No menu items!
24.1 C
Sri Lanka
16 September,2025
Home Blog Page 514

අපේ ජනපති මිය ගිහින්


පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී ආශුබෝධ මාරසිංහ

ඉදිරියේදී ජනාධිපතිවරයා සමඟ ගණුදෙනු කරන්නට පුලු‍වන් වේවිද?

අපි විශ්වාස කරනවා රටේ වර්තමාන දේශපාලන තත්ත්වය ජනාධිපතිවරයා හරියාකාරව තේරුම් ගනීවි කියලා. මොකද ජනාධිපතිවරයාගේ පැත්තෙන් ගත්තාම එතුමා මේ කාලයේදී දැනුවත්ව හෝ නොදැනුවත්ව මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාගේ කුමන්ත්‍රණයට අහු වුණා. එතුමා ඒක කළේ දැනුවත්වද නොදැනුවත්වද කියන එක මනින්න වෙන්නේ එතුමාගේ හෘදය සාක්ෂියෙන්. කොහොම වුණත් හෘදය සාක්ෂිය මනින්න තවමත් ක්‍රමයක් හොයාගෙන නැහැ. එතුමා කෙසේ හෝ මහින්ද රාජපක්ෂගේ කුමන්ත්‍රණයට අහුවුණානේ. මහින්ද රාජපක්ෂ කියන්නේ මේ රටේ පහළ වූ බලලෝභීම දේශපාලනඥයෙක්. සාමාන්‍යයෙන් කිසිම රටක ව්‍යවස්ථානුකූලව ජනාධිපතිවරයෙක් දෙවතාවකට වඩා පත්වෙන්න බැරි ව්‍යවස්ථාවක් තියෙනකොට නැවත නැවතත් බලයේ රැඳී ඉන්න කල්පනා කරන්නෙ නැහැ. ඒකෙන්ම මේ කෑදරකම පැහැදිලියි. ඒ නිසා අපි විශ්වාස කරන්නේ මේ තියෙන කුමන්ත්‍රණ නිර්මාණය කරන්නේ මහින්ද රාජපක්ෂ විසින් බව. බලන්න මන්ත්‍රීගේ ඉඳන්, විපක්ෂනායක ධුරයට ආ හැටි. මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාට පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීධුරයත් අහිමි වුණොත් ප්‍රාදේශීය සභාවකට යන්න හෝ උත්සාහ කරයි. ඔහු ඉපදුණේත් පාර්ලිමේන්තුවේලු‍. හොල්මන් සංකල්පය ඇත්තක් නම් මහින්ද රාජපක්ෂ මියගියොත් හොල්මනක් වෙලා හරි පාර්ලිමේන්තුවේ ඉඳියි. දැන් අපි දන්නවා රටට හෙණ ගැහුවත් කමක් නැති බව කියලා තමන්ගෙ පුතා පරිණත වෙන තෙක් දේශපාලනයේ නායකයෙක් විදියට රැඳී ඉන්න මහින්ද රාජපක්ෂට ඕනෑ වෙලා තියෙනවා. ඇත්තටම ලංකාවට තියෙන ලොකුම දේශපාලන පිළිලය තමයි මහින්ද රාජපක්ෂ කියන්නේ. මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිතුමාට මහින්ද රාජපක්ෂගෙන් ගැලවෙන්නට පුළුවන් වුණොත් ප්‍රශ්න ඔක්කෝම විසඳේවි.

එහෙත් මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා අගමැති රනිල් වික්‍රමසිංහ දිවුරුම් දුන් අවස්ථාවේ කළ කතාවෙන් හා කැබිනට් මණ්ඩලය පත්කිරීම ගැන කරලා තියෙන ප්‍රකාශවලින් පෙනෙ න්නේ ඔහු වෙනස් වී නොමැති බව නේද?
ඔක්තෝබර් 26 වැනිදා අපි පත් කරගත්ත ජනාධිපතිවරයා සංකල්පීය වශයෙන් මියගිය බව අපි විශ්වාස කරනවා. දැන් මහින්ද රාජපක්ෂ විසින් බිහිකරපු ක්ලෝන් එකක් තමයි තියෙන්නේ. වචන සහ ක්‍රියාමාර්ග සියල්ලේම ඉන්නේ මහින්ද රාජපක්ෂ. ඉතින්, මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතා ගැන අනුකම්පාවක් තමයි අපට තියෙන්නේ. දැන් තත්වය පිළිබඳව ජනාධිපතිතුමා සත්‍යය අවබෝධ කරගන්න තුරු අපි බලාගෙන ඉන්නවා. දැනටමත් අධිකරණය තීන්දුවක් දීලා තියෙනවා. මෙතැනින් පස්සේවත් ඔහු අධිකරණයට අවනත වේවි කියලා අපි හිතනවා. ඔහු ව්‍යවස්ථාවට පිටින් නැවත කටයුතු කළොත් අධිකරණයට යන්න සිද්ධ වෙනවා. අපට තියෙන එකම ලියැවිල්ල තමයි ව්‍යවස්ථාව. අපි ඕනෑම තැනක වැඩක් කරද්දී තියෙනවා වැඩ කරන්නට පිළිවෙළක්. මාධ්‍යවේදියෙක්ට නම් ආචාරධර්ම පද්ධතියක්. වෛද්‍යවරුන්ටත් තියෙනවා ආචාරධර්ම පද්ධතියක්. කවුරුන් හෝ ඒ ආචාරධර්ම පද්ධතිය කඩකිරීම බරපතළ වැරැද්දක්. රටක් යන්නේ ව්‍යවස්ථාවට අනුව. ඒකට පිටින් වැඩ කරද්දී සටන් කරන්න වෙනවා. ඉදිරියටත් ජනාධිපතිවරයා ව්‍යවස්ථාව පිළිනොගෙන කටයුතු කළොත් ‍ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ පිහිට පතන්නට සිද්ධවෙනවා.

ජනාධිපතිවරයාට ගැළපෙන ආකාරයට එක්සත් ජාතික පක්ෂ යට ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති වෙනස් කරගන්න සිද්ධවේවි නේද?
අපේ ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති ගැන බිල්ලෙක් මවන්නේත් මහින්ද රාජපක්ෂ නඩය විසින් තමයි. අපේ ආර්ථික ප්‍රතිපත්තිය රටට අහිතකර කියන්නේ මහින්දලා. සිංහල බෞද්ධයන්ට අපේ ආර්ථික ප්‍රතිපත්තිය හොඳ නෑ වගේ කතා තමයි කියන්නේ. මේවා හිතලු‍. අද ලෝකය විශ්ව ගම්මානයක්. ලෝකය එක්කයි අපි යන්න ඕනෑ. ලෝකයට ගැලපෙන ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති අනුගමනය නොකළොත් අපි පස්සට යනවා. සමාජ වෙළෙඳපොළ ආර්ථිකයක් තමයි අපි පිළිගන්නේ. එතකොට අපි නිදහස් අධ්‍යාපනය හා නිදහස් සෞඛ්‍ය සේවය ආරක්ෂා කරනවා. එහෙත් ලෝකය එක්ක තරග කරන තරගකාරීත්වයක් සහිත වෙළෙඳපොළ ආර්ථිකයක් ඇති කළ යුතුයි. ඒ ගැනයි අපි හිතන්නේ. දැනුම් ආර්ථිකයක් අපි විශ්වාස කරනවා. ඒ ගමන අපි ඉදිරියට යනවා.

ඒ කියන්නේ ආර්ථික ප්‍රතිපත්තිය වෙනස් කරගන්නට අදහසක් නොමැති බවද?
ජනප්‍රිය දේශපාලනයක් කරන්න අපට අදහසක් නැහැ. රටට හෙණ ගැහිලා තියෙන්නේ සුළු පිරිසකගේ ගැලරි දේශපාලනය හින්දා. බොරුව වපුරමින් ඔවුන් කරන දේශපාලනයම කරන්න අපේ කිසි සූදානමක් නැහැ. ඒ නිසා අපි ක්‍රියාත්මක කරන්නේ රටට ගැළපෙන ආර්ථික ප්‍රතිපත්තියක්. අපේ ආර්ථික ප්‍රතිපත්තිය කිසිසේත්ම වෙනස් කරන්නේ නැහැ. ඒ සඳහා කිසිම සාකච්ඡාවක් නැහැ.

එහෙම වුණොත් අනාගතයේදී ප්‍රතිපත්තිමය තීන්දු සම්බන්ධයෙන් එජාපය සහ එජනිසය අතර ලොකු ගැටුමක් ඇතිවේවි නේද? මාධ්‍ය බලයකුත් නැතිව එවැනි මතවාදී ගැටුමකට මුහුණදෙන්න එජාපයට පුළුවන්ද?
අපි මතවාදී අරගලයක ඉන්නවා. ඒත් මාධ්‍ය ගැන ඔබ කී කතාව හරි. ප්‍රධාන ධාරාවේ මාධ්‍ය ගැන විශ්වාසය තැබිය නොහැකියි. එහෙත් සමාජ මාධ්‍ය විසින් ලොකු කාර්යභාරයක් කරනු ඇතැයි අපි විශ්වාස කරනවා. රාජ්‍ය මාධ්‍යවලින් හැර වෙනත් මාධ්‍යවලින් අපි කරන සංවර්ධනයක් ගැනවත් ප්‍රවෘත්තියක් පළ කරයි කියලා අපි හිතන්නේ නැහැ. ඒත් අපි මතවාදී අරගලය සමාජගත කරන්නට විකල්ප ක්‍රම තෝරාග න්නවා. මාධ්‍යවල තත්වය පිළිබඳ කලබල විය යුතු නැහැ. ජනතාව ඔය කට්ටිය කියන හැමදේම පිළිගන්නේ නැහැ. ඒ වගේම අපට විරුද්ධව අදහස් දක්වන සිවිල් සංවිධාන වුණත් රාජපක්ෂලාගේ අල්ලේ නැටවෙන අය. දැන් ජි.එම්.ඕ.ඒ. එක බලන්න. යහපාලන ආණ්ඩුව කාලයේ කෑගැහුව කට්ටිය. පහුගි ය දවස්වල මීක් ගෑවෙ නැහැ. ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ තීන්දුව ගැන සද්දයක් නැහැ. අපට දැනගන්නට තියෙනවා පාදෙණිය මහත්තයා මහින්ද රාජපක්ෂව මුණගැහුණ බව. එවැනි පසුබිමක රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරීන්ගේ සංගමය පිළිගන්නට ජනතාවත් සූදානම් නැහැ. දැන් රාජිත සේනාරත්නව පත් කරන්න එපා කියලා රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරින්ගේ සංගමය කියනවානේ. දැන් ඔහුව පත් කරන්න එපායැයි ඉල්ලන්නෙ ඇයි. රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරීන්ගේ සංගමයට නටවන්න බැරි හින්දා. තමන්ට ඕනෑ දේවල් කරන්නයි ඔවුන් මේ ඉල්ලිම් කරන්නේ. මේවාට අපි ඉඩ තියන්නේ නැහැ. මේ වෙද්දී ස්වාධීන සිවිල් සංවිධාන බොහොමයක් අපි එක්ක ගමනක් යන්න සූදානමින් ඉන්නවා. මතවාදී අරගලයකදී ඔවුන්ගේ සහයෝගය අපට ලැබේවි.

ව්‍යවස්ථාව කඩකිරීමේ වරද ජනාධිපතිවරයා කළ බරපතළ වැරැද්දක්. ඔබ කීවා වගේ වෛද්‍යවරයෙක් විසින් වෛද්‍ය ආචාරධර්ම කඩකිරීමක් වගෙයි. ව්‍යවස්ථාව කඩ කිරීමත් මනුෂ්‍ය ජීවිත සම්බන්ධ බරපතළ වැරැද්දක්. එහෙත් එක්සත් ජාතික පක්ෂය දෝෂාභියෝගයක් ගෙන එන්නේ නැති බව කියනවා නේද? ජනාධිපතිවරයා කරපු වැරැ ද්දෙන් ගැලවෙන්නට අවස්ථාව දෙන්නේ ඇයි?
දෝෂාභියෝගයක් ගෙනැල්ලා මාස හයක් ඒකට රස්තියාදු වීම ඒ තරම් සාර්ථක ක්‍රියාමාර්ගයක් බව අපි විශ්වාස කරන්නෙ නැහැ. ජනාධිපතිවරණයකට තව සුළු කාලයක් තියෙන්නේ. දැන් පහුගිය කුමන්ත්‍රණය නිසාත් රට ආපස්සට ගිය හැටි දැක්කානේ. දෝෂාභියෝගයක් ගෙනාවත් ඇතිවෙන්නේ මෙවැනි තත්වයක්. ඒ ගැන කතාබහ කරන්න, වාද විවාද කරන්න අපි වැය කරන වෙලාව අපරාදේ. අපි දෝෂාභියෝගයකට වඩා කරන්න ඕනෑ, ජනාධිපතිවරයා ව්‍යවස්ථානුකූලව වැඩ කළ යුතු බවට මතයක් හැදීම. ජනාධිපතිවරයා තවදුරටත් ව්‍යවස්ථානුකූලව වැඩ කරන්නේ නැතිනම් ගන්න ක්‍රියාමාර්ග තියෙනවා. ඇත්තටම අපි ලොකු සටනක් කළේ නැති තරම්. අපි හරියට පාරට බැස්සේත් නැහැ. අපි ලෑස්ති වෙලා හිටියේ පාරට බැහැලා, ජනාධිපති කාර්යාලය වැටලීමෙන් හරි මේ ප්‍රශ්ණය විසඳන්නනේ. ඉතින්, ඉදිරියේදීත් ජනාධිපතිවරයා එහෙම කරන්න උත්සාහ කළොත් ඒකට විරුද්ධ වෙනවා.

ඇමෙරිකන් නාවික හමුදාවට ලංකාවේ කඳවුරක් හදන්නට එක්සත් ජාතික පක්ෂය ඉඩ දුන්නාද?
ඒක පට්ටපල් බොරුවක්. වැරදිලාවත් ඒක ඇත්තක් නම් ඒක් ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතාට එරෙහිව එල්ලවෙන බරපතළ චෝදනාවක්. ඔහු ආරක්ෂක අංශ ඒ තරම් දුර්වල කරලා තියෙනවාද. ඔහු ආරක්ෂක ඇමති. ඔහුටත් හොරෙන් ලංකාවේ හමුදා කඳවුරක් හදන්නට වෙන රටක් සමත් වුණා නම් ඒක ජනාධිපතිවරයා කොච්චර දුර්වල පාලකයෙක්ද කියලා තහවුරු වෙන කාරණයක්.

මහින්ද රාජපක්ෂට විපක්ෂ නායක ධුරය ගන්න ඉඩ නො දෙන්නේ ඇයි?
අපට පෞද්ගලික විරෝධයක් නැහැ. එහෙත් මුළු රටම දැක්කා මහින්ද රාජපක්ෂ පොහොට්ටුවේ සාමාජිකත්වය ගත් බව. ඒ කියන්නේ මහින්ද රාජපක්ෂ ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ සාමාජිකයෙක් නෙවෙයි. ඒ නිසා පොහොට්ටුවේ සාමාජිකත්වය ගත් අය ස්වාභාවිකවම ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයෙන් අයින් වෙන්න ඕනෑ. මේ අය පත්වුණේ එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානයෙන්. එතකොට ඔවුන් එජනිසයේ සාමාජික පක්ෂයක සාමාජිකයන් වෙන්න ඕනෑ. පොදුජන පෙරමුණ කියන්නේ එජනිස සාමාජික පක්ෂයක් නොවන නිසා මේ සම්බන්ධයෙන් ප්‍රශ්නයක් තියෙනවා. ඒක නෛතික ප්‍රශ්නයක්. එයාලාගේ පක්ෂවල අභ්‍යන්තර ප්‍රශ්නයක් නෙවෙයි. නීතිය සම්බන්ධ පොදු ප්‍රශ්නයක්. දැන් කවුරුන් හෝ අධිකරණයට ගිහින් මේ ගැන අර්ථනිරූපණයක් ඉල්ලන්න සිද්ධවෙනවා. එහෙම නැත්නම් මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා ප්‍රකාශයක් කරන්න ඕනෑ තමන් පොහොට්ටුවේ සාමාජිකයෙක් නොවන බව. එක්කෝ ඔහු කියන්න ඕනෑ මම විහිළුවටයි පොහොට්ටුවේ සාමාජිකත්වය ගත්තෙ කියලා. නැත්නම් කියන්න පුළුවන් පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවාහැරපු හින්දයි මම සාමාජිකත්වය ගත්තෙ, දැන් පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවාහැරීම නීතිවිරෝධී බව ඔප්පු වූ නිසා පොහොට්ටුවෙන් අයින් වෙලා නැවත ශ්‍රීලනිපයට එන බව. මට පොහොට්ටු සාමාජිකත්වයට වඩා විපක්ෂනායක ධුරයයි පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීධුරයයි ලොකු බව කියන්න වෙනවා.

