No menu items!
26.8 C
Sri Lanka
15 September,2025
Home Blog Page 529

හුරේ දාන අයටත් මර්දනය එල්ලවෙනවා

බිමල් රත්නායක ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ

 

එක්සත් ජාතික පක්ෂයට හිතවාදී විදියට කටයුතු කරනවායැයි ඇතැම් කණ්ඩායම්වලින් චෝදනා එල්ලවුණත්, ඇතිවෙලා තියෙන දේශපාලන කුමන්ත්‍රණය හමුවේ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ ව්‍යාජ මධ්‍යස්ථභාවයක් නොපෙන්වා ඍජුව කටයුතු කරන්නට තීන්දු කරලා තියෙනවා…..
ප්‍රශ්නය දිහා බලන විදිය අනුවයි වාසිය කාටද වගේ තර්කක නැඟෙන්නෙ. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට ගරු කරන කෙනෙක්ට ඔය ප්‍රශ්නය නැඟෙන්නෙන නැහැ. රනිල්ට වාසිද මහින්දට වාසිද කියලා බැලු‍වොත් කාටහරි කියන්න පුලු‍වන් අපි මේ අරගෙන තියෙන ක්‍රියාමාර්ගවලදී මහින්දට අවාසයි රනිල්ට වාසියි කියලා. අපි ගන්න ඕනෑම දේශපාලන ක්‍රියාමාර්ගයක් ගැන ඒක හෝ ඒකේ අනෙක් පැත්ත කියන්න පුලු‍වන්. එහෙත් අපි ක්‍රියාමාර්ගයක් තෝරන්නේ ජනතාවට සහ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණට වාසිද අවාසිද කියන කාරණය මත. මේ වෙලාවේ රාජපක්ෂලා බලයට ආපු විදිය ගත්තාම ඒක ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට අනතුරක්. හෙට රනිල් වික්‍රමසිංහත් මේක පූර්වාදර්ශයක් විදියට පාවිච්චි කරන්න පුලු‍වන්. තියෙන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයත් නැතිවීම රටට හානියක්. අපි ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය නැතිකම නිසා ඉතිහාසයේ ගොඩක් බැට කෑ පක්ෂයක්.

මේ සිදුවීමට මාසයකට පමණ පෙර අනිද්දා පුවත්පත ඔබ සමඟ සිදුකරපු සංවාදයකදී සාකච්ඡා කරපු මාතෘකාවක් අද ප්‍රායෝගික ලෙස දකින්න ලැබෙනවා. විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීම අත්‍යාවශ්‍ය කාරණයක් නොවන බව ඒ මොහොතේ ප්‍රගතිශීලී බලවේග අතර පවා මතයක් තියෙන බව අපි සාකච්ඡා කළා. අද සියලු‍දෙනාටම විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීමේ වැදගත්කම වැටහී ගිහින් නේද?
මුහුද සන්සුන් වෙලාවට, කාලගුණය සන්සුන් වෙලාවට කුණාටු ගැන කල්පනා නොකර ඉන්න එක සාමාන්‍ය මිනිස්සුන්ගේ ස්වභාවයක්. ඒත් අපි දේශපාලන පක්ෂයක් විදියට ඒ සන්සුන් කාලයේදී කුණාටුවක් ආවොත් මොකද වෙන්නෙ කියලා හිතනවා. එහෙම නැත්නම් කුණාටුව එද්දී හැමෝම විනාශ වෙනවා. අපි විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය නිසා ඇති පදම් ගුටි කාපු රටක්. ඉදිරියේදීත් බැට කන්න නියමිත රටක්. මෛත්‍රීපාල සිරිසේනට හරිහැටි ආණ්ඩු බලයක් නොතිබුණ නිසා ටික කාලයක් යනතෙක් ඒකාධිපතියෙක් ලෙස කටයුතු කරන්න ඔහුට බැරිවුණා. අපි හිතන්නෙ නැහැ එහෙම වුණේ මෛත්‍රීපාල සිරිසේනට බලය පාවිච්චි කරන්න ඕනෑ නැති වුණ නිසා කියලා.

ඉතින් අපි විසිවැනි සංශෝධනය ගෙනාවේ ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන හෝ වෙන ඕනෑම කෙනෙක් විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අත්තනෝමතික ලෙස පාවිච්චි කරන බව අපි දැනගෙන හිටිය නිසා. එතකොට ලංකාවෙ සැලකිය යුතු පිරිසක් සහ සිවිල් සමාජයේ ඇතැම් අය පවා කියන්න ගත්තා විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීම අවශ්‍ය නැහැ, දැනටමත් බලතල සීමා කරලයි තියෙන්නේ කියලා. ජනවරමක් නැති, ආණ්ඩු බලයක් නැති ජනාධිපතිවරයෙක්ට කොපමණ විනාශයක් කරන්න පුලු‍වන්ද කියලා මේ වෙලාවේ ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතා පෙන්වා තිබෙනවා. අපි පෙන්වූ අනතුර සැබෑවක් බව ඔප්පු කරලා තියෙනවා. රට ලේ විලක් බවට පත්කිරීමේ තත්වෙකට විධායක ජනාධිපතිවරයා විසින් රට ගෙනල්ලා තියෙනවා. ඇත්තටම විධායක ජනාධිපති ක්‍රමයේ භයානකකම පෙන්වීම ගැන මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයාට ස්තූතිවන්ත වෙන්න ඕනෑ. හොරට නිදාගන්න අයගේත්, පොඞ්ඩක් මුහුද සන්සුන් වුණාම කුණාටු එන්නෙ නැහැ කියලා හිටපු අයගේත් ඇස් ඇරුණේ ඒ නිසා.

විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය කියන්නේ රටට උඩින් සවි කරපු පරමාණු බෝම්බයක්. රට ඕනෑ වෙලාවක පුපුරවලා දාන්න වුණත් පුලු‍වන්. ඒ නිසා වහාම ජනාධිපතිවරණ ගැන කතාන්දර කියන ඒවා පැත්තකින් තියලා විසිවැනි සංශෝධනය ගෙනැල්ලා අහෝසි කරන්න ඕනෑ. නැත්නම් මේ අනතුර මීට වඩා බරපතළ විදියට එන්න පුලු‍වන්. අපි පක්ෂය විදියට ඒකට කටයුතු කරනවා. කලින් සැසිවාරය අහෝසි වීම නිසා පාර්ලිමේන්තු න්‍යායපත්‍රවලින් අපි ඉදිරිපත් කරලා තිබුණු විසිවැනි සංශෝධන යෝජනාව ඉවත් වෙලා තියෙනවා. ඒ නිසා අපි නැවතත් ඒ යෝජනාව ඉදිරිපත් කරන්න බලාපොරොත්තු වෙනවා.

ජනතා විමුක්ති පෙරමුණත් 2015 දි නව ජනවරමක් ලබාග ැනීම වෙනුවෙන් දැඩිව මැදිහත් වුණා. ඒ ජනමතයට පිටුපෑම ගැන අදහස මොකක්ද?
ඇත්තටම පේන්න තියෙන්නෙ අපේ රටේ හැම දේශපාලන නායකයෙක්ම, තමන්ගේ ජනවරම පාවා දීලා තියෙනවා. එහෙත් සීයට සීයක් ජනවරම පාවාදුන්න පළවැනි ලාංකිකයා මෛත්‍රීපාල සිරිසේන. ලෝක ඉතිහාසයේත් මේ වගේ උදාහරණ ගොඩක් තියෙනවායැයි මම හිතන්නෙ නැහැ.

අනෙක් පැත්තෙන් ජනාධිපතිවරයාව බලයට පත්කිරීමේදී ඒකට දායක වුණ ප්‍රධාන පක්ෂය එක්සත් ජාතික පක්ෂය. එජාපයේ නායකත්වයටත් එවැනි සමාජ දේශපාලන ප්‍රතිසංස්කරණයක් පිළිබඳව අවබෝධයක් තිබුණේ නැහැ. විසිඑක්වැනි සියවස ඉල්ලා සිටින රට කුමක්ද, විසිඑක්වැනි සියවස ඉල්ලා සිටින සමාජ දේශපාලන මට්ටම මොකක්ද කියන එක ගැන එජාපයටත් කියැවීමක් තිබුණෙ නැහැ. එජාපයත් ඒ ජනවරම සහමුලින් පැත්තකට දාලා තිබුණා. ඒ වෙනුවට හැත්තෑඅටේ එජාප ආණ්ඩුවයැයි හිතමින් වැඩ කරන්න ගත්තා. ඒකත් මේ අර්බුදයට හේතුවුණා. අනෙක කලින් ආණ්ඩුවට වඩා අඩු වුණත්, යහපාලන ආණ්ඩුව ගේන්නට කටයුතු කරපු සිවිල් සංවිධාන අතර සිටි යම් පිරිසක් යහපාලන ආණ්ඩුවේ ඕනෑ එකක් අනුමත කරන තත්ත්වයට පත්වුණා. මේවා බිස්නස් බවට පත් කරගත්තා. ඇත්තටම එක්සත් ජාතික පක්ෂයට ඕනෑ වුණෙත් තමන් බලයට ආවාට පස්සෙ යහපාලන සංකල්පයේ සාරය මරා දමන්න. ජනාධිපතිවරයාටත් වුවමනා වුණේ ඒක.

ඒත් ජනවරම වෙනුවෙන් සැබෑ ලෙස පෙනී සිටි අය ඒක අත්හැරියේ නැහැ. අද මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතා මුහුණදීලා තියෙන්නෙ යහපාලන සාරය සම්පූර්ණයෙන් මරා දමන්න නොහැකි වීමේ අර්බුදයට. රනිල් වික්‍රමසිංහ මොන අපරාධ කළත්, මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මොන පාවාදීම කළත් තමන් විශ්වාස කරපු යහපාලනය මත පදනම් වූ දේශපාලනය තවමත් විශ්වාස කරන ජනතාවක් ඉතිරි වුණා. හැටදෙලක්ෂය නියෝජනය කරපු විද්වත්, වෘත්තිකයන් පිරිසක් අදටත් ජනවරම රැකිය යුතුය කියන විශ්වාසයේ ඉන්නවා.

දැන් මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා පාර්ලිමේන්තුව කටයුතු කළයුතු ආකාරය ගැන උපදෙස් දෙනවා. උපදෙස් වලට අනුව කටයුතු කළාට ස්තූතියි කියලා කියනවා…
ස්ථාවර නියෝග අත්හිටුවන්න වුණේ මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා පාර්ලිමේන්තුව කල් තබමින් අත්තනෝමතික ලෙස ක්‍රියාකරන නිසා. පාර්ලිමේන්තුව හිතුමතේ විසුරුවාහරින නිසා. අපි හිතුවා මේ ප්‍රතිපත්ති විරහිත පුද්ගලයාගෙන් අපට විශ්වාසය බලාපොරොත්තු නොවිය හැකි බව. වැදගත්ම දේ තමයි දැන් ආණ්ඩුවයැයි කියාගන්නා කණ්ඩායමට පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතරයක් තියෙනවාද කියන එක සොයාබැලීම. මේ නිශ්චිත මොහොතේ තිබෙන ප්‍රධානම ප්‍රශ්ණය ඒක. පාර්ලිමේන්තුවේ මන්ත්‍රීවරු හඬින්, නැඟිටලා වගේම අත්සන් කරලාත් රටට පෙන්වුවා මේ ආණ්ඩුවට බහුතර බලයක් නැති බව.

මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහත්තයාට පාර්ලිමේන්තුව කටයුතු කළ යුතු ආකාරය කියන්න කිසිම අයිතියක් නැහැ. පාර්ලිමේන්තුවේ යෝජනාවක් සම්මත වෙලා ඒක දැනුම්දුන්නාට පස්සෙ ටිපෙක්ස් කළාද, අත්සන් නැද්ද කීම ඇතුළුව ඔහු කළ දේවල් බාල වර්ගයේ වැඩ. විශ්වාසභංගය අත්සන් කෙරෙව්වෙත්, ඒක සකස් කළේත්, ඒක කථානායකවරයාට බාරදුන්නේත් අපි. මන්ත්‍රීවරුන් 122 ම එදින උදේ තමයි අත්සන් කළේ. වංචනික විදියට අත්සන් කළානම් එවැනි මන්ත්‍රීවරයෙක් ලව්වා මාධ්‍ය සාකච්ඡාවක් පවත්වලා නීතිමය ක්‍රියාමාර්ග ගන්න ජනාධිපතිවරයාට පුලු‍වන්. අනෙක් කාරණය තමයි පාර්ලිමේන්තු සම්ප්‍රදායන් ඉෂ්ඨ කරන්න බැරි ආකාරයෙන් තමයි මෛත්‍රීපාල සිරිසේන කණ්ඩායම හැසිරෙන්නේ. කවදාවත් අහපු නැති ජාතියේ විශාල බාධාකිරීම් කරද්දී පාර්ලිමේන්තු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය රකින්න පුලු‍වන් උපරිම ආකාරයට තමයි කථානායකවරයාත් කටයුතු කළේ. අනෙක ලෝකයේ පාර්ලිමේන්තු හැම එකේම ඡන්දය ගන්න තියෙන ප්‍රධාන ක්‍රමය තමයි හඬින් ගන්න එක. අපි ඉල්ලු‍වා නමෙන් ගන්න ඕනෑ කියලා.

ආණ්ඩුව කියන්නේ ජනාධිපතිවරයා නෙවෙයි. විධායකය, ව්‍යවස්ථාදායකය, අධිකරණය කියන ආයතන තුන. මේ මොහොතේ ප්‍රධාන ධාරාවේ මාධ්‍ය ආයතන සියල්ලම පාහේ පැහැදිළිවම ව්‍යස්ථාදායකය ප්‍රතික්ෂේප කරමින් විධායකයට ඕනෑ විදියට ක්‍රියාත්මක වෙනවා නේද?
ඔබ කී කාරණයට සම්පූර්ණයෙන් එකඟයි. ඒකේ මූලධාර්මික වැරැද්ද තියෙන්නේ මෛත්‍රීපාල සිරිසේනගේ පමණක් නෙවෙයි. මේ ව්‍යවස්ථාව හදලා තියෙන්නේම විධායකයට ව්‍යවස්ථාදායකයත් අධිකරණයත් යට කරලා. ඒ දේ තමයි තාම දුවන්නෙ. මෛත්‍රීපාල සිරිසේනට ඒ පිස්සුව නටන්න හිතෙන්නේ ඒක ඇතුලේ. ඕනෑම දේශපාලනඥයෙක් ඡන්දයෙන් බලයට පත්වීමට වඩා බරපතළ දේ තමයි බලහත්කාරයෙන් බලය අල්ලාගැනීම. ඕනෑම පාලකයෙක් නීතිවිරෝධීව බලයට ආවාට පස්සේ බලය නැතිවීම ගැන දෙගුණයක් බියෙන් ඉන්නවා. ඡන්දෙයන් ආවාට වඩා තමන්ගෙ තනතුර නැතිවේවි කියලා එවැනි මොහොතක බයෙන් ඉන්නෙ. මහින්ද රාජපක්ෂ මේ බලය අල්ලාගත් විදියට එක්ක ඔහුට කටයුතු කරන්න වෙන්නේම බලහත්කාරය දෙගුණයක් පාවිච්චි කරලා. තමන්ට ජනවරමක් නැති බව ඔහු දන්නවා. එතකොට ඩෝසර් වෙන්නේ ජේවීපී එකයි, වෘත්තිය සමිතියි, මේකට සම්පූර්ණයෙන් විරුද්ධ වෙන මාධ්‍ය ආයතනයි පමණක් නෙවෙයි. මර්දනය එල්ලවෙන්නෙ මේ කුමන්ත්‍රණයට විරුද්ධව පැහැදිළිවම කටයුතු කරන අයට විතරක් නෙවෙයි. මේකට හුරේ දාන අයටත් මර්දනය එල්ලවෙනවා. රාජපක්ෂට 2014 වඩා මර්දනය දැන් අවශ්‍ය වෙනවා. එදා රාජපක්ෂට නැවුණේ ඉණෙන් නම්, අද පසඟ පිහිටුවලා වඳින්න වෙනවා. ටිකක් කොන්ද පෙන්වන්න හැදුවත් පහර වදින්න ඉඩ තියෙනවා.

එදාත් රාජපක්ෂලා තමන්ට ඉතාම හිතවත්ව හිටපු සියත මාධ්‍ය ජාලයට බෝම්බ ගැහුවා. සියත කියන්නෙ රාජපක්ෂලාගේ නිවස පසුපස තිබුණු මාධ්‍ය ආයතනයක්. ඒ වෙද්දී හිටපු හිමිකරු රාජපක්ෂලා ළඟ වැඩකරපු නිලධාරියෙක්. අද රාජපක්ෂලාට විරුද්ධව එළිපිටම කඬේ යන පෞද්ගලික විද්‍යුත් නාලිකා සහ පුවත්පත් තියෙන්නේ. අනිවාර්යයෙන්ම ඒවායේ බෙලි උඩින් රාජපක්ෂලා යනවා. කිසිම සැකයක් තියාගන්න අවශ්‍යතාවයක් නැහැ. පාලකයා ඒකාධිපති වෙනකොට අසීමාන්තික ලෙස ඔහුට සමපාත වෙන්න වෙනවා. කිසිම රටක එක සීමාවකින් එහාට ඒ අනුගත වීම දරාගන්න බැරිවෙනවා. අද ඉතාම තක්කඩි කළු මාධ්‍ය ජාලයක් තියෙනවා. මෛත්‍රීපාල සිරිසේන කරපු දේ තරම්ම මාධ්‍ය කරමින් සිටින දේ රටට හානිදායකයි. ඒ නිසා අපි කියනවා මාධ්‍යවේදීන්වත් මේ රටට මහා පරිමාණ අපරාධයට සම්බන්ධ නොවී ඉන්න කියලා. මම කියන්නේ මාධ්‍යවේදීන් ඔය තක්කඩි මාධ්‍ය ආයතනවලින් ඉල්ලා අස්වෙන්න ඕනෑ කියලයි. ඔය ලේ වැකි කුමන්ත්‍රණයට උදව් කරන හැම බලවේගයක්ම සම්පූර්ණයෙන්ම පරාජයට පත්කිරීම අධිෂ්ඨාන කරගන්න ඕනෑ.

ඉදිරියේදී විය හැකි දේවල් ගැන ඔබේ තක්සේරුව මො නවගේද?
ඔවුන්ගේ සැලැස්ම තමයි මේක බලහත්කාරයෙන් අල්ලගෙන ඉඳලා ජනමතය මැතිවරණයක් දක්වා තල්ලු‍ කිරීම. ජ.වි.පෙ. විශ්වාස කරනවා මේ තත්වය යම් ප්‍රමාණයකට සමනය කරන්න පුලු‍වන් මැතිවරණයකින් තමයි. ඒත් ත්‍රාඩ කල්ලියක් බලහත්කාරයෙන් බලය අල්ලාගෙන කරන මැතිවරණයක් සාධාරණ එකක් වෙන්නේ නැහැ. ඒක ඡන්ද මංකොල්ලයක් වේවි. ඒ නිසා ජ.වි.පෙ. දරණ ස්ථාවරය තමයි මේ හොර කල්ලිය ආණ්ඩුවෙන් එළවලා දාලා, සාධාරණ තත්ත්වයක් යටතේ මැතිවරණයක් එන එක තමයි හොඳ කියලා. ඒත් දැන් මෙයාලාගේ අරමුණ වෙන්නේ තව අල්ලාගෙන ඉඳලා, මිනිස්සුන්ව විඩාවට පත් කරලා ඡන්දෙකට යන එක. එහෙම වුණොත් රටේ විශාල දේශපාලන, සමාජ, ආර්ථික ගැටලු‍ උද්ගත වෙයි.

දැන් කුමන්ත්‍රණය 99% ක් පරාද වෙලා තියෙන්නෙ. ඒක අධිකරණයේදී පරාජය වුණා. පාර්ලිමේන්තුවේදී පරාජය වුණා. ඒ වගේම ජනතාව ඉදිරියේත් පරාජය වුණා. ඔය මිරිස්කුඩු දේශපාලනයට ජනතාව විරුද්ධ වුණා. ඒ නිසා අපි දිගටම දේශපාලන වශයෙන් මැදිහත් වෙමින් කුමන්ත්‍රණය පරාජය කළහැකිය කියන විශ්වාසයේ ඉන්නවා. නීතිවිරෝධී ඇමතිවරුන් යැයි කියාගන්න අය මහජන මුදල් නීතිවිරෝධී විදියට වියදම් කරන්නට ගන්නා උත්සාහය පාර්ලිමේන්තුවේදී පරාජය කරන්න ඉදිරියේදී කටයුතු කරනවා.■

මහින්දගේ රට ගොඩනගන මැජික්වල ඇත්ත හෙළිදරව් වීම

0

 

 

කුමන්ත්‍රණයකින් බලය ඩැහැගත් සිරිසේන – මහින්ද බල හවුල 2015 ජනවාරි 8 හැටදෙලක්ෂයේ ජනවරමට පයින් ගසමින් බලය තහවුරු කරගනිමින් සිටියි. පාර්ලිමේන්තුවේ විශ්වාස භංගයකින් පැරදීම හෝ ව්‍යවස්ථාවේ ගරුත්වය හෝ තමන්ට රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික පිළිගැනීමක් නැතිකම හෝ නොතකා දිගටම බලයේ එල්ලී සිටින ගමන් මන්ත්‍රීවරුන් මිල දී ගැනීම යළි ආරම්භ කර තිබේ. වසන්ත සේනානායක හා සුරේෂ් වඩිවේල් වැනි ලජ්ජා විරහිත ප්‍රාණීන් ආපසු යන්නේ ගත් මුදල් නිසා ඔවුන් මුහුණ දෙන තර්ජන නිසා විය හැකි ය.

