනියේ සභාපතිධුරය දැරූ සමයේදී ජ්‍යෝතිෂය ප‍්‍රවර්ධනය කරන වැඩසටහන් නැවැත්වූවා පමණක් නොව, ඉන්පසු සභාපති පදවියට පත් රවි ජයවර්ධන මහතා ජ්‍යෝතිෂය වැනි විශ්වාසයන් පිළිබඳ ඇත්ත නැත්ත සෙවීම සඳහා ‘යථාරූප’ නම් වැඩසටහනක්ද ආරම්භ කර තිබුණි. එම වැඩසටහන සම්බන්ධයෙන් ජ්‍යෝතිෂවේදින් දැඩි විරෝධය දක්වා තිබුණු අතර අවස්ථා කිහිපයකදී ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතා ඇතුළු දේශපාලනඥයන්ද ජාතික රූපවාහිනි නාලිකාවේ එම ප‍්‍රතිපත්තිය විවේචනය කර තිබුණි.

යථාරූප
යථාරූප වැඩසටහන ජ්‍යෝතිෂය පිළිගන්නා පුද්ගලයන්ට සහ එය ප‍්‍රතික්ෂේප කරන පුද්ගලයන්ට විවෘත වේදිකාවක් විය. එම වැඩසටහනේදී ප‍්‍රසිද්ධියේ ජ්‍යෝතිෂයට අභියෝග එල්ල විය. ඒ නිසාම කල්ගත වෙද්දී ජ්‍යෝතිෂය විශ්වාස කළ එය එම වැඩසටහනට සහභාගී නොවී මඟහරින්නට වූහ. ඔවුන් විවිධාකාරයෙන් මෙම වැඩසටහන නැවැත්වීමට උත්සාහයන් ගෙන තිබුණි. එහෙත් 2018 මුල් කාලයේදී එම වැඩසටහන නැවැත්වීමට වැඩසටහනේ නිෂ්පාදකවරයා වූ දුමින්ද තිලකසේන මහතාම තීරණය කර තිබුණි. ඒ ජ්‍යෝතිෂවේදීන් වැඩසටහන මඟහැරීම නිසා යථාරූප ආරම්භ කිරීමට පදනම් වූ සැබෑ අරමුණ ඉටු නොවූ නිසාය.

කෙසේ වෙතත් අපට වාර්තාවන ආකාරය නැවත ජ්‍යෝතිෂය ප‍්‍රවර්ධනය කරන චක‍්‍රාවාටය නම් වැඩසටහන ආරම්භ වී තිබුණේ දේශපාලන බලපෑම් සහ ජාතික රූපවාහිනියේ වත්මන් සභාපතිනි ඉනෝකා සත්‍යාංගනී මහත්මියගේ වුවමනාව නිසාය. ඇය පැහැදිළිවම ජ්‍යෝතිෂය ප‍්‍රවර්ධනය නොකර සිටීමේ වසර තුනක ජාතික රූපවාහිනී ප‍්‍රතිපත්තිය කඩ කරන්නට තීරණය කර තිබුණි.
ඉනෝකා සත්‍යාංගනී මහත්මිය ජාතික රූපවාහිනියේ සභාපතිනිය ලෙස වැඩකටයුතු භාරගැනීමද සිදුකර තිබුණේ සුබ නැකතටය. ඇය පෞද්ගලිකවම ජ්‍යෝතිෂය පිළිගන්නා බව පැහැදිලි කාරණයකි. ඉනෝකා සත්‍යාංගනී මහත්මිය තමන් ගත් තීරණය ගැන මෙසේ අදහස් දැක්වීය.

මම කාන්තාවක් නිසා
‘‘මම ජාතික රූපවාහිනියේ සභාපතිනිය ලෙස පත්වෙන්න මාස කිහිපයකට කලින් තමයි යථාරූප වැඩසටහන නවත්වලා තියෙන්නේ. මීට කලින් මේ ආයතනයට විවිධ සභාපතිවරුන් පත්වෙලා තියෙනවා. ඒ කිසිම සභාපතිවරයෙකුටවත් කිසිම පුද්ගලයෙක් කිසිම චෝදනාවක් නගලා නැහැ. නමුත් කාන්තාවක් මුල් පුටුවට ආවාම ඒක ඉවසගන්න බැරි අය තමයි මාව ඉලක්ක කරලා මේ විධියට මට චෝදනා කරන්නේ. වැඩසටහන නවත්වන්න තීරණය කරලා තිබුණේ එම වැඩසටහන නිෂ්පාදනය කරපු දුමින්ද තිලකසේන මහතා. ඔහු එය නවත්වලා තිබුණේ පසුව ඊට වඩා හොඳ වැඩසටහනක් කිරිමේ අරමුණෙන්. පසුව ඒ කාලසීමාවේ සෙයිලම කියලා වැඩසටහනක් කළා. ඒ වැඩසටහන නතර කළාම චක‍්‍රාවාටය කියලා වැඩසටහනක් ආරම්භ කළා. ඒ වැඩසටහන පටන්ගත්තේ අරමුණක් ඇතිව. සමාජයේ වැරදි මතයක් පළවෙලා තියෙනවා. අපි චක‍්‍රාවාට වැඩසටහන මගින් මිථ්‍යාව වපුරනවා කියලා. මේ වැඩසටහන මිථ්‍යාව වපුරන වැඩසටහනක් නෙවෙයි.

සමාජයේ ජ්‍යෝතිෂයට පක්ෂ පිරිසක් සහ විපක්ෂ පිරිසක් ඉන්නවා. විපක්ෂ මිනිස්සු මේ වැඩසටහනට විරුද්ධව කථාකරනවා. පක්ෂ අය මේ වැඩසටහන හොඳයි කියනවා. චක‍්‍රාවාටය කියන්නේ සමාජයේ තියෙන විවිධ ආන්දෝලනාත්මක කරුණු සාකච්ඡුාවට ගන්න වැඩසටහනක්. ඒ පිළිබඳව විමසීමක් කරන එක. මේ බ‍්‍රහස්පතින්දා ඔය චෝදනා කරන අයට බලන්න පුළුවන් චක‍්‍රාවාටය කියන්නේ මොනවාද කියලා.
මිථ්‍යාවට පක්ෂ අය වෙනුවෙන් අපි පෙනීසිටින්නේත් නැහැ. විපක්ෂ අය වෙනුවෙන් පෙනීසිටින්නේත් නැහැ. අපිට අරමුණක් තියෙනවා. අපි ඒ අරමුණට වැඩසටහන කරගෙන යන්නේ. වෙනත් රූපවාහිනි නාළිකාවල ජ්‍යෝතිෂවේදීන් ගෙනල්ලා හඳහන් බලනවා. වැඩසටහන් කරනවා. කවුරුවත් ඒ වැඩසටහන්වලට විරුද්ධ වෙන්නේ නැහැ. ඇයි මේකට විරුද්ධ වෙන්නේ.’’

චක‍්‍රාවාටය වැඩසටහනේදී පැහැදිලිවම කෙරුණේ ජ්‍යෝතිෂවේදීන් පමණක් ගෙන්වා එය මහා විද්‍යාවක් ලෙස සලකමින් ඒ පිළිබඳව ප‍්‍රශ්න කිරීමය. ඒ නිසා ඇය යළි යළිත් මතු කරන්නට උත්සාහ කරන මධ්‍යස්ථ බව චක‍්‍රාවාට ය වැඩසටහනෙහි නැත.

ජනපතිගේ විශ්වාසය
පසුගිය සතියේ මාධ්‍ය ආයතන ප‍්‍රධානීන් හමුවූ අවස්ථාවේදී ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන උපදෙස් තිබුණේ ජාතික රූපවාහිනියෙහි ජ්‍යෝතිෂ වැඩසටහන් විකාශනය නොවන බවත්, ජ්‍යෝතිෂයෙහි බලයක් ඇති බව තමා අත්දැකීමෙන් දන්නා නිසා එවැනි වැඩසටහන් විකාශය කරන ලෙසත්ය. කෙසේ වෙතත් ඒ උපදෙස් දෙන මොහොත වෙද්දීත් ජාතික රූපවාහිනිය චක‍්‍රාවාට වැඩසටහනට ජ්‍යෝතිෂවේදීන් ගෙන්වීමට සැලසුම් සකස් කර තිබී ඇත. කෙසේ වෙතත් චක‍්‍රාවාට වැඩසටහනෙන් ආරම්භ කෙරුණු ජ්‍යෝතිෂයට ඉඩ විවෘත කිරීමේ ප‍්‍රතිපත්තිය ඉදිරියටත් ක‍්‍රියාත්මක වනු ඇත. ජනාධිපතිවරයාගේද උපදෙස් අනුව ඉදිරියේදී කේන්දර කියවන වැඩසටහන් පවා ජාතික රූපවාහිනියේ ආරම්භ කිරීමට ඉඩහසර විවෘත වී ඇත.

එහෙත් ජ්‍යෝතිෂවේදීන්යැයි කියාගන්නා පුද්ගලයන් විද්වතුන් ලෙස සලකා ඔවුන්ට සාමාන්‍ය ජනතාවගේ ජීවිත පාලනය කරන්නට ඉඩදෙන අන්දමේ වැඩසටහන් විකාශය කරවීම ජාතික රූපවාහිනිය ඉහළට ගෙනඒමක් නොව පහළට ඇද දැමීමකි. ඉනෝකා සත්‍යාංගනී මහත්මිය කියන ආකාරයට වෙනත් රූපවාහිනී නාලිකා එවැනි වැඩසටහන් විකාශය කිරීම ගැන කතා නොකර සිටීමේ ප‍්‍රතිපත්තියක් අප වැනි මාධ්‍ය ආයතනවලට හෝ මිථ්‍යාව ප‍්‍රවර්ධනය කිරීමට එරෙහිවන සමාජ කොටස්වලට නැත. එහෙත් එවැනි පෞද්ගලික ආයතනවලටත් එහා ගොස් රාජ්‍ය මාධ්‍ය ආයතනයකින් මෙසේ කිරීම බරපතළ ගැටලූ‍වකි.

ජාතික රූපවාහිනියේ සභාපතිවරයා හැටියට පත්වුණු වහාම එහි ජ්‍යෝතිෂ්‍ය වැඩසටහන් නවතා දැමීමේ තීරණය ගත්තේ ආචාර්ය සෝමරත්න දිසානායක මහතාය. ඔහු මෙසේ අදහස් දැක්වීය.

මිථ්‍යාව ප‍්‍රවර්ධනය ගැන කනගාටුයි
‘‘යථාරූප කියන්නෙ නැවැත්විය යුතු වැඩසටහනක් නෙවෙයි. තව වර්ධනය කරලා මහජනතාව දැනුවත් කරන්න තිබුණු වැඩසටහනක්. එහෙම ඒවා නවත්වලා ඊට ප‍්‍රතිවිරුද්ධ මතයක් ගෙනඒම සමාජය ආපස්සට ඇදගෙන යෑමක් විදියට මම සලකන්නේ. එහෙම නෙවෙයි. අපි සමාජ ප‍්‍රගමනයට දායක වෙන වැඩසටහන් ජාතික නාළිකාවෙන් විකාශය කළ යුතුයි. අපි නැවත ගල් යුගයට යා යුතු නැහැ. රූපවාහිනියේ මෙවැනි අවගමනයක් මම බලාපොරොත්තු වුණේ නැහැ. එය කාගේ යෝජනාවක්දැයි මම දන්නේ නැහැ. යථාරූප වැඩසටහන නැවත පටන්ගන්න කියලාත් ඉල්ලා සිටියා. මම කියන්නේ නෑ ඒ වැඩසටහනෙන් එක මතයක් විකාශය කරන්න කියලා. විවිධ මතධාරීන් ගෙන්වන්න. එතකොට බලාගෙන ඉන්න ජනතාව තීරණය කරයි සත්‍යය සහ අසත්‍යය මොකක්ද කියලා. යථාරූප වැඩසටහන ඕනෑම කෙනෙකුට අභියෝග කරන්න අවස්ථාව ලබාදීලායි පවත්වාගෙන ගියේ. යථාරූප ආරම්භ කරන්න මගේ කාලයේදි තමයි පදනම දැම්මෙ. හැබැයි මම ඉවත් වුණාමයි ඒක විකාශය වුණේ. මිථ්‍යාව ප‍්‍රවර්ධනය කරන වැඩසටහනක් ආරම්භ කිරීම ගැන මම කනගාටු වෙනවා. ආත්ම විශ්වාසයක් නැති, ගස් ගල් කෙරෙහි, යක්ෂයෝ කෙරෙහි විශ්වාසයක් තියාගෙන ඉන්න සමාජයක් හදන්නද මේ උත්සාහය කියන ප‍්‍රශ්නය මට එනවා. සමාජයට වගකිව යුතු වැඩිහිටියන් හැටියට දරුවන්ට කියලා දෙන්න ඕනෑ මිථ්‍යාවද විද්‍යාවද කියන ප‍්‍රශ්නය තමයි මට තියෙන්නේ.

මිථ්‍යාව අදහන කෙනෙකුට පෙනෙනවා යථාරූප වැඩසටහන මිථ්‍යාවට එරෙහිව යන එකක් කියලා. එහෙත් මේ වැඩසටහන සැලසුම් කරද්දී මගේ අරමුණ වුණෙත් මෙම වැඩසටහනේදී සියලූ‍දෙනාටම අවස්ථාව දෙන්න. ඒත් ඒ වැඩසටහන විවිධ මිථ්‍යා මතධාරීන් මඟහැරියා. ඔවුන් තේරුම්ගත්තා විද්‍යාවේ ශක්තිය සමඟ තරග කරන්න බැහැ කියලා. ඒ නිසායි ඔවුන් කිව්වෙ මේ වැඩසටහන ඒකපාක්ෂික එකක් කියලා. ඒත් අපි කළේ පේ‍්‍රක්ෂකයා ඉදිරියේ විවෘතව මත ගැටීම්වලට ඉඩ සැලසීමයි.

රූපවාහිනිය වගේ ජාතික මාධ්‍ය ආයතනයකින් අපි බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ ජනප‍්‍රිය වැඩසටහනක් නෙවෙයි. රටේ වැඩි පිරිසක් කැමති විදියේ වැඩසටහන් කරන්න ඕනැ කියලා කෙනෙක් තර්ක කරනවා නම් ඒක වැරදියි. මේ වගේ ආයතනයකින් කළ යුත්තේ ජනතාවගේ බුද්ධිය වර්ධනය කරන වැඩසටහනක්. සත්‍යාවබෝධය දක්වා යා යුතු වැඩසටහනක්.’’

