No menu items!
22.2 C
Sri Lanka
30 June,2025
Home Blog Page 535

මෙහෙම ඞීල් දාපු ජනපතිවරයෙක් මීට පෙර අපි දැකලා නැහැ නවීන් දිසානායක

0

 

 

දේශපාලන අර්බුදයේ දැන් තිබෙන තත්ත්වය ඒ ගැන ඔබ මොකද හිතන්නේ?
ඇත්තටම දැන් නම් උදාවෙලා තියෙන්නේ කාටවත්ම තේරුම් ගන්න බැරි ව්‍යාකූල තත්ත්වයක්. මේක බල අරගලයක් කියලත් කියන්න පුළුවන්. සාමාන්‍යයෙන් ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී රටක මේ වගේ දේවල් සිද්ධ වෙන්න බැහැ.. යම් දෙයක් සිද්ධවෙනවා නම් ඒක පාර්ලිමේන්තුව හරහා තමයි වෙන්න ඕනෑ.. මෙතැන සිද්ධ වෙලා තියෙන්නේ විධායකයේ බලතල අත්තනෝමතිකව යොදාගෙන ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයට හා පාර්ලිමේන්තු සම්ප‍්‍රදායට වගේම රටේ ව්‍යවස්ථාව පවා නොසලකා සිදුකළ දේශපාලන කුමන්ත‍්‍රණයක්. අපි නිර්මාණය කළ ජනාධිපති අන්තිම කැත විදිහට අපිව පාවලා දුන්නා. 62 ලක්ෂයේ ජනතා අභිලාෂය පාවලා දුන්නා.

දැන් 14 වෙනිදා පාර්ලිමේන්තුව කැඳවලා තිබෙනවා. මේ තත්ත්වය තුළ යූඑන්පී පක්ෂයට බහුතරය අහිමිවීමේ අවදානමක් තිබෙනවාද?
මගේ දේශපාලන ඉතිහාසය තුළ මම මෙහෙම තමන්ගේ බලය රැුක ගැනීම උදෙසා බහුතර ජනතා මතයට විරුද්ධව ඞීල් දාන ජනාධිපති කෙනෙක් දැකලා නෑ. හිතුවක්කාර විදිහට පක්ෂවල මහජන නියෝජිතයන් සල්ලිවලට අරගන්න ජනාධිපති කෙනෙක් දැකලා නෑ. මේක තමයි මම දැක්ක නින්දිතම, ලැජ්ජා සහගතම දේශපාලන කුමන්ත‍්‍රණය. මේ විදියට ඇමතිකම්වලට මුදල්වලට ඞීල් දාන අයත්, විකිණෙන කට්ටියත් තමන්ගේ හෘදය සාක්ෂියට එකඟව නෙවෙයි මෙම තීරණ ගන්නේ. අපේ පක්ෂයෙන් මේ වන විටත් කුමන්ත‍්‍රණකාරී ලෙස ජනපති මහින්ද පාර්ශ්වයට එක්ක එකතු වෙලා ඉන්නේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීවරුන් තුන්දෙනෙක් විතරයි. මේ තත්ත්වය හමුවේ අපේ පක්ෂය, පක්ෂයේ බේස් එක තවත් ශක්තිමත් වුණා කියන එක ජාතික සංවිධායක විදියට මට පැහැදිලිවම කියන්න පුළුවන්. අනෙක් පැත්තෙන් මෙතැනින් ඉදිරියට එජාපය හැරදා හොර අගමැති සහ පිරිවර එක්ක අපේ අය එකතුවෙයි කියලා හිතන්න අමාරුයි. අපි මේ සටන කොහොම හරි ජයගත යුතුයි. මේක රනිල් වික‍්‍රමසිංහ තියාගන්න කරන සටනක් නෙවෙයි. මේක මිනිස්සුන්ගේ ජීවිතය පිළිබඳ ප‍්‍රශ්නයක්. නිදහසේ හුස්ම ගන්න අනාගතයේ ඉඩ ලැබෙයිද කියන ප‍්‍රශ්නය මෙතන තිබෙන්නේ.

පක්ෂයේ ප‍්‍රතිසංස්කරණ ගැන සෑහීමකට පත්වෙනවාද? අද ජනධිපති පාර්ශ්වයට එජාප මන්ත‍්‍රීවරුන් බිලීබාගන්න හැකියාව තිබෙන්නේ මේ පක්ෂයේ අත්‍යවශ්‍ය ප‍්‍රතිසංස්කරණ නොවීම සහ ඒ පිළිබඳව මන්ත‍්‍රීවරුන්ගේ කලකිරීම නෙවෙයිද?
මෑතකදී ඇතිවුණු ප‍්‍රශ්නත් එක්ක පක්ෂයේ යම් යම් ප‍්‍රතිසංස්කරණ ඇති වුණා. නායකත්ව මණ්ඩලයේ රහස් ඡුන්දයෙන් මට වැඩිම ඡුන්ද ප‍්‍රතිශතයක් ලැබුණා. ඒ අනුව යම් යම් ප‍්‍රතිසංස්කරණ පක්ෂය තුළ කෙරුණා. ඒවා ගැන සීයට සීයක් සෑහීමකට පත්විය නොහැකි වෙන්න පුළුවන්. පක්ෂය ඇතුළේ අපිට නායකත්වය සමග යම් යම් අර්බුද තියෙන්නත් පුළුවන්. නමුත් මේ වෙලාවේ ඒ අර්බුද පස්සේ යන එක මම අනුමත කරන්නේ නෑ. ඒක පස්සෙ විසඳගනිමු. නැතුව මේ මොහොතේ නායකත්වය විවේචනය කරමින් පක්ෂ ප‍්‍රතිසංස්කරණ ගැන කතා කිරීම තේරුමක් නැහැ. ඒක අපේ පාක්ෂිකයාට සහ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයට ගරුකරමින් අපිත් එක්ක එකට හිටගන්න නීතිගරුක පුරවැසියන්ට කරන අසාධාරණයක්. ඒ නිසා අපි මෙතැනදී ව්‍යවස්ථාවට ගරුකරන, දේශපාලන විනයක් සහිත රටක් වෙනුවෙන් එකට එකාවන්ව හිටගන්න ඕනෑ. එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ සාමාජිකයාගේ ඉඳලා පක්ෂයට ආදරය කරන සෑම ජනතා නියෝජිතයෙක්ම අද මේ සටනේදී එක අරමුණක ඉන්න බව මට විශ්වාසයි. අනික මේ අර්බුදයත් එක්ක ගමේ අපේ පාක්ෂිකයාගේ පිබිදීමක් තිබෙනවා. ඒක සෑහෙන්න හොඳ දෙයක්. අපිට ඒක හරියට කළමනාකරණය කරගන්න පුළුවන් වුණොත් පක්ෂයක් විදිහට අපිට හොඳයි. අනික් පැත්තෙන් මේ ගොඩනැගෙන ඒ එකමුතුව තුළින් තමයි මේ ජනාධිපතිවරයා ප‍්‍රමුඛ කල්ලියේ දේශපාලන මගඩියට එරෙහිව නිවැරදිව මුහුණ දෙන්න පුළුවන් වෙන්නේ.

පැන්න අය ගැන මොකද හිතන්නෙ. එයාලට පක්ෂය ඇතුළේ ප‍්‍රශ්න තිබුණා කියලා කියනවා. නායකත්වය ඒවාට ඇහුන්කම් දුන්නේ නෑ කියලා තියෙනවා. මෙහිදී ජාතික සංවිධායක විදිහට ඔබටත් යම් වගකීමක් පැවරෙනවා නේද?
සල්ලිවලට විකුණුණු සල්ලිවලට පක්ෂය පාවා දුන්න නියෝජිතයන්ට මට කියන්න තියෙන්නෙ මෙච්චරයි. එයාලගේ දේශපාලන අරමුණු මේ කුමන්ත‍්‍රණය ඇතුළේ විනාශ වෙනවා. ඒගොල්ලන්ට යූඑන්පී එකෙන් ඡුන්දේ ඉල්ලන්න බෑ. අපි නාම යෝජනා දෙන්නෙත් නෑ. අපි දුන්නත් එක්සත් ජාතික පාක්ෂිකයෝ එයාලට ඡුන්දේ දෙන්නේ නෑ. මේකෙන්් එක්ක එයාලාගේ ඡුන්ද පදනම ඉවරවුණා. පක්ෂයේ ජාතික සංවිධායක විදියට මම කතා කළා අපේ පක්ෂය හැර දාලා ගියපු එක මන්ත‍්‍රී කෙනෙකුට. ඔහුට ඕන උනේ කැබිනට් අමාත්‍යධුරයක්. මම උත්සහ කළා ඔහුට පැහැදිලි කරලා දෙන්න මේ ඔබ අහුවෙන්නේ දේශපාලන මර උගුලක කියලා. ඒත් ඔහු කැබිනට් අමාත්‍යධුරය පස්සේ ගියා. මම කැබිනට් අමාත්‍යවරයෙක් වුණේ දේශපාලනේට ඇවිල්ලා අවුරුදු දහයකටත් වැඩිය කැපකිරීම් කළාට පස්සේ. නමුත් මේ කියන මන්ත‍්‍රීවරයා පාර්ලිමේන්තු එන්නේ 2014. එයාට තව අවුරුදු කීපයක් ඉවසන්න තිබුණා. එයාට හොඳ නියෝජ්‍ය ඇමතිකමක් තිබුණා. විදේශ කටයුතු නියෝජ්‍ය ඇමතිකමත් එක්ක එයාට හොඳ දේශපාලන ගමනක් යන්න දේශපාලන අඩිතාලමක් දාගන්න තිබුණා. ඒ නිසා මං දන්නෑ ඒගොල්ලන් ඇයි තමන්වත් තම පාක්ෂිකයාත් තම පක්ෂයත් විනාශ කරන මෙවැනි තීරණ ගන්නේ කියායා.

අපෙන් වෙන්වුණු රත්නපුරේ ජනතා නියෝජිතයා ගැන නම් මම කතා කරන්න කැමැති නෑ. ඒක ඒ තරමට අශ්ලීලයි. කොහොම උනත් හැමෝටම තමන්ගේ දේශපාලන තීන්දුව ගැන කියන්න මොකක් හරි හේතුවක් ඇති. ඒත් හැමෝම දැනගන්න ඕනේ මේක නිකන් පක්ෂයක් පිළිබඳ ප‍්‍රශ්නයක් නොවෙයි කියලා. මේක රටක ‍ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය හා ව්‍යවස්ථාව පිළිබඳ ප‍්‍රශ්නයක්. ජනතාවගේ මූලික අයිතීන් පිළිබඳ ප‍්‍රශ්නයක්. දේශපාලන සුරක්ෂාව පිළිබඳ ප‍්‍රශ්නයක්. එවැනි වතාවරණයකදී තමන්ගේ පෞද්ගලික අරමුණුවලට පමණක් අවධානය යොමු කිරීම දේශපාලන නියෝජිතයකුට කිසිසේත් ගැළපෙන්නෙ නෑ කියන එකයි මගේ අදහස.

මේ වෙලාවේ කුමන්ත‍්‍රණයට දායක වුණු පොහොට්ටුවේ ක‍්‍රියාකාරීන් තනතුරු එපා කියනවා. ඒකට හේතුව තමයි එයාලා කැමති නෑ මෛත‍්‍රී ජනාධිපති යටතේ වගකීම් ගන්න. මොකද ඒක භයානකයි කියලා ඒගොල්ලන් දන්නවා. පොහොට්ටුවේ අයත් කියනවා තව මාස හත අටක් හිටියා නම් ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ක‍්‍රමයකටම බහුතර බලය ගන්න තිබ්බා කියලා. එයාලටත් ප‍්‍රශ්නයක් ඇයි මේ හදිස්සියේ මෙහෙම දේශපාලන කුමන්ත‍්‍රණයකින් බලයට එන්න හදන්නෙ කියලා. ඒ නිසා අපි දෙගොල්ලම හරියට දන්නේ නැති හේතුවක් මෛත‍්‍රීටයි මහින්දටයි තියෙන්න පුළුවන්. කොහොම වුණත් මේ ඞීල් එකේ පැහැදිලිව පේන හේතු දෙකක් තියෙනවා. මෛත‍්‍රිගේ හේතුව තමයි ඊළඟ වතාවෙත් බලයට එන එන එක තහවුරු කරගැනීම. මහින්දගේ අරමුණ තමයි ඔහුට, බිරිඳට හා පුතුන්ට එරෙහිව තියෙන නඩු ටික අස් කරගැනීම.

මෛත‍්‍රීම කියන විදිහට ඔහු මේ කුමන්ත‍්‍රණය පටන්ගෙන තිබෙන්නේ සෑහෙන්න කාලෙකට කලින්. ඒ කියන්නේ ඔය කියන ඝාතන කුමන්ත‍්‍රණ කතාවලටත් කලින්. අනික ඔහු කරූ ජයසූරියට සහ සජිත් පේ‍්‍රමදාසට කිහිපවිටක්ම කතාකරලා මේ තනතුර භාරගන්න කියලා තිබෙනවා නේද. ඒ තත්ත්වය තුළ එජාපය මෙම කුමන්ත‍්‍රණය ගැන කලින් දැනගෙන හිටියේ නැහැ කියලා කියන්න බැහැ නේද?..
මීට මාස කිහිපයකට කලින් සන්ඬේ ටයිම්ස් පුවත්පතේ පළ වුණා හිටපු ජනාධිපතිතුමයි වර්තමාන ජනාධිපතිවරයායි එස් බී දිසානායකගේ නිවසේදී හමුවුණා කියලා. ඒකෙන් යම්කිසි ආකාරයකට ඉඟියක් සැපයුණා මේ ඞීල් එක ගැන. නමුත් මම කනගාටුවෙන් වුණත් පිළිගන්නවා පක්ෂයක් විදිහට අපි ඊට නිසි අවධානයක් යොමු නොකළ බව. විශේෂයෙන්ම අපේ නායකතුමා හැමතිස්සෙම බැලූ‍වේ ප‍්‍රශ්න සාමකාමීව විසඳගන්න. එතුමා කිසිවෙලාවක හිතුවේ නෑ මුළු රටම කඩලා දාලා රට අස්ථාවර කරන මෝඩ දේශපාලන තීන්දුවක් ජනාධිපතිවරයා ගනීවි කියලා. ඒ වගේම අපි රජයක් විදිහට පොදු ජනතාවට සහාය දෙන්න විශාල වැඩපිළිවෙළක් ආරම්භ කලා. ඒක සක‍්‍රියව රටපුරා යන මොහොතක් තිබුණේ. ගම්පෙරළිය වැඩසටහන මඟින් ගම සංවර්ධනයට මූලිකත්වය ගත්තා. ගමට සල්ලි යන්න පටන් ගත්තා. එන්ටර්ප‍්‍රයිස් ශ‍්‍රී ලංකා තුළින් තරුණ ප‍්‍රජාව සවිබල ගැන්වීම ආරම්භ කලා. මේ දේවල් ක‍්‍රියාත්මක උනොත් අපිට වාසි වන නිසා ඔක්කොම කඩාකප්පල් කිරීමට තමයි මේ කුමන්ත‍්‍රණය ආවේ.

පාර්ලිමේන්තුව කැඳවීම 14 වෙනිදාට සිදුවෙන බව ජනපති ගැස්ට්ටුවක් පළකර තිබෙනවා. මේකත් සෑහෙන්න කල් ගැනී මක්.. මේ කල්‍ යාමට විකල්පයක් තිබේද?
අපි බලාපොරොත්තු වුණා රටේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයත් එක්ක මේ කරන සෙල්ලම නවත්තලා ජනාධිපතිතුමා කථානායකවරයාට සහ ජාත්‍යන්තර ප‍්‍රජාවට පොරොන්දු වූ පරිදි මේ සතියේ පාර්ලිමේන්තුව කැඳවයි කියලා. එහෙත් එතුමා එක එක දේවක් කියමින් හැවෝම රැුවැට්ටුවා. ඒ තමන්ට 113 නැති නිසා. දැන් සල්ලිවලට මන්ත‍්‍රීවරුන් එකතුකරගනිමින් ඉන්නවා. ඔහු හිතනවා ඇති එලඹෙන 14 වෙනිදා වෙනකොට 113 හදාගන්න පුළුවන් වෙයි කියලා. මේ කල්මැරීමෙන්ම පේනවා මෙතනදී ජනාධිපතිවරයාගේ හැසිරීමේ තිබෙන ස්වරූපය. පාර්ලිමේන්තුව දාහතර වැනි දා දක්වා වසා තැබීම රටට විශාල හානියක් සිදු කළ හැකියි. ආර්ථිකය දැනටමත් කඩාගෙන වැටිලා. අන්තර්ජාතිකව තිබෙන්නේ රට පිළිබඳ හොඳ තත්ත්වයක් නෙවෙයි. අපි හිතනවා අපි මේ ගෙනියන අරගලය තුළින් ඉක්මනින් රටට, මෙම තත්ත්වය සමනය කරලා හොඳ තත්ත්වයක් උදා කරගන්න පුළුවන් වෙයි කියලා. ඒ සඳහා අපි පුළුවන් තරම් උත්සාහ කරනවා. නමුත් ඔබ දන්නවා මෙම අරගලය වටා ඉන්නේ එක්සත් ජාතික පක්ෂය පමණක් නෙවෙයි. ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයට ආදරය කරන රටේ නිදහස හා අයිතීන් වෙනුවෙන් පෙනීසිටින ලක්ෂ ගණනක් මිනිස්සු. මෙම දේශපාලන කුමන්ත‍්‍රණයට එරෙහිව හඬ නගනවා. එනිසා මෙම පීඩනය පුපුරා යා හැකියි. රටේ ජනාධිපතිවරයාට වගකීමක් තිබෙනවා එවැනි තත්ත්වයකට ඉඩ නොදී මෙම තත්ත්වය යහපත් මට්ටමින් ‍ විසඳාගැනීමට. මෙය ජන අරගලයක් දක්වා වර්ධනය වුණොත් ඒක රටේ සාමයට හා පැවැත්මට ලොකු බාධාවක් වනවා.

මේ අර්බුදයේ විසඳුම සහ රටේ අනාගතය ඔබ කොහොමද දකින්නේ?
පක්ෂයක් විදිහට එජාපයට වගේම ආණ්ඩුවක් විදිහට අපිටත් සමස්ත රටටත් මේ අර්බුදය ලොකු පාඩමක්. ඒ නිසා අපි ඒ පාඩම ඉගෙනගන්න ඉඩ හැදුවාට ජනපතිට ස්තූති කළ යුතුයි. මේ අර්බුදය ජය ගත්තාට පස්සේ පක්ෂයක් විදිහට අපේ පක්ෂට ඇතුළත තිබෙන ප‍්‍රශ්නත් නිරාකරණය කරගත යුතුයි. මේ අර්බුදය අපේ පක්ෂයේ නායකයන්ට දෙන හොඳම පණිවිඩය ඒක. අපි තරුණයන්ට මේ පක්ෂයේ මුදුනට මග විවර කරන්න ඕනෑ. ඒ වගේම අපේ ආණ්ඩුවට වැරදුණේ කොතනද, අපි ඒ ගැනත් කල්පනා කළ යුතුයි. වංචාව දූෂණ ඉවත් කිරීමට කටයුතු කළ යුතුයි. විශේෂයෙන් ජනවාරි 8 වෙනිදා අපි අපේ ඡුන්දදායකයන්ට දුන්න පොරොන්දු පමාවෙලා හරි දැන් ඉටුකිරීමට අපි මහන්සි විය යුතුයි. ආණ්ඩුකරණය පිළිබඳව අපි නැවත අලූ‍තින් අලූ‍ත් විදිහට තරුණ විදිහට සිතා බැලිය යුතුයි. ඒවා ඒ විදිහට වුණේ නැත්නම් මේ අර්බුදයෙනුත් අපි ඉගෙනගත්තා වෙන්නෙ නෑ..

