මේ ආණ්ඩුව ජාතිය සහ ජාතික සංහිඳියාව කියන මාතෘකා නිවැරදිව තේරුම් අරගෙන තියෙන බව ඔබ හිතනවාද?
එහෙම හිතන්නේ නැහැ. මේ ආණ්ඩුව තවමත් සංහිඳියාව, සහජීවනය, ඒකාබද්ධතාවය කියන්නේ මොනවද කියලා තේරුම් අරගෙන නැහැ. ආණ්ඩුවේ ඉන්න සමහර මැති ඇමතිවරු තේරුම් අරගෙන තියෙනවා. ඒත් මම පුදුම වෙන්නේ නැහැ. අපට බලන්න වෙන්නේ ලංකාවෙ සන්දර්භය එක්ක. මෙච්චරකල් හිටපු ආණ්ඩු මේ තරම්වත් තේරුම් අරගෙන තිබුණේ නැහැ. මේ තත්වය ඉදිරියට ගෙනයෑමයි අපේ වගකීම.
දිගම්බරන්, රාධක‍්‍රිෂ්ණන් සහ මනෝ ගනේෂන් නායකත්වය දරණ පක්ෂ තුන එක්වෙලා හදපු දෙමළ ප‍්‍රගතිශීලී සන්ධානය, පහුගිය වසර තුනක් තුළ ලංකාවේ දේශපාලනයට කළ බලපෑම මොකක්ද?
උතුරු නැගෙනහිර දෙමළ ජනතාවගේ සංඛ්‍යාව ලක්ෂ 16යි. ඊට සමානවම ලක්ෂ 16ක් උතුරු නැගෙනහිරින් පිට ජීවත්වෙනවා. පසුගිය කාලයේදී දෙමළ ජනතාව කිව්වාම උතුරු නැගෙනහිර දෙමළ ජනතාව විතරයි දැක්කේ. ලෝකයම දැක්කේ උතුරෙ අය ගැන. දකුණේ ඉන්න අය ගැන හොයලා බැලූ‍වේ නැහැ. ඒත් අපි ඒ අවධානය දකුණේ ඉන්න දෙමළ ජනතාවටත් අරගෙන තියෙනවා. ඒ කියන්නේ උතුරු නැගෙනහිර දෙමළ ජනතාවගේ අවධානය කඩපු එක නෙවෙයි.
තොණ්ඩමාන්වරුන්ගේ දේශපාලනයෙන් ඔබේ දේශපාලනය වෙනස් වෙන්නේ කොහොමද?
තොණ්ඩමාන්ගේ දේශපාලනය කෙටි දේශපාලනයක්. අපි ප‍්‍රගතිශීලී නම් එයාලා ප‍්‍රතිගාමී කණ්ඩායම. ඔවුන් උතුරු නැගෙනහිරින් පිට හිටපු දෙමළ ජනතාව හැමෝම වතුකරයේ ජනතාව කියලා පෙන්වන්න උත්සාහ කළා. උතුරු නැගෙනහිර දෙමළ ජනතාවගෙන් බහුතරය ඉන්දීය දෙමළ ජනතාව කියලා කිව්වා. අදත් නිල ලේඛනවල තියෙන්නේ එහෙමයි. ඒත් ඒ අනන්‍යතාව වැරදියි. මුස්ලිම් ජනතාව, ඉන්දීය මුස්ලිම්, ලාංකීය මුස්ලිම් කියලා එකතුවෙලා තියෙනවා. තොණ්ඩමාන්ලා පෙනීසිටියේ නුවරඑළියේ ඉන්න වතුකර දෙමළ ජනතාව වෙනුවෙන් පමණයි. දැන් වතු කම්කරුවන් කියලා නුවරඑළියේ ඉන්නේ ලක්ෂ දෙකහමාරක් විතරයි. පවුල්වල අනෙක් අයත් එකතුකළොත් ලක්ෂ හතරක් විතර විය හැකියි. ඉතිරි හැමෝම වතු ක්ෂේත‍්‍රයෙන් පිට. දෙමළ ජනතාව කම්කරු කණ්ඩායමක් විදියට සලකන්න හොඳ නැහැ. ඔවුන් ජාතියක් විදියට දියුණු වෙලා තියෙනවා.