ජ්‍යෝතිෂය විශ්වාස කරන ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන හෝ සුබ නැකැත් බලන ඉනෝකා සත්‍යාංගනී මහත්මිය හෝ සියලූ‍දෙනාට අවස්ථාව ලැබෙන වැඩසටහනක් කරනවා නම් කළ යුත්තේ ජ්‍යෝතිෂය ප‍්‍රශ්න කරන පුද්ගලයන්ට සහ පිළිගන්නා පුද්ගලයන්ට විවෘතව ගැටෙන්නට ඉඩ සැලසෙන අන්දමේ වැඩසටහනක් සංවිධානය කිරීමය. ජ්‍යෝතිෂය පිළිගන්නා අය පවා එය සත්‍යයැයි විශ්වාස කරනවා නම් එහි සත්‍ය බව ඔප්පු කරන්නට ඇති හොඳම අවස්ථාව එවැනි වැඩසටහනකි. එය කරන්නට ශක්තිය තිබුණේ සෝමරත්න දිසානායක මහතාටය.

රංගන ශිල්පී ඩබ්ලිව් ජයසිරි මේ ගැන මෙසේ අදහසක් දැක්වීය.

ඇමතිලාටත් දැක්මක් නැහැ
‘‘යථාරූප වැඩසටහන නිෂ්පාදනය කළේ අජිත් තිලකසේනගේ පුතා දුමින්ද තිලකසේන. ඒ වැඩසටහනට ආවා හොඳ වෛද්‍යවරයෙක්. එම වෛද්‍යවරයා මාතලේ සිට බස්රියෙන් ඒ වැඩසටහනට ආවා. ඔවුන් මේ වැඩසටහන වෙනුවෙන් ඉතාම කැපවුණා. මමත් සහභාගි වුණා. යථාරූප වැඩසටහන නැවැත්වීම ඉතාම අමනෝඥ මෝඩ වැඩක්. ඔය තැන්වලට කවුරු පත්කළත් රජය කියන හැටියට තමයි වැඩ කරන්න වෙන්නේ. මංගල සමරවීර ඇමතිවරයානේ රූපවාහිනිය බාරව ඉන්නේ. ඔහු ලෝකය ගැන පුළුල් දැක්මක් තියෙන මනුස්සයෙක් කියලා අපි හිතනවා. මේ වගේ වැඩවලින් පෙනෙනවා ඔවුන්ට එහෙම අවශ්‍යතාවක් නැහැ කියලා. මිනිසුන්ගේ චින්තනය පුළුල් කරන්නයි රාජ්‍ය මාධ්‍ය ආයතන වැඩකරන්න ඕනෑ. ඒත් ඔය ආයතනවල මුල් පුටුවලට පත්වෙන අයත්, ඒ ඇමති ධුර දරන අයත් ඒ ගැන අවංක වුවමනාවක් තිබෙන අය නෙවෙයි. ඒ බව මෙයින් පැහැදිලි වෙනවා.’’

යථාරූප වැඩසටහන ඍජුවම ඉලක්ක කරමින් එයට විවේචන එල්ල කිරිමට චක‍්‍රාවාට වැඩසටහනේ පාළුගෙයි වළං බිඳීමට පැමිණි ජ්‍යෝතිෂවේදීන්යැයි කියාගන්නා පුද්ගලයන් කටයුතු කර තිබුණි.

මේ තිදෙනාම මීට පෙර ජාතික රූපවාහිනියේදීම යථාරූප වැඩසටහනේදි පිළිතුරු නැතිව අසරණ වූ පුද්ගලයන්ය. හත්පොළේ ගාගත් පුද්ගලයන්ය. ඔවුන් වීරයන් බවට පත්කරන්නට ජාතික රූපවාහිනිය, එම ගුවන් කාලයේදීම කටයුතු කිරීම රටෙහි ගමන්මඟ සංකේතවත් කරන ඛේදවාචකයකි.

ජනාධිපතිගේ ආශීර්වාදයෙන් සභාපතිනියගේ අධ්‍යක්‍ෂණයෙන් ජාතික රූපවාහිනිය යළිත් නක්‍ෂත‍්‍රකාරයන්ට වේදිකාව හදයි දොර හරියි

‘‘ජාතික රූපවාහිනියෙ අපි කාලයක් තිස්සෙ මේ වගේ වැඩසටහන් නවත්වන්න කියලා සටන් කළා. ආරියරත්න ඇතුගල මහතා සභාපතිවරයා ඉන්න කාලයේදී රූපවාහිනියට ජ්‍යෝතිෂවේදීන් ඇවිල්ලා මිනිස්සුන්ගෙ ඔළුවලට මිථ්‍යාව පුරවන වැඩසටහන් විකාශය කළා. නූතන ඉතිහාසය පුරාවට කළේ ඒක. ඒත් 2015 ජනවාරි 08 වැනිදා ආණ්ඩු වෙනසෙන් පස්සෙ අපි කාලයක් තිස්සෙ කරපු ඉල්ලීම් සඵල වුණා. ජාතික රූපවාහිනියේ සභාපතිවරයා ලෙස පත්වුණ සෝමරත්න දිසානායක මහතාගේ මැදිහත්වීමෙන් ජාතික රූපවාහිනිය ජ්‍යෝතිෂය ප‍්‍රවර්ධනය කරන වැඩසටහන් නැවැත්වූවා. එවැනි වැඩසටහන් නවත්වන්න තරම් නිර්භීත තීරණයක් ගත්ත ලංකාවෙ සිංහල භාෂාවෙන් විකාශන කටයුතු කරන එකම රූපවාහිනී නාළිකාව තමයි ජාතික රූපවාහිනිය. එතැනින් පස්සේ මේ වෙනතුරුම ඒ වැදගත් තීරණය අනුව ජාතික රූපවාහිනිය කටයුතු කළා. දැන් මේ උත්සාහ කරන්නෙ ජාතික රූපවාහිනිය ආයෙමත් ආපස්සට ඇදගෙන යන්න.’ ජාතික රූපවාහිනියෙහි සේවය කරන ප‍්‍රවීණ මාධ්‍යවේදියෙක් නිර්නාමිකව අනිද්දා සමග අදහස් පළකරමින් එසේ පැවසීය.

ඔහු එසේ අදහස් ප‍්‍රකාශ කළේ ජාතික රූපවාහිනී නාළිකාවේ සැප්තැම්බර් 12 වැනිදා විකාශය වූ ‘චක‍්‍රාවාටය’ නම් වැඩසටහන පිළිබඳවය. වැඩසටහනට ගෙන්වා තිබුණේ ජ්‍යෝතිෂවේදීන් යැයි කියාගත් කේ.ඒ.යූ. සරචත්චන්ද්‍ර, ඉන්දික තොටවත්ත, එස්.ජේ. සමරකෝන් යන පුද්ගලයන්ය. වැඩසටහන ආරම්භ කරද්දී වැඩසටහන් ඉදිරිපත් කරන්නා මෙසේ කීය.

‘‘ ඕනෑම සමාජයක පැවැත්ම සඳහා මිනිස්සු විහින් සම්මත කරගත්ත නීති, රීති, ඇදහීම්, විශ්වාස භාවිත කරනවා. එක එක සමාජයෙන් සමාජයට එය වෙනස් වෙන්න පුළුවන්. ආගම දහමේ සිටම අපි අනුගමනය කරන ඇදහීම් විශ්වාස පිළිගන්නවා වෙන්නත් පුළුවන්. ප‍්‍රතික්ෂේප කරනවා වෙන්නත් පුළුවන්.’’ එම අදහස් පළකිරීම අනුව මෙම වැඩසටහන සමාජයේ ඇති විවිධ විශ්වාසයන් පිළිබඳවය. වැඩසටහන ඉදිරිපත් කරන ජාතික රූපවාහිනිය එම අදහස් පිළිගැනීමක් හෝ ප‍්‍රතික්ෂේප කිරීමක් කරන්නේ නැත.

එහෙත් වැඩසටහනට කැඳවා තිබුණේ එම අදහස් නියෝජනය කරන පුද්ගලයන් පමණි. ජාතික රූපවාහිනිය මධ්‍යස්ථ කණ්ණාඩිය දමාගෙන උත්සාහ කරන්නේ නැවතත් ජ්‍යෝතිෂය ප‍්‍රවර්ධනය කිරීමට බව එයින්ම පැහැදිලි වෙයි. එසේ සිදුකිරීමට හේතු රැසකි.

සෝමරත්න දිසානායක මහතා ජාතික රූපවාහිනියේ සභාපතිධුරය දැරූ සමයේදී ජ්‍යෝතිෂය ප‍්‍රවර්ධනය කරන වැඩසටහන් නැවැත්වූවා පමණක් නොව, ඉන්පසු සභාපති පදවියට පත් රවි ජයවර්ධන මහතා ජ්‍යෝතිෂය වැනි විශ්වාසයන් පිළිබඳ ඇත්ත නැත්ත සෙවීම සඳහා ‘යථාරූප’ නම් වැඩසටහනක්ද ආරම්භ කර තිබුණි. එම වැඩසටහන සම්බන්ධයෙන් ජ්‍යෝතිෂවේදින් දැඩි විරෝධය දක්වා තිබුණු අතර අවස්ථා කිහිපයකදී ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතා ඇතුළු දේශපාලනඥයන්ද ජාතික රූපවාහිනි නාලිකාවේ එම ප‍්‍රතිපත්තිය විවේචනය කර තිබුණි.

යථාරූප
යථාරූප වැඩසටහන ජ්‍යෝතිෂය පිළිගන්නා පුද්ගලයන්ට සහ එය ප‍්‍රතික්ෂේප කරන පුද්ගලයන්ට විවෘත වේදිකාවක් විය. එම වැඩසටහනේදී ප‍්‍රසිද්ධියේ ජ්‍යෝතිෂයට අභියෝග එල්ල විය. ඒ නිසාම කල්ගත වෙද්දී ජ්‍යෝතිෂය විශ්වාස කළ එය එම වැඩසටහනට සහභාගී නොවී මඟහරින්නට වූහ. ඔවුන් විවිධාකාරයෙන් මෙම වැඩසටහන නැවැත්වීමට උත්සාහයන් ගෙන තිබුණි. එහෙත් 2018 මුල් කාලයේදී එම වැඩසටහන නැවැත්වීමට වැඩසටහනේ නිෂ්පාදකවරයා වූ දුමින්ද තිලකසේන මහතාම තීරණය කර තිබුණි. ඒ ජ්‍යෝතිෂවේදීන් වැඩසටහන මඟහැරීම නිසා යථාරූප ආරම්භ කිරීමට පදනම් වූ සැබෑ අරමුණ ඉටු නොවූ නිසාය.

කෙසේ වෙතත් අපට වාර්තාවන ආකාරය නැවත ජ්‍යෝතිෂය ප‍්‍රවර්ධනය කරන චක‍්‍රාවාටය නම් වැඩසටහන ආරම්භ වී තිබුණේ දේශපාලන බලපෑම් සහ ජාතික රූපවාහිනියේ වත්මන් සභාපතිනි ඉනෝකා සත්‍යාංගනී මහත්මියගේ වුවමනාව නිසාය. ඇය පැහැදිළිවම ජ්‍යෝතිෂය ප‍්‍රවර්ධනය නොකර සිටීමේ වසර තුනක ජාතික රූපවාහිනී ප‍්‍රතිපත්තිය කඩ කරන්නට තීරණය කර තිබුණි.
ඉනෝකා සත්‍යාංගනී මහත්මිය ජාතික රූපවාහිනියේ සභාපතිනිය ලෙස වැඩකටයුතු භාරගැනීමද සිදුකර තිබුණේ සුබ නැකතටය. ඇය පෞද්ගලිකවම ජ්‍යෝතිෂය පිළිගන්නා බව පැහැදිලි කාරණයකි. ඉනෝකා සත්‍යාංගනී මහත්මිය තමන් ගත් තීරණය ගැන මෙසේ අදහස් දැක්වීය.

මම කාන්තාවක් නිසා
‘‘මම ජාතික රූපවාහිනියේ සභාපතිනිය ලෙස පත්වෙන්න මාස කිහිපයකට කලින් තමයි යථාරූප වැඩසටහන නවත්වලා තියෙන්නේ. මීට කලින් මේ ආයතනයට විවිධ සභාපතිවරුන් පත්වෙලා තියෙනවා. ඒ කිසිම සභාපතිවරයෙකුටවත් කිසිම පුද්ගලයෙක් කිසිම චෝදනාවක් නගලා නැහැ. නමුත් කාන්තාවක් මුල් පුටුවට ආවාම ඒක ඉවසගන්න බැරි අය තමයි මාව ඉලක්ක කරලා මේ විධියට මට චෝදනා කරන්නේ. වැඩසටහන නවත්වන්න තීරණය කරලා තිබුණේ එම වැඩසටහන නිෂ්පාදනය කරපු දුමින්ද තිලකසේන මහතා. ඔහු එය නවත්වලා තිබුණේ පසුව ඊට වඩා හොඳ වැඩසටහනක් කිරිමේ අරමුණෙන්. පසුව ඒ කාලසීමාවේ සෙයිලම කියලා වැඩසටහනක් කළා. ඒ වැඩසටහන නතර කළාම චක‍්‍රාවාටය කියලා වැඩසටහනක් ආරම්භ කළා. ඒ වැඩසටහන පටන්ගත්තේ අරමුණක් ඇතිව. සමාජයේ වැරදි මතයක් පළවෙලා තියෙනවා. අපි චක‍්‍රාවාට වැඩසටහන මගින් මිථ්‍යාව වපුරනවා කියලා. මේ වැඩසටහන මිථ්‍යාව වපුරන වැඩසටහනක් නෙවෙයි.

සමාජයේ ජ්‍යෝතිෂයට පක්ෂ පිරිසක් සහ විපක්ෂ පිරිසක් ඉන්නවා. විපක්ෂ මිනිස්සු මේ වැඩසටහනට විරුද්ධව කථාකරනවා. පක්ෂ අය මේ වැඩසටහන හොඳයි කියනවා. චක‍්‍රාවාටය කියන්නේ සමාජයේ තියෙන විවිධ ආන්දෝලනාත්මක කරුණු සාකච්ඡුාවට ගන්න වැඩසටහනක්. ඒ පිළිබඳව විමසීමක් කරන එක. මේ බ‍්‍රහස්පතින්දා ඔය චෝදනා කරන අයට බලන්න පුළුවන් චක‍්‍රාවාටය කියන්නේ මොනවාද කියලා.
මිථ්‍යාවට පක්ෂ අය වෙනුවෙන් අපි පෙනීසිටින්නේත් නැහැ. විපක්ෂ අය වෙනුවෙන් පෙනීසිටින්නේත් නැහැ. අපිට අරමුණක් තියෙනවා. අපි ඒ අරමුණට වැඩසටහන කරගෙන යන්නේ. වෙනත් රූපවාහිනි නාළිකාවල ජ්‍යෝතිෂවේදීන් ගෙනල්ලා හඳහන් බලනවා. වැඩසටහන් කරනවා. කවුරුවත් ඒ වැඩසටහන්වලට විරුද්ධ වෙන්නේ නැහැ. ඇයි මේකට විරුද්ධ වෙන්නේ.’’

