No menu items!
22.4 C
Sri Lanka
9 July,2025
Home Blog Page 71

කොළඹ ගෑස් බෙදීම රනිල් අවුල් කරලා

අගමැති රනිල් වික්‍රමසිංහ කැඳවන ලද සාකච්ඡාවක ප්‍රතිඵලයක් ලෙස කොළඹ මහ නගර සභාවේ එක්සත් ජාතික පක්ෂ හා ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණු මන්ත්‍රීවරුන්ගේ මැදිහත්වීම් සිදුකිරීම නිසා කොළඹ නගරයේ ලිට්රෝ ගෑස් බෙදා හැරීමේ කටයුතු අවුල් සහගත තත්වයට පත්වී ඇති බව වාර්තාවේ.


සිය ප්‍රදේශයට අවශ්‍ය ගෑස් ඇණවුම් මන්ත්‍රීවරුන් විසන් ඒ සඳහා ඇතිකර ඇති කොළඹ නගරාධිපතිනිය ඇතුළු පිරිසකගෙන් සමන්විත කමිටුවකට දැනුම් දීමෙන් පසු ගෙන්වාගෙන ඔවුන් විසින්ම බෙදා දුන් තුණ්ඩු අනුව නිකුත් කරමින් තිබීම මෙම අවුල් සහගත තත්වයට හේතුවී ඇත.


මේ සම්බන්ධයෙන් අගමැති රනිල් වික්‍රමසංහ ලිට්රෝ සමාගමේ නිලධාරීන් පිරිසක් පසුගිය මැයි 28 වැනිදා අගමැති කාර්යාලයට කැඳවා සාකච්ඡා කර ඇති අතර ඒ සඳහා කොළඹ නගරාධිපතිනිය ඇතුළු එහි මන්ත්‍රීවරුන් පිරිසක් සහභාගි වී තිබේ.■

ශවේන්ද්‍ර කොටුකිරීමේ මෙහෙයුමක්

සති දෙකකට පෙර විශ්‍රාම ගන්වන ලද හිටපු හමුදාපති හා වත්මන් ආරක්ෂක මාණ්ඩලික ප්‍රධානී ජෙනරාල් ශවේන්ද්‍ර සිල්වා යම් වරදකට කොටුකර ගැනීමේ මෙහෙයුමක් සිදුවෙමින් පවතින බව වාර්තා වේ.


මෙම මෙහෙයුම සිදුවන්නේ මාර්තු 31 වැනිදා මිරිහානේ පිහිටි ජනාධිපතිවරයාගේ නිවස ඉදිරිපිට සිදුවූ කළහකාරී සිදුවීම් සම්බන්ධයෙන් සහ මැයි 09 වැනිදා අරලියගහ මන්දිරය අවට හා ගෝල්ෆේස්හි සිදුවීම්වලදී ත්‍රිවිධ හමුදාව වෙතින් යම් අත පසුවීමක් සිදුවීද යන්න සොයා බැලීම සඳහා ජනාධිපතිවරයා පත්කළ කමිටුව තුළදී බව වැඩිදුරටත් වාර්තාවේ.


එම කමිටුවට හිටපු නාවික හමුදාපතිවරයකු වන අද්මිරාල් ඔෆ් ද ෆීලීට් වසන්ත කරන්නාගොඩ, හිටපු ගුවන් හමුදාපතිවරයකු වන මාර්ෂල් ඔෆ් ද එයාර් ෆෝස් රොෂාන් ගුණතිලක හා හිටපු යුද හමුදාපතිවරයකු වූ ජෙනරාල් දයා රත්නායක පත් කර ඇති අතර එහි සභාපතිත්වය දරන්නේ වසන්ත කරන්නාගොඩ මහතාය. මෙම කමිටුව හමුවට එම සිදුවීම් සිදුවූ දිනවල කොළඹ ප්‍රදේශ බාරව සිටි යුද හමුදා සේනාංකාධිපතිවරුන්ව හා බල සේනාධිපතිවරුන්ව ගෙන්වා කරුණු විමසීම් සිදුකර ඇත. අපගේ ආරංචි මාර්ග තහවුරු කරන්නේ එම කරුණු විමසීම්වලදී වසන්ත කරන්නාගොඩ මහතා පැහැදිලිවම අසා ඇත්තේ එකී දිනවල හමුදාව උද්ඝෝෂකයින්ට වෙඩි නොතිබ්බේ ඇයිද යන්න හා යුද හමුදාපති ශවේන්ද්‍ර සිල්වා එම අවස්ථාවල ලබාදුන් උපදෙස් මොනවාද යන්න බවයි.


මෙම කමිටුව පත් කිරීමටත්, එසේ කරුණු විමසීමටත් හේතු වී ඇත්තේ මිරිහානේ ජනාධිපතිවරයාගේ නිවස අසල සිද්ධියේදී එය වළක්වා ගැනීම සඳහා හමුදාවට වෙඩි තැබීමේ හැකියාව තිබියදීත් එය නොකළේ ඇයිද යන්න හා අරලියගහ මන්දිරය අසල රාත්‍රියේදී සිදුවූ සිද්ධියේදී එවක අගමැති මහින්ද රාජපක්ෂ ඇතුළු සිරවී සිටි පිරිස බේරා ගැනීමට වෙඩි නොතිබ්බේ ඇයිද යන බලවත් සැකය නිසාය.■

ශවේන්ද්‍ර ගියාට තනතුරේ නීත්‍යනුකූලබව ගැන ප්‍රශ්නය අවසන් වන්නේ නැත

තමාට ධුරයේ කටයුතු කිරීමට ජනාධිපතිවරයා ලබාදී ඇති කාලය තවදුරටත් ඉදිරියට තිබෙන බව සිරස රූපවාහිනියේ ප්‍රශ්න 10ක් වැඩසටහනට එක්වෙමින් ප්‍රකාශ කළ යුද හමුදාපති ශවේන්ද්‍ර සිල්වාට, එම ප්‍රකාශයෙන් සතියක් ගතවන්නටත් පෙර මැයි 31 දින සිට විශ්‍රාම යන්නට සිදුවන බව නිවේදනය කෙරිණි. ඒ අනුව මැයි 31 දින යුද හමුදාපති ශවේන්ද්‍ර සිල්වා ධුරයෙන් විශ්‍රාම ගත් අතර ඔහු එතෙක් වැඩ බලමින් සිටි ආරක්ෂක මාණ්ඩලික ප්‍රධානි ධුරයේ ස්ථීර ලෙස පිහිටුවනු ලැබීය.


වයස අවුරුදු 55 පිරීම නිමිත්තෙන් 2019 වර්ෂයේ ජුනි 21 දින යුද හමුදාවෙන් විශ්‍රාම යායුතුව සිටි ඔහු එවක ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන විසින් ලබාදුන්නේ යැයි කී මාස 6ක සේවා දිගුවක් සමඟ තවදුරටත් යුද හමුදාවේ කටයුතු කිරීමට වරම් ලබා ගත්තේය. ඉන්පසු ඔහු එම සේවා දිගු කාලයේදී යුද හමුදාපති ධුරයට පත්කරනු ලැබීය. එතැන් සිට මේ දක්වා ඔහු යුද හමුදාපති ධුරයේ කටයුතු කළේය. එහෙත් එම කාලය තුළ කටයුතු කිරීමට ඔහුට සේවා දිගු ලැබුණාද යන්න අවිනිශ්චිත විය. ඊට හේතුව ඔහුට ලබාදුන්නා යැයි කී සේවා දිගු සම්බන්ධයෙන් ප්‍රකාශයට පත්කළ රජයේ කිසිදු ගැසට් නිවේදනයක් සොයා ගැනීමට නොහැකි වීමයි.


ඒ සම්බන්ධයෙන් ප්‍රශ්න කරමින් යුද හමුදාපති ශවේන්ද්‍ර සිල්වා සිය ධුරයේ රැඳී සිටින්නේ නීත්‍යනුකූලවදැයි අපි ප්‍රශ්න කළෙමු. එම ප්‍රශ්න කිරීම ආශ්‍රයෙන් වෙබ් හා සමාජ මාධ්‍ය ජාලාවල පළවූ විවිධ වාර්තා දැඩි කතබහට ලක්විය. ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් විශ්‍රාමික මේජර් ජෙනරාල් කමල් ගුණරත්න ඒ සම්බන්ධයෙන් විශේෂ නිවේදනයක් නිකුත් කරමින් සඳහන් කළේ ශවේන්ද්‍ර සිල්වාට ජනාධිපතිවරයා නීත්‍යනුකූලව සේවා දිගු ලබාදී ඇති බව හා ඒ අනුව ඔහුට තවදුරටත් එම ධුරයේ කටයුතු කළ හැකි බවයි. එහෙත් ශවේන්ද්‍ර සිල්වාට ලබාදී ඇති සේවා දිගුවලට අයත් රජයේ ගැසට් පත්‍ර පිළිබඳ විස්තර කිසිවක් ඔහු සඳහන් කළේ නැත.
එම ප්‍රශ්න කිරීමෙන් ඔබ්බට යමින් ලියුම්කරු යුද හමුදාපති ශවේන්ද්‍ර සිල්වාට ලබාදී ඇති සේවා දිගුවලට අදාළ රජයේ ගැසට් පත්‍රවල විස්තර ජනාධිපති කාර්යාලයෙන්, ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයෙන් හා යුද හමුදාවෙන් තොරතුරු දැන ගැනීමේ අයිතිවාසිකම පනත යටතේ ඉල්ලා සිටියේය. ඒ පසුගිය අප්‍රේල් මස 13 හා 14 දින යටතේය. එහෙත් එම ඉල්ලීම ලැබුණ බවට පිළිතුරක් හෝ ලැබුණේ ජනාධිපති කාර්යාලයෙන් හා යුද හමුදාවෙන් පමණය. එසේ වුවද මාසයකට අධික කාලයක් ගතවීත් තවමත් ඒ සඳහා පිළිතුරු නැත.


යුද හමුදාපති ශවේන්ද්‍ර සිල්වා ධුරයෙන් විශ්‍රාම ලැබුවාට එම පිළිතුරු ලබා ගැනීමේ කාර්යය අවසන් වන්නේ නැත. සේවා දිගු සම්බන්ධයෙන් නිකුත් කර ඇති රජයේ ගැසට් පත්‍රවල විස්තර යන සරල තොරතුරුවත් ලබාදීමට අසමත් වීමෙන් පෙනෙන්නේ ඒ සම්බන්ධයෙන් රජයේ ගැසට් පත්‍ර නිකුත් කර නොමැති බවය.


මෙම සටහන ලියන අතරවාරයේ ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශය ඊමේල් මාර්ගයෙන් අපගේ තොරතුරු ඉල්ලීම සම්බන්ධයෙන් පිළිතුරක් එවා ඇති අතර ඒ මගින් කියා ඇත්තේ ‘1949 අංක 17 දරන යුද්ධ හමුදා පනතේ 155 වගන්තිය යටතේ සාදන ලද රෙගුලාසිවල යුද්ධ හමුදා නිලධාරියකුගේ සේවයට අදාළව රජයේ ගැසට් පත්‍රයේ පළකළ යුතු අවස්ථා ප්‍රකාශිතවම දක්වා ඇති අතර යුද්ධ හමුදා නිලධාරීන්ගේ සේවා දීර්ඝ කිරීම මෙලෙස ගැසට් පත්‍රයේ පළකළ යුතු බවට දක්වා නොමැතිය’ යන්නය.


මෙම පිළිතුර කෙසේවත් පිළිගත හැක්කක් නොවන අතර මෙම පිළිතුරෙන්ද පෙනී යන්නේ ශවේන්ද්‍ර සිල්වා යුද හමුදාපති ධුරයේ නීත්‍යනුකූල නොවන ආකාරයට කටයුතු කර ඇති බවට අප කරන ලද ප්‍රශ්න කිරීම තවදුරටත් අදාළ බවයි.


ශවේන්ද්‍ර සිල්වාගේ සේවා දිගු සම්බන්ධයෙන්වූ අපගේ පළමු ප්‍රශ්න කිරීමෙන් පසු එහි ඇතුළත් තොරතුරු ආශ්‍රයෙන් ජනප්‍රිය යූ ටියුබ් නාලිකාවක් කළ වාර්තා කිරීමකින් පසු ශවේන්ද්‍ර සිල්වා එය ඉදිරිපත් කරන මාධ්‍යවේදියාට කතා කරමින් පවසා ඇත්තේ ඔහුගේ සේවා දිගුවට අදාළව පමණක් නොව මීට පෙර සේවා දිගු ලබාදුන් අය සම්බන්ධයෙන්ද ගැසට් නිවේදන පළවී නැති බවත්, සේවා දිගු ලබාදුන් එක් නිලධාරියකු සම්බන්ධයෙන් පමණක් ගැසට් නිවේදන පළවී ඇති බවත්ය. ඉන් අදහස් වන්නේ ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශය පිළිතුරු වශයෙන් කුමක් කීවත් සේවා දිගු සම්බන්ධයෙන් ගැසට් නිවේදන අවශ්‍ය බවය. නැත්නම් එත් නිලධාරියකු සම්බන්ධයෙන් පමණක් ගැසට් නිවේදන පළකිරීමේ අවශ්‍යතාවක් මතුවිය නොහැකිය. වයස අවුරුදු 55 සම්පූර්ණ වීමෙන් පසු යුද හමුදාවේ මේ දක්වා සේවා දිගු ලබාදී ඇත්තේ කිහිප දෙනෙකුට පමණය. එම ගණන අතේ ඇඟිලි ගණනටත් වඩා අඩු විය හැකිය. එම අවස්ථා සම්බන්ධයෙන් පවා ගැසට් නිවේදන පළ කිරීමට ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයට නොහැකි වීම එසේ සේවා දිගු ලබන නිලධාරීන්ගේ නොව ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයේ දුර්වලතාවක් හෝ අතපසු වීමකි.


වයස අවුරුදු 55 සම්පූර්ණ වීමෙන් පසු සෑම යුද හමුදා නිලධාරියකුම විශ්‍රාම ගතයුතූ අතර යුද හමුදා පනත යටතේ ජනාධිපතිවරයා විසින් සාදා ඇති 1981 යුද හමුදා විශ්‍රාමික හා පාරිතෝෂික සංග්‍රහයේ ඒ බව පැහැදිලිවම සඳහන් කර තිබේ.


යුද හමුදා පනත යටතේ 1993 අගෝස්තු 17 වැනිදා අංක 780/7 දරන අති විශේෂ ගැසට් පත්‍රය මගින් ප්‍රකාශයට පත්කර ඇති ජනාධිපතිවරයා සෑදූ නියෝගයේ පැහැදිලිවම සඳහන් වන්නේ හමුදාපතිවරයා ලෙස පත්කරන නිලධාරියා ඔහුගේ වයස අවුරුදු 55 ඉක්මවීමෙන් පසු නිල කාලය දීර්ඝ කිරීමෙන් පසු හෝ විශ්‍රාම යෑමෙන් පසු ඔහුව නැවත පත්කිරීමෙන් ජනාධිපතිවරයාට සේවයේ රඳවාගත හැකි බවය.


ඒ නිසාම නීත්‍යනුකූල නොවන ආකරයට යුද හමුදාපති ධුරය දැරුවකු එම තනතුරෙන් විශ්‍රාම යෑමත් සමඟ ඔහුගේ නීත්‍යනුකූලභාවය ගැන මතුකළ ප්‍රශ්නය නිකම්ම අවසන් වන්නේ නැත. මන්ද එම නීත්‍යනුකූල නොවන කාලයේ ඔහු විසින් යුද හමුදාපතිවරයා වශයෙන් ගනු ලැබූ තීන්දු තීරණ මෙන්ම, එම ධුරය වෙනුවෙන් රජයෙන් ලබාගත් වැටුප් දීමනා හා අනෙකුත් වරප්‍රසාදද නීත්‍යනුකූල නොවන නිසාය.


යුද හමුදා නිලධාරීන්ට වැටුප් ගෙවීම අනෙකුත් ගෙවීම් සිදුකිරීම සඳහා එම අංශවලට ඔවුන් අධිකාරියේ පිහිටුවීම, ඉන්පසු ලබාදෙන උසස්වීම් හා සේවය දීර්ඝ කිරීම්වලට අදාල රජයේ ගැසට් පත්‍ර හා අනෙකුත් ලියවිලි අවශ්‍ය වේ.


2019 ජුනි මස 22 යෙදුණු සිය වයස අවුරුදු 55 සැපිරීමෙන් පසු 2022 මැයි 31 දින විශ්‍රාම යෑම දක්වා ශවේන්ද්‍ර සිල්වා අවුරුදු 2ක් හා මාස 11ක කාලයක් යුද හමුදාව තුළ කටයුතු කරමින් යුද හමුදාපතිවරයාට හිමි වැටුප්, දීමනා හා අනෙකුත් පහසුකම් ලබාගෙන ඇත. ඔහුගේ සේවා දීර්ඝය නීත්‍යනුකූලව සිදුවී නැත්නම් එම ලබාගත් දෑ අපට සලකන්නට සිදුවන්නේ නීත්‍යනුකූල නොවන ආකාරයට ඔහු ලබාගෙන ඇති දේ හැටියටය.


එහි අනෙක් කරුණ වන්නේ ඔහු තනතුරේ රැදී සිටියේ නීත්‍යනුකූලව නොවේ නම් එම තනතුර යටතේ ඔහු දැරූ යුද හමුදා ප්‍රසම්පාදන මණ්ඩලවල ප්‍රධානියා ලෙස කටයුතු කිරීම්ද ප්‍රශ්නකාරී වන බවයි. මන්ද යුද හමුදා ප්‍රසම්පාදන මණ්ඩලවල ප්‍රධානියා වශයෙන් ඔහුගේ මූලිකත්වයෙන් ගනු ලැබූ සියලු තීන්දු තීරණ නීත්‍යනුකූලද යන ප්‍රශ්නය පැන නඟින නිසාය.


ජනාධිපතිවරයා සමඟ පවතින සමීප සබඳතාව හේතුවෙන් ශවේන්ද්‍ර සිල්වා යුද හමුදාව තුළ කටයුතු කළේ කළ නොහැක්කක් නොමැති යන මානසිකත්වයෙනි. ඔහු විශ්‍රාම යෑමේ සාදය ඊට ඇති එක් හොඳ උදාහරණයකි. මැයි 31 වැනිදා එය පැවැත්වූයේ කොළඹ වෝටර්ස් ඒජ් හෝටලයේය. යුද හමුදාපතිවරුන් විශ්‍රාම යෑමේදී එහි ඉහළ නිලධාරීන්ට සාදයක් පැවැත්වීම සාමාන්‍ය දෙයක් වූවත් එය පවත්වනු ලබන්නේ යුද හමුදා මූලස්ථානයේ නිලධාරී ආපන ශාලාව හෙවත් ඔෆිසර්ස් මෙස් තුළය. වෝටර්ස් එජ් හෝටලයට විශ්‍රාම සාදය පැවැත්වීමට ඔහු ගොස් ඇත්තේ අලුතින් ගොඩනැඟූ යුද හමුදා මූලස්ථානය ඒ සඳහා මදි හෝ නොගැළපෙන නිසා විය යුතුය. ඒ සඳහා ඔහුගේ අතින් මුදල් වියදම් කරනවා නම් අපට කමක් නැත. එහෙත් ප්‍රශ්නය වන්නේ මේ සඳහා වියදම් කරන්නේ රජයේ මුදල් වීමය.


ඒ නිසා පසුගිය කාලයේ අප අවධානය යොමු නොකළත්, යුද හමුදාව ඇතුළු ත්‍රිවිධ හමුදාව තුළ සිදුවන නීත්‍යනුකූල නොවන තත්වයන් හා ඒ මගින් ඇතිකරන නීතියට පටහැනි මූල්‍ය භාවිතයන් හා අනෙකුත් භාවිතයන් ගැන අවධානය යොමු කිරීම ඉදිරියේදී ගොඩ නගන්නට වෙර දරන අලුත් රටක් සඳහා අත්‍යවශ්‍යය. ඒ සම්බන්ධයෙන් අවධානයෙන් අවධානයෙන් සිටිය යුත්තේ නීතියේ ආධිපත්‍යය වෙනුවෙන් හා පුරවැසි අයිතිවාසිකම් වෙනුවෙන් නෛතික ක්‍රියාමාර්ග ගන්නා පුද්ගලයින් හා ආයතනයන්ය.■

මහින්දගේ සිට නීතිය ක්‍රියාත්මක විය යුතුයි: සමගි ජන බලවේගයේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී
රෝහිණී කවිරත්න

0

■ අමන්දිකා කුරේ

සර්වපාක්ෂික ආණ්ඩුවක් නිර්මාණය කිරීමට නායකත්වය ගැනීමට ඔබේ පක්ෂයට ලැබුණු අවස්ථාවක් මගහරවා ගත්තා කියලා ඔබට සිතෙන්නේ නැද්ද?


රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා දැන් නිර්මාණය කරලා තිබෙන ආණ්ඩුව සර්වපාක්ෂික ආණ්ඩුවක් නෙවෙයි කියන එක දැන් පැහැදිලියි. සියලුම පක්ෂ නියෝජනය කරන අය ඒ ආණ්ඩුවේ නෑ. එක එක පක්ෂවලින් සාමාජිකයන් බිලී බාගෙන, හෝ සාමාජිකයන් පක්ෂවලින් පැහැරගෙන හදන ආණ්ඩුවක් සර්වපාක්ෂික ආණ්ඩුවක් වෙන්නේ නෑ. ඒ නිසා මම හිතනවා රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාට සැබැවින්ම සර්වපාක්ෂික ජාතික ආණ්ඩුවක් හදන්න ඕනෑ නම් එක පියවරක් පසුපසට අරන් අනෙකුත් පක්ෂ එක්ක කතා කරලා හොඳ වැඩපිළිවෙළක් එක්ක ඒ අය එකතු කරගන්න ඕනෑ.


සර්වපාක්ෂික ආණ්ඩුවක් හදන්න අවශ්‍ය නායකත්වය ගන්න අපට තිබුණු අවස්ථාවක් මගහැරුණු බව මමත් හිතනවා. ඒක යම් යම් හේතු කාරණා නිසා මගහැරුණා. නමුත් දැන් එතැන නැවතිලා ඉන්නේ නැතිව ඉදිරියට කරන වැඩ ගැන අවධානය යොමු කළ යුතුයි.

මේ තිබෙන තත්වය කළමනාකරණය කරගැනීමට ඔබේ පක්ෂය කළ යුතු යැයි ඔබ සිතන්නේ මොනවාද?


පක්ෂ නායකයන්ට විශාල වගකීමක් තියෙනවා මේ රටේ අනාගතය ගැන. ඒ අයට එකතු වෙලා හොඳ තීරණයක් ගන්න හොඳ අවස්ථාවක් දැන් ලැබිලා තියෙන්නේ. ඒ නිසා විපක්ෂය නියෝජනය කරන සමගි ජන බලවේගය, ජාතික ජන බලවේගය වගේ ම දමිළ ජාතික සන්ධානය වගේ පක්ෂවලට ආණ්ඩු පක්ෂයෙන් විධිමත් ආරාධනාවක් කරනවා නම් එය සලකා බැලිය යුතුයි කියලා මම හිතනවා. හැමදේටම කලින් අපේ පක්ෂවලට ඡන්දය දීපු ජනතාව ගැන අපි හිතන්න ඕනෑ. ඒ මිනිස්සු කාලා බීලා අවශ්‍ය බෙහෙත් එහෙම අරගෙන හොඳින් ජීවත් වෙන්න ඕනෑ. ඒ නිසා මේ වෙලාවේ පක්ෂ බෙදීම් පැත්තකින් තියලා ඒක කරන්න පුළුවන් නම් වඩා හොඳයි. රනිල් වික්‍රමසිංහ අගමැතිතුමාත් තනි තනි අයට කතා කරලා බිලී බාගන්න යන්නේ නැතිව විධිමත් විදිහකට එක මේසයකට ඇවිත් සමගි ජන බලවේගයේ නායකයා එක්ක කතා කරලා තීරණයක් ගන්නවා නම් වඩා හොඳයි.