අනෙක් පැත්තෙන් තොණ්ඩමාන්ලා කළේ වතු කම්කරු ජනතාව වත්තේ හිරකරලා, ගේට්ටුව වහලා යතුර සාක්කුවේ දාගෙන ගිහින් මහ පක්ෂ එක්ක සාකච්ඡුා කරන එක. ඒ සාකච්ඡුා කළේ තමන්ට, ඥාතීන්ට වගේ අයට වාසි ලබාගන්න. වතු ක්ෂේත‍්‍රයේ ඉන්න අයට පුංචි පුංචි සහනාධාර ලබාදුන්නා. අයිතිවාසිකම් ලබාදුන්නේ නැහැ. අපි ජනතාවම ලක්ෂ 16ක් ඉන්න බව පෙන්වාදුන්නා. අද ඒ හැමෝගේම ප‍්‍රශ්නය වතු කම්කරුවන්ගේ ප‍්‍රශ්න ටික නෙවෙයි. ඊට වඩා පුළුල් ප‍්‍රශ්නයක් තියෙනවා. අද කතාකරන්නේ වතු කම්කරුවන්ගේ පඩිය ගැන විතරයි. පඩියේ ප‍්‍රශ්නය වෘත්තීය සමිති ප‍්‍රශ්නයක්. ලංකාවේ වෙන කම්කරු කොටස්වලටත් වෘත්තීය සමිති ප‍්‍රශ්න තියෙනවා. ඒවා ජයගත යුතුයි. ඒත් ඔවුන් ජනවර්ගයක් විදියට සලකලා ඔවුන්ගේ ජනවාර්ගික අයිතිවාසිකම් දිනා දෙන්න ඕනෑ.
ගිය සතියේ සීමා නිර්ණය වාර්තාවට විරුද්ධව ඔබේ පක්ෂය ලොකු බලපෑමක් කළා…
පළාත් සභා පනත ගේනකොට අපි පක්ෂව ඡුන්දය දුන්නා. එහෙම තමයි ඒක සම්මත කරගත්තේ. ඒත් දැන් අපි වෙනස් වෙලා සීමා නීර්ණය වාර්තාවට විරුද්ධව ඡුන්දය දුන්නා. ඒකෙන් පළාත් සභා මැතිවරණ පනතත් පැරැද්දුවා. දැන් කට්ටිය අහනවා එදා පක්ෂ වෙලා අද විරුද්ධ වෙන්නේ මොකද කියලා. අපට ඡන්ද ක‍්‍රමය වැඩිදියුණු කිරීමට සහ වෙනස් කිරීමට විරෝධයක් නැහැ. මේ ලෝකෙ හැමදේම වෙනස් වෙන්න ඕනෑ තමයි. ඒ නිසා හොඳ හිතින් තමයි අපි පළාත් සභා පනතට ඡන්දය දීලා ඒක වෙනස් කරගත්තේ. ඒත් අලූ‍ත් ඡුන්ද ක‍්‍රමය බිම් මට්ටමට දාලා අපි බලලා තිබුණේ නැහැ. පළවැනි වතාවට තමයි පළාත් පාලන ඡුන්දය පැවැත්වුවේ. ඒ මැතිවරණය පැවැත්වුවාට පස්සේ තමයි ක‍්‍රමයේ අඩුවට අපට දැකගන්න පුළුවන් වුණේ. ගොඩක් පළාත් පාලන ආයතන පිහිටුවාගන්න බැරිවුණා. දිනපු අයට බලය ලැබුණේ නැහැ. මන්ත‍්‍රී තොගය වැඩිවුණා. ජනතාවට බර පැටවුණා. අස්ථාවරත්වය තිබුණා. ඒක දැනගෙනම නැවත පළාත් සභාත් ඒ ක‍්‍රමයටම යන්න බැහැ.