සදාචාරයක්, ආචාරධර්මයක් නැති ජනාධිපතිවරයකුට බලය ලැබුණු විට විධායක ජනාධිපති ධුරය ඔස්සේ සිදු විය හැකි නරකම දෙය පිළිබඳ සජීවීකරණයක් මෛත්‍රීපාල සිරිසේන විසින් සපයමින් සිටියි. මෙය වනාහි විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය පමණක් නොව, සමස්ත සමාජ ක්‍රමය ම උඩු යටිකුරු කර වෙනස් කිරීමට පවා අවශ්‍ය නම් යොදාගත හැකි විප්ලවීය අවස්ථාවක් බව අපි කලින් ලිපියෙනුත් පෙන්වා දුන්නෙමු. එහෙත්, ලංකාවේ සමාජය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට තිබෙන විශ්වාසය මුළුමනින් ම නැති කරගෙන නැති බවත්, තවමත් තත්වය යහපත් අන්දමින් වෙනස් කරගැනීම කෙරෙහි බලාපොරොත්තු සුන් කරගෙන නැති බවත් ජනතාවගේ ඉවසීමෙන් පෙන්නුම් කෙරේ. හමුදා මැදිහත්වීමක් නොවීමෙන් හමුදාවල විනය පිළිබඳ යම් ඉඟියක් ලැබේ. වාමාංශික ඊනියා විප්ලවීය බලවේගවල ඉවසීම වනාහි අන් යමක් නොව කිසිවක් කරකියාගත නොහැකි දුබලකමයි. මේ මොහොතේ පවා ක්‍රම විරෝධී ප්‍රතිරෝධයක් පළවන්නේ එවැන්නක් බලාපොරොත්තු විය නොහැකි එක්සත් ජාතික පක්ෂයෙනි. අරලියගහ මන්දිරය අත්හැර නොයා සිටින්නේත්, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය වෙනුවෙන් වීදියේ සටන් කරන්නේත් එජාපයයි. ජවිපෙ හා දෙමළ ජාතික සන්ධානය අභියෝගාත්මක තීරණ ගනිමින් මධ්‍යස්ථ සමාජ බලවේග ලෙස ඉදිරියට එමින් තිබීම අර්බුදයේ එක් සාධනීය ප්‍රතිඵලයකි. දෙමළ ජාතිකවාදය කෙතරම් දුර්වල අඩියක ද යන්න ද මෙම අර්බුදය හමුවේ ඉදිරි පියවරක් තබන්නට ඔවුන්ට නොහැකි වීමෙන් පෙනේ. කුමන්ත්‍රණකාරීන්ට ද සිය අරමුණු ඉටු කරගැනීමට නොහැකි වී තිබෙන්නේ ඔවුන් තැබූ පියවරට හෝ ජන ප්‍රසාදයක් නැති බව පැහැදිලිව පෙනෙන බැවිනි. එහෙත්, බලය අතේ ඇති මෙම පිරිස තත්වය වෙනස් කිරීමට යුහුසුලු වනු ඇත.

මහමැතිවරණයක බලාපොරොත්තු අතහැර දිගට ම අගමැතිකමෙහි සිටීමේ උවමනාවක ඉඟි ද මේ වන විට මහින්ද රාජපක්ෂ වෙතින් පළ වෙමින් තිබේ. ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ආණ්ඩුව විසුරුවාහැරීමට ගත් පියවර අනුමත කළහොත් එමගින් කියවෙන්නේ ඊළඟ පාර්ලිමේන්තුව ද ජනාධිපතිට ඕනෑම වේලාවක විසුරුවා හැරිය හැකි බවයි. එවැනි තීන්දුවක් ලබාගැනීම සඳහා අවශ්‍ය පියවර මහින්ද ගන්නේ කුමට ද? ජනාධිපති සිරිසේන දැනටමත් පෙන්වා දී තිබෙන කරුණක් වන්නේ කාට බහුතර විශ්වාසය තිබුණත්, අගමැති ධුරය සඳහා පත් කරනු ඇත්තේ තමන්ට කැමති අයෙකු බවයි. ඊළඟ පාර්ලිමේන්තුවේ අගමැති ධුරය ඔහු මහින්ද රාජපක්ෂට ම ලබා දෙනු ඇතැයි තිබෙන වගකීම් සහතිකය කුමක් ද? සිරිසේන යනු 2015 අගෝස්තු මහ මැතිවරණයෙන් පසුව ද මහින්ද රාජපක්ෂට කොකා පෙන්වූ අයෙකු බව ඔහුට අමතක නැති බව නිසැක ය. ව්‍යවස්ථා විරෝධීව හෝ දැන් සිරිසේන මහින්ද අගමැති ධුරයට පත් කර හමාර ය. ව්‍යවස්ථාව අනුව දැන් ඔහු ඉවත් කරන්නට සිරිසේනට බැරි ය. මහින්ද මෙම වාසිය ගන්නට ඉඩ තිබේ. 19වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය අහෝසි කරන 20වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයකින් හැකිනම් 18වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ තත්වයන් නැවත පිහිටුවාගන්නට ඔහු උත්සාහ කරනු ඇත.

20වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය පිළිබඳ කතිකාවක් නැවත ආරම්භ කළ යුතු ය. එය ජවිපෙ විසින් ගෙන එන ලද 20වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ද නැතිනම් තවදුරටත් සාකච්ඡා කර ඉදිරිපත් කරනු ලබන 20වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක් ද යන්න සාකච්ඡා කළ හැකි ය. මේ මොහොතේ තිබෙන ගැටලු‍වට කාටත් දිනුම ලැබෙන සම්මුතියක් නිර්මාණය කරගැනීමට ද ඒ හරහා උත්සාහ කළ හැකි ය. කුමන තත්වයක් යටතේ වුව, විධායක ජනාධිපති ධුරයේ මෙම අත්තනෝමතික බලතල තවදුරටත් කප්පාදු කළ යුතු බව පැහැදිලි ය. විධායකය හා ව්‍යවස්ථාදායකය අතර වඩා සාධාරණ බල තුලනයක් නිර්මාණය කරගත යුතු ය.

මෙම සංදර්භය තුළ දේශපාලන ස්ථාවරත්වය ඇති කරගැනීම සඳහා ඇත්තෙන් ම අවශ්‍ය වන්නේ මහ මැතිවරණයක් නොව ජනාධිපතිවරණයකි. බලය උරගා බලන්නට අවශ්‍ය නම් පළාත් සභා මැතිවරණ පැවැත්විය හැකි ය. එහෙත්, පසුගිය සමයේ පළාත් සභා මැතිවරණ කල්යාම පිළිබඳ විස්සෝප වූ අය දැන් ඒ ගැන කතා කරන්නේවත් නැත. පළාත් සභා මැතිවරණ නොපැවැත්වීම 13වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයේ අරමුණ වන බලතල බෙදාගැනීම සංකල්පයක් ලෙස විහිළුවට ලක් කරන කාරණයකි. 13වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ඉක්මවා බලය බෙදාගැනීමට අකැමැති පිරිස් අතින් ම පළාත් සභා බලතල මේ අන්දමින් විහිළුවට ලක්වීම දෙමළ ජාතිවාදී බලවේගවලට වාසිදායක ය. පළාත් සභා බලතලවල නිස්සාරත්වය මෙමගින් නිතැතින් ම පෙන්නුම් කෙරේ. පළාත් සභා ඉක්මවා යන බලය බෙදාගැනීමක අවශ්‍යතාව එමගින් තහවුරු කෙරේ. මේ මොහොතේ පළාත් සභා තවදුරටත් කල් දමන්නට යමෙකු කටයුතු කරන්නේ නම්, ඒ අය පැහැදිලිව ම ෆෙඩරල්වාදියෝ ය.

පළාත් සභා මැතිවරණය ද වත්මන් ව්‍යවස්ථා අර්බුදයට නම් විසඳුමක් නොවේ. කළ යුතුව තිබෙන්නේ ජනාධිපතිවරණයක් පැවැත්වීමයි. තමන්ට ජනවරමක් ලබාදුන් ජනතාවට පිටුපා, එම ජනවරම විසින් පරාජය කරන ලද ප්‍රතිවාදියා සමග සන්ධානගත වූ ජනාධිපති සිරිසේන තම අත්තනෝමතික තීරණය ජනතාව ඉදිරියේ පරීක්ෂා කරගත යුතු ය. එසේම, ඉදිරි ජනාධිපතිවරණයක් ව්‍යවස්ථාව සංශෝධනය කිරීම සම්බන්ධයෙන් ජනවරමක් බවට ද පත් කරගත හැකි ය.

මේ අතරතුර කාලය තුළ රාජ්‍ය පාලනය ගෙන යාමට මහින්ද රාජපක්ෂට ඉඩ දීම ඔහු පිළිබඳ මිථ්‍යාව අවසන් කිරීමට හොඳම ක්‍රමයයි. ගෝලීය හා දේශීය ආර්ථික අභියෝගයන් මැද රජයකට කටයුතු කළ හැකි සාමාන්‍ය ආකාරයට පසුගිය රජය කටයුතු කරගෙන ගියේ ය. ප්‍රාතිහාර්ය නොපෑ හැකි බව ඔවුහු දැන සිටිය හ. එහෙත්, අතිවිශාල වශයෙන් ණය ලබාගනිමින් මහින්ද රාජපක්ෂ පසුගිය සමයේ කළ ඊනියා සංවර්ධනයේ ඇස් ගිනිකණ වැටීම නිසා ඔහුට එවැනි ප්‍රාතිහාර්ය කිරීමේ හැකියාවක් ඇතැයි තවමත් ඇතැම් ලාංකිකයෝ විශ්වාස කරති. එහෙත්, සරලව කිවහොත් මේ රටේ දේශපාලන බලය හොබවන දැවැන්ත, කම්මැලි මධ්‍යම පන්තිය නඩත්තු කිරීම සඳහා පවත්වාගෙන යන මෙම අතිවිශාල, අකාර්යක්ෂම රජය නඩත්තු කිරීම සඳහාත්, එම රජයේ පැවැත්ම සාධාරණීකරණය කරගැනීම සඳහා කරන ලද සංවර්ධන ව්‍යාපෘති වෙනුවෙන් ගත් ණය ආපසු ගෙවීම සඳහාත් ණය ගැනීම හා තව තවත් ණය ගැනීම සඳහා කළ යුතු දේ ගැන කල්පනා කිරීම හැර ආර්ථිකය සම්බන්ධයෙන් ‘මුදල් ඇමති‘ මහින්ද රාජපක්ෂට කළ හැකි වෙනත් දෙයක් නැත.
උවමනාවෙන් ඇති කරගන්නා ලද දේශපාලන අස්ථාවරත්වයත්, ගෝලීය මූල්‍ය තත්වයනුත් හේතුවෙන් රජයට ගෝලීය මූල්‍ය වෙළඳපොළෙහි තිබෙන විශ්වාසය අඩු වෙමින් තිබේ. රටට ඇදී එන ඍජු විදේශ ආයෝජන ඉදිරියේදී තවත් අඩු වන්නට ඉඩ තිබේ. ඒ වගේ ම ජාත්‍යන්තර ණය දෙන්නන්ගෙන් ලැබෙන ණය ප්‍ර‍මාණය ද අඩු වෙන්නට පුළුවන. ශ්‍රී ලංකාව ප්‍ර‍ධාන වශයෙන් ම විදේශ ණය ලබාගන්නේ ගත් ණය ගෙවන්නටයි. මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපති සමයේ නිකුත් කළ ජාත්‍යන්තර ස්වෛරී බැඳුම්කර දෙකක් 2019 ජනවාරි පළමු කාර්තුවේ කල් පිරෙයි. ජනවාරි 15 වන විට ඩොලර් බිලියනයකුත් අප්‍රේල් වන විට ඩොලර් මිලියන 500කුත් ආපසු ගෙවිය යුතුය. ඒ ණය ගෙවන්නට යන්නේ කෙසේ ද යන්න විමසීමෙන් මහින්ද රාජපක්ෂගේ සීමාවන් තේරුම් ගත හැකි ය. චීන සංවර්ධන බැංකුවෙන් වාරික ණයක් ලෙස ඩොලර් බිලියනයක් හෝ බිලියන් 1.5ක් ලබාගන්නා බව මහ බැංකු අධිපති ඉන්ද්‍ර‍ජිත් කුමාරස්වාමි පසුගියදා පැවසී ය. හම්බන්තොට වරාය 99 අවුරුද්දකට චීනයට බදු දී ලබා ගන්නා මුදල වන එක්සත් ජනපද ඩොලර් බිලියන 1.1න් තව ඩොලර් මිලියන 645ක් ලබන අවුරුද්දේ පළමු කාර්තුවේදී ලැබෙන්නට නියමිතයි. කලින් ගත් මුදලිනුත් කළේ ණය ගෙවන එකයි. මේ මුදලු‍ත් යොදවන්නේ ණය ගෙවන්නට ම ය. මහින්ද රාජපක්ෂට ප්‍රාතිහාර්ය පෑම සඳහා ඇති හැකියාව ගැන ලෙලවන්නට තිබෙන්නේ චීන කොඩිය පමණි. සෙසු ජාත්‍යන්තර සම්බන්ධතා ඔහුට ආරම්භ කරන්නට සිදු වී තිබෙන්නේ බිංදුවේ සිට මහත් අභියෝග රැසක් මැද්දේ ය. චීනය මහින්ද රාජපක්ෂ රජයට සුවිශේෂ ආධාරයක් කරනු ඇතැයි සිතන අය දැනගත යුතු කාරණයක් වන්නේ චීනයෙන් ලැබෙන්නට ඉඩ තිබූ ආධාර උපකාර රනිල් වික්‍රමසිංහ පාලනය තුළ ද ලැබෙමින් තිබුණු බවයි.

මහින්ද රාජපක්ෂ මිථ්‍යාව සමග ම ගෝඨාභය මිථ්‍යාව ද අවසන් කර දැමිය යුතු ය. ලංකාවේ ජනතාව තම ඉරණම විසඳාගැනීමේ අභියෝගයට තමන් උර දිය යුතු ය. මැජික්කාරයන්ට ආයුබෝවන් කිව යුතු ය. ■

අජිත් පැරකුම් ජයසිංහ

මහින්දගේ රට ගොඩනගන මැජික්වල ඇත්ත හෙළිදරව් වීම

0

 

 

කුමන්ත්‍රණයකින් බලය ඩැහැගත් සිරිසේන – මහින්ද බල හවුල 2015 ජනවාරි 8 හැටදෙලක්ෂයේ ජනවරමට පයින් ගසමින් බලය තහවුරු කරගනිමින් සිටියි. පාර්ලිමේන්තුවේ විශ්වාස භංගයකින් පැරදීම හෝ ව්‍යවස්ථාවේ ගරුත්වය හෝ තමන්ට රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික පිළිගැනීමක් නැතිකම හෝ නොතකා දිගටම බලයේ එල්ලී සිටින ගමන් මන්ත්‍රීවරුන් මිල දී ගැනීම යළි ආරම්භ කර තිබේ. වසන්ත සේනානායක හා සුරේෂ් වඩිවේල් වැනි ලජ්ජා විරහිත ප්‍රාණීන් ආපසු යන්නේ ගත් මුදල් නිසා ඔවුන් මුහුණ දෙන තර්ජන නිසා විය හැකි ය.

සදාචාරයක්, ආචාරධර්මයක් නැති ජනාධිපතිවරයකුට බලය ලැබුණු විට විධායක ජනාධිපති ධුරය ඔස්සේ සිදු විය හැකි නරකම දෙය පිළිබඳ සජීවීකරණයක් මෛත්‍රීපාල සිරිසේන විසින් සපයමින් සිටියි. මෙය වනාහි විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය පමණක් නොව, සමස්ත සමාජ ක්‍රමය ම උඩු යටිකුරු කර වෙනස් කිරීමට පවා අවශ්‍ය නම් යොදාගත හැකි විප්ලවීය අවස්ථාවක් බව අපි කලින් ලිපියෙනුත් පෙන්වා දුන්නෙමු. එහෙත්, ලංකාවේ සමාජය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට තිබෙන විශ්වාසය මුළුමනින් ම නැති කරගෙන නැති බවත්, තවමත් තත්වය යහපත් අන්දමින් වෙනස් කරගැනීම කෙරෙහි බලාපොරොත්තු සුන් කරගෙන නැති බවත් ජනතාවගේ ඉවසීමෙන් පෙන්නුම් කෙරේ. හමුදා මැදිහත්වීමක් නොවීමෙන් හමුදාවල විනය පිළිබඳ යම් ඉඟියක් ලැබේ. වාමාංශික ඊනියා විප්ලවීය බලවේගවල ඉවසීම වනාහි අන් යමක් නොව කිසිවක් කරකියාගත නොහැකි දුබලකමයි. මේ මොහොතේ පවා ක්‍රම විරෝධී ප්‍රතිරෝධයක් පළවන්නේ එවැන්නක් බලාපොරොත්තු විය නොහැකි එක්සත් ජාතික පක්ෂයෙනි. අරලියගහ මන්දිරය අත්හැර නොයා සිටින්නේත්, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය වෙනුවෙන් වීදියේ සටන් කරන්නේත් එජාපයයි. ජවිපෙ හා දෙමළ ජාතික සන්ධානය අභියෝගාත්මක තීරණ ගනිමින් මධ්‍යස්ථ සමාජ බලවේග ලෙස ඉදිරියට එමින් තිබීම අර්බුදයේ එක් සාධනීය ප්‍රතිඵලයකි. දෙමළ ජාතිකවාදය කෙතරම් දුර්වල අඩියක ද යන්න ද මෙම අර්බුදය හමුවේ ඉදිරි පියවරක් තබන්නට ඔවුන්ට නොහැකි වීමෙන් පෙනේ. කුමන්ත්‍රණකාරීන්ට ද සිය අරමුණු ඉටු කරගැනීමට නොහැකි වී තිබෙන්නේ ඔවුන් තැබූ පියවරට හෝ ජන ප්‍රසාදයක් නැති බව පැහැදිලිව පෙනෙන බැවිනි. එහෙත්, බලය අතේ ඇති මෙම පිරිස තත්වය වෙනස් කිරීමට යුහුසුලු වනු ඇත.

මහමැතිවරණයක බලාපොරොත්තු අතහැර දිගට ම අගමැතිකමෙහි සිටීමේ උවමනාවක ඉඟි ද මේ වන විට මහින්ද රාජපක්ෂ වෙතින් පළ වෙමින් තිබේ. ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ආණ්ඩුව විසුරුවාහැරීමට ගත් පියවර අනුමත කළහොත් එමගින් කියවෙන්නේ ඊළඟ පාර්ලිමේන්තුව ද ජනාධිපතිට ඕනෑම වේලාවක විසුරුවා හැරිය හැකි බවයි. එවැනි තීන්දුවක් ලබාගැනීම සඳහා අවශ්‍ය පියවර මහින්ද ගන්නේ කුමට ද? ජනාධිපති සිරිසේන දැනටමත් පෙන්වා දී තිබෙන කරුණක් වන්නේ කාට බහුතර විශ්වාසය තිබුණත්, අගමැති ධුරය සඳහා පත් කරනු ඇත්තේ තමන්ට කැමති අයෙකු බවයි. ඊළඟ පාර්ලිමේන්තුවේ අගමැති ධුරය ඔහු මහින්ද රාජපක්ෂට ම ලබා දෙනු ඇතැයි තිබෙන වගකීම් සහතිකය කුමක් ද? සිරිසේන යනු 2015 අගෝස්තු මහ මැතිවරණයෙන් පසුව ද මහින්ද රාජපක්ෂට කොකා පෙන්වූ අයෙකු බව ඔහුට අමතක නැති බව නිසැක ය. ව්‍යවස්ථා විරෝධීව හෝ දැන් සිරිසේන මහින්ද අගමැති ධුරයට පත් කර හමාර ය. ව්‍යවස්ථාව අනුව දැන් ඔහු ඉවත් කරන්නට සිරිසේනට බැරි ය. මහින්ද මෙම වාසිය ගන්නට ඉඩ තිබේ. 19වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය අහෝසි කරන 20වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයකින් හැකිනම් 18වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ තත්වයන් නැවත පිහිටුවාගන්නට ඔහු උත්සාහ කරනු ඇත.

20වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය පිළිබඳ කතිකාවක් නැවත ආරම්භ කළ යුතු ය. එය ජවිපෙ විසින් ගෙන එන ලද 20වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ද නැතිනම් තවදුරටත් සාකච්ඡා කර ඉදිරිපත් කරනු ලබන 20වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක් ද යන්න සාකච්ඡා කළ හැකි ය. මේ මොහොතේ තිබෙන ගැටලු‍වට කාටත් දිනුම ලැබෙන සම්මුතියක් නිර්මාණය කරගැනීමට ද ඒ හරහා උත්සාහ කළ හැකි ය. කුමන තත්වයක් යටතේ වුව, විධායක ජනාධිපති ධුරයේ මෙම අත්තනෝමතික බලතල තවදුරටත් කප්පාදු කළ යුතු බව පැහැදිලි ය. විධායකය හා ව්‍යවස්ථාදායකය අතර වඩා සාධාරණ බල තුලනයක් නිර්මාණය කරගත යුතු ය.

මෙම සංදර්භය තුළ දේශපාලන ස්ථාවරත්වය ඇති කරගැනීම සඳහා ඇත්තෙන් ම අවශ්‍ය වන්නේ මහ මැතිවරණයක් නොව ජනාධිපතිවරණයකි. බලය උරගා බලන්නට අවශ්‍ය නම් පළාත් සභා මැතිවරණ පැවැත්විය හැකි ය. එහෙත්, පසුගිය සමයේ පළාත් සභා මැතිවරණ කල්යාම පිළිබඳ විස්සෝප වූ අය දැන් ඒ ගැන කතා කරන්නේවත් නැත. පළාත් සභා මැතිවරණ නොපැවැත්වීම 13වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයේ අරමුණ වන බලතල බෙදාගැනීම සංකල්පයක් ලෙස විහිළුවට ලක් කරන කාරණයකි. 13වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ඉක්මවා බලය බෙදාගැනීමට අකැමැති පිරිස් අතින් ම පළාත් සභා බලතල මේ අන්දමින් විහිළුවට ලක්වීම දෙමළ ජාතිවාදී බලවේගවලට වාසිදායක ය. පළාත් සභා බලතලවල නිස්සාරත්වය මෙමගින් නිතැතින් ම පෙන්නුම් කෙරේ. පළාත් සභා ඉක්මවා යන බලය බෙදාගැනීමක අවශ්‍යතාව එමගින් තහවුරු කෙරේ. මේ මොහොතේ පළාත් සභා තවදුරටත් කල් දමන්නට යමෙකු කටයුතු කරන්නේ නම්, ඒ අය පැහැදිලිව ම ෆෙඩරල්වාදියෝ ය.

