ජනාධිපති සිරිසේන එක්වරක් ව්‍යවස්ථාව කැඩුවේය. එය ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයද තහවුරු කළේය. ඉන්පසු ජනපති සිරිසේන කීවේ තමන් එම තීරණ ගත්තේ බුද්ධිමත් නීතිවේදීන්ගේ අදහස්වලට අනුව යමින් බවය. එහිදී ඔහු නොකියා කීවේ තමන් තවමත් හරි බවය. ඒ අනුව ජනපති සිරිසේනට තවදුරටත් ව්‍යවස්ථාව සමග සෙල්ලම් කිරීම කජු කනවා වැනිය. එහි අලු‍ත්ම සෙල්ලම කැබිනට් මණ්ඩලයට එජාපේ විසින් නම්කර එවනු ලැබූ නාමලේඛනය ජනපති විසින් කප්පාදු කිරීමය. ඊටත් එහාට ගිහිං අමාත්‍යාංශ හෝ ආයතන තම යටතට ඉල්ලා සිටීමය. ඒ සඳහා තමන් සතු විධායක බලතලවල රස්නය භාවිත කිරීමය. වාර්තා වෙන ලෙස පසුගිය සදුදා එනම් දෙසැම්බර් 17 වැනි දින ජනාධිපතිවරයා වෙත කැබිනට් මණ්ඩලය පත්කිරීම සඳහා යොමුකරනු ලැබූ නාමලේඛනයේ නම් 8ක් පමණ ඔහු කපාදමා නැවත එම ලේඛනය එජාපේ නායක රනිල් වික්‍රමසිංහ වෙත එවා ඇත. මෙහිදී සරත් ෆොන්සේකා, පාලිත රංගේ බණ්ඩාර,ලක්ෂමන් සෙනෙවිරත්න,විජිත් විජයමුණි සොයිසා, ඒ එච් එම් ෆවුසි, පියසේන ගමගේ,මංගල සමරවීර,ලක්ෂ්මන් කිරිඇල්ල යන අයගේ නම් ජනපති සිරිසේනගේ කතුරට හසුවී තිබුණ බව දැනගන්නට ලැබේ. මේ කපාදැමීමට ඔහු හේතු ලෙස දක්වන්නේ මොනවාද? විමසා බැලිය යුතුය. සරත් ෆොන්සේකාට තිබෙන්නේ තමන්ව ඝාතනය කරන්න කුමන්ත්‍රණය කලායැයි යන චෝදනාවය. පාලිත රංගේ බණ්ඩාරට තිබෙන්නේ මන්ත්‍රීවරුන් මුදලට මිලදී ගැනීමේ කුමන්ත්‍රණය දූරකථන හඬ පටයක් මඟින් ව්‍යර්ථ කිරීම යන චෝදනාවය. මංගල සමරවීරට තිබෙන චෝදනාව මාධ්‍ය ඉදිරියේ ජනපතිට ප්‍රසිද්ධියේ බැණවැදීමය. අනෙක් ශ්‍රීලනීපයෙන් එකතුවූ පිරිස්වලට තිබෙන්නේ පක්ෂය කඩාගෙන ගියා යන චෝදනාවය. මේ චෝදනා සියල්ලම පුද්ගලිකය. එය රටේ පොදු යහපත වෙනුවෙන් නොවනබව ඕනිම කෙනෙකුට පෙනී යායුතුය. මෙම නම් කපාදැමීම් තුළ තිබෙන්නේ පුද්ගලික වෛරය හැර වෙන කුමක්ද? දැන් ප්‍රශ්නය ජනපතිවරයෙකුට මෙලෙස හැසිරිය හැකිද යන්නයි. මේ හැසිරීම මෙලෙසම ඉදිරියට පැවතුණහොත් ලංකාවේ අනාගතය කුමන ආකාර වෙයිද? මැවෙන්නේ බියකරු චිත්‍රයක්‍ ය. ඒ අනුව අපට සරළව සිතිය හැක්කේ, එලබෙන නොවැම්බරය වෙනතුරු රට අගාධයේ බවය. කෙලෙසක හෝ මේ ලිපිය ලියන පසුගිය 19 වැනි දින මධ්‍යම රාත්‍රිය වෙනවිට දැනග න්නට ලැබුණේ අමාත්‍ය මණ්ඩලය පිළිබඳ ඇතිවී තිබූ ඉහත තත්ත්වයන් සමනය වී ඇතිබවය. ඒ අනුව 20 දා උදේ 8.30ට පමණ දිව්රුම්දීමට සියලු කටයුතු සූදානම් බවය.