ජනතාව දිනාගන්න හිතුමතේ සහන දීම අදුරදර්ශී ක‍්‍රියාවක් ආචාර්ය ඩබ්ලිව්.ඒ. විජේවර්ධන

ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන විසින් නීති විරෝධී ලෙස මහින්ද රාජපක්ෂව අගමැතිවරයා ලෙස පත් කිරීමෙන් පසුව කොළඹ කොටස් වෙළෙඳපොළ ඉහළ ගියා. ඒක සුභවාදී සලකුණක්ද?
නැහැ. කොටස් වෙළෙඳපොළේ තත්ත්වය මවා පාන්න පුළුවන්. පළවැනි දවසේ ඉඳන් මම ඒක ළඟින් නිරීක්ෂණය කළා. ඔක්තෝබර් 29 වැනිදා ඉඳන් කොටස් වෙළෙඳපොළේ ඉන්න බ්‍රෝකර්ලා පොඩි පොඩි කොටස් මාකට් එකට දාලා කොටසක මිල වැඩි කරනවා. ඒ කියන්නේ කොටස් විශාල ප‍්‍රමාණයක් තියෙන සමාගමක එකම එක කොටසක් හෝ කොටස් දෙකක් පමණක් ඉහළ මිලකට විකුණනවා. ඒත් එතකොට ඒවායේ මිල ඉහළ යන බව දර්ශකවලට එක්වෙනවා. ඉන් පස්සේ කියනවා කොටස් වෙළෙඳපොළ ඉහළ යන්න පටන් ගන්නවා කියලා. එතකොට මේ තත්ත්වය ගැන ලොකු දැනුමක් නැති ලාංකිකයන් දිගින් දිගටම කොටස් මිලදී ගන්න පටන්ගන්නවා. එයාලා කොටස් ගන්නේත් කොහේ හරි බැංකුවකට ණය වෙලා. හැබැයි මේ තත්ත්වය එක්ක, කොටස් වෙළෙඳපොළේ ඉන්න විදේශ ආයෝජකයෝ තමන්ගේ කොටස් විකුණන්න පටන් අරගෙන. කොටස් විකුණලා ඩොලර් අරන් ලංකාවෙන් යන්න පටන් අරගෙන. ඔක්තෝබර් 29 වැනිදා ඉඳන් නොවැම්බර් 06 වැනිදා දක්වා කාලසීමාව ගත්තොත්, කොටස් වෙළෙඳපොළේ ආයෝජනය කළ විදේශිකයන් ඩොලර් මිලියන 60ක් වටිනා කොටස් ලාංකිකයන්ට විකුණලා ඩොලර් අරන් ගිහින් තියෙනවා. ඉතින් හරියටම කිව්වොත් මේ කොටස් වෙළෙඳපොළේ ඉහළයෑමෙන් ලංකාවේ රුපියල් පිටරටට යනවා. මේ තත්ත්වය වර්ධනය වෙද්දී රුපියල තව තවත් වැටෙනවා. රුපියල් තවත් වැටෙද්දී රුපියල බේරාගන්නට තව තවත් මුදල් යට කරන්න මහ බැංකුවට සිදුවෙනවා. එතකොට දෙපැත්තකින් අවාසියක් වෙනවා. එක පැත්තකින් ලංකාවේ අඥාන ආයෝජකයෝ නොවටිනා මිලට කොටස් මිලදී අරන් පාඩු ලබනවා. අනෙක් පැත්තෙන් රුපියල බේරා ගන්නට සල්ලි නාස්ති කරන්න සිද්ධවෙනවා.

නීතිවිරෝධී අග‍්‍රාමාත්‍යවරයා සහ ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන විසින් සහන මල්ලක් ලබාදෙමින් ගැසට් නිවේදනයක් නිකුත් කළා. අත්‍යවශ්‍ය භාණ්ඩ රැසක් මත තිබුණු බදු කපාහැරියා, සමහර බදු අයකිරීම සඳහා තිබු ණු ආදායම් සීමාවන් වැඩි කළා. මේ කියන සහන මල්ල රටට ආර්ථික වශයෙන් සහනයක් ලෙස සැලකිය හැකිද?

මහින්ද රාජපක්ෂ නිකුත් කළ මාධ්‍ය නිවේදනයට අනුව ඔවුන් සහන ලබාදීම සඳහා තීන්දු කිහිපයක්ම අරගෙන තිබුණා. ඒත් ඒවා දිගුකාලීන සැලසුම් සමඟ, සියුම්ව නිරීක්ෂණය කිරීමෙන් පස්සේ ඒ තීන්දු ගත් බවක් පෙනෙන්නේ නැහැ. විශේෂයෙන් රටේ ආර්ථිකයේ සමබරතාවට, අයවැයට හා බදු ගෙවන්නන්ට ඒ තීන්දු හරහා සිදුවන බලපෑම පිළිබඳ සැලකිල්ලට අරගෙන නැති බව පැහැදිලිව පේන්න තියෙනවා. ඔවුන් ඉදිරිපත් කළ සහන මල්ලේ තිබුණු සහන යෝජනා ෆිස්කල් යෝජනා, අර්ධ ෆිස්කල් යෝජනා සහ ෆිස්කල් නොවන යෝජනා ලෙස වර්ග කිහිපයකට බෙදා දක්වන්න පුළුවන්. ෆිස්කල් යෝජනා කියන්නේ රජයේ වියදමට සහ ආදායමට හෙවත් අයවැයට ඍජුව බලපෑම් කරන යෝජනා. අර්ධ ෆිස්කල් යෝජනාවලින් වියදමට හා ආදායමට වක‍්‍රව බලපෑම් කරනවා. ෆිස්කල් නොවන යෝජනාවලින් එහෙම බලපෑමක් නැහැ. පැකේජ් එක හරහා ක‍්‍රියාත්මක කරන ප‍්‍රතිපත්ති අතරින් 12ක් ෆිස්කල් යෝජනා. එකක් අර්ධ ෆිස්කල් යෝජනාවක්. දෙකක් ෆිස්කල් නොවන යෝජනා. මේ යෝජනා අතරින් 10ක් රජයට ලැබෙන බදු මුදල් කැප කරන තීරණ. බදු මුදල් අඩු කිරීම, වියදම් වැඩි කිරීම හරහා ජාතික ආර්ථිකයට නරක බලපෑමක් ඔවුන් ඇති කරගන්නවා.

අයවැය කියලා කීවේ 2018 වර්ෂය වෙනුවෙන් ඉදිරිපත් කළ අයවැය නේද? ඒ අයවැයට මේ තීරණවලින් සිදුවෙන බලපෑම තව ටිකක් පැහැදිලි කළ හැකිද?
ඩිසිප්ලිනරි බජට් කියලා සංකල්පයක් තියෙනවා. මේ වෙද්දී ලංකාව අනුගමනය කළ යුතුම සංකල්පයක් ඒක. මේ වෙද්දී අපි ණයවෙලා තියෙන ණය සංචිතය අඩු කරගැනීම සඳහා අපට අයවැය විනයක් අත්‍යවශ්‍යයි. මේ සහන මල්ල ඒ සංකල්පයෙන් පිට ගිය එකක්. ආර්ථිකයේ සමබරතාව ගිලිහෙන එකක්. 2016 මහ බැංකු වාර්තාවෙන් සහ මුදල් අමාත්‍යාංශයේ 2017 වාර්තාවෙන් ඩිසිප්ලීනින් ද බජට් සංකල්පයේ අවශ්‍යතාව පැහැදිලි කරලා තියෙනවා. බදු ආදායම වැඩි කළ යුතු බව ඒ වාර්තා දෙකෙන්ම යෝජනා කරලා තියෙනවා. රජයේ වියදම් සහ ණය ප‍්‍රමාණය දරා ගන්න බැරි තරම් අධික නිසායි බදු ආදායම වැඩි කරගත යුතුව තියෙන්නේ. දිගින් දිගටම පත්වූ ආණ්ඩුවලින් ණය රෝලකින් රට ඉදිරියට ගෙනයෑම නිසා ණය උගුලක ලංකාව සිරවී ඉන්නවා. ලංකාවේ ආර්ථිකයට තියෙන බදු ආදායමේ දායකත්වය, ආසියාවේ වෙනත් රටවල ආර්ථිකයට බදු ආදායමේ දායකත්වය සාමාන්‍යයක් ලෙස ගත්තොත් ඒකෙන් හරි අඩක් පමණ වෙනවා. ලංකාවේ බදු ආදායම 13.3% ක්. ආසියාවේ සාමාන්‍ය 26.6% ක්.

නූතන ඉතිහාසය පුරාවට මහ බැංකුවේ වාර්තාවලින් නිර්දේශ කර තිබුණා අයවැය විනයගත විය යුතු බව. ඒත් ඒ කාලයේ මුදල් අමාත්‍යාංශයේ වාර්ෂික වාර්තාවලින් ඒකට ප‍්‍රතිවිරුද්ධ දේවල් තමයි කියැවුණේ. ඉතිහාසයේදී මේ වාර්තා දෙක අතර නොනවතින අරගලයක් තිබුණා. දීර්ඝකාලීන ප‍්‍රශ්න ගැන නොසිතා බදු අඩු කරමින් වියදම වැඩි කිරීමත්, වියදම් කිරීම වෙනුවෙන් ණය ගැනීමත් මුදල් අමාත්‍යාංශයේ ප‍්‍රතිපත්තිය වුණා. ඒ ප‍්‍රතිපත්තිය නිසා ඇතිවිය හැකි නරක ප‍්‍රතිඵල පිළිබඳ අවදානම මහබැංකුව විසින් දිගින් දිගටම පෙන්වුවා. 2016 මහබැංකු වාර්තාවෙන් සහ 2017 මුදල් අමාත්‍යාංශයේ වාර්තාව කියන දෙකෙන්ම ඩිසිප්ලිනරි බජට් කියන සංකල්පය පිළිගෙන තිබුණේ පළවැනි වතාවට. 2018 අයවැය හැදුණේ ජනප‍්‍රිය තීන්දු මත පදනම් නොවී විනයකින් යුතු අයවැයක් පිළිබඳ සංකල්පය මත පදනම් වෙලා. දැන් ඉදිරිපත් කරලා තියෙන යෝජනාවලින් ඒ සංකල්පය අත්හැරලා තියෙනවා. ඒක අයවැය පරතරය වැඩි කරවනවා.

අයවැය පරතරය වැඩි වෙද්දී සිදුවෙන්නේ මොකක්ද?
එතකොට මුදල් අච්චු ගහන්න වෙනවා. ඒත් අලූ‍තෙන් මුදල් අච්චු ගැසීමෙන් රටට සිද්ධවෙන්නේ පාඩුවක්. අලූ‍තෙන් රුපියල් සීයක් ලංකාවේ මිනිස්සුන්ට ලැබුනාම ඔවුන් කරන්නෙ පිටරටින් එන භාණ්ඩ මිලදී ගන්න ඒ මුදල් පාවිච්චි කිරීමයි. මේ ගැන උනන්දු වෙමින් මම මගේ ශිෂ්‍යයන්ගෙන් වතාවක් ප‍්‍රශ්නයක් ඇහුවා. ඔබේ අතට එකපාරම රුපියල් මිලියන දහයක් ලැබුණොත් මොකද කරන්නෙ කියලා. එතකොට එයාලා කීවේ කාර් මිලදී ගන්නවා, ගෙවල් හදනවා වගේ කතා. ඒ මුදල් ආයෝජනය කිරීමේ වුවමනාවක් තිබුණේ නැහැ. ඒ වෙනුවට වියදම් කිරීමටයි සැලසුම් කරන්නේ. එහෙම වුණාම ගෙවුම් ශේෂයේ හිඟය වැඩිවෙලා රුපියල අවප‍්‍රමාණය වෙන බර ප‍්‍රමාණය වැඩි වෙනවා. උද්ධමනය අද 0.9යි. ඒක පවත්වාගෙන යන්න බැරිවෙනවා. දැන් රුපියල ඉහළයෑම අඩු කරන්න ණය කපාහරින්න සිද්ධවෙනවා. ඒ නිසා තමයි 2019 අවුරුද්ද කපාහරින්න සිද්ධවෙන බව කියන්නේ.

බැලූබැල්මට භාණ්ඩ මිල අඩුකරලා සහන පැකේජ් ලබා දීම ජනතාවට යහපත් දෙයක් නොවෙයිද?
රජයන් විසින් මිනිස්සුන්ට සහන පැකේජ් ලබාදීම හොඳයි. ඒත් ජනතාවට සහන දෙන්න නම් රජයට ඒ සඳහා හැකියාවක් තියෙන්න ඕනෑ. නිකන්ම සහන දෙන්න බැහැ. රජය ඒක ආදායමක් විදියට කොහෙන් හරි උපයන්න ඕනෑ. එහෙම නැතිව ජනතාවගේ ආකර්ෂණය දිනාගැනීමට හිතුමතේ සහන දීම අදූරදර්ශී ක‍්‍රියාවක්. ලංකාවේ ඉතිහාසය පුරාවට කරලා තියෙන්නෙ ඒ අදූරදර්ශී ක‍්‍රියාව. මේ සහන ලබාදීම තාවකාලිකව යහපත් වේවි. ඒත් දීර්ඝකාලීනව විශාල අර්බුද ඇති කරනවා. එක්සත් ජාතික පක්ෂ ආණ්ඩුව බලයට පත්වෙලා රජයේ නිලධාරීන්ගේ වැටුප රුපියල් දහදාහකින් වැඩ කළ මොහොතේත් වුණේ ඒ වගේ දෙයක්.

තෙල් මිල සූත‍්‍රය ඉවත් කරමින් තෙල් මිල අඩුකිරීම යහපත් තීරණයක් නොවේද?
දැන් තෙල් සඳහා වන වියදම හැම බදු ගෙවන්නාටම දරන්න වෙනවා. මංගල සමරවීරගේ මිල සූත‍්‍රයට බොහෝ දෙනා එරෙහි වුණාට ඒක තියෙද්දී තෙල් පාවිච්චි කරන අය තමයි මිල දැරුවේ. ඒත් දැන් ඛණිජ තෙල් පාවිච්චි නොකරන අයටත් වියදම දරන්න වෙනවා. මොකද අලාභ පිට අඩුවට තෙල් දුන්නාම අවුරුද්දේ අගදී ඛණිජ තෙල් සංස්ථාවේ ගිණුම් විගණනය කරන විගණකයන් විසින් මේ ගිණුම් බාරගත නොහැකියි කියලා සහතිකයක් නිකුත් කරනවා. මේ සහතිකය ලොකු ගැටලූ‍වක් බවට පත්වෙනවා. සාමාන්‍යයෙන් අපි විදෙස් රටවලින් ඛණිජතෙල් ආනයනය කරද්දී සැපයුම්කරුවන්ගේ ණය කියලා මාස තුනක ණයක් ලැබෙනවා. ඒ ණය ලැබෙන්නේ ඛණිජ තෙල් ගෙනල්ලා, ඒක විකුණලා ණය ගෙවීම සඳහා මාස තුනක කාල සීමාවක් ලබාදෙමින්. ඒත් ඒ තෙල් විකුණුවාට පස්සේ වියදමට සරිලන ආදායමක් නොලැබෙන පසුබිමක, ඒ කියන්නේ දැන් තියෙන තත්වය යටතේ මාස තුනේ ණය ලැබෙන්නේත් නැහැ. එතකොට අලාභය පියවන්නේ මුදල් අමාත්‍යාංශය විසින්. එය ගෙවන්නේ බදු ගෙවන ජනතාවගේ මුදල් පාවිච්චි කරලා. මෙහෙම උදාහරණයක් ගනිමු. දුම්රිය සේවය වගේ එකක් ලංකාවේ හැමෝම පාවිච්චි කරන්නේ නැහැනේ. ඒත් දුම්රිය විසින් රුපියල් බිලියන හයක් වාර්ෂිකව පාඩු ලබනවා. ඒ මුදල මහා භාණ්ඩාගාරය විසිනුයි දරන්නේ. භාණ්ඩාගාරය මුදල් උපයන්නේ ජනතාවගෙන්. මීටත් වඩා බරපතළයි ශ‍්‍රී ලංකන් ගුවන් සමාගමේ තත්වය. එය වාර්ෂිකව බිලියන 30කට වැඩි පාඩුවක් ලබනවා. ඒක දරන්න වෙන්නේ ගුවන් සමාගම පාවිච්චි නොකරන බහුතරයක් වූ මහජනතාවට. දැන් මිල සූත‍්‍රය විහිළුවක් විදියට සලකලා මේක ඉවත් කරන බව දේශපාලකයන් විදියට ඔවුන් කියනවා. මිල සූත‍්‍රය හෑල්ලූ‍වට ලක් කරනවා. ඒත් ඉහත කී කාරණා ගැන මුදල් ඇමතිවරයෙක් දන්නේ නැත්නම් එවැන්නෙක් මුදල් ඇමති ධුරය දරන්න සුදුසු නැහැ.

අපි සාමාන්‍යයෙන් ලෝක වෙළෙඳපොළෙන් ඛණිජ තෙල් බොහොම පුංචි ප‍්‍රමාණයක් තමයි ලංකා ඛණිජ තෙල් නීතිගත සංස්ථාවට මිලදී ගන්නේ. මොකද ලංකාව ඉතාම පුංචි රටක්. ඒ නිසා අපට ලෝක වෙළෙඳපොළේ තෙල් මිල කියලා ප‍්‍රසිද්ධ කරලා තියෙන මිලටම තෙල් ගන්න බැහැ. ඒ මිලට ගත හැක්කේ මීට වඩා දැවැන්ත තොග. අයි. ඕ.සී. සමාගම දැවැන්ත සමාගමක් නිසා ඔවුන් ඒ මිලට ගන්නවා. අපි සුළු ප‍්‍රමාණයක් ගන්න නිසා ලෝක වෙළෙඳපොළේ ඛණිජ තෙල් බැරලයක මිල විදියට සඳහන් මිලට වඩා ඩොලර් පහක් විතර වැඩිපුර ගෙවන්න වෙනවා. ලෝක වෙළෙඳපොළේ තෙල් බැරලයක් ඩොලර් 75ක් නම් ලංකාව තෙල් ගන්නේ බැරලයක් ඩොලර් 80 බැගින්. අනෙක් අතට ලංකාවේ ඛණිජ තෙල් නීතිගත සංස්ථාව කියන්නේ ඒකාධිකාරියක්. ඔවුන්ට කිසිම තරගයක් නැහැ. මොන තරම් පාඩු ලැබුවත් භාණ්ඩා ගාරයෙන් ගෙවන බව දන්නවා. ඒ නිසා ඔවුන්ට කිසිම වුවමනාවක් නැහැ ව්‍යාපාරයක් විදියට මේ සමාගම් කාර්යක්ෂම විදියට දුවන්නට. ඒ අකාර්යක්ෂමතාවයේ මිල දරන්න වෙන්නේත් සාමාන්‍ය ජනතාවට. මිල සූත‍්‍රයෙන් මේ තත්ත්වයේ වෙනසක් කරන්න උත්සාහයක් ගෙන තිබුණා.

මේ තීරණ නිසා 2019 අයවැයට සිද්ධවෙන්නේ මොකක්ද?
ඒ ගැන කතා කිරීමෙන් ඵලක් නැහැ. 2019 අයවැය සම්පූර්ණයෙන්ම නැතිවෙනවා. කැලේ යනවා. ඒක කනගාටුවට කාරණයක්. 2019 අයවැය හරහාත් ඉහත කී විනයගත අයවැය ප‍්‍රතිපත්තිය ඉදිරියට ගෙනියන්න සැලසුම් කරලා තිබුණා.

ඒ වුණාට අතුරු සම්මත ගිණුමක් ඉදිරිපත් කරනවා නේද?
අතුරු සම්මත ගිණුමකින් කරන්නේ 2018 අවුරුද්දේ අයවැයට අදාළව තියෙන ආදායම්වලින් තවත් මාස තුනක් රට ගෙනියනවා. අලූ‍ත් අයවැයක් සම්මත වෙන්නේ නැහැ. අලූ‍ත් ප‍්‍රතිපත්තියක් නැහැ.

දේශපාලන සියදිවි නසාගැනීමක්

0

මේ ලියන මොහොතේදී මහින්දගේ සහ මෛතී‍්‍රගේ රැලිය බත්තරමුල්ල පාර්ලිමේන්තු වටරවුම අසළ පැවැත්වේ. මහින්ද සහ මෛතී‍්‍ර දෙදෙනාම කල්පනා කරන්නට ඇත්තේ පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතර මන්තී‍්‍රවරුන් තමන්ට ඉන්නා බව පෙන්වා මෙම රැලිය විජයග‍්‍රාහී රැලියක් බව පෙන්වන්නටය. සමහර විට අලූත් ඇමති, රාජ්‍ය ඇමති ධුර ලැබූ, අප අසාවත් නැති මන්තී‍්‍රවරුන්ද සහිතව, 113ක් වේදිකාවේ ප‍්‍රදර්ශනය කරන්නට මෛතී‍්‍ර සහ මහින්ද සැලසුම් කරගෙන ඉන්නට ඇත.
මෙම රැුළිය ජයග‍්‍රාහී රැලියක් නොකරන්නට බාධා කර ඇත්තේ වර්ෂාව පමණක් නොවේ. කතානායකවරයා නිකුත් කර ඇති අලූත්ම ප‍්‍රකාශයෙන්ද ජනාධිපතිවරයා මහින්ද අගමැති ලෙස පත් කිරීමේ කි‍්‍රයාවත්, මන්තී‍්‍රවරුන් ධුරයට සහ මුදලට බිලිබා ගැනීමේ කි‍්‍රයාවත් දැඩි ප‍්‍රශ්න කිරීමකට භාජනය කර තිබේ. සාමාන්‍යයෙන් තැන්පත් සහ රළු නොවන පුද්ගලයෙකු වන කරු ජයසූරිය මහතා බියකර ගැනීමට මෛතී‍්‍ර-මහින්ද දෙපළ තම දුතයන් ලවා උත්සාහ ගන්නටද ඇත. මුදල්, අමාත්‍ය තනතුරු, බියවැද්දීම සහ තර්ජනය යනු මීට පෙරද පාර්ලිමේන්තු බහුතරය ලබාගැනීම සඳහා මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතා තම සහෝදර බැසිල් ද සමග එකතුව සාර්ථකව භාවිත කළ ආයුධ හතරයි. මෙවර එතුමා එම ආයුධ පාවිච්චි කරන්නේ, යහපාලන සටන් පාඨයේ නිර්මාතෘ මෛතී‍්‍රපාල සිරිසේන මහතාගේ උවමනාව, අනුදැනුම, ආශීර්වාදය සහ සහභාගිත්වය ඇතිව බවද පෙනේ.

