ලක්ෂ්මන් යාපා අබේවර්ධන විසින් 2018 නොවැම්බර් 11 වන දින විජේරාම මාවතේ පිහිටි මහින්ද රාජපක්ෂ නිල නිවසේදී මෙසේ කියා තිබුණි.
‘අපි අද පොදු ජන පෙරමුණේ සාමාජිකත්වය ගත්තා. පොදු ජන පෙරමුණ මේ රටේ පල්ලෙහා මට්ටමේ ඉදලා බලය අල්ලගෙන තියෙන්නේ. ඒ නිසා ශක්තිමත්ව ඒ බලය තවත් ශක්තිමත් කරගෙන අපේ ආණ්ඩුවක් නිර්මාණය කිරිම තමයි අද සාමාජිකත්වය ගත්ත එකේ බලාපොරොත්තුව. මොකද සමහර විට හිතන්න පුළුවන් සාමාජිකත්වය ගත්තේ නැත්නම් වෙන වෙන දේශපාලන පක්ෂවල ඉන්නේ, වෙන වෙන කණ්ඩායම්වල සාමාජිකත්වය තියෙන්නේ කොහොමද මේ මැතිවරණයට තරග කරන්නේ මේ විදියට. දැන් ඉතාමත් පැහැදිලිව, අපි අද ඉන්නේ මොන පැත්තේ ද කියලා පැහැදිලි වුණා.’
නොවැම්බර් 09 වැනිදා පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවාහැරීම සඳහා ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන විසින් නීතිවිරෝධී ගැසට් පත්‍රයක් ප්‍රකාශයට පත් කර තිබුණි. අධිකරණයෙන් එම ගැසට් පත්‍රය නීතිවිරෝධී බව ප්‍රකාශ කරනු ඇතැයි ඒ මොහොතේ මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා හෝ මහින්ද රාජපක්ෂ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයා නොසිතන්නට ඇත. ඔවුන් සිටියේ කුමන්ත්‍රණය සාර්ථක වී ඇතැයි උද්දාමයෙනි. ඒ උද්දාමයෙන්ම නොවැම්බර් 11 වැනිදා මහින්ද රාජපක්ෂ ඇතුළු පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් 30 දෙනෙකු ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ සාමාජිකත්වය ලබා තිබුණි.
මහින්ද රාජපක්ෂ, මහින්ද යාපා අබේවර්ධන, සී.බී. රත්නායක, ජනක බණ්ඩාර තෙන්නකෝන්, සාලින්ද දිසානායක, ජොන්ස්ටන් ප්‍රනාන්දු, මහින්දානන්ද අලු‍ත්ගමගේ, ප්‍රියංකර ජයරත්න, රෝහිත අබේගුණවර්ධන, ප්‍රසන්න රණතුංග, දුලිප් විජේසේකර, ජනක වක්කුඹුර, නාමල් රාජපක්ෂ, ෂෙහාන් සේමසිංහ, තේනුක විදානගමගේ, සනත් නිශාන්ත, අරුන්දික ප්‍රනාන්දු. කාංචන විජේසේකර, නිමල් ලංසා, ඉන්දික අනුරුද්ධ, ප්‍රසන්න රණවීර, ඩී.වී. චානක, අනුර ප්‍රියදර්ශන, ටී.බී. ඒකනායක, චන්දිම වීරක්කොඩි, ලක්ෂ්මන් යාපා, සුදර්ශනි ප්‍රනාන්දුපුල්ලේ, සුමේධා ජී ජයසේන, තාරක බස්නායක, සුසන්ත පුංචිනිලමේ යන මන්ත්‍රීවරුන් මෙලෙස පොදුජන පෙරමුණේ සාමාජිකත්වය ලබා තිබුණි. එදින අවස්ථාව ආවරණය කරන්නට පැමිණි මාධ්‍යවේදීන්ට ආරාධනා කර තිබුණේද, එම අවස්ථාවේදී ප්‍රකාශ කර තිබුණේද එම කණ්ඩායම ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ සාමාජිකත්වය ගත් බවයි. සාමාජික කාඞ්පත්ද පෙන්වා තිබුණි.
මහින්ද රාජපක්ෂ විසින් සිය නිල ට්විටර් ගිණුමේ සටහන් කර තිබුණේ අගමැති මහින්ද රාජපක්ෂ ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණට සම්බන්ධ වූ බවයි. නාමල් රාජපක්ෂ තමන්ගේ නිල ට්විටර් ගිණුමෙහි සටහන් කර තිබුණේ තමන් ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණට එක්වූ බවයි. නොවැම්බර් 11 දිනයේ රූපවාහිනී නාලිකාවල හා වෙබ් අඩවිවල ප්‍රධාන ප්‍රවෘත්තිය වී තිබුණේද මහින්ද රාජපක්ෂ ඇතුළු පිරිස ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණට එක්වීමයි. නොවැම්බර් 12 වැනිදා පුවත්පත්වල ප්‍රධාන ප්‍රවෘත්තිය වී තිබුණේද එයයි.
ඒ පුවත් අතරින් එකදු පුවත්ක්වත් නිවැරදි කරන්නට මහින්ද රාජපක්ෂ ඇතුළු කණ්ඩායම පෙළැඹී තිබුණේ නැත. තමන්ගේම ට්විටර් ගිණුමේ තිබුණු ට්විටර් පණිවුඩ නිවැරදි කරන්නට කිසිදු උත්සාහයක් ගෙන තිබුණේද නැත. මේ සටහන ලියන මොහොත දක්වාම ඒ ට්විටර්, ෆේස්බුක් පිටුවල සටහන් ඉවත් කරගැනීමටවත් මහින්ද රාජපක්ෂලා උනන්දු වී තිබුණේ නැත. සටහන ලියැවෙන දෙසැම්බර් 26 වැනිදාත් ඔවුන්ගේ සමාජ මාධ්‍ය පිටු බොහොමයක තිබුණේ තමන් ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ සාමාජිකත්වය ගත් බව දැක්වෙන සටහන්ය.
පත්තරයක ප්‍රධාන පුවත ලෙස මේ තරම් ව්‍යාජ පුවතක් පළවෙද්දී එය නිවැරදි කිරීමට කිසිවෙකු වෙහෙසුනේ නැත්තේ ඇයිදැයි අප විමසිය යුතු නැත. සිදුවූ දේත්, දැන් සිදුවන දේත් අපි හොඳින් දන්නෙමු.
මේ කණ්ඩායම ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ සාමාජිකත්වය නිල වශයෙන් දැරුවත් නැතත් ඔවුන් ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ සාමාජිකයන් බව රටටම රහසක් නොවේ. ඔවුන් පොදුජන පෙරමුණ වෙනුවෙන් 2018 පෙබරවාරියේ මැතිවරණ ව්‍යාපාරයකද නිරත විය.
ඔවුන් පොදුජන පෙරමුණේ සාමාජිකත්වය ගත් බව ජනතාව දන්නා බව දැන දැනම ඔවුන් අපි ගත්තේ සාමාජික ඉල්ලු‍ම්පතක් පමණක්යැයි ඔවුන් ප්‍රකාශ කරන්නේ ව්‍යවස්ථාවේ 99 වැනි වගන්තිය නිසාය. ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 99 වැනි ව්‍යවස්ථාවෙහි 13 (අ) අනු ව්‍යවස්ථාව මෙසේය.
‘යම් පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයෙකු, ඔහු එසේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයෙකු වූ අවස්ථාවේදි ඔහුගේ නම ඇතුළත් වූයේ යම් පිළිගත් දේශපාලන පක්ෂයක හෝ ස්වාධීන කණ්ඩායමක නාමයෝජනා පත්‍රයේද ඒ දේශපාලන පක්ෂයේ හෝ කණ්ඩායමේ හෝ සාමාජිකයෙකුව සිටීම ඉල්ලා අස්වීමෙන් හෝ පහ කිරීමෙන් හෝ අන් හේතුවක් නිසා හෝ නතර වූ අවස්ථාවක, ඔහු එසේ සාමාජිකයෙකුව සිටීම නතර වූ දින සිට එක් මාසයක කාලසීමාවක් ඉකුත් වූ විට ඔහුගේ අසුන හිස් වන්නේය.’
දෙසැම්බර් 20 වන දින එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානයේ මාධ්‍ය සාකච්ඡාවකට එක්වෙමින් සුසිල් ප්‍රේම්ජයන්ත පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයා මෙසේ කියන්නේය.
‘අපේ පක්ෂය ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය. අපි ඉන්න සන්ධානය තමයි එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානය. විජේරාම මාවතේ මහින්ද රාජපක්ෂ මහත්මයාගේ නිල නිවසේදී එදා අපි සාකච්ඡාවක් තිබිලා, එතුමා මට ලියවිල්ලක් භාර දුන්නා. මම ඒක ගත්තා. ඉතින් මාධ්‍ය ඒ වෙලාවේ මගේ පොටෝ අරගෙන තිබ්බා. හැබැයි එතන කිහිපදෙනෙක් හිටියා සාමාජිකත්වය ගත්තා. මම එයාලාත් එක්ක ගත්ත සමුහ පොටෝ එකක් තමයි ඔය මාධ්‍යවල යන්නේ. ප්‍රශ්නය තියෙන්නේ වෙන පක්ෂයක සාමාජිකත්වය ගත්තාද නැද්ද කියන එක නෙවෙයි. මේ අයව ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂ සාමාජිකත්වයෙන් ඉවත් කලාද නැද්ද කියන එක.’
තවත් බොහෝ අය කියා තිබුණේ එදා ඔවුන් ගත්තේ ඉල්ලු‍ම්පතක් පමණක් බවයි. සාමාජිකත්වය නොගත් බවයි. සැබෑ තත්ත්වය දැන දැනම මෙවැනි ප්‍රකාශ නිකුත් කිරීම සාමාන්‍ය ජනතාවට මී ගොනුන් ලෙස සැලකීමකි.
අනෙක් පැත්තෙන් මහින්ද රාජපක්ෂලාට පොදුජන පෙරමුණක් හදන්නට තිබුණු දේශපාලන අවශ්‍යතාවයද ඔක්තෝබර් 26 වැනිදායින් පසුව අහෝසි වී තිබුණි. එයට හේතුව මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා විසින් මහින්ද රාජපක්ෂ වෙනුවෙන් දෙවතාවක්ම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කරන්නට පවා ඒ වෙද්දී පෙළැඹී තිබීමයි. තවදුරටත් ශ්‍රීලනිපය සමග මහින්ද රාජපක්ෂලාට භේදයක් තබාගැනීමේ අවශ්‍යතාවයක් නොවීය. ඒ නිසා ශ්‍රීලනිපයෙන් ඉවත් වීමේ අවශ්‍යතාවයක්ද නොවීය.
පොදුජන පෙරමුණක් තැනීමේ එකම අවශ්‍යතාවය වුණේ රාජපක්ෂලාගේ පවුලේ දේශපාලනය ඉදිරියට ගෙනයෑම සඳහා පවුලේ දේශපාලන පක්ෂයක් නිර්මාණය කරගැනීමේ වුවමනාව නිසාය.
මෙය ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය සහ ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය අතර අභ්‍යන්තර දේශපාලන ප්‍රශ්නයක් පමණක් බව තර්ක කළ හැකි බව සැබෑය. එහෙත් මෙය රටේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය, නීතිය, ආණ්ඩුකරණ සම්ප්‍රදායට අයත් ප්‍රශ්නයකි. ශ්‍රි ලංකා නිදහස් පාක්ෂිකයන්ට පොදුජන පෙරමුණට ගිය පුද්ගලයන් සම්බන්ධයෙන් විනය පියවර ගැනීමට කොන්දක් නැති වීම ඔවුනගේ අභ්‍යන්තර ප්‍රශ්නයක් බව සැබෑය. එහෙත් එක් පක්ෂයකින් බලයට පත්ව තවත් පක්ෂයක සාමාජිකත්වය ගැනීමේ පූර්වාදර්ශය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පැත්තෙන් යහපත් එකක් නොවේ. රාජපක්ෂලාගේ පක්ෂයක් ශක්තිමත් වීමද ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පැත්තෙන් යහපත් දෙයක් නොවේ. පක්ෂ දේශපාලනය කිසිසේත්ම එක් පක්ෂයක අභ්‍යන්තර කාරණයක් නොවේ.
ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය මේ වෙද්දී ඉන්නේ ඒ සම්බන්ධයෙන් පියවරක් ගැනීමට දේශපාලන හයියක් නැති දුර්වල තැනකය. පොදුජන පෙරමුණේ සාමාජිකත්වය ගත් අය සම්බන්ධයෙන් විනය පියවර ගත යුතු බව ශ්‍රීලනිපයේ සැලකිය යුතු පිරිසක් දැනටමත් කියා ඇතත්, එසේ කිරීමෙන් තම පක්ෂය දුර්වල වනු ඇතැයි ඔවුන් කල්පනා කරමින් සිටියි.
