No menu items!
23.4 C
Sri Lanka
19 September,2025
Home Blog Page 119

රාජපක්ෂ කබායෙන්
නග්න වූ ලංකාව

සුරංගනා කතාවට අනුව කුඩා ළමයකු අධිරාජ්‍යයාගේ නිරුවත පෙන්වා දුන් පසු අධිරාජ්‍යයා එය පිළිගත්තේය. රාජපක්ෂවරු එසේ නොවෙති.

වසංගතය නිසා රටේ ප්‍රශ්න උග්‍රවූ බව සැබෑය. නමුත් අර්බුදයට මුල රාජපක්ෂවරුන්ගේ අමනෝඥ බදු පිළිවෙතයි. ඒ බදු සංහාරයට වගකිවයුත්තේ නිලධාරීන් නොව රාජපක්ෂ තුන්කට්ටුවයි. සැබෑ ආර්ථික ඝාතකයෝ ඔවුහුය.

ඊළාම් යුද්ධය ජයග්‍රහණය නිමාවීමෙන් පසු සාමයේ ආර්ථික වාසිය දකුණේ ජනතාවටවත් නොලැබුණේ යුද වියදම්වල අඩුවක් නොවූ නිසාය. යුද්ධයක් නොමැතිව වුවද වසරෙන් වසර ආරක්ෂක වියදම් ඉහළ ගිය නිසාය.

මහින්ද රාජපක්ෂ අගමැතිවරයා දිව්‍යමය රැකවරණ අපේක්ෂාවෙන් මේ සතියේ ඉන්දියාවේ තිරුපති දේවාලයට යාමට නියමිත බව අන්තර්ජාලයේ වාර්තා විය.


තිරුපති දේවාලය මෙරට පක්ෂ-විපක්ෂ දේශපාලනඥයන් අතර අතිශයින්ම ජනප්‍රිය ස්ථානයකි. විශේෂයෙන්ම තීරණාත්මක මැතිවරණයකට පෙර මෙරට දේශපාලකයින් වැල නොකැඩී තිරුපති වන්දනාවේ යාම සුලබ දසුනකි.


තිරුපති දේවාලය පිහිටි අනන්තාපූර් දිස්ත්‍රික්කය ඉන්දියාවේ ඉතාමත් වියළි කාලගුණයක් සහිත පෙදෙසකි. එහි මහා ගංවතුරක් යනු අසා-පුරුදු සිදුවීමක් නොවේ. නමුත් මේ වසරේ නොවැම්බර් මස අග මහා ගංවතුරකින් අනන්තාපූර් දිස්ත්‍රික්කය යටවිය. තිරුමාලා කඳු වැටියෙන් ඇද හැලුණු දැවැන්ත ජල ප්‍රහාරයක් තිරුපති නගරයත් දේවාලයත් වෙලා ගත්තේය. සෙන්ටිමීටර් 12-14ක් වූ ධාරානිපාත වර්ෂාවක් නිසා මෙම ජල ගැල්ම හටගත් අතර මේ ස්වාභාවික විපතට තිරුපති නගරය හා දේවාලය බිලිවීමට ගතවූයේ පැය කිහිපයක් පමණක් බව ඉන්දියාවේ NDTV රූපවාහිනිය වාර්තා කළේය. මෙම ජල ගැල්මෙන් ජීවිත 44ක් පමණ අහිමි වූ බවද හින්දුස්තාන් ටයිම්ස් පුවත්පත වාර්තා කළේය.
තිරුපති දේවාලයට අධිගෘහිත දෙවියන් කවුදැයි මම නොදනිමි. ඒ කවුරු වුවද දේවාලයටත් නගරයටත් මෙවැනි විපතක් එළඹෙන බවට අනතුරු හැඟවීමක් එම දෙවියන්ගෙන් නොවූ බවත්, තිරුපති දේවාලයටවත් දේව රැකවරණයක් නොලැබුණු බවත් පැහැදිලිය.


වැසි විරල ප්‍රදේශයන් මෙලෙස ක්ෂණික හා දැවැන්ත ජල ගැල්මකට ගොදුරු වීම ක්‍රම ක්‍රමයෙන් ඉහළ යන ගෝලීය සිදුවීමකි. මිනිස් ක්‍රියාකාරකම් හේතුවෙන් හටගත් කාලගුණ විපර්යාසය (climate change) මේ තත්ත්වයට හේතුවයි.


මිනිසුන්ගේ විනාශකාරී පිළිවෙත් ඉදිරියේ දෙවියනුත් අසරණ වන බවට තිරුපති ජලගැල්ම කදිම නිදසුනකි.


මහින්ද අගමැතිවරයාගේ තිරුපති-වන්දනා පුවත සත්‍යයක් නම් ඔහු තමන්ට පමණක් නොව රටටම දේව පිළිසරණ ඉල්ලීමට ඉඩ තිබේ. ලංකාව මුහුණදෙන මේ ආර්ථික-දේශපාලන-සමාජීය-පාරිසරික ජලගැල්ම සමනය නොවුණහොත් රට පමණක් නොව, තම පවුලේ දේශපාලන අනාගතයත් අනතුරේ බව අත්දැකීම් බහුල දේශපාලනඥයකු වූ මහින්ද අගමැතිවරයාට වැටහෙනු නිසැකය.


නමුත් රාජපක්ෂවරුන් විසින් නිර්මාණය කළ ඔවුන්ගේ ක්‍රියා නිසා දිනෙන් දින වර්ධනය වන ජාතික අර්බුදය සමනය කිරීමට සර්ව බලධාරි දේව මණ්ඩලයකට හෝ නොහැකි වනු ඇත.


Fitch Raitings ආයතනය ලංකාවේ ණය ශ්‍රේණිගත කිරීම CCC සිටCC දක්වා පහත හෙලුවේ ගතවූ සතියේය. බංකොලොත් තත්ත්වයට පත්වීමට ලංකාවට ඇත්තේ තව එක් පහත හෙළීමක් පමණි.


අජිත් නිවාඩ් කබ්රාල් මහ බැංකු අධිපතිවරයා මෙම පහත හෙළීමට ප්‍රතිචාර දැක්වූයේ සුපුරුදු ලෙස Fitch Ratingsආයතනය දෝෂ දර්ශනයට ලක්කිරීමෙනි. ලංකාවේ සිදුවන සාධනීය සංවර්ධනයන් නොදැකීම ගැන ඔහු Fitch Ratings ආයතනයට චෝදනා කළේය.


මහ බැංකු අධිපතිවරයා කියන සාධනීය සංවර්ධනයක් නොදකිනුයේ Fitch Ratings ආයතනය පමණක් නොවේ. පොහොර අහේනියෙන්, බඩු මිලෙන්, භාණ්ඩ හිඟකමින්, ගෑස් පිපිරීම්වලින් පෙළෙන ලාංකිකයන් අති බහුතරයකටද මෙම සාධනීය සංවර්ධනයන් නොපෙනේ.


රාජපක්ෂවරුන්ට හා ඔවුන්ගේ අන්තේවාසිකයන්ට පමණක් පෙනෙන රටේ ජනතාවට නොපෙනෙන මෙම සාධනීය සංවර්ධනයන් අයත් වනුයේ ජනප්‍රිය සුරංගනා කතාවේ එන අධිරාජයාගේ අලුත් කබාය (Emperor’s cloak) ගණයට විය හැක. අධිරාජ්‍යයාට අති සුවිශේෂ කබායක් අවශ්‍ය විය. කපටි සන්නාලියන් දෙදෙනෙක් ලොව කිසිවෙකුටත් නොමැති නව සුවිශේෂ කබායක් නිර්මාණය කිරීමට පොරොන්දු වූහ. කබාය පෙනෙනුයේ බුද්ධිමතුන්ට හා දක්ෂයන්ට පමණක් බව ඔවුහු කීවෝය. එබැවින් කබාය තමන්ට නොපෙනෙන බව කීමට අධිරාජ්‍යයාත් අන් සියල්ලෝත් මැලිවූහ. ඒ වෙනුවට ඔවුහු කබායේ සොබාව අතිශයෝක්තියෙන් වර්ණනා කළහ. අධිරාජ්‍යයා නිරුවතින් සහපිරිවරින් නගර සංචාරය කළේය.


සුරංගනා කතාවට අනුව කුඩා ළමයකු අධිරාජ්‍යයාගේ නිරුවත පෙන්වා දුන් පසු අධිරාජ්‍යයා එය පිළිගත්තේය. රාජපක්ෂවරු එසේ නොවෙති. යමකු රටේ සැබෑ තත්ත්වය පෙන්වා දෙන විට රාජපක්ෂවරුන් එයට ප්‍රතිචාර දක්වනුයේ තර්ජන-ගර්ජන චෝදනා දෝෂාරෝපණවලිනි.


2021ට වඩා 2022 අසුබ වනු ඇතැයි පුරෝකථනය කිරීමට දේව වරමක් අවශ්‍ය නොවනුයේ එබැවිනි.

අර්බුදයට ප්‍රතිකාර කිරීමට නම්එ හි මූලයට යා යුතුය


බුදුන් වහන්සේගේ චතුරාර්ය සත්‍යයට අනුව දුක නැති කිරීමේ මාර්ගය අවබෝධ කරගැනීමට නම් දුකට හේතුව වටහා ගත යුතුය. විද්‍යාත්මක ක්‍රමයත් එයයි.
රාජපක්ෂවරුන්ගෙන් නම් මේ කාර්යය නොවනු ඇත. නමුත් විකල්පය තමන් යැයි කියා ගන්නා විපක්ෂයේ පක්ෂවලින්වත් මෙම කාර්යය සිදුවිය යුතුය. නැතහොත් රාජපක්ෂ පාලනයෙන් එපිටවත් ලංකාවට අනාගතයක් අහිමිවනු ඇත.


Fitch Ratings ආයතනය ණය ශ්‍රේණිගත කිරීම සම්බන්ධයෙන් ලංකාව ස්ථායි තත්වයේ සිට ඍණ තත්වයට පහත හෙළුවේ 2019 දෙසැම්බර් 18දාය. එනම් ගෝඨාභය-මහින්ද පාලනය ආරම්භ වී මසකට පසුවය. ඊට හේතුව රාජපක්ෂ පාලනයේ බදු ප්‍රතිපත්තියයි. ලංකාවේ තත්වය ස්ථායි සිට ඍණ දක්වා පහත හෙළීම පිළිබඳව Fitch Ratingsආයතනය නිකුත් කළ නිවේදනයේ මේ බව සඳහන් වේ. මෙම බදු කප්පාදුව නිසා රජයේ ආදායම පහළ වැටීමට ඇති හැකියාවත්, එහි අනෙකුත් ආර්ථික ප්‍රතිවිපාකත් තම තීරණයට හේතුව බව නිවේදනයේ විස්තර කරයි.


Fitch Ratings ආයතනයේ පුරෝකථනය නිවැරදි බවට දත්ත Public Finance.lk වෙබ් අඩවියේ මේ මස වාර්තා විය.


2019-2020 අතර ලියාපදිංචි බදු ගෙවන්නන්ගේ සංඛ්‍යාවේ 33.5% (එනම් 1/3කට අධික) පහත වැටීමක් සිදුව ඇත. 2019දී 1,705,233ක් වූ ලියාපදිංචි බදු ගෙවන්නන් 2020දී 1,133,445 දක්වා පහත වැටී තිබේ. මෙයට මූලික හේතුව රාජපක්ෂවරුන්ගේ නව බදු ප්‍රතිපත්තියේ අඩංගු වෙනස්කම් 4කි.


එකක් නම් උපයන විට ගෙවීමේ (PAYE) බදු ක්‍රමය අහෝසි කොට ඒ වෙනුවට ඉදිරි පුද්ගලික ආදායම් බද්දක් (APIT) 2020 අප්‍රේල් 1දා හඳුන්වාදීමයි. PAYE බද්ද අනිවාර්ය බද්දක් වුවද මෝඩයන්ගේ දිනයේදී හඳුන්වා දුන් නවAPITබද්ද අනිවාර්ය බද්දක් නොවේ. මෙම වෙනස නිසා ලියාපදිංචි බදු ගෙවන්නන්ගේ සංඛ්‍යාව 42.2%කින් පහත වැටී ඇත.


දෙවන හේතුව නම පුද්ගලික ආදායම් බදු ගෙවිය යුතුවූ සීමාව වසරකට රුපියල් 500,000 සිට මිලියන 3ක් දක්වා ඉහළ දැමීමයි. මේ වෙනස නිසාද විශාල පිරිසකට බදු නිදහසක් ලැබුණි.


තුන්වෙනි හේතුව නම් VAT බද්ද සඳහා ලියාපදිංචි විය යුතු සීමාව වාර්ෂික ආදායම මිලියන 12 සිට මිලියන 300 දක්වා ඉහළ දැමීමයි. මේ නිසා 2019 හා 2020 අතර ලියාපදිංචි බදු ගෙවන්නන්ගේ සංඛ්‍යාවේ අඩුවීම 71.8%කි. 2019 ව්‍යාපාරික ආයතන 28,914ක් VAT බද්ද ගෙවූ අතර, 2020දී VAT බද්ද ගෙව්වේ ව්‍යාපාරික ආයතන 8152ක් පමණි.


සිව්වන හේතුව නම් තොරතුරු තාක්ෂණ ක්ෂේත්‍රය හා ඊට සේවා සපයන ආයතනවලට බදු නිදහසක් ලබාදීමයි.


බදු ආදායම පහළ වැටීම නිසා රජයේ ආදායම අඩුවිය. ඊට සාපේක්ෂව වියදම් අඩුවීමක් නොවූ නිසා පරතරය පියවා ගැනීම සඳහා රාජපක්ෂ පාලනය මහා පරිමාණයෙන් මුදල් අච්චු ගැසුවේය. මුදල් අප්‍රමාණ ලෙස අච්චු ගැසීමෙන් රුපියලේ අගය පහළ වැටීම සඟවනු සඳහා විනිමය අනුපාතිකය කිසිසේත්ම යථාර්ථවාදී නොවන මට්ටමක (ඩොලර් 1ක් රුපියල් 200ට පමණ) තබා ගත්තේය. මෙයින් විදේශ විනිමය අර්බුදයක් නිර්මාණය විය.
මෙරටට විදේශ විනිමය ලැබෙන ප්‍රධානතම මාර්ගයක් වනුයේ විදෙස්ගත ශ්‍රමිකයන්ගේ ඉපැයීම්ය. ආණ්ඩුවේ අතාත්වික විනිමය අනුපාතයේ එක් ප්‍රතිඵලයක් නම් බැංකු ක්‍රමය අත්හැර නොනිල මාර්ගවලින් තම ඉපැයීම් ලංකාවට එවීමට බොහෝ විදෙස්ගත ශ්‍රමිකයන් ක්‍රියා කිරීමයි. නොවැම්බර් මස මෙරටට ලැබුණු විදෙස් මුදල් ප්‍රමාණය වසර 12ක කාලයක් තුළ වාර්තා වූ අඩුම අගය වීම මෙහි ප්‍රතිඵලයයි. ආණ්ඩුව නොනිල මාර්ගයන්ගෙන් ලංකාවට මුදල් එවීම තහනම් කළද එහි ඵල නොදරා ඇති බව මෙම විදෙස් ප්‍රේෂණ පහළ වැටීමෙන් පැහැදිලි වේ. මෙම අඩුවීම මෙතනින් නතර නොවන බවට අනුමාන කිරීම පහසුය.


අපනයනකරුවන් පවා තම අපනයන ඉපැයීම් ලංකාවට නොඑවා සිටීමට විවිධ උපක්‍රම භාවිත කරන තත්ත්වයක් නිර්මාණය වෙමින් පවතින බව මෙරට මුල්පෙළේ ව්‍යාපාරිකයෝ පිරිසක් දෙසැම්බර් මුල අනතුරු හැඟවූහ.


අද රටට වසංගතයක්ව ඇති පොහොර අර්බුදයත් දේශීය ආදායම් හා විදෙස් විනිමය අර්බුදයන්ගේ එක් ප්‍රතිඵලයක් විය හැක. කාබනික කෘෂිකර්මයකට මාරුවීම ක්‍රම ක්‍රමයෙන් කරනවා වෙනුවට කිසිදු සැලැස්මකින් හෝ සූදානමකින් තොරව රසායනික පොහොර ගෙන්වීම තහනම් කළේ ඉන් දෙස් විදෙස් මුදල් ඉතිරි කර ගත හැකි නිසාද? තහනම නිසා පොහොර ගෙන්වීමට වැයවෙන ඩොලර්ද, පොහොර සහනාධාරය සඳහා වැයවෙන රුපියල්ද ඉතිරි කරගත හැකියැයි කවර හෝ කේවට්ටයකු ජනපතිවරයාට උපදෙස් දුන්නේද?


ඉමහත් ආන්දෝලනයකට පත්ව ඇති චීන පොහොර නැවේ ව්‍යසනයටද පාර කැපුණේ රාජපක්ෂවරුන්ගේ අමනෝඥ බදු පිළිවෙතිනි. අත්‍යවශ්‍ය ඉන්ධන හා බෙහෙත් ගෙන ඒම සඳහා හෝ ඩොලර් අතමාරුවක් කර ගැනීමට ආණ්ඩුව මේ දිනවල ලොව පුරා හිඟමනේ යමින් සිටී. චීනයෙන්ද ඩොලර් බිලියන 1.5ක් ඉල්ලා ඇති අතර මෙම ඉල්ලීමට සාධනීය ලෙස ප්‍රතිචාර දැක්වීමට නම් පොහොර නැවේ ප්‍රශ්නය තමන්ගේ අභිමතය පරිදි සමථයකට පත් කළ යුතු යැයි කොන්දේසියක් චීනය පැනෙව්වාද? හානිකර බැක්ටීරියා අඩංගු නිසා අපට භාවිත කළ නොහැකි පොහොර නැවක් වෙනුවෙන් ඩොලර් මිලියන් 6.7ක් ගෙවන්නට අප පොරොන්දු වූයේ හදිසි අතමාරුවට චීනයෙන් ඩොලර් බිලියන 1.5ක් ලැබීමේ අපේක්ෂාවෙන්ද?


වසංගතය නිසා රටේ ප්‍රශ්න උග්‍රවූ බව සැබෑය. නමුත් අර්බුදයට මුල රාජපක්ෂවරුන්ගේ අමනෝඥ බදු පිළිවෙතයි. ඒ බදු සංහාරයට වගකිවයුත්තේ නිලධාරීන් නොව රාජපක්ෂ තුන්කට්ටුවයි. සැබෑ ආර්ථික ඝාතකයෝ ඔවුහුය.


රජයේ ආදායම අඩුවීම මූල්‍ය අර්බුදයක් වීම වළක්වා ගැනීමට නම් වියදම්ද අඩු කළ යුතුය. නමුත් එයද සිදු නොවුණි. ඊට හේතුවද වසංගතය නොවේ. වසංගතය මැදද සෞඛ්‍යයට වෙන් කළ මුදල කප්පාදු කිරීමට තරම් රාජපක්ෂවරු සාහසික වූහ. වියදම් අඩු කළ නොහැකි වූයේ පාලකයන්ගේ නම යන ප්‍රදර්ශනකාරී ඉදිකිරීම් ව්‍යාපෘති නිසාත් ආරක්ෂක පිරිවැය ඉහළ යාම නිසාත්ය.


ඊළාම් යුද්ධය ජයග්‍රහණය නිමාවීමෙන් පසු සාමයේ ආර්ථික වාසිය දකුණේ ජනතාවටවත් නොලැබුණේ යුද වියදම්වල අඩුවක් නොවූ නිසාය. යුද්ධයක් නොමැතිව වුවද වසරෙන් වසර ආරක්ෂක වියදම් ඉහළ ගිය නිසාය.


අද සිදුවන්නේද එයයි. වසංගතය හා මූල්‍ය අර්බුදය මැද වුවද 2021 හා 2022 අයවැයෙන් ආරක්ෂක වියදම් ඉහළ නැංවිණි. 2021ට සාපේක්ෂව 2022 අයවැයෙන් ආරක්ෂක වියදම් 14%කින් ඉහළ දමා තිබේ. මෙය රජයේ මුළු වියදමින් 15%කි.


Jane’s සඟරාව විස්තර කරන පරිදි 2021ට සාපේක්ෂව ආරක්ෂක පුනරාවර්තන වියදම් 20.5%කින්ද, ප්‍රාග්ධන වියදම් 25%කින්ද ඉහළ දමා ඇත. සාමකාමී තත්ත්වයක් තුළ රට බංකොලොත්භාවයේ කඩඉමේ සිටියදී ආරක්ෂක ප්‍රාග්ධන වියදම් මෙතරම් විශාල ලෙස ඉහළ දමන්නේ මන්ද?


ආදායම් මාර්ග කප්පාදු කොට වියදම් ඉහළ දැමීමේ රාජපක්ෂ පිළිවෙත් නිසා මේ වනවිට ලංකාව ගිරයට හසුවූ පුවක් ගෙඩියක් බවට පත්ව තිබේ. මේ තත්වයෙන් ලංකාව මුදා ගැනීමට නම් එක් අතකින් රාජපක්ෂ බදු පිළිවෙත් මුළුමනින්ම අහෝසි කළ යුතුය. අනෙක් අතින් වත්මන් යුද්ධ-විරහිත තත්වයට සරිලන ලෙස ආරක්ෂක වියදම් අඩු කළ යුතුය.


රාජපක්ෂ බදු පිළිවෙත ආපසු හැරවීමට ඇති-හැකි සමාජ කොටස්වලින් (විශේෂයෙන්ම දේශපාලකයන්ට බරපැන සපයන ව්‍යාපාරිකයන්ගෙන්) විරෝධය පළවනු ඇත. ආරක්ෂක වියදම් කපා හැරීම දේශප්‍රේමය ජීවිකාව කරගත් ගිහි පැවිදි පිරිස්වල විවේචනයට ලක්වනු ඇත. ආරක්ෂක වියදම්වලින් ලාභ ලබන ව්‍යාපාරික පිරිස්වලින්ද එවැනිම විරෝධයක් මතුවනු නොඅනුමානය.


රාජපක්ෂ බදු ප්‍රතිපත්තිය වෙනස් කිරීම සංවර්ධන විරෝධී යයිද ආරක්ෂක වියදම් අඩු කිරීම දේශද්‍රෝහී යයිද තර්ක මතුවනු ඇත.


මේ බලපෑම්වලට නතු නොවී සිටීමට විපක්ෂයේ පක්ෂවලට හැකිද?

වඳුරන්ට න්‍යෂ්ටික අවි දෙන අපේ ජනපති ක්‍රමය


2019 හා 2020දී රාජපක්ෂවරුන් ලැබූ දැවැන්ත මැතිවරණ ජයග්‍රහණයට එක් හේතුවක් වූයේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය අකාර්යක්ෂමය, රට ගොඩ නගන්නට නම් ඒකාධිපතිත්වයක් අවශ්‍යය යන මිථ්‍යාව සමාජගත වීමයි. ‘හිට්ලර් කෙනකු වෙලා හරි’ රට ගොඩගන්නැයි වෙඬරුවේ උපාලි අනුනාහිමියන් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතාගෙන් කළ ඉල්ලීම මෙම පෘථුල මිථ්‍යාවේ සංකේතයකි.


අද සකල බලය රාජපක්ෂ පවුල සතුය. ආණ්ඩුව තුළ පවා රාජපක්ෂ නොවන්නෝ බල-විරහිතය. නමුත් රාජ්‍ය පාලනය මෙතරම් කඩා වැටුණු, අරාජික තත්වයට පත්වුණු අන් කලක් මෙරට නූතන ඉතිහාසයේ නොමැත.