ඔබට අමාත්‍යධුරයක් බාරගන්න අගමැතිතුමා ආරාධනා කළොත් ඔබ එය බාරගන්නේ නෑ?


එවැනි තීරණයක් ගන්න පුළුවන් පක්ෂයේ අනුමැතියක් විදිහට පක්ෂයේ තීරණයක් ආවොත් පමණයි. මම පක්ෂයක් නියෝජනය කරන මහජන නියෝජිතයෙක් නිසා පෞද්ගලිකව තනි කෙනෙක් විදිහට මට තීන්දු ගන්න බෑ. ඒ නිසා මහජනතාවගේ මතය මොකක්ද කියලා අපි අවධානය යොමු කළ යුතුයි. මිනිස්සු ඡන්දය දුන්නේ අපේ පක්ෂයටත් එක්ක. මම ඡන්දය ඉල්ලපු වෙලාවේ වෙන පක්ෂයකින් මම ඡන්දය ඉල්ලුවා නම් මාව පාර්ලිමේන්තුවට තේරෙන්නෙ නෑ. ඒ නිසා පක්ෂයේ අනන්‍යතාව රැකගැනීමත් මගේ වගකීමක්. මහජනතාව කියන අදහස තමයි අපි පක්ෂයක් විදිහට ඉදිරියට ගෙන යන්න වෙන්නේ. අපේ පක්ෂයේ ඉතාම උගත් සහ දක්ෂ අය ඉන්නවා. රට වැටිලා තියෙන තැනින් ගොඩ ගන්න ඒ අයගේ දැනුමත් ඉතා වැදගත්. ඒ නිසායි මම කලිනුත් කිව්වේ පක්ෂ නායකයන් සමග අගමැතිතුමා හොඳ සාකච්ඡාවක් ඇතිකරගත යුතුයි කියලා. මට ඒ විදිහට පෞද්ගලික ආරාධනා පිළිගන්න බෑ. යනවා නම් යන්නේ පක්ෂයක් විදිහට. දූරකථනය ලකුණ ඉස්සරහ ඡන්දය දීලා තමයි මිනිස්සු මට මනාපය පළකළේ. ඒ නිසා මට ඒ වගකීම තිබෙනවා.

පක්ෂ නායකයන් සමග එලෙස සාකච්ඡා කර ආණ්ඩු පිහිටුවීමට පොදුජන පෙරමුණේ මන්ත්‍රීවරුන්ගේ සහයෝගය අගමැතිතුමාට ලැබේවිද?


එදා නියෝජ්‍ය කතානායක ධුරයට ඡන්දය පැවැත්වුණු අවස්ථාවේදී මම කිව්වා මේ තමයි පරාජයන් වැලක ආරම්භය කියලා. ඒ වගේ සුළු කාරණයකටවත් අගමැතිතුමා නියෝජනය කරන පක්ෂයේ එකඟතාව ගන්න බැරි නම් ඉදිරි තීරණ ගැනීම්වලදී මොනවගේ දේවල්වලට එතුමාට මුහුණ දෙන්න වේවිද කියන ගැටලුව අපට පෙනෙන්නට තිබෙනවා. අගමැතිතුමා ඒ ධුරය භාරගත්තේ රට හදන්න නම් පළමුවෙන් එතුමාගේ ස්ථාවරත්වය රැකගන්න අවශ්‍යයි. ඒ නිසා ස්ථාවරත්වය රැකගැනීමට නම් මීට වඩා විදිමත් ක්‍රමවේදයක් අනුගමනය කරන්න එතුමාට සිදු වෙනවා.


අපට සල්ලි තිබුණු වෙලාවක් නම් මේ වෙලාවේ ඡන්දයකට ගිහින් ස්ථාවර රජයක් පිහිටුවන්න තිබුණා. නමුත් මේ වෙලාවේ කන්න බොන්න තියෙන සල්ලි ටික ඡන්දයකට යොදවන්න බෑ. එහෙම කරන්න තිබුණා නම් හොඳයි.

ඉදිරියේදී ආහාරවලට වියදම් කරන්න මුදල් අපට නැති වේවිද?


අනිවාර්යයෙන් ම ආහාර අර්බුදයක් එනවා. මම මේ ගැන කිව්වේ කාබනික පොහොරක් අල්ලගෙන ගොවියන්ට යන එන මං නැති කරපු අවස්ථාවෙයි. ඒ ගැන පාර්ලිමේන්තුවේ කතා කරපු පළමු අවස්ථාවේ සිටම මම ඒ ගැන කිව්වා. ගිය මහ කනයේ අපේක්ෂිත අස්වැන්න ලැබුණේ නෑ. දැන් යල කන්නය පටන් අරන් තියෙන්නේ. ඒ අයටත් පොහොර නෑ. රටේ වැඩිම අස්වැන්නක් ලැබෙන්නේ මහ කන්නයෙන්. යල කන්නයේත් මිනිස්සු වගා අරලා තියෙන්නේ කුඹුරුවලින් බාගයක් විතර.


උඩරට ගොවීන්ගේ එළවළු වගාවනුත් විනාශ වෙමින් යනවා. ඔවුන්ට දිළීර නාශක නෑ. ඒ ප්‍රශ්න වැඩියි උඩරට පළාත්වල. ගොවියෝ හැම කෙනෙක්ගෙම නිෂ්පාදනය අඩු වෙලා. ඔවුන්ට වෙළඳපොළට නිෂ්පාදන දාන්න බෑ. අපට ආනයනය කරන්නත් මුදල් නෑ. බදු මුදලුත් ඉතාම අධිකයි. ආහාර සුරක්ෂිතතාව ඉතාම අවදානම් තැනක ඉන්නේ. ඒ නිසා මන්දපෝෂණ තත්වයක් ඇති වෙන්න පවා ඉඩ තිබෙනවා. මේ ආණ්ඩුවෙන් අපට විසඳුම් ලැබෙයි කියලා හිතන්න බෑ. ඒ නිසා මම ගෘහණියන්ට ආරාධනා කරනවා ඔබේ දරුවන් වෙනුවෙන් මොනවා හරි දෙයක් වගා කරලා තියාගන්න. ඔබේ දරුවන් බඩගින්නේ හඬන්න ඉඩ තබන්න එපා. නමුත් මහල් නිවාසවල ඉන්න ජනතාවට වගා කරන්න අවස්ථාවක් නෑ.


ඒ වගේ ම කාන්තාවන්ට අවශ්‍ය සනීපාරක්ෂක ද්‍රව්‍ය ගන්න විදිහක් නෑ. ඒ නිෂ්පාදනවලත් මිල ඉහළ ගිහින්. පහුගිය ජනාධිපතිවරණයේ දි අපේ අපේක්ෂකයා ඒ ගැන තිබෙන ගැටලු ගැන කතා කළා ම පොදු ජන පෙරමුණේ ඇතැම් කාන්තාවන් කිව්වා අපට අවශ්‍ය සනීපාරක්ෂාව නෙවෙයි ආරක්ෂාව කියලා. අද වන විට ආරක්ෂාවත් නෑ සනීපාරක්ෂාවත් නෑ.

ජනතාවගේ මේ ප්‍රශ්න ගැන කතා කරන අරගලකරුවන්ව දඩයම් කිරීම ආරම්භ වෙලා. විපක්ෂය නියෝජනය කරන මන්ත්‍රීවරියක් හැටියට මේ මර්දනය ඔබ දකින්නේ කොහොමද?


ප්‍රචණ්ඩත්වයට මමත් විරුද්ධයි. කාගෙ වුණත් ගෙදරක් ගිනි තබලා විනාශ කරනවා නම් ඒක වැරදියි. මගේ ගෙදර ගිනි තබලා විනාශ කළොත් මට ආපහු ගෙදරක් හදාගන්න අමාරුයි. එවැනි තත්වයකදී කෙනෙක්ට ගෙයක් හදාගන්නකන් තාවකාලිකව තැනක් දුන්නාට කමක් නෑ. කෙනෙක්ගේ දේශපාලන මතවාදයක් නිසා දේපළ විනාශ කිරීම මම අනුමත කරන්නේ නෑ. වත්කම් පිළිබඳව ගැටලුවක් තිබෙනවා නම් අපට ඒවාට එරෙහිව නීතිමය ක්‍රියාමාර්ග ගන්න පුළුවන්. දැන් මේ තරම් ප්‍රශ්නයක් වෙලා, ඒ ප්‍රශ්නය ඇතිකරන්න මුල් වුණු අය බොහෝමයක් අත්අඩංගුවට අරගෙන නෑ. තාම කටඋත්තර ගන්නවා විතරයි. දේපල නීත්‍යනුකූලව හම්බ කරපු දේවල්ද කියන එක යට ගිහින් දැන් දේපල විනාශ කරපු එක ගැනයි පරීක්ෂණ යන්නේ.


මේ වෙනකොට අරලියගහ මන්දිරය ඇතුළට එදා ඔවුන්ගේ පාක්ෂිකයන් ගියේ පොලු අරගෙන නෙවෙයි. නමුත් එළියට එන විට අපි දකිනවා ඔවුන් එන්නේ පොලු අරගෙන කියලා. එහෙනම් මේ පොලු ලැබෙන්න ඕනෑ ඔවුන් ඇතුල්වීමත් පිටවීමත් කියන අතරෙදියි. පොලු අතට දුන්නේ කවුද? ඒ අයගේ ආවේගය ඇවිස්සුවේ කවුද? එක පැත්තක ගේට්ටුවක අරගලයක් තියෙද්දි තව පැත්තේ ගේට්ටුවකින් 3000ක් විතර ගේන්න යෝජනා කළේ කවුද? මේ වගේ ගැටුමකට මග පෑදුවේ කවුද? කියන ඒවා පිළිබඳව සිදුවෙන වගවිභාග අඩුයි. නමුත් ඒ ගැන සොයන්නේ නැතිව එහි අතුරු ප්‍රතිඵලයට සම්බන්ධ වුණු හැමකෙනෙක්වම කුදලාගෙන යන තත්වයට පත් වෙලා තියෙනවා. මේ පරීක්ෂණ සමබරව යන්න ඕනෑ පරීක්ෂණ. අගමැති කෙනෙක් කියන්නේ රටේ දෙවැනි පුරවැසියා. රටේ දෙවැනි පුරවැසියා වෙලා ඉඳපු කෙනාට තේරෙන්න නැතිද මෙහෙම ගැටුමක් ඇතිවෙන්න පුළුවන් කියලා. යුද්ධය නැති කරපු නායකයා කියලනේ එතුමා කියන්නේ. එහෙනම් මේ වගේ ගැටුමක් නවත්වා ගන්න බැරිවුණේ ඇයි? ඒ නිසා මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාගේ සිට ඒ සඳහා අනුබල දීපු හැම කෙනාටම විරුද්ධව නීතිය ක්‍රියාත්මක විය යුතුයි.

21 වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ගැන දැන් ඉදිරිපත් වෙලා තිබෙන යෝජනාව ගැන ඔබේ අදහස කුමක්ද?


21 වන ව්‍යවස්ථාව සංශෝධනය ගත්තාම විවිධ මතවාද තියෙනවා . මේ වෙලාවේ මේ රටේ විසඳිය යුතු ප්‍රශ්න ලෙස බඩගින්න, පොහොර ප්‍රශ්නය, ඖෂධ හිඟය, ආර්ථිකය, ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඉවත්වීම මෙන්ම ව්‍යවස්ථාව සංශෝධනයක අවශ්‍යතාව දකින පිරිස වගේම ඉහත කාරණා සියල්ල සමඟ ව්‍යවස්ථාව සංශෝධනය ගැන අවශ්‍යතාවක් හෝ අවබෝධයක් නැති පිරිස. මෙන්න මේ අන්ත දෙක අතරේ අඩු වැඩි වශයෙන් දෝලනය වෙන ජනතාවක් ඉන්න බව පේනවා. නමුත් බහුතරය ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ගෙදර යායුතු බව කියනවා. ආර්ථිකය කඩා වැටීම ඇතුළු සියලු ප්‍රශ්නවලට මුල ගෝඨාභය රාජපක්ෂ බව ජනතාව විශ්වාස කරනවා.
ඒ අතරේම ලෝකයේ ජනාධිපතිවරෙකුට අනවශ්‍ය විදියට බලතල දීපු ව්‍යවස්ථාවක් අපිට තියෙන්නේ. ජයවර්ධන ජනාධිපතිවරයාටත් වඩා බලතල වර්තමාන ජනාධිපතිවරයාට තියෙනවා . ඒක භයානකයි . මේ වෙලාවේ මට මතක් වෙනවා 78 ව්‍යවස්ථාව ගේනකොට ප්‍රශ්න කලා පිස්සෙකුට මෝඩයෙකුට මේ බලය ලැබුනොත් මොනවා වේවිද කියාලා. එයින් අදහස් කලේ බලය අවභාවිතා කරන්නෙකුට ලැබුනොත් කුමක් වේවිද කියන එක. අද අපි ඒක අත්විඳිනවා. පාර්ලිමේන්තුවට වග නොකීම තුළ ගත් තීන්දු අපි අනතුරේ හෙළා තියෙනවා බදු ප්‍රතිපත්තිය වෙනස් කිරීම , පොහොර ප්‍රතිපත්තිය වෙනස් කිරීම, මුදල් අච්චු. ගැසීම ආදි තීරණ අපිව අමාරුවේ දැම්මා . ඒ වගේ ස්වාධීන අධිකරණ , ස්වාධීන කොමිෂන් සභා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රටක හොඳ ලක්ෂණ ඒවා 19 වන සංශෝධනය තුළ තිබුණා.
ඒ නිසා ජනාධිපති බලතල අඩු කළ යුතුයි.■

අරගලය දියාරු කිරීමේ රනිල් වික්‍රමසිංහ උත්සාහය

0

■ පුරවැසියා

තරුණ අරගලයේ සංකේතීය ස්ථානය වන ගෝල්ෆේස් අරගල භූමියට දින පනහක් ගතවන විට අරගලයට කුමක්ද සිදුවන්නේ යන ප්‍රශ්නය නගන්නට පටන් ගෙන තිබේ. එය ඉතා හොඳ ප්‍රශ්නයක් වන්නේ එම අරගලය සම්බන්ධයෙන් අගතිගාමී නොවී සිතන පුද්ගලයින්ට පමණය. පුරවැසියාගේ අදහස නම් ගෝටා ගෝ හෝම් යනුවෙන් පැන නැඟි රාජපක්ෂවරුන් සහ ඔවුන් සමඟ එකපතේ කෑ දේශපාලන සනුහරය රටේ පාලනයෙන් ඉවත් විය යුතු යැයි යන්න ගෝල්ෆේස් අරගල භූමියට සීමා වූවක් නොවන බවයි. එහි අදහස වන්නේද රටේ කිහිප ස්ථානයක ගෝටා ගෝ හෝම් යනුවෙන් ස්ථාපිත වී ඇති අරගල ස්ථානවලට එය සීමාවී ඇතිය යන්නද නොවේ. මේ කියන අරගල ස්ථානවලට ආවද නාවද රටේ අති බහුතරයක් වූ පොදු ජනතාව අතර ගෝටා ගෝ හෝම් මතය ස්ථාපිත වී ඇතිය යන්නය. එමෙන්ම එම ස්ථානවල ස්ථානගතවී සිටින තරුණ හා අනෙකුත් ක්‍රියාධරයින් අබිබවා ගොස් රටේ ජනතාව ඒ වෙනුවෙන් ඉදිරියට විත් ඇති බවයි. වේගයේ හෝ ක්‍රියාකාරිත්වයේ යම් අඩු වැඩිවීම් තිබුණද අරගල ස්ථාන අබිබවා ගිය විරෝධතා ක්‍රියාමාර්ග පෙන්වනු ලැබුවේ සහ තවමත් පෙන්නමින් සිටින්නේ පොදු මහජනතාවගේ එම මතයයි. ඔවුන්ට පීඩනය එන්නේ යම් අවස්ථාවකද ක්ෂණයකින් ඔවුන් සිය පීඩනය මුදාහරිනු ලබයි. ඒ නිසා ගෝල්ෆේස් අරගල බිමේ හෝ ඒවැනි වෙන ස්ථානයක අරගල බිම්වල තරුණයින් හා ක්‍රියාධරයින් රැඳී සිටීමේ සංකේතීය අරගල අවසන් වුවද මේ අරගලය ජනතාව මුහුණ දෙන පීඩනය අවසන් වනතුරු අවසන් නොවන බව පුරවැසියාගේ අදහසය.
මෙවැනි අදහස් දැක්වීමකින් මෙවර සටහනට පිවිසෙන්නට හේතුව සපයනු ලැබුයේ අගමැති රනිල් වික්‍රමසිංහ මැයි 29 වැනිදා හදිසියේම ජාතිය අමතා කරුනු ලැබූ අදහස් දැක්වීම නිසාය. ඔහු එහිදී රටේ වත්මන් අර්බුදය සම්බන්ධයෙන් යෝජනා ගණනාවක් කරනු ලැබීය. ඉන් එකක් වන්නේ පාර්ලිමේන්තුවේ මුදල් සම්බන්ධයෙන් ඇති කාරක සභා තුනට අමතරව ඒ ගැන කටයුතු කිරීමට තවත් කාරක සභා කිහිපයක් ඇති කිරීම, පාර්ලිමේන්තුවේ පක්ෂ නායකයින්ගේ සභාවක් ඇති කිරීම, අලුතින් අධීක්ෂණ කාරක සභා කිහිපයක් ඇති කිරීමය. මෙසේ ඇතිකරන අධීක්ෂණ කාරක සභාවන් කිහිපයකට තරුණ නියෝජිතයින් ඇතුළත් කිරීම හා ඒ සඳහා අරගල භූමියේ කිහිප දෙනෙකුට අවස්ථාව ලබාදීමය.


එම අධීක්ෂණ කාරක සභා කිහිපයක නියෝජනය අරගලකරුවන් කිහිප දෙනෙකුට ලබාදීම යනු ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ සමඟ ඩීල් එකකින් අගමැතිකම බාර ගැනීමෙන් පසු, අරගල භූමියට අවශ්‍ය සියලු පහසුකම් ලබාදෙන ලෙසට කොළඹ නගරාධිපතිනියට ඔහු උපදෙස් දුන්නා යැයි කියූ කියමනට දෙවෙනි නැත. අගමැතිවරයාගේ පහසුකම් ලබාදීමේ මුල් යෝජනාව අරගලකරුවන් ප්‍රතික්ෂේප කළ අතර මෙම යෝජනාවද ප්‍රතික්ෂේප කරනු ඇතැයි සිතිය හැකිය. මන්ද එවැනි කාරක සභාවක සාමාජිකයකු වීමෙන් මේ රට මේ පවතින තත්වයෙන් වෙනස් කළ නොහැකි නිසා බැවිනි. තවදුරටත් එවැනි යෝජනාවක් යනු අරගලය දියකිරීම සඳහා වන යෝජනාවක් වන බැවින්ය.


රටේ පවතින ආර්ථික අර්බුදයට පාර්ලිමේන්තුවේ කාරක සභා වැඩි කිරීමෙන් හා ඒවා සඳහා සාමාජිකයින් ලෙස තරුණයින් කිහිප දෙනෙකු පත්කිරීමෙන් විසඳුම් ලබාගත නොහැකිය. ඒ සඳහා අවශ්‍ය වන්නේ වැඩපිළිවෙලකි. තමා සතු වැඩපිළිවෙළ මෙතෙක් රට හමුවේ තබන්නට අගමැති රනිල් වික්‍රමසිංහ සමත්වී නැත. එයින් හොඳටම පෙනෙන්නේ ඔහු රාජපක්ෂලා නොවැටී බේරා ගැනීම සඳහා ඩීල් එකක් දැමීම හැර රට වෙනුවෙන් ඉදිරිපත් වී නැති බවය. ඔහු දැනට කරන්නේ මීට පෙර අවස්ථා ගණනාවකදී රටේ අගමැතිවරයා වශයෙන් කටයුතු කිරීමෙන් ඇතිවී ඇති හැඳුනුම්කම් මගින් විදේශ රටවලින් එදිනෙදා අවශ්‍යතාවලට සුළු සුළු ආධාර ලබා ගැනීම පමණය.


එවැන්නකින් ආර්ථිකයේ හිරවී ඇති දැති රෝද කරකවා රට යළි සාමාන්‍ය තත්වයට පත්කළ නොහැකිය. ලෝක බැංකුව හා ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල යන ආයතන පැහැදිලිවම කියා ඇත්තේ ශ්‍රී ලංකාවට උදව් කිරීම සඳහා වැඩ පිළිවෙළක් ඉදිරිපත් කළ යුතු බවය. පෙර සඳහන් කළ ආකාරයටම අගමැති රනිල් වික්‍රමසිංහ එවැන්නක් ඉදිරිපත් කරන අයුරක් පෙනෙන්නට නැත.


අනෙක් අතට අරගලයේ ප්‍රධාන ඉල්ලීම වන රාජපක්ෂවරුන්ගේ පාලනය අවසන් කිරීම සඳහා රනිල් වික්‍රමසිංහට වැඩ පිළිවෙළක් ඇති බවක්ද පෙනෙන්නට නැත. ගෙන ඒමට නියමිත දියාරු 21 වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයට පවා ඔහුව අගමැති පුටුවේ ඉන්දවූ රාජපක්ෂවරුන්ගේ සහායක් ඇති බවක් පෙනෙන්නට නැත. ඒ අනුව අරගලයේ ඉල්ලීම්වලටද ඔහුගෙන් විසඳුමක් අපට බලාපොරොත්තු විය නොහැකිය. ඒ නිසාම අලුත් දේශපාලන තත්වයක් නිර්මාණය වීම සඳහා 21 වන සංශෝධනය ඉක්මණින්ම පාර්ලිමේන්තුවට පැමිණිය යුතුමය. මන්ද එහි ජය පරාජය මත රටේ ඉදිරි දේශපාලනය බොහෝවිට තීන්දු විය හැකි නිසාය.■

චෞර දේශයක දේශපාලනය සහ බලය

අරගලය හේතුවෙන් ලංකාවේ පුරවැසියන්ට කොන්දේසි රහිතව පිළිගන්නට හැකි වී තිබෙන සත්‍යයක් වන්නේ අප ජීවත් වන්නේ චෞරයන්ගේ දේශයක බවයි. වසර හැත්තෑ හතරක් රට දේශපාලකයන් විනාශ කළේය යන්න නිවැරදි නැති බව ද මෙහිදී අප වටහා ගත යුතු යයි සිතමි. රට විනාශ මුඛයට ශීඝ්‍රයෙන් තල්ලු වන්නේ හැත්තෑ අටේ සම්මත වුණ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව නිසාය යන්න නිසාය යන්නත් සත්‍යයම නොවේ. දේශපාලනය සහ බලය කෙටි කලක් තුළ දී නීතියේ ආධිපත්‍යයට කළ හදියත්, අධ්‍යාපන වරප්‍රසාදයෙන් පිබිදුණ පුද්ගලයන්, විශේෂයෙන් ඉහළ වෘත්තිකයන් බලයෙහි අතකොලු බවට පත්වීමත් හේතුවෙන් රට විනාශ මුඛයට පත්වී ඇත.


