■ ප්‍රබුද්ධ නුවන්

කෘෂිකර්ම අමාත්‍යවරයා කියන හැටියට, දෙදහස් පන්සීයක ස්වයංපෝෂිත ඉතිහාසයක් තිබුණ මේ රටේ කෘෂිකර්මාන්තයේ තීරණාත්මක ගැටලුවක් ගෙනාවේ 1965 හරිත විප්ලවය. ඔහුට අනුව හරිත විප්ලවය මගින් ලංකාවේ ගොවීන්ට රසායනික පොහොර බලහත්කාරයෙන් හඳුන්වා දෙනවා. ඇත්තටම හරිත විප්ලවය කියන්නේ එහෙම එකක්ද? ඒක රටේ ස්වයංපෝෂිතභාවය නැති කළාද?

අපි ඉස්කෝලේ යන කාලේ වන විට රට ස්වයංපෝෂිත කිරීම කියන එක ඉහළ අරමුණක් හැටියට තිබුණා. මොකද ඒ කාලේ වන විටත් අපිට අවශ්‍ය හාල්, පරිප්පු වගේ ගොඩක් දේවල් පිටරටින් තමයි ගෙනාවේ. අපිට මතකයි ඒ කාලේ බුරුමෙන් හාල් ගේනවා. ඒවා ඉතාම ගඳ සහ ගල් සහිත හාල්.

ඒ වගේම ආනයන සීමා තිබුණ කාලයේ වෛද්‍ය බ්‍රයිටී ද මෙල් මහත්මිය වාර්තාවක් ඉදිරිපත් කළා. ඒ වාර්තාවේ දත්තවලට අනුව ලංකාවේ ජනගහනයෙන් භාගයකට අවශ්‍ය පෝෂණය තිබුණේ නෑ කියලා කියවුණා.

වඩා ඵලදායී කෘෂිකර්මය කියන එක ලංකාවේ විශාල ප්‍රමුඛතාවක් දීලා තිබුණ සංකල්පයක්. ඩීඑස් සේනානයකලා, සීපී ද සිල්වා වගේ අය ඒ ගැන තදින් නියුතුව හිටියා. ඒ වගේම ඩඩ්ලි සේනානායක මහත්තයාට කෘෂිකර්මය ගැන තිබුණ උනන්දුව අගමැතිකමට තිබුණ උනන්දුවටත් වැඩියි කියන්න පුළුවන්.

කොහොම වුණත් මේ අය කළේ කෘෂිකර්මය ස්වයංපෝෂිත කිරීමේ අරමුණෙන් පුළුවන් තරම් අලුත් ඉඩම් ඒකට ගත්තු එක. ගල්ඔය ව්‍යාපාරය, සීපී ද සිල්වලා විවෘත කළ රාජාංගණ ව්‍යාපාරය වගේ දේවල් ඊට උදාහරණ හැටියට ගන්න පුළුවන්. නමුත් මේ විදිහට වගාව සඳහා භූමිය වැඩි කිරීමේ සීමාවක් තිබුණා. ඒ අනුව තමයි පැහැදිලි වුණේ ඵලදායිතාව වැඩි කරන්නේ නැතිව ස්වයංපෝෂිත ආර්ථිකයක් ගොඩනගන්න බැරි බව. මේක අපිට විතරක් නෙමෙයි ලෝකයේ බොහෝ රටවලට පැහැදිලි වුණු එකක්. ඒ අනුව තමයි ලෝකයේ ගොඩක් රටවල හරිත විප්ලවය ගොඩනැගෙන්නේ.

ඉන්දියාවේ සිටි ආචාර්ය ස්වාමිනාදන්, පිලිපීනයේ ජාත්‍යන්තර පර්යේෂණ ආයතනය වගේ අය මූලික වෙලා වඩා සඵල, ඵලදායී කෘෂිකර්මයක් ගොඩනැගීමට හරිත විප්ලවය දියත් කළේ මේ කාරණා නිසා. ඒ හරිත විප්ලවය අනික් රටවලට වගේම අපිටත් යුගයේ අවශ්‍යතාව නිසා අපි ගත්තා මිස කවුරුත් බලෙන් අපිට පැටෙව්වේ නෑ.

නමුත් මේ අයගේ තර්කය අපිට සම්පූර්ණයෙන්ම කාබනික ගොවිතැනින්ම මේ අරමුණ ගොඩනගාගන්න තිබුණා කියන එක?

ඔය විදිහට කියන ගොඩාක් අය කියන්නේ, කැලේ ගස් වැවෙන්නේ කැලේට පොහොර දාලා නෙමෙයිනේ කියන එකනේ. කෘෂිකර්මයේ හෝඩිය හරි දන්න, කෘෂිකර්මය පිළිබඳව කියවලා තියෙන අය පවා දන්න දෙයක්නේ එන්පීකේ කියන මූලද්‍රව්‍ය ගැන. ඒ කියන්නේ නයිට්‍රජන්, පොටෑසියම් සහ පොස්පරස් කියන දේවල් මූලික වශයෙන් ශාකවලට අවශ්‍යයි කියන එක. කැලෑවේ ගස්වලට ඒවා වෙනම සපයන්න අවශ්‍ය නැති වුණත් ගොවිතැන් කිරීමේදී ඒවා සපයන්න ඕනෑ. කැලේ ගස් ක්ෂය වෙලා ඒවා නැවත පොළවටම ගිහින් චක්‍රයක් විදිහට වැඩ කරනවා. නමුත් කෘෂිකර්මයේදී අපි වගාකරන දේවල් එහෙම්පිටින්ම පොළවටම දිරන්න දෙන්නේ නෑනේ. බොහෝ වෙලාවට අපි වගාකරන දේවල් අරගෙන, ආහාරයට ගන්නවා.

ඒ නිසා ඵලදායී කෘෂිකර්මයක් සිදු කරද්දී අපිට පොහොර ඇතුළු රසායනික ද්‍රව්‍ය පිටතින් සපයන්නම වෙනවා.

මේ අවුරුද්දේ මැයි මාසේ 10 වෙනිදා මං මේ ගැන අනිද්දා පත්තරේට ලිපියක් ලිව්වා. ඒ වනකොට ගැසට් එක පිටවෙලා දවස් හතරයි. මං ඒ ලිපිය ලිව්වේ ගැසට් එක එන්නත් කලින් කැබිනට් පත්‍රිකාව කියවලා. වැඩි සංවාදයකට ඉඩ දෙන්නේ නැතිව ආණ්ඩුව මේ කැබිනට් පත්‍රිකාව දැම්මේ අප්‍රේල් 28. කොහොම වුණත් ඒ ලිපියේ මං විවේචන දෙකක් ඉදිරිපත් කළා. මගේ එක් ප්‍රශ්නයක් වුණේ මේ තරම් බැරෑරුම් කාර්යයක් කරන්න කලින් මොනවාද සලකලා තියෙන පර්යේෂණ වාර්තා සහ කමිටු වාර්තා කියලා. එහෙම කිසිම දෙයක් නෑ.

අමාත්‍යවරයා කියන්නේ මේක ජනාධිපතිවරයා ආවාට ගියාට ගත්ත තීන්දුවක් නෙමෙයි, විශේෂඥයින්ගේ අදහස් අරගෙන ගත් තීන්දුවක් කියලා?

විශේෂඥයෝ කියන්නේ වෛද්‍ය විශේෂඥයෝ නෙමෙයිනේ. ඒ අය මේකට අදාළ නෑ.
මට මතකයි මහාචාර්ය මොහාන් මුණසිංහ කියන කීර්තිමත් විද්‍යාඥයා යටතේ 2016-17-18 වර්ෂවල තිරසාර සංවර්ධනය කියලා අපි විශාල ලියැවිල්ලක් හැදුවා. ඒකේ තිබුණ එක එක පරිච්ඡේද ලිවීමට විවිධ කමිටු පත් කරලා තිබුණා. ඒ කෘතියේ තිබුණා කෘෂිකර්මය සම්බන්ධ පරිච්ඡේදයකුත්. ඒ පරිච්ඡේදයේදී ඊට සහභාගි වූ විද්‍යාඥයෝ රටේ කෘෂිකර්මය ගොඩනගන්න අවශ්‍ය බොහෝ නිර්දේශ දීලා තිබුණා. ආණ්ඩුව මේ වගේ තීන්දුවක් ගනිද්දී ඒ ලියවිල්ල දිහාවත් බැලුවේ නෑ අඩු තරමේ.

