මාසිකව රුපියල් පන්දහසේ දීමනාව ලබාදීම සඳහා පාවිච්චි කර ඇත්තේ සමෘද්ධි සංවර්ධන දෙපාර්තමේන්තුව යටතේ ඇති සමෘද්ධි ප්‍රජාමූල බැංකුවලින් සහ සමෘද්ධි සංවර්ධන දෙපාර්තමේන්තුවේ සුභසාධන අරමුදල්වලින් බව සති දෙකකට පෙර අනිද්දා පුවත්පත හෙළිදරව් කළේය. ඒ පිළිබඳව විවිධ දේශපාලන සංවාද ආදියෙහි දේශපාලනඥයන් කරුණු මතුකර තිබුණි. අනිද්දා පුවත වෙබ් අඩවි ගණනාවකින් උපුටාගෙන තිබුණි. අප කතාකරන මොහොත දක්වා ආණ්ඩුව එය ප්‍රතික්ෂේප කර නැත.

එම ගනුදෙනු සිදුවූ ආකාරය පිළිබඳව තොරතුරු අප සතුව ඇති නිසා එය ප්‍රතික්ෂේප කිරීමේ හැකියාවක්ද නැත. සහනාධාර මුදල් ගෙවීම සඳහා රටේ විවිධ ප්‍රදේශවල පිහිටි සමෘද්ධි බැංකුවල හා සමෘද්ධි සංවර්ධන දෙපාර්තමේන්තුවේ අරමුදල්වලින් මුදල් ලබාගෙන තිබුණි. සමෘද්ධි සංවර්ධන දෙපාර්තමේන්තුවේ අපගේ ආරංචි මාර්ග සඳහන් කළ ආකාරයට මෙම රුපියල් 5000 දීමනා ගෙවීම සඳහා රුපියල් මිලියන 26,000ක් හෙවත් කෝටි 2600ක පමණ මුදලක් සමෘද්ධි අරමුදල් භාවිත කර තිබුණි. සමෘද්ධි සංවර්ධන දෙපාර්තමේන්තුවේ අධ්‍යක්ෂ ජෙනරාල්වරයාගේ නමින් ලංකා බැංකුවේ ඇති අංක 7041562 දරන ගිණුම මගින් එම මුදල් ගෙවීම් කර තිබුණු රටේ විවිධ ප්‍රදේශවල සමෘද්ධි බැංකු ගිණුම්වල ඇති මුදල් එම ගිණුමට බැර කර තිබුණි.

ලංකා බැංකුවේ අංක 76488889 දරන ස්ථාවර තැන්පත් ගිණුමෙන්ද මුදල් ලබාගෙන තිබෙන අතර සමෘද්ධි සංවර්ධන දෙපාර්තමේන්තුව නමින් ලංකා බැංකුවේ ඇති අංක 3417925 දරන ගිණුමෙන්ද සමෘද්ධි සංවර්ධන දෙපාර්තමේන්තුවේ අධ්‍යක්ෂ ජෙනරාල්වරයාගේ නමින් ඇති පෙර කී ගිණුමට මුදල් බැර කර තිබෙන බව අපේ මුල් හෙළිදරව් වේ සඳහන් විය. ඒ අනුව අප්‍රේල්  03 වැනිදා රුපියල් මිලියන 2,940ක්, අප්‍රේල්  09 වැනිදා රුපියල් මිලියන 55ක්, රු. මිලියන 936ක්, රු. මිලියන 1,435ක් වශයෙන් කොටස් තුනක්, අප්‍රේල් 15 රුපියල් මිලියන 1,435ක්, අප්‍රේල් 17 වැනිදා රුපියල් මිලියන 9,721ක් ආදි වශයෙන් මුදල් යොමු කර ඇතැයි අපි සඳහන් කළෙමු.

මෙලෙස සමෘද්ධිලාභීන්ගේ යහපත වෙනුවෙන් ඇති මුදල්වලින් ගෙවා ඇති 5000 සහනාධාරය උපරිම ඵලදායී ලෙස, සහනාධාර ලැබිය යුතු අයටම ලැබුණා නම් ගැටලුවක් නැත. එහෙත් ඒ වෙනුවට එය දේශපාලන සෙල්ලමක්ව ඇති බව දැන් රටම පිළිගත් කාරණාවකි.

සමෘද්ධි බැංකු ගිණුම්

පසුගිය සතියේ සමෘද්ධි සංවර්ධන දෙපාර්තමේනුවේ අධ්‍යක්ෂ ජෙනරාල්වරයා මාධ්‍ය වෙත කියා තිබුණේ මැයි මාසයේදී රුපියල් 5000 සහනාධාරය ලබාගැනීමට කැමති පුද්ගලයන් සමෘද්ධි බැංකුවක ගිණුමක් විවෘත කළ යුතු බවත්, එම ගිණුමට මුදල් බැර කරන බවත්ය. ඒ අනුව සාමාජිකයන් නොවන අය ආරම්භ කරන අන්දමේ ඉතිරිකිරීමේ ගිණුමක් ඔවුන් ආරම්භ කළ යුතුය. සමෘද්ධිලාභීන් හෝ සමෘද්ධි බැංකුවල ගනුදෙනුකරුවන් නොවන අයත්, රුපියල් සීයක් බැංකුවට බැර කොට එවැනි ගිණුමක් විවෘත කළ යුතුය.

මෙලෙස බැංකු ගිණුම් ඇති කොට, එයට මුදල් බැර කිරීමට හේතුව ලෙස සමෘද්ධි සංවර්ධන දෙපාර්තමේන්තුවේ අධ්‍යක්ෂ ජෙනරාල්වරයා කියන්නේ අප්‍රේල් මාසයේ මුදල් ලබාදීමේදී එකම පුද්ගලයා තොරතුරු විකෘති කිරීමේ සිදුවීම් තිබීම නිසා බැංකුවලින් මුදල් දෙන බවය.

ගමේ සිටින නිලධාරීන් කිහිපදෙනෙකු හා ප්‍රාදේශීය මහජන නියෝජතයා සිටින කමිටුවකින් නම් පරීක්ෂා කළ පසුවත්, එකම පුද්ගලයා දෙවතාවක් මුදල් ගෙන තිබේ නම් වරද කාගේද? ගමේ සිටින නිලධාරීන්ට පුද්ගලයන් හඳුනාගැනීමේ අසීරුවක් තිබෙනවායැයි ආණ්ඩුවට ඇති උපකල්පනය ප්‍රාදේශීය මහජන නියෝජිතයන්වත් කමිටුවට එකතු කරන්නට හේතුවක් විය. එයින් පසුවත් එකම කෙනාට දෙවතාවක් මුදල් ගෙවූ බව සමෘද්ධි සංවර්ධන දෙපාර්තමේන්තුවේ අධ්‍යක්ෂ ජෙනරාල්වරයා කියයි. එහි වරද ඇත්තේ කොතැනදැයි අමුතුවෙන් කිව යුතු නැත. ගමේ ඉන්න මිනිසුන් දන්නේ නැතිද? එකම කෙනා දෙවතාවක් මුදල් ගත් බව කියන්න බැරිද?