දේශපාලන දැක්මක් නැති, ආර්ථික දැක්මක් නැති, නිසි අධ්‍යාපනයක් නැති, පුද්ගලයන් දේශපාලනයට අවතීර්ණවීම හා බලය අත්පත් කර ගන්නට කරුණු කාරණ යෙදීම වරදක් ලෙස නොදැකීම ලංකාවේ රාජ්‍ය පාලනයේ ඛේදයයි. මේ ඛේදයේ කූට ප්‍රාප්තිය මහින්ද රාජපක්ෂගේ දේශපාලන ආගමනයයි. කරුණු කාරණ අනාවරණය වන අන්දමට මහින්ද රාජපක්ෂගේ දරුවන් තිදෙනා අනීතිකව රැස්කරගෙන තිබෙන ධනස්කන්ධය හා විනාශ කර තිබෙන ධනස්කන්ධය සුළු පටු නොවේ. ඔවුන් ද දේශපාලන දැක්මක් නැති, ආර්ථික දැක්මක් නැති, නිසි අධ්‍යාපනයක් නැති, පුද්ගලයන් බව කිව යුතු නැත. මෙවැනි බොල් චරිත ගල් පිළිම බවට පත් වනු වළක්වා ලීම කෙසේ වෙතත්, ඔවුන්ට අභිමත අන්දමට රාජ්‍ය බලය පරිහරණය කිරීමට ඉඩ නොදී සිටින්නට බැරි තරමට ලංකාවේ ඉහළ තලයේ වෘත්තිකයන් නිවට වීම මොන තරම් ඛේදයක් ද?

මහජන බැංකුව


මහජන බැංකුව නිර්මාණය කිරීම හා සම්බන්ධ ඉතිහාසය විධිමත්ව ලේඛනගතව තිබේ. ඒ ඉතිහාසය කියවන විට අද මහජන බැංකුවට අත්ව තිබෙන ඉරණම එක අතකින් හද සසල කරවයි, අනෙක් අතින් හද කුපිත කරයි. අන්ත අසරණයන්ගේ මුදලින් ගොඩ නැඟී වැඩී වර්ධනය වුණ මහජන බැංකුව දේශපාලන බලය අතට ගන්නට සමත් වුණ පුද්ගලයන් අනීතික අන්දමට පරිහරණය කළ බලය හේතුවෙන් කාබාසිනියා වී ඇති බවය අසන්නට ලැබෙන්නේ.
කලක සිට මහජන බැංකුවට පත් කරන සභාපතිවරුන් (ලංකා බැංකුවට ද අදාළ යයි සිතමි) සහ අධ්‍යක්ෂ මණ්ඩල සාමාජිකයන් බහුතරය බැංකු ක්ෂේත්‍රයේ අභිවෘද්ධියට දායක වීමට සුදුසුකම් ඇති අය නොවන වග පෙන්වා දිය යුතු නැත. මේ පත් කිරීම්වල ඒකායන පරමාර්ථය ආණ්ඩුවේ සහ නායකයන්ගේ අභිමතාර්ථ වෙනුවෙන් බැංකුවේ මුදල් පරිහරණයට අවශ්‍ය සේවය ලබා ගැනීමය. එක නිදසුනක් පමණක් දක්වමි.


යහ පාලන ආණ්ඩුව පැවති සමයේ පොළොන්නරුවේ කුප්‍රකට සහල් ව්‍යාපාරිකයා මහජන බැංකුවේ සභාපතිට බල කරන්නේ රාජපක්ෂ පුතුන් සතුව පැවති සීඑස්එන් නාළිකාව සම්බන්ධ මහජන බැංකුවේ බැඳීම් අයින්කර දමන්න යන්නය. අධිකරණයේ නඩුවක් තිබෙන බැවින් එය කළ නොහැකි බව සභාපති පවසා සිටි විට නඩුව ගැන තමන් බලා ගන්නම් යයි ඔහු පවසා ඇත. කෙටි වේලාවක් තුළ දී ජනාධිපති සිරිසේන ළඟ සේවය කළ තවත් කුප්‍රකට චරිතයක් සභාපතිට කතා කර පවසා තිබෙන්නේ ජනාධිපතිගේ අවශ්‍යතාව ඉටු කළ යුතු බවය.


මේ සභාපතිට – අධ්‍යක්ෂ මණ්ඩලයට ස්වාධීන තීරණයක් ගත හැකි ද? පත්වීම් දේශපාලන පත්වීම් බැවින් ඒවා පිරුවට වන නිසා අකමැත්තෙන් හෝ නිවට වීමය සිදු වන්නේ. සත්‍ය වශයෙන් කලක සිට මහජන බැංකුව අර්බුදය කරා පියමං කළේ සභාපති පදවියේ සිට අධ්‍යක්ෂ මණ්ඩලය දක්වා අදාළ පදවිවලට අති බහුතරය නුසුදුසු අය පත් කිරීමේ හේතුව නිසා බව ඇත්තකි. අදාළ දේශපාලන බලවතාට උදව් කර තිබෙන නිසා කෘත ගුණ ලෙසිනි මේ පදවි පිරිනමන්නේ. රාජ්‍ය බැංකු රාජ්‍ය සංස්ථා රාශියක් (ලාභ ලබමින් තිබුණ) බංකොළොත් වන්නට අදාළ හේතුව මෙය බව නොරහසකි.

දයා ගමගේ


දයා ගමගේ සම්බන්ධව පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී රාසමාණික්කම් කළ ප්‍රකාශයට පිළිතුරු දීමට දයා ගමගේ මාධ්‍ය හමුවක් කැඳවා තිබුණි. ඔහුට සිය මාධ්‍ය හමුවේදී රාසමාණික්කම් මන්ත්‍රීවරයා කළ ප්‍රකාශයන් කිසිවක් සාවද්‍ය බව සනාථ කරන්නට හැකි නොවීය. ඔහු හිරිකිතයක් නැතිව පැවසුවේ තමා මහජන බැංකුවෙන් තඹ සතයක් ණයට ගෙන නැති බවය. ණය ලබා තිබෙන්නේ ‘දයා ඇපරල්‘ ව්‍යාපාරය බවය. මේ තක්කඩි කතාවට අමු හිංගලෙන් හැර ශිෂ්ට සම්පන්න සිංහලෙන් පිළිතුරු දිය හැකි ද? දයා ගමගේ උජාරුවෙන් පවසා සිටියේ තමාට තම ව්‍යාපාරවල සාර්ථකත්වය වෙනුවෙන් අපමණ සම්මාන හිමිව ඇති බවය. ඔහු පුටුවෙන් නැගිට ඒවා පෙන්වමින් කට මැත දෙඩවීය. ඔහු මහජන බැංකුවට මිලියන ගාණක් පොලී ගෙවා ඇති බව ද පැවසීය. ඒ පිනට ද? ණය ගත් ප්‍රමාණයට පොලී ගෙවීම කවුරුත් කරති. ඔහු තව කතාවක් කීවේය. දයා ඇපරල් ණය ගන්නා විට තමාට එහි සම්බන්ධයක් නැති බවත්, තමා ඒ ව්‍යාපාරය පසුව ලබා ගත් බවත්ය ඔහු කියන්නට උත්සාහ කළේ. ඒ කියන්නේ ‘දයා ඇපරල්‘ නමින් කවුරුන් හෝ මේ ව්‍යාපාරය ගොඩ නඟා ඇත්තේ අනාගතයේ ප්‍රාදුර්භූතවන දයා කෙනෙකු වෙනුවෙන් බවද? මේ පුද්ගලයන් ජන වරමක් ලබන්නේ කෙසේ ද? මේ පුද්ගලයන් යහපත් ආණ්ඩුකරණයකට දායක වන්නේ කෙලෙසද? කෙලෙසින්වත් නොහැකිය.


යහ පාලන ආණ්ඩු සමයේ මහාමාර්ග ඉදි කිරීම් සම්බන්ධ ලබාගෙන තිබුණ කොන්තරාත් නිසි ලෙස ඉටු කර නැති නිසා ඔහුට මුදල් අය කර ගන්නට නොහැකි වී තිබේ. මොහු මාර්ග සංවර්ධන අධිකාරියේ සභාපති වෙත බිල් පතක් යොමු කරමින් මුදල් ලබා දෙන ලෙස ඉල්ලා ඇත. සභාපති දයා ගමගේ මිත්‍රයෙකි. එහෙත් සභාපති පවසන්නේ නියමාකාර ක්‍රමයට බිල් පත තමා වෙත ලැබුණොත් පමණක් මුදල් ගෙවන්නට හැකි බවය. ඔහු ඒ වන විට සැකහැර දැනගෙන සිටින්නේ අදාළ ඉදිකිරීම් සිදු කර නැති බවය. මේ සභාපති නිර්භීතව පවසා තිබෙන්නේ මිත්‍රකමට මෙය කළ නොහැකි බවය. ඇත්ත වශයෙන්ම මේ අහඹුවකි. මට මෙහිදී පැහැදිලි කරන්නට අවශ්‍ය වන්නේ දේශපාලන පත්වීමක් ලද කෙනෙකු වුව හෘදය සාක්ෂියට අනුව තම වගකීම් ඉටු කරනවා නම් දයා ගමගේලා වැනි තවත් අයට බලය අවභාවිත කළ නොහැකි බවය. අභාග්‍යය නිසි සුදුසුකම් ඇති පුද්ගලයන් යම් තනතුරුවලට පත්වුණත් තනතුරු ලෝභය හේතුවෙන් හොරකමට තම අත්සන් ගැසීමය. මෙය වළකා ගන්නට එකම ක්‍රමය අදාළ තනතුරුවලට පිටතින් පුද්ගලයන් පත් නොකිරීම ද? නැත. රාජපක්ෂලාට වැඩියෙන්ම හොරකම් කරන්නට පුළුවන් වී තිබෙන්නේ නිසි පත්වීම් ලද රාජ්‍ය නිලධාරීන් හරහාය. නම් දරාපු නිලධාරීන් හරහාය. දැන් අප වටහා ගත යුත්තේ රට අගාධයකට ඇද වැටීමට අදාළ යථාර්ථයයි. සහ සුද්දෙන්ම මැති ඇමතිලාට රාජ්‍ය මුදල් තනි මතයට අවභාවිත කළ නොහැකිය. ඊට නිලධාරීන්ගේ සහාය – මැදිහත්වීම හා උපදෙස් අවශ්‍යම වේ. ඒ වග සනාථ කරන විශිෂ්ටතම නිදසුන ලලිත් වීරතුංග සිරදඬුවම් ලද සිල් රෙදි ජාවාරමය.


ලංකාව ශීලාචාර රටක් කරන්නට – ‘සිස්ටම් චේන්ජ්‘ එකක් කිරීමට දයා ගමගේලා ආණ්ඩුකරණයට වරම් ලැබීම වළක්වා ලීමෙන් පමණක් කළ නොහැකිය. රාජ්‍ය යාන්ත්‍රණය දුවන්නේ සැබවින්ම දේශපාලනඥයන්ගෙන් නොවේ, නිලධාරීන්ගෙන්ය. පසු ගිය කාලයේ අති බහුතරයක් නිලධාරීන්ට සිදු වන්නේ නිවටයන් සේ අණ පිළිපැදීමටය. ගෝඨාභය ආණ්ඩුවේ වැඩ කළ නොහැකි බව පවසමින් කිහිප දෙනෙකු අස්වුණ බව, විශ්‍රාම ගත් බව අපි දනිමු. එහෙත් නිර්භීත තීරණයක් කෙනෙකු ගන්නා විට දීනයන් පෝලිමක් සිටින විට ප්‍රතිඵලය කුමක් ද? ලේනාට සිය වලගයෙන් මුහුද හිස් කළ නොහැකි බව ද අප වටහා ගත යුත්තේ? නැත. රාජ්‍ය මුදල් අවභාවිතයට එරෙහිව රටේ නීතිය බලාත්මක වන්නේ නම් යම් පාලනයක් කළ හැකිය. නීතිය බලාත්මක කිරීමට හැකිවන්නේ සිවිල් පුරවැසියන්ටය. රාජපක්ෂලා සිවිල් පුරවැසියන් බුරුතු පිටින් හීලෑ කර ගැනීම හේතුවෙන් සිදු වුණේ නීතිය ක්‍රියාත්මක වීමට එරෙහිව මහමගට බසින පුරවැසියන් බිහිවීමය. ඔවුන්ට නායකත්වය දුන්නේ කවුරුන් ද? පිරිහුණු සංඝයා නොවේ ද?

දේශපාලනඥයන්ගේ ව්‍යාජ බෞද්ධකම


ලංකාවේ දේශපාලනඥයන් අති බහුතරය ශ්‍රද්ධාසම්පන්න දායකයෝ වෙති. මැති ඇමතිලා ඉහළින්මය. ඔවුන් පින් පිණිස දන් දෙති. දන් දෙන්නේද මහජන මුදල්වලිනි. මහනායක හිමිවරුන් බැහැ දකින්නට යන විට ගෙනයන අටපිරිකර හා පලතුරු වට්ටිවලට ද අවසන ගෙවා තිබෙන්නේ මහජන මුදලිනි. දයා ගමගේ ද ශ්‍රද්ධාසම්පන්න දායකයෙකි. දුමින්ද සිල්වා සහ ඔහුගේ සොයුරු රේනෝ සිල්වා ද ශ්‍රද්ධා සම්පන්න දායකයෝ වෙති. ගෝඨාභයත් ශ්‍රද්ධා සම්පන්න දායකයෙකි. ඉතින් වැඩි විස්තර කුමට මහින්ද රාජපක්ෂ! ඔහු පුරාණ රජෙක් වන් ශ්‍රද්ධා සම්පන්න දායක වස්තුවක් නොවැ!


ලංකාවේ රාජ්‍යයේ පිරිහීමට බරපතළ අන්දමට වග කිව යුතු භික්ෂූන්ගෙන් සැදුම් ලත් පන්සල් සංස්කෘතියක් තිබේ. (ධර්මයෙහි හැසිරෙන යහපත් භික්ෂූන් වහන්සේලාට නිසි බුහුමන දක්වන බව ද සඳහන් කරනු කැමැත්තෙමි) පිරිහුණු භික්ෂූන් තමන්ට හැමදාම දානමාන දෙන දායකයින්ගේ ජීවිතවලට වඩා වැදගත් කොට සලකන්නේ දේශපාලනඥයන්ගේ ජීවිතවල අභිවෘද්ධියයි.


යහ පාලන ආණ්ඩුව අබල දුබල කිරීමට මුළින්ම පෙරමුණ ගත්තේ පිරිහුණු භික්ෂූන්ය. දූෂණය – වංචාව – අපරාධ පිටු දකින දේශපාලන සංස්කෘතියක් වෙනුවෙන් අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව – මුල්‍ය අපරාධ කොට්ඨාසය මූලික වශයෙන් ඉදිරිගාමී කටයුවල නිමග්න විය. මුළින්ම සැකහැර නීතියෙන් දඬුවම් ලබන්නට සිටි රාජපක්ෂ සමාගමේ සාමාජිකයන් අතර සිටියේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂයි. ඔහු අල්ලස් හෝ දූෂණ විමර්ශන කොමිෂන් සභාවට කැඳවන ලද අවස්ථාවේ භීතියෙන් පසුවුණ බවය දැන ගන්නට ලැබුණේ. වැරදි කර නැත්නම් ඇයි භීතියට පත් වන්නේ?


ගෝඨාභය අල්ලස් කොමිසමට කැඳවන ලද දා බෞද්ධාලෝක මාවත කසාවත්වලින් වැසිණි. පෙරමුණ ගත් අය අතර චණ්ඩියෙකු සේ කතා කළේ මුරුත්තෙට්ටුවේ ආනන්ද හිමිය. මේ කැඳවීම කුමකට වුවත් කොන්දේසි විරහිතව ගෝඨාභය රකින තැනකය මේ පිරිහුණු භික්ෂූන් සිටියේ. කරුමය නම් තවත් ව්‍යාජ ශ්‍රද්ධාවන්තයෙකුම යහපාලනයක් වෙනුවෙන් පත්වුණ ජනාධිපති වීමය. ඔහු බෞද්ධාලෝක මාවත වැසුණ කසාපැහැයට බියට පත් වෙයි. ගෝඨාභයට එරෙහිව නීතිය ක්‍රියාත්මක කිරීම කණපිට හැරවිණි. අල්ලස් කොමිසමට සිරිසේන ප්‍රසිද්ධියේම දෙසුවේය. ගෝඨාභය තමන් කළ සියලු වැරදිවලින් නිදහස් වන්නට හොඳම පළිහ ලෙස වටහා ගන්නේ කසාවතයි.


දේශපාලනඥයන් යනු බලය වෙනුවෙන් බුද්ධාගම අවභාවිත කරන්නෝ වෙති. පිරිහුණු භික්ෂූන් යනු දේශපාලනඥයන්ගේ අභිවෘද්ධිය හා තමන්ගේ සුඛ විහරණ වෙනුවෙන් බුද්ධාගම අවභාවිත කරන්නෝ වෙති.


හෙට දවසේ මහින්ද රාජපක්ෂ කළ අපරාධ වෙනුවෙන් ඔහුව අත් අඩංගුවට ගත හොත් පිරිහුණු සංඝයා කුමක් කරාවි ද? පෙර දවස මෙන් පාරට බැස චණ්ඩිකම් කරන්නට හයියක් නැතත් පන්සල්වල මහින්ද සරණ ගච්චාමි පින්කම් පටන් ගනු නියතය.


මෙහිදී පැහැදිලි කිරීමට උත්සාහ කළේ ලංකාවේ දේශපාලන සංස්කෘතිය වෙනස් කිරීමට – ‘සිස්ටම් චේන්ජ්‘ එකට පිරිහිණු භික්ෂූන්ගෙන් සැදුම් සංඝ සමාජය මහාපිළිලයක් බවය. රටම විපතට පත්ව සිටින අවකාශයක මහ මගට ඇවිත් මහජනයා වෙනුවෙන් සිටගෙන සිටින භික්ෂූන් ප්‍රමාණයෙන් අතලොස්සක් වීම කොතරම් අභාග්‍යයක් ද?

අධිකරණයට ලංකාව බේරා ගත හැකිය


පිටතින් සිට නිරීක්ෂණයක යෙදෙන විට පෙනී යන්නේ ලංකාව දරුණු ආර්ථික ආගාධයකට තල්ලුවීම ගැන අධිකරණ ක්ෂේත්‍රයේ කම්පනයක් – අවංක කම්පනයක් තිබෙන බවය. නීතිඥවරුන් පිරිසක් නීතිපතිගේ කාර්යාලය වට කිරීම ද බරපතළ කටයුත්තකි. අරගලයට එරෙහිව මර්දනය ක්‍රියාත්මක කිරීම පාලනය කිරීමට නීතිඥ සංගමය පෙනී සිටීම පුරවැසියන්ගේ ගෞරවයට බඳුන්ව තිබේ.


සැබවින්ම ලංකාව බේරා ගන්නට – ‘සිස්ටම් චේන්ජ්‘ එක්ක වෙනුවෙන් පදනම දමන්නට පරම බලය තිබෙන්නේ අධිකරණයට බවය හැඟී යන්නේ. එහිදී ජනතාවට ලැබිය යුතු වැදගත් සංඥාවන් තිබේ.


ලංකාවේ දේශපාලන බලවතුන් – දේශපාලන බලයෙන් චෞරකම්වල නිමග්නව සිටින්නන් – අපරාධකරුවන් රැසක් ආණ්ඩුකරණයෙහි නිමග්න වීමට ජන වරම් ලබා සිටින බව නොරහසකි. මිනීමරුවන් ලෙස දඩුවම් ලද්දන් – දඬුවම් ලබන්නට හැකි අය ද මැති සභයේ සිටින බව ප්‍රකටය. මේ වාතාවරණයට හේතුව කුමක් ද?


එක් ප්‍රධාන හේතුවක් වන්නේ අධිකරණයක නඩු විභාගය අසාමාන්‍ය ලෙස ප්‍රමාද වීමය. ආසන්න උදාහරණයක් වන්නේ ශෂි වීරවංශ දඬුවම් ලද නඩුවයි. මේ නඩුව වසර හතක් තිස්සේ විභාග කෙරුණ බව – නැත්නම් වසර හතක් පැරණි නඩුවක් බවය මාධ්‍ය ඔස්සේ වාර්තා වූයේ. රටේ නීති ගරුක පුරවැසියන්ට තිබෙන සාධාරණ ප්‍රශ්නයක් වන්නේ මේ නඩුව විභාග කොට තීන්දුවක් ලබා දෙන්නට මේ තරම් කාලයක් වැය වූයේ කුමන සාධක මත නිසා ද යන්නය.
මනුෂ්‍ය ඝාතනයක් – බරපතළ මුල්‍ය අපරාධයක් සම්බන්ධ නඩුවක් විභාග කරන්නට කාලයක් ගත විය හැකිය යන්න පහසුවෙන් වටහා ගත හැකිය. අද දරුවෙකුගේ නීත්‍යානුකූල පියා කවුරුන්දැයි දැන ගැනීමට ඩීඑන්ඒ පරීක්ෂණයක් සිදු කොට ප්‍රතිඵල ලබා ගන්නට යන්නේ ද කෙටි කාලයකි. එවන් යථාර්ථයක පැහැදිලිව ලිඛිත සාධක පවතින නඩුවක වරද විනිශ්චය කිරීමට දීර්ඝ කාලයක් වැය වන්නේ නම් එය, ‘නීතිය ශක්තිමත්ව පවතින රටකය අප ජීවත් වන්නේ‘ යන අදහස ජන සමාජයේ ස්ථාපිත වන්නට හොඳ වාතාවරණයක් නොවේ යයි සිතමි.
එක්තරා කුප්‍රකට සමාගමක් බැංකුවකට කළ වංචාවට එරෙහි නඩුවෙන් පැරදුණ බව මාධ්‍යයෙන් දැක ගන්නට ලැබිණි. ඒ නඩුවද කලක් තිස්සේ විභාග කෙරුණකි. මෙවන් පසුබිමක දයා ගමගේට නඩුවක් පැවරුණහොත් කුමකින් කුමක් සිදු වේ ද? බැරි වෙලා හෝ දයා ගමගේට එරෙහිව පවරන නඩුවෙන්, ණය ලබාගෙන තිබෙන්නේ දයා ගමගේ නොව දයා ඇපරල් ව්‍යාපාරයයි ඔප්පු වුවහොත් දයා ගමගේට තව තවත් කොම්පැණිවලට ණය ලබා ගන්නට ඉන් ලැබෙන නෛතික දිරිය අපමණ යයි සිතමි.