එහෙත් යථාර්ථය නම් අද තමන් ශ්‍රීලනිප සාමාජිකයන් බව කියා පාර්ලිමේන්තුවේ රැඳී සිටින රාජපක්ෂලා අනිවාර්යයෙන්ම පාර්ලිමේන්තුව විසිර ගිය දිනයෙක යළිත් පොදුජන පෙරමුණේ සාමාජිකත්වය ගන්නා බවයි. එපමණක් නොව, නිල සාමාජිකත්වය නැතත් දැනටමත් ඔවුන් පොදුජන පෙරමුණේ සාමාජිකයන් ලෙස ක්‍රියාකාරී දේශපාලනයේ නියැලෙන බවයි. මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා ප්‍රමුඛ ශ්‍රීලනිපය විසින් පොදුජන පෙරමුණ වෙත තමන් සතු පාර්ලිමේන්තු අසුන් පරිත්‍යාග කොට අසරණයන් මෙන් නිහඬවම බලා සිටියි.
මෛත්‍රීපාල සිරිසේන හෝ ශ්‍රීලනිපයේ අනෙක් නායකයන් මේ මොහොතේ තමන්ට ඇති දැවැන්ත අවස්ථාව හඳුනාගෙන නැති බව පෙනෙයි. රාජපක්ෂලා ඇතුළු ශ්‍රීලනිපය දුර්වල කරන කණ්ඩායම පාර්ලිමේන්තුවෙන් එළියට යැවීම ශ්‍රීලනිපයේ ප්‍රාදේශීය නායකයන් රැසක් ජාතික තලයට ගෙන ඒමට හොඳ අවස්ථාවකි. තවත් වසරක් පාර්ලිමේන්තුව ක්‍රියාත්මක වෙයි. ශ්‍රීලනිපයේ තරුණ දේශපාලනඥයන් රැසකට පාර්ලිමේන්තුවේ ඉඩකඩ විවෘත කොට, ඔවුන්ට ජාතික දේශපාලනයේ ස්ථාවර වීමට පුළුල් අවස්ථාවක් ඇත. රාජපක්ෂලාට මෙන්ම එජාපයටද එරෙහි නව දේශපාලනයක් කිරීමේ අවකාශයක් ඔවුන්ට ඇත. එහෙත් ශ්‍රිලනිපය එවැනි නිර්භීත පියවරක් නොගෙන, අසරණව බලාසිටිනු ඇතැයි විශ්වාස කළ හැකිය. ශ්‍රීලනිපයේ ඉතිරි වී තිබෙන සාරයත් උරාගෙන, පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමෙන් පසු දිනයෙක රාජපක්ෂලා පොදුජන පෙරමුණට යනු ඇත.■
අපි මීහරක් නොවෙමු රාජපක්ෂලා පොහොට්ටුවේ සාමාජිකයෝය
සිරිසේනගේ උරුමය: ව්‍යවස්ථාවේ සෑම සරල වචනයක්ම අධිකරණයෙන් සම්මත කර ගැනීමට සිදුවීමේ ඛේදවාචකය
අපේ ව්‍යවස්ථාවේ 33 (1) (අ) වගන්තිය කියන පරිදි, ජනාධිපතිවරයා රටේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව අනුගමනය කරන බවට ද, ආරක්ෂා කරන බවට ද වගබලාගත යුත්තේය. එහෙත් සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා වගබලාගෙන ඇත්තේ ඒ ව්‍යවස්ථාව අනුගමනය නොකරන බවටත්, ව්‍යවස්ථාව ආරක්ෂා නොකරන බවටත් ය. ඒ නිසා, මේ වන විට ඇති වී තිබෙන්නේ, ව්‍යවස්ථාවේ ඉස්පිල්ලක් පාපිල්ලක් සම්බන්ධයෙන් පවා අධිකරණය ඉදිරියට යාමට සිදුවන විකාරරූපී තත්ත්වයකි. රටේ වාසනාවට, මේ අහේතුවෙන් ව්‍යවස්ථාව ආරක්ෂා කර දීමට හැකි අදීන අධිකරණයක් අපට ලැබී තිබේ.
රටක ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක යම් කාරණයක් සම්බන්ධයෙන් අපැහැදිලිකමක් ඇතොත් එරට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයෙන් ඒ පිළිබඳ අර්ථනිරූපණයක් ඉල්ලා සිටීම සාමාන්‍ය සිරිතයි. බොහෝ විට ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා හැකි තාක් පැහැදිලිව සහ නිරවුල්ව ලියා තැබීමට රාජ්‍යයන් කටයුතු කරන්නේ, එක පැත්තකින් රටේ ඕනෑම පුරවැසියෙකුට එය කියවා පහසුවෙන් තේරුම් ගැනීමටත්, අනිත් පැත්තෙන්, රටේ උත්තරීතර ලියවිල්ල අනවශ්‍ය අවුල්වලට තුඩුදෙන ආකාරයකින් තිබීම සමාජ සහ දේශපාලනික ස්ථාවරත්වයට හානියක් විය හැකි නිසාත් ය.
එහෙත් පසුගිය මාස දෙකක් වැනි ඉතා කෙටි කාලයක් තුළ, අපේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ මුඛ්‍ය කාරණා තුනක් සම්බන්ධයෙන් අභියාචනාධිකරණයටත්, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයටත් යාමට අපට සිදුවිය. ඒ තරමට, ව්‍යවස්ථාමය ‘ප්‍රශ්න’ පැන නැංගේය. ඒ සියලු ප්‍රශ්න, මේ යහපාලන ආණ්ඩුව යටතේ ඇති කර ගත් 19 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයට අදාළ කරුණු ආශ්‍රයෙන් පැන නැගුණු ඒවා ය. විශේෂයෙන් 19 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය අවුලකැයි කියන පුද්ගලයෝ සිටිති. මෙය, පසුගිය කාලයේ මෝස්තරේට වරනගනු දක්නට ලැබුණි. රාජපක්ෂ කඳවුරට 19 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ‘අවුලක්’ වීම අපට තේරුම් ගත හැකිය. ඔවුන්ට සුපුරුදු නග්න බල පරාක්‍රමය ව්‍යවස්ථානුකූලව මර්දනය කෙළේ ඒ සංශෝධනයෙනි. එහෙත් මධ්‍යස්ථ යැයි සැලකෙන ඇතැම් පිරිස් ද මේ කතාව කාලයක් තිස්සේ මතුරමින් සිටියහ. සිරිසේන ජනාධිපතිවරයාගේ ව්‍යවස්ථා කුමන්ත්‍රණය විසින් මුළු රටම එකම අවුලකට ඇද දැමූ අවස්ථාවේ අර කී මධ්‍යස්ථ පිරිස් තමන් මුල පටන්ම කියා සිටියේ ඕක තමා යැයි ජයග්‍රාහී ලීලාවෙන් කියන්ට පටන් ගත්හ.
අවුල ඇත්තේ ඒ කියන ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය තුළ නොව, රටක ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවකට අනුව කටයුතු කිරීම ප්රතික්ෂේප කරන සහ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව හිතාමතා උල්ලංඝනය කරන ජනාධිපතිවරයා තුළ බව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය පසුගිය දා ඒකමතිකව තීන්දු කෙළේය.
අප දැන් සොයා බැලිය යුත්තේ, ඇත්ත වශයෙන්ම ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ මතය විමසීමට තරම් ‘අවුලක්’ මේ කියන කාරණා සම්බන්ධයෙන් 19 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය තුළ දක්නට ලැබෙන්නේ ද යන්නයි. මේ වන විට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයෙන් ඒ කාරණා තුනෙන් එකක් පිළිබඳ අවසාන විනිශ්චය ලබා දී තිබේ. එනම්, පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමට ජනාධිපතිවරයාට මේ අවස්ථාවේ බලයක් නැති බවයි.
ව්‍යවස්ථාවේ 33 (2) (ඇ) වගන්තිය මෙසේ කියයි: “පාර්ලිමේන්තුව කැඳවීමට, වාර අවසන් කිරීමට සහ විසුරුවා හැරීමට ජනාධිපතිවරයාට බලය ඇත්තේය.”
ව්‍යවස්ථාවේ 62 (2) වගන්තිය මෙසේ කියයි: “සෑම පාර්ලිමේන්තුවක්ම පළමු වරට රැස්වීමට නියමිත දින පටන් පස් අවුරුද්දකට නොවැඩි කාලයක් පවත්නේය. එහෙත් නියමිත කාල සීමාව ඉකුත් වීමට පෙර පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරිය හැක්කේය…” (මේ වගන්තිය ඉංග්‍රීසියෙන් තිබෙන්නේ මෙසේ ය: “පාර්ලිමේන්තුව කලින් විසුරුවා හැර ඇතොත් මිස, සෑම පාර්ලිමේන්තුවක්ම පළමු වරට රැස්වීමට නියමිත දින පටන් පස් අවුරුද්දකට නොවැඩි කාලයක් පවත්නේය.” භාෂා දෙකෙන්ම කියැවෙන්නේ පාර්ලිමේන්තුවේ ආයු කාලයත්, ඊට කලින් එය විසුරුවා හැරීමේ ශක්‍යතාවත් ය. මෙසේ කලින් විසුරුවා හැරිය හැක්කේ කෙසේද යන්න දක්වා තිබෙන්නේ ව්‍යවස්ථාවේ 70 (1) දෙවැනි ඡේදයෙනි).
ව්‍යවස්ථාවේ 70 (1) වගන්තියේ දෙවැනි ඡේදය මෙසේ කියයි: “එසේ වුව ද, පාර්ලිමේන්තුව විසින් එහි නොපැමිණි මන්ත්‍රීවරයන් ද ඇතුළුව මුළු මන්ත්‍රීවරයන්ගේ සංඛ්‍යාවෙන් තුනෙන් දෙකකට නොඅඩු සංඛ්‍යාවකගේ යෝජනා සම්මතයක් මගින් පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හරින ලෙස ජනාධිපතිවරයාගෙන් ඉල්ලීමක් කරනු ලබන්නේ නම් මිස, පාර්ලිමේන්තුවේ ප්‍රථම රැස්වීම සඳහා නියම කර ගනු ලැබූ දිනයෙන් අවුරුදු හතරක් සහ මාස හයක කාලයක් අවසන් වන තෙක් ජනාධිපතිවරයා විසින් පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීම නොකළ යුත්තේය.”
ඉහත සඳහන් වගන්තිවලින් කියන්නේ මෙයයි: ජනාධිපතිවරයාට පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරිය හැකිය. එහෙත් ඒ කොන්දේසි දෙකකට යටත්ව ය. එක්කෝ, තුනෙන් දෙකකට නොඅඩු සංඛ්‍යාවක මන්ත්‍රීවරයන්ගේ යෝජනා සම්මතයක් තිබිය යුතුය. නැතහොත්, පාර්ලිමේන්තුවේ ප්‍රථම රැස්වීමෙන් පසු අවුරුදු හතරක් සහ මාස හයක කාලයක් ඉකුත්ව තිබිය යුතුය. මුලින් සඳහන් වගන්ති දෙකෙන් (33-2) (ඇ) සහ 62-2) ජනාධිපතිවරයාට පැවරෙන පොදු බලය, එනම් විසුරුවා හැරීමේ බලය, ඉහත සඳහන් (70) (1) වගන්තියේ දෙවැනි ඡේදය මගින් සීමා කොට ඇති බව එහි අදහසයි.
මෙතරම් නිරවුල් කාරණයක් කණපිට හරවාගෙන ජනාධිපතිවරයා විසින් පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හරිනු ලැබීම යුක්ති සහගත කිරීම සඳහා ඇතැමුන් පාවිච්චියට ගන්නා තර්ක විතර්කවල බොළඳ සහ අතාර්කිකභාවය මගින්ම ඔප්පු කෙරෙන්නේත් ව්‍යවස්ථාවේ ඇති නිරවුල්භාවයයි. උදාහරණයක් වශයෙන්, ජනාධිපතිවරයා වෙනුවෙන් කරුණු දක්වමින් නීතිපතිවරයා කියා සිටි එක් කරුණක් වුණේ, ජනාධිපතිවරයාගේ ක්‍රියාවක් නිසා පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයන්ගේ මූලික අයිතීන් උල්ලංඝනය වූ විටෙක කළ යුතුව ඇත්තේ ජනාධිපතිවරයාට එරෙහිව දෝෂාභියෝග යක් ගෙන ඒම මිස අධිකරණයට පැමිණීම නොවන බවයි. දෝෂාභියෝගයක් ගෙන ආ යුත්තේ පාර්ලිමේන්තුවෙනි. එකී පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමම මේ ප්‍රශ්නයේ ප්‍රස්තුතය වන තත්වයක් තුළ හෙවත් විසුරුවා හැරිය පසු පාර්ලිමේන්තුවක් නොපවතින තත්වයක් තුළ එවැනි දෝෂාභියෝගයක් ගෙනෙන්නේ කෙසේදැ යි රටේ නීතිපතිවරයාට පවා නොවැටහීම අප තේරුම් ගන්නේ කෙසේද? ඔව්, මේ නීතිපතිවරයා සම්බන්ධයෙන් එය පුදුමයක් නොවේ. මන්ද, වර්තමාන ජනාධිපතිවරයාට අවුරුදු 6 ක ධුර කාලයක් ඇතැයි කියමින් මීට කලින් අධිකරණය ඉදිරියේ පෙනී සිටියේ ද ඔහුම වන බැවිනි.