ඊටත් වඩා වැදගත් කාරණාව වන්නේ මුදල් ලබාගැනීමේදී එවැනි අක්‍රමිකතා සිදුවෙනවා නම් සමෘද්ධි බැංකුවලින් මුදල් ලබාදීම කිසිදු විසඳුමක් නොවන බවය. සමෘද්ධි බැංකු කියන්නේද අක්‍රමිකතා ගුහාය. (ඒ ගැන මේ සටහනේ ඉදිරියේදී වැඩිදුර විස්තර කරන්නෙමු.) සමෘද්ධි සංවර්ධන නිලධාරීන් පවසන ආකාරයට දැනටමත් ඔවුන්ට වාචිකව උපදෙස් ලැබී ඇත්තේ බැංකු ගිණුමක් පටන්ගැනීමට අයදුම්පත් ඉදිරිපත් කොට, එම ගිණුමේ තැන්පත් කිරීමට රුපියල් සීයක මුදලක් ලබාදුන් අයට රුපියල් පන්දාහේ සහනාධාරය ලබාදෙන ලෙසය. ව්‍යාජ තොරතුරු ඉදිරිපත් කොට දෙවතාවක් මුදල් ලබාගැනීමේ සිද්ධි කලින් වාර්තා වුණා නම්, අයදුම්පතේ වැරදි තොරතුරු දමා දෙවතාවක් මුදල් ගැනීමේ සිදුවීම් නැවත වාර්තා විය හැකිය.

වාර්තා වන ආකාරයට සමෘද්ධි ප්‍රතිලාභ ගිණුම් තිබෙන සමෘද්ධි සහනලාභීන් හා අනෙකුත් සහනාධාරවලට හිමිකම් කී අය සඳහා දැනටමත් රුපියල් පන්දාහේ දීමනාව ලබාදෙමින් සිටී. ඒ පිළිබඳව මාධ්‍ය වලින් විවිධ ප්‍රදේශවලට අදාළව කරුණු වාර්තා වී ඇත.

එහෙත් සමෘද්ධිලාභී පොරොත්තු ලේඛනයේ සිටින පවුල්, ජීවනෝපාය අහිමි වූ පවුල්, අභියාචනා ඉදිරිපත් කර ඇති පවුල්, වැඩිහිටි දීමනාලාභීන්, ආබාධිත දීමනාලාභීන්, වකුගඩු දීමනාලාභීන්, සියවස් සපිරි අය ඇතුළු පුද්ගලයන්ට දීමනා ලබාගත හැක්කේ රුපියල් සීයක් ගෙවා ගිණුම් අරඹන්නට අයදුම්පත් බාරදීමෙන් පසුවය. ඒ අනුව මුදල් ඔවුන්ගේ අතට ලබාදෙනවා වෙනුවට, ඔවුන්ගේ ගිණුමට නිකුත් කළ බව ප්‍රකාශ කරන්නට ඉඩ ඇත.

ප්‍රායෝගිකව මෙය ගමන් කරන්නේ කොතැනටදැයි අපට අනුමාන කළ හැකිය. ඒ බව පැහැදිලි කිරීමට වෙනත් කතාවක් කිව යුතුය.

කැබිනට් පත්‍රිකාවක්

මැයි 14 වැනිදා කැබිනට් තීන්දු දැනුම්දීමේ මාධ්‍ය හමුවේදී කැබිනට් මාධ්‍ය ප්‍රකාශක බන්දුල ගුණවර්ධන කීවේ මැයි මාසයේදී රුපියල් 5000 දීමනාව ලබාදීම සඳහා රුපියල් කෝටි 2572ක මුදලක් වෙන් කරගැනීම සඳහා සෞඛ්‍ය ඇමතිනි පවිත්‍රා වන්නිආරච්චි ඉදිරිපත් කළ කැබිනට් පත්‍රිකාවකට අනුමැතිය ලැබුණු බවය. ඒ අනුව මැයි මාසයේදී දීමනාව ගෙවන්නට සූදානම්ව ඉන්නේ සමෘද්ධි බැංකුවල ඇති මුදල්වලින් නොවේ. කැබිනට් අනුමැතිය මත ඒකාබද්ධ අරමුදලෙන් නිකුත් කළ මුදල්වලින් එම සහනාධාරය ගෙවීමට නියමිත බව පෙනේ.

ඒ මුදල් බැංකුවලට

අපට පෙනෙන ආකාරයට සමෘද්ධි බැංකු ගිණුම් ආරම්භ කරන්නැයි කියා, එම බැංකු ගිණුම්වලට මුදල් නිකුත් කරන බව ඇත්තේ සමෘද්ධි බැංකුවලට මුදල් එකතු කිරීමේ උත්සාහයක් ලෙසය. අප්‍රේල් මාසයේදී මුදල් ගෙවන්නට බැංකුවලින් දැවැන්ත මුදලක් ඉවත් කරගත් පසුව, බැංකුවලට නැවත යම් මුදල් ප්‍රමාණයක් එකතු කිරීමට මැයි මාසයේ ආධාර බැංකුවලට නිකුත් කිරීමෙන් උත්සාහ කරනවා විය හැකිය.

සමෘද්ධි ගිණුම්වලට ඒ මුදල් බැර කළ පසුව, බැංකු ගිණුමෙන් මුදල් නොගන්නා අය සැලකිය යුතු ප්‍රමාණයක් සිටිය හැකි නිසා යම් මුදලක් ඉතිරි වනු ඇත. දැනටත් මැයි මාසය අවසන්ය. අලුත් ගිණුම් විවෘත කිරීමටත්, ඒවාට අදාළ ගිණුම් පොත් ඇතුළු ලිපිගොනු සැකසීමටත් කල් ගත වන බව සමෘද්ධි සංවර්ධන දෙපාර්තමේන්තුවේ වෘත්තීය සමිති පවා පෙන්වාදී තිබේ. ඒ අනුව මෙම වසංගතයෙන් ආපදාවට ලක්වූවන්ගේ ආර්ථික අසීරුතා අඩු වීමෙන් පසුව බැංකුවට මුදල් වැටුණත් එය හදිසියේ ඉවත් කර නොගනු ඇත. ඒ අනුව මීට පෙර බැංකුවලින් ඉවත් කරගත් මුදල් යම් තරමකට ආවරණය කරගත හැකිවනු ඇත.

