No menu items!
23 C
Sri Lanka
3 August,2025
Home Blog Page 350

පෞද්ගලික ඇමතුමක් ප්‍රසිද්ධ කළ නිසා වන්දි ලබා ගන්න පුළුවන්

නීතිඥ අචලා සෙනෙවිරත්න


නියෝජ්‍ය අමාත්‍ය රන්ජන් රාමනායකගේ දූ රකථන ඇමතුම් ප‍්‍රසිද්ධ වීමෙන් පසුව එවැනි ඇමතුමක් පටිගත කිරීම හා ප‍්‍රසිද්ධ කිරීමට අදාලව නීතිමය තත්වය පිළිබඳව සමාජයේ විශාල අවධානයක් යොමුවී තිබුණි. මෙවැනි ඇමතුමක් පටිගත කිරීමට අදාලව දැනට ශ‍්‍රී ලංකාවේ නීතිමය බාධාවක් නැත. ඒ අනුව එවැනි දත්තයක් කිසිවෙකුට නොපෙන්වා තමා සතුව තබාගත හැකිය. එසේ වුව, එවැනි ඇමතුමක් ප‍්‍රසිද්ධ කිරීම නීති විරෝධීය. එවැනි ක‍්‍රියාවක් සම්බන්ධයෙන් පියවර ගත හැකි නීතිමය ප‍්‍රතිපාදන ඇත. මේ එම නීතිමය පසුබිම සමඟ සමාජයෙහි පවතින ගැටලූ කිහිපයකට නීතිඥ අචලා සෙනෙවිරත්න ලබාදුන් පිළිතුරුය.


අනුරංග ජයසිංහ


අනුමැතියකින් තොරව ¥රකථන සංවාදයක් ප‍්‍රසිද්ධ කළ හැකිද?


යම්කිසි පුද්ගලයෙක් තවත් පුද්ගලයෙකුගේ ¥රකථන සංවාදයක් අනෙකාගේ අනුදැනුමක් නැතිව පටිගත කරලා, තෙවැනි පාර්ශ්වයකට මුදාහැරීමක් කළොත් හෝ ප‍්‍රසිද්ධියේ ප‍්‍රදර්ශනය කළොත් එතැන අපරාධමය වරදක් වගේම සිවිල් වරදකුත් සිදුවෙනවා. ඒ අනුව යම්කිසි ඇමතුමක හඬපටය ප‍්‍රසිද්ධ කරන්න නම් දෙපාර්ශ්වයේම අනුමැතිය ඕනෑ. තමන්ගේ අවසරයක් නැතිව පෞද්ගලික ඇමතුමක් ප‍්‍රසිද්ධ කළ නිසා එවැනි අවස්ථාවක දිලික්ත නීතිය යටතේ ප‍්‍රසිද්ධ කිරීම සිදුකරන පුද්ගලයාගෙන් වන්දි ලබාගැනීමේ හැකියාව තියෙනවා.


වෙනත් දෙදෙනෙකු අතර සිදුවූ දූ රකථන සංවාදයක් ඒ දෙපාර්ශ්වයේ අනුමැතියකින් තොරව ප‍්‍රසිද්ධ කළ හැකිද?


තුන්වැනි පාර්ශ්වයක් එවැනි ඇමතුමක් ප‍්‍රසිද්ධ කරනවා නම්, එහෙමත් නැත්නම් තවත් කෙනෙකුට ලබා දෙනවා නම් තුන්වැනි පාර්ශ්වය කරන්නේ නීතිවිරෝධී ක‍්‍රියාවක්. ඒ වගේ ¥රකථන ඇමතුමක් තුන්වැනි පාර්ශ්වයකින් පටිගත කළොත් ඒකත් නීතිවිරෝධීයි. එයද අපරාධමය වරදක් සිද්ධවෙනවා. එසේ කිරීමෙන් යම් පුද්ගලයෙකුගේ නිදහසට බාධා කිරීමක් සිද්ධවෙනවා. ¥රකථන සංවාදයක් කියන්නේ පුද්ගලික කාරණාවක්. එමගින් පුද්ගලයෙකුගේ ජීවිතයට හානියක් සිදුවිය හැකියි. යම් සංවාදයක් ඔවුන්ගේ කැමැත්තෙන් තොරව සමාජගත කිරීමත් සිවිල් හා අපරාධ වැරදි දෙකටම අයත් වෙනවා.


එසේ පටිගත කිරීමක් ප‍්‍රසිද්ධ කළ හැකි අවස්ථා මොනවාද?


එලෙස ප‍්‍රසිද්ධ කිරීමක් කළ හැකි විශේෂ අවස්ථා තිබෙනවා. යම් අපරාධයක් සිදුකර ඇතැයි සැකකරන අවස්ථාවකදී අපරාධයට අදාල සංවාද සහ ¥රකථන ඇමතුම්වල විශ්ලේෂණ වාර්තා ලබාගැනීම සඳහා ¥රකථන ආයතනවලට විශේෂ නියෝග ලබාදෙනවා. එවැනි මොහොතක ඒ සම්බන්ධයෙන් අධිකරණයට කරුණු වාර්තා කිරීමේ හැකියාව තිබෙනවා.


යම්කිසි ¥රකථනයකින් පටිගත කරපු හඬපටයක් අධිකරණයක් ඉදිරියේ නඩු භාණ්ඩයක් ලෙස ඉදිරිපත් කළ හැකිද?


එමගින් යම්කිසි කාරණාවක් අනාවරණය වෙන බවට පැහැදිලිව පෙනී ගියොත්, ඒ පිළිබඳව පොලිස් නිලධාරියෙකු අධිකරණයට කරුණු ලෙස ඉදිරිපත් කළ හැකියි. ඉන්පසුව එමගින් අපරාධයක් සිදුවිය හැකි කාරණාවක් බවට පෙනී ගියොත් අධිකරණයට සෝදිසි වරෙන්තුවක් නිකුත් කළ හැකියි. එම වරෙන්තුව අනුව සීඞී පට හෝ දූ රකථන දත්ත ලබාගත හැකියි. ඒවා නඩු භාණ්ඩ බවට පත්කළ හැකියි. එහෙත් එලෙස සෝදිසි වරෙන්තු නැතිව, යම්කිසි පුද්ගලයෙකු පුද්ගලිකත්වය පිළිබඳ නිදහස අනුව ළඟ තබාගත් දර්ශන හෝ පටිගත කළ හඬපටයක් සමාජගත කිරීමක් කළ නොහැකියි. එවැනි අවස්ථාවක ඒ පටිගත කිරීම ප‍්‍රදර්ශනය කිරීම මගින් යම්කිසි පුද්ගලයෙකුගේ චරිතයට, කීර්තියට හා පුද්ගලිකත්වයට හානියක් වුණොත් දිලික්ත නීතිය පාවිච්චි කළ හැකියි.


දිලික්ත නීතිය යනු කුමක්ද?


එය යම්කිසි ගිවිසුම්ගත වීමකින් පැවරෙන වගකීමක් තුළින් හටගන්නා වරදකාරී තත්වයක්. සිවිල් නඩුවක් දිසා අධිකරණයක පැවරීම මගින් එම නීතිය යටතේ යම් තැනැත්තෙකුට සිදුවූ අනර්ථයට, හානියට හා පාඩුවට වන්දි ලබාගැනීමේ හැකියාව තිබෙනවා. දිලික්ත නීතිය ඉංග‍්‍රීසි නීතිය අනුව ආරම්භ වී වර්ධනය වෙලා තියෙනවා. යම්කිසි පුද්ගලයෙකුගේ නොසැලකිලිමත් ක‍්‍රියාවක් මත තවත් කෙනෙකුට හානියක් සිද්ධවුණොත්, ඒ ක‍්‍රියාව තුළ සිදුවූ දේට වඩා එහාට ගිහින් එය සංකීර්ණ කාරණාවක් ලෙස සලකමින් කටයුතු කරනවා. ඒ ක‍්‍රියාවෙන් තවත් කෙනෙකුගේ කීර්තියට සහ පෞද්ගලික නීතියට බාධාවක් වෙනවාද යන්න ඒ අනුව සොයා බැලිය හැකියි. පුද්ගලිකත්වය මත පවතින දේපළක් සමාජගත කිරීමෙන් සිදුවන හානිය සම්බන්ධයෙන් සිවිල් වන්දි අය කරගැනීම සඳහා නඩු පවරන්නට ඒ නීතිය පාවිච්චි කරන්න පුළුවන්.


යම් නිලධාරියෙකු දූ රකථනය පරීක්ෂා කළ යුතු බව කීවොත්..


කවුරුහරි තමන්ගේ දූරකථනයේ තිබෙන තොරතුරු සම්බන්ධයෙන් පරීක්ෂා කරන්න ඕනෑ බව ඉල්ලූවොත් තමන් දූරකථනය දෙන්න ඕනෑද නැද්ද කියන එකට අදාලව ලංකාවේ නීතිමය තත්වයක් පවතිනවා. යම් කෙනෙක් තමන්ගේ දූ රකථනය ඉල්ලා සිටියොත් එය දෙන්න ඕනෑ එයට අදාලව අධිකරණ නියෝගයක් ඔහු අත තිබෙනවා නම් පමණයි.


එයට අදාල නීතිමය තත්වය මොකක්ද?


දණ්ඩ නීති සංග‍්‍රහයේ 286 වැනි වගන්තිය තමයි එයට අදාල වෙන්නේ. එහිදී අසභ්‍ය දර්ශන ප‍්‍රදර්ශනය කිරීම, අසභ්‍ය වීඩියෝ බෙදාහැරීම, ව්‍යාපාරික කටයුත්තක් සඳහා එවැනි අසභ්‍ය දර්ශන විකිණීම ආදි කටයුතු දඬුවම් ලැබිය හැකි වරදක්. අනෙකුත් අවස්ථාවලදී අසභ්‍ය දර්ශන පිළිබඳ අපේ රටේ නීතිගත වෙලා නැහැ. යම්කිසි කෙනෙකුගේ දූ රකථනයේ සැක කටයුතු යමක් තියෙන බව පොලිස් නිලධාරියෙකුට සැකයක් ඇතිවුණොත් මහේස්ත‍්‍රාත් අධිකරණයකට ගිහින් තමන් පරීක්ෂා කරන්නේ කුමනාකාරයේ කරුණක්ද කියන එක පැහැදිලි කරලා වරෙන්තුවක් ලබාගෙන පරිගණක හෝ දූ රකථන පරීක්ෂා කරන්න පුළුවන්.


අසභ්‍ය ප‍්‍රකාශන නීතිය නම් නීතියක් අපේ රටේ තිබෙනවා. 1927 වර්ෂයේ බිහිවූ අසභ්‍ය ප‍්‍රකාශන පිළිබඳ නීතිය 2005 වර්ෂයේදී සංශෝධනයට ලක් වුණා. එහිදී අසභ්‍ය දර්ශන පටිගත කිරීම්, දැන්වීම් ප‍්‍රචාරය කරනවා නම් ඒවාට දඬුවම් කිරීමේ හැකියාව තියෙනවා. සේයා දැරිය ඝාතනය කළ අවස්ථාවේදී පරිගණක දත්ත හා තොරතුරු මත තමයි මූලික අවස්ථාවේදී තොරතුරු ආවරණය වුණේ. එහිදී ළමයෙකුගේ ජීවිතය හා සම්බන්ධ කරුණුවලට විශේෂ අවධානය යොමු කළා. මොකද දරුවෙකුගේ අසභ්‍ය දර්ශන යම් ¥රකථනයකින් හෝ ලැප්ටොප් පරිගණකයක ගබඩා කරලා ඒ දරුවාගේ චරිතයට සහ කීර්තියට හානිවන ආකාරයෙන් තොරතුරු භාවිතා කරනවා නම් ඒක ළමයාගේ අයිතිවාසිකම් සම්බන්ධයෙන් අගතියක් වන නිසා ඒ අවස්ථාවේ නීතිය ක‍්‍රියාත්මක වුණා.


ජංගම ¥රකථනය තුළ පෞද්ගලිකව තබාගන්නා දත්ත මත වරදකරුවෙක් විය හැකිද?


තමන්ගේ දූ රකථනයෙන් අසභ්‍ය දර්ශනයක් තිබුණු පමණින් ඔහු නීතිය ඉදිරියේ වරදකරුවෙකු වෙන්නේ නැහැ. එම දත්ත වෙනත් කෙනෙකු සමග හුවමාරු කරගත්තොත් හෝ, එය ප‍්‍රසිද්ධියේ ප‍්‍රදර්ශනය කළොත් තමයි වරදකරුවෙකු වෙන්නේ. යම් කෙනෙකුගේ දූ රකථනයක් හෝ ලැප්ටොප් එකක් පරීක්ෂා කරන්න නම් මහේස්ත‍්‍රාත්වරයෙකුගෙන් නියෝග නැතිව බැහැ. යම් පොලිස් නිලධාරියෙකු ඉදිරිපිටදී අසභ්‍ය දර්ශනයක් නැරඹුවොත් තමයි වරදක් වෙන්නේ. තමන්ගේ දූ රකථනයකදී තබාගත් පමණින් වැරදිකරුවෙක් වෙන්නේ නැහැ. පරිගණක අපරාධ නීතිය, 1927 අසභය ප‍්‍රකාශන පිළිබඳ ආඥා පනත ආදි නීති තත්වය තුළ යම් කිසි කෙනෙකුගේ පුද්ගලික දෙයක් රහස්‍යතාව මත නිදහසේ පාවිච්චි කිරීමේ හැකියාව තියෙනවා.

යානය බිම දැමූ ඉරානය ඇමෙරිකාවට පරාදයිද?

0

  • ටෙහරාන්හි ආණ්ඩු විරෝධී උද්ඝෝෂණ මීට කලින් තිබුණු ඇමෙරිකන් විරෝධී උද්ඝෝෂණවලට කිසිසේත්ම සමාන කළ නොහැකියි
  • සුලෙයිමානි ඝාතනයට පෙර සිටම ඉරානය තුළ ආණ්ඩු විරෝධී උද්ඝෝෂණ පැවතුණා
  • එහෙත් මේ විරෝධතා ඉරාන රජයට කිසිම හානියක් නැති ඒවා නොවෙයි
  • ඩොනල්ඞ් ට‍්‍රම්ප් යානය කඩාවැටීම ගැන පුදුමාකාර විනෝදයකින් සිටින බව පෙනෙනවා
  • ඉරානයේ පීඩනය හෙට කොතැනින් පුපුරාවිදැයි සිතාගත නොහැකියි



ගෙවුණු සතියේදී ඉරානයේ ටෙහෙරාන් නුවර පැවති ආණ්ඩු විරෝධී විරෝධතාවලට ලොව පුරා මාධ්‍යවල ඉඩකඩ විවර වී තිබුණා. විරෝධතාවලට හේතුවී තිබුණේ ඉරාන වැසියන්ද රැුගත් ගුවන් යානයකට ඉරාන හමුදාවෙන් මිසයිල ප‍්‍රහාරයක් එල්ලකොට, එම ගුවන් යානයේ සිටි සියලූදෙනාම ඝාතනය කිරීම. එම ඝාතනය පිළිබඳ වරද ඉරාන රජයේ හමුදාව පිළිගැනීම.


එහෙත් මේ විරෝධතාවලින් ඉරාන ආණ්ඩුවට ගෙදර යන්නට සිදුවේවිද? ඉරාන ආණ්ඩුවේ ජනප‍්‍රියත්වය හීන වී ඇති බව විරෝධතා නිසා අපට කිව හැකිද? සුලෙයිමානි ඝාතනය කිරීම පිළිබඳ මෙතෙක් පැවති විරෝධය දැන් අවසානද? යන කාරණා ගැන අවධානය යොමු කළ හැකියි.


සැබෑම කාරණාව වන්නේ මේ වෙද්දී ඉරානයෙහි පැවැත්වෙන විරෝධතා, මීට සති දෙකකට පෙර සුලෙයිමානි ඝාතනය කිරීමෙන් පසුව ටෙහෙරාන් නුවර මංමාවත් සම්පූර්ණයෙන්ම වසාගත් මිලියන ගණනක් සෙනඟ එක්රැුස් වූ ඇමෙරිකන් විරෝධී උද්ඝෝෂණවලට කිසිසේත්ම සමාන කළ නොහැකි බව. මෙම ගුවන්යානයට පහරදීමේ සිදුවීමටත් ඇමෙරිකාව වගකිව යුතු බව ඉරානයෙහි සාමාන්‍ය පොදු ජනයා අතර හැඟීමක් තිබෙන බව.


ප‍්‍රහාරය


යුකේ‍්‍රන ගුවන් සමාගමේ අංක 752 ගුවන් යානය ජනවාරි 08 වැනිදා පාන්දර 6.12 ට පමණ ටෙහෙරාන්හි ඉමාන් ඛොමෙයිනි අන්තර්ජාතික ගුවන් තොටුපලින් පිටත් වී තිබුණා. ඒ පැයක පමණ ප‍්‍රමාදයකින් පසුව. අඩි 8000ක් පමණ ඉහළට ගොස් තිබුණා. ඉරාන හමුදාවේ ප‍්‍රහාරය එල්ලවුණේ ඒ මොහොතේයි.


ප‍්‍රහාරය එල්ලවූ ආකාරයත්, කඩාවැටුණු ආකාරයත් ගැන නිවැරදිම තොරතුරු ගුවන් යානයේ කළු පෙට්ටිය අධ්‍යයනය කිරීමෙන් පසුව හෙළිවේවි. සටහන ලියැවෙන මොහොත වෙද්දී එම කරුණු නිශ්චිතවම හෙළිවී නැහැ.


එහෙත් ගුවන්යානය කඩාවැටෙන්නට පෙර ගිනිගැනීමත්, ගුවන්යානය කඩාවැටුණු තැන මිසයිල කොටස් හමුවීමත් නිසා යානය කඩාවැටී දිනක් ගතවෙද්දී එය ඉරානයේ ප‍්‍රහාරයකින් සිදුවූ බව ප‍්‍රවෘත්ති පළවුණා. එහෙත් ඉරාන ආණ්ඩුවේ ප‍්‍රකාශකයන් එය ප‍්‍රතික්ෂේප කරමින්, යානය කඩාවැටුණේ කාර්මික දෝෂයකින් බව කියා තිබුණා.


මෙම යානය බෝයිං 737-800 මොඩලයේ ගුවන්යානයක්. මේ වෙද්දී ලොව ප‍්‍රකටම ගුවන්යානා මොඩලයට අයත් වෙනවා. කාර්මික දෝෂ මත කඩාවැටීම ගැන මීට පෙර ප‍්‍රකටව තිබුණේ මෙම මොඩලයෙන් පසුව නිකුත් කළ බෝයිං ගුවන්යානා වර්ගය. මුලින්ම රජය උත්සාහ කළේ එම සිදුවීම්වලින් වාසි ලබාගන්නයි.


යානයෙහි 176 දෙනෙකු සිටියා. ඒ අතරින් 78 දෙනෙකු ඉරාන ජාතිකයන්. 57 දෙනෙකු කැනඩා ජාතිකයන්. 11 දෙනෙකු යුකේ‍්‍රන ජාතිකයන්. (ඒ අතරින් 9 දෙනෙකු ගුවන් යානයෙහි සේවකයෙන්.* ඊට අමතරව ස්වීඩන් ජාතිකයන් 10 දෙනෙක්, ඇෆ්ගන් ජාතිකයන් 7 දෙනෙක්, බි‍්‍රතාන්‍යයන් 4 දෙනෙක් සහ ජර්මානු ජාතිකයන් තිදෙනෙකු සිටියා.


මුලින්ම ඉරානය ප‍්‍රහාරය ගැන ප‍්‍රතික්ෂේප කළත්, පසුව ඉරාන හමුදාව එම ප‍්‍රහාරය පිළිගත්තා. ඉරාන හමුදාවෙහි ප‍්‍රධානම කොටස වන ඉරාන විප්ලවය ආරක්ෂා කරගැනීමේ හමුදාව ප‍්‍රහාරයෙහි වගකීම බාරගෙන තිබෙනවා. එහි ගුවන් අංශයේ ප‍්‍රධානී අලි හජිසාදේහ් ප‍්‍රකාශ කර තිබුණේ ටෙහෙරාන් ගුවන් තොටුපොළ අසල තම හමුදාවේ කඳවුරට කෲස් මිසයිල ප‍්‍රහාරයක් තම රටට එල්ලවනු ඇතැයි අනතුරු හඟවා තිබුණු බව. ඒ නිසා උපරිම ආරක්ෂක විධිවිධාන අනුගමනය කරමින් සිටි බව. ඒ අතරතුරේදී ගුවන්යානයට පහරදුන් බව.


එම කඳවුරේ නිලධාරීන් හැතැප්ම 19ක් ඈතින් ගුවන් යානය දුටු බවත්, මිසයිල ප‍්‍රහාර එල්ල කරන නිලධාරියා එම ගුවන් යානය කෲස් මිසයිලයක් ලෙස වරදවා හඳුනාගෙන තිබෙන බවත්. එම ඉලක්කයට ප‍්‍රහාරය එල්ලකරනවාද නැද්ද යන්න උපදෙස් ලබාගැනීමට සන්නිවේදන උපකරණ ක‍්‍රියාත්මක වී නොමැති බවත් ඔහු කියා තිබෙනවා.


ක්ෂණිකව ප‍්‍රතිප‍්‍රහාර එල්ල නොකළොත්, තමන්ගේ රටට හානි සිදුවනු ඇතැයි අනුමාන කරමින්, සෙබළා තනි තීරණයක් මත පහරදී ඇතැයි කියනවා. ඒ මොහොතේ පහරදීම හා නොදීම යන ක්ෂණික තීන්දු දෙක අතරින් වැරදි තීන්දුව සෙබලා ගෙන ඇතැයි හමුදා ප‍්‍රධානියා කියා තිබෙනවා.
ඒ සමගම ඉරාන ජනාධිපතිවරයාගේ සමාව ඉල්ලීමත්, ඉරාන සුප‍්‍රීම් නායක අයතුල්ලා අල් ඛමේනිගේ සමාව ඉල්ලීමත් ප‍්‍රචාරය කෙරුණා.