රනිල් වික්‍රමසිංහ අගමැතිවරයාගේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීධූුරය අහෝසි වෙන්න ඕනෑ බවත් ඔහු රජය සමග ව්‍යාපාර කර තිබෙන බවත් චෝදනා එල්ලවෙනවා නේද?
එතැන චෝදනාවක් නැහැ. ආණ්ඩුව සමග ගනුදෙනු කරන සමාගමක් වන ලේක්හවුස් ප්‍රින්ටර්ස් සමාගමේ කොටස් ඔහුට පරම්පරාවෙන් හිමිවෙලා තියෙනවා. ඒත් ඔහු ඒ සමාගමේ අධ්‍යක්ෂවරයෙක් නෙවෙයි. ඔහුගේ මන්ත්‍රීධුරය අහිමිවෙන්නේ රජය සමග ගිවිසුම්ගත සමාගමක අධ්‍යක්ෂවරයෙක් නම්. නැත්නම් කොටස් මිලදී ගැනීමට මන්ත්‍රීවරුන්ට බාධාවක් නැහැ. අනෙක අපි දන්නා විදියට මේ සමාගමේ කොටස්වලින් රනිල් වික්‍රමසිංහ අගමැතිතුමාට කිසිම ලාභයක්වත් එන්නේ නැහැ. ලේක්හවුස් කියන්නේ රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාට පරම්පරාවෙන් ලැබුණු ව්‍යාපාරයක්. මෙවැනි ව්‍යාපාරවල ආරම්භක පවුලට සංකේතාත්මකව සුළු කොටස් ප්‍රමාණයක් හිමිවෙනවා. ඒ ගැනයි ඔය කතාව යන්නේ.■

‘‍ශ්‍රේෂ්ඨ අධිකරණය’ සහ ස්වාධිපත්‍යයේ කඩතිරය

0


අධිකරණයට ශ්‍රේෂ්ඨ විය හැකි බව ඔප්පුවීම සිරිසේන ජනපති සිදුකළ ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝන ක්‍රියාවලිය හා ගැට ගැසුණු ප්‍රජාතන්ත්‍ර වීරෝධිත්වය ට එරෙහිව ලැබුණු විශිෂ්ටතම පිළිතුරයි. අධිකරණ තීන්දුව කරුණු කිහිපයක් නිසා වැදගත්වෙයි. පළමුව එය ඓතිහාසික තීරණයක් වන්නේ අධිබලැති විධායකයේ තීරණය වූ පාර්ලිමේන්තුව විසිරවීම යනු ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනයක් බවට තීන්දු කිරීම නිසාය. දෙවනුව 1978 ව්‍යවස්ථාව සතු, නමුත් දේශපාලන පද්ධතියේ පවතින ‘දුෂ්ට’ බව නිසා ම වැළලී තිබු බලතල බෙදීමේ ක්‍රියාවලිය තුළ අධිකරණය සිය බලය යළි සක්‍රිය කරගැනීම නිසාවෙනි. තෙවනුව, අධිකරණය විසින් ව්‍යවස්ථානුකුලවාදයට ගරු කරමින් යළි ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය හා දේශපාලන පද්ධතිය අතර පැවතිය යුතු සහසම්බන්ධතාවේ දිශාව පෙන්වා දීම නිසාය.
සමස්තයක් වශයෙන් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් අනාගතවාදී තීන්දුවක් ලබා දීම නිසා එමඟින් මෙරට ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ ශක්තිමත්භාවය පෙන්වන අතරම 19 වන ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයේ පරමාර්ථය සම්බන්ධ අනාගතය ද ශක්තිමත් කර තිබේ. මෙම අධිකරණ තීරණ පූර්වාදර්ශය සැබවින්ම විප්ලවීය වන්නේ උක්ත කාරණා හා බැඳුණු යහ දේශපාලනයකට ඉන් ලැබෙන පිටිවහල නිසාය.
දේශපාලන විද්‍යානුකූලව බලන විට ජනපති සිරිසේන කළ ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය පසුපස වන ඓතිහාසික ගැටලුවක් මතුකොට ගත හැක. එය නම්, පාලකයාට සිය පාලනය ගෙනයාමේ දී බලය ලැබ දෙන අධිකාරීත්වය කුමක් ද? යන ගැටලු‍වයි. අතීතයේ දී පල්ලියේ මතයට එරෙහිව ක්‍රියා කිරීමට රජුට අධිකාරීත්වයක් නොපැවතිණ. එසේ රජු විසින් ආගමික සංස්ථාව පරයන තීන්දුවක් ගැනුණි නම් එය යුක්ති සහගත කිරීමට සිදුවිය. ජීන් බෝඩින් පෙන්වා දෙන පරිදි පාලකයාගේ තීරණයන් යුක්ති සහගත කිරීමේ මඟ වැටී ඇත්තේ ස්වාධිපත්‍යයේ මාවත දිගේය. එබැවින්, ස්වාධිපත්‍යය යනු පාලකයාට ජනතාව වෙනුවෙන් තීරණ ගැනීමට හා ඒවා ක්‍රියාත්මක කරවීමට පවතින බලයයි. රජයේ ස්වාධිපත්‍යය 1978 ව්‍යවස්ථාව මඟින් කොටස් කිහිපයකට පැහැදිලිවම වෙන් කරන්නට යෙදුණි. ඒ අනුව විධායක බලතල ක්‍රියාත්මක කිරීමේ ස්වාධිපත්‍යය විධායක ජනපති සතුවෙයි.
ජේආර් ජයවර්ධන අර්ථ දැක්වූ දැක්වූ ආකාරයට විධායකය සතු ස්වාධිපත්‍යය නිතරම ක්‍රියාත්මක වීමේදී පාර්ලිමේන්තුව සතු ස්වාධිපත්‍යය අබිබවා යන සෙයක් දිස්විය. ජයවර්ධන ඉතාමත් අවධාරණයෙන් කියා සිටියේ විධායක ජනපති තුළින් මෙරට ජනතාවගේ සැබෑ ස්වාධිපත්‍යය නිරූපණය වූ බවයි. එසේම විධායක යනු එම ස්වාධිපත්‍යයේ ආරක්ෂකයා වශයෙන් ජයවර්ධන විසින් ම අර්ථ දැක්වීම තුළ රටෙ‘ සමස්ත ජනතා ඡන්දයෙන් පත් නොවූ පළමු හා එකම විධායක ජනපති ලෙස ඔහුට ස්වාධිපත්‍යයක් නොතිබූ බවත් එය හුදු වාගාලාපයක් පමණක් වූ බවත් පැහැදිලිය.
වික්‍රමසිංහ අගමැති ලෙස දිවුරුම් දුන් වහාම නාමල් රාජපක්ෂ ඔහුට සුබ පතමින් යැවූ ට්විටර් පණිවුඩය මඟින් ද ස්වාධිපත්‍යය පිළිබඳ ගැටලු‍ව මතුකොට තිබුණි. රාජපක්ෂට අනුව වික්‍රමසිංහට මෙරට ස්වාධිපත්‍යය ආරක්ෂා කිරීමට හැකිවෙනු ඇත්ද? යන්න සංශයාර්ථය දනවන පැනයකි. අනෙක් අතට ස්වාධිපත්‍යය හා ජනතා පරමාධිපත්‍යය යන යෙදුම් වැඩි වශයෙන්ම ජාති(ක)වාදී කඳවුරෙන් ම මතුවීම තුළ හැඟෙන තත්වය වන්නේ ස්වාධිපත්‍යය ආරක්ෂා කිරීමේදී ලිබරල්වාදීන්ට වඩා ජාතිකවාදීන් ඉදිරියෙන් සිටින වගකි.
මෙය සැබෑවක් නම් ජාතිකවාදීන් විසින් උගන්වන ස්වාධිපත්‍යය යනු කුමක්ද? ජාති(ක)වාදීන්ගේ හෝ ඊනියා ජාතිකවාදීන්ගේ ස්වාධිපත්‍යය පදනම් විය හැක්කේ ආගමික නීතියේ පදනම මත මිස ජනතාවගේ එකඟතාව මත නම් නොවෙයි. මෙහි දී ජාතිකවාදීන්ගේ ස්වාධිපත්‍යය ‘දිව්‍යමය නිර්මාණයක්’ වන අතර එය කිසිසේත් ම ප්‍රශ්න කළ නොහැකි සංසිද්ධියක් වෙයි. කෙසේමුත්, ‘ස්වාධිපත්‍යය යනු පාලකයාගේ අධිකාරීත්වයේ ලෞකික, දේශපාලනික පදනම හැඳින්වීම සඳහා භාවිත වන නම’ මිසක එය කිසිසේත් ම ජාතිකවාදී සංකල්පනයට යටත් වන අධ්‍යාත්මීයතාක් නොවෙයි.
අනෙක් අතට රාජපක්ෂගේ පාලනය තුළින් සුරැකුණ හා වික්‍රමසිංහගේ පාලනයෙන් හෝ ජයවර්ධනගේ පාලනයෙන් ස්වාධිපත්‍යයට සිදුවූ තර්ජනයන් අතර සුවිශාල වෙනසක් පැවතිය හැකිද? මෙම දෙපාර්ශ්වය ම මෙරට බාහිර ස්වාධිපත්‍යය සම්බන්ධයෙන් අඩු වැඩි වශයෙන් එකම ප්‍රතිපත්තියක් මත ක්‍රියාකළ බව මගේ නිරීක්ෂණයයි. සිරිසේන පවසන ආකාරයට ‘විජාතිකකරණය’ යනු විශාලතම පාප කර්මය නම් පක්ෂ හා දෘෂ්ටිමය වෙනසකින් තොරවම ඔවුන් සියල්ලන්ටම පොදු වූ එකම නිරයක් හිමිවනු ඇත.
නමුත් ජනතා ස්වාධිපත්‍යය නිසා හිමිවන සමාජීය බලය අවභාවිතාවෙන් ධනවත් වූත්, බලවත් වූත් නුතන මකියවෙල්ලි පාලන තන්ත්‍රය ජනතාවගේ ස්වාධිපත්‍යයේ සැබෑ උදහසට ඍජුවම ලක්විය යුතුව තිබේ.
ජනතාව විසින් සාමූහිකව බිහි කරන ‘පොදුරාජ්‍යයේ’ පැවැත්මට එල්ලවිය හැකි ප්‍රබලතම අභියෝගය එල්ල වන්නේ ‘දේශපාලන ව්‍යකූලත්වය’ තුළින්ය. එබැවින්, ස්වාධිපත්‍යයේ කඩතිරයට මුවාවෙමින් දේශපාලනික අරාජකත්වය ඇතිකරන විධායක ජනපති ක්‍රමය වහා ම අහෝසි කිරීමේ කාලය එළඹ තිබේ.■

අතුලසිරි සමරකෝන්

ගිය සතියේ නඩු තීන්දු සහ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය රැකගැනීමේ නොනිමි අරගලය

0


සති හතකට ආසන්න කාලයක් දේශපාලන සිහිවිකලත්වයේ අතරමං වී තිබුණු ලංකාවේ දේශපාලනය දැන් තරමක් හෝ දුරට දේශපාලන සිහිබුද්ධියේ (Political Sanity) අවධියකට පා තබා තිබේ. මෙම පරිවර්තනයේ කර්තෘකයා වී ඇත්තේ අධිකරණයයි. පසුගිය බ්‍රහස්පතින්දා හා සිකුරාදා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය දුන් තීන්දු දෙක, අධිකරණයේ එම සාධනීය මැදිහත්වීමේ මාධ්‍යයයි.
මේ සතියේ සිට ලංකාවේ දිගහැරෙන දේශපාලන නාටකයේ අලුත් අවධිය ගැන විචාරණයක ආරම්භය විය යුත්තේ, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ මෙම මැදිහත්වීමේ ඇති බැරෑරුම් අර්ථය විදහා දැක්වීමයි. මගේ තේරුම් ගැනීමට අනුව එහි පහත සඳහන් අර්ථ තිබේ.

  • 2015 ජනවාරි මස සිදුවූ ආණ්ඩු වෙනසින් ආරම්භ වූ සහ 19 වැනි සංශෝධනයෙන් ඉදිරියට ගිය, මෙරට ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ප්‍රතිස්ථාපනය කිරීමේ පුරවැසි සටනේ ප්‍රධාන අරමුණක් වූ ‘ස්වාධීන අධිකරණය’ යන අදහස ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ විනිශ්චයකාරවරුන්ගේ ස්වයං-අවබෝධයේත්, සාමූහික සහ ආයතනික විඥානයේත් දැන් මුල් බැසගෙන තිබේ.
  • ඕනෑම රටක අධිකාරවාදී දේශපාලන පරිහාණියේ මූලික ප්‍රවණතාවක් වන්නේ, අධිකරණය විධායකයේ ග්‍රහණයට ගැනීමත්, විනිශ්චයකාරවරුන්, විධායකයේ ප්‍රධානියා ඉදිරිපිට දණින් වැටීමත්ය. ගිය සතියේ සිදුවූයේ ලංකාවේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයත්, එහි විනිශ්චයකාවරුත්, මේ ප්‍රවණතාව පැහැදිලිවම පරාජය කිරීමයි.
  • අප රටේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය සහ පුරවැසි නිදහස දේශපාලන බලයේ සිටින පාලකයන්ගේ හිතුවක්කාර ප්‍රහාරයට පත්වූ විට, ඒවා ආරක්ෂා කරගැනීමට කැපවූ පුරවැසියන්ට, අප රටේ ස්වාධීන සහ නිර්භීත අධිකරණයක් තිබෙන්නේය යන විශ්වාසයෙන් යුතුව ජීවත් විය හැකිය, සටන් කළ හැකිය.
    පාර්ලිමේන්තුව විසිරවීම පිළිබඳ මූලික අයිතිවාසිකම් නඩුවේ තීන්දුව ලියා ඇත්තේ අග්‍රවිනිශ්චයකාරතුමාය. අනෙක් විනිසුරුවරුන් හයදෙනාම, එම තීන්දුවට එකඟ වී ඇත. නඩුවේ විසඳිය යුතු ප්‍රධානතම විවාදාත්මක කරුණ වූයේ, ජනාධිපති සිරිසේන මහතා කළ පාර්ලිමේන්තුව විසිරවීම, ව්‍යවස්ථානුකූලද නැද්ද යන්නයි. එම ක්‍රියාව ව්‍යවස්ථානුකූලයැයි කියමින් නීතිපතිතුමාද, මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතාගේ නියෝජිතයන් වෙනුවෙන් අප රටේ ඉහළපෙළේ ජනාධිපති නීතිඥයන්ද ඉදිරිපත් කළ තර්ක, මෙම නඩු තීන්දුවේ සාරාංශ කර තිබේ. ඒවා කියවන කෙනෙකුට පැහැදිලිව පෙනෙන කාරණා දෙකක් තිබේ. පළමුවැන්න, ඒ තර්ක සියල්ලම පාහේ, කෙනෙකුට සිතා ගැනීමටත් බැරි තරමේ වැරදි තර්ක වීමයි. නීතිපතිතුමා පවා මේ තරම් වැරදි තර්ක ඉදිරිපත් කෙළේ, ජනාධිපතිතුමාගේ ක්‍රියාව ව්‍යවස්ථාව අමුඅමුවේ උල්ලංඝනය කිරීමක් බව දැන දැනම, තම ‘ස්වාමියා’ වෙනුවෙන් කරන්නට වෙන විකල්පයක් එතුමාට නොමැති වූ නිසාද යන අදහස කෙනෙකුගේ සිතේ ඇතිවීම වැළැක්විය නොහැකිය.
    අපට නිරීක්‍ෂණය කළ හැකි දෙවැනි කරුණ ඊට වඩා භයානක එකකි. එනම් ජනාධිපති සිරිසේන සහ මහින්ද රාජපක්‍ෂ යන දෙගොල්ලන්ම වෙනුවෙන් ඉදිරිපත් කර ඇති සියලුම තර්කවල මූලික හරය වන්නේ, 19 වැනි සංශෝධනයේ අරමුණ, අර්ථය සහ අධිෂ්ඨානය නොසලකා හරිමින්, 18 වැනි සංශෝධනය පදනම් කොට ගෙන, 19 වැනි සංශෝධනය අර්ථකථනය කිරීමයි. මහින්ද රාජපක්‍ෂ පාර්ශ්වයේ නීතිඥයන් මෙම ස්ථාවරය ගන්නට හේතු දෙකක් තිබෙන්නට ඇත. ඉන් පළමුවැන්න, තම සේවාදායකයන් 19 වැනි සංශෝධනයට විරුද්ධ වූත්, 18 වැනි සංශෝධනයේ නිර්මාපකයනුත් වීමයි. දෙවැන්න, 19 වැනි සංශෝධනයේ ජනාධිපතිවරයාට නැති බලතල, ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයකින් නොව, අධිකරණ තීන්දුවකින් හෝ නැවත ලබාගැනීම, රාජපක්‍ෂ ව්‍යාපෘතිය සාර්ථක කර ගැනීමට, අවශ්‍ය වූ නිසාය. එබැවින් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය කෙළේ, 18 වැනි සංශෝධනය හොරෙන් පස්සා දොරින් ආපසු ගෙන ඒමේ සිරිසේන-රාජපක්‍ෂ උප්පරවැට්ටිය සහ නෛතික ප්‍රතිවිප්ලවවාදී ප්‍රයත්නය පරාජය කිරීමක් ලෙස අපට දැකිය හැකිය.
    මේ අතර ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ නඩු තීන්දුව කියවන විට කෙනෙකුට කළ හැකි තුන්වැනි නිරීක්‍ෂණයක්ද තිබේ. එය නම්, තීන්දුව වනාහි, ‘ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් යනු කුමක්ද?, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක වගන්ති අර්ථකථනය කිරීමේ මූලධර්ම මොනවාද?’ යන මුලික කාරණා දෙක පිළිබඳව, නීතිපතිතුමාටත්, නඩුවේ අතරමැදි පෙත්සම්කරුවෙකු වූ ජී.එල්. පීරිස් මහතාටත් දී ඇති පාඩමකට සමානය යන්නයි. එබැවින්, ඉහත කී මාතෘකා දෙකම පිළිබඳවත්, 19 වැනි සංශෝධනයත් පිළිබඳව විශාල මහජන උනන්දුවක් ඇති මේ අවස්ථාවේදී, කළ යුතු දෙයක් වන්නේ, මෙම ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ තීන්දුව සරල සිංහල සහ දෙමළ භාෂාවට පරිවර්තනය කර හෝ සාරංශයක් හෝ අඩු මුදලකට මිලදී ගැනීමට අප රටේ පුරවැසියන්ට අවස්ථාව ලබාදීමයි. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පිළිබඳ පුරවැසියන්ගේ දේශපාලන විඥානය ඉතා ඉහළ ගොස් ඇති අවස්ථාවක, පුරවැසි දේශපාලන අධ්‍යාපනය සඳහා මෙම ඉතා වැදගත් සේවයක්ද වනු ඇත.

මැතිවරණය
ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ නඩු තීන්දුවේ ඇති තවත් වැදගත් තේමාවක් ගැන කෙටියෙන් හෝ කිව යුතුය. එනම්, පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයක් සඳහා මහින්ද රාජපක්‍ෂ කඳවුරේ තිබූ ප්‍රධාන ඉල්ලීම පිළිබඳව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට දැක්වූ ප්‍රතිචාරයයි. එම ප්‍රතිචාරය සාරංශ කරන්නේ නම් මෙසේය. ව්‍යවස්ථාවෙන් දක්වා ඇති ප්‍රතිපාදන නොසලකා හැර, ඒවාට අනනුකූලව සිදුකරන පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමත්, මහමැතිවරණයක් පැවැත්වීමත්, මහජන පරමාධිපත්‍යය ආරක්ෂා කිරීමක් නොව උල්ලංඝනය කිරීමකි. මහමැතිවරණයක් පූර්ව කොන්දේසි වන පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීම හෝ එහි ධුර කාලය අවසන් වීම හෝ සිදුකළ හෝ සිදුවිය යුත්තේ, ව්‍යවස්ථාවේ ඇති විධිවිධානවලටත්, නීතියේ ආධිපත්‍යයේ මූලධර්මවලටත් අනුව මිස, ජනාධිපතිවරයාගේ හෝ වෙනත් අයගේ හිතුමතයටවත්, හිතුවක්කාර සිතැඟිවලටවත් අනුව නොවේ. නීතියේ ආධිපත්‍යය අපගේ ව්‍යවස්ථාවේ ඇති අතිමූලික හරයාත්මක මූලධර්මයයි. එය නොතකා මැතිවරණ පැවැත්වීම, මහජන පරමාධිපත්‍යය ආරක්ෂා කිරීමක් නොව උල්ලංඝනය කිරීමකි.

