No menu items!
23.2 C
Sri Lanka
12 September,2025
Home Blog Page 567

පවුල්වාදය වෙනස් වෙලා නැහැ කොහොමද එකතු වෙන්නේ ශ‍්‍රීලනිප ජාතික සංවිධායක දුමින්ද දිසානායක

ඔබ ඇතුළු කණ්ඩායමක් 2014 අග ආණ්ඩුවෙන් ඉවත්වෙලා එකතුවුණේ යම් අරමුණු ටිකක් නියෝජනය කළ කණ්ඩායමක් සමඟ. 2015 ජනාධිපතිවරණයේදී ඉදිරිපත් කළ ඒ අරමුණු ඉටුකරන්න සමත්වෙලා නැහැ නේද?
සීයට සීයක් සාර්ථක වෙලා නැහැ. සාර්ථක වුණ ඒවාත් තියෙනවා. ඉදිරියේදී සාර්ථක කරගන්න අවශ්‍ය ඒවාත් තියෙනවා.

විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කිරීම මූලිකව තිබුණු පොරොන්දුවක්. දැන් ජනාධිපතිවරයාගේ පාර්ශ්වය ඒ පොරොන්දුව මඟහරින බව පෙනෙනවා නේද?
විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කරන්න ඕනෑය කියලා අපේ පක්ෂයේ පවා හිටපු නායකයන් කිව්වා. ඒත් කළේ නැහැ. මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා විතරයි ඉවත් කරන්න උත්සාහ කළේ. ඒත් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයෙන් තීන්දුවක් දුන්නා මහජන ඡුන්දයෙන් පත්වුණ ජනාධිපතිවරයාට කරන්න පුළුවන් මේ ටික කියලා. එතැනින් එහාට යනවා නම් ජනමත විචාරණයකට යා යුතු බව කිව්වා. ඒ අනුව තමයි දහනවවැනි සංශෝධනය සම්මත කරගත්තේ.

ඒ තරම් වුවමනාවක් තිබුණා නම් ජනමත විචාරණයකට යන්න පුළුවන්කම තිබුණා නේද‍?
ඒක ඉදිරියේදී කරන්න පුළුවන්කම තියෙනවා. මීටත් වඩා ඉදිරියට කරනවා නම් ජනමත විචාරණයකට යා යුතුයි. විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය ගැන පක්ෂයේ මත කිහිපයක් තියෙනවා. විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කිරීමට කැමති වෙන්නත් පුළුවන්. හැබැයි ඒකට පාර්ලිමේන්තුවට බලයක් තියෙන්න ඕනෑ. තනි පක්ෂයකට බලය ලැබෙන ක‍්‍රමයක් තියෙන්න ඕනෑ. එහෙම නැත්නම් සුළු පක්ෂවලට පුළුවන්කම තියෙනවා රටම වෙනස් කරන්න. එහෙම වුණොත් රටක් විදියට ගැටලූ‍වලට මුහුණදෙන්න වේවි. විධායක බලයක් තිබුණාම රටේ ආරක්ෂා කළ යුතුම කාරණාවලදී දැඩිව ඉඳලා රට ආරක්ෂා කරගන්න පුළුවන්. ඉතින් විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමයේ හොඳ නරක දෙකම තියෙනවා.

ඔබ ඇතුළු පිරිසක් තමයි වත්මන් ආණ්ඩුව හදන්නට හිටපු ආණ්ඩුවෙන් ඉවත්වුණේ. ශ‍්‍රීලනිපයේ ඉන්න අනෙක් අය එහෙම ආවෙ නැහැ. ඔවුන්ට ඕනෑ මේ කණ්ඩායම් දෙක එකතු කරන්න. දැන් ඔබ ඇතුළු පිරිස ලොකු උභතෝකෝටිකයක ඉන්නවා. පක්ෂය එකතු කිරීම සම්බන්ධව. මම නිවැරදිද?
අපට පුද්ගලයා එක්ක නෙවෙයි ප‍්‍රශ්නය තියෙන්නේ. ක‍්‍රමවේදය එක්ක. මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මැතිතුමාට පුළුවන්ද මහින්ද රාජපක්ෂ මහත්තයා හොඳ නැහැ කියලා, පස්සේ මහින්ද රාජපක්ෂ මහත්තයා එක්ක එකට වැඩකරන්න. බලයට පත්වෙද්දී මහින්ද රාජපක්ෂ මහත්තයාගේ ක‍්‍රමවේදය විවේචනය කරලා, දැන් රාජපක්ෂ මහතා හොඳ වෙන්නේ කොහොමද? ඒකාබද්ධ විපක්ෂය තවමත් කතාකරන්නේ රාජපක්ෂ කෙනෙක්ට බලය දෙන්න ඕනෑ කියලා. කුමාර වෙල්ගම මන්ත‍්‍රීතුමා ළඟදී කිව්වෙ මොකක්ද, පවුල්වාදය නිසා තමයි මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතා ඇතුළු කණ්ඩායම ගියේ. තවමත් පවුල්වාදයට ඒ පිරිස විරුද්ධයි කියලා. තවමත් පවුල්වාදය වෙනස් වෙලා නැහැ. පවුල්වාදයට එරෙහිව එළියට බැහැපු ජනාධිපතිතුමා දැන් කොහොමද එයාලා එක්ක එකතු වෙන්නේ. අපට පුළුවන්කමක් නැහැ අපි එපා කීව දේ එහෙම්පිටින්ම පිළිගන්න. හැබැයි ඒකෙන් කියැවෙන්නේ නැහැ කණ්ඩායම් දෙක එකතුවෙන්න බැහැ කියලා. අපි හොරකම, දූෂණය, පවුල්වාදය, ඒකාධිපතිබව වගේ සියලූ දේටම විරුද්ධ වුණා. හැබැයි ශ‍්‍රීලනිපය සමඟි වෙන්න අපි බාධා කරන්නෙ නැහැ. මේ අලූ‍ත් වැඩපිළිවෙළට සූදානම් වෙලා අලූ‍ත් ගමන එක්ක එකතුවෙන්න. එකතුවෙනවා නම් වෙනස් වෙන්න. අපට බැහැ ඔවුන්ව පිළිගෙන ඔවුන් එක්ක එකතුවෙන්න.

ඒත් වාසුදේව නානායක්කාර මන්ත‍්‍රීවරයා කියලා තිබුණා මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතා මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාට අගමැති ධුරය දෙන්න එකඟයි කියලා.
මේ රටේ මිනිස්සු මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහත්තයාට ගහයි. මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහත්තයාට මොනවා නොකියයිද. අපි මේ රට හදනවා, රට වෙනස් කරනවා කියලා ආවේ. අපට බලය රඳවාගන්න ඕනෑකමට එදා හොඳ නැහැ කී දේවල් දැන් හොඳයි කියනවා නම් මොනවා නොකියයිද. එහෙම කළොත් ඒක මේ රටේ ජනතාවට කරන්නෙ ලොකු අසාධාරණයක්. අපි තරුණයන්, උගතුන්, බුද්ධිමතුන්ට මොන තරම් බලාපොරොත්තු දුන්නාද. ඒ බලාපොරොත්තු වුණ වෙනස අපි කරන්න එපැයි. අපි බලය රඳවාගැනීමේ අරමුණෙන් වෙනස් වෙන්න බැහැ.

ආණ්ඩුව ඇතිකරගත්ත අවබෝධතා ගිවිසුමෙහි කාලය දැන් අවසන්. අලූ‍ත් ගිවිසුමක් ඇතිකරගන්න අවශ්‍යද?
අපි අවබෝධයක් අනුවනේ ජාතික ආණ්ඩුව හැදුවේ. ඒ අවබෝධය අදත් අපට තියෙනවා.

අලූ‍ත් ගිවිසුමක් ඇතිකරගන්නවාද?
ආයෙ ගිවිසුමක් ඕනෑ නැහැනේ. මේ විදියටම අපට යන්න පුළුවන්.

ශ‍්‍රීලනිපය ආණ්ඩුවෙන් ඉවත්වීම ගැන සාකච්ඡාවක් තියෙනවාද?
ප‍්‍රධාන පක්ෂ දෙකට එකතුවෙලා රට හදන්නනේ බාරදීලා තියෙන්නේ. අපි එකතුවෙලා රට හදන්න ඕනෑ. ආණ්ඩුවෙන් ඉවත්වෙන කතා විපක්ෂයෙන් හදන ඒවා. අපි ඔය වගේ වල්පල් කතාකරලා වැඩක් නැහැනේ.

ඒත් ආණ්ඩුව ඇතුළේ සීතල යුද්ධයක් තියෙනවා නේද?
සීතල යුද්ධයක් නැහැ. මම මේ තත්වයට කැමතියි. දැන් හැමදාම මේ දේවල් සිද්ධවුණේ සාකච්ඡුා නොකළ නිසා. හැබැයි ප‍්‍රධාන පක්ෂ දෙකක් එකට එකතුවුණාම ශ‍්‍රීලනිපයට මතවාදයක් තියෙනවා. එජාපයට මතවාදයක් තියෙනවා. මේ දෙක හැම තැනදීම එක සමාන වෙන්නේ නැහැ. බොහොම පරස්පරයි. හැබැයි යම් වැඩක් වෙද්දී පරස්පර මත තියෙන කණ්ඩායම් දෙක කතාකරලා මැද තැනකට එනවා. ඒ මැද තැන හොඳයි. එකිනෙකාගේ අඩුපාඩු එකිනෙකා පෙන්වද්දී හොඳම දේවල් ක‍්‍රියාත්මක කරන්න පුළුවන්. මේ වගේ ආණ්ඩුවක් ඇතුළේ ඒ වගේ ප‍්‍රශ්න ඇතිවෙන එක සාධාරණයි. ආණ්ඩුවෙන් ඉවත්වීමක් ගැන අපි කතාකරලා නැහැ. හැබැයි ආණ්ඩුවේ තියෙන ප‍්‍රශ්න හා ගැටලූ‍ ගැන කතාකරනවා. ප‍්‍රශ්නයක් වුණාම තර්ක විතර්ක කරගන්නවා කියන්නෙ ගැටුමක් නෙවෙයි.

දේශපාලනයේදි තරුණයන් යැයි කියන්නේ මැදිවිය ලබන අයට. තරුණ විය ඉක්මවමින් සිටින ඔබවත් පොඩි කොල්ලෙක් විදියට හඳුන්වමින් ප‍්‍රවීණ නායකයන් විවේචන එල්ල කළා. අන්තිමේදි ඔබව ලේකම්ධුරයෙන් ඉවත්කරන තත්වයට ආවා. මේ පරම්පරා අවුලට ශ‍්‍රීලනිප ප‍්‍රතිසංවිධානයේදි විසඳුමක් ලැබේවිද?
අපි පක්ෂය ප‍්‍රතිසංවිධානයේදී බලාපොරොත්තු වෙන්නේ හොඳ නිලධාරී මණ්ඩලයක් පත් කරගන්නවා කියන කාරණාව. ඔබ කිව්ව කාරණය තමයි දේශපාලන අභ්‍යන්තරයේ තියෙන ප‍්‍රශ්නය. තරුණයන්ට හෙට රට බාරයි කියලා ඡුන්දයක් ආවාම තරුණයන්ව ගස්වල නග්ගනවා. රාජ්‍ය සේවකයන් පෙන්ෂන් යනවා පනස්පහ පැන්නාම. දේශපාලනයේදි පොරවල් වෙන්නේ හැට පැන්නාට පස්සේ. මේ රටේ දෙවැනි පරම්පරාවක් නැහැ කියලා මහ ලොකුවට කියලා තියෙනවා. හැබැයි දෙවැනි පරම්පරාවක් හදලා තියෙනවාද. මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතා දෙවැනි පරම්පරාවක් හදන්න මාව සහ මහින්ද අමරවීර මහත්තයාව පත් කළා. මේක හැමදාම වයසක අයට තියෙන්න ඕනෑ නැහැ. අපි කියන්නේ නැහැ පුද්ගලයන් වයසට ගියාම දේශපාලනයෙන් විශ‍්‍රාම යන්න කියලා. වියපත් අයට පුළුවන් තමන්ගෙ අත්දැකීම්වලින් තරුණයන්ට උපදෙස් ලබන්න. ලෝකය වෙනස් කරලා තියෙන්නේ තරුණයෝ. දැන් ලෝකයේම තරුණ නායකයන් බිහිවීමේ රැුල්ලක් තියෙනවා. බුදුහිමියන් බුදුවුණේ හැට පැන්නාම නෙවෙයි. තරුණ කාලයේදී. එදා කිව්වා නම් පොඩි කොල්ලෙක් බුදුවෙලා, අපි එයා කියන දේ අහන්නේ කියලා වසර 2500ක් බුද්ධාගම තියෙන්නේ නැහැ. දේශපාලන නායකයන් බොරුවට තරුණයන්ට සලකන බව කිය කියා ඉන්නේ නැතිව කරලා පෙන්වන්නට ඔවුන්ට බුද්ධිය පෑදේවා කියලා අපි ඉල්ලා සිටිනවා.

පළාත් සභා ඡන්දය ගැන ආණ්ඩුවේ අභ්‍යන්තර එකඟතාවක් ඇතිවෙලා තියෙනවාද?
නැහැ. අපි පැහැදිලිවම කියනවා පළාත් සභා මැතිවරණ ක‍්‍රමය අලූ‍ත් ක‍්‍රමයට තියන්න ඕනෑ කියලා. හැබැයි පක්ෂ කිහිපයක් පරණ ක‍්‍රමයට යමු කියලා කතාකරනවා. දැන් තමන්ගේ පක්ෂය ජයග‍්‍රහණය කිරීම ගැන කල්පනා නොකර ක‍්‍රමවේදය වෙනස් කිරීම ගැන කල්පනා කරන්නයි ඕනෑ. මනාප ක‍්‍රමය හොඳ නැතැයි කීව අපි ආයෙමත් මනාප ක‍්‍රමයට යන්නේ කොහොමද.

ගෝඨාභය රාජපක්ෂ සහ මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිතුමා එක්ක යම් මිත‍්‍රත්වයක් හෝ ගනුදෙනුවක් තියෙනවාද?
මේ දෙන්නාම ඉතාමත් හොඳින් හඳුනන දෙන්නෙක්. මම හිතන්නේ නැහැ තරහක් තියෙනවා කියලා. මමත් පාර්ලිමේන්තුවේදී මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා එක්ක කතාකරනවා. ඒත් අපි ප‍්‍රතිපත්තිවලට එකඟ නැහැ. මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතා මහින්ද රාජපක්ෂ මහත්තයාගේ ගෙදර මළගෙදර යද්දී සමහරු කිව්වා දේශපාලන සම්බන්ධයක් ඇති කියලා. ඒත් ඒක මනුෂ්‍යත්වයට ගිය ගමනක් විතරයි.

ශ‍්‍රීලනිපයේ මූලස්ථානයට හූ තැබීම ඇතුළුව, ශ‍්‍රීලනිපයට විරුද්ධ පක්ෂයක් ශක්තිමත් කරවීම දක්වා ශ‍්‍රීලනිප සාමාජිකයන් විසින් සිදුකළ විනය විරෝධී පියවර ගැන පක්ෂය විදියට පියවරක් ගන්නවාද?
පක්ෂ මූලස්ථානයට හූ කියනවා ටී.වී. එකේ දැක්කාම කවුරුත් ඒක අනුමත කරන්නේ නැහැ. කෙනෙක් ඕනෑම පක්ෂයක සාමාජිකයෙක් වෙන්න පුළුවන්. තව පක්ෂයකට ගලක් ගහනවා නම් එයාලාමනේ දුක් වෙන්න ඕනෑ. ඒ වගේ අයට ස්වභාවධර්මයෙන් දඬුවම් ලැබෙන්න ඕනෑ.

එතකොට පක්ෂය විනය පියවර ගන්නේ නැහැ?
පක්ෂයක විනය තියෙන්න ඕනෑ. මම නම් ඒ ගැන ඉතාමත් දැඩිව ඉන්නවා.

ඔබේ ඒ අවිනිශ්චිත පිළිතුරත් එක්ක සිහිවෙන කාරණයක් තියෙනවා. පක්ෂයේ ඇතැම් අය කියනවා දුමින්ද දිසානායක, අමරවීර දෙන්නා යූඇන්පී එකට යන්න ඉන්නේ කියලා. ඔවුන් කියන දේවල්වල තේරුමක් නැහැ, පක්ෂය ඉදිරියේදී මහින්ද රාජපක්ෂ මහත්තයා ළඟට යාවි කියලා…
අපි යූඇන්පී එකට යන්නේ නැහැ. අපට පක්ෂයක් තියෙනවානේ. ඔය කියන අයම තමයි එහාට මෙහාට වරින්වර ගිහින් තියෙන්නේ. මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතා එක්ක එළියට ආපු කණ්ඩායම එක්සත් ජාතික පෙරමුණට ගියා. ඒත් මම ගියේ නැහැ. මම ශ‍්‍රීලනිපයෙන් ඉල්ලූ‍වා පැරදුණත් කමක් නැහැ කියලා. ඒත් මම දින්නා. ඇයි මම දැන් ශ‍්‍රීලනිපය අත්හරින්නේ. මේක මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා ඇතුළු කණ්ඩායම හදපු කතාවක් විතරයි. පහළොස්දෙනාගේ කණ්ඩායම කියපු කතාවක් විතරයි ඕක. අපි ශ‍්‍රීලනිපයෙන් යන්නේ නැහැ. දැන් ශ‍්‍රීලනිපයේ ආණ්ඩුවේ ඉඳපු අය දැන් එහා පැත්තට ගියාම කවුරුවත් පිළිගන්නේ නැහැ. කුමාර වෙල්ගම මැතිතුමාට මම හරිම කැමතියි. එතුමා කෙලින් කතාකරනවා. ඩිලාන් පෙරේරා මැතිතුමා ගියාම කිව්වා දැන් බදුල්ලෙ පොහොට්ටුවේ නායකයා මම. ඩිලාන් පස්සේ ආවාට වැඩක් නැහැ, එයා මගේ පිටිපස්සෙන් ඉන්න ඕනෑ. මේ 15 දෙනා ඇමතිකම් අරගෙන පඩි අරගෙන, නිල නිවාස, රට සවාරි අරගෙන දැන් එතැනට කඬේ යනවා එතැනින් නම හදාගන්න. අපට වැඩියෙන්ම බනින්නේ ඒ අය. එස්.බී. දිසානායක මන්ත‍්‍රීතුමා මොන තරම් ආණ්ඩුවේ ඉන්න කාලයේම මහින්ද මහත්තයාට බැනලා තියෙනවාද. දුමින්ද දිසානායක බැනලා නැහැ. මම හැමදාම දරන මතය තමයි දේශපාලනඥයෙක් නළුවෙක් වෙන්න බැහැ කියන එක. නළුවෙක්ට අද එක ස්ක‍්‍රිප්ට් එකක් දෙනවා. අද ඒකට කතාකරනවා. හෙට තව ස්ක‍්‍රිප්ට් එකක් ලැබුණාම ඒකට රඟපානවා. දේශපාලනඥයාට එහෙම කරන්න බැහැ. ප‍්‍රතිපත්තියක් තියෙන්න ඕනෑ.