දෙවැනි කාරණය තමයි මේ අය මෙතෙක් අපි ලබලා තියෙන අත්දැකීම් දිහා බැලුවෙත් නෑ. මේ සම්බන්ධයෙන් අපේ රටේම පූර්වාදර්ශයක් තිබුණා. ඒ තමයි ග්ලයිෆොසේට් තහනම නිසා සිදු වූ හානිය. ඒ තහනමට හේතු වූයේ අතුරලියේ රතන හිමිගේ යෝජනාවක්. කොහොම වුණත් ඒ තීන්දුව මගින් කෘෂිකර්මයට සහ රටේ ආර්ථිකයට සිදුවුණ හානිය පිළිබඳ අත්දැකීමක් අපිටම තිබුණා.

ඊට අමතරව භූතානය පිළිබඳ අත්දැකීමුත් මං අර ලිපියේ ඉදිරිපත් කළා. ඒ අය කාබනික වගාවන්ට යන්න ගිහින් සිදුකරගත් හානිය අතිවිශාලයි. අපි ජනමාධ්‍යයට මොනවා ලිව්වත් කිව්වත් ආණ්ඩුව ඒ එකක්වත් ගණන්ගත්තේ නෑ. ඒ සියල්ල නොසලකා හැරලා ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනවල තම හිතමිතුරන් ලියලා දීපු අර්ථවිරහිත දේවල් එක රැයකින් කරන්න රජය උත්සාහ කළා. ඒක සම්පූර්ණයෙන් වැරදි ක්‍රියාවක්. ඉතිං ඒ විදිහට රජය ඇතුළත හා රජයෙන් පිට ඉන්න සැබෑ විශේෂඥයන්ගේ දැනුම යොදාගන්නේ නැතිව, හුදෙක් කරුවල කාමරවල අඳුරේ සකස් කරන මැතිවරණ ප්‍රකාශන පාදක කරගෙන රටක ප්‍රතිපත්ති කරන්න යෑමේ ආදීනව තමයි අපි දැන් මේ විඳින්නේ.

කාබනික වැඩපිළිවෙළ අසාර්ථක වුණේ ජනමාධ්‍ය මගින් හා විශේෂඥයන් කීප දෙනෙක් ඊට විරුද්ධව ගෙන ගිය ව්‍යාපාරය නිසා හා ගොවියන් ඒ නිසා අධෛර්යමත් වීම නිසා කියන එකයි රජය පැත්තේ ප්‍රතිචාරය?

විශේෂඥයෝ කියන්නේ ප්‍රාමාණික දැනුම තියෙන උදවියනේ. කලින් කිව්වා වගේ, වෛද්‍ය විද්‍යාව පිළිබඳ දැනුම තියෙන අය මේ සඳහා අදාළ නෑ. මම වුණත් කෘෂිකර්මය පිළිබඳ හදාරපු කෙනෙක් නෙමෙයි. නමුත් ඒ පිළිබඳ ප්‍රාමාණික පොතපත හදාරලා හා වෙනත් ප්‍රාමාණික බුද්ධිමතුන්ගෙන් අවශ්‍ය දැනුම ලබාගෙන තමයි යම් යම් දේවල් කියන්නේ. ඒ කිසියම් සීමාවක් ඇතුළත. භූතානයේ කාබනික වැඩසටහන අසාර්ථකයි කියලා මං රටට කිව්වේ මගේ අදහසක් විදිහට නෙමෙයි. වෙනත් විද්වතුන්ගේ අදහස් ඇති, පිළිගත් ශාස්ත්‍රීය ග්‍රන්ථ කියවලා.

මං කලින් කියූ අනිද්දා පුවත්පත් ලිපියේ මගේ අදහස් කියලා ටික දවසකට පස්සේ සුවිශේෂ ලියුමක් දැක්කා. ඒක අත්සන් කරලා තිබුණේ කෘෂිකර්ම දෙපාර්තමේන්තුවේ එවකට හිටි අධ්‍යක්ෂ ජෙනරාල්වරයා වූ, ආචාර්ය වීරකෝන් මහතා. ඒ වගේම ජාතික විද්‍යා පදනමේ සභාපතිව හිටි රංජිත් ආරියරත්න මහතාත් අත්සන් කරලා තිබුණා. ඒ වගේම ඊට තවත් විශාල විද්වතුන් සංඛ්‍යාවක් අත්සන් කරලා තිබුණා. ඒ ලියුමේ මං දැක්ක සුවිශේෂත්වය තමයි ඒ අත්සන් කළ අය අතර ඒ වනවිටත් තනතුරු දරන අය බහුතරයක් සිටීම. ලංකාවේ තියෙන පැරණිම, කීර්තිමත්ම හා ආචාර්ය උපාධිධාරීන් වැඩිම සංඛ්‍යාවක් සේවය කරන ආයතනය තමයි කෘෂිකර්ම දෙපාර්තමේන්තුව. එහි අධ්‍යක්ෂවරයා සහ තවත් විශේෂඥයින් රාශියක් අත්සන් කළ ලියැවිල්ලක් නොසලකා හැරියේ කොහොමද? අනික් අතට, රජයේ තීන්දුවක් එසේ නොකරන ලෙසත්, එය කළොත් මේ මේ ආකාරයට මේ මේ වගාවන්වල ඵලදායිතාව මේ මේ ප්‍රතිශතයන්ගෙන් අඩුවේවි කියලා ඒ වන විටත් රජයේ නිලධාරීන්ව සිටින අය අත්සන් කිරීම සුවිශේෂ කටයුත්තක්.

මේ අය පොදුවේ අත්සන් කරලා යවපු ඒ ලිපිය ගණනට ගැනෙන්නෙත් නෑ. ඒ ලිපිය ගණන් ගත්තේ නැත්තේ ඒ අය විශේෂඥයෝ නොවන නිසාද? ඒ අය විශේෂඥයෝ තමයි. තමන්ගේ තනතුරේ ඉඳිමින් ගමන්ම මේ විදිහේ අදහස් දැක්වූ නිර්භීත විශේෂඥයෝ. එහෙම තියෙද්දි වෙන මොන විද්වත්තු ගැනද මේ ඇමතිවරයා කියන්නේ කියන එක පැහැදිලි නෑ.

ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රටක උගතුන්ගේ හා බුද්ධිමතුන්ගේ වගකීම වෙන්නේ යම් කෙනෙක් තමන් හොඳින්ම දන්නා විෂය අවභාවිත කරමින් රටට හානිදායක කටයුත්තක් කරන්නේ නම්, කට වහන් ඉන්න එක නෙමෙයි ඊට විරුද්ධව කතා කරන එක. ජනමාධ්‍යයේ හා සමාජ මාධ්‍යයේ වගකීමත් ඒක.

අනික ගොවීන් වුණත් මේ වැඩපිළිවෙළට විරුද්ධ වුණේ ආවාට ගියාට නෙමෙයි. උදාහරණයක් කියනවා නම්, තේ වගාකරන ගොවියෝ මේ කාබනික වැඩපිළිවෙළට විරුද්ධ වුණේ තේ වගාකිරීමේ දී දලු නෙලීම සම්බන්ධ ඇතිවන ප්‍රශ්න කෙලින්ම අත්දුටුව නිසා.

මේ රසායනික පොහොර ප්‍රශ්නය හුදෙක් ප්‍රතිපත්තිමය තීන්දුවක් නිසා ඇති වූවක්ද, නොඑසේනම් ඩොලර් නැතිකම ඊට බලපෑවේ නැද්ද?

