No menu items!
22.1 C
Sri Lanka
18 September,2025
Home Blog Page 499

වසිලිස්සා ආ මග දිගේ

0



සුරංගනා කතා ලොව කීර්තිමත් කෘති කිහිපයක් වෙයි. එකක් ග්‍රීම් සුරංගනා කතාය. අනෙක හාන්ස් ක්‍රිස්ටියන් ඇන්ඩර්සන්ගේ සුරංගනා කතාය. මේ අතර ප්‍රකටම කෘතියක් ද වෙයි. ඒ ලස්සන වසිලිස්සා නම් රුසියානු සුරඟන කතා එකතුවයි. කෘතියක් වශයෙන් එය ජනාදරයට පත්වූ තරම කෙසේද යත් එය දැන් ප්‍රගති හා කැඩපත ප්‍රකාශනවලින් පමණක් නොව සුරස, අරටුව, ඉසිවර ආදි සෙසු ප්‍රකාශන ආයතනවලින් නැවත මුද්‍රණය කරමින් සිටී. එසේම නොනැවතී පරිවර්තනය වෙමින් ද පවතී.
රුසියාව ලංකාවට ද වැදගත් වන හේතු අතර දේශපාලනික සංකල්ප හා මූල පද්ධති පෝෂණය කිරීම සහ පරිවර්තන සාහිත්‍යයේ ආරම්භක අඩිතාලම නියෝජනය කිරීම කැපී පෙනේ. මෙම පරිවර්තන කෘති බිහිවීමෙහි උරදුන් දැදිගම වී රුද්‍රිගු, ඌරාපොළ හේමාලෝක හිමි, ඒ.පී. ගුණරත්න ආදි වියතුන්ගේ පරපුර මෙහි ලා සිහි කළ යුතුය. ගේය පද සාහිත්‍යයට එනවිට රුසියානු සාහිත්‍ය කෘතිවලින් ආභාසය ලබා කළ ගී කිහිපයක් සහෘද මනසේ මැවෙයි. ‘ඉවාන් පවුලු‍ෂා’ ගීය රුසියානු ලේඛක මැක්සිම් ගෝර්කිගේ ‘මකාර් චුද්‍ර’ කෙටිකතාව හා The Gypsy Camp Vanishes Into the Blueසිනමාපටය අනුව ගේය පද රචක චාරුක සුරවීර නිර්මාණය කර තිබේ. ලලිත් ද සිල්වා ලියූ ‘මා ඔබත් එක්ක සුහද කතාවක්‘ ගීය තෝල්ස්තොයි විසින් විරචිත ඇනා කැරනිනා අනුව ලියා ඇතැයි පද රචකයා පවසයි. ගේය පද රචක අමිල තේනුවර ටෙලි සිත්තමක තේමා ගීයක් සඳහා වසිලිස්සා සුරඟන කතාව ප්‍රස්තුත කර ගෙන තිබේ. චරිත දිසානායක ලියූ කසුන් කල්හාර සිය හඬින් සීත බඳුනක තබා ගල් කළ ‘සීතලයි සීතලයි ජීවිතේ’ ගීය ද වසිලිස්සා සුරඟන කතාව ඇසුරින් නිමවාලූවකි. වසිලිස්සා යනු ‘වාසිලි’ යන පුරුෂ නාමයේ ස්ත්‍රී පෙරළුමයි. එහි අර්ථය රැජින යන්නයි. වසිලිස්සා කතාන්දර දෙකක පෙනී සිටී. ඒ පළමු කතාවේ ලස්සන වසිලිස්සා (Vasilissa the beautiful) ලෙසිනි. දෙවැන්නෙහි නුවණැති කුමරිය හෙවත් නුවණැති වසිලිස්සා (Vasilissa the wise) ලෙසිනි. නුවණක්කාර වසිලිස්සා සහ ලස්සන වසිලිස්සා යනුවෙන් සේනාරත්න වීරසිංහ සහ මනෝරම වීරසිංහ එක්ව කෘතියක්ද පළ කර තිබේ. මෙම ගීයට පාදක වන්නේ ඉන් පළමු වසිලිස්සා යි.
සීතලයි සීතලයි ජීවිතේ
ඔබ එනවදෝ
උණුහුම අරන්
වසීලිස්සා
චරිතගේ වදනෙහි ඔබා බැලිය යුතු අමුතු ව්‍යංග ්‍යාර්ථ හෝ සංකූලතා නොඑයි. අදහස පැහැදිලිය. නමුදු එය එලා බැලිය යුතුය. රුසියානුවෝ ස්ලාවික් නම් සිය මුල්වැසියන්ගේ පටන් ජනප්‍රවාදවල පන්නරය ලැබුවෝ වෙති. සිය දේශයේ භූගෝලීය පිහිටීමත්, ඊට විවිධ ජනයාගේ ආගමනයෙන් සිදු වූ සංස්කෘතික ආබද්ධවීමුත්, නොනැවති යුද ඉතිහාස හේතුවෙනුත් ඔවුහු සිය දේශයේ නාමය ගන්නා සෑම කූඩා ඒකකයක් වෙතම සිය අනන්‍යතාව රඳවා තබා ගැනීමට තැත්කළහ. කතාන්දර ඉන් එකකි. රුසියානු කතාන්දර වර්ග කිහිපයකි.

  1. සුරංගනා කතා (volshebnyne skazki)
  2. එදිනෙදා ජන කතා (bytoviaia Skazka)
  3. සත්ත්ව කතා (skazka o zhivotnykh)
  4. වෙනත් ආගමික කතා
    රුසියාවේ ඇත්තේ දීර්ඝ සීත සෘතුය. කෙටි ගිම්හාන සෘතුය. එබැවින් බොහෝ රුසියානු සාහිත්‍ය කෘතිවල සීත සෘතු හා හිම වරදින්නේ නැත. වසිලිස්සාගේ කතාවට අනුව ගේය පද රචකයා සීතලයි සීතලයි පවසන්නේ කාලගුණ සීත පමණක් නොවේ. සියලු‍ සිත් සීතලෙන් මිදී ඇත. ආර්ථික දේශපාලන විපර්යාස හමුවේ කරකැවෙමින් පවත්නා පාලක පැලැන්තිය අනුව සැකැසී දැන් සියලු‍ ජීවිත පණ ගැසෙනු පමණි. ඒවායේ උණුහුම නැත. සුරඟන කතාවේ උණුසුම දැනෙන ගිනි හොයන්නට ගියේ වසිලිස්සාය. වසිලිස්සා ගියා නොව ඇයට යන්නට සිදුවිය. කුඩම්මාගේ දියණියෝ ඇය ගිනි ගෙනෙන්නට පිට කරත්. එහෙත් මේ ගීය ගයන්නේ ඔවුන් යැයි සිතීම අපහසුය. එසේ නම් බාබායිග ාගේ පාලනයට නතුව හිඳ අවසානයේ වසිලිස්සාගේ කරුණාව ලද බිරියෝසා ගස, බල්ලා, පූසා සහ වැටකඩුලු‍ වන්නට ඉඩ ඇත. බිරියෝසා ගස යනු ද ඉංග්‍රීසි බසින් වහරන බර්ච් ගසය. එය රුසියානු බසින් වහරන්නේ බිර්යෝසා (Береза) ලෙසිනි. දැදිගම වී රුද්‍රිගුහු එම ගස කතාවේ නිරූපිත ස්වභාවයට ම ගැළපෙන සේ බිරියෝසා ලෙසින් සිංහල බසට ගනිති.
    වසිලිස්සාගේ ගිනි සොයා යාම සම්බන්ධයෙන් හෂිත අබේවර්ධන ‘අමල්බිසෝ’හි මුල් කතාවේ ඇය ගිනි සොයා ගිය කතාන්දරය හා සමපාත කරයි. ‘නගුල්මුන්නා සහ තවත් කතා’ හි ‘එමල්බිසෝ’යනුවෙන් දක්වන්නේ ද ඇයමයි. තවත් ලිපියකදී ඔහු ප්‍රොමිතියස් බන්ධනයේ ආකාරය ද එවැන්නකැයි සැක කරයි. වසිලිස්සා ඉන්දු – යුරෝපීය සින්ඩරෙල්ලා ආකාරයේ කුඩම්මා සහ දිළිඳු දැරිය තේමා කරගත් කතා ගණයට මෙය අයත් බැව් පැහැදිලිය.
    “අමල් බිසෝ, මේරි ෆ්‍රෙයර්[Old Deccan Days] කතා එකතුවේ ‘සූර්ය බායි’ කතාව ලෙසද, ‘ලස්සන වසිලිස්සා’ කතා එකතුවේ ‘ලස්සන වසිලිස්සා’ කතාව ලෙසද හමුවෙයි. ඒවායේ කතාංශූන් එකිනෙක හා වෙනස් වෙන්නේ සුළු වශයෙනි. අමල් බිසෝ කතාවේ එන මුරුංගා ගස, වසිලිස්සා කතාවේ බිරියෝසා ගසක් බවට රූපාන්තරණය වෙයි.” (හෂිත අබේවර්ධන රසවතිය, ඉබ්බන්කටුව හා ලස්සන වසිලීස්සා, රැස)
    ඉම නොපෙනෙනා වනයේ…
    සීතල හොරෙන් දෑලේ
    ඔබ එනවදෝ උණුහුම අරන්
    වසීලිස්සා.. වසීලිස්සා..”
    රුසියාවේ වනාන්තර පද්ධති බහුලය. මිශ්‍ර වනාන්තර හා සදාහරිත වනාන්තර බහුලය. තුරු රහිත මිදුණු ප්‍රදේශ හා තණකොළ පමණක් වැවෙන ප්‍රදේශ ද පැතිර පවතී. මේ භූමි පද්ධතියේ පිහිටි වනාන්තර රුසියානු ගොවියන්ගේ සියලු‍ ජීවන අවශ්‍යතා සැපිරූවක් විය. කාර්මීකරණයට පෙර අවධිවල ගොවීන්ගේ කුදුමහත් සියලු‍ ගෘහ කටයුතු ඉටුවූයේ වන සම්පත් ඇසුරිනි. රුසියානු ගැමිලියන් මුළුතැන්ගෙයි උපකරණ සාදන්නේ වනයෙන් ගත් කළමනාවලිනි. සතුරකු ලෙසද මවක ලෙසද පෙනී සිටින බාබායිගා අතුගාමින් එන කොස්ස බර්ච් ගසෙන් සැකසූවකි. ගැමිලියන් විවාහපත් වෙද්දී නැන්දම්මා දෙන බැටලු‍ දෙන ඇගේ කුටුම්බයේ සාමාජිකයන්ගේ වස්ත්‍ර ඇය නිමවිය යුතුය යන අදහස අනුව සැපයේ. වසිලිස්සා කතාවේ කුඩම්මාගේ දියණියන් රෙදි ගොතන්නට එළිය නැතැයි ඇය පිටමං කර හරින්නේ ද මහ වනයටයි. වසිලිස්සා බිහිවන්නේ ද වනාන්තර අසබඩ ගම්මානවල සිටි ගැමි ගෙවිලියන් අසළය. 18වන සියවසේ පමණ රුසියානු පාලකයන්ගේ මැදුරුවල bakhari සහ skazochniki නමින් කතා කියන්නන් සිටි අතර පසුව ඔවුහු කී ගම්බිම් කරා ව්‍යාප්ත වූවෝය. සෝවියට් සංගමයේ නැගීමත් සමග සාමාන්‍ය ජනතාවට රුසියානු ජනකතා හා සුරඟන කතා සමීප කරවීමටත් කොමියුනිස්ට්වාදය ව්‍යාප්ත කිරීමේ මෙවලමක් ලෙසත් ස්ටාලින්ගේ පාලන සමයේදී ඒ කතා එක් කර සංග්‍රහ වශයෙන් ප්‍රකාශයට පත් කෙරිණි. සිය රෙජිමය පුළුල් කිරීමට අවැසි එය බව ස්ටාලින් හඳුනාගැනීමත් සමග එම කතා රුසියානු පුවත්පත් හා සඟරාවල පළවීම ඇරඹේ. පීටර්බර්ග් නුවර ප්‍රමුඛ නාගරික ප්‍රජාව අතර මෙය ව්‍යාප්තවීමේත් වෙනස්වීමේත් තත්ත්වයක් ඇති වූවත් ගම්බදව මෙම කතා එදිනෙදා අවශ්‍යතාවක් දක්වා වර්ධනය විය. ඇලෙක්සැන්ඩර් පුෂ්කින්, ලියෝ තෝල්ස්තෝයි වැනි ලේඛකයෝ මේවා එක් කර ළමුන් සඳහා කෘති පළ කළහ. මෙවැනි කරුණු හේතුවෙන් වසිලිස්සාට තනිව වනයේ අතරමං වීමට ඉඩදීමට අවසරයක් නොඑයි.
    මනුසතුන් නැති වනයේ…
    රාක්ෂයින් සරනා බිමේ..
    ඔබ එනවදෝ උණුහුම අරන්
    වසීලිස්සා..වසීලිස්සා..
    මෙහි කියවෙන පරිද්දෙන් වසිලිස්සා යනු වනන්තරයේ සිටින්නේ බාබායිගා යකින්නයි. රුසියානු බසින් ‘බාබා’ යන්නෙන් අත්තම්මා, මැහැල්ල වැනි අරුතක් කියවේ. අමල්බිසෝ සහ පෙරදිග කතාවල එන රාක්ෂසයන් මෙන් බාබායිගා නියෝජනය කරන්නේ රුදුරු සතුරු පක්ෂය නොවේ. විකට පෙනුමැති රුවක් දිස්වන බාබායිග ාට චරිත අමතන්නේ ‘බාබායිගා ආච්චියේ’ ලෙසිනි. එම වදනින් ම සතුරු බව බිඳ වැටී ඈ කෙරේ ළතෙත් හැඟීම් වැඬේ. තමා කරා එන චරිතවලට උදව් කිරීමට පසු නොබසින ඇය කෙරෙන් ළපටි දරුවන් සිටින මව් කෙනෙකුගේ ස්වභාවයක් ඉස්මතුවන්නේ යැයි විචාරකයෝ පවසති. වනයට අධිපති දෙවඟන ලෙසින් පෙනී සිටින බබායිගා, තමා කරා එන චරිතවලට අභියෝග ලබාදෙන්නා සේම ඔවුන් බියගන්වා ආරක්ෂාව සැපයීම වැනි ගුණාංග ද පෙන්වයි. ස්ලාවික් පුරාවෘත්තවල එන මැය පශ්චාද් ක්‍රිස්තියානි පුරාවෘත්තවල කාන්තාවන්ට වැදගත් චරිතයක් වී ඇතැයි සැලකේ. වසිලිස්සා යන වනයේ මනුසත්තු නැත. සිටින්නේ බාබායිගා පමණි. බාබායිගා ද දරුණු රාක්ෂසයෙක් නොවේ. වනයේ සිටින්නේ සුරංගනා කතාවල ද නිත්‍ය සාමාජිකයන් වන වනසත්තු ය. එල්ම්, බර්ච්, ඕක් ආදි තුරුය. එබැවින් ගී පද රචනයේ එන ආකාරයට වසිලිස්සා ගිනි රැගෙන එන තෙක් සිටින ගීය කියන්නාට බිය වීමට හේතු නොපෙනේ.
    වසන්තය එනතුරා
    අයිස් කඳු දිය වෙනතුරා
    ඇවිද යමු අපි
    මනුසතුන් හමුවන තුරා
    සීත සෘතුව අවසන් වන තෙක්, අයිස් කඳු දියවෙන තෙක් ඇවිද යාමට ගීය ගයන්නා වසිලිස්සාට ඇරයුම් කරයි. ‘දියවෙන්නට පෙර හෙට උදයේ හිම ජීවිතේ බැලලයිකාව වයමින් යමු’ යැයි ඉවාන් පවුලු‍ෂාට කියන්නිය මෙනි. යූරල් කඳුකරය පසෙකින් ද සෙසු කඳු පද්ධති අතරින් ද ගලා යන වොල්ගා නදියෙන් ද දකුණින් පිහිටි කළු මුහුදින් ද සුසැදි මෙම දේශයේ ස්වාභාවික සම්පත් ඔවුන්ගේ නිර්මාණ සාහිත්‍යයට අවශෝෂණය වී ඇත. චරිතගේ ගේය පදවල මේ කිසිවක් නොකියන්නේ වුවද එහි දැල් එලා විස්තාරණය කිරීමට හැකි බව පැහැදිලිය.
    රුසියානු සුරංගනා කතාන්දරවල කෙළවර මිහිරිය. සුඛාන්තය. කතාවේ වීරයා හෝ වීරවරිය දුප්පත් පුද්ගලයෙකි. සතුරා විහිලු‍ ආකාර ස්වභාව සහිත තැනැත්තෙකි. මෙසේ හෙයින් බටහිර සුරංගනා කතාවල දැක්වෙන මිථ්‍යා සංකල්පවල ෆැන්ටසියම මවන ස්වභාවයක් රුසියානු කතාන්දරවල නොඑයි. ඒවා ගැමි ගොවි දිවියේ හර පද්ධතීන් හා මුදුන්මූල සංස්පර්ශ කරවයි. කතුවරයා බාබායිගා පවා ඥාතියකු වැනි සානුකම්පිත නිතර දෙවේලේ කියවන අත්තම්මා කෙනෙකු මිස වස දී ඇපල් කන්නට දෙන දැඩි සැතිරියක නොකරයි. දෙවියන් සහ යක්ෂයා කියා වෙනම අයකු නොපෙන්වන අතර සාර්වරුන් උපහාසයට ලක්කරන වැනි කතාන්දර දක්වා වැඩී ඒවා ජනකතා ස්වරූපයෙන් ගම්බදව මුඛ පරම්පාරනුගතව පවතී. ඉවාන් බිලිබින් (1876-1942) වැනි සිත්තරුන් අතින් සිතුවමට නැගෙන වසිලිස්සා එම සිතුවම් හේතුවෙන් ම රුසියානු අනන්‍යතාව පවත්වාගෙන සෙසු රටවල සුරඟන කතා කෘති පරයා ව්‍යාප්ත වේ.
    වසිලිස්සා අඩි තබමින් බියපත් වනයේ තුරු පීරමින් එන දසුන අපට මවා ගැනීමට සලස්වා කසුන් කල්හාර ‘වසීලිස්සා…’ යි දීර්ඝ ස්වරයකින් ගයනු අන්තිම හිම බිඳත් වාෂ්පවීමට පෙර අපට නැවතත් ඇසෙනු ඇත.■