පළාත් සභා මැතිවරණය ද වත්මන් ව්‍යවස්ථා අර්බුදයට නම් විසඳුමක් නොවේ. කළ යුතුව තිබෙන්නේ ජනාධිපතිවරණයක් පැවැත්වීමයි. තමන්ට ජනවරමක් ලබාදුන් ජනතාවට පිටුපා, එම ජනවරම විසින් පරාජය කරන ලද ප්‍රතිවාදියා සමග සන්ධානගත වූ ජනාධිපති සිරිසේන තම අත්තනෝමතික තීරණය ජනතාව ඉදිරියේ පරීක්ෂා කරගත යුතු ය. එසේම, ඉදිරි ජනාධිපතිවරණයක් ව්‍යවස්ථාව සංශෝධනය කිරීම සම්බන්ධයෙන් ජනවරමක් බවට ද පත් කරගත හැකි ය.

මේ අතරතුර කාලය තුළ රාජ්‍ය පාලනය ගෙන යාමට මහින්ද රාජපක්ෂට ඉඩ දීම ඔහු පිළිබඳ මිථ්‍යාව අවසන් කිරීමට හොඳම ක්‍රමයයි. ගෝලීය හා දේශීය ආර්ථික අභියෝගයන් මැද රජයකට කටයුතු කළ හැකි සාමාන්‍ය ආකාරයට පසුගිය රජය කටයුතු කරගෙන ගියේ ය. ප්‍රාතිහාර්ය නොපෑ හැකි බව ඔවුහු දැන සිටිය හ. එහෙත්, අතිවිශාල වශයෙන් ණය ලබාගනිමින් මහින්ද රාජපක්ෂ පසුගිය සමයේ කළ ඊනියා සංවර්ධනයේ ඇස් ගිනිකණ වැටීම නිසා ඔහුට එවැනි ප්‍රාතිහාර්ය කිරීමේ හැකියාවක් ඇතැයි තවමත් ඇතැම් ලාංකිකයෝ විශ්වාස කරති. එහෙත්, සරලව කිවහොත් මේ රටේ දේශපාලන බලය හොබවන දැවැන්ත, කම්මැලි මධ්‍යම පන්තිය නඩත්තු කිරීම සඳහා පවත්වාගෙන යන මෙම අතිවිශාල, අකාර්යක්ෂම රජය නඩත්තු කිරීම සඳහාත්, එම රජයේ පැවැත්ම සාධාරණීකරණය කරගැනීම සඳහා කරන ලද සංවර්ධන ව්‍යාපෘති වෙනුවෙන් ගත් ණය ආපසු ගෙවීම සඳහාත් ණය ගැනීම හා තව තවත් ණය ගැනීම සඳහා කළ යුතු දේ ගැන කල්පනා කිරීම හැර ආර්ථිකය සම්බන්ධයෙන් ‘මුදල් ඇමති‘ මහින්ද රාජපක්ෂට කළ හැකි වෙනත් දෙයක් නැත.
උවමනාවෙන් ඇති කරගන්නා ලද දේශපාලන අස්ථාවරත්වයත්, ගෝලීය මූල්‍ය තත්වයනුත් හේතුවෙන් රජයට ගෝලීය මූල්‍ය වෙළඳපොළෙහි තිබෙන විශ්වාසය අඩු වෙමින් තිබේ. රටට ඇදී එන ඍජු විදේශ ආයෝජන ඉදිරියේදී තවත් අඩු වන්නට ඉඩ තිබේ. ඒ වගේ ම ජාත්‍යන්තර ණය දෙන්නන්ගෙන් ලැබෙන ණය ප්‍ර‍මාණය ද අඩු වෙන්නට පුළුවන. ශ්‍රී ලංකාව ප්‍ර‍ධාන වශයෙන් ම විදේශ ණය ලබාගන්නේ ගත් ණය ගෙවන්නටයි. මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපති සමයේ නිකුත් කළ ජාත්‍යන්තර ස්වෛරී බැඳුම්කර දෙකක් 2019 ජනවාරි පළමු කාර්තුවේ කල් පිරෙයි. ජනවාරි 15 වන විට ඩොලර් බිලියනයකුත් අප්‍රේල් වන විට ඩොලර් මිලියන 500කුත් ආපසු ගෙවිය යුතුය. ඒ ණය ගෙවන්නට යන්නේ කෙසේ ද යන්න විමසීමෙන් මහින්ද රාජපක්ෂගේ සීමාවන් තේරුම් ගත හැකි ය. චීන සංවර්ධන බැංකුවෙන් වාරික ණයක් ලෙස ඩොලර් බිලියනයක් හෝ බිලියන් 1.5ක් ලබාගන්නා බව මහ බැංකු අධිපති ඉන්ද්‍ර‍ජිත් කුමාරස්වාමි පසුගියදා පැවසී ය. හම්බන්තොට වරාය 99 අවුරුද්දකට චීනයට බදු දී ලබා ගන්නා මුදල වන එක්සත් ජනපද ඩොලර් බිලියන 1.1න් තව ඩොලර් මිලියන 645ක් ලබන අවුරුද්දේ පළමු කාර්තුවේදී ලැබෙන්නට නියමිතයි. කලින් ගත් මුදලිනුත් කළේ ණය ගෙවන එකයි. මේ මුදලු‍ත් යොදවන්නේ ණය ගෙවන්නට ම ය. මහින්ද රාජපක්ෂට ප්‍රාතිහාර්ය පෑම සඳහා ඇති හැකියාව ගැන ලෙලවන්නට තිබෙන්නේ චීන කොඩිය පමණි. සෙසු ජාත්‍යන්තර සම්බන්ධතා ඔහුට ආරම්භ කරන්නට සිදු වී තිබෙන්නේ බිංදුවේ සිට මහත් අභියෝග රැසක් මැද්දේ ය. චීනය මහින්ද රාජපක්ෂ රජයට සුවිශේෂ ආධාරයක් කරනු ඇතැයි සිතන අය දැනගත යුතු කාරණයක් වන්නේ චීනයෙන් ලැබෙන්නට ඉඩ තිබූ ආධාර උපකාර රනිල් වික්‍රමසිංහ පාලනය තුළ ද ලැබෙමින් තිබුණු බවයි.

මහින්ද රාජපක්ෂ මිථ්‍යාව සමග ම ගෝඨාභය මිථ්‍යාව ද අවසන් කර දැමිය යුතු ය. ලංකාවේ ජනතාව තම ඉරණම විසඳාගැනීමේ අභියෝගයට තමන් උර දිය යුතු ය. මැජික්කාරයන්ට ආයුබෝවන් කිව යුතු ය. ■

අජිත් පැරකුම් ජයසිංහ

ජනාධිපති හදන්නේ රට ලේ විලක් කරන්නද?

0

 

ඔක්තෝබර් 26වැනිදායින් ආරම්භවූ ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේනගේ අත්තනෝමතික ව්‍යවස්ථා විරෝධී ක‍්‍රියාවලිය මේ ලියන මොහොත වන බ‍්‍රහස්පතින්දාව තෙක්ද අවසන්වී නැත. රටේ හැම දෙනා තුළම තිබෙන්නේ ඊළඟ මොහොතේ කුමක් වෙයිද යන අවිනිශ්චිත ප‍්‍රශ්නාර්ථයය.

රටක ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව අනුව කටයුතු සිදුවේ නම්, ‘එකකට පසුව අහවල් දේ සිදුවිය හැකියැ’යි පූර්ව නිගමනයක සිටිය හැකිය. නීතිය හැම විටම පූර්ව නිගමනය කිරීමේ හැකියාව අපට ලබාදෙයි. ‘මෙහෙම වුණොත් මෙහෙම වෙනවායැ’යි සිතන්නට හැකිවීම නීතියේ පාලනයක් තුළ ඇති විශේෂතම ලක්‍ෂණයයි. එහෙත්, ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන කටයුතු කරන්නේ ව්‍යවස්ථාවටත්, සියලූ සදාචාර මූලධර්වලටත් පටහැණිව නිසා, ඔහු ඊළඟට කරන්නේ කුමක්දැයි කිසිවෙකු දන්නේ නැත. එය ඉතා භයානක අවුලකට රට ඇදදැමීමකි. අවිනිශ්චිතභාවයේ අගාධයට රට, සමාජය, ආර්ථිකය, දේශපාලනය ඇදදැමීමකි. මේ මුග්ධ ක‍්‍රියාවලියට කිසිවකු හුරේ දැමීමෙන් සිදුවන්නේ ඒ අගාධයට රට ගෙනයෑමේ පාපකර්මයට යහමින් හවුල් වීමයි.

බදාදා පාර්ලිමේන්තුවේදී මහින්ද රාජපක්‍ෂ හා ඔහුගේ නීති විරෝධී ආණ්ඩුවට එරෙහිව සම්මත කරගන්නා ලද විශ්වාස භංග යෝජනාව සම්බන්ධයෙන් ජනාධිපතිවරයාට නිල වශයෙන් දැනුම්දුන් කතානායකවරයාට, ජනාධිපතිවරයා එවා ඇති එක පැත්තකින් මුරණ්ඩු හා අනෙක් පැත්තෙන් විහිළුකාර උත්තරය විසින් පෙන්වනු ලබන්නේ, තමා විසින්ම ඇතිකරන ලද අතිවිශාල දේශපාලන අර්බුදය දැන්වත් අවසන් කරගැනීමේ කල්පනාවක ජනාධිපතිවරයා නැති බවයි. ව්‍යවහාර භාෂාවෙන් කියතොත්, ඔහු තවමත් ‘ගේම ම ඉල්ලයි.’ මෙතෙක් කාලයක් තමා කර ඇති ව්‍යවස්ථා විරෝධී ක‍්‍රියාකලාපය ගැනවත්, ඒ ව්‍යවස්ථා විරෝධී ක‍්‍රියාකලාපය මේ වන විට අධිකරණයෙන් පවා අවඥාවට භාජනය වී ඇති බවවත් තේරුම් ගන්නට ඉස්පාසුවක්, සන්සුන් මනසක් සිරිසේන ජනාධිපතිවරයාට නැති බව ඔහු හැසිරෙන ආකාරයෙන් පෙනෙයි. ඔහු දැන් වන විට කටයුතු කරන්නේ වෛරයෙන්, ක්‍රෝධයෙන් පිරුණු නොදැමුණු මිනිසකුගේ ස්වභාවයෙනි. ‘පුජනීය, වන්දනීය’ සංඝරත්නයක් ගැන කියමින්, දිනපතා පන්සල්වලට වැදී ගාථා මතුරමින්, මසක් පාසා ධර්ම දේශනා උත්සවාකාරයෙන් පවත්වමින් මහා බෞද්ධයකු සේ හැසිරෙන්නට තතනන මේ මනුෂ්‍යයා තුළ ඇත්තේ සපුරා ඊට වෙනස් ද්වේෂයෙන් පිරුණු, වෛරයෙන් පිම්බුණු ඉතා කුඩා මනුෂ්‍ය ආත්මයක් බවද පැහැදිලිව පෙනෙයි. මෙවැනි කුඩා ආත්මයක් හිමි මිනිසකුට විධායක ජනාධිපති ධුරයේ අතිවිශාල බල කන්දරාව ලැබුණු විට, හැසිරෙන රෝගී ආකාරය ඔහු හැම පැයකම ප‍්‍රදර්ශනය කරමින් සිටියි.

කතානායකවරයාගේ ලිපියට ජනාධිපති සිරිසේනගේ පිළිතුර තුළින් වෑහෙන වෛරයේ තරම බලන්න. ‘පාර්ලිමේන්තුව සම්බන්ධයෙන් නීතිය ඉදිරියේදී විනිශ්චයට භාජනය වී ඇති අවස්ථාවකදී ඔබතුමා විසින් ගත් ක‍්‍රියාමාර්ගය එකී නඩුවේ හරයට අගතිදායක වන බව දන්වනු කැමැත්තෙමි’යි ඔහු කතානායකට ලියයි. මේ වාක්‍යයෙන් පෙනෙන විදියට, අධිකරණයේ කාර්යභාරයත් ජනාධිපති පවරාගෙන ඇති බව හොඳින්ම පැහැදිලි වෙයි. තමන් ඉදිරියේ විනිශ්චයට භාජනය වී ඇති කරුණක හරයට අගතිදායක වන යමක් සිදුවන්නේද යන්න ගැන තීන්දු කිරීමේ බලය ඇත්තේ අධිකරණයට මිස ජනාධිපතිවරයාට නොවේ. එබැවින්, අධිකරණයේ කාරියක් ජනාධිපතිවරයා බලෙන්ම පවරාගෙන මේ කරන්නේ කතානායකට තරවටුවක්, තර්ජනයක් මිස අන් යමක් නොවේ.

‘ආණ්ඩුවට එරෙහි විශ්වාස භංග යෝජනාවක් ඉදිරිපත් කළ යුතු ආකාරය සහ එය සම්මත කරගැනීමට අනුගමනය කළ යුතු ක‍්‍රියාපටිපාටිය ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ සහ ස්ථාවර නියෝගවල සඳහන්ව ඇති මුත්, ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවත් ස්ථාවර නියෝග සහ පාර්ලිමේන්තු සම්ප‍්‍රදායන් යන සිියල්ල නොසලකා හැර ඔබ ක‍්‍රියාකර ඇති බව පෙනීයයි.’
ලියුමේ ඇති ජනාධිපතිවරයාගේ මේ ප‍්‍රකාශයෙන්ද පෙනෙන්නේ පාර්ලිමේන්තුවේ සිදුවුණු දේ ගැන විනිශ්චයක් දෙන්නට ඔහු ඉදිරිපත්වී ඇති ආකාරයයි. 14 වැනිදා පාර්ලිමේන්තුවේදී සිදුවුණු ක‍්‍රියාවලිය දෙස ආපසු හැරී බැලීමේදී, ජනාධිපතිවරයාගේ මේ අදහසට කිසිම පදනමක් නැති බව පැහැදිලි වෙයි. එදින කතානායකවරයා පාර්ලිමේන්තුව කැඳවූයේ ජනාධිපතිවරයා විසින්ම 14වැනිදා පාර්ලිමේන්තුව කැඳවිය යුතු බවට නිකුත්කරන ලද ගැසට් පත‍්‍රය ප‍්‍රකාරවය. පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීවරුන් 225කගේ අයිතිවාසිකම් හා වරප‍්‍රසාද ආරක්‍ෂාකර දීමේ සම්පූර්ණ වගකීම ඇත්තේ කතානායකවරයාටය. ඔහු හමුවීමට ගිය ජනාධිපතිවරයාගේත්, මහින්ද රාජපක්‍ෂගේත් පක්‍ෂ දෙක හැර පාර්ලිමේනතුවේ සිටින සියලූම පක්‍ෂ, හැකි ඉක්මනින් පාර්ලිමේන්තුව කැඳවන ලෙස ඉල්ලා සිටි බව ප‍්‍රසිද්ධ දෙයකි. ඒ මන්ත‍්‍රීවරුන් සියල්ලම ගත් කල ඔවුන් පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතරය වන බව පැහැදිලිය. කතානායකවරයා ඒ බහුතරය වෙනුවෙන් පෙනීසිටීමේ වරද කුමක්ද? එය ජනාධිපතිවරයාට විනිශ්චය කළ හැකිද?

14 වැනිදා පාර්ලිමේන්තුව කැඳවීමට පෙර පක්‍ෂ නායකයන් කැඳවූ කතානායකවරයාට ලැබුණු ප‍්‍රතිචාරය වුණේ, එදින පාර්ලිමේන්තුවේ ස්ථාවර නියෝග අත්හිටුවා කටයුතු කළ යුතු බවයි. එහෙත් ඒ සඳහා පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතර අනුමැතිය අවශ්‍යය. ඊට අමතරව, මහින්ද රාජපක්‍ෂටත්, ඔහුගේ ඊනියා ආණ්ඩුවටත් විරුද්ධව විශ්වාස භංග යෝජනාවක් ගෙනෙන බව ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ දැනුම් දුන්නේය. පාර්ලිමේන්තු රැස්වීම ආරම්භ වීමෙන් පසු සිදුවුණේ එම එකඟතාව අනුව කටයුතු කිරීමයි. එම්ඒ සුමන්තිරන් මන්ත‍්‍රීවරයා ස්ථාවර නියෝග අත්හිටුවීමේ යෝජනාව ඉදිරිපත් කළ අතර. එය ස්ථිර වීමෙන් පසු, කතානායකවරයා කීවේ ඊට පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීවරුන්ගේ බහුතර කැමැත්ත අවශ්‍ය බවයි. එය ලැබීමෙන් පසු විශ්වාස භංග යෝජනාව ඉදිරිපත් කැරුණු අතර, ඒ සම්බන්ධයෙන් ඡන්දය විමසන ලදි. බැලූබැල්මට විශ්වාස භංගයට පක්‍ෂව සිටි පිරිස වැඩිවුණු අතර, හඬින් ඡුන්දය ලකුණු කිරීම සිදුවන්නේ ඒ අතරය. කවුරුවත් ‘නමින් ඡුන්දය ලබාගත යුතුයැ’යි ඉල්ලනු දක්නට නොලැබිණි. එහෙත් කතානායකවරයා නමින් ඡුන්දය විමසන්නට උත්සාහයක් ගත්තේය. එදින පාර්ලිමේන්තු රැස්වීම කඩාකප්පල් කිරීමේ චේතනාවෙන් සිටි මෛත‍්‍රීගේත් මහින්දගේත් පක්‍ෂවල මන්ත‍්‍රීවරු කෑකෝ ගසමින් ඒ උත්සාහය ව්‍යර්ථ කළෝය. එය ව්‍යර්ථ වුණු තැන, හඬින් ගත් ඡුන්දය අනුව, විශ්වාස භංග යෝජනාව සම්මත වුණු බවත්, මහින්ද රාජපක්‍ෂට හා ඔහුගේ ඊනියා ආණ්ඩුවට පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතර බලයක් නැති බවත් කතානායකවරයා නිල වශයෙන් නිවේදනය කරන ලදි. මේ ක‍්‍රියාවලියට විරුද්ධ වන යම් පිරිසක් පාර්ලිමේන්තුවේ සිටියේ නම් ඔවුන් කළ යුතුව තිබුණේ තමන්ම සන්සුන් වී, නමින් ඡුන්දය ගැනීමට අවස්ථාව සැලසීමය. එහෙත්, මෛත‍්‍රීගේ හා මහින්දගේ පාර්ශ්වයට පාර්ලිමේන්තුව තුළ බහුතර බලය නැති බව හොඳින්ම පෙනෙන්නට තිබුණි.
කතානායකවරයාට පාර්ලිමේන්තු සම්ප‍්‍රදාය උගන්වන්නට වෙහෙසෙන ජනාධිපති සිරිසේන, එහෙම නම් කළ යුතුව තිබුණේ, පාර්ලිමේන්තුවට යන තම මන්ත‍්‍රීවරුන්ට සන්සුන්ව හැසිරෙන ලෙසත්, නමින් ඡන්දයක් ගන්නා හැටියට ඉල්ලන ලෙසත්, ඊට මුහුණ දී සිය බහුතර බලය පෙන්වන ලෙසත් අවවාද කිරීම නොවේද? අනුන්ගේ සදාචාරය හොයන මේ අශික්‍ෂිත ජනාධිපතිවරයාට, ඒ වගකීම අමතක වුණේ ඇයි? උත්තරය පැහැදිලිය. ඔහුගේ කටේ නරිවාදං රෙද්ද පල්ලෙන් බේරෙමින් තිබෙන අවස්ථාවයි මේ. අත්තනෝමතික ලෙස අගමැතිවරයකු පත්කළත්, ඔහුට පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතරය දිනාගැනීමේ සටනින් මෛත‍්‍රීත් මහින්දත් එකට පරාජය වී තිබේ. අඩු ගණනේ, ඇමති, නියෝජ්‍ය ඇමති වරදාන දී තමන් වෙත අල්ලාගත් පියසේන ගමගේ, වසන්ත සේනානායක, ඒඑච්එම් ෆවුසි, සුරේෂ් වඩිවේල් වැනි මන්ත‍්‍රීවරුන්වත් තමන් සන්තකයේ තබාගැනීමට මේ ජනාධිපතිවරයාට නොහැකි විය. ඒ වෛරය දැන් ඔහු පෙන්වන්නේ කතානායකට පාර්ලිමේන්තු සම්ප‍්‍රදාය උගන්වන්නට නිෂ්ඵල උත්සාහයක යෙදෙමිනි.

අනෙක් අතට කතානායක ස්ථාවර නියෝග අත්හිටුවීම නීති විරෝධීව කර ඇත්දැයි විභාග කිරීම ජනාධිපතිගේ වැඩක් නොවේ, පාර්ලිමේන්තුවේ වැඩකි. කතානායක එලෙස නීති විරෝධීව වැඩ කර ඇත්නම් කළ හැකි පහසුම ප‍්‍රතිකර්මය වන්නේ, ඔහුට විරුද්ධව පාර්ලිමේන්තුව තුළ විශ්වාස භංග යෝජනාවක් ගෙනවුත්, ඔහු ධුරයෙන් පලවා හැරීමයි. එය එදිනම හෝ ඊට පසුදිනම පාර්ලිමේන්තුවේදී කළ හැකිව තිබුණි. එවැනි පියවරක් නොගත්තේ, ඊට අවශ්‍ය බහුතරය පාර්ලිමේන්තුවේ නැති බව සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා හොඳින්ම දන්නා නිසා නොවේද? අනෙක් අතට. 14 වැනිදා සම්මත කරගත් විශ්වාස භංග යෝජනාවට විපක්‍ෂව බහුතරයක් තිබේ නම්, කළ යුතුව තිබුණේ අගමැති රනිල් වික‍්‍රමසිංහ කී ලෙසටම, 15 වැනිදා පාර්ලිමේන්තුව තුළ මහින්ද රාජපක්‍ෂට සහාය පළකිරීමේ යෝජනාවක් ගෙනැවිත් එය බහුතර බලයෙන් සම්මත කර ගැනීමය. ඒ යෝජනාව සඳහාද ස්ථාවර නියෝග අත්හිටුවා පාර්ලිමේන්තුවට කටයුතු කළ හැකිය. එවැනි ප‍්‍රජාතාන්ත‍්‍රික ක‍්‍රියාවකට මේ ජනාධිපතිවරයා උපදෙස් නොදෙන්නේ මන්ද? යම් හෙයකින් මහින්ද රාජපක්‍ෂට පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතරය තිබේ නම් අගමැති රනිල් වික‍්‍රමසිංහ පරාජය බාරගත යුතුය. එහි විවාදයක් නැත. මේ ඉක්මන් හා පහසු ක‍්‍රියාමාර්ගය පාවිච්චි කොට මේ අතිවිශාල අර්බුදයෙන් රට මුදා ගන්නවා වෙනුවට සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා දක්වන හැසිරීම සමාන වන්නේ කවරකුගේ හැසිරීමකටද?

