No menu items!
28.5 C
Sri Lanka
24 September,2025
Home Blog Page 73

විරුසමරු, ධර්ම යුද්ධ අතරේ බුදුදහම?

ඔහු (දුට්ඨගාමිණී) සමාජයෙහි හේවිසි වාදනය කිරීමට සැලැස්වී ය. එමෙන්ම එළාර රජුගේ මළසිරුර ළඟ මිනිසුන් කැඳවූ දුටුගැමුණු රජු ඔහු වෙනුවෙන් අවමංගල වාරිත්‍රවල යෙදුණි. ඔහු මියගිය ස්ථානයේ ඔහුගේ සිරුර විශේෂ පීඨිකාවක් මත තබා ආදාහනය කළේ ය. එමෙන්ම එම ස්ථානයෙහි චෛත්‍යයක් ඉදිකොට එය වන්දනාමානන කළ යුතු ස්ථානයක් ලෙස නම් කළේ ය.

අතීත සැමරුම් කරළියට රැගෙන ආ යුතු ආකාරය, ඒ සැබෑ මානුෂීය මුහුණුවර පිළිබඳ නවමු පූර්වාදර්ශයක් අප දුටුවේ, ඇසුවේ පසුගිය මැයි 18 වන දා ය. අමුතුම මාදිලියේ විරුසමරු උලෙළක් වූ එය පැවැත්වුණේ ‘ගෝඨාගෝගම’ දී ය. 13 වන රණවිරු සමරු දිනයේදී යුදවිරුවන් ස්මරණය කළ යුතු දයාවේ මානය එළිදක්වමින් එහිදී අපූරු අදහසක් ඉදිරිපත් කළේ කතෝලික පියතුමකු වන ජීවන්ත පීරිස් ය. එය සාරාංශගත කළ හැකිවන්නේ මෙසේ ය.


මනුෂ්‍යයන් වන අප ස්මරණය කළ යුතු වන්නේ, පහන් දැල්විය යුතු වන්නේ ජීවිතය අහිමි වූ සියලු මනුෂ්‍යයන් සඳහා ය.


මේ ප්‍රකාශයේ නැවුම් බව සිත්සතන් සසල කරවනසුලු වූවේ ය. එය ක්ෂණිකවම අප රැගෙන ගියේ බුදුදහමේ එන කරණීය මෙත්ත සූත්‍ර දේශනාව වෙත ය. කරණීය මෙත්ත සූත්‍රය යැයි කියන්නේ බුදුදහමේ කොස්මොපොලිටන (සාර්වභෞමික, විශ්වීය) ධර්මයට ය. මේ සූත්‍රයට අනුව අප කිසිවකුට, සමාජයට හෝ ලෝකයට හෝ මුඵමහත් විශ්වයට හෝ කිසිදු අහිතක් සිතිය නොහැකි ය; හානියක් කළ නොහැකි ය. විශ්වීය මෛත්‍රීකරුණාව ජාති, කුල, ආගම් වැනි විෂමතා කිසිවකින් ඛණ්ඩනය වන්නේ ද නැත. ඉතා අඩුතරමින් මානව වර්ගයා (මානව වාදය) අසල එය නැංගුරම් ලන්නේ ද නැත. මෙහිදී විශේෂ අවධානයක් යොමු කළ යුතු වන්නේ කුලේසු අනනුගිද්ධෝ යන යෙදුම පිළිබඳව ය. ඉන් අර්ථ ගැන්වෙන්නේ කුලයේ නොබැඳීම ය. කිසිදු භේදයක්, පංගුපේරුවක් නැත්තකු බවට පත්වීම ය. එය මිනිසුන් විසින් පසුකාලීනව නිර්මාණය කර ගනු ලැබූ සියලු භේදභින්නතා නිෂේධනය කරයි. සියලු වාර්ගිකයන් අබිබවමින් සියලු වර්ගයේ තිරිසන් සතුන්, ක්ෂුද්‍ර ජීවීන්, උපන්-නූපන්, පෙනෙන-නොපෙනන සත්ත්වයන් ඇතුඵ සකලවිධ සංඝටක දක්වාම එය ප්‍රසාරණය වෙයි. කරණීය මෙත්ත සූත්‍රයේ පළමු ගාථාවේ එන සක්කෝ උජූච සූජූච, සුවචෝ චස්ස මුදු අනතිමාණී යන කොටස නිවැරදිව හා නිරවුල්ව වටහාගැනීමෙන් වුව ඒ විශ්වීය චින්තනය රෝපණය කළ හැකි තෝතැන්නක් නිර්මාණය වෙයි.


බෞද්ධයෝ බොහෝ දෙනෙක් දිනපතා, සතිපතා හෝ මාසයකට වරක් (පුර පසළොස්වක් පොහෝ දිනයකදී හෝ) කරණීය මෙත්ත සූත්‍රය සජ්ඣායනා කරති. එහෙත් ප්‍රශ්නය වන්නේ එය නාදනංවා ඇත්තේ හුදු සජ්ඣායනයක් වශයෙන් පමණක් ම වීම ය; සුළඟේ විසිරී ගිය ද එය මිනිස් හදවත් ස්පර්ශ නොකිරීම ය. මිනිස්සු පන්සල් ගියහ; බෝධිපූජා කළහ. බැලූබැල්මට නම් බුදුසසුණේ දියුණුවක් ද දක්නට තිබුණේ ය. දේශපාලකයෝ නිරතුරුවම පාහේ ආගමික නායකයන් බැහැදුටුවහ. සුවිසල් චෛත්‍ය ගොඩනැගූහ; රණවිරු සෑය වැනි නම් ද ඒවාට යෙදිණ. තරගකාරී ලෙස උසින් වැඩි බුදුපිළිම ද ඉදිවෙමින් පැවතුණේ ය.


එහෙත් බුදුදහම හා බුද්ධාගම අතරේ පරතරයක් ද නිර්මාණය වෙමින් පැවතුණේ ය. රට ආගාධයක ගිළීයමින් තිබිණ. විනිමය සංචිත සිඳී ගියේ ය. පාලකයෝ චෞරයන් බවට රූපාන්තරණය වෙමින් සිටියහ. ලොව සුපතළ ‘ථේරවාද බුදුදහමේ කේන්ද්‍රස්ථානය’ චෞර රාජ්‍යයක් බවට පත්වීමේ විළිබිය ඇතැම් මිනිසුන්ගේ සිතට දැනුණේ ය. කෙසේ වුව ද මේ පරාභවය සිදු වූයේ දේශපාලන ලෝකයේ පමණකි යි කිවහැකි ද නැත. ජනසමාජයේ අතිමහත් බහුතරය ගැලී සිටියේ ද දැඩි ආත්මාර්ථකාමී පරිභෝජන රටාවකට ය. ඒ සඳහා යහමින් ඕනෑ වූයේ මුදල් ය. ටයිකෝට් චෞරයින් බුරුතුපිටින් මතුවන්නට වූයේ ඒ අනුව ය. සොරුන්, වංචනිකයන් යැයි කිව යුතු වූයේ පොකට් ගසන්නන්ට, මාල කඩන්නන්ට පමණක් නොවේ. සියල්ලන්ම රැඳී සිටියේ ආගාධයේ මුවදොර නොව නරාවළේ ගැට්ටෙහි ය.


එහෙත්…?


නරාවළට, නිරයට කඩා වැටෙන්නට ඔන්න මෙන්න තියා තිබියදී, අනූනමයයි දශම නමයේදී, නොසිතූවිරූ තත්ත්වයක් උද්ගතවෙමින් තිබිණ. ‘ග්‍රහ මාරුවක්’ වැනි වූ එය බලගන්වා තිබුණේ නවග්‍රහයින් හෝ පිටසක්වළ ජීවීන් හෝ නොව මේ රටේ තරුණ තරුණියෝ ය. උකටලීව සිටි බොහෝ කොටස් හදිසියේම පණ ලැබූ අයුරක් දිස්විණ. නීතිඥ ප්‍රජාව ද ඉදිරියට පැමිණ සිටියේ ‘කුමට මෙරට අධිකරණය, නීතිය හා විනිසුරන්’ යන ප්‍රශ්නය ඉදිරියේ බොහෝ දෙනෙක් අසරණව සිටි මොහොතක ය. නීතිය වළපල්ලට ඇදැවැටී ඇති බව මිනිසුන්ගේ පොදු විශ්වාසය වූවේ ය.


කෙටි කාලසීමාවක් තුළ බලගැන්වුණ අරගලයේ ගමනාන්තය ගැන තිතට නූලට සහතික විය හැකි නොවෙතත් 74 වසරක් සපුරන මේ රටේ නිදහසින් පසු දේශපාලනයේ, ඒ දේශපාලන ව්‍යුහයේ පාදම පුපුරුවා හැරීමට අරගලකරුවන් සමත්ව ඇති බව නම් පැහැදිලි ය. මතුයම් දිනෙක මුඵ ගොඩනැගිල්ලම බිඳවැටෙන්නට නියමිත ය. අවිනිශ්චිත වන්නේ දිනය පමණි.

මේ හැරවුම අර්ථවත් කරගැනීමට නම් ආගමික හා සංස්කෘතික වෙනසක් ද බලගැන්විය යුතුව තිබේ. එහිදී අවකාශයක් විවර විය යුතු වන්නේ සැබෑ බුදුදහම හඳුනා ගැනීමට හා සැබෑ බුදුදහම සමාජගත කිරීමට ය. ඉන් අදහස් වන්නේ බුද්ධාගම රාජ්‍ය ආගම විය යුතු බව නොවේ; බුද්ධ ශාසන අමාත්‍යාංශයක අවශ්‍යතාව ද නොවේ; බෞද්ධ නාලිකා වැඩි වැඩියෙන් බිහිවිය යුතු බවක් ද ඉන් අදහස් නොවේ. බුදුන්ගේ දහම් පණිවිඩය නිකැළැල් ලෙස හදවත් තුළට කාන්දු කිරීම සඳහා කිසිදු ලේබලයක් අවශ්‍ය වන්නේ නැත.

යුද්ධයට පෙර හා පසු ගුවන් විදුලි හා රූපවාහිනී නාලිකා ඔස්සේ ජනතාවට බොහෝවිට අසන්නට ලැබුණු ධර්මදේශනාවලින් යුද්ධය හා රණවිරු සංකල්පය උත්කර්ෂයට නැගුණු අයුරු අපට සිහිකළ හැකි ය. එහිදී ඉස්මතු කෙරුණේ බෞද්ධ ස්ථාවරයට වැඩියෙන් හින්දු ස්ථාවරය වන බව අපගේ අදහස ය. ධර්ම යුද්ධය යැයි කියන්නේ හින්දු සංකල්පයකට මිස බෞද්ධ සංකල්පයකට නොවේ.

බුදුදහම, යුද්ධය සමාජ යථාර්ථයක් ලෙස පිළිගන්නා බව සැබෑ ය. එහෙත් හින්දු ආගම, හින්දු සංස්කෘතිය යුද්ධය හඳුනා ගන්නේ ඊට වඩා වෙනස් ආකාරයකට ය. මේ බව සනාථ කරන්නේ හින්දු දහමට හා සංස්කෘතියට අයත් මූලික ග්‍රන්ථ දෙකකි. මේ ග්‍රන්ථ දෙක වන්නේ භගවද් ගීතාව හා මනුස්මෘතියයි.

හින්දු සංස්කෘතියේ මූලික පිළිගැනීමක් වන්නේ වර්ණ ධර්මයයි. වර්ණ ධර්මය කියන්නේ බ්‍රාහ්මණ, ක්ෂත්‍රිය, වෛශ්‍ය හා ක්ෂුද්‍ර වශයෙන් කොටස් හතරයකට බෙදී වෙන් කළ සමාජ සංස්ථාවටයි. බුදුදහම වර්ණ ධර්මය පිළි නොගනියි. හින්දු සංස්කෘතියේ එන ස්වධර්ම න්‍යාය යටතේ ක්ෂත්‍රියයාට (රජුට) පැවරෙන වගකීම් හා යුතුකම්වලට අනුව පැහැර හැරිය නොහැකි කාර්යභාරයක් බවට පත්වන්නේ යුද්ධයයි. වර්ණ ධර්මය යනු දේව නියමයකි. ඒ හා සම්බන්ධ ස්වධර්ම යනු ද දේව නියමයකි. ඒ අනුව යුද වදින එමෙන් ම යුද්ධයේදී පසු නොබසින රජු ස්වර්ගයෙහි උපත ලබයි. යුද්ධයේදී පසුබට වන්නා පාපියෙකි. යුද්ධයේදී මිය යන ක්ෂත්‍රියයා පුණ්‍යවන්තයෙකි. භගවද් ගීතාව බැතිමතුන් පොළඹවන්නේ සතුරන් ඝාතනය හා යුද්ධය සදාචාර ප්‍රතිෂ්ඨාපනයට ඉවහල් වන්නක් ලෙස හඳුනාගැනීමට ය. යුද භූමියේදී පසුබට වන අර්ජුන අමතා ක්‍රිෂ්ණ කියන්නේ ක්ෂත්‍රියයකු වශයෙන් යුද්ධයෙහි නියැළීමට වඩා යහපත්වූ වෙනත් කාර්යයක් නොවන හෙයින් මන්දෝත්සාහී නොවිය යුතු බව ය. ඒ අනුව යුද්ධය යනු ස්වර්ගයට දොරටුවකි. ක්ෂත්‍රියකුව උපත ලැබූවකු යුද සේවයට අන්තර්ග්‍රහණය කෙරෙන බැවින් මොනම හේතුවක් නිසා හෝ යුද්ධයෙන් වැළකී සිටීමට ඔහුට අයිතියක් නැත. වන්දනාමානයට පවා සුදුස්සන්ට, ඥාතීන්ට මරණය අත්පත්කරදීම, ඔවුන් ඝාතනය කිරීම කෙසේ නම් කළ හැකි දැයි අර්ජුන ශෝකයෙන් පීඩිතව අසා සිටි මොහොතේ ක්‍රිෂ්ණ පවසන්නේ ඥාතීන් ඝාතනය කිරීමට ද වඩා බරපතළ පාපකර්මය වන්නේ ස්වධර්මය ඉක්මවීම වන බව ය.

බුදුදහම මීට සපුරා වෙනස් ය. කොතරම් දුරට මෙය බුදුදහමට අනුරූප දැයි සිතා බැලීම බෙහෙවින් වැදගත් වන්නේ අනුවයි. බුදුදහමට අනුව යුද්ධ හටගන්නේ දෙවියන්ගේ හෝ බාහිර බලපෑමක හෝ මෙහෙයවීමෙන් නොවේ. යුද්ධයේ කර්තෘ වන්නේ මිනිසා ය. යුද්ධයේදී පරසතුරන් හෝ පාපිෂ්ඨයන් ඝාතනය කිරීමෙන් පාපයක් සිදු නොවන්නේ යැයි බුදුදහම කිසිසේත්ම නොකියයි.

යුද්ධ හටගන්නේ දෙපාර්ශ්වයක් අතරේ ය. දිනූ පාර්ශ්වය නියෝජනය කරන්නෝ රණවිරුවෝ ය. පරදින්නෝ පරසතුරෝ ය. මේ දෙපාර්ශ්වයම මනුෂ්‍යයන් ලෙස (සත්ත්වයන් ලෙස) හඳුනා ගන්නේ බුදුදහම ය. කාලයක් අපට අසන්නට ලැබුණ ධර්ම දේශනා හා අදාළ දහම් පණිවිඩය බොහෝවිට බෙදාහැරුණේ දුටුගැමුණු රජු රට එක්සේසත් කිරීම හා අදාළව ය. මහාවංස පාඨ ද එහිදී ඇතැම් විට යොදා ගැනුණේ ය. එහෙත් මහාවංසය ලියූ මහානාම හිමියන් සඳහන් කළ එක් වැදගත් ඡේදයක් ඒ ධර්ම දේශනා ඔස්සේ රාව නැංවුණේ දැයි මතක් කර ගැනීම අසීරු ය. ඉන් විශද වූයේ එළාර රජුගේ මරණයෙන් පසු දුටුගැමුණු රජු කෙසේ නම් ක්‍රියා කළේ ද යන්නයි.

ඔහු (දුට්ඨගාමිණී) සමාජයෙහි හේවිසි වාදනය කිරීමට සැලැස්වී ය. එමෙන්ම එළාර රජුගේ මළසිරුර ළඟ මිනිසුන් කැඳවූ දුටුගැමුණු රජු ඔහු වෙනුවෙන් අවමංගල වාරිත්‍රවල යෙදුණි. ඔහු මියගිය ස්ථානයේ ඔහුගේ සිරුර විශේෂ පීඨිකාවක් මත තබා ආදාහනය කළේ ය. එමෙන්ම එම ස්ථානයෙහි චෛත්‍යයක් ඉදිකොට එය වන්දනාමානන කළ යුතු ස්ථානයක් ලෙස නම් කළේ ය.

මේ මහාවංශ පාඨය අවධාරණය කෙරුණේ නම් සතුරාගේ මරණය ප්‍රස්තුතව කිරිබත් කන්නට දකුණේ මිනිසුන් යොමු නොවන බව නිසැක ය.

අපේ යුද්ධය අපට ධර්ම යුද්ධයක් වන්නා සේ ම අනෙක් පාර්ශ්වයට ද එය එසේම වන බව තේරුම් ගැනීමට අපහසු වීම බොහෝ ගැටලු නිර්මාණය කළ බව පැහැදිලි ය. උතුරේ යුද්ධය අවසන් වූයේ සාධනීය දේශපාලන විසඳුමකින් තොරව ය. කලක් උතුරේ මිනිසුන්ට සිය ඥාතිමිත්‍රාදීන්ගේ අභාවයන් සිහිකිරීමේ තහනමක් ද බලගැන්වී තිබිණ.

උතුරේ මිනිසුන් දැල්වූ පහන්සිඵ නිවා දැමූ යුගය අවසන් වෙමින් ඇති බවට පූර්ව සංඥා නිකුත් කළේ පසුගිය මැයි 18 වන දා ය. එදා ‘ගෝඨාගෝගම’ දී ද රණවිරු සමරු උලෙළක් පැවැත්වුණේ ය. එහිදී සිහිකෙරුණේ යුද්ධයෙන් මියගිය සියල්ලන්ම ය. ආබාධිත රණවිරුවෝ ද විවිධ ජාතිකයෝ ද විවිධ ආගමිකයෝ ද එය නියෝජනය කළහ. අවසන් යුද්ධයේදී මියගිය සාමාන්‍ය වැසියන් සිහිපත් කරමින් මුලතිව් වෙල්ලමුල්ලි වයික්කාල්හි යුද සැමරුම් ස්මාරකය අසල විශාල ජනකායක් පහන් දැල්වූ බවක් ද ඒ සමඟම දැනගන්නට ලැබුණේ ය. මේ සියල්ල අප දුටුවේ සැබෑ බෞද්ධ පරිසරයක් නිර්මාණය වීමේ පෙරමග ලකුණු ලෙස ය.


ශාස්තෘ දහම්, සංවිධිත ආගම් බවට පත්වීමේදී කිසියම් පරිහානියකට පත්වීම ස්වාභාවික ය. කලකට පෙර එය බරපතළ ලෙස සිදුවූයේ කතෝලික පල්ලිය ආශ්‍රිතව ය. එහෙත් පසුකලෙක දී ඒ තත්ත්වයට එරෙහි අරගලයක් පැනනැගුණේ ද ඒ පල්ලිය තුළින්ම ය. පාප්වහන්සේ පවා එහිදී ඉතා සාධනීය ස්වයං විවේචනයක යෙදුණහ. නව ප්‍රතිසංස්කරණයන් සඳහා මුලපිරුණේ ඉන්පසුව ය. බෞද්ධාගමික ආයතනය තුළ ද මේ වන විට යම් යම් ප්‍රතිසංස්කරණයන් සිදුවිය යුතු බව ඇතැම් යතිවරු අවධාරණය කරති.


බුදුදහමේ කොස්මොපොලිටන සංකල්පය වන මෛත්‍රීකරුණාවට යළිත් වරක් අලුත් ඉඩහසරක් පාදාදීම නූතන ධර්මදේශනාවන්හි මූලික හරය විය යුතු බව අපගේ පෞද්ගලික විශ්වාසයයි. මිනිසා යනු හුදෙකලා ජීවියකු නොවන බවත් මහා පරිමාණ පරිසරයේ කුඩා ඒකකයක් පමණක් වන ඔහුට අන්‍යයන් හා සහජීවනයකින් තොරව පැවැත්ම තහවුරු කරගත නොහැකි බවත් මේ වන විට මු`ඵ ලෝකයටම පිළිගැනීමට සිදුවී තිබේ.


දශකයක් දෙකක් තුළ මේ රටේ අනුපිළිවෙලින් සිදුවූ යම් යම් සිදුවීම් දෙස විමර්ශනාත්මක අවලෝකනයක යෙදෙන්නකුට පෙනී යන මූලික කරුණක් වන්නේ ලෝකයේ අනවරත වෙනස බලගැන්වෙන ආකාරයයි. අෂ්ටලෝක ධර්ම චක්‍රය යැයි කියන්නේ ද ඊටමයි. මෙදා ගෑස් පෝලිම්වල, තෙල් පෝලිම්වල වරුගණන් රැඳී සිටිද්දී අපට හැඟෙන දැනෙන වෙහෙස, පීඩනය එදා උතුරට බලපෑ තෙල් හා භාණ්ඩ හිඟය හමුවේ උතුරේ වැසියනට කෙසේ නම් බලපාන්නට ඇද්දැයි සිතා බලන්නට අවකාශයක් විවර වන්නේ ඒ අනුවයි. මෙදා (මැයි 9 දා) ප්‍රහාරකයන් විසින් සුපිරි මැදුරු ගිනිලනු ලැබූ අයුරු රූපතිරයෙන් දකිමින් ඒවා සැහැසිකම් ලෙස හඳුනාගත් අප, එදා උතුරේ නිවෙස්, ගොඩනැගිලි ෂෙල්වෙඩිවලින්, මෝටාර්වලින් බිමට සමතලා වී ඇති අයුරු පියවි ඇසින් දැකබලා ගන්නට, නරඹන්නට විනෝද ගමන් සංවිධානය කළ අයුරු ගැන ද නැවත වරක් සිතාබැලීම සඳහා මේ අවකාශය ප්‍රයෝජනයට ගත හැකියි.


බුදුදහමේ වැදගත්ම පණිවුඩය වන්නේ තමා උපමා කොට අනෙකා දෙස බැලීමයි. අනෙකාගේ විපතේදී ඉවත බලා ගැනීම, මගහැර සිටීම යැයි කියන්නේ ඒ විපත තමන් වෙතට ද කැඳවාගැනීමයි.


මේ පරපුරේදී අප හට
සිදු වේ තැවිලි ගන්නට
දුදනන් විසින් කළ දුෂ්ටකම් ගැන නොව
සුදනන් පෑ
භයංකර අශෝභන නිහැඬියාව ගැන


ආචාර්ය මාටින් ලූතර් කිං වරක් එසේ කියා ඇත්තේ ද මේ විශ්වීය ධර්මතාව පිළිබඳවයි.■

රනිල් මැරෙන්න යන කෙනෙකුටයි ඔක්සිජන් දීලා තිබෙන්නේ: සමගි ජන බලවේගයේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී හර්ෂණ රාජකරුණා

0

■ අමන්දිකා කුරේ

සමගි ජන බලවේගය අලුතෙන් පිහිටුවූ ආණ්ඩුවට සම්බන්ධ වූයේත් නෑ. එසේ සම්බන්ධ වන්නේත් නැති නම් ඔබේ පක්ෂයට මෙම අර්බුදයට විසඳුම් සෙවීමට ඇති වැඩපිළිවෙළ කුමක්ද?


