පිවිතුරු හෙළ උරුමයේ නායක උදය ගම්මන්පිල
සමහරු කියනවා ලංකාවට හිට්ලර් වැනි පාලකයෙක් ඕනෑ බව. යහපාලන ආණ්ඩුව නිසා ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය තිත්ත වුණ බව ඇතැම් අය කියනවා.
මේ ආණ්ඩුව දුන්න ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයක් නැහැ. තිබුණ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයත් විනාශ කළේ මේ ආණ්ඩුව. ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයේ මුදුන් මල්කඩ තමයි මැතිවරණය. මැතිවරණ තුනක් කල් දැම්මා. දින සීයෙන් පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණය දෙනවා කියන එක ජනාධිපතිවරණයේ පොරොන්දුවක්. දින සීයෙන් කරන්න පොරොන්දු වුණ දේ මාස හයකින් කළේ. පළාත් පාලන මැතිවරණය අවුරුදු දෙකහමාරක් කල් දැම්මා. පළාත් සභා මැතිවරණය කල් දමා අවුරුද්දකට වැඩියි. මැතිවරණ කල් දාපු ආණ්ඩුවක් ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී වෙන්නෙ කොහොමද. මාධ්‍ය නිදහස පැත්තෙන් ගත්තොත්, විපක්ෂය මර්දනය පැත්තෙන් ගත්තොත් ආණ්ඩුව ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී නැහැ. මේ ආණ්ඩුව අසාර්ථක වුණේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය නිසා නෙවෙයි. නිශ්චිත තීන්දුවක පිහිටා ඉන්න බැරිවුණ නිසා. නායකයා සියලූ දෙනාටම සවන්දෙන කෙනෙක් වෙන්න ඕනෑ. මිනිස්සුන්ගෙ දුක ඉදිරියේ සංවේදී වෙන චරිතයක් වෙන්න ඕනෑ. තීන්දුවක් ගනිද්දී හැමෝටම සවන්දෙන්න ඕනෑ. හැබැයි තීන්දුව ගත්තාට පස්සේ ඒ තීන්දුවෙහි පිහිටා ඉන්න ඕනෑ.
අපි බුදුදහමේදී දුක, දුකට හේතුව හොයනවානේ. මේ ආණ්ඩුව දුකක් තමයි. එහෙත් දුකට හේතුව හොයාගන්න බැරිව දුකෙන් මිදීමේ මාර්ගය හොයාගන්න බැරිව ඉන්නේ. උදේ ගන්න තීන්දුව හවස වෙනස් කරනවා. බූරුවෙක් අරගෙන ගිය තාත්තාගෙයි පුතාගෙයි කතාව වගේ. මේ ජනාධිපතියි අගමැතියි ඒ තාත්තායි පුතායි වගේ. හැමෝටම සවන් දීලා තීන්දුව ගත්තාට පස්සේ තීන්දුවෙහි පිහිටා ඉන්න ඕනෑ. මේ ආණ්ඩුව අවුරුදු තුනට ප‍්‍රතිපත්ති ප‍්‍රකාශන නවයක් ඉදිරිපත් කළා. හැබැයි මහින්ද රාජපක්ෂ අද පොරොන්දු වෙන්නේත් 2005 ඉදිරිපත් කළ මහින්ද චින්තන ප‍්‍රතිපත්තියට අනුව කටයුතු කරන බව. අපි අදත් පොරොන්දු වෙන්නේ මහින්ද චින්තන ප‍්‍රතිපත්තිය ඉදිරියට අරගෙන යන්න. මගේ මතවාදය මොකක්ද, මගේ දර්ශනය මොකක්ද, මගේ දර්ශනයට අනුව කටයුතු කරන වැඩපිළිවෙළ මොකක්ද කියලා තේරුම්ගෙන ඒකේ පිහිටා හිටියොත් තමයි නායකයෙක් වෙන්නේ. නායකයා කියන්නේ අනෙක් අයට ගමන් මඟ පෙන්වන කෙනෙක්. එයා දන්නේ නැත්නම් එයා යන්නේ කොහෙද කියලා කොහොමද අනෙක් අය පස්සෙන් යන්නෙ.