මේ වෙද්දී එම ප‍්‍රහාරයට සම්බන්ධ පුද්ගලයන් කිහිපදෙනෙකු අත්අඩංගුවට ගෙන ඇතැයි ඉරාන අධිකරණ මාධ්‍ය ප‍්‍රකාශකවරයා කියා තිබෙනවා. කෙසේ වෙතත් එලෙස අත්අඩංගුවට ගත් අය පිළිබඳව තොරතුරු කිසිවක් හෙළිකර නැහැ.


ප‍්‍රහාරයට පාවිච්චි කර තිබුණේ ටෝර් -එම්1 වර්ගයේ ප‍්‍රහාරක අවියක්. එය කිලෝමීටර් 12ක පමණ දුරක් දක්වා කලාපයකට ප‍්‍රහාර එල්ල කළ හැකි මිසයිල විදිනයක් බව කියනවා. යම්කිසි නිශ්චිත ගුවන් යානයකට හෝ වේගයෙන් ගමන් කරන මිසයිලයකට හෝ ඉලක්ක කොට එයින් ප‍්‍රහාර එල්ල කළ හැකියි.


මෙම ගුවන්යානයට පහරදීම සැලසුම් සහගතව කළ දෙයක් නොවන බව සාමාන්‍ය දැනුම ඇති අයෙකුට පවා වැටහේවි. මේ තරම් තීරණාත්මක මොහොතක තමන්ගේම රටේ මගීන් සිටින ගුවන්යානයකට සැලසුම් සහගතව පහරදීමට හේතුවක් නැහැ. එහෙත් මෙතරම් භයානක වැරදීමක් සිදුවුණේ කෙලෙසද, එයට පසුබිම් වුණේ කුමන කාරණාද යන්න සොයාබැලීම වැදගත්. එමෙන්ම ඉරාන හමුදාවල දරුණු බව සහ නොසැලකිලිමත්කම මෙම ප‍්‍රහාරයෙන් හෙළිවෙනවා. ගුවන්තොටුපොළ අසල පිහිටි කඳවුරේ මිසයිල ප‍්‍රහාරකයන්, අදාල කලාපයෙන් ගුවන් යානා යන එන බව දන්නවා. ඒ නිසා ප‍්‍රහාරය එල්ල කරද්දී, තම ඉලක්කය ගුවන්යානයක් වීමේ ඉඩක් ඇති බව ඔවුන් දැන සිටින්නට ඇති.


ඉරානය ප‍්‍රහාරයේ කතාව යට ගැසුවායැයි එල්ලවෙන චෝදනා මේ වෙද්දී ඉරානයේ රජයේ ප‍්‍රකාශකයන් ප‍්‍රතික්ෂේප කරනවා. ඔවුන් කියන්නේ ඇතැම් නිලධාරීන් ව්‍යාජ තොරතුරු සැපයීම හා සිද්ධිය යටගැසීම ගැන චෝදනා එල්ලවුණත්, එය රජයේ අරමුණ නොවූ බව. මුල්ම මොහොතේ අනතුර පිළිනොගත්තේ ඒ වෙද්දී රජයට තිබුණු තොරතුරු මත බව ඔහු කියනවා.


ප‍්‍රතිචාරය


එලෙස පිළිගැනීමෙන් පසුව ප‍්‍රධානම ප‍්‍රතිචාරය එල්ලවුණේ ඉරානයේ තරුණ ප‍්‍රගතිශීලී බලවේගවලින්. ඉරානයේ සුප‍්‍රීම් නායකයා වන අයතුල්ලා අල් ඛමේනිට ඉල්ලා අස්වෙන ලෙස බලකරමින් විරෝධතාකරුවන් පාරට බසින්නට පටන්ගත්තේ ඉන්පසුව.


මේ විරෝධතා මෙන්ම, අල් ඛමේනිට ඉල්ලා අස්වෙන්නැයි බලකිරීම ඉරානයට අලූත් නැහැ. සුලෙයිමානි ඝාතනයට පෙර සිටම ඉරානය තුළ ආණ්ඩු විරෝධී උද්ඝෝෂණ පැවතුණා. එම උද්ඝෝෂණවලට ඉරානයෙහි ආගමික රාජ්‍යයට එරෙහි සටන්පාඨ රැුසක් හේතු වුණා. ආර්ථික පීඩනයත් විරෝධතාවලට හේතු වුණා. ඊට අමතරව ඉරානයේ කාන්තාවන්ට එරෙහි නීතිරීති ආදි පසුගාමී තත්වයන්ට විරෝධයද පෙර පැවති විරෝධතාවල සටන්පාඨ ලෙස තිබුණා. ගුවන්යානය කඩාවැටීමෙන් පසුව මතුව තිබෙන්නේ එම විරෝධතායි. අවසන් වරට 2019 නොවැම්බර් මාසයේදී මෙවැනි දැවැන්ත විරෝධයක් ඉරානයේ පවත්වා තිබුණා. එහිදී පොලීසියේ පහරදීමෙන් විශාල පිරිසක් තුවාල ලබා තිබුණා.


ගුවන්යානයට පහරදීමේ සිදුවීමෙන් පසුව පැවති විරෝධතාවලට පොලීසිය පහරදී ඇතැයි මාධ්‍ය වාර්තා කරනවා. ඒ අතර ජීව උණ්ඩවලින් වෙඩි තැබීම් පවා සිදුව ඇති බවත්, විරෝධතාකරුවන් අතර තුවාලකරුවන් සිටින බවත් වාර්තා කරනවා.


කෙසේ වෙතත් අප මුලින්ම පෙන්වූ ආකාරයට ඉරානයේ ඇතිවන මේ විරෝධතා මොනවාද, ඒවාට ඇති ශක්තිය කෙතරම්ද යන්න අප නිවැරදිව අවබෝධ කරගත යුතුයි. ගාඩියන් පුවත්පතෙහි විචාරකයන් ලියන්නේ මෙම විරෝධතා මීට පෙරද පැවති විරෝධතාවන්හි නැවත මතුවීමක් බවයි. ඒවා විශ්වවිද්‍යාල සිසුන් හා මධ්‍යම පන්තිකයන් සහභාගි වන විරෝධතා මිස සමස්ත ඉරානයෙහි ජනතා සහභාගි වෙන විරෝධතා නොවන බව ඔවුන් පෙන්වනවා. ඒ නිසා එම විරෝධතාවලින් ආණ්ඩුවේ පැවැත්ම නතර කරන්නට නොහැකි වේවි.


එහෙත් මේ විරෝධතා ඉරාන රජයට කිසිම හානියක් නැති ඒවාද නොවෙයි. ජාත්‍යන්තර මාධ්‍ය මෙන්ම අපද පසුගිය සතියේ ලීවේ ඇමෙරිකානු ජනාධිපති ඩොනල්ඞ් ට‍්‍රම්ප් සුලෙයිමානි ඝාතනය කිරීමෙන් ඉරාන රජයට උදව්වක් කර ඇති බවයි. එසේ කියන්නට හේතු වුණේ, ඉරාන රජයට එරෙහිව ඊට පෙර පැවති විරෝධතා සුලෙයිමානි ඝාතනය කිරිමෙන් පසුව යටපත්ව තිබුණු නිසායි. එය අවස්ථාවක් කරගනිමින්, තමන්ට එරෙහිව තිබුණු ජනමතය යටපත් කිරීමට ඉරාන රජයට අවස්ථාවක් ලැබුණු නිසායි.


එහෙත් මගී ගුවන් යානයකට නොසැලකිලිමත්ව පහරදී ඉරාන රජය තමන්ට ලැබුණු අවස්ථාව අත්හැර තිබෙන බව පැහැදිලියි.


‘මුලින්ම හිතුවේ ආණ්ඩුවට විරෝධතාකරුවන්ගෙන් විවේකයක් ලැබුණු බව. එහෙත් තමන්ටම ලැබුණු අවස්ථාව ඔවුන් නැති කරගෙන තියෙනවා.’ එක් විචාරකයෙක් එසේ කියා තිබුණා.


මාධ්‍යවේදීන්


මේ අතර ඉරාන රාජ්‍ය මාධ්‍ය ආයතනයක මාධ්‍යවේදිනියක නැවත සේවයට නොයන බව කියා තිබෙනවා. ඇය ඉන්ස්ටග‍්‍රෑම්හි පෝස්ටුවක් පළ කර තිබුණේ ‘අවුරුදු 13ක් තිස්සේ බොරු කීවාට මට සමාවෙන්න.’ කියායි. මාධ්‍යවේදීන් ඇතුළු සැලකිය යුතු පිරිසක් තමන්ගේ තනතුරුවලින් ඉවත්වීමේ රැුල්ලක්ද ඇතිව තිබෙනවා.


බි‍්‍රතාන්‍ය තානාපති


ඉරානයේ ආණ්ඩුව සහ ආණ්ඩු හිතවාදී මාධ්‍ය ආයතන එරට බි‍්‍රතාන්‍ය තානාපතිවරයා පසුපස පන්නන්නට පටන්ගෙන තිබෙනවා. ඒ තානාපතිවරයා ඉරාන ආණ්ඩු විරෝධී උද්ඝෝෂණ මෙහෙයවූ බවට චෝදනා එල්ල කරමින්. තානාපති බොබ් මැකේරිට එම චෝදනාව එල්ල කර ඇත්තේ ජනවාරි 11 වැනිදා ඔහු අත්අඩංගුවට ගැනීමේ සිදුවීම නිසායි.


ඇත්තෙන්ම තානාපතිවරයා 11 වැනිදා අත්අඩංගුවට ගෙන සුළු මොහොතකින් ඉරාන පොලීසිය ඔහු නිදහස් කර තිබුණා. එම අත්අඩංගුවට ගැනීම වැරදීමක් බව පවසමින්. එහෙත් ඒ වෙද්දී ආණ්ඩුවට එරෙහිව නැගී එමින් පැවති මහජන විරෝධය වෙනතක හැරවීමේ අරමුණින් ඉරාන රජය එම අත්අඩංගුවට ගැනීමේ සිදුවීමට තටු ලබාදී තිබෙනවා.


ජනවාරි 14 වැනිදා ඉරානයේ ආණ්ඩු හිතවාදී විරෝධතාකරුවන් පිරිසක් එම තානාපතිවරයාගේ පඹයන් හා බි‍්‍රතාන්‍ය කොඩි පුච්චමින් ඔහු රටින් නෙරපන ලෙස ඉල්ලා තිබෙනවා. ඉරානයෙහි අධිකරණ ප‍්‍රකාශක ගොලාම්හුසේන් එස්මයිලි කියා ඇත්තේ බි‍්‍රතාන්‍ය තානාපති මැකේරි ඉරානයෙහි අභ්‍යන්තර කටයුතුවලට බලපෑම් කර ඇති නිසා ඔහු රාජ්‍ය තාන්ත‍්‍රික එකඟතා කඩා ඇති බව.


බි‍්‍රතාන්‍ය තානාපතිවරයා එම චෝදනා ප‍්‍රතික්ෂේප කරනවා. ඔහු කියන්නේ තමන් කිසිදු විරෝධතාවකට සහභාගි නොවූ බව.


ට‍්‍රම්ප්


සියල්ලට මුල් වූ ඇමෙරිකානු ජනාධිපති ඩොනල්ඞ් ට‍්‍රම්ප් මගීන් 176ක් රැුගත් ගුවන්යානය කඩාවැටීම ගැන පුදුමාකාර විනෝදයකින් සිටින බව පෙනෙනවා. ඔහු විරෝධතාකරුවන් අගය කරමින් ට්විටර් පණිවුඩ නිකුත් කර ඇති ආකාරයත්, ඇතැම් අවස්ථාවල අදහස් දක්වා ඇති ආකාරයත් සලකද්දී ඔහුගේ සතුට පෙනෙන්නට තිබෙනවා.


ඉරානයෙහි විශ්වවිද්‍යාලයක බිම ඇඳ තිබෙන ඇමෙරිකානු සහ ඊශ‍්‍රායල් කොඩි පාගමින් ගමන් නොකර, ඒවා වටා විශ්වවිද්‍යාල සිසුන් ගමන් කරන අයුරු දැක්වෙන වීඩියෝ ගැනත්, ජනාධිපතිවරයා ඉතා සතුටින් කතාකර තිබෙනවා.


එහෙත් ඇත්තෙන්ම කැනඩා අගමැති ජස්ටින් ටෲඩෝ පෙන්වාදී ඇති පරිදිම, ගුවන්යානය කඩාවැටීමේ සිදුවීමට ඇමෙරිකානු ජනාධිපතිවරයා සිදුකළ අසාධාරණ ඝාතනයත් බලපෑ බව ඉතාමත්ම පැහැදිලියි. ඇමෙරිකානු ජනාධිපතිවරයා ඉරාන හමුදාවේ නොසැලකිලිමත්කම ගැන වගකිව යුතු නැහැ. එහෙත් සියල්ලට මුල් වුණේ ඔහුගේ අණින් කළ ඝාතනයක්.


මේ වෙද්දී ඇමෙරිකාවේ ජනාධිපතිවරයාගේ හිතවතුන් පෙන්වන්නට උත්සාහ කරන්නේ සුලෙයිමානි ඝාතනය කිරීම සාර්ථක උපායක් බව ඉරානයේ පැවති විරෝධතාවලින් පෙනෙනවාය යන්නයි. එහෙත් එය කිසිසේත්ම නිවැරදි නැහැ. ඇත්තෙන්ම ඉරානයේ විරෝධතා පෙර සිටම පැවතුණා. අනෙක් අතට මගීන් 176ක් රැුගත් ගුවන්යානයක් කඩාවැටීම ජනාධිපති ට‍්‍රම්ප්ගේ සැලසුමේ කොටසක් නොවෙයි. එමෙන්ම ඒ යානය කඩාවැටීම කිසිසේත්ම විනෝදයට පත් විය යුතු කාරණාවකුත් නොවෙයි.


ඒ සියල්ලට වඩා වැදගත් කාරණාව වන්නේ, ඉරානයේ සිසුන් හා මධ්‍යම පන්තිකයන් අතර විරෝධතා පැවතුණාට, ඉරානයේ අතිශය බහුතරය තවමත් ආණ්ඩු හිතවාදීන් වීම. ඇමෙරිකන් විරෝධීන් වීම. ඔවුන් සුලෙයිමානි ඝාතනය ගැන කේන්තියෙන් පසුවෙනවා. ගුවන් යානය කඩාවැටීමටත් ඇමෙරිකාව වගකිව යුතු බව ඔවුන් කල්පනා කරනවා.


ඩොනල්ඞ් ට‍්‍රම්ප් ජනාධිපතිවරයා ඉරානයට අදාලව මෙතෙක් කාලයක් ගෙනගිය ප‍්‍රතිපත්තිය උපරිම පීඩනය පිළිබඳ ප‍්‍රතිපත්තිය ලෙස හඳුන්වනවා. සම්බාධක පනවමින් ඉරානය මත හැකි තරම් ආර්ථික පීඩනයක් පැටවීම ජනාධිපතිවරයාගේ ප‍්‍රතිපත්තිය. එම නිසා මේ වෙද්දී ඉරානයේ දැවැන්ත ආර්ථික පීඩනයක් පවතිනවා. ඒ ආර්ථික පීඩනයට අමෙරිකාව වගකිව යුතු බව කල්පනා කරන ජන කොට්ඨාසයක් ඉන්නවා. ඒ නිසා මේ නිශ්චිත මොහොතේදී ඇමෙරිකානු ජනාධිපතිවරයාට නරුම සතුටක් විඳින්නට හැකිවුණත්, උද්ගතව ඇති තත්වය දීර්ඝකාලීනව සතුටු විය හැකි තත්වයක් නෙවෙයි. ඉරානයෙහි පොදුජන පීඩනය හෙට දිනයේ කොතැනින් පුපුරා යාවිදැයි සිතාගත නොහැකියි.

අනුරංග ජයසිංහ

බුද්ධි අංශ අපරාධ රකින්න පනතක්

බුද්ධි අංශ නියාමනය හා බලගැන්වීමේ පනතක් ලෙස නව පනතක් ඉදිරිපත් කිරීමට සැබෑ හේතුව බුද්ධි අංශවල නිලධාරීන් සිදුකරන අපරාධ මුක්තිය ලබාදීම බව අනිද්දාට වාර්තා වේ.

බුද්ධි අංශ නිලධාරීන් කරන ක‍්‍රියා සම්බන්ධයෙන් පරීක්ෂණ කිරීම, පරීක්ෂණ අංශවලින් ගෙන්වා ප‍්‍රශ්න කිරීම, එම නිලධාරීන්ට දඬුවම් කිරීම ආදිය වළැක්වීම සඳහා එම පනත ගෙන එන බව එම පනත පිළිබඳව කළ විමසීමකදී කැබිනට් අමාත්‍යවරයෙක් අනිද්දා වෙත පැවසීය.

ඔහු පෙන්වාදුන්නේ බුද්ධි අංශ නිලධාරීන් අපරාධ ක‍්‍රියාවක් කළද, ඒ පිළිබඳව පරීක්ෂණ පැවැත්වීමට ඇති ඉඩකඩ එම පනතෙන් අහුරා දැමීමට නියමිත බවය.

මීට පෙර ආණ්ඩුව සමයේදී විවිධාකාර අපරාධවල සැකකරුවන් ලෙස බුද්ධි අංශ නිලධාරීන් ගෙන්වා ප‍්‍රශ්න කළ බවත්, එම නිලධාරීන් අත්අඩංගුවට ගත් බවත්, ඒ නිසා නව පනතින් එලෙස ගෙන්වා ප‍්‍රශ්න කළ නොහැකි ලෙස බුද්ධි අංශ නිලධාරීන්ට මුක්තියක් ලබාදෙන බවත් එම ඇමතිවරයා කීය.

ඔහු පසුගිය ආණ්ඩුවේ සිදුකළ පරීක්ෂණ යන්නෙන් අදහස් කර තිබුණේ ලසන්ත වික‍්‍රමතුංග ඝාතනය, ප‍්‍රගීත් එක්නැළිගොඩ අතුරුදන් කිරීම, කීත් නොයාර් පැහැරගෙන ගොස් වධහිංසා සිදු කිරීම, උපාලි තෙන්නකෝන් පැහැරගෙන යෑමට උත්සාහ කිරීම, තරුණයන් 5දෙනෙකු ඇතුළු 11 දෙනෙකු කප්පම් ලබාගැනීම සඳහා පැහැරගෙන ගොස් අතුරුදන් කිරීම ආදි අපරාධ සම්බන්ධයෙන් කළ පරීක්ෂණ පිළිබඳවය.

ඉදිරියේදී බුද්ධි අංශ නිලධාරීන්ගේ ක‍්‍රියා සම්බන්ධයෙන්, ඔවුන්ගේ අනන්‍යතාව විමසීම හෝ ප‍්‍රශ්න කිරීමට ඇති ඉඩකඩ වළක්වන බවද ඔහු කීය.

මීට පෙර ආරක්ෂක අංශ හා පොලිස් නිලධාරීන් කරන කටයුතු සම්බන්ධයෙන් මුක්තිය ලබාදෙන ‘වගකීමෙන් ආරක්ෂා කිරීමේ තාවකාලික විධිවිධාන පනත’ නමින් පනතක් ක‍්‍රියාත්මක වූ අතර ඇමතිවරයා පෙන්වාදුන්නේ ඉදිරිපත් කිරීමට නියමිත පනත ඒ ආකාරයේ පනතක් බවයි.

ඊට අමතරව බුද්ධි අංශවල ක‍්‍රියාකාරීත්වය නැවත ප‍්‍රතිසංවිධානය කිරීමටද පනතෙන් අපේක්ෂා කරන බව ඔහු කීය.

එම පනතට ඇතුළත් වන අනෙකුත් කරුණු පිළිබඳව කැබිනට් මණ්ඩලය තුළ සාකච්ඡුා නොකළ බවත්, ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයේ උපදෙස් පරිදි එම පනත කෙටුම්පත් කරනු ඇති බවත් ඔහු කීය.

මේ වනවිට රජය යටතේ පවතින සියලූ බුද්ධි අංශ ආවරණය වන පරිදි බුද්ධි අංශ නියාමනය හා බලගැන්වීමේ පනතක් හඳුන්වාදීමට කැබිනට් මණ්ඩල අනුමැතිය ලැබී තිබුණේ ජනවාරි 14 වැනිදා පැවති කැබිනට් මණ්ඩල රැුස්වීමේදීය. ඒ සඳහා යෝජනාව ඉදිරිපත් කර තිබුණේ වාරිමාර්ග හා ග‍්‍රාමීය සංවර්ධන, අභ්‍යන්තර වෙළෙඳ ආහාර සුරක්ෂිතතාව හා පාරිභෝගික සුබසාධන අමාත්‍ය හා ආරක්ෂක රාජ්‍ය අමාත්‍ය චමල් රාජපක්ෂය.

විද්වත් පත්කිරීම් විහිළුවක් වෙයි

  • ජනාධිපතිගේ ටිකට් ඒජන්තට
  • නාමල්ගේ මාමණ්ඩිට
  • රෝහිතගේ නැන්දම්මාට
  • යෝෂිතගේ නීතිඥයාට පත්වීම්


රාජ්‍ය ආයතනවල සභාපතිවරුන්, අධ්‍යක්ෂවරුන් හා තනතුරු සඳහා සුදුසුම පුද්ගලයන් තෝරා බේරා පත්කිරීමට ජනාධිපතිවරයා කමිටුවක් පත්කළද එම තනතුරුවලට පත්වන්නේ සුදුස්සන්ද යන ප‍්‍රශ්නාර්ථය දැන් පැන නැගී ඇත.


එම කමිටුවේ සාමාජික ආචාර්ය නාලක ගොඩහේවා ජනවාරි 14 දින ශ‍්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ කාර්යාලයේදී පැවැත්වූ ප‍්‍රවෘත්ති සාකච්ඡුාවේදී කළ අදහස් දැක්වීම්ද ඒ බව සනාථ කළේය.
ඔහු එහිදී කීවේ ඔවුන්ගේ කමිටුව නිර්දේශ නොකළ පුද්ගලයන්ද රාජ්‍ය ආයතනවලට පත්කර ඇති බවයි. එමෙන්ම එම කමිටුව නිර්දේශ කළ සමහර පුද්ගලයන්ට විරෝධතා එල්ලවූ බවද, ඒ හේතුවෙන් එම පුද්ගලයන්ට තනතුරු නොලැබුණු බවද ඔහු කීය.