ඒ අමාත්‍යවරුන් පත් කිරීමේදී ජනපති සිරිසේන දැක්වූ හැසිරීමයි. මේ අමාත්‍ය ධූර පිළිබඳ ප්‍රශ්නයේදී ජනපති සිරිසේනට අමාත්‍යාංශ පිළිබඳවද ප්‍රශ්න බොහෝ තිබී ඇත. ඒ අනුව ඔහු නීතිය හා සාමය අමාත්‍යාංශයද, ජනමාධ්‍ය අමාත්‍යාංශයද ව්‍යවස්ථාවෙන් තමන්ට තබාගත හැකි අමාත්‍යංශ තුනට (ආරක්ෂක,පරිසර සහ මහවැලි) අමතරව තබාගැනීමට උත්සාහ දරා ඇත. 19 වැනි ව්‍යවස්ථාව ගෙන එන අවස්ථාවේ වර්තමාන ජනාධිපති ප්‍රධාන පක්ෂ දෙකකින් එකකවත් නොවෙන නිසා ඔහුගේ ඉල්ලීම මත ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයට අමතරව ඉහත අමාත්‍යාංශ දෙක ලබාදීමට කටයුතු කළ බවත් අපි මෙහිදී අමතක නොකල යුතුය. තත්ත්වය එසේනම් ඔහු මෙම අමාත්‍යාංශ තුනට අමතරව තවත් අමාත්‍යාංශ ඉල්ලා සිටීම නැවත වටයකින් ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝණය කිරීමක්ය.
ඊට අමතරව පසුගිය කාලයේදී විශේෂ ගැසට් පත්‍ර මඟින් ජනාධිපති යටතට ගනුලැබූ පොලිස් දෙපාර්තමේන්තුව, නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුව, රජයේ මුද්‍රණාලය ආදි ආයතන සහ ස්වාධින රූපවාහිනි සේවය, ජාතික රූපවාහිනිය, ලේක් හවුස් ආයතන වැනි නිලනොවන අයුරින් ජනපති විසින් පාලනය කළ බලගතු ආයතන රැසක් තවදුරටත් ජනාධිපති සන්තකයේම තබාගැනීමේ සූදානමක් තිබෙන්නේ යැයි දැනගන්න ලැබේ. මෙයින් පැහැදිලි වන්නේ අමාත්‍යාංශ ලබාදුන්නත් ඒවා හිස් අමාත්‍යාංශ වියහැකි බවය. ඒ අනුව පෙනෙන්නේ ජනාධිපති සිරිසේන නව රජයට තමන්ගේ අභිමතය පරිදි නිදහසේ වැඩකරගෙන යන්නට නොදෙනු ඇත යන්නයි. ඔහු මේ අවහිර කිරීම් සියල්ල කරන්නේ ඔහු වටා සිටින රාජපක්ෂ කල්ලියේ උවමනාවන්ට අනුකූලව ය. එය හොඳටම පෙනෙන්නේ පසුගි යදා පැවති එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධාන මන්ත්‍රී කණ්ඩායම් රැස්වීමේදී ඔහු කැබිනට් මණ්ඩලය පත් කිරීම සහ ආණ්ඩුවේ ඉදිරි කටයුතු පිළිබඳව දැක්වූ අදහස් විමසිමේදීය. එහිදී ඔහු මැතිවරණයක් ළඟ එනබවද පවසා ඇත. ඔහු එජාපය සමග විශාල වයිරයකින් පසුවෙන බව පෙනෙයි. එම තත්ත්වය තුළ ආණ්ඩුවේ කකුලෙන් ඇද ආණ්ඩුව ජනතාව ඉදිරියේ අප්‍රසාදයට පත්කර කෙළෙසකහෝ මැතිවරණයකට යෑම ඔහුගේත් ඔහු වටා සිටින රාජපක්ෂ කල්ලියෙත් උවමනාවය. ඒ උවමනාවට අනුව ඔහු ඉදිරිකාලයේදී වැඩකරනු ඇතැයි ඔහුගේ වර්තමාන හැසිරීම කියයි.■
■ කේ. සංජීව
