No menu items!
21.6 C
Sri Lanka
19 September,2025
Home Blog Page 121

squid game
ෆැන්ටසියෙන් ඇහැරවන කොරියාවේ
දැල්ලො සෙල්ලම

0

■ ඇන්තනී වෙරංග පුෂ්පික

කොරියාව කියූ සැණින් අපගේ සිහියට නැගෙන්නේ නිරන්තරයෙන්ම යුද අභ්‍යාස සිදු කරමින්, න්‍යෂ්ටික අත්හදා බැලීම් කරන සෙසු ලෝකයාගෙන් හුදකලා වූ කිම් ජොන් අන්ගේ අත්තනෝමතික පාලනයක් ගෙනියන උතුරු කොරියාවත්, විචිත්‍ර සංස්කෘතියක් සහ ලෝකයේ දියුණු රටවල් අතරින් කාර්මික නිෂ්පාදන අතින් ලොව ප්‍රමුඛ රටවල් අතරට එක් වූ තවත් එක් රටක් ලෙස දකුණු කොරියාවත්. ලෝකයේ බොහෝ රටවලින් දකුණු කොරියාවට පිරිස් පැමිණෙන්නේ වැඩි වැටුපකට රැකියාවක් කොට ජීවිතය ගොඩ දමා ගැනීමටයි. ඒ නිසාම ලංකාවේ ඉන්නා තරුණයන්ගේත් සිහිනයක් තමයි කොරියාවට ගිහින් රස්සාවක් කරන එක. නමුත් කොරියාවේ රැකියාවල යෙදෙන අයගේ සහ ඒ රටේ මිනිසුන්ගේ ශෝකජනක ඉරණම සහ රැකියාවෙහි කටුකබව බාහිරට පෙනෙන්නේ නැහැ.squid game කතාමාලාව අප වටා මවා ඇති කොරියානු සිහිනය හා යථාර්ථය මුණගස්වන කතාමාලාවක් වගේම ජීවිතය වෙනුවට මරණය තෝරාගැනීමට බල කරන සමාජ ක්‍රමයක් ඇතුළේ තිබෙන ඛේදනීය ඉරණම කෙබඳුද යන්න පිළිබඳ කතාකරන ටෙලි කතාමාලාවක් ලෙස හඳුනාගැනීමට පුළුවන්.


පසුගිය වසර කිහිපය තුළම කොරියානු කතාමාලා මෙරට ප්‍රේක්ෂකයන් නරඹන්නට පුරුදු වුණේ ඇබ්බැහියක් ලෙසටයි. ‘චංගුමී’ ඉන්න ‘සුජාත දියණී’ ටෙලිනාට්‍යයෙන් පටන් ගත්ත කොරියානු කතාමාලා රැල්ල එන්න එන්න ජනප්‍රියත්වයටම පත්වුණා. විශේෂයෙන්ම තරුණියන් අතර කොරියානු කතාමාලා එක්තරා ආකාරයක උමතුවක් වන තරමටම ජනප්‍රියත්වයට පත්වෙලා තියෙනවා. ඒ කතාමාලාවල ඉන්න ආකර්ෂණීය නළුනිළියන්, ප්‍රේමනීය රංගනය, කොරියාවෙ තියෙන විචිත්‍රවත් සංස්කෘතිය, නානාප්‍රකාරයේ විලාසිතා වැනි කාරණා නිසාම කොරියානු කතාමාලාවලට ලංකාව පමණක් නොව ලෝකයක්ම වසඟයට ගන්නට හැකිවෙලා තිබෙනවා. බොහෝ විට මේ කතාමාලා ඓතිහාසික සිදුවීම් වටා ගොඩනැඟුණු ඒවා සහ ධනවත් පවුල් වටා ගෙතිච්ච කතාමාලා.


මේ කතාමාලා තුළින් කොරියාව මුහුණ දෙන ඇත්ත ප්‍රශ්න අමතක කරමින් එක්තරා ආකාරයක ෆැන්ටසියකට ගෙනයන්නට උත්සාහ කළා. මෑත කාලයේ ‘පැරසයිට්’ සිනමා නිර්මාණයෙන් පසුව ෆැන්ටසි ලෝකයෙන් ප්‍රේක්ෂකයා එළියට ගෙනැවිත් කලාත්මක් අයුරිනුත් යථාර්ථවාදී ලෙසත් කොරියාව සහ ලෝකය දෙස බලමින් නිර්මාණය කොට ඇති squid game කතාමාලාව නිෂ්පාදකයන් පවා නොසිතූ ලෙස ලොව පුරා රසිකයන් අතර ජනප්‍රිය වුණා. මේ වන විටත් squid game නෙට්ෆ්ලික්ස්හි මෙතෙක් වැඩිම පිරිසක් නැරඹූ කතාමාලාව බවට පත්ව තිබෙනවා. එය පළමු දින 28 තුළ දී පමණක් මිලියන 111ක ජනතාවක් නරඹමින් වාර්තා බිඳදමමින් ප්‍රේක්ෂක ජනප්‍රියත්වයට පත්වෙච්ච කොරියානු කතාමාලාවක් බවට පත්වී අවසන්.


squid game කතාමාලාවෙ පළමුවෙනි දිග හැරුම ලෙස එන කොටස් 9හිම ත්‍රාසය භීතිය සහ කුතුහලය අවසානය දක්වාම නොනැසී තිබීම නිසා ඕනෑම අයෙකුට කොටස් 9ම වුණත් එක දිගටම නරඹන්නට පොළඹවන කතාමාලාවක් බවට පත්වෙලා තියෙනවා.
squid game එහෙම නැතිනම් දැල්ලො සෙල්ලමෙන් තමයි කතාමාලාව ආරම්භ වෙන්නෙ. දැල්ලො සෙල්ලම කියන්නෙ අවුරුදු ගාණකට කලින් කොරියාවෙ තිබුණ ළමා ක්‍රීඩාවක්. මේ ක්‍රීඩාවෙ රැකවලෙක් සහ ප්‍රතිවාදියෙක් ඉන්නවා. ප්‍රතිවාදියා ජයග්‍රහණය කිරීමට නම් දැල්ලාගේ ඔළුව හැඩය ගත්ත කොටසට ඇතුළුවෙන්න ඕනෑ. රැකවලා ජයග්‍රහණය කිරීමට නම් ප්‍රතිවාදියාව දැල්ලාගේ හැඩය තියෙන කොටුවෙන් පිටතට තල්ලු කළ යුතුයි. මේ සෙල්ලමෙන් දිනන්නේ එක් අයෙක් විතරයි කියන පණිවිඩය තමයි කතාවේ ආරම්භයේදීම ප්‍රේක්ෂකයාට ලබා දෙන්නෙ.squid game අතිශය ප්‍රචණ්ඩ දර්ශන ඇතුළත් කතාමාලාවක් නිසාම මේ සඳහා නිෂ්පාදකයෙකු සොයාගැනීමට නොහැකිව වසර ගණනාවක්ම බලාගෙන ඉන්න සිද්ධවෙලා තියෙනවා. තරගකරුවන් ළා කොළ පැහැති ඇඳුම් ඇඳගෙනත් තරගය හසුරුවන නිලධාරීන් රතු පැහැති ඇඳුම් ඇඳගෙනත් කරන රංගනය නිසාම මේ කතාමාලාවටම අනන්‍ය වූ වර්ණ සංකලනයක් දැක ගන්න පුළුවන්.


මේ කතාමාලාවේ කතානායකයා තමයි ගී හුම්. ඔහු තමන්ගේ විවාහ ජීවිතයත් විනාශ කරගෙන, අශ්ව රේස් ඔට්ටු තියලා පොහොසත් වෙන්න උත්සාහ කරන පුංචි ගෑනු ළමයෙක් ඉන්න පියෙක්. ඔහුගේ ආර්ථික නොහැකියාව නිසාම පුංචි ළමයාගේ වගකීම හිමිවෙන්නේ වෙන් වුණ බිරිඳට. ඇයත් ඒ වෙනකොට විවාහකයි. ගී හුම් හැම තැනකටම ණය වෙච්ච ණයකාරයෙක් වෙලා ඉවරයි. අවසානයේ ඔහු තමන්ගේ වියපත් වෙච්ච අම්මා මහන්සිවෙලා හම්බකරන සල්ලිවලිනුත් රේස් ඔට්ටු දාන්න යනවා. ඒ අවස්ථාවෙ නම් ඔහු විශාල මුදලක් දිනනවා. නමුත් ඔහුගේ ණයකාරයෝ සල්ලි ඉල්ලාගෙන පස්සෙන් පන්නනකොට ඒ සල්ලි ටික කෙනෙක් සොරකම් කරනවා. අවසානයේ ණයකරුවන් අතට අහුවෙන ගී හුම්ට ණය මුදල් ටිකවත් පියවන්න ලැබෙන්නේ නෑ.


මාසයක් ඇතුළත ණය මුදල් නොගෙව්වොත් තමන්ගෙ ශරීර කොටස් විකුණන්න බලෙන්ම එකඟ කරවාගෙන ණයකාරයන් ගී හුම්ගෙන් අත්සන් කර ගන්නවා. මේ අතර තුර තමයි කවදාවත්ම දැකපු නැති කෙනෙක් ගී හුන්ට පුංචි සෙල්ලමක් කරන්න ආරාධනා කරන්නෙ. ඒ සෙල්ලමෙන් ගී හුම්ට ලොකු මුදලක් ලැබෙනවා. ඊට පස්සෙ මේ වගේ සරල සෙල්ලම් කිහිපයක් කරලා ලොකු මුදලක් හොයන්න පුළුවන් ක්‍රමයක් තියෙනව කියලා ඔහුගේ අංකය ගී හුම්ට දෙනවා. ගී හුම් දන්නවා මාසයක් ඇතුළත ණය සල්ලි දුන්නේ නැත්නම් තමන්ට මැරෙන්න වෙන්නේ කියලා. ගී හුම් ඒ අංකයට කතා කරලා තරගයට සම්බන්ධ වෙනවා. එතැන් සිට තමයි කතාව ඉදිරියට ගලාගෙන යන්නෙ.
කලින් කිව්වා වගේම මේකෙදි කරන්න තියෙන්නේ සරල ක්‍රීඩා තරග හයක්. ගී හුම් ඇතුළු ක්‍රීඩකයන් 456 දෙනෙක් සම්බන්ධවෙලා ඉන්නවා. ජයග්‍රහණය කරන්නේ එක් අයෙක් පමණයි. ජයග්‍රාහකයාට කොරියන් වොන් බිලියන 45.6ක ලංකාවෙ මුදලින් නම් රුපියල් මිලියන 7713.6ක මුදලක් ලැබෙනවා. තරගය පවත්වන්නේ කවුරුත්ම දන්නෙ නැති රහස් දූපතක. කරන්න තියෙන්නේ පුංචි පුංචි සෙල්ලම් ටිකක් වුණාට සෙල්ලමේ පරාජිතයන්ට හිමි වෙන්නෙ කවුරුවත්ම දන්නෙ නැති මරණයක් විතරයි. මේ තරගයට එකතුවෙන්නෙ විවිධ මට්ටම්වල ලිහාගත නොහැකි ප්‍රශ්නවලින් හෙම්බත්වෙලා ඉන්න මිනිස්සු. ඒ අතර උපාධිධාරියෙක්, පාකිස්තානයේ ඉඳලා කොරියනු සිහිනය පසු පස ආ තරුණයෙක්, මවක්, මැරයෙක් වගේ මිනිස්සු පිරිසක්. මේ සියල්ලන්ටම පොදු කාරණය වන්නේ විසඳුමක සේයාවක්වත් නැති ජීවන අර්බුදයක හිරවෙලා සිටීම. එකිනෙකට වෙනස් විවිධ පුද්ගලයන් හරහා සමාජ අර්බුදය හා ජීවන ඛේදවාචකය අනාවරණය කරනවා. පළවෙනි තරගයට ක්‍රීඩා කරන 456 දෙනාගෙන් ඉතුරු වෙන්නේ 201 දෙනෙක් විතරයි. ඉතුරු 255 දෙනාටම සෙල්ලමෙන් වගේම ජීවිතයෙනුත් ඉවත් වෙන්න සිද්ධ වෙනවා. පළමු තරග වටය ඉවර වුණාට පස්සේ පළමු තරගයෙන් ඉතුරු වුණ බහුතරයේ කැමැත්ත මත තරගයෙන් ඉවත්ව යෑමට අවස්ථාවක් ලැබෙනවා. නමුත් මෙම මාරාන්තික ක්‍රීඩාවට වඩා එළියේ සමාජයේ තිබෙන භයානකකම සහ ඒ ප්‍රශ්නවලට උත්තර නැති බව තේරුම් ගන්න ඒ අයට වැඩි කාලයක් යන්නේ නෑ. මේ නිසා ඔවුන් කැමැත්තෙන්ම මරණයේ ක්‍රීඩාව තෝරා ගන්නවා.


මෙම ක්‍රීඩාව ඇතුළේ ගී හුම් ඇතුළු තරගකරුවන්ට එකට ඉන්න අනිකා ගැන සැක කරන්න සිද්ධ වෙනවා. එකට ඉන්න අනිකා ලුහුබඳින්න සිද්ධ වෙනවා. එකට ඉන්න අනෙකා එක්ක මුදල් වෙනුවෙන් තරග කරන්න සිද්ධ වෙනවා. මේ තරග මාලාව ඇතුළෙ සංවේදී පුද්ගලයෙකු විදිහට මනුෂ්‍යත්වය පෙන්නූ ගී හුම්ටත් එක් අවස්ථාවකදී පළමු තරගයේ සිටම තමා සමගින්ම හිටපු සටන් සගයටත් මුදල් වෙනුවෙන් වංචා කරන්න සිදුවෙනවා. ඒක ගී හුම්ගෙවත් අනෙක් පිරිසගේවත් මනුෂ්‍යත්වය පිළිබඳ කාරණයක් නොවෙයි. ඒ තරග රටාව තමයි ඔවුන් එතැනට ඇදලා දැම්මෙ. මේ සමාජයත් මිනිසුන් එවැනි තත්වයකට පොලඹවලා තියෙන්නේ. මේ සමාජ ක්‍රමයේ ඇති බරපතළ අර්බුදය විසින් කියැවෙන කාරණය මේ කතාමාලාව ඇතුළෙ අපිට කියාදෙනවා.


තරග මාලාව අවසානයේ ගී හුම් දිනලා තෑග්ග ගත්තාට ඒ සතුට බෙදාගන්න කවුරුවත් ඉතිරි වෙන්නේ නෑ. මිනිසා විසින් මිනිසාවම හූරාගෙන කන සමාජයක ආත්මාර්ථයේ ගිලෙමින් එකිනෙකා පරයා තරග වදිමින්, සමාජ සබඳතා අත්හරිමින් සිටින අපටද මුහුණ දෙන්නට සිදු වන්නේ ගී හුම් මුහුණ දෙන හුදකලාභාවයට සහ මේ සමාජ ක්‍රමය තුළ ජීවත් වනවා යැයි කියමින් සිදු කරන අතිභයානක මරණයේ ක්‍රීඩාවකට බව squid game කතාමාලාව අපිට මතක් කරලා දෙනවා.


මෙය මේ කතාමාලාවෙ පළමුවෙනි දිගහැරුම පමණයි. ඉදිරියේදී තවත් කොටස් පැමිණෙන්න නියමිතයි. ඒ වගේම මේ වෙනකනුත් මේ කතාමාලාව බලන්න බැරිවුණ කවුරුහරි ඉන්නවා නම් මෙය නැරඹිය යුතුම කතාමාලවක් ලෙස අපි යෝජනා කරනවා.■

නගරයට අභියෝග කළ ගැමියා
රන්බණ්ඩා ගැන මතකය

0

ඇතැම් විට මෙම අදහසට හේතු වන්නට ඇත්තේ පැල නැති හේනක් ගැන සිතා ගත නොහැකි වීම විය හැකි ය. අද නගරයේ සිටින බොහෝ දෙනා දන්නේ හොඳින් වගාකොට ඇති සහ පැලක් ද සහිත හේනකි. ඔවුන්ට අනුව එවන්නක පැලක් නැති වන්නට බැරිය. විවිධ දාර්ශනික කතා මැවෙන්නේ එවිට ය.

■ සීජේ අමරතුංග

ගමෙන් විත් නගරයේ චින්තනයට අභියෝග කළ අධිනීතිඥ රන්බණ්ඩා සෙනෙවිරත්න අභාවප්‍රාප්ත වී දෙසැම්බර් 5 දාට වසර විස්සකි. මට මෙය මතක් වූයේ තුෂාර සෙනෙවිරත්න තම පියා ගැන මතකය අවදි කරමින් මුහුණු පොතේ පළකර තිබු විශිෂ්ට රචනාව කියවීමෙනි.


යමක් කීමට මා ප්‍රමාද වී ඇති බව මට දැනුණි. එසේ වුව ද, රන්බණ්ඩා සෙනෙවිරත්න ගැන පසුගිය කාලයේ පළ වී තිබු ඇතැම් විචාර (මට අනුව නම් විකාර) කියවා ලේ කෝප වී සිටි මට දැනුණේ කිසිවක් නොලියා සිටිය නොහැකි බව යි. යමක් නොකර සිටිනවාට වඩා ප්‍රමාද වී හෝ කිරීම වැදගත් බව සිතමින් ලියන්නට ආරම්භ කළෙමි.


මා කලා විචාරකයෙකු යැයි මම කල්පනා නොකරමි. එසේ වුව ද, කලා විචාරකයන් ලෙස පෙනී සිටින ඇතැමුන් රන්බණ්ඩාගේ ගීත ගැන කර තිබු ඇතැම් විචාර දුටු විට මට හැඟුණේ ඒවා මගින් රන්බණ්ඩාගේ කෘතීන්ට විශාල අසාධාරණයක් සිදුවන බවයි . තුෂාර සෙනෙවිරත්නගේ පියා වන රන්බණ්ඩා මගේ මාමා වෙයි. ඔහු මගේ අම්මාගේ මල්ලී ය. මගේ ජීවිතයේ අමාරු අවධියේ මට වැඩි ම උදව් උපකාර කළ ඥාතියා ද ඔහු ය. එබැවින් ඔහුගේ කලා කෘතීන්ට අසාධාරණයක් සිදුවන විට එය ඉවසා සිටීම දුෂ්කර ය.


රන්බණ්ඩා අව්‍යාජ මිනිසෙකි. ඔහු බොහෝ දේ ගැන තම දැක්ම සකස් කර ගත්තේ ඔහුගේ ම ජීවිත අත්දැකීම් තුළිනි. ඔහු අපට දායාද කළ නිර්මාණවල ඇත්තේ එම අත්දැකීම් සමුදායයි. එමගින් ඔහු තම ජීවන දැක්ම අපට කියන්නේ සරල මිනිසෙකු වශයෙනි.


මෙම යථාර්ථය නොදැන රන්බණ්ඩාගේ නිර්මාණ විචාරයට ලක් කිරීමට උත්සාහ දරන ඇතැම් විචාරකයන් කරුණු පටලවාගෙන එම නිර්මාණවල සැබෑ වටිනාකම හෑල්ලු කරන අවස්ථා ගණනාවක් පසුගිය කාලයේ දකින්නට ලැබීම කනගාටුවට කරුණකි.


රන්බණ්ඩාගේ දවසක් පැල නැති හේනේ ගීතය ගැන එක් විචාරකයකු යූටියුබ්හි පළ කොට තිබු එබඳු විචාරයක් මෙසේ ය.


රන්බණ්ඩා තම ගීතයේ ඔහුගේ සංවේදී අත්දැකීමක් ප්‍රකාශ කරන්නේ මේ ආකාරයෙනි.
දවසක් පැල නැති හේනේ – අකාල මහ වැහි වැටුණා – තුරුලේ හංගාගෙන මා – ඔබ තෙමුණා අම්මේ
පායන තුරු හිටි පියවර – හිටියා ඔබ අම්මේ
පෙර කී විචාරකයා මෙය විග්‍රහ කළේ මෙලෙස ය.


‘පැල නැති හේන යනු පියා නොමැති පවුලකි අකාල මහා වැසි යනු එම පවුලට මුහුණ දෙන්නට වන දුෂ්කරතා නැතහොත් පීඩාවන් ය. තුරුලේ මා හංගාගෙන ඔබ තෙමුණා කියන්නේ එම දුෂ්කරතා දරුවාට දැනෙන්නට නො දී මව ඒවාට මුහුණ දුන් බවයි.’ ආදි වශයෙනි.


මෙය නම් අපූරු විග්‍රහයකි. එහි දාර්ශනිකබවක් පෙනෙන්නට ඇත.


එසේ වුව ද, එමගින් සිදු කොට තිබෙන්නේ රන්බණ්ඩා සෙනෙවිරත්න අපට කියන්නට හදන ඉතා ම සංවේදී ජීවිත අත්දැකීමක ජීවය මරා දැමීමක් බව මගේ අදහසයි.


පියා නොමැතිව තම දරුවා රැක බලා ගැනීමට එම අම්මාට හෙවත් මගේ ආච්චිට සිදුවුණේ නැත. රන්බණ්ඩාගේ මෙම ගීතය රස විඳීමට ද ජීවත්වීමට එම පියාට හෙවත් මගේ අත්තාට අවස්ථාව ලැබුණු බව මගේ මතකය යි.


එමෙන් ම, පියා නැති දරුවකුට අධ්‍යාපනයට අවශ්‍ය පහසුකම් සැපයීමට එකල පැවති වන්නියේ ගමක මවකට තනිව හැකි වනු ඇතැයි සිතීම එදා ගැමියන්ගේ දුක්ඛිත ජීවන තත්ත්වය නොදැන කරන උපකල්පනයක් පමණකි..


රන්බණ්ඩාගේ පියා ගමේ වෙල් විදානේ තනතුර දැරූ අතර වෙදමහතා ලෙස ද පිළිගැනීමක් ඔහුට තිබිණි. ඔහුගේ පවුල ගමේ ආරච්චිලගේ පවුලට පමණක් දෙවැනි වූ ප්‍රභූ පවුල යැයි කිවහොත් මගේ මතකයේ හැටියට නිවැරදි ය. කුඹුරු, ඉඩකඩම්, හරක් ආදි අනෙක් දේපළ මගින් ද පෙන්නුම් කළ පරිදි එය ගමේ දරිද්‍රතාවේ පතුලේ සිටි පවුලක් නොවේ.


එසේ වුව ද, එකල රන්බණ්ඩාගේ ඉගෙනීමට අවශ්‍ය සියලු පහසුකම් දෙන්නට එම පියාට පවා හැකියාව තිබුණේ නැතැයි කිවහොත් සත්‍ය තත්ත්වය එය යැයි සිතමි. එම නිසා ම රන්බණ්ඩාට නගරයේ තම කිරුල වෙත යාමට සිදුවුයේ දුෂ්කරතා රාශියකට මුහුණ දෙමිනි. යථාර්ථය එයයි.


එබඳු සමාජයක පියා නැති දරුවෙකුට සියලු පහසුකම් සැපයිමට තනි වූ මවකට හැකියාව තිබු බව සිතීම පවා විහිළුවකි.


ඇතැම් විට මෙම අදහසට හේතු වන්නට ඇත්තේ පැල නැති හේනක් ගැන සිතා ගත නොහැකි වීම විය හැකි ය. අද නගරයේ සිටින බොහෝ දෙනා දන්නේ හොඳින් වගාකොට ඇති සහ පැලක් ද සහිත හේනකි. ඔවුන්ට අනුව එවන්නක පැලක් නැති වන්නට බැරිය. විවිධ දාර්ශනික කතා මැවෙන්නේ එවිට ය.


පැල නැති හේන යන්න තේරුම් ගැනීමට එදා රජරට හේන් ගොවිතැන ගැන දැනුමක් තිබීම අවශ්‍ය වෙයි.


එකල ගොවියෝ වසර කිහිපයකට වරක් කැලේ කොටා නව හේනක් සකසා ගන්නේ පැරණි හේන අත්හැර දමමිනි. ඒ පොළවේ සාරය හෙවත් පොහොර වගාවට ඇදගෙන හමාර වූ විට එකම බිමේ නැවත වගා කිරීමෙන් වැඩි පලදාවක් ගත නොහැකි නිසා ය.
හේන් කොටන්නේ රජරටට වැසි නොලැබෙන කාලයේ ය. එනම් ජුලි මාසයේ පමණය. ටික දිනක් වේළුණු පසු හේන ගිනිතැබීම සිදු කරයි. එනම් කොටා තැන්පත් කළ වල් ගස් ගිනි තබා දැමීම යි. ඉන්පසු හේනේ ඉතිරි සුන් බුන් ඉවත් කොට, මුල් ගලවා වැටවල් සකස් කර වගාවට සකස් කිරීමේ කාලය එළඹෙයි. සැප්තැම්බර් මැද පමණ ගැමියන් ‘නියන් පාළුව’ ලෙස හඳුන්වන වැසි ලැබෙන තෙක් සිදුවන්නේ එලෙස හේන සැකසීමයි.
මෙම කාලයේ හේනේ පැලක් නැත. පැල නැති හේන කියන්නේ ඒකට ය. සුදුසු ගසක් උඩ නැතහොත් කණු මත පැලක් ඉදිකරන්නේ හේන වගා කොට එම වගාව සතුන්ගෙන් ආරක්ෂා කරගත යුතු කාලය එළඹෙද්දී ය. ඒ අතර ඇතැම් විට බිම කුඩා පැලක් ඉදිකර ගන්නේ හේනේ රැඳෙන කාලයේ අවශ්‍යතාව සඳහා ය. එය කලල්ගෙය ලෙස ද හඳුන්වනු ලැබී ය.


ඒ අනුව පැල නැති හේන යනු වගාවට සකසමින් පවතින හේනක් යන්න තේරුම් යා යුතුය. සාමාන්‍යයෙන් රජරටට වැසි නොලැබෙන මෙම කාලයේ වැස්සක් වැටුණොත් එය අකාල වැස්සකි.


‘දවසක් පැල නැති හේනේ අකාල මහ වැසි වැටුණා’ කියා රන්බණ්ඩා කියන්නේ එබඳු සත්‍ය සිද්ධිමය අවස්ථාවකි. එම අවස්ථාවේ තමා ගැන නොතකා තම දරුවාගේ ආරක්ෂාව සලසන්නට ඒ අම්මා හිටි පියවර සිටිමින් නොසැලී සියල්ල දරාගත් ආකාරය රන්බණ්ඩා කියන්නේ මවකගේ සෙනෙහස සිහිගන්වන සංවේදී සිදුවීමක් ලෙස යි.


එය එලෙස තේරුම් නොගෙන එයට වෙනත් දාර්ශනික තේරුම් දෙන්නට යෑමෙන් කරන්නේ එම සිදුවීමේ තිබු මානවවාදී ජීවගුණය හෑල්ලු කිරීමක් බව මගේ විශ්වාසය යි.
ගීතයේ පද මාලාවේ ඊළඟට කියවෙන්නේ බිරිඳකගේ සෙනෙහස යෝධ ඇලේ නැම්මේ ගිය බවකි. එය ද ඔහුගේ ජීවිත අත්දැකීමකි. කෙසේ වෙතත්, එහි දී, ගීත රචකයා ගැටුමක පාර්ශ්වකරුවකුය යන්න අමතක නොකර එම හැඟීම් තේරුම් ගත යුතු වීම වැදගත් වෙයි. කෙසේ වෙතත්, එය ඔහු යොදාගන්නේ මවකගේ සෙනෙහසේ අචල බව පෙන්වීම සඳහා පමණක් බව මම සිතමි.


මට කීමට අවශ්‍ය වුණේ එම ගීතය නිර්මාණය වී ඇත්තේ රන්බණ්ඩාගේ සත්‍ය ජීවිත අත්දැකීම් මත මිස පෙර කී විචාරකයා ගොඩ නගන්නට හදන දර්ශනවාදී උපකල්පන මත නොවන බවයි.


රන්බණ්ඩා දකින ගැමි ජීවන දර්ශනය හඳුනාගත හැකි තවත් වැදගත් ගීතයක් නම් ‘උලලේනෝ’ ගීතය යි. එයට ද, විචාරකයකු දෙන අසාධාරණ සහ වැරදි අර්ථ නිරූපණයක් මෑතක දී මට දැකගන්නට ලැබුණි. එය ද හමුවුණේ යූටියුබ් මාධ්‍යයෙනි. එය තවත් කොතැනක හෝ පළ වුණාදැයි නොදනිමි.


