අග්‍රාමාත්‍යවරයාගෙන් විමසා අමාත්‍ය මණ්ඩලය පත්කළ යුතුය යන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා ප්‍රතිපාදනය කඩකළ ජනාධිපතිවරයා ඉන්පසු අග්‍රාමාත්‍යවරයා සමග කිසිදු සාකච්ඡාවකින් තොරව අමාත්‍යාංශවලට අයත් විෂය පථයන්ද ගැසට් මඟින් ප්‍රකාශයට පත්කර තිබේ.
අමාත්‍ය මණ්ඩලයට පත්කිරීම සඳහා අග්‍රාමාත්‍යවරයා විසින් නම් කරන ලද බොහෝ අයට ජනාධිපතිවරයා අමාත්‍ය තනතුරු නොදුන් බවද ඔහුට අභිමත අයට පමණක් අමාත්‍ය තනතුරු දුන් බවද ඒ අනුව ප්‍රකාශ වේ. මෙසේ අමාත්‍ය තනතුරු නොලැබුණා යැයි කියවෙන අය අතරින් හිටපු අමාත්‍ය සරත් ෆොන්සේකා කියන්නේ ජනාධිපතිවරයාගේ එම අත්තනෝමතික ක්‍රියාවට එරෙහිව අධිකරණ ක්‍රියාමාර්ග ගන්නා බවය.
ඒ අතරම තනි ආණ්ඩුවකට අමාත්‍ය තනතුරු සංඛ්‍යාව 30ක් වුවද ඊට ජනාධිපතිවරයා හා අගමැතිවරයා අයත් නොවන බවත් එම ගැටලුව විසඳාගැනීමට නීතිපතිවරයා විමසා ඇති බවත් එජාපය කියයි. ඊට පෙර එජාපයේ උත්සාහය වූයේ පාර්ලිමේන්තුවේ එක් මන්ත්‍රීධුරයක් හිමි ශ්‍රී ලංකා මුස්ලිම් කොංග්‍රසය සමග ජාතික ආණ්ඩුවකට එළඹ තනි ආණ්ඩුවක තිහකට සීමාවූ අමාත්‍යධුර සංඛ්‍යාව ඉක්මවා තනතුරු පිරිනැමීමටය. එම උත්සාහය පාර්ලිමේන්තුව ආරම්භවීමෙන් පසු එජාපය නොගන්නවා ඇතැයි සිතිය නොහැකිය. තිහක අමාත්‍ය මණ්ඩලයක් පත්කිරීම සඳහා 35ක් හෝ 37ක ලැයිස්තුවක් ජනාධිපතිවරයාට එජාපය යොමු කිරීම එම උත්සාහයේ එක් පියවරක් විය හැකිය.
එම උත්සාහය තුළ ඇති බරපතළම ප්‍රශ්නය වන්නේ අවශ්‍ය කරන්නේ තිහක අමාත්‍ය මණ්ඩලයක් නම් ඊට වැඩි සංඛ්‍යාවක නම් යවා එජාපය ඒ අතරින් තේරීමක් කිරීමේ අවස්ථාව ජනාධිපතිවරයාට ලබාදීමේ මෝඩ තකතීරු වැඬේ කිරීමය. පත්කළ යුතු සංඛ්‍යාව තිහක් නම් එජාපය යැවිය යුතුව තිබුණේ ඔවුන්ට අවශ්‍ය එම තිහේ ලැයිස්තුවය. එයින් නම් කිහිපයක් ප්රතික්ෂේප කළේ නම් එජාපයට පැහැදිලි තර්කයක් තිබෙන්නේය. දැන් නම් එවැනි පැහැදිලි තර්කයක් තිබේද යන්න සැක සහිතය.
අනෙක් පැත්තෙන් එජාපය කල්පනාවට ගත යුතුව තිබෙන්නේ ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේනගේ හා මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ ව්‍යවස්ථා විරෝධී කුමන්ත්‍රණය පරාජය කිරීම එජාපයේ තනි ජයග්‍රහණයක් නොවන බවය. එය එජාපද නොවන, පක්ෂ දේශපාලනයේද නොයෙදෙන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට ගරුකරන මේ රටේ හෘදය සාක්ෂියක් ඇති මිනිසුන්ගේ සාමූහික ජයග්‍රහණයක් බවය.
මේ ජනයා කිසිවිටෙකවත් තිහට වැඩි තබා තිහකින් යුත් කැබිනට් අමාත්‍ය මණ්ඩලයකටවත් කැමති අය නොවෙති. මේ කුඩා රටට ඔරොත්තු නොදෙන කැබිනට් මණ්ඩලයකට ජනයා කැමති නැත. ඇත්තෙන්ම ඇමතිධුර සංඛ්‍යාව 20ක් වුවත් ප්‍රමාණවත්ය. වැඩි මිස අඩු නැත. අමාත්‍යාංශයක් යනු විසල් එකකි. එය රජයේ දෙපාර්තමේන්තු කිහිපක් සංස්ථා, මණ්ඩල, අධිකාරි හා රජයේ සමාගම් අයත් එකක් විය යුතුය. එහෙත් අද අමාත්‍යාංශ යනු විහිළු සපයන ඒවා පමණය. ඒවාට ඇත්තේ බරසාර නම් පමණය. එම නම්වලට අදාළව වැඩකටයුතු කිරීමට ඉහත කී ආකාරයේ රාජ්‍ය දෙපාර්තමේන්තු හෝ රාජ්‍ය ආයතන හෝ රාජ්‍ය සමාගම් නැත. කැපවීම යහපාලනයට නම්, මෙතෙක් එය ක්‍රියාත්මක කිරීමට නොහැකිවූයේ ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන සමග වූ ජාතික ආණ්ඩුව නිසා නම්, රටට ඔරොත්තු දෙන කැබිනට් මණ්ඩලයක් පත්කර ආදර්ශයට ආරම්භයක් ගන්නට එජාපයට හැකියාව තිබුණි. එහෙත් එවැන්නක් සිදුවූයේ නැත.
රනිල් වික්‍රමසිංහ නායකයෙකු වශයෙන් එජාපය තුළ ස්ථාවර නම් අප පත්කරන්නේ මෙපමණ කැබිනට් මණ්ඩලයක් පමණයි, ඊට කවුරුත් එකඟවිය යුතු බව කියන්නට තිබුණි. එවැන්නක් කියන්නට තරම් එජාපය තුළ රනිල් වික්‍රමසිංහට හයියක් නැති තරම්ය. එහි කල්ලි කණ්ඩායම් වැහිවැහැලාය. ඔහුගේ නායකත්වයේ ඒකමතිකත්වය පිළිගන්නේ නැත. ඔහු මෙතෙක් දුර ආවේ සටකපටකම තුළ තමාගේ කල්ලි කණ්ඩායමට බර තබා ක්‍රියාකිරීමෙන්ය. අමාත්‍ය මණ්ඩලය පත්කිරීමේදීත් රනිල් වික්‍රමසිංහට ඇති එම දුර්වල නායකත්වය පෙන්නුම් කර ඇත. හොරුන්ට, අසාර්ථක වූ අයට, විශ්‍රාම සුවයට ළංවී ඇති අයට තනතුරු නොදෙන බව කියන්නට ඔහුට හැකිවී නැත. මහා බැංකු බැඳුම්කර හොරුන් ආරක්ෂා කිරීමෙන්ද, අසාර්ථකත්වයෙන්ද, විශ්‍රාම සුවයට ළංවීම අතින්ද ඔහු කප් ගසා ඇති බැවින්ය. ‘ඔවා දෙනු පරහට, තමා සම්මතයේ පිහිටා සිට’ යන්න වික්‍රමසිංහට අදාළ නොවීම ඊට හේතුවය.
2018 දෙසැම්බර් 28 දින සහිතව අමාත්‍යාංශ විෂයන් වෙන්කිරීම සම්බන්ධයෙන් ජනාධිපතිවරයා නිකුත් කර ඇති අතිවිශේෂ ගැසට් පත්‍රයට අවධානය යොමුකිරීමේදී දැකගත හැකි ප්‍රධාන කරුණු කිහිපයක් ඇත. ඉන් කැපී පෙනෙන ප්‍රධානතම කරුණ වන්නේ ජනාධිපතිවරයා ඔහු යටතේ ඇති ආරක්ෂක, මහවැලි සංවර්ධන හා පරිසර යන විෂය ක්‍ෂේත්‍රයන්ට කොහෙත්ම අදාළ නැති ආයතන ගණනාවක්ම නිල වශයෙන් හා නොනිල වශයෙන් යටතට ගෙන ඇති බවය.
ඒ අනුව ජනාධිපතිවරයා නිල වශයෙන්ම යටතට ගෙන ඇත්තේ ශ්‍රී ලංකා පොලිස් දෙපාර්තමේන්තුව, රජයේ මුද්‍රණ දෙපාර්තමේන්තුව හා ජාතික මාධ්‍ය මධ්‍යස්ථානයයි. මින් යහපාලන ආණ්ඩුව යටතේ පොලිස් දෙපාර්තමේන්තුව, නීතිය හා සාමය අමාත්‍යාංශය යටතේ පැවති අතර අලුත් ආණ්ඩුවේ එනමින් අමාත්‍යාංශයක් නැති නිසා එය අභ්‍යන්තර කටයුතු අමාත්‍යාංශය යටතට පත්කළ හැකිය. (2015 ජනවාරි 08 දිනෙන් පසු එම වසරේ සැප්තැම්බර් අලුත් අමාත්‍ය මණ්ඩලය පත්කරන තෙක් පොලිස් දෙපාර්තමේන්තුව පැවතියේ අභ්‍යන්තර කටයුතු අමාත්‍යාංශය යටතේය.) පොලිස් දෙපාර්තමේන්තුව ජනාධිපතිවරයා යටතට ගැනීම ගැන එජාපය කියන්නේ මාසයක කාලයකට ජනාධිපතිවරයා පොලිසිය ඔහු යටතට ඉල්ලූ බවයි. එම කාලයෙන් පසු ජනාධිපතිවරයා පොලිසිය ඊට අයත් අමාත්‍යාංශයට ලබා නොදුන්නොත් එජාපය කරන්නේ කුමක්ද?
ජනාධිපතිවරයා යටතට ගෙන ඇති අනෙක් ප්‍රධාන ආයතනය රජයේ මුද්‍රණ දෙපාර්තමේන්තුවයි. (රජයේ මුද්‍රණාලය) එයද ජනාධිපතිවරයාට අයත් විෂයන්ට අදාළ ආයතනයක් නොවේ. එහෙත් පසුගිය කාලය පුරා නීති උපදෙස් ගෙන ගැසට් මගින් රට පාලනය කිරීමේ පුරුද්දක් තිබූ නිසා ඔහු එයට විශේෂ ආශාවක් දැක්වූවාදැයි කිව නොහැක.
අනෙක් ප්‍රධාන කාර්යාලය වන්නේ ජාතික මාධ්‍ය මධ්‍යස්ථානයයි. යහපාලන ආණ්ඩුව යටතේ එය අග්‍රාමාත්‍යවරයා යටතේ පැවති අතර, සිරිසේන-රාජපක්ෂ කුමන්ත්‍රණ ආණ්ඩුව බිහිවූ සැණින්ම සිරිසේන- රාජපක්‍ෂවාදීන් ජාතික මාධ්‍ය මධ්‍යස්ථානයට කඩා වැදී රූපවාහිනී නාලිකා මඟින් ප්‍රචාරය කළේ මඩ පුවත් ප්‍රචාරය කරන ස්ථානයක් වැටලූ බවය. ජනාධිපති මාධ්‍ය ඒකකයක් පවතිද්දී තවත් මාධ්‍ය ඒකකයක් ජනාධිපතිවරයාට අවශ්‍ය වූයේ ඇයි? එය සමහර විට ඉදිරි මැතිවරණ ඉලක්ක කරගෙන විය හැකිය.
වෙනත් විෂය පථයන්ට අයත් එම ආයතනවලට අමතරව ජනාධිපතිවරයාගේ ආරක්ෂක විෂය පථයට ආරක්ෂක මාණ්ඩලික ප්‍රධානී කාර්යාලය අලුතෙන් එකතු වී ඇත. ඊට අමතරව මෙතෙක් තිබුණේ කොසේදැයි නොදන්නා ආරක්ෂක පර්යේෂණ හා සංවර්ධන මධ්‍යස්ථානය හා ශ්‍රී ලංකා ජාතික ආරක්ෂක අධ්‍යයන ආයතනය යන ආයතන ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශය යටතට පත්වී ඇත.
ඒ මඟම යමින් මහවැලි සංවර්ධන හා පරිසර අමාත්‍යාංශය යටතට තිරසර සංවර්ධන සභාව, දේශගුණික විපර්යාසයන්ට අනුහුරුවීම සඳහා වූ ඒකාබද්ධ ජල කළමනාකරණ ව්‍යාපෘතිය, පරිසර පද්ධති සංරක්ෂණ හා කළමනාකරණ ව්‍යාපෘතිය, මහවැලි සුරක්ෂිත ආයෝජන වැඩසටහන හා මහවැලි ගංගා දෝණි ආශ්‍රිත ගොවි ජනපදවල කෘෂිකාර්මික ප්‍රජාව දේශගුණික විපර්යාසවල අහිතකර බලපෑම්වලට අනුහුරුකරවීමේ ව්‍යාපෘතිය යන ව්‍යාපෘති පත්කර තිබේ.
අමාත්‍යාංශවලට විෂයයන් වෙන් කිරීමේදී ජනාධිපතිවරයාගේ ඇත්ත ස්වරූපය හෙළිදරව්වන්නේ ඒ ආකාරයට නිල වශයෙන්ම ඔහු අත්කරගෙන ඇති ආයතනවලින් නොවේ. වෙන කිසිදු අමාත්‍යාංශයකට පවරා නොදීමෙන් ඔහු යටතට පත්වෙන ආයතන දෙස බැලීමේදීය. හැමදාමත් ගුවන්සේවා විෂය යටතේ තිබූ ශ්‍රී ලන්කන් ගුවන් සමාගම හා ඊට අයත් පාලිත සමාගම් මෙවර එම විෂය යටතට පත්කර නැති අතර, ඒ අනුව කිසිදු අමාත්‍යාංශයක් යටතට පත්කර නැති ආයතන ජනාධිපතිවරයා යටතට පත්වීමේ නියමයට අනුව ශ්‍රී ලන්කන් ගුවන් සමාගම ජනාධිපතිවරයා යටතේ පවතී.
ශ්‍රී ලංකා ටෙලිකොම් ආයතනයට ද ඒ දෙයම ජනාධිපතිවරයා සිදුකර ඇති අතර එම ආයතනය, මෙතෙක් පැවති ඩිජිටල් යටිතල පහසුකම් හා තොරතුරු තාක්ෂණ අමාත්‍යාංශයට හෝ කැබිනට් නොවන අමාත්‍යාංශයට ලබාදී නැත. ඒ අනුව කුමාරසිංහ සිරිසේන මල්ලී සභාපතිත්වය දරන ශ්‍රී ලංකා ටෙලිකොම් ආයතනය ඇත්තේ මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපති අයියා යටතේ බව කරුණාවෙන් සලකන්න. එසේම 2015 ජනවාරි 08 ජයග්‍රහණයෙන් පසු අමාත්‍ය මණ්ඩලය දිවුරුම් දීමටත් පෙර කුමාරසිංහ සිරිසේන නම් වූ ජනාධිපති මල්ලී ශ්‍රී ලංකා ටෙලිකොම් සභාපති පුටුවේ වාඩි වූ බවද සිහි තබාගන්න.
දැන් ජනාධිපතිවරයා පොලීිසියද, මාධ්‍ය මධ්‍යස්ථානද, මුද්‍රණාලද, දුරකථන සමාගම්ද, ගුවන් සමාගම්ද, තමා යටතේ තබාගෙන මේ සැරසෙන්නේ කුමකටද? ඉදිරි මාස කිහිපයේදී එය සැබැවින්ම අපට දැක ගැනීමට හැකි වනු ඇත.■
ටෙලිකොම් සභාපති මල්ලී හා ඇමති අයියා
පුළුවන් තරම් බලය බෙදන්න ඕනෑ
බැසිල් රාජපක්ෂ
ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ
ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන හදිසි ජනා ධිපති වරණය ක් කැඳෙව්වොත් ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ සහායෝගය දෙනවාද?
අපි එහෙම තීන්දුවක් අරගෙන නැහැ. මම හිතන්නේ මේ වෙලාවේ ජනාධිපතිවරණයකට යෑම ඒ තරම් සුදුසු නැහැ. දැන් සමහරු කියනවා මහින්ද රාජපක්ෂ මැතිතුමා ගත්ත තීරණය වැරදියි කියලා. මම ඒ තීරණයේ හරි වැරැද්ද ගැන අදහසක් කියන්නේ නැහැ. එහෙත්, එහෙම සාකච්ඡාවක් තියෙන වෙලාවක හදිසි ජනාධිපතිවරණයක් කැඳවීම අවාසියක් වේවි. අනෙක ජනතාව මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයාට ඡන්දය ලබාදුන්නේ වසර හයක් සඳහා. ජනාධිපතිවරයා වසර පහකට ඒ කාලය සීමා කරගත්තා. ඊටත් ඉහා ගිහින් තවත් කාලය සීමා කරගැනීම සුදුසුයි කියලා මම හිතන්නේ නැහැ. කෙසේ වෙතත් 2019 අග ජනාධිපතිවරණයක් පැවැත්විය යුතුයි.
පොදුජන පෙරමුණට 2019 අවුරුද්දේ තියෙන සැලසුම් මොනවාද?
ජනාධිපතිවරණයට අපේ රට සූදානම් කිරීම තමයි මූලිකම වැඬේ. ඒ අතරේ ඇල්පිටිය පළාත් පාලන ආයතනයේ මැතිවරණය පැවැත්විය යුතුයි. ඊට අමතරව පළාත් සභා තුනක මැතිවරණ දැනටමත් අවුරුද්දයි මාස දෙකක් තිස්සේ කල් දාලා තියෙනවා. මේ වර්ෂය අවසාන වෙද්දී පළාත් සභා නවයේම මැතිවරණ පැවැත්විය යුතුමයි. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ගැන ඉහළින් කතාකරන එජාපයටත්, වැඩි වැඩියෙන් බලය බෙදන්නැයි ඉල්ලන දෙමළ ජාතික සන්ධානයටත් පළාත් සභා කල් දාන්න බැහැ. ඒ නිසා මැතිවරණ රැසකට මේ වර්ෂයේදී මුහුණදෙන්නට සිදුවේවි. ඉදිරි කාලය තුළ මේ රටේ ජනතාවගේ මතය ප්‍රකාශ කිරීමට අවස්ථාවක් තියෙනවා. ලංකාවේ වැඩිම මහජන නියෝජිතයන් පිරිසක් ඉන්න දේශපාලන පක්ෂය විදියට අපි රටේ ප්‍රධාන ප්‍රශ්න කිහිපයකට අවධානය යොමුකරලා තියෙනවා. ඒ ප්‍රශ්නවලට විසඳුමක් ලබාදෙන වැඩපිළිවෙළක් එක්ක එන්න බලාපොරොත්තු වෙනවා. ඒ වැඩපිළිවෙළ සකස් කිරීම තමයි කරන්න බලාපොරොත්තු වෙන්නේ.
ලංකාවේ දේශපාලනයට අලු‍ත්ම දැක්මක් අවශ්‍යයි. නීතියේ ආධිපත්‍යය අද නැහැ. දූෂණය ඉහවහා ගිහින් තියෙන්නේ. මම මේ කියන්නේ යහපාලන ආණ්ඩුව නිසා මේක වුණා වගේ පටු කතාවක් නෙවෙයි. ඒක ලංකාවේ කාලාන්තරයක් තිස්සේ තිබුණු ප්‍රශ්නයක්. ඒ වගේම ලංකාවේ කාන්තා හිංසනය ඉහළ තත්ත්වයකට ඇවිල්ලා තියෙනවා. මම කියන්නේ ගෙවල් ඇතුළේ තියෙන අඬදබර ගැන නෙවෙයි. කාන්තාවකට පාරේ යන්න බැරි රටක් බවට ලංකාව පත්වෙලා. මම සංචාරක අමාත්‍යාංශයේ හිටපු කාලයේත් ඒ තත්වය දැක්කා. ලංකාව ඉතාම අශීලාචාර පිරිසක් ඉන්න රටක් ලෙස හඳුන්වන තැනකට පත්වෙලා. මත්ද්‍රව්‍ය පාවිච්චිය වැඩිවෙලා. අද අපට වසවිස නැතිව ආහාර වේලක් ගන්න බැරි තත්වයට පත්වෙලා. කන ආහාර ටික ගැන විශ්වාස කරන්න බැහැ. ළිඳකින් වතුර බොන්න බැරි තරම් ජලය දූෂණය වෙලා. ඒ මැද්දේ ලංකාව නිෂ්පාදනය පැත්තෙන් දුර්වල රටක් වෙලා තියෙනවා. බොහෝ ක්ෂේත්‍රවල නිෂ්පාදනයන් තිබුණු රටක් අද හැමදේම පිටරටින් ගෙන්වන තැනට පත්වෙලා. අලුත් අදහස්, අලුත් මුහුණු හා අලුත් වැඩපිළිවෙළක් තියෙන රජයක් බිහිකරන්න මේ වර්ෂයේදී අපි උත්සාහ කරන්න ඕනෑ.
ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ සහ මහින්ද රාජපක්ෂ අතර තියෙන සම්බන්ධය මොකක්ද?
පැහැදිලිවම අතිසමීප සම්බන්ධයක්. මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිතුමා හා පොදුජන පෙරමුණ අතර සම්බන්ධය ඈත් කරන්න බැහැ. ආරම්භයේ පටන්ම එතුමා තමයි පක්ෂයේ පරමාදර්ශී නායකයා. එතුමාගේ නායකත්වයෙන් තමයි සියලු දේ කළේ. එතුමාගේ දැක්ම තමයි අපේ පක්ෂයේ දැක්ම. ළඟදී සාමාජිකත්වය සම්බන්ධයෙන් ඇතිවුණ ප්‍රශ්නය දේශපාලනික වශයෙන් අපේ පක්ෂයට වැදගත්කමක් නැහැ. එතුමාගේ සාමාජිකත්වය තියෙනවාද නැද්ද කියන එක සලකන්නේ නැහැ. එතුමා වෙනුවෙන් තමයි මේ පක්ෂය බිහි කළේ. එතුමාගේ අනුගාමිකයින් තමයි මේ පක්ෂයේ ඉන්න සියලුදෙනාම. සාමාජිකත්වය සම්බන්ධව දැන් අර්බුදයක් තියෙන්නේ ව්‍යවස්ථාමය පසුබිම නිසායි. එහෙත් පහුගිය කාලයේ අපේ පක්ෂයේ සියලු කටයුතුවලට සම්බන්ධ වුණ මහජන නියෝජිතයන් බොහෝ දෙනෙක් නිල වශයෙන් පක්ෂයේ සාමාජිකත්වය අරගෙන තිබුණේ නැහැ. නීතිමය රාමු ඇතුළේ ඉඳන් දේශපාලනය ගැන බලන්න බැහැ. එජාපයේත් නිල සාමාජිකත්වය නොගෙන පක්ෂයේ නායක මට්ටමේ ඉන්න පුද්ගලයො ඉන්නවානේ. ඒ නිසා මම මොහොතකටවත් ඒ ගැන කතාකරන්න කැමති නැහැ.
පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමෙන් පසුව මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා පොදුජන පෙරමුණට එක්වේවිද?
අනිවාර්යයෙන්ම එහෙම වේවි. මේ පක්ෂය බිහිවෙද්දී ඔක්කෝම හිටියේ ආණ්ඩුවේ. නිල වශයෙන් එජාපය හා ශ්‍රීලනිපය හිටියා. නොනිල විදියට ජවිපෙ හා දෙමළ ජාතික සන්ධානයත් ඒ පැත්තේ හිටියා. විරුද්ධ පක්ෂයක් තිබුණේ නැහැ. අපි කියන්නේ, දේශපාලන මඩ ගොහොරුවක තමයි නෙළුම් පොහොට්ටුව පිපුණේ. අපේ අඩුපාඩු නැතිවම නෙවෙයි. අපි කියන්නේ නැහැ අපි හැම අතින්ම විශිෂ්ටයි කියලා. අපි අනිවාර්යයෙන්ම සිවිල් සමාජය ශක්තිමත් කිරීම, නීතියේ ආධිපත්‍යය ඇතිකිරීම, ආණ්ඩුක්‍රම ප්‍රතිසංස්කරණ ගැන වැඩිපුර හිතන්න ඕනෑ. ජාතීන්, ආගම්, කුල භේදවලින් මිදිලා වැඩ කරන්න බලාපොරොත්තු වෙන්න ඕනෑ. අනෙක් හැම කොටසක්ම එකතු කරගන්න ඕනෑ. මොනවා වුණත් ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ තමයි ප්‍රධාන දේශපාලන බලවේගය වෙන්න ඕනෑ.
තවත් කාරණයක් තියෙනවා. අපි ආණ්ඩුවක් ගන්නවා නම් පැහැදිලි ජනවරමක් අවශ්‍යයි. එහෙන් මෙහෙන් කට්ටිය එකතු කරන්න බැහැ. කොන්දේසිවලට යටවෙලා ආණ්ඩු කරන්න බැහැ. අපට හරි බලයක් ඇතිව ආණ්ඩුවක් ගන්න ඕනැ. හරියට වැඩ කරන්න බැරි නම් ආණ්ඩුවක් අරගෙන වැඩක් නැහැ.
ශ්‍රීලනිපය හා පොදුජන පෙරමුණ අතර තියෙන සම්බන්ධය මොකක්ද?
ශ්‍රීලනිපය අපේ පක්ෂයට ආසන්නම පක්ෂයක් විදියට සලකන්න පුළුවන්. ශ්‍රීලනිප බීජයෙන් තමයි අපි හටගත්තේ. ඒ නිසා ඒ පක්ෂයත් එක්ක වැඩි සමීපභාවයක් තියෙනවා. ඒ නිසා ශ්‍රීලනිපය සමඟ අපි සන්ධානගත වීමේ ඉඩක් තියෙනවා.
පොදුජන පෙරමුණ බිහිවූ වෙලාවේ ශ්‍රීලනිපය හිටියේ එජාපය එක්ක යහපාලන ආණ්ඩුවේ. එතකොට ඔබලාගේ දේශපා ලන බලවේගයට දේශපාලන පක්ෂයක් අවශ්‍ය බව හිතන්න පුළුව න්. එහෙත් දැන් ශ්‍රීලනිපය ආණ්ඩුවෙන් ඉවත්වෙලා. රාජපක්ෂවරු සමඟ එක්වෙන්න මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජන පති වරයා කැමති වෙලා. ඉතින්, පොදුජන පෙරමුණකට දැන් අවශ්‍යතාවක් තියෙනවාද?
ශ්‍රීලනිපය යුගයේ අවශ්‍යතාවට අනුව වෙනස් වෙලා නැහැ. මම ඉහතින් පෙන්වපු නවීන තත්වයන්ට ශ්‍රීලනිපය සූදානම් වෙලා නැහැ. ඒ නිසා අපේ පක්ෂය යුගයේ අවශ්‍යතාවක් වෙලා තියෙනවා. කෙනෙක්ට කියන්න පුළුවන් අද ශ්‍රීලනිපය අවශ්‍යද කියලා. මම හිතන්නේ ශ්‍රීලනිපයටත් ඓතිහාසික කාර්යභාරයක් තියෙනවා. ඒ නිසා ඒ පක්ෂය තියෙන්න ඕනෑ. ඒත් අවශ්‍ය ප්‍රමාණයට තමන්ගේ කාර්යභාරය කරන එක ඒ නායකයන්ගේ වගකීමක්. ඒ ගැන මම කතාකරන්නේ නැහැ.
ඔබ ඉහතින් පෙන්වූ නවීන අදහස් ගැන පොදුජන පෙරමුණේ සාමාජිකත්වය තියෙන බොහෝ දෙනෙක් සංවේදී නැති බවයි අපට පෙනෙන්නේ. පොදුජන පෙරමුණේ අද ඉන්නේ එජනිසය සමඟ සිටි කණ්ඩායම. ඔවුන්ගේ පරණ අදහස් වෙනස් වී ඇති බව පෙනෙන්නේ නැහැ..
ඒක තමයි අපටත් තියෙන අභියෝගය. අපි ගෙයක් හදනවා කියලා හිතමු. හිස් ඉඩමක අලු‍ත්ම ගෙයක් හදනකොට හරි ලේසියි. ඒත් තියෙන ගෙයක් නවීන විදියට අලු‍ත්වැඩියා කරන්න ගියාම වියදමත් වැඩියි, කරදරත් වැඩියි. ලංකාවේ දේශපාලනය තුළ මුල් බැසගත් මත, සම්ප්‍රදායන් තියෙනවා. ඒවා වෙනස් කරන්න අමාරුයි. එහෙත් හොඳ නායකත්වයක් තිබුණොත් ඒවා කරන්න පුළුවන්. අපි උත්සාහ කරන්නේ ඒක කරන්න තමයි.
ඔබ ජාතිභේද නැතිව දේශපාලනය කිරීම ගැන කීවත්, පෙ ාදුජන පෙරමුණේ ඉන්න බොහෝ අය උත්සාහ කරන්නේ සිංහල ජාතිකවාදය වඩ වඩාත් ශක්තිමත් කරමින් බලයට එන්නයි.
ඒක නම් වෙනස් කරගත යුතුමයි. කවුරු මොනවා කිව්වත්. මම නම් ඒකට කැමතිම නැහැ. මම කියන්නේ නැහැ කිසිම ජාතියකට අසාධාරණයක් වෙන නීති හදන්න ඕනෑ කියලා. සමානත්වය ඇති කරන්න නීතිමය පසුබිම හදන්න ඕනෑ. මගෙනුත් අහන අය ඉන්නවා, ලංකාවේ වෙන ජනවර්ගවලට තියෙන ප්‍රශ්නය මොකක්ද කියලා. හැමෝටම සමාන අයිතීන් තියෙනවා නේද කියලා. ඒත් සුළු ජාතිකයෙකුට තියෙන ප්‍රශ්න මොනවාද කියලා ලේසියෙන් පැහැදිලි කරන්න බැහැ. තමනුත් සුළුතරය බවට පත්වුණොත් තමයි ඒ අමාරුව තේරුම් ගන්නේ. මම වෙනත් රටවල සුළුතරය විදියට ඉඳලා ඒ අත්දැකීම් ලබලා තියෙනවා. යම්කිසි කෙනෙක් දේශපාලනයෙන් බලයට එන්න ඒක යොදාගන්නවා නම් මම අනුමත කරන්නේ නැහැ.
පොදුජන පෙරමුණ නියෝජනය කරනවා යැයි ඔබ කියන නවීන අදහස්, පක්ෂයේ දේශපාලන නායකයන්ට එන්නත් කරන්නට සැලසුමක් තියෙනවාද?
අපි පහළ මට්ටමෙන්ම ජනතා සහභාගිත්වය ගත්තොත් හුඟ දෙනෙක් මේ සංකල්ප පිළිගනීවි. ඊට විරුද්ධ මතයක් ජනතාවටත් නැති බව පෙනෙනවා. එන්න එන්නම මධ්‍යස්ථ ඡන්ද වැඩිවෙනවා. තරුණ ඡන්ද වැඩිවෙනවා. එදාට වඩා අද මාධ්‍ය වෙනස්වෙලා. අද පත්තරයක්වත් නොකියවන තරුණයෝ ඉන්නවා. ඒත් ඔවුන්ට රටේ වෙන දේවල් ගැන ලොකු දැනුමක් තියෙනවා.
බොරු කතා පතුරුවලා එයාලාගේ සහයෝගය ගන්න බැහැ..
බැහැ බැහැ. එයාලා දන්නවා හැමදේම. අපේම ඉතිහාසය ගැන අපටත් වඩා හොඳට එයාලා කියනවා. ඒ නිසා අපි ඒ අය එක්ක දේශපාලනය කරන්න සූදානම් වෙන්න ඕනෑ.
බලය බෙදීමේ අවශ්‍යතාව සුළුතර ජනවර්ගවලින් නිතර මතු කරනවා. එහෙත් පොදුජන පෙරමුණ ඒ ගැන සංවේදීද?
ඉදිරි කාලයේදී අපේ පක්ෂය ගමින් ගමට යන්න බලාපොරොත්තු වෙනවා. ගම්මාන 25,000ක විතර පිළිසඳර කියලා සාකච්ඡා මාලාවක් කරනවා. ඒ අයගේ අදහස් ගන්න බලාපොරොත්තු වෙනවා මේ ප්‍රශ්නයට විසඳුම් සෙවීම සඳහා. ජාත්‍යන්තර රටවලින් උදාහරණ ගන්නවා. අපේ පක්ෂයේ උපායමාර්ගික කාරණා ගැන වෙනම අංශයක් ඉන්නවා. බලය ජන සන්තක කරන්නේ කොහොමද කියලා අපි හොයනවා. බලය බෙදීම කියන්නේ ජාතියක් වෙනුවෙන් විය යුතු දෙයක් නෙවෙයි. මම නම් කියන්නේ බලය පුළුවන් තරම් බෙදන්න ඕනෑ. බලය බෙදීම කියන්නේ ජනතාවගේ වැඩ කටයුතු කරන්න ජනතාවට අයිතියක් දෙනවා කියන එක.■
■ තරිඳු උඩුවරගෙදර / රේඛා නිලුක්ෂි හේරත්
ජනවාරිය නොපැමිණීම සහ ඉතිහාසයේ සරදම
කොන්ස්ටන්ටයින් අධිරාජ්‍යයේ බිඳවැටීම නිසා ඉතාලියට පැරණි ග්‍රීසියේ සුන්බුන් සොයා ගත හැකිවිය. ප්‍රංශය ධනවත් වීමට ද ග්‍රීසියෙන් ලැබුණු වටිනා සම්පත් හේතුවිණි. අනෙක් අතට විද්‍යාව සහ කලාවේ ඇතිවූ පුනරුදය සමාජීය චින්තන විප්ලවයකට හේතුවිය. රූසෝගේ චින්තනයට අනුව සමාජයේ භෞතික අවශ්‍යතා සැපිරෙන විට නැතිනම් සමාජ ශරීරයේ පදනම වන නීතිය, ආරක්ෂාව සහ සාමුහික යහපැවැත්ම නිර්මාණය වීම නිසා ඒ සමඟම සමාජීය මනස වන විද්‍යාවන්, කලාවන්, ලේඛනයන් ඈ අනෙකුත් චින්තනමය ක්‍රියාකාරකම් වර්ධනය විය. මේ අනුව ‘මනස සහ ශරීරය‘ යන ද්වයම සාමාජයක පැවැත්ම සඳහා අවශ්‍ය වේ.
රාජපක්ෂ පාලනය තුළින් ‘සමාජීය ශරීරය‘ නැතිනම් රාජ්‍යයේ භෞතික අවශ්‍යතා පිළිබඳව වැඩි අවධානයක් ලැබුණු බවට පිරිසක් තර්ක කරති. ඔවුන්ට අනුව ආර්ථික වර්ධන වේගයේ ඉහළ යාම සහ ලංකාවට පහළ මධ්‍යම පන්ති කලාපයේ ආදායම් සීමාවට අවතීර්ණ වීමේ හැකියාව ලැබීමට රාජපක්ෂ ආර්ථික උපාය හේතුවිණ. එහෙත් රූසෝවියානු අර්ථයෙන් බලනවිට රාජපක්ෂ පාලනය තුළ වර්ධනය වූ ‘ශරීරය සහ මනස‘ යන කලාප දෙකම ‘ආඥාදායක‘ විය. එම නිසාම ජනතාවට එම සංවර්ධනය තුළ උරුම වුණේ ‘වහල්භාවය‘ ය. එම වහල් ජීවිතයට එරෙහිවූ සිවිල් සමාජය රාජපක්ෂට එරෙහිව දියත් කළ ‘විප්ලවය‘, සමහරෙකුට අනුව එය ‘ඊනියා‘ එකක් වුවත්, මෙරට දේශපාලන ඉතිහාසයේ සංධිස්ථානයක් වෙයි. 2015 ජනවාරි 08 සලකුණු කළේ එම වහල්භාවයට එරෙහි සටනේ ජයග්‍රහණය යි.
එහෙත්, ආපසු හැරී බලන විට ජනවාරි විප්ලවයෙන් අවසන් වූ වහල්භාවය කුමක් ද? නැතිනම්, වහල්භාවය සහ දූෂණය අවසන් කිරීමට පැමිණි පාර්ශ්වයන් අද කරමින් සිටින්නේ කුමක් ද? ඔවුන් රාජපක්ෂ පාලනයේ සුන්බුන් මතින් කොතරම් පොහොසත් වුවා ද? වැනි ගැටලු ගණනාවක් මතුකළ හැකිය. එහෙත් ඉන් අපට නිර්මාණය කරගත හැකි අර්ථදායි කතාබහක් පවතී ද? සාම්ප්‍රදායික දේශපාලන කඳවුරු දෙකම තීරණාත්මක අර්ථයෙන් පුපුරවා දැමීමෙන් තොරව මෙරට ‘සමාජීය ශරීරය සහ මනස’ විප්ලවයකට බඳුන් කළ හැකිද? නැතිනම් ‘රූසෝ ගේ විප්ලවය’ වර්තමානය තුළ නැවත කියවා ගත හැක්කේ කෙසේද?
අපගේ සමාජයේ ‘ශරීරය’ නිර්මාණය කිරීමේ කාර්යය භාර කළ යුත්තේ කුමන පාලකයන්ට ද? මෙරට ජනයා ආණ්ඩු පත්කරන්නේ පාලකයාගේ බාහිර ලක්ෂණ විමසා බලා බව පෙනේ. ‘මිනිසාගේ පොහොසත්භාවය සහ ඔහුගේ රසවින්දනය ඔහුගේ ඇඳුම් තුළින් ප්‍රදර්ශනය විය හැකි මුත් එම මිනිසාගේ ශරීර සෞඛ්‍ය සහ ශක්තිය එමගින් දැක ගත නොහැකි වග’ රූසෝ කියයි. ඔහුට අනුව සමාජීය ශරීරය ඔසවා ගත හැකි සැබෑ ශක්තිමත් මිනිසුන් සිටින්නේ සාමාන්‍ය ජනයා අතරේය. ඒ අනුව ආටෝපකාරී බාහිර ආයිත්තම්වලින් සැරසී සිය දුර්වල ‘ශරීරයන්, සහ දූෂිතභාවයන්’ සියල්ලක්ම වසන් කරගෙන අප හමුවට පැමිණෙන ගතානුගතික පාලකයා වෙනුවට අප විසින් නායකත්වයට ගෙනා යුත්තේ ශක්තිමත් කම්කරුවන්, ගොවියන්, ධීවරයන් ආදි සැබෑ ලෙසටම සමාජීය සිරුරේ බර උසුලන මිනිසුන් හා ගැහැනුන් ය.
පාලකයන් පත් කිරීමේ දී තම කතිරය සැබෑ ශරීරවලට ලබා දෙන ලෙස ජනතාවට අපට සරලව ආයාචනය කළ හැක. නමුත් දිගින් දිගටම අප අසමත් වී ඇත්තේ ඒ සැබෑ ‘ශක්තිමත්‘ පාලක පිරිස සොයා ගැනීමට බව පැහැදිලිය. එක් අතකින් ‘ශිෂ්ට ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ කඩතිරය‘ විසින් මෙරට ජනයා දිගින් දිගටම මුලා කරනු ලැබ තිබේ. ‘ස්වාභාවික ලෝකයෙන් සංස්කෘතික‘ ලෝකයට පැමිණෙන විට අපගේ සමාජීය ‘ආත්මය සතුව පැවති ශක්තිය’ අපට නැතිව ගොස් ය. ‘බාහිරින් ඇඳගත් ආයිත්තම්’ අපගේ ‘සධාර්මිකභාවයට’ ආගන්තුකය. හොඳ පාලකයාට පවතින තත්වයන් සමඟ සටන් කරමින් ජනතාව විමුක්තියේ මාවතට ගෙනයාමට හැකිවිය යුතුය. එහෙත්, ‘දුර්වල හා දූෂිත’ පාලකයා අපට දිගින් දිගටම ආගමික යහපත්භාවය හෝ යහපාලනික ශිෂ්ටත්වය පෙන්වමින් අප සතු ස්වාභාවික ශක්තියේ, සැබෑ විප්ලවීය ජවයේ බලය අපගෙන් උදුරා ගනිමින් සිටියි. යහපාලන විප්ලවය අසාර්ථක වන්නේ සහ එය තවමත් නොපැමිණි විප්ලවයක් වන්නේ එමගින් මතුකළ ඊනියා ලිබරල් ශිෂ්ටත්වය තුළ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පිළිබඳ ජනතාව විශ්වාස කළ විප්ලවීය ජවය ඔවුන්ට එමඟින් අහිමි කළ නිසාය. 2019 දී දූෂණ විරෝධී සටන යළි අරඹන බවට සිරිසේන ජනපති ප්‍රකාශ කරන විට ඉතිහාසය පුනරුච්චාරණය විය හැක්කේ ‘සරදමක්’ වශයෙන් පමණක් බව ඔහු අපට සිහිකර දෙයි. ජනතා ශක්තිය පමණක් විශ්වාස කරන ඊනියා ශිෂ්ටත්වයට එරෙහි විප්ලවයක අවශ්‍යතාව මතුව තිබේ.■
අතුලසිරි සමරකෝන්
ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ආණ්ඩුකරණයේ ගැටලු ගැන තවදුරටත්
ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා අර්බුදය අවසන් වීමෙන් පසුව දින හැරෙමින් පවතින ක්‍රියාවලීන් තුළ, ලංකාවේ ප්‍රජාතාන්ත්‍රික ආණ්ඩුකරණයේ අලුත් ගැටලු මතුවීමද, පැරණි ගැටලු යළි මතුවීමද සිදුවෙමින් පවතී. ලංකාවේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය කොයිතරම් ශක්තිමත්ද?, දුර්වලද? අර්බුදවලට මුහුණ දීමට සමත්ද? යන ප්‍රශ්න ඉදිරි දින, සති සහ මාස කිහිපය තුළ නිරන්තරයෙන්ම මතුවීම වැළැක්විය නොහැකිය.
ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ආණ්ඩුකරණය මුහුණ දෙන බරපතළම ක්‍ෂණික අභියෝගය වනු ඇත්තේ අගමැති රනිල් වික්‍රමසිංහගේ ආණ්ඩුවත්, ජනාධිපති සිරිසේන මහතාත් අතර සහයෝගතා ආණ්ඩුකරණ රාමුවක් නිර්මාණය කරගෙන, එහි කොන්දේසි සහ එකඟතා උල්ලංඝනය නොකර ආණ්ඩුව ඉදිරියට ගෙන යාමයි. එසේ නොවුවහොත් සිදුවන්නේ, ආණ්ඩුව නැවත වරක් අර්බුදයකට තල්ලුවීම පමණක් නොවේ. නිර්-ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී විකල්ප නියෝජනය කරන, අධිකාරවාදී බලවේග ශක්තිමත් කිරීමක්ද වනු ඇත.
සිරිසේන ජනාධිපති සහ වික්‍රමසිංහ අගමැති යන දෙදෙනා ඉදිරියේ ඇති ඉහත කී අභියෝගයේ ප්‍රධාන අංගය වන්නේ පසුගිය මාස කිහිපය තුළ තියුණු වී, එළියේ පිපිරුණ ඔවුන්ගේ පසමිතුරු ප්‍රතිවිරෝධතාව පාලනය කරගෙන, නැවත පිපිරී යාමට එයට ඉඩ නොතබන සහයෝගතා ආණ්ඩුකරණ රාමුවක්ද, එවැන්නක් සඳහා අවශ්‍ය වූ පුද්ගලික සම්බන්ධතා යළි ගොඩනැගීමත්ද සාක්ෂාත් කර ගැනීමයි. මෙය ලංකාවේ 2002-2004 තිබුණු තත්ත්වයට තරමක් සමානය. එම අවස්ථාවේදී චන්ද්‍රිකා කුමාරතුංග ජනාධිපති සහ රනිල් වික්‍රමසිංහ අගමැති යටතේ පැවැතියේ දේශපාලන වශයෙන් පසමිතුරු කණ්ඩායම් දෙකකට “එකට ආණ්ඩු කිරීමේ” රාමුවක් සොයා ගැනීමට නොහැකිවීමයි.
සහයෝගතා ආණ්ඩුකරණය?
සහයෝගතා ආණ්ඩුකරණ රාමුවක් සොයා ගැනීම ජනාධිපති-රනිල් දෙදෙනාටම පහසු නැත. 2019 මැතිවරණ වසර තුළ ජනාධිපති සිරිසේන ඉදිරියේ තිබෙන්නේ ඉතා සංකීර්ණ දේශපාලන අභියෝග මාලාවකි. තම දේශපාලන පැවැත්ම සහ අනාගතය ඔහුගේ ක්‍ෂණික න්‍යාය පත්‍රයේ ඇති ප්‍රධාන අංගයයි. එතුමාගේ දේශපාලන පැවැත්ම සහතික වන්නේ, රාජපක්ෂ පාර්ශ්වය සමග ඇතිකරගත් සන්ධානයේත්, රාජපක්ෂ පවුලේත් න්‍යාය පත්‍රය අනුව වැඩ කළහොත් පමණි. එජාප පෙරමුණු ආණ්ඩුව දුර්වල කිරීම, ව්‍යාකූල කිරීම, මහජන අප්‍රසාදයට පත් කරන පියවර ගැනීම සහ එම ආණ්ඩුවට ක්‍රියාත්මක විය නොහැකි ආකාරයට පත්කිරීම ඔවුන්ගේ න්‍යාය පත්‍රයේ තිබෙනවාට කිසිදු සැකයක් නැත. එය සාමාන්‍ය විරුද්ධ පක්ෂ දේශපාලනයයි.
අගමැති රනිල්ට සහ එජාප පෙරමුණු ආණ්ඩුවේ නායකයන්ට ඒ වෙතින් දැඩි අභියෝගයක් එල්ලවේ. එනම් තම ජනාධිපති ධුරයට ඇති මෙන්ම නැති බලතලද තවමත් පාවිච්චි කරන ජනාධිපතිතුමා සමග පසුගිය මාස දෙක තුන ගොඩනැගුණු පසමිතුරු ප්‍රතිවිරෝධතා සමනය කර ගැනීමයි. ඒ සමගම එජාපයට රිද්ද වීමට ජනාධිපතිතුමා කරන ලාමක ක්‍රියාවලට කෝප වී ප්‍රතිචාර නොදක්වමින්, දැනට පවතින ගැටුම් උත්සන්න නොවන පරිදි පාලනය කර ගැනීමයි.
පළිගැනීමේ දේශපාලනය
මේ පසුබිම තුළ සහ මෙම දෙපාර්ශ්වයටම දුෂ්කර කාර්යය ඉටුකිරීමට දෙපාර්ශ්වයම සතු හැකියාව පිළිබඳ සැක මතුකළ යුතු තත්ත්වයක් තුළ, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ආණ්ඩුකරණයේ එක් යහගුණයක් ගැන එම පාර්ශ්ව දෙකටත්, අනෙකුත් සියලු දෙනාටත් මතක් කර දීම වටී. එම යහගුණය නම්, දේශපාලන ප්‍රතිවිරෝධතා නිර්-පුද්ගලික කිරීමත්, දේශපාලන ආයතනවලට හා භාවිතයන්ට, ඒවා සතු කාර්යයන් කිරීමට බාධා නොකිරීමත්ය යන්නය. ඔක්තෝබර් 26 දා පිපිරෙන්නට පටන්ගත් අර්බුදයේ තිබුණු එක් බරපතළ පැත්තක් නම්, දේශපාලන ප්‍රශ්න පෞද්ගලිකකරණයට පාත්‍ර කිරීමත්, පුද්ගලික රුචි අරුචිකම් හා ගැටලු දේශපාලනීකරණය කිරීමත්ය. මේ ලක්ෂණය වඩාත්ම ප්‍රකාශ වූයේ ජනාධිපතිතුමාගේ පැත්තෙනි. එය ‘පළිගැනීමේ දේශපාලනයක්’ දක්වා දැන් වර්ධනය වී තිබෙන බව පෙනේ. ජනාධිපති සිරිසේන මහතා සම්බන්ධයෙන් එජාපය පැත්තෙන්ද එවැනිම ප්‍රතිචාරයක් ගොඩනැඟී තිබේ.
‘පළිගැනීම’ දේශපාලන චර්යාවේ සාමාන්‍ය දෙයක් වුවත්, එය පරෙස්සමෙන් පාලනය කරගත යුතු දේශපාලන මනෝභාවයකි. ‘පළිගන්නා’ ලෙස පහළ මට්ටම්වලින් එන පීඩනය පාලනය කිරීමේ අභියෝගය අගමැතිවරයාත්, ‘පළිගන්නා’ ලෙස තමාගේම හදවතින් එන පීඩනය පාලනය කර ගැනීමේ අභියෝගය ජනාධිපතිවරයාත් ඉදිරියේ තිබේ. ඒ දෙදෙනාම එම පීඩනයන් පාලනය කර නොගතහොත්, මෙම ආණ්ඩුවේ විශාල අර්බුදයක් අලුතෙන් ඇතිවීමට හොඳටම ඉඩ තිබේ. එයින් විය හැකි නව ව්‍යාකුලත්වය, ලංකාවේ සමස්ත දේශපාලනයම තවත් අර්බුදයකට තල්ලු කරනු ඇත. එය තම දෙපාර්ශ්වයටම අවැසි මිස ඒක පාක්ෂික වාසි ගෙනදෙන තත්ත්වයක් නොවන බව, සිරිසේන හා වික්‍රමසිංහ යන නායකයන් දෙදෙනා වටහා ගත යුතුය.
ප්‍රබුද්ධ ස්වාර්ථය
එවැනි වටහා ගැනීමක පදනම වන මූලධර්මයක් දේශපාලනයේ තිබේ. එය ඉංග්‍රීසියෙන් හඳුන්වන්නේ Englightened Self-interest ප්‍රවේශය කියාය. එහි අර්ථය නම්, දේශපාලන නායකයන්, තම පුද්ගලික ආවේග මෙන්ම පහළ මට්ටම්වල පීඩනයත් වෙතින් තමන්ට ලබා දෙන දේශපාලන තෝරාගැනීම් (Political Choices) ඇස්තමේන්තු කිරීමේදී ‘ප්‍රබුද්ධ ස්වාර්ථය’ යන මිනුම් දණ්ඩ භාවිත කිරීම වඩාත් බුද්ධිමත්ය යන්නයි. ලිබරල් දේශපාලන දර්ශනයේ ආචාර්ය ධාර්මික මූල ධර්මයක් වන ‘සබුද්ධික විචක්ෂණත්වය’ (Prudentiality) යනුවෙන් අදහස්වන්නේ මීට සමාන මූලධර්මයකි.
ජනාධිපති සිරිසේන සමග දිගින් දිගටම ආරවුල්වල පැටලී, තම ආණ්ඩුව දුර්වල, දුබල සහ ව්‍යාකූල කර ගැනීම, මැතිවරණ තුනක්ම අබියස තිබෙන වසරක, එජාපයේ හා එජාප පෙරමුණේ ‘ප්‍රබුද්ධ ස්වාර්ථයට’ සේවය කරන ක්‍රියාමාර්ගයක් නොවේ. එහෙත් එවැනි ආරවුල්වලට වැටලීමෙන් වැළකී සිටීම පහසු දෙයක් නොවේ. එයට හේතුව රනිල්ගේ අලුත් ආණ්ඩුවට සාමකාමී, සුමුදු සහ සුවදායක කාලයක් දීමේ අධිෂ්ඨානයක් ජනාධිපතිතුමාට නැති වීමයි. එමෙන්ම, දේශපාලන වශයෙන් දුර්වලව සිටිමින්, තවත් පාර්ශ්වයක බළල් අතක් ලෙස ක්‍රියාකරමින්, පළිගැනීමේ දේශපාලනයේ දිගටම යෙදීම ජනාධිපති සිරිසේනගේ දේශපාලන අනාගතය අන්ධකාරයට පමණක් තල්ලු කරන ක්‍රියාමාර්ගයක් වනු ඇත. දරුණු පරාජයක තුවාල අතගාමින් සිටින එතුමාට ඒ බව වටහා ගැනීමද පහසු නැත. මේ දෙපාර්ශ්වයටම තිබෙන්නේ ‘සබුද්ධික විචක්ෂණත්වය’ යන චර්යාධාර්මික ධර්මයේ පිහිට පැතීමයි. එහෙත් ඒ විකල්පය කරා යාමට දෙපාර්ශ්වටම නොහැකිය.
කළ යුතු දෙයක්
මෙම පසුබිම තුළ සිරිසේන වික්‍රමසිංහ දෙපාර්ශ්වයම කළ යුතු ප්‍රධාන දෙයක් නම් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවටත්, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ මූලධර්මවලටත්, පාර්ලිමේන්තුවේ ස්ථාවර නියෝග සහ සම්ප්‍රදායවලටත් අනුව පමණක් තම දේශපාලන මනෝභාවයන් දේශපාලන ක්‍රියාමාර්ග බවට පරිවර්තනය කිරීමයි. ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව තමන්ගේ සිතැඟිවලට අනුව නම්‍යශීලී කරමින් ඇමතිවරුන් සංඛ්‍යාව වැඩි කර ගැනීමේ දේශපාලන දූෂණ ක්‍රියාව වහාම අත්හැරීමට අගමැතිවරයා ඉදිරිපත් විය යුතුය. ‘ව්‍යවස්ථාවන්ට අනුව කැබිනට් ඇමතිවරු 32කට ඉඩ තිබේ’ යන අලුත් අර්ථකථනය යෝජනා කිරීම මඟින්ම, එජාපය පෙන්නුම් කර ඇත්තේ, තම දේශපාලනය ස්වාර්ථයට සේවය කරන පරිදි ව්‍යවස්ථා විධිවිධාන අවභාවිත කිරීමට එජාපය මැළි නොවන බවයි. ඒ අතර, ජනාධිපතිතුමා පසුගිය සති දෙක තුළද පෙන්නුම් කර ඇත්තේ, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයෙන් තහවුරු කළ මූලික ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා මූලධර්මයක් වන ‘ජනාධිපතිවරයාට ඇත්තේ සීමිත බලයකි.’ යන අදහස එතුමා පිළිනොගන්නා බවයි. ව්‍යවස්ථාව පිළිබඳ මේ ප්‍රවේශ දෙකම වැරදිය. ජනාධිපති ධුරයේත් මෙම ආණ්ඩුවේම කැබිනට් ඇමතිවරයෙකුත්, කැබිනට් මණ්ඩලයේ ප්‍රධානියාත් ලෙස සිටින ගමන්ම, විරුද්ධ පක්ෂයේ නිල නොවන නායකයා ලෙස කටයුතු කිරීම, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය අවඥාසගතව විකෘති කිරීමක් බව එතුමා සිතන බවත් නොපෙනේ. එය වනාහි, බැඳුම්කර වංචාව සම්බන්ධයෙන් අගමැති රනිල් වික්‍රමසිංහට එතුමා කරන චෝදනාව තරම් බරපතළ චෝදනාවක් තවත් වරක් එතුමාට එල්ලවීමට පාර කැපීමකි.
මේ අතර පසුගිය සති හතක අර්බුදයෙන් ගොඩ ආ පසු, කිසි දෙයක් නොසිදුවූ ආකාරයකින්, දේශපාලන දූෂණය මැදිකරගත් පරණ දේශපාලන ක්‍රීඩාවටම බැස සිටින රනිල් වික්‍රමසිංහ පෙන්නුම් කරන්නේ එම අර්බුදයෙන් සහ අරගලයෙන් යෝජනා වූ ප්‍රජාතාන්ත්‍රික ආණ්ඩුකරණය පරණ සරල පාඩම් පවා ඔහු නොසලකා හරින බවයි. “පරණ විදියටම පරණ දේශපාලනයම කරගෙන යෑම” ඔහුගේ තේරීම වී ඇති බව පෙනේ. එය, මෙම ආණ්ඩුව අවුලෙන් අවුලට පත්කිරීමට, ජනාධිපතිවරයාට තව තවත් අවකාශ සැපයීමක් ද වී ඇත. දැනට පෙනෙන ලකුණුවලට අනුව, එජාප ආණ්ඩු කිරීමට නොහැකි ලෙස පරිපාලනමය හිරවීම් ඇති කිරීම්, ජනාධිපතිවරයාගේ ප්‍රධාන උපක්‍රමයක් වී තිබේ. ඒවායින් බේරීමටද ආණ්ඩුවට පහසු නැත.
අලුත් පෙරමුණු
මේ අතර අලුත් දේශපාලන පෙරමුණු ගොඩනැග ීමට නැතහොත් තිබෙන පෙරමුණු පළල් කර ගැනීමට, එජාපය, ශ්‍රීලනිපය සහ පොහොට්ටු පක්ෂය උත්සහා ගන්නා බවට වාර්තා වී තිබේ. මේවා වනාහි ජනාධිපති සහ පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණ ජයගැනීම ඉලක්ක කර ගන්නා “මැතිවරණ” පෙරමුණුය. ඒවා සාමාන්‍ය දේශපාලනය තුළ සිදුවන දේවල්ය. ඒ අතර ලංකාවට අද ඒවාට වෙනස්, අලුත් දේශපාලන පෙරමුණක්ද අවශ්‍ය වී තිබේ. එය වනාහි ‘පරිවර්තනීය දේශපාලනයක’ යෙදෙන පරිවර්තනීය දේශපාලන ඉදිරි දැක්මක් ඇති පෙරමුණකි. එම පෙරමුණ 2015 ජනවාරි ආණ්ඩු වෙනස තුළ සංකේතවත් වූ සහ පසුව අත්හරින ලද එහෙත් වලංගුතාව තවමත් පවත්නා, පරිවර්තනීය න්‍යාය පත්‍රයත්, ඔක්තෝබර් 26 දායින් පසු උද්දීපනය වූ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පරිවර්තනීය න්‍යාය පත්‍රයත්, සමාජ සාධාරණත්වය සඳහා අප රටේ නිරතුරුවම සිදුවන අරගලවල ඇති දේශපාලන ජීවගුණයත් යළි එකට ගෙන එන සන්ධානයක් විය යුතුය. ඒ සඳහා අවශ්‍ය දේශපාලන අවකාශය අද විවෘත වී තිබේ.
අප රටේ තිබෙන දේශපාලන බලවේග අතරින් එවැනි නව පරිවර්තනීය දේශපාලන සන්ධානයක් සඳහා හවුල් නායකත්වය දිය හැකි දේශපාලන පක්ෂ දෙකක්ද තිබේ. ඒවා නම් ජවිපෙ සහ ද්‍රවිඩ ජාතික සන්ධානයයි. මේ පක්ෂ දෙකම පසුගිය මාස දෙකෙහි දිග හැරුණු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අරගලයේ ඉදිරියේම සිටියහ. මෙම වසරේ මැතිවරණ ආශ්‍රිතව, රාජපක්ෂ කඳවුරෙන් උත්සන්න කිරීමට ඉඩ තිබෙන අන්ත ජාතිවාදී සහ පසුගාමී දේශපාලනයට අභියෝග කිරීමේ හා එය පරාජය කිරීමේ නව ප්‍රයත්නයකට ඒකාබද්ධ නායකත්වය දීමටද ජවිපෙ සහ ටීඑන්ඒ දෙකෙහිද, අනෙකුත් වාමාංශික හා සුළු ජාතික පක්‍ෂවලද පුළුල් සන්ධානයක් අත්‍යවශ්‍ය වේ. එයට අවශ්‍ය ප්‍රධාන දේශපාලන සටන් පාඨ කිහිපයක් දැනටම මතුවී තිබේ. ජනාධිපති ධුරය අහෝසි කිරීම, ආණ්ඩුක්‍රමයේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පදනම් පුළුල් කිරීම, අන්තර් වාර්ගික සහයෝගතාව හා සහෝදරත්වය සහ සමාජ සාධාරණත්වවාදී ආර්ථික ප්‍රතිසංස්කරණ ඒ අතර ප්‍රධාන ඒවායි.
ඉදිරි කාලයේ ලංකාවේ දේශපාලන වෙනස්කම් සිදුකිරීමේ කතෘකයන් වන්නේ තනි දේශපාලන පක්ෂ නොවේ. අන්තර් – පක්ෂ සන්ධානයයි. ජවිපෙට තනි පක්ෂයක් ලෙස කළ හැකි කාර්යයකට වඩා බහුවාර්ගික ප්‍රජාතන්ත්‍රීය සන්ධානයක හවුල් නායකත්වය ගෙන ඉටුකළ හැකි දේශපාලන කතෘක කාර්යභාරය ඉහළය.
අවසාන වශයෙන් කිව යුත්තේ, අලුත් අවුරුද්ද එජාපෙ ආණ්ඩුවට එතරම් සුභ එකක් නොවීමට බොහෝ විට ඉඩ තිබෙන බවයි. ජනාධිපති සිරිසේන සමග ඇති ගැටුම අලුත් සහ තියුණු අවධියකට දැනටමත් ළඟාවී තිබෙන බව පෙනේ. මුළු රටම අලුත් දේශපාලනdeadlock එකකට ඇදවැටෙමින්ද තිබේ.■
ජනාධිපති සිරිසේන ඉල්ලා අස්විය යුත්තේ ඇයි?
ජනාධිපති හා මහින්ද රාජපක්ෂ කුමන්ත්‍රණකාරී ලෙස ආණ්ඩු බලය ලබා ගැනීම සඳහා ගත් ක්‍රියා මාර්ගය සිවිල් යුද තත්වයකින් කෙළවරවීමේ අවදානමට පත්ව තිබියදී ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් දුන් තීන්දුව හේතුකොට ගෙන එම අර්බුදය සමනය වී ඇති නමුත්, එම ක්‍රියාවලිය තුළින් මතුවූ දේශපාලන අර්බුදය සමනය වී නොමැත. පාර්ලිමේන්තුවක් පත් වීමෙන් පසු පළමුවන වසර 4 1/2 තුළ එම පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමට ජනාධිපතිට බලයක් නොමැති බවට හා පාර්ලිමේන්තුව එම කාලය තුළ විසුරුවා හැරිය හැක්කේ පාර්ලිමේන්තුවේ 2/3ක බහුතරයකින් සම්මත කරනු ලබන යෝජනාවක් මගින් පාර්ලිමේන්තුව ඉල්ලා සිටි අවස්ථාවක දී පමණක් බව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ අදාළ විධිවිධාන අර්ථ නිරූපණය කරමින් නිගමනය කර ඇත.