දුමින්ද සිල්වාට එරෙහිව මනුෂ්‍ය ඝාතනයක් සම්බන්ධව පැවරී තිබුණ නඩුව විභාග වුණ අන්දම එහි පසුබිම හා ඊට ගත වුණ කාලය ගැන හැඟීමක් පුරවැසියන්ට ඇත. නඩුවෙන් ඔහු වරදකරු විය. මහාධිකරණයෙන් ලබා දුන් තීන්දුව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයෙන් ද අනුමත විය. දීර්ඝ කාලයක් ගත වුණත් දුමින්ද සිල්වා මිනීමරුවෙකු බව ලංකාවේ අධිකරණ ක්ෂේත්‍රයේ සෙමින් විභාග වන ක්‍රියාවලියක් හරහා ඔප්පු විය. ඔහුට ජනාධිපති සමාව ලැබිණි. ජනාධිපති සමාව ලබන දුමින්ද සිල්වා සංස්ථා සභාපති කෙනෙකි. මේ සියල්ලට වඩා රසවත් අන්දරයක් දුමින්ද සිල්වා සම්බන්ධයෙන් පවතී. එය නම් සිර දඬුවම් නියම වුණ දුමින්ද සිල්වා එක දවසක් හෝ හිර මැදිරියක කාලය ගත නොකිරීමය. බන්ධනාගාර රෝහලේ විශේෂ වාට්ටුවක ඔහු සුව පහසු දිවි පෙවෙතක් ගත කළේය. එසේ බන්ධනාගාර රෝහලේ කාලය ගත කළේ අසනීපයකින් සුව වන්නට නොවේ. තමන්ගේ පවුල සතු ධන බලය හා මාධ්‍ය බලය නොමසුරුව වැයකොට ජනාධිපතිවරයෙකු බලයට පත් කර ඔහුගෙන් ජනාධිපති සමාව ලබා ගැනීමටය. මෙවන් පුවත් මෙනෙහි වන විට ‘සිස්ටම් චේන්ජ්‘ එක සිහිනයක් දෝයි සිතේ. සිහිනයක් නොව යථාර්ථයකි යන්න විශද කරන්නට හැක්කේ කාට ද? එය කළ හැක්කේ අධිකරණයට පමණක් යයි සිතමි.

චෞර නායකයන්ට ලෝකය මුළා කළ නොහැකිය


අද අපට ලෝකය දුර නොවේ. ලෝකයට ලංකාව තුළ සිදුව ඇති දෑ හා සිදුවන දෑ මෙන්ම සිදුවිය හැකි දෑද කිසිසේත් අමුතු හෝ අද්භූත ඒවා ද නොවේ. ගෝඨාභය මොන වෙට්ටු දැම්මත් ඒවාට මුසපත්ව ලංකාවට අගාධයෙන් ගොඩ එන්නට ආධාර ලබා දෙනු නැත. ආධාර නොලැබෙන බවට තිබෙන සාධක වැඩිය. රාජපක්ෂලා සාපරාධී අන්දමට රාජ්‍ය මුදල් අවභාවිත කිරීම හා මකොල්ලකෑම ලෝකයට රහසක් නොවේ. තව දුරටත් මංකොල්ල කන්නට ආධාර දෙන්නට තරම් අනුවණ තත්වයක් ලොව කොහේ හෝ තිබිය හැකි ද?


රනිල්ට ආධාර ලැබෙනවා නම් ඔහු ඉදිරියට ඉතා අසීරු කාලයක් ගතවන බව පුන පුනා කියන්නේ ඇයි? ආහාර හිඟයක් ඇතිවන බව මැති ඇමතිවරුන් කියවන්නේ ඇයි?


දිනෙන් දින අභ්‍යන්තරයෙන් කුණු වෙන තුවාලයක් බවටය ලංකාවේ ආර්ථික දේහය අසාධ්‍ය වන්නේ. රාජපක්ෂලා බලය අල්ලාගෙන සිටින තුරු කිසිම ආර්ථික සැත්කමක් කරන්නට බැරි බව ද පැහැදිලිය. රනිල් සුපුරුදු කමිටු පත් කිරීමේ සෙප්පඩ විජ්ජාවකින් කල් මරන්නට හදන වග ඉතා පැහැදිලිය. මහින්ද රාජපක්ෂ පසුගිය කාලයේ මැති සභය තුළ කිසිම ප්‍රශ්නයක් ගැන හරවත් යමක් කතා කළේ නැත. එහෙම කතා කරන්නට ඔහුට පුළුවන්කමක් ද නැත. මැති සභයට එන්නේ හෝ රැඳී සිටින්නේ ද නැත. එහෙත් අදටත් ඔහු ගමන බිමන ගුවනිනි. මොහු මොන තරම් දරුණු – හිතක් පපුවක් නැති අවිනීත පුද්ගලයෙක් ද? මොහුට තව දුරටත් බලය භුක්ති විඳින්නට ආධාර උපකාර ලබා දෙනවා නම් ලෝක නායකයන්ටත් පිස්සුය.


අද වන විට අරගලය තුළ ජවය අඩු වී ඇති බවක් පෙනේ. එහෙත් අරගලය ලබා දුන් ආරම්භය අති ප්‍රබලය. එබැවින් ජනතාව රාජ්‍ය පාලනයේ වෙනසක් ඇති කර ගැනීමට කැපවීමෙන් කටයුතු කළ යුතුව ඇත. ගෝඨාභය බලය අත් හරින තුරු සාමකාමී විරෝධතා රට පුරා පැවැත්වීම අවශ්‍ය වේ. ගෝඨාභයට බලහත්කාරයෙන් බලයේ රැඳී සිටින්නට බැරි තරමට විරෝධතා බලවත් විය යුතුය. තරුණ අරගලය ලබා දුන් ආරම්භය ඇතුළෙන් පොදු මහජන අරගලයක් දීප ව්‍යාප්තව ගොඩ නැඟිය යුතුව තිබේ. එහි තේරුම ගෝඨාභය බලයේ සිටින තුරු ලංකාවට හෙටක් නැත යන්නය.


අනුවණ ලෙස බොරුකාරයෙකුට මුසපත්ව අසාමාන්‍ය බලයක් උරුම කර දී දුක් විඳින ජනතාව තමන් විශාල වරදක් කරගත් බව හොඳින් වටහාගෙන සිටින බව පැහැදිලිය. ජනතාවගේ කිසිම ප්‍රශ්නයක් විසඳීමට පාර්ලිමේන්තුවට – ජනාධිපතිට පුළුවන්කමක් නැති බව සක් සුදක් සේ පැහැදිලිය. එය සනාථ වන්නේ හරීන් සහ මනූෂ අමාත්‍ය පදවි දෙකක් ඩැහැ ගැනීමෙනි. මේ චෞර රාජ්‍යයෙහි දේශපාලනය නම් හැකි පළමු මොහොතේම බලය භුක්ති විඳීමය. මහා චෞර මහින්ද රාජපක්ෂ රටම හොරකම් කළත් තව දුරටත් ඔහුට බලය අවශ්‍යය. පසු පසින් සිටින හැම චරිතයකටම ඉක්මනින් අවශ්‍ය බලය යි. එබැවින් මේ පාර්ලිමේන්තුවට හෝ මේ ජනාධිපතිට හෝ මේ අගමැතිට හෝ ලංකාව විපතින් මුදවා ගන්නට නොහැකිය. ජනතාවගේ අරගලය බලගැන්විය යුත්තේ බලය අත් නොහරින චෞර නායකයන් පන්නා දැමීමට මැතිවරණයක් දිනා ගැනීමටය. රනිල්ට කළ හැකි එකම දෙයකි ඇත්තේ. ඒ රාජපක්ෂලාට රැකවරණය ලබන්නට කල් අල්ලා සිටීමටය. එහෙත් පුරවැසියන් කල්පනා කළ යුත්තේ රටට රැකවරණය සලසා ගැනීමටය. ඊට අරගලයම හැර විකල්පයක් ද නැත.■

ජගත් විජේවීර, චූලානන්ද පෙරේරා නීතියෙන් පිට පැන ශෂීට උදව් කරලා: ශෂී වීරවංශ නඩුවේ තීරණයෙන් හෙළිවන කරුණු

හිටපු ඇමති විමල් වීරවංශගේ බිරිඳ ශෂී වීරවංශ, ආගමන හා විගමන දෙපාර්තමේන්තුවට ව්‍යාජ තොරතුරු ඉදිරිපත් කර රාජ්‍යතාන්ත්‍රික ගමන් බලපත්‍රයක් ලබාගැනීමේ චෝදනාවට කොළඹ අතිරේක මහේස්ත්‍රාත් බුද්ධික සී රාගල විසින් මැයි 27 වැනිදා වැරදිකාරිය කරන ලදි. එම වරද සඳහා අවුරුදු දෙකක බරපතළ වැඩ සහිත සිරදඬුවමක් නියම කරන ලද අතර, ලක්‍ෂයක දඩයක්ද නියම විය.


මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණ තීන්දුවට එරෙහිව ඇය ඉදිරිපත් කළ අභියාචන දැන්වීම සලකා බැලූ කොළඹ ප්‍රධාන මහේස්ත්‍රාත්වරයා, මැයි 31 වැනිදා ඇය ඇප මත නිදහස් කිරීමට නියම කළේය.


ශෂී වීරවංශ මහත්මියට එරෙහි චෝදනාව, එහි නඩු විභාගය සහ අධිකරණ තීරණය, ලංකාවේ රාජ්‍ය පාලන තන්ත්‍රය පිළිබඳව දේශපාලකයන්ගේ බලපෑම, දේශපාලකයන්ගේ බලය ඔවුන්ගේ පවුල්වල උදවියද අපයෝජනය කරන ආකාරය, දේශපාලකයන්ට වැරදි කිරීමට රාජ්‍ය නිලධාරීන් දක්වන සහාය යන ආකාර කිහිපයකින්ම වැදගත් එකකි.


ශෂී වීරවංශ මහත්මිය මෙම වරදට වරදකාරිය වී සිරදඬුවම් ලැබුවත්, ඇත්ත වශයෙන්ම ඇයට එම වරද සඳහා අපරාධ සහාය ලබාදී ඇත්තේ පුරුෂයෝ තිදෙනෙකි. පළමුවැන්නා ඇගේ සැමියා විමල් වීරවංශය. එවකට ඇමති ධුරයක් දැරූ ඔහුත් සමග, ‘හදිසි’ විදේශ සංචාරයකට සහභාගිවීමට අවශ්‍ය බව දක්වමින් මෙම අවිධිමත් රාජ්‍යතාන්ත්‍රික ගමන් බලපත්‍රය ලබාගෙන තිබුණි. එය ලබාගැනීම සඳහා අදාළ ඉහළ රාජ්‍ය නිලධාරීන්ට පෞද්ගලිකව අමතා, ඇය එම කාර්යාලවලට පිටත්කර හරින්නේ ඇමතිවරයාය. එහිදී ඔහු අපයෝජනය කරන්නේ සිය ඇමති බලයයි.


මේ අපරාධයට සහාය දුන් අනෙක් දෙදෙනා, එවකට පුද්ගලයන් ලියාපදිංචි කිරීමේ කොමසාරිස් ජෙනරාල් ජගත් විජේවීර හා ආගමන විගමන පාලක චූලානන්ද පෙරේරාය. ඔවුන් දෙදෙනාම මේ අපරාධයට සහාය වී ඇත්තේ, තමන්ගේ දෙපාර්තමේන්තුවල වංචා වැළැක්වීම සඳහා සාමාන්‍යයෙන් පනවා තිබෙන සියලු විධිවිධාන හා කාර්ය පටිපාටි උල්ලංඝනය කරමින්, දැන දැනම ඇයට අවිධිමත් ජාතික හැඳුනුම්පතක් සහ ගමන් බලපත්‍රයක් ලබා දීමෙනි. ඒ සඳහා අනුමැතිය දීමට එම දෙපාර්තමේන්තුවල පහළ නිලධාරීන් අදිමදි කරද්දී, මේ ප්‍රධානීන් දෙදෙනා ඔවුන්ට එම වරද කරන ලෙස නියම කර තිබේ.


කොළඹ අතිරේක මහේස්ත්‍රාත් බුද්ධික සී රාගල මැයි 13 වැනිදා ලියූ අධිකරණ තීරණයෙන්, මේ ඉහළ නිලධාරීන් දෙදෙනාගේ නීති විරෝධී හැසිරීම ගැන දීර්ඝ ලෙස නිරීක්‍ෂණය සහ විවේචනය කර තිබේ. මැයි 27වැනිදා තීරණය ප්‍රකාශයට පත්කළ අවස්ථාවේදී අධිකරණය ඇමතූ පැමිණිල්ල වෙනුවෙන් පෙනීසිටි නියෝජ්‍ය සොලිසිටර් ජෙනරාල් දිලීප පීරිස් කීවේ, මේ වරද සඳහා ඉහත කී ප්‍රධාන නිලධාරීන් දෙදෙනා හවුල් වී ඇති බව පැහැදිලිව පෙනෙන බැවින්, ඔවුන් සම්බන්ධයෙන් පියවර ගැනීමට අදාළ බලධාරීන්ට අධිකරණයෙන් දන්වා යැවිය යුතු බවයි. අධිකරණය ඒ අනුව අදාළ නියෝග නිකුත් කළේය.


පහත පළවන්නේ ශෂී වීරවංශ මහත්මිය වරදකාරිය කරමින් කොළඹ ප්‍රධාන මහෙස්ත්‍රාත් අධිකරණය දුන් තීන්දුවෙන් පැනනගින කරුණුවල සම්පිණ්ඩනයකි.


නඩුවේ පැමිණිල්ල අපරාධ පරීක්‍ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ, නීති විරෝධී ලෙස පුද්ගලයන් විදේශගත වීම වැළැක්වීමේ අංශයයි. චුදිත වූයේ රණසිංහ රන්දුනු මුදියන්සේලාගේ ශිර්ජා උදයන්ති රණසිංහයි.


චෝදනාව වූයේ, 2010 සැප්තැම්බර් 13 සහ 2015 පෙබරවාරි 26 අතර කාලය තුළ අංක ඩී3642817දරන අවිධිමත් ශ්‍රී ලංකා ගමන් බලපත්‍රය නීත්‍යනුකුල බලයක් නැතිව සන්තකයේ තබාගැනීමයි.


ශෂී වීරවංශ මහත්මිය, විදේශ ගමන් බලපත්‍ර දෙකක් හා ජාතික හැඳුනුම්පත් දෙකක් භාවිත කරන බවට 2015දී ලද පැමිණිල්ලක් අනුව, විමර්ශනයක් කර තිබේ. එහිදී ඇය ඩී3642817 දරන රාජ්‍යතාන්ත්‍රික බලපත්‍රයක් ළග ලබාගෙන තිබුණු බවට අනාවරණය විය. එම බලපත්‍රය ලබාගැනීමට ඇය ඉදිරිපත් කර ඇති ජාතික හැඳුනුම්පත, ඇගේ නියම නම හා උපන්දිනය වෙනුවට වෙනත් නමක් සහ උපන් දිනයක් ඉදිරිපත් කොට ලබාගන්නා ලද එකකි.


එවකට පුද්ගලයන් ලියාපදිංචි කිරීමේ දෙපාර්තමේන්තුවේ කොමසාරිස් ජගත් විජේවීර, විමල් වීරවංශ මහතාගේ සමාජ තත්වය සහ ඔහු කළ ඉල්ලීම සලකා, ශෂී වීරවංශ ඉදිරිපත් කළ තොරතුරු මත පදනම්ව ජාතික හැඳුනුම්පතක් සකස්කර දී ඇත.


නඩුවට විෂය වී ඇති රාජ්‍යතාන්ත්‍රික ගමන් බලපත්‍රයට පෙර ශෂී වීරවංශ තවත් ගමන් බලපත්‍රයක් ලබාගෙන තිබී ඇත. ඒ ගැන විමර්ශනයේදී ඊට අදාළ අයදුම්පත සහ ඉදිරිපත්කොට තිබුණු ලේඛන පරීක්‍ෂා කොට ඇත. රාජ්‍යතාන්ත්‍රික ගමන් බලපත්‍රය ලබාගෙන ඇත්තේ එම මුල් ගමන් බලපත්‍රය ලබාගැනීමට ඉදිරිපත් කළ නම, උපන්දිනය වැනි තොරතුරුවලට වෙනස් තොරතුරු ඉදිරිපත් කරමිනි. රාජ්‍යතාන්ත්‍රික ගමන් බලපත්‍රය ලබාගැනීමට ජාතික හැඳුනුම්පත ලබාගැනීමේදී, ඒ වන තෙක් භාවිත කරමින් සිටි ජාතික හැඳුනුම්පත සහ සියලු ලේඛන අස්ථානගතවූ බවට ඇය පොලිස් ස්ථානයට පැමිණිල්ලක් කර ඇත.


රාජ්‍යතාන්ත්‍රික ගමන් බලපත්‍රය ලබාගැනීමට ඉදිරිපත් කළ ජාතික හැඳුනුම්පත ලබාගැනීමට ඉදිරිපත් කර තිබුණු තොරතුරු ඇගේ සත්‍ය තොරතුරු නොවේ. ඇය කර ඇත්තේ එම සත්‍ය තොරතුරු අනාවරණය වීම වැළැක්වීමට ‘තමා සතුව තිබුනු පරණ ලිපිලේඛන නැතිවී ඇති බව’ට පොලිස් ස්ථානයට පැමිණිල්ලක් කිරීමයි.


එසේ සකස් කරගත් ජාතික හැඳුනුම්පතේ ඇතුළත් තම නම සහ උපන් දිනය සත්‍ය නොවන බව හොඳින්ම දැනසිටිමින්, එම ව්‍යාජ තොරතුරු සහිත හැඳුනුම්පත ඉදිරිපත් කොට රාජ්‍යතාන්ත්‍රික විදේශ ගමන් බලපත්‍රයක් ඇය ලබාගෙන තිබේ. ඒ නිසා රාජ්‍යතාන්ත්‍රික විදේශ ගමන් බලපත්‍රය අසත්‍ය තොරතුරු මත පදනම්ව ලබාගත් එකකි.


නඩු විභාගයේදී ශෂී වීරවංශගේ ස්ථාවරය පහත පරිදි විය.


‘රාජ්‍යතාන්ත්‍රික ගමන් බලපත්‍රය ලබාගත් කාලයේ වීරවංශ ඇමතිවරයාත් සමග විදේශගත වීමට අවශ්‍යතාවක් මතුවිය. ඒ වන විට ඔවුන් පදිංචිව සිටි නිවස මාරු කර තිබුණු අතර, ඒ මාරුවන අවස්ථාවේදී ඔවුන්ට අයත් පෞද්ගලික ලේඛන සියල්ල අස්ථානගත වී ඇත. රාජ්‍යතාන්ත්‍රික ගමන් බලපත්‍රය ලබාගැනීමට හදිසි විය. ඇමතිවරයා ඒ අවශ්‍යතාව එවක ආගමන විගමන පාලක චූලානන්ද පෙරේරාට දන්වා ඒ ගැන විමසීය. ඊට ජාතික හැඳුනුම්පත අවශ්‍ය බව ඔහු දැන්වීය. නමුත් ඒ වන විට එයද අස්ථානගතවී තිබිණ. ඒ නිසා නැවත ජාතික හැඳුනුම්පතක් ලබාගැනීමට ඉල්ලීමක් කරන ලදි.


හැඳුනුම්පත ලබාගැනීමට ඉල්ලීම කළ දිනයේ ශෂී වීරවංශ එම කාර්යාලයට ගොස් අදාළ අයැදුම්පත අත්සන්කොට, එහි අනික් විස්තර පිරවීමට වෙනත් අයකුට පවරා වෙනත් කාර්යයක් සඳහා පිටව ගියාය. එනිසා අයැදුම්පතේ තොරතුරු සම්පූර්ණ කළේ කවුදැයි ශෂී වීරවංශ නොදනියි. අසත්‍ය තොරතුරු ඉදිරිපත් කර විදේශ ගමන් බලපත්‍රයක් ලබාගැනීමට අවශ්‍යතාවක් ඇයට තිබී නැත. 2015දී ඇගේ ස්වාමියාගේ ආණ්ඩුව පරාජයට පත්වීමෙන් පසුව දේශපාලන වශයෙන් පළිගැනීමට පුද්ගලික අමනාපයක් ඇති කෙනෙකු කළ පැමිණිල්ලක් මත මේ නඩුව පවරා තිබේ.


මේ ගැන පොලිස් විමර්ශනය පවතින අවස්ථාවේ පුද්ගලයන් ලියාපදිංචි කිරීමේ දෙපාර්තමේන්තුවේ තිබුණු අදාළ ලියවිලිද අස්ථානගත වී ඇත. ඇයට එරෙහිව නඩු පැවරීම සඳහා අවශ්‍ය ලේඛන පමණක් පසු අවස්ථාවක කවුරුන් හෝ එම කාර්යාලයට එවා ඇත. ඒ අනුව එම ලේඛන මත පමණක් පදනම්ව ශෂී වීරවංශ මහත්මියට නඩු පවරා තිබේ.


කෙසේ වෙතත්, රාජ්‍යතාන්ත්‍රික විදේශ ගමන් බලපත්‍රය නීත්‍යනුකූල බවට ආගමන විගමන පාලකවරයා ලියුමකින් තහවුරු කොට දී තිබිණි. ඒ මත, එය ව්‍යාජ නැති බවට වුණු විශ්වාසය මත වීරවංශ මහත්මිය එය පාවිච්චි කර ඇත.’


පැමිණිල්ලේ 7 වැනි සාක්‍ෂියෙන්හෙ ළිවන කරුණු


ශෂී වීරවංශ මහත්මියට ජාතික හැඳුනුම්පත් දෙකක් තිබී ඇත. එකක අංකය 675320233වී ය. අනෙක 715344696වී ය. අංක 675320233වී හැඳුනුම්පතේ නම රණසිංහ මුදියන්සේලාගේ ශිර්ජා උදයන්ති රණසිංහය. 715344696වී හැඳුනුම්පතේ නම රන්දුනු මුදියන්සේලාගේ ෂෙහාෂා උදයන්ති රණසිංහය. දෙකේම ඡායාරූපවල කොණ්ඩයේ වෙනසක් හැර රූපයේ වෙනසක් නැත. එකම තැනැත්තියකගේය. හැඳුනුම්පත් දෙක සඳහා වෙන වෙනම ඉල්ලුම් පත්‍ර දෙකක් (අවස්ථා දෙකකදී) ඉදිරිපත් කර ඇත.


2වැනි හැඳුනුම්පත ලබාගැනීමට අදාළ ඉල්ලුම්පතේ උපන්දිනය 1971.02.03ය. එම ඉල්ලුම්පත පළමුවරට හැඳුනුම්පතක් ලබාගැනීමට ඉල්ලීමක් කරන ඉල්ලුම්පතක් මිස, මුලින් ලබාගත් එකක් වෙනස් කරන ඉල්ලුම්පතක් නොවේ. එම ඉල්ලුම්පත සමග ඉදිරිපත් කර ඇත්තේ, රියැදුරු බලපත්‍රයක පිටපතක් සහ පදිංචි නිවාස මාරුකිරීමේදී තමාගේ ලේඛන නැතිවුණු බවට පොලිසියට කරන ලද පැමිණිල්ලක් පමණි. රියැදුරු බලපත්‍රයේ හැඳුනුම්පත් අංකයක් නැත. මෙය අභව්‍ය තත්වයකි. පොලිස් පැමිණිල්ලේ, නැතිවුණු ලේඛන මොනවාද කියා සඳහන් කර ඇත්තේද නැත.


මේ තත්වය යටතේ, එම (දෙවැනි) ජාතික හැඳුනුම්පත නිකුත් කර ඇත්තේ පුද්ගලයන් ලියාපදිංචි කිරීමේ කොමසාරිස් ජගත් විජේවීර, ඇයට හැඳුනුම්පතක් නිකුත් කරන ලෙස නිලධාරීන්ට කළ නිර්දේශය මතය. ‘සහායක ලේඛන පසුව ඉදිරිපත් කිරීමේ’ පදනම මත එම නිර්දේශය කර ඇති නමුත්, එම ලේඛන පසුව ඉදිරිපත් කරද නැත.