ආණ්ඩුවට සම්බන්ධ වීම ප්‍රතික්ෂේප නොකළ බව අපි පැහැදිලිව කිව යුතුයි. ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ විසින් විපක්ෂ නායක සජිත් ප්‍රේමදාස මහතාට එම අවස්ථාව ලබා දුන්නේ නෑ කියලයි අපට පැහැදිලි වන්නේ. ජනාධිපතිවරයාට අවශ්‍ය වෙලා තිබුණේ ඔහුව ආරක්ෂා කරන කෙනෙක් පත් කරගන්න. ඒ සඳහා තමයි අගමැතිවරයා වශයෙන් රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාව පත් කරගත්තේ. මුළු රටම ඉල්ලන්නේ සර්ව පාක්ෂික ආණ්ඩුවක්. ඒ වගේ ම මුළු රටම ඉල්ලන්නේ ජනාධිපතිවරයාට ඉල්ලා අස් වෙලා ගෙදර යන්න කියලා. අපි ජනාධිපතිවරයාට ඉල්ලීමක් කළේ එතුමාට ඉල්ලා අස් වෙන්න අදාළ කාලය හරියට දන්වන්න කියලා. ඒ කොන්දේසිය නිසා තමයි අපට ආණ්ඩුවට එකතු වෙන්න බැරි වුණේ. කෙසේවෙතත් අපි පාර්ලිමේන්තුව තුළදී ආණ්ඩුවේ යහපත් තීරණවලට අපේ පක්ෂයේ සහයෝගය ලබා දෙන්න බලාපොරොත්තු වෙනවා.

ඒ කියන්නේ ඉදිරියේ දී ඔබේ පක්ෂය සර්වපාක්ෂික ආණ්ඩුවක් හදන්න මැදිහත් වීමක් කරමින් ද ඉන්නේ?


අපට රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා අගමැතිවරයා වශයෙන් ඉන්න ආණ්ඩුවක් යටතේ අපට සර්වපාක්ෂික ආණ්ඩුවක් හදන්න බෑ. රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා කියන්නේ පාර්ලිමේන්තුවේ දී සහ රටම ප්‍රතික්ෂේප කරපු කෙනෙක්. එතුමා පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයත් පරද වුණා. ඔහු පාර්ලිමේන්තුවට ආවේ ජාතික ලැයිස්තු මන්ත්‍රී ධුරයක් හරහායි. එතුමාට පාර්ලිමේන්තුවේ සහාය දක්වන කණ්ඩායමක් නෑ. දැන් එතුමා ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ ප්‍රාණ ඇපකරුවෙක් බවට පත් වෙලා තිබෙනවා. අපි සර්වපාක්ෂික ආණ්ඩුවක් හදන්න බලාපොරොත්තු වෙන්නේ අපේ බහුතරයක් ඉන්න තත්වයක් එක්ක. එයින් අදහස් කළේ විපක්ෂයේ බහුතරයක් සිටින ආණ්ඩුවක් කියන එක. ආණ්ඩුවක් අසමත් වුණාම ඊළඟ බලපොරොත්තුව තිබෙන්නේ විපක්ෂය දිහාවට. විපක්ෂ නායක සජිත් ප්‍රේමදාසගේ යටතේ සර්වපාක්ෂික ආණ්ඩුවක් හදන්න අපි එකඟයි. ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ කණ්ඩායම, දමිළ ජාතික සන්ධානයේ කණ්ඩායම ඇතුළු විපක්ෂයේ සියලු පක්ෂවල සහයෝගය ඒ සඳහා අවශ්‍යයි. එහෙම සර්වපාක්ෂික ආණ්ඩුවක් හදාගන්න තිබුණු අවස්ථාව තමයි ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ සහ අගමැති රනිල් වික්‍රමසිංහ එකතු වෙලා මේ රටට නැති කළේ.

සර්වපාක්ෂික ආණ්ඩුවක් පිහිටුවීමත් මග හැරුණා නම් මේ මොහොතේ මැතිවරණයකට ගොස් ආණ්ඩුවක් පිහිටුවීම ගැන ඔබේ අදහස කුමක් ද?


දේශපාලන ස්ථාවරත්වය පැහැදිලිවම හා ස්ථිරවම ලැබෙන අවස්ථාව තමයි මැතිවරණය කියන්නේ. නමුත් මේ මොහොතේ මැතිවරණයක් පැවැත්වීමේ ප්‍රශ්නයක් තිබෙනවා. පවතින මූල්‍ය අර්බුදයත් එක්ක ඒ සඳහා අවශ්‍ය මුදල් සම්පාදනය කරගැනීම පිළිබඳව ප්‍රශ්නයක් තිබෙනවා. නමුත් හැකි ඉක්මනින් මැතිවරණයක් පවත්වලා දේශපාලන ස්ථාවරත්වය ඇති කළ යුතුයි කියන මතයේ මම සිටිනවා.

ජනතාව සමගි ජන බලවේගය විශ්වාස කර ඉදිරි මැතිවරණයකදී ඡන්දය ලබා දේවි කියලා ඔබ හිතනවාද?


දැන් මේ ආණ්ඩුවට විශාල විරෝධයක් ජනතාව අතරින් නිර්මාණය වෙලා තිබෙනවා. ඒ ගැන කිසිම විවාදයක් නෑ. ඒ නිසා මේ මොහොතේ රට ඉදිරියට ගෙන යා හැකි එකම කණ්ඩායම හැටියට මම විශ්වාස කරන්නේ විපක්ෂ නායක සජිත් ප්‍රේමදාස මහතා ඇතුළු සමගි ජන බලවේගයේ කණ්ඩායම. අපේ පක්ෂයේ ආර්ථික විශේෂඥයන් ගණනාවක් ඉන්නවා. කබීර් හෂීම්, ආචාර්ය හර්ෂ ද සිල්වා, ඉරාන් වික්‍රමරත්න වගේ ආර්ථික ක්ෂේත්‍රය ගැන පුළුල් දැනුමක් ඇති දක්ෂ මන්ත්‍රීවරුන් අපේ කණ්ඩායමේ සිටිනවා. ඒ වගේම දක්ෂ තරුණ කණ්ඩායමකුත් අපේ කණ්ඩායමේ ඉන්නවා. ඒ නිසා මම විශ්වාස කරනවා සමගි ජන බලවේගය තමයි මේ වෙලාවේ ජනතාවට තිබෙන එකම විකල්ප තෝරා ගැනීම කියලා.

තරුණයන් දැනටම රට අතහැර යන්න පටන් අරන්. තරුණයන්ගේ අපේක්ෂා භංගත්වය රටට බලපෑමක් ඇති කරනවා නේද?


මේ තිබෙන තත්වයත් එක්ක රටේ තරුණ තරුණියන් විශාල අපේක්ෂා භංගත්වයක සිටින්නේ. ඒ ගැන කිසිම විවාදයක් නෑ. ඒ සඳහා එකම විකල්පය විකල්ප ආණ්ඩුවක් හදන එක. රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා අගමැති ධුරය භාරගත්තා කියලා, ජනතා විරෝධය එල්ල වෙලා තිබෙන ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඇතුළු ආණ්ඩුවට විශ්වාසයක් ඇති වෙලා නෑ ජනතාවගේ පැත්තෙන්. මුළු රටම ජනාධිපතිවරයාට යන්න කියද්දි පසුගිය දවසක එතුමා කිව්වා දාලා යන්නේ නෑ ඉල්ලා අස්වන්නේ නෑ කියලා. එයින් වෙන්නේ තරුණයන්ට මේ රට ගොඩනගන්න පුළුවන් කියලා තිබෙන යම් විශ්වාසයක් වුණත් නැතිවෙලා යනවා. ඒ නිසා මේ තරුණ පරම්පරාව තවත් අපේක්ෂා භංගත්වයට පත් නොකර ජනාධිපතිතුමා නිශ්චිත කාලවකවානුවක් දිය යුතුයි එතුමා ඉල්ලා අස්වීම සඳහා. ඒ බව රටට හෙළි කළ යුතුයි. එතුමා එහෙම කළොත් අපට පුළුවන් සියලු පක්ෂවල එකතුවෙන් සර්වපාක්ෂික ආණ්ඩුවක් නිර්මාණය කරලා රට ගොඩනගන්න හොඳ වැඩපිළිවෙළක් සියලු පක්ෂවල සහයෝගයෙන් කරගෙන යන්න. හිටපු අගමැති මහින්ද රාජපක්ෂ ඉවත් වෙලා ඒ වෙනුවට රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාව අගමැති කරලා පරණ ආණ්ඩුවම පත් කරගෙන රටේ ජනතාව තුළ විශ්වාසයක් ඇති කරන්න බෑ කියලා ජනාධිපතිතුමා තේරුම් ගන්න ඕනෑ.

ජනතාවට විශ්වාසය ඇති කරන්න නම් කළ යුත්තේ කුමක් ද?


ප්‍රධානම දේ තමයි සර්වපාක්ෂික ආණ්ඩුවක් පිහිටුවීම. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය තහවුරු කරන්න අපි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක් ගෙන ආ යුතුයි. ඒ හරහා රටේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය තහවුරු කරලා රටේ ජනතාවට විශ්වාසයක් ඇති කරවන්න පුළුවන්. 19 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය හරහා ඇති කරලා තිබුණු තත්වය නැවත ඇති කළ යුතුයි. අපි කලින් ඇති කරලා තිබුණු ඒ තත්වය සම්පූර්ණයෙන්ම විනාශ වුණා 20 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය නිසා. ඒ නිසා 21 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධයක් එක්ක හැකි ඉක්මනින් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය තහවුරු කරලා ජනතාවට විශ්වාසයක් ඇති වන විදිහට කටයුතු සම්පාදනය කරන්න ඕනෑ.

21 වැනි ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධන යෝජනාවක් ආණ්ඩුව පැත්තෙන් ඇවිත් තිබෙන්නේ.
ආණ්ඩුව දැන් 21 වන සංශෝධනයක් ගැන කතා කළාට අපි මුලින් ම දාපු සංශෝධනය තමයි දැනට පාර්ලිමේන්තුවේ 21 වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය නමින් ගැසට් වෙලා තිබෙන්නේ. නමුත් විජේදාස රාජපක්ෂ මහතා ඇතුළු මේ ආණ්ඩුව ගෙන එන සංශෝධනයේ යම් යම් ගැටලුකාරී තත්වයන් තිබෙනවා. 19 වැනි සංශෝධනය යටතේ තිබුණු තත්වයවත් නෑ. ජනාධිපතිවරයාට 19 වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය යටතේ ඇමතිකම් දරන්න බෑ. හිටපු ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේනගෙන් පසුව ජනාධිපතිවරයාට ඇමතිධුර දැරීමට ඇති හැකියාව අහෝසි වන විදිහටයි එහි ප්‍රතිපාදන සකස් වෙලා තිබුණේ. ඔහු දැරුවේ මහවැලි ඇමතිකම සහ පරිසර ඇමතිකම පමණයි. නමුත් එවැනි කොන්දේසි 20 වන ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයෙන් ඉවත් වුණා. ආණ්ඩුව ගෙන එන 21 වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධන යෝජනාවේ මෙවැණි සරල ප්‍රතිපාදනවත් ඇතුළු වෙලා නෑ. ඒ නිසා අපි විශ්වාස කරනවා 21 වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක් ගෙන එනවා නම් ඊට ප්‍රමාණවත් ප්‍රතිපාදන ඇතුළත් විය යුතුයි කියලා.


ඒ නිසා මම විශ්වාස කරනවා මුළු රටම නැවත ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයාට විරුද්ධව නැවත වතාවක් එකතු විය යුතුයි කියලා. එහෙම එකතු වෙලා හැකි ඉක්මනින් මේ සංශෝධන ටික කරන්න කියලා බල කළ යුතුයි. ඒ හරහා ඔහුට ඉල්ලා අස් වීමට අවශ්‍ය පරිසරය නිර්මාණය කළ යුතුයි. ඒ සඳහා හැමෝම එකතු විය යුතුයි. රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා මැරෙන්න යන කෙනෙක්ටයි මේ ඔක්සිජන් දීලා තිබෙන්නේ. අපි ඒ බව අමතක නොකළ යුතුයි.■

බැසිල්ගේ ඉල්ලා අස්වීම ආස්වාදයෙන් ඔබ්බට

0

■ පුරවැසියා

අලුත්ම ප්‍රවෘත්තිය බවට පත්වී ඇත්තේ බැසිල් රාජපක්ෂ සිය ජාතික ලැයිස්තු මන්ත්‍රී ධුරයෙන් ඉවත්වීමට තීරණය කර ඇති බවයි. මෙම සටහන ලියන මොහොතේ සිට පැය කිහිපයකින් උදාවන පසුදිනයේදී ඔහු මන්ත්‍රී ධුරයෙන් ඉල්ලා අස්වන බව තහවුරු කරමින් සමහර මාධ්‍ය මේ වනවිටත් වාර්තා කර ඇත. එමෙන්ම එම ඉල්ලා අස්වීමත් සමඟ හිස්වන මන්ත්‍රී ධුරයට ව්‍යාපාරික ධම්මික පෙරේරා පත් කිරීමට නියමිත බවද ඒ සමඟ වාර්තා වෙමින් තිබේ.


එසේ වුවද මේ සටහනේ අරමුණ වන්නේ ව්‍යාපාරික ධම්මික පෙරේරාගේ ආගමනය ගැන කතා කරන්නට නොවේ. බැසිල් රාජපක්ෂගේ ඉල්ලා අස්වීම ගැන කතා කරන්නටය. මෙම ඉල්ලා අස්වීම ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඇතුළු සියලු රාජපක්ෂවරුන් ශ්‍රී ලංකාවේ දේශපාලන ක්ෂේත්‍රයෙන් ඉවත් විය යුතු යැයි අරගල කරන ජනතාවට ආස්වාදයට කරුණක් බව අමුතුවෙන් කිවයුතු නැත. එසේ වුවද අප උත්සාහ කළ යුත්තේ එකී ආස්වාදයෙන් වැසී ඇති මෙම ඉල්ලා අස්වීම් පිටුපස තිබෙන රාජපක්ෂවරුන්ගේ සැබෑ අභිලාෂයන් හඳුනා ගැනීමටය. පුරවැසියා එසේ කියන්නට හේතුව වන්නේ රාජපක්ෂවරුන් කියන දෙය හා කරන දෙය අතරත්, කරන දෙය හා කියන දෙය අතරත් සහ සම්බන්ධයක් ඉතිහාසය පුරාම දක්නට නොලැබුණ නිසාය.


බැසිල් රාජපක්ෂගේ මෙම ඉල්ලා අස්වීමම ගතහොත් එය අපට තේරුම් ගතහැකි එක් ආකාරයක් වන්නේ ගෙන එනවා යැයි කියන 21ක් වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය තුළ අනිවාර්යෙන්ම ඇතුළත් කළ යුතුයැයි හා ඉවත් කළ යුතු යැයි විවාදයට ලක්වී ඇති ද්විත්ව පුරවැසි යෝජනාව හේතුවෙන් මෙම ඉල්ලා අස්වීම සිදුවන බවයි. ඒ මගින් ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ හෙවත් ආණ්ඩුව කරවන පක්ෂයේ යම් බෙදීමක් සිදුවනවා නම් එම බෙදීම සිදුනොවී බේරා ගැනීමේ මාර්ගයක්ද පෑදෙන අතර තවත් අතකට ආණ්ඩුවට මේ වනවිට සම්බන්ධ වී හෝ සහාය ලබාදීමට ඉදිරිපත් වී ඇති විපක්ෂ පිරිස් තවදුරටත් ආණ්ඩුවේ රඳවා ගැනීමේ මාර්ගයක්ද පෑදෙනු ඇත.


පුරවැසියා සිතන ආකාරයට මේ මගින් අවසානයේ සිදුවනු ඇත්තේ 21 වැනි සංශෝධනයේ ඇති ද්විත්ව පුරවැසි වගන්තිය ඉවත් වී එය පාර්ලිමේන්තුවට පැමිණ සම්මත වනු ඇතිය යන්නය. මන්ද ද්විත්ව පුරවැසිභාවය සම්බන්ධයෙන් අවධානය ප්‍රධාන වශයෙන්ම යොමු වන්නේ බැසිල් රාජපක්ෂට බැවින් ඔහුගේ ඉවත්වීමත් සමඟ ඒ සම්බන්ධයෙන් ඇති උනන්දුව අඩුවනු ඇති බවය.


එසේ වුවහොත් සිදුවනු ඇත්තේ කුමක්ද? බැසිල් රාජපක්ෂ නොවන තවම හරියාකාරව හඳුනාගෙන නැති ඉතිරි ද්විත්ව පුරවැසියන්ට තවදුරටත් පාර්ලිමේන්තුව නියෝජනය කිරීමට අවස්ථාව සැලසීම හා අවශ්‍ය නම් යළි මෙම සංශෝධන අවස්ථාවෙන් පසුව ජාතික ලැයිස්තුව මගින් පාර්ලිමේන්තුවට පැමිණීමට බැසිල් රාජපක්ෂට අවස්ථාව උදාවීමය.


අප කරුණු තේරුම් ගත යුත්තේ සතුරා ගැන අවතක්සේරුවෙන් හා අප ගැන අධිතක්සේරුවෙන් නොවේ. මේ ද්විත්ව පුරවැසිභාවය ගැන අප 19 වන සංශෝධනයෙන් පසු 20 වන සංශෝධනය සම්මත කිරීම දක්වා අතීතයට යමු. සිදුවූයේ කුමක්ද? ද්විත්ව පුරවැසි බාධකය ඉවත් කළහොත් ඒ සඳහා ඡන්දය නොදෙන බවට මරාගෙන මැරෙන ප්‍රකාශ කළ විමල්, වාසු ඇතුළු පිරිස අවසානයේ එම බාධකය ඉවත් කිරීමෙන් පසු එයට ලජ්ජාවක් නැතිව ඡන්දදය දීමය. එය සිදුවූයේ ජනාධිපතිවරයා එම විරුද්ධවාදීන්ට කියුවා යැයි කියන හැඟීම්බර කතාවක් හේතුවෙන්ය. කවුරුත් දන්නා එම කතාව නම් ද්විත්ව පුරවැසි බාධකය ගෙන ආවේ තමා අරමුණු කරමින් නිසා, එය තාවකාලික වශයෙන් යළි තිබුණ තත්වයට ගෙන ඒමට තමාට අවශ්‍ය බවත්, ගෙන ඒමට නියමිත අලුත් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේදී එම ප්‍රතිපාදනය යළි ඇති කිරීමටත්, එතෙක් එම ප්‍රතිපාදනය යටතේ කිසිවකු පාර්ලිමේන්තුවට පත් නොකිරීමටත් ජනාධිපතිවරයා දුන් පොරොන්දුවය.


එහෙත් සිදුවූයේ කුමක්ද? ජනාධිපතිවරයා දුන් පොරොන්දුව කඩ කරමින් බැසිල් රාජපක්ෂ පාර්ලිමේන්තුවට පැමිණ මුදල් ඇමති ධුරයද ලබා ගැනීමය.


ඒ නිසා රාජපක්ෂවරුන්ගේ කියුම් හා කෙරුම් අප ඒ විදියටම බාරගත යුතු නැත. ඒ සඳහා මේ උදාහරණය සලකා බලන්න. ජනාධිපතිවරයා මෑතකදීම කියා තිබුණේ අගමැති ධුරයෙන් සිය අයියා වූ මහින්ද රාජපක්ෂව ඉවත් කිරීමට ගත් තීන්දුව ඉතා අසීරු එකක් වූ බවය. ඇත්තටම සිදුවූයේ එයද? නැත. අවශ්‍ය නම් මහින්ද රාජපක්ෂව අගමැති ධුරයෙන් ඉවත් කිරීමේ බලය ජනාධිපතිවරයාට තිබුණි. එහෙත් ඔහු එය කළේ නැත. සිදුවූයේ සාමකාමී අරගලකරුවන්ට පහරදීම නිසා ඇති වූ ප්‍රතිප්‍රහාරයේ බලවත්කම නිසා මහින්ද රාජපක්ෂට ඉල්ලා අස්වීමට සිදුවීමය.


එම මැයි 09 වැනිදා සිදුවීමෙන් පසු චමල් රාජපක්ෂ මහින්ද රාජපක්ෂව දැඩිව විවේචනය කරමින් පාර්ලිමේන්තුවේ කළ කතාව ගන්න. එමෙන්ම එම සිදුවීමෙන් පසු රාජපක්ෂවරුන්ගේ ඥාති සහෝදරයෙකු වන උදයංග වීරතුංග සමාජ මාධ්‍ය ඔස්සේ ජනාධිපතිවරයාට එරෙහිව තැබූ සටහන් ගන්න. ඒවායින් අපට ගතහැකි වූ මතුපිට තේරුම කුමක්ද? රාජපක්ෂවරුන් විරසකව දැන් ප්‍රසිද්ධියේම බැන ගන්නට පටන්ගෙන ඇති බවය. එහෙත් එවැනි දේවල් මගින් රාජපක්ෂවරුන් අතර ප්‍රශ්න ඇතිවී ඇති බව හෝ ඔවුන් වෙන්වී ඇති බව අප කල්පනාවට ගතයුතු නැත. ඒ සියල්ලම ඔවුන්ගේ අරමුණ වෙනුවෙන් රට ගොනාට ඇන්දවීමට පෙන්වන නාඩගම් පමණය. තවත් අතීතයට යන්න. පසුගිය ජනාධිපතිවරණයේ නාම යෝජනා අවස්ථාව ගන්න. ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ අපේක්ෂකත්වයට නීතිමය වශයෙන් ප්‍රශ්නයක් ඇති වේ යැයි උපකල්පනය කර රාජපක්ෂවරුන් කළේ කුමක්ද? චමල් රාජපක්ෂගේ නමින්ද ඇප තැන්පත් කිරීමය. එහි තේරුම කුමක්ද? සියල්ල කැරකෙන්නේ රාජපක්ෂවරුන් අතර පමණක් බව හා බලය සම්බන්ධයෙන් රාජපක්ෂවරුන් අතර ප්‍රශ්න නැති බවය. රාජපක්ෂවරුන් ඔවුනොවුන් වෙනුවෙන් අවශ්‍ය ආකාරයට පෙනී සිටින බවය. අප තේරුම් ගත යුත්තේද එයය.■

රුසියානු ටොක්ක සැපයි කියූ අපේ දේශප්‍රේමියෝ

0

■ අරුණ ජයවර්ධන

ලංකාවේ ස්වෛරීභාවය, අභිමානය ගැන දෙසන අපේ දේශප්‍රේමීන් කියන්නේ රුසියාව කළ තරවටුව ඉවසා, ලංකාවේ අධිකරණ ස්වාධීනත්වයත් කුණු කූඩයට දමා, ගුවන්යානයට පිටවීමට ඉඩ දිය යුතුව තිබුණා කියාය.

රුසියානු එරෝෆ්ලොට් ගුවන් සේවයට අයත් යානාවක්, කටුනායක ගුවන් තොටුපොළෙන් පිටත්වීම වළක්වා දින තුනක් රඳවා ගැනීම ගැන පසුගිය දිනවල මහත් ආන්දෝලනයක් හටගත්තේය. දේශපාලකයන්ගේ පටන් ෆේස්බුක් පරිශීලකයන් දක්වා පිරිස්, තම තමන් කැමති තැනින් සිදුවීම අල්ලාගෙන තම තමන් කැමති විධියට විග්‍රහ කරන්නටත්, අකමැති අයට පහරගැසීමට එය භාවිත කරන්නටත් පෙරට ආහ.


කොළඹ වාණිජ මහාධිකරණ විනිසුරුවරයා ජුනි 02 වැනිදා මේ වාරණ නියෝගය නිකුත් කර තිබිණ. ඒ අයර්ලන්තයේ සෙලෙස්ටියල් ඒවියේෂන් ටේ්‍රඩිං ලිමිටඩ් සමාගම ගොනු කළ පැමිණිල්ලක් ඒකපාර්ශ්විකව විභාග කිරීමෙන් අනතුරුව, කොළඹ වාණිජ මහාධිකරණයේ විනිසුරු හර්ෂ සේතුංග විසිනි. එහි පළමුවැනි වගඋත්තරකරු රුසියානු එරෝෆ්ලොට් ගුවන් සමාගම වූ අතර, දෙවැන්නා වුණේ, අපේ ගුවන් තොටුපොළ සහ ගුවන් සේවා අධිකාරියයි. අධිකරණයේ නියෝගය, අධිකරණ ෆිස්කල්වරයා සහ පැමිණිලිකාර සමාගමේ නීතිඥවරයකු ඉතාමත් ඉක්මනින් ගුවන්තොටුපල හා ගුවන් ගමන් අධිකාරිය වෙත ලබාදී ගුවන් යානය ගුවන්ගත වීම වළක්වන ලද බව වාර්තා විය. එරොෆ්ලොට් ගුවන් සේවයට අයත් එස්යූ288 දරන එම ගුවන් යානය ජුනි 02 දා උදේ මොස්කව් නුවර සිට කටුනායක වෙත පැමිණ නැවත එදිනම දහවල් මගීන් 191 දෙනෙකු සහ කාර්යමණ්ඩලයේ 13 දෙනෙකු සමග කටුනායක සිට මොස්කව් බලා යෑමට නියමිතව තිබිණ.