හරාකිරි
කනගාටුවෙන් හෝ මෙරට පුරවැසියන්ට කළ හැකි නිරීක්‍ෂණයක් නම් ජනාධිපති සිරිසේන මහතා දේශපාලන වශයෙන්ද හරාකිරි කරගෙන ඇති බවයි. එනම් දේශපාලන සියදිවි නසාගැනීමක යෙදී ඇති බවයි. 2014 ඔක්තෝබර් මාසයෙන් පසුවත් 2015-16 වසරවලත් එතුමා කළ කි‍්‍රයා සහ කළ කථාවලින් පෙන්නුම් කෙළේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදියෙකු, ප‍්‍රතිපත්ති සම්පන්න දේශපාලනඥයෙකු, ශිෂ්ට සම්පන්න දේශපාලනඥයෙකු සහ අනාගත පරම්පරාවට දේශපාලන බලාපොරොත්තු තැබිය හැකි රාජ්‍ය තාන්ති‍්‍රකයෙකු වීමේ විභවතාව ඇති නායකයෙකු බවයි. 2018 ඔක්තෝබර් 26 දිනෙන් පසුව එතුමා කරන හැම කතාවකින්ම සහ කරන හැම කි‍්‍රයාවකින්ම පෙන්වන්නේ, එතුමා දේශපාලන වශයෙන් පිරිහුණු, ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයට පයින් ගසන, තම දේශපාලන ස්වාර්ථය සඳහා ඕනෑම පිරිහුණු දේශපාලන කණ්ඩායමක් සමග සන්ධානගත වීමට ලැහැස්ති, ලංකාවේ දේශපාලනයේ වර්තමානයටත්, අනාගතයටත් තමා නුසුදුසු යැයි ඔප්පු කරන, පිරිහුණු නායකයෙකු බවයි.

සංවේගය
ලංකාවේ දේශපාලන ඉතිහාසය සාධනීය ලෙස පරිවර්තනය කිරීමට විභවතාවක් තිබුණු, ඒ නිසා ලංකාවේත්, ලෝකයේත් කීර්තිනාමයක් දිනාගත්, දේශපාලන වශයෙන් කිළිටි නොවූ චරිතයක් තිබූ මෛතී‍්‍රපාල සිරිසේන මහතාගේ අලූත් දේශපාලන ජීවිතය, මහින්ද රාජපක්‍ෂ සහ බැසිල් රාජපක්‍ෂ යන නිර්දයවාදී දේශපාලන චරිතවල සංයෝගයක් වීම යන කරුණ එතුමා ගැන බලාපොරොත්තු මා ඇතුළු වයසක පරම්පරාවද, මගේ දුව ඇතුළු තරුණ පරම්පරාවද අයත් ලක්‍ෂ සංඛ්‍යාත පුරවැසියන් දුකට, සංවේගයට සහ කෝපයට පත් කරන්නකි. මා පසුගිය දිනවල කතා කළ, යහපාලන සන්ධානය දිනවීමට සහ සිරිසේන මහතා දිනවීමට ඡුන්දය දුන්නා වූත්, වැඩ කළා වූත්, බාල මහලූ, තරුණ සෑම කෙනෙකුගෙන්ම ප‍්‍රතිචාරවල මා හඳුනාගත් එක් ප‍්‍රතිචාරයක් තිබිණ. එය නම් සිරිසේන මහතා ඔක්තෝබර් 26 දා හැන්දෑවේ අප සියලූ දෙනාටම හොරෙන් කළේ මගේ පිටිපස්සට පිහියෙන් ඇනීමක් නේද? යන්නයි. මාද ඇතුළු ඒ හැම කෙනෙකුම එය අත්විඳින්නේ පුද්ගලිකව ලැබූ පාවාදීමක් ලෙසය.

පාපොච්චාරණයක්
එය එසේ වන්නේ ඇයි? අලූතෙන් බලයට පත්වන ආණ්ඩුවේ සමහර අයගේත් ජනාධිපතිතුමා වටේ සිටින සමහර අයගේත් කෝපයේ ගොදුරක් වීමේ අනතුර තිබියදීත් මේ කාරණය පැහැදිලි කළ යුතුය. එය වනාහි මාද, තවත් ලක්ෂ සංඛ්‍යාත පුරවැසියන්ද මේ දිනවල සෑම උදයකමත්, නින්දට යන විටත්, පුද්ගලිකවත්, අවිඥානකව සාමූහිකවත් කරන ස්වයං-ලජ්ජාව නැතිකර ගැනීම සඳහා කරන පාපොච්චාරණයකි.

අප බොහෝ දෙනා 2015 ජනාධිපති මැතිවරණයේදී සිරිසේන මහතාට වැඩ කළේ, එතුමාගේ දුවගේ පොතේ එතුමා ලබා සිටියේයැයි කියන අනතුරු තමන්ටද තිබියදී, විශාල රිස්ක් ගත්තේ, සිරිසේන මහතා දැක හඳුනාගෙනවත්, එතුමා ගැන තිබූ පුද්ගලික ආදරයක් නිසාවත් නොවේ. තම පරම්පරාවේත්, තරුණ පරම්පරාවේත්, ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී දේශපාලන අපේක්‍ෂා සංකේතවත් කළ, තම මනසට සහ ශරීරයට එය අන්තර්ග‍්‍රහණය කරගත් තමන්ගේත්, තම රටේත් අනාගත දේශපාලන ඉරණම භාරදීමට තරම් විශ්වාසය තැබිය හැකි වූත්, නව බලාපොරොත්තුවක් කැටිකරගත් දේශපාලනඥයෙකු ලෙස පෙනුණ නිසාය. එහෙත් එවැනි කෙනෙකු පසුගිය ඔක්තෝබර් 26 සිකුරාදා වැසිබර අන්ධකාර සැන්දෑවේ කළ දේශපාලන කුමන්ත‍්‍රණකාරී කි‍්‍රයාව, සිරිසේන මහතාගේ දේශපාලන ප‍්‍රතිරූපය සමග 2015 දී තම ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී අපේක්‍ෂාවන් අනන්‍ය කරගත් පුරවැසියන් තනි තනිවම, පුද්ගලිකව, අත්විඳි මහා පසුබෑමක් සහ පරාජයක් ද විය.

එය රනිල් වික‍්‍රමසිංහ අගමැති ධුරයෙන් ඉවත් කළ නිසා ඇතිවූ ප‍්‍රතිචාරයක් නම් නොවේ. සිරිසේන මහතාගේ ජයග‍්‍රහණයට 2015 ජනාධිපතිවරණයේදී වැඩකළා වූත්, ඡන්දය දුන්නා වූත් මා ඇතුළු බොහෝ දෙනා එසේ කළේ රනිල්ට තිබුණු ආදරයක් නිසා නොවේ. එජාපයේ සාමාජිකයන් බොහෝ දෙනෙකු සිටියේද රනිල් ගැන කලකිරීමෙනි. එහෙත් ලංකාවේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය දරුණු අර්බුදයකට පත්වී, දරුණු ආපස්සකට යෑමට තිබුණු තත්ත්වයක් තුළ, මහින්ද රාජපක්‍ෂ කඳවුර අතහැර, විපක්‍ෂයට පැමිණි සිරිසේන මහතා, ලංකාවේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය පුරුජ්ජීවනය කිරීමේ පුරවැසි අපේක්‍ෂාවල අලූත් සංකේතයද විය. පසුගිය 26 දා රාති‍්‍රයේ සිට වේගයෙන් වියැලෙමින් මරණයට පත්වෙමින් සිටින්නේ මෙම සංකේතයයි. සිරිසේන මහතා, රනිල් සමග තිබුණු කවර හෝ පුද්ගලික සහ දේශපාලන මතභේද මත වුවත්, මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතා සමග රහසින් එකතුවී, ව්‍යවස්ථාවද උල්ලංඝනය කරමින්, පාර්ලිමේන්තුවටත්, මහජනතාවටත් හොරා කළ කි‍්‍රයාව, තමන් කළ දේශපාලන සියදිවි නසා ගැනීමක් බව සිරිසේන මහතාට වැටහෙන බවක්ද නොපෙනේ.

නොවැම්බර් 05දා හැන්දෑවේ, මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතාද සමග එක වේදිකාවේ නැග, සිරිසේන මහතා කළ කථාවෙන් ප‍්‍රදර්ශනය වුණේ කුමක්ද? 2015 ජනවාරි මාසයේ ජනාධිපති ධුරයට පත්වීමෙන් පසු එතුමා දේශපාලන වශයෙන් කිසිදු සාධනීය දෙයක් අලූතෙන් ඉගෙන ගෙන නැති බව පමණක් නොවේ. එතුමාගේ දේශපාලන දැනුම, දේශපාලන විඥානය, දේශපාලන භාවිතාව සහ දේශපාලන සදාචාරය පුදුමාකාර ලෙස පරිහානියට පත්වී ඇති බවයි. මෙය කෙනෙකු කරගෙන ඇති දේශපාලන සියදිවි නසා ගැනීමක් නොවන්නේ නම් කුමක්ද? රෝ ඔත්තු සේවයත්, රනිල් වික‍්‍රමසිංහත් එකතු වී කළා යැයි එතුමාම කියූ එතුමා ශාරීරික වශයෙන් මරා දැමීමේ කුමන්ත‍්‍රණයෙන් බේරීමට ගොස් එතුමා දැන් කරගෙන ඇත්තේ කුමක්ද? සංකේතාත්මක සියදිවි නසා ගැනීමකි. එනම්symbolic – Suicide එකකි.

මගේ අවුරුදු 68 ක ජීවිතය තුළ මගේ සිත කම්පා කළ දේශපාලන නායකයන් දෙදෙනෙකුගේ මරණ සිදුවී තිබේ. පළමුවැන්න ඇත්ත, ශාරීරික ඝාතනයකි. දෙවැන්න සංකේතමය සියදිවි නසා ගැනීමකි. පළමුවැන්න සිදුවූයේ මා අවුරුදු නවයක පාසල් සිසුවකුව සිටියදීය. ඒ කුමන්ත‍්‍රණකරුවන් පිරිසක් අගමැති බණ්ඩාරනායක මහතා වෙඩි තබා ඝාතනය කිරීමයි. එය සිදුවූයේ 1959 දෙසැම්බර් 26 දාය. අසල්වැසි ගෙදරක රේඩියෝවෙන් එතුමාට වෙඩි තැබීම සහ එතුමා මිය යාම පිළිබඳ පුවත් අසා, අපේ ගෙදර ඉස්සරහා එළිපත්තේ ඉඳගෙන නිකට අල්ලේ තබාගෙන සංවේගයෙන් කල්පනා කරමින් හිස අහස දෙස බලාගෙන සිටි හැටි මට තවම මතකයි.

දෙවැන්න සිදුවන විට මගේ වයස අවුරුදු 68 ඉක්මවා මාසයකට වැඩිය, පාසල් හතර වැනි පන්තියේ කොලූවෙකුු ලෙස නොව විශ‍්‍රාමලත් විශ්වවිද්‍යාල මහාචාර්යවරයෙකු ලෙස සිටින විටය. එය ශාරීරික, ඇත්ත මරණයක් නොවේ. තවත් කුමන්ත‍්‍රණකරුවන් පිරිසක් ද සමග එකතු වී කෙනෙකු කරගත් සංකේතමය සියදිවි නසා ගැනීමකි. දිනය 2018 ඔක්තෝබර් 26 දාය.

සියක් කඩතොලූ හදන ජනාධිපති

 

 

මේ අර්බුදය, ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ, සමහරුන් කියන විදියට 19වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයේ අඩුවක් නිසාවත්, එහි අපහැදිලිකමක් නිසාවත් ඇතිවුණු එකක් නොවේ. ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව හිතාමතාම උල්ලංඝනය කිරීම නිසාම පමණක් ඇතිවුණු අර්බුදයකි.

19 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය කියා වෙනම එකක් දැන් ඇත්තේ නැත. එය ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේම කොටසකි. ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව ඉතා පැහැදිලිය. නිරවුල්ය. අගමැතිවරයා ධුරයෙන් ඉවත් කරන්නට ජනාධිපතිවරයාට බලය පැවරෙන කිසිම ප‍්‍රතිපාදනයක් එහි ඇත්තේ නැත. 1978 ව්‍යවස්ථාව ආරම්භයේ සිට තිබුණු, අගමැතිවරයා ඉවත්කරන්නට ජනාධිපතිට බලය පැවරෙන ප‍්‍රතිපාදනය 19 වැනි සංශෝධනය යටතේ ව්‍යවස්ථාවෙන් ඉවත් කරන ලදි. එතැනදී ව්‍යවස්ථා සකසන්නා හෙවත්, පාර්ලිමේන්තුවේ චේතනාව වුණේ, මහජන ඡුන්දයෙන් තේරී පත්වී සිටින අගමැතිවරයා හිතුමතයේ ඉවත් කිරීමට ජනාධිපතිවරයාට තිබුණු බලය සීමා කිරීමයි. එය, 2015 ජනවාරියේදී, විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කරනවායැයි පොදු අපේක්‍ෂකයා දුන් පොරොන්දුවේ කොටසකි. මුළුමනින්ම විධායක ජනාධිපතිි ක‍්‍රමය අවසන් කරන්නට පෙරාතුව, කරන ලද අතරමග සංශෝධනයකි. එම ප‍්‍රතිපාදනය ඉවත් කළ පසු, දැන් වෙන මොන වචන තිබුණත්, ඒ වචන තමන්ට වුවමනා විදියට කවුරුන් අර්ථදක්වා ගත්තත්, අගමැතිවරයා ඉවත් කරන්නට ජනාධිපතිට කිසිම බලයක් නැත. අගමැතිවරයකු නීත්‍යනුකූලව ධුරයේ සිටියදී තවත් අගමැතිවරයකු පත්කරන්නටද කිසිම බලයක් නැත.

මේ ව්‍යවස්ථා අර්බුදය, මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා හිතාමතාම ඇතිකරන ලද්දකි. දැන් ඒ නිසා රට මුළුමනින්ම අවුල් වී තිබේ. ඩොලරය තවත් ඉහළ යයි. ආයෝජකයෝ මුදල් ආපසු ගනිති. ආණ්ඩු දෙකක් ක‍්‍රියාත්මක වන තත්ත්වයක් තුළ, රාජ්‍ය සේවකයෝ තමා අනුගමනය කළ යුත්තේ කුමන අණදැයි විපිළිසරව සිටිති. අණ පිළිපැදීම හෝ නොපිළිපැදීම ගැන තමන්ට නීතිමය වශයෙන් වගකියන්නට සිදුවේදැයි බියෙන් පසුවෙති. රට එක තැන පල්වෙයි. මේ සා ගැඹුරු අර්බුදයකට රට තල්ලූ කරන්නට ජනාධිපතිවරයා ගත් තීරණයට පදනම් වුණේ කුමන කරුණක්ද? ජනාධිපතිවරයාම ඒ ගැන විවිධ අවස්ථාවලදී විවිධ හේතු දක්වයි. හෙවත් බොරු කියයි. එක් වරෙක ඔහුත්, ඔහුගේ අනුගාමිකයනුත් කිව්වේ, එක්සත් ජාතික පක්‍ෂය තමා ඝාතනය කරන්නට හැදූ නිසා ආණ්ඩුව වෙනස් කළ බවයි. තවත් වරෙක ඔහු කිව්වේ, රනිල් වික‍්‍රමසිංහ හා තමා අතර සංස්කෘතික වෙනසක් තිබුණු නිසා එසේ කළ බවයි. තවත් වරෙක කිව්වේ, රනිල් වික‍්‍රමසිංහ සමග වැඩ කරන්නට බැරි නිසා මේ වෙනස කළ බවයි. මේ කියන කිසිම හේතුවක් මේ රටේ සාමාන්‍ය සිහිබුද්ධියක් ඇති කිසිවකු පිළිගන්නේ නැති බවත්, කියන කරන දේ නිසා රටේ ජනතාව ඉදිරියේ තමා බම්මන්නකු බවට පත්ව සිටින බවත් මේ ජනාධිපතිවරයා තේරුම් ගත් බවක් පෙනෙන්නේ නැත. ඔහු වටා සිටින කිසිවකුත් ඒ බවක් ඔහුට කියා දෙන බවක් පෙනෙන්නේත් නැත.

අවසානයේ එක් පුද්ගලයකුගේ පෞද්ගලික වෛරයක් නිසා මුළු රටක් අඳුරෙහි ගිල්වා තිබේ.
මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතාද අද සිටින්නේ මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේනගේ උගුලක සිරවීය. සමහර විට ඉදිරියේදී තමාට ලැබෙන්නට තිබුණු පැහැදිලි දේශපාලන ජයග‍්‍රහණයක් අතහැර දමා ඔහුද මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන කොළේ ඉරාගෙන ඇෙඟ් හලාගත් දේවල්වලින් නැහැවී සිටියි. දැන් දැන්, මහින්ද, මෛත‍්‍රී පාර්ශ්වයෙන් එන ආරංචිවලින් කියන්නේ, මෛත‍්‍රීපාලගේ ඉන්ද්‍රජාලය ගැන, රාජපක්‍ෂවරුන් හා ඔවුන්ගේ අනුගාමිකයන් සියලූ දෙනාම බලවත් අතෘප්තියකින් පසුවන බවයි.

ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව අනුව, අගමැති ධුරයට පත්කළ යුත්තේ පාර්ලිමේන්තුවේ විශ්වාසය දිනාගත හැකියැයි ජනාධිපතිවරයා සිතන මන්ත‍්‍රීවරයාය. ඔක්තෝබර් 26වැනිදා, මහින්ද රාජපක්‍ෂ අගමැති ලෙස පත්කරන විට, ඔහුට බහුතර කැමැත්තක් තිබෙන බව සිතන්නට කිසිම පදනමක් සිරිසේන ජනාධිපතිවරයාට තිබුණේ නැත. ඔහු මහින්ද රාජපක්‍ෂ අගමැති හැටියට පත් කළේ, බහුතරය තමා සොයාදෙන බව පොරොන්දු වෙමිනි. මහින්ද අගමැති කළ පසු, බහුතරය සොයන ව්‍යාපෘතියට ජනාධිපතිවරයාම අතගැහැව්වේය. ඔහුම විවිධ පුද්ගලයන්ට දුරකථන ඇමතුම් දෙමින් 113ක් හොයාගන්නට වෙහෙස වුණේය. රංගේ බණ්ඩාර ඇමතිවරයා හෙළිදරව් කළ හඬ පටිගතකිරීම්වලින් පැහැදිලි වන්නේ ජනාධිපතිවරයා මේ නිර්ලජ්ජිත ක‍්‍රීඩාවේ යෙදී සිටිය අන්දමයි. මේ විදියට ඔහුම ඇමතිකම් දෙන්නට පොරොන්දු වෙමින් මන්ත‍්‍රීවරුන් බිලිබා ගන්නට උත්සාහ කළ අන්දම දැන් රටම දන්නා රහසකි. නොවැම්බර් 5 වැනිදා, බත්තරමුල්ල ජනරැුලියේදී ඔහු කිව්වේ 113ක් තමාට තිබෙන බවය. එහෙත්, ඒ බව කියා පැය 24ක් යන්නටත් පෙරාතුව ඔහුගේ අතින්ම නියෝජ්‍ය ඇමතිකමක් ලබාගත් අයෙක් අනිත් පැත්තට ගියේය. 7 වැනිදා වන විටත්, මනෝ ගනේෂන් මහතා ඇතුළු දෙමළ පක්‍ෂවල නායකයන් සමග ඔහු කතාකළේ ඇමතිකම් ලබාදී තමන්ගේ පැත්තට ගැනීමටය. 2015 සදාචාරාත්මක දේශපාලනයක් රටේ ඇතිකිරීමට වහසි බස් දොඩමින් බලයට ආ මිනිසා, අවුරුදු තුනක් ගතවද්දී අශ්ලීලබවේ පතුලටම වැටී ඇත්තේ එලෙසය.