ආණ්ඩුව කියනවා තමයි රටේ ඩොලර් හිඟයක් නෑ කියලා. නමුත් මේක කොයි තරම් අභූත තීන්දුවක්ද කියලා මම ප්‍රසිද්ධියේ කියලා තියෙනවා කීප වරක්ම. මේ කාරණය ගැන මගේ උපකල්පන කීපයක් තියෙනවා. එකක් තමයි ගොවීන්ට නොමිලේ පොහොර ලබා දෙන වැඩපිළිවෙළ. මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාම ගෙනා ඒ වැඩපිළිවෙළ මේ වන විට රජයට විශාල බරක් වෙලා තියෙන්නේ. මේ අයගේ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනයේ තියෙනවා කාබනික හා අකාබනික පොහොර දෙකම ගොවියාට නොමිලේ දෙන බව.

අනික් පැත්තට ගත්තාම පොහොර නොමිලේ දීම නිසාම තමයි ගොවියෝ ඒවා අධිමාත්‍රාවට භාවිත කරන්න ගත්තේ. නොමිලේ දෙන එක ඒ විදිහට නාස්තිවෙයි කියන එක සාමාන්‍ය ආර්ථික විද්‍යාවෙත් පිළිගන්න දෙයක්.

මේවා ආනයනය කරන එකත් ඔබ ඇහුවා වගේ, රටේ විදේශ විනිමය පැත්තෙන් ගත්තාම විශේෂ බරක්. අර්බුදයක් නාස්තිවෙන්න ඉඩ දෙන්න එපා කියලා ජනප්‍රිය කියමනක් තියෙනවානේ. අර්බුදයකින් විප්ලවීය වෙනස්කම් කරන්න පුළුවන් කියන එක තමයි ඒකෙන් අදහස් වුණේ. ආණ්ඩුවත් කල්පනා කළා, විදේශ විනිමය හිඟය කියන අර්බුදය පාවිච්චි කරලා තමන්ගේම විප්ලවයක් කරන්න පුළුවන් කියලා. ඊට අමතරව සෙක්කුවෙන් තෙල් හිඳලා තමන්ගේ පොල්තෙල් තමන්ම නිෂ්පාදනය කළ යුතුයි හිතන, මීහරක් යොදා ගනිමින් ගොවිතැන කළ යුතුයි කියන ලෝකයක් තමන්ගේ ඔළුවල තියෙන වෛද්‍ය පාදෙණිය වගේ අයටත් මේ අර්බුදය ඇතුළේ තමන්ගේ දර්ශනය රිංගවන්න පුළුවන් වුණා.■

ලංකාවේ නම් දරාපු දේශපාලනඥයන් බොහෝ දෙනෙකුට බලය භුක්ති නොවිඳ ජීවත් වෙන්නට බැරි තත්වයකි විද්‍යමාන වන්නේ. දේශපාලන බලය භුක්ති විඳීමට පර්යාය කියමන හරි හම්බ කර ගැනීම ය. අප කුඩා කාලයේ ඇසුවේ දේශපාලනයට යන්නා හිඟමනට වැටෙනවා යන කියමනය. එහෙත් අද දේශපාලනය යනු සාර්ථක ව්‍යාපාරයකි. එබැවින් මොන විදිහේ සෙප්පඩ විජ්ජාවකින් හෝ රාජ්‍ය බලය භුක්ති විඳීමට පිඹුරු පත් සැකසීමට ජ්‍යෙෂ්ඨ දේශපාලනඥයන් පිරිසක් දිවා රෑ නොතකා මහන්සි වෙන බව මේ වන විට කුප්‍රකට රහසකි.

ජාතික ආණ්ඩුවක් උවමනා කරන්නේ රට පත්ව තිබෙන උගුලෙන් රට බේරාගන්නට ද? නැත. ආර්ථිකය ශක්තිමත් කරන්නට ද? නැත. ජාතික සමගිය ප්‍රතිෂ්ඨාපනය කිරීමට ද? නැත. එහෙනම් කුමට ද? ඒ ප්‍රශ්නයට පැහැදිලි පිළිතුරක් අවශ්‍ය නම් යෝජනාවේ සැබෑ මොළකරු තේරුම් ගත යුතු ය. සැබෑ ම මොළකරු බැසිල් රෝහණ රාජපක්ෂ මිස වෙන කෙනෙක් නොවේ. ඔහුට ජාතික ආණ්ඩුවක් අවශ්‍ය කුමට ද? නෞකාව මූදු බත් වන එක වළක්වා ගන්නටය.

බැසිල් රෝහණ රාජපක්ෂ සෙල්ලිපි භාෂාවෙන් අයවැය කියෙව්වත් දේශපාලන වැඩ බිමේ සූදු කෙළින්නේ පැණි බේරෙන නිරවුල් භාෂාවෙනි. දේශපාලන වැඩ බිමේ නම් දරා සිටින කාගේත් යට ඇඳුම්වල මිම්මට ඒවා මසා සුදුසු විදිහට අන්දවන්නට ඔහු ගජ සමතෙකි. පොහොට්ටු ලේකම් ටයිකෝට් ඇඳගෙන සුළු පක්ෂවලට කෝචොක් කරන්නේ, යනවානං යන්නකො ඔහෙලා කියා රෙඩි මේඩ් වැකිවලින් පුන පුනා නිතරම කියන්නේ බැසිල් රෝහණ නමැති හාම්පුතාගේ උපදෙස් පරිදි මිස ඔහුගේ ලේකම් පිරුවටයේ හයියෙන් නොවන බව නොරහසකි. මේ වන විට සුළු පක්ෂ නායකයන්ව පමණක් නොව සිරිසේනවත්, බැසිල් රෝහණ රාජපක්ෂ බිත්තියටම හේත්තු කර අවසන්ය. ඉතින් ප්‍රාණයත් – බලයත් වෙනුවෙන් ජාතික ආණ්ඩුව අහෝ සැපයි නොකියා කොහොමද?

මඟුලට කලින් හනිමූන් යාම

ගෝඨාභය රාජපක්ෂට පීඩනය දරා ගත නොහැකිව උන් හිටි ගමන් රහසේම මව් රටට ගියහොත් මේ ආණ්ඩුවට පැවැත්මක් නැත. එයා ගියාට කමක් නෑ මහින්ද රාජපක්ෂ ඉන්නවා කියා කටමැත දෙඩුවත් ආණ්ඩුවට ඉදිරි පැවැත්මක් නැත. එහෙත් සරලව කියනවා නම් මේ ආණ්ඩුව ජන වරමට අදාළ කාලය පවතිනු ඇත. මුළු රටම පාරට බැස්සත් රාජපක්ෂලා කාලය ඉවර වෙනතුරු බලය අත හරින්නේ නැත. හරි හම්බ කිරීම තවත් වේගවත් කරමින් උපරිම ඵල නෙළාගනු ඇත. එළඹෙන හැම මැතිවරණයකින්ම තමන් පරදින බව හොඳටම දන්නේ ඔවුන් නිසා ඉදිරියට තිබෙන හැම දවසක්ම ඔවුන්ට වැදගත් ය.

එළඹෙන මැතිවරණයේ දී රාජපක්ෂවරුන් මොන උත්සාහයක් ගත්තත් රනිල් වික්‍රමසිංහට ජනාධිපති වෙන්නට ජන වරමක් ලැබේ යයි සිතන්නට සාධක දැනට මහ පොළොවේ නැත. සමහර විට පොහොට්ටුවෙන් අපේක්ෂකයෙකු ඉදිරිපත් නොකළ හොත් හෝ දිනේෂ් ගුණවර්ධන වැනි කෙනෙකු ඉදිරිපත් කළ හොත් රනිල්ගේ බඹරේ කැරකෙන්නට තිබෙන ඉඩ වැඩි ය.

මේ හැම කාරණයක්ම බලය අතට ගන්නේ කොයි මොහාතකදැයි සිහින දකින දේශපාලනඥයන්ට තද සිත් වේදනා ඇති කර තිබෙනවා විය යුතු ය. සිරිසේන සහ ගෝඨාභය අතර විශ්වාසය බිඳී යාම හේතුවෙන් තමන්ට අත්විය හැකි ඉරණම ගැන සිරිසේන ද භීතියකින් පෙළෙනවා වන්නට පුළුවන. බැසිල් ශ්‍රීලනිපය නටවන්නේ ලොකු තුරුම්පුවක් අතේ තියාගෙනය. අනෙක් පැත්තෙන්, ජනාධිපතිවරණයේ දී රාජ්‍ය බලය පරිහරණය වැදගත්ය යන අවබෝධයෙන් මඬනා ලද රනිල් වික්‍රමසිංහත් ජාතික ආණ්ඩුවකට කැමති වන්නට පුළුවන. සමහර විට ඔහු සහ බැසිල් මේ වන විට එක මේසයක වාඩි වී ජාතික ආණ්ඩුව සැලසුම් කර අවසන් වෙන්නටත් පුළුවන.