ඒ සම්බන්ධයෙන් විවිධ අංශවලින් මතුවූ කලබැගෑනිය නිසා, ගුවන් යානයට ලංකාවෙන් පිටව යාම වළක්වාලමින් ජුනි 02 වැනිදා නිකුත් කර තිබුණු වාරණය 06 වැනිදා අත්හිටුවූයේය. ඒ එදින, නීතිපතිවරයා කොළඹ වාණිජ මහාධිකරණය වෙත මෝසමක් ඉදිරිපත් කරමින් එම වාරණ නියෝගය අත්හිටුවන ලෙස කරන ලද ඉල්ලීම සලකා බලාය. ඒ අනුව ජුනි 6 වැනිදාම සවස හයට එරෝෆ්ලොට් ගුවන් යානය රුසියාව බලා පිටත් විය.


එරෝෆ්ලොට් ගුවන් යානය පිළිබපඳ සිදුවීම නිසා සිදුවූ බලපෑම ගැන වවිධ කෝණවලින් විවිධ අදහස් ඉදිරිපත් විය. ඒ අතර අධිකරණ කාර්ය පටිපාටිය, එහි බලතල, රාජ්‍යයන් දෙකක් අතර එකඟතාවක ප්‍රතිඵල, රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික සම්බන්ධතා යනාදිය ගැන අන්දෝසංසාරයක්වත් නොදැන කරන ලද විග්‍රහද බහුල විය. ඒ නිසා ඒ සියලු කෝණ ගැන නිවිහැනහිල්ලේ විමසා බැලීම වටියි.


විවේචන ඉදිරිපත් කළ පළමු කාණ්ඩය කිව්වේ, මේ සිදුවීම නිසා රුසියාව තරහ කරගන්නට සිදුවුණු බවයි. ඔවුන්ගේ තර්කය වුණේ, ලංකාව රුසියාව වැනි දැවැන්ත බලකඳවුරක් තරහ කර නොගත යුතු බවයි. රුසියාව ලෝක බලවතකු වීමත්, ලංකාවේ දීර්ඝකාලීන මිතුරකු වීමත්, එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් කවුන්සිලයේදී එල්ලවූ මානව හිමිකම් කඩවීම් පිළිබඳ චෝදනාවලින් රුසියාව ලංකාව ආරක්‍ෂා කරගැනීමත්, ලංකාවෙන් දෙවැනි විශාලතම තේ ගැනුම්කරු රුසියාව වීමත්, කොරෝනා වසංගත කාලයේ බිංදුවටම වැටුණු ලංකාවේ ආර්ථිකය නගාසිටුවීමට රුසියාව තම රටේ සංචාරකයන් ලංකාවට එවූ බවත් කියන හේතු ඒ සඳහා ඉදිරිපත් කරන ලදි. ඒවායේ සමස්තය වුණේ, රුසියාව නම් කොහොමටවත් තරහ කරගත යුතු නැති බලවතකු බවයි. මේ අදහස කියන පිරිසගේ අතීත හැසිරීම් බලන විට පැහැදිලි වන්නේ, ඔවුන් රුසියාව ගැන විශේෂ ළැදියාවක් දක්වන පිරිසක් බවයි. කොතරම් ළැදිද කිවහොත්, යුක්රේනය වැනි රටක් ආක්‍රමණය කොට, තිරශ්චීන ලෙස මිනිසුන් මරාදමමින් හා දේපළ විනාශකරමින් රුසියාව කරන විනාශය මේ අය හෙළාදැක්කේ නැත. ඒ වෙනුවට කළේ, රුසියාව වැනි රටක් සමග සටන් නොකර යටත්වී ඔවුන් කියන දෙයක් කරගෙන සිටිය යුතුය කියන පාඩම යුක්රේනයට ඉගැන්වීමයි.


දෙවැනි කාණ්ඩය, අධිකරණයේ බලය, ස්වාධීනත්වය, අධිකරණ නියෝග සහ රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික එකඟතා ගැන කිසිම තුලනාත්මක අවබෝධයක් නැතිව කටමැත දෙඩවූ පිරිසයි. විමල් වීරවංස සුපුරුදු පරිදි මේ ගොඩවල් දෙකේම සිටියේය. ඇමති දිනේෂ් ගුණවර්ධන මෙන්ම සමහර වාමාංශික පක්‍ෂවල නායකයෝද ඒ ගොඩටම අයත්වූහ.


ගුවන්යානාවට ගුවන්ගත වීම තහනම් කිරීම ගැන, පසුගිය කාලයේ රුසියාව හා යුක්රේනයෙන් සංචාරකයන් ගෙන්වීමට මැදිහත් වූ, රාජපක්‍ෂ පවුලේම කෙනෙකු වන උදයංග වීරතුංග ‘අරුණ’ පුවත්පතට කළ පැහැදිලි කිරීමේ සාරාංශය මෙසේය. ‘රුසියානු එරෝෆ්ලොට් ගුවන් සමාගමට ගුවන්යානා එකසිය අසූගණනක් තිබේ. ඉන් අටක් හැර අනෙක් ඒවා ලබාගෙන තිබෙන්නේ කල්බදු ක්‍රමයටය. යුක්රේනය ආක්‍රමණය කිරීමත් සමග ලෝකය පුරා රුසියානු ගුවන් යානා 12ක් අත්අඩංගුවට ගෙන තිබේ. ඒ කල්බදු ගිවිසුම් කඩකිරීම නිසාය. කල්බදු සමාගම තමන්ගේ ගුවන්යානා නැවත ලබාදෙන ලෙස ඉල්ලුවත්, රුසියාව දුන්නේ නැත. මේ නිසා ගුවන්යානා අත්අඩංගුවට ගැනිමේ තර්ජනයක් තිබුණු නිසා රුසියාව යුරෝපා රටවල් ඇතුළු රටවලට ගුවන් යානා යැව්වේ නැත.


ලංකාවේ ඇතිවුණු ආර්ථික අර්බුදයත් සමග රුසියානු සංචාරකයන් ලංකාවට ගෙන්වාගැනීමේ අදහසින්, ලංකාවේ ගුවන්තොටුපොල සහ ගුවන්ගමන් අධිකාරිය මෙන්ම විදේශ අමාත්‍යාංශය, ලංකාවට එන රුසියානු ගුවන්යානා ලංකාව තුළදී අත්අඩංගුවට ගැනීමක් හෝ රඳවාතැබීමක් සිදු නොකරන බවට සහතිකයක් ඉදිරිපත් කළේය. ඒ අනුව යුද්ධයෙන් පසු ලෝකයේ කිසිම රටකට නොගිය එරෝෆ්ලොට් ගුවන් යානාවක්, අප්‍රේල් 8දා ලංකාවට ආවේය. එය සමාගමටම අයිති ගුවන් යානයකි. අප්‍රේල් 8 සිට ජුනි 2 දක්වා ගමන්වාර 24ක් පැමිණ තිබේ. ඒ සතියකට ගමන්වාර 3ක් ලෙසය. ඒවාට කල්බදු සහිත ගුවන්යානාත් ඇතුළත් වේ. ගැටුමට මැදිවුණු ගුවන්යානයද මීට පෙර තුන්වතාවක් ලංකාවට පැමිණ ගොස් තිබේ. බාධාව සිදුවුණේ හතරවැනි ගමනටය.’


මධ්‍යස්ථව කරුණු පරීක්‍ෂා කරන්නකුට පෙනීයනු ඇත්තේ ගුවන්යානයේ සිදුවීම සම්න්ධයෙන් රුසියාව ඕනෑවට වැඩි ප්‍රතිචාරයක් දැක්වූ බවයි. කොයි තරම්ද කියනවා නම්, රුසියාවේ ලංකා තානාපති ජනිතා ලියනගේ ජුනි 3 වැනිදා එරට විදේශ අමාත්‍යාංශයට කැඳවා සිය අප්‍රසාදය පළකළේය. ඊට අමතරව ලංකාවට පැමිණෙන රුසියානු ගුවන්යානා අත්හිටුවීය. ලංකාව තුළ සිටි රුසියානු සංචාරකයන්ට සංචාර නවතා යළි තම රටට එන ලෙස බලපෑම් කළේය. ඉදිරියට සැලසුම් කළ රුසියානුවන්ගේ සංචාර අවලංගු කළේය. ලංකාවට එන ගුවන්ගමන් බලපත්‍ර විකිණීමත් අත්හිටුවීය.


එරෝෆ්ලොට් ගුවන් සේවය රුසියාවේ විශාලතම ගුවන් සේවය වන අතර දැනට ක්‍රියාකාරීව පවතින ලොව පැණිතම ගුවන් සේවා වලින් එකකි. බීබීසී වෙබ්අඩවියට අනුව 2022 ජනවාරියේදී ලංකාවට ආ රුසියානු සංචාරකයන් පිරිස 13,478කි. එය මුළු සංචාරකයන් ප්‍රමාණයෙන් 16.4%ක ප්‍රතිශතයකි. පෙබරවාරියේ 15,340කි. ප්‍රතිශතය 15.9%කි. මාර්තු 8,899කි. 8.4%ක ප්‍රතිශතයකි. අප්‍රේල් මාසයේ 3,874ක් වන විට ප්‍රතිශතය 6.2%කි. ලක්‍ෂ හතරක පිරිසක් ඉදිරියේදී ඒමට සැලසුම් කර තිබුණු බව කියතත්, ඒ සඳහා තහවුරු කිරීම් සාධක නැත.


මේ අතර එරෝෆ්ලොට් විසින් ශ්‍රී ලංකාව වෙත වාණිජ ගුවන් ගමන් තාවකාලිකව අත්හිටුවන බව නිවේදනය කර ඇත.


මේ අතර රුසියාව බලා ගුවන් ගමන් නිසි පරිදි යළි ක්‍රියාත්මක වන තුරු රුසියාවට ලිපි හා පාර්සල් යැවීමටද භාර නොගන්නා බව තැපැල්පති රංජිත් ආරියරත්න ප්‍රකාශ කළේය.
අර්බුදය තවදුරටත් ගියා නම්, ලංකාවේ තේ සැපයුමට පවා හානිකරන්නට රුසියාවට හැකියාව තිබුණි. වරක් මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා, ඉදිරි අවුරුදු දහයකින් ලංකාවට ඇස්බැස්ටෝස් ගෙන්වීම තහනම් කිරීමේ තීරණයක් ගත්තේ ලංකාවේ පරිසරයත්, රටවැසියන්ගේ සෞඛ්‍යයත් ආරක්‍ෂා කරගැනීමේ වුවමනාවෙනි. ලංකාවට වැඩිම ඇස්බැස්ටස් සපයන්නා රුසියාව වීම නිසා මේ තීන්දුවෙන් රිදුණු රුසියාව ලංකාවට පාඩමක් උගන්වන්නට කළේ කුමක්ද? ලංකාවේ තේ මිලදී ගැනීම අත්හිටුවීමයි. එනම්, රුසියාව කළේ ලංකාව බෙල්ලෙන් අල්ලා ගැනීමයි. අපේ රටේ සමහර වාමාංශිකයන් වන්දනාමානන කරන රුසියාවේ ඇත්ත කිලිටු චරිතය එයයි. එරෝෆ්ලෝට සිදුවීමද එහි ම දිගුවක් හැටියට සැලකිය හැකිය.

අධිකරණය සහ රාජ්‍යතාන්ත්‍රික සම්බන්ධතා


වාණිජ මහාධිකරණය නියෝගයක් නිකුත් කළේ රුසියානු එරොෆ්ලොට් සමාගමට විරුද්ධව පමණි. පැමිණිලිකාර අයර්ලන්ත සමාගම, අධිකරණයටෙ පවසා ඇත්තේ ගුවන් සමාගම සමග තමන්ගේ බේරුම්කරණ නඩුවක් පවතින බවයි. ගුවන්තොටුපොල හා ගුවන් සේවා අධිකාරියට එවැනි නියෝගයක් නිකුත් කර නොතිබිණ.


එහෙත්, නියෝගය නිකුත් කළ වහාම පැමිණිලිකාර පාර්ශ්වයේ කනිෂ්ඨ නීතිඥවරයකු හා අධිකරණයේ ෆිස්කල්වරයා, කටුනායක ගුවන්ගමන් පාලන මැදිරිය තුළටම ගොස් තහනම් නියෝගයක් ඇතැයි දැනුම් දුන්නේය. එයින් කලබලයට පත්වූ පාලන මැදිරියේ නිලධාරීහු, පිටත්වීමට පැය භාගයක් පමණ තිබියදී ගුවන්යානයේ ගමන අත්හිටුවූහ. යානය පිටත්වීමට නිර්බාධිත මාර්ගය සලසා දෙන්නේ පැලන මැදිරිය විසිනි. යානයට නංවා සිටි මගීන් නැවත බස්වන ලද අතර, ඔවුන්ට හෝටල්වල නවාතැන් දෙන්නට ගුවන් සමාගමට සිදුවිය.


තත්වය බැරෑරුම් වීමත් සමග ශ්‍රී ලංකා රජයටද සිදුවීමට මැදිහත් වන්නට සිදුවිය. අධිකරණයේ කටයුතුවලට තමන් ඇඟිලි නොගසන බව කියමින් ආණ්ඩුව කළේ නීතිපතිවරයා හරහා මෝසමක් ගොනුකර නඩුව නැවත කැඳවීමයි. දෙවන වගඋත්තරකරු වශයෙන් නම් කර සිටින කටුනායක ගුවන් තොටුපොළ හා ගුවන් සේවා සමාගමේ ගමන් පාලකවරයා වෙනුවෙන් පෙනී සිටි අතිරේක සොලිස්ටර් ජනරාල් සුමති ධර්මවර්ධන අධිකරණය හමුවේ කරුණු දක්වමින් පවසා සිටියේ අන්තර්ජාතික ගිවිසුම් හා ද්විපාර්ශ්වික එකඟතාවන්ට අනුව අන්තර්ජාතික ගුවන් යානාවලට ශ්‍රී ලංකාවේ ගොඩබෑමට සහ පිටත්ව යාමට අවශ්‍ය පහසුකම් සැලසීමට ශ්‍රී ලංකා රජය බැඳී සිටින බවයි. ඒ අනුව ගොඩබානු ලබන ගුවන්යානාවලට යළි පිටත්ව යාම සඳහා අවශ්‍ය පහසුකම් සැලසීමට සිවිල් ගුවන් සේවා අධිකාරියේ අධ්‍යක්ෂවරයාට නීතියෙන් බලය පැවරී තිබෙන බවත් මෙවැනි වාරණ නියෝගය නිකුත් කිරීමට අධිකරණයට බලයක් නොමැති බවත් රජයේ අතිරේක සොලිසිටර් ජනරාල්වරයා අවධාරණය කළේය.


අධිකරණය වාරණ නියෝගය නිකුත් කිරීමෙන් පසුව පිස්කල්වරයා ගුවන් ගමන් පාලක මැදිරියට ගොස් අදාළ ගුවන් යානයේ ගමන අත්හිටුවන ලෙස දන්වා තර්ජනය කර තිබෙන බවත අතිරේක සොලිසිටර් ජනරාල්වරයා පැමිණිලි කර සිටියේය.


එහිදී විනිසුරුවරයා ප්‍රකාශ කර සිටියේ දෙවන විත්තිකරු වශයෙන් නම් කර සිටින කටුනායක ගුවන් තොටුපොළ හා ගුවන් සේවා සමාගමේ ගමන් පාලකවරයා වෙත කිසිදු වාරණ නියෝගයක් අධිකරණය නිකුත් කර නොමැති බවයි. අධිකරණය නිකුත් කළ වාරණ නියෝගය හේතුවෙන් ගුවන් යානයෙන් මොස්කව් බලා පිටත්ව යාමට සිටි මගීන් 191 දෙනෙකුට සහ කාර්ය මණ්ඩලයේ 32 කුට ශ්‍රී ලංකාවෙන් පිටව යාමට නොහැකි තත්ත්වයක් උද්ගතව තිබෙන බව රුසියානු ඒරෝෆ්ලොට් ගුවන් සමාගම වෙනුවෙන් පෙනී සිටි නීතිඥවරයා අධිකරණය හමුවේ කරුණු දක්වමින් කියා සිටියේය.


පැමිණිලිකාර සමාගම ඉදිරිපත් කළ පදනම් විරහිත කරුණු සැලකිල්ලට ගෙන මෙම වාරණ නියෝගය ලබාගෙන තිබෙන බවත් එය අත්හිටුවීමේ නියෝගයක් නිකුත් කරන ලෙසත් රුසියානු ගුවන් සමාගම වෙනුවෙන් පෙනී සිටි නීතිඥවරයා අධිකරණයෙන් ඉල්ලා සිටියේය. ගුවන් තොටුපළ හා ගුවන් සේවා පුද්ගලික සමාගම සඳහන් කළේ, මෙය එරෝෆ්ලොට් රුසියානු ගුවන් සමාගම සහ සීමාසහිත සෙලෙස්ටියල් ඒවියේෂන් ටේ්‍රඩිං අතර වාණිජ ගනුදෙනුවක් බැවින් එය දෙපාර්ශ්වය විසඳා ගත යුතු බවයි. එයට ශ්‍රී ලංකා රජයේ කිසිදු සම්බන්ධයක් නොමැති බව ගුවන් තොටුපළ හා ගුවන් සේවා (ශ්‍රී ලංකා) පුද්ගලික සමාගම අවධාරණය කළේය.


අධිකරණයේ තීරණයෙන් ලංකාව හා රුසියාව අතර සම්බන්ධතා හා ආර්ථික ප්‍රතිලාභවලට බාධාවක් ඇතිවුණ බව සැබෑය. එහෙත් අවුල ඇතිකරන ලද්දේ රුසියාව විසිනි.


මෙවැනි ජාත්‍යන්තර ගිවිසුම් මත ගුවන්යානා හා නාවික යාත්‍රා රඳවාගැනීම ලෝකයේ විවිධ රටවල මෙන්ම ලංකාවේදීත් සිදුවී තිබේ. අධිකරණය සලකා බලන්නේ තමන් ඉදිරිපිට තිබෙන නඩුවේ පාර්ශ්වකරුවන්ගේ ඉල්ලීම් ගැනය. රාජ්‍යයන් දෙකක් අතර තිබෙන ගිවිසුම්, අදාළ නඩුවට සම්බන්ධ නම් සහ අධිකරණය ඉදිරියේ පෙන්වා දී ඇත්නම් මිස අධිකරණ විමසීමේදී සලකා නොබැලෙයි. එය අතිශය සාමාන්‍ය තත්වයකි. මහාධිකරණ විනිසුරුවරයා මීට වඩා ඒ ගැන සලකන්නට තිබුණායැයි කියන තර්කය ඒ නිසා පදනම් විරහිතය.


ලංකාවේ සිවිල් නඩුවලදී, එක් පාර්ශ්වයක් කියන කරුණු මත පමණක් පදනම්වී වාරණ නියෝග දීම නිසා සිදුවිය හැකි විපාක ගැන අපේ අධිකරණ දැනුවත්ය. ඒ සම්බන්ධයෙන් විවිද සංවාද මතුවී ඇතිවාක් මෙන්ම අධිකරණවලට විවිධ මගපෙන්වීම්ද අධිකරණ සේවා කොමිසම විසින් නිකුත් කරනු ලැබ තිබේ. හැකි සෑම අවස්ථාවකදීම, දෙපැත්තේම පිරිස් කැඳවා වාරණ නියෝග නිකුත් කිරීම සාමාන්‍යයෙන් දැන් පවත්වාගෙන යන ක්‍රමයයි.


එහෙත්, මේ අවස්ථාවේදී ගුවන් යානය පිටත්වීමට ඔන්න මෙන්න තත්වයක් තිබුණු නිසා, එය පිටත්ව ගියා නම්, නඩුවේ ප්‍රතිකර්ම ලබාදීමට නොහැකි වන තත්වයක් ඇතිවන නිසා, විනිසුරුවරයා එරෝෆ්ලොට් සමාගමට එරෙහිව වාරණ නියෝගයක් පනවා ඇති බව පෙනේ. එහෙත්, එය වැරදි ආකාරයට ගුවන්තොටුපොළ හා ගුවන් සේවා සමාගමට ලබා දී තිබේ. ඒ සම්බන්ධයෙන් අධිකරණ ෆිස්කල්වරයා සහ පැමිණිල්ලේ කනිෂ්ඨ නීතිඥවරයා පිළිබඳව කටයුතු කරන බව අධිකරණ ඇමතිවරයා කියා තිබේ. දැනටමත් ෆිස්කල් නිලධාරියාගේ වැඩ තහනම් කොට ඇත.


සාමාන්‍යයෙන් රට පුරාම ඇති සිවිල් උසාවිවල නඩු තිබෙන හා කටයුතු කරන අයට අධිකරණයේ මේ හැසිරීම අමුත්තක් නොවේ. ෆිස්කලගේ මේ හැසිරීමද අමුත්තක් නොවේ. අධිකරණ කෙතරම් පාරිහුද්ධ වුණත් අධිකරණයේ සෙසු කාර්ය මණ්ඩලය කෙතරම් දූෂිතද හා මුදල්වලට ඔවුන් නම්මාගත හැකිද යන්න කවරුත් පාහේ දන්නා කටුක සත්‍යයකි. විශාල සමාගම්, විශාල මුදල් අධිකරණ සේවකයන්ට ගෙවා. තමන්ගේ වාහනවලින්ම එම නිලධාරීන් ගෙනගොස් අධිකරණ නියෝග අදාළ පුද්ගලයන්ට ලබාදීම අපේ රටේ සාමාන්‍ය තත්වයකි. මේ සිදුවීමට අදාළ දැවැන්ත සමාගම් ගැන බලන විට, මුදල්වල විශාල මැදිහත්වීමක් නොතිබෙන්නට කිසිම හේතුවක් නැත.


අධිකරණයේ කාර්යභාරය ගැන පෙර කී අරුණ පුවත්පතට අදහස් දක්වන ජනාධිපති නීතිඥ උදිත ඉගලහේවා කියන්නේ මේ කරුණුය.


‘මෙය රජයට සම්බන්ධ දෙයක් නොවේ. සමාගම් දෙකක් අතර ගිවිසුමක් කඩකිරීම පිළිබඳ නඩුවක අතුරු නියෝගයකි. කල් බදු ගිවිසුම අනුව කටයුතු නොකරන විට එම ආයතනය කල් බදු සමාගමේ බාරයට ගත හැකිය. එයට පෙර එම යානය කොහේ හෝ තිබෙනවා නම් මෙවැනි අධිකරණ නියෝගයක් මත යානය රඳවාගැනීමේ හැකියාව තිබේ. ගුවන් යානා සම්බන්ධයෙන් තරමක් විරල නමුත්, වරායට එන නෞකා සම්බන්ධයෙන් මෙවැනි නියෝග මාසයකට දෙක තුනක් නිකුත් වෙයි. මෑතකදී ශ්‍රීලංකන් ගුවන් සේවයට අයත් යානාවක්ද ගෙවීම් සම්බන්ධ හේතුවක් මත සිංගප්පූරු ගුවන්තොටුපොළේදී අත්අඩංගුවට ගෙන තිබේ.


ලංකාවෙන් රුසියාවට සහතික වීමක් වී තිබෙනවා නම් ඒ, කැරලිකෝලාහලවලින්, විරෝධතාවකරුවන්ගේ ක්‍රියාවකින් යානයට හානියක් වෙන්නට ඉඩ නොදෙනවාය කියන සහතිකයයි.


අධිකරණය ස්වාධීන ආයතනයකි. එහි තීරණ ගැන සහතික දෙන්නට රජයට බැරිය. අධිකරණයේ තීරණය වැරදි නම් එය වෙනස්කර ගැනීමට එම අධිකරණයටම හෝ ඉහළ අධිකරණයකට යා යුතුය. එවැනි අවස්ථාවකදීත් අධිකරණ තීරණය වැරදි බව කිව හැක්කේ රාජ්‍යතාන්ත්‍රික ගැටලුවක් මත නොවේ, නඩුවට අදාළ කරුණු නිසි පරිදි ඉදිරිපත් ව නැත යන කරුණ මත පමණි.’