මේ වන තෙක් කිසිම රටක් මහින්ද රාජපක්‍ෂ අගමැති හැටියට පිළිගෙන නැත. ඉන්දියාව, තවමත් මේ ගැන අදහස් පළකර නැති නමුත්, එහි ඉහළ විදේශ සේවා නිලධාරීන් කියන්නේ ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවට ගරු කරන ලෙසත්, ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය ආරක්‍ෂා කරන ලෙසත් තමන් ඉල්ලන බවය. එහි තේරුම නම් කුමක්ද? ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කරමින් කළ මහින්දගේ පත්වීම ඔවුන් පිළිනොගන්නා බවයි. කතානායකවරයා හමුවූ රටවල් කිහිපයක තානාපතිවරුන්, ලංකාවට විරුද්ධව වහාම ආර්ථික සම්බාධක පනවන්නට සූදානම් වන විට, තවදුරටත් ඉවසා සිටින ලෙස ඉල්ලා සිටියේ කතානායකවරයාය.

කිසිම පදනමක් නැතිව රටේ විශාල ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා අර්බුදයක් ඇතිකළ ජනාධිපතිවරයා ඉන්පසු ගන්නා හැම පියවරකින්ම ඊටත් වඩා අර්බුද ඇතිකරමින් සිටියි. ඔහු සිතුවේ තමාගේ නීතිවිරෝධී නියමය පිළිගනිමින් රනිල් වික‍්‍රමසිංහ බලය අත්හරිනු ඇත කියාය. එහෙත් එය සිදු නොවීය. අවසානයේ පාර්ලිමේන්තුව රැුස්නොකර බැරි තැනට වැඩ සිදුවිය. එහෙත්, පාර්ලිමේන්තු රැුස්වීමේදී පෙන්වන්නට බහුතරයක් ඔවුන්ට නැත. ඒ නිසා තවත් අවුලක් හැදුවේය. සාමාන්‍යයෙන් පාර්ලිමේන්තුවේ නව සැසිවාරයක් ආරම්භ කරන විට ජනාධිපතිවරයා ප‍්‍රතිපත්ති ප‍්‍රකාශනයක් කළ යුතුය. මේ මොහොත් එවැනි ප‍්‍රතිපත්ති ප‍්‍රකාශනයක් කළහොත් එය වැඩි ඡුන්දයෙන් පාර්ලිමේන්තුව තුළ පරාජය වීමට ඇති ඉඩකඩ නිසා බියවී, ජනාධිපතිවරයාගේ නිවේදනයක් පමණක් පාර්ලිමේන්තුව තුළ කියවා රැුස්වීම යළිත් කල්දැමීමට සිරිසේන මහතා තීරණය කර තිබුණි. පාර්ලිමේන්තුවේ දේශපාලන පක්‍ෂ ඊට දැඩි ලෙස විරුද්ධ වීම නිසා, 14වැනිදා පාර්ලිමේන්තුව රැුස්වු විට මන්ත‍්‍රී මහින්ද රාජපක්‍ෂට විශ්වාසය පළකිරීමේ හෝ විශ්වාසය භංග වීමේ යෝජනාවක් ගෙනඑන්නට නියමිතය. මේ අවාසි තත්ත්වය නිසා, පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමට ඉන්පසු උත්සාහ ගැනිණ. ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවට අනුව, අවුරුදු හතරහමාරක් යන තෙක් පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමට හැකියාවක් නැත. එහෙත්, චෛත්‍යයක් ගිල්ල එකාට අග්ගලාවත් කජ්ජක්දැයි යන්න තහවුරු කරමින් ව්‍යවස්ථා විරෝධීව පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීම ගැන තවදුරටත් සොයාබලන ලදි. ඒ අදහස අවසාන වුණේ, මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ විරෝධතාව නිසායැයි දැනගන්නට තිබේ.

දැන් අලූතෙන්ම ඇතිකරන්නට යන අර්බුදය ජනමත විචාරණයකි. එවැනි ජනමත විචාරණයක් පවත්වන්නේ නම් එයද ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවට මුළුමනින්ම පටහැණිය. නීති විරෝධී පියවර තහවුරු කර ගැනීම සඳහා පවත්වන ජනමත විචාරණද නීති විරෝධී වෙයි. එවැනි නීති විරෝධී ජනමත විචාරණ පවත්වන්නට ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් ඉඩක් නැත.
මේ සති දෙකක කාලය තුළ මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කරමින් කරන භයානක සෙල්ලම, රට අඳුරෙන් අඳුරට ගෙනයයි. එක පුද්ගලයකුට මෙලෙස රටක් හිතුමනාපේ විනාශ කරන්නට ඉඩ දිය හැකිද? දිය යුතුද? රටේ උත්තරීතර නිතිය හැටියට සැලකෙන ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව මේ ලෙසින් උල්ලංඝනය කරන්නට එක් පුද්ගලයකුට ඉඩ දිය යුතුව තිබේද?

මේ සියල්ල ඔහු කරන බව පෙනෙන්නේ විධායක ජනාධිපති හැටියට ඔහුට තිබෙන අත්තනෝමතික බලතල තවත් හිතුවක්කාර ලෙස, පාවිච්චි කිරීමෙනි. මෙවැනි කෙටිකාලයක් තුළ, සිය බලය වඳුරකුට හසුවූ දැලිපිහියක් මෙන් පාවිච්චි කර, අනුන්ද කපා, තමන්ද තුවාල සිදුකරගත් වෙනත් ජනාධිපතිවරයකු ගැන ලංකාවේ මතකයක් නැත. එහෙත්, වැදගත් කාරණය නම්, විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කිරීමට පදනම සපයන සියලූ හේතුභූතයන් ජනාධිපති සිරිසේන දැන් ප‍්‍රදර්ශනය කරමින් සිටින බවයි. එනම්, මීට පෙර හිටපු ජනාධිපතිවරුන් සිය බලය අත්තනෝමතික ලෙස පාවිච්චි කළ අවස්ථාද, ඇන්ඇම් පෙරේරා වැනි වියතුන් විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමයේ විනාශකාරී ප‍්‍රතිඵල ගැන මීට පෙර පළකර ඇති අනාවැකිද සියල්ලම පාහේ ඉවතදා, මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයාගේ මේ මොහොතේ හැසිරීම පමණක් සැලකිල්ලට ගත්තා වුවද, විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කිරීමට වුවමනාවටත් වඩා උදාහරණ ඔහුගෙන් සැපයෙන බවයි.

ලජ්ජා නැති ජනාධිපති නසා ගැනීම මොනවා කිව්වත්..

0

 

මේ තරම් ම පාවා දීමක් මිනිසකුට කළ හැකි ද? තමන්ගේ ස්ථාවරයන්, ප‍්‍රතිපත්ති පාවා දෙන මිනිසුන් අප කොතෙකුත් දැක තිබේ. එහෙත්, ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන තරම් අශික්‍ෂිත පාවාදීමක් කළ කිසිවෙකු අප මීට පෙර දැක නැත.

මීට වසර තුනකට පෙර අ-පවත් නොවූයේ නම්, මාදුළුවාවේ සෝභිත හිමියන් ළය පැළී අ-පවත් වන්නට තිබුණේ ඔක්තෝබර් 26 වැනිදා හවස් වරුවේ දී ය. පොදු අපේක්‍ෂකයා හැටියට පිළිගනු ලැබ, මුලින්ම කෝට්ටේ නාග විහාරයට පැමිණි අවස්ථාවේ මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතාට තමාගේ අතින් ම මල් වට්ටියක් දී බුදුන් වන්දවා, මහජන න්‍යාය පත‍්‍රයකට අනුව පාලනය ගෙන යන බවට ශපථ කරවා ගත්තෝ සෝභිත හිමියෝ ය. සියොලඟ වේදනා දෙන නොයෙක් ආකාර රෝග ආබාධ තිබියදීත්, ඒ කිසිවක් නොසලකා, දැඩිතර මහන්සියෙන්, පාවහන් වත් නොමැති දෙපයින් රට පුරා ඇවිදිමින්, මේ පොදු අපේක්‍ෂකයාට ඓතිහාසික ජයග‍්‍රහණයක් සඳහා පාර කැපුවෝ සෝභිත හිමියෝ ය. අද ඒ පොදු අපේක්‍ෂකයා, සෝභිත හිමියන්ට කළ හැකි උපරිම අවමානය කර තිබේ. පුදුමය නම්, තමාගේ ඒ කිසිදු ක‍්‍රියාවක් ගැන බිංදු මාත‍්‍රයක කනස්සල්ලක් පසුතැවීමක් ලජ්ජාවක් නැති ව, මේ ගුණමකු මනුෂ්‍යයා, තමා ජනාධිපති ධුරයට පත් වුණේ තමාගේ ම නෛසර්ගික ශක්තියකින් හැටියට සිතා ගෙන මෙන් කතා කිරීම යි.

නිර්පාක්‍ෂික පොදු අපේක්‍ෂකයා හැටියට, එක්සත් ජාතික පක්‍ෂය ප‍්‍රමුඛ ව, අනෙක් පක්‍ෂවල හා ලක්‍ෂ සංඛ්‍යාත පුරවැසියන්ගේ ඡුන්දයෙන් ජනාධිපති ධුරයට පත් වී, දින කිහිපයකින් ජනාධිපති සිරිසේන ශ‍්‍රී ලංකා නිදහස් පක්‍ෂය භාරගත්තේ ය. එපමණකින් නොනැවතී, 2015 අගෝස්තු මහ මැතිවරණයේ දී තවත් පාවා දීමක් කළේ ය. ඒ මහින්ද රාජපක්‍ෂට අපේක්‍ෂකත්වය ලබා දීමෙනි. මේ පාවා දීම ගැන මහත් වේදනාවට පත් සෝභිත හිමියන්, ඊට සිය විරෝධය පළ කරන්නට දුරකථනයෙන් ජනාධිපතිවරයා අමතන්නට ගත් සියලූ උත්සාහයන් පවා ජනාධිපතිවරයා නොසලකා හැරියේ ය.

පොදු අපේක්‍ෂකයා ලෙස දේශපාලන වේදිකාවට තමා ගෙන ඒමට මහත් වෙහෙසක් ගත් චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායකට ද මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා සැලකුවේ ඊට වෙනස් ව නොවේ. අවසානයේ, ඔහු හමුවීමට අවස්ථාවක් ලබාගන්නට පවා චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක හිටපු ජනාධිපතිනියට මාස ගණන් බලා සිටින්නට සිදු විය. තමා ඔසොවාගෙන එක්සත් ජාතික පක්‍ෂ වේදිකාවේ තබා, එජාප පාක්‍ෂිකයන්ගේ ඡුන්දය තමාට එකතු කර දුන් රනිල් වික‍්‍රමසිංහට ඔහු මුලින් ම සැලකුවේ කෙසේ ද? වික‍්‍රමසිංහගේ පෞද්ගලික විවේචකයකුට තමාගේ කාර්යාලයේ ඉහළ තනතුරක් ලබා දීමෙනි. ‘මේ මනුස්සයා නම් පුදුම ගුණමකුවෙක්’යැයි සෝභිත හිමියන්ගේ කටින් පිටවුණේ ඒ අවස්ථාවේ දී ය.

මේ ජනාධිපති සිරිසේනගේ නෛසර්ගික පාවාදීමේ පුරුද්ද ගැන වන, පෞද්ගලික සිදුවීම්වල එකතුවකි.

එහෙත්, ඉන් එහාට ගොස්, ඔහු ලක්‍ෂ 62ක ජනතාවගේ ඡුන්දයත්, දේශපාලන අරමුණුත් දැන් මුළුමනින් ම පාවා දී අවසන් ය. 2015 ජනවාරියේදී රටේ බහුතර මිනිසුන්ට අවශ්‍ය ව තිබුණේ, කවුරු හෝ ජනාධිපති ධුරයට පත් කර ගන්නට නොවේ. අවුරුදු නවයක දුර්දාන්ත, දූෂිත, ආඥාදායක පාලනයක් ආපස්සට හරවන්නට ය. එහි නායකයා මහින්ද රාජපක්‍ෂ ය. රාජ්‍යයේ සියලූ බලය හා සම්පත්, තමන්ගේ මැතිවරණ ජයග‍්‍රහණය සඳහා රිසි සේ යොදා ගනිමින් සිටි ප‍්‍රබල තරගකරුවකු පරාජය කරන්නට, ඊට එරෙහි ව සිටින සියලූ දෙනා එකට එකතු කරන්නට අවශ්‍ය විය. ඒ සඳහා පක්‍ෂ පාට භේදයෙන් තොර, සියලූ දෙනාට ම එකඟ විය හැකි සටන් පාඨ යටතේ කටයුතු කරන පොදු අපේක්‍ෂකයකු ඕනෑ විය. චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක මහත්මියගේ මූලිකත්වයෙන් මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන පොදු අපේක්‍ෂකයා වන්නේ ඒ අනුව ය. 2015 ජනාධිපතිවරණය සඳහා වූ, විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කිරීම, නව ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් ඇති කර ගැනීම වැනි අංග ඇතුළත් මහජන මහජන න්‍යාය පත‍්‍රයක් ඒ වන විටත් පුරවැසියන්ගේ පාර්ශ්වයෙන් සකස් කොට තිබුණි. මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන සෑම මහජන රැස්වීමක දී ම, පොරොන්දු වුණේ ඒ මහජන න්‍යාය පත‍්‍රය ඉටු කරන බවට ය.

අද ඔහු කර ඇත්තේ කුමක් ද? ඒ මහජන න්‍යාය පත‍්‍රයට සපුරා එරෙහි ව සිටි ‘ජන හතුරා’ සමග එකට සිට ගැනීම ය. මෙතරම් ම පාවාදීමක් මිනිසකුට කළ හැකි ද?

ලජ්ජා නැති ජනාධිපති නසා ගැනීම මොනවා කිව්වත්..

0

 

මේ තරම් ම පාවා දීමක් මිනිසකුට කළ හැකි ද? තමන්ගේ ස්ථාවරයන්, ප‍්‍රතිපත්ති පාවා දෙන මිනිසුන් අප කොතෙකුත් දැක තිබේ. එහෙත්, ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන තරම් අශික්‍ෂිත පාවාදීමක් කළ කිසිවෙකු අප මීට පෙර දැක නැත.

මීට වසර තුනකට පෙර අ-පවත් නොවූයේ නම්, මාදුළුවාවේ සෝභිත හිමියන් ළය පැළී අ-පවත් වන්නට තිබුණේ ඔක්තෝබර් 26 වැනිදා හවස් වරුවේ දී ය. පොදු අපේක්‍ෂකයා හැටියට පිළිගනු ලැබ, මුලින්ම කෝට්ටේ නාග විහාරයට පැමිණි අවස්ථාවේ මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතාට තමාගේ අතින් ම මල් වට්ටියක් දී බුදුන් වන්දවා, මහජන න්‍යාය පත‍්‍රයකට අනුව පාලනය ගෙන යන බවට ශපථ කරවා ගත්තෝ සෝභිත හිමියෝ ය. සියොලඟ වේදනා දෙන නොයෙක් ආකාර රෝග ආබාධ තිබියදීත්, ඒ කිසිවක් නොසලකා, දැඩිතර මහන්සියෙන්, පාවහන් වත් නොමැති දෙපයින් රට පුරා ඇවිදිමින්, මේ පොදු අපේක්‍ෂකයාට ඓතිහාසික ජයග‍්‍රහණයක් සඳහා පාර කැපුවෝ සෝභිත හිමියෝ ය. අද ඒ පොදු අපේක්‍ෂකයා, සෝභිත හිමියන්ට කළ හැකි උපරිම අවමානය කර තිබේ. පුදුමය නම්, තමාගේ ඒ කිසිදු ක‍්‍රියාවක් ගැන බිංදු මාත‍්‍රයක කනස්සල්ලක් පසුතැවීමක් ලජ්ජාවක් නැති ව, මේ ගුණමකු මනුෂ්‍යයා, තමා ජනාධිපති ධුරයට පත් වුණේ තමාගේ ම නෛසර්ගික ශක්තියකින් හැටියට සිතා ගෙන මෙන් කතා කිරීම යි.

නිර්පාක්‍ෂික පොදු අපේක්‍ෂකයා හැටියට, එක්සත් ජාතික පක්‍ෂය ප‍්‍රමුඛ ව, අනෙක් පක්‍ෂවල හා ලක්‍ෂ සංඛ්‍යාත පුරවැසියන්ගේ ඡුන්දයෙන් ජනාධිපති ධුරයට පත් වී, දින කිහිපයකින් ජනාධිපති සිරිසේන ශ‍්‍රී ලංකා නිදහස් පක්‍ෂය භාරගත්තේ ය. එපමණකින් නොනැවතී, 2015 අගෝස්තු මහ මැතිවරණයේ දී තවත් පාවා දීමක් කළේ ය. ඒ මහින්ද රාජපක්‍ෂට අපේක්‍ෂකත්වය ලබා දීමෙනි. මේ පාවා දීම ගැන මහත් වේදනාවට පත් සෝභිත හිමියන්, ඊට සිය විරෝධය පළ කරන්නට දුරකථනයෙන් ජනාධිපතිවරයා අමතන්නට ගත් සියලූ උත්සාහයන් පවා ජනාධිපතිවරයා නොසලකා හැරියේ ය.

පොදු අපේක්‍ෂකයා ලෙස දේශපාලන වේදිකාවට තමා ගෙන ඒමට මහත් වෙහෙසක් ගත් චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායකට ද මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා සැලකුවේ ඊට වෙනස් ව නොවේ. අවසානයේ, ඔහු හමුවීමට අවස්ථාවක් ලබාගන්නට පවා චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක හිටපු ජනාධිපතිනියට මාස ගණන් බලා සිටින්නට සිදු විය. තමා ඔසොවාගෙන එක්සත් ජාතික පක්‍ෂ වේදිකාවේ තබා, එජාප පාක්‍ෂිකයන්ගේ ඡුන්දය තමාට එකතු කර දුන් රනිල් වික‍්‍රමසිංහට ඔහු මුලින් ම සැලකුවේ කෙසේ ද? වික‍්‍රමසිංහගේ පෞද්ගලික විවේචකයකුට තමාගේ කාර්යාලයේ ඉහළ තනතුරක් ලබා දීමෙනි. ‘මේ මනුස්සයා නම් පුදුම ගුණමකුවෙක්’යැයි සෝභිත හිමියන්ගේ කටින් පිටවුණේ ඒ අවස්ථාවේ දී ය.

මේ ජනාධිපති සිරිසේනගේ නෛසර්ගික පාවාදීමේ පුරුද්ද ගැන වන, පෞද්ගලික සිදුවීම්වල එකතුවකි.

එහෙත්, ඉන් එහාට ගොස්, ඔහු ලක්‍ෂ 62ක ජනතාවගේ ඡුන්දයත්, දේශපාලන අරමුණුත් දැන් මුළුමනින් ම පාවා දී අවසන් ය. 2015 ජනවාරියේදී රටේ බහුතර මිනිසුන්ට අවශ්‍ය ව තිබුණේ, කවුරු හෝ ජනාධිපති ධුරයට පත් කර ගන්නට නොවේ. අවුරුදු නවයක දුර්දාන්ත, දූෂිත, ආඥාදායක පාලනයක් ආපස්සට හරවන්නට ය. එහි නායකයා මහින්ද රාජපක්‍ෂ ය. රාජ්‍යයේ සියලූ බලය හා සම්පත්, තමන්ගේ මැතිවරණ ජයග‍්‍රහණය සඳහා රිසි සේ යොදා ගනිමින් සිටි ප‍්‍රබල තරගකරුවකු පරාජය කරන්නට, ඊට එරෙහි ව සිටින සියලූ දෙනා එකට එකතු කරන්නට අවශ්‍ය විය. ඒ සඳහා පක්‍ෂ පාට භේදයෙන් තොර, සියලූ දෙනාට ම එකඟ විය හැකි සටන් පාඨ යටතේ කටයුතු කරන පොදු අපේක්‍ෂකයකු ඕනෑ විය. චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක මහත්මියගේ මූලිකත්වයෙන් මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන පොදු අපේක්‍ෂකයා වන්නේ ඒ අනුව ය. 2015 ජනාධිපතිවරණය සඳහා වූ, විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කිරීම, නව ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් ඇති කර ගැනීම වැනි අංග ඇතුළත් මහජන මහජන න්‍යාය පත‍්‍රයක් ඒ වන විටත් පුරවැසියන්ගේ පාර්ශ්වයෙන් සකස් කොට තිබුණි. මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන සෑම මහජන රැස්වීමක දී ම, පොරොන්දු වුණේ ඒ මහජන න්‍යාය පත‍්‍රය ඉටු කරන බවට ය.