දේශපාලන අර්බුදය
මේ අතර, පසුගිය ඉරිදා වන විට අවසන් වූයේ ලංකාවේ වර්තමාන දේශපාලන අර්බුදයේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාමය පැත්ත පමණි. එම අර්බුදයම අලුත් මුහුණුවරකින් නැවත මතුවීමටත්, දේශපාලන අර්බුදයද නොවිසඳී තියුණු වෙමින් යළි මතුවීමටත් හොඳටම ඉඩකඩ තිබෙන බව ඉරිදා සිට සිදුවන්නා වූ දේවල් දෙස බලා සිටින විට අපට හොඳින්ම පෙනේ. ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ මැදිහත්වීමෙන් විසඳුණු ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා අර්බුදයට, දේශපාලන බල අරගලය විසඳීමටද හැකිවනු ඇත්තේ, ජනාධිපති සිරිසේන මහතා, පියවර කිහිපයක්ම පස්සට ගෙන, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ තිබෙන විධිවිධානවලට අනුව, නව අගමැති රනිල් වික්‍රමසිංහට කැබිනට් මණ්ඩලයක් සාදාගෙන, ආණ්ඩුවක්ද පිහිටුවා සාමාන්‍ය පරිදි ආණ්ඩුව ගෙනයාමට අවකාශ දෙන්නේ නම් පමණි.
එහෙත් ඒ සඳහා ජනාධිපතිතුමා තවමත් සූදානම් නැති බවට සාක්‍ෂි සෑම අලුත් දිනයකට ලැබෙමින් පවතී. තමන් ජනාධිපතිවරයා ලෙස ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ ප්‍රධාන වගන්තියක් උල්ලංඝනය කළ බවට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය පසුගි ය බ්‍රහස්පතින්දා ඉදිරිපත් කළ විනිශ්චයේ බැරෑරුම්කම සිරිසේන මහතාගේ සිතේ තවමත් කිඳාබැස ඇති බවත් නොපෙනේ. එතුමාගේ චර්යාවෙන් පෙනෙන්නේ, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය එසේ තීන්දු කළත්, තමන් ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කර නැත යන විශ්වාසය මත එතුමා තවමත් සිතන බවයි.
එය එසේ නම් කැබිනට් මණ්ඩලය පත්කිරීම පිළිබඳව ජනාධිපතිවරයා, අගමැතිවරයාගේ උපදෙස් අනුව ක්‍රියා කළ යුතුයැයි කියන 43 (2) වගන්තිය නොසලකා හැර, 43 (1) වගන්තියේ තමන්ට හිතුමනාපයේ ඒ කාර්යය කිරීමට බලය ලබාදෙන සිදුරක් (ලූප්හෝල් එකක්) ඇතැයි විශ්වාස කරමින්, කටයුතු කිරීමටද හොඳටම ඉඩකඩ තිබේ. එසේ කළහොත් සිරිසේන මහතා තවත් දෙයක්ද කරනු ඇත. එනම් එතුමාට විරුද්ධව දෝෂාභියෝගයක් ගෙන ආ යුතුයැයි එජාපය ඇතුළේ මතුවී තිබෙන තර්කය ශක්තිමත් කිරීමයි.

ගැටුම අවසන් නැත
ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා අර්බුදය ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ මැදිහත්වීමෙන් අවසන් වීම ගැන මෙරට පුරවැසියන් මහත් සතුටට පත්විය යුතු වුවද, දේශපාලන ගැටුම අවසන් වී ඇත යන වැරදි නිගමනයට බැසීමට එම සතුට හේතුවක් කරගත යුතු නැති බවද මෙහිදී කිව යුතුව තිබේ. ඇත්තටම සිදුවී තිබෙන්නේ, එම බල අරගල ප්‍රතිවිරෝධතාව තවත් තියුණු වීමයි. සිරිසේන-රාජපක්‍ෂ සන්ධානයට, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ තීන්දුව වෙතින් ඇතිවූ පසුබෑම මැදහත් සිතින් පිළිගැනීමේ සූදානමක් ඇතැයි තවමත් ප්‍රදර්ශනය වී නැතිවා පමණක් නොව, තියුණු වූ පසමිතුරුතාවෙන් මෙහෙයවනු ලබන එම පාර්ශ්වය, රනිල්ගේ ආණ්ඩුවට ආණ්ඩු කළ නොහැකි තත්ත්වයක් දිගින් දිගටම නිර්මාණය කිරීමේ න්‍යාය පත්‍රයට ප්‍රමුඛත්වය දෙන්නටද පුළුවන.
සිංහල පාලක පන්තියේ පසුගිය කාලයේ මේරූ සහ ධ්‍රැවීකරණය වූ ගැටුම කළමනාකරණය කිරීමට අවශ්‍ය වාස්තවික තත්ත්වයක් දැනට නැති බවද අප සටහන් කළ යුතු තවත් කරුණකි. පළාත් සභා මැතිවරණය ඉක්මණින් පවත්වා එයින් ජයගෙන ඉන්පසුව ජනාධිපති සහ පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණවලින් ජයගැනීමට එජාපය ප්‍රමුඛ බල කඳවුරත්, මහින්ද-සිරිසේන නායකත්වය දෙන අනෙක් බල කඳවුරත් තම ප්‍රමුඛ ව්‍යාපෘතිය ලෙඩ ඉදිරිකාලයේදී සලකනු ඇත. මෙය වනාහි බල කඳවුරු දෙක අතර තරගය තව තවත් තියුණු කිරීමට මිස අඩුකිරීමට තුඩු දෙන සාධකයක් නොවේ.
මේ අතර සිරිසේන මහතා ජනාධිපතිවරයා ලෙස ක්‍රියාකරනු ඇත්තේ රාජපක්‍ෂ පාර්ශ්වයේ නියෝජිතයා ලෙසය. මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතා අගමැති ධුරයෙන් අස් වී කළ කථාවෙන් ඒ බවට පැහැදිලි ඉඟි ඉදිරිපත් කර තිබේ. මෙපරිදි සිරිසේන-රාජපක්‍ෂ සන්ධානයේ හදිසි කාර්යයක් වී තිබෙන්නේ රනිල්ගේ අලුත් ආණ්ඩුවට පාර්ලිමේන්තු බහුතරය ලබාගැනීම වැළැක්වීමයි. ශ්‍රීලනිප මන්ත්‍රීවරුන්, එජාපෙ ආණ්ඩුවට සම්බන්ධ වීම වැළැක්වීමට ජනාධිපති සිරිසේන මහතා කළ හැකි සෑම දෙයක්ම මේ දිනවල කරන බවද පෙනේ.
මේ පසුබිම තුළ ලංකාවේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පත්වී ඇති අනතුර තවම අවසන් වී නැත. පසුගිය සති හත තුළ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය සහ නිදහස වෙනුවෙන් සටන් කිරීමට ඉදිරියට පැමිණි පුරවැසි ප්‍රජාවන්ට කරන්නට සිදුවන්නේ තම දේශපාලන විමසිලිමත්භාවය ලිහිල් කරගන්නේ නැතිව, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය රැකගැනීමේ සටන්වල නව අවධිවලටද සූදානම් වීමයි.■

දින 51ක අඳුරේ විනාශයට වගකියන්නේ කවුද?


ඔක්තෝබර් 26වැනිදායින් ආරම්භ වී දෙසැම්බර් 16 වැනිදා දක්වා දින 51ක කාලය පුරා ඇදුණු අර්බුදය සම්පූර්ණයෙන්ම ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේනගේ නිර්මාණයකි. හුදෙක් සිරිසේන මහතාගේ පෞද්ගලික හිතලු හා ඕනෑඑපාකම් මිස, එවැනි අර්බුදයක් ඇතිකිරීමට හේතුවන පොදු දේශපාලන කරුණු කිසිවක් ඒ වන විට උද්ගතව තිබුණේ නැත. දෙපාර්ශ්වය අතර විවිධ නොගැළපීම් මත වුණත්, ජනාධිපතිවරයා හා අගමැතිවරයා ආණ්ඩුව පවත්වාගෙන ගියහ. ජනාධිපති සිරිසේනගේ මුල පිරීමෙන් උද්ගත වුණේ එක පැත්තකින්, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාමය අර්බුදයකි. අනෙක් පැත්තෙන් දේශපාලන අර්බුදයකි.
ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාමය අර්බුදය, දෙසැම්බර් 13 වැනිදා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය දුන් තීන්දුවෙන් පසුව නිමා විය. අභියාචනාධිකරණය හා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ඉදිරියේ ඊට අදාළ නිම නොවූ තවත් නඩු කටයුතු තිබෙන නමුත්, ඒවා ඉදිරියට ගෙනයාවියැ’යි සිතන්නට බැරිය.
ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය කිව්වේ, අවුරුදු හතරහමාරක් යන තුරු පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හරින්නට ජනාධිපතිවරයාට බලයක් නැති බවයි. හෙවත් එසේ විසුරුවා හැරීමෙන් ජනාධිපතිවරයා ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කර ඇති බවයි. එසේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය එසේ කීවා වුවද, තමා තැබූ වැරදි පියවර ආපස්සට ගන්නට ජනාධිපතිවරයා උත්සාහ ගත්තේ නැත. මහින්ද රාජපක්‍ෂ අගමැතිධුරයේත් ඔහුගේ සහචරයන් ඇමති ධුරවලත් කටයුතු කිරීම තහනම් කරමින් අභියාචනාධිකරණය දුන් නියෝගයට එරෙහිව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට ඉදිරිපත් කරන ලද ප්‍රතිශෝධන ඉල්ලුමට සිදුවන්නේ කුමක්දැයි ඔහු තවදුරටත් බලාසිටියේය. යම් හෙයකින් එම ප්‍රතිශෝධන ඉල්ලීම විභාග කළ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ ත්‍රිපුද්ගල විනිසුරු මඬුල්ල, මහින්ද රාජපක්‍ෂටත්, ඇමති මණ්ඩලයටත් පනවා තිබුණු තාවකාලික තහනම ඉවත් කළේ නම්, තත්ත්වය මීට වඩා වෙනස් වන්නට තිබුණි. එසේ නම්, නැවත වාරයක් ඔවුන් අමාත්‍යාංශවලට ගොස් වැඩකටයුතු අරඹා අවුල තවදුරටත් වර්ධනය කරනු ඇත.
එහෙත්, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරු මඬුල්ල අතුරු තහනම ඉවත් කළේ නැත. නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ සේවය අවසන්වී ගෙදර යන ගමන් මහින්ද රාජපක්‍ෂ ජනාධිපතිවරයා නිල නිවෙසට කැඳවා තමාට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරු ධුරයක් ලබාදුන්නේයැයි මීට පෙර අවස්ථාවක පුවත්පතකට ප්‍රකාශ කර තිබුණු විනිසුරු ඊවා වනසුන්දර, විනිසුරු මඬුල්ලේ මූලසනාරූඪ වීම නිසා රාජපක්‍ෂ පාර්ශ්වය විශාල බලාපොරොත්තු තබාගෙන සිටින්නට ඇත. ඒ, ඇය තමන්ට පක්‍ෂපාත තීන්දුවක් දෙනු ඇතැ’යි කියාය. පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීම සම්බන්ධයෙන් පැවැත්වුණු ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විභාගයටද විනිසුරුවරියක ලෙස ඇය ඇතුළත් නොකිරීම ගැන රාජපක්‍ෂ පාර්ශ්වයට තිබුණේ කනස්සල්ලකි. මුලින් ඒ නඩුව ඇසූ තුන් දෙනකුගෙන් යුක්ත විනිසුරු මඬුල්ල වෙනුවට ඊට වඩා පිරිසක් ඇතුළත් විනිසුරු මඬුල්ලක් ඉල්ලා සිටියේද, තමන්ට පක්‍ෂපාතීයැයි සිතන විනිසුරුවරුන් එම මණ්ඩලයට ඇතුළත් වනු ඇතැ’යි සිතාය.
එහෙත්, අධිකරණය පසුගිය අවුරුදු හතරක පමණ කාලය තුළ කෙතරම් ස්වාධීනත්වය අත්කරගෙන ඇත්දැයි පැහැදිලි කරමින්, මේ එකම විනිසුරුවරයකු හෝ විනිසුරුවරියකගෙන් වත් පෞද්ගලික පක්‍ෂපාතීකම් මත අධිකරණ තීන්දුවක් නොලැබුණි. එක අතකින් ඒ තරමට නීතිය පැහැදිලි විය. 19වැනි සංශෝධනය ඇතුළත් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ ප්‍රතිපාදන පැහැදිලි විය. ඉතා පැහැදිලිව පෙනෙන දෙයක් වෙනුවට පෞද්ගලික හිතමිතුරුකම් පෙරට ගෙන වැරදි තීන්දු දී අපකීර්තිමත් විනිසුරුවරුන් ලෙස ඉතිහාසගත වන්නට බුද්ධිමත් විනිසුරුවරුන් කිසිවකු කැමති නැත. ඒ අනුව, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරුවරුන් තිදෙනාගෙන්ද රාජපක්‍ෂ-මෛත්‍රීපාල බලාපොරොත්තුව සිටි තීන්දුව නොලැබිණ.
අවසාන බලාපොරොත්තුවද මෙසේ කඩවී ගිය තැන සිරිසේන ජනාධිපතිට ඉතිරිවී තිබුණේ තමාගේ පියවර ආපස්සට ගෙන අගමැතිවරයකු පත්කිරීම හා අලුත් ඇමති මණ්ඩලයක් පත්කිරීම පමණකි.
ඔක්තෝබර් 26වැනිදායින් පසු ආරම්භ වුණු ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාමය අර්බුදය එසේ අවසන් වුණත්, ඒ සමග හටගත් දේශපාලන අර්බුදය තවදුරටත් පවතියි. එහෙත්, විධායකය, ව්‍යවස්ථාදායකය හා අධිකරණය යන ආයතන තුනම පැටලුණු ව්‍යවස්ථාමය අර්බුදය පමණක්වත් මේ ආකාරයෙන් විසඳුමකට පැමිණීම සතුටුදායක තත්ත්වයකි.
ප්‍රශ්නය එය නොවේ. මේ අර්බුදය විසින් ඇතිකරන ලද විනාශයට වගකියන්නේ කවුරුද යන්නයි.
මේ අවුල නිසා, රටේ ආර්ථිකයට සිදුවුණේ සුළුපටු විනාශයක් නොවේ. ඒ ගැන මේ වන විට තොරතුරු වාර්තාවී ඇති අතර, විවිධ කෝණවලින් ඕනෑ තරම් විග්‍රහද සිදුවී තිබේ. රාජපක්‍ෂවරුන්ට හිතැති මාධ්‍ය කර්මාන්තයේ යෙදෙන ව්‍යාපාරිකයකු ලියුම්කරු සමග කීවේ, පසුගිය අවුරුදු හතරක කාලය තුළ දේශීය ආර්ථිකය තුළ තමන්ට දැනෙන පසුබෑමක් තිබුණු නමුත්, ඔක්තෝබර් 26වැනිදායින් ඇරඹුණු කඩාවැටීම නම්, දරාගත නොහැකි තරම් බවය. ඒ, කොටස් වෙළෙඳපොළේ විදේශ වත්කම් නැවත ගැනීම්, ව්‍යවසායකයන් ආපසු හැරීයෑම්, ඩොලරයේ අගය ශීඝ්‍රයෙන් ඉහළ යෑම්, ණය ගෙවීම පිළිබඳ ශ්‍රේණිගත කිරීම්වලින් ලංකාව පහළට වැටීම් වැනි ජාත්‍යන්තර ආර්ථික පසුබැසීම්වලට අමතරවය. සංචාරක ව්‍යාපාරය අවදානමකට මුහුණ පෑ අතර, ලංකාවේ සංචාරය කිරීමේ අවදානම ගැන විවිධ රටවලින් අවවාද නිකුත් විය. රට තිබුණේ සමහර ජාත්‍යන්තර සම්බාධක වැටෙන මුවවිටේය. රාජ්‍ය සේවය මුළුමනින්ම බිඳවැටිණ. කිසිදු ප්‍රතිපත්තිමය තීරණයක් නොගෙන දෙපැත්තට අදිමින් එදා වේල සඳහා රාජ්‍ය සේවය දුවන අවිනිශ්චිත තත්ත්වයක් උදාවිය. ජාත්‍යන්තර වශයෙන්ද රටේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය හා නීතියේ පාලනය ගැන අඳුරු චිත්‍රයක් මැවිණ. මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතා අගමැති හැටියට පත්වී ඉල්ලා අස්වන තුරුත්, චීනය, පාකිස්තානය හා බුරුන්ඩි යන රටවල් තුන හැරෙන්නට වෙනත් කිසිම රටක් ඔහුට සුබ නොපැතීමෙන්ම ඒ බව තහවුරු වෙයි.
එහෙත්, දින 51ක් තුළ රට අඳුරු කරවමින් මේ සා අවුලක් ඇතිකළ මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා තවමත් නිරුපද්‍රැතව ජනාධිපතිධුරයේ සිටියි. වෙනත් විදියකට කිවහොත්, තමා කළ අපරාධයට, ඔහුට කිසිම විපාකයක් ලැබී නැත. මේ කියන්නේ ශාරීරික විපාක ගැන නොවේ. දේශපාලන විපාක ගැනය. ඒ නිසා එවැනි වැරදි නැවත නැවත සිදුකිරීමෙන් ඔහු වළක්වාලන කිසිම බලපෑමක් කෙරෙන්නේද නැත.
මේ තත්ත්වය රටකට හිතකරද? හුදෙක් තමාගේ හිතුවක්කාරකම් මත ඇතිකරන දේශපාලන අර්බුදයකින් රටක්ම විනාශ වී තිබියදීත් දේශපාලන නායකයකුට එහි කිසිම විපාකයක් නොවිඳ, තමාගේ පරණ පුරසාරම් නැවත කියමින්, ගැලවී සිටින්නට ලැබීමේ වරදක් නොතිබේද? නැවත වරක් ඔහු එවැනි වරදක් කිරීම වැළැක්වීමට ඇති පියවර කවරේද?
ඒ නිසා ඔහුට දේශපාලන විපාකයක් අත්කර දිය යුතුය. ඒ සඳහා එක්කෝ ඉල්ලා අස්වන ලෙස ඔහුට බලකළ යුතුය. නැතිනම් වහා ජනාධිපතිවරණයක් කැඳවන ලෙස බලකළ යුතුය. එසේත් නැතිනම් ඔහුට එරෙහිව දෝෂාභියෝගයක් ඉදිරිපත් විය යුතුය.■

චේතනාන්විත ව ව්‍යවස්ථාව කැඩීම

0


තවත් කරන්නට කිසිවක් නොතිබුණු තැන ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන, යළිත් අගමැතිවරයා ලෙස රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා පත් කෙළේ ය. ඔහු එය කෙළේ, කිසි ම කැමැත්තකින් නොවේ. අගමැතිවරයා ධුරයේ දිවුරුම් දීමෙන් පසු ඔහු කළ, මීට පෙර කිසි ම ජනාධිපතිවරයකු නොකළ අන්දමේ දේශනයෙන් තවදුරටත් තමා අත නොහැර සිටින වෛරී ස්ථාවරය ඔහු මනා ලෙස විශද කළේ ය.