මොන මොන දේවල් තිරය පිටුපස සිද්ධ වුණත් බලහත්කාරයෙන් ආණ්ඩුවක් පිහිටුවන්නට බැරි බැවින් සිදුවිය හැකි අනතුරු අවම වශයෙන් ඇතිවන, බලය පරිහරණය කරන්නට ඉක්මන් අවස්ථාව ලෙස සලකා ‘එජාප – ශ්‍රීලනිප‘ කඳවුරු දෙකේම වියපත් ජ්‍යෙෂ්ඨ දේශපාලනඥයෝ ජාතික ආණ්ඩුවක් වෙනුවෙන් එක කුඩයක් යට සිට ගන්නට ලෑස්ති වෙති. හේතුව ගතවෙන හැම දවසක්ම ඔවුන්ගේ වයසින් අඩු වෙන බැවිනි.

මේ ආණ්ඩුවට පරාද වෙන්නට ඉඩ හැර ශක්තිමත් බලවේගයක් ලෙසින් එළඹෙන ජනාධිපතිවරණයේ දී බලය ලබා ගැනීමට තිබෙන අවකාශය ඉතා පැහැදිලි ය. ඒ වූ කලී මංගල උත්සවය කිසිම අඩුවකින් තොරව පවත්වා එක වහලක් යට ජීවිතයක් පටන් ගැනීමට තිබෙන හැකියාව හා සමානය. එහෙත් පොඩි කාලයක් ඉවසා නොසිට දෙපාර්ශ්වයට රහසින් ජෝඩුව හනිමූන් යන්නට ලෑස්ති වන්නේ ඇයි?

රහස කුමක් ද?

ජාතික ආණ්ඩුවක් හැකි ඉක්මනින් පිහිටුවා ගතහොත් වැඩේට අවතීර්ණව සිටින ජ්‍යෙෂ්ඨ දේශපාලනඥයන් කිහිප දෙනාට හොඳම අමාත්‍ය පදවි හිමි වෙයි. මහින්ද රාජපක්ෂ අගමැති පදවියෙන් ඉල්ලා අස්වී ප්‍රාණ මිත්‍ර රනිල්ට අගමැති පදවිය ලබා දෙනවා නම් ගොඩේ ගොඩ ය. ආර්යාව ඊට කිසි ලෙසකින් කැමති වේ යයි සිතිය නොහැකි මුත් සිදු විය නොහැකි දේ සිදු වෙන බව අපි දනිමු. ආර්යාවටත් ඥාති මිත්‍ර රනිලුන් කළ සේවාව අමතක කර දමන්නට අසීරුය. පවුල පිටින්ම හිරේ නොගියේ මේ සුමිතුරු – ඥාතියා නිසා බව කාටත් වඩා දන්නේ ඔවුන්ම යැ.

ගත වෙන හැම දවසකම ආණ්ඩුව තව තවත් පහළටම රූටන බව දැන දැනත් ජාතික ආණ්ඩුවක් හදාගෙන ඇමතිකම් ලබාගෙන හරි හම්බ කර ගත හැකි වෙතත් ඉන් රටේ අනාගතය එහෙම පිටින්ම විනාශ වනු ඇත. ජාතික ආණ්ඩුවට පේවී සිටින ජ්‍යෙෂ්ඨ දේශපාලනඥයන්ට ඒ ගැන ප්‍රශ්නයක් නැත. ඊට අදාළ තව වැදගත් හේතුවක් තිබේ. ඒ කුමක් ද? මේ ජ්‍යෙෂ්ඨයන් සියලු දෙනාගේම දේශපාලන අනාගතය හරි ඉක්මනින් අවසන් වෙන ලකුණු පහළව ඇත. ඇතමෙකුට ජනවරමක් ලබන්නටම අපහසුය. තවත් අය මැතිවරණයක් එක්ක ඔට්ටු වෙන්නට අපහසු තත්වයකය. ජ්‍යෙෂ්ඨයන් හුඟ දෙනෙකු බලය භුක්ති වින්දේ තනිවම නොවන බව කිව යුතු නැත. රජ පවුල සේම පවුල් පිටින් බලය භුක්ති විඳි උදවියගේ බඩගිනි මේ වන විට හොඳටම වැඩි තිබෙනවා විය යුතුය.
ජාතික ආණ්ඩු කුමන්ත්‍රණය තුළ තිබෙන බරපතළම කාරණාව නම් එළඹෙන ජනාධිපතිවරණයට ශක්තිමත් බලවේගයක් ගොඩ නැගෙන එක වළක්වන්නට බැරි තත්වයක් තිබීම ය. ඒ බලවේගය තුළ ඇතැම් ජ්‍යෙෂ්ඨයන්ට තැනක් හෝ හඬක් නැත. ජනතාව ඉදිරියට යන්නට ශක්තියක් තිබෙන හැම දේශපාලනඥයෙකුම විනිවිද දකින සන්දර්භයක් තුළය ජනතාව ඒකරාශී වන්නේ. මිනී මරුවත් – හොරකම් කළත් ඒ සියල්ලට තිත තබා වෙනස්ම ගමනක් යනු ඇත, සිස්ටම් චේන්ජ් කරනු ඇත, චෞරයන් පවුලෙනුත් අතුගානු ඇත, යනාදි සිහින සියල්ලම බිඳ වැටීම රටට උගන්වා ඇති පාඩම බරපතළ ය. තව දුරටත් හොර පාරවල්වලින් ජන විඥානය දූෂණය කොට ජන වරමක් කොල්ලකෑමට තත්වයක් ඉදිරි වසර එක හමාර ගත වන විට නැත්තටම නැති වී යනු නියතය. නොසිතූ විරූ අන්දමට ජනතාව ශක්තිමත් බලවේගයකට ඒකාරාශී වන තත්වයක් තිබේ. ජන මනස හැඩගැහෙමින් පවතින්නේ ඉතිහාසයේ කවරදාටවත් වඩා වෙනස්ම රිද්මයකට ය.

මර්දනය සහ ජාතික ආණ්ඩුව

ගෝඨාභය රාජපක්ෂට ඉදිරියේ දී කළ හැකි එකම කටයුත්ත – ඔහු අත තිබෙන එකම බර අවිය මර්දනය උපරිමයට පත් කිරීම ය. එහෙත් බැසිල්-මහින්ද යන දේශපාලනඥයන් දකින්නේ මර්දනය නොව විසඳුම, ජාතික ආණ්ඩුවකින් පැවැත්ම ආරක්ෂා කර ගැනීම බව ය.

බැසිල් – ජයසුන්දර නුවණ මේ වන විට කළ දේ හා තව ඉදිරියට සිදු වන දේ නිසා රටේ ජන ජීවිතය එහෙම පිටින්ම අවුල් වී යන තරමට ජනතා විරෝධය මතු වනු ඇත. තව කොරෝනා වටයක් කැන්දා ගතහොත් විනා ජනතා විරෝධයන් මැඬලීමට පුළුවන්කමක් නැත. ජාතික ආණ්ඩුවක් අටවා ගත හොත් සියලු පව් බේරුවල් බොක්කට සේ ජාතික ආණ්ඩුවට හිලව් කොට පවතින්නට පුළුවන් බව බැසිල් කල්පනා කළා විය හැකිය. මර්දනය පහසුම විසඳුම නොවන බව අද වන විට ගෝඨාභය ද තේරුම් ගෙන තිබෙනවා විය යුතුය. ජාතික ආණ්ඩුවක් අටවා ගතහොත් ඉදිරි කාලය තමන්ට සැනසිල්ලේ ගත කර මව්බිම කරා පිටත්ව යා හැකි යයි ඔහුට වැටහහෙනු ඇත.