අද ඔහු කර ඇත්තේ කුමක් ද? ඒ මහජන න්‍යාය පත‍්‍රයට සපුරා එරෙහි ව සිටි ‘ජන හතුරා’ සමග එකට සිට ගැනීම ය. මෙතරම් ම පාවාදීමක් මිනිසකුට කළ හැකි ද?

ඇමති රංගේ හෙළි කළ දුරකථන ඇමතුම්

වාරිමර්ග හා ජල සම්පත් කළමනාකරණ රාජ්‍ය අමාත්‍ය පාලිත රංගේ බණ්ඩාරට මහින්ද රාජපක්ෂ නීති විරෝධී අගමැතිවරයාගේ නීති විරෝධී කැබිනට් මණ්ඩලය සමග එක්වන ලෙස ආරාධනා කරමින් දුරකථන ඇමතුම් ලබා දී තිබුණි. එම දුරකථන ඇමතුම් අතරින් කිහිපයක් පටිගත කොට, එම ඇමතුම් මාධ්‍ය සාකච්ඡුාවක් පවත්වා ඉදිරිපත් කිරීමට රාජ්‍ය අමාත්‍ය පාලිත රංගේ බණ්ඩාර මාධ්‍ය හරහා ප‍්‍රසිද්ධ කොට තිබුණි. ප‍්‍රසිද්ධ කළ ඇමතුම් අතර ඇති කටහඬවල් සහ දුරකථන අංක අනුව පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රී එස්.බී. දිසානායක, එස්.බී. දිසානායක මන්ත‍්‍රීවරයාගේ සම්බන්ධීකරණ ලේකම්වරයෙකු ලෙස කියාගත් නලීන් නමැත්තෙක්, හිරාන් නම් සම්බන්ධීකරණ ලේකම්වරයෙක්, යෝෂිත රාජපක්ෂගේ දිනක්ෂ නමැති සම්බන්ධීකරණ ලේකම්වරයෙක් විසින් ඇමතුම් ලබා දී ඇතැයි පාලිත රංගේ බණ්ඩාර මහතා පවසයි. එම ඇමතුම් අදාළ පුද්ගලයන් විසින්ම ලබාදුන් ඒවාදැයි විමසා බැලිය යුත්තේ විධිමත් පරීක්ෂණයකින් පසුවය. කෙසේ වෙතත් මේ වෙද්දී දුරකථන ඇමතුමක කොටසක් පදනම් කරගනිමින් ජනාධිපතිවරයා ඝාතනය කිරීමේ කුමන්ත‍්‍රණයක් ඇති බව මාධ්‍ය වාර්තා කර ඇත. අනෙක් අතට පාර්ලිමේන්තුවේ බලය තහවුරු කරගැනීම වෙනුවෙන් අල්ලස් ලබාදෙන බවට ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන සහ මහින්ද රාජපක්ෂ වෙත බරපතළ චෝදනා එල්ලවෙයි. එවැනි පසුබිමක පාලිත රංගේ බණ්ඩාර අමාත්‍යවරයා ප‍්‍රසිද්ධ කළ දුරකථන ඇමතුම්වලදී සාකච්ඡුා කළ කරුණු මෙහි පළ කරන්නෙමු. තද අකුරෙන් සඳහන් වෙන්නේ ඇමතිවරයාට දුරකථන ඇමතුම් ලබාදුන්. පුද්ගලයන්ගේ ප‍්‍රකාශයන්ය. හිරාන්, නලින්, ඉනන්ද, දිනුක්ෂ, මාලක යන නම්වලින් දැක්වෙන්නේ රංගේ බංඩාර අමාත්‍යවරයාට දුරකථන ඇමතුම් ලබාදුන් සම්බන්ධීකරණ ලේකම්වරුන්ය.

 

රංගෙද…

2018 . 11. 01
එස්. බී . දිසානායක

හෙලෝ රංගෙද? රංගෙ කොහෙද ඉන්නෙ? එන්නෙ නැද්ද?
නැහැ. මම ඊයෙ එච්.ඊ. (එච්.ඊ. යන කෙටි යෙදුමෙන් හඳුන්වන්නේ හිස් එක්සලන්සි හෙවත් ජනාධිපතිවරයාය) එක්ක කතාකරගත්තා ඇමතිතුමා.
එච්.ඊ. මට කතාකළා.
නැහැ. ඔයාලාට තිබ්බ බය අපෙන් යූඇන්පී යයි කියලානේ. දැන් එකෙක්වත් යන්නෙ නැහැ. අද ඒ ටික සේරම දිවුරනවා. ඒ ටික දිවුරනවා. තව අර අපි හදාගෙන හිටිය පස් හය දෙනා. උනුත් දිවුරනවා හෙට. වෙලා තියෙන්නේ රංගේ ඔයා දැන් ආවොත් අපට ඔයාට කැබිනට් පොසිෂන් එකක් දෙන්න පුළුවන් වෙයි. එහෙම නැතිවුණොත් නැති වෙයි.
ඔයාලාගේ තව තුන්දෙනෙක් ඉන්නවා. ඒ අය කැබිනට් අය. ඔයා ඉක්මන් වුණොත් හොඳයි රංගේ. ඔයා ජනාධිපතිතුමාට කියලා තියෙනවා අද එනවා කියලා.
නැහැ නැහැ. මම ජනාධිපතිතුමාට කිව්වේ අද කෝල් එකක් දෙන්නම් කියලා. මට කිව්වා මම කොලම්බු ඉන්නවානම් ඒ වෙලාවට එන්නම් කියලා. නැත්නම් කලින් කියන්නම් කියලා.
මට කිව්වා ඔය එනවා කිව්වා කියලා.
නැහැ නැහැ. මම කිව්වා. එතුමා ඊයේ මට කතාකළා.
මමයි කිව්වේ ඔයාට කතා කරන්න කියලා. මට ඔයාට කතාකරන්න කියලා තව කවුරුහරි කිව්වා. ජනාධිපතිතුමා ලව්වා රංගෙට කතාකරන්න. ජනාධිපති කතා කළොත් රංගේ එයි කියලා. රංගේ මේ වගේ වෙලාවක තමයි ඔයාලා අඩිය ඉස්සරහට තියන්න ඕන. අඩිය පස්සට ගන්න ගන්න පාඩුව ඔයාටම තමයි. අපේ 113 පිළිබඳව අපිට ගැටලූ‍වක් නැහැ. රංගේ මම ඔයාව රවටන්න බොරු කියනවා නෙවෙයි. ගිය සැරෙත් අපට වුණ දේ තමයි අපි 117ක් හදාගෙන හිටියා. අපට වෙච්ච ප‍්‍රශ්නය තමයි අපේ ටීම් එකක් යන්න ගියානේ. මේ සැරෙත් ඒ විදියටම වෙන්න ගියා. ඒත් දැන් ඒ ප‍්‍රශ්නය ඉවරයි. අද බලන්න.
එහෙමද? ඒ ඔක්කොම සෙටල්ද?
ඔව්. සෙටල්. අද දිවුරනවා. ඒ සියලූ‍ දෙනා. පහුගිය ජාතික රජය වගේ හතළිස් ගණන්වලට යන්න බැහැනේ රංගේ. යන්න පුලූ‍වන් 30ට. ඒවා හිතන්න බලලා මට කතාකරන්න ඔයා ඩිසිෂන් එකක් අරන් මට කතාකරන්න.

හිරාන්
2018.11.02

ඇමතිතුමා දැන් නම් අපි ලාස්ට් මූමන්ට් එකේ ඉන්නෙ. දැන් දුමින්දත් හරි. ඔක්කෝම ටික අද දිවුරුම් දෙනවා.
කවුද හරි?
දුමින්ද හරි.
සෙට්ල්ද ඔක්කොම.
බැසිල් ඇමතිතුමා එක්ක පැය දෙකහමාරක් කතාකරලා ඒ දෙන්නා ඩිසිෂන් එක ගත්තා. ඊයේ 12.30ට ඩිසිෂන් එක අරගෙන. ඒ වෙලාවෙම ජනාධිපතිතුමා හම්බවුණා. අද දිවුරුම් දුන්නා. වැඬේ ඉවරයි. තව අපි ? ආර්.බී. හම්බවුණා. එයත් කිව්වා ඕකේ කියලා.
ආර්.බී. කිව්වේ.
රිෂාද් බදියුදීන්. අද හම්බවෙලා ඔයාගේ ටික කතා වෙලා තියෙන්නේ. ඇත්තටම මම මුලින්ම ඔයාගේ ටික කතාකළා. අද හම්බවෙලා වැඬේ ඉවරකරගමුකෝ. ඔයා කොහෙද ඉන්නේ අද?
මම මේ ගෙදර යන ගමන් ඉන්නේ. පුත්තලම.
ඉතිං එන්නකෝ කොළඹ එන්නකෝ. එහෙනම් වෙලාව කියන්නකෝ දෙකට පුළු‍වන්ද.
අපි බලමු. දුමින්දලාගේ මේකත් අද අපිට බලන්න පුළුවන්නේ.
දැන් මෙහෙමයි. එතකොට ටූ ලේට් ඇමතිතුමා.
එහෙමද?
මම මේ ඔයාට පැහැදිලිවම කියන්නේ. එහෙම වුණොත් ටූ ලේට් කියලා. මම මේ ඔයාට කියන්නේ. තව ඉන්නවා ගොඩක් අය. ඒ ඔක්කෝම ලිස්ට් එකේ තියාගෙන. ඔයා ජීවිතේට හිතන්නේම නැති කෙනෙකුත් ඉන්නවා. ප‍්‍රබලම කෙනෙක්. ඒ ගැන මට කියන්න බැහැ. ඔයාට ඊට පස්සේ ඕනෑනම් කියන්නම්. කවුරුවත් හිතුවේ නැහැනේ වසන්තට ඇවිත් කැබිනට් එක දෙනකම්. ගෙදර ඇඳුමෙන් නේ මම උස්සන් ගියේ.‍x

නලින්

සර් කොහේද?
දැන් නම් මම කොළඹ ආවා.
සර් අපට පැය භාගෙකට හම්බවෙන්න බැරිද?
අදද?
ඔව්.
මම බලන්නම්. මොකද ආණමඩුවෙත් පොඩි ප‍්‍රශ්නයක් තියෙනවා. ආණමඩුවේ යන්න වෙනවා මෙතන රැුස්වීම ඉවරවෙලා.
සර් දැන් ප‍්‍රශ්නේ ඉවරයිනේ සර්. මම දැන් කිව්වේ ඊයේ.
දැන් මොකක්ද ඒගොල්ලෝ කියන්නේ කියන්නකෝ.
දැන් මෙහෙමයි. දැනට ඇත්තටම මෙහෙමයි. මට නම්වලින් කියන්න බැහැ හරිද? නම්වලින් කියන්න බැහැ. හරිද? මම ඇමතිතුමා එක්ක කතා කරගෙන හිටියා. ඒ වෙලාවේ වෙන සෙට් එකක් ආවා. සර් මෙහෙමයි. සර් එන්නකෝ.
මට විනාඩියයි තියෙන්නේ. මම බහින තැන ළං වේගෙන එන්නේ. ඉක්මනට කියන්න නලින්.
සර් එන්නකෝ. පැය භාගයක් අපිට දෙන්න කතා කරන්න.
කොහේද?
සර්ලාගේ ගෙදරට. මම වාහනෙන් ගන්නම්. වෙන වාහනේක ඇවිල්ලා.
නැහැ. මගේ වාහනේ තියෙනවා.
පොඞ්ඩක් එන්න සර්.
නැහැ. දැන් මෙහෙමයි. මම වෙන වාහනේක ආවත් මගේ මයිල් ගහක් දැක්කත් මුං ඔක්කෝම අඳුනනවානේ.
නැහැ නැහැ. ඇතුළට යන්න සර්. කිසිකෙනෙකුට පෙන්නේ නැහැ. ඒකට වෙනම සීක‍්‍රට් පාරක් තියෙනවා. ඇතුළට යන කවුරුත් දන්නේ නැහැ.
දැන් ඒගොල්ලෝ නලින් මට දෙන ඔෆර් එක කියන්නකෝ.
මෙහෙමයි. සර් ඇවිල්ලා ඔන් ද ටෙබල් සියලූම දේ දාන්නකෝ. මං…
නෝ නෝ. ඔයා අහන්න.
නැහැ නැහැ. ඊයේ මෙහෙමයි සර්. සර් ඇවිල්ලා පැය භාගයක් කතා කරලා යන්නකෝ. වැඬේ ඉවරයිනේ.
හරි හරි. මම එන්න ඉස්සෙල්ලා ඔයා මට කතා කරලා. මං මෙතන වැඩකට බහිනවා. පැයක් විතර මං එතන හිර වෙනවා. පැයකින් පස්සේ මට කතාකරලා කියන්න.
සර් මේ. ස්ටේට් මිනිස්ටර් හොඳ එකක් දෙන්නම් සර්. ගැසට් කරලාම.
මං ස්ටේට් මිනිස්ටර් ගන්නේ මොන කෙහෙල්මලකටද?
දැන් ඉතින් ඒක තමයි. මම කිව්වේ සර්.
නැහැ නැහැ. ස්ටේට් මිනිස්ටර් පැත්තට යනවා නම් අපට මොනිටරින් පැත්ත හිතන්න වෙනවානේ නේද.
නැහැ. අර ටික හරි සර්. සී.සී. එකයි ඔක්කොම කතන්දර.
මොකක්ද හරි කියන්නේ.
සී.සී. එකයි ආනමඩුවයි. ඒ ඔක්කෝම හරි. ඒ කතන්දර හරි. දැන් ඒකයි මම කිව්වේ. රයිට්. වාඩිවුණා. පැය භාගෙන් කතා කළා. ගියා. ඉවරනේ සර්.
වැඬේ තියෙන්නේ මට කැබිනට් නම් හරි. කැබිනට්.
ඉන්න. දැන් සර් මට මෙහෙම කියන්නකෝ. මට කියනවා සර් හරි සර් හරි කියලා. මට දැන් කියන්නකෝ සර් එනවාද කියලා. මම දැන් කතා කරන්නම්. හරි. කැබිනට් එකක් කතා කරන්නම්.
හරියටම කැබිනට් එකයි අනෙක් මොනවාද.
අනෙක් ඒවා හරි.
දැන් මට අපේ වසන්තලා එහෙම කිව්වා ඒගොල්ලන්ට කෑෂ් වලිනුත් උදව්වක් කළා කියලා.
නැහැ නැහැ. ඒක නම් බොරුවක්.
වසන්ත ඉතින් මගේ අතිජාත මිත‍්‍රයානේ. මට බොරු කියන්නේ නැහැ.
ඒක නම් බොරු. කිසිම හේතුවක් නැහැ.

නලින්

හෙලෝ අරක හරි ඈ.
අරක කිව්වේ..
ඔයා කිව්වේ
කොයි එකද?
කැබිනට්
කොච්චරක්ද කිව්වේ?
කැබිනට් ඕකේ. එක්කං එන්න කිව්වා. දැන් කතා කරලා.
කැබිනට් එක මොකක්ද කියලා කියන්නේ නැද්ද?
නැහැ. ඒක තමයි. ඔයා… දැන් මෙහෙමනේ. දැන් මේක. දැන් අපිට කැබිනට් තියෙනවා කියනවානේ. ඔයා එන්නකෝ කියන්න. ඔයා එන්න. නැතුව මට මේක හැමතිස්සේම කියනවානේ දැන් එනවා දැන් එනවා කියනවා විතරනේ.
ඉන්නකෝ මං සාකච්ඡුාවක ඉන්නේ.

නලින්

ඔව්. සර්. අපට කීයටද හම්බවෙන්න පුළු‍වන්.
අනේ මන්දා බං.
මෙහෙමයි සර් මේ වැඬේ ඉවරයිනේ.
ඉවර නැහැ බං. ආණ්ඩුවට තියෙනවානේ. 118 ඇවිල්ලා හිටියානේ අද.
ඒ ඇවිල්ලා හිටියේ පක්ෂ රැුස්වීමටනේ. ඒ ඇවිල්ලා ඕක අරගෙන ටී.එන්.ඒ. එක යූඇන්පී එකට අරගෙන යන්න පුළු‍වන්ද ඉස්සරහා ඡුන්දෙකට. ඒක වෙන්නේ නැහැනේ සර්.
වැඬේ වෙන්නේ නලින්. එවැනි බහුතරයක් තියෙද්දී නලින් ඔයා හිතනවාට වඩා වෙන ප‍්‍රශ්නයක්නේ ඇතිවෙන්නේ නලින්. කෙළින්ම බජට්..
නැහැ සර්. බහුතරයක් අපට පෙන්වන්න ඕන නැහැනේ සර්. ඉම්පීච්මන්ට් එකේදී බහුතරයක් පෙන්වන්න තියෙන්නේ. සර්ලා ඔය පැත්තේ ඔහොම ඉන්නකොට ඉවර වෙන්නේ නැහැනේ සර්.
ඔව්. ඉම්පීච්මන්ට් එකක් ගෙනාවොත් ඉවරනේ.
මෙහෙමනේ. ඉස්සරහට සර්වත් හැම දේකින්ම ආරක්ෂා වෙලා සර්ගේ කැරියර් එකත් හැදිලා. හරියන්නනේ මේ වැඬේ කරන්නේ. අපි පැය භාගෙකට හම්බවෙමුකෝ සර්. හම්බවුණායි කියලා ඕක මේ කවුරුවත් දැනගන්නේ නැහැනේ. අපි කී දෙනෙක් හම්බවෙලා තියෙනවාද මේ වෙනකම්. මම කියලා නැහැනේ අනෙක් අය හම්බවෙන එක.
මම මේ ආනමඩුවේ යනවා. එහෙම වුණොත් ආමඩුවෙ එන්නකෝ. ගෙදර එන්න. මම හැන්දෑවේ ඉන්නම්.
නැහැ සර් කොළඹදී හම්බවෙමුකෝ.
නැහැ. මම මේ යනවා කටුනායක හයිවේ එකේ.
සර් එහෙනම් අපි කීයටද එන්න ඕන.
ආනමඩුවේ. තව පැය දෙකකින් පස්සේ ආනමඩුවේ.
හරි. වැඬේ ඉවර කරමුද සර් එහෙනම් අපි එක්ක.
ඉවර කරමු කිව්වේ. ඉවර කරන්න නෙවෙයි මම කියන්නේ.
නැහැ. කතා කරලා වැඬේ ඉවර කරගමුද? අපි එන්නම් ගෙදරට.

මාලක

ඌ දැන් කියනවා ලෝ ඇන්ඞ් ඕඩර් දෙන්න බැහැලූ‍. දුමින්ද දිවුරුම් දෙන්නේ නැහැලූ‍. ඉතිං ඒක ගමුද කියලා. මම කිව්වා. අරෙහෙට මෙහෙට මාරු වෙන නිසා උඹලා කියන එක මට විශ්වාස නැහැ. මට මට ඇමතිතුමාට කියන්නත් බැහැ. ඊට පස්සේ බනිනවා. හරි වචනයක් දීලා ඉවරවෙලා ආණමඩුවට සල්ලි ගේන්න ඕනෙ. කෙරෙනවා නම්. නැත්නම් බැහැ කියලා කෙළින්ම කිව්වා.
එතකොට මොකද කියන්නේ.
ටික වෙලාවක් දෙන්න. ආණමඩුවට නෙවෙයි, කොළඹ පන්සලකට කරමු කියලා.මම කිව්වා බැහැ. ඒ පන්සන්වලට මීඩියා දානවා. අපි සේප්පුත් ඕකේ කරලා තියෙන්නෙ. වැඬේට ඕකේ කියලා.
උඹ කෙටියෙන් මල්ලි දැන් කතාකරලා වාරිමාර්ග ඇමති වුණාට කමක් නැහැ. වැඩ කරතැහැකිනේ. වාරිමාර්ග ඇමතිකමට දුමින්ද එන්නේ නැත්නම් මම ඒක කරන්නම්. ඒක අවුලක් නැහැ කියලා. උඹ මෙහෙම කියපන්. මාත් එක්ක කතාකළා කියලා. කෝටි 50ක් දෙන්න. යූ.එස්. ඩොලර්වලින් ඕකේ.
යූ.එස්. ඩොලර් ඕකේ කිව්වා.
හරි යූ.එස්. ඩොලර් ඕකේ නම් ඒක ආනමඩුවට ගෙනැල්ලා දෙන්න ඕනේ.
ඔව්. ඒක තමයි මම කිව්වේ ආණමඩුවට ගේන්න. ඊට පස්සෙ දිවුරුම් දෙන්න එනවා කියලා.
කෙළින්ම ඔයයි මායි මගේ කොල්ලෝ සෙට් එකකුයි අපේ නෝනයි අපි කට්ටිය කෙළින්ම ලෑස්තිවෙලා එනවා දිවුරුම් දෙන්න යන්න. යූ.එස්. ඩොලර්ස් ටික අපේ නෝනා ගණං කරලා සේප්පුවට දාලා දැම්මා. එහෙමම යතුර ගත්තා. ඔයා යන්න.
ආං හරි. එහෙමනම් මම කියලා තියෙන්නේ අපි එනවාමයි කියලා. කතන්දර දෙකක් නැහැ කියලා.