■ අයෝධ්‍යා මැණික්හින්න

පොප් කැරැල්ලක මතක රැල්ල

0



ලංකාවේ පොප් කිරුල රූකාන්තගෙන් පස්සේ හිමිවුණේ භාතිය සන්තුෂ් දෙන්නට. ඇත්තටම භාතිය සන්තුෂ් ලංකාවේ ලොකු සංස්කෘතික පෙරළියක ආරම්භකයෝ වුණා. 98 ‘වසන්තයේ’ සීඩී එක අරන් එද්දි ලංකාවේ ඊට කලින් එහෙම දෙයක් වෙලා තිබුණේ නෑ. බී ඇන්ඞ් එස්ට කලින් හර්ෂයි රනිලුයි මේ විදිහට ඩබල් දාලා ආවාට ඒක බී ඇන්ඞ් එස්ලා වගේ යුනික් වුණේ නෑ. ප්‍රධානම අවුල වුණේ ඒගොල්ලෝ සම්භාව්‍ය එකත් එක්ක පෑහෙමින් යන්න හදපු එක. ඒත් භාතිය ඇන්ඞ් සන්තුෂ් ආවේ හැමදේම අලුත් විදිහට අරගෙන. ඒ වචන සිංදුවල ඒ විදිහට පාවිච්චි වෙලා තිබුණේ නෑ. හරියට බැලුවොත් සිංදුව ඇතුළේ ඒ කියන වචනවලින් හැදෙන සංයුක්ත තේරුමක් පවා නෑ. ඒත් ඒක අඩුපාඩුවකට වඩා ඒ වැඬේ ඇතුළේ තියෙන ඔනස්ටි එක, පියුරිටි එක, මතුකරන කාරණයක්. ලාංකේය සම්ප්‍රදායන්ගේ අත්ඩංගුවට පත් නොවුණු නිදහස් බවේ ප්‍රකාශනයක්. ඒ දෙන්නා වසන්තය සිංදුවට ප්‍රාසංගික වීඩියෝවක් කළා. ඒ වීඩියෝවෙන් වෙනම ස්ටයිල් එකක් ඉන්ට්‍රොඩියුස් වුණා. බටහිර බැක් ස්ටී්‍රට් බෝයිස් උන්මාදය පැතිරීගෙන යද්ද ලංකාවට ඒ පොප් වීරත්වයේ අනුහස අරන් ආවේ බී ඇන්ඞ් එස්. නාගරික බාලිකා පාසල්වල ටීනේජ් කෙල්ලන්ගේ බිත්ති බී ඇන්ඞ් එස් පෝස්ටර්වලින් පිරුණා. ලංකාවේ ඊළඟ පොප් තරු දෙක පෑව්වා.
ඩබල් පිටින් හිට් වෙන සම්ප්‍රදාය පටන් ගත්තෙ භාතිය සන්තුෂ් දෙන්නගෙන්. ඒත් ඩබල් විදිහට සාර්ථකව පවතින්න පුළුවන් වුණේ බී ඇන්ඞ් එස් ටයි, පොඩි මල්ලි චූටි මල්ලිටයි විතරයි. ඒකට ආර්ට් එකට අමතර ව්‍යවසායකත්වයක් පිළිබඳ දැනුමත් බලපානවා. බී ඇන්ඞ් එස් කියන්නේ ආර්ටිස්ට්ලා දෙන්නෙකුට වඩා හොඳ ඔන්ටප්‍රිනර්ස්ලා දෙන්නෙක්.
භාතිය සන්තුෂ් කියන්නෙ ගායකයෝ දෙන්නෙක් නෙමෙයි. ඒක සංස්කෘතියක්. ඒ පිටිපස්සේ ආවා අලුත් සංගීත සම්ප්‍රදායක්. අලුත් වීඩියෝ සම්ප්‍රදායක්. ඒ වගේම ලයිව් පර්ෆෝමන්ස් සම්ප්‍රදායක්. ෆ්‍රෙඩී මර්කරි මයික් එක දික්කරලා ඕඩියන්ස් එකට සිංදුව කියන්න දෙන එක ලංකාවේ මුලින්ම ට්‍රයි කළේ බී ඇන්ඞ් එස්. හරියට කිව්වොත් ඕඩියන්ස් එකත් ස්ටේජ් එකේම කොටසක් බවට පත් කිරීමේ පර්යේෂණාත්මක මෙහෙවරක් බී ඇන්ඞ් එස් කළා. ලංකාව කියන දූපතට කොලිටි සංගීතයක් හඳුන්වා දුන්නා. වැදගත්ම වෙන්නෙ ඉංග්‍රීසියෙන් සිංදු නොකියා උන් දෙන්නා සිංහලෙන් මේක කියන්න ගත්ත උත්සාහය. එහෙම නොවුණා නම් සිංහල සංගීතයේ පොප් රැල්ල ලියවෙන්නේ වෙනස් විදිහකට. ඇත්තටම බී ඇන්ඞ් එස්ට පස්සේ අපේ රටේ පොප් සංගීතය මැරුණා. ෂිහාන් මිහිරංග, සංක දිනෙත් වගේ අය සලකුණු කරන්නෙ ඒ අවසානය.
මියුසික් ඉන්ඩස්ටි්‍ර එකක් හදන්න බී ඇන්ඞ් එස් ලොකු මෙහෙවරක් කළා කියන එක පිළිගන්න ඕන. නාගරික ප්‍රාදේශීය භේදයක් හෝ වයස් භේදයක් නැතුව ලංකාවම එක පිට්ටනියකට ගන්න උන්ගේ මියුසික්වලට පුළුවන් වුණා. එක පැත්තකින් එහෙම දකින්න පුළුවන් සාර්ථකත්වයම මං දකින්නෙ බී ඇන්ඞ් එස් ෆේල් වුණු තැන විදිහට.
භාතිය ඇන්ඞ් සංතුෂ්ගේ මියුසික් ගැන කතා කර කර ඉඳිද්දි මගේ යාළුවා චන්දන හරිම සරල ඇත්තක් කිව්වා.
‘දුකාට අහුවුණු තැන ඉඳන් උන්ට කෙළවුණා’
‘ලයිෆ්’ ඇල්බම් එකට පස්සේ බී ඇන්ඞ් එස් ලංකාවේ සම්භාව්‍ය සංගීතය එක්ක පෑහෙන්න ට්‍රයි කළා. ඒකෙන් ඒ ගොල්ලොන්ට තිබුණු අත්තටු ඇකිළුණා. වෙල් නියර දිගේ බඩගාන්න ගත්තා. ඒක මොඩර්න් එකයි ට්‍රැඩිෂනල් එකයි එකතු කරන්න ගත්ත සබුද්ධික උත්සාහයක්. කෝට් දාගෙන වෙස්මූණු බැඳන් සිංදු කියන්නත්, ඒවා නිසාම වඩ වඩා ජනප්‍රිය වෙන්නත් පටන් ගත්තා.
සිංදුවක වචන කියන්නේ සිංදුවේ සම්ප්‍රදාය තීරණය කරන වැදගත්ම කාරණයක්. කොයිතරම් අලුත් සංගීත ආරක් හඳුන්වා දුන්නත් සම්ප්‍රදාය එක්ක ගැටගැහෙන වචන කලාවකට පුළුවන් ඒ සංගීතය මස්තබාල්දු කරන්න. අපිට ඇත්තට මොඩර්න් ලිරික්ස්ට්ලා හිඟයි. අපි තාම වැඩ කරන්නේ මොඞ්-ට්‍රැඩි ලිරික්ස් කලාවක. ඒක හිට් කරන්න ලේසියි. ඒත් අලුත් තැනකට යන්න අමාරුයි. දුකාගේ වචන එක්ක ලැබුණු පිළිවෙළ හින්ද බී ඇන්ඞ් එස් සංගීතයේ යුනික්නස් එක, අවංකකම නැති වුණා.
කාලෙකට ඉස්සර ලංකාවට රැප් එද්දි රෝහණ බැද්දගේ ටීවී එකට ආවා. එයා කිව්වා, ඔය රැප් අපේ ජනකවිවලත් තිබුණා කියලා. එතනදි බැද්දගේ නොදැන හිටපු දේ තමයි එහෙම ජනකවිවල පද ළඟ ළඟ කිව්වට ඒවා රැප් නොවෙන වග. රැප්වලට ඊටම අදාළ විලාසිතාවක් වගේම භාෂාවකුත් තියෙනවා. ඕනම සංගීත සම්ප්‍රදායකට ඒක එහෙමයි. අපේ පරණ ඒවා මොඞ් කරලා ඔබන එකෙන් අපි කරන්නෙ කොටළු කලාවක් බිහි කරන එක. බී ඇන්ඞ් එස් මේ විදිහට ‘සිරි සඟ බොදි’ කියලා රටේ සංගීතය එක්සේසත් කළා. ඉපැරණි සාහිත්‍යය සහ නූතන සංගීතය එක මිටට ගන්න ට්‍රයි කළා.
එතන ඉඳන් ඒ දෙන්නා කළේම සබුද්ධික වැඩ. ඒවා නිර්මාණ නෙමෙයි. එකලස් කිරීම්. ඒවා ඇතුළේ ආත්ම ප්‍රකාශනයක් තිබුණේ නෑ. ඒත් බී ඇන්ඞ් එස් බ්‍රෑන්ඞ් එක නිර්මාණය කරන්න මේ අපගමනයට පුළුවන් වුණා. මෙතනදී රූකාන්තව ආපහු මතක් කරන්න ඕන. කොයිතරම් අවකාශ තිබුණත් රූකාන්ත කිසි දවසක අපේ සාම්ප්‍රදායික සාහිත්‍ය උගුලට වැටුණේ නෑ. ලාංකේය වෙන්න ගිහින් තමන්ගෙ ප්‍රකාශනය නැති කරගත්තෙ නෑ.
බී ඇන්ඞ් එස්ලා කරපු තව වැදගත්ම දෙයක් තමයි අපිට යන්න පුළුවන් ජාත්‍යන්තරයේ සීමාව පෙන්නපු එක. මේ මොඞ්-ට්‍රැඩි සිංදු අරන් ඒගොල්ලෝ ඉන්ටර්නැෂනල් හිට් ලිස්ට්වලට යන්න ලංකාවේ කෙනෙක් මෙතෙක් දරපු ලොකුම උත්සාහය ගත්තා. ඒගොල්ලෝ ඉන්දියාවේ ගිහින් ආශා බෝස්ලි, කොලොනියල් කසින්ස් එක්ක සිංදු හැදුවා. ඒත් ජාත්‍යන්තර තාප්පෙන් එහාට පනින්න බී ඇන්ඞ් එස්ට බැරි වුණා. ඊට වඩා දුරක් නදීර නෝනිස්ගේ දැවෙනා දුක සිංදුව, නටාලියා ඩොකො කියන ගායිකාව එක්ක ජාත්‍යන්තරේට ගියා.
අන්තිමට ලංකාවේ පොප් වීරයෝ දෙන්නා මහින්දගේ කැම්පේන් කරන ගානටම වැටුණා. ඒ තරමටම නාගරික පොප් එක ලංකාවේ ග්‍රාමීය ජනප්‍රිය එකත් එක්ක සමපාත වුණා.
මේ ගමන ගැන මගේ විචාරය කොහොම වුණත් අපේ පරම්පරාවෙන් බිහිවුණු දැවැන්තම පොප් තරු දෙක බී ඇන්ඞ් එස් කියන එකට එකඟ වෙන්න සිද්ධ වෙනවා. අපේ පරම්පරාවෙන් බිහිවුණු දැවැන්තම බ්‍රෑන්ඞ් එකත් බී ඇන්ඞ් එස්. ඒකෙ වටිනාකම අවුරුදු විස්සක සංගීත විප්ලවය වෙනුවෙන් ඒගොල්ලෝ පවත්වපු, දවස් කීපයම හවුස්ෆුල් වුණු මියුසිකල් ෂෝ එකෙන්ම පේනවා. ෂෝ එකක් කරන්නේ කොහොමද කියන එක ගැන ලංකාවේ තිබුණු නිර්ණායකයන් පවා බී ඇන්ඞ් එස් සංස්කෘතිය ඇතුළේ ඔසවා තැබුණා.
ඒ අවසාන පොප් තරු දෙකට හදවතින්ම සුබ පතන්නේ 98 වසන්තයෙන් අවදි වුණු ඒ නිදහස් නාගරික පොප් රැල්ල අභාවයට ගිය එක ගැන හදවතේ කොනක තියෙන වේදනාවත් එක්කමයි.
(බී ඇන්ඞ් එස්ට පස්සේ ඩැඩී කණ්ඩායම නාගරික පොප් සංගීතයේ ඊළඟ කඩඉම පනින්න සූදානම් වුණා. ඒකට ඕන කරන හිතුවක්කාරකම ඒ අයට තිබුණා. ඒත් ගයාන් පෙරේරාගේ සමුගැනීමත් එක්ක ඒ හීනෙත් බොඳ වුණා) ■

■ චින්තන ධර්මදාස

මහ වනයේ දේශපාලනය


ලක්ෂමනන් නඩරාජා

‘යුද්ධය කාලයෙ දෙමළ ජාතිකයෙක් කැමරාව අරන් හැම තැනම යන්න බැහැ. අපව ප්‍රශ්ණ කරලා අත්අඩංගුවට ගන්න ඉඩ තියෙනවා. මහා නගරයක ෆොටෝස් ගන්න බැහැ. කැලේට යනකොට අපි අවසරයක් ගන්නවා. ඒක පෙන්වලා පහසුවෙන් යන්න පුලු‍වන්. ඉතින්, දෙමළ නමක් තියෙනවානම් වනජීවී ඡායාරූපකරණය තමයි ඇඟ බේරාගෙන කරන්න තිබුණේ.’
සැහැල්ලු‍ සිනහවක් සමග ඔහු එසේ කියයි. මේ කතාකරන්නේ ලංකාවේ බිහිවූ ශ්‍රේෂ්ඨතම වනජීවී ඡායාරූප ශිල්පීන් දෙතුන් දෙනාගෙන් එක් අයෙකි. ඇතැම් විචාරකයන්ට අනුව ශ්‍රේෂ්ඨතමයා ඔහුය. ඔහු ලක්ෂ්මනන් නඩරාජාය. ඔහු මේ කතාව කීවේ ඔහු, නාගරික ප්‍රදේශවලදී කලාත්මක ඡායාරූප නොගත්තේ මන්දැයි විමසද්දීය.
‘මම දන්නෙ නැහැ. මට කියන්න බැහැ යුද්ධය නොතිබුණානම්, මම නගරවල වැඩිපුර ඡායාරූප ගනීවි කියලා. ඒත් යුද්ධය මට ඒ ගැන හිතන්නට බාධාවක් වුණා.’ ඔහු කියයි.
ලක්ෂ්මනන් නඩරාජා මහතා ලංකාවේ දැනට ජීවත්වෙන ප්‍රවීණතම ඡායාරූප ශිල්පීන් කිහිපදෙනාගෙන් එක් අයෙකි. ඔහු වනජීවී ඡායාරූප ශිල්පියෙක් මෙන්ම ව්‍යාපාරික ඡායාරූප ශිල්පියෙකි. මහවනයේ මෘගයන්ගේ ඡායාරූප ගන්නා ඔහු විටෙක, කොළඹ නාගරික කොන්ක්‍රීට් වනයේ ව්‍යාපාරික මෘගයන්ගේ ඡායාරූප ගන්නා අවස්ථා දැකිය හැකිය. අප නිතර දකින බලවත් ව්‍යාපාරිකයන්ගේ, දක්ෂ ක්‍රීඩකයන්ගේ හා ප්‍රසිද්ධ කලාකරුවන්ගේ ඡායාරූප අතර ඔහු විසින් ගත් ඡායාරූප බොහෝ ඇත.
කෙසේ වෙතත් ඔහු සුවිශේෂී වන්නේ වනජීවී ඡායාරූපකරණය නිසාය. වනජීවී ඡායාරූපකරණයෙහි යෙදෙන බොහෝ අයව මහවනයට යන්නේ නිතර දකින්නට නොලැබෙන සතුන්ගේ සමීප ඡායාරූප ගැනීමේ අදහසින්ය. දැවැන්ත වියදමක් කොට, වාහන රැගෙන මහවනයට ගිය පසුව දිවියෙක්ව දකින්නට නොලැබුණොත් එය අසාර්ථක ගමනක් ලෙස සලකන ඡායාරූප ශිල්පියෝ සිටිති.
‘සතෙක් දැක්කෙ නැත්නම් මුකුත් දැක්කෙ නැහැ කියන ජාතියේ කෙනෙක් නෙවෙයි මම. කැලේ බිම්මලක වුණත් ලස්සනක් තියෙන්න පුලු‍වන්. ඒ නිසා මාත් එක්ක කැලේ යන අයට කම්මැලි හිතෙන්නත් පුළුවන්. මම ගස් දිහාම බලාගෙන ඉන්න නිසා.’ ඔහු එසේ පවසයි.
ලක්ෂ්මණන් නඩරාජා ඡායාරූප වනජීවීන්ව වඩාත්ම සුන්දර ලෙස ඡායාරූපයට අල්ලාගත් ඡායාරූප ශිල්පියා නොවේ ඔහුගේ ඡායාරූප අතර මහා දේශපාලනයක් තිබෙන බව අපට වැටහෙන්නේ ඔහු සමඟ කතාබහ කරද්දීය. ඒ මහ වනයේ දේශපාලනයයි. ඒ නිසා ඔහු වනජීවීන්ව වඩාත් දේශපාලනික ලෙස ඡායාරූපයට නැඟු ඡායාරූප ශිල්පියා ලෙස හැඳින්විය හැකිය. ජල චක්‍රය, ශ්‍රී පාදය, මහවනයේ පුරාවස්තු ඔහුගේ ඡායාරූපවලට තේමා වී තිබුණු අන්දම අපූරුය.
ගෝනෙක්ව ඔහුගේ කැමරාව ඇසට අහුවෙද්දී, එවැනි ඡායාරූපයක රාමුව සැකසුණේ ගෝනාගේ සමීප රූපයක් අල්ලාගන්නට නොවේ. ඒ වෙනුවට ඔහු ගෝනාගේ වටපිටාව කැමරාවට අල්ලාගැනීමට සමත් විය. ඔහු විසින් හෝර්ටන් තැන්නේදී ගත් ගෝනෙකුගේ ඡායාරූපයක් ඇත. එම ඡායාරූපයෙහි රාමුවට ගෝනා හසුව තිබෙන්නේ ඉතාම කුඩාවටය. ඒ රාමුව පුරාවට හෝර්ටන් තැන්නේ පරිසරය දකින්නට ඇත.

හම්බන්තොට
ලක්ෂ්මණන් නඩරාජා කුඩා කාලයේ සිටියේ හම්බන්තොටය. ඔහුගේ පියා වෛද්‍යවරයෙක් විය. පියා කැමැත්තෙන්ම හම්බන්තොට ප්‍රදේශයේ සේවය කිරීම තෝරාගෙන තිබුණි. පියාගේ මරණයෙන් පසුව කොළඹට ආ ලක්ෂ්මනන් නඩරාජාටත්, ඔහුගේ සහෝදරයන්ටත් කුඩා කල මතකයන් නිසා වනාන්තර පිළිබඳව අසීමිත ආදරයක් තිබී ඇත. ඒ නිසාම යළි යළිත් ඔහු වනාන්තරවල ගියේය. ඔහුගේ ඒ ආශාවටම ගැලපෙන ගුරුවරයෙක් ලැබී තිබුණි. ඒ නිහාල් ප්‍රනාන්දුය. නිහාල් ප්‍රනාන්දු ලංකාවේ බිහිවූ ශ්‍රේෂ්ඨම ඡායාරූප ශිල්පියෙකි.
‘ඉගෙනගත්තාට පස්සෙ මට රස්සාවක් හම්බවුණා. ඒත් මම ඒකට මම ගියේ නැහැ. ඔය අස්සේ මගේ තාත්තාගේ යාලු‍වෙක් මං ගැන නිහාල් ප්‍රනාන්දු මහත්තයාට කියලා තිබුණා. මට ස්ටූඩියෝ ටයිම්ස් එකේ වැඩට කතාකළා. එතැනදී තමයි මම ෆොටෝග්‍රැෆි ඉගෙනගත්තේ. ඡායාරූප ශිල්පියෙක්ට වයිල්ඞ් ලයිෆ් ෆොටෝග්‍රැෆි කරලා ජීවත්වෙන්න බැහැ. වෙන දේකින් උපයන සල්ලි වියදම් කරන්න වයිල්ඞ් ලයිෆ් ෆොටෝග්‍රැෆි හොඳයි. මම මුදල් උපයපු ක්‍රමය තමයි වාණිජ ඡායාරූපකරණය. ඒ කාලෙ වාණිජ ඡායාරූපකරණයට තිබුණු හොඳම ආයතනය තමයි ස්ටූඩියෝ ටයිම්ස්. ඒකෙන් තමයි වැඩිපුර හම්බකළේ. වනජීවී ඡායාරූපකරණය කළේ ආසාවට. මම නිහාල් ප්‍රනාන්දු මහත්තයා එක්ක ඇවිදින්න පටන්ගත්තා. කැලේ ඡායාරූප ගන්න පටන්ගත්තා.’
ඔහු ඡායාරූප ගැනීමේ ආශාවෙන් වන වැදුණු අයෙක් නොවේ. වන වැදීමේ ආශාවෙන් කැමරාව අතට ගත් අයෙකි.