2015 ජනාධිපතිවරණයේදී මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතා එක්ක හිටපු එජාපය ඇතුළු සියලූ කණ්ඩායම් 2019 ජනාධිපතිවරණයේදීත් එකට කටයුතු කළයුතු බවට අදහස් පළවෙනවා. ඒ ගැන අදහස මොකක්ද?
තවම ඒක තීන්දු කරලා නැහැ. නමුත් ශ‍්‍රීලනිපය විදියට අපි හැම තිස්සේම විශ්වාස කරනවා පක්ෂයක් විදියට ඉතාම ශක්තිමත් වෙන්න ඕනෑ බව. ඒ ශක්තිමත් වීමත් එක්ක අපි රට වෙනුවෙන් ගත යුතු හොඳම තීන්දුව ගන්න ඕනෑ. මහින්ද රාජපක්ෂ මැතිතුමාට අපි විරුද්ධ වුණේ පුද්ගලික කාරණයකට නෙවෙයිනේ. පක්ෂය වෙන පැත්තකට ගියා, රට වෙන පැත්තකට ගියා. ඒක ඉස්සරහට ගියා නම් රටට ලොකු විනාශයක් වෙන්න තිබුණා. මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතා මහින්ද මහත්තයා වගේ ෆයිල් තියාගෙන හිටියේ නැහැ. තමන්ගේ ළඟ අයට විරුද්ධවත් පරීක්ෂණ කළේ නැහැ. මහබැංකු බැඳුම්කර සිදුවීම වෙලාවේත් පරීක්ෂණ කළා. මේ ක‍්‍රමවේදය හොඳයිනේ. මහින්ද මහත්තයාගේ නඩු ටික ගත්තාම ඬේසි ආච්චිගේ මැණික් මල්ල, නාමල් රාජපක්ෂ තමන්ගේ එකවුන්ට් එකේ තියෙන සල්ලි ගැන දන්නෑ කියලා කිව්වාම ඒවා නඩුවට හදපු බොරු බව අපි දන්නවානේ. අපට ආයේ පාරක් ඒ කාලයේ තිබුණු යුගය ඇතිකරන්න ඕනෑ නැහැ. මාධ්‍ය ආයතන ගිනිතැබූ කාලයක් ඇතිකරන්න ඕනෑ නැහැ. අද මාධ්‍යවල ඔයාලා අපට බනිනවා. ජනාධිපතිතුමාට බනිනවා. ඒත් සැනසිල්ලේ ?ට නිදාගන්නවා. බනින එක හොඳයි කියලා මම කියන්නේ නැහැ. හැබැයි ඔයාලාට නිදහස තියෙනවා. ඒ තත්වය වෙනස් කරන්න ඕනෑ නැහැ.

ඒත් එජාපය කියන්නේ ඊළඟට තනි එජාප ආණ්ඩුවක් නිර්මාණය කරන්න ඕනෑ බවයි….
අපිත් පක්ෂයක් විදියට ඒක කියනවානේ. අපටත් ඕනෑ අපේ ජනාධිපතිවරයෙක්. අපේ ආණ්ඩුවක්. අපේ පළාත් සභාවක්. ඉතින්, අපි ජයග‍්‍රහණය කරන තැනට යන්න තමයි අපි උත්සාහ කරන්නේ. ඒකේ වරදක් නැහැ. 2020 දී වඩාත් සුදුසු දේ අපට ඒ වෙලාවේ බලන්න පුළුවන්.

ජනාධිපතිවරයා තමන්ට විරුද්ධ අදහස් මර්දනය නොකරන බව ඔබ ඉහතින් කීවා. ඇත්තෙන්ම හිටපු ආණ්ඩුවට වඩා මේ ආණ්ඩුව සමයේ අදහස් පළකිරීමේ නිදහසක් තියෙනවා. හැබැයි ඒ නිදහස තමන්ටම පාරාවළල්ලක් වෙලා තියෙන බව දැන් ඔබලා කල්පනා කරනවාද?
අනිවාර්යයෙන්ම. දැන් මේක සරුංගලේ නූල කැඩුණා වගේනේ. දැන් මේ නිදහස ඉතාම කැත විදියට පාවිච්චි කරනවා. අපි විශ්වාස කරනවා ඕක ඔය විදියට කරගෙන ගිහින් එයාලාටම ඇති වෙලා වෙනස් වේවි කියලා. දැන් රූපවාහිනී නාළිකා එකකවත් රටේ සංවර්ධනය ගැන ධනාත්මක ප‍්‍රවෘත්ති පළවෙන්නේ නැහැ. ඉතින් ජාතියක් ගොඩනැගෙන්නේ කොහොමද. අඩුගාණේ ටෙලිනාට්‍යයක් හැදුවත් හදන්නේ ඍණාත්මක දේවල්. පත්තරයක් කියෙව්වත් නරක දේවල්. ඉතින් ජාතියක් ගොඩනංවන්න බැහැ. ජාතියක් ඉදිරියට යන්න නම් ඒ ඉදිරි ගමන මාධ්‍යවලින් නිරූපණය වෙන්න ඕනෑ. අපේ මොන තරම් හොඳ වැඩ තිබුණත් මාධ්‍යවල ඒක දාන්නේ නැහැ. අපි කොච්චර දිග කතාවක් කළත් මොකක් හරි ආඩපාලි කතාවක් තමයි දාන්නේ. දැන් රූපවාහිනියේ වොයිස් කට් දාගන්නම කතා පවත්වන දේශපාලනඥයනුත් බිහිවෙලා ඉන්නවා. අපි තැනකට ගියාම මයික් අරගෙන ගිහින් අහනවා, සර්ට මෙහෙම කිව්වා. දැන් සර් මොකද කරන්නේ කියලා. මේවා වෙනස් වෙන්න ඕනෑ. හැබැයි අපි මර්දනය ගේන්නේ නැහැ. මාධ්‍යවලට වගකීමක් තියෙනවා රටේ යහපත ගැන හිතලා ස්වයංවාරණයක් දාගන්න.

පවුල්වාදය වෙනස් වෙලා නැහැ කොහොමද එකතු වෙන්නේ ශ‍්‍රීලනිප ජාතික සංවිධායක දුමින්ද දිසානායක

ඔබ ඇතුළු කණ්ඩායමක් 2014 අග ආණ්ඩුවෙන් ඉවත්වෙලා එකතුවුණේ යම් අරමුණු ටිකක් නියෝජනය කළ කණ්ඩායමක් සමඟ. 2015 ජනාධිපතිවරණයේදී ඉදිරිපත් කළ ඒ අරමුණු ඉටුකරන්න සමත්වෙලා නැහැ නේද?
සීයට සීයක් සාර්ථක වෙලා නැහැ. සාර්ථක වුණ ඒවාත් තියෙනවා. ඉදිරියේදී සාර්ථක කරගන්න අවශ්‍ය ඒවාත් තියෙනවා.

විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කිරීම මූලිකව තිබුණු පොරොන්දුවක්. දැන් ජනාධිපතිවරයාගේ පාර්ශ්වය ඒ පොරොන්දුව මඟහරින බව පෙනෙනවා නේද?
විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කරන්න ඕනෑය කියලා අපේ පක්ෂයේ පවා හිටපු නායකයන් කිව්වා. ඒත් කළේ නැහැ. මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා විතරයි ඉවත් කරන්න උත්සාහ කළේ. ඒත් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයෙන් තීන්දුවක් දුන්නා මහජන ඡුන්දයෙන් පත්වුණ ජනාධිපතිවරයාට කරන්න පුළුවන් මේ ටික කියලා. එතැනින් එහාට යනවා නම් ජනමත විචාරණයකට යා යුතු බව කිව්වා. ඒ අනුව තමයි දහනවවැනි සංශෝධනය සම්මත කරගත්තේ.

ඒ තරම් වුවමනාවක් තිබුණා නම් ජනමත විචාරණයකට යන්න පුළුවන්කම තිබුණා නේද‍?
ඒක ඉදිරියේදී කරන්න පුළුවන්කම තියෙනවා. මීටත් වඩා ඉදිරියට කරනවා නම් ජනමත විචාරණයකට යා යුතුයි. විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය ගැන පක්ෂයේ මත කිහිපයක් තියෙනවා. විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කිරීමට කැමති වෙන්නත් පුළුවන්. හැබැයි ඒකට පාර්ලිමේන්තුවට බලයක් තියෙන්න ඕනෑ. තනි පක්ෂයකට බලය ලැබෙන ක‍්‍රමයක් තියෙන්න ඕනෑ. එහෙම නැත්නම් සුළු පක්ෂවලට පුළුවන්කම තියෙනවා රටම වෙනස් කරන්න. එහෙම වුණොත් රටක් විදියට ගැටලූ‍වලට මුහුණදෙන්න වේවි. විධායක බලයක් තිබුණාම රටේ ආරක්ෂා කළ යුතුම කාරණාවලදී දැඩිව ඉඳලා රට ආරක්ෂා කරගන්න පුළුවන්. ඉතින් විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමයේ හොඳ නරක දෙකම තියෙනවා.

ඔබ ඇතුළු පිරිසක් තමයි වත්මන් ආණ්ඩුව හදන්නට හිටපු ආණ්ඩුවෙන් ඉවත්වුණේ. ශ‍්‍රීලනිපයේ ඉන්න අනෙක් අය එහෙම ආවෙ නැහැ. ඔවුන්ට ඕනෑ මේ කණ්ඩායම් දෙක එකතු කරන්න. දැන් ඔබ ඇතුළු පිරිස ලොකු උභතෝකෝටිකයක ඉන්නවා. පක්ෂය එකතු කිරීම සම්බන්ධව. මම නිවැරදිද?
අපට පුද්ගලයා එක්ක නෙවෙයි ප‍්‍රශ්නය තියෙන්නේ. ක‍්‍රමවේදය එක්ක. මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මැතිතුමාට පුළුවන්ද මහින්ද රාජපක්ෂ මහත්තයා හොඳ නැහැ කියලා, පස්සේ මහින්ද රාජපක්ෂ මහත්තයා එක්ක එකට වැඩකරන්න. බලයට පත්වෙද්දී මහින්ද රාජපක්ෂ මහත්තයාගේ ක‍්‍රමවේදය විවේචනය කරලා, දැන් රාජපක්ෂ මහතා හොඳ වෙන්නේ කොහොමද? ඒකාබද්ධ විපක්ෂය තවමත් කතාකරන්නේ රාජපක්ෂ කෙනෙක්ට බලය දෙන්න ඕනෑ කියලා. කුමාර වෙල්ගම මන්ත‍්‍රීතුමා ළඟදී කිව්වෙ මොකක්ද, පවුල්වාදය නිසා තමයි මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතා ඇතුළු කණ්ඩායම ගියේ. තවමත් පවුල්වාදයට ඒ පිරිස විරුද්ධයි කියලා. තවමත් පවුල්වාදය වෙනස් වෙලා නැහැ. පවුල්වාදයට එරෙහිව එළියට බැහැපු ජනාධිපතිතුමා දැන් කොහොමද එයාලා එක්ක එකතු වෙන්නේ. අපට පුළුවන්කමක් නැහැ අපි එපා කීව දේ එහෙම්පිටින්ම පිළිගන්න. හැබැයි ඒකෙන් කියැවෙන්නේ නැහැ කණ්ඩායම් දෙක එකතුවෙන්න බැහැ කියලා. අපි හොරකම, දූෂණය, පවුල්වාදය, ඒකාධිපතිබව වගේ සියලූ දේටම විරුද්ධ වුණා. හැබැයි ශ‍්‍රීලනිපය සමඟි වෙන්න අපි බාධා කරන්නෙ නැහැ. මේ අලූ‍ත් වැඩපිළිවෙළට සූදානම් වෙලා අලූ‍ත් ගමන එක්ක එකතුවෙන්න. එකතුවෙනවා නම් වෙනස් වෙන්න. අපට බැහැ ඔවුන්ව පිළිගෙන ඔවුන් එක්ක එකතුවෙන්න.

ඒත් වාසුදේව නානායක්කාර මන්ත‍්‍රීවරයා කියලා තිබුණා මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතා මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාට අගමැති ධුරය දෙන්න එකඟයි කියලා.
මේ රටේ මිනිස්සු මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහත්තයාට ගහයි. මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහත්තයාට මොනවා නොකියයිද. අපි මේ රට හදනවා, රට වෙනස් කරනවා කියලා ආවේ. අපට බලය රඳවාගන්න ඕනෑකමට එදා හොඳ නැහැ කී දේවල් දැන් හොඳයි කියනවා නම් මොනවා නොකියයිද. එහෙම කළොත් ඒක මේ රටේ ජනතාවට කරන්නෙ ලොකු අසාධාරණයක්. අපි තරුණයන්, උගතුන්, බුද්ධිමතුන්ට මොන තරම් බලාපොරොත්තු දුන්නාද. ඒ බලාපොරොත්තු වුණ වෙනස අපි කරන්න එපැයි. අපි බලය රඳවාගැනීමේ අරමුණෙන් වෙනස් වෙන්න බැහැ.

ආණ්ඩුව ඇතිකරගත්ත අවබෝධතා ගිවිසුමෙහි කාලය දැන් අවසන්. අලූ‍ත් ගිවිසුමක් ඇතිකරගන්න අවශ්‍යද?
අපි අවබෝධයක් අනුවනේ ජාතික ආණ්ඩුව හැදුවේ. ඒ අවබෝධය අදත් අපට තියෙනවා.

අලූ‍ත් ගිවිසුමක් ඇතිකරගන්නවාද?
ආයෙ ගිවිසුමක් ඕනෑ නැහැනේ. මේ විදියටම අපට යන්න පුළුවන්.

ශ‍්‍රීලනිපය ආණ්ඩුවෙන් ඉවත්වීම ගැන සාකච්ඡාවක් තියෙනවාද?
ප‍්‍රධාන පක්ෂ දෙකට එකතුවෙලා රට හදන්නනේ බාරදීලා තියෙන්නේ. අපි එකතුවෙලා රට හදන්න ඕනෑ. ආණ්ඩුවෙන් ඉවත්වෙන කතා විපක්ෂයෙන් හදන ඒවා. අපි ඔය වගේ වල්පල් කතාකරලා වැඩක් නැහැනේ.

ඒත් ආණ්ඩුව ඇතුළේ සීතල යුද්ධයක් තියෙනවා නේද?
සීතල යුද්ධයක් නැහැ. මම මේ තත්වයට කැමතියි. දැන් හැමදාම මේ දේවල් සිද්ධවුණේ සාකච්ඡුා නොකළ නිසා. හැබැයි ප‍්‍රධාන පක්ෂ දෙකක් එකට එකතුවුණාම ශ‍්‍රීලනිපයට මතවාදයක් තියෙනවා. එජාපයට මතවාදයක් තියෙනවා. මේ දෙක හැම තැනදීම එක සමාන වෙන්නේ නැහැ. බොහොම පරස්පරයි. හැබැයි යම් වැඩක් වෙද්දී පරස්පර මත තියෙන කණ්ඩායම් දෙක කතාකරලා මැද තැනකට එනවා. ඒ මැද තැන හොඳයි. එකිනෙකාගේ අඩුපාඩු එකිනෙකා පෙන්වද්දී හොඳම දේවල් ක‍්‍රියාත්මක කරන්න පුළුවන්. මේ වගේ ආණ්ඩුවක් ඇතුළේ ඒ වගේ ප‍්‍රශ්න ඇතිවෙන එක සාධාරණයි. ආණ්ඩුවෙන් ඉවත්වීමක් ගැන අපි කතාකරලා නැහැ. හැබැයි ආණ්ඩුවේ තියෙන ප‍්‍රශ්න හා ගැටලූ‍ ගැන කතාකරනවා. ප‍්‍රශ්නයක් වුණාම තර්ක විතර්ක කරගන්නවා කියන්නෙ ගැටුමක් නෙවෙයි.

දේශපාලනයේදි තරුණයන් යැයි කියන්නේ මැදිවිය ලබන අයට. තරුණ විය ඉක්මවමින් සිටින ඔබවත් පොඩි කොල්ලෙක් විදියට හඳුන්වමින් ප‍්‍රවීණ නායකයන් විවේචන එල්ල කළා. අන්තිමේදි ඔබව ලේකම්ධුරයෙන් ඉවත්කරන තත්වයට ආවා. මේ පරම්පරා අවුලට ශ‍්‍රීලනිප ප‍්‍රතිසංවිධානයේදි විසඳුමක් ලැබේවිද?
අපි පක්ෂය ප‍්‍රතිසංවිධානයේදී බලාපොරොත්තු වෙන්නේ හොඳ නිලධාරී මණ්ඩලයක් පත් කරගන්නවා කියන කාරණාව. ඔබ කිව්ව කාරණය තමයි දේශපාලන අභ්‍යන්තරයේ තියෙන ප‍්‍රශ්නය. තරුණයන්ට හෙට රට බාරයි කියලා ඡුන්දයක් ආවාම තරුණයන්ව ගස්වල නග්ගනවා. රාජ්‍ය සේවකයන් පෙන්ෂන් යනවා පනස්පහ පැන්නාම. දේශපාලනයේදි පොරවල් වෙන්නේ හැට පැන්නාට පස්සේ. මේ රටේ දෙවැනි පරම්පරාවක් නැහැ කියලා මහ ලොකුවට කියලා තියෙනවා. හැබැයි දෙවැනි පරම්පරාවක් හදලා තියෙනවාද. මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතා දෙවැනි පරම්පරාවක් හදන්න මාව සහ මහින්ද අමරවීර මහත්තයාව පත් කළා. මේක හැමදාම වයසක අයට තියෙන්න ඕනෑ නැහැ. අපි කියන්නේ නැහැ පුද්ගලයන් වයසට ගියාම දේශපාලනයෙන් විශ‍්‍රාම යන්න කියලා. වියපත් අයට පුළුවන් තමන්ගෙ අත්දැකීම්වලින් තරුණයන්ට උපදෙස් ලබන්න. ලෝකය වෙනස් කරලා තියෙන්නේ තරුණයෝ. දැන් ලෝකයේම තරුණ නායකයන් බිහිවීමේ රැුල්ලක් තියෙනවා. බුදුහිමියන් බුදුවුණේ හැට පැන්නාම නෙවෙයි. තරුණ කාලයේදී. එදා කිව්වා නම් පොඩි කොල්ලෙක් බුදුවෙලා, අපි එයා කියන දේ අහන්නේ කියලා වසර 2500ක් බුද්ධාගම තියෙන්නේ නැහැ. දේශපාලන නායකයන් බොරුවට තරුණයන්ට සලකන බව කිය කියා ඉන්නේ නැතිව කරලා පෙන්වන්නට ඔවුන්ට බුද්ධිය පෑදේවා කියලා අපි ඉල්ලා සිටිනවා.