පැමිණිල්ලේ සාක්‍ෂි 16, ජගත් විජේවීරගේ පෞද්ගලික සහකාර කී අන්දමට, 2010දී කාන්තාවක් පැමිණ තමා ශෂී වීරවංශ බව හඳුන්වා දෙමින් ජාතික හැඳුනුම්පතක් සකස් කර ගැනීමට අවශ්‍ය බව දැන්වීය. කොමසාරිස්වරයා හමුවීමට අවශ්‍ය බව කීවාය. ඒ අනුව කොමසාරිස් හමුවට යැවිණ. කොමසාරිස්ගේ නියමය මත, ‘මුල් වරට හැඳුනුම්පතක් ඉල්ලුම් කිරීමේදී ඉදිරිපත් කළ යුතු අයදුම්පතක්’ (නැතිවූ හෝ දෙවැනි හැඳුනුම්පතක් නැවත ලබාගැනීමට ඉල්ලුම්පතක් නොවේ.) ඇයට දෙන ලදි. එම අයදුම්පත මත හැඳුනුම්පත එදිනම එක්දින සේවයෙන් නිකුත් කර ඇත. වීරවංශ මහත්මිය අත්සන් කර එය ලබාගෙන ඇත. ඇයට දිය යුතුව තිබුණේ නැතිවුණු හැඳුනුම්පතක පිටපතක් ලබාගැනීමේ ඉල්ලුම්පතක් වුවද දී ඇත්තේ අලුත් හැඳුනුම්පතක් ලබාගැනීමේ ඉල්ලුම්පතකි. සාක්‍ෂිකරු ඒ බව දැනගෙනත් ලබාදී ඇත්තේ කොමසාරිස්වරයාගේ නිර්දේශය එය වූ බැවින්ය.


තවත් සාක්‍ෂිකරුවකු දුන් සාක්‍ෂිය අනුව, රන්දුනු මුදියන්සේලාගේ ෂෙහාෂා උදයන්ති රණසිංහගේ (දෙවැනි) අයැදුම්පතේ උපන් දිනය 1971.02.03 ලෙස සඳහන්ව තිබුණු නමුත්, එම තොරතුරු තහවුරු කිරීමට සහායක ලේඛන තිබී නැත. සහායක ලේඛන නොමැතිව අයැදුම්පතක් අනුමත කිරීම ගැටලු සහගත බැවින් ඔහු ඒ ගැන සහකාර කොමසාරිස්ට දන්වා ඇත. සහකාර කෙමෙසාරිස් කියා ඇත්තේ ඒ ගැටලුව කොමසාරිස් සමග විසඳාගත යුතු බවයි. ඒ නිසා සාක්‍ෂිකරු කොමසාරිස්ට කියා ඇත. කොමසාරිස් විජේවීර අදාළ ලේඛන පසුව ඉදිරිපත් කිරීමට යටත්ව හැඳුනුම්පත නිකුත් කිරීමට සටහනක් සහිතව සාක්‍ෂිකරුට අයැදුම්පත නැවත දී තිබේ. සාක්‍ෂිකරු එය අනුමත කොට ඇත. කොමසාරිස්ගේ සටහනේ තිබී ඇත්තේ, ‘එම අයැදුම්පත විමල් වීරවංශ ඇමතිගේ බිරිඳගේ බවත්, ඇයට අයත් ලේඛන නිවාස මාරුකිරීමේදී අස්ථානගතවී ඇති බැවින්, ඒවා පසුව ඉදිරිපත් කිරීමට යටත්ව එදිනම ඇයට ජාතික හැඳුනුම්පත නිකුත්කිරීමට’ නියෝගයකි.


සාක්‍ෂි 11 විජේවීර කංකානම්ලාගේ ප්‍රේමලාල් විජේවීර (ජගත් විජේවීර),
පුද්ගලයන් ලියාපදිංචි කිරීමේ කොමසාරිස්


2010 සිට 2014 දක්වා පුද්ගලයන් ලියාපදිංචි කිරිමේ කොමසාරිස් හැටියට කටයුතු කර ඇති ජ්‍යෙෂ්ඨ පරිපාලන නිලධාරියෙකි. ශෂී වීරවංශ ලෙස විජේවීර ඇය හඳුනයි. ඇගේ පුරුෂයා හෙවත් විමල් වීරවංශ ඇමතිවරයා, ඇය මේ කටයුත්ත සඳහා එන බවට පූර්ව දැනුම්දීමක් කර ඇත. ඇය පැමිණ විජේවීර හමුවී තිබේ.


අධිකරණය නිරීක්‍ෂණය කරන්නේ, ශෂී වීරවංශගේ වයසේ අයකු ඒ වන විටත් හැඳුනුම්පතක් තිබිය යුතු කෙනකු බවට විශ්වාස කරන්නට කරුණු තිබියදී, ලේඛන පරීක්‍ෂා කොට ඊට පෙර හැඳුනුම්පතක් නිකුත්කර තිබුණාද යන්න තහවුරු කරගැනීම පැහැරහැර හෝ චේතනාන්විතව එය නොකොට, ඇයට අලුත් හැඳුනුම්පතක් ගැනීමට අදාළ ඉල්ලුම්පතක් දී ඇති බවයි. සහායක ලේඛන නැතිවුණු බවට ඇය පොලිසියට කළ පැමිණිල්ල මත පමණක් පදනම්ව, නියමිත කාර්ය පටිපාටියෙන් බැහැරව හැඳුනුම්පත සකස්කර දීමට කටයුතු කර ඇත.


අයැදුම්පතක් ඉදිරිපත් කරන කෙනෙකු තමන්ගේ ලේඛන නොමැති බවට සඳහන් කළ පමණින් ජාතික හැඳුනුම්පතක් නිකුත් නොකෙරේ. ඒ සම්බන්ධයෙන් සම්මුඛ පරීක්‍ෂණයක් කැඳවා එය තහවුරු කරගැනීමේ ක්‍රමයක් අනුගමනය කෙරේ. මේ අවස්ථාවේදී එවැන්නක් හෝ සිදුකර නැත. ඒ අනුව ඔහු වීරවංශ බිරිඳ සම්බන්ධව විශේෂ අනුග්‍රහයකින්, පවතින කාර්ය පටිපාටියෙන් බැහැරව කටයුතු කර ඇති බව පැහැදිලි වේ.


එපමණක් නොව, ඔහු තමා යටතේ සිටි නිලධාරීන්ටද බලපෑම් කර ඇත. වගකිවයුතු රාජ්‍ය නිලධාරියකු කටයුතු කළ යුතු ආකාරයෙන් බැහැරව ඔහු ක්‍රියාකොට ඇති බව පෙනේ. ඒ අනුව, යම් කෙනකුගේ සැබෑ අනන්‍යතාව අනාවරණය කරගැනීමට නිකුත් කළ යුතු ජාතික හැඳුනුම්පතක් නියම ක්‍රමවේදයෙන් බැහැරව ශෂී වීරවංශගේ මනාපය පරිදි ලබාගැනීමට කටයුතු සලසා දී ඇති බවද පෙනේ.


විජේවීර කර ඇති මෙම වගකීම් විරහිත, ශෂී වීරවංශ කෙරෙහි නැමියාවකින් යුතුව කළ අවිධිමත්, වැරදි ක්‍රියාව යුක්ති සහගත කිරීමට, ‘අහිංසක අසරණ පුද්ගලයන්ගේ අවශ්‍යතා සොයාබලා ඉටුකිරීමේදී කටයුතු කරන ආකාරයට සද්භාවයෙන් කටයුතු කළ බවට’ සඳහන් කර ඇත. එවැනි දෙයක් කිරීම වරදක් නොවුණත්, ඒ සඳහා වුණත් පවතින නීති රෙගුලාසි අබිබවා කටයුතු කරන්නට ඔහුට හැකියාවක් නැත.


පොලිස් පැමිණිල්ලේ ඇය තමාට ‘හැඳුනුම්පතක් නොතිබුණු’ බවට සඳහන් කොට තිබේ. ඒ මත නව හැඳුනුම්පතක් නිකුත් කිරීමේදී දෙන ඉල්ලුම්පතක් ලබාදුන් බව විජේවීර කියා ඇතත්, ඒ ගැන අවම වශයෙන් විමසීමක් හෝ නොකිරීමෙන්, එය තම වරද වසාගැනීමට ඔහු කියන දෙයක් බව පෙනේ. මෙවැනි ආයතනයක කොමසාරිස් හැටියට එය ඔහුට නොතරම් ප්‍රකාශයකි.
තමා සද්භාවයෙන් ක්‍රියාකළ බව විජේවීර කියතත්, ඇගේ රියැදුරු බලපත්‍රයේ ඇති නමත්, ජාතික හැඳුනුම්පත ලබාගැනීමේ ඉල්ලුම්පතේ තිබුණු නමත් අතර නොගැළපීමක් ඇති බව දකිමින්ම ඇගේ නමට වෙනස් නමකින් යුක්ත හැඳුනුම්පත නිකුත් කිරීමට ඔහු කටයුතු කර ඇති බව පෙනේ.


රියැදුරු බලපත්‍රයේ නම රණතුංග රන්දුනු මුදියන්සේලාගේ ශිර්ජා උදයන්තිය. හැඳුනුම්පත් ඉල්ලුම්පතේ ඇති නම රන්දුනු මුදියන්සේලාගේ ශෙහාෂා උදයන්ති රණසිංහය.


ශෂී වීරවංශගේ අනන්‍යතාවට අදාළ නියම ලේඛන පරීක්‍ෂා කළා නම්, මේ ඉල්ලුම්පතේ ඇති නම හා උපන්දිනය වෙනුවට, ඇගේ නියම නම හා උපන්දිනයට අනුව හැඳුනුම්පතක් නිකුත් කිරීමට සිදුවන බැවින්, එයින් ඇයගේ වුවමනාව ඉටු නොවන බැවින්, ඇය හා කොමසාරිස්වරයා එක්ව, ඔහුගේ සහායෙන් ඇගේ නියම නම හා අනන්‍යතාවට අදාළ තොරතුරුවලින් වෙනස් තොරතුරු සහිත ඉල්ලුම්පතක් ලබාගෙන ඇත.


පැසා 10 චූලානන්ද පෙරේරා, ආගමන විගමන පාලක ජෙනරාල්


වීරවංශ මහත්මිය රාජ්‍යතාන්ත්‍රික ගමන් බලපත්‍රයක් ලබාගැනීමට ඉල්ලීමක් කර ඇති අතර, ඒ වන විට ඇය ඇමතිවරයකුගේ බිරිඳ බැවින් එය ලබාගැනීමට ඇයට නීතිමය බාධාවක් තිබීද නැත. මෙම ඉල්ලීම කළ අවස්ථාවේදී ඇයට අතිතයේ මුහුණු දීමට සිදුවූවා යැයි කියන සිදුවීම් මතත්, ජීවිතයට තිබුණු තර්ජනත් හේතුවෙන් විවිධ ස්ථානවලක ජීවත් වී ඇති හෙයින්, පෙර ලබාගත් ගමන් බලපත්‍රයට ඉදිරිපත් කළ තොරතුරු වැරදි බවට දන්වා, නව බලපත්‍රයේ නිවැරදි තොරතුරු ඇතුළත් කරවා ගැනීමට අවශ්‍ය කරන උපදෙස් ලබාගෙන ඇත.


ඒ අනුව නිවැරදි තොරතුරු රැගෙන එන ලෙස ඇයට දැන්වූ විට, දින කිහිපයකට පසුව අයැදුම්පත සහ ජාතික හැඳුනුම්පතක් හා අනිකුත් ලේඛන රැගෙන පැමිණ ඇත. රාජ්‍යතාන්ත්‍රික ගමන් බලපත්‍රය ලබාගැනීමට කළ අයැදුම්පතේ ඇගේ නම රණසිංහ රන්දුනු මුදියන්සේලාගේ ෂෙහාෂා උදයන්ති රණසිංහය. ජාතික හැඳුනුම්පත් අංකය 715344696වී ය. ඇය ඒ අවස්ථාවේදී පරණ ගමන් බලපත්‍රයද ඉදිරිපත් කර ඇත. එහි අංකය එන්1284124ය. ඊට අදාළ ගොනුවේ ජාතික හැඳුනුම්පතේ පිටපතක් සහ ඇගේ දරුවන් දෙදෙනාගේ උප්පැන්නවල පිටපත් තිබී ඇත. බලපත්‍රය ලබාගැනීමට කල ඉල්ලුම්පත්‍රයේ ඇගේ නම ‘ශීර්ජා උදයන්ති වීරවංශ’, විවාහයට පෙර නම ‘ආර් ආර් එම් ශීර්ජා උදයන්ති’ ලෙසත්, උපන් දිනය 1967.02.01 ලෙසත් සඳහන්ව ඇත. දරුවන්ගේ උප්පැන්න සහතිකවල මවගේ තොරතුරු තීරුවේ, නම වශයෙන් රන්දුනු රණසිංහ මුදියන්සේලාගේ ශිර්ජා උදයන්ති රණසිංහ ලෙසත් උපන් දිනය, 1967.02.01 ලෙසත් සඳහන්ව ඇත. එම උප්පැන්න සහතිකවල ඇති ජාතික හැඳුනුම්පතේ සඳහන් නමද අලුත් ඉල්ලුම්පතේ නමට වෙනස්ය. එසේ තිබියදීත් අලුත් හැඳුනුම්පතේ තොරතුරු පදනම් කරගෙන විදේශ ගමන් බලපත්‍රය නිකුත් කිරීමට ආගමන විගමන පාලක චූලානන්ද පෙරේරා කටයුතු කර ඇත.


නව රාජ්‍යතාන්ත්‍රික ගමන් බලපත්‍රය ඉල්ලීමට ඇය තම පරණ ගමන් බලපත්‍රයද ඉදිරිපත් කර ඇත. ඇගේ සහ ඇගේ දරුවන්ගේ උප්පැන්න සහතිකද ඉදිරිපත් කර ඇත. එයින් පෙනෙන්නේ, මුලින් ජාතික හැඳුනුම්පත ඉල්ලන වේලාවේදීත් පැරණි ජාතික හැඳුනුම්පතෙහි තොරතුරු ඇතුළත් විදේශ ගමන් බලපත්‍රයක් සහ ඇගේ නම සනාථ කළ හැකි දරුවන්ගේ උප්පැන්න සහතිකද ඇය සතුව තිබී ඇති බවයි. එහෙත්, තමාගේ නියම නම වසන් කරමින් ඊට අදාළ ලේඛන අස්ථානගතවී ඇති බවට ඇය පුද්ගලයන් ලියාපදිංචි කිරීමේ දෙපාර්තමේන්තුවට ප්‍රකාශ කර ඇත. එම ලේඛන අස්ථානගතවූ බවට පොලිස් පැමිණිල්ල කර ඇත්තේ 2013.09.12 දිනය. එහෙත් ඊඨ පසුදින, එනම් 13 දින, ඒ ලේඛන ඇය ආගමන විගමන පාලක වෙත ඉදිරිපත් කර තිබේ.


ආගමන විගමන පාලකගේ රාජකාරිය වන්නේ, පෙර නිකුත් කර තිබූ ගමන් බලපත්‍රයේ තොරතුරුවලට වඩා නව අයැදුම්පත්‍රයේ තොරතුරු වෙනස් ඇයිද යන්න සොයාබැලීමයි. ඒ ගැන සොයා නොබලාම පාලකවරයා රාජ්‍යතාන්ත්‍රික බලපත්‍රය නිකුත් කර තිබේ. පසුව එය වරදක් බව ඔහු පිළිගෙන ඇත. වීරවංශ මහත්මියගේ සහෝදරයකු පාර්ලිමේන්තු බෝම්බ සිද්ධියේ සැකකරුවකු වීම මත ජීවිත ආරක්‍ෂාව පිළිබඳ ගැටලුවක් ඇයට තිබුණු නිසා, වෙනස් තොරතුරු ඉදිරිපත් කොට මුල් ගමන් බලපත්‍රය ලබාගත් බව කියූ නිසා, ‘මානුෂික හේතු මත එසේ කළ බවට’ ඔහු ප්‍රකාශ කර තිබේ. නමුත් කවර හෝ හේතුවක් මත කිසිවකුට නියම තොරතුරු වසන්කොට විදේශ ගමන් බලපත්‍රයක් ලබාගත නොහැකි බවට මේ නිලධාරියා අවධාරණය කරගත යුතුව තිබියදී, ඒ බව අවධානයට යොමුකර නැත.


එහෙත් ශෂී වීරවංශ පළමු බලපත්‍රය ලබාගෙන ඇත්තේ 2004දීය. ඒ කාලය වන විට රටේ භීෂණ තත්වයක් තිබුණේ නැත. පාර්ලිමේන්තු බෝම්බ සිද්ධිය ඊට බොහෝ කලකට පෙර සිදුවූවකි. ඒ නිසා තමා නිවැරදි තොරතුරු පළ නොකළේ ඒ හේතුව මත යැයි ඇය කියූ කතාව, චූලානන්ද පෙරේරා කීම විශ්වාස කළ නොහැක්කකි. එය වරද වසාගැනීමට කියන කතාවකි. මනුෂ්‍යත්වය සලකා තමා අදාළ විදේශ ගමන් බලපත්‍රය නිකුත්කළ බව කීවත්, මනුෂ්‍යත්වය සලකාවත්, අක්‍රමිකතා වළක්වාගැනීමට ආයතනය විසින් ස්ථාපිත කර ඇති ක්‍රමවේදයෙන් බැහැරව නීතියට පටහැනිව ක්‍රියාවක් කළ නොහැකිය.


විශේෂයෙන් විදේශ ගමන් බලපත්‍රයක් වැනි යම් අයකුගේ නියම අනන්‍යතාව විදේශ රාජ්‍යයකින් සැඟවිය හැකි පරිදි, එසේත් නැතිනම් විදේශ ගමන් තහනම් කර ඇති අයකුට එය මගහැර යාම සඳහා යොදාගත හැකි ආකාරයට ගමන් බලපත්‍රයක් නිකුත් කළ නොහැකි අතර, එය ඔහුට දී තිබූ බලය අයුතු ලෙස ක්‍රියාවේ යෙදවීමකි.


ගමන් බලපත්‍රය ව්‍යාජ එකක් නොවන බව විත්තිය යෝජනා කළත්, නම උපන් දිනය, වැරදි ලෙස ඉදිරිපත් කොට ලබාගත් ගමන් බලපත්‍රයක්, ඉදිරිපත් කර තිබුණු ලේඛන මත පිහිටා නිකුත් කළ පමණින්, එහි ඇතුළත් තොරතුරු නිවැරදි නොවේ නම්, එය නිසි ආකාරයෙන් ලබාගත් ගමන් බලපත්‍රයක් ලෙස සැලකිය නොහැකිය.


වීරවංශ මහත්මියගේ තොරතුරු ගමන් බලපත්‍රයේ වැරදි ලෙස සඳහන් ව ඇති බව පෙනුණේ නම් ඇය කළ යුතුව තිබුණේ එය භාවිත නොකර නිවැරදි කරවාගැනීමය. නමුත් එසේ නොකර ඇය අවස්ථා ගණනාවකදී එය භාවිත කොට විදෙස්ගතවී ඇත.


ඒ අනුව පැමිණිල්ලේ සාක්‍ෂිද අනෙකුත් නෛතික කරුණුද සැලකිල්ලට ගෙන වීරවංශ මහත්මිය අවිධිමත් විදේශ ගමන් බලපත්‍රයක් ලබාගෙන එය සන්තකයේ තබාගෙන ඇති බවට ප්‍රබල සාක්‍ෂි මගින් තහවුරුවී ඇතැයි මහේස්ත්‍රාත්වරයා තීරණය කර තිබේ.


විත්තියේ සාක්‍ෂි


වීරවංශ මහත්මිය විත්තිකුඩුවේ සිට ප්‍රකාශයක් කළාය.


ඇය කිව්වේ ස්වාමිපුරුෂයා වන විමල් වීරවංශ ඇමතිවනරයා සමග හදිසියේ විදේශගතවීමට අවශ්‍ය වුණු බවත්, ඒ වන විට තමන්ගේ නිවාස මාරුකිරීමේදී තම පෞද්ගලික ලේඛන අස්ථානගතව තිබුණු බැවින් ගමන් බලපත්‍රය ඉක්මනින් ලබාගත යුතුව තිබුණු බැවින්ද ආගමන විගමන පාලක චූලානන්ද පෙරේරාගෙන් විමසූ බවත්, ඔහු දුන් උපදෙස් අනුව එක් දින සේවාවෙන් ජාතික හැඳුනුම්පත ලබාගත් බවත්ය. එම හැඳුනුම්පතට ඉල්ලුම් කළ අවස්ථාවේ ලේඛන අස්ථානගත වීම සම්බන්ධයෙන් පොලිසියට කළ පැමිණිල්ලේ පිටපතක් ඉදිරිපත් කරන ලදි. හැඳුනුම්පත ලබාගැනීමට අදාළ ඉල්ලුම්පතේ තමා අත්සන් කළ නමුත් පිරෙව්වේ වෙන අයකු විසිනි. එහිදී තම නම සහ උපන්දිනයට අදාළ තොරතුරු වැරදියට පුරවා ඇත. ඒ නිසා ලැබී ඇති ජාතික හැඳුනුම්පතේ තොරතුරු වැරදිය. එම වරද නිවරද කර ගැනීමට වාර ගණනාවකදී ඉල්ලීම කළද එය නිවැරදි කර නොතිබිණි. ඒ නිසා එය ඉදිරිපත් කර ලබාගත් විදේශ ගමන් බලපත්‍රයේද වැරදි තොරතුරු ඇතුළත්ව ඇත. හැඳුනුම්පත හා විදේශ ගමන් බලපත්‍රය නිවැරදි කරවා ගැනීමට කල්වේලා මදි නිසා, ගමන් බලපත්‍රය භාවිත කිරීමට බාධාවක් නැති බවට ආගමන විගමන පාලක සහතික කොට තිබුණු බැවින්, එය භාවිත කරන ලදි.
ඇය කියා ඇත්තේ නිවාස මාරුකිරීමේදී පවුලේ අයගේ විදේශ ගමන් බලපත්‍ර, උප්පැන්න සහතික ඇතුළු ලේඛන සහිත ගොනුව අස්ථානගතවූ බවයි. එම භාණ්ඩ ප්‍රවාහනය කළ පෞද්ගලික ආයතනය ගැන තොරතුරු නැති බවයි. එය නොවිය හැකි හා විශ්වාස කළ නොහැකි ප්‍රකාශයකි. නැතිවූ වැදගත් ලේඛන සොයාගැනීම සඳහා අවම වශයෙන් භාණ්ඩ ප්‍රවාහනය කළ සමාගම පිළිබඳ සොයාබැලීමක් කර නැත. එසේම 2019.09.13 දිනය වන තෙක් නැතිවූ ගමන් බලපත්‍ර ගැන පොලිසියට පැමිණිල්ලක්වත් කර නැත. භාණ්ඩ ප්‍රවාහනයට ආයතනයකට බාරදී ඇති විට භාණ්ඩවලට හානියක් වුණොත් ඒ ගැන පියවරක් ගැනීමටවත් ආයතනය ගැන කිසිම කොරතුරක් තබා නොගනිතියි සිතිය නොහැකිය. වගකිව යුතු තනතුරක් දරන ඇමතිවරයකු, එවැන්නකුගේ බිරියක වැනි අයකුට භාණ්ඩ ප්‍රවාහනය කළේ කවුරුද යන්න සොයාගැනීමේ අපහසුතාවක්ද නැත. එනිසා අදාළ ලේඛන අස්ථානගතවී ඇති බවට කළ ප්‍රකාශය පිළිගත නොහැකිය.