මීට හොඳම නිදසුන ගෑස් පිපිරීමේ අර්බුදයයි. මේ සඳුදා ජනාධිපති මාධ්‍ය කේන්ද්‍රය සංවිධානය කර තිබූ මාධ්‍ය හමුවේදී ලිට්‍රෝ සභාපතිවරයා ප්‍රකාශ කළේ ලිට්‍රෝ ගෑස්වල සංයුතියේ කිසිදු වෙනසක් නැති බවත් පිපිරීම් සිදුවූයේ ගෑස් සංයුතියේ වෙනසක් නිසා නොවන බවත් ජනතාව අනිසි ලෙස බිය නොවිය යුතු බවත්ය.


ඊට පසුවදා (අඟහරුවාදා) ගෑස් පිපිරීම් අධ්‍යයනය කිරීමට ජනපතිවරයා පත් කළ කමිටුව තම වාර්තාවෙන් කියා සිටියේ පිපිරීම්වලට ප්‍රධාන හේතුව ගෑස් සංයුතියේ වෙනස බවය.
ජනතාව විශ්වාස කළ යුත්තේ ජනපති පත් කළ ලිට්‍රෝ සභාපතිවරයා ජනාධිපති මාධ්‍ය කේන්ද්‍රය සංවිධානය කළ මාධ්‍ය හමුවේදී කළ ප්‍රකාශයද? ජනාධිපතිවරයා පත් කළ කමිටුවේ වාර්තාවද?


මේ දෙකම සත්‍යය විය නොහැක. එකක් බොරුය. බොරුව කියන්නේ කවුද?


ලිට්‍රෝ සභාපතිවරයා මෙයට පෙර ජාතික තරුණ සේවා සභාවේ සභාපති හා අධ්‍යක්ෂ ජෙනරාල් ලෙස සේවය කළේය. ඒ අවධියේ ඔහු ලියූ ට්විටර් පණිවුඩයකින් කියවුණේ ඔහු හිට්ලර්ගේ අතිශය වර්ගවාදී Mein Kampf (මගේ අරගලය) නම් කෘතිය ප්‍රිය කරන බවය. මෙම ප්‍රකාශයට සමාජ මාධ්‍යයෙන් විරෝධය පළවූ විට ඔහු හිට්ලර්ගේ දේශප්‍රේමය ප්‍රශංසා කළේය.


හිට්ලර්ගේ 12 වසක පාලනය නිමාවූයේ ජ’මනිය විනාශයේ අගාධයට තල්ලු කරමිනි. හිට්ලර්, බලයට එනවිට එක් රටක්ව පැවති ජ’මනිය දෙකඩ වූයේත් හිට්ලර්ගේ ප්‍රතිපත්ති හා ක්‍රියාකාරීත්වය නිසාය. හිට්ලර් බලයට එනවිට ස්වාධීන රටක් වූ ජ’මනිය විදෙස් හමුදාවල පාලනයට යටවූයේ හිට්ලර්ගේ පිළිවෙත් සහ ක්‍රියාකාරකම් නිසාය.


ඒකාධිපතිත්වයේ සැබෑව එයයි. එක පුද්ගලයකුට, පක්ෂයකට හෝ පවුලකට සකල බලය ලබාදීමේ ප්‍රතිඵලය එයයි.


ඒකාධිපතිත්වයෙන් ප්‍රශ්න විසඳෙන්නේ නැත. වනුයේ ප්‍රශ්න සියල්ල විසඳී ඇතැයි යන බොරුව සමාජගත වීමය.


රාජපක්ෂවරුන් හා ඔවුන්ගේ අන්තේවාසිකයන් කියන්නේද රටේ ප්‍රශ්න නැති බවය. ප්‍රශ්නයක් තියෙනවා නම් එය වසංගතයේ, විපක්ෂයේ හෝ සිරිසේන-වික්‍රමසිංහ ආණ්ඩුවේ නිර්මාණයක් බවය.


බලය සංකේන්ද්‍රණය වීමෙන් මෝඩයාගේ මෝඩ බවත්, අදක්ෂයාගේ නොහැකියාවත්, දූෂිතයාගේ චෞරත්වයත්, ප්‍රචණ්ඩයාගේ ක්‍රෑරත්වයත් ඉහළ යයි. වත්මන් ජනපති ක්‍රමය මෙරටට ව්‍යසනයක් වූයේත්, ඉදිරියටද ව්‍යසනයක් වන්නේත් එබැවිනි.


පාර්ලිමේන්තුවේ 225ම දැඩි ලෙස විවේචනය කිරීම පක්ෂ-විපක්ෂ කාගේත් පුරුද්දකි. 20 වන සංශෝධනයෙන් අසීමිත බලයක් ලබා දුන් ජනපති ධුරයට අනාගතයේදී පත්වනු ඇත්තේ මේ 225න් කවුරුන් හෝය.


දේශපාලන බලය යනු ජන ජීවිතයේ වර්තමානය හා අනාගතය තීරණය කිරීමේ බලයයි. ජනතාවගේ ජීවන තත්වය, සෞඛ්‍ය තත්වය, අනාගත පරපුරේ අධ්‍යාපන තත්වය, රටේ පරිසරයේ තත්වය තීරණය කිරීමේ බලයයි.


වත්මන් ජනාධිපති ක්‍රමය තුළින් මේ බලයෙන් විශාලතම කුට්ටිය එක පුද්ගලයකුට ලැබේ. එය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට වඩා ආසන්න රාජාණ්ඩුවටය.


මේ රටේ ජනපති ධුරය දැරුවෝ තමන් රජුන් රැජිනියන් ලෙස දුටහ. ඔවුන්ගේ අනුගාමිකයෝද ඔවුන්ට රාජ වේශයෙන් සැලකූහ. රාජපක්ෂවරු මෙම රාජකීය වෙස්ගැන්වීම අතිශයින්ම අන්තයකට ගෙන ගියහ. නමුත් ‘රජ පිස්සුව’ ඔවුන්ට පමණක් සුවිශේෂිත වූවක් නොවේ. මෙරට ජනපති පුටුවේ වාඩිවූ හා වාඩිවීමට සිහින දකින කාටත් අඩු-වැඩි වශයෙන් පොදු වූවකි.


වත්මන් අර්බුදයට එකම විසඳුම තමන් ජනපති කිරීම යැයි කියන්නවුන්ගෙන් ප්‍රකාශ වනුයේ මෙම උන්මාදයයි.


දියසෙන් කුමරුන් (කුමරියන්) සිටිනුයේ මිථ්‍යා ලෝකවලයි. රාජපක්ෂවරුන්ට බලය අහිමි කොට ඒ බලය වෙනත් පුද්ගලයකුට පවරා ඔහුගෙන්/ඇයගෙන් ගැලවීමක් අපේක්ෂා කිරීම මෝඩකමකි. ජනපති ක්‍රමය ගැන යළිත් වරක් සිතිය යුත්තේ එබැවිනි. ■

පාර්ලිමේන්තු බල පෙරළිය විසඳුමක් වේද?

0

■ පුරවැසියා

හෙට අනිද්දා රටේ දේශපාලන බල පෙරළියක් සිදුවන බවට වූ මේ මොහොතේ ආස්වාදජනක පුවත් දිනපතාම වාගේ වාර්තා වන්නට පටන්ගෙන තිබේ.


ප්‍රධාන විපක්ෂය වන සමගි ජන බලවේගයේ මයන්ත දිසානායක කියා ඇත්තේ ආණ්ඩු පාර්ශ්වය නියෝජනය කරන පාර්ලිමේන්තුවේ 41 දෙනෙකු මේ වනවිට ඔවුන් සමඟ සාකච්ඡා කරමින් පවතින බවයි. එයින් නොකියා කියා ඇත්තේ ආණ්ඩු පෙරළියක් සඳහා විපක්ෂය සමඟ එකතුවීමට ආණ්ඩු පක්ෂයේ 41 දෙනෙකු සිටින බවයි. මේ කියන 41 දෙනා ආණ්ඩුවේ ප්‍රධාන පක්ෂය වන ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ නියෝජනය කරන පිරිසක්ද නැතහොත් ආණ්ඩුව තුළ කටයුතු කරන අනෙක් ප්‍රධාන පක්ෂය වන ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය ඇතුළු අනෙක් සුළු පක්ෂවල නියෝජනයක් සහිතද යන්න පැහැදිලි නැත.
කෙසේ වෙතත් ශ්‍ර්‍රීී ලංකා නිදහස් පක්ෂය ඕනෑම අවස්ථාවක ආණ්ඩුවෙන් එළියට බැසීමට සූදානම් බව මේ වනවිට ප්‍රසිද්ධියේම ප්‍රකාශ කර ඇති තත්වයත්, ආණ්ඩුව නියෝජනය කරන වාසුදේව, විමල්, ගම්මන්පිල යන පුද්ගලයින් හා ඔවුන් සමඟ යම් එකඟතාවකින් කටයුතු කරන සමසමාජ, කොමියුනිස්ට් යන අවශේෂ පක්ෂවල එකමුතුවේ ක්‍රියාකාරකම්වල හා සාකච්ඡාවල ප්‍රතිඵලත් ළඟ ළඟ එන ආණ්ඩු පෙරළියේ ආස්වාදය ජනිත කර ඇති බවට සැකයක් නැත.


එම ආස්වාදයෙන් අංක ගණිතයට ගියහොත් ආණ්ඩුවට මේ මොහොතේ පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙකක් ඉක්මවන මන්ත්‍රීවරුන් 150කට වැඩි සංයුතියක් තිබේ. ඉන් 41ක් යන්න ආණ්ඩුවේ ප්‍රධාන පක්ෂය වන ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ මන්ත්‍රීවරුන් නම් එහි තාවකාලික ආස්වාදයක් ඇත. ඒ පාර්ලිමේන්තුවේ බල තුලනය ඒ මගික් පමණක් විපක්ෂය දෙසට කැරකෙන නිසාය. ඒ සඳහා ආණ්ඩුවේ දෙවන විශාලම පක්ෂය වන ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ මන්ත්‍රීවරුන් 16 දෙනාද, ආණ්ඩුවේ සුළු පක්ෂ නියෝජනයන් වන වාසු, විමල්, ගම්මන්පිල, සමසමාජ, කොමියුනිස්ට් ඇතුළු අනෙකුත් පක්ෂ සාමාජිකයින්ද ඇතුළත් වන්නේ නම් කතා දෙකක් නැත. ආණ්ඩුවක් පිහිටුවා ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ හෙවත් පොහොට්ටුව ගෙදර යවා අලුත් ආණ්ඩුවක් පිහිටුවිය හැකිය.


පාර්ලිමේන්තුවේ බල පෙරළියක් මගින් මේ මොහොතේ අපේ ආස්වාදයට හේතුවන ආණ්ඩුවක් පිහිටුවිය හැකි යැයි මොහොතකට අප උපකල්පනය කළහොත්, මේ මොහොතේ රට වෙළාගෙන ඇති විදේශ විනිමය අර්බුදය ඇතුළු සියලු ප්‍රශ්නවලින් අපට මිදිය හැකි යැයි කල්පනාවක් ඒම ස්වාභාවිකය. එහෙත් පාර්ලිමේන්තු බල පෙරළියකින් පමණක් රට වෙළාගෙන ඇති වත්මන් අර්බුදයට විසඳුමක් ලබාගත නොහැකි බවට මෑත අතීතය අපට පාඩම් උගන්වා ඇත. ඒ පසුගිය යහපාලන ආණ්ඩු සමයේදී විධායක ජනාධිපති ක්‍රමයේ තටු කැපූ මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා හැසිරුණු ආකාරයය. ඔහු ඒ මොහොතේ ආණ්ඩුවේ සියලු වැඩ කඩාකප්පල් කළේය. ඒ බලතල අඩු තත්වයක් යටතේය. බලතල අඩු තත්වයක් යටතේ එසේ නම් ජේආර් ජයවර්ධනගේ විධායක ජනාධිපති ක්‍රමයටත් වඩා විසිවන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය මගින් බලය ලබාගත් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඔහුට එරෙහි ආණ්ඩුව සම්බන්ධයෙන් කුමක් නොකරනු ඇත්ද? ජනාධිපතිවරයාට අමාත්‍යාංශ දැරීමේ සීමාවක් නැති තත්වය තුළ ඕනෑම අමාත්‍යාංශ සංඛ්‍යාවක් ඔහු යටතේ තබාගත හැකිය. සියලුම අමාත්‍යාංශවලට ඔහුට වුවමනා ලේකම්වරු හමුදාවෙන්ද, වෙනත් ක්ෂේත්‍රවලින්ද පත්කළ හැකිය. ආරක්ෂක මණ්ඩලය වැනි රටේ ආරක්ෂාව සම්බන්ධයෙන් තීරණාත්මක රැස්වීම්වලට ආණ්ඩුවේ ප්‍රධානීන් නොකැඳවා සිටිය හැකිය. (සිරිසේන කළා සේ) පාර්ලිමේන්තුවේ වාර අවසාන කිරීම වැනි ජෝගි නැටිය හැකිය. මෙකී නොකී සියලු දෑ විධායක ජනාධිපති අනුහසින් සිහියෙන් හෝ අවසිහියෙන් කළ හැකිය.


එසේ කිරීමෙන් කොතරම් හොඳ හා අවංක පිරිසක් පාර්ලිමේන්තුවේ දේශපාලන බලය ගත්තත් වත්මන් ආර්ථික අගාධයෙන් රට ගොඩගැනීම ප්‍රශ්නාර්ථයක් වනු ඇත. මන්ද විධායක ජනාධිපතිවරයා ඔහුට පාර්ලිමේන්තු බලය අහිමි වීම හේතුවෙන් ඒ සෑම දෙයකටම එරෙහිව කකුලෙන් ඇදිය හැකි නිසාය. ඒ මගින් සිදුවිය හැක්කේ ප්‍රශ්නය තවත් උග්‍ර වීමය.


ඒ නිසා විධායක ජනාධිපති ක්‍රමයේ අතීත අත්දැකීම්ද පාදක කරගෙන අප සලකා බැලිය යුත්තේ තාවකාලික ආශ්වාදනීය දේවල්වලට වඩා තිරසාර විකල්පයන් කෙරෙහිය. ඒ සඳහා වත්මන් විපක්ෂ දේශපාලන පක්ෂ එකට එකතුවී සාකච්ඡා කළ යුතුය. එහිදී හුදු දේශපාලන මතිමතාන්තර අමතක කළ යුතුය. මන්ද මේ මොහොතේ අප රටක් වශයෙන් මුහුණ දී සිටින්නේ ඉතිහාසයේ මෙතෙක් නොවූවිරු අර්බුදයකට නිසාය.


මන්ද එය ආස්වාදයෙන් සිටීමට හෝ සිහින දැකීමට අවස්ථාවක් නොවන නිසාය.■

කුලපති විරෝධය සහ ලංකාවේ දේශපාලනය

කොළඹ විශ්ව විද්‍යාලයේ කුලපති පදවියට මුරුත්තෙට්ටුවේ හිමි පත් කිරීම සාවද්‍ය තීන්දුවක් බව මම මීට ඉහතදී අනිද්දා පුවත් පතට ලිපියක් ලියමින් පැහැදිලි කළෙමි. එහිදී අවසන මා සඳහන් කළ අදහසය මේ.


”……මොනවා වුණත් මහාචාර්ය සවිත්‍රි ගුණසේකර, මහාචාර්ය ජේ.බී. දිසානායක සහ තවත් නම් කිහිපයකට වඩා මුරුත්තෙට්ටුවේ හිමියන් සුදුසුකම් සපුරාලීම දෛවයේ සරදමක් දැයි නොදනිමි.


දැන් හිමියන් පත් කර අවසන්ය. විසඳුම් දෙකක් ඇත. පළමුවැන්න පීඨාධිපතිවරුන් සහ ආචාර්ය භවතුන් උපාධි ප්‍රදානෝත්සවයට සහභාගි නොවීම ය. දෙවැන්න උපාධි ලාභීන් උපාධිය විද්‍යාල මන්දිරයට පැමිණ ලබා ගැනීමය.


මම සිහිනයක් දකිමි.”


සිහින හිතන විදිහටම පෙනෙන්නේ නැති බව ඇත්තය. එහෙත් සමහර විට යම් තරමකට හෝ සිහින පෙනේ. එබැවින් උපාධිධාරීන්ගේ විරෝධය පෑම මට නම් නිවැරදි – නිර්භීත ක්‍රියාවකි. ඒ විරෝධයට විරුද්ධව අදහස් පළ කිරීම හා න්‍යායාත්මක තර්ක ගොඩ නැඟීම, ලංකාව අද පත්ව තිබෙන ශෝචනීය ඉරණම සංකේතානුසාරයෙන් කියාපාන්නා වූ තත්වයකි. කෙසේ වෙතත් විරෝධය පළ කිරීමෙන් රටේ නායකයාගේ මුග්ධ තීන්දුවලට පිළිකුල පළ කර තිබෙන අන්දම නිවැරදි බව දුටු පිරිසක් සිටීම සතුටට කාරණාවකි.

වමේ ඛේදය සහ වමා


‘වමා’ යනු කොළඹ විශ්ව විද්‍යාලයේ මහාචාර්යවරයෙකු වන නිර්මාල් රන්ජිත් දේවසිරිට පටබැඳ තිබෙන නාමයයි. මේ නාමය පට බැඳෙන්නේ ඔහු ශිෂ්‍ය අවධියේ පසුවෙන විටය. ශිෂ්‍ය අවධියේ කාට වුව නමක් පට බැඳෙන අන්දම පළ කරන්නේ ඒ ඒ පුද්ගලයා සම්බන්ධව නිර්මාණශීලී කියවීමකි. ශිෂ්‍ය අවධියේ සිට නිර්මාල්ගේ චරිතයේ කැපී පෙනුණේ විරුද්ධ අදහස් පළ කිරීම ය. ඔහු ගුරුවරයෙකු ලෙස වැඩ පටන් ගත් පසුවත් සිය චරිත සොබාවය තවත් වර්ධනය වුණා මිස දුබල වුණේ නැත. එහෙව් නිර්මාල් උපාධි ප්‍රදානෝත්සවයට සහභාගි වීම – උපාධිධාරීන්ගේ විරෝධය හෙළා දැකීම හෝ අවප්‍රමාණ කිරීම, ඇසීම – දැකීම හේතුවෙන් මම කම්පාවට පත්වීමි. මේ කාරණය ගැන මහාචාර්යවරයෙකු පවසා සිටියේ මෙවැන්නකි.


”නිර්මාල් කියන දේවල් ගන්න එපා. නිර්මාල්ට ඕනැ හැම වෙලාවකම යමක් කියලා ඇවිස්සීමක් කරලා ඒකෙන් ෆන් එකක් ගන්න.”


කොළඹ විශ්ව විද්‍යාලයේ තවත් ආචාර්යවරයෙකු සිය මුහුණු පොත ඔස්සේ නිර්මාල්ට නියමාකාරව පිළිතුරක් දීමෙන් එදා නිර්මාල් සහ අද නිර්මාල් ගැන මනා විවරණයක් ද ඉදිරිපත් කර තිබුණි.


ඉතින් මා මේ ලියන ලිපියෙන් ද සිදු වන්නේ නිර්මාල්ට අවශ්‍ය ෆන් එක ලැබීම විය යුතුය. කෙසේ වෙතත් නිර්මාල් පළ කරන අදහස් කලක සිට නිරීක්ෂණය කළ මට යම් යම් කාරණා ගැන ඔහුගේ තියුණු කියවීම ගැන සතුටකි ඇති වුණේ. එහෙත් මෑතක සිට නිරීක්ෂණය වන්නේ නිර්මාල් එලොවටත් නැති මෙලොවටත් නැති පුද්ගලයෙකු වී සිටින බව ය. නිර්මාල් යම් දවසක උපකුලපති පදවිය හිමි කර ගතහොත් ඉතිහාසයේ බිහිවූ දරුණුම පාලකයා වන්නටත් බැරි නැතැයි අද මට සිතේ. එසේ හිතෙන්නේ ගෝඨාභයගේ තීන්දු හරියයි ඔහුගෙන් විද්‍යමාන වීම ය. ඉතා කෙටියෙන් පවසන්නට කැමැත්තේ නිර්මාල් උපාධිධාරීන්ගේ විරෝධය අවප්‍රමාණ කිරීම හා උපාධිප්‍රදානෝත්සවයට සහභාගි වීම වමේ ඛේදය සේම වමාගේ ඛේදයක් ද පළ කරන බව ය.


සමහර විට විරෝධය පළ කළ උපාධිධාරීන් තමන් පළ කරන විරෝධය දකින ‘නිර්මාල් සර්‘ සතුටු වනවා – ආඩම්බර වනවා යයි හිතන්නටත් ඇතැයි මට සිතේ. එසේ මට සිතුණේ සාමාන්‍යයෙන් ධර්මය දේශනා කරන සුසිල්වත් භික්ෂුවක් ධර්මය ශ්‍රවණය කළ තැනැත්තන් ධර්මය පිළිපැදීම – ධර්මයට අනුව ඉදිරියට ගමන් කිරීම දැක තුටු පහටු වන නිසා ය. එහෙත් නිර්මාල් සර් දාරක ප්‍රේමයෙන් විපරීතව සිටියා දැයි විරෝධය පෑ උපාධිධාරීන් නොදැන සිටියා විය හැකි ය.


මහින්ද පතිරණ ආණ්ඩුවේ අධෝමුඛය දිවෙන් පිරිසුදු කළත් එහි දොසක් කිව නොහැක. නිර්මාල් දේවසිරිට වත්මන් ආණ්ඩුවේ කිසිවක්ම සාධාරණීකරණය කළ නොහැකිය.
‘අහෝ නිර්මාල් සර් ඔබත් එසේ නම්‘ කියා උපාධිධාරීන් අද කල්පනා කරනවා විය හැකිය.


නිර්මාල් මෑතක සිට පළ කරන දේවල් කියවන විට ඇත්තටම හිතෙන්නේ ඔහු වාසුදේව ගේ අනුප්‍රාප්තිකයා බවට අනාගතයේ දී නිසැකවම පත්විය හැකි බවය.

විරෝධය පළ කිරීම


මට මේ අවස්ථාවේ සිහිපත් වන්නේ අභාවප්‍රාප්ත කීර්තිමත් විනිසුරුතුමෙකු වූ මාර්ක් ප්‍රනාන්දුගේ වැදගත් නඩු තීන්දු කිහිපයක් ජේ.සී. වැලිඅමුණ විසින් විවරණය කළ අන්දම ය. මගේ මතකයට අනුව එක් සිද්ධියක් මෙසේය. කිසියම් කලක බලයේ සිටි රජයට එරෙහිව එක පුරවැසියෙකු බෙරයක් ගසමින් අධිකරණ භූමියේ විරෝධය පළ කර ඇත. පොලීසියෙන් මේ පුද්ගලයාට පහර දී බෙරය පලා දමා තිබේ. මේ පුද්ගලයා පලා දැමූ බෙර කැබැල්ලක් ගෙන එයට ගසමින් දිගටම විරෝධය පෑමේ නිරතවී තිබේ. අවසන පොලීසිය මේ පුද්ගලයා අත් අඩංගුවට ගෙන බන්ධනාගාර ගත කර ඇත. මේ පුද්ගලයා අත් අඩංගුවට ගැනීමට එරෙහිව පැවරුණ මූලික අයිතිවාසිකම් නඩුවෙන් මේ පුද්ගලයාට විරෝධය පෑමේ අයිතිය සහතික කරමින් – එය යුක්ති සහගත බව පවසමින් මාර්ක් ප්‍රනාන්දු තීන්දුව ලබා දුන්නේලු. නඩු විභාගය තුළ දී බෙරය පළා දැමූ පසු බෙරයේ කැබැල්ලකට පහර දෙමින් විරෝධය පළ කිරීම ඒ පුද්ගලයාගේ වරදක් ලෙස පෙන්වා දුන් විට මාර්ක් ප්‍රනාන්දු විනිසුරුතුමා පවසා සිටියේ විරෝධය පෑම හා විරෝධය පළ කරන අන්දම තීරණය කරන්නේ අදාළ පුද්ගලයා බව යයි වැලිඅමුණ විස්තර කළේ අදහස් පළ කිරීමේ අයිතියට ලැබුණ ඓතිහාසික නඩු තීන්දුවක් ලෙස එය අගයමිනි. මට මෙහිදී පැවසීමට උවමනා කාරණාව නම් තමන් අකමැති කවර දෙයකට වුව විරෝධය පළ කිරීමට සෑම පුරවැසියෙකුටම අයිතියක් තිබෙන බව නීතගරුක එකක්ය යන්නය.
විරෝධය පළ කිරීමට අයිතිය ඇතත් ඊට සදාචාරයක් ඇත – ආචාර්ධාර්මිකව වැරදිය – යනාදී මත පළ කිරීම වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම ‘සෙවළකම’ විනා අන් කිසිවක් නොවේ.