දිනුක්ෂ

මම කතාකළා වැඬේ හරි. මහාචාර්ය රංජිත් බණ්ඩාර කියලා එකෙක් අතේ සල්ලි ටික එවනවා කිව්වා. වැඩි කට්ටිය එපා කිව්වා. ඊළඟට මහාචාර්ය රංජිත් බණ්ඩාරට මගේ නම්බර් දීලා ඒ යකා මට කතාකළා. කතාකරලා මේක කොහොමද වෙන්නෙ කියලා ඇහුවා. මම කිව්වා ඔයා කොළඹට එන්න. එයාව වටකරගෙන ඉන්නේ අගමැතිතුමායි ඔක්කොම ටික. කොළඹ ප‍්‍රශ්න වෙනවා. එයාව ගන්න හම්බවෙන්නේ නැහැ. සේෆ්ම තැනනේ ආනමඩුවේ කාර්යාලය තියෙන්නේ. රංජිත් දැන් මගෙත් එක්ක කතාකළා. ඊට පස්සේ මගෙන් ඔයාගේ නොම්බරේ ඉල්ලූ‍වා. මම ඔයාගේ ප‍්‍රයිවට් නම්බර් එක දුන්නේ නැහැ. මම කිව්වා එයා කැමති නැහැ එක එකා එක්ක ඞීල් දාන්න. මම ඒකත් කිව්වා.
යෝෂිත ඇමතිතුමාගෙයි අපේ හාමුදුරුවන්ගෙයි ඉල්ලීමට තමයි මම මේක කළේ. ඔයා වෙන විදිය ගැන මට කියන්න. සල්ලි ටික අරන් එන විදිය ගැන මම ලෑස්ති කරන්නම්. මට අරයා කිව්වා මිස්ටර් රංජිත් බණ්ඩාර කියන කෙනාගේ අතේ සල්ලි එවනවා කියලා. දැන් ඔයාට රංජිත් බණ්ඩාර කතා කරාවි. ඔයා කියන්න ආනමඩුවට එන්න කියලා. කොළඹට ගෙන්නගන්න යන්නේ ඔයාව. ඔයා කොළඹට එන්න බැහැ කියන්න. මගේ අතේ සල්ලි එවන්න බැරි නිසා කවුරුහරි සොක්කෙක් අතේ සල්ලි එවයි මුං. ඔයා කියන්න මට ආනමඩුවෙන් පිට එන්න බැහැ කියලා. මුං ඔහේ එන්න බය නිසා කවුරුහරි අතේ සල්ලි එවයි.
කීයක්ද?
කෝටි 50යි. හදලා එවනවා කිව්වා රංජිත් බණ්ඩාර. එයා මට කිව්වා ඔයාට කෝල් එකක් ගන්නවා කියලා. දැන් කතා කරන්න කිව්වා කියලා. මම කිව්වා හා කියලා.

මෙම දුරකථන සංවාදයෙන් පසුව අමාත්‍ය රංගේ බණ්ඩාර පාරලිමේන්තුවට ගොස් කතා නායකවරයාට හා එ.ජාපයේ සමාජිකයන්ට මේ පිළිබඳව දැනුම් දී තිබුණි.

ඉනන්ද
මොකද වුණේ. අරක එළිකරලා කියලා උන් දන්නවා.
ඉතිං.
දන්නේ නැහැ. මට ඊට පස්සේ කෝල් නැහැ. එතැනින් ඉවරයි. මාත් ආයේ කෝල් ගන්න ගියේ නැහැ.
මොකද උන් කියන්නේ
මම දන්නේ නැහැ. කෝටි 50 මඟට අරන් ඇවිත්. ආපහු ගියා ඔයා පාර්ලිමේන්තුවේ කියලා පස්සේ දැනගත්තා.
ඒක ඉතිං අවුලක් නැහැ. අපට 100 ෂුවර් නේද. කෝටි 50 අරන් ඇවිල්ලද දැන්.
මම දන්නේ නැහැ සර්. මම ඊට පස්සේ කතාකරන්න ගියේ නැහැ. වැඩක් නැහැනේ. උන් දැනගත්තා මට මැසේජ් එකක් දැම්මා ඔයා පාර්ලිමේන්තුවේනේ කියලා. ඔයා කිව්වානේ ආනමඩුවේ කියලා.
හරි.
එතකොට සර් සර්ට කැබිනට් එකක් දෙනවා කියලා කිව්වාද.
කාටද.
ඔයාට කැබිනට් එකක් දෙයිනේ.
දන්නේ නැහැ මම නම්.
දෙයි දෙයි අනිවාර්යයෙන් දෙයි.
බලමු.
මාර දිවිල්ලක්නේ මුං දුවන්නේ. දැන් නම් මම හිතන්නේ අතහැරලා.
ඇයි ඒ. මාව අතහැරලා නැතිව ඇති.
මං හිතන්නේ නැහැ. ඒගොල්ලෝ දැන් තීරණයකට ආවාලූ‍. එක්කෝ අර මුස්ලිම් දෙගොල්ලක් ඉන්නවානේ 13ක්. එක්කාසු වෙන්න.
එහෙම නෙවෙයි. මම කතා කරන්නම්. මගේ යාළුවානේ ආරක්ෂක ලේකම්. එතකොට දැන් මුස්ලිම් කට්ටිය ආවේ නැත්නම් වැඬේ ෆේල් වෙනවානේ.
ඔව් ඉතිං. ගේම් එක අතහැරලා තියෙන්නේ.
එතකොට මේ දුන්න සල්ලි දැන්. අනෙක් අයට දුන්න සල්ලි. කට්ටියට දුන්නාලූ‍ නේ.
ඔව් ඉතිං. දියුණුවක් නැහැ. මුකුත් නැහැ. දැන් වසන්ත කියනවාලූ‍නේ සල්ලි ගත්තාට ඇමතිකම් ගත්තාට යූ.ඇන්.පී. එකට වෝට් කරනවා කියලා.
ආ. කියලා තියෙනවාද.
ඔව්.
කවදාද?
අද කියලා තියෙනවා.
මොකේද?
සී.නිව්ස්වල ඔක්කෝම තියෙනවා. වසන්ත කියලා තියෙනවා කියලා මම තාම යූඇන්පී. විජේදාස රාජපක්ෂ කියලා තියෙනවා වෝට් කරන්නෙ නැහැ කියලා. වසන්ත කියලා තියෙනවා වෝට් කරනවා කියලා. විජේදාස රාජපක්ෂත් කියලා තියෙනවා මම තවම එජාපයේ සාමාජිකයෙක් කියලා.

අගමැතිවරයා ඉවත් කිරීමට සහ තවත් අගමැතිවරයෙකු පත්කිරීමට පක්ෂව මතු කෙරෙන කුතර්ක

 

ජනාධිපතිවරයා මේ කාරණා දෙකම සිදු කොට ඇත්තේ 18 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයේ ආත්මගත පුරුද්ද යටතේ ය. ලංකාවේ වර්තමාන ව්‍යවස්ථාව තුළ එම 18 වැනි සංශෝධනය අහෝසි කොට 19 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක් ඊට ඇතුළත් කොට තිබේ. අගමැතිවරයෙකු පත් කිරීම සම්බන්ධයෙන් මිස අගමැතිවරයෙකු ඉවත් කිරීම සම්බන්ධයෙන් ජනාධිපතිවරයාට ඇති කිසි බලයක් ගැන වර්තමාන ව්‍යවස්ථාවේ කිසි තැනක සඳහන් නොවේ. එහි අදහස වන්නේ, අගමැතිවරයා ඉවත් කිරීමේ එකම බලය ඇත්තේ පාර්ලිමේන්තුවට බව ය. අගමැතිවරයා ඉවත් කිරීම සහ අගමැතිවරයාගේ ධුරය අහිමි වීමට අදාළව ව්‍යවස්ථාවේ සඳහන් වෙනත් සියලූ ප‍්‍රතිපාදන මගින් ද තහවුරු කරන්නේ එයමයි.

අගමැතිවරයා ඉවත් කිරීමට ජනාධිපතිවරයාට ඇති බලයක් ගැන ව්‍යවස්ථාවේ කිසි තැනක සඳහන් නොවුණත්, අගමැතිවරයෙකු පත් කිරීම ගැන ඔහුගේ මැදිහත් වීම ව්‍යවස්ථාවේ සඳහන් කොට තිබේ. ඒ, ව්‍යවස්ථාවේ 42 (4) වැනි වගන්තිය මගිනි. ඊට අනුව ජනාධිපතිවරයා විසින් අගමැතිවරයා පත්කළ යුතු ආකාරය දැක්වෙන්නේ මෙසේ ය: ‘‘ජනාධිපතිවරයාගේ මතය අනුව, පාර්ලිමේන්තුවේ විශ්වාසය උපරිම වශයෙන් ඇති පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීවරයා ජනාධිපතිවරයා විසින් අග‍්‍රාමාත්‍යවරයා ලෙස පත් කරනු ලැබිය යුත්තේය’’

දැන් ප‍්‍රශ්නය වන්නේ මෙයයි: පාර්ලිමේන්තුවක් නැති තත්වයක් තුළ, එනම් ජනාධිපතිවරයා විසින් ඕනෑකමින්ම පාර්ලිමේන්තුව වසා තබා ඇති තත්වයක් තුළ, ‘පාර්ලිමේන්තුවේ විශ්වාසය උපරිම වශයෙන් ඇති පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීවරයා’ තෝරා ගත හැක්කේ කෙසේද යන්නයි. (මෙසේ කෙරෙන්නේ, ‘මිල සූත‍්‍රයක්’ ක‍්‍රියාවට නැංවීමට බව ලංකාවේ පෘථග්ජන දේශපාලනයේ සිටින කවුරුත් දනිති. ඒ කාරණය මෙහිදී අපි සාකච්ඡුාවට නොගනිමු).
ඇත්ත, මෙහි තවත් දෙයක් සඳහන් වෙයි. එනම්, ‘ජනාධිපතිවරයාගේ මතය අනුව’ යනුවෙනි. මේ මතය යනු කුමක් ද? එය හිතළු මතයක් විය නොහැක. ඇත්තෙන්ම පාර්ලිමේන්තුවේ උපරිම මන්ත‍්‍රී සංඛ්‍යාවක් ඇතැයි ජනාධිපතිවරයා විශ්වාස කරන කෙනා යන්න ඉන් ගම්‍ය වෙයි. මෙහි දී, 225 ක් සිටින පාර්ලිමේන්තුවක 10 දෙනෙකු පමණක් සිටින පක්ෂයක පුද්ගලයෙකු අගමැති වශයෙන් පත්කිරීමේ අවසරයක් ජනාධිපතිවරයාට නැති බව අමුතුවෙන් කිව යුතු නැත. එහෙත් කෙනෙකුට මෙසේ තර්ක කළ හැකිය. 225 ක් සිටින පාර්ලිමේන්තුවේ කරට කර සිටින පක්ෂ දෙකකට අයත් පුද්ගලයන් අතර වන තේරීමකදී ජනාධිපතිවරයාට ‘තමාගේ මතය අනුව’ කටයුතු කිරීමේ සාධාරණ ඉඩක් ඇති බව ය. උදාහරණයක් වශයෙන්, එක පක්ෂයකට මන්ත‍්‍රීවරුන් 112 ක් ද අනිත් පක්ෂයට මන්ත‍්‍රීවරුන් 113 ක් ද ඇති අවස්ථාවක, සමහර විට, 112 සහිත පක්ෂයේ පුද්ගලයෙකුට ජනාධිපතිවරයා විසින් අගමැති ධුරය පිරිනැමීමේ අවස්ථාවක් උද්ගත විය හැකිය. අපි තවත් පොඞ්ඩක් ඈතට යමු. යම් හෙයකින්, මන්ත‍්‍රීවරුන් 6 දෙනෙකු සිටින ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ අනුර කුමාර දිසානායක, ‘ජනාධිපතිවරයාගේ මතය අනුව පාර්ලිමේන්තුවේ විශ්වාසය උපරිම වශයෙන් ඇති පුද්ගලයා’ වීමටත් බැරි නැත. සමහර විට, ඔහු අගමැති තනතුරේ පිහිටුවීම ගැන එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ යම් පිරිසකුත්, ශ‍්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ යම් පිරිසකුත්, දෙමළ ජාතික සන්ධානයේ සහ මුස්ලිම් කොන්ග‍්‍රසයේ යම් පිරිසකුත් එකඟ වීමට ඉඩ තිබේ. අවශ්‍ය වන්නේ, නිශ්චිත අවස්ථාවලදී, එනම්, ප‍්‍රතිපත්ති ප‍්‍රකාශනය සහ අයවැය වැනි වැදගත් කරුණු සම්බන්ධයෙන් පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතරයක් අනුර කුමාර දිසානායකට ලබා ගත හැකි තත්වයක් ඇති බවට වගබලා ගැනීමයි. එනම්, පාර්ලිමේන්තු සම්ප‍්‍රදාය සහ අවශ්‍යතා තුළ, ඔහුගේ අගමැතිභාවය වහා පරීක්ෂාවට ලක්වන බව ය. මෙයින් පෙනී යන්නේ, ‘ජනාධිපතිවරයාගේ මතය අනුව’ යනුවෙන් අදහස් වන්නේ, ප‍්‍රායෝගික කාර්ය පරිපාටියක් කරගෙන යාම සඳහා යොදා ගත හැකි බහුතරයක් සහිත නායකයෙකු මිස, ජනාධිපතිවරයාගේ රුචි අරුචිකම් උඩ හෝ ඔහුගේ කුමන්ත‍්‍රණකාරී සැලසුම්වලට සරිලන අගමැතිවරයෙකු පත් කිරීමට ඔහුට ඇති බලයක් නොවේ.

අවසාන වශයෙන්, මේ කොයි දේ පරීක්ෂාවට ලක් කිරීමටත් පාර්ලිමේන්තුව විවෘතව තිබිය යුතුය. කොටින්ම මෙහිදී සිදුව ඇත්තේ, අගමැතිවරයෙකු ‘පත්කිරීම’ සම්බන්ධයෙන් වන ප‍්‍රතිපාදනයක් (‘ජනාධිපතිවරයාගේ මතය අනුව, පාර්ලිමේන්තුවේ විශ්වාසය උපරිම වශයෙන් ඇති පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීවරයා අග‍්‍රාමාත්‍යවරයා ලෙස පත් කරනු ලැබිය යුතු’ වීම), දැන් අග‍්‍රාමාත්‍යවරයා ‘ඉවත් කිරීම’ සඳහා ජනාධිපතිවරයා විසින් යොදාගෙන තිබීමයි. එය ද, ඇත්තෙන්ම ඒ සඳහා වන බහුතරයක් ඔහු අතේ නොතිබියදී ය.

18 වැනි සංශෝධනය සහිත පැවති ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව සහ 19 වැනි සංශෝධනය සහිත වර්තමාන ආණ්ඩු ක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව අතර, මේ කාරණය සම්බන්ධයෙන්, එනම් අගමැතිවරයාව ඉවත් කිරීම සහ පත් කිරීම සම්බන්ධයෙන් පැහැදිලි වෙනසක් ඇති කොට තිබෙන බව අප හඳුනා ගත යුතුය. පැවති ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව තුළ අගමැතිවරයා ඉවත් කිරීමේ පැහැදිලි බලයක් ජනාධිපතිවරයාට දී තිබුණි. එම ව්‍යවස්ථාවේ 8 වැනි පරිච්ෙඡ්දයේ 47 වැනි වගන්තිය යටත්, ‘‘ජනාධිපතිවරයාගේ අත්සන යටතේ යවන ලිපියක් මගින් අගමැතිවරයා ඉවත් කළ හැකිය’’. මෙහි අදහස වුණේ, ජනාධිපතිවරයාගේ ධුර කාලය තුළ ඕනෑම වාර ගණනක් අගමැතිවරුන් ඉවත් කිරීමට සහ පත් කිරීමට ජනාධිපතිවරයාට අවකාශ තිබූ බවයි. ඊට අවශ්‍ය කෙළේ, ලිපියකින් ඒ බව අගමැතිවරයාට දැන්වීම පමණි. (දැන් අගමැති රනිල් වික‍්‍රමසිංහ ඉවත් කොට තිබෙන්නේ එවැනි ලිපියකිනි. එය 18 වැනි සංශෝධනයේ ‘පෙර ආත්මයේ’ පුරුද්දට කරන ලද්දක් විය හැකිය).
ජනාධිපතිවරයාට පැවරී තිබූ එම බලය 19 වැනි සංශෝධනය සහිත අලූත් ව්‍යවස්ථාව තුළ මුළුමණින්ම ඉවත් කෙරුණි. එම අලූත් ව්‍යවස්ථාව තුළ අගමැතිවරයා ඉවත් කළ හැක්කේ, 46 (1) වගන්තිය යටතේ ය. ඒ මෙසේ ය: ‘‘අග‍්‍රාමාත්‍යවරයා ස්වකීය අත්සන යටතේ ජනාධිපතිවරයා වෙත යවන ලිපියක් මගින් ස්වකීය ධුරයෙන් ඉල්ලා අස්වුවහොත් හෝ තවදුරටත් පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීවරයෙකු නොවුවහොත්’’ පමණි. අගමැතිවරයාට පරිබාහිර හේතුවක් නිසා අගමැති ධුරය ඔහුට අහිමි විය හැකි තවත් අවස්ථාවන් ද දක්වා තිබේ. ඒ, ව්‍යවස්ථාවේ 48 (2) වැනි වගන්තිය ප‍්‍රකාරව ය: ‘‘පාර්ලිමේන්තුව විසින් ආණ්ඩුවේ ප‍්‍රතිපත්ති ප‍්‍රකාශය හෝ විසර්ජන පනත් කෙටුම්පත ප‍්‍රතික්ෂේප කළහොත් හෝ ආණ්ඩුව කෙරෙහි විශ්වාසභංග යෝජනාවක් සම්මත කළහොත්’’ ය. මෙහිදී අගමැතිවරයා පමණක් නොව, මුළු ඇමති මණ්ඩලයම විසුරුවා හැරියා සේ සැලකේ.

එහෙත් මේ කියන කිසිවක් මෙතෙක් සිදුව නැත.
මේ තත්ත්වය තුළ පොහොට්ටුකාරයෝ වෙනත් තර්කයක් මතු කරති. එනම්, එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානයේ මැති ඇමතිවරුන් ආණ්ඩුවෙන් ඉවත් වීමෙන් පසු, එතෙක් පැවති ‘ජාතික ආණ්ඩුව’ ඉවත් කෙරුණු හෝ විසිරුවා හරිනු හෝ ලැබු බවයි. ඕනෑම සභාගයකදී එක් පාර්ශ්වයක් ඉවත් වීමෙන් පසු එම සභාග රජය තවදුරටත් පවතී ද නැද්ද යන්න තීරණය වන්නේ, ඉතිරි පාර්ශ්වවලට ආණ්ඩුව ගෙන යාමට තරම් ශක්තියක් තිබේ ද නැද්ද යන්න මත මිස හුදෙක් එක් පාර්ශ්වයක් ඉවත් වීම යන කාරණය මත නොවේ.