තවත් ජනාධිපති නීතිඥවරයෙකුගේ අදහස වුණේ ජනාධිපතිවරයාගේ ක්‍රියාව, ගිලන් රථයක ගමනක් සේ ගත යුතුව ඇති බවයි. ඔහු එයින් අදහස් කරන්ට ඇත්තේ, ගිලන් රථයක් මාර්ග නීති නොපිළිපදින්නේ හදිසි අවශ්‍යතාවක් නිසා වන බව විය හැකිය. (මේ නීතිඥවරයා ඒ සාදෘශ්‍යය හරහා ව්‍යංගයෙන් පිළිගත්තේ ජනාධිපතිවරයා ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කොට ඇති බව නොවේද?) ගිලන් රථයක ගෙන යන අසාධ්‍ය රෝගියෙකු පිළිබඳ පොදු එකඟත්වයක් රටේ කවුරුන් තුළත් තිබේ. එහෙත් සයිරන් නලා හඬවමින් එන ගිලන් රථයේ රැගෙන යන්නේ සැබවින්ම අසාධ්‍ය රෝගි යෙකු ද එසේ නැත්නම් කසිප්පු බූලි කිහිපයක් ද යන්න ගැන ප්‍රශ්නයක් ව්‍යවස්ථාව සම්බන්ධයෙන් පැන නැගුණි. (ඇත්ත වශයෙන්ම එවැනි අවස්ථා සැබෑ ගිලන් රථ සම්බන්ධයෙනුත් මීට පෙර සිදු වී තිබේ). ජනාධිපතිවරයා ගිලන් රථයක් පදවන්නා සේ කටයුතු කෙළේ අසාධ්‍ය රෝගියෙකුගේ ජීවිතයක් බේරා ගැනීමට නොව, නිරෝගී ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයක් අසාධ්‍ය තත්වයට පත්කැරැවීමට ය.
ජනාධිපතිවරයාගේ ක්‍රියාව වෙනුවෙන් පෙනී සිටි සියලු නීතිවේදීන් ඉදිරිපත් කළ තවත් තර්කයක් වුණේ, ඉහත සඳහන් 33 (2) (ඇ) වගන්තිය මගින් ජනාධිපතිවරයාට දී ඇති බලතල ව්‍යවස්ථාවේ වෙනත් කිසි වගන්තියකට යටත් නැති පූර්ණ බලයක් බවයි. ඒ ගැන කරුණු දක්වන ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය, එසේ වුවහොත්, එනම් “ජනාධිපතිවරයාට කැමති ආකාරයෙන් කැමති ඕනෑම වෙලාවක පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරිය හැකි නම්, තමාට එරෙහිව දෝෂාභියෝගයක් ගෙන ආ අවස්ථාවක එය වැළැක්වීමට පවා හෝ අලුතින් තේරී පත්වූ පාර්ලිමේන්තුවක සංයුතියක් ගැන තමාගේ කැමැත්තක් නැති අවස්ථාවක පවා හෝ ඕනෑම ජනාධිපතිවරයෙකුට පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමට හැකි වීමේ විකාර සහගත තත්වයක් ඇති විය හැකි” බව සිය අවසාන විනිශ්චය තුළ ඉතා පැහැදිලිව පෙන්වා දී තිබේ. (පිටුව 74).
මේ සිද්ධියට කලින් ජනාධිපතිවරයා තවත් වරක් ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කර තිබුණි. ඒ, පාර්ලිමේන්තුවේ උපරිම විශ්වාසය නැති මහින්ද රාජපක්ෂ අගමැති තනතුරේ පිහිටුවීමෙනි. ඒ සඳහා ඔහු පාවිච්චියට ගත්තේ ව්‍යවස්ථාවේ 42 (4) වගන්තියයි. ඒ මෙසේය: “ජනාධිපතිවරයාගේ මතය අනුව පාර්ලිමේන්තුවේ විශ්වාසය උපරිම වශයෙන් ඇති පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයා ජනාධිපතිවරයා විසින් අග්‍රාමාත්‍යවරයා ලෙස පත්කරනු ලැබිය යුත්තේය.” මෙය ව්‍යවස්ථා උල්ලංඝනයක් නොවීමට නම්, වහාම එකී ‘උපරිම විශ්වාසය’ තහවුරු කළ යුතුව තිබුණි. ඒ වෙනුවට ජනාධිපතිවරයා කෙළේ කුමක් ද? මුලින් පාර්ලිමේන්තුව වාරාවසාන කොට ඊළඟට එය විසුරුවා හැරීමයි. මේ කියන ‘ජනාධිපතිවරයාගේ මතය අනුව..’ යන්නෙන් අදහස් වන්නේ, ජනාධිපතිවරයාගේ ‘හිතුමතය’ අනුව යන්න නොවේ. පසුගිය දා දෙන ලද ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිශ්චය තුළ, වෙනත් සන්දර්භයක් තුළ, එයත් පැහැදිලි කොට තිබේ. ඒ මෙසේ ය: “ජනාධිපතිවරයෙකුට වේවා, වෙනත් ඕනෑම රාජ්‍ය නිලධාරියෙකුට වේවා, විලංගු නොයෙදූ බලයක් ලබා දීම අපේ නීතිය තුළ අනුමත නොකෙරෙන බව අවධාරණය කළ යුතුය.” (පිටුව: 74) දැන්, ඒ කාරණයත්, එනම් මහින්ද රාජපක්ෂ අගමැති වශයෙන් පත්කිරීමේ ව්‍යවස්ථා උල්ලංඝනය සම්බන්ධයෙනුත් අධිකරණය ඉදිරියේ නඩුවක් ගොනු කොට තිබේ.
ඊටත් කලින්, හිටපු අගමැති රනිල් වික්‍රමසිංහ ජනාධිපතිවරයා විසින් තනතුරෙන් පහකරන ලදි. අගමැතිවරයා පහකිරීමේ බලයක් වර්තමාන ව්‍යවස්ථාව යටතේ ජනාධිපතිවරයාට ඇති බවක් ව්‍යවස්ථාවේ කිසි තැනක සඳහන් නොවේ. දැන් ඒ කාරණයත් අධිකරණය ඉදිරියට ගොස් තිබේ. මේ අවසානයේ කී නඩුකර දෙකට අදාළ ප්‍රශ්න දැන් සමනය වී ඇතත්, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ විනිශ්චයක් ඒවා සම්බන්ධයෙන් ද ලබා ගැනීම වැදගත් ය. මන්ද යත්, ජනාධිපති සිරිසේනගේ අත්තනෝමතිකත්වය උපරිමයෙන් හෙළිදරව් කොට, ඉතිහාසය තුළ ඒවායේ අත්දැකීම් නීති සංහිතාවන් වශයෙන් ලියා තැබිය යුතු බැවිනි.
මීට පෙර, තුන් වතාවකදීම මේ ජනාධිපතිවරයා පාර්ලිමේන්තුවේ යෝජනා සම්මතයන් (විශ්වාස භංගයන්) ප්රතික්ෂේප කෙළේය. එහෙත්, ව්‍යවස්ථාවේ 33 (අ) වගන්තියෙන් දැක්වෙන්නේ ජනාධිපතිවරයා පාර්ලිමේන්තුවට වගකිව යුතු බව ය. එහෙත් ජනාධිපතිවරයා සිතන්නේ පාර්ලිමේන්තුව තමන්ට වගකිව යුතු බව ය.
මේ වන විට ජනාධිපතිවරයා ඇතැම් පුද්ගලයන්ට ඇමතිකම් දීම ප්රතික්ෂේප කරමින් සිටී. මෙය, නැවතත්, පැහැදිලිවම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කිරීමකි. ඊටත් වඩා, විළිලැජ්ජා නැති වැඩකි. අගමැතිවරයා විසින් අමාත්‍ය තනතුරක් සඳහා යෝජනා කොට ඇති රංගෙ බණ්ඩාර පිළිගැනීම ජනාධිපතිවරයා ප්රතික්ෂේප කරන්නේ, මන්ත්‍රීවරුන් මිලදී ගැනීමේ ජනාධිපතිවරයාගේ දූෂිත ක්‍රියාකලාපය හෙලි කිරීමේ ‘පාපයට’ ය. ඒ මදිවාට, තවත් අමාත්‍යාංශ ඔහු තමන්ගේ යටතේ තවමත් තබාගෙන සිටී. එය ද ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කිරීමකි. මේ වන විට රටේ ව්‍යවස්ථාව හැරෙන හැරෙන පැත්තට උල්ලංඝනය කිරීම සිරිසේනගේ විනෝදාංශයක් බවට පත්ව ඇති තත්වය තුළ, අපේ ව්‍යවස්ථාවේ ඉතා සරල සහ ඉතා පැහැදිලි කාරණා පවා අධිකරණයක් මගින් විසඳා ගැනීමට සිදු වී තිබීම මොන තරම් කාලකණ්ණිකමක් දෟ■
වතු කම්කරුවන්ගේ අරගලය අවසාන නැත
වතු කම්කරුවන් දැනට ලබන දිනක මූළික වැටුප රුපියල් 530 කි. ඊට අමතරව ඔවුන්ට ලැබෙන විවිධ දීමනා එකතුවීමෙන් රුපියල් 800ක පමණ දිනක වැටුපක් ලැබීමේ හැකියාවක් ඇත. ඔවුන් විසින් දිනකට නෙලන තේ කිලෝ ගණන, පැමිණීමේ දීමනාව ඇතුලු දීමනා එකතුවීමෙන් එම වැටුප ලැබෙයි.
වතු කම්කරුවන් දිනකට ලබන මූලික වැටුප රුපියල් 600 දක්වා වැඩි කිරීමටත්, දැනට පැමිණිමේ දිමනාව වශයෙන් ගෙවන රු.60 දිමනාව රු.140 දක්වා වැඩි කිරීමටත් අනෙකුත් දෛනික දීමනා වැඩි කිරීමටත් යෝජනාවක් වතු හාම්පුතුන්ගේ සංවිධාන විසින් යෝජනා කර ඇත. ඒ අනුව දිනකට වතු කම්කරුවෙකුට රු.1012 ක වැටුපක් ලැබෙනු ඇත. කෙසේ වෙතත් වතු කම්කරුවන් විසින් එම ඉල්ලීම ප්රතික්ෂේප කර ඇත. එයට පැහැදිළි හේතු ඇත.
එක් අතකින් මේ කියන ආකාරයෙන් දිනකට රුපියල් 1000ට වැඩි වැටුපක් ලැබීමට නම් තේ දළු කිලෝ 22ට වැඩි ප්‍රමාණයක් කැඩිය යුතුය. වතු කම්කරුවන් කොතෙකුත් පෙන්වා ඇති ආකාරයට වතු කම්කරුවන් කඩන දළු කිලෝ ගණන 22ට අඩු යැයි පෙන්වීමට සුපරීක්ෂකවරුන් විසින් විවිධ උපක්‍රම යොදාගනියි. එක් ප්‍රධාන උපක්‍රමයක් වන්නේ තෙතමනය සඳහා සැබෑ බරෙන් කිලෝ කිහිපයක් අඩු කොට සටහන් කරගැනීමයි.
අනෙක් අතට වතු කම්කරුවන්ගේ මූලික වැටුප රුපියල් දහසක් කිරීමේ ඉල්ලීම පසුපස ඇත්තේ දිනකට රුපියල් දහසක් ලබාගැනීමේ වුවමනාව පමණක් නොවේ. මූලික වැටුප දිනකට රුපියල් දහසක් වෙද්දී වෙනත් දීමනා සමඟ වතු කම්කරුවන්ට ඊට වඩා වැඩි වැටුපක් හිමිවෙයි. දිනෙක වැටුප රුපියල් 1000ක් වුවහොත් අනෙකුත් දීමනා වැඩි නොවී දැන් පවතින මට්ටමේම පැවතුණහොත් දිනකට රුපියල් 1300ක් පමණ ලැබිය හැකිය. රුපියල් දහසක වැටුපෙන් ප්‍රතිශතයක් අර්ථසාධක අරමුදල් වෙත එකතුවෙයි. ඊට අමරව අනෙකුත් දීමනාද ලැබෙන අතර, අවම ජීවන අවශ්‍යතා සපුරාගැනීම සඳහා එම මුදල අසීරුවෙන් වුව පිරිමසාගත හැකිය. දැනට ලැබෙන වැටුප කිසිසේත්ම ජීවන අවශ්‍යතා සපුරාගැනීමට ප්‍රමාණවත් නොවෙයි. සාමාන්‍යයෙන් වතු කම්කරුවෙකුට තමන්ගේ ජීවිතය ගැටගසාගැනීම වෙනුවෙන් දැනට ලැබෙන වැටුපට වත්තේ සේවය කිරීමට අමතරව නිවාඩු දිනවල කුලී වැඩ හෝ වෙනත් රැකියාවක් කරන්නට සිදුවෙයි.