ජනාධිපතිවරයාගේ පිළිතුරු ලිපියෙහි ඇති භයානකම හා විනාශකාරී කොටස නම් මෙයයි.
‘ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ විධිවිධාන පරිදි මවිසින් අග‍්‍රාමාත්‍යවරයකු පත්කිරීමේදී මාගේ මතය අනුව පාර්ලිමේන්තුවේ විශ්වාසය උපරිම වශයෙන් ඇති පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීවරයකු අග‍්‍රාමාත්‍යවරයා ලෙස පත්කිරීමට විධිවිධාන ඇති නමුත්, අග‍්‍රාමාත්‍යවරයාට හෝ ආණ්ඩුවට බහුතරයක් ඇති බව හෝ නැති බව පෙන්වීමේ අවශ්‍යතාවක් හෝ පාර්ලිමේන්තු සම්ප‍්‍රදායක් නොමැති බව දැනුම් දෙනු කැමැත්තෙමි.’

‘තමාගේ මතය අනුව පාර්ලිමේන්තුවේ උපරිම විශ්වාසය දිනා ඇතැ’යි කල්පනා කළ මහින්ද රාජපක්‍ෂට පාර්ලිමේන්තුවේ උපරිම විශ්වාසය නැති බව මේ වනතුරුත් මේ ජනාධිපතිවරයාට තේරුම් ගන්නට නොහැකිවීම සලකුණු කරන්නේ ඔහුගේ බුද්ධියේ සීමාවද? නැතිනම් මුරණ්ඩුකමේ ලක්‍ෂණද?

තමාගේ මතය අනුව අගමැතිවරයකු පත්කිරීමට ඔහුට බලය ඇති නමුත්, ඒ අගමැතිවරයාට පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතර බලයක් නැති නම්, ඔහුගේ ආණ්ඩුව ඉදිරියට ගෙන යා නොහැකි බව, පාර්ලිමේන්තු සම්ප‍්‍රදාය ගැන ඉගෙනගන්නා අපොස සාමාන්‍ය පෙළ ශිෂ්‍යයකු පවා දන්නා කාරණයකි. එවැනි මූලික මූලධර්මයක් පවා මේ ජනාධිපතිවරයාට තේරුම් නොයන්නේ ඇයි?

ජනාධිපතිවරයා පත්කළ අගමැතිවරයකු පාර්ලිමේන්තුව තුළ තමන්ගේ විශ්වාසය පෙන්විම අත්‍යවශ්‍ය නැතත්, දැන් උද්ගත වී ඇත්තේ ඊට පරස්පර අවස්ථාවකි. එනම්, ජනාධිපතිවරයා පත්කළ අගමැතිවරයාට පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතරය නැති බවට කෙරෙන අභියෝගයකි. ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය ගැන කෙස් පැලෙන තර්ක කටේ රුවාගත් ජනාධිපතිවරයා ඒ තත්ත්වය තේරුම්ගත යුතුය. ඒ අවස්ථාවේදී පවා, තමාට උපරිම විශ්වාසය ඇති බව පෙන්වා නොසිටීමට අගමැතිවරයාට හැකි නමුත්, ඔහු කෙරෙහි විශ්වාසය නැති බව ඔප්පු කිරීමේ භාරය ඔහුට විරුද්ධ වන්නන් වෙත පැවරෙයි. එය විසඳාගත හැක්කේ සරල පරීක්‍ෂණයකිනි. එනම් අගමැතිවරයාට එරෙහිව විශ්වාස භංග යෝජනාවක් ගෙනැවිත් බහුතර ඡුන්දයෙන් එය සම්මත කර ගැනීමයි. ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී සම්ප‍්‍රදායත්, පාර්ලිමේන්තු සම්ප‍්‍රදායත් නම් එයයි. එම විශ්වාස භංග යෝජනාවේදී ජනාධිපතිවරයා පත්කළ මහින්ද රාජපක්‍ෂට එරෙහිව බහුතර ඡුන්දයක් ලැබුණොත්, ජනාධිපතිවරයාගේ ‘මතය’ නිසි ලෙස කරුණු සොයා නොබලා ඇතිකරගත් මතයක් බවට පත්වෙයි. මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ ඊනියා අගමැතිකම නැතිවී යයි. එහෙත් මහින්ද රාජපක්‍ෂට බහුතරය තිබේ නම්, ඉතාම පහසුවෙන් විශ්වාස භංගයට විරුද්ධව ඡුන්දය දී එය ආපසු හරවා තමාගේ බලය තහවුරු කර ගත හැකි නොවේද?

මේ සරල සත්‍යයට මුහුණ නොදෙන්නේ ඇයි? හේතුව පැහැදිලිය. රනිල් වික‍්‍රමසිංහ සමග ඇති නොගැළපීම ගැන වෛරයෙන් සිටි ජනාධිපතිවරයා ඊට පළිගත්තේ මහින්ද රාජපක්‍ෂ අගමැති කිරීමෙනි. ඒ වන විට ඔහුට පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතරයක් නොවීය. අගමැති හැටියට මහින්ද පත්කිරීමෙන් පසු බහුතරය දිනාගැනීමේ අපිරිසිදු සටන ඇරඹිණ. බහුතරය දිනා දීමේ වගකීම පවරාගත්තේ ජනාධිපතිය. තෙමේම කතාකරමින් මන්ත‍්‍රීවරුන් බිලි බාගන්නට ඔහු දැරූ වෑයම දැන් ප‍්‍රකටය. එහෙත් ලජ්ජා සහගත ලෙස ඔහු ඊට අසමත් විය. නොවැම්බර් 5වැනිදා, බත්තරමුල්ල රැුලියේදී, ‘බයවෙන්න එපා, 113 බහුතරය දැන් අපට තියෙනවා’ කියන විටත් එය නැති බව මෛත‍්‍රීපාල දැනසිටියේය. ඔහු කීවේ අමූලික බොරුවකි. ඒ බොරුව තවත් සහතික වන්නේ ඊට පසුදාම, ඔහුගේ අතින්ම නියෝජ්‍ය ඇමතිකමක් ගත් මන්තී‍්‍රවරයකු ආපසු එජාපයට යෑම නිසාය. මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන තමාගේ වගකීම ඉටුකරන්නට අසමත් විය. එහි ප‍්‍රතිඵලය පාර්ලිමේන්තු බලය උරගා බලන්නට තිබෙන අවස්ථාව වන පාර්ලිමේන්තු රැස්වීම නොතැබිය හැකි වන සේ එය විසුරුවා හැරීමයි. එක වරදක් වහගන්නට තවත් වරදක් බැගින් කරමින් ජනාධිපතිවරයා කොළේ ඉරාගෙන ඇෙඟ්් හලාගෙන සිටියි. මේ ඇත්ත වසන්නට, ජාතිය ඇමතීමෙන්වත්, කතානායකට ලියුම් ලිවීමෙන්වත්, මහජන රැුස්වීම් ඇමතීමෙන්වත් ජනාධිපතිවරයාට නොහැකිය. ඒ හැම පියවරක්ම පෙන්වන්නේ ඔහුගේ අසාර්ථකත්වයයි. එය ඔහු නොපිළිගන්නේ ඇයි? ඔහු අසාර්ථක වී ඇතිවා පමණක් නොව. කලක් මේ රටේ රජ උන්මාදයෙන් හැසිරුණු මහින්ද රාජපක්‍ෂද තුට්ටු දෙකක තත්ත්වයට ඇදදැමීමට සිරිසේන මහතාගේ මේ අමනොඥ පියවර හේතුභුත වී තිබේ.

ජනාධිපතිවරයා හිතන බව පෙනෙන්නේ, පාර්ලිමේන්තුවට පිටතින් ජනාධිපතිවරයා හැටියට සිටිමින්, තමා කරන ඕනෑම ජඩ වැඩක් මේ රටේ පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතරය මෙන්ම, බහුතර පොදු ජනතාවද ඉවසා සිටිය යුතුයැයි කියාය. එසේ විය යුත්තේ ඇයි? එක පුද්ගලයකුට මේ සා විකාර හා භයානක ආකාරයකට හැසිරෙමින් රටේ විශාල විනාශයක් ඇතිකරන්නට ඉඩ දිය යුතුව තිබේද? ඔහු පාඩම් ඉගෙන ගන්නේ කොතැනින්ද?

අඩුගණනේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය තමාගේ ගැසට් නියෝගයක් අත්හිටුවන්නට පෙර නොවූ විරූ ආකාරයේ තීන්දුවක් දී තිබියදීවත්, ඒ ගැන දෙවරක් සිතන්නට ඉස්පාසුවක් සිරිසේන ජනාධිපතිට නැද්ද? තමා පත්කළ ඊනියා අගමැතිට පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතරයක් නැති බවට අංක එක දෙක ලෙස ගණන් කර එකතු කරගන්නට තරම් බුද්ධියක් මේ ජනාධිපතිවරයාට නැද්ද?

සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා මේ හැසිරෙන ආකාරයෙන් පෙනෙන්නේ ජනාධිපතිවරයාගේ බලතල සීමා කිරීමට ව්‍යවස්ථාවෙන් පැනවී ඇති සියලූ සංවරණ හා තුලනයන් ක‍්‍රියාත්මක නොකළ හැකි ආකාරයට දරදඬු ලෙසින් ඔහු ක‍්‍රියාකරන බවය. කුමන වැරදි තිබුණත්, පාර්ලිමේන්තුවාදියකු හැටියට සැලකිය හැකි මහින්ද රාජපක්‍ෂද මේ අදාන්ත ජනාධිපතිවරයාගේ මුග්ධ ක‍්‍රියාකලාපය ඉවසා දරාගෙන සිටීම විමතියට කරුණකි. තමා අගමැති වුවද, මේ ජනාධිපතිවරයා තමාටත් මේ ආකාරයෙන්ම ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවට පිටින් ගොස් ප‍්‍රහාර එල්ල කළ හැකි බවට දුරදිග රාජපක්‍ෂ මහතාට නොපෙනෙන්නේද? ඔහුත් සමග සිටින, දිනේෂ් ගුණවර්ධන. වාසුදේව නානායක්කාර, සරත් අමුණුගම වැනි පාර්ලිමේන්තුවාදීන් ඉදිරිපත්වී දැන්වත් මේ බිහිසුණු ක‍්‍රියාකලාපයට තිරිංග දැමිය යුතු බවට ජනාධිපතිවරයාට උපදෙස් නොදෙන්නේ මන්ද?

මෙවැනි නිමක් නැති හිතුවක්කාරකම්වල අවසානය, රටේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ආයතන ක‍්‍රමය පිළිබඳව මහජනයාගේ විශ්වාසය බිඳවැටීමයි. ඉන්පසු නීතිය තමන් අතට ගෙන ක‍්‍රියාකිරීමට මහජනයා පෙළඹීමයි. එනිසා ජනාධිපතිගේ මේ හිතුවක්කාර ක‍්‍රියාවලිය රට ලේ විලක් බවට පත්වීමේ අවදානම දෙසට යොමුවී ඇති බව මේ පළපුරුදු පාර්ලිමේන්තුවාදීන්ට නොපෙනෙන්නේ ඇයි? ව්‍යවස්ථාවට සපුරා විරුද්ධව තමා ගත් තීන්දුවක් අනෙක් සියලූම දෙනා අනුමත කර ඊට යටහත්ව සිටිය යුතුයැයි ජනාධිපතිවරයා කල්පනා කරන්නේ නම්, ඊට එරෙහිව එන සියලූ ව්‍යවස්ථානුකූල ක‍්‍රියාමාර්ග වුවමනාවෙන්ම බල රහිත කරන්නේ නම් හෝ පොඩිපට්ටම් කරන්නේ නම් හෝ නොසලකා හරින්නේ නම්, මේ අන්තවාදය විසින් රට ඇදගෙන යනු ඇත්තේ කුමන තරමේ විනාශයකටද යන්න අපි පැහැදිලිව තක්සේරු කරගත යුත්තෙමු.

‘රැඩිකල් ’ දේශපාලන අපේක්‍ෂාව

0

 

අර්බුදය අප නැවත සිතීමට පොළඹයි; එයට බලපාන මූලහේතු ගවේෂණයට යොමුකරයි. එය දේශපාලනය තුළ ‘රැඩිකල්‘ දේශපාලනය ලෙස හඳුනාගැනේ. ‘රැඩිකල්‘ යන වචනයේ ලතින් අරුත (රැඩික්ස්) තුළ ‘මූලය‘ යන අරුත ගැබ්වෙයි. නමුත් රැඩිකල් දේශපාලනය යනු අර්බුදයට බලපාන මූලහේතු ගවේෂණයම පමණක් නොවෙයි. අර්බුදයේ මුලයන් මුලිනුපුටා දැමීම රැඩිකල් දේශපාලනය සිය කෘත්‍යය කොටගනී. වත්මන් දේශපාලන, ආර්ථික හා සමාජීය අර්බුදයේ මූලහේතු උදුරා දමමින් එම පද්ධතිය ප්‍රති-අර්ථකථනය කිරීම මේ අනුව රැඩිකල් දේශපාලනයේ කාර්යභාරය වියයුතුය. මේ අරුතින් ස්ත්‍රීවාදය, නූතනවාදය, විශ්වීය සුබසාධනය, වාමාංශය ආදි ඕනෑම නව තත්වයක් එක් එක් යුගයන්හි රැඩිකල් දේශපාලනික අවකාශයට ඇතුළත් වුණේ එම නව පද්ධතිය විසින් එතෙක් පැවති තත්වයන් සම්පූර්ණයෙන්ම ප්‍රතිඅරුත් ගැන්වූ හෙයිනි.

1970 දශකයේ දී රැඩිකල් වෙනසක් අපේක්ෂාවෙන් ධනවාදය විසින්ම නවලිබරල්වාදය හඳුන්වා දෙනු ලැබිණ. නමුත් නවලිබරල්වාදය යනු ධනවාදයේ විශාලතම විකෘතිය බවට වත්මනයේ දී පත්ව ඇති අතර තවදුරටත් මෙරට තුළ නවලිබරල්වාදය රැඩිකල් ආර්ථික ප්‍රතිපත්තියක් වශයෙන් සලකන්නේ වික්‍රමසිංහගේ ගජමිතුරු ධනවාදය විසින් පමණක් විය හැක. නවලිබරල්වාදය රැඩිකල් ලෙස ආපසු හරවමින් යළි සමාජ සුබසාධන ආකෘතිය සවිබල ගන්වන්නේ කෙසේද යන්න තුන්වන ලෝකය තුළ කතාබහට ලක්වද්දී, බටහිර රටවල් තුළ ද මේ වනවිට රාජ්‍යයේ ආර්ථික භූමිකාව පිළිබඳ වාමාංශික කතිකාව යළි ඇවිලෙමින් තිබේ. එංගලන්තයේ ජෙරමි කොබින් වැනි නායකයකු මතු වීමත් ඇමෙරිකානු තරුණ පරපුර බර්නි සන්දර්ස් වැනි නායකයකු වටා ආකර්ෂණය වීමත් වත්මනයේ ලොව විවිධ වාමාංශයන්ට කිසියම් උද්යෝගයක් ගෙන දී තිබේ. ලොව පුරාම නවලිබරල්වාදය විවිධ මට්ටමින් කතාබහට ගැනෙන විට හා එම පද්ධතිය අර්බුදයට ගමන් කරනවිට රැඩිකල් දේශපාලනයේ අවතාරය විවිධ ආකාරයෙන් මතුවිය හැක. නමුත් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අවකාශය සුරැකුණ පරිසරයක් තුළ විශ්වීය සුබසාධන රාජ්‍ය ස්ථාපිත කරගැනීම පිළබඳ සටනක් මූලිකවම පවතින බවට සිතිය හැක.

මේ තත්වය තුළ ලංකාව මුහුණපාමින් සිටින ගැටලු‍වේ ස්වභාවය වන්නේ නවලිබරල් වාදයට එක ලෙස සේවය කරන ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී ජාතිකවාදීන් විසින් නවලිබරල් ධනවාදයේ සැබෑ නියමුවන් වන නමුත් (ඊනියා) යහපාලනය පදනම් කොටගත් ලිබරල්වාදී කඳවුරේ බලය බලහත්කාරීව විධායක බලය යොදමින් ඩැහැ ගැනීමයි. වර්තමාන දේශපාලන නිමේෂය වටහා ගැනීමට විවිධ ආකෘති භාවිත කළ හැකිය. එහෙත්, දේශපාලනය නමැති සංකීර්ණ විෂයේ ගතිකතාවන් විග්‍රහයේ දී එය සැකසෙන මූලික ව්‍යුහයන් අවබෝධ කරගැනීම වැදගත්ය. එක අතකින් දේශීය පාලක පන්තිය තුළ ඇතිව ඇති අභ්‍යන්තර බල අරගලයක් ලෙසින් මතුපිටින් දිස්වුවද මේ මොහොත බල අරගලයකට එහා දිවෙන තත්වයකි. එය සමස්ත යහපාලන දෘෂ්ටිවාදයට එරෙහිව එල්ලවන ෆැසිස්ට් ජාතිකවාදී අභියෝගයකි.

ලිබරල් සහ වාමාංශික දේශපාලන ද්විභේදනය එක සේ අර්බුදයට ලක්කරන දේශීය භාවිතාව වන්නේ ජාතිකවාදය සහ එහි අතිශය බියකරු වියහැකි අනුෂංගිකවාදයන් වන වර්ගවාදී හා ආගම්වාදී ප්‍රවණතාවයි. වම සහ දකුණ අතිශය සාම්ප්‍රදායික පැරඩයිමයන් තුළ වඩාත් සබුද්ධිකවාදී පිළිතුරු සොයන විට ජාතිකවාදය ක්‍රියාත්මක වන්නේ අතිශය භාවාත්මක, අතාර්කික හා දේශපාලනිකයට එහා ගමන් කරන ප්‍රති-දේශපාලනික ජනප්‍රියවාදයක් තුළය. මෙම ප්‍රති-දේශපාලනික ජනප්‍රියවාදය විසින් ස්වෝත්තමවාදී බහුතරවාදය තම කේන්ද්‍රීය බාහිර උපාය වශයෙන් භාවිත කෙරේ. එහි අභ්‍යන්තරික තර්කනය ආර්ථිකමය වෙයි. සරලව කිවහොත් සුදු ඇඳුම් හා කුරහන් සාටක සංඥාවන් තුළ ගැබ්වන සංකේතනය වඩාත් ආකර්ෂණීය වන්නේ සාම්ප්‍රදායික බෞද්ධ ගැමි ගොවි හා ධීවර ප්‍රජාවට විය හැකි මුත් එහි ආර්ථික තර්කනය විසින් කේන්ද්‍රීයව අභියෝගයට ලක්වන්නේ ස්ථාපිත ලිබරල් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයයි.

ජාතිකවාදී දේශපාලනය එහි රාජපක්ෂ යුගය තුළ ආර්ථික ලු‍ම්පන්වාදයක් තුළින් තම භෞතික සහයෝගිත්වය තහවුරු කරගත් බවට අවශ්‍ය තරම් සාධක තිබේ. කළු නැතිනම් පාතාල ආර්ථික ශ්‍රේණීන්ට අයත් පිරිස්වලට වඩාත් හොඳින් ළඟාවිය හැකි දේශපාලන භාවිතාවක් වශයෙන් එය වර්ධනය වූ බවට හඳුනා ගැනීමට පුළුවන් අතරම දූෂණය හා වංචා මැඬපැවැත්වීම වෙනුවට එය දේශපාලන බලය සංවිධානය කිරීමේ මෙවලමක් වශයෙන් ඉතාමත් සවිඥානකවම භාවිතාවූ බවට ද තර්ක කළ හැකිය. නීතිය, සදාචාරය හා නිදහස පිළිබඳ මූලික ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී හරයන් බැහැර කරමින් මතුවන රාජපක්ෂ කඳවුරේ ප්‍රතිදේශපාලනික බල පොරයට භෞතිකය සපයන ග්‍රාම්‍ය නිර්ධන පංතිය හා සිංහල බෞද්ධ ගැමි ගොවි කුලකයන් සේම නාගරික මධ්‍යම පංතික ජාතිකවාදී ව්‍යාපෘතියත් සමඟ පොරබැදිය හැකි පුළුල් බහුජන මතවාදයක් තුළින් ශක්තිමත් වන රැඩිකල් කඳවුරක් අද අවශ්‍යව තිබේ. එය හුදු මැතිවරණ දිනීමටම නොව නමුත් මූලෝපායිකව ක්‍රියාත්මක වෙමින් අනාගතයේදී ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය අත්පත් කරගැනීමට නියමිත තර්ජනයෙන් එය ගළවා ගනිමින් හා නවලිබරල්වාදයට එරෙහිව ගමන් කරන ගෝලීය කඳවුර සමඟ ද බද්ධ විය හැකි රැඩිකල් දේශපාලනයක් විය යුතුය.■

අතුලසිරි සමරකෝන්

විමර්ශන නිලධාරීන්ට ස්ථාන මාරු, දූෂිතයන් ඇමතිකම්වලට හා ඉහළ පුටුවලට ඔක්තෝබර් 26 සිට රට ආ අත

0

 

සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා විසින් ඔක්තෝබර් 26වැනිදා, නීති විරෝධී ලෙස මහින්ද රාජපක්‍ෂ මන්ත්‍රීවරයා අගමැති හැටියට නම් කිරීමෙන් පසු, පාර්ලිමේන්තුව තුළ බහුතර බලය ඔවුන්ට සහතිකවම නැති වුවද, ජනාධිපති සිරිසේනගේ උදව්වෙන්, බලහත්කාරයෙන් රටේ රාජ්‍ය යාන්ත්‍රණය තුළට ඔවුන්ගේ විසකුරු අඬුපඬු විහිදුවනු හොඳින් දැකගන්නට ලැබිණ. එහෙත්, ඒ හා සමගාමීවම, රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුවේ පරණ දූෂිත හා අත්තනෝමතික බලහත්කාරය නැවත හිස ඔසවනු කාටත් පෙනුණේය. එහි කිසිම පුදුමයක් නැත. මන්ද යත්, 2015 රටේ පාලන බලයෙන් පලවාහරිනු ලබන විට, රාජපක්‍ෂ පාලනයේ තිබුණු දූෂිත, බලහත්කාර, අධිකාරිවාදී මුහුණුවර, පසු ගිය අවුරුදු තුහමාරක කාලය තුළ අබමල් රේණුවකින්වත් වෙනස්වී නැති නිසාය. අදත් වෙනසක් නැතිව ඉන්නේ පරණ හොරුමය. පරණ දූෂිතයෝමය.
ඒ බව තේරුම් ගැනීමට, ඔක්තෝබර් 26න් පසු ඔවුන්ගේ ක්‍රියාකාරිත්වය නිරීක්‍ෂණය කිරීමෙන් හැකිය.