‘ජාතික ආණ්ඩුවක්’ යන්න ව්‍යවස්ථාවේ විස්තර කොට තිබේ. ඒ මෙසේ ය: 46 (4) වගන්තිය- ‘‘පාර්ලිමේන්තුවේ වැඩිම ආසන සංඛ්‍යාව ලබා ගන්නා පිළිගත් දේශපාලන පක්ෂය හෝ ස්වාධීන කණ්ඩායම සහ පාර්ලිමේන්තුවේ අනෙකුත් පිළිගත් දේශපාලන පක්ෂ හෝ ස්වාධීන කණ්ඩායම් එකතුව පිහිටුවනු ලබන ආණ්ඩුවක් වන්නේය.’’
මේ කියන ‘අනෙකුත් පිළිගත් දේශපාලන පක්ෂ’ (එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානය) ආණ්ඩුවෙන් ඉවත් වීම නිසා ඇති විය යුතුව තිබූ එකම වෙනස වන්නේ, අමාත්‍ය මණ්ඩලය 30 දක්වා අඩු කිරීම පමණි. එසේ නොමැතිව, ඒ හේතුව නිසා, අමාත්‍ය මණ්ඩලය විසිරෙන්නේ නැත. අමාත්‍ය මණ්ඩලය විසිරුවා හැරීමක් සිදුවිය හැකි එකම අවස්ථාවන් වන්නේ, ඉහතින් සඳහන් කළ අගමැතිවරයා ඉවත් වීමට හෝ ඉවත් කිරීමට බලපාන කොන්දේසි පමණි.

මේ දෙස තවත් පැත්තකින් අපට බැලිය හැකිය. ජනාධිපතිවරයා විසින් අගමැතිවරයා ව්‍යවස්ථාවේ 42.4 වගන්තිය යටතේ පත්කරනු ලැබුවේ, ‘ජාතික ආණ්ඩුවක්’ නොතිබියදී ය. හෙවත්, එක්සත් ජාතික පක්ෂ ආණ්ඩුවට, එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානය එකතු වීමට කලින්, 2015 අගෝස්තු 21 වැනි දා ය. එවිට ‘ජාතික ආණ්ඩුවක්’ හෝ මේ කියන එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානයක් ආණ්ඩුව තුළ තිබුණේ නැත. ඊට පසු, මංගල සමරවීර, තිලක් මාරපන සහ විජේදාස රාජපක්ෂ ඇමතිවරුන් වශයෙන් පත් කෙරුණි. ඒ සියල්ලෝම එක්සත් ජාතික පාක්ෂිකයෝ ය. එවිටත්, ‘ජාතික’ ආණ්ඩුවක් තිබුණේවත්, එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානයක් ආණ්ඩුව තුළ තිබුණේවත් නැත. එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානය එම ආණ්ඩුවට එක් වන්නේ 2015 සැප්තැම්බර් මාසයේ ය. දැන්, පොහොට්ටුකාරයන් කියන පරිදි, එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානය ආණ්ඩුවෙන් ඉවත් වීම නිසා ‘ජාතික ආණ්ඩුව’ අහෝසි වී ඇත්නම්, ඉන් පසුව සිදුවිය යුත්තේ, ඊට කලින් තිබුණු තත්වයට, එනම් 2015 අගෝස්තුවේ අගමැතිවරයාව පත්කරනු ලැබූ අවස්ථාවේ තිබූ තත්වයට ආපසු යාමයි. එසේ නොමැතිව, අගමැතිවරයාගේ ධුරය අහිමි වීම හෝ අමාත්‍ය මණ්ඩලය අහෝසි වීම හෝ කෙසේ නම් සිදුවන්න ද? අමාත්‍ය මණ්ඩලය විසිරෙන්නේ අගමැතිවරයා සම්බන්ධයෙන් ඉහතින් සඳහන් කොට ඇති තත්වයන් යටතේ පමණි.

අගමැතිවරයා ඉවත් කිරීම ව්‍යවස්ථාමය වශයෙන් තහවුරු කර ගැනීමට යොදා ගෙන ඇති තවත් තර්කයක් වන්නේ, ඇමති මණ්ඩලය විසුරුවා හැරීමට අදාළව ව්‍යවස්ථාවේ පවතින 48 (1) වගන්තියේ සිංහල පරිවර්තනයේ එක් වාක්‍යාංශයකි. එහි ඉංග‍්‍රීසි පිටපත මෙසේ ය: ‘‘මරණයෙන් හෝ ඉල්ලා අස්වීමෙන් හෝ අන්‍යාකාරයකින් හෝ අග‍්‍රාමාත්‍යවරයා ධුරය දැරීම නතර වූ විට….. අමාත්‍ය මණ්ඩලය විසිරෙන්නේය’’ යනුවෙනි. එහෙත් එය සිංහලට පරිවර්තනය කොට ඇත්තේ මෙසේ ය: ‘‘ධුරයෙන් ඉවත් කරනු ලැබීමෙන් හෝ ඉල්ලා අස්වීමෙන් හෝ අන්‍යාකාරයකින් හෝ අග‍්‍රාමාත්‍යවරයා ධුරය දැරීම නතර වූ විට… අමාත්‍ය මණ්ඩලය විසිරෙන්නේය’’ යනුවෙනි.

දැන් බලන්න: ‘‘මරණයෙන්’’ යන්න ඉවත්ව, ‘‘ධුරයෙන් ඉවත් කරනු ලැබීමෙන්’’ යන්න සිංහල පිටපතට ඇතුළත්ව තිබේ. මෙය පරිවර්තන දෝෂයක් බව පැහැදිලිව හඳුනා ගත හැකිය. මන්ද යත්, මේ ලිපියේ මුලින් සඳහන් කළ, අගමැති ධුරය අහිමි වීමට අදාළ, 46 (1) සහ 48 (2) වගන්තිවල හෝ ව්‍යවස්ථාවේ වෙනත් තැනක, ‘ජනාධිපතිවරයා විසින්’ අගමැතිවරයා ඉවත් කිරීමක් ගැන කිසි සඳහනක් නැති බැවිනි. එහෙත් මේ වගන්තියේ සඳහන් තවත් වචනයක් මත ඊළඟට ඔවුහු එල්ලෙති. එනම්, ‘‘අන්‍යාකාරයකින්’’ යන්නයි. අන්‍යාකාරයකින් යනු, ව්‍යවස්ථාවේ සඳහන් වන අන්‍යාකාරයකින් මිස ගෙදරදොරේ හෝ පාරතොටේ කටයුතු කරන අන්‍යාකාරයකින් නොවේ.

අගමැති ධුරය අහිමි විය හැකි සහ අමාත්‍ය මණ්ඩලය විසුරුවා හැරිය හැකි ව්‍යවස්ථාවේ සඳහන් එවැනි ‘අන්‍යාකාරයන්’ මොනවා ද? ආණ්ඩුවේ ප‍්‍රතිපත්ති ප‍්‍රකාශය හෝ විසර්ජන පනත් කෙටුම්පත පාර්ලිමේන්තුව විසින් ප‍්‍රතික්ෂේප කළහොත් හෝ විශ්වාසභංගයක් සම්මත කළහොත් ය.

ජනාධිපතිවරයා පසුගිය දා තවත් අගමැතිවරයෙකු සහ ඇමතිවරුන් පත් කෙළේ මේ කියන කිසිවක් සිදු වී නැති තත්වයක් තුළ ය.

මෙහිදී අපේ අවධානයට ලක්විය යුතු වැදගත් කාරණයක් තිබේ. එනම්, ජේ.ආර්. ජයවර්ධනගේ සහ මහින්ද රාජපක්ෂගේ විධායක ජනාධිපති දේශපාලනික සංස්කෘතියේ සිට යහපාලනයේ 19 වැනි ව්‍යවස්ථාව නමින් හැඳින්වුණු දේශපාලනික සංස්කෘතියට අප මාරු වූ මුඛ්‍යතම අභිලාෂය වුණේ, විධායක ජනාධිපතිවරයා වෙනුවට පාර්ලිමේන්තුව ශක්තිමත් කිරීමයි. එනම්, පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමට, අගමැතිවරයා ඉවත් කිරීමට සහ අමාත්‍ය මණ්ඩලය විසුරුවා හැරීමට ජනාධිපතිවරයා සතුව එතෙක් තිබූ අත්තනෝමතික සහ පරම බලය, පාර්ලිමේන්තුව වෙත පවරා දීමයි. එයින් පසුව, 19 වැනි සංශෝධනය යටතේ, අගමැතිවරයා ඉවත් කිරීම සහ අමාත්‍ය මණ්ඩලය අහෝසි වීම යන කාරණා දෙක එකිනෙකට ගැටගසා තිබේ. එනම්, අමාත්‍ය මණ්ඩලය අහෝසි වුවහොත් අගමැති ධුරයත් අහිමි වන්නේය. අගමැතිවරයා ඉවත් වුවහොත් අමාත්‍ය මණ්ඩලයත් විසිරෙන්නේය. එපමණි. ජනාධිපතිවරයාට ඒ සම්බන්ධයෙන් කිසි බලයක් 19 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය යටතේ ලබා දී නැත.

මේ නිසා, පසුගිය 26 වැනි දා ජනාධිපති සිරිසේන කෙළේ, ව්‍යවස්ථා කුමන්ත‍්‍රණයකි. එය හමුදා කුමන්ත‍්‍රණයක් තරම්ම බරපතළ ය.

ජයපැන් බොන මාධ්‍ය

0

 

 

සත්‍යයට ගරු කිරීම ජනමාධ්‍යවේදියාගේ පළමු යුතුකම වේ යැයි සඳහන්වේ. එහෙත් ඔක්තෝබර් 26 රාත‍්‍රියෙන් ආරම්භ වී මේ දක්වා විසඳුමක් නොලැබී තිබෙන ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා විරෝධී දේශපාලන අර්බුදය තුළ ශ‍්‍රී ලංකාවේ ජනමාධ්‍යවල හැසිරීම සත්‍යයට ගරු කිරීමක්ද යන ප‍්‍රශ්නාර්ථය මතු කර ඇති බව නිරීක්ෂණය කළ හැකිය. එහිදී අසත්‍යය වැපිරීමද සත්‍යය හැංගීමද අධිපතිවාදී මාධ්‍යයේ න්‍යාය පත‍්‍රය බවට පත්වී ඇත.

රජයේ මාධ්‍ය වූ ලේක්හවුස් ආයතනයේ පුවත්පත්ද, රජයේ රූපවාහිනි සේවයද වූ ජාතික රූපවාහිනිය හා ස්වාධීන රූපවාහිනියද රජයේ ගුවන් විදුලිය වූ ශ‍්‍රී ලංකා ගුවන් විදුලිය මේ ප‍්‍රශ්නකාරී හැසිරීමේ පෙර ගමන්කරුවන් වී සිටියි.
පෞද්ගලික හිමිකරුවන්ගේ පුවත්පත්වලින් ‘මව්බිම’ පුවත්පත රජයේ මාධ්‍ය වැනි හැසිරීමක් එළිපිටම සිදුකරමින් පවතී. අනෙකුත් දිනපතා පුවත්පත් හා ඒවාහි ඉරිදා ප‍්‍රකාශන එළිපිටම නැති වුවත් එම හැසිරීමේම හොරගල් අහුලමින් සිටියි. දෙරණ, හිරු හා සිරස යන රජයේ නොවන පෞද්ගලික අංශයේ මාධ්‍ය ජාලයන් ව්‍යාජ අපක්ෂපාතීත්වයක් පෙන්වමින් ඒ දේම සිදුකරමින් සිටී.‍

අපක්ෂපාතී මාධ්‍යයක් නැතැයිද සියල්ලෝම කාට හෝ පක්ෂපාතී යැයිද යමෙකුට තර්ක කළ හැකිය. එහෙත් මෙහි ඇති භයානකකම වන්නේ මේ මාධ්‍ය ආයතන දිනපතා පුවත්පත් නිකුත් කරන හා දිනපතා පුවත් විකාශයන් මුදාහරින මාධ්‍ය ජාලයන් වන බැවින්ය. රටේ වැඩිම පාඨක, ශ‍්‍රාවක හා පේ‍්‍රක්ෂක සංඛ්‍යාවක් සිටින්නේ ඔවුන් වටා බැවින්ය.
එක් අතකින් මෙම අසත්‍ය ප‍්‍රකාශන හා සත්‍යය සැඟවීම මඟින් එම බහුතර ජනතාව නොමඟ යයි. තවත් අතකින් ඔවුහු සත්‍යය සොයා ගැනීමේ අභිලාෂයෙන් වගකීම් සහගත නොවන අන්තර්ජාල හා සමාජ මාධ්‍ය තොරතුරු කෙරේ යොමුවීම සිදුකරති. එහිදී සමහරවිට ඔවුන්ට සිදුවන්නේ තවදුරටත් වැරදි තොරතුරුවලින් මංමුලාවීමටය.

ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ව්‍යස්ථා විරෝධීව පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රී මහින්ද රාජපක්ෂ පත්කිරීම මේ මාධ්‍ය ප‍්‍රශ්න කරන්නේ නැත. එම ප‍්‍රශ්න කිරීමට තරම් හැකියාවක් ඔවුන්ට නැතැයි සිතමු. එහෙත් එම ප‍්‍රශ්න කිරීම සිදුකරන පාර්ශ්වවලටත් එම ඉඩප‍්‍රස්ථාව ඔවුන් ලබාදෙන්නේද නැත.

පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රී මහින්ද රාජපක්ෂ තනතුරට පත් කළායැයි ප‍්‍රචාරය තුළද අග‍්‍රාමාත්‍ය රනිල් වික‍්‍රමසිංහගේ ඒ පිළිබඳ ස්ථාවරය එදින රාත‍්‍රී ඔහු මාධ්‍ය අමතන තෙක්ම වාර්තාකරණයට මොවුන් උත්සුක වූයේ නැත. අග‍්‍රාමාත්‍ය රනිල් වික‍්‍රමසිංහ ගාල්ලේ සිටින බවත් ඔහුට නැවත කොළඹ පැමිණීම සඳහා ශ‍්‍රී ලංකා ගුවන් හමුදාව හෙලිකොප්ටර් ලබා නොදුන් බවත් ඒ නිසාම කාරයකින් කොළඹ ඒමට ඔහුට පැය ගණනාවක් ගතවූ බවත් මේ මාධ්‍ය කීවේ නැත. එහෙත් පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රී මහින්ද රාජපක්ෂට සුභ පතන අයුරුද, ජනතාව ප‍්‍රීති ඝෝෂා කරන අයුරුද රතිඤ්ඤා පත්තුකරන අයුරුද ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේනගේ ව්‍යවස්ථා විරෝධී කුමන්ත‍්‍රණය සාධාරණීකරණය කරන අයුරුද මේ මාධ්‍ය ජනතාවට පෙන්වූවේය. වාර්තා කළේ්ය.

තමා ඒ ඒ කාලවල ළගින දේශපාලන කඳවුර වෙනුවෙන් නීතිය අර්ථකථනය කරන ජී.එල්. පීරිස් මහාචාර්යවරයාගේ කෙස් පැලෙන තර්ක නම් පෙන්නුවේය. වාර්තා කළේය. එහෙත් ඊට ප‍්‍රතිවිරුද්ධ අදහස් පළකළ ආචාර්ය ජයම්පති වික‍්‍රමරත්නගේ ප‍්‍රකාශයන්ට කිසිවෙක් අවශ්‍ය තැන ලබා දුන්නේ නැතිය.

ඒ තබා ජී.එල්. පීරිස් මහාචාර්යවරයා අර්ථනිරූපණ පනත උදාහරණයට ගෙන පත්කිරීම් බලධාරියාට ඉවත්කිරීමේ බලයක් තිබෙන බවට ගොන් තර්ක ඉදිරිපත් කරන විට මාධ්‍ය සාකච්ඡා අල කරමින් ප‍්‍රශ්න නගන මාධ්‍ය බොල් වීරයන්ට අගවිනිසුරුවරයා ඇතුළු ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරුවරයන් ජනාධිපතිවරයා පත් කළද, ඔහුට ඔවුන් ඉවත් කිරීමේ බලයක් තිබේද යන සරල ප‍්‍රශ්නයවත් අසන්නට හැකියාවක් තිබුණේ නැත.

පළමු සිදුවීමෙන් පසු සිදුවූයේ පාර්ලිමේන්තුවේ වාර අවසාන කිරීමය. එම බලය ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් ජනාධිපතිවරයාට ලබා දී ඇතත් එය අවභාවිත කිරීම පිළිබඳව සාකච්ඡුාවක් සිදුවුණේම නැත. මුදලට මන්ත‍්‍රීවරුන් බිලි බා ගැනීමත් ඊට ඈඳා කුමන හෝ අමාත්‍ය තනතුරක් ලැබිය නොහැකි පුද්ගලයන්ට පවා අමාත්‍ය තනතුරු ලබාදීමත් ප‍්‍රශ්න කළේම නැත. අඩුම තරමේ රංගේ බණ්ඩාර මන්ත‍්‍රීවරයා විසින් ප‍්‍රවෘත්ති සාකච්ඡුාවක් තබා රටට හෙළිකළ තමා බිලිබාගැනීමේ අල්ලස් චෝදනාවට ප‍්‍රමුඛත්වයක් ලැබුණේ නැත. අල්ලස් හෝ දූෂණ චෝදනා විමර්ශන කොමිසම අධිකරණය ඉදිරියේ ගොනුකර ඇති අල්ලස් චෝදනා නඩුවල අල්ලස් මුදලට වඩා මේ අල්ලස් මුදල් ප‍්‍රමාණයන් වැඩි බවත් එම තත්ත්වය ඉතා නරක දේශපාලන සංස්කෘතියක් බවත්, මේ මාධ්‍යයට පෙනුණේ් නැත. කොටින්ම නාමල් කුමාර නමැති හමුදාවෙන් පැන ගිය මුදලට පොලීසියට ඔත්තු සැපයූ ඔත්තුකාරයෙකුගේ ඝාතන කුමන්ත‍්‍රණයක් නැති නාටකයට ලබාදුන් මාධ්‍ය ආවරණය රංගේ බණ්ඩාර මන්ත‍්‍රීවරයාගේ හඬපටවලට ලැබුණේ නැත.

එපමණක්ද, නැත. ජනාධිපතිවරයාගේ ව්‍යවස්ථා විරෝධී පත්කිරීම නීත්‍යනුකූල එකක් බවට නීතිපතිවරයාම කළ බරපතළ ප‍්‍රකාශය වෙනත් කිසිදු තහවුරු කරගැනීමකින් තොරව සත්‍ය ලෙස ජනතාවට ප‍්‍රකාශ කිරීමම එම මාධ්‍යවල සැබෑ වුවමනාව ප‍්‍රකට කරවන්නක් විය.

නීති විරෝධී පත්වීම් ලැබූ පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රී මහින්ද රාජපක්ෂ විසින්, පාර්ලිමේන්තුව නොවැම්බර් 05 වැනිදා යළි විවෘත කරන බවට ජනාධිපතිවරයා තමාට පැවසූ බවට කියූ ප‍්‍රකාශය සත්‍යයක් නොවීම, ජනාධිපතිවරයා ඒ ආකාරයටම පාර්ලිමේන්තුව විවෘත කිරීම සම්බන්ධයෙන් කතානායකවරයාට කියූ දින වකවානු සත්‍යයක් නොවීම පිළිබඳවද ප‍්‍රශ්න කළේ නැත. එසේ වුවද පාර්ලිමේන්තුව යළි විවෘත කරන්නට කතානායකවරයාට බලයක් නැතැයි කියන නීති තර්ක නම් ගෙනහැර පෑවෝය. එහි තේරුම වන්නේ පාර්ලිමේන්තුව වසා දමා පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීවරුන් ඔවුන් ලබාදුන් ජනවරමට පිටින් මුදලට බිලිබා ගන්නට කාලය ලබාගන්නා හා රට අස්ථාවර කිරීමේ දේශපාලන සංස්කෘතියට මේ කියන මාධ්‍ය කැමති බවය.

එසේම මේ මාධ්‍ය තවදුරටත් කළේ අපට මෙච්චරක් සිටිනවා, මෙච්චරක් තව එන්නට ඉන්නවා වැනි වාචාලයන්ගේ වාචාල කථාවලට ප‍්‍රමුඛත්වය දී වාර්තා කරමින් විශේෂයෙන් රාජ්‍ය තන්ත‍්‍රයටත්, ජනමතයටත් බලපෑම් කිරීමය. තවදුරටත් මේ ව්‍යවස්ථා විරෝධී තත්වයන් ජාත්‍යන්තරයට කියමින් රට අස්ථාවර කිරීමට හා ජාත්‍යන්තර බලපෑම් රටට සිදුකිරීමට අග‍්‍රාමාත්‍ය රනිල් වික‍්‍රමසිංහ පාර්ශ්වය කටයුතු කරන බව මේ රටේ භික්ෂූන් ඇතුළු ජාතිවාදී බලවේග මඟින් ප‍්‍රකාශ කරවාගනිමින් ජාතිවාදය හා ආගම්වාදය මේ අවුල අස්සේම යළි ස්ථානගත කරන්නට උත්සාහ කිරීමය.