චක‍්‍රාවාටය වැඩසටහනේදී පැහැදිලිවම කෙරුණේ ජ්‍යෝතිෂවේදීන් පමණක් ගෙන්වා එය මහා විද්‍යාවක් ලෙස සලකමින් ඒ පිළිබඳව ප‍්‍රශ්න කිරීමය. ඒ නිසා ඇය යළි යළිත් මතු කරන්නට උත්සාහ කරන මධ්‍යස්ථ බව චක‍්‍රාවාට ය වැඩසටහනෙහි නැත.

ජනපතිගේ විශ්වාසය
පසුගිය සතියේ මාධ්‍ය ආයතන ප‍්‍රධානීන් හමුවූ අවස්ථාවේදී ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන උපදෙස් තිබුණේ ජාතික රූපවාහිනියෙහි ජ්‍යෝතිෂ වැඩසටහන් විකාශනය නොවන බවත්, ජ්‍යෝතිෂයෙහි බලයක් ඇති බව තමා අත්දැකීමෙන් දන්නා නිසා එවැනි වැඩසටහන් විකාශය කරන ලෙසත්ය. කෙසේ වෙතත් ඒ උපදෙස් දෙන මොහොත වෙද්දීත් ජාතික රූපවාහිනිය චක‍්‍රාවාට වැඩසටහනට ජ්‍යෝතිෂවේදීන් ගෙන්වීමට සැලසුම් සකස් කර තිබී ඇත. කෙසේ වෙතත් චක‍්‍රාවාට වැඩසටහනෙන් ආරම්භ කෙරුණු ජ්‍යෝතිෂයට ඉඩ විවෘත කිරීමේ ප‍්‍රතිපත්තිය ඉදිරියටත් ක‍්‍රියාත්මක වනු ඇත. ජනාධිපතිවරයාගේද උපදෙස් අනුව ඉදිරියේදී කේන්දර කියවන වැඩසටහන් පවා ජාතික රූපවාහිනියේ ආරම්භ කිරීමට ඉඩහසර විවෘත වී ඇත.

එහෙත් ජ්‍යෝතිෂවේදීන්යැයි කියාගන්නා පුද්ගලයන් විද්වතුන් ලෙස සලකා ඔවුන්ට සාමාන්‍ය ජනතාවගේ ජීවිත පාලනය කරන්නට ඉඩදෙන අන්දමේ වැඩසටහන් විකාශය කරවීම ජාතික රූපවාහිනිය ඉහළට ගෙනඒමක් නොව පහළට ඇද දැමීමකි. ඉනෝකා සත්‍යාංගනී මහත්මිය කියන ආකාරයට වෙනත් රූපවාහිනී නාලිකා එවැනි වැඩසටහන් විකාශය කිරීම ගැන කතා නොකර සිටීමේ ප‍්‍රතිපත්තියක් අප වැනි මාධ්‍ය ආයතනවලට හෝ මිථ්‍යාව ප‍්‍රවර්ධනය කිරීමට එරෙහිවන සමාජ කොටස්වලට නැත. එහෙත් එවැනි පෞද්ගලික ආයතනවලටත් එහා ගොස් රාජ්‍ය මාධ්‍ය ආයතනයකින් මෙසේ කිරීම බරපතළ ගැටලූ‍වකි.

ජාතික රූපවාහිනියේ සභාපතිවරයා හැටියට පත්වුණු වහාම එහි ජ්‍යෝතිෂ්‍ය වැඩසටහන් නවතා දැමීමේ තීරණය ගත්තේ ආචාර්ය සෝමරත්න දිසානායක මහතාය. ඔහු මෙසේ අදහස් දැක්වීය.

මිථ්‍යාව ප‍්‍රවර්ධනය ගැන කනගාටුයි
‘‘යථාරූප කියන්නෙ නැවැත්විය යුතු වැඩසටහනක් නෙවෙයි. තව වර්ධනය කරලා මහජනතාව දැනුවත් කරන්න තිබුණු වැඩසටහනක්. එහෙම ඒවා නවත්වලා ඊට ප‍්‍රතිවිරුද්ධ මතයක් ගෙනඒම සමාජය ආපස්සට ඇදගෙන යෑමක් විදියට මම සලකන්නේ. එහෙම නෙවෙයි. අපි සමාජ ප‍්‍රගමනයට දායක වෙන වැඩසටහන් ජාතික නාළිකාවෙන් විකාශය කළ යුතුයි. අපි නැවත ගල් යුගයට යා යුතු නැහැ. රූපවාහිනියේ මෙවැනි අවගමනයක් මම බලාපොරොත්තු වුණේ නැහැ. එය කාගේ යෝජනාවක්දැයි මම දන්නේ නැහැ. යථාරූප වැඩසටහන නැවත පටන්ගන්න කියලාත් ඉල්ලා සිටියා. මම කියන්නේ නෑ ඒ වැඩසටහනෙන් එක මතයක් විකාශය කරන්න කියලා. විවිධ මතධාරීන් ගෙන්වන්න. එතකොට බලාගෙන ඉන්න ජනතාව තීරණය කරයි සත්‍යය සහ අසත්‍යය මොකක්ද කියලා. යථාරූප වැඩසටහන ඕනෑම කෙනෙකුට අභියෝග කරන්න අවස්ථාව ලබාදීලායි පවත්වාගෙන ගියේ. යථාරූප ආරම්භ කරන්න මගේ කාලයේදි තමයි පදනම දැම්මෙ. හැබැයි මම ඉවත් වුණාමයි ඒක විකාශය වුණේ. මිථ්‍යාව ප‍්‍රවර්ධනය කරන වැඩසටහනක් ආරම්භ කිරීම ගැන මම කනගාටු වෙනවා. ආත්ම විශ්වාසයක් නැති, ගස් ගල් කෙරෙහි, යක්ෂයෝ කෙරෙහි විශ්වාසයක් තියාගෙන ඉන්න සමාජයක් හදන්නද මේ උත්සාහය කියන ප‍්‍රශ්නය මට එනවා. සමාජයට වගකිව යුතු වැඩිහිටියන් හැටියට දරුවන්ට කියලා දෙන්න ඕනෑ මිථ්‍යාවද විද්‍යාවද කියන ප‍්‍රශ්නය තමයි මට තියෙන්නේ.

මිථ්‍යාව අදහන කෙනෙකුට පෙනෙනවා යථාරූප වැඩසටහන මිථ්‍යාවට එරෙහිව යන එකක් කියලා. එහෙත් මේ වැඩසටහන සැලසුම් කරද්දී මගේ අරමුණ වුණෙත් මෙම වැඩසටහනේදී සියලූ‍දෙනාටම අවස්ථාව දෙන්න. ඒත් ඒ වැඩසටහන විවිධ මිථ්‍යා මතධාරීන් මඟහැරියා. ඔවුන් තේරුම්ගත්තා විද්‍යාවේ ශක්තිය සමඟ තරග කරන්න බැහැ කියලා. ඒ නිසායි ඔවුන් කිව්වෙ මේ වැඩසටහන ඒකපාක්ෂික එකක් කියලා. ඒත් අපි කළේ පේ‍්‍රක්ෂකයා ඉදිරියේ විවෘතව මත ගැටීම්වලට ඉඩ සැලසීමයි.

රූපවාහිනිය වගේ ජාතික මාධ්‍ය ආයතනයකින් අපි බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ ජනප‍්‍රිය වැඩසටහනක් නෙවෙයි. රටේ වැඩි පිරිසක් කැමති විදියේ වැඩසටහන් කරන්න ඕනැ කියලා කෙනෙක් තර්ක කරනවා නම් ඒක වැරදියි. මේ වගේ ආයතනයකින් කළ යුත්තේ ජනතාවගේ බුද්ධිය වර්ධනය කරන වැඩසටහනක්. සත්‍යාවබෝධය දක්වා යා යුතු වැඩසටහනක්.’’

ජ්‍යෝතිෂය විශ්වාස කරන ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන හෝ සුබ නැකැත් බලන ඉනෝකා සත්‍යාංගනී මහත්මිය හෝ සියලූ‍දෙනාට අවස්ථාව ලැබෙන වැඩසටහනක් කරනවා නම් කළ යුත්තේ ජ්‍යෝතිෂය ප‍්‍රශ්න කරන පුද්ගලයන්ට සහ පිළිගන්නා පුද්ගලයන්ට විවෘතව ගැටෙන්නට ඉඩ සැලසෙන අන්දමේ වැඩසටහනක් සංවිධානය කිරීමය. ජ්‍යෝතිෂය පිළිගන්නා අය පවා එය සත්‍යයැයි විශ්වාස කරනවා නම් එහි සත්‍ය බව ඔප්පු කරන්නට ඇති හොඳම අවස්ථාව එවැනි වැඩසටහනකි. එය කරන්නට ශක්තිය තිබුණේ සෝමරත්න දිසානායක මහතාටය.

රංගන ශිල්පී ඩබ්ලිව් ජයසිරි මේ ගැන මෙසේ අදහසක් දැක්වීය.

ඇමතිලාටත් දැක්මක් නැහැ
‘‘යථාරූප වැඩසටහන නිෂ්පාදනය කළේ අජිත් තිලකසේනගේ පුතා දුමින්ද තිලකසේන. ඒ වැඩසටහනට ආවා හොඳ වෛද්‍යවරයෙක්. එම වෛද්‍යවරයා මාතලේ සිට බස්රියෙන් ඒ වැඩසටහනට ආවා. ඔවුන් මේ වැඩසටහන වෙනුවෙන් ඉතාම කැපවුණා. මමත් සහභාගි වුණා. යථාරූප වැඩසටහන නැවැත්වීම ඉතාම අමනෝඥ මෝඩ වැඩක්. ඔය තැන්වලට කවුරු පත්කළත් රජය කියන හැටියට තමයි වැඩ කරන්න වෙන්නේ. මංගල සමරවීර ඇමතිවරයානේ රූපවාහිනිය බාරව ඉන්නේ. ඔහු ලෝකය ගැන පුළුල් දැක්මක් තියෙන මනුස්සයෙක් කියලා අපි හිතනවා. මේ වගේ වැඩවලින් පෙනෙනවා ඔවුන්ට එහෙම අවශ්‍යතාවක් නැහැ කියලා. මිනිසුන්ගේ චින්තනය පුළුල් කරන්නයි රාජ්‍ය මාධ්‍ය ආයතන වැඩකරන්න ඕනෑ. ඒත් ඔය ආයතනවල මුල් පුටුවලට පත්වෙන අයත්, ඒ ඇමති ධුර දරන අයත් ඒ ගැන අවංක වුවමනාවක් තිබෙන අය නෙවෙයි. ඒ බව මෙයින් පැහැදිලි වෙනවා.’’

යථාරූප වැඩසටහන ඍජුවම ඉලක්ක කරමින් එයට විවේචන එල්ල කිරිමට චක‍්‍රාවාට වැඩසටහනේ පාළුගෙයි වළං බිඳීමට පැමිණි ජ්‍යෝතිෂවේදීන්යැයි කියාගන්නා පුද්ගලයන් කටයුතු කර තිබුණි.

මේ තිදෙනාම මීට පෙර ජාතික රූපවාහිනියේදීම යථාරූප වැඩසටහනේදි පිළිතුරු නැතිව අසරණ වූ පුද්ගලයන්ය. හත්පොළේ ගාගත් පුද්ගලයන්ය. ඔවුන් වීරයන් බවට පත්කරන්නට ජාතික රූපවාහිනිය, එම ගුවන් කාලයේදීම කටයුතු කිරීම රටෙහි ගමන්මඟ සංකේතවත් කරන ඛේදවාචකයකි.

බස්නාහිර පළාතේ මුග්ධ අධ්‍යාපන බලධරයෝ

0

 

රජයේ සේවය කරන ස්ත‍්‍රීන්ට දරු ප‍්‍රසූතිය උදෙසා මාස 4ක (වැඩකරන දින 84ක) සම්පූර්ණ වැටුප් සහිත නිවාඩුත් තවත් මාස 4ක් අර්ධ වැටුප් සහිතවත් ඉන්පසුද මාස 4ක් වැටුප් රහිතවත් ලෙස නිවාඩු ලබාගත හැකිය. දරුවාට අවුරුද්දක් ගතවන තෙක් කිරි දීම සඳහා පැයක නිවාඩුවක්ද ලබාගත හැක. පියාටද දින 3ක නිවාඩුවක් ලැබේ. රජයේ සේවයට සාපේක්ෂව සාප්පු හා කාර්යාල පනත යටතේ වන ආයතනවල මාතෘ නිවාඩු වරප‍්‍රසාදය තරමක් අඩුවුවද ඔවුන්ටද වැටුප් සහිත වැඩකරන දින 84 හා කිරි පැය නිවාඩුව ලැබේ. ඒ ඒ ආයතන අනුව ඊට අමතර වෙනත් ප‍්‍රතිලාභද ඇත. අපේ රටේ අම්මලාට දශක කීපයකට පෙර ලැබුණේ සති හයක වැටුප් සහිත ප‍්‍රසූත නිවාඩුවක් පමණි. ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානය, අයිතීන් වෙනුවෙන් හඬ නගන ආයතන, සෞඛ්‍ය බලධාරීන් ඇතුළු විවිධ දේශීය හා විදේශීය පාර්ශ්වයන්හි මැදිහත්වීම් හරහා ලංකාවේ මාතෘ ආරක්ෂණ ප‍්‍රතිලාභ ක‍්‍රමක‍්‍රමයෙන් වැඩිවූ අතර එය තවත් ඉදිරියට යා යුතුව ඇත. ෆින්ලන්තය වැනි රටවල මව්පිය දෙපළටම දරු ප‍්‍රසූතියකදී නිවාඩු ලැබෙන අතර වෙනත් බොහෝ ප‍්‍රතිලාභද හිමිය.