ජල චක්‍රය
ඔහු විසින් කර තිබුණු ජල චක්‍රය ගැන ඡායාරූප කෘතියෙහි තිබෙන්නේ ලංකාවේ ජලය හා බැඳුණු අපූරු දේශපාලනික කතාවකි. ලංකාවේ ඉතිහාසය අධ්‍යනය කරන්නෙකුට අතීතයේ දේශපාලනය හා වාරි කර්මාන්තය පැහැදිළිව සම්බන්ධ වූ බව දැකිය හැකිය. ලංකාවේ ජල චක්‍රය ගැන ඇතැම් රජවරුන්ට තිබුණු අවබෝධයත්, නූතන දේශපාලන නායකයන්ට තියෙන අනවබෝධයත් දැකිය හැකිය. ඔහු ලංකාවේ කඳු මුදුන්වල ඇති වනාන්තරවල සිට මුහුද දක්වා ජලයෙහි ගමන් මාර්ගය කැමරාවට හසු කර ගනියි. පැරණි වාරි ඉදිකිරීම් මෙන්ම වාරි කර්මාන්තය නිසාම දේවත්වයට පත් කලා වැව් දෙවියන් වැනි අයත් ඡායාරූපයට හසු කරගනියි. ඒ නිසා ඔහු නගර මැද ඡායාරූප නොගත්තද, මහ වනයේ සිට දේශපාලනික ඡායාරූප ගෙන තිබුණු බව පැහැදිළිව දැකිය හැකිය.

ඉතිහාසය
ලංකාවේ වනාන්තර විසින් ලංකාවේ ශිෂ්ඨාචාරයේ ඉතිහාසය පිළිබඳ පුරාවිද්‍යාත්මක සාක්ෂි රැසක් දරාගෙන සිටින්නේය. නිහාල් ප්‍රනාන්දු මහතාද වැඩි උනන්දුවක් දක්වා තිබුණේ මහවනයේ ඇති ඒ පුරාවිද්‍යාත්මක වටිනාකම් ගැනය. විල්පත්තු, යාල, කුමන ඇතුළු ලංකාවේ රක්ෂිත වනාන්තර බොහොමයක අතීත ශිෂ්ඨාචාරවල ලක්ෂණ ඉතිරි වී ඇත. පැරණි වැව්, පිළිම, වෙහෙර විහාර ආදිය ඒ වනාන්තර වල ආරක්ෂා වී ඇත. ලක්ෂ්මනන් නඩරාජාගේ ඡායාරූප අතර මහ වනයේ ඇති පුරාවස්තු වල ඡායාරූප නිතර දකින්නට ඇත.
ඔහුගේ එක් ප්‍රකට ඡායාරූපයකට යාල වනයේ තිබෙන ලෙන් කටාරම්, අලියෙකු හා මහ වනය එකවර හසුවී තිබුණු අන්දම අපූරුය. ඔහු ඒ ඡායාරූපය පිළිබඳව මෙසේ සිහිපත් කරයි.
‘නිහාල් ප්‍රනාන්දු මහත්තයා එක්ක කැලේ ගිය වෙලාවක තමයි මම මුලින්ම කටාරම් දැක්කේ. තුන්වැනි ශතවර්ශයේදී විතර කැපූ කටාරම්. අද අපි කැලේ කියලා කියන්නෙ ලොකු ඉතිහාසයක් තිබුණු තැනකට. මේවා ජීවත්වෙන්න අමාරු තැන්. දියුණුවක් කියලා දෙයක් තිබුණෙ නැහැ. ඒ නිසා තමයි මේ කැලෑ මැද්දෙ මේ කටාරම ඉතිරිවුණේ. මහ වනය විසින් මේ කටාරම ආරක්ෂා කළා. එහෙම නැත්නම් මේවා විහාර විදියට දියුණු කරනවා. මොකක්ද දියුණුව. පරණ බිත්තිය අයින් කරලා අලු‍ත්ම පින්තූර තියෙන බිත්තියක් දානවා. බිමට ටයිල් අල්ලනවා.’
මහ වනයේදී ඔහු ලද අනෙක් අත්දැකීම වන්නේ පුරාවස්තු විනාශයයි. ලෙන් කටාරමක් මහවනය විසින්ම ආරක්ෂා කළද, චෛත්‍ය, පිළිම වැනි ඉදිකිරීම් මහවනය නිසාම විනාශ වීමේ ඉඩක් ඇත. ඒ, කිසිවෙකුගේ දෑස්වලට හසු නොවී චෛත්‍යයක් සම්පූර්ණයෙන්ම විනාශ කිරීමට මහවනය විසින් ආවරණයක් සැපයෙන නිසාය.
ඔහුගේ එක් ඡායාරූපයකට යාල වනයේ පැරණි චෛත්‍යයක් හසුවී තිබුණි. ඒ චෛත්‍යය මේ වෙද්දී විනාශ වී ඇති බව ඔහු කියයි.
‘යාල ගෝනගල කන්ද කියන එක මුදුනේයි චෛත්‍යය තියෙන්නෙ. මුල් යුගයේ චෛත්‍යයක් මැද කණුවක් තියෙනවා. ඒ කණුව යට බොහෝවිට නිධානයක් තියෙනවා. අසූ ගණන්වලදී නිහාල් ප්‍රනාන්දු මහත්තයා එක්ක ඒ කන්ද මුදුනට ගියා. යාල බාරව හිටපු මහත්තයාගෙන් ඒ චෛත්‍යය බලන්න අවසර ලැබුණා. යනකොට චෛත්‍යය මැද කණුවත් තිබුණා. ඉන්පස්සේ අනූගණන්වල අගදී අපි නැවත එතැනට ගියා. නිහාල් ප්‍රනාන්දු මහත්තයා ඒ කාලෙ ඡායාරූප පොතක් කරමින් හිටියා. ඒ වෙනුවෙන් නැවත, ඒ චෛත්‍යය බලන්න ගියා. එතකොට ඒ කණුව පෙරළලා. චෛත්‍යය සම්පූර්ණයෙන්ම පාහේ කඩලා.
යුද්ධය පටන්ගනිද්දී සැලකිය යුතු තරමට පුරාවස්තු විනාශවෙලා තිබුණා. ඒත් ගොඩක් ඉතිරිවෙලා තිබුණා. ඒත් යුද්ධය කාලයේදී පුරාවස්තු ආරක්ෂා වුණා. යුද්ධය ඉවරවුණ ගමන් කැලේ තිබුණු පුරාවස්තු සේරම කැඩුණා. සේරම.
කුමන බඹරගස්තලාව කියන තැන තිබුණා දහඅටරියන් බුදු පිළිමයක්. ඒ කාලයෙ මුහුණ ළඟත්, බඬේත් පොඞ්ඩක් හානිවෙලා තිබුණා. සාම කාලයේදීත් මම දැක්කා බුදුපිළිමය. ඒත් යුද්ධය අවසාන වුණාට පස්සෙ බුදුපිළිමය සම්පූර්ණයෙන්ම කුඩු කරලා. පහළ අඩි හයක විතර වළකුත් හාරලා.
යාල පළවැනි බ්ලොක් එකට තමයි හැමෝම යන්නෙ. ඒ කොටසෙ තිබුණා දේව පිළිමයක්. යුද්ධය කාලයෙ අපි ගියා. ඒක සම්පූර්ණයෙන්ම විනාශ කරලා. බුල්ඩෝසරයකින්. බුල්ඩෝසරය ආපු පාර අපි යද්දීත් පේන්න තිබුණා. මෙතැනට එන්න පුලු‍වන් බුල්ඩෝසර් දෙකකට විතරයි. එක්කෝ ආමි එක. නැත්නම් වනජීවී එක. ආමි එක සම්පූර්ණයෙන්ම සීමාව රකිනවා.
මේ පිළිමය ගැන අපි කතාකරන්න ගියොත් අපට වෙඩිතියන්න වුණත් ඉඩ තිබුණා. අපට වෙඩි තියලා, කොටි වෙඩි තිබ්බා කියලා ගෙවල්වල අයට කීවොත් එයාලාත් පිළිගනීවි. එපා කියද්දී පණ්ඩිතයො වගේ ගිහින් ජීවිත නැති කරගත්තා කියලා කියයි. ඒත් අපි පැමිණිලි කළා. එවේලේම ගිහිල්ලා උද්‍යාන බාරකරුට කිවවා. සිතුල්පව්ව විහාරයේ හාමුදුරුවන්ටත් කිව්වා. පුරාවිද්‍යා දෙපාර්තමේන්තුවටත් පැමිණිලි කළා. ඒත් කිසිම දෙයක් සිද්ධවුණේ නැහැ. එක කට්ටියක් අපට කිව්වා බුල්ඩෝසරය අරගෙන ගිය ළමයා අහිංසකයි. පරීක්ෂණයක් කළොත් එයාගෙ රස්සාව නැතිවෙනවා වගේ කතාවක්. පස්සේ කාලයක පුරාවිද්‍යා දෙපාර්තමේන්තුවෙන් ප්‍රතිචාරයක් ආවා. ඒකේ තිබුණා මේ තැනට අවුරුදු ගාණකට කලිනුත් හානියක් වෙලා තියෙනවා කියලා. ඒකෙන් අදහස් කළේ මොනවද කියල අපි දන්නෙ නැහැ. කමක් නැහැ, ඉතිරි ටිකටත් හානි කරන්න කියලාද දන්නෙ නැහැ.’
පුරාවිද්‍යාව සම්පූර්ණයෙන්ම ජනවාර්ගික දේශපාලනය සමඟ සම්බන්ධ කතාවකි. ඇතැම් අය පුරාවස්තු කැඩීම ‘දේශපාලනඥයෙකුගේ දඟ වැඩක්’ ලෙස සලකන අය සිටියි. එහෙත් සුළු ජාතිකයෙක් අතින් පුරාවස්තුවකට පුංචි හානියක් සිදුවුණත්, එය ආක්‍රමණයක් ලෙස සලකයි.
අපි කැමති කෙනෙක් නීතිය කැඩුවාට ප්‍රශ්නයක් නැහැ. වෙනත් කෙනෙක් නීතිය කැඩුවාම කෑගහනවා. අපේ ගම, ජාතිය, වංශය, ආගමට නීතිය බලපාන්නෙ නැහැ කියලා අපි හිතනවා. ඒක තත්වය පුරාවස්තු විනාශයටත් අදාලයි. අපි රටට ආදරෙයි කියලා පිළිගන්නා කෙනෙක් පුරාවස්තු විනාශ කළොත් අපි සද්ද නැතිව ඉන්නවා. මෙහෙම අනුමානයක් කරමුකො. නිහාල් ප්‍රනාන්දු මහත්තයා කුරුල්ලෙක් මරනවා මම දැක්කා කියලා හිතමු. අපි නොදැක්කා වගේ යනවා. ගමක මනුස්සයෙක් කුරුල්ලන්ව මරනවානම් අපි නඩු දානවා. ප්‍රධානම හේතුව තමයි අපි මේ තරම් ආදරය කරන කෙනා එහෙම දෙයක් කරන්නෙ නැහැ කියලා විශ්වාස කරන එක. අඩුම තරමේ අපි හිතනවා ඒ වැරැද්ද කරද්දී, ඒ කෙනාට මොනවහරි කවලා යවන්න ඇති කියලා. කෝට්ටේ රජමහා විහාරයේ, ජාතික කෞතුකාගාරයේ පුරාවස්තු හොරකම් කිරීම ගැන බොහෝ අය සද්ද නැතිව ඉන්නෙ ඒ හින්දයි. කොළඹදී ඒ විදියට ඉන්න අය මහ වනයේ පුරාවස්තු විනාශයක් ගැන කොහොමත් කතාකරන්නෙ නැහැනෙ.’
ඔහු එසේ කියයි. සිනහසෙයි. කැමරාව අතට ගත් අය කෙතරම් සිටියද, තමන් ඡායාරූප ගන්නේ කුමක්ද, ඒ මන්දැයි නොදන්නා ඡායාරූප ශිල්පීන් බොහෝ දෙනෙක් ලංකාවේ සිටියි. කැමරාව සුලභ උපකරණයකි. පහසු උපකරණයකි. ඒ නිසා සුන්දර ඡායාරූපයක් අහම්බයෙන් හෝ අතට හසුවිය හැකිය. එහෙත් ලක්ෂ්මනන් නඩරාජා වැනි ඡායාරූප වලින් කතාකරන මිනිසුන් නැති තරම්ය. එසේ කතා කරන්නට නම්, කැමරාවකින් එහා ගිය දෘෂ්ඨිවාදයක් අවැසිය.
කොහොම වෙතත් අවසානයේදී ඔහු මුලින් කී කතාව ගැන යළි සිතුවෙමු. මේ මහා ඡායාරූප ශිල්පියාට කොළඹ නගර අතර ඇවිදින්නට නිදහසක් තිබුණානම් ඔහුගේ කැමරාව තවත් බොහෝ දේ කරන්නට ඉඩ තිබුණි. එහෙත් සුළු ජාතිකයෙක් වූ ඔහුට මහා නගරවලට වඩා මහා වනය ආරක්ෂිත විය. වන වැදුණද ඔහු හිස් අතින් නොආවේය. ඉතින්, ඔහු පුදුම මිනිසෙකු බව අමුතුවෙන් කිව යුතු නැත.■

එයාලා හිතාගෙන ඉන්නේ ඕනෑම ජරාවක් පෙන්වන්න පුළුවන් කියලා


ජනවාරි 10 වැනිදා විරෝධය සංවිධානය වුණේ පාර්ලි මේන්තුවේදී අගමැතිවරයා සහ බිමල් රත්න ායක මන්ත්‍රීවරයා කළ අදහස් දැක්වීම් නිසා බව හුවා දැක්වීමට මාධ්‍ය ආයතන උත්සාහ කරනවා. ඒ ගැන ඔබේ ප්‍රතිචාරය මොකක්ද?
මේ වගේ විරෝධයක් සංවිධානය වෙන්නත් යම් කාලයක් ගතවෙනවා. මේක එකපාරටම කරන්න පුළුවන් දෙයක් නෙවෙයි. ඕනෑම කෙනෙකුට තේරෙනවා අපි සංවිධානය වුණේ ව්‍යවස්ථා කුමන්ත්‍රණයට පස්සේ කියන එක. හැබැයි අපි සංවිධානය වුණේ ඒ වෙලාවේ ජනාධිපතිවරයා කටයුතු කරපු ආකාරය හින්දා. ඒක බලාගෙන ඉන්න බැරි හින්දා. අපි ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය වෙනුවෙන් පාරේදී එකතුවුණා. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය වෙනුවෙන් වැඩ කරන්න ගත්තා. ඒ අය කතාවුණ දෙයක් තමයි අපි ඉදිරියේදීත් වැඩ කරන්න ඕනෑය කියන එක. අපි වැඩ කරද්දී දකින්න තිබුණු දෙයක් තමයි ජනමාධ්‍යවල හැසිරීම. විවිධාකාරයෙන් අපි පාරට බැස්සා. කාන්තාවන් විදියට පාරට ආවා. හැබැයි ඒ කිසිම දෙයක් ජනමාධ්‍ය වලින් ප්‍රමාණවත් විදියට වාර්තා කලේ නැහැ. ඒ වෙලාවේ තමයි අපට මේ අදහස ආවේ. ඒ වෙලාවේ අපි හිතුවේ, දේශපාලන ප්‍රශ්නය මොන විදියට අවසාන වුණත් අපි කළ යුතු දේ තමයි ජනමාධ්‍ය මෙවැනි තැනකදී කටයුතු කරපු ආකාරය ගැටලු‍ සහගත බව. ඒකට අපි විරුද්ධ වෙන්න ඕනෑ කියලා හිතුවා. මේ මොහොතේ ජනමාධ්‍ය කටයුතු කරපු ආකාරය ගැන අනිවාර්යයෙන්ම සමාව ගන්න ඕනෑ බව අපි හිතුවා. මොකද අධිකරණය පවා නොතකමින් ජනමාධ්‍ය භයානක විදියට වැඩ කළා. ඒත් ව්‍යවස්ථා අර්බුදය ඉවරවුණාම ජනමාධ්‍ය මොකුත්ම නොවුණා සේ වැඩ කරන්න පටන්ගත්තා. ආපහු ආණ්ඩුවට කඬේ යන කට්ටිය ආණ්ඩුවට කඬේ යන්න පටන්ගත්තා. පෞද්ගලික මාධ්‍ය ආණ්ඩුව ෂේප් කරගන්නා විදියට වැඩ කරන්න පටන්ගත්තා. රනිල් වික්‍රමසිංහ හා බිමල් රත්නායක පාර්ලිමේන්තුවේදී කී දේවල් අපට වළක්වන්න බැහැ. අපට තිබුණේ වෙනම ප්‍රශ්නයක්. අපට ඒ ගැන තිබුණු විරෝධය තමයි අපි මතුකළේ.
අපේ පිරිස අතර විවිධ දේශපාලන මතවාද, විවිධ දේශපාලන න්‍යායපත්‍ර තිබුණු අය හිටියා. ඒවා පැත්තකින් තියලා, අපි ඒ වෙලාවේ දැකපු ප්‍රධානම දේ තමයි ජනමාධ්‍යවලට විරෝධය පෑමේ අවශ්‍යතාවය. අපට තිබුණු පළවැනි පීඩාවට විරුද්ධව තමයි අපි කතාකළේ. ඒක ගැන අපව කාට හරි අමුණලා කතාකරන්න පුලු‍වන්. අපට ඒක ප්‍රශ්නයක් නෙවෙයි. ඇතැම් මාධ්‍ය අපට විරුද්ධව කතාකළත්, තවත් මාධ්‍ය අපේ ලියුම සාමකාමීව බාරගත්තත් වෙනසක් නෑ. අපට පොදුවේ මාධ්‍ය ගැන විවේචනය තියෙනවා.