එහෙත්, ලංකාව රුසියාව තරහ කරගැනීමේ කුමන්ත්‍රණයක යෙදෙන්නේ යැයි කියන විමල් වීරවංස වැනි අය මෙවැනි සිදුවීම් දකින්නේ තමන්ට උපතින්ම හුරුවී තිබෙන කුමන්ත්‍රණ න්‍යායට අනුවය. ඔවුන්ට අනුව, ලංකාවට ඉතා අඩු මිලට ඉන්ධන සැපයීමට රුසියාව සූදානම්ව තිබියදී, රුසියාවේ ඉන්ධන ගෙන අපට වැඩි මිලට අලෙවි කරන ඉන්දියාව, ඇමරිකාව හා එකතුව ලංකාව හා රුසියාව බිඳවීමට කළ කුමන්ත්‍රණයකි මෙය.


මෙවැනි වීරවංස ගිනිගෙඩිවලින් ඇස් අන්ධ කර නොගන්නා ලංකාවේ දැනුවත් පුරවැසියන් දන්නා දේ කුමක්ද?


රුසියාව ඉතාමත් අසාධාරණ හා ම්ලේච්ඡ ලෙස යුක්රේනය ආක්‍රමණය කළේය. දවස් හතර පහකින් ඉවර කරන්නට හැදූ ඒ ආක්‍රමණය මාස ගණනක් ගෙවා අද වතුරුත් පවතින්නේ යුක්රේනුවන්ගේ ධෛර්යයත්, නේටෝ රටවල් ඔවුන්ට කරන යුදමය ආධාරයත් නිසාය. ඒ අතර නේටෝ හා යුරෝපා රටවල් රුසියාවට ආර්ථික සම්බාධක පැනවීය. රුසියානු ඉන්ධන, ගෑස් ඇතුළු නිෂ්පාදන මිලදී නොගැනීමට තීරණය කළේය. ලංකාවට අඩු මිලට ඉන්ධන දෙන්නට රුසියාව ආදරෙන් ඉන්නවා නම් ඉන්නේ මේ තත්වය මතය. ලංකාව රුසියාවෙන් ඉන්ධන ගන්නට මෙතෙක් එකෙල මෙකෙල වෙවී හිටියේ, යුරෝපා රටවලින් කළ මේ බාධා නිසාය. ඉන්දියාව ඒවා නොසලකා රුසියාවෙන් තෙල් ගනියි. ලංකාවට එවන්නේද ඒවා විය හැකිය. එහෙත්, එය රුසියාව ඉන්දියාව හා බටහිර ලෝකය අතර කාරණයකි. ඉන්දීය තෙල් මිලදී ගැනීමෙන් ලංකාව ඒ අවුලේ පැටලෙන්නේ නැත.


ලංකාවේ ස්වෛරීභාවය, අභිමානය ගැන දෙසන අපේ දේශප්‍රේමීන් කියන්නේ රුසියාව කළ තරවටුව ඉවසා, ලංකාවේ අධිකරණ ස්වාධීනත්වයත් කුණු කූඩයට දමා, ගුවන්යානයට පිටවීමට ඉඩ දිය යුතුව තිබුණා කියාය. යුක්රේනයට කීවාක් මෙන්ම, රුසියාව වැනි බලවතනකු තරහ කර ගැනීමේ ආදිනව දැනගත යුතුව තිබුණා කියාය.


රුසියාව ඔය තරම් අඩු මිලට ඉන්ධන දෙන්නට සූදානම්වී සිටියා නම්, වීරවංසලා ආණ්ඩුවේ සිටි කාලයේ, මේ අර්බුදය මේ විදියටම තිබියදී, රුසියානු තෙල් ගන්නට මැදිහත් නොවුණේ ඇයි කියන ප්‍රශ්නය අප ඔවුන්ගෙන් නොඇසිය යුතුය. ඔවුන්ට දෙන්නට උත්තර නැති බැවිනි.
ලංකාවේ රජය මැදිහත්වී නියෝගය අවලංගු කළ යුතුයැයි රුසියාව කිව්වා නම් එහි තේරුම අධිකරණ කටයුතුවලට බලපෑම් කිරීමට, ලංකාවට රුසියාව බලපෑම් කරන බවයි. තමන්ගේ අධිකරණවලට බලපෑම් කරමින්, තමන්ට වුවමනා විදියට ඒකාධිපති පාලනයක් ගෙනයන රුසියාවේ ජනාධිපති ව්ලැද්මීර් පුටින්ට පෙනෙනවා ඇත්තේ ලංකාවත් එවැනි වල්වැදුණු රටක් හැටියටය.


අපේ සමහරුන්ටත්, බලවතුන් සමග පයිරුපාසනයේදී රටේ අධිකරණ ස්වාධීනත්වය, නීතියේ පාලනය පවා වැදගත් නැති බව මේ සිදුවීමෙන් පැහැදිලිව පෙනෙයි. ■

ප්‍රසන්න රණතුංග ලියාපදිංචි අපරාධකරු සහ කැබිනට් ඇමතිෟ

0

■ ප්‍රියන්ත ජයකොඩි

ශ්‍රී ලංකා ප්‍රජාතාන්ත්‍රික සමාජවාදී ජනරජයේ කොළඹ මහාධිකරණය විසින් පසුගිය ජුනි මස 6 වන දින ඉතා ප්‍රගතිශීලි මෙන්ම ඓතිහාසික නඩු තීන්දුවක් ප්‍රකාශයට පත් කරන ලදි. එම නඩු තීන්දුවට පාදක වූ සිද්ධිය වූයේ වර්තමාන රජයේ ප්‍රබල කැබිනට් අමාත්‍ය ධුරයක් වන නාගරික සංවර්ධන සහ නිවාස අමාත්‍ය ධුරය මෙන්ම ආණ්ඩු පක්ෂයේ ප්‍රධාන සංවිධායක ධුරයද හොබවන ගම්පහ දිස්ත්‍රික්ක පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී ප්‍රසන්න රණතුංග මහතා බස්නාහිර පළාත් සභාවේ ප්‍රධාන අමාත්‍යධුරය හොබවන ලද කාල සීමාව තුළ 2010 අප්‍රේල් මස 10 වන දින හෝ ආසන්න දිනයකදී මොරටුව ප්‍රදේශයේ පදිංචි ව්‍යාපාරිකයෙකු වන සුරංජිත් ක්‍රිස්ටීන් ගිහාන් මෙන්ඩිස් යන අයගෙන් රුපියල් මිලියන 34.5ක මුදලක් කප්පමක් ලෙස බලෙන් ලබා ගැනීමේ සිද්ධියයි.


කොලොන්නාව වැල්ලම්පිටිය ප්‍රදේශයේ පිහිටා තිබූ අඩු ආදායම්ලාභි පවුල් විසිහතක් පදිංචිව සිටි ඉඩමක් මෙම ව්‍යාපාරිකයාට බඩු ගබඩාවක් නොහොත් warehouse එකක් තැනීම සඳහා අවශ්‍යව තිබූ අතර එම ඉඩමේ පදිංචිව සිටි අඩු ආදායම්ලාභී පවුල් 27ක් එම ස්ථානයෙන් ඉවත් කර ඉඩම නිරවුල් කිරීම සඳහා ප්‍රධාන අමාත්‍යවරයා සිය නිල බලය භාවිත කරමින් කටයුතු කර, ඒ සඳහා නියමිත ගාස්තුවක් ලෙස රුපියල් මිලියන 34.5ක් වූ මෙම මුදල ඉල්ලා සිටි බවත්, මෙම මුදල සඳහා ඔහු චෙක්පත් සහ පොරොන්දු පත්‍ර පැමිණිලිකරුගේ කැමැත්තකින් තොරව බලෙන් ලබා ගැනීම සිදුකළ බවත්, අධිකරණය ඉදිරියේ පැවති නඩු නඩුකරයේ දී හෙළිදරව් වූ කරුණු විය.


මෙම සිද්ධිය සම්බන්ධයෙන් පැමිණිලිකරු විසින් පොලිස් මූල්‍ය අපරාධ කොට්ඨාසයට හෙවත් එෆ්සීඅයිඩීයට සිදුකරන ලද පැමිණිල්ලක් අනුව ඒ සම්බන්ධව විමර්ශන කටයුතු 2016 වර්ෂයේ දී ආරම්භ කරනු ලැබූ අතර පොලිස් විමර්ශන අවසානයේ දීහෙළි වූ සාක්ෂි මත නීතිපතිවරයා විසින් චුදිත ප්‍රසන්න රණතුංග අමාත්‍යවරයාට එරෙහිව අපරාධ චෝදනා පහළොවක් යටතේ මෙම නඩුව 2017 වර්ෂය අගභාගයේ දී කොළඹ මහාධිකරණයට ගොනුකර තිබෙන ලදි.
විමර්ශන කටයුතු සහ නඩු පැවරීම යහපාලන ආණ්ඩු කාලය තුළ එෆ්සීඅයිඩීය විසින් අවසන් කර තිබූ අතර 2019 වර්ෂයේ සිදු වූ ආණ්ඩු මාරුවත් සමගම මෙම නඩු ද මාරු වනු ඇතැයි මහජනතාව පූර්වකථනය කර තිබුණද අධිකරණයේ ස්වාධීනත්වය වඩාත් සුරක්ෂිත කරමින් කොළඹ මහාධිකරණ විනිසුරු මංජුල තිලකරත්න විසින් නඩු විභාගය අවසන් කරනු ලැබුවේ අමාත්‍යවරයාට එරෙහිව නීතිපති වරයා විසින් ගොනුකර තිබූ අධිචෝදනා පහළොවෙන් 14 කින් ඔහු නිදොස් කොට නිදහස් කරමින්, දහතුන්වන චෝදනාව වූ බලෙන් ලබා ගැනීමේ චෝදනාවට පමණක් ඔහු වරදකරු කර දඬුවම් නියම කරමිනි.


මෙම අධිකරණ තීන්දුව මුල්කොට කොළඹ සමාජය තුළ විශාල කතිකාවක් ගොඩ නැගුණු අතර බොහෝ දෙනෙකුට ප්‍රධාන ප්‍රශ්නය වී තිබුනේ අත්හිටුවූ සිර දඬුවමක් හා රුපියල් මිලියන 25 ක් වැනි විශාල දඩ මුදලක් නියම කරනු ලැබූ පුද්ගලයෙකුට කැබිනට් අමාත්‍ය ධුරයක් වැනි භාරධුර තනතුරක් දැරීමේ හැකියාවක් තිබේද යනුයි.


මෙම නඩු තීන්දුව හේතුවෙන් අමාත්‍යවරයාගේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී ධුරයට කිසිදු බලපෑමක් එල්ල නොවන බවට පුවත්පත් නිවේදනයක් නිකුත් කිරීමට පවා මැතිවරණ කොමිසමට සිදු වූයේ බොහෝ දෙනෙකු මෙම කරුණු සම්බන්ධව විවිධ මතවාද පළ කිරීම ඒ වන විටත් ආරම්භ කර තිබූ බැවිනි.


ශ්‍රී ලංකාව තුළ අපරාධ චෝදනාවන් සම්බන්ධයෙන් වැරදිකරු වන පුද්ගලයන්ගේ චර්යාවන් පාලනය කිරීමට අපරාධ වැළැක්වීමේ ආඥා පනත නමින් විශේෂිත නීති ක්‍රමයක් මෙරට නීති පද්ධතිය තුළ ක්‍රියාත්මක වේ.


පුරුද්දක් ලෙස නැවත නැවත අපරාධ සිදුකරන පුද්ගලයන්ගේ චර්යාවන් කිට්ටු පොලිසියේ පරීක්ෂාවට ලක් කිරීම සඳහා අවශ්‍ය නෛතික පසුබිම සැකසීම මෙම ආඥා පනතේ මුඛ්‍ය පරමාර්ථය වන අතර පුරුද්දක් ලෙස අපරාධ සිදු කරන ගමේ හැබිචෝල්කාරයන්, අයිආර්සීකාරයන් ලෙස මහජනතාව විසින් හඳුන්වනු ලබන්නේ මෙම පනත ක්‍රියාත්මක වීම හේතුවෙන් බව බොහෝ දෙනෙකු නොදන්නා රහසකි.


අයිආර්සී නොහොත් Island Registered Criminal හෙවත් දිවයිනේ ලියාපදිංචි අපරාධකරුවන් නම් කිරීම සිදු වන්නේ මෙම පනතේ නෛතික ප්‍රතිපාදනයන් මුල් කරගෙනය. මෙම පනතේ සඳහන් පළමු උපලේඛනයේ දක්වා ඇති වැරදිවලින් එකකට හෝ වැඩි ගණනකට දෙවතාවක් වරදකරු වී ඉන් එක් වතාවක් හෝ බරපතළ වැඩ ඇතිව සිර දඬුවමකට යමකු යටත් වන්නේ නම් ඔහු දිවයිනේ ලියාපදිංචි අපරාධකරුවකු නොහොත් අයිආර්සීකාරයකු ලෙස හඳුන්වනු ලබයි.


ඔහුගේ හෝ ඇගේ සියලු විස්තර ඡායාරූප ද සහිතව මේ අනුව ශ්‍රී ලංකා පොලිසියේ අයිආර්සී ලේඛනයට ඇතුළත් වන අතර මෙම අපරාධකරුවන් ඔවුන් විසින් සිදුකරනු ලබන අපරාධයන්ගේ ස්වභාවය අනුව ඒ, බී සහ සී වශයෙන් කාණ්ඩ තුනකට බෙදීම ද පොලිසිය විසින් සිදුකරනු ලබයි.


මෙම සුවිශේෂ අපරාධකරුවන් පරීක්ෂා කිරීම සඳහා සෑම පොලිස් ස්ථානයකම නිලධාරියකු හෝ නිලධාරීන් කීප දෙනෙකු යොදවන අතර ඔවුන් ‘දිවයිනේ ලියාපදිංචි අපරාධකරුවන් පරීක්ෂාකරු’ නොහොත් IRC Supervisor ලෙස හඳුන්වනු ලබයි. පොලිස් දෙපාර්තමේන්තු නියෝග සී7 අනුව, ඒ ශ්‍රේණියේ අපරාධකරුවකු සතියකට වතාවක්ද, බී ශ්‍රේණියේ අපරාධකරුවකු සති දෙකකට වතාවක් ද, සී ශ්‍රේණියේ අපරාධකරුවකු මාසෙකට වතාවක් ද මෙමඅපරාධකරුවන් පරීක්ෂාවට ලක් කිරීම සඳහා යොදවා සිටින නිලධාරීන් විසින් පරීක්ෂාකර ඒ සම්බන්ධව ඇති ලේඛනවල සටහන් යෙදීම අනිවාර්ය කරුණක් ලෙස සැලකිය යුතුය.
අයිආර්සී හෙවත් දිවයිනේ ලියාපදිංචි අපරාධකරුවන්ට අමතරව ඊට වඩාත් තත්වයෙන් තරමක් බාල වූ අපරාධකරුවන් කණ්ඩායමක් ද මේ අතර හඳුනාගෙන සිටියි.


RC නොහොත් ලියාපදිංචි අපරාධකරුවන් ලෙස හඳුන්වනු ලබන මොවුන්ට එම පට්ටම නොහොත් තනතුර ලැබීමට අවශ්‍ය සුදුසුකම වන්නේ අපරාධ වැළැක්වීමේ ආඥා පනතේ උපලේඛනයේ සඳහන් වරදකට එක් වතාවක් වැරදිකරු වී බරපතළ වැඩ ඇතිව සිර දඬුවමක් හිමිවීමයි. ලියාපදිංචි අපරාධකරුවන් ආර්සීවරයකු ලෙස අභිෂේක ලැබීම, අයිආර්සීකරුවකු වීමේ ප්‍රථම පියවර ලෙස හැඳින්වීම මේ අනුව වඩාත් නිවැරදිය.


2000 වර්ෂයේ දී වර්තමාන විදේශ කටයුතු අමාත්‍ය ජී එල් පීරිස් මහතා අධිකරණ අමාත්‍ය ධුරය හොබවන ලද කාල සීමාව තුළ ඉතා කාලෝචිත සංශෝධනයක් අපරාධ වැළැක්වීමේ ආඥා පනතට එක් කළේය.


එම සංශෝධනයෙන් කියැවුණේ යමකු අධිකරණය හමුවේ බරපතළ වැඩ ඇතිව සිරදඬුවමකට නියම ව එය යම් කාලසීමාවකට අත්හිටුවනු ලැබුව ද, එම දඬුවම බරපතළ වැඩ ඇතිව නියම වූ සිර දඬුවමක් ලෙසම සලකා ක්‍රියා කළ යුතු බව ය.


පසුගිය ජූනි 6 වන දින කැබිනට් අමාත්‍ය මෙන්ම ආණ්ඩු පක්ෂ ප්‍රධාන සංවිධායකවරයාද වන ප්‍රසන්න රණතුංග අමාත්‍යවරයාට එරෙහිව කොළඹ මහාධිකරණය විසින් පනවන ලද වසර දෙකක බරපතළ වැඩ ඇතිව සිරදඬුවම අත්හිටුවූ සිර දඬුවමක් වුවද, ඉහත සංශෝධනය අනුව නීතිය හමුවේ එය සලකනු ලබන්නේ බරපතළ වැඩ ඇතිව දෙනු ලැබූ සිරදඬුවමක් ලෙසය. එසේම කොළඹ මහාධිකරණ විනිසුරු මංජුල තිලකරත්න ප්‍රසන්න රණතුංග අමාත්‍යවරයාව වරදකරු කරනු ලැබුවේ ලංකා දණ්ඩ නීති සංග්‍රහයේ 373 වගන්තිය හෙවත් බලෙන් ලබා ගැනීමේ චෝදනාව සම්බන්ධවය. බලෙන් ලබා ගැනීමේ චෝදනාව සංයුක්ත වන නෛතික වගන්තිය අපරාධ වැළැක්වීමේ ආඥා පනතේ පළමු උපලේඛනයට අයත් වරදකි.


මේ හේතුවෙන් 2022 ජූනි මස 6 වන දින සිට වර්තමාන රජයේ නාගරික සංවර්ධන හා නිවාස කටයුතු භාර අමාත්‍යවරයා මෙන්ම ආණ්ඩු පක්ෂයේ ප්‍රධාන සංවිධායකවරයාද වන ප්‍රසන්න රණතුංග මහතා ශ්‍රී ලංකා පොලිසියට අනුව ‘ආර්සී’ හෙවත් ලියාපදිංචි අපරාධකරුවෙකි. ඔහුගේ ඇඟිලි සටහන් මෙන්ම පූර්ව විස්තර ද කොළඹ 7 ටොරින්ටන් ප්‍රදේශයේ පිහිටා ඇති අපරාධ ලේඛනාගාරය නොහොත් CRDයේ ගොනුවලට ඇතුළත් විය යුතු අතර ඔහු පදිංචිව සිටින මිනුවන්ගොඩ පොලිස් බල ප්‍රදේශය අයත් පොලිස් ස්ථානයේ ලේඛනවලද ලියාපදිංචි අපරාධකරුවකු ලෙස ඔහුගේ නම නිතැතින්ම ඇතුළත් විය යුතුය.


මෙම නඩු තීන්දුවට එරෙහිව ප්‍රසන්න රණතුංග අමාත්‍යවරයා විසින් අභියාචනයක් ඉදිරිපත් කිරීමට බොහෝ දුරට ඉඩ ඇත. එම ඇපෑල විභාග කර එහි තීන්දුව ප්‍රකාශයට පත් කරන තෙක් ඔහු ලියාපදිංචි අපරාධකරුවකු ලෙස සැලකිය යුතු අතර, අභියාචනය අභියාචනාධිකරණය විසින් පිළිගෙන මහාධිකරණ තීන්දුව ඉවත දමනු ලැබුවහොත් ඔහු නැවත නිදහස් පුද්ගලයකු ලෙස සමාජගත වීම සිදුවෙයි. යම් හෙයකින් ඇපෑල නිෂ්ප්‍රභ කරනු ලැබුවහොත් ඔහුගේ නමට ඉදිරියෙන් එක්වන ‘ලියාපදිංචි අපරාධකරුවකු’ යන පට්ටම කිසිදා ඉවත් කර ගැනීමට ඔහුට හැකි වන්නේ නැත.


මේ වන විට ප්‍රසන්න රණතුංග අමාත්‍යවරයා නාගරික සංවර්ධන සහ නිවාස අමාත්‍ය ධුරය මෙන්ම ආණ්ඩු පක්ෂයේ ප්‍රධාන සංවිධායක ධුරයද හොබවන අතර රටේ නීති සම්පාදනයේ මර්මස්ථානය ලෙස සැලකෙන පාර්ලිමේන්තුවේ මන්ත්‍රීවරයෙකු ලෙසද පාර්ලිමේන්තුව නියෝජනය කරනු ලබයි. ලියාපදිංචි අපරාධකරුවකු මෙම තනතුරු හෙබවීම කොතරම් සදාචාරාත්මක ද යන්න අමාත්‍යවරයා මෙන්ම ඔහු සම්බන්ධ දේශපාලන පක්ෂය සහ රජය විසින් තීරණය කළ යුතු කරුණකි.■

මහා අර්බුදය සහ විය හැකි සමාජ පිපිරීම්

වර්තමාන ලංකාවේ දේශපාලන අර්බුදයක් තිබෙන්නේද? නැත්නම් තිබෙන්නේ ආර්ථික අර්බුදයක් පමණක්ද? මෙම ප්‍රශ්නය පසුගිය සතිය තුළ පොහොට්ටුව පක්ෂයේ පාර්ලිමේන්තු කණ්ඩායමේ සාකච්ඡාවලදී දෙවරක්ම මතුවූ බව, ජනමාධ්‍ය වාර්තාවල තිබුණි. එම ප්‍රශ්නය මතුකර තිබුණේ යෝජිත 21 වැනි සංශෝධනය පිළිබඳ සාකච්ඡාවේදී අගමැති රනිල් වික්‍රමසිංහ පිළිබඳ විවේචනයක කොටසක් ලෙස බව පෙනේ. එම විවේචනයට අනුව ජනාධිපතිවරයා රනිල් වික්‍රමසිංහ අගමැති ලෙස පත් කෙළේ ආර්ථික අර්බුදය විසඳීමට මිස නැති දේශපාලන අර්බුදයක් විසඳීමට නොවේ.


මෙම ලිපියේ අරමුණ පොහොට්ටු පක්ෂයේ කොටස් සහ අගමැති රනිල් අතර මතුවී තිබෙන ආරාවුලට සහ විවාදයට එකතු වීම නොවේ. ආර්ථික අර්බුදය හා දේශපාලන අර්බුදය යන සංකල්ප දෙක, ලංකාවේ වර්තමාන මහා අර්බුදයට සම්බන්ධ කරමින් විග්‍රහයකට පාත්‍ර කිරීමයි.

‘අර්බුදය’ කුමක්ද?


වර්තමාන ලංකාවේ තිබෙන්නේ එසේ මෙසේ අර්බුදයක් නොව, මහා ‘අර්බුදය’කි. එය රටකට කලාතුරකින් ඇතිවන්නකි. ලංකාවේ ද මීට පෙරදී ‘මහා අර්බුදයක්’ සමහරවිට ඇතිවෙන්නට ඇත්තේ 19 වැනි සියවසට පෙර කාලයේදී වන්නට පුළුවන. මහා අර්බුදයක ලක්ෂණය නම් සමස්ත ආර්ථික-දේශපාලන ක්‍රමයත්, ආණ්ඩු කිරීමේ ක්‍රියාවලියත්, සමාජ ස්ථායිතාවත්, ජනයාගේ ජීවිතත් පහසුවෙන් පිළිසකර කළ නොහැකි ලෙස පෙර නොවූ විරූ හානියකට පත්වෙමින් කඩා වැටීමය. එය වනාහී ක්‍රමයේම කඩා වැටීමකි. දැන් කළ යුතුව තිබෙන්නේ කුමක්ද? සෑම අංශයකින් ම නැවත ගොඩ නැඟීමකි.