ලෝකයේ හා රටේ තත්වය එසේ තිබියදී රජයේ සේවයට ලැබෙන මාතෘ ආරක්ෂණ ප‍්‍රතිලාභය නම්වූ වරප‍්‍රසාදය බස්නාහිර පළාත් අධ්‍යාපන ඇමතිවරයාගේ උවමනාව මත බස්නාහිර පළාත් අධ්‍යාපන ලේකම් කප්පාදු කිරීමට පියවර ගෙන ඇත. මෙසේ කර ඇත්තේ ගැබිණි ගුරුවරියන්ට පහසු ඇඳුමක් හඳුන්වාදී ඇති හා ප‍්‍රසූත නිවාඩු යන අය වෙනුවෙන් ගුරු සංචිත පවත්වාගෙන යාමට උපදෙස් දීම යනාදි වූ ඉදිරිගාමී වැඩපිළිවෙළවල් මධ්‍යම රජයේ පූර්ණ අනුග‍්‍රහය යටතේ අධ්‍යාපන ඇමති අකිල විරාජ් කාරියවසම් මහතා ක‍්‍රියාත්මක කරන වාතාවරණයක් තුළය. පාසල් ගුරු සේවය ස්ත‍්‍රීකරණය වීම ගෝලීය ප‍්‍රවණතාවක් වන අතර ලංකාවේ ද එය එසේමය. ඒ අතර ලංකා රාජ්‍ය සේවයේ ස්ත‍්‍රී සේවා නියුක්තිය වැඩිම ගුරු සේවය තුළය. 246,000ක් පමණ වන ගුරු සේවයේ 80%ක් පමණම ස්ත‍්‍රීන් වන අතර එම පිරිසෙන් ද සෑහෙන ප‍්‍රතිශතයක් බස්නාහිර පළාත තුළ සේවය කරති.

සාමාන්‍ය‍යෙන් දරු ප‍්‍රසූතිය සිසේරියන් සැත්කමකින් වුවද අම්මා මසක් වත් යන්නට මත්තෙන් රැකියාවට යා හැකි තත්වයට පත්වේ. එනිසා දිගු නිවාඩුව හා කිරි පැය ලැබෙන්නේ සමහර නිලධාරීන් සිතන ලෙස අම්මාට නොවේ. ඒ දරුවෙකුට මාස 6ක් යන තෙක් මව්කිරි පමණක්ම දිය යුතු බවට වන වෛද්‍ය මතයද සලකා නිරෝගී දරු පරපුරක් සඳහාය. එය ජාතික අවශ්‍යතාවකි.

මීට පෙර අනෙකුත් පළාත්වල මෙන්ම බස්නාහිර පළාතේද දරු ප‍්‍රසූතිය වෙනුවෙන් අර්ධ වැටුප් හා වැටුප් රහිත නිවාඩු අනුමත කරගැනීම කලාප අධ්‍යාපන අධ්‍යක්ෂ හරහා කිසිදු ගැටලූවකින් තොරව කරගත හැකිව තිබුණි. එහෙත් මෑතක සිට බස්නාහිර පළාතේ ගුරුවරියන්ට මෙම කටයුත්ත සඳහා පළාත් අධ්‍යාපන ලේකම්වරයා හමුවට ගොස් ඔහුගේ අනුමැතිය සෘජුවම ගැනීමට සිදුව ඇත. ඒ අදාළ විදුහල්පති ඇය අතිරික්ත ගුරුවරියකැයි සහතික කිරීමෙන්ද පසුවය. මෙම කාර්යාලවල කටයුතු කෙරෙන ආකාරය අනුව ඉහළ බලපෑමක් නොමැත්තේ නම් ඒ සඳහා දින කීයක් කිරිකැටියාද කරගසාගෙන ආ යුතුද මොන මොන ඇණුම් බැණුම්, හින්ට් ඇසිය යුතු වේවිද යන්න වෙනම කථාවකි. අතිරික්ත ගුරුවරු නොමැති නම් පාසල් දරුවන්ට පාඩු නොවන සේ නිවාඩු ගිය අයගේ වැඩ ආවරණය කිරීමේ වෙනත් ක‍්‍රමද ඇත.
පසුගිය වසර කීපය තුළ දෙතුන් වතාවක්ම දකුණු හා වයඹ පළාත්වල රජයේ විභාග ප‍්‍රතිඵල බස්නාහිර පළාතට වඩා හොඳ වූ නිසා කෙසේ හෝ හොඳම ප‍්‍රතිඵල හැමවිටම බස්නාහිර පළාතෙන් වාර්තා කළ යුතුය යන මුග්ධ තර්කය නිසා මෙම පසුගාමී තීරණය හා තවත් එවැනි තීරණ කීපයක් ගෙන ඇති බව තතු දන්නා අය පවසති. හාස්‍යයට කරුණ නම් එම පළාත්වල විභාග ප‍්‍රතිඵල සාපේක්ෂව හොඳ වී ඇත්තේ මෙවැනි මුග්ධ කටයුතු හරහා නොවන බව වත් බස්නාහිර පළාත් අධ්‍යාපන බලධරයන්ට නොතේරීමය. රටක් ලෙස අධ්‍යාපන කේෂ්ත‍්‍රයේ විසමතා අඩුවීම ඉතාම හොඳය. විභාගම පමණක් අධ්‍යාපනයේ ගුණාත්මකභාවය මැනීමට උපයෝගී කර නොගන්නා බවද ඔවුන් සිහිතබා ගත යුතුය.

ලබාගත් වරප‍්‍රසාදයක් කප්පාදු කිරීම හා එය ඉවසා සිටීම ඉතා නරක ප‍්‍රවනතාවක් වන අතර මෙවැනි දේ සම්භන්ධව ගුරු වෘත්තීය සමිති දැඩි ලෙස මැසිහත් විය යුතුය. එකක් දෙකක් හැරෙන්නට අනිත් ඒවා එසේ කරන බවක් පෙනෙන්නේ නැත. (මෙයද වෘත්තීය සමිති කටයුතු කරන්නේ තම සාමාජිකයින් වෙනුවෙන්ම නොවන බව පෙන්වන උදාහරණයකි). එසේම ”‍සිංහල බෞද්ධ ජනගහනය අඩු වෙමින් යනවා දරුවන් වැඩිපුර හදපල්ලා”‍යයි කෑගහන අයගෙන් වැඩිපිරිසක් තම කටයුතු කරනනේ බස්නාහිර පළාතේ සිටය. එහෙත් අති බහුතරයක් එකී ජනකොටසට අයත් කිරිකැටියන්ට හා ගුරුවරියන්ට තම පළාතේම අධ්‍යාපන බලධාරීන් විසින් කරන අකටයුතු පිළිබඳව එම දෙබිඞ්ඩන්, බහුබිඞ්ඩන් පවා නිහඬය.

පි‍්‍රයදර්ශනී ආරියරත්න

බස්නාහිර පළාතේ මුග්ධ අධ්‍යාපන බලධරයෝ

0

 

රජයේ සේවය කරන ස්ත‍්‍රීන්ට දරු ප‍්‍රසූතිය උදෙසා මාස 4ක (වැඩකරන දින 84ක) සම්පූර්ණ වැටුප් සහිත නිවාඩුත් තවත් මාස 4ක් අර්ධ වැටුප් සහිතවත් ඉන්පසුද මාස 4ක් වැටුප් රහිතවත් ලෙස නිවාඩු ලබාගත හැකිය. දරුවාට අවුරුද්දක් ගතවන තෙක් කිරි දීම සඳහා පැයක නිවාඩුවක්ද ලබාගත හැක. පියාටද දින 3ක නිවාඩුවක් ලැබේ. රජයේ සේවයට සාපේක්ෂව සාප්පු හා කාර්යාල පනත යටතේ වන ආයතනවල මාතෘ නිවාඩු වරප‍්‍රසාදය තරමක් අඩුවුවද ඔවුන්ටද වැටුප් සහිත වැඩකරන දින 84 හා කිරි පැය නිවාඩුව ලැබේ. ඒ ඒ ආයතන අනුව ඊට අමතර වෙනත් ප‍්‍රතිලාභද ඇත. අපේ රටේ අම්මලාට දශක කීපයකට පෙර ලැබුණේ සති හයක වැටුප් සහිත ප‍්‍රසූත නිවාඩුවක් පමණි. ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානය, අයිතීන් වෙනුවෙන් හඬ නගන ආයතන, සෞඛ්‍ය බලධාරීන් ඇතුළු විවිධ දේශීය හා විදේශීය පාර්ශ්වයන්හි මැදිහත්වීම් හරහා ලංකාවේ මාතෘ ආරක්ෂණ ප‍්‍රතිලාභ ක‍්‍රමක‍්‍රමයෙන් වැඩිවූ අතර එය තවත් ඉදිරියට යා යුතුව ඇත. ෆින්ලන්තය වැනි රටවල මව්පිය දෙපළටම දරු ප‍්‍රසූතියකදී නිවාඩු ලැබෙන අතර වෙනත් බොහෝ ප‍්‍රතිලාභද හිමිය.

ලෝකයේ හා රටේ තත්වය එසේ තිබියදී රජයේ සේවයට ලැබෙන මාතෘ ආරක්ෂණ ප‍්‍රතිලාභය නම්වූ වරප‍්‍රසාදය බස්නාහිර පළාත් අධ්‍යාපන ඇමතිවරයාගේ උවමනාව මත බස්නාහිර පළාත් අධ්‍යාපන ලේකම් කප්පාදු කිරීමට පියවර ගෙන ඇත. මෙසේ කර ඇත්තේ ගැබිණි ගුරුවරියන්ට පහසු ඇඳුමක් හඳුන්වාදී ඇති හා ප‍්‍රසූත නිවාඩු යන අය වෙනුවෙන් ගුරු සංචිත පවත්වාගෙන යාමට උපදෙස් දීම යනාදි වූ ඉදිරිගාමී වැඩපිළිවෙළවල් මධ්‍යම රජයේ පූර්ණ අනුග‍්‍රහය යටතේ අධ්‍යාපන ඇමති අකිල විරාජ් කාරියවසම් මහතා ක‍්‍රියාත්මක කරන වාතාවරණයක් තුළය. පාසල් ගුරු සේවය ස්ත‍්‍රීකරණය වීම ගෝලීය ප‍්‍රවණතාවක් වන අතර ලංකාවේ ද එය එසේමය. ඒ අතර ලංකා රාජ්‍ය සේවයේ ස්ත‍්‍රී සේවා නියුක්තිය වැඩිම ගුරු සේවය තුළය. 246,000ක් පමණ වන ගුරු සේවයේ 80%ක් පමණම ස්ත‍්‍රීන් වන අතර එම පිරිසෙන් ද සෑහෙන ප‍්‍රතිශතයක් බස්නාහිර පළාත තුළ සේවය කරති.

සාමාන්‍ය‍යෙන් දරු ප‍්‍රසූතිය සිසේරියන් සැත්කමකින් වුවද අම්මා මසක් වත් යන්නට මත්තෙන් රැකියාවට යා හැකි තත්වයට පත්වේ. එනිසා දිගු නිවාඩුව හා කිරි පැය ලැබෙන්නේ සමහර නිලධාරීන් සිතන ලෙස අම්මාට නොවේ. ඒ දරුවෙකුට මාස 6ක් යන තෙක් මව්කිරි පමණක්ම දිය යුතු බවට වන වෛද්‍ය මතයද සලකා නිරෝගී දරු පරපුරක් සඳහාය. එය ජාතික අවශ්‍යතාවකි.

මීට පෙර අනෙකුත් පළාත්වල මෙන්ම බස්නාහිර පළාතේද දරු ප‍්‍රසූතිය වෙනුවෙන් අර්ධ වැටුප් හා වැටුප් රහිත නිවාඩු අනුමත කරගැනීම කලාප අධ්‍යාපන අධ්‍යක්ෂ හරහා කිසිදු ගැටලූවකින් තොරව කරගත හැකිව තිබුණි. එහෙත් මෑතක සිට බස්නාහිර පළාතේ ගුරුවරියන්ට මෙම කටයුත්ත සඳහා පළාත් අධ්‍යාපන ලේකම්වරයා හමුවට ගොස් ඔහුගේ අනුමැතිය සෘජුවම ගැනීමට සිදුව ඇත. ඒ අදාළ විදුහල්පති ඇය අතිරික්ත ගුරුවරියකැයි සහතික කිරීමෙන්ද පසුවය. මෙම කාර්යාලවල කටයුතු කෙරෙන ආකාරය අනුව ඉහළ බලපෑමක් නොමැත්තේ නම් ඒ සඳහා දින කීයක් කිරිකැටියාද කරගසාගෙන ආ යුතුද මොන මොන ඇණුම් බැණුම්, හින්ට් ඇසිය යුතු වේවිද යන්න වෙනම කථාවකි. අතිරික්ත ගුරුවරු නොමැති නම් පාසල් දරුවන්ට පාඩු නොවන සේ නිවාඩු ගිය අයගේ වැඩ ආවරණය කිරීමේ වෙනත් ක‍්‍රමද ඇත.
පසුගිය වසර කීපය තුළ දෙතුන් වතාවක්ම දකුණු හා වයඹ පළාත්වල රජයේ විභාග ප‍්‍රතිඵල බස්නාහිර පළාතට වඩා හොඳ වූ නිසා කෙසේ හෝ හොඳම ප‍්‍රතිඵල හැමවිටම බස්නාහිර පළාතෙන් වාර්තා කළ යුතුය යන මුග්ධ තර්කය නිසා මෙම පසුගාමී තීරණය හා තවත් එවැනි තීරණ කීපයක් ගෙන ඇති බව තතු දන්නා අය පවසති. හාස්‍යයට කරුණ නම් එම පළාත්වල විභාග ප‍්‍රතිඵල සාපේක්ෂව හොඳ වී ඇත්තේ මෙවැනි මුග්ධ කටයුතු හරහා නොවන බව වත් බස්නාහිර පළාත් අධ්‍යාපන බලධරයන්ට නොතේරීමය. රටක් ලෙස අධ්‍යාපන කේෂ්ත‍්‍රයේ විසමතා අඩුවීම ඉතාම හොඳය. විභාගම පමණක් අධ්‍යාපනයේ ගුණාත්මකභාවය මැනීමට උපයෝගී කර නොගන්නා බවද ඔවුන් සිහිතබා ගත යුතුය.