මාධ්‍ය ආයතනවලට කඩාපැනීම
අගමැති හැටියට නීති විරෝධීව මහින්ද රාජපක්‍ෂ පත්කළ වහාම ජාතික රූපවාහිනියට හා ස්වාධීන රුපවාහිනියට කඩාපැන්න රාජපක්‍ෂ වහල්ලු, ඒවා තුළ මහත් කලබැගෑනියක් කළෝය. රූපවාහිනිය තුළ ඔවුන් කළ බලහත්කාරය වෙනත් රූපවාහිනි මාධ්‍ය තුළින් මහජනතාවට දැකගන්නට හැකිවුණු නිසා වැඩි විස්තර කීම අවශ්‍ය නොවේ. ස්වාධීන රූපවාහිනියට කඩාපැන්න එහි පරණ බලධාරී, යකඩ හොරකම් කිරීමේ නඩුවල විත්තිකරුවන් වන දූෂිතයන් ප්‍රධාන පිරිස, එහි සභාපතිනියගේ කාමරයේ අගුල් කඩා බලහත්කාරයෙන් ඇතුළුවී පිස්සු නැටූහ. මේ සිදුවීම් දෙකම, 2015 ජනවාරි 8 වැනිදා ජනාධිපති සිරිසේන පත්වීමෙන් පසු රටේ බලය හුවමාරුවු අතිශය සාමකාමී ආකාරය සමග සැසඳීමෙන්, රාජපක්ෂවරුන්ගේ ත්‍රාඩ දේශපාලනයේ තරම මැනැවින් තහවුරු වේ.

කටවුට් පිබිදීම
ඉන්පසු රට පුරාම, අඩියක් අඩියක් ගානේ කටවුට් නැගෙන්නට විය. රාජපක්‍ෂ කාලයේ ශ්‍රීලංකන් ගුවන් සමාගමේ ප්‍රචාරක ව්‍යාපෘති, ටෙන්ඩර් කැඳවීමකින් තොරව අත යටින් වැඩි මුදලට ලබාගත් රාජපක්‍ෂ ඥාතිවරයකු වුණු කුමා ස්ටිකර්ස් ආයතනය, යළිත් මහත් උජාරුවෙන් කොළඹ ප්‍රචාරක මර්මස්ථානවල කටවුට් ගොඩනගනු දකින්නට හැකිවිය. නීති විරෝධීව වුණත්, ඔවුන්ට ආශීර්වාදයක් වන ගජමිතුරු පාලනය යළිත් පැමිණ තිබේ. අද, බැලූ බැලූ හැම අතම මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ කටවුට්ය. 2015 ජනවාරියේදී, දේශපාලනය වෙනස් කළ එක් අරමුණක් නම් මේ පරිසරය දූෂණය කරන කටවුට් දේශපාලනයත් පැරදවීමයි. එදා එය පැරදිණ. එහෙත්, මේ ඔක්තෝබර් 26 වැනිදා සිට ඇසිල්ලකින් යළි පිබිදිණ.
රාජපක්‍ෂවරුන් යටතේ රට යන අත ගැන විනාසකාරී නිමිති තවත් තිබේ.

වීරවංශට යළිත් ඇමතිකම
නිවාස හා ඉදිකිරීම් නව ඇමති වශයෙන් පත්කැරුණේ විමල් වීරවංශය. ඒ අමාත්‍යාංශයේම හිටපු ඇමති හැටියට ඔහුගේ ප්‍රගති වාර්තාව කුමක්ද? ආණ්ඩුවේ මුදල් යොදවා, ගොඩනගන ලද සුඛෝපභෝගී නිවාස සංකීර්ණවල නිවාස, තමන්ගේ සහෝදර සහෝදරියන්ටද, සමීප ඥාතීන්ටද, අඩු මුදලට හෝ අත යටින් හෝ ලබාදීම ගැන වීරවංශ මහතාට බරපතළ චෝදනා තිබේ. ඒ ගැන පරීක්‍ෂණ පවත්වා අවසන් කොට දැන් ගොනුව ඇත්තේ නීතිපතිවරයා භාරයේය. සිය අමාත්‍යාංශයේ වාහන 42ක්, තමන්ගේ සහෝදරයන්, පක්‍ෂයේ සාමාජිකයන්, ගැති මාධ්‍යවේදීන්ට පමණක් නොව, ජාතිවාදය අවුස්සමින් රට ගිනිතැබූ චීවරධාරීන්ගේද එදිනෙදා පරිහරණය සඳහා, මහජන මුදලින් ඉන්ධන ගසා, හිතුමනාපේ බෙදාදීම ගැනද වීරවංශ මන්ත්‍රීවරයාට චෝදනා තිබේ. යළිත් ඒ අමාත්‍යාංශයට ඊනියා ඇමති හැටියට යන්නේ මේ දූෂණ චෝදනා සහිත පුද්ගලයාය. යුක්තිය වෙනුවෙන් අපරාධ විමර්ශනයේදී තමන්ට එරෙහිව තොරතුරු දුන්, මේ අමාත්‍යාංශවල හා අනුබද්ධ ආයතනවල සේවකයන්ට දැන් අත්වනු ඇති ඉරණම කුමක්ද? දූෂිතයා යළි තමන්ගේ ඉහළ බලධාරියා වන විට? විකාරය නම්, මේ පත්වීම් දෙන්නේ, 2015දී දූෂණයෙන් තොර ලංකාවක් සඳහා හතර අතේ පිළිණ දුන් සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා වීමය. අද ඔහුට පරණ වචන යළි කටේ ඔබාගන්නට සිදුවී නැද්ද?

සුසිල් ප්‍රේමජයන්ත
අනෙක් පත්කිරීම, අධිකරණ ඇමති සුසිල් ප්‍රේමජයන්තය. ඛනිජ තෙල් සංස්ථාවේ ඛනිජ තෙල් ගෙන්වීම සම්බන්ධයෙන් ඔහුට බරපතළ චෝදනා එල්ලවී, එෆ්සීඅයිඩීය ඒ ගැන පරීක්‍ෂණ කරගෙන යන විට, එම පරීක්‍ෂණ නැවැත්වුයේ ජනාධිපති සිරිසේනය. එදා සිට අද වන තෙක්ම එෆ්සීඅයිඩීය විසුරුවා හරින බවට පුරසාරම් දොඩන, ඒ ගැන වෛරයෙන් පසුවන කෙනෙකි මේ මහතා. (ඒ ඇයිද යන්නද පැහැදිලිය.) අද ඒ චෝදනා ලත් පුද්ගලයා අධිකරණය භාර ඊනියා ඇමතිය. නීති විරෝධී ඇමති පත්කිරීම ලද විගස ඔහු කීවේ කුමක්ද? බරපතළ මූල්‍ය අපරාධ ගැන නඩු විභාග කිරීමට නීතියෙන්ම පිහිටුවා ඇති ත්‍රිපුද්ගල මහාධිකරණය විසුරුවා හරින පියවර වහාම ගන්නා බවටය. මේ අධිකරණය පිහිටෙව්වේ කාගෙන්වත් පළිගන්නට නොවේ. මහජන දේපළ මහා පරිමාණයෙන් මංකොල්ලකෑවුන්ට එරෙහිව ඉක්මනින් නඩු විභාග කරන්නටය. එය කළ යුතුමය. පසුගිය ආණ්ඩුවේ දේශපාලකයන්ට මෙන්ම, අලි හොරකම් කළවුන්ටද, මේ ආණ්ඩුවේ මහ බැංකු වංචාවට හවුල්වූවන්ටද නඩු පැවරීමට නියමිතව තිබුණේ මේ අධිකරණයේදීය. දැන් ඒ සියල්ල ආපස්සට හරවන බව ප්‍රේමජයන්ත කියයි. රට යන බිහිසුණු අත එවැනිය.

හොරු යළි රජවීම
අද සීඅයිඩීයට, එෆ්සීඅයිඩීයට, නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවට සිදුවී ඇත්තේ කුමක්ද? පසුගිය කාලය පුරා, විවිධාකාර දූෂණ හා අපරාධවලට වගකිවයුතු බවට බලවත් සාක්‍ෂි සොයාගැනුණු, ඒ සඳහා නඩු පැවරුණු විත්තිකරුවන් පිරිස අද ආණ්ඩුවේ ඇමතිවරුන් බවට පත්වී සිටීමය. රාජපක්‍ෂවරුන් ඇතුළු පිරිසට වුවමනා වී තිබුණේ, මේ නඩු පටන්ගන්නට, අසා අවසන් වන්නට පෙර කොහොම හරි රාජ්‍ය බලය අල්ලාගෙන ඒවා අත්හිටුවාගන්නටය. දූෂිතයන්ට එරෙහිව නඩු පවරා දඬුවම් දෙන බව කී සිරිසේන ජනාධිපතිගේම මෙහෙයවීමෙන් එය සිදුවිය. දැන් හොරු රජ වී සිටිති. හොරුන්ට එරෙහිව නඩු පැවරූ රජයේ නිලධාරීන්ට ඇත්තේ කුමන මානසිකත්වයක්ද? බියක්ද?

කපිල චන්ද්‍රසේන
ඊළඟ දූෂිත පත්කිරීම කපිල චන්ද්‍රසේනය. ඔහු වහ වහා ශ්‍රීලංකන් ගුවන් සමාගමේ සභාපති හැටියට පත්කෙරිණ. ශ්‍රී ලංකන් ගුවන් සමාගමේ 2011-2014 වසරවල ප්‍රධාන විධායක නිලධාරියාව සිටිමින්, එවකට එහි සභාපති නිශාන්ත වික්‍රමසිංහගේ සියලු අවභාවිතයන්ට උදව් වෙමින්, සමාගම ශුද්ධ අලාභයේ අගාධයට ගෙනගිය එක් ප්‍රධාන දායකයෙකි, කපිල චන්ද්‍රසේන. ඔහුට විරුද්ධව, ජනාධිපතිවරයා පත්කළ කොමිසමක් විසින්ම චෝදනා එකතුකොට තිබේ. ඒවා ඉතා ප්‍රසිද්ධය. පෙර කී රාජපක්‍ෂ ඥාති, කුමා ස්ටිකර්ස් සමාගමට, අත යටින් ප්‍රචාරක කොන්ත්‍රාත් දී, වැඩි මුදලක්ද ඔවුන්ට ගෙවු බවට චෝදනා කපිල චන්ද්‍රසේනට ඉදිරිපත්වී තිබේ. හොරු අල්ලන්නට ආ සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා මේ දූෂිත පත්වීමත් උපේක්‍ෂාවෙන් ඉවසා වැදෑරුවේය. එහෙත් චන්ද්‍රසේන එම ධුරයෙන් වහාම ඉවත්කරන ලදි. ඒ, රටේ හැම පැත්තකින්ම චන්ද්‍රසේනගේ මේ දූෂණ චෝදනා ගැන යළි මතක් කෙරුණු නිසාය. විරෝධය පළකැරුණු නිසාය. නැතිව රාජපක්‍ෂලාගේ හොඳකම නිසා නම් නොවේ. රාජපක්‍ෂවරුන්ට, යළි බලය ලැබුණහොත්, රජයේ ආයතනවලට අත්වන භයානක ඉරණම ගැන කපිල චන්ද්‍රසේන හොඳ පෙරනිමිත්තකි. එහෙත්, රාජපක්‍ෂලා කිසියම් විදියකින් බලය තහවුරු කරගත්තොත්, කපිල චන්ද්‍රසේන ටෙලිකොම් හෝ වෙනත් රජයේ ආයතනයක හෝ ප්‍රධාන ධුරයට යළි පත්කෙරෙන බවට දැන්ම කැට තියා අනාවැකි කිව හැකිය.

නිශාන්ත සිල්වා
රාජපක්‍ෂ-සිරිසේන අශුද්ධ සන්ධානයේ අලුත්ම ගොදුර වුණේ, සීඅයිඩීයේ පොලිස් නිලධාරී නිශාන්ත සිල්වාය. එල්ටීටීඊයට විරුද්ධව අපරාධ විශාල ප්‍රමාණයක් ගැන පරීක්‍ෂණ පවත්වා අධිකරණයේ ප්‍රශංසා ලබන තරමේ සාක්‍ෂි ඉදිරිපත් කළ නිශාන්ත සිල්වාට, මේ සතියේ දිනෙක හවස පහ හයට මාරු කිරීමේ ලිපියක් ලැබුණේ, ආරක්‍ෂක මාණ්ඩලික ප්‍රධානියා අත්අඩංගුවට ගැනීමට සුදානම්වීම ගැන ජනාධිපති සිරිසේන විරුද්ධවීමේ ප්‍රතිඵලයක් හැටියට, ඔහුගේ නියමය මතය. ඝාතන, දූෂණ ගැන හොයන්නට මහජන වරමක් ලත් ජනාධිපතිවරයා, ඝාතකයන්, දූෂිතයන් සමග එකට සිටගෙන ඇත්තේ එපරිදිය. ශිෂ්‍යයන් පස්දෙනකු ඇතුළු එකොළොස් දෙනකු කප්පම් සඳහා පැහැරගෙන ගොස් මරාදැමීමට සම්බන්ධ ප්‍රධාන සැකකරුවකුට රටින් පිටවන්නට ආධාර හා අනුබල දුන්නේයැයි චෝදනා ලබා ඇත්තේ හිටපු නාවික හමුදාපති, ආරක්‍ෂක මාණ්ඩලික ප්‍රධානි රවි විජේගුණරත්නය. සීඅයිඩීය සිය පරීක්‍ෂණ සඳහා කැඳවා අත්අඩංගුවට ගන්න යනවායැයි දැනගත් ජනාධිපතිවරයා, කෝපයට පත්ව ඔහු අත්අඩංගුවට නොගන්නැයි බලපෑම් කළා පමණක් නොව, ඊට විරුද්ධ වීමක් ලෙස රටින් පිටව යන්නට ඔහුට අනුබල හා ආධාරද දුන්නේය.
නිශාන්ත සිල්වා වැනි ඉතාමත් දක්‍ෂ නිලධාරියකු සීඅයිඩීයෙන් පලවාහැරීමට ගත් තීරණය, රාජපක්‍ෂවරුන් සමග එකතුවී ජනාධිපති ගත් තීරණයකි. එහෙත්, වාසනාවකට මෙන්, යුක්තිය සාධාරණය අගයකරන්නවුන් අතර මේ ක්‍රියාව ගැන බලවත් විරෝධයක් පැනනැගිණ. ජාතික පොලිස් කොමිසමද මේ නීති විරෝධී ක්‍රියාව ගැන වාර්තාවක්, පොලිස්පතිවරයාගෙන් වහාම කැඳෙව්වේය. නිශාන්ත සිල්වා වෙනුවෙන් මූලික අයිතිවාසිකම් නඩු කියා යුක්තියක් ඉටුකරගැනීමට ප්‍රකට නීතිඥවරු වහ වහා පෙළගැසුණාහ. මේ තත්ත්වය මත, ජනාධිපතිගේ වුවමනාවට තමා කළ නීති විරෝධී ස්ථාන මාරුව යළි කැඳවීමට පොලිස්පතිවරයාටම සිදුවිය. පසුගිය දිනවල, රනිල් වික්‍රමසිංහගේ අන්තේවාසිකයකු හැටියට ඕනෑ දෙයක් කර දෙන්නට සුදානම්ව සිටි පොලිස්පතිවරයා දැන් රාජපක්‍ෂ මැර රාජ්‍ය යාන්ත්‍රණයේ හොඳම රැකවලෙකු බවට සැණෙකින් රූපාන්තරණය වී සිටින බව එයින් පෙනේ.

නාලක ගොඩහේවා
දැන් වාර්තා වන අලුත්ම පත්කිරීම ශ්‍රී ලංකා රක්‍ෂණ සංස්ථාවේ සභාපති හැටියට නාලක ගොඩහේවා පත්කිරීමයි. ඔහු රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුව කාලයේ විනිමය හා සුරැකුම්පත් කොමිසමේ සභාපතිවරයාව සිටියේය. ඒ කාලයේ සමහර පෞද්ගලික සමාගම් කොටස් වෙළෙඳපොළේ ලබාගත් විස්මිත හා විශාල ලාභ ලබාගැනීම් පසුපස නාලක ගොඩහේවාගේ සම්බන්ධයක් තිබුණු බවට චෝදනා නැගී තිබුණි. රාජපක්‍ෂවරුන්ට අතිවිශාල කොමිස් මුදලක් ලැබුණු බවට චෝදනා තිබෙන කුප්‍රකට ක්‍රිෂ් සමාගමේ ගනුදෙනුවටද ඔහු සම්බන්ධව සිටි බවට චෝදනා නැගී තිබුණු අතර, එෆ්සීඅයිඩීය ඒ සම්බන්ධයෙන් පරීක්‍ෂණ පවත්වමින් සිටියේය. මීට පෙර ඩිස්ටිලරීස් ලංකා සමාගමේ සභාපති හැරී ජයවර්ධන රක්‍ෂණ සංස්ථාවේද සභාපති ධුරය දරමින් සිටියදී නාලක ගොඩහේවා එහි සේවය කළ අතර, පසුව නැවත වරක් රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුව විසින් ඔහු එහි කළමනාකාර අධ්‍යක්‍ෂ ලෙස පත්කරනු ලැබීය. 2015 රාජපක්‍ෂ පාලනය බිඳවැටීමෙන් පසු, නාලක ගොඩහේවා සම්බන්ධයෙන් විමර්ශන කටයුතු ආරම්භ විය. විනිමය හා සුරැකුම්පත් කොමිසමේ මුදල්, නාමල් රාජපක්‍ෂගේ ප්‍රචාරක ව්‍යාපෘතිවලට යොදවා රජයේ දේපළ සාවi පරිහරණය කළ බවට ඔහු ඇතුළු තිදෙනකුට එරෙහිව කොළඹ මහාධිකරණයේ නඩුවක් ද මේ වන විට පැවැත්වෙයි. ඔහු මේ වන විට සිටින්නේ ඇප මත මුදාහැර ය. මහින්ද රාජපක්‍ෂ රක්‍ෂණ සංස්ථාව භාරදෙන්නේ එහෙව් චුදිතයකුටය. එනයින් බලන විට නාලක ගොඩහේවාගේ පත්කිරීමද කපිල චන්ද්‍රසේනගේ පත්කිරීමද එකිනෙකට සමාන වෙයි. හෙවත්, ඒවා පරණ ආණ්ඩුවේ දූෂණ චෝදනා ලැබූවන් නැවතත් රජයේ විවිධ ආයතනවල ප්‍රධානීන් හැටියට පත්කිරීමට උදාහරණ වෙයි.

මේ යළිත් එන රාජපක්‍ෂ පාලනයක අසුබ පෙරනිමිති කිහිපයක් පමණෙකි. එහෙත්, ඒ සිදුවීම් කිහිපයෙන් පමණක් වුණත්, රටට අත්වන්නට යන බිහිසුණු ඉරණම ගැන ඉඟි සැපයෙයි. රාජපක්‍ෂවරුන් දශමයකින්වත් වෙනස්වී නැත. පුනරුත්ථාපනය වී නැත. වැරදි ගැන පසුතැවිල්ලක් නැත. අලුත් වැඩපිළිවෙළක් නැත. ඔවුන්ට රට ගියහොත්, 2015 ජනවාරියේදී නැවැත්වූ රට අඳුරට ගිය ගමන යළිත් වේගවත් ආරම්භයක් ගන්නවා ඇත.

හැන්සාඞ් වාර්තාව අනුව විශ්වාසභංගය සම්මත වූ හැටි

0

 

 

ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව අනුව පාර්ලිමේන්තුවේදී තීරණ ගැනීමේ බලය ඇත්තේ කථානායකවරයාටය. බහුතරයේ මතය පිළිබඳ විමසා බැලීම ඔහුගේ වගකීමකි. ඔහු කටයුතු කළ යුත්තේ පාර්ලිමේන්තුව විසින්ම සකසාගන්නා ස්ථාවර නියෝගවලට අනුකූලවය. පාර්ලිමේන්තුව හෙවත් ව්‍යවස්ථාදායකය යනු ආණ්ඩුවේ ප්‍රධාන ආයතන තුනෙන් එකකි. ඒ ආයතන තුන අතරින් පළමුවැනි ආයතනය ලෙස සැලකෙන්නේ ව්‍යවස්ථාදායකයයි. විධායකයට ක්‍රියාත්මක කරන්නටත්, විධායකයට පසිඳලන්නටත් නීති සකසන්නේ ව්‍යවස්ථාදායකයයි. විශේෂයෙන්ම විධායකයේ අත්තනෝමතිකභාවය පාලනය කරන්නේ ව්‍යවස්ථාදායකයයි. ඒ නිසා ව්‍යවස්ථාදායකය අහවල් ආකාරයෙන් කටයුතු කළයුතුයැයි උපදෙස් දීමටත්, ව්‍යවස්ථාදායකයේ තීරණ ප්‍රතික්ෂේප කිරීමටත් විධායකයට බලයක් හෝ හැකියාවක් නැත. මේවා සරල කාරණාය. දේශපාලන විද්‍යාවේ 12 ශ්‍රේණියේ පාඩම්ය.