මෙවැනි ‘මහා අර්බුදයක්’ වනාහී ක්ෂේත්‍ර ගණනාවක ඇති අර්බුද ගණනාවක එකතුවකි. අර්බුද ගණනාවක සම්මිශ්‍රණයක් තුළින් නිර්මාණය වී ඇති සමස්ත අර්බුදයකි. ‘මහා’ යන නාම විශේෂණයෙන් මෙම සමස්ත අර්බුදය හැඳින්විය යුත්තේ එම නිසාය. ලංකාවේ වර්තමාන මහා අර්බුදය සෑදී ඇති ආංශික අර්බුද එනම් ආර්ථික, ආණ්ඩුකරණ, දේශපාලන, සමාජ සහ පාලක පන්තිය යන ක්ෂේත්‍ර පහක ඇතිවී තිබෙන ඒවාය. මහා අර්බුදය යනු එම ආංශික අර්බුද පහේ එකතුවයි. එම එකතුවේ ගුණාත්මක ඵලයයි.


එහෙත්, ලංකාවේ දේශපාලනඥයින්, ප්‍රතිපත්ති විශේෂඥයින් හා බුද්ධිමතුන් අතර ඇතිවන සාකච්ඡා දෙස බලන විට නිරීක්ෂණය කළ හැකි දෙයක් නම් මෙම අර්බුදයේ ‘සමස්තය’ පිළිබඳ අදහසක්, සංකල්පයක් හෝ තේරුම් ගැනීමක් ඔවුන් සතුව නැති බවයි. ‘දේශපාලන’ සහ ‘ආර්ථික’ අර්බුදය එකිනෙකට සම්බන්ධ ඇති දේ නොවන්නේ යැයි පොහොට්ටු පක්ෂයේ පාර්ලිමේන්තු කණ්ඩායමේ නායකයන් සිතන්නේ ඒ නිසාය.


එහෙත් පුරවැසියන් වන අප අමතක නොකළ යුතු දෙය නම්, අප රටේ ඇති ආර්ථික හා දේශපාලන අර්බුද, එකිනෙකින් වෙන් කළ නොහැකි ලෙස වෙලී තිබෙන බවයි. ඒවාට විසඳුම්ද එකිනෙකින් වෙන් කළ නොහැකිය. සරල නිදසුනක් වන්නේ, විධායක ජනාධිපති ක්‍රමයත්, එය යටතේ තිබෙන දේශපාලන බලය එක ආයතනයක් සහ එක පුද්ගලයකුත් වටා කේන්ද්‍රගත වීම, ලංකාවේ පසුගිය වසර තුන තුළ සිදුවූ ආර්ථික ප්‍රතිපත්තිමය අර්බුදය ආණ්ඩුවද, නිලධරතන්ත්‍රයද විසින් සම්පූර්ණයෙන්ම නොසලකා හරිනු ලැබීමේ පසුබිමෙහි තිබුණු ප්‍රධාන සාධකය වන්නේය යන්නයි. දැන් සිදුව තිබෙන්නේ, රටේ සියලුම දෙනාගේ ජීවිත විනාශ කිරීමට තුඩුදෙන ආර්ථික අර්බුදය සම්බන්ධයෙන් වගකිවයුතු කිසිදු ආයතනයක් හෝ පුද්ගලයෙකු සොයා ගැනීමට නොහැකි වීමයි. ආර්ථික අර්බුදයේම ප්‍රතිඵලයක් ලෙස ආණ්ඩුව පිළිබඳ මහජන විශ්වාසය බිඳවැටී, ආණ්ඩුව පහසුවෙන් ගොඩ ආ නොහැකි දේශපාලන අර්බුදයකට මැදිවීමයි. ‘ලංකාවට ආර්ථික ආධාර සපයන්නට නම් මහජන විශ්වාසයද, සමාජ සුජාතභාවයද ඇති ආණ්ඩුවක් කොළඹ තිබෙන්නට ඕනෑය” කියා ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල සහ ලෝක බැංකුවද කියන විට ආර්ථික හා දේශපාලන අර්බුද දෙක එකට විසඳීමට පියවර ගන්නා ලෙස ලංකාවට බල කෙරේ.

සමාජ අර්බුදය


ලංකාවේ සමස්ත අර්බුදයේ අඩුවෙන්ම කතා කෙරෙන, එහෙත් දෛනිකව ප්‍රකාශයට පත්වන පැත්තක් වන්නේ, දිනෙන් දින උග්‍රවන සමාජ අර්බුදයයි. ලංකාවේ වෘත්තීය ආර්ථික විiාඥයින් ආර්ථික අර්බුදය එන බව නොදුටු ආකාරයටම, සමාජ අර්බුදයද වෘත්තීය සමාජ විiාඥයන්ගේත්, දේශපාලනඥයන්ගේත් අවධානයට තවමත් යොමුවී නැත. එහෙත් භූමිතෙල්, ගෑස්, ඩීසල්, පෙට්‍රල් නැතිව දුක් විඳින සහ කෝපයට පත්ව සිටින දුගී, කම්කරු සහ පහළ මධ්‍යම පන්තික සහ ගොවි පුරවැසියන්ගේ දර්ශන රාත්‍රී රූපවාහිනී ප්‍රවෘත්තිවලින් දකින කෙනෙකුට නම්, පහසුවෙන්ම නිරීක්ෂණය කළ හැක්කේ, අද සියලුදෙනා දැන් හිඳගෙන සිටින්නේ පිපිරීමට සූදානම් වන සමාජ අර්බුදයක ගිනි කන්දක් උඩය යන්නයි.


මෙම සමාජ අර්බුදයද ආර්ථික හා දේශපාලන අර්බුදයේම ප්‍රතිඵල වන අතර, නොයෙක් ආකාරවලින් සිදුවිය හැකි එහි විසිරී යෑම ආර්ථික සහ දේශපාලන අර්බුද තවත් තියුණු කිරීමට දායක වීම අනිවාර්ය වනු ඇත. මෙම සමාජ අර්බුදයේ මූල හේතු තිබෙන්නේ ආර්ථික තලයෙහිය. 2020 වසරේ මුල් කාලයේ ආරම්භ වූ කොවිඩ් වසංගතයේ පළමු අදියර, ලංකාවේ නව ආකාරයක සමාජ අර්බුදයක පළමු අදියරද සලකුණු කෙළේය. එය නම් දුගී ජනතාව තව තවත් දරිද්‍රතාවට ඇදවැටීමයි. රටේ ආර්ථික අර්බුදයේ අලුත් රැල්ලක් ඇතිවීම එහි පසුබිමෙහි තිබිණ. ඊට පසු 2021දී සිදුවූයේ සමාජ අර්බුදයේ දෙවැනි රැල්ලක් ඇතිවීමයි. එම වසරේම ජනාධිපතිවරයා නිර්මාණය කළ පොහොර ප්‍රශ්නය, ග්‍රාමීය කෘෂිකාර්මික සමාජය තුළ පෙර නොතිබූ ආකාරයේ ආර්ථික හා සමාජීය අවිනිශ්චිතභාවයක් නිර්මාණය කෙළේය. ලංකාවේ මධ්‍යම පන්තිය දරිද්‍රකරණයට ඇදවැටීම ආරම්භ වූයේද මෙම පසුබිමෙහිය. මේ අතර 2022 වසරේ මුල පටන් සිදුවී තිබෙන්නේ, මධ්‍යම පන්තියේ ඉහළ ස්තරද දුගීකරණයට පත්වීමයි. එය අප සමාජයේ සිදුවූ තුන්වැනි දරිද්‍රකරණ රැල්ලයි. දැන් ලංකාවේ සිව්වැනි, දරිද්‍රකරණ රැල්ලත් ආරම්භ වී තිබෙන බව පෙනේ. එය බොහෝවිට ආහාර හිඟය, සාගතය වැනි දරුණු සමාජ ප්‍රතිඵලද ඇති කරන එකක් විය හැකිය.

සමාජීය කෝපය


තියුණු වන සමාජ අර්බුදය දැනට දෙයාකාරයෙන් ප්‍රකාශයට පත්වෙමින් තිබෙන බව පෙනේ. පළමුවැන්න තම අනාගතය පිළිබඳව ඇති අපේක්ෂාභංගත්වය මහජනයා වෙතින් ප්‍රකාශයට පත්වීමයි. ඒ සමගම එම අපේක්‍ෂාභංගත්වය පිළිබඳ හැඟීම ‘කෝපයක්’ බවටද පත්වෙමින් තිබේ. එය ‘සමාජීය කෝපයක්’ බවට, එනම් පුද්ගලයන් අතර පමණක් නොව, සමාජය පුරාද පැතිර යන කෝපයක් බවට පත්වීමද වැළැක්විය නොහැකි තත්වයට දැන් පත්වී තිබේ. දේශපාලන හා ආර්ථික අර්බුදය තවත් තියුණු කිරීමට සමාජ පිපිරීමකින් සිදු කළ හැකි දායකත්වය ගැන අමුතුවෙන් කතා කළ යුතු නැත. දුක් විඳීමද, කෝපයද දැන් සමාජීය ප්‍රපංච බවට පත් වී තිබේ.
දරුණු ආර්ථික, දේශපාලන හා සමාජ අර්බුදයක් මැද සිදුවන සමාජ පිපිරීමක් කවර ස්වභාවයක් ගත හැකිද? මෙයද අප රටේ සමාජ විiාඥයින්ගේ අවධානය වහාම යොමුවිය යුතු කරුණකි. එම පිපිරීම නොයෙක් ආකාරවලින් සිදුවිය හැකිය. පළමුවැන්න අසංවිධානාත්මකව, පුද්ගලික මට්ටමෙන් සහ ඉබේට ඇතිවන ප්‍රචණ්ඩ ක්‍රියාවන්ය. ආහාර සොයා යන දුගී ජනයා සිදු කරන ආහාර මංකොල්ලකෑම් සහ ආහාර ඉල්ලා සිදුවන රණ්ඩු කෝලාහල එවැනි ප්‍රචණ්ඩ ක්‍රියාවලියක ආරම්භය විය හැකිය. ආණ්ඩුවක් මෙවැනි අවස්ථා පාලනය කිරීමට සාමාන්‍යයෙන් යොදා ගන්නා ‘හදිසි නීති’ ප්‍රතිචාරය බොහෝ විට තුඩුදෙනු ඇත්තේ ප්‍රශ්නය උග්‍ර කිරීමටය. සමාජ පිපිරීමේ ප්‍රශ්නය විසඳීමට අවශ්‍ය ආර්ථික හා දේශපාලන හැකියාව නැති ආණ්ඩුවක්ද, මහජන විශ්වාසය හා ගෞරවය බිඳවැටුණු පාලකයන්ද රට පාලනය කරන තත්වයකදී සමාජ ප්‍රචණ්ඩත්වයක් කරා වර්ධනය විය හැකි සමාජ අර්බුදය හා පිපිරීම පාලනය කිරීම පහසු නොවනු ඇත.


පුද්ගල ප්‍රචණ්ඩත්වය මට්ටමෙන් මුලදී ප්‍රකාශ වන සමාජ කෝපය පසුව දේශපාලන ස්වරූපයක් ගැනීමට ද ඉඩ තිබේ. එයට අවශ්‍ය පසුබිම දැනටමත්, ආණ්ඩුවට සම්බන්ධ මන්ත්‍රීවරුන්ද, ඇමතිවරුන්ද, ප්‍රාදේශීය මට්ටමේ දේශපාලනඥයින් මෙන් ම ජනාධිපතිවරයා විසින්ද නිර්මාණය කරනු ලැබ තිබේ. එම පසුබිම නම්, බලයේ සිටින දේශපාලනඥයින් සම්බන්ධව සමාජයේ ගොඩ නැගී තිබෙන්නේ පිළිකුළ සහ තරහයි. ආණ්ඩුවට සම්බන්ධ දේශපාලනඥයින්ගේ දූෂණය, අයුතු ලෙස සහ නීති විරෝධී ලෙස ධනය ඉපැයීම, දේශපාලන බලය ස්වාර්ථය සඳහා අයුතු ලෙස යොදා ගැනීම, බලයෙන් මත්වීමේ ආඩම්බරය යන මේවා ගැන මහජනයාට මනා අවබෝධයක් තිබේ. ඔවුන් ගැන පැතිරෙන කථා සත්‍ය වුවත්, නැතත්, ඒවා දැන් දූෂිත හා බලලෝභී දේශපාලනඥයින් ගැන ඇති ‘සමාජීය දැනුමේ’ අනිවාර්ය කොටස් බවට පත්වී තිබේ. එම දේශපාලනඥයින් කිසිදු පැකිළීමකින් තොරව ප්‍රකාශයට පත් කරන ආඩම්බරය, ලැජ්ජා නැතිකම, උඩඟුකම සහ පුරවැසියන් මෝඩයන් ලෙස සැලකීමේ හැකියාව, අප රටේ ‘දේශපාලන පන්තිය’ පිළිබඳ ඇති සමාජ කෝපය තියුණු කරන ඒවාය. නිදසුන් ලෙස, මෑතදී ගෝඨාභය-රනිල් ආණ්ඩුවට බැඳී එම ආණ්ඩුවේ ඇමතිකම් ලබා ගත්, සජබ දේශපාලනඥයන්ගේ චර්යාව පුරවැසියන් අතර අවඥාවද කෝපයද නිර්මාණය කරන ඒවාය.
ඒ සමගම තමාගේ අසාර්ථකත්වය අවසන් කරගෙන, සාර්ථක ජනාධිපතිවරයෙකු ලෙස ධුරය අවසන් කිරීමට තව අවුරුදු දෙකක් අවශ්‍ය බව ජනාධිපතිවරයා කියූ විට, ජනතාව අතර ඇතිවූයේද අසීමිත අවඥාව හා කෝපය මිශ්‍ර ප්‍රතිචාරයකි. රටේ ජනාධිපතිවරයා ලෙස තමන් දැක්වූ අසාර්ථකත්වය නිසා රටවැසියන් සියලුදෙනා ඇදවැටුණු පෙර නොවූ විරූ බරපතළ දුක්ඛදායක ඉරණම ගැන කිසිදු සංවේදීතාවක් දැක්වීමට අසමත් ජනාධිපතිවරයෙකු ගැන මහජනතාව අතර ඇතිවිය හැක්කේ අන් කවර ප්‍රතිචාරයක්ද? එය වනාහී ලංකාවේ සමස්ත පාලක පන්තියද සම්බන්ධව ඇතිවන සමාජ ප්‍රතිචාරයක් වන්නේ නම් අප ඒ ගැන පුදුම විය යුතු නැත. අප රටේ ජනතාව ඉදිරිපිට සිටින්නේ අසමත් වූ ජනාධිපතිවරයෙකු පමණක් නොවේ. තමන් සියලුදෙනා ‘යක්ෂයාට පාවාදී ඇත’ යන ජනතාවගේ චෝදනාවට ලක්වන පාලක පන්තියක්ම අප රටේ සිටිති. මහජන කෝපයේ ඉලක්ක වීමට, මෙම පාලක පන්තියේ සාමාජිකයන් දක්වන හැකියාවද අඩුවෙන් තක්සේරු කළ යුතු නැත.

පුරවැසි අරගලයේ නව ප්‍රවණතා


මේ අතර ගාලු මුවදොර පිටිය කේන්ද්‍රකොටගෙන සිදුවන පුරවැසි විරෝධතා අරගලයට සිදුවෙමින් තිබෙන්නේ කුමක්ද? යන්න බොහෝ දෙනාගේ කුතුහලයටත් සාකච්ඡාවටත් භාජනය වී තිබෙන තේමාවකි. මහජන සාකච්ඡාවේ මේ දිනවල විමර්ශනයට ලක් කෙරෙන්නේ මෙබඳු ආකාරයේ ප්‍රශ්නය: දැන් විරෝධතා ව්‍යාපාරයේ ජවය හිඳිලා නේද? ජවිපෙ සහ පෙරටුගාමීන් පුරවැසි ව්‍යාපාරය අල්ලා ගෙන, තමන්ට ඕනෑ විදියට මෙහෙයවනවා නේද? මධ්‍යම පන්තිය විරෝධතා ව්‍යාපාරයෙන් කැඩිලා ගිහිල්ලා නේද? අරගලකරුවන්ටත් කරන්නට තිබෙන්නේ දේශපාලන පක්ෂයක් පිහිටුවන එක නේද? මෙම ප්‍රශ්න සාමාන්‍යයෙන් මතු කරන්නේ, පුරවැසි අරගලයට සම්බන්ධව සිටි, එහි සාර්ථකත්වය අපේක්ෂා කරන, එයට තවමත් සහයෝගය දක්වන කොටස්ය. ලංකාවේ දේශපාලනයට අරගල ව්‍යාපාරය විසින් සිදුකරන ලද දැවැන්ත සාධනීය මැදිහත්වීම ඔවුහු අගය කරති. එම ව්‍යාපාරය පෙර පරිදිම ශක්තිමත්ව, ස්වාධීනව සහ කාගේවත් න්‍යාය පත්‍රයක අතකොළුවක් නොවී, ලංකාවේ දේශපාලන පරිවර්තනයේ ප්‍රබල සාධකයක් ලෙස දිගටම පැවතීමේ අපේක්ෂාව මෙන්ම එසේ පැවතීමට නොහැකි වේද යන සංශයත් යන දෙකම මිශ්‍ර අවිනිශ්චිතතාවක් මෙවැනි ප්‍රශ්නවලින් ප්‍රකාශයට පත්වේ. එය නරක දෙයක්ම නොවේ.


මේ අතර, පුරවැසි විරෝධතා පිළිබඳ සමාන්තර ප්‍රවණතාවක්ද පසුගිය සති දෙක තුන තුළ ප්‍රකාශයට පත්විය. එය නම් ‘අරගලකරුවන්ගේ ව්‍යාපාරය’ යන්නෙන් හැඳින්වෙන විරෝධතාවලට අමතරව, ඒවාට ස්වාධීනව පුරවැසි කණ්ඩායම් නොයෙකුත් ස්ථානවල ස්වයංක්‍රියව සහ ක්ෂණිකව ප්‍රකාශ කරන විරෝධතා සිද්ධීන්ය. ඒවායේද නිමිත්ත වී තිබෙන්නේ, භූමිතෙල්, ගෑස්, ඩීසල් සහ පෙට්‍රල් ලබා ගැනීමට පැමිණි ජනතාව, ඒවා නොලැබීමෙන් අත්විඳින අසන්තුෂ්ටිය, අපේක්ෂා කඩවීම සහ සාධාරණ කෝපයයි. එය දැන් දෛනික සංසිද්ධියක් බවට පත්වී තිබේ. ඒවා කොළඹ නගරයේ සිට ග්‍රාමීය නගර දක්වා ද පැතිරී තිබේ. රූපවාහිනී ප්‍රවෘත්ති වාර්තාවලින් පෙනෙන පරිදි, එම පුරවැසියන්ගෙන් ප්‍රකාශයට පත්වන්නේ ජනතාව අතර පැතිරෙමින් යන සමාජ අසහනය සහ සමාජ කෝපයයි. ඉදිරි කාලයේදී බොහෝ විට මතුවිය හැකි ආහාර හිඟය පිළිබඳ තත්වයක් තුළ මෙවැනි විරෝධතා දෛනික සිදුවීම් බවට පත්වීමට ඇති ඉඩකඩ බොහෝය. ‘පුරවැසි විරෝධතා’ යන්න ලංකාවේ පුරවැසි චර්යාවේත්, දේශපාලනයේත් නිතිපතා සිදුවන දෙයක් බවට පත්වීමටද ඉඩ තිබේ.


එවැනි පසුබිමක් තුළ, ගාලු මුවදොර අරගල ව්‍යාපාරයට මැදිහත් වී සිටින බව පෙනෙන ජවිපෙට සහ පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයට විශාල දේශපාලන වගකීමක් පැවරී තිබෙන බවද කිව යුතුය. එය නම් දැනට මතුවී ඇති සහ ඉදිරියේද මතුවීමට හැකි පුරවැසි විරෝධතා ව්‍යාපාරවල දැනට පවත්නා ස්වායත්තතාව සහ දේශපාලන විවෘතභාවයට හානි නොකිරීමට වග බලා ගැනීමයි. පුරවැසි ව්‍යාපාර ‘රැඩිකල් දේශපාලනීකරණයට’ ලක් කළ යුතු යැයි කෙනෙකු සිතන්නේ නම්, එය පරෙස්සමෙන් සලකා බැලිය යුතු ප්‍රවාදයකි. මන්ද යත්, ලංකාවේ වාමාංශික ව්‍යාපාරයේ රැඩිකල් ධාරා අතර තියෙන න්‍යායවාදය, කට්ටිවාදය සහ පක්ෂවාදය වැනි නිෂේධනීය ප්‍රවණතා නිසා පුරවැසි විරෝධතා ව්‍යාපාරයේ ඇති ‘මහජන’ නැතිනම් ‘පොදු ජන’ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ගති ස්වභාවයට හානි පැමිණ, එහි ඇති පුළුල් මහජන සහ විවෘත ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ස්වරූපයද නැතිවිය හැකි නිසාය. විරෝධතා ව්‍යාපාරයේ මෙතෙක් ප්‍රදර්ශනය වූ, දේශපාලන පක්ෂවල නැති දේශපාලන ශක්තිය ගැබ්වී තිබුණේද එම පුළුල් මහජන සහ විවෘත ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ගති ලක්ෂණය තුළය. කලාතුරකින් පහළ වූ ආකාරයේ, මහත් දේශපාලන විභවතා සහිත පුරවැසි ව්‍යාපාරයක්, දේශපාලන පක්ෂයක් හෝ දේශපාලන පක්ෂයක අංශයක් හෝ බවට පත් කිරීම, බරපතළ දේශපාලන වරදක් විය හැක්කේද ඒ නිසාය. ■

රාජ්‍ය සේවකයන් ඉන්න ටිකත් රට ඇරියාම වැඩ කරන්නේ කවුද?

0

■ අමන්දිකා කුරේ

ශ්‍රී ලංකාව මේ වන විට මුහුණ දී තිබෙන ඩොලර් අර්බුදයට විසඳුමක් සෙවීම සඳහා ශ්‍රී ලංකාවේ ශ්‍රමිකයන් වෙනත් රටවල රැකියා අවස්ථා සඳහා විදේශගත කරවීමට මේ දිනවල ව්‍යාපෘති රැසක් ක්‍රියාත්මක වේ. එමෙන් ම බහුතරයක් ශ්‍රී ලාංකිකයන් මේ දිනවල උත්සාහ කරමින් සිටින්නේ ස්ථිරවම හෝ තාවකාලිකව රැකියාවක් සඳහා හෝ විදෙස් ගත වීමට ය. විශාල පෝලිම් ද ඒ සඳහා නිර්මාණය වී තිබෙන්නේ ඒ නිසා ය. ශ්‍රී ලංකාවට ඩොලර් ගෙනඒමට පවතින පහසුම, සෘජුම සහ කෙටි කාලීන ම ක්‍රමය මේ ආකාරයෙන් ශ්‍රමිකයන් විදෙස්ගත කර ඔවුන්ගේ ප්‍රේෂණ හරහා රටට ඩොලර් ලබා ගැනීමයි. විරැකියාවෙන් පෙළෙන අය හෝ වෙනත් සිදු කරමින් සිටින රැකියාවෙන් ඉවත් වී විදේශගත වීමේ සම්භාවිතාව මේ වන විට වැඩි වී තිබේ.


රාජ්‍ය සේවයට ද වැටුප් ගෙවීම පිළිබඳව ගැටලුවක් උද්ගත වී ඇති මොහොතක රාජ්‍ය සේවකයන්ට නිවාඩු ලබා දී ඔවුන්ව විදෙස්ගත කිරීමේ ව්‍යාපෘතියක් කරළියට පැමිණ ඇත. ශ්‍රී ලංකාවේ රාජ්‍ය සේවයේ රාජ්‍ය සේවකයන් ප්‍රමාණය අවශ්‍ය ප්‍රමාණයට වැඩියෙන් සිටින බවට සාකච්ඡා වන්නේ බොහෝ කලක සිට ය. ඇතැම් අත්‍යවශ්‍ය රාජ්‍ය සේවාවන් සඳහා නිලධාරී හිඟයන් පවතිද්දී ඇතැම් සේවා සඳහා අතිරික්ත සේවකයෝද සිටිති. කෙසේවුවත් රාජ්‍ය සේවයේ වැටුප් ගෙවීම සම්බන්ධයෙන් ප්‍රශ්නයක් පවතින බවට අවසන් වරට අගමැති රනිල් වික්‍රමසිංහ ජාතිය ඇමතූ අවස්ථාවේදී ද පැවසූ අතර ඒ සඳහා ඇතැම් විට මුදල් අච්චු ගැසීමට සිදු වන බව ද පැවසුවේ ය.