උලලේනෝ ගීතය රන්බණ්ඩා ලියුවේ 71 කැරැල්ල සම්බන්ධ නිර්මාණයක් වශයෙනි. පෙර කී විචාරකයා ප්‍රධාන වශයෙන් විස්තර කළේ 71 කැරැල්ල සහ එහි පසුබිම යි. ඔහු පොට පටලවා ගත්තේ ගීතය ගැන විචාරය කරන්නට යන විට දී ය.


‘පාළුව දෙවනත් කරලා නාඩන් උලලේනෝ’ ලෙස එම ගීයේ කියවෙන්නේ පැලක තනි වී සිටින තැනැත්තකු උලලේනාට කරන ආමන්ත්‍රණයකි. ‘කාටත් නපුරු දා තනිකම් ඇතිවෙනවා’, ‘හීත හිමේ හිරිකඩයි කැලේ අපට උරුමේ – නුඹට පිහාටුයි මට පැල්පතයි තියෙන්නේ’, ‘සංසාරේ හැටි තමයි වියෝග ඇතිවන්නේ’ ආදි වශයෙන් ගලා යන පද මාලාව අවසන් වන්නේ ‘නිවනට ගිය දා මේ සැම දුක් දුරු වන්නේ’ වශයෙනි.


විචාරකයා කීවේ මෙය කැරැල්ල අසාර්ථක වී සැඟවී සිටි කැරලිකරුවකු උලලේනා සමග තම පාළුව බෙදා ගැනීමක් වශයෙනි. ඒ සමග ම ඔහුට ප්‍රශ්නයක් ද මතුවෙයි. එනම් කැරලිකරුවාගේ චින්තනය ආගමික ඇදහිල්ලකින් අවසන් කරන්නට රන්බණ්ඩා පෙළඹෙන්නේ කුමක් නිසාද යන්න යි.


මෙයින් පෙනී යන්නේ එම විචාරකයා කරුණු පටලවාගෙන තිබෙන තරම යි.


අපට තේරෙන ආකාරයට නම් එහි ඇත්තේ ගැමියෙකුගේ චින්තනය යි. එය බෞද්ධ දර්ශනයෙන් හික්මවන ලද චින්තනයකි. ගැමි ජීවිතයේ දුක් කම්කටොලු ඔහු තේරුම් ගන්නේ තමන්ට උරුම වූවක් වශයෙනි. නැතහොත් තම කරුමය වශයෙනි. (ශීත හිමේ හිරිකඩයි කැලේ අපට උරුමේ) එයට මුහුණ දීමට තමන්ට තිබෙන දෙයින් ඔහු සෑහීමට පත්වෙයි. (නුඹට පිහාටුයි මට පැල්පතයි තිබෙන්නේ) එම ගැමියාට අනුව සියල්ල විසඳෙන්නේ නිවනට ගිය දාට ය.


මට අනුව නම් මෙහි කැරැල්ල නියෝජනය වන්නේ උලලේනාගෙනි. ගැමියන්ට අනුව උලලේනා හඬන්නේ විපතක් එන්නට ය. මෙහි දී ගැමියාට සිදුවන විපත අප්‍රේල් කැරැල්ල යි. තමන්ට කිසිදු අදාළත්වයක් නැති සිදුවීමක් මගින් තම දරුවන් මියයෑම සිරගත වීම ගැමියාට සිදු වූ විපතකි. මෙය එදා එම කැරැල්ල පිළිබඳව ගැමියන් තුළ තිබු සැබෑ මානසිකත්වය බව එම සිදුවීම ගැන දන්නා බොහෝ දෙනාට මතක ඇතැයි සිතමි. (මෙම ලියුම්කරු එදා එම කැරැල්ලට ආකර්ෂණය වී සිටියෙකි)


ගැමියා කියන්නේ ‘නාඬන් උලලේනෝ’ කියා ය. ‘උඹටත් එක්කයි මේ පැල් කවිය කියන්නේ’ කියා ද ඔහු කියයි. එක් තේරුමකින් එය දුක බෙදා ගැනීමකි. එමෙන් ම ‘උඹටත් එක්කයි කියන්නේ’ යන්න ගැමි වහරේ දී අවවාදයක් නැතහොත් තරවටුවක් ලෙස ද යොදාගනු ලබයි.


මෙම ගීතයේ රන්බණ්ඩා මතුකරන ගැමි චින්තනය ඔහු නගරයේ පිළිගත් වටිනාකම්වලට අභියෝග කරන්නට යොදාගත් බව ද කිව යුතු ය. රන්බණ්ඩා නගරයේ සිටි ගැමියා ලෙස බොහෝ දෙනා හැඳින්වුව ද, ඔහු නගරයේ වටිනාකම්වලට කළ සැබෑ අභියෝගය ඔවුන් දැනසිටියාදැයි නොදනිමි.


රන්බණ්ඩා නගරයේ තම මිතුරන්ට මෙසේ කීය. ‘මොකක්ද බන් උඹලගේ ජීවිතේ. ගෑනියි, දරුවෝ දෙන්නයි, පර්චස් අටේ ගෙයයි, කාර් එකයි, බල්ලයි,- ජීවිතය කියන්නේ ඕකට ද?’


රන්බණ්ඩා මේ අභියෝග කළේ මීට වසර හතළිහකට පනහකට පෙර කොළඹ නගරයේ වැසියකුගේ පිළිගත් වටිනාකම්වලට ය. මේ දේවල් නැතිනම් කොළඹ සමාජයේ පිළිගැනීමක් නැත.


එම පිළිගැනීම අඩු වැඩි වන්නට තවත් දේ එකතු විය. ගෙදර විශාලත්වය, මෝටර් රථයේ වර්ගය, දරුවන් අධ්‍යාපනය ලබන පාසල් මෙන් ම තමන් සතු බල්ලාගේ පැටිකිරිය හෙවත් වංශය ආදි මෙකී නොකී දේ එයට ඇතුළත් විය.


මේ කිසිවක් කිසිවකු අත්පත් කරගන්නවාට රන්බණ්ඩා විරුද්ධ වූයේ නැත. ඔහු විරුද්ධ වූයේ මිනිසුන් ඒවා සඳහා ජීවත් වෙනවාට ය. ඒවා ජීවිතයේ වටිනාකම් කර ගන්නවාට ය. තත්ත්වය මනින සාධක කර ගන්නවාට ය.


ඔහුට මුදල් අවශ්‍ය වූයේ ජීවත්වෙන්නට ය. සමාජ සත්වයකු සේ ජීවත්වෙන්නට ය. මුදල් ගොඩ ගසන්නට නොවේ.


දරුවන් වෙනුවෙන් සියල්ල හම්බ කර තබන්නට ඔහුට අවශ්‍ය නොවීය. අපි දරුවන්ට සියලු දේ කර දිය යුතු නම් ඔවුන්ට කරන්නට ඉතිරි වන්නේ මොනවාද? යන්න ඔහු මතු කළ ප්‍රශ්නය යි.


ඔහුට කිසි දිනෙක තමන්ගේ ම ගෙයක් තිබුණේ නැත. ඔහුගේ කලාකෘති තුළ පෙන්නුම් කළ ගැමි චින්තනයෙන් හික්මවන ලද ඔහු එය විශාල ප්‍රශ්නයක් කරගත්තේ ද නැත.
ඔහුගේ දරුවන්ට ජීවිත ගොඩනගා ගන්න යම් යම් උදව් කළා විනා විශාල දේපළක් උරුම කළ බවක් මම නොදනිමි. ඔහු තම දරුවන්ට දායාද කළේ ඕනෑම අභියෝගයකට මුහුණ දීමේ ආත්ම ශක්තියයි. ආක්‍රමණශීලී බවයි. එඩිතරකම යි. එමෙන් ම ඔහු මෙන් ම සමාජීය සත්වයන් ලෙස ජීවත්වීමේ ගුණය යි. එය ඉහළ ම වටිනාකමකින් යුතු දායාදයක් වී ඇති බව මගේ විශ්වාසය යි.


නගරයේ පිළිගත් සියලු භෞතික වටිනාකම්වලට වඩා මෙම වටිනාකම් උතුම් යැයි මම සිතමි.


තම ගීත රචනා තුළ පෙන්නුම් කළ ගැමියා මෙන් ම රන්බණ්ඩා ජීවිතයත් මරණයත් දුටුවේ ලෝක ධර්මතා වශයෙනි. එබැවින් ඔහු ජීවිතයට අසීමිත ලෙස පෙම් කළේ නැත. ඔහුට පීඩා කළ දියවැඩියා රෝගය පාලනයට දිනපතා කරවිල යුෂ බොන ලෙස උපදෙස් දුන් මිතුරකුගෙන් ඔහු විමසුවේ එයින් තමන්ට ඇතිවන ඵලය කුමක් ද යනුවෙනි. මිතුරා කීවේ ජීවිතය වසර දහයක් වත් වැඩි කරගත හැකි වන බව යි. රන්බණ්ඩා නැවත ඇසුවේ එම වැඩිවන වසර දහය තමාට කා බී හොඳින් ජීවත්විය හැකි ද යනුවෙනි. මිතුරා කීවේ දිගට ම කරවිල බීම කළ යුතු බවයි.


රන්බණ්ඩා ප්‍රශ්න කළේ ‘කරවිල බොන්න ජීවිතේ අවුරුදු දහයක් වැඩි කරගන්නා මෝඩයා කවුද?’ යනුවෙනි.


රන්බණ්ඩා කියන්නේ ජීවිතය බරක් කර නොගත් එබඳු සරල මිනිසෙකි.


ඔහු තම ගමේ දුටු ගැමිකම සිය කලාකෘති තුළ ප්‍රතිනිර්මාණය කළා පමණක් නොව එම ගැමි වටිනාකම් අනුව ජීවත්වෙමින් නගරයට අභියෝග කළේ ධනය ගොඩ ගැසීමට ජීවත්වීමේ නිරර්ථක බව පෙන්වා දෙමිනි.


එබඳු සරල මිනිසුන් වැඩි වැඩියෙන් බිහිවන්නේ නම් ලෝකය මීට වඩා සුන්දර තැනක් වනවා නියත ය.■

තනි තීරණ ගන්න ජනාධිපති ක්‍රමයේ අර්බුදය
අද හොඳටම පැහැදිලියි
ආචාර්ය ජයම්පති වික්‍රමරත්න

0

ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් සැදීමේ කාර්යයේදී මන්ත්‍රීවරුන් ඒකෙන් ඉවත් කරන්න පුළුවන් නම් හොඳයි. නමුත් එසේ ව්‍යවස්ථාවක් සෑදීම දක්වා වූ ව්‍යවස්ථා ප්‍රතිපාදන හදාගන්න අවශ්‍යයි. මොකද අපේ ව්‍යවස්ථාවේ තියෙනවා අලුත් ව්‍යවස්ථාවක් පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙකකින් සම්මත වෙලා ජනමත විචාරණයකින් සම්මත වෙන්න ඕනෑ කියලා.

■ ප්‍රසාද් නිරෝෂ බණ්ඩාර

ශ්‍රී ලංකාවට අලුත් ව්‍යවස්ථා සම්පාදනයක් අවශ්‍ය ඇයි?


මේ වන විට ආණ්ඩුකරණය පිළිබඳ විශාල අර්බුදයක් ලංකාවේ තියෙනවා කියලා ඕනෑ කෙනෙක්ට පේනවා. ඒ වගේම අපේ ජනවාර්ගික ගැටලුව විසඳිලා නෑ. අපි බෙදුම්වාදය යුදමය වශයෙන් පරාජය කළාට ඒකට තුඩුදුන්නු දේශපාලනික කාරණා තවමත් එහෙමයි.
අනිත් කාරණය තමයි අපි මේ වන විට විධායක ජනාධිපති ක්‍රමයේ ආදීනව උපරිමයෙන්ම අත්විඳිමින් තියෙනවා. අපිට පේනවා විශාල බහුතර වැඩි ඡන්දෙකුත් ලැබිලා,

පාර්ලිමේන්තුවෙන් තුනෙන් දෙකකුත් ලබාගෙන, විසිවන සංශෝධනයත් කරලා තිබියදී ආණ්ඩුකරණය වැටිලා තියෙන ප්‍රපාතය.


ජේආර් ජයවර්ධන පාර්ලිමේන්තුවට යටත් නොවී තනි තීරණ ගන්න පුළුවන් ජනාධිපතිවරයෙක් ඉන්න ඕනෑ කියලා කිව්වාට, ඒ තනි තීරණ ගන්න ජනාධිපති ක්‍රමයේ අර්බුදය අද හොඳටම පැහැදිලියි. ඒ නිසා අද ඕනෑ සාමූහික වශයෙන් එකතු වෙලා තීන්දු ගන්න ආණ්ඩු ක්‍රමයක්. සංවරණ හා තුලනයන් සහිත එකක්.


අනික් කාරණය තමයි අපේ ව්‍යවස්ථාව නවීකරණය කරන්න අවශ්‍යයි. මොකද දැන් ඒක අවුරුදු හතළිහක් විතර පරණ ව්‍යවස්ථාවක්. අපේ මූලික අයිතිවාසිකම් පර්ච්ඡේදය ගත්තොත් අද වන විට ඒක විශාල වශයෙන් යල් පැනලා ගිහින් තියෙන එකක්.

ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් කියන එක ගලින් කෙටුවා වගේ තියන්න බෑ. ඒවා නවීකරණය වෙන්න ඕනෑ. ඒ නිසා තමයි අපිට අලුත් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් අවශ්‍ය වෙන්නේ.

ඒ කියූ ඇතැම් අරමුණු වෙනුවෙන් ඔබගේද මැදිහත් වීමෙන් පහුගිය යහපාලන රජය විසින් 19 ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය වගේ ඒවා ගෙනාවා. නව ව්‍යවස්ථාවක් ගෙන එනවා හැර, ඒ විදිහේ සංශෝධන මගින් මේ ව්‍යවස්ථාව ගොඩදැමීමේ හැකියාව කොහොමත්ම නැද්ද?


මං මුලින් කිව්ව අරමුණු ඉටුකරගන්න නම් මේ තියෙන ව්‍යවස්ථාවේ හැම පරිච්ඡේදයටම වගේ තද සංශෝධන අවශ්‍ය වෙනවා. ඉතිං තියෙන එක ඒ විදිහට සංශෝධනය කරන්න නම් මුළු ව්‍යවස්ථාවම සංශෝධනය කරන්න වෙනවා. ඒ නිසා ඊට වඩා පහසු සහ වඩාත් හොඳ ක්‍රමය තමයි අලුත්ම ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් නිර්මාණය කරන එක.


අනික් කාරණය තමයි තියෙන ව්‍යවස්ථාව බරපතළ විදිහට වෙනස් කරද්දී වගේම අලුත් ව්‍යවස්ථාවක් ගොඩනගද්දී කියන කාරණා දෙකේදීම කොහොමත් ජනමත විචාරණයකට යන්න ඕනෑ. ජනමත විචාරණයකට නොගොස් මේ තියෙන ව්‍යවස්ථාවේ ඒ විදිහේ විශාල සංශෝධනය කරන්න පුළුවන්කමක් නෑ. ඒ නිසා තියෙන එක සංශෝධනය කිරීම හා අලුත් එකක් සැකසීම කියන දෙකේ ඒ හැටි වෙනසක් නෑ.


මං මෙතනදි අදහස් කරන්නේ නෑ ව්‍යවස්ථාවක් සංශෝධනය නොකර ඉන්න අවශ්‍ය නෑ කියලා. ව්‍යවස්ථාවන්ට සංශෝධන අවශ්‍යයි. හැබැයි පටු දේශපාලනික අවශ්‍යතා වෙනුවෙන් සංශෝධන සිදුකිරීමයි නරක. උදාහරණයක් විදිහට දැන් අවුරුදු හැත්තෑපහක් විතර වයස ඉන්දියානු ව්‍යවස්ථාවේ සංශෝධන තියෙනවානේ සීයකට අධික සංඛ්‍යාවක්. නමුත් ඒවා සැබෑ ආණ්ඩුකරණ අවශ්‍යතා නිසා ගෙනාපු ඒවා මිස පටු දේශපාලනික අරමුණු නිසා ගෙනාපුවා නෙමෙයි.

ඔබ ඇතුළු සාධාරණ සමාජයක් සඳහා ජාතික ව්‍යාපාරය අලුත් ආණ්ඩුක්‍රම ප්‍රතිසංස්කරණ යෝජනා ගෙනාවානේ. නමුත් මේ යෝජනා යථාර්ථයක් බවට පත් කරන වැඩපිළිවෙළ මොකද්ද?


අපි මේ යෝජනා ඉදිරිපත් කළේ මූලික වශයෙන් ඒ යෝජනා පිළිබඳ කථිකාවක් ඇති කිරීමට. මේ සතියේ කරූ ජයසූරිය මැතිතුමාගේ ප්‍රධානත්වයෙන්, විවිධ ආගම්වල පූජ්‍ය පූජක පක්ෂයේ ඉහළම අයගේ සහ සිවිල් සමාජයේ සහභාගිත්වයෙන් මේ යෝජනා ඉදිරිපත් කරලා අපි සාකච්ඡාවක් පැවැත්තුවා.


ඒ වගේම අපි ඉක්මනින්ම බලාපොරොත්තු වෙනවා දේශපාලන පක්ෂ එක්ක සාකච්ඡා පවත්වන්න. ඒ වගේම සිවිල් සංවිධාන එක්ක සාකච්ඡා කරන්නත් අපි බලාපොරොත්තු වෙනවා. ඒ වගේම සූම් අවකාශය හරහා බොහෝ දෙනාට සහභාගි වෙන්න පුළුවන් විදිහට සාකච්ඡා මාලාවක් පවත්වන්නත් අපි කල්පනා කරනවා. ඒ වගේම කුරුණෑගලින් පටන්ගෙන හැම දිස්ත්‍රික්කයකම පාහේ සාකච්ඡා කරන්න සාකච්ඡා මණ්ඩප ඇති කරන්න අපි බලාපොරොත්තු වෙනවා.


අපි ඒ විදිහේ පුළුල් වැඩපිළිවෙළක් අරං ගියාම දේශපාලන පක්ෂවලට සිදුවෙනවා අපිත් එක්ක සාකච්ඡා පවත්වන්න. මොකක් හරි පක්ෂයක් හිතාගෙන ඉන්නවා නම් ඊළඟ ඡන්දයේදී බලය නිකම්ම අපේ අතට වැටෙයි, එතකොට අපි මේ තියෙන ක්‍රමයටම බලය ගෙනියනවා කියලා, ඒක හීනයක්.

ඉදිරි මැතිවරණයක් දක්වා බලා නොසිට වර්තමාන ආණ්ඩුව එක්ක මේ යෝජනා ගැන සාකච්ඡා කරන්න උත්සාහ නොකරන්නේ ඇයි?


මේ ආණ්ඩුව හරහා මේ වැඩේ කරගන්න පුළුවන් නම් හොඳයි. නමුත් මට හිතෙන්නේ නෑ මේ ආණ්ඩුව නම් ජනතාවට අවශ්‍ය විදිහේ, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ව්‍යවස්ථාවක් ගැන සැලකිල්ලක් දක්වයි කියලා. හැබැයි මේ කාට වුණත් ඔය හිතන තරම් පහසුවෙන් බලය ලබාගන්න එක කරන්න බෑ. ඒකට පුළුල් වැඩපිළිවෙළක් තියෙන්නම වෙනවා.


මං මේ ඊයේ පෙරේදාත් සමාජ මාධ්‍යයේ දැක්කා යම් පෝස්ට් එකක් ‘වෙන්ඩ ජනාධිපතිවරුනි, කරුණාකර උත්තර දෙන්න. ඔබගේ යෝජනා මොනවාද?‘ කියලා. ඒ නිසා මේ රටේ ඡන්දදායකයා ඉදිරියේදී නිකංම බලය දෙයි කියලා හිතන්න බෑ. ඒ නිසා බලය ගන්න බලාගෙන ඉන්න අයටත් බලය රැකගන්න බලාගෙන ඉන්න අයටත් කිසියම් පැහැදිලි වැඩපිළිවෙළක් රටට ඉදිරිපත් කරන්න වෙනවා.


අපි කල්පනා කරන විදිහට අපිට සාධාරණ සමාජයක් සඳහා වූ ජාතික ව්‍යාපාරයේ යෝජනා බොහෝවිට ක්‍රියාත්මක කරන්න වෙන්නේ ආණ්ඩු වෙනසක් එක්ක. ඒ නිසා අපිට ඒ කාලය තුළ අපේ යෝජනා පිළිබඳව පුළුල් ජන මතයක් හා දැනුවත් කිරීමක් කරන්න වෙනවා.

මේත් එක්ක සමාජයේ ගොඩනැගෙමින් පවතින තවත් කථිකාවක් තමයි, මහජන ව්‍යවස්ථා සම්පාදනය පිළිබඳ කථිකාව. සාධාරණ සමාජයක් සඳහා වූ ජාතික ව්‍යාපාරයේ ව්‍යවස්ථා වැඩපිළිවෙළට වඩා වෙනස් වැඩපිළිවෙළක් නේද ඒ තුළ තියෙන්නේ? ඒ පිළිබඳ ඔබගේ අදහස මොකද්ද?


ඒ සංකල්පයෙන් බොහෝ විට කියන්නේ ව්‍යවස්ථා හැදීම පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන්ට දෙන්නේ නැතිව වෙනම මහජන සම්පාදන මණ්ඩලයකට දිය යුතුයි කියන එක. මොකද පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරු මේකට සම්බන්ධ වුණාම ඒ අයගේ පෞද්ගලික කැමැත්ත හා ළැදියාව ඒකට බලපාන්න ඉඩ තියෙනවා.


චිලී රටේ මෑතකදී කළා වගේ, අණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක් කිරීම මේ සංකල්පයේදී කියවෙනවා. චිලී රටේ විශාල මහජන උද්ඝෝෂණයක් තිබුණාට පස්සේ අවශ්‍ය නීතිමය වෙනස්කම් කරලා ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සම්පාදක මණ්ඩලයක් පිහිටෙව්වා. ඒවා කළේ නීති විරෝධීව නෙමෙයි, අවශ්‍ය ව්‍යවස්ථා ප්‍රතිපාදන යටතේ නීත්‍යනුකූලව. එතනදී ජනතාවගෙන් ඇහුවා ව්‍යවස්ථා සම්පාදක මණ්ඩලයෙන් සියයට පණහක් මන්ත්‍රීවරු ගන්නවාද, එක්කෙනෙක්වත් ගන්න එපාද කියලා. ජනමත විචාරණයේදී අතිවිශාල බහුතරේ කිව්වා මන්ත්‍රීවරු නැතිව ව්‍යවස්ථාව සම්පාදනය කරන්න ඕනෑ කියලා. ඒකේදී ඒ වගේම සහතික කෙරුණා, හරි අඩක් පමණ කාන්තාවන්ද සිටින්න ඕනෑ කියලා. මේ අනුව 47%ක ප්‍රමාණයක් කාන්තාවන් තේරී පත් වුණා. මේ සම්පාදක මණ්ඩලයේ විවිධ දේශපාලනික පක්ෂවල ක්‍රියාකාරිකයන්, විවිධ වෘත්තිකයන්, විවිධ ගෝත්‍රික කණ්ඩායම්වල නියෝජිතයන්, විද්වතුන් ආදි සියල්ල ඉන්නවා. ඉතිං මේ වැඩපිළිවෙළ සංකල්පයක් විදිහට මං කැමති වැඩපිළිවෙළක්.


ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් සැදීමේ කාර්යයේදී මන්ත්‍රීවරුන් ඒකෙන් ඉවත් කරන්න පුළුවන් නම් හොඳයි. නමුත් එසේ ව්‍යවස්ථාවක් සෑදීම දක්වා වූ ව්‍යවස්ථා ප්‍රතිපාදන හදාගන්න අවශ්‍යයි. මොකද අපේ ව්‍යවස්ථාවේ තියෙනවා අලුත් ව්‍යවස්ථාවක් පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙකකින් සම්මත වෙලා ජනමත විචාරණයකින් සම්මත වෙන්න ඕනෑ කියලා. ඉතිං ඒක වෙනස් කරන්න නම් ඒකත් ව්‍යවස්ථානුකූලව කරන්න ඕනෑනේ. ඒකයි අපිට එතැන තියෙන ප්‍රායෝගික ගැටලූව.

ඒ ක්‍රමය වෙනත් රටවල ප්‍රායෝගිකව භාවිත වුණේ ඒක යථාර්ථයක් බවට පත්කරගන්න පුළුවන් ව්‍යතිරේකී අවස්ථා තියෙන නිසා නේද?


මම කියන්නේ නෑ හැම විටම වර්තමාන තිබෙන ව්‍යවස්ථාව අනුවම යන්න ඕනෑ කියලා. ඉතාම කලාතුරකින් එක්තරා අවස්ථා එනවා මීට වඩා වෙනස් විදිහක් කරන්න පුළුවන්. විශේෂයෙන්ම දීර්ඝ කාලීන භීෂණ කාලයකින් පස්සේ යම් රටකට එහෙම අවස්ථාවක් එන්න පුළුවන්. රටක් යටත්විජිතවාදීන්ගෙන් නිදහස් වුණාම ඒ වගේ අවස්ථාවක් එන්න පුළුවන්. ඒ වගේ සුවිශේෂ අවස්ථා කිහිපයකදී හැර අර විදිහේ ක්‍රමයකට යන එක එච්චර ප්‍රායෝගික නෑ. නමුත් ඒ සංකල්පය වැදගත් එකක්.


ඒ වගේම හැත්තෑ දෙකේදී අපි මීට වඩා වෙනස් විදිහකට ව්‍යවස්ථාවක් නිර්මාණය කළා. මොකද සෝල්බරි ව්‍යවස්ථාව යටතේ අපිට ඕනෑ විදිහට අලුත් ව්‍යවස්ථාවක් හදන්න පුළුවන්ද කියලා සැකයක් තිබුණා. හැත්තෑවේ මැතිවරණයේදී සමගි පෙරමුණ ජනවරමක් ඉල්ලා සිටියා පාර්ලිමේන්තුවෙන් පිට, මන්ත්‍රීවරු රැස්වෙලා ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් නිර්මාණය කරන්න. ඒකට තුනෙන් දෙකක් ලැබුණ නිසා සියලු පක්ෂවලට නව රඟහලට ආරාධනා කළා ව්‍යවස්ථාවක් සම්පාදනය කරන්න. මේකට සියලු පක්ෂ එකතු වුණ නිසා ආණ්ඩුක්‍රම සම්පාදන මණ්ඩලයක් සෑදීමට සුජාතභාවය ලැබුණා. එහෙම වුණත් ඒක හැදුවේ සමගි පෙරමුණට අවශ්‍ය විදිහට නිසා එක්සත් ජාතික පක්ෂය අන්තිමට ඡන්දේ දුන්නේ නෑ. තවත් පක්ෂ මගදී නැගිටලා ගියා. අන්තිමට ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා මණ්ඩලයට ලැබුණු සුජාතභාවය නිර්මාණය කළ ව්‍යවස්ථාවට නැතිව ගියා.


අන්තිමට ඒකෙන් කළේ හැත්තෑ පහේ තියන්න ඕනෑ ඡන්දය හැත්තෑ හතේ තියලා පාර්ලිමේන්තු කාලය සමගි පෙරමුණ අවුරුදු දෙකකින් දික් කරගත්තු එක විතරයි. හැත්තෑ පහේ ඡන්දය තිබ්බා නම් සමගි පෙරමුණ දිනන්නත් තිබුණා. පැරදුණත් විශාල පරාජයක් ලබන්නේ නෑ. නමුත් හැත්තෑ හතේ ඡන්දෙන් ජේආර් ජයවර්ධනට හයෙන් පහක බලයක් ලැබුණා. ඒ නිසා හැත්තෑ දෙකේ ව්‍යවස්ථාවත් ඉවත් වෙලා ගියා.


මේ කරුණු දිහා බලද්දී පේනවා මේ වෙලාවේ තියෙන ප්‍රායෝගිකම ව්‍යවස්ථා සම්පාදන වැඩපිළිවෙළ තමයි සාධාරණ සමාජයක් සඳහා වූ ව්‍යාපාරය හැටියට අපි තෝරගෙන තියෙන්නේ කියලා. හැබැයි කනගාටුදායක කරුණ තමයි තවමත් විරුද්ධ පක්ෂයේ පක්ෂවලින් ආණ්ඩුක්‍රම යෝජනා පිළිබඳ කතාවක් බහක්වත් නැති එක. කලින් කිව්වා වගේ, සමහරවිට ඒ අය හිතනවා ඇති අපිට කාගෙවත් යෝජනා අවශ්‍ය නෑ මේ ආණ්ඩුවේ ජනප්‍රියතාව වේගයෙන් හීන වන නිසා නිකංම අපේ ඔඩොක්කුවට බලය වැටෙයි වගේ දෙයක්. ඒක සම්පූර්ණ මිථ්‍යාවක්. මේ ආණ්ඩුව වෙනස්කරන්න පුළුවන්. බැරි නෑ. නමුත් ඒකට සෑහෙන ඒකාබද්ධ ප්‍රයත්නයක් ගත යුතුයි.


