No menu items!
28.6 C
Sri Lanka
8 September,2025
Home Blog Page 583

ගලහ සිදුවීම දැවැන්ත පීඩනයක් පිටවීමකි

මහනුවර ගලහ මූලික රෝහල ඉදිරිපිටදී අගෝස්තු 28 වැනිදා නොසන්සුන්කාරී ලෙස හැසිරුණු පිරිස කඳුලූ‍ ගෑස් එල්ලකිරීමෙන් විසුරුවාහැර තිබේ. වයස අවුරුදු එකහමාරක දැරියක අසාධ්‍ය තත්ත්වයට පත්ව රෝහලට ඇතුළත් කිරීමෙන් පසුව පැය දෙකක් ගත වෙන තුරු නිසි ප‍්‍රතිකාර ලබා නොදුන් බව කියමින් විශාල පිරිසක් ගලහ මූලික රෝහල ඉදිරිපිට උද්ඝෝෂණ කරමින්, රෝහලේ දේපලවලට අලාභහානි කර තිබුණි.

මේ සම්බන්ධයෙන් විවිධ මත විවිධ පුද්ගලයන් විසින් ඉදිරිපත් කර තිබුණි. ගලහදී දරුවා මියගියේ රෝගී න් ලබාදුන් ප‍්‍රතිකාර අවබෝධ කර නොගෙන දරුවා රෝහලෙන් රැුගෙන ගිය වතු කම්කරු ජනතාවගේද, නැතිනම්, නිසි ලෙස ප‍්‍රතිකාර නොකළ රෝහල් කාර්ය මණ්ඩලයේද, යන්න සාකච්ඡුා මාතෘකාව විය. මේ සම්බන්ධයෙන් වෛද්‍යවරුන්ගේ පැත්තෙන් පැහැදිලි කිරීමක්ද සිදුකර තිබුණි. වෛද්‍යවරයෙක් මේ සිදුවීම පිළිබඳව කර තිබුණු පැහැදිලි කිරීමක් මෙසේය.

‘ගලහ රෝහල වෛද්‍යවරුන් දෙදෙනෙකු සහ සුළු සේවකයන් කීපදෙනෙකු සිටින ප‍්‍රාදේශීය කුඩා රෝහලකි. හෙදියන්, දරුවා උදේ 9.05ට රෝහලට රැුගෙන එන්නේ වලිප්පුව හෙවත් ෆිට් එකක් සහිතවය.

උදෑසන 9.10 වන විට හදිසි අනතුරක් සිදුවී බරපතළ තුවාල ලබා පැමිණෙන රෝගීන් දෙදෙනෙකු මූලික ප‍්‍රතිකාරවලින් පසුව රෝහලේ එකම ගිලන් රථයෙන් මහනුවර බලා ක්‍ෂණිකව පිටත් කර හැරේ. මේ අතරවාරයේ යාබද රෝහලකින් ගිලන් රථයක් ගෙන්වාගෙන, දරුවා පේරාදෙණිය ළමා රෝහලට පිටත්කර හැරීමට කටයුතු සූදානම් වේ. නූගත් පිරිස, කෘත‍්‍රිම ශ්වසනය ලබාදෙන අවස්ථාවේ බලහත්කාරයෙන් දරුවා ත‍්‍රීරෝද රථයක දමාගෙන පලාගෙ ාස් ඇත. මේ අවස්ථාවේ දරුවාට ස්වාභාවිකව හුස්ම ගැනීමට හැකියාවක් නොමැති නිසා, විනාඩි කීපයකින් මරණයට පත්වීම ඒකාන්තය.’

ඉහත පැහැදිලි කිරීම අනුව බැලූ බැල්මටම වැරැුද්ද ඇත්තේ හේතුවක් නැතිව කලබල වී රෝහල සුණුවිසුණු කළ ගැමි වතු කම්කරුවන්ගේය. වෛද්‍යවරයාගේ වචනවලින් කිවහොත් නූගත් මිනිසුන්ගේය.

මේ කතාවට උද්ඝෝෂකයන් අතර සිටින පුද්ගලයෙකු කියන කතාවක් එකතු කළ යුතුය. ඔහු කියන්නේ ‘මේ හොස්පිට්ල් එකට ගියොත් පණපිටින් එන්න ලැබෙන්නේ නැහැ. මැරෙන්න තමයි වෙන්නේ.’ යනුවෙනි. අඩු වැඩි වශයෙන් උද්ඝෝෂකයන්ගේ කෑගැසීම්වල තිබුණේ එවැනි විරෝධයකි. ඒ විරෝධය මේ දරුවා සම්බන්ධයෙන් පමණක් නොව, රෝහල් කාර්ය මණ්ඩලයෙන් ගැමියන්ට ලැබෙන සැලකිම්වලට ප‍්‍රතිචාර දැක්වීමකි. ඒ විරෝධය පිටවෙන්නේ එක් සිදුවීමකින් වුව එය දීර්ඝකාලීන පීඩනයක් පිටකිරීමක් බව බැලූ බැල්මට පෙනීයයි.
මේ සිදුවීමේදී වෛද්‍යවරුන් කටයුතු කළ ආකාරය පිළිබඳව අප නිවැරදිවම දන්නේ නැත. උද්ඝෝෂකයන් කියන්නේ වෛද්‍යවරුන් පැය දෙකක් ගතවෙන තුරු රෝගී දරුවා දෙස නොබැලූ බවය. ඉන්පසුව ගිලන් රථ රියැදුරා ‘මොන හදිස්සියක්දැයි’ බැණවදිමින් දරුවා රැුගෙන නොගිය බව උද්ඝෝෂකයෝ කියති. අවසානයේදී කරන්නට දෙයක් නැති තැන දරුවා රැුගෙන ගිය බව ඔවුන්ගේ කතාවයි. ඒ කතාවෙන්ද පෙනෙන්නේ රෝහල පිළිබඳ අවිශ්වාසයයි.

මේ නූගත් මිනිසුන් නූගත් වීමත්, වෛද්‍යවරයා විශ්වාස නොකිරීමත් සිදුවුණේ ඇයි? විමසිය යුතු පැනය එයයි. ලියුම්කරු වතු කම්කරු ජනතාව ජීවත්වෙන ප‍්‍රදේශයක ජීවත් වෙන පුද්ගලයෙකි. ඒ අත්දැකීම් සහ වතු කම්කරුවන්ගේ අයිතිවාසිකම් සම්බන්ධයෙන් කටයුතු කරන සංවිධාන නියෝජිතයන් කිහිපදෙනෙකු සමඟ කතාබහ කිරීමෙන් ලද අත්දැකීම් සමඟ කියන්නට ඇත්තේ ගලහ වැසියන් රෝහල වට කරගනිමින් පිටකළේ එක් සිදුවීමක පීඩනය නොවන බවය. එය වතු කම්කරුවන්ට රෝහල් ඇතුළු රාජ්‍ය ආයතන රැුසකදී මුහුණදෙන්නට සිදුවන පීඩනයක් පිටවීමකි.

මේ සිදුවීම සමස්තයක් ලෙස වතු කම්කරු දෙමළ ජනතාව රජයේ සේවාවන් ලබාගැනීමේදී මුහුණදෙන්නට සිදුවන පීඩනයෙහි දිගුවකි. ගලහ උද්ඝෝෂකයන් කියන කතාවල ඇත්තේ රෝහලේදී තමන්ට දිගින් දිගටම මුහුණදෙන්නට සිදුවූ නොසැලකීම්ය. සෙරෙප්පු ගලවා රෝහලට ඇතුළුවෙන ලෙස අණ කිරීම එක් සිදුවීමකි.

රෝහල් සම්බන්ධ එක් නිශ්චිත උදාහරණයක් කිව හැකිය. ලියුම්කරු ජීවත්වෙන්නේ බණ්ඩාරවෙල ඇටම්පිටිය නම් ප‍්‍රදේශයේය. ලියුම්කරුට සමීප රෝහල ඇටම්පිටිය ග‍්‍රාමීය රෝහලයි. ඇටම්පිටියේ රෝගීන් රෝහල් භූමියට ඇතුළුවිය යුත්තේ පාවහන් ගලවාය. පාවහන් පැළඳ රෝහලට ඇතුළු වුවහොත් රෝගීන්ට අසන්නට වෙන්නේ කුණු බැණුම්ය. එහෙත් රෝහල් කාර්ය මණ්ඩලය පාවහන් පැළඳ වැසිකිළිවලට ඇතුළු වෙති. රෝගීන් පාවහන් නැතිව ඇවිදින වාට්ටුවලත් ඒ පාවහන් සමඟ ගමන් කරති.

පෙර කී පීඩනය ඇටම්පිටිය රෝහලේදීද වතු කම්කරුවන් වන දෙමළ ජනතාවට විඳින්නට සිදුවන අයුරු ලියුම්කරුට දකින්නට ලැබී ඇත. වෙනත් රෝගී න්ට වඩා පහත් භාෂාවකින් බැණ වැදීම, රෝගියා නොසලකා හැරීම, වේදනාවෙන් කෙඳිරි ගාන රෝගී න්ට බැණ වැදීම, පෝලිම්වල වතු කම්කරුවන් පසුපසට යැවීම වැනි එදිනෙදා පීඩනයන්ට මුහුණදෙන්නට වතු කම්කරුවන්ට සිදුවන ආකාරය ඇටම්පිටිය රෝහලේදී ලියුම්කරුට දකින්නට ලැබී ඇත.

හදිසියේ කලහකාරී ලෙස හැසිරීම ගැටලූ‍ විසඳන ක‍්‍රමයක් නොවන බව සැබෑවකි. මේ ජනතාව උගත්, නිවුණු පුද්ගලයන් නොවන බව සැබෑවකි. එහෙත් මේ ජනතාව උගත්කමේ ඉනිමගෙහි ඉහළට නොගොස් පහළ රැුඳෙන්නේ කාගේ වරදින්දැයි යළිත් විමසිය යුතුය. ඒ සියල්ල සිහි තබාගෙන ගලහ සිදුවීම හුදෙකලා සිදුවීමක් නොවන බවත්, මහා ගැටලූ‍වක එක් සිදුවීමක් පමණක් බවත් තේරුම් ගත යුතුය.

‘ඇණයක් වෙලා වදයක් වෙලා රේඩියෝ නාට්‍ය ඇස්සුවා’ මාලක දේවප‍්‍රිය

මාලක කලා පවුලකින් ආ කෙනෙක්ද?
කලා පවුලකට සම්බන්ධයක් තිබුණේ නෑ. ඒත් පුංචි කාලයේ ඉඳන්ම කලාව එක්ක ගැවසෙන්න ලැබුණා. පාසල් කාලයේදී එවකට විශ්වවිද්‍යාලවල හිටපු කලාකරුවන්ගේ කලාකෘති දකින්න ලැබුණා. උදාහරණයක් විදියට ධනංජය කරුණාරත්න, ප‍්‍රසන්න ජයකොඩි, උපාලි ගම්ලත්, රාජිත දිසානායක, ලියනගේ අමරකීර්ති, පියල් කාරියවසම් වගේ අයගේ නිර්මාණ බැලූ‍වා. සාහිත්‍ය කතාබහකට ඇහුම්කන් දීලා, නාට්‍යයක් දෙකක් බලලා ගෙදර ආවා. ඒ කාලෙ ටියුෂන් තිබුණෙ නෑනේ. ඉතින් අපි හවසට ගෙදර එන්න කලින් ඕවා තමයි කළේ. විභාගයක් තියෙද්දී පාඩම් කරනවා විතරයි. ඉතින් ඒ වගේ වැඩ රසවිඳලා ආට්වලට ඇබ්බැහි වුණා. අපට ඔය කාලයේදී නිදහස තිබුණා. ඒ කාලයේ මෙහෙම සෝෂල් මීඩියා තිබුණේ නැහැ. තරගයක් තිබුණේ නෑ.

මුලින්ම කළ කලා නිර්මාණය මොකක්ද?
පාසල් කාලයේදී සාහිත්‍ය තරගවලට නිර්මාණ කළා. මුලින්ම කළේ නාට්‍යයක්. ‘ගිනිකන්ද’ කියලා. ඊට පස්සේ රේඩියෝ නාට්‍යවලට සම්බන්ධ වුණා. උසස්පෙළ කරලා විශ්වවිද්‍යාලයට ගිහින් දීර්ඝ නාට්‍යයක් කළා. 1998දී කෙටි චිත‍්‍රපටියක් කළා. එහෙම තමයි පටන්ගත්තේ.

රේඩියෝ නාට්‍ය වගේ ඔබේ පරම්පරාව විසින් අත්හළ කලා මාධ්‍යයකට යොමුවුණේ කොහොමද?
අපේ ගෙදර රේඩියෝවත් ටෙලිවිෂන් එකත් එකටම තිබුණා. ඒ කාලෙ ඉඳලාම රේඩියෝවෙන් අහන දේවල්වල මායා ලෝකයක් දැක්කා. අපි හිටියෙ රේඩියෝ නාට්‍යවල අන්තිම කාලයේ. මම නාට්‍ය පිටපතක් අරගෙන ගිහින් සුගතපාල ද සිල්වාට පෙන්නුවා. ඔහු මට වැදගත් කතාවක් කිව්වා. ඉලන්දාරියා, කෙටිකතා හෝ උපමා කතා දෙබස් ආකාරයෙන් ලියලා වැඩක් නෑ. රේඩියෝ නාට්‍ය කියන්නේ මොකක් හරි කතාවක් දෙබස් ආකාරයෙන් ලියන එක නෙවෙයි. මේ මාධ්‍යයෙන් යන්න පුළුවන් පරිකල්පන ධාරිතාවක් තියෙනවා. මේක අඳුනගන්න වැඩකරන්න කිව්වා. මම නාට්‍ය ලියලා දුන්නාම සුගතපාල ද සිල්වා නාට්‍ය බලලා ඒවායේ අඩුපාඩු කිව්වා. තවත් කෙනෙක් තමයි තිලක් ජයරත්න. අපට තේරෙන භාෂාවෙන් අපට දේවල් කිව්වා.

රේඩියෝ නාට්‍ය සමඟ ඔබට අසීමිත බැඳීමක් තිබෙන බව හිතෙනවා. ඔබ දරුවන් රැුගෙන යනවා වගේ රේඩියෝ නාට්‍ය රැුගෙන තැනින් තැනට යනවා…
මේ කලාව මම බෙහෙවින් කැමති කලාවක්. මම කැමති නැහැ හැමෝම වැඩකරන ක්ෂේත‍්‍රවල වැඩ කරන්න. රේඩියෝ නාට්‍යයකට ලොකු පරිකල්පන අවකාශයක් ලබාදෙන්න පුළුවන්. මම පාසල් කාලයේදීම 1995දී විතර ගුවන්විදුලියට ගිහින් රේඩියෝ නාට්‍යවල රඟපෑවා. ඒ කාලයේදී ධර්ම ශ‍්‍රී මුණසිංහ, ජේ.එච්. ජයවර්ධන, ලලිත් චන්ද්‍රරත්න, ගැමුණු විජේසූරිය වගේ අය ගුවන්විදුලියට එනවා. ක‍්‍රමයෙන් නාට්‍ය ලියන්න පටන්ගන්නවා. සුජාතා ගුණවර්ධන තමයි ඉස්සෙල්ලාම මම ලියූ නාට්‍යයක් ගුවන්විදුලියට නිෂ්පාදනය කරන්නේ. ගුවන්විදුලි රඟමඬලටත් නාට්‍ය ලිව්වා. එහෙම ලියූ නාට්‍ය එකතුකරලා 2005දී ‘උගෙ හිස ඉවරයි’ කියලා පොතක් මුද්‍රණය කරනවා. ඒවා සාම්ප‍්‍රදායික රේඩියෝ නාට්‍ය නෙවෙයි. කෙටිකතා, නවකථා, බණකතා රේඩියෝ නාට්‍ය විදියට ලියපුවා නෙවෙයි. එක රූපයක් වචන දාහක් වටිනවා කියලා කතාවක් තියෙනවා. ඒත් එක වචනයක් රූප දාහක් බවට පරිවර්තනය කරන්න පුළු‍වන් රේඩියෝ නාට්‍යයකින්.

රේඩියෝ නාට්‍ය රේඩියෝවලට දෙන එක නතරවුණේ කොහොමද?
මම වැඩසටහනකට ගිහින් ගුවන්විදුලි නාට්‍යවල තියෙන අර්බුදය ගැන කතාකළා. ඒක ගැන මගෙන් ගුවන්විදුලියෙන් ප‍්‍රශ්න කළා. අවසර නොගෙන ඒ ගැන කතාකළා කියලා. මට කතාකරන්න අවසර ගන්න ඕනෑ නැහැ. ඒ සිද්ධියෙන් මම ගුවන්විදුලියට නාට්‍ය ලියන එක නතර වුණා. ඉන්පස්සෙ මම කළේ නිකන්ම නාට්‍ය ලියපු එක. 2012දී මම ඒ නාට්‍ය ‘නිහොන් සැප ලැබේවා’ කියලා පොතක් විදියට පළකළා. ඒ පොතේ තිබුණු නාට්‍ය දහයක් ‘කණට පාරක්’ නමින් නිෂ්පාදනය කළා. ඒක කළේ 2015දී. මම කළේ රේඩියෝ නාට්‍ය ගුවන්විදුලිය නැතිව විකල්ප මාධ්‍ය හරහා ගෙනයෑමට උත්සාහ කිරීමක්.
උත්සාහ කරන්නේ කොහොමහරි මිනිස්සුන්ට අහන්න සලස්වන්න. පහුගිය කාලේ කළේම මේක. මම හමුවුණ හැම යාළුවෙක්ටම ඇණයක් වෙලා, වදයක් වෙලා රේඩියෝ නාට්‍ය අස්සවනවා. මෙහෙම අස්සවපු ප‍්‍රමාණය ලක්ෂ ගාණක් ඇති.

ඔබ විශ්වවිද්‍යාල සමයේදී කෙටි චිත‍්‍රපටි රැගෙන ජාත්‍යන්තරයට ගියා..
මම කෙටි චිත‍්‍රපටි නවයක් විතර කළා. ඒවා අන්තර්ජාතික උළෙලවලට අරගෙන ගියා. බොහෝවිට මම ගියේ ශිෂ්‍ය චිත‍්‍රපටි උළෙලවලට. ඒ කාලේ චිත‍්‍රපටි කළා, නාට්‍ය සහ රේඩියෝ නාට්‍ය කළා. අන්තිමේ උපාධියත් ගත්තා.

ඔබට ධර්මසේන පතිරාජ මුණගැහුණේ අපූරු විදියකට නේද?
ඒ කාලයේදී මම පතිරාජගේ චිත‍්‍රපටි ඔක්කෝම බලලා තිබුණා. ධර්මසේන පතිරාජ මම දන්නවා. මම විශ්වවිද්‍යාලය ඇතුළට යද්දී ඔහු ග‍්‍රහලෝකාගාරය ළඟින් ඇතුළට එනවා. ඔහු මගෙන් පාර ඇහුවා. මම පාර කියලා ඔහු එක්ක ඇතුළට යන ගමන් ඇහුවා, සර් කොහෙද යන්නේ කියලා. අද ඉඳන් මම මෙහෙ වැඩ කියලා උත්තර දුන්නා. මම කිව්වා මමත් කෙටි චිත‍්‍රපටි කරනවා කියලා. මගේ චිත‍්‍රපටිය පෙන්නුවා. එයා කිව්වා එයාගේ ‘මතු යම් දවස’ අරගෙන ජෙරුසෙලම් උළෙලට ගියා. එතකොට ටෙල්ආවිව් චිත‍්‍රපටි උළෙල සංවිධානය කරන කෙනා අහලා තිබුණා ලංකාවේ ශිෂ්‍යයෝ චිත‍්‍රපටි කරනවාද කියලා. පතී උත්තර දුන්නාලූ‍ කවුරුත් කරන්නේ නැහැ කියලා. මගේ චිත‍්‍රපටිය දැකලා ඔහු තමාගේ වියදමින් චිත‍්‍රපටියේ පිටපත හදලා, අතින්ම සල්ලි වියදම් කරගෙන ඇප්ලයි කරලා මාව යැව්වා චිත‍්‍රපටි උළෙලට.

‘බහුචිතවාදියා’ කියන්නෙ ඔබේ සම්මානලාභී චිත‍්‍රපටිය. ඒක හැදුණේ කොහොමද?
මම අවුරුදු දහයක් විතර තිස්සේ පිටපත ලිව්වා. මට නිෂ්පාදකයෙක්ව ලැබුණා. මම අවුරුදු ගාණක් තිස්සේ චිත‍්‍රපටිය කළා. ඒත් නිෂ්පාදකයන් චිත‍්‍රපටියේ වැඩකටයුතු මැදදී නැවැත්වුවා. අන්තිමේදී මම 40 දෙනෙකුගෙන් විතර ලක්ෂ ගණන් සල්ලි එකතුකරගෙන නිෂ්පාදන සමාගමෙන් චිත‍්‍රපටිය මගේ අතට ගත්තා. එතැනින් පස්සේ තවත් සල්ලි එකතුකරලා චිත‍්‍රපටියේ පසු නිෂ්පාදනය කළා. විශාල මුදලක් විවිධ අයගෙන් එකතු කරන්න වුණා. ඒකෙන් මම මගේ චිත‍්‍රපටියේ නිෂ්පාදකයා වුණා.

චිත‍්‍රපටිය ලංකාවට පෙන්වන්න හැකිවේවිද?
පෙන්වීමේ අරගලයේ තමයි ඉන්නේ. උදේ නැගිට්ට වෙලාවෙ ඉඳන් නින්දට යන තෙක් චිත‍්‍රපටිය පෙන්වන්නේ කොහොමද කියන එකයි කල්පනා කරන්නේ. ඒත් මෙතැන මම නිෂ්පාදකයෙක්නේ. මට සල්ලි ඕනෑ චිත‍්‍රපටිය පෙන්වන්න ලක්ෂ විස්සක් විතර. ලබන අවුරුද්දේ විතර චිත‍්‍රපටිය පෙන්වගන්න ඕනෑ. ඒත් මුදල් ප‍්‍රශ්නය තියෙනවා. දැන් චිත‍්‍රපටිය අන්තර්ජාතික සිනමා උළෙලවලට ඉදිරිපත් කරන්න නොහැකි වෙලා තියෙන්නේත් මුදල් ප‍්‍රශ්නය නිසා. මට චිත‍්‍රපටිය අරගෙන යන්න මුදල් නැහැ.

‘ඇණයක් වෙලා වදයක් වෙලා රේඩියෝ නාට්‍ය ඇස්සුවා’ මාලක දේවප‍්‍රිය

මාලක කලා පවුලකින් ආ කෙනෙක්ද?
කලා පවුලකට සම්බන්ධයක් තිබුණේ නෑ. ඒත් පුංචි කාලයේ ඉඳන්ම කලාව එක්ක ගැවසෙන්න ලැබුණා. පාසල් කාලයේදී එවකට විශ්වවිද්‍යාලවල හිටපු කලාකරුවන්ගේ කලාකෘති දකින්න ලැබුණා. උදාහරණයක් විදියට ධනංජය කරුණාරත්න, ප‍්‍රසන්න ජයකොඩි, උපාලි ගම්ලත්, රාජිත දිසානායක, ලියනගේ අමරකීර්ති, පියල් කාරියවසම් වගේ අයගේ නිර්මාණ බැලූ‍වා. සාහිත්‍ය කතාබහකට ඇහුම්කන් දීලා, නාට්‍යයක් දෙකක් බලලා ගෙදර ආවා. ඒ කාලෙ ටියුෂන් තිබුණෙ නෑනේ. ඉතින් අපි හවසට ගෙදර එන්න කලින් ඕවා තමයි කළේ. විභාගයක් තියෙද්දී පාඩම් කරනවා විතරයි. ඉතින් ඒ වගේ වැඩ රසවිඳලා ආට්වලට ඇබ්බැහි වුණා. අපට ඔය කාලයේදී නිදහස තිබුණා. ඒ කාලයේ මෙහෙම සෝෂල් මීඩියා තිබුණේ නැහැ. තරගයක් තිබුණේ නෑ.