වෙනත් අයකු වැරදි ලෙස ඉල්ලුම්පත පුරවා තිබුණද කළ යුතුව තිබුණේ එම තොරතුරු නිවැරදි කරවා ගැනීමය. නමුත් ඇය එලෙස නොකොට, කර ඇත්තේ, වැරදි හැඳුනුම්පත භාවිත කොට රාජ්‍යතාන්ත්‍රික ගමන් බලපත්‍රය ලබාගැනීමයි. එසේම දරුවන්ගේ උප්පැන්න සහතිකවල සඳහන් කර තිබු තම නම වෙනස් කරවාගැනීමත්ය. වැරදි තොරතුරු මත සෙසු ලේඛන වෙනස් කිරීමට සාමාන්‍යයෙන් කිසිවකු ක්‍රියාකරන්නේ නැත. ඒ නිසා ඇගේ අනුදැනුමකින් තොරව වෙනකත් අයකු විසින් කළායැයි කීවද එය එසේ නොවන බවත්, එය සිතාමතාම ඇය විසින් කළ බවත් පැහැදිලි වේ. හිතාමතාම කොට, ‘එය සිදුවුණේ ඉහත ආකාරයෙන් බව’ කියන බව පැහැදිලි වේ. වීරවංශ මහත්මියගේ සාක්‍ෂියෙන් පෙනෙන්නේ, තමාගේ නියම තොරතුරු ඉදිරිපත් කළේ නම්, නියම උප්පැන්න ඉදිරිපත් කළේ නම්, තමාට රිසි නමක් හා උපන් දිනයක් සඳහන් කොට හැඳුනුම්පත ලබාගත නොහැකි බැවින් ‘ලේඛන අස්ථානගතවූ බවට අසත්‍ය ප්‍රකාශ කොට’ හැඳුනුම්පත ලබාගැනීමට ක්‍රියාකර ඇති බවයි.


එක් දිනකින් ගමන් බලපත්‍රයක් ලබාගැනීමට හැකි අයකුට වරදක් තිබුණේ නම් එයද වහාම නිවැරදි කරගැනීමට බැරියැයි සිතිය නොහැක. අනෙක, ගමන් බලපත්‍රය ලබාගෙන ඇත්තේ 2010.09.13 දිනය. ඇය විදේශගතව ඇත්තේ එම මස 23 දිනය. විදේශගත වීමට හදිසි නිසා වරද නිවැරදි කර ගැනීමට කාලයක් තිබුණේ නැතැයි කීම එනිසා පිළිගත නොහැකිය.
හැඳුනුම්පතට අදාළ ඉල්ලුම්පතට වීරවංශ මහත්මිය අත්සන් තබා තිබීමෙන් එහි තොරතුරු සත්‍ය වන බවට ඇය වගකීම භාරගත යුතුය. අදාළ තොරතුරු වෙන අයකුට ලබාදී තිබියදී එම තොරතුරුවලට වෙනස් තොරතුරු අයැදුම්පතට ඇතුල් කිරීමෙන් වැරදි තොරතුරු සහිත හැඳුනුම්පතක් ලැබුණා වුවද (එය එසේ සිදුව නැති බවට තහවුරු වී ඇත.) එම දෝෂය නිවැරදි කරගෙන නැත. එම ලේඛනය භාවිත කොට වෙනත් ලේඛනවල තොරතුරුද සංශෝධනය කරගෙන ඇත. එනිසා වරද සිදුව ඇත්තේ වෙනත් අයකු වැරදි ලෙස තම තොරතුරු ඇතුළත් කිරිම නිසා බවට කරන ප්‍රකාශය පිළිගත නොහැකිය. එය චෝදනාවෙන් ගැලවීමට කරන අසත්‍ය ප්‍රකාශයක් ලෙස සලකා බැහැර කරමි.


..ඒ අනුව චුදිතට එරෙහි චෝදනාව සාධාරණ සැකයෙන් ඔබ්බට ඔප්පු කිරීමට පැමිණිල්ල සමත්ව ඇති බවට තීරණය කොට චුදිත චෝදනාවට වරදකරු කරමි.■

ව්‍යවස්ථා සාකච්ඡාව ජනතාව අතරත් සිදුවිය යුතුය

ආණ්ඩුක්‍රම ප්‍රතිසංස්කරණ පිළිබඳ අලුත් දේශපාලන සාකච්ඡාවක් අප රටේ ආරම්භ වී තිබේ. එය සිදුවන්නේ යෝජිත 21 වැනි සංශෝධනය වටාය. එම සාකච්ඡාව ප්‍රධාන වශයෙන් සිදුවන්නේ අප සමාජයේ ප්‍රභූ කොටස්, එනම් වෘත්තීය දේශපාලනඥයින්, උගතුන්, නීතිවේදීන්, රාජ්‍ය හා පුද්ගලික අංශවල නිලධාරීන් වැනි අය අතරය. එය සාමාන්‍යයෙන් සිදුවන දෙයකි. මේ අතර සාමාන්‍ය ජනයා අතරද ඒ ගැන උනන්දුවක් හා සාකච්ඡා තිබේ. වර්තමානයේදී අප රටේ සාමාන්‍ය පුරවැසියාගේ දේශපාලන විඥානය තියුණු වී තිබීම නිසා ඔවුන්ගේ විචාරාත්මක ශක්තියද ඉහළ ගොස් තිබෙන බව මේ දිනවල අපට පහසුවෙන් නිරීක්ෂණය කළ හැකිය. එම නිසා ආණ්ඩුක්‍රම ප්‍රතිසංස්කරණ පිළිබඳ පොදු ජනතාව අතර සිදුවන සාකච්ඡා ඉදිරියට ගෙනයෑමට දායක වීම, සිවිල් සමාජ බලවේගවල වගකීමක්ද විය යුතුය.


පොදු ජනතාව අතරට, එනම් සාමාන්‍ය පුරවැසියන් අතරට ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධන සාකච්ඡාව ව්‍යාප්ත කිරීම අවශ්‍යව තිබෙන්නේ මන්ද? යන කරුණ අපි පළමුවෙන් සලකා බලමු. එකිනෙකට සම්බන්ධ හේතු කිහිපයක් ඒ සඳහා තිබේ.


පළමුවන හේතුව නම්, ව්‍යවස්ථා සම්පාදන ක්‍රියාවලියේදී එහි අන්තර්ගතය මෙන්ම ක්‍රියාවලියද ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී වීම වැදගත් වීමයි. මහජනතාව සහභාගි වීම මූලික වශයෙන් එම ‘ක්‍රියාවලියට’ සම්බන්ධ කාර්යයක් වන අතරම ව්‍යවස්ථාවේ අන්තර්ගතය ජනතාවගේ සැබෑ අවශ්‍යතාවලට ප්‍රතිචාර දැක්විය හැකි එකක් බවට සකස් කිරීමටද හේතුවෙයි. ප්‍රභූවාදී නොව මහජන/පුරවැසි සහභාගිත්වවාදී ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සම්පාදන ක්‍රියාවලියක් සඳහා එය ආධාර වෙයි.
දෙවැනි හේතුව නම්, ආණ්ඩුක්‍රම සම්පාදන/සංශෝධන ක්‍රියාවලිය ප්‍රභූන්ගේ ග්‍රහණයෙන් මුදවා ගැනීමයි. 2015දී හැරෙන්නට, ආණ්ඩුක්‍රම සම්පාදන ක්‍රියාවලියේදී සාමාන්‍ය පුරවැසියන් සම්බන්ධ කර නොගැනීම, ලංකාවේ ආණ්ඩුක්‍රම සම්පාදනය සඳහා ඇති අධිපතිවාදී ප්‍රවේශයයි. එය ප්‍රභූත්වවාදී ප්‍රවේශයකි. එනම් දේශපාලන පන්තියේ ඉහළ පෙළේ ස්තරයටත්, නීතිඥවරුන්ටත්, උගතුන්ටත් ඒකාධිකාරය ලබාදී ඇති ක්‍රියාවලියකි. මේ අනුව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් සාමාන්‍යයෙන් සැකසෙන්නේ දේශපාලනඥයින් කිහිප දෙනෙකුගේ, නීතිඥයින් කිහිප දෙනෙකුගේ සහ විනිශ්චයකාරවරුන් කිහිප දෙනෙකුගේ අභිලාෂ, න්‍යාය පත්‍ර අභිමතය සහ දෘෂ්ටිවාද වලට අනුකූලවය. පුරවැසියන්ගේ අභිලාෂ, න්‍යාය පත්‍ර, අභිමතය සහ දෘෂ්ටිවාදවලට අනුකූලවය. පුරවැසියන්ගේ අභිලාෂ හා අභිමතය ඍජුව නියෝජනය වන්නේ නැත. මහජනතාව ව්‍යවස්ථාවකින් අපේක්ෂා කරන දේ අපි දනිමු යනුවෙන් ඔවුහු සාමාන්‍යයෙන් සිතති. ව්‍යවස්ථා සම්පාදනය පිළිබඳව මහජනතාවටද අදහස් තිබේ. ඒවාද ව්‍යවස්ථාවේ අන්තර්ගතය සකස් කිරීමට යොදා ගනිමින්, ව්‍යවස්ථා සම්පාදන ක්‍රියාවලිය පුරවැසියන් සහභාගි වන, පුරවැසියන්ට විවෘත, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ක්‍රියාවලියක් බවට පත් කිරීමට ප්‍රමාද වී හෝ දැන්වත් පියවර ගත යුතුව තිබේ.


තුන්වැනි හේතුව නම්, පුරවැසි සහභාගිත්වය සහතික කිරීම මගින්, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ හිමිකරුවන් සහ එහි නිර්මාණයේ පාර්ශ්වකරුවන් බවට පුරවැසියන් පත් කිරීමට අවස්ථාවක් ලැබී තිබීමයි. අප රටේ තවමත් තිබෙන ආණ්ඩුක්‍රම සම්පාදනය පිළිබඳ අධිපති ප්‍රවේශයට අනුව, පුරවැසියන්ගේ කාර්යය වන්නේ ප්‍රභූන් ව්‍යවස්ථාව නිර්මාණය කරන හැටි ‘බලාගෙන හිඳින්නන්ගේ’ නිෂ්ක්‍රිය කාර්යය කරමින් දුක්වීම හෝ සතුටුවීමයි. එවැනි නිෂ්ක්‍රිය පුරවැසියන් රටේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට ආදරය හා භක්තිය දක්වන්නේ නැත. ඔවුන් තම රටට ආදරය කරන්නේ, තමා නිර්මාපකයින් නොවූ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවකට ආදරය කරන නිසා නොව, ව්‍යාජ අතීතකාමය, අන්‍ය ජන කොටස්වලට ඇති වෛරය වැනි සාවද්‍ය සහ අනුන් තමන්ට දී ඇති හේතු නිසාය. පුරවැසි සහභාගිත්වයෙන් මෙම තත්ත්වය වෙනස් කළ හැකිය. පුරවැසියන් දේශප්‍රේමීන් වන්නේ, තමන්ද සහභාගි වී නිර්මාණය කළ, තමන්ට ආඩම්බර විය හැකි ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් තම රටට තිබෙන නිසාය.


සිව්වැනි හේතුව නම් අප රටේ දැනට මතුවී තිබෙන පුරවැසි දේශපාලන ප්‍රබෝධයයි. ලංකාවේ මහජනයා යනු ඡන්දය ප්‍රකාශ කිරීම පමණක් සිදු කරන, දේශපාලනඥයින්ට ඔල්වරසන් දෙන, ඡන්දයෙන් පසුව දේශපාලන නිද්‍රාවට වැටෙන නිෂ්ක්‍රිය චරිත ලෙස සිටි කාලය දැන් අවසන්ය. පුරවැසියෝ දේශපාලන වශයෙන් සක්‍රියව සිටිති. ආණ්ඩුව සහ පාලකයන්ද, රාජ්‍ය ප්‍රතිපත්තිද ගැන අවදියෙන් හා විපරමින් සිටින ඔවුහු දේශපාලන විඥානයද, විචාරාත්මක ශක්තියද දියුණු කර ගත් පුරවැසි දේශපාලන ප්‍රජාවක් වී සිටිති. දැනට තිබෙන ආණ්ඩුක්‍රමයේ දුර්වලතා ගැන ඔවුහු හොඳින් අවබෝධ කරගෙන සිටිති. එමෙන්ම වඩාත් හොඳ ආණ්ඩුක්‍රමයක් පිළිබඳ තමන්ගේම අදහස්ද ඔවුන් සතුව තිබේ. ඒවාට සවන් දීමට, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සම්පාදකයන්ට යුතුකමක් මෙන්ම වගකීමක්ද තිබේ. මක්නිසාද යත්, දේශපාලන ක්‍රමය හා දේශපාලන ආයතන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී, මහජන හිතකාමී සහ මහජන අභිලාෂවලටද ප්‍රතිචාර දක්වන ලෙස සංශෝධනය කිරීමේ වැඩපිළිවෙළකට එම පුරවැසි යෝජනාවලින් අනුප්‍රාණයද, නව අදහස් ද ලබාගත හැකි හෙයිනි. ආණ්ඩුක්‍රම විශේෂඥ නීතිවේදීන් සතු පාඨ ග්‍රන්ථවලින් ද, ශාස්ත්‍රීය සම්මන්ත්‍රණවලින්ද ලබාගෙන ඇති දැනුම, පුරවැසියන්ගේ සැබෑ ජීවන අත්දැකීම් මත ගොඩ නගා ඇති අදහස් හා යෝජනා මගින් වඩාත් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී, සමාජීය වශයෙන් අර්ථවත් සහ අදාළ ද, යාවත්කාලීන ද කළ හැකි නිසාය. 2015 ලාල් විජේනායක කමිටුවේ අත්දැකීම මෙයට කදිම සාධනීය නිදසුනකි. පුරවැසියන් නව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක සම කර්තෘකයින් බවට පත් කළ හැක්කේ එවිටය.

පාලක පන්තියේ බෙදීම්


විසිඑක්වැනි සංශෝධනය යනුවෙන් දැන් ඉදිරිපත් කර තිබෙන්නේ, 19 වැනි සංශෝධනය යළි ගෙන ඒමක් නොවේ. ‘දහනවය මයිනස්’ යනුවෙන් සජබ ප්‍රකාශකයින්ද නිවැරදිව හඳුන්වන, 20 වැනි සංශෝධනය මඳ වෙනස්වීම්වලට ලක් කරන, එහෙත් විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය දිගටම පවත්වා ගෙන යන සංශෝධනයකි. එහි ‘යහපත්’ යැයි කිව හැකි අංග තිබෙන්නේ හතරකි. ඒවා නම්, ජනාධිපතිට කැබිනට් මණ්ඩලය සම්බන්ධයෙන් තිබෙන අත්තනෝමතික බලය සීමා කිරීම, ව්‍යවස්ථාදායක සභාව යළි පිහිටුවා, එහි බලතල ප්‍රතිෂ්ඨාපනය කිරීම, ස්වාධීන කොමිෂන් සභාවල ස්වාධීනතාව යළි පිහිටුවීම හා රාජ්‍ය සේවයේ හා අධිකරණයේ ඉහළ පත්වීම් පිළිබඳ ජනාධිපති සතු වූ අත්තනෝමතික බලය සීමා කිරීම යන මේවාය. ද්විත්ව පුරවැසියන්ට පාර්ලිමේන්තුවේ හෝ ආණ්ඩුවේ නිලතල දැරීමට දැනට තිබෙන අවකාශය වසා දැමීමේ යෝජනාවද වැදගත් එකකි.


මෙම සීමිත යහපත් ලක්ෂණ තිබියදී, 21 වැනි සංශෝධනයේ ඇති ප්‍රධාන අඩුව නම්, 1980 ගණන්වල සිටම ලංකාවේ දේශපාලන ප්‍රතිසංස්කරණ සහ ප්‍රජාතන්ත්‍රීයකරණය සම්බන්ධව තිබෙන ප්‍රධාන ඉල්ලීම වන විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීම නොසලකා හැරීමයි. විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීම පිළිබඳ යෝජනාවක් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධන ක්‍රියාවලියේ යථාර්ථයක් වීමේ හැකියාව තිබුණු, සෑම අවස්ථාවකම ප්‍රකාශයට පත්වූ එක්තරා දෙයක් 2022 මැයි මාසයේදීද අප රටේ මතුවී තිබෙන බව පෙනේ. එය නම් එම අරමුණ සම්බන්ධයෙන් සිංහල පාලක පන්තිය අතර ඇතිවන බෙදීම් සහ ආරාවුල් අලුත් වී තියුණු වීමයි. 1995-2000 කාලයේදීද, 2015-2018 කාලයේදීද, මෙය සිදුවිය. අතීත අවස්ථාවල එහි ප්‍රතිඵලය වූයේ, පුරවැසියන්ගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රීය අපේක්ෂා පස්සට දමා, ‘දේශපාලක පන්තියේ’ පටු අපේක්ෂා ජයගෙන ව්‍යවස්ථාපිත වීමයි.


දැනට සිදුවන දේ බලාගෙන යන විට පෙනෙන්නේ, ලංකාවේ දේශපාලන ව්‍යුහය, රාජ්‍යය සහ ආණ්ඩු ක්‍රමය ප්‍රජාතාන්ත්‍රික ලෙස යළි ගොඩ නැගීම සඳහා අවශ්‍ය මූලික ප්‍රතිසංස්කරණ කළ යුතු යැයි මහජන ව්‍යාපාරයක පැත්තෙන් මතුවූ ඉල්ලීම විසින් විවෘත කරන ලද දේශපාලන අවකාශය, ‘නැති වූ අවකාශයක්’ වීමේ අනතුර මතුවී තිබෙන බවයි. මෙම අනතුර පරාජය කිරීමට ඇති එකම මග නම් විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීම, රාජ්‍යය සහ ආණ්ඩුක්‍රමය ප්‍රජාතන්ත්‍රීය ලෙස ප්‍රතිසංස්කරණය කිරීම, සංවරණ සහ තුලන ක්‍රමද සහිත පාර්ලිමේන්තු කැබිනට් ආණ්ඩුක්‍රමයක් ගොඩනැගීම, නියෝජන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය නැවත ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී කිරීම වැනි ඉල්ලීම් අවධාරණය කරන පුරවැසි දේශපාලන ප්‍රයත්නයක් දැනට තිබෙන පුරවැසි ව්‍යාපාරය ඇතුළතින්, එහි වහල යටතේම, දියාරු කිරීමයි.

2015 මතක් කිරීම


මෙහිදී 2015-2018 අත්දැකීම නැවත මතක් කර ගැනීම අප රටේ පුරවැසියන්ට ප්‍රයෝජනවත් වනු ඇත. 2015 ජනවාරි මාසයේදී යහපාලන ආණ්ඩුව බලයට පත්වූයේ විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීම ප්‍රධාන ඉල්ලීම කරගත්, මහජන ව්‍යාපාරයක සහයෝගය සහ මහජන අපේක්ෂා සහිත දේශපාලන පසුබිමකය. ආණ්ඩුවට පාර්ලිමේන්තු බහුතරයක් නොතිබුණ තත්ත්වයක් තුළ, ශ්‍රීලනිපයේද සහයෝගය ඇතිව සම්මත කරන ලද 19 සංශෝධනය, විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීම නොව සංශෝධනය කිරීම සිදු කළ එකක් විය. විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීමට එකඟ නොවූයේ, ඒ වන විට පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතරය තිබුණ, විරුද්ධ පක්ෂයේ සිටි ශ්‍රීලනිපය පමණක් නොවේ. යහපාලන සන්ධානය ඇතුළතින්ද විරෝධතා එල්ල විය. එසේ ආණ්ඩුව ඇතුළතින් විරුද්ධ වූ ප්‍රධාන කොටස් දෙකක් සිටියහ. පළමුවැන්න, රටේ ආරක්ෂාව සහ ඒකාග්‍රතාව රැක ගැනීමට නම්, පළාත් සභා ක්‍රමය හා 13 වැනි සංශෝධනය තිබෙන තාක් කල්, ප්‍රබල ජනාධිපති ධුරයක් දිගටම පැවතිය යුතුයයි තර්ක කළ, ආණ්ඩු සන්ධානයේ සිටි සිංහල ජාතිකවාදී පිරිස්ය. දෙවැනි කණ්ඩායම්, අනාගතයේදී විධායක ජනාධිපති වීමේ පුද්ගලික අභිලාෂය සහිතව සිටි දේශපාලනඥයින්ය. 2022දීද මෙම කොටස් දෙක, විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි නොකර ආරක්ෂා කර ගැනීමට ඉදිරියට පැමිණ තිබේ.


විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය 2015දී අහෝසි නොකිරීමට තවත් අතුරු තර්කයක් ඉදිරිපත් වී තිබිණ. එය නම් කළ යුත්තේ පියවර දෙකක් බවයි. පළමු පියවරෙන් කළ යුත්තේ, විධායක ජනාධිපතිගේ බලතල අඩුකර, පාර්ලිමේන්තුවේ බලතල වැඩි කිරීමයි. කාලයක් එසේ පැවතුණු පසු, දෙවැනි පියවරේදී විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය සම්පූර්ණයෙන් අහෝසි කිරීම, එම තර්කයේ දෙවැනි කොටසයි. එම අවධි දෙකේ තර්කය සාධාරණය කරන ලද්දේ, ‘දැනට සිටින ජනාධිපතිවරයා, පූර්ණ බලැති විධායක ජනාධිපතිවරයෙකු ලෙස ඍජු මහජන ඡන්දයෙන් පත් කර ඇති නිසා, එම ජනාධිපතිවරයාගේ බලතල අඩු කිරීම, ව්‍යවස්ථාවට පටහැනි සහ සදාචාරයට නොගැළපෙන ක්‍රියාවක් වනු ඇත යන්නයි. මෙම තර්කය නැවතත් දැන් ඉදිරියට පැමිණ තිබේ.

බාධා ජයගැනීමට මග


දැනට ලංකාවේ දිග හැරෙන දේශපාලන පසුබිම තුළ විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීමේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා ප්‍රතිසංස්කරණයක් ඉදිරියට ගෙන යාමට තිබෙන අවකාශය සීමිත බව පෙනේ. ඒ අනුව බොහෝ විට සිදුවන්නට ඉඩ තිබෙන්නේ, එක්කෝ දුර්වල 21 සංශෝධනයක් සම්මත වීමයි. නැතහොත් විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය නිරුපද්‍රැතව දිගටම පැවතීමයි. මෙම දෙවැනි හැකියාව ඇත්තටම සිදුවීමට විශේෂ හේතුවක්ද තිබේ. එය නම්, ශ්‍රී ලංකා පොදු ජන පෙරමුණට විශාල බහුතරයක් සහිත දැනට පවත්නා පාර්ලිමේන්තුව, විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීමට පත් කරන ලද ව්‍යවස්ථාදායකයක් නොවීමයි. ඇත්තටම එය ජනතාව විසින් පත් කරන ලද්දේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා පොරොන්දු වූ පරිදි විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය ශක්තිමත් කිරීමටය. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ප්‍රතිසංස්කරණ කිරීමට නොව, නිර්-ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ප්‍රතිසංස්කරණ සිදු කිරීමටය. මෙම පසුබිම තුළ ලංකාවේ වර්තමාන පාර්ලිමේන්තුව නොව මහජනතාව මුහුණ දෙන ප්‍රහේළිකාවක් තිබේ. එය නම් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය යළි ශක්තිමත් කිරීමට වරමක් නොලැබූ මහජන නියෝජිතයන්ගෙන් හා ව්‍යවස්ථාදායකයකින් වෙන මොනවා බලාපොරොත්තු වන්නද?