දිනකට රුපියල් දහසක වැටුපක් ඉල්ලා මේ තරම් අරගල කරන්නට සිදුවීම එක් අතකින් පුදුම සහගතය. ලංකාවේ තේ කර්මාන්තය, එම කර්මාන්තයෙහි මූලික ශ්‍රමිකයන්ට රුපියල් දහසක වැටුපක් ගෙවන්නටත් නොහැකි තරම් කඩා වැටී ඇතිදැයි ගැටලු‍වකි. කෙසේ වෙතත් පසුගිය දිනවල මාධ්‍ය ඉදිරියේ අදහස් දක්වා තිබුණු වැවිලිකරුවන්ගේ සංවිධානවල නියෝජිතයන් කියා ඇත්තේ වතු කම්කරුවන්ට දිනකට රුපියල් දහසක වැටුපක් නොගෙවීමට තරම් වතු ආර්ථිකය ශක්තිමත් නොවන බවයි.
කෙසේ වෙතත් එය සත්‍යයක් නොවන බව වතු ක්ෂේත්‍රය පිළිබද තතු දන්නා ක්‍රියාකාරිකයන් බොහෝ දෙනෙකු පෙන්වාදී ඇත. රුපියල් 1300 පමණ දක්වා වුව වතු කම්කරුවන්ගේ මූලික වැටුප වැඩි කිරීමේ හැකියාවක් ඇතැයි ඔවුන් පෙන්වාදෙයි.
තොණ්ඩමාන්ලාගේ බොරුව
වතු කම්කරුවන්ගේ වැටුප් වැඩි කරන ලෙස ඉල්ලමින් වතු කම්කරුවන්ගේ ගිවිසුම් ඇති කරගැනීම සඳහා කාලය ළඟා වෙද්දී වතු කම්කරුවන් අතරින් ඉල්ලීම් එන්නට පටන්ගත්තේය. එහෙත් මෙම ඉල්ලීම පුපුරාගියේ කොළඹදී කඳුරට දෙමළ තරුණයන් විසින් සංවිධානය කර තිබුණු විරෝධතාවය නිසාය. මේ විරෝධතාවය දෙසට විශාල අවධානයක් යොමුවිය.
ඉන්පසුව ලංකා කම්කරු කොංග්‍රසය එම ඉල්ලීමම මුල් කරගනිමින් අඛණ්ඩ වැඩ වර්ජනයක් අරඹා තිබුණි. ඒ දෙසැම්බර් 04 වැනිදාය. මේ වැඩවර්ජනය දෙසැම්බර් 12 නවත්වනු ලැබීය. ලංකා කම්කරු සංගමයේ සභාපති ආරුමුගම් තොණ්ඩමන් මාධ්‍ය සාකච්ඡාවක් පවත්වා හේතු දක්වා තිබුණි. දෙසැම්බර් 11 වන දින සවස ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන සමග පැවති සාකච්ඡාවේදී වතු කම්කරුවන්ගේ වැටුප් වැඩි කිරිම සම්බන්ධයෙන් වතු හාම්පුතුන්ගේ සංගමය සමග දෙසැම්බර් 19 වෙනි දින සාකච්ඡා කර වතු කම්කරුවන්ට සාධාරණ වැටුපක් ලබාදෙන බවට ජනාධිපතිවරයා පොරොන්දු වු බව ඔහු ඉදිරිපත් කළ හේතුව විය. දෙසැම්බර් 19 වැනිදා ගෙවී ගියද ජනාධිපතිවරයාගේ සාකච්ඡා හෝ ගැටලු‍වට විසඳුමක් නොවීය.
අඛණ්ඩ වැඩවර්ජනය
ඒ අතර කඳුරට දෙමළ ජනතාව නියෝජනය කරමින් තරුණයන් පිරිසක් කොළඹ කොටුව දුම්රිය ස්ථානය අසළ දෙසැම්බර් 17 වන දින සිට අඛණ්ඩ උපවාසයක් ආරම්භ කර තිබුණි. නිරාහාරව අඛණ්ඩව උපවාසයේ යෙදුණු ඔවුන් අතර සිටි එක් තරුණයෙක්ව රෝහල්ගත කිරීමට සිදුවිය.
කෙසේවෙතත් දෙසැම්බර් 22 වන දිනයේදි උපවාසය තාවකාලිකව නතර කර දමන්නට තරුණයන් විසින් තීරණය කර තිබුණි. වතු කම්කරුවන්ගේ අරගලයට සහාය පළකිරීම සඳහා පුළුල් කණ්ඩායමක් එකඟ වී තිබුණු අතර එම කණ්ඩායම් විසින් යෝජනා කර තිබුණේ ජනවාරි මුල සිට අරගලය ආරම්භ කිරීමටයි.
එයට ප්‍රධාන හේතුව වී තිබුණේ මේ දින කිහිපයේදී නිවාඩු සමය වීමයි. නිරාහාරව සිදුකරන අඛණ්ඩ උපවාසයකට මේ දින කිහිපය නොගැලපෙන නිසා අරගලය තාවකාලිකව නවත්වා ඇත. කෙසේ වෙතත් මෙම අරගලය මෙතැනින් නැවැත්වීමේ කිසිදු බලාපොරොත්තුවක් අරගලයේ යෙදී සිටි තරුණයන්ට හෝ එයට සහාය පළකරන කණ්ඩායම්වලට නැත. ජනවාරිය පටන්ගනු ඇත්තේ වතු කම්කරුවන්ට දිනකට රුපියල් දහසක් ඉල්ලා සිදුකරන අරගලයෙනි. අයිතීන් දිනාගන්නා තෙක් තරුණයන්ගේ අරගලය නවතිනු ඇතැයි විශ්වාස කළ නොහැක.
තේ කර්මාන්තය
වතුහිමියන් කියන ආකාරයට දිනකට දළු කිලෝ 22ක් කැඩුවහොත් වතු කම්කරුවෙකු දැනට ලැබිය හැකි වැටුප වන රුපියල් 940ක වැටුප ගෙවීම වෙනුවෙන් වතු කර්මාන්තය රුපියල් බිලියන 27ක් පමණ වැය කරන බවයි. අර්ථසාධක මුදල් වෙනුවෙන් රුපියල් බිලියන 16ක් වෙන් කරනු ලබන බවයි. මේ වියදම ආසන්න වශයෙන් දෙගුණයකින් වැඩි වනු ඇතැයි වතු හිමිකරුවන් බියකින් පසුවෙයි. ඔවුන් පෙන්වන්නේ ලංකාවෙන් අපනයනය කරන තේවල මිල තීරණය කරන්නේ තමන් නොවන බවත්, කම්කරුවන්ට වැටුප් ගෙවීමට සිදුවන්නේ තේ අලෙවි කිරීමෙන් ලබන ලාභය මත බවත්ය. ඔවුන් කියන්නේ තේ කිලෝවක් රුපියල් 740ක ආසන්න අගයක් විය යුතු බවයි. එසේ වුව තේ කිලෝවක් අලෙවි කරන සැබෑ මිල රුපියල් 569ක් පමණ බවත්, ඒ මිල පසුගිය වසරට වඩා අඩු වී ඇති බවත් ඔවුන් කියයි. ඔවුන් පෙන්වන ආකාරයට රුපියල් 600 දක්වා මූලික වැටුප වැඩි කිරීමට කළ යෝජනාවද ඉතා අවදානම් සහගත යෝජනාවකි. එයද ඉතා පාඩු සහගත යෝජනාවක් බව ඔවුන් කියයි.
තේ මණ්ඩලය
ඒ කටයුත්ත සඳහා තිබෙන රජයේ ආයතන වන තේ සංවර්ධන මණ්ඩලය වැනි ආයතන කිසිදු ප්‍රයෝජනවක් නොමැති, තවත් අකාර්යක්ෂම රජයේ ආයතනය පමණි. තේ සංවර්ධන මණ්ඩලයේ 2017 ක්‍රියාකාරීත්වය දෙස බලද්දී මෙවැනි ආයතනය වසා දැමීම තේ කර්මාන්තයට සාපේක්ෂව වැඩි යහපතක් වෙනු ඇතැයි කල්පනා කරන්නට සිදුවෙයි. මේවා වසා දැමුණහොත් අඩු තරමේ ව්‍යාපාරිකයන් විසින් රජයේ නොවන ආයතන හා ක්‍රමවේද තනාගැනීමටවත් පෙළඹෙනු ඇත.
තේ සංවර්ධන මණ්ඩලය යටතේ 2017 වර්ෂයේදී කම්මල් නවීකරණය සඳහා ව්‍යාපෘතියක් ක්‍රියාත්මක වී තිබුණි. කම්මල් 70ක් නවීකරණය කිරීමට සැලසුම් කර තිබුණත් නවීකරණය වී තිබුණේ කම්මල් 13ක් පමණි.
තවත් ව්‍යාපෘතියක් වී තිබුණේ ඉඩම් හෙක්ටයාර් 250ක තේ වගා කිරීමේ ව්‍යාපෘතියකි. එම ව්‍යාපෘතියෙන් බලාපොරොත්තු වූ ප්‍රගතියෙන් 24%ක මූල්‍ය ප්‍රගතියක් පමණක් ලබා තිබුනි.
තේ ප්‍රතිඅපනයනය හරහා කසල තේ අපනයය කිරීම තේ කර්මාන්තයට බලපාන විශාල ගැටලු‍වක්ව තිබේ. 2015 ප්‍රතිඅපනයන කළ තේ කිලෝග්‍රෑම් සංඛ්‍යාව මිලියන 8ක් පමණ විය. 2017 වර්ෂයේදී තේ කිලෝග්‍රෑම් මිලියන 10ක් දක්වා ප්‍රතිඅපනයනය කළ තේ ප්‍රමාණය වැඩි වී ඇත. එම කාලසීමාවේදීම දේශීය තේ අපනයනය කිලෝග්‍රෑම් මිලියන 298 සිට කිලෝග්‍රෑම් 278 දක්වා අඩු වී ඇත.
ශ්‍රී ලංකාවේ තේවල ප්‍රමිතිය, බාල තේ වර්ග නිසා අඩුවන අතර ඒවා සම්බන්ධයෙන් තේ සංවර්ධන මණ්ඩලය ගත යුතු පියවර රැසකි. අනෙක් අතට ලෝකයේ වෙනත් රටවලින් එන තේ වර්ගවලට අභියෝගයක් වන අන්දමට ජාත්‍යන්තර වෙළඳපොලේ ශ්‍රී ලංකාවේ තේ සඳහා ඉල්ලු‍ම වැඩි කරවා ගැනීමද දැඩි අවශ්‍යතාවයකි. ඒ සම්බන්ධයෙන්ද ශ්‍රී ලංකාවේ රජය අසමත්ය. රුපියල් මිලියන 177ක් 2017 වර්ෂයේදී ලංකාවේ තේ සන්නාම ප්‍රවර්ධනය සඳහා යොදවා තිබුණි. එහෙත් ඒ මුදල්වලින් කිසිදු ප්‍රයෝජනයක් අත්වී නොමැති බව පෙන්නේ ලංකාවේ තේ අපනයනය පහළ ගොස්, පිටරටින් ගෙන්වා ප්‍රතිඅපනයනය කළ තේ ප්‍රමාණය වැඩිවී තිබීම නිසාය.