පළාත් සභා ඡන්දය ගැන ආණ්ඩුවේ අභ්‍යන්තර එකඟතාවක් ඇතිවෙලා තියෙනවාද?
නැහැ. අපි පැහැදිලිවම කියනවා පළාත් සභා මැතිවරණ ක‍්‍රමය අලූ‍ත් ක‍්‍රමයට තියන්න ඕනෑ කියලා. හැබැයි පක්ෂ කිහිපයක් පරණ ක‍්‍රමයට යමු කියලා කතාකරනවා. දැන් තමන්ගේ පක්ෂය ජයග‍්‍රහණය කිරීම ගැන කල්පනා නොකර ක‍්‍රමවේදය වෙනස් කිරීම ගැන කල්පනා කරන්නයි ඕනෑ. මනාප ක‍්‍රමය හොඳ නැතැයි කීව අපි ආයෙමත් මනාප ක‍්‍රමයට යන්නේ කොහොමද.

ගෝඨාභය රාජපක්ෂ සහ මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිතුමා එක්ක යම් මිත‍්‍රත්වයක් හෝ ගනුදෙනුවක් තියෙනවාද?
මේ දෙන්නාම ඉතාමත් හොඳින් හඳුනන දෙන්නෙක්. මම හිතන්නේ නැහැ තරහක් තියෙනවා කියලා. මමත් පාර්ලිමේන්තුවේදී මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා එක්ක කතාකරනවා. ඒත් අපි ප‍්‍රතිපත්තිවලට එකඟ නැහැ. මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතා මහින්ද රාජපක්ෂ මහත්තයාගේ ගෙදර මළගෙදර යද්දී සමහරු කිව්වා දේශපාලන සම්බන්ධයක් ඇති කියලා. ඒත් ඒක මනුෂ්‍යත්වයට ගිය ගමනක් විතරයි.

ශ‍්‍රීලනිපයේ මූලස්ථානයට හූ තැබීම ඇතුළුව, ශ‍්‍රීලනිපයට විරුද්ධ පක්ෂයක් ශක්තිමත් කරවීම දක්වා ශ‍්‍රීලනිප සාමාජිකයන් විසින් සිදුකළ විනය විරෝධී පියවර ගැන පක්ෂය විදියට පියවරක් ගන්නවාද?
පක්ෂ මූලස්ථානයට හූ කියනවා ටී.වී. එකේ දැක්කාම කවුරුත් ඒක අනුමත කරන්නේ නැහැ. කෙනෙක් ඕනෑම පක්ෂයක සාමාජිකයෙක් වෙන්න පුළුවන්. තව පක්ෂයකට ගලක් ගහනවා නම් එයාලාමනේ දුක් වෙන්න ඕනෑ. ඒ වගේ අයට ස්වභාවධර්මයෙන් දඬුවම් ලැබෙන්න ඕනෑ.

එතකොට පක්ෂය විනය පියවර ගන්නේ නැහැ?
පක්ෂයක විනය තියෙන්න ඕනෑ. මම නම් ඒ ගැන ඉතාමත් දැඩිව ඉන්නවා.

ඔබේ ඒ අවිනිශ්චිත පිළිතුරත් එක්ක සිහිවෙන කාරණයක් තියෙනවා. පක්ෂයේ ඇතැම් අය කියනවා දුමින්ද දිසානායක, අමරවීර දෙන්නා යූඇන්පී එකට යන්න ඉන්නේ කියලා. ඔවුන් කියන දේවල්වල තේරුමක් නැහැ, පක්ෂය ඉදිරියේදී මහින්ද රාජපක්ෂ මහත්තයා ළඟට යාවි කියලා…
අපි යූඇන්පී එකට යන්නේ නැහැ. අපට පක්ෂයක් තියෙනවානේ. ඔය කියන අයම තමයි එහාට මෙහාට වරින්වර ගිහින් තියෙන්නේ. මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතා එක්ක එළියට ආපු කණ්ඩායම එක්සත් ජාතික පෙරමුණට ගියා. ඒත් මම ගියේ නැහැ. මම ශ‍්‍රීලනිපයෙන් ඉල්ලූ‍වා පැරදුණත් කමක් නැහැ කියලා. ඒත් මම දින්නා. ඇයි මම දැන් ශ‍්‍රීලනිපය අත්හරින්නේ. මේක මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා ඇතුළු කණ්ඩායම හදපු කතාවක් විතරයි. පහළොස්දෙනාගේ කණ්ඩායම කියපු කතාවක් විතරයි ඕක. අපි ශ‍්‍රීලනිපයෙන් යන්නේ නැහැ. දැන් ශ‍්‍රීලනිපයේ ආණ්ඩුවේ ඉඳපු අය දැන් එහා පැත්තට ගියාම කවුරුවත් පිළිගන්නේ නැහැ. කුමාර වෙල්ගම මැතිතුමාට මම හරිම කැමතියි. එතුමා කෙලින් කතාකරනවා. ඩිලාන් පෙරේරා මැතිතුමා ගියාම කිව්වා දැන් බදුල්ලෙ පොහොට්ටුවේ නායකයා මම. ඩිලාන් පස්සේ ආවාට වැඩක් නැහැ, එයා මගේ පිටිපස්සෙන් ඉන්න ඕනෑ. මේ 15 දෙනා ඇමතිකම් අරගෙන පඩි අරගෙන, නිල නිවාස, රට සවාරි අරගෙන දැන් එතැනට කඬේ යනවා එතැනින් නම හදාගන්න. අපට වැඩියෙන්ම බනින්නේ ඒ අය. එස්.බී. දිසානායක මන්ත‍්‍රීතුමා මොන තරම් ආණ්ඩුවේ ඉන්න කාලයේම මහින්ද මහත්තයාට බැනලා තියෙනවාද. දුමින්ද දිසානායක බැනලා නැහැ. මම හැමදාම දරන මතය තමයි දේශපාලනඥයෙක් නළුවෙක් වෙන්න බැහැ කියන එක. නළුවෙක්ට අද එක ස්ක‍්‍රිප්ට් එකක් දෙනවා. අද ඒකට කතාකරනවා. හෙට තව ස්ක‍්‍රිප්ට් එකක් ලැබුණාම ඒකට රඟපානවා. දේශපාලනඥයාට එහෙම කරන්න බැහැ. ප‍්‍රතිපත්තියක් තියෙන්න ඕනෑ.

2015 ජනාධිපතිවරණයේදී මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතා එක්ක හිටපු එජාපය ඇතුළු සියලූ කණ්ඩායම් 2019 ජනාධිපතිවරණයේදීත් එකට කටයුතු කළයුතු බවට අදහස් පළවෙනවා. ඒ ගැන අදහස මොකක්ද?
තවම ඒක තීන්දු කරලා නැහැ. නමුත් ශ‍්‍රීලනිපය විදියට අපි හැම තිස්සේම විශ්වාස කරනවා පක්ෂයක් විදියට ඉතාම ශක්තිමත් වෙන්න ඕනෑ බව. ඒ ශක්තිමත් වීමත් එක්ක අපි රට වෙනුවෙන් ගත යුතු හොඳම තීන්දුව ගන්න ඕනෑ. මහින්ද රාජපක්ෂ මැතිතුමාට අපි විරුද්ධ වුණේ පුද්ගලික කාරණයකට නෙවෙයිනේ. පක්ෂය වෙන පැත්තකට ගියා, රට වෙන පැත්තකට ගියා. ඒක ඉස්සරහට ගියා නම් රටට ලොකු විනාශයක් වෙන්න තිබුණා. මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතා මහින්ද මහත්තයා වගේ ෆයිල් තියාගෙන හිටියේ නැහැ. තමන්ගේ ළඟ අයට විරුද්ධවත් පරීක්ෂණ කළේ නැහැ. මහබැංකු බැඳුම්කර සිදුවීම වෙලාවේත් පරීක්ෂණ කළා. මේ ක‍්‍රමවේදය හොඳයිනේ. මහින්ද මහත්තයාගේ නඩු ටික ගත්තාම ඬේසි ආච්චිගේ මැණික් මල්ල, නාමල් රාජපක්ෂ තමන්ගේ එකවුන්ට් එකේ තියෙන සල්ලි ගැන දන්නෑ කියලා කිව්වාම ඒවා නඩුවට හදපු බොරු බව අපි දන්නවානේ. අපට ආයේ පාරක් ඒ කාලයේ තිබුණු යුගය ඇතිකරන්න ඕනෑ නැහැ. මාධ්‍ය ආයතන ගිනිතැබූ කාලයක් ඇතිකරන්න ඕනෑ නැහැ. අද මාධ්‍යවල ඔයාලා අපට බනිනවා. ජනාධිපතිතුමාට බනිනවා. ඒත් සැනසිල්ලේ ?ට නිදාගන්නවා. බනින එක හොඳයි කියලා මම කියන්නේ නැහැ. හැබැයි ඔයාලාට නිදහස තියෙනවා. ඒ තත්වය වෙනස් කරන්න ඕනෑ නැහැ.

ඒත් එජාපය කියන්නේ ඊළඟට තනි එජාප ආණ්ඩුවක් නිර්මාණය කරන්න ඕනෑ බවයි….
අපිත් පක්ෂයක් විදියට ඒක කියනවානේ. අපටත් ඕනෑ අපේ ජනාධිපතිවරයෙක්. අපේ ආණ්ඩුවක්. අපේ පළාත් සභාවක්. ඉතින්, අපි ජයග‍්‍රහණය කරන තැනට යන්න තමයි අපි උත්සාහ කරන්නේ. ඒකේ වරදක් නැහැ. 2020 දී වඩාත් සුදුසු දේ අපට ඒ වෙලාවේ බලන්න පුළුවන්.

ජනාධිපතිවරයා තමන්ට විරුද්ධ අදහස් මර්දනය නොකරන බව ඔබ ඉහතින් කීවා. ඇත්තෙන්ම හිටපු ආණ්ඩුවට වඩා මේ ආණ්ඩුව සමයේ අදහස් පළකිරීමේ නිදහසක් තියෙනවා. හැබැයි ඒ නිදහස තමන්ටම පාරාවළල්ලක් වෙලා තියෙන බව දැන් ඔබලා කල්පනා කරනවාද?
අනිවාර්යයෙන්ම. දැන් මේක සරුංගලේ නූල කැඩුණා වගේනේ. දැන් මේ නිදහස ඉතාම කැත විදියට පාවිච්චි කරනවා. අපි විශ්වාස කරනවා ඕක ඔය විදියට කරගෙන ගිහින් එයාලාටම ඇති වෙලා වෙනස් වේවි කියලා. දැන් රූපවාහිනී නාළිකා එකකවත් රටේ සංවර්ධනය ගැන ධනාත්මක ප‍්‍රවෘත්ති පළවෙන්නේ නැහැ. ඉතින් ජාතියක් ගොඩනැගෙන්නේ කොහොමද. අඩුගාණේ ටෙලිනාට්‍යයක් හැදුවත් හදන්නේ ඍණාත්මක දේවල්. පත්තරයක් කියෙව්වත් නරක දේවල්. ඉතින් ජාතියක් ගොඩනංවන්න බැහැ. ජාතියක් ඉදිරියට යන්න නම් ඒ ඉදිරි ගමන මාධ්‍යවලින් නිරූපණය වෙන්න ඕනෑ. අපේ මොන තරම් හොඳ වැඩ තිබුණත් මාධ්‍යවල ඒක දාන්නේ නැහැ. අපි කොච්චර දිග කතාවක් කළත් මොකක් හරි ආඩපාලි කතාවක් තමයි දාන්නේ. දැන් රූපවාහිනියේ වොයිස් කට් දාගන්නම කතා පවත්වන දේශපාලනඥයනුත් බිහිවෙලා ඉන්නවා. අපි තැනකට ගියාම මයික් අරගෙන ගිහින් අහනවා, සර්ට මෙහෙම කිව්වා. දැන් සර් මොකද කරන්නේ කියලා. මේවා වෙනස් වෙන්න ඕනෑ. හැබැයි අපි මර්දනය ගේන්නේ නැහැ. මාධ්‍යවලට වගකීමක් තියෙනවා රටේ යහපත ගැන හිතලා ස්වයංවාරණයක් දාගන්න.

මෝල්ලූ සහ මෝරු

0

විධායක ජනාධිපති තනතුරට නාමල් රාජපක්ෂ කොහෙත්ම නුසුදුසු කරවන එකම සාධකය වයසම නොවේ. දේශපාලනික ප‍්‍රභාව ඇතිව සිටි කාලයේ මේ ගැටයා කළ කී කිසි දෙයකින්, වගකීමක් ඇති තනතුරක් දැරීමට අල්ප හැකියාවක්වත් ඇති බවක් පෙන්වා නැත. ජනබල මෙහෙයුමත්, එහි අනිවාර්ය අසාර්ථකත්වයත් සංකේතවත් කෙළේ, කෝමල කකුලට වඩා තඩි සපත්තු දාගෙන ලොකුවට ඇවිදින්ට ගිය ඉළන්දාරියෙකුගේ අබග්ගයකි.

එහෙත් ඔහුගේ අප්පාට අනුව, නාඹර නාමල් ජනාධිපති අපේක්ෂකත්වයට හෝ ජනාධිපති තනතුරට හෝ නොපෑහෙන එකම කාරණය වන්නේ වයසයි. 19 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයේ ඒ විශේෂිත වගන්තිය නොවන්නට, ශ‍්‍රී ලංකා පොදු ජන පෙරමුණේ ජනාධිපති අපේක්ෂකයා වශයෙන් මහින්ද රාජපක්ෂ සිය වැඩිමල් පුතා අභිෂේක කරනු ඇත. හිටපු ජනාධිපතිවරයා ‘හින්දු’ පුවත්පතට දුන් සම්මුඛ සාකච්ඡාවකදී ඒ බව හෙළි කොට තිබුණි. ‘‘30 ට තිබිච්ච අවම වයස් සීමාව ඒගොල්ලෝ දැන් 35 කරලා නිසා මගේ පුතාට 2019 දී ඉදිරිපත් වෙන්න බැහැ.’’

ලාංකීය ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය 19 වැනි සංශෝධනය හරහා බේරා ගැනීමට හැකි වේද නැද්ද යන්න, ඉදිරියට බලා ගත යුතුව ඇති දෙයකි. එහෙත් ‘බේබි ඩොක්’ ගැටයෙකුගේ විගඩම් පාලනයකින් දැනට ලංකාව බේරී ඇති බව කිව හැකිය. (‘බේබි ඩොක්’ යනු, වසර 15ක් හයිටි රාජ්‍යය අව-පාලනය කළ මරුමුසු කොලූ ගැටයෙකි- පරිවර්තක). නාමල් රාජපක්ෂ කෙනෙකු රටේ ජනාධිපති වුවහොත් සති කිහිපයක් ඇතුළත එය මාරක විකාරයක් දක්වා පල්ලම් බසිනු නියති. කෙසේ වෙතත්, අප්පාගේ බොරු කකුල් මත සිටගෙන පූච්චානම් දොඩන එවැන්නෙකුගේ ඛේද-විකට අනාගතයක් ගැන, අඩු වශයෙන් 2025 දක්වාවත්, බියවීමට කාරණා නැත.

ලංකාවේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයට ඉහළින් 2020 දී රඟදෙන හොල්මන වන්නේ නාමල් රාජපක්ෂගේ කැහැටු හෙවණැල්ල නොව, ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ තඩි හෙවණැල්ලයි. මහින්ද රාජපක්ෂ ‘හින්දු’ පුවත්පතට දුන් සම්මුඛ සාකච්ඡුාවෙන් හෙළිදරව් වන පරිදි, රාජපක්ෂලා එදා මෙන්ම තවමත් පවුල් සමාගමකි. ලොකු පුතාට ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් විය නොහැකි නම් මහින්ද රාජපක්ෂ ඒ වරය දෙනු ඇත්තේ සහෝදරයන්ගෙන් කෙනෙකුට ය. රාජපක්ෂ දරුවන්ට සහ සහෝදරයන්ට වඩා එම තනතුරට සුදුසුකම් ඇති තවත් අය ශ‍්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ තුළ සිටිය හැකිය. එහෙත් ඔවුහු උත්පත්තියෙන් නුසුදුස්සෝ වෙති. රාජපක්ෂ කෙනෙකු සිටින කවර තැනක් වුව, දේශපාලන පක්ෂයක් වේවා, රටක් වේවා, එය පවුල් නින්දගමක් වනු ඇත. පවුලට උපන් සහ පවුලේ හැදුණු වැඩුණු එකෙකු විසින්ම පාලනය කරනු ලබන පවුලේ බූදලයක් වනු ඇත.

ඉතිං, අනාගතයේ සේයාව පැහැදිලි ය. රාජපක්ෂලාගේ යළි පැමිණීමක්, පවුල් පාලනයක සහ රජ පෙළපතක යළි පැමිණීමක් වනු ඇත. ශ‍්‍රී ලංකා පොදු ජන පෙරමුණේ සිටින රාජපක්ෂලා නොවන ඕනෑම නායකයෙකු කොච්චර දත්මිටි කෑවත්, ඔහුට හෝ ඇයට සිටීමට සිදුවනු ඇත්තේ වලව්වේ එළිපත්තේ ය. ඉහළ තානාන්තර සියල්ල පවුලට වෙන් කොට තිබේ. ඒවා යාවජීව ය.

සිරිසේන-වික‍්‍රමසිංහ ආණ්ඩුව තමන් ලද ජනතා වරම කෙරෙහි අතරමැද ළැදියාවකින් හෝ සිටියේ නම්, රාජපක්ෂලාගේ මේ සංදර්ශනය අපට විනෝදාත්මක වන්නට තිබුණි. ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ශ‍්‍රී ලංකාවක රැුකවරණය තුළ, තාත්තා-පුතාලා, මාමලා-බෑනලා සහ බාප්පලා නටන මේ දේශපාලන තොවිලය නරඹමින් හිනාවෙන්නට තිබුණි.

එහෙත් සිරිසේන-වික‍්‍රමසිංහ ආණ්ඩුව සිටින්නේ ඈලියාවට යමිනි. සරලම වචනාර්ථයෙන් ගත්තත්, මෙය යහපාලනය නොවේ. උදාසීන ප‍්‍රතිපත්ති සහ ග‍්‍රාම්‍ය කි‍්‍රයාකාරීත්වයෙන් යුත් මෙය, මුග්ධ පාලනයකි. ජනාධිපතිවරයා කජු ඇටේක එල්ලීම සහ අගමැතිවරයාගේ ‘ගම්පෙරළිය’ ආපදාව, මේ පරිපාලනය තුළ පවතින ස්වයං-විනාශය කෙරෙහි වන නැමියාව කියාපායි. චාලි චැප්ලින් ‘ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදියා’ නමින් සිනමා පටයක් කෙළේ නම්, මෙය ඊට අගනා ප‍්‍රස්තුතයක් වන්නට තිබුණි. (ඔහු ‘ඒකාධිපතියා’ නමින් චිත‍්‍රපටියක් කර තිබේ- පරිවර්තක).