ඉංග‍්‍රීසී චිත‍්‍රපටියක් ආවා මිස්ට ඇන්ඞ් මිසිස් ස්මිත් කියලා. ඒකේ දෙදෙනා අඹුසැමියන්. එකම ගෙදර හිටියාට දෙන්නා එකිනෙකාව මැරීමට කොන්ත‍්‍රාත් බාර අරගෙන. එකිනෙකා සැකයෙන් ඉන්නෙ. ?ට බිරිඳ සැමියා ගැන සැකයෙන් ඉන්නවා. සැමියාව මරන්න උත්සාහ කරනවා. සැමියාත් එහෙමයි. මේ ආණ්ඩුවත් මිස්ට ඇන්ඞ් මිසිස් ස්මිත් වගේ. වෙන වෙනම මැතිවරණවලට තරග කිරීමේ බලාපොරොත්තුව තබාගෙන එකට ආණ්ඩු කරනවා. එකිනෙකා අතර සැකයෙන් ඉන්නේ. ජනාධිපතිට ඕනෑ ආණ්ඩුවේ මොනවා හරි හොඳක් තියෙනවා නම් ඒක තමන්ගේ කරගෙන නරක අනෙකාගේ කරන්න. අගමැතිටත් ඕනෑ ඒක. අපට නම් මිස්ට ඇන්ඞ් මිසිස් ස්මිත් චිත‍්‍රපටිය රඟපෑමේ බලාපොරොත්තුවක් කොහෙත්ම ඇත්තේ නැහැ.
ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මැතිවරණ වේදිකාවකට මුලින්ම ගෙනෙන්නෙ ඔබ. දැන් ඔබ විවෘතව ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරණයට ගෙන එන්නට උත්සාහ කරනවා…
මගේ දීර්ඝ දේශපාලන ගමනේදී මම කාටවත් බැන්නා කියලා, කාටවත් ගහනවා තබා කොනිත්තලා කියලාවත් චෝදනාවක් මට එල්ලවෙලා නැහැ. එතකොට එහෙම මම හිට්ලර් කෙනෙක් ඉල්ලයිද? අවාසනාවට ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා ගැන භයංකාර චිත‍්‍රයක් විරුද්ධවාදීන් විසින් මවලා තියෙනවා. එහෙම මවන්න පුළුවන් වුණේ එතුමාට තියෙන හමුදාවේ පසුබිම නිසා.
ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ගැන අහලා තිබුණු භයංකාර බව නිසා තමන් ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ පෞද්ගලික නිවසට රැගෙන යන බව කිව්වාම කුමාරන් පද්මනාදන් බියෙන් සැලූ‍ණාලූ. මගේ ජීවිතය අවසාන වෙනවා කියලා හිතුවාලූ. මිනීමෝරුන් ඇතිකරමින්, හතුරන්ව කන්න දානවා. එහෙමයි මේ රටේ කිව්වෙ. හැබැයි ගෙට ඇතුළුවෙද්දී මුලින්ම දැක්කාලූ බුදුන් වඳින බුදුමැදුරක්. බුදුන් වඳින කෙනෙකුගෙන් මට කරදරයක් ඇතිවෙන එකක් නැහැ කියලා හිතුවාලූ. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ සුහදව කතාකරන්න ගත්තාම කේපීට මරණ බය නැතිවුණාලූ. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ආශ‍්‍රය කරන කෙනෙක් මම. මස් මාළුවත් කන්නේ නැති, අහිංසක සතුන්ටත් මෛත‍්‍රී කරන, දිනපතා බුදුන් වඳින, ආගමට දැඩි සේ ළැදි කෙනෙක් නිසා තමයි අපි අතර මිත‍්‍රත්වයක් ගොඩනැගෙන්නේ. ඔහු ඍජුයි. ඔහු දැඩියි. හැබැයි ඔහු ඒකාධිපතියෙක් නෙවෙයි. සවන්දීමේ ගුණය තියෙනවා. ඒ කාලයේ බටහිර තානාපතිවරු මා එක්ක කියූ දෙයක් තමයි රටේ ඇත්ත දැනගන්න නම් මා එක්ක කතාකරන්න ඕනෑ. මොකද කවදාවත් ගෝඨාභය බොරු කළේ නැහැ. ඔබ එක්ක තරහයි නම්, එය මුහුණට කියනවා. කෙනෙක් එක්ක කේන්තියෙන් ඉන්නවා නම් එවෙලේම මුහුණට බණිනවා. කෙනෙක් යමක් ඉල්ලූ‍වාම පස්සේ බලමු, උත්සාහ කරමු කියන්නේ නැහැ. එක්කෝ හා. එක්කෝ බැහැ.
ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඇසුරු කළ දීර්ඝ කාලය තුළ මම දැක්කේ ව්ලැඞ්මීර් පුටින්ගේ නිර්භීතභාවයත්, ලී ක්වාන්යූගේ දුරදර්ශීභාවයත්, ආචාර්ය මහතීර් මොහොමඞ්ගේ කළමනාකරණයත් එකට කැටිවුණු නායකයෙක්. මේ නායකයන් තුන්දෙනාම තම තමන්ගේ රටවල් තම තමන්ගේ ලක්ෂණ මත ගොඩනැඟු‍වා. මේ තුනම එකට තියෙන නායකයෙක් මොනවා කරනු ඇතිද? ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා දුෂිත නොවන නායකයෙක්. මම ඒක පෞද්ගලිකව අත්විඳලා තියෙන කාරණයක්. අද බොහෝවිට රට හැදීම ගැන කතාකරද්දී තමන් හැදෙන හැටි කල්පනා කරන අය ඉන්නවා. වෙනස කියලා කලින් ආණ්ඩුවේ දුෂණවලට දඬුවම් කරන්න ආ ආණ්ඩුව පළවැනි මාසය ඇතුළෙ ලොකුම හොරකම කළා. ඒවාට විරුද්ධව ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා කටයුතු කරයි.
ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතාට සුළුතර ජනවර්ගවල ඡුන්ද ලබාගත නොහැකියි නේද?
අද ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතාගේ ලොකුම ආකර්ෂණය වෙලා තියෙන්නෙ තරුණ සුළු ජනවාර්ගි ක ව්‍යාපාරිකයන් සහ වෘත්තියවේදීන්. මෙවර රාමසාන් සමයේදී වැඩිම ඉල්ලූ‍ම තිබුණේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂට. මාධ්‍යවල ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා පෙන්නුවා මුස්ලිම් ප‍්‍රජාවගේ ආරාධනාව මත තිබුණු ඉෆ්තාර් උත්සවවලදී. ජනාධිපතිවරයා සහ අගමැතිවරයාව පෙන්වුවා මුස්ලිම් අයව එයාලාගේ ගෙදරට ගිහින් කන්න දෙන ඒවා. රටේ ජනාධිපති හෝ අගමැති එන්න කිව්වොත් ඕනෑම කෙනෙක් යනවා. මුස්ලිම් ප‍්‍රජාව ගත්තොත් අපට එරෙහිව පාවිච්චි කළේ අලූ‍ත්ගම. හැබැයි මේ අය වසර එකහමාරක් ඇතුළත අලූ‍ත්ගමවල් තුනක් හැදුවා. රවුෆ් හකීම් අමාත්‍යවරයා අපි එක්ක කිව්වා, අපේ ආණ්ඩුව කාලයේ සිංහල සමාජය අපට ඇහුම්කන් දුන්නා කියලා. ඔහු මතක් කළා ග‍්‍රෑන්ඞ්පාස් සිද්ධිය. මුස්ලිම් සහ සිංහල අය අවි අමෝරාගෙන හිටියා. මමත් චම්පික රණවක අමාත්‍යවරයාත් ගිහින් සිංහල ජනතාවට කිව්වා එකඟතාවකට එන්න කියලා. අනෙක් පැත්තට රවුෆ් හකීම්, ෆයිසර් මුස්තාෆා වැනි නායකයන් ගියා. අන්තිමේ දෙපාර්ශ්වයටම විසඳුම් ලැබුණා. රවුෆ් හකීම් ඇමතිවරයා කිව්වා, ‘දිගන පහරදීම වෙලාවේ සිංහල ජනතාව අතරට ගිහින් ප‍්‍රශ්නය විසඳන්න තමන්ට ඕනෑ වුණා. එහෙත් ආණ්ඩුවේ මහනුවර ඇමතිවරු ගුටිකන්න වේයැයි බියෙන් දිගනට ගියේ නැහැ, අන්තිමේදී දිලූ‍ම් අමුණුගම මන්ත‍්‍රීවරයා තමයි අපි එක්ක ගිහින් කතාකළේ’ කියලා. මේක කියන්නේ රවුෆ් හකීම් අමාත්‍යවරයා. මුස්ලිම් ජනතාවට ආරක්ෂාව තියෙන්නේ සිංහල සමාජයට ආරක්ෂාව සැපයිය හැකි නායකත්වයක් යටතේ පමණක් බව ඔවුන් විශ්වාස කරනවා.