ජනාධිපති විසින් රනිල් වික්‍රමසිංහ අගමැති ධුරයෙන් ඉවත් කිරීම, මහින්ද රාජපක්ෂ අගමැති වශයෙන් පත් කිරීම, පාර්ලිමේන්තුව කල් දැමීම හා පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීම ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කරමින් කර ඇති ක්‍රියාවලියක් වේ. ජනාධිපති තම ධුරයට පත් වීමේදී දෙන ලද ප්‍රතිඥාව වන්නේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව ආරක්‍ෂාකොට අනුගමනය කරන බවටය.
ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ ජනාධිපතිවරයාට අගමැති ඉවත්කිරීමේ බලයක් පවරා නොමැත. ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 42(4) ව්‍යවස්ථාව යටතේ ජනාධිපතිවරයාගේ මතය අනුව පාර්ලිමේන්තුවේ විශ්වාසය උපරිම වශයෙන් ඇති පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයා ජනාධිපතිවරයා විසින් අග්‍රාමාත්‍යවරයා ලෙස පත් කළ යුතුව ඇත. මෙහි ජනාධිපතිවරයාගේ මතය යන්න මනඃකල්පිත මතයක් විය නොහැකි අතර එය පාර්ලිමේන්තුවේ යථා තත්වය මත පදනම් වූ වාස්තවික මතය විය යුතුය. එමගින් ජනාධිපතිවරයාට පරම අභිමතයක් නොපැවරේ. කෙසේ වෙතත් එම අභිමතය භාවිත කිරීමෙන් පසුව එම අභිමතය අවසන් වන අතර එසේ පත් කරනු ලබන අග්‍රාමාත්‍යවරයා ඉවත් කිරීමට ජනාධිපතිට බලයක් පැවරී නොමැත.
අග්‍රාමාත්‍යවරයෙකු පත් කිරීමෙන් පසුව එම තැනැත්තාගේ අගමැති ධුරය අවසන් වන්නේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ දක්වා ඇති අවස්ථාවලදී පමණකි.
ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 46(2)(අ) ව්‍යවස්ථාව යටතේ අගමැතිවරයා සිය ධුරයෙන් ඉල්ලා අස්වුවහොත් හා 46(2)(ආ) ව්‍යවස්ථාව යටතේ තවදුරටත් පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයෙකු නොවුවහොත් පමණක් අගමැති ධුරය අහිමිවන අතර එම ව්‍යවස්ථාව අනුව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ විධිවිධාන යටතේ එම ධුරය දරන්නේය.
අගමැතිවරයාගේ ධුරය අහිමිවිය හැකි අනෙක් විධිවිධානය ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 48(2) ව්‍යවස්ථාවේ දක්වා ඇති අන්දමට පාර්ලිමේන්තුව විසින් ආණ්ඩුවේ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනය හෝ විසර්ජන කෙටුම්පත (අයවැය) හෝ ප්රතික්ෂේප කළහොත්, එවිටද ආණ්ඩුව කෙරෙහි විශ්වාසභංග යෝජනාවක් සම්මත කළහොත් පමණි. ඒ අනුව රනිල් වික්‍රමසිංහ අගමැති ධුරයෙන් ඉවත් කිරීම හා මහින්ද රාජපක්ෂ අගමැති ලෙස පත් කිරීම ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව හිතා මතා උල්ලංඝනය කිරීමකි.
ජනාධිපතිවරයාගේ මෙම ක්‍රියාවලියේ මීළඟ පියවර වශයෙන් පාර්ලිමේන්තුව කල් තැබීමද ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ භාවාර්ථය උල්ලංඝනය කිරීමකි. පාර්ලිමේන්තුව කල් තැබීමේ බලය ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 33(2)(ඇ) ව්‍යවස්ථාව යටතේ ජනාධිපතිවරයා වෙත පවරා ඇත. එය පාර්ලිමේන්තුව කල් තැබීම සඳහා පවරා ඇති මූලික බලය වේ. එහෙත් එම බලය භාවිත කිරීමේදී පිළිගත් පාර්ලිමේන්තු ක්‍රමයේ සම්ප්‍රදායන් වලින් පාලනය වේ. ලෝකයේ පිළිගත් දියුණු පාර්ලිමේන්තු ක්‍රමයක් ඇති බි්‍රතාන්‍යයේ පාර්ලිමේන්තුව කල් තැබීම පිළිබඳ සම්ප්‍රදායක් පිළිගැනීම අපගේ ද සම්ප්‍රදාය වී ඇත. ඒ අනුව පාර්ලිමේන්තුව කල් තබනු ලබන්නේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන්ට දීර්ඝ සැසිවාරයකින් පසුව විවේකයක් අවශ්‍ය විටකදී හා පාර්ලිමේන්තුවේ න්‍යාය පුස්තකය සාකච්ඡාවට ගෙන නොමැති නොයෙකුත් යෝජනාවලින් පිරී ඇති විටකදී එම න්‍යාය පුස්තකය හිස් කර නව සැසිවාරයක් තුළින් අලුත් න්‍යාය පුස්තකයක් මත ආරම්භ කිරීමටය. ඒ අනුව බි්‍රතාන්‍යයේ, ඉන්දියාවේ මෙන්ම අප රටේද පාර්ලිමේන්තු සම්ප්‍රදාය වී ඇත්තේ එම හේතු මත පාර්ලිමේන්තුව කල් තබන අවස්ථාවක දී අගමැතිගේ උපදෙස් මත කථානායකවරයා ද විමසීමෙන් පසුව එය සිදු කිරීමය.
එසේ නොමැතිව ඕනෑම අවස්ථාවක දී තමාගේ අභිමතය පරිදි පාර්ලිමේන්තුව කල් දැමීමේ බලයක් ජනාධිපතිවරයා වෙත පැවරී ඇති බවට පළල් අර්ථ නිරූපණයක් පිළිගතහොත් ජනාධිපතිවරයාට පාර්ලිමේන්තුව කල් දැමීමේ බලය භාවිත කර පාර්ලිමේන්තුව ක්‍රියා කිරීම අඩපණ කරනු ලැබිය හැකිය. එවැනි අර්ථකථනයක් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් පිළිගෙන ඇති ජනතාවගේ පරමාධිපත්‍යය උල්ලංඝනය කිරීමය.
අපගේ පොදු නීතිය යටතේ කිසිදු බලධරයෙකු වෙත පරම අභිමතයක් පැවරෙන්නේ නැත. බලධරයෙකු මත පවරා ඇති අභිමතය ඔහු වෙත එම අභිමතය පැවරීමේදී බලාපොරොත්තු වූ අරමුණ ඉටු කර ගැනීම සඳහා පමණක් භාවිත කරනු ඇතැයි යන විශ්වාසය මත පවරනු ලබන අභිමතයකි. එම අභිමතය වෙනත් අරමුණු ඉෂ්ට කර ගැනීම සඳහා භාවිතා කළ නොහැක. මෙය අපගේ නීතියේ ‘භාර සිද්ධාන්තය’ ලෙස සැලකේ. ජනාධිපතිවරයා පාර්ලිමේන්තුව කල් තබන ලද්දේ පාර්ලිමේන්තුව විසින් ඉතා වැදගත් පනතක් වන විසර්ජන කෙටුම්පත සාකච්ඡාවට ලක් කිරීමට ආසන්නව තිබියදීය. පාර්ලිමේන්තුව මෙම අවස්ථාවේදී කල් තබන ලද්දේ මහින්ද රාජපක්ෂට ආණ්ඩුව ගෙනයෑම සඳහා අවශ්‍ය මන්ත්‍රී සංඛ්‍යාව වන මන්ත්‍රීවරුන් 113ක් සොයා ගැනීම සඳහා අවස්ථාව සැලැස්වීමට බවට සැකයක් නොමැත. මහින්ද රාජපක්ෂ ආණ්ඩුවට මන්ත්‍රීවරුන් 113ක් සොයා ගැනීමට නොහැකි වූයේ මන්ත්‍රීවරුන් තමන්ගේ මිල රුපියල් මිලියන 500 දක්වා ඉහළ දැමීම නිසා බවට ජනාධිපතිවරයා කළ ප්‍රකාශයෙන් මෙය පැහැදිලි වේ.
එහෙයින් පාර්ලිමේන්තුව කල් තැබීම නීති විරෝධී ක්‍රියාවක නිරතවීම සඳහා ලබාදුන් අවස්ථාවක් බව පැහැදිලිය. මෙය ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා විරෝධී, බලය අනිසි ලෙස භාවිත කිරීමකි.
මහින්ද රාජපක්ෂ ආණ්ඩුවට අවශ්‍ය මන්ත්‍රීවරුන් සොයාගත නොහැකි බව පෙනී ගිය විට ජනාධිපතිවරයා පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරියේය. මෙය ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව හිතා මතා උල්ලංඝනය කිරීමකි. ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ නඩු තීන්දුවෙන්ද මෙය සනාථ වේ.
රනිල් වික්‍රමසිංහ අගමැති ලෙස පත් කරන ලෙස මුළු පාර්ලිමේන්තුවේ මන්ත්‍රීවරුන් 225 දෙනා ඉල්ලා සිටියත් තමන් රනිල් වික්‍රමසිංහ අගමැති වශයෙන් පත් නොකරන ලෙසට ජනාධිපතිවරයා විසින් කළ ප්‍රකාශය ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව හිතාමතාම උල්ලංඝනය කරන බවට කළ තර්ජනයකි. මෙම ක්‍රියාව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කිරීමේ බරපතළ ක්‍රියාවක් ලෙස සැලකිය යුතුව ඇත.
එපමණක් නොව ජනාධිපතිවරයා එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානයේ නායකයා බව ප්‍රකාශ කර සිටී. මහින්ද රාජපක්ෂ විපක්ෂ නායක ලෙස පත් කරන ලෙසට ද ඉල්ලා සිටී. එයට අමතරව ජනාධිපතිවරයා යටතේ අමාත්‍යාංශ 3ක් එනම් පරිසර, මහවැලි සංවර්ධන හා ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශ පවතී. ජනාධිපති ඇත්ත වශයෙන්ම ප්‍රධාන විපක්ෂයේ නායකයා, කැබිනට් ඇමති ධුර දරන්නෙකු මෙන්ම කැබිනට් මණ්ඩයේ සභාපති ද වේ. මෙම තනතුරු දැරීම පැහැදිලිවම ගැටුම් සහිත තත්වයකි. එහෙයින් මෙය ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව හිතාමතා උල්ලංඝනය කිරීමකි.
ඉහත කරුණු හේතුවෙන් ජනාධිපතිවරයාට එම තනතුරේ රැඳී සිටීමේ සදාචාරාත්මක අයිතියක් නොමැත. මේ ආකාරයට ජනාධිපති ධුරයේ රැඳී සිටීම රට තුළ යහපත් පාලනයක් ගෙන යෑමට බාධාවක් වේ. එහෙයින් ජනාධිපතිවරයා සිය තනතුරෙන් ඉවත් වී ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව ගරු කරනු ලබන පාලනයක් ගෙන යෑම සඳහා අවස්ථාව සැලසිය යුතුය.■
■ අධිනීතිඥ ලාල් විජේනායක
20 නැතිනම් ජනාධිපතිවරණය
විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය ශ්‍රී ලංකාවෙන් අතු ගා දැමීම සඳහා සාධාරණ හේතුවක් හැටියට පෙන්වීමට ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන තරම් කෙනෙක් දැන් ඇත්තේ නැත.
උත්ප්‍රාසය නම්, ඔහු ජනාධිපති ධුරයට පත්වන්නේ ම විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අතු ගා දමනවා යැ’යි පොරොන්දු දී වීම ය. පොදු අපේක්‍ෂකයා හැටියට ජනාධිපතිවරණයට එළැඹෙන විට, මහජනතාව ඔහුගෙන් බලාපොරොත්තු වුණු ප්‍රමුඛතම කාර්යය වුණේ විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීම හැර අන් කිසිවක් නොවේ. මීට පෙර ද විවිධ ජනාධිපතිවරුන්, විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කරන බවට පොරොන්දු දී බලයට පැමිණියත්, ඒ කිසිවකුගේ මුඛ්‍ය වගකීම, සිරිසේන තරමට, විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීම වූයේ නැත. ඒ කාර්යය පොදු අපේක්‍ෂක සිරිසේනට තවත් පහසු කරවන්නක් වුණේ, ඔහු ඒ වන විට කිසි ම පක්ෂයක සාමාජිකයකු නොවන, ස්වාධීන පුද්ගලයකු වීම නිසා ය.
එහෙත්, ජනාධිපතිවරයා හැටියට පත් වීමෙන් අවුරුදු හතරකට පසු, දැන් ඔහු විධායක ජනාධිපති ක්‍රමයේ අවලස්සන, බිහිසුණු හා අපරාධකාරී ස්වභාවයේ ප්‍රතිමූර්තිය බවට පත් වී සිටියි.
කුමන්ත්‍රණය අවසානයේ දස අතින් ම පරාජයේ අවමානයට පාත්‍ර සිටියදීත්, ඔහු තවමත් ඒ විනාශකාරී පිළිවෙතින් ඈත් වන බවක් පෙනෙන්නේ නැත. නීත්‍යනුකූල අගමැතිවරයා නැවතත් ධුරයට පත් කළ පසු වුවත්, ඇමති මණ්ඩලය පත් කිරීම, ඇමතිවරුන්ට විෂය බෙදා දීම, තමා වෙත විෂයයන් තබා ගැනීම යනාදි කාරණාවලදී එක අතකින් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව යළි යළිත් උල්ලංඝනය කරමින් ද, අනෙක් අතින් අත්තනෝමතික ලෙස ක්‍රියා කරමින් ද ඔහු තවමත් සිය බලය අපයෝජනය කරයි.
මේ නිසා තවදුරටත් පුද්ගලයන් මත රඳා පැවතීම අතිශය භයානක දෙයක් බවට පැහැදිලි වී තිබේ. විධායක ජනාධිපති ධුරය අහෝසි කරන බවට මාදුළුවාවේ සෝභිත හිමියන් ඉදිරියේ දණ ගසා පොරොන්දු වූ මිනිසකු පවා මේ සා විනාශකාරී ලෙස හැසිරෙනවා නම්, තවත් ‘යහපත්’ පුද්ගලයන් ගැන විශ්වාසය තැබීම තේරුමක් නැති බව පැහැදිලි ය. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය යැ’යි කියමින් පසුගිය දිනවල ඒ වෙනුවෙන් දිවි දෙන්නට ආ දේශපාලන නායකයන්ගෙන් කිසිවකු විධායක ජනාධිපති ධුරයට පත්වූව ද, ඇති වන ප්‍රතිඵලය ජනාධිපති සිරිසේනගේ ම පිළිබිඹුව මිස අන් යමක් නොවේ.
ඒ නිසා, කළ යුතු එක ම දෙය වන්නේ ක්‍රමය හෙවත් ආණ්ඩුකරණ ව්‍යුහය වෙනස් කිරීම යි. එනම්, විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීම යි.
ඒ සඳහා ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ ඉදිරිපත් කර ඇති 20වැනි සංශෝධනය දිනවීම කළ යුතු ය. සිරිසේන ජනාධිපතිවරයාගේ ඇති තරම් බැට කා ඇති එක්සත් ජාතික පක්ෂය ප්‍රමුඛ ආණ්ඩුවේ සියලු බලවේග ද, දෙමළ ජාතික සන්ධානය හා ජනතා විමුක්ති පෙරමුණද සමග පාක්ෂික නොවන පුරවැසි සමූහයාද එක්වුණු කල එය කළ නොහැකි දෙයක් නොවනු ඇත. ඒ නිසා, අලුත් අවුරුද්ද තුළ රටක් හැටියට අපට යා හැකි විශාලතම ආණ්ඩුක්‍රම ප්‍රතිසංස්කරණය වන්නේ එයයි.
එවිට, යළිත් ජනාධිපතිවරණයක් අවශ්‍ය වන්නේ නැත. ජනාධිපතිවරයා තෝරා ගැනෙනු ඇත්තේ පාර්ලිමේන්තුව විසිනි.
යම් හෙයකින්, ඒ ඉලක්කය කරා යෑමට අපට නොහැකි වුවහොත්, 2019 වසරේ අවසානයේ දී ජනාධිපතිවරණයක් පැවැත්විය යුතු ය.
ජනාධිපතිවරණයක් පවත්වනවා නම්, ඒ සඳහා මේ වසර අවසාන වන තෙක් බලා සිටිය යුතු නැත. මේ ජනවාරි 8න් පසු ඊට ස්වර්ණමය අවස්ථාවක් උදා වේ. සිරිසේන ජනාධිපතිවරයාට තමාගේ ධුර කාලයෙන් අවුරුදු හතරක් ඉක්ම ගිය තැන නැවත මහජනතාවගෙන් වරමක් ඉල්ලා ගැනීම සඳහා සිය අභිමතය ප්‍රකාශ කළ හැකි ය. පසුගිය අවුරුදු හතරක කාලය තුළ තමා ගමන් කළ දිශාව නිවැරදි දැ’යි මහජනතාවගෙන් ම අසා දැන ගැනීමේ වරම එහි දී ඔහුට උදා වෙයි. ඔහු නිරන්තරයෙන් කියන්නේ පාර්ලිමේන්තුවේ සිටින 225කට වඩා ලක්‍ෂ 150ක මහජනතාවගේ මතය වැදගත් බව යි. ඒ විදියට ම, ජනාධිපති ධුරයේ සිටින එක් අයකුට වඩා ලක්‍ෂ 150ක මහජනතාවගේ මතය වැදගත් වනු ඇත. ඒ නිසා, දැන් කළ යුතු හොඳ ම දෙය තමා අවුරුදු හතරක් තිස්සේ විධායක ජනාධිපති ධුරය හෙබ වූ ආකාරය කෙසේ දැයි මහජනතාව ඉදිරියට ගොස් විමසීම යි. ■
මරණ තුනක් ඇති මිනිහෙක් පැණි කෑ ය
මෛත්‍රීපාල සිරිසේන සහ මහින්ද රාජපක්ෂ යන දෙන්නාම දැන් එක පක්ෂයේ ය. එනම් ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ ය. එක් කෙනෙක් ආණ්ඩුවේ ප්‍රධානියා ය. අනෙකා විරුද්ධ පක්ෂ නායකයා ය. එකම පක්ෂයක නායකයන් දෙන්නා එක විට ආණ්ඩුවේ නායකයා වශයෙනුත්, විපක්ෂ නායකයා වශයෙනුත් සිටීම අලුත් දෙයක් නොවුණත් අරුමැසි තත්වයකි.
මෙය පසුගිය වසර තුනහමාරක කාලය තුළ ඊට ප්‍රතිලෝම වශයෙන් පැවතුණි. එය හැඳින්වුණේ යහපාලනික ‘ජාතික ආණ්ඩුවක්’ වශයෙනි. 2015 පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයෙන් වැඩිම ආසන සංඛ්‍යාවක් දිනා ගත් එක්සත් ජාතික පෙරමුණ සමග, ඊළඟට වැඩිම ආසන සංඛ්‍යාවක් දිනා ගත් එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානය ‘ජාතික ආණ්ඩුවක්’ පිහිටුවා ගත්තේය. එනම්, විපක්ෂයේ සිටිය යුතු එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානය ආණ්ඩුවේ පාර්ශ්වකාර පක්ෂයක් බවට පත්වූ බවයි. ආසන 16 ක් පමණක් ඇති දෙමළ ජාතික සන්ධානය පාර්ලිමේන්තුවේ ප්‍රධාන විපක්ෂය බවට පත්වුණේ එබැවිනි.
එම ආණ්ඩුව ‘ජාතික ආණ්ඩුවක්’ වශයෙන් හැඳින්විය හැකි වුණේ, ප්‍රධාන පක්ෂ දෙක එසේ එකට ආණ්ඩු කළ නිසා පමණක් නොව, ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ සහ දෙමළ ජාතික සන්ධානය ඇතුළු ඉතිරි පක්ෂ සියල්ලත් එකහෙළාම ආණ්ඩුවේ ප්‍රගතිශීලී ප්‍රතිසංස්කරණ වෙනුවෙන් පෙනී සිටි නිසා ය. එදා දෙමළ ජාතික සන්ධානය හෝ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ, ගතානුගතික විපක්ෂයක් මෙන්, ආණ්ඩුවට අකුල් හෙලුවේ නැත.
එයම, ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ ‘රතු අලියෙකු’ වශයෙන් ද, දෙමළ ජාතික සන්ධානය රනිල්ගේ හොරණෑවක් වශයෙන් ද හඳුන්වනු ලැබීමට හේතු විය. ඒ වනාහි, විපක්ෂයක් තිබිය යුත්තේ ආණ්ඩුවට විරුද්ධ වීමට මිස පක්ෂ වීමට නොවන බව කියැවෙන ගතානුගතික ක්‍රමයයි. පාර්ලිමේන්තු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය යටතේ, විපක්ෂයක් යනු, ආරම්භයේ පටන් අවසානය දක්වා බලය ඩැහැ ගැනීම සඳහා මරාගෙන මැරෙන දේශපාලනයක් වෙනුවෙන් කැප විය යුතු දේශපාලනයක් නොවේ. විටෙක, විපක්ෂයක් ආණ්ඩුවට සහාය විය හැකිය. විටෙක, ආණ්ඩුවක ක්‍රියාකලාපය විවේචනය කළ හැකිය. එම විවේචන ප්‍රමාණවත් නොවන විට, ආණ්ඩුව ප්‍රජාතන්ත්‍රීයව සහ ව්‍යවස්ථානුකූලව පෙරලා දැමීම සඳහා විපක්ෂයකට කටයුතු කළ හැකිය. ආර්. සම්බන්ධන් ඇතුළු දෙමළ ජාතික සන්ධානයට එරෙහිව එක දිගටම එල්ල කළ ප්‍රධාන විවේචනයක් වුණේ ඔවුන් මේ අවසානයේ කී කාරණයට උර නොදීමයි.