මුලින්ම කළ කලා නිර්මාණය මොකක්ද?
පාසල් කාලයේදී සාහිත්‍ය තරගවලට නිර්මාණ කළා. මුලින්ම කළේ නාට්‍යයක්. ‘ගිනිකන්ද’ කියලා. ඊට පස්සේ රේඩියෝ නාට්‍යවලට සම්බන්ධ වුණා. උසස්පෙළ කරලා විශ්වවිද්‍යාලයට ගිහින් දීර්ඝ නාට්‍යයක් කළා. 1998දී කෙටි චිත‍්‍රපටියක් කළා. එහෙම තමයි පටන්ගත්තේ.

රේඩියෝ නාට්‍ය වගේ ඔබේ පරම්පරාව විසින් අත්හළ කලා මාධ්‍යයකට යොමුවුණේ කොහොමද?
අපේ ගෙදර රේඩියෝවත් ටෙලිවිෂන් එකත් එකටම තිබුණා. ඒ කාලෙ ඉඳලාම රේඩියෝවෙන් අහන දේවල්වල මායා ලෝකයක් දැක්කා. අපි හිටියෙ රේඩියෝ නාට්‍යවල අන්තිම කාලයේ. මම නාට්‍ය පිටපතක් අරගෙන ගිහින් සුගතපාල ද සිල්වාට පෙන්නුවා. ඔහු මට වැදගත් කතාවක් කිව්වා. ඉලන්දාරියා, කෙටිකතා හෝ උපමා කතා දෙබස් ආකාරයෙන් ලියලා වැඩක් නෑ. රේඩියෝ නාට්‍ය කියන්නේ මොකක් හරි කතාවක් දෙබස් ආකාරයෙන් ලියන එක නෙවෙයි. මේ මාධ්‍යයෙන් යන්න පුළුවන් පරිකල්පන ධාරිතාවක් තියෙනවා. මේක අඳුනගන්න වැඩකරන්න කිව්වා. මම නාට්‍ය ලියලා දුන්නාම සුගතපාල ද සිල්වා නාට්‍ය බලලා ඒවායේ අඩුපාඩු කිව්වා. තවත් කෙනෙක් තමයි තිලක් ජයරත්න. අපට තේරෙන භාෂාවෙන් අපට දේවල් කිව්වා.

රේඩියෝ නාට්‍ය සමඟ ඔබට අසීමිත බැඳීමක් තිබෙන බව හිතෙනවා. ඔබ දරුවන් රැුගෙන යනවා වගේ රේඩියෝ නාට්‍ය රැුගෙන තැනින් තැනට යනවා…
මේ කලාව මම බෙහෙවින් කැමති කලාවක්. මම කැමති නැහැ හැමෝම වැඩකරන ක්ෂේත‍්‍රවල වැඩ කරන්න. රේඩියෝ නාට්‍යයකට ලොකු පරිකල්පන අවකාශයක් ලබාදෙන්න පුළුවන්. මම පාසල් කාලයේදීම 1995දී විතර ගුවන්විදුලියට ගිහින් රේඩියෝ නාට්‍යවල රඟපෑවා. ඒ කාලයේදී ධර්ම ශ‍්‍රී මුණසිංහ, ජේ.එච්. ජයවර්ධන, ලලිත් චන්ද්‍රරත්න, ගැමුණු විජේසූරිය වගේ අය ගුවන්විදුලියට එනවා. ක‍්‍රමයෙන් නාට්‍ය ලියන්න පටන්ගන්නවා. සුජාතා ගුණවර්ධන තමයි ඉස්සෙල්ලාම මම ලියූ නාට්‍යයක් ගුවන්විදුලියට නිෂ්පාදනය කරන්නේ. ගුවන්විදුලි රඟමඬලටත් නාට්‍ය ලිව්වා. එහෙම ලියූ නාට්‍ය එකතුකරලා 2005දී ‘උගෙ හිස ඉවරයි’ කියලා පොතක් මුද්‍රණය කරනවා. ඒවා සාම්ප‍්‍රදායික රේඩියෝ නාට්‍ය නෙවෙයි. කෙටිකතා, නවකථා, බණකතා රේඩියෝ නාට්‍ය විදියට ලියපුවා නෙවෙයි. එක රූපයක් වචන දාහක් වටිනවා කියලා කතාවක් තියෙනවා. ඒත් එක වචනයක් රූප දාහක් බවට පරිවර්තනය කරන්න පුළු‍වන් රේඩියෝ නාට්‍යයකින්.

රේඩියෝ නාට්‍ය රේඩියෝවලට දෙන එක නතරවුණේ කොහොමද?
මම වැඩසටහනකට ගිහින් ගුවන්විදුලි නාට්‍යවල තියෙන අර්බුදය ගැන කතාකළා. ඒක ගැන මගෙන් ගුවන්විදුලියෙන් ප‍්‍රශ්න කළා. අවසර නොගෙන ඒ ගැන කතාකළා කියලා. මට කතාකරන්න අවසර ගන්න ඕනෑ නැහැ. ඒ සිද්ධියෙන් මම ගුවන්විදුලියට නාට්‍ය ලියන එක නතර වුණා. ඉන්පස්සෙ මම කළේ නිකන්ම නාට්‍ය ලියපු එක. 2012දී මම ඒ නාට්‍ය ‘නිහොන් සැප ලැබේවා’ කියලා පොතක් විදියට පළකළා. ඒ පොතේ තිබුණු නාට්‍ය දහයක් ‘කණට පාරක්’ නමින් නිෂ්පාදනය කළා. ඒක කළේ 2015දී. මම කළේ රේඩියෝ නාට්‍ය ගුවන්විදුලිය නැතිව විකල්ප මාධ්‍ය හරහා ගෙනයෑමට උත්සාහ කිරීමක්.
උත්සාහ කරන්නේ කොහොමහරි මිනිස්සුන්ට අහන්න සලස්වන්න. පහුගිය කාලේ කළේම මේක. මම හමුවුණ හැම යාළුවෙක්ටම ඇණයක් වෙලා, වදයක් වෙලා රේඩියෝ නාට්‍ය අස්සවනවා. මෙහෙම අස්සවපු ප‍්‍රමාණය ලක්ෂ ගාණක් ඇති.

ඔබ විශ්වවිද්‍යාල සමයේදී කෙටි චිත‍්‍රපටි රැගෙන ජාත්‍යන්තරයට ගියා..
මම කෙටි චිත‍්‍රපටි නවයක් විතර කළා. ඒවා අන්තර්ජාතික උළෙලවලට අරගෙන ගියා. බොහෝවිට මම ගියේ ශිෂ්‍ය චිත‍්‍රපටි උළෙලවලට. ඒ කාලේ චිත‍්‍රපටි කළා, නාට්‍ය සහ රේඩියෝ නාට්‍ය කළා. අන්තිමේ උපාධියත් ගත්තා.

ඔබට ධර්මසේන පතිරාජ මුණගැහුණේ අපූරු විදියකට නේද?
ඒ කාලයේදී මම පතිරාජගේ චිත‍්‍රපටි ඔක්කෝම බලලා තිබුණා. ධර්මසේන පතිරාජ මම දන්නවා. මම විශ්වවිද්‍යාලය ඇතුළට යද්දී ඔහු ග‍්‍රහලෝකාගාරය ළඟින් ඇතුළට එනවා. ඔහු මගෙන් පාර ඇහුවා. මම පාර කියලා ඔහු එක්ක ඇතුළට යන ගමන් ඇහුවා, සර් කොහෙද යන්නේ කියලා. අද ඉඳන් මම මෙහෙ වැඩ කියලා උත්තර දුන්නා. මම කිව්වා මමත් කෙටි චිත‍්‍රපටි කරනවා කියලා. මගේ චිත‍්‍රපටිය පෙන්නුවා. එයා කිව්වා එයාගේ ‘මතු යම් දවස’ අරගෙන ජෙරුසෙලම් උළෙලට ගියා. එතකොට ටෙල්ආවිව් චිත‍්‍රපටි උළෙල සංවිධානය කරන කෙනා අහලා තිබුණා ලංකාවේ ශිෂ්‍යයෝ චිත‍්‍රපටි කරනවාද කියලා. පතී උත්තර දුන්නාලූ‍ කවුරුත් කරන්නේ නැහැ කියලා. මගේ චිත‍්‍රපටිය දැකලා ඔහු තමාගේ වියදමින් චිත‍්‍රපටියේ පිටපත හදලා, අතින්ම සල්ලි වියදම් කරගෙන ඇප්ලයි කරලා මාව යැව්වා චිත‍්‍රපටි උළෙලට.

‘බහුචිතවාදියා’ කියන්නෙ ඔබේ සම්මානලාභී චිත‍්‍රපටිය. ඒක හැදුණේ කොහොමද?
මම අවුරුදු දහයක් විතර තිස්සේ පිටපත ලිව්වා. මට නිෂ්පාදකයෙක්ව ලැබුණා. මම අවුරුදු ගාණක් තිස්සේ චිත‍්‍රපටිය කළා. ඒත් නිෂ්පාදකයන් චිත‍්‍රපටියේ වැඩකටයුතු මැදදී නැවැත්වුවා. අන්තිමේදී මම 40 දෙනෙකුගෙන් විතර ලක්ෂ ගණන් සල්ලි එකතුකරගෙන නිෂ්පාදන සමාගමෙන් චිත‍්‍රපටිය මගේ අතට ගත්තා. එතැනින් පස්සේ තවත් සල්ලි එකතුකරලා චිත‍්‍රපටියේ පසු නිෂ්පාදනය කළා. විශාල මුදලක් විවිධ අයගෙන් එකතු කරන්න වුණා. ඒකෙන් මම මගේ චිත‍්‍රපටියේ නිෂ්පාදකයා වුණා.

චිත‍්‍රපටිය ලංකාවට පෙන්වන්න හැකිවේවිද?
පෙන්වීමේ අරගලයේ තමයි ඉන්නේ. උදේ නැගිට්ට වෙලාවෙ ඉඳන් නින්දට යන තෙක් චිත‍්‍රපටිය පෙන්වන්නේ කොහොමද කියන එකයි කල්පනා කරන්නේ. ඒත් මෙතැන මම නිෂ්පාදකයෙක්නේ. මට සල්ලි ඕනෑ චිත‍්‍රපටිය පෙන්වන්න ලක්ෂ විස්සක් විතර. ලබන අවුරුද්දේ විතර චිත‍්‍රපටිය පෙන්වගන්න ඕනෑ. ඒත් මුදල් ප‍්‍රශ්නය තියෙනවා. දැන් චිත‍්‍රපටිය අන්තර්ජාතික සිනමා උළෙලවලට ඉදිරිපත් කරන්න නොහැකි වෙලා තියෙන්නේත් මුදල් ප‍්‍රශ්නය නිසා. මට චිත‍්‍රපටිය අරගෙන යන්න මුදල් නැහැ.

සිංහලකරණයෙන් දුක්විදින සිලාවතුර සිංහල ගම්මානය

පුත්තලම් – මන්නාරම් පාර වැටී තිබුණේ විල්පත්තු වනය මැද්දෙනි. අසීරුවෙන් මේ මාර්ගය තරණය කළෙමු. වනය මැද්දේ ස්ථීරව පදිංචිව සිටින්නේ වනසතුන්, නාවික හමුදාව සහ පල්ගහතුරෙයි, පූකුලම් වැනි විල්පත්තු වනයේ ඇති ධීවර ගම්මාන කිහිපයක ජනතාවයි. විල්පත්තු වනයේ මුහුද අද්දර ඇති ඒ ධීවර ගම්මානවල පදිංචිව සිටින්නේ මුස්ලිම් ජනතාව නොවේ. එහෙත් පූකුලම් වැසියන්ට කැලෑ කපන බවට චෝදනා නැත.

දුෂ්කර කැලෑ මාර්ගයේ ගමන පැය තුනකට අධිකය. ගමන අවසානයේදී ගංගාව පිහිටා ඇත. එතැනින් පුත්තලම් දිස්ත‍්‍රික්කය අවසාන වෙයි. විල්පත්තු වනය අයිතිවෙන්නේ පුත්තලම් දිස්ත‍්‍රික්කයටය. ගම්මානය සමඟ විල්පත්තු වනයත් අවසාන වෙයි. ගඟ හරහා පාලමකි. එතෙක් වැලි පාර පාලමෙන් එහාට තාර පාරකි. ගෙඟන් එතෙර වූ පසුව උතුරු පළාතය. මන්නාරම් දිස්ත‍්‍රික්කයය. මන්නාරම් දිස්ත‍්‍රික්කයේ විල්පත්තු වනයක් නැත.

එතැනින් තාර පාර දිගේ යන අපට මුලින්ම හමුවන්නේ මුල්ලිකුලම් දෙමළ ගම්මානයට යන මාවතයි. කලෙක මුල්ලිකුලම් ගම එල්.ටී.ටී.ඊ. සංවිධානයේ මන්නාරම් දිස්ත‍්‍රික් මූලස්ථානයක් වූ බව අතීත තතු දත්තෝ කියති. එතැන පහුවෙද්දී මරිච්චිකට්ටු හමුවෙයි. විල්පත්තුව තිබුණු පුත්තලම් දිස්ත‍්‍රික්කය පසුවී කිලෝමීටර් ගණනක් පැමිණ හමාරය. පළමු දිනයේ නැවතුම මරිච්චිකට්ටු විය. මරිච්චිකට්ටුවේ අත්දැකීම් ලියැවෙන්නේ ඉදිරි සතිය කය.

‘ඒ අය ගැනත් ලියන්න. එයාලාට තියෙන්නෙත් අපට තියෙන ප‍්‍රශ්නම තමයි. එයාලා අපි වගේ යුද්දෙට කලින් මෙහේ හිටපු කට්ටියක් නෙවෙයි. අලූ‍තෙන් ගෙනත් පදිංචි කරපු කට්ටිය. ඒ වුණාට එයාලාත් මෙහේට ආවෙ එයාලාට යන එන තැනක් නැති නිසා වෙන්න ඇතිනෙ. අපට නම් ජාතිභේදයක් නැහැ. අපිත් එයාලාත් විඳින්නෙ එකම දුක.’ මරිච්චිකට්ටුවේ මුස්ලිම් ජනතාව සිලාවතුර සිංහල ගම්මානය ගැන ලිවිය යුතු බව කියද්දී අපට පිළිතුරු දුන්නේ එසේය.

මරිච්චිකට්ටු පසුවී තවත් ගම්මාන කිහිපයක් පසුකරමින් වයඹදිග මුහුදු සීමාවේ කිලෝමීටර් ගණනක් ඉහළට යද්දී සිලාවතුර සිංහල ගම්මානය හමුවෙයි. සිලාවතුර සිංහල ගම්මානය තියෙන්නේ අනාදිමත් කාලයක පටන් පවතින සිලාවතුරෙහි නොවේ. සිලාවතුර නගරය සහ ධීවර ගම්මානය ඇත්තේ තව ටිකක් උතුරට වෙන්නටය. කොණ්ඩච්චි නම් වූ පැරණි ගම්මානය අසල මේ සිලාවතුර සිංහල ගම්මානය පිහිටා ඇත. කොණ්ඩච්චි ගම්මානයේ පදිංචිව ඉන්නේ මුස්ලිම් ජනතාවය.

 

සිලාවතුර සිංහල ගම
මන්නාරම් දිස්ත‍්‍රික්කයේ, මුසලි ප‍්‍රාදේශීය ලේකම් කොට්ඨාසයේ සිලාවතුර සිංහල ගම්මානයේ පදිංචිව සිටින සිංහල ජනතාව මුහුණදෙන්නේ අඩු වැඩි වශයෙන් බෝගස්වැව ජනතාව මුහුණදෙන ගැටලූ‍වලටමය.මේ ජනතාව පෙන්වාදෙන ආකාරයට ඔවුන් ගම්මානයේ පදිංචියට ගොස් ඇත්තේ 2014 වර්ෂයේදීය. මුලින්ම ගම්මානය නිර්මාණය කිරීමේ අරමුණ කජුවත්ත නම් වූ හමුදාව සතු කජු වගාවෙහි සේවය කළ පුද්ගලයන්ට ඉඩම් ලබාදී, ගම්මානයක් නිර්මාණය කිරීම වූ බව ගම්වාසීහු කියති. පසුව කජුවත්ත ගම්මානයට පිටින් සිටින, සිවිල් ආරක්ෂක දෙපාර්තමේන්තුවේ සේවය නොකරන පුද්ගලයන්ටත් ඉඩම් ලබා දී ඇත.

පදිංචි කිරීම් සිදුකර තිබුණේ බැසිල් රාජපක්ෂ මහතාගේ සභාපතිත්වයෙන් යුතු යුද්ධයෙන් අවතැන් ජනතාව නැවත පදිංචි කිරීමේ කමිටුව හරහාය. මේ කමිටුව ඉඩම් පවරාග ැනීම් කර තිබුණේද අපිළිවෙළටය. ඒ නිසා අදත් මරිච්චිකට්ටු ඇතුළු ප‍්‍රදේශවල ජනතාවට ගැටලූ‍ රැුසකට මුහුණදෙන්නට සිදුව ඇත. සිලාවතුර සිංහල ගම්මානයේ ජනතාව ‘නැවත’ පදිංචි කිරීමේ මුවාවෙන් සිලාවතුරට ගෙනැවිත් පදිංචි කරවීමෙන් පසුව ඔවුන්ට ඉඩම් අයිතියක් ලබාදීම ගැනවත් බැසිල් රාජපක්ෂලා කල්පනා කර තිබුණේ නැත.

මේ ගම්මානයේ පදිංචි ජනතාවට ඉඩම් ඔප්පු ලබාදී තිබුණේද නැත. ‘ඒ.ජී. ඔෆිස් එකෙන් ඔප්පු ඉල්ලලා අපි රස්තියාදු වෙනවා. ඒත් අපට ඔප්පු දෙන්නෙ නැහැ.’ ටිරෝන් එසේ කීය. වෙනත් ආයතනවලට අයත් ඉඩම් බලහත්කාරයෙන් පැහැරගෙන නිවාස තනා ජනතාව අතර බෙදා තිබුණත්, ඉඩම් නිදහස් කරගැනීම නිසි ලෙස සිදු නොකිරීම නිසා මේ ජනතාව ගැටලූ‍ රැසකට මුහුණ දී ඇත.

සිලාවතුර සිංහල ගම්මානය නිර්මාණය කර තිබුණේත් කජුවත්ත නම් හමුදාව සතු වතුයාය නිර්මාණය කර තිබුණේත් කල්ලාරු රක්ෂිත සීමාවේය. ගම්මානයේ වෙසෙන්නන් අතර සිවිල් ආරක්ෂක සෙබළු, ගොවියෝ සහ ධීවරයෝ සිටිති.

පද්මලතා

ටිරොන්   සෝමතුංග

‘මේ ස්ථීරව පදිංචිවෙලා ඉන්නෙ 12 දෙනෙක් විතර. ඒ ඉන්න පවුල් ඔක්කෝම වගේ අය සිවිල් ආරක්ෂක දෙපාර්තමේන්තුවේ අය. එයාලාට රස්සාව තියෙන නිසා ඉන්නවා. අපට මෙහේ රස්සාවක් කරන්න බැරි නිසා තමයි ගමට නෑවිත් ඉන්නෙ.’ ගමේ සංයුතිය පිළිබඳව අප සමඟ විස්තර කළේ යූ.කේ. පද්මලතා මහත්මියයි. ඇය මේ ගම්මානයේ පදිංචියට පැමිණ තිබුණේ විලච්චියෙනි.

මේ පවුල් විශාල ප‍්‍රමාණයක් අතරින් ගමේ ස්ථීරව පදිංචිව සිටින්නේ අතිශය සුළුතරයකි. පවුල් රැසක් නිවාඩු දිනවල පමණක් ගමට පැමිණෙති. ඔවුහු තම තමන් මුලින් පදිංචිව සිටි ප‍්‍රදේශවල ස්ථිරව පදිංචිව සිටිති. අලූ‍තෙන් පදිංචි කිරීම් කළත්, රැුකියා අවස්ථා බිහිකිරීම වැනි කාරණා පිළිබඳ අවධානයක් යොමුකර තිබුණේ නැත.

‘අපි ධීවරයො. මේ ගමේ ධීවර පවුල් දොළහක් විතර ඉන්නවා. මෙතැන ඉඳන් කිලෝමීටරයකින් මුහුද තියෙනවා. තොටුපලක් තියෙනවා. ඒත් පාරේ කැලෑව නිසා මුහුදට යන්න බැහැ. පාරක් හදලා නැහැ. තොටුපලක් හැදිලා, පාරක් හැදුණොත් මෙතැන ගම්මානවල ධීවර රස්සාවට යන්න පුළුවන් මිනිස්සු ඉන්නවා.’ සිලාවතුර ධීවර ගම්මානයෙන් සිලාවතුර සිංහල ගම්මානයට පැමිණි ඩබ්ලිව්. සී. ටිරෝන් මහතා එසේ කියන්නේය.

‘වගා කරන අයට වතුර පහසුකම් නැහැ. වතුර ලබාදෙන්න ක‍්‍රමයකුත් නැහැ. ඉතින්, මෙහේ ඉන්න ගොවියන්ට හරි රස්සාවක් නැහැ.’ එසේ කියන්නේ ගොවිතැනෙහි යෙදෙන යූ.කේ. පද්මලතා මහත්මියයි.

‘අපට ආණ්ඩුවෙන් ඉඩම් නොමිලේම දුන්නා. අපි ආවේ ඒ හින්දා. ගෙවල් හදාගන්න 7,90,000 ක් දුන්නා. අපි ගෙවල් හදාගත්තා. තව ගෙවල් කිහිපයක් රිෂාද් බදියුදින් ඇමතිතුමා හදලා දුන්නා.’ ගමේ වාසය කරන විශ‍්‍රාමික ගොවියෙකු වන සෝමතුංග මහතා කියයි. ඔහු ගමේ ස්ථීර පදිංචිකරුවෙකි. ඔහුට ඇති ආදායම සමෘද්ධිය වැනි සුළු සහනාධාර මුදල් පමණි.

 

වෙනත් පහසුකම්
‘මෙහේ ළමයින්ට ඉස්කෝලයක් නැහැ. දෙමළ දන්න ළමයි දෙමළ ඉස්කෝලෙට යනවා. මේ ගමේ ඉන්න ළමයින්ගෙන් ගොඩක් දෙමළ දන්නවා.’ පාසල් සිසුවියක වන සංජු එසේ කියන්නීය. කොණ්ඩච්චි ගම්මානයේ දරුවෝ දෙමළ මාධ්‍ය පාසලක ඉගෙනුම ලබති. දෙමළ නොදන්නා දරුවන් සිටින පවුල්වලට ගම්මානයේ ස්ථීර පදිංචියට පැමිණීමට නොහැකි වී ඇත්තේ හරිහමන් පාසලක් නොමැති නිසාය.
සිලාවතුර, විලච්චිය වැනි ප‍්‍රදේශවලින් පැමිණ සිටි බොහෝ දෙනෙකුට දෙමළ භාෂාව කතාකිරිමේ හැකියාව ඇත.

රෝහලක් පිළිබඳ ප‍්‍රශ්නයත් එසේමය. ගමේ පදිංචිකරුවන්ට මරිච්චිටකට්ටුවට යා හැකිය. මරිච්චිකට්ටුවේ සතියකට දින තුනක් පමණක් පැමිණෙන වෛද්‍යවරියක් සිටියි. එහෙත් පහසුකම් නැත. ‘හදිසියෙ ලෙඩක් හැදුණොත් මේක ඇතුළෙම මැරෙන්න තමයි වෙන්නෙ.’ පද්මලතා මහත්මිය කියන්නීය. බස්රියක් ඇත්තේ හවස පහට පෙර පමණි. රාත‍්‍රිය වෙද්දී ගමෙන් එළියට යා නොහැක.

