No menu items!
19.9 C
Sri Lanka
29 March,2024

‘මගේ වැඬේ මම කළා..’ අගමැතිගේ වගකීමෙන් ගැලවීමේ න්‍යාය

Must read

■ පසුගිය කාලය පුරාම ඔහු කටයුතු කර ඇත්තේ නායකයකු නොව අනුගාමිකයකු පරිද්දෙනි.


■ ප්‍රහාරයෙන් රටට සිදුවුණු හානියේ පළමුවැනි වගඋත්තරකරු ජනාධිපතිය.


■ වික්‍රමසිංහගේ වගකීම අතහැරීමේ න්‍යාය වන්නේ, ‘මම මගේ වැඬේ කළා.’ යන්නයි.

රනිල් වික්‍රමසිංහගේ නායකත්වය පිළිබඳ ප්‍රශ්නය (ඇත්ත වශයෙන්ම නායකත්වයක් නැතිකම) එක්සත් ජාතික පක්‍ෂය, එජා පාක්‍ෂිකයන් මෙන්ම ඔහු අගමැති නිසා මේ මොහොතේ රටද, මුහුණ දෙන ප්‍රශ්නයකි. පසුගිය කාලය පුරාම ඔහු කටයුතු කර ඇත්තේ නායකයකු නොව අනුගාමිකයකු පරිද්දෙනි. හුදෙක් නායකයා වීමත්, අගමැති වීමත් නිසා ඇතිවන බලාධිකාරය නිසා ඔහු වටා සිටින, තවදුරටත් නායකත්වයේ ඔහුගේ පැවැත්ම අපේක්‍ෂා කරන පිරිසක් ඔහු වටා සිටියත්, සමස්තයක් හැටියට එජාපයත්, රටත් ඔහුගේ නායකත්වය ගැන ඉන්නේ කලකිරීමෙනි. කෝපයෙනි.


2003 නොවැම්බර් 4 වැනිදා චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක ජනාධිපතිනිය විසින් අමාත්‍යාංශ තුනක් පවරාගනු ලැබීමෙන් පසු ඔහු හැසිරුණු දීන ආකාරයේ සිට, විවිධ අවස්ථාවල ඒ තත්ත්වය පෙන්නුම් කර ඇති අතර මේ දියාරු නායකත්වය පෙන්වූ හොඳම අවස්ථාවක් ලෙස දැක්විය හැක්කේ 2018 ඔක්තෝබර් 26 වැනිදා සිදුවුණු ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා කුමන්ත්‍රණයයි. ඔක්තෝබර් 26 වැනිදා කුමන්ත්‍රණයෙන් පසු රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා සිටියේ කරකියා ගත නොහැකි තත්ත්වයක සම්පූර්ණයෙන්ම කඩාවැටුණු පුද්ගලයකු ලෙසය. රාජිත සේනාරත්න, චම්පික රණවක සහ සිවිල් සමාජ ක්‍රියාකාරීන් පිරිස, පෙරලා සටන් කළ යුතුයැයි ඔහු පොළඹවා නොගත්තේ නම්, 2003දී මෙන්ම ඉඩ තිබුණේ සම්පූර්ණයෙන්ම බලය අතහැරදා ඔහු අරලියගහ මන්දිරයෙන් පිටත්ව යෑමටය. ඉහත කී පිරිසත්, ඉන්පසු ක්‍රමයෙන් ගොඩනැගුණු මහජන කැරැල්ලත් නිසා නොවන්නට, 2018 අවසාන වන විට, රනිල් විික්‍රමසිංහ සිය අගමැති ධුරයෙන් දෙවැනි වරටත් පලවා හැරි පුද්ගලයා ලෙස ඉතිහාසගත වන්නේය.