මාධ්‍ය වලටම විරෝධය දක්වන්න ඕනෑ ඇයිදැයි සමහරු අහනවා නේද?
ලංකාවේ මධ්‍යම පන්තිය කියන දෙයක් තමයි ලංකාවෙ විනය පිරිහිලා කියලා. ඒකට දරුණු පාලකයෙක් ගේන්න ඕනෑ බව සමහරු කියනවා. ඒත් එයාලා තේරුම් ගන්නෙ නැහැ ලංකාවේ විනය පිරිහෙන්නට සංස්කෘතියේ පිරිහීම හේතුවෙලා තියෙන බව. මෙ පිරිහීම ගැන ප්‍රධාන වශයෙන් වගකියන්න ඕනෑ මාධ්‍ය. ඒකේ ප්‍රධානම දේ තමයි මාධ්‍ය. ලංකාවෙ මිනිස්සුන්ට හිතන්න පුරුදු කරන්නෙ ජනමාධ්‍ය. ඒක විශේෂයෙන්ම සිංහල භාෂාවෙන් කතාකරන මිනිස්සුන්ට තියෙන ප්‍රශ්ණයක්. එයාලාට සිංහලෙන් අදහස් දැනගන්න තියෙන්නෙ ජනමාධ්‍ය විතරයි. ඒ නිසා මං හිතන්නෙ ජනමාධ්‍ය ආයතන පහක් හයක් වෙනස් කරගන්න පුලු‍වන් වුණොත් අපට රටම වෙනස් කරන්න පුලු‍වන්. ජාතිවාදය, වර්ගවාදය, කාන්තා හිංසනය වගේ සියළු දේට පිළිතුරු හොයන්න පුළුවන් ජනමාධ්‍ය වෙනස් කළොත්.

මේ විරෝධතාවය මාධ්‍ය නිදහසට තර්ජනයක් විදියට අර්ථකතනය කරන අය ඉන්නවා නේද?
අපි මේක මාධ්‍ය නිදහස එපා කියලා කියන විරෝධයක් නෙවෙයි. අපි මාධ්‍ය නිදහස වෙනුවෙන් පෙනී ඉන්නවා. අපි ඒ වෙනුවෙන් සටන් කරනවා. ඒත් අපි කාගේ හරි නිදහස වෙනුවෙන් පෙනී ඉන්නවානම්, ඒ අය නිදහස පාවිච්චි කරන විදිය ගැන අපට බලාපොරොත්තුවක් තියෙනවා. ඒ නිසා අපි කියන්නෙ අපි ඔබලාගේ නිදහස වෙනුවෙන් පෙනී ඉන්නම්. ඒත් නිදහස පාවිච්චි කරද්දී වගකීම් සහගත වෙන්න කියලයි. කුමන්ත්‍රණ කරන්න එපා කියලයි.

කෙසේ වෙතත් මාධ්‍ය ආයතන විවේචනය කිරීමේ කිසිදු අයිතියක් කිසිම කෙනෙකුට නැතැයි ඇතැම් මාධ්‍ය කල්පනා කරන බව පෙනෙනවා නේද?
තමන් ගැන අධිමානයකින් ඔවුන් කටයුතු කළේ. ඔවුන් හිතාගෙන ඉන්නෙ තමන් කියන හැමදේම මිනිස්සු පිළිගන්නවා කියලයි. විචාරයක්, ස්වයං විවේචනයක් ගැන එයාලා දන්නෙ නැහැ. විරෝධයක් කියන්නෙ මොකක්ද කියලා දන්නෙත් නැහැ. යම් අදහස් ප්‍රකාශ කිරිමක් දැක්වීම විරුද්ධවාදීන් බවට පත් වීමක් කියලයි ඔවුන් හිතන්නෙ. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ මූලික ලක්ෂණවත් එයාලා දන්නෙ නැහැ.

කළුපටි විරෝධතාකාරයන් විදියට නමකුත් පටබැඳලා තියෙ නවා. මුහුණ වසාගෙන මාධ්‍ය ආයතනවලට කඩාවැදුණු බව කියන්න උත්සාහ කරනවා…
නිහඬතාවය නියෝජනය කරන්නයි අපි කළු මුඛවාඩම දැම්මෙ. මුඛවාඩම කියන වචනයේ තේරුම් දන්නේ නැද්ද දන්නෙ නැහැ. කළු වර්ණය විරෝධ්‍ය පැමේ වර්ණයක්. ලෝකයේම ඒ තත්වය එහෙමයි. ඕනෑ එකක අර්ථය විකෘති කරන්න ඕනෑම කෙනෙක්ට පුලු‍වන්. මේක තර්ජනයක් විදියට දකින්නෙ, එයාලාට අදහසක් නැහැ මේක ගැන. එයාලා කරන දේ පරම පවිත්‍රයි කියලා කියමින් එයාලා ඉන්නවා. මේවා හොඳ විදියට ගන්න එයාලා ලෑස්ති නැහැ. සංස්කෘතික වශයෙන් ලංකාව මෑත කාලයේ අන්ත පිරිහීමකට පත්වෙලා තියෙනවා. මිනිස්සුන්ගෙ ඔළු හෝදන ටෙලිනාට්‍ය ආදිය පෙන්වනවා. එයාලා හිතාගෙන ඉන්නෙ ඕනෑම ජරාවක් පෙන්වන්න පුලු‍වන් කියලා. ඒකට විරෝධය දක්වන්නත් මිනිස්සුන්ට ක්‍රමයක් නැහැ. ලංකාවේ පළවැනි වතාවට තමයි ලංකාවෙ ජන කණ්ඩායමක් සාමකාමී විරෝධයක් දැක්වුවේ. හැබැයි එයාලා ඒකට ඇහුම්කන් දෙන්නෙ නැහැ. එයාලා ඒකෙන් අර්බුදයට යනවා.

මේ විරෝධතාවයේදී විද්‍යුත් මාධ්‍යවලට සංඛ්‍යාත බෙදාහැරීම ගැනත් කතාකළා නේද?
සංඛ්‍යාත ලබාදෙන විදියටත් ප්‍රශ්නයක්. හිතූ හිතූ විදියට කළු කොළවල අත්සන් කරලා සංඛ්‍යාත බෙදලා තියෙනවා. යම්කිසි ත්‍රස්තවාදී සංවිධානයකට මේ සංඛ්‍යාත ගියොත් මොකද වෙන්නෙ. ඔහේ මේවා බෙදලා තියෙනවා. දැන් සංඛ්‍යාත යම්කිසි අධීක්ෂණයකට ලක් කිරිමේ අවශ්‍යතාවයක් තියෙනවා. ස්වාධීන ආයතනයකින් නියාමනය කිරීම අත්‍යාවශ්‍යයි. අපි කියන්නෙ මාධ්‍ය නිදහස නැති කරන්න කියලා නෙවෙයි. අපට ගිහිල්ලා පොලිසියට පැමිණිල්ලක් කරන්න බැහැනේ. ජනමාධ්‍යවලට විරුද්ධව. එයාලාට ඕනෑම දෙයක් පළ කරලා නිදහසේ ඉන්න අවස්ථාව තියෙනවා. ඒවායෙන් පීඩා විඳින වින්දිතයන් ගොඩක් අය ලංකාවෙ ඉන්නවා. අපි දැක්කානේ.■

මාධ්‍යවලින් අපට මඩ ගැසීම ගැන පුදුම වෙන්නේ නැහැ


රංග ශිල්පිනී
චාන්දනී සෙනෙවිරත්න

රංග ශිල්පිනී
කෞශල්‍යා ප්‍රනාන්දු

ජනවාරි 10 වැනිදා පැවැත්වූ විරෝධතාව ගැන මාධ්‍ය විසින් දැක්වූ ප්‍රතිචාරය දැනෙන්නේ කො හොමද?
කෞශල්‍යා ප්‍රනාන්දු: මාධ්‍යවලින් හැම ප්‍රවෘත්තියක්ම වෙනස් කරලා තමයි පළ කරන්නෙ. අපේ විරෝධතාවයට හේතු වුණෙත් ඒක. ඒ තත්වයේම දිගුවක් තමයි එතැනදීත් අපි දැක්කේ. එදා අපට වැඩිපුරම විවේචන එල්ලකරපු මාධ්‍ය ආයතනය අපේ ලියුම අතට ගත්තේත් නැහැ. ඒක ගත්තානම්, ඒක බලලා හරි ඔවුන් කටයුතු කරන්න ඉඩ තිබුණා. ඒ ලියුමෙ තිබුණු කරුණු පෙන්වලා අපව විවේචනය කරන්න තිබුණා. ඒත් ඒ වෙනුවට බොරු තොරතුරු සමාජගත කළා. මාධ්‍යවලින් මඩ ගැසීම ගැන අපට ලොකු පුදුමයකුත් නැහැ. එකම දේ තමයි එක් ආයතනයකට විතරක් මේ තරම් කේන්ති ගියේ ඇයි කියලා. අපි තවත් ආයතනවලට ගියා. අපේ විරෝධය පළ කළා. මේ ආයතනයට ගියේ තවත් ආයතන කිහිපයකටම ගියාට පස්සේ. පුරවැසියෝ වශයෙන් විරෝධය පළ කරන්න අපට අයිතියක් තියෙනවානේ. රටේ නායකයා යම් උප්පරවැට්ටියක් කළා. ඒක නිරාකරණය වුණානේ. දැන් කිසිදෙයක් වුණේ නැහැ වගේ ඉන්න බැහැ අපට. ඒ කාලය තුළ ජනමාධ්‍ය වලින් කියපු දේවල් ගැන අමතක කරන්න බැහැනේ. ඒ නිසයි අපි සියලු‍ මාධ්‍යවලට නිහඬ විරෝධයක් දැක්වුවේ. අපි අහවල් ආයතනයට ගියේ නැහැ කියලා කාටවත් කියන්න බැහැ. අපි රජයේ සහ පෞද්ගලික ආයතනවලට ගිහිල්ලා විරෝධය පළ කළා. සමස්ථයක් ලෙස මාධ්‍ය විසින් අපි ගැන කියපු දේවල්වල හැටියට අපි පාරේදී ගුටි කන්න වුණත් ඉඩ තිබුණා. මොන තරම් වගකීම් විරහිත විදියටද වාර්තා කළේ.
චාන්දනී සෙනෙවිරත්න: අපි ඉදිරිපත් වුණෙත් මේ තියෙන ප්‍රවෘත්ති විකෘති කරන්න එපා කියලා ඉල්ලන්න. ඒත් අපට මඩගහපු ආයතන විසින් කළෙත් තනිකරම අපේ කතා විකෘති කිරීම. ඔවුන් කළේ තනිකර බොරු කීම. අපි බෝම්බ ගහන්න ආවා වගෙයි වාර්තා කළේ. අපි කඩාගෙන පැන්නා කියලයි කිව්වෙ. කෞෂල්‍යා කීවේ ඇයට මේ ගැන පුදුමයක් නැහැ කියලා. පාලකයෝ පිළිබඳ හරි මාධ්‍ය ගැන හරි මටත් පුදුමයක් නැහැ. මේක තමයි ඒගොල්ලන්ගේ විදිය. ඇත්ත සොයාබලා කටයුතු නොකිරීම එදා ඉඳලාම ගෙනිච්ච දෙයක්. ඒක වාසි විදියට හැම පැත්තටම හරවාගන්නවා. දේශපාලනඥයා කරන්නෙත් ඒකමයි. ඇත්ත ගැන විමසිල්ලක් නැතිව කටයුතු කරනවා. ඒක ගැන මට පුදුමයක් නැහැ. එදා ඉඳලාම.
අපි හොඳ හිතින් කරන්න හදපු දේ අනෙක් පැත්තටත් වඩා අනෙක් පැත්ත හරවලා ඉදිරිපත් කරන්න තරම් බාල තත්වයකින් කටයුතු කරනවා කියන එක පැහැදිළියි. මට පුදුමයක් නැහැ. ඒත් මට හරිම පුදුමයි මහජනතාව මේක ගැන ප්‍රතිචාර දක්වන විදිය ගැන. මට ඒක ගැන නම් හරිම පුදුමයි. මේවායින් බැට කන්නේත් මහ ජනතාව. දරුවන් ගැන කැක්කුමෙන් කතාකරන්නෙත් මහජනතාව. දරුවන්ව හදාගන්න බැරි බව කියන්නේත් මහජනතාව. පිරිහීමක් ගැන කියන්නේ, සංස්කෘතිය ගැන කතාකරන්නෙ මහජනතාව. ටෙලිනාට්‍ය ගැන මැසිවිලි නඟන්නෙ මහජනතාව. සංස්කෘතිය වෙනස් කරන්නේ මාධ්‍ය. කොටින්ම විවාහ උත්සවයේ, ළමයෙක් වැඩිවියට පත්වීමේ සිටම කාරණා සියල්ල ඉන්දියානුකරණය වෙලා තියෙන්නෙ. මේවා අනුගමනය කරන්නේත් චැනල් වලින් යන රැල්ල හරහා. ඒත් සංස්කෘතිය මහා මුදුන් මල්කඩක් විදියට කතා කරමින් යන්නේත් මෙයාලාමයි. අපි එළියට බැස්සෙ අපි වෙනුවෙන්මයි. අපි මේක කරන්න හැදුවේ ඇයි කියලාවත් තේරුම් ගන්නෙ නැතිව මේ ගැන වපරැහින් බලන එක ගැනයි මම නම් පුදුම වෙන්නෙ. සමාජයට වගකියන කලාකරුවන් කිහිපදෙනෙක් විදියට මමත් කෞෂල්‍යාත් වගකීමෙන් යුතුව මේකට බැස්සේ. අනෙක් අය සිටියත් මම කතාකරන්නෙ අපි දෙන්නා ගැන. අපි හැමදාම කතාකරමින් හිටියා විතරයි මාධ්‍යවලින් කරන දේවල් ගැන. අපි මේක වෙනස් කරන්න පුංචි හරි දායකත්වයක් ලබාදෙන්න ඕනෑ කියලා හිතලයි මේකට සහභාගී වුණේ.
මට තියෙන අනෙක් පුදුමය තමයි මහජනයා ප්‍රතිචාර දක්වන විදිය. සමහර අය හොඳට තේරුම් අරන් වගකීමෙන් ප්‍රතිචාර දැක්වුවා. මම හිතන්නෙ ඒ අය අපි නිසා නෙවෙයි, කලින් ඉඳන්ම මේ ප්‍රශ්නය ගැන දැනගෙන හිටියා. අපේ විරෝධය එක්ක ඒ අය අපව අගය කරමින් කතාකළා.
ඒත් මේකට විරුද්ධව කැත විදියට කතාකරන අය අතරේ තියෙන්නෙ මොකක්ද. ගොඩක් අයට මම කියන්න යන දේ ගැන තරහා යයි. ඒත් මෙතැනට ආපු සමහර චරිත වලට කැත විදියට මඩ ගැහුව එක තුළ ඒ අයගේ මානසිකත්වය හොයන්න වෙනවා. මෙතැන තියෙන්නෙ සමහර චරිත ගැන ලිංගික ඊර්ෂ්‍යාවක්. සමහර චරිත ගැන ඔවුන් ලැදියි. ආශක්තයි. තමන්ට හිමි නැති දේ හෙළා දකින අන්දමේ අදහස් තමයි ඔවුන් දක්වලා තිබුණේ. සමාජයේ තියෙන රෝග ටික පේන්න ගත්තා මේක හරහා.
අපව පහසුවෙන්ම අන්දන්න පුලු‍වන් දේවල් තියෙනවානේ. යන්ත්‍ර සූත්‍ර, වාලම්පුරි වගේ දේවල් හරහා මේ චැනල් කරගෙන යන බුද්ධියට නිගා කිරීම හා ඒවා හරහා දේශපාලනය කරන අය ප්‍රයෝජනයට ගැනීමෙන් වෙන අගතිය ගැන කතාකරන්නයි අපි අපේ ජීවිත කාලයෙන් පොඩි වෙලාවක් හරි ගත්තෙ. දේශපාලනය කරන අයටත් මාධ්‍යවල ඉන්න අයටත් ඒකට නිගා කරන්න පුලු‍වන් නම්, අපේ රට තියෙන්නෙ හරිම භයානක තැනක.

සමහර දේශපාලන නායකයන් පවා මේ විරෝධතාවය විවේචනය කරමින් අදහස් පළකරලා තිබුණා නේද?
කෞශල්‍යා: අපි ගරු කරන අන්දමේ, විචාරයක් තියෙනවා කියලා හිතන දේශපාලන නායකයනුත් මේකට දාලා තිබුණ ප්‍රතිචාර දැක්කාම මට අනේ අපොයි කියලා හිතුණා. විචක්ෂණශීලීව වැඩ කරයි කියලා අපි හිතුවා. ඒත් ගහෙන් ගෙඩි එන්නා වගේ ඔවුන් කතාකරලා තිබුණා. සිද්ධිය ගැන දන්නේ නැත්නම් ටිකක් ඉන්න, මම සිද්ධිය බලලා කතාකරන්නම් කියලා කියන්න තිබුණානේ.
චාන්දනී: මේ වගේ සිදුවීමක් ගැන හදිසියේ කමෙන්ට් එකක් ඉල්ලු‍වාම, මේ රට පාලනය කරන අය වචන පිට කරන විදිය ගැන අපි බයවෙන්න ඕනෑ. වගකීමෙන් තොරව මේ විදියට කතාකිරීම ගැන පුදුමයක්නෙ. කෝල් කරලා මෙහෙම දෙයක් වෙනවා කියලා කිව්ව ගමන්, හාවා තල් අත්තට මොනවහරි වැටුණාම දුවනවා වගේ කමෙන්ට් දෙනවා. සමහර කලාකරුවන් හා කලාවට සම්බන්ධ අයගේ ප්‍රතිචාර ගැන නම් හිතන්න පුලු‍වන්. ඔවුන් පහුගිය ආණ්ඩුව තුළ විවිධ වරප්‍රසාද ලැබුව අය. මේ කාලයේදී ඒ වරප්‍රසාද නොලැබුණ නිසා වේදනාවෙන් ඉන්නෙ. තමන්ට වරප්‍රසාද ලැබෙන විදියෙ ක්‍රමයක් ක්‍රියාත්මක වෙනතුරු තමයි ඔවුන් කෑගහන්නෙ. අපට නම් කිසිම වරප්‍රසාදයක් ලැබිලා නැහැ.

මේ විරෝධතාව දක්වන්නට හේතු කාරණා ගැන තවත් ටිකක් කතාකළොත්..
කෞශල්‍යා: අපි විරෝධතාවය දක්වන තැනට තල්ලු‍ වුණේ පහුගිය වකවානුවේ සිද්දවෙච්ච, අපටම අදහාගන්න බැරි පුටු මාරුව නිසා. පුටු මාරු වෙච්ච ගමන් සිද්ධවුණ විපර්යාසය නිසා. එක දවසකින්, එක රැයකින් දේවල් එහෙම වෙනස් වෙන්නෙ කොහොමද. යහපාලනය ඇවිල්ලා මාස ගාණක් යනකොටත් දේවල් වෙනස් වෙන්නෙ කොහොමද. දවසක් උදේ වෙනකොට දේවල් වෙනස් වෙන්න පුලු‍වන්ද. ඉදිරි කාලයේදී මොනතරම් ව්‍යවසනයක් වෙන්න පුලු‍වන්ද. ඒක මඟහැරගන්න තමයි අපි එළියට බැහැලා විරෝධය පෑවේ. එක පැත්තක ප්‍රවෘත්ති විතරයි ඒ දවස්වල ගියේ. අපට කමක් නැහැ කාගේ ප්‍රවෘත්ති ගියත්. ඒත් මේවා කරන ක්‍රමයක් තියෙනවානේ. මේක රජය සම්බන්ධ ප්‍රශ්නයක්නෙ. අගමැති ධූරය සම්බන්ධ ප්‍රශ්ණයක්නෙ. එතකොට මධ්‍යස්ථභාවයක් තියෙන්න ඕනෑ නේද.
චාන්දනී: පවුලක දේපල බෙදාගැනීමක් වගේ සිද්ධවෙච්ච ප්‍රාථමික අංශයේ වැඬේ නිසා අපට අන්තයටම කළකිරුණා. මාධ්‍ය ආයතනවලට කඩාපැනලා, එල්ලලා තිබුණු දේශපාලන නායකයන්ගේ පින්තූර ගලවගෙන වැඩ කරන්න පුලු‍වන්ද. මේවා නම් දිගින් දිගටම කළොත් මේක යුධ පිටියක් වෙයි. සරලවම කීවොත් ඒ කාලය තුළ ළමයෙකුට ප්‍රශ්ණ පත්තරයක් දීලා රටේ අගමැති කවුද කියලා ඇහුවොත් දෙන උත්තරය දන්නේ නැහැ.