ආණ්ඩුවේ ප‍්‍රධාන පක්ෂය වූ එක්සත් ජාතික පක්ෂයත් විපක්ෂයේ ප‍්‍රධාන පක්ෂ වූ දෙමළ ජාතික සන්ධානය හා ජනතා විමුක්ති පෙරමුණත් ජනාධිපතිවරයා විසින් ඇතිකළ තත්වය නීති විරෝධි බවත් පාර්ලිමේන්තුව වහා රැස් කළ යුතු බවත් සඳහන් කරමින් කතානායකවරයාට ලබාදුන් අත්සන් සහිත ලේඛනයවත් ඔවුන් ඒ සඳහා පාර්ලිමේන්තුවට ගොස් කටයුතු කළ ආකාරයට පිළිබඳවවත් හරි යමක් රටට කියන්නට මේ මාධ්‍යවලට හැකිවුණේ නැත.

ක‍්‍රම ක‍්‍රමයෙන් වර්ධනය වී ආ සියලූම සිදුවීම් අධ්‍යයනය කිරීමෙන් පසු කතානායක කරූ ජයසූරිය මාධ්‍යයට නිකුත් කළ සිය ස්ථාවරය පවා වාර්තා කළේද කථානායකවරයාගේ ස්ථාවරයට අභියෝග කළ හොර ආණ්ඩුවේ සාමාජිකයන්ගේ ප‍්‍රකාශ උලූ‍ප්පා දක්වමින් වීම මේ අපක්ෂපාතී යැයි කියාගන්නා මාධ්‍යවල සැබෑ වුවමනාව ප‍්‍රකට කරවන්නක් විය. හොර ආණ්ඩුවේ සම කැබිනට් මාධ්‍ය ප‍්‍රකාශකවරුන් දෙදෙනාගෙන් එක් අයෙකු වන කෙහෙළිය රඹුක්වැල්ලට කැබිනට් අමාත්‍යධුරයක් පවා නැති බවත් දිවුරුම් දුන් හොර කැබිනෙට්ටුවේ සාමාජිකයන් ඇතුළු රාජ්‍ය හා නියෝජ්‍ය අමාත්‍යවරුන් බහුතරයක් තවම සිය අමාත්‍යාංශවල වැඩ බාරගෙන නැති බවත් හොර කැබිනට් මණ්ඩලයද තවම සම්පූර්ණ කර නොමැති බවත් ජනාධිපතිවරයා අතිවිශාල අමාත්‍යාංශ සංඛ්‍යාවක් හා අතිවිශාල රාජ්‍ය ආයතන සංඛ්‍යාවක් තමා යටතේ තබාගෙන ඇති බවත් මේ මාධ්‍යවලට පෙනෙන්නේ නැත. ඒ ගැන ඔවුන්ගේ වෛවර්ණ සාකච්ඡුා හා වැඩසටහන් තැනෙන්නේ නැත.

මේ අර්බුද අවස්ථාවේ රටේ අතිමහත් පොදු ජනතාව දැනගතයුතු මේ අර්බුදය හොඳින්ම වටහා ගත හැකි ඉහත කී හා නොකී ආකාරයේ ප‍්‍රධාන කරුණු වාර්තා කිරීම සැඟවීම හා ඒ වෙනුවට අර්බුදයේ කේන්ද්‍රීය නොවන වාචාලයන්ගේ කතාවලට ප‍්‍රමුඛස්ථානය ලබා දෙමින් වාර්තා කිරීම අප හඳුනාගත යුත්තේ කෙසේද?

එය පළමුවෙන්ම ජනතාවගේ සත්‍ය තොරතුරු දැන ගැනීමේ අයිතියට බාධාකරන්නක් වශයෙන්ය. ඒ මඟින් ජනතාව ගොනාට ඇන්දවීමට උත්සාහ කරන මාධ්‍ය භාවිතාවක් වශයෙන්ය. අපක්ෂපාතී ලේබලය යටතේ සිය දේශපාලන හාම්පුතුන්ගේ ව්‍යස්ථා විරෝධී කුමන්ත‍්‍රණ සාධාරණය කරන දේශපාලන කුමන්ත‍්‍රණවලින් රට අස්ථාවර වූවාට ජන ජීවිතය අඩාල වූවාට රාජ්‍ය යාන්ත‍්‍රණය අකර්මණ්‍ය වූවාට අපට කමක් නැතැයි සිතන තුච්ඡ හා නිහීන මාධ්‍ය භාවිතාවක් වශයෙන්ය. පක්ෂපාතීත්වයෙන් ඔජ වැඩෙමින් ජයපැන් බොන මාධ්‍ය භාවිතාවක් වශයෙන්ය.

ජයපැන් බොන මාධ්‍ය

0

 

 

සත්‍යයට ගරු කිරීම ජනමාධ්‍යවේදියාගේ පළමු යුතුකම වේ යැයි සඳහන්වේ. එහෙත් ඔක්තෝබර් 26 රාත‍්‍රියෙන් ආරම්භ වී මේ දක්වා විසඳුමක් නොලැබී තිබෙන ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා විරෝධී දේශපාලන අර්බුදය තුළ ශ‍්‍රී ලංකාවේ ජනමාධ්‍යවල හැසිරීම සත්‍යයට ගරු කිරීමක්ද යන ප‍්‍රශ්නාර්ථය මතු කර ඇති බව නිරීක්ෂණය කළ හැකිය. එහිදී අසත්‍යය වැපිරීමද සත්‍යය හැංගීමද අධිපතිවාදී මාධ්‍යයේ න්‍යාය පත‍්‍රය බවට පත්වී ඇත.

රජයේ මාධ්‍ය වූ ලේක්හවුස් ආයතනයේ පුවත්පත්ද, රජයේ රූපවාහිනි සේවයද වූ ජාතික රූපවාහිනිය හා ස්වාධීන රූපවාහිනියද රජයේ ගුවන් විදුලිය වූ ශ‍්‍රී ලංකා ගුවන් විදුලිය මේ ප‍්‍රශ්නකාරී හැසිරීමේ පෙර ගමන්කරුවන් වී සිටියි.
පෞද්ගලික හිමිකරුවන්ගේ පුවත්පත්වලින් ‘මව්බිම’ පුවත්පත රජයේ මාධ්‍ය වැනි හැසිරීමක් එළිපිටම සිදුකරමින් පවතී. අනෙකුත් දිනපතා පුවත්පත් හා ඒවාහි ඉරිදා ප‍්‍රකාශන එළිපිටම නැති වුවත් එම හැසිරීමේම හොරගල් අහුලමින් සිටියි. දෙරණ, හිරු හා සිරස යන රජයේ නොවන පෞද්ගලික අංශයේ මාධ්‍ය ජාලයන් ව්‍යාජ අපක්ෂපාතීත්වයක් පෙන්වමින් ඒ දේම සිදුකරමින් සිටී.‍

අපක්ෂපාතී මාධ්‍යයක් නැතැයිද සියල්ලෝම කාට හෝ පක්ෂපාතී යැයිද යමෙකුට තර්ක කළ හැකිය. එහෙත් මෙහි ඇති භයානකකම වන්නේ මේ මාධ්‍ය ආයතන දිනපතා පුවත්පත් නිකුත් කරන හා දිනපතා පුවත් විකාශයන් මුදාහරින මාධ්‍ය ජාලයන් වන බැවින්ය. රටේ වැඩිම පාඨක, ශ‍්‍රාවක හා පේ‍්‍රක්ෂක සංඛ්‍යාවක් සිටින්නේ ඔවුන් වටා බැවින්ය.
එක් අතකින් මෙම අසත්‍ය ප‍්‍රකාශන හා සත්‍යය සැඟවීම මඟින් එම බහුතර ජනතාව නොමඟ යයි. තවත් අතකින් ඔවුහු සත්‍යය සොයා ගැනීමේ අභිලාෂයෙන් වගකීම් සහගත නොවන අන්තර්ජාල හා සමාජ මාධ්‍ය තොරතුරු කෙරේ යොමුවීම සිදුකරති. එහිදී සමහරවිට ඔවුන්ට සිදුවන්නේ තවදුරටත් වැරදි තොරතුරුවලින් මංමුලාවීමටය.

ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ව්‍යස්ථා විරෝධීව පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රී මහින්ද රාජපක්ෂ පත්කිරීම මේ මාධ්‍ය ප‍්‍රශ්න කරන්නේ නැත. එම ප‍්‍රශ්න කිරීමට තරම් හැකියාවක් ඔවුන්ට නැතැයි සිතමු. එහෙත් එම ප‍්‍රශ්න කිරීම සිදුකරන පාර්ශ්වවලටත් එම ඉඩප‍්‍රස්ථාව ඔවුන් ලබාදෙන්නේද නැත.

පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රී මහින්ද රාජපක්ෂ තනතුරට පත් කළායැයි ප‍්‍රචාරය තුළද අග‍්‍රාමාත්‍ය රනිල් වික‍්‍රමසිංහගේ ඒ පිළිබඳ ස්ථාවරය එදින රාත‍්‍රී ඔහු මාධ්‍ය අමතන තෙක්ම වාර්තාකරණයට මොවුන් උත්සුක වූයේ නැත. අග‍්‍රාමාත්‍ය රනිල් වික‍්‍රමසිංහ ගාල්ලේ සිටින බවත් ඔහුට නැවත කොළඹ පැමිණීම සඳහා ශ‍්‍රී ලංකා ගුවන් හමුදාව හෙලිකොප්ටර් ලබා නොදුන් බවත් ඒ නිසාම කාරයකින් කොළඹ ඒමට ඔහුට පැය ගණනාවක් ගතවූ බවත් මේ මාධ්‍ය කීවේ නැත. එහෙත් පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රී මහින්ද රාජපක්ෂට සුභ පතන අයුරුද, ජනතාව ප‍්‍රීති ඝෝෂා කරන අයුරුද රතිඤ්ඤා පත්තුකරන අයුරුද ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේනගේ ව්‍යවස්ථා විරෝධී කුමන්ත‍්‍රණය සාධාරණීකරණය කරන අයුරුද මේ මාධ්‍ය ජනතාවට පෙන්වූවේය. වාර්තා කළේ්ය.

තමා ඒ ඒ කාලවල ළගින දේශපාලන කඳවුර වෙනුවෙන් නීතිය අර්ථකථනය කරන ජී.එල්. පීරිස් මහාචාර්යවරයාගේ කෙස් පැලෙන තර්ක නම් පෙන්නුවේය. වාර්තා කළේය. එහෙත් ඊට ප‍්‍රතිවිරුද්ධ අදහස් පළකළ ආචාර්ය ජයම්පති වික‍්‍රමරත්නගේ ප‍්‍රකාශයන්ට කිසිවෙක් අවශ්‍ය තැන ලබා දුන්නේ නැතිය.

ඒ තබා ජී.එල්. පීරිස් මහාචාර්යවරයා අර්ථනිරූපණ පනත උදාහරණයට ගෙන පත්කිරීම් බලධාරියාට ඉවත්කිරීමේ බලයක් තිබෙන බවට ගොන් තර්ක ඉදිරිපත් කරන විට මාධ්‍ය සාකච්ඡා අල කරමින් ප‍්‍රශ්න නගන මාධ්‍ය බොල් වීරයන්ට අගවිනිසුරුවරයා ඇතුළු ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරුවරයන් ජනාධිපතිවරයා පත් කළද, ඔහුට ඔවුන් ඉවත් කිරීමේ බලයක් තිබේද යන සරල ප‍්‍රශ්නයවත් අසන්නට හැකියාවක් තිබුණේ නැත.

පළමු සිදුවීමෙන් පසු සිදුවූයේ පාර්ලිමේන්තුවේ වාර අවසාන කිරීමය. එම බලය ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් ජනාධිපතිවරයාට ලබා දී ඇතත් එය අවභාවිත කිරීම පිළිබඳව සාකච්ඡුාවක් සිදුවුණේම නැත. මුදලට මන්ත‍්‍රීවරුන් බිලි බා ගැනීමත් ඊට ඈඳා කුමන හෝ අමාත්‍ය තනතුරක් ලැබිය නොහැකි පුද්ගලයන්ට පවා අමාත්‍ය තනතුරු ලබාදීමත් ප‍්‍රශ්න කළේම නැත. අඩුම තරමේ රංගේ බණ්ඩාර මන්ත‍්‍රීවරයා විසින් ප‍්‍රවෘත්ති සාකච්ඡුාවක් තබා රටට හෙළිකළ තමා බිලිබාගැනීමේ අල්ලස් චෝදනාවට ප‍්‍රමුඛත්වයක් ලැබුණේ නැත. අල්ලස් හෝ දූෂණ චෝදනා විමර්ශන කොමිසම අධිකරණය ඉදිරියේ ගොනුකර ඇති අල්ලස් චෝදනා නඩුවල අල්ලස් මුදලට වඩා මේ අල්ලස් මුදල් ප‍්‍රමාණයන් වැඩි බවත් එම තත්ත්වය ඉතා නරක දේශපාලන සංස්කෘතියක් බවත්, මේ මාධ්‍යයට පෙනුණේ් නැත. කොටින්ම නාමල් කුමාර නමැති හමුදාවෙන් පැන ගිය මුදලට පොලීසියට ඔත්තු සැපයූ ඔත්තුකාරයෙකුගේ ඝාතන කුමන්ත‍්‍රණයක් නැති නාටකයට ලබාදුන් මාධ්‍ය ආවරණය රංගේ බණ්ඩාර මන්ත‍්‍රීවරයාගේ හඬපටවලට ලැබුණේ නැත.

එපමණක්ද, නැත. ජනාධිපතිවරයාගේ ව්‍යවස්ථා විරෝධී පත්කිරීම නීත්‍යනුකූල එකක් බවට නීතිපතිවරයාම කළ බරපතළ ප‍්‍රකාශය වෙනත් කිසිදු තහවුරු කරගැනීමකින් තොරව සත්‍ය ලෙස ජනතාවට ප‍්‍රකාශ කිරීමම එම මාධ්‍යවල සැබෑ වුවමනාව ප‍්‍රකට කරවන්නක් විය.

නීති විරෝධී පත්වීම් ලැබූ පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රී මහින්ද රාජපක්ෂ විසින්, පාර්ලිමේන්තුව නොවැම්බර් 05 වැනිදා යළි විවෘත කරන බවට ජනාධිපතිවරයා තමාට පැවසූ බවට කියූ ප‍්‍රකාශය සත්‍යයක් නොවීම, ජනාධිපතිවරයා ඒ ආකාරයටම පාර්ලිමේන්තුව විවෘත කිරීම සම්බන්ධයෙන් කතානායකවරයාට කියූ දින වකවානු සත්‍යයක් නොවීම පිළිබඳවද ප‍්‍රශ්න කළේ නැත. එසේ වුවද පාර්ලිමේන්තුව යළි විවෘත කරන්නට කතානායකවරයාට බලයක් නැතැයි කියන නීති තර්ක නම් ගෙනහැර පෑවෝය. එහි තේරුම වන්නේ පාර්ලිමේන්තුව වසා දමා පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීවරුන් ඔවුන් ලබාදුන් ජනවරමට පිටින් මුදලට බිලිබා ගන්නට කාලය ලබාගන්නා හා රට අස්ථාවර කිරීමේ දේශපාලන සංස්කෘතියට මේ කියන මාධ්‍ය කැමති බවය.

එසේම මේ මාධ්‍ය තවදුරටත් කළේ අපට මෙච්චරක් සිටිනවා, මෙච්චරක් තව එන්නට ඉන්නවා වැනි වාචාලයන්ගේ වාචාල කථාවලට ප‍්‍රමුඛත්වය දී වාර්තා කරමින් විශේෂයෙන් රාජ්‍ය තන්ත‍්‍රයටත්, ජනමතයටත් බලපෑම් කිරීමය. තවදුරටත් මේ ව්‍යවස්ථා විරෝධී තත්වයන් ජාත්‍යන්තරයට කියමින් රට අස්ථාවර කිරීමට හා ජාත්‍යන්තර බලපෑම් රටට සිදුකිරීමට අග‍්‍රාමාත්‍ය රනිල් වික‍්‍රමසිංහ පාර්ශ්වය කටයුතු කරන බව මේ රටේ භික්ෂූන් ඇතුළු ජාතිවාදී බලවේග මඟින් ප‍්‍රකාශ කරවාගනිමින් ජාතිවාදය හා ආගම්වාදය මේ අවුල අස්සේම යළි ස්ථානගත කරන්නට උත්සාහ කිරීමය.

ආණ්ඩුවේ ප‍්‍රධාන පක්ෂය වූ එක්සත් ජාතික පක්ෂයත් විපක්ෂයේ ප‍්‍රධාන පක්ෂ වූ දෙමළ ජාතික සන්ධානය හා ජනතා විමුක්ති පෙරමුණත් ජනාධිපතිවරයා විසින් ඇතිකළ තත්වය නීති විරෝධි බවත් පාර්ලිමේන්තුව වහා රැස් කළ යුතු බවත් සඳහන් කරමින් කතානායකවරයාට ලබාදුන් අත්සන් සහිත ලේඛනයවත් ඔවුන් ඒ සඳහා පාර්ලිමේන්තුවට ගොස් කටයුතු කළ ආකාරයට පිළිබඳවවත් හරි යමක් රටට කියන්නට මේ මාධ්‍යවලට හැකිවුණේ නැත.

ක‍්‍රම ක‍්‍රමයෙන් වර්ධනය වී ආ සියලූම සිදුවීම් අධ්‍යයනය කිරීමෙන් පසු කතානායක කරූ ජයසූරිය මාධ්‍යයට නිකුත් කළ සිය ස්ථාවරය පවා වාර්තා කළේද කථානායකවරයාගේ ස්ථාවරයට අභියෝග කළ හොර ආණ්ඩුවේ සාමාජිකයන්ගේ ප‍්‍රකාශ උලූ‍ප්පා දක්වමින් වීම මේ අපක්ෂපාතී යැයි කියාගන්නා මාධ්‍යවල සැබෑ වුවමනාව ප‍්‍රකට කරවන්නක් විය. හොර ආණ්ඩුවේ සම කැබිනට් මාධ්‍ය ප‍්‍රකාශකවරුන් දෙදෙනාගෙන් එක් අයෙකු වන කෙහෙළිය රඹුක්වැල්ලට කැබිනට් අමාත්‍යධුරයක් පවා නැති බවත් දිවුරුම් දුන් හොර කැබිනෙට්ටුවේ සාමාජිකයන් ඇතුළු රාජ්‍ය හා නියෝජ්‍ය අමාත්‍යවරුන් බහුතරයක් තවම සිය අමාත්‍යාංශවල වැඩ බාරගෙන නැති බවත් හොර කැබිනට් මණ්ඩලයද තවම සම්පූර්ණ කර නොමැති බවත් ජනාධිපතිවරයා අතිවිශාල අමාත්‍යාංශ සංඛ්‍යාවක් හා අතිවිශාල රාජ්‍ය ආයතන සංඛ්‍යාවක් තමා යටතේ තබාගෙන ඇති බවත් මේ මාධ්‍යවලට පෙනෙන්නේ නැත. ඒ ගැන ඔවුන්ගේ වෛවර්ණ සාකච්ඡුා හා වැඩසටහන් තැනෙන්නේ නැත.

මේ අර්බුද අවස්ථාවේ රටේ අතිමහත් පොදු ජනතාව දැනගතයුතු මේ අර්බුදය හොඳින්ම වටහා ගත හැකි ඉහත කී හා නොකී ආකාරයේ ප‍්‍රධාන කරුණු වාර්තා කිරීම සැඟවීම හා ඒ වෙනුවට අර්බුදයේ කේන්ද්‍රීය නොවන වාචාලයන්ගේ කතාවලට ප‍්‍රමුඛස්ථානය ලබා දෙමින් වාර්තා කිරීම අප හඳුනාගත යුත්තේ කෙසේද?

එය පළමුවෙන්ම ජනතාවගේ සත්‍ය තොරතුරු දැන ගැනීමේ අයිතියට බාධාකරන්නක් වශයෙන්ය. ඒ මඟින් ජනතාව ගොනාට ඇන්දවීමට උත්සාහ කරන මාධ්‍ය භාවිතාවක් වශයෙන්ය. අපක්ෂපාතී ලේබලය යටතේ සිය දේශපාලන හාම්පුතුන්ගේ ව්‍යස්ථා විරෝධී කුමන්ත‍්‍රණ සාධාරණය කරන දේශපාලන කුමන්ත‍්‍රණවලින් රට අස්ථාවර වූවාට ජන ජීවිතය අඩාල වූවාට රාජ්‍ය යාන්ත‍්‍රණය අකර්මණ්‍ය වූවාට අපට කමක් නැතැයි සිතන තුච්ඡ හා නිහීන මාධ්‍ය භාවිතාවක් වශයෙන්ය. පක්ෂපාතීත්වයෙන් ඔජ වැඩෙමින් ජයපැන් බොන මාධ්‍ය භාවිතාවක් වශයෙන්ය.