බැසිල්ගේ ඉන්දියානු සංචාරයෙන් පසුව දෙමළ ජාතික සන්ධානයේ ප්‍රබලයන් ඉන්දියාවට යනු ඇත. නැතහොත් අගමැති මෝඩි ඔවුන් කැඳවනු ඇත. දේශ ප්‍රේම වස්තරය ගලවා දැමීමට මහින්ද නොසතුටු නිසා ජාතික ආණ්ඩුවට සිදු වන – සිදුවිය හැකි සියල්ලට කර ගැසීමට සිදු වනු ඇත. මෙහිදී වැදගත්ම ප්‍රශ්නය වන්නේ සට කපට ක්‍රියාවකින් ජාතික ප්‍රශ්නයට විසඳුමක් ලැබේ ද? යන්නය. විසඳුමක් ලැබෙනු නැත. සිදු වන්නේ තවත් වටයකින් මුළාවීමක් විය හැකි ය. මර්දනය හරියන්නැති වැඩක් සේම බැසිල්ගේ උප්පරවැට්ටිය ද හරියනු නැත. මේ කාරණය වටහාගෙන දේශපාලනය කිරීමට සමත් විය යුත්තේ කවුරුන් ද?

දේශපාලන අනාගතයක්

මේ වන විට මැති සභය හොබවන මහින්ද රාජපක්ෂ – රනිල් වික්‍රමසිංහ සිට පහළට සැලකිය යුතු ජ්‍යෙෂ්ඨ දේශපාලනඥයන් ඉදිරි පාර්ලිමේන්තුවක චරිත වන්නේ නැත. රනිල් වික්‍රමසිංහට මන්ත්‍රී ආසනයකට තරම් ජන වරමක් නොලැබීම ඔස්සේ ඉගැන්වූ පාඩම ඉතා වැදගත්ය. ‘කෝ ජාතික නායකයන්‘ යන පැනය ඉක්මනින්ම නිරාකරණය වනු ඇත. අලුත් පරම්පරාවකින් රාජ්‍ය පාලනයට දක්ෂයන්ට මතු වෙන්නට තිබෙන අවස්ථාව පැහැදිලි ය. ජවිපෙද ඇතුළුව දේශපාලන වැඩ බිමේ සිටින කැපවුණ උදවිය වේ නම් ඔවුන්ට දේශපාලන අනාගතයක් උදා වෙන බවට හේතු කාරණා මතු වෙන්නට පටන් ගෙන තිබේ. බහුතර ජනතාව තව දුරටත් වහලුන් හෝ ගවයන් සේ ඔහේ යනු නැත. වහලුන් සේම ගවයන් ද අසරණව සිටින බව ද ඇත්තකි. මේ අවකාශය තුළ දේශපාලනය ගැන උනන්දු පුරවැසියන් අපේක්ෂා කරන්නේ තව දුරටත් කයිවාරුකාරයන් නොවේ. යථාර්ථවාදී විසඳුම් ඇත්තවුන්ය. එහිදී ‘චරිතයක්‘ නොව ‘චරිත‘ ගැන ජනතා විශ්වාසය ගොනු වෙන්නට තිබෙන හොඳ අවස්ථාවක් ඇත. ආර්ථික දැක්මක් – දේශපාලන පළපුරුද්දක්- ලෝකය සමඟ ගනු දෙනු කිරීමට පුළුවන් කමක් ඇති චරිත කිහිපයක් රටේ අනාගතය ගැන අවබෝධයකින් හා නිසි වැඩ පිළිවෙළකින් කටයුතු කළහොත් ඔවුන්ගේ දේශපාලන අනාගතය පමණක් නොව රටේ දේශපාලන අනාගතය ද පවතින තත්වයෙන් වෙනස් තත්වයක් කරා ගමන් කරන්නට අවස්ථාව උදා වේ. එය ඉබේ සිදු වන්නක් නම් නොවේ.

තව දුරටත් බැණ වැදීම් – විවේචන හෝ මඬගැසීම් ඔස්සේ ජන වරමක් දිනා ගැනීම වෙනුවට ජනතාව ඒකරාශී කොට ජන වරමක් දිනා ගැනීමට හැකි වැඩ පිළිවෙළක් නිර්මාණය විය යුතු ය. මේ වන විට මේ සඳහා විවිධ පාර්ශ්වයන් සමාජයේ සීරුවට සක්‍රිය වී ඇත. ඒ බහුතරය කල්පනා කරන්නේ ජනතාවට ‘සිහිනයක්‘ පෙන්වීම නොවේ. ‘යථාර්ථය‘ අවබෝධ කර දීම ය. මේ අවබෝධය අත් කර දීම ඉලක්ක කර ගත යුත්තේ වැඩිහිටි – තරුණ දෙපාර්ශ්වයටම එකවර ය. තව දුරටත් තම තමන්ගේ ප්‍රතිරූපය වෙනුවෙන් කටයුතු නොකොට, රාජ්‍ය පාලනයක් වෙනුවෙන් අවශ්‍ය වැඩ පිළිවෙළ සම්පාදනය උදෙසා නිරවුල් මනසකින් ශීලාචාර දේශපාලනඥයන් කටයුතු කළ යුතු ය.

එකම අරමුණක් කරා ගමනක්

සමහර විට ජාතික ආණ්ඩු කුමන්ත්‍රණය හරි යන්නට පුළුවන. හරි ගියත් ඊට කිසිම පැවැත්මක් තිබිය නොහැකි ය. සිදු වන්නේ දේශපාලන තක්කඩිකම්වල වැඩි වීමකි. චෞර පිරිස වැඩි වීමකි. රට දශමයකින් හෝ ඉදිරියට ගෙන යන්නට ජාතික ආණ්ඩුවකට පුළුවන් කමක් නැත. ජනතාවට මුහුණ දෙන්නට සිදු වෙන අසීරුතාවන් නරකම අන්දමින් උග්‍ර වනු ඇත.

ජාතික ආණ්ඩුවකට රාජපක්ෂවරුන් කැමති වන්නේ, විශේෂයෙන් ජනාධිපති කැමති වන්නේ ඇයි? තුනෙන් දෙකක බලයක් ඇත, ‘ඕනෑම දෙයක් කරන්නට පුළුවන‘ යනුවෙන් වහසි බස් දොඩවන ජනාධිපතිට රාජ්‍ය පාලනය පුදුමාකාර වදයක් වී තිබෙන බව පැහැදිලි ය. ඉතින් බැසිල් වෙර දරන්නේ වේගයෙන් සිදු වෙන විනාශය වළකා ගැනීමට ය.

නිරුවත්ව නන්නත්තාරවීමෙන් මිදෙන්නටය. සිහි මොළයක් තිබෙන දේශපාලනඥයන් අද ජාතික ආණ්ඩුවකට කැමති වන්නේ නැත. ජාතික ආණ්ඩුවකට මුක්කු ගහන්නට යම් කෙනෙකු කල්පනා කරනවා නම් ඔවුන්වත් ඒ නැවේම පටවා පිටත් කළ යුතුය. කිසියම් පිරිසක් නිශ්චිත අරමුණක් වෙනුවෙන් සැදී පැහැදී අකම්පිතව වැඩ කළ යුතු ය. එහෙත් තනි අලියන් ලෙස නම් අරමුණක් කරා ගමනක් තිබිය නොහැකි ය.

දැන් රටට අත්ව තිබෙන ඉරණම පැහැදිලිය. විනාශය ඇවිළෙන ගින්නක් සේ ය.