මාධ්‍ය ඒ තරම් අර්බුදයක් තිබියදීත්, අර්බුදයක් නැහැ වගේ වැඩ කළා…
කෞශල්‍යා: මාධ්‍ය එක මොහොතකටවත් කල්පනා කළේ නැහැ නීත්‍යානුකූල අගමැති කවුද කියලා. හැමෝම තම තමන්ගේ න්‍යායපත්‍ර වලට ගැලපෙන අය එක්ක බැඳුණා. එතකොට තොරතුරු සියල්ලන්ටම ලැබිය යුතුයි කියන විනිවිදභාවය කොහොමද.
චාන්දනී: ගොඩක් වෙලාවට සාමාන්‍ය ජනතාව දන්නේ නැහැ හැම මාධ්‍ය ආයතනයක්ම දේශපාලන අතකොළුවක් කියලා. මාධ්‍යවල භාවිතය ගැන ඉතාම සරලම උදාහරණයක් මම කියන්නම්. මේවා ඇත්ත කියන්නේ නැහැ කියන එක. රූපවාහිනී සම්මාන උළෙලක් ගැන මාධ්‍ය වාර්තා කරන්නෙ කොහොමද. සාමාන්‍යයෙන් විවිධ සම්මාන ලැබෙන්නේ විවිධ නාලිකාවල විකාශය වුණ ටෙලිනාට්‍යවලටනේ. රාත්‍රී ප්‍රවෘත්ති විකාශයක මේ සියළු සම්මානලාභීන් ගැන තොරතුරු ගොනු වෙලා එන්න ඕනෑනේ. සම්මාන උළෙල ගැනනේ වාර්තා කරන්න ඕනෑ. ඒත් කාලයක ඉඳන් ඒ විදියට ප්‍රවෘත්ති වාර්තා කරනවාද. හැමෝම තම තමන් ගත්ත සම්මාන ගැන කියනවා. මම කියන්නෙ වෙනම හදන වැඩසටහන් ගැන නෙවෙයි. ප්‍රවෘත්තිය ගැන. එක් නාළිකාවක් විතරක් නරඹන කෙනෙක් එදා දවසේ සම්මාන උළෙල ගැන ඇත්ත ප්‍රවෘත්තිය දන්නෙ නැහැනේ. ඒ තරම් අන්තගාමී තැනට මාධ්‍ය පත්වෙලා තියෙන්නෙ.■

අපේ අලුත් යාළුවා අශිෂ්ට ඩුටර්ටේ

0



2018 ඔක්තෝබර් 26 වැනිදා, මුළු ලෝකයේම අපවාදයට පාත්‍රවනසුලු ලෙස ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කළ ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන එදා සිට මේ දක්වා කිසිම රටක සංචාරය කළේ නැත. තතු දත් අය කියන්නේ, සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා ලෝකය ඉදිරියේ අවමානයට පාත්‍රවූ තරම නිසා, ලෝකයේ දියුණු රටවලින් ඔහුට මින් පසු සංචාර සඳහා ආරාධනා නොලැබෙනු ඇති බවයි. මීට පෙර නම නියමකරගත් සංචාරවල යෙදෙනු ඇති නමුත්, 2015 ජනවාරියේ සිට, ලෝකයේ විවිධ රටවල් විශාල ප්‍රමාණයකින් ලැබුණු හිත හොඳ මත පදනම් වුණු සංචාරක ඇරියුම් තවදුරටත් ඔහුට නොලැබෙනු ඇත.
එසේ තිබියදී ඔහු මේ සතියේ පිලිපීනයේ සංචාරයක යෙදුණේය.
පිලිපීනයේ ඉන්නේද ලෝකයේ ශිෂ්ට රටවල් කිසිවක් විසින්වත් පිළි නොගැනෙන හිතුවක්කාර, නීතිය නොතකන. ඝාතනයම ජීවිතය කරගත්, නායකයෙකු වන රොඞ්රිගෝ ඩුටර්ටේය. ඔහු පසුගිය කාලයේ තම රටේ මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම් කරන්නන්, පාවිච්චි කරන්නන් මරා දමා රට පිරිසිදු කිරීමේ ඝාතන ක්‍රියාන්විතයක් පවත්වාගෙන ගියේය. ඒ හරහා ලෝකයේ මානව අයිතිවාසිකම් ගැන උනන්දුවන රටවල් හා සංවිධානවල අවමානයට පාත්‍ර වූයේය.
ඔහු අනුව යමින්දෝ ජනාධිපති සිරිසේනද රටේ සිරගෙවල්වල සිටින, මත්ද්‍රව්‍ය වැරදිකරුවන් වී මරණ දඬුවම හිමිවූවන්, එල්ලා මරා දමන්නට සැරසුණේය. එහෙත් ලෝක සම්මතයට පිටුපා යන්නට සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා වැන්නකුට පණ මදි වුණු නිසා, ඒ ඝාතන ක්‍රියාන්විතය ලංකාවේ ක්‍රියාත්මක වුණේ නැත.
කොහොම වුණත්, ජනාධිපති සිරිසේන ආඩම්බරයෙන් සංචාරයේ යෙදුණ පිලිපීනය ගැන කරුණු ස්වල්පයක් ඉදිරිපත් කිරීම මේ ලියවිල්ලේ අරමුණයි. ඒවා කියවූ විට අපේ ජනාධිපතිතුමාගේ අලුත් මිතුරෝ කවරහුදැයි රටේ වැසියන්ට දැනගත හැකිවනු ඇත.
2016 මාර්තුවේ බලයට ආ වහාම ඩුටර්ටේ, පිලිපීනයේ පොලිසිය මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම්කරුවන් හා පාවිච්චි කරන්නන් සොයාගොස් මරාදැමීමේ ඝාතන මෙහෙයුමක් සඳහා යෙදෙව්වේය. ඔහුගේ බලාපොරොත්තු වුණේ මත්ද්‍රව්‍ය විරෝධී යුද්ධය අවසාන වන විට අඩුම ගණනේ මත්ද්‍රව්‍යවලට සම්බන්ධ පිලිපීන වැසියන් 20,000ක් 30,000ක් අතර ප්‍රමාණයක් මරා දමන්නටය. හෙවත් සියල්ලන් මරා ප්‍රශ්නය විසඳන්නටය. හියුමන් රයිට්ස් වොච් සංවිධානයේ ඇස්තමේන්තු සඳහන් කරන ආකාරයට මේ වන විට අඩුගණනේ 12,000ක් වත් මරා දමා තිබේ. තමාගේ ධුර කාලය අවසන් වන තුරු හෝ අන්තිම මත්ද්‍රව්‍ය සැකකරුත් මරාදමන තුරු හෝ මත්ද්‍රව්‍ය විරෝධී යුද්ධය අවසන් නොකරන බව ඩුටර්ටේ කියයි. ඒ ක්‍රියාන්විතය තුළ ඝාතනය වුවන් අතර අවුරුදු 5ක වැනි දරුවන්ද සිටින බව මාධ්‍ය වාර්තා කළේය.
ඒ අතර, මේ මහා අපරාධයට එරෙහි වන මානව හිමිකම් ක්‍රියාධරයන්, උපදේශකයන්, නීතිඥයන්, රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන ක්‍රියාකාරිකයන් හා පරිසර ක්‍රියාකාරිකයන් විශාල පිරිසක්ද ඩුටර්ටේගේ ඝාතන ලැයිස්තුවල හිඳ තිබේ. 2018 මාර්තු මාසයේ මැනිලා අධිකරණය ඉදිරියේ ගොනුකළ ඝාතන ලැයිස්තුවක ඔවුන්ගේ නම් සඳහන් වෙයි.
ඩුටර්ටේ පිලිපීන ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ අගවිනිසුරු මාරියා ලෝඞ්ස් සෙරිනෝ ධුරයෙන් පහකලේය. මානව හිමිකම් ගැන මැදිහත්වුණු පිලිපීන මානව හිමිකම් කොමිෂන් සභාවට ප්‍රසිද්ධියේ අවලාද නැගුවේය. ඊට රජයෙන් ලබා දෙන වාර්ෂික මුදල් කපා හරින බවට තර්ජනය කොට තිබේ. රටේ මූලික ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ආයතන විශාල ප්‍රමාණයක් නොසලකා හැර ඇත. මානව හිමිකම් ගැන සොයා බැලීමට පිලිපිනයට එන විදේශිකයන් කිසිවකුට රට තුළට ඇතුළුවීමට පිලිපීන රජය අවසර දෙන්නේ නැත.
පිලිපීනයේ ප්‍රකට මානව හිමිකම් ක්‍රියාකාරිනියක වුණු, අවුරුදු 20ක් එරටේ වාසය කළ, 76 හැවිරිදි ඕස්ටේ්‍රලියානු ජාතික කන්‍යා සොයුරියක වූ පැට්රිෂියා ෆොක්ස් රටින් පිටුවහල් කරන්නට ඩුටර්ටේ රජය පසුගි යදා ක්‍රියා කළේය.
එක්සත් ජාතින්ගේ සංවිධානයේ ආදිවාසි ජනතාව පිළිබඳ විශේෂ වාර්තාකරු, පිලිපීන ජාතික වික්ටෝරියා ටවුලි කෝපුස්ද ඩුටර්ටේගේ ප්‍රහාර ලැයිස්තුවේ සිටින නිසා, දැන් සිය රට ඒමට බියෙන් සිටියි.
ධුරයට පත්වුණු වහාම, ඩුටර්ටේ ජනාධිපති මන්දිරයේදී ව්‍යාපාරිකයන්ට ප්‍රසිද්ධියේ කියා සිටියේ තමා ඩවාවෝහි නගරාධිපතිවරයා හැටියට සිටි කාලයේ තනිවම මෝටර් බයිසිකලයක නැගී ගොස් ස්ත්‍රී දූෂණ හා පැහැරගැනීම්වලට චෝදනා ලත් මිනිසුන් වෙඩි තබා ඝාතනය කර ඇති බවයි. ඒ කියන්නේ උසාවියත්, දඬුවම් දෙන්නාත් ඔහු බවය. අන් අයටද එසේ කරන ලෙස ඔහු දිරිගැන්වුයේය. බීබීසීය සමග පැවැති සම්මුඛ සාකච්ඡාවකදීද ඔහු ඒ බව ප්‍රසිද්ධියේ කීවේය. නගරාධිපතිවරයා හැටියට සිටියදී, අඩුගණනේ තුන්දෙනකු තමා ඝාතනය කළ බව ඔහු බීබීසීයට කියා තිබේ. 1988 සිට 2016 දක්වා ඔහු තුන් වරක් නගරාධිපති ලෙස පත්වී තිබේ. මේ තරම් ප්‍රසිද්ධියේ ඝාතන කළ බවට කියා ඇති නමුත් පිලිපීනයේ පොලිසිය ඔහු සම්බන්ධයෙන් කිසිම විමර්ශනයක් අරඹා නැත්තේය.
රොඞ්රිගෝ ඩුටර්ටේගේ කල්ක්‍රියාව සැලකූ එක්සත් ජාතීන්ගේ හිටපු මානව හිමිකම් මහකොමසාරිස් සෙයිද් අල් හුසේන් පැවසුවේ, 2016 මාර්තුවේදී බලයට පත්වුණු ඩුටර්ටේ ජනාධිපතිවරයා මානසික රෝග පරීක්‍ෂාවකට ඉදිරිපත් කළ යුතු මට්ටමේ කෙනෙකු බවයි.
මේ ස්වල්ප තොරතුරු ප්‍රමාණය අනුව වුවද ඩුටර්ටේ ඝාතකයෙකි. මානව වර්ගයාට එරෙහි අපරාධවල යෙදුණෙකි. මානව හිමිකම් විරෝධියෙකි. එක්සත් ජාතින්ගේ සංවිධානයේ අවමානයට පත් සාමාජිකයෙකි. අපේ ජනාධිපතිතුමා සිනා මුසු මුහුණින් ගොස්, මහත් හරසරයට ලක්වුණා යැයි වාර්තා වුණේ මෙවැනි අශිෂ්ට, ම්ලේච්ඡ හා හිතුවක්කාර ජනාධිපතිවරයකු අතිනි.■

අරුණ ජයවර්ධන

මාධ්‍ය නිදහස පුරවැසි නිදහසට ඉහළින් නොවේ

0



‘රටක සිව් වැනි ආණ්ඩුව”‍ යනු ජනමාධ්‍යයි. එහෙත් අද වන විට ලංකාවේ පමණක් නොව ජාත්‍යන්තර ලෝකයේ බොහෝ රටවල පවා ‘පළමු ආණ්ඩුවම ජනමාධ්‍ය’ යයි අර්ථ දැක්විය හැකි තරමට රටක දේශපාලනයයි, ජනමාධ්‍යයි එකිනෙකා මත යැපෙන, එකිනෙකා මත රඳා පවතින තත්ත්වයක් උද්ගතව තිබේ. රටක ආණ්ඩු බලය අත්පත් කර ගැනීමටත්, ආණ්ඩු බලය දියකර හැරීමටත් ජනමාධ්‍ය සතු ශක්‍යතාව නිසාම තත්කාලීන ලෝක දේශපාලනයේ කේන්ද්‍රය ජනමාධ්‍යය බවට නිතැතින් පත්ව තිබේ. මේ මොහොත වන විට ලාංකේය දේශපාලනයේ දිශානතිය තීන්දු කරලීමට මෙරට පසුගාමී මාධ්‍යකරණයට පවත්නා හැකියාව හා එහි සීමාවන් ලකුණු කර ගැනීමට කදිම අවස්ථාවක් පසුගියදා උදාවිය. ඒ සිවිල් සංවිධාන කිහිපයක් හා සමාජ ක්‍රියාකාරීන් පිරිසක් විසින් මෙරට පුමුඛ පෙළේ මාධ්‍ය ආයතන ගණනාවකට ගොස් සදාචාර විරෝධී මාධ්‍යකරණයට විරෝධය දක්වා සංදේශයක් බාරදීමට ක්‍රියා කිරීමටත්, එම ක්‍රියාව එම ආයතන විසින් බාරගැනීමේ ස්වරූපයත් නිසාය.
සියත ටීවී වැනි විද්‍යුත් මාධ්‍යයක් එම සංසිද්ධිය හුදු සංසිද්ධියක් ලෙස වාර්තා කරද්දී දෙරණ, හිරු, නෙත් එෆ්එම් වැනි ආයතන එවැන්නක් සිදුවීද, නොවීද යන්න පිළිබඳ හාංකවිසියක්වත් නොදන්නා තාලයට නිහඬ පිළිවෙතක් අනුගමනය කරන ලදි. එහෙත් සිරස නාලිකාව මෙන්ම මව්බිම පුවත්පතද, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ලෙස සිදුකළ මෙම නිහඬ විරෝධතාවත්, මෙම සංවිධාන සංදේශයක් බාරදෙමින් කළ ඉල්ලීමත් සලකන ලද්දේ මාධ්‍යයට එරෙහිව කළ තර්ජනයක් ලෙසිනි.
තම සේවායෝජකයාගේ අදහස් උදහස්වල දිග පළල හොඳින් දන්නා මව්බිම සේවක/සේවිකාවන්ට රැකියාවේ සුරක්ෂිතතාව වෙනුවෙන් තම හෘදය සාක්ෂියට එරෙහිව වුවද, සාධාරණ ඉල්ලීමක් කළ සිවිල් සංවිධානවලට එරෙහිව පාරට බසින්නට සිදුවෙයි. එය ඉතාමත් ඛේදනීය තත්ත්වයකි. නිහඬ විරෝධතාකරුවන්ගේ සංදේශය රැගෙන ලේක්හවුස් ආයතනයට ගිය පිරිස සුහදව පිළිගන්නා ලද්දේ කලක් ටිරාන් අලස්ගේ සුවච කීකරු සේවකයෙකුව සිට වත්මන්හි ලේක්හවුස් ආයතනයේ අධ්‍යක්ෂ ධූරයක් දරන දුෂ්‍යන්ත බස්නායකය. ටිරාන්ගේ සෙවණේ සිටියේ නම් ඔහුට සිද්ධවන්නේ මව්බිම සේවකයන් සමග පාරට බැසීමට විනා සංදේශය බාරගැනීමට නොවේ.