ඔක්තෝබර් 26 කුමන්ත්‍රණය පරාජය කරනු ලැබීමෙන් පසු, එය පරාජය කිරිම සඳහා මුල්වුණු, සහභාගිවුණු සියලු දෙනාම බලාපොරොත්තු වුණේ, රනිල් වික්‍රමසිංහ ඒ මහජන බලය හා අනෙක් පැත්තෙන් ලැබුණු ව්‍යවස්ථාමය බලය උපයෝගි කරගෙන නායකත්වයේ ඉනිමක් ක්‍රියාත්මක කරනු ඇතැ’යි කියාය. එසේ නොවීය. ඒ ගැන විමසූවන්ට ලැබුණු පිළිතුර වුණේ, අයවැය ළඟ නිසා, එය පාර්ලිමේන්තුවේ සම්මත කර ගැනීමට ජනාධිපතිවරයාගේ සහාය අවශ්‍ය නිසා, එතෙක් ජනාධිපතිවරයාට එරෙහිව කිසිවක් නොකිරීමට තීරණය කර ඇති බවකි. අයවැය සම්මත විය.

එහෙත්, ජනාධිපතිවරයාගේ පාර්ශ්වයේ කිසිවෙක් අයවැයට පක්‍ෂව ඡන්දය නොදුන්හ.
ඉන්පසුද ආණ්ඩුව තුළ නායකත්වය ගැනීම රනිල් වික්‍රමසිංහ වුවමනාවෙන්ම මඟහැරියේය. ව්‍යවස්ථා කුමන්ත්‍රණය කාලයේ ජනාධිපති සිරිසේනට එලව එලවා පහරදුන් පිරිස, ඔහු සමග යළි සන්ධානගත විය හැකිදැයි සොයාබැලූහ. යළිත් ජාතික ආණ්ඩුවක් ඇතිකළ හැකියැයිද, ජනාධිපතිවරයා ඊට කොළ එළි දල්වා ඇතැයිද කියන්නට වූහ. එහෙත් කිසිවක් සිදුනොවීය. ඒ වෙනුවට ජනාධිපතිවරයා ව්‍යවස්ථා විරෝධීව නීතිය හා සාමය පිළිබඳ ඇමතිධුරයද තමා වෙත පවරාගත්තේය. මේ අවස්ථාවේදී පක්‍ෂය තුළ මත දෙකක් ඇතැ’යිද, එකක් ජනාධිපතිවරයා සමග සටනට යෑම යැයිද, අනෙක ජනාධිපතිවරයා සමග සාමයෙන් ඉදිරි කාලය ගෙවීම යැයිද කියන ලදි. රනිල් වික්‍රමසිංහ තෝරාගත්තේ දෙවැනි ක්‍රමයයි. එහෙත් සාමයට, සංහිඳියාවට ජනාධිපතිවරයා සූදානම් වුණේ නැත. ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්‍ෂයෙන් ආණ්ඩුවට එකතු කරගත් පිරිසකට ඇමතිකම් නොදීම මෙන්ම, සරත් ෆොන්සේකාට ඇමතිකම නොදීමෙන්ම ජනාධිපතිවරයා තවදුරටත් සිය කුහක ප්‍රතිපත්තිය පවත්වාගෙන ගියේය. නීතිය හා සාමය පිළිබඳ ඇමතිධුරය ජනාධිපතිවරයා පවරා ගත්තේ කෙටි කාලයකට බවත්, එය නීති විරෝධී නිසා ඒ කෙටි කාලයෙන් පසු එය නැවත ලබාගැනීම සඳහා සටන් අරඹන බවත්, එජාපය පැත්තෙන් ප්‍රකාශ විණි. ජනාධිපතිවරයා තවමත් නීතිය හා සාමය පිළිබඳ ඇමතිය. රනිල් වික්‍රමසිංහ එය ලබාගැනීමට කළ සටනක් නැත.


අප්‍රේල් 21, පාස්කු ඉරිදා ප්‍රහාරයෙන් පසු තත්ත්වය තවත් දරුණු විය. ඒ ප්‍රහාරයෙන් රටට සිදුවුණු හානියේ පළමුවැනි වගඋත්තරකරු ජනාධිපතිය. ජනාධිපතිවරයා සිංගප්පූරුවේ සිට පැමිණ විවිධාකාර ක්‍ෂමාලාපයන් දෙසාබෑවත්, රටේ සියල්ලන්ම දැන සිටි තිත්ත ඇත්ත වුණේ, රටේ ආරක්‍ෂාව සහතික කිරීමට ජනාධිපතිවරයා අසමත් වූ බවය.