ඊළඟට වෙන්නේ මොකක්ද?
දැන් සීමා නිර්ණය වාර්තාව වෙනස් කළොත් අඩුම තරමේ අවුරුද්දක් යයි. ඒ තරම් වැරදි තියෙනවා. සුළු ජනවර්ගවලට නියෝජනය දෙන්නට නම් බහු ආසන ඕනෑ. ඊට අමතරව සුවිශේෂ කාරණාවන් නිසා පුංචි ආසන නිර්මාණය කරන්න ඕනෑ. ඒ බව මුලින් පිළිගත්තා. දැන් ඒ යාන්ත‍්‍රණය හදලා නැහැ. ඒක තමයි අපි ප‍්‍රතික්ෂේප කරන්න ප‍්‍රධාන හේතුව. අපි දැන් ඉල්ලන්නේ ඡුන්දය පැරණි ක‍්‍රමයට දැන් පවත්වන්න. ඉන්පස්සේ ඕනෑ තරම් වෙලාව අරගෙන නීතිය හරියට හදන්න. දැන් කරූ ජයසූරිය කථානායකතුමා නීතිමය ප‍්‍රතිපාදන යටතේ අගමැතිතුමාගේ ප්රධානත්වයෙන් කමිටුවක් පත්කළා. ඒත් අපි ඒ කමිටුව ප‍්‍රතික්ෂේප කරනවා. ඒක ඕනෑ නැහැ. ඒ කමිටුව ආයෙමත් වාර්තාවක් හදනවා. ඒක ගැනත් වාද කරන්න වෙනවා. අපි කියන්නේ ඒ ක‍්‍රමය අපට එපා. ඒ ක‍්‍රමය ගේනවා නම් අපි ආණ්ඩුවේ ඉන්නේත් නැහැ. අපට ප‍්‍රධාන පක්ෂ අතර, ඒකාබද්ධ විපක්ෂය සමඟ එකඟතාවක් තියෙනවා. අපි ළඟදීම කැබිනට් මණ්ඩලයට සංදේශයක් ගෙනල්ලා, ඒක පාර්ලිමේන්තුවේ ඡුන්දයක් තියලා පැරණි ක‍්‍රමයට ඡුන්දය පවත්වනවා.
ඔබ දැන් කී විදියට, අලූ‍ත් ක‍්‍රමයට ඡුන්දය පැවැත්වුවොත් ආණ්ඩුවෙන් ඉවත්වෙන කණ්ඩායම් කවුද?
මුස්ලිම් කොංග‍්‍රසය ඇතුළු සෙසු පක්ෂ කිහිපයක්ම තියෙනවා. අපට ඉන්න බැහැ. අමතක කරන්න එපා පළාත් සභා මැතිවරණ පනත සම්මත වුණේත් අපේ කොන්දේසි ගොඩක් මත. එදා හයට තිබුණ ඡන්දය අට පහුවෙනකල් කල් ගියා. අපි තමයි කාලය ඇද්දේ. අපි විවිධ කොන්දේසි දැම්මා. අගමැතිවරයාගේ කාර්යාලයේ ඉඳන්. අපි තමයි කොන්දේසිය දැම්මෙ සීමා නිර්ණය වාර්තාව පාර්ලිමේන්තුවට ඇවිත් තුනෙන් දෙකෙන් සම්මත වෙන්න ඕනෑ බව. අපි ඒක ඇදගෙන යද්දී ශ‍්‍රීලනිප, එජාප වගේ පක්ෂවල ඉන්න අපේම අය අපට බැන්නා. දොස් කිව්වා. හැබැයි දැන් ඔක්කෝම මේකට විරුද්ධව ඡන්දය දුන්නා. මොකද දැන් හැමෝටම තේරෙනවා මේ ක‍්‍රමය හොඳ නැති බව. මේ ක‍්‍රමය පළාත් සභාවලට ආවා නම් මේකම තමයි පාර්ලිමේන්තුවට එන්නේ. එහෙම වුණොත් දැන් පාර්ලිමේන්තුවේ ඉන්න ගොඩක් අයට පාර්ලිමේන්තුවට ආයේ එන්න බැහැ. එයාලා ඒ නිසයි විරුද්ධ වුණේ.