ඔහු කීවේ සීයට සීයක් නැතත් සීයට අනූවක් පමණ වන හොඳ පත්වීම් ආරම්භයක් වශයෙන් ගත් කල හොඳ බවය.


මෙම කමිටුව ජනවාරි 02 වැනි දින ප‍්‍රකාශ කළේ, රාජ්‍ය ආයතනවල සභාපතිවරුන් හා අධ්‍යක්ෂවරුන් වශයෙන් පත්කිරීමට 200ක පමණ පිරිසකගේ නම් ජනාධිපති ලේකම් කාර්යාලයට යොමු කළ බවය. එම කමිටුවට 11,000ක පමණ අයැදුම්පත් සංඛ්‍යාවක් ලැබුණ බවද කියනු ලැබීය.


සුදුස්සන් සීයට 2යි


රාජ්‍ය ආයතන ඇත්තේ 300කට වඩා වැඩි ගණනක්ය. එම සමහර රාජ්‍ය ආයතනවලට සමහර අමාත්‍යාංශවලින් නිල ලෙස පත්වන අධ්‍යක්ෂවරුද සිටිති. එසේ ගත් කල මේ රාජ්‍ය ආයතනවලට දහසක් පමණ පිරිසක් ප‍්‍රමාණවත්ය.


ලැබූ අයැදුම්පත් සංඛ්‍යාවෙන් සීයට 10කවත් හොඳ පිරිසක් සිට නැත්ද යන පැනය පැනනගින්නේ තවමත් රාජ්‍ය ආයතන බොහොමයක තනතුරු හිස්ව තිබීමත්, නිල කමිටුව නිර්දේශ කළා යැයි කියන ප‍්‍රමාණය 200ක් පමණ යැයි කීම නිසාත්ය. එක්කෝ රාජ්‍ය ආයතන තනතුරු සඳහා අයදුම්පත් 11,000ක් ලැබුණා යැයි කීම බොරුවකි. ස්වෙච්ඡුාවෙන් ‘අනේ මට සුදුසුකම් තිබෙනවා, අහවල් රාජ්‍ය ආයතනයේ අහවල් තනතුර දෙන්න’ යැයි මෙතරම් පිරිසක් ඉල්ලා සිටිනවා යැයි සිතීම සමහර විට අප අපම මුලා කරගැනීමකි. එම අයදුම්පත් සංඛ්‍යාව ඇත්තක් නම් බොහෝ විට එම තනතුරුවලට අයදුම් කරන්නට යොමුවන්නේ රාජපක්ෂ මතවාදය කරපින්නාගත් පිරිසය. එකී පිරිසෙන් සීයට 10ක් වත් සුදුස්සන් නැතැයි යැයි කීම රාජපක්ෂවාදී විද්වතුන්ගේ නිරුවත පෙන්වීමකි. සුදුසු යැයි නිර්දේශ වූ 200ක් පමණ පිරිස යනු 11,000න් සීයට 2ක් පමණය. ආචාර්ය නාලක ගොඩහේවා කියන පරිදි ඉනුත් යම් පිරිසකට විරෝධතා එල්ලවූවා යැයි කියන්නේ රට ගොඩගැනීමේ විද්වතුන්ගේ තරම කියාපෑමකි.


ජනාධිපතිවරයා පත්කළ කමිටුවේ නිර්දේශයෙන් පිට පත්කිරීම් සිදුවී තිබේ නම් එක් අතකින් එම කමිටුව හෑල්ලූවට පත් කිරීමකි. අනෙක් අතට කමිටු නිර්දේශයෙන් පිට පත්කිරීම් කර ඇත්තේ ජනාධිපතිවරයාගේ අනුදැනුමෙන් තොරව නම් එය ජනාධිපතිවරයාද නොතකා හැරීමකි.


කමිටුව විහිළුවක් වීම


කෙසේ වෙතත් ජනාධිපතිවරයාගේ එම කමිටුව විහිළුවක් වූයේ එය පත්කර ටික දිනකදීය. කමිටුවේ සාමාජිකයන් වූ සුසන්ත රත්නායක මහතා ශ‍්‍රී ලංකා ආයෝජන මණ්ඩලයේ සභාපති ලෙසත්, වෛද්‍ය ප‍්‍රසන්න ගුණසේන රාජ්‍ය ඖෂධ සංස්ථාවේ සභාපති ලෙසත්, ජගත් වැල්ලවත්ත මහතා ශ‍්‍රී ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාවේ සභාපති ලෙසත් පත්වූහ. හය දෙනෙකුගෙන් සමන්විත එම කමිටුවේ තනතුරු නොලබා දැනට සිටින්නේ ආචාර්ය නාලක ගොඩහේවා හා ඩයන් ගෝමස් මහතා පමණය. කමිටුවේ සභාපති සුමිත් අබේසිංහ මහතා කැබිනට් මණ්ඩල ලේකම්ය.


ජනාධිපතිවරයා පසුගිය වසරේ නොවැම්බර් 28 මෙම කමිටුව පත්කළ බව නිවේදනය කළ අතර රාජ්‍ය ආයතනවලට පත්වීමට සුදුසුම් ඇති පුද්ගලයන් සිය අයැදුම්පත් එම කමිටුවට එම වසරේ දෙසැම්බර් 18 දිනට පෙර ලැබෙන්නට සලස්වන ලෙස දැනුම් දෙනු ලැබීය. මේ වනවිට එම කමිටුව මාස එකහමාරකට වැඩි කාලයක් ගත කර ඇත. රාජ්‍ය ආයතන සියල්ලටම සභාපතිවරුන්, අධ්‍යක්ෂවරුන් ඇතුළු අනෙකුත් නිලධාරීන් පත්කර නැත. කමිටුව තවමත් වලංගුද යන්න දන්නේ එය පත්කළ ජනාධිපතිවරයා පමණය. තනතුරු ගත් කමිටු සාමාජිකයන් තිදෙනා තවමත් එහි සිටිනවාද නැද්ද යන්න දන්නේද එහි සාමාජිකයන් පමණය.


ඥාති පත්වීම්


තත්වය එසේ වෙද්දී මේ කමිටුවේ නිර්දේශයෙන් යැයි කියා අපූරු පත්වීම්ද සිදුවෙමින් පවතී. දැඩි කතාබහට ලක්වී ඇති එවැනි පත්කිරිම් දෙකක් වන්නේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රී නාමල් රාජපක්ෂගේ මාමණ්ඩිය වූ තිලක් වීරසිංහ මහතාත්, රෝහිත රාජපක්ෂගේ නැන්දම්මා වූ ඩියෙඩ‍්‍රා ඩි ලිවේරාත්, ගුවන් තොටුපළ හා ගුවන් සේවා සමාගමේ අධ්‍යක්ෂ මණ්ඩල සාමාජිකයන් දෙදෙනෙකු ලෙස පත් කිරීමය.


තිලක් වීරසිංහ මහතාගේ පත්වීම සාධාරණය කරමින් ආචාර්ය නාලක ගොඩහේවා ප‍්‍රකාශ කර තිබුණේ වීරසිංහ මහතා යොමුකළ අයදුම්පත නිර්දේශ කරනු ලැබුයේ එම කර්මාන්තය පිළිබඳව වීරසිංහ මහතාගේ ඇති අත්දැකීම් සැලකිල්ලට ගෙන බවය. එම නිර්දේශය සඳහා කිසිදු දේශපාලන බලපෑමක් නොතිබූ බවත්, සාමාන්‍ය ක‍්‍රමවේදය යටතේ වීරසිංහ මහතා අයදුම්පත යොමු කර තිබූ බවත් ආචාර්ය ගොඩහේවා කියා තිබුණි.


මේ පිළිබඳව තිලක් වීරසිංහ මහතාගෙන් කළ විමසීමේදී ඔහු ප‍්‍රකාශ කර තිබෙන්නේ ඔහු සාමාන්‍ය ක‍්‍රමවේදය අනුව සිය අයදුම් පත‍්‍රය යොමු කළ බවත් තමාගේ අත්දැකීම් නිසා එම අධ්‍යක්ෂ තනතුර ලැබුණ බවයි. ඔහුට ගුවන් සේවා කටයුතු ගැන දැනුම ඇති බවත්, සී ප්ලේන්, හදිසි ගුවන් ගමන් හා මුදල් වෙන් කරගන්නා ගුවන් යානා සම්බන්ධයෙන් ඔහුගේ සමාගම ව්‍යාපාර කටයුතුවල යෙදෙන බවද ඔහු එහිදී කියා ඇත.


මේ පත්වීම් දෙකෙන් කලබලයට පත් අග‍්‍රාමාත්‍ය කාර්යාලය කියා තිබුණේ මේ අධ්‍යක්ෂවරුන් දෙදෙනා විධායක නොවන අධ්‍යක්ෂවරුන් බවත් ඔවුන් දීමනා ලබා නොගන්නා අය බවත්ය. එමෙන්ම ඩියෙඩ‍්‍රා ද ලිවේරා මහත්මියට ගුවන් ගමන් ක්ෂේත‍්‍රයේ අත්දැකීම් ඇති බවද කියා ඇත.
වර්තමානයේ ක්ෂේත‍්‍රයට සම්බන්ධ නැති අතීතයේ ඒ පිළිබඳ අත්දැකීම් තියෙන අයෙකු නම් යම් ක්ෂේත‍්‍රයකට පත් කිරීම එතරම් ගැටලූවක් නැත. තිලක් වීරසිංහ මහතා සම්බන්ධයෙන් ගත් කල ඔහු සංචාරක හා ඊට අනුබද්ධ ගුවන් ගමන් සේවාවල තවමත් නිරත වෙන ව්‍යාපාරිකයෙකි.
එකී ව්‍යාපාර ක්ෂේත‍්‍රයේ නිරත වන්නකුට මෙම තනතුරට පත්කිරීම කෙතරම් සුදුසුදැයි ‘විද්වතුන්‘ තීරණය කළ යුතුය. මන්ද මේ බොහෝ රාජ්‍ය ආයතන පිහිටුවීමේ පනත්වල එම ක්ෂේත‍්‍රයේ තරගකරුවන් අධ්‍යක්ෂ මණ්ඩල සාමාජිකයන් ලෙස පත් නොකරන ලෙස ප‍්‍රතිපාදන තිබෙන හෙයින්ය.


මිතුරු පත්වීම්


ඥාති පත්වීම් එසේ වෙද්දී ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ ගුවන් ටිකට්පත් ඒජන්ත වශයෙන් කටයුතු කළ උපුල් ධර්මදාස සිවිල් ගුවන් සේවා අධිකාරියේ සභාපතිවරයා වශයෙන් පත්කර ඇති බවට චෝදනා එල්ලවී ඇත. ඔහු ඇමෙරිකාවේ ලොස් ඇන්ජලීස් නගරය කේන්ද්‍ර කරගනිමින් එම කලාපයේ ගුවන් ටිකට්පත් නියෝජිතයෙකු ලෙස කටයුතු කරන බව වාර්තා වී ඇත. මෙයද මිතුරකුටත් අමතරව අදාල ක්ෂේත‍්‍රයට සම්බන්ධ පුද්ගලයෙකු පත් කිරීමේ සිදුවීමකි.


එමෙන්ම එහිම උපසභාපතිවරයා ලෙස පත් කර ඇත්තේ අමිත් විජේසිංහ නැමැත්තෙකු බවත් ඔහු පෙර ශ‍්‍රී ලංකන් එයාලයින්හි මුදල් අයකැමියෙකු ලෙස කටයුතු කළ අයෙකු බවත් අග‍්‍රාමාත්‍ය මහින්ද රාජපක්ෂගේ හිතවත්කමට ඔහු පත්කර ඇති බවත් මාධ්‍ය වාර්තා කර ඇත.


නඩුවේ නීතිඥයා පත්කිරීම


ශ‍්‍රී ලංකා ඉන්ෂුවරන්ස් සඳහා සභාපතිවරයෙකු ඇතුළු අධ්‍යක්ෂ මණ්ඩලයක් මීට පෙර පත්කළායැයි කීවද එසේ පත්කළායැයි කියූ අධ්‍යක්ෂ මණ්ඩලය ඒ ආකාරයටම ක‍්‍රියාත්මක වී තිබුණේ නැත. එහි ආසන්නතම අධ්‍යක්ෂ මණ්ඩල රැුස්වීම පවත්වා තිබුණේ ජනවාරි 14 වැනිදාය. එම අධ්‍යක්ෂවරුන් අතර නීතිඥ නිශාන්ත දයානන්ද ද සිටී. ඔහු යෝෂිත රාජපක්ෂට හා කුප‍්‍රකට ඬේසි ආච්චිට එරෙහි ගල්කිස්ස අධිකරණයේ විභාග වන ගල්කිස්ස මිහිඳු මාවතේ ඉඩමක් මිලදී ගැනීම සම්බන්ධයෙන් වූ මුදල් විශුද්ධිකරණ චෝදනා නඩුවේ චූදිත පාර්ශ්වය වෙනුවෙන් පෙනී සිටි නීතිඥවරයෙකි.


මේ පත්වීම් මෙසේ වන්නේ කෙසේද? ජනාධිපතිවරයාගේ කමිටුවේ නිර්දේශ මතද? නැතහොත් ඒ ඒ ආයතන අයත් අමාත්‍යවරුන්ගේ නිර්දේශ මතද? දන්නේ එම පත්වීම් සඳහා නිර්දේශ හා අනුමැතින් ලබාදුන් පුද්ගලයන් පමණය.


විද්වත් යැයි කියා පටන්ගත් රාජ්‍ය ආයතන පත්වීම් දැන් විගඩමක් බවට පත්වී ඇත. එය කෝලමක් බවට පත්වී අවසන් වනු ඇත.

ක්ෂුද්‍ර මූල්‍ය ණය උගුලෙන් මිනිස්සු බේරගන්න ඕනෑ

ශ‍්‍රීලනිප පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රිනී ශ‍්‍රියානි විජේවික‍්‍රම



ඔබ දේශපාලනයට පිවිසුණේ ඇයි?

මම දේශපාලන කරන්න හිතුව කෙනෙක් නෙවෙයි. එහෙත් මගේ පියා දේශපාලන ක‍්‍රියාකාරිකයෙක්. මගේ පියා මගෙන් ඉල්ලීමක් කළා දේශපාලනය කරන්න කියලා. අම්පාරේ ජනතාව මගෙන් ඉල්ලීම් කළා දේශපාලන කරන්න කියලා. ඒ අනුව මම දේශපාලන කරන්න තීරණය කළා. මම දේශපාලනයට ආවේ ඒ ජනතාව නියෝජනය කරන්නයි.

ඔබ අම්පාර දිස්ත‍්‍රික් සංවර්ධන කමිටුවේ සභාපතිනිය. පසුගිය කාලේ අම්පාර දිස්ත‍්‍රික්කයේ සංවර්ධනයක් වෙලා තියෙනවාද?

පසුගිය කාල සීමාවේ යම් යම් සංවර්ධන කටයුතු වෙලා තියෙනවා. එහෙත් ඒවා නිසි ආකාරයෙන් කළමනාකරණය වීමක් සිදු වෙලා නැහැ. මම සංවර්ධන කටයුතු සභාපතිධුරය භාර ගත් අවස්ථාව වෙනකොට මාස පහළොවකින් සංවර්ධන කමිටුව රැුස්වෙලා තිබුණේ නැහැ. දිස්ත‍්‍රික්ක සංවර්ධන කමිටුවෙන් තමයි දිස්ත‍්‍රික්කවල තියෙන අඩුපාඩු සොයා බලලා, කඩිනමින් ඒවා කරන්න කටයුතු යොදන්න ඕනෑ. සිද්ධවෙලා නැත්තේ ඒ අත්‍යවශ්‍ය කටයුත්ත. මම එයට ඉඩ තියන්නේ නැහැ. දැන් සංවර්ධන කමිටුවේ නිතර රැුස් වෙනවා. සංවර්ධන වැඩ කටයුතු සක‍්‍රිය කරගෙන යනවා.

උදාහරණයක් කීවොත්..

අපි මාර්ග සම්බන්ධයෙන් අනුකමිටුවක් දාලා, වේගවත් අන්දමින් මාර්ග සංවර්ධනය කරමින් ඉන්නවා. ඒ වගේම සපිරි ගම වැඩසටහනෙන් දිස්ත‍්‍රික්කයේ තුළ ක‍්‍රියාත්මක කළ යුතු සංවර්ධන වැඩකටයුතු පිළිබඳව යෝජනා දීලා ඉවරයි. අපි ජනාධිපතිතුමා සහ අගමැතිතුමා කරගෙන යන වැඩකටයුතුවලට සහයෝගය දෙනවා.

ඊට අමතරව..

අපි විශාල ජල ව්‍යාපෘති කරනවා. අධ්‍යාපනයේ සංවර්ධනය වෙනුවෙන් වැඩ කටයුතු කරනවා. වැව් අමුණු සෑදීම සහ පාරවල් සෑදීම වගේ ක්ෂේත‍්‍රවලත් සංවර්ධනය ඕනෑ. ඒ ගැනත් අවධානය යොමු කරනවා.

අම්පාර දිස්ත‍්‍රික්කය මැතිවරණයට සූදානම් වෙන්නේ කොහොමද?

අපි මේ වෙනකොට ගම් මට්ටමින් සාකච්ඡුා පවත්වමින් ඉන්නවා. අපේ උත්සාහය සංවර්ධන වැඩ කටයුතු කරලා ඉදිරි පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයට සුදානම් වෙන්නයි. අපේ රාමුව තුළ අපිට කරන්න පුළුවන් සියලූ දේවල් අපි කරනවා.

ඔබ නියෝජනය කරන ප‍්‍රදේශයේ ක්ෂුද්‍ර මූල්‍ය ණය ගැනීම් ඉහළයි නේද?

ඒක ඇත්තටම ලොකු ප‍්‍රශ්නයක්. අම්පාර, මඩකලපුව වගේ දිස්ත‍්‍රික්කවල ක්ෂුද්‍ර මූල්‍ය ණය ලබා ගැනීම් අධිකයි. ඇත්තටම හේතුව මිනිස්සුන්ට ස්වයං රැුකියාවකින් ජීවත්වෙන්නට ඉඩකඩ නැති වීම. ඒ නිසා මිනිසුන්ට ස්වයං රැුකියාවක් කරගෙන යාමට රාජ්‍ය අනුග‍්‍රහය ලබා දිය යුතුයි. ඒ වගේම ස්වයං රැුකියාවලින් කරන නිෂ්පාදන මිලදී ගැනීමට රජය මැදිහත් විය යුතුයි. ඒ කටයුතු කළමනාකරණය නොකිරීම අම්පාර වගේ දිස්ත‍්‍රික්කවලට විශාල වශයෙන් බලපාලා තියෙනවා. අනිවාර්යයෙන්ම මේ ක්ෂුද්‍ර මූල්‍ය ණය ලබා දෙන ආයතන නියාමනය කළ යුතුව තිබෙනවා. විශේෂයෙන්ම අපේ ප‍්‍රදේශවල කාන්තාවන් බල ගන්වන වැඩසටහන් සිදු කරන්න ඕනෑ. මේ ක්ෂුද්‍ර මූල්‍ය ණය උගුලෙන් මිනිස්සු බේරගන්නට ක‍්‍රියාවලියක් හදන්න ඕනෑ.

ගොවීන් මේ ප‍්‍රශ්නයට මුහුණදෙනවා නේද?

ගොවිතැන් කරන කාලයට විතරයි ඒ මිනිස්සුන්ට යම් ආදායම් මාර්ගයක් ලැබෙන්නේ. ඒ නිසා ජනතාව විශාල විදියට අපහසුතාවට පත් වෙලා ඉන්නේ. අපේ දිස්ත‍්‍රික්කයේ වගාවන් කෘමින්ගෙන් සිදුවන හානි කිරීම්ද අධිකයි.

කාන්තාවන් ශක්තිමත් කළ හැකි වැඩපිළිවෙළක් තිබෙනවාද?

2014දී ඒ වගේ වැඩපිළිවෙළක් ආරම්භ කළා. එය ගම් මට්ටමින් පොඩි බැංකුවක් හදලා අඩු පොලියට ණය දීමේ වැඩසටහනක්. ඒ වැඩසටහන සාර්ථකව කෙරුණා. මම විපක්ෂයට ගියාට පස්සේ 2015 දී අපේ කාන්තා ණය බැංකු ව්‍යාපාරය කඩා වැටුණා. මම ඉදිරියේදී ඒ ව්‍යාපෘතිය ආපහු පටන් ගන්න බලාපොරොත්තු වෙනවා.

අම්පාර දිස්ත‍්‍රික්කයේ හැම ජනවර්ගයේම මිනිස්සු ජීවත් වෙනවා. එවැනි පසුබිමක ජාතික ගීය දෙමළෙන් ගායනා කිරීම පිළිබඳ කාරණය ගැන ඔබ දකින්නේ කොහොමද?

ඒක රටේ ප‍්‍රතිපත්තිමය තීරණයක්. අපි ඉන්දියාව ගැන උදාහරණයක් විදියට බැලූවොතින්, ඉන්දියාවේ භාෂා සිය ගණනක් තියෙනවා. නමුත් ඉන්දිය ජාතික ගීය ගායනා කරන්නේ එක් භාෂාවකින් විතරයි. ඒක ප‍්‍රතිපත්තිමය වශයෙන් රටක් විධියට ඔවුන් ක‍්‍රියාවට නංවනවා.

එහෙත් භාෂා කිහිපයකින් ජාතික ගීය කියන රටවල් තියෙනවා. ලංකාවේත් මීට පෙර භාෂා දෙකෙන් ජාතික ගීය ගායනා කළා නේද?

කැමති කෙනෙක්ට ජාතික ගීය තමන් කැමති භාෂාවෙන් තමන්ට කියන්න පුළුවන්. මේ රටේ තවම ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය තියෙනවා.

පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීවරියක් සහ නීතිඥවරියක් ලෙස මේ දිනවල රන්ජන් රාමනායක මන්ත‍්‍රීවරයාගේ ¥රකථන ඇමතුම් පිළිබඳ කතාබහ දකින්නේ කෙලෙසද?