මෙම ප්‍රහේළිකාව ජය ගැනීමට ඇති ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී මාවත නම්, නව පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයක් ඉක්මනින් පවත්වන ලෙස නව පුරවැසි ඉල්ලීමක් රට පුරා ගෙන යමින් ජනාධිපතිවරයා ඉල්ලා අස්වීම ඉලක්ක කරගත් අරගලයද උත්සන්න කිරීමයි. විධායකය සහ ව්‍යවස්ථාදායකය යන දෙකෙහිම සහ නියෝජන ක්‍රමයෙහිද ප්‍රතිසංස්කරණ ඇති කිරීමේ යෝජනාද එම උද්ඝෝෂණ හා විරෝධතා ව්‍යාපාරයට එකතු කළ හැකිය. පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයෙහිදී වෙන වෙනම තරග කර, තම පක්ෂයේ ආසන වැඩිකර ගැනීම, විරුද්ධ පක්ෂයේ සිටින සෑම පක්ෂයකම ක්ෂණික අරමුණ වීමට හොඳටම ඉඩ තිබේ. එබැවින්, පුරවැසි ව්‍යාපාරය කළ යුතුව තිබෙන්නේ ‘විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය’ අහෝසි නොකරන මතුපිට ආණ්ඩුක්‍රම ප්‍රතිසංස්කරණ නොව, නව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් ගෙන ඒම තම ප්‍රධාන මැතිවරණ පොරොන්දුව මත පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයට තරග කරන ලෙස සෑම පක්ෂයකටම බල කිරීමයි. එවිට නව ව්‍යවස්ථාවක් ගෙන ඒමට අවශ්‍ය පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙකක බහුතරයක් ලබාගත හැකි සහ ජනමත විචාරණයද ජයගත හැකි තාවකාලික සන්ධානයක් ගොඩ නගා ගැනීමට මෙම පක්ෂවලට අවකාශ ලැබෙනු ඇත.

ආණ්ඩුක්‍රම ප්‍රතිමානීය මූලධර්ම


ආණ්ඩුක්‍රම ප්‍රතිසංස්කරණ විවාදය දේශපාලන පක්ෂ අතර උත්සන්න වෙමින් පැවතියද, එම සාකච්ඡාවේදී කිසිදු සඳහනක් නොකෙරෙන වැදගත් තේමාවක් තිබේ. එය නම් ආණ්ඩු ක්‍රමයටත්, ආණ්ඩු කිරීමට සහභාගි වන පාලකයන්ටත් මගපෙන්වන ප්‍රතිමානීය මූලධර්මයි. එබැවින් අද සිදුවන සාකච්ඡාවද, මීට පෙර සිදුවූ සාකච්ඡාවලදී මෙන්ම, ප්‍රතිමානීය අන්තර්ගතයක් නැති, ප්‍රායෝගික, ස්වාර්ථවාදී සහ අවස්ථාවාදී ඉලක්ක සහ අභිලාෂවල දෘෂ්ටි කෝණයෙන් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධන දෙස බලන, හරසුන් සාකච්ඡාවක් ලෙස සෙමින් ඉදිරියට යයි. අවසානයේදී බොහෝවිට සිදුවනු ඇත්තේ ආණ්ඩුක්‍රම ප්‍රතිසංස්කරණ ලෙස මතු වන්නේ, අප රටේ පරිහානියට පත්වී තිබෙන දේශපාලන පන්තියේ විවිධ කණ්ඩායම්වලටත්, පුද්ගලයන්ටත් පිළිගත හැකි අවස්ථාවාදී එකඟතා සහ අතරමැදි සමාදාන තුළින් කේවෙල් කර ගොඩ නගන ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක් වීමයි.


මෙම තත්වය අභියෝගයට ලක් කරමින්, එම විෂම චක්‍රය කැඩීම, ලංකාවේ දේශපාලනයේ නවතම සාධකය වන පුරවැසි ව්‍යාපාරයේද ක්ෂණික වගකීමකි. එය කළ හැකි වන්නේ මේ දිනවල තමන් සිදු කරන මැදිහත්වීම් සහ ඉදිරියට දමන දේශපාලන ස්ථාවර, තමන් ආරම්භ කළ පුරවැසි ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී විප්ලවය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ලෙස ඉදිරියට ගෙන යාම සඳහා මූලෝපායික ලෙස සකස් කර ගැනීමෙනි. ආණ්ඩුක්‍රම ප්‍රතිසංස්කරණවලට මග පෙන්වන ප්‍රතිමානීය චින්තන රාමුවක් ඉදිරියට දැමීමද පුරවැසි ව්‍යාපාරයේ හදිසි කර්තව්‍යයක් වී තිබෙන්නේ ඒ නිසාය.


“ප්‍රතිමානීය” යනු NORMATIVE යන ඉංග්‍රීසි වචනයට භාවිත වන සිංහල වචනයකි. ‘ප්‍රතිමාන ගැබ් කොට ගත්’ යන අර්ථය එහි තිබේ. ප්‍රතිමාන යනු NORMS යන ඉංග්‍රීසි වචනයට ඇති සිංහල වචනයකි. NORMS යන ඉංග්‍රීසි වචනයේ සාමාන්‍ය අර්ථය නම් පිළිගත් රීති, සම්මති, එකඟ වූ මිනුම් දඬු යන මේවාය. “තේ දලු නෙලන කාන්තාවක් දවසකට දලු කිලෝ විසි පහක් කැඩීම ‘නෝම්’ එකයැයි කියන්නේ මේ අර්ථයෙනි. දර්ශනවාදයේ NORMATIVE (ප්‍රතිමානීය) යන පදයේ තිබෙන්නේද ඊට සමාන, එහෙත් ඊට වඩා පුළුල් අර්ථයකි. එය නම් හොඳ – නරක, යහපත්-අයහපත් ආදි වශයෙන් සාරධාර්මික විනිශ්චයට, මනුෂ්‍ය චර්යාව භාජනය කිරීමට ආධාර කරන මිනුම් දඬු වැනි සම්මතීන්ය. දේශපාලන දර්ශනවාදයේ ‘ප්‍රතිමානීය’ යන සංකල්පයෙන් අදහස් වන්නේ, රාජ්‍යය, ආණ්ඩුව, දේශපාලන ආයතන, දේශපාලනඥයින්, පුරවැසියන් සහ දේශපාලන ප්‍රජාවගේ සිතීම්, ක්‍රියාකිරීම්, චර්යාව, අරමුණු යන මේවාට මගපෙන්වන සහ ඒවා විනිශ්චය කිරීමට පදනම් වන සම්මතීන්ටය.


ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් යන්නටද ප්‍රතිමානීය ප්‍රවේශයකින්, ප්‍රතිමානීය අර්ථකථනයක් සැපයීම අප රටේ තවත් හදිසි අවශ්‍යතාවක් වී තිබේ. ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් යනු, දැනට අප රටේ පවත්නා අධිපති තේරුම් ගැනීමට, වෙනස්ව, හුදෙක් නෛතික ලේඛනයක්ම නොවේ. එය ලංකාවේ සියලු පුරවැසියන් සාමාජිකයන් වන දේශපාලන ප්‍රජාවේ උසස් දේශපාලන අපේක්ෂාවන්ද, චර්යාධාර්මික, සාරධාර්මික ලෞකික අපේක්ෂාවන්ද, එනම් ප්‍රතිමානීය මූලධර්මද ගැබ් කරගන්නා සහ ප්‍රකාශයට පත් කරන සාමූහික ප්‍රඥප්තියකි; එය දේශපාලන ප්‍රජාවේ සියලු සාමාජිකයන් එකට බැඳ තබන, සමාජයේ පොදු යහපත අරමුණු කරගත් ගිවිසුමකි. පුරවැසියෝද, පාලකයන් සහ පාලිතයෝද ඡන්දදායකයන් මෙන්ම ඡන්දයෙන් තෝරා පත්වන්නෝද එම ප්‍රඥප්තියට බැඳී සිටිති. එයට ගරු කරති; ඒ ගැන ආඩම්බරද වෙති. සැබෑ සහ අව්‍යාජ ‘දේශප්‍රේමයේ’ පදනම වන්නේද එම ප්‍රතිමානීය ප්‍රඥප්තිය වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවයි. යර්ගන් හබර්මාස් නම් ජර්මානු ලිබරල් දේශපාලන චින්තකයා 1980 ගණන්වලදී ‘ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාමය දේශප්‍රේමය’ (CONSTITUTIONAL PATRIOTISM) යන සංකල්පයෙන් ඉදිරිපත් කළේ මීට සමාන අදහසකි.


ලංකාවේ නව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවකට, එනම් ‘පුරවැසි ප්‍රඥප්තියකට’ මගපෙන්වන ප්‍රතිමානීය ඉලක්ක, සාරධර්ම සහ මිනුම් දඬු මොනවාද? දේශපාලන දර්ශනවාදයේ මෙන්ම අපගේ පුරවැසි විඥානයේද ඇති නිදහස, ජනතා පරමාධිපත්‍යය, යුක්තිය, සාධාරණත්වය, සමානත්වය, සමානාත්මතාව, පොදු යහපත, අන්‍යයන් පීඩනයට පත් නොකිරීම, මානව ගරුත්වය ඒ සඳහා නිදසුන්ය. මේ හැම එකක්ම සරල මෙන්ම ගැඹුරු සංකල්ප වෙයි. ආණ්ඩුක්‍රම සම්පාදකයන්ගේ වගකීම වන්නේ, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ සංකල්පීය රාමුව සකස් කිරීමට ඒවායින් අනුප්‍රාණය ලබා, ව්‍යවස්ථාවේ ප්‍රතිමානීය මූලධර්ම රාමුවක්, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා නීතියේ භාෂාව තුළින් සූත්‍රගත කිරීමයි.


අවසාන වශයෙන් කිවයුත්තේ, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව සංශෝධන කිරීම හෝ නව ව්‍යවස්ථාවක් නිර්මාණය කිරීම දේශපාලන ප්‍රභූ පන්තියේ විවිධ කණ්ඩායම් අතර බල අරගලවල ගොදුරක් බවට පත්වීමට ඉඩ නොතබා, එය පුරවැසියන්ගේ අතටද ලබා ගැනීමට දැන් කාලය පැමිණ තිබෙන බවයි. ■

0

පාර්ලිමේන්තුව ජනතාව නියෝජනය නොකරන විට..

පසුගියදා ඇමතිවරු නව දෙනෙක් පත් කෙරුණාහ. ඊළඟට තවත් අටදෙනෙක් පත්වූහ. තවත් රාජ්‍ය ඇමතිවරුන් පත් කෙරෙන බව පැවසේ. පත්වූ අයගේ පසුගිය කාර්ය සාධනය හෝ ඔවුන් කරන්න යන්නේ කුමක්ද ගැන මාධ්‍යවලින් ප්‍රශ්න කරන්නේ නැත. නැවත නැවත ඔවුන් විසින් පත්වීම් බාර ගැනීම හෝ සුබ නැකතෙන් වැඩ බාර ගන්න පින්තූර පළකිරීමට මුල් තැන ලැබේ.
සිවිල් සමාජය ඉල්ලා සිටියේ ඒ ඒ විෂය පිළිබඳව වැඩ පෙන්වා ඇති පුද්ගලයන් 15 දෙනෙකුගෙන් සමන්විත සර්ව පාක්ෂික අමාත්‍ය මණ්ඩලයකි. එහෙත් සර්ව පාක්ෂික ආණ්ඩුව තවත් යථාර්ථයක් නොවන නිසා අපට ලැබී ඇත්තේ පොහොට්ටුවේ සුපුරුදු අමාත්‍යවරුන් පෝලිමකි. ඇත්තටම අරගලයේ ආරම්භයේ සිට අද දක්වා අපේ ජනතා නියෝජිතයන් කළ දෙයක් නැත. මාර්තු අග අරගලයේ ආරම්භයෙන් පසු අප්‍රියෙල් 5-8 දක්වා රැස්ව වාග් ප්‍රහාරයේ යෙදෙමින් ඊළඟට දවස දහයක නිවාඩුවක් ගත කර නැවත රැස් වුණ පාර්ලිමේන්තුව අද වෙනතෙක් නියෝජ්‍ය කතානායකවරයෙකු පත්කරගැනීම සඳහා වටිනා කාලය නාස්ති කළා මිස රට ගින්නෙන් මුදා ගැනීමට එකුදු පියවරක් ගෙන නැත. මේ පාර්ලිමේන්තුව කිසිසේත්ම ජනතාව හෝ ජනතා අභිලාෂයන් නියෝජන නොකරන බව ඉතා පැහැදිලිය.


මේ තත්වයට ප්‍රතිචාරයක් ලෙස පසු ගිය මැයි 21 වැනිදා ආගමික, වෘත්තීය සමිති හා සිවිල් සංවිධානවල එකමුතුවකින් බණ්ඩාරනායක සම්මන්ත්‍රණ ශාලාවේ “මහජන සභාවක්” එළිදැක්වීමේ උත්සවයක් පැවැත්විණි. එහිදී පැහැදිලි කෙරුණු පරිදි එවැනි සභාවක අරමුණ වන්නේ “සක්‍රිය පුරවැසියා කේන්ද්‍රකරගත් පුළුල් මහජන සහභාගිත්වයක් සහිත අලුත් ආණ්ඩුකරණයක් අපේ රටේ යථාර්ථයනට අනුකූලව සකසා ගැනීමයි.” එහෙත් සභාව අවසානයේ කාගේත් මුවගට නැගුණු ප්‍රශ්නය වුණේ, අදහස හොඳයි, නමුත් මේක ඉස්සරහට යන්නේ කොහොමද යන්නයි.


ඒ නිසාම පසු දිනම සාධාරණ සමාජයක් සඳහා වූ ජාතික ව්‍යාපාරය විසින් “මහජන සභාව කුමක්ද, කුමකටද, කා සඳහාද” යන මැයෙන් විවෘත කතිකාවක් පවත්වන ලදි. එහිදී පළවුණු මතිමතාන්තරවලින් පෝෂණය වුණ විශේල්ෂණයකි මේ.

නියෝජිත ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ ගැටලු


ඇත්තටම අධික වියදමකින් මැතිවරණ පවත්වා අප විසින් 2020 දී පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් 225ක්ද, 2012-2014 තුළ පළාත් සභා මන්ත්‍රීවරුන් 437ක් හා 2018 දී ප්‍රාදේශීය පාලන මන්ත්‍රීවරු 8719ක් පත් කරගන්නන්ට යෙදුණි. නමුත් පෙර සඳහන් කර පරිදි දරුණු ආර්ථික අර්බුදයක් රට ගිල ගන්නා තෙක් එයට වග කිව යුතු පාර්ලිමේන්තුව කළ දෙයක් නැත. අර්බුදය මැද ජනතාවගේ හඬට කන් දෙන්නේ නැත. මේවා ඇත්තටම ලංකාවේ මෙන් දරුණු තත්වයක නැතත් ලෝකය පුරාම මැතිවරණ තුළින් අවුරුදු හතරක හෝ පහක වරමක් ලබන මහජන නියෝජිතයින්ගේ වගවීම පිළිබඳ පොදුවේ පවත්නා ගැටලු වේ.


ලංකාවේ මෙම නියෝජිත ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ අර්බුදයට ප්‍රධාන හේතුන් වන්නේ දේශපාලන පක්ෂවල අභ්‍යන්තර ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයක් නොමැති වීම, දේශපාලන පක්ෂවලට දැක්මක් නොමැති වීම, මැතිවරණ ක්‍රමය තුළින් සුදුස්සන් පත් නොවීම හා මාධ්‍යයේ ජරාජීර්ණ බව යන කරුණුයි.
මේ හේතු සාධකවලට පිළියම් ලෙස නොයෙකුත් නීති පද්ධතියේ වෙනස්කම් දැනටමත් යෝජනාවී නැත. ඒවා ගැන ක්‍රියාත්මක වීම අවශ්‍යය. එහෙත් ඒවා පරිපූර්ණ විසඳුම් නොවේ.

වෘත්තිකයන් නියෝජිතයන් ලෙස පත් කර ගැනීමෙන්ද ප්‍රශ්න විසඳෙන්නේ නැත.


නියෝජිත ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ දුර්වලතා මග හැරීමට වෘත්තිකයන්ගේ සහභාගිත්වය හෝ ඊට එහා ගොස් පාර්ලිමේන්තුව වෘත්තිකයන්ගෙන් සමන්විත විය යුතු යන මතය සමාජයේ විටින් විට මතුවේ. ජනාධිපති අපේක්ෂයකු ලෙස ගෝඨාභය රාජපක්ෂ තෝරා ගැනෙන්නේද ඔහු යුද බිමේ හා නගර සංවර්ධනයේ සාර්ථකත්වය පෙන්වූ වෘත්තිකයෙකු යන පදනමේ සිටය.

ජනාධිපතිවරයකු ලෙස ඔහුගේ අසාර්ථකත්වය හා ඒ තුළින් රට අගාධයට වැටී සිටින තත්වය තුළ එවැනි තර්කවලට තව දුරටත් පිළිගැනීමක් නැත.

නියෝජිතයින් නැවත කැඳවීම (Recall) නොව ඊට පෙර විසදුම් සෙවිය යුතුයි.


නියෝජිතයින් නැවත කැදවීමද (Recall) ඇමෙරිකා එක්සත් ජනපදයේ සාර්ථකව කෙරෙන ක්‍රමයකි. ඒ පිළිබඳ විකි (wiki) සමාලෝචනයකට අනුව එම නැවත කැඳවීම් පිළිබඳ අත්දැකීම් සාධනීය බව පැවසේ. “මෙතෙක් වාර්තා වී ඇති පළාත් මට්ටමේ නැවත කැඳවීම් එක් ආණ්ඩුකාරවරයෙකු, ව්‍යවස්ථාදායකයන් අට දෙනෙකු සහ එක් විනිසුරුවරයෙකු ඉවත් කිරීමට සීමා වී ඇත. එහෙත් එම ක්‍රමය පළාත් පාලන නිලධාරීන් ඉවත් කිරීම සඳහා නිතර භාවිත කර ඇත. නැවත කැඳවීම් තුළින් ඡන්දයෙන් පත්වන රාජ්‍ය නිලධාරීන් තම ඡන්දදායකයින්ට වඩා වගවීම සහ ප්‍රතිචාර දැක්වීමට දිරිගන්වන බව පෙනේ. එක්සත් ජනපදයේ ප්‍රාන්තවල නැවත කැඳවීමේ භාවිතයන් අපට ඇති ප්‍රධානතම සිද්ධි අධ්‍යයනයන් සපයන අතර, කැනඩාවේ බි්‍රටිෂ් කොලොම්බියා ප්‍රාන්තය විසින් 1995 දී ලියාපදිංචි ඡන්දදායකයින්ගෙන් 40% ක පෙත්සමකින් ව්‍යවස්ථාදායක නැවත කැඳවීමේ නීතිය හඳුන්වා දී ඇත.”


අපගේ තර්කය වන්නේ එවැනි වියදම් අධික හා පිරිස් බලය හා මුදල් බලය ඇති අයට මෙහෙයවිය හැකි ක්‍රියාවලියක් ලංකාවට දැනට සුදුසු නොවන බවයි. අප විසින් සෙවිය යුත්තේ වැරදි වෙනකන් බලා සිට ක්‍රියාත්මක වීම නොව මහජන නියෝජිතයින් වැරදි තීරණ ගැනීම හෝ වැරදි ලෙස හැසිරීම වලක්වන ක්‍රම වේදයන්ය.

පාර්ලිමේන්තුවට සමාන්තර මහජන සභා ආකෘති ලොව පුරා ජනප්‍රිය වෙමින් පවතී
මෑතකදී පාර්ලිමේන්තුව තමන් නියෝජනය නොකරනවා යන හැඟීමෙන් ජන අරගලයක් සිදු වූයේ ප්‍රංශයේ ‘යෙලෝ වෙස්ට්’ අරගලකරුවන්ගෙනි. 2018 දී උච්චස්ථානයකට පත්වූ එම අරගලයන්ට ප්‍රතිචාරයක් ලෙස මැක්රොන් ජනාධිපති රට පුරා රාජ්‍ය ප්‍රතිපත්ති පිළිබඳව මහා කතිකාව යනුවෙන් කතිකා මාලාවක් ආරම්භ කළද එය සාර්ථක නොවීය. එයට හේතුව ලෙස දැක්වෙන්නේ ස්වේච්ඡාවෙන් එම කතිකාවලට සහභාගි වන්නේ යම් සීමිත ජන කොටස් නිසා බව සඳහන් වේ. එහෙත් ඉන් පසු පිහිටුවන ලද කාලගුණ විපර්යාස ප්‍රතිපත්ති පිළිබඳ තීරණ ගැනීමට රටේ ජනතාව නියෝජනය කරන නියැදියක් ලෙස සැකසුණු මහජන සභා සාර්ථක වූවක් බව පැවසේ.


දේශපාලන විද්‍යාඥ රොබට් ඩාල් විසින් නිර්වචනය කරන ලද පරිදි, ”මහජන සභාවක් යනු රටක ජනගහනය නියෝජනය කරමින් ප්‍රතිපත්ති සම්පාදකයින්ට යම් යම් මාතෘකා පිළිබඳව මහජන මතය දැනුම් දීම සඳහා එම මාතෘකාවන් පිළිබඳව ඉගෙන ගැනීමෙන් හා සාකච්ඡා කිරීමෙන් අනතුරුව නිර්දේශ ඉදිරිපත් කිරීමට පත්කරන ලද” කණ්ඩායමකි.


එවැනි සභාවක් පිළිබඳ මුලින්ම ප්‍රසිද්ධියක් ලැබුණේ 2004 කැනඩාවේ බි්‍රටිෂ් කොලොම්බියා ප්‍රාන්තයේ ආණ්ඩුව විසින් මැතිවරණ ප්‍රතිසංස්කරණ පිළිබඳ පුරවැසි අදහස් ලබා ගැනීමට අහඹු නියැදි ක්‍රමයට පිහිටුවන ලද සභාවයි. පසුව එම ආණ්ඩුව පුරවැසි සභාවේ මැතිවරණ ප්‍රතිසංස්කරණ යෝජනාවන් පදනම් කර සැකසූ නීතියක් ජනමත විචාරණයකට යොමු කරන ලදි. ඉදිරියේ සාකච්ඡා සියලු මහජන සභා එසේ පිහිටුවන ලද ඒවා බව සඳහන් කළ යුතුය.
2008 දී ගෝලීය මූල්‍ය අර්බුදය තුළ අයිස්ලන්තයේ බැංකු පද්ධතිය බිඳවැටීමෙන් පසු ව්‍යාපාරිකයෙකු මුල්වී සංවිධානය කෙරුණු ජාතික සභාවේ අරමුණ වූයේ රාජ්‍ය පාලනයේදී ප්‍රජා වටිනාකම් සහ ප්‍රමුඛතාවලට මුල් තැන ලබා ගැනීමයි.


අයර්ලන්තයේ 2016-2018 පුරවැසි සභාව විසින් වසර ගණනාවක් තුළ දේශපාලන අවහිරතා බිඳ දමමින් ගබ්සාව සඳහා රටෙහි දිගුකාලීන ව්‍යවස්ථාපිත තහනම අවලංගු කිරීමට මග පාදන ලදි.