මේ විරෝධය දැක්වීම වැරදිය යන්න පවසමින් තවත් අය පළ කරන්නට වූයේ තවත් විශ්ව විද්‍යාලවල කුලපති හිමිවරුන්ගෙන් උපාධි ලබා ගන්නා අවස්ථාවල පින්තූරය. අඳෝමැයි.
මේ විරෝධය හුදු භික්ෂුවකට විරෝධයක් නොවේ. සිවුරට අවමන් කිරීමක් නොවේ. මීට ඉහත පත්කර සිටි කුලපතිවරුන්ට අදාළ නොවන කාරණා ගණනාවක් ආනන්ද හිමි පත් කිරීමට අදාළය. වෙනත් විශ්ව විද්‍යාලයක කුලපති හිමි කෙනෙකුට තිබෙන අධ්‍යාපනික සුදුසුකමක් ආනන්ද හිමියන්ට නැත. කීර්තිනාමයක් ද නැත. ආනන්ද හිමියන් වෘත්තීය සමිතියක නායකත්වය දරමින් ප්‍රසිද්ධියට පත්ව සිටිය ද කුලපති පදවිය පිරිනමන්නට තරම් රටට -ජාතියට – සාසනයට – කිසියම් ශාස්ත්‍රයකට අදාළව බුද්ධිමය සම්ප්‍රදානයක් කළ කෙනෙක් ද නොවේ.


සියල්ලටම වඩා මේ විරෝධයෙන් පෙන්වා ඇති කාරණාව වන්නේ රටේ නායකයා විශ්ව විද්‍යාලයක කුලපති පදවිය දේශපාලනික උවමනාවකින් මස්තබාල්දු කිරීම ය.

ගඳ සුවඳ නොදැනීම


වත්මන් ආණ්ඩුව මනුෂ්‍ය ජීවිත ගැන හැඟීමක් නැතිව කරන ජාවාරම්වලට අනුග්‍රහය දක්වන අන්දම නිතිපතා අසන්නට දකින්නට ලැබේ. පවුලක් මහජන දේපළ සහ ධනය සාපරාධී අන්දමට පරිභෝජනය කරන්නේ එළිපිටම ය. ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ පාලනයේ කිසිම කිසි හොඳක් කියා දෙයක් නැත. එහෙත් මේ ආණ්ඩුවේ පිළිවෙත් සාධාරණීකරණය කරන පිරිසක් සිටිති. සාධාරණීකරණය වෙනුවෙන් තර්ක – න්‍යාය දක්වන පිරිසක් සිටිති. ඔව්හු ගඳ සුවඳ නොදන්නෝ වෙති. කාලයක සිට මේ රට ප්‍රපාතයට පත් කර තිබෙන්නේ මේ ගඳ සුවඳ නොදන්නෝ වෙති.


මිනීමැරීම – සොරකම් කිරීම – බොරු කීම යනාදියෙන් සෑහීමකට පත් නොවී රටක යම් අන්දමකට හෝ පැවති ශිෂ්ට සම්ප්‍රදායන් අමු අමුවේ විනාශ කර දැමීම පවා සාධරණීකරණය තැනකට යම් පිරිසක් සැදී පැහැදී සිටීම මොන තරම් අභාග්‍යයක් ද?
ගෝඨාභය රාජපක්ෂ බලයට පත්ව කළ අනීතික කටයුතු – සාපරාධී කටයුතු බොහොමයකට විරෝධය පෑමට පුරවැසියන්ට අවස්ථාවක් නොලැබිණි. වසංගතය ඊට ප්‍රධාන හේතුවකි. ඔහු කළ සාවද්‍ය කටයුතු අතර කුලපති පදවියක් හෑල්ලු කර දැමීම ඉතාමත් සුළු කටයුත්තකි. කෙනෙකුට මෙය නොවැදගත්ම කටයුත්තක් වන්නට පුළුවන. අස්වැන්න විනාශ වී යයි කියා කුඹුර අත්හළ යුතු ද? නැත.


සාධාරණය – යුක්තිය වෙනුවෙන් රතු පලස් මත ගමනක් නැත. සාධාරණය – යුක්තිය වෙනුවෙන් කැපවීම් අවශ්‍යම වේ. වෙන දෙයක් වුණාවේ කියා කරබා සිටීම නම් පුරවැසි චර්යාව, කිසිම අන්දමකින් කිසි දවසක කිසිවක් හෝ ප්‍රතිසංස්කරණය කළ නොහැකි ය. යම් පුරවැසියෙකුට ලැබෙන පළවෙනිම අවස්ථාවේ හෘදය සාක්ෂියට එකඟව යමක් කළ හැකි නම් එය කළ යුතු ම වේ.


අපට වටහා ගත හැකි යථාර්ථයක් නම් රටේ සිදුවන බොහෝ කටයුතුවලට ඇතමුන් සංවේදී වන්නේ තමන්ට අනුරූප තැනක සිට බව ය. එය අසාමාන්‍ය තත්වයක් ද නොවේ.
ඕමල්පේ හිමි තරුණයෙකු නිර්මාණය කළ ගුවන් විදුලි නාට්‍ය කීපයකට එරෙහිව නැඟී සිටියේය. ඒ තරුණයාට අධිකරණයේ නඩුවකුත් පැවරිණි. ඕමල්පේ හිමි පසු අවස්ථාවක පවසා සිටියේ, තමන් ඒ කිසි නාට්‍යයක් ශ්‍රවණය නොකළ බව ය. ඇතැම් වචනවලින් ධර්මයට නිගා වෙන බැවින් මැදිහත් වුණ බව ය. එහෙත් ඒ විරෝධය පෑම ගඳ සුවඳ නොදැනීමෙන් කළ දෙයක් විය.


කොළඹ විශ්ව විද්‍යාලයේ උපාධිධාරීන්ගේ විරෝධය සාධාරණය – යුක්ති යුක්තය යනුවෙන් අදහස් පළ කරමින් උපාධිධාරීන්ගේ පිළිවෙත ඕමල්පේ හිමි සාධාරණීකරණය කර තිබේ.


අවංකව නම් මම ඕමල්පේ හිමිගේ අගය කිරීමෙන් උද්දාමයට පත් නොවෙමි. ප්‍රධාන හේතුව බුදු දහම දඩමීමා කර ගත් පවුලකට නොසෑහෙන්නට ඕමල්පේ හිමි සේවය කර තිබෙන බැවිනි. මනුෂ්‍ය ඝාතන සම්බන්ධ වගකිව යුතු කෙනෙකුට – මහජන මුදල් සහ දේපළ සාපරාධී අන්දමින් අවභාවිත කළ කෙනෙකුට දැන දැනම රටේ නායකයා වන්නට පෙනී සිටියේ නම් එය ධර්මයට පටහැනිය.


කිසියම් සිවිල් බලයක් ඇති භික්ෂුවක් වේවා, ගිහියෙක් වේවා හැකි හැම විටම යුක්තිය හා සාධාරණත්වය වෙනුවෙන් පෙනී සිටිය යුත්තේ තමන්ට සාපේක්ෂව සිද්ධියක් දෙස බලමින් නොව, මනුෂ්‍යත්වයට – මානව සමාජයට අදාළ ආකල්පයක පිහිටා ය.

හිටපු ජනාධිපතිනිය


උපාධිධාරීන්ගේ විරෝධය අගය කරමින් හා එය අනුමත කරමින් හිටපු ජනාධිපතිනිය අදහස් දැක්වීමක් සමාජ මාධ්‍යයට නිකුත් කර ඇත. ඒ අදහස් දැක්වීම කිහිප වාරයක් නැරඹීමෙන් අනතුරුව මට සිතුණ දේ සටහන් කරන්නට සිතුණි.


චන්ද්‍රිකා මැතිනිය කොළඹ මහ ඇමති පදවියට පත්ව – රටේ අගමැති පදවියට පත්ව – දෙවරක් විධායක ජනාධිපති පදවියට පත්ව රටට ලබා දුන් නායකත්වය ගැන අවබෝධයක් අපට ඇත. එහෙත් එදා දැඩි අධිෂ්ඨානයක පිහිටා ලක්ෂ්මන් කදිරගාමර් මහතා අගමැති පදවියට පත් කළේ නම් ලංකාව බොහෝ සාධනීය වෙනස්කම් ඇති රටක් බවට අද පත්ව තිබෙනවා යයි මට සිතේ. රටේ ජාතික ප්‍රශ්නය විසඳීමට එතුමියට තිබුණ උවමනාව පවා සාක්ෂාත් වන්නට එය මුල් වන්නට තිබුණි. සමහර විට ලංකාවේ දේශපාලන සංස්කෘතිය – දේශපාලන සදාචාරය එහෙම පිටින්ම වෙනස් වන්නට ඉඩ තිබුණි. කොටින් කියතොත් රටට අහිතකර භයානක පවුලක් රාජ්‍ය පාලනයේ බලසම්පන්න නොවන්නට ඉඩ තිබුණි.
ලංකාවේ අභාග්‍යය වන්නේ අසීමිත විශ්වාසයකින් ජන වරමක් ලබා දුන් පසුව, අදාළ නායකයා හෝ නායිකාව මුළින්ම කළ යුතු දේ නොකිරීම ය. කිසිම දේශපාලන ප්‍රතිසංස්කරණයක් කල් මැන කරන්නට නොහැකි ය. දේශපාලන ප්‍රතිසංස්කරණයක් වෙනුවෙන් ප්‍රතිඥාවක් ලබා දුන්නේ නම් නොපමාව එය මුළින්ම කළ යුතුය. නිර්භීතව – කැපවීමකින් විධායක ජනාධිපති පදවිය එදා අහෝසි කළේ නම් අද ලංකාව පත්ව තිබෙන තත්වයට කිසිම විදිහකින් පත් නොවන බව පැහැදිලි ය. යමක් කළ යුත්තේ රටට අවශ්‍ය වෙලාවේ මිස තමන්ට අවශ්‍ය වෙලාවේ නොවන බව අත්දැකීම්වලින් වටහා ගත හැකි කාරණාවකි.


කළ යුතු දේ කලට වේලාවට නොකිරීම හේතුවෙන් චන්ද්‍රිකා මැතිනියට අද බලා සිටින්නට සිදුව ඇත්තේ ඇස් පනා පිට සිය දෙමාපියන් ගොඩ නඟා රැගත් පක්ෂය විනාශ වී යන සැටි ය.


චන්ද්‍රිකා මැතිනිය කවදාවත් විශ්ව විද්‍යාලයකට නුසුදුසු කෙනෙකු කුලපති පදවියට පත් කළේ නැත. එහෙත් නුසුදුසු පුද්ගලයෙකු රටේ අගවිනිසුරුවරයා බවට පත් කළේය. මේ රටේ නීති ගරුක පුරවැසියන් එදා ඊට දැඩි ලෙස විවිධාකාරයෙන් විරෝධය පෑහ. අවසන තමන් කළ වරද වෙනුවෙන් වන්දි ගෙවන්නට ද තමන්ට සිදු වුණ බව චන්ද්‍රිකා මැතිනිය තේරුම් ගෙන ඇතැයි සිතමි.


රට පාලනය කළ ජ්‍යෙෂ්ඨ නායිකාවක් ලෙසින් චන්ද්‍රිකා මැතිනියට හැකියාව තිබෙන්නේ විනාශකාරී දේවල් එක පිට එක වේගයෙන් සිදු වෙන විට සාපේක්ෂව කුඩා සිදුවීමක් අබිමුව අදහස් පළ කිරීමට නම්, ඉන් ගම්‍ය වන්නේ රටේ පවතින්නේ ඇය වැනි කෙනෙකුටවත් නිදහසේ නිර්භයව අදහස් පළ කිරීමට – විරෝධය පළ කරන්නට නොහැකි භයානක තත්වයක් රටේ පවතින යථාර්ථය බව ය. එබැවින් උපාධිධාරීන්ගේ විරෝධය ඇයට සිසිල් පවනක් වන්නට ඇතැයි සිතේ. එහෙත් වේල්ලක් පිපුරුණ පසුව ගලා එන ජල කඳක් කොස්සකින් වැලැක් විය නොහැකිය. රට මේ තැනට පත්ව තිබෙන්නේ අතීතයේ සිටම නිසි පුටුවල නිසි පුද්ගලයන් වාඩි නොකළ නිසා යයි සිතමි.

උපකුලපතිනිය


උපාධිධාරීන්ගේ විරෝධයට විශ්ව විද්‍යාලයේ උප කුලපතිනියට ඇතමෙකු ඇඟිල්ල දිගු කරන අන්දම දක්නට ලැබිණි. භික්ෂුවක් ද ඒ අතර සිටි බව මතකය. මට අවංකව හිතෙන්නේ උපකුලපතිනිය ඇයට කළ හැකි හොඳම පිළිවෙත අනුගමනය කළ බවයි. ඇයට පැවරී තිබෙන්නේ රාජකාරියකි. උපාධි ප්‍රදානා්ත්සවය පැවැත්වීම ඇයට රාජකාරියකි. කුලපතිට ඇත්තට රාජකාරියක් නොවේ. කුලපතිට එය ගෞරවනීය බුහුමනකි. උපාධිධාරියෙකු ප්‍රථමයෙන් විරෝධය පළ කරන විට ඉදිරි තත්වය ඇයට උපකල්පනය කළ නොහැකි ය. විරෝධය පෑ උපාධිධාරියාගේ තීරණයට එරෙහි වන්නට ඇයට නොහැකිය. එරෙහි වී නම් ඇය ද මර්දනය සම්බන්ධයෙන් භූමිකාවකටය උරුමය කියන්නේ. උපකුලපතිනිය සියලු වගකීම් තමන් වෙත පවරා ගත් සේ ය. ඇය ඒ තීරණයට නොඑළඹී නම් ඉතා නරකම නරක දේවල් සිදු වන්නට තිබුණි. සිදු වන දේවල් එතනින් නතර නොවන්නටත් තිබුණි.


උපකුලපති පදවිය ඩැහැ ගන්නට මාන බලන අය මේ පසුබිමේ බොරදියේ මාළු බාන අන්දම හරිම නින්දිතය. උපකුලපතිනියගේ දොසක් මතු කරමින් ජනාධිපති ආවේගයට පත් කිරීමෙන් කල්ල මරේ යයි කෙනෙකු සිතනවා නම් හෙතෙම අශිෂ්ටයෙකි. රටට වින කරන්නෝ ඔව්හු වෙති.


උපාධිධාරීන් තමන්ට ලැබුණ පළවෙනි අවස්ථාවේ ම – හොඳම අවස්ථාවේම – එකම අවස්ථාවේම – විරෝධය පෑමට තවත් අවස්ථාවක් නොලැබෙන සංදර්භය ගැන අවබෝධයෙන් කළ යුතු දේ කළ බව ඉතිහාසයේ ලියැවෙයි. මෙයින් රටේ නායකයා පාඩමක් උගත යුතුය. බලය පරිහරණය කරන්නට පුළුවන් කමක් ඇතත් නායකයා බලය අවභාවිත නොකළ යුතුය. අනෙක ශිෂ්ට පුරවැසියෙක් වේ නම්, ගිහි වේවා පැවිදි වේවා තමන්ට කිසිසේත් නොගැළපෙන උතුම් පදවියකට ලොබ බැඳිය යුතු නැත. ආනන්ද හිමි පමණක් නොව තවත් අය, ගිහි වේවා පැවිදි වේවා මෙයින් පාඩමක් උගත යුතුය.
දීර්ඝ කාලයක් තිස්සේ විශ්ව විද්‍යාලයක ගුරුවරයෙකු ලෙස සේවය කරන මා උපාධි ප්‍රදානෝත්සවයක දී මෙවැනි තත්වයක් කිසි දිනක දැක නැත. ඊට හේතුව රට පාලනය කළ පුද්ගලයන් මොන මොන වැරදි කළත් උපකුලපති පදවිය නින්දිත අන්දමින් හෑල්ලු නොකිරීම ය. මේ ඉතිහායේ ලියවෙන සංසිද්ධියකි.


උපාධිධාරියෙකුට උපාධි ප්‍රදානෝත්සවයකදී උපාධිය ප්‍රදානය කරන්නාට විරෝධය පෑම පහසුවෙන් කළ හැකි දෙයක් නොවේ. ඊට නිර්භීතකමක් – පෞරුෂයක් අවශ්‍ය ය. කුලපති පත් කිරීමට දැනෙන අන්දමට විරෝධය පෑමට පුළුවන්කම තිබෙන්නේ උපාධි ප්‍රදානෝත්සවයේ දී පමණි. විරෝධය පෑමේ සක්විති නිර්මාල්ට එය නොවැටහීම අරුමයකි.


වෛද්‍ය පීඨයේ උපාධිධාරීන් යනු ජී.එම්.ඕ. එකේ සපත්තුව විසින් පාගාගෙන සිටිනු ලබන පිරිසකි. පත්වීමක් ලැබීමේ සිට සියලු දේ අශිෂ්ට අන්දමට ජී.එම්.ඕ. එක හසුරුවන අන්දම ගැන තතු විත්ති පැවසුවේ මහාචාර්ය කාලෝ ෆොන්සේකාය. එතුමන් වැඩි දුරටත් පැවසුවේ තමන්ට ප්‍රසිද්ධියේ පැවසීමට නොහැකි අපමණ අනර්ථයන් වෛද්‍යවරයා බිහිවන තැන සිට ඉදිරියට යන ගමනට ජී.එම්.ඕ. එක සිදු කරන නරක – අවිනීත තත්වයක් තිබෙන බවය. කිසිම වෘත්තීය සමිතියක් මේ ජාතියේ නැතැයි සිතමි.


කුලපති හිමියනි, තව දුරටත් හෙදියන් වෙනුවෙන් සටන් කරන්න. උපකුලපති පදවිය වෙනුවෙන් ඔබට සටනක් නැත. ඔබට බුදු දහමට අවනතව කළ හැකි දේ නම් දෙවරක් නොසිතා ඉල්ලා අස්වීමය. චණ්ඩි කතා කියන තරමට ඔබ නුසුදුසු බව ඔබම තව තවත් තහවුරු කරන්නේය. ගෝඨාභය රාජපක්ෂට ඔබ සුදුසු නැති බවට හීනෙන් සිය පියා පැවසුවහොත් පසුවදාටම ඔබේ පදවිය අහිමි වනු ඇත. එතුමන් තනතුරුවලට පුද්ගලයන් පත් කරන නිර්භීත වේගයෙන්ම තනතුරුවලින් ඉවත් කරන වේගයද පවත්වාගෙන යන අන්දම අලංකාරය.■

මේ ක්‍රමය හොඳටම ඇතිෟ
ආණ්ඩුක්‍රමයේ සුසමාදර්ශ වෙනසකට යමු

0

මේ ක්‍රමය, අපට උරුම කර දෙන්නේ යහපත් නායකයන්ට වඩා අයහපත් නායකයන්ය. මේ අය ජනාධිපති ධුරයේ වැඩ
භාරගනිද්දී යහපත්, අවංක වුණත් ධුරය හැර යන අවසානය වන විට අයහපත් වීම කැපීපෙනෙන නෛසර්ගික ලක්‍ෂණයකි.

1978 සම්මත කරගත් ලංකාවේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව දැන් ගෙවන්නේ එහි 43 වැනි වසරයි. ඒ ව්‍යවස්ථාව යටතේ පත්වුණු මුල් රාජ්‍ය නායකයන් දෙදෙනා එනම් ජේආර් ජයවර්ධන හා ආර් ප්‍රේමදාසත්, අතරමැදදී මහින්ද රාජපක්‍ෂත් (2015දී) හැරුණු විට ඉතිරි සියලුම ජනාධිපතිවරුන් පත්වුණේ එම ව්‍යවස්ථාව අවලංගු කර දමන බවට පොරොන්දු වෙමිනි. ඒ අරමුණ ඔස්සේ යමින් චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක, අලුත් ව්‍යවස්ථාවක් සම්පූර්ණයෙන් කෙටුම්පත් කර පාර්ලිමේන්තුවටද ඉදිරිපත් කළාය. මෙතෙක් අප දුටු සාපේක්‍ෂව වඩාත්ම ප්‍රගතිශීලී ව්‍යවස්ථා කෙටුම්පතද එයයි. මෛත්‍රීපාල සිරිසේන, ජන සහභාගිත්ව අලුත් ව්‍යවස්ථාවක් සම්පාදනය කිරීමේ මාර්ගයේ සෑහෙන දුරක් ගියේය. වර්තමාන රාජ්‍ය නායකයා වන ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂත් අලුත් ව්‍යවස්ථාවක් කෙටුම්පත් කරන බව කියතත්, එහි අඩංගුව දන්නේ දෙවියන් පමණකි. අඩු ගණනේ අලුත් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් සඳහා තමා අනුදක්නා මූලික රාමුවක්වත් ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මෙතෙක් හෙළිකර නැත.


මේ කුමන ප්‍රයත්නයන් තිබුණත්, සම්මත කරගත් 1978 සැප්තැම්බරයේ සිට අද දක්වාම වර්තමාන ව්‍යවස්ථාව නොවෙනස්ව පවතියි. සමහර සංශෝධනද, සංශෝධන හා ඒවා ආපසු හැරවීම්ද ආදි වශයෙන් සුළු වෙනස්කම් කිහිපයක් පමණක් පසුගිය කාලයේ කර තිබේ.


එම කාලය තුළ, 1978 ව්‍යවස්ථාව නිසා රටක් වශයෙන් අප අත්පත් කරගෙන ඇත්තේ යහපතට වඩා අයහපතය. ඒවා ලැයිස්තුගත කරතොත් ඉතා දිගය. මේ ව්‍යවස්ථාව යටතේ ඒ ඒ ජනාධිපතිවරණවලදී එක් පුද්ගලයකුට රටේත් ජනතාවගේත් ඉරණම වරින් වර බාරකෙරුණු අතර, ඒ හැම වාරයකම අවසන් ප්‍රතිඵලය වුණේ, ඒ වගකීම බාරගත් පුද්ගලයා එක්කෝ එයට පරස්පරව හැසිරීමයි. නැතිනම්, තමාගේ වගකීම ගැන වගේවගක් නැතිව රාජ්‍ය පාලනය යැයි කියා මොකක් හෝ දෙයක් කර ගෙදර යාමයි. පසුගිය කාලයේ ජනාධිපතිවරණයෙන් තේරී පත්වුණු ජනාධිපතිවරුන් හයදෙනා අතරින්, ‘සාපේක්‍ෂව’ අඩු හානියක් ඇතිව රට පාලනය කෙළේ මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා විතරය. ඒකටත් හරියන්නට, ඔහු දින 52 ව්‍යවස්ථා විරෝධී කුමන්ත්‍රණ ආණ්ඩුව පිහිටුවීමෙන් තමන් කළ යම් තරමක් හොඳ සියල්ලද විනාශ කරගත්තේය. ඒ හැරුණු විට ජනාධිපතිවරණයකින් පත්නොවුණු ඩීබී විජේතුංග අඩුවෙන්ම පදවියේ බලතල පාවිච්චි කළ පුද්ගලයාය.