රන්ජන් රාමනායක මහතා තමන්ට නොගැළපෙන අය සමග සම්බන්ධතා තබාගත් බව පෙනෙනවා. විනිශ්චයකාරවරුන් සමග කතා අධිකරණ කටයුතුවලට ඇඟිලි ගැසීමක්. මේ හඬ ගබඩා කිරීමෙන් රන්ජන් රාමනායක මානසික රෝගයකින් පෙළෙනවාද කියලා හිතෙනවා. මම නීතිඥවරියක් විධියට විනිශ්චයකාරවරයෙකු සමඟ නඩු ගැන කතා කරලා නැහැ. එහෙම කතා කළොත් ඒක ව්‍යවස්ථා විරෝධී, සදාචාර විරෝධී වැඩක්. අධිකරණ සේවා කොමිසම මැදිහත් විය යුතු කාරණයක් රන්ජන් රාමනායක කරලා තියෙන්නේ.

නව ආණ්ඩුවේ පත්වීම් ලබාදීම පිළිබඳව චෝදනා රැුසක් එල්ලවෙනවා. විශේෂයෙන්ම රාජපක්ෂවරුන්ගේ පවුලේ හිතවතුන්ව පත්කළ බව චෝදනා එල්ලවෙනවා. ¥ෂිත නිලධාරීන් පත්කළ බවත් කියනවා..

ඒ පත්වීම් සම්බන්ධයෙන් අපි එකින් එක වෙන වෙනම කතා කළ යුතුයි. ඒ හැම කෙනෙක්ම ¥ෂිතයන් කියලා අපිට කියන්න බැහැ. ජනාධිපතිතුමාගේ අරමුණ නම් වුණේ ¥ෂිත නොවන නිලධාරීන් තනතුරුවලට පත් කීරීමයි. ඔහු කමිටුවක් පත්කළේත් ඒ වෙනුවෙන්. ජනාධිපතිතුමාගේ අරමුණ ඉෂ්ට වුණේ නැතිනම් ඒ පිළිබඳව සමාජ කතිකාවතක් ඇතිවිය යුතුයි.

මේ රස්සාවේදී හොඳට අඳින්න ඕනෑ : ශමීන්ද්‍ර ෆර්ඩිනෑන්ඩු

  • සමාජයම ¥ෂිතයි. අපේ වෘත්තිය පමණක් පිරිසිදු නැහැ.
  • නිකමට හිතෙනවා එදා මා එක්ක ගිය අයත් එක්ක රෝ ඔත්තුකාරයෙක් හිටියාදෝ කියලා.
  • අපේ ඇස් බැඳලා, වාහනයක දාගෙන තමයි එක්කාගෙන ගියේ.
  • මම ප‍්‍රවෘත්ති කර්තෘ වුණත්, අනෙක් මාධ්‍යවේදීන් එක්ක මාධ්‍ය සාකච්ඡුාවලට යනවා.
  • මම මත්පැනට අමතරව දුම්වැටියකුත් බොනවා.


ඔහු ද අයිලන්ඞ් පුවත්පතේ ප‍්‍රවෘත්ති කර්තෘවරයාය. මාධ්‍යවේදියෙකු ලෙස වසර තිස්තුනක අත්දැකීම් ඔහුට ඇත. මේ සංවාදය ඔහු ලබා ඇති අත්දැකීම්, පෞද්ගලික දිවිය ගැන අදහස්, මාධ්‍යවේදී වෘත්තිය ගැන අදහස් ආදි කලාප කිහිපයක් පුරා විහිදෙයි.



කතාබහට ආරම්භයක් විදියට මාධ්‍යවේදියෙක්ව ඔබ ලැබූ විශේෂ අත්දැකීමක් සිහිපත් කළොත්..
අනූවේදී ඉන්දියන් හමුදාව ලංකාවේ ඉන්නකොට මම ‘මහත්තයා’ කියන එල්ටීටීඊ නායකයාව රහසින් හමුවෙන්න ගියා. වවුනියාවේ ඉඳලා බටහිරට තිබුණු කෝලියකුලම් කියන ගමේ. මම කෝච්චියෙන් ගිහින් වවුනියාවෙන් බැස්සා. මාව ගන්න එල්ටීටීඊ සාමාජිකයෙක් මෝටර් සයිකලයකින් ඇවිත් හිටියා. ඔහු අතේ තුවක්කුවක් තිබුණු නිසා මෝටර් සයිකලය මට පදින්නැයි කීවා. මහත්තයා ට‍්‍රැක්ටරයකින් ඇවිල්ලා බැස්සා. රබර් සෙරෙප්පු දෙකක් දාගෙනයි ඔහු හිටියේ. ඒ වෙලාවේ මහත්තයා එක්ක ගත්ත පින්තූර පවා මා ළඟ තියෙනවා. මට මහත්තයාව මුණගැහෙන්න අවස්ථාව දුන්නේ ඇන්ටන් බාලසිංහම්. ඔය සාකච්ඡුාවට කලින් මම ඇන්ටන් බාලසිංහම්ව කොළඹ හිල්ටන් හෝටලයේදී කිහිප වතාවක්ම මුණගැහුණා. ඔහු නිරුපද්‍රිතව කොළඹ හිටපු බව මතක තියාගන්න ඕනෑ. ඔහු තමයි මාව මහත්තයාව මුණගැහෙන්න යොමුකළේ. මාත් එක්ක ඉන්දියන් මාධ්‍යවේදීන් කිහිපදෙනෙකුත් මහත්තයාව මුණගැහෙන්න ගියා. මහත්තයාව පසුව ප‍්‍රභාකරන් ඝාතනය කළා. චෝදනාව වුණේ රෝ ඔත්තු සේවය එක්ක සම්බන්ධතා පැවැත්වීම. මට නිකමට හිතෙනවා එදා මා එක්ක ගිය අයත් එක්ක රෝ ඔත්තුකාරයෙක් හිටියාදෝ කියලා.


මාධ්‍යවේදියෙක් වෙන්න හිතුවේ ඇයි?


විශේෂ හේතුවක් නැහැ. මම මීගමුවේ. තාත්තා ලංකා බැංකුවේ කළමනාකරුවෙක්. නංගිලා හතරදෙනෙක් හිටියා. මම ඉගෙනගත්තේ මීගමුවේ මාරිස් ස්ටෙලා විද්‍යාලයේ. අසූපහේදී මම උසස්පෙළින් සමත්වෙලා ඉස්කෝලෙන් අයින් වුණා. මට විශේෂ ආසාවල් ඒ කාලයේ තිබුණේ නැහැ. අපේ තාත්තා ඬේලි නිව්ස් පත්තරේ තමයි ගත්තේ. තාමත් තාත්තා ඒ පත්තරේ ගන්නවා. මම උසස්පෙළ ඉවරවෙලා රැුකියාවක් ගැන කතාකරන අතරේ තාත්තා උපාලි පුවත්පත් සමාගමේ හිටපු විධායක අධ්‍යක්ෂ ලෙස්ලි ධර්මරත්න මහතාව හඳුනන බව කීවා. ඒ මහත්තයා මගෙන් ඇහුව ප‍්‍රශ්නය මට හොඳට මතකයි. ඔහු ඇහුවේ දවස් පහේම හරි ? වුණත් වැඩ කරන්න පුළුවන්ද කියලා. අසූහතේ ජුනි මාසයේ මම ‘අයිලන්ඞ්’ පුවත්පතේ සේවයට සම්බන්ධ වුණා. අවුරුදු තිස්තුනක් තිස්සේ මේ ආයතනයේ වැඩ කරනවා. වෙනත් ආයතනවලට යන්න අවස්ථාව ලැබුණත් මම හිතුවා මෙතැන දිගටම ඉන්නවා කියලා.


මුල්ම කාලයේ වැඩ කළේ කොහොමද?


අපි ආපු කාලයේ තාක්ෂණයක් තිබුණේම නැහැ. කර්තෘ මණ්ඩලයටම යතුරුලියන හයක් හතක් තිබුණා. අලූතින් ආපු සේවකයන් වූ නිසා අපට ටයිප් රයිටර් පාවිච්චි කරන්න බැරිවුණා. ඒ නිසා වෙලාවක් ලැබෙන තුරු බලාගෙන ඉඳලා අපේ කතා ටයිප් කළා. දැන් තාක්ෂණය එක්ක මාධ්‍යවල වැඩකිරීම පහසු වෙලා. ඉස්සර අපි වැඩකට යනවා කියන්නේම සම්පූර්ණ දවසක් වැය කිරීමක්. උදාහරණයකට කොළඹින් ඈත ප‍්‍රදේශයකට ගියොත් විශාල වෙලාවක් ඒකට ගතකරන්න ඕනෑ.


ඔබ විවිධ ප‍්‍රදේශවලට ඇවිදිමින් වාර්තාකරණයේ යෙදුණා නේද?


මම පුවත්පතට සම්බන්ධ වුණාට පස්සේ ඉන්දියන් හමුදාව ලංකාවට ආවා. ඒ පිළිබඳ වාර්තා කරන්න මම උතුරු නැගෙනහිර පළාත්වලට ගියා. මහත්තයාව මුණගැහුණේ ඒ අතර. ඒ අතරේ ජේවීපී දෙවැනි කැරැුල්ලත් ආරම්භ වුණා. ජේවීපීය ගැනත් වාර්තාකරණයෙහි යෙදෙන්න මට ලැබුණා. හම්බන්තොට ජවිපෙ නායකයෙක්ව සම්මුඛ සාකච්ඡුා කරන්නට ලැබුණු අවස්ථාව මට මතකයි. අපේ ඇස් බැඳලා, වාහනයක දාගෙන තමයි එක්කාගෙන ගියේ. ඒ කාලසීමාවේ අපි රන්න, හුංගම ආදි ප‍්‍රදේශවලට ගියා. පාර දෙපැත්තේ මිනී ඔළු තිබුණා. හිතාගන්න බැරි විදියක මර්දනයක් තිබුණා. ශ‍්‍රී ලාංකික හමුදාවේ සීයට අනූවක් සිංහල බෞද්ධ. ඒත් ආගම හෝ ජාතිය ගැන හැඟීමක් නැතිව ඉතාම භීෂණකාරී විදියට කැරැුල්ල මර්දනය කළා. ජේවීපීය භීෂණය වැපිරුවා. ඊට එහා ගිය භීෂණයක් හමුදාව ක‍්‍රියාත්මක කළා.


එකල භීෂණය වර්ධනය වෙද්දී මාධ්‍යවේදියෙකුගේ ජීවිතයට වුණත් වටිනාකමක් තිබුණේ නැති බව පෙනෙනවා. එක් නිමේෂයකින් ජීවිතයක් විනාශ වෙන්න ඉඩ තියෙනවා. ජීවිතය ගැන දැනුණේ මොකක්ද?


අසූ ගණන්වල ක්ෂේත‍්‍ර වාර්තාකරණයේ යෙදුණු මාධ්‍යවේදියෙක් නිසා මට හිතෙනවා මෑතකාලීන මාධ්‍යවේදීන් භීෂණය දැකලාවත් නැති බව. දකුණේ කෙළවරේ තිබුණු භීෂණය ගැන හිතාගන්නවත් බැහැ. ඒත් අපි මතක තියාගන්න ඕනෑ ජේවීපීය ඇතිකළ භීෂණයට පිළිතුරක් වශයෙන් හමුදාව භීෂණය ගෙනා බව. අපේම ජීවිතවලට වටිනාකමක් තියෙන බව අපට දැනුණේ නැහැ. ලංකාවේ පළවැනි බිම් බෝම්බය පිපිරුණේ මාතර කප්පරතොට. මම ඒ ගැන වාර්තා කරන්න ගියා. එතකොට මේ බිම්බෝම්බ ගැන බය නිසා මිනිස්සු පාරට බහින්නත් බය වෙලයි හිටියේ. පසුව යුද්ධය පවතිද්දී ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශ ලේකම් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතාව ආවරණය කළේ මම.


මාධ්‍යවේදියෙක් විදියට ලංකාව වටේ ඇවිදීම සහ විවිධ මිනිසුන්ව ඇසුරු කිරීම මොනවගේ අත්දැකීමක්ද?


මිනිසුන් මුණගැසීම තරම් වටිනා දෙයක් නැහැ. එදිනෙදා ජීවිතයේදීත් මිනිසුන් ඇසුරු කරන්න මම උත්සාහ කරනවා. මම අදත් මීගමුවේ ඉඳලා වැඩට එන්නේ බස් එකෙන්. දැන් අධිවේදී මාර්ගය තියෙන හින්දා වඩා පහසුයි. අධිවේගී මාර්ගය කලින් හැදුණා නම් අපට මීටත් වඩා පහසුවෙන් එන්න තිබුණු බව මම හිතනවා. උපාලි පුවත්පත් සමාගමෙන් මට වාහනයක් දීලා තිබුණත් මම ඒකෙන් ගමන් බිමන් යන්නේ නැහැ. බස් එකේදී ඇහෙන දේවල් නිසාම විවිධ දේවල් ගැන අලූතින් හිතන්න ලැබෙනවා.


මාධ්‍යවේදීන්ට පමණක් නෙවෙයි, ලංකාවේ බොහෝ වෘත්තීන්වල යෙදෙන අයට තමන්ගේ පවුල මඟහැරෙනවා..


ඕනෑම රැුකියාවකදී අපි කරන දේවල් තරම්ම පවුල් ජීවිතයක් හරිම වැදගත්. මගේ බිරිඳ වුණේ යාළුවෙකුගේ සහෝදරියක්. නම දිල්හානි. මගේ සියලූ වැඩකටයුතුවලට ලොකු සහයෝගයක් ඇගෙන් ලැබෙනවා. ඇය මගේ සන්නිවේදන කටයුතුවලදීත් උදව් වෙනවා. මගේ ළඟ තියෙන ¥රකථනය සාමාන්‍ය එකක්. වට්ස්ඇප් හෝ වයිබර් ඒකේ නැහැ. ඇය ඒ පැත්ත ආවරණය කරනවා. සමහර අමාත්‍යාංශ, දේශපාලනඥයන් එක්ක සන්නිවේදන කටයුතු ඇය කරනවා. මහ ?ක එන ඇමතුමකට වුණත් ඇය උත්තර දෙනවා. මට තියෙන වැඩ ප‍්‍රමාණය කළමනාකරණයට ඇගෙන් ලැබෙන සහයෝගය නැතිනම් වැඬේ කරන්න බැරි බව මම හිතනවා. අපි දෙන්නා විවාහ වුණේ අනූඑකේදී. එතකොට මම මාධ්‍ය ජීවිතයට ඇවිල්ලා අවුරුදු හතරයි. මට දරුවෝ දෙන්නෙක් ඉන්නවා. පුතා සහ දුව. ඔවුන් යුද්ධයෙන් පස්සේ ඉපදුණ ළමයි. ඔවුන්ගේ සිතුම් පැතුම් මාපියන් වගේ විය යුතු නැහැ.


අසූ ගණන්වලදී පැවති මර්දනයට එරෙහිව මංගල සමරවීර සහ මහින්ද රාජපක්ෂ පෙනී සිටියා. ඔය කාලයේ අම්මාවරුන්ගේ පෙරමුණ කියලා එකක් තිබුණා. මම ඒ සංවිධානයට මාධ්‍යවේදියෙක් විදියට සහයෝගය දුන්නා. එතකොට මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාව ඇසුරු කරන්න ලැබුණා. මම නිකමට විවාහය ගැන ඔහුට කීවා. ඔය කාලයේ මහින්ද රාජපක්ෂ විපක්ෂයේ සාමාන්‍ය මන්ත‍්‍රී කෙනෙක් විතරයි. විවාහය පෙබරවාරි මාසයෙ හතරවැනිදා තිබුණේ. නිදහස නැති කරගන්න නේද යන්නේ, එහෙනම් අපිත් එන්නම් කියලා මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා කීවා. අන්තිමේදී ඔහු තමයි විවාහයට අත්සන් කළේ. ඔහු ජනාධිපති වුණාට පස්සේ අත්සන් කරන්නට ආරාධනා කිරීම මෝස්තරයක් වුණා. ඒත් ඔය කාලයෙ මන්ත‍්‍රී කෙනෙක් විදියට ඔහු මීගමුවට ඇවිත් කාලා, බීලා අපිත් එක්ක කාලය ගතකරලා ගියා. නෝනා මගෙන් ඇහුවා කවුද මහින්ද රාජපක්ෂ කියන්නෙ කියලා. මම උත්තර දුන්නෙ කවදා හරි රටේ ජනාධිපති වෙන කෙනෙක් තමයි කියලා. ඇත්තටම මහින්ද රාජපක්ෂ කියන්නේ ඉතාම විශේෂ චරිතයක්. මහින්ද රාජපක්ෂ වැනි චරිතයක් ලංකාවේ දේශපාලන ඉතිහාසයේම හිටියේ නැහැ. විශේෂයෙන්ම ත‍්‍රස්තවාදය අවසාන කළ නිසා මම ඔහුට ගෞරව කරනවා. ඒත් ඔහුව විවේචනය කරමිනුත් මම ඕනෑ තරම් ලියලා තියෙනවා. උදාහරණයක් විදියට ඔහු 2013දී මිල්රෝයි ප‍්‍රනාන්දු මහතාගේ බිරිඳට ජනාධිපති සමාව දුන් මොහොතේ මම ඊට විරුද්ධව ලීවා. ඇය මිනීමැරුමකට වරදකරු වූ කාන්තාවක්.


සෞඛ්‍ය තත්වය සහ ආහාර පාලනය ගැන හිතන්නේ කොහොමද?


මගේ වයස අවුරුදු 52යි. අවුරුදු කිහිපයකට කලින් මගේ ඇස්වල අමාරුවක් ආවා. බලනකොට ඇස්වල සුද. ඒකට වෛද්‍ය පරීක්ෂණ කරනකොට දොස්තර මහත්තයා මම කන බොන විදිය ගැන ඇහුවා. මම කීවා ඩොක්ටර් මම බොනවා. ඒක නවත්වන්න අමාරුයි. මම කෑම පාලනය කරන්නම් කියලා. මම දැන් ගෙදරින් තමයි කෑම ගේන්නේ. පිටින් කන්නේම නැහැ. මත්පැනට අමතරව දුම්වැටියකුත් බොනවා. පාලනයක් ඇතිව ඔය දෙක කිරීම වරදක් විදියට මම දකින්නේ නැහැ. මහජන මුදලින් යැපෙන මිනිස්සු හොඳට කාලා බීලා ඉන්නවා. ඊට පස්සේ අපට ආදරේට වගේ දුම්වැටි නවත්වන්න යනවා.


මාධ්‍යවේදියෙක් වීම නිසා ඔබ අඳින විදිය වෙනස් වුණාද?


මම අඳින විදිය නිසා සමහරු මාව දැක්කාම මාධ්‍යවේදියෙක් බව පිළිගන්නේත් නැහැ. ඒ ටෙලිනාට්‍යවලින් හෙම මාධ්‍යවේදීන්ව පෙන්වලා තියෙන විදිය හින්දා. මම හිතන්නේ මේ රස්සාවේදී හොඳට අඳින්න ඕනෑ බව. මාධ්‍යවේදීන් නාන්නෙ නෑ, කන්නෙ නෑ, වෙලාවක් නෑ, කොණ්ඩය අවුල් වගේ කතාවලට මම විරුද්ධයි. අපේ නෝනා මට වතාවක් කීවා මාධ්‍යවේදීන්ව දැක්කාම කළකිරෙන බව එයාගේ මිත‍්‍රයෙක් කී බව. බුලත් කාගෙන ඉන්න පිරිසක් යැයි සමහරු හිතන නිසා. මාධ්‍යවේදියා ඉන්න ඕනෑ ඉතාම වැදගත් විදියට. මම හැමදාම රැුවුල කපන කෙනෙක් නෙවෙයි. ඒත් මාසෙට තුන්පාරක් රැුවුල කපනවා. මාධ්‍යවේදියෙක් වෙන්න හිතාමතාම අපිළිවෙළ වෙන්න ඕනෑ නැහැ.


කාර්යාලයට යන එන වෙලාව, කාලසටහන් ආදිය ගැන මාධ්‍යවේදීන්ට විශේෂයිද?


මම නිතරම කියන්නේ හැම පුද්ගලයෙක්ම දවසට පැය අටක් කාර්යාලයට ඇවිත් වැඩ කරන්න ඕනෑ බව. අනෙක ඇතුළු වෙද්දී සහ පිටවෙද්දි කාඞ් එකක් ගහන්න ඕනෑ. අපේ සමාගමේ මානව සම්පත් කළමනාකරණ අංශයෙන් ඇතුළුවෙන සහ පිටවෙන වෙලාවට කාඞ් එකක් ඇතුළත් කරමින් පැමිණීම සලකුණු කළ හැකි යන්ත‍්‍රයක් සවි කළාම සේවකයන් ඒකට විරුද්ධ වුණා. වෘත්තිය සමිතියකින් කාඞ් එකතු කළා. ඒත් ඒ වෙලාවේ මම මගේ කාඞ් එක දුන්නේ නැහැ. මම කාඞ් එක ගහන බව කීවා. මම උදේ ආයතනයට ඇවිල්ලා, හවස් වෙන තුරු කාර්යාලයේ වැඩකරන කෙනෙක්. මාධ්‍යවේදීන්ට වෙනම නීති තියෙන්න බෑ. ඔවුන් ඉතාම පිළිවෙළ වෙන්න ඕනෑ. අද මම ප‍්‍රවෘත්ති කර්තෘ වුණත්, අනෙක් මාධ්‍යවේදීන් එක්ක මාධ්‍ය සාකච්ඡුාවලට යනවා. ආයතනයේ වාහනය ප‍්‍රමාද වුණොත් ටිකක් අව්වේ ඉන්නවා, වැස්සට තෙමෙනවා. මම ලිපි ලියනවා. ලංකාවේ ඇතැම් කතුවරුන් සහ ප‍්‍රවෘත්ති කතුවරුන් ලියන්නේ නැහැ. මාධ්‍ය සාකච්ඡුාවකට යන්නේ නැහැ. වෙලාවට කාර්යාලයට එන්නේ නැහැ. ඒත් මම හැමවිටම වෙලාවට ඇවිත්, වැඩකරන මාධ්‍යවේදියෙක්.