ව්‍යවස්ථාදායකය හෙවත් පාර්ලිමේන්තුවේ තීරණ ඇතුළත් ලේඛනය හැන්සාඞ් වාර්තාවය. නොවැම්බර් 14 වැනිදා සිට 19 වැනිදා දක්වා පාර්ලිමේන්තුවේ හැන්සාඞ් වාර්තා මේ වෙද්දී නිකුත් වී ඇත. ඒ අනුව නිල වශයෙන් පාර්ලිමේන්තුවේ තීරණය ලිඛිතව පැමිණ ඇත. ජනාධිපතිවරයාට ඒවා ප්‍රතික්ෂේප කිරීමට කිසිදු නීත්‍යනුකූල අයිතියක් නැත. මේ සටහන පසුගිය දිනවල පාර්ලිමේන්තුවේ සිදුවූ ක්‍රියාවලියට අදාළ ලිඛිත ලේඛනවල සටහන්වන කරුණු ඇසුරෙන්ය.

ස්ථාවර නියෝග
විශ්වාසභංගය සඳහා පාර්ලිමේන්තුව විසින් ගෙන ඇති තීන්දුව ස්ථාවර නියෝග අනුව ගත් තීන්දුවක් නොවන බව නීතිවිරෝධී ආණ්ඩුව තර්ක කරමින් සිටියි. ඒ පිළිබඳව ප්‍රථමයෙන් විමසා බැලිය යුතුය.

පාර්ලිමේන්තුවේ ස්ථාවර නියෝග වල 135 වැනි ස්ථාවර නියෝගය වන්නේ ස්ථාවර නියෝග අත්හිටුවීමට ඇති හැකියාවයි. ස්ථාවර නියෝග අත්හිටුවීමද ස්ථාවර නියෝගයකි. ස්ථාවර නියෝග 135 හි මෙසේ සඳහන් වෙයි.
‘පාර්ලිමේන්තුවේ මන්ත්‍රීවරයන් බහුතරයක් විසින් යම් රැස්වීමක දී දැනුම් දීමෙන් අනතුරුව ඉදිරිපත් කරනු ලබන යෝජනාවක් මඟින්, යම් විශේෂ කටයුත්තක් තීරණය කිරීමට හෝ සුදුස්සක් කර අවසන් කිරීමට හැකිවනු පිණිස ස්ථාවර නියෝග එකක් හෝ ඊට වැඩි ගණනක් අත්හිටුවනු ලැබීමට හැකිය. එසේ වුවද මෙම ස්ථාවර නියෝගය යටතේ යෝජනාවක් අමාත්‍ය මණ්ඩලයේ අමාත්‍යවරයෙකු විසින් ඉදිරිපත් කරනු ලබන්නේ නම් මිස බෙදීමකින් තීරණය කරනු ලැබිය යුතු අතර, බහුතරයේ මන්ත්‍රීවරයන් විසි දෙනෙකුට අඩු සංඛ්‍යාවක් යෝජනාවට පක්ෂව ඡන්දය ප්‍රකාශ කර ඇති බව පෙනී යන්නේ නම් එම යෝජනාව නිෂ්ඵල බවට ප්‍රකාශ කරනු ලැබිය යුත්තේය.’

එම වගන්තිය අනුව බහුතරයේ කැමැත්ත අනුව ස්ථාවර නියෝග අත්හිටුවීමේ හැකියාවක් තිබේ. ‘එසේ වුවද මෙම ස්ථාවර නියෝගය යටතේ’ යැයි සඳහන් වාක්‍යයෙන්ද පැහැදිළි වෙන්නේ 135 වැනි ස්ථාවර නියෝගය අනුව පාර්ලිමේන්තුවේ තීරණ ගත හැකි බවයි.

ස්ථාවර නියෝග 143 හි මෙසේ සඳහන් වෙයි. ‘මෙම ස්ථාවර නියෝගවල නිශ්චිත වශයෙන් විධිවිධාන සලසා නොමැති සියලු‍ ම කරුණුද, මෙම ස්ථාවර නියෝග ක්‍රියාත්මක කිරීම පිළිබඳ වැඩි විස්තර සම්බන්ධයෙන් සියලු‍ම ප්‍රශ්න ද. මෙහෙයවීම සිදුකරනු ලැබිය යුත්තේ කථානායකවරයා විසින් යෝග්‍ය යැයි සලකනු ලබන ආකාරයට වරින් වර කරනු ලබන නියෝග ප්‍රකාරවය.’

එම වගන්තිය අනුවත්, ව්‍යවස්ථාවෙන් කථානායකවරයාට පැවරී ඇති බලතල අනුවත් මෙවැනි හදිසි අවස්ථාවකට ගැලපෙන ආකාරයෙන් තීන්දු ගැනිමේ බලයක් කථානායකවරයාට ඇත. මේ පාර්ලිමේන්තුව රැස්ව සිටින්නේ ජනාධිපතිවරයා හදිසියේ සැසිවාර අවසන් කිරීමකින් හා ව්‍යවස්ථා විරෝධී ලෙස විසුරුවාහැරීමට ගත් උත්සාහයක් අධිකරණයෙන් තාවකාලිකව අත්හිටුවාගනිමින් පසුව බව සිහිතබාගත යුතුය. මේ වෙද්දී බහුතරයක් තිබෙන කණ්ඩායම පිළිබඳව දැනගැනීමේ හදිසි අව්‍යතාවයක් ජාතික වශයෙන් උද්ගතව තිබෙන බවත් සිහිතබාගත යුතුය.

හැන්සාඞ් වාර්තාව
කථානායක කරූ ජයසූරිය මුල සිටම ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන සහ මහින්ද රාජපක්ෂලගේ ව්‍යවස්ථා විරෝධී කුමන්ත්‍රණයට මධ්‍යස්ථව මුහුණදුන් බව නොවැම්බර් 14 – 19 දිනවලට අදාළ හැන්සාඞ් වාර්තාවේ ඇති කරුණුවලින් පැහැදිළි වෙයි.

මහින්ද රාජපක්ෂව අගමැතිධූරයට පත් කිරීම පැහැදිළිව නීතිවිරෝධීය. ඒ බව පැහැදිළිය. අනිද්දා පුවත්පතේ පසුගිය කලාප කිහිපයෙන්ම එය පෙන්වා ඇති නිසා ඒ බව පෙන්වා නොදෙන්නෙමු. ජනාධිපතිවරයාට අගමැතිවරයාව ඉවත් කරන්නට ව්‍යවස්ථාවේ කිසිදු ප්‍රතිපාදනයක් නොමැති බව පැහැදිළිය. රනිල් වික්‍රමසිංහ තමන් තවමත් අගමැතිවරයා බව කියන්නේත් ඒ අනුවය. එහෙත් පාර්ලිමේන්තුවේ කාර්ය මණ්ඩලය මෙන්ම කථානායක කරූ ජයසූරිය මහතාද පාර්ලිමේන්තුව රැස් වෙද්දී වඩා මධ්‍යස්ථ තිරණයකට පැමිණ, ජනාධිපතිවරයා විසින් ඔක්තෝම්බර් 26 වැනිදා සිට නිකුත් කර තිබුණු ගැසට් නිවේදන නීත්‍යානුකූල ලෙස කටයුතු කරමින් පාර්ලිමේන්තුව රැස් කර තිබෙන බව හැන්සාඞ් වාර්තාව අනුවද පැහැදිළි වෙයි. අවශ්‍ය නම් එජාපයේ මතය අනුව කථානායකවරයාට රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව පිළිගෙන කටයුතු කරන්නට හැකියාව තිබුණි.

එහෙත් පාර්ලිමේන්තුව 2018 නොවැම්බර් 14 වැනිදා රැස්වෙද්දී කථානායක කරූ ජයසූරිය එක්සත් ජාතික පක්ෂයද පිළිගෙන තිබූ ඒ ව්‍යවස්ථානුකූල තත්ත්වය පිළිගෙන කටයුතු කළේ නැත. ඒ වෙනුවට මහින්ද රාජපක්ෂලාගේ නීතිවිරෝධී ආණ්ඩුව නීත්‍යානුකූලයැයි පිළිගත්තේය. පාර්ලිමේන්තු කාර්ය මණ්ඩලයද එම ගැසට් නිවේදන පිළිගත් අතර නීතිවිරෝධී ආණ්ඩුවට පාර්ලිමේන්තුවේ ආණ්ඩු පක්ෂය පැත්තේ ඉඳගන්නට ඉඩ ලබාදී තිබුණි. නොවැම්බර් 14 වැනිදා හැන්සාඞ් වාර්තාව පාර්ලිමේන්තුවේ තුන්වැනි සැසිවාරයේ පළමු හැන්සාඞ් වාර්තාව වූ හෙයින් එහි කථානායක, නියෝජ්‍ය කථානායක, පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන්, කමිටු, අමාත්‍ය මණ්ඩලය, පාර්ලිමේන්තුවේ කාර්ය මණ්ඩලය ඇතුළු සියලු‍ දෙනාගේම සඳහන් විය යුතු විය. එහි එතෙක් තිබුණු ව්‍යවස්ථානුකූල ආණ්ඩුව වෙනුවට මහින්ද රාජපක්ෂලාගේ නීතිවිරෝධී ආණ්ඩුවේ ඇමතිවරුන්ගේ නම් සටහන් වී ඇත. එනම්, කථානායකවරයා සහ පාර්ලිමේන්තුව විසින් නීතිවිරෝධී ආණ්ඩුව නීත්‍යානුකූල ලෙසත් පිළිගෙන තිබෙන බවයි. ජනාධිපතිවරයා තමන්ගේ බලයට පිටින් නිකුත් කළ ගැසට් නිවේදනයක් ලෙස සලකමින් නීතිවිරෝධී කැබිනට් මණ්ඩලය පිළිනොගෙන සිටීමේ හැකියාවක් පාර්ලිමේන්තුවට තිබුණු බවත් කිව යුතුය.
කථානායකවරයා මේ ආණ්ඩුව පිළිනොගෙන කටයුතු කළ යුතුව තිබුණි. විශ්වාසභංගය ගෙන ආ යුත්තේ රාජපක්ෂලා විසින්යැයි කිව හැකිව තිබුණි. රනිල් වික්‍රමසිංහ අගමැතිවරයාව ඉවත් කළ හැකිව තිබුණු නීත්‍යනුකූල ක්‍රමය එයයි. එසේ වුව වඩා මධ්‍යස්ථව කටයුතු කිරීමට කථානායකවරයා කටයුතු කර තිබුණි. ඒ අනුව ව්‍යවස්ථාදායකය විසින් නීතිවිරෝධී ආණ්ඩුව පිළිගෙන තිබුණු අතර හැන්සාඞ් වාර්තාව ඒ අනුව සැකසී තිබේ.

නොවැම්බර් 14
එදින හැන්සාඞ් වාර්තාව විසින් සඳහන් කරන ආකාරයට එම්.ඒ. සුමන්තිරන් මන්ත්‍රීවරයා විසින් නැඟිට, ඉහතින් සඳහන් කළ ස්ථාවර නියෝග 135 අනුව ස්ථාවර නියෝග අත්හිටුවා සභාවේ කටයුතු කිරීමට යෝජනා කර තිබේ. එම යෝජනාව පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී විජිත හේරත් විසින් ස්ථීර කර තිබේ. ඒ අවස්ථාවේ සභානායකවරයා ලෙස කටයුතු කරමින් සිටි දිනේෂ් ගුණවර්ධන විසින් එයට විරෝධය පළ කර තිබුණි. ඔහු යෝජනා කර තිබුණේ පාර්ලිමේන්තුව කල් තැබිය යුතු බවයි. එසේ වුව දිනේෂ් ගුණවර්ධන මන්ත්‍රීවරයාගේ යෝජනාව ප්‍රතික්ෂේප කරමින් කථානායකවරයා පෙන්වාදීතිබුණේ මේ වෙද්දී විශේෂ තත්ත්වයක් උද්ගත වී තිබෙන නිසා, සුමන්තිරන් මන්ත්‍රීවරයාගේ යෝජනාව පිළිබඳව සභාවේ මතය විමසන බවයි.

ඉන්පසුව දිනේෂ් ගුණවර්ධන සහ විමල් වීරවංශ එයට විරෝධය පළකරන අතර, කථානාකවරයා විසින් ඡන්දය විමසන්නට සීනුව නාද කරන්නේය. තමන්ට තීරණයක් ගත නොහැකි නිසා සභාවට තීරණයක් දෙන ලෙස කථානායකවරයා කියන්නේය. කථානායකවරයා හඬ අනුව ස්ථාවර නියෝග අත්හිටුවීමට එකඟ බව තීරණය කරන්නේය. ඉන්පසුව විශ්වාසභංගය පිළිබඳව හැන්සාඞ් වාර්තාව සඳහන් කරයි.

‘අග්‍රාමාත්‍ය ගරු මහින්ද රාජපක්ෂ මැතිතුමා ඇතුළු කැබිනට් මණ්ඩලය සහ ආණ්ඩුව කෙරෙහි විශ්වාස භංගත්වය’ යැයි හැන්සාඞ් වාර්තාවේ ඒ පිළිබඳව මාතෘකාවක් ලෙස සඳහන් කර ඇත. ඒ අනුව අනුර කුමාර දිසානායක විසින් විශ්වාසභංග යෝජනාව කියවා ඇත. ඒ අනුව විශ්වාසභංග යෝජනාවේ තිබුණු කරුණු නොදැන සිටියායැයි රාජපක්ෂ පිළට තර්ක කිරීමේ හැකියාවක්ද නොහැක.

විශ්වාසභංග යෝජනාවේ දීර්ඝ කරුණු නොවීය. එහි සඳහන්ව තිබුණේ ජනාධිපතිවරයා විසින් නිකුත් කළ ගැසට් නිවේදන වලංගු නොවන බවත්, ඔක්තෝම්බර් 26 වැනිදා සහ ඉන් පසුව පත් කළ කැබිනට් මණ්ඩලය හා ආණ්ඩුව කෙරෙහි කිසිදු විශ්වාසයක් නොමැති බවත් යෝජනා කරන බව පමණි. ඒ නිසා තමන්ට බහුතරයක් තිබුණේනම් විශ්වාසභංග යෝජනාවට මුහුණදීමේ පැහැදිළි හැකියාවක් ආණ්ඩුවට තිබුණි. එදින පාර්ලිමේන්තුවට පැමිණ නොසිටියේ දිලු‍ම් අමුණුගම, දුමින්ද දිසානායක සහ අන්නාමලෙයි නඬේසු ශිවශක්ති යන මන්ත්‍රීවරුන් පමණි. ඉන්පසුව කථානායකවරයා විසින් නමින් ඡන්දය විමසිය යුතුයැයි කියන්නේය. එසේ වුව සභාවේ ඝෝෂා තිබුණු බව හැන්සාඞ් වාර්තාව සටහන් කරයි.

‘ඔබතුමන්ලා කැමති නම් බයි නේම් ඡන්දයක් ගන්න. ඒක පිළිගන්නවා. ඡන්දයක් විමසන්න ඔබතුමන්ලා මට අවස්ථාව දෙන්නේ නැත්නම් හඬ අනුව මට තීරණයක් දෙන්න වෙනවා. ඒකට අවස්ථාව දෙන්න එපා. හඬ අනුව තීරණයක් ගන්න අවස්ථාවක් දෙන්න එපා. වැදගත් මන්ත්‍රීවරු විදියට හැසිරෙන්න. (ඝෝෂා කිරීම්) බහුතර මතය අනුවයි මම ක්‍රියා කරන්නේ. මම අවසාන වතාවට කියනවා. මම ඡන්දය හඬ අනුව ගන්නවා. (ඝෝෂා කිරීම්)’ ඒ ආකාරයෙන් කථානායකවරයා නමෙන් ඡන්දයට ගැනීමට උපරිම උත්සාහය ගනියි. එම උත්සාහයට බාධා එල්ලවෙයි. අවසානයේදී කථානායකවරයා හඬ අනුව පැහැදිළිවම විශ්වාසභංගයේ තීන්දුව ප්‍රකාශයට පත් කර ඇත.
‘ඒ අනුව දැනට පත් කර ඇති ආණ්ඩුවට බහුතරයක් නොමැති බව මම මේ අවස්ථාවේ ප්‍රකාශ කරනවා.’ යැයි සිංහලෙන් සඳහන් වන අතර ඉන්පසුව කථානායකවරයා විසින් විශ්වාසභංගය පිළිගනිමින් කරන ප්‍රකාශය ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් සටහන් වී තිබෙන්නේය. ‘ඔවුන්ට බහුතරයක් නැහැ. විශ්වාසභංගය සම්මත වුණා.’ යැයි කථානායකවරයා ඉංග්‍රීසියෙන් පැවසූ බව හැන්සාඞ් වාර්තාවෙහි සඳහන් වෙයි.

ඒ අනුව 14 වැනිදා හැන්සාඞ් වාර්තාව හෙවත් පාර්ලිමේන්තුවේ ඉතිහාසය සටහන් කරන නීත්‍යානුකූල වාර්තාව අනුව විශ්වාසභංගයක් සම්මත වී තිබෙන්නේය. එහෙත් ජනාධිපතිවරයා ව්‍යවස්ථාදායකය සම්පූර්ණයෙන්ම නොතකා හරිමින්, ව්‍යවස්ථාදායකට බලපෑම් කරමින් විශ්වාසභංගයක් සම්මත කරගැනීම පිළිබඳව කොන්දේසි ඉදිරිපත් කරන්නේය.

නොවැම්බර් 16
එදින විශ්වාසභංගයක් සම්මත කරගැනීම අවශ්‍ය නොවීය. නොවැම්බර් 15 වැනිදා හැන්සාඞ් වාර්තාවට අනුවද කථානායකවරයා රාජපක්ෂ පිලට බහුතරයක් ඇති බව පිළිගෙන නැත. එසේ වුව ජනාධිපතිවරයාට ඒ බව තහවුරු කිරීම සඳහා යළිත් විශ්වාසභංගයක් ඉදිරිපත් කිරීමට කටයුතු කළ බව හැන්සාඞ් වාර්තාවෙහි සඳහන් වෙයි.
නොවැම්බර් 16 වැනිදා යළිත් විශ්වාසභංග යෝජනාවක් ඉදිරිපත් කරන්නට සිදුවිය. එදින හැන්සාඞ් වාර්තාවට අනුව එම විශ්වාසභංග යෝජනාවද සම්මත වී ඇත.

එදින සුමන්තිරන් මන්ත්‍රීවරයාගේ යෝජනාවක් අනුව ස්ථාවර නියෝග අංක 27 අත්හිටුවීමට යෝජනා කර තිබෙන්නේය. අජිත් පී. පෙරේරා මන්ත්‍රීවරයා විසින් එය ස්ථීර කළ බව හැන්සාඞ් වාර්තාවේ සඳහන්ය. ඉන්පසුව යළිත් අනුර කුමාර දිසානායක මන්ත්‍රීවරයා විසින් විශ්වාසභංගයක් ඉදිරිපත් කළ බවත් විජිත් හේරත් මන්ත්‍රීවරයා විසින් විශ්වාසභංගය ස්ථීර කළ බවත් එහි සඳහන්ය. පෙර පරිදිම විශ්වාසභංගය කෙටි, වාක්‍ය දෙකකින් සමන්විත එකක් වූ අතර සරලව සඳහන්ව තිබුණේ ආණ්ඩුව කෙරෙහි විශ්වාසයක් නොමැති බවය.

ඒ අනුව කථානාකවරයා හඬින් ඡන්දය විමසන අතර පාර්ලිමේන්තුවේ තමන්ගේ ආසනවල සිටි බහුතර මන්ත්‍රීවරුන් කණ්ඩායම යෝජනාවට පක්ෂව ඡන්දය ප්‍රකාශ කරන්නේය. විරුද්ධව ඡන්දය විමසද්දී ඝෝෂා කිරීම් තිබුණු බව පමණක් හැන්සාඞ් වාර්තාවෙහි සඳහන් වෙයි. එම කණ්ඩායම ඡන්දය ලබාදීමට උනන්දු වී ඇත. එම අවස්ථාවේදීද කථානායකවරයා නම්වලින් ඡන්දය ගන්නට උත්සාහ කරන බව හැන්සාඞ් වාර්තාවෙහි සඳහන් වෙයි. නම්වලින් ඡන්දය විමසීමේ උත්සාහය සාර්ථක වීමෙන් පසුව හඬින් ඡන්දය විමසා, විශ්වාසභංගය සම්මත වූ බව කථානායකවරයා ප්‍රකාශ කරයි. ඒ බව හැන්සාඞ් වාර්තාවෙහි සඳහන් වෙයි.

පාර්ලිමේන්තු සම්ප්‍රදාය ආරක්ෂා කළ යුතු බවට හඬ ගෑ උදවියට මේ වෙද්දී හැන්සාඞ් වාර්තාව ලැබී ඇත. එයද ප්‍රතික්ෂේප කරන්නේ නම් පාර්ලිමේන්තු සම්ප්‍රදායට පයින් ගහන්නේ කා විසින්දැයි අමුතුවෙන් කිව යුතු නැත.■

අනුරංග ජයසිංහ

අර්බුදය පැය විසිහතරෙන් විසඳන්න පුළුවන් ඉරාන් වික්‍රමරත්න එක්සත් ජාතික පක්ෂය

රජයක් වියදම් කරන හැම සතයක්ම පිළිබඳ පූර්ණ බලය මහජනතාවගෙන් ව්‍යවස්ථ ාදායකයටයි ලැබෙන්නේ. පාර්ලිමේන්තුව නැතිව බලහත්කාරයෙන් ආණ්ඩුවක් ගෙනයන්න උත්සාහ කිරීම ආර්ථික වශයෙන් මරු පහරක් විය හැකියි…
නොවැම්බර් 14 වැනිදා සහ 16 වැනිදා පාර්ලිමේන්තුවේ සම්මත වුණ විශ්වාසභංග යෝජනාවෙන් පසු පාර්ලිමේන්තුවක් පමණයි නීත්‍යානුකූලව තියෙන්නේ. ආණ්ඩුවක් නිත්‍යානුකූලව නැති නිසා මූලික ප්‍රශ්න බොහොමයක් තියෙනවා. 2018 අයවැය යටතේ වුණත් දැනටම සිදුවීගෙන යන වියදම් ගෙවීම් පිළිබඳ ගැටලු‍වක් තියෙනවා. අනෙක 2019 ජනවාරි මාසයේ සිට කිසිදු ගෙවීමක් සඳහා පාර්ලිමේන්තුවේ අනුමැතියක් නැහැ. මේ තත්ත්වය විසඳන්න නම් රජයක් පත් කළ යුතුයි. ඒ රජය විසින් අයවැය යෝජනාවක් හෝ අතුරු සම්මත ගිණුමක් සඳහා පාර්ලිමේන්තුවේ අනුමැතිය ලබාගන්න ඕනෑ. ව්‍යවස්ථාවේ 148 වන වගන්තිය අනුව මුදල් පිළිබඳ පූර්ණ බලතල තියෙන්නේ පාර්ලිමේන්තුවට. මේක ඉක්මනින් විසඳාගන්න තරමට හොඳයි.