ගින්නෙන් දැවෙන්නේ විනාශය කළවුන් පමණක් නොවේ, සියල්ලන් ය. එබැවින් රාජ්‍ය බලය ලබා ගැනීමට වඩා අසීරු වන්නේ රාජ්‍ය පාලනයයි. රාජ්‍ය පාලනය බොරුවෙන් හා සාහසිකකම්වලින්ද ලබා ගන්නට සමත් වුණ අන්දම පැහැදිලිය. ලබා ගත් අන්දමට ඉදිරි ගමනක් නොතිබුණේ ඇයි? ගල් ගෙඩි පැළවෙනවා යයි කිව්වාට ගල් ගෙඩි පැළ වෙන්නේ නැත. ගෝඨාභය වෙනුවෙන් රචනා කෙරුණු සියලු සිහින වාර්තා බලය අතට ලැබුණ පසුව සුන් වී ගියේ යථාර්ථවාදී වැඩ පිළිවෙළක් නොතිබුණ නිසා ය. ඉතින් තව දුරටත් බොරු නොකියන – කළ යුතු දේ හා කළ හැකි අන්දම කියන බලවේගයකට ජනතාවගේ සහයෝගය ලබා ගැනීම සිහිනයක් වන්නේ නැත. අරමුණ හොඳින්ම පැහැදිලි විය යුතු ය.

විවිධ මත විවිධ විභවතාවන්

‘කාටත් එකඟ විය හැකි ‘- ‘සියලු දෙනාගේම අදහස්වලින් සමන්විත‘ යනුවෙන් වැඩපිළිවෙලක් ඉදිරිපත් කිරිමට නොහැකි ය. මනුෂ්‍යයා සම්බන්ධ යථාර්ථය මතය හැම දෙයක්ම තීන්දු වන්නේ. නිර්මාංශික ආහාරයට කැමති අයට නිර්මාංශ අහාර බැහැ මස් මාළු බිත්තර කොහොම හරි කන්නයයි කියා සාමූහික ගමනක් පටන් ගත නොහැකි ය. මත්පැන් පානය කරන්නන්ට ඊට ඉඩ තිබිය යුතු ය. කසාද බඳින්නට මෙන්ම දික්කසාද වෙන්නටත් අවසර අවශ්‍ය වේ. බුද්ධාගම එකම ආගම විය යුතු ද නැත.

රට ගොඩ ගැනීමට විවිධ මත දරන්නෝ අවශ්‍ය වෙති. විවිධ මත සමඟ විවිධ විභවතාවන් ද ඇත. අලුත් වැඩ පිළිවෙළක් යනු ‘කාටත් එකඟ විය හැකි‘ එකක් විය නොහැකිය. ‘සියලු දෙනාගේම අදහස්වලින් සමන්විත‘ එකක් ද විය නොහැකි ය. සියලු අදහස් උදහස් ඔස්සේ නිරාකරණය කර ගත යුතු ප්‍රධාන කාරණා සම්බන්ධයෙන් පැහැදිලි එකඟතාවන්ය අවශ්‍ය වන්නේ. නිදසුනක් විදිහට ආර්ථිකය ගොඩ නැඟීම යන කාරණය සලකා බලමු. ලංකාවේ ආර්ථික පුනර්ජීවනය ගොවිතැන දියුණු කිරීමෙන් කළ යුතුය, කළ හැකිය යන්න හරියන එකක් නොවේ. පසු ගිය දශක කිහිපය තුළ ලංකාවේ ආර්ථික ව්‍යුහය සකස්ව ගොඩ නැඟුණ අන්දමට එහෙම පිටින්ම පටහැනි යෝජනා ඉදිරිපත් කළහොත් සිදු වන්නේ කාබනික වගාවක් ගැන කටමැත දොඩවා අනා ගැනීමකටත් එයා යන අනාගැනීමකි.
විවිධ මත සහ විවිධ විභවතාවන් තුළ මිථ්‍යාව ඉස්මත්තට එන්නේ නම් ආර්ථිකය ගොඩ නඟන්නට නොහැකි ය. හැම මතයකම – හැම විභවතාවකම පදනම විද්‍යානුකූල විය යුතු ය. යථාර්ථවත් විය යුතුය. හැමදාම මැතිවරණයක් ළඟා වන විට පිරිසක් එකතු වී එක එක දේ යෝජනා කොට ‘දැක්මවල්‘ සකස් කිරීමකි කරන්නේ. ඒ හැම දැක්මක්ම පොදු ලක්ෂණය වන්නේ ඒවා මහ පොළොවේ යථාර්ථයක් බවට පත් කළ නොහැකි බව ය. හැම එකකම පදනම වූයේ ජන වරමක් ලබා ගැනීම වෙනුවෙන් ජනතාව මුසපත් කිරීමය. කිසිවක් යථාර්ථයක් බවට පත් කරන අන්දම – ක්‍රියා පිළිවෙත් නොවීය. අනෙක ‘දැක්මවල්‘ ලියන්නන් ජන වරම ලැබුණ පසුව පැත්තක ය. නායකයන් – දේශපාලකයන් – සහ ජයසුන්දරලාය බලය පරිහරණය කරනමින් තීන්දු තීරණ ගන්නේ. මේ ආණ්ඩුව බලයට පත් වන කියපු අමූලික බොරුවකි ජාතික සම්පත් රැක ගැනීම යන්න. විකුණපු ඒවාත් ගන්නවා යන්න. මේ කුණුහරුපවලින් ජනතාවට ආතල් දීමෙන් රටකට අත් කළ ඉරණම අද පැහැදිලි ය.

යහ පාලනය තුළ සමාජ දේශපාලන ප්‍රතිසංස්කරණ වෙනුවෙන් වූ යෝජනා යම් අන්දමකට යථාර්ථයක් වූයේ දේශපාලන නායකත්වය නිසා නොව සිවිල් බලවේගවල අනවරත අරගලය නිසා ය. ඉන් උගත යුතු වැදගත් පාඩමක් ඇත. එය නම් ජන වරමක් වෙනුවෙන් ඉදිරිපත් කරන දැක්ම හෝ වැඩ පිළිවෙළ මහ පොළොවේ යථාර්ථයක් බවට පත් කර ගැනීමට ක්‍රමවේදයක් ජනතාව වෙනුවෙන් ආණ්ඩුවෙන් බාහිරව ප්‍රතිෂ්ඨාපනය විය යුතු ය. රහසේම ජයසුන්දරලා ගන්නා තීරණ අබිමුව ඔලුවෙන් හිට ගත්තාට රටට ගොඩ නැගෙන්නේ නැත. එකෙළොස් දෙනාගේ කල්ලිය සේ ඇතුළේ උදවිය ද මාධ්‍ය සංදර්ශන පවත්වා යට ඇඳුම් ගලවා ගැනීමක් සිදු නොවිය යුතුය.

ඉතින් කෙටියෙන්ම කියනවා නම් කන්දෙන් පල්ලට රූටන ආණ්ඩුව රැක ගැනීමට ජාතික ආණ්ඩු ඕනෑ යයි යෝජනා කරන අයටත් – ඊට උඩ ගෙඩි දෙන අයටත් අසූචි සාගරයක කිමිදෙන්නට ඉඩ දෙනවා විනා එහි හැමෝම ගිලිය යුතු නැත, විවිධ මත – විවිධ විභවතාවන් යථාර්ථවත් දැක්මකින් පොදු අරමුණක් වෙනුවෙන් ශක්තිමත්ව ඒකරාශී විය යුතුය. ඒ වෙනුවෙන් කැපවෙන උදවියට රට ගොඩ නැඟීමට අවශ්‍ය ආණ්ඩුකරණයක නිමග්න විය හැකි ය. ඒ වෙනුවෙන් ජන වරමක් ද නියත වශයෙන්ම ලැබෙනු ඇත.■

■ අමන්දිකා කුරේ

ශිෂ්‍යයෙකු උසස් පෙළ විභාගයෙන් සමත් වී විශ්වවිද්‍යාලයට තේරී පත් වූ පසුව උසස් පෙළට පෙනී සිටි අවස්ථාවේ පටන් විශ්වවිද්‍යාලයට බඳවා ගන්නා කාලය වනතෙක් විශාල කාලයක් බලාසිටීමට සිදුවෙයි. එයට විවිධ හේතු බලපෑවද සිසුන් ලියාපදිංචි කරගන්නා ක්‍රමවේදයේ තිබූ ප්‍රමාදයද ඊට බලපෑවේ ය.