ප්‍රංශයේ 2019-2020 කාලය තුල ක්‍රියාත්මක වුණ දේශගුණය සඳහා වූ පුරවැසි සභාවේ සාමාජිකයන් වූයේ – ස්ත්‍රී පුරුෂභාවය, වයස, සමාජ-ආර්ථික පසුබිම, අධ්‍යාපන මට්ටම, ස්ථාන වර්ගය සහා පළාත යන මානයන් හයක් හරහා – අහඹු ලෙස තෝරාගත් පුරවැසියන් 150 කි. මෙම සභාව ආයතනික මගපෙන්වීම සඳහා පාලන කමිටුවක්, උපදෙස් ලබා දීමට විශේෂඥයින් කණ්ඩායමක්, සභාවේ ස්වාධීනත්වය පිළිබඳ ඇපකාර මණ්ඩලයක් ඇතුළු කමිටු රැසක සහාය ලැබිණි. මේ සභාව විසින් විසින් ඉදිරිපත් කරන යෝජනා එලෙසම ව්‍යවස්ථාදායකයට ඉදිරිපත් කිරීමට ජනාධිපතිවරයා පොරොන්දු විය.


2019 දී බෙල්ජියමේ ජර්මානු භාෂාව කතා කරන කලාප ආණ්ඩුව විසින් කලාපයේ පාර්ලිමේන්තුව සමඟ වැඩ කිරීම සඳහා ලොතරැයි ක්‍රමයට තෝරාගත් පුද්ගලයන් 24 දෙනෙකුගෙන් යුත් ස්ථිර පුරවැසි කවුන්සිලයක් පිහිටුවීය. එහි සාමාජිකයින් විසින් පුරවැසි සභාව විසින් තෝරා ගන්නා ලද නිශ්චිත ප්‍රතිපත්තිමය ගැටලු සාකච්ඡාව කිරීම මාස තුනක් පුරා සති අන්ත තුනක් තුළ රැස්වන පුද්ගලයින් 50 දෙනෙකු දක්වා වූ පුරවැසියන්ගේ රැස්වීම් සංවිධානය කරයි.


2020 දී ඉන්දියාවේ පොන්ඩිචෙරිහි අවුරෝවිල් ජන සමාජය විසින් තමන්ගේ වතුර ප්‍රශ්නය පිළිබඳ ජන සභාවක් පළමු වරට ස්ථාපනය කරන ලද බව වාර්තා වෙ.


මෙතෙක් පවත්වා ඇති පුරවැසි සභා මගින් අහඹු ලෙස තෝරාගත් පුරවැසියන් කණ්ඩායමකට, ඔවුනට අවශ්‍ය තොරතුරු, සම්පත් සහ කාලය ලබා දෙන්නේ නම්, ඕනෑම මාතෘකාවක් පිළිබඳව දැනුවත් මහජන විනිශ්චයක් ඉදිරිපත් කළ හැකිය යන්න පෙන්වා ඇත. තේරී පත් වූ දේශපාලඥයින් තමන්ගේ දේශපාලන අවශ්‍යතාවලට හිතකර තීරණ ගන්නා අතර ලොබි කණ්ඩායම්වල බලපෑම්වලටද යටත් වේ. ඒ නිසාම දේශපාලඥයන් කෙරෙහි විශ්වාසය අඩුවෙමින් පවතී. සාමාන්‍ය මහජනතාවට තමන්ට හඳුනාගත හැකි සමාජයේ හරස්කඩක් විසින් ගනු ලබන තීරණ වඩාත් පිළිගත හැකි හෝ ඊටත් වඩා නීත්‍යනුකූල බවක් පෙනෙන්නට පුළුවන.
මෙම සභා ස්ථාපිත කිරීමේදී ඒවායේ සාමාජිකයින් සාධාරණ ලෙස තෝරා ගන්නේ කෙසේද, ඔවුන්ට සහාය වන විශේෂඥයින් තෝරා ගන්නේ කෙසේද හා අවශ්‍ය සම්පත් ලබා දෙන්නේ කෙසේද, සහ ආණ්ඩුව සහ රාජ්‍ය බලධාරීන් සභාවේ තීරණ ක්‍රියාත්මක කරන බවට සහතික කරන්නේ කෙසේද යන්න මෙහිදී සැලකීමට ගත යුතු කරුණු වේ.

පාර්ලිමේන්තුවේ ආංශික අධීක්ෂණ කමිටුවලට ඍජු ජනතා නියෝජනය


පසුගියදා අගමැතිවරයා විසින් ප්‍රකාශ කෙරුණු ලෙස පාර්ලිමේන්තුවේ ආංශික අධීක්ෂණ කමිටු යළි ස්ථාපිත කර ඒවා එකකට තරුණයන් හතරදෙනකු බැගින් අනුයුක්ත කරන බවට අදහසක් ඉදිරි පත් විය. මෙය ඇත්තටම අරගලයෙන් ඉල්ලා සිටින සිස්ටම් වෙනසේ ඉතා වැදගත් මෙවලමකි. එහෙත් ඉල්ලා අස් වී හෝ අස් කර හිරේට යැවිය යුතු ජනාධිපතිවරයකු යටතේ අගමැති පදවියක් භාර ගත් කෙනෙකු ලෙස පණිවිඩකාරයාට ඇති අප්‍රසාදය නිසා අවාසනාවකට ඒ පණිවිඩයට අවශ්‍ය ප්‍රසිද්ධිය හා සහාය නොලැබිණි. අරගලයේ තරුණ තරුණියන් විසින්ද එය අරගලය බෙදා වෙන් කිරීමේ කුමන්ත්‍රණයක් ලෙස ප්‍රතික්ෂේප කර ඇත.


ඒ කෙසේ වෙතත් පුංචි පුංචි වෙනස්කම්වලින් ඉදිරියට යෑම අගය කරන මා වැනි ප්‍රතිසංස්කරණවාදියකු දකින්නේ 21+අධීක්ෂණ කමිටු+ යන විසඳුම් ගෝටාගේ නික්මීම පමණක් නොව තවත් ගෝටාවරුන්ගේ ආගමනය වලක්වන සිස්ටම් වෙනසේ වැදගත් සන්ධිස්ථාන වේ. පාර්ලිමේන්තුවේ අධීක්ෂණ කමිටුවල ඍජු මහජන නියෝජනය කුමක්ද කෙසේද යන්න ඊළඟට සාකච්ඡා කරමු.■

හිඟාකන රටේ ලිට්‍රෝ ලොක්කන්ට යෝධ වැටුප්, දීමනා ගෙවූ හැටි

0

■ මාසික වැටුප් දීමනා එකතුව ලක්‍ෂ විසිනමයක්
■ චක්‍රලේඛවලට පිටින් මාසිකව තෙල් ලීටර 500ක් දීලා

■ අමන්දිකා කුරේ

ශ්‍රී ලංකාවේ ගැස් වෙළඳපොළට සැපයීම සම්බන්ධයෙන් මෙතෙක් ප්‍රධාන වගකීම් දැරුවේ රාජ්‍ය සමාගමක් වන ලිට්‍රෝ සමාගම සහ ලාෆ්ස් සමාගමයි. පවතින ඩොලර් අර්බුදය හමුවේ ලාෆ්ස් සමාගමේ සැපයීම් මේ වන විට නැවතී තිබේ. ලිට්‍රෝ සමාගමේ ද විවිධ අර්බුද ගණනාවක් පසුගිය කාලයේ වාර්තා වූ අතර පසුගිය ජනවාරි මස බැසිල් රාජපක්ෂ මහතා මුදල් ඇමතිවරයා වශයෙන් දිවුරුම් දුන් අවස්ථාවේ දී එවකට ලිට්‍රෝ සමාගමේ සභාපතිවරයාව සිටි තේශාර ජයසිංහ ඉවත් කරන ලදි. කෙසේ වෙතත් ඉවත් කරන ලද දිනම සවස යළිත් ඔහුව එම තනතුරට පත් කිරීමට ජනාධිපතිවරයා කටයුතු කර තිබුණි. පසුව ඔහු අප්‍රේල් මාසයේ දී ඉල්ලා අස් විය. ලිට්‍රෝ සමාගමේ මූල්‍ය අක්‍රමිකතා සම්බන්ධයෙන් වරින් වර ලිට්‍රෝ සමාගම පොදු ව්‍යාපාර කාරක සභාව හමුවේ පෙනී සිටි අතර පසුගිය මූල්‍ය වර්ෂය සඳහා එනම්, 2021 දෙසැම්බර් 31න් අවසන් වන මූල්‍ය වර්ෂය සඳහා සිදු කරන ලද විගණකාධිපති වාර්තාවක් මේ වන විට පොදු ව්‍යාපාර පිළිබඳ කාරක සභාවට ඉදිරිපත් කර තිබේ.

මිලියන 23ක නීතිඥ ගාස්තු


ලිට්‍රෝ ගැස් ලංකා සමගාම සහ ලිට්‍රෝ ගෑස් ටර්මිනල් ලංකා සමාගම යන සමාගම් ද්විත්වය විසින් 2020 වර්ෂයේ ගිණුම් විගණනයෙන් විගණකාධිපති වළකන අතුරු තහනම් නියෝගයක් ලබා ගැනීම සම්බන්ධයෙන් ගොනු කළ නඩුවට අදාලව එම නීති කෘත්‍යයන් සඳහා පෞද්ගලික නීතිඥවරුන් වෙත රුපියල් මිලියන 22.95ක් ගෙවා ඇති අතර එම නීතිඥවරුන් තෝරා ගැනීම විනිවිදභාවයකින් යුතුව සිදුව නැතැයි විගණකාධිපති වාර්තාව පෙන්වා දෙයි.


එම සමාගම් විසින් ම එම නඩුකර ඉල්ලා අස් කරගැනීම හේතුවෙන් එලෙස මුදල් ගෙවීම අනාර්ථික ගනුදෙනුවක් ලෙස විගණකාධිපතිවරයා හඳුන්වා තිබේ. 2020 දී මෙම සමාගම් දෙකේ වාර්ෂික විගණනය කිරීම සඳහා පෞද්ගලික විගණන සමාගමක් වෙත රුපියල් 3159685ක් ගෙවා තිබේ. නඩුකර ඉල්ලා අස් කරගැනීමත් සමග මෙම සමාගම්වල විගණනය විගණකාධිපතිවරයා විසින් මේ වන විට සිදු කරමින් පවතියි.

සභාපතිගේ වැටුප හා දීමනා


මෙම වාර්තාව හරහා ප්‍රතිපාදන නොසලකා සහ ප්‍රතිපාදනවලට පිටින් යමින් ලිට්‍රෝ සමාගමේ හා ලිට්‍රෝ ටර්මිනල් සමාගමේ ප්‍රධාන විධායක නිලධාරියාට සහ සභාපතිධුරය දරන පුද්ගලයාට වැටුප් සහ දීමනා ගෙවීම පිළිබඳව තොරතුරු විශාල ප්‍රමාණයක් අනාවරණය වී තිබේ. මෙම වාර්තාව අනුව මෙම මූල්‍ය වර්ෂය තුළ ලිට්‍රෝ සමාගමේ සභාපති ධුරය සහ ලිට්‍රෝ ටර්මිනල් සමාගමේ ප්‍රධාන විධායක නිලධාරී තනතුර දරා ඇත්තේ එක් පුද්ගලයෙකු විසින් ය.


පොදු ව්‍යාපාර පිළිබඳ කාරක සභාවට විගණකාධිපතිවරයා විසින් ඉදිරිපත් කළ වාර්තාවේ දැක්වෙන්නේ 2018 ජුලි 18 දිනැති කළමනාකරණ සේවා දෙපාර්තමේන්තුවේ චක්‍රලේඛ අංක 03/2018 ප්‍රකාරව, අදාල බලධාරීන් විසින් මහා භාණ්ඩාගාරයේ කළමනාකරණ සේවා දෙපාර්තමේන්තුවේ පූර්ව අනුමැතියකින් තොරව අනාගතයේ දී සේවකයන් බඳවා ගැනීමෙන් සහ ඔවුන්ගේ සේවකයන්ගේ වැටුප් හා දීමනා වැඩි කිරීමෙන් වැළකී සිටිය යුතු බවයි.
එම චක්‍රලේඛයට පටහැණිව යමින් ලිට්‍රෝ ගෑස් සමාගමේ සභාපතිවරයාට මාසික වැටුප ලෙස රුපියල් එකොලොස් ලක්ෂ පනස් දහසක් ගෙවා තිබේ. එමෙන් ම ලිට්‍රෝ ටර්මිනල් සමාගමේ ප්‍රධාන විධායක නිලධාරියාද ඔහුම වන බැවින් 2020 වසරේ සිට මේ දක්වා ඉහත වැටුපෙන් තවත් 50%ක මුදලක් මාසික වැටුප ලෙස ඔහුට හිමිව තිබේ. ඒ අනුව දීමනා රහිතව එම තනතුරු දැරූ පුද්ගලයන් ලබා ගෙන ඇති මාසික වැටුප ලෙස රුපියල් දාහත් ලක්ෂ විසි පන්දහසක් ගෙවා තිබේ.


මෙතරම් විශාල වැටුපක් ලබන අතරම මීට ඉහත සඳහන් කළ චක්‍රලේඛයට පිටින් යමින් ලිට්‍රෝ ගෑස් සමාගමේ සභාපති සහ ලිට්‍රෝ ටර්මිනල් සමාගමේ ප්‍රධාන විධායක නිලධාරියා ලෙස කටයුතු කරන තැනැත්තාට මහා භාණ්ඩාගාරයේ කළමනාකරණ සේවා දෙපාර්තමේන්තුවේ පූර්ව අනුමැතියකින් තොරව 2020 වර්ෂයේ සිට රුපියල් ලක්ෂ තුනක විනෝදාස්වාද දීමනාවක් මාසිකව ගෙවා තිබේ. සමාගම්වල විකුණුම් අධ්‍යක්ෂ ලෙස කටයුතු කරන තැනැත්තාට ද ඉහත චක්‍රලේඛයට පිටින් යමින් රුපියල් ලක්ෂයක විනෝදාස්වාද දීමනාවක් මාසිකව ගෙවා තිබේ.
පොදු ව්‍යාපාර දෙපාර්තමේන්තු චක්‍රලේඛ අංක 01/2020 අනුව ඕනෑම රජය සතු ව්‍යාපාරයක සභාපතිවරයාට/ ප්‍රධාන විධායක නිලධාරියාට එක් නිල රථයක් සහ මසකට තෙල් ලීටර 150ක දීමනාවක් හිමිවේ. එසේ නොවන්නේ නම් නිල රථයක් සඳහා මසකට රුපියල් 50000ක දීමනාවක් සහ ඉන්ධන දීමනාව ලබා ගැනීමට පමණක් හැකිය. එමෙන් ම එම නිලධාරීන්ට රියැදුරෙකු ලබා දීම හෝ රියැදුරු දීමනාවක් ද නොගෙවනු ලබයි. කෙසේවෙතත් මෙම චක්‍රලේඛයට පටහැණිව යමින් රුපියල් 50000 මාසික වාහන දීමනාව ඉක්මවා 4433000ක වාහන දීමනාවක් මාසිකව ලිට්ට්‍රෝ සමාගමේ සභාපතිවරයා සහ ලිට්‍රෝ ටර්මිනල් සමාගමේ ප්‍රධාන විධායක නිලධාරීධුරය දැරූ අයට ගෙවා තිබේ. එපමණකින් නොනැවතී මාසික ඉන්ධන දීමනාවද ලීටර 150 ඉක්මවා ලීටර 500ක් ලබා දී තිබෙන්නේ චක්‍රලේඛවල ප්‍රතිපාදන නොමැති රුපියල් 50000ක රියැදුරු දීමනාවක් ද මෙම ප්‍රධාන නිලධාරියා වෙත ගෙවමින් ය.


පීඊඩී 01/2015 චක්‍රලේඛය අනුව නිලධාරියෙකු තනතුරු එකට වඩා දරන්නේ නම් ඔහුගේ ස්ථිර තනතුරට අයත් ඉන්ධන දීමනාව පමණක් ලැබීමට හිමිකම් ලැබුවද මෙම සමාගම් දෙකේම සභාපති සහ ප්‍රධාන විධායක නිලධාරියා එක් අයෙකු වන බැවින් එම සභාපතිවරයාට රුපියල් 4443000 ක බැගින් දීමනා දෙකක් ලබා තිබේ.


මේ අනුව 2021 දෙසැම්බර් 31 දිනෙන් අවසන්වන මූල්‍ය වර්ෂයට අදාලව ලිට්‍රෝ සමාගමේ සභාපති සහ ලිට්‍රෝ ටර්මිනල් සමාගමේ ප්‍රධාන විධායක නිලධාරී ධුරය දැරූ තැනැත්තාට මාසිකව විසි නව ලක්ෂ හැට දහසක් වැටුප ලෙස චක්‍රලේඛවලට පටහැණිව නීති විරෝධී අන්දමින් ගෙවා තිබෙන බවට විගණකාධිපති වාර්තාවෙන් හෙළි වේ. මෙම කාලවකවානුව තුළ එම තනතුරු දැරූ එක් අයෙකු වන්නේ අනිල් කොස්වත්ත මහතා වන අතර පසුගිය වසරේ එනම් 2021 ජුලි මාසයේදී තෙශාර ජයසිංහ මහතා මෙම තනතුරු භාරගන්නා ලදි. ඔවුන් දෙදෙනාටම මෙම මූල්‍ය වර්ෂය තුළ මෙම අතිවිශාල දීමනා හිමිව තිබේ.


අනිල් කොස්වත්ත මහතා මෙම තනතුරට පත්වන්නේ 2020 ජනවාරි මාසයේදියි. 2020 අගෝස්තු මාසයේ දී ශූන්‍ය පොළී අනුපාතයක් සහිතව එකතුව මිලියන 19.506ක වාහන ණය පහසුකම් දෙකක් ලබා දී තිබෙන්නේ එම ණය මුදලින් සියයයට 580ක් එනම් රුපියල් මිලියන 9.753ක මුදලක් ලිට්‍රෝ ගෑස් සමාගම සහ ලිට්‍රෝ ටර්මිනල් සමාගම දරාගන්නා ආකාරයට ය. එලෙස ණය ලබා දීමට අවශ්‍ය ප්‍රතිපාදන නොතිබිය දී එවැනි විශාල ණය මුදලක් එවකට සභාපතිවරයාට ලබා දීමට ලිට්‍රෝ සමාගම කටයුතු කර තිබේ. කෙසේවෙතත් ණය ගිවිසුමේ වසර පහ ඉක්මවී යන්නට පෙර එම තනතුරට වෙනත් අයෙකු පත් වූ නිසා එම හිඟ මුදල් සමාගම් දෙක විසින් දැරූ 50ක කොටස් ද ඇතුළුව හිටපු සභාපතිවරයා විසින් 2021 ජුලි හා අගෝස්තු මාසවල දී ගෙවා අවසන් කර තිබේ. කෙසේ වෙතත් එලෙස ප්‍රතිපාදන නොමැතිව විශාල ණය මුදලක් ශූන්‍ය පොළියකට සහ සමාගම් දෙක විසින් ණය මුදලෙන් සියයට 50ක් දරාගෙන ලබා දීම විමතියට කරුණකි.

වාහන සැප


2015 මැයි 25 දිනැති පොදු ව්‍යාපාර දෙපාර්තමේන්තු චක්‍රලේඛ අංක පීඊඩී 01/2015 සහ 2016 ඔක්තෝබර් 27 දිනැති පොදු ව්‍යාපාර චක්‍රලේඛ අංක පීඊඩී1/2015 (1) ප්‍රකාරව ප්‍රධාන මූල්‍ය නිලධාරී සහ කළමනාකරණ සේවා දෙපාර්තමේන්තුව විසින් අනුමත කරන ලද තනතුරක් සඳහා ඕනෑම රජය සතු ව්‍යාපාරයක එච් එම් 1-1 කාණ්ඩයට සමාන හෝ ඉහළින් ස්ථානගත කර ඇති නිලධාරියෙකුට එක නිල රථයක් පමණක් භාවිත කිරීමට අවසර හිමිවේ. එම හිමි වන ඉන්ධන දීමනාව වන්නේ ලීටර 140-120ත් අතර ප්‍රමාණයකුයි. එලෙස නිල වාහනයක් හරහා ඉන්ධන දීමනාව ලබා නොගන්නේ නම් ඒ වෙනුවට රුපියල් පනස් දහසක ඉන්ධන දීමනාවක් මාසිකව ලබා ගත හැකිය. කෙසේවෙතත් මෙම චක්‍රලේඛයට පටහැනිව ලිට්‍රෝ සමාගමේ නිල වාහනවලට හිමිකම් නොලබන නිලධාරීන්ට පවා නිල රථ හෝ වාහන දීමනා ගෙවා තිබේ. වාහන දීමනාවට හිමිකම් ලබන ලිට්‍රෝ සමාගමේ නිලධාරීන් 59 දෙනෙකු සහ ලිට්‍රෝ ටර්මිනල් සමාගමේ නිලධාරීන් 6 දෙනෙකු සඳහා රුපියල් 100000සිට 371800 දක්වා පරාසයක මාසික වාහන දීමනාවක් ගෙවා ඇත, එවැනි නිලධාරීන්ට හිමිවන ඉන්ධන දීමනාවද ඉක්මවා යමින් ඉන්ධන ලීටර 200 සිට ලීටර 550 දක්වා පාරසයක ඉන්ධන දීමනා ද ලබා දී තිබේ.


ශූන්‍ය පොලී අනුපාතික ක්‍රමය යටතේ ලිට්‍රෝ ගෑස් සමාගමේ නිලධාරීන් 22ක් සහ ලිට්‍රෝ ටර්මිනල් සමාගමේ නිලධාරීන් හයදෙනෙකු සඳහා ද රුපියල් මිලියන 127.06ක මාණ්ඩලික වාහන ණය ප්‍රදානය කර ඇත්තේ එයින් සියයට පනහක් එනම්, මිලියන 80.99ක් සමාගම විසින් දරන ආකාරයට ය.


2020 වසරේ ගිණුම විගණනය කිරීමෙන් අනතුරුව 2021 ජුලි 08 දිනැති භාණ්ඩාගාර ලේකම්ගේ පීඊඩී/එස්/බීඩීඒ/2019 ලිපිය මගින් නව සභාපතිවරයෙකු පත් කිරීමට ලිට්‍රෝ සමාගමට උපදෙස් ලබා දී ඇති අතර ඒ අනුව අනිල් කොස්වත්ත මහතා ඉවත් කර තෙශාර ජයසිංහ මහතාව එම තනතුරට පත් කර තිබේ.


විගණකාධිපතිවරයා විසින් පොදු ව්‍යාපාර පිළිබඳ කාරක සභාවට ඉදිරිපත් කර ඇති වාර්තාව අනුව පෙනී යන කාරණය නම් මෙම සමාගම් දෙකේ සභාපතිවරයා සහ ප්‍රධාන විධායක නිලධාරියා වෙත අතිවිශාල දීමනා සහ වැටුපක් ගෙවා ඇති බවයි. ඊට දෙවනි නොවන පරිද්දෙන් එම සමාගම්වල අනෙකුත් විධායක නිලධාරීන් සඳහා ද චක්‍රලේඛ කඩ කරමින් සහ ඒවාට පටහැණිව යමින් විශාල දීමනා, වැටුප් සහ ශූන්‍ය පොළී ණය මුදල් ලබා දී තිබේ. මෙම වැටුප් ද කළමනාකරණ සේවා දෙපාර්තමේන්තුවේ උපදෙස්වලට පටහැණිව ඉතා විශාල දීමනා වශයෙන් ලබා දුන් ඒවා නිසා ඒවාට සමාන්තර අනෙකුත් ආයතනවල තනතුරුවලට හිමිවන වැටුප්වලටත් වඩා වැඩි වැටුප් ය. රාජ්‍ය සමාගමක ආදායම මෙලෙස අතිවිශාල වැටුප් ලෙස අනීතිකව ලබා ගැනීම ද එක්තරා ආකාරයක ජාතික ධනය සොරා කෑමකි.■