ලබාගත් වරප‍්‍රසාදයක් කප්පාදු කිරීම හා එය ඉවසා සිටීම ඉතා නරක ප‍්‍රවනතාවක් වන අතර මෙවැනි දේ සම්භන්ධව ගුරු වෘත්තීය සමිති දැඩි ලෙස මැසිහත් විය යුතුය. එකක් දෙකක් හැරෙන්නට අනිත් ඒවා එසේ කරන බවක් පෙනෙන්නේ නැත. (මෙයද වෘත්තීය සමිති කටයුතු කරන්නේ තම සාමාජිකයින් වෙනුවෙන්ම නොවන බව පෙන්වන උදාහරණයකි). එසේම ”‍සිංහල බෞද්ධ ජනගහනය අඩු වෙමින් යනවා දරුවන් වැඩිපුර හදපල්ලා”‍යයි කෑගහන අයගෙන් වැඩිපිරිසක් තම කටයුතු කරනනේ බස්නාහිර පළාතේ සිටය. එහෙත් අති බහුතරයක් එකී ජනකොටසට අයත් කිරිකැටියන්ට හා ගුරුවරියන්ට තම පළාතේම අධ්‍යාපන බලධාරීන් විසින් කරන අකටයුතු පිළිබඳව එම දෙබිඞ්ඩන්, බහුබිඞ්ඩන් පවා නිහඬය.

පි‍්‍රයදර්ශනී ආරියරත්න

දේශපාලනය ගෞරවනීය වෘත්තියකි

0

 

මිනිස් ජීවිතය යහපත් ආකාරයෙන් සකසා ගැනීම පිණිස අවශ්‍ය කෙරෙන තත්ත්වයන් හා පද්ධතීන් නිර්මාණය කිරීමේ කලාව දේශපාලනය වශයෙන් ඇරිස්ටෝටලියානු අර්ථයකින් වටහා ගත හැක. දේශපාලනය පිළිබඳ ඇරිස්ටෝටල්ගේ අදහස අතිශය සදාචාරාත්මකවාදී එකකි. එයට බාහිරව අද දවසේ අප විසින් දේශපාලනය පිළිබඳව සිතනුයේ කිසියම් දෘෂ්ටිවාදීමය භාවිතාවකට අනුවය. ලිබරල්වාදය මඟින් හෝ සමාජවාදය අනුව යමින් හෝ ආණ්ඩුකරණය සහ දේශපාලනය සාපේක්‍ෂ වශයෙන් සඵලදායී මානව ජීවිතයක් ඇතිකර ගැනීම සඳහා භාවිත කළ හැකි ආකාරය පිළිබඳ ඇත්තේ තරගකාරී අදහසකි.

එහෙත් ඇරිස්ටෝටල්ට අනුව දේශපාලනය යනු ‘යහපත් සමාජයක්’ (just society) නිර්මාණය කරගැනීම සඳහා ඉවහල් වන ව්‍යාපාරයකි. එතුළින් රාජ්‍යයක ජීවත්වන පුද්ගලයාට උපරිම වශයෙන් සධාර්මික (virtuous) පැවැත්මක් ඇතිකර ගැනීම සඳහා අවශ්‍ය කෙරෙන වටපිටාව පිළියෙල කොට දිය යුතුය. එම නිසා දේශපාලකයා යනු ඊනියා ජනතා අවශ්‍යතා සපයන ජනප‍්‍රියවාදී චරිතයක් නොවිය යුතුය. එහෙත් වර්තමානයේදී දේශපාලනය නමැති වෘත්තිය තුළින් අප අපේක්‍ෂා කරන්නේ පක්‍ෂග‍්‍රාහී ලෙස සිදු කෙරෙන භාණ්ඩ බෙදාදීම්, රජයේ රැුකියා ලබාදීම් හෝ අධිවේගී මාර්ග සංවර්ධනය කිරීම පමණි. මෙය දේශපාලන වෘත්තිය පිළිබඳව පවතින සම්භාව්‍ය මතවාදය සමග කිසිසේත්ම නොපෑහෙන ජරාජීර්ණවූ හා විපරීත තත්වයකි.

‘දේශපාලනයේ ආරක්ෂාව පිණිස’ (In Defense of Politics) නමැති කෘතිය සම්පාදනය කරන බර්නාඞ් ක‍්‍රික් දක්වන ආකාරයට දේශපාලන යථාර්ථය තුළ අපට හමුවන බල අරගල, තරගය හා අනෙකුත් ආධානග‍්‍රාහී භාවිතාවන් පවතිද්දීම, ‘දේ්ශපාලනය යනු ආණ්ඩුවේ පීඩාකාරී එළඹුම්වලට එරෙහිව නිදහස හා සමාජීය පර්යාය ආරක්ෂා කරගැනීම සඳහා සමාජය සතුව පවතින වඩාත්ම විශ්වාසවන්තම විකල්පය’ වෙයි. දේශපාලනය අත්‍යවශ්‍යයෙන්ම ‘අසම්පූර්ණ’, ‘අර්බුදකාරී’ හා ‘සංකීර්ණ’ මාධ්‍යයකි. සමහරවිට දේශපාලනය ‘දෘෂ්ටිවාදය, ජාතිකවාදය, නැත්නම් ජනප‍්‍රියවාදී ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය’ හඳුනාගැනීමට භාවිත කරන පදයක් බවට පත්වී තිබෙයි. වර්තමාන තත්වය තුළ දේශපාලනයේ නිරත දේශපාලන වෘත්තිකයා නැතිනම් දේශපාලකයා විසින් ‘පුරවැසිභාවය හා පොදු මනුෂ්‍යත්වය’ පිළිබඳව ලබාදෙන්නේ අවතක්සේරුවකි. එමනිසා සමස්ත සමාජයම පක්ෂ භේදය, දේශපාලන වෛරය, දූෂණය හා වංචා හා අනෙකුත් බහුවිධ දේශපාලන අගතීන්ගෙන් පිරී පවති.

මේ අතර ජනතාව හා දේශපාලකයා අතර පවතින සබැඳිතාව නිරන්තරයෙන්ම ගනුදෙනුවක් බවට පෙරළෙමින් පවතී. සමහරක් මන්ත‍්‍රීන් එළිපිටම කියන්නේ ‘මට ඡන්දය නොදෙන උන්ට මම සලකන්නේ නෑ’ කියායි. මේ අනුව දේශපාලකයා විශ්වාස කිරීම හා දේශපාලනය විශ්වාසය කිරීම යන ද්වයම ශීඝ‍්‍රයෙන් ජනතාව වෙතින් ප‍්‍රතික්ෂේප වෙමින් පවතී. දේශපාලනය යනු අතිශය සමාජීය ක‍්‍රියාවක් වනවා වෙනුවට, අතිශය පෞද්ගලික හා ආත්මාර්ථය පිණිසම සිදුකරන නෂ්ටකාමී දේශපාලකයන්ගේ භාවිතාවක් බවට පත්වී තිබේ.

වර්තමාන දූෂිත දේශපාලන ප‍්‍රභූන් එක්තරා පංතියක් වශයෙන් ක‍්‍රියාත්මක වන ආකාරය අර්ජුන පරාක‍්‍රම ඉතා නිවැරදිව විග‍්‍රහ කරයි. දේශපාලනය පංතියක් (politics as a class) ලෙස හඳුනාගැනීමේ දී එ් තුළ වන පොදු ලක්ෂණ සමහරෙකි. දේශපාලන පංතිය තම පංතිය හා එහි පැවැත්ම පිළිබඳව ප‍්‍රමුඛවම සිතයි. පක්‍ෂය කුමක් වුවත්, දේශපාලන පංතිය තුළ සියලූම දේශපාලකයන් බොහෝවිට සමානයන් වශයෙන් සැලකේ. එමනිසා මෙරට ප‍්‍රධාන පක්‍ෂ දෙකම අද වන විට දේශපාලන ප‍්‍රතිපත්ති පිළිබඳ කාරණයට වඩා සිය ප‍්‍රභූන්ගේ ආත්මාර්ථකාමී පැවැත්ම වෙනුවෙන් සමස්ත සමාජීය දේශපාලන අවකාශයම විනාශ කරමින් සිටින වගක් පෙනීයයි. එම නිසා ‘යහපාලනය’ හෝ ‘යමපාලනය’ ආදි කුමන නමකින් මෙරට පාලක රෙජිමයන් හැඳින්වුවත් ඔවුන්ගේ යථාර්ථ දේශපාලන භාවිතාව නිරන්තරයෙන්ම දූෂිත ධනපති දේශපාලන පැළැන්තියේ වත්මන් හා අනාගත බල ව්‍යාපෘතිවල පැවැත්ම සඳහා පමණක් යොමුවී තිබේ. එහෙයින් දේශපාලනය යනු යහසමාජයක් ගොඩනඟන උපකරණයක් වෙනුවට, සමාජ ආතතිය, අසහනය, දූෂණය, සූරාකෑම, අසාධාරණය වඩවන වංචාකාරී හා දූෂණකාරී භාවිතාවන්ට උදව් සපයන ප‍්‍රධානතම මෙවලම වී තිබෙයි.

මැක්ස් වෙබර් දක්වන ආකාරයට දේශපාලනය වෘත්තියක් බවට පත්කර ගැනීම දෙයාකාරයකින් සිදුකළ හැක. එක්කෝ යමෙකු දේශපාලනය සඳහා ජීවත් විය යුතුය. නැතිනම් දේශපාලනය සිය ආදායම් මාර්ගය බවට පත්කරගෙන දේශපාලනය තුළින් ජීවත් විය යුතුය. අද දවසේ වැඩි වශයෙන්ම අපට හමුවන්නේ සිය පෞද්ගලිකත්වය වෙනුවෙන් දේශපාලනය භාවිතකරන, දේශපාලනයෙන් ජීවත්වන දේශපාලන පංතියයි. එම පංතිය වෙනුවට ‘දේශපාලනය දේශපාලනය පිණිසම’ භාවිත කරන හා දේශපාලන යහසමාජයක් නිර්මාණය කිරීමට වෙහෙසෙන පංතිය බලයට රැුගෙනායුතු නොවේද?

අතුලසිරි සමරකෝන්

දේශපාලනය ගෞරවනීය වෘත්තියකි

0

 

මිනිස් ජීවිතය යහපත් ආකාරයෙන් සකසා ගැනීම පිණිස අවශ්‍ය කෙරෙන තත්ත්වයන් හා පද්ධතීන් නිර්මාණය කිරීමේ කලාව දේශපාලනය වශයෙන් ඇරිස්ටෝටලියානු අර්ථයකින් වටහා ගත හැක. දේශපාලනය පිළිබඳ ඇරිස්ටෝටල්ගේ අදහස අතිශය සදාචාරාත්මකවාදී එකකි. එයට බාහිරව අද දවසේ අප විසින් දේශපාලනය පිළිබඳව සිතනුයේ කිසියම් දෘෂ්ටිවාදීමය භාවිතාවකට අනුවය. ලිබරල්වාදය මඟින් හෝ සමාජවාදය අනුව යමින් හෝ ආණ්ඩුකරණය සහ දේශපාලනය සාපේක්‍ෂ වශයෙන් සඵලදායී මානව ජීවිතයක් ඇතිකර ගැනීම සඳහා භාවිත කළ හැකි ආකාරය පිළිබඳ ඇත්තේ තරගකාරී අදහසකි.

එහෙත් ඇරිස්ටෝටල්ට අනුව දේශපාලනය යනු ‘යහපත් සමාජයක්’ (just society) නිර්මාණය කරගැනීම සඳහා ඉවහල් වන ව්‍යාපාරයකි. එතුළින් රාජ්‍යයක ජීවත්වන පුද්ගලයාට උපරිම වශයෙන් සධාර්මික (virtuous) පැවැත්මක් ඇතිකර ගැනීම සඳහා අවශ්‍ය කෙරෙන වටපිටාව පිළියෙල කොට දිය යුතුය. එම නිසා දේශපාලකයා යනු ඊනියා ජනතා අවශ්‍යතා සපයන ජනප‍්‍රියවාදී චරිතයක් නොවිය යුතුය. එහෙත් වර්තමානයේදී දේශපාලනය නමැති වෘත්තිය තුළින් අප අපේක්‍ෂා කරන්නේ පක්‍ෂග‍්‍රාහී ලෙස සිදු කෙරෙන භාණ්ඩ බෙදාදීම්, රජයේ රැුකියා ලබාදීම් හෝ අධිවේගී මාර්ග සංවර්ධනය කිරීම පමණි. මෙය දේශපාලන වෘත්තිය පිළිබඳව පවතින සම්භාව්‍ය මතවාදය සමග කිසිසේත්ම නොපෑහෙන ජරාජීර්ණවූ හා විපරීත තත්වයකි.

‘දේශපාලනයේ ආරක්ෂාව පිණිස’ (In Defense of Politics) නමැති කෘතිය සම්පාදනය කරන බර්නාඞ් ක‍්‍රික් දක්වන ආකාරයට දේශපාලන යථාර්ථය තුළ අපට හමුවන බල අරගල, තරගය හා අනෙකුත් ආධානග‍්‍රාහී භාවිතාවන් පවතිද්දීම, ‘දේ්ශපාලනය යනු ආණ්ඩුවේ පීඩාකාරී එළඹුම්වලට එරෙහිව නිදහස හා සමාජීය පර්යාය ආරක්ෂා කරගැනීම සඳහා සමාජය සතුව පවතින වඩාත්ම විශ්වාසවන්තම විකල්පය’ වෙයි. දේශපාලනය අත්‍යවශ්‍යයෙන්ම ‘අසම්පූර්ණ’, ‘අර්බුදකාරී’ හා ‘සංකීර්ණ’ මාධ්‍යයකි. සමහරවිට දේශපාලනය ‘දෘෂ්ටිවාදය, ජාතිකවාදය, නැත්නම් ජනප‍්‍රියවාදී ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය’ හඳුනාගැනීමට භාවිත කරන පදයක් බවට පත්වී තිබෙයි. වර්තමාන තත්වය තුළ දේශපාලනයේ නිරත දේශපාලන වෘත්තිකයා නැතිනම් දේශපාලකයා විසින් ‘පුරවැසිභාවය හා පොදු මනුෂ්‍යත්වය’ පිළිබඳව ලබාදෙන්නේ අවතක්සේරුවකි. එමනිසා සමස්ත සමාජයම පක්ෂ භේදය, දේශපාලන වෛරය, දූෂණය හා වංචා හා අනෙකුත් බහුවිධ දේශපාලන අගතීන්ගෙන් පිරී පවති.