ලංකාවේ චිත‍්‍රපටිවල, ටෙලිනාට්‍යවල මාධ්‍යවේදීන්ව දැකලා ඇති. බොහෝ විට කොණ්ඩා රැුවුල් වවාගත් අය. ටිකක් වාමාංශික අදහස් දරන අය. සහෝදරයා කියන ටෙලිනාට්‍යයේදී නම් හරිම භාවාතිශය උදවිය. ලංකාව ගැන හරි කළකිරීමෙන් කතාකරන, බලාගත්තු අතේ බලාගෙන ඉන්න මාධ්‍යවේදීන්ගේ චරිත පවා අපි දකිනවා. සමස්තයක් විදියට සාමාන්‍ය සමාජයට වඩා වෙනස් ජීවී කොට්ඨාසයක් ලෙසයි මාධ්‍යවේදීන්ව පෙන්වන්නේ. ඒවා දකිද්දී ඔබට හිතෙන්නේ මොකක්ද?
ලංකාවට වැරදුණ එක තැනක් තමයි ඒක. ජනමාධ්‍යවේදීන් දිහා බලන්නේ එක් විශේෂ විදියකට. දේශපාලනඥයන් දිහා බලන්නේ තවත් විශේෂ විදියකට. සියල්ලන්ම එක සමාන පිරිසක් විදියට නොසලකා, නොයෙකුත් පුද්ගලයන්ට නොයෙකුත් විශේෂ තත්වයන් ඇති කරන එක අසාර්ථක රටක එක ලක්ෂණයක් වෙන්න ඇති. මාධ්‍යවේදීන් පවා ඒක ඇඳගෙන ඉන්නවා. මාධ්‍යවේදීන් ආණ්ඩුවෙන් විවිධ දේවල් ඉල්ලන්නේ ඒ හින්දා. වාහන, ලැප්ටොප්, ගෙවල්, උපකරණ සඳහා ණය ලබාගන්නේ ඒක හින්දා.


තමන්ට විශේෂ පිළිගැනීමක් ඕනෑ බව මාධ්‍යවේදීන් පවා හිතනවා නේද?


එවැනි විශේෂ පිළිගැනීමක් ඕනෑ නැහැ. යම්කිසි පුද්ගලයෙක් කරන දේ අවංකව කරමින්, එය විශේෂ ලෙස කිරීම හොඳයි. ඒකට විශේෂ පිළිගැනීමක් ලැබෙන්න පුළුවන්. ඒත් මම පත්තරේක හෝ රූපවාහිනියක වැඩකරපු පමණින්ම අපි විශේෂ වෙන්නේ නැහැ. අපේ සමාජයම ¥ෂිතයි. අපේ වෘත්තිය පමණක් පිරිසිදු නැහැ. මාධ්‍යවේදීන්ගේ ජීවිත විශේෂ විය යුතුත් නැහැ. මම ‘දි අයිලන්ඞ්’ පුවත්පතේ ප‍්‍රවෘත්ති කර්තෘ. මම ‘දිවයින’ පුවත්පතටත් ලියනවා. එදා ඉඳලාම මම පුවත්පත් සාකච්ඡුාවලට යනවා. අපි ආණ්ඩු මාරු වෙද්දී ඒ පුවත්පත් සාකච්ඡුාවල ඉඳගෙන හිටපු මාධ්‍යවේදියෙක් ඇමතිවරයෙකුගේ මාධ්‍ය ලේකම්වරයෙක් වෙලා එන බව දකිනවා. තවත් සමහරු මාධ්‍යවේදියෙක් විදියට ඉන්න ගමන්ම ඇමති මාධ්‍ය අංශයක වැඩ කරනවා. හිතවත් මාධ්‍යවේදීන්ට කීයක් හරි හොයාගන්න දෙන්නේ කොහොමද කියල ආණ්ඩු කල්පනා කරනවා. මාධ්‍යවේදීනුත් බලන්නේ කීයක් හරි හොයාගන්නයි. මාධ්‍යවේදීන් ප‍්‍රතිපත්තිමය වශයෙන් ආණ්ඩුවකට හිතවත් වෙන්න පුළුවන්. ඒත් ස්වාධීන මාධ්‍යවේදියෙක් විදියට තමන්ගේම මාධ්‍ය ආයතනයට වෙලා, ඒ හිතවාදී බව හෝ විරෝධය පළ කරන්නයි ඕනෑ.

පන්ති කාමරයකට සිසුන් 40 කිරීම ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ තීන්දුවටත් විරුද්ධයි

ළමයි අඩු නිදහස් විදෙස් රටක පංති කාමරයක්
  • ගුරුවරුන්ටත්, සිසුන්ටත් අහිතකරයි
  • දේශපාලකයන්ගේ අමනොඥ තීරණයක්



එක් ගුරුවරයෙකු යටතේ එක් පන්ති කාමරයක සිටිය යුතු සිසුන් සංඛ්‍යාවට අදාළ ජාත්‍යන්තර ප‍්‍රමිතිය වන්නේ සිසුන් 23 දෙනෙකි. එහෙත් ශ‍්‍රී ලංකාවේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ තීන්දුවකින්ද නියෝග කර ඇති පරිදි, පන්තියක සිටිය යුතු සිසුන් ප‍්‍රමාණය 35කි.


ශ‍්‍රී ලංකාවේ ජනප‍්‍රිය පාසලක පන්ති කාමර දැක ඇති අයෙකුට පන්ති කාමරයක සිසුන් සංඛ්‍යාවට සීමාවක් තිබීමේ අවශ්‍යතාව වටහාගත හැකිවනු ඇත. පන්තියක සිටිය යුතු සිසුන් ප‍්‍රමාණයේ සීමාව ඉහළ දැම්මාට පන්ති කාමරවල ප‍්‍රමාණය ඉහළ යන්නේ නැත. සිසුන්ට ඉඩ සපයාගැනීම සඳහා එකිනෙකට ළං කරමින් ඩෙස් පුටු තබා ඇති අන්දම පෙනෙනු ඇත. එක් පේළියක ඩෙස්පුටු හතරකුත්, තවත් පේළි දෙකක ඩෙස් පුටු තුන බැගිනුත් තබා ඇත. සමහර විට ගුරුවරියකට ඒ ඩෙස් පුටු පේළි අතරින් ගමන් කළ නොහැකිය. පන්තියේ පසුපස හෝ ඉදිරිපස කිසිදු හිස් අවකාශයක් ඇත. ගුරු මේසය හා පුටුව පවා හිර කර ඇත.


ගුරුවරයෙකුට නව යොවුන් වියේ සිසුන් 40 දෙනෙකු පාලනය කරගැනීම පහසු කාරණාවක් නොවේ. එක් සිසුවෙකුට යොමුවෙන අවධානය සිසුන් ප‍්‍රමාණය වැඩිවෙද්දී ඉහළ යයි. විදුහල්පතිවරයෙකුට තබා ශ්‍රේණි භාර ගුරුවරයෙකුටවත් සිසුවෙකුගේ නම මතක නැත. ජනප‍්‍රිය පාසලක ගුරුවරුන්ට කෙටි කාලයක් ඇතුළත අමතකව යන සිසුන් ප‍්‍රමාණය කොපමණදැයි කිව නොහැකි තරම්ය.


සිසුන් දහස් ගණන් සිටින පන්ති කාමර මෙන්ම පාසල්ද ලෝකයේ විශාල රටවල් පවා ප‍්‍රතික්ෂේප කරයි. විදුහල්පතිවරයාට බැරි නම් ශ්‍රේණි භාර ගුරුවරයාටවත් තමන් යටතේ සිටින සිසුවෙකුට නම කියා කතාකිරීමට හැකියාව තිබිය යුතුය.


සිසුන් 40


පන්ති කාමරයක සිටිය යුතු සිසුන් සංඛ්‍යාව ඉහළ දැමීමට වත්මන් රජයේ අමාත්‍ය මණ්ඩලය තීරණයක් ගෙන ඇත. එම තීරණයට එරෙහිව අධිකරණ කි‍්‍රයාමාර්ග ගන්නා බවට ලංකා ගුරු සංගමය සහ විදුහල්පතිවරුන්ගේ සංගමය කියා ඇත.


සංඛ්‍යාත්මකව ශ‍්‍රී ලංකාවේ 10,162ක පාසල් ප‍්‍රමාණය හෝ පන්ති කාමර ප‍්‍රමාණය සිසුන්ට මදි නැත. ඇත්තෙන්ම ඇතැම් පාසල්වල පන්ති කාමරවලට සිසුන් 25 ක්වත් පුරවාගන්නට නැත.
දැන් ඇති ප‍්‍රශ්නය වන්නේ පාසල්වල පන්ති කාමර පුරවන්නට සිසුන් නැතිකම නිසා පාසල් රැුසක් වැසී යෑමයි. එහෙත් ශ‍්‍රී ලංකාවේ ජනප‍්‍රිය යැයි කියන පාසල්වලට දරුවන්ව රිංගවීමේ අවශ්‍යතාව මාපියන්ට ඇත. ඒ නිසාම එවැනි පාසල්වල පන්ති කාමරවල දැවැන්ත තදබදයක් ඇත. බැලූ බැල්මට ප‍්‍රශ්නයට විසඳුම වන්නේ ජනප‍්‍රිය පාසල් ක‍්‍රමය නැති කොට අනෙකුත් පාසල් දියුණු කිරීමය. එහෙත් ආණ්ඩුව තීන්දු කර ඇත්තේ ජනප‍්‍රිය පාසල් ප‍්‍රමාණය වැඩි කොට, ඒවාට පටවන සිසුන් ප‍්‍රමාණයත් වැඩි කොට කුඩා පාසල් වසා දැමීමටය.


ආණ්ඩුවේ මෙම තීන්දුව පාසල් අධ්‍යාපනය පිළිබඳව ඩලස් අලහප්පෙරුම අමාත්‍යවරයා පසුගිය කාලසීමාවේ ඉදිරිපත් කර ඇති සැලසුම්වලම දිගුවකි. ශ‍්‍රී ලංකාවේ ජාතික පාසල් 387 ක ප‍්‍රමාණය 1000 දක්වා ඉහළ දමන බව ඔහු කියා තිබේ. (එයින් සිදු වෙන්නේ දැනට පළාත් සභා යටතේ ඇති හොඳ තත්වයේ පාසල් සියල්ල මධ්‍යම ආණ්ඩුවට පවරාගනිමින් පළාත් සභා සතු බලය බලහත්කාරයෙන් පවරාගැනීමකි.*


පන්ති කාමරයක සිසුන් ප‍්‍රමාණය වැඩි කිරීමට සමගාමීව ගුරු සහායකයන් පාසල්වලට බඳවාගැනීමේ වැඩපිළිවෙළක් ගැනත් අධ්‍යාපන ඇමතිවරයා කියා තිබේ. ඇත්තෙන්ම දැනට පාසල් ක්ෂේත‍්‍රයේ ඇති ගුරු සහායකයන් කරන්නේ ගුරුවරුන් ලෙස කාලසටහන් රැුගෙන පන්තිවල ඉගැන්වීමයි. එහෙත් ගුරුවරුන්ට හිමි පහසුකම් හෝ වැටුපක් ලබා නොදී ඔවුන්ගේ ශ‍්‍රමය සූරාකනු ලබයි. දැන් ඇමතිවරයා යෝජනා කර ඇති, ප‍්‍රාථමික පන්තිවල ගුරුවරයාට උගන්වන අවස්ථාවේදී ගුරු සහායකයාගේ සහයෝගයද ලබාගැනීමේ යෝජනාව ප‍්‍රායෝගිකව ක‍්‍රියාත්මක වේදැයි සැක සහිතය.


අධිකරණය


පන්ති කාමරයේ සිසුන් ප‍්‍රමාණය වැඩිකිරීමට අදාල අනෙක් ගැටලූව වන්නේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ලබාදී ඇති තීන්දුවකි. එෆ්ආර් 235/2011 නම් මූලික අයිතිවාසිකම් පෙත්සමට අදාලව එම තීන්දුව ලබාදී තිබුණි. ඒ අනුව පංති කාමරයක සිසුන් සංඛ්‍යාව 35ක් විය යුතු බවට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ නියෝගයක් ලබා දී තිබුණි. එම තීන්දුව අනුව 2014 දෙසැම්බර් මාසයේදී කැබිනට් මණ්ඩලය තීන්දුවක්ද ගෙන තිබුණි.


එම තීන්දුව පදනම් කරගෙන 23/2015 අංකය සහිත චක‍්‍රලේඛයක් 2015දී නිකුත් කර තිබුණේ සිසුන් සංඛ්‍යාව 35කට සීමා කරන ලෙස දැනුම් දෙමින්ය. එහෙත් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ නියෝගයට පටහැනිව යන තීන්දුවක් යහපාලන ආණ්ඩුවේ අධ්‍යාපන අමාත්‍ය අකිල විරාජ් කාරියවසම් ගෙන තිබුණි.


අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයේ හිටපු ලේකම් ඩබ්ලිව්.එම්. බන්දුසේනගේ අත්සනින් 2015.12.29 දිනැතිව 34/2015 අංකයෙන් චක‍්‍රලේඛයක් නිකුත් කරමින් 1 වැනි ශ්‍රේණියේ එක් සමාන්තර පන්තියක ශිෂ්‍ය සංඛ්‍යාව පිළිබඳ තීන්දුවක් ගෙන තිබුණි. ඒ අනුව සිසුන් සංඛ්‍යාව එකවර 35ක් බවට පත් නොකර, 2021 වෙද්දී එම තත්වයට ළඟාවීමේ සැලසුමක් නියම කර ඇත. එයට අනුව 2016දී උපරිම සිසුන් සංඛ්‍යාව 40කි. 2017දී 39 කි. ඒ ආදි ලෙස වසරින් වසර උපරිම ශිෂ්‍ය සංඛ්‍යාවේ සීමාව පහළ දැමීමට එම චක‍්‍රලේඛයෙන් නියෝග කර තිබුණි. ඒ අනුව 2021දී සිසුන් සංඛ්‍යාව 35ක් විය යුතුය. මේ වෙද්දී අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය ක‍්‍රියාත්මක කරමින් සිටියේ එම චක‍්‍රලේඛයයි. එය පෙර කී ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ තීන්දුව උල්ලංඝනය කිරීමක් වුව, අඩු තරමේ එම තීන්දුවෙන් නියම කළ තත්වයට ඉලක්කයක් ලෙස සලකමින් ඒ දක්වා ගමන් කරන තත්වයක් පෙනුණි. ඒ අනුව 2020 වසර වෙනුවෙන් පැවැත්වූ සම්මුඛ සාකච්ඡුාවලදී සිසුන් 36 දෙනෙකු පළමු වසරට ඇතුළත් කිරීමට සැලසුම් කර ඇත.


ජනාධිපතිවරණය සමයේ ජාතික පාසල්වලට අවිධිමත් ලෙස ළමුන් ඇතුළත් කිරීමෙන් ඇති වූ ව්‍යාකුලත්වය මත කොළඹ රාජකීය විදුහලේ, රාජකීය විද්‍යාලයීය සංගමයේ ලේකම් අභියාචනාධිකරණයට 387/2019 අංකයෙන් පෙත්සමක් ඉදිරිපත් කර ඇත. එම පෙත්සමට අදාළ අතුරු නියෝගයක් 2019.10.14 දින ලබා දී තිබුණි. එම නියෝගයේ ද පැහැදිලිව දක්වා ඇත්තේ පෙර කී ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ නියෝගය අනුව කටයුතු කරන ලෙසය.


වත්මන් ආණ්ඩුව කර ඇත්තේ එම ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ තීන්දුවත්, පෙර ආණ්ඩුව ක‍්‍රමයෙන් ලබා තිබූ ප‍්‍රගතියත් මුරණ්ඩු ලෙස කඩා දැමීමකි. ගුරු හා විදුහල්පති වෘත්තීය සමිති ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට යන්නේ එයට එරෙහිවය.


පන්තියේ ඉඩ


මෙයට දශක ගණනකට පෙර පොදුවේ සියලූ පාසල්වල සිසුන්ට ප‍්‍රමාණවත් ඉඩකඩ හිමිව තිබිණි.
අඩි 20 පළලින් යුතු දිගින් අඩි 40, 60, 80, 100, 120 ආදි වශයෙන් වූ ගොඩනැගිලිවල පන්ති කාමරය සඳහා නියමිත ඉඩ ප‍්‍රමාණය වූයේ අඩි 20ං20කි. වර්ග අඩි 400ක් වූ මෙම ඉඩකඩෙහි සිසුවකුට ව.අ. 10 බැගින් 35 දෙනකුට ව.අ. 350ක් හිමිව තිබුණි. ගුරුවරයාට සිය අසුන, කළුලෑල්ල හා එහි භාවිතය මෙන්ම ක‍්‍රි‍්‍රියාශීලී ඉගෙනුම් කාර්යය සඳහා ව.අ. 50ක්ද වෙන්වී තිබුණි. නමුත් පසුකාලීනව ජනප‍්‍රිය පාසල් සංස්කෘතිය හේතුවෙන් පන්ති කාමර තදබද වී සිසුන්ට වර්ග අඩි 1.5ක පමණ ඉඩ ප‍්‍රමාණයක සිරවීමට සිදුව ඇත.


පාසල්වලට සිසුන් ඇතුළත් කිරීමට දැවැන්ත පොරයක් ඇත. එය ව්‍යාපාරයක් බවටද පත්ව ඇත. ඇතුළත් කරගත හැකි සිසුන් ප‍්‍රමාණය වැඩි කිරීමෙන් එම ව්‍යාපාරයටද උදව් සැපයෙයි.
ජාතික පාසල්වලට දරුවන් ඇතුළත් කරන්නට පොරකන මාපියන් බොහෝදෙනෙකු ඉහත තීන්දුව යහපත් එකක් යැයි කල්පනා කරනවා නිසැකය. එහෙත් අප එක් පැත්තකින් කල්පනා කළ යුත්තේ සිසුන් ප‍්‍රමාණය 40ක් කළත්, සියල්ලන්ටම තරගයෙන් ජයගන්නට නොහැකි බවය. තරගයෙන් පරාජය වන අයට හිමිවන්නේ දුර්වල කරන ලද පාසල්ය. ලොකු පාසලට සිසුන් 40ක් වෙද්දී දුර්වල පාසලට සිසුන් 15 දෙනෙකු පමණක් සිටිය හැකිය.


අනෙක් අතට තරගයෙන් ජයගෙන ජාතික පාසලකට රිංගන සිසුන් අතරින් බහුතරයක් පරාජය වනු ඇත. පන්තියේ සිටින සිසුන් ගොන්නක් මැද්දේ ඔහුට යොමුවෙන අවධානය අඩුය. ඒ තරගය අසීරුවෙන් ජයගෙන, ගුරුවරුන්ගේ අවධානයත් දිනාගෙන, විභාගයේදී පන්තියේ ඉහළ ලකුණුත් ලබාගෙන, තමා කැමති ක‍්‍රීඩාවක් වෙනුවෙන් පාසල නියෝජනය කොට, සංගම් ආදි විෂය බාහිර ක‍්‍රියාකාරකම්වල නායකත්වය ගැනීමට සිසුන් සුළුතරයකට හැකිවනු ඇත. ඒ හැම හිස්තැනකටම මහා පොරයක් ජාතික පාසල්වල ඇත. ආණ්ඩුව දැන් කරන්නේ ඒ පොරයට ඔල්වරසන් නැගීමකි.


ප‍්‍රායෝගිකව ඕනෑ නැහැ
ලංකා ගුරු සංගමයේ ප‍්‍රධාන ලේකම් ජෝසෆ් ස්ටාලින්


මේ තීන්දුවෙන් කුඩා පාසල් වැසී යෑමේ අවදානම වැඩි වෙනවා. ඒත් අපට පෙනෙන විදියට ආණ්ඩුව හිතන්නේ පුංචි පාසල් වැසී යෑම හොඳ තත්වයක් බව. ඇතැම් මාධ්‍ය ආයතන පවා අපට බැණ වදිමින්, පුංචි පාසල් වැසී යෑම අනුමත කරනවා. ලංකාවේ විතරක් නෙවෙයි ජාත්‍යන්තර ප‍්‍රමිතිය අනුව අධ්‍යාපනය සපයන කිසිම රටකට මෙගා පාසල් ඕනෑ නැහැ. දහස් ගණන් සිසුන් ඕනෑ නැහැ. එවැනි පාසල්වලට පැය ගණන් තිස්සේ මහන්සි වෙලා සිසුන් යන්න ඕනෑත් නැහැ. ඇත්තටම අවශ්‍ය වෙන්නේ සිසුන් හා ගුරුවරුන් අතර හොඳ සම්බන්ධයක් තිබෙන පාසල් පද්ධතියක්.
මේ වෙද්දී ප‍්‍රායෝගිකව බොහෝ පාසල්වල සිසුන් 40ට වඩා ඉන්නවා. සමහර පාසල්වල භෞතිකව තියෙන සමාන්තර පන්ති ප‍්‍රමාණයයි, නාමලේඛන ලකුණු කරන පන්ති ප‍්‍රමාණයයි එකිනෙකට වෙනස්. උදාහරණයක් විදියට සමහර ඉස්කෝලවල ඇත්තටම පන්ති 7ක් පමණක් තියෙද්දී නාමලේඛන 8ක් තියෙනවා. ලේඛනවල තියෙන එක් පන්තියක සිසුන්ව අනෙක් පන්තිවලට බෙදලා. ලංකාවේ ගුරු සිසු අනුපාතය 1ට 20ක්. සමහර පළාත්වල ඒ අනුපාතය 1ට 18ක්. ඒ නිසා ලංකාවට ප‍්‍රායෝගිකව විශාල පන්ති කාමර ඕනෑ නැහැ.