රාජ්‍ය සේවකයන්ට නිවාඩු ලබා දී ඔවුන් විදේශගත කරවීමේ ව්‍යාපෘතියක් පිළිබඳව සාකච්ඡා වන්නට පටන් ගත්තේ ඉන් පසුවය. මේ පිළිබඳව මූලික අදහස අගමැතිවරයා සහ කම්කරු හා විදේශ රැකියා ඇමති මනූෂ නානායක්කාර ඉදිරිපත් කළේය. ඒ අනුව සිය තනතුරට හෝ ජ්‍යේෂ්ඨත්වයට හානියක් නොවන අන්දමින් වසර පහක පමණ වැටුප් රහිත නිවාඩු ලබාගෙන විදේශ රැකියාවක් සඳහා යාමට රාජ්‍ය සේවකයන්ට අවසර හිමිවේ. ඔහු හෝ ඇය විසින් එම කාලය තුළ විදේශ රැකියාව අවසන් කර නැවත පැමිණි පසු තමා සේවය කළ ආයතනයේ සේවය කළ තනතුරටම නැවත ඇතුළත් වී සේවය කළ හැකිය. එම තනතුරු සඳහා රාජ්‍ය සේවකයන් නැවත සේවයට ගන්නේ නම් එම වසර ගණනාව පුරාවටම ඔහු වෙනුවෙන් එම ආයතනයේ රැකියා පුරප්පාඩුව තබාගෙන සිටිය යුතුවේ. ඒ සඳහා වෙනත් අයෙකු බඳවා ගැනීමද කළ නොහැකිය. මුලින් සඳහන් කළ පරිදි අත්‍යවශ්‍ය රාජ්‍ය සේවාවන් සඳහා මෙනිසා විශාල බලපෑමක් එල්ල වනු ඇත. අවශ්‍ය සේවාවන් ලබා දීමට අදාලව ප්‍රමාණවත් කාර්ය මණ්ඩල නොමැති වීම අනිවාර්යයෙන් ම තවත් අර්බුදයකට පාර කපන්නක් වනු ඇත.


විශේෂයෙන් ම සෞඛ්‍ය ක්ෂේත්‍රයේ සහ අධ්‍යාපන ක්ෂේත්‍රයේ සේවයේ නිරතවන්නන් විදෙස්ගත වීම් සහ පරිපාලන හා බැංකු සේවකයන් විදෙස්ගත වීම එවැනි අර්බුදයකට ඉක්මනින්ම පාර කපනු ඇත. සෞඛ්‍ය සේවයේ මේ වන විටත් අර්බුදයක් පවතින අතර ඖෂධ හා වෛද්‍ය උපකරණ හිඟය නිසා මේ වන විටත් සෞඛ්‍ය සේවය යම් කඩාවැටීමකට ලක් වී තිබේ.
සෞඛ්‍ය සේවාවේ සේවකයන් විදෙස් ගත වීම රට තුළ විශාල සෞඛ්‍ය අර්බුදයක් ඇති කිරීමට මග පාදනු ඇති බව අප කළ විමසීමක දී ඒකාබද්ධ සෞඛ්‍ය සේවක සංගමයේ ප්‍රධාන ලේකම් ටැම්පිටියේ සුගතානන්ද හිමි විසින් පෙන්වා දෙන ලදි. සුගතානන්ද හිමි පෙන්වා දුන්නේ කරුණු දෙකක් හේතුවෙන් මෙම රාජ්‍ය සේවකයන් විදෙස්ගත කරවීමේ ව්‍යාපෘතියට සිය සංගමය විරෝධයක් දක්වන බවයි.


‘පළමුවෙන් ම මෙම තීරණය හරහා සෞඛ්‍ය සේවය දැඩි හැකිලීමක් සිදු වෙන්න නියමිතයි. දෙවැනි කාරණය දැනටමත් සෞඛ්‍ය සේවයේ විවිධ අංශ සඳහා විශාල පුරප්පාඩු ප්‍රමාණයක් සහ හිඟයක් පවතිනවා. දැනට හෙද කාර්යමණ්ඩල පමණක් 19,428ක හිඟයක් තිබෙනවා. රෝහල් සහායක තනතුරේ 6,700ක පුරප්පාඩු තිබෙනවා. නමුත් අවශ්‍ය ප්‍රමාණය 14,000ක් පමණ වෙනවා. මෙවැනි වටපිටාවක තමයි විදෙස් රැකියාවලට රාජ්‍ය සේවකයන්ට අවස්ථාවක් දෙන්න හදන්නේ. දැන් සෞඛ්‍ය සේවකයන් විදේශගත වීමක් සිදු වුණොත් ඒ අඩුපාඩුව පිරවෙන ක්‍රමයකුත් නෑ. දැනටත් අමාරුවෙන් අතිකාල කරලා තමයි කරගෙන යන්නේ.’


සුගතානන්ද හිමියන් පෙන්වා දෙන්නේ සෞඛ්‍ය කාර්ය මණ්ඩලවල අයට අනුප්‍රාප්තිකයන් නොමැති නිසා ඇතැම් විට ස්ථානමාරුවක්වත් ලබා ගැනීමට අපහසු තත්වයක මේ වන විට සිටින බවයි.


‘අනුප්‍රාප්තිකයෙක් නැතිව ස්ථාන මාරුවක්වත් අනුමත නොකරන ආණ්ඩුව තමන්ගේ අර්බුදය වහගන්න රාජ්‍ය සේවකයා පාවිච්චි කරන එකක් තමයි මේ තියෙන්නේ. රාජ්‍ය සේවය අඩු කරන්න ආණ්ඩුව තීරණයක් අරගෙන තියෙනවා. එහි එක් මුහුණුවරක් විදිහට තමයි රාජ්‍ය සේවකයන් විදෙස්ගත කරවීම යන්නේ. නමුත් එයින් සිදු වන්නේ ඇති වෙලා තිබෙන අර්බුදය තවත් වැඩි වෙන එකයි.’


සාමාන්‍යයෙන් රාජ්‍ය සේවක බහුතරයක් සිය වැටුපෙන් අඩු වන පරිදි පුද්ගලික ණය මුදල් ලබා ගෙන සිටිති. මේ හරහා නිවාඩු ලබා ගන්නා රාජ්‍ය සේවකයන්ගෙන් එම ණය මුදල් අයකරගන්නේ කෙසේද යන්න සහ ඔවුන් විසින් එම ණය මුදල් ගෙවිය යුත්තේ කෙසේද යන්න පිළිබඳව තවමත් රජය වැඩපිළිවෙළක් ඉදිරිපත් කර නොමැති බව ලංකා බැංකු සේවක සංගමයේ උපසභාපති ධනුෂක කුමාරසිංහ පෙන්වා දෙයි.


‘බොහෝ ආයතනවල සේවය කරන අය මේ විදිහට ණය මුදල් අරගෙන තිබෙනවා. මෙහෙම නිවාඩුවක් දෙනවා නම් මේ කරුණු ගැනත් සැලකිලිමත් විය යුතුයි. රාජ්‍ය සේවකයන් බඳවාගෙන තිබෙන්නේ ඒ ඒ ආයතනවල වැඩ ටික කරන්නනේ. දැනට රාජ්‍ය බැංකු සේවකයන් විදෙස්ගත කිරීම පිළිබඳව තීරණයක් අරගෙන නැති වුණත් අනෙක් ආයතනවල මේ ප්‍රශ්නයත් එක්ක ඇති වන තදබදය හා ප්‍රමාදය බැංකු පද්ධතියට අනිවාර්යයෙන් ම බලපානවා. ඒ කියන්නේ එය සෘජුවම ආර්ථිකයට බලපානවා. එක ආර්ථික ප්‍රශ්නයක් විසඳගන්න ගිහින් තවත් ආර්ථික හා සමාජීය අර්බුදයක් මේ හරහා නිර්මාණය වෙන්න පුළුවන්.’


ඔහු පෙන්වා දෙන්නේ මෙලෙස විදෙස්ගත වීමට සුදුසුකම් ලබනු ඇත්තේ ද වැඩකිරීම සම්බන්ධයෙන් දක්ෂතාව වැඩියෙන් දක්වන නිලධාරීන් බවයි.


‘අනිවාර්යයෙන් ම ආයතනවල ඉන්න වැඩ කිරීමට වැඩි දක්ෂතාවක් තිබෙන නිලධාරීන් තමයි බොහෝ විට මේ විදේශගත වීමට සුදුසුකම් ලබන්නේ. එහෙම වුණොත් අපට ලොකු ප්‍රශ්නයක් එනවා දක්ෂ නිලධාරීන් හිඟවීමත් එක්ක. දැනටමත් සමහර රාජ්‍ය ආයතන ඉස්සරහ පෝලිම් හැදිලා ඉවරයි. දක්ෂ නිලධාරීන් රටින් පිට වුණොත් මේ තත්වය කළමනාකරණය කරගන්නේ කොහොමද කියන එක ගැන දැනට වැඩපිළිවෙළක් රජයට තිබෙන බවක් පෙනෙන්නට නෑ.’
රාජ්‍ය සේවකයන් විදෙස්ගත වීම බලපාන තවත් අංශයක් වන්නේ අධ්‍යාපන ක්ෂේත්‍රයයි. අධ්‍යාපන ක්ෂේත්‍රයද පුරප්පාඩු මධ්‍යයේ ගෙන යන එකකි. ගුරු හිඟයට තවමත් විසඳුම් ලැබී නොමැත. ගුරුවරුන් නොමැති නිසා වසරකට පාසල් කිහිපයක් ම වැසී යන තත්වයක පවතියි. එවැනි තත්වයක් යටතේ ගුරුවරුන් විදෙස්ගත වුවහොත් අධ්‍යාපන ක්ෂේත්‍රය දැඩි අවදානමකට වැටෙන බව ලංකා ගුරු සංගමයේ ප්‍රධාන ලේකම් ජෝසප් ස්ටාලින් පවසයි.


‘ගුරුවරුන්ට හිතෙන්න පුළුවන් අපට රට ගිහින් හොඳ රැකියාවක් කරලා වැඩි මුදලක් උපයන්න පුළුවන් කියලා. නමුත් ගුරුවරු රට ගියාම ළමයින්ට උගන්වන්නේ කවුද? රජය මේවා ගැන කතා කරන්නේ නැතිව රාජ්‍ය සේවය හෑල්ලු කරනවා රාජ්‍ය සේවය අඩු කරන්න ඕනෑ කිය කිය. රාජ්‍ය සේවය වැඩි වුණේ කොහොමද? ඒ දේශපාලනඥයන්ගේ ගෝලයන්ට දේශපාලන පත්වීම් දීලා තමයි රාජ්‍ය සේවය වැඩි වුණේ. ඒකට රාජ්‍ය සේවකයාට බැනලා වැඩක් නෑ.’


මේ පිළිබඳව විමසීමට රාජ්‍ය පරිපාලන, ස්වදේශ කටයුතු, පළාත් සභා හා පළාත් පාලන අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් එම්.එම්.පී.කේ.මායාදුන්න සම්බන්ධ කරගැනීමට උත්සහ කළ ද නොහැකි වූ අතර එම අමාත්‍යංශයේ ප්‍රකාශිකාවක පැවසුවේ මෙම රාජ්‍ය සේවකයන් විදෙස්ගත කරවීම පිළිබඳව තවමත් අවසන් තීරණයක් ගෙන නොමැති බවයි. මේ වන විට ඒ පිළිබඳව සාකච්ඡා පැවැත්වෙන බවත් හැකි ඉක්මනින් අවසන් තීරණයක් ගනු ඇති බවටත් ඇය ප්‍රකාශ කළා ය.


එම අමාත්‍යංශය හරහා එවැනි තීරණයක් තවම ගෙන නැතත් රාජ්‍ය සේවකයන් විදෙස්ගත කිරීමට අදාළව රාජ්‍ය සේවකයන්ට අයදුම් කිරීම මේ වන විට විදේශ සේවා නියුක්ති කාර්යාංශයේ වෙබ් අඩවිය හරහා ආරම්භ කර තිබේ. ජුනි 08 නිවේදනයක් නිකුත් කරමින් කම්කරු හා විදේශ රැකියා ඇමති මනූෂ නානායක්කාර සඳහන් කර තිබෙන්නේ විදේශ රැකියා සඳහා යාමට බලාපොරොත්තු වන රාජ්‍ය සේවකයන්ට ඒ හරහා ලියාපදිංචි වන ලෙසයි. මෙම ව්‍යාපෘතිය පිළිබඳව අවසන් තීරණයක් ළඟදීම ගන්නට බලාපොරොත්තු වන බැවින් ඒ සඳහා උනන්දුවක් දක්වන පිරිස් ලියාපදිංචි වන ලෙස එම නිවේදනයේ සඳහන් ය.


මේ වන විට ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල හරහා ද ශ්‍රී ලංකාවේ ආර්ථිකය පිළිබඳව අවධානයක් යොමුව තිබේ. සාමාන්‍යයෙන් ආර්ථික අර්බුදවලට මුහුණ දෙන රටවලට රාජ්‍ය සේවය කප්පාදු කිරීමට අරමුදල උපදෙස් ලබා දෙයි. මුලින් සඳහන් කළ පරිදි ඇතැම් ක්ෂේත්‍රවල පුරප්පාඩු පැවතිය ද ඇතැම් ක්ෂේත්‍රවල අතිරික්ත සේවක ප්‍රමාණයක් සිටින නිසා රාජ්‍ය සේවයේ ප්‍රමාණය වැඩිය. එම සේවකයන්ගේ විරෝධයෙන් තොරව එය තාවකාලිකව අඩුකරගැනීමේ පහසුම මාර්ගයක් රජය විසින් තෝරාගෙන ඇති බව පෙනෙයි. කෙසේවුවත් ඒ හරහා තවත් අර්බුද රාශියකට පාර කැපෙන බව අවසානයේ පැහැදිලිවන කරුණයි.■

සුගතදාස ක්‍රීඩාංගණයේ උපකරණ හොරුන්ට දඬුවම් දෙනු

දණ්ඩ මුක්තිය යැයි අප හඳුන්වන්නේ යම් වරදක් සිදුකර ඒ සඳහා දඬුවම් නොලබා සිටීමේ තත්වයයි. මේ තත්වය අප හොඳටම අත් දුටුවේ පසුගිය මහින්ද රාජපක්ෂ පාලන සමයේ අපරාද කළවුන් සම්බන්ධයෙන් කටයුතු කළ ආකාරයත් සමඟය. මේ දණ්ඩ මුක්තිය ආකාර කිහිපයකින්ම සිදුවිය හැකිය යන්න ලියුම්කරුගේ අදහසය. එකක් නම් පොදුවේ අප සඳහන් කරන යම් වරදක් සම්බන්ධයෙන් පරීක්ෂණ නොකිරීම හා ඒ සම්බන්ධයෙන් නීතිමය ක්‍රියාමාර්ග නොගැනීමය. එසේම ලියුම්කරුට සිතෙන්නේ දණ්ඩ මුක්තිය සලසන තවත් ආකාරයක්ද ශ්‍රී ලංකාව නැමැති කුප්‍රකට මේ දූපත තුළ ක්‍රියාත්මක වෙමින් පවතින බවය.


ඒ සඳහා ආසන්නතම උදාහරණය අපට ලබා දුන්නේ මල්වානේ නිවස සම්බන්ධයෙන් බැසිල් රාජපක්ෂට හා ඔහුගේ මස්සිනා වන තිරුකුමාර් නඩේසන්ට එරෙහි නඩුවය. එම නඩුවෙන් ඔවුහු දෙදෙනා නිදොස් කොට නිදහස් වූහ. ඉදිකිරීම් සඳහා කොන්ත්‍රාත්තු ලබාදුන්, එම ඉදිකිරීම් නිරීක්ෂණය කළ හා සුභ වේලාවන් බැලූ විත්තිකරුවන් එම නිවසේ අයිතියක් ඔවුන්ට නැතැයි කී නිසා එසේ නිදහස් වූවා විය හැකිය. දැන් එය අයිතිකාරයකු නැති රජය සතු දේපළකි. ප්‍රශ්නය ඇත්තේ එහි නොවේ. එම නිවස සම්බන්ධයෙන් නීතිපතිවරයා ගොනුකළ චෝදනාවේ හරය මතය. එය රාජ්‍ය දේපළ හෙවත් පොදු දේපළ සාවද්‍ය පරිහරණය නම් හරයට ගොනුකළ චෝදනාවක් විය. පොදු දේපළක් සාවද්‍ය පරිහරණය කිරීම මගින් එම දේපළ මිලදී ගත්තේවත්, නිවස ඉදිකළේවත් කියා බැසිල් රාජපක්ෂලාට චෝදනා තිබුණේ නැත. චෝදනාව විය යුතුව තිබුණේ එම දේපළ ඔවුන්ගේ නම් ඒ සඳහා මුදල් ලැබුණේ හෝ සොයා ගත්තේ කෙසේද යන්නය. එම දේපළේ අයිතිය ඔවුන් පසුව අධිකරණ කටයුත්තේදී අත්හැරියද එල්ලවිය යුතු චෝදනාව වූයේ මුදල් විශුද්ධිකරණයට අදාළ හෙවත් ඒ සඳහා මුදල් ලැබුණේ කෙසේද යන්න ඔප්පු කිරීමේ චෝදනාය.
පොදු දේපළ අවභාවිත කිරීම ගැන චෝදනාවක් වන්නේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මැදමුලන මව්පිය ස්මාරකය ඉදිකිරීමය. ඒ සඳහා මුදල් යොදවා තිබුණේ ඉඩම් ගොඩකිරීමේ හා සංවර්ධනය කිරීමේ සංස්ථාවය. ඒ සම්බන්ධයෙන් නඩුව යන අතරවාරයේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ විසින් පසුව එම මුදල් ගෙවනු ලැබීය. එහෙත් චෝදනාව නම් ඉන් අවසන් වූයේ නැත. එම නඩුව නැවතුණේ ජනාධිපති වීමෙන් පසු ජනාධිපති මුක්තියට පින් සිදු වන්නටය. ඔහු ජනාධිපති ධුරයෙන් ගිය පසු එම නඩුවේ කටයුතු යළි ආරම්භ කළ හැකිය.
ඉහත පැහැදිලි කිරීම වනාහි දණ්ඩ මුක්තියේ අලුත් ආකාරය ගැන යම් අදහසක් ඇතිකර ගැනීමටය. ඒ ඔප්පු කළ නොහැකි චෝදනාවක් සම්බන්ධයෙන් නඩු පැවරීම හා එම නඩුවලින් පුද්ගලයින් නිදහස් වීම යන ශ්‍රී ලංකාව නම් දූපතටම අදාළ අලුත් දණ්ඩ මුක්තියක් ගැන අදහසක් ඇතිකර ගැනීමටය.
පසුගිය යහපාලන ආණ්ඩුව ඊට පෙර බලයේ සිටි මහින්ද රාජපක්ෂ ආණ්ඩු සමයේ සොරුන්ට දඬුවම් ලබාදෙනවා යැයි කියා බලයට පත් වූවත් එසේ දඬුවම් ලබාදීමට කළේ බොරු උත්සාහයන් බව මේ වනවිට පැහැදිලි වී හමාරය. එසේම පසුගිය යහපාලන සමයේ වැරදි සම්බන්ධයෙන් දඬුවම් ලබාදෙන බව බලයට පත්වීමට පෙර ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ආණ්ඩුවට සම්බන්ධ පිරිස් කීවත් එයද සිදුනොවන බව දැන් පැහැදිලි වෙමින් තිබේ.
මේ කියන්නට යන්නේ යහපාලන ආණ්ඩු සමයේ සිදුවී එසේ යට ගසා තිබෙන උපකරණ මිලදී ගැනීමක් ගැනය. මෙය සිදුවී තිබෙන්නේ සුගතදාස ක්‍රීඩා සංකීර්ණ අධිකාරිය යටතේ ඇති කොළඹ සුගතදාස ක්‍රීඩාංගණයට නඩත්තු යන්ත්‍ර හා උපකරණ මිලදී ගැනීමේදීය. ඒ ගැන ජාතික විගණන කාර්යාලය විශේෂ විගණනයක් සිදුකර ඇත. එම විශේෂ විගණන වාර්තාව 2019 දෙසැම්බර් මස 26 දින සහිතව එවක යෞවන කටයුතු හා ක්‍රීඩා අමාත්‍යාංශයට යොමුකර ඇත.
එම විශේෂ විගණන වාර්තාවේ සඳහන් තොරතුරු අනුව සුගතදාස ක්‍රීඩාංගණයේ ධාවන පථය මැද ඇති පාපන්දු හා රග්බි ක්‍රීඩා කරන පිටිය අලුත්වැඩියා කිරීම සඳහා එවක ක්‍රීඩා අමාත්‍යවරයා විසින් 2016 අංක 13 දරන අමාත්‍ය මණ්ඩල පත්‍රිකාව මගින් රුපියල් මිලියන 100ක් වෙන්කරන ලෙස ඉල්ලා ඇති අතර ඒ සඳහා අනුමැතිය හිමිවී ඇත. ඒ එම අලුත්වැඩියාවේ අමුද්‍රව්‍ය හා මූලික උපකරණ මිලදී ගැනීම සඳහා රුපියල් 58,430,587ක්, පුහුණු තාක්ෂණික ශ්‍රමය සඳහා රුපියල් 8,640,000ක් හා නඩත්තු යන්ත්‍ර හා උපකරණ සඳහා රුපියල් 32,000,000 ක් වශයෙන්ය.
මෙම කතාවට අදාළ දෙය සිදුවී ඇත්තේ නඩත්තු යන්ත්‍ර හා උපකරණ මිලදී ගැනීම යටතේය. ඒ සඳහා මිල ගණන් කැඳවීමට ඉංජිනේරුමය කාර්යයන් පිළිබඳ මධ්‍යම උපදේශන කාර්යාංශය තෝරාගෙන ඇති අතර ඒ සඳහා පස් දෙනෙකුගෙන් යුත් තාක්ෂණික කමිටුවක්ද පත්කර තිබේ. එමෙන්ම එම කාර්යාංශය විසින් සකසා ඇති ලංසු ලියවිලි තාක්ෂණික ඇගැයීම් කමිටුව විසින් නිර්දේශ කිරීමෙන් පසු ප්‍රසම්පාදන කමිටුව විසින් අනුමත කර තිබේ. ඉන්පසු ක්‍රීඩා උපකරණ 12ක් හා ක්‍රීඩාංගණ මෙවලම් 09ක් මිලදී ගැනීමට ප්‍රසම්පාදන දැන්වීම් පුවත්පත්වල පළකර තිබෙන අතර සැපයුම්කරුවන් 10 දෙනෙකු ප්‍රසම්පාදන ලියවිලි ලබාගෙන ඉන් 08 දෙනෙකු මිල ගණන් ඉදිරිපත් කර ඇත. ඒ අනුව තාක්ෂණික ඇගැයීම් කමිටුව විසින් ඉදිරිපත් කරන ලද වාර්තාවක් මත පදනම්ව ප්‍රසම්පාදන කමිටුව රුපියල් මිලියන 39.5ක වටිනාකමකින් යුත් උපකරණ 06ක් මිලදී ගැනීමට තීරණය කර ඇත. තාක්ෂණික කමිටුව එහිදී ලංසු කැඳවීමේ පිරිවිතරයන් සම්බන්ධයෙන් සැලකිල්ලක් දක්වා නැති බව විගණනය නිරීක්ෂණය කර ඇත. එසේම තාක්ෂණික ඇගැයීම් කමිටුව සංසන්දනාත්මක ඇගැයීමකින් තොරව ඉහළ මිල ගණන් සහිත භාණ්ඩ මිලදී ගැනීමට නිර්දේශ කර ඇති බවද විගණනය සඳහන් කර තිබේ. ඒ සඳහා උදාහරණයක් වශයෙන් පෙන්වා දී ඇත්තේ විමල් ඇග්රෝග්‍රේඩ් ආයතනය ට්‍රැක්ටරය සඳහා ඉදිරිපත් කළ රුපියල් 1,450,000ක මිල සාධාරණ හේතු දැක්වීමකින් තොරව ප්‍රතික්ෂේප කර ඊට වඩා රුපියල් 7,445,250 වැඩි මුදලක් හෙවත් රුපියල් 8,895,250ක් ඉදිරිපත් කළ ඇස්ෆෝර්ඩ් ඉන්ටර්නැෂනල් ආයතනයෙන් ට්‍රැක්ටරය මිලදී ගැනීමට තීරණය කිරීමය. මේ අනුව ප්‍රතික්ෂේප කළ ආයතනයෙන් ඒ ආකාරයේ ට්‍රැක්ටර් 06ක් මිලදී ගැනීමට හැකියාව තිබූ බව ගණනය කළ හැකිය.
කෙසේ වෙතත් මෙම මිලදී ගැනීම අමාත්‍ය මණ්ඩලය නඩත්තු උපකරණ 12ක් හා මෙවලම් 09ක් මිලදී ගැනීමට අනුමත කළ රුපියල් මිලියන 32ක ප්‍රතිපාදනය අභිබවා යැමකි. මිලදීගත් මෙවලම් යටතේ රුපියල් මිලියන 17.8ක වටිනාකමකින් යුත් මෙවලම් දෙකක් තිබී ඇති අතර එම මෙවලම් දෙකෙන් එකක් වන්නේ තණකොළ කපන යන්ත්‍රවල තල මුවහත් කිරීමේ යන්ත්‍රයකි. එය මිලදී ගෙන ඇත්තේ රුපියල් 9,539,250කටය. මෙම යන්ත්‍රයෙන් මුවහත් කිරීමට නියමිත තණකොළ කපන යන්ත්‍රයේ තල කොටස් දෙකක් ඇති බවත් ඉන් එක් තලයක් වන බෙඩ් නයිෆ් තලයක් රුපියල් 30,000 වැනි මුදලකට මිලදී ගත හැකි බවත්, ඒවා මුවහත් කරන්නේ නම් රුපියල් 2500ක් වැනි මුදලකට එය කරගත හැකි බවත් විගනනය සඳහන් කර තිබේ. එම යන්ත්‍රයෙන් තණකොළ කපන යන්ත්‍රයේ තල 2017 වර්ෂයේදී එක් වරක් පමණක් මුවහත් තබා ඇති අතර එම තල වර්ග දෙකම අලුතින් මිලදී ගන්නේ නම් ඒ සඳහා රුපියල් 180,000ක පිරිවැයක් යන බවත් සඳහන් කර ඇත. මිලදී ගැනීමේ මිල හා සැසැඳීමේදී තලයක ආයූ කාලය වසරක් යැයි සැලකූ විට යන්ත්‍රයට අවශ්‍ය තල අලුතින් මිලදී ගන්නේ නම් තල කට්ටල 53ක් සඳහා එම මුදල ප්‍රමාණවත් බවත්, ඒ යටතේ වසර 50ක කාලයකට අදාළ තල මිලදී ගැනීමට තිබූ බවත් විගණනය සඳහන් කරයි. විගණනය මෙම යන්ත්‍රයේ වගකීම් කාලය වසර 05ක් බවද අමතරව සඳහන් කර තිබේ. එම තොරතුරු මගින් පෙනෙන්නේ කොතරම් නාස්තිකාර වියදමක් එම උපකරණ මිලදී ගැනීම සඳහා කර ඇතිද යන්නය.
එම යන්ත්‍රය සුගතදාස ක්‍රීඩා සංකීර්ණ අධිකාරියේ නඩත්තු අංශය වෙත බාරදී නැති බවත් කොන්ත්‍රාත් පදනම මත බඳවාගෙන තිබූ ක්‍රීඩාංගණ සහායක වෙත එහි භාරකත්වය පවරා තිබුණ බවත්, ඉතා ඉහළ වටිනාකමකින් යුත් එම යන්ත්‍රයේ බොහෝ උපාංග ගලවා වෙන්කර ඇති බවත් ඒවා අනාරක්ෂිතව පවතින බවත් භෞතික පරීක්ෂණයේදී අනාවරණය වූ බව විගණනය වැඩිදුරටත් සඳහන් කරයි.
එමෙන්ම රුපියල් මිලියන 32ක ප්‍රතිපාදනයෙන් අනෙකුත් උපකරණ මිලදී ගන්නවා වෙනුවට රුපියල් මිලියන 21ක් වැය කරමින් තණකොළ කැපීම සඳහා පමණක් යන්ත්‍ර 4ක් මිලදී ගෙන තිබෙන බවත් ඒ අතර එකම වර්ගයේ උපකරණ දෙකක් තිබෙන බවත් ක්‍රීඩාංගණ සහායක විසින් ඒවායේ උපාංග ගලවා වෙන්කර තිබුණ බවත් සඳහන් කරයි. තවද රුපියල් 8,895,250කට මිලදීගත් බහුකාර්ය ට්‍රැක්ටරයද බාරදුන් දිනයේ සිට විගණිත දිනය දක්වා භාවිත කර තිබී නැත.