සීමා නිර්ණය වාර්තාවට විරුද්ධ වීමට හේතුව තවත් පැහැදිලි කරලා කිව්වොත්?
මම කලින් කී කතාව තමයි. සීමා නිර්ණය හරියට වෙලා නැහැ. උතුරු නැගෙනහිරට තමයි වැඩි අවධානය තියෙන්නේ. ඒත් ඒ පළාත් සභාවලින් පමණක් ලංකාවෙ දෙමළ සහ මුස්ලිම් ජනතාව නියෝජනය වෙන්නේ නැහැ. වැඩි වශයෙන් උතුරු නැගෙනහිරින් පිට ඉන්නවා ඒ ජනතාව. දැන් මේ සීමා නිර්ණය එක්ක හැම ආසනයකම ඉන්න සිංහල බහුතරයට තමයි නියෝජනය තියෙන්නේ. අපට ලැයිස්තුවෙන් එන්න පුළුවන්. ඒත් ලැයිස්තුවෙන් එන අයට ආසනයෙන් එන අයට තරම් වැදගත්කමක් නැහැ. පිළිගැනීමක් නැහැ. ආසන අපේ කියලා අර කට්ටිය කියනවා.
මම පාර්ලිමේන්තුවේදී දැක්කා ෆයිසර් මුස්තාෆා ඇමතිතුමා අපට ලොකු දේශනාවක් කළා. මේකයි ශ‍්‍රී ලාංකිකත්වය කියලා කියලා දෙන්න හැදුවා. සිංහල, දෙමළ, මුස්ලිම් පක්ෂ අත්හැරලා එක ශ‍්‍රී ලාංකික පක්ෂයක් හදන්න ඕනෑ කිව්වා. ජාතික සංහිඳියාව වෙනුවෙන් මේ තරම් පෙනීසිටින මං වගේ අයට කියලා දෙන්න හැදුවා. මම කැමතියි එයාට ජාතිකත්වය ගැන කියලා දෙන්න. රටේ සියලූ ජාතීන්ට සමානත්වය නැත්නම් ජාතිකත්වයක් නැහැ. එක් ජාතියක් පාගලා නිහඬ කළා නම් ජාතිකත්වයක් නැහැ. සමානාත්මතාවක් නැහැ. මේක බහුවාදී රටක්. භාෂා තුනක් සහ ආගම් හතරක් තියෙනවා. ජනවර්ග 19ක් තියෙනවා. හැමෝටම සමාන අයිතියක් තියෙන්න ඕනෑ. මේ කතාකරන මට ප‍්‍රායෝගිකව ලංකාවේ ජනාධිපති වෙන්න පුළුවන්ද. අගමැති වෙන්න පුළුවන්ද. කථානායක වෙන්න පුළුවන්ද. මට මාව විශ්වාසයි. මට භාෂා තුනම පුළුවන්. මම ඉගෙනගෙන තියෙනවා. මම එඩිතරයි. මම විශ්වාස කරනවා මට ජනාධිපති වෙන්න පුළුවන් බව. ඒත් ප‍්‍රායෝගිකව මට ඒ තනතුරුවලට යන්න බැහැ. එහෙම බැරි නම් මේ රටෙට් සමානාත්මතාවයක් නැහැ. අමෙරිකාවේ බරක් ඔබාමා ආවානේ. ඉන්දියාවේ මන්මෝහන් සිං ආවානේ. ලංකාවෙ එහෙම බැහැනේ. ෆයිසර් මුස්තාෆා ඇමතිතුමාට මම කියන්නේ අපි මේ පක්ෂ අත්හරින්නම්. ඊට කලින් ශ‍්‍රීලනිපයෙ නායකත්වයට මුස්ලිම් හෝ දෙමළ කෙනෙක්ව පත්කරලා පෙන්වන්නකෝ. එජාප, ශ‍්‍රීලනිප නායකත්වයටවත් වෙන ජාතීන්ට එන්න බැහැ. මෑත කාලයේදී ලක්ෂ්මන් කදිරගාමර් මහත්තයා සිංහල ජනතාව අතර විශාල ගෞරවයක් ලබා තිබුණා. එතුමාට අගමැති ධුරය ලබාදෙන්න යෝජනාවක් ආවා. ඒ යෝජනාව කඩාකප්පල් කළානේ. එහෙම පසුබිමක තමයි අපට ජාතිකත්වය ගැන දේශනා දෙන්න එන්නේ.