සමෘද්ධි බැංකුවේ අරමුණු

සමෘද්ධි ප්‍රජාමූල බැංකු ඇතුළු සමෘද්ධි සංවර්ධන දෙපාර්තමේන්තුවේ අරමුදල්වලින් රුපියල් 5000 සහනාධාරය ගෙවා තිබීම ගැටලුවක් නොවන බව කෙනෙකුට තර්ක කළ හැකිය. එහෙත් දිවයින පුරා ඇති 1000කට මඳක් වැඩි සමෘද්ධි ප්‍රජාමූල බැංකු පිහිටුවා ඇත්තේ අරමුණු රැසක් සමඟය. සමෘද්ධි සහනාධාර ලබන පුද්ගලයන්ගේ සකසුරුවම්කම, ඉතිරිකිරීම් හා ඔවුන් ආයෝජනය සඳහා පෙළඹවීම එක් අරමුණකි. විවිධ කටයුතු සඳහා ණය ලබාදීම, රක්ෂණ ක්‍රම ක්‍රියාත්මක කිරීම ආදි සමෘද්ධිලාභීන්ගේ ජීවන තත්වය ඉහළ නැංවීමේ කටයුතු රැසක් සමෘද්ධි ප්‍රජාමූල බැංකුවලින් කළ යුතුය.

සමෘද්ධි සහනය ලබාදීමට අරමුණක් තිබෙනවා නම් ඒ අරමුණ විය යුත්තේ තාවකාලික සහනයක් දීම පමණි. සමෘද්ධි දෙපාර්තමේන්තුවේ සැබෑ අරමුණ විය යුතු, දිළිඳු පුද්ගලයන් දිළිඳුකමින් ඉහළ නංවා, ඔවුන් ආර්ථික වශයෙන් ඉහළ නැංවීමේ වගකීම ඇත්තේ සමෘද්ධි ප්‍රජාමූල බැංකුවලටය. සරලව කීවොත් සමෘද්ධි බැංකුවල මුදල් ඇත්තේ මිනිසුන්ගේ දුප්පත්කම තුරන් කිරීමටය.

එහෙත් 2018 වර්ෂයේ විශේෂ විගණකාධිපති වාර්තාවක විශේෂයෙන්ම සඳහන් වන පරිදි, දුප්පත්කම තුරන් කරමින්, සමෘද්ධිලාභීන්ට සහනාධාර නොලබා ස්වයංපෝෂිත තත්වයට පත් කරන්නටත් සමෘද්ධි සංවර්ධන දෙපාර්තමේන්තුව ප්‍රතිපත්ති සකසා නැත. ඒ සඳහා වැඩපිළිවෙළක් නැත. එය සමෘද්ධි බැංකුවල කාර්යභාරය වුණත්, එය ඉටු කරන්නේ නැත. සරලව කීවොත්, මාසෙන් මාසෙට සහනාධාර බෙදනවා මිස සමෘද්ධි දෙපාර්තමේන්තුව තමන්ගේ ඇත්තම රාජකාරිය කරන්නේ නැත.

හොර ගුහා

සමෘද්ධි ප්‍රජාමූල බැංකු විගණනයට ලක් කිරීමේ හැකියාව විගණකාධිපති දෙපාර්තමේන්තුවට නැත. සමෘද්ධි සංවර්ධන දෙපාර්තමේන්තුවේ ඇති තොරතුරු අනුව විගණකාධිපති දෙපාර්තමේන්තුව සිය 2018 වාර්තාවෙන් පෙන්වන්නේ 2002 සිට 2018 දක්වා සමෘද්ධි බැංකුවල නිලධාරීන් කර ඇති මූල්‍ය අපරාධ ස්වරූපයේ ගනුදෙනු 107ක් සම්බන්ධයෙන් පියවර ගෙන නොමැති බවය. ඒ කියන්නේ, සමෘද්ධි බැංකුවල වංචා දූෂණ ගැන පියවර ගැනීමේ සංස්කෘතියක් නැත.

එලෙස පියවර නොගත් සිදුවීම් අතර සමෘද්ධිලාභීන්ට බලපෑම් කොට කොඩි අලෙවි කිරීම් ආදියෙන් මුදල් එකතු කිරීම්, අරමුදල් අවභාවිත කිරීම්, ප්‍රතිලාභීන්ට ණය දෙන බවට ව්‍යාජ ලේඛන සකස් කොට මුදල් වංචා කිරීම් ආදි මුදල් අක්‍රමිකතා සහ අපරාධ ඇත.

සමෘද්ධි ප්‍රජාමූල බැංකුවල මුදල් විවිධ දේශපාලන කටයුතු සඳහා එම ගිණුම්වල මුදල් යොදාගැනීම සඳහා මීට පෙරද චෝදනා එල්ල වී තිබුණි. 2018 වර්ෂයට අදාළ විගණකාධිපති වාර්තාවකින් පෙන්වාදී ඇත්තේ සමෘද්ධි ප්‍රජාමූල බැංකුවල ගිණුම් හිමියන්ගේ ලැබීම්, ගෙවීම්, පොලී ලැබීම් සටහන් නොකර ශේෂය පමණක් සටහන් කිරීම, එය මාස කිහිපයකට වතාවක් සිදුකිරීම, බැංකු පොත්වල අක්‍රමවත් ආකාරයට ගිණුම් ශේෂය සටහන් කිරීම ඇතුළු ගැටලු තිබී ඇති බවයි.

මේ අක්‍රමිකවත් බව ගැන ප්‍රශ්න කිරීමට තරම් දැනුමක් හෝ අවබෝධයක් සමෘද්ධිලාභීන්ට නැත. ඒ අනුව සමෘද්ධි ප්‍රජාමූල බැංකුවල විනිවිදභාවය ඉතා දුර්වලය. එම විගණකාධිපති වාර්තාවේම බැංකු පොත් නිකුත් නොකිරීම ඇතුළු හේතු නිසා තමන්ගේම බැංකු ගිණුමේ ඇති මුදල් ලබාගැනීමට සමෘද්ධි ප්‍රතිලාභීන්ට නොහැකි වූ බව වාර්තා කර තිබුණි. ඔවුන් කළ නියැදි පරීක්ෂාවලදී ගිණුම් විශාල සංඛ්‍යාවක එවැනි වැරදි තිබී ඇත.

විගණකාධිපති වාර්තාවේ සඳහන් කර ඇත්තේ ප්‍රජාමූල බැංකු හා බැංකු සමිති පද්ධතිය තුළ 2014ට පෙර  ‘අනාවරණය කරගත්’ මූල්‍ය වංචාවල වටිනාකම පමණක් රුපියල් මිලියන 12කි. ඒ අනුව අනාවරණය නොවූ වංචා කොපමණ විය හැකිද?

ඊට අමතරව සමෘද්ධි සංවර්ධන භාර අරමුදලේ මුදල්ද එම අරමුදලේ අරමුණුවලට පිටින් යෙදවීමේ සිදුවීම් වාර්තා වී ඇත. යහපාලන ආණ්ඩුව පැවති 2017 වර්ෂයේදී විගණකාධිපති දෙපාර්තමේන්තුව රුපියල් මිලියන 107ක් වටිනා එවැනි ගනුදෙනු නිරීක්ෂණය කර තිබුණි.