මේ සියලු කරුණු සැලකිල්ලට ගනිමින් නියෝජ්‍ය විගණකාධිපති (විශේෂ විමර්ශන) සඳහන් කරන්නේ ප්‍රසම්පාදන කටයුතුවලට සම්බන්ධ වූ නිලධාරීන්ගේ නොසැලකිල්ල හේතුවෙන් සිදුවී ඇති පාඩු සහ හානි පිළිබඳ ආයතන සංග්‍රහය අනුව කටයුතු කළ යුතු බවයි. එහි අදහස වන්නේ එම නිලධාරීන් ගැන විනය පියවර ගත යුතු බවයි.


එය එසේම සිදුවිය යුතුය යන්න අපගේ අදහසයි. ඒ සඳහා එක් හේතුවක් වන්නේ මෙවැනි නාස්තිකාර මිලදී ගැනීම් නැවැත්වීමට නම් අනිවාර්යයෙන්ම සිදුවී ඇති දේවල් සම්බන්ධයෙන් දඬුවම් ලබාදීමක් සිදුකළ යුතු වීමය. එසේ නොවුණහොත් සිදුවන්නේ මෙවැනි නාස්තිකාර මිලදී ගැනීම් ඉදිරියටත් සිදුවීමය. නැතහොත් නිලධාරීන් පාඩම් ඉගෙන ගන්නේ නැත.


නිලධාරීන් උපකරණ මිලදී ගැනීමේ මෙම අනුමැති ලබාදී ඇත්තේ දේශපාලන වුවමනාවට යැයි සිතුවත්, එවැනි දේශපාලන වුවමනාවන් අනුව කටයුතු කිරීම නැවැත්වීම කළ හැක්කේද මෙම ගනුදෙනුවලට සම්බන්ධ නිලධාරීන්ට දඬුවම් කිරීම මගින්ය. එසේ නොවුණහොත් සිදු වන්නේ නිලධාරීන් දේශපාලන වුවමනාවන් අනුව තවදුරටත් කටයුතු කිරීමය. එසේ කර දඬුවම් නොලබා සිටීමය.


මෙම නාස්තිකාර උපකරණ මිලදී ගෙන පැත්තකට දමා ඇති සුගතදාස ක්‍රීඩාංගණය සම්බන්ධයෙන් ගත් කල එහි දක්නට ඇති අඩුපාඩු රාශියකි. පුහුණු ධාවනපථ හා පුහුණු පැනීම් ස්ථානවල ඇති අඩුපාඩු දකින විට සිතෙන්නේ ජාත්‍යන්තර මට්ටමේ තබා ජාතික මට්ටමේ තරග පැවැත්වීම සඳහා වුවද එහි අඩුපාඩු කොතෙක්ද යන්නය.


රටක් වශයෙන් අපට කෝකටත් තෛලය ලෙස ඇත්තේ මෙම සුගතදාස ක්‍රීඩාංගණය පමණය. ඉතින් එවැනි ක්‍රීඩාංගණයක් සම්බන්ධයෙන් සිදුවිය යුත්තේ භාවිතයට නොගන්නා හා අනවශ්‍ය උපකරණ මිලදී ගන්නවා වෙනුවට එහි ජාතික හා ජාත්‍යන්තර ප්‍රමිතිය පවත්වාගෙන යෑම සඳහා අවශ්‍ය අත්‍යවශ්‍ය උපකරණ සාධාරණ මිලකට විනිවිදභාවයෙන් යුතුව මිලදී ගෙන එම ක්‍රීඩාංගණය අවශ්‍ය පහසුකම්වලින් සමන්විතව යථා තත්වයෙන් පවත්වා ගැනීමය.


ඒ සඳහා අපට මාවත පාදාගත හැක්කේ මෙවැනි නාස්තිකාර මිලදී ගැනීම්වලට තිත තැබීමෙන් හා ඒ සඳහා සම්බන්ධ වූ පිරිස්වලට නිසි පියවර ගැනීමෙන් පමණය.■

ඊළඟ මිරිඟුව: 21 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය?

තනි පුද්ගලයෙකුගේ අතේ ඇති බලයක් සමූහයක් වෙත පැවරීම, දැනට යෝජනා වී ඇතැයි කියන 21 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයේ අඩංගුව විය යුතු යැයි අපේක්ෂා කිරීම යුක්තියුක්ත ය. මෑත ඉතිහාසයට ගියොත්, 1978 පටන් ලංකාවේ පවතින විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය යනු, සමූහයක් අතේ එතෙක් තිබුණු බලයක් තනි පුද්ගලයෙකු අතට ඒකරාශී කළ ක්‍රමයකි. එදා මෙදා තුර ලංකාවේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධන ප්‍රයත්නයන් විටින්විට දෝලනය වී ඇත්තේ මේ දිසාවන් දෙක කෙරෙහි ය. ඒ අනුව, 17 වැනි සහ 19 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධන හරහා තනි පුද්ගලයාගෙන් සමූහය වෙත බලය බෙදාහැරීමටත්, 18 සහ 20 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධන හරහා සමූහයේ බලය තනි පුද්ගලයා වෙත නැවත ඒකරාශී කිරීමටත් ගත් උත්සාහයන් වශයෙන් සටහන් වෙයි. (13 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධයත්, එක්තරා ආකාරයකින්, වෙනත් පදනමක් උඩ මෙම කාරණයම අවධාරණය කෙරුණු සංශෝධනයක් වෙතත්, එහි පූර්ණ විෂයපථය අපේ මාතෘකාවෙන් එපිටට යන නිසා මෙහිදී සාකච්ඡාවට නොගැනේ). අපේ වර්තමාන මාතෘකාව වන, දැනට යෝජනා වී ඇතැයි කියන 21 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය සමානත්වයක් දරන්නේ, ඉහතින් කී 17 වැනි සහ 19 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයන්ටලු. එය ඇත්තක් නම් අප ඒ වෙනුවෙන් සතුටු විය යුතුය. ඒ වෙනුවෙන් එකාවන්ව පෙළගැසිය යුතුය. එහෙත් එය, හැබෑවක් වීමට බැරි තරමට හීනයක් වෙමින් තිබේද යන ප්‍රශ්නය මේ වන විට දවසක් ගානේම මතුවෙමින් තිබේ.


ගෝඨාභය රාජපක්ෂ හැරුණුකොට, 1994 පටන් ගත වූ දශක තුනක කාලය තුළ බලයට පැමිණි සෑම ජනාධිපතිවරයෙකුම තමන් බලයට පත් වූ පසු ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කරන බවට ප්‍රතිඥා දී ඇත. ඒ කිසිවෙකු එය ඉෂ්ට කර නැත. ඒ මාර්ගයේ වැඩිම දුරක් ගිය පුද්ගලයා මෛත්‍රීපාල සිරිසේනයි. 19 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ගෙනාවේ ඔහුගේ කාලයේ ය. දැන්, ඊට සමාන යැයි කියන 21 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය සාර්ථක කරගනිතැයි අප අපේක්ෂා කරන්නේ, එකී තිස් අවුරුදු කාලය තුළ, ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කරන බවට කිසි පොරොන්දුවක් දී නැති එකම ජනාධිපතිවරයා වන සහ ඒ මදිවාට, බලයට පත්වූ සැණින්, තමන්ට ලැබුණු ඒ ජනාධිපති ක්‍රමය 20 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක් මගින් තවත් දරුණු තත්වයට ඔසවා කරට ගත් ගෝඨාභය රාජපක්ෂගෙනි!

‘අපි වෙනුවෙන් අපි’


ඔබ දේශපාලන විද්‍යාර්ථියෙකු වීමට අවශ්‍ය නැත. ඉහත සඳහන් වන්නේ, සරල මානව ධර්මතාවක් පිළිබඳ කාරණයකි. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ සාමාන්‍ය මිනිසෙකි. තමාගේම වන ආශාවල් සහ නැමියාවන් ඔහුට තිබේ. හමුදා නිලධාරියෙකු වශයෙන් පුහුණුව ලද බැරැක්ක චර්යාවක් ඔහුගේ හැදියාව තුළ තිබේ. ඊටත් වඩා, පවුලේ වෙනත් හේතු මත, බලය වෙනත් අය සමග බෙදාගැනීමට වඩා, තමා සහ තම පවුල අතේ බලය හැකිතාක් ගොනුකර ගැනීමේ වගකීමක් ඔහුට පැවරී තිබේ. ඒ සියල්ල, ඉහතින් කී 21 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය මගින් අපේක්ෂා කෙරෙතැයි කියන ආකෘතියකට ඇතුළත් වීමට ඔහුට මඟ අවුරයි.


එකී නිරීක්ෂණය බොරුවක් කළ හැකි අවස්ථා නැතිවා නොවේ. එහෙත් ඒවා අතිශය විරල අවස්ථාවන් ය. බාහිර බලපෑම්වල හිරකාරයෙකු වීම නිසා නොව, ස්ව-කැමැත්තෙන් සහ යුක්තියට හිස නැමීමෙන් තමන්ගේ බලය කැප කිරීමට ඉදිරිපත් වූ නෙල්සන් මැන්ඩේලා වැනි අතලොස්සක් මිනිස්සු සිටිති. එහෙත් වැඩි දෙනෙකු බලය අතහරින්නේ හෝ සෙස්සන් සමග බෙදාහදාගැනීමට එකඟ වන්නේ, බරපතල හිරවීම් තුළ, වෙනත් ගැළවීමේ මඟක් නොදකින තත්වයන් තුළදී පමණි. ඒ මොහොත, පසුගිය මැයි 9 වැනිදා ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයා ඉදිරියේ මතු විය. එය, සියල්ල අරාජකත්වයට පත්ව තිබුණු මොහොතක් පමණක් නොව, එතෙක් කල් ඔහු තමාගේ බලය පවුරුගත කොට සිටි පවුලත්, පොහොට්ටු කඳවුරත් යන දෙකම එක විට ප්‍රචණ්ඩ අභියෝගයකට මුහුණදුන් ඓතිහාසික මොහොතක් විය. රනිල් වික්‍රමසිංහ ස්වේච්ඡාවෙන් ඉදිරිපත් නොවන්නට, ඊළඟ සති දෙකකට නොවැඩි කාලයක් තුළ, ජනාධිපති ධුරයෙන් ඉල්ලා අස්වීම හැර වෙනත් විකල්පයක් ගෝඨාභය රාජපක්ෂට ඉතිරි නොවන්නට හොඳටම ඉඩ තිබුණි.


මුලින්ම මේ කියන 21 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයේ හැඩය හඳුනාගැනීම අවශ්‍ය කෙරේ. ඒ මගින්, විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීමක් බලාපොරොත්තු විය යුතු නැත. එහෙත්, ඉන් මෙහා, සැබෑ අර්ථයෙන්ම, විධායක ජනාධිපති ධුරයේ අත්තනෝමතික බලය ඉවත් කරමින්, එම බලය වෙනත් ආයතනික ව්‍යුහයන් වෙත පැවරීම එයින් සිදු විය යුත්තකි. ඒ එක් ආයතනික ව්‍යුහයක් වන්නේ පාර්ලිමේන්තුවයි. තවත් එකක් වන්නේ, යෝජිත ‘ව්‍යවස්ථා සභාව’ සහ ස්වාධීන කොමිෂන් සභා ය. මේ දේවල් කිසිවක් ගැන අද වන විට නිශ්චිත භාවයක් නැත. මන්ද යත්, ඊට අදාළ විවිධ අදහස් උදහස් විවිධ දවස්වල අසන්ට ලැබෙන බැවිනි. ඒ නිසා, 21 වැනි සංශෝධනය බාරගැනීම හෝ ප්‍රතික්ෂේප කිරීම පිළිබඳ නිශ්චිත අදහසක් ඇති කරගැනීම අපට අපහසු වී තිබේ.

21 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධන දෙකක්?


ඇත්ත වශයෙන්ම, 21 වැනි සංශෝධනය නමින් හඳුනාගන්නා කෙටුම්පත් දෙකක් තිබේ. පසුගිය අප්‍රේල් 21 වැනිදා පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කළ සමගි ජනබලවේගයේ රංජිත් මද්දුමබණ්ඩාරගේ කෙටුම්පත ඉන් පළමුවැන්නයි. ඊට පසුවදා, විජයදාස රාජපක්ෂ 22 වැනි සංශෝධනය වශයෙන්, මේ කාරණය සම්බන්ධයෙන්ම තවත් කෙටුම්පතක් පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කොට ඇත. මේ කෙටුම්පත් දෙකම මැයි 6 වැනිදා ගැසට් කොට ඇතත්, 21 වැනි සංශෝධනය වශයෙන් වර්තමානයේ කැබිනට් මණ්ඩලයට ඉදිරිපත් කර ඇත්තේ විජයදාස රාජපක්ෂගේ කෙටුම්පත බව වාර්තා වෙයි.


රංජිත් මද්දුමබණ්ඩාරගේ කෙටුම්පත තුළ, විධායක ජනාධිපති ධුරය මුළුමණින් අහෝසි කිරීමට අමතරව, ඉන් මෙහා ජනාධිපතිවරයාගේ බලය කප්පාදු කරන වැදගත් කාරණා කිහිපයක් අඩංගු වෙයි. ඒවාට අනුව, (1) හිතුමතේට පාර්ලිමේන්තුවක් විසුරුවා හැරීමට හෝ පාර්ලිමේන්තුව වාරාවසාන කිරීමේ බලයක් ජනාධිපතිවරයාට තිබිය යුතු නැත. (2) ඕනෑම අමාත්‍යාංශයක් තමන්ගේ යටතට පවරාගැනීමට හෝ තමන් යටතේ තබාගැනීමට බලයක් ජනාධිපතිවරයාට තිබිය යුතු නැත. (3) තමන්ට කැමති පරිදි, අමාත්‍යාංශ විෂයයන් වෙන් කිරීමේ බලයක් ජනාධිපතිවරයාට තිබිය යුතු නැත. (4) අගමැතිවරයාගේ උපදෙස් මත මිස අමාත්‍යවරුන් පත්කිරීමට හෝ අස්කිරීමට බලයක් ජනාධිපතිවරයාට තිබිය යුතු නැත.


ඉහත කී අවසාන කරුණ හැරුණුකොට විජයදාස රාජපක්ෂගේ කෙටුම්පතේ ඉතිරි සියල්ල රංජිත් මද්දුමබණ්ඩාරගේ කෙටුම්පතට පටහැනි ය. එය, ජනාධිපතිවරයාගේ බලතල කප්පාදු කිරීමට නොව, කප්පාදු කරන බවක් මතුපිටින් පෙන්වීමට ගෙන ඇති උත්සාහයක් වශයෙන් හඳුනාගත හැකිය. ඒ අනුව ගත් විට, 19 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයට දුරස්ථම කෙටුම්පත වන්නේ විජයදාස රාජපක්ෂගේ කෙටුම්පතයි. ඉදිරියේදී පාර්ලිමේන්තුව මගින් සම්මත කරගත යුතු යැයි දැන් කියන්නේ එය නම්, ඊට අනුකූලතාව දැක්වීමේ හැකියාවක්, විධායක ජනාධිපති ක්‍රමයේ සැබැ බල කප්පාදුවක් අපේක්ෂා කරන කිසිවෙකුට නැති බව කිව යුතුය.

ගිලිහී ගිය ඓතිහාසික මොහොත


කරුණු එසේ තිබියදී, ජනාධිපතිවරයා ගෙදර යැවීමේ සහ ජනාධිපති ක්‍රමයේ බලතල කප්පාදු කිරීමේ අවස්ථාව, අපේ ඇඟිලි අස්සෙන් ලිස්සා ගිය ඓතිහාසික මොහොතේ දේශපාලනික ස්වභාවය හඳුනාගැනීම ප්‍රයෝජනවත් ය. තුනෙන් දෙකක බලයක් සහිත ජනාධිපතිවරයෙකු, එක ආසනයක්වත් දිනාගැනීමට නොහැකි වූ තනි පුද්ගලයෙකුට තමන්ගේ ආණ්ඩුවේ ඊළඟ වැදගත්ම තනතුර පිරිනමන්ට පෙලඹුණේ ඇයි? උත්තරය ඉතා සරලයි. ඒ තරමට,

ජනාධිපතිවරයාගේ සහ පොහොට්ටුවේ ඊනියා තුනෙන් දෙක ඒ මොහොතේ ඇස්පනාපිට කුජීත වී තිබුණි. ඊට කලින් ප්‍රධාන විපක්ෂයට කතා කළ බවත්, ඊටත් පසුව දැන් සරත් ෆොන්සේකා කියන පරිදි, ඔහුටත් කතා කළ බවත්, ඒ කිසිවෙකු මෙය භාර නොගත් නිසා රනිල් වික්‍රමසිංහට ආරාධනා කළ බවත් ජනාධිපතිවරයා කියනු ඇත. එය අපේ ප්‍රශ්නයට පිළිතුරක් නොවේ. අපේ ප්‍රශ්නය වන්නේ, හැටනව ලක්ෂයේ නියෝජනයෙන් පිටස්තර කෙනෙකු ජනාධිපතිවරයාට සිය අගමැතිවරයා වශයෙන් අවශ්‍ය කෙළේ මන්ද යන්නයි. රනිල් වික්‍රමසිංහට පිටින් ඔහුගේම කඳවුරේ තවත් බොහෝ නායකයන් සිටි බව ඔහුට අමතක වීද? උදාහරණයක් වශයෙන්, දිනේෂ් ගුණවර්ධන වැනි කෙනෙකු ගත හැකිය. නැත, රාජපක්ෂ කඳවුර ගැන සමස්ත ජනතාවගේ ප්‍රකෝපය උතුරා ගිය මොහොතක එම කඳවුරේ කිසිවෙකු ජනතාව විසින් ඈතින්වත් භාරනොගනු ඇත. වැදගත් කාරණය එයයි: පවුලේ (සහ කඳවුරේ) ආරක්ෂාව සඳහා පිටස්තරයෙකු ඒ මොහොතේ අත්‍යවශ්‍ය කෙරුණි. ජනතා ප්‍රකෝපය තාවකාලිකව ආම්බාන් කරගත හැක්කේ එවැන්නෙකුට පමණි. ඊට අමතරව, ජාත්‍යන්තර සහයෝගයත් රනිල් වික්‍රමසිංහගේ මාර්ගයෙන් ගලා එතැයි විශ්වාස කරන්නට ඇත. එය ද්විතීයිකයි.


කෙසේ වෙතත්, සැබෑ 21 වැනි සංශෝධනයක් ගෙන ආ හැකිව තිබුණු එකම මොහොත එයයි. (එහි අදහස, ඒ මොහොතේ මේ කියන ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ඉදිරිපත් කළ යුතුව තිබුණා යන්න නොව. ඒ නිශ්චිත මොහොත, ඊළඟ තාර්කික දේශපාලනික අදියර වෙත ජනතාවගේ පැත්තෙන් ඉදිරියට ගෙන යා යුතුව තිබුණු බවයි). එහෙත් ඒ මොහොත ඛණ්ඩනය වුණි. එයින් පසු අද දක්වා දිගහැරෙන, පැය සති මාස ගණන් වන කාලය වනාහී, ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඇතුළු රාජපක්ෂ කඳවුරට යළි රඟමඬල විවෘත වන කාලයයි. දැන් ඔවුන්ට රනිල් වික්‍රමසිංහ නමින් පලිහක් තිබේ. ඔවුන්ගේ පොහොට්ටු පක්ෂයේ ලේකම් සාගර කාරියවසම්ට ඉදිරියට පැමිණ, මෙය ව්‍යවස්ථා සංශෝධන ගෙන ආ යුතු කාලයක් නොව, ආර්ථික අර්බුදයෙන් ගොඩඒමට ඇති කාලයක් බවත්, රනිල් වික්‍රමසිංහට අගමැති පුටුව දුන්නේ පෝලිම් නැති කිරීමට පමණක් බවත්, බයහැක නැතිව කිව හැකි හයියක් දැන් ලැබී තිබේ. ඉතිං, “බාලගිරි දෝෂය, අද නෙවෙයි හෙට” වැනි තත්වයකට වැටී ඇති 19 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය, ඒ සියලු අකුණු, කුණාටු සහ ස්වාභාවික විපත්වලට ගොදුරු වන කබල් රුවල් නැවක් බවට ශීඝ්‍රයෙන් පත්වෙමින් තිබෙන බවක් පෙනී යයි.