මේ එක්කම තවත් සමහරු කියනවා අද තියෙන්නේ ආර්ථික ගැටලු. ඒ ගැටලුවලට තමයි විසඳුම් හොයන්න ඕනෑ කියලා. ඒකත් අර වගේම අර්ථාන්විත කථාවක්. මොකද ආර්ථික ගැටලුවලට උනත් සම්බන්ධයි ව්‍යවස්ථා රාමුව. ඒ වගේම ආණ්ඩුකරණය පිළිබඳ ක්‍රියාවලියත් මේකට බලපානවා. මොකද මේ ආර්ථික ගැටලුවලට ප්‍රධාන හේතුවක් තමයි අන්‍යයන්ගේ, විශේෂඥයන්ගේ අදහස් ගන්නේ නැතිව ඒකමතික තීන්දු තීරණ ගන්න එක. ඉතිං මේ කියන ආණ්ඩුකරණය පිළිබඳ ගැටලු විසඳගන්න වෙන්නෙත් අලුත් ව්‍යවස්ථාවකින්.


මේ තියෙන විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය තියෙද්දිම, වෙනත් කෙනෙක් තියෙන ව්‍යවස්ථාව යටතේම බලයට පත් වුණා කියලා රටට වන යහපතක් නෑ. රටේ ආර්ථික ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය දිනාගන්න නම් මුලින්ම ආණ්ඩුකරණය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී කිරීම අත්‍යවශ්‍යයි. අධිකරණය ස්වාධීන කරන්න බෑ ආණ්ඩුකරණය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී නොකර. මානව හිමිකම් ආරක්ෂා කරන්න බෑ ආණ්ඩුකරණය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී නොකර. ඒ නිසා තමයි සාධරණ සමාජයක් සඳහා වූ ජාතික ව්‍යාපාරය මේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා යෝජනාවලට මුල් තැන දීලා වැඩ කරන්නේ.■

යෝජිත දත්ත ආරක්ෂණ පනතෙන් පුද්ගලයන්ට, ව්‍යාපාරවලට සහ නවෝත්පාදනයට ඇතිවන විපාක

0

■ රොහාන් සමරජීව

දත්ත ආරක්ෂණය යනු දුෂ්කර විෂයකි. එහෙත්, මතුවෙමින් තිබෙන ඩිජිටල් ආර්ථිකය තුළ එහි වැදගත්කම අතිවිශාලය. බොහෝ ක්‍රියාවලදී දත්ත ගබඩා සහ විකසනයන් සිදුවේ. ඩිජිටල්කරණය ව්‍යාප්තවීමත් සමග සෑම ක්‍රියාවලියකදීම පාහේ එසේ සිදුවන බව කිව හැකිය. දත්ත භාවිතය හා දත්ත මගින් උකහා ගනු ලබන දැක්ම භාවිත කිරීම පරිගණක යුගයට පෙර සිටම සිදුවිය. වත්මන් වෙනස වන්නේ, පරිගණක භාවිතය හේතුවෙන් දත්ත මගින් බොහෝ දේ පහසුවෙන් කළ හැකි වීමයි.


රෝගීන් සම්බන්ධයෙන් දිගුකලක් තිස්සේ පවත්වාගෙන යන වෛද්‍ය වාර්තා රෝහල් හා ඖෂධශාලාවල තිබේ. එහෙත්, කඩදාසි ගොනුවල පවත්වාගෙන යන වාර්තා සහ දත්ත ගබඩා අතර විශාල වෙනසක් තිබේ. දත්ත ගබඩාවලින් පහසුවෙන් පිටපත් ලබාගත හැකිය. රටාවන් හා සම්බන්ධතා හඳුනාගැනීම සඳහා ඉක්මන් විශ්ලේෂණ සිදුකළ හැකිය. වඩා ගැඹුරු විශ්ලේෂණ ප්‍රතිඵල ලබාගැනීම සඳහා වෛද්‍ය වාර්තා වෙනත් මූලාශ්‍රවලින් ලබාගන්නා දත්ත සමග සම්බන්ධ කළ හැකිය. රෝගී සත්කාරයෙහි දැවැන්ත පරිවර්තනයක් සිදුකිරීමේ හැකියාවක් මෙහි තිබේ. එහෙත්, වෙනත් පාර්ශ්ව විසින් අනවසරයෙන් මෙම දත්ත අවභාවිත කිරීමේ අවදානමක් ද එහි තිබේ. දේශපාලන නායකයන්ගේ වෛද්‍ය වාර්තා හෙළිදරව් වුවහොත් සිදුවිය හැකි හානි හේතුවෙන් ඔවුහු එම දත්ත පරිස්සම් සහගතව ආරක්ෂා කරති. දත්ත හේතුවෙන් ඇතිවිය හැකි අවදානම පිළිබඳ එය සාක්ෂියකි.


දත්ත ආරක්ෂණ නීති මගින් අපේක්ෂා කරනුයේ පරිගණකවල විවිධ ස්වරූපයෙන් ගබඩා කර තිබෙන දත්ත අවභාවිත වීම අවම කිරීමයි. යුරෝපා සංගමය මගින් පොදු දත්ත ආරක්ෂණ රෙගුලාසිය (GDPR) හඳුන්වාදීමේ පටන් දත්ත ආරක්ෂණය පිළිබඳ අවධානය ලොව පුරාම වැඩි විය. GDPR යනු, භූමි සීමාවන්ගෙන් පරිබාහිරව පවා බලපෑම් සහිත යුරෝපා නීති මෙවලමකි. එය ක්‍රියාත්මක වූයේ 2018 මැයි මාසයේ සිටයි. ව්‍යාපාර ක්‍රියාවලි බාහිරකරණයේ (BPO) නියැලි පුද්ගලයෝ තම ව්‍යාපාර සංවර්ධනය උදෙසා GDPR වැනි නීති සම්පාදනය කිරීම වෙනුවෙන් පෙනී සිටියහ. එමගින් රටවල් විසින් දත්ත ආරක්ෂණයේ ප්‍රමාණවත්භාවය පිළිබඳ පරීක්ෂණ සමත් විය හැකි වේ යන්න ඔවුන්ගේ බලාපොරොත්තුවයි. යුරෝපා සංගමයේ ප්‍රභවයක් ඇති දත්ත සමග කටයුතු කිරීමට යුරෝපා සංගමයේ නීතිමය බලාධිකාරයෙන් බාහිර රටක ව්‍යවසායකට අවසර ලබාගැනීම සඳහා මෙම සහතිකය ලබාගත යුතුය.


දත්ත ආරක්ෂණය සම්බන්ධ ශ්‍රී ලාංකික නීති කෙටුම්පත් කිරීම 2019 ජනවාරි මාසයේදී ආරම්භ විය. ඒ සඳහා උපදෙස් විමසීම් වට ගණනාවක් පැවැත්විණි. එම පනත් කෙටුම්පත දැන් ගැසට් මගින් ප්‍රසිද්ධ කර තිබේ.

පුද්ගලයන් කෙරෙහි තිබෙන බලපෑම


දැන් දැන් පුද්ගලයන් විසින් පරිගණකගත කරන ලද දත්ත ගබඩා පවත්වාගෙන යාම වැඩි වී තිබේ. විවාහ මංගල්‍යයකට ආරාධනා කරනු ලබන පුද්ගලයන්ගේ නම් ලැයිස්තුව මේ සඳහා උදාහරණයකි. පනත් කෙටුම්පතෙහි 2(3) කොටසෙහි මෙසේ දැක්වේ: “හුදෙක්ම පෞද්ගලික, ගෘහස්ථ හෝ පවුල්වල අවශ්‍යතාවන් වෙනුවෙන් පුද්ගලයකු විසින් විකසනය කරනු ලබන පෞද්ගලික දත්ත.” එහෙත්, මෙම ආරාධිතයන්ගේ ලැයිස්තුව උත්සව සංවිධානය කරන සමාගමක් විසින් පවත්වාගෙන යන්නේ නම් එය පනත් කෙටුම්පතෙහි විධිවිධානවලට යටත් වේ. ගෘහස්ථය මගින්ම කෙරෙන්නේ නම් පනත බලපාන්නේ නැත. දත්ත පාලකවරුන් සම්බන්ධයෙන් පනවා තිබෙන නෛතික වගකීම්වලට පුරවැසියන්හට කෙලින්ම අදාළ වන්නේ නැත.


දත්ත සපයන්නන් වශයෙන් පුද්ගලයන් රඟපාන භූමිකාවන්ට මෙම නීතිය බලපායි. උදාහරණයක් ලෙස, රජයේ හෝ සමාගමක දත්ත ගබඩාවක තිබෙන ක්‍රෙඩිට් කාඩ් තොරතුරු සහ මුරපද සම්බන්ධ දත්ත අවභාවිතාවක් හේතුවෙන් පුද්ගලයකුට බරපතළ ප්‍රතිවිපාකවලට මුහුණදීමට සිදුවිය හැකිය. මෙම දත්ත තුන්වන පාර්ශ්වයක් විසින් නීති විරෝධී අන්දමින් ලබාගෙන ඩාක් වෙබ් හෙවත් වෙබ් පාතාලයක විකිණීම හෝ කප්පම් ලබාගැනීම සඳහා යොදාගැනීමට ඉඩ තිබේ. මෙවැනි අවභාවිතාවන් අහඹු අත්වැරදි නිසා ද සිදුවිය හැකිය.


කීර්තියට සිදුවන හානිය හෝ හානි වෙනුවෙන් වන්දි ගෙවීම වළක්වාගැනීමේ උවමනාව හේතුවෙන් සමාගම් විසින් උල්ලංඝනයන් සිදුවීම නිසි කලට වාර්තා නොකිරීමට ඉඩ තිබේ. එමගින් හානි තවත් වැඩිවේ. පනත් කෙටුම්පතෙහි 23 වගන්තිය මගින් උල්ලංඝනයන් වාර්තා කිරීම වගකීමක් බවට පත්කරයි. එහෙත්, පනත යටතේ සම්පාදනය කළ යුතුව තිබෙන නීති පිළිබඳ විස්තර එහි දැක්වෙන්නේ නැත.


සේවා ලබාගැනීමේදී (උදා: ණය ලබාගැනීම) හෝ නීතිමය හේතු මත පුරවැසියන් විසින් තම පෞද්ගලික දත්ත රජය හා සමාගම් වෙත ලබාදෙයි. වර්තමානයේදී ගනුදෙනුවල අතුරු ඵලයක් ලෙස දත්ත එක්රැස් කිරීම වැඩිවී තිබේ. උදාහරණයක් ලෙස, ජංගම සන්නිවේදන සේවා සැපයීමේදී හා ඒවා වෙනුවෙන් බිල් සැකසීමේදී පුද්ගලයකු සිටින ස්ථානය හා යන එන තැන් පිළිබඳ දත්ත වාර්තාගත වේ. ආර්ථික සහයෝගිතාව හා සංවර්ධනය සඳහා වන සංවිධානය (OECD) විසින් 1980දී සකස්කරන ලද මාර්ගෝපදේශ මගින් පවා දත්ත ආරක්ෂණයේ වැදගත්කම සැලකිල්ලට ගන්නා ලදී. එම වකවානුව වන විට ගනුදෙනුවලදී දෙපාර්ශ්වයේ සක්‍රියව සහභාගිත්වයෙන් තොරව දත්ත නිර්මාණය වීම පිළිබඳ කිසිවෙකු සිතා තිබුණේ හෝ නැත. OECD මාර්ගෝපදේශවල මූලික කාරණයක් වන දැනුවත් කැමැත්ත හා අරමුණ නිශ්චිතව දැක්වීම හා සම්බන්ධ මූලධර්ම පෞද්ගලික දත්ත සම්බන්ධයෙන් යෙදවීම මෙම පනත් කෙටුම්පත මගින් කටයුතු කරනු ලැබේ.


ගුණාත්මක වශයෙන් වෙනස් සංදර්භයක් පවතින වර්තමානයේදී කැමැත්තෙහි අඛණ්ඩ අදාළභාවය පිළිබඳ සජීවී බුද්ධිමය සංවාදයක් තිබේ. ඒකාබද්ධ ගනුදෙනුවලදී නිර්මාණය වන දත්ත සම්බන්ධයෙන් කැමැත්ත විශේෂ ප්‍රශ්නයකි. එහිදී දැනුවත්ව කැමැත්ත ලබාදීම තරමක් දුෂ්කරය. කැමැත්ත විමසීමේදී ලබාදෙන තොරතුරු බොහෝදෙනෙකු කියවන්නේ නැත. එසේ කියවීමට යාම කාලය ගතවන කාර්යයක් වීම එයට හේතුවයි. ගනුදෙනුකාර ගිවිසුම්වලට ඇතුළත් කර තිබෙන පුළුල් අරුත් සහිත වචන මගින් නීතිමය අවශ්‍යතාවන් සම්පූර්ණ විය හැකිය. එහෙත්, එසේ ලබාදෙන කැමැත්තෙහි දැනුවත්භාවය අවම විය හැකිය.


ඕනෑම ලිඛිත නීතියක් අනුව දත්ත හා සම්බන්ධ පුද්ගලයාගේ අයිතිවාසිකම් හා නිදහසට අඛණ්ඩව බලපාන සහ ආපසු හැරවිය නොහැකි තීරණයක් සම්බන්ධයෙන් සමාලෝචනයක් කිරීමට දත්ත පාලකවරයාගෙන් ඉල්ලාසිටීමේ අවස්ථාව පනත් කෙටුම්පතෙහි 18 වගන්තිය මගින් දත්ත හා සම්බන්ධ පුද්ගලයාට ලබාදෙයි. එම තීරණයට හේතු වන දත්ත ස්වයංක්‍රිය ක්‍රියාවලියක් ඔස්සේ නිර්මාණය කර තිබිය හැකිය. නැතිනම් නිර්මාණය කිරීමට ඉඩ තිබිය හැකිය.


රැකියා අයදුම්පත් විකසනය කරන පටිපාටිය මගින් මෙය පැහැදිලි කළ හැකිය. කිසියම් තනතුරක් සඳහා අයදුම්පත් 300ක් ලැබුණේ යයි සිතන්න. සම්මුඛ පරීක්ෂණ සඳහා තෝරාගන්නා අයගේ කෙටි ලැයිස්තුවක් සකස්කිරීමේදී යම් ආකාරයක තෝරාගැනීමක් අවශ්‍ය වේ. එය කනිෂ්ඨ කාර්ය මණ්ඩලයක් විසින් හෝ මානව සහභාගිත්වයක් සහිත ස්වයංක්‍රිය පටිපාටියක් මගින් සිදුකරනු ලැබුවහොත්, අයදුම්කරුවකුට සමාලෝචනයක් ඉල්ලාසිටීමේ අවස්ථාව ලැබෙන්නේ නැත. තෝරාගැනීම කරනු ලබන්නේ සම්පූර්ණයෙන්ම මෘදුකාංගයක් මගින් හෝ කෘත්‍රිම බුද්ධිය මත පදනම් වූ ක්‍රියාවලියක් ඔස්සේ නම් (එය වඩා වාස්තවික වුවද), ඉල්ලීම මත සමාලෝචනයක් සැපයීමට ආයතනය සූදානමින් සිටිය යුතුය.


27 වගන්තියෙහි තිබෙන අනාරාධිත පණිවුඩ පිළිබඳ විධිවිධාන තරමක් ජනප්‍රිය විය හැකිය. වෙළඳ අරමුණු වෙනුවෙන්, විද්‍යුත් මාධ්‍ය ඔස්සේ සමූහ වශයෙන් (ස්පෑම්) පණිවුඩ යවන පුද්ගලයන්හට ලිපින හිමියන් වෙතින් පූර්ව කැමැත්ත ලබාගැනීමට සිදුවනු ඇත. එසේම, එය මගහැර යාමේ පහසුකමක් සැපයීමට ද සිදුවනු ඇත. සමූහ කෙටි පණිවුඩ ලෙස හෝ තැපෑලෙන් යවනු ලබන දේශපාලනික පණිවුඩවලට ද මෙම විධිවිධාන අදාළ වේ. එම නිසා, පාර්ලිමේන්තුවේ සම්මත වීමට පෙර මෙම වගන්තිය සංශෝධනය වීමට ඉඩ තිබේ.

ව්‍යාපාරවලට බලපෑම


යුරෝපා සංගමයේ පොදු දත්ත ආරක්ෂණ රෙගුලාසි (GDPR) අනුව සකසන ලද දත්ත ආරක්ෂණ නීති මගින් දත්ත පාලකවරුන්ට සැලකියයුතු බරක් පටවනු ලැබේ. මෙහිදී දත්ත පාලකවරුන් යනු පෞද්ගලික දත්ත විකසනය කිරීමේ අරමුණු හා ක්‍රමවේද නිගමනය කරන්නන්ය. දැනුවත් කැමැත්ත ලබාගත් බව ඔවුන් සහතික කළ යුතුය. පාලකවරුන් විසින් රඳවාගනු ලබන පෞද්ගලික දත්ත පිළිබඳ එම දත්ත සමග සම්බන්ධ පුද්ගලයන්ට තොරතුරු සැපයිය යුතුය. ඉල්ලීම් අනුව දත්ත නිවැරදි කළ යුතුය; සම්පූර්ණ කළ යුතුය. දත්ත සමග සම්බන්ධ පුද්ගලයන්ට තම කැමැත්ත ඉවත් කරගැනීමට ද අවසර ලබාදිය යුතුය. ඒ අනුව, එම දත්ත මැකීම සිදුවිය හැකිය. එසේම, නීති මගින් දක්වා තිබෙන අධ්‍යාපනික හා වෘත්තීය සුදුසුකම් සහිත දත්ත ආරක්ෂණ නිලධාරීන් පත්කිරීම ද ඔවුන් විසින් සිදුකළ යුතුව තිබේ.


විශාල සංවිධානවලට මෙම වියදම් දරාගත හැකිය. නීති සමග අනුගත වීමේ වියදම් පෞද්ගලික දත්ත විකසනයේ යෙදී සිටින කුඩා ව්‍යාපාරවලට දරාගැනීම දුෂ්කරය. උදාහරණයක් ලෙස, ස්ථාවර ගනුදෙනුකරුවන්ගේ උපන්දින, ලිපින හා රුචිකත්වයන් පිළිබඳ විස්තර ස්ප්‍රෙඩ්ෂීට් එකක එක්රැස් කර තබාගන්නා කේක් සැපයුම්කරුවෙකුට සුදුසුකම් සහිත දත්ත ආරක්ෂණ නිලධාරීවරයකු පත්කිරීමට සිදුවේ. නීති සමග සම්පූර්ණයෙන් අනුගත වීම සඳහා එය අවශ්‍යය.


නීතියට යටත් වන සියලු ලොකු කුඩා ආයතනයන් ලියාපදිංචි කිරීමට හා ඔවුන්ගේ ලියාපදිංචිය යම් කාලාවර්තයකට වරක් අලුත් කිරීමට යුරෝපා සංගමයේ ආකෘතිය අනුගමනය කරන නීති අධිකාරීන්ට සිදුවේ. ඒ අනුව, තම නීති අධිකාරි බලයට අනුකූලව සියලු ආයතනයන්ගේ වාර්තාවක් තබාගැනීමට දත්ත ආරක්ෂණ නියාමකවරුන්ට අවස්ථාව ලැබේ. එසේම, පරීක්ෂා කිරීම් සිදුකිරීමටත් ලිඛිත දැනුම්දීම් කිරීමටත් අවස්ථාව ලැබේ.
ලියාපදිංචිය සඳහා සාමාන්‍යයෙන් ගාස්තුවක් අයකරනු ලැබේ. බොහෝ රටවල මෙම ගාස්තුව නියාමකවරුන් සඳහා ආදායම් මූලාශ්‍රයකි. ලියාපදිංචි විය යුතු අයගේ පරාසය අතිශය පුළුල්ය. ඒ සඳහා වියදම ඉහළ නිසා බොහෝ කුඩා ව්‍යාපාර හා සංවිධාන ලියාපදිංචි වන්නේ නැත. ලියාපදිංචිය දිරිගැන්වීම හා නීති සමග අනුගත කරවීම සඳහා ප්‍රමාණවත් තරම් නිලධාරීන් යුරෝපා සංගමයේ පවා නැත. එමගින් අවදානම් දෙකක් ඇතිවේ. නොතකා හරිනු ලබන නීති හේතුවෙන් නීති කෙරෙහි ගෞරවය නැතිවෙයි. ලියාපදිංචි නොවූ ආයතනයක් අතින් දත්ත අපහරණයක් සිදුවුවහොත්, නියාමක ව්‍යුහය විසින් එම ආයතනයට එරෙහිව බහුවිධ චෝදනා ගොනුකළ හැකිය.


අසාමාන්‍ය තත්වය වන්නේ, ලංකාවේ පනත් කෙටුම්ත අනුව ලියාපදිංචි වීමේ අවශ්‍යතාවක් නොමැති වීමයි. ලියාපදිංචි නොවීම වරදක් නොවේ. ලියාපදිංචි ගාස්තුවක් අය කරන්නේ නැත. දත්ත ආරක්ෂණ අධිකාරිය නඩත්තු වන්නේ අයවැය මගින් සපයනු ලබන අරමුදල් මතය.


කෙසේ වෙතත්, නීතිය යටතට ගැනෙන ලොකු කුඩා සංවිධාන කොයිකත්, පනතෙහි දැක්වෙන ආකාරයට තම දත්ත විකසනය හා අදාළ කටයුතු සිදුකළ යුතුය. ඇතැම් අවස්ථාවලදී, ඔවුන්ට ලිඛිත දැනුම්දීම් සිදුකිරීම නියාමකවරයාට අපහසු වන්නට පුළුවන. මෙය විශේෂයෙන්ම සුළු පරිමාණ දත්ත පාලකවරුන්ට අදාළ වන අතර, එබැවින් ඒවා නියාමනය කිරීම ද දුෂ්කර වේ. එහෙත්, රාජ්‍ය හා පෞද්ගලික අංශවල විශාල දත්ත පාලකවරුන් පාලනය කිරීම දුෂ්කර විය නොහැක.


පැමිණිල්ලක් ලැබුණු විට අදාළ ආයතනය සම්බන්ධයෙන් කටයුතු කිරීමට යන වියදම අනුව, දහස් සංඛ්‍යාත වන ක්ෂුද්‍ර, කුඩා හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යවසායන් වෙනුවෙන් නීතිවලට අනුගත වීමේ වියදම අඩුකිරීම වටිනා ක්‍රියාවකි. පැමිණිලි කිරීම සඳහා යෝග්‍ය ආකෘති පත්‍ර සැකසීම මගින් වැරදි සිදුකරන දත්ත පාලකවරයාගේ ස්ථානය හා සම්බන්ධතා විස්තර ඇතුළත් කිරීම අනිවාර්ය කිරීමේ අවශ්‍යතාව මගහරවාගත හැකිය.

භෞමික සීමා ඉක්මවා යන ගැටලු


ගූගල් සිතියම් මගින් අතිශය වැදගත් සේවයක් සපයනු ලැබේ. ජංගම දූරකථනවල අදාළ ඇප් විශේෂය ස්ථාපනය කරගන්නා ලද පුද්ගලයන් මිලියන ගණනකගේ සංචරණ රටා හා වේගයන් විකසනය කිරීම හරහා ගූගල් විසින් සජීවී ගමන් මාර්ග විස්තර හා විවිධ ආකාර මගින් ගමන් කිරීමේදී වැයවන කාලය පිළිබඳ තක්සේරු ලබාදෙයි. මෙම ක්‍රියාමාර්ග පනත් කෙටුම්පතෙහි 2(1)(v) කොටසෙහි පරාසය තුළට අයත් වේ: “ශ්‍රී ලංකාවේ දත්ත සම්බන්ධ පුද්ගලයන්ගේ චර්යාවන් විශේෂ වශයෙන් අධීක්ෂණය කරන (දත්ත පාලකවරුන්). දත්ත සම්බන්ධ එවැනි පුද්ගලයන්ගේ චර්යාවන් සම්බන්ධයෙන් තීරණ ගැනීමේ අරමුණින් එම දත්ත ලබාගැනීම එයට ඇතුළත් වේ. එම චර්යාවන් ශ්‍රී ලංකාව තුළ සිදුවිය යුතුය.” මේ අනුව, මිලියන සංඛ්‍යාත ශ්‍රී ලාංකිකයන්ගේ සංචරණ චර්යාවන් කෘත්‍රිම බුද්ධියේ ප්‍රභේදයක් වන යාන්ත්‍රික අධ්‍යයන (machine learning) පාදක ක්‍රියාවලි ඔස්සේ විකසනය කිරීමේ යෙදෙන ගූගල් සමාගම ද ශ්‍රී ලංකාවේ නීතිය අනුව දත්ත පාලකවරයකු බවට පත්වේ.


ලියාපදිංචි වීමේ අවශ්‍යතාව අනිවාර්ය කළ ද, ගූගල් වැනි ගෝලීය අන්තර්ජාල සේවා සමාගමක් ලියාපදිංචියට පෙළඹෙයිද යන්න සැක සහිතය. ශ්‍රී ලංකාව තුළ භෞතික වශයෙන් මෙහෙයුම් සිදුකිරීම පවා සිදුනොවීමට ඉඩ තිබේ. නේපාලය මේ සඳහා උත්සාහ කළමුත් සමාගම් විසින් එය නොතකා හරින ලදි. ලියාපදිංචි වීමේ අවශ්‍යතාව නොතකා හැරීම මෙම ප්‍රශ්නය සඳහා නිර්මාණාත්මක විසඳුමකි.


කෙටුම්පත් කර තිබෙන නීතිය මගින්, ශ්‍රී ලංකාවේ භෞතික වශයෙන් ක්‍රියාත්මක නොවන ගෝලීය ආයතනවල වගකීම් හා බැඳීම් දක්වා තිබේ. කිසියම් පුරවැසියකු වන්දි ලබාගැනීමට අපේක්ෂා කරන්නේ නම්, පුරවැසියාගේ හිමිකම් තහවුරු කරදීම සඳහා නීතිමය පටිපාටියට අනුව කටයුතු කිරීමේ බලය නියාමන ආයතනයට ලැබේ. උල්ලංඝනයන් සිදුකරන ආයතනවලට එරෙහිව නීතිය ක්‍රියාත්මක කරන ආකාරය අනාගතයේ විසඳාගත යුතු ප්‍රශ්නයකි.


පනතෙහි 26 වගන්තිය අනුව ශ්‍රී ලංකාවේ භූමි සීමාවෙන් පිටතදී දත්ත විකසනය කිරීම සීමාකර තිබේ. අමාත්‍යාංශ, දෙපාර්තමේන්තු, සංස්ථා හා රජය සතුව 50%කට වඩා කොටස් හිමි සමාගම් ඇතුළු රාජ්‍ය අධිකාරීන්ට අදාළව, දත්ත විකසනය රටින් බැහැරව සිදුකළ නොහැකිය. අමාත්‍යවරයා විසින් ‘යෝග්‍ය’ යයි වර්ග කරනු ලබන විශේෂිත වර්ගවල දත්ත සඳහා මෙය අදාළ වන්නේ නැත.