‘ළිං තිබුණත් වතුර නැහැ. නියඟයේ බලපෑමත් තියෙනවා. තියෙන වතුරත් ලූ‍ණු රහයි. ඒ නිසා වතුර ගේන්න වෙනවා.’ ගම්වාසීන් මුහුණදෙන බරපතළම ප‍්‍රශ්නය වන ජල ප‍්‍රශ්නය ගැන ඔවුන් කීවේ එසේය. නියඟය නිසා එක් අතකින් ජල ප‍්‍රශ්නයට ඔවුහු මුහුණදෙති. නියඟය අවසාන වුණත් නිවෙස්වලට ළිං නොමැතිවීමත්, ළිං කපාගැනීමට මුදල් නොමැතිවීමත් ඔවුන්ට ඇති ප‍්‍රශ්නයයි.

කජුවත්ත සිිවිල් ආරක්ෂක කඳවුරෙන් මීට පෙර ජලය ගෙනැවිත් ලීටරය සත පණහ බැගින් අලෙවි කර තිබුණි. මේ වෙද්දී එයද අහිමි වී තිබේ. දැන් මන්නාරමෙන් එන පෞද්ගලික ජල වෙළෙන්දෙක් ලීටරය 3.50 බැගින් ජලය අලෙවි කරයි.

ගමට ආධාර ලෙස ජල ෆිල්ටරයක් ලැබී තිබුණද එයට ජලය ලබාගැනීමට ක‍්‍රමයක් නැත. සිවිල් ආරක්ෂක දෙපාර්තමේන්තුවෙන් කෙටි කාලයක් ජලය ලබාදී තිබුණු අතර ඒ ජල සැපයුමත් නතර වී තිබුණි. ‘නැවත’ පදිංචිකිරීම් සිදුකළත් බොන්නට වතුර බිංදුවක් දෙන්නට සැලසුමක් තිබී නැත.

‘අනේ මොනවා නැතත් වතුර ෆිල්ටරේ ගැන ලියන්න. මේක ලක්ෂ ගාණක් වියදම් කරලා ගමේ හැදුවෙ. දැන් දිරලා යනවා. වතුර නැහැ.’

 

රට යනවා
අනාගත සහනයක් බලාපොරොත්තුවෙන් ගමට පැමිණි සෝමලතා මහත්මිය තමන්ට අත්වූ ඉරණම ගැන කෙටියෙන් මෙසේ විස්තර කළාය.
‘අපේ පුතා සිවිල් ආරක්ෂක දෙපාර්ත මේන්තුවේ. කජුවත්ත කෑම්ප් එකේ තමයි පුතා වැඩ කරන්නෙ. ඒ නිසා අපට මේ ඉඩම් දුන්නා. අපි මේ ගමේ ස්ථීර පදිංචියට එන්න හිතාගෙනයි ඉඩම් ගත්තෙ. ඒත් දැන් අපට ආයෙමත් හිටපු තැන්වලටම යන්න වෙලා. මොකද මෙහේ කරන්න රස්සාවක් නැහැ. මම දැන් රට යන්න පොත දීලා තියෙන්නෙ. කුවේට් යනවා. පණස්දාහයි පඩිය.’ ඇය එසේ කීවාය.

සිලාවතුරේ පදිංචිව සිටින ජනතාව අනවසර පදිංචිකිරීම්යැයි කියමින් එළවා දැමිය යුතු බව අප කියන්නේ නැත. දැන් ඔවුන් පදිංචි වී හමාරය. දැන් කළ යුත්තේ ඔවුන්ට අවශ්‍ය පහසුකම් ලබාදීමය. අපට කළ හැක්කේ ඔවුන්ගේ අසරණකම හැකි අයුරින් විස්තර කිරීම පමණි.

රේඛා නිලූ‍ක්ෂි හේරත්
තරිඳු උඩුවරගෙදර

බැන්ක්සි, කිසිවෙකුත් නොහඳුනන වීදි කලාකරුවා

0

බැන්ක්සි! එම නාමය බොහෝ රටවල් තුළ මතභේද, විවාද, සංවාද මෙන්ම කුතුහලයද එක සේ අවුුලූ‍වා තබයි. බැන්ක්සි යනු වීදි කලාකරුවෙකුගේ පටබැඳි නාමයකි. ඔහු එක්සත් රාජධානියේ බි‍්‍රස්ටල් නම් නගරයේ උපත ලද, මේ වන විට වයස අවුරුදු හතළිස් ගණනක් විය හැකි පුද්ගලයකුය යන කාරණා හැරෙන්නට කිසිවෙකු මෙතෙක් ඔහුගේ අනන්‍යතාවට අදාළ වෙන කිසිදු තොරතුරක් පැහැදිලිව හෙළිකරගැනීමට සමත් වී නැත. එහෙත් සැකයකින් තොරව, බැන්ක්සි ගෝලීය වශයෙන් වඩාත් විවාදයට ලක් වුණු වීදි කලාකරුවා බවට මේ වන විට පත්ව ඇත. වසර විස්සක් පුරාවට සිය අනන්‍යතාව සඟවා ගනිමින්, නිර්මාණකරණයට වීදි බසින සෑම රාත‍්‍රියකදීම පොලිසියේ උකුසු ඇසට හසුවීමේ අභියෝගය ජයගනිමින්, පසුදින හිරු උදාවමත්ම නගර වැසියන් පුදුමයට පත්කරන නීත්‍යනුකූල නොවන කලා නිර්මාණයක්, එනම් උස් ගොඩනැගිල්ලක්, තාප්පයක් නැතිනම් දුම්රියක් මත ඇඳි කුරුටු චිත‍්‍රයක් නගරයේ ප‍්‍රදර්ශනයට තබා ඔහු අතුරුදහන් වෙයි.

බැන්ක්සිගේ කුරුටු චිත‍්‍රකලාව
බැන්ක්සිගේ කුරුටු චිත‍්‍ර ඔහු උපන් රට වන එක්සත් රාජධානිය පමණක් නොව ඇමරිකාව, ඔස්ටේ‍්‍ර‍ලියාව, කැනඩාව, ප‍්‍රංශය, ඊශ‍්‍රායලය, පලස්තීනය සහ ජැමෙයිකාව යන රටවලද දැකිය හැකිය. කොතැනක ගියද එම ස්ථානය තුළ කිසියම් බලපෑමක් ඇතිකිරීමට ඔහු සමත්වෙයි. ඔහුගේ රූපමය සහ උපහාසාත්මක ප‍්‍රකාශනය චිත‍්‍ර කලාව, දර්ශනය, දේශපාලනය, සමාජ විද්‍යාව, හාස්‍යය සහ ආත්මරාගය වැනි විෂය පථයන් පුරා විහිදී ඇත. බැන්ක්සි‍ගේ වීදි කලාව යනු ‘පිළිවෙළකට’ ඇති නගරයක් හැඩිකරන සිතුවමක් ඇඳීම නොව, පිළිවෙලකට ඇතැයි සිතන පැවැත්මක ඇති අපිළිවෙළ ගැන නැවත සිතන්නට පොළඹවන ප‍්‍රකාශනයක් නගරය මැද්දෑවේ ඉතිරි කර යාමයි.
අච්චු තහඩු (ස්ටෙන්සිල්) භාවිත කරමින් යෙදෙන කුරුටු චිත‍්‍ර කලා විශේෂයක් හැඳින්වීමට ‘බැන්ස්කි’ යන වදන යෙදෙයි.
‘බැන්ස්කි’ නම් කුරුටු චිත‍්‍ර කලාකරුවාද සිය නිර්මාණකරණයේ යෙදෙන්නේ අච්චු තහඩු භාවිත කරමිනි. ඔහුට අනුව අච්චු තහඩු භාවිත කරමින් කුරුටු චිත‍්‍ර ඇඳීම මඟින් අන්ධකාරයේ පවා ඉතාමත් වේගවත්ව සිය නිර්මාණය ඔහු ඉදිරියේ ඇති කැන්වසය මත සිතුවම් කර හමාර කළ හැකිය. එය නගර ආරක්ෂකයන්ගෙන්, නිශාචර නගර වැසියන්ගේ ගල් පහරින්, අනවශ්‍ය විපරම්කාරි දෑස්වලින් බේරීමට ද ඉඩ ලබාදෙන පහසු මඟකි. ඔහු මුලින්ම වීදි කලාකරුවෙකු ලෙස කලඑළි බැස්සේ වෙනත් වීදි කලාකරුවන් කණ්ඩායම් කිහිපයක් හා එක්ව එක්දහස් නවසිය අනූව දශකයේය. එකවරම රැුයක් එළිවන විට බැන්ක්සි තම නගරයේ ජීවත්වන බව එම නගරයේ වැසියෝ දැනගනිති. ඒ ඔවුන් සිය නිවසින් බැහැරව යන විට බැන්ක්සිගේ අත්සන සහිත කුරුටු චිත‍්‍රයක් එකවරම තම දෑස් ඉදිරියේ දෘශ්‍යමාන වන නිසාය.

ඔහුගේ වීදි කලාව තුළ දක්නට ඇති අතිමහත් උපහාසය විසින් පේ‍්‍රක්ෂකයාගේ අවධානය අප නිතරම නොසලකා හරින සත්‍යයක් වෙත කැඳවාගෙන යයි. පවතින ආණ්ඩුව, සංස්ථා සමාගම් සහ තත්කාලීන සමාජය පරිහාසයට ලක්කරන ආකාරය නිසා ඔහුගේ නිර්මාණ සමාජය කළඹාලීමටත් මතභේදයකට තුඩුදීමටත් හේතුවෙයි. ඔහු සිය නිර්මාණ තුළින් නිරන්තරයෙන් ධනවාදය, පරිභෝජනවාදය, යුද්ධය, සත්ත්ව හිංසනය සියුම්ව විවේචනයට ලක්කරයි. මේ නිසාම ඔහුගේ පේ‍්‍රක්ෂාගාරය ඔහුට ආදරය කරන්නන් සේම ඔහු හෙළාදකින්නන් ලෙස කොටස් දෙකකට බෙදීසිටිනු දැකිය හැකිය.

එක් ප‍ාර්ශ්වයක්, ඔහු මහජන දේපළවලට හානි පමුණුවන නිසා ඔහු සිය කලාවේ නියුක්ත වන ආකාරයත් සහ ඒ නිසාම ඔහුගේ කුරුටු චිත‍්‍ර නීති ගරුක සමාජයක් තුළ පිළිගත නොහැකි නිර්මාණ ලෙසත් තර්ක කළද, ඔහුගේ නිර්මාණ තුළ ගැබ්ව ඇති මහජනයා මත බලපෑම් කිරීමට ඇති සමත්කම කිසි විටෙක ප‍්‍රතික්ෂේප කළ නොහැකිය. එම ශක්‍යතාවේ තීව‍්‍ර බව සමහර විචාරකයන් සඳහන් කරන ආකාරයට ඉතාමත් කලාතුරකින් කලා නිර්මාණයක් තුළ පිහිටන සාධකයකි.

අච්චු තහඩු භාවිතය ඔහුට වඩාත් යථාර්ථවාදී දර්ශන නිර්මාණය කිරීමට ඉඩ ලබාදෙයි. ඒ නිසා ඔහු නිතරම ඔහුගේ නිර්මාණ එය ප‍්‍රදර්ශනය වන ස්ථානය හා සම්බන්ධ කොට ඉදිරිපත් කරයි. පලස්තීන ජනතාවට අපේක්ෂා මාත‍්‍රයක් පිළිබඳ ඇඟවුමක් ලෙස බෙත්ලෙහෙම් නුවර බටහිර ඉවුරු ප‍්‍රාකාරයේ ඔහු කුරුටු චිත‍්‍ර නවයක් නිර්මාණය කළේය. ඔහුගේ එම සිතුවම් මෙන්ම ඉන් ඔහු සන්නිවේදනය කිරීමට උත්සාහ කළ යුද සහ මිලිටරි විරෝධි පණිවුඩයද ලොව පුරා පැතිර යමින් ජනතාව අතර ඉමහත් ප‍්‍රසිද්ධියක් අත්පත් කරගත්තේය.

උදාහරණයක් ලෙස බෙත්ලෙහෙම් නුවර ඔහු විසින් අඳින ලද, ‍කුඩා ගැහැනු දරුවෙකු විසින් බිත්තියකට එදිරිව දෙඅත් තබා සිටගෙන සිටින සොල්දාදුවෙකු පරීක්ෂාවට භාජනය කරන ආකාරය දැක්වෙන කුරුටු චිත‍්‍රය, බොහෝ රටවල මානව අයිතිවාසිකම් එසේ කඩවන ආකාරයත්, එවැනි සිරුරු සෝදිසි කිරීම් දිනපතා සිදුවන විට කුඩා අහිංසක දරුවන්ට එය මොනතරම් පීඩාවක්ද යන්න මොනවට කියාපායි. එසේම කුඩා දැරියගේ සහ සොල්දාදුවාගේ භූමිකා එකිනෙකට මාරු කිරීම මඟින් ඕනෑම දරුවෙකු එසේ සතුරුභාවයට සහ සැකයට ගොදුරුවීම කෙතරම් නින්දාසහගතද යන්න පරිහාසාත්මක ලෙස ඔහු පෙන්වාදෙයි.

බැන්ක්සි ඉතාමත් අපූරුවට බටහිර ඉවුරේ පවුර මත ඇඳි සිතුවම් මඟින් ඊශ‍්‍රායෙල් මිලිටරිවාදයත් එය පලස්තීනු ජනතාව‍ වෙත එල්ලකරන අමානුෂික පීඩනයත් විවේචනයට ලක්කරයි. එම සිතුවම් නිසා අන්තර්ජාතික අධිකරණය මඟින් නීති විරෝධී ලෙස හැඳින්වූ පවුරක්, කුරුටු චිත‍්‍ර කලාව මඟින් විනාශ කළේයැයි චෝදනා නැඟිය හැකිද යන සංවාදය මාධ්‍ය තුළ ඉතා පුළුල් ලෙස මතු වෙමින් තිබෙන අතරවාරයේ, බැන්ක්සි එම පවුර ගැන පුනා පුනා මෙසේ කියයි.

”එය කුරුටු චිත‍්‍රශිල්පීන්ට උපරිමයෙන් ක‍්‍රියාකාරි විය හැකි නිවාඩු කාලයේ සුවිශේෂි ගමනාන්තයක්.”

බැන්ක්සි පරිභෝජනවාදයෙන් සහ විනෝදයෙන් අන්ධව සිටින බටහිර සමාජයත් එම සමාජය විසින් නිර්මාණය කරනු ලබන ප‍්‍රචණ්ඩත්වය සහ යුද්ධයත් එකිනෙකට සම්බන්ධ කොට පෙන්වයි. එය නිරූපණය කරන වඩාත් තියුණුම කුරුටු චිත‍්‍රය වන්නේ යුද්ධය සහ ප‍්‍රචණ්ඩත්වය පිළිබඳ කියැවෙන සුප‍්‍රකට ජායාරූපයක් වන, නිර්වස්ත‍්‍රව හඬමින්, බියපත්ව දිවයන වියට්නාම දැරියගේ රුව යොදාගනිමින් කරන ලද නිර්මාණයයි. යුද්ධයේ බිහිසුණුබවින් බියපත් වුණු එම හඬන දැරියගේ දෑත් දැඩි අල්වාගෙන දෙපසින් සිටින්නේ මහත් උත්සවකාරී ලෙස සිනාපාන රෝලන්ඞ් මැක්ඩොනල්ඞ් සහ මිකී මවුස් යන චරිත ද්විත්වයයි.

බැන්ක්සිගේ එම නිර්මාණය ඇමරිකාව පමණක් නොව ධනවාදයද ඉතාමත් නිර්මාණශීලි ලෙස විවේචනයට ලක්කරන්නකි. ඔහු, කුඩා ගැහැනු දරුවාගේ බියපත් මුහුණ, සෙසු චරිත දෙකෙහි පොපියන සිනා මුහුණු දෙක හා සමීප කරවයි. බැන්ස්කි ඉන් පෙන්වාදෙන්නේ විනෝදකාමී සහ නිදහස්කාමී ඇමරිකානු සංස්කෘතියේ බාහිර මුහුණතත්, මිනිසුන් මත බෝම්බ හෙළන, යුද්ධය වාණිජකරණයටත් උත්කර්ෂයටත් පත්කරන ඇමරිකාවේ අඳුරු පැතිකඩ සහිත බිහිසුණු යථාර්ථයත්ය.

වරෙක බැන්ස්කි මෙසේ ප‍්‍රකාශ කළේය. ”ලොව ඇති දරුණුම අපරාධ සිදුකර ඇත්තේ නීති කඩන මිනිසුන් විසින් නොව අන්ධ ලෙස නීති පිළිපදින මිනිසුන් විසිනි. බෝම්බ හෙළන්නේත්, ගම්මාන පිටින් සමූලඝාතන සිදුකරන්නේත් නියෝග පිළිපදින මිනිසුන් විසිනි.”
බැන්ක්සිගේ තවත් කුරුටු චිත‍්‍රයක් වන ජේසුතුමා දෑත් විදහා භාණ්ඩ පිරිණු මලූ දෑතින් දරා සිටින සිතුවම විසින් ජනතාව නත්තලේ සැබෑ අර්ථය අමතක කොට දමමින් පාරිභෝගික භාණ්ඩ හඹායෑමේ විකාරරූපී තත්වය සමාජයට සිහිපත්කොට දෙයි.

මෙවැනි කුරුටු චිත‍්‍ර ඔබ යනෙන මාවත දෙපස, ඔබ දෑස් ආසන්නයේ, ඔබට වඩා විශාලව ඔබ ඉදිරියේ පෙනීසිටින විට ඒ ගැන නොසිතා සිටිය හැක්කේ කෙසේද? බැන්ක්සි ජනතාවට සමීප වන්නේත් සහ කිසිවෙකුත් නාඳුනන බැන්ක්සිගේ නිර්මාණවලට ජනතාව ආදරය කරන්නේත් ඒ නිසාය. ඔවුනට එම නිර්මාණත්, එම නිර්මාණ වෙතින් කියැවෙන පණිවුඩයත් කිසිසේත්ම මඟහැර යා නොහැකිය. බැන්ක්සි ගෙනඑන සමාජ විවේචනය ඔවුන්ගේ එදිනෙදා ජිවිතයේ කොටසක් බවට පත්වෙයි. කඩපොළට, වැඩපළට, බස් නැවතුමට, වීදියට යනඑන අතරවාරේ එය ඔවුන්ගේ ඒකාකාරී ජිවිතය මැද්දට කඩාපනියි. ඔවුන්ගේ මනස සෙමින් කළඹාලයි. මහමාවත් අද්දර ගොඩනැගිලි සිය කැන්වසය කරගත් බැන්ක්සි, කලාගාරවල වැජඹෙන කලාකරුවන්ට වඩා ජනතාවගේ සිත් තුළ ජීවත්වෙයි. ඔවුන් තුළ බලපෑමක් ඇතිකරයි. 2010 වසරේ ටයිම් සඟරාව විසින් ඉදිරිපත් කරන ලද ලොව වඩාත් බලපෑම් සහගත පුද්ගලයන් සියදෙනා අතරට බැන්ක්සිගේ නාමයත් එක්වූයේ ඒ නිසාය.

වරෙක නිව්යෝර්ක් නගරයේ වීදි, බැන්ක්සිගේ කුරුටු චිත‍්‍ර විසින් අනවසරයෙන් ආක‍්‍රමණය කරන විට එම නගරවැසියෝ මෙවැනි ආකාරයේ අදහස් පළකළහ.

”මම කැමතියි ඒ කලාවට, ඒත් මම ගොඩක්ම කැමති මුළු නගරයම ඔහුගේ කැන්වසය බවට පත්කර ගන්නා ඔහුගේ කලාවට” කෙවින් සෙයිජ්, නිව්යෝර්ක් නගරවැසියෙක්.

නිව්යෝර්ක් සඟරාවේ විචාරකයෙකු වන ජෙරි සෝල්ට්ස්, බැන්ක්සි ගැන මෙවැනි අදහසක් පළ කරයි.

”ඔහු ප‍්‍රචාරකයෙක්. බැන්ක්සි කියන්නේ කලාකරුවෙක් නොවෙයි. බැන්ක්සි කියන්නේ ක‍්‍රියාකාරිත්වයක්. ඔහු මුළුමනින්ම සම්ප‍්‍රදායානුකූල, අරාජික, බොල් චරිතයක්. ඔහුගේ සිතුවම් කිසිදු ආකාරයකින් සිත්ගන්නාසුලූ නැහැ. උදාහරණයක් විදියට, බල්ලෙක් ගිනි නිවීමට යොදා ගන්නා ජල නලයක් මතට මුත‍්‍රා කිරීම, බිත්තියේ බැලූ‍මක් වැනි සිතුවම්.. මම කියන්න උත්සාහ කරන්නේ, ඒවා තරමක් තියුණු දේශපාලනික පණිවුඩ.. ඒත් ඒවා ඕනෑවටත් වඩා පැහැදිලියි.”

බැන්ක්සි වෙනුවෙන් ඉදිරිපත්වන්නන්ගේ අදහස්වලට අනුව වචන සහ සිතුවම් ඔහුගේ නිර්මාණයේ අන්තර්ගතයේ එක් කොටසක් පමණි. ඊට අමතරව එහි සන්දර්භයද සැලකිල්ලට ගතයුතු බව ඔවුන්ගේ අදහසයි.

බැන්ක්සි පිළිබඳ ලියන ලද Banksy called Banksy; The Man Behind the Wall නම් කෘතියේ කර්තෘ විල් එල්ස්වර්ත් මෙසේ පවසයි.
”කිසිදු ආකාරයේ කලාකරුවෙකු නොකරන ආකාරයෙන් ඔහු, කලාව වීදියට ගෙනඑයි. කලාගාරවලට නොයන, කෞතුකාගරවලට නොයන මිනිස්සු බැන්ක්සි දෙස බලන්නට වීදියේ මඳකට නවතිති.”

බැන්ක්සි යනු සාමාන්‍ය මිනිස් සමාජයට තේරුම්ගත නොහැකි ගුප්ත අබිරහසකි. ඔහු‍ගේ නිර්මාණ දිනෙන් දින ජනතාව අතරේ ජනප‍්‍රියත්වයට පත්වන විට, එම නිර්මාණ ජනතා කලාවක නිම්වළලූ‍ පුළුල් කරමින්, අනෙකුත් බොහොමයක් කලාකරුවන්ට ආභාසය ලබාදෙමින් ඔවුනට පෙර මඟ පෙන්වන විට, බැන්ක්සි ඒ ජනතාව අතරම රැු‍‍ඳෙමින් ඔවුන්ගෙන් කෙනෙකු ලෙස ජීවත්වූවා මිස, ඔහු ලබන කීර්තියෙන් සහ ප‍්‍රසිද්ධියෙන් ගිනිකණ වැටී තමන් නියුක්තව සිටි කලාවේ අරමුණ විනාශකොට ගත්තේ නැත. එහෙත්, ඔහුගේ එම නොසැලෙන සංයමයෙන් රිද්දාගත්තේ සාමාන්‍ය මිනිස් සමාජයයි. මාධ්‍ය නිරන්තරයෙන් බැන්ක්සිගේ අනන්‍යතාව හෙළිකිරීමට උත්සාහ කළේය. විවිධ ආකාරයේ න්‍යායන් මඟින් අනුමාන කරමින් සාම්ප‍්‍රදායික පුද්ගලික තොරතුරු ගොන්නකට බැන්ක්සි නම් කලා අයිකනය සිරකොට ගැනීමට උත්සාහ කළේය. එහෙත් බැන්ක්සිගේ නොබි‍‍‍ඳෙනසුලූ විනය නිසා ඔහු වටා ඇති ප‍්‍රාකාරය පැපරාසින්ටද බිඳිය නොහැකි විය. මාධ්‍ය වාර්තාවලට අනුව බැන්ක්සි නම් වීදි කලාකරුවා සිය කලා අනන්‍යතාව සිය පවුලේ සමීපතයන්ගෙන් පවා වසන් කර සිටීමට සමත්කම් ඇති ශූර පුද්ගලයෙකි. ඒ නිසා බැන්ක්සි යනු තවමත් කිසිවකු නාඳුනන පුද්ගලයෙකි.