ඇත්තටම සිංහල, දෙමළ, මුස්ලිම් හැමෝම එකයි. අපි හැමෝම ශ‍්‍රී ලාංකික කියන තැනින් ජාතිවාදයට විරුද්ධ වීමත් මේක සිංහල රටක් කියන එකේම තව දිගුවක් නේද?
මම මේ අමාත්‍යාංශයට සටන් පාඨයක් හැදුවා. ‘ශ‍්‍රී ලාංකිකත්වය අපේ අනන්‍යතාවයි. විවිධත්වය අපේ ශක්තියයි.’ මේ දෙකම එකට යන්න ඕනෑ. අපි ශ‍්‍රී ලාංකික කියලා නැවැත්වුවොත් ඒ ජාතිය මත පෙනෙන්නේ බහුතර කණ්ඩායම විතරයි. විවිධත්වය පිළිගත්තොත් තමයි ශ‍්‍රී ලාංකික අනන්‍යතාව ගොඩනැගෙන්නේ. ශ‍්‍රී ලාංකික කියන ජාතිකත්වය ඇතුළෙ යම් ජනවර්ගයක් බහුතරය වීම ගැටලූවක් නෙවෙයි. ඒකෙ අවුලක් නැහැ. ඒත් සුළුතරයන්ගේ අයිතිවාසිකම් පිළිගැනීමයි වැදගත් වෙන්නේ. හැමදේම සිංහල බෞද්ධ කියලා හිතාගෙන බුල්ඩෝස් කළොත් මේ රටට අනාගතයක් නැහැ.
ඉදිරි ජනාධිතිවරණය ගැන හැමෝම කතාකරනවා. ඔබේ අදහස මොක ක්ද?
මම හිතන්නේ මේ රටේ අද පවතින යහපාලන ව්‍යාපාරය ඉදිරියට යන්න ඕනෑ. අපි කියන්නේ මේ යහපාලනයේ ඉන්න පුද්ගලයො පදනම් කරගෙන නෙවෙයි. මේ ජනාධිපති, අගමැති, මම පදනම් කරගෙන නෙවෙයි මම කියන්නේ. මමත් ඇතුළුව පුද්ගලයන් වෙනස් වෙන්න පුළුවන්. ඒත් මේ ගමන ඉදිරියට යන්න ඕනෑ. මොකද මේ ආණ්ඩුව හැදුවෙ පුද්ගලයො පදනම් කරගෙන නෙවෙයි. සංකල්ප පදනම් කරගෙන. මෛත්රීපාල සිරිසේනව ජනාධිපති කරන්නට ආණ්ඩුව වෙනස් කළේ නැහැ. මනෝ ගනේෂන්ට ඇමති වෙන්න ආණ්ඩුව වෙනස් කළේ නැහැ. ඉතින් පුද්ගලයන් හිටියත් නැතත්, අපේ අර අඳුරු අතීතයට නොගිහින් සොඳුරු අනාගතයකට යන්න ඕනෑ.