මේ අනුව, ශ්‍රීලංකන් ගුවන් සේවය, ලිට්රෝ ගෑස් මෙන්ම ඇතැම්විට ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් ආයතනය පවා AWS yd Google වැනි සමාගම් විසින් පිරිනමනු ලබන ක්ලවුඩ් පාදක කරගත් සේවා ලබාගැනීමෙන් වළක්වනු ඇත. ඒ හේතුවෙන් ඒවාට ශ්‍රී ලංකාවේ පිහිටුවා තිබෙන තුන්වන මට්ටමේ දත්ත මධ්‍යස්ථානවලින් පමණක් ක්ලවුඩ් සේවා සපයාගැනීමට සිදුවනු ඇත. ගාස්තුවලට සාපේක්ෂව එම සේවාවන්ගේ ගුණාත්මකභාවය ඉතා පහත්ය. විශාල ක්ලවුඩ් සේවායතනවලින් තරඟයක් නොමැති පරිසරය තුළ දේශීය දත්ත මධ්‍යස්ථාන මිල අවම කිරීමට හෝ ගුණාත්මකභාවය වර්ධනය කිරීමට දිරිගැන්වෙන්නේ නැත. දේශීය ව්‍යවසායන් දිරිගැන්වීමේ සුපුරුදු ආරක්ෂණවාදී සාධාරණීකරණය දත්ත මධ්‍යස්ථාන සම්බන්ධයෙන් ද ඉදිරිපත් වීමට ඉඩ තිබේ. එහෙත්, ඇතැම්විට ඔවුන් විසින් උපයනු ලබන අසාමාන්‍ය ලෙස අධික ලාභ පවා ඒවායේ විදේශ අයිතිකරුවන් විසින් පිටරට රැගෙන යාමට ඉඩ තිබේ.


තරමක් අසාමාන්‍ය අන්දමින්, ප්‍රාමාණිකබව පිළිබඳ විධිවිධාන රජයට අයත් නොවන පෞද්ගලික ආයතනවලට ද යොදා තිබේ. මෙහි තිබෙන වෙනස වන්නේ, යෝග්‍යතා පරීක්ෂණය සමත් රටවල පවා රාජ්‍ය අධිකාරීන් විසින් විකසනය කරනු ලබන්නේ නිශ්චිත දත්ත උප කට්ටල පමණි. ඒ අතර, පෞද්ගලික ආයතන විසින් රඳවා තබාගන්නා සමස්ත දත්ත පද්ධතියම ඒ අන්දමින් විකසනය කරනු ලැබේ. දත්ත දේශීයකරණ නීතිවලට අනුකූල වන පරිදි ගූගල් වැනි සමාගම්වල ක්ලවුඩ් පාදක කරගත් බලවත් විකසන හැකියාව කොටස් කරනු ඇතැයි සිතිය නොහැකිය.


සම්පත් සහිත යුරෝපයේ රටවලට පවා ප්‍රාමාණිකබව පිළිබඳ සහතිකය පිරිනැමීම සිදුවන්නේ සෙමින්ය. එහි දේශපාලන කාරණා ද තිබේ. ඒ සඳහා නිර්දේශිත පටිපාටිය ඉතා සංකීර්ණ වන අතර එහි පියවර සංඛ්‍යාව අවම කිරීම සාධාරණය. ඒ අනුව, ප්‍රාමාණිකබව පිළිබඳ නිර්ණායක සම්පාදනය නොකිරීමට ඉඩ තිබේ.

නැතිනම්, එවැනි තීරණ දේශපාලන හේතු මත ගන්නට ඉඩ තිබේ. එවැනි අවස්ථාවලදී නිර්දේශිත පටිපාටි මගහැර යනු ලැබේ. තවත් විය හැකි ප්‍රතිඵලයක් වන්නේ, ෆෙස්බුක් හා ගූගල් වැනි විශාල අන්තර්ජාල සේවා සමාගම් විසින් දත්ත දේශීයකරණ විධිවිධාන ගණන් නොගෙන කටයුතු කිරීමයි. එයට හේතුව ඔවුන්ට අනුගත වීමට නොහැකි වීමයි. රජය විසින් අනුගත වීම සඳහා බල කළහොත්, ඔවුන් සේවාවන් ලාංකිකයන්ට ලබා නොදීමට ඉඩ ඇත.

නවෝත්පාදනය කෙරහි බලපෑම


යන්ත්‍ර මගින් අධ්‍යාපනය (machine learning) හෝ ගැඹුරු අධ්‍යාපනය (deep learning) කරන මෘදුකාංග පොදුවේ හඳුන්වනු ලබන්නේ කෘත්‍රිම බුද්ධිය (artificial intelligence) ලෙසයි. එය වර්තමානයේ කුහුල දනවන නවෝත්පාදනයකි. අතීතයේදී, බහුවිධ විචල්‍යයන් සහිත ආකෘතියක් (model) නිර්මාණය කරන්නට නවෝත්පාදකයකුට සිදුවිය. යන්ත්‍ර මගින් ඉගෙනීමත් සමග විශාල දත්ත ප්‍රමාණයක් භාවිත කිරීම සම්බන්ධයෙන් පරිගණක මෘදුකාංග පුහුණු කර තිබේ. උදාහරණයක් ලෙස, නම සඳහන් රූප ප්‍රමාණවත් තරම් විශාල සංඛ්‍යාවක් හැදෑරීම මගින් බල්ලා හා බළලා දෘශ්‍යමය වශයෙන් වෙන්කර හඳුනාගැනීමට මෘදුකාංගයකට හැකියාව ලබාදිය හැකිය. ප්‍රතිඵල ලබාගන්නා නිවැරදිම ක්‍රමය පියවරෙන් පියවර විස්තර කළ හැකි රීති පද්ධතියකට ලඝු කළ නොහැකිය.


ගූගල්හි ප්‍රධාන ආර්ථික විද්‍යාඥ Hal Varian පනතෙහි 18වන වගන්තිය මගින් ශ්‍රී ලංකාව හඳුන්වාදෙනු ලබන පැහැදිලි කිරීමට හැකි වීමේ අවශ්‍යතාව ප්‍රශ්න කරයි. අප විසින් අපගෙන් ඉල්ලා සිටිනවට වඩා වැඩි විස්තරයක් කෘත්‍රිම බුද්ධි මෘදුකාංගවලින් ඉල්ලාසිටීමේ සාධාරණකම ඔහු ප්‍රශ්න කරයි. ඡායාරූප රැසක් අතරින් තම සහකරුගේ හෝ සහකාරියගේ රූපය හඳුනාගන්නා ආකාරය පියවරෙන් පියවර පැහැදිලි කිරීමට පුද්ගලයකුට හැකිද? 18වන වගන්තිය එම ඉල්ලීම යාන්ත්‍රික ක්‍රමවේදයන්ගෙන් ඉල්ලා සිටියි. මෙවැනි විධිවිධාන මගින් පෙන්නුම් කරනු ලබන්නේ නවෝත්පාදනයට ප්‍රමාණවත් වැදගත්කමක් ලබාදී නැති බවයි. ඇතැම් විට එය සිදුවන්නට ඇත්තේ යුරෝපා සංගමයෙන් ප්‍රාමාණිකබව පිළිබඳ සහතිකය ලබාගැනීමේ අධි උන්නතිකාමී බලාපොරොත්තු හේතුවෙනි.


අරමුණු පිරිවිතර (purpose limitation) සහ දැනුවත් කැමැත්ත (informed consent) මූලික මූලධර්මයන් ලෙස සලකා කටයුතු කිරීම ශ්‍රී ලංකාවේ කෘත්‍රිම බුද්ධිය සංවර්ධනය කිරීමේදී හා දත්ත විශ්ලේෂණයේදී අහිතකරය. පනත් කෙටුම්පතෙහි 6(2) කොටස සහ වැදගත් උපලේඛන වන I හා II මගින් පර්යේෂණ පිළිබඳ හා පුළුල් පොදු අභිලාෂයන් සඳහා වන ක්‍රියාමාර්ග පිළිබඳ යම් ඉඩක් සලසයි. එහෙත්, සැලසුම් මූලිකාංගයක් ලෙස අරමුණු පිරිවිතර මූලධර්ම ඇතුළත් කිරීමෙන් එම ව්‍යතිරේකයේ පරාසය පටු කරනු ලැබේ: “සෑම දත්ත පාලකවරයකු විසින්ම පෞද්ගලික දත්ත පහත දැක්වෙන අරමුණු වෙනුවෙන් විකසනය කරනු ලබන බව තහවුරු කළ යුතුය. (a) නියම වශයෙන් සඳහන් කරන ලද; (b) සවිස්තර; සහ (c) නීත්‍යනුකූල අරමුණු වෙනුවෙන්. පෞද්ගලික දත්ත එවැනි අරමුණු සමග අනුගත නොවන ආකාරයෙන් තවදුරටත් විකසනය නොකළ යුතුය.”


LIRNEasia විසින් දරිද්‍රතාවේ භූගෝලීය පැතිරී යාම පිළිබඳ පර්යේෂණයක් සිදුකර තිබේ. කලින් ජනාවාස ප්‍රදේහ වර්තමානයේදී ව්‍යාපාරික කලාප බවට පරිවර්තනය වන ආකාරය හා තවත් කරුණු ද අධ්‍යයනය කරන ලදි. මෙම ප්‍රතිපත්ති හා සම්බන්ධ දත්ත විශ්ලේෂණ පර්යේෂණ කටයුතු සිදුකරනු ලැබුවේ, රහස්‍යභාවය වෙනුවෙන් ව්‍යාජ නාමයන් යොදන ලද ඇමතුම් වාර්තා සහ ආශ්‍රිත දත්ත ඇසුරෙනි. එම දත්ත ලබාගත්තේ දැඩි සීමා යටතේ ජංගම සන්නිවේදන සේවා සම්පාදකයන් වෙතිනි. දැඩි දත්ත ආරක්ෂණ නීති ක්‍රියාත්මක කිරීමෙන් පසුව මෙම දත්ත තවදුරටත් පර්යේෂකයන්ට ලබාගත හැකි වේද? හේතුව, එම දත්ත සමග අරමුණු පිරිවිතර හා දැනුවත් කැමැත්ත සම්බන්ධ කර තිබීමයි.


පාරිභෝගිකයන් සමග එළැඹෙන ගිවිසුම්වලදී සේවා සංවර්ධනය කිරීම වැනි අරමුණු සම්බන්ධයෙන් පුළුල් ලෙස වචනගත කරන ලද ප්‍රකාශන ඇතුළත් කිරීම මගින් නීතිමය අවශ්‍යතාවන් සම්පූර්ණ කිරීමට සේවා සම්පාදකයන්ට හැකිය. එහෙත්, නිශ්චිත අරමුණු වෙනුවෙන් අවශ්‍ය වන නවෝත්පාදනයන් සඳහා අවශ්‍ය නව පර්යේෂණ වර්ග නම් කර දැක්වීම පහසු නැත. එහි ප්‍රතිඵලය වන්නේ, යන්ත්‍ර මගින් අධ්‍යාපනය පිළිබඳ පර්යේෂණ සඳහා අවශ්‍ය විශාල දත්ත ධාරාවන් සඳහා ප්‍රවේශය වැසීයාමයි. එම දත්ත ධාරා භාවිත කිරීමේ හැකියාව තිබෙන එකම පිරිස වන්නේ එම දත්ත එක්රැස් කරන විශාල සමාගම්වල ඍජුව සේවය කරන හෝ ඒවා සමග ගිවිසුම්ගතව සිටින පුද්ගලයන් පමණි. එමගින් එම සමාගම් තවදුරටත් ශක්තිමත් වේ. අලුත්, පොඩි සමාගම්වලට සහ ස්වාධීන පර්යේෂකයන්ට ඉඩ ඇහිරේ.


කෘත්‍රිම බුද්ධියේ බොහෝ ජයග්‍රහණයන් චීනය හා උතුරු ඇමරිකාව තුළ සිදුවීම අහඹුවක් නොවේ. ඉතා ඉහළ මට්ටමේ පුහුණුවක් සහිත දත්ත විද්‍යාඥයන් සිටිය ද යුරෝපය එහිදී පසුගාමීය. එයට හේතුව වන්නේ ඔවුන්ට දත්ත වෙත පිවිසීමට තිබෙන දුෂ්කරතාවයි. දත්ත ආරක්ෂණ නීති කෙටුම්පත් කරන්නන් විසින් ප්‍රතිචාරාත්මක වී තිබෙන්නේ අඩු තාක්ෂණික හා අඩු කුසලතා අවශ්‍ය ව්‍යාපාර ක්‍රියාවලි බැහැරකරණ ව්‍යාපාරවල ඉල්ලීම්වලට වීම කණගාටුදායක තත්වයකි. අනාගතයේ බිහිවන කෘත්‍රිම බුද්ධිය මත පදනම් වන සමාගම් වෙනුවෙන් පෙනී සිටීම සඳහා තවමත් ප්‍රබල කිසිවකු ඉදිරිපත් වී නැත. කළ ඉදිරිපත්වීම්වලට සවන් දී නැත.

දත්ත ආරක්ෂණ අධිකාරියේ ධාරිතාව


නියාමන යෝජනා ක්‍රමයේ සමස්ත ව්‍යුහය පනත මගින් ඉදිරිපත් කර, ඒ යටතේ අනාගතයේ සම්පාදනය කළ යුතුව තිබෙන රීති මගින් වැඩි විස්තර සහිත විධිවිධාන සකස් කිරීමේ කාර්යය ඉතිරි කර ඇත. ඒ සඳහා ක්‍රියාමාර්ග ගත යුත්තේ දත්ත ආරක්ෂණ අධිකාරිය ලෙස කටයුතු කිරීම පැවරෙන රාජ්‍ය නියෝජිතායතනයයි. ඉහතදී සඳහන් කරන ලද ආකාරයට, අධිකාරිය විසින් ඒකාබද්ධ අරමුදලේ අරමුදල් කෙරෙහි විශ්වාසය තැබිය යුතුය. එයට තමන්ගේම අරමුදල් නැත.


දත්ත ආරක්ෂණයේ හදබිම වන යුරෝපයේ පවා දත්ත ආරක්ෂණ අධිකාරිවලට සම්පත් හිඟයක් තිබේ. ඒවාට අවශ්‍ය තාක්ෂණික කුසලතා සහිත ප්‍රමාණවත් කාර්ය මණ්ඩලය නැත. පැමිණිලි සඳහා ප්‍රතිචාර දැක්වීමට අතිශය දීර්ඝකාලයක් ගනියි. පසුගිය වසරේදී නිව්යෝක් ටයිම්ස් විසින් වාර්තා කරන ලද පරිදි ජර්මනිය, ඉතාලිය හා බි්‍රතාන්‍යය හැර යුරෝපයේ සෙසු සියලු රටවල දත්ත ආරක්ෂණය සඳහා වන වාර්ෂික වැය ශීර්ෂ යුරෝ මිලියන 25ට අඩුය.


කාර්යක්ෂම දත්ත ආරක්ෂණ අධිකාරියක් පවත්වාගෙන යාම සඳහා මෙහෙයුම් අරමුදල ලෙස යුරෝ මිලියන 25ක් අවශ්‍යය යන අදහස මතුකිරීම සඳහා ද ඉහත දක්වන ලද සැසඳුම් නියාමනය අර්ථ නිරූපණය කළ හැකිය. එම වටිනාකම ශ්‍රී ලාංකික රුපියල්වලින් බිලියන පහක් වේ. මහා භාණ්ඩාගාරය විසින් එයින් සුළු කොටසක් හෝ දත්ත ආරක්ෂණ අධිකාරියට ලබාදෙන්නට තිබෙන ඉඩ අවමය.


ශ්‍රී ලංකාව සතුව මනාව කෙටුම්පත් කරන ලද නීති තිබේ. එහෙත්, ඒවා සතුටුදායක ලෙස ක්‍රියාත්මක වන්නේ ඉතා කලාතුරකිනි. නියාමන ආයතනයට සම්පත් හිඟ නම්, යුරෝපා සංගමයේ ප්‍රාමාණිකබව පිළිබඳ පරීක්ෂණය සමත්වීමට හැකියාව තිබෙන පසුබිමක් නමට පමණක් නිර්මාණය කරගත හැකිය. එහෙත්, එය පවා අත්පත් කරගැනීම අවිනිශ්චිතය. හොඳම නීතිය යනු තාක්ෂණික වශයෙන් ප්‍රශස්ථම නීතිය නොවේ. හොඳම නීතින් වන්නේ දේශීය තත්වයන්ට යෝග්‍ය වන නීති වේ.■

හමුදාවෙ ගෞරවය
ජනාධිපතිතුමා විනාශ කරනවා
සමගි ජන බලවේගයේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී
බුද්ධික පතිරණ

0

■ ඇන්තනී වෙරංග පුෂ්පික

උද්ගතවෙලා තියෙන ආර්ථික දේශපාලන අර්බුදය කොහොමද දකින්නෙ?


රටේ ඇතිවෙලා තියෙන දේශපාලන, ආර්ථික අර්බුද සියල්ලම කොරෝනා නැමති අමුඩෙන් වහන්න හදන ආණ්ඩුවේ හෙළුව බවට පත් කරගන්නයි ආණ්ඩුව හදන්නේ. මේ ඇතිවෙලා තියෙන අර්බුද ඇති වුණේ කිසිසේත්ම කොරෝනා වසංගතය නිසා නෙමෙයි. ආණ්ඩුව 20 වන සංශෝධනය ගෙනල්ලා ඇති කළ දේශපාලන අර්බුදය කොරෝනා නිසා ඇති වෙච්ච එකක් නෙමෙයි. රටේ සම්පත් විකිණීම නිසා ඇති කරලා තියෙන රටේ ආරක්ෂාව පිළිබඳ ප්‍රශ්නය කොරෝනා නිසා ඇති වුණ අර්බුදයක් නෙමෙයි. එල්.එන්.ජී ඒකාධිකාරය ඇමරිකානු තනි සමාගමකට දෙන්න කටයුතු කිරීම නිසා ඉදිරියේදී සිදු වෙන්න නියමිත අර්බුදය ආණ්ඩුවේ අත්තනෝමතික තීරණ නිසා ඇති කළ තත්වයක්. ඒ වගේම ලංකාවේ ආර්ථිකය කළමනාකරණය කොරෝනා වසංගතයත් සමග ගත යුතු ක්‍රියාමාර්ග පිළිබඳව ගැඹුරු සවිඥානිකත්වයකින් තොරව ක්‍රියාමාර්ගවලට පිවිසීම තුළ ආර්ථිකයට ඇතිවෙලා තියෙන වින්නැහිය ආණ්ඩුව හිතාමතාම නිර්මාණය කළ තත්වයක්. මේ ආණ්ඩුවේ කඩිමුඩි දඩිබිඩි තීරණ නිසා සමස්ත කෘෂිකර්මාන්තයට ඇති කළේ මකන්න බැරි අර්බුදයක්.

රට මෙවැනි අර්බුදයකට ගිහින් තියෙන මොහොතක අවශ්‍ය පිල් බෙදාගෙන ගහමරා ගන්නවා වෙනුවට ඔක්කොම එක අරමුණක් ඇතිව මේ අර්බුදයෙන් රට ගලවා ගැනීමට වැඩ කරන එක නේද?


විපක්ෂයේ ප්‍රධාන පක්ෂය විදියට අපි ඒ වෙනුවෙන් ඉන්නවා. ඒකෙ කිසිම ගැටලුවක් නැහැ. හැබැයි ආණ්ඩුව එහෙම තැනක නැ. විපක්ෂය විදියට අවස්ථා ගණනාවකදීම අපි ආණ්ඩුවට කිව්වා මේ කාරණාවෙදි පොදු එකඟතාවයකින් කටයුතු කරමු කියලා. නමුත් ආණ්ඩුවට එහෙම දෙයක් අවශ්‍ය නෑ. මේ නිසා අපි විපක්ෂයේ ප්‍රධාන පක්ෂය හැටියට අනෙකුත් විපක්ෂයේ කණ්ඩායම් ඒකරාශි කරගෙන ජනතා අරගලය වෙනසක් නැතිව ඉදිරියටම අරගෙන යනවා.

2022 අයවැය තුන්වන වර කියවීමේදී ආණ්ඩුවට පක්ෂව ඡන්ද 157 ක් හිමි වුණා. ආණ්ඩුව දුර්වලයි කිව්වාට විපක්ෂය තමයි ඇත්තටම දුර්වල වෙලා තියෙන්නේ.
ඒක පට්ටපල් බොරුවක්. ආණ්ඩුව කොයි විදියටද ඔය ඡන්ද 157 හදා ගත්තේ කියන කාරණය මුළු රටම දන්නවා. මේ ඡන්ද ප්‍රමාණය හදා ගත්තෙ කෘත්‍රිමව. මීට වැඩිය ශක්තිමත්ව ඡන්ද 12ක් ගත්ත ආණ්ඩුවක් තමයි 2015 ජනවාරි 8 වෙනිදා ගෙදර යැව්වෙ. එදා තිබුණෙ මීටත් වැඩිය දුර්වල විපක්ෂයක්. ආණ්ඩුව ශක්තිමත් කියලා පේන්නෙ මීට අවුරුදු දෙකකට කලින් ජනතාව රවට්ටලා ගත්ත ඡන්දවල ප්‍රතිඵලයක් විදියට. මේ මොහොතේ ආණ්ඩුවට ඒ සඳහා ජනතා අනුමැතියක් නෑ කියන කාරණය බලා ගන්න ඕන නම් ආණ්ඩුව මැතිවරණයකට යා යුතුයි. ආණ්ඩුව මැතිවරණවලට යන්නෙ නැත්තෙම ඒ සඳහා තිබෙන බය නිසාමයි.


දවස් කිහිපයකට කලින් පාර්ලිමේන්තුවේ වාර අවසානය කිරීම සිදු කළා. මේක පිටිපස්සෙ තියෙන දේශපාලනික කාරණාව මොනවගේ එකක් ද?


පාර්ලිමේන්තු වාර අවසන් කිරීම පිටිපස්සෙ දේශපාලනික කාරණා ගණනාවක්ම තියෙනවා. එකක් තමයි ආණ්ඩුවට නොගැළපෙන අණ පනත් ටික අහෝසිකර ගැනීම. හරි නම් පාර්ලිමේන්තුව කැඳවන්න තිබුණෙ ජනවාරි 04 වෙනිදා. නමුත් පාර්ලිමේන්තුවේ වාරය අවසන් කරලා කල් තැබීම පිටිපස්සේ තියෙන්නේ ආණ්ඩුව ඇතුළේ තියෙන අර්බුද, ඒ වගේම එල්.එන්.ජී බලාගාරය පිළිබඳ හෙළිදරව් වීම. මේ අර්බුද සියල්ල සම්බන්ධයෙන් කල් මැරීමේ ප්‍රතිපත්තියක් තමයි පෙනෙන්නට තියෙන්නේ.

එල්.එන්.ජී ගිවිසුමේ ගැටලුව සම්බන්ධයෙන් තිබෙන අනතුරෙන් රට ගලවාගන්න සමගි ජන බලවේගය විදිහට සිදු කරන මැදිහත්වීම ප්‍රමාණවත් කියලා හිතනවාද?


ඉතාම පැහැදිලිව අපි මේ ප්‍රශ්නයට මැදිහත් වෙනවා. ඒ වගේම ක්‍රියාමාර්ග ගන්නවා. එක මොහොතක විරෝධතා කරන්න පුළුවන් කාරණා ගණනාවක් තියෙනවා. ගොවියන් සමග සිදු කරන ගොවි උද්ඝෝෂණවලදී පවා මේ කාරණාව අපි මතු කරනවා. අපේ සෑම විරෝධතාවකදීම මේ ප්‍රශ්නය කතා කරනවා. මේ ප්‍රශ්නය ගැන විතරක් නෙමෙයි යෝජිත ත්‍රිපිටක පනත පිළිබඳව පවා අපි කතා කරනවා. ඒ වගේම තමයි මේ මොහොතේ අපි ගන්න සියලුම ක්‍රියාමාර්ග මාධ්‍යයේ කතා කරන්නේ නෑ. අපි සතියකට සැරයක් අපේ කළමනාකරණ කමිටුව සහ සියලුම කණ්ඩායම් රැස්වෙලා කරන්න පුළුවන් සියලුම ආකාරයේ මැදිහත්වීම් සම්බන්න්ධයෙන් ගන්න තියෙන සියලුම ක්‍රියාමාර්ග පිළිබඳව සැලසුම් කරලා ඒ සඳහා ක්‍රියාත්මක වෙනවා.

ගෑස් පිපිරීම් සම්බන්ධයෙන් තවමත් ආණ්ඩුවට හරිහමන් විසඳුමක් දෙන්න බැරි වෙලා තියෙනවා.


ආණ්ඩුව ගෑස් පිපිරීම් සම්බන්ධයෙන් විතරක් නෙමෙයි අනිත් සියලුම කාරණාවලටත් උත්තර නැතිව අසමත් වෙලා තියෙනවා. පහු ගිය දවස් තුනේම විපක්ෂ නායකතුමා දිගින් දිගටම ඒ සඳහා පියවර ගන්න කියලා පෙන්නලා දුන්නත. කිසිම විසඳුමක් මේ වෙනකන් දීලා නෑ. ඒ වගේම අපිට බරපතළ සැකයක් තියෙනවා මේ ගෑස් සමාගම් දෙකම පල්ලෙහාට දාලා අලුත් ගෑස් සමාගමක් ගෙන ඒමේ කුමන්ත්‍රණයක් දියත් වෙනවාද කියන කාරණය. අනිත් කාරණය තමයි ඩොලර් හිඟය නිසා පුළුවන් තරම් ගෑස් පරිභෝජනය අවම කරන්න කටයුතු කරනවාද කියන සැකයත් මතු වෙනවා.

ප්‍රතික්ෂේප වෙච්ච චීන පොහොර නැවට පොහොර වටිනාකමෙන් 70%ක මුදලක් ගෙවන්න ආණ්ඩුව තීරණයක් අරගෙන තියෙනවා. නමුත් රසායනික පොහොර තහනම නිසා ගොවියන්ට සිදු වෙච්ච වගා හානියට වන්දි මුදලක් හෝ ලබා දෙන්න කටයුතු කරන්නෙ නැහැ.


ආණ්ඩුව මේ වෙනකන් පෙනී හිටියෙ ගොවියාගෙ පැත්තෙ නෙවෙයි. කෘෂිකර්ම විශේෂඥයන් ගත්ත තීරණවලදීත් අපිට ඒක පෙනුණා. පැහැදිලිවම මේ වෙලාවෙ තේ වගාවට මකන්න බැරි පාඩුවක් වෙලා තියෙනවා. ලෝකයේ තේ කර්මාන්තයෙන් අපි හිටියෙ 4 වන තැන. නමුත් මේ වෙනකොට තුර්කිය සහ වියට්නාමයත් අපිව පහුකරගෙන ගිහිල්ලා අපි 6 වන තැනට වැටිලා තියෙනවා. ඒ වගේම තමයි එළවළු ගොවියා වී ගොවිතැනේ ඉන්න ගොවියා, කුරුඳු ගොවියා මේ සියලුම ගොවියන්ව නැත්තටම නැති කරලා තියෙනවා. මේ ආණ්ඩුව පොඩි මිනිහාගෙ කර මතින් බොරු කියලා බලයට ඇවිල්ලා කොම්පැනිකාරයෝ සහ ජාවරම්කාරයෝ රකින්න කටයුතු කරනවා.

මේ වෙන කොට කෘෂිකර්මාන්තය නගා සිටවන්න කියලාත් හමුදාව මැදිහත් කරගෙන තියෙනවා. මේ තත්වය කොහොමද දකින්නෙ?


හමුදාපතිවරයා සම්බන්ධයෙනුත් හමුදාව සම්බන්ධයෙනුත් මට විශාල ගෞරවයක් තියෙනවා. නමුත් මේ ආණ්ඩුව තමන්ගේ නොහැකියාවන් වහගන්න හැම දේකටම හමුදාපතිවරයාව පාවිච්චි කිරීමෙන් කෙළවර වෙන්නෙ එතුමාගේ ගෞරවය විතරක් නෙමෙයි, සමස්ත හමුදාවෙම ගෞරවය තමයි ජනාධිපතිතුමා විනාශ කරමින් ඉන්නෙ.

මේ ඇතිවෙලා තියෙන අර්බුදකාරී වාතාවරණයත් සමඟ තවත් අවුරුදු 3ක් මේ ආණ්ඩුවට ගමන් කරන්න පුළුවන් වෙයි කියලා හිතනවාද?


ආණ්ඩුවට අවුරුදු 3ක් නෙමෙයි මේ මොහොතෙ කළ යුත්තේ මොකද්ද කියන එකවත් හිතාගන්න බැරිව ඉන්නේ. රටේ අර්බුද කළමනාකරණය කිරීමේදී විපක්ෂයේ භූමිකාව අපි වගකීම් සහගතව ඉෂ්ට කරනවා. ඒ වගේම තමයි අපි කඩිකුලප්පුව හැදුණා වගේ ආණ්ඩු හදන තැනක නැහැ. ජාතික මැතිවරණයකින් ජනතා පරමාධිපත්‍යයට ගරු කරමින් ජන සම්මතව අපි බලය ගන්න අවශ්‍ය සැලසුම් සකස්කරමින් කටයුතු කරමින් ඉන්නේ.