විගණකාධිපති වාර්තාවේ නිගමනවල ඇත්තේ මූල්‍ය වංචා සම්බන්ධයෙන් කාර්යක්ෂමව කටයුතු නොකිරීමත්, සමෘද්ධිලාභීන් වෙනුවෙන් ගොඩනඟා ඇති අරමුදල් ප්‍රතිලාභීන්ව නගාසිටුවීමට පිටින් වෙනත් අරමුණුවලට යොදවා ඇති බවත්ය. සරලව අපට පෙනෙන්නේ සමෘද්ධි ප්‍රජාමූල බැංකු හොරගුහා බවට පත්ව තිබුණත්, ඒවා ගැන නිසි ක්‍රියාමාර්ග ගෙන නොමැති බවය.

සමෘද්ධි බැංකුවලින් මුදල් ඇදීමත්, නැවත සමෘද්ධි බැංකු හරහා මුදල් ගෙවීමත් කරන්නේ එවැනි පසුබිමකය. පරණ සිදුවීම් ගැන සලකා බලන විට මේවා ගැනත් පරීක්ෂණ සිදු නොවනු ඇති බව පැහැදිලිය.

අප්‍රේල් මාසේ 5000 ගෙවන්න කෝටි 4815ක් වැය වුණාද?

අප අප්‍රේල් 17 අනිද්දා පුවත්පතේ මුල් පුවතින් හෙළිදරව් කළ පරිදි රුපියල් පන්දහසේ සහනාධාර ලබාදීම සඳහා රටේ විවිධ ප්‍රදේශවල ඇති සමෘද්ධි ප්‍රජාමූල බැංකු, ස්ථාවර තැන්පතු ආදියෙන් මුදල් ලබාගෙන ඇත්තේ සමෘද්ධි අධ්‍යක්ෂ ජෙනරාල්වරයාගේ තනතුරු නාමයෙන් ඇති සෙත්සිරිපාය ලංකා බැංකු ශාඛාවේ ගිණුමකටය. ගිණුම් අංකය 7041562 වේ. කෙසේ වෙතත් එම මුල් පුවතෙහි බැංකු ගිණුමේ මුදල් ගනුදෙනු සිදුවී ඇති ආකාරය විස්තරාත්මකව සඳහන් කර තිබුණේ නැත.

ගනුදෙනු සංඛ්‍යාව විශාල නිසා විස්තරාත්මකව කරුණු සඳහන් කළ නොහැකි වුණත්, උදාහරණ ලෙස ගනුදෙනු කිහිපයක් සඳහන් කිරීම වටී. අප්‍රේල් මාසය ආරම්භ වන විට එම ගිණුමේ තිබී ඇති ආරම්භක ශේෂය රුපියල් 3000ක් පමණි. අප්‍රේල් මාසය අවසානයේදී ගිණුමේ රුපියල් මිලියන 16.71ක් තිබී ඇත.

එහෙත් ඒ අතර මැද්දේ කෝටි ගණන් මුදල් එහේ මෙහේ ගමන් කර ඇත. ඒ මාසය ඇතුළත රුපියල් මිලියන 48,174ක් හෙවත් රුපියල් කෝටි 4817ක් ගිණුමට ලැබී ඇත. මාසය ඇතුළත රුපියල් මිලියන 48,157ක් හෙවත් කෝටි 4815ක් ඉවත් කරගෙන ඇත.

මුදල් ලැබී ඇත්තේ එක් තැනකින් නොවේ. ලංකාවේ විවිධ ප්‍රදේශවල සමෘද්ධි බැංකු සිය ගණනකින්ය. ඒ මුදල් ඉවත් කර ඇත්තේද එක් තැනකට නොවේ. ලංකාවේ එක් එක් දිස්ත්‍රික්කවල ඇති විවිධ ගිණුම්වලට කොටස් වශයෙන් මුදල් යවා ඇත. ඒ මුදල් යවා ඇත්තේ ආධාර බෙදන්නට බව පැහැදිළිය.

රුපියල් 3000ක් තිබුණු ගිණුමකට ලංකාවේ හතරවටෙන් අප්‍රේල් මාසය ඇතුළත මුදල් ලැබීමත්, ඒ මුදල් සියල්ලම පාහේ ඉවත් කරගැනීමත් නිසා කෙනෙකුට ඒ ගැන සැකයක් ඇතොත් තහවුරු කරගත හැකිය. ඊටත් අමතරව මුදල් එවා ඇත්තේ 5000 සහනාධාරය වෙනුවෙන් නොවේදැයි ඇති සැකය තහවුරු කරගත හැකි වන්නේ ඇතැම් අවස්ථාවල සමෘද්ධි බැංකු කළමණාකරුවන් මුදල් එවීමේදී සටහනක් ලෙස ‘කොවිඞ්-19 5000’ යනුවෙන් හෝ ‘කොවිඞ්-19 ආධාර’ යනුවෙන් ඉංග්‍රීසි බසින් යොදා තිබීම නිසාය.

මෙලෙස සිදුව ඇති ගනුදෙනු සංඛ්‍යාව සිය ගණනක් වුණත්, ඉන් ගනුදෙනු කිහිපයක් උදාහරණ ලෙස දැක්විය හැකිය.

මාසයේ මුල් දින කිහිපයෙහි සමෘද්ධි සංවර්ධන දෙපාර්තමේන්තුවේ ගිණුම් වලින් මුදල් ලබාගෙන ඇත. උදාහරණයක් ලෙස අප්‍රේල් 08 වැනිදා දිවිනැගුම දෙපාර්තමේන්තුවේ ගිණුමකින් රුපියල් මිලියන 2,940ක් ගිණුමට තැන්පත් කර ඇත. එදිනම අනුරාධපුරට රුපියයල් මිලියන 1,579ක් යවා ඇත. අප්‍රේල් 09 වැනිදාත් අනුරාධපුරට මිලියන 583ක් යවා ඇත. අප්‍රේල් 20 වැනිදා අනුරාධපුරට මිලියන 4,414ක් යවා ඇත.

අප්‍රේල් 20 වැනිදා ගම්පහට මිලියන 202ක් යවා ඇත. අප්‍රේල් 24 වැනිදා කෑගල්ලට මිලියන 340ක් යවා ඇත. මෙලෙස රටේ දිස්ත්‍රික්ක ගණනාවකට මුදල් යවා ඇත. අප්‍රේල් 30 වැනිදා රුපියල් මිලියන 217ක් ලබාගත් අවස්ථාවේ සටහනක් ලෙස ‘Covid-19 5000’ යනුවෙන් යොදා ඇත.

ඊට අමතරව සමෘද්ධිලාභීන් වෙනුවෙන් සමෘද්ධි සංවර්ධන දෙපාර්තමේන්තුව නමින් තිබූ ස්ථාවර තැන්පතු වසා දමා ඒවායේ මුදල්ද ලබාගෙන තිබේ. අප්‍රේල් 24 වැනිදා 85184577 අංකය දරණ ස්ථාවර තැන්පතුව වසා රුපියල් මිලියන 1,627ක් ලබාගෙන තිබේ. එදිනම අංක 8192315 දරණ ස්ථාවර තැන්පතුව වසා රුපියල් මිලියන 650ක් ලබාගෙන ඇත.