සිරස යනු කුමක්ද?
අප කැමති වුවද, අකමැති වුවද ‘සිරස’ යනු මෙරට විද්‍යුත් නාලිකා පෙරළියේ ප්‍රමුඛයාය. එහෙත් වත්මන්හි අනුන්ට කිරුළ පළඳවන්නට තමාට ඇති හැකියාව පිළිබඳ අධිතක්සේරුවකින් පසු වුවද, තමාගේ කිරුළ, දෙරණ හා හිරු අබියස ගලවා ගන්නට සිදුව ඇති අසරණයෙකි. 2000 දශකයේ මූලාරම්භයේදී සිරස පෝෂණය කළ ජනප්‍රිය සංස්කෘතිය අප සිවිල් සමාජය හා බුද්ධිමය කතිකාව තුළ තේමාවට ලක් කිරීමට තරම් එය නොතකා හළ නොහැකි විය. ‘බලය’ සඟරාව 2003 ජූලි කලාපයේ කවරයේ කතාව ලෙස යොදාගනු ලැබුවේ ‘සිරසකරණය හෙවත් ඔළුව ගැලවීම’‍ නම් තේමාවයි. සිරස ස්වකීය පස්වැනි සංවත්සරයේදී හඳුන්වාදුන් සිරසකරණය‍ යනු හුදෙක් වචනයක් නොව මෙරට මාධ්‍ය ක්ෂේත්‍රයේ නව ජනප්‍රිය සංස්කෘතියක් නිර්මාණය කිරීමට හේතුවීම එමගින් පෙන්වාදෙනු ලැබිණි. පසුව බිහිවූ දෙරණ, හිරු වැනි නාලිකා සිරස කොපි කිරීමට පෙළඹීමත්, එයින් තොර පැවැත්මක් නොතිබීමත් විසින් වඩ වඩාත් තහවුරු කරන ලද්දේ එකී කාරණයමය. එවක X කණ්ඩායම විසින් සම්පාදනය කළLLP සඟරාවේ තෙවෙනි කලාපයට “සිරසට එරෙහි විප්ලවීය දේශපාලනය”‍ යන මැයෙන් ලිපියක් ලියූ නිර්මාල් රංජිත් විසින් එජාපය බලයට ගෙන ඒමේ අරමුණ සාක්ෂාත් කරගනු පිණිස සිරසේ ප්‍රවෘත්ති හැඩගැසීම පිළිබඳ සවිස්තරාත්මක කරුණු දැක්වීමකට පසු මෙසේ කියයි.
“මෙම අරමුණ සාක්ෂාත් කර ගැනීම සඳහා කටයුතු කිරීමේදී සිරස පසමිතුරු ව්‍යුහයන් දෙකක් තුළ කටයුතු කිරීම දකින්නට පුළුවන්. එක් අතකින් එක්සත් ජාතික පක්ෂය හා ජවිපෙ අතර පසමිතුරු සබඳතාවය තුළ සිරස එක්සත් ජාතික පක්ෂයට පක්ෂපාතීව වැදගත් මෙහෙයක් ඉටුකරයි. අනෙක් අතට සිරස ක්‍රියාකාරිත්වයේ දෘෂ්ටිවාදී තලය පරීක්ෂා කර බැලු‍වහොත් මූලික වශයෙන්ම ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ තුළින් නියෝජනය වන වාම අන්තවාදී දෘෂ්ටිවාදයට ප්‍රතිවිරුද්ධව දක්ෂිණාංශික මෘදු ජාතිකවාදය සමග මුසුවූ පාරිභෝජනවාදී දෘෂ්ටිවාදයක් සිරස මගින් නියෝජනය වේ”‍
දශක දෙකකට ආසන්න කාලයක් තුළදී සිරසේ අරමුණු මෙන්ම ක්‍රියාමාර්ගයන් ලාංකේය සමාජ විකාශනයේ ගතිකයන්ද සමග සමපාතවී මේවන විට සාක්ෂාත් කරගෙන තිබේ. ඒ හේතුව නිසාම ඵලයන් විසින් ව්‍යුහය විනාශවීමේ අභියෝගයකට සිරස මුහුණදී සිටියි. එජාපය ආණ්ඩු බලය අත්පත් කරගනු ලැබුවද, සිරසේ හිමිකරු විසින් බලාපොරොත්තු වූ ජාතික ලැයිස්තුවේ මන්ත්‍රීධූර ලබාගැනීම වැනි ඇතැම් පුද්ගලික අරමුණු ඉටුකර ගැනීමට නොහැකි විය. තමාට මහාරාජා විසින් පහර පිට පහර ලබාදෙන්නේ ඒ හේතුවෙන් බැව් අගමැති රනිල් වික්‍රමසිංහ අවස්ථාවන් ගණනාවකදීම අනාවරණය කිරීමත්, එකී චෝදනාවන් නිල වශයෙන් ප්‍රතික්ෂේප නොකිරීමත් නිසාම මේ තුළ යම් සත්‍යයක් ගැබ්ව පවතින බැව් පිළිගන්නට සිදුවෙයි. අනෙක් අතට ජවිපෙ සම්බන්ධයෙන් සිරසේ අරමුණ සාක්ෂාත්වීම නිසාම එය පාරාවළල්ලක්වී විඳවන්නට සිදුව ඇත්තේද, ඔවුන්ටමය. එකල වාම අන්තවාදී දෘෂ්ටිවාදයට වෙනස්ව උතුරේ ද්‍රවිඩ ජනයාගේ ප්‍රශ්න කෙරෙහි සංවේදී වෙමින්, සමලිංගික ප්‍රජාවගේ අයිතිවාසිකම් ආදිය තම සටන්පාඨ බවට පත්කරගනිමින් පුළුල් මහජන පෙරමුණක් ලෙස වර්ධනය වීම ඔවුන්ට නැටවිය හැකි රූකඩ දේශපාලන දේශපාලනයට අභියෝගයකි. සැබෑ අනතුරකි. අනෙක් අතට වෙ‍ළෙඳපළ උපායමාර්ග කෙරෙහි එකල ඉතා නිර්මාණාත්මකව හා අධිකාරීවාදී ලෙස ඔවුන් මැදිහත්වීමක් සිදුකරනු ලැබිණි. නිදසුනක් ලෙස සිරස නව ජනප්‍රියවාදයේ සංස්කෘතිකාංගයන් ලෙස ස්ථාපිත කළ “සිරස සුපර් ස්ටාර්”‍ වැනි රියැලිටි වැඩසටහන් කෙරෙහි ප්‍රබුද්ධ තලයේ විරෝධයන් මතු වන විට ඒකී විරෝධය පවා අවශෝෂණය කර ගනිමින්, එකී විරෝධය පවා ජනප්‍රිය වැඩසටහන් මාදිලි බවට පත් කොට එකී ජනයාටම යළි අලෙවි කිරීමේ ක්‍රියාවලියක ඔවුහු නිරත වූහ. නිදසුනක් ලෙස රියැලිටි තරු තේරීම පිටුපස පවත්නා ඛේදවාචකය හා ඊට එරෙහි විරෝධය “අපි නොදන්නා ලයිව්”‍ තුළ හාස්‍යයට ලක් කිරීම පෙන්වාදිය හැකිය. එහෙත් එකී සිරස චින්තනය අයිති වන්නේ අතීතයටය.
සිරස තවදුරටත් එකී නිර්මාණාත්මක අලෙවිකරණයේ හෝ කොටස්කරුවෙකු වී නම් කළ යුතුව තිබුණේ පසුගි යදා පැවති විරෝධය සාධනීය ලෙස බාරගැනීමකි. තම මැදිරිය ආසන්නයට පැමිණි විරෝධතාකරුවන්ට රිසි ලෙස අදහස් පළ කරන්නට ඉඩකඩ ලබාදීමය. එයද රියැලිටි වැඩසටහනක් බවට පත්කිරීමය. කලෙක පාරේ යන මිනිසුන්ට හොරෙන් කැමරාව අල්ලා “හිනා ඉනා”‍ කිරීමට වඩා එය ආචාරධර්මීය හා නිර්මාණාත්මක වීමට ඉඩ තිබිණි. එසේ කරනු ලැබුවේ නම් සිරසට එය ඩබල් බෝනස්ය. පළමුව විරෝධයට ඉඩදීමේ, පුරවැසි අයිතියට ගරු කිරීම වෙනුවෙන් ලැබෙන සංකේතාත්මක ප්‍රාග්ධනයයි. දෙවනුව විරෝධයම අලෙවිකිරීමට හැකිවීම තුළින් තම ප්‍රේක්ෂාගාරය තවදුරටත් පුළුල් කර ගැනීමට අවකාශය සැලසීමය. දැන් සිදුවෙමින් පවතින්නේ එහි විලෝමයයි. මුලින්ම විරෝධතාකරුවන්ට ජවිපෙ ලේබලය ඇළවීමටත්, පසුව ‍යූ.ඇන්.පී සහ එන්.ජී.ඕ‍ ලේබල් අලවා ද්වේෂසහගත ලෙස මඩ ප්‍රචාර දියත් කිරීමට තරම් ඔවුන් බංකොලොත් විය. ජවිපෙ හිතවතුන්ද, එජාප හිතවතුන්ද, ඒ කිසිදු දේශපාලනයකට සහසම්බන්ධයක් නොදක්වන කලා ශිල්පීන්, සමාජ ක්‍රියාකාරීන් බහුතරයක් සිටියද, මෙම සාමූහික එකතුවේ වෙනස්කම්වල ඝනත්වය කියවා ගැනීමට සිරස බලධාරීන්ගේ මනස තුනී වැඩිවිය. ඉදිරියේදී සිරස සමග වැඩසටහන් කිරීම, දායකත්වය දැක්වීම වැනි අවස්ථාවන්හිදී මෙරට කලාකරුවන්ට, සිවිල් සමාජ ක්‍රියාකාරීන් දෙවරක් නොව සිව් වරක් කල්පනා කරන්නට සිදුවනු ඇත.
කුරුණෑගල-කුඹුක්ගැටේ ප්‍රදේශයේදී සමනලී ‍‍‍ෆොන්සේකා රංගන ශිල්පිනිය ඇතුළු පිරිසට රාජපක්ෂවාදී මැරයන් විසින් පහරදීමේ සිදුවීම වාර්තා කරනු ලැබුවේ ඇයට කරන ලද පුද්ගලික උපකාරයක් ලෙස සඳහන් කිරීමෙන් සිරස, තමා විසින්ම නිර්මාණය කරගනු ලැබූ අර්බුදයේ ගිලී ඇති තරම පෙන්වාදීමකි.
සිරස මෙන්ම මෙරට සියලුම විද්‍යුත් නාලිකා විසින් භාවිත කරනු ලබන සංඛ්‍යාත වනාහි ‘පොදු දේපළක්’ විනා මහාරාජා හෝ අනෙකුත් හිමිකරුවන්ට මාපිය උරුමයෙන් හමුවූ පුද්ගලික බූදලයක් නොවේ. එම “මහජන දේපළ” අවභාවිත වන්නේ නම් එය ප්‍රශ්න කිරීමේ අයිතිය පුරවැසියන්ට හිමිය. “මාධ්‍ය නිදහස’‘ යනු “පුරවැසි නිදහස”ට ඉහළින් පවතින්නක් නොවේ. මාධ්‍ය හිමිකාරිත්වය, මහේක්ෂ දේශපාලනයේ න්‍යාය පත්‍රයන් හා සමපාතවීම යනු අදටත් වඩා හෙට දිනයේ රටක් ලෙස අප මුහුණදෙන දැවැන්තම අභියෝගය වනු ඇත. වෙරිටේ රිසර්ච් සහ රිපෝටර්ස් විතවුට් බෝර්ඩර්ස් ඒකාබද්ධව සිදුකළ පර්යේෂණයකින් අනාවරණය වී ඇත්තේ ලංකාවේ රූපවාහිනී ප්‍රේක්ෂකයන්ගෙන් 77%ක් නරඹන නාලිකා වනාහි පවුල් 3ට සහ රජයට අයිති නාලිකාවන් වන බවය. එහි අරුත නම් මෙම පවුල් ත්‍රිත්වය සහය දෙන දේශපාලන බලවේගයක් ආණ්ඩු බලය අත්පත් කරගත්තේ නම් හෝ ඔවුන් ආණ්ඩුව සමග සමීප සබඳතා ගොඩනඟා ගනු ලැබුවහොත් විද්‍යුත් නාලිකා මගින් කළ හැකි බලපෑම මගින් රටේ ජනමතය ඔවුනට අභිමත පරිදි හැසිරවිය හැකි බවයි. අදටත් හුදෙක් මාධ්‍ය කර්මාන්තය තුළින් පමණක් ලාභ ඉපැයීම වෙනුවට වෙනත් ව්‍යාපාරික ක්ෂේත්‍රයන්හි අලාභයන් මෙහි සංකේත ප්‍රාග්ධනය මගින් තුලිත කර ගැනීමටත්, කළු සල්ලි සුදු කර ගැනීමටත් ක්‍රියා කරනු ලබන ඇතැම් නාලිකා හිමිකරුවන් ගැන නොදන්නා කෙනෙකු නැති තරම්ය. පවුල් 3ක් විසින් දේශපාලන හා ව්‍යාපාරික අවශ්‍යතා පදනම් කර ගෙන රටක ජනමතය පාලනය කිරීම අතිශයින් භයානක තත්ත්වයක් බැව් වටහා ගන්නට තවත් අටුවාටීකා අවැසි නැත.
“ජඩමාධ්‍ය, දූෂිතයන්ගේ හා ගෝත්‍රවාදීන්ගේ හොරණෑ බැවින් ඔවුන්ගෙන් යුක්තිය හා සත්‍යය අපේක්ෂා කිරීම ඉබ්බන්ගෙන් පිහාටු ඉල්ලීමකි.” දයාපාල තිරාණගම එසේ පවසා තිබුණේ අපගේ ඇතැම් වාමාංශික මිතුරන් දරන ස්ථාවරයමය. පසුගියදා සංවිධානය වූ කිසිවෙකුත් ඒ තරම් සරල දෙයක් වටහා ගත නොහැකි වූවන් යයි සිතීම උගහටය. ඉල්ලීම ඔවුන්ට. කතිකාව ලාංකේය සමාජයටය. මන්ද යත් අයිතිවාසිකම් යනු ඉතිහාසයේ කිසිදු දිනෙක රිදී බන්දේසියක තබා ප්‍රදානය කළ දේවල් නොවන බැවිනි.■

■ ප්‍රියාන් ආර් විජේබණ්ඩාර

රනිල් වික්‍රමසිංහත් අන්තවාදයට කැමතියි


පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී නලින්ද ජයතිස්ස

නව ව්‍යවස්ථාව ගැන ජවිපෙ අදහස වෙනස් වෙලාද?
අපේ රටට අලු‍ත් ව්‍යවස්ථාවක් ඕනෑ. ඒත් ජනතාවගේ අනුමැතියක් නැතිව ව්‍යවස්ථාවක් හදපු ජේ.ආර්. ජයවර්ධන ජනාධිපතිවරයා ව්‍යවස්ථා සංශෝධන ක්‍රියාවලියත් අමාරු කරලයි තියෙන්නේ. එහෙත් දැන් රටේ තියෙන තත්වය අනුව අලු‍ත් ව්‍යවස්ථාවක් කියන වචනය විසින්ම ලොකු දේශපාලන කැළඹීමක් ඇති කරනවා. උදාහරණයක් විදියට 2015 දී බලය අහිමිව ගිය රාජපක්ෂ කණ්ඩායම ව්‍යවස්ථාව කියන වචනයට මුවා වෙලා ලොකු භීතියක් වපුරමින් යනවා. පහුගිය සති‍යේ පාර්ලිමේන්තුවට විශේෂඥ කමිටු වාර්තාව ඉදිරිපත් කිරීමට පෙර දිනයේ රාත්‍රිය දක්වාම මහින්ද රාජපක්ෂත්, සහචර කල්ලියත් පන්සල් ගානේ ගිහිල්ලා සහ මාධ්‍ය ඉස්සරහා කිව්වේ මෙන්න රට බෙදන ව්‍යවස්ථාවක් එනවා කියලා. රට නවයකට කැඩෙනවා, බුද්ධාගමට තැන නැතිවෙනවා. පොලීසි නවයක් හැදෙනවා කිව්වා. ඒ කියපු අය දැක්කාම හිතෙනවා මේ අය ව්‍යවස්ථා කෙටුම්පත දැකලාද කතා කරන්නෙ කියලා. ඒ වුණාට ජනවාරි 11 වැනිදා ඒ විශේෂඥ කමිටු වාර්තාව ඉදිරිපත් කරපු අවස්ථාවේ මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාගේ පාර්ලිමේන්තුවේ හැසිරීමෙන් පෙන්නුම් කළේ එවැනි කෙටුම්පතක් තබා ඉදිරිපත් කරපු වාර්තාව කියවා තේරුම් ගන්නවත් ඔහුට හැකියාවක් නැහැ කියලයි. රාජපක්ෂ නඩය සූදානම් වෙලා ඉන්නේ ව්‍යවස්ථාවට අදාල කවර ලියැවිල්ලක්, සංශෝධනයක්, වාර්තාවක් ගෙනාවත් එය රට බෙදන එකක් බවට භීතියක් මවන්න. බුද්ධාගමට තැන නැතිවෙනවා කියලා භීතියක් මවන්න. ඒකෙන් තමන් ගොඩයන්න.

ඒත් ජවිපෙත් පහුගිය දවස්වල ව්‍යස්ථා සම්පාදන ක්‍රියාවලියට එරෙහිව අදහස් පළකරලා තිබුණා නේද?
රටට නව ව්‍යවස්ථාවක් ඕනැ වුණත් මේ පාර්ලිමේන්තුවෙන් ඒ ව්‍යවස්ථාව සම්මත කරගන්න බෑ. අවුරුදු තුනහමාරක් තිස්සේ ක්‍රියාත්මක වුණ ව්‍යවස්ථා මණ්ඩලයත්, මෙහෙයුම් කමිටුවත්, විශේෂඥ කමිටුවත්, අනුකමිටුත් දැන් වැඩක් නැති දේවල් බවට පත්වෙලා. දැන් ඒ සියල්ල අහෝසි වෙන්න ඕනෑ. මේ තිබෙන පාර්ලිමේන්තු සංයුතිය මත සහ ඉතිරිවෙලා තිබෙන කාලය අනුව අලු‍ත් ව්‍යවස්ථාවක් සඳහා අවස්ථාවක් නැහැ. ඊළඟට රාජපක්ෂ නඩය විසින් පතුරවපු බොරුවට අමතරව රනිල් වික්‍රමසිංහගේ උදාසීනකම හා බෙලහිනකම බලපාලා තියෙනවා. ඔහු අවුරුදු තුනහමාරක් තිස්සේ ව්‍යවස්ථාවක් හැදීමට අවශ්‍ය ජනවරමට අනුව කටයුතු කලේ නැහැ. ව්‍යවස්ථාවක් හැදීම සඳහා ජනවරමට අනුව ඔහු කටයුතු කළේ නැහැ. ව්‍යවස්ථාවක් හදනවා කියන කතාන්දරය ජාත්‍යන්තරයෙන් ආරක්ෂා වෙන්න හා පක්ෂයට එන චෝදනාවලින් ආරක්ෂා වෙන්න පාවිච්චි කළා. මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයාගෙන් නම් නව ව්‍යවස්ථාවක් බලාපොරොත්තු වෙලා වැඩක් නැහැ. ඔහු තමන්ට ලැබුණු ජනවරම ගැන අවබෝධයකින්වත් ඉන්නවාද කියලා දන්නෙ නැහැ. ඔහුට ජනතා පරමාධිපත්‍යය වගේ දේවල් තේරෙන්නෙත් නැහැ, වගවීමකුත් නෑ. කෙසේ වෙතත් අපි කියන්නෙ රාජපක්ෂලාට මේ රටේ ජනතාව ගොනාට අන්දවන්න ආයුධ තව තවත් නොදි, ව්‍යවස්ථා සම්පාදනය ගැන ක්‍රියාවලිය අවසන් කළ යුතුයි.

ජාතිවාදය අවදි වීම නිසා මහජනතාව දෙකට බෙදිලා තියෙන බව පෙනෙනවා. ඒක එජාපෙ හා රාජපක්ෂ කණ්ඩායම කියන දෙපිළටම වාසිදායකයි නේද?
රාජපක්ෂලාව ගමුකො. ඔවුන්ට ඊළඟ මැතිවරණයකදී අමුතු දේවල් කියන්න බැහැ කියලා දන්නවා. රටේ ආර්ථිකය හදන්නම් කියලා බලය ගන්න බැහැ. මේ රටේ ආර්ථිකයට ඔවුන් කරපු විනාශය රටේ ජනතාව ගන්නවා. ව්‍යාපෘතිවලින් මහා කොමිස් ගසාකෑවේ මේ රටේ ජනාධිපති ලේකම්වරයාගේ ඉඳලාම රාජ්‍ය සේවය දූෂණයට ලක් කළේ රාජපක්ෂලා. ඒ නිසා දූෂණය නැති කරන බව රාජපක්ෂලාට කියන්න බැහැ. දහඅටවැනි සංශෝධනය නැතිකරපු, අයිතිවාසිකම් ඉල්ලූ මිනිස්සුන්ට වෙඩි තියපු, මාධ්‍යවේදීන්ට පහරදුන්න රාජපක්ෂලාට ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ගැන කතාකරන්නත් බෑ. ඔවුන්ට බලය ලබාගැනීම සඳහා පහසු, ඇඟ නොරිදෙන ක්‍රමය තමයි මේ රට ජාතිවාදී විදියට ධ්‍රැවීකරණය කිරීම. ඒක තමයි ඔවුන් කරමින් ඉන්නේ. ඒකට පාවිච්චි කරන්න පුලු‍වන් සියල්ල පාවිච්චි කරනවා. ව්‍යවස්ථාවට සම්බන්ධ ලියැවිල්ලක් ගෙනාවත් විරුද්ධ වෙන්නෙ ඒ නිසා. ව්‍යවස්ථා සම්පාදනය වෙනුවෙන් අදහස් ලබාගැනීමට පත් කරපු විශේෂඥ කමිටු වාර්තාවත් ඔවුන් ව්‍යවස්ථාවක් විදියට අර්ථ දක්වනවා. කාගේ හරි ඔලු‍වේ ඇක්‍ෂෙන මනස්ගාත ලියැවිල්ලක් පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කරපු පමණින් එය ව්‍යවස්ථාවක් වෙන්නෙ නැහැ කියලා 1970 ඉඳන්ම පාර්ලිමේන්තුවේ හිටපු මහින්ද රාජපක්ෂ දන්නවා. ඒත් එල්ලෙන්න තියෙන එකම පිදුරු ගහ ජාතිවාදය නිසා ඔවුන් ඒකේ එල්ලෙනවා. ඒ නිසා කොහේ හෝ බුදුපිළිමයක් කැඩුවත් ඒක බලය ලබාගැනීමේ න්‍යායපත්‍රයට දාගන්නවා.
ඒ වගේම තමයි එජාපයත්. රාජපක්ෂලාට ජාතිවාදය වපුරන්න දීලා, එයින් බියට පත්වෙන දෙමළ මුස්ලිම් ජනතාව හා සිංහල මධ්‍යස්ථ ජනතාවගේ ඡන්ද කඩාගැනීමේ යටිකූට්ටු අරමුණක ඔවුන් ඉන්නවා. මං හිතන්නෙ රනිල් වික්‍රමසිංහත් අන්තවාදයට කැමතියි. මේ දෙන්නාම දැනුවත්වම මේ රටේ ජාතිවාදය වපුරමින් හා ජාතිවාදයට ඉඩ දෙමින් කරන හානිය ඉතාම බරපතළයි. ඒ නිසා තමයි රටක් හැටියට අපට ඉදිරියට යන්න බැරි. අවුරුදු හැත්තෑවක් තිස්සෙ රට දියුණු කරගන්න බැරිවුණේ මාරුවෙන් මාරුවට මේ පක්ෂ දෙක ජාතිවාදය පාවිච්චි කරපු නිසා.