නමුත් සමගි ජන බලවේගයට එකතුවුණ ප්‍රාදේශීය මන්ත්‍රීවරුන් එකා දෙන්නා ඉවත් වෙලා එක්සත් ජාතික පක්ෂයට හේත්තුවෙන තත්වයක් තමයි පෙනෙන්නට නම් තිබෙන්නේ..


පළාත් පාලන මන්ත්‍රීවරු සියලුදෙනාම පත්වෙලා තියෙන්නේ එක්සත් ජාතික පක්ෂයෙන්. එක්සත් ජාතික පක්ෂය ඒ මන්ත්‍රීවරුන්ට විනය පරීක්ෂණ කැඳවලා තියෙන්නේ. ඒ මන්ත්‍රීවරු විනය පරීක්ෂණ සඳහා මුහුණ දෙන්න ගියාම ඒ මිනිස්සුත් එක්ක ෆොටෝ එකක් ගහලා ඒ ෆොටෝ එක පෙන්නලා කියනවා මෙන්න සමගි ජන බලවේගයත් එක්ක හිටපු මන්ත්‍රීවරු එක්සත් ජාතික පක්ෂයට එකතු වුණා කියලා. මේවා මාධ්‍ය සංදර්ශන විතරයි.

රට මුහුණ දීලා තියෙන අර්බුදයට විසඳුමක් විදියට කෙටි කාලීනව ආණ්ඩුවට කරන්න තියෙන යෝජනාව මොකද්ද?


අපි කියන්නෙ වහාම මේ ආණ්ඩුව ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලත් එක්ක සාකච්ඡා කරන්න ඕනෑ කියන දේ. නමුත් ආණ්ඩුව ඒකට සූදානම් නැහැ. ආණ්ඩුව ඒ කාරණයට අකමැති වෙන්න ප්‍රධාන හේතුව තමයි ඊට පස්සෙ ආණ්ඩුවට ඕනෑ විදියට පිස්සු නටන්න බැරි වෙන එක.

අවසාන වශයෙන් මේ දවස්වල ඔබගේ දිස්ත්‍රික්කය ඇතුළේ සිදු කරන දේශපාලන කටයුතු ගැන කතා කළොත්.


මාතර දිස්ත්‍රික්කයේ සමගි ජන බලවේගයේ දිස්ත්‍රික් නායකයා විදිහට මාතර දිස්ත්‍රික්කයේ සෑම මැතිවරණ කොට්ඨාසයකම ශක්තිමත් දේශපාලන ව්‍යාපාරයක් විදිහට ගොඩනගන්න මම නියෝජනය කරන අකුරැස්ස ආසනය ඇතුළු සියලුම ආසනවලට හැකියාව සහිත පුද්ගලයන් පත් කරලා කෙටි කාලීන, මධ්‍ය කාලීන සහ දිගු කාලීන සැලසුම් සකස් කරලා, ක්‍රියාවට නංවමින් සිටිනවා.■

කරගන්නම දෙයක් නැතිවුණොත්
අයිඑම්එෆ් යන්න වෙයි
ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී
බී.වයි.ජී.රත්නසේකර

0

■ අමන්දිකා කුරේ

වර්තමානයේ ශ්‍රී ලංකාව මුහුණ දී තිබෙණ ආර්ථික අර්බුදය ඔබ විග්‍රහ කරගන්නේ කොහොමද?


මම දකින ආකාරයට මේ ආර්ථික අර්බුදය සම්පූර්ණයෙන් ම කොවිඩ් වසංගතයේ බලපෑම හැටියට ඇතිවුණු තත්වයක්. දේශීය වෙළඳපොළේ තිබෙන තත්වය පවා බලපාලා තියෙනවා විදේශ විනිමය ගැටලුවට. විදේශ විනිමය ලබා ගැනීමට මාර්ග හතරක් තිබෙනවා. ඒ මාර්ග හතර වෙන්නේ, අපනයන හරහා ලැබෙන විදේශ විනිමය, විදේශ රැකියා කරන අයගේ ප්‍රේෂණවලින් ලැබෙන විදේශ විනිමය, සංචාරක ව්‍යාපාරයෙන් ලැබෙන විදේශ විනිමය හා විදෙස් ආයෝජන හරහා ලැබෙන විදේශ විනිමය. ඒ අතරින් 2020 වන විට විදේශ රැකියා කරන අයගේ ප්‍රේෂණ ලැබුණා. ඊට අමතරව අපනයන හරහා ලැබෙන විදේශ විනිමය ලැබුණා. නමුත් අනෙකුත් විදේශ විනිමය ලැබෙන මාර්ග දෙක ම අවහිර වුණා. 2021 වෙද්දී විදේශ විනිමය ලැබෙන මාර්ග හතරෙන් තුනක් ම වැහුණා. ඉතිරි වුණේ අපනයන හරහා ලැබෙන විදේශ විනිමය විතරයි. විදෙස් ශ්‍රමිකයන්ගේ ප්‍රේෂණ ගලා ඒම ඉතාමත් අඩු මට්ටමකට වැටුණා. මේ හේතු නිසා අපි විදේශ විනිමය ගැටලුවකට මැදි වුණා. ඒ තත්වයත් එක්ක රුපියලට සාපේක්ෂව ඩොලරයේ අගය ඉහළ ගියා.


ලංකාව වගේ ම ලෝකයේ අනෙකුත් රටවලුත් මේ තත්වයට මුහුණ දුන්නා. නිෂ්පාදනත් අඩු වුණ නිසා ලෝක වෙළඳපොළේ භාණ්ඩ වල මිල ගණනුත් ගොඩක් වැඩි වුණා. ඊට අමතර ව නැව් ගාස්තු විශාල වශයෙන් ඉහළ යාමක් සිදුවුණා. ඉන්ධන මිල ඉහළ ගියා. ඩොලර් ප්‍රශ්නයත් එක්ක පිටරටින් ආනයනය කරන සියළු භාණ්ඩවල මිල ගණන් විශාල වශයෙන් ඉහළ යාමක් සිදුවුණා. එලෙස මිල ඉහළ යාමේ ප්‍රවණතාව මත දේශීය වෙළඳපොළේ තිබෙන දේශීය නිෂ්පාදනවල මිලත් විශාල වශයෙන් ඉහළ යාමක් සිදු වුණා. සාමාන්‍යයෙන් දේශීය වෙළඳපොළේ මිල ඉහළ ගියා ම කරන්නේ පිටරටින් ආනයනය කරලා වෙළඳපොළට නිෂ්පාදන දාන එක. විවෘත ආර්ථිකය පටන් ගත්ත කාලයේ ඉඳන් ම කවදාවත් පාලන මිලක් නියම කරලා, ඒ අනුව වැඩ නොකරන අයට නඩු දාලා අත් අඩංගුවට ගැනීම් සිදු කරලා නෑ. මිල තීන්දු කළේ විවෘත වෙළඳපොළෙන්. නමුත් දැන් තත්වය ඊට වඩා වෙනස් වෙලා තියෙනවා විදේශ විනිමය නැති නිසා. කොවිඩ් තිබිය දී වුවත් නව සාමාන්‍ය තත්වය යටතේ හරි අපි අපේ සංචාරක ව්‍යාපාරය නගා සිටුවගත්තොත් අපට පුළුවන් වෙයි යම් විසඳුමකට එළැඹෙන්න. ආනයන අඩු කරපු නිසාත් ආර්ථිකයේ සාධනීය පැත්තකුත් තිබෙනවා. එහෙම වුණ නිසා තමයි 2020 වර්ෂයේදි අපට ඩොලර් බිලියන 4.5ක ණයක් අපිට පියවන්න ලැබුණේ. ඊට අමතරව ණය අරගෙන තියෙනවා ඩොලර් බිලියන 6ක වගේ මුදලක්. ඒ ගණන් දෙක අතර තියෙන්නේ පොඩි පරතරයක්. අපට ඒ කාලය ඇතුළත සංචාරක ව්‍යාපාරයෙන් පමණක් අහිමි වුණ මුදල ඩොලර් බිලියන 7කටත් වඩා වැඩියි. ඒ මුදල් අපට ලැබුණා නම් දැන් මේ තියෙන අර්බුදය වගේ එකක් ඇති වෙන්නේ නෑ.

විපක්ෂයෙන් චෝදනාවක් තියෙනවා අර්බුදයට හේතුව ආණ්ඩුව විසින් බදු අය කර නොගැනීම හා බදු සහන ලබා දීම නිසා කියලා.


ඉතිහාසයේ වැඩිම බදු ආදායමක් රජයට එකතු වෙලා තියෙන්නේ පසුගිය අවුරුදු හතරහමාරක කාලය තුළ. පසුගිය ආණ්ඩුව විසින් විශාල බදු මුදලක් එකතු කරලා තිබුණා සෑම ක්ෂේත්‍රයක ම වගේ. ඒකත් එක්ක ආර්ථිකය අකර්මණ්‍ය වෙලා තිබුණේ. අපේ ප්‍රතිපත්තිවල ම තිබුණා බදු ප්‍රතිපත්ති ලිහිල් කරලා ආයෝජකයෝ සහ ව්‍යාපාරිකයො ගෙන්වාගෙන ආර්ථිකයට යම් උත්තේජනයක් දෙනවා කියලා. ඒ පදනමින් තමයි බදු අඩු කිරීමක් සිදු කළේ. නමුත් ඒ විදිහට බදු අඩු කරලා අපි කරන්න සැලසුම් කරගෙන හිටපු දේවල් කරන්න අපිට අවස්ථාවක් ලැබුණේ නෑ. අවසානයේ දී බදු අඩු කිරීම නිසා රජයේ ආදායම අඩු වුණා. ව්‍යාපාරිකයන් රාශියක් ආවා. නමුත් ඒ තත්වය සමස්ත ආර්ථිකයට ලොකු උත්තේජනයක් වෙන්න ලැබුණේ නෑ මේ කොවිඩ් වසංගතයත් එක්ක. කොවිඩ් නොතිබුණා නම් ආර්ථිකය මීට වඩා ඉස්සරහ තැනක තියෙනවා. එහෙනම් විදේශ ආයෝජකයෝ එනවා. දේශීය ආයෝජකයොත් මුදල් ආයෝජනය කරනවා. බදු අඩු කරලා ව්‍යාපාර කරගෙන යා හැකි පරිසරයක් තමයි අපි හදන්න උත්සාහ කළේ. ඒ ව්‍යාපාර පරිසරය හැදුවත් අපිට ඒක කරගෙන යන බැරි වුණා කොවිඩ් වසංගතයත් එක්ක රට වහන්න සිදුවුණ නිසා. තිබුණ ව්‍යාපාරත් වැටුණ එක වුණේ. බදු අඩු කිරීම නිසා රජයේ ආදායම අඩු වුණා කියලා අපි පිළිගන්නවා. නමුත් විදේශ විනිමය අර්බුදයට ඒක බලපාන්නේ නෑ. එකට හේතුව තමයි අපට දේශීය මුදලට වඩා ගැටලුවක් ඇති වෙලා තියෙන්නේ විදේශ මුදල්වලින් වීම.

මේ ආර්ථික අර්බුදයට සංයුක්ත විසඳුමකට යන්නේ කෙසේ ද?


මේ අර්බුදයට සංයුක්ත විසඳුම ක්ෂණිකව ගන්න බෑ. එහෙම ගන්න පුළුවන් වුණා නම් මේ වෙනකොට ඒ විසඳුම ගන්නවා. හැකි ඉක්මනින් ම අපි කළ යුතු දේ තමයි අපේ සංචාරක ව්‍යාපාරය යථා තත්වයට පත් කර ගැනීම.


මීළඟට අපි විදෙස්ගත වන ශ්‍රමිකයන්ගේ පිරිස වැඩි කරන්න ඕනෑ. විදේශගත වී සිට නැවත පැමිණි අය වගේ ම අලුතෙන් පිරිසකුත් මේකට යොමු කරන්න ඕනෑ. එකත් එක්ක අපිට යම් ඩොලර් ප්‍රමාණයක් ගන්න පුළුවන්. ආණ්ඩුවත් දැන් විවිධ රටවල් එක්ක සාකච්ඡා කරනවා රැකියා අවස්ථා සම්බන්ධයෙන්.


පෝට් සිටියටත් අපිට තාම විදේශ ආයෝජන ගෙන්වා ගන්න බැරි වුණා. ඒ නිසා රට ඉදිරියේ දී සාමාන්‍ය තත්වයට පත් වුණොත් ඒ ආයෝජන ටිකත් ගෙන්වා ගෙන කරන්න පුළුවන්. විදේශගත වන අයගෙන් ප්‍රමාණය වැඩි වුණාම ඔවුන් රැකියාවට ගිහින් මාසයක් යනකොට ම සල්ලි ලැබෙනවා රටට. ලංකාවේ ඉන්න පවුලේ අයට මුදල් එවන නිසා යම් ප්‍රමාණයක් අනිවාර්යෙන් ම ලංකාවට එවනවා. ඒ වගේ ම සංචාරකයෝ එනවා නම් ඔවුන් විදේශ මුදල් අරගෙන එන්නේ. රට ඇතුළෙදි ගනුදෙනු කරන්න ඔවුන්ටත් විදේශ මුදල් මාරු කරන්න වෙනවා.


ඊට අමතරව විදේශ මුදල් සම්බන්ධයෙන් කළු වෙළඳපොළක් නිර්මාණය වෙලා තියෙනවා. එකටත් අපි විසඳුමක් සොයාගත යුතුයි. මේ දේවල් ටික හැකි ඉක්මනින් කරගත්තොත් අපේ රටට පුළුවන් වෙයි යම් තැනකට එන්න.

මේ අර්බුදයට විසඳුම ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලට යාම බව විවිධ පාර්ශ්ව කියනවා.
ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ පොදු කොන්දේසි ප්‍රමාණයක් තිබෙනවා. ඒවා කොයි රටටත් වලංගුයි. ඒ කොන්දේසිවලට ජනතාව එකඟ නම් ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලට යාම සම්බන්ධයෙන් අපට කිසි ගැටලුවක් නෑ. අපේ රජයේ සේවකයෝ වැඩි වැටුප් ඉල්ලනවානේ. කවුරුත් කැමති නෑ වැටුප් අඩු කරන්න. අපේ බදු ආදායමෙන් විශාල කොටසක් වැය වෙන්නේ රජයේ සේවකයන්ගේ වැටුප් ගෙවන්න. ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලෙ එක ප්‍රධාන කොන්දේසියක් තමයි අයවැය පරතරය 5%-10% අතරට ගෙන ඒම. එහෙම කරන්න නම අනිවාර්යයෙන් ම අපිට එක්කෝ වැටුප් අඩු කරන්න වෙනවා. එහෙම නැතිනම් රජයේ සේවකයන් ප්‍රමාණයක් ඉවත් කරන්න සිදු වෙනවා. මේ දේවල් ප්‍රායෝගිකව අපිට කරන්න පුළුවන් දේවල් නෙවෙයි. ඒ වගේ ම තව කොන්දේසියක් තමයි ඩොලරය සාමාන්‍ය විදිහට පාවෙන්න ඉඩ හැරීම. මෙහෙම වුණාම ඩොලර් එක රුපියක් 300ක් විතර වුණා ම විපක්ෂය විරෝධය දක්වනවා ඩොලරයේ මිල ඉහළ ගිහින් කියලා.


අපි ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලට යන්නේ නෑමයි කියලා තීරණයක් නෑ. කරගන්නම දෙයක් නැති වුණොත් යනවා. නමුත් එතනට නොයා ඊට පෙර මේ ප්‍රශ්නවලට විසඳුමක් හොයා ගන්න තමයි අපි උත්සාහ කරන්නේ.


අමාරු නම් අපට කරන්න අකමැති දේවල් වුණත් කරන්න වෙනවා. නමුත් කොවිඩ් සම්පූර්ණයෙන් ම වියැකීගෙන යන තත්වයක් ඇතිවුණොත් මූල්‍ය අරමුදලට නොයා මම කලින් සඳහන් කරපු විදේශ විනිමය ලැබෙන මාර්ග හරහා අපිට යම් විසඳුමකට එන්න පුළුවන් වෙයි. කොවිඩ් ආපහු වැඩි වෙලා රට වහලා ප්‍රශ්නයක් ඇති වුණොත් අපට ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලට යන්න සිදුවේවි. අපිටම විසඳුමකට එළැඹිලා අර්බුදය විසඳගන්න පුළුවන් නම් වඩා හොඳයි කියන තැන තමයි මම ඉන්නේ.

ඉදිරියේ දී ශ්‍රී ලංකාවට ගෙවීමට ඇති ණය වාරිකය ගෙවීමට හැකි වේවිද?


පසුගිය අවුරුද්දෙත් ගොඩක් අය කීවා ණය ගෙවා ගන්න බැරි වෙයි කියලා. නමුත් අපි අමාරුවෙන් හොයාගත්ත ඩොලර්වලින් අපි ණය ගෙවුවා. ණය හිඟ නෑ. 2021 දී ගෙවන්න ඕනෑ ණය වාරික සම්පූර්ණයෙන් ම ගෙවලා තියෙන්නේ. 2022 ජනවාරිවල ඩොලර් මිලියන 500ක් ගෙවන්න තියෙනවා. ඒ මුදල කෙසේ හෝ ගෙවන්න ඕනෑ. අපිට අලුතෙන් ණය ගන්න බැරි නම් උපයන මුදලින් තමයි ණය වාරිකය ගෙවන්න වෙන්නේ. අපි දැනට වෙනත් ණය ලබා ගැනීම පිළිබඳව සාකච්ඡා කරමින් පවතිනවා. සමහර ණය ගෙවන එක කල් දාගත යුතුයි. නමුත් සමහර ඒවා ගෙවන එක කල් දාගැනීම අපට පාඩුයි. සාමාන්‍යයෙන් බැංකුවකින් වුණත් ගත්ත ණයක් ගෙවන එක කල් දාගත්තාම අපට අතිරේක පොළී මුදලක්, ඇතැම් විට දඩ මුදලක් වුණත් ගෙවන්න සිදුවෙනවා. එහෙම අතිරේක මුදලක් ගෙවන්න සිදු වුණාම මෙතෙක් කල් අපි නොගත්ත ණය ප්‍රමාණයක් තමයි ගෙවන්න සිද්ධ වෙන්නේ. ඒ නිසා අපි අනිවාර්යයෙන් ම ණය ගෙවිය යුතුයි. අපි ණය නොගෙවා ඉන්නවාට වඩා හොඳයි නව ණයක් අරගෙන පැරණි ණය ගෙවා දැමීම. සාමාන්‍ය ජනතාවට මේ තත්වය වැටහෙන්නේ නෑ. ඒ නිසා අපි අමාරුවෙන් උපයගන්න මුදල්වලින්, වෙනත් රටවල්වලින් ලබා ගන්නා ණය හා ආධාරවලින් ඉදිරි ණය ගෙවා දමන්න තමයි දැනට ආණ්ඩුව තීරණය කරලා තියෙන්නේ.


ලෝක බැංකුවෙනුත් ඉදිරියේ දී අපිට යම් ආධාරයක් ලැබේවි. ඒ දේවල් දැනට ක්‍රියාත්මක වෙමින් තියෙන්නේ. ඒ නිසා ඒ දේවල් නිශ්චිතව ම කියන්න බෑ. ඊට අමතරව පාර්ශ්ව ගණනාවක් සමග සාකච්ඡා කරමින් පවතිනවා.


මුදල් ඇමතිතුමා විදේශගත වුණෙත් මේ දේවල් සම්බන්ධයෙන් විසඳුමක් සොයාගන්න තමයි. ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලට යන්න වුණත් අපිට සාකච්ඡා කරන්න සිද්ධ වෙනවනේ. මුදල් ඇමතිතුමා ගියෙත් එවැනි සාකච්ඡාවකට තමයි.

අත්‍යවශ්‍ය ආහාර ද්‍රව්‍ය වල මිල ඉහළ යාම, ආනයන සීමා කිරීම හා වැටුප් වැඩි නොකිරීම නිසා ඉදිරියේ දී ආහාර හිඟයකට මුහුණ දීමට සිදු වේවි ද?


කිසිසේත් ම ආහාර අර්බුදයක් එන්නේ නෑ. අපි හිතාමතා කරන යම් යම් සීමා කිරීම් නිසා ඇතැම් ආහාර හිඟ වෙයි. රජයේ ප්‍රතිපත්තියක් හැටියට මුදල් ඇමතිතුමාත් කිව්වා කිරිපිටි ආනයනය කරන්න බෑ කියලා. අපි කිව්වේ දේශීයව ඒ දේවල් නිෂ්පාදනයට යම් උත්සාහයක් ගනිමු කියලා. නමුත් මේ වන විට කිරිපිටි අත්‍යවශ්‍ය දෙයක් බවට පත්වෙලා තියෙන්නේ. ඒ නිසා එවැනි භාණ්ඩවල යම් අඩුවක් වෙන්න පුළුවන්. නමුත් ජනතාවට ජීවත් වීමට අත්‍යවශ්‍ය ද්‍රව්‍යවල හිඟයක් ඇතිවෙන්න දෙන්නේ නෑ. දැනට ලංකාවේ මාස් කන්නයක වුණත් යම් අස්වැන්න ප්‍රමාණයක් එනවා. යල කන්නයේ වී අස්වැන්නේ අතිරික්තයකුත් තියෙනවා. ප්‍රධාන හාල් මෝල්වලත් හාල් තොග තියෙනවා. ඒ නිසා දැවැන්ත ආහාර හිඟයක් එයි කියලා බලාපොරොත්තු වෙන්නේ නෑ. පොහොර ගැටලුවත් එක්ක ගොවියන්ගේ නිෂ්පාදනවල යම් අඩුවීමක් සිදුවෙලා තියෙනවා. නමුත් කියන තරම් අඩුවීමක් සිදු වෙලා නෑ කියලයි මම හිතන්නේ. ඒ ප්‍රමාණය අඩු වුණත් පසුගිය වසරේ අතිරික්තයක් තිබෙන නිසා ගැටලුවක් ඇතිවෙන්නේ නෑ.

ආර්ථික අර්බුදයක් තිබියදීත් මෙවර අයවැයෙන් මාර්ග සංවර්ධනයට හා ග්‍රාමීය සංවර්ධනයට විශාල මුදලක් වෙන් කර තිබෙනවා.


බොහෝ අය කියනවා මාර්ග සංවර්ධනය සිදු කරන්න ඕනෑ නෑ කියලා. නමුත් අපි ග්‍රාමීය සංවර්ධන කමිටු හරහා ලබාගත් යෝජනාවලින් වැඩි ප්‍රමාණයක් තිබුණේ විවිධ මාර්ග සංවර්ධනය කරලා දෙන්න කියන යෝජනා. ඒ යෝජනා අනුව පෙන්නේ ජනතාවගේ දැවෙන අවශ්‍යතාවක් වෙලා තියෙන්නේ පාරවල් සංවර්ධනය කරන එක. කොව්ඩ් අවසන් වුණාට පස්සේ රටේ සංවර්ධනයට මාර්ග පද්ධතිය අවශ්‍යයි. එවැනි යටිතල පහසුකම් නැතිව ආයෝජකයන් ව්‍යාපාර පටන් ගන්න කැමති වෙන්නේ නෑ.


ග්‍රාමීය සංවර්ධනයට දුන්න සල්ලිවලින් 40%ක් ම වෙන් කරලා තියෙන්නේ ජනතාවට ජීවනෝපායක් නිර්මාණය කරගන්න. යටිතල පහසුකම්වලටත් 40%ක් පමණ යොදවනවා. පරිසර හා තිරසර විසඳුම්වලට 10%ක් විදිහට තමයි ඒ මුදල් වෙන් වෙන්නේ.


ගම් මට්ටමේ ජීවත් වන ජනතාවගේ ජීවනෝපාය දියුණු කිරීමෙන් ඔවුන්ව යම් මට්ටමකට ගන්න පුළුවන් වෙයි කියන බලාපොරොත්තුවෙන් තමයි මේ දේවල් කරන්නේ.


අපි කලිනුත් සහනාධාර බෙදුවා. නමුත් එහෙම රට හදන්න බෑ. ඒ නිසා මාලුවෙක් දෙනවට වඩා බිලීපිත්තක් දුන්නොත් තමයි අපි මේ ඉන්න තැනින් ඉස්සරහට එන්න ලැබෙන්නේ.

විදේශීය ආයෝජකයන් ගෙන්වා ගැනීම සම්බන්ධයෙන් ආණ්ඩුවේ සැලසුම කුමක්ද?


විදේශීය ආයෝජකයන් ගෙන්වා ගැනීමට නම් ඔවුන්ට හිතකර පරිසරයක් අපි නිර්මාණය කරන්න ඕනෑ. වෙනත් රටවල් එක්ක සංසන්දනය කරද්දී ඔවුන්ට අපේ රටට එන්න හිතෙන හේතු අපි හදන්න ඕනෑ. ඒකට යම් යම් නීති ලිහිල් කරන්න සිදුවෙනවා. විවිධ අධිකාරීවලින් අවසර ගැනීමේ ක්‍රියාවලි වෙනස් කරන්න සිදුවෙනවා. ඔවුන්ට සහන ලබා දෙන්න සිදුවෙනවා. ඊට අදාළ හේතු නිර්මාණය කරන්න අවශ්‍ය කටයුතු අපි මේ වන විට සිදු කරමින් පවතිනවා.■

මහජන ව්‍යවස්ථාවක් යනු කුමක්ද?

0

■ පුරවැසියා

රටට අවශ්‍ය කරන්නේ මහජන ව්‍යවස්ථාවක්ය යන මතය පසුගිය කාලයේ රටේ තීරණාත්මක දේශපාලන වෙනස්කම් සඳහා සහභාගි නොවූ කණ්ඩායම් හා පුද්ගලයන් අතර ප්‍රබෝධයක් ඇතිකර තිබෙන බව පෙනේ. සූම් තාක්ෂණය ඔස්සේ පැවැත්වෙන ඒ ගැන වූ කතිකාද, සමාජ මාධ්‍ය කණ්ඩායම් ඔස්සේ කරන අදහස් දැක්වීම්ද, හමුවී කරන සාකච්ඡාවලින්ද මෙම මතය යම් සාකච්ඡාවකට බඳුන්වන බව පෙනෙන්නට තිබේ.
මෙම මතයේ සිටින පුද්ගලයන් මහජන ව්‍යවස්ථාවක් ගැන සිදුකරන අදහස් දැක්වීම්වල ‘මහජන ව්‍යවස්ථාවක්’ යන සටන් පාඨය තිබුණද කැපී පෙනෙනම අඩුව වන්නේ එවැනි මහජන ව්‍යවස්ථාවක් නිර්මාණය කර ගැනීමේ ක්‍රමවේදය කුමක්ද යන්න පැහැදිලි නොකිරීමය. මහජන ව්‍යවස්ථාවක් සම්බන්ධයෙන් චිලිය, දකුණු අප්‍රිකාව වැනි රටවල නම් එම අදහස් දැක්වීම්වල සඳහන් කළද ඒ සඳහා ගත් ක්‍රමවේදය මේ බොහෝ ලියන්නන් පැහැදිලි කරන්නේ නැත.


එසේ වුවද මේ බොහෝ ලියන්නන්ගේ ලියවිලි තුළ අපට පෙනෙන්නට තිබෙන එක් පොදු කාරණයක් වන්නේ මහජන ව්‍යවස්ථාවක් යන්නේ තේරුම ව්‍යවස්ථා සම්පාදන ක්‍රියාවලියට සියලු ජනයා සම්බන්ධ කරගැනීම යන්නය. එය ප්‍රායෝගිකව සිදුකරන්නේ කෙසේද යන්න මේ ලියන්නන් කිසිවකු පැහැදිලි කරන්නේ නැත. රටේ මුළු ජනගහනය නොවුණත් ඡන්ද බලය හිමි තරුණ හා වැඩිහිටි ජනගහනය ඒකරාශි කර හෝ මේ කටයුත්ත කරන්නේ කෙසේද යන්න ප්‍රශ්නයකි. එසේම මේ එක් එක් අයගේ අදහස් විමසා මේ කටයුත්ත කළ හැකිද යන්න තවත් ප්‍රශ්නයකි.