රටේ විවිධ ප්‍රදේශවල සමෘද්ධි බැංකු වලින් මුදල් එවා ඇත්තේ ඇතැම්විට ලක්ෂයක් හෝ දෙකක්ය. තවත් විටෙක ලක්ෂයකට පවා අඩුය. බැංකු අතොළොස්සක් මිලියනයට වැඩි මුදල් එවා ඇත. ලංකාවේ සමෘද්ධි බැංකු තමන්ට ඇති හැටියට, මේ දේශපාලන මුදල් බෙදීමට දායක වී ඇති සේය.

කටියාව සමෘද්ධි බැංකුවෙන් අප්‍රේල් 24 වැනිදා මිලියන 1.6ක් තැන්පත් කර ඇත. බුලත්කොහුපිටියේ සමෘද්ධි බැංකුවේ මැනේජර්වරයා අප්‍රේල් 24 වැනිදා රුපියල් ලක්ෂ 6ක් තැන්පත් කරද්දී ‘කොවිඩ් 19 5000’ යනුවෙන් සටහනක් යොදා තිබේ. දෙහිඅත්තකණ්ඩියේ සමෘද්ධි බැංකුවෙන් රුපියල් මිලියන 1.1කි.

අප මුලින් කී පරිදි මාසය පුරා වරින් වර රුපියල් කෝටි 4815ක් ඉවත් කර ඇත. කෙසේ වෙතත් එම සම්පූර්ණ මුදල රුපියල් 5000 සහනාධාරය ලබාදීමට පමණක් වැයවුණාදැයි නොදනිමු. මුලින් පවුල් ලක්ෂ 78ක් සඳහා ආධාර ලබාදුන් බව කියා තිබුණි. රටේම සිටින මුළු පවුල් සංඛ්‍යාවට වඩා ඒ සංඛ්‍යාව වැඩිය. එහෙත් පුද්ගලයන් ලක්ෂ 78කට මුදල් දුන්නායැයි සිතමු. රුපියල් 5000 ගාණේ එතරම් පිරිසකට මුදල් බෙදන්නට කෝටි 3900ක් වැය වේ. ඒ අනුව තවත් කෝටි 1000කට ආසන්න මුදලක් මෙම ගිණුම හරහා කොහේ ගියාදැයි තවදුරටත් විමසිය යුතුව තිබේ.

ආණ්ඩුව නියම කළ මිලට ගන්නට වෙළඳපොලේ සම්බා ඇතුළු සහල් වර්ග කිහිපයක් නැත. කොළඹ පිටකොටුවේ තොග වෙළඳසැල්වලටත්, වෙනත් ප්‍රදේශවල වෙළඳසැල්වලටත් කඩා වැදී පාරිභෝගික කටයුතු අධිකාරියේ නිලධාරීන් දැක්වූ සංදර්ශන මීට සති කිහිපයකට පෙර අප දැක්කේ මාධ්‍ය මගින්ය. සහල් සැඟවූ හා සහල් වැඩිමිලට විකුණූ වෙළඳසැල්වලට එරෙහිව නඩු පවරන බවද එම සංදර්ශනවලදී පාරිභෝගික අධිකාරියේ නිලධාරීහු කීහ.

ජෙනරාල් කිච වීම

හිටපු මේජර් ජෙනරාල් ශාන්ත දිසානායකගේ නායකත්වයෙන් පොළොන්නරුවට ගිය පාරිභෝගික අධිකාරියේ නිලධාරී කණ්ඩායමේ සංදර්ශනය අරලිය සහල් හිමිකරු ඩඩ්ලි සිරිසේන අබියස කුඩුපට්ටම් වෙනවා අප දැක්කේද එම මාධ්‍ය මගින්ය. වෙළඳසැලට සහල් නිකුත් නොකර තබා ගත්තද, වැඩි මිලට සහල් වික්කද, ඒ පිළිබඳව තොරතුරු ඇති බව එම කුඩුපට්ටම් වන මාධ්‍ය සංදර්ශනයේදී හිටපු මේජර් ජෙනරාල් ශාන්ත දිසානායක කීවද, අරලිය, නිපුණ (එය අයිති හිටපු නියෝජ්‍ය අමාත්‍ය සිරිපාල ගම්ලත්ටය.) ඇතුළු මහා පරිමාණ සහල් මෝල් හිමියන්ට එරෙහිව කිසිදු පියවරක් ගැනීමට පාරිභෝගික කටයුතු අධිකාරියට හැකිවී නැත.

එම මේජර් ජෙනරාල්වරයා ඇතුළු පාරිභෝගික අධිකාරියට හැකිවී ඇති එකම කාරණය වන්නේ ඩඩ්ලි සිරිසේන ළඟ බැගෑපත් වී රුපියලක් දෙකක සුළු ලාභයට හෝ කීරි සම්බාවලින් ලාභ තිබෙන නිසා රුපියලක් දෙකක් පාඩුවට හෝ වෙළඳපොළට හාල් නිකුත් කරන ලෙස ඉල්ලීම පමණය. පාරිභෝගික අධිකාරියක සභාපතිවරයෙකුට නම් එම බැගෑපත්වීම ගැළපෙන්නේ නැත. විශේෂයෙන්ම හිටපු මේජර් ජෙනරාල් කෙනෙකු සභාපතිත්වය දරන විට එය කොහෙත්ම ඒ ගැන බලාපොරොත්තු දැල්වූ ජනතාවට ගැළපෙන්නේ නැත.

එම උදාහරණයෙන්ම රාජ්‍යයේ තනතුරු හිටපු හමුදා නිලධාරීන්ගෙන් පිරවීම ගැන ආස්වාදයට පත්වූ ජනයා උගත යුතු පාඩමක්ද තිබේ. ඒ හිටපු හමුදා නිලධාරියෙකු එම තනතුරුවලට පත්වූවේය කියා විශේෂ යමක් නොවන බවය. එමෙන්ම හිටපු හමුදා නිලධාරීන් යනු සුවිශේෂ දක්ෂතාවන් ඇති අය නොවන බවය.

මේ හිටපු හමුදා නිලධාරීන් අතිදක්ෂයන් නම් ඔවුන් සිටි කාලයේ හමුදාව ඉතිහාසයේ නොවූ විරූ තරමට විනය පිරිහුණු දේශපාලනීකරණයට ලක්වුණු හමුදාවක් වීමට කිසිසේත්ම ඉඩ නැත. ඒ සමයේ අප දැක්කේ රාජපක්ෂවරුන්ගේ මැතිවරණ ජයග්‍රහණය වෙනුවෙන් පත්‍රිකා බෙදන, පෝස්ටර් අලවන, ලියුම් තැපැල් කරන හමුදාවක්ය. එසේත් නැත්නම් දේශපාලන ප්‍රභූන්ගේ බල්ලන් කවා පොවා, වැසිකිළි කැසිකිළි කර නාවා බලාගන්නා, අලි පැටවුන් බලාගන්නා හා ප්‍රභූ බිරින්දෑවරුන්ගේ සාරි කටු ගලවන හමුදාවක්ය. මන්ද ඉහත කී සියලු වැඩ හමුදා රාජකාරී නොවන නිසාය.