ඒ අනුව මේ වන විට අන්තර්ජාලය හරහා විශ්වවිද්‍යාලවලට ලියාපදිංචි වීම අනිවාර්ය කර ඇති අතර එම ලියාපදිංචි වීමේ ක්‍රමවේදයේ පවතින ගැටලු නිසා සිසුහු දැඩි අපහසුතාවකට පත් වී සිටිති.

සාමාන්‍යයෙන් පෙර පැවති ක්‍රමවේදය අනුව තැපෑල හරහා මෙම ලියාපදිංචි වීම සිදු කෙරුණි. උසස් පෙළ ප්‍රතිඵල පැමිණි පසුව විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රවේශ අයදුම්පත්‍රය මිලදීගෙන එය සම්පූර්ණ කර තැපැල් මාර්ගයෙන් විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාවට එවිය යුතුය. එලෙස අතිවිශාල අයදුම්පත්‍ර සංඛ්‍යාවක් විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාවට පැමිණෙන්නේ සියලුම විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රවේශය අපේක්ෂා කරන සිසුන් මෙම අයදුම්පත්‍රය යොමු කරන බැවින් ය.

ඉන්පසුව විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රවේශය සඳහා සුදුසුකම් ලබන කඩඉම් ලකුණු නිකුත් කර සිසුන් තේරීඇති විශ්වවිද්‍යාල ඔවුන්ට දැන්වීම මුල් කාලයේදී තැපැල් මාර්ගයෙන් සිදු කළද දැන් වසර ගණනාවක සිටම කඩඉම් ලකුණු නිකුත් කිරීම අන්තර්ජාලය හරහා සිදු කළ බැවින් එහි යම් කාර්යක්ෂමතාවක් දකින්නට ලැබුණි. එම පියවරෙන් පසුව තේරී පත් වූ විශ්වවිද්‍යාලයේ ලියාපදිංචි වීම සඳහා සම්පූර්ණ කළ යුතු අයදුම්පත්‍රය, මහපොළ ශිෂ්‍යාධාරය සඳහා සම්පූර්ණ කළ යුතු අයදුම්පත්‍රය හා නවක වදයට සම්බන්ධ නොවන බවට ලබා දෙන දිවුරුම් ප්‍රකාශය සිසුන්ට තැපැල් මාර්ගයෙන් යොමු කරන අතර සිසුන් ඒවා සම්පූර්ණ කර නැවත තැපැල් මාර්ගයෙන් එම ලියකියවිලි මහපොළ භාරකාර අරමුදලට හා විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාවට එවිය යුතු ය. යම්කිසි හෙයකින් පළමු පියවරෙන් ම යම් සිසුවෙකු විශ්වවිද්‍යාලයට තේරී පත් වූයේ නැති නම් ඔහුගේ අභියාචන ඉදිරිපත් කිරීමේ කටයුතුද සිදු කෙරෙන්නේ තැපැල් මාර්ගයෙනි. මෙය බැලූ බැල්මටම අතිශය සංකීර්ණ හා විශාල කාලයක් ගත වන ක්‍රියාවලියකි.

එයට විසඳුමක් වශයෙන් 2015 විශ්වවිද්‍යාල අයදුම්පත්‍ර කැඳවීමේදී අයදුම්පත්‍ර අන්තර්ජාලය හරහා යොමු කරන ක්‍රමවේදයක් විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාව විසින් හඳුන්වා දෙන ලදි. එය අනිවාර්ය නොවූ අතර කැමති සිසුන්ට එමගින් අයදුම්පත්‍ර යොමු කිරීමට හැකි වූ අතර අනෙකුත් කටයුතු තැපැල් මාර්ගයෙන් සිදුකරන ලදි. පසුගිය වසරේ සිට අන්තර්ජාලය හරහා අයදුම්පත්‍රය යොමු කිරීම අනිවාර්ය වූ අතර අන්තර්ජාලය හරහා අයදුම්පත්‍රය යොමු කිරීමෙන් අනතුරුව බාගත කරගත යුතු ලියකියවිලි හා අනෙකුත් අවශ්‍ය ලියකියවිලි තැපැල් මාර්ගයෙන් විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාවට යැවිය යුතුය.

කඩඉම් ලකුණු නිකුත් වීමෙන් පසුව සිසුන්ට තේරී පත් වූ විශ්වවිද්‍යාලයට ලියාපදිංචි වන ලෙස විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාවෙන් කෙටි පණිවුඩයක් හරහා සිසුන්ට දැනුම් දෙනු ලැබීය. ඒ අනුව ලියාපදිංචි කටයුතු විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසමේ වෙබ් අඩවිය හරහා ලියාපදිංචි වීම සිදු කළ යුතු ය. තේරීපත් වීම පිළිබඳ ලිපිය, මහපොළ අයදුම්පත්‍රය හා නවකවදයට සම්බන්ධ නොවන බවට ලබා දෙන දිවුරුම් ප්‍රකාශය බාගත කරගැනීමට අවශ්‍ය ලියාපදිංචි කටයුතුවලදී සිසුන් ඇතුළත් කළ යුතු කේතයන් ඇතුළත් ඊමේල් පණිවුඩය සිසුන්ට නොලැබීම නිසා ලියාපදිංචි කටයුතු කරගැනීමට නොහැකිව සිසුහු අපහසුතාවට පත් වී සිටිති. එම ඊමේල් පණිවුඩය ලැබුණු සිසුන්ට ද ජංගම දූරකථනයට කේතය නොලැබුණු අවස්ථා ද විශාල සංඛ්‍යාවකි. මෙම පද්ධතියේ පවතින යම් දෝෂයක් හේතුවෙන් එලෙස ඊමේල් පණිවුඩ නොලැබෙන බවට සිසුහු චෝදනා කරති.

ඒ සම්බන්ධයෙන් සිසුහු කිහිපදෙනෙකුම අප සමග අදහස් පළ කළහ.

‘මම ජීවත් වෙන්නේ මොනරාගල හම්බේගමුව ප්‍රදේශයේ. අපට අන්තර්ජාල සිග්නල් නෑ. ඒ නිසා සිග්නල් තියෙන පැත්තක ඉන්න අපේ යාළුවෙක්ට කියලා තමයි අයදුම්පත්‍රය යොමු කළෙත්. දැන් මේ ලියාපදිංචියට අදාළ කේතය එන ඊමේල් පණිවුඩය ගන්න දවස් ගානක් තිස්සෙ උත්සාහ කළා. නමුත් ඒ ඊමේල් පණිවිඩය ආවෙ නෑ. සමහර දවස්වලට පාන්දරට, රෑ වෙලා එහෙමත් උත්සාහ කළා. අපි ජීවත් වෙන පැත්තට වන අලි කරදර තියෙනවා. ඒ නිසා පාන්දර හෝ රෑ හෝ සිග්නල් තියෙන තැනකට යන්න මට බෑ. සිග්නල් තියෙන පැත්තක ඉන්න කෙනෙක්ට කියලා තමයි පාන්දරට සහ රෑටත් ලියාපදිංචි වෙන්න උත්සාහ කළේ. දවස් තුනක් තිස්සේ උත්සාහ කළා. ඒත් ඊමේල් පණිවුඩය ආවේ නෑ. විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසමේ අංකවලට කතා කළත් ගොඩක් වෙලාවට කෙනෙක්ව සම්බන්ධ කරගන්න බෑ. කලින් අපට කියලා තිබුණේ නැණසල මධ්‍යස්ථානවලට යන්න කියලා පහසුකම් නැති නම්. නමුත් රෑට හරි පාන්දරට හරි ඒවා ඇරලා නෑනේ. ගොඩක් අය ලියාපදිංචි වෙන නිසා පද්ධතිය හිර වෙනවා කියලා තමයි විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසමෙන් කියන්නේ. දවස් තුනක් උත්සාහ කරලා තමයි මම ලියාපදිංචි වුණේ.”

සමාජ මාධ්‍යවල විශ්වවිද්‍යාලවලට තේරී ඇති සිසුන් විසින් නිර්මාණය කර තිබෙන සමූහ තුළ ද මෙම ගැටලුව සම්බන්ධයෙන් සිසුන් විශාල ප්‍රමාණයක් සාකච්ඡා කර තිබේ.