ජනාධිපතිතුමා දැන් පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතරයක් තියෙනවායැයි විශ්වාස කරන කෙනෙක්ව අගමැතිවරයා ලෙස පත් කළ යුතුයි. ජනාධිපතිතුමාට අර්බුදය පැය විසිහතරෙන් විසඳන්න පුලු‍වන්. අපි සූදානමෙන් ඉන්නේ ආණ්ඩුව ලැබුණොත් පාර්ලිමේන්තුවේ දැනටමත් ඉදිරිපත් කරලා තියෙන විසර්ජන පනත අනුව කටයුතු කරන්න. අපි කලින් සැලසුම් කරලා තිබුණේ නොවැම්බර් 05 විසර්ජන පනත කියවලා දෙසැම්බර් මුල සම්මත කරන්න. එහෙත් දැන් තියෙන තත්ත්වය නිසා අපි උත්සාහ කරනවා තත්ත්වය විසඳගෙන දෙසැම්බර් 10 වැනිදා විසර්ජන පනත ඉදිරිපත් කරන්න. එහෙම වුණොත් ජනවාරි මාසයේ 12 වැනිදා වෙද්දී අයවැය කතාව කියවලා තුන්වැනි ඡන්දය ගන්න පුලු‍වන්. ඒ අනුව දවස් 12 කට පමණක් මුදල් වියදම් කරන්නට තමයි තාවකාලික අනුමැතියක් ගන්න වෙන්නේ. ජනාධිපතිවරයා තීරණයක් නොකර ඉදිරියට ගියොත් මේක ව්‍යවස්ථාවට පටහැනි තත්වයක් ලෙස සලකන්න වෙනවා. ව්‍යවස්ථාව තමයි රටේ මූලික නීතිය. ඒක ක්‍රියාත්මක නොවුණොත් විපාක බොහොමයකට මුහුණදෙන්න වේවි. එහෙම වුණොත් මිනිස්සු අනෙක් නීතිරීති පවා පිළිනොගෙන කටයුතු කරන්න පටන්ගනීවි.

මේ වෙද්දී කුමන්ත්‍රණයට එරෙහි පාර්ලිමේන්තු කණ්ඩායම බලහත්කාරයෙන් ආණ්ඩුව අල්ලාගෙන සිටින රාජපක්ෂ කණ්ඩායමේ මුදල් වියදම් කිරීම සීමා කරන්න කටයුතු සූදානම් කරනවා නේද?
මේ කණ්ඩායම මුදල් වියදම් කිරීම වැරදියි. එහෙම වැරදි ආකාරයට වියදම් කළත්, ඔවුන් පසුව පාර්ලිමේන්තුවට ඇවිත් ඒ මුදල් අනුමත කරගන්න වෙනවා. ප්‍රශ්නය වෙන්නේ ඔවුන්ට පාර්ලිමේන්තුවට ඇවිත් කිසිම දෙයක් අනුමත කරගන්න බැහැ. ඔවුන්ට බහුතරයක් නැහැ. ඒ නිසා ඔවුන් දැන් මුදල් වියදම් කළොත්, ඒක ලොකු ගැටලු‍වක් වෙන්න යනවා. අපි උදේ ඉඳන් රෑ වෙනතුරු උත්සාහ කරන්නේ මේ ප්‍රශ්නය ව්‍යවස්ථානුකූලව සහ සාමකාමීව විසඳාගන්න. මොකද එහෙම විසඳාගන්න බැරිවුණොත් මේක විසඳාගන්න වෙන්නෙ මහපාරේ.

මේ කුමන්ත්‍රණය ජාත්‍යන්තර සමාජය විසින්ද කුමන්ත්‍රණයක් ලෙසින් පිළිගැනීම නිසා දැවැන්ත ආර්ථික අර්බුදයක් උද්ගත වෙලා තියෙනවා නේද?
අපි රට බාරගන්නකොට විශාල ආර්ථික අස්ථාවරත්වයකින් තමයි රට බාරගත්තේ. මහින්ද රාජපක්ෂ එදා, වසර දෙකක් තියෙද්දී ඡන්දයකට ගියේත් ඒ අර්බුදය නිසා. ඒ අර්බුදය තුළ තමයි අපි ආණ්ඩුව ගත්තේ. ඉන්පසුව අපි අර්බුදය ජනතාවට දැනෙන්නෙ නැතිව රට ඉදිරියට ගෙනයන්න පියවර රැසක් ගත්තා.

අපි ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල සමග ගිවිසුමකට ගියේ ඒකෙන් ලැබෙන මුදල් නිසා නෙවෙයි. ඔවුන් මුදල් දෙන්නේ යම්කිසි මූල්‍ය විනයක් පිළිබඳ සහතිකයක් එක්ක. ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල සමග ගණුදෙනු කිරීම ජාත්‍යන්තර ශ්‍රේණිගත කිරීම්වල අපට ඉහළ තැනක් ලැබෙන්නට හේතුවක්. එවැනි ශ්‍රේණිගත කිරීම් කරන ප්‍රධාන ආයතන තුනක් තමයි එස් ඇන්ඞ් පී, ෆිච්, මූඩීස් කියන ආයතන තුන. ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල සමග ගණුදෙනු කරනවාය කියන කාරණය ස්ථාවරභාවයක් තියෙන බවට සහතිකයක්. ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලෙන් මුදල් දීමට අදිමදි කළොත් ඒක අස්ථාවරභාවයට සහතිකයක්. මේ වෙද්දී මූඩි ආයතනය විසින් අපව පහළට දාලා තියෙනවා. පහළට වැටුණාම පිටරටවල්වලින් ණය ගනිද්දී, ඒවායේ පොලිය ඉහල යනවා. එහෙම වෙද්දි ණයක් ගනිද්දී වැඩිපුර ගෙවන්න වෙනවා. එතකොට පුරවැසියන්ට මේක බලපානවා. අපි අධ්‍යාපනයට, සෞඛ්‍යයට කරන වියදම අඩුවෙන්න මේක හේතුවෙනවා. ඔක්තෝම්බර් 26 වැනිදා විදේශීය විදේශීය බැඳුම්කර වල වටිනාකම 5.62 කට තිබුණා. ගිය සතිය වෙද්දී ඒක 9 පමණ දක්වා ඉහළ ගිහින්. අනෙක රජයක් රුපියල්වලින් ණය ගන්නෙ භාණ්ඩාගාර බිල්පත් හරහා. වසරක භාණ්ඩාගාර බිල්පතක මිල ඉහළ ගිහින් තියෙනවා. මේවා නිර්මාණය වෙමින් තියෙන අර්බුදයේ ලක්ෂණ. මේවා වෙලා තියෙන්නේ ආර්ථිකය වැටුණ නිසා නෙවෙයි. ආර්ථිකය වැටෙන්න ටික දවසක් යනවානේ. මේක වෙන්නේ දේශපාලන අස්ථාවරභාවය නිසා.

ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ ණය වාරිකය අහිමිවුණා. එතැන මුදලට වඩා රටේ ආර්ථික ස්ථාවරභාවය පිළිබඳ ජාත්‍යන්තර පිළිගැනීමට හානි වුණා. ජයිකා ආයතනයේ විදුලි දුම්රිය පද්ධතිය සඳහා ලැබෙන්න තිබුණු ඩොලර් බිලියන 1.7ක් අහිමි වුණා. ඊට අමතරව මිලේනියම් චැලේන්ජ් පදනමෙන් ලංකාවට ඇමෙරිකන් ඩොලර් මිලියන 480ක දීමනාකවක් ලබන්න හිටියේ. මේක තමයි ලංකා ඉතිහාසයේ ලැබෙන්න තිබුණු විශාලම දීමනාව. මේක ණයක් නෙවෙයි. මේක ගන්න සෑහෙන උනන්දුවක් දැරුවා. සාකච්ඡා කළා. අවසන් වශයෙන් අත්සන් තබන්නයි නියමිතව හිටියේ. අපි මේකෙන් ගමනාගමන පහසුකම් සංවර්ධනය කරන්න හිටියා.
කුමන්ත්‍රණයට පෙරත් රුපියලේ අගය පහත යමින් තිබුනු බව පැහැදිළියි. එහෙත් ආසියාවේ අනෙක් රටවල මුදල් ඒකකවලට වඩා හෙමින් තමයි රුපියල පහළ යමින් තිබුණේ. එහෙත් ඔක්තෝම්බර් 26 වැනිදා ඉඳලා රුපියල අනෙක් රටවල්වලට සාපේක්ෂව වේගයෙන් වැටුණා. නොවැම්බර් 16 අනෙක් රටවල්වල මුදල් ඒකක ඉහළ ගිහින් තියෙනවා. ශ්‍රී ලංකාවේ සහ පාකිස්ථානයේ මුදල් ඒකක තමයි වේගයෙන් පහළ ගිහින් තියෙන්නේ. එතැනිනුත් වැඩිපුර වැටිලා තියෙන්නේ ශ්‍රී ලංකා රුපියල.

අපි 2018 අවුරුද්දේ තමයි වැඩිපුරම ණය ගෙව්වේ. රුපියල් බිලියන 1980ක් ණය ගෙව්වා. එළැඹෙන අවුරුද්දේ තමයි විශාල ප්‍රමාණයක් ගෙවන්න තිබුණේ. ඒකට අපි වැඩපිළිවෙලක් යොදලා ඒක ගෙවන්න හිටියා. මේ වෙද්දී හැම දෙයක්ම අවුල් වෙලා. එහෙත් මේවා ක්ෂණික ප්‍රතිඵල පමණයි. මේවායේ ඵලවිපාක දීර්ඝකාලීනව මීට වඩා බොහෝ බරපතළයි.

රාජපක්ෂ ආණ්ඩුවේ ණය ගැන කතාකළාට යහපාලන ආණ්ඩුවත් ණය ලබාගෙන තිබෙන බව මේ වෙද්දී වාර්තා රැසකින් හෙලිවෙලා තියෙනවා නේද?
2004 ඉඳන් 2014 දක්වා මහින්ද රාජපක්ෂ මුදල් ඇමතිවරයා විදියට ණය ගත්තා. 2015 ඉඳන් 2017 වෙනතුරු අපේ ආණ්ඩුව ණය ගත්තා. වසර තුනක පමණ කාලයක් තුළදී අපි ගත්ත ණයවලින් 49%ක් වියදම් වුණේ රාජපක්ෂලා ගත් ණයවල පොලිය ගෙවන්න විතරයි. ණය ගෙවන්න නෙවෙයි. 2004 – 2014 කාලයේ ගත්ත ණයවල පොලිය විතරක් ගෙවන්න. ඒක බොහෝ දෙනෙක් දන්නේ නැති කාරණයන්. අපි එහෙම අර්බුදයක් මැද කටයුතු කළත් එක සහනයක් කපලා නැහැ. සමෘද්ධිය දෙගුණයක් කළා මිසක් ඒක කැපුවේ නැහැ.

මේ ආණ්ඩුව හුස්ම ගහන්නටත් බදු පනවාවි කියලා ජනතා මතයක් තිබුණා. ආණ්ඩුව වෙනස් වෙන්න ඒක හේතුවුණා නේද?
බදු කියලා කියන්නෙ රජයට ලැබෙන ආදායම. ඒ ආදායමෙන් රජය කරන්නේ රටේ කටයුතුවලට වියදම් කිරීම. උදාහරණ විදියට ගත්තොත් රටේ ආරක්ෂාවට වියදම් කරන්න වෙනවා. අපි මෙවර අයවැය සඳහා පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කරලා තිබුණු විසර්ජන පනත් කෙටුම්පත අනුව පාර්ලිමේන්තුවේ වැඩිපුරම මුදල් වෙන්කරලා තියෙන්නෙ ආරක්ෂාවට. සෞඛ්‍යයට ඊළගට වියදම් කරලා තියෙනවා. රුපියල් බිලියන 185 ක්. අධ්‍යාපනයට රුපියල් බිලියන 105 ක් වෙන්කරලා තියෙනවා. මුදල් තියෙන කෙනෙක්ට බදු වලට විරුද්ධ වෙන්න පුලු‍වන්. මොකද එහෙම කෙනෙක්ට පුද්ගලික රෝහලකට, පෞද්ගලික පාසැලකට යන්න පුලු‍වන්. බදු මුදල් දුප්පත් ජනතාවට යන්නෙ. එක්කෝ අපට බදු නොගෙන ඉන්න පුලු‍වන්. නැත්නම් මිනිස්සුන්ට සේවා වැඩි කරන්න පුලු‍වන්. පහුගි ය අවුරුදු ගණනක් තිස්සෙ ලංකාවේ අයවැය වලින් නිදහස් අධ්‍යාපනයට වෙන් කර මුදල අඩු කරමින් ආවේ. ඒත් අපි ඒක පිළිගත්තෙ නැහැ. අපි ප්‍රතිපත්තියක් විදියට වැඩි වැඩියෙන් අධ්‍යාපනයට මුදල් වෙන්කිරීම පිළිගත්තා.

කුමන්ත්‍රණය නිසා මඟහැරුණු අයවැයෙන් කරන්න හිටියේ මොනවාද?
අපේ සැලසුම වුණේ මාළුවා වෙනුවට බිලිපිත්තක් දිය යුතුය යන අදහස. මම උදාහරණ කිහිපයක් කියන්නම්. කෘෂිකර්මය උදාහරණයට ගමු. ගිය අවුරුද්දේ කෘෂිකර්මයට වියදම් කරලා තිබුණේ රුපියල් බිලියන 23.79 යි. මෙවර රුපියල් බිලියන 63.13 ක් වෙන් කරලා තියෙනවා. එය ප්‍රතිශතයක් ලෙස ගත්තොත් 165% කින් වැඩි වීමක්. ඉස්සර කෘෂිකර්මය ගැන කතාකළාම පොහොර සහනාධාරය ගැන විතරයි කතාකළේ. අපි පොහොර සහනාධාරය කොහොමත් දෙනවා. එහෙත් අපි එතැනින් එහා යනවා. අපි තේ, පොල්, රබර් හා කුරුඳු කියන අපනයන බෝග සම්බන්ධයෙන් විශේෂ අවධානයක් යොමු කළා. කුඩා වගාකරුවන් වෙනුවෙන් සැලසුම් හැදුවා. කෘෂිකර්මය කීවාම අපි වී වලට සීමා වුණේ නැහැ.

ගම්පෙරළිය කියන්නේ එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ මන්ත්‍රීවරුන් සම්බන්ධ යෝජනාවලියක් නෙවෙයි. මා සතුව තියෙනවා ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ මන්ත්‍රීවරුන් ඉන්න ආසනවලට එම මන්ත්‍රීවරුන් හරහා ගම්පෙරළිය ක්‍රියාත්මක කරවීම වෙනුවෙන් මුදල් වෙන්කිරීම ගැන විස්තර. අපි ගම්පෙරළිය හරහා ප්‍රමුඛත්වය දුන්නේ වැව් අමුණු හදන්න. දැන් ඒවා ඇණහිටලා. ලංකාවට සංස්කෘතික වශයෙන් කෘෂිකර්මය වැදගත් වෙනවා. ආහාර සුරක්ෂිතභාවයටත් කෘෂිකර්මය වැදගත් වෙනවා. එහෙත් කෘෂිකර්මයේ ඵලදායීතාවය අඩුයි. දළ දේශීය නිෂ්පාදනයෙන් 9% යි ලැබෙන්නේ. ඒත් ශ්‍රම බලකායෙන් 28%ක් පමණ කෘෂිකර්මයේ යෙදෙනවා. අපි මේ අයවැයෙන් මුදල් වෙන්කරලා තිබුණේ කෘෂිකර්මයේ යෙදෙන පිරිස අඩු වෙන පසුබිමක ඵලදායීත්වය වැඩි කරන්න.

ඊට අමතරව මත්ස්‍ය කර්මාන්තයට අපි විශාල මුදලක් වෙන්කළා. මීගමුව, ගාල්ල, මාතර වගේ තැන් කිහිපයක පමණයි බහුදින යාත්‍රා තියෙන්නෙ. බහුතරය තවමත් මුහුදු යන්නේ විශාල අවදානමක් එක්ක. පුංචි බෝට්ටුවක. අපට අයවැයේදී ප්‍රතිපත්තියක් තිබුණා. ධීවර පියෙකුගේ පුතෙක් ධීවර රස්සාවේ යෙදෙන්න ඕනෑ නැහැ. අපට පුලු‍වන් පුතාව ඒ ක්ෂේත්‍රයේම ව්‍යාපාරිකයෙක් බවට පත් කරන්න. මේ මිනිස්සුන්ටත් අපි බහුදින යාත්‍රා දෙන්න සැලසුම් හැදුවා. ධනපති ව්‍යාපාරිකයන් පමණක් මහාපරිමාණයෙන් මසුන් අල්ලලා පිටරට යවන ව්‍යාපාර කරන්න ඕනෑ නැහැ.

අධ්‍යාපනය පැත්තෙනුත් කතාකරන්න විශාල දේවල් තියෙනවා. මම කෙටි කාරණයක් කියන්නම්. ලංකාව පුංචි රටක්. වියපත් වෙමින් සිටින ජනගහනයක් තියෙන්නේ. සීමිත ජනගහනයක් තියෙන රටක් නිසා ඉහළට එන්න නම් උසස් අධ්‍යාපනයට ඉහළ ප්‍රමුඛත්වයක් දෙන්න ඕනෑ. රැකියාවට සුදුසු හැකියාවක් සහ පුහුණුවක් දෙන්න ඕනෑ. ලංකාවේ උස්සපෙළ විභාගයට 300 000කට වඩා වාඩිවෙනවා. 130 000 ක් විතර විශ්වවිද්‍යාලයට යන්න වරම් ලබනවා. ඒත් ගන්නේ 30 000කට අඩු පිරිසක්. ඊට අමතරව මුදල් තියෙන 10 000ක් විතර මුදල් තියෙන නිසා පිටරටින් අධ්‍යාපනය ලබනවා. ඉඩමක් උගස් කරලා හෝ තවත් පොඩි පිරිසකට පුහුණුවක් ලැබෙනවා. අපි ගිය අවුරුද්දේ අයවැයෙන් කීවා අඩු තරමේ මුදලක් දීලා, ඒ අයට කැමති පුහුණුවක් ලබාගැනීම සඳහා පොලියක් නැතිව ණය ලබාදෙන බව. ඒ ණය ගෙවන්න ඕනෑ අධ්‍යාපනය ලබලා රැකියාවක් කරද්දී. ඒ සඳහා ඒ ණය ප්‍රමාණය වැඩි කරන්න ප්‍රතිපාදන මෙවර විසර්ජන පනතෙන් තිබුණා. සාමාන්‍යපෙල සමත් පුද්ගලයන්ටත් රජයෙන් වෘත්තිය පුහුණුවක් දෙන්න කටයුතු කළා. නිකන්ම නෙවෙයි. එයාලාට වෘත්තිය පුහුණුව ලබන අතරේදී වැටුපක් ලබාදෙන්න තීරණය කළා. මොකද මැදපෙරදිග ගිහිල්ලා වුණත් නුපුහුණු ශ්‍රමිකයෙක් ලෙස වැඩකරනවාට වඩා වෘත්තිය පුහුණුවක් ලබලා රස්සාවක් කරද්දී ආදායම තුන් ගුණයක් වෙනවා.

අපේ ශ්‍රම බලකාය හරිම කුඩා එකක්. ලංකාවේ ජනගහනයෙන් 51% ක් කාන්තාවන්. විභාගවලදී කාන්තාවන් ඉදිරියෙන් ඉන්නවා. විශ්වවිද්‍යාලවලත් කාන්තාවන් වැඩියි. එහෙත් ශ්‍රම බලකායේ කාන්තාවන් අඩුයි. ඒක පහුගි ය අවුරුදුවලදී තවත් අඩුවෙලා. කාන්තාවන් අධ්‍යාපනයෙන් ඉදිරියට ඇවිත්, ශ්‍රම බලකායට දායකත්වයක් දෙන්නෙ නැහැ. එකට හේතු තියෙනවා. කාන්තාවන්ට ගෙදර තියෙන වගකීම්, සංස්කෘතික සීමා බලපානවා. ඔවුන්ට ආරක්ෂිත පොදු ප්‍රවාහනයක් නැහැ. දරුවන් ලැබුණාම කාන්තාවන්ට වගකීම් වැඩියි. අපි නීතියක් හරහා මව්වරුන්ට රාජකාරී කරන ස්ථානයේදී වුණත් මව්කිරි දෙන්නට නීතිමය අයිතිය ලබාදුන්නා. ඒ කාන්තාවන්ව ශක්තිමත් කරන්නට. මේ අයවැයේදී දිවා සුරැකුම් මධ්‍යස්ථාන වැඩි කරන්න සැලසුම් කළා. ආරක්ෂිතව දරුවා තබන්නට සහ මවට මානසික නිදහසක් ඇතිව වැඩ කරන්නට පසුබිම සලසන්න අපට ඕනෑ වුණා. කාන්තා ශ්‍රමයට සාධාරණයක් ඉටු කරන්න තවත් පියවර අපි සැලසුම් කළා. කෙටි කාලයක් තුළ කියන්න පුලු‍වන් සැලසුම් කිහිපයක් පමණයි අපි ඉදිරිපත් කළේ. රටට දීර්ඝකාලීනව වැදගත් වෙන සැලසුම් ගොඩක් අපට තිබුණා. ඒ සියල්ල දැන් මඟ ඇණහිටලා.