ඇත්තටම අද රාජ්‍ය තනතුරුවල ඉන්නේ හමුදා සාමාජිකයන් ඉහත කී රාජකාරීමය නොවන දේශපාලන පක්කිලි කටයුතුවලට යොදවද්දී ඊට අණ දුන්, අනුමැතිය දුන්, සහයෝගය දුන් හෝ අනුමත කළ හෝ නිහඬව සිටි ඉහළ හමුදා නිලධාරීන්ය. ඔවුන්ට ඇත්තේ සුදුසුකම් තුනක් පමණය. එකක් ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ නියෝජනය කළ ශ්‍රී ලංකා යුද හමුදාවේ ගජබා රෙජිමේන්තුවේ සාමාජිකයෙකු වීමය. නැතහොත් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ අධ්‍යාපනය ලැබූ කොළඹ ආනන්ද විද්‍යාලයේ අධ්‍යාපනය ලැබූවෙකු වීමය. ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ විශ්වාසය දිනාගත් හමුදා නිලධාරියෙකු වීමය.

මේ සඳහා හොඳම උදාහරණයකට ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂද ගත හැකිය. ඔහු මහින්ද රාජපක්ෂ ආණ්ඩුවේ ආරක්ෂක හා නාගරික සංවර්ධන අමාත්‍යාංශ ලේකම් ලෙස කටයුතු කරන විටදී බොහෝ අයට පෙනුණේ දක්ෂයෙකු ලෙසය. ඊට හේතුව ඔහුගේ අයියාගේ ජනාධිපති බලය කිසිවෙකුට හෝ කිසිවකට යට නොවී ඔහු භාවිත කිරීමය. ඇත්තම නම් ඒ බොහෝ භාවිත කිරීම් නීතියට පටහැනි, මානව හිමිකම් උල්ලංඝනය කරන බලහත්කාරී මිලිටරි මෙහෙයුම් වූ බවය. අදද හිටපු හමුදා නිලධාරීන්ට රාජ්‍යයේ තනතුරු අතර දක්ෂයන් වීමට ඇති එකම ක්‍රමය ඇත්තේ නීතියට පටහැනි, හිමිකම් නොතකන මිලිටරි බලහත්කාරීත්වය පමණය.

ආණ්ඩුවේ වී ගැනීමේ සංදර්ශනය

පාරිභෝගික අධිකාරියේ මාධ්‍ය සංදර්ශනයට පෙර ආණ්ඩුව තවත් මාධ්‍ය සංදර්ශනයක් පෙන්නුවේය. ඒ ශ්‍රී ලංකා යුද හමුදාවද මැදිහත් වී රජයේ වී අලෙවි මණ්ඩලය වෙනුවෙන් ආණ්ඩුව සහතික කළ මිලට ගොවීන්ගේ දෙපා ළඟට ගොස් වී මිලදී ගන්නා බවය. ඒ මාධ්‍ය සංදර්ශනවලදී සැරපරුෂ වොයිස් කට් දුන්නේ ඒ සම්බන්ධව පත්කළ බ්‍රිගේඩියර්වරයෙකි.

අරලිය, නිපුණ ඇතුළු මහා පරිමාණ හාල් නිෂ්පාදකයන්ට භය වන්නට ආණ්ඩුවට කාරි නැත. සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ මෝල් හිමියන් මේ වන විට ආණ්ඩුවේ නියම කළ මිලට හාල් වෙළඳපොලට එවන බවට ශපථ කර ඇත. ඒ අනුව කීරි සම්බා රුපියල් 125කටද, සුදු හෝ රතු සම්බා රු. 90කටද, සුදු හෝ රතු කැකුළු සම්බා 90කටද, සුදු හෝ රතු නාඩු 90කටද, සුදු හෝ රතු කැකුළු රු. 85කටද පාරිභෝගික අධිකාරිය නියම කළ මිලට ජනතාවට ලබා ගැනීම සඳහා සිදුකළ යුත්තේ සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ සහල්මෝල් හිමියන්ට ශක්තියක් ධෛර්යයක් වශයෙන් ආණ්ඩුව හමුදාව යොදවා මිලදී ගත් වී තොග මුදා හැරීමය.

එහෙත් මාධ්‍ය සංදර්ශන පවත්වා හමුදාව යොදවා ගොවියාගේ දෙපා ළඟට ගොස් මිලදී ගත් එම වී තොගවල ඇත්ත තත්වය කුමක්ද? වී අලෙවි මණ්ඩලයේ සභාපති ජටාර් මාන්නප්පෙරුමට අනුව මැයි 26 දින වන විට (ලියුම්කරුට ඔහු දුන් පිළිතුරු අනුව මෙම දත්ත ලියවේ.) එම මණ්ඩලය සතුව ඇති වී ප්‍රමාණය මෙට්‍රික් ටොන් 25,600කි. එය රටේ වී අවශ්‍යතාවෙන් සීයට 10ක් වත් වන්නේ නැත. රටේ වී අවශ්‍යතාව සාමාන්‍ය වශයෙන් වසරකට වී මෙට්‍රික් ටොන් මිලියන තුනක් පමණ වන්නේය. සහල් වශයෙන් නම් සහල් මෙට්‍රික් ටොන් මිලියන දෙකකි.

වී අලෙවි මණ්ඩලය ඉතිහාසයේ කවරදාකවත් තරගකාරී වී මිලදී ගත්තෙක් නොවීය. එහි සභාපතිවරයාට අනුව ඔවුන් වී මිලදී ගන්නේ කරුණු තුනක් සාක්ෂාත් කරගැනීම උදෙසාය. එකක් ආරක්ෂිත වී තොගයක් පවත්වාගෙන යෑම සඳහාය. දෙවැන්න ගොවියාට සහතික මිලක් ලබාදීම සඳහාය. තෙවැන්න පාරිභෝගිකයාට අඩු මිලක් ලබාදීම සඳහා වෙළඳපළ පාලනය කිරීම සඳහාය.

වී අලෙවි මණ්ඩලයේ වී මිලදී ගැනීමේ සාමාන්‍ය ක්‍රමවේදය මාධ්‍ය සංදර්ශනවලදී මොනවා පෙන්නුවත්, කීවත් මෙවරද වෙනස් වී නැත. එකක් වී මිලදී ගැනීමේ ඔවුන්ගේ සහතික මිලය. සම්බා, නාඩු,  කීරි ඇතුළු ඕනෑම වී කිලෝවකට රුපියල් 50ක සහතික මිලක් නියම වී තිබී ඇත. ඊට උපරිම තෙතමනය සීයට 14යි, උපරිම අපද්‍රව්‍ය ප්‍රතිශතය සීයට 1යි, උපරිම වර්ග මිශ්‍රණය සීයට 6යි, පරිමාණය අනුව උපරිම බොල් ප්‍රමාණය සීයට 9යි යන ප්‍රමිතියද ඇතුළත් වී ඇත.