ඉහත කී ප්‍රචාරණ වැඩසටහනට අමතරව, විශේෂ ව්‍යාපෘතියක් ලෙස ලංකාවේ තේ ගෝලීය වශයෙන් ප්‍රවර්ධනය කිරීමේ වැඩසටහනක් යෝජනා කර තිබුණේ 2010 වර්ෂයේදීය. ඒ සඳහා රුපියල් බිලියන 8ක මුදලක් යෙදවීමට යෝජනා වී තිබුණි. තේ අපනයනකරුවන්ගෙන් ශ්‍රී ලංකා රජය විශාල බදු ආදායමක් ලබයි. ඉහත කී බිලියන අටක මුදල යෙදවීමට නියමිතව තිබුණේ එම බදු මුදල්වලින්ය. 2012 – 2016 කාලය තුළ එම ව්‍යාපෘතිය ක්‍රියාත්මක කිරීමට රාජපක්ෂ රජය සැලසුම් කර තිබුණද, එය ක්‍රියාත්මක නොවීය. ලංකාවේ සම්පත් අපනයනය කිරීම ප්‍රවර්ධනය කිරීම වෙනුවට රාජපක්ෂ ආණ්ඩුවේ ආර්ථික උපක්‍රමය වී තිබුණේ ණය රැගෙන ඉදිකිරීම් සිදුකිරීමය. කෙසේ වෙතත් යහපාලන ආණ්ඩුව විසින් 2015 – 2018 දක්වා කාලසීමාව තුළ මෙම ව්‍යාපෘතිය ක්‍රියාත්මක කිරීමට යෝජනා කර තිබුණි. කෙසේ වෙතත් යහපාලන ආණ්ඩුවද මෙම ව්‍යාපෘතිය සාර්ථක කරගැනීමට අසමත් විය. ඔවුන්ද සිංගප්පූරු ගිවිසුම් වැනි අලුත් ගිවිසුම්, ලංකාවේ කාර් නිෂ්පාදනය සඳහා වූ කම්මල් ඉදිකිරීම ගැන කතාකළ මොහොතේ ලංකාවට දැනටමත් ඇති සම්පතක් වන තේ කර්මාන්තය දියුණු කිරීම ගැන අවධානය යොමු කළානම් පසුගිය වසර තුන තුළ මීට වඩා තේ කර්මාන්තය දියුණු වීමේ ඉඩක් තිබුණි.
එම ව්‍යාපෘතිය යටතේ වෙළෙඳ දැන්වීම් සකස් කිරීම සඳහා ආයතන සමග ගිවිසුම් සඳහාද එළැඹී තිබුණි. ඒ අනුව වෙළෙඳ දැන්වීම් ඇතුළු නිර්මාණාත්මක කටයුතු සඳහා පෞද්ගලික සමාගමක් සමඟ රුපියල් මිලියන 328ක ගිවිසුමකටද එළැඹී තිබුණි. 2016 අප්‍රේල් වනවිට රූපවාහිනී වෙළඳ දැන්වීමක නිර්මාණාත්මක කටයුතුද අවසාන වී තිබේ. ඒ අන්තර්ජාතික මාධ්‍ය වල පළකිරීම සඳහාය. එසේ වුව මේ දක්වා එම වෙළෙඳ දැන්වීම ප්‍රචාරය කිරීමට වුවමනාවක් තේ සංවර්ධන මණ්ඩලයට තිබී නැත. වතු කම්කරුවන්ගේ වැටුප ගැන කතාකරන අතරේම වැවිලිකරුවන්ටද සංවේදී වී තේ කර්මාන්තයේ ඇති ගැටලු විසඳීම ගැනත් අවධානය යොමු කළ යුතු බව අපගේ අදහසය. කෙසේ වුව වැවිලිකරුවන් විසින් මේ මොහොත් වතු කම්කරුවන්ට ලබාදිය යුතු ශ්‍රම වටිනාකම ලබානොදීම සම්බන්ධයෙන් නම් කිසිසේත්ම එකඟ විය නොහැක.■
ධම්මික පෙරේරා ලංවිමට සුදුසු නැත
“ඔක්තෝබර් විසිහය වැනිදා ඇතිවූ ඒ අවාසනාවන්ත සිද්ධිය නොවන්නට නම්’ යනුවෙන් මේ රටේ ඇති වූ ව්‍යවස්ථා කුමන්ත්‍රණය හඳුන්වනු ලබන්නේ එජාප නියෝජ්‍ය නායක සජිත් ප්‍රේමදාසය. ඒ බාධක දිවීමේ ඉසව්වෙන් ශ්‍රී ලංකාවට ජාත්‍යන්තර පදක්කමක් ලබාදුන් පාරමී මාරිස්ටෙලා දැරියට නිවසක් පරිත්‍යාග කිරීමේ උත්සවයකට සහභාගිවෙමින් දෙසැම්බර් 26 වැනිදාය. සජිත් ප්‍රේමදාස එහිදී කියන්නේ ඔහුට අනුව (අපට අනුව නොව) එම අවාසනාවන්ත සිද්ධිය ඇති නොවන්නට මීට පෙර පාරමී දැරියට මෙම නිවස පරිත්‍යාග කරන්නට කටයුතු සම්පාදනය කර තිබූ බවය.
ඔක්තෝබර් 26 ඇති කරන ලද ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේනගේ ව්‍යවස්ථා කුමන්ත්‍රණ ආරම්භයේ සිට එය අවසන් කෙරුණු දින දක්වාම (තවමත් අවසන් නැත) එජාපය කැඳවූ සියලු ප්‍රසිද්ධ විරෝධතා රැලිවලදී ද මාධ්‍ය හමුවලදීද ඔක්තෝබර් 26 වැනිදා ඇති වූයේ ව්‍යවස්ථා කුමන්ත්‍රණයක් බවත් එහි නිර්මාතෘ ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන බවත්, එම කුමන්ත්‍රණය පරාජය කළ යුතු බවත් එජාප නියෝජ්‍ය නායක සජිත් ප්‍රේමදාස කීවේ නැත. ඒ වෙනුවට ඔහු දෛනිකව කැමරාව දිගු කරන නාලිකාවලට ඔහු හැමදාම කියන වගාදිගා කථා ටික නම් කීවේය. වෙනසකට තිබුණේ ඔහුගේ පියා මෙන් ‘තමාව මැරුවත්’ යන දේශප්‍රේමියැයි කියා ගන්නා කෛරාටිකයන් භාවිත කරන වචනයක් දෙකක් ඇදබෑම පමණය.
කොළඹ විහාරමහාදේවි උද්‍යානය ඉදිරිපට දින 50ක අධික කාලයක් පැවති ව්‍යවස්ථා විරෝධි කුමන්ත්‍රණය පරාජය කිරීමේ සත්‍යග්‍රහය සජිත් ප්‍රේමදාසට අරහං විය. එජාප නායක රනිල් වික්‍රමසිංහ ඇතුළු අනෙකුත් එජාපෙ නායකයන් ඇතුළු එජාප නියෝජනය කරන මන්ත්‍රීවරුන් එම සත්‍යග්‍රහයට ආවද සජිත් ප්‍රේමදාස එම සත්‍යග්‍රහයට වාඩිවීමට තබා ටවුන්හෝල් ප්‍රදේශය හරහා යනවිට එම සත්‍යග්‍රහය බලන්නට පවා ආවේ නැත.
ඒ ආකාරයටම ව්‍යවස්ථා කුමන්ත්‍රණය පැරදවීමේ එම සත්‍යග්‍රහයත්, ව්‍යවස්ථා කුමන්ත්‍රණය හා එහි නිර්මාතෘ ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන බවත් කීම මඟහරිනු ලැබූ අනෙක් කැපී පෙනෙන එජාප නායකයා වුයේ එජාප උපනායක රවි කරුණානායකය. ඔහු නියෝජනය කරන ආසනය කොළඹ නගරයට අයත් උතුරු කොළඹ වුවද එම සත්‍යග්‍රහයට ඔහුගෙන් ලැබුණු දායකත්වයක් නොවිය.
ඊට හේතු නම් පැහැදිලිය. මේ එජාප නායකයන් දෙදෙනාම එජාප නායක රනිල් වික්‍රමසිංහ සමගත්, එජාපය සමගත් දැඩි නොපහන්කමකින් සිටි දෙදෙනෙකු වීමය. සජිත් ප්‍රේමදාස කණ්ඩායම් ගැසී එජාප ඊළඟ නායකත්වය ඔහුගේ ඔඩොක්කුවට වැටෙන්නේ කොයිවෙලේදැයි බලා සිටියේය. රවී කරුණානායකද නැවත ඔහුට මුදල් ඇමතිකම ලැබෙන්නේ කොයිවෙලේදැයි බලාගෙන සිටියේය. ඒ නිසාම මේ දෙදෙනාට ජනාධිපති සිරිසේන සමග රහස් ළඟ සබඳතාවක් තිබුණේය. ඔක්තෝබර් 26 වැනිදා ජනාධිපතිවරයා කුරුණෑගල දිස්ත්‍රික් මන්ත්‍රී මහින්ද රාජපක්ෂ සමග කරන ලද කුමන්ත්‍රණයේදී කුමන්ත්‍රණ ආණ්ඩුවට එකතු වෙතැයි ගණන් බලා තිබූ එජාප මන්ත්‍රීවරුන් යනු මේ දෙදෙනා හා ඔවුන්ට පක්ෂපාත මන්ත්‍රීවරුන්ය. නැවත ඇමති පදවි බාරගෙන ජනාධිපති ලේකම් කාර්යාලයෙන් එළියට බසින විටම ජනාධිපතිවරයාගේ කූප්‍රකට දේශනය හොඳින් හදවතට ගත් බව සජිත් ප්‍රේමදාස කියන්නේ ඒ නිසාය. ඉනුත් එහාට යමින් ජනාධිපතිවරයාට දෝෂාභියෝගයක් ඉදිරිපත් කිරීමට එජාපයට අදහසක් නැති බව කියන්නේද ඒ නිසාය.
මේ ව්‍යවස්ථා කුමන්ත්‍රණයට පෙර දේශපාලන ඕපාදුප තීරු ඇතුළු වෙබ් අඩවිවල පළවූයේ නැවත මුදල් ඇමතිධුරය රවී කරුණානායකට ලබාදීමට ජනාධිපතිවරයා කැමති බවත් අග්‍රාමාත්‍ය රනිල් වික්‍රමසිංහගේ කැමැත්ත ඇත්නම් එම පත්කිරීම සිදුකිරීමට ජනාධිපතිවරයා කැමති බවට රවී කරුණානායකට කියා ඇති බවය. එහෙත් එම මාධ්‍ය වාර්තා කිසිවක් රවී කරුණානායක ප්රතික්ෂේප කළේ නැත.
නව අමාත්‍ය මණ්ඩල දිව්රුම්දීමේදී රවී කරුණානායකගේ එම සිහිනය බොඳවී ගොස් තිබුණි. ඔහුට මුදල් ඇමතිකම ලැබුණේ නැත. ඒ වෙනුවට ලැබුණේ විදුලිබල හා බලශක්ති ඇමතිකමය. ඊට රවී කරුණානායකගේ කැමැත්තක් නැති බවද ඔහුට මුදල් ඇමතිධුරය ලබාදෙනවාට එජාපය පැත්තෙන් විරෝධයක් ආ බවද මාධ්‍ය වාර්තා කර තිබුණි. ඒ ඒ අමාත්‍යාංශවලට අයත් විෂය පථයන් කුමක්ද යන්නත්, එම විෂය පථයන් අදාළ රාජ්‍ය ආයතන කුමක්ද යන්නත් පිළිබඳව ව ගැසට් පත්‍රය ජනාධිපතිවරයා තවම ප්‍රකාශයට පත්කර නැත. එහෙත් විදුලිබල හා බලශක්ති අමාත්‍යාංශය යටතට වැටෙන ප්‍රධාන ආයතනය ලංකා විදුලිබල මණ්ඩලය වන බවට සැකයක් නැත. (රාජ්‍ය මාධ්‍ය ආයතන ජනමාධ්‍ය අමාත්‍යාංශය යටතට පත් නොකර ජනාධිපතිවරයා යටතේ ඇති ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශය යටතටද පත්විය හැක.)
මේ කියන ලංකා විදුලිබල මණ්ඩලයේ සභාපති ධුරයට ප්‍රකට ව්‍යාපාරික ධම්මික පෙරේරා පත්කරන්නට විෂයභාර අමාත්‍ය රවී කරුණානායකගේ කැමැත්ත බවත්, ඔහු ඒ සඳහා ධම්මික පෙරේරාට ආරාධනා කර ඇති බවත් වෙබ් මාධ්‍ය වාර්තා කර ඇත. එවැනි පත්කිරීමක් තවම සිදුකර නැතත් එවැන්නක් සමහරවිට ඉදිරියේදී සිදුවිය හැක. මේ සටහන ඊට පෙර ඒ ගැන කෙරෙන අනතුරු හැඟවීමක් ය.