ඇත්ත වශයෙන් ම ඔහු ඉන්නේ දෝෂාභියෝග යෝජනාවක් ගෙනැවිත් තනතුරෙන් පහ කළ යුතු තරමේ දේශපාලනික හා ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාමය වශයෙන් වරදකාරී තැනක ය. එසේ තිබියදීත්, තවදුරටත් වහසිබස් දොඩවමින් ඔහු හැසිරෙන ආකාරය ද විස්මය ජනක ය. ස්වයංවරදකාරීත්වය පිළිබඳ ශේෂමාත්‍ර හැඟීමක් තිබෙන සාමාන්‍ය සිහිබුද්ධියක් ඇති ගැමියකු වත් මේ අන්දමට නොහැසිරෙනු ඇත.

ජනාධිපතිවරයා ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කළ බවට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය තීන්දු කොට තිබේ. අගවිනිසුරුවරයා ඇතුළු විනිසුරුවරුන් හත්දෙනකුගේ මතය අනුව ය. ලංකාවේ ජනාධිපතිවරයකු එවැනි පහත් තත්ත්වයකට වැටුණේ පළමුවැනි වරට ය.

ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 38(2) ව්‍යවස්ථාව ජනාධිපතිවරයකුට එරෙහි ව දෝෂාභියෝග යෝජනාවක් පාර්ලිමේන්තුවට ගෙන ආ හැකි අවස්ථා දක්වයි. එහි එවැනි යෝජනාවක් ගෙන ආ හැකි අවස්ථා හයක් දැක්වේ. ඉන් එකක් වන්නේ, චේතනාන්විත ව හෙවත් හිතාමතා ම ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කිරීමයි.

පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීම සඳහා නිකුත් කළ නොවැම්බර් 9 දරන ගැසට් පත්‍රය, ජනාධිපති සිරිසේන හිතාමතා ම ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කළ බවට ඇති හොඳ ම සාක්‍ෂියයි. එහෙත්, දැන් ඔහු කියන්නේ, තමා සියලු ම ගැසට් පත්‍ර නිකුත් කළේ සද්භාවයෙන් බවත්, ප්‍රවීණ නීතිඥවරුන්ගේ උපදෙස් ඇති ව බවත් ය. සමහර විට දෝෂාභියෝග යෝජනාවක් තමාට එරෙහි ව ඉදිරිපත් වේ ය යන සැකය මත ඔහු මෙසේ තමාගේ සද්භාවය ගැන කතා කරනවා වන්නට පුළුවන.

පුද්ගලයකුගේ සද්භාවය (හෙවත් යහපත් චේතනාව) ගැන හෝ අසද්භාවය ගැන හෝ තීරණය වන්නේ හුදෙක් ඔහු කියන නිසා ම නොවේ. පුද්ගලයකු ඝාතනය කළ අයකු, තමා එම ඝාතනය කෙළේ සද්භාවයෙන්යැ’යි කියූ පමණින් එය පිළි ගත හැකි වන්නේ නැත. ඒ ගැන සලකා බැලිය යුත්තේ, ඔහු ක්‍රියා කර ඇති ආකාරයත්, එහි ප්‍රතිඵලයත් අනුව ය.

ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව අනුව, අවුරුදු හතරහමාරක් යන තුරු පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරිය නොහැකි ය යන්න පැහැදිලි හා තීරණාත්මක කාරණයකි. පාසල්වලදී ද ඒ බව උගන්වන අතර, 19 වැනි සංශෝධනය ගැන සඳහන් කරන විට එහි ප්‍රධාන අරමුණක් හැටියට සඳහන් වන්නේ ද එයයි. හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්‍ෂ පවා ප්‍රසිද්ධ සාකච්ඡාවල දී, මේ බව තහවුරු කොට තිබේ. වෙනෙකක් තබා, පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමට විරුද්ධ මූලික අයිතිවාසිකම් පෙත්සම් විභාගයේ දී ජනාධිපතිවරයාගේ ස්ථාවරය තහවුරු කරමින් කරුණු දැක්වූ ජනාධිපති නීතිඥ මනෝහර ද සිල්වා සිය ‘බෙදුම්වාදීන්ගේ උපායමාර්ග හා ව්‍යවස්ථා සංශෝධන’ (2017, විසිදුනු ප්‍රකාශකයෝ) නමැති පොතේ 19 වැනි සංශෝධනයේ අරමුණු හැටියට පෙන්වන එක කාරණයක් වනුයේ ද ‘පාර්ලිමේන්තුව අවුරුදු හතරහමාරක් යන තුරු විසුරුවා හැරීමට නොහැකි වන පරිදි විධිවිධාන සකස් කිරීම’යි. (90 පිටුව) මෙවැනි පැහැදිලි තත්ත්වයක් තිබිය දී, තමාට හිතුමතේ පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හරින්නට බැරි බව දැන දැන ම, එය කිරීමෙන් ජනාධිපතිවරයා හිතාමතා ම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කර තිබෙනවා නොවේ ද?

සිදු වුණු දේ සිතා ගන්නට හැකි ය. මහින්ද රාජපක්‍ෂට පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතර බලයක් නැති බව පැහැදිලි වෙද්දී පරාජය භාර ගන්නට නොකැමති වන ජනාධිපතිට, පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හරින්නට වුවමනා විය. 19 සංශෝධනය අනුව ඊට ඉඩක් තිබේ ය යන්න ලංකාවේ සිටි අපකීර්තිමත් ම අගවිනිසුරුවරයා ඔහුට දුන් වැරදි උපදෙස ය. එහෙත් වරද ඇත්තේ නීතිඥවරයාගේ අත නොව, ජනාධිපති අත ය. මිනිසකු මරන්නට නීතිඥයකු උපදෙස් දුන් පමණින් එසේ කරන මිනිසුන් ලොවේ නැත. ■

ආණ්ඩුවේ අනාගතය

අගමැති රනිල් වික්‍රමසිංහ දිවුරුම් දුන් අවස්ථාවේදී ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන කළ අදහස් දැක්වීම්වලින්ද, විවිධ පුද්ගලයන්ට අමාත්‍යධුර ලබා නොදෙන බවට ජනාධිපතිවරයා කර ඇති ප්‍රකාශවලින්ද පෙනීයන්නේ ඉදිරි කාල සීමාව තුළ කැබිනට් මණ්ඩලයේ සාමාජිකයන් සමඟ සමඟියෙන් කටයුතු කිරීමේ බලාපොරොත්තුවක් ජනාධිපති සිරිසේනට නොමැති බවය. කෙසේ වෙතත් ජනාධිපතිවරයාට එරෙහිව දෝෂාභියෝගයක් ගෙන එන්නට බලාපොරොත්තුවක් නැතැයි එජාප නියෝජ්‍ය නායක සජිත් ප්‍රේමදාස කළ ප්‍රකාශයෙන් පැහැදිලි වෙන්නේ ජනාධිපතිවරයා සමග සමගියෙන් කටයුතු කිරීමට එජාපය උත්සාහ ගනිමින් සිටින බවයි. ජනාධිපතිවරයාට හා එක්සත් ජාතික පක්ෂයට මේ මතගැටුම් සමග එකම ආණ්ඩුවක කටයුතු කළ හැකිදැයි
කිහිපදෙනෙකුගේ අදහස් විමසුවෙමු

සම්මුතියක් අවශ්‍යයි
කථිකාචාර්ය ටෙරන්ස් පුරසිංහ


මේක තමයි 1978 ව්‍යවස්ථාවේ තියෙන ලොකුම ගැටලු‍ව. ජනාධිපතිවරයා නියෝජනය කරන පක්ෂයට ප්‍රතිවිරුද්ධ පක්ෂයක් පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතරය ලබාගතහොත් මෙවැනි තත්ත්වයක් ඇතිවිය හැකියි. මෙවැනි තත්ත්වයක් යටතේ දෙපාර්ශ්වයටම මේ තත්ත්වය කළමනාකරණය කරගන්නට සිදුවෙනවා.
එහෙත් ජනාධිපතිවරයා එක්සත් ජාතික පක්ෂය සමග ගනුදෙනු කරන්නට සූදානම් බවක් පෙනෙන්නට නැහැ. ඇත්තටම ලංකාවේ ව්‍යවස්ථාවට අනුව විධායකය, ව්‍යවස්ථාදායකය හා අධිකරණය යන බෙදීම ඇතුළේ ජනාධිපතිවරයා පමණක් විධායකයට අයත් වෙන්නේ නැහැ. ඇමෙරිකාවේ තමයි එවැනි ක්‍රමයක් තියෙන්නේ. ලංකාවේ තියෙන්නේ ඇමෙරිකානු ක්‍රමය නෙවෙයි. ප්‍රංශ ක්‍රමය. ඒ අනුව විධායකය කියන්නේ ජනාධිපතිවරයා පමණක් නෙවෙයි. ජනාධිපතිවරයාත්, අගමැතිවරයා ඇතුළු කැබිනට් මණ්ඩලයත් විධායකයට අයත් වෙනවා. මේ දෙපාර්ශ්වය අතර යම්කිසි සම්මුතියක් අවශ්‍යම වෙනවා.
දැනට පෙනෙන ආකාරයට රනිල් වික්‍රමසිංහ පාර්ශ්වය ඉවසීමෙන් කටයුතු කරන්නට උත්සාහ කරන බව පෙනෙනවා. ඒත් මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිතුමා හැමවිටම කකුලෙන් අදින්නට උත්සාහ කරන බව පෙනෙනවා. දේශපාලන විද්‍යාවට අනුව ගත්තොත් නම් මෙවැනි භේදයක් පැවතීම රටට වාසිදායක තත්ත්වයක්. අනෙක් පාර්ශ්වය විසින් ගන්නා නරක තීරණ සීමා කරන්නට ඒක උදව්වක් වෙනවා. ජනතා හිතවාදී තීරණ ගැනීමේ හැකියාවක් ලැබෙනවා. එහෙත් ඒක දැලිපිහියෙන් කිරි කෑමක්. යම් පාර්ශ්වයක් ගන්නා සැබෑවටම ජනතා හිතවාදී තීරණයක් වුණත් මොකක් හරි හේතුවක් ඉදිරිපත් කරලා අනෙක් පාර්ශ්වය විසින් නවත්වන්න පුළුවන්. මොකද ඕනෑම දෙයක් ජනතා හිතවාදී නොවන බවට අර්ථකථනය කිරීම අමාරු නැහැ.■

සාකච්ඡාවකට පසුබිමක්
ආචාර්ය හරිනි අමරසූරිය


මේ දෙපාර්ශ්වය එකඟතාවක් නැතිවම ආණ්ඩුව ඉදිරියට ගෙන යන්න ඉඩ තියෙනවා. එකිනෙකා තීරණවලට බාධා කරගනිමින්. විවේචනය කරගනිමින් හරි තීරණයක් නොගෙන ඉදිරියට යන්නට ඉඩ තියෙනවා.
ඒත් ගැටලු‍ව වෙන්නේ මේ කණ්ඩායම් දෙකම අනෙක් පාර්ශ්වයේ තීන්දුවලට බාධා කරන්නේ රට ගැන හිතලා නෙවෙයි. විරුද්ධ වෙන්නේ රටට අහිතකර තීන්දුවලට නෙවෙයි. ඒ නිසා මේක දේශපාලන ගැටුමක් මිස රටට වාසිදායක හෝ අවාසිදායක තීන්දු ගැනීම පිළිබඳ ගැටලු‍වක් නෙවෙයි. කොහොම වුණත් ඉදිරියේදී එක්සත් ජාතික පක්ෂය විසින් ආර්ථිකය සම්බන්ධයෙන් ගන්න තීන්දුවලට ජනාධිපතිවරයා හා මහින්ද රාජපක්ෂ පාර්ශ්වවලින් බරපතළ විරෝධතා එල්ලවේවි. එහෙත් ඒ කාරණය සම්බන්ධයෙන් වගකියන්න ඕනෑ එක්සත් ජාතික පක්ෂයම තමයි. ඔවුන් තමයි රටට අහිතකර ආර්ථික තීරණ ගැනීම පිළිබඳ අපකීර්තිය තම කණ්ඩායම වෙත අත්පත් කරගත්තේ. කෙසේ වෙතත් ඉදිරියට එලැඹෙන කාලසීමාව ලොකු දේශපාලන උණුසුමක් සහිත කාලසීමාවක් වේවි. සිවිල් සමාජයට ඉතාමත්ම වැදගත් කාර්යභාරයක් තියේවි. මම කියන්නේ සාම්ප්‍රදායික සිවිල් සමාජය ගැන නෙවෙයි. පහුගිය කාලසීමාව තුළ සමාජ, දේශපාලන ප්‍රශ්න ගැන මැදිහත් වෙන දේශපාලනය ගැන උනන්දුවන සිවිල් සමාජයක් නිර්මාණය වුණා. ඔවුන්ගේ ක්‍රියාකාරීත්වය ඉදිරියේදී වැදගත් වේවි. ජනාධිපතිගේ පාර්ශ්වය, එජාප පාර්ශ්වය සහ මහින්ද පාර්ශ්වය කියන පාර්ශ්ව තුනම ඉදිරි කාලසීමාවේදී වඩා පුළුල් දේශපාලන සංවාදයක නියැලේවි. ඒ කාලසීමාව තුළ ශක්තිමත් දේශපාලන මැදිහත්වීම් අවශ්‍ය වෙනවා. සාධනීය මැදිහත්වීම් තුළින් වඩා යහපත් තැනකට ලංකාවේ දේශපාලන සංවාදය ගෙනඑන්නට හැකිවෙනවා නම් යහපත් දෙයක්. ඒක රටට දීර්ඝකාලීනව යහපත් ලෙස බලපානවා.■

ජනාධිපති ඉල්ලා අස්විය යුතුයි
නීතිඥ ලාල් විජේනායක

මේ තත්ත්වය ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා අර්බුදයක් ලෙස පෙන්වන්නට උත්සාහ කළත් ඇත්ත වශයෙන්ම මෙය දේශපාලන කුමන්ත්‍රණයක ප්‍රතිඵලයක්. මේ ව්‍යවස්ථාව ගැන කිසිම අර්බුදයක් තිබුණෙ නැහැ. අගමැතිවරයාව ඉවත් කිරීම, පත් කිරීම, සභාව කල් තැබීම හා පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවාහැරීම පිළිබඳව ඉතාම පැහැදිලි විධිවිධාන ව්‍යවස්ථාවේ තියෙනවා.
එහෙත් ජනාධිපතිතුමා ඒ විධිවිධාන හිතාමතාම කඩ කරමින් කටයුතු කරලා තිබුණා. මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාව නීතිවිරෝධී විදියට අගමැතිධුරයට පත් කළා. මන්ත්‍රීවරුන් 113ක් හොයාගැනීම සඳහා පාර්ලිමේන්තුව කල් දැම්මා. ඒ මන්ත්‍රීවරුන් 113 හොයාගන්න බලාපොරොත්තු වුණේ කොහොමද කියලා ජනාධිපතිතුමාම කියලා තිබුණා. මන්ත්‍රීවරුන්ව මිලියන 500 ගානේ ඉල්ලපු නිසා තමයි කරගන්න බැරිවුණේ කියලා ඔහු කීවා. කල් තැබුවේ ඒ කටයුත්තට වෙලාව හොයාගන්න. ඒකෙන් පැහැදිලි වෙනවා ජනාධිපතිතුමා පාර්ලිමේන්තුව කල් තැබීමේ බලය පවා අනිසි ලෙස භාවිත කරලා තියෙන බව.
තුන්වැනි ව්‍යවස්ථා විරෝධී කටයුත්ත වන පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවාහැරීම ගැන ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් තීන්දුවක් දීලා තියෙනවා. ඒ තීන්දුව ලබාදුන්නේ ඉතා දීර්ඝ ලෙස කරුණු සලකලා බලලා. ඒ නිසා ජනාධිපතිතුමා කරලා තියෙන්නේ හිතාමතාම ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව කඩකිරීමක්.
දැන් මේ විදියට ආණ්ඩුව ගෙනයෑම පිළිබඳ ප්‍රශ්නයක් මතුවෙන්න පුළුවන් ජනාධිපතිතුමා තමන්ගේ බලය අබිබවා කටයුතු කරන්න පටන්ගත්තොත්. ජනාධිපතිතුමා තමන්ගේ ව්‍යවස්ථානුකූල බලතල නිසි ලෙස පාවිච්චි කළොත් ආණ්ඩුව ගෙනයෑම ප්‍රශ්නයක් නොවේවි. ජනාධිපතිතුමාගේ බලතල භාවිත කිරීම පිළිබඳ පාර්ලිමේන්තු සම්ප්‍රදායක් තියෙනවා. ඒ සම්ප්‍රදායට ගරු කරන්න ඕනෑ.
දැනටමත් කැබිනට් මණ්ඩලය පත් කිරිම පිළිබඳව මතභේද ඇතිවෙලා. කැබිනට් මණ්ඩලය කියන්නේ අගමැතිවරයා පත් කරන එකක්. පරමාධිපත්‍යය තියෙන්නේ ජනාධිපති අතේ නෙවෙයි. ජනතාව අතේ. පරමාධිපත්‍යය ප්‍රකාශ කරන්නෙ ජනතාව විසින් පත්කළ පාර්ලිමේන්තුව විසින්. එතැන බහුතරයේ ඉල්ලීමට වැඩ නොකළොත් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව කඩකිරීමක්. කොහෙත්ම පත් කරන්නේ නැහැ කියන්නේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට ගරු කරන්නේ නැහැ කියන එක.
තමන් කළ වැරදි පිළිබඳ අවබෝධයක් නැතිනම්, ව්‍යවස්ථාවට අනුව කටයුතු කළ නොහැකි නම්, ජනාධිපතිවරයා ඉල්ලා අස්විය යුතුයි. ඔහුට ව්‍යවස්ථානුකූලව පාර්ලිමේන්තුවෙන් තෝරන අගමැතිවරයා සමග වැඩ කරන්න බැරි නම් ඔහු අස්වෙන්න ඕනෑ. ඒක තමයි සදාචාරාත්මක විදිය. ඔහුට වැඩ කරන්න නොහැකි වෙන්නට හේතු තියෙන්න පුළු‍වන්. එහෙනම් අස්වෙන්න ඕනෑ. එහෙම නැතිව රට දේශපාලන හා ආර්ථික අර්බුදයකට පත් කරන්න බැහැ. මෙතෙක් ඔහුගේ ක්‍රියා නිසා රට විශාල දේශපාලන අස්ථාවරත්වයකට පත්වෙලා තියෙනවා. රටට ආර්ථික වශයෙන් මරු පහරක් එල්ලවෙලා තියෙනවා. රටට මුදල් ගලාගෙන එන්නේ නැහැ. විදේශ ව්‍යාපෘති අත්හිටුවීම, ජාත්‍යන්තර වෙළෙඳාම කඩාවැටීම, සංචාරක කර්මාන්තය කඩාවැටීම හරහා විශාල දේශපාලන අස්ථාවරත්වයක් ඇතිවෙලා තියෙනවා. මේ වෙද්දී රාජ්‍ය පරිපාලනයත් ඇනහිටලා තියෙනවා. මේක තවදුරටත් ගෙනියන්න බැහැ. ජනාධිපතිවරයා දැන්වත් ව්‍යවස්ථාවට අනුව කටයුතු කිරීම හෝ බැරිනම් ජනාධිපතිවරයා ඉල්ලා අස්වීම සිදුවිය යුතුයි.■