බහුවාර්ගික, බහුආගමික හා බහුසංස්කෘතික වටිනාකම්වලට ගරු කරන ව්‍යවස්ථාවක් පොදු මහජන බහුතර කැමැත්තෙන් නිර්මාණය කරගත හැකිද යන්න තවත් ගැටලුවකි. ඒ සඳහා ඇති එක් හොඳම උදාහරණයක් වශයෙන් ආගම රාජ්‍යයෙන් වෙන් කිරීම හෙවත් බුද්ධාගමට ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් ලබාදී ඇති ප්‍රමුඛතාව ඉවත් කිරීම ගත හැකිය. මේ මහජන ව්‍යවස්ථා ලියන්නන් කියන ආකාරයට ඒ සඳහා අදහස් ගැනීමේදී රටේ සියයට හැටපහක් පමණ වන සිංහල බෞද්ධයින්ගෙන් බහුතරයේ අදහස කුමක් වනු ඇත්ද? සිංහලයන්ට හා බෞද්ධයන්ට මේ රටේ ප්‍රමුඛස්ථානය ලබාදිය යුතු බවට බහුතර මහජනයා අදහස් දැක්වූවහොත් කුමක් වනු ඇත්ද? රටේ බහුතර මතය නිසා, බැහැර කළ යුතු ජාතිය හා ආගම මත පදනම් වන එම අදහස අප ව්‍යවස්ථාවට ගත යුතුද?


බොහෝ විට සාමාන්‍ය මහජනයා සිතන්නේ හා කටයුතු කරන්නේ ඔවුන්ගේ දැනුම් හා කියවීම් පරාසය තුළය. යමක් කිරීමෙන් හෝ නොකිරීමෙන් වර්තමානයේ හෝ අනාගතයේ සිදුවිය හැකි ප්‍රතිඵල ගැන ඔවුන් කිරා මැන බලන්නේ නැත. බොහෝ විට ඔවුන් තීරණ ගන්නේ ඔවුන්ට ඇති ආගම, ජාතිය ආදි ළැදියාවන් මතය. රටේ මූලික නීතිය වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් සම්බන්ධයෙන් තීරණ ගැනීමේදී පොදු මහජනයාගෙන් ඒ සඳහා අනුමැතිය ලබා ගැනීම අවශ්‍ය වූවත් ඉදිරි දැක්මක් නැති බහුතර පොදු මහජන අදහස්වලින් ව්‍යවස්ථාවක් හැදීම සමහරවිට වඳුරාට දැලි පිහියක් දුන්නාට සමාන විය හැක.


බහුතර කැමැත්තේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය මත නම් අප ව්‍යවස්ථාවක් නිර්මාණය කරන්නේ බොහෝ විට අපට ලැබිය හැක්කේ දැන් තිබෙන ව්‍යවස්ථාවටත් වඩා ඉතා නරක එකකි. එමෙන්ම ජනාධිපතිවරයා විසින් ඔහුගේ නඩුවලට පෙනී සිටි නීතිඥයා මගින් හොර රහසේ හදන ව්‍යවස්ථාවද ඊට වඩා වෙනසක් නොපෙන්වනු ඇත යන්න කිව යුතුය.


ඇත්ත වශයෙන්ම මහජන ව්‍යවස්ථාවක් යන සංකල්පයට හොඳ අත්හදා බැලීමක් කරන ලද්දේ පසුගිය යහපාලන සමයේදීය. එහිදී පාර්ලිමේන්තුව ව්‍යවස්ථාදායක සභාවක් බවට පත්වූ අතර එම මහජන නියෝජිතයන්ගෙන් සමන්විත ඒ ඒ විෂය සම්බන්ධයෙන් යෝජනා සලකා බැලීමේ කමිටු පත්කරනු ලැබීය. ඒ සඳහා පාර්ලිමේන්තුව නියෝජනය කරන සියලු පක්ෂවල අදහස් හා යෝජනා ලබාගන්නා ලදි. එමෙන්ම මෙම මහජන ව්‍යවස්ථාවක් සම්බන්ධ කතිකාවේ සිටින පුද්ගලයන් හා සංවිධානවලිනුත්, ඒ සම්බන්ධයෙන් අදහස් ඉදිරිපත් කිරීමට කැමති වෙනත් අයගෙනුත් අදහස් ලබාගැනීමට නීතිඥ ලාල් විජේනායකගේ ප්‍රධානත්වයෙන් යුත් කමිටුව පත්කරන ලදි. මේ සියලු යෝජනා සලකා බැලීම සඳහා ආචාර්ය ජයම්පති වික්‍රමරත්නගේ ප්‍රධානත්වයෙන් යුත් විශේෂඥ කමිටුවක්ද පත්කරන ලදි. ඊළඟට කළ යුතු හා අනුමැතිය ලබාගත යුතු ලියවිල්ල වශයෙන් ඉදිරිපත් කරන ලද්දේ මේ සියලු ආකාරවලින් ලබාගත් යෝජනාය. උදාහරණයකට බුද්ධාගම සම්බන්ධයෙන් දැනට ව්‍යවස්ථාවේ තිබෙන ප්‍රතිපාදනය හා ඒ සඳහා විකල්පව ඉදිරිපත්වී ඇති යෝජනා වශයෙන්ය.


මීටත් වඩා පොදු මහජන සහභාගිත්වයක් ඇති ව්‍යවස්ථා ක්‍රියාවලියක් මීට පෙර සිදුවී නැත. ඒ නිසා අප යළි මේ කරුණ සම්බන්ධයෙන් බිංදුවට යා යුතු නැත. ජනාධිපතිවරයාගේ නඩුවලට පෙනී සිටි නීතිඥයාගේ ව්‍යවස්ථා යෝජනාවලට එරෙහිව ඒ සා පුළුල් සහභාගිත්වයක් ඇති ලියවිලිවලින් අපට ඉදිරියට යා හැකිය. අවශ්‍ය වන්නේ එතැනින් පටන් ගැනීම මිස ‘මහජන ව්‍යවස්ථාවක්’ නම් වූ හුදු වචන හරඹයකින් තමන්ට අතපසු වූ පෞද්ගලික අභිමතාර්ථ ඉටුකර ගැනීම නොවේ. එසේම චෞර කපටි රාජපක්ෂ පාලකයන්ගේ බලය තවදුරටත් තහවුරු කරන ‘මහජන ව්‍යවස්ථාවක්’ සඳහා ජනමත විචාරණ වැනි බහුතර සිංහල හා බෞද්ධයන්ට අවස්ථාව උදාකර දෙන බොරු වලවල් කැපීම නොවේ.


පහළින් ලිවීම


හිසරදයක් බවට පත්වී ඇති වත්මන් ව්‍යවස්ථාවේ විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීමට අදාළ ව්‍යවස්ථා ප්‍රතිසංස්කරණයක් හිටපු ජනාධිපතිනි චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක කුමාරතුංග සිය දෙවන ධුර කාලය අවසානයේදී ගෙනඑන ලද බවත්, එහි ව්‍යතිරේකයක් ලෙස දක්වා තිබුණේ විධායක ජනාධිපති ධුරය අහෝසි වූ විට ඇයට අගමැති ධුරය යම් කාලයකට ලැබෙන බවත්ය. වත්මන් මහජන ව්‍යවස්ථා මතය ප්‍රබලව මතු කරන්නකු ඔහු නොසලකා හැරීම හෝ වෙනයම් පෞද්ගලික හේතුවක් මත එයට විරුද්ධ වූ බවත්, එම විරුද්ධත්වයට එවක විපක්ෂයද ඈඳාගත් බවත්, ඒ මගින් එම ස්වර්ණමය අවස්ථාව රටට අහිමි වූ බවත් සිහි කටයුතුය.


එමෙන්ම යහපාලන ආණ්ඩුවේ 19 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයේදී ජනාධිපති ධුරයේ බලතල කප්පාදු කිරීමේදී ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේනට ඔහුට පමණක් සීමාවන ජනාධිපතිවරයාට නිශ්චිත අමාත්‍යාංශ තුනක් දැරීමේ ව්‍යතිරේකයක් ලබාදුන් බව මතකයට ගැනීම වටනේය.■

ලංකාව දැන් ආණ්ඩුවක් නැති රටකි

පාර්ලිමේන්තුව උන් හිටි ගමන් වසා දැමීමට ප්‍රධාන හේතුව කුමක් ද? මැතිඇමතිවරුන්ට ඇඳුම් ඇඳගෙන එහි යන්නට බැරි තත්වයක් තිබීම ද? නැතහොත් හෘදය සාක්ෂියක් ඇති මැතිඇමතිවරුන් ආණ්ඩුවට අභියෝගයක් කරාවියයි ඇති වුණ භීතියක් ද?


පාර්ලිමේන්තුවේ සභාවාර පැවතුණත් පාර්ලිමේන්තුවට පැමිණීම මැතිඇමතිවරුන් අත්‍යවශ්‍ය කටයුත්තක් ලෙස නොසැලකීම කාලයක් තිස්සේ විද්‍යමාන තත්වයකි. පාර්ලිමේන්තුවේ අසුන්ගැනීම යනු ආණ්ඩු පක්ෂයේ බහුතරයකට සිරිතකට මළගෙදරකට ගොඩ වී යාම වැනි කටයුත්තකි. කිසිවෙකු වැදගත් කතාවක් කරන විට සත්තු වත්තක බෙහෙත් විෂ වූ සත්තු විලසින් වහසි බස් දොඩන පිරිසට නිදහසේ හැසිරෙන්නට කථානායකගේ අවසරයත් ඇත.


රටට නීති හදනවායයි කියන තැන නීතියක් නැත. මොන අභාග්‍යයක් ද?


‘පාර්ලිමේන්තුව තිබුණත් එකයි නැතත් එකයි’ යන හැඟීමකි ජනතාව තුළ තිබෙන්නේ. කැබිනට් මණ්ඩලය තිබෙනවාට වඩා හොඳයි නැති එක යන හැඟීමය ජනතාව තුළ තිබෙන්නේ. ජනාධිපතිවරයාටත් පාර්ලිමේන්තුව හෝ කැබිනට් මණ්ඩලය තිබුණත් එක ය, නැතත් එක ය. කාර්යසාධක බලකා සමඟය ඔහු වැඩ කරන්නේ. ‘රටට කැබිනට් මණ්ඩලයක් අවශ්‍ය නැත‘ කියා එය අනුමත කරන්නට කැබිනට් මණ්ඩලයට ජනාධිපතිවරයා යෝජනාවක් ඉදිරිපත් කළොත් ඒ යෝජනාවටත් කැබිනට් මණ්ඩලයේ අනුමැතිය ලැබේ. පාර්ලිමේන්තුව රටට අවශ්ය නැත කියා පනතක් පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කළොත් එයත් තුනෙන් දෙකකින් අනුමත වනු ඇත. ඒ තරමට ආණ්ඩුවේ මැති ඇමතිවරු පුස්සන් වී සිටිති.

රටක විපත


තමන්ගේ අමාත්‍යාංශයට අදාළ පනතක් වත් නොකියවන අමාත්‍යවරුන්ගෙන් කරුණු දෙකක් වැටහෙයි. පළමුවෙනි එක නම් පනතක් කියවන්නට පුළුවන්කමක් නැතිකම ය. දෙවැන්න තමන්ගේ කාර්යය වන්නේ අනුමැතිය සඳහා කැමතිවීම නිසා කියවීමට උවමනාවක් නැතිකම ය.


කැබිනට් මණ්ඩලයේ දී යම් ඇමතිවරයෙකු කැබිනට් යෝජනාවන්ට විරුද්ධ වුවහොත් ඔහු ඇමතිධුරයෙන් ඉවත් කිරීමට ජනාධිපතිවරයා පැකිළෙන්නේ නැත. ඇමති පදවියෙන් රටට – ජනතාවට සේවයක් කළ නොහැකි වුවත් තමන්ට සහ තමන්ගේ පවුලට කරගත හැකි සේවාවන් අප්‍රමාණ බැවින් ඇමති පදවිය ගැලවෙන අන්දමේ වැඩ නොකිරීමට ඇමතිවරු පරිස්සම් වෙති.


එකොළහේ කල්ලියට යනවා නම් යන්න කියා රහසින් නොව විවෘතව පැවසුණත් ළැගගෙන සිටින්නේ ඇයි? එළියට බැස්සොත් ශීතකරණයේ පරිස්සමට තබා ඇති නඩු එළියට එන්නට පුළුවන් බව ඔව්හු දනිති.


විධායක ජනාධිපති පදවියට තිබුණ අසීමිත බලය අඩු කෙරුණ ද එදා සිටි ජනාධිපති කටයුතු කළේ කෙසේ ද? ඔහු ඔහුට අවශ්‍ය අන්දමට බලය භුක්ති වින්දේය. එහෙත් ඔහුට හිතුවක් කරන්නට පහසු නොවීය. රටක බහුතර ජනතාවත් – මහජන වරමකින් මැතිසභයට තේරී පත්වුණ පුද්ගලයනුත් ගෝඨාභයට ජේආර්ටවත් නොතිබුණ බලයක් අවිචාරාත්මකව උරුම කර දීම හේතුවෙන් අද වන විට ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය නාමික තත්වයකට පත්ව ඇත. ඉක්මනින් හමුදා පාලනයක් ඇති කරගන්නට ඇත්නම් යන අදහස ගෝඨාභයගේ සිහිනය වන්නට හැකි ය. ඔහුට දැන් වෙන විසඳුමක් ද නැත.

සෝඩා බෝතල් කැඩීම


පසුගිය දවස්වල දකින්නට ලැබුණේ ආණ්ඩුව නියෝජනය කරන ඇමතිවරයෙකු ඉඳහිට සද්දයක් දැමීම ය. ඒ සද්දත් තාල නැති බෙර සද්ද වැනි ය. අද ආණ්ඩු පක්ෂයේ සිටින කිසි ඇමතිවරයෙකුට හෘදය සාක්ෂියට එකඟව කතා කරන්නට නොහැකිය. හේතුව ඔවුන් මැති ඇමති පදවි දරමින් වැඩ කර තිබෙන්නේ හෘදය සාක්ෂියට පටහැනිව වීම ය.

ඇතමෙකු සෝඩා බෝතලයක් කඩන තත්වයකවත් නැත්තේ එබැවිනි.


මහින්ද රාජපක්ෂගේ දරුවන් බලය භුක්ති විඳින අන්දම අවිනීතයයි ජ්‍යෙෂ්ඨ අමාත්‍යවරයෙකුට ආණ්ඩු පක්ෂයේ මන්ත්‍රීවරයෙකු කිසියම් තැනකදී පවසා ඇත. මේ ජ්‍යෙෂ්ඨ අමාත්‍යවරයා විමසා තිබෙන්නේ, ‘බලය තිබෙන කාලයේ මිස නැති කාලයේ බලය භුක්ති නොවිඳ කොහොමද?’ කියා ය. බලය හිතේ හැටියට භුක්ති වින්දත් චාරයක් නැතිකම, බාගෙන කන්න තියෙන වල ඉහගෙන කන එක අපට ඉස්සරහට ලොකු ප්‍රශ්නයක් වෙනවා. අපි කොහොමද ගම්වලට යන්නෙ? කියා ඇසුව විට මේ ජ්‍යෙෂ්ඨ අමාත්‍යවරයා පවසා තිබෙන්නේ අපූරු කතාවකි. ‘එන පාර නොමිනේෂන් ගන්න ඕනැ නම් කුමාරවරුන්ට විරුද්ධව කට හොල්ලන්න එපා’ යන්නය.


මෙවැනි කතා බස්වලින් පැහැදිලි වන්නේ ආණ්ඩුවේ මැතිඇමතිවරුන් මැති සභය තුළ මොන කුණුහරුප කිව්වත් දැඩි පසුතැවිල්ලකින් පසුවෙන තත්වයක් ඇති බවය. එහෙත් කිසිකෙනෙකුට හිතට එකඟව කතා කරන්නට පුළුවන් කමක් නැත. වැඩිම පීඩනයකින් පසුවෙන පිරිස අතර සුළු පක්ෂ නියෝජනය කරමින් පාර්ලිමේන්තුව නියෝජනය කරන, අමාත්‍ය පදවි ලබා සිටින අය සිටින බවත් අසන්නට ලැබේ. මේ උදවිය ඉඳහිට තැනක රැස් වී ඇත්තටම සෝඩා බෝතල් කඩන බවත් හිතේ තැවුල් පදමට ගසා පිට කරන බවත් කුප්‍රකට රහසකි.

වියත් මඟ


ඕනෑම භාණ්ඩයක් අලෙවි කර දෙන්නට සමත් ප්‍රචාරණ ක්‍රියාවලියක් තිබේ. ලංකාවේ මේ ප්‍රචාරණ ක්‍රියාවලිය මොන තරම් දියුණු ද යන්න රටට නායකයෙකු ද මැවුවේ ය. සහසුද්දෙන්ම කියනවා නම් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ රටේ නායකයා – පාලකයා වන්නට කිසිම කිසි සුදුසුකමක් නොතිබුණ කෙනෙකි. ඒ වග පියවි සිහියෙන් දෙන්නෙක් ප්‍රසිද්ධියේම කිව්වේය. එක් කෙනෙක් කුමාර වෙල්ගම ය. අනෙක් කෙනා වාසුදේව නානායක්කාරය. කුමාර වෙල්ගම සිය මතයේ නොවෙනස්ව සිටියේ ය. ඔහු සිය මතය පළ කළේ න්‍යායාත්මක අවබෝධයකින් නොව දේශපාලනය ගැන ව්‍යවහාර ඥානයෙනි. වාසුදේව පැවසුවේ න්‍යායාත්මක අවබෝධයකින් යයි මම අදටත් සිතමි. අභාග්‍යය නම් යට ඇඳුමවත් අදින්නේ නැතිව වාසුදේව ගෝඨාභයට කිරුළ පැළඳවීමට පෙරමුණේ ගමන් කරන්නෙකු වීම ය.

වාසුවදේව හීලෑ වුණේ කොහොම ද?


දැවැන්ත ප්‍රචාරණ යාන්ත්‍රණයක් ඔස්සේ ගෝඨාභය බැලුමක් ලෙසින් පිම්බුව පසුබිමක ඔහු නිලංකාර වී ද? මේ ගැන වාසු සිය අදහස පළ කර තිබෙන්නේ මෙලෙසිනි.


”අපි හිතුවා චමල්ව කොහොම හරි පත් කර ගන්න. ඒත් චමල්ව රටට විකුණන්න බැරි බව අපට වැටහුණා. ඒකට එක හේතුවක් තමයි අපි චමල් හොඳයි කියලා හිතුවට විකුණන්න හොඳක් කියලා කිසි දෙයක් නොතිබීම. ඉතින් වෙළඳ භාණ්ඩය නිෂ්පාදනයත් අලෙවියත් දෙකම කරපු පුද්ගලයාට අපට අවධානය යොමු කරන්න සිද්ධ වුණා. මොකද නැත්නම් අපි පරදිනවා. ඒකයි ඇත්තම කතාව.”


ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මාර්කට් කරන්නට නිර්මාණය කළ වෙළඳ දැන්වීම ‘වියත්මඟ’ වන්නේය. වියත් මග නිර්මාණය කරන්නට හේතුව අලෙවි කරන භාණ්ඩය නම් පුද්ගලයාට අහිමි චරිතයක් හිමි කිරීමට ය. ආණ්ඩු බලය ලබා ගැනීමට නම් ‘සිස්ටම් චේන්ජ්‘ එකක් ගැන කතා කිරීම වඩාත් ඵලදායක බවය වටහා ගෙන තිබෙන්නේ. ජාතික ආරක්ෂාව ගැන කටන්දරය පස්සේ කරළියට ගැනුණකි. විදේශගතව සිටි ශ්‍රී ලාංකිකයන් සහ අලුත් ඡන්ද පදනම ආකර්ෂණය වන්නේ ‘සිස්ටම් චේන්ජ්‘ එකක් වෙනුවෙනි. දේශපාලනඥයන් දිගින් දිගටම රට පාලනය කොට අසාර්ථකත්වය විදහා පෑම පෙන්වා දෙමින් – දේශපාලනඥයෙකු නොවන විද්වතෙකු රට වෙනස් තැනකට පත් කරන්නට අවශ්‍යය යන මතය බොහෝ දෙනාගේ සිත් ගත්තේය. ඉතින් ගෝඨාභය විද්වතෙකු ලෙසින් භෞතීස්ම කිරීම ෂැංග්‍රිලා හෝටලයේ දී ආකර්ෂණීය අන්දමින් සිදු කෙරුණි. යම් කෙනෙකුට සිහි කළ හැකි නම් එදා ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ටෙලිප්රොම්ටරය ඔස්සේ කියවූ පිටපත සේම එදින අනෙක් කථිකයන් ඉදිරිපත් කළ කතා ද ‘සිස්ටම් චේන්ජ්‘ එකක් වෙනුවෙන් මනාවූ ප්‍රාසංගික අත්දැකීමක් ලෙස අවබෝධ වනු ඇත. ඉහළම වෘත්තිකයන් කිහිප දෙනෙකු සෙසු කථිකයන් බවට පත් කොට ප්‍රධාන කථිකයා ගෝඨාභය බවට පත්කොට ශාලාවෙන් තුනෙන් දෙකක් තරමට විවිධ තලවල වෘත්තිකයන් වාඩි කරවා ඉදිරිපත් කළ ප්‍රසංගයෙන් ගෝඨාභය වියතෙකු බවට භෞතීස්ම කෙරුණි. මේ ප්‍රචාරණ ක්‍රියාදාමයක ශක්තිය යයි සිතමි.


ඉතින් කිසිවෙකුට හඳුනාගන්නට බැරි අන්දමට කාන්තාවක පිරිමියෙකු ලෙසින් වෙස් ගන්නා තවත් කාන්තාවකට විවාහ කර දී දරු උපතක් බලා සිටියාට දරු උපතක් සිදු වන්නේ නැත. කළ හැකි එකම දේ ඇත්තම කාන්තාව ගැබ්ගැන්වීමට ඇත්තම පිරිමියෙකු යොදා ගැනීම ය. ඊටත් අවසරයක් නැති විට කුමක් ද වෙන්නේ?


වියත්මග නම් බොරුවෙන් ප්‍රසූත කළ ව්‍යාජ වියතා කිසිවක් කර කියා ගත නොහැකිව අසරණව සිටියි. ඉතා ඉක්මනින් සිදු වූයේ මොන තාලෙන් හෝ ආණ්ඩුකරණයක් පැවති රටෙහි ආණ්ඩුකරණයක් නැතිවීම ය.

අලුත් ආණ්ඩුවක්


දැන් රටේ අති බහුතර ජනතාවක් ඉල්ලා සිටින්නේ අලුත් ආණ්ඩුවකි. අති බහුතර ජනතාවට අවශ්‍ය වන්නේ මේ ආණ්ඩුවෙන් ගැලවීමය. එහෙත් අලුත් ආණ්ඩුවක ඉදිරි ගමන කිසිසේත් පහසු එකක් වන්නේ නැත. එහෙත් යහපත් ආණ්ඩුකරණයක් වෙනුවෙන් පැහැදිලි දැක්මක් ඇත්නම් ගමනක් යා හැකි ය.


මේ රට ආණ්ඩුවක් නැති තැනට පත්වුණේ කෙසේ ද? මේ ප්‍රශ්නයට පිළිතුරක් අවශ්‍යම වේ.


ඇත්ත වශයෙන්ම ලංකාව හිඟන රටක් බවට පත් කර තිබෙන්නේ හොරකම ය. – අසීමිත හොරකම ය. නීතියෙන් රැකවරණය ලැබිය හැකි අන්දමේ මහා පරිමාණ හොරකම ය.
හොරකම නැති කරන්නට පුළුවන් කාට ද? හොරකමට තිත තබන්නේ කෙසේ ද?
රට පත්ව ඇති තත්වයෙන් බේරා ගන්නට නම් ‘චෞර රාජ්‍යයක‘ නිමාව දැකිය යුතුය. චෞරයන් පවුල් පිටින් විවෘත අවකාශයකය කටයුතු කරන්නේ. මේ චෞරයන් අල්ලන්නට මකුළු දැළකි දැනට රටට තිබෙන්නේ. මකුළු දැළකින් තබා මසුන් අල්ලන දැලකින්වත් චෞරයන් අල්ලන්ට පුළුවන් කමක් නැත. එබැවින් කිසිම දැළක් පරිහරණය කිරීමේ තේරුමක් නැත. නයාට පහර දෙන්නට අවශ්‍ය වන්නේ ඇඹුල් පොල්පිත්තකි යන්න ගැමියන්ගේ බසකි.


දූෂණයෙන් ඔද්දල්ව විනාශ මුඛයට ඇද වැටී තිබුණ රටවල් කීපයක්ම දියුණු රටවල් බවට පත්වුණේ කොන්දේසි රහිතව දූෂිතයන් අල්ලා ගාල් කිරීමෙනි. දැල් එලා අල්ලා ගැනීම් ඔස්සේ නොවේ.


අලුත් ආණ්ඩුවකට ඉදිරි ගමනක් යන්නට තිබෙන ප්‍රධාන බාධකය පරණ ආණ්ඩුවේ අන්ත දූෂිතයන් – තක්කඩින් විපක්ෂයට වී අවි අමෝරා නැඟී සිටීම ය. අපි හිතමු හෙට මේ ආණ්ඩුව නිමි කියා. අනිද්දා සිට ජන මාධ්‍ය ඔස්සේ කරළියට එන සාන්තුවරයෝ පිරිසක් සිටිති. පරමාදර්ශී දේශපාලන කප්පිත්තෝ පිරිසක් සිටිති. විමල් වීරවංශ – උදය ගම්මන්පිල – ජොන්ස්ටන් ප්‍රනාන්දු – බන්දුල ගුණවර්ධන -රෝහිත අබේගුණවර්ධන – මහින්දානන්ද අලුත්ගමගේ – කෙහෙළිය රඹුක්වැල්ල – ගාමිණි ලොකුගේ – පවිත්‍රා වන්නිආරච්චි – ඉදිරි පෙළ සටන්කරුවන් ලෙස පේවී කරළියට එති.


කළ යුත්තේ කුමක් ද? නීතිය ද අනීතිය ද?


දියුණුව යන වචනය සමඟ කවුරුත් සිහි කරන රටක් ඇත. ඒ රට නම් සිංගප්පූරුවයි. සිංගප්පූරුව දියුණු රටක් බවට ඉබේම පත් වන්නේ නැත. එය දියුණු රටක් බවට ‘පත්කළ‘ රටකි. පත් කළ අන්දම තේරුම් ගන්නට ලියැවී තිබෙන දේ බොහෝ ය. සැබවින්ම සිංගප්පූරුව දියුණු කර තිබෙන්නේ දැඩි පාලනයකිනි. ඒ පාලනය ඒකාධිපති පාලනයක් ලෙස කෙනෙකු හඳුන්වන්නට පුළුවන. එහෙත් සිංගප්පූරුව දියුණු කළ පාලකයා දියුණු කළේ රට ය. ඔහු දියුණු වීම පිණිස නොවේය ඔහු දැඩි පාලනයක් ගෙන ගියේ. දැඩි පාලනයක් ගෙන යන්නට ‘දැඩිකම‘ පමණක් නොසෑහේ. ඊට අවශ්‍ය චරිතයක් ද තිබිය යුතු ය.


අපි හොරුන්ගෙන් හොරකම නැති රටක් පතමු. මිනීමරුවන්ගෙන් අපරාධ නැති රටක් පතමු. අන්තිමට පශ්චාත්තාපයට පත්ව සුසුම් හෙළන ත්තවයකටය පත් වන්නේ.
වහල දිරා පත්වී ඇති පැරණි ගොඩනැගිලිවල වහළ පිළිසර කළ හැකි ය. ගරා වැටුණ කෞතුක අගයකින් යුක්ත ගොඩනැඟිලි ද අති දක්ෂ ගෘහනිර්මාණ සැලසුම්කරුවෝ – ඉංජිනේරුවෝ – වාස්තු විද්යාඥයෝ කෞතුක අගය සුරැකෙන අන්දමට ප්‍රතිසංස්කරණය කරති. එහෙත් පුරාණ ගොඩනැඟිල්ලක් වුව එහි අත්තිවාරම දුබල නම් ප්‍රතිසංස්කරණයෙන් පලක් නැත. ප්‍රතිසංස්කරණය තාවකාලිකය.


සමහර පැරණි නිවෙස් සහිත ඉඩම් මිලට ගන්නා උදවිය පැරණි නිවස බිමට සමතලා කරන අන්දම අපි දැක ඇත්තෙමු. සමහර විට කෙනෙකු බිමට සමතලා කරන්නේ ඉපදී හැදී වැඩුණ මහගෙදර වන්නට පිළිවන. එසේ සමතලා කොට අභිනවයෙන් කල් පවතින අලංකාර නිවසක් සාදාගෙන එහි සතුටින් ජීවත් වන අන්දම අපි දැක ඇත්තෙමු. කවර නම් වරදක් ද?