මේ පාර්ලිමේන්තුවෙන් විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කරගන්න පුලු‍වන් බව විශ්වාස කරනවාද? 20 සංශෝධන යෝජනාවේ තත්වය කොහොමද?
අපි බලාපොරොත්තු වුණා නව ව්‍යවස්ථාවක් හරහා විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කරන්න පුලු‍වන් වේවි කියලා. එහෙත් ඒ කටයුත්ත අසාර්ථක වුණා. ඒ නිසා අපි හිතුවා පුද්ගලික මන්ත්‍රී යෝජනාවක් හැටියට විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කරන්න. ඒ කටයුත්ත දැන් බොහෝදුරට ගිහින් තියෙන්නෙ. නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුව හා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ කටයුතු ඉවරයි. දැන් තියෙන්නේ පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙකක බලය ලබාගන්නයි. ජවිපෙට ඉන්නෙ මන්ත්‍රීවරුන් හයදෙනයි. ඉතින්, එජාපය සහ රාජපක්ෂ නඩය ඒකට උදව් කළ යුතු වෙනවා. අපට පෙනෙන්නෙ නැහැ මැතිවරණවලදී දුන්න පොරොන්දු අනුව ඒ කණ්ඩායම් දෙක කටයුතු කරනවා කියලා. රනිල් වික්‍රමසිංහගේ ඇල්මැරුණු ස්ථාවරයත්, රාජපක්ෂලාගේ ස්ථාවරයත් නිසා විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීම යට යමින් තියෙනවා. ඔවුන් උත්සාහ කරන්නෙ ඊළඟ ජනාධිපතිවරණයකින් බලය ලබාගන්නයි. මේ හැමෝම ජනවරම ගැන තුට්ටුවකට මායිම් කරන්නෙ නැහැ. තමන්ගෙ බල ව්‍යාපෘතිය ගැන විතරයි හිතන්නෙ. ජනවරමට නිග්‍රහ කරන මෙවැනි නායකයන්ට පාඩම් ඉගැන්විමේ බලය තියෙන්නෙ ජනතාවට. තමන්ට තිබෙන පරම අධිපතිභාවයත් දේශපාලන නායකයන් කෙළෙසනකොට ඔවුන්ටම ආවඩාගෙන ජනතාව යනවානම් එවැනි රටක් කාලකණ්නි වීම හැර වෙන දෙයක් වෙන්නෙ නැහැ.

වාසුදේව නානායක්කාර වැනි අය කියන්නේ විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය මේ වෙලාවේ අහෝසි කිරීම රනිල් වික්‍රමසිංහට වාසියි කියලා. ඒත් ඔවුන් විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීමට පක්ෂයි. මෙවැනි කණ්ඩායම් එක්ක සාකච්ඡා කරනවාද?
වාසුදේව නානායක්කාර මහත්තයා මොන තරම් වාමාංශික දේශපාලන පත පොත කියවලා තියෙනවාද කියලා මම දන්නෙ නැහැ. නමුත් දැන් නම් ඔහුගේ දෘෂ්ඨිකෝණය රනිල් වික්‍රමසිංහගෙන් එහාට නැහැ. ඔහු සියලු‍ දේශපාලන තීන්දු ගන්නේ රනිල් වික්‍රමසිංහ කේන්ද්‍රීය සාධකය විදියට තියාගෙන.
අපි 20 සංශෝධනය ඉදිරිපත් කළ අවස්ථාවේත් ඉන් පස්සේත් සමහර කණ්ඩායම් එක්ක සාකච්ඡා කළා. සමහර අයගෙන් සාධනීය ප්‍රතිචාර ලැබුණා. සමහර අය නායකයා මොනවද කියන්නෙ කියලා බලාගෙන ඉන්නවා. මම කියන්නෙ මේ යෝජනාව ජවිපෙ ගෙනාපු නිසා කවුරුවත් විරුද්ධ විය යුතු නැහැ. විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීමේ යෝජනාව කවර පාර්ශ්වයෙන් ගෙනාවත් අපි සහයෝගය දෙන්න ලෑස්තියි. ඒ වගේම අපි විවෘතව කිව්වා 20 වන සංශෝධනයට සංශෝධන තියෙනවානම් බාරගන්න ලෑස්තියි කියලා. එහෙත් විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කරන්නට කොන්දේසි ඉදිරිපත් කරන්නෙ තම තමන්ගෙ පටු බල අරමුණු නිසායි. ඔවුන් කියන්නෙ ලෙඬේ හොඳ කරන්න කෝඳුරු තෙල් හත්පට්ටයකුයි තව චුට්ටකුයි ඕනෑ වගේ කතාව. එක්කෝ අපේ යෝජනාවට සහයෝගය දීම හෝ වෙන යෝජනාවක් ගේන එක තමයි කරන්න තියෙන්නෙ. මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා තමන්ගේ මන්ත්‍රී කණ්ඩායම ලවා විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීමේ යෝජනාවක් ගේනවානම් අපි ලෑස්තියි සහයෝගය දෙන්න. මොකද ඒක කරන්න ඕනෑ ඔහුයි.

පළාත් සභා මැතිවරණය සම්බන්ධයෙන් කෙටි පනතක් ගෙනල්ලා ඡන්දය ඉක්මනින් පවත්වන බව කියනවා නේද?
පළාත් සභා ඡන්දය මේ වෙනකොටත් ඉවර කිරීමේ හැකියාව තිබුණා. ෆයිසර් මුස්තාෆා ඇමතිවරයා විසින් පාර්ලිමේන්තුවට ගෙනෙන ලද සීමා නිර්ණය වාර්තාව පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙකකින් සම්මත කළානම් මේ වෙනකොට ඡන්දය තියලා අලු‍ත් පාර්ලිමේන්තුව පත්වෙලා. ඒත් ඒ වාර්තාව යූඇන්පි එක, ශ්‍රිලනිපය හා රාජපක්ෂ කල්ලිය එකතුවෙලා පරාජය කළා. ඛේදවාචකය තමයි ඒක ඉදිරිපත් කරපු ෆයිසර් මුස්තාෆාත් ඒකට විරුද්ධව ඡන්දය දුන්නා. ඒ හැමෝම දන්නවා මේක පරාජය කළාම ඡන්දය කල්යනවා කියලා. පළාත් සභා ඡන්දය තියන්න ලැබුණු අවස්ථාව මඟහැරලා වෙන වෙන ඩීල් දාලා, දැන් පළාත් සභා ඡන්දය කල්යනවා කියලා කෑගහලා වැඩක් නැහැ. අපි කියන්නෙ ජනතාව තමයි මනාප වලින් තොර ඡන්ද ක්‍රමයක් ඉල්ලු‍වේ. ජනතාව තමයි කොට්ඨාශයට වගකියන්න පුලු‍වන් මන්ත්‍රීවරයෙක් ඉල්ලු‍වේ. ඒ අනුව තමයි පළාත් පාලන මැතිවරණ ක්‍රමය වෙනස් කළේ. ඒ අනුව තමයි පළාත් සභා මැතිවරණ ක්‍රමය වෙනස් කළේ. ජනතාවගේ වුවමනාව අනුව පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙකකින් ඡන්ද ක්‍රමයක් සම්මත කළාම ආණ්ඩුවේ වගකීම තමයි ඒ ක්‍රමයට අනුව වැඩ කිරීම. එජාප මන්ත්‍රීවරුන් පවා අද හිතනවා ජනතාව විසින් ඉල්ලපු නව මැතිවරණ ක්‍රමයට ගියොත් එහෙම තමන්ට ගෝලයෝ හැටියට වැඩ කරගන්න පළාත් සභා මන්ත්‍රීවරුන් ප්‍රමාණය අඩු වෙනවා කියලා. ඒකයි දැන් වෙන්නෙ. දැන් උත්සාහ කරන්නෙ පැරණි මනාප ක්‍රමයට නැවත යන්නයි. ජවිපෙ නම් මනාප ක්‍රමය යටතේ අපේ දේශපාලන සදාචාරය ආරක්ෂා කරගත්තා. යම් හෙයකින් අපි සම්මත කරපු මැතිවරණ ක්‍රමය වෙනස් කරනවානම්, ඒකෙන් අදහස් වෙන්නේ ජනතාවගේ බහුතර ඉල්ලීමට මේ පාර්ලිමේන්තුව පිටුපානවා කියන එකයි.

දින 51 කුමන්ත්‍රණය පරාජය කිරීම වෙනුවෙන් ජවිපෙ මැදිහත්වීමක් කළා. වත්මන් ආණ්ඩුව යළි බලයට පත්වෙන්නත් ඒ මැදිහත්වීම හේතුවුණා. එහෙම පත්වෙච්ච එජාපය අද ඇමතිධූර බෙදාගන්නට බැරිව දඟලනවා….
දින 51 කාලය තුළදී එජාපය රට පුරා පෝස්ටරයක් ගහලා තිබුණා ඔවුන්ගේ වෑයම තනතුරු වෙනුවෙන් නොවේ, අනතුරෙන් රට බේරාගැනීමටයි කියලා. ඒ පෝස්ටරය සමහර තැන්වල තවම තියෙනවා. සමහර එජාප මන්ත්‍රීවරුන්ගෙ කාර්යාලවල තියෙනවා. දැන් ඒ පෝස්ටරය පිටිපස්සෙ තියාගෙන සමහර මන්ත්‍රීවරු නහයෙන් අඬනවා තමන්ට කැබිනට් ඇමතිකමක් ලැබුණේ නැහැ කියලා. තව සමහරුන්ට ආයතන මදිලු‍. රාජපක්ෂලා බලයට කෑදරකමින් ඔක්තෝබර් 26 කුමන්ත්‍රණය කළා වගේම රනිල් වික්‍රමසිංහ ප්‍රමුඛ එජාප නඩයත් ඒ වෙලාවේදී කුමන්ත්‍රණය පරාජය කරන්න මැදිහත්වුනේ සද්භාවයෙන් නෙවෙයි කියන එක. ඒ නිසා තමයි අපි දිගටම කිව්වෙ රනිල් වික්‍රමසිංහ කියන්නෙ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ හොර මුරකරුවෙක් කියන එක. දැන් රාජපක්ෂලා එලිපිට බලයට කෑදරව දඟලන දැඟලිල්ලත්, එජාපය ඒක වහගන්න උත්සාහ කරමින් සිටියදී එළියට පනින කෑදරකමත් විසින් පෙන්වන්නේ ඒක.

ජනාධිපතිවරණයක් පැවැත්වුවොත් ජවිපෙ කරන්නෙ මොක ක්ද?
ජනාධිපතිවරණය පිළිබඳ සාකච්ඡාවේ ආරම්භකයා මෛත්‍රීපාල සිරිසේන. ඔහු රෙද්දක් ඇඳගෙනද ජනාධිපතිවරණයක් ගැන කතාකරන්නෙ. මහින්ද රාජපක්ෂ යටතේ අගමැතිකමක්වත් නැතිව දේශපාලනයෙන් විශ්‍රාම යන්න හිටපු මනුස්සයාට විධායක ජනාධිපති පුටුවේ ඉඳගන්න ලැබුණේ විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කරන බව ඔහු කිව්ව හින්දා. අඩු තරමේ ඒ කෙළෙහිගුණයවත් තබාගෙන අවුරුදු පහක් උග්‍ර බලතල තිබුණු විධායක ජනාධිපති පුටුවේ වාඩිවෙලා ඉඳලා, විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කරන්න තිබුණා. ඔහු කිව්වා වගේ පොළොන්නරුවේ කුඹුරු කොටන්න තිබුණා. ඔහු කැමතිනම්. ඒත් ජනවාරි 8 වැනිදායින් පස්සෙ අමුතු දැඟලිල්ලක් පටන් අරගෙන තියෙනවා ජනාධිපතිවරණයක් කැඳවන්න. දැන් මහින්ද සමරසිංහ, දයාසිරි ජයසේකර වගේ අයව පාවිච්චි කරලා මෛත්‍රීපාල සිරිසේන නැවත ඉල්ලනවා කියලා කියනවා. ඒකට හරියන්න ගෝඨාභය, චමල්, බැසිල් කියන නම් එළියට ඇවිල්ලා තියෙනවා. රනිල් වික්‍රමසිංහත් හොරගල් අහුලමින් ඉන්නවා. සිරිසේන හා රාජපක්ෂ නම් තියෙන අපේක්ෂකයන් දෙන්නෙක් ඉදිරිපත් වුණොත් ඒකේ වාසිය ලැබෙයි කියලා. 2015 ජනවරම නියෝජනය කරපු සිරිසේන හෝ වික්‍රමසිංහ කියන දෙදෙනාටම යළි ජනාධිපතිවරණයක් ගැන හිතන්නවත් අයිතියක් නැහැ. යම් හෙයකින් ජනාධිපතිවරණයක් ආවොත් ජවිපෙ ජනාධිපතිවරණ අපේක්ෂකයෙක් ඉදිරිපත් කරනවා. ජවිපෙ තරඟ කරන හින්දා, ලේසියෙන්ම ඔටුනු පළඳින්න ඉන්න කොයි කාටත් බරපතල ප්‍රශ්ණයකට මුහුණදෙන්න සිදුවේවි.■

ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයේ වියහැකිභාවයේ නොවියහැකිභාවය