දැන්, විසි හතර පැයේම ආණ්ඩුව පෙරලා දැමීම සඳහා වැඩ කළ හැකි විපක්ෂයක් පිහිටුවාගෙන තිබේ. එම විපක්ෂයට විශේෂ වාසියක් හිමිව තිබේ. එනම්, එය නියෝජනය කරන සන්ධානයේ නායකයා ආණ්ඩුවේ ද නායකයා වීමයි. දැන්, ආණ්ඩුවට පිටතින් පමණක් නොව, ඇතුළෙන් ද විපක්ෂය ක්‍රියාත්මක කැරැවිය හැකිය.
මෙනයින් බලන කල, අද විපක්ෂ නායකයන් දෙන්නෙක් නොව, තුන් දෙනෙක්ම සිටිති. ආර්. සම්බන්ධන් සම්භාව්‍ය විපක්ෂය නියෝජනය කරයි. මෛත්‍රිපාල සිරිසේන සහ මහින්ද රාජපක්ෂ මරාගෙන මැරෙන විපක්ෂය නියෝජනය කරයි.
මීට කලින්, ආණ්ඩුවේ ප්‍රධානියාගේ (ජනාධිපතිවරයාගේ) පක්ෂය ප්‍රධාන විපක්ෂය වූ අවස්ථා දෙකක් තිබේ. එකක්, ඩී. බී. විජේතුංග ජනාධිපති සහ චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක අගමැති වශයෙන් සිටියදී ය. ඊළඟ අවස්ථාව, චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක ජනාධිපති සහ රනිල් වික්‍රමසිංහ අගමැති වශයෙන් සිටියදී ය. මේ අවස්ථා දෙකේදීම, ආණ්ඩුවේ ආයුෂ කෙටිකාලීන විය.
ජනාධිපති සිරිසේන දැන් දැඩි අදිටනක් සිට ක්‍රියා කරයි. එනම්, මෙරටේ අධිකරණය සහ පාර්ලිමේන්තුව ‘වැරදි’ බව භාවිතයෙන් ඔප්පු කොට පෙන්වීමයි: ‘මුළු පාර්ලිමේන්තුවම කියා සිටියත් රනිල් වික්‍රමසිංහ අගමැති නොකරමි’ යන ස්වකීය සිංහ නාදය හුදු උඩු බිරිල්ලක් පමණක් වන බව, මේ ආයතන දෙක මගින් ඔප්පු කොට පෙන්වීම ගැන ඔහුගෙන් කිසි සමාවක් නොලැබෙනු ඇත. අගමැතිවරයා තෝරා ගැනීම ජනාධිපතිවරයාගේ හිතුමතේට කළ නොහැකි බව අධිකරණය කීවේය. එහෙත්, තම හිතුමතයෙන් තොරව අගමැතිවරයෙකුට ප්‍රායෝගිකව රටක් පාලනය කළ නොහැකි බව දැන් ජනාධිපතිවරයා ‘ඔප්පු’ කර පෙන්වීමට යන්නේය. අගමැතිවරයා යෝජනා කළ පුද්ගලයන් ඇමති මණ්ඩලයට අනුමත නොකිරීමට ඔහු මුලින්ම කටයුතු කෙළේය. ඊළඟට, ඇමතිවරුන් යටතේ තිබෙන රාජ්‍ය ආයතනවලට කරන පත්කිරීම් තමාගේ හිතුමතයට පිටින් කිරීමට ඉඩ නොදෙන බව දැන් අයි.ටී.එන්. වැනි ස්ථානවල ඇති කොට තිබෙන තත්වය මගින් ඔහු පෙන්වා දෙමින් සිටී.
මේ නිසා, මීට කලින් ඩී.බී. විජේතුංග සහ චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක ජනාධිපති කාලයේ පැවති විකෘතියට වෙනස් තත්වයක් දැන් උද්ගතව ඇති බව කිව හැකිය. එදා චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක සහ රනිල් වික්‍රමසිංහ අතර විශේෂ මිත්‍රත්වයක් තිබුණේ නැත. චන්ද්‍රිකා බලයට පත්ව සිටියේ රනිල්ගේ උදව්වකින් ද නොවේ. එසේම, රනිල් බලයට පත්වුණේ චන්ද්‍රිකාගේ උදව්වකින් ද නොවේ. එසේ වූ විට, දෙන්නාටම තම තමාගේ මතවාදවලට අනුගතව යම් තාක් දුරකට ස්වාධීනව කටයුතු කිරීමේ ඉඩක් විවරව තිබුණි.
එහෙත් අද තත්වය වන්නේ, රනිල්ගේ සහ එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ උදව්වෙන් සිරිසේන බලයට පත්ව සිටීම පමණක් නොව, ඒ බව රටම දන්නා බව සිරිසේනත් හොඳින් දැන සිටීමයි. මේ නිසා සිරිසේනට අද හෘදය සාක්ෂියේ විශේෂ බරක් දැරීමට සිදුව තිබේ. මේ බර බිමින් තැබීමට නම්, තමන්ගේ ස්ථාවරය නිවැරදි බව හැකි සෑම ආකාරයකින්ම ඔහු රටට පෙන්නුම් කළ යුතුය. උදාහරණයක් වශයෙන් ගතහොත්, යහපාලනය යටතේ ගත වූ අවුරුදු තුන හමාරක කාලය තුළ, රාජපක්ෂ පාලන කාලයේ දූෂණ ක්‍රියා සහ ඇතැම් අපරාධවලට සම්බන්ධ පුද්ගලයන් නීතිය ඉදිරියට නොගෙනාවේ රනිල්ගේ වික්‍රමසිංහගේ ක්‍රියාකලාපය නිසා බව රටට පෙන්විය යුතුය. එසේම, මහ බැංකු බැඳුම්කර වංචාව සහමුලින් රනිල්ගේ ගිණුමට බැර කළ යුතුය. ඊළඟට, ආණ්ඩුවේ ආර්ථික ප්‍රතිපත්තිය තුළ, රටේ සම්පත් විකිණීම සහ රටට අවාසිදායක කොන්දේසි ඇති කරගෙන තිබෙන්නේ රනිල්ගේ ‘නව ලිබරල්වාදී’ ආර්ථික ප්‍රතිපත්තියේ ප්‍රතිවිපාකයක් වශයෙන් බව රටට පැහැදිලි කර දිය යුතුව ඇත. ඒ සියල්ල හේතුවෙන්, මේ කියන අලුත් ‘යහපාලන ආණ්ඩුව’ ඉදිරි මාස කිහිපය තුළ අසාර්ථක වන බවට වගබලාගත යුතුව තිබේ. එසේ වීම, අන් සියල්ලට වඩා, එනම්, අපේ සම්පත් විදේශයන්ට විකිණීම හෝ අපට අවාසිදායක කොන්දේසි යටතේ වෙළඳ ගිවිසුම් ඇති කර ගැනීම වැනි දේවල් අනාගත ආණ්ඩුවක් යටතේ ‘නිවැරදි’ කර ගැනීම කළ නොහැකි වෙතත්, සිරිසේනගේ පැත්තෙන් ගත් විට, එකම දෙයක් කරගත යුතුව තිබේ. එනම්, තමාගේ දේශපාලනික හෘදය සාක්ෂිය පිරිසුදු බව රටට පෙන්වීමයි. මෙය හරියට, දැඩි ප්‍රේම සම්බන්ධයකින් විවාහ දිවියට පත් දෙන්නාගෙන් කෙනෙක්, වෙනත් අයථා සම්බන්ධයක් ඇති කර ගත් අවස්ථාවක, ඒ අයථා සම්බන්ධය යුක්ති සහගත කර ගැනීම සඳහා සිය වෛවාහක පාර්ශ්වකරුවාගේ හෝ පාර්ශ්වකාරියගේ අනේක වැරදි ඉදිරිපත් කරමින් තමාගේ අයථා ආලය යුක්ති සහගත කර ගැනීමට ගන්නා උත්සාහයක් බඳු ය.
සිරිසේන යනු, තමා හැදුණු වැඩුණු දේශපාලනික වටපිටාවේ නිෂ්පාදනයක් මිස, අලුතින් නිර්මාණය වීමට සමත් වූ චරිතයක් නොවේ. දින 51 අඳුරු කාලය තුළ ඔහු ගත් සෑම පියවරක්ම විදහාපෑවේ ඒ දේශපාලනික පුරුද්දයි. එය, ජේ. ආර්. ජයවර්ධනගේ විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය විසින් ජන්මගත කරන ලද ඇබ්බැහියකි. අගමැතිවරයා ඉවත් කිරීම, අලුත් අගමැතිවරයෙකු පත්කිරීම සහ පාර්ලිමේන්තුවක් විසුරුවා හැරීම, 19 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය යටතේ වෙනස් කොන්දේසිවලට යටත් කොට ඇති බව ඔහුට නොවැටහුණේ, බලු නකුට කෙලින් වන ගතියක් නැති නිසා ය.
ජේ. ආර්. ගේ ක්‍රමය තුළ අකුරු කළ වෙනත් පිරිස් ද තවමත් පරණ ආරෙට සිතති. 2015 ජනවාරි 9 වැනි දා, දි. මු. ජයරත්න අගමැති ධුරයෙන් ඉවත් කිරීමට ජනාධිපති සිරිසේනට හැකි විණි නම්, 2018 ඔක්තෝබර් 26 වැනි දා රනිල් වික්‍රමසිංහ අගමැති ධුරයෙන් ඉවත් කිරීමට ඔහුට බැරි මන්දැ යි ඔවුහු විමසති. (මේවාට අප මීට කලින් පිළිතුරු දී තිබේ). මෑතකදී ලාල් කාන්ත සමග රූපවාහිනී සාකච්ඡාවක් කරන මාධ්‍යවේදිනියක්, 2015 අගෝස්තු මැතිවරණයට කලින්, තම පක්ෂය දින්නත් මහින්ද රාජපක්ෂ අගමැති ධුරයට පත් නොකරන බව සිරිසේන කියා තිබියදී ඒ ගැන වචනයක්වත් නොකී ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ දැන් 225 දෙනාම කීවත් රනිල්ව අගමැති නොකරන බව ජනාධිපතිවරයා කීම විවේචනය කරන්නේ මන්දැ යි ප්‍රශ්න කළාය. ඇය කියන අගෝස්තු මැතිවරණයට ඉදිරිපත් වූ පොදුජන පෙරමුණේ නායකයා වුණේ මෛත්‍රීපාල සිරිසේනයි. ඔහුගේ පක්ෂය ජයග්‍රහණය කළොත් අගමැතිවරයා වශයෙන් එම පක්ෂයෙන් ඉදිරිපත් කරන්නේ කවරෙක් ද යන්න තීරණය කරන්නේ එකී පක්ෂ නායකත්වය විසිනි. එය රටේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට අදාළ ප්‍රශ්නයක් නොවේ. එම අගමැති නාම යෝජනාවට පක්ෂයේ බහුතරයකගේ කැමැත්ත ඇත්ද නැත්ද යන්නත් රටේ ව්‍යවස්ථාවට අදාළ කාරණයක් නොවේ. එහෙත්, පාර්ලිමේන්තුවට තේරී පත්ව ඇති 225 දෙනාගේම මතය වුව තමන් පිළිනොගන්නා බව ජනාධිපතිවරයා කීම පක්ෂයක ප්‍රශ්නයක් නොව, රටේ ව්‍යවස්ථාව පිළිබඳ ප්‍රශ්නයකි. විවේචනය එන්නේ එතැනිනි.
මේ ප්‍රශ්නය මතු කළ ප්‍රවීණ මාධ්‍යවේදිනිය ඒ තත්ත්වයන් දෙකේ වෙනස නොදැන සිටියා නොවේ. එහෙත් ඉතිහාසය යනු එය සටහන් වන සහ ලියැවෙන ආකාරයම වන නිසා, එවැනි ප්‍රශ්නයක් මතුකොට තිබීම වැදගත් වෙතැයි ඈ සිතන්නට ඇති. සිරිසේනත් තමා හැර අනිත් හැම පාර්ශ්වයකටම ඇඟිල්ල දිග් කරන්නේත් ඒ අරමුණිනි. ඔහුට අවශ්‍ය කරන්නේ චෝදනාවක් පමණි. තමා මරන්නට කුමන්ත්‍රණයක් දියත් වීමට ගියේය යන චෝදනාව ඔහුට හොඳටම ප්‍රමාණවත් ය. ඒ බව කියන පුද්ගලයා තක්කඩියෙක් ද, වංචනිකයෙක් ද යන්න ඔහුට වැදගත් නැත. සමස්ත කතාවම ප්‍රබන්ධයක් ද යන්න ඔහුට වැදගත් නැත. ඔහුට අවශ්‍ය කරන්නේ චෝදනාවක් සටහන් කොට තැබීම පමණි.
ජනාධිපතිවරයාට ඉතා පහසුවෙන් මේ ආණ්ඩුව කඩාකප්පල් කළ හැකිය. ඒ ගැන කිසි සැකයක් නැත. එහෙත් ඒ, ඔහු සම්බන්ධයෙන් විශාල වියදමක් දරා ගනිමිනි. එහිදී, 2015 ට කලින් සිටි තත්වයට ආපසු යාමට ඔහුට සිද්ධ වෙයි. රාජපක්ෂලාගේ වහලෙකු නොවී සිරිසේනට ගොඩඒමක් නැති බව එහි අරුතයි. එහෙත් අද වහලා සහ එදා වහලා අතර වෙනසක් තිබේ. එදා සිටියේ, කරකියාගත හැකි දෙයක් නැති අහිංසක (පක්ෂ ලේකම්) වහලෙකි. අද රාජපක්ෂලා ඉදිරියේ සිටින්නේ, වරක් ද්‍රෝහියෙකුව සිට දැන් තම දේශපාලනික පැවැත්මේ ආරක්ෂාව පතා දණින් වැටීගෙන එන ජනාධිපති වහලෙකි. අවාසනාව වන්නේ වෙනත් විකල්පයක් සිරිසේනට ඉතිරිව නොතිබීමයි.
තත්කාලීන මොහොතේ ප්‍රහර්ෂයෙන් වසඟයට පත්වන මිනිස්සු සිටිති. ඔවුහු මරණය ඉදිරියේ පවා පැණි කෑමට ගිජු වෙති.■
බුදුපිළිම කැඩීම ගැන වෙනස් කතාවක්
මාවනැල්ල හා ආශ්‍රිත ප්‍රදේශ කිහිපයක බුදුපිළිමවලට දෙසැම්බර් මාසයේදී හානිකර තිබුණි. දෙසැම්බර් 26 වැනිදා පාන්දර මාවනැල්ල ආශ්‍රිතව බුදුපිළිමයකට හානිකිරීම සම්බන්ධයෙන් සැක කරමින් ගම්වාසීන් පිරිසක් විසින් මුස්ලිම් තරුණයෙකු අල්ලාගෙන තිබුණි. එම තරුණයාට පහරදී තිබුණු අතර, ඔහු පොලීසිය අත්අඩංගුවට ගෙන තිබුණි. එම තරුණයාගෙන් ප්‍රශ්න කිරීමෙන් පසුව තවත් තරුණයන් හයදෙනෙකු අත්අඩංගුවට ගැනුණේය.
තරුණයන් හත්දෙනා අතර තිබුණු සම්බන්ධය වන්නේ මාවනැල්ල ප්‍රදේශයේ ඉස්ලාම් දහම් පාසලක ඔවුන් එකට ඉගෙනුම ලැබීමයි. මොහොමඞ් ඊබ්‍රාහිම් නම් ප්‍රසිද්ධ ඉස්ලාම් දේශකයෙකු ප්‍රධානත්වය දරන මද්රාසාවක එම දහම් පාසල පවත්වා තිබුණි. ඊබ්‍රාහිම් මවුලවිවරයා ජමාතේ ඉස්ලාම් සංවිධානයේ මාවනැල්ල, දෙල්ගහගොඩ ප්‍රදේශවල සංවිධායකවරයාව සිටියේය. දහම් පාසලේ අධ්‍යාපන කටයුතුවලට මොහොමඞ් ඊබ්‍රාහිම් මවුලවිවරයාගේ පුතුන් දෙදෙනාද සහභාගි වී ඇත. මේ සටහන ලියැවෙන මොහොත වෙද්දී එම පුතුන් දෙදෙනා අත්අඩංගුවට ගෙන තිබුණේ නැත. දැන් අත්අඩංගුවට ගැනීමට සොයන්නේ ඔවුන් දෙදෙනාවය. ඒ සියල්ල මැද අප මාවනැල්ලට ගියේ සිදුවීමේ මුල අග ලිහා ගැනීමටය.
බිය
බුදුපිළිමයකට පහරදීම යනු බෞද්ධයෙකුට බිය ගෙන දෙන සිදුවීමක් බව සැබෑය. දිවයින වැනි ජාතිවාදී පුවත්පත් මේ සිදුවීම ප්‍රයෝජනයට ගනිමින් නාලන්දාවේ බුදුපිළිම කැඩීම හා මේ සිදුවීම එකිනෙකට ගළපන්නට උත්සාහ කර තිබුණු බව ඇත්තය. ලංකාවේ සංවිධානාත්මක අන්තවාදී කල්ලි සිටින බවට තමන් මීට පෙර කියා ඇති කාරණා සැබෑවක් බව පෙන්වන්නට මේ අවස්ථාව පාවිච්චි කළ බව ඇත්තය. දිවයිනට අමතරව ජාතිකවාදී සංවිධානද මෙය අවස්ථාවක් බවට පත් කරගෙන තිබුණි. බොහෝ මාධ්‍ය මේ සිදුවීම වාර්තා කර තිබුණේ තමන් සතු වගකීම නොදැනය. ගිනි තබන්නටත්, ගිනි නිවන්නටත් බලය ඇත්තේ තමන්ටම බව නොදන්නා මාධ්‍ය භාවිතාව මේ සිදුවීමේදීත් අපි දැක්කෙමු.
ගින්න තව තවත් අවුළුවන්නට හේතුවිය හැකි අන්දමේ වාර්තා කොතෙක් පළ වුණත්, සාමාන්‍ය ජනතාව අතරින් ප්‍රචණ්ඩකාරී සිදුවීම් පැනනොනැඟීම අගය කළ යුතුය. මාධ්‍යවලට නොතිබුණු වගකීමක් මෙවර පොලීසියට තිබුණු බව සිතිය හැකිය. පොලීසිය තොරතුරු නොසඟවා හෙළි කිරීම යහපත්ය. මෙවැනි තොරතුරු පොලීසිය සැඟවුවහොත් සිදු වන්නේ වෙනත් මාර්ගවලින් එම තොරතුරු වඩා භයානක ලෙස එළියට පැමිණීමයි. අනෙක් පැත්තෙන් බුදුපිළිම කැඩීමට එරෙහිව සංවිධානය කර තිබුණු උද්ඝෝෂණයකට එරෙහිව මහේස්ත්‍රාත් නියෝගයක් ලබාගැනීමටද පොලීසිය ක්‍රියාකර තිබුණි. මේ මොහොතේ එවැනි උද්ඝෝෂණයක් ප්‍රචණ්ඩත්වය දක්වා වර්ධනය වීමේ අවදානමක් තිබුණි.
දිවයින, අත්අඩංගුවට ගත් සැකකාර තරුණයන්ගේ ලිපින පවා පුවත්පතේ පළ කර තිබුණි. ලිපින පළ කර තිබුණේ එවැනි ක්‍රියාවකින් ඒ නිවෙස්වලට ප්‍රචණ්ඩත්වය එල්ලවීමේ අවදානමක් තිබෙන බව නොදැන විය නොහැක. තවමත් පොලිස් පරීක්ෂණවලින් මේ තරුණයන් බුදුපිළිම කැඩීමට සම්බන්ධ යැයි සාක්ෂි සහිතව ඔප්පු කර නොතිබියදී පවා දිවයින මෙවැනි වගකීම් විරහිත වාර්තාකරණයක යෙදීම කනගාටුදායකය. එහෙත් දිවයින ඒ ලිපිනවලට ගොස් නිවැසියන්ගේ අදහස්වලට ඇහුම්කන් දී තිබුණේ නැත. ඒ පුද්ගලයන්ගේ නිවෙස්වලට ගිය පළමු මාධ්‍යවේදීන් කණ්ඩායම අපය.