මේ කාලය තුළ ජනාධිපතිධුරයේ බලතල එක් එක් ජනාධිපතිවරයා විසින් ‘අවභාවිත කළ’ නිසා මේ අයහපත් ප්‍රතිඵල රටට අත්වුණේ යැයි කියන්නට බැරිය. සිදුවූයේ, ඔවුන් ඒ බලතල අවභාවිත කළා නොව ‘නියම විදියට භාවිත කිරීමකි’. වෙනත් විදියකින් කියනවා නම්, ඔවුන් භාවිත කළේ තමන්ට නීත්‍යනුකූල වශයෙන් හිමි බලතලය. ඔවුන් භාවිත කළ ව්‍යවස්ථාවෙන් හිමි බලතල, අයහපත් ප්‍රතිඵල ඇතිකළායැයි අප කියන්නේ, මහජනතාවටත්, රටටත් සාපේක්‍ෂව ඒවායින් ඇතිකළේ අයහපත් ප්‍රතිඵල නිසාය. ඒ කියන්නේ ජනාධිපතිවරුන් නීත්‍යනුකුලව සිය බලතල භාවිත කරද්දී, රට හා ජනතාව පීඩාවට පත්වුණු බවය. ඒ නිසා ධුරයේ කටයුතු කළ හැම ජනාධිපතිවරයකුගේම/වරියකගේම අවසාන ශේෂ පත්‍රය වනාහි ජනතාව පීඩාවට පත්කළ එකකි. මහජන විරෝධී එකකි.


මේ විදියට, අවුරුදු 43ක් ගෙවෙන අද වන තුරුත්, මේ ජනාධිපතිධුරයට ‘යහපත්’ කෙනකු පත්කරගන්නට ලංකාවේ ඡන්දදායකයෝ අසමත්වී ඇත්තාහ. අවුරුදු පනහකට ආසන්න වන තුරුත් හරිහමන් කෙනකු ජනාධිපති තනතුරට පත්කරගන්නට නොහැකි වීමෙන් පෙනෙන්නේ එක පැත්තකින් රටේ එවැනි පුද්ගලයන් නැති බව පමණක් නොවේ. සාපේක්‍ෂ වශයෙන් යහපත්යැයි ජනතාවට පෙනෙන පුද්ගලයන් පවා, මේ තනතුරේ බලතල හසුරුවන්නට ගත්විට මුළුමනින්ම ඊට පරස්පර චරිතයකට ආරූඪ වන බවයි. මේ සඳහා ඉතාමත් ගැළපෙන උදාහරණ දෙකක් හැටියට චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක ජනාධිපතිනියත් මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයාත් පෙන්වා දිය හැකිය.


තේරෙන භාෂාවෙන් කියතොත් මේ ක්‍රමය, අපට උරුම කර දෙන්නේ යහපත් නායකයන්ට වඩා අයහපත් නායකයන්ය. මේ අය ජනාධිපති ධුරයේ වැඩ භාරගනිද්දී යහපත්, අවංක වුණත් ධුරය හැර යන අවසානය වන විට අයහපත් වීම කැපීපෙනෙන නෛසර්ගික ලක්‍ෂණයකි. එහි තේරුම ප්‍රශ්නය ඇත්තේ පුද්ගලයාගේ නොව ක්‍රමයේ බවයි. යහපත් පුද්ගලයකු අයහපත් බවට පත්කිරීමට හැකි බලයක් මේ ක්‍රමයේ තිබෙන බවයි. ජනාධිපති ධුරයට කේන්ද්‍රගත කර ඇති අතිවිශාල බලයත්, එම තනතුර නීතියට උඩින් සිටීමේ ස්වභාවයත්, රාජ්‍ය පාලනයේ තිබිය යුතු සංවරණ හා තුලනයන් ජනාධිපති පදවිය කෙරෙහි ක්‍රියාත්මක නොවීමත්, ජනාධිපති හැරුණු විට අගමැතිගේ සිට රටේ සාමාන්‍ය පුරවැසියන් දක්වා සෑම ස්තරයකම පුද්ගලයන් මේ ක්‍රමය හරහා පුරවැසියන් වෙනුවට ‘දේවල්’ ටිකක් පමණක් බවට පත් කිරීමේ බලයත් යනාදි සියල්ල විසින්, මේ නරක ප්‍රතිවිපාකය අපේ රටේ දේශපාලනයට අත්පත් කර දී තිබේ.


මේ කියන ජනාධිපති ධුරයට එදාමෙදා තුර පත්විය හැකි, පත්විය යුතු හොඳම පුද්ගලයා හැටියට උඩ දමන ලද්දේ ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂය. ඒ සඳහා ඉස්මත්තට ගෙනා කාරාණාකාරණ අලුතෙන් පෙන්වාදීම අනවශ්‍යය. එහෙත්, අවුරුදු දෙකක් ධුරයෙහි පවතින විට අද ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ පත්වී ඇති තත්වය, අර කී හොඳම, සුදුසුම පුද්ගලයාට පවා මේ ජනාධිපතිධුරය විසින් අත්කර දෙන්නේ යහපත් ඉරණමක් නොවන බව පෙන්නුම් කරයි. අද ඔහු සියලු අතින් අසමත් පාලකයකු බවට පත්වී තිබේ. තමාට පසුබාන්නට සිදුවී ඇති බව පිළිගන්නා අතරේ, එහි වරද අන් අය තමාට සහයෝගය නොදීම යැයි කියන අයුක්තිසහගත විත්තිවාචකයක්ද නිර්මාණය කිරීමට ජනාධිපතිවරයා දැන් උත්සාහ ගනිමින් සිටියි. එහි නරක කාරණය නම්, තමාම පිළිගන්නා එවැනි අසමත්, අවුල් නායකයකු යටතේ පවා තවත් අවුරුදු අඩු ගණනේ දෙකක් පාලනය වන්නට රටේ ජනතාවට සිදුවී තිබීමයි.


මේ සියල්ලෙන් පෙන්නුම් කරන්නේ කුමක්ද? ජනාධිපති ක්‍රමයේ පාලනයක් සමග තවදුරටත් රටට ඉදිරියට යන්නට නොහැකි බවයි. ඒ යටතේ මහජනතාවට කළ හැක්කේ අවුරුදු පහකට වරක් කිසිවකුට රැවටී, රට භාරදී ඔහු අසමත් වන තෙක් බලා සිට ඉන්පසු තවත් එවැනිම කෙනකු ධුරයට පත්කර අවසානයේ රැවටීම පමණක් බවයි. ඒ නිසා, මේ ක්‍රමය වෙනුවට වෙනත් ක්‍රමයක් රාජ්‍ය පාලනය සඳහා තෝරාගත යුතුයැයි සිතන්නට දැන් වඩාත්ම සුදුසු අවස්ථාව එළැඹ තිබේ.


රටේ ආණ්ඩුක්‍රමයේ සුසමාදර්ශීය වෙනස්කමකට නොයා, පවතින ක්‍රමය හා ජනාධිපති ධුරය යම් වෙනස්කම්වලට භාජනය කර, ඒ ජනාධිපති ධුරයේ තවත් පුද්ගලයකු වාඩිකරවීමෙන් ඉදිරියට සිදුවන කිසිම යහපතක් නැත. වෙනත් විදියකට කියතොත්, එසේ පත්වන පුද්ගලයා පවා පත්වන අවස්ථාවේ මහජනතාවගේ එකම ගැලවුම්කාරයා හැටියට කෙතරම් ජන ප්‍රසාදයට පත්ව සිටියත්, කෙටි කාලයක් තුළදී මේ විදියටම ‘ජන හතුරන්’ බවට පරිවර්තනය වීමේ අවදානම අඛණ්ඩව ඉදිරියේදීද පවතින බවයි. 2024 ජනාධිපතිවරණයේදී අපේක්‍ෂකයන් හැටියට ඉදිරිපත් වීමට සූදානම් වෙමින් සිටින ආණ්ඩුවේ සහ විපක්‍ෂයේ සියලුම දේශපාලන නායකයන්ගේ ස්වභාවය හා ඔවුන්ගේ පක්‍ෂ පසුබිම් හා ව්‍යුහයන් සලකා බලන කලද ඒ බව අනුමාන කළ හැකිය. මේ තත්වය රටටත් ජනතාවටත් ඉතාමත් අයහපත් බවත්, එවැනි තත්වයක් තුළ රටේ වෙනස් කළ යුතු වැදගත් වෙනස්කම් කිසිවක් කිරීමට නොහැකි වන බවත් අලුතෙන් කිවයුතු නැත.
දැන් මේ ආණ්ඩුක්‍රමයෙහි සුසමාදර්ශීය වෙනසක් ඇතිකරගැනීමට සුදුසු කාලය එළැඹ නැතිද? ඒ සඳහා, ප්‍රමාණවත් කාලයක්, සුදුසු දේශපාලන පසුබිමක් ඒ වාගේම නැගීඑමින් පවතින දේශපාලන උනන්දුවක්ද දැන් රටෙහි දකින්නට ලැබීම සතුටුදායක කාරණයකි.
අවුරුදු 43කට පසු රටේ ආණ්ඩුක්‍රමයේ එම ඓතිහාසික වෙනස්කම කිරීම සඳහා අවස්ථාවක් මෙන්ම වගකීමක්ද, දේශපාලන පක්‍ෂවලට මෙන්ම දේශපාලන නායකයන්ටද පැවරී තිබේ. ආණ්ඩුක්‍රමයේ ටින්කරින් වැඩ නොව, සමස්තයක් ලෙස ගෙන අවශ්‍ය සියල්ල වෙනස්කිරීම මේ මොහොතේ පැවරී තිබෙන වගකීම හැටියට ජනතාවගේත් දේශපාලන පක්‍ෂ නායකයන්ගේත් උර මත පැට වී තිබේ. 2024දී ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත්වන ප්‍රගතිශීලී අපේක්‍ෂකයකු එකී සුසමාදර්ශ වෙනසක් ඇතිකිරීමේ වගකීම තමා වෙත පවරාගත යුතුය. වෙන විදියකට කියනවා නම්, එවැනි වෙනසක් සඳහා කැපවන දැක්මක් සහ වැඩපිළිවෙළක් ඇති නායකයකු මිස පවතින ක්‍රමයම අඩු වැඩි වශයෙන් පවත්වාගෙන යන්නට අදහස් කරන අන් කෙනකු ඊළඟ ජනාධිපතිවරණයේදී ජයග්‍රහණය නොකරවිය යුතුය.


ඒ වගකීම තේරුම් නොගෙන මෙන්ම තමන් වෙත පවරා නොගෙන, තවදුරටත් අවුරුදු 43ක අභාවවාචක අත්දැකීම් සහිත ආණ්ඩු පාලන ක්‍රමය පවත්වාගැනීමට උත්සාහ කරන්නන් ජනතාව සැලකිය යුත්තේ රට ආපස්සට ඇදගෙන යන්නට බලාපොරොත්තු වන්නන් පිරිසක් සහ පවතින ජනාධිපතිධුරයේ බලය සහ රැස්වළල්ල භූක්තිවිඳීමේ පෞද්ගලික ආසාව ඇතියවුන් ලෙස මිස රටට ආදරේ පිරිසක් ලෙස නොවේ.


පවතින ජනාධිපති ක්‍රමය ලංකාවේ තවදුරටත් පවත්වාගත යුත්තේ ඇයි? මේ තරම් නරක අතීත අත්දැකීම් තිබෙන තත්වයක් යටතේ පවා එය තවදුරටත් අවශ්‍ය ඇයි? වෙනත් පාලන ක්‍රමයකට (එනම් වෙස්ට්මිනිස්ටර් ක්‍රමයේ පාර්ලිමේන්තු පාලන ක්‍රමයකට) කළ නොහැකි, විධායක ජනාධිපති ආකෘතියෙන් පමණක් රටට කළ හැකි සුවිශේෂ මෙහෙය කුමක්ද? සාපේක්‍ෂව වඩාත් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී බව පෙනෙන (එය 1972 ආකෘතියේම නොවිය හැකිය.) වෙස්ට්මිනිස්ටර් ආකෘතියෙන් ජයගත නොහැකියැයි පෙනෙන රාජ්‍ය පාලන හෝ වෙනත් යම් ගැටලු මොනවාද? තමන්ට පහසු ලෙස ගනුදෙනු කළ හැක්කේ විධායක ජනාධිපති කෙනකු සමග යැයි සුළුතර දේහපාලන පක්‍ෂ කියන්නේ නම්, පාර්ලිමේන්තු ක්‍රමයක් තුළ ඔවුන්ට ඒ ගනුදෙනු කිරීමේ පහසුව හා නියෝජනය වීමේ අවකාශය ලබාදීමට ක්‍රම සහ විධි නිර්මාණය කරගත නොහැකිද?


පවතින ක්‍රමයම තවදුරටත් පවත්වාගෙන යන්නට උත්සාහ දරන දේශපාලන නායකයන්, ඉහත කරුණු ගැන ජනතාවට තමන්ගේ පිළිතුරු කිව යුතුයැයි අපි සිතමු.


ජනතාවගේ පැත්තෙන්, ඉස්මතු කළ යුත්තේ, මේ ක්‍රමය දැන් හොඳටම ඇතිය යන අදහසයි. ආණ්ඩුක්‍රමයේ බරපතළ වෙනසක් ඇති නොකර, ඊට අවශ්‍ය වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාමය වෙනස්කම් ඇති නොකර, ඒ වෙනස්කම් කිරීම සඳහා මේ අවස්ථාව උපයෝගි කර නොගෙන ජනාධිපති ධුරයට පත්ව මේ විදියටම හෝ වචනවලින් මෙය මතුපිට වෙනසකට භාජනය කර පවත්වාගෙන යන්නට තැත් දරන දේශපාලන පක්‍ෂ හා නායකයන් ජනතාව විසින් ප්‍රතික්‍ෂෙප කරනු ලැබිය හැකි තත්වයකට රට පත්කළ හැකිද? ■

සුරාබදු නිලධාරීන්ට
ප්‍රියමනාප නිෂ්පාදනාගාර 6ක්

0

■ ඉඳුවර බණ්ඩාර

බලපත ්‍රලත් මත්පැන් නිෂ්පාදනාගාර පිළිබඳ සුරාබදු දෙපාර්තමේන්තුවේ නියාමනයේ ඇති කාර්යක්ෂමතාව ඇගැයීම සම්බන්ධයෙන් විගණකාධිපතිවරයා 2020 වසරේදී විශේෂ විගණනයක් කර ඇත.


සුරාබදු දෙපාර්තමේන්තුවේ ස්ථාන මාරුවීම් ප්‍රතිපත්තිය ක්‍රියාත්මක කිරීමේදී නිෂ්පාදනාගාර 23ක් අතරින් රාජ්‍ය ආදායමට ඉතා අඩු දායකත්වයක් දක්වනු ලබන නිෂ්පාදනාගාර සමාගම් 6ක් ඉතා ප්‍රියමනාප ලෙස හඳුන්වා තිබීම, එම නිෂ්පාදනාගාරවල සේවයේ යෙදීමට නිලධාරීන් විශාල ප්‍රමාණයක් මනාපය දැක්වීම, එම නිෂ්පාදනාගාර සමාගම් සම්බන්ධව ගැටලු සහගත තත්වයන් වාර්තා වී තිබීම, ඒවායේ කාර්මික අපරාධ වාර්තා වී නොතිබීම හා එම ආයතන 6 නියාමනය කිරීමේ ප්‍රධාන බලධාරියා සුරාබදු දෙපාර්තමේන්තුව වීම මෙම විශේෂ විගණනය සඳහා හේතුවී ඇත.


නිෂ්පාදනාගාර සඳහා ලැබෙන ස්ප්‍රීතූ ලැබීම් ලේඛනයේ ඇතුළත් කළ යුතු බවත්, එම ලේඛනයට ඇතුළත් කිරීමෙන් පසු අදාළ ලේගරවලට (වැට්) නිකුත් කිරීම් සිදුකරන බවත්, එම තොරතුරු නිෂ්පාදන කාර්ය පිළිබඳ ලේඛනයට ඇතුළත් කළ යුතු බවත්, ලේගරයකින් තවත් ලේගරයකට මාරු කිරීම් පිළිබඳ තොරතුරු තවත් ලේඛනයකට ඇතුළත් කළ යුතු බවත්, ඉන්පසු එම තොරතුරු අවසන් ලේඛනයකට ඇතුළත් කළ යුතු බවත්, ඒ අනුව ස්කාගාර තුළ ස්ප්‍රීතූ නිෂ්පාදනය, ප්‍රවාහනය, නිෂ්පාදනාගාරයට ලැබීම, නිෂ්පාදනාගාරය තුළදී ස්ප්‍රීතූ ගබඩා කිරීම, නිෂ්පාදනයන් සඳහා ස්ප්‍රීතූ නිකුත් කිරීම හා මද්‍යසාර නිෂ්පාදනය සහ වෙළඳපළට නිකුත් කිරීම පිළිබඳ සියලුම ක්‍රියාවලිය සුරාබදු නිලධාරීන්ගේ පූර්ණ අධීක්ෂණය යටතේ සිදුකරනු ලබන බවත් එහි විස්තර කරයි. ඒ අනුව ඒ ඒ ලේඛනයට අදාළ දත්ත ගැළපීමද සුරාබදු නිලධාරීන් සිදුකළ යුතු වේ.
නිෂ්පාදනාගාර 6කට අදාළව සිදුකරන ලද විගණන පරික්ෂාවේදී එම ලේඛන අතර නොගැළපීමේ අවස්ථා රාශියක් නිරීක්ෂණය වූයෙන් එම කරුණු සම්බන්ධයෙන් සුරාබදු නිලධාරීන්ගේ අධීක්ෂණයක් සිදුවී නොමැති බව විගණනයේ නිරීක්ෂණයයි.


බොහොමයක් නිෂ්පාදනාගාරවල පොත්වල තොරතුරු මකා තිබීම, ටිපෙක්ස් කිරීම හා කපා දැමීම් වැනි දෑ සිදුකර තිබූ අවස්ථාද විගණනය නිරීක්ෂණය කර ඇත.


නිෂ්පාදනය සඳහා භාවිත කරන ලද ස්ප්‍රීතූ ප්‍රමාණය හා සාපේක්ෂව අරක්කු නිෂ්පාදනය වාර්තා නොවීම, ලේගරවලට මාරු කිරීමේදී මාරු කරන ලද ප්‍රමාණය හා මාරු කරන ලද ලේගරවලට ලැබීම් ප්‍රමාණය පිළිබඳව ප්‍රමාණාත්මක වෙනස්කම් පැවතීම, ස්ප්‍රීතූ ප්‍රවාහනය කිරීමේ අවසර පත්‍රවල සඳහන් ප්‍රමාණය හා ලේඛනගත ප්‍රමාණය අතර විෂමතාවන් පැවතීම යනාදි නොගැළපීම් නිරීක්ෂණය වූයෙන් සුරාබදු නිලධාරීන්ගේ නියාමනයක් සිදුවී ඇත්ද යන්න ගැටලු සහගත බව විගණනය සඳහන් කරයි.


ස්ප්‍රීතූ භාවිත කර පරිභෝජනය සඳහා නිෂ්පාදනය කරනු ලබන මත්පැන් වර්ග වෙළඳපළට යැවීමට ප්‍රථමයෙන් නිෂ්පාදකයන් විසින් විවිධ වර්ණකාරක යෙදීම සිදුකරන බවත් මෙම කටයුතු සුරාබදු නියෝග ප්‍රකාරව නිෂ්පාදකයා විසින් සිදුකරනවාද යන්න පිළිබඳව සොයා බැලීමේ වගකීම සුරාබදු නිලධාරීන් සතුවන බවත්, එක් එක් වර්ගයේ මත්පැන් නිෂ්පාදනයේදී අනුමත ප්‍රමිතීන් යටතේ සහ සැර ප්‍රමාණයන්ට අනුව නිෂ්පාදනය සිදුකරන බව හා ලේබලයේ සඳහන් තොරතුරු නිවැරදි බව සොයා බැලීම සුරාබදු නිලධාරීන්ගේ වගකීම බවත්, වෙන් වෙන් ලේගරවලින් ආසවනය සිදුකිරීමේදී නිදර්ශක ලබාගෙන ඒවා රජයේ රස පරීක්ෂක වෙත යවා විශ්ලේෂණ වාර්තා ලබාගෙන ඒවා නියමිත ප්‍රමිතියට අනුව තිබේද යන්න පරීක්ෂා කිරීම සිදුකෙරෙන බවත්, විගණනයට භාජනය කරන ලද ස්කාගාර/නිෂ්පාදනාගාර 8ක් සම්බන්ධයෙන් නියමිත වාර ගණනකදී වර්තා ලබාගැනීමට කටයුතු නොකිරීම, ලබාගත් සාම්පල් ප්‍රමාද වී රස පරීක්ෂක වෙත යොමු කිරීම, රස පරීක්ෂක වාර්තාවල සඳහන් සැර ප්‍රමාණය සහ ලේබලයේ සඳහන් සැර අතර වෙනස්කම් පැවතීම යනාදි කරුණු නිරීක්ෂණය වූයෙන් සුරාබදු නිලධාරීන්ගේ වගකීම ඉටුවී නැති බව නිරීක්ෂණය වී නැත.


තවද සුරාබදු නිවේදන හා නියෝග උල්ලංඝනය සිදුකර ඇති අවස්ථාද නිරීක්ෂණය වූයෙන් සුරාබදු නිලධාරීන්ගේ අධීක්ෂණයක් සිදුකර ඇති බවක් නිරීක්ෂණය නොවූ බවත් සුරාබදු අධිකාරීන් හා සහකාර සුරාබදු කොමසාරිස්වරුන් විසින්ද ප්‍රමාණවත් අධීක්ෂණයක් සිදුකර ඇති බවක්ද නිරීක්ෂණය නොවුණ බවත් එහි සඳහන් කරයි.


මත්පැන් නිෂ්පාදනාගාර සියල්ලක්ම සමාගම් පනත යටතේ ලියාපදිංචි වී ඇති ආයතන නිසා තෙවන පාර්ශ්වයෙන් තොරතුරු ලබා ගැනීමේදී අපහසුතාවන්ට ලක්වීම, විශේෂයෙන් සමාගම් විසින් නිෂ්පාදනාගාර තුළ ඇතිකර ඇති අභ්‍යන්තර පාලන ක්‍රමවේදයන් පිළිබඳව සහ ඒවායේ ගබඩා කිරීම්, අලෙවිය පිළිබඳ තොරතුරු ලබාගැනීමේ අපහසුතාව, ස්ප්‍රීතූ ආනයනය කිරීමට අදාළව රේගු තොරතුරු ලබා ගැනීමේ අපහසුතාව යන කරුණු විගණන විෂය පථය සීමාවීම කෙරෙහි බලපෑ බව වාර්තාව සඳහන් කරයි.
අනුමත කාර්ය මණ්ඩලය ඉක්මවා යන අයුරින් කාර්ය මණ්ඩලය යෙදවීම් සිදුකර ඇති අතර ඒවා වන්නේ ඇක්මී ලංකා නිෂ්පාදනාගාරය, රෝයල් කාස්ක් ස්කාගාරය, මෙන්ඩිස් මොරගොල්ල, ඒෂියා පැසිපික් බෲවරී හා නවයාලතැන්න ගුදම වේ.


ඊතයිල් මද්‍යසාර ආනයනයේදී ආනයන අවසර පත්‍රයේ සඳහන් ප්‍රමාණයට වැඩියෙන් ආනයනයන් සිදු කිරීම් හා නොගැළපීම් සමාගම් තුනක් විසින් සිදුකර ඇති අතර ඒවා අයිඩීඑල් සමාගම, ඩීසීඑස්එල් සමාගම හා පෙරිසිල් සමාගම ලෙස සඳහන් කර ඇත. එමෙන්ම ඩීසීඑස්එල් සමාගම ආනයනය කළ ස්ප්‍රීතූ ප්‍රමාණය හා ඒවාහි ගුදම් වෙත ප්‍රවාහනය කළ හා සත්‍ය වශයෙන් ගුදම් වෙත ලැබී ඇති ප්‍රමාණයන් අතර වෙනස්කම් නිරීක්ෂණය වී ඇත.