මකුළු දැල් වෙනුවට – මාළු දැල් වෙනුවට කොන්දේසි රහිතව යකඩ වළල්ලක් ලංකාවට අවශ්‍යව ඇත. ලංකාව අද පවතින්නේ ළාවට කරන – කවුරුත් සතුටු කරන සිල්ලර ප්‍රතිසංස්කරණවලින් ගොඩ නඟන්නට පුළුවන් තත්වයක නොවේ.


අද ලංකාව දිරාපත් වුණ නිවසකි. එබැවින් දිරාපත් වුණ නිවස බිමට සමතලා කොට අලුත් නිවසක් ඉදි කළ යුතුමය.


එක හොරු රැළක් වෙනුවට තව හොරු රැළක් කුමට ද? එක හොර පවුලක් වෙනුවට තව හොර පවුලක් කුමට ද?


දැන් ලංකාවේ සිටින්නේ සාමාන්‍ය අන්දමේ දේශපාලන දූෂිතයන් නොවන බව ඇත්තකි. දැන් ලංකාවේ සිටින දූෂිත දේශපාලන ත්‍රස්තවාදීන් ය. ත්‍රස්තවාදය නම් පරාජය කළ යුතුම ය. පරාජය උදෙසා වක්‍ර මංවල ගමන නිෂ්ඵලය.


ලංකාවේ නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුව රටට උගන්වා තිබෙන්නේ අප්‍රමාණ පාඩම් සම්භාරයකි.


විනාශයට පෙර


අපි දැන් විනාශය අබිමුව සිටින්නෙමු. දැන් තොවිල් නටවා යකුන් පළවා හැරිය නොහැකි බව අපි වටහා ගනිමු.


හැම විටම ජනතාව ඉදිරියේ තබන ලද ප්‍රතිඥාවන් ඉටු කරන්නට ජනතාව වරම් දුන්නේය. තව දුරටත් ඉටු නොකරන ප්‍රතිඥාවන් රැගෙන ද ජනතාව ඉදිරියට යන්නේ?


ජාතික ආරක්ෂාව සඳහා ශක්තිමත් බලයක් පාලකයාට අවශ්‍යය යන ප්‍රවාදය ගෝඨාභය ගෞරවනීය අන්දමින් සුනු විසුනු කර ඇත. ජාතික ආරක්ෂාවට මා හැර කෙනකු නැත යනුවෙන් උජාරු බස් කී විරුවාට ඩඩ්ලි සිරිසේනගෙන් ජනතාව බේරා ගන්නටවත් හයියක් නැති විය.


රට විනාශ මුඛයට ඇදගෙන ගිය තක්කඩි රැළට හිතු හිතු අන්දමට හරි හම්බ කර ගන්නට නෛතික අවකාශය සකස් කිරීම – තක්කඩි සහ අපරාධකාරයන්ට සිවිල් බලයක් ලබා දීම – නීතියෙන් දඬුවම් ලද දූෂිත චීවරධාරීන් – මිනීමරුවන් – මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම්කාරයන් රැක බලා ගැනීමට හා නිදහස් කිරීමට ද අසීමිත බලයක් පාලකයා තමන් සතු කර ගත්තේ?
අසීමිත බලය හිමි පාලකයෙකු ආදර්ශයෙන් පෙන්වා තිබෙන්නේ යහපත ගැන පාඩම් නොව අයහපත ගැන පාඩම්ය. අසීමිත බලයක් හිමි කර ගත් පාලකයෙක් අනීතිය රජ කරවන්නට සමත්ව සිටියි. සීනි ජාවාරමේ සිට ගෑස් ජවාරම දක්වා සියලු විනාශයන් අසීමිත බලයක් ඇති පාලකයෙකුගේ නිපුණතාවෝ හා කුසලතාවෝ වෙති.


මෙය ලියන්නට වාඩි වුණ විට මට දූරකථනයෙන් ඇමතුවේ අනුරාධපුරයේ විදුහල්පතිවරයෙකි. මොහු දක්ෂ විදුහල්පතිවරයෙකි. දුෂ්කර ප්‍රදේශවල පාසල්වලින් දරුවන් විකසිත කරන්නට කැපවුණ විදුහල්පතිවරයෙකි. දරුවන් හදන්නට පහර දිය යුතුය යන මතය පිටු දකින්නට කැපවුණ විදුහල්පතිවරයෙකි. මිත්‍රශීලීව සාකච්ඡා මාර්ගයෙන් හැම ගැටලුවක්ම නිරාකරණය කරන්නට සමත් වුණ විදුහල්පතිවරයෙකි. ඔහු සහ මා අතර කතා බහ ගොවිතැන වෙතට ද යොමු විය. ගොවිතැනින් දේශපාලනය වෙතටද යොමු විය. මේ සාමකාමී විදුහල්පතිවරයා දූරකථන ඇමතුම අවසන් කරන්නට පෙර කී වචනවලින් මම සැළුණෙමි. මට බයක් ද ඇති විය.


”මුං හැත්ත බුරුත්තට වෙලාව ආවොත් වටකරලා ගහලා මරයි මේ ගම්වල ඉන්න අහිංසක ගොවියො අර පකිස්ථාන්කාරයො අර මනුස්යාට ගහලා මැරුවා වගේ. රජ පවුලෙ කාටවත් තනියම නං පාරක බැහැල යන්න ඉඩක් ලැබෙන එක්ක නෑ. ඒ විතරක් නෙමේ මැති ඇමතියො ගම්වලට ආරක්ෂක පවුරු නැතිව ආවොත් බඩගින්න තමයි ඕකලව ඉවර කරන්නෙ”


දැන් ලංකාවේ බහුතර ජනතාවක් වටහාගෙන සිටින්නේ අද රට විනාශයට තල්ලු කර තිබෙන්නේ වත්මන් පාලකයා සහ ආණ්ඩුව බවයි. පාලකයාට සහ ආණ්ඩුවට මොනම විදිහකටවත් ගොඩ ඒමක් නැත. ඉතින් රටට ආණ්ඩුවක් අවශ්‍ය ය. ආණ්ඩුවක් පිහිටුවන්ට ජනතාව වරමක් දුන්නත් කවුරුන්ද ආණ්ඩු කරන්නේ?


සියලු දූෂිතයන් – අපරාධකාරයන් රටින් පැන යන්නට මත්තෙන් අල්ලා සිර බත් බුදින්නට කටයුතු නොකළහොත් ආණ්ඩු කිරීම නං බොරුම වේ.■

2024 අභියෝගය
පහසු එකක් නොවේ

0

2019 නොවැම්බරයේදී ජනාධිපතිවරණයෙන් ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ජයග්‍රහණය කළ පසු, ඔහුට ඡන්දය දුන් ලක්‍ෂ 69ක පිරිස සිතන්නට ඇත්තේ අඩු ගණනේ ධුර කාල දෙකක් එනම් අවුරුදු දහයක් එක දිගට ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතා ජනාධිපති ධුරයේ රැඳී සිටිනු ඇතැයි කියාය. ඒ කියන්නේ 2024 ජනාධිපතිවරණයෙන්ද ඔහු ඉතාම පහසුවෙන් ජයගනු ඇතැයි කියාය. ලක්‍ෂ 69හි පිරිස පමණක් නොව, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂට විරුද්ධව 2019දී ඡන්දය පාවිච්චි කළ අයගේ බහුතරය පවා සිතන්නට ඇත්තේ අනුයාත ධුර කාල දෙකකට පෙර ඔහු පැරදවීම ඉතාම අපහසු දෙයක් හැටියටය. ‘අපිත් හිතුවා ඔහු මොනවා හරි කරාවි කියලා’ යැයි කියන ගෝඨාභය විරුද්ධවාදීන් බොහෝ දෙනෙකු මනුවර්ණට මුණ ගැසී තිබේ.


එහෙත්, වසර දෙකක් ගතවන විට තත්වය සම්පූර්ණයෙන්ම කනපිට හැරී තිබේ. 2019දී ගෝඨාභයට ඡන්ද එකතු කරන්නට මහා පරිශ්‍රමයක් දැරූ කොළඹ ජාතික රෝහලේ තරුණ විශේෂඥ වෛද්‍යවරයකු මනුවර්ණට කීවේ, ජනාධිපතිවරණය දා පයින් ගොස් ගෝඨාභයට ඡන්දය දීම ගැන පවා දැන් තමා දුක්වන බවය. ‘ගෝඨාභය ඉවරයි’ ඒ ඔහු අද කියන දේය.


ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතා 2024 ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් නොවන බව පැහැදිලි තත්වයකි දැන් පෙනෙන්නේ. පළමුවැනි ධුර කාලය අවසන් වන තුරුවත් රාජ්‍ය නායකයා හැටියට ‘අවලංගු නොවී’ පැවතීමට, තමා දෙවැනි වරටත් ඉල්ලන්නට හදන බවක් ඔහු වරක් ඉඟි කළේය. ‘මගේ ප්‍රතිපත්ති ක්‍රියාත්මක කිරීමට තව අවුරුදු අටක් තියෙනවා’ කියමිනි. එහෙත්, ඔහු ඉදිරිපත් වුණද ජයග්‍රහණය නම් නිසැක වශයෙන්ම අසීරු වන බව නම් පැහැදිලිය. ඉහත කී වෛද්‍යවරයා මෙන්ම, අතිවිශාල පිරිසක් ගෝඨාභය වෙනුවෙන් යළිත් ඡන්දය නොදෙන බව එදිනෙදා එවැනි පිරිස් සමග සිදුවන හමුවීම්වලදී අපට පෙනේ. එය දැනෙන, හැඟෙන දෙයකි.


ඒ නිසා පොහොට්ටු පාර්ශ්වයෙන්, ගෝඨාභය නොවෙන කෙනකු අපේක්‍ෂකයා හැටියට තෝරාගන්නට සිදුවෙයි. රාජපක්‍ෂ පවුලෙන් ඒ සඳහා ඉදිරිපත් විය හැකි යැයි පෙනෙන්නේ බැසිල් රාජපක්‍ෂය. එහෙත්, ආණ්ඩු සන්ධානය තුළ රාජපක්‍ෂ පවුලට තිබෙන බලය එන්න එන්නම හීනවන තත්වයක පවතියි. යම් තරමකින් හෝ ඒ ආධිපත්‍යය රඳවා තබාගන්නට හැකිවී ඇත්තේ අගමැති මහින්ද රාජපක්‍ෂට පමණය. ඔහු චිත්‍රයෙන් ඉවත් වුවහොත්, ගෝඨාභය, බැසිල්, චමල් හෝ නාමල් වැනි කිසිම රාජපක්‍ෂවරයකුට එම සන්ධානයේ නායකත්වයට පත්වීමට නොහැකි වනු ඇත. එය විය යුත්තක් සේම, කළ යුත්තක්ද වන්නේය.


මහින්ද රාජපක්‍ෂගෙන් පසු රාජපක්‍ෂලාගේ පවුල් ආධිපත්‍යයෙන් තොර පොහොට්ටු දේශපාලනයක් ඇතිකර ගැනීම අත්‍යවශ්‍යය. රටට රාජපක්‍ෂ පවුල් පාලනය ‘දැන් හොඳටම ඇති’ යි කියා හිතෙනවාක් සේම, පොහොට්ටු පක්‍ෂයටද, රාජපක්‍ෂ පවුල් ආධිපත්‍යයෙන් මිදීමේ අනගි අවස්ථාව නුදුරෙහිදීම එළැඹෙනු ඇත. ඒ අවස්ථාව වන විට, පොහොට්ටුවේ අනෙකුත් නායකයන්, එහි සාමාජික පක්‍ෂ ඇතුළු සියලු දෙනාගේම අවධානය යොමුකළ යුත්තේ, රාජපක්‍ෂ පවුලෙන් පිටත දේශපාලන නායකත්වයක් හදාගැනීම ගැනය. මහින්ද රාජපක්‍ෂගෙන් ආරම්භ කළ රාජපක්‍ෂ බලාධිකාරය, (ඩීඒ රාජපක්‍ෂ එවැනි බලපෑම් සහගත කෙනෙක් නොවීය.) දැන් ඔහු සමගම අවසන් වන්නට ඉඩහැරිය යුතුය. නාමල් රාජපක්‍ෂ, ශෂින්ද්‍ර රාජපක්‍ෂ වැනි පරම්පරාවේ ඊළඟ පුරුක්වලට දැනෙන්නට ඉඩ හැරිය යුත්තේ, පිය උරුමයෙන් නොව බිමෙහි දේශපාලනය කිරීමේ ප්‍රතිඵලයක් හැටියට පමණක් ඉහළට ආ හැකි බවය. ඒ කියන්නේ පවුලක ඊළඟ පුරුක හැටියට නොවේ, තනි තනි දේශපාලන ක්‍රියාකාරිත්වයක යෙදීමෙන් පමණක් ඉහළට ආ හැකි බවය.


හුදෙක් රාජපක්‍ෂ නාමය නිසාම, ලංකාවේ දේශපාලනයට පුස්සන් හා ප්‍රතිගාමීන් පැමිණීමත්, ඔවුන් විසින් පසුගිය කාලය පුරා රටට කරන ලද අතිවිශාල හානියත් සලකන කල, තවදුරටත් ලංකාව රාජපක්‍ෂ වැඩවසම් රාජ්‍යයක් හැටියට පවත්වා ගැනීම ගැන තීරණයක් ගත යුත්තේ පොහොට්ටුවේ සාමාජිකයන් සහ සන්ධානගත අනෙක් පක්‍ෂය. ඇත්ත වශයෙන්ම රාජපක්‍ෂවරුන් හැරුණු විට, ලංකාවේ දේශපාලන නායකත්වයට පත්වීමට මේ දක්වාම වෙනත් දේශපාලකයකු හෝ කණ්ඩායමක් පොහොට්ටු දේශපාලනය තුළින් ගොඩනගා නැද්ද? අද වන විටත් එසේ ගොඩනැගී නැතිනම්, රාජපක්‍ෂවරුන් හැරුණු කොට අනෙකුත් දේශපාලකයන්, පොහොට්ටුව තුළ හා එය සමග දේශපාලනය කිරීමේ තේරුම කුමක්ද? යන්න පොහොට්ටු පාක්‍ෂිකයන් බැරෑරුම්ව කල්පනා කළ යුතු කාරණාය. එසේ කල්පනා කිරීම වනාහි ලංකාවේ දේශපාලනය වැඩවසම් විලාසිතාවෙන් මුදවා ගැනීමක් මෙන්ම, රටද වැඩවසම් පාලනයකින් මුදවා ගැනීමට මුල පිරීමකි.


පොහොට්ටුවට පරිබාහිරව, රටේ බොහෝ දේශපාලන පක්‍ෂවල අද නායකත්වය හොබවන්නේ, නිදහස් අධ්‍යාපනයෙන් ඉදිරියට ආ, ජීවිතයෙන්ම දේශපාලනය කළ, පවුලේ පරවේණි උරුමයක් ලෙස දේශපාලන බලය නොලැබුණ තරුණ පිරිස්ය. සජිත් ප්‍රේමදාසට වුණත් දේශපාලන බලය ලැබී තිබෙන්නේ ඔහුගේ පියාගෙන් නොවේ. මහපොළවේ දැඩි මහන්සියකින් යුක්තව දේශපාලනය කළ නිසාය. අනුර කුමාර දිසානායක, චම්පික රණවක, දයාසිරි ජයසේකර වැනි චරිතද ඒ අලුත් පරම්පරාවේ ඉඩ ලබාගත් දේශපාලන චරිතය. ඊට පරස්පරව, පොහොට්ටු දේශපාලන නායකත්වය වනාහි ජරාජීර්ණ, දූෂිත එකක් පමණක් නොව, අවුරුදු හැත්තෑව පැන්න වියපත් පරම්පරාවේ අත් නොහරින පවුල් බලකාමය ගැන සංකේතයකි. නවීන ලෝකයක් ගැන කතා කරමින්, මෙවැනි පසුගාමී පවුල් නඩත්තු කිරීමේ පරස්පරයෙන් මිදීමේ වගකීම දැන් කවරදාටත් වැඩියෙන් රටට දැනේ.


ඒ අනුව සලකන කල, 2024 ජනාධිපතිවරණය හැම අතින්ම තීරණාත්මක අවස්ථාවකි. ලංකා දේශපාලනයෙහි බලවත්ම නමුත් පීඩාකාරීම හා විනාසකාරීම රාජපක්‍ෂ පවුලේ දේශපාලනය අවසන් කරන්නට පියවර ගතයුතු තීරණාත්මක අවස්ථාවකි. 2029 වැනි කාලයක් දක්වා කල් ඇදෙන්නට ඉඩ තිබුණු ඒ අවස්ථාව හනික උදාකිරීමේ ගෞරවය ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂට හිමි විය යුතුය. යම් හෙයකින් ඔහු මේ තරම්ම දුර්වල නොවී සිටියේ නම්, ඒ අවස්ථාව මෙතරම් ඉක්මනින් නොඑළඹෙයි. 2024දී ඒ තීරණාත්මක අවස්ථාව උදාවන්නේ පොහොට්ටු පක්‍ෂයට පමණක් නොවේ. සමස්ත පොහොට්ටු විරෝධී දේශපාලනයටද, 2024 අභියෝගාත්මක එකකි. ඒ බව වටහා ගැනීම නිසාදෝ, රට හැම තැනම එක එක මට්ටමෙන්, එක එක විදියට, දේශපාලන පක්‍ෂවලට පිටතින් රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩු විරෝධී පුද්ගල, සංවිධාන හා සමාජ එකතු අතිවිශාල ගණනක් හැදෙමින් පවතියි. එය ආස්වාදජනක තත්වයකි. ඒ අවස්ථාව පලදායිව යොදාගන්නේ කෙසේද යන්න ගැන මුහුණට මුහුණ මෙන්ම දූරස්ථ සාකච්ඡා සංවාද නිරන්තරයෙන් පැවැත්වෙයි. එයින් පැහැදිලි වන්නේ, 2024දී අවශ්‍ය වන දේශපාලන වෙනස ඇතිකරගැනීම සඳහා විලි රුදාවක් සමාජය තුළ කෙමෙන් මෝදු වෙමින් පවතින බවයි.


මේ අවස්ථාව අත්නොහැරිය යුතු බව අලුතෙන් කිවයුතු නොවේ. යම් හෙයකින් අත්හැරුණහොත්, එහි ප්‍රතිවිපාක මහත් ව්‍යසනකාරී බව අපි හැමෝම දනිමු. 2019දී එළැඹුණු එවැනි අවස්ථාවක් අතහැර ගැනීමෙන් අද රට පත් වී තිබෙන විනාශකාරි තත්වය සුළුපටු නැත.


ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ජනාධිපති වුවහොත් රටට ජීවත්වන්නට සිදුවන්නේ මරබියෙන් බව අපි ඒ කාලයේ ලිව්වෙමු. දේශපාලනය කියන්නේ මරබියට කරන එකක් නොවන බව ඊට ප්‍රතිචාර ලෙස කෙනෙක් කියූහ. ඇත්ත, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂගේ පාලන කාලය තුළ මෙතෙක් රාජ්‍ය ත්‍රස්තවාදය හිස ඔසොවා නැත. රජයට එරෙහි වීම් නිසා කිසිවෙකු ජීවිතයෙන් වන්දි ගෙවා නැත. (ඒවා හෙටානිද්දා සිදුනොවෙතැයි කියා විශ්වාසයක්ද කිසිවකුට නැත.) එහෙත්, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ සමස්තයක් ලෙස රටක් හැටියට ලංකාවට මේ වන විට කර ඇති විපත, තනි තනි පුද්ගලයන්ට එරෙහිව කරන ප්‍රචණ්ඩ ක්‍රියාවලට වඩා කෙතරම් ගුණයක් විශාලද? ආර්ථිකය, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය, නීතියේ පාලනය, රටේ මූලික රාජ්‍ය පාලන ප්‍රමිතීන් සියල්ල බිඳදැමීම ආදි ලෙස ඔහුගේ පාලනය විසින් ඇතිකරන ලද වියවුල්, ඊළඟට බලයට එන කවර ආණ්ඩුවකට වුවත්, ලිහාගන්නට බැරි වන තරමට විශාල ඒවාය.


2019දී රටේ ප්‍රගතිශීලී බලවේග එක්ව ක්‍රියා නොකිරීම නිසා, අද රටක් හැටියට අප අත්පත්කරගෙන තිබෙන ඉරණම එයයි. එහි තේරුම නම්, 2019දී, එකට එක්ව ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ජනාධිපති ධුරයට පත්වීම වළක්වා ගන්නට ඉඩ ලැබුණා නම්, තනි තනිව අප එකිනෙකාට බලපෑම් සිදුවීම කෙසේ වෙතත්, රට මේ තරම් ප්‍රපාතයකට ඇදදැමීමෙන් වළක්වා ගන්නට අපට හැකියාව තිබිණි යැයි තවමත් සිතිය හැකිය. ඒ නිසා ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ පත්කිරීමෙන් ඒ විනාශයට උරදී ඇත්තේ ලක්‍ෂ හැටනවයක ඡන්දදායකයෝ පමණක් නොවෙති. අප එකිනෙකාගේ බල වුවමනාවන් වෙනුවෙන් එය සිදුවන්නට ඉඩ හැරීමෙන්, ප්‍රගතිශීලී පිලේ සියලුම දේශපාලන පක්‍ෂ නායකයන්, දේශපාලන පක්‍ෂ මෙන්ම ඡන්දදායකයෝද, ඡන්ද පොළට නොගිය ඡන්දදායකයෝද කියන මේ සියලු දෙනාම ඒ වගකීම බාරගත යුත්තෝය.


අද ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුව ගැන බරපතළ විවේචන එල්ල කිරීමෙන් මහජනතාව අතරේ ජනප්‍රියත්වය උරගා බලන්නට විපක්‍ෂයේ ලොකු පොඩි දේශපාලන නායකයන්ට හැකියාව ලැබී තිබේ. ‘අහවලාගේ විවේචනය ප්‍රශස්තය, අහවලා සටන්කාමීය, අහවලා නියමාකාරයෙන් කරුණු පැහැදිලි කරයි, අහවලා විපක්‍ෂයේ වගකීම ඉටුකරයි, අහවල් පක්‍ෂය පාර්ලිමේන්තුව සටන් බිමක් බවට පත්කරයි’ වැනි කතා මහජනතාවගෙන් අසන්නට ලැබීමෙන් සතුටු වන ඒ දේශපාලන පක්‍ෂවලට හා දේශපාලන නායකයන්ට, අප මතක් කර දිය යුත්තේ, අද ඔවුන්ගේ ජනප්‍රියත්වයේ තරග බිම ඇතිවී තිබෙන්නේ, එයින් එකිනෙකා හෝ එකිනෙක පක්‍ෂ පරයා ඉදිරියට එන්නට හැකියාව ලැබී තිබෙන්නේ, තමන් විසින්ම 2019 දී ගත් දේශපාලන තීරණ නිසා බවයි. දේශපාලන නායකයන්ට, පක්‍ෂවලට හොඳ සටන් බිමක් බිහි වී තිබේ. හොඳ වාද පිටියක් ඇතිවී තිබේ. එහෙත් ඒ වෙනුවෙන් වන්දි ගෙවන්නේ පොල් සම්බෝලයක් හදාගන්නට අමුමිරිස් කිලෝවක් රුපියල් දාහකට, පොල් ගෙඩියක් සීයකට මෙහා ගන්නට බැරිව ලුණුයි බතුයි කන තත්වයට පත්ව සිටින රටේ ජනතාවය. ඒ නිසා වැරදිකරුවෝ ලක්‍ෂ හැටනවය පමණක් නොවේ. අපි සියල්ලම ය. 2019දී, තමන්ගේ පෞද්ගලික හෝ පක්‍ෂ දේශපාලන බල වුවමනාවන් වෙනුවෙන් තනි තනි කඳවුරුවල සටන් වැදුණු දේශපාලන නායකයන් එහි කැපීපෙනෙන වගඋත්තරකරුවෝය.


වැදගත් ප්‍රශ්නය වන්නේ, 2024දීත් ඒ විගඩම ඒ විදියටම සිදුවන්නට ඉඩ දෙනවාද යන්නයි. ගෝඨාභය කෙරෙහි කලකිරී සිටින ලක්‍ෂ 69න් සැලකිය යුතු පිරිසක් තමන්ට එකතු වී ඇතැයි පෙනෙන නිසා විපක්‍ෂයේ හැම දේශපාලන පක්‍ෂයකම නායකයන් සිතන්නේ ඊළඟ ආණ්ඩුව තමන්ගේ තනි පක්‍ෂයට පිහිටුවිය හැකි බවය. ජනතාවට තෝරාගන්නට ඉන්නේ තමන් පමණක් නිසා, සියලු ප්‍රශ්නවලට විසඳුම් ඇත්තේ තමන් අත නිසා, නැතහොත් තමන්ගේ වැඩ පිළිවෙළ මත නිසා සියලු ජනතාව තමන් වෙත ඒකරාශි විය යුතු බවය.


පක්‍ෂවල වැඩපිළිවෙළත්, ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනත් සලකා බැලුවහොත්, ලෝකයේ හොඳම ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනත්, ඉදිරිගාමී වැඩපිළිවෙළත් ඇත්තේ ඒ ඒ පක්‍ෂවලට බව නොපැකිළ කිව හැකිය. එහෙත් තිත්ත යථාර්ථය නම්, ඒ වැඩපිළිවෙළ, ඒ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනවලට කිසිම ක්‍රියාකාරි බලයක් නැති බවය. නිදහසෙන් පසු මේ දක්වා ජනාධිපතිවරණවලදී සහ මහමැතිවරණවලදී ඒ ඒ පක්‍ෂ හා අපේක්‍ෂකයන් ඉදිරිපත් කළ ප්‍රතිපත්ති හා ඔවුන් බලයට පැමිණි පසු ක්‍රියා කළ ආකාරය සංසන්දනය කිරීමෙන් පමණක් වුණත් ඒ ගැන අවබෝධයක් ලබාගත හැකිය.


ඒ නිසා, අහවල් පක්‍ෂයේ අහවල් නායකයාගේ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනය, වැඩපිළිවෙළ ගැන වෙන වෙනම බලාපොරොත්තු තබාගැනීමෙන් පලක් නොවේ. ඊට එක් හේතුවක් වන්නේ, ඒ ඒ නායකයන්ට තනි පක්‍ෂයකින් ඉදිරි ජනාධිපතිවරණය ජයගන්නට කිසිම ඉඩක් නැති නිසාය. ඒ තරමට අනෙක් පක්‍ෂවලින් ජනතාව කැඩී මහා ප්‍රවාහයක් ලෙස තමා වෙත එනු ඇතැයි සිතන්නට කිසිම ඉඩක් නැති නිසාය.