මේ අතර ජනතාව හා දේශපාලකයා අතර පවතින සබැඳිතාව නිරන්තරයෙන්ම ගනුදෙනුවක් බවට පෙරළෙමින් පවතී. සමහරක් මන්ත‍්‍රීන් එළිපිටම කියන්නේ ‘මට ඡන්දය නොදෙන උන්ට මම සලකන්නේ නෑ’ කියායි. මේ අනුව දේශපාලකයා විශ්වාස කිරීම හා දේශපාලනය විශ්වාසය කිරීම යන ද්වයම ශීඝ‍්‍රයෙන් ජනතාව වෙතින් ප‍්‍රතික්ෂේප වෙමින් පවතී. දේශපාලනය යනු අතිශය සමාජීය ක‍්‍රියාවක් වනවා වෙනුවට, අතිශය පෞද්ගලික හා ආත්මාර්ථය පිණිසම සිදුකරන නෂ්ටකාමී දේශපාලකයන්ගේ භාවිතාවක් බවට පත්වී තිබේ.

වර්තමාන දූෂිත දේශපාලන ප‍්‍රභූන් එක්තරා පංතියක් වශයෙන් ක‍්‍රියාත්මක වන ආකාරය අර්ජුන පරාක‍්‍රම ඉතා නිවැරදිව විග‍්‍රහ කරයි. දේශපාලනය පංතියක් (politics as a class) ලෙස හඳුනාගැනීමේ දී එ් තුළ වන පොදු ලක්ෂණ සමහරෙකි. දේශපාලන පංතිය තම පංතිය හා එහි පැවැත්ම පිළිබඳව ප‍්‍රමුඛවම සිතයි. පක්‍ෂය කුමක් වුවත්, දේශපාලන පංතිය තුළ සියලූම දේශපාලකයන් බොහෝවිට සමානයන් වශයෙන් සැලකේ. එමනිසා මෙරට ප‍්‍රධාන පක්‍ෂ දෙකම අද වන විට දේශපාලන ප‍්‍රතිපත්ති පිළිබඳ කාරණයට වඩා සිය ප‍්‍රභූන්ගේ ආත්මාර්ථකාමී පැවැත්ම වෙනුවෙන් සමස්ත සමාජීය දේශපාලන අවකාශයම විනාශ කරමින් සිටින වගක් පෙනීයයි. එම නිසා ‘යහපාලනය’ හෝ ‘යමපාලනය’ ආදි කුමන නමකින් මෙරට පාලක රෙජිමයන් හැඳින්වුවත් ඔවුන්ගේ යථාර්ථ දේශපාලන භාවිතාව නිරන්තරයෙන්ම දූෂිත ධනපති දේශපාලන පැළැන්තියේ වත්මන් හා අනාගත බල ව්‍යාපෘතිවල පැවැත්ම සඳහා පමණක් යොමුවී තිබේ. එහෙයින් දේශපාලනය යනු යහසමාජයක් ගොඩනඟන උපකරණයක් වෙනුවට, සමාජ ආතතිය, අසහනය, දූෂණය, සූරාකෑම, අසාධාරණය වඩවන වංචාකාරී හා දූෂණකාරී භාවිතාවන්ට උදව් සපයන ප‍්‍රධානතම මෙවලම වී තිබෙයි.

මැක්ස් වෙබර් දක්වන ආකාරයට දේශපාලනය වෘත්තියක් බවට පත්කර ගැනීම දෙයාකාරයකින් සිදුකළ හැක. එක්කෝ යමෙකු දේශපාලනය සඳහා ජීවත් විය යුතුය. නැතිනම් දේශපාලනය සිය ආදායම් මාර්ගය බවට පත්කරගෙන දේශපාලනය තුළින් ජීවත් විය යුතුය. අද දවසේ වැඩි වශයෙන්ම අපට හමුවන්නේ සිය පෞද්ගලිකත්වය වෙනුවෙන් දේශපාලනය භාවිතකරන, දේශපාලනයෙන් ජීවත්වන දේශපාලන පංතියයි. එම පංතිය වෙනුවට ‘දේශපාලනය දේශපාලනය පිණිසම’ භාවිත කරන හා දේශපාලන යහසමාජයක් නිර්මාණය කිරීමට වෙහෙසෙන පංතිය බලයට රැුගෙනායුතු නොවේද?

අතුලසිරි සමරකෝන්

‘පුපුරන්නට ආසන්න කුණු කන්දක්’ වගේ වුණු ආණ්ඩුව

0

 

මේ දවස්වල අපේ රටේ දේශපාලනයේ ප‍්‍රධාන ප‍්‍රශ්නය කුමක්දැයි කියන්නට කාටවත් හැකියාවක් නැත. එහෙම වෙන්නේ රටේ ප‍්‍රශ්න නැති නිසා නොව ප‍්‍රශ්න වැඩි නිසාය. මේ වන විට මේ රටේ ප‍්‍රධාන ප‍්‍රශ්න එකක් නොව විශාල ගණනක් එකවිට හැම පැත්තකින්ම පාහේ මෝදු වෙමින් තිබෙන තත්වයකට පත්වී ඇති බව ඉතාමත් පැහැදිලිය.

සාමාන්‍ය ජනතාව පමණක් නොව ආණ්ඩුවේ සිටින බොහෝ නායකයන් පවා කියන්නේ ආර්ථිකයේ තත්වය ඉතාමත් අසාධ්‍ය බවය. ලෝකයේ ආර්ථිකය පිළිබඳව වැදගත් සඟරාවක් වන එකොනොමික්සට් සඟරාව විසින් මේ රටේ ආර්ථිකයේ ඇති පසුබෑම ගැන විමර්ශනයක් කර තිබුණේ මීට සති කීපයකට කලින්ය. සාමාන්‍ය ජනතාවට ආර්ථික පැත්තෙන් ‘පාන්’ කියන්නට වත් බැරි ගානට අර්බුදයකට ගොස් ඇති බව කියන්නේ එකොනොමික්සට් සඟරාව ඒ ගැන කියන්නට හුඟක් කාලයකට පෙර පටන්ය. රටේ ජනතාව අතර මුදල් සංසරණය බරපතළ ආකාරයෙන් අඩුවී ඇතිවා පමණක් නොව පෞද්ගලික අංශයේ රැුකියාවල සිටින බොහෝ අයට නිසි පරිදි ගෙවීම් සිදුවන්නේ නැති ගානට මේ මුදල් සංසරණයේ ගැටලූව වර්ධනය වී ඇත. අනෙක් පැත්තෙන් ඩොලරයට සාපේක්ෂව රුපියලේ කඩාවැටීම හැමදම සිදුවෙමින් පවතින්නේ කිසිම කළමනාකරණයක් නොමැති ආකාරයෙන්ය. මේ ආණ්ඩුවේ සිටින ආර්ථික බලධාරීන් එකිනෙකා කියන්නේ එකිනෙකට නොගැළපෙන කථා නිසා රුපියලේ අවප‍්‍රමාණය වීම ගැන හරිහමන් පැහැදිලි කරගැනීමක්වත් කරන්නට නොහැකි ගානට සංකීර්ණ තත්වයක් ගොඩනැගී ඇත. ආර්ථිකයේ ඇති මේ තත්වය ගැන සංවේදී බවක් ජනාධිපතිවරයාගේ වැඩවලින් පෙනීයන්නේ නැති අතර අගමැතිවරයාගේ කථාවලින් පෙනෙන්නේ මේ තත්වය ගැන ඔහුට ඇත්තේ ඉතාමත් විහිළු සහගත තේරුම් ගැනීමක් බවය. මුදල් ඇමතිවරයා ගම්පෙරළිය වැනි සංකල්ප ඉදිරිපත් කළාට ඒ සංකල්ප බිමට වැටෙන්නේ නැති ගානට නිලධාරීන් බය කර ඇති නිසා ග‍්‍රාමීය ආර්ථිකයට එයින් ප‍්‍රයෝජනයක් ලැබෙන්නේ නැති බව ඉතාමත් පැහැදිලිය. ඒ ඒ අමාත්‍යාංශවල ඇමතිවරුන් පත්තරවලට දමන විශාල ප‍්‍රමාණයේ දැන්වීම් හැරෙන්නට මාසයකට වියදම්කරන වෙනත් ව්‍යාපෘති නැති තරමට තත්වය බංකොලොත් වී ඇත.

රටේ දේශපාලනයද ආර්ථිකයේ තත්වයට නොදෙවෙනි ආකාරයේ කඩාවැටීමකට ගමන් කර තිබෙන බව අනෙක් කාරණයය. ව්‍යවස්ථාවට අනුව පවත්වන්නට තිබෙන පළාත් සභා ඡුන්ද දින නියමයකින් තොරවම කල් දමා ඇත්තේ ජන්ද ක‍්‍රමය සංශෝධනය කරනවා යැයි බොරු බේගල් දෙසාබාමින්ය. යහපාලනය ගැන කියා බලයට පැමිණි අය ව්‍යවස්ථාවෙන් හිමි ඡුන්ද අයිතියවත් ජනතාවට දෙන්නේ නැති ආකාරයෙන් වැඩ කිරීම සාධාරණය කළ හැක්කේ කෙසේදැයි මට නම් තේරෙන්නේ නැත. මේ වැඩවලින් මේ ආණ්ඩුවේ නායකයන් සරදම් කරන්නේ 2015දී තමන්ට ඡුන්දය පාවිච්චි කළ ජනතාවට බව නම් ඉතාමත් පැහැදිලිය. රටේ ආරක්ෂාව පැත්තෙන් බැලූවත් පෙනෙන්නේ මේ ආකාරයේම අර්බුදයක්ය. ඒකාබද්ධ ආරක්ෂක සේනා ප‍්‍රධානියාගේ සිට හැමදෙනාගේම ආරක්ෂාව ගැන කාටවත් සහතිකයක් දිය නොහැකි තරමට තත්වය සංකීර්ණ හා භයානක වී ඇත. ජනාධිපතිවරයාගේ ආරක්ෂාව පවා අභියෝගයකට ලක්වී ඇති බව පුවත්පත් වාර්තා කළේ පසුගිය සතියේය. නියෝජ්‍ය පොලිස්පතිවරයෙකු අනිවාර්ය නිවාඩු යවන්නට සිදුවී තිබෙන්නේත් මේ හේතුව නිසා බව දැන් ඉතාමත් පැහැදිලිය. අනෙක් පැත්තෙන් හැමදම වාගේ පාතාලයේ අයගේ වෙඩි හුවමාරු ඇසෙන්නට පටන්ගෙන ඇති අතර ඒ ගැටුම්වලින් දිනපතාම මහමග මිනිසුන් මරණයට පත්වෙන තැනට මේ තත්වය වර්ධනය වී ඇත.

තවත් පැත්තකින් ආණ්ඩුවේ සිටින පක්ෂ දෙකේ අය කාටවත් එක පොදු න්‍යාය පත‍්‍රයකට අනුව වැඩ කරන්නට නොහැකිවීම හේතුවෙන් රජයේ නිලධාරිතන්ත‍්‍රයෙන් නිශ්චිත සේවයක් ගන්නට හැකියාවක් නොමැති වී ඇත. බොරු යහපාලනයක් දේශනා කරන්නට ගොස් නිලධාරීන් බය කර ඇති නිසා මේ තත්වය තවත් නරක දිසාවටම තල්ලූ කර ඇති බව මෙහි ඇති අනෙක් කාරණයය. කඩදාසි එහාට මෙහාට යාම සහ ෆයිල් එහාට මෙහාට යාම මිස වැඩක් කරගැනීමට හැකි කාර්යාලයක් සොයාගැනීම ඉතාමත් අපහසු තත්වයකට මේ අර්බුදය වර්ධනය වී ඇත. රටේ පාලනයේ අනෙකුත් ක්ෂේත‍්‍රවල තත්වයද මෙයට නොදෙවෙනිය. හැම තැනම හැම කාරණයකින්ම පෙන්නුම් කරන්නනේ පුපුරන්නට යන දේශපාලන අර්බුදයක සේයාවන් බව මගේ නිරීක්ෂනයය.

චරිත හේරත්

චන්න ජයසුමනගේ ජිනීවා දේශනය

0

 

පසුගිය දා ජිනීවාහි එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් සැසිවාරයේ දී රජරට විශ්වවිද්‍යාලයේ වෛද්‍ය විද්‍යාව පිළිබඳ මහාචාර්යවරයෙකු වන චන්න ජයසුමන මහතා ඉතා වැදගත් දේශනයක් කළේය. ‍මෙම දේශනය මගින් සිදු කරනු ලැබූ තීරණාත්මක කාර්යයක් වූයේ 1980 දශකයේ අග වර්ෂවල ආරම්භ වූ, උතුරේ දෙමළ ප‍්‍රශ්නය සම්බන්ධව සිංහල-බෞද්ධ දකුණ තුළ පැවැති සාකච්ඡාවක් උතුරේ ප‍්‍රශ්නය සමබන්ධව සාකච්ඡාවන ”ජාත්‍යන්තර සිවිල් සමාජ” තලයට ගෙන යාමයි.

මෙහි දී මගේ අදහස වන්නේ චන්න ජයසුමන මහතා මේ මැදිහත් වීම හරහා, දෙමළ ජාතිකවාදී දේශපාලන ඉල්ලීම්වලට විරුද්ධ සිංහල-බෞද්ධ ජාතිකවාදයේ අවසාන තුරුම්පුව ද භාවිත කර ඇති බවයි. තුරුම්පුව මෙන්ම එය භාවිත කළ අවස්ථාව හා ස්ථානය ද ඉතාම වැදගත්ය.

මෙම කතිකාවට අනුව උතුරේ දෙමළ ජනයා වෙතින් කාලයක් තිස්සේ ඉදිරිපත් වන ප‍්‍රාදේශීය ස්වායත්තතාව (හෝ ඇතැම් විට වෙනම රාජ්‍යයක්) සඳහා වූ ඉල්ලීම් අයුක්ති සහගත හා පදනම් විරහිත ය. ඊට ප‍්‍රමුඛතම හේතුව වන්නේ එම ඉල්ලීම් ඉතිහාස විරෝධී වීම යි. කෙටියෙන් කියනවා නම්, මේ කතිකාවට අනුව, 13වන ශතවර්ෂයට පෙර ලංකාවේ ස්ථිර දෙමළ ජනාවාස නොතිබුණා පමණක් නොව, පෘතුගීසීන් පැමිණෙන විටත් උතුරු ප‍්‍රදේශයේ බහුතරය සිංහල ජනයා විය. වර්තමාන දෙමළ ඉල්ලීම්වල නිර්මාතෘන් වන දෙමළ වෙල්ලාළ කුලයේ ජනයා පැවතෙන්නේ ලන්දේසීන් විසින් දුම්කොළ වතුවල වැඩ කිරීම සඳහා දකුණු ඉන්දියාවෙන් දිවයිනට ගෙන එනු ලැබූ කම්කරු ජනයාගෙනි. එතැන් සිට යටත් විජිත පාලකයන්ගේ අනුග‍්‍රහය යටතේ මේ ජනයා ප‍්‍රභූ තත්වයට ඔසවා තබනු ලැබ සිංහල ජනයාට අසාධාරණයක් වන අකාරයේ දේශපාලන ඉල්ලීම් ඉදිරිපත් කිරීමට පෙළඹුණහ.