කවුරුත් දන්නා පරිදි ව්‍යාපාරික ධම්මික පෙරේරා යනු රාජපක්‍ෂවරුන්ගේ ළඟම හිතවතෙකි. රාජපක්ෂ ආණ්ඩු සමයේදී ඔහුට ශ්‍රී ලංකා ආයෝජන මණ්ඩලයේ සභාපති ධුරය පමණක් නොව මහාමාර්ග අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් ධුරයද ලැබුණි. මේ ධම්මික පෙරේරා ආණ්ඩු පෙරළියෙන් පසු ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන සමග මිත්‍රකමක් ගොඩනගා ගැනීමට ශ්‍රීලනිප ඇමතිවරයෙකු සමග ජනාධිපතිවරයා හමුවන්නට ගොස් ඇති බවත්, එහිදී ජනාධිපතිවරයාට කරන උපකාරයක් වශයෙන් ජනාධිපතිවරයාගේ පවුලෙන් ආ ව්‍යාපෘතියක් වෙනුවෙන් දේශීය නියෝජිතයා වශයෙන් ඔහුගේ ‘ඩිමෝ’ ආයතනයේ නම ලබාදී ඇති බවත් අපි වාර්තා කළෙමු. ඒ ‘ස්විස් චැලෙන්ජ්’ ජනාධිපතිගේ අලුත් ටෙන්ඩර් සෙල්ලම’ යනුවෙන්ය. එමඟින් සිදුකරන්නට යන්නේ ශ්‍රී ලංකාවේ විදුලි බලාගාරවලට අවශ්‍ය ස්වාභාවික ගෑස් සැපයීමට හා එම ගෑස් ගොඩබෑමට ශ්‍රී ලංකා මුහුදේ පාවෙන ගෑස් ගබඩා පර්යන්තයක් ඉදිකිරීමය. එම ව්‍යාපෘතිය ඉදිරියට යන බව කෙටි කුමන්ත්‍රණ ආණ්ඩු කාලයේදී විදුලිබල හා බලශක්ති අමාත්‍යංශය ඬේලි නිව්ස් පුවත්පතේ පළකළ දැන්වීමකින් ප්‍රත්‍යක්‍ෂ විය. එම පාවෙන ගෑස් ගබඩා පර්යන්තය ඉදිකිරීම සඳහා ස්වෙච්ඡා යෝජනාව ගෙන ආ ජනාධිපතිවරයාගේ සමාගමට ප්‍රතිවිරුද්ධ යෝජනා ඇත්නම් ඉදිරිපත් කරන ලෙසට එමඟින් දන්වා තිබුණි.
මේ පාවෙන ගෑස් ගබඩා පර්යන්තය සමග ලංකා විදුලිබල මණ්ඩලයට ඇත්තේ අත් නොහැරෙන සම්බන්ධතාවකි. මන්ද ලංකාවේ ඇති සියලු බලාගාරවලින් විදුලිය මිලදී ගැනීම සිදුකරන්නේ ලංකා විදුලිබල මණ්ඩලය බැවින්ය. එමෙන්ම පෞද්ගලික අංශය සතු බලාගාර කිහිපය හැරුණු විට අනෙකුත් බලාගාර අයත් වන්නේත් ලංකා විදුලිබල මණ්ඩලයට බැවින්ය.
ඒ අනුව විදුලිබල ක්ෂේත්‍රයට සම්බන්ධ ව්‍යාපාරිකයෙකු ලංකා විදුලිබල මණ්ඩලයේ සභාපතිවරයා වශයෙන් පත්කිරීම රාජපක්ෂ සිරිසේන ආණ්ඩුවකට අදාළ වුවද, ඊට ප්‍රතිපක්‍ෂව පිහිටුවූ ආණ්ඩුවකට කිසිසේත් සුදුසුවන්නේ නැත. මෙහිදී මතුවන්නේ ළැදියාවන් අතර ගැටුමක් බැවින්ය.
එපමණක් නොවේ. මේ පාවෙන ගෑස් පර්යන්ත ව්‍යාපෘතිය නොමැති වුවද ව්‍යාපාරික ධම්මික පෙරේරා ලංකා විදුලිබල මණ්ඩලයේ සභාපති ධුරයට පත්වීමෙන් එම ළැදියාවන් අතර ගැටුම ඇතිවන්නේය. ඒ ඔහු කොටස් හිමිකාරිත්වය දරන හේලීස් සමාගමත්, වැලිබල් සමාගමත්, කුඩා ජල විදුලි බලාගාර, සුළං විදුලිබලාගාර හා සූර්ය විදුලිබලාගාරවල හිමිකාරිත්වය දරන බැවින්ය.
රවී කරුණානායකත් ජනාධිපතිත් අතර තිබෙන සම්බන්ධය නිසා ජනාධිපතිවරයා රවී කරුණානායක ගෙන් ධම්මික පෙරේරා ලංවිමට පත්කරන ලෙස ඉල්ලීමක් කළා වන්නට පුළුවන. නැත්නම් මෙය රවී කරුණානායකගේම අදහසක් විය හැකිය.
ඒ කෙසේ වෙතත් ලංකා විදුලිබල මණ්ඩලයේ සභාපතිධුරයට ව්‍යාපාරික ධම්මික පෙරේරා යනු එය ජනාධිපතිවරයාගේ තේරීමක් වුවද රවී කරුණානායකගේ තේරීමක් වුවද කිසිසේත් ගැළපෙන්නක් නොවේ. (ජනාධිපතිවරයාගේ තේරීමක් යැයි අප කියන්නේ ඔහුත් රවී කරුණානායකත් අතර ඇති සම්බන්ධය දෙදෙනාම තවමත් ප්රතික්ෂේප කර නැති නිසාය.)■
මෛත්‍රීපාල සිරිසේන අකාර්යක්ෂම ඇමතිවරයෙකි
ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල ජනාධිපති ධුරයේ සිටීම භයානක කාරණයක් බව ඔහු විසින්ම පසුගිය කාලයේදී පෙන්වා ඇත. මේ වෙද්දී ඔහු ව්‍යවස්ථාවට ගරු නොකරන ජනාධිපතිවරයෙකි. දෝෂාභියෝගයකට සුදුසුකම්ලත් ජනාධිපතිවරයෙකි. එමෙන්ම ඔහු ජනාධිපති අසුනට පැමිණ සිදු කරන බව කී පොරොන්දු ඉටු කර නැති බවද ඔහුම පෙන්වා ඇත.
මේ සියල්ල මැද ඔහු පොලිස් දෙපාර්තමේන්තුවද, තවත් මාධ්‍ය ආයතන කිහිපයක්ද තමන් යටතේ තබාගැනීමට උත්සාහ කරමින් සිටියි. ඒවා තමන්ගේ අමාත්‍යාංශ යටතට පත් කරගැනීමට උත්සාහ කරමින් සිටියි.
ලංකාවේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 19 වැනි සංශෝධනයෙන් පසුව, ජනාධිපතිවරයාට කිසිදු අමාත්‍යාංශයක් ලබා නොදී සිටීමේ හැකියාවක් වුව අගමැතිවරයා ඇතුළු කැබිනට් මණ්ඩලයට, එනම් පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතර කණ්ඩායමට තිබේ. එය තනි පුද්ගලයෙකුගේ සිට, පුද්ගලයන් 225ක් සිටින ආයතනයකට බලතල විතැන් කිරීමකි. කෙසේ වෙතත් 19 වැනි සංශෝධනය ගෙනඒමට මැදිහත්වූ පුද්ගලයා නිසා, ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතාගේ ධුර කාලය අවසන් වනතෙක් ව්‍යවස්ථාවේ විශේෂ විධිවිධාන කිහිපයකින් ඔහුට අමාත්‍යාංශ කිහිපයක් පවරා ඇත. ආරක්ෂක, පරිසර හා මහවැලි සංවර්ධන යන විෂයන්ට අයත් ආයතන ඒ අනුව ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේනට ව්‍යවස්ථානුකූලව හිමිවෙයි. ඔහුට එම ආයතනවලට වඩා තවත් ආයතන පවරා දෙනවාද නැද්ද යන්න පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතර කණ්ඩායම විසින් ගත යුතු තීරණයකි.
වාර්තා වන ආකාරයට ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන කුඩා දරුවෙකු මෙන් පොලීසිය බදාගෙන සිට ඇති නිසා පොලීසිය ජනාධිපතිවරයාට මාසයක කාලයක් සඳහා ලබාදීමට පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතර එකඟතාව තිබෙන කණ්ඩායම එකඟ වී ඇත. ඒ අතර අප විමසා බලන්නේ ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන පසුගිය කාලයේදී බදාගෙන සිටි මහවැලි සංවර්ධන අධිකාරිය හා මධ්‍යම පරිසර අධිකාරිය යන ආයතන දෙකේ කාර්යසාධනය පිළිබඳවය. ඒ සඳහා මහවැලි සංවර්ධන අධිකාරිය ක්‍රියාත්මක කළ ව්‍යාපෘතියක් වන මහවැලි ජල ආරක්ෂක අරමුදල හා මධ්‍යම පරිසර අධිකාරිය යන ආයතන දෙකේ 2017 වර්ෂයේ ක්‍රියාකාරීත්වයට අදාළ විගණකාධිපති දෙපාර්තමේන්තු වාර්තා සලකා බැලු‍වෙමු.
මහවැලිය
ජනාධිපති සිරිසේන ක්‍රියාත්මක කරන සුරතල් ව්‍යාපෘති කිහිපයක් ඇත. මොරගහකන්ද ව්‍යාපෘතිය ඉන් එකකි. මොරගහකන්ද ව්‍යාපෘතියද, මහවැලියද ඔහු බදාගන්නට ඇත්තේ එක් හේතුවකි. ඒ ලංකාවේ වාරිමාර්ග සංවර්ධනයක් සිදුකළ පරාක්‍රමබාහු, ඩී.එස්. සේනානායක වැනි පුරාවෘත්තගත නායකයන් අතරට තමන්ගේ නමද එකතු කරවාගැනීමේ ආසාවය. එය තමන්ගේ මතු පරම්පරාවේ දේශපාලනයට පන්නරයකි. එහෙත් ලංකාව පරාක්‍රමබාහුලාගේත්, ඩී.එස්. සේනානායකලාගේත් යුග පසු කොට බොහෝ කල් ගොස් තිබේ. වාරිමාර්ග ඉදිකිරීමට වඩා ලංකාවේ සමාජ, ආර්ථික, දේශපාලන අවශ්‍යතා සංකීර්ණය. ඔහු මොරගහකන්ද සිව් වතාවක් විවෘත කොට, පසුගිය දේශපාලන අර්බුදයක් මැද්දේ මොරගහකන්ද වාන් දොරටු අබියස බලාසිටින ඡායාරූප ඇස් රතුවෙන විහිළුවක් පමණක් විය.
මේ කතාබහට මාතෘකාව වූ මහවැලි ජල ආරක්ෂක ආයෝජන වැඩසටහන ජනාධිපතිවරයාගේ ආදරණීය ව්‍යාපෘති කිහිපය අතර තවත් ව්‍යාපෘතියක් විය. වයඹ, උතුරු මැද හා උතුරු යන පළාත්වල ඇති වියළි ප්‍රදේශයන්ට මහවැලි ග‍ඟෙහි ජලය ලබා දීම මඟින් එම ප්‍රදේශ සංවර්ධනය කිරීම මහවැලි ජල ආරක්ෂක ආයෝජන වැඩසටහනෙහි අරමුණ බව කියැවෙයි. ආසියානු සංවර්ධන බැංකුව විසින් එම ව්‍යාපෘතියට ණය සපයනු ලබයි. පළමු අදියර යටතේ ඉහළ ඇළහැර ඇළ ව්‍යාපෘතිය, වයඹ පළාත් ඇළ ව්‍යාපෘතිය සහ මිණිපේ වම් ඉවුර ඇළ පුනරුත්ථාපන ව්‍යාපෘතිය යන ප්‍රධාන ආයෝජන ව්‍යාපෘති තුන ක්‍රියාත්මක කිරීමට යෝජනා කර තිබුණි.
ණය මුදලෙහි පළමු අදියර ලෙස ඇමෙරිකන් ඩොලර් මිලියන 150ක ණයක් ලබා තිබුණි. දෙවැනි අදියර ලෙස ඇ.ඩො. මිලියන 210ක ණය මුදලක් ලබාගැනීමට ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන විසින් 2017 දෙසැම්බර් මාසයේදී කැබිනට් අනුමැතිය ලබා තිබුණි.
නැවත මාතෘකාවට පැමිණියහොත් මහවැලි ජල සුරක්ෂිතතා ආයෝජන වැඩසටහනට සමස්තයක් වශයෙන් ඇ.ඩො. මිලියන 675ක පිරිවැයක් දැරීමට නියමිතව ඇත. ඉන් ඇ.ඩො. මිලියන 453ක් ආසියානු සංවර්ධන බැංකුවෙන් ණය මුදල් ලෙස ලබාගැනීමට බලාපොරොත්තු වෙයි. තවත් ණය අදියර ඉදිරියේදී ලබාගැනීමට නියමිතය.