ඒත් එජාපය එක්ක ඔය යහපාලන ව්‍යාපාර කරන්න බැරිවේවි. එයාලාට ඕනෑ එජාප අපේක්ෂකයෙක්ව දාලා එජාප ආණ්ඩුවක් හදන්න නේද?
රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මහත්තයා 2002 කෙටි කාලයකට ආණ්ඩුවට පත්වූ අවස්ථාව හැර 1994න් පස්සෙ දිගටම හිටියෙ එජාප නොවන ආණ්ඩු. ඉතින් පාක්ෂිකයන්ට කළකිරීම් ඇති. ඒක හරි. ඒත් ඒවා තීරණ ගැනීමට ලොකු බලපෑමක් නැහැ. ඒවා ගණන් ගතයුතු නැහැ. අපේ මිත‍්‍ර අකිල විරාජ් කාරියවසම් මුලින්ම කීවේ අපි එජාප ආණ්ඩුවක් හදනවා කියලා. එජාපය තනිව ආණ්ඩුවක් හදලාත් නැහැ. හදන්නත් බැහැ. හදන්න වෙන්නේ සන්ධාන ආණ්ඩු. එජාප ආණ්ඩු හදන කතා ගැලරි කතා. ඒවා අපි ගණන්ගන්න ඕනෑ නැහැ.
එකඟතාවක් තියෙනවාද?
ඔව්. ඒත් විවිධ යෝජනා තියෙනවා. යහපාලන රජය තුළ පක්ෂ ගොඩක් ඉන්නවා. ඔක්කෝම එකතුවෙලා අර්ථාන්විත එකතුවක් නිර්මාණය කරන්න ඕනෑ. සන්ධාන දේශපාලනය එජාපයට හුරු නැහැ. ඔවුන් එතැන තමයි හැමදාම හිටියේ. ඒත් ඔවුන් ඒක නිල වශයෙන් තේරුම් ගත්තේ නැහැ. එහෙත් ශ‍්‍රීලනිපය ඉතිහාසය පුරාම සන්ධාන ආණ්ඩු. ශ‍්‍රීලනිපයේ සලකුණ අත. ඒත් ගොඩක් අයට අත අමතක වෙලා ඇති. මහජන එක්සත් පෙරමුණ, සමගි පෙරමුණ, පොදු පෙරමුණ, එජනිස වගේ සන්ධාන හැදුවා. ඒ සන්ධානවල ප‍්‍රධාන පක්ෂය ශ‍්‍රීලනිපය තමයි. ඒත් අනෙක් පක්ෂ එක්ක ලිඛිත ගිවිසුම් හරහා එකතුවුණා. ඒ වගේ එජාපයටත් යථාර්ථය අවබෝධ කරගෙන සන්ධානයක් ගොඩනඟන්න කාලය උදාවෙලා. එජාප නායකත්වයත් ඒක අවබෝධ කරගෙන තියෙනවා. එජාපයට තමයි එහෙම සන්ධානයකින් වාසි වෙන්නේ. මොකද ඒ සන්ධානයේ ප‍්‍රධාන පක්ෂය එජාපය.
ඒ සන්ධානය එක්ක ශ‍්‍රීලනිපය එකතු වේවිද?
අපි මේ වෙද්දී සන්ධානයක් හදනවා. අපි බලාපොරොත්තු වෙනවා ඒ සන්ධානයට ශ‍්‍රීලනිපයත් එකතු කරගන්න. එතකොට එක්සත් ජාතික පෙරමුණ කියන නම අපි හදන සන්ධානයට ගැළපෙන්නේ නැහැ. මොකද ශ‍්‍රීලනිපයත් ආණ්ඩු කළ පක්ෂයක්. ඒ නිසා වෙන සුදුසු නමක් අපි දානවා.