මෙම ලියාපදිංචි කටයුතු දෙසැම්බර් 10 වන දිනට පෙර සිදු කළ යුතු අතර මෙම දෝෂය නිසා හෝ එම දින දීර්ඝ කිරීමක් සිදු කර නොමැත. සිසුන් චෝදනා කරන්නේ ගැටලු ඉදිරිපත් කිරීමට විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසමේ අංක වලට ඇමතුවද බොහෝ අවස්ථාවල ඔවුන් සම්බන්ධ කරගැනීමට නොහැකි බවයි. සම්බන්ධ කරගැනීමට හැකි වුවද මෙම ගැටලුවට ඔවුන් තවමත් නිසි විසඳුමක් සම්බන්ධයෙන් නොකියන බවයි.
ඒ නිසා අප ද විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසමේ වෙබ් අඩවියේ සඳහන් කර ඇති දූරකථන අංක හතරටම කිහිපවරක් ඇමතුවද එමගින් ඔවුන් සම්බන්ධ කරගැනීමට නොහැකි විය.
යම් හෙයකින් සිසුවෙකුට අවසන් දිනයට පෙර ලියාපදිංචිය සම්පූර්ණ කිරීමට නොහැකිවුවහොත් ඔහුට විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රවේශය ලැබිය නොහැකි ය. මෙම තත්වය සිසුන්ගේ ගැටලුවක් නොවන නිසා විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසම විසින් ඊට අදාළ විසඳුමක් ලබා දිය යුතුව තිබුණද තවමත් ලබා දී නොමැත.

අප සමග අදහස් දැක්වූ තවත් සිසුවෙකු පැවසුවේ ඇපල් ජංගම දූරකථනවලින් එම ලියාපදිංචි කටයුතු සිදු කිරීමේ දී එම දූරකතනවලට එන බ්‍රවුසරය වන සෆාරි බ්‍රවුසරයෙන් ද ලියාපදිංචි කටයුතු කිරීමට නොහැකි බවයි. ඔහුද මේ සම්බන්ධයෙන් විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසම දැනුවත් කර ඇත. ඔවුන් ඔහුට දැනුම් දී තිබෙන්නේ මෙම පද්ධතියේ මෙහෙයුම් කටයුතු සිදුවන්නේ එස් එල් ටී ආයතනය හරහා බැවින් දෙසැම්බර් 06 වන දින නැවත විමසන ලෙසයි.

විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසම සම්බන්ධ කරගෙන මෙම ගැටලුව ඉදිරිපත් කළ සිසුන් සියල්ලන්ටම පාහේ ලැබී තිබුණේ මෙවැනි පිළිතුරු ය. ඇතැම් සිසුන් විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසමේ සභාපති මහාචාර්ය සම්පත් අමරතුංග මහතාට දැනුම් දී තිබූ අතර එක් සිසුවෙකු පැවසුවේ එලෙස දෝෂයක් පවතින්නේ නම් ඒ සම්බන්ධයෙන් සොයා බැලීමක් සිදු කරන බවට මහාචාර්යවරයා ප්‍රකාශ කළ බවයි.

මෙම ගැටලුව සම්බන්ධයෙන් විමසීමට අප විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසමේ සභාපති මහාචාර්ය සම්පත් අමරතුංග මහතා සම්බන්ධ කරගත් අතර ඔහු පැවසුවේ මෙවන් අදහසකි.

‘මේ කරන්නේ විශ්වවිද්‍යාල ලියාපදිංචි කටයුතු වුණාට ඒ මෘදුකාංගයේ අයිතිකරුවන් වෙන්නේ එස් එල් ටී මොබිටෙල් සමාගම. එයාලගේ පූර්ණ වගකීම තමයි මේ බඳවා ගැනීමේ කටයුතු අපේ ගිවිසුම්වලට අනුව නිවැරදිව කිරීම. මේ දවස්වල තියෙන තදබදය නිසාත් වෙන්න පුළුවන් මේ ගැටලු ඇති වෙලා තියෙන්නේ. නමුත් මේ වෙනකොටත් දරුවෝ දහ දාහකටත් වඩා වැඩි ප්‍රමාණයක් ලියාපදිංචි වෙලා තියෙනවා. එහෙම ප්‍රශ්න තියෙනවා නම් ඒ අයට අපේ තොරතුරු මධ්‍යස්ථානයට කතා කරලා ඒ හරහා ගැටලුවලට උත්තර ලබා ගන්න පුළුවන්. එතනටත් දිනකට විශාල ඇමතුම් ප්‍රමාණයක් එනවා. ඒ නිසා මම හිතනවා දරුවන්ට ලියාපදිංචි වෙන්න බැරි වෙන එකක් නෑ කියලා නියමිත දිනයට පෙර. දැනට මොකුත් තීරණයක් අරගෙන නෑ ලියාපදිංචිය අවසන් කරන දින දීර්ඝ කරනවාද කියලා. දැනට අපට සෑහීමකට පත්වෙන්න පුළුවන් විදිහට ලියාපදිංචි කටයුතු සිදුකෙරෙනවා.’

අන්තර් විශ්වවිද්‍යාලයීය ශිෂ්‍ය බලමණ්ඩලයේ කැඳවුම්කරු වසන්ත මුදලිගේ ද මෙම ගැටලුව සම්බන්ධයෙන් අදහස් පළකළේ ය.

‘කොරෝනා වසංගතය ඇවිල්ලා අවුරුදු දෙකක් වගේ වෙන මේ කාලයේ දී විශ්වවිද්‍යාලවල අධ්‍යාපන කටයුතු, ලියපාදිංචි කටයුතු වගේ හැම දෙයක්ම මාර්ගගත ක්‍රමයට කරන්න පටන් ගත්තා. එහෙම වුණායින් පස්සෙ සිසුන්ට යම් යම් අපහසුතාවන්ට ලක් වෙන්නත් සිද්ධ වුණා. දැන් සිදුවෙන විශ්වවිද්‍යාල ලියාපදිංචියට අදාලව ගැටලුවලට මුහුණ දුන්න සිසුන් විශාල ප්‍රමාණයක් දූරකථනයෙන් අපට කතා කරලා ප්‍රශ්න ගැන කියලා තියෙනවා. අපි ඊට පස්සෙ විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසමට මේ ඇති වෙලා තිබෙන නිශ්චිත ප්‍රශ්න ගැන ඉදිරිපත් කළාම කොමිසමේ සභාපතිවරයා අපට කිව්වේ එහෙම ගැටලුවක් තියෙනවා නම් ඒ ගැන හොයලා බලන්නම් කියලා. නමුත් තවමත් ගැටළු ඒ විදිහටම පවතිනවා. ඒ ගැටලු තිබියදීත් ලියාපදිංචියට අදාළ දින දීර්ඝ කිරීමක් සිදු කරලා නෑ. ඒ නිසා ඒ ප්‍රශ්න ටික තාම එහෙමම තියෙනවා. යම්කිසි ශිෂ්‍යයෙක්ට මේ ගැටලු නිසා ලියාපදිංචි කටයුතු කරගන්න නොහැකි වුණොත් ඔවුන්ගේ ඒ ප්‍රශ්නය විසඳෙනකන් ඊට අදාළ මැදිහත්වීම අන්තර් විශ්වවිද්‍යාලයීය ශිෂ්‍ය බලමණ්ඩලය විදිහට අපි කරනවා. වසංගතයත් එක්ක ගොඩක් දේවල් මාර්ගගත ක්‍රමයට කරන්න පටන් අරන් තියෙනවා. මෙතන තියෙන ප්‍රශ්නෙ තමයි ඒක අනිවාර්ය සහ එකම ක්‍රමය බවට පත් කිරීම. අතිරේක ක්‍රමයක් වශයෙන් අන්තර්ජාලය හරහා ලියාපදිංචිය සිදු කළාට ප්‍රශ්නයක් නෑ. නමුත් ලංකාවේ තියෙන පහසුකම් අනුව ඒ වගේ දෙයක් අනිවාර්යය සහ එකම ක්‍රමය කරන එක ප්‍රශ්නයක්.”■