අපේ කාලයේ සැබෑ ඛේදවාචකය ඇත්තේ එතැනයි. මොන අසාර්ථකතා තිබුණත් මේ පාලනය ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ය. රාජපක්ෂගේ භුක්තියේ තිබෙන ශ‍්‍රී ලංකා පොදු ජන පෙරමුණට වඩා මේ ආණ්ඩුව වගවීමෙන් යුක්ත ය. පාරදෘශ්‍යභාවයෙන් යුක්ත ය. ඊට වඩා මධ්‍යස්ථ ය. ඉවසනසුලූ ය. සිරිසේන-වික‍්‍රමසිංහ පාලනයට, අධිකාරීවාදී ආවේශයන් සහ මර්දනකාරී අභිලාෂයන් නැතිවා නොවේ. එහෙත් ඒවා ඕනෑම ආණ්ඩුවක් තුළ පොදුවේ දක්නට ලැබෙන දේවල් ය. බලය, වෙන් වෙන් ආයතන වෙත බෙදා වෙන් කොට පවත්වා ගත යුත්තේ එබැවිනි. ඒ බල-විභේදනය ප‍්‍රායෝගික සත්‍යයක් කර ගත හැකි තරමට, ආයතන පද්ධති ශක්තිමත් කර ගත යුත්තේ එබැවිනි.

සිරිසේන-වික‍්‍රමසිංහ ආණ්ඩුව බලයට පත්කර ගත්තේ, ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය යළි ස්ථාපිත කර ගැනීමට ය. ඒ කාරණයේදී සෑහෙන දුරකට එය සාර්ථකව තිබේ. වර්තමාන ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයේ තුවාල කර-ගැට තිබුණත්, මීට වඩා යහපත් තැනකට සම්ප‍්‍රාප්ත වීමේ හැකියාව ඊට තිබේ. තොරතුරු දැන ගැනීමේ පනත සම්මත කර ගැනීම සහ අඳුරු අහුමුළු විවර කර ගැනීම සඳහා එම අයිතිය පාවිච්චි කෙරෙමින් තිබීමත් කියාපාන්නේ, කාලයත් සමග අවස්ථාව ලදොත්, ශ‍්‍රී ලංකාවට තව දුර යා හැකි බවයි.

වර්තමාන කාර්යභාරය වන්නේ, ගත වූ වසර තුනක කාලය තුළ අත්පත් කර ගත් ජයග‍්‍රහණයන් තවත් ශක්තිමත් කර ගනිමින්, අපේ දේශපාලනික ගමන ආපස්සට නොව ඉදිරියට යන බවට වගබලා ගැනීමයි. එහෙත් අවදානම වන්නේ, ආණ්ඩුවේ අවපාලනය කෙරෙහි කෝපයට පත්වන ඡුන්දාදායකයන්, අනාගත යහපත් ඒකාධිපතියෙකු පතා ඒ ජයග‍්‍රහණයන් පාගා පොඩි කර දැමීමට ඇති ඉඩකඩයි.

ඒකාධිපතියන් ගැන
පවතින මිථ්‍යාවන්
හොඳ වැඩකාරයෙකු වන ඒකාධිපතියෙකු ගැන පවතින මිථ්‍යාව, බාගවිට උපන්නේ ඉතාලියේ විය හැකිය. පළමු ලෝක යුද්ධය නිසා ඉතාලියේ දුම්රියට සේවාව කඩා වැටුණි. යුද්ධයෙන් පසුව මෙය යුරෝපයේ හොඳම දුම්රිය සේවාව බවට පත්කරන බවට එරට ෆැසිස්ට්වාදියෝ ජනතාවට පොරොන්දු වූහ. දුම්රිය සේවාව ඇත්තෙන්ම ඉන් පසු යම් ප‍්‍රගතියක් ලැබුවේය. ඒ, බොහෝ කොට, ආයෝජනවලටත්, මුසෝලිනී බලයට පත්වීමට පෙරාතුව සකස් කොට තිබූ සැලසුම්වලටත් ස්තුතිවන්ත වන්නට ය. එසේ වෙතත් එය යුරෝපයේ හොඳම දුම්රිය සේවාව බවට නම් කවදාවත්ම පත්වුණේ නැත. සත්‍යය එසේ වී මුත්, ෆැසිස්ට්වාදීන්ගේ කයිවාරුව නැවතුණේ නැත. ගුවන් විදුලි අවකාශය තුළ පාලකයන්ට එරෙහිව හඬ නැගීම තහනමට ලක්කොට එය අපරාධයක් බවට පත්කොට තිබුණු තත්වයක් තුළ, ෆැසිස්ට්වාදී පාලකයන් දෙසාබාන ඕනෑම බොරුවක් සාමූහික ජන විඥානය තුළ සටහන් වුණේ ‘සත්‍ය දත්ත’ වශයෙනි.

ඊළඟට, අලූතින් කාර්මීකරණය වූ නැගෙනහිර ආසියාතික රටවල් කිහිපයක් බිහි වීම හේතුකොටගෙන, සාර්ථක ඒකාධිපතියෙකු පිළිබඳ මිථ්‍යාව තවත් ජනප‍්‍රිය වුණි. දරිද්‍රතාවේ සහ අසංවර්ධනයේ කරවටක් ගිලී සිටි තුන්වැනි ලෝකයේ රටවල් අතරින් ‘නැගෙනහිර ආසියාතික ව්‍යාඝ‍්‍රයන්’ වශයෙන් හැඳින්වුණු මේ රටවල් කිහිපය බොහෝ දෙනාට දර්ශනය වුණේ මහා හාස්කමක් වශයෙනි. අලූතින් කාර්මීකරණය වී සංවර්ධනය වූ මේ නැගෙනහිර ආසියාතික රටවල් හතරේම තිබුණේ මහජන ඡන්දයෙන් තේරී පත් වූ ආණ්ඩු නොවූ නිසා, ශීඝ‍්‍ර ආර්ථික සංවර්ධනය අත්කර ගැනීමට නම්, නැණවත්, සොඳුරු ආඥාදායකයෙකුගේ මගපෙන්වීම අවශ්‍ය බවට බලවත් විශ්වාසයක් ගොඩනැගුණි.
එහෙත් ඒකාධිපතියන්ගේ කෙරුවාව නැණවත් වන්නේවත්, සොඳුරු වන්නේවත් නැති බව ඔප්පු කිරීමට, තුන්වැනි ලෝකයේ සෙසු රටවල අත්දැකීම් හොඳටම සෑහේ. ඇත්ත වශයෙන්ම, 1990 දශකය දක්වාම, ආසියාවේ, අප‍්‍රිකාවේ සහ දකුණු ඇමරිකාවේ බහුතරයක් රටවල සිටියෝ සිවිල් හෝ හමුදා ඒකාධිපතියෝ ය. ඒ කිසි රටක්, අර කී අලූතෙන් කාර්මීකරණය වූ රටවල් අත්කර ගත් සංවර්ධන මට්ටමට කිට්ටු වුණේවත් නැත. ඒකාධිපතිත්වය සහ සංවර්ධනය අතර තිබෙතැ යි කියන මිථ්‍යාව බිඳලීමට එයම සෑහේ.

ඉහතින් කී ‘නැගෙනහිර ආසියාතික ව්‍යාඝ‍්‍රයන්’ පිබිදුණේ, ඒ රටවල පැවති ඒකාධිපතිත්වයන් නිසා නොව, භූ-දේශපාලනය නිසා ය. සීතල යුද්ධය නොතිබුණි නම්, චීන විප්ලවය නොවුණි නම් සහ කොරියානු යුද්ධය ඇති නොවුණි නම්, අර කී ව්‍යාඝ‍්‍රයන් නිකංම බළලූන් විය හැකිව තිබුණි. නැගෙනහිර ආසියාවේ පැතිරෙමින් පැවති ‘කොමියුනිස්ට්වාදයට’ එරෙහි ඔසුවක් වශයෙන් එම රටවල් ආර්ථික වශයෙන් නගා සිටුවීමේ අවශ්‍යතාවක් බටහිරට තිබුණි. (දෙවැනි ලෝක යුද්ධයෙන් විනාශ වී ගිය යුරෝපය පසුව ගොඩ ගත්) ජෝර්ජ් මාර්ෂල් ආර්ථික සැලැස්මේ ආකෘතියක්, විශේෂයෙන් දකුණු කොරියාවේ සහ තායිවානයේ දියත් කෙරුණි. ඒ අනුව, ‘බටහිර ලෝකයේ ආරක්ෂක වළල්ලේ ප‍්‍රධාන මුරපොළක් බවට තායිවානය පත්විය. 1950 දශකය තුළ තායිවානයට ගලා ආ විදේශ ආර්ථික ආධාර, එරට දළ ජාතික නිෂ්පාදිතයෙන් සියයට 6ක අගයක් ගත් අතර, දළ ආයෝජනයන්ගෙන් සියයට 40කට ආසන්න අගයක් ගත්තේය.’ එම දශකය තුළ දකුණු කොරියාවේ ආනයනයන්ගෙන් සියයට 80කටත් වැඩි ප‍්‍රමාණයක් සඳහා වන වියදම පිරිමසා ගැනුණේ ඇමරිකානු ආධාරවලිනි. ලෝකයේ වෙනත් තැන්වල ඉඩම් ප‍්‍රතිසංස්කරණවලට එරෙහිව බද්ධ හතුරුව සිටින ඇමරිකාව, දකුණු කොරියාවේ සහ තායිවානයේ ශීඝ‍්‍ර ඉඩම් ප‍්‍රතිසංස්කරණ දිරි ගැන්නුවේය. එය, එම රටවල් දෙකේ පැවති ‘ගොවිජන ප‍්‍රශ්නය’ විසඳා ගැනීමටත්, ග‍්‍රාමීය දරිද්‍රතාව පිටුදැකීමටත් මහඟු අත්වැලක් විය. ඉහත කී නැගෙනහිර ආසියාතික රටවලට ඒ සා කෙටි කාලයකින් කාර්මීකරණය විය හැකි වුණේ, එක් මහ බලවතෙකු එම රටවල් සඳහා ආයෝජන සහ වෙළෙඳපොළ සපයා දීමට ඉදිරිපත් වීම නිසා ය. ඇමරිකානු පරිත්‍යාගශීලීත්වයට ස්තුතිවන්ත වන්නට, දේශපාලනික වශයෙන් අවදානම්කාරී ආර්ථික බර කන්දරාවක් ජනතාව මත පැටවීමකින් තොරව සංවර්ධන ක‍්‍රියාදාමයන් දියත් කිරීමට එම රටවලට පිළිවන් විය.

මේ සත්‍යය, මෑත ඉතිහාසය තුළ ඇති වූ එක් විපර්යාසයක් මගින් මනාව පෙන්නුම් කෙරේ. චියැං කායි ෂෙක් චීනය පාලනය කරන අවධියේ, දූෂණයට සහ අකාර්යක්ෂමතාවට කුප‍්‍රකට ය. ඔහුගේ පාලනය යටතේ චීනය ව්‍යසනයෙන් ව්‍යසනයට පත්විය. හමුදාමය පරාජයන් සහ විදේශ බලවේග චීනය තුළ පැලපදියම්වීම් ද ඒ අතර වෙයි. චීන සමාජවාදී විප්ලවය ඇතිවීමෙන් පසු චියැං කායි ෂෙක් ෆෝමෝසා දූපතට පලා ගියේය. අද තායිවානය නමින් හැඳින්වෙන්නේ ඒ ෆෝමෝසා දිවයිනයි. චීනය හිඟන අඩියට ඇද දැමූ චියැං කායි ෂෙක්, තායිවානය ආර්ථික වශයෙන් සංවර්ධනය කෙළේය. චියැං කායි ෂෙක්ගේ පරණ පුරුදු අව-පාලනය හරහා තායිවානය කඩා වැටෙන තෙක් චීනය පුලපුලා බලා සිටි තත්වයක් යටතේ, කිසි වරදක් කිරීමේ හැකියාවක් චියැං කායි ෂෙක්ට නොවුණි. ඔහු චීනයේ කළ දේ තායිවානයේත් කරන්ට ගියේ නම්, ඔහුගේ ඇමරිකානු අනුග‍්‍රාහකයන් ඔහු පන්නා දැමීමට පවා ඉඩ තිබුණි. අලූත් භූ-දේශපාලනය, චියැං කායි ෂෙක්ට වෙනස් වීමට බල කෙළේය. එසේ නොවුණොත් ඔහු අතුගෑවී යාමට නියමිත වුණේය. ඇමරිකානු මුදල් සහ උපදෙස් යටතේ ඔහු වෙනස් වුණි.

‘ආසියානු ව්‍යාඝ‍්‍රයන්’ පිළිබඳව දේශපාලනික හේතු මුල් කරගෙන පතුරුවන ජනප‍්‍රිය ප‍්‍රවාදය තුළ, ඉහත කී අතිශය වැදගත් භූ-දේශපාලනික හේතු පැත්තකට දමා අවධාරණය කරන්නේ, දරදඬු පාලකයා ය. ‘ඔබටත් ව්‍යාඝ‍්‍ර රටක් අවශ්‍ය නම්, හොඳ ඒකාධිපතියෙකු පත්කර ගන්න’ යන්න, ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ආණ්ඩුවල ඔලමොට්ටලකම්වලින් හෙම්බත්ව සිටින ජනතාවට, අපේක්ෂිත ඒකාධිපතියන් (සහ ඔවුන්ගේ සහචරයන්) කියන දේශනාව ය. ඒ සයිරන් නළාවට ඇදෙන ලෝලියෝ, විශේෂයෙන් ශ‍්‍රී ලංකාවේ, බොහෝ ය.

ඒකාධිපතියෝ සහ
ධන කුවේරයෝ
සොඳුරු ආඥාදායකයෙකු පිළිබඳ මිථ්‍යාව ශ‍්‍රී ලංකාවේ බෝ වී ඇති තරම ගිය මාසයේ මනාව පෙනුණි. ඇමරිකානු ජනාධිපති ෆ‍්‍රෑන්ක්ලින් රූස්වෙල්ට් ජනප‍්‍රිය රේඩියෝ වැඩසටහනකට මුල පිරුවේය. එය, ‘ෆයර්සයිඞ් චැට්’ නමින් හැඳින්වුණි. ශ‍්‍රී ලංකාවේ ජාත්‍යන්තර වාණිජ මණ්ඩලයත් මෙනමින් සාකච්ඡුා මාලාවක් පවත්වයි. ගිය මාසයේ සාකච්ඡුා මණ්ඩපයට ව්‍යාපාරික ධන කුවේරයෝ කිහිප දෙනෙක් සහභාගි වූහ. ඔවුන්ගෙන් බොහොමයක් දෙනා ආණ්ඩුව පිළිබඳ විවේචනාත්මක මතයක් දැරූහ. එය පුදුමයක් නොවේ. ‘සොෆ්ට් ලොජික්’ ව්‍යාපාරයේ අශෝක් පතිරගේ කළ එක් ප‍්‍රකාශයක් මේ වැඩ සටහනට දේශපාලනික වැදගත්කමක් එක් කෙළේය. ඔහු මෙසේ කීය: ‘‘අපිට ඕනෑ ශක්තිමත් නායකත්වයක්. අපිට ඕනෑ කරන්නේ, පුංචි පහේ ඒකාධිපතියෙක්.’’

ඒකාධිපතියන් සහ ගජමිතුරු ධනපතියන් අතර ඇති පේ‍්‍රමය පරණ ය. විශ්වව්‍යාපී ය. ඒකාධිපතියන්ට, තමන් වඩාත් ප‍්‍රිය කරන ධනපතියෝ සිටිති. එවැන්නන්ට දියුණු විය හැකිය. ඒ දියුණුව ඔවුන් අත්කර ගන්නේ ජනතාවගේ වියදමින් පමණක් නොව, අවශේෂ ව්‍යපාරිකයන් ද බිල්ලට ගනිමිනි. වැඩියත්ම ඊට බිලි වන්නේ, සම්බන්ධකම් නැති හෝ අඩු ව්‍යපාරිකයන් ය. වෙනත් සෑම ක්ෂේත‍්‍රයකදී සේම ආර්ථිකය තුළත් ඒකාධිපතියෝ තමන්ට සහ තමන්ගේ ව්‍යාපාරික ගජමිතුරන්ට වාසි සහගත ප‍්‍රතිපත්ති පනවා ගැනීමට වගබලා ගනිති. ඒ ප‍්‍රතිපත්ති ක‍්‍රියාත්මක කිරීමේදී ජනතාව ගැන හෝ නීතිරීති සහ අණපනත් ගැන හෝ හැඟීමක් ඔවුන්ට නැත.

තමා සිතන ‘පුංචි පහේ ඒකාධිපතියා’ කවුරුන් ද යන්න පතිරගේ මහතා කීවේ නැත. එසේ කීමේ අවශ්‍යතාවක් තිබුණේ ද නැත. වෙඬරුවේ උපාලි තෙරුන් සේ පතිරගේ මහතා ද බලා සිටින්නේ, ජනාධිපති රාජපක්ෂ කෙනෙකු ගැන ය. වැඩියත්ම, ගෝඨාභය ජනාධිපති කෙනෙකු ගැන ය. මේ අතර අහම්බෙන් මෙන්, විශේෂ මහාධිකරණය ඉදිරියේ ගෝඨාභයට සහ තවත් කිහිප දෙනෙකුට එරෙහිව පවරා ඇති නඩුවක පැමිණිල්ලේ සාක්ෂිකරුවෙකු වශයෙන් පතිරගේ මහතාගේ නම සඳහන් වෙයි. ඔහු ගෝඨාභයගේ නඩු නිමිත්තට අදාළ ව්‍යාපෘතිය සඳහා මාළු ටැංකියක් සහ සුරතල් මසුන් සපයා ඇති බව කියැවේ.