එහෙත් ජනාධිපති අපේක්ෂකයන් ගැන සාකච්ඡා කිරීම මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාගේ විරෝධය මත නවත්වලා නේද?
මේක එජාපයට තේරෙන්නේ නැහැ. එජාපයේ තියෙන්නෙ වහල් සමාජයක්. අවුරුදු 24කට අධික කාලයක් තුළ මැතිවරණ 41ක් පරාජය වුණ රනිල් වික‍්‍රමසිංහ තමයි අපේ ඊළඟ ජනාධිපතිවරණ අපේක්ෂකයා කියලා කිව්වාම පක්ෂය ඇතුළේ ලොකු කැරැුල්ලක් ඇතිවෙන්න එපැයි. ඒත් මීක් සද්දයක්වත් නැහැ. එහෙම වෙන්න බැහැ, සජිත් ඕනෑ. නවීන් ඕනෑ කියලා කියන්න එපැයි. ලෝක ඉතිහාසයේම මැතිවරණ පරදිමින් මේ තරම් දිගු කාලයක් පක්ෂ නායකත්වය ආරක්ෂා කරගත්තු නායකත්වයක් නැහැ. එවැනි නායකයෙක් ඊළඟ මැතිවරණයට ඉදිරිපත් කරන බව පක්ෂයේ ප‍්‍රධාන ලේකම් කිව්වාම ලේකම්ට විරුද්ධ කැරැල්ලක්වත් නැහැ. ඉතින් පක්ෂ ඇතුළේ ඇතිවන සංවාද බොහෝ අයට වැටහෙන්නේ නැහැ.
විශේෂයෙන්ම කියන්න ඕනෑ මහින්ද සුළඟින් පස්සේ බිහිවුණ අලූ‍ත් දේශපාලන සංස්කෘතියේදී අපි දියුණු අභ්‍යන්තර ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයක් ගෙනියනවා. මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා විසිවැනි සංශෝධනයට සහාය දිය යුතු බව කීවා. ප‍්‍රබල නායකයන් විශාල සංඛ්‍යාවක් ඒකට පක්ෂව අදහස් දැක්වුවා. අපි කිහිපදෙනෙක් විසිවැනි සංශෝධනයට විරුද්ධව කරුණු දැක්වුවා. අවසානයේදී මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා අපේ හඬට ඇහුම්කන් දීලා තමන්ගේ මතය වෙනස් කරගත්තා. අවසානයේදී ඒකමතිකව තීන්දු කළා විසිවැනි සංශෝධනයට විරුද්ධව ඡුන්දය ප‍්‍රකාශ කරන්න. අර කියන විදියට මහින්ද රාජපක්ෂ රජා වගේ ඉන්නවා නම් අපි යටහත් සේවකයන් වගේ යහපති, මහරජ කියලා කියන්න තිබුණා. එහෙත් අපි විරුද්ධව අදහස් ප‍්‍රකාශ කළා. ඒ අදහස්වලට එකඟ වීමට තරම් විනයක් මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාට තිබුණා. ඒ වගේම තවත් අවස්ථාවක් තමයි 16 දෙනා සම්බන්ධ විවාදය. 16 දෙනා සම්බන්ධයෙන් තියුණු විවාදයක් ගියා. අපි කිව්වා 16 ගත යුතුයි කියලා. තව පිරිසක් විරුද්ධ වුණා. අවසානයේදී තියුණු විවාදයක් ගිහින් ගිහින් 16 දෙනාව ගන්න එකඟ වුණා.
ජනාධිපති අපේක්ෂකයා සම්බන්ධ සාකච්ඡාව අවසානද?