ගලගෙදර රෝයල් කාස්ක් ඩිස්ටීලරිස් පෞද්ගලික සමාගම විසින් නීති විරෝධි ලෙස මෝල්ට් ස්ප්‍රීතූ තොග ලීටර් 5000ක් ආනයනය කර ඇති බවත් ඒ සඳහා රුපියල් 500,000ක සමථ ගාස්තුවක් අයකර තිබූ බවත් එම ස්ප්‍රතූ තොගය වෙනත් ආයතනයකට කිසිදු පරීක්ෂණයකින් තොරව හුවමාරු කරගෙන ඇති බවත් නියාමන ක්‍රියාවලිය නිසි ආකාරයෙන් සිදුකර නැති බවත් සඳහන් කරයි.


නිෂ්පාදනාගාර විසින් මත්පැන් නිෂ්පාදනය සඳහා අවශ්‍ය බෝතල්, මූඩි, ලේබල් පිළිබඳව මිලදී ගැනීම හා භාවිත කළ ප්‍රමාණය කොපමණද යන්න අධීක්ෂණයක් ස්ථානභාර සුරාබදු නිලධාරීන් සිදුකර නොමැති බවත්. ඒ අනුව නිෂ්පාදනය කරනු ලබන මත්පැන් ප්‍රමාණය, බෙදාහරිනු ලබන මත්පැන් ප්‍රමාණය, අලෙවි කරනු ලබන මත්පැන් ප්‍රමාණය හා බදු අයකරනු ලබන මත්පැන් ප්‍රමාණය යනාදි පියවර එකිනෙකට ගැළපේද යන්න පිළිබඳ සොයා බැලීම සඳහා වූ සතුටුදායක අභ්‍යන්තර පාලන පද්ධතියක් ක්‍රියාත්මක නොවන බවත් නිරීක්ෂණය වී ඇත.


වෙල්ගම, තිත්තපත්තර පිහිටි රොක්ලන්ඩ් ඩිස්ටීලරීස් පුද් සමාගම නිෂ්පාදනය කරන ලද ත්‍රී ස්ටාර් බ්ලැක් ලේබල් අරක්කු තොගයක් අවක්ෂේප (බෝතලය යට මණ්ඩි) අංශු සහිත මත්පැන් බෝතල් ලෙස වර්තා වී තිබුණත් ඉන් ප්‍රමාණයක් වෙළඳපළට නිකුත් වී ඇතත් ඒවා එකතු කර ගැනීම සඳහා ක්‍රමවේදයක් ක්‍රියාත්මක වී නැති අතර පොදු මහජනයා පරිභෝජනය කර ඇත. ඒ අනුව සුරාබදු නිලධාරීන්ගේ අධික්ෂණය ඉතාම දුර්වල තත්වයක පැවතී ඇති බව විගණනයේ මතයයි.


එමෙන්ම ප්‍රවාහන අවසර පත්‍ර ලබාදීමේදී නිෂ්පාදනය පිළිබඳ අවධානය යොමු කර නැති බවද වැඩිදුරටත් නිරීක්ෂණය කර ඇත.■

වසංගතයෙන් බිඳුණු
ආසියානු දිවිය

0

■ නිසංසලා දිසානායක

කොවිඩ් වසංගතාගමනයට දෙවසරක් සැපිරීමට ආසන්නව තිබියදී ආසියාව පුරා මිනිස් ජීවිත බිඳවැටෙමින් පවතී.


සුළු පරිමාණ ව්‍යාපාරිකයෝ සපුරාම විනාශ වූහ. තනිව නිවෙස්වල ජීවත් වූ වැඩිහිටියන් සංචරණ සීමා හමුවේත්, දෛනික ජීවිතය තුළ ඩිජිටල් ගනුදෙනුව වැඩිවීම නිසාත් තදබල ලෙස හුදෙකලා වූහ. ඔවුන්ගේ මානසික සෞඛ්‍යය පිළිබඳව සුළු වශයෙන් හෝ අවධානය යොමු වෙතත්, 18න් පහළ පිරිස වත්මන් අර්බුදය තුළ රැකෙන්නේ කෙසේද යන්න ගැන වැඩි අවධානයක් යොමු නොවීම පිළිබඳව මානසික සෞඛ්‍ය විශේෂඥයෝ තැවුල් සිතින් පසුවෙති.


වැඩිහිටියන් ඔවුනට ආවේණික සුළු පරිමාණ යුද්ධවලට මැදිව සිටියදී නිවෙස්වලට සිර වූ තරුණ දරුවෝ සුපුරුදු සමාජ ඇසුරෙන් වෙන්ව හුදෙකලා වීම හා අධ්‍යාපනය අන්තර්ජාලයට සීමා වීම කොවිඩ් වසංගතය අතරතුර තරුණ පිරිස්වල සියදිවි නසාගැනීම් ඉහළ යාමට බලපෑය.


ජපාන සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශ දත්තවලට අනුව 2020දී ළමා සියදිවි නසාගැනීම් 499ක් එරටින් වාර්තා විය. 2019ට සාපේක්ෂව එය සියයට 25ක සහ 2016ට සාපේක්ෂව සියයට 73ක වැඩිවීමකි.


අවුරුදු 10 -19 අතර වයස් කාණ්ඩයේ සියදිවි නසාගැනීම් පසුගිය වසර කිහිපයට සාපේක්ෂව වැඩිවෙමින් පවතින බව සිංගප්පූරුවෙන් වාර්තා විය. 2018දී වාර්තා වූ මරණ හය 2021 අගෝස්තුව වෙන විට නවයක් දක්වා ඉහළ ගොස් තිබිණ.


ඉන්දුනීසියාවේ අවුරුදු 18 – 24 වයස්වල පසුවෙන 2400ක පමණ තරුණ පිරිසක් සහභාගි කරගෙන කළ සමීක්ෂණයකින් හෙළිවූයේ ඔවුන්ගෙන් අඩකට පමණ මෑතකදී දිවි නසාගැනීමේ සිතුවිලි පහළ වී ඇති බවයි.


වයස 10 – 19 කාණ්ඩයේ සියදිවි නසාගැනීම් 144ක් පසුගිය වසරේ තායිලන්ත සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයෙන් වාර්තා විය. එය 2019 වාර්තා වූ මරණ සංඛ්‍යාවට සාපේක්ෂව සියයට 30ක වැඩිවීමකි.


වත්මන් දත්තවලින් පෙන්නුම් කරන්නේ වසංගතය තරුණ පිරිස් කෙරෙහි කෙටිකාලීනව බලපෑ ආකාරයයි. එහි දිගුකාලීන ප්‍රතිඵල කෙබඳු දැයි තවමත් නොදන්නා බැවින් අප ඒ සඳහා සූදානම්ව සිටිය යුතු යැයි තායිලන්තයේ මානසික සෞඛ්‍ය දෙපාර්තමේන්තුවේ ඉහළ නිලධරයෙක් පැවසීය.


එහෙත් විශේෂඥයන් අනතුරු අඟවමින් කියා සිටින්නේ දත්තවලින් පමණක් සම්පූර්ණ යථාර්ථය නොපෙන්වන බවයි. ඒවා මරණ පිළිබඳ දත්ත ලෙස සැලකෙනු විනා සියදිවි නසාගැනීමට දරන ලද වෑයම් ලෙස කිසි තැනක වාර්තා නොවේ.


සියදිවි නසාගෙන සිදුවෙන මරණයකදී, මරණයට පෙර ඒ සඳහා උත්සාහ කරන වාර ගණන 20කට වැඩි බව ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානය තක්සේරු කර ඇත.


තායිලන්තයේදී ගඟකට පැන දිවි නසා ගත් අයෙකුගේ මරණයට හේතුව ලෙස සඳහන් වෙන්නේ දියේ ගිලීමයි. දිවි නසාගත් සිංගප්පූරු දරුවෙකුගේ මරණයට හේතුව දරුණු තුවාල ලැබීම ලෙස සඳහන් විය හැකිය.


වසංගත ජීවිතයට හැඩ ගැසීම සඳහා වැඩිහිටියනට වඩා තරුණ පිරිස දැඩි අරගලයකට මුහුණ පා සිටින බව මානසික සෞඛ්‍ය පිළිබඳ විශේෂඥයෝ ප්‍රකාශ කරති.


සිංගප්පූරුවේ මනෝචිකිත්සකයෙක් වෙන ලිම් බූන් ලෙන්ග් කියා සිටින්නේ අධ්‍යාපනයේ පමණක් නොව ගෘහ ජීවිතයේද දුෂ්කරතාව සහ ආතතිය වැඩි කිරීමට වසංගතය දායක වී ඇති බවයි. සමාජ දූරස්ථභාවය නිසා තරුණ පිරිස් මිතුරු ඇසුරෙන්, අනෙකුත් සහයෝගී මිනිස් සබඳතාවලින් සහ සමාජ ක්‍රියාකාරකම්වලින්ද ඈත්ව සිටීම තත්ත්වය තවදුරටත් තීව්‍ර වීමට බලපා ඇත.


තරුණ පිරිස වැඩිහිටියනට වඩා ආවේගශීලී වීම නිසා පණිවිඩ වැරදියට අර්ථකථනය කිරීම, සියල්ල සෘණාත්මක කෝණයකින් බැලීම, නොවිමසා බලා තීරණ ගැනීම, පවුල සහ හිතවතුන් සමඟ ගැටුම් ඇති කරගැනීම වැනි තරුණ වයසේ සාමාන්‍යයෙන් තිබෙන දුර්වලතා වසංගතය නිසා කිහිප ගුණයකින් ඉහළ ගොසිනි.


තමාගෙන් ප්‍රතිකාර ලබන තරුණ රෝගීන් බහුතරයකගේ කාංසාවට හේතුව අවුරැදු 16 – 18 අතර වයස්වලදී දීප ව්‍යාප්ත මට්ටමින් පවත්වන විභාගවලට මුහුණ දීම බවත්, විශ්වවිද්‍යාල වයසේ සිසුනට විදෙස් රටවල අධ්‍යාපනය ලැබීමේ අවස්ථා අවහිර වී හෝ විදෙස් රටකට යාම වෙනුවට තම මවුරටෙහි සිට අන්තර්ජාලය ඔස්සේ අධ්‍යාපනය ලබන්නට සිදුවීම නිසා ඔවුහු ප්‍රබල මානසික කඩාවැටීමකට ලක්ව ඇති බවත්, වෛද්‍ය ලිම් පවසා සිටියි.


තරුණ පිරිස් සහයෝගී සබඳතා ගොඩනගා ගන්නා, ජීවිත කාලයම පවතින මිතුරුකම් ඇති කරගන්නා, ඔවුන්ගේ ජීවිත පිළිබඳව තීරණාත්මක වයසකදී මෙසේ දැඩි හුදෙකලාවකට ලක්වීම අඩුපාඩුවක් බව වෛද්‍යවරයාගේ අදහසයි.


ටෝකියෝවේ උපදේශන ආයතනයක සභාපතිනිය වන විකී ස්කොර්ජි පවසන්නේ ඇගේ ආයතනයට සම්බන්ධවී සිටින තරුණ පිරිස තම පාසල, පවුල, හිතවතුන්, පරිසරය මෙන්ම දේශගුණ විපර්යාසය පිළිබඳවද වද වෙන බවයි. ඔවුන් නිතරම අසන්නේ වැඩිහිටියන්ගේ ජීවිත තරම් අපේ ජීවිත හොඳ වේද යන්නයි.


පසුගිය වසරේ මාර්තුවේ සිට මැයි දක්වා ජපානයේ පාසල් වැසූ විට යොවුන්වියේ පසුවෙන්නන් නිවෙස්වල සිරවීමෙන් ගෘහස්ථ හිංසන හා ළමා අපචාරවල ඉහළ යාමක් වාර්තා විය. 2020දී ළමා අපයෝජන සිද්ධි 2133ක් වාර්තා වී ඇත. එසේම මේ වසරේ වාර්තාගත සංඛ්‍යාවක් ළමා අපයෝජන සිදුවී තිබෙන බවත්, මානසික උපදේශනය සඳහා තම ආයතනයේ ධාරිතාව ප්‍රමාණවත් නොවූ බවත් ඇය වැඩිදුරටත් සඳහන් කළාය.
පූර්ව යොවුන්වියේ පසුවෙන්නන් සහ තරුණ පිරිස් මෑතක සිට වැඩි වශයෙන් උපකාර ඉල්ලා ඇමතුම් ලබාදෙති. ඔවුන් බහුතරයකට කාංසාව හා විශාදය වැඩිවෙමින් පවතින අතර සියදිවි නසාගැනීමේ සිතුවිලි ඇතිවී තිබේ.


සෑම ළමුන් 10කගෙන් හත් දෙනෙකුට සහ තරුණ වියේ බහුතරයකට පසුගිය වසරේ කොවිඩ් පැමිණීමෙන් පසු මානසික සෞඛ්‍ය ගැටලු ඇතිවී තිබෙන බව යුනිසෙෆ් ආයතනයේ මූලිකත්වයෙන් තායිලන්තයේ සිදුකළ සමීක්ෂණයකින් හෙළිවී තිබේ. පවුලේ වත්කම් පිළිබඳ අවිනිශ්චිතතාව, තම අධ්‍යාපනය හා අනාගතය ගැන බිය ඇතිවීම ඊට බෙහෙවින් බලපා ඇත.


වසංගතය නිසා මාර්ගගත ක්‍රමයට මාරු වීමෙන් අන්තර්ජාල පහසුකම් හෝ නැති, තායිලන්තයේ සිටින දුගීම දරුවන්ගේ අධ්‍යාපනය අඩාල විය. මාර්ගගත ක්‍රමයට අධ්‍යාපනය ලැබූ බහුතරයක් දරුවෝද විෂය කරුණු පිළිබඳව සැබෑ අවබෝධයක් නැතිව කටපාඩම් ක්‍රමයට ඉගෙනුම ලැබූ අතර පාඩම්වලට සම්බන්ධ වීමේදී උනන්දුව මඳ විය.
තායිලන්තයේ අගමැතිවරයාගේ මිලිටරි පාලනයට එරෙහිව එරට පෙර නොවූ විරූ දේශපාලන පිබිදීම් රැල්ලක් පසුගිය වසරේ මුලදී ඇතිවූ අතර අවුරුදු 12 ළමුන් පවා මහා උද්ඝෝෂණවලට එකතු වූහ. ළමෝ ජල ප්‍රහාර හා කඳුළු ගෑස් ප්‍රහාරවලට ලක්වූහ. වයස 15ටත් වඩා අඩු පිරිස් උසාවියේදී චෝදනා ලැබූහ.


වත්මන් සමාජය මිනිසුන් පත් කර තිබෙන්නේ අනාගතය ගැන සියලුම බලාපොරොත්තු අත්හැර ජීවත්වෙන තත්ත්වයකටය.


“එකම පද්ධතියකට අනුව ජීවත්වෙන විට ජීවිතයේ ගුණාත්මය ඉහළ යන්නේ කෙසේද යන්න මිනිසුන්ට හිතාගන්න බැහැ. මගේ මිතුරන් රැසක් අධෛර්යමත් වෙලා. ජීවත්විය යුත්තේ කුමකටදැයි ඔවුන් දන්නේ නැහැ. අපේ රටේ වෙන දේවල්, රජය සහ අධ්‍යාපනයත් අපට එපාවෙලා තියෙන්නෙ. අනේ අපිව මැරිලවත් ගියානම් කියන සිතුවිල්ලෙන් බහුතරයක් දෙනා ඉන්නෙ…….” අවුරුදු 22ක තායිලන්ත විශ්වවිද්‍යාල සිසුවියකගේ අදහස එවැන්නකි.


“දේවල් තිබෙන හැටියට පිළිගැනීමේ ප්‍රඥාව තරුණ පිරිසට නැහැ. වසංගතය පැමිණ සමාජයේ පැළපදියම් වූ ආකාරය ගැනත් විශේෂයෙන්ම ඔවුන් කලකිරිලා තියෙන්නෙ……” ඒ පිළිබඳව අදහස් දක්වමින් සිංගප්පූරු මනෝවෛද්‍යවරියක් කීවාය.


එරට පාසල්වල පවත්වාගෙන යන අත්‍යවශ්‍ය උපදේශන සේවා මගින් ළමුන්ට තිබෙන මානසික සෞඛ්‍ය ගැටලු මුල් කාලයේම හඳුනාගැනීමත්, ප්‍රතිකාර ලබාදීමත් ඔවුනගේ ජීවිත බේරා ගැනීමට සුවිසල් මෙහෙයක් කරන බව ඇය පැවසුවාය.


“කට පියාගෙන අසා සිටින ළමුන්ව සිටි අපේ පියවරුන්ගේ පරම්පරාව අප වෙනස් කළ යුතුයි. මේ තත්ත්වය මුළු ආසියාව පුරාම පවතින්නක්.. ළමුන්ගේ හැඟීම් ගැන අසා සිටීම සහ ඒවා පිළිගැනීම අප ඇරඹිය යුතුයි. එසේ නොකළහොත් මේ චක්‍රය කවදාවත් බිඳින්නට හැකිවෙන්නේ නැහැ.


මේ මොහොතේ ජීවත්වෙමින්, නිවැරදි සිහිය පවත්වාගැනීමේ ක්‍රමවේද සහ ලිහිල් වීමේ ක්‍රම ආදිය අප ළමුන්ට ඉගැන්විය යුතුව තිබෙනවා. එමගින් කාංසාව නිසි ලෙස කළමනාකරණය කරන්නටත්, මනස දුර්වල වූ අවස්ථාවල නැවත යථා තත්ත්වයට පත්වෙන්නටත් පුළුවනි……..


ළමුන් තමා වෙනුවෙන් පෙනී සිටිමින් උපකාර ලබාගනීවි යැයි බලාපොරොත්තු වීම ප්‍රමාණවත් නැහැ. මන්ද උපකාර අවශ්‍ය වැඩිහිටියන්ට පවා ක්‍රියාත්මක වීමට වුවමනාවක් නැතිව සිටියදී ළමුන්ගෙන් ඒ දෙයම බලාපොරොත්තු වීම නිශ්ඵල ක්‍රියාවක්……..”
සියදිවි නසාගැනීම් වැළකීම සඳහා බිහිකළ ආදායම් නොලබන සංවිධානයක් වන ‘ද ලයිට් ඉන්දුනීසියා’ ආයතනයේ ප්‍රධානියා වන බෙනී ප්‍රවිරා පවසා සිටින්නේ මානසික සෞඛ්‍ය ගැන කතිකාවත සමාජයට හුරු කරවීමත්, අපේ සංස්කෘතිය තුළ සියදිවි නසාගැනීම පිළිබඳව තිබෙන සමාජ අපකීර්තිය ඉවත් කිරීමත් විශේෂයෙන් වැදගත් බවයි.
“….අප මුලින්ම දැනගනිමු. ඉන්පසු එකිනෙකා දැනුම්වත් කරගනිමු. අපේ ජීවිතවල අඳුරුතම කාලපරිච්ඡේදවල පවා සැබෑ දයාවෙන් එකිනෙකාට උදවු උපකාර කරගනිමු…….”


තායිලන්තය වැනි රටකට දැඩි කැපවීමෙන් යුත් මනෝ වෛද්‍යවරුන් වුවමනා කර තිබේ. වර්තමානයේදී එරට ළමුන් හා යොවුන් ප්‍රජාව ගැන සොයාබැලීමට සිටින්නේ මනෝවෛද්‍යවරුන් 900කටත් අඩු ප්‍රමාණයකි.


“තමාට මනෝවෛද්‍යවරයෙකු මුණගැසීමට වුවමනා බව කිසිවෙක් අද වටහා ගන්නවා යැයි සිතමු. නමුත් උපකාර ලබාගැනීමට පෙර ඔවුන් දිගු කාලයක් කල් යල් බලමින් පසු වෙනවා……” මෙසේ පවසන්නේ තායිලන්තයේ ජනප්‍රිය සවන්දීමේ මෘදුකාංගයක් නිර්මාණය කළ ආයතන ප්‍රධානියෙකි. ඔවුනට මාසයකට එවැනි ඇමතුම් 2000කට වැඩියෙන් ලැබෙන බව කියැවේ.


“සමහර අවස්ථාවල ඔවුනට වුවමනා කරුණාවන්ත සවන්දෙන්නෙක් පමණයි…….” වයස අවුරුදු 18ට අඩු ළමුන් වෙනුවෙන් පැය 24 උපකාර සේවයක් වෙන චයිල්ඩ්ලයින් තායිලන්ඩ් ආයතනය පවත්වාගෙන යන ජින්ඩා චියපොන් පවසන්නීය.


ළමුන්ගේ ලෝකය ඉතා කුඩායි. ඔවුනට වුවමනා මිතුරන් සහ පවුලේ අයයි. වැඩිහිටියන් ඔවුනට සවන්දීම සඳහා කාලය ඉතිරි කර ගත යුතුයි.
සවුත් චයිනා මෝනිං පෝස්ට් ඇසුරිනි.■

ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා ප්‍රතිසංස්කරණ සහ
මහජන සහභාගිත්වය

0

ලංකාවට අලුත් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් හඳුන්වාදීම සම්බන්ධයෙන්, ආණ්ඩුවට සම්බන්ධ නැති, පොදු වශයෙන් විරුද්ධ පාර්ශ්වීය ලෙසින් හැඳින්විය හැකි, කණ්ඩායම් අතර දැනට සාකච්ඡා සිදුවෙමින් තිබේ. එවැනි සාකච්ඡා ‘අනිද්දා’ පත්‍රයේද, විද්‍යුත් මාර්ගගත අවකාශයේද සිදුවේ. මෙය වැදගත් වර්ධනයකි. එම සාකච්ඡා තුළින්, නව ව්‍යවස්ථා සම්පාදන ක්‍රියාවලියකදී මතුවන ප්‍රශ්න, අභියෝග, අවධාරණය කළ යුතු ප්‍රතිසංස්කරණ යෝජනා සහ මගහැරිය යුතු අතීතයේ සිදුවූ වැරදි යනාදිය ගැනද අවධානය යොමු කෙරේ. මෙය ඉදිරියට ගෙන යා යුතු වර්ධනයකි.


මෙවැනි සාකච්ඡාවල ඇති එක් වැදගත් ලක්ෂණයක් නම්, නව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් ගැන සිතීමේ සහ අදහස් නිර්මාණය කිරීමේ ක්‍රියාවලිය ප්‍රතිෂ්ඨාපිත දේශපාලන පක්ෂවල ආධිපත්‍යයෙන් සහ ග්‍රහණයෙන් මුදවා ගැනීමට එම ක්‍රියාවලිය සතු විභවතාවයි. අප රටේ මෙන්ම අන් බොහෝ රටවලද, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සම්පාදනය ඇතුළු දේශපාලන ප්‍රතිසංස්කරණ ක්‍රියාවලීන් මුහුණ දෙන ප්‍රධාන බාධාවක් වන්නේ අධිපති දේශපාලන පක්ෂ, දේශපාලන ප්‍රභූ කොටස් සහ විශේෂඥ කණ්ඩායම් යන පාර්ශ්ව තුනේ ග්‍රහණයෙන් එම ක්‍රියාවලිය නිදහස් කර ගැනීමයි. මෙය ලංකාව සම්බන්ධයෙන්ද ඇති එක් යථාර්ථයකි.
දැනට ලංකාවේ සිදුවන සාකච්ඡාවෙහි ආණ්ඩුක්‍රම ප්‍රතිසංස්කරණය සහ මහජන සහභාගිත්වය සම්බන්ධයෙන් මතුවන කරුණු කිහිපයක් පිළිබඳව විමසා බැලීම මෙම ලිපියේ අරමුණයි.