මහවැලි ජල ආරක්ෂක ආයෝජන වැඩසටහනේ 2017 වර්ෂයට අදාල විගණකාධිපති වාර්තාව නිරීක්ෂණය කරද්දී පෙනී යන්නේ ජනාධිපතිවරයාගේ සුරතල් ව්‍යාපෘතියක් වුවද 2017 වර්ෂය තුළ මෙම ව්‍යාපෘතියේ අඩුපාඩු රැසක් තිබෙන බවයි.
විගණකාධිපති වාර්තාව විසින් නිරීක්ෂණය කර ඇත්තේ ඉහතින් කී ආකාරයට ඇ.ඩො. මිලියන 150ක් හෙවත් රුපියල් මිලියන 22 668ක් ණය ලබාගෙන දියත් කළ ව්‍යාපෘතියේ මුල් අදියර පිළිබඳවය. මෙය ආරම්භ කර තිබුණේ 2015 වර්ෂයේදීය. අවසන් කිරීමට නියමිතව තිබුණේ 2019 දෙසැම්බර්ය. ඉහත කී ණය මුදලට අමතරව දේශීය මුදල්ද ව්‍යාපෘතියට යොදවන අතර සමස්ථ වියදම රුපියල් මිලියන 28 713ක් හෙවත් ඇ.ඩො. මිලියන 190 කි.
අඩුපාඩු අතරින් විශේෂ තැන් කිහිපයක් මෙසේය.
මූලික වශයෙන් 2017 වර්ෂය අවසානයේදී අවසන් කරන්නට බලාපොරොත්තු වූ ප්‍රමාණයෙන් අඩකට මඳක් වැඩි ප්‍රමාණයක් පමණක් ඉටු කරන්නට ජනාධිපතිවරයාගේ මහවැලි අමාත්‍යාංශය සමත් වී තිබුණි. ව්‍යාපෘතියෙන් 14%ක් අවසන් කරන්නට බලාපොරොත්තු වී තිබුණද 8%ක් පමණක් අවසන් කර තිබුණි.
වයඹ පළාත් ඇළ ව්‍යාපෘතියේ ක්‍රියාත්මක කිරීමට බලාපොරොත්තු වූ කොන්ත්‍රාත්තු තුනක් අතරින් එකක් පමණක් ප්‍රදානය කර ඇත. එහිද 5%ක් පමණක් වැඩ අවසාන කර තිබුණි.
වෑමැඩිල්ල පසුපස ඇළේ වැඩ කටයුතු මාස 08ක් පමණ අත්හිටුවා තිබී ඇත. මිනිපේ වම් ඉවුරේ වැඩ කටයුතුද මන්දගාමී බව විගණකාධිපති වාර්තාව කියා ඇත. කළු ගඟ – මොරගහකන්ද මාරු ඇළ ව්‍යාපෘතිය සඳහා කොන්ත්‍රාත්තුව කිසිවෙකුට බාර දීමට අසමත් වී තිබුණි.
ගිරිතලේ රක්ෂිත කැලය හරහා කිලෝමීටර් හයක ඇළ මාර්ගයක් ඉදිකිරීමට නියමිතව තිබී ඇත. එසේ වුව 2017 අවසාන වනවිට එය ස්ථාන 03ක පමණක් වැඩ ආරම්භ කර තිබේ. මේ ඇළේ වැඩ කටයුතු මොරග හකන්ද ජලාශ ව්‍යාපෘතිය සමග ද සම්බන්ධ වෙයි. මෙම ඇළේ ඉදිකිරීම් සඳහා ජනාධිපතිවරයා යටතේම ක්‍රියාත්මක වූ මොරගහකන්ද ව්‍යාපෘතියේ අඩුවක් හරස් වී ඇත. එනම්, කොන්කැටිය ජලාශයේ වේල්ලක් නිසි උසින් නොමැති වීමයි. ඒ නිසා එම වේල්ලෙහි උස වැඩි කිරීම සඳහා අතිරේක වැඩ කරන්නට සිදුව ඇති බවත් විගණකාධිපති වාර්තාව සඳහන් කරයි. ඒ අනුව ජනාධිපතිවරයාගේ මොරගහකන්ද ජලාශ ව්‍යාපෘතිය යටතේ තිබී ඇති කොන්කැටිය ජලාශයේ ප්‍රතිසංස්කරණ කටයුතු අසාර්ථක බව විගණකාධිපති වාර්තාව පවසයි.
තමන් පරිසර ප්‍රේමියෙකු බව පෙන්වන්නට උත්සාහ කරන්නේ ජනාධිපතිවරයාමය. පරිසරයට අදාළ විෂයන්ද බදාගෙන ඇත්තේ ඒ පරිසර ප්‍රේමය නිසාය. එසේ වුව ඉහළ ඇලහැර ඇළ සංවර්ධන ව්‍යාපෘතියෙන් සිදුවන පරිසර හානි අවම කරගැනීම සඳහා සිදුකර ඇත්තේ සංඥා පුවරු 07ක් ඉදිකිරීම පමණි. ඒ සංඥා පුවරු සඳහා රුපියල් මිලියනයක් වියදම් කරන්නට ජනාධිපතිවරයා පසුබට වී නැත. එසේ වුව නියමිත ප්‍රමිතියට අනුව පරිසර හානිය අවම කිරීමට නම් අක්කර 500ක ගස් සිටුවිය යුතු විය. ඊට අමතරව ඒවා වනාන්තර ලෙස නඩත්තු කළ යුතු විය.
ඇළහැර ව්‍යාපෘතිය එසේ වෙද්දී මිනිපේ ව්‍යාපෘතිය පාරිසරික හානි අවම කිරීම වෙනුවෙන් එක් රුපියලක්වත් වැය කර නොතිබුණි. කොන්දේසිවලට අනුව එම ව්‍යාපෘතිය සිදුකරන කොන්ත්‍රාත්කරුවන් විසින් අක්කර 145ක ගස් සිටුවා වනාන්තරයක් මෙන් නඩත්තු කළ යුතු විය.
ඉහත කී අඩුපාඩුවලට අමතරව මෙම ව්‍යාපෘතියේ ගිණුම්කරණ අඩුපාඩු, නීතිරීති හා රෙගුලාසිවලට අනුකූල නොවීම ආදි අඩුපාඩුද එම වාර්තාවෙන් පෙන්වාදී තිබුණි. ව්‍යාපෘතියට අවශ්‍ය සේවක සංඛ්‍යාවද නොසිටි බව විගණකාධිපති දෙපාර්තමේන්තුව විසින් පෙන්වා දී තිබුණි.
පරිසර අධිකාරිය
ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේනගේ පරිසර ප්‍රේමය ගැන කියද්දී, මධ්‍යම පරිසර අධිකාරියද අමතක කළ නොහැකි ආයතනයකි. එම ආයතනයද ජනාධිපති සිරිසේන විසින් ආදරයෙන් තමන් වෙත ඉල්ලාගත් ආයතනයක් විය. ජනාධිපතිවරයාගේ යටතට පත්වෙන්නට පෙර සිටම මධ්‍යම පරිසර අධිකාරිය කිසිදු ප්‍රයෝජනයක් නැති ආයතනයක් වූ බව පැහැදිලිය. ඉලෙක්ට්‍රොනික අපද්‍රව්‍ය කළමනාකරණය වැනි අනාගතවාදී මාතෘකා සම්බන්ධයෙන් මධ්‍යම පරිසර අධිකාරිය විසින් ඉටු කළ යුතුම වගකීම් රැසකි. ඒවා ඉටු කිරීම කෙසේ වෙතත් ලංකාවේ සිදුකෙරෙන විවිධ ඉදිකිරීම් ආදි ව්‍යාපෘති සඳහා පරිසර ආරක්ෂක බලපත්‍ර ලබාදීමේ කටයුත්තවත් මධ්‍යම පරිසර අධිකාරිය ඉටු කර නැත. ජනාධිපතිවරයාට පෙර මෙන්ම ජනාධිපතිවරයා යටතේද මධ්‍යම පරිසර අධිකාරිය යනු කිසිවෙකු ගණන් නොගන්නා කොන්දේසි සමග ව්‍යාපෘතිවලට බලපත්‍ර නිකුත් කරන ආයතනයක් පමණක් විය. මධ්‍යම පරිසර අධිකාරියේ කොන්දේසි වෙනත් ආයතනවලින් ඉටු කිරීම කෙසේ වෙතත්, ජනාධිපතිවරයා යටතේම ක්‍රියාත්මක වූ ව්‍යාපෘතියක් වන මහවැලි ජල ආරක්ෂක ආයෝජන වැඩසටහන යටතේවත් එම කොන්දේසි ඉටු කර නැති බව අපි මොහොතකට පෙර පෙන්වාදුන්නෙමු. බලපත්‍ර නිකුත් කරන ආයතනයකින් එහාට මධ්‍යම පරිසර අධිකාරිය ගෙන යන්නට තරම් දැක්මක් පරිසර අමාත්‍ය, ජනාධිපති සිරිසේනටද නොවීය.
විගණකාධිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ, මධ්‍යම පරිසර අධිකාරියට අයත් 2017 විගණන වාර්තාවට අනුව මධ්‍යම පරිසර අධිකාරියේද අඩුපාඩු රැ සක් තිබී ඇත. ගිණුම්කරණ ප්‍රමිති උල්ලංඝනය කළ අවස්ථා රැසක් විය. ගිණුම්වල අඩුපාඩුද රැසක් ඇත. නීති, රෙගුලාසිවලට අනුකූල නොවීම් රැසකි. ප්‍රසම්පාදන ගැටලු රැසකි. සියල්ල මෙහි දැක්විය නොහැකි වුව, විගණකාධිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ වාර්තාවලට අනුව මධ්‍යම පරිසර අධිකාරිය යනු ලංකාවේ වැඩිම ගිණුම්කරණ අඩුපාඩු ප්‍රමාණයක් සහිත ආයතනයකි.
කෙසේ වෙතත් ප්‍රධානම අඩුපාඩුවක් ඇත්තේ කාර්යසාධනය පැත්තේය. මධ්‍යම පරිසර අධිකාරිය විසින් ප්‍රධාන අරමුණු 18ක් ඉටු කළ යුතුය. ඉන් අරමුණු රැසක් ඉටුකිරීමට ජනාධිපතිවරයා යටතේ තිබුණු මේ ආයතනය අසමත් වී ඇත.
ඒ අතරින් ප්‍රධාන වන්නේ ඝන අපද්‍රව්‍ය කළමනාකරණය සම්බන්ධයෙන් ඉහළම වගකීමක් ඇති ආයතනය වන මධ්‍යම පරිසර අධිකාරියට එම කටයුත්ත නිසි ලෙස ඉටු කරගැනීමට නොහැකි වීමයි. පළාත් පාලන ආයතන විසින් කුණු කඳු නිර්මාණය කරන තෙක් කම්මුලේ අත තබාගෙන බලාසිටින ආයතනයක් බවට මධ්‍යම පරිසර අධිකාරිය පත්ව ඇත. කුණු ප්‍රශ්න ඉහළ යද්දී, එයට විසඳුම් සැපයීමේ කිසි වුවමනාවක් පරිසර අමාත්‍යධුරය බදාගෙන සිටින ජනාධිපතිවරයාටද තිබුණායැයි විශ්වාස කළ නොහැක.
පළාත් පාලන ආයතනවලට කසළ අපද්‍රව්‍ය, කසළ හා මල බැහැර කිරීමේදී, තැන්පත් කිරීමේදී එම කටයුත්තට නිර්දේශ නිකුත් කිරීම පරිසර අධිකාරිය සතු වගකීමකි. එමෙන්ම පරිසරයට, ඇළ මාර්ගවලට හානි සිදුවන ලෙස එම අපද්‍රව්‍ය බැහැර කිරීම් සිදුකිරීම වැළැක්වීම මධ්‍යම පරිසර අධිකාරිය සතු වගකීමකි.
මධ්‍යම පරිසර අධිකාරිය යනු පරිසර ආරක්ෂණ බලපත්‍ර ලබාදීමේදී ඉතාම අකාර්යක්ෂම කාර්යභාරයක් ඉටු කරන ආයතනයකි. ලංකාවේ තිබෙන ශ්‍රීලංගම බස් ඩිපෝ 114ක් අතරින් පරිසර ආරක්ෂණ බලපත්‍ර ලබාගෙන ඇත්තේ ඩිපෝ 14ක් පමණි. බස් ඩිපෝ යනු අපජලය හා තෙල් මිශ්‍ර අපද්‍රව්‍ය විශාල වශයෙන් පරිසරයට එකතු කරන ආයතන ප්‍රභේදයකි.