ඒකාධිපති පාලනයක් ප‍්‍රායෝගිකව කටයුතු කරන ආකාරය, ඞී.ඒ. රාජපක්ෂ කෞතුකාගාරය පිළිබඳ සිද්ධියෙන් පැහැදිලි වෙයි. රාජපක්ෂලා තමන්ගේ රාජකීය ව්‍යාපෘතියට අනුගතව, තම දෙමාපියන් සැමරීමේ කෞතුකාගාරයක් හම්බන්තොට ගොඩනැගූහ. එවැන්නක් ප‍්‍රශ්නකාරී සිද්ධියක් නොවිය යුතුව තිබුණි. එපමණක් නොව, ප‍්‍රශංසනීය ක‍්‍රියාවක් ද විය යුතුව තිබුණි. ඒ, ඔවුන්ගේ මුදල් ඒ සඳහා වියදම් කෙළේ නම් ය. නැත්නම්, ‘රාජපක්ෂ පදනම’ හරහා අරමුදල් සපයා ගත්තේ නම් ය. එහෙත් ඒ සඳහා වැය කළ රුපියල් මිලියන 80 කට වැඩි මුදල ඔවුන් ගත්තේ මහජන ධනයෙනි. එයින් යම් කොටසක් ‘රාජපක්ෂ පදනම’ මගින් ආපසු රජයට ගෙවන ලදි. එහෙත් ඒ, බලයෙන් වීසි වූ පසුව ය. තව මිලියන 40 ක් ගෙවීමට තිබේ.

‘කාර්යක්ෂම ඒකාධිපතියන්’ ප‍්‍රායෝගිකව වැඩ කරන්නේ එලෙස ය.

මහින්ද අයියාගේ ජනකාන්තභාවයේ ආශීර්වාදය සහ බැසිල් මල්ලීගේ සංවිධාන ශක්තිය නැතිව ගෝඨාභයට ජනාධිපතිවරණයකින් දිනිය නොහේ. පවුල මුල් කර ගත් වෙනත් ඕනෑම සංවිධානයක සාමාන්‍යයෙන් සිදුවන්නා සේ, ශ‍්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ තුළත් නෑ හුටපට යම් කාලයක් තිබිය හැකිය. බස් පුරවා කොළඹට මිනිසුන් ගෙනඒමෙන් ආණ්ඩු බලය අල්ලා ගැනීමට ගිය නාමල් රාජපක්ෂගේ කුරුලූ මොළේ විකාරරූපී අසාර්ථකත්වය, එවැනි නෑ හුටපටයක ප‍්‍රතිඵලයකි. එහෙත් අවසානයේදී පවුල එක්සත් වීමට ඉඩ තිබේ. ඒ අස්සේ ආණ්ඩුවත් හැම පැත්තකින්ම නා ගන්නා විට, ශ‍්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ ජනාධිපතිවරණයකින් ජය ගැනීමේ ඉඩකඩ බොහෝ ය.

විදේශ ණය නිසා මානව හිමිකම් කෙරෙහි ඇති කෙරෙන බලපෑම් පිළිබඳ එක්සත් ජාතීන්ගේ ස්වාධීන විශේෂඥ හුවන් පැබ්ලෝ බොහොස්ලව්ස්කි මෑතකදී ශ‍්‍රී ලංකාවේ කළ සංචාරයකින් පසුව මෙසේ කීය: ‘‘ශ‍්‍රී ලංකාවේ ආණ්ඩුව තමන්ගේ ආර්ථික ප‍්‍රතිසංස්කරණ ප‍්‍රතිපත්ති තුළින් මෙන්ම යටිතල ව්‍යාපෘති විසින් ද මානව හිමිකම් කෙරෙහි ඇති කරන ලද බලපෑම පිළිබඳ නිසි තක්සේරුවක් කළ යුතුව තිබේ.’’ එසේම, සමාජ වියපැහැදම් පවත්වා ගැනීමේ අවශ්‍යතාව ගැනත්, ප‍්‍රගාමී බදු ක‍්‍රමයක් ක‍්‍රියාත්මක කිරීමේ ඇති වැදගත්කම ගැනත් ඔහු කතා කෙළේය. ඒවා මහඟු උපදෙස් ය. එහෙත් ප‍්‍රශ්නය වන්නේ, එය වටහා ගැනීමට තරම් ප‍්‍රඥාවක් ආණ්ඩුවට තිබේ ද යන්නයි.
අවාසනාවකට, මේ ආණ්ඩුවේ ආර්ථික ප‍්‍රතිපත්තිවලින් නිරූපණය වන්නේ, දේශපාලන-සමාජ ලිබරල්වාදය සහ දේශපාලන-ආර්ථික ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය අතර පවතින භයානක නොපෑහීමයි. මේ මාසයේ පමණක්, පිටි සහ පිටි නිෂ්පාදනවල මිල ඉහළ ගියේය. පෙට‍්‍රල් මිල නැවත වැඩි විය. දුම්රිය ගාස්තු වැඩි කිරීමක් ප‍්‍රකාශයට පත්විය. එය, නියඟයෙන් පීඩාවට පත්ව සිටින දිස්ත‍්‍රික්ක 11ක ජීවත් වන 600,000ට අධික ජනතාව ඇතුළු දැනටමත් පීඩාවට පත්ව සිටින ජනතාවට දැරිය නොහැකි බරකි.

අඟහිඟකම් විඳ දරා ගැනීම කවුරුන් අතරෙත් බෙදාහදා ගැනෙන්නේ නම් එය කාටත් පිළිගත හැකිය. ජනතාවට අඟහිඟකම් පටවන පාලකයන් ජනතා මුදලින් සුඛ විහරණයේ යෙදෙන්නේ නම්, එය ජනතා කෝපයට තුඩුදෙයි. ඒ කෝපය, ජනප‍්‍රිය දේශපාලනයේ යෙදෙන බාල ජනතාවාදියාට කියාපු තුරුම්පුවකි. වැඩියත්ම, ලෝකය පුරා හිස ඔසවමින් සිටින දක්ෂිණාංශිකයන්ට එය, අවස්ථාවෙන් ප‍්‍රයෝජන ගැනීමේ ඉල්ලමකි. අතාර්කිකත්වය සහ වෛරය උසිගැන්වෙන විට වැඩියත්ම ඊට බිලි වන්නේ, ආර්ථික දරිද්‍රතාවෙන් පෙළෙන මිනිසුන් ය. ජීවන වියදම් ඉහළ යන විට සහ සාක්කු හිස් වන විට, ජාතිවාදී සහ ආගමික භීතිකා ඉබේ ලියලයි.

ශ‍්‍රී ලංකාවේ සංක‍්‍රමණික ප‍්‍රශ්නයක් නැත. එහෙත් ඉන්දියානු පවුල් 250ක් නෙදුන්කෙර්නි නැමැති ගමේ පදිංචි කරවා ඇති බවට පැතිරුණු බොරු ආරංචියක් නිෂ්ප‍්‍රභ කිරීම සඳහා විශේෂ නිවේදනයක් නිකුත් කිරීමට රජයේ ප‍්‍රවෘත්ති අධ්‍යක්ෂවරයාට සිදු විය. මේ බොරු ප‍්‍රවෘත්තිය, රටේ පවතින අතාර්කික වටපිටාව මනාව නිරූපණය කරයි. ඊළඟ මැතිවරණය දියත් වන්නේ සහ අවිචාර බලවේග විසින් එවැන්නක් ජයගනු ලබන්නේ එවැනි අතාර්කික පරිසරයක ය.

තිසරණී ගුණසේකර

(2018 සැප්තැම්බර් 15 වැනි දා ‘දි අයිලන්ඞ්’ පුවත්පතේ පළවූ Idiots and Sharks ලිපියේ පරිවර්තනය ‘යහපාලනය ලංකා’ අනුග‍්‍රහයෙනි.)

ජනාධිපති හමුදාව රකින විට..

ජනාධිපතිතුමාට බියක් ඇතිවී තිබෙන්නේ, ඊළඟ ජනාධිපතිවරණයේදී තමාට හිමිවීමට ඉඩ තිබෙන ඡන්ද ලක්‍ෂ 10-25 අතර ප‍්‍රමාණයක්, මේ ආකාරයට හමුදා නිලධාරීන් අත්අඩංගුවට ගැනීම හා ඔවුන්ට ‘හිරිහැර’ කිරීම නිසා නැතිවිය හැකි බවටය.

ඊළඟ ජනාධිපතිවරණයකදී, ශ‍්‍රීලනිපයෙන් ඉල්ලන ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේනට, අවම වශයෙන් ඡන්ද ලක්‍ෂ 10ක් වත් ලැබේයැයි ගණන් හැදුවේ කවුරුද? කවුරු හැදුවා වුණත්, ඊළඟ ජනාධිපතිවරණයකදී ජයග‍්‍රහණය කළ හැකියැයි කවුරු උපදෙස් දුන්නා වුණත්, ඒ අය නම් මහාපොළොවේ පය ගසා සිටින්නවුන් වන්නට බැරිය. රටේ තොටේ ඇවිදින්නකුට, රටේ ඇත්ත තත්ත්වය තේරුම් ගන්නකුට එවැනි පූර්ව නිගමනයකට එන්නට කිසිම හේතුවක් කොතැනකවත් නොපෙනෙන නිසාය. අඩු ගණනේ පසුගිය පළාත් පාලන මැතිවරණයේදී ශ‍්‍රීලනිපය ලබාගත් ඡුන්ද ප‍්‍රමාණයවත් ඒ විදියට, ඉදිරි ජනාධිපතිවරණයකදී මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතාට ලැබෙන්නේ නැත. ඒ ඡන්දවලින් සාතිශය ප‍්‍රතිශතයක් ගොසින් නවතිනු ඇත්තේ, පොහොට්ටුවේ අපේක්‍ෂකයා ළඟය. දැනට ජනාධිපතිවරයා සමග සිටින, පොහොට්ටුව සමග සුළු සුළු ආරාවුල් පමණක් තිබෙන පිරිසද ඒ වන විට නවතිනු ඇත්තේ පොහොට්ටුව පැත්තේය. මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේනට අංශුමාත‍්‍රයකවත් ආරක්‍ෂාවක් තිබිය හැකි නම් තිබිය හැක්කේ තවමත් එජාපය පැත්තෙන්ම පමණකි. එහෙත්, පසුගිය කාලය පුරාම තමන්ට ජනාධිපති පුටුවේ වාඩිවෙන්නට ඉඩකඩ සලසා දුන් එජාපයට, ජනාධිපතිවරයා කළ කෙනෙහිලිකම් නිසා, කිසිම එජාප ඡන්දදායකයකුගේ අනුකම්පාව ජනාධිපතිවරයාට ලැබෙන්නට ඉඩක් නැත.

කොහොම නමුත් තමන්ට තිබෙනවායැයි, නැති විය හැකියැයි සිතන ඡුන්ද ගැන සිතමින් මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතා, අපරාධවලට චෝදනා ලබා සිටින හමුදා නිලධාරීන් ආරක්‍ෂා කරයි. පසුගිය සතියේ කැඳවූ ඓතිහාසික හදිසි කැබිනට් රැුස්වීමේදී -සමහර විට ඉතිහාසයේ එකම කැබිනට් පත‍්‍රිකාවක්වත් නොමැතිව පවත්වන ලද එකම කැබිනට් රැුස්වීමද එය විය හැකිය- ඔහු දිගින් දිගටම කියා තිබුණේ, හමුදා නිලධාරින්ට හිරිහැර කිරීමෙන් මහජනයා උරණවී ආණ්ඩුව පරාද කරනු ඇත කියාය. එහි ප‍්‍රතිඵලය ලෙස රාජපක්‍ෂලා බලයට එනු ඇතැ’යි කියාය. යම් හෙයකින් ආණ්ඩුව බලයෙන් පහවෙනවා නම්, ඒ සඳහා තමාද විශාල දායකත්වයක් දක්වා ඇති බව ජනාධිපතිවරයාට තේරුම් නොයෑම අවාසනාවකි.

ඇත්ත වශයෙන්ම රාජපක්‍ෂලා බලයට නොඑනු ඇත්තේ ඔවුන්ට හා ඔවුන් සමග සිටි රාජ්‍ය, හමුදා නිලධාරීන්ට එරෙහිව ඇති චෝදනා විගසින් විභාග කර යුක්තිය ඉටුකිරීම මත මිස, කොන්දේසි විරහිතව ඔවුන් ආරක්‍ෂා කිරීමෙන් නොවේ. මේ වන විට ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ, මහින්දානන්ද අලූත්ගමගේ, උඩුවේ ධම්මාලෝක හිමි, සජින් වාස් ගුණවර්ධන සහ රවීන්ද්‍ර විජේගුණරත්න වැන්නවුන්ට එරෙහිව නීතිය ක‍්‍රියාත්මක වීම වළක්වන්නට ජනාධිපතිතුමා පැහැදිලිවම මැදිහත්වී තිබේ. සිය පියාගේ කෞතුකාගාරය ඉදිකිරීම සම්බන්ධයෙන් ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ අත්අඩංගුවට ගන්නට සූදානම් වන විට ඊට විරුද්ධවූ ජනාධිපතිතුමා, ගෝඨාභය අත්අඩංගුවට ගැනීමෙන් ආණ්ඩුව අවදානමේ වැටෙනු ඇතැ’යි කීවේය. සහෝදරයෙකු ජනාධිපති වන, සහෝදරයෙකු කතානායක වන, තවත් සහෝදරයෙකු ඇමති කෙනකු වන, තවත් සහෝදරයෙකු අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරයකු වන පවුලක, පියාගේ කෞතුකාගාරයක් හැදුවාම මොකෝ? වැනි සාධාරීණකරණ අදහසකය ජනාධිපතිතුමා සිටියේ. මහින්දානන්ද අලූත්ගමගේ සම්බන්ධයෙන් නීතිය ක‍්‍රියාත්මක වන විට, ‘ලොකු අපරාධ තියෙද්දී මේ පොඩි හොරකම් ගැන හොයනවායැ’යි කියමින් අත්අඩංගුවට ගැනීමට ඔහු සිය විරෝධය පළකළේය.

එක්නැලිගොඩ, කීත් නොයර්, උපාලි තෙන්නකෝන් හා ලසන්ත වික‍්‍රමතුංග ඝාතන නඩුවලට අවශ්‍ය තොරතුරු ලබා නොදෙන ලෙස ජනාධිපතිතුමා හමුදාපතිවරුන්, නිලධාරීන් සමග පැවැත්වූ සාකච්ඡුාවකදී පැහැදිලිවම නියම කළේය. ඊට පසු ආරක්‍ෂක මාණ්ඩලික ප‍්‍රධානි රවීන්ද්‍ර විජේගුණරත්නගෙන් ප‍්‍රශ්න කිරීමට සූදානම් වන විට ඔහුට රටින් පිටවන්නට අවසර දුන්නේය. ඔහු අත්අඩංගුවට ගැනීමට තමා තරයේ විරුද්ධ වන බව ප‍්‍රසිද්ධියේම කීවේය.

මේ හමුදා නිලධාරීන්ට ඇත්තේ, යුදමය ක‍්‍රියාන්විතවලදී සිදුකරන ලද අපරාධ සම්බන්ධ චෝදනා නොවේ. යුද පිටියෙන් පිටත, යුද ක‍්‍රියාන්විතයට අදාළ නොවන පැහැරගැනීම්, ඝාතන ගැන චෝදනාය. ඒ නිසා ඔවුහු රණවිරුවෝ නොවෙති. රණවිරුවා හා මිනීමරුවා දෙන්නකු මිස එකකු නොවේයැයි යුද හමුදාපතිවරයාම කියා තිබේ.

දැන්, පැනනැගිය හැකි ප‍්‍රශ්නය මෙයයි. යුද පිටියෙන් පිට සිදුවුණු අපරාධවලට සම්බන්ධවුණු හමුදාවල සාමාජිකයනුත් මේ විදියට ආරක්‍ෂා කරගැනීමට ජනාධිපතිවරයා ඉදිරිපත් වන්නේ නම්, යුද ක්‍ෂෙත‍්‍රවල සිදුවූ, විවිධ අපරාධවලට සම්බන්ධවූ අය වෙනුවෙන් කොයිතරම් සහනශීලී වනු ඇද්ද? මේ ප‍්‍රශ්නය සංවේදී වන්නේ දෙමළ ජනතාවටය. ඔවුන්ට තිබෙන ප‍්‍රධාන දුක්ගැනවිල්ල, තමන්ගේ දරුවන් හමුදාවට බාරදුන් පසු නැවතත් නොපැමිණීම ගැනය. නැතිනම්, හමුදාව විසින් පැහැරගැනීමෙන් පසුව නැවතත් නොපැමිණීම ගැනය. නැතිනම්, හමුදාව විසින් වෙඩිතබා මරාදැමීම ගැනය. මේ සෑම සිදුවීමකම එක් කෙළවරක ඉන්නේ හමුදා නිලධාරීන්ය. විශේෂයෙන් මේ වන විට ක‍්‍රියාත්මක වෙමින් පවතින අතුරුදහන්වූවන් පිළිබඳ කාර්යාලයට ලැබී තිබෙන පැමිණිලිවලින් සැලකිය යුතු ප‍්‍රමාණයක්, ඉහත කී ගණයේ ඒවාය. එවිට ඒ විත්තිකරුවන්ද ජනාධිපතිතුමා ප‍්‍රමුඛ ආණ්ඩුව විසින් ආරක්‍ෂා කරන විට, යුක්තිය ඉටුකරගන්නට එන දෙමළ මිනිසුන්ට ලැබෙන යුක්තිය කුමක්ද?

අතුරුදහන්වූවන් පිළිබඳ කාර්යාලය පසුගිය දිනවල මුළු දුන් ජිනීවා මානව හිමිකම් සමුළුවේදී ප‍්‍රශංසාවට ලක්වුණු නමුත්, ලංකාවේ යුද්ධයෙන් පීඩිත ජනතාව තවමත් අතුරුදහන්වූවන්ගේ කාර්යාලය වැනි රාජ්‍ය යාන්ත‍්‍රණ කෙරෙහි දක්වන්නේ අවිශ්වාසය මුුසුවුණු අවධානයකි. කෙටියෙන් කිවහොත්, ඔවුන් මේ ආණ්ඩුවේ කටයුතු ගැන දැන් ඉන්නේ අවිශ්වාසයෙනි. ජනාධිපතිතුමාගේ පටන්, ආණ්ඩු. තමන්ගේ දුක්ගැනවිල්ලේ වගඋත්තරකරුවන් වූ හමුදා නිලධාරීන් ආරක්‍ෂා කිරීමට ඉදිරිපත්වන බව දැනුණු විට, මේ පිරිසට විශ්වාස කිරීමට ඉතුරුවනු ඇත්තේ කුමක් ගැනද?

අනෙක් අතට, ජනාධිපතිවරයා ඍජුවම, චූදිතයන් වෙනුවෙන් පෙනීසිටින විට, ලංකාව තුළ කිසිම යාන්ත‍්‍රණයකින් තමන්ට යුක්තියක් ලබාගන්නට බැරිවේය යන අදහස පසුගිය යුද්ධයේ වින්දිතයන්ට ඇතිවෙයි. ඇත්ත වශයෙන්ම, ලියුම්කරුද සාමාජිකයකු හැටියට සිටි, සංහිඳියා යාන්ත‍්‍රණ පිළිබඳ ප‍්‍රවිචාරණ කාර්ය සාධක බලකායේ එක් නිර්දේශයක් හැටියට, එක් විදේශ විනිසුරුවරයකුවත් සාමාජිකයකු වන විනිශ්චය මණ්ඩල මගින් යුද සමයේ සිදුවුණු අපරාධ පිළිබඳ නඩු විභාග කළ යුතුයැයි යෝජනා කළේද මේ තත්ත්වය ගැන පුර්වාවබෝධයක් තිබුණු නිසාය. දැන් ජනාධිපතිවරයා කරන්නේ, විදේශ සහභාගිත්වයක් සහිත විනිශ්චයාසන සාධාරණය කිරීම සඳහා තම හැකි පමණින් දායක වීමකි. එම පූර්වාවබෝධය ස්ථිර කිරීමකි.