අන්තර්ගතය සහ ක්‍රියාවලිය


නව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ අන්තර්ගතය මෙන්ම එම අන්තර්ගතය කුමක්දැයි තීරණය කිරීමේත්, ව්‍යවස්ථාව සම්පාදනය කිරීමේත් ක්‍රියාවලිය ‘ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී’ විය යුතුය යන ප්‍රවාදය, අන්තර්ගතය සහ ක්‍රියාවලිය පිළිබඳ තේමාවෙන් අවධාරණය කෙරේ. ලංකාවේ නව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ අන්තර්ගතය මෙන්ම එහි ක්‍රියාවලියද ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී විය යුතුද නැද්ද යන්න ගැන දේශපාලන බලවේග හා පක්ෂ අතර ඒකමතිකත්වයක් නැත. දැනට බලයේ සිටින පාලක පන්ති ස්තරය, ව්‍යවස්ථාව මෙන්ම දේශපාලන ක්‍රමයද ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයෙන් බැහැරව යා යුතු යැයි විශ්වාස කරන අතර, එම මතය දරන සමාජ ස්තරද, ප්‍රභූ කොටස්ද, ඡන්දදායකයෝද සිටිති. එහෙත් වර්තමානයේ අප රටේ මහජන මතය සකස්වෙමින් තිබෙන්නේ, ‘ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක්’ සහ ‘ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී දේශපාලන ප්‍රතිසංස්කරණ’ සඳහා අපේක්ෂා පළ කරමිනි. විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීම, තනි පුද්ගලයකු වටා බලය කේන්ද්‍ර ගතවීම අහෝසි කර එවැන්නක් යළි සිදුවිය නොහැකි තත්ත්වයක් ව්‍යවස්ථාවෙන්ම නිර්මාණය කිරීම, පාර්ලිමේන්තු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ක්‍රියාවලිය යළි ශක්තිමත් කිරීම යන මේවා අප රටෙහි තිබෙන එම අපේක්ෂා අතර ප්‍රධාන තැන ගනී.


මේ අතර ව්‍යවස්ථාවේ අන්තර්ගතය සහ ආණ්ඩුක්‍රමයේ ස්වභාවයේ පිළිබඳව, පුළුල් මහජන සාකච්ඡාවක් තුළින් නිරාකරණය කරගත යුතු මූලික ප්‍රශ්නයක් තවමත් ඉතිරිව තිබේ. ඉන් ප්‍රධාන එකක් වන්නේ (අ) අහෝසි කළ යුත්තේ විධායක ජනාධිපති ක්‍රමයද? නැත්නම් සම්පූර්ණයෙන්ම ජනාධිපති ක්‍රමයද? (ආ) ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කරන්නේ නම්, ආපසු යා යුත්තේ වෙස්ට්මිනිස්ටර් /සෝල්බරි ආකෘතියේ පාර්ලිමේන්තු ක්‍රමයකටද, නැත්නම් 1972 ව්‍යවස්ථා ආකෘතියේ සර්වබලධාරී පාර්ලිමේන්තුවක් සහිත පාර්ලිමේන්තු ක්‍රමයකටද? (ඈ) නව ව්‍යවස්ථාව යටතේද ලංකාව ‘ජනරජයක්’ ලෙස දිගටම තබා ගන්නේ නම්, ජනාධිපති ධුරය සහ එහි බලතල සම්බන්ධව සිදුකළ යුත්තේ කවර ප්‍රතිසංස්කරණද? ව්‍යවස්ථාදායකය සහ විධායකය අතර තිබිය යුත්තේ කවර බල තුලනයක්ද?


ඉහත කී ප්‍රශ්න සම්බන්ධව අප රටේ ව්‍යවස්ථා ප්‍රතිසංස්කරණවාදී දේශපාලන සහ බුද්ධි ශ්‍රේණි අතර දැනටත් පවතින අධිපති ප්‍රවේශය නම්, ඒවාට විසඳුම් තිබෙන්නේ දේශපාලන නායකයන් සහ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා විශේෂඥයන් අතර බවයි. එම ප්‍රවේශයෙන් තවදුරටත් කියැවෙන්නේ මේවා දැනටමත් ‘විසඳුම් සොයාගෙන තිබෙන’ ප්‍රශ්න බවයි. මෙය හැඳින්විය හැක්කේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සහ දේශපාලන ප්‍රතිසංස්කරණ පිළිබඳ තිබෙන ‘ප්‍රභූත්වවාදී’ ප්‍රවේශය ලෙසයි. මෙය කොතෙක් දුරට ‘ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී’ ප්‍රවේශයක්ද යන්න සාකච්ඡා කළ යුතුව තිබෙන අතුරු, එහෙත් වැදගත් ප්‍රශ්නයකි.

ක්‍රියාවලිය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී වීම


ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා ප්‍රතිසංස්කරණ ක්‍රියාවලියද ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී විය යුතුය යන අදහස පිළිගන්නා ගමන්ම, ඒ අදහස දරන අය අතරද එකිනෙකට ප්‍රතිවිරුද්ධ ස්ථාවර දෙකක් දැනට යෝජනා වී තිබේ. එයින් පළමුවැන්න, දැනට තිබෙන 1978 ව්‍යවස්ථාවේම නෛතික ප්‍රතිපාදන සපයා ඇති රාමුව තුළ, නව ආණ්ඩුක්‍රම ප්‍රතිසංස්කරණයද කළ යුතු බවයි. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී වන්නට නම් පවත්නා ව්‍යවස්ථාවේ පවත්නා විධිවිධාන ඇතුළේම ක්‍රියා කළ යුතුය යන තර්කය ඒ වෙතින් ඉදිරිපත් වේ.


‘ක්‍රියාවලියද ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී විය යුතුය’ යන ප්‍රවාදයට මීට වඩා වෙනස් අර්ථකථනයක්ද දැනට ලංකාවේ ඉදිරිපත්ව ඇත. එය නම් ක්‍රියාවලිය මහජනතාව ඍජුව සහභාගි වන ක්‍රියාවලියක් විය යුතුය යන්නයි. න්‍යායික වශයෙන් ලිබරල්වාදයට නොව සමූහාණ්ඩුවාදයට බර මෙම ප්‍රවේශය තවමත් ලංකාවේ ගැඹුරු ලෙස සාකච්ඡාවට භාජනය වී නැතත්, ඒ වෙතින් වැදගත් යෝජනා සහ අදහස් කිහිපයක් ඉදිරිපත් වෙයි. ඒවායින් හතරක් මෙසේ සාරාංශ කොට ඉදිරිපත් කළ හැකිය.


(අ) 1978 ව්‍යවස්ථාව සම්පූර්ණයෙන් අහෝසි කළ යුතුය. ඒ සඳහා පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙකක ඡන්දය සහ සමහර වගන්ති අහෝසි කිරීමට ජනමත විචාරණයක්ද අවශ්‍ය වේ. එම ජනමත විචාරණය, හුදෙක් පවත්නා ව්‍යවස්ථාව අහෝසි කිරීමට පමණක් නොව, නව ව්‍යවස්ථාවක් සඳහා මහජන අනුමැතිය ලබා ගැනීමටද භාවිත කළ හැකිය. එබැවින් ප්‍රයත්න ගත යුත්තේ කෑලි-කෑලි වශයෙන් සිදු කරන ප්‍රතිසංස්කරණයකට නොව, ජනමත විචාරණයක් තුළින් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී මහජන පදනම ශක්තිමත් කරනු ලැබූ නව ව්‍යවස්ථාවකටය. ‘ක්‍රියාවලිය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී විය යුතුය’ යන්නෙහි පළමුවන අර්ථය එයයි.
(ආ) දෙවැන්න, නව ව්‍යවස්ථාවක් නිර්මාණය කිරීමේ ක්‍රියාවලිය මහජන සහභාගිත්වය තුළින් පෝෂණය වීමට විවෘත කිරීම තුළින්, එය පුරවැසි සහභාගිත්වවාදී ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ක්‍රියාදාමයක් සමග සංයෝග කිරීමයි. ‘පුරවැසි සහභාගිත්ව ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය’ යන්න අපේ රටේ දේශපාලනඥයන්ට, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා නීතිවේදීන්ට මෙන්ම, නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවටත්, අධිකරණයටත් පුරුදු නැති ආගන්තුක සංකල්පයකි. එයට ප්‍රධාන හේතුව, අප රටේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා නෛතික චින්තනය, සාම්ප්‍රදායික ලිබරල් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවාදයෙන් ඔබ්බට නොයෑමය. 1972 සිට ලංකාව ‘ජනරජයක්’ බව තවමත් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ කියා සිටියත්, ‘සමූහාණ්ඩු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී’ (Republican Democratic) චින්තනයක්, අප රටේ නීති විශාරදයන් අතර තවමත් වර්ධනය නොමැතිවීමය. ඇමෙරිකානු සහ ඉන්දියානු ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා ගැන ඔවුන් අධ්‍යයනය කළත්, ඒ දෙකෙහිම ඇති සමූහාණ්ඩුවාදී ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අංග ගැන ඔවුන් සවිඥානක බවක් නොපෙනේ. මෙය ලංකාවේ වර්තමාන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා ප්‍රතිසංස්කරණ සාකච්ඡාව තුළ මිත්‍ර සාකච්ඡා මාර්ගයෙන් නිරාකරණය කරගත යුතුව තිබෙන ගැටලුවකි.


(ඇ) තුන්වැන්න, ආණ්ඩුක්‍රම නිර්මාණ ක්‍රියාවලියේදී සහභාගි වන ‘මහජනයා’ යනු කවුද යන ප්‍රශ්නයයි. ‘මහජනයා’ යනු මහජනතාව ගැන කතා කරන දේශපාලන න්‍යායෙහිද ඒකමතිකත්වයක් නැති පිළිතුරු සැපයෙන ප්‍රශ්නයකි. ‘දේශපාලන බලයේ සැබෑ හිමිකරුවන් වන්නේ මහජනතාවය’ යන ලිබරල්වාදී ප්‍රවාදය පළමුවරට 17 සියවසේ අගදී ඉදිරිපත් කළ ජෝන් ලොක් ‘මහජනතාව’ යන්නෙන් අදහස් කළේ එකල එංගලන්තයේ සිටි උගත්, දේපළ හිමි, පිරිමින්ය. පිරිමි මහත්වරුන්ය. ගොවීන්, කම්කරුවන් හා ස්ත්‍රීන් ලොක්ගේ මහජනතාවට අයත් නොවූහ. ‘මහජනතාව’ යනු දුගී, වරප්‍රසාද රහිත සාමාන්‍ය ජනතාව යැයි පළමුවෙන් අර්ථ විග්‍රහ කෙළේ 18 වැනි සියවසේ සමූහාණ්ඩුවාදියෙකු වූ රූසෝය. ඊට පසු මාක්ස්, දුගී ජනතාව පමණක් නොව, කම්කරු පන්තිය සහ පීඩිත ජනතාවද ‘මහජනතාව’ යන්නට එකතු කළේය. “පිරිමින් මෙන්ම ස්ත්‍රීන්ද ඇතුළු සියලුදෙනා මහජනතාව වෙති” යන අර්ථකථනය පැමිණියේ සර්වජන ඡන්ද බලය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ව්‍යාපාර විසින් ඉදිරිපත් කරනු ලැබීමෙන් පසුය. වර්තමානයේදී ‘මහජනතාව’ යන්නෙහි තිබෙන්නේ මෙම සාකල්‍යවාදී ලිබරල් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අර්ථයයි.
එහෙත් එම ලිබරල් අර්ථකථනයේ, වාමාංශික සහ සමූහාණ්ඩුවාදී විවේචකයෝද වර්තමානයේ සිටිති. එම විවේචනයට අනුව ‘මහජනතාව’ යන සංකල්පය පාලක පන්තීන් විසින් අත්පත් කරගෙන ඇති නිසා, එය අර්ථ ශුන්‍ය සංකල්පයක් වී ඇත. ඊට වෙනස් යෝජනාවකින් කියැවෙන්නේ, ‘මහජනතාව’ යනු ආර්ථික, දේශපාලන සහ සමාජ බලයෙන් බැහැර කරනු ලැබ ඇති ‘පොදු ජනයා’ (Masses) බවයි. එයට අනුව, රටක මහජනතාව යනු එහි සියලු පුරවැසියන් බවයි.


ආණ්ඩුක්‍රම සම්පාදන ක්‍රියාවලියේදී ‘මහජනයා’ යන්නෙහි අර්ථය පුරවැසියන් සහ බැහැර කරනු ලැබූ බල රහිත පුරවැසියන් යන දෙකෙහිම සංයෝගයක් ලෙස සැලකීම වඩාත් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීය. සමාජයේ බහුතරයක් වන බල රහිත බැහැර කරනු ලැබූ පුරවැසියන්ගේ, එනම් පොදු ජනයාගේ විවේචන, විරෝධතා, අදහස්, යෝජනා නව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක්ද, දේශපාලන ව්‍යුහ සහ ආයතන ගොඩ නගන ප්‍රතිසංස්කරණද සඳහා ඍජුවම ලබා ගැනීම, ව්‍යවස්ථා නිර්මාණ ක්‍රියාවලියේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීභාවයට අත්‍යවශ්‍යය.
(ඈ) සිව්වැනි කරුණ වන්නේ නව ව්‍යවස්ථාව සඳහා මහජන සහයෝගය හා සමාජීය සුජාතභාවය ලබා ගැනීමේ අවශ්‍යතාවයි. විශේෂඥ මණ්ඩල, පාර්ලිමේන්තු කොමිටි සහ සීමිත මහජන අදහස් විමසීමේදී සිදුකරමින් ක්‍රියාත්මක කරන ව්‍යවස්ථා සම්පාදන ක්‍රියාවලීන්ට නිසි ලෙස මහජන සහයෝගය සහ සමාජ සුජාතභාවය නොලැබේ. බොහෝ විට, එවැනි කමිටුවලට අදහස් සහ යෝජනා ඉදිරිපත් කරන ‘මහජනතාව’ වන්නේ සමාජයේ සිටින බලය සහිත කොටස්ය. ඒ වෙතින් ලැබෙන්නේ සමාජයේ ප්‍රභූ කොටස්වල සහභාගිත්වය හෝ සහයෝගයයි. එය වනාහි නාමික සහ අවම ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයකි. ලංකාවට අද අවශ්‍ය වන්නේ, ඍජු මහජන සහභාගිත්වයක් මත ඉදිරියට යන ව්‍යවස්ථා සම්පාදන ක්‍රියාවලියකි. එය නියෝජන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ සීමාවන් ඉක්මවා යා යුතු සහ සමූහාණ්ඩුවාදී සහ ඍජු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී මාධ්‍යයක් තුළින් ඉදිරියට යා යුතු මහජන සහභාගිත්ව ක්‍රියාවලියකි. ‘මහජනතාව’ යනු පුරවැසියෝය. දේශපාලන ප්‍රජාවක් ලෙස රාජ්‍යයෙහි සිටින සාමාජිකයෝය. ‘ජනතාව’ හෝ ‘මහජන’ හෝ යන වචනවලට අකමැති නම් ‘පුරවැසියන්’ යන්න වඩාත් නිශ්චිත අර්ථයක් දෙන වචනයකි.

‘පොදු ජනයා’ සහ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සාකච්ඡාව


ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා ප්‍රතිසංස්කරණ/නිර්මාණ ක්‍රියාවලියේදී පුරවැසියන් සම්බන්ධ සාකච්ඡාවේදී දැනට මතුවී තිබෙන තවත් ප්‍රශ්නයක් නම් ‘මහජනතාවට ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සාක්ෂරතාව තිබේද?’ යන්නයි. මෙම ප්‍රශ්නයෙන් එකිනෙකට පටහැනි අදහස් දෙකක් ගම්‍ය වේ. පළමුවැන්න නම් අප රටේ පුරවැසියන් බහුතරයකට දේශපාලන සාක්ෂරතාව නැති නිසා, නැතහොත් තිබුණත් එය ඉතා මඳ සාක්ෂරතාවක් නිසා, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා ප්‍රතිසංස්කරණ සාකච්ඡා විශේෂඥයන්ට භාරදීම වඩාත් ඵලදායී වන බවයි. මහජන සහභාගිත්වය, ඔවුන්ගේ නියෝජිතයන්, එනම් පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන්ගේ, මාර්ගයෙන් සිදු කළ හැකිය යන අදහස එහි තිබේ. මෙය වනාහි දේශපාලනයේ පුරවැසි සහභාගිත්වය පිළිබඳ ඇති සාම්ප්‍රදායික, ලිබරල් නියෝජන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී න්‍යායික ස්ථාවරය වෙතින් පැන නගින අදහසකි. එය ගතානුගතිකවාදී සහ ප්‍රභූත්වවාදී අදහසකි.


ලංකාවේ වර්තමාන දේශපාලන සාකච්ඡා තුළ මීට වෙනස්ව මතුවී ඇති යෝජනාව නම්, මහජන නියෝජිතයන් වන මන්ත්‍රීවරුන්ට සහ මහජනයා නියෝජනය නොකරන විශේෂඥයන්ට පමණක් ආණ්ඩුක්‍රම සම්පාදන ක්‍රියාවලියේ අයිතිය භාරදීමේ සම්ප්‍රදාය අවසන් කළ යුතු බවයි. එම අර්ධ-ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ක්‍රියාවලිය සැබෑ ලෙස සහ පූර්ණ ලෙස ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී කිරීමට නම් පුරවැසියන්ගේ ඍජු සහභාගිත්ව ක්‍රියාවලියකින්ද ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සම්පාදන ක්‍රියාවලිය පොහොසත් කළ යුතුය යන්න එයින් යෝජනා වන විකල්ප අදහසයි. එය නියෝජන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයත්, ඍජු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයත්, එනම් ලිබරල්වාදී ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයත්, සමූහාණ්ඩුවාදී ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයත්, නිර්මාණාත්මක ලෙස සංයෝග කිරීමට අවකාශ ලබාදෙන විකල්පයකි.


2015-2016 ව්‍යවස්ථා ප්‍රතිසංස්කරණ ක්‍රියාවලියේදී මහජන අදහස් ලබා ගැනීම සඳහා ලාල් විජේනායක කමිටුවෙන් ඉටු කරන ලද්දේ මෙවැනි ක්‍රියාවලියක ප්‍රාරම්භක කාර්යභාරයකි. එම ආදර්ශය තවත් දියුණු කර පුළුල් කර ඉදිරියට ගෙන යාම වර්තමානයේදී අවශ්‍ය බව පෙනේ. 2015-2016 කර ඇති දේ 2022දී නැවත සිදුකිරීම අවශ්‍ය නැතැයි කීම නිවැරදි අදහසක් නොවේ. ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සාක්ෂරතාව පිළිබඳව පුරවැසියන් අතර සිදුවන සාකච්ඡා ගැඹුරු කිරීමට අලුත් අවකාශ විවෘත කිරීම වර්තමාන අවශ්‍යතාවයි. එවැනි ක්‍රියාමාර්ග සඳහා ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා ප්‍රතිසංස්කරණ සඳහා උනන්දු වන දේශපාලන ව්‍යාපාරයක, ආරම්භක ස්ථාවරය විය යුත්තේ, ‘පොදු ජනතාවට ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සාක්ෂරතාවක් නැත’ යන ප්‍රභූත්වවාදී අවබෝධය නොවේ.

ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා භාෂාව නොදැන සිටියත්, එම භාෂාවෙන් තම අදහස් ප්‍රකාශ නොකළත්, පුරවැසියෝ දේශපාලනය, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය, අයිතිවාසිකම්, සමාජ දුක්ගැනවිලි, සමාජ අසාධාරණතා, සමාජ-ආර්ථික ප්‍රශ්න, දේශපාලන පරිහාණිය, දේශපාලනය යළි ගොඩනැගීමේ මාර්ග යනාදිය ගැන සවිඥානකව, අවබෝධාත්මකව සහ විවේචනාත්මකව සිටිති. විශ්වවිද්‍යාල හෝ නීති විද්‍යාල අධ්‍යයනයක් නොලැබුවත්, පවත්නා දේශපාලන ආයතන, ව්‍යුහ, භාවිත හා දේශපාලන සංස්කෘතිය ගැන ප්‍රබල විවේචන ඔවුන් සතුව තිබේ.


විශේෂඥයන්ගේ වගකීම වන්නේ පුරවැසියන්ගේ එවැනි අදහස්, විවේචන, හා යෝජනාවලට සාවධානව සවන්දී, ඒ මගින් වඩා හොඳ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යස්ථාමය සහ දේශපාලනමය වශයෙන් යළි ගොඩනැගීම ඉලක්ක කරගත් ව්‍යවස්ථා මූලධර්ම සහ ප්‍රතිමාන නිර්මාණය කිරීමයි. ‘මෙය අප විසින්ද නිර්මාණය කරනු ලැබූ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවකි; අපේ අභිලාෂ සහ අපේක්ෂාද කැටි කොටගත් අපටද අයිතිය කියා පෑ හැකි ලියවිල්ලකි’ යනුවෙන් සිතීමට, සාක්ෂරතාව නොලැබූ පුරවැසියන්ටද අවකාශ සපයන ක්‍රියාවලියක් දියත් කිරීම ආණ්ඩුක්‍රම ප්‍රතිසංස්කරණ පුරවැසි ව්‍යාපාරයක් සතු විය යුතු ඉලක්කයයි. ජනමත විචාරණයකින් පුරවැසි අනුමැතිය ලබා ගැනීමට සුජාත අයිතියක් තිබෙනු ඇත්තේද එලෙස පුරවැසියන්ගේ සහභාගිත්වයෙන් නිර්මාණය වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා කෙටුම්පතකටය.■

මන්ත්‍රීන්ට පක්‍ෂ මාරුවට
ඉඩ දිය යුතුයි

0

■ නීතිඥ චන්ද්‍රසිරි සෙනෙවිරත්න

පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීන් පක්‍ෂ මාරු කිරීමට තවත් දැඩි නීති පැනවීමේ අභිලාෂයක් සාධාරණ සමාජයක් සඳහා ජාතික ව්‍යාපාර ව්‍යවස්ථා ප්‍රතිසංස්කරණ යෝජනා මාලාවෙහි දැක්වේ. සුරක්‍ෂිත යහපත් රටක් අපේක්‍ෂා කරයි නම්, පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීන්ට පක්‍ෂ මාරු කිරීමට සියලු ඉඩ ප්‍රස්ථා සැලසීමෙන් මිස, රටේ නියෝජිත ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ අනන්‍යතාව තහවුරු කළ නොහැකි වේ. වෙස්ට්මිනිස්ටර් ක්‍රමයට අනුගත, එංගලන්තය, කැනඩාව, පකිස්ථානය, ඕස්ටේ්‍රලියාව, නිව්සිලන්තය මෙන්ම
නයිජීරියාව වැනි රටවල පැති මාරුව හෙවත් ක්‍රොස් ඕවර් කිරීම අදටත් කිසිදු බාධාවකින් තොරව සිදුවේ. විශේෂයෙන් 2014දී කැනඩාවේද, 2019දී එංගලන්තයේද පොකුරු පිටින් පක්‍ෂ හැරයාම් වාර්තා විය. ඕස්ටේ්‍රලියාවේ පක්‍ෂ මාරුව තහනම් නැතත් එය නිරන්තරව සිදු නොවන්නකි. ක්‍රොස් ඕවර් කිරීම නයිජීරියාවේ හඳුන්වන්නේ ‘කාපට් හරහා ගමන් කිරීම’ යනුවෙනි. ඉන්දියාව මාලදිවයින හා බංගලාදේශයේ මේ නිදහස අහුරා ඇත. 1904දී ලිබරල් පක්‍ෂයට එක්වූ සර් වින්ස්ටන් චර්චිල් (1874-1965) යළි කොන්සර්වෙටිව් පක්‍ෂයට එකතු වුණේ 1924දී ය. මේ අනුව, වර්තමාන ලෝකයේ දියුණු රටවල් අදටත් පාර්ලිමේන්තු ක්‍රොස් ඕවර් අයිතියට ගරු කරයි.