සියල්ලට වඩා ගැටලු‍ව වන්නේ ඇමෙරිකානු ඩොලර් මිලියන 33 ක ණය ව්‍යාපෘතියක් සම්බන්ධයෙන් කිසිවක් කිරීමට මධ්‍යම පරිසර අධිකාරිය අසමත් වීමය. මෙම ණය මුදල ආර්ථික සංවර්ධන සහයෝගිතා අරමුදලේ කොරියානු ණය ආධාර මත ලැබුණු මුදලකි. එය ඝන අපද්‍රව්‍ය බැහැර කිරීමේ ව්‍යාපෘතියකි. එම ව්‍යාපෘතිය 2015 ජුනි මාසයේදී අවසන් කිරීමට නියමිතව තිබුණු එකකි. එසේ වුව මේ දක්වා සිදුකර ඇත්තේ ව්‍යාපෘතිය සැලසුම් කිරීම පමණි. ව්‍යාපෘතියේ කාලසීමාව නියමිත දිනට වඩා වසර හයක් කල් දමා තිබුණි. එනම් 2021 දක්වා කල් දමා තිබුණි. විගණන දෙපාර්තමේන්තුව පෙන්වාදෙන්නේ ව්‍යාපෘතිය තවමත් අවසන් නොකළද, ණය ලබාගෙන තිබෙන බවයි. ව්‍යාපෘතිය මේ තරම් ප්‍රමාද වීම නිසා විශාල ණය බරක් දැරීමට ශ්‍රී ලංකාවට සිදුවනු ඇත. විශාල මූල්‍ය අවාසියක් සිදුවිය හැක. ඒ පාඩුව පිළිබඳව පරිසර අමාත්‍ය, ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේනට ස්තූතිවන්ත විය යුතුය.
සමස්තයක් ලෙස, ජනාධිපති සිරිසේනට තමන් යටතේ දැනටමත් ඇති ආයතන පිළිබඳව නිසි අවධානය යොමු කළ නොහැකි නම්, තවත් ආයතන ඔහුට පවරාදීම විහිළුවක්ම බව සටහන් කර තැබිය යුතුය.■
■ තරිඳු උඩුවරගෙදර / රේඛා නිලුක්ෂි හේරත්
පොලීසිය මාසෙකින් ඕනෑ : එජාපෙ
පොලිස් දෙපාර්තමේන්තුව මාසයක කාලයක් දක්වා ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන යටතේ තබාගැනීමට එක්සත් ජාතික පක්ෂය ඉඩ දී ඇතත්, මාසයකට වැඩි කාලයක් ජනාධිපතිවරයා යටතේ පොලීසිය තබාගතහොත් ඒ සම්බන්ධයෙන් පියවරක් ගන්නා බව එක්සත් ජාතික පෙරමුණේ ප්‍රබලයෙක් අනිද්දා සමග කීය.
ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට අනුව ජනාධිපතිවරයාට යම් ආයතනයක් ළඟ තබාගත හැක්කේ අගමැතිවරයාගේ එකඟතාව මත පමණක් වන අතර වත්මන් ජනාධිපතිවරයාට ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ විශේෂ විධිවිධාන යටතේ මහවැලි, පරිසර හා රාජ්‍ය ආරක්ෂාව යන විෂයන්ට අයත් ආයතන තබාගැනීමේ හැකියාවක් ඇත.
ඒ අනුව අගමැතිවරයාගේ අනුමැතිය තිබෙන තාක් කාල් පමණක් පොලිස් දෙපාර්තමේන්තුව ජනාධිපතිවරයාගේ යටතේ තබාගත හැකි බව අනිද්දා සමඟ අදහස් දැක්වූ එක්සත් ජාතික පෙරමුණේ ප්‍රබලයා කීය.
ජනාධිපතිවරයා ඝාතනය කිරීමට කුමන්ත්‍රණයක් ඇතැයි පවසා ඇති නිසා, එම ඝාතන සිදුවීම සම්බන්ධයෙන් මූලික පරීක්ෂණයක් අවසන් වන තෙක් පොලීසිය ජනාධිපතිවරයා යටතේ තබාගැනීමට එක්සත් ජාතික පෙරමුණ එකඟ වී ඇත.■
අනුරංග ජයසිංහ
ප්‍රසම්පාදන කොමිසමේ නම් ජනාධිපති ළඟ හිරවේ
ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සභාව විසින් අනුමැතිය ලබාදී ඇති ජාතික ප්‍රසම්පාදන කොමිෂන් සභාවේ නව සාමාජිකයන් ජනාධිපතිවරයා විසින් පත්කර නැතැයි වාර්තාවේ.
පසුගිය ඔක්තෝබර් මාසයේදී ජාතික ප්‍රසම්පාදන කොමිසමේ සාමාජිකයන්ගේ ධුරකාලය අවසන් වී ඇති අතර ඒ සඳහා නව සාමාජිකයන් පත්කිරීම සඳහා ඉදිරිපත්වූ නම්වලට ව්‍යවස්ථා සභාව අනුමැතිය ලබා දී ඇත්තේ ඒ අනුවය.
නව සාමාජිකයන් පත්කරන තෙක් ජාතික ප්‍රසම්පාදන කොමිසමේ වත්මන් සාමාජිකයන්ම තවදුරටත් කටයුතු කරන අතර නව සාමාජිකයන් පත් කිරීමෙන් පසු වත්මන් සාමාජිකයන් ධුරවලින් ඉවත් වී යනු ඇත.
රජයේ ටෙන්ඩර් කටයුතු ජාතික ප්‍රසම්පාදන කොමිසමේ මාර්ගෝපදේශයන්ට අනුව සිදුකළ යුතු අතර එම ටෙන්ඩර්වල අක්‍රමිකතාවන් ඇතොත් ජාතික ප්‍රසම්පාදන කොමිසමට පැමිණිලි කළ හැකිය.
එසේ පසුගිය ඔක්තෝබර් මාසයේදී ජාතික ප්‍රසම්පාදන කොමිසමට පත් කිරීම සඳහා ව්‍යවස්ථා සභාව විසින් යවන ලද නම් මේ වසරේදීත් පත්කිරීමට හැකියාවක් නැති අතර ඊට හේතුව ජනාධිපතිවරයා තායිලන්තයේ පෞද්ගලික සංචාරයක නිරතවීමයි.■
මඩකළපුවේ ඝාතන එල්ටීටීඊයෙන් නොවේ
මඩකළපුවේ වව්නතිව් ප්‍රදේශයේදී පොලිස් නිලධාරින් දෙදෙනෙකු ඝාතනය කිරීමට එල්ටීටීඊ සංවිධානයේ සාමාජිකයන්ව සිටි පුද්ගලයන් දෙදෙනෙකු සම්බන්ධ යැයි මාධ්‍ය වාර්තා කළද, එම පුද්ගලයන් ඝාතනය සිදු කළ බවට ප්‍රමාණවත් සාක්ෂි ලැබී නැතැයි අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තු ආරංචි මාර්ග පවසයි.
අදාළ ඝාතන නොවැම්බර් 30 දින සිදු වූ අතර කිලිනොච්චිය ධර්මපුරම් ප්‍රදේශයේ පදිංචි අජන්තන් නැමැති අය සිද්ධිය වූ දිනයේම අත්අඩංගුවට ගෙන ඇත. එදිනම කිලිනොච්චි වට්ටකච්චි ප්‍රදේශයේ පදිංචි රාසනාගම් සර්වනන්දන් නැමැති පුද්ගලයා සොයා ඔහුගේ නිවසට පොලිසිය පැමිණ ඇතත් ඔහු නිවසේ සිට නැත. පසුව තමන් සොයා ආ කාරණය පිළිබඳව ඔහු විසින් පොලිස් ස්ථානයට ගොස් විමසීමක් කර ඇති අතර එම අවස්ථාවේදී ඔහු අත්අඩංගුවට ගෙන ඇති බව වාර්තා වේ.
අදාළ ඝාතනයට සම්බන්ධ යැයි සැක කරන මෝටර් සයිකල් දෙකක් පිළිබඳවද මේ වන විට පරීක්ෂණ ආරම්භ කර ඇත.
මේ පිළිබඳව අනිද්දා කළ විමසුමකදී පොලිස් මාධ්‍ය ප්‍රකාශක රුවන් ගුණසේකර ප්‍රකාශ කළේ අදාළ පුද්ගලයන් දෙදෙනා මෙම ඝාතනයට සම්බන්ධ දැයි සාක්ෂි තවමත් ලැබී නැති බවත් පරීක්ෂණ කටයුතු තවදුරටත් සිදු කරමින් පවතින බවත්ය.■
මඩ ප්‍රචාරයන්ට වියන්ගොඩගෙන් එන්තරවාසි
ලිට්රෝ ගෑස් සමාගමෙන් සහ සැලසිනේ ආයතනයෙන් තමාට මුදල් සහ වෙනත් අනුග‍්‍රහ ලබා දී ඇතැයි සිය කීර්තිනාමයට හානි වන ආකාරයට සාපරාධී ප්‍රකාශ කිරීම සම්බන්ධයෙන් පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී කාංචන විජේසේකර, පූජ්‍ය ඉත්තෑකන්දේ සද්ධාතිස්ස, පූජ්‍ය මාගල්කන්දේ සුදත්ත සහ ‘සති අග අරුණ’ පුවත්පතට එරෙහිව ගාමිණී වියන්ගෙ ාඩ මහතා විසින් එන්තරවාසි යවා ඇත.
මෙම අපහාසයට ඉහත සඳහන් පුද්ගලයන්ගෙන් රුපියල් මිලියන 500 බැඟින් වන්දි මුදලක් ඉල්ලා සිය නීතීඥයන් මාර්ගයෙන් ගාමිණී වියන්ගොඩ විසින් එන්තරවාසි යවා ඇත. එම මුදල සති දෙකක කාලයක් තුළ ලබා නොදුනහොත් එය අයකරගැනීම සඳහා අධිකරණය හමුවේ නඩු පවරන බව දැනුම් දී ඇත.
ආණ්ඩුවේ විවිධ ව්‍යාපෘති හරහා ද, වෙනත් රහස්‍ය ගිණුම් හරහා ද ගාමිණි වියන්ගොඩ මහතා විසින් මුදල් සහ වෙනත් ආධාර ලබා ඇති බවට අදාළ පාර්ශවයන් විසින්
මඩ
විවිධ අවස්ථාවලදී කරන ලද ප‍්‍රකාශයන් සම්පූර්ණයෙන් අසත්‍ය සහ පදනම් විරහිත වන බවත්, ද්වේෂ සහගත වන බවත්, යහපාලන ආණ්ඩුව යටතේ කිසිම ආයතනයකින් කිසිදු ආකාරයක හෝ මූල්‍යමය හෝ මූල්‍යමය නොවන කිසිදු ගෙවීමක් හෝ අනුග‍්‍රහයක්, සෘජුව හෝ වක්‍්‍රාකාරයෙන් තමා කිසිදු ආකාරයකින් ලබාගෙන නැති බවත් ගාමිණී වියන්ගොඩ මහතා එම එන්තරවාසිය මඟින් අවධාරණය කර ඇත.■
හංසි මානවඩු
රූපවාහිනියේ සුනාමි අරමුදල වෙන වැඩවලට යොදවලා
ශ්‍රී ලංකා රූපවාහිනී සංස්ථාව විසින් සුනාමියෙන් හානිවූවන්ට සහන සැලසීම සඳහා ආරම්භ කර තිබූ සුනාමි අරමුදලේ රුපියල් මිලියන ගණනක මුදල් එම අරමුදලේ අරමුණුවලට පැටහැණීව විවිධ කටයුතු වෙනුවෙන් වියදම් කර අවභාවිත කර ඇතැයි රූපවාහිනී සංස්ථා ආරංචි මාර්ග ප්‍රකාශ කරයි.
එම අරමුදලෙන් ඩලස් අලහප්පෙරුම අමාත්‍යවරයා ආරම්භ කර තිබු උතුරු දුම්රිය ව්‍යාපාතියට රුපියල් මිලියන 40ක පමණ මුදලක්ද, කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ දෘශ්‍ය කලා පීඨයට හා චිත්‍රපට අධ්‍යක්ෂක බූඩී කිර්ති සේන මහතාට තවත් මිිලියන ගණනක මුදලක් ලබාදී ඇති බවත් එම ආරංචිමාර්ග ප්‍රකාශ කරයි.
රූපවාහිනී සංස්ථාවේ සේවය කළ සේවකයන් පිරිසක් ද සුනාමි ව්‍යසනයෙන් අවතැන්ව ඇතත් එම සේවකයන්ට හෝ අදාල අරමුදලෙන් කිසිදු ආධාරයක් කර එසමයෙහි ලබා දී නැත.
අදාල අරමුදලට සිදු වුයේ කුමක් දැයි රූපවාහිනී සංස්ථාවේ ගිණුම් අංශයෙන් අනිද්දා කළ විමසීමකදී එහි නිලධාරියෙකු පැවසුවේ තුන්වන පාර්ශ්වයකට අදාළ තොරතුරු ලබා දිය නොහැකි බවත් ලිඛිතව ඉල්ලු‍ම් කරන ලෙසත්ය.■