කන පලන පන්සල් හැම තැනම

0

අපි ශබ්ද දූෂණය ගැන එතරම් වද වෙන ජාතියක් නොවෙමු. එනිසා කොළඹ නගරයේ කලර් ලයිට් එකේ රතු ලයිට් එකට නවතාගෙන සිටින වාහනවල බොහෝ රියැදුරන් (බොහෝවිට පුද්ගලික බස් රියැදුරන්) හෝන් එක උඩ හිඳගෙන යන්නේ ඉස්සරහ වාහනය ඉක්මණින් එළවා දමන්නට ය. උසාවි ඉදිරිපිටද හෝන් තදින් නාද කරන්නට රියැදුරෝ පසුබට නොවෙති. මේ කන් බිහිරිකරවන මිහිරි නාද පරිසරයට මෙලෙස නිදහස් කරන අපි ඉන් නොනැවතී ගෙදර ගොස් අසල්වාසියන්ටද හිරිහැරයක් වන ලෙස කැසට් රෙකෝඩර පණ ගන්වමු.
දැන් එය තවදුරටත් ඉදිරියට ගොස් අහිංසාව ශාන්තිය පැතිරවීමට ගොඩනැගුණු පන්සලද පිරිත් ශබ්දය පරිසරයට මුසුකරන්නේ මිනිසුන්ගේ කන් පැලීමේ ඒකායන අරමුණෙන් ය.

මේ ලියුම්කරු කාලයක් හෝමාගම ප‍්‍රසිද්ධ පන්සලක් අසල නවාතැනක සිටියේ ය. ඒ පන්සල උදේ 5 කණිසමේ සිට පිරිත්වලින් අපේ කන් පසාරු කරන්නේ අනේ මේ පන්සල කුඩුකරන්නට ඇත්නම් යන ප‍්‍රකෝපකාරී හැඟීම උදෑසනම අප සිත් තුළ පතුරවමින් ය. එනිසා දැන් පන්සල් මහා හඬින් යකඩ කටින් උදෑසනම බණ දේශනා කර අප සිත් වෛරයෙන් දූෂණය කරමින් තිබෙන්නේ ය. දර්ගා වැනි නගරයකට ගිය විට මුස්ලිම් පල්ලි තුළින්ද නැගෙන්නේ මෙවැනි ඝෝෂාවන් ය. දකුණු පළාතේ ගාල්ලට කිට්ටු ගම් පියසිවල සැදැහැවත් බෞද්ධයෝද බණට පිරිතට හැම මඟුලකටම ගෙදරට ස්පීකර් වඩම්මති. ඉන්පසු ඒවා ගස් බැඳ මිනිසුන්ගේ කන් පලති. මේ ස්පීකර් ගස් බැඳිල්ලට පොලීසියෙන් අවසර ගෙනදැයි මේ නිවැසියන්ගෙන් ඇසූ විට ඔවුන්ගේ උත්තරය එහෙම අවසරයක් බණකට පිරිතකට අවැසි නැති බවය. මේ අප අසල්වැසියාගේ අයිතිය වළපල්ලට යවන එක විදිහක් ය. මේ ටික මෙහෙම ලියන්නට සිතුණේ මුහුණු පොතේ සරන විට දැක්ක එක ප‍්‍රවෘත්තියක් නිසා ය.

මේ ප‍්‍රවෘත්තිය එන්නේ අකුරැුස්සේ මැර පන්සල් බිමකින් ය. මේ පන්සල මුහුණු පොත කියන විදිහට පෝරතොට ගල්කැටියගොඩ ශ‍්‍රී බෝධිරුක්ඛාරාමයයි. මේ පන්සලද අප මුලින් කී ලෙස යකඩ කටින් ඝෝෂාකාරී සහ කරදරකාරී ලෙස පිරිත් ශබ්දය වාතලයට මුසුකරන්නේ කාලයක සිට කිසිදු හිරිකිතකින් තොරවමය. මේ යකඩ කට උදේ 5සිට 7 පමණ වන තුරු කෑගසයි. ඊට පසු හවස 4ට නැවත සංගායනාව ආරම්භ වෙන බව දැනගන්නට ලැබෙන්නේ ය. කන් පැළෙන මේ සද්දය ගැන බොහෝ බෞද්ධ පින්වතුන් නිහඬව සිටින්නේ, තම පුතා දුව විභාගයට පාඩම් කරනකොට දත් මිටිකමින් ඉවසීම ප‍්‍රගුණ කරන්නේ පන්සල් සතු අසීමිත බලය නිසාය. අකුරැුස්සේ මේ පන්සලට ද රටේ අනික් පන්සල්වට මෙන්ම මේ නිසා විරෝධයක් එන්නේ නැත. එහෙත් ටික කලකින් පන්සලට එන ගමේ තරුණ ව්‍යාපරිකයෙකු වන රසංග බුද්ධික මේ පන්සලේ නායක හාමුදුරුවන් ලෙස සඳහන් පුඤ්ඤසාර හිමියන්ට කියන්නේ උදේට සහ සවසට ක‍්‍රියාත්මක පන්සලේ යකඩ කටේ වොලියුම් එක ටිකක් අඩුකරන්න පුළුවන්ද හාමුදුරුවනේ කියාය.

තරුණයාගේ ඉල්ලීම සමග මේ පාතාලකරණය වූ හිමිනමට දෙලොව රත්වන්නට ඇත. ඒ තමන්ගේ මේ කසාවතේ අසීමිත බලයට මේ තරුණයා නිවී සැනසී අභියෝග කිරීම නිසා ය. මෙම ඉල්ලීමෙන් අනතුරුව පන්සලේ යකඩ කටේ සද්දය තවත් වැඩි වෙන්නේ අමතර කාලයක් ද ඊට ඈඳා ගනිමින් ය. ඒ අර තරුණයාගේ හඬට ගමේ පන්සලේ හාමුදුරුවන්් යකඩ කටිං කන පැලෙන්න දුන්න හැටිය. එයට පසු ඓශ්චර්යමත් ගල් හද්දා වරුෂාවක් මේ තරුණයාගේ ගේ මත පතිතව ගෙදර දොර ජනෙල් බිඳ දමන්නේ පන්සලේ බුදු දහමේ බලය නිසාය. ඒ පසුගි ය 10වැනි දින රාත‍්‍රි 12ට පමණය. මේ ඓශ්චර්යය දැක බලා පහන් සිත් උපදවා ගන්නට 119 අංකයට අමතා පොලීසියට කතාකළත් ඔවුන් පැමිණ නැත. ඊට පසු මේ තරුණයා 11 වැනි දින අකුරැස්ස පොලීසියට ගල් වරුෂාව ගැන පහදවා කරුණු කියා පැමිණිල්ලක් දමා ඇත. එයටත් පොලීසියෙන් ප‍්‍රතිචාරයක් නැති තැන නැවත 12 වැනි දින නැවත පැමිණිල්ලක් දමා ඇත. ඉන්පසුව 13 වැනි දින මේ හිමිනම සහ තරුණයා පොලීසියට ගෙන්වා පැමිණිල්ල විභාග කරන පොලීසිය පැමිණිලිකරුට පන්සල් නීතියෙන් සරණ ගොස් උපදෙස් ලබා දී ඇත. පොලීසිය මෙහිදී පැමිණිලිකරුට පවසා ඇත්තේ පිරිත් අහගෙන ඉන්න බැරිනම් වෙන ප‍්‍රදේශයකට ගොස් පදිංචි වෙන්න කියා ය. භාවනා පන්ති පවත්වන වැරදිකරුවන් රැගෙන බෝධි පූජාවලට යන පොලිස් ලොක්කෙකු සිටින අපේ වර්තමාන සිංහල බෞද්ධ පොලිසියේ පොලිස් පොඞ්ඩෙකු මෙහෙම උපදෙසක් දීම මහා ලොකු කතාවක් වෙන්නට බැරිය.

පාතාලකරණය කරගත් චීවරයක් දරාගත් මේ හිමිනමගේ යකඩ කට ගලවා දමන්නට පොලිසියට නීතියෙන් ප‍්‍රතිපාදන නැතිද? අසල්වැසියන්ට කරදරයක් හිරිහැරයක් වන සේ ශබ්ද විකාශන යන්ත‍්‍ර භාවිත කිරීම නීතියෙන් තහනම් ය. එය දණ්ඩ නීති සංග‍්‍රහය යටතේ දඬුවම් දිය හැකි වරදක් ය. ඒ එය එම සංග‍්‍රහයේ 261 වගන්තිය යටතේ මහජන කරදරයක් වන බැවින්ය. අනෙක් පැත්තෙන් පුද්ගලයෙකුට තමන් කැමති තැනක නිදහසේ ජීවත්වීමට හිමිවී තිබෙන අයිතියට මෙම පන්සල් කරන අභියෝගය සුළුපටු නැත.

පසුගිය කාලයේ මේ යකඩ කටින් මහා හයියෙන් පිරිත් බෙදාහැරීමට විරුද්ධව අධිකරණය ලබා දුන් තීන්දු පිළිබඳව මේ පොලිස් පොඞ්ඩන් දන්නේ නැතිද? නැතිනම් කසාවත ඉදිරියේ එම තීන්දු සහ නීතිමය ප‍්‍රතිපාදන අමතකද? අප පොලිසියෙන් විමසිය යුතුය. එනිසා අවසානයේ පන්සල්වලට පල්ලිවලට කියන්නට වෙන්නේ තමන්ගේ බණ තමන්ට ඇහෙන සේ පමණක් මුමුණ ගන්න කියා ය. එය එසේ නොවේ නම් ජනතාව සංවිධානය වී මේ පන්සල්වලට සහ පල්ලිවලට විරුද්ධව අධිකරණයේ නඩු දැමිය යුතුය.

කන පලන පන්සල් හැම තැනම

0

අපි ශබ්ද දූෂණය ගැන එතරම් වද වෙන ජාතියක් නොවෙමු. එනිසා කොළඹ නගරයේ කලර් ලයිට් එකේ රතු ලයිට් එකට නවතාගෙන සිටින වාහනවල බොහෝ රියැදුරන් (බොහෝවිට පුද්ගලික බස් රියැදුරන්) හෝන් එක උඩ හිඳගෙන යන්නේ ඉස්සරහ වාහනය ඉක්මණින් එළවා දමන්නට ය. උසාවි ඉදිරිපිටද හෝන් තදින් නාද කරන්නට රියැදුරෝ පසුබට නොවෙති. මේ කන් බිහිරිකරවන මිහිරි නාද පරිසරයට මෙලෙස නිදහස් කරන අපි ඉන් නොනැවතී ගෙදර ගොස් අසල්වාසියන්ටද හිරිහැරයක් වන ලෙස කැසට් රෙකෝඩර පණ ගන්වමු.
දැන් එය තවදුරටත් ඉදිරියට ගොස් අහිංසාව ශාන්තිය පැතිරවීමට ගොඩනැගුණු පන්සලද පිරිත් ශබ්දය පරිසරයට මුසුකරන්නේ මිනිසුන්ගේ කන් පැලීමේ ඒකායන අරමුණෙන් ය.

මේ ලියුම්කරු කාලයක් හෝමාගම ප‍්‍රසිද්ධ පන්සලක් අසල නවාතැනක සිටියේ ය. ඒ පන්සල උදේ 5 කණිසමේ සිට පිරිත්වලින් අපේ කන් පසාරු කරන්නේ අනේ මේ පන්සල කුඩුකරන්නට ඇත්නම් යන ප‍්‍රකෝපකාරී හැඟීම උදෑසනම අප සිත් තුළ පතුරවමින් ය. එනිසා දැන් පන්සල් මහා හඬින් යකඩ කටින් උදෑසනම බණ දේශනා කර අප සිත් වෛරයෙන් දූෂණය කරමින් තිබෙන්නේ ය. දර්ගා වැනි නගරයකට ගිය විට මුස්ලිම් පල්ලි තුළින්ද නැගෙන්නේ මෙවැනි ඝෝෂාවන් ය. දකුණු පළාතේ ගාල්ලට කිට්ටු ගම් පියසිවල සැදැහැවත් බෞද්ධයෝද බණට පිරිතට හැම මඟුලකටම ගෙදරට ස්පීකර් වඩම්මති. ඉන්පසු ඒවා ගස් බැඳ මිනිසුන්ගේ කන් පලති. මේ ස්පීකර් ගස් බැඳිල්ලට පොලීසියෙන් අවසර ගෙනදැයි මේ නිවැසියන්ගෙන් ඇසූ විට ඔවුන්ගේ උත්තරය එහෙම අවසරයක් බණකට පිරිතකට අවැසි නැති බවය. මේ අප අසල්වැසියාගේ අයිතිය වළපල්ලට යවන එක විදිහක් ය. මේ ටික මෙහෙම ලියන්නට සිතුණේ මුහුණු පොතේ සරන විට දැක්ක එක ප‍්‍රවෘත්තියක් නිසා ය.

මේ ප‍්‍රවෘත්තිය එන්නේ අකුරැුස්සේ මැර පන්සල් බිමකින් ය. මේ පන්සල මුහුණු පොත කියන විදිහට පෝරතොට ගල්කැටියගොඩ ශ‍්‍රී බෝධිරුක්ඛාරාමයයි. මේ පන්සලද අප මුලින් කී ලෙස යකඩ කටින් ඝෝෂාකාරී සහ කරදරකාරී ලෙස පිරිත් ශබ්දය වාතලයට මුසුකරන්නේ කාලයක සිට කිසිදු හිරිකිතකින් තොරවමය. මේ යකඩ කට උදේ 5සිට 7 පමණ වන තුරු කෑගසයි. ඊට පසු හවස 4ට නැවත සංගායනාව ආරම්භ වෙන බව දැනගන්නට ලැබෙන්නේ ය. කන් පැළෙන මේ සද්දය ගැන බොහෝ බෞද්ධ පින්වතුන් නිහඬව සිටින්නේ, තම පුතා දුව විභාගයට පාඩම් කරනකොට දත් මිටිකමින් ඉවසීම ප‍්‍රගුණ කරන්නේ පන්සල් සතු අසීමිත බලය නිසාය. අකුරැුස්සේ මේ පන්සලට ද රටේ අනික් පන්සල්වට මෙන්ම මේ නිසා විරෝධයක් එන්නේ නැත. එහෙත් ටික කලකින් පන්සලට එන ගමේ තරුණ ව්‍යාපරිකයෙකු වන රසංග බුද්ධික මේ පන්සලේ නායක හාමුදුරුවන් ලෙස සඳහන් පුඤ්ඤසාර හිමියන්ට කියන්නේ උදේට සහ සවසට ක‍්‍රියාත්මක පන්සලේ යකඩ කටේ වොලියුම් එක ටිකක් අඩුකරන්න පුළුවන්ද හාමුදුරුවනේ කියාය.

තරුණයාගේ ඉල්ලීම සමග මේ පාතාලකරණය වූ හිමිනමට දෙලොව රත්වන්නට ඇත. ඒ තමන්ගේ මේ කසාවතේ අසීමිත බලයට මේ තරුණයා නිවී සැනසී අභියෝග කිරීම නිසා ය. මෙම ඉල්ලීමෙන් අනතුරුව පන්සලේ යකඩ කටේ සද්දය තවත් වැඩි වෙන්නේ අමතර කාලයක් ද ඊට ඈඳා ගනිමින් ය. ඒ අර තරුණයාගේ හඬට ගමේ පන්සලේ හාමුදුරුවන්් යකඩ කටිං කන පැලෙන්න දුන්න හැටිය. එයට පසු ඓශ්චර්යමත් ගල් හද්දා වරුෂාවක් මේ තරුණයාගේ ගේ මත පතිතව ගෙදර දොර ජනෙල් බිඳ දමන්නේ පන්සලේ බුදු දහමේ බලය නිසාය. ඒ පසුගි ය 10වැනි දින රාත‍්‍රි 12ට පමණය. මේ ඓශ්චර්යය දැක බලා පහන් සිත් උපදවා ගන්නට 119 අංකයට අමතා පොලීසියට කතාකළත් ඔවුන් පැමිණ නැත. ඊට පසු මේ තරුණයා 11 වැනි දින අකුරැස්ස පොලීසියට ගල් වරුෂාව ගැන පහදවා කරුණු කියා පැමිණිල්ලක් දමා ඇත. එයටත් පොලීසියෙන් ප‍්‍රතිචාරයක් නැති තැන නැවත 12 වැනි දින නැවත පැමිණිල්ලක් දමා ඇත. ඉන්පසුව 13 වැනි දින මේ හිමිනම සහ තරුණයා පොලීසියට ගෙන්වා පැමිණිල්ල විභාග කරන පොලීසිය පැමිණිලිකරුට පන්සල් නීතියෙන් සරණ ගොස් උපදෙස් ලබා දී ඇත. පොලීසිය මෙහිදී පැමිණිලිකරුට පවසා ඇත්තේ පිරිත් අහගෙන ඉන්න බැරිනම් වෙන ප‍්‍රදේශයකට ගොස් පදිංචි වෙන්න කියා ය. භාවනා පන්ති පවත්වන වැරදිකරුවන් රැගෙන බෝධි පූජාවලට යන පොලිස් ලොක්කෙකු සිටින අපේ වර්තමාන සිංහල බෞද්ධ පොලිසියේ පොලිස් පොඞ්ඩෙකු මෙහෙම උපදෙසක් දීම මහා ලොකු කතාවක් වෙන්නට බැරිය.

පාතාලකරණය කරගත් චීවරයක් දරාගත් මේ හිමිනමගේ යකඩ කට ගලවා දමන්නට පොලිසියට නීතියෙන් ප‍්‍රතිපාදන නැතිද? අසල්වැසියන්ට කරදරයක් හිරිහැරයක් වන සේ ශබ්ද විකාශන යන්ත‍්‍ර භාවිත කිරීම නීතියෙන් තහනම් ය. එය දණ්ඩ නීති සංග‍්‍රහය යටතේ දඬුවම් දිය හැකි වරදක් ය. ඒ එය එම සංග‍්‍රහයේ 261 වගන්තිය යටතේ මහජන කරදරයක් වන බැවින්ය. අනෙක් පැත්තෙන් පුද්ගලයෙකුට තමන් කැමති තැනක නිදහසේ ජීවත්වීමට හිමිවී තිබෙන අයිතියට මෙම පන්සල් කරන අභියෝගය සුළුපටු නැත.