ජනාධිපතිවරණයේදී නම් හතරක් යෝජනා වුණා. අපි හතර ගැනම සතුටුයි. මම ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා හොඳයි කිව්වත් අනෙක් නම්වලටත් මම එකඟයි. ප‍්‍රසන්න රණතුංග මහතා බොහෝවිට මට ප‍්‍රතිවිරුද්ධ මතයේ හිටියා. ඒත් ඒකෙන් අප දෙදෙනා අතර පෞද්ගලික ගැටුමක් නැහැ. නම් හතර විදියට ගෝඨාභය රාජපක්ෂ, බැසිල් රාජපක්ෂ, චමල් රාජපක්ෂ සහ දිනේෂ් ගුණවර්ධන මහත්වරු යෝජනා කළා. වෙල්ගම මැතිතුමා තමන්ගේ නම යෝජනා කළා. සමහර දේශපාලනඥයන් ඒක අනුමත කළා. ඒ අනුව සංවාදය ඉදිරියට ගියා. මේ සංවාදය ආණ්ඩුවේ මාධ්‍ය අත්විඳලා නැහැ. මේක දැක්කාම මේ අය කිව්වා ඇතුළේ අර්බුදයක් කියලා.
ඒ නිසා සාකච්ඡාව නතර කළා…
සංවාදය නතර කළේ නැහැ. සංවාදය අභ්‍යන්තරයේ තියාගනිමු කියලා මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා යෝජනා කළා. මොකද මාධ්‍ය ප‍්‍රශ්න ඇහුවා මන්ත්රීවරුන් කෙටවෙන ආකාරයේ ඒවා. දැන් තර්ක ඉදිරිපත් වෙලා ඉවරයි. හොඳ නරක ගැන තියුණු සංවාදයක් ඇතිවෙලා. දැන් තීන්දුව ගන්නයි තියෙන්නේ. මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මැතිතුමා තරග නොකළොත් මැතිවරණය එන්නේ 2019 ඔක්තෝබර්. ඉතින් ඒ වෙනතුරු තීන්දුවක් ගැනීමේ කටයුත්ත මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාට ලබාදීලා අපි නිහඬ වෙන්න තීරණය කළා.
ඉතින් මහින්ද රාජපක්ෂ මැතිතුමා දැන්ම අපේක්ෂකයා නම් කළා නම් ඔය බෙදීම් නැහැ නේද?
ඇත්තෙන්ම දේශපාලනයේදී මැතිවරණ ව්‍යාපෘතියක උච්චස්ථානයට එන්න ඕනෑ මැතිවරණය පවත්වන්න කලින් සතියේදී. ඊට පෙර උච්චස්ථානයට ආවොත් ඒ ව්‍යාපාරය එක තැන පල්වෙනවා. ඉන්පසුව පහත වැටෙනවා. මේක එක තැනක හරි තියාගන්න නම් විශාල සම්පත් ප‍්‍රමාණයක් ඕනෑ නඩත්තු කරන්න. විශේෂයෙන් විපක්ෂයට සිද්ධවෙනවා තමන්ගේ මැතිවරණ ව්‍යාපාරය ආණ්ඩු බලයත් නැතිව අසීරුවෙන් කරගෙන යන්න. ඉතින්, මැතිවරණය ප‍්‍රකාශයට පත්කිරීමෙන් පසුව තමයි අපේක්ෂකයාව නම් කළ යුත්තේ. මිනිස්සුනේ ඉන්නේ. අපි හිතමු පුංචි කේන්තියෑමක් වුණා. එහෙම වුණොත් ඒක ලොකුවට මැතිවරණ ව්‍යාපාරයට බලපාන්න පුළුවන්. උදාහරණයක් විදියට බලමු සරත් ෆොන්සේකා මහතාගේ මැතිවරණ ව්‍යාපාරය. ව්‍යාපාරය හොඳට ගියා. ඔහු කලවැද්දා කියලා බැන්නාට පස්සේ උඩට මතුවුණා කරණවෑමියෙකුගේ කන පළපු කතා, කෝකියෙකුගේ අත කපපු කතා වගේ මඩ ව්‍යාපාර. ඔක්කොම ඇත්ත කියලා මිනිස්සු විශ්වාස කරන්න ගත්තා. මාධ්‍යවල මාස 15ක් අවධානයට ලක්වීම අසීරුයි. කට වරදින්න පුළුවන්. ගැටුම් ඇත්වෙන්න පුළුවන්. ඉතින් අපේක්ෂකයාව නම් කිරීමට තවම කල් වැඩියි.
මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතාව නම් කරනු ඇතැයි ඔබ විශ්වාස කරනවාද?
මම ඒ ගැන කියන එක අසාධාරණයි. දැන් අධිකරණයක නඩු තීන්දුවක් එනතුරු සිටීම වගේ. මම ඒ ගැන කීම මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාට අනිසි බලපෑමක් වෙනවා.