එමෙන්ම වගා කර ඇති බිම් ප්‍රමාණය අනුව මිලදී ගන්නා උපරිම වී ප්‍රමාණයද තීරණය කර ඇත. ඒ අනුව අක්කර භාගයකට අඩු වගාකරුවකුගෙන් මිලදී ගන්නා උපරිම වී ප්‍රමාණය කිලෝග්‍රෑම් 500කි. අක්කර 1ට කිලෝග්‍රෑම් 1000කි. අක්කර 2ට කිලෝග්‍රෑම් 2000කි. අක්කර 3ට කිලෝග්‍රෑම් 3000කි. අක්කර 4ට කිලෝග්‍රෑම් 4000කි. අක්කර 5ක් හෝ ඊට වැඩි කිලෝග්‍රෑම් 5000කි.

ඒද සරලව නොවේ. වී අලෙවි මණ්ඩලය ලබාදෙන වී ඇසුරුම් මල්ලක් රුපියල් 50ට මිලදී ගෙන ඒවාවල වී පුරවා බාරදිය යුතුය. (එසේ බාරදුන් පසු ඇසුරුම් මලු මුදල් ගෙවනු ලැබේ.) වී අලෙවි මණ්ඩලයේ මිලදී ගන්නා ස්ථාන වෙත වී ගෙනැවිත් බාරදිය යුතුය. (ගොවියා ළඟට ගොස් මිලදී ගන්නා හමුදා මාධ්‍ය සංදර්ශන ඇත්තේ කිහිපයක් පමණය.) අත්පිට මුදලට මුදල් නොලැබේ. ගෙවීම් නිවේදන අනුව මුදල් ගෙවන්නේ බැංකුවලින්ය.

ඉහත සඳහන් කළ සහ තවත් ඇති නීතිරීතිවලට බැඳී වී අලෙවි මණ්ඩලය ළඟට ගොස් වී අලෙවි කරන්නේ ගොවීන් ටික දෙනෙකු බව පැහැදිලිය. අරලිය, නිපුණ වැනි මහා පරිමාණ වී මෝල් හිමියන් ගොවිබිම්වලට පැමිණ රජයේ තරම් නීතිරීතිවලින් තොරව අත්පිට මුදලට වී මිලදී ගෙන යනවාට ගොවීන් කැමතිය.

දැන් ප්‍රශ්නය ඇත්තේ රටේ වී නැති නිසා නොවේ. සහල් හිඟය ඇත්තේ මහා පරිමාණ වී මෝල් හිමියන් රජයේ උපරිම සිල්ලර සහල් විකිණීම සඳහා තොග වෙළඳුන්ටත්, සිල්ලර වෙළඳුන්ටත් සාධාරණ ලාභයක් තබාගෙන සහල් විකිණීම සඳහා වූ මිලකට සහල් තොග නිදහස් නොකිරීමය.

ඩඞ්ලි සිරිසේන ඇතුළු මහා පරිමාණ වී මෝල් හිමියන් කියන්නේ රුපියල් 50ක සහතික මිලට වී මිලදී ගත්තේ රුපියල් 98කට සම්බා සහල් විකිණීමට අවසර ලබාදෙන බවට රජය දුන් සහතිකය නිසා බවය. එම සහතිකය ඩඩ්ලි සිරිසේනට ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ හෝ වෙන බලධාරියෙකු පෞද්ගලිකව ලබා දුන්නාදැයි අපි නොදනිමු. එහෙත් ආණ්ඩුව ජනතාවට පැහැදිලි කළ යුතු සත්‍යයක් ඇත්තේය. ඒ රුපියල් 50කට වී මිලදී ගෙන ප්‍රවාහනය, කම්කරු, බැංකු ණය, අනෙකුත් වියදම් හා සාධාරණ ලාභය යන කරුණුත් සමඟ සහල් කිලෝවක් විකිණිය හැකි මිල කීයද යන්නය. එය එසේ පැහැදිලි කර නොදී කීරි සම්බාවලින් වැඩි ලාභයක් ලබන බැවින් සම්බා හා අනෙකුත් සහල් සීයට 1ක් හෝ පාඩුවට ලබාදෙන ලෙස ආයාචනා කිරීම නොකළ යුත්තකි. කළ යුත්තේ කීරි සම්බා සඳහා ලබාදී ඇති අසාධාරණ උපරිම සිල්ලර මිලද පහත හෙළීමය.

සහල් කිලෝවක් නිෂ්පාදනය සඳහා යන වියදම් හා ලාභය පිළිබඳ නිවැරදි ගණනය කිරීමක් නැතත් සහල් කිලෝවක් නිෂ්පාදනය සඳහා වී කිලෝ 1 1/2ක් වැය වන බව දළ වශයෙන් කරන ගණන් බැලීමය. ඒ අනුව වී කිලෝවක් රුපියල් 50කට මිලදී ගතහොත් සහල් කිලෝවක් සෑදීම සඳහා රුපියල් 75ක වී අවශ්‍යය. එතැන් සිට රුපියල් 90 දක්වා ඇත්තේ රුපියල් 15කි. තොග වෙළෙන්දාගේ ලාභයත්, සිල්ලර වෙළෙන්දාගේ ලාභයත් මේ රුපියල් 15 තුළම විසඳාගත යුතුය. ඒ අනුව ආයාචනා නොව පැහැදිලි කිරීම් අවශ්‍ය වන්නේ ආණ්ඩුව පාර්ශ්වයෙන්ය.

විසඳුම කුමක්ද?

ඕනෑනම් ආණ්ඩුවට පැහැදිලි කිරීම්, ආයාචනා පසෙක තබා ‘තග්’ විසඳුමකට යා හැකිය. ඩඞ්ලි සිරිසේන ඇතුළු මහා පරිමාණ හාල් මෝල් හිමියන්ට එරෙහිව උපරිම සිල්ලර මිල අබිබවා වැඩි මිලට සහල් විකිණීම, සහල් තොග සඟවා තබා ගැනීම ආදිය ගැන පාරිභෝගික අධිකාරී පනත යටතේ නඩු පැවරීම කළ හැකිය.

එහෙත් ඒ මගින් පමණක් ප්‍රශ්නය විසඳෙන්නේ නැත. ක්ෂණිකව කෙටිකාලීනව ප්‍රශ්නය විසඳීමට මහා පරිමාණ වී මෝල් හිමියන්ගේ සහල් තොග එළියට ලබාගත යුතුය. ඩඩ්ලි සිරිසේන කියන්නේ ඔහුට එරෙහිව කටයුතු කළහොත් මෝල වසා දමන බවය.