හොර අගමැතිට විරුද්ධව පෙරමුණ ගත්තේ ජ.වි.පෙ

0

ජනතාවිමුක්ති පෙරමුණ

විජිත හේරත්

රටතුළ පවතින දේශපාලන කුමණත‍්‍රණය පරාජය කිරීම සදහා ජනතා වීමුක්ති පෙරමුණ ගනු ලබන ඉදිරි ක‍්‍රියා මාර්ග මොනවාද?
මෙම කුමණ්ත‍්‍රණය ක‍්‍රියාත්මක වෙන්නේ පියවරෙන් පියවර. ඒ නිසා එහි හැම පියවරක්ම පරාජය කල යුතු වෙනවා. ජනාධිපතිවරයාගේ නියෝග මත නිකුත් කල පාර්ලිමෙන්තුව විසුරුවීමේ උත්සහය පරාජය කිරීම ලංකාවේ ප‍්‍රජාත‍්‍රන්ත‍්‍රවාදය දිනා ගැනීමේ මාවතේ විශාල ජයග‍්‍රහණයක්. එහිදී ලංකාවේ වමේ ව්‍යපාරය වශයෙන් දෙගිඩියවකින් තොරව ඊට එරෙහි ක‍්‍රියාමාර්ග අප ගනු ලැබුවා. නමුත් එය අත්හිටුවීමේ නියෝගයෙන් පමණක් මෙම කුමන්ත‍්‍රණය පරාජය කළ නොහැකියි. අධිකරණ නියෝගයෙන් පරාජය වුනේ මෙම කුමන්ත‍්‍රණයේ දෙවන පියවරයි. අනෙක් කාරණය තමයි පාර්ලිමේනතුව තුළ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදීව බහුතරය පෙන්වමින් අප මෛත‍්‍රී, මහින්ද කුමන්ත‍්‍රණයේ තෙවන පියවරත් පරාජය කර තිබෙනවා. තවද අපි හොර අගමැතිට විරුද්ධව බහුතර බලය තහවුරු කරමින් විශ්වාස භංගයත් සම්මත කර පෙන්වා තිබෙනවා. මෙම අවස්ථාවේදී ඉදිරියට පැමිණ පෙරමුණ ගත්තේ ජවිපෙයි එය අපේ වගකීමක්.

මේ තත්ත්වය යටතේ ජනාධිපති වරයා විසින් යම් හෙයකින් නැවත වරක් පාර්ලිමෙන්තුව කල් තැබීමක් සිදුකල හොත්
අපි විස්වාස කරන්නේ නෑ මහින්ද, රනිල්, මෛත‍්‍රීපාල තුන් කට්ටුව ඉතාම සරල විදිහයට බලය අතහැර යයි කියලා. ඒක එතරම් සරල කාරණයක් නම් මේ ව්‍යවස්ථා අර්බුදය නිර්මාණය වෙන්නේ නෑ. ඇත්ත ඒකයි. ජනාධිපතිවරයාගේ වචනවලින් කියනවානම් තව තුරුම්පු තියෙනවා වෙන්නත් පුළුවන්. ඒ කිසිවක් නීතිය යුක්තිය ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය යන සාධකවලට අදාළ නෑ. ඒ සියල්ල හිතුවක්කාර අත්තනොමතික කම්. ඒ සියළු අත්තනෝමතිකම් පරාජය කිරීම සඳහා ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ ඉදිරියට එනවා. අපේ වගකීම තමයි. රට තුළ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය හා ව්‍යවස්ථාපිත අයිතිවාසිකම් දිනාග ැනීම සදහා අරගල කිරීම.

ජ.වි.පෙට‍ පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂය යෝජනා කලා නේද ඇති වී ඇති ව්‍යවස්ථා කුමන‍්‍රත‍්‍රණය පරාජය කිරීම සදහා තමන් සමග එක්වන ලෙස. ඒ සම්බන්ධයෙන් ඔබලාගේ අදහස මොකද්ද?
සමහර අයට එක එක දේවල් හිතිලා හිටපු ගමන් ඒවා මාධ්‍යට කියන්න පුළුවන් එවැනි ප‍්‍රකාශ අපි අදාළ කර ගන්නේ නැ. මේ රටේ වම තමයි ජනතා වීමුක්ති පෙරමුණ කියන්නේ එතනින් එහා මොන වමක්ද ඒ නිසා ජවිපෙට සමාජ වගකීම කර‍ගෙන යන්න උගන්වන්න දෙයක් නැති බව රටේ ජනතාව දන්නවා. පිරිසක් ඉන්නවා රටේ දේශපාලන සිදුවීමක් වෙච්ච ගමන් වම හොයන්න පටන් ගන්නවා වමට දේශපාලනය උගන්වන්න දේශණ දෙනවා. ඒ අපිට ඒ අයට කියන්න තියෙන්නේ ජවිපේ තමයි වම.

ඒ කියන්නේ වමේ එකතුවක් සම්බන්ධයෙන් පෙරටුගාමී යෝජනාව ප‍්‍රතික්ෂේප කරන බවද?
වම දකුණ මාරු වෙච්ච එහෙම වෙලා තමන්ගේ සාමාජීකයන් නොමග යවපු අය වම මොකද්ද කියා හදුනාගත යුතුයි.

20 වෙනි සංශෝධනය සම්බන්ධයෙන් ජවිපේ අදහස?
සිද්ධවෙලා තියෙන දේශපාලන කුමන්ත‍්‍රණ වලින් පැහැදිලියි. නේද පාර්ලිමේන්තු ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය ශක්තිමත් කල යුතු බව රටේ තනි පුද්ගලයෙකුට පුළුවන් එක් රැයකින් මුළු රටම අරාජකත්වය වෙතට ඇදලා දාන්න. අනාගතයේදී මෙවැනිම තත්ත්වයන් ඇතිවීම වැළැක්විය යුතුයි. තනි පුද්ගලයෙකුගේ බල අරගලයකට රටක් යට කරන්න දෙන්න අපි සූදානම් නෑ. 20 සංශෝධනය අවශ්‍ය වන්නේ එය වැළැක්වීම සදහායි. මෙම අර්බුධය නිසා රටේ අර්ථිකය කෙතරම් පහළට වැටුණද එකට වගකියන්න ඕනේ මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපති වරයායි.

ධම්මික ප්‍රියදර්ශන

දේශපාලනය, ව්‍යවස්ථාව සහ චර්යාධාර්මිකත්වය

0

 

 

පසුගිය ‘අනිද්දා’ පත්‍රයේ ආචාර්ය නිර්මාල් රංජිත් දේවසිරි මහතා ලියා තිබුණු ‘දේශපාලන ව්‍යවස්ථාමය තලයෙන් ආචාරධර්ම තලයට’ යන අනගි රචනාවට ඌන පූරණයක් ලෙස මෙම ලිපිය ලියන්නෙමි.

ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ක්‍රමයක දේශපාලනයට ආචාරධර්මික ආවේශය ලැබෙන ප්‍රධාන මූලාශ්‍ර දෙකක් තිබේ. පළමුවැන්න, සමාජයේ දේශපාලන විඥානය හැඩගස්වන දේශපාලන මතවාදයි. දෙවැන්න, මනුෂ්‍ය ප්‍රජාවත් දේශපාලන ප්‍රජාවක් ලෙස, එනම් රාජ්‍යයක් ලෙස, සංවිධානය වී සිටින විට, එම රාජ්‍යයේ අණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට පදනම් වන චර්යාධාර්මික මූලධර්මයි. “ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවාදය” සහ “ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවාදීමය චර්යාධර්ම” යන සංකල්පවලින් හඳුන්වන්නේ මෙම දෙවැන්නයි.

අනාගත ජනාධිපති වීමට අපේක්‍ෂාවෙන් සිටින ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතාට පුවත්පත් තීරුලිපි ලියාදෙන අයගේද ප්‍රහාරයට මේ දිනවල ගොදුරු වී තිබෙන ‘ලිබරල්වාදය’ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී දේශපාලන සහ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවාදීමය චර්යාධර්ම සකස් කිරීමට කර ඇති දායකත්වය ගැන කෙටියෙන් හෝ මතක් කර ගැනීම මෙහිදී අපට ප්‍රායෝජනවත්ය.

චර්යාධාර්මික දේශපාලනය
දේශපාලනයට චර්යාධාර්මික පදනමක් තිබිය යුතුය යන අදහස ලිබරල්වාදයට බොහෝ කලකට පෙර ලෝකයේ පැවැති අදහසකි. එහි නිර්මාතෘවරුන් වන්නේ සම්භාව්‍ය චීනයේ සිටි කොන්ෆියුසියස් පඬිතුමා, සම්භාව්‍ය ඉන්දියාවේ සිටි බුදුන් වහන්සේ සහ ධර්මාශෝක අධිරාජ්‍යයා සහ සම්භාව්‍ය ග්‍රීසියේ සිටි ප්ලේටෝ සහ ඇරිස්ටෝටල් යන පඬිවරුය. ඒ හැම දෙනාගේම චින්තනවල තිබුණු දේශපාලන චර්යාධාර්මිකත්වයේ(Political morality) අදටද අදාළ වන පොදු ලක්ෂණ කිහිපයක් තිබිණ. ඒවා මෙසේය.

* දේශපාලන බලයට තිබිය යුත්තේ එකම අරමුණකි. එය නම් රටවැසියන්ගේ පොදු යහපතයි.
* පාලකයන් සමාජයටත්, වැසියන්ටත් වගකිව යුතුය. එම වගකීම සහ වගවීම, දේශපාලන බලය භාවිත කිරීමේ චර්යාධාර්මික යුතුකමකි.
* දේශපාලන බලය ප්‍රජාපීඩක ලෙස අවභාවිත කිරීම නොකළ යුතුය.
දහහත්වැනි සියවසේ සිට යුරෝපයේ වර්ධනය වූ ලිබරල්වාදී දේශපාලන චින්තනය සහ මෙම සම්භාව්‍ය ග්‍රීක ඉන්දියානු සහ චීන දේශපාලන චින්තනය තුළ තිබි චර්යාධාර්මික සමානත්වය පුදුම එළවනසුලුය. එම සමානත්වයන් වනාහි, වෙනස් ඵෙතිහාසික තත්ත්වයක් තුළ පවා, දේශපාලන බලය පිළිබඳව තිබුණු එක් අතිමූලික අනතුරක් වැළැක්වීම උදෙසා ගොඩනැගුණු ඒවාය. එම අනතුර නම්, දැනට ජනාධිපති සිරිසේන මහතා කරන්නාක් මෙන් දේශපාලන බලය තම පුද්ගලික න්‍යාය පත්‍රවලට සේවය කරන පරිදි අවභාවිත කිරීමත්, හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතා කළාක් මෙන් ප්‍රජාපීඩක සහ මර්දනකාරී ලෙස අවභාවිත කිරීමත් යන දෙකයි.

සම්භාව්‍ය ලිබරල්වාදී දේශපාලන චින්තනය 17 සහ 18 වැනි සියවස්වල වර්ධනය වූයේ, යුරෝපයේ පශ්චාත් මධ්‍යකාලීන යුගයේ පැවැති අතිශයින් මර්දනකාරී, හිතුවක්කාර සහ ප්‍රජාපීඩක, ඒකබලවාදී රාජාණ්ඩු ක්‍රමයට විකල්ප දේශපාලන ඉදිරි දර්ශනයක් ගොඩනැගීමේ දාර්ශනික ප්‍රයත්න ලෙසයි. සැම චින්තනය ගොඩනැගූ චින්තකයන් සියලු දෙනාම, සම්භාව්‍ය ග්‍රීක දර්ශනවාදයේත්, යුරෝපීය ක්‍රිස්තියානි ධර්මයේ තිබුණු රැඩිකල් මානුෂවාදී ධාරාවන්ගේත් උරුමකරුවෝ වූහ. දේශපාලනයේ “චර්යාධාර්මිකත්වයේ” සාම්ප්‍රදායික උපකල්පනය වූයේ පාලකයන්ගේ බලය අයුතු ලෙස අවභාවිත කිරීම වැළැක්වීමට ඇති සීමාව වන්නේ දෙවියන් වහන්සේට ඇති බය සහ උත්තර දීමේ වගකීමය යන්නයි. ලිබරල්වාදී දාර්ශනිකයන් කෙළේ, ‘දෙවියන් වහන්සේට වගකීම’ වෙනුවට ‘මහජනයාට වගකීම’ යන්න දේශපාලන බලයේ සීමාව බවට ආදේශ කිරීමයි. මධ්‍යකාලීන ඒකබලවාදී රාජාණ්ඩුවාදයේ අත්දැකීම් පසුබිම් කොටගෙන, යුරෝපීය ලිබරල්වාදී දාර්ශනිකයන් ඉදිරිපත් කළ දේශපාලන චින්තනයේ පහත සඳහන් ප්‍රධාන ප්‍රවාද අඩංගු විය.

* දේශපාලන බලය වනාහි ප්‍රජාපීඩක, මර්දනකාරී සහ හිතුවක්කාර ලෙස පාලකයන් විසින් අවභාවිත කරනු ලැබීමේ නිසර්ග හැකියාව ඇති දෙයකි.
* එම හැකියාව වැළැක්වීමටත්, දේශපාලන බලය මහජනතාවගේ පොදු යහපත වෙනුවෙන් යෙදවීමටත් ඇති මග වන්නේ දේශපාලන බලය භාවිත කිරීම සම්බන්ධව, ප්‍රකාශිත සීමා පැනවීමයි. බලය පාවිච්චි කිරීම, එම සීමා ඇතුළත පමණක් සිදුකිරීමයි.
* ව්‍යවස්ථාදායකයේ පරමාධිපත්‍යය, ව්‍යවස්ථාදායකය මහජන පරමාධිපත්‍යයේ ප්‍රධාන නියෝජිත ආයතනය ලෙස සැලකීම සහ ව්‍යවස්ථාදායකය විධායකයෙන් ස්වාධීනව පැවතිය යුතුය යන මූලධර්ම
* අගමැතිවරයා සහ කැබිනට් මණ්ඩලය විධායකයේම කොටසක් වුවත්, අගමැති සහ කැබිනට් මණ්ඩල නියම වශයෙන් සම්බන්ධතා පවත්වන්නේ පාර්ලිමේන්තුව, එනම් ව්‍යවස්ථාදායකය සමගය. විධායකයේ ප්‍රධානියා සමග ඇත්තේ නාමික සම්බන්ධතාවකි.
රාජ්‍ය බලය ප්‍රජාපීඩක ලෙස අවභාවිත කිරීම වැළැක්වීමට නම්, බලය එක පුද්ගලයෙකු හෝ එක ආයතනයක් වෙත හෝ කේන්ද්‍රවීම වළක්වන පරිදි ආණ්ඩුවේ ව්‍යුහය සකස්විය යුතුය. පසුකාලයේදී බලතල වෙන් කිරීම සහ සංවරණ හා තුලන ක්‍රම ලෙස වර්ධනය කරන ලද්දේ මෙම මූලධර්මයයි.
* පාලකයින් විසින් පුරවැසි නිදහස හිතුවක්කාර ලෙස උල්ලංඝනය කරමින් දේශපාලන බලය අවභාවිත කිරීම වැළැක්වීමට නම්, පුරවැසි අයිතිවාසිකම්වල අනුල්ලංඝනීයත්වය ව්‍යවස්ථාවෙන්ම සහතික කළ යුතුය. නීතියේ ආධිපත්‍යය පිළිබඳ මූලධර්මයත්, මූලික අයිතිවාසිකම් ප්‍රඥප්තියක් ව්‍යවස්ථාවේ අනිවාර්ය අංගයක් කිරීමත් නූතන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී දේශපාලන භාවිත ලෙස වර්ධනය වූයේ මේ නිසාය.
* ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය යනු මිනිසාගේ පාලනය නොව, නීතියේ පාලනය වේ යන මූලධර්මයයි.

ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවාදය
අප ඉහත කෙටියෙන් හඳුනාගත් මූලධර්ම කිහිපය නූතන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී න්‍යායේ හඳුන්වන සංකල්පයක් තිබේ. එය නම් “ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවාදය” (Consitutionalism) යන්නයි. නූතන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවාදය නියෝජන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ආණ්ඩුක්‍රමය සමග අත්‍යන්තයෙන්ම බැඳී තිබෙන, ලිබරල් දේශපාලන දර්ශනය මත ගොඩනැගුණු දේශපාලන, නෛතික සහ චර්යාධාර්මික මූලධර්මයි. ලංකාවේ වර්තමාන අර්බුදය තුළින් මතුවන ප්‍රධාන කාරණයක් නම් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව ගැන කථාකරන අය, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවාදයේ මූලධර්ම ගැන නොසලකා හැරීමයි. මෙම දේශපාලනඥයන්, නීතිඥයන් පමණක් නොව අධිකරණයද සතු අඩුපාඩුවකි. ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ කරුණු ගැන දී තිබෙන ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ නඩු තීන්දුවල ඇති ප්‍රධාන දුර්වලතාවක් නම්, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවාදය තුළ පදනම් වූ නෛතික දර්ශනවාදයේ ප්‍රතිමානීය (normative) මූලධර්ම ගැන ලංකාවේ අධිකරණ චින්තනය දක්වන අඩු සැලකිල්ලයි. ඒවා ගැන උනන්දුව දක්වා තිබුණේ විනිශ්චයකාවරුන් කිහිප දෙනෙකි. අභාවප්‍රාප්ත මාක් ප්‍රනාන්දු විනිශ්චයකාරතුමා ඒ පිළිබඳ අග්‍රගණ්‍ය නිදසුනයි. ලංකා නීති ක්‍ෂේත්‍රයේ ශාස්ත්‍රීය විශාරදයන් වූ නඩරාජා, ජී.එල්.පීරිස්, ජෝසප් කුරේ, මාර්ක් කුරේ මෙන්ම දැන් විශ්වවිද්‍යාලයේ සිටින නීති විශාරදයන්ගේ කෘතිවලද නැත්තේද, මෙම නීතිය පිළිබඳ ප්‍රතිමානීය ප්‍රවේශයයි.
ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවාදී චින්තනයක් ලංකාවේ නොමැතිවීමට සමාන්තරව යන තවත් අඩුවක් අප රටේ තිබේ. එනම් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව පාවිච්චි කිරීම සහ අර්ථකථනය කිරීම යන කාරණා දෙකෙහිදීම ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාමය චර්යාධර්මවලට කැපවීම (Constitutional Morality) ගැන සම්පූර්ණයෙන් නොසලකා හැරීමයි. ජනාධිපතිතුමා පසුගිය කාලයේ ආණ්ඩුක්‍රම වගන්ති පාවිච්චි කළ ආකාරයත්, ඒවා නිවැරදි යයි කියමින් එතුමාගේ නීති උපදේශකයන් අධිකරණයේත් එළියේත් කළ තර්කත් දෙස බලන විට මේ කරුණ හොඳින්ම පෙනේ. එජාපයේ නීතිඥයන් අතර පවා අද පවත්නා අර්බුදය තුළ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාමය චර්යාධර්ම ගැන විවෘතව සාකච්ඡා වන්නේ නැත.
‘ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාමය චර්යාධර්මවලට කැපවීම’ යනුවෙන් අදහස් වන්නේ, දේශපාලන බලය පාවිච්චි කිරීමේදී තිබිය යුතු ස්වයං-හික්මීම, සමාජයේ ඇති බහුත්වවාදයට ගරුකිරීම, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාමය ක්‍රියාවලියට ගරුකිරීම, මහජන පරාමධිපත්‍යය තමන් සතුව ඇතැයි රාජ්‍යයේ එක් එක් ආයතන වෙන වෙනම කරන අයිතිවාසිකම් ප්‍රකාශ දෙස සැකයෙන් බැලීම, “පුරවැසි නිදහස’‘ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව සහ නීතිය අර්ථකථනය කිරීමේත්, දේශපාලන ආයතනවල චර්යාවේත් පදනම ලෙස සැලකීම යන මූලික ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී මූලධර්මවලට ගරුකිරීමයි. මේ අනුව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව ක්‍රියාවට නගන්නාවූත්, එහි එක් එක් වගන්ති පාවිච්චි කරන්නාවූත්, ඒවා අර්ථකථනය කරන නීතිඥයන් මෙන්ම විනිශ්චයකාරයන්ද, තම හෘදය සාක්ෂියෙන් විමසිය යුතු කරුණක් තිබේ. එය නම්, මාගේ මේ ක්‍රියාව, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාමය චර්යාධාර්මික මූලධර්ම උල්ලංඝනය කරන්නේද, නැද්ද යන්නයි. ජනාධිපති සිරිසේන මහතා පසුගිය ඔක්තෝබර් 26 දාත්, ඉන් සතියකට පසුවත් මේ ප්‍රශ්නය තමාගෙන්ම ඇසුවේ නම් අද අප රටේ තිබෙන මේ මහා අර්බුදය ඇති නොවන්නට තිබිණ.

පාඩම
මෙයින් අප උගත යුතු පාඩම කුමක්ද? ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් තිබීම පමණක් රටක ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට, යහපාලනයට සහ දේශපාලන ස්ථාවරභාවයට ප්‍රමාණවත් නැත. ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවාදය සහ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාමය ආචාරධාර්මිකත්වය ගැනත්, රටක ශක්තිමත් චින්තන සම්ප්‍රදායක් තිබිය යුතුය. අප රටේ ඇත්තේ දෙකම නැති හිස් අවකාශයක සාදන සහ උල්ලංඝනය කරන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවකි.

අවසාන වශයෙන් ‘චර්යාධාර්මිකත්වය’ යන වචනය ගැන යමක් කිව යුතුව තිබේ. එය ඵදර්කසඑහ යන ඉංග්‍රීසි වචනයට මා භාවිත කරන සිංහල පදයයි. එය ‘සදාචාරවාදය’ යන සිංහල වචනයේ ඇති පටු අර්ථය ඉක්මවා යන්නකි. ලංකාවේ බොහෝ දෙනා ‘සදාචාරවාදය’ යන වචනය තේරුම් ගන්නේ සද්-ආචාර යන එහි සම්භාව්‍ය සහ පොහොසත් අර්ථයෙන් නොව, සමහර පටු මාක්ස්වාදීන් හඳුන්වා දී ඇති “ආගම්වාදී” අර්ථයෙනි. ඊට වෙනස්ව දේශපාලන සිතීමේදී අප එය භාවිත කළ යුත්තේ එහි ලෞකිකවාදී, සමාජ දේශපාලන වටිනාකම් සහ ප්‍රතිමානීය නිෂ්ඨාවන්වලට සම්බන්ධ අර්ථයෙනි.■