පසුගිය කාලයේ මේ යකඩ කටින් මහා හයියෙන් පිරිත් බෙදාහැරීමට විරුද්ධව අධිකරණය ලබා දුන් තීන්දු පිළිබඳව මේ පොලිස් පොඞ්ඩන් දන්නේ නැතිද? නැතිනම් කසාවත ඉදිරියේ එම තීන්දු සහ නීතිමය ප‍්‍රතිපාදන අමතකද? අප පොලිසියෙන් විමසිය යුතුය. එනිසා අවසානයේ පන්සල්වලට පල්ලිවලට කියන්නට වෙන්නේ තමන්ගේ බණ තමන්ට ඇහෙන සේ පමණක් මුමුණ ගන්න කියා ය. එය එසේ නොවේ නම් ජනතාව සංවිධානය වී මේ පන්සල්වලට සහ පල්ලිවලට විරුද්ධව අධිකරණයේ නඩු දැමිය යුතුය.

සමාව දීම

0

 

සාමය සහ සහජීවනය ඇති කිරීම සඳහා ජාතික හෙළ උරුමය විසින් ඉදිරිපත් කරන ලද යෝජනා මාලාවක් පසුගිය සතියේ මාධ්‍යවල පළ විය.

එම යෝජනා මාලාව බැලූ බැල්මට ම සාධනීය බව කිව යුතු ය. එසේ වන්නේ, තිස් අවුරුදු යුද්ධය හා ඊට හේතු සාධක වූ කාරණා සම්බන්ධයෙන් අන්ත ජාතිකවාදී ස්ථාවරයක සිටි, සමහර විට තවමත් සිටින, ජාතික හෙළ උරුමය, මේ යෝජනාවලිය හරහා, යළි සිතීමක් පෙන්වන නිසා පමණක් නොවේ. රටේ වර්තමාන සමාජ දේශපාලන කොන්දේසි හඳුනා ගෙන යම් තරමකින් වත් ඊට අනුගත වන්නට කල්පනා කළ බවක් පෙනෙන නිසා ය.

හෙළ උරුමයේ යෝජනාවලියෙහි පදනම ‘සමාව දීම’ ය. සමාව දීමේ පදනම ලෙස ඔවුන් යෝජනා කරන්නේ ‘යුදමය අභිමතාර්ථයන් සාධනය කිරීමෙහි ලා කරන ලද අපරාධ’ ය. ඒ අනුව, යුදමය අභිමතාර්ථ සාධනයෙහි ලා හමුදාවේ සාමාජිකයන්, ඔවුන්ට සහාය වුණු වෙනත් සන්නද්ධ කණ්ඩායම්, එල්ටීටීඊය හා වෙනත් දමිළ සන්නද්ධ කණ්ඩායම් විසින් කරන ලද අපරාධවලට සමාව දිය යුතු ය. සමාව දීමෙන් පසු, ඒ සියල්ල අමතක කර, අනාගතයේ යළි යළිත් ඒවා මෙනෙහි නොකරන බවට පොරොන්දු විය යුතු ය. එමෙන් ම පෞද්ගලික අභිමතාර්ථ සාධනයෙහි ලා කරන ලද අපරාධවලට නීතිය ක‍්‍රියාත්මක කළ යුතු ය.

යුදමය අභිමතාර්ථ යනුවෙන් මෙහි සඳහන් වන්නේ කුමක්ද යන්න ගැන සාධාරණ අපැහැදිලිභාවයක් තිබේ. එය අර්ථ නිරූපණය වන්නේ කෙසේ ද? එහි ප‍්‍රායෝගික වපසරිය කුමක් ද? පෞද්ගලික අභිමතාර්ථ වෙනුවෙන් කරන ලද අපරාධ යනු කුමක් ද? පෞද්ගලික වුවමනාවන් වෙනුවෙන් කරන ලද අපරාධ ද යුදමය අභිමතාර්ථ සාධනයෙහි ලා කරන ලද අපරාධ හැටියට අර්ථ දැක්විය හැකි ද? යුදබිමේ දී සිදු වුණු සියලූ දේ යුදමය අභිමතාර්ථ ද? නැතිනම්, යුදබිමේ දී පෞද්ගලික අභිමතාර්ථ හැටියට හඳුනා ගත හැකි දේ සිදුවුණි ද? මේවා තීරණය කරන්නේ කවුද? යනාදිය ඒ ආශ‍්‍රිතව පැන නගින මූලික ප‍්‍රශ්න ය.

මේ ප‍්‍රශ්න විසින් අපට පෙන්වා දෙනු ලබන්නේ, සත්‍යය සෙවීමකින් තොරව මේ ක‍්‍රියාමාර්ගය ඉදිරියට ගෙන යන්නට අපහසු බව ය.

ජාතික හෙළ උරුමය සිය යෝජනාවලියට පරිවාර වශයෙන් දකුණු අප‍්‍රිකාවේ සිදු වුණු සමාව දීමේ ක‍්‍රියාවලිය ද ගෙන හැර පායි.

දකුණු අප‍්‍රිකාවේ සමාව දීමේ ක‍්‍රියාවලිය හුදෙක් දේශපාලන පක්‍ෂයක හෝ රජයේ හෝ යෝජනාවක් අනුව සිදු වුණු හුදෙකලා සිද්ධියක් නොව, දීර්ඝ කාලීන ක‍්‍රියාවලියක අංගයක් හැටියට ක‍්‍රියාත්මක වුණු දේකි.

දකුණු අප‍්‍රිකාවේ සමාව දීමේ අවස්ථාව ඇති වන්නේ, සුදු සහ කළු යන ජනතාවගේ එකඟත්වයෙන් ඇති කර ගන්නා ලද සත්‍යය සෙවීමේ කොමිසම සොයා ගත් කරුණුවල ප‍්‍රතිඵලයක් ලෙස ය. ඒ නිසා, දකුණු අප‍්‍රිකාවේ දී වැදගත් ලෙස සැලකිය යුතු වන්නේ සමාව දීමේ ක‍්‍රියාවලියට වඩා සත්‍යය සෙවීමේ ක‍්‍රියාවලියයි. එය හුදෙක් අත්අඩංගුවේ සිටින, නඩු පවරා ඇති දෙපාර්ශ්වයේ පුද්ගලයන්ට සමාව දීම වැනි ලිහිල් කටයුත්තක් නොවේ.

පළමුව සත්‍යය සෙවීමේ කොමිසමක් අරඹා, ඒ හරහා සත්‍යය සොයා ගෙන, අවසානයේ සංහිඳියාව ඇති කරන්නේ කෙසේ ද යන ප‍්‍රශ්නයට එක් පිළිතුරක් ලෙස ය, සමාව දීමේ ක‍්‍රියාවලිය ඇති වන්නේ. ලෝකයේ ප‍්‍රමුඛ ගණයේ ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් වන එරටේ නව ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව සම්මත කර ගන්නේ ද මේ ක‍්‍රියාවලියේ ම ප‍්‍රතිඵලයක් හැටියට ය. ඒ නිසා, සමාව දීමට පෙර ඇත්ත සොයා ගැනීම සඳහා සත්‍යය සෙවීමේ කොමිසමක් පිහිටුවීම අත්‍යවශ්‍ය ය.

ලංකාවේ දැන් ක‍්‍රියාත්මක වන සංහිඳියා වැඩ පිළිවෙළ තුළ සත්‍යය සෙවීමේ යාන්ත‍්‍රණයක් ද අන්තර්ගත ය. ඒ යාන්ත‍්‍රණය තුළින් සත්‍යය සොයා ගත් පසු, සමාව දෙනවා ද, නෛතික විපාක ලැබීමට සලස්වනවා ද යන්න තීරණය කළ හැකි ය.

එහෙත්, ඒ තීරණය ද ගත යුත්තේ ඒ යුද්ධයේ සැබෑ වින්දිතයන් වූ සිංහල, දෙමළ මිනිසුන් විසිනි.

සමාව දීම

0

 

සාමය සහ සහජීවනය ඇති කිරීම සඳහා ජාතික හෙළ උරුමය විසින් ඉදිරිපත් කරන ලද යෝජනා මාලාවක් පසුගිය සතියේ මාධ්‍යවල පළ විය.

එම යෝජනා මාලාව බැලූ බැල්මට ම සාධනීය බව කිව යුතු ය. එසේ වන්නේ, තිස් අවුරුදු යුද්ධය හා ඊට හේතු සාධක වූ කාරණා සම්බන්ධයෙන් අන්ත ජාතිකවාදී ස්ථාවරයක සිටි, සමහර විට තවමත් සිටින, ජාතික හෙළ උරුමය, මේ යෝජනාවලිය හරහා, යළි සිතීමක් පෙන්වන නිසා පමණක් නොවේ. රටේ වර්තමාන සමාජ දේශපාලන කොන්දේසි හඳුනා ගෙන යම් තරමකින් වත් ඊට අනුගත වන්නට කල්පනා කළ බවක් පෙනෙන නිසා ය.

හෙළ උරුමයේ යෝජනාවලියෙහි පදනම ‘සමාව දීම’ ය. සමාව දීමේ පදනම ලෙස ඔවුන් යෝජනා කරන්නේ ‘යුදමය අභිමතාර්ථයන් සාධනය කිරීමෙහි ලා කරන ලද අපරාධ’ ය. ඒ අනුව, යුදමය අභිමතාර්ථ සාධනයෙහි ලා හමුදාවේ සාමාජිකයන්, ඔවුන්ට සහාය වුණු වෙනත් සන්නද්ධ කණ්ඩායම්, එල්ටීටීඊය හා වෙනත් දමිළ සන්නද්ධ කණ්ඩායම් විසින් කරන ලද අපරාධවලට සමාව දිය යුතු ය. සමාව දීමෙන් පසු, ඒ සියල්ල අමතක කර, අනාගතයේ යළි යළිත් ඒවා මෙනෙහි නොකරන බවට පොරොන්දු විය යුතු ය. එමෙන් ම පෞද්ගලික අභිමතාර්ථ සාධනයෙහි ලා කරන ලද අපරාධවලට නීතිය ක‍්‍රියාත්මක කළ යුතු ය.

යුදමය අභිමතාර්ථ යනුවෙන් මෙහි සඳහන් වන්නේ කුමක්ද යන්න ගැන සාධාරණ අපැහැදිලිභාවයක් තිබේ. එය අර්ථ නිරූපණය වන්නේ කෙසේ ද? එහි ප‍්‍රායෝගික වපසරිය කුමක් ද? පෞද්ගලික අභිමතාර්ථ වෙනුවෙන් කරන ලද අපරාධ යනු කුමක් ද? පෞද්ගලික වුවමනාවන් වෙනුවෙන් කරන ලද අපරාධ ද යුදමය අභිමතාර්ථ සාධනයෙහි ලා කරන ලද අපරාධ හැටියට අර්ථ දැක්විය හැකි ද? යුදබිමේ දී සිදු වුණු සියලූ දේ යුදමය අභිමතාර්ථ ද? නැතිනම්, යුදබිමේ දී පෞද්ගලික අභිමතාර්ථ හැටියට හඳුනා ගත හැකි දේ සිදුවුණි ද? මේවා තීරණය කරන්නේ කවුද? යනාදිය ඒ ආශ‍්‍රිතව පැන නගින මූලික ප‍්‍රශ්න ය.

මේ ප‍්‍රශ්න විසින් අපට පෙන්වා දෙනු ලබන්නේ, සත්‍යය සෙවීමකින් තොරව මේ ක‍්‍රියාමාර්ගය ඉදිරියට ගෙන යන්නට අපහසු බව ය.

ජාතික හෙළ උරුමය සිය යෝජනාවලියට පරිවාර වශයෙන් දකුණු අප‍්‍රිකාවේ සිදු වුණු සමාව දීමේ ක‍්‍රියාවලිය ද ගෙන හැර පායි.

දකුණු අප‍්‍රිකාවේ සමාව දීමේ ක‍්‍රියාවලිය හුදෙක් දේශපාලන පක්‍ෂයක හෝ රජයේ හෝ යෝජනාවක් අනුව සිදු වුණු හුදෙකලා සිද්ධියක් නොව, දීර්ඝ කාලීන ක‍්‍රියාවලියක අංගයක් හැටියට ක‍්‍රියාත්මක වුණු දේකි.

දකුණු අප‍්‍රිකාවේ සමාව දීමේ අවස්ථාව ඇති වන්නේ, සුදු සහ කළු යන ජනතාවගේ එකඟත්වයෙන් ඇති කර ගන්නා ලද සත්‍යය සෙවීමේ කොමිසම සොයා ගත් කරුණුවල ප‍්‍රතිඵලයක් ලෙස ය. ඒ නිසා, දකුණු අප‍්‍රිකාවේ දී වැදගත් ලෙස සැලකිය යුතු වන්නේ සමාව දීමේ ක‍්‍රියාවලියට වඩා සත්‍යය සෙවීමේ ක‍්‍රියාවලියයි. එය හුදෙක් අත්අඩංගුවේ සිටින, නඩු පවරා ඇති දෙපාර්ශ්වයේ පුද්ගලයන්ට සමාව දීම වැනි ලිහිල් කටයුත්තක් නොවේ.

පළමුව සත්‍යය සෙවීමේ කොමිසමක් අරඹා, ඒ හරහා සත්‍යය සොයා ගෙන, අවසානයේ සංහිඳියාව ඇති කරන්නේ කෙසේ ද යන ප‍්‍රශ්නයට එක් පිළිතුරක් ලෙස ය, සමාව දීමේ ක‍්‍රියාවලිය ඇති වන්නේ. ලෝකයේ ප‍්‍රමුඛ ගණයේ ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් වන එරටේ නව ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව සම්මත කර ගන්නේ ද මේ ක‍්‍රියාවලියේ ම ප‍්‍රතිඵලයක් හැටියට ය. ඒ නිසා, සමාව දීමට පෙර ඇත්ත සොයා ගැනීම සඳහා සත්‍යය සෙවීමේ කොමිසමක් පිහිටුවීම අත්‍යවශ්‍ය ය.

ලංකාවේ දැන් ක‍්‍රියාත්මක වන සංහිඳියා වැඩ පිළිවෙළ තුළ සත්‍යය සෙවීමේ යාන්ත‍්‍රණයක් ද අන්තර්ගත ය. ඒ යාන්ත‍්‍රණය තුළින් සත්‍යය සොයා ගත් පසු, සමාව දෙනවා ද, නෛතික විපාක ලැබීමට සලස්වනවා ද යන්න තීරණය කළ හැකි ය.

එහෙත්, ඒ තීරණය ද ගත යුත්තේ ඒ යුද්ධයේ සැබෑ වින්දිතයන් වූ සිංහල, දෙමළ මිනිසුන් විසිනි.

50,000ක ගල් කියුබ් එක 1,65,725ට ගෙන 51,000ක කොන්ක‍්‍රීට් කියුබ් එක 1,65,270ට ගෙන බෙලිඅත්තට යන නාස්තිකාර කෝච්චි පාර

මාතර සිට කතරගම දක්වා වන දුම්රිය මාර්ගයෙන් මාතර – බෙලිඅත්ත කොටස 2019 ජනවාරියේ විවෘත කිරීමට බලාපොරොත්තු වන බව මාධ්‍ය වාර්තා කර ඇත. ව්‍යාපෘතියේ වැඩකටයුතු ඔක්තෝබර් මාසයේදී අවසන් කිරීමට නියමිතය. 2016 අවසන් කරන්නට තිබුණු ව්‍යාපෘතිය 2019 වෙද්දී අවසන් කරන්නේ නාස්තිය, වංචාව පිළිබඳ චෝදනා රැසක් සමගය.

මේ දුම්රිය මාර්ගය ඉදිකිරීමේ ව්‍යාපෘතියක් මහින්ද රාජපක්ෂලා බලයට ආ 2006 දී යෝජනා කොට ආරම්භ කර තිබුණි.

ඉන් බෙලිඅත්ත – කතරගම කොටසේ වැඩකටයුතු 2006 පමණ කාලයේදී ආරම්භ කර තිබුණි. මූලික වැඩකටයුතු සිදුවූ අතර 2012 වෙද්දී රුපියල් මිලියන 1473ක් එම ව්‍යාපෘතිය වෙනුවෙන් වියදම් කර තිබුණි. 2013 වෙද්දී එතෙක් සිදුකළ ව්‍යාපෘතිය නවතා තිබුණි. 2019 තෙක්ම මෙම දුම්රිය මාර්ගය හෙමින් හෙමින් ඉදි කරන්නේ නම් එය ලංකාවේ රජයට ලංකාවේ ප‍්‍රතිපාදනවලින් වුව කළ හැකිව තිබුණි. දැන් චීනයට ගෙවන ණය වාරික සහ පොලී මුදල්වලින් එවැන්නක් කිරීම ලංකාවට කළ හැකි විය.

එහෙත් රාජපක්ෂ දේශපාලනය මහා පරිමාණයේ චීන ණය ව්‍යාපෘති රැුල්ලක් ගෙන ආ නිසා 2014 වෙද්දී රුපියල් මිලියන 36,166ක (අමෙරිකන් ඩොලර් මිලියන 270 ක) වියදමින් චීන එක්සිම් බැංකුවේ ණය ගිවිසුමක් හරහා මේ වෙද්දී ක‍්‍රියාත්මක වන ව්‍යාපෘතිය ආරම්භ කිරීමට නියමිත විය.

චයිනා මැෂිනරි එක්ස්පෝට් ඇන්ඞ් ඉම්පෝට් සමාගම සමඟ ව්‍යාපෘතිය ආරම්භ කිරීමට රාජපක්ෂ රජය තීන්දු කර තිබුණි. එය ටෙන්ඩර් කැඳවීමකින් පසුව සිදුකළ ව්‍යාපෘති භාරදීමක්දැයි අනුමානයක්වත් කළ යුතු නැත. එවැනි මහා පරිමාණ ව්‍යාපෘති වෙනුවෙන් ටෙන්ඩර් කැඳවීමේ පුරුද්දක් එකල රජයට තිබුණේ නැත. චීන සමාගමෙන් 2014 ජුලි මාසය වෙද්දී කොන්ත‍්‍රාත් වැඩසටහනක් ඉදිරිපත් කර තිබී ඇත. එහෙත් වසරකට අඩු කාලසීමාවකදී හය වතාවක් කොන්ත‍්‍රාත් වැඩසටහන සංශෝධනය කරන්නට සිදුව ඇත්තේ කොන්ත‍්‍රාත් වැඩසටහන නිසි අධ්‍යයනයකින් තොරව සකසා තිබුණු නිසාය.