ඉදිරියේ ඇතිවිය හැකි අලුත් දේශපාලන ප්‍රවණතා නිසා තමන්ගේ, තම පක්‍ෂයේ අනන්‍යතාව නැති වේයැයි කල්පනා කොට අනෙක් පක්‍ෂයට පෙර අපේ අපේක්‍ෂකයා කවුදැයි දැන්මම ‘රෙජිස්ටර්‘ කර තැබීම ප්‍රයෝජනවත් වේයැයි විපක්‍ෂයේ පක්‍ෂ සිතති. දැනටමත් අපේක්‍ෂකයන් එක්කෙනකුට වඩා එලෙස ‘ප්‍රි-රෙජිස්ටර්’ කර තිබේ. එහි දේශපාලනමය වරදක් නැත. ඊළඟ ජනාධිපතිවරණයට තරග කරන්නේ නැතැයි කීවොත්, තමන්ගේ පක්‍ෂ නායකත්වයෙන් වැඩක් නැතැයි පාක්‍ෂිකයන් සිතන්නට ඉඩ ඇති නිසාය.
ඒ කෙසේ වෙතත්, 2024දී රාජපක්‍ෂ පාලනය පරදවාලීමට හැක්කේ පොදු පෙරමුණු ඇණියකින් පමණක් බව තේරුම් ගැනීම ප්‍රායෝගික වනු ඇත. ඒ වාගේම එවැනි දේශපාලන වෙනසකින් පසු, රට 2015ට පසු මෙන් අයාලේ නොයවා, අත්‍යවශ්‍ය දේශපාලන ප්‍රතිසංස්කරණ ඉටුකරවා ගැනීමට හැකිවනු ඇත්තේද, ඒ සඳහා එකතු වන සාමූහික දේශපාලන පෙරමුණකට පමණක් බව පෙනේ. ඒ පෙරමුණු ඇතිකර ගැනීමට, පංගුපේරුවෙන් තොරව වැඩ කිරීමට රටේ විපක්‍ෂ දේශපාලන පක්‍ෂවලින් වුවමනාවක් නොපෙන්වනවා නම්, ඒ වගකීම භාරගත යුත්තේ කිසිම දේශපාලන පක්‍ෂයකට අයත් නැති පුරවැසි මහජනතාවත් ඔවුන්ගේ සංවිධානත් විසිනි. වෙන විදියකට කියනවා නම්, දේශපාලන පක්‍ෂද, අනෙකුත් කණ්ඩායම්ද, පුරවැසියන් හා පුරවැසි ව්‍යාපාරද එකතු කරගත හැකි පොදු එකඟතා සංග්‍රහ කරගැනීමේ වගකීම දේශපාලන පක්‍ෂවලට පිටතින් සිටින පුරවැසියන් හා ඔවුන්ගේ ව්‍යාපාර පවරාගත යුතුය. ඒ සංවාද සඳහා එකතු වීමටත්, ඇතිවන එකඟතා ප්‍රායෝගික කිරීමට හා වැඩිදියුණු කිරීමට දායකත්වය දැරීමටත් දේශපාලන පක්‍ෂ හා නායකයන් කොයිතරම් නිහතමානි වන්නේදැයි යන්න මත, 2024 වගකීම කුමක්දැයි අප තේරුම් ගත්තාද යන්න තීරණය වනු ඇත.■

පීබීට තැලීම

0

■ පුලස්ති දන්තුරේබණ්ඩාර

‘හිරි ඔතප් නැත අස් නොවනු ඇත’


මේ දෙරණ මාධ්‍ය ජාලයේ අධිපති දිලිත් ජයවීර සිය ෆේස්බුක් පිටුවේ ඊයේ පෙරේදා තබා තිබුණු සටහනකි. මෙහෙම කියන්නේ කාටදැයි දිලිත් කොතැනකවත් කියා නැත. එහෙත් එය කියවන අයට නම් ඒ කා ගැනදැයි අදහසක් ඉක්මනටම පහළ කරගත හැක.


මේ දවස්වල ආණ්ඩුවේ ඉහළ පහළ හැමෝගේම පොදු සතුරා බවට පත්වී ඇත්තේ පුංචි බණ්ඩා ජයසුන්දර හෙවත් පීබී ජයසුන්දරය. හේ ජනාධිපති ලේකම්ය. ජනාධිපති ලේකම් කියන්නේ, සියලු රාජ්‍ය නිලධාරීන්ගේ ඉහළම මට්ටම හොබවන්නාය. හෙවත් ප්‍රධාන රාජ්‍ය නිලධාරියාය. ආණ්ඩුවට හිතවත් මාධ්‍ය ආයතනවල පුවත්පත්වලම පළවන විදියට එහෙව් පීබී ඉන්නේ හෙටානිද්දා ඉල්ලා අස්වීමේ ලියුම දී ගෙදර යන තත්වයකය. ඒ, ඇමතිවරුන්ගෙන් ඔහුට එල්ලවනවා යැයි කියන දැඩි විරෝධය නිසාය. දිලිත්ගේ ෆේස්බුක් සටහන පීබී සමග සංසන්දනය කළ විට කියැවෙන්නේ, හිරි ඔතප් හෙවත් ලජ්ජා බය නැති නිසා කවුරුත් හිතාගෙන ඉන්නා පරිදි පීබී අස්වෙලා ගෙදර යන පාටක් නැති බවද? (බුදුදහමේ නම් හිරි-ඔත්ප්ප කියන්නේ නිකම්ම නිකම් ලජ්ජා බය නොව, අකුසලයෙහි යෙදෙන්නට තියෙන ලජ්ජාව සහ බයයි. පීබීට තියෙන්නේ එවැනි හිරි-ඔත්තප්පයක්දැයි කියලා නම් ටිකක් කල්පනා කළ යුතු දෙයකි.)


ඒ අතර චමල් රාජපක්‍ෂ ඇමතිතුමා ජනාධිපති ලේකම් පීබී ජයසුන්දරට, කැබිනට් සාකච්ඡාවක් අතරදීම බැන අඬගැසූ බව මාධ්‍ය වාර්තා කර තිබුණේය. ඉල්ලා අස්වෙන්නට පීබී කල්පනා කර තිබුණේ ඒ අවස්ථාවේදී බව තතු දන්නෝ කියති. ඊට පසු පාර්ලිමේන්තු රැස්වීමකදී බන්දුල ගුණවර්ධන ඇමතිතුමාද පීබීට වැරෙන් ප්‍රහාරයක් එල්ල කළේය. එහෙත් ඒ නම කෙලින් කියන්නේ නැතිවය.


ඔය අතරේ විමල් වීරවංස ඇමතිතුමාද, ඇහැලියගොඩදී පීබීට ප්‍රහාරයක් එල්ල කළේය. ඒ යුගදනවි ගිවිසුම ගැන ඔහුගේ පක්‍ෂය සහ අනෙකුත් කුඩා පක්‍ෂ එකතුවී තබන මහජන මන්ත්‍රණ සභාවේදීය.


‘විවෘත ආර්ථික ගමනේ උත්පාත අවධිය පහුකරලා, දැන් ඇවිල්ලා තියෙන්නේ අවපාත අවධියට. දැන් ජනවාරිවල එනවා ඩොලර් මිලියන 500ක් පළමුවෙනි කොටස ගෙවන්න ඕනේ ජනවාරි 18 වෙනිදාට. මාසයකට යනවා ඩොලර් මිලියන 300කට වඩා එක තෙල් නැවක් ගෙන්න ගන්න. ඒ 700න් ඒ 300ත් දුන්නොත් 400ට බහිනවා. අපේ පුංචි බණ්ඩා ‘ජයත් නැති සුන්දරත් නැති’ පුංචි බණ්ඩත් දන්නේ ඒ සාස්තරේ. පුංචි බණ්ඩාගෙන් නම් මේ රටට ජයවෙලාත් නෑ. කිසිම සුන්දරත්වයක් වෙලාත් නෑ. පුංචි බණ්ඩා දැක්කත් මෙලෝ වගතුවක් නෑ. මොකට තියාගෙන ඉන්නවා ද කියලා මට නම් තේරෙන්නෙත් නෑ.’


වීරවංස ඇමතිතුමා තවදුරටත් මෙසේ කිව්වේය.


‘මොකද අවුරුදු 20කට වඩා ඔය පුංචි බණ්ඩා මේ රටේ ආර්ථිකය ඔය ක්‍රමයට ගෙනගියා. අටවනවා, මොකක් හරි ෂේප්මන්ට් එකක් දානවා, ණයක් ගන්නවා, දෙනවා, උන්නැහේ දන්නවා අර ස්ටාට් වෙන්නේ නැත්නම් වාහනය කම්බි දෙක හරි පූට්ටු කරලා ස්ටාට් කර ගන්න. හැබැයි තෙල් නෑ කියලා එයා දන්නේ නෑ. එහෙම බලනවා නම් මේ අද මුහුණදෙන අර්බුදය මීට අවුරුදු ගාණකට කලින් මේ රටේ නායකයන්ට කියන්න ඕනේ’
මහින්ද රාජපක්‍ෂ ජනාධිපතිතුමාගේ කාලයේ අවසාන මොහොතේ විමල් වීරවංස ඇමතිතුමා පීබී ජයසුන්දර සමග මීටත් වඩා අරෝවක් ඇතිකර ගත්තේය. ඒ අවස්ථාවේදී වීරවංස මහතා පීබීව හැඳින්වූයේ ‘ආර්ථික ඝාතකයා’ නමැති භයානක වචන දෙකෙනි. ඒ කාලයේ පීබී ජයසුන්දර මුදල් අමාත්‍යාංශයේ ලේකම්ය. විමල් එදා කොපමණ කෑගැහුවත් පීබීව ඉන්නා තැනින් හොලවන්නට නම් බැරිවිය. කොහොම වුණත් විමල්ගේ කතාව තහවුරු කරමින් වාගේ 2015 ජනවාරි 8 වැනිදා ඒ ආණ්ඩුවේ රොත්තම බුරුත්තම බලයෙන් පහකරන්නට ජනතාව ඉදිරියට ආවෝය.


ඊට පසු පීබී ආණ්ඩු කරළියට එන්නේ ඊටත් උඩිනි. ඒ මේ ආණ්ඩුවේ ජනාධිපති ලේකම් බවට පත්වෙමිනි. මීට පෙරත් කිව්වාක් මෙන් ජනාධිපති ලේකම් කියන්නේ සියලු රාජ්‍ය නිලධාරීන්ගේ ප්‍රධානියාය. අමාත්‍යාංශ ලේකම්ලාටත් නායකයාය.


පීබී 2019 නොවැම්බරයේදී ජනාධිපති ලේකම් හැටියට පත්වෙන කොට, මීට පෙර ඔහුට ආර්ථික ඝාතකයා යැයි කියමින් පරිභව කළ විමල් වීරවංස කිව්වේ මොකක්ද? ඒ කාලයේ ඉරිදා ලංකාදීප පත්‍රයට ඔහු දුන් සම්මුඛ සාකච්ඡාවක අඩංගු කොටස් ‘ලංකානිව්ස්වෙබ්’ වෙබ් අඩවිය උපුටා පළ කර තිබුණේය. මෙන්න ඒ කොටස්.:


ප්‍රශ්නය: ඔබ ‘ආර්ථික ඝාතකයා’ කියලා කියපු පී.බී. ජයසුන්දර තමයි අලුත් ජනාධිපති ලේකම්. මේ පත්කිරීම ඔබේ කණට ගැහුවා වගේ දැනෙන්නෙ නැද්ද?


විමල්: නෑ, ඒ තීරණය මමත් දැනුවත්ව ගත්තු තීරණයක්. එතුමා ඔය තනතුර භාරගන්න ටිකක් අදිමදි කළා. මමත් දූරකථනයෙන් කතා කරලා ඒ තනතුර බාරගන්න කියලා එතුමා දිරිමත් කළා.


ප්‍රශ්නය: ඒ තරම් උනන්දුවක්?


විමල්: ඒකට හේතුව තමයි එවකට මම ඒ විවේචනය එතුමාගේ නමින් කළාට ඒ විවේචනය එතුමාට පමණක් කරපු විවේචනයක් නෙවෙයි. ඒ විවේචනය කරන්න වුණේ එතුමාගෙ නමින්. අනිත් අතට එතුමාගේ ඒ වෙලාවේ භාවිතාවට අනුව ඒ විවේචනය මට අනුව නිවැරදි වුණත් පසුව අපි විපක්ෂයේ ඉන්නකොට එතුමා කටයුතු කරපු ආකාරය එක්ක බැලුවාම ජනාධිපති ලේකම් ධුරයේ වැඩ බාරගැනීම ගැන මගේ විරුද්ධත්වයක් කොහොමටවත් නෑ. අතීතයේ ජීවත් වූ පී.බී. ජයසුන්දර නෙවෙයි වර්තමානයේ ඉන්නේ.
ප්‍රශ්නය: ඔය ප්‍රකාශය ඇට නැති දිවෙන් කළා කියලත් කියන්න පුළුවන්?


විමල්: ඔව් ඒක ඔබට කැමති විදියකට වර්ණ ගන්වන්න පුළුවන්. මට ඒක ප්‍රශ්නයක් නෙවෙයි. මම කියන්නේ ඇත්ත.’


මේ ආණ්ඩුවට විරුද්ධව වුණත් විමල් වීරවංසලා වගේ අය කියන දේවල් අහගෙන ඔවුන් පිටිපස්සේ යන්න අපිට පිස්සුයැ? කියා අපේ මිතුරෙකු ඇසුවේ මේ කතාව ඔහුත් දැනගෙන හිටි හෙයිනි.


ඉතින් දැන් විමල් බනින්නෙ මොකාටද? තමන්ම තනතුර බාරගන්න කියලා ටෙලිෆෝන් කරලා පොළඹවපු කෙනෙකුට?’ රටක් වටින ප්‍රශ්න නම් ඒවාය.


කොහොම වුණත්, දැන් ආණ්ඩුවේ මැති ඇමතිවරුන්ගේ ඒකායන උත්සාහයත්, ආණ්ඩුවට හිතැති මාධ්‍යවල ‘මහජන අවධානය වෙනතක හැරවීමේ උපක්‍රමශීලී එළඹුම’ත් පීබී ජයසුන්දර කුරුසියේ තබා ඇණ ගැසීමය. මේ විවේචකයන් මහජනතාවට පෙන්වන්න උත්සාහ කරන්නේ, ආණ්ඩුව ආර්ථික වශයෙන් සම්පූර්ණයෙන්ම ප්‍රපාතයට ඇද දමා ඇත්තේ තනි පීබි කෙනකු විසින්ය කියාය.


ඉතින් ඔය හැටි නරක නම්, පීබී ඉල්ලා අස්වන තුරු ඉන්නේ ඇයි? කරුණු කියා දී ඔහු ධුරයෙන් ඉවත් කළ හැකි නොවැ? කරුණු කියා දෙන්නේ කාටද? ජනාධිපතිතුමාටය. පීබී ඉවත් කළ හැක්කේ කාටද? ජනාධිපතිතුමාටය. ජනාධිපතිතුමා පත්කළ පීබී එක පෑන් පහරින් ඉවත් කරන්නටත් පුළුවන් ජනාධිපතිටමය.


පුදුමය නම්, ජනාධිපතිතුමා පීබීට මොකවත් නොකිරීමය. දිලිත් ජයවීර වාසය කරන්නේ ජනාධිපතිගේ (පෞද්ගලික) නිවසේ අල්ලපු වැටේය. ඒ වාගේම දෙදෙනා අතිජාත මිත්‍රයෝය. එහෙව් දිලිත් දැන් මාස කීපයක් තිස්සේ ඉවත් කරන්නට යැයි වහෙන් ඔරෝ විවිධ කතා කිව්වත් ජනාධිපතිතුමාගේ පැත්තෙන් කිසිම පියවරක් ගන්නා බවක් නොපෙනේ. එය එහෙම සිදුවෙනවා නම්, චමල්ටවත් බන්දුලටවත් ලේ රත්කර ගන්නට වුවමනා වෙන්නේ නැත.


එහි රහස මොකක්ද? රහසක් නැත.


පීබී කියන්නේ ගෝඨාභයට අවශ්‍ය පුද්ගලයාය. පීබී ජනාධිපති ලේකම් තැනට පත්වෙන්නේ පීබීගේ බලකිරීමට නොවේ. ගෝඨාභයට පීබී වැන්නකු ඕනෑ නිසාය. එහෙම ජනාධිපති ලේකම් තනතුරට පත්වෙන පීබීට රටේ ආර්ථිකය හසුරුවන්නට ඉඩක් ලැබෙන්නේ කොහොමද? ජනාධිපති ලේකම් කියන්නේ මුදල් අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් තනතුර වැනි දෙයක් නොවේ. මුදල් ඇමතිකමට සමාන තනතුරක්ද නොවේ.


ඒ අනුව ප්‍රශ්නය තිබෙන්නේ මෙතැනය. මේ පීබී රටේ ආර්ථිකය මෙතෙක් හැසිරෙව්වා නම්, ආර්ථිකය හැසිරූ විදිය වැරදිත් නම්, මහජන ඡන්දයෙන් පත්වුණු ඔය කියන විරෝධතාකරුවන් මෙපමණ කාලයක් කළේ මොකක්ද? ජනාධිපති ලේකම්ට ආර්ථිකය හසුරුවන්නට තියෙන අයිතිය මොකක්දැයි කැබිනට් රැස්වීමකදීවත් ඇසුවේ නැද්ද? එහෙව් නිශ්ශබ්දතාවක ගිලී සිටියා නම්, දැන් වටවී පීබීට නෙලීමේ සදාචාරය මොකක්ද?


ඒ විදියට බලනකොට, මේ උදවිය කරන්නේ මුවහමට තඩි බානවා වගේ වැඩක්ය. කුඹුර පාලු කර ඇත්තේ මුවාය. මුවා අල්ලාගන්නට බැරිය. එක්කෝ මුවා සමග ඔට්ටු අල්ලන්නට හයියක් නැත. නැතිනම් මුවාට බයය. නැතිනම් මේ සියල්ලමය. ඉතින් ඒ නිසා කරන්නේ මුවා වෙනුවට ගෙදර තියෙන මුවහමට තඩි බෑමය.


ඒ අතින් බලනවිට පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී අනුර ප්‍රියදර්ශන මේ සියලු දෙනාට වඩා බය නැතිව කතාකරයි.


ඔහු කියන්නේ දැන් රටේ තියෙන්නේ අරාජක කාලයක්ය කියාය.


අරාජක කාලයක් කියන්නේ මොකක්ද? ‘රජකු- නැති කාලයක් හෝ රටේ පාලනයක් නැති කාලයක්’ බව හරිශ්චන්ද්‍ර විජයතුංගගේ මහා සිංහල ශබ්දකෝෂයේ අර්ථ විවරණ දී තිබේ.


ලංකාවේ දැන් රජෙක් නැත. ඒ වෙනුවට ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීව ඉන්නේ ජනාධිපතිවරයාය. රටේ ආරක්‍ෂාවත් විධායකයේ ප්‍රධානත්වයත් හිමිව ඇත්තේ ජනාධිපතිටය. විධායකය කියන්නේ, රටේ එදිනෙදා පාලනය මෙහෙයවන ආයතනයටය. එහෙම කියන්නේ ව්‍යවස්ථාදායකය සහ අධිකරණය, රටේ එදිනෙදා පාලනයට ඍජුව සම්බන්ධ නොවන නිසාය.


ඉතින් ආරාජක කාලයක් කියා යාපා මන්ත්‍රීවරයා කියන විට, අපට තේරුම් ගන්නට සිදුවන්නේ, රටේ පාලනයක් නැති, රාජ්‍ය ප්‍රධානියකු නැති කාලයක් දැන් උදාවී තිබෙන බවය. එහෙම කියන්නේ අප නොවේ. අවුරුදු 27ක් තිස්සේ, ඒ කියන්නේ චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක රටේ ජනාධිපති වුණු 1994 අවුරුද්දේ පාර්ලිමේන්තුවට පැමිණ මේ වන තෙක් පාර්ලිමේන්තුවේ සිටින ජ්‍යෙෂ්ඨ දේශපාලනඥයෙකි. පොහොට්ටු ලැයිස්තුවේ මන්ත්‍රීවරයෙකි. පොහොට්ටුවේම සාමාජිකයෙකි.


‘මං හිතන්නේ නෑ ලංකාවේ කිසිම දවසක මේ වාගේ බරපතළ ආර්ථික අර්බුදයක් අපි ළඟාකරගෙන තියෙනවා කියලා.’ අනුර ප්‍රියදර්ශන යාපා සිය ඇත්දැකීමෙන් කියන්නේ එසේය. එය බොරුවක් නොවන්නේ, රටේ හිතන මතන හැම ආර්ථික විද්‍යාඥයාම පාහේ ඒ කතාවම කියන නිසාය.


‘මේ රජයේ සියලු දෙනාටම තේරුමක් තියෙන්න ඕනෑ අපි යන මාර්ගය රටට යහපත්ද කියලා. රටට යහපත් මාර්ගයක් නෙවෙයි කියලා පේනකොට ඒ මාර්ගය හොඳයි කියලා මට කියන්න බැහැ. ලංකාවෙ කැබිනට් මණ්ඩලය ඉතාම දුර්වලයි. යස් මෑන්ලා ඉන්න බෑනෙ. හැම එකම හරි කියන පුද්ගලයා කැබිනට් එකේ ඉන්න බෑ. වර්තමාන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ඇතුළෙ නායකයාට හැම වෙලාවෙම යස් කියන පුද්ගලයො පෙළක් නෙවෙයි ඇතිවෙන්නෙ. නායකයාත් පහළට ඇවිල්ලා බලන්න ඕන මොනවද මේ කියන්නෙ කියලා. පහළ ඉන්න අයත් ඒ නායකයාට කරුණු කියන්න ඕන.’


අනුර ප්‍රියදර්ශන යාපාගේ මේ කනස්සල්ල එල්ල වන්නේ කැබිනට් මණ්ඩලයට විතරක් නොවේ. එහි උඩම ඉන්නා ජනාධිපතිවරයාටය. කැබිනට් මණ්ඩලය මනා ලෙස හැසිරවීමත්, ඉන් කාර්යක්‍ෂම සේවයක් ගැනීමත් නායකත්වයේ ඉනිමක ලක්‍ෂණය. අනුර ප්‍රියදර්ශනගේ කතාවෙන් පෙනෙන්නේ ඒ වගකීම හරිහැටි ඉටු නොවන බව නොවේද?


‘පීබි දක්‍ෂ නිලධාරියෙක්. හැබැයි කණ්ඩායමක් එක්ක වැඩ කරන්න එයා කැමති නැහැ. මෙතුමා ඇතුළු නිලධාරීන්ට වගකීමක් තියෙනවා මේ රටේ ආර්ථිකය හරියාකාර දිසාවකට යොමු නොකිරීම ගැන. රට පාලනය කරන්නෙ ජනාධිපති සහ කැබිනට් එක. ජනාධිපතිතමා තමයි ප්‍රධාන නිලධාරීන් පත්කරන්නේ.’ මේ විදියට යාපා මන්ත්‍රීවරයා කියන විට, වගකීම ඇත්තේ පීබී මතම නොවන බව තවත් පැහැදිලි වන්නේ නැද්ද?


රාජ්‍ය පාලන වගකීම පහුගිය කාලයේ කොයිතරම් මගහැරුණාද හෝ වැරදියට පාවිච්චි වුණාද කියා පෙන්වා දෙන්නට හොඳම උදාහරණය අප කවුරුත් දන්නා කාබනික පොහොර ප්‍රශ්නයයි. මේ සතියේ දෙරණ රූපවාහිනියේ 360 වැඩසටහනට සහභාගි වුණු කෘෂිකර්ම දෙපාර්තමේන්තුවේ අධ්‍යක්‍ෂ ජෙනරාල් ආචාර්ය අජන්ත ද සිල්වා තමාගෙන් ඇසූ ප්‍රශ්නවලට පිළිතුරු දෙමින් මෙසේ කීවේය.


ප්‍රශ්නය: කෘෂිකර්ම දෙපාර්තමේන්තුවේ පරීක්‍ෂණයක් මත පදනම් වෙලා නෙවෙයි රජය මේ (කාබනික පොහොර) තීරණේ ගත්තේ කියලා කියන්න පුළුවන්ද?.


පිළිතුර: ඒක එහෙම කියන්න පුළුවන්.


ප්‍රශ්නය: නිලධාරීන් මේ වැඩේට සහාය නොදුන් බව ජනාධිපතිතුමා කියනවා.


පිළිතුර: හැම වෙලාවෙම දෙපාර්තමේන්තුව ඉඳලා තියෙන්නේ පර්යේෂණ දත්ත ආශ්‍රයෙන් තමයි. ඒ නිසා එක පාරට පර්යේෂණ දත්තත් නැතුව මේක ආපු ගමන් සමහරු බයවුණා. ඒ ගැන කතා දෙකක් නැහැ. සමහර දේවල්වලදී තේරුණා දිගු කාලින වැඩසටහනකට යා යුතු බව, එහෙම නැතුව එක පාරට ඔක්කොම වෙන්නේ නෑ කියලා. …. කාබනික පොහොර නිෂ්පාදනය සඳහා ඉලක්කයක් පළමුවනියටම තිබුණාය කියලා මම කියන්නේ නැහැ. වර්ෂයකට කාබනික පොහොර කොච්චර ඕනද කියලා ගණනය කරලා තිබුණෙත් නැහැ. මාර්තු මාසයේ මේ තීරණේ ගන්න ඉස්සෙල්ලා කවුරුත් කාබනික පොහොර හදන්න කියලා උත්සාහයක් ගත්තෙත් නැහැ.’


මාර්තු මාසයේ ඒ තීරණය ගත්තේ කවුද? කිසිම ඇමතිවරයෙක් නොවේ. ජනාධිපතිතුමා මිසක. ඇත්ත කතාව එයයි. ලංකාව එක කන්නයක් අවසානයේ සිට ඊළඟ කන්නය පටන් ගන්නා වෙලාව අතරතුර සම්පූර්ණයෙන්ම කාබනික කෘෂිකර්මාන්තයට මාරු විය යුතුයැයි කියන තීරණය ගත්තේ වෙන කිසිවෙක් නොවේ. ජනාධිපතිතුමාය. කාබනික පොහොර පමණක් පාවිච්චි කරන ලෝකයේ මුල්ම රට බවට ලංකාව පත්කරන්නට ජනාධිපතිතුමාට අහිංසක සිහිනයක් තිබුණේය. ඒ ගැන ප්‍රසිද්ධියේ කිව්වේය. ඊට පසු ගැසට් එකෙන් වැඩ පටන්ගත්තේය. ඒ සරල හා කෙටි ක්‍රමය විසින් දැන් ලංකාවට ඇතිකර තිබෙන විනාශය කොයිතරම්දැයි පැහැදිලිව පෙනෙන්නට තවත් ටික කාලයක් තිබේ. එනම් මහ කන්නයේ අස්වනු නෙළාගැනීමෙන් පසුවය.


ඒ නිසා පීබී නමැති මුවහමට තඩිබෑමේ ක්‍රීඩාවෙන් කවුරු කවුරුත් ඉවත් වුණා නම් මහජනතාවගේ සිනහවට ලක්වීමෙන් බේරී ඉන්නට ඒ අයට පුළුවන. පුළුවන් නම් කළ යුත්තේ මෙයයි. පීබී තවදුරටත් තියාගෙන ඉන්නේ ඇයිදැයි කෙළින්ම ජනාධිපතිතුමාගෙන් ඇසීමයි. ඔහු ධුරයෙන් වහාම ඉවත් නොකරන්නේ නම්, තමන් දැඩි ක්‍රියාමාර්ගයකට යන බව දැනුම් දීමයි.


අනුර ප්‍රියදර්ශන යාපා මන්ත්‍රීවරයා නම්, යම් විදියක තීරණයක් ගැනීමට හිත හදමින් ඉන්නවා වගේ පෙනේ. මේ දිනවල විසිරෙන යූටියුබ් සාකච්ඡාවකදී ඔහු මෙසේ කීවේය

.
‘ගෑස්වලට වෙච්ච දේවත් ඒ ගෑස් සමාගමේ කිසිවෙක් කියන්නේ නැහැ. වෙන රටක නම් ගෑස් සමාගමේ අධ්‍යක්‍ෂ මණ්ඩලය කන්කෙටි දෙකෙන් අල්ලලා ඇතුළට දාලා. රිමාන්ඩ් කරලා. ඒගොල්ලො මොකතුත් දන්නේ නෑ වගේ ඉන්නවා. ඒ වගේ තත්වයකට රට යනවා කියන්නේ ආරජිකභාවයට පාර කැපීමක්.’


ඊටත් වඩා බැරෑරුම් කතාව මෙසේය.


‘අපිව පොළඹවමින් ඉන්නවා විප්ලවීය දිසාවකට. වෙනදා ඒක වෙන්නේ වාසිය තකා, තනතුරුවලට වරදාන තකානෙ මිනිස්සු විප්ලවේ කොරන්නෙ. එහෙම නෙවෙයි, දැන් තියෙන්නෙ රට බේරගන්න යම් උපායමාර්ගික විප්ලවීය තීන්දු කීපයක් ගත යුතුව තිබෙනවා කියලා මගේ හිත මට කියනවා. දැන් ගෙනියන උපායමාර්ගවලින් රටට යහපතක් නොවෙනවා කියලා තේරෙනකොට අපි මොකද කරන්නෙ? මේ ආණ්ඩුවට අපි ඒක දන්නන ක්‍රමය මොකක්ද කියලා අපි කල්පනා කරනවා.’


ඒ ක්‍රමය මොකක්දැයි කියන්නට නොහැකි වුණත්, ක්‍රමය ක්‍රියාවේ යොදවනවා නම්, රටත් ඇදගෙන රටේ දේශපාලනය වේගයෙන් ප්‍රපාතය දෙස ඇදීයන ගමනවත් අඩු ගණනේ නැවැත්විය හැකිය.■