කෙටි නිගමනයක්
සිදුවීම් පිළිබඳ අවසාන නිගමනවලට එළැඹීමේ හැකියාවක් අපට නැත. එසේ වුව දැනට ඇති තොරතුරු මත දළ නිගමනයකට පැමිණීමේ හැකියාවක් ඇත. මාධ්‍යවල පළවූ අදහස්, පොලිස් වාර්තා, සම්මුඛ සාකච්ඡා වැනි කරුණු මත පදනම් වෙද්දී අපට පෙනී යන කාරණයක් වන්නේ සැබෑ සාමකාමී ඉස්ලාම් ඉගැන්වීම්වලට පිටින් ගිය ඉගැන්වීමක් ඊබ්‍රාහීම් මවුලවිවරයාගේ දහම් පාසලේදී සිදුව ඇති බවයි. පරීක්ෂණ අවසානයේදී මේ තරුණයන් බුදුපිළිම කැඩීමට සම්බන්ධ බව හෙළිවුණත්, එසේ නොවන බව හෙළිවුණත් එවැනි ඉගැන්වීමක් සිදුව ඇති බව ලියා තැබිය යුතුය. කෙසේ වෙතත් එය වෙනත් මාධ්‍යවලින් ඉස්මතු කර පෙන්වන්නට උත්සාහ කරන ආකාරයේ සංවිධානාත්මක අන්තවාදී කල්ලියක් ලෙස කිසිසේත්ම සැලකිය නොහැක.
අනෙක් අතට අත්අඩංගුවට ගැනුණු තරුණයන් සියලුදෙනාම පලායෑමට හෝ සැඟවී සිටීමට උත්සාහ කර තිබුණේ නැත. පසුවදා නිවෙස්වලට පැමිණ පොලීසියෙන් අත්අඩංගුවට ගෙන තිබුණි. සමහරුන් පොලීසියට බාර වී තිබුණි. සැඟවී සිටින්නේ ඊබ්‍රාහිම් මවුලවිවරයාගේ පුතුන් දෙදෙනා පමණි. යම් කෙනෙකු නිවසේදීම හෝ පොලීසියට බාරදීමෙන් අත්අඩංගුවට පත්මෙන් ඔහු නිර්දෝෂී බව ඔප්පු නොවෙන බව සැබෑය. එහෙත් නීතියෙන් පලා යෑමට උත්සාහ නොකළ බව පෙනෙන්නට ඇත. ත්‍රස්ත කල්ලියක සාමාජිකයන් හෝ, සංවිධානාත්මක අපරාධකරුවන් නම් පලා යෑමට උත්සාහ කරනු නිසැකය.
පියවරුන්ගේ කතාව
අපට අත්අඩංගුවට ගත් තරුණයන්ගේ පියවරුන් තිදෙනෙකු මුණගැසීමට හැකිවිය. ඔවුන් මුණග ැසුණු ආකාරය ගැන යමක් කිව යුතුය. මේ පියවරුන්ද සිටියේ ඔවුන්ගේ නිවෙස්වලමය. ඔවුන්ගේ නිවෙස්වල ආරක්ෂාව ගැන ඔවුන්ට දැඩි විශ්වාසයක් තිබුණේ සිංහල ජාතිකයන්ගෙන් වටවී ඔවුන්ගේ නිවෙස් පිහිටා තිබියදීමය. අප එහි යන්නට දිනකට පෙර ගමේ පන්සලෙහි දායක සභා රැස්වීමක්ද පවත්වා තිබුණි. එහිදීද ප්‍රචණ්ඩත්වය ඇවිළවීම වෙනුවට ගමේ ජීවත්වෙන මේ පවුල් කිහිපයට ආරක්ෂාව සැපයීමේ අවශ්‍යතාව කතාබහට ලක්ව තිබුණි. ගමේ සිංහල ජාතිකයන්ගේ අදහස වන්නේ අත්අඩංගුවට පත්වූ තරුණයන් ඉතා සාමකාමී ලෙස පාඩුවේ ජීවත්වූ උදවිය බවය. ඒ තරුණයන්ගේ පියවරුන්, ගම්වාසීන් සමග සුහදව ජීවත්වූ සාමකාමී පවුල් බවය.
“අපි කියන්නේ නැහැ අපේ ළමයි මේ සිදුවීමට වැරදිකරුවෝද නිවැරදිකරුවෝද කියලා. ඒක කරන්න ඕනෑ පොලීසියෙන්. සමාජ මාධ්‍ය පාලනය කරන්නත් අපට බැහැ. ඒත් අපටත් කියන්න කතාවක් තියෙනවා. මේ ළමයින්ව ත්‍රස්තවාදීන් විදියට නම් කරන්න කලින් මාධ්‍යවලට තිබුණා අපේ ගම්වලටත් ඇවිල්ලා මේ ළමයි ගැන හොයලා බලන්න. අපෙන් අහන්න තිබුණා. අපෙන් අහන්න බැරි නම්, ගමේ අයගෙන් මේ ළමයි ගැන අහන්න තිබුණා.” මෙසේ කතාකරන්නට පටන්ගත්තේ පහරකෑ තරුණයාගේ පියාය.
තවත් පියෙකු මේ සිදුවීම ගැන විස්තර කළේ මෙසේය. “මගේ පුතා ඉස්ලාම් ආගමට ළැදි තරුණයෙක්. ඉතාම අහිංසක කෙනෙක්. ඒ බව ගමේ ඉන්න අය දන්නවා. ජමාතේ ඉස්ලාම් කියන්නේ ඉස්ලාම් භක්තිකයන් එකතුවෙලා විවිධ සමාජ සේවා කටයුතු සිදුකරන සංවිධානයක්. ඊබ්‍රාහිම් මවුලවිතුමා ජමාතේ ඉස්ලාම් සංවිධානයේ සිටි ප්‍රකට ධර්ම දේශකයෙක්. ඔහුව විශ්වාස කරමින් තමයි අපි ඔහු යටතේ ජමාතේ ඉස්ලාම් සංවිධානයේ කටයුතුවලට පුතාව යැව්වේ.”
ජමාතේ ඉස්ලාම් සංවිධානය ගැන වචනයක් කිව යුතුය. එය ලංකාවේ ඇති, සංහිඳියාව පිළිබඳව උනන්දුවෙන් කටයුතු කරන වැදගත් සංවිධානයකි. සංවිධානයක් ලෙස හැඳන්වුවද එය බෞද්ධාගමික නිකායකට යම් සමානත්වයක් දරයි. නිකායන් යටතේ පන්සල් පාලනය වන ආකාරයට, ජමාතේ ඉස්ලාම් වැනි සංවිධාන යටතේ ඉස්ලාම් පල්ලි පාලනය කෙරෙයි. මවුලවිවරු සිටිති. ලංකාවේ එවැනි සංවිධාන රැසක් ඇත. ඇතැම් සංවිධාන ආගමට වැඩිපුර ළැදිය. ඔවුහු සාමකාමී, යහපත් සමාජ ජීවිතයක් ගතකිරීම ගැන අවධානය යොමු කරති. ජමාතේ ඉස්ලාම්, තවුහිද් ජමාත් වැනි සංවිධාන කාලීන දේශපාලන තත්වයන් ගැනද අවධානය යොමු කරති. පසුගිය කාලයේ ඇතිවූ ඉස්ලාම්, බෞද්ධ අනවබෝධය මැද්දේ වැඩිපුරම ක්‍රියාත්මක වී තිබුණේ ජමාතේ ඉස්ලාම් හා තවුහිද් ජමාත් සංවිධාන දෙකය. කෙසේ වෙතත් තවුහිද් ජමාත් සංවිධානයේ ලේකම්වරයාව සිටි අබ්දුල් රාසික් බෞද්ධ ධර්මයට එරෙහි ස්ථාවරයක් ගන්නා අදහස් ප්‍රකාශ කර තිබුණි. සමස්තයක් ලෙස තවුහිද් ජමාත් සංවිධානයේ දේශපාලන මැදිහත්වීම් ගැන මධ්‍යස්ථ මුස්ලිම් සමාජය විරෝධයක් දක්වයි. ජමාතේ ඉස්ලාම් යනු තවුහිද් ජමාත් සංවිධානයේ අදහස්වලින් වෙනස්ව, සංහිඳියාව වෙනුවෙන් ක්‍රියාත්මක වූ සංවිධානයකි. කුරාණය පිළිබඳව දුර්මත තුරන්කිරීමට, සිංහල ජනතාව සමග සාකච්ඡා කිරීමට ඔවුන් විවිධ කටයුතු සංවිධානය කර තිබුණි.
“අපේ පුතාලාව ඊබ්‍රාහිම් මවුලවිතුමා ගාවට යැව්වේ ජමාතේ ඉස්ලාම් සංවිධානය ගැන තබපු විශ්වාසය නිසායි. ඒත් මේ සිදුවීම් සියල්ලෙන්ම පස්සේ තමයි අපි දැනගත්තේ ජමාතේ ඉස්ලාම් සංවිධානයෙන් ඊබ්‍රාහිම් මවුලවිතුමා අයින්වෙලා කියලා. ඒ සංවිධානය එක්ක ඊබ්‍රාහිම් මවුලවිතුමාට මත ගැටුමක් තියෙනවා කියලා.”
ඊබ්‍රාහිම් මවුලවිවරයාට පෙර ඔහුගේ වැඩිමහල් පුත්‍රයා ජමාතේ ඉස්ලාම් සංවිධානයෙන් ඉවත් කර තිබුණි. ඔහු තුර්කියේ කලක් වාසය කොට ලංකාවට පැමිණ තිබුණු අතර ජමාතේ ඉස්ලාම් සංවිධානයට නොගැළපෙන අදහස් අනුව කටයුතු කර තිබුණායැ’යි කියන්නේ ඔහුය.
සිදුවීම වූ දිනය ගැන අප සමග අදහස් දැක්වුවේ බුදුපිළිමය කැඩීමට සැකපිට මුලින්ම අත්අඩංගුවට ගත්, ගම්වාසීන්ගෙන් පහර කෑ තරුණයාගේ පියාය.
“ඊබ්‍රාහිම් මවුලවිගේ පුතා මගේ පුතාට කියලා තියනවා නාවලපිටියට පොඩි ගමනක් යන්න තියෙනවා පොඞ්ඩක් එන්න කියලා. ඒ නිසා මගේ පුතා වෙන කෙනෙක්ගේ බයික් එකක් අරගෙන ඔහු එක්ක ගිහින් තියෙනවා. මට කියලා ගියේ මම රෑ ඊබ්‍රාහිම් මව්ලවිලාගේ ගෙදර යනවා කියලයි. එන්න රෑ වෙයි කියලා කියපු නිසා මම නිදාගත්තා. උදේ පාන්දර පොලිසියෙන් ගෙදරට ඇවිත් කියනකොට තමයි මම දන්නේ සිද්ධිය.
පස්සේ පුතා මට කී විදියට ඊබ්‍රාහිම් මවුලවිගේ පුතා ඔහු එක්ක නාවලපිටි යන්න කියලා ගිහින් කඩුගන්නාව හරියේදී බයික් එක නවත්තන්න කියලා තියෙනවා. ඊට පස්සේ බයික් එක අරගෙන ටිකක් ඉස්සරහට යන්න කියලා පුතාට කිව්වාලු. ලයිට් ඕෆ් කරලා බයික් එක ස්ටාට් එකේම තියා ගන්න කියලා කිව්වාලු. ටික වෙලාවකින් මිනිස්සු කෑගහගෙන පුතා ඉන්න පැත්තට දුවගෙන ඇවිත් පුතාව අල්ලගෙන හොඳටම ගහලා තියෙනවා. අනෙක් කෙනා දුවලා. පුතා දවස් ගාණක් ඉස්පිරිතාලේ හිටියා. දවස් දෙකක් විතර පුතාට කතා කරගන්න අමාරුවෙනුයි හිටියේ. දැන් ඔහු බන්ධනාගාර රෝහලට මාරු කරලා තියෙනවා.” මේ තරුණයාට පොලිස් නිලධාරීන්ද පහර දී තිබුණි.
අනෙක් තරුණයන් අත්අඩංගුවට ගෙන තිබුණේ ඉන් පසුවය. ඒ අත්අඩංගුවට ගැනුණු තරුණයා සමග පැවැත්වූ මිතුරු සම්බන්ධතාව නිසාය.
“මේකට සම්බන්ධ ඊබ්‍රාහිම් මවුලවිවත් ඔහුගේ පුතාලාවත් තවම ඇරෙස්ට් කරලා නැහැ. ඒ අය හැංගිලා ඉන්නේ. ඔවුන් වැරදි නැත්නම් ඇයි එයාලා හැංගෙන්නේ කියන එක අපට තියෙන ප්‍රශ්නයක්. අපි ජීවත්වෙන්නේ සිංහල මිනිස්සු එක්ක. අපි පරම්පරා ගානක ඉඳන් මාවනැල්ලේ ජීවත් වෙනවා. නමුත් ඊබ්‍රහිම් මවුලවි ළඟදී මෙහෙට පදිංචියට ආ අය. සිංහල ජනතාව එක්ක සමඟියෙන් ජීවත්වෙන්න වුවමනාවක් අපට තියෙනවා. වගකීමක් අපට තියෙනවා. අපට කවදාවත් බුදු පිළිමයක් ප්‍රශ්නයක් වෙලා නැහැ. අපේ පල්ලිය මෙහේ සිංහල ජනතාවට ප්‍රශ්නයක් වෙලා නැහැ. අපි දන්නවා පල්ලියට කවුරු හරි පහරදුන්නොත් දැනෙන වේදනාව. ඊටත් වඩා වේදනාවක් ඇති බුදු පිළිමයකට පහර දුන්නාම. ඒ නිසා මේ වැඬේට එරෙහිව නීතිය ක්‍රියාත්මක කරනවාට අපි විරුද්ධ නැහැ.”
අත්අඩංගුවට ලක්වූ තරුණයන් කිහිපදෙනාම අධ්‍යාපනයෙන් ඉහළම ප්‍රතිඵලය ලැබූ අයය. ඇතැම් අය උසස් අධ්‍යාපනය ලබමින් සිට ඇත. තවත් අය රැකියාවල නිරත වී ඇත. එක් තරුණයෙකු ජනමාධ්‍ය පිළිබඳව උසස් අධ්‍යාපනය ලබමින් සිටි අයෙකි.
“මගේ පුතා එකක් මම ඊයේ කතා කළා. එයා මට කිව්වේ මම මීට කලින් කළ කිසි දෙයක් මට මතක නැහැ තාත්තා. මම මොනවා හරි වැරැද්දක් කළා නම් මට සමාවෙන්න තාත්තා කියලා එයා ඇඬුවා.” ජනමාධ්‍ය අධ්‍යාපනය ලබමින් සිටි තරුණයාගේ පියා එසේ කීය. එසේ කී විගස ඔහු එතෙක් අප සමග කතා කරද්දී පවත්වාගෙන ගිය ස්ථාවරත්වය බිඳී ගොස් හැඬුම්බර විය. නැවත කතාකරන්නට පටන්ගත්තේය.
“අපේ ගමේ සිංහල මිනිස්සුන්ට අපි ඉතාම ගෞරව කරනවා. අද වෙනකම් එයාලා අපිට මොනවත් කිව්වෙත් නැහැ. කළේත් නැහැ. අපි ඔවුන්ට පොරොන්දු වුණා මේ සිද්ධියේ ප්‍රධාන සැකකාරයන්ව ඉක්මනට අල්ලලා දෙන්නම් කියලා. අපිටත් ගමේ සිංහල මිනිස්සු උපදෙස් දුන්නේ කලබල වෙන්නේ නැතිව කටයුතු කරන්න කියලා.”
ප්‍රදේශයේ ඉස්ලාම්, සිංහල ජාතිකයන් සමග අදහස් හුවමාරු කරගනිද්දී අපට පැහැදිලිව දකින්නට තිබුණු කාරණය වන්නේ ඔවුන් මේ දෙපාර්ශ්වයේම අන්තවාදයට එකඟ නොවන බවයි. ඒ නිසා ආරක්ෂක අංශද ප්‍රදේශයේ දේශපාලන බලවතුන්ද වහාම මැදිහත්වී මෙම ගැටලුව නිරාකරණය කොට ප්‍රදේශයේ සිංහල, මුස්ලිම් සංහිඳියාව ඇති කරන්න කටයුතු කළ යුතුය.■
ජනාධිපති ඝාතන කුමන්ත්‍රණය අමූලික බොරුවක්
මේ වන තෙක් කිසිම සාක්කියක් හමුවී නැහැ
දූරකථන සංවාද 531කත් කිසිම තොරතුරක් නැහැ
දූෂණ විරෝධී බලකායේ මෙහෙයුම් අධ්‍යක්ෂ යැ’යි කියන නාමල් කුමාර යුද හමුදා පුහුණුවෙන් පලා ගිය පුද්ගලයකු බවට ජනවාරි 2 වැනිදා කොටුව මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයේදී කරුණු හෙළිදරව් විය. එපමණක් නොවේ, ඔහු යුද හමුදාවේ සහ ගුවන් හමුදාවේ සේවයට බැඳීම සඳහා ව්‍යාජ අධ්‍යාපන සහතික ඉදිරිපත් කර ඇති බවත් අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව හෙවත් සීඅයිඩීය අධිකරණයට දැනුම් දුන්නේය.
2002 සාමාන්‍ය පෙළ විභාගයේදී අධිසම්මාන 2ක් සහ සම්මාන 3ක් සහිතව විෂයන් 10ම සමත් වූ බවට යුද හමුදාවට සහ ශ්‍රී ලංකා ගුවන් හමුදාවට නාමල් කුමාර ඉදිරිපත් කළ අධ්‍යාපන සහතික අනුව පෙනීගොස් තිබුණත්, ඒවා සම්බන්ධයෙන් සිදුකළ විමර්ශනවලදී තහවුරු වී ඇත්තේ ඔහු සාමාන්‍ය පෙළ විභාගයේ සමත්වී ඇත්තේ විෂයයන් 3ක් පමණක් බවයි. ව්‍යාජ අධ්‍යාපන සහතික ගුවන් හමුදාවට සහ යුද හමුදාවට ඉදිරිපත් කිරීම සහ ගුවන් හමුදාවෙන් හා යුද හමුදාවෙන් පැනයාම ගැන නාමල් කුමාරට එරෙහිව නීතිමය පියවර ගැනීමට සීඅයිඩීය අපේක්‍ෂා කරන බවද අධිකරණයට දැනුම් දුන්නේය.
කුමන්ත්‍රණය බොරුවක්
අරුම පුදුම ලෙස මාධ්‍ය ඉස්මත්තට ආ නාමල් කුමාර පසු ගිය කාලයේ කී ආකාරයට, ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන හා ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඝාතනය කිරීමට කුමන්ත්‍රණයක් තිබුණියැයි කියන කතාව සම්පූර්ණ බොරුවක් නැතිනම් ප්‍රබන්ධයක් බවට දැන් කරුණු හෙළිවෙමින් තිබේ. වෙනත් විදියකින් කිවහොත්, මෛත්‍රීපාල සිරිසේන හා ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඝාතනය කිරීමේ කුමන්ත්‍රණයක් ගැන තහවුරු වන කිසිම තොරතුරක් සොයාගන්නට ඒ පිළිබඳ පරීක්ෂණ පවත්වන අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව හෙවත් සීඅයිඩීයට මේ වන තෙක්ම නොහැකි වී තිබේ. ඒ නාමල් කුමාරගේ හෙළිදරව්වෙන් පසු මාස 4කුත් ගතවන්නට නියමිතව තිබියදීය.
නාමල් කුමාර මුලින්ම මහනුවරදී මාධ්‍ය හමුවක් පවත්වමින් ජනාධිපති සිරිසේන හා ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඝාතන කුමන්ත්‍රණයක් ගැන කියන්නේ 2018 සැප්තැම්බර් 12 වැනිදාය. පොලිස් ත්‍රස්ත විමර්ශන කොට්ඨාසයේ අධ්‍යක්ෂ නියෝජ්‍ය පොලිස්පති නාලක සිල්වා ගැන විශේෂ හෙළිදරව්වක් කිරීම සාකච්ඡාවේ අරමුණ විය. නාමල් කුමාර එහිදී චෝදනා කළේ, නියෝජ්‍ය පොලිස්පති නාලක සිල්වා වෙනත් පොලිස් නිලධාරීන්ට එරෙහිව කුමන්ත්‍රණකාරී වැඩපිළිවෙළක් ක්‍රියාත්මක කරන බවටය. ඔහු කිව්වේ, අගමැතිවරයාට ලකුණු වැටෙන විදියට යම් වැඩක් කිරීමට නියෝජ්‍ය පොලිස්පතිවරයා ඉල්ලීමක් කළ බවයි. එහිදී, පාතාල නායක මාකඳුරේ මදුෂ් මාර්ගයෙන් ජනාධිපතිවරයා හෝ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඝාතනය කිරීමට නාලක සිල්වා සැලසුම් කර තිබූ බවද නාමල් සඳහන් කළේය. මාස දෙකකට ඉහතදී සිදුවුණු ඒ සාකච්ඡාව තමා හෙළිකරන්නේ ජාතික ආරක්ෂාව වෙනුවෙන් බවත් ඔහු කිව්වේය. එහෙත්, ජනාධිපති ඝාතනයට සම්බන්ධ සංවාද ඇතුළත් නිශ්චිත පටිගත කළ සංවාද කිසිවක් ඔහු එම මාධ්‍ය හමුවේදී ඉදිරිපත් කළේ නැත.