පාර්ලිමේන්තු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය යනු පුද්ගල ඒකරාශියකි. සිය කතිරයෙන් පාලකයන් පත් කරන එළවන ඡන්දදායක පුරවැසියන් සිය නියෝජිතයන් තෝරන්නේ තමන් සතු අයිතිය ක්‍රියාත්මක කිරීමටය. ප්‍රජාතන්තවාදි පාලනයක් අපේක්‍ෂා කරන්නෙක් ක්‍රොස් ඕවර් අයිතිය වෙනුවෙන් පෙනී සිටිය යුතුවේ. හෙවත් නිරන්තරව ජනතාවාදී පාලනයක් සහතික වන්නේ තේරී පත්වූ නියෝජිතයන් ජනතා උවමනාවන් සමග ක්‍රියා කිරීමෙන් පමණකි. තමන්ට එකඟ විය නොහැකි අවස්ථාවක මන්ත්‍රීවරුන්ට සද්භාවයෙන් හෘදය සාක්‍ෂියට එකඟව තීරණ ගැනීමේ අයිතිය පැවතිය යුතුවේ. සිය අයවැය යෝජනා ප්‍රතික්‍ෂේපවූ අවස්ථාවක මුදල් ඇමති ෆීලික්ස් ඩයස් අමාත්‍ය ධුරයෙන් ඉල්ලා අස්වුණේ තම යෝජනා කෙරෙහි පැවති අප්‍රමාණ ගෞරවයෙනි. පාර්ලිමේන්තු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයෙහි ආත්මය වූ පුද්ගල ගෞරවය සහ හෘදය සාක්‍ෂියට එකඟ වගවීම විශිෂ්ට ලක්‍ෂණයකි. පාර්ලිමේන්තු වරප්‍රසාද, ගරුත්වය ආදි සියලු රීතින් නිර්මාණය වී ඇත්තේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයෙහි ආත්මයවූ පුද්ගල ගෞරවය මුල් කොටය. ඊට මුල් වන්නේ පුද්ගලයාය. පුද්ගලයෝ ස්වකීය අභිමතාර්ථ වෙනුවෙන් ඒකරාශි වෙති. සිවිල් සමාජ සංකල්පය වසර සිය ගණනක් පුරා සක්‍රියව පැවතියේ මේ පාදම මතය. යම් පාර්ලිමේන්තුවක එකී ඉඩකඩ නොවේ නම් එය ශුද්ධවූ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය මරා දැමීමකි. ලංකාවේ හැම ප්‍රශ්නයකටම ජනතාව වීදි බසින්නේ තමන් තෝරාපත් කළ පුද්ගලයන් සිග්නල් කණු වෙමින්, බලය හමුවේ බිහිරන් ගොලුවන් සේ හැසිරෙන නිසාය. අද වනවිට ජනතාව ජී.එල්. පීරිස්ගේ මහාචාර්යකමට තැකීමක් නොකරයි. එහෙත් එවැනි මහාචාර්යවරයෙකුගේ පිරිමිකම හරහා ලංකාවේ වර්තමාන පාර්ලිමේන්තු ක්‍රමය සුජාතභාවය තහවුරු කර ගැනීමට සිවිල් සමාජය නිරන්තර උත්සාහ කරයි. එය විමසා බැලීමක් මිස, පුද්ගල අපහාසයක් නොවේ. සාපේක්‍ෂව මහින්ද අමරවීරට ඇති හයිය ජී.එල්. පීරිස්ට නැත.


රටේ ජනතාවගේ අපේක්‍ෂා ප්‍රතික්‍රියා සහ එකඟතා පාලකයන් තහවුරු ගන්නේ පාර්ලිමේන්තුව හරහාය. අයවැය විවාදයට මුදල් ඇමති සහභාගි නොවීම ප්‍රශ්න කරන විට, අප ඉන්නවා කියා තකතීරු රාජ්‍ය ඇමතියෙක් කෑ ගසයි. එසේ පෙනී සිටීමට බලය දුන්නේ කවුද? පාර්ලිමේන්තුව නාඩගම් මඩුවක් කරන්නේ ජනතාව පත් කළ එවුන්මය. පාර්ලිමේන්තු ආණ්ඩු ක්‍රමයක් තබා පාර්ලිමේන්තුවක් හෝ කැබිනට් මණ්ඩලයක් හෝ ලංකාවේ පවතීද? යුගදනවි ගිවිසුමට එරෙහිව උසාවි යන ගම්මන්පිලලා කැබිනට් ධුරවලින් ඉවත් නොවීමෙන් කැබිනට් ක්‍රමයක් නොපවත්නා බව තහවුරු වේ.


සෝල්බරි ව්‍යවස්ථාවෙන් සහතික කළ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන්ගේ පිල් මාරුවේ පරම අයිතිය 1972 ව්‍යවස්ථාවෙන්ද ආරක්‍ෂා විය. පැරණි ඡන්ද ක්‍රමය අනුව, අදාළ ඡන්ද කොට්ඨාසයේ ඡන්ද හිමි පුරවැසියන් දෙදෙනෙකු හරහා ඡන්ද අපේක්‍ෂකයන් සිය නාම යෝජනාව මැතිවරණ නිලධාරියාට ඉදිරිපත් කළ යුතු විය. එකී පුද්ගලයා මැතිවරණයේදී පිළිගත් පක්‍ෂයක් නියෝජනය කරන්නේ නම් පමණක් පක්‍ෂ ලේකම්ගේ සහතිකය අවශ්‍ය විය. පැරණි ඡන්ද ක්‍රමය යටතේ නාම යෝජක සහ ස්ථීර කරන පුරවැසියන් දෙදෙනා සිය මැදිහත්වීම දිවුරුම් ප්‍රකාශයකින් තහවුරු කළ යුතුවේ. එකී පුරවැසියන්ගේ නාමයන් ඡන්ද නාම ලේඛනය සමග නොසැසඳෙන බව හෝ එකී දිවුරුම් ප්‍රකාශ විධිමත් නොවී යයි නැගෙන විරෝධතාවක් තහවුරු වුවහොත් එකී නාම යෝජනාව ප්‍රතික්‍ෂේප වේ. 1970 වැලිමඩ ආසනය සඳහා ස්වාධීන අපේක්‍ෂකයෙකු ලෙස ඉදිරිපත්වූ පර්සි සමරවීර නිතරගයෙන් තේරී පත් වුණේද, 1977දී යාපහුව ආසනයේ ශ්‍රීලනිප අපේක්‍ෂක රාජා ධර්මපාලගේ නාම යෝජනා පත්‍ර ප්‍රතික්‍ෂේප වුණේද ඒ නිසාය. මේ අභ්‍යාසය හරහා නියෝජිත පාර්ලිමේන්තු ක්‍රමයේ සාමාජිකයෙකු වීමේ එකම සුදුසුකම පක්‍ෂ සාමාජිකත්වය නොවන බව තහවුරු වේ. සමානුපාතික ක්‍රමය 1978 ව්‍යවස්ථාවෙන් නීතිගත වුවද, 1988 තෙක් එකී අයිතිය පැවතිණ. 1988 තෙක් අතුරු මැතිවරණ පැවැතීමත්, ඡන්දදායකයන් නාම යෝජනා තහවුරු කිරීමත් සිදුවිය.


ජනාධිපති ප්‍රේමදාසට එරෙහිව ගාමිණි දිසානායක, ලලිත් ඇතුළත්මුදලි ප්‍රමුඛ මන්ත්‍රීන් 1991දී ගෙනා දෝෂාභියෝගය ව්‍යර්ථ වුණේ සමානුපාතික ක්‍රමය ක්‍රියාත්මක වූ නිසාය. එකී දෝෂාභියෝගය 1988 මැතිවරණයට පෙර ඉදිරිපත් කළා නම් හෝ අඛණ්ඩව විධායක ක්‍රමය තුළ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීන්ට ස්වාධීන ක්‍රියා කිරිමේ ශක්තිය තිබුණා නම් විධායක ජනාධිපතිවරුන් මේ තරම් උඩ පනින්නේ නැත. උක්ත දෝෂාභියෝගය හේතුවෙන් බලයෙන් මත්ව සිටි උද්ධච්ඡ ප්‍රේමදාස ඇද වැටුණේ දර ගසක් වාගේය. ඔහු ගොඩ ගියේ ක්‍රොස් ඕවර් ක්‍රමයට විලංගු වැටී තිබුණ හෙයිනි. කැරලිකාර මන්ත්‍රීන්ගේ මන්ත්‍රීධුර අහිමි කිරීමෙන් ලංකාවේ පාර්ලිමේන්තුවේ හෘදය සාක්‍ෂිය නිහඬ කෙරිණ. අද ලංකා පාර්ලිමේන්තුවේ මන්ත්‍රීවරයා දේශපාලනිකව, බාර් ලයිසමක් කාර් පර්මිට් එකකට වඩා වැඩි වටිනාකමක් නැත්තෙකි. බැසිල් රාජපක්‍ෂ වෙනුවෙන් ඉල්ලා අස්වූ ජයන්ත කැටගොඩ නැවත පත් කෙරිණ. ඔහු අදටත් පෙනී සිටින්නේ පාර්ලිමේන්තු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය වෙනුවෙන් නොවේ. බැසිල් වෙනුවෙන් කිසිදු රාජපක්‍ෂ කෙනෙකු අස් නොවුණේ ලංකා පාර්ලිමේන්තුවට රාජපක්‍ෂලා මිස කැටගොඩලා අවශ්‍ය නොවන හෙයිනි.
1978 ව්‍යවස්ථාව තෙක් ජනතාවගේ අයිතියක්වූ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයා විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය යටතේ පක්‍ෂ නායකයාගේ රූකඩයකි. හෙවත් ජයන්ත කැටගොඩලා අහුරකි. විජේදාස රාජපක්‍ෂලා, විමල් වීරවංශලා, ගම්මන්පිලලා පාරේ කැරලි ගසනවා සැබෑය. එහෙත් රාජපක්‍ෂලා ඉදිරියේ දාසයෝ වෙති. පාර්ලිමේන්තුවට වගකිව යුතු ආණ්ඩුව යුගදනවි ගිවිසුම පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කළේ නැත. වරප්‍රසාද කඩ කිරීමක්වූ ඒ හයිය ලැබුණේ කතානායකත් ඔළු බක්කෙකු කළ විධායක ක්‍රමය විසිනි. ශුද්ධවූ පාර්ලිමේන්තු ක්‍රමය තුළ සකල පාලන තන්ත්‍රයම නිෂේධ වේ. ලංකාවේ 225 දෙනාම අපතයන්ව සිටිති. සත්‍යය කතා කළොත් බාර් කාර් පර්මිට් නැත. සදහටම ගෙදරය. මර්වින් සිල්වාගේ පුතාට රාජපක්‍ෂ පුතෙකු පහර දීමේ සිද්ධිය යටපත් කළේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී මර්වින් සිල්වා අල්ලස් කොමිසමට දැක්කීමෙනි. වර්තමාන පාර්ලිමේන්තුව පාතාලයේ තිප්පොළක් මිස ගමේ මරණාධාර සමිතියක් තරමටවත් විධිමත් හෝ ගෞරවනීය නැත. තක්කඩි පවුලකට ගැති එහෙයියන් වසර පහක් පුරා නඩත්තු කළ යුතුද? පාර්ලිමේන්තු රැස්වීමේ එක් විනාඩියක් සඳහා රුපියල් ලක්‍ෂයක් වැය කෙරෙයි. තිස්ස කුට්ටිආරච්චිගේ නැහැදිච්චකම නිසා වැය වූ මුදල කොපමණද? කොට්ඨාස මැතිවරණ ක්‍රමය තිබුණා නම්…..? ප්‍රේමදාසට එරෙහි දෝෂාභියෝගය පරදින්නේ නැත. කතානායක මුදලට විකිණෙන්නේ නැත. 78 ව්‍යවස්ථාව යටතේ 1988 තෙක් ජේ.ආර්. බේරී සිටියේ කාර් බාර් පර්මිට් පැන්ෂන් පිහිටෙනි. දෝෂාභියෝගයට කොටුවූ ප්‍රේමදාස බේරුණේ ජේ.ආර්.ගේ ව්‍යවස්ථාව නිසා ය.


මන්ත්‍රීන් පක්‍ෂ තුළ සිර කිරීමෙන් අපේක්‍ෂා කරන්නේ මුදලට විකිණෙන නිසාලු. අල්ලස් ගෙන හිරේ ගිය විනිසුරුවන් නැතිද? වර්තමාන පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙක වාර්තා වන්නේ කෙසේද? සත්‍යය නම් බාර් කාර් ලයිසන් විශ්‍රාම වැටුප් ආදි සේවා කොන්දේසිවලින් බැඳුණ වර්තමාන මන්ත්‍රීවරු ආණ්ඩුවට කීකරුව හැසිරෙති. ලංකා පාර්ලිමේන්තු ඉතිහාසයේ මන්ත්‍රීන් මුදලට විකුණන බවට ඇති එකම අවලාදය 1964 සී.පී. ද සිල්වා ප්‍රමුඛව සිදු කළ ආණ්ඩු පෙරළියයි. ඊට මුල්වූ සී.පී. ද සිල්වා, මහානාම සමරවීර ආදින් මුදලට විකිණෙන ජාතියේ චරිතද? ඔවුන් ඒ පෙරළියට මුල්වුණේ මාධ්‍ය නිදහස වෙනුවෙනි. එහි ප්‍රතිඵලය ලෙස ආසියාවේ රන් පෑන් අභිධානය ලංකාවට හිමිවිය. ඊට දායකවූ සී.පි.ද සිල්වාලා, මහානාම සමරවීරලා 17 වෙනි සංශෝධනය යටපත් කොට 18 වෙනි සංශෝධනයටත් යළි 20 වෙනි සංශෝධනයට අත් ඉස්සූ ඩිව් ගුණසේකරලා, තිස්ස විතරණලා මෙන් රෙදි නැතිව කඩේ ගියේ නැත. කින්නියා ඛේදවාචකයට පසුව, ප්‍රදේශවාසීන් පළාතේ මන්ත්‍රී පහර දුන්නේ පාලම නොසෑදීමේ වරදටය. එය ජනතා ප්‍රමුඛතා ඉටු කිරීමට මන්ත්‍රීන්ගේ නොහැකියාව නිසා ඇති වන්නකි.


අපට යමක් අනුමත කිරීමට එකී ලේඛන කියවීමට අවශ්‍ය නැත යනුවෙන් ඇමතියෙකු යුගදනව් ගිවිසුමට දුන් චරිත සහතිකය, අවජාතකයෙකුගෙන් මිස ජනතා පුත්‍රයෙකුගෙන් නම් අපේක්‍ෂා කළ නොහැකිය. එය පවත්නා ක්‍රමයේ මිස, ජොනීගේ වරදක් නොවේ. 1970දී මාතලේ ආසනයෙන් තේරී පත්වූ රිචඩ් උඩුගම මෙන්ම, නිකවැරටියේ මුදියන්සේ තෙන්නකෝන්ද තමන් ශ්‍රීලනිපයේ නොව ජනතාවගේ නියෝජිතයන් බව පාර්ලිමේන්තුවේදීම සිහිපත් කළහ. ජනතාවගේ ඔඩොක්කුවට විසිවුණ ඔවුහු ඉතිහාසයේ විශිෂ්ටයන්ව සිටිති. අපරාජිත විජයානන්ද දහනායක අගමැති ව සිදුකළ විගඩම් ගාලු ජනතාව ප්‍රතික්‍ෂේප කළහ. සමාව දී නැවත පත් කළහ. පවත්නා ක්‍රමය වෙනස් කළ විට නැවත රට හැල්මේ ගමන් කරනු ඇත. අවශ්‍ය කොන්දේසි විරහිතව ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ආරක්‍ෂා කිරීමය.


පවත්නා සමානුපාතික ක්‍රමය තුළ සමහර ලබාගත් මනාප ප්‍රතිඵල අධිකරණයේ ප්‍රශ්න කළ අවස්ථා බොහෝය. සත්තකින්ම නාලක ගොඩහේවාලා, චන්න ජයසුමනලා, සරත් වීරසේකරලා ඉහළට ගෙනාවේ ජනතාව විසින් නම්…. ඒ වියතුන් ස්වකීය ආත්ම ගෞරවය කෙළෙසාගෙන පවුලකට කඩේ යන්නේ නැත. මහාචාර්ය චන්න ජයසුමන කොරෝනාවට බෙදූ පැණියට ආවැඩුවේ රාජපක්‍ෂලාගේ දෙපා ලෙවකන්නෙකු ලෙසය. විපක්‍ෂ මන්ත්‍රිනී රෝහිණි විජේරත්න, පිලිප් තාත්තා බව දිනේෂ් ගුණවර්ධනට සිහිපත් කළ විට ඩෝං ගියේ ජාතක කළ තාත්තා පිලිප් නොවේ යයි කුසුමා ගුණවර්ධනගෙන් අසා දැනගත් නිසා නොවේ. සමානුපාතික ක්‍රමයෙන් විපරීතවූ දිනේෂ්ට පිලිප් ගුණවර්ධනගේ නම ඇසුවත් කේන්ති යන්නේ පරම්පරාවේ අතීතය සිහිවී නොවේ. රාජපක්‍ෂලා දිනේෂ්ව කර අඹා ඇති නිසාය. 1988ට පසු පාර්ලිමේන්තු ගිය දිනේෂ් වැනි බොහෝ පිරිමින් හැසිරුණේ නපුංසක විලාසයෙනි. ගැහැනුන්ගෙන් බහුතරය පබාලාය. මාලනී පොන්සේකාලාය. ගීතා කුමාරසිංහලාය. විවියන් ගුණවර්ධනලා කුසුමා රාජරත්නලා නොවෙති.


1951දී ඇස්.ඩබ්ලිව්.ආර්.ඩී. බණ්ඩාරනායක සමග මන්ත්‍රීන් පිරිසක් එජාපයෙන් වෙන්වීමත්, 1952 තෙක් එජාප මන්ත්‍රීවරයෙකුව සිටි මැදවච්චිය මන්ත්‍රී මෛත්‍රිපාල සේනානායක එජාප ප්‍රතිපත්ති ප්‍රතික්‍ෂේප කරමින් විපක්‍ෂයේ අසුන් ගැනීමත් 1958 වසරේ පිලිප් ගුණවර්ධ, විලියම් සිල්වා, නිමල් කරුණාතිලක ආදින් මහජන බණ්ඩාරනායකට එරෙහිව විපක්‍ෂයේ වාඩි වීමත් විශිෂ්ට සිද්ධීන් මිස මුදල් ගනුදෙනු නොවේ.


පවත්නා සමානුපාතික ක්‍රමය යටතේ පක්‍ෂයක් හෝ කණ්ඩායමක් ලෙස ඉදිරිපත් නොවේ නම් කිසිදු පුරවැසියෙකුට හුදෙකලාව අපේක්‍ෂකයෙකු ලෙස මැතිවරණයට තරග කළ නොහැකිය. මේ විධිවිධානය නිසා පක්‍ෂය (සාගර කාරියවසම්) ඉස්මතු වී පුද්ගලභාවය (ගම්මන්පිල) යටපත් විය. හෙවත් නියෝජිත ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ ආත්මය වූ පුද්ගල වටිනාකම අවතක්සේරු පුස්සන් ඉස්මතු විය. කොට්ඨාස ක්‍රමය සහ පක්‍ෂ මාරුව හරහා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදි ලෝකය ලැබූ ජයග්‍රහණ මෙන්ම සහතික කළ අයිතිවාසිකම් බොහෝය. මාදු`ථවාවේ හාමුදුරුවන් නිර්මාණය කළ සාධාරණ සමාජයක් ව්‍යාපාරයේ වර්තමාන භාරකරුවන්, තින්ක් ටෑන්න්වලට කොටු නොවී සිවිල් සමාජය සමග පෙළ ගැසිය යුතුවේ. පිල් මාරුවට වැට බැඳීමෙන් අධිපතිවාදය ආරක්‍ෂා වේ. පාර්ලිමේන්තු ක්‍රමය ඇතිවුණේ රාජාණ්ඩුවලට විකල්පය හැටියටය. ■

සුහදශීලී ලෙස, චීන සමාගමට ඕනෑ විදියට පොහොර ගනුදෙනුව සමථ කළ පසු පැමිණීමට නියමිත ක්ෂුද්‍ර ජීවී අනතුර

0

‘චීන පොහොර සමාගම වන චින්ග්දාඕ සීවින් බයොටෙක් ගෘප් කෝපරේෂන් සමාගම (චින්ග්දාඕ) විසින් 2021 නොවැම්බර් මස 09 වන දින ඉදිරිපත් කරන ලද යෝජනාවකට පසුව, එම සමාගමේ නීතිඥවරුන් සහ ගරු නීතිපතිතුමා අතර 2021 නොවැම්බර් 25 දින සාකච්ඡාවක් පවත්වන ලදි. මෙම සාකච්ඡාව අතරතුර, චින්ග්දාඕ සමාගමේ නීතිඥවරුන් විසින් යෝජනාවක් ඉදිරිපත් කරන ලද අතර, එම යෝජනාව සමාලෝචනය කර, නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවෙන් සහ කෘෂිකර්ම අමාත්‍යාංශයේ සහ කෘෂිකර්ම රාජ්‍ය අමාත්‍යාංශයේ ලේකම්වරුන් වෙතින් නිරීක්ෂණ ලබාගෙන ඇත. එම නිරීක්ෂණ චින්ග්දාඕ සමාගමේ නීතිඥවරුන් සමඟ සාකච්ඡා කරන ලද අතර අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරුන් දෙදෙනාගේ නිරීක්ෂණ සම්බන්ධයෙන් එම නීතිඥවරුන්ට එකඟ විය නොහැකි බවට එම නීතිඥවරුන් විසින් ප්‍රකාශ කර ඇත. එසේ වුවද, ආනයන බලපත්‍රයක් ලබා ගැනීමට පහසුකම් සලසා ගැනීම පිණිස අවශ්‍ය වන විධි නියමයන් ක්‍රියාත්මක කිරීම සඳහා පොහොර රැගත් නෞකාව නැවත ගෙන්වා ගන්නා බවට ප්‍රකාශ කිරීමට චින්ග්දාඕ සමාගම එකඟ විය.’


‘මෙම ගැටලුව, චින්ග්දාඕ සමාගම විසින් යෝජනා කරන ලද මාර්ග ඔස්සේ සාමකාමීව සුහදව මිත්‍ර ලීලාවෙන් විසඳා ගැනීමට ප්‍රතිපත්තිමය තීරණයක් ගන්නේ නම්, ඉහත සඳහන් කළ පරිදි ගරු නීතිපතිතුමා විසින් ඉදිරිපත් කරන ලද කරුණු සලකා බලන අදාළ බලධාරීන්ට උපදෙස් ලබාදීමට’


‘පොහොර සම්බන්ධයෙන් ඉදිරියේදී ඇතිවිය හැකි ආරවුල් මඟහරවා ගැනීම සඳහා ජාතික ප්‍රතිපත්තියක් සකස් කිරීමට අදාළ බලධාරීන්ට උපදෙස් දීමට’


මේ බව සඳහන් වන්නේ අධිකරණ අමාත්‍ය අලි සබ්රි චීන පොහොර අර්බුදය විසඳීම සම්බන්ධයෙන් දෙසැම්බර් 13 වැනිදා පැවති කැබිනට් මණ්ඩලයට ඉදිරිපත් කළ පත්‍රිකාවේය. ඒ අනුව පැහැදිලි වන්නේ මෙම චීන පොහොර අර්බුදය විසඳීම සම්බන්ධයෙන් කෘෂිකර්ම අමාත්‍යාංශයේ හා එහි රාජ්‍ය අමාත්‍යාංශයේ ලේකම්වරුන් ලබාදුන් නිරීක්ෂණ චීන සමාගමේ නීතිඥයන්ගේ විරෝධය මත නොසලකා හැර ඇති බවයි. එම ලේකම්වරුන් දෙදෙනාගේ නිරීක්ෂණ මොනවාද යන්න වාර්තා නොවෙතත් චීන සමාගමේ ඉල්ලීමට එය පටහැනි බව ඉහත සඳහන් කළ කැබිනට් පත්‍රිකාව මගින් පෙන්නුම් කෙරේ.