ලංකාවට ණය මුදල ලබාදුන් චීන එක්සිම් බැංකුව විසින් චයිනා නැෂනල් මැෂිනරි ඉම්පෝට් ඇන්ඞ් සමාගමට ව්‍යාපෘතිය බාර නොදෙන ලෙස හේතු රැුසක් මත දන්වා තිබුණි. ලංකාවේ රජය ජිල්මාට් එකක් දමා එම සමාගමටම ව්‍යාපෘතිය භාරදුන්නේය. චයිනා රේල්වේ නම්බර් 5 ඉංජිනියරින් කෝපරේෂන් නම් සමාගමක් සමඟ ඉහත කී චයිනා මැෂිනරි ඉම්පෝට් ඇන්ඞ් එක්ස්පෝට් සමාගම විසින් පිහිටුවූ හවුල් සමාගමකට ව්‍යාපෘතිය බාරදුන්නේ ඒ අනුවය.

අධික වියදම
කිලෝමීටර් 27ක පමණ දිගකින් යුත් මෙම දුම්රිය මාර්ග කොටසෙහි කිලෝමීටරයකට වැය වෙන මුදල පෙන්වමින් එකල රජය විවේචනය කරන්නට මාධ්‍ය කටයුතු කර තිබුණි. ඒ අනුව කිලෝමීටරයකට ඩොලර් මිලියන 9.2 ක් වැය වෙන බව ගණන් හදා තිබුණි. රුපියල්වලින් රුපියල් මිලියන 1339 ක් පමණ කිලෝමීටරයකට වැය වෙයි. කෙසේ වෙතත් දුම්රිය ස්ථාන හතරක්ද ඉදිවන නිසා මේ අගය නිවැරදිවම කිලෝමීටරයකට වැයවෙන මුදල නොවේ. වවුනියාවේ සිට ඕමන්ත දක්වා දුම්රිය මාර්ගය ඉදිකිරීමට දේශීය ඉංජිනේරුවන් වැය කළ මුදල ඩොලර් මිලියන 0.4කට අඩුය. ඒ කොටසෙහි දුම්රිය ස්ථානද කිහිපයක් වෙයි. කෙසේ වෙතත් විදේශීය කොන්ත‍්‍රාත් සමාගමක් වන නිසාත්, බෙලිඅත්ත දක්වා කොටස අලූ‍තෙන්ම ඉදිකරන නිසාත් ඊට වැඩි වියදමක් වැයවීම අපේක්ෂා කළ හැකිය. එහෙත් මෙතරම් විශාල වියදමක් නොවේ. දේශීය ඉංජිනේරුවන් මේ තක්සේරුව ඉතා අධික තක්සේරුවක් බව පෙන්වා දී තිබුණි.

මේ මාර්ගයේ ඇති පාලම් දැවැන්ත එවා නිසාත්, ලංකාවේ දිගම දුම්රිය උමග නිර්මාණය කරන්නට සිදුවන නිසාත් ව්‍යාපෘතියට විශාල මුදලක් වැයවෙන බව කියා තිබුණි. ඉංජිනේරු විශේෂඥයන් කියා තිබුණේ මේ උමං, අනවශ්‍ය පාලම් නැතිව දුම්රිය මාර්ගය ඉදිකළ හැකිව තිබුණු බවය. දුම්රිය මාර්ගය අසාමාන්‍ය ලෙස පොළෝ මට්ටමෙන් උසට ගෙනයෑමට උත්සාහ කිරීමත් අධික වියදමකට හේතුවක්යැයි කියැවෙයි.

සීඊසීබී
ව්‍යාපෘතියට මැදිහත්ව සිටි සීඊසීබී හෙවත් මධ්‍යම ඉංජිනේරු කාර්යාංශයේ ඉංජිනේරුවරයෙකු වන මොහොමඞ් අක‍්‍රම් මහතා ඇතුළු කණ්ඩායමක් ව්‍යාපෘතියෙහි අඩුපාඩු බරපතළ ලෙස පෙන්වා දී තිබුණි. අඩු ප‍්‍රමිතියෙන් යුතු භාණ්ඩ, අනතුරුදායක ලෙස බාල අමුද්‍රව්‍ය යොදාගැනීම පිළිබඳව ඔහු පෙන්වාදී තිබුණි. උදාහරණයක් ලෙස කොන්ක‍්‍රීට් බීම් එකක දෝෂය වසන්නට අනතුරුදායක උපක‍්‍රම පාවිච්චි කිරීම, බීම්වල ඇතුළතින් පිටට නොපෙනෙන පරිදි හෑරීම, බීම්වල කම්බි කපා තිබීම ආදි කොන්ක‍්‍රීට් ඉදිකිරීම්වල වැරදි ඔහු පෙන්වූ දේවල් අතරින් එක් උදාහරණ කිහිපයක් පමණි. ව්‍යාපෘතියේ අමුද්‍රව්‍ය සඳහා කොන්ත‍්‍රාත්කරු ඇස්තමේන්තුගත කර ඇති මුදලද අධිකය.

උදාහරණයක් ලෙස ගල් කියුබ් එකකට එකල කොන්ත‍්‍රාත්කරු ඉල්ලා ඇති මුදල 165,725 ක් බවත්, එකල වෙළඳපොලේ මිල රුපියල් 50,000ක් බවත් පෙන්වාදී ඇත. රුපියල් 51,000ක කොන්ක‍්‍රීට් කියුබ් එකකට රුපියල් 165,270ක් ලබාගැනීම තවත් උදාහරණයකි. කම්කරුවන් වෙනුවෙන්ද ඉහළ මිලක් වෙන් කරගෙන අඩු මුදලක් ගෙවා තිබුණි. මෙවැනි වැරදි රැුසක් පෙන්වාදුන් මොහොමඞ් අක‍්‍රම් මහතා ව්‍යාපෘතියෙන් ඉවත් කර තිබුණි. ව්‍යාපෘතිය අවසන් කිරීමට නියමිතව තිබුණේ 2016 ජුලි 31 වැනිදාය. 2017 දෙසැම්බර් 31 දක්වා ව්‍යාපෘතියේ කාලසීමාව දීර්ඝ කිරීමට නිමල් සිරිපාල ද සිල්වා ඇමතිවරයා යටතේ වත්මන් රජය කටයුතු කර තිබුණි. සාමාන්‍යයෙන් ව්‍යාපෘතියක් මෙලෙස ප‍්‍රමාද වෙද්දී ඒ වෙනුවෙන් කොන්ත‍්‍රාත් සමාගම ප‍්‍රමාද දඩ මුදලක් ගෙවිය යුතුය. එහෙත් එවැන්නක් සිදු නොවීය. මේ වෙද්දී ව්‍යාපෘතිය අවසාන වෙන්නේ විගණකාධිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ වාර්ෂික වාර්තා තුනකින් එම ව්‍යාපෘතිය පිළිබඳව අඩුපාඩු, නාස්තිය සහ දූෂණය පිළිබඳ සැකසහිත තැන් පෙන්වාදීමෙන් පසුවය. සීඊසීබී ඉංජිනේරුවන් ඒ බව පෙන්වාදීමෙන් පසුවය.

තෙල් කාන්දුව බාල නළ නිසාද? 2016 කාන්දුවෙන් පාඩුව මිලියන 1096යි

 

මුතුරාජවෙල තෙල් ගබඩා අංගණය වෙත නෞකාවකින් දැවිතෙල් පොම්ප කරන නළයක් හදිසියේ පුපුරායෑම හේතුවෙන් තෙල් ටොන් 25ක් පමණ මුහුදට නිකුත්ව තිබුණේ සැප්තැම්බර් 08 වැනිදාය. උස්වැටකෙයියාව අසල ප‍්‍රදේශයෙහි වෙරළාශ‍්‍රිත මුහුදු තීරය සම්පූර්ණයෙන් තෙල්වලින් වැසීයෑම මේ තෙල් කාන්දුව නිසා සිදුවිය. මහා පරිමාණ විනාශයක් සිදුකළ දැවැන්ත තෙල් කාන්දුවක් වන මෙය පැහැදිලිවම වළක්වාගත හැකිව තිබුණු එකකි.

මුතුරාජවෙල පර්යන්තයේ සිට කිලෝමීටර් 7.2 ක් දුරින්ද, මුහුදු වෙරළේ සිට කිලෝමීටර් 6ක් දුරින්ද පිහිටා ඇති බෝයාවෙන් තෙල් මුතුරාජවෙල පර්යන්තයට ගෙන එයි. මෙවැනි නල කිහිපයක් ඇත. මේ කාන්දුවීම සිදුව තිබුණේ ඒ නල අතරින් දැවිතෙල් ගෙන ආ නලයකිනි. මෙය පැරණි නලයක් නොව වසර 8ක් පමණක් පැරණි නලයක් බව වාර්තා වෙයි. සාමාන්‍යයෙන් මෙවැනි නලයක් වසර තිහකට වැඩි කාලයක් කිසිදු කාන්දුවක් නොවී පැවතිය යුතුය.

ජාතික සේවක සංගමයේ ඛණිජ තෙල් සංස්ථා ශාඛාවේ සභාපති ආනන්ද පාලිත මීට පෙරද එම නළ ප‍්‍රමිතියෙන් තොර බවට අදහස් පළ කර තිබුණි.

‘මේ නළ 2010 දී තමයි පිහිටෙව්වේ. ඒ නළ තමයි මේ පුපුරන්නේ. මේවා බාල නළ කියලා ඒවා පිහිටුවපු දවස්වල අපි හඬ නැඟු‍වා. ඒත් ඒවා පිළිගත්තේ නැහැ. සාමාන්‍යයෙන් මෙවැනි තෙල් නළයක් වසර තිහත් හතළිහක් පවතින්න ඕනෑ. ස්වීඩන්වලින් ගෙන්වපු නළ තමයි 2010 දී ඉහළ මිලකට සවි කළේ. ඒ කාලයේදී මම මේවා ගැන කතාකළා. මම කතාකළ නිසා මට එරෙහිව විනය පරීක්ෂණයක් සිදුකළා. ඒ නළ ගෙන්වන්න උත්සාහ කරද්දී ඒ ගැන පරීක්ෂා කළ තාක්ෂණික ඇගයීම් කමිටුවෙන් කිව්වා මේ නළය බාලයි කියලා. ඒත් ඒ තාක්ෂණික ඇගයීම් කමිටුව ඉවත් කරලා වෙනත් කමිටුවක් පත්කරලා ඒ නළ ගෙන්නුවා. දැන් ඒවා පුපුරලා තියෙනවා. දැන් මේවා ගැන පරීක්ෂණයක් කළ යුතුයි. මීට කලිනුත් මේ නළ පුපුරලා තියෙනවා. එහෙම වෙලාවට නැව්වලට මිලියන ගණන් ප‍්‍රමාද ගාස්තු ගෙවන්න සිද්ධවෙලා තියෙනවා. ඒ නිසා මම පැහැදිලිවම කියනවා මේ තෙල් කාන්දුව රාජපක්ෂ පාලන සමයේ දූෂිත ගනුදෙනුවක ප‍්‍රතිඵලයක් බව. ඒ ගැන පරීක්ෂණ පැවැත්විය යුුතුයි.’ ආනන්ද පාලිත මහතා පැවසීය.

කෙසේ වෙතත් මේ පිළිබඳව වැඩිදුර විමසීමට ලංකා ඛණිජ තෙල් නීතිගත සංස්ථාවේ නිලධාරියෙකු සම්බන්ධ කරගැනීමට අප ගත් උත්සාහය අසාර්ථක විය.

2016 වර්ෂයට අදාල විගණකාධිපති වාර්තාවට අනුව තෙල් නළ පද්ධතියෙහි කාන්දුවීම් සහ පමා කුලී අයකිරිම් නිසා 2016 වර්ෂයෙහි ඛණිජ තෙල් නීතිගත සංස්ථාවට සිදුව තිබුණු පාඩුව රුපියල් මිලියන 1096ක් විය. ඒ එක් වර්ෂයක සිදුවූ පාඩුවය. පසුගිය කාලයේදී කිහිප වතාවක්ම මිලියන දහස් ගණනින් තෙල් කාන්දු නිසා පාඩු සිදුව තිබුණි. මීට පෙර සිදුව ඇති තෙල් කාන්දුවක් හේතුවෙන් ඛණිජ තෙල් සංස්ථාවට එරෙහිව මිලියන 100ක වන්දියක් ඉල්ලා සමුද්‍රීය පරිසර ආරක්ෂණ අධිකාරිය විසින් නඩුවක්ද පවරා ඇත.

පසුගිය සතියෙහි එම ප‍්‍රදේශයට ගිය අපට දක්නට ලැබුණේ උස්වැටකෙයියාව ප‍්‍රදේශයෙහි තවමත් තෙල් සම්පූර්ණයෙන් ඉවත් කර නැති බවය. තෙල් ඉවත් කිරීමෙහි යෙදී සිටි කණ්ඩායම් මේ වනවිට ඉවත් කර ඇත. බේසම නමින් හැඳින්වූ නාන තොටුපල සම්පූර්ණයෙන්ම පාලූ‍වට ගොස් ඇති අතර එම ස්ථානයේ ස්නානය සඳහා දිනපතා පැමිණි විශාල පිරිසකගෙන් ආදායමක් ලැබූ කණ්ඩායම්ද මේ වෙද්දී ආර්ථික වශයෙන් අපහසුතාවට පත්ව සිටිති. තවත් මාස කිහිපයක් යන තුරු මෙම නාන තොටුපල ස්නානයට සුදුසු තත්වයට පත් නොවනු ඇති බව වාර්තා වෙයි. මෙම තෙල් කාන්දුවෙහි පාඩුව විශාල ආර්ථික හා සමාජ හානියක්ද සිදුකර ඇති බව එම ගමනේදී අපට දකින්නට ලැබුණි. කෙසේ වෙතත් එම ප‍්‍රදේශයේ ධීවරයන් අප සමඟ ප‍්‍රකාශ කළ ආකාරයට දැනට එම සිදුවීම නිසා මාළු අස්වැන්නට බලපෑමක් සිදුව නැත. එහෙත් ඉදිරියේදී මත්ස්‍ය අස්වැන්නට බලපෑමක් සිදුවීමේ ඉඩක්ද ඇත.

අනිද්දා සමග අදහස් දැක්වූ ජාතික ජලජ සම්පත් පර්යේෂණ සහ සංවර්ධන නියෝජිතායතනයේ පරිසර අධ්‍යයන අංශයේ ප‍්‍රධානී ශ්‍යාමලී වීරකෝන් මහත්මිය මෙසේ පැවසුවාය.

‘අපි මේ වෙද්දී සූදානම් වෙලා ඉන්නවා මොන තරම් පරිසර හානියක් මේ තෙල් කාන්දුවෙන් සිදුවෙලා තියෙනවාද කියලා හොයලා බලන්න. අපි ඉදිරියේදී ක්ෂේත‍්‍ර චාරිකාවක නිරත වෙන්න බලාපොරොත්තු වෙනවා. ඉන්පසුව නිශ්චිතව හානිය ගැන ප‍්‍රකාශ කරන්න පුළුවන්. මීට වසර දෙකකට පමණ පෙර විශාල තෙල් කාන්දුවක් සිද්දවුණා. එම තෙල් කාන්දුවෙන් සිදුවුණ බලපෑම වසරක් පමණ යන තෙක් ඉවත්වුණේ නැහැ. මේ තෙල් කාන්දුව ඊට වඩා විශාල එකක්. උස්වැටකෙයියාව සිට මීගමුව ආසන්නය දක්වා මුහුදු තීරයට මේ තෙල් කාන්දුවෙහි බලපෑම සිද්දවෙලා තියෙනවා. ඒ නිසා අපට අනුමානයක් කළ හැකියි වසරකට වඩා වැඩි කාලයක් බලපෑම තියේවි කියලා. එහෙත් ඒ කාරණය අපට නිශ්චිතවම කියන්න පුළුවන් වෙන්නේ අප විසින් සිදුකරන ක්ෂේත‍්‍ර අධ්‍යයනයෙන් පස්සෙ. අපි අධ්‍යනය කරන්න බලපොරොත්තු වෙනවා මේ තෙල් කාන්දුවෙන් මුහුදු ජීවීන්ට, ක්ෂුද්‍ර ජීවීන්ට, කොරල්පරවලට, කඩොලානවලට, ධීවරයන්ට, ඒ ආශ‍්‍රිත වෙනත් ආර්ථික කටයුතුවලට සිද්දවන බලපෑම පිළිබඳව.’

සමුද්‍රීය පරිසර ආරක්ෂණ අධිකාරියේ ඉහළ නිලධාරියෙකු අනිද්දා සමඟ අදහස් දක්වමින් කීවේ මෙම සිදුවීමට අදාලව ඛණිජ තෙල් සංස්ථාවට විරුද්ධව නීතිමය පියවර ගැනීමට බලාපොරොත්තු වෙන බවය. ඉදිරියේදී නඩු පවරා ඛණිජ තෙල් නීතිගත සංස්ථාවෙන් වන්දි ලබාගැනීමට බලාපොරොත්තු වන බවය. විවිධ ආයතනවලින් මුහුදේ පරිසරයට මෙවැනි හානි සිදුකරන අවස්ථාවල නඩු පවරා මිලියන ගණනින් මුදල් අයකිරීමට කටයුතු කර ඇති බවද ඔහු කීය. මුහුදු ජීවීන්ට සහ ජෛව විවිධත්වයට මෙම සිදුවීමෙන් සිදුවූ හානිය වසර පහක් පමණ යන තෙක් යථා තත්වයට පත් නොවනු ඇති බවද එම නිලධාරියා කීය.

මෙම තෙල් කාන්දුව හේතුවෙන් පරිසරයට සහ ජන ජීවිතයට සිදුවූ හානිය පසෙක තැබුවත් ආර්ථික වශයෙන් රුපියල් මිලියන දහස් ගණනක පාඩුවක් සිදුව ඇත. 2016 පාඩුව ගණනය කළ සේම ඉදිරියේදී එම පාඩුව රුපියල්වලින් ගණනය කෙරෙනු ඇත. ඒ පාඩුවට වගකියන කිසිවෙක් නැති වනු ඇත.

සමස්තයක් ලෙස මෙම සිදුවීම වළක්වාගත හැකිව තිබුණු සිදුවීමක් බව අමුතුවෙන් කිවයුතු නැත. මුහුද හරහා තෙල් නළ එලන රාජ්‍ය හෝ පෞද්ගලික සමාගමක් එවැනි නලයක කාන්දුවක් සිදු නොවන තැනට වගබලාගැනීමද අත්‍යවශ්‍ය කාරණයකි. රටේ ධනයට මිලියන ගණනින් පාඩුවන ආකාරයේ කාන්දු ඇතිවෙන්නේ බාල තෙල් නල නිසා නම් රජය වහාම කළ යුත්තේ ඒ පිළිබඳව පරීක්ෂණයක් සිදුකොට බාල තෙල් නල ගෙන්වූ අයට විරුද්ධව පරීක්ෂණ සිදුකිරීමය.

තරිඳු උඩුවරගෙදර
රේඛා නිලූ‍ක්ෂි හේරත්