අර්බුදය තවම ඉවර නෑ
ඒකේෂ්වර කෝට්ටේගොඩවිතාන

මම හිතන්නේ මේ දෙපාර්ශ්වය අතර තියෙන ගැටුම ජනතාව ගැන කිසිදු හැඟීමකින් ඇතිවෙලා තියෙන ගැටුමක් නොවෙයි. ඔවුන්ට ජනතාව ගැන වගේවගක් නැහැ. ඔවුන්ට අවශ්‍ය වෙන්නේ දේශපාලන බලය විතරයි. ඒ නිසා තමයි දැන් අර්බුදය අවසානයි, විජයග්‍රහණයක් ලැබුවා කියලා එක්සත් ජාතික පක්ෂය පැත්තෙන් පෙන්වන්න උත්සාහ කරන්නේ. අර්බුදය තවම ඉවර නැහැ. මේ දෙපාර්ශ්වයට එකට ආණ්ඩු කරගෙන යෑමේ හැකියාවකුත් නැහැ. ඇත්තටම එක්සත් ජාතික පක්ෂ පාර්ශ්වය කළ යුතු දෙයක් තිබුණා. ජනාධිපතිවරයා ව්‍යවස්ථාව අමුඅමුවේ උල්ලංඝනය කිරීම සම්බන්ධයෙන් දඬුවම් කිරීමක් ලෙස යම් පියවරක් ගත යුතුව තිබුණා. ජනාධිපතිවරයාට කිසිම දඬුවමක් නැතිව ගැලවෙන්න බැහැ. එහෙත් එක්සත් ජාතික පක්ෂය පැත්තෙන් ඒ සම්බන්ධයෙන් කිසිදු පියවරක් ගන්නේ නැහැ. ඔවුන්ට වුවමනා වෙලා තියෙන්නේ කොහොම හරි ජනාධිපතිවරයා හිතවත් කරගෙන, ඉදිරි කාලය බලයේ රැඳී ඉන්න. ඒ නිසා තමයි සජිත් ප්‍රේමදාස මන්ත්‍රීවරයා කියා තිබුණේ ජනාධිපතිවරයාට එරෙහිව දෝෂාභියෝගයක් ගෙන එන්න තමන්ට කිසිම අදහසක් නැති බව. මේක ගේම් එකක් සහ ඩීල් එකක්. ඒකෙදී ඒ දෙපාර්ශ්වයම එකිනෙකාව ආරක්ෂා කරගන්නවා. එහෙම කරන්න උත්සාහ කරනවා.
එක් ජනාධිපතිවරයෙක් ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කළාට පසුව, ඔහු සම්බන්ධයෙන් කිසිදු පියවරක් ගන්නට අදහසක් නැති බව කියන සජිත් ප්‍රේමදාස වැනි අය තමයි එක්සත් ජාතික පක්ෂය අනාගත ජනාධිපතිවරණ අපේක්ෂකවරුන් විදියට ඉදිරිපත් කරන්නට බලාපොරොත්තුවෙන් ඉන්නේ. ඒ නිසා මේ දෙපාර්ශ්වය ගැනම අඩු වැඩි වශයෙන් විශ්වාසය තැබිය නොහැකියි. ඒත් ජනතාවට මේ වෙලාවේ දේශපාලන වශයෙන් වැදගත් කාර්යභාරයක් තියෙනවා.■

තියෙන්නේ පෞද්ගලික අවුලක්
නීතිඥ උපුල් කුමරප්පෙරුම

ව්‍යවස්ථාවේත්, 19 වැනි සංශෝධනයේත් පැහැදිලිව තියෙනවා ආණ්ඩුව කටයුතු කළ යුතු ආකාරය පිළිබඳව. ඒ ආකාරයට කටයුතු කළොත් ගැටලු‍වක් නැහැ. ජනාධිපතිවරයා පෞද්ගලික ප්‍රශ්න තියාගෙන රටේ ගමනට බාධා කරන්න බැහැ. එහෙම වුණොත් වෙන්නේ ජනාධිපතිවරයාට අධිකරණය ඉදිරියට ගිහින් තමන්ගේ තීරණ සම්බන්ධයෙන් කරුණු පැහැදිලි කිරීමක් කරන්නයි.
අගමැතිවරයා දිවුරුම් දුන්න අවස්ථාවේ ජනාධිපතිවරයා කරපු කතාව අනවශ්‍ය එකක් කියලයි මම හිතන්නේ. ඒ කතාවෙන් පෙනෙන්නට තියෙන දෙයක් තමයි ජනාධිපතිවරයා නව ආණ්ඩුව එක්ක සහයෝගයෙන් කටයුතු කරන්න සූදානමක් නැති බව. එහෙත් ජනාධිපතිවරයාට වගකීමක් තියෙනවා. පවතින ආණ්ඩුව ජනාධිපතිවරයා එක්ක මොන තරම් මිත්‍රත්වයක් දක්වනවාද, ජනාධිපතිවරයා ඒ ආණ්ඩුව සමග කෙතරම් මිත්‍රත්වයක් දක්වනවාද කියන එක මෙතැනට අදාළ නැහැ. විරුද්ධ වෙන්න පුළුවන් තැන්වලදී ප්‍රතිපත්තිමය වශයෙන් විරුද්ධ වෙන එක වෙනම කාරණාවක්.
එහෙත් ජනාධිපතිවරයාගේ විරෝධය තියෙන්නේ ප්‍රතිපත්තිමය කාරණා මත නොවන බව පැහැදිලිවම පේනවා. ඔහුට තියෙන්නේ පෞද්ගලික අවුලක්. පෞද්ගලික වුවමනාවකට රටේ ජීවිත හා රටේ යාන්ත්‍රණය එක්ක සෙල්ලම් කරන්න වුවමනාවක් නැහැ.
මේ වෙද්දී අමාත්‍යාංශ වෙන් කිරීම සහ ආයතන වෙන් කිරීම වගේ කාරණාවලින් පෙනෙන්නට තියෙන්නේත් ඒ කාරණාව. ජනාධිපතිවරයා තේරුම් ගන්න ඕනෑ විධායකයේ ප්‍රධානියා විදියට ඔහු කැබිනට් මණ්ඩලයේ අදහස්වලට ගරු කරමින් එය මෙහෙයවන්න ඕනෑ බව සහ සාමූහික වගකීමට ඔහුත් බැඳිලා ඉන්න ඕනෑ බව. සැබෑ නායකයෙක් විදියට අනෙක් කණ්ඩායම්වල අදහස් ඉවසමින් වැඩ කිරීම රටේ පුරවැසියන් විදියට අපි ජනාධිපතිවරයාගෙන් බලාපොරොත්තු වෙනවා.■

ජනතා පරමාධිපත්‍යයට ජනාධිපතිවරණයක් කැඳවනු

0



සිරිසේන රාජපක්‍ෂවාදීහුද, අපි මධ්‍යස්ථයි කියමින් සිරිසේන රාජපක්‍ෂ කඳවුර වෙනුවෙන් වක්‍රාකාරව පෙනී සිටින පිරිස්ද, ජනතා පරමාධිපත්‍යය ගැන දැන් කථා කරමින් සිටිති.
ජනතා පරමාධිපත්‍යයේ ඔවුන්ගේ අවසන් ඉලක්කය මහා මැතිවරණයක්ය. රටේ මැතිවරණ නීතිය අනුව පවත්වන්නේ කිනම් මැතිවරණයක්ද යන්න අපට ගැටලුවක් නැත. අපගේ එකම තර්කය වන්නේ නීතියට අනුව නියමිත කාලයේදී එම මැතිවරණ පැවැත්විය යුතුය යන්නය.
නියෝජිත ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය යටතේ පළාත් පාලන ආයතනයකට වේවා, පළාත් සභාවට වේවා අප පුද්ගලයන් පත්කර යවන්නේ අපගේ කැමැත්ත නියෝජනය කිරීම සඳහාය. (මෙසේ පත්කර යවන පිරිස් අපගේ කැමැත්ත නියෝජනය කරනවාද නැද්ද යන්න වෙනම කථාවකි.) මේ දේශපාලන නියෝජිත ආයතන සඳහා අප වසර ගණනක නිශ්චිත කාලයක් ලබා දෙන්නේද නැවත අපගේ කැමැත්ත වෙනස් වුවහොත් එය උරගා බැලීම සඳහාය. එසේ නොවී මාස කෙසේ වෙතත් වසරින් වසරට අපගේ කැමැත්ත උරගා බැලීමේ ඡන්ද පැවැත්වුවහොත් අපට සිදුවන්නේ කුමක්ද? මහජන මුදල් රුපියල් කෝටි ගණනින් වියදම් කරමින් ඡන්ද පවත්වා සිටීමට පමණය. මහජන නියෝජිත ආයතනවලට ඒවාට හිමි කිසිදු වැඩකටයුත්තක් කිරීමට හැකියාවක් ලැබෙන්නේ නැත. එමඟින් නම් රටක් කරවිය නොහැකිය.
ජනතා පරමාධිපත්‍යය යන නමින් සඳහන් නොකළද පළාත් පාලන ආයතනවලට හා පළාත් සභාවලට මහජන නියෝජිතයන් පත්කිරීමේදීද අප අභ්‍යාස කරන්නේ ජනතා පරමාධිපත්‍යයය. පෙර කීවා සේ මේ ජනතා පරමාධිපත්‍යය යම් නියෝජිතයන් පිරිසකට අද ලබාදී හෙට යළි වෙනස්වී ඇතැයි උරගා බලන්නට ගියහොත් මේ ආයතන කිසිවක්, පවත්වාගෙන යන්නට නොහැකිය. ඒ වාගේම තවදුරටත් අප තේරුම් ගත යුත්තේ මේ වෙනස් ආයතනවලට අප පුද්ගලයන් තෝරාපත් කර යවන්නේ වෙනස් වෙනස් අරමුණු සඳහා බවය. උදාහරණයකට පළාත් පාලන ආයතනවලට අප නියෝජිතයන් පත්කර යවන්නේ රටේ නීති සම්පාදනයට නොවේ. එම පළාත් පාලන ආයතන බල ප්‍රදේශයේ සනීපාරක්ෂාව ඇතුළු අත්‍යවශ්‍ය මූලික කටයුතු කිරීම සඳහාය. ඒ නිසා පළාත් පාලන ඡන්දයකදී නව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවකට එරෙහිව හෝ 19 වැනි ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයට එරෙහිව ජනතා කැමැත්ත ලබාදෙන්න යැයි ඉල්ලීම පල්මෝඩ වැඩකි. මන්ද පළාත් පාලන ආයතනයකට එම කටයුතු කිසිසේත්ම අදාළ නැති බැවිනි.
ඒ අනුව කිනම් නමකින් හැඳින්වුවත් ජනතා පරමාධිපත්‍යය උරගා බැලිය හැකි ඡන්ද 4ක් අප රටේ පැවැත්වේ. පළාත් පාලන ආයතන ඡන්ද විමසීම්, පළාත් සභා ඡන්ද විමසීම්, පාර්ලිමේන්තු ඡන්ද විමසීම් හා ජනාධිපතිවරණ ඡන්ද විමසිම් ඒවාය.
රටේ මූලික නීතිය වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ මේ ජනතා පරමාධිපත්‍යයට අදාළ ඡන්ද විමසීම් දෙකක් ගැන සඳහන් වන්නේය. ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 1 වැනි පරිච්ඡේදයේ (4) (ආ) හි එය මෙසේ දැක්වේ. “ජනතාවගේ ව්‍යවස්ථාදායක බලය ජනතාව විසින් තෝරාපත් කරගනු ලබන මන්ත්‍රීවරුන්ගෙන් සමන්විත පාර්ලිමේන්තුව විසින්ද, ජනමත විචාරණයකදී ජනතාව විසින්ද ක්‍රියාත්මක කළ යුතුය.”
එහි (ආ) හි මෙසේ දැක්වේ. “රටේ ආරක්ෂාව ඇතුළුව ජනතාවගේ විධායක බලය ජනතාව විසින් තෝරාපත් කරගනු ලබන ජනරජයේ ජනාධිපතිවරයා විසින් ක්‍රියාත්මක කළ යුත්තේය.”
ඒ අනුව පැහැදිලි කරුණ වන්නේ ජනතාවගේ පරමාධිපත්‍ය බලයේ විධායක බලයත්, ව්‍යවස්ථාදායක බලයත් අප ඡන්ද විමසිම් දෙකකදී අභ්‍යාසයට ලක්කරන බවය. එහි තේරුම වන්නේ රටේ ජනතාවගේ පරමාධිපත්‍යය බලය රටේ විධායකය හෝ ව්‍යවස්ථාදායකය තේරීම යන ඡන්ද දෙකේ දීම අපට උරගා බැලිය හැකි බවයි. නොඑසේව ජනතා පරමාධිපත්‍යය යනු ව්‍යවස්ථාදායකය හෙවත් පාර්ලිමේන්තුවට නියෝජිතයන් පත් කිරීමේදී පමණක් උරගා බලන එකක් නොවන බවය.
මේ ඡන්ද විමසීම් දෙකෙන් පාර්ලිමේන්තු ඡන්ද විමසිීම පිළිබඳව අප අවධානය යොමු කළහොත් එම මැතිවරණය අවසන් වරට පැවැත්වූයේ 2015 අගෝස්තු 15 දින දීය. ඒ එදින සිට වසර පහක කාලයක් සඳහා පාර්ලිමේන්තු නියෝජිතයන් පත්කර ගැනීම සඳහාය. ඒ අනුව එදා පත්වූ එම නියෝජිතයන්ගේ ධුර කාලය අවසන් වන්නේ 2020 අගෝස්තු මාසයේදීය. ඊට පෙර එම නියෝජිතයන්ගේ ධුර කාලය අවසන් කළ හැක්කේ අවස්ථා දෙකකදී පමණය. එකක් නොපැමිණි මන්ත්‍රීවරුන්ද ඇතුළුව පාර්ලිමේන්තුවේ මුළු මන්ත්‍රී සංඛ්‍යාවෙන් තුනෙන් දෙකක කැමැත්ත මත පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හරින ලෙස ජනාධිපතිවරයාට කරන ඉල්ලීමක් මඟින්ය. අනෙක පාර්ලිමේන්තුවේ කාලය වසර හතරහමාරක කාලයෙන් පසු ජනාධිපතිවරයාගේ තනි කැමැත්ත මතය.
ජනාධිපතිවරයා ඔහුට නැති විධායක බලයක් අරෝපණය කර ගනිමින් පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හරිනු ලැබූයේ මේ පැහැදිලි විධිවිධාන අමු අමුවේ උල්ලංඝනය කරමින්ය. ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විනිසුරුවරුන් හත් දෙනෙකුගේ ඒකමතිකත්වයෙන් එම තීරණය නීති විරෝධි බව තීරණය කරනු ලැබීය.
මුලින් සඳහන් කළාක් මෙන් අපගේ අවධාරණය වන්නේ නීතියට අනුව ඡන්ද පැවැත්විය යුතු බවය. ඒ අනුව ජනාධිපතිවරයා වසර හතරහමාරකට පසු ඔහුගේ තනි කැමැත්තට පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවහොත් පවා පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයක් පැවැත්විය හැක්කේ 2020 පෙබරවාරි මාසයෙන් පසුය. එතෙක් පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙකක කැමැත්තක් නැතිව පාර්ලිමේන්තු ඡන්දයක් පැවැත්විය නොහැකිය.
කොහොමත් වත්මන් පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතරය හිමි එක්සත් ජාතික පෙරමුණට, දෙමළ ජාතික සන්ධානයට හා ජනතා විමුක්ති පෙරමුණට ඡන්දය ලබාදුන් ජනතාව එම පරමාධිපත්‍ය බලය නැවත උරගා බලන්න යැයි කියන්නේ නැත. මෙසේ ව්‍යවස්ථාදායකයේ පරමාධිපත්‍ය බලය උරගා බලන්නයැයි කියන්නේ පාර්ලිමේන්තුවේ සුළුතරය හිමි සිරිසේන රාජපක්‍ෂ පිල හා ඔවුන්ගේ විද්වත්යැයි කියාගන්නා හා එසේ නොවන අනුගාමිකයෝය.
ඒ නිසා පාර්ලිමේන්තුවට ලබාදුන් ජනතා පරමාධිපත්‍යයේ ප්‍රශ්නයක් නම් ඇති වී නැති බව පැහැදිලිය. ප්‍රශ්නයක් ඇතිවී ඇත්තේ විධායකය සඳහා ලබාදුන් ජනතා පරමාධිපත්‍යයේය. නීති විරෝධීව පාර්ලිමේන්තුවේ කටයුතු අවුල් කරනු ලැබුයේ හා ඒ මඟින් රටේ හා ජනජීවිතයේ කටයුතු අවුල් කරනු ලැබූයේ විධායකය සඳහා දුන් ජනතා පරමාධිපත්‍යය අභ්‍යාස කරන ජනාධිපතිවරයාය. මේ ප්‍රශ්නය නිර්මාණය කර ඇත්තේ ජනාධිපතිවරයා නිසාත් ඔහුට පරමාධිපත්‍යය ලබාදුන් මාද ඇතුළු අතිබහුතරය අද ඔහුගේ ක්‍රියාවන් සමග නැති නිසාත් උරගා බැලීමකට ලක් කළ යුත්තේ ඔහුගේ ජනවරමය.
උරගා බැලිය යුත්තේ ජනතා පරමාධිපත්‍යය නම් ඒ සඳහා රටේ මූලික නීතිය වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව අනුව ඉක්මණින්ම කැඳවිය හැක්කේ ජනාධිපතිවරණයක්ය. 2020 ජනවාරි දක්වා නොසිට ජනාධිපතිවරයාට දෙවන ධුර කාලයක් සඳහා බලාපොරොත්තුවක් තිබේ නම් (මහින්ද රාජපක්‍ෂ නීති විරෝධි ලෙස අගමැතිධුරයට පත්කළේ එම අපේක්‍ෂාවෙන්ය.) 2019 ජනවාරි 8 වැනිදායින් පසු එනම් තවත් මාසයක කාලයකින් ජනාධිපතිවරණයක් කැඳවිය හැක්කේය.
එය ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ vii වැනි පරිච්ඡේදයේ 31,(3),(අ)හි දැක්වෙන්නේ මෙසේය. ‘මේ පරිච්ඡේදයේ ඉහතින් වූ විධිවිධානවලට පටහැනිව කුමක් සඳහන්ව ඇතද ජනාධිපතිවරයා විසින් ප්‍රකාශනයක් මඟින් වැඩිදුර කාලයක් සඳහා තමා තෝරාපත් කර ගැනීමෙන් ධුරය දැරීම පිණිස වරමක් ලබාගැනීම සඳහා ජනතාව වෙත ආයාචනය කිරීමේ තම අභිලාෂය තම ප්‍රථම ධුරකාලය ආරම්භ වී අවුරුදු හතරක් ඉකුත්වීමෙන් පසු යම් අවස්ථාවක ජනාධිපතිවරයා විසින් ප්‍රකාශ කරනු ලැබිය හැක්කේය.’
රටේ මූලික නීතියට අනුව ඉක්මනින් කැඳවිය හැක්කේ ජනාධිපතිවරණයක් නිසාත්, මේ ප්‍රශ්නයේදී ඔහුට ජනවරම ලබාදුන් අයගෙන් ප්‍රශ්න කිරීමට ලක්වී ඇත්තේ ජනාධිපතිවරයා නිසාත් සිරිසේන රාජපක්‍ෂවාදී විද්වතුන් යැයි කියාගන්නා පිරිස් බල කළ යුත්තේ ජනාධිපතිවරණය කැඳවන ලෙසය. ජනාධිපති සිරිසේනට 2015 ජනවාරි 08 වැනිදා අප ඇතුළු රාජපක්‍ෂ විරෝධීන් ලබාදුන් ජනවරම නැවත පරීක්‍ෂාවකට ලක්කරගන්නා ලෙසය.
ඒ මඟින් රටේ විධායකය හෙබවීමේ ජනතා පරමාධිපත්‍යය හිමිවිය යුත්තේ කාහටද යන්න පිළිබඳව මුළු රටටම එක් ඡන්ද කොට්ඨාසයක් ලෙස ඡන්දය භාවිත කිරීමට දායකවීමේ හැකියාව ලැබේ. රටේ විධායක බලය ගැන සැලකූ විට වඩාම ප්‍රජාත්‍රන්තවාදී හෙවත් ජාති, ආගම්, ප්‍රදේශ භේදයෙන් තොරව සියල්ලන්ටම සහභාගි වී සිය අදහස ප්‍රකාශ කළ හැකි ඡන්දය එයය. ජනතා පරමාධිපත්‍යය ගැන නන්දොඩවන සිරිසේන රාජපක්‍ෂවාදීන්ගෙන් හා ‘අපි ස්වාධීන’ යැයි කියාගන්නා මතවාදී පොරවල්වලින් ඇසිය යුත්තේ ඒ ගැන කථා නොකරන්නේ ඇයිද යන්නය.■