ඒ අනුව මෙම ගැටලුව විසඳීම සඳහා ශ්‍රී ලංකා පාර්ශ්වයට තිබී ඇත්තේ චීන සමාගම විසින් යෝජනා කරන ලද මාර්ගය පමණය. විසඳුම ලෙස අනුමැතිය ලැබී ඇත්තේ එයටය. ඒ අනුව මෙම පොහොර අර්බුදය විසඳා ගැනීම සම්බන්ධයෙන් ජනාධිපතිවරයා,

නීතිපතිවරයා හා අලි සබ්රි ඇමතිවරයා අතර දෙසැම්බර් 8 දින පැවතුණ බවට එම කැබිනට් පත්‍රිකාවේම සඳහන් කර ඇති සාකච්ඡාවෙන් පලක් වී නැත. අවසානයේ සියල්ල තීරණය වී ඇත්තේ චීන සමාගමට හෙවත් චීනයට ඕනෑ ආකාරයටය.


මේ සම්බන්ධයෙන් චීන සමාගමේ අධ්‍යක්ෂ සොන් හයි මෙහියි මෙම පොහොර තොගයේ නිල ඇණවුම්කරුවන් වන ලංකා පොහොර සමාගමේ හා කොළඹ කොමර්ෂල් පොහොර සමාගමේ කළමනාකාර අධ්‍යක්ෂවරුන්ට යවන ලිපියක කරුණු පහක් දක්වා ඇති අතර එහි පළමු කරුණ වන්නේ මෙම පොහොර තොගය නැවත චීනයට ගෙනයන්නේ එම පොහොරවල ගුණාත්මකභාවයේ ප්‍රශ්නයක් නිසා නොව ගැනුම්කරුට ඒ සම්බන්ධයෙන් ආනයන බලපත්‍ර ලබා ගැනීමට නොහැකිවීම නිසා බවට වූ ඒකාබද්ධ ප්‍රකාශයකට දෙපාර්ශ්වය අත්සන් තබා එය ශ්‍රී ලංකාවේ සියලු ජනමාධ්‍යවල ප්‍රසිද්ධ කළ යුතු බවයි.
දෙවන කරුණ වන්නේ එම පොහොර නැව ශ්‍රී ලංකාවෙන් චීනයට පිටත් වනවිට පොහොර තොගයේ වටිනාකමින් සියයට 75ක් ගෙවිය යුතු බවය. එම නැව ශ්‍රී ලංකාවෙන් පිටත්වීමට පෙර භාණ්ඩ ප්‍රවාහන ගාස්තුව හා ප්‍රමාද ගාස්තු ගෙවිය යුතු බව තුන්වන කරුණය. හතරවන කරුණ වන්නේ පොහොර නැව නැවත කොළඹට පැමිණෙන විට එම පොහොර පරීක්ෂාවට ලක්නොකළ යුතු බව හා ඊට අදාළ සහතිකය ලබාගැනීමට ගැනුම්කරුවන් සහාය දැක්විය යුතු බවය. එමෙන්ම මෙම පොහොර ගනුදෙනුවේ ඉතිරි සියයට 25ක මුදල නැව පැමිණෙන දිනම ලබාදීමට කටයුතු කළ යුතු බවය. අවසන් කරුණ වන්නේ පළමු පොහොර තොගය පිළිගැනීමෙන් පසු ඉතිරි පොහොර සඳහා ප්‍රමාද වූ කාල සීමාවේ සත්‍ය පිරිවැය ගණනය කර ඒ සම්බන්ධයෙන් දෙපාර්ශ්වය සාකච්ඡා කර අලුත් ගිවිසුමක් අත්සන් කළ යුතු බවය.


මෙම ලිපියෙන් පසු එම චීන සමාගම වෙනුවෙන් ඔවුන්ගේ නීතිඥයන් නීතිපතිවරයාට යොමු කරන ලිපියේ සඳහන් වන්නේද මීට සමාන කරුණුය.


පෙර සඳහන් කළාක් මෙන් කැබිනට් මණ්ඩලය අනුමැතිය ලබාදී ඇත්තේ එම චීන සමාගමේ ඉල්ලීම්වලටය. මේ නිසාම රජය වෙනුවෙන් පොහොර ආනයනය කරන සමාගම් දෙකේද, කෘෂිකර්ම අමාත්‍යාංශයේද මෙම එකඟතා සම්බන්ධයෙන් අර්බුදයක් හටගෙන ඇත. එකක් කොළඹ කොමර්ෂල් පොහොර සමාගමේ සභාපතිවරයා හැර අධ්‍යක්ෂ මණ්ඩලය මෙම එකඟතාවලට අනුමැතිය ලබාදීමට බැරි බව කියමින් පසුගිය සතියේ ඉල්ලා අස්වීමය. එමෙන්ම ලංකා පොහොර සමාගමේ අධ්‍යක්ෂ මණ්ඩලය දෙසැම්බර් 21 වැනිදා රැස්වූ අවස්ථාවේදී එම එකඟතාවලට අනුමැතිය ලබාදීම ප්‍රතික්ෂේප කර ඇත. මෙම සටහන ලියන දෙසැම්බර් 22 වැනිදා කෘෂිකර්ම අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් මහාචාර්ය උදිත් ජයසිංහ එම තනතුරෙන් ඉවත් කර ඇත. ඒ වෙනුවට අම්පාර දිස්ත්‍රික් ලේකම්වරයා ලෙස කටයුතු කළ ඩීඑම්එල්ඩී බණ්ඩාරනායක කෘෂිකර්ම අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරයා ලෙස පත්කර ඇත.


මෙම ඉවත් කිරීම සඳහා හේතුව වශයෙන් වාර්තා වන්නේද චීන පොහොර අර්බුදය සම්බන්ධයෙන් දැනට කොළඹ වාණිජ මහාධිකරණයේ පවතින නඩුව සමථයකට පත්කර ගැනීම සඳහා අවශ්‍ය කෘෂිකර්ම අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරයාගේ අනුමැතිය නීතිපතිවරයාට යැවීම ප්‍රමාද වීමය. චීන පොහොර ගනුදෙනුව සමථයකට පත්කර ගැනීමට අදාළව කැබිනට් මණ්ඩල කාර්යාලය විසින් යවා ඇති කැබිනට් තීරණයේ සඳහන් වන්නේ නීතිපතිවරයාගේ නිර්දේශ මත පදනම්ව පොහොර අර්බුදය සුහදශීලිව නිරාකරණය කර ගැනීම සඳහාත්, පොහොර සම්බන්ධයෙන් ඉදිරියේදී පැනනැඟිය හැකි මේ හා සමාන ආකාරයේ ආරවුල් වළක්වා ගැනීම පිණිස ජාතික ප්‍රතිපත්තියක් හඳුන්වා දීම සඳහාත් කඩිනමින් පියවර ගන්නා ලෙස කෘෂිකර්ම අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරයාට නියම කිරීම යන්නය. කෙසේ වෙතත් වැඩිදුරටත් අපට වාර්තා වන්නේ කෘෂිකර්ම අමාත්‍යාංශයට නව ලේකම්වරයකු පත්කළ දෙසැම්බර් 22 දිනම ඒ සම්බන්ධයෙන් වූ සිය නිර්දේශ මහාචාර්ය උදිත් ජයසිංහ නීතිපතිවරයාට යවා ඇති බවය.


මේ අනුමැතිය ලබාදීම් ඇතුළු නීතිමය කාරණා කෙසේ වෙතත් මෙම චීන පොහොර සම්බන්ධයෙන් මූල්‍යමය කාරණාවලටත් වැඩි බරපතළ හානියක් ශ්‍රී ලංකාවට සිදුවීමට නියමිත බව පෙනේ. ඒ චීන සමාගමේ කොන්දේසි අනුව මෙම පොහොර ගනුදෙනුවේ ඉදිරි කටයුතුත් සිදු වුවහොත් අහිතකර ක්ෂුද්‍ර ජීවීන් සිටින පොහොර කිසිදු පරීක්ෂාවකින් තොරව බාර ගැනීමට ශ්‍රී ලංකාවට සිදුවන හෙයින්ය. ඒ මගින් සිදුවිය හැක්කේ ශ්‍රී ලංකාවේ පසට හා බෝගවලට අලුත් ක්ෂුද්‍ර ජීවී තර්ජනයක් එල්ල වී ඒවා විනාශයට පත්වීමය. කෘෂිකර්ම ක්ෂේත්‍රයේ විද්වතුන්ගේ හා ගොවි ජනතාවගේ අවධානය මේ කෙරෙහි යොමුවී මේ අනාගත අනතුරින් ගැලවීම සඳහා කටයුතු කිරීම මේ මොහොතේ අත්‍යවශ්‍ය කරුණක් බව අවසන් වශයෙන් සටහන් කරමු.■

නිකං පොහොර දෙන්න පොරොන්දුවී
මිටියක් 25,000ට දෙන ආණ්ඩුව

0

ගොවිතැන නවතා කඩෙන් හාල් ගන්න ගොවියෝ සැරසෙති

■ අමන්දිකා කුරේ

පොහොර අර්බුදය පසුගිය කාලයක් පුරාවට ම සාකච්ඡාවට බඳුන් වූ ප්‍රධානතම මාතෘකාවකි. රුපියල් 350ක්ව පැවති රසායනික පොහොර සහනාධාරය කිසිදු මුදලක් අය කර නොගෙන ගොවියාට ලබා දෙන බව පවතින ආණ්ඩුව විසින් ලබා දුන් ඡන්ද පොරොන්දුවකි. එම පොරොන්දුව ලබා දුන්නේ වර්තමාන ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ විසින් ම ය. කෙසේවුවත් ඉන්පසුව පොහොර සම්බන්ධයෙන් ගනු ලැබූ කැකිල්ලේ තීන්දු සම්බන්ධයෙන් අපි පුවත්පතෙන් වරින් වර වාර්තා කළෙමු.


පොහොර අර්බුදය නිසා මේ වන විට ගොවියා අර්බුදයකට මුහුණ දී සිටින අතර පසුගිය දිනවල රසායනික පොහොර නැව් දෙකක් ශ්‍රී ලංකාව වෙත පැමිණියත් එම පොහොර අලෙවි වන්නේ විශාල මුදලකට ය.


කාබනික පොහොරවලින් කිසිදු හොඳක් දැකීමට නොහැකි වී ඇති බවට අප කළ විමසීමක දී මොනරාගල ප්‍රදේශයේ ජීවත් වන ගොවි මහතෙක් පැවසුවේ ය. ඔවුන් පවසන්නේ මීට පෙර පොහොර සහනාධාරය පැවති නිසා නිෂ්පාදන වියදම අඩු වුවද මෙම පොහොර අර්බුදය නිසා යළිත් වරක් නිෂ්පාදන වියදම ඉහළ ගොස් ඇති බවයි.


‘මගේ කුඹුර අක්කරයක් විතර තියෙන්නේ. ගිය කන්නයේ පොහොර සහනාධාරය ලැබුණු නිසා අස්වැන්න අඩු වීමක් වුණේත් නෑ. අක්කරයෙන් වී කිලෝ 2000ක් වගේ ගත්තා. ඒකට වියදම ගියෙත් රුපියල් 28000ක් විතර. නමුත් මෙවර කන්නයේ තාම ගොයම් පීදිලාත් නැතිව ගොයම් කපන්නෙත් නැතිව කාබනික පොහොරවලට විතරක් රුපියල් 7000ක් විතර වියදම් වෙලා තියෙනවා. දැන් බඩුත් ගණන් නිසා ගොයම් කපන කාලයටත් කලින් වියදම් වුණාට වඩා වැඩියෙන් වියදමක් දරන්න වෙනවා. ගොයම් ගසුත් කහ පාට වෙලා. මේ පාර ඵලදාවත් අඩු බවක් තමයි පේන්නේ. එහෙම වුණොත් ගොවියෝ හැටියට අපට යන එන මං නැති වෙනවා.’


පැමිණ තිබෙන රසායනික පොහොර තොග රැගත් නැව් දෙක පැමිණ ඇත්තේ දෙසැම්බර් 03 වන දින හා 06 වන දිනයි. දෙසැම්බර් 03 වන දින පැමිණි පොහොර තොගයේ පොහොර මෙටි්‍රක් ටොන් 5000ක් රැගෙන විත් තිබෙන අතර එය ඇග්ස්ටර් නැමැති සමාගමෙන් ගෙන්වා තිබේ. මේ සඳහා ඔවුන් ශ්‍රී ලංකා මුදලින් රුපියල් හයසිය දහ නව මිලියන දෙලක්ෂ විසිහතර දහස් හත්සිය අසූ නවයයි සත හයක් වැය කර තිබේ. ඒ අනුව එම තොගයේ පොහොර කිලෝග්‍රෑමයක මිල රුපියල් 123.84ක් වන අතර පොහොර කිලෝග්‍රෑම් 50ක මිටියක මිල ගණනය කළ විට රුපියල් 6192.24කි.


දෙවන තොගය ගෙන්වා තිබෙන්නේ සීඅයිසී සමාගම විසිනි. පොහොර මෙටි්‍රක් ටොන් 3000කි. එම තොගය සඳහා එම සමාගම රුපියල් තුන්සිය හැත්තෑ එක් මිලියන අටලක්ෂ අනූහය දහස් එකසිය හයයි සත අසූතුනක් වැය කර තිබේ. එම තොගයේ පොහොර කිලෝග්‍රෑමයක මිල රුපියල් 123.95ක් වන අතර කිලෝග්‍රෑම් 50 පොහොර මිටියක මිල 6197.81කි.


මෙහි පවතින විශේෂ ම කරුණ වන්නේ මෙම මුදල් ප්‍රමාණය වැය වී තිබෙන්නේ පොහොර නැවේ සිට වරායට ගොඩබානා තෙක් වියදම් වූ වියදම පමණක් සැලකිල්ලට ගෙන ගණනය කළ විටයි. මේ සඳහා වරායෙන් පසු එකතුවන ප්‍රවාහන ගාස්තු, ගබඩා ගාස්තු හා අතරමැදි ගාස්තු කිසිවක් තවම එකතු වී නොමැත. එම ගාස්තු කිසිවක් එකතු වී නොමැතිව තිබිය දීත් පොහොර මිටියක මිල රුපියල් 6200කට ආසන්න මුදලකට ගෙන්වා තිබේ.


මීට පෙර පොහොර සහනාධාරය යටතේ ගොවියා පොහොර සඳහා වැය කළේ රුපියල් 350කි. ඒ අනුව පොහොර මිටිය වෙළඳපොළේ විකිණෙන මිලට නොව වරායේ දී වැය වී ඇති මුදල පමණක් සලකා බැලුවද ගොවියාට දැරූ මුදලට වඩා 1671.43%ක් වැඩියෙන් ගෙවන්න සිදුව තිබේ. බැලූ බැල්මට ම මෙය ඉතා විශාල වැඩිවීමකි. නමුත් පසුගිය දිනවල පුවත්පත් වාර්තාවල සඳහන් වූයේ රසායනික පොහොර තවමත් හිඟ බවත් මේ වන විට පොහොර මිටියක් අලෙවි වන්නේ රුපියල් 25000කට බවත් ය. පාලන මිලක් හෝ කිසිදු පාලනයක් නොමැති නිසා පොහොර අවශ්‍ය මිලට විකිණීමේ නිදහස වෙලඳපොළට ලැබී තිබේ. පොහොර මිටියට රුපියල් 25000ක් ගෙවීමට සිදුවීම තරම් ගොවියෙකුට විය හැකි ඛේදවාචකයක් තවත් නොමැත. මෙලෙස පොහොර මිටියක් රුපියල් 25000කට අලෙවි කිරීම මේ වන විට සිදු වන බවට සමස්ත ලංකා ගොවිජන සම්මේලනයේ සභාපති නාමල් කරුණාරත්න ද චෝදනා කරයි.


‘අම්පාර දිස්ත්‍රික්කයේ බඩ ඉරිඟු ගොවීන් කියනවා දැන් පොහොර මිටියක් අලෙවි වන්නේ රුපියල් 25000කට කියලා. පොහොරවලට දැන් එක මිලක් නෑ. ගිනි ගණන්වලට තමයි මිල දී ගන්න සිදු වෙලා තියෙන්නේ. මේකට අමතරව පළිබෝධ මර්දනය කරන්නත් ගොවියන්ට ක්‍රමයක් නැති නිසා විවිධ දිළීර රෝග බොවෙලා තියෙනවා වගාවන්වලට. ඒ නිසා වෙන හානියක් වෙලා. වල් මර්දනය කරන්න ක්‍රමයකුත් නෑ. ඒ නිසා ඒ සඳහා වෙනම ශ්‍රම කුලියක් යනවා ගොවියාට. මේ සියල්ලම නිෂ්පාදන වියදමට ඇතුළත් වෙන්න ඕනෑ. මේ හැමදේම එක්ක අස්වැන්න අඩු වීමක් වෙනවා. කලින් කන්නවල ගත්ත අස්වැන්න වගේ 50%ක් ගොඩක් තැන්වල අස්වැන්න අඩු වෙලා තියෙන්නේ. ඒ එක්කම පෙට්‍රල් ඩීසල් වැඩි වෙලා තියෙනවා. අස්වනු නෙළීමේ දී ඒ යන්ත්‍රවලට යන ගාස්තුව වැඩි වෙනවා. ප්‍රවාහන ගාස්තු වැඩි වෙනවා. මේ සියලු තත්වයන් එක්ක වී කිලෝ එකක නිෂ්පාදන වියදම රුපියල් 75කට ආසන්න වෙනවා. ඒ නිසා වී කිලෝ එක රුපියල් 80ට දුන්නත් ගොවියට ඇති ලාභයක් නෑ. වී කිලෝ 1.6ක් අවශ්‍යයි හාල් කිලෝ එකක් නිෂ්පාදනය කරන්න. හම්බන්තොට රිදියගම වෙල් යායට මම ගියා. ඒ සියලු කුඹුරු කහ වෙලා. සමහර කුඹුරු පූර්ණ හානි වෙලා. සමහර ඒවායින් යම් අස්වැන්නක් එයි. සමහර ඒවායේ ඵලදාව ඉතා ම අඩු නිසා අස්වනු නෙළීම අතහරින්න ඉඩ තියෙනවා. අස්වනු නෙළන්න ගියොත් සමහර විට අතින් වියදම් වෙන්න ඉඩ තියෙනවා. මීට අමතර ව පොහොර ප්‍රශ්නය නිසා වගා නොකරපු අයත් විශාල ප්‍රමාණයක් ඉන්නවා.”


නාමල් කරුණාරත්න මහතා පවසන ආකාරයට වී කිලෝවක් රුපියල් 80 බැගින් අලෙවි කළ ද හාල් කිලෝවක මිල අනෙකුත් වියදම් නොමැතිව වීවලට යන වියදම පමණක් සලකා බැලූ විට රුපියල් 128කි. මීට අතරමැදියන්ගේ ගාස්තු, හාල් මෝල් හිමියන්ගේ ගාස්තු, නිෂ්පාදන වියදම් ආදි සියලු වියදම් එකතු වීමට තිබේ. ඒ නිසා හාල් කිලෝවක මිල ඉතා ඉහළ මිලකට වැඩි වීමට ද ඉඩ තිබේ.


තමා මුහුණ දී තිබෙන ඛේදවාචකය සම්බන්ධයෙන් අම්පාරේ ගොවි මහතෙක් ද අප සමග අදහස් බෙදාගත්තේ ය.


‘ගිය පාර අක්කරයක් හාන්න ගත්තේ රුපියල් 5500යි. මේ පාර 8000කට අක්කරයක් හෑවේ. අපි අක්කර තුනක් කරනවා. මේ පාර පෝර නෑ. කලින් යූරියා මිටිය ආවා. ඒකෙන් කොහොම හරි ගොයම් ගහ හදාගන්න පුළුවන්. දැන් යූරියා නෑ. දැන් එක එක පෝර විකුණන අය ඇවිල්ලා කියනවා අරක මේක ගැහුවොත් හොඳයි කියලා. පොහොර නැතිවුණ නිසා මිනිස්සු දැන් පොහොර වෙනුවට එක එක ඒවා මිලදීගන්න වියදම් කරලා තියෙනවා සෑහෙන මුදලක්. දැන් කුඹුරු කරලා ඉවරයි. නමුත් ගොයම් ගහ හැදිලා නෑ. ගොයම් ගහ හඳුන්කූරක් වගේ. පීදෙයිද කියලාවත් හිතාගන්න බෑ. කරල පොඩ්ඩක් හැදුණත් කලින් ඵලදාව ගන්න බෑ. ගොයම් කපන්න මැෂිම දැම්මාම අක්කරයක ගොයම් කපන්න රුපියල් 12000ක් විතර ගනීවි දැන් තෙලුත් වැඩි කළ නිසා. අපේ මහන්සියවත් කිසිම දෙයක් නෑ. මේකෙන් එන වී ඇබින්ද විකුණලා අපට වියදම් වුණ මුදල හොයාගන්න බෑ. මේ වීම තමයි අපි කන්නෙත්. දැන් මම හිතාගෙන ඉන්නෙ කුඹුරු කරන එක නවත්තලා කඩෙන් හාල් අරන් කන්න. ඒක ලාබයි මීට වඩා. දැන් මේ කන්නෙට පොහොර ආවත් වැඩක් නෑ. ගොයම විනාස වෙලා ඉවරයි. ගිය පාරත් තිබුණේ හැටහැත්තෑ දහක ලාභයක්. මේ පාර ණය වෙලා කුඹුරු කළේ. අපට කරකියා ගන්න දෙයක් නැතිව දැන් ඉන්නේ.”


ඉදිරියේ දී අර්බුදයක් ඇතිවීමට නියමිත බව මේ අනුව පැහැදිලි වේ. ගොවීන්ගේ ඵලදාවන් අඩු වීම හා එයින් ඔවුන් පාඩු ලැබීම මෙන් ම බඩු මිලද අහස උසට යාම නිසා ගොවීන්ගේ ක්‍රය ශක්තිය නැතිවේ. එමෙන් ම සාමාන්‍ය ජනතාවට ද මේ නිසා විශාල අර්බුදයකට මුහුණ දීමට සිදුවන්නේ ඉතා විශාල මිලකට සහල් මිලට ගැනීමට සිදු වන නිසා ය. විදේශ සංචිත ගැටලුවක් පවතින බැවින් වෙළඳපොළේ භාණ්ඩ ඉහළ යාමට සාපේක්ෂව අඩු මුදලකට හාල් ආනයනය කිරීමට ද නොහැකිය.


නාමල් කරුණාරත්න මහතා පෙන්වා දෙන ආකාරයට සහල් රජයේ පවතින සංඛ්‍යා ලේඛන නිවැරදි නම් ඉදියේ දී සහල් හිඟයක් ඇති නොවන බවට අනුමාන කළ හැකි වුවත් එම තොගවලින් වී විශාල ප්‍රමාණයක් සත්ව ආහාර නිෂ්පාදනයට හා බියර් නිෂ්පාදනය ලබා දී තිබෙන බවයි. ඒ නිසා සංඛ්‍යා ලේඛන නිවැරදිද යන්න පිළිබඳව ගැටලුවක් තිබෙන බව ඔහු පෙන්වා දෙයි. භාණ්ඩ මිල ඉහළ යාම නිසා ජනතාව අතිශය පීඩාවකට පත්වී තිබේ. ඒ අතර ම පොහොර ගැටලුව නිසා ගොවියන්ගේ අස්වනු අඩු වීම නිසාත් අර්බුදයක් ඇතිවෙමින් පවතියි. මේ අනතුරු හැඟවීම් සියල්ලම ඉදිරි ආහාර අර්බුදයක පෙර ලකුණු බව අමුතුවෙන් කිව යුතු නැත.■