”ඔබට කිසිවක් කීමට ඇත්නම් සහ ජනතාව ඔබට සවන් දීමට උවමනා නම් ඔබ වෙස් මුහුණක් පැළඳගත යුතුය.” බැන්ක්සි කියයි.

වෙනත් කලා නිර්මාණ
බැන්ක්සි වීදි කලාව, කුරුටු චිත‍්‍ර, කුරුටු චිත‍්‍ර කලාවට අවශ්‍ය තාක්ෂණික උපදෙස් සහ වීදි කලාව වටා බැඳුණු සමාජ දේශපාලනික තත්වයන් සාකච්ඡුාවට බඳු‍න් කෙරෙන කෘති පහ‍ළොවකට ආසන්න සංඛ්‍යාවක් සම්පාදනය කර ඇති ගත්කතුවරයෙක් ද වෙයි. ඔහු ඉන් නොනැවතී, ලොස් ඇන්ජලීස් නුවරට එන ප‍්‍රංශ සංක‍්‍රමණිකයකු වීදි කලාව හා ‍ පෙමින් බැ‍‍ඳීම පිළිබඳ කියැවෙනExit Through the Gift Shop නම් වාර්තා චිත‍්‍රපටයක් 2010 දී අධ්‍යක්ෂණය කළ අතර එය එම වසරේ ඇකඩමි සම්මාන උළෙලේ හොඳම (විශේෂාංග වාර්තා) Documentary feature  චිත‍්‍රපටය සඳහා ද නිර්දේශ විය.

ඉන් පසු 2015 වසරේදී අක්කර 2.5ක් පුරා විහිදුණු ‘‘ඩිස්මාලන්තය’’ නම් තාවකාලික, බැන්ස්කි විසින්ම හඳුන්වා දුන් ආකාරයට ‘‘ඒකාකාරි දෛනික ජීවිතයට විකල්පමය වෙනසක්’’ ලෙස, කලා උද්‍යානයක් නිර්මාණය කළේය. එය ආරම්භයේ සිටම නරඹන්නන්ට ලබා දුන්නේ වෙනස්ම ආකාරයේ අත්දැකීමකි. ඔහු එය නිර්මාණය කර තිබුණේ අව් රශ්මිය වැටෙන ග‍්‍රීෂ්ම සෘතුවේ පවා වැහි වළාකුළින් බරවී අඳුරු වටපිටාවක් ඇති එංගලන්තයේ පිටිසරබද, කිසිසේත්ම ආකර්ෂණීය නොවූ ප‍්‍රදේශයකය. බැන්ක්සි සහ ඔහුගේ ආරාධනයෙන් පැමිණ ඔහු හා එක්ව වැඩ කළ අනෙකුත් හැටකට ආසන්න කලාකරුවන්‍ විසින් සියල්ල නිර්මාණය කොට තිබුණේ, පටන් ගැන්මේ සිටම නරඹන්නා අපේක්ෂාභංගත්වයට පත් කිරීමටය. අන්තර්ජාලය හරහා ටිකට් පත් වෙන් කළ හැකි පහසුකම් ඇතැයි සඳහන් වුවද එම වෙබ් අඩවි ක‍්‍රියාත්මක නොවි නරඹන්නන් අසහනයට පත් කරවිය. එම උද්‍යානයේ සේවකයන් කිසිසේත්ම සිනාමුසු මුුහුණින් නරඹන්නන් පිළිගත්තේ නැත. ඔවුන් විඩාපත්ය. මුඩුම පෙනුමක් සහිත වුවන්ය. සියලූ දර්ශන සහ කලා නිර්මාණ සකසා තිබුණේ නරඹන්නන් කළකිරවන, අසහනයට පත්කරවන සහ සිතන්නට යමක් ඉතිරි කරන ආකාරයෙනි.

201 වසරෙදි බැන්ස්කි Walled Off නමින් ඔහුට අයත් හෝටලයක් පලස්තීනයේ බෙත්ලෙහෙම් නුවර විවෘත කළේය. එය ඩිස්මාලන්තයට පසුව බැන්ක්සි කළ විශාලතම කලා ව්‍යාපෘතියයි. ඊශ‍්‍රායෙලය සහ පලස්තීනය වෙන්වන පවුරට මායිම්ව ඇති එම ‍හෝටලය කාමර නවයකින් යුක්ත අතර එහි බිත්ති මුුළුමනින්ම පාහේ බැන්ක්සිගේ කුරුටු චිත‍්‍රවලින් අලංකරණය වී ඇත. බැන්ක්සි සුපුරුදු පරිදි එම චිත‍්‍රවලින් සිය මිලිටරි සහ යුද විරෝධය මෙන්ම ඊශ‍්‍රායලයේ ප‍්‍රතිපත්ති පරිහාසාත්මකව උග‍්‍ර විවේචනයට ලක් කරන අතරම, ඔහුට අවශ්‍යව ඇත්තේ ලොව පුරා විසිරී සිටින සිය රසිකයන් එහි බුරුතු පිටින් පැමිණිම නොව ඊශ‍්‍රායෙල් තරුණයන් සහ මැදපෙරදිග සංචාරකයන් එහි පැමිණීමත් ඔවුන් හා කිසියම් සංවාදයක් ‍ගොඩනඟා ගැනීමත්ය. ”අප කිසියම් ගැටුමකින් ඈත්වී එහි වගකීමෙන් නිදහස්ව අත පිසදා ගන්නට ඕනෑනම්, අප බලය ඇත්තන් සහ නැත්තන් අතරින් අප සිටගන්නේ බලය ඇත්තන් සමඟිනි” බැන්ක්සි කියයි.

සල්ලි මවන බැන්ක්සි කලාව
‘‘වාණිජ්‍ය නැඟිම වීදි කලාකරුවාගේ පරිහානිය පිළිබිඹු කරයි’’ විලේජ් වොයිස් නම් වෙබ් අඩවිය විසින් කරන ලද සාකච්ඡුාවකදී බැන්ක්සි සිය සිතුවම් මඟින් අනවශ්‍ය ලාභයක් ලැබීම පිළිබඳ එසේ සිය අදහස් පළ කළේය. ”වීදියේ ප‍්‍රදර්ශනයට තබා ඇති සිතුවමකින් මූල්‍යමය ලාභයක් ලබන පළමු මොහොතේම ඉන්ද්‍රජාලික ලෙස එම සිතුවම වෙළඳ දැන්වීමක් බවට පත්වෙනවා”

මින් පැහැදිලි වන්නේ වීදි කලාකරුවෙකුට ජිවත් වීමට ප‍්‍රමාණවත් තරම් මිස වීදි කලා නිර්මාණ වලින් අහස උසට ලාබ ලැබීම බැන්ක්සිගේ අපේක්ෂාව නොවන බවයි. කොටින්ම ‍කියතොත් වීදි කලාවේ අරමුණ එය නොවන බවයි. එහෙත් සුපිරි ධනවාදයේ ගැට කපන්නන්ගෙන්, ධනවාදයේ උග‍්‍ර විරෝධියෙකු‍ වන බැන්ක්සිගේ කලා නිර්මාණවලට පවා බේරී සිටීමට නොහැකි තත්වයක් උදා වී ඇතුවා සේය.
බැන්ක්සිගේ නිර්මාණ තුළ සංවාදයට බඳුන් කෙරෙන මතවාදීමය දේශපාලනික කාරණා නිසාත් ඔහුගේ අනන්‍යතාව සැඟවීම නිසාත් මාධ්‍යකරුවන්ට බැන්ක්සි කටගැස්මකි. ඒ නිසාම බැන්ක්සිගේ නිර්මාණ, සමාජය තුළ උපසංස්කෘතියක් සලකුණු කරන බලසම්පන්න කලා මාධ්‍යයක් බවට පත්ව ඇත. ඒ නිසාම එම නිර්මාණ, විශාල ප‍්‍රසිද්ධියක්ද මූල්‍යමය වටිනාකමක් ද අත්පත් කර ගැනීමට සමත් වී ඇත.
බැන්ක්සි ඇතුළු වීදි කලාකරුවන් වීදියේ කරන නිර්මාණවල මුද්‍රිත ආකෘතින්, පහසු මිලට රසිකයන්ට මිලදී ගැනීමට Pictures on wall නම් වෙබ් අඩවියක් නිර්මාණය කර තිබියදී බැන්ක්සිගේ කලා නිර්මාණ කලාගාරවල, කෞතුගාරවල කලාකරුවාගේ අවසරයකින් තොරව ඩොලර් මිලයන ගණන්වලට වෙන්දේසි වෙයි.

2014 වසරේ එම්.ඊ. ලන්ඩන් හෝටලය විසින් ‘‘බැන්ක්සිව හොරාකනවාද?’’ වැනි නොහික්මුණු ශීර්ෂ පාඨයක් ය‍ටතේ බැන්ක්සිගේ සුප‍්‍රකට නිර්මාණ හතක් වෙන්දේසි කිරීමේ අවස්ථාවක් සංවිධානය කර තිබුණි. ඒ කලාකරුවාගේ අවසරක් නොමැතිවය. එම වෙන්දේසියේදී බැන්ක්සිගේ සමහර කෘති ඩොලර් මිලියන 1.7ක් වැනි මුදලකට අලෙවි වුණු බව පැවසෙයි.

2007 වසරේ ලන්ඩනයේම වෙන්දේසි මන්දිරයක ඔහුගේ කෘති ත‍්‍රිත්වයක් වෙන්දේසි වූ මොහොතක බැන්ක්සි සිය වෙබ් අඩවියේ ‘‘උඹලා වගේ ගොන් හැත්තක්, මේ ගූගොඩ සල්ලි දීලා ගත්තා කියලා ඇත්තටම මට විශ්වාස කරන්න බැහැ’’ වැනි සටහනක් සහිත ඔහුගේ සිතුවමක් ප‍්‍රදර්ශනය කරමින් සිය විරෝධය පළකොට තිබුණි.

එසේම බැන්ක්සි රැයක් පුරා නිදි වරාගෙන ගොඩනැඟිලි බිත්ති සහ ප‍්‍රාකාර මත සිතුවම් කරන කුරුටු චිත‍්‍ර එසැණින් ඉවත් කිරීමට නගර බලධාරින්ට කිසිදු තහනමක් නැත. විටෙක එය එසේ සිදුවනවා සේම, බැන්ක්සිගේ කුරුටු චිත‍්‍ර සහිත බිත්ති සහ පුවරු නගරයෙන් එහෙම පිටින්ම ඉවත් කරන්නේ ඒවා ඉතා වැඩි මිලට කලාකෘති එකතු කරන්නන්ට, කලා කෘති වෙළඳාමේ යෙදෙන කළු කඩකාරයන්ට, කලාගාරවලට සහ කෞතුගාරවලට විශ්වාස කළ නොහැකි මිල ගණන්වලට විකිණීම සඳහාය. 2017 වසරේ කොලින් ඬේල් නම් චිත‍්‍රපට අධ්‍යක්ෂක වරයා Savings Banksy නම් වාර්තා චිත‍්‍රපටය නිර්මාණය කරන්නේ ද එසේ මහජන ප‍්‍රදර්ශනයට සඳහා වූ බැන්ක්සිගේ සිතුවමක් කළු කඩකාරයෙකුගෙන් බේරා ගැනීමට ගන්නා උත්සාහයක් කියාපෑමටය.

බැන්ස්කිගේ අවසරයකින් තොරව මෙලෙස විවිධාකාරයෙන් වසරකට විකිණෙන ඔහුගේ කලා කෘතිවලින් දළ වශයෙන් ලබන මුළු ආදායම ඩොලර් මිලියන 20 ක් පමණ වන බව ගණන් බලා ඇත.

බැන්ක්සිට මේ කිසිවක් පාලනය කළ නොහැක. ඔහුට තමාගේ නිර්මාණ මෙසේ මිලියන ගණන්වලට විකුණා ජීවිත් වීමට උවමනාවක් නොමැත. ඔහු, කලාවේ නියැලෙන්නේ සමාජය වෙනස් කිරීමේ, ඔහුගේම වදන්වලින් කිවහොත් ‘‘මේ ක‍්‍රමය කුඩුපට්ටම්’’ කිරිමේ අරමුණ පෙරදැරිවය. ඒසා විශාල ඔහුගේ කලා කෘති මංකොල්ලය පිළිබඳ කාරණ‍ාවේදී ද ධනවාදය සමාජය තුළ ක‍්‍රියාත්මක වන ආකාරය ඔහු සරල ලෙස පරිහාසයට ලක් කරයි. ” මම හරිම කැමතියි ධනවාදය සිය සතුරෙකුට පවා අවකාශයක් තනා දෙන ආකාරය ගැන.”
බැන්ක්සි වැන්නවුන් අපගේ වැනි සමාජයකට සහමුළින්ම ආගන්තුකය. කලා කෘති කිහිපයක් නිර්මාණය කිරීමෙන් අනතුරුව කෙටි කලකින්ම තමන් වටා රැුස් වළලක් තනා ගන්නා සහ බලය ධනය කීර්තිය වෙනුවෙන් තමන්ගේ කලාවේ අරමුණු එක රැුයකින් වල දමන කලාකරුවන්ද, ටික කාලයකින්ම කලා කෘති අමතක වී කලාකරුවාගේ රැුස් වළල්ලට පමණක් වන්දනාමාන කරන රසියකයන්ද බහුලව සිටින ලංකාව වැනි රටක පුරවැසියන් වු අපට කිසිවකු විසින් ඒසා විශාල ධනයකට සහ කීර්තියකට පිටුපා තම කලාවේ අරමුණ වෙනුවෙන් පෙනි සිටීමට තරම් ප‍්‍රතිපත්තිගරුක වීම සැබවින්ම විශ්වාස කළ නොහැකි තරම්ය.

 

සුභාෂිණි චතුරිකා

බැන්ක්සි, කිසිවෙකුත් නොහඳුනන වීදි කලාකරුවා

0

බැන්ක්සි! එම නාමය බොහෝ රටවල් තුළ මතභේද, විවාද, සංවාද මෙන්ම කුතුහලයද එක සේ අවුුලූ‍වා තබයි. බැන්ක්සි යනු වීදි කලාකරුවෙකුගේ පටබැඳි නාමයකි. ඔහු එක්සත් රාජධානියේ බි‍්‍රස්ටල් නම් නගරයේ උපත ලද, මේ වන විට වයස අවුරුදු හතළිස් ගණනක් විය හැකි පුද්ගලයකුය යන කාරණා හැරෙන්නට කිසිවෙකු මෙතෙක් ඔහුගේ අනන්‍යතාවට අදාළ වෙන කිසිදු තොරතුරක් පැහැදිලිව හෙළිකරගැනීමට සමත් වී නැත. එහෙත් සැකයකින් තොරව, බැන්ක්සි ගෝලීය වශයෙන් වඩාත් විවාදයට ලක් වුණු වීදි කලාකරුවා බවට මේ වන විට පත්ව ඇත. වසර විස්සක් පුරාවට සිය අනන්‍යතාව සඟවා ගනිමින්, නිර්මාණකරණයට වීදි බසින සෑම රාත‍්‍රියකදීම පොලිසියේ උකුසු ඇසට හසුවීමේ අභියෝගය ජයගනිමින්, පසුදින හිරු උදාවමත්ම නගර වැසියන් පුදුමයට පත්කරන නීත්‍යනුකූල නොවන කලා නිර්මාණයක්, එනම් උස් ගොඩනැගිල්ලක්, තාප්පයක් නැතිනම් දුම්රියක් මත ඇඳි කුරුටු චිත‍්‍රයක් නගරයේ ප‍්‍රදර්ශනයට තබා ඔහු අතුරුදහන් වෙයි.

බැන්ක්සිගේ කුරුටු චිත‍්‍රකලාව
බැන්ක්සිගේ කුරුටු චිත‍්‍ර ඔහු උපන් රට වන එක්සත් රාජධානිය පමණක් නොව ඇමරිකාව, ඔස්ටේ‍්‍ර‍ලියාව, කැනඩාව, ප‍්‍රංශය, ඊශ‍්‍රායලය, පලස්තීනය සහ ජැමෙයිකාව යන රටවලද දැකිය හැකිය. කොතැනක ගියද එම ස්ථානය තුළ කිසියම් බලපෑමක් ඇතිකිරීමට ඔහු සමත්වෙයි. ඔහුගේ රූපමය සහ උපහාසාත්මක ප‍්‍රකාශනය චිත‍්‍ර කලාව, දර්ශනය, දේශපාලනය, සමාජ විද්‍යාව, හාස්‍යය සහ ආත්මරාගය වැනි විෂය පථයන් පුරා විහිදී ඇත. බැන්ක්සි‍ගේ වීදි කලාව යනු ‘පිළිවෙළකට’ ඇති නගරයක් හැඩිකරන සිතුවමක් ඇඳීම නොව, පිළිවෙලකට ඇතැයි සිතන පැවැත්මක ඇති අපිළිවෙළ ගැන නැවත සිතන්නට පොළඹවන ප‍්‍රකාශනයක් නගරය මැද්දෑවේ ඉතිරි කර යාමයි.
අච්චු තහඩු (ස්ටෙන්සිල්) භාවිත කරමින් යෙදෙන කුරුටු චිත‍්‍ර කලා විශේෂයක් හැඳින්වීමට ‘බැන්ස්කි’ යන වදන යෙදෙයි.
‘බැන්ස්කි’ නම් කුරුටු චිත‍්‍ර කලාකරුවාද සිය නිර්මාණකරණයේ යෙදෙන්නේ අච්චු තහඩු භාවිත කරමිනි. ඔහුට අනුව අච්චු තහඩු භාවිත කරමින් කුරුටු චිත‍්‍ර ඇඳීම මඟින් අන්ධකාරයේ පවා ඉතාමත් වේගවත්ව සිය නිර්මාණය ඔහු ඉදිරියේ ඇති කැන්වසය මත සිතුවම් කර හමාර කළ හැකිය. එය නගර ආරක්ෂකයන්ගෙන්, නිශාචර නගර වැසියන්ගේ ගල් පහරින්, අනවශ්‍ය විපරම්කාරි දෑස්වලින් බේරීමට ද ඉඩ ලබාදෙන පහසු මඟකි. ඔහු මුලින්ම වීදි කලාකරුවෙකු ලෙස කලඑළි බැස්සේ වෙනත් වීදි කලාකරුවන් කණ්ඩායම් කිහිපයක් හා එක්ව එක්දහස් නවසිය අනූව දශකයේය. එකවරම රැුයක් එළිවන විට බැන්ක්සි තම නගරයේ ජීවත්වන බව එම නගරයේ වැසියෝ දැනගනිති. ඒ ඔවුන් සිය නිවසින් බැහැරව යන විට බැන්ක්සිගේ අත්සන සහිත කුරුටු චිත‍්‍රයක් එකවරම තම දෑස් ඉදිරියේ දෘශ්‍යමාන වන නිසාය.

ඔහුගේ වීදි කලාව තුළ දක්නට ඇති අතිමහත් උපහාසය විසින් පේ‍්‍රක්ෂකයාගේ අවධානය අප නිතරම නොසලකා හරින සත්‍යයක් වෙත කැඳවාගෙන යයි. පවතින ආණ්ඩුව, සංස්ථා සමාගම් සහ තත්කාලීන සමාජය පරිහාසයට ලක්කරන ආකාරය නිසා ඔහුගේ නිර්මාණ සමාජය කළඹාලීමටත් මතභේදයකට තුඩුදීමටත් හේතුවෙයි. ඔහු සිය නිර්මාණ තුළින් නිරන්තරයෙන් ධනවාදය, පරිභෝජනවාදය, යුද්ධය, සත්ත්ව හිංසනය සියුම්ව විවේචනයට ලක්කරයි. මේ නිසාම ඔහුගේ පේ‍්‍රක්ෂාගාරය ඔහුට ආදරය කරන්නන් සේම ඔහු හෙළාදකින්නන් ලෙස කොටස් දෙකකට බෙදීසිටිනු දැකිය හැකිය.

එක් ප‍ාර්ශ්වයක්, ඔහු මහජන දේපළවලට හානි පමුණුවන නිසා ඔහු සිය කලාවේ නියුක්ත වන ආකාරයත් සහ ඒ නිසාම ඔහුගේ කුරුටු චිත‍්‍ර නීති ගරුක සමාජයක් තුළ පිළිගත නොහැකි නිර්මාණ ලෙසත් තර්ක කළද, ඔහුගේ නිර්මාණ තුළ ගැබ්ව ඇති මහජනයා මත බලපෑම් කිරීමට ඇති සමත්කම කිසි විටෙක ප‍්‍රතික්ෂේප කළ නොහැකිය. එම ශක්‍යතාවේ තීව‍්‍ර බව සමහර විචාරකයන් සඳහන් කරන ආකාරයට ඉතාමත් කලාතුරකින් කලා නිර්මාණයක් තුළ පිහිටන සාධකයකි.

අච්චු තහඩු භාවිතය ඔහුට වඩාත් යථාර්ථවාදී දර්ශන නිර්මාණය කිරීමට ඉඩ ලබාදෙයි. ඒ නිසා ඔහු නිතරම ඔහුගේ නිර්මාණ එය ප‍්‍රදර්ශනය වන ස්ථානය හා සම්බන්ධ කොට ඉදිරිපත් කරයි. පලස්තීන ජනතාවට අපේක්ෂා මාත‍්‍රයක් පිළිබඳ ඇඟවුමක් ලෙස බෙත්ලෙහෙම් නුවර බටහිර ඉවුරු ප‍්‍රාකාරයේ ඔහු කුරුටු චිත‍්‍ර නවයක් නිර්මාණය කළේය. ඔහුගේ එම සිතුවම් මෙන්ම ඉන් ඔහු සන්නිවේදනය කිරීමට උත්සාහ කළ යුද සහ මිලිටරි විරෝධි පණිවුඩයද ලොව පුරා පැතිර යමින් ජනතාව අතර ඉමහත් ප‍්‍රසිද්ධියක් අත්පත් කරගත්තේය.

උදාහරණයක් ලෙස බෙත්ලෙහෙම් නුවර ඔහු විසින් අඳින ලද, ‍කුඩා ගැහැනු දරුවෙකු විසින් බිත්තියකට එදිරිව දෙඅත් තබා සිටගෙන සිටින සොල්දාදුවෙකු පරීක්ෂාවට භාජනය කරන ආකාරය දැක්වෙන කුරුටු චිත‍්‍රය, බොහෝ රටවල මානව අයිතිවාසිකම් එසේ කඩවන ආකාරයත්, එවැනි සිරුරු සෝදිසි කිරීම් දිනපතා සිදුවන විට කුඩා අහිංසක දරුවන්ට එය මොනතරම් පීඩාවක්ද යන්න මොනවට කියාපායි. එසේම කුඩා දැරියගේ සහ සොල්දාදුවාගේ භූමිකා එකිනෙකට මාරු කිරීම මඟින් ඕනෑම දරුවෙකු එසේ සතුරුභාවයට සහ සැකයට ගොදුරුවීම කෙතරම් නින්දාසහගතද යන්න පරිහාසාත්මක ලෙස ඔහු පෙන්වාදෙයි.

බැන්ක්සි ඉතාමත් අපූරුවට බටහිර ඉවුරේ පවුර මත ඇඳි සිතුවම් මඟින් ඊශ‍්‍රායෙල් මිලිටරිවාදයත් එය පලස්තීනු ජනතාව‍ වෙත එල්ලකරන අමානුෂික පීඩනයත් විවේචනයට ලක්කරයි. එම සිතුවම් නිසා අන්තර්ජාතික අධිකරණය මඟින් නීති විරෝධී ලෙස හැඳින්වූ පවුරක්, කුරුටු චිත‍්‍ර කලාව මඟින් විනාශ කළේයැයි චෝදනා නැඟිය හැකිද යන සංවාදය මාධ්‍ය තුළ ඉතා පුළුල් ලෙස මතු වෙමින් තිබෙන අතරවාරයේ, බැන්ක්සි එම පවුර ගැන පුනා පුනා මෙසේ කියයි.