මගේ පුද්ගලික අදහසට අනුව මේ අර්ථකථනයේ බරපතළ ඓතිහාසික මෙන්ම ඉතිහාසකරණමය දෝෂ පවතී. කෙසේ වෙතත් මේ සටහන ඒ ගැටලූ‍ ගැන නොවේ. මේ අර්ථකථනය දෙමළ ලෝකය තුළ මෙන්ම දෙමළ ප‍්‍රශ්නය පිළිබඳ සංවේදී ජාත්‍යන්තර කතිකාව තුළ ස්ථානගත වීමට ඉඩ ඇත්තේ කෙසේ ද යන්නයි.

වරක් මම මෙම කතිකාව දෙමළ පරිවර්තනයක සහය ඇතිව යාපනය විශ්වවිද්‍යාලයේ සිසු පිරිසක් වෙත හඳුන්වා දීමට උත්සාහ කළෙමි. එම කතිකාව ඔවුන්ගේ උදහසට ලක්වූවා පමණක් නොව ඒ අදහස් මගේ පුද්ගලික අදහස යැයි කීප දෙනෙකු වරදවා වටහා ගෙන මා දැඩි විවේචනයට භාජනය කරන ලදි. මා මේ කතිකාව සම්බන්ධව ජාත්‍යන්තර මට්ටමේ ශාස්ත‍්‍රඥයන් ගණනාවක් සමඟ වරින් වර සාකච්ඡුා කර ඇති අතර, මට හොඳින් ඒත්තු ගිය දෙය වන්නේ මේ කතිකාව විසින් ඉදිරිපත් කරනු ලබන මතය සිංහල-බෞද්ධ සමාජය වෙත ඒත්තු ගන්වනවා තරම් පහසුවෙන් එය සිංහල-බෞද්ධ දෘෂ්ටිවාදී ලෝකයෙන් පිටතට ගෙන යාම පහසු නොවන බවයි.

මේ නිසා චන්න ජයසුමන මහතා මේ මැදිහත් වීම හරහා විශාල අනතුරුදායක කලාපයකට තමා මෙන්ම සිංහල-බෞද්ධ ජාතිකවාදී කතිකාව ද නිරාවරණය කරනු ලැබ ඇත. මේ කතිකාව මගින් ඇත්ත වශයෙන්ම සිදුකරනු ලැබ ඇත්තේ ඉතිහාසය අයිතිය පිළිබඳ වරපත‍්‍රයක් (History as a Charter of Right) ලෙස භාවිත කිරීමයි. සාමාන්‍යයෙන් දැනට සාමූහික ඓතිහාසික විඥානයන් සම්බන්ධයෙන් පවත්නා ශාස්ත‍්‍රීය වර්ධනයක් තුළ මෙවැනි කතිකාවක් විසංයෝජනය කිරීම මෙන්ම ඒවාගේ දේශපාලන භාවිතය (මෙන්ම අවභාවිතය) විවේචනාත්මක ලෙස ප‍්‍රශ්න කරනු ලැබීම පහසුවෙන් කළ හැක්කකි. චන්න ජයසුමන මහතා මෙන්ම, මෙම කතිතාවේ නිර්මාතෘ ආචාර්ය නලින් ද සිල්වා මහතා ද සමාජයීය හා මානව විද්‍යා ක්ෂේත‍්‍රයට පිටින් වූ ශාස්ත‍්‍රීය ක්ෂේත‍්‍රයන්හි පුහුණුව ලැබූවෝ වෙති. මෙම ක්ෂේත‍්‍රයන්හි ඇති වී ඇති නව වර්ධනයන්, විශේෂයෙන්ම ඓතිහාසිය සංසිද්ධීන් විවරණය කිරීම සම්බන්ධයෙන් ගොඩනැඟී ඇති නව දැනුම් පද්ධතීන් ඔවුහු ඉතාම අහංකාර ලෙස බැහැර කරති. ජයසුමන මහතා මෙම කතිකාව ජාත්‍යන්තර පර්ෂද වෙත නිරාවරණය කරන්නේ මෙවැනි තත්වයක් තුළය. දැන් මෙම කතිකාව මගින් එහි විවේචකයන්ට ඉතාම පහසු නිගමනයකට එළඹීමට අවස්ථාව ලැබේ. එනම් සිංහල-බෞද්ධ ජාතිකවාදයට දෙමළ දේශපාලන ඉල්ලීම් සම්බන්ධයෙන් ඇත්තේ කෙතරම් පටු තේරුම් ගැනීමක් ද සහ පවත්නා සංකීර්ණ දේශපාලන ගැටලූ‍ යථාර්ථවාදී ලෙස තේරුම් ගැනීමට එය කෙතරම් අපොහොසත් ද යන්නයි. මහාචාර්ය ජයසුමන ඊට මුහුණ දෙන ආකාරය දෙස මම ඉතා ආසාවෙන් බලා සිටිමි.

 

නිර්මාල් රංජිත් දේවසිරි

චන්න ජයසුමනගේ ජිනීවා දේශනය

0

 

පසුගිය දා ජිනීවාහි එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් සැසිවාරයේ දී රජරට විශ්වවිද්‍යාලයේ වෛද්‍ය විද්‍යාව පිළිබඳ මහාචාර්යවරයෙකු වන චන්න ජයසුමන මහතා ඉතා වැදගත් දේශනයක් කළේය. ‍මෙම දේශනය මගින් සිදු කරනු ලැබූ තීරණාත්මක කාර්යයක් වූයේ 1980 දශකයේ අග වර්ෂවල ආරම්භ වූ, උතුරේ දෙමළ ප‍්‍රශ්නය සම්බන්ධව සිංහල-බෞද්ධ දකුණ තුළ පැවැති සාකච්ඡාවක් උතුරේ ප‍්‍රශ්නය සමබන්ධව සාකච්ඡාවන ”ජාත්‍යන්තර සිවිල් සමාජ” තලයට ගෙන යාමයි.

මෙහි දී මගේ අදහස වන්නේ චන්න ජයසුමන මහතා මේ මැදිහත් වීම හරහා, දෙමළ ජාතිකවාදී දේශපාලන ඉල්ලීම්වලට විරුද්ධ සිංහල-බෞද්ධ ජාතිකවාදයේ අවසාන තුරුම්පුව ද භාවිත කර ඇති බවයි. තුරුම්පුව මෙන්ම එය භාවිත කළ අවස්ථාව හා ස්ථානය ද ඉතාම වැදගත්ය.

මෙම කතිකාවට අනුව උතුරේ දෙමළ ජනයා වෙතින් කාලයක් තිස්සේ ඉදිරිපත් වන ප‍්‍රාදේශීය ස්වායත්තතාව (හෝ ඇතැම් විට වෙනම රාජ්‍යයක්) සඳහා වූ ඉල්ලීම් අයුක්ති සහගත හා පදනම් විරහිත ය. ඊට ප‍්‍රමුඛතම හේතුව වන්නේ එම ඉල්ලීම් ඉතිහාස විරෝධී වීම යි. කෙටියෙන් කියනවා නම්, මේ කතිකාවට අනුව, 13වන ශතවර්ෂයට පෙර ලංකාවේ ස්ථිර දෙමළ ජනාවාස නොතිබුණා පමණක් නොව, පෘතුගීසීන් පැමිණෙන විටත් උතුරු ප‍්‍රදේශයේ බහුතරය සිංහල ජනයා විය. වර්තමාන දෙමළ ඉල්ලීම්වල නිර්මාතෘන් වන දෙමළ වෙල්ලාළ කුලයේ ජනයා පැවතෙන්නේ ලන්දේසීන් විසින් දුම්කොළ වතුවල වැඩ කිරීම සඳහා දකුණු ඉන්දියාවෙන් දිවයිනට ගෙන එනු ලැබූ කම්කරු ජනයාගෙනි. එතැන් සිට යටත් විජිත පාලකයන්ගේ අනුග‍්‍රහය යටතේ මේ ජනයා ප‍්‍රභූ තත්වයට ඔසවා තබනු ලැබ සිංහල ජනයාට අසාධාරණයක් වන අකාරයේ දේශපාලන ඉල්ලීම් ඉදිරිපත් කිරීමට පෙළඹුණහ.

මගේ පුද්ගලික අදහසට අනුව මේ අර්ථකථනයේ බරපතළ ඓතිහාසික මෙන්ම ඉතිහාසකරණමය දෝෂ පවතී. කෙසේ වෙතත් මේ සටහන ඒ ගැටලූ‍ ගැන නොවේ. මේ අර්ථකථනය දෙමළ ලෝකය තුළ මෙන්ම දෙමළ ප‍්‍රශ්නය පිළිබඳ සංවේදී ජාත්‍යන්තර කතිකාව තුළ ස්ථානගත වීමට ඉඩ ඇත්තේ කෙසේ ද යන්නයි.

වරක් මම මෙම කතිකාව දෙමළ පරිවර්තනයක සහය ඇතිව යාපනය විශ්වවිද්‍යාලයේ සිසු පිරිසක් වෙත හඳුන්වා දීමට උත්සාහ කළෙමි. එම කතිකාව ඔවුන්ගේ උදහසට ලක්වූවා පමණක් නොව ඒ අදහස් මගේ පුද්ගලික අදහස යැයි කීප දෙනෙකු වරදවා වටහා ගෙන මා දැඩි විවේචනයට භාජනය කරන ලදි. මා මේ කතිකාව සම්බන්ධව ජාත්‍යන්තර මට්ටමේ ශාස්ත‍්‍රඥයන් ගණනාවක් සමඟ වරින් වර සාකච්ඡුා කර ඇති අතර, මට හොඳින් ඒත්තු ගිය දෙය වන්නේ මේ කතිකාව විසින් ඉදිරිපත් කරනු ලබන මතය සිංහල-බෞද්ධ සමාජය වෙත ඒත්තු ගන්වනවා තරම් පහසුවෙන් එය සිංහල-බෞද්ධ දෘෂ්ටිවාදී ලෝකයෙන් පිටතට ගෙන යාම පහසු නොවන බවයි.

මේ නිසා චන්න ජයසුමන මහතා මේ මැදිහත් වීම හරහා විශාල අනතුරුදායක කලාපයකට තමා මෙන්ම සිංහල-බෞද්ධ ජාතිකවාදී කතිකාව ද නිරාවරණය කරනු ලැබ ඇත. මේ කතිකාව මගින් ඇත්ත වශයෙන්ම සිදුකරනු ලැබ ඇත්තේ ඉතිහාසය අයිතිය පිළිබඳ වරපත‍්‍රයක් (History as a Charter of Right) ලෙස භාවිත කිරීමයි. සාමාන්‍යයෙන් දැනට සාමූහික ඓතිහාසික විඥානයන් සම්බන්ධයෙන් පවත්නා ශාස්ත‍්‍රීය වර්ධනයක් තුළ මෙවැනි කතිකාවක් විසංයෝජනය කිරීම මෙන්ම ඒවාගේ දේශපාලන භාවිතය (මෙන්ම අවභාවිතය) විවේචනාත්මක ලෙස ප‍්‍රශ්න කරනු ලැබීම පහසුවෙන් කළ හැක්කකි. චන්න ජයසුමන මහතා මෙන්ම, මෙම කතිතාවේ නිර්මාතෘ ආචාර්ය නලින් ද සිල්වා මහතා ද සමාජයීය හා මානව විද්‍යා ක්ෂේත‍්‍රයට පිටින් වූ ශාස්ත‍්‍රීය ක්ෂේත‍්‍රයන්හි පුහුණුව ලැබූවෝ වෙති. මෙම ක්ෂේත‍්‍රයන්හි ඇති වී ඇති නව වර්ධනයන්, විශේෂයෙන්ම ඓතිහාසිය සංසිද්ධීන් විවරණය කිරීම සම්බන්ධයෙන් ගොඩනැඟී ඇති නව දැනුම් පද්ධතීන් ඔවුහු ඉතාම අහංකාර ලෙස බැහැර කරති. ජයසුමන මහතා මෙම කතිකාව ජාත්‍යන්තර පර්ෂද වෙත නිරාවරණය කරන්නේ මෙවැනි තත්වයක් තුළය. දැන් මෙම කතිකාව මගින් එහි විවේචකයන්ට ඉතාම පහසු නිගමනයකට එළඹීමට අවස්ථාව ලැබේ. එනම් සිංහල-බෞද්ධ ජාතිකවාදයට දෙමළ දේශපාලන ඉල්ලීම් සම්බන්ධයෙන් ඇත්තේ කෙතරම් පටු තේරුම් ගැනීමක් ද සහ පවත්නා සංකීර්ණ දේශපාලන ගැටලූ‍ යථාර්ථවාදී ලෙස තේරුම් ගැනීමට එය කෙතරම් අපොහොසත් ද යන්නයි. මහාචාර්ය ජයසුමන ඊට මුහුණ දෙන ආකාරය දෙස මම ඉතා ආසාවෙන් බලා සිටිමි.

 

නිර්මාල් රංජිත් දේවසිරි

ගිනි කන්ද උඩ

0

 

ආණ්ඩුව කුමන ආකාරයෙන් පැහැදිලි කළත්, හේතු කිව්වත්, දිනෙන් දින වැඩිවන බඩුමිල, ජීවන වියදම රට තුළ විශාල අසහනයක් ඇතිකර තිබේ.

එක්සත් ජනපද ඩොලරය, බදාදා වන විට ලංකාව තුළ විකුණුම් මිලෙහි වැඩිම අගය වාර්තා කරමින් රුපියල් 167.4215ක් බවට පත්විය. ගැනුම් මිල රුපියල් 163.8714කි. එක්සත් ජනපද ඩොලරයක විකුණුම් මිල රුපියල් 167 සීමාව ඉක්මවා ගිය පළමු අවස්ථාව ලෙසින් මෙය සැලකේ. සැප්තැම්බර් 14දා සිට දෛනිකව ආසන්න වශයෙන් රුපියල බැගින්, එක්සත් ජනපද ඩොලරයට සාපේක්‍ෂව ශ‍්‍රී ලංකා රුපියල අවප‍්‍රමාණය වී තිබේ. සැප්තැම්බර් 13දා ඩොලරයේ විකුණුම් මිල වාර්තා වූයේ රුපියල් 163.9676ක් ලෙසිනි.