අද පටන් කළ හැකිව සහ කළ යුතුව ඇත්තේ කුමක්ද?


සිරිසේන සහ රාජපක්ෂලා එක්සත්ව සහ එක්සිත්ව නිර්මාණය කළ උමතු අර්බුදය මේ සතියෙන් පසු අවසන් වෙතැයි මොහොතකටවත් නොසිතන්න. එසේම, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට එරෙහිව සිරිසේන-රාජපක්ෂ කඳවුර දියත් කළ යුද්ධයක් අප විසින් පරාජය කරන ලදැයි මොහොතකටවත් නොසිතන්න. ඔවුන් පරාජයට පත්ව ඇත්තේ සටනකින් හෙවත් සංග්‍රාමයකින් පමණි. යුද්ධය ඉදිරියට ඉතිරිව තිබේ. යුද්ධයකට සංග්‍රාම ගණනාවක් තිබේ. යුද්ධයක ජය පරාජය තීන්දු වන්නේ ඒ සංග්‍රාම මාලාවේ ජය පරාජයන්ගේ ඓක්‍යයේ ස්වභාවය අනුවයි.
යහපාලන පාර්ශවය ජය ගත් මේ සංග්‍රාමය තුළම ඒ යහපාලනයේ අවසාන පරාජය වෙන දාට වඩා තදින් දැන් කෙටී තිබිය හැකි බව විශ්වාස කිරීමට හේතු තිබේ. එය අපේ සහෘද ප්‍රාර්ථනයට සහමුලින් පටහැනි වෙතත්, කෙටි කාලීන සන්තෘ ප්තියක් සඳහා අන්ධ විශ්ව ාසය න් මත අප එල්බ සිටිය යුතු නැත. අන්ධ විශ් වාසය හරහා නඩත්තු කර ගන්නා තාවකාලික සහනයම, අවසානයේදී දීර්ඝ කාලීන අසහනයක්ම ජනිත කරවන බව අත්දැකීමෙන් අපි දන්නා බැවිනි. ඒ නිසා, මේ කෙටි ඉදිරි කාලය තුළ, ආණ් ඩු වට කළ හැකි දේවල් සහ කළ නොහැකි දේවල් පරිස් සf මන් තෝරා බේරාගෙන කටයුතු කිරීම අනිවාර්ය වන්නේය. එහිදී පහත සඳහන් කාරණය ගැන සැලකිලිමත් වීම අතිශය වැදගත් වෙතැයි අපි සිතමු.
මෙතෙක් කල් යහපාලන වැඩ පිළිවෙල සඳහා ජනාධිපතිවරයෙකු සහ අගමැතිවරයෙකු ඇතුළු කැබිනට් මණ්ඩලයක සාමූහික ප්‍රයත්නය ක් තිබුණි. ඒ සම්බන්ධතාවයේ මොන අඩුපාඩු තිබු ණත්, එතැන ප්‍රධාන පාලන අංශ දෙකක් වන, විධායකය සහ ව්‍යවස්ථාදායකයේ බහුතරය අතර අන්‍යොන්‍ය හැඳිනීමක් තිබුණි. එය තවදුරටත් පේන තෙක් මානයක ඉතිරිව නැත.
දැන් අපට සිටින්නේ, තමාව බලයට පත් කළ මුළු මහත් ජනතාවක් පාවා දුන් ජන ාධිපති වරf යකි. තමාව බලයට පත් කළ ප්‍රමුඛ නායකයාට එරෙහිව, සතුරු කඳවුර සමග එක්ව විශ්වාස භං ගයක් ගෙනැවිත් පරාජයට පත්වීමේ කෝප යෙන් උදේ හවා පැසවන ජනාධිපති වරf යකි. තමාව බලයට පත් කළ ප්‍රමුඛ නායකයාව අගමැති තනතුරෙන් ඉවත් කිරීම සඳහා රටේ ආණ්ඩු ක්‍රම ව්‍යවස් ථාව උල්ලංඝණය කළ ජනාධිපතිව රf යකි. තමාව අඩි හයක් පොළොව යටට යැවීමේ අභිලාෂf යන් සිටියේ යැයි කියූ ප්‍රති වාදී නායකයාව අගමැති වශයෙන් යළි බලයට පත්කිරීමට රටේ ආණ් ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව දෙවැනි වතාවටත් උල්ලංඝණය කළ ජනාධිපති වරයෙකි. පාර්ලිමේන්තුවේ අති බහ ුතරයකගේ විශ්වාසය (විශ්වාසභංග) පිළිග ැනීම එක දිගටම ප්‍රතික්ෂේප කරමින් රටේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව තෙවැනි වරටත් උල්ලංඝණය කළ ජනාධිපතිවරයෙකි. තම විධායක අණසක යටතට ඒ පාර්ලිමේන්තුව යටත් කර ගත නොහැකි වූ කල්හි මුළු පාර්ලිමේන්තුවම විසුරුවා හැරීමට සිව්වැනි වරටත් රටේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝණය කළ ජනාධිපතිවරයෙකි. අවසානයේ දී, 1978 න් පසු විධායක බලය අපයෝජනය කිරීම තුළින් රටේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝණය කළ බවට උත්තරීතර ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය මගින් වැරදිකරු කළ ප්‍රථම ජනාධිපතිවරයා වීමේ වස ලජ්ජාවෙන් තැවෙන ජනාධිපතිවරයෙකි.
අද (20) පටන් ඇරඹෙන අලුත් ආණ්ඩුවේ ප්‍රධානියා ඔහු ය. අලුත් ඇමති මණ්ඩලයේ ප්‍රධානියා ඔහු ය.
විධායක ජනාධිපති ක්‍රමයක් ලංකාව වැනි රටක ක්‍රම දෙකකට ක්‍රියාත්මක විය හැකිය. එකක් වන්නේ, මේ මොහොතේ ලංකාවේ පවතින පරිදි, විධායක ජනාධිපතිවරයා එක දේශපාලනි ක කඳ වුර කිනුත්, අගමැතිවරයා ඇතුළු අමාත්‍ය මණ්ඩල ය ඊට ඉඳුරා ප්‍රතිවිරුද්ධ වෙනත් කඳ වුර කිනුත් රාජ්‍ය පාලනයට මැදිහත් වීමයි. මීට පෙ රත්, චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක ජන ාධිපති වරිය යටතේ එවැනි තත්වයක් අප අත්දැක ඇත. කෙ සේ වෙතත්, අද තත්වය ඊට සපුරා වෙනස් ය. සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා තමාගේ අගමැතිවරයා කෙරෙහි පැසවන වෛරයකින් සහ කෙ ා්පයකි  න් වැඩ කරන බව, පසුගිය දා එම අගමැතිව රයා දිව්රුම් දීමේදී ජනාධිපතිවරයා පැවැත්වූ දීර්ඝ කතාවෙන් මොනවට ඔප්පු විය. ඉතිං, දැන් අපට ඇත්තේ, ආණ්ඩුවේ නායකයා ආණ්ඩුවේ නොව න ආණ්ඩුව කි. එහිදී බලාපො රොත්තු විය හැක් කේ එක් ප්‍රතිවිපාකයක් පමණි. රනිල් වික්‍රමසිංහ ඇතුළු ආණ්ඩුවට ඉදිරි කාලය තුළ කිසි දෙයක් කිරීමට ඉඩ නොදෙන බවට මේ ජනාධිපතිවරයා වගබලා ගනු ඇත. මේ වන විට ජනාධිපති සිරිසේන විසින් ඒ සහතිකය රාජපක් ෂ කඳවුරට ලෙයින් අත්සන් කොට සපයා ඇති බවට අප තුළ අබමල් රේණුවක හෝ සැකයක් නැත.
විධායක ජනාධිපති ක්‍රමයක් ලංකාව වැනි රටක ක්‍රියාත්මක විය හැකි අනෙක් ආකාරය වන්f න්, ජනාධිපතිවරයාත් ආණ්ඩු පක්ෂයත් එක කඳවු රක් නියෝජනය කිරීමයි. 1978 මේ ව්‍ය වස්ථාව සම්මත කර ගත් දා පටන්, ඉතා කෙටි කාලයකදී හැරුණු කොට, අපේ රටේ පැවතී ඇත්තේ එම තත්වයයි. එම ක්‍රමය තුළ ඇති වන්f න් ඉතා දැඩි අධිකාරීවාදී ප්‍රවණතා වකි. ප්‍රජ ාතන්ත්‍ර වාදී මගකට වඩා ඒකාධිපති මගක යාමට එහිදී ඇති ඉඩකඩ හොඳටම වැඩි ය. එසේ විධායකය සහ ව්‍ය වස්ථ ාදායකය එක කඳ වුර ක් සතුව පැවති අවස්ථාවල ඒ තත්වය අඩු වැඩි වශ යෙන් අප අත්දැක තිබේ. විශේෂයෙ න් ජේ. ආර්. ජයවර්ධනගේ පාලන කාලය තුළත්, අවසා නයේදී මහින්ද රාජපක්ෂගේ පාලන කාලය තුළත් ඒ බව මනාව පෙන්නුම් කෙරුණි.
මේ අනුව බලන විට, විධායක ජන ාධිපති ක්‍රමය ක් යටතේ, මේ ආකාර දෙකෙන් කො යි ආකාරයට රට පාලනය කළත්, ප්‍රජාතන්ත්‍රව ාදයට සිදුවන්නේ අවැඩක්ම බවට සැකයක් නැත. එක් කෝ, අපට අකර්මණ්‍ය ආණ්ඩු පවත් වාගෙන යා හැකිය. අද පටන් බොහෝ විට අපට දකි න්ට ලැබෙනු ඇත්තේ එවැනි තත්ව යක් බව අපගේ විශ්වාසයයි. අනිත් ආකාරයට ගතහොත්, ඒකාධිපතියන් රජ කැරැවිය හැකිය. මේ විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය එක දිගටම පවත් වාගෙන ගියහොත්, 2020 න් පසු නිසැකවම එවැනි තත්වයක් ඇති විය හැකි බවත් අපගේ විශ්ව ාසය යි. එය, ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ජනාධිපති පදවියට පත්වුවත්, රනිල් වික්‍රමසිංහ ජනාධිපති පදවියට පත්වුවත් වෙනස් නොවන තත්ත්වයකි. අදටත් වඩා ඉහළින් ඒ දෙන්නාම මේ සත්‍යය එදාට අපට පෙන්වා දෙනු ඇත.
තත්ත්වය එසේ තිබියදී, ඊයේ ගෝල්ෆේස් පිටියේදී එක්සත් ජාතික පක්ෂ නායක රනිල් වික්‍රමසිංහ කී එක් අදහසක් අපේ විශේෂ අවධා නයට ගත යුතුව තිබේ. මේ විධායක ජන ාධිපති ක්‍රමය අහෙ ා්සි කර දැමීම සඳහා තමන්ට ඉදිරි මහ මැති වරණයේදී තුනෙන් දෙකක ජයග්‍රහණය ක් ලබා දෙන මෙන් ඔහු ජනතා වගෙ න් ඉල්ලා සිටි බව මාධ්‍ය වාර්තා කෙළේය. කෙ සේ වෙතත්, ඊයේ (19) පාර්ලි මේන්තුවේදී මලික් සමරවික්‍රම කරන ලද කතාවෙන් කියා ඇත්තේ ඊට වෙනස් අදහසකි. එනම්, විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෙ ා්සි කිරීම සඳහා එක්සත් ජාතික පක්ෂය නොපමාව මේ මොහොතේ ඉදිරිපත් වන බවයි. ඒ නිසා, රනිල් වික්‍රමසිංහ ගෝල්ෆේස් පිටියේදී කළා යැයි කියන කතාව, මාධ්‍ය විසි න් විකෘති කරන ලද ප්‍රවෘත්තියකැ යි දැනට මම විශ් වාස කරමි.
ඇත්තෙන්ම රනිල් වික්‍රමසිංහ එවැනි කතාවක් කියා ඇත්නම්, ඒ සූත්‍රයට අනුව බලාපොරොත්තු තියාගෙන සිටියොත්, මෛත්‍රී බුදුන් පහළ වන තෙක් මේ විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය ලංකාවේ චිරාත් කාලයක් පවතිනු ඇත. 1978 විධායක ජන ාධිපති ව්‍යවස්ථාවෙන් පසු සමානුපාතික ඡන්ද ක්‍රමය ඇති කර ගත් දා පටන් මේ දක්වා කිසි මහ මැතිවරණයකින් තුනෙන් දෙකක බල යක් කිසි තනි පක්ෂයක් හෝ තනි සන්ධානයක් විසින් ලබාගෙන නැති බව මෙහිදී පෙන්වා දිය යුතුය. මින් මතුවටත් එවැනි තුනෙන් දෙකක බල යක් ලබා ගැනීමට කිසි තනි පාර්ශ්වයකට හැකි නෙ ාවනු ඇත. ඒ අනුව ගත් විට, රනිල් වික්‍රමසිංහ ඉදිරිපත් කළා යැයි කියන සූත්‍රය, නොකෙරෙන වෙදකමකට ඉල්ලන කෝඳුරු තෙල් හත් පට්ටයට වෙනස් නැත.
2018 ඔක්තෝබර් 26 වැනි දා දක්වා, මේ විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කරන බවට බොරු පොරොන්දු දුන් ඕනෑම දේශපාලන නායකයෙකුට සමාව දිය හැකිය. එහෙත්, එම දින යෙන් පසුවත් යමෙකු මේ පොරොන්දුවත් සමග සෙල්ලම් කිරීමට ලැහැස්ති වන්නේ නම් ඔහුට හෝ ඇයට කිසි සමාවක් දිය යුතු නැත. මන්ද යත්, ඕනෑම අඳ ගොළු බිහිරි පුද්ගලf යකුට පවා, මේ ක්‍රමයේ විනාශය කෙතෙක් ද යන්න මේ කෙටි කාලය තුළ සිරිසේන නැමැති ජන ාධිපති’වරයා විසින්ම ඇහැට ඇඟිල්ලෙන් ඇන දැන් පෙන්වා දී ඇති බැවිනි.
මේ දක්වා රට පාලනය කළ හැම නායකf යකුම අර්ධ ඒකාධිපතියන් සේ කටයුතු කොට ඇත්තේ, පවතින ව්‍යවස්ථාවට අනුගත වෙමිනි. මහින්ද රා ජපක්ෂ පවා, එසේ ඒකාධිපතිf යකු වීමට අවශ්‍ය කරන 18 වැනි ව්‍ය වස්ථා සංශෙ ා්ධනය සම්මත කර ගත්තේ (මිල මුදලට වුව පුද්ගලය න් බා ගනිමින්) පවතින ව්‍ය වස්ථාවට අනුගත විය යුතුව තිබුණු බැවිනි. පළමු වරට, එවැනි ඒකාධිපති අවශ්‍යතාවක් වෙනුවෙන් පවතින ව්‍යවස්ථාව මහ දවල් උල්ලංඝණය කෙළේ සිරිසේනයි. ඒ නිසා, මේ විධායක ක්‍රමය යටතේ, රාජ තේජසින් උදම් වූ විට, ව්‍යවස්ථාවට අනුගතව පමණක් නොව, ඊට ඉඳුරා පටහැනිවත් කටයුතු කිරීමට තරම් ජන ාධිපතිවරයෙකු කටයුතු කළ හැකි බව දැන් අපි දනිමු.
ඊළඟට, 1978-1994 කාලය හැරුණු කොට, මීට පෙර රටට වැඩදායක සේම අවැඩදායක සෑම ආණ්ඩුක්‍රම සංශෝධනයක්ම සම්මත කරගෙන ඇත්තේ, පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයකින් දිනා ගත් තුනෙන් දෙකක ජයග්‍රහණයක් ඇතිව නොවේ. ඉහත කී 1978-1994 කාලයේ එක්සත් ජාතික පක්ෂයට තිබුණු මැතිවරණමය තුනෙන් දෙක පවා ලබාගෙන තිබුණේ ඊට පෙර පැ වති කොට්ඨ ාස මැතිවරණ ක්‍රමය හරහා දිනා ගත් තත්වයක් වශ යෙනි. එය රනිල් වික්‍රමසිංහ නෙ ාදන්නවා නොවේ.
මෑත කාලයේ ලංකාව ඇති කර ගත් ඉතා ප්‍රගතිශීලී ප්‍රතිසංස්කරණයක් වන 17 වැනි ව්‍ය වස් ථා සංශෝධනය සම්මත කර ගත්තේ සරළ බහ ුතරය ක් පවා නොතිබුණු පාර්ලි මේ න්තු වක් තුළිනි. මෑත කාලයේ ඉතා අධිකාරීවාදී වෙනස ක් වශයෙන් සැලකිය හැකි 18 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෙ ා් ධනය සම්මත කර ගත්තේත්, පාර්ලි මේන්තුවේ සිටි යම් මන්ත්‍රීවරුන් සංඛ ්‍යා වක් තමන්ගේ පැත්තට බා ගැනීමෙන් මිස, පාර්ලිමේ න්තු මැති වරණයකින් ලබා ගත් තුනෙන් දෙකේ බලයක් මත නොවේ. ඊළඟට, 19 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය සම්මත කර ගත්තේත් සුළුතර ආණ්ඩුවක් යටතේ ඇති කර ගත් සාමූහික පොදු එකඟත්වයක් මත ය. අවසාන වශයෙන් ගත් විට, විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීම සඳහා පාර්ලිමේන්තුවේ අභිමතයට අමතරව මහජන අනුමැතියකුත් අවශ්‍ය බව කිසිවෙකු ප්‍රතික්ෂේප කරන්නේ නැති බවත් කිව යුතුය. ජනමත විච ාරණයක් සඳහා එම කාරණය අවසා නයේදී ඉදිරිපත් කරන්f න් එබැවිනි. අවසානයේදී ජනමත විචාරණය කට ඉදිරිපත් කරන කාරණයක්, ඊට කලින් මහ මැති වරණයක තුනෙන් දෙකකුත් ලබා ගත යුතුව ඇතැයි කීම සාහසික කතාවකි.
ඒ නිසා මොහොතේ කළ යුතුව සහ කළ හැකිව ඇති මුඛ්‍ය කාරණය වන්නේ විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීමයි. ඒ සඳහා පොදු එකඟත්වයක් ඇති කර ගැනීමට මේ මොහො තේ අවශ්‍ය කරන්නේ අදාළ කාරණය වෙනුවෙන් පෙනී සිටින කැපවුණු දේශපාලන නායකත් වයකි. මේ වන විට ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ, එම යෙ ා්ජනාව පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කරමි න් සටන පටන් ගෙන තිබේ. අද පටන් බලයට පත්වන වික්‍රමසිංහ ආණ්ඩුව මෙතැන් පටන් ඊට සත්භා වයෙන් උරදිය යුතුය. එහි වැදගත්කම වටහා ගැනීම සඳහා, මුලින්ම, විධායක ජනාධිපති ක්‍රමයක් තුළ තමන් ද යම් දවසක රජ විය යුතු බවට කෙනෙකු තුළ ඇති ආශාව මුලින්ම අත්හැර ගත යුතුය. ජන ාධිපති සිරිසේන සහ ජනාධිපති ක්‍රමය එක විට පරාජයට පත්කිරීම, වෙන කවර දාටත් වඩා අද සාක්ෂාත් කර ගත හැකි දෙයක් බවට පත්ව ඇති බව ඊළඟට වටහා ගත යුතුය. ඉදිරි කෙටි කාලය තුළ, කෙ රෙන මගුලක් මිස නොකෙරෙන හාස්කම් ගැන සුරංගනා කතා කීම රටවැසියාව මෙන්ම තමන්වත් විනාශකාරී ලෙස අන්දවා ගැනීමකට වැඩි දෙයක් නොවන බව, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පිළිබඳ යම් හෝ හැඟීමක් ඇති ඕනෑම දේශපාලනඥයෙකු දැන්වත් අවබෝධ කර ගත යුතුය.■