”එය කුරුටු චිත‍්‍රශිල්පීන්ට උපරිමයෙන් ක‍්‍රියාකාරි විය හැකි නිවාඩු කාලයේ සුවිශේෂි ගමනාන්තයක්.”

බැන්ක්සි පරිභෝජනවාදයෙන් සහ විනෝදයෙන් අන්ධව සිටින බටහිර සමාජයත් එම සමාජය විසින් නිර්මාණය කරනු ලබන ප‍්‍රචණ්ඩත්වය සහ යුද්ධයත් එකිනෙකට සම්බන්ධ කොට පෙන්වයි. එය නිරූපණය කරන වඩාත් තියුණුම කුරුටු චිත‍්‍රය වන්නේ යුද්ධය සහ ප‍්‍රචණ්ඩත්වය පිළිබඳ කියැවෙන සුප‍්‍රකට ජායාරූපයක් වන, නිර්වස්ත‍්‍රව හඬමින්, බියපත්ව දිවයන වියට්නාම දැරියගේ රුව යොදාගනිමින් කරන ලද නිර්මාණයයි. යුද්ධයේ බිහිසුණුබවින් බියපත් වුණු එම හඬන දැරියගේ දෑත් දැඩි අල්වාගෙන දෙපසින් සිටින්නේ මහත් උත්සවකාරී ලෙස සිනාපාන රෝලන්ඞ් මැක්ඩොනල්ඞ් සහ මිකී මවුස් යන චරිත ද්විත්වයයි.

බැන්ක්සිගේ එම නිර්මාණය ඇමරිකාව පමණක් නොව ධනවාදයද ඉතාමත් නිර්මාණශීලි ලෙස විවේචනයට ලක්කරන්නකි. ඔහු, කුඩා ගැහැනු දරුවාගේ බියපත් මුහුණ, සෙසු චරිත දෙකෙහි පොපියන සිනා මුහුණු දෙක හා සමීප කරවයි. බැන්ස්කි ඉන් පෙන්වාදෙන්නේ විනෝදකාමී සහ නිදහස්කාමී ඇමරිකානු සංස්කෘතියේ බාහිර මුහුණතත්, මිනිසුන් මත බෝම්බ හෙළන, යුද්ධය වාණිජකරණයටත් උත්කර්ෂයටත් පත්කරන ඇමරිකාවේ අඳුරු පැතිකඩ සහිත බිහිසුණු යථාර්ථයත්ය.

වරෙක බැන්ස්කි මෙසේ ප‍්‍රකාශ කළේය. ”ලොව ඇති දරුණුම අපරාධ සිදුකර ඇත්තේ නීති කඩන මිනිසුන් විසින් නොව අන්ධ ලෙස නීති පිළිපදින මිනිසුන් විසිනි. බෝම්බ හෙළන්නේත්, ගම්මාන පිටින් සමූලඝාතන සිදුකරන්නේත් නියෝග පිළිපදින මිනිසුන් විසිනි.”
බැන්ක්සිගේ තවත් කුරුටු චිත‍්‍රයක් වන ජේසුතුමා දෑත් විදහා භාණ්ඩ පිරිණු මලූ දෑතින් දරා සිටින සිතුවම විසින් ජනතාව නත්තලේ සැබෑ අර්ථය අමතක කොට දමමින් පාරිභෝගික භාණ්ඩ හඹායෑමේ විකාරරූපී තත්වය සමාජයට සිහිපත්කොට දෙයි.

මෙවැනි කුරුටු චිත‍්‍ර ඔබ යනෙන මාවත දෙපස, ඔබ දෑස් ආසන්නයේ, ඔබට වඩා විශාලව ඔබ ඉදිරියේ පෙනීසිටින විට ඒ ගැන නොසිතා සිටිය හැක්කේ කෙසේද? බැන්ක්සි ජනතාවට සමීප වන්නේත් සහ කිසිවෙකුත් නාඳුනන බැන්ක්සිගේ නිර්මාණවලට ජනතාව ආදරය කරන්නේත් ඒ නිසාය. ඔවුනට එම නිර්මාණත්, එම නිර්මාණ වෙතින් කියැවෙන පණිවුඩයත් කිසිසේත්ම මඟහැර යා නොහැකිය. බැන්ක්සි ගෙනඑන සමාජ විවේචනය ඔවුන්ගේ එදිනෙදා ජිවිතයේ කොටසක් බවට පත්වෙයි. කඩපොළට, වැඩපළට, බස් නැවතුමට, වීදියට යනඑන අතරවාරේ එය ඔවුන්ගේ ඒකාකාරී ජිවිතය මැද්දට කඩාපනියි. ඔවුන්ගේ මනස සෙමින් කළඹාලයි. මහමාවත් අද්දර ගොඩනැගිලි සිය කැන්වසය කරගත් බැන්ක්සි, කලාගාරවල වැජඹෙන කලාකරුවන්ට වඩා ජනතාවගේ සිත් තුළ ජීවත්වෙයි. ඔවුන් තුළ බලපෑමක් ඇතිකරයි. 2010 වසරේ ටයිම් සඟරාව විසින් ඉදිරිපත් කරන ලද ලොව වඩාත් බලපෑම් සහගත පුද්ගලයන් සියදෙනා අතරට බැන්ක්සිගේ නාමයත් එක්වූයේ ඒ නිසාය.

වරෙක නිව්යෝර්ක් නගරයේ වීදි, බැන්ක්සිගේ කුරුටු චිත‍්‍ර විසින් අනවසරයෙන් ආක‍්‍රමණය කරන විට එම නගරවැසියෝ මෙවැනි ආකාරයේ අදහස් පළකළහ.

”මම කැමතියි ඒ කලාවට, ඒත් මම ගොඩක්ම කැමති මුළු නගරයම ඔහුගේ කැන්වසය බවට පත්කර ගන්නා ඔහුගේ කලාවට” කෙවින් සෙයිජ්, නිව්යෝර්ක් නගරවැසියෙක්.

නිව්යෝර්ක් සඟරාවේ විචාරකයෙකු වන ජෙරි සෝල්ට්ස්, බැන්ක්සි ගැන මෙවැනි අදහසක් පළ කරයි.

”ඔහු ප‍්‍රචාරකයෙක්. බැන්ක්සි කියන්නේ කලාකරුවෙක් නොවෙයි. බැන්ක්සි කියන්නේ ක‍්‍රියාකාරිත්වයක්. ඔහු මුළුමනින්ම සම්ප‍්‍රදායානුකූල, අරාජික, බොල් චරිතයක්. ඔහුගේ සිතුවම් කිසිදු ආකාරයකින් සිත්ගන්නාසුලූ නැහැ. උදාහරණයක් විදියට, බල්ලෙක් ගිනි නිවීමට යොදා ගන්නා ජල නලයක් මතට මුත‍්‍රා කිරීම, බිත්තියේ බැලූ‍මක් වැනි සිතුවම්.. මම කියන්න උත්සාහ කරන්නේ, ඒවා තරමක් තියුණු දේශපාලනික පණිවුඩ.. ඒත් ඒවා ඕනෑවටත් වඩා පැහැදිලියි.”

බැන්ක්සි වෙනුවෙන් ඉදිරිපත්වන්නන්ගේ අදහස්වලට අනුව වචන සහ සිතුවම් ඔහුගේ නිර්මාණයේ අන්තර්ගතයේ එක් කොටසක් පමණි. ඊට අමතරව එහි සන්දර්භයද සැලකිල්ලට ගතයුතු බව ඔවුන්ගේ අදහසයි.

බැන්ක්සි පිළිබඳ ලියන ලද Banksy called Banksy; The Man Behind the Wall නම් කෘතියේ කර්තෘ විල් එල්ස්වර්ත් මෙසේ පවසයි.
”කිසිදු ආකාරයේ කලාකරුවෙකු නොකරන ආකාරයෙන් ඔහු, කලාව වීදියට ගෙනඑයි. කලාගාරවලට නොයන, කෞතුකාගරවලට නොයන මිනිස්සු බැන්ක්සි දෙස බලන්නට වීදියේ මඳකට නවතිති.”

බැන්ක්සි යනු සාමාන්‍ය මිනිස් සමාජයට තේරුම්ගත නොහැකි ගුප්ත අබිරහසකි. ඔහු‍ගේ නිර්මාණ දිනෙන් දින ජනතාව අතරේ ජනප‍්‍රියත්වයට පත්වන විට, එම නිර්මාණ ජනතා කලාවක නිම්වළලූ‍ පුළුල් කරමින්, අනෙකුත් බොහොමයක් කලාකරුවන්ට ආභාසය ලබාදෙමින් ඔවුනට පෙර මඟ පෙන්වන විට, බැන්ක්සි ඒ ජනතාව අතරම රැු‍‍ඳෙමින් ඔවුන්ගෙන් කෙනෙකු ලෙස ජීවත්වූවා මිස, ඔහු ලබන කීර්තියෙන් සහ ප‍්‍රසිද්ධියෙන් ගිනිකණ වැටී තමන් නියුක්තව සිටි කලාවේ අරමුණ විනාශකොට ගත්තේ නැත. එහෙත්, ඔහුගේ එම නොසැලෙන සංයමයෙන් රිද්දාගත්තේ සාමාන්‍ය මිනිස් සමාජයයි. මාධ්‍ය නිරන්තරයෙන් බැන්ක්සිගේ අනන්‍යතාව හෙළිකිරීමට උත්සාහ කළේය. විවිධ ආකාරයේ න්‍යායන් මඟින් අනුමාන කරමින් සාම්ප‍්‍රදායික පුද්ගලික තොරතුරු ගොන්නකට බැන්ක්සි නම් කලා අයිකනය සිරකොට ගැනීමට උත්සාහ කළේය. එහෙත් බැන්ක්සිගේ නොබි‍‍‍ඳෙනසුලූ විනය නිසා ඔහු වටා ඇති ප‍්‍රාකාරය පැපරාසින්ටද බිඳිය නොහැකි විය. මාධ්‍ය වාර්තාවලට අනුව බැන්ක්සි නම් වීදි කලාකරුවා සිය කලා අනන්‍යතාව සිය පවුලේ සමීපතයන්ගෙන් පවා වසන් කර සිටීමට සමත්කම් ඇති ශූර පුද්ගලයෙකි. ඒ නිසා බැන්ක්සි යනු තවමත් කිසිවකු නාඳුනන පුද්ගලයෙකි.

”ඔබට කිසිවක් කීමට ඇත්නම් සහ ජනතාව ඔබට සවන් දීමට උවමනා නම් ඔබ වෙස් මුහුණක් පැළඳගත යුතුය.” බැන්ක්සි කියයි.

වෙනත් කලා නිර්මාණ
බැන්ක්සි වීදි කලාව, කුරුටු චිත‍්‍ර, කුරුටු චිත‍්‍ර කලාවට අවශ්‍ය තාක්ෂණික උපදෙස් සහ වීදි කලාව වටා බැඳුණු සමාජ දේශපාලනික තත්වයන් සාකච්ඡුාවට බඳු‍න් කෙරෙන කෘති පහ‍ළොවකට ආසන්න සංඛ්‍යාවක් සම්පාදනය කර ඇති ගත්කතුවරයෙක් ද වෙයි. ඔහු ඉන් නොනැවතී, ලොස් ඇන්ජලීස් නුවරට එන ප‍්‍රංශ සංක‍්‍රමණිකයකු වීදි කලාව හා ‍ පෙමින් බැ‍‍ඳීම පිළිබඳ කියැවෙනExit Through the Gift Shop නම් වාර්තා චිත‍්‍රපටයක් 2010 දී අධ්‍යක්ෂණය කළ අතර එය එම වසරේ ඇකඩමි සම්මාන උළෙලේ හොඳම (විශේෂාංග වාර්තා) Documentary feature  චිත‍්‍රපටය සඳහා ද නිර්දේශ විය.

ඉන් පසු 2015 වසරේදී අක්කර 2.5ක් පුරා විහිදුණු ‘‘ඩිස්මාලන්තය’’ නම් තාවකාලික, බැන්ස්කි විසින්ම හඳුන්වා දුන් ආකාරයට ‘‘ඒකාකාරි දෛනික ජීවිතයට විකල්පමය වෙනසක්’’ ලෙස, කලා උද්‍යානයක් නිර්මාණය කළේය. එය ආරම්භයේ සිටම නරඹන්නන්ට ලබා දුන්නේ වෙනස්ම ආකාරයේ අත්දැකීමකි. ඔහු එය නිර්මාණය කර තිබුණේ අව් රශ්මිය වැටෙන ග‍්‍රීෂ්ම සෘතුවේ පවා වැහි වළාකුළින් බරවී අඳුරු වටපිටාවක් ඇති එංගලන්තයේ පිටිසරබද, කිසිසේත්ම ආකර්ෂණීය නොවූ ප‍්‍රදේශයකය. බැන්ක්සි සහ ඔහුගේ ආරාධනයෙන් පැමිණ ඔහු හා එක්ව වැඩ කළ අනෙකුත් හැටකට ආසන්න කලාකරුවන්‍ විසින් සියල්ල නිර්මාණය කොට තිබුණේ, පටන් ගැන්මේ සිටම නරඹන්නා අපේක්ෂාභංගත්වයට පත් කිරීමටය. අන්තර්ජාලය හරහා ටිකට් පත් වෙන් කළ හැකි පහසුකම් ඇතැයි සඳහන් වුවද එම වෙබ් අඩවි ක‍්‍රියාත්මක නොවි නරඹන්නන් අසහනයට පත් කරවිය. එම උද්‍යානයේ සේවකයන් කිසිසේත්ම සිනාමුසු මුුහුණින් නරඹන්නන් පිළිගත්තේ නැත. ඔවුන් විඩාපත්ය. මුඩුම පෙනුමක් සහිත වුවන්ය. සියලූ දර්ශන සහ කලා නිර්මාණ සකසා තිබුණේ නරඹන්නන් කළකිරවන, අසහනයට පත්කරවන සහ සිතන්නට යමක් ඉතිරි කරන ආකාරයෙනි.

201 වසරෙදි බැන්ස්කි Walled Off නමින් ඔහුට අයත් හෝටලයක් පලස්තීනයේ බෙත්ලෙහෙම් නුවර විවෘත කළේය. එය ඩිස්මාලන්තයට පසුව බැන්ක්සි කළ විශාලතම කලා ව්‍යාපෘතියයි. ඊශ‍්‍රායෙලය සහ පලස්තීනය වෙන්වන පවුරට මායිම්ව ඇති එම ‍හෝටලය කාමර නවයකින් යුක්ත අතර එහි බිත්ති මුුළුමනින්ම පාහේ බැන්ක්සිගේ කුරුටු චිත‍්‍රවලින් අලංකරණය වී ඇත. බැන්ක්සි සුපුරුදු පරිදි එම චිත‍්‍රවලින් සිය මිලිටරි සහ යුද විරෝධය මෙන්ම ඊශ‍්‍රායලයේ ප‍්‍රතිපත්ති පරිහාසාත්මකව උග‍්‍ර විවේචනයට ලක් කරන අතරම, ඔහුට අවශ්‍යව ඇත්තේ ලොව පුරා විසිරී සිටින සිය රසිකයන් එහි බුරුතු පිටින් පැමිණිම නොව ඊශ‍්‍රායෙල් තරුණයන් සහ මැදපෙරදිග සංචාරකයන් එහි පැමිණීමත් ඔවුන් හා කිසියම් සංවාදයක් ‍ගොඩනඟා ගැනීමත්ය. ”අප කිසියම් ගැටුමකින් ඈත්වී එහි වගකීමෙන් නිදහස්ව අත පිසදා ගන්නට ඕනෑනම්, අප බලය ඇත්තන් සහ නැත්තන් අතරින් අප සිටගන්නේ බලය ඇත්තන් සමඟිනි” බැන්ක්සි කියයි.

සල්ලි මවන බැන්ක්සි කලාව
‘‘වාණිජ්‍ය නැඟිම වීදි කලාකරුවාගේ පරිහානිය පිළිබිඹු කරයි’’ විලේජ් වොයිස් නම් වෙබ් අඩවිය විසින් කරන ලද සාකච්ඡුාවකදී බැන්ක්සි සිය සිතුවම් මඟින් අනවශ්‍ය ලාභයක් ලැබීම පිළිබඳ එසේ සිය අදහස් පළ කළේය. ”වීදියේ ප‍්‍රදර්ශනයට තබා ඇති සිතුවමකින් මූල්‍යමය ලාභයක් ලබන පළමු මොහොතේම ඉන්ද්‍රජාලික ලෙස එම සිතුවම වෙළඳ දැන්වීමක් බවට පත්වෙනවා”

මින් පැහැදිලි වන්නේ වීදි කලාකරුවෙකුට ජිවත් වීමට ප‍්‍රමාණවත් තරම් මිස වීදි කලා නිර්මාණ වලින් අහස උසට ලාබ ලැබීම බැන්ක්සිගේ අපේක්ෂාව නොවන බවයි. කොටින්ම ‍කියතොත් වීදි කලාවේ අරමුණ එය නොවන බවයි. එහෙත් සුපිරි ධනවාදයේ ගැට කපන්නන්ගෙන්, ධනවාදයේ උග‍්‍ර විරෝධියෙකු‍ වන බැන්ක්සිගේ කලා නිර්මාණවලට පවා බේරී සිටීමට නොහැකි තත්වයක් උදා වී ඇතුවා සේය.
බැන්ක්සිගේ නිර්මාණ තුළ සංවාදයට බඳුන් කෙරෙන මතවාදීමය දේශපාලනික කාරණා නිසාත් ඔහුගේ අනන්‍යතාව සැඟවීම නිසාත් මාධ්‍යකරුවන්ට බැන්ක්සි කටගැස්මකි. ඒ නිසාම බැන්ක්සිගේ නිර්මාණ, සමාජය තුළ උපසංස්කෘතියක් සලකුණු කරන බලසම්පන්න කලා මාධ්‍යයක් බවට පත්ව ඇත. ඒ නිසාම එම නිර්මාණ, විශාල ප‍්‍රසිද්ධියක්ද මූල්‍යමය වටිනාකමක් ද අත්පත් කර ගැනීමට සමත් වී ඇත.
බැන්ක්සි ඇතුළු වීදි කලාකරුවන් වීදියේ කරන නිර්මාණවල මුද්‍රිත ආකෘතින්, පහසු මිලට රසිකයන්ට මිලදී ගැනීමට Pictures on wall නම් වෙබ් අඩවියක් නිර්මාණය කර තිබියදී බැන්ක්සිගේ කලා නිර්මාණ කලාගාරවල, කෞතුගාරවල කලාකරුවාගේ අවසරයකින් තොරව ඩොලර් මිලයන ගණන්වලට වෙන්දේසි වෙයි.

2014 වසරේ එම්.ඊ. ලන්ඩන් හෝටලය විසින් ‘‘බැන්ක්සිව හොරාකනවාද?’’ වැනි නොහික්මුණු ශීර්ෂ පාඨයක් ය‍ටතේ බැන්ක්සිගේ සුප‍්‍රකට නිර්මාණ හතක් වෙන්දේසි කිරීමේ අවස්ථාවක් සංවිධානය කර තිබුණි. ඒ කලාකරුවාගේ අවසරක් නොමැතිවය. එම වෙන්දේසියේදී බැන්ක්සිගේ සමහර කෘති ඩොලර් මිලියන 1.7ක් වැනි මුදලකට අලෙවි වුණු බව පැවසෙයි.

2007 වසරේ ලන්ඩනයේම වෙන්දේසි මන්දිරයක ඔහුගේ කෘති ත‍්‍රිත්වයක් වෙන්දේසි වූ මොහොතක බැන්ක්සි සිය වෙබ් අඩවියේ ‘‘උඹලා වගේ ගොන් හැත්තක්, මේ ගූගොඩ සල්ලි දීලා ගත්තා කියලා ඇත්තටම මට විශ්වාස කරන්න බැහැ’’ වැනි සටහනක් සහිත ඔහුගේ සිතුවමක් ප‍්‍රදර්ශනය කරමින් සිය විරෝධය පළකොට තිබුණි.

එසේම බැන්ක්සි රැයක් පුරා නිදි වරාගෙන ගොඩනැඟිලි බිත්ති සහ ප‍්‍රාකාර මත සිතුවම් කරන කුරුටු චිත‍්‍ර එසැණින් ඉවත් කිරීමට නගර බලධාරින්ට කිසිදු තහනමක් නැත. විටෙක එය එසේ සිදුවනවා සේම, බැන්ක්සිගේ කුරුටු චිත‍්‍ර සහිත බිත්ති සහ පුවරු නගරයෙන් එහෙම පිටින්ම ඉවත් කරන්නේ ඒවා ඉතා වැඩි මිලට කලාකෘති එකතු කරන්නන්ට, කලා කෘති වෙළඳාමේ යෙදෙන කළු කඩකාරයන්ට, කලාගාරවලට සහ කෞතුගාරවලට විශ්වාස කළ නොහැකි මිල ගණන්වලට විකිණීම සඳහාය. 2017 වසරේ කොලින් ඬේල් නම් චිත‍්‍රපට අධ්‍යක්ෂක වරයා Savings Banksy නම් වාර්තා චිත‍්‍රපටය නිර්මාණය කරන්නේ ද එසේ මහජන ප‍්‍රදර්ශනයට සඳහා වූ බැන්ක්සිගේ සිතුවමක් කළු කඩකාරයෙකුගෙන් බේරා ගැනීමට ගන්නා උත්සාහයක් කියාපෑමටය.

බැන්ස්කිගේ අවසරයකින් තොරව මෙලෙස විවිධාකාරයෙන් වසරකට විකිණෙන ඔහුගේ කලා කෘතිවලින් දළ වශයෙන් ලබන මුළු ආදායම ඩොලර් මිලියන 20 ක් පමණ වන බව ගණන් බලා ඇත.

බැන්ක්සිට මේ කිසිවක් පාලනය කළ නොහැක. ඔහුට තමාගේ නිර්මාණ මෙසේ මිලියන ගණන්වලට විකුණා ජීවිත් වීමට උවමනාවක් නොමැත. ඔහු, කලාවේ නියැලෙන්නේ සමාජය වෙනස් කිරීමේ, ඔහුගේම වදන්වලින් කිවහොත් ‘‘මේ ක‍්‍රමය කුඩුපට්ටම්’’ කිරිමේ අරමුණ පෙරදැරිවය. ඒසා විශාල ඔහුගේ කලා කෘති මංකොල්ලය පිළිබඳ කාරණ‍ාවේදී ද ධනවාදය සමාජය තුළ ක‍්‍රියාත්මක වන ආකාරය ඔහු සරල ලෙස පරිහාසයට ලක් කරයි. ” මම හරිම කැමතියි ධනවාදය සිය සතුරෙකුට පවා අවකාශයක් තනා දෙන ආකාරය ගැන.”
බැන්ක්සි වැන්නවුන් අපගේ වැනි සමාජයකට සහමුළින්ම ආගන්තුකය. කලා කෘති කිහිපයක් නිර්මාණය කිරීමෙන් අනතුරුව කෙටි කලකින්ම තමන් වටා රැුස් වළලක් තනා ගන්නා සහ බලය ධනය කීර්තිය වෙනුවෙන් තමන්ගේ කලාවේ අරමුණු එක රැුයකින් වල දමන කලාකරුවන්ද, ටික කාලයකින්ම කලා කෘති අමතක වී කලාකරුවාගේ රැුස් වළල්ලට පමණක් වන්දනාමාන කරන රසියකයන්ද බහුලව සිටින ලංකාව වැනි රටක පුරවැසියන් වු අපට කිසිවකු විසින් ඒසා විශාල ධනයකට සහ කීර්තියකට පිටුපා තම කලාවේ අරමුණ වෙනුවෙන් පෙනි සිටීමට තරම් ප‍්‍රතිපත්තිගරුක වීම සැබවින්ම විශ්වාස කළ නොහැකි තරම්ය.

 

සුභාෂිණි චතුරිකා

මහින්දට නැවත ජනාධිපතිවරණයකට ඉදිරිපත් විය හැකිද?