මේ නිසා දැනට තිබෙන සහල් තොග ආණ්ඩුවකට එළියට දමාගත හැක්කේ සහල් නිෂ්පාදනය හා බෙදාහැරීම අත්‍යවශ්‍ය සේවාවක් බවට පත්කිරීමෙන් පමණය. අත්‍යවශ්‍ය සේවාවක් බවට මෙම කර්මාන්තය පත්කිරීම සඳහා මහජන ආරක්ෂක ආඥාපනත යටතේ ජනාධිපතිවරයා හදිසි නීතිය රට තුළ පැනවිය යුතුය. එසේ හදිසි නීතිය නොපනවා සහල් කර්මාන්තය අත්‍යවශ්‍ය සේවාවක් බවට පත්කළ නොහැකි නිසාය.

මේ සහල් හිඟය පිළිබඳව මීට පෙර ජනාධිපති කාර්යාලය නිවේදනය කළේ සෑම සහල් මෝලකම සේවා අත්‍යවශ්‍ය සේවා ලෙස ජනාධිපතිවරයා කොවිඞ්-19 වසංගත තත්වය මත නම්කර ඇති බවත් ඒ පිළිබඳව වැඩබලන පොලිස්පති, සෞඛ්‍ය සේවා අධ්‍යක්ෂ ජෙනරාල්, ආහාර කොමසාරිස් හා පාරිභෝගික කටයුතු අධිකාරියේ සභාපතිවරයා දැනුවත් කර ඇති බවත්ය. (අප්‍රේල් 10 ඬේලි නිව්ස් පුවත්පතත් මේ පිළිබඳව පළකර ඇත.)

එහෙත් එතැන් සිට මාස එකහමාරකට අධික කාලයක් ගතවීත් ආණ්ඩුවට ආයාචනා කිරීම් හැර කිසිවක් කරගත නොහැකි වී නැත. ජනාධිපති කාර්යාලයේ නිවේදනය එසේ වුවද එය කරගැනීමට නොහැකි වී ඇත්තේ රට තුළ හදිසි නීතිය ප්‍රකාශයට පත්කර නොතිබීම නිසාය.

අනෙක් කාරණය ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ හා ඩඞ්ලි සිරිසේන අතර පවතින අතිජාත මිත්‍රකමය. මීට වසර ගණනාවකට පෙර ඩුබායි රාජ්‍යයේ ඇති ඩඞ්ලි සිරිසේනගේ හෝටලයක් විවෘත කිරීමේ උත්සවයේ ප්‍රධාන අමුත්තා වූයේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂය. පසුගිය යහපාලන යුගයේදී ගෝඨාභය රාජපක්ෂට මෙන්ම රාජපක්ෂවරුන්ට එරෙහි පරීක්ෂණ හා නඩු කටයුතු සම්බන්ධයෙන් ‘ෂේප්’ කිරීමේ අතරමැදි ගනුදෙනු සිදුකළේ ඩඞ්ලි සිරිසේන යන්නද පැතිරී ඇති කතාවකි.

මේ දෙදෙනාගේ යහළුකම ගැන ලියුම්කරු දන්නා හොඳම කතාව වන්නේ මහින්ද රාජපක්ෂ පාලන සමයේදී ජයවර්ධනපුර මාදින්නාගොඩ ප්‍රදේශයේ අක්කර දහයක ඉඩමක් ඩඞ්ලි සිරිසේනගේ අරලිය හෝටල් ව්‍යාපෘතියක් සඳහා ලබාදීමට ගෝඨාභය රාජපක්ෂ යටතේ තිබූ නාගරික සංවර්ධන අධිකාරිය කටයුතු කර තිබීමය. එම ගනුදෙනුව සඳහා රුපියල් මිලියන 255ක මුදලක්ද ගෙවා තිබී ඇති අතර යහපාලන ආණ්ඩුව බලයට පත්වීමෙන් පසු අක්කර 10ක ප්‍රමාණයම එම හෝටල් ව්‍යාපෘතිය සඳහා ලබාදිය නොහැකි බවට නාගරික සංවර්ධන අධිකාරිය දැනුම් දීමෙන් පසු ඩඞ්ලි සිරිසේන එම ඉඩම් ගනුදෙනුව අත්හැර දමා තිබේ.

මේ කරුණු මගින් පැහැදිලි වන්නේ රටේ කොතරම් සහල් හිඟයක් පැවතියත් ඊට නිසි පිළියම් යෙදීමට ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ පැකිළෙනු ඇති බවයි. ඒ ඉහත විස්තර කළ කරුණු දෙක නිසාය. එකක් ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඔහු සමඟ ඇති මිත්‍ර සන්ධානය නිසා ඩඩ්ලි සිරිසේනට භයය. අනෙක හදිසි නීතිය පනවන්නටත් භයය. මෙසේ හදිසි නීතිය කැඳවන්නට ජනාධිපතිවරයා බය වන්නේ හදිසි නීතිය ප්‍රකාශයට පත්කිරීමෙන් පසුව දින ගණනාවක් ඇතුළත පාර්ලිමේන්තුව රැස්කර ඒ සඳහා අවසරය ලබාගැනීමට ජනාධිපතිවරයාට සිදුවන නිසාය. පාර්ලිමේන්තුව කැඳවීම මේ වන විට ජනාධිපතිවරයාට නයාට අඳුකොළ වී ඇති තත්වය තුළ එයද බොහෝදුරට සිදුනොවනු ඇත. ඒ නිසා මේ සහල් අර්බුදය හමුවේ කිව හැක්කේ ඩඞ්ලිටත් හදිසි නීතියටත් භය ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ කියාය.

ඩඩ්ලි දිනයි. මිල වැඩිවේ

මෙම ලිපිය ලියා අවසන් වී පිටු සැකසීමෙන් පසු ලිපියෙන් මතුකර තිබූ පරිදිම සහල් සඳහා වූ උපරිම සිල්ලර මිල වෙනස් කිරීමට ආණ්ඩුව තීරණය කර ඇත. ඒ මහා පරිමාණ හාල්මෝල් හිමියන් හා ආණ්ඩුව අතර පැවති සාකච්ඡාවකදීය. ඒ අනුව රුපියල් 90ට පැවති නාඩු සහල් කිලෝවක උපරිම සිල්ලර මිල රුපියල් 96 දක්වාද රුපියල් 90ට පැවති සම්බා සහල් කිලෝවක උපරිම සිල්ලර මිල රුපියල් 98 දක්වාද වැඩිකර ඇත.

මෙම මිල වැඩිකිරීම් සම්බන්ධයෙන් සිය නිල ෆේස්බුක් පිටුවේ සටහනක් තබමින් ඩඞ්ලි සිරිසේන සඳහන් කර ඇත්තේ එම මිල වැඩිකිරීම් සම්බන්ධයෙන් ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපපක්ෂ, අගමැති මහින්ද රාජපක්ෂ, අමාත්‍ය චමල් රාජපක්ෂ හා බැසිල් රාජපක්ෂට ස්තූතිය පුදකරන බවය.