ඔබ කලින් කීවා විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කරන විසිවැනි සංශෝධනයට මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා පක්ෂ වූ බව. තවමත් ඒකාබද්ධ විපක්ෂයේ විසිවැනි සංශෝධනයට පක්ෂ මතයක් තිබෙනවා නේද?
විධායක ජනාධිපති ධුරය නරක බව කියන්නෙ ප‍්‍රශ්නය වැරදි තැනකින් අල්ලාගෙන. ප‍්‍රශ්නය විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමයේ නෙවෙයි. විධායක ජනාධිපති ධුරය හඳුන්වාදුන් හැත්තෑඅටේ ව්‍යවස්ථාවේ. විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය නරක නම් එයින් වැඩිම කාලයක් පීඩා විඳින්න ඕනෑ ඇමෙරිකාව. එහෙනම් විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කරන්නට වැඩිම උද්ඝෝෂණයක් තියෙන්න ඕනෑ අමෙරිකාවේ. එහෙත් ඇමෙරිකාවේ කෙඳිරිල්ලක්වත් නෑ ඒ ගැන. මොකද අමෙරිකාවේ ජනාධිපතිවරයා අධිකරණයට යටත්. පාර්ලිමේන්තුවට වගකියනවා. සෙනෙට් කමිටුව ඇමෙරිකානු ජනාධිපතිවරයාව ප‍්‍රශ්න කළ හැකියි. ඕනෑම කෙනෙකුට ජනාධිපතිවරයාව උසාවි ගෙනියන්න පුළුවන්. ඇමති මණ්ඩලයට රැුස්වෙලා ජනාධිපතිවරයා හොඳ සිහියෙන් වැඩ කරන්නෙ නැති බව පෙනෙනවා නම් වහාම ජනාධිපතිවරයා ඉවත් කරලා වැඩ කිරීම උපජනාධිපතිවරයාට පවරන්න පුළුවන්. අපේ රටේ හදලා තියෙන්නේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ඒකාධිපතියෙක්. ඒ නිසා තමයි අපි කියන්නේ පාර්ලිමේන්තුවට වගකියන, අධිකරණයට යටත් ජනාධිපතිවරයෙකු ඇති කරන්න කියලා. දැන් 19 වැනි සංශෝධනයෙන් ජනාධිපතිවරයාගේ බලය අඩු කළාද? ජනාධිපතිවරයාට නඩු දාන්න දැන් වුණත් බැහැ. කලින් තිබුණු මූලික අයිතිවාසිකම් නඩුවලදී වගඋත්තරකරුවෙක් කළ හැකිය කියන සම්ප‍්‍රදාය ව්‍යවස්ථාවට එකතු කළා. හෙට මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහත්තයාට මානසික රෝගයක් ඇතිවෙලා පාරේ ඉන්න මිනිස්සුන්ට පිස්තෝලයකින් වෙඩි තබමින් ගියත්, කරන්න දෙයක් නැහැ. ව්‍යවස්ථාව යටතේ දෝෂාභියෝගයක් ගෙනැවිත් ඉවත් කිරීම හැර වෙන කිසිම දෙයක් කරන්න බැහැ. ඉතින්, මේ ගැටලූ‍වලට විසඳුම් හොයන්නේ නැතිව ලෝකයේ තියෙන දියුණුම ක‍්‍රමයට විරුද්ධ වීම පලක් නැහැ.
එජාපය ඉතිහාසය පුරාවට විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය වෙනුවෙන් පෙනී හිටියා. මේ අයට 2010 ජනාධිපතිවරණයේදී ජවිපෙ එක්ක සන්ධානයක් හදලා පොදු අපේක්ෂකයෙකු ඉදිරිපත් කරන්න ඕනෑ වුණා. ජවිපෙ ඉන්නේ ඒකීය රාජ්‍යය වෙනුනේ. එජාපය බලය බෙදීම වෙනුවෙන්. මෙයාලා සමාජවාදී. එජාපය ලිබරල් ආර්ථිකය. ඉතින් දෙපැත්තට එකතුවෙන්න මාර්ගයක් විදියට විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමයට විරුද්ධ වුණා. ඕකට සැබෑ හේතුව කපටි හේතුවක්.