මේ තත්ත්වය යටතේ, නීතිය හා සාමය පිළිබඳ ඇමතිධුරය යළි එජාපයට ලබාගැනීමටත්, සරත් ෆොන්සේකා ඒ ඇමති ධුරයට පත්කිරීමටත් යෝජනාවක් ඉදිරිපත් විය. සරත් ෆොන්සේකාගේ දැඩි ක්‍රියා පිළිවෙතට සාමාන්‍යයෙන් අකමැති බොහෝ දෙනෙකු පවා ඒ යෝජනාවට කැමැත්තක් දැක්වූයේ, ඒ හරහා සමාජයේ මරණ බිය තුරන්වී ආරක්‍ෂාව සහතික කරන්නාවූ හැඟීමක් ඇතිවිය හැකි යැයිද, ත්‍රස්ත ක්‍රියා ගැන ෆොන්සේකාගේ විශේෂඥභාවය මේ අවස්ථාවේදී යොදාගත හැකි යැයිද කල්පනා කිරීමෙනි. අනෙක් අතින් ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ වැන්නකු මේ අවස්ථාව මිලිටරි මැදිහත්වීමක් දක්වා ගෙනගොස් සිංහාසනාරූඪ වීමේ ප්‍රයත්නයක් දරන අතරේ එයට එරෙහිව තුලනය කිරීමේ සාධකයක් හැටියටද එය සැලකිය හැකිය.


රනිල් වික්‍රමසිංහ කෙළේ ඒ ඉල්ලීම ජනාධිපතිවරයා වෙත ලිඛිතව යවා, ‘ඔන්න මගේ වැඬේ කළා. දැන් මගේ වගකීම ඉවරයි’ කියමින් අතහෝදා ගැනීමයි. ජනාධිපතිවරයා සුපුරුදු ලෙස ෆොන්සේකා එම ඇමතිධුරයට පත්කිරීම ප්‍රතික්‍ෂෙප කළේය. රනිල් වික්‍රමසිංහ, සරත් ෆොන්සේකා වෙනුවෙන් ජනාධිපතිවරයා ඉදිරියේ පෙනීසිටියේ නැත. මේ මොහොතේ ජනාධිපතිවරයා සමග සටනට යෑම හෝ නොයෑම යනුවෙන් මත දෙකක් තිබේයැයි කී රනිල් වික්‍රමසිංහ, තෝරාගත්තේ දෙවැනි මතයයි. එනම් සටන අතහැරිමේ පිළිවෙතයි. ඒ තෝරාගැනීමෙන් පසුද, රටේ බුද්ධි අංශ එජාප ආණ්ඩුව විසින් දුර්වල කළේයැයි ජනාධිපතිවරයා එජාපයට චෝදනාවක් එල්ල කළේය.
අවසානයේ ජනාධිපතිවරයා හමුවී සමථයක් සඳහා කබීර් හෂීම් ඇතුළු කණ්ඩායමක් යවන ලදි. එහිදී ආරක්‍ෂක මණ්ඩල රැස්වීම්වලට පමණක් සරත් ෆොන්සේකා සහභාගි කර ගැනීමට ජනාධිපතිවරයා එකඟකරවා ගත හකිවිය.


මේ ආණ්ඩු කාලය පුරාම රනිල් වික්‍රමසිංහගේ භාවිතාව තුළ ඇත්තේ, තමන්ගේ එවුන් වෙනුවෙන් පෙනී නොසිටීමයි. ඒ ඕනෑම කෙනකු ජනාධිපතිවරයාගේ කඩුවට හසුවන විට රනිල් වික්‍රමසිංහගේ වගකීම අතහැරීමේ න්‍යාය වන්නේ. ‘මම මගේ වැඬේ කළා’ යන්නයි. එපමණෙකි.■

- Advertisement -

පුවත්

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here

- Advertisement -

අලුත් ලිපි