0

 

ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය ගැන ලංකාවේ අපට කතා කිරීමට සිදුවන්නේ, අප ජීවත් වන්නේ පරිපූර්ණ නැති ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයක් සහිත රටක ය යන කල්පනාව හිසේ දරාගෙන ය. ලෝකයේ කිසි රටක පරිපූර්ණ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයක් නැති බව ඇත්ත. ඇමරිකාවේ පවා, පසුගිය ජනාධිපතිවරණයේදීත්, ඊට කලින් ජෝර්ජ් ඩබ්. බුෂ් ජනාධිපති පදවියට පත්වූ අවස්ථාවේදීත් දකින්ට ලැබුණේ පූර්ණ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයකට බෙහෙවින් අඩු තත්වයකි. එසේ වෙතත්, ඒ සීමිත දෝෂ සහිත දියුණු බටහිර රටවල්වල පවතින ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය සමග සසඳන විට ලංකාව සිටින්නේ ඊටත් වඩා තවත් බොහෝ පසුපසිනි.

ලංකාව ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී පුරුෂාර්ථ සහිත මිනිසුන්ගෙන් ප‍්‍රමාණවත් තරමට සංයුක්ත රටක් නොවීම ඊට එක් හේතුවකි. සරු ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයකට උරදිය හැකි සහ ඔරොත්තු දිය හැකි මට්ටමේ දියුණු සමාජයක් නැති වීම යැයි තවත් විදිහකින් කිව හැකිය. රටේ වෙසෙන ජනතාව මෙන්ම, ඒ ජනතාව අතරින් ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී යාන්ත‍්‍රණයන් තුළින් තෝරා පත්කර ගන්නා නායකයන් ද, අපේ රටවල් සම්බන්ධයෙන් ගත් විට, වඩාත් කිට්ටු වන්නේ සැබෑ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදීන්ට වඩා අධිකාරීවාදී පාලකයන්ට ය. සිරිමා බණ්ඩාරනායකගෙන් පටන් ගෙන, ජේ. ආර්. ජයවර්ධන සහ මහින්ද රාජපක්ෂ දක්වා වන නායකයන් මේ තත්වය අපට අඩු වැඩි වශයෙන් පෙන්වා දී තිබේ.
1978 දී ජේ. ආර්. ජයවර්ධන විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය සහිත අලූත් ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් සකසා ගැනීමේදී ඔහු තුළ තිබුණේ දැඩි අධිකාරීවාදී පාලකයෙකුගේ අවශ්‍යතාව පිළිබඳ අදහසකි. එසේ තිබියදීත්, විශේෂයෙන් විවෘත ආර්ථික ක‍්‍රමයකුත් රටට අලූතෙන් හඳුන්වා දීමට තිබුණු අවස්ථාවක, ඒ ජනාධිපති තනතුරට කෙනෙකුට පත්විය හැකි වාර ගණන දෙකකට පමණක් සීමා කිරීමට ඔහු වගබලා ගත්තේය. එසේ කෙළේ, එම ක‍්‍රමය තුළ, විශේෂයෙන් ලංකාව වැනි රටක, දීර්ඝ කාලයක් තනි පුද්ගලයෙකුට බලය හෙබැවීමට ඉඩ හැරීම අවදානම් සහගත නිසා ය.

මේ තත්වය, එනම් වාර දෙකේ සීමාව, 18 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ගෙන එමින් 2010 දී මහින්ද රාජපක්ෂ වෙනස් කෙළේය. එහි ප‍්‍රතිඵලයක් වශයෙන් මහින්ද රාජපක්ෂට තුන්වැනි වතාවටත් ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් වීමට 2015 දී අවස්ථාව ලැබුණි.
වාමවාදී ව්‍යවහාරය තුළ ජේ. ආර්. ජයවර්ධන සැලකෙන්නේ ‘නරක’ දේශපාලනඥයෙකු වශයෙනි. 1977 ඔහු බලයට පත්වූ දා සිටම, වාමවාදී සමාජ කතිකාව තුළ ඔහු ‘සාතන්’ කෙනෙක් විය. එහෙත්, 1994 දී බලයට පත්ව අද දක්වා බලය හොබවන, ඔහුගේ දේශපාලනයට විරුද්ධව පෙනී සිටි, ධනපති-විරෝධී හෝ සමාජවාදී යැයි කියා ගන්නා ප‍්‍රධාන ප‍්‍රවාහයේ සියලූ දේශපාලන බලවේග, ජේ. ආර්. ජයවර්ධනගේ දේශපාලනික උරුමය ඔහුටත් වඩා ඉහළින් ආරක්ෂා කර ගැනීමට, 1994 සිට මේ දක්වා වගබලාගෙන ඇති බව ජේ. ආර්. ජයවර්ධන දන්නේ නම් ඔහු සතුටින් පිනා යනු නිසැකයි. ඔහුගේ විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමයත්, විවෘත ආර්ථික ක‍්‍රමයත් වැඩිම කාලයක් රැුකබලාගෙන ඇත්තේ එ.ජා.ප. විසින් නොව, සමාජවාදී යැයි කියන ශ‍්‍රී.ල.නි.ප. විසිනි.

ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය අතින් ලංකාව අර කී දියුණු රටවලට වඩා පසුපසින් සිටීමට තවත් හේතුවක් වන්නේ, රටේ පවතින ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ආයතන ක‍්‍රමය ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍ර-විරෝධී අයුරින් පරිහරණයට ගැනීමේ ඇබ්බැහියයි. (ජනතා පරමාධිපත්‍යය, ස්වාධීන අධිකරණය සහ නීතියේ ආධිපත්‍යය වැනි) දියුණු ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ආයතන සහ ප‍්‍රතිපත්ති පද්ධතියක් අපට තිබේ. එසේ තිබියදී, මහින්ද රාජපක්ෂ 2005 දී එල්.ටී.ටී.ඊ. සංවිධානයට කෝටි ගණනක් ගෙවා එම ජනාධිපතිවරණය වර්ජනය කරවා ගැනීම තුළින් රනිල්ව පරදා බලයට පත්විය. මේ කියන ජනතා පරමාධිපත්‍යය ජේ. ආර්, ජයවර්ධන ඊට වඩා වැදගත් විදිහට පාවිච්චියට ගෙන තිබුණි. ඒ කළගෙඩි මැතිවරණය තුළිනි. එය, මැතිවරණයක් නොපැවැත්වීමට මැතිවරණයක් හරහාම ‘ජන සම්මතය’ ලබා ගත් අවස්ථාවකි. ඊට වඩා අඩු වැදගත්කමක් සහිත තවත් අවස්ථාවක් වන්නේ, මහජන ඡුන්දයෙන් පරාජයට පත්කෙරෙන පුද්ගලයෙකුව පක්ෂයක ලැයිස්තුවක් හරහා පාර්ලිමේන්තුවට පත්කර ගැනීමට ඇති හැකියාවයි. මේ සිල්ලර අවස්ථාව, වර්තමාන ජනාධිපතිවරයා පමණක් නොව, වඩාත් පිරිසුදු දේශපාලනයක් වෙනුවෙන් පෙනී සිටින ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ පවා ප‍්‍රයෝජනයට ගෙන තිබේ. එයින් පෙනී යන්නේ, එක පැත්තකින් ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී පුරුෂාර්ථ සහිත මිනිසුන්ගේ හිඟයක් ද, තවත් පැත්තකින් ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ආයතන පද්ධතිය තුළ තිබිය යුතු පුරුෂාර්ථ අපයෝජනයට හේතුකාරකව ඇති සරු ඉතිහාසයක් ද අපට ඇති බවයි.

මේ සියලූ විස්තර කිරීම් කෙළේ, ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයක් තුළ තමන්ට කැමති නායකයෙකු ඕනෑ තරම් වාර ගණනක් පත්කර ගැනීමට ජනතාවට තිබිය යුතු අයිතිය සීමා කිරීමක්, ජනාධිපති තනතුරට කෙනෙකුට පත්විය හැක්කේ දෙවරක් පමණක් ය යන නියමය නිසා සිදු වන්නේය යන ජනප‍්‍රිය ප‍්‍රවාදයේ නපුර පෙන්වීමටයි.

ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය යනු ජනතා බලය පරමත්වයේ ලා සලකන අතරේම, එම ජනතා බලය ‘පික්පොකට්’ ගසන හෝ අපයෝජනයට ලක්විය හැකි අවස්ථා අවම කර ගැනීම සඳහා ද නිරතුරුව උත්සුක විය යුතු පාලන ක‍්‍රමයකි. 19 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය හරහා යහපාලන ආණ්ඩුව යළිත් වරක් ජනාධිපතිවරයා සම්බන්ධයෙන් වාර දෙකේ සීමාව ගෙන ආවේ එබැවිනි. මැතිවරණයක් නොපැවැත්වීමට මැතිවරණයක් හරහාම ජනතාව ගාල් කර ගත හැකි (කළගෙඩි) පාලකයන් සිටින රටක, කොටින්ට මුදල් ගෙවා හෝ බලයට පත්වීමට නොපැකිලෙන පාලකයන් සිටින රටක, කිසි පුද්ගලයෙකුට දෙවරකට වඩා ‘රජ වීමට’ ඉඩ හැරීම, අපගේ වන් දුර්වල ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයකට කිසි සේත් ගුණදායක නැත.

ජී. ඇල්. පීරිස් නීතිය පිළිබඳ මහාචාර්යවරයෙකි. එහෙත් දේශපාලඥයෙකු වශයෙන් ඔහුට ඇත්තේ ගර්හිත ඉතිහාසයකි. සරත් නන්ද සිල්වා හිටපු අගවිනිසුරුවරයෙකි. ඔහුගේ ඉතිහාසය ජුගුප්සාජනක ය. නීතිය පිළිබඳ ඔහුට ඇතැයි කියන විශාරදත්වය තුට්ටුවක් නොවටිනා දෙයක් වන්නේ, සුනාමියෙන් විපතට පත් අසරණයන්ට ලැබුණු මුදල් පවා සොරකම් කළ දේශපාලනඥයෙකු මොහු තමන්ගේ අගවිනිසුරුකම පාවිච්චි කොට වරක් නිදහස් කොට යැවීම ගැන පසුව ප‍්‍රසිද්ධියේ ජාතියෙන් සමාව ඉල්ලා සිටි පුද්ගලයෙකු වන නිසා පමණක්ම නොව. ඉනුත් පසුව, අර තක්කඩි දේශපාලනඥයාටම නැවත වරක් ජනාධිපති වීමට නීතියෙන් බාධාවක් නැතැයි ද අද කියන බැවිනි. උගත්කම සහ ශාස්ත‍්‍රඥතාව, ජන්ම දීනත්වයට සහ අවස්ථාවාදීත්වයට පිළියමක් නොවන බව පෙන්වා දීමට ලංකාවෙන් සැපයෙන හොඳම ජීවමාන නිදර්ශන දෙක මේ පුද්ගලයන් දෙන්නා විය හැකිය.

ආචාර්ය නිහාල් ජයවික‍්‍රම නීති විශාරදයෙකි. නිදහස් ලංකාවේ, අතීතයට බලපාන නීතියක් (අපරාධ යුක්ති විනිශ්චය කොමිෂන් සභා පනත හරහා) ගෙනැවිත් 71 තරුණයන්, හුදෙක් පොලීසියට දුන් කටඋත්තර මත පදනම් වෙමින් හිරේට යැව්වේ මේ නිහාල් ජයවික‍්‍රම අධිකරණ අමාත්‍යාංශ ලේකම්ව සිටියදී ය. (එසේ වෙතත්, ඔහු අර දෙන්නා මෙන්, ජරාජීර්ණ චරිතයක් නොවේ).

මහින්ද රාජපක්ෂට නැවත ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් විය හැකි බවට මේ තිදෙනාම අද තර්ක කරති, පළමුව කී දෙන්නා එසේ කියන්නේ මහින්ද රාජපක්ෂ කෙරෙහි ඇති ඔවුන්ගේ සුපුරුදු දීනත්වය අනුව යමිනි. නිහාල් ජයවික‍්‍රම එසේ කියන්නේ, 19 වැනි සංශෝධනයේ ඇතැයි ඔහු සිතන යම් ‘දෝෂයක්’ නිසා ය. කෙසේ වෙතත්, තුන් දෙනාම තමන්ගේ මූලික තර්කය ගොඩනගන්නේ, ‘අතීතයට බලපාන නීතිය’ පිළිබඳ කාරණාව මුල් කරගෙන ය.

සාමාන්‍යයෙන් නීති පනවන්නේ ඉදිරියට බලපවත්වන ආකාරයෙන් මිස අතීතයට බලපවත්වන ආකාරයෙන් නොවේ. උදාහරණයක් වශයෙන්, උපරිම වේග සීමාව ඉක්මවා රථයක් ධාවනය කරන කෙනෙකුට රුපියල් 25,000 ක දඩයක් නියම කෙරෙන නීතියක් අද පනවා ගන්නේ යැයි සිතමු. ඊයේ මේ වේග සීමාව ඉක්මවා ගිය කෙනෙකුගේ නඩුවක් අද උසාවියේ ඇසෙයි නම්, එම පුද්ගලයාට මේ 25,000 දඩය පිළිබඳ නීතිය බලපවත්වන්නේ නැත. මන්ද යත්, මෙවැනි දඩයක් ගැන ඊයේ ඔහු දැන සිටියේ නැති බැවිනි. කොටින් කිවහොත්, කෙනෙකුට අසාධාරණයක් වීම වැළැක්වීම, නීතියක් අතීතයට බලපාන සේ පනවා නොගැනීමේ ප‍්‍රතිපත්තියට පාදක වන බව එහි අදහසයි.

ඒ නිසා, විශේෂ තත්වයන් හෝ කාරණා යටතේ යම් නීතියක් අතීතයට බලපාන සේ පනවා ගැනීම අවශ්‍ය යැයි රටක් තීරණය කරන අවස්ථාවක, ඒ බව, එනම් එම නීතිය අතීතයටත් බලපවත්වන බව, අදාළ නීතියේම සඳහන් කිරීම සාමාන්‍ය සිරිතයි. බණ්ඩාරනායක අගමැතිවරයා ඝාතනය කරන අවස්ථාවේ එල්ලූම් ගසක් නොතිබුණි. එහෙත්, ඒ ඝාතනයෙන් පසුව එල්ලූම් ගස අතීතයටත් බලපාන අයුරින් කඩිමුඩියේ නීතිගත කර ගැනුණු නිසා සෝමාරාම එල්ලා මැරුවේය.

දැන් මොවුන් කියන්නේ 19 වැනි සංශෝධනයේ සඳහන් වාර දෙකේ සීමාව, ඒ සංශෝධනය නීතිගත කර ගැනීමට කලින් ජනාධිපති ධුරය හෙබැවූ මහින්ද රාජපක්ෂට සහ චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායකට බලපවත්වන්නේ නැති බවයි. හේතුව, අලූත් නීතිය අතීතයටත් බලපාන බව එහි විශේෂයෙන් සඳහන්ව නොතිබීමලූ. ඒ අලූත් වගන්තිය කුමක් ද?

31(2):‘‘ජනතාව විසින් ජනාධිපති ධුරයට දෙවරක් තෝරා පත්කර ගනු ලැබූ තැනැත්තෙකු, ජනතාව විසින් නැවත එකී ධුරය සඳහා පත්කර ගනු ලැබීමට සුදුස්සෙක් නොවන්නේය’’

(ඇත්තෙන්ම මෙය අලූත් වගන්තියක් නොවේ. මහින්ද රාජපක්ෂ 18 වැනි සංශෝධනය සම්මත කරගන්නා තෙක්, මේ වචනවලින්ම එම තහනම අපේ ව්‍යවස්ථාවේ තිබුණි).

මේ සරල වාක්‍යය සිංහල පාඨකයාට වැටහෙයි. මෙයම, වෙනත් භාෂාවකට පරිවර්තනය කළත්, ඒ භාෂාව දන්නා ඕනෑම කෙනෙකුටත් එය වැටහෙනු නියති. ඉහත වාක්‍යයේ සඳහන් ‘‘පත්කර ගනු ලැබූ’’ සහ ‘‘පත්කර ගනු ලැබීමට’’ යන්නෙහි වෙනස පැහැදිලි ය. පළමු වැන්න අතීත කාලයට අයත් වන අතර, දෙවැන්න අයත් වන්නේ අනාගත කාලයටයි. එසේ නම්, මේ නියමය ‘අතීතයට බලපාන’ බව නැවතත් විශේෂයෙන් සඳහන් කළ යුතුව තිබුණේ යැයි කියන්නේ, අතීත-අනාගත කාල වෙනස හඳුනා ගැනීමට නොහැකි නිසා නොව, වෙනත් දේශපාලනික අවශ්‍යතාවක් නිසා බව පැහැදිලි ය.

කෙසේ වෙතත්, මේ වාක්‍යයේ භාෂාව ගැන අනවශ්‍ය කුකුසක් ඇති කරගන්නා කෙනෙකුට ඒ ගැන වෙනත් පැත්තකින් පැහැදිලි කර ගත හැක. එනම්, 19 වැනි සංශෝධනයේම සඳහන් කොට ඇති, ජනාධිපතිවරයෙකු වීමට නුසුදුසු කම් සොයා බැලීමෙනි. ‘‘ජනතාව විසින් ජනාධිපති ධුරයට දෙවරක් පත්කර ගනු ලැබ තිබෙන කෙනෙකු’’ ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් වීමට නුසුදුස්සෙකු වන බව, 92 (ඇ) වගන්තියේ සඳහන් වෙයි.

සමහර විට කාලය පිළිබඳ අර්ථකථනයේ ඇති මේ බාධකය තේරුම් ගැනීම නිසා දෝ, නිහාල් ජයවික‍්‍රම ප‍්‍රශ්නය තවත් ඈතට ගෙන යයි. ඔහුට අනුව, 19 වැනි සංශෝධනය මගින් එතෙක් පැවති ජනාධිපති ධුරය අහෝසි කොට අලූත් ජනාධිපති ධුරයක් ඇති කොට තිබේ. ඒ අනුව, කලින් ක‍්‍රමය යටතේ තේරී පත්වූ පුද්ගලයෙකුට මේ කියන වාර දෙකේ අලූත් තහනම, ඔහුට අනුව, අදාළ වන්නේ නැත. මුලින්ම කිව යුත්තේ, 19 වැනි සංශෝධනයෙන් ජනාධිපති ධුරයේ හරය අහෝසි කොට නැති බවත්, අලූත් ජනාධිපති තනතුරක් ඇති කොට නැති බවත් ය. 20 වැනි සංශෝධනයකුත් දැන් ගෙන ඒමට යන්නේ, ඒ මූලික හරය වෙනස් කිරීමට අවශ්‍ය නිසා ය. (ඒ ගැන වෙනම සටහනක් ලිවිය යුතුව තිබේ).

එසේ වෙතත්, නිහාල් ජයවික‍්‍රම මතු කරන ප‍්‍රශ්නය දෙස වෙනත් පැත්තකින් අපට බැලිය හැකිය. වර්තමාන ජනාධිපතිවරයාව පත්කර ගැනුණේ 2015 ජනවාරි 8 වැනි දා ය. 19 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය නීතිගත වුණේ 2015 අපේ‍්‍රල් 8 වැනි දා සිට ය. මේ තත්වය තුළ එකී සංශෝධනයේ එක් කාරණයක් වර්තමාන ජනාධිපතිවරයා විසින් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයෙන් විමසා සිටියේය. එනම්, තමාගේ ධුර කාලය (වර්තමාන සංශෝධනයට අනුව) අවුරුදු 5 ක් ද, නැත්නම් (තමන් තේරී පත්වන අවස්ථාවේ පැවති) පරණ ක‍්‍රමයට අනුව වසර 6 ක් ද යන්නයි. 19 වැනි සංශෝධනයේ එය සඳහන් වන්නේ මෙසේ ය:

30(2):‘‘ජනරජයේ ජනාධිපතිවරයා ජනතාව විසින් තෝරා පත්කර ගනු ලැබිය යුතු අතර, පස් අවුරුදු කාලයක් ධුරය දරන්නේය.’’
ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ තීරණය වුණේ වසර 5 ක් යන්නයි. එසේ වුණේ කෙසේද?

නිහාල් ජයවික‍්‍රම කියන පරිදි, මෛත‍්‍රිපාල සිරිසේන තේරී පත්වුණේ මහින්ද රාජපක්ෂ තේරී පත්වූ පරණ ක‍්‍රමය යටතේම නිසා, ඔහුට අදාළ වීමට තිබුණේ ද වසර 6 සීමාවයි. අනිත් අතට, නිහාල් ජයවික‍්‍රම කියන පරිදි නීතිය විග‍්‍රහ කළහොත්, දෙවරක් ජනාධිපති ධුරය දැරූ තැනැත්තෙකු අපට හමු වන අවම වර්ෂය වන්නේ 2024 ය. (2015 සහ 2019 ජනාධිපතිවරණ දෙකකින් පසුව). එහිදී පවා, මහින්ද රාජපක්ෂ සහ චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක නුසුදුස්සෝ නොවෙති. එනම්, 19 වැනි සංශෝධනය යටතේ, මේ රටේ පුරවැසියන් දෙන්නෙකුට, වෙන කිසි පුරවැසියෙකුට නැති ‘මුක්තියක්’ පවරා දී ඇති බවයි.

අවසාන විග‍්‍රහයේදී නීතියක් අර්ථ ගන්වන්නේ නීති සම්පාදකයන්ගේ අභිමතය කවරක් විණි ද යන්න සැලකිල්ලට ගැනීමෙනි. ප‍්‍රජා පීඩකයන් බිහි විය හැකි මහින්දගේ 18 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය අහෝසි කිරීම එක පැත්තකිනුත්, ලංකාවේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයට ඔරොත්තු දෙන මට්ටමකින් බලය තුලනය කර ගැනීමේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රීය අවශ්‍යතාව තවත් පැත්තකිනුත්, 19 වැනි සංශෝධනය ගෙන ඒමේ මූලික අභිලාෂය විය. ඒ කාරණය අමතක කොට, නැති පරස්පර වැලක් ඕනෑකමින් පටලවා ගැනීමට තැතනීම, පටු දේශපාලනික ව්‍යාපෘතියකට වැඩි දෙයක් නොවේ.

උළුගෙදර බිරිඳගේ කතාව සහ ඇත්ත කතාව

0

මාධ්‍යවේදී ප‍්‍රගීත් එක්නැලිගොඩ පැහැරගෙන ගොස් අතුරුදන් කිරීමට අදාළ සිද්ධියට සුදේෂ් කුමාර උළුගෙදර නැමති එවක ගිරිතලේ හමුදා බුද්ධි කඳවුරට අනුයුක්තව සේවය කළ බුද්ධි නිළධාරියා අත්අඩංගුවට ගනු ලබන්නේ පසුගිය අගෝස්තු 09වැනිදා ය. ඊට පසුව 10 වැනිදා හෝමාගම අධිකරණයට ඉදිරිපත් කිරීමෙන් අනතුරුව ඔහු රක්ෂිත බන්ධනාගර ගතකරන්නේය. ඒ අපරාධ චෝදනා යටතේය. මෙම සිද්ධියත් සමග මේ හමුදා නිලධාරියාගේ බිරිඳ මහේෂිකා උළුගෙදර මහත්මිය පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රී උදය ගම්මන්පිළගේ අත්වාරුවෙන් පැමිණ මාධ්‍ය හමුවක් තබන්නීය. එහිදී ඇය කියන්නේ රහස් පොලිස් නිලධාරීන් මාධ්‍ය සංදර්ශනයක් සඳහා තම පුරුෂයා අත්අඩංගුවට ගෙන ඇති බවය. ඉන් නොනැවතෙන ඇය පරීක්ෂණ කණ්ඩායම පිළිබඳව චෝදනා රැුසක් ද කරන්නීය. මහේෂිකා උළුගෙදර මහත්මිය පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීවරයෙකුගේ අනුග‍්‍රහයෙන් කරළියට පැමිණ මෙලෙස හඬා වැළපෙන විට අපට මතකයට නැගෙන්නේ මේ සිද්ධිය නිසාම සිය ජීවිතය එකම ඛේදයක් කරගනිමින් සිය සැමියාට සිද්ධවූවේ කුමක්දැයි දැනග ැනීමට නොතිත් අරගලයක සිටින සන්ධ්‍යා එක්නැලිගොඩ නම් ගැහැනිය පිළිබඳවය. සිය සැමියා පිළිබඳ සමාජයේ පවතින හඬ නොනසා තියාගැනීමට ඇය කරන අරගලය පිළිබඳව ය.
මෙයින් මහේෂිකා උළුගෙදර මහත්මියට සිය සැමියා වෙනුවෙන් වැළපෙන්නට සහ ඔහු නිදහස් කරගන්නට හඬ නඟන්නට තිබෙන අයිතිය මේ ලියුම්කරු ප‍්‍රශ්න කරන්නේ නැත. එහෙත් මේ වැළපුම් මගින් සමාජය මත වගාකරන්නට කැසකවන ව්‍යාජ දේශපේ‍්‍රමය සහ රණවිරු උමතුව විනාශකර දැමිය යුතුය. බොරුවෙන් ඇත්ත වසා දමන්නට ඉඩ නොදිය යුතුය. මහේෂිකාට මෙන්ම සන්ධ්‍යාටද කියන්නට කතාවක් ඇත. සන්ධ්‍යා සිය කතාව දුෂ්කර තත්ත්වයන් යටතේ 2010 අවුරුද්දේ සිට කියූවත් නෑසූ කන් ඇතිව සිටි බීරි අලි මෙන් මිනිස්සු මහේෂිකාගේ 2018 කතාවට අවදිවීම ප‍්‍රශ්නයක් ය. ඒ උනත් අපි ඒ පිළිබඳව කතාකළ යුතු වෙමු.