0


ආණ්ඩුවේ යෝජිත ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය පිළිබඳ අදහස දේශපාලන කරළිය උත්තේජනය කරමින් තිබේ. විවිධ උපකල්පනයන් මත පදනම් වෙමින් සිට ප්‍රධාන දේශපාලන පක්ෂ පාත්‍රයන් විසින් දැනටමත් ඒ පිළිබඳ සිය මූලික ස්ථාවරයන් මාධ්‍ය හමුවේ ප්‍රදර්ශනාත්මකව ඉදිරිපත් ඉදිරිපත් කොට ඇත. එළඹෙන මැතිවරණ සමයට අවශ්‍ය කෙරෙන සටන් පාඨ ඒ හරහා දැනටමත් නිර්මාණය වෙමින් තිබෙන සෙයක් පෙනේ. පොදුජන පෙරමුණේ අදහස වන්නේ ෆෙඩරල් ව්‍යවස්ථාවක් පැමිණීමට නියමිත බවයි. ජවිපෙ විසින් විධායකය අහෝසි වන ව්‍යවස්ථාවකට පක්ෂ වනු ලැබීමට බොහෝ දුරට ඉඩ පවතී. එජාපය ප්‍රකාශ කරන්නේ බුදුදහමට මුල් තැන දෙන ඒකීය ව්‍යවස්ථාවක් ගෙන එන බවයි. දෙමළ ජාතික සන්ධානය ප්‍රාදේශීයව හා ජාතිකව ඉහළ බලය බෙදීමකට වැඩි ප්‍රියතාවක් දැක්වීම යනු සිංහල ජාතිකවාදී පක්ෂ එයට එරෙහිවීම හා සමාන වන සාමාන්‍ය තත්වයකි. කෙසේමුත් 1978න් පසු 19 වතාවක් සංශෝධනය වී ඇති වත්මන් ව්‍යවස්ථාව 20 වන වරට සංශෝධනය වීම හෝ නවතම ව්‍යවස්ථාවක් මඟින් මුළුමනින්ම විතැන්වීම යනු ප්‍රබල දේශපාලන අවශ්‍යතාවක් හා මෙරට දේශපාලන පද්ධතිය කිසියම් අයුරකින් සාධනීය පරිවර්තනයකට බඳුන් කිරීමේ ද අවස්ථාවකි.
සිද්ධියක් ප්‍රකාශයට පත්කිරීම තුළ ‘කිසියම් වියහැකි-නොවියහැකිභාවයක්‘ පවතින බවට වන දාර්ශනික අදහසක් ජැක්ස් ඩෙරීඩා අප හමුවේ තබයි. කිසියම් සිද්ධියක් (ව්‍යවස්ථාවක් අලු‍තින් නිර්මාණය වීම) මඟින් අපට ‘විමතියක්’ ඇති කරන කරන අතර එමඟින් අලු‍ත් තත්වයක් ‘හෙළිපෙහෙළි‘ වෙයි. එසේම එය ‘අපේක්ෂා නොකළහැකිතාවක්’ වශයෙන් ද ඩෙරීඩා හඳුනා ගනී. ‘සිද්ධියක් ප්‍රකාශ කිරීම යනු විය හැක්කක්ද?’ යන්න දාර්ශනික ගැටලුවක් වශයෙන් ඩෙරීඩා හඳුනා ගනී. ඒ අනුව ව්‍යවස්ථාවක් හෝ කිසියම් නෛතික රාමුවක් ඉදිරිපත් කිරීම යනු විය හැක්කක් ද? යන ප්‍රශ්නය දාර්ශනික මානයකට ගෙන යාමට අපට හැකි විය යුතුය. අලු‍ත් ව්‍යවස්ථාවක් ලිවීම යනු විය හැක්කක්ද? නැතිනම්, වඩාත් සාමාන්‍යකරණයකට යමින්, දේශපාලනය තුළ පවතින ‘වියහැකිභාවය‘ පිළිබඳව ගැටලුව මෙහිදී සාකච්ඡා කිරීමේ හැකියාව සොයා බැලිය හැක.
‘කිසියම් සිද්ධියක් යනු වියහැක්කක්ද? යන පැනයට පිළිතුර වශයෙන් ‘ඔව්’ යැයි පැවසිය හැක‘. ඒ අනුව යම් ගැටලුවක අභ්‍යන්තරයේම පවතින්නේ කිසියම් ‘ඔව්’ නැමති පිළිතුරක් යැයි ඩෙරීඩා දක්වයි. මෙම ‘ඔව්’ වශයෙන් පවතින්නේ ඉදිරියේ දී සිදුවීමට නියමිත නැතිනම් ‘පැමිණීමට‘ නියමිත තත්වයකි. සිද්ධියක් යනු පැමිණීමට නියමිත නැතිනම් සිදුවීමට යන දෙයකි. ගැටලුවක අභ්‍යන්තරයේ පවතින ‘ඔව්’ යනු එම සිද්ධිය නිර්මාණය වීම පිළිබඳ පවතින මූලාකෘතික තත්වයකි. එසේම සිදුවීමේ වියහැකිභාවය යනු ‘ඔව්’ මත ‘ආපතික’ වන නැතිනම් ‘අහඹුතාව’ මත රඳන නැතිනම් එම පිළිතුරේ ‘තර්ජනයට’ හසුවන තත්වයකි. කිසියම් ගැටලුවක් වෙත ප්‍රවේශ වනවිට නැතිනම් ‘අනෙකා ආමන්ත්‍රණය’ කරනවිට ‘ඔව්’ පිළිතුර ඒ තුළ නිදන්ගතව පවතී. නමුත් මෙම ‘ඔව්‘ තාර්කික හෝ කාලානුක්‍රමික’ ද නොවන්නකි. එසේම එය ‘ඔව්’ යන්න ප්‍රශ්න කරමින් සිටින තත්වයක්ද නොවෙයි.
ඩෙරීඩා දක්වන ආකාරයට අපගේ සෑම අදහස් දැක්වීමක්ම තුළ ‘ඔව්’ ගැබ්වෙයි. විනාශකාරී හෝ සාධනීය ඕනෑම භාෂාමය ප්‍රකාශනයක ‘ඔව්’ තිබේ. එය කිසිවිටෙකත් ශාබ්දිකව උච්චාරණය නොවිය හැකි, නිශ්ශබ්දව පවතින තත්වයකි. අප භාවිත කරන සෑම වාක්‍යයකම පූර්වයෙන් ‘ඔව්’ තිබේ නැතිනම් ‘ගම්‍ය’ වේ. හඩෛගර් විසින් ‘අනුඥානුමතිය නැතිනම් අනුමත කිරීම’ වශයෙන් හඳුනා ගන්නේ ද මෙම තත්වය බව ඩෙරීඩා දක්වයි. ‘සිද්ධියක් පැවතිය හැක්කේ එය අපේක්ෂා නොකරන විටදීය’. එම සිද්ධිය සිදුවෙන තෙක් තවදුරටත් බලා සිටීමට අනෙකාට නොහැකිය. එම නිසා සිදුවීමට යන දෙය විසින් අනෙකාගේ බලා සිටීමට නැතිනම් ‘ප්‍රමාදවීමට’ බාධා කරයි.
මෙහිදී ලෙවිනාස් උපුටමින් ඩෙරීඩා දක්වන ලෙසට අනෙකාගේ ‘ප්‍රමාදවීම’ ‘බලා සිටීම’ සමඟ අපට ආචාරධර්මිකත්වය පිළිබඳ ගැටලුවකට මුහුණ දීමට සිදුවෙයි. අනෙකාව ‘මුහුණට මුහුණ හමුවීම’ යනු ආචාරධර්මිකත්වය සමඟ අප දක්වන සබඳතාවයි. මෙහිදී අනෙකා මුණගැසීම යනු ‘ද්වන්දව’ තත්වයකි. විශේෂත්වය වන්නේ ‘ආචාරධර්මික මුහුණ අනෙකාට සම්මුඛවීමේ දී පුද්ගල නොවන තෙවන පාර්ශ්වයක් ද එහිදී ප්‍රාදුර්භුත වීමයි. මෙම තෙවන පාර්ශ්වය යනු අනෙකක් නොව නමුත් ගැටලුවේ මුල් ස්වභාවයයි. එහි මූලයයි, නැතිනම් ‘ඔව්‘මය පිළිතුරයි. අනපේක්ෂිතතාවේ වියහැකිභාවයයි. ව්‍යවස්ථාව පිළිබඳ සාකච්ඡාව විසින් නැවතත් මෙරට ප්‍රභූ දේශපාලන පංතියට අනෙකාගේ මූලික ගැටලුව නැවතත් අනපේක්ෂිත අහඹුතාව තුළ මුණගස්වා තිබේ. ඒ තුළ පවතින සදාතනික ව නිශ්ශබ්ද ‘ඔව්’ පිළිතුර එලෙසම ගොළුවී පවතිනු ඇත. නමුත් මෙරට ප්‍රජාතන්ත්‍රීය හෘදය සාක්ෂිය කිසිවිටෙකත් සහකම්පනය විය නොහැකි ද? ඩෙරීඩාට අනුව දේශපාලනය තුළ පවතින නොවියහැකිභාවයේ-වියහැකිභාවය නැතිනම් වියහැකි හා නොවියහැකිභාවය අතර වන සාම්‍යතාව පිළිබඳව සිතමින් මේ ලිවීම කල් තබමු. නමුත් ආචාරධර්මිකත්වය පිළිබඳ ගැටලුව බර අඩි තබමින් අප ඉදිරියෙන් ගමන් කරමින් සිටී.■

අතුලසිරි සමරකෝන්

ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය සහ විරෝධය පෑමේ දේශපාලනය පරිවර්තනීය සන්ධානයක් කරා


ඔක්තෝබර් 26 දා හටගත් දේශපාලන අර්බුදය හමුවේ, එම අර්බුදයේ කතෘකයන්ටත්, ඒ අර්බුදය වෙතින් හදිසියේ පැනනැඟි දේශපාලන අධිකාරවාදී ව්‍යාපෘතියටත් එරෙහිව මතු වූ අරගලයේ දේශපාලන අගය සහ ඒ වෙතින් උගත යුතු දේශපාලන පාඩම් පිළිබඳ සාකච්ඡාව තවදුරටත් ගෙනගිය යුතු බව මගේ හැඟීමයි.
එම විරෝධතා අරගලයේ ප්‍රධාන ධාරා දෙකක් තිබිණ. ඉන් පළමුවැන්න, ලිබරල්-ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවාදී ධාරාවයි. දෙවැන්න, පුරවැසි ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී-සමූහාණ්ඩුවාදී ධාරාවයි. මේ විරෝධතා ධාරා දෙකෙහි දෙමෝදර වීම, නැතහොත් එක්වීම, (‘සංගම්’ යන හින්දි වචනයෙන් එන්නේද මෙම අර්ථයයි.), එම අරගලයේ තිබුණු වැදගත්ම ලක්ෂණයකි. එය හඳුනාගැනීම අප රටේ දැනට තරමක් විවේකයෙන් සිටින ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සිවිල් සමාජ ක්‍රියාධරයන්ට බොහෝ ප්‍රයෝජනවත් වනු ඇත යන්න මගේ විශ්වාසයයි.

ව්‍යවස්ථාවාදී ධාරාව
පළමු වැනි ධාරාවට නායකත්වය දුන්නේ මූලික වශයෙන් එක්සත් ජාතික පෙරමුණ, ද්‍රවිඩ ජාතික සන්ධානය සහ ජවිපෙයි. මේ සන්ධානය ඒ අවස්ථාවේදී දේශපාලන වශයෙන් ඉතා වැදගත් එකක් විය. එයට හේතු හතරක් තිබේ යැයි මට පෙනේ. පළමුවැන්න, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අරගලයේදී සාමාන්‍යයෙන් වැනෙනසුලු සහ අතීරණාත්මක අතීත වාර්තා ඇති එජාප නායකත්වය, රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා වරින්වර දැක්වූ වැනෙනසුලුභාවයද ජය ගනිමින්, අධිෂ්ඨානසහගතව, ජයග්‍රහණය තෙක් අරගලයේ ඉදිරියෙන්ම සිටීමයි. දෙවැන්න එජාපයේ එම අධිෂ්ඨානශීලී නොවැටී සිටීමට, ටී.එන්.එ.් එක සහ ජ.වි.පෙ. විසින් ඉටු කරන ලද තීරණාත්මක දායකත්වයයි. මෙම පක්‍ෂ දෙකේ නොසැලෙන සහභාගිත්වය නොවන්නට එ.ජා. පෙරමුණට ජයග්‍රහණය තෙක් එම අරගලයේ රැඳී සිටීමට හැකියාවක් තිබුණාද යන්න සැකසහිතය. තෙවැන්න ටී.එන්.ඒ. සහ මුස්ලිම් කොංග්‍රසයේ නියෝජනත්වය මාධ්‍ය කොටගෙන, උතුරේ සහ නැගෙනහිරේත්, සිංහල සහ දෙමළ සමාජවලත් සහභාගිත්වය තුළින් සුළු ජන ප්‍රජාව පොදු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අරගලයට සම්බන්ධවීමයි. සිව්වැන්න, ලංකාවේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය රැක ගැනීමේ සටනේදී අන්තර්-පක්‍ෂ සහ අන්තර්-වාර්ගික පුළුල් දේශපාලන සන්ධානයක් ගොඩ නැගීමේ අවශ්‍යතාව ජවිපෙ නායකත්වය විසින් ප්‍රත්‍යක්‍ෂ කරගනු ලැබීමයි.
ජවිපෙ, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවාදයේ මූලධර්ම සහ භාවිතයන්ද, ආයතනද ආරක්ෂා කර ගැනීම සඳහා එම අරගලයට සහභාගි වීමෙන් කළ දායකත්වය තරම්ම තවත් වැදගත් කාර්යයක් ද ඉටු කළේය. එය නම් එම අරගලයේ තිබුණු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී හරය, අර්ථය, අරමුණු සහ වටිනාකම් පිළිබඳව ඉතාම ඉවසීමෙන් පරිණත ලෙස සහ විචක්ෂණව සිදුකළ මහජන අධ්‍යාපන කාර්යයයි. මේ කාලය තුළ අප රටේ පුරවැසියන්ගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී දේශපාලන විඥානයත්, අවබෝධයත් ඉහළ මට්ටමකට ගෙන ඒමට ජ.වි.පෙ. මෙන්ම ටී.එන්.ඒ. එකේද, නායකත්වය කළ බුද්ධිමය දායකත්වය, එම අරගලයේ සාර්ථකත්වයට බෙහෙවින් හේතුවිය. එජාප නායකයන්ගේ කථාවලින්, එම කාර්යය කෙරුණේ අඩු පරිමාණයකිනි. ඇත්තටම එම අරගලයේ බුද්ධිමය නායකත්වය සපයන ලද්දේ ජ.වි.පෙ. සහ ටී.එන්.ඒ. විසින්ය යන්න අතිශයෝක්තියක් නොවේ.

පුරවැසි ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සමූහාණ්ඩුවාදය
ඉහත ව්‍යවස්ථාවාදී ධාරාවට සමාන්තරවත්, ඊට ස්වාධීනවත් පැන නැගි දෙවන බලවේගයේ දේශපාලන හරය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය සහ සමූහාණ්ඩුවාදය යන දේශපාලන උරුමයන් දෙකම සංයෝග කරගත්, සක්‍රිය පුරවැසි ක්‍රියාකාරිත්වයයි. පුරවැසි ක්‍රියාකාරිත්වය යනු සාමාන්‍යයෙන් ප්‍රධාන ප්‍රවාහයේ දේශපාලන පක්‍ෂ පුරවැසියන්ගෙන් අපේක්‍ෂා කරන ඡන්දය දීම, පක්‍ෂ සාමාජිකයන් වීම, ඉඳහිට පැවැත්වෙන රැස්වීම් සහ පෙළපාලිවලට සහභාගි වී නැවත ගෙදර ගොස් නිද්‍රාවට පත්වීම වැනි අවම දේශපාලන සහභාගිත්වය නොවේ. දේශපාලන වශයෙන් නිරතුරුව අවදියෙන් සිටින (Alert) දේශපාලන වශයෙන් ක්‍රියාකාරී(Active) පුරවැසි නිදහසට කැප වූ සහ අරගලය සහ සහභාගිත්වය වෙතින් පමණක් පුරවැසි නිදහස රැකගත හැකි යයි විශ්වාස කරන, එකිනෙකා සමග සහයෝගීව ක්‍රියාකිරීමයි. මෙම ලිබරල් ප්‍රජතාන්ත්‍රවාදයට වඩා පැරණි දේශපාලන භාවිතයකි. 18 වැනි සියවසේ සිට යුරෝපයේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය සමග සංයෝගවීමෙන්, සමූහාණ්ඩුවාදී භාවිතයන්වලට නව දේශපාලන වටිනාකමක්ද ලැබී තිබේ. ‘සමූහාණ්ඩුවක්’ එනම් ජනරජයක් ලෙස නාමිකව පමණක් ව්‍යවස්ථාවෙන් ප්‍රකාශකර ඇති අප රටේ, සමූහාණ්ඩුවාදී ජීවගුණය ප්‍රකාශ කරන්නේ නිදහස සඳහා අරගල කරන මෙවැනි සක්‍රිය පුරවැසියන්ය.
මෙම පුරවැසි-සමූහාණ්ඩුවාදී ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අරගලයට දේශපාලන ධාරා දෙකක් සහභාගි වූහ. පළමුවැන්න ජවිපෙට සම්බන්ධ ක්‍රියාකාරී කොටස්ය. දෙවැන්න කොළඹත්, රටේ විවිධ පළාත්වලත් සිටින ස්වේච්ඡා පුරවැසි කණ්ඩායම්ය. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය සහ පුරවැසි නිදහස අනතුරට පත්වීම පිළිබඳව බලවත් ලෙස කම්පා වී සිටියේත්, විරෝධය පෑමේ ජීවගුණය වෙතින් මගපෙන්වනු ලැබ සිටියේත් මෙම විවිධ පුරවැසි කණ්ඩායම්ය. ආණ්ඩු බලයේ සිට එම බලය නැති වූ එජාප පෙරමුණේ පක්‍ෂවලට මෙන්, යළි ලබාගත යුතු වූ, නැතිවී ගිය ද්‍රව්‍යමය සම්පත් කිසිවක් නොතිබීමත්, යළි ලබාගත යුතුව තිබුණ එකම දෙය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය සහ නිදහස මිස, ආණ්ඩු බලය, තනතුරු හෝ ද්‍රව්‍යමය සම්පත් නොවීමත්, මෙම පුරවැසි කණ්ඩායම් වෙත තිබුණු දේශපාලන කැප කිරීමේ ප්‍රධාන නිර්ණායක ලක්ෂණයක් විය. දිනපතා ලිප්ටන් වටරවුම, ලිබර්ටි වටරවුම යන ස්ථානවලටත්, වරින්වර කොටුව දුම්රිය ඉදිරිපසටත් පැමිණ, සටන් පාඨ කියමින් විරෝධතා දැක්වූයේත්, කොළඹ නගර සභාව ඉදිරිපිට තිබුණු සත්‍යග්‍රහය බලන්නට පැමිණ සහයෝගය දැක්වූයේත් මෙම පුරවැසි කණ්ඩායම්ය. ඔවුහු ඔක්තෝබර්- නොවැම්බර්- දෙසැම්බර් අරගලයේ සිටි කුඩා එහෙත් දෘශ්‍යමාන, දෛනික සහභාගිත්වයේ කොටස්ය.

ඉදිරිය
මේ පසුබිම මත ලංකාවේ ඉදිරි දේශපාලන ක්‍රියාවලිය තුළ මතුවන අභියෝගයක් වන්නේ, යළි මතුවන අධිකාරවාදී පුනරාගමනය ඉදිරියේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අරගලයේ ඉදිරි ස්වරූපය කුමක් විය යුතුද යන්නයි. බොහෝ විට ඉඩ තිබෙන්නේ එජාපයේ න්‍යාය පත්‍රය සම්පූර්ණයෙන්ම මැතිවරණ ජයග්‍රහණය සහ මැතිවරණ දිනීමේ සන්ධාන ගොඩනැගීම යන අරමුණු වටා ගොඩනැගීමයි. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අරගලය එජාපයට ද්විතීයික වනු ඇත. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අරගලය වෙතට එජාපය කරනු ඇත්තේ, අනෙකුත් දේශපාලන පක්‍ෂද සාමාන්‍යයෙන් කරන ‘මැතිවරණ ක්‍රියාවලියට සහභාගි වීම’ යන අවමවාදී දායකත්වයයි.
මේ අතර දේශපාලන පක්‍ෂ සම්බන්ධයෙන් බලන විට දැන් පවතින්නේ සන්ධානවල යුගයකි,Age of Coalitions එකකි. තමන්ට තනියම සිට කළ හැකි දේ සීමිත බව, දැන් දේශපාලන පක්‍ෂ ලෝකය පුරාම පාහේ වටහාගෙන තිබෙන්නකි. එය දේශපාලනය පොදුවේත්, දේශපාලන පක්‍ෂ විශේෂයෙනුත්, පත්වී ඇති පරිවර්තනවල ප්‍රතිඵලයකි. මෙය ලංකාවේ දේශපාලන පක්‍ෂද වටහාගෙන තිබෙන්නක් බව පෙනේ.
මෙම සන්ධාන යුගයේදී ලංකාවට අවශ්‍ය වන්නේ මැතිවරණ අරමුණු කරගත් සන්ධානම නොවේ. දීර්ඝකාලීන ඉදිරි දර්ශනයක් සහිත පරිවර්තනීය සන්ධානයකිTransformative Coalition එකකි. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය සහ නිදහස රැක ගැනීම වෙනුවෙන් සිදුවූ ඔක්තෝබර්-දෙසැම්බර් අරගලය වෙතින් ප්‍රකාශ වූ වැදගත් දේශපාලන අවශ්‍යතාවක් මෙන්ම විභවතාවක්ද වන්නේ මේ ආකාරයේ පරිවර්තනීය සන්ධානයකි. ජ.වි.පෙ., ටී.එන්.ඒ. සහ සක්‍රිය පුරවැසි කණ්ඩායම්වලට එවැනි පරිවර්තනීය සන්ධානයක, දේශපාලන, මතවාදීමය සහ බුද්ධිමය අරටුව විය හැකි බවද එම අරගලයේ අත්දැකීම වෙතින් පෙනිණ. එම සන්ධානය ආණ්ඩු බලය දිනා ගැනීම නොව, ඊට වඩා දීර්ඝකාලීන, පරිවර්තනීය න්‍යාය පත්‍රයක්ද, ඉදිරි දර්ශනයක්ද විසින් මෙහෙයවනු ලබන්නක් විය යුතුය. මේ සඳහා සාකච්ඡාවක් ආරම්භ කිරීම ඉහත කී බලවේග තුනේම නායක කොටස්වල ක්ෂණික අවධානය යොමු විය යුතුවා මෙන්ම එම අරමුණ සඳහා ඔවුන් තල්ලු කිරීමට මතවාදී ව්‍යාපාරයක් ගොඩ නැගිය යුතුවද තිබේ. පසුගිය අරගලයට පෙර අප රටේ තිබුණු දේශපාලන අපේක්‍ෂාභංගත්වය පරදවමින් මතු වූ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පරිවර්තනය පිළිබඳ සාධනීය සුබවාදීත්වය ඉදිරියට ගෙන නොගියහොත් සහ ඒ මත නව පරිවර්තනීය දේශපාලන ප්‍රයත්නයක් ගොඩ නොනැගුවහොත් ඒ අවස්ථාව හුදෙක් අහිමිවූ අවස්ථාවක් පමණක් වනු ඇත.■