එහෙත් ඒකාබද්ධ විපක්ෂයට මෙය සිහිනෙන් ගෑ සුවඳක් බවට පත්විය. සැප්තැම්බර් 13 වැනිදාම, මාධ්‍ය හමුවක් කැඳවූ ඔවුහු, ජනපති හා ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඝාතන උත්සාහය ගැන නාමල් කුමාර කළ හෙළිදරව්ව පිළිබඳව විශේෂ පරීක්ෂණයක් පවත්වන මෙන් ඉල්ලුවෝය. එදිනම නාමල් කුමාරද ජාතික පොලිස් කොමිසමට මේ ගැන පැමිණිලි කර, තමා කරන චෝදනා ගැන විශේෂ විමර්ශනයක් කරන ලෙස ඉල්ලුවේය.
එහෙත්, නාමල් කුමාරගේ චෝදනා නියෝජ්‍ය පොලිස්පතිවරයා ප්රතික්ෂේප කර තිබූ අතර අදාළ පටිගත සංවාද ව්‍යාජ බව ඔහු පොලිස් ප්‍රධානීන්ට පවසා තිබුණි. පොලිස්පති පූජිත් ජයසුන්දර ඒ පිළිබඳ පරීක්ෂණ පවත්වන මෙන් සැප්තැම්බර් 13දාම පොලිස් විශේෂ විමර්ශන ඒකකයට නියෝග කළත්, ජනාධිපතිවරයාගේ නියෝගයක් මත පරීක්ෂණය ඊට පසුදා සීඅයිඩීයට භාරදෙන ලදි.
14වැනිදා උදේ මාධ්‍ය ප්‍රධානින්ගේ හමුවක් කැඳවූ ජනාධිපතිවරයා, ‘අද හෙට සීඅයිඩීය ඒ ගැන මූලික වාර්තාවක් හදලා, පරීක්ෂණය කරනු ඇති බව’ කීවේය. සීඅයිඩීය 14වැනිදා රාත්‍රියේම නාමල් කුමාරගේ නිවසට ගොස් ඔහුගෙන් පසුදින පාන්දර වනතුරු ප්‍රකාශයක් සටහන් කරගත්තේය. ඉන් අනතුරුව ඔහුගේ ජංගම දූරකථනය භාර දෙන මෙන් කළ ඉල්ලීමට ප්‍රතිචාර වශයෙන් සැප්තැම්බර් 17 උදේ ඔහු පොලිසියට පැමිණ තිබේ. පරීක්ෂණය පැවැත්වෙන තෙක් නාලක සිල්වා පොලිස් තාක්ෂණ අංශයට මාරුකරන ලදි.
මේ විදියට පටන්ගත් නාමල් කුමාරගේ විකට නාට්‍යය වරින්වර විවිධාකාර ජවනිකා හරහා ඇදී ගියේය.
නාමල් කුමාර කිව්වේ, නි. පොලිස්පති නාලක සිල්වා ජනාධිපති සිරිසේනත්, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂත් ඝාතනය කිරීමේ කුමන්ත්‍රණයේ ඉන්නා බවය. ජනාධිපති සිරිසේන ඝාතනය කර රනිල් වික්‍රමසිංහ ජනාධිපති වුණොත්, තමාට පොලිස්පති වියහැකියැ’යි නාලක සිල්වා කියූ බවටද නාමල් කුමාර මාධ්‍ය හමුවලදී කිව්වේය. ඒ අනුව, කතාවක් ගොතන ලදි. ‘නාලක සිල්වා ජනාධිපති ඝාතනය කරයි. ඉන්පසු රනිල් අගමැතිවී නාලක සිල්වා පොලිස්පති වන්නේ නම්, මේ කුමන්ත්‍රණය පිටුපස සිටින්නේ රනිල් වික්‍රමසිංහය. ඒ ඔහුට ජනාධිපති වීමට අවශ්‍ය නිසාය.’
සීඅයිඩීයෙන් පරීක්ෂණ
කොහොම වුණත්, සීඅයිඩීය මේ මහා ජනාධිපති ඝාතන කුමන්ත්‍රණය ගැන පරීක්ෂණ ආරම්භ කළේය. නාමල් කුමාරගේ දූරකථනයෙන් පටිගත කරන ලද දෙබස් සීඅයිඩීය භාරයට ගන්නා ලදි.
ඒ දූරකථන සංවාදවලට නැවතත් කන් දුන් සීඅයිඩීයට පෙනීගියේ, ඒ කිසිම දූරකථන සංවාදයක ජනාධිපති හෝ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඝාතනයක් ගැන වචනයකින්වත් සඳහනක් නොවන බවයි.
මේ නිසා, ජනාධිපති ඝාතන තැතක් ගැන නාලක සිල්වා අත්අඩංගුවට ගැනීමට කිසිම හේතුවක් සීඅයිඩීයට නොවීය. තත්ත්වය මෙසේ තිබියදී, නාලක සිල්වා අත්අඩංගුවට ගැනීමට ප්‍රමාද වන බව පවසමින් ඒ වන විටත් ‘දිවයින,’ ‘මව්බිම’ ඇතුළු ජාතිවාදී හා රාජපක්‍ෂවාදී පත්තර ඇතුළු මාධ්‍ය මහා කලබැගෑනියක් කළෝය. රාජපක්ෂ බල කඳවුරද හැකි සෑම අවස්ථාවකම මේ කුමන්ත්‍රණ කතාවට හුළං පිම්බේය. ජනාධිපතිවරයා ඝාතනය කිරීමට කුමන්ත්‍රණයක් තිබුණු බව හෙළිවී තිබෙද්දීත්, රනිල් වික්‍රමසිංහගේ ආණ්ඩුවේ පොලිසිය භාර ඇමති නිසි උද්යෝගයකින් ඒ විමර්ශන නොකරන බව ඔවුහු නිතර දෙවේලේ මතුළෝය. ඔවුන්ගේ අරමුණ පැහැදිලිය. ‘රටේ අගමැතිවරයා, ජනාධිපතිවරයා ඝාතනය කිරීමේ කුමන්ත්‍රණයක යෙදී සිටියාය යන්න ඉස්මතු කිරීමෙන්, සභාග රජයේ නායකයන් දෙදෙනා අතර දැනටමත් ඇති විරසකය වර්ධනයවී ආණ්ඩුව අනතුරේ වැටෙනු ඇත.’ ඒ ගණන් බැලීම සියයට සියයක්ම නිවැරදි විය. ජනාධිපති සිරිසේන ඒ ලණුවත් කෑවේය. ඒ අනුව තමා මරා දමන්නට යූඑන්පීය කුමන්ත්‍රණය කරන බවට ජනාධිපතිවරයා නිතර දෙවේලේ හිතන්නට ඇත.
රනිල් එයිද?
ඝාතන කුමන්ත්‍රණය ගැන සිතමින් මරණ බියෙන් ඔද්දල් වුණු සිතින් දවස් ගෙවන ජනාධිපතිවරයාට, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ තිබෙන ප්‍රතිපාදනද සිහිවන්නට ඇත. ව්‍යවස්ථාවේ අනුව, තමා මළහොත්, ඊළඟට අනුප්‍රාප්තික ජනාධිපතිවරයා තෝරාගන්නේ පාර්ලිමේන්තුවෙනි. අනිවාර්යයෙන්ම එවිට පාර්ලිමේන්තුවේ වැඩි බලයක් ඇති රනිල් වික්‍රමසිංහ අනුප්‍රාප්තික ජනාධිපති (ඔහුට ධුරය දැරිය හැක්කේ මියගිය ජනාධිපතිවරයාගේ ධුර කාලයෙන් ඉතිරි වී ඇති කොටස සඳහා පමණි.) හැටියට අනිවාර්යයෙන්ම පත්වනු ඇත. මේ බියකරු සිහිනය අවසන් වුණේ දින 51ක අඳුරු කාලයකට රට හෙළුෑ දුෂ්ට නායකයා බවට ජනාධිපති සිරිසේන පත්වීමෙනි.
නාලක අත්අඩංගුවේ ඉන්නේ
මෛත්‍රී ඝාතනය ගැන නොවේ
එහෙත්, වෙනෙකකු ඝාතනය කළ යුතු යැ’යි කියා නම්, නාමල් කුමාරගේ දූරකථන සංවාදවල සඳහන් විය. ඒ අනුව, නාලක සිල්වා අත්අඩංගුවට ගන්නා ලදි. හැබැයි, ඒ මෛත්‍රීපාල සිරිසේන හා ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඝාතනය කරන්නට කුමන්ත්‍රණය කළාය යන තොරතුරු මත නොවේ. ජ්‍යෙෂ්ඨ පොලිස් අධිකාරි ප්‍රසන්න අල්විස් ඝාතනය කරන්නට කුමන්ත්‍රණය කළේය යන චෝදනාවටයි.
ඒ අනුව, නාලක සිල්වා අත්අඩංගුවේ සිටින්නේ ජනාධිපති සිරිසේන හෝ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඝාතනය කිරීමට කළ කුමන්ත්‍රණයක් නිසා නොවේ. මේ ඇත්ත බොහෝ මාධ්‍යවලින් මහජනතාවට වුවමනාවෙන්ම වසං කරනු ලැබේ. ජනවාරි 2වැනිදා මේ නඩුව කැඳවූ අවස්ථාව ගැන මාධ්‍ය ආයතනවලින් එවන එස්එම්එස් ඇලර්ට්වල පවා තිබෙන්නේ, ‘වීඅයිපී ඝාතනයක් ගැන රිමාන්ඞ් බාරයේ සිටින නාලක සිල්වා’ කෙනකු ගැනය. මේ සැලසුම් සහගත මාධ්‍ය මෙහෙයුම් නිසා, මහජනතාව සිතාගෙන සිටින්නේ, නාලක සිල්වා ජනාධිපති ඝාතනය කරන්නට තැත් කළ නිසා රිමාන්ඞ් බන්ධනාගාරයේ සිටින බවය. එය අමූලික බොරුවකි. බල ලෝභය සඳහා හොඳින් නඩත්තු කරන ව්‍යාජ ප්‍රවාදයකි.
ප්‍රසන්න අල්විස් ඝාතනය කරන්නට නාලක සිල්වා කුමන්ත්‍රණය කළේ ඇයිදැයි යන්නට පිළිතුරක් තිබේ. නාලක සිල්වා විදේශයකින් ලබාගත් උපාධියක් මත පොලිසියේ තනතුරු ලබාගෙන තිබේ. ප්‍රසන්න අල්විස් පසුගිය කාලයේ, මේ උපාධිය නීත්‍යනුකූල එකක් නොවන බව හෙවත් හොර එකක් බව පොලිසියේ අදාළ බලධාරීන්ට පැමිණිලි කළේය. මේ නිසා, අනාගතයේ පොලිසියේ ඉහළට යෑමේ, හෙවත් අනාගත පොලිස්පති වීමේ නාලක සිල්වාගේ සිහිනය බිඳවැටෙන්නට ඇත. මේ පොලිසියේ උසස්වීම් සඳහා තිබෙන මීපොරයේ එක් ප්‍රකාශනයකි. පොලිස් ආරංචි මාර්ග කියන විදියට, 2023 පමණ වන විට, පොලිස්පති තනතුර සඳහා සමාන සුදුසුකම් ඇති තරගකරුවෝ දහයක් දොළහක් සිටිති. මේ සියල්ලන්ටම අවශ්‍ය පොලිස්පති වන්නටය. ඒ නිසා ලජ්ජා සහගත නමුත් බිහිසුණු තරගයක් පොලිසියේ ඉහළ නිලධාරීන් අතර ඇතිවී තිබේ. නාලක සිල්වාද ඒ තරගයේ තරගකරුවෙකි.
දෙබස් පුනරුත්පාදනය කිරීම
කොහොම වුණත්, තමාගේ දූරකථනයේ ඇති ඉතිරි දෙබස් මකා දැමූ බව නාමල් කුමාර කීවේය. මේ නිසා සීඅයිඩීය කළේ අධිකරණ නියෝගයක් ලබාගෙන ඒ දූරකථනයේ මකා දමා ඇති දෙබස් පුනර්-උත්පාදනය කිරීමට පියවර ගැනීමයි. රජයේ රස පරීක්‍ෂක දෙපාර්තමේන්තුව ඒ කාර්යය ඉටුකිරීමට තමන්ට බැරි බව කීවේය. සීඅයිඩීය සතුව එවැනි මකා දමන ලද තොරතුරු නැවතත් පුනරුත්පාදනය කිරීමේ උපකරණ තිබේ. එහෙත්, එය කළේ නම්, දැනටමත් නාමල් කුමාරද ඇතුළු ජනාධිපතිවරයාගේ පාර්ශ්වයෙන් බොරු චෝදනා එල්ලවී ඇති පරිදි සීඅයිඩීය පක්‍ෂපාතීව කටයුතු කළා යැයි කිසිවකු කියන්නට ඉඩ තිබේ. ඒ නිසා, සීඅයිඩීය කළේ හොංකොංහි ඬේටා ටෙක්නොලොජි පරීක්‍ෂණා ගාරයට මේ දූරකථනය ඉදිරිපත් කිරීමයි. එම පරීක්‍ෂණා ගාරයට, එහි මහාචාර්යවරුන්ට, මේ දූරකථනයෙන් මකා ඇති දෙබස් පුනරුත්පාදනය කරන්නට පැයක්වත් ගත නොවීය. එහිදී එලෙස යළි ලබාගත් මුළු සංවාද ගණන 531කි. පුනරුත්පාදනය කිරීමේදී ක්‍රියාත්මක දූරකථන සංවාද 427ක්, වීඩියෝ දර්ශන 26ක් සහ ඡායාරූප 4321ක් පටිගත වී ඇති බව දැනගන්නට ලැබිණ. අදාළ සංවාද පෙන්ඩ්‍රයිව් එකකට ලබාගත් සීඅයිඩී නිලධාරීහු දෙසැම්බර් 16 වැනිදා ලංකාවට ආහ.
දැන් ඒවා සීඅයිඩී නිලධාරීන් කිහිප දෙනකු විසින් කිහිප වරක්ම අසා තිබේ. එක් නිලධාරියකුට පමණක් එය නොපවරා කිහිප දෙනකුට පවරා ඇත්තේ දෙබස්වල නිවැරදිභාවය සහතික කරගනු පිණිසය.
ජනාධිපති ඝාතන කුමන්ත්‍රණයක් නෑ
එහෙත්, ඒ 531ක් වූ දෙබස්වලින් එළිදරව් වුණු ඇත්ත කුමක්ද? ඒ කිසිම දෙබසක, ජනාධිපති සිරිසේනවත් ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂවත් මරන්නට කතාකරන එක වචනයක්වත් අඩංගු නැති බවයි. ඒ නිසා දැන්, සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා හා රාජපක්ෂ මහතා ඝාතනය කරන්නට තිබුණු කුමන්ත්‍රණය කිසිවකු හෝ කිහිප දෙනකු විසින් සම්පූර්ණයෙන්ම අතේ පැළකළ බොරුවක් බව සහතික වී තිබේ.
ලෆීර් ඝාතනයට කුමන්ත්‍රණයක්
එහෙත්, ඒ සංවාදවල තවත් ඝාතන කුමන්ත්‍රණයක් ගැන සඳහන්වී තිබේ. එනම් පොලිස් විශේෂ කාර්ය බලකායේ අණදෙන නිලධාරී නියෝජ්‍ය පොලිස්පති එම් ආර් ලතීෆ් ඝාතනය කිරීමට නාමල් කුමාර අදහස් කරන බව ඒ සංවාදවල පටිගත වී තිබේ. මේ නිසා දැන් නාමල් කුමාරද ඉන්නේ නාලක සිල්වා සිටි තත්ත්වයේමය. එනම් පොලිස් ප්‍රධානියකු ඝාතනය කිරීමට කුමන්ත්‍රණය කිරීමේ චෝදනාවට ලක්වීය. ප්‍රසන්න අල්විස් ඝාතනයට කුමන්ත්‍රණය කිරීමේ චෝදනාවට නාලක සිල්වා රිමාන්ඞ් බන්ධනාගාරයේ සිටින විට, ලතීෆ් ඝාතනයට කුමන්ත්‍රණය කළ බවට තොරතුරු තිබෙන නාමල් කුමාරටද නීතිය එක සමාන ලෙස ක්‍රියාත්මක විය යුතු නොවේද?
නාමල් පරීක්‍ෂණවලට බාධකයක්
මේ සිදුවීම් පිළිබඳ විමර්ශන පවත්වන සීඅයිඩීයට, නාමල් කුමාර වරින් වර මාධ්‍ය ඉදිරියේ පෙනීසිටිමින් කරන ප්‍රකාශ බලවත් බාධාවක් වී තිබේ. තමා අත කිසිම සාක්ෂියක් නැති වුවත්, ඔහු වරින්වර මාධ්‍ය ඉදිරියේ පෙනීසිටිමින් ජනාධිපති ඝාතන කුමන්ත්‍රණයක් ගැන විවිධාකාර බොරු ප්‍රකාශ කරයි. එක් එක් පුද්ගලයන් ඊට සම්බන්ධ බවට නම් කරයි. ජනාධිපති ඝාතන කුමන්ත්‍රණයක් තිබුණාම යැ’යි රට තුළ මතයක් ඇතිකිරීම ඔහුගේ වුවමනාව බව ඉතා පැහැදිලිය. මේ හරහා ඔහු හදන්නේ, පොලිස් විමර්ශනවලට බාධා කිරීමටය. තමන්ගේ විමර්ශනවලින් කිසිදු ඝාතන කුමන්ත්‍රණයක් නැති බවට තහවුරු වුණත්, ඒ ගැන විවෘතව කියන්නට මේ සමාජ මතය නිසා පොලිස් නිලධාරීන් දෙවරක් සිතනු ඇතැ’යි නාමල් කුමාර කල්පනා කරනවා වන්නට පුළුවන. විමර්ශනවලට ඔහු බාධා වන්නේ ඒ ආකාරයෙනි. එසේ වුවද සිඅයිඩීය පසුගිය කාලය පුරාම ක්‍රියාකොට ඇත්තේ එවැනි බාධාවලින් කම්පනය වන ආකාරයෙන් නම් නොවේ.
එහෙත් ඔහුගේ මේ ක්‍රියාකලාපයට එරෙහිව පියවරක් ගැනීමට පොලිසියට හැකිය. අපරාධ නඩු විධාන සංග්‍රහයේ 124 වැනි වගන්තිය යටතේ, මහේස්ත්‍රාත්වරයකු වෙත ඉල්ලීමක් කිරීමෙන් එය කළ හැකිය. නිසි ආඥා කිරීමෙන් හා අධිකරණ නියෝග නිකුත් කිරීමෙන් විමර්ශනයක් පැවැත්වීම සඳහා අවශ්‍ය සහාය දීමට එම වගන්තියෙන් මහේස්ත්‍රාත්වරයකු බැඳී සිටියි. ඒ අනුව, මෙවැනි මාධ්‍ය හමු පවත්වමින්, පැමිණිලිකාරයාම විමර්ශනවලට කරන බාධා වළක්වා ගැනීමට, ඒවායින් වැළකී සිටින ලෙස නාමල්ට නියෝග කරන ලෙස ඉල්ලීමක් පොලිසිය විසින් කළ හැකිය.
නාමල් කුමාර පිටුපස කවුද?
වැදගත් ප්‍රශ්නය නාමල් කුමාර කාගේ නිර්මාණයක්ද යන්නයි. ඔහු පිටුපස ඇත්තටම සිටින්නේ කවුද යන්නයි. පිටුපස එවැන්නකු නැතිනම්, මෙවැනි තනි පුද්ගලයකුට මේ තරම් ඉක්මනින් රටේ මාධ්‍ය සියල්ලටම කතාකරමින් බොරුවක් වපුරන්නට හැකියාවක් නොලැබෙන්නේය. බැලූ බැල්මටම, කතාකරන හැසිරෙන විලාසයෙන් කිසිම විශ්වාසවන්තභාවයක් ප්‍රකට නොකරන මේ පුද්ගලයාට එක අවස්ථාවක පොලිසියේ නිලධාරින් දෙදෙනකුගේ ආරක්‍ෂාවද ලබාදී තිබිණ.
ඒ ගැන වැඩිදුර සිතන කෙනකුට අවශ්‍ය විය හැකි තොරතුරක් නාමල් කුමාරගෙන්ම හෙළිවී ඇත්තේය. එක් අවස්ථාවක ඔහු වෙනුවෙන් මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයේ පෙනීසිටින්නේ නීතිඥ මෛත්‍රී ගුණරත්නය. මෛත්‍රී ගුණරත්න වනාහි, එක්සත් ජාතික පක්ෂය තුළ හිඳිමින්, නායක රනිල් වික්‍රමසිංහට එරෙහිව කටයුතු කිරීම නිසා, පසුගිය කාලයේ ජනාධිපති සිරිසේනගේ සමීපතම හිතවතකු බවට පත්වන්නට හැකිවුණු පුද්ගලයෙකි. පසුගියදා ජනාධිපති සිරිසේන අලුතෙන් පත්කළ ජනාධිපති නීතිඥවරුන් 25 දෙනා අතර මෛත්‍රී ගුණරත්නද සිටින්නේය.