අර්බුදය එහෙමමයි, අදියර වෙනස්


තවත් ඉතිරි වන ප්‍රශ්නයක් තිබේ. ඒ, ආර්ථික අර්බුදයයි. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඉල්ලා අස්වීමකින් තොරව, ජාත්‍යන්තර සහයෝගයක් අපට ලැබිය නොහැකි බව, රනිල් වික්‍රමසිංහ බලයට පත්ව මාසයකට ආසන්න කාලයක් ගතව ඇති අද වන විට පෙනෙන්ට තිබෙන සත්‍යයයි. එහෙත්, ගෝඨාභයට වැදගත් වන්නේ ආර්ථික අර්බුදයෙන් ගොඩඒම නොව, ඉතිරි කාලය තුළ රාජපක්ෂ පවුල විසින් දේශපාලනය අල්ලාගෙන සිටීමයි. ඒ කාලය තුළ ඇති විය හැකි සෑම ආර්ථීක කඩාවැටීමකම වගකීම දැරීමට දැන් කෙනෙකු සිටින නිසා, ගත වූ කාලය තුළ තමන්ගේ නායකත්වය යටතේ සිදු වූ සියලු කඩාවැටීම් ඊට සමාන කිරීමට රාජපක්ෂලාට හැකි වනු ඇත. උදාහරණයක් වශයෙන්, 2019 ගෝඨාභය රාජපක්ෂ බලයට පත්වූ දා සිටි ඇති වූ සියලු ව්‍යසනයන්, 2022 මැයි මාසයේ සිට තමන්ගේ පක්ෂයේ නොවන කෙනෙකුගේ නායකත්වය යටතේ පවා ගොඩගත නොහැකි වීමෙන් පෙන්නුම් කරන්නේ, රටේ වර්තමාන ආර්ථික අර්බුදය වනාහී, රාජපක්ෂ නමැති පුද්ගල සාධකයෙන් පරිබාහිර වෙනත් පොදු සාධක විසින් ඇති කරන ලද තත්වයක් ය යන දුර්-ප්‍රවාදය සමාජගත කිරීමට රාජපක්ෂලාට හැකි වනු ඇත. එහිදී, කෝවිඩ් උවදුර විසින් ලෝකයම ගිල ගත් තත්වය උපුටා දක්වනු ඇත. රුසියානු-යුක්‍රේන යුද්ධය විසින් ඇති කර තිබෙන දුෂ්කරතා උපුටා දක්වනු ඇත. පොදුවේ මුළු ලෝකයාම අද මුහුණදී සිටින ආර්ථික අවපාතමය තත්වය උපුටා දක්වනු ඇත. ඒ සියල්ල, ඉතා මුවහත් සටන්පාඨ වශයෙන් රාජපක්ෂලාගේ පාවිච්චියට ගැනෙනු ඇත.


අද සිටින්නේ, මැයි 9-15 දින කිහිපයේ සිටි ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයා නොව. එදා ජීවිතය බේරාගැනීමට ත්‍රිකුණාමලේට පැනගොස් හැංගී සිටි මහින්ද රාජපක්ෂ නොව. එදා ආ-ගිය අතක් සොයාගැනීමට නොතිබුණු පොහොට්ටු කඳවුර නොව. ජොන්ස්ටන් ප්‍රනාන්දු වැනි කෙනෙකු පවා ඉදිරියේදී නැවතත් ඔබට හයිරන් දැමීමට පැමිණෙනු ඇත. ඉතිං, සැබෑ 21 වැනි සංශෝධනයක් බලාපොරොත්තු වීම ඉබ්බන්ගෙන් පිහාටු ලැබෙතැයි බලා සිටීමට නොදෙවැනි විය නොහැකිද යන ප්‍රශ්නය අප ඉදිරියේ දැන් ඉතිරිව තිබේ.■

වෛද්‍ය සැපයුම් අංශයේ මිලියන 644ක එම්එස්ඩී සිස්ටම් එකට මොකද වුණේ?

0

දෝෂ සහිත නම් සමාගමට කිව්වේ නැත්තේ ඇයි?

■ අමන්දිකා කුරේ

රජයේ සේවාවල කාර්යක්ෂමතාව ඉහළ නැංවීමටත්, එය වඩාත් ඵලදායී කරගැනීමටත් එම සේවා පරිගණක පද්ධතිගත කිරීම සිදුකරනු ලබයි. අධ්‍යාපනය, පරිපාලන කටයුතු මෙන් ම සෞඛ්‍ය සේවාද මෙලෙස පද්ධතිගත කර භාවිත කිරීම, ඒ හරහා සේවාවන් ලබා දෙන්නා සහ ලබා ගන්නා තැනැත්තා යන දෙදෙනාගේ ම කාලය ඉතිරි කරන්නකි.


වෙනත් රටවල එසේ වුවත් ශ්‍රී ලංකාවේ පද්ධති සහ මෘදුකාංගවලින් සිදු වන්නේ මෙම ක්‍රියාවන්ටත් වඩා මුදල් කාබාසිනියා කිරීමක් බව පසුගිය කාලය පුරා අසන්නට ලැබුණු කරුණු අනුව පැහැදිලි වන දෙයකි. එක්කෝ එම පද්ධති ක්‍රියාකරවීමට අවශ්‍යතාවට ගැළපෙන අන්දමින් සකසා නැත. එසේත් නැතිනම් ඒ පිළිබඳව විෂය දන්නා ඒවා ක්‍රියාත්මක කරවීමට දන්නා අය නොමැත. මේ නිසා විශාල මුදලක් වැය කරමින් සැදූ පරිගණක පද්ධති රාජ්‍ය ආයතනවල ඔහේ වේලෙමින් ඇත.


ඖෂධ නිෂ්පාදන, සැපයුම් සහ නියාමනය පිළිබඳ රාජ්‍ය අමාත්‍යාංශය යටතේ පවතින වෛද්‍ය සැපයුම් අංශය ශ්‍රී ලංකාවේ සෞඛ්‍ය සේවයේ කොඳුනාරටිය බඳු ය. සෞඛ්‍ය සේවයට අවශ්‍ය සියලුම ඖෂධ, ශල්‍ය උපකරණ, ප්‍රතික්‍රියක ආදි සියලු දේ සපයන්නේ එම අංශය හරහා ය. ඖෂධ ගෙන්වීම සඳහා අවශ්‍ය ඇණවුම් ලබා දෙන්නේ ද ඒ හරහා ය.


කෙසේවෙතත් ඒ සඳහා ක්‍රියාත්මක වන පරිගණක පද්ධතිය අවශ්‍ය පරිදි ක්‍රියාත්මක නොවන බව පසුගිය මැයි 31 වන දින පැවති පොදු ව්‍යාපාර පිළිබඳ කාරක සභාවේදී හෙළි විය. ඖෂධ හිඟය සම්බන්ධයෙන් කැඳවා තිබූ එම පොදු ව්‍යාපාර කාරක සභාවට සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයේ නිලධාරීන්, ජාතික ඖෂධ නියාමන අධිකාරියේ නිලධාරීන්, වෛද්‍ය සැපයුම් අංශයේ නිලධාරීන් හා රාජ්‍ය ඖෂධ නීතිගත සංස්ථාවේ නිලධාරීන් ඇතුළු එම ක්ෂේත්‍රයට අයත් නිලධාරීන් රැසක් කැඳවා තිබුණි. ඖෂධ ගෙන්වීමට අවශ්‍ය මුදල් මේ වන විට විවිධ ආධාර මගින් ලැබී තිබෙන බවට එහිදී සාකච්ඡා වූ අතර එසේ නම් ඖෂධ ගෙන්වීමට අදාලව ඇති ප්‍රමාදය කුමක්දැයි සාකච්ඡා විය.

මිලියන 644ක සිස්ටම් එක වැඩ නෑ


එවිට ආචා්රය නාලක ගොඩහේවා විමසුවේ ඖෂධ ගෙන්වීමට අදාළ වෛද්‍ය සැපයුම් අංශයේ පද්ධතියක් තිබෙන නිසා ඒ හරහා ක්‍රියාත්මක විය නොහැකි වන්නේ මන්ද යන්නයි. පැමිණ සිටි නිලධාරීන් පැවසුවේ එම පද්ධතියේ ක්‍රියාත්මක වීමේ ප්‍රශ්නයක් පවතින බවයි. එම නිසා ඔවුන් ඖෂධ ඇණවුම් කිරීම ආශ්‍රිත දත්ත පරිගණක මෙහෙයුම් කණ්ඩායමක් හරහා වෙනම රැස් කර ඇති බවයි.


කෙසේවෙතත් එහිදී අදහස් දැක් වූ පොදු ව්‍යාපාර පිළිබඳ කාරක සභාවේ සභාපති මහාචාර්ය චරිත හේරත් සහ සාමාජික ආචාර්ය හර්ෂ ද සිල්වා පෙන්වා දුන්නේ පද්ධතියෙන් පිට එම ඇණවුම් ආදිය සිදු කිරීන නීති විරෝධී බවයි. පද්ධතිය අවශ්‍ය පරිදි ක්‍රියාත්මක නොවන නිසා ඇතැම් කාර්යයන් ඒ හරහා සිදු කරගත නොහැකි බව නිලධාරීහු පැවසූහ.


වැඩිදුරටත් අදහස් දැක්වූ ඖෂධ නිෂ්පාදන, සැපයුම් සහ නියාමනය පිළිබඳ රාජ්‍ය අමාත්‍යාංශයේ හිටපු ලේකම්වරයා පැවසුවේ, ඒ සඳහා රුපියල් මිලියන 644ක් වැය කළ බවත් පද්ධතිය පවත්වාගෙන යාම සඳහා එම පද්ධතිය නිර්මාණය කළ සමාගමට මාසිකව රුපියල් මිලියන 5ක් ගෙවූ බවත් ය. එම පද්ධතිය නිර්මාණය කළ සමාගමේ නම ”ඊ-විස්” බවත් පොදු ව්‍යාපාර පිළිබඳ කාරක සභාවේදී හෙළි විය.


මෙම පද්ධතිය යථා තත්වයට පත් කරගැනීම පිළිබඳව කෝප් කමිටුවේ සභාපතිවරයාගේ විමසීමට ප්‍රතිචාර වශයෙන්, එම පද්ධතිය අවශ්‍යතාවන්ට ගැළපෙන පරිදි නිර්මාණය කරගැනීමට නම් රුපියල් මිලියන 7000ක් වැය වන බව නිලධාරීහු පැවසූහ.

ඊ-විස් චෝදනා ප්‍රතික්ෂේප කරයි


උක්ත පද්ධතිය වෛද්‍ය සැපයුම් අංශය තුළ ක්‍රියාත්මක වන්නේ 2015 වර්ෂයේ සිටය. මෙම පද්ධතිය සැකසීම සඳහා ඊ-විස් සමාගමට කොන්ත්‍රාත්තුව ලබා දී තිබෙන්නේ 2008 වර්ෂයේදීය.


පසුගිය සතියේ කෝප් කමිටුවේ දී මෙම කරුණු අනාවරණය වීමත් සමග එම සිදුවීම මාධ්‍ය හරහා ප්‍රසිද්ධියට පත් විය. ඒ සමගම එම පද්ධතිය නිර්මාණය කළ සමාගම වන ඊ-විස් සමාගම ඊට පිළිතුරු දක්වා මාධ්‍ය සාකච්ඡාවක් කැඳවා තිබුණි. ඔවුන් එහිදි පැවසුවේ පද්ධතිය නිර්මාණය කිරීමට එතරම් මුදලක් වැය නොවූ බවයි. එම පද්ධතිය නිර්මාණය කිරීම සඳහා අත්සන් කළ කොන්ත්‍රාත්තුවේ සඳහන් වූ පරිදි ඒ සඳහා ලැබුණේ මිලියන අසූ තුනක් බව එම සමාගමේ සභාපති සංජීව වික්‍රමනායක පැවසුවේය.


ජුනි මස 03 වන දින පැවති මාධ්‍ය සාකච්ඡාවක දී එම සමාගමේ සභාපතිවරයා පෙන්වා දුන්නේ එතරම් විශාල මුදලක් මෙම පද්ධතියට වැය කර නොමැති බවයි. පද්ධතිය නිර්මාණය කිරීම සඳහා රුපියල් මිලියන 83ක් වැය වූ බවත් ව්‍යාපෘතිය සඳහා වැය වූ සම්පූර්ණ මුදල මිලියන 223ක් බවයි ඔහු පෙන්වා දෙනු ලැබුවේ.


කෙසේවෙතත් රාජ්‍ය ඖෂධ නීතිගත සංස්ථාව යටතේ පවතින වෛද්‍ය සැපයුම් අංශයේ මෙම පද්ධතිය සඳහා වැය කළ ඉතිරි මුදල වැය කළේ කුමක් සඳහා ද යන ප්‍රශ්නාර්ථයක් මතුව තිබේ. මේ පද්ධතිය පවත්වාගෙන යාම සඳහා මාසිකව සමාගමට රුපියල් මිලියන 5 බැගින් ගෙවූ බවට පොදු ව්‍යාපාර පිළිබඳ කාරක සභාවේදී ප්‍රකාශ වුවත් එය අසත්‍ය බව ද ඊ-විස් සමාගමේ සභාපතිවරයා පැවසුවේ ය. සමාගම මාධ්‍ය සාකච්ඡාවේ දී හෙළි කළ තොරතුරුවල දැක්වුණේ, මෙම පද්ධතිය පළමුවරට ක්‍රියාත්මක කළ 2015 වසරේ සිට 2020 වර්ෂය දක්වා කිසිදු ගෙවීමකින් තොරව ම පද්ධතිය පවත්වාගෙන පැමිණි බවයි. 2017 වසරේ දී මෙම පද්ධතිය සඳහා වගකීම් කාලයක් ලබා දී ඇති අතර එය 2020 නොවැම්බර් මාසයෙන් අවසන් වී ඇත. ගිවිසුම් ප්‍රකාරව මාසිකව පද්ධතිය පවත්වාගෙන යාමට අදාල මුදල් ගෙවා ඇත්තේ 2020 නොවැම්බර් මාසයේ සිටයි. ඒ රුපියල් මිලියන 4.9කි. ඒ අනුව 2020 වර්ෂයේ නොවැම්බර් මාසයේ සිට මේ වසරේ ජුනි මාසය දක්වා මාස 20ක කාලය සලකා බැලුව ද එම සමාගමට ගෙවා ඇත්තේ රුපියල් මිලියන 98කි. ව්‍යාපෘතියට වැය වූ මුළු මුදල සහ එම මුදලේ එකතුව රුපියල් මිලියන 321කි. එසේ නම් ඉතිරු රුපියල් මිලියන 323 ට වූයේ කුමක් ද යන කාරණය මේ වන විට හෙළි වී නොමැත.

නිලධාරීහු බෝලය පාස්කරති


මෙම මුදල් ගෙවීම සඳහා අනුමැතිය ලබා දුන් ආකාරය සහ ගෙවීම් සිදු කළ ආකාරය පිළිබඳව කරුණු විමසීමට අප එම වෛද්‍ය සැපයුම් අංශයේ නිලධාරීන් සම්බන්ධ කරගැනීම උත්සහ කළ ද එම උත්සාහයන් සියල්ල ව්‍යර්ථ විය.


වෛද්‍ය සැපයුම් අංශයේ අධ්‍යක්ෂවරයා වන වෛද්‍ය ඩබ්.එම්.සී.එම් විජේසිංහ මහතා පිළිතුරු ලබා දීම ප්‍රතික්ෂේප කර පැවසුවේ ඖෂධ නිෂ්පාදන, සැපයුම් සහ නියාමනය පිළිබඳ රාජ්‍ය අමාත්‍යාංශයේ හිටපු ලේකම් වෛද්‍ය සමන් රත්නායකගෙන් මේ පිළිබඳව විමසන ලෙසයි. වෛද්‍ය සමන් රත්නායක දූරකථනය හරහා සම්බන්ධ කරගැනීමට කිහිපවරක්ම උත්සහ කළ ද නොහැකි විය. පසුව අප වෛද්‍ය සැපයුම් අංශයේ නියෝජ්‍ය අධ්‍යක්ෂ වෛද්‍ය ඒ.ටී සුදර්ශනගෙන් ද මෙම මුදල් ගෙවීම පිළිබඳව විමසූ විට ඔහු පැවසුවේ, එම අංශයේ තොරතුරු තාක්ෂණය පිළිබඳව සහකාර අධ්‍යක්ෂවරයාගෙන් ඒ පිළිබඳව විමසන ලෙසයි. කෙසේ වෙතත් වෛද්‍ය සැපයුම් අංශයේ තොරතුරු තාක්ෂණය පිළිබඳ සහකාර අධ්‍යක්ෂ එස්.ඒ. සන්දරප්පෙරුම මහතා පැවසුවේ ඒ පිළිබඳව මාධ්‍යට තොරතුරු ලබා නොදෙන ලෙසට තමාට ඉහළින් උපදෙස් ලැබී ඇති බවයි.

පද්ධතියේ දෝෂ ඇතැයි සමාගමට දන්වා නෑ


අප කළ විමසීමක දී ඊ-විස් සමාගමේ ප්‍රධාන මෙහෙයුම් නිලධාරී නිර්මාල් පීරිස් පෙන්වා දුන්නේ එම පද්ධතියේ යම් දෝෂයක් පවතින්නේ නම් කොන්ත්‍රාත්තුව අනුව ඒවා පිළිසකර කිරීමට සමාගමට දැනුම් දිය යුතු වුවත් පසුගිය පොදු ව්‍යාපාර පිළිබඳ කාරක සභාවේ හෙළිදරවු වූ ආකාරයේ දෝෂයක් පිළිබඳව සිය සමාගම දැනුවත් කර නොමැති බවයි. කොන්ත්‍රාත්තුවට අනුව ඇතැම් දෝෂ ඇති වුවහොත් පැයකින් හෝ පැය දෙකකින් ආදි වශයෙන් කඩිනමින් ම එම දෝෂ පිළිසකර කිරීමට මෙම සමාගම බැඳී සිටියි. නිර්මාල් පීරිස් මහතා වැඩි දුරටත් පෙන්වා දෙන්නේ මෙම පද්ධතිය නිසි ආකාරයෙන් කියා කරන්නේ දැයි සහ අවශ්‍ය පරිදි ක්‍රියාකරන්නේ දැයි යන්න පැහැදිලි කරගැනීම සඳහා එම පද්ධතිය නිල වශයෙන් ක්‍රියාත්මක කරවීමට පෙර වසර දෙකක් තිස්සේ අඛණ්ඩව ක්‍රියාත්මක කර බැලූ බවයි. ඒ ඒ අවස්ථාවන්වල දී ඇති වූ දෝෂ හඳුනාගෙන ඒවාට විසඳුම් සොයා පද්ධතිය සකස් කළ බව ඔහු පවසයි. එවැනි දෝෂයක් ඇති වූයේ නම් සිය සමාගමට දැන්වීම සිදු කළ යුතුව තිබූ බව ඔහු වැඩිදුරටත් පෙන්වා දෙයි.
කෙසේවෙතත් පොදු ව්‍යාපාර කාරක සභාවේ ප්‍රකාශ වුණු පරිදි, මෙම ප්ද්ධතිය අවශ්‍ය පරිදි ක්‍රියාත්මක නොවනවා වුවත් මෙම පද්ධතිය මුලින්ම ක්‍රියාත්මක කළ 2015 සිට 2020 දක්වා ඒ හරහා ඖෂධ ඇණවුම් 45000ක් පමණ සිදු කර තිබේ. නමුත් 2020 ජනවාරි සිට මේ දක්වා සිදු කර ඇත්තේ ඇණවුම් 950ක් පමණි. එසේ ඇණවුම් කිරීමේ දී ප්‍රශ්නයක් මතුවූයේ නම් ඒ ඒ කාලවලදී එම සමාගම දැනුවත් කර ඒවා යථා තත්වයට පත් කරගැනීමේ හැකියාව කොන්තාත්තුවේ ගිවිසුම් ප්‍රකාරව තිබූව ද ඒවා හරිහැටි ක්‍රියාත්මක වී නොමැති බව පැහැදිලිය.
මුදල් ගෙවීම සම්බන්ධයෙන් ද මේ වන විට පැහැදිලි කිරීමක් ලබාදීමට රාජ්‍ය ඖෂධ නීතිගත සංස්ථාව හෝ වෛද්‍ය සැපයුම් අංශයද සමත් වී නොමැත. මෙම පද්ධතිය සඳහා වැය කළ මුදල හා පසුව සමාගමට ගෙවා ඇති මුදලේ එකතුව ඔවුන් ගෙවූ බව කියන මුදලින් අඩක් පමණ වේ. එසේ නම් මෙම මුදල්වලට සිදු වූයේ කුමක් ද, ඒවා අනුමත වූයේ කෙසේද යන ප්‍රශ්නය තිබේ.

වසර හතරක විගණන වාර්තා නෑ


මේ අතරම මැයි 31 දින පැවති පොදු ව්‍යාපාර පිළිබඳ කාරක සභාවේ දී හෙළිදරවු වූ තවත් කරුණක් වූයේ ජාතික ඖෂධ නියාම අධිකාරිය සහ රාජ්‍ය ඖෂධ නීතිගත සංස්ථාව විසින් වසර ගණනාවක් තිස්සේ සිය විගණන වාර්තා පොදු ව්‍යාපාර පිළිබඳ කාරක සභාවට ඉදිරිපත් කර නොමැති බවයි. එම ආයතන දෙක විසින් අවසන් වරට විගණන වාර්තා ඉදිරිපත් කර තිබෙන්නේ 2017 වර්ෂයේ දී ය. 2018 වර්ෂයේ සිට විගණන වාර්තා කිසිවක් මේ වනතෙක් ඉදිරිපත් කර නොමැත.


ඖෂධ නියාමන අධිකාරී පනතට අනුව එක් මූල්‍ය වර්ෂයක් අවසන් වී මාස හයක් ගත වීමට ප්‍රථම විගණන වාර්තා ඉදිර්පත් කළ යුතු වූවත් මෙම ආයතන දෙක වසර හතරක පමණ කාලයක විගණන වාර්තා තවමත් ලබා දීමට අපොහොසත්වී ඇත. මේ ආකාරයෙන් විගණන වාර්තා ලබා නොදීම සහ ඉහත සාකච්ඡා කළ ආකාරයේ අපැහැදිලි විශාල මුදල් ගනුදෙනු අතර අනිවාර්යයෙන් ම සම්බන්ධයක් තිබිය හැකිය. විගණන වාර්තා හෙළිදරවු නොකිරීම හරහා එම ආයතනවල වංචා දූෂණ සහ වැරදි තීරණ සියල්ල යටපත් වී සැඟව යයි. එම නිසා ප්‍රශ්නගත ගනුදෙනුවේ ද ඉතිරි මුදලට සිදුවූයේ කුමක්ද යන්න එම විගණන වාර්තාවල සඳහන්වී තිබිය යුතුය.


විගණන වාර්තා මෙතෙක් කල් ලබා නොදුන්නේ ඇයිදැයි විමසූ විට ඖෂධ නීතිගත සංස්ථාවේ නියෝජිතයෙකු පොදු ව්‍යාපාර පිළබඳ කාරක සභාවට පවසන්නේ එම වාර්තා මේ වන විට මුද්‍රණය කරමින් පවතින බවයි. 2018 වර්ෂයේ වාර්තාවක් තවම මුද්‍රණය වන්නේ යැයි පිළිතුරු දීම අතිශය පදනම් විරහිත ප්‍රකාශයකි. එසේ නම් තොරතුරු මාධ්‍යයට ලබා දීමෙන් වැළකී සිටින මෙම ආයතනවල බලධාරීන් විගණන වාර්තාවල ඇති කරුණුද සඟවා සිටින්නේ දැයි සැකයක් නිරායාසයෙන් ම මතු වේ.■