මේ තත්ත්වය ගැන ආණ්ඩුව ඍජු පැහැදිලි කිරීමක් කර නැතත්, ශ‍්‍රී ලංකා මහ බැංකුවේ ජ්‍යෙෂ්ඨ නියෝජ්‍ය අධිපති පසුගියදා කළ පැහැදිලි කිරිමකින් කියැවෙන්නේ, එක්සත් ජනපද ඩොලරය කෘත‍්‍රිම ලෙස ශක්තිමත් කිරීමට ට‍්‍රම්ප් පාලනය දරන උත්සාහය මත ආසියානු කලාපයේ රටවල සහ නැගී එන ආර්ථිකවල මුදල් ඒකක පසුගිය කාලය තුළ ශීඝ‍්‍ර ලෙස අවප‍්‍රමාණ වෙමින් පැවති බවයි.

පසුගිය ආණ්ඩුව කලාක් මෙන් කෘත‍්‍රිම ආකාරයෙන් ඩොලරය පාලනය කර ගැනීමට රටේ විදේශ විනිමය සංචිත යෙදවීමට ආණ්ඩුව කල්පනා නොකරන හෙයින් ඩොලරයේ මේ ඉහළ යෑම සිදුවන බවද කියැවෙයි. විදේශ ණය හා පොලිය ගෙවීමට ප‍්‍රමුඛත්වය දිය යුතු බැවින් විදේශ විනිමය සංචිත ඩොලරය ස්ථාවර කිරීම සඳහා නොයොදන බවද කියැවෙයි.

ආණ්ඩුව පැත්තෙන් ඩොලරයේ අවප‍්‍රමාණය ගැන කරන පැහැදිලි කිරීම එය වන විට, මහජනයාගේ පැත්තෙන් ඒ ගැන දැනෙන්නේ කොහොමද?

පෙට‍්‍රල් ඞීසල් මිල ඉහළ ගියේ පසුගිය සතියේය. ඊට කෙටි කාලයකට පෙරද පෙට‍්‍රල් ඞීසල් මිල ඉහළ ගියේය. ඒ රජය හඳුන්වා දුන් ඉන්ධන මිල සුත‍්‍රය අනුවයැයි කියැවිණි. ඉන්ධන මිල සූත‍්‍රය හඳුන්වා දීම, අන්තර්ජාතික මූල්‍ය අරමුදලේ උපදෙස් මත රජය විසින් කරන ලද්දකි. මේ අවුරුද්දේ මැයි 18 වැනිදා වොෂින්ටනයේදි මාධ්‍ය හමුවක් ඇමතූ අන්තර්ජාතික මූල්‍ය අරමුදලේ සන්නිවේදන දෙපාර්තමේන්තුවේ ගැරී රයිස්, ඉන්ධන මිල සූත‍්‍රය හඳුන්වා දීම නිසා ලංකාවට හිමිවන මූල්‍යමය ප‍්‍රතිලාභ ගැන පැහැදිලි කළේය. සූත‍්‍රය නිසා ලංකාව මුහුණ දෙන මූල්‍යමය අවදානම අඩුවනු ඇත. තවදුරටත් ඔහු කියා තිබුණේ, සූත‍්‍රය නිසා, ධනවතුන් හා දුප්පතුන් ස්ථාවර ඉන්ධන මිල හේතුවෙන් ලබන එක හා සමාන සහනය අවසන් වනු ඇති බවය. එහෙත්, එම මිල සූත‍්‍රය කුමක්දැයි මහජනතාවට දැනගන්නට ලැබුණේ නැත. ඉන්ධන මිල ඉහළ යෑම් පමණක් සිදුවිය. ඒ නිසා, ධනවතුන් හා දුප්පතුන් ලබන සමාන සහනය තවමත් වෙනස් වූයේද නැත. කොහොම නමුත්, ඒ අතර, බස් ගාස්තු සියයට 10කින් ඉහළ දමන්නට පුද්ගලික බස් හිමියන් ඉල්ලා සිටි අතර, සියයට 4කින් ඉහළ දමන්නට අවසන් එකඟත්වයක් ඇතිවී තිබෙන බව දැනගන්නට ලැබේ. ලබන මාසයේ සිට දුම්රිය ප‍්‍රවේශ පත‍්‍රවල මිල ඉහළ දැමීමටද දැනටමත් තීරණය කර අවසන්ය.
ජීවන වියදම් කමිටුව 18වැනිදා රැුස්වී, කිලෝග‍්‍රෑම් 12.5ක ගෘහස්ථ එල්පී ගෑස් සිලින්ඩරයක මිල රුපියල් 195කින් ඉහළ දැමීමට අවසර දුන්නේය. (කිරිපිටි පැකට්ටුවක මිල රුපියල් 25කින් පහළ දමන්නටද එය තීරණය කළ බව සටහන් නොකළොත් වැරදිය.) ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ කියන්නේ, මීළඟ අයවැයෙන් ජීවන වියදමට සරිලන වැටුප් වැඩිවීමක් නොකළහොත්, වැඩ වර්ජනයක් කැඳවන බවයි.

පාරේතොටේ හැම තැනකම මිනිසුන්ගෙන් ඇසුවොත්, ආර්ථික වශයෙන් ඔවුන් මුහුණ දෙන ගැටලූ ඇති තරම් කියනවා ඇත. ඩොලරයේ අවප‍්‍රමාණ වීම, ආර්ථිකය ගැන දැනුමක් ඇති නැති සෑම දෙනකු තුළම කිසියම් ආකාරයක සංකේතාත්මක කම්පනයක් ඇතිකරවන බව අලූතෙන් කිවයුතු නොවේ. ඒ අතර, ඒකාබද්ධ විපක්‍ෂය කියන්නේ, තමන් දිගටම බලයේ සිටියා නම් මේ තරම් ඩොලරය අවප‍්‍රමාණ නොවන බවයි. බලය නැති අය කියන විකාර කතා හැටියට ඒවා පහසුවෙන් අතහැර දැමිය හැකි වුණත්, වැඩිවන ජීවන වියදම විසින් රට පුරා ඇතිකර තිබෙන නොසන්සුන්කමක් තිබෙන බව පැහැදිලිය. එය ආණ්ඩුවකට නම් මාරාන්තිකය.

මේ නොසන්සුන්කම විසින් සාමාන්‍ය මහජනතාව තුළ ඇතිකරන පොදු හැඟීම වන්නේ, අපිව බලාගන්න කවුරුත් නෑනේ වැන්නකි. හැකි හැම ආකාරයකින්ම තමන් පීඩනයට පත්කිරීමට හැකියාවක් තිබෙන ඒකාධිපතියකු වුණත්, තමන් බලාගන්නවා නම් හොඳයැයි ජනතාවගෙන් සමහර විට අදහසක් මතුවන්නේ මේ පොදු මානසිකත්වය නිසාය.

සමස්තයක් හැටියට ආණ්ඩුවේ තිබෙන දුර්වලකමක් හැටියට ජනතාවට පෙනෙන්නේ, ආණ්ඩුවේ නායකයන්ගෙන් හෝ සමස්තයක් හැටියට ආණ්ඩුවෙන් හෝ තමන්ට ආරක්‍ෂාවක් නොලැබෙන බවයි. තමාත් තමාගේ පවුලත් එකතු වී හැකි හැම අයුරකින්ම මහජනතාව පීඩනයට පත්කරමින්, ඔවුන්ගේ මුදල් මංකොල්ලකමින් පාලනය කළා වුණත්, මහින්ද රාජපක්‍ෂ, තමන් හැමෝම බලාකියා ගන්නා බවට අදහසක් සමාජගත වී තිබුණි. ඇත්ත වශයෙන්ම ඔහු බලාකියා ගත්තේ, හොරුන් සහ වංචාකාරයන්. අපරාධකරුවන් හා මහජන දේපල මංකොල්ලකෑවුන්ය. එහෙත් සිය දෛනික පරිචයෙන්, දරුවන් වඩාගැනීමෙන්, මහජන පෙනීසිටීමෙන් ව්‍යාජ වශයෙන් හෝ අපව බලාගන්නා නායකයෙක්ය යන අදහස මහජන විඥානය තුළ රෝපණය කරන්නට. මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ මාධ්‍ය ව්‍යාපෘතියට හැකි විය.
කොහොම වුණත්. මේ මොහොතේ තිබෙන දැඩි ආර්ථික අපහසුතාවන්, ආණ්ඩුව තවදුරටත් මහජනතාවගෙන් ඈත් කරමින් තිබෙන බව පෙනෙයි.

මේ තත්ත්වය ආණ්ඩුවේ පැවැත්ම කෙරෙහිද නරක ලෙස බලපාන්නට ඉඩ තිබේ. ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන දිගින් දිගටම පෙන්වන්නට හදන්නේ, ආර්ථිකය හැසිරවීමේ සම්පූර්ණ වගකීම අගමැතිවරයා ප‍්‍රමුඛ එක්සත් ජාතික පක්‍ෂයට බාරදී ඇති බවත්, ඔවුන්ගේ වැරදි කළමනාකරණය නිසා, ආර්ථික ගැටලූ ඇතිවන බවත්ය. අගමැතිවරයාගේ ප‍්‍රධානත්වයෙන් තිබුණු ආර්ථික කමිටුවට ඉහළින් ජනාධිපතිවරයා, තමන්ගේම කමිටුවක්ද දමාගත්තේය. එහෙත් එයින් සිදුවූ වෙනසක් නැත. ඒ අතර, තමාද එකඟව ක‍්‍රියාත්මක කරන්නට සැලසුම් කළ ඉන්ධන මිල සූත‍්‍රය නිසා සිදුවන එකම දේ ඉන්ධන මිල ඉහළ යෑම පමණක්යැයි ජනාධිපතිවරයා කිව්වේ දින කිහිපයකට පෙරදීය. කෙටියෙන් කිවහොත්, රට මුහුණ දී සිටින ආර්ථික අර්බුදයෙහි දිගක් පළලක් ජනාධිපතිවරයාට දැනෙන්නේ නැත. ඔහුට ඒ ගැන ගැඹුරින් තේරුම් ගැනීමට අවශ්‍ය ඉස්පාසුවක්ද ඇති බවක් නොපෙනේ. එහෙත්., ඔහු හැමදාම කරනවාක් මෙන් සිල්ලර කාරණා ඉදිරියට දමමින් එක්සත් ජාතික පක්‍ෂ ආර්ථික පිළිවෙත විටින් විට විවේචනයට බඳුන් කරමින් සිටියි.

මෙහි කෙළවර කුමක් විය හැකිද? සමහර ආරංචි මාර්ග කියන්නේ. එජාප ආර්ථික කළමනාකරණයට දොස් පවරමින් එක් අවස්ථාවක ශ‍්‍රීලනිපය ආණ්ඩුවෙන් ඉවත් කරගන්නට පවා ජනාධිපතිවරයාගේ සූදානමක් ඇති බවයි.

‘ආණ්ඩුව යන්නේ වැරදි ආර්ථික පාරක. සම්පූර්ණ ලිබරල් හා වෙළෙඳපොළ මත පදනම් වන ආර්ථික ප‍්‍රතිපත්තියක් රටට හරියන්නේ නැහැ. ශ‍්‍රීලනිපයේ ආර්ථික ප‍්‍රතිපත්තිය මෙය නොවෙන නිසා, අපට ආණ්ඩුවෙන් ඉවත්වීමට සිදුවුණා’යැයි ශ‍්‍රීලනිප මැති ඇමතිවරුන්, ජනාධිපතිවරයාගේ උපදෙස් පිට ඉදිරියේදී නොකිවහොත්, පුදුම වන්නට සිදුවෙයි. රට පුරා ඇත්තටම පෙනෙන ආර්ථික අර්බුදයක් තිබෙන නිසා, මහජනතාව ඉදිරියේ මේ තර්කය සාධාරණය කරන්නටද පහසුය. සමහරවිට එවැනි ඉවත්වීමක අවසානය, රට ආර්ථික වශයෙන් දියුණු කළායැයි කියන මහින්ද රාජපක්‍ෂ යළිත් අගමැති පුටුවේ වාඩිකිරීම දක්වා දුරදිග යාවියැයි කියා වුණත් හිතන්නට බැරිකමක් නැත.
මේ අවදානම එජාපය තේරුම් ගෙන තිබේද? ආණ්ඩුවේ ආරම්භයේ සිටම, ජනාධිපතිවරයාත් අගමැතිවරයාත් සිටියේ එකිනෙකා ඉක්මවා යෑමට අවස්ථා ලබාගනිමින් තියුණු ආයුධ දෙකක් පිටුපසට කරගෙනය. එහෙත් දැන් ඔවුන් එතරම් සංවර නොවී තමාගේ ආයුධවලින් වරින් වර අනෙකාට තුවාල කරනු දකින්නට හැකිය. විශේෂයෙන් ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන, ප‍්‍රහාරයක් එල්ල කළ හැක්කේ කොයි මොහොතකදැයි කල් බලමින්ම කාලය ගෙවන බව පෙනෙයි. 2015 ජනවාරි 8 වන විට ඔහුගේ පෞද්ගලික චරිත ලක්‍ෂණවල තිබුණු අනුන් සමග හිතවත්ව යමක් බෙදාහදා ගැනීමේ සහනශීලී ගතිය මේ වන විට මුළුමනින්ම ඉවත්වගොස් ඇතැ’යි කියන්නෝ ඔහුගේ සමීපතමයෝමය. රනිල් වික‍්‍රමසිංහද, ජනාධිපතිවරයා තමන් විහින්ම නැසෙන ආකාරය දකිමින් අසමින් සතුටුවෙමින් කල් ගතකරනු පෙනෙයි.

එහෙත්, පවතින තත්ත්වය මත, මහින්ද රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුවකටවත් සැණෙකින් මේ ආර්ථිකය ගොඩගත හැකි බවක් පෙනෙන්නේ නැත. ඒ නිසා, අද හෙට ආණ්ඩු පෙරළනවායැයි කියන නමුත් ඔවුන්ද හැකි තරම් කාලයක් ‘ආණ්ඩුව ගැනීමේ ව්‍යාපෘතිය’ කල් දමමින් සිටිනු පෙනේ.
අවසානය කුමක්ද? රටේ තත්ත්වය එන්න එන්නම නරක අතට හැරීමයි.