ළමයි 35ත් වැඩියි, තවත් අඩු කරන්න
ශ‍්‍රීි ලංකා ජාතික විදුහල්පතිවරුන්ගේ සංගමයේ මොහාන් වීරසිංහ කොටහේන මධ්‍ය මහා විද්‍යාලයේ විදුහල්පති


පන්ති කාමරයක ළමයි සංඛ්‍යාව පිළිබඳ සීමාව වැඩි වෙන කොට ජනප‍්‍රිය පාසල්වලට ළමයි තව තවත් වැඩි වෙනවා. මේ වසරේ ළමයි ඇතුළත් කරන්න එකම අයදුම්පතක්වත් යොමු නොකළ පාසල් දෙසීයකට ආසන්න සංඛ්‍යාවක් තියෙනවා.
අපි රජයෙන් ඉල්ලීම් කරන්නේ පංතියක සිටිය යුතු අවම සිසුන් ගණන 35 පවා වැඩි බවයි. එය තවත් අඩු කරන්න පියවර ගන්න කියලා අපි ඉල්ලනවා. කොළඹ දිස්ත‍්‍රික්කයේ මැද කොළඹ ප‍්‍රදේශය උදාහරණයට ගතහොත් කිලෝමීටර් භාගයක් ඇතුළත පාසල් 3ක් විතර තියෙනවා. නමුත් මේ වෙන විට ඒ ප‍්‍රදේශවල ජනප‍්‍රිය පාසල්වලට විතරක් ඉල්ලූම තියෙනවා. අනෙක් පාසල්වලට ළමයි නැහැ.
විදුහල්පතිවරුන්ගේ සංගමය විදියට අපි විශ්වාස කරන්නේ පාසලක සිටිය යුතු ළමයි ප‍්‍රමාණය 1500ක් විතරක් බව. මේ වන විට ජනප‍්‍රිය පාසල්වල ළමයි 7000ක් විතර සිටිනවා. පාසලේ විදුහල්පතිවරයා දන්නේ නැහැ ළමයා කවුද කියලා. ගුරුවරු ළමයි හඳුනන්නේ නැහැ. දෙමාපියන්ව හඳුනන්නේත් නැහැ. ජනප‍්‍රිය පාසල්වල එක් ශ්‍රේණියකට පංති කාමර 10ක් විතර තියෙනවා. නමුත් අනෙක් පාසල්වල පංතියක සිටින්නෙත් ළමය 10ක් විතරයි.


මේ ඡන්දවලින් ඇවිත් ගමට අසාධාරණයක් කරලා
ලංකා ගුරු සංගමයේ භාණ්ඩාගාරික, විදුහල්පති ආනන්ද වීරසිංහ


වසරින් වසර ජනප‍්‍රිය පාසල්වලට බඳවාගත් සිසුන් ප‍්‍රමාණය අඩු කරගෙන ගිය නිසා ගමේ පාසල්වලට වැඩිපුර සිසුන්ව බඳවාගන්නට අවස්ථාව විවර වුණා. රජය මේ අරගන්න යන තීරණය නිසා එය වෙනස් වෙනවා. ගමේ පාසල්වල තනිවෙන දරුවන්ට අසාධාරණයක් වෙනවා.
ඒ පාසල්වල ගුරුවරු අධෛර්යමත් වෙනවා. පාසලක ළමයි අඩු වුණාම ගුරුවරු අකාර්යක්ෂමයි. ඒ පාසල් අගාධයට යනවා. ළමයි පාසල් යාමත් නවත්වනවා. ගමේ තියෙන පාසල් වැසිලා ගියොතින් ඒ ගමේ ජීවත් වන දරුවන්ගේ පාසල් ජීවිතයක් එතනින් එහාට නැතිවෙලා යනවා. මේ ක‍්‍රියාවෙන් ලොකු ව්‍යසනයක් ළමයින්ට වෙන්නේ. යම් මුදල් ප‍්‍රමාණයක් වැය කරලා ගමේ පාසල් හදනවා වෙනුවට රජය කරන්න යන්නේ ඒ පාසල් වසා දැමීම. ජාතික පාසල් පිහිටුවන්නේ ගමේ නෙවෙයි නගරයේ. ඒ නිසා නගරයට එන්න බැරි ළමයි ගමේ හිර වෙනවා. දැනට පවතින පංති කාමරයකට පවා උපරිම දාන්න පුළුවන් 25ක් විතර. බොහෝම අමාරුවෙන් අපි ළමයි 35ක් පංතියක් ඇතුළට දාන්නෙත්. මේ ආණ්ඩුව බලයට ආවේ ගමේ මිනිස්සුන්ගේ ඡුන්දවලින්. දැන් අසාධාරණය කරන්නේත් ගමේ ළමයින්ට.

අපි හුන්නෝ..

1
වැල්ලවත්ත කියන්නේ හරිම විචිත‍්‍ර නගරයක්. පාට පාට ජන කණ්ඩායම් එකතුවෙලා මිනිස් දේදුන්නකට. ඒකයි මේ ලස්සන! මේ දේදුන්නේ විශාල වර්ණ පදාසයක් ඉස්සරම නම් වෙන්වුණේ සිංහල නමට. කාලයත් එක්ක දැන් දෙමළ ජනවර්ගය ඒ තැන අරං. බර්ගර් වගේ ජන කණ්ඩායම් වාෂ්ප වෙලාම ගිහිං. ජා වුණත් එහෙමයි. මුස්ලිම් තවම ඉන්නවා. ඉතිං කාලෙක ඉඳලා වැල්ලවත්තේ ඉතිහාසය හොයාගෙන 1900 මුලට යන්න මග බලං හිටියේ. තිවංක ප‍්‍රනාන්දු කියන මිත‍්‍රයා නිසා ඒ උවමනාව තවත් වැඩිවුණා. උසට උසේ තට්ටු තට්ටු ගෙවල්, සයිවර් කඩ, බර්ගර් වීදි අස්සෙන් මේ සෙවිල්ල එච්චර ලේසි වැඩක් නෙවෙයි. ඒත් ඒකට කියාපු පෙරාපු බඩුවක් තමයි තිවංක. තිවංකටත් මේකේ කතාවක් තියෙනවා. ඒක පස්සට එල්ලන්නම්. දැන් අපි වැල්ලවත්තට යමු. තිවංක කියන්නේ, වැල්ලවත්තට උරුම දිග රීෆ් එක නැතිනම් පරය නිසා වේල්ල වත්ත වැල්ලවත්ත වුණා කියලා. අපේ ජස්ටින් මාමා කියන්නේ, මුහුද බැහැගෙන ගිහිං වැල්ල එක්ක මේ වත්ත ඉතුරුවුණ හින්දා වැලි වත්ත වැල්ලවත්ත වුණා කියලා. තිවංක කියනවා, මැහැල්ලවත්ත වැල්ලවත්ත කියලා වතු දෙකක් අතීතයේ එකට යාව තිබුණා කියලා. කොහොම හරි නමේ එල්ලෙන්න නෙවෙයි. හරි කොහොම හරි වැල්ලවත්ත, ඒක තමයි අපි මේ සරන දනව්ව..!!

දූපත් රාජ්ජේ

හරි මම දැන් මුලින්ම කුරුල්ලෙක් වගේ වැල්ලවත්තට උඩින් පියාඹගෙන යන්න හදන්නේ. මේ රූස්ස බිල්ඩිම් අස්සෙන් කුරුලූ ඇහින් වැල්ලවත්තේ ඉසව් ඇහිදින්න. ඒකට මට පාර පෙන්නුවෙ අපේ ජස්ටින් දයාරත්න මාමා.


‘වැල්ලවත්ත කියන්නේ දූපතක්. ලස්සන දූපතක්. එක පැත්තකින් මූද. අනික් පැත්තෙන් වටේටම ලංදේසි ඇළ. දෙහිවල, පාමංකඩ, කිරුළපන, රෙදිමෝල ළඟ පාලම කියන පාලම් හතරෙන් තමයි, අපේ ගමට මිනිස්සු ආවෙ ගියේ. එදා ඔය ඇළ දිගේ ඔරු පාරු කළුතර ඉඳලා පුත්තලමටම ගියා. අපි ඉස්සර නෑවා. මාළු ඇල්ලූවා. අපේ ගමේ ඩෝබි මිනිස්සු රෙදි හේදුවා. සේරම කළේ ඔය ඇලෙන්. කජු පේර මූකලං තමයි ඇළ දෙපැත්තේ තිබුණේ. අපි තමයි ඔය ඇළෙන් නාපු අවසන් පරම්පරාව‘. නොස්ටැල්ජියාවක වෙලිලා වේදාවකින් මාමා අතීතය ගැන කතාව.


මේක ඇත්තටම වැල්ලවත්ත ගැන ඩ‍්‍රයි ජින්මය මතක හැන්දෑවක් කිව්වොත් හරි…! අතීතය වෙනස් වෙමින් අනාගතය නිර්මාණය වීම වේදනාවක්. ඒත් ඒක නවත්තන්න සක්කරයටවත් බෑ. අපිට දැන් තියෙන්නේ මතක කෑලිබෑලි පුරුද්දලා මතක මාලයක් හදලා හිතේ කොනක එල්ලගන්න!. ඒකට කියාපු බීමක් තමයි ඩ‍්‍රයි ජින්.


ඉතිං අපි අද කුණු වෙලා තියෙන, එදා මනරමණීය වැල්ලවත්තේ ගෙල වටේට බැඳුණ ඇළ මාලය ගැන මතක මල් මාලයක් හැදුවා. මේ ඇළ කුණුවෙන්න පටන්ගත්තේ කොයි කාලෙද? මම අහනවා.. අපේ සමූහයා උත්තර ගෝනියක් අපේ ජින්මය හැන්දෑවට හලනවා..


‘1956 බණ්ඩාරනායක මහත්තයා දිනලා අලූත් ආණ්ඩුව හැදුවට පස්සේ තමයි මේ හැමදෙයක්ම වෙනස් වුණේ. එදා වැල්ලවත්ත කියන්නේ සමසමාජ රාජ්‍යයක්. කොඩිය දාලාමයි තිබුණේ. පීටර් සිංඤ්ඤෝ අයියා තමයි ගමේ සමසමාජ ලොක්කා. මිනිහා විවාහ රෙජිස්ටාර්. ඉතිං පිටගංකාරයෝ සමසමාජ කොඩිය දාගෙන වැල්ලවත්තට ආවා. ඇවිත් ඔය ඇළ අයින දිගට ගෙවල් අටෝ ගත්තා. ගොඩක් මිනිස්සු ආවේ දකුණින් බණ්ඩාරගමින් වගේ. ඇළ වෙනස් වුණා. ඇළ විතරක් නෙවෙයි ගමම වෙනස් වුණා.‘

සමසමාජ ඉතිහාසය


අපේ ප‍්‍රධාන කතාවට යන්න කලින් අපේ මාමා මතක් කරපු මතකය දිගේ වැල්ලවත්තේ සමසමාජ ඉතිහාසයට ටිකක් යන්න හිතුවා. අපේ මතක අවුස්සන්නන්ගේ කණ්ඩායමේ නන්දසිරි ප‍්‍රනාන්දු එක්ක ඒක කරන්න පුළුවන්.


‘අපි හැමෝම වගේ ඉපදුණ විහාර මාවතේ කෙළවර කළුබෝවිලයි වැල්ලවත්තයි යා කරපු පාලම ඒ කාලේ (1965 විතර කලින්* තිබුණේ ලෑලි දාපු අත් කරත්තයකට විතරක් යාන්තම් යන්න පුළුවන් පාලමක් විදිහට. ඒ කාලේ රජයේ වැඩ ඇමති චම්ලි ගුණවර්ධන. එතකොට මෙහේ මන්ත‍්‍රී බර්නාඞ් සොයිසා. දෙහිවල ගල්කිස්ස ආසනේ මන්ත‍්‍රී කොල්වින් ආර් ද සිල්වා. තුන්දෙනාම සමසමාජයෙනේ. ඉතිං ඔය පාලම හදන්න පටන්ගත්තා. ගමේ හැමෝම ශ‍්‍රමය දුන්නා. දවස් 60කින් පාලම හැදුවා. මට එතකොට අවුරුදු 16යි. මමත් ඉස්කෝලෙ ගිහිං කෙළින්ම යන්නේ වැඩපොළට.’


නන්දසිරි ප‍්‍රනාන්දු මහත්තයාගේ කතාව එක්ක 1938 ඉපදුණ ජස්ටින් දයාරත්න මාමාගේ 1940/1950 ගැන කතාව මෙහෙම අමුණන්නම්..


‘ඒ කාලේ උතුර, දකුණ, බටහිර, නැගෙනහිර කියලා වැල්ලවත්ත කොටස් හතරකට බෙදලා තිබුණේ. නැගෙනහිර වැල්ලවත්ත පස්සේ පාමංකඩ වුණා. මේ කොටස් හතරටම සිංහල නාගරික මන්ත‍්‍රීවරු හිටියා. 90%ක් හිටියේ සිංහල. දෙවෙනියට හිටියේ බර්ගර් මිනිස්සු. මේ සිංහල අයගෙන් 90%ක්ම හිටියේ ප‍්‍රනාන්දුලා. ඒ මිනිස්සු කළේ කළුතර ඉඳලා ඇළ මාර්ගයෙන් හුණුගල් ගෙනල්ලා හුණු හදන එක. හුණු කර්මාන්තය තමයි මේ ප‍්‍රනාන්දුලාගේ ජීවිකාව වුණේ.’
මේ කතාවත් එක්ක දැන්නම් අපිට හිරිගල් නැත්තං හුණුගල් පුරවපු පාරුවෙන් ඇවිත් අතීත වැල්ලවත්තට ගොඩවෙන්න පුළුවන්. හුණු කර්මාන්තේ එදා ඉඳලා කළේ ‘හුන්නෝ’. නැතිනම් හුණු කියන කුලයේ මිනිස්සු. හුණු කියන්නේ දැන්නම් එච්චර කතාකරන්නෙවත් නැති ගොඩාක් අය දන්නෙවත් නැති කුලයක්. ඒත් අතීත වැල්ලවත්තේ උරුමකාරයෝ මේ කියන හුණු කුලයේ මිනිස්සු.

ප‍්‍රනාන්දුලාගේ කතාව


‘හුණු කියන්නේ සංඝමිත්තා ශ‍්‍රී මහා බෝධිය ගේනකොට ආපු කුලවලින් එක කුලයක්. අපේ පරපුර තමයි එදා ඉඳලා ඉදිකිරීම් කර්මාන්තයේ ලොක්කෝ විදිහට හිටියේ. ඒ කාලේ සිමෙන්ති තිබුණේ නෑ. විහාර, චෛත්‍ය, සේරම කළේ හුණුවලින් සහ ගඩොලින්. කබොක් ගලින්. රුවන්වැලි මහා සෑය, අභයගිරිය, ජේතවනය ඔය මොන දාගැබ වුණත් හැදුවේ හුණු පිරියම් කළේ අපේ පරපුරේ අය. ඔය පරණ රජමහා විහාර දේවාල අවට හැම තැනකම හුණු මිනිස්සු රංචු ගැහිලා හිටියා. ඒ මිනිස්සුන්ට එදා රජවරු උදව් කළා. ගම්වර දුන්නා.’


තිවංක ප‍්‍රනාන්දු හුණු ඉතිහාසයට දොර ඇරියේ එහෙමයි.
‘සුණුක්කාර බ‍්‍රාහ්මණයාගෙන් තමයි අපේ පරපුර පැවතගෙන එන්නේ. එදා මුහුදෙන් කඩන හිරිගල් මුහුදෙන්ම කළුතරට ගෙනල්ලා කළුතරින් පාරුවට දාලා වැල්ලවත්තට ගෙනාවා. ඔය විහාර පාර අද්දරින් සහ තවත් කීප තැනකින් ඒවා ගොඩබාලා පෝරණුවලට දාලා පුච්චන එක තමයි මුලින්ම කළේ. එහෙම පුච්චලා හුණු කොටස් දෙකකට වෙන්කළා. සැහැල්ලූ හුණු දියගහලා දිය හුණු කළා. බර හුණු අලූ හුණු කළා. අළු හුණු කපරාරු කරන්න බිත්ති බඳින්න ගත්තා. දියහුණු තමයි බිත්ති පිරියම් කරන්න ගත්තේ.’


නන්දසිරි ප‍්‍රනාන්දු මහත්තයා කියන විදිහට එදා වැල්ලවත්තේ හැමතැනම හුණු කර්මාන්තේ කෙරුණේ එහෙම. හැම තැනම හුණු පෝරණු තිබුණා. අඩු කුලේ කියලා එදා වටේ ගම්වල මිනිස්සු ගැරහුවේ නෑ කියලා තමයි මේ සනුහරේ කියන්නේ..


‘අපි හුණු මිනිස්සු එදා අභිමානයකින් තමයි වැල්ලවත්තේ හිටියේ. කොඩිය දාගෙන තමයි හිටියේ. ඉස්සර ටැක්සිකාරයෙක්වත් මෙහාට එහෙම එන්නේ නෑ බයයි. විහාර ලේන් කිව්වහම හයිකාරයෝ තමයි හිටියේ. දවසක් කළුබෝවිලින් මිනිහෙක් එනවා වැල්ලවත්ත පැත්තට. අපේ කෙනෙක් අහලා තියෙනවා කොහේද යන්නේ කියලා මිනිහා කියාපි මම මේ හුණුගන්ගොඩට යනවා කියලා. අපේ මිනිහා යන ගමනත් අහවර කරලා පස්සෙන්ම ඇවිත් කළුබෝවිල පාලම පැනලා අර මිනිහා ගමට ඇතුල් වුණාට පස්සේ කෑගහලා කියලා තියෙනවා මෙන්න බොලව් මේ මනුස්සයා හුණුගන්ගොඩ යනවයි කියනවා කියලා. මේක ඇහුණු අපේ මිනිස්සු අර මනුස්සයා අල්ලලා හුණු පෝරණුවකට වීසිකරලා.’ ජස්ටින් මාමා අතීතය හිනාවක දිය කරනවා.
හුණුවලට වතුර ඉස්සාම බුරු බුරු ගාලා වතුර උරාගෙන හුණු හිනැහෙන්නැහේ උන්දෑ හිනාවෙනවා. අනික් හැමෝමත් ඩ‍්‍රයි ජින් එක්ක සතුට මාත්තු කරගන්නවා. ටොනික් වුණත් ඉක්මනට බුබුළු වෙනවා..

පෙළපත් නාම


‘ප‍්‍රනාන්දුලා ඔක්කොම හුණු වෙන්නේ නෑ. වර්ණපුරගේ, දේවපුරගේ, වීරපුරගේ, වෙලන්තිපුරගේ, සියගුණ කොස්ගොඩගේ වගේ පෙළපත් නාම තියෙයිනම් එයාලා හුණු.
මෙහේ දැන් ගොඩක් අපේ අය නැතිවුණත් මග්ගොන, අලූත්ගම, පානදුර, හුණුපිටිය, මීගමුව වගේ පැතිවල අපේ කට්ටිය ඉන්නවා. තවම විවාහයක් වුණත් වෙන්නේ කුලේ අස්සේ. අඩු කුලයක් කියලා තමයි තාම අපේ දිහා බලන්නේ. ඒ හින්දා ගොඩක් අය පෙළපත් නාම වගේම ප‍්‍රනාන්දු කියන කෑල්ලත් අයින් කරගෙන තමයි ඉස්සරහට යන්නේ.


මගේ නම වෙලන්තිපුරගේ තිවංක ප‍්‍රනාන්දු. මම කවදාවත් වෙනස් කළේ නෑ. ඒක මම එහෙම කළේ ගේමටම තමයි. මට මතකයි ඉස්කෝලේ යන කාලේ අපේ ආච්චි නැතිවුණාම මට තමයි බාප්පා ලේක්හවුස් එකට ගිහිං පත්තරේ දැන්වීම දාලා එන්න කියලා කිව්වේ. මම ගිහිං ගෙදර එනකොට ගෙදර හෙන වලියක්. අපේ තාත්තා බයවෙලා ඔෆිස් එකේ අයට අපි හුණු කියලා අහුවෙයි කියලා. පහුවදා මම ආයි ගිහිං ඒ දැන්වීම වෙනස් කළා. මගෙන් එතැන වැඩකරපු මිස් ඇහුවා ඇයි පුතා වෙනස් කරන්නේ කියලා. මම කිව්වා අපි අඩු කුලේනේ මිස් කියලා. අපි විවාහ යෝජනාවක් දැම්මත් පිළිතුරු එන්නේ පහයි දහයයි. හැබැයි ගොවිගම කියලා එහෙම දැම්මොත් සීයක් දෙසීයක් එනවා. අර පහ හය වුණත් එන්නේ හුණු අයගෙන්ම තමයි. මට වුණත් ඔය කුලයෙන් උසස් යාළුවෝ එක්ක බොනකොට කතාකරනකොට පොඩි චකිතයක් තියෙනවා මූ මොන විදිහට සලකයිද කියලා. ඒත් මම කවදාවත් මම හුණු කියන එක අමතක කරන්නෙවත් සඟවන්නෙවත් නෑ. මම මට කුලය පහත් කරලා කතාකළොත් කියන්නේ උඹලා ඔය දොහොත් මුදුන් දීලා වදින පුදන තැන් හදලා තියෙන්නේ අපේ මිනිස්සුන්ගේ අත්වලින් කියලා.’’ මගේ මිත‍්‍රයාට ටිකක් හිතට අමාරුයි. මිනිහා කියන්නේ මිනිහා ඉස්කෝලේ කාලේ ඉඳලා මේ කුලේ නිසා අඩු සැලකිලිවලට ලක්වුණා කියලා.


ඒත් වෙලන්තිපුරගේ තිවංක ප‍්‍රනාන්දුලගේ පරම්පරාවට තමයි වැල්ලවත්තේ මුළු ස්කූල් ලේන් එකේම ඉඩම් තිබිලා තියෙන්නේ. දැන් නම් පවුල් ගස් ලොකුවෙලා ඉඩම් බෙදි බෙදී ගිහිල්ලා. ජේසන් ප‍්‍රනාන්දු, ලියොනිස් ප‍්‍රනාන්දු, වයිමන් මුදලාලි වගේ ඉඩම් හිමියන්ට තමයි අතීතයේ වැල්ලවත්තේ ලොකු ඉඩම් කට්ටි තිබුණේ. අනික් අයට තිබුණේ පුංචි ඉඩම්. කොහොම වුණත් 1970/1980 දශක වෙනකොට මේ ඉඩම් කැබලි වෙනවා. විකිණෙනවා. හුණු කුලයේ ගොඩක් අය ඕස්ටේ‍්‍රලියාවට කැනඩාවට සංක‍්‍රමණය වෙනවා. තවත් අය කහතුඩුවට, පිළියන්දලට, කැස්බෑවට යනවා තමන්ගේ අතීතය විකුණලා. එහෙම වෙන්නේ පවුල් ලොකු වෙනකොට ඉඩම් පුංචි වෙන නිසා. විකුණන්නේ නැතුව බෙදාහදාගන්න බැරිවෙන නිසා. එහෙම එහෙම යනකොට සිංහල ගම දෙමළ ගමක් වෙනවා. 1983 කළු ජූලිය වෙනකොට වැල්ලවත්තේ විශාල දෙමළ ජනගහනයක් ඉන්නවා. ඒත් සිංහල දෙමළ බැඳියාව උපරිමයට තියෙන හින්දා ගොඩාක් සිංහල මිනිස්සුන්ගේ ගෙවල් ඇතුළේ දෙමළ මිනිස්සු සුරක්ෂිත වෙනවා.