මධු මාධවට විරුද්ධව නීතිය ක්‍රියාත්මක කරනු

0



ලංකා ඊ නිව්ස් මාධ්‍යවේදී ප්‍රගීත් එක්නැළිගොඩ මුලින්ම පැහැර ගැනෙන්නේ 2009 අගෝස්තු 27 දී ය. පසුව වැරදීමක් වූණේ යැයි කියමින් 2009 අගෝස්තු 28 දින උදෑසන කඩුවෙල කොරතොට ප්‍රදේශයේ දී ගල් වළක් අසල පැහැරගත් සහාසිකයින් ප්‍රගීත් අතහැර දමනු ලැබීය. එහිදී ප්‍රගීත්ට ජීවිතය ලැබුණි. එහෙත් පසුව කළ පැහැරගැනීම සහ අතුරුදන් කිරීම දෙස බලනවිට පෙනෙන්නේ මේ පැහැරගැනීම දෙවෙනි පැහැරගැනීමට පෙරහුරුවක් පමණක් බවය. ඉන්පසුව 2010.01.24 දින නිවසින් බැහැරට ගිය පසු ඔහු තවමත් ගෙදර පැමිණ නැත. ඔහුට වුණේ කුමක්ද කවුරුත් තවමත් දන්නේ නැත. කලකදී සමාජය මත රාජපක්ෂ රෙජීමය පැතිරවූ මතය වුයේ ප්‍රගීත් කොටියෙක් බවය. ඊළඟට මෝඩ දේශපාලකයෙකු වන අරුන්ධික ප්‍රනාන්දුගේ කටින් ඔහු ගෙදර ආවේ ප්‍රංශයේ සිටය. දැන් නැවතත් ඔහු ගෙදර පැමිණ ඇත. ඒ ජාතිවාදී ආගම්වාදී උමතුවක සිරවී සිටින මදු මාධව අරවින්ද නම් ගායකයාගේ කෙටිකතාවක කතා නායකයා ලෙසය. ඔහු මේ කෙටිකතාව ලියන්නේ සිය ෆේස්බුක් පිටුවකය. අපි ඒ කතාවට පසුව යමු.
ප්‍රගීත් අතුරුදන් වූ පසු ප්‍රගීත්ගේ බිරිඳ සන්ධ්‍යා එක්නැළිගොඩ තම සැමියා සමාජ කතිකාවතින් අතුරුදන්වීම වැළැක්වීමට මහත් වෙර වීරියක් ගත්තාය. ඇය තම සැමියාට යුක්තිය ඉටුකරගැනීම වෙනුවෙන්, ප්‍රගීත්ට මොකද්ද වුණේ? සොයා ගැනීමේ තිර අදිටනින් මැර ආණ්ඩුවක් පවතින සමයකදීද, ඉන්පසුව යහපාලන සමයකද සටන් වැදුණාය. තවමත් සටන් වදිමින් සිටින්නීය. හබයාස් කෝපුස් නඩුවක්ද ඇය ප්‍රගීත් වෙනුවෙන් අධිකරණයේ ගොනු කළාය. තමන්ට සහ දරුවන්ට බටහිර දියුණු රටකට ගොස් දේශපාලන රැ කවරණ ලබා හොඳ සුවපහසු ජීවිතයක් උරුමකරගන්න, මේ ප්‍රගීත් සෙවීමේ අරගලය ඇයට ඕනිවාටත් වඩා අවස්ථාව සලසා දී තිබුණි. එහෙත් ඇය ඒ සියල්ල පසෙක තබා තවමත් භුමියේ රැදෙමින් සටන් කරන්නේ අතුරුදන් කළ සිය සැමියාට යුක්තිය හා සාධාරණත්වය දිනාගැනීම උදෙසාය. එම සටනේම කොටසක් සේ ඇය පසුගිය දෙසැම්බර් 17 දා නැවත අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවට යන්නීය. ඒ මධු මාධවගේ මුහුණු පොතේ කෙටිකතාව පිළිබදව සොයා බලන්නැයි අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවෙන් ඉල්ලා සිටින්නය.
“2018/12/11 මධු මාධව ඔහුගේ ෆේස්බුක් ගිණුමේ සදහන් කරලා තිබෙනවා ප්‍රගීත් ඩුබායිවල ඉන්දියන් කාන්තාවක් සමග ජීවත්වෙනවා කියලා. ඒ සඳහා ඔහුට තොරතුරු තිබෙනවා කියලා. ඉතිං මම අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ පරීක්ෂණ නිලධාරීන්ගෙන් ඉල්ලා සිටියා මධු මාධවගේ මේ කතාව පිළිබඳව සොයලා ප්‍රගීත් මට ගෙනත් දෙන්න කියලා. අනික් පැත්තෙන් මේ කතාව ගොතපු බොරු කතාවක් නම් ඒකට සම්බන්ධ සියල්ලන්නටම දඩුවම් කරන්න කියලා. ඉතිං මම මධු මාධව මහත්තයාගෙන් ඉල්ලන්නේ ඔබ සිංහල ජාතිය ගැන ගොඩාක් හිතන ආදරය කරන රණවිරුවන්ට ආදරය කරන කෙනෙක් විදිහට ඔබ සතු තොරතුරු අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවට දීලා ඔවුන්ගේ ප්‍රගීත් සෙවීමේ පරීක්ෂණවලට සහාය දෙන්න කියලා. මොකද මේ තොරතුරු ඔස්සේ ඔහු අපිට සොයා ගන්න පුළුවන් වුණොත් එමඟින් මේ සිද්ධියට දැනට සැක බුද්ධි නිලධාරින් ගලවා ගන්න පුළුවන්. ඔවුන්ට නිදහස් වෙන්න පුළුවන්. අනික් පැත්තෙන් මම මහින්ද රාජපක්ෂ සහ ගෝඨාභය රාජපක්ෂගෙන් ඉල්ලා සිටිනවා ඔහු දන්නා තොරතුරු කියන්න කියලා මධු මාධව මහත්තයාට බලකරන්න කියලා. මොකද එතකොට ඔවුන් දෙදෙනාට මේ සම්බන්ධයෙන් තිබෙන චෝදනාවලින් නිදහස් වෙන්න පුළුවන්.”‍ ඇය මේ අදහස් පළකළේ පසුගිය 17 දා අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව ඉදිරිපිට මාධ්‍ය අමතමින්ය.
සන්ධ්‍යා එක්නැළිගොඩ මහත්මියගේ මෙම පැමිණිල්ලෙන් පසුව මේ ලියුම්කරු අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ නිලධාරියෙකුගෙන් ඒ පිළිබද කරුණු විමසුවේය. ”‍ අපිට දැන් හිතන්න වෙනවා මධු මාධව මහත්තයා ෆේස්බුක් ගිණුමේ මේ ලියලා තියෙන්නේ ඇත්ත කියලා. ඒ අනුව අපිට මේ ප්‍රකාශය පිළිබඳව සත්‍ය මොකද්ද කියලා හොයන්න වෙනවා. මේ පැමිණිල්ල සමග අපි තීරණය කළා මේ පිළිබඳව මොකද කරන්න ඕනි, කුමන නීති ප්‍රතිපාදන යටතේද මධු මාධවගේ මේ ප්‍රකාශය පිළිබඳව කටයුතු කරන්නේ කියලා නීතිපතිගෙන් කරුණු විමසන්න. ඒ අනුව ඉදිරියේදී නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුව අපිට උපදෙස් දෙයි මේ පැමිණිල්ල සහ මධු මාධවගේ මේ ප්‍රකාශය පිළිබඳව කොහොමද කටයුතු කරන්න ඕනි කියලා.”‍
තත්ත්වය මෙසේය. එහෙත් අපිනම් කියන්නේ මධු මාධව අරවින්ද නැමැති මේ ගායකයා වහාම අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව වෙත ගෙන්වා මේ පිළිබඳව ප්‍රශ්න කළයුතු බවය. රටක් බලාසිටින මෙම පරීක්ෂණ නොමග යැවීම සහ ඒ පිළිබඳව සිංහල ජනතාව තුළ විරෝධයක් වගාදිගා කිරීම මේ සහාසික ලියවිල්ලේ අරමුණ වන්නට බැරි නැත. මෙවැනි ගල්පැලෙන පට්ටපල් බොරු මෙලෙස රටක් ඉදිරියේ තබා ජනතාවක් ගොනාට ඇන්දවීම කොතරම්නම් නරුමද? සහාසිකද? අනෙක් පැත්තෙන් එය නීතියට පටහැනි නොවන්නේද? එනිසා ජනතාව මත විෂ පැතිරවීම ජනතාව කුලප්පු කිරීම ආදී කරුණු ඔස්සේ හෝ මෙම පරීක්ෂණවලට අනියමින් බාධා කිරීම යටතේ හෝ මේ පුද්ගලයාට විරුද්ධව වහාම නීතිය ක්‍රියාත්මක විය යුතුය.