උපදෙස් නැතිව පෙනීසිටියි
නාමල් කුමාර සීඅයිඩීයට දුන් ප්‍රකාශයක සඳහන් වන්නේ, මෛත්‍රී ගුණරත්න තමා වෙනුවෙන් අධිකරණයේ පෙනී සිටියත්, ඔහුට එසේ පෙනී සිටින ලෙස තමා කිසි අවස්ථාවක කියා නැති බවයි. සාමාන්‍ය පිළිවෙත අනුව නීතිඥවරයකු කිසියම් අධිකරණයක පෙනීසිටින්නේ සේවාදායකයකුගේ ඉල්ලීම මත පමණි. එසේ නොවන විට සේවාදායකයකු වෙනුවෙන් පෙනීසිටීම නීතිඥ වෘත්තියේ ආචාරධර්ම කඩකිරීමකි. ඒ ගැන පැමිණිල්ලක් ශේෂ්ඨාධිකරණයට ලැබුණහොත්, අදාළ නීතිඥවරයාට විරුද්ධව විනය ක්‍රියාමාර්ග ගැනීමට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට බලය තිබේ.
මෑත අවස්ථාවකදී, අජිත් ප්‍රසන්න නමැති නීතිඥවරයා අධිකරණය ඉදිරියේ සිටින විවිධ විත්තිකරුවන් වෙනුවෙන්, ඔවුන්ගේ උපදෙස් නැතිව ඉදිරිපත්වීම, අධිකරණයේ දැඩි විවේචනයට බඳුන් වුණු අතර ඔහු සම්බන්ධයෙන් විනය ක්‍රියාමාර්ග ගන්නා බවටද අධිකරණය ඔහුට අවවාද කරන ලදි.
කොහොම වුණත්, මෛත්‍රී ගුණරත්න නීතිඥවරයා තමා වෙනුවෙන් පෙනීසිටියේ තමාගේ ඉල්ලීම මත නොවන බව නාමල් කුමාර කියන විට එය නොසලකා හළ හැකි කරුණක් නොවේ.
පරණ උදාහරණ
මේ හා සමාන තවත් අවස්ථාවක් අපට මතකයට නගාගත හැකිය. උඩුවේ ධම්මාලෝක භික්‍ෂුව අලි පැටියකු හොරකම් කිරීම සම්බන්ධයෙන් රිමාන්ඞ් බන්ධනාගාරගතව දින කිහිපයක් ගත කළේය. 2016 මාර්තු 11 වැනිදා, ඔහු උසාවියට ගෙන ආ විටෙක, ඔහු වෙනුවෙන් නීතිඥවරයකු ඉදිරිපත්වී ඇප ඉල්ලා සිටියේය. අධිකරණයෙන් ඇප ලැබුණි. අධිකරණයෙන් එළියට ආ උඩුවේ ධම්මාලෝක භික්‍ෂුව කිව්වේ, තමා වෙනුවෙන් ඇප ඉල්ලන්නට කිසිම නීතිඥවරයකුට තමා උපදෙස් නොදුන් බවය. එහි තේරුම, මේ භික්‍ෂුව වෙනුවෙන් බලහත්කාරයෙන් නීතිඥවරුන් ඉදිරිපත්වී ඇප ඉල්ලීම කළ බවය. ඒ නීතිඥවරුන් සම්බන්ධීකරණය කළේ, අසාද් සාලිය. ඔහුට එසේ කරන්නට යැයි නියම කර තිබුණේ ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේනය. ඒ සිදුවීම හා මේ සිදුවීම අතර කිසියම් සමානකමක් මේ කියවන කාටත් පැහැදිලි වනවා ඇත. ඒ අනුව බලන විට, නාමල් කුමාර නටවන නූල්වල කොන් තිබෙනු ඇත්තේ කොයි පැත්තේද?
2003 මාර්තු 20 වැනිදා අමෙරිකානු ජනාධිපති ජෝර්ජ් බුෂ් ඉරාකය ආක්‍රමණය කළේ ගල් පැලෙන බොරුවක් ඉරාකයට එරෙහිව නිර්මාණය කරමිනි. එනම්, මානව සංහතිය විනාශ කිරීමට සමත් භයානක ආයුධ සදාම් හුසේන් ඉරාකය තුළ නිපදවා ඇතිය යන්නයි. අවුරුදු 15ක් ගත වන විට බුෂ්ගේ ඒ භයානක බොරුව හෙළිදරව්වී බොහෝ කල් ද ගතවී තිබේ. එහෙත්, ඒ ආක්‍රමණය නිසා ඉරාකය අදත් මරණයේ, ඝාතනයේ හා විනාශයේ බිමකි.
ඔක්තෝබර් 26වැනිදා, නීත්‍යනුකූල ආණ්ඩුවක් පෙරලා, රනිල් වික්‍රමසිංහ අගමැතිධුරයෙන් පහකරන්නට ජනාධිපති සිරිසේන උපයෝගි කර ගත්තේද ගල් පැලෙන බොරුවකි. එනම්, එජාපය තමා ඝාතනය කරන්නට ඉන්නා බවයි. ඔහුගේ ඒ දුෂ්ට ක්‍රියාවෙන් ඇරඹි දින 51ක් තුළ ලංකාව මහත් විනාශයකට වැටුණේය. ඒ ගැන දැන් ඕනෑ තරම් ලියා කියා තිබේ. ඉරාකයට බෝම්බ දමන විට, තමන් ඉරාකය ගැන නිර්මාණය කළ බොරුව ගැන ජෝර්ජ් බුෂ් හොඳින්ම දැනගෙන සිටි ලෙසම, නීත්‍යනුකූල ආණ්ඩුව පෙරලන විටද ජනාධිපති සිරිසේන නාමල් කුමාර කියන්නේ බොරුවක් බව හොඳින් දැන සිටින්නට ඇත. නාමල් කුමාර දකින, ඔහුගේ කතා අහන සාධාරණ සිහියක් තිබෙන කිසිවකුට ඔහු ඇත්තක් කියන බවක් නොපෙනේ. ජනාධිපතිවරයා නාමල්ගේ බොරුව පදනම් කරගෙන මහා විනාශයක් කළේ, වෛරයෙන් ද්වේෂයෙන් හා ඊර්ෂ්‍යාවෙන් තමාගේ පෘථග්ජන චිත්තය වෙව්ලමින් තිබුණු නිසා බව පෙනේ.
මහින්ද රාජපක්ෂ අගමැති කළ පසු ජනාධිපතිවරයා නීතිය හා සාමය අමාත්‍යාංශයත් ඒ යටතේ ඇති පොලිසියත් තමා යටතට පවරාගත්තේය. පසුව රනිල් වික්‍රමසිංහ යළි අගමැති කළ විටද, ඔහු නීතිය හා සාමය ආමාත්‍යාංශයත් (එය ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කිරීමකි.) පොලිසියත් තමාගේ යටතේ තබා ගත්තේය. එහෙත්, අද වන තුරු ඔහුට තමා ඝාතන කුමන්ත්‍රණය ගැන තහවුරු වන කිසිම සාක්ෂියක් තමා යටතේම ඇති පොලිසිය මාර්ගයෙන් සොයාගැනීමට නොහැකිවී තිබේ.
මේ කුමන්ත්‍රණය බොරුවක් බවට ඊටත් වඩා සාධක කුමටද?■
■ අරුණ ජයවර්ධන
ප්‍රේමදාස උඩුගම්පොළ අපදානය
මීගමුවේදී සුරතල් බල්ලකු බූමිතෙල් වත්කොට පුළුස්සා මැරූ දිනයට කලින් දා හිටපු නියෝජ්‍ය පොලිස්පති ප්‍රේමදාස උඩුගම්පොළ අවුරුදු 83ක් ආයු වළඳා, ගම්පහ පහළගමදී මියගියේය.
තරුණයන් මරා පුළුස්සා බල්ලන්ගේ හා කබරයන්ගේ අනුභවය පිණිස මාවත් අද්දර කඳු ගැසූ සමයක සාහසික රාජ්‍ය මර්දන පිළිවෙත් පුද්ගලයකු වශයෙන් මූර්තිමත් කළ උඩුගම්පොළ, එයින් තිස් අවුරුද්දකට පසු අගනුවර ප්‍රත්‍යන්තයේ සිංහල ගම්මානයක නිස්කලංකව ගෙවූ දිගු දිවිය සන්සුන්ව හැරගිය බැව් කොළඹ පත්තර වාර්තා කර තිබිණ. ‘මිනීමරු උඩුගම්පොළ’ පිළිබඳ සමාජ මාධ්‍ය ජාලා පුරා දැන් ඇද වැටෙන විරෝධාකල්ප වැස්ස ඒ නිමිත්තෙනි.
1977 එක්සත් ජාතික පක්ෂ ආණ්ඩුව බලයට පත්වන විට පොලිස් පරීක්ෂකවරයකු වශයෙන් රැකියාව කළ උඩුගම්පොළ දශකයක් ඇතුළත නියෝජ්‍ය පොලිස්පතිවරයකු දක්වා ගමන් කිරීමේ වීර චාරිකාවට, දරමිටිපොළ රතනසාර භික්ෂුවගේ මූලිකත්වයෙන් කැඳවුණු පැවිදි හඬ සංවිධානයේ විරෝධතා ප්‍රචණ්ඩ පොලිස් බලයෙන් මැඬලීමේ වික්‍රමයන් ද ඇතුළත් ය. දෙවැනි සිංහල තරුණ කැරලි සමයේ කලින් කල දකුණ, උතුරුමැද හා මධ්‍යම පළාත භාර නියෝජ්‍ය පොලිස්පතිවරයා වශයෙන් ක්‍රියාකළ හෙතෙම, කොළඹ විශේෂ මෙහෙයුම් බියුරෝවේ ප්‍රධානියා වශයෙන් ද කටයුතු කළේය. ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ දේශපාලනයට ආධාර කළ බවට සැක කළ ඕනෑම අයකු සමා විරහිතව හඹා ගොස් විනාශ කිරීමේ පිළිවෙත යට කී පළාත්වල නව පණක් ලැබුවේ උඩු ගම්පොළගේ දායකත්වයෙනි.
1988 වසරේදී, දකුණු පළාත භාර හමුදා සම්බන්ධීකරණ නිලධාරියාව සිටි කර්නල් ලකී අල්ගම හා එක්ව ගෙනගිය නිර්දය කැරලි මර්දන සැලසුම් පිළිබඳ රාජ්‍ය ප්‍රධානීන්ගේ ප්‍රසාදය දිනූ හේ, පොලිස් අත්අඩංගුවේදී මරා දැමුණු ජවිපෙ නායකයකු වූ නීතිඥ විජේදාස ලියනාරච්චි ඝාතනයට දායකවීමේ චෝදනා එල්ලව තිබියදීම උතුරු මැද පළාත භාර නියෝජ්‍ය පොලිස්පතිවරයා ලෙස පත්කර යැවුණි. අනුරාධපුර දිස්ත්රික්කය රාජ්‍ය භීෂණයෙන් සසල කරමින්, එප්පාවල මීගස්වැව සුසානභූමියේ තරුණ මිනී කඳු හමුවූ 1989 මාර්තු මාසය වනවිට උතුරු මැද භාර නියෝජ්‍ය පොලිස්පති ධුරයේ කටයුතු කරමින් සිටි උඩුගම්පොළ, එප්පාවල සමූහ ඝාතන ‘කළු බළලු‍න්’ නමැති කණ්ඩායමක් විසින් කළ බවට රොයිටර් ප්‍රවෘත්ති සේවයට කියා සිටියේය. හමුදා-පොලිස් ඒකාබද්ධ මෙහෙයුමක් මගින් මැණික්හින්න, අරංගල, මහවත්ත හා කුණ්ඩසාලේ ගම්මාන වටලා දෙදිනක් තුළ අවම වශයෙන් ගම්වැසියන් 153 දෙනකු පැහැරගෙන ගොස් ඝාතනය කළ 1989 සැප්තැම්බරය වනවිට මධ්‍යම පළාත භාර නියෝජ්‍ය පොලිස්පති ධුරයේ ක්‍රියාකරමින් සිටියේ ද උඩුගම්පොළ ය. එයින් දෙසතියක් ඇවෑමෙන් පේරාදෙණිය සරසවිය හරහා දිවෙන ගළහ පාරේ අරුණාචලම් හා ජයතිලක නේවාසිකා ගාර නුදුරේ අල්විස් පොකුණු බැම්ම වටා තරුණ හිස් 17ක් ප්‍රදර්ශනය කළ ඔක්තෝබරය වනවිටත් උඩුගම්පොළ මධ්‍යම පළාත භාරව සිටියේය. ඒ සියලු ඝාතන ‘මධ්‍යම කඳුකරයේ රාජාලියෝ’ නම් කණ්ඩායමක් විසින් කළ බව, කොළඹ යූපීඅයි වාර්තාකරු ඉක්බාල් අතාස් හා කියා තිබුණේ ද ඔහු විසිනි.
1992 එක්සත් ජාතික පක්ෂ ආණ්ඩුව හා අමනාප වූ උඩුගම්පොළ, දකුණේ තරුණ ඝාතන කළේ කවුරුන්දැයි හෙළිකරන දිවුරුම් පෙත්සම් ආණ්ඩු විරෝධී විකල්ප පත්තරවලට යොමුකරමින් ලලිත් – ගාමිණී පෙරටු කොටගත් ප්‍රේමදාස විරෝධී ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී එක්සත් ජාතික පෙරමුණේ වේදිකාවට හයිඞ් පිටියේදී නැග්ගේය. ඒ දිවුරුම් ප්‍රකාශවල අඩංගු ඝාතන ලැයිස්තු කොටස් වශයෙන් පළකළ, හිටපු රාජ්‍ය ආරක්ෂක ඇමති ඇතුළත්මුදලිගේ නව පක්ෂයේ නිල ප්‍රකාශනය වූ ‘රාජාලියා’ පත්‍තරය පැය කිහිපයක් ඇතුළත විකිණී හමාර විය. ඝාතනයට ලක් වූ වැසියන් 1079කගේ නාම ලේඛනයක් අඩංගු ඒ දිවුරුම් ප්‍රකාශයන් මගින් රාජ්‍ය හමුදා හා පොලිස් බලඇණි අපරාධ චෝදනාවන්ගෙන් නිදොස් කොට, එහි වගකීම ‘කළු බළල්ලු‘ නම් වූ ඝාතක කල්ලියකට පවරා අත සෝදාගත් ප්‍රේමදාස උඩුගම්පොළ, අවුරුද්දක් ඇවෑමෙන් සිය චෝදනා දෙවැනි දිවුරුම් පෙත්සමක් මගින් ඉල්ලා අස්කර ගත්තේය. ඩීබී විජේතුංගගේ ආණ්ඩුව විසින් ඔහු වරාය අධිකාරයේ පරිපාලන ප්‍රධානියකු වශයෙන් පත්කරන ලද්දේ ඊට හිලව් වශයෙනි.
1994 ආණ්ඩු පෙරළිය ආසන්නයේ චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායකගේ මැතිවරණ ව්‍යාපාරයේ ආරක්ෂක කටයුතු පිළිබඳ උපදෙස් සැපයීමට තමන් ක්‍රියාකළ බැව් 1999 වයඹ පළාත් සභා මැතිවරණ සමයේ එක්සත් ජාතික පක්ෂ වේදිකාවල කියා සිටි උඩුගම්පොළ, 2010දී සරත් ෆොන්සේකාගේ මැතිවරණ ව්‍යාපාරයට විවෘත සහාය පළ කොට අවුරුද්දක් ඇවෑමෙන්, 2011 සැප්තැම්බරයේදී ආධාරකරුවන් 100 දෙනකු සමග ගම්පහ ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂ සංවිධායකයා හමු වී මහින්ද රාජපක්ෂ ආණ්ඩුවට සහාය පළ කර සිටියේය.
1995 එක්සත් ජනපදයේ දේශපාලන රැකවරණ ලැබූ සිය බිරිඳ හා එහි පුරවැසියන් වන සිය දරුවන් හා එක්ව වසන්නට විසි වසරකට වැඩි කාලයක් තිස්සේ ප්‍රේමදාස උඩු ගම්පොළ දැරූ උත්සාහය ව්‍යර්ථ වූයේ බරපතළ මානව හිමිකම් උල්ලංඝනයන් සම්බන්ධයෙන් ඔහුට එල්ලව ඇති චෝදනා මත අවම වශයෙන් වීසා අයැදුම්පත් තුනක් ප්රතික්ෂේප වීම හේතුවෙනි. ඒ සඳහා වූ අවසාන නීතිමය ප්‍රයත්නය 2014 සැප්තැම්බරයේදී ඇමරිකානු ෆෙඩරල් අධිකරණයක් විසින් නිෂ්ප්‍රභ කරනු ලැබුණි.
දකුණේ දෙවැනි තරුණ සංහාරයට තිස් අවුරුද්දක් සම්පූර්ණ වන 2019 වසර දක්වා දකුණේ ප්‍රසිද්ධ දිවියක් ගෙවා, දේශපාලනිකව ද ක්‍රියාකාරීව සිටි ප්‍රේමදාස උඩු ගම්පොළ හිටි හැටියේ දුෂ්ටත්වයේ හා මෘගත්වයේ පුද්ගල ප්‍රතිමූර්තියක් සේ දැන් ගර්හාවට හා හෙළා දැකීම්වලට පාත්‍ර වෙමින් සිටියි. අනෙක් අතින්, 1988 ජූලි මාසයේ ගාල්ලේ උළුවිටිකේ පිහිටි මුල් නිවසේ දී ඝාතනය වූ ඔහුගේ මව හා සමීප ඥාතීන් සිව් දෙනකුගේ මරණයන් ඔහුගේ කුප්‍රකට සාහසිකත්වයට තුඩු දුන්නේදැයි විමසා බැලෙන ෆෙස්බුක් මනෝ විශ්ලේෂණයන් ද දැන් සම්පාදනය වෙමින් තිබේ. නමුත් උඩුගම්පොළ වැන්නෙකු විසින් යළි යළිත් මූර්තිමත් කළ අඩ සියවසක් පැරණි රාජ්‍ය අපරාධකාරීත්වය පිළිබඳ කේන්ද්‍රීය ගැටලුව කතා නොකිරීමට ඒ බොහෝදෙනා ප්‍රවේශම් වෙති. මධ්‍යම පළාත භාරව සිටි නියෝජ්‍ය පොලිස්පති උඩුගම්පොළ විසින් මහනුවර දිස්ත්රික්කය තුළ මුදාහළ සාහසික රාජ්‍ය ප්‍රචණ්ඩත්වයෙන් කම්පා වී ඔහුගේ මරණය පිළිබඳ කෝපය හා සතුට පළ කරන පිරිස්, 1989 මැයි 1 වැනිදා සිට මාතලේ දිස්ත්රික්කය හමුදා සම්බන්ධීකරණ කටයුතු භාරව සිටි ගජබා රෙජිමේන්තුවේ පළමු බල ඇණියේ අණදෙන නිලධාරී ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ජනාධිපති කොට ඔහු ලවා කොළඹ ලස්සන කිරීමට කල්පනා කරන්නේ ඒ නිසා ය.
රාජ්‍ය භීෂණයෙන් සසැළුණු පළාත් තුනක් භාරව ක්‍රියාකොට විශ්‍රාමික සුව විඳ මිය ගිය ප්‍රේමදාස උඩුගම්පොළගේ අතීත සාහසිකත්වය ගැන හදිසියේ අවදිව දෙස් දෙවොල් තියන්නවුන්, උඩුගම්පොළ වනාහි අප හඹා ආ ‘නපුරු දෛවයක්’ සේ භාරගත්තෝ වෙති. ඒ සමයේදී අනුරාධපුර දිස්ත්රික්කය භාර හමුදා සම්බන්ධීකරණ නිලධාරියාව කටයුතු කළ මේජර් ජෙනරාල් ආනන්ද වීරසේකරට, බුද්ධංගල ආනන්ද නමින් ආරණ්‍යවාසී ශ්‍රමණ දිවියකට මගහසර සැලසී ඇත්තේ ද, මෑතක් වන තුරුම ත්‍රස්ත විමර්ශන ඒකකය භාරව සිටි නියෝජ්‍ය පොලිස්පති චන්ද්‍රා නිමල් වාකිෂ්ඨ සමස්ත ලංකා බෞද්ධ සම්මේලනයේ උපසභාපති ධුරයෙන් සම්මානිත වී ඇත්තේ ඒ දෛව තර්කයේම ආනුභාවයෙනි.
මගහැර යන අවලස්සන ඇත්ත මෙයයි: උඩුගම්පොළගේ මරණය විසින් යළිත් අනාවරණය කර ඇත්තේ පරපීඩක සාපරාධී ම්ලේච්ඡත්වය ව්‍යුහාත්මක ලක්ෂණයක් කොටගත් රාජ්‍යයක ප්‍රචණ්ඩත්වය සමග සිංහල ජනයාට ඇති සම්මුති රහිත කෝපය නොවේ. තෝරා බේරාගත් රාජ්‍ය අපරාධකාරීත්වය සමග ඇති පරම රහස් සම්මුතියයි.■
රෝහිත භාෂණ අබේවර්ධන