ටී රුද්‍රා


මෙහෙම මෙහෙම දෙමළ වීගෙන යනකොට බර්ගර් සිංහල පැහැ වැල්ලවත්ත යාපනේ වගේ වෙනවා. මේ ඉතිහාසය තව ටිකක් ගැඹුරට සොයා බලන්න තියෙනවා නම් මරු ඒක. කොහොම වුණත් වැල්ලවත්තේ සිංහල හුණු කුලයේ මිනිස්සුයි දෙමළ මිනිස්සුයි මුල ඉඳලා හිටිය බැඳීම ගැන හිතන්න හොඳ තැනක් තමයි ටී රුද්‍රා කියන දෙමළ දේශපාලකයා. ඔහු වැල්ලවත්තේ නාගරික මන්ත‍්‍රී වෙනවා. ඒ වගේම වැල්ලවත්ත නියෝජනය කරලා කොළඹ නගරාධිපති වෙනවා. රුද්‍රා මහත්තයා ගැන අපි නොදන්න ඉතිහාසයක් ජස්ටින් මාමා කතාකළා.


‘ටී රුද්‍රා කියන්නේ යාපනේ දෙමළ මනුස්සයෙක්වත් මඩකළපුවේ දෙමළ මනුස්සයෙක්වත් නෙවෙයි. මිනිහා කමලා සර්කස් කණ්ඩායම එක්ක ඉන්දියාවෙන් ලංකාවට ආපු මනුස්සයෙක්. කමලා සර්කස් කණ්ඩායම ලංකාවෙන් ගියාට පස්සේ ටී රුද්‍රා සිංහල ගෑනියෙක් බැඳගෙන මෙහෙට සින්න වුණා. ඒකයි වුණේ. මම මේ කියන්නේ මට මතක විදිහට 1956ට කලින් ඉතිහාසය. මිනිහා ස්වාධීනව කොළඹ නගර සභාවට තරග කළා. විවියන් ගුණවර්ධන, ලයනල් ප‍්‍රනාන්දු වගේ අය එක්ක තමයි තරග කළේ. අපේ හුණු මිනිස්සු සේරම මිනිහට ඡුන්දේ දුන්නා. මිනිහා දිනුවා. යූඑන්පී කණ්ඩායමට 16යි සමසමාජ ශ‍්‍රීලනිප කණ්ඩායමට 16යි. වාමාංසිකයෝ කිව්වා රුද්‍රාට, උඹ අපිට සහාය දෙනවනම් අපි උඹබව නගරාධිපති කරනවා කියලා.

අන්නෙහෙමයි මිනිහා නගරාධිපති වුණේ. මිනිහා වැල්ලවත්තට සෑහෙන්න වැඩක් කළා. අපේ සිංහල බෙහෙත් ශාලාවට උදව් කළා. සල්ලි නැති හැම හුණු මනුස්සයාටම පිං පඩි හදලා දුන්නා. පස්සේ මිනිහා සිංහල ගෑනි අයින් කරලා වඩුක්කුඩෙයිවල දෙමළ ගෑනියෙක් බැඳගෙන එහෙන් පාර්ලිමේන්තුවට ඉල්ලූවා, පරාදයි.’ කොක්සන් සිනහවක් එක්ක කතාව නතර කරනවා.
මාමාගේ කතාවට යාව තවත් කතා ගොඩක්. වැල්ලවත්තේ දේශපාලන ඉතිහාසයත් හරිම රසවත්. ඒ රහා මතක කැබලි ඇවිත් ඇවිත් අපි එක්ක පැටලෙනකොට තවත් රහවත්..!
මේකත් ජස්ටින් මාමාගේ ඒවගේ රහ මතකයක්..


‘ඉස්සර වැල්ලවත්ත ගල්කිස්ස කියලත් ආසනයක් තිබුණා. ඒකට මුලින්ම ඉල්ලූවේ යුඑන්පී එකෙන් පෙරේරා ඇන්ඞ් සන්ස් අයිතිකාරයා. ගිල්බට් පෙරේරා මහත්තයා. අනික් පැත්තෙන් ඉල්ලූවේ කොල්වින් ආර් ද සිල්වා මහත්තයා. රත්මලාන ගල්කිස්ස පැත්තේ හිටපු සිල්වලා සේරම තමන්ගේ මිනිහා කියලා කොල්වින්ට දුන්නා. ගිල්බට් පෙරේරා පරාදයි. එතකොට පාරේ සිංදුවක් දාගෙන ගියා පාන් වික්ක සල්ලිවලට ජලාහුටා නෝ කියලා..‘ අම්මෝ හිනා ඉහිරෙන සඳ.. සාද රහ!

ඒ කාලේ ඩෙල්මන් එක ළඟට කිව්වේ නෙලූම් පොකුණ කියලා. ඇත්තටම එහෙම පොකුණක් තිබිලා. රෙදිමෝලේ සීනුව මේ සනුහරේ ඈයින්ට තාම මතකයි.

කොඩිය දාගෙනමයි


‘රික්ෂෝ වත්ත තමයි රොක්සි වත්ත වුණේ.’ ශෂික තරංග මිත‍්‍රයා කියනවා. අපේ ජස්ටින් මාමාට තියෙන්නේ ඊට වඩා වෙන මතකයක්. ‘ඔය හරිය ඉස්සර කොළඹ නගර සභාවෙ කක්කුස්සි වත්ත. හිටියේ අඩු කුලේ දෙමළ මිනිස්සු, රික්ෂෝකාරයෝ.’ තිවංක කියනවා. කොහොම හරි රොක්සි ෆිල්ම් හෝල් එක හැදුවට පස්සේ තමයි රොක්සි වත්ත වෙන්නේ. මේ වත්තේ දැන් සිංහල දෙමළ මුස්ලිම් හැමෝම කවලමට ඉන්නවා. වැල්ලවත්ත අතීතය වර්තමානයට ගලාගෙන ඇවිත් තියෙන්නේ එහෙම. අද මේ බිමේ හුණු වංශිකයෝ දුබල වුණාට අතීතයේ ඔවුන්ගේ කෙරුවාවන් ලේසි නෑ. කොඩිය දාගෙනමයි ඉඳලා තියෙන්නේ..


‘දැන් හීනෙන් පෙනිලා හොයාගත්තා කියන සෝමාවතිය පුදබිම හොයාගෙන ඒකේ බෝ පැලයක් රෝපණය කරලා, විශ‍්‍රාම ශාලාවක් හදලා, සෝමාවති විශ‍්‍රාම ශාලාවර්ධන සමිතිය කියලා එකක් හැදුවේ, මේ වැල්ලවත්තේ හුණු මිනිස්සු. කොහොම හරි අපේ කුලේ නිසා චෛත්‍ය වර්ධන සමිතියක් හදලා විහාරස්ථානය දියුණු වෙනකොට අපි එතැනින් අයින් කළා. ඊළඟට සේරුනුවර රජ මහා විහාරයත් දියුණු කරන්න මුලින්ම කැප වුණේ වැල්ලවත්තේ අපේ මනුස්සයෙක්. අපේ බෝධිරුක්ඛාරාමය පන්සලට ජය ශ‍්‍රී මහා බෝධි ශාඛාවක් රෝපණය කරන්න වෙහෙස වුණේ මෙහේ හිටිය අපේ හුණු මිනිස්සු. අපි පහළට දාන්න හැදුවට අපි බුදුදහම එක්ක හිටියේ එහෙමයි, මේ ගමට මුල ඉඳලම, ගමේ මිනිස්සු මහංසිවෙලා නොමිලේ පවත්වාගෙන යන සිංහල බෙහෙත් ශාලාවක් තිබුණා.’


මගේ මිත‍්‍රයා කුලය නිසා වෙනස් කරලා සැලකීම ගැන කතාවකට ආයි මේ කතාව අරගෙන යනවා. අපේ මිත‍්‍ර කැල කියන විදිහට සෝමාවතිය පුදබිම සොයාගන්න ලැබෙන්නේ බී ඒ මැන්දිස් වෙදමහත්තයා, වැල්ලවත්තේ බෙහෙත් ශාලාවට සිංහල බෙහෙත් හොයන්න පොළොන්නරු යනකොට දුම්කොළ වේලපු මුස්ලිම් මිනිස්සු දුන්න ඔත්තුවකට අනුව.


මෙහෙම කතා කෝටියක් වැල්ලවත්තේ මේ ජනශේෂයට තියෙනවා. බන්දුල වර්ණපුර වගේ තමන්ගේ කුලයෙන් ඇවිත් රටට සේවය කරපු විශාල පිරිසක් ගැන ඔවුන්ට තියෙන්නේ ආඩම්බරයක්. ඔවුන් ඒ ගැන අතීත මතක ගොඩක් ගෙනත් ගෙනත් අතාරිනවා. ඒත්, ඒ සේරම කතාවලට ඉඩක් දෙන්නේ කොහොමද? වැල්ලවත්ත කියන්නේ පත්තිනි දේවිය වෙනුවෙන් අංකෙළියේ යෙදුණු ගමක්.. ගමේ පැරණිකමට, ඒක එක කතාවක්. නන්දසිරි ප‍්‍රනාන්දු මහත්තයා අඩියක් ගහන ගමන් කතාවට වැටෙන්න ආවේ අං කෙළියට ගත්ත අං කූට්ටමකුත් එක්ක. ‘මේක අං කඩපු අං කූට්ටමක්‘ එහෙම කියනකොට මිනිහගේ ඇස් දිළිසෙනවා. සතිගානක් යන සෙල්ලමක් මේක. 2010 අවුරුද්දේ තමයි වැල්ලවත්තේ අන්තිමට අං ඇදලා තියෙන්නේ. අං කෙළිය කියන්නේ මාර කෙළියක් කියන්නැහේ කතා සාගරයක් දැන් මෙතන!!.. ජින් රහට බයිට් වෙන..!!!

දකුණු ලක වෙරළ තීරයේ සෞන්දර්යාත්මක බාවා ලකුණ, බෙන්තොට බීච් හෝටලය

0
බෙන්තොට බීච් හෝටලය

(1969 වසරේදී සාදා නිමකළ බෙන්තොට බීච් හෝටලය, වසර ගණනාවකට පසු යළි නවීකරණය කිරීමට පියවර ගන්නා ලදි. එහෙත් එහි ප‍්‍රධාන ගොඩනැගිල්ල වන ඉතා අලංකාර විශාල මධ්‍ය ගොඩනැගිල්ලෙහි අබලන්බව නිසා එය කඩා ඉවත්කළ යුතු බවට ව්‍යුහ විද්‍යා උපදෙස්වලින් කියැවිණි. එහෙත් එම ඉතා වැදගත් සංධිස්ථානමය ගොඩනැගිල්ලට ඇති වැදගත්කම නිසා ජෝන් කීල්ස් ආයතනය, වාස්තු විද්‍යාඥ චන්න දාස්වත්ත සහ ජෙෆ්රි බාවා පදනම විසින් එම ගොඩනැගිල්ල ගලවා, දුර්වල කොටස් සහ ව්‍යුහමය කොටස් ඉවත්කර, සෑම ගල් පුවරුවක්ම, සෑම දොරක්, ජනේලයක්ම සහ ලී කණු වැනි විවිධ අමුද්‍රව්‍යයක්ම ඒ තිබූ තැන්වලම පිහිටන ලෙස නැවත ගොඩනැගීමේ අතිසංකීර්ණ ක‍්‍රියාවලියට එකඟවිය.

නැවත ඒ තිබූ අයුරින්ම නිර්මාණය කළ එම ගොඩනැගිල්ල මේ මස අග දිනකදී භාවිතයට එක්කිරීමට කටයුතු සැකසෙනු ඇත.*

කොළඹ සිට ගාල්ල බලා ගමන්කරන අතර බෙන්තොට පාළම පසුකරන විට ඔබේ දකුණු පසින්, ගඟටත් මුහුදටත් මැදිව පොල් තුරු මුදුන් අතරින් ඉහළට එසවී ගම්භීර බව මුසු නිහතමානී බවකින් නිසොල්මනේ සිටින අලංකාර ගොඩනැගිල්ල ඔබට මතකද? වාස්තු විද්‍යාව තුළදී පමණක් නොව, අනෙක් කලා සහ තාක්ෂණ විෂයන්හිදීත් වැදගත්වන, පරිමාණය සහ සම්පිණ්ඩනය වැනි සංකල්පවලට අනුව මිනිස් ඇසට ඉතා ප‍්‍රියමනාප ලෙස නිර්මාණය වී ඇති එම පඬු පැහැති ගොඩනැගිල්ල ප‍්‍රකට බෙන්තොට බීච් හෝටලයයි.

පසුගිය ශතවර්ෂය තුළ ලාංකික වාස්තු විද්‍යා ඉතිහාසයේ ඉතාම වැදගත් සංධිස්ථාන බොහොමයක් නිර්මාණය කළ ජෙෆ්රි බාවා මහතා විසින් නිර්මාණය කරන ලද අතිසුවිශේෂ ගොඩනැගිල්ලක් ලෙස බෙන්තොට බීච් හෝටලය හඳුන්වා දිය යුතුය. විවෘත ආර්ථිකය, අන්තර්ජාල නැඹුරුව, ජාත්‍යන්තර ආභාසය වැනි සාධකවලට පෙර ලංකාවට ආවේණික වාස්තු විද්‍යාත්මක සම්ප‍්‍රදායක් නිර්මාණය කිරීමට ඉතා වැඩි දායකත්වයක් දැක්වූ ජෙෆ්රි බාවා එම ප‍්‍රවාහයේ උපරිමය සනිටුහන් කරන කදිම අවස්ථාවකි බෙන්තොට බීච් හෝටලය. දේශපාලනික අර්ථවලින් සහ විවිධ නූතනවාදී ඊනියා මතවාදවලින් ජෙෆ්රි බාවාගේ වාස්තු විද්‍යාත්මක මැදිහත්වීම ඉරිසියාව ඈඳුණු අවිචාරවත් විචාරයට ලක්වීමේ ප‍්‍රවණතාවක් මෑතක සිට හිස ඔසවනු පෙනෙන්නට තිබේ. ජෙෆ්රි බාවාට රාජ්‍ය අනුග‍්‍රහය ලැබීමත්, පාර්ලිමේන්තු සංකීර්ණය වැනි ඔහුගේ නිර්මාණ තුළ පොදු ජන විරෝධී සංකල්ප ඇතුළත් වූ බවත්, ඔහුගේ නිර්මාණ පිළිබඳ දෙස් විදෙස් පොත් සහ සඟරා (ඉංග‍්‍රීසි*වල අසීමාන්තිකව ප‍්‍රකාශයට පත්වීමත් ඒ විචාර අවිචාරයට හේතු වුවා විය හැක.

මේ කාරණා කෙසේ වෙතත්, ඔහු විසින් කරන ලද නිර්මාණ තුළ ඔහු විසින් ඔප් නංවා ඇති සෞන්දර්ය පිළිබඳව ඒ කිසිම විචාරකයකු පහරදී නැත. ඔහු හඳුන්වා දුන් නූතන නමුත් පාරම්පරික ලක්ෂණ සහිත ලාංකික යැයි කිව හැකි අනන්‍යතාවකින් යුතු වාස්තු විද්‍යා භාෂාව සහ විලාසය හරි හැටි අධ්‍යයනය නොකර, වර්තමානය තුළ භාවිත වන සහ නවීනත්වය තුළ සැඟව ගිය ඔහුගේ නිර්මාණ ලක්ෂණ නිවැරදිව හඳුනා නොගෙන බැහැර කිරීම කිසිසේත්ම කළ හැකි දෙයක් නොවේ. ලෝකය සමග වෙනස් වෙමින්, ඔප් නැගෙමින් අනෙක් සෑම ක්ෂේත‍්‍රයක් මෙන්ම වාස්තු විද්‍යාවද වර්ධනය විය යුතුය. එය ක‍්‍රමිකව සිදුවන ක‍්‍රියාවලියක් මිස බලෙන් එබ්බවීම නොකළ යුත්තකි.

දැන් අපි බෙන්තොට බීච් හෝටලය තුළ ඇවිද ගොස් ජෙෆ්රි බාවා අතිවිශිෂ්ට වාස්තු විද්‍යාඥයකු වන්නේ ඇයිද යන්න විමසා බලමු.

බෙන්තොට පාලම පසුකරනවාත් සමගම මුහුද දෙසට හැරී දුම්රිය මාර්ගය පසුකර ඔබ ඇතුළු වන්නේ බෙන්තොට බීච් හෝටලයේ ප‍්‍රධාන පිවිසුම වෙතයි. කළුගලින් නිමවා ඇති පැරණි ලන්දේසි කොටුවක් තුළට ඇතුල් වෙන්නාක් මෙන් ඔබ තරමක් අඳුරු අවකාශයක් පසුකර එහි ප‍්‍රධාන පියගැට පෙළ වෙතට ගමන් කරනු ඇත. කවාකාර (ආර්ච්* විවරයකින් ඉහළට දිවෙන එම පියගැට පෙළ සහ පිවිසුම් මහලේ බතික් සිවිලිම බාවා මහතාගේ නිර්මාණ අතරින් වඩාත්ම ඡුායාරූපවලට හසුවුණු තැනක් විය යුතුය. කහ, තැඹිලි, රතු සහ නිල් වැනි ඉතා දීප්තිමත් වර්ණවලින් යුතුව ප‍්‍රකට ඊනා ද සිල්වා මහත්මිය විසින් නිර්මාණය කළ එම සිවිලිම ඔබ එතෙක් රැුඳී සිටි අඳුරු හුදකලා බවින් ඔබ මුදවාගෙන එයින් එපිට ඇති රසවත් අත්දැකීමක් ගැන ඉඟි කරන්නාක් මෙනි.


මෙම ප‍්‍රධාන ගොඩනැගිල්ලේ සැලැස්ම පැරණි ලන්දේසි බලකොටුවකට සමාන වන අතර ජෙෆ්රි බාවා හිතාමතාම වෙරළබඩ ලන්දේසි බලකොටුවලින් ආභාසය ලැබූ බව පැහැදිලිව දක්නට ලැබෙයි. වාස්තු විද්‍යාත්මක ලක්ෂණ අතින් ඉතාම අලංකාර පරිමාණයන් සහ අවකාශවලින් යුතු ලංකාවේ ලන්දේසි ගොඩනැගිලිවල බලපෑම ජෙෆ්රි බාවාගේ සෑම නිර්මාණයකම පාහේ දක්නට ලැබෙන්නකි.


පියගැට පෙළ කෙළවරදී ඔබ පිවිසෙන්නේ, හෝටලයේ ප‍්‍රධාන පිළිගැනීමේ ශාලාව වෙතයි. මෙතෙක් ඔබ තුළ තිබූ කුතුහලය සහ අලස බවට තිත තබමින් එම අවකාශය ඉතා විශාල මැද මිදුලකට විවෘත වෙයි. මැද මිදුල තුළ ඇති පොකුණ මත එළෙන පරණ විසල් අරලිය තුරු ඡුායාවන් ඉතා පරිස්සමින් නිමකරන ලද සිතුවමක් මෙන් අප සිත් සන්සුන් කරයි. ඊට එපිටින් ඇති විසල් ආලින්දයේ වීදුරු ජනෙල් අතරින් හෝටල් පරිශ‍්‍රයට ඈඳුණු ඉන්දියන් සාගරය දිස්වේ.
මෙම මැද මිදුල හෝටලයේ ප‍්‍රධානතම අංගයකි. මැද මිදුල වටකරමින් ඉහළට එසවී ඇති ගොඩනැගිල්ල තුළ ඇවිද යාමට පුළුල් කොරිඩෝවක් මැද මිදුල වටා සෑම මහලකම සැලසුම් කර ඇත. එම කොරිඩෝව දිගේ ගමන් කර කාමර තුළට ඇතුළු විය හැකි අතර කොරිඩෝවේ විවිධ තැන්වල සිට මැදමිදුලත්, ගොඩනැගිල්ලේ අලංකාරයත් විවිධ කෝණවලින් දර්ශනය වන ආකාරයට සැලසුම් කර තිබීම බාවා මහතා අවකාශ නිර්මාණයට කොතරම් දක්ෂයෙකු ද යන්නට හොඳ උදාහරණයකි. බැලූබැල්මට මෙම ගොඩනැගිල්ලේ වාස්තු විද්‍යාත්මක ලක්ෂණ පැරණි ලාංකික වාස්තු විද්‍යාත්මක ලක්ෂණවලට සමාන බව පෙනුණත්, ජෙෆ්රි බාවා සියුම් සහ නිර්මාණාත්මක ලෙස ඒවා අතික‍්‍රමණය කර නූතන වාස්තු විද්‍යාත්මක ලක්ෂණ ඒ තුළට ගොනුකර ඇත.


පහත මහලේ සිට මහලෙන් මහල ඉහළට යන විට, ක‍්‍රමිකව ඒ ඒ මහල එළියට පන්නා ඇත්තේ, ව්‍යුහ ඉංජිනේරු දීපාල් වික‍්‍රමසිංහ මහතාගේ රාජකාරිය එසේ මෙසේ නොවන රාජකාරියක් කරමිනි. එමෙන්ම එය ඉතා සෞන්දර්යාත්මක ගොඩනැගිල්ලක් බවට පත්කිරීමට එම සාධකය හේතු වී ඇත. කොරිඩෝව කෙළවර ලී කණු සහ ලී අත්වැට ඉතාම සරල ආකාරයට නිර්මාණය කර ඇති අතර ඒවායින් මැවෙන සැඳෑ සෙවණැලි සෞන්දර්යාත්මක රූරටාවන් කොරිඩෝ බිම මත මැවෙන ආකාරය බලන්න ලස්සනය.

මෙම ගොඩනැගිල්ලේ පොදු ස්ථාන සියල්ලම පාහේ පොළොව මට්ටමෙන් ඉහළ තළයක පිහිටුවීම මගින් ඒ ඒ තැන්වල සිට මුහුද, බෙන්තොට ගඟ සහ හිරු බැසයාමේ සෞන්දර්ය කදිමට අත්විඳීමට සලස්වා ඇත.