මධු මාධවගේ ෆේස්බුක් ප්‍රකාශය
ප්‍රදීප් එක්නැලිගොඩ ජීවතුන් අතර

ඩුබායි ප්‍රසංගය හමාර කර පිටි පසින් පිටව නොයා අපේ උන් අතරෙන් ඇදෙමින් තිබුණු කලාකරුවන් දෙපළකි. එකෙක් මධු මාධව වෙන මම සහ අනිකා මගේ මිතුරු අතුල අධිකාරි ය…..දේශපාලනය තුළ මා තිබ්බ සිංහල ලකුණට ආදරේ අපේ උන් අපේ සිංහලයා කියා ආදරෙන් පිට අත ගානකොට ජාතියක් යනු අකුරුවලට එහා ගිය බැඳීමක් බව යළි යළි උගතිමි….මගේ ජාතියට වින කරන එකෙක් මරාගෙන යන්න ඇත්තම්… මගේ නිවන මගේ ස්වර්ගය එය බව මාව දන්නො දනිති….මරා දමන උන් ජීවත්විය නොහැක….මරණය විකුණා ජීවත් වෙන උන්ද ඇත….ප්‍රසංගය අවසන අපේ උන්ගේ ආදරය මැද එන මගේ කනට ලන් වූ එකෙක් කී පණිවිඩයෙන් ඇඟ කිලි පොලා ගියේය……අයියේ අර එක්නැලිගොඩ ජීවත් වෙනවා…ගෑනියෙක් එක්ක…..ඩුබායිවල – – මාන්වල…
කලබලයෙන් කියූ ඒ කතාව මගේ පපුව හරහා විදුලි වේගයෙන් දිව ගියා…. මගේ අත තදින් ඇල්ලූ ඒ මල්ලී… අතේ තුන්ඩුවක් රඳවා… සෙනඟ මැද්දෙන් නොපෙනී ගියා…
කල බලයෙන් ලියන ලද දුරකථන අංකය….
මුලු‍ රෑ පුරා මට බොහෝදේ මතක් කරත්..ප්‍රසංගයක් අවසන පාන්දර වෙනකම් අපිට තනි රකින මිතුරන් සුපුරුදු ලෙසම අපි සමග රැය පහන් කලා. jecobs garden හෝටලයේ, 161 කාමරය හිස් උනේ පාන්දර පහට….අවසන් මිතුරන්ද නික්ම ගිය පසු…. මුලු‍ කාමරයේම තිබුණේ මහ වැස්සකට පසු අහස මෙන් නිහඬ කමක්…. වහා ප්‍රසංගයට ඇන්ද ඇඳුමේ ඇති…ගුලි කරගත් දුරකථන අංකයට කතා කලා……
ඉතා පැහැදිලිව කතා කල ඔහු … එම දුරකථන අංකයට ආයෙත් කතා නොකරන ලෙස ඉල්ලා. දහවල් 12 ට හෝටලයෙන් එලියට් පැමිණෙන ලෙස ඉතා කරුණාවෙන් ඉල්ලා සිටියා….. ඩුබායි යන්නට පෙර මගේ මිතුරන් දිගින් දිගටම කියා සිටියේ කිසි තැනක තනියම නොයන ලෙසයි……
මගේ මුරණ්ඩු හිත මාව හරියටම 11.55 ට හෝටලයෙන් එපිටට ගෙන ගියා…. වේගයෙන් පැමිනි වාහනයක් හරියටම 12.01ට හෝටලය ඉදිරිපස නැවතුනා…..පිටිපස tint කර තිබුන දොර පැමිණි වෑන් රථයේ ඇරුනා… ඔව් ඒ රුව මට මතකයි…. ස්තූතියි අයියේ මාව විශ්වාස කරාට….. ඔහු මගේ ඇස් දෙක දිහා කෙලින්ම බලා මිමුනුවා……
අයියේ මම කසාද බැඳපු එකෙක්… මට පුතෙක් ඉන්නවා…මන් බැඳලා ඉන්නේ ඉන්දියානු ගැහැනියක්…. මගේ ගෑනි හරි හයියයි….
අපි ඉන්නේ – – මාන් වල…( ඔහුට දුන් පොරොන්දුව මත මට ඔහුගේ නම ලිපිනය සහ ඇතැම් කරුනු හෙළි කල නොහැක. සමාවෙන්න)
ඔහු කියවගෙන කියවගෙන යයි….වාහනය එලවන ඉන්දියානුවා හට මේ කිසිවක් නොතේරෙන බව දැනුනේ ඔහු කිසිම අපේ කතාවට වචනයක් පිට නොකළ බැවිනි….
මල්ලි ඊයේ උබ අදට වඩා වෙනස්…. රාත්‍රීයේ කලබලේ තොප්පියක් සමග පැමිණ ගිය ඔහු අද වෙනස් බැවින්… මා විමසූවෙමි….
ඔහු නිහඬ විය……. පසු පස පුටුවට බර විය… වාහනය නතර විය….. වාහනයේ රියදුරු වාහනයෙන් බැස පිටිපසින් ගොඩ වෙන විට වාහනයේ මෙතෙක් කතා කල මල්ලී වාහනයෙ රියදුරු විය…..
මගේ හිත මදක් තිගැස්සුනි..
ඔහු වහා මගේ හිත සන්සුන් කරන්න පටන් ගත්තේ….
”ඌ කිව්වේ මගේ කතාව අයියේ”‍
ඊයේ රෑ ආවේ මම…. මම හොඳින් බැලු‍වෙමි …ඔව් ඒ ඔහු තමා…
අපි මාන්වල විලා එකක් අරගෙන ඉන්නේ…මගේ නෝනා ඉන්දියානු කෙනෙක්… අපේ විලා එකේ කාමර හයක් තියෙනවා කුලියට දීලා.. මගෙ ගෑනී ඉන්දියානු කෙනෙක් නිසා අපි ඔක්කම කාමර දුන්නේ ඉන්දියානුවන්ට….අයියේ මාස හයකට කලින් අපේ කාමරයකට ආව ජෝඩුවක් ඉන්දියානු ගෑනියෙක් නිසා අපි කාමරය දුන්නා අවුරුද්දකට…..මම ගෙදර කතා කරන් නේ හින්දියෙන්….ඒත් අයියේ…. අපි කුලියට දුන්න කාමරයෙන් හැම වෙලේම ඇහෙන සිංහල ප්‍රවෘත්ති මාව පුදුම කලා…….ඔහු එක දිගට කියවන් යයි…. අයියේ මන් හමුදාවෙන් පැන්න එකෙක්….. ඒ නිසා තමා මන් ඉන්දියානු ගෑනියෙක් එක්ක් ජීවත් වෙන්නේ…. මා ප්‍රසංග බලන්න එන්නෑ… මට ලංකාවේ යාලු‍වෝ නෑ….අපේ ගෙදර කාමරයකට අලු‍තෙන් අපු වැඩි කතා නැතිව කාමරේ අස්සෙම ඉන්න එකාගේ මූණ මට හරි හුරුයි…කියලා මගේ හිත කිව්වා අයියේ….ඒ වගේම අපේ කාමරේ තලතුනා හින්දි ගෑනියෙක් එක්ක ඉන්න එකා, ලංකාවේ ප්‍රවෘත්ති මේ හැටි අහන්නේ… මොකද කියලා මගේ හිත වද දුන්න අයියේ….ඒ මිනිහා හැම වෙලේම අහන නන්දා මාලනීගේ ගීත හරහා මන් මූට ලන් උනේ මා හින්දි එකෙක් කියමින්…. (සැබැවින් ඔහුට හින්දි පෙනුමක් විය) ඔහු කොයි වෙලෙත් ලැප් ටොප් එකේ අකුරු කරමින් සිටියා…. හැමදාම රාත්‍රියේ ඩුබායි වෙලාවෙන් හතට ඔහු නිවසේ ඉදිරිපිට ඇති..කොහොඹ ගහ යට සිට ඇමතුමක් ගන්න එක අපිට හුරු උනා…දිනක මම ඒ අසල රැදුනේ මොහු වැඩි කතා නැති ගුප්ත චරිතයක් නිසා…..ඔය කියන දින කිසිවෙක් හමුවන්නට නො එන සිංහල ප්‍රවෘත්ති අහන ගීත අහන ඉන්දියානුවා ඇමතුම පිට කරන බොත්තම ඔබා අහස දෙස බලා සිටියා…..හමුදාවෙන් පැන්න කෙනෙක් නිසා මගේ හිත ටිකක් ගැස්සිල තිබ්බේ අයියේ… ඔහු කිය ගෙන කියා ගෙන යයි…..දුරකථනය ගත් සැනින් ඔහු සිංහලෙන් ඉලක්කම් කිහිපයක් කිව්වා…. අනික් පැත්තෙන් කියූ දේ ඇසුන් නැතත්….ඔහු ඇමතුවේ … සන්ධ්‍යා කියන නමට…..අයියේ ඒ ඌ තමා…. ඌ කතා කල සියල්ල මගේ පපුවට හෙන ගැහුව් වගේ අයියේ….අයියේ ඌ තමා එක්නැලිගොඩ.. උන්ගේ කතාව අහගෙන ඉන්න කොට මට මූව කෑලි කෑලිවලට කපන්න තරම් තරහයි අයියේ….
මම පත්තරවල විතරක් දැකපු මේ කාලකන්නියා ඉන්දියානු ගෑනියෙක් එක්ක ඩුබායිවල ඉන්න ගමන්…. මූ මැරිලා කියලා.. මූව මරලා කියලා…
ලෝකෙට කරන මේ බොරුව… මට උහුලන්න බැරි උනා අයියේ…. අදුරෙන් එළියට ඇදුන මගේ දිහා ඌ ඉතා තියුණුව බැලු‍වා…. මන් හින්දියෙන් ”උඹ ඔතන හිටිය එක් මන් දැක්කේ නෑ ”‍කියද්දි… උගේ මූන මලක් වගේ පිපුනා….
මම එතනින් එනකොට ඌ කිව්ව සිංහලෙන් ගෙදර අයිති එකා මෙතනින් ගියා … කියලා…අනික් පැත්තෙන් කියපු දේ මොකක්ද ඇහුන් නැතත්.. ඒ ගෑනු කට හඬක් බව තේරුණා…. ඒ අපේ හාමුදුරුවන්ව හිරේ දැම්ම සක්කිලි ගෑනි කියලා දැනෙද්දි මූව මට මරන්න හිතුනා අයියේ….
ඩුබායි දේශයම මට වාහනයේ ඇති බව හිතෙන තරම් මහා අමුත්තක් දැනුනි…ඒ මලයා කතා කරයි…..
අයියේ…මම එක පාරටම මුගෙ කාමරේ පැත්තට ගියා…..ඕනේ දෙයක් වෙන්න කියල කාමරේ ඇරියා… හින්දි ගෑනි ඒ වෙලාවේ හිටියෙ නෑ…. මුගේ මේසෙ පුරා තිබ්බේ කොල කෑලි… ලියලා ලියලා දාපු කොල කෑලි… ඔක්කම සිංහල අකුරු….. මුගේ පාස්පොර්ට් එක හෙව්වට ඒක හමු උනේ නෑ.. මම කලබලෙන් කලබලෙන් මොකක් හරි සාක්කියක් හෙව්වා අයියේ…. මුගෙ ලාච්චුව ඇරිය වෙලාවේ….පරණ වෙච්ච බැංකු කාඩ් එකක් තිබ්බා අයියේ…ගැහි ගැහී මම වෙව්ල වෙව්ල ඒ කාඞ් එක කියෙව්වා අයියේ…ඒ තමා ප්‍රදීප් එක්නැලිගොඩ කියන පරයා…..මම මගේ ජංගම දුරකථනය අරන් එන්න පැන්න කාමරෙන් එළියට….මට ඕනෙ උනේ මොකක්ද කරන්න කලිනුත් ඡායාරූපයක් ගන්න… එය රැගෙන මම නැවත එන කොට….දොර ළඟ සිට ඇරුන අගුල දිහා බලා හිටි ඒ පර බල්ලා මන් හරියටම ඇදුනුවා….ඌ ලොක් එක දිහා බලාගෙන ලොකු කල්පනාවක… මන් කිසිත් නොදන්න විදිහට උඩට ගියා… මට නින්ද ගියේ නෑ අයියේ…. දවසම මට රටේ නැති දේවල් හිතුනා… මූව මරලා හන්ගන්න හිතුනා… vedio කරල පෙන්නන්න හිතුනා…මගෙ දරුවගෙයි නෝනගෙයි අපේ හමුදුරුවන්ගේ මූණයි මාරුවෙන් මාරුවට මට පෙනුනා..අර කාලකන්නි ගෑනි ලෝකෙටම බොරු කරමින් යන ගමන්… මූ මෙහෙ ඉන්දියානු ගෑනියෙක් එක්ක එකිට බොරු කරනවා.. නැත්තම් මූ දුරකථන ඇමතුම ගන්න එළියට එන් නෑ…. මම රෑ පුරාම හිතුව අයියේ…මොකද කරන්නේ කියලා…..උදේ මම හිතුවා මුගෙන් කෙලින්ම අහනවා කියලා….. මම උන් හිටිය කාමරේ ඉස්සරහට් උදේ ම ගියා…. දොර ලොක් එක කරකවලා ඇරියා දොර ඕනෙ දෙයක් වෙන්න කියලා…. අයියේ මුන් දෙන්න කාමරේ ම හිස් කරලා යන්නම ගිහින් තිබ්බා…..මට සමාවෙන්න අයියේ.. මන් මූව රෑම කුදලලා තලලා හරි කියව ගත්තනම්.. ඩැාසද කලා නම්. අර බැල්ලිගේ කට වැහෙයි… සන්ධ්‍යා එක්නැලිගොඩ කියන ඩොලර් කාක්කි එහෙනම් රගල ඉවරයි….මා හොයනවා අයියේ… මම කොහොම හරි හොයනවා මුලු‍ — — මාන් එකම පීරලා… අයියේ මන් බොරු කියන්නෑ…..ප්‍රදීප් එක්නැලිගොඩ කියන පරයා , ජීවතුන් අතර……
එතනින් පසු බොහෝදේ ඔහු කියා…. මාව නැවත නවාතැන් පළ වෙත ගෙන එන්නෙ…දහසකුත් දේ හිතේ පුරවමිනි…ඔහු බොරුවක් කීවනම් ඒ බොරුවෙන් ඔහුට ලැබෙන දෙයක් නැත.. නම ගමවත් නොකියූ ඔහු එසේ කීවේ ඇයි….
කාලයට ඉඩ දෙමු.. ඔබ ඩුබායි ඉන්න කෙනෙක් නම්… හොයන්න බලන්න..
ඔහු කියන හැටියට…
ප්‍රදීප් එක්නැලිගොඩ ජීවතුන් අතරලු‍…..
දැක්කොත් ඡායාරූපයක් vedio shot එකක් ගන්න… ජාතියට වින කරපු පරයෙක් සහ බැල්ලියක්ගේ බොරුව හෙළි කරන්න හොඳින් විමසිලිමත් වෙන්න…..ඔහුව මරා දැම්මාට කම් නැත… මොකද ඔහු ගේ මිනිය මගේ රට විකුණමින් ජීවත්වෙන බැවිනි. ඡායාරූප සියල්ල නැවත් බැලීමේදී එකම එක සාක්කියක් ඉතිරිවී තිබුණි…..■
මධු මාධව අරවින්ද
දෙසැම්බර් 11 දින 12.56 ට (මෙහි අක්ෂර නිවැරදි කර ඇත.)

■ කේ සංජීව

පොහොට්ටුව කොල්ලකෑ හැටන් ඩිපෝව

0



ඔක්තෝම්බර් 26 රාත්‍රියේ හැටන් ඩිපෝවේ පාලනය බලහත් කාරයෙන් අත්පත්කරගත් ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුනේ හැටන් ඩිපෝවට අයත් වෘත්තීය සමිති ශාඛාවේ වෘත්තිය සමිති නායකන් හා එහි සාමාජිකයන් විසින් රුපියල් කෝටි තුනකට ආසන්න මුදලක් ලංකා ගමනාගමන මණ්ඩලයට අහිමි කර ඇත්තේ එහි දේපළ සොරකම් සොරකම් කිරීමෙන් හා ඩිපෝවේ පරිපාලනය බිදදැමීම මත බස් ධාවනය අඩාල කිරීමෙනි.
නීති විරරෝධී ආණ්ඩුව පවත්වාගන ගිය දින 50 ඇතුළත හැටන් ඩිපෝව සතු දේපළ සොරකම් කිරීමෙන් හා දෛනික බස් ධාවනය අත්හිටුවීමෙන් එම දේපළ අයථා ලෙස භාවිතයෙන් මොවුන් විසින් එම දූෂණය සිදුකර තිබේ. එම ආයතනය තුළ මත්පැන් පානය කරමින් සින්දු කියමින් නටමින් මහින්ද රාජපක්ෂ අගමැති වීමේ ප්‍රිතිය සමරන මුවාවෙන් ඩිපෝ කළමනාකාරවරයා හා ආරක්ෂක නිළධාරීන්ට මරණ තර්ජන කර පන්නා දැමීමෙන් පසු මෙලෙස සොරකම් රැසක් සිදුකර ඇත.‍ මෙම දින 50 ඇතුළත ඩිපෝව තුළ සිදුවූ සොරකම් සම්බන්ධයෙන් සෘජුවම ඇඟිල්ල දිගුවන්නේ ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ වෘත්තිය සමිති ශාඛා සභාපති ලලිත් ආරියතිලක, ලේකම් ජානක කිර්තී රත්න හා එහි සමාජිකයන් වන අතුල බණ්ඩාර, කමල් රෝෂාන්, ධනන්ජය බණ්ඩාර, ප්‍රසන්න මුල්ලීල, ඇතුළු පිරිසකටය. එහෙත් එම චෝදනා ඔවුන් බැහැර කරති.
ඒ අනුව ඩිපෝව සතුව තිබූ රේඞ්යේටර් 12ක් ආමෙචර් 9ක් අබලි යකඩ කිලෝ 800ක්, ඇළුමිනියම් කිලෝ 150ක්, තඹ කිලෝ 140ක් මෙලෙස අතුරුදහන් භාණ්ඩ අතර වෙයි. එමෙන්ම බස්රථ සඳහා සවිකිරීමට සූදානම් කර තිබූ ලක්ෂ 10 ක් පමණ වටිනා අමතර කොටස් ප්‍රමාණයක්ද මේවන විට අතුරුදන්ව ඇත. මේ භාණ්ඩ අතුරුදහන් වීම සම්බන්ධයෙන් හැටන් ඩිපෝවේ ප්‍රධාන ආරක්ෂක නිලධාරී රෝහන සිල්වා පවසන්නේ මෙවැනි කතාවකි.
“ඔක්තොබර් 27 රෑම පොහොටුවේ වෘත්තීය සමිති නායකයා සහ ඔවුගේ සමාජිකයන් ඩිපොවේ බලය අල්ලා ගත්තා. අපිට ප්‍රධාන ආරක්ෂක කාමරයට යන්න උත්සහ කලහම ඔවුන් කිවුවා ‘දැන් ඉතින් පරණ සෙල්ලම් බෑ මහින්ද මහත්තයාගේ ආණ්ඩුවක් තියෙන්නේ අදින් පස්සේ තොපිට මෙහෙ රස්සාවල් නැහැ’ කියලා සේරම ආරක්ෂක නිලධාරීන් මරණ තර්ජනය කරලා එලවලා දැම්මා. අපිට ඩිපෝවට එන්න දුන්නේ නෑ. ඒ වෙලාවේ ආරක්ෂක අංශය සතුව තිබුණු ආමෙචර් 9ක් රේඩියෙටර් 12ක් වගේම තවත් අබලි යකඩ තොගයක් ලොග් සටහනක් දාලා බාර දුන්නේ වෙන කරන්න දෙයක් නැති නිසා. නමුත් දැන් ඒ කිසිවක්ම ඩිපෝවේ නැහැ. ආරක්ෂක අංශ නිලධාරීන් එලවලා දමලා ආරක්ෂක අංශයේ වැඩ බාර ගත්තේ කාර්මික අංශයේ කැලුම් කියන පුද්ගලයයි. දැන් මේ සොරකමට ලක්වෙලා තියන දේවල් ගැන ඇහුවම ඔහු කියන්නේ ඒ දේවල් හොරු ගෙනිහිල්ලා කියලයි. දැනට අපි ඩිපෝවේ ආරක්ෂක නිලධාරීන් පන්නා දැමීම සම්බන්ධයෙන් හැටන් පොලීසියේ පැමිණිලි දෙකක් දාලා තියෙනවා.”‍
ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ වෘත්තිය සමිති සාමාජිකයන් මැර බලය යොදා හැටන් ඩිපෝව තුළ ධාවනයෙන් ඉවත්කල බස්රථ ගණන 30කි. මෙම වෘත්තීය සමිති සාමාජිකයන් ඩිපෝ කළමනාකාරවරුන් පන්නා දැමීමෙන් පසුව ඔවුන්ගේ අත්සන් හා තනතුරු හොරාට යොදා ගනිමින් දූෂණ රැසක් සිදුකර ඇති අතර බිපෝ කළමනාකාරවරුන්ට අයත් නිල වාහන භාවිත කර එම වාහන අබලන් තත්ත්වයට පත්කර ඇත. හැටන් ඩිපෝවේ කලමනාකාරවරයාට අයත් නිල රථය සඳහා අදාළ දින 50 අතුළත රුපියල් 50.000 ක ඉන්ධන ඩිපෝවෙන් ලබාගන ඇතත් ඒ කුමන ගමන් බිමන් සඳහාද යන්න ධාවන සටහන් යොදා නැත. මෙම දූෂණය සම්බන්ධයෙන් හැටන් ඩිපෝ අධිකාරී අනුර දොඩම්තැන්න පවසන්නේ මෙවැනි කතාවකි.
පසුගිය 26ට පෙර අපි දෛනිකව බස් 95 ධාවනයට යොදවලා මසක ආදායම රුපියල් ලක්ෂ 18- 22 අතර ආදායමක් උපයා තිබෙනවා. ඔක්තොබර් මාසයේ ආදායම ලක්ෂ 19ක්. නමුත් නොවැම්බර් මාසයේ ආදායම ගණනය කරන්න තවම හැකියාවක් නැහැ. පසුගිය ඔත්තොම්බර් 26 දිනයෙන් පස්සේ ඇතැම් දිනවල ආදායම වශයෙන් සටහන් කර තිබෙන්නේ බොරු මිල ගණන් දැනට අමතර කොටස් ඇතුළුව මේ දින 50 ඇතුළත හෙරකම් කරපු දේපලවලට අමතරව බස් ධාවනය නොකිරීම නිසා ඩිපෝව ලබලා තියෙන අලාභය දැනට දැනට රුපියල් එක්කෝටි 60 ලක්ෂයකට වැඩියි. මේ සම්බන්ධයෙන් අපි දැනට විමර්ශනයක් ආරම්භ කරලා තියෙනවා”‍
මෙම දින 50ක කාලය තුළ මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ අනුගාමිකයන් එක් ඩිපෝවක් තුළ සිදුකළ වංචා සහ සොරකම් මෙසේය. දින පනහක තත්ත්වය එසේනම් වසර 6ක් යම් ආයතනයක් මොවැනි පුද්ගලයන් පාලනය කලේනම් ඇතිවෙන තත්වය කුමක්වනු ඇත්ද? කෙසේ වෙතත් රාජපක්ෂ හිතවාදීන් රට පුරාම රාජ්‍ය ආයතන බලහත්කාරයෙන් අත්පත් කරගනිමින් එම කාලය තුළ ඔවුන් රාජ්‍ය දේපළ විනාශ කර ඇති ආකාරය සම්බන්ධයෙන් පුළුල් පරීක්‍ෂණයක් ආරම්භ කළ යුතු නොවේද?
ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ හැටන් ඩිපෝවේ වෘත්ති සමිති ශාඛා සභපති ලලිත් ආරියතිලක මෙසේ කියයි.
“අපි කිසිම දෙයක් හොරකම් කරලා නැහැ. අනික එහෙම වෙලා තියෙනවා නම් මම තනියම වගකීම භාරගන්නෙත් නැහැ. ඔය දවස්වල හැටන් ඩීපෝවට පිටස්තර පුද්ගලයන් ආවා ගියා කියලා තොරතුරු තියෙනවා. ඒක නිසා ඒකේ වගකීම අපිට භාර ගන්න බැ. ආරක්ෂක අංශයේ අය අපි බලෙන් එළවලා දැම්මා කියන කතාව බොරුවක්. මම ඩිපෝව අධිකාරියේ අත්සන යොදා ගත්තා කියන චෝදනාවත් භාරගන්න සූදානමක් නැහැ ඕන්නම් ඒ ගැන පරික්‍ෂණයක් කරන්න. අමතර කොටස් අතුරුදන් වෙලා නැහැ. ඒවා බස්වලට සවිකරලා ඇති.”■

■ ධම්මික ප්‍රියදර්ශන