මහේෂිකාගේ කතාව
‘මගේ මහත්තයා 2009 ට කලින් නැගෙනහිර ප‍්‍රදේශයේ තමයි වැඩකළේ. 2009 ඉඳලා ගිරිතලේ බුද්ධි කඳවුරේ රාජකාරි කළා. ඒ වැඩ කරනකොට ගොඩාක් වෙලාවට කලේ බුද්ධි වාර්තා අරං කොළඹ එන එක. ඒක ඒ කාලේ ලොකු අභියෝගයක්‘

මහේෂිකා තම සැමියා පිළිබඳ කතාව ගෙත්තම් කරන්නේ එසේය. ඉන්පසුව ඇය කියන්නේ පසුගිය කාලයේ අවස්ථා තුනකදී එක්නැළිගොඩ අතුරුදන් කිරීමේ සිද්ධිය පිළිබඳව පොලිසිය තම සැමියාගෙන් අවස්ථා තුනකදී ප‍්‍රකාශ සටහන් කරගත් බවය. ඒ සෑම අවස්ථාවකදීම එක්නැළිගෙ ාඩ පසුපස ගිය බව පිළිගන්නට පොලීසිය තම සැමියාට බලකර ඇති බවය.

‘අවස්ථා දෙකකදී පොලීසිය අපේ මහත්තයා අරගෙන ගෙදර ආවා. ඒ හැම අවස්ථාවකදීම පොලිසිය මටත් තර්ජනය කළා. කර්නල් සිරිවර්ධනයි කර්නල් කුමාරරත්නයි මේකට සාක්ෂි දෙන්න එපා කියලා මට තර්ජනය කලා කියලා කියන්න පිළිගන්න කිව්වා’

ඇය කියන ලෙස පොලිසිය තමන්ට උවමනා දේ මේ සැමියා සහ බිරිඳගෙන් කියවා ගන්නට ලොකු උත්සායක් ගෙන ඇත. ඒ අනුව ඔවුන් මානව හිමිකම් කොමිසමට ගොස් පැමිණිලි කළ බවද ඇය කියන්නීය. එහෙත් එම මානව හිමිකම් පැමිණිල්ලට අවසානයේ කුමක් වූවේදැයි කියන්නේ නැත. මේ ලියුම්කරු ඒ පිළිබඳව තත්ත්වය කීමට ප‍්‍රථම උළුගෙදර මහත්මිය කියන මේ කතාව පිළිබඳ සත්‍ය තත්ත්වය සොයා ගත යුතුය.

‘ඉස්සෙල්ලාම කටඋත්තර දෙන්න මහත්තයා පොලීසියට ගියාට පස්සේ ? 12 වෙනකම් ගෙදර ආවේ නෑ. මම බලාගෙන හිටියා. මට නින්ද යන්න ඇති. ඊට පස්සෙ මගේ දුරකථනය නාද වුණා. ඊට පස්සෙ කතාකරපු කෙනා කිව්වා අපි ආවා දොර අරින්න කියලා. මට එච්චර කල්පනාවක් තිබුණේ නෑ.. ?ට අඳින දුහුල් ඇඳුම පිටින්ම එළියට ගිහිං දොර ඇරියා… පස්සේ එස්අයි පේ‍්‍රමතිලකයි සාජන් උඩවත්තයි තවත් කට්ටියකුයි ගේ අස්සට ආවා. මට සාලයෙන් ඉඳගන්න කිව්වා. මම කිව්වා ඇඳුමක් දාගෙන එන්නම් කියලා. එයාලා ඒකට ඉඩ දුන්නේ නෑ.. බලෙන්ම වාඩි කරගත්තා. මම අර පිරිස ඉස්සරහා අර දුහුල් ඇඳුමින්ම වාඩිවුණා. එයාලා ඇහුවෙම කර්නල් සිරිවර්ධනයි කර්නල් කුමාරරත්නයි අඳුරනවා නේද කියලා. මම නෑ කියලා කිව්වා. මහත්තයාගේ පෝන් එක ගැන ඇහුවා. ඒ මහත්වරු මට කතාකරලා තර්ජනය කළා කියලා පිළිගන්න කිව්වා. මම බෑම කිව්වා. පැයකට විතර පස්සෙ මහත්තයා ගේ ඇතුළට ගෙනල්ලා සාජන් උඩවත්ත මට අත්සන් කරලා දෙන්න කියලා ප‍්‍රකාශයක් ලියලා දුන්නා. මම කිව්වා මට කියවන්න ඕනෑ කියලා. ඒකට ඉඩ දුන්නේ නෑ.. මම හොඳටම බයවෙලා හිටියේ. අත්සන් කළා. මම තවම දන්නේ නෑ ඒකේ මොනාද තිබුණේ කියලා.’ මෙලෙස ඇය සිදුවුණායැයි කියන සිදුවීම්, පෙළට කියාගෙන යන්නීය. ඒ කොළයක් බලාගෙනය. නීතිවේදී මහතුන් හෝ ගම්මන්පිළ ලියාදුන් හෝ ලියවිල්ලක් මෙලෙස ඇය කියෙව්වේදැයි අප දන්නේ නැත. මේ ප‍්‍රශ්න කිරීම සහ බැන තර්ජනය කිරීම් ගැන පොලිස් පරීක්ෂකයන්ගේ පැත්තෙන් කියන කතාව කුමක්ද?

ඔවුන් මුලින්ම කියන්නේ මේ පරීක්ෂණයේ වැදගත් සාක්ෂිකරුවෙකු වූ (මුල් අවස්ථාවේ) උළුගෙදර මහතාට තර්ජනය කරන්නට හෝ ඔහුගේ පවුලේ බිරිඳට කරදර කරන්නට හෝ කිසිදු අවශ්‍යතාවක් පොලීසියට තිබුණේ නැති බවය. පරීක්ෂණයට අවශ්‍ය වැදගත් සාක්ෂිකරුවෙකු ආරක්ෂා කරගන්නවා විනා ඔහුට මෙලෙස අඩත්තේට්ටම් කළායැයි කීම මේ නිසා සැකයට භාජනය වීම වළක්වන්නට බැරිය. උළුගෙදර මහත්මිය රාත‍්‍රී කාලයේ දුහුල් ඇඳුමක් පිටින්ම සාලයේ හිඳුවා ප‍්‍රශ්න කළා යැයි කියන සිදුවීමද පොලීසිය පිළිගන්නේ නැත. එහෙත් ඔවුහු උළුගෙදර මහතා ගෙදරට ඇරලූ බවටත්, ඔහු ගෙදරට ගෙනැවිත් බාරදුන් බවට උළුගෙදර මහතාගේ බිරිඳගෙන් ප‍්‍රකාශයක් අත්සන් කරගත් බවටත් පිළිගනිති.

ප‍්‍රශ්න කිරීමට හමුදා කඳවුරුවලට ගිය පුද්ගලයන් අතුරුදන් වූ ඝාතනය වූ පසුගිය මහින්ද රාජපක්ෂ යුගය හා සසඳන විට ප‍්‍රශ්න කර පසුව අදාළ පුද්ගලයා ගෙදරටම ගෙනවිත් දී ගෙනත් දුන්නා යැයි ප‍්‍රකාශයක්ද සටහන් කරගැනීම කෙතරම් හොඳ දැයි සිතා බැලිය යුතුය. සන්ධ්‍යා එක්නැළිගොඩ මහත්මිය මෙන් තවමත් තම සැමියා පුතා සොහොයුරා ගෙදර ඒවිදැයි මඟ බලන මිනිසුන් ගැහැනුන්ගෙන් මේ ආරක්ෂිතව ගෙදර ඇරලීම පිළිබඳ ඇසිය යුතුය. උළුගෙදර මහත්මියගේ සම්පූර්ණ කතාවෙන් ඇය කියන්නේ තම සැමියා අත්අඩංගුවට ගත්තේ පොලීසිය කියූ දේවල් පිළිගත්තේ නැති නිසා බවය. මේ පරික්ෂණයේ පළමු සහ දෙවන සැකකරුවන් තර්ජනය කළ බවට තමා සහ තම සැමියා පිළිනොගත්ත නිසා පොලීසිය තමාගේ සැමියා මාධ්‍ය සංදර්ශනයක් සඳහා මේ අත්අඩංගුවට ගැනීම සිදුකළ බවය. ඇත්තටම මේ අත්අඩංගුව පිටුපස තිබෙන කතාව කුමක්ද?

 

උළුගෙදරගේ ඇත්ත කතාව
එක්නැළිගොඩ පළමුවර පැහැර ගත් 2009/08/27 දින සහ දෙවෙන වර පැහැරගෙන ගොස් අතුරුදන් කළ 2010/01/24 යන දින දෙකටම අදාළ කාලයේ ගිරිතලේ කඳවුරේ රාජකාරි කළ බුද්ධි නිලධාරියෙක් ය. ඔහු තවත් බුද්ධි නිලධාරියෙකු සමග 2009/08/27 වැනි දින එක්නැළිගොඩ පසුපස වැටී ඔහුගේම බසයේ කොළඹ යන්නේ ගිරිතලේ කඳවුරේ ඉහළ නිලධාරියෙකුගෙන් ලැබුණු නියෝගයක් අනුවය. එහිදී මේ දෙදෙනාට පැවරී තිබෙන රාජකාරිය වන්නේ කොළඹදී හමුවෙන බුද්ධි කණ්ඩායමට එක්නැළිගොඩ පෙන්නීමය. ඒ අනුව මෙම නිලධාරීන් දෙදෙනා ඒ කාරිය නියම ලෙසටම කර ඇත. ඔවුන්ගේ මෙම ගමන් විස්තර දුරකථන දත්ත මගින්ද තහවුරු වී ඇත. ඒ අනුව ටි‍්‍රපෝලි සහ මට්ටක්කුලිය යන බුද්ධි කඳවුරුවලින් පැමිණි බුද්ධි කණ්ඩායමකට එක්නැළිගොඩ පෙන්වා ඇති මේ දෙදෙනා නැවත තම රාජකාරිය අවසන් කර පසුදා පහන් වනවිට ගිරිතලේ බුද්ධි කඳවුරට ගොස් ඇත. දුරකථන දත්තයන්ද එය තහවුරු කර ඇත. ඒ අනුව ප‍්‍රථම වරට එක්නැළිගෙ ාඩ පැහැර ගන්නා ඉහත කඳවුරු දෙකේ නිලධාරීන් ඔහු මරදානේ ටි‍්‍රපෝලි කඳවුරට ගෙනගොස් ප‍්‍රශ්න කර ඇත. ඉන්පසුව ඔහු රැුගෙන ගොස් කඩුවෙල ප‍්‍රදේශයේදී අතහැර දමා ගොස් ඇත. මේ තොරතුරුද ප‍්‍රශ්නගත දුරකථන අංක ඔස්සේ තහවුරු වී ඇතත් බුද්ධි අංශ සතුව පැවති මේ දුරකථන අංක භාවිත කළේ කවුරුන්දැයි යුද්ධ හමුදාව පවසන්නේ නැති තත්ත්වය තුළ ඔවුන් අත්අඩංගුවට ගැනීම අසීරු වී ඇත.

මෙලෙස එක්නැළිගොඩ ප‍්‍රථම වරට පැහැර ගැනීම සඳහා පෙන්වන්නට කොළඹ ගිය උළුගෙදර ඒ පිළිබඳව මුලින්ම පොලීසියට පවසා ඇත්තේ බොරු තොරතුරුය. පසුව ඔහුම එය පිළිගෙන ඇත්ත තොරතුරු පවසා ඇත. ඔහු මෙම සිද්ධියේ සාක්ෂිකරුවෙකු වන්නේ එලෙසින්‍ ය. එහෙත් ඒ වනවිටත් ඔහු මෙම සිධියේ පළමු සහ දෙවන සැකකරුවන් වන කර්නල් ෂම්මි කුමාරරත්න සහ කර්නල් ප‍්‍රබෝධ සිරිවර්ධන යන අය සමග දිගටම සම්බන්ධතා පවත්වා ඇත. දුරකථන දත්ත මගින් එය තහවුරු වී ඇත. ඒ අනුව රහස් පොලිසිය තම සාක්ෂිකරුවාට ඉහත සැකකරුවන් විසින් දුරකථනය ඔස්සේ බලපෑම් කරන බවද ඒ නිසා සැකකරුවන්ගේ ඇප අවලංගු කර ඔවුන් නැවත බන්ධනාගාරය වෙත යවන්න යැයිද උසාවියෙන් ඉල්ලා ඇත. ඒ 2017/02/14 දිනයේදීය. ඒ අනුව හෝමාගම මහේස්ත‍්‍රාත්වරයා මෙම නඩුවේ ඇප අහෝසි කිරීම පිළිබඳව සලකා බලන්නට 22වැනි දින දක්වා නඩුව කල් දමා ඇත. තමන්ගේ ඇප අහෝසි වේයැයි කලබල වෙන ඉහත සැකකරුවන්ගේ බලපෑම මත උළුගෙදර මහතා සහ එම මහතාගේ බිරිඳ මානව හිමිකම් කොමිසමට යන්නේ පෙබරවාරි 15වැනි දාය. මෙම උපක‍්‍රමය නිසා ඉහත සැකකරුවන්ගේ ඇප අහෝසිවීම වැළකී යන්නේය. ඉන්පසුව මේ සාක්ෂිකරු උළුගෙදර කියන්නේ තමන් මුලින් කී දේවල් නිවැරදි නැති බවය. ඒවා පොලිසිය විසින් තර්ජනය කර ලබාගත් බොරු සාක්ෂි බවය. ඔවුන් මානව හිමිකම් කොමිසමටද මේ දේවල් පැමිණිලි කර ඇත. මේ තත්ත්වය තුළ සාක්ෂිකරු සැකකරුවෙකු වෙන අතර ඔහුගේ මෙම සිද්ධියට තිබෙන සම්බන්ධයද පොලිසිය හොඳින්ම තහවුරු කරගෙන ඇත.

මේ අතරතුර කාලයේ 2018 මැයි මාසයේදී මානව හිමිකම් කොමිසම ලිපියක් එවමින් අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවට ප‍්‍රකාශ කර ඇත්තේ පැමිණිලිකරුවන් මෙම මානව හිමිකම් පරීක්ෂණය ඉදිරියට ගෙනයෑමට උනන්දුවක් නැති බැවින් එම පරීක්ෂණ අතහැර දමන බවය. එම අලූ‍ත් තත්ත්වය සමග 2018 අගෝස්තු 9 වැනි දින උළුගෙදර මහතා රහස් පොලිසියට කැඳවන අතර එහිදී ඔහු පවසා ඇත්තේ ඔහුට මේ පිළිබඳව කිසි දෙයක් මතක නැති බවය. තමන් මීට ප‍්‍රථම පැවසූ දේවල් පිළිනොගන්නා බවය. ඒ අනුව අගෝස්තු 9 වැනි දින ඔහු අත්අඩංගුවට ගන්නා අතර 10වැනි දිනයේදී අධිකරණයට ඉදිරිපත් කර රක්ෂිත බන්ධනාගාර ගතකර ඇත.

මේ කතාව මෙසේ වනවිට අතුරු කතාවන් ලෙස වාර්තා වෙන්නේ මේ බුද්ධි නිලධාරියා මෙම සිද්ධියේ පළමු සහ දෙවන සැකකරුවන් බන්ධනාගාර ගතවී සිටින කාලයේ ගිරිතලෙන් කොහුවල බුද්ධි කඳවුරට අනුයුක්තව ඉහත සැකකරුවන්ට ආහාර රැුගෙන දිනපතා බන්ධනාගාරයට ගොස් ඇති බවය. ඊට අමතරව පළමු සැකකරුගේ නිවසේ මෙහෙවර කර ඇති බවය. ඒ අනුව මේ උළුගෙදර මහතාගේ සහ මෙම සිද්ධියේ පළමු සහ දෙවන සැකකරුවන් අතර සම්බන්ධය පිළිබඳව සිතා ගන්නට අමාරු නැත.

මහේෂිකා උළුගෙදර මහත්මිය තමන්ගේ කතාවේ දී කියන්නේ තමන් තම සැමියා හමුදා යුනිපෝමය ඇඳ සිටින අයුරු, පොලිස් නිලධාරීන් විසින් සැමියාව හමුදා යුනිපෝමයෙන් ගෙදර ගෙනඑන තුරු දැක නොතිබුණු බවය. ඒ අනුව අපට සිතාගන්නට පුළුවන් වන්නේ පොලීසිය සොයාගෙන තිබෙන මේ තොරතුරු ඒ මහත්මිය නොදැන සිටින්නට ඇති බවය. තමන්ගේ සැමියා මෙවැනි තත්ත්වයකට පත්වූ විට ඕනෑම බිරිඳකට සහ ඔවුන්ගේ දරුවන්ට විඳින්නට වෙන ගැහැට ගැන අපට එතුමියගෙන් ඉගෙනගැනීමට අවැසි නැත. ඒ අපි සන්ධයා එක්නැළිගෙ ාඩ වැනි කාන්තාවන් සහ ඒ දරුවන් තුළින් දැක ඇති බැවින් ය.

ඒ නිසා අවසන කියන්නට ඇත්තේ නීතියට අවනතවී කටයුතු කරන්නයැයි කියාය. ගම්මන්පිළ වැනි පුද්ගලයන්ගේ බහට රැුවටී සමාජය නොමග නොයවන්න කියාය.

සුරක්ෂා රක්ෂණ ප්‍රෝඩාව බ්‍රෝකර්වරු උසාවියේ වාරණයට ලක්වූ සමාගමක්

0

 

 

පාසල් ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන්ට අදාළ සුරක්ෂා රක්ෂණයේ පැනනැගී තිබූ ගැටලූ පිළිබඳව ලිඛිතව අප යොමු කළ ලිපියට දින 26ක් ගතවී තිබියදීත් පිළිතුරු නැත. එම ලිපිය අප විසින් යොමුකරනු ලැබුයේ අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයේ දැනුම්දීම අනුව ශ‍්‍රී ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාවේ ප‍්‍රධාන විධායක නිලධාරියා සමග සිදුකරන ලද දුරකථන සාකච්ඡුාවකින් අනතුරුව ඔහුගේ කාර්යාලයෙන් ලැබුණ උපදෙස් අනුවය.
තොරතුරු දැනගැනීමේ අයිතිවාසිකම පිළිබඳ පනත යටතේ අප එම ලිපිය යොමු කළා නම් අඩුම තරම් දින 14ක කාලයකදී එකී ලිපිය ලැබුණ බවට හෝ අපට පිළිතුරක් ලැබෙනු ඇත. පසුව අප විමසූ තොරතුරු ලබාදිය නොහැකි බවට පිළිතුරක් ලැබෙනු ඇත. ඉන් පසු අභියාචනා කිරීමේ අවස්ථාවක්ද, ඉන්ද පිළිතුරු නොලැබුණහොත් තොරතුරු කොමිසමට අභියාචනා කිරීමේ අවස්ථාවක්ද අපට ලැබෙන්නේය.

අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය හා ශී‍්‍ර ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාවේ අදාළ වගකිවයුත්තන්ට කථා කර ඔවුන්ගේ උපදෙස් මත ලිඛිතව තොරතුරු ඉල්ලීම මේ අත්දැකීම අනුව නම් ඉතාම භයානකය. ඒ තොරතුරු නොදී ඒ සම්බන්ධයෙන් ඇති වගකීමෙන් බැහැරවී ඔවුන්ට සිටිය හැකි බැවින්ය.
සුරක්ෂා රක්ෂණය පිළිබඳව අප ඇසූ ප‍්‍රශ්නය සරලය. ඒ සුරක්ෂා රක්ෂණය වෙනුවෙන් අධ්‍යාපන අමාත්‍යවරයාට හෝ අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයට ශී‍්‍ර ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාවෙන් ලැබුණා යැයි කියූ රුපියල් මිලියන 100ක මුදල ලබාදුන්නේ කවදාද, එම මුදල බැරකරනු ලැබුවේ කිනම් ගිණුමකටද හා ශී‍්‍ර ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාව සතු කිනම් ගිණුමකින් එම මුදල ලබාදුන්නේද යන්නය.
එම සරල ප‍්‍රශ්නය වඩා වැදගත් වන්නේ එකී රුපියල් මිලියන 100ක මුදල ලබාදුන්නේ කවුද හා එය ලබාගත්තේ කවුද යන්න තවමත් මහා රහසක්ව සැඟවී ඇති නිසාය. අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයද, ශී‍්‍ර ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාවද රාජ්‍ය ආයතන දෙකක් ලෙස එම සරල ප‍්‍රශ්නය හමුවේ ගොළුය. මුනිවත රකින්නේය.

රුපියල් මිලියන 100ක කොමිස් ආධාර හෝ වෙනයම් නමකින් හඳුන්වන එම ගනුදෙනුවට අදාළ කාලය මෙම අගෝස්තු 31 වැනිදායින් අවසන්ය. සැප්තැම්බර් 01 වැනිදා සිට ඉදිරි වසරක කාලයකට මෙම රක්ෂණය පවත්වාගෙන යෑමට සුදුසු රක්ෂණ සමාගමත් තෝරාගත යුතුය. ඒ සඳහා අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය සුදුස්සා තෝරාගැනීමට නියමිතව තිබුණේ අගෝස්තු 29 වැනිදා ය. (ඒ මේ සටහන ලියවෙන දිනයය.)
සාමාන්‍යයෙන් රක්ෂණ සමාගමක් බ්‍රෝකර්වරයෙකු හරහා ප‍්‍රතිරක්ෂණයක් සිදුකළ විට ප‍්‍රතිරක්ෂණය බාරගත් සමාගම සමග ඊට අදාළව සිදුකරන තහවුරුකිරීම් කි‍්‍රයාවලියක් තිබේ. ඒ ප‍්‍රතිරක්ෂණය පිරිනැමීමේ ලිපියක් ලැබීම, එහි සඳහන් ගිණුම් අංකයට එහි සඳහන් වාරික මුදල, විදේශ මුදල් ඒකකවලින් බැරකිරීම හා අවසානයේ, ප‍්‍රතිරක්ෂණ වගකීම බාරගත් බවට වූ තහවුරු කිරීමේ ලිපිය ලැබීම ආදියය.
එහෙත් ශී‍්‍ර ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාවේ අපගේ ආරංචි මාර්ග දක්වන ආකාරයට සුරක්ෂා රක්ෂණයේ ගිවිසුමට අදාළ කාලය නිමවීමේ අවසන් දින තුන ගෙවී යන මේ මොහොත වනවිටත් එම තහවුරු කිරීම් ශී‍්‍ර ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාවේ අදාළ අංශ වෙත ලැබී නැත. එම තහවුරු කිරීම් ශී‍්‍ර ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාවට ලැබිය යුත්තේ රක්ෂණයේ බ්‍රෝකර්වරයා වූ ජේ.ඞී. බෝඩා සමාගමෙන් නොව බෝඩා සමාගම අදාළ රක්ෂණ ප‍්‍රතිරක්ෂණය කරනවා යැයි සඳහන් කර ඇති ඉන්දියාවේ ජෙනරල් ඉන්ෂුවරන්ස් සමාගමෙන්ය.