ඕනෑම වෙරළබඩ හෝටලයක ජනප‍්‍රිය ලක්ෂණයක් වන්නේ හොටල් කාමර මුහුදේ දර්ශනය උපරිමයෙන් විඳගැනීමට විශාල වීදුරු දොරවල් හරහා විවෘත වීමයි. මෙහි ඇති ඉතාම අනුරාගී ලක්ෂණය වන්නේ කාමරවල විවෘතබව තරමක් සීමා කර, සාමාන්‍ය ප‍්‍රමාණයේ ජනෙල් හරහා මුහුද සහ මෝය වෙනස් සෞන්දර්යාත්මක ඇසකින් දකින්නට සලස්වා ඇති කමයි. කාමරවල සඳලූතල මත නිමවා ඇති ස්ථිතික සිමෙන්ති බංකුවක සැහැල්ලූවෙන් වාඩි වී ජින් සහ ටොනික් පානයක් අතැතිව ඉර බැසයන සෞන්දර්ය විඳීම කාහට වුවත් ජීවිතයේ අමතක නොවන අත්දැකීමක් වනු ඇත.


ප‍්‍රධාන ගොඩනැගිලි දෙපසට විහිදෙන පටු දෙමහල් ගොඩනැගිලි නිමවා ඇත්තේ ද හෝටල් කාමර සඳහාය. ඒ සෑම කාමරයක සිටම මුහුදේ හෝ ගඟ සහ මෝය කට අලංකාර දර්ශනයක් දැකගත හැකිවන ආකාරයෙන් නිමවා ඇත. (එම මුල් ගොඩනැගිලිවල අබලන්බව නිසා කඩා ඉවත්කර නැවත වෙනස්කම් සහිතව ගොඩනගා ඇති අතර, නුදුරේදීම ඒවා භාවිතය සඳහා විවෘත වනු ඇත*.


1960 දශකයේ අගභාගයේදී නිර්මාණය කෙරුණු බෙන්තොට බීච් හෝටලය අදාළව තවත් ඉතා වැදගත් කරුණක් වන්නේ, ආනයනික භාණ්ඩ සඳහා යොදා තිබුණු සම්බාධක නිසා ජෙෆ්රි බාවා මහතාට දේශීය අමුද්‍රව්‍ය භාවිත කරමින්, සංචාරක හෝටලයකට අවැසි පෙනුම සහ නිමාව නිර්මාණය කිරීමට සිදුවීමයි. එම බාධක නිර්මාණාත්මක අභියෝගයක් ලෙස බාරගත් බාවා මහතා හැකි තරම් දේශීය අමුද්‍රව්‍ය උපයෝගී කරගනිමින් එම ගොඩනැගිල්ල නිර්මාණය කළේය. එමෙන්ම ඔහුගේ නිර්මාණශීලී මිතුරු කැළට හෝටලයේ අලංකෘත අංග නිමකිරීමට බාරදුන්නේය.
ඊනා ද සිල්වා මහත්මියගේ විචිත‍්‍රවත් බතික් සිවිලිමත්, බාබරා සන්සෝනි මහත්මියගේ ආවේණික වර්ණ සහිත දේශීය අමුරෙදි සිවිලිමත්, ඉතා දක්ෂ ස්ථාපන, මූර්ති සහ චිත‍්‍ර ශිල්පී ලකී සේනානායක මහතා නිර්මාණය කළ සෝපාන දොර සහ වෙනත් ස්ථාපන මූර්තිත්, වාස්තු විද්‍යාඥ ඉස්මත් රහීම්ගේ දේශීය හුරුවක් ගත් සිතුවම් එකතුවත් සමගින් බෙන්තොට බීච් හෝටලය සෞන්දර්යයෙන් පිරිපුන් තැනක් වන්නේ එලෙසිනි.

සුමුදු අතුකෝරල

මැතිවරණ ක‍්‍රමයේ සංශෝධන සහ නියෝජනයේ දොරටු වැසීම

ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේත්, සමානුපාතික නියෝජන ක‍්‍රමයේත් වෙනස්කම් ඇතිකිරීම සඳහා ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධන දෙකක්, 21 සහ 22 වැනි සංශෝධනය නමින් විජේදාස රාජපක්‍ෂ මහතා විසින් ඉදිරිපත් කරනු ලැබ ඇතැ’යි පසුගිය දිනවල වාර්තා විය. ඒවා ඉදිරිපත් කොට තිබෙන්නේ පුද්ගලික මන්ත‍්‍රීවරයකුගේ යෝජනා ලෙසය. අලූත් ජනාධිපතිතුමාගේ හෝ අගමැතිතුමාගේ හෝ, ඒ දෙදෙනාම සම්බන්ධ පොදුජන පක්‍ෂයේ ආණ්ඩුවේ හෝ යෝජනාවක් ලෙස නොවේ.


පුද්ගලික මන්ත‍්‍රීවරයකුගේ යෝජනාවක් වුවද, මෙම යෝජනා දෙකෙන්ම නියෝජනය වන්නේ, පොදුජන පක්‍ෂයේත්, එයට සම්බන්ධ සමාජ සහ දෘෂ්ටිවාදී කණ්ඩායම්වලත් රාජ්‍ය ප‍්‍රතිසංස්කරණ ව්‍යාපෘතිය බව පෙනේ. එය පසුගිය ජනාධිපතිවරණ ව්‍යාපාරයේදීත්, ඊට පෙරදීත්, ගොඩනගා ජනතාව අතරට ඉදිරිපත් කරන ලද දේශපාලන ප‍්‍රතිසංස්කරණ න්‍යාය පත‍්‍රයක ප‍්‍රධාන තේමාවක්ද වෙය


ප‍්‍රතිසංස්කරණ කතිකාව


ලංකාවේ රාජ්‍ය සහ දේශපාලන ප‍්‍රතිසංස්කරණ විවාදය, නිදහස ලැබූ කාලයේ පටන්ම, එකිනෙකට වෙනස් ධාරා දෙකකින් සමන්විත වී තිබේ. ඉන් පළමුවැන්න ඉලක්ක කෙළේ, රාජ්‍යය ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී සහ බහුත්වවාදී ලෙස ප‍්‍රතිසංස්කරණය කිරීමයි. දෙවැන්නේ අරමුණ වූයේ, ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී සහ බහුත්වවාදී ප‍්‍රතිසංස්කරණ ප‍්‍රවණතාවලින් දේශපාලන න්‍යාය පත‍්‍රය වෙන් කිරීමයි. මේ ප‍්‍රවණතා දෙකම, අප රටේ සමාජයේ වෙනස් සමාජ පන්ති සහ මතවාදී කණ්ඩායම්වලින් පැමිණි ඉල්ලීම්ද නියෝජනය කරන ඒවාය.


මේ අනුව ලංකාවේ රාජ්‍ය ප‍්‍රතිසංස්කරණ ව්‍යාපෘති දෙකක් එකිනෙක සමග තරග කරමින්ද, එකිනෙකට පසමිතුරුවද පැවත තිබේ. ඉන් එකක් ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ප‍්‍රතිසංස්කරණ ව්‍යාපෘතියක් යැයිද, අනෙක අධිකාරවාදී ප‍්‍රතිසංස්කරණ ව්‍යාපෘතියක් යැයිද දළ වශයෙන් හැඳින්විය හැකිය. මේ ව්‍යාපෘති දෙකටම, ස්ථිර දේශපාලන ප‍්‍රකාශකයන් නොසිටීමද රාජ්‍ය ප‍්‍රතිසංස්කරණ දේශපාලනයේ එක් ලක්‍ෂණයකි. කලක් එජාපය, අධිකාරවාදී ව්‍යාපෘතියේ ප‍්‍රධාන බලවේගය වශයෙන් සිට එය අතහැර ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ව්‍යාපෘතියේ ප‍්‍රකාශකයා බවට පත්විය. ශ‍්‍රීලනිපය ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ප‍්‍රතිසංස්කරණ ව්‍යාපෘතියේ ප‍්‍රකාශකයකුව සිට අධිකාරවාදී ව්‍යාපෘතියේ ප‍්‍රධාන ප‍්‍රකාශකයාගේ තත්ත්වයට මාරු විය. මේ අතර වාමාංශික පක්‍ෂද මේ දෙක අතර දෝලනය වී ඇත. ද්‍රවිඩ සහ මුස්ලිම් දේශපාලන පක්‍ෂද ඒ ධාරා දෙක අතර බෙදී තිබේ.


2020 වසර ආරම්භ වී තිබෙන්නේ ලංකාවේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී රාජ්‍ය ප‍්‍රතිසංස්කරණ ව්‍යාපෘතිය දේශපාලන වශයෙන් පස්සට ගොස්, අධිකාරවාදී ප‍්‍රතිසංස්කරණ ව්‍යාපෘතිය ඉස්සරහට පැමිණි, දේශපාලන බල තුලනයක් සලකුණු කරමිනි. විජේදාස රාජපක්‍ෂ මන්ත‍්‍රීතුමාගේ 21 සහ 22 වැනි සංශෝධන යෝජනා දෙක මෙම සන්දර්භය තුළ ඉදිරිපත්වී තිබෙන ඒවාය.


විසි එක?


මෙයින් 21වැනි සංශෝධනයෙන් යෝජනා වන්නේ, දැනට තිබෙන සමානුපාතික නියෝජන ක‍්‍රමය යටතේ ඇති, දේශපාලන පක්‍ෂ අපේක්‍ෂක ලැයිස්තුවක පාර්ලිමේන්තු නියෝජනය සඳහා සුදුසුකම් ලැබීමට අවශ්‍ය අවම ඡුන්ද ප‍්‍රතිශතය වන සියයට පහ සියයට 12.5 දක්වා ඉහළ නැංවීමයි. මෙය වනාහී ලංකාවේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයට ළැදි සෑම දේශපාලන පක්‍ෂයක්ම සහ පුරවැසියකුම විවේචනය කරමින්, ප‍්‍රතික්‍ෂෙප කළ යුතු, අප රටේ දේශපාලන දේහයට බලවත් හානි ගෙන දෙන යෝජනාවකි. එයට හේතුව නම්, ඒ මගින් සිදුවනු ඇත්තේ ලංකාවේ කුඩා සහ සුළුජන දේශපාලන පක්‍ෂ තරගකාරී මැතිවරණ දේශපාලනයෙන් ඉවත් කර, ඔවුන්ට ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී තරගය තුළ තැනක් නැතැයි කියමින්, ප‍්‍රධාන පක්‍ෂ දෙකෙහි ආධිපත්‍යය සහතික කිරීමයි. බහුවාර්ගික සමාජයක් වන ලංකාවේ සිංහල-බෞද්ධ දේශපාලන ආධිපත්‍යයද ඒ මගින් ස්ථාපිත කෙරෙනු ඇත.


මේ අතර, යෝජිත 22 වැනි සංශෝධනයෙන් යෝජනා වෙන්නේ මීට පෙර අහෝසි කරන ලද 18වැනි සංශෝධනය පස්සා දොරෙන් ගෙන ඒමටයි. ඒ තුළින් ඒකාධිපති බලතල සහිත විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමයක් නැවත වරක් ලංකාවේ ස්ථාපනය කිරීමටයි.


මේ යෝජනා දෙකට, පාර්ලිමේන්තුවේ සහයෝගය දැනට පවත්නා පාර්ලිමේන්තු බල තුලනය තුළ නොලැබෙනු ඇත. එහෙත් පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයෙන් පසුව බොහෝ විට එම බල තුලනය වෙනස්වීමට ඉඩ තිබේ. එබැවින් මේ වසරේ දෙවැනි අර්ධය තුළ ලංකාවේ ආණ්ඩුක‍්‍රම ප‍්‍රතිසංස්කරණ යුද්ධය නැවත ඇවිළෙන්නට තිබෙන ඉඩකඩ බොහෝය.


අමතක නොකළ යුතු පසුබිම


සමානුපාතික නියෝජනය යටතේ දැනට තිබෙන අවම සුදුසුකම් ලැබීමේ කඩඉම සියයට 5 දක්වා අඩුකරන ලද්දේ 1988 දෙසැම්බර් මාසයේ සම්මත කරන ලද 15වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයෙනි. ඊට පෙර, පැවති කඩඉම් ප‍්‍රතිශතය සියයට 12.5කි. මෙම කඩඉම් ප‍්‍රමාණය ඉහළ මට්ටමෙන් නියම කිරීම, ජේ.ආර්. ජයවර්දන ජනාධිපතිවරයාගේ අධිකාරවාදී ප‍්‍රතිසංස්කරණ ව්‍යාපෘතියේම කොටසක් විය. ඔහුට අවශ්‍ය වූයේ පාර්ලිමේන්තුවේ සුළු ජන සහ කුඩා පක්‍ෂවල නියෝජනය දුර්වල කිරීමත්, ස්වාධීන මන්ත‍්‍රීවරුන් තේරී පත්වීම නැති කිරීමත්ය. ඒ මගින් ප‍්‍රධාන පක්‍ෂ දෙක වූ එජාපය හා ශ‍්‍රීලනිපය පාර්ලිමේන්තු නියෝජනයේ ආධිපත්‍යය දරන ද්වි-පක්‍ෂ ආධිපත්‍යවාදයක් සහිත ව්‍යවස්ථාදායකයක් නිර්මාණය කිරීමත්ය. එය ‘ක්‍ෂණික ආර්ථික සංවර්ධනය සඳහා අවශ්‍ය දේශපාලන ස්ථාවරභාවය’ පිළිබඳ ඔහුගේ සිහිනයේ කොටසක්ද විය. එහෙත් එය අඳුරු රාත‍්‍රියේ දුටු නපුරු සිහිනයක් බවට ඉක්මනින්ම පත්විය.


එහෙත් සියයට 12.5ක කඩඉම් සීමාවක් යටතේ ලංකාවේ පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණ පැවතුණේ නැත. එයට හේතුව 1982දී පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයක් නොපවත්වා, ජනමත විචාරණයක් තුළින් පැරණි පාර්ලිමේන්තුවේම ධුර කාලය තවත් අවුරුදු හයකට දිගු කර ගැනීමට ජනාධිපති ජයවර්දන හා එජාප ආණ්ඩුව පියවර ගැනීමයි. ඒ අතර 1988දී ජනාධිපති ජයවර්දනගෙන් පසු ජනාධිපති වූ පේ‍්‍රමදාස මහතා, ඊළඟ පාර්ලිිමේන්තු මැතිවරණයට සූදානම් වෙද්දී, අලූතෙන් පිහිටුවන ලද ශ‍්‍රී ලංකා මුස්ලිම් කොංග‍්‍රසය සමග ඇතිකර ගත් මැතිවරණ අවබෝධයේ ප‍්‍රතිඵලයක් ලෙස, කඩඉම් ප‍්‍රතිශතය සියයට 5 දක්වා අඩුකිරීමට එකඟතාවක් ඇතිකරගන්නා ලදි. 1988 දෙසැම්බර් මාසයේ සම්මතවූ 15වැනි සංශෝධනය එහි ප‍්‍රතිඵලයකි.


15වැනි සංශෝධනය වනාහී 1978 ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවට ඉදිරිපත් කරන ලද දෙවැනි ප‍්‍රගතිශීලී සහ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී සංශෝධනයයි. පළමුවැන්න, 1987 අගදී සම්මත කරන ලද 13වැනි සංශෝධනයයි. එම සංශෝධනය ලංකාවේ රාජ්‍යයේ පදනම්, බහුත්වවාදී ලෙසත්, බලය විමධ්‍යගත කරන ලෙසත්, ප‍්‍රතිව්‍යුහගත කිරීමේ ප‍්‍රථම ප‍්‍රයත්නයද විය. එම සංශෝධනයේ නියම කර්තෘකයා වූයේ ඉන්දියාවයි. මේ අතර 15වැනි සංශෝධනය මගින් සිදුවූයේ, සමානුපාතික නියෝජන ක‍්‍රමයේ මුල් විධිවිධානවලින් කුඩා පක්‍ෂවලට වසා තිබුණු දොර, යළි විවෘත කිරීමයි. ප‍්‍රධාන පක්‍ෂ දෙකේ අසාධාරණ ආධිපත්‍යයට යටවීමට නියමිතව තිබුණු ලංකාවේ දේශපාලන නියෝජන ක‍්‍රමය පුළුල් කර, සුළු ජන සහ කුඩා පක්‍ෂවලට ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ක‍්‍රියාවලියට සක‍්‍රිය ලෙස සහභාගි වීමේ අවකාශය සහතික කිරීමයි. විජේදාස රාජපක්‍ෂ මන්ත‍්‍රීවරයාගේ අලූත් යෝජනාවෙන් සිදුකරන්නට අපේක්‍ෂා කරන්නේ මෙසේ විවෘත කරන ලද පාර්ලිමේන්තුවේ දොර කුඩා පක්‍ෂ ගණනාවකටම වසා දැමීමයි.


විවේචනය


මේ අතර, දැනට තිබෙන සියයට 5ක කඩඉම් සීමාව ගැන විවේචනයක්ද තිබේ. ඒ විවේචනයද පරීක්‍ෂා කර බැලිය යුත්තකි. එම විවේචනය එල්ලවී තිබෙන්නේ සිංහල ජාතිකවාදී ජනමාධ්‍ය, දේශපාලනඥයන් සහ මතවාදී කණ්ඩායම් වෙතිනි. ඔවුන්ගේ පැමිණිල්ල වන්නේ, දැනට තිබෙන ක‍්‍රමය නිසා සුළුජන පක්‍ෂවලට, අයුතු ලෙස ඉහළ නියෝජනයක් ලැබීම නිසා, ප‍්‍රධාන සිංහල පක්‍ෂ දෙකම, මේ සුළුජන පක්‍ෂවල සිරකරුවන් වී සිටිතිය යන්නයි. එයට විසඳුම සුළුජන මෙන්ම කුඩා දේශපාලන පක්‍ෂවලටද පාර්ලිමේන්තුවේ නියෝජන අයිතිය ප‍්‍රතික්‍ෂෙප කිරීමය යන අදහස මෙම විවේචකයන්ගේ යෝජනාවයි.


මෙම සුළුජන පක්‍ෂ සහ සිංහල සමාජයෙන්ද බිහි වන කුඩා දේශපාලන පක්‍ෂවලින් ඇත්ත වශයෙන්, නියෝජනය කෙරෙන්නේ ලංකාවේ සමාජයේම පවත්නා ජනවාර්ගික, සමාජමය, දෘෂ්ටිවාදීමය සහ දේශපාලන විවිධත්වය වන්නේය යන්න පැහැදිලි කරුණකි. ලෝකයේ අන් රටවල් මෙන්ම අප රටද විවිධ විෂමතා සහිත සමාජයකි. ආගමික, වාර්ගික, සමාජමය, භාෂාමය විවිධතා පමණක් නොව, දේශපාලන විශ්වාස, මතවාද අතින්ද විවිධතා අප රටෙහි තිබේ. ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ආණ්ඩුක‍්‍රමයක ඇති, ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයට පමණක් හිමි, විශේෂ ගුණාංගයක් වන්නේ, එම විවිධතාවලට දේශපාලන ජීවිතයේ සෑම අවස්ථාවකම නියෝජනය සහ සහභාගිත්වය සහතික කිරීමයි. එය වනාහී පුරවැසියන්ගේ මූලික අයිතියක්ද, දේශපාලන සමාජයේ උතුම් චර්යාධාර්මික අංගයක්ද ලෙස සැලකීමයි.


නියෝජනයේ දොර නොවැසීම


දේශපාලන පක්‍ෂ බොහෝ ගණනක් රටක පැවතීමත්, ඒවා පාර්ලිමේන්තුව, ප‍්‍රාන්ත හෝ පළාත් ව්‍යවස්ථාදායක සභා, පළාත් පාලන ආයතන ආදි සෑම ආණ්ඩුක‍්‍රමික ආයතනයක නියෝජනයට සහ සහභාගිත්වයට හිමිකම් කීමත් යනු දේශපාලන ක‍්‍රමයක දුර්වලකමක් නොවේ, නිරෝගී බව සහ ශක්තිය ප‍්‍රකාශ කරන්නකි. එම නියෝජනයේ දොරවල් වැසීම යනු සමාජය දේශපාලන වශයෙන් රෝගී සහ අස්ථාවර කිරීමේ නොවරදින පියවරක් වනු ඇත.


විජේදාස රාජපක්‍ෂ මන්ත‍්‍රීතුමාගේ යෝජනාව, සිංහල සමාජයේ සිටින අන්ත -ජාතිවාදී කොටස්වල දේශපාලන උවමනාවන් සමග අනන්‍ය වීම මගින් ලංකාවේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය සීමා සහ දුර්වල කිරීමේ ප‍්‍රතිඵලය ඇතිකරවන්නකි. එය වනාහී රාජපක්‍ෂ මහතාත් ඔහුට සමානව සිතන බලවේගත් අකැමැති ප‍්‍රතිඵලයක්ද ඇතිකරන්නක් වනවාට කිසිදු සැකයක් නැත. එය නම්, දැනට මධ්‍යස්ථවාදී පරිවර්තනයකට පත්වී සිටින දෙමළ සහ මුස්ලිම් ජාතිකවාද, සටන්කාමී සහ අන්තවාදී දේශපාලන විකල්ප කරා තල්ලූකරනු ලැබීමයි.


වියතුන්ගෙන් පිරී ඉතිරි ගොස් සිටින අලූත් ආණ්ඩුවටද ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ වෙනස්කම් කිරීමේදී, තමන්ගේ දේශපාලන සහ පටු මතධාරිත්වය ඒ තරම් ආධාරකාරී නොවන්නට හොඳටම ඉඩ තිබේ. පාර්ලිමේන්තු නියෝජනයේ දොරටු තමන් අකැමැති සුළුජන හා කුඩා දේශපාලන බලවේගවලට වසා තැබීම යනු බලයේ සිටින ආණ්ඩුවකට සිදු කළ හැකි, ඉතිහාසයෙන් සමාව නොලැබෙන, දේශපාලන වශයෙන් ළදරු ආත්මාර්ථකාමී ක‍්‍රියාවක් වීමද වැළැක්විය නොහැකි වනු ඇත.