සාමාන්‍ය ලෙස ප‍්‍රතිරක්ෂණ ගණුදෙනුවක දී එහි ප‍්‍රතිරක්ෂණ සමාගමට ප‍්‍රතිරක්ෂණ වාරිකය ගෙවනවා මිස බ්‍රෝකර්වරයාට ප‍්‍රතිරක්ෂණ වාරිකය ගෙවීමේ ක‍්‍රමවේදයක් නැත. නමුදු ශී‍්‍ර ලංකා ඉන්ෂුවරන්ස්හි අතීත ප‍්‍රතිරක්‍ෂණ ගනුදෙනු අත්දැකීම් අනුව මෙම සුරක්ෂා රක්ෂණයේ බ්‍රෝකර් සමාගමට ප‍්‍රතිරක්ෂණ වාරිකය ගෙව්වාද යන සැකයද දැන් මතු වී ඇත. එවැනි ගනුදෙනුවකදී සිදුවන්නේ බ්‍රෝකර්වරයා අතට ප‍්‍රතිරක්ෂණ වාරික මුදල් ලැබීමත්, රක්ෂණ කාලයේදී අවදානමක් නොමැතිවීමෙන් ලැබෙන අතිවිශාල ලාභය බ්‍රෝකර්වරයා හා එම ගනුදෙනුවට සම්බන්ධ පිරිස් අතර බෙදා ගැනීමත්ය.

පසුගිය රාජපක්‍ෂ පාලන කාලයේදීද මේ ආකාරය කූපක‍්‍රට ගනුදෙනුවක් ශී‍්‍ර ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාව තුළ සිදුවිය. ඒ ලංකා ඛනිජ තෙල් නීතිගත සංස්ථාව සතු තෙල් තොග, පිරිපහදු හා ගබඩා සංකීර්ණ රක්ෂණය කිරීමේ ගනුදෙනුවේදීය. එහිදීත් බ්‍රෝකර්වරයා වශයෙන් හඳුනාගැනුණේ සුරේෂ් බාලකි‍්‍රෂ්ණන් නමැති ඉන්දීය ජාතිකයෙකි. ඔහු රක්ෂණ කටයුතු සම්බන්ධයෙන් අසාදු ලේඛනගත සමාගමක් පවත්වාගෙන ගිය පුද්ගලයෙක් විය. ලංකා ඛනිජ තෙල් සංස්ථාවේ අතිවිශාල රක්ෂණය ප‍්‍රතිරක්ෂණය කිරීමේ බ්‍රෝකර්වරයා වශයෙන් තෝරාගෙන තිබුණේ ඔහුය. ඔහු එම ප‍්‍රතිරක්ෂණය ජාත්‍යන්තර වශයෙන් කීර්තියට පත් ප‍්‍රතිරක්ෂණ සමාගම් තුනක ප‍්‍රතිරක්ෂණය කළ බවට සහතික ලබාදී තිබුණි. එහෙත් ශී‍්‍ර ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාවේ අභ්‍යන්තර විගණන අංශය බ්‍රෝකර්වරයා විසින් දැනුම්දී තිබූ ජාත්‍යන්තර ප‍්‍රතිරක්ෂණ සමාගම්වලින් කරන ලද විමසීම්වලට ලැබී තිබුණ පිළිතුර වී තිබුනේ ඛනිජ තෙල් නීතිගත සංස්ථාවේ දේපල එම බ්‍රෝකර්වරයා විසින් එම සමාගම්වල ප‍්‍රතිරක්ෂණය කර නොමැති බවයි. එහිදීත් සිදුවී තිබුණේ ප‍්‍රතිරක්ෂණ සමාගම්වලට වාරික මුදල් ගෙවීම වෙනුවට ශී‍්‍ර ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාව බ්‍රෝකර්වරයා වූ සුරේෂ් බාලකි‍්‍රෂ්ණන්ට වාරික මුදල් ගෙවීමයි.

වත්මන් සුරක්ෂා රක්ෂණයේ ප‍්‍රතිරක්ෂණ නාටකයද එදා ඛනිජතෙල් සංස්ථාවේ දේපල සම්බන්ධයෙන් වූ ප‍්‍රතිරක්ෂණ නාටකයට සමාන බව පෙනී යයි. ලබාදුන් රුපියල් මිලියන 100ක මුදල ප‍්‍රමාණවත් නොවන බැවින් තමා රුපියල් මිලියන 500ක මුදලක් ඉල්ලා ඇති බව අධ්‍යාපන අමාත්‍ය අකිල විරාජ් කාරියවසම් මේ රක්ෂණය පිළිබඳව මීට පෙර අප කළ විමසීමකදී ප‍්‍රකාශ කළේ ඒ නිසා විය යුතුය. මන්ද රුපියල් මිලියන 2250ක ප‍්‍රතිරක්ෂණ වාරිකයක් වූ රක්ෂණයකින් රුපියල් මිලියන 500ක් යනු මුළු මුදලෙන් 25%ක් තරම් අගයක් ගන්නා බැවින්ය. ශී‍්‍ර ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාවද, බ්‍රෝකර් සමාගමද ඔවුන්ගේ ලාභය ලෙස ගැනෙන කොමිස් ප‍්‍රතිශතය තබාගත් පසු එතරම් විශාල අගයක් ගන්නා මුදලක් කොමිස් ලෙස හෝ වෙනත් දෙයක් ලෙස ඉල්ලීමෙන් පෙනී යන්නේ මේ රක්ෂණ ගනුදෙනුව තුළ පෙර සඳහන් කළ ඛනිජතෙල් සංස්ථාවේ රක්ෂණ ගනුදෙනුව මෙන් සැඟවූ මූල්‍යමය රහසක් තිබෙන බවය.

එම කරුණු පසෙක තැබූ විට මෙම රක්ෂණ ගනුදෙනුවට සම්බන්ධව ජේ.බී බෝඩා සමාගම පිළිබඳව අලූතෙන්ම ලැබෙන ආරංචිය එම සමාගම ශී‍්‍ර ලංකාවේ අධිකරණය විසින් වාරණයට ලක්කළ සමාගමක් බවය. එම වාරණය ලබාදී ඇත්තේ කොළඹ දිසා අධිකරණ විනිසුරු සුජීව නිශ්ශංක විසින්ය. ඒ ස්ට‍්‍රැටජික් ඉන්ෂුවරන්ස් බ්‍රෝකර්ස් සමාගම DSP/ 00007/2018යටතේ ජේ.බී. බෝඩා සමාගමට එරෙහිව පවරන ලද නඩුවේදීය. එහිදී 2008 ජනවාරි මස 17 දින සිට 27 දින දක්වා වාරණ නියෝගයක් නිකුත් කරන දිසා අධිකරණ ඉන් පසු අතුරු තහනම් නියෝගයක් නිකුත් කර ඇත. එම තහනම් නියෝගයෙන් කියා ඇත්තේ ජේ.බී. බෝඩා සමාගමට ශී‍්‍ර ලංකාවේ ප‍්‍රතිරක්ෂණ තැරැව්කරුවකු ලෙස කි‍්‍රයාකිරීම හෝ පෙනී සිටීම තහනම් බවය.

ජාතික රක්ෂණ භාර මුදල අරමුදල තුළ ප‍්‍රතිරක්ෂණ ගනුදෙනුවකදී සිදුකළ යුතු අනිවාර්ය 30%ක ප‍්‍රතිරක්ෂණ කටයුත්ත ප‍්‍රතිරක්ෂණය කිරීමේ බ්‍රෝකර්වරයා වශයෙන් ජේ.බී. බෝඩා සමාගම තෝරා ගැනීම අභියෝගයට ලක්කරමින් ස්ට‍්‍රැටජික් ඉන්ෂුවරන්ස් බ්‍රෝකර් සමාගම අදාළ නඩුව පවරා තිබේ. එහිදී පැමිණිලි සමාගම නගන ප‍්‍රධාන තර්කයන් වන්නේ ජේ.බී. බෝඩා සමාගම සිංගප්පුරුවේ ලියාපදිංචි සමාගමක් වීම, රක්ෂණ බ්‍රෝකර්වරයෙකු ලෙස ශී‍්‍ර ලංකාවේ ලියාපදිංචි වී නොසිටීම, ශී‍්‍ර ලංකාවේ ඉන්ෂුවරන්ස් බ්‍රෝකර්වරුන්ගේ සංගමයේ සාමාජිකයෙකු නොවීම ආදියය. තවදුරටත් දැනගන්නට ඇති පරිදි ජේ.බී. බෝඩා සමාගම දිසා අධිකරණයේ එම වාරණයට එරෙහිව මහාධිකරණයට ඇපෑලක් ඉදිරිපත් කර තිබේ.

සුරක්ෂා රක්ෂණයේ ඊළඟ වසරට අදාළ නාටකය ශී‍්‍ර ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාව සමග තවදුරටත් ඉදිරියට යන්නේ නම්, දැනට වාරණයට ලක්වී ඇති ජේ.බී බෝඩා රක්ෂණ බ්‍රෝකර් සමාගම සමග තවදුරටත් ප‍්‍රතිරක්ෂණ රැගුම් රඟන්නට මේ මහා ගනුදෙනුවේ මහා මොළකාරයන්ට හැකිවේද ඒ ගැන අප විමසිල්ලෙන් ය.

මුස්ලිම් නම් නිවැරදිකරුයැයි ඔප්පුවන තෙක් වැරදිකරුය

0

 

‘ ඕස්ටේ‍්‍රලියාවේදි හසුවූ ශ‍්‍රී ලාංකික ත‍්‍රස්තවාදියා අමාත්‍ය ෆයිසර් මුස්තාෆාගේ ඥාතියෙක්.’ මේ කතාව අඩු වැඩි වශයෙන් පසුගිය සතියේදී මාධ්‍ය විසින් වාර්තා කර තිබුණේ මෙලෙසය. ඒ කතාව ගැන කියන්නට පෙර වෙනත් කතා බොහොමයක් අතරින් එකක් කිව යුතුය.
ඒ අහ්මද් මුහම්මද් නමැති අමෙරිකානු පාසල් සිසුවෙකුගේ කතාවයි. අහ්මද් විසින් නිවසේදී ඔරලෝසුවක් තනා ඇත. එම ඔරලෝසුව පාසලට ගෙනගොස් ඇත්තේ මිතුරන්ගේත් ගුරුවරුන්ගේත් පැසසුම් ලැබීමේ අටියෙන් විය යුතුය. එහෙත් ඔහුගේ ඔරලෝසුව දුටු විගස කලබල වූ පාසලේ සිසුන් සහ ගුරුවරුන් විසින් පොලීසිය කැඳවා ඔහු බියපත් කොට ප‍්‍රශ්න කර ඇත. ඉන්පසුව ඔහු මාංචු දමා පොලීසියට ගෙනගොස් ඇත.

අහ්මද් මුහම්මද් ඔරලෝසුව පෙන්වූ විගස එය බෝම්බයක්යැයි සැක කරන්නට සියල්ලන් පෙළැඹී තිබු‍ණේ ඇයි? ඔහු ඔරලෝසුව පිටට ගනිද්දී ඔහු අපූරු හැකියාවක් ඇති සිසුවෙකු ලෙස නොදකින්නට සැබෑ හේතුව කුමක්ද? ‘වොෂින්ටන් පෝස්ට්’ මාධ්‍ය ආයතනය විසින් සිදුකරන ලද සමීක්ෂණයකින් පසුව මේ ප‍්‍රශ්නයට පිළිතුරු සොයා ඇත. එම සමීක්ෂණයෙන් පසුව වොෂින්ටන් පෝස්ට් සටහන් කරන්නේ අමෙරිකානු නිලධාරීන් මුස්ලිම් ජාතිකයන් සම්පූර්ණ මනුෂ්‍යයෙකු ලෙස නොදකින බවය. අර්ධ මනුෂ්‍යත්වයක් සමඟ සැකමුසු ඇසකින් ඇමෙරිකානුවන් මුස්ලිම් ජාතිකයන් දකින බවය.

අමෙරිකාව, ප‍්‍රංශය, ඔස්ටේ‍්‍රලියාව වැනි විවිධ කලාපවල ඇති රටවල් කිහිපයකම මුස්ලිම් ජාතිකයන් වැරදි චෝදනා මත අත්අඩංගුවට ගැනීමේ සිදුවීම් රැුසක් වාර්තා වී තිබේ. ඉන්දියාවේත් එවැනි සිදුවීම් බොහෝවිට වාර්තා වී තිබේ. මේ සැකමුසු බැල්ම ‘ඉස්ලමෝෆෝබියා’ යන නමෙන් ලෝකය පුරා හඳුන්වයි.

කමීර් නිසාම්දීන්
කමීර් නිසාම්දීන් නම් ශ‍්‍රී ලාංකික ශිෂ්‍යයා අගෝස්තු 31 වැනිදා ඕස්ටේ‍්‍රලියාවේදී අත්අඩංගුවට ගැනීමේ සිදුවීම ගැන සාකච්ඡුා කරන්නට සිදුවෙන්නේ එවැනි පසුබිමකය.

ඔස්ටේ‍්‍රලියාවේ නිව් සවුත් වේල්ස්හි විශ්වවිද්‍යාලයක පශ්චාත් උපාධි ශිෂ්‍යයෙකු ලෙස නිසාම්දීන් කටයුතු කරයි. ශිෂ්‍ය වීසාවලින් ඕස්ටේ‍්‍රලියාවට ගොස් සිටින නිසාම්දීන් පාසල් අධ්‍යාපනය ශ‍්‍රී ලංකාවේදී ලැබූ අයෙකි.

ඔහුව අත්අඩංගුවට ගෙන ඇත්තේ විශ්වවිද්‍යාලයෙන්ම ලබාදී තිබුණු ඔත්තුවක් මතය. ඔත්තුව දී තිබුණේ ඕස්ටේ‍්‍රලියාවේ වැදගත් ස්ථාන පිළිබඳ තොරතුරු රැුගත් සටහන් පොතක් ළඟ තබාගෙන සිටින බව කියමින්ය.

ඕස්ටේ‍්‍රලියානු මාධ්‍ය වාර්තා කර තිබුණේ නිසාම්දීන් සතුව තිබුණු සටහන් පොතෙහි තිබුණු කරුණු අනුව ඔහු සිඞ්නි ඔපෙරා නිවස, ප‍්‍රධාන දුම්රිය ස්ථාන කිහිපයක් හා පොලිස් ස්ථාන කිහිපයක් ඇතුළත් ඕස්ටේ‍්‍රලියාවේ සිඞ්නි නුවර වැදගත් ස්ථාන කිහිපයක තොරතුරු සහ මැල්කම් ටර්න්බුල් හිටපු අගමැතිවරයා, ජුලී බිෂොප්, බොන්වින් බිෂොප් ඇතුළු පිරිසකට ප‍්‍රහාර එල්ලකිරීම සඳහා සැලසුම් සටහන් කර තිබුණු බවයි. ‘ලෝන් වුල්ෆ්’ පන්නයේ අයි.එස්. ආභාසය ලැබූ ප‍්‍රහාරයක් එල්ලකිරීමේ සූදානමකින් නිසාම්දීන් සිටි බවට සැක මතුවන බවට මේ සිදුවීම පිළිබඳව පරීක්ෂණ කරන අංශ විසින් පැවසූ බව වැඩිදුරටත් විදෙස් මාධ්‍ය වාර්තා කර තිබුණි. ලංකාවේ මාධ්‍ය විසින් ඒ සිදුවීමට තවත් ලූ‍ණු ඇඹුල් එකතු කරමින් නිසාම්දීන් ත‍්‍රස්තවාදියෙකු බවට නිගමනයකටත් පැමිණ තිබුණි.

මේ වෙද්දි කමීර් නිසාම්දීන්ගේ පෞද්ගලික තොරතුරු, ඡුායාරූප ඇතුළු තොරතුරු බටහිර මාධ්‍ය සහ ශී‍්‍ර ලාංකික මාධ්‍ය හරහා ප‍්‍රසිද්ධ කර හමාරය. එහෙත් සටහන ලියැවෙන මොහොත වන තෙක්ම නිසාම්දීන්ට නිසියාකාර චෝදනා ගොනු කිරීමක්වත් සිදු කර තිබුණේ නැත.
ඕස්ටේ‍්‍රලියානු පොලීසිය විසින් කමීර් අත්අඩංගුවට ගැනීම සිදුවන්නේ සැකයක් නිසා බව පැහැදිලි කාරණයකි. එහෙත් ඒ සැකය තවමත් ඔප්පු වී නැති නිසා නීතිය ඉදිරියේ තවමත් කමීර් වරදකරුවෙක් නොවේ. එහෙත් ඕස්ටේ‍්‍රලියානු සහ ශ‍්‍රී ලාංකික මාධ්‍ය විසින් දැනටමත් ඔහු සැකකරුවෙකු කර හමාරය. එතැනිනුත් නොනැවතී ඔහුගේ සමීප ඥාතියෙකු වන ෆයිසර් මුස්තාෆා අමාත්‍යවරයාත් ත‍්‍රස්තවාදියෙකු කරන්නට සමාජ මාධ්‍ය සහ මාධ්‍යවේදින් පෙළැඹී හමාරය. ලෝක මාධ්‍ය සහ ශ‍්‍රි ලාංකික මාධ්‍ය විසින් නිසාම්දීන්ගේ පෞද්ගලික තොරතුරු හෙළි කිරීමෙන් නොනැවතී ෆයිසර් මුස්තාෆා සහ නිසාම්දීන් එක්ව අයි.එස්. ත‍්‍රස්තවාදීන්ට සහාය දක්වන බවට ප‍්‍රවාදයක්ද ගොඩනංවා හමාරය. ජාතික දේශපාලන ප‍්‍රවාහයේ සිටින ෆයිසර් මුස්තාෆා අමාත්‍යවරයා මුස්ලිම් ජාතිකයෙකු වීම නිසාම ත‍්‍රස්තවාදියෙකු බවට පත්ව ඇත.

සහෝදරයාගේ සටහන
කමීර් මොහොමඞ්ගේ සහෝදරයාගේ සටහනට ඇතැම් මාධ්‍ය විසින් ආවරණයක් ලබා දී තිබුණි. එහි සංක්ෂිප්තව සඳහන්ව තිබුණේ මෙසේය.

‘මාධ්‍ය විසින් ඉදිරියට දමන දේවල් පිළිගන්න එපා. ඒවා මගේ සහෝදරයාගේ විශ්වාසයන්ගෙන් සම්පූර්ණ ප‍්‍රතිවිරුද්ධ පැත්ත තමයි වාර්තා කරලා තියෙන්නේ. වසර හයක් තිස්සේ ඔහු විවෘත මිනිසෙක් කළ නගරයකට ඒ වගේ නින්දිත, වෛරී අපරාධයක් කරන්න කිසිම හේතුවක් තිබුණේ නැහැ.

ඔහු විවෘත අදහස් ඇති මුස්ලිම් ජාතිකයෙක්. ඔහු පිළිබඳ ඉරිසියාවෙන් සිටින කිසිවෙක් ඔහුව ව්‍යාජ චෝදනාවකට හසු කරලා. ඔහුගේ චරිතයට කෙනෙක් ඉරිසියා කිරීම සාමාන්‍ය දෙයක්. ඔහුව අවංකවම දන්නා අයට ඔහු ගැන නරක දේවල් කියන්න නැහැ. ශී‍්‍ර ලංකාවට සහ වෙනත් රටවලට ඔහු සංචාරය කර ඇති බව මාධ්‍ය වාර්තා කර තිබුණා. ඒ වෙනත් ප‍්‍රදේශ යන යෙදුමෙන් ඔහු සිරියාව හෝ එවැනි රටක් කරා ගොස් ඇතැයි වරදවා වටහා නොගන්නා ලෙස මම ඉල්ලා සිටිනවා. ඔහු ලංකාව, ඕස්ටේ‍්‍රලියාව සහ අමෙරිකාව හැර වෙනත් රටවල සංචාරය කර නැහැ. ඔහුගේ කාමරයෙන් ඉලෙක්ට්‍රොනික උපකරණ හමුවී ඇතැයි මාධ්‍ය විසින් වාර්තා කර තිබුණා. එයත් වරදවා වටහා නොගන්නා ලෙස මම ඉල්ලනවා. ඔහුගේ ජංගම දුරකථනය, ලැප්ටොප් පරිගණකය සහ එක්ස්බොක්ස් ක‍්‍රීඩා යන්ත‍්‍රය හැරුණුකොට වෙනත් ඉලෙක්ට්‍රොනික උපකරණ හමුවී නැහැ. ඔහුට විරුද්ධව පදනම් සහගත චෝදනා නැහැ. ඔහුව අත්අඩංගුවට ගත්තේ වැරදීමකින්. දැන් ඒ වැරැද්ද ආවරණය කරන්නට ඔහු ගැන වැරදි තොරතුරු ප‍්‍රසිද්ධ කරනවා.’

සටහන් පොත
කමීර් නිසාම්ඞීන්ගේ ළඟ තිබී හමුවූ සටහන් පොත ඔහු සතුව තිබුණු සටහන් පොතක් බවත් තොරතුරු වාර්තා වී තිබේ. කෙසේ වුවත් කමීර්ට විරුද්ධව ඇති ප‍්‍රබලම සාක්ෂිය වන ඔහුගේ සටහන් පොතෙහි ඇති කරුණු කමීර් විසින් සටහන් කළ ඒවාද, ඒ සටහන් අනුව කටයුතු කිරීමට කමීර් සූදානම් වුණාද යන්න පිළිබඳව තවමත් නිසි තොරතුරු වාර්තා වී නැත. කෙසේ වෙතත් තොරතුරු තාක්ෂණ අංශයේ ප‍්‍රවීණයෙකු වන කමීර් සැබැවින්ම ත‍්‍රස්තවාදියෙකු නම්, තමන්ගේ සටහන් තබාගැනීමට තාක්ෂණික උපාංගයක් වෙනුවට සටහන් පොතක් පාවිච්චි කිරීම පුදුමයට කාරණයක් බව කිව යුතුය. එසේ වුවත් කමීර් වරදකරුවෙකු ද නිවැරදිකරුවෙකුද යන්න අධිකරණයකදී ඔප්පු විය යුතු කාරණයක් වන නිසා ඕස්ටේ‍්‍රලියාවේ සිදුවීමකට ලංකාවේ සිට සහතික දෙන්නට අපට නොහැකි බවත් සටහන් කර තැබිය යුතුය.

ඒ කෙසේ වෙතත් කමීර් නිසාම්දීන්ට චෝදනා ගොනු කරන්නටත් පෙර ඔහුත්, ඔහුගේ ඥාතී අමාත්‍යවරයාත් අපරාධකරුවන් කිරීම අපූරු සම්ප‍්‍රදායකි. ඒ සම්ප‍්‍රදායට අනුව ‘අධිකරණයෙන් වරදකරුවෙකු යැයි ඔප්පු වන තෙක් පුද්ගලයෙක් නිවැරදිකරුවෙක්ය’ යන යෙදුම ‘ඒ පුද්ගලයා මුස්ලිම් ජාතිකයෙකු නම් අධිකරණය ඉදිරියේදී නිවැරදිකරුවෙකු බව ඔප්පු වෙන තෙක් ඔහු වරදකරුවෙකි’ ලෙස වෙනස් විය යුතුය.

අනුරංග ජයසිංහ