ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතාගේ වියත් මඟ වර්ෂ පූර්ණ සමුළුව ගැන දැන් බොහෝ දෙනා බොහෝ දේ ලියා ඇත. නිසැකවම වියත් මඟ සමුළුව, අනාගතයේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ජනාධිපති අපේක්ෂකයා කරවනු පිණිස වෙහෙසෙන පිරිසගේ උද්දාමයට හේතුවී ඇති බව පැහැදිලිය. දෙදහසක පමණ පිරිසකගේ ජේත්තුකාර උත්සවයක් වුණු එහිදී කවදාවත් ටයිපටියක්, කබායක් අඳින්නේ නැති උදවිය පවා, අනෙකුත් ‘වියතුන්’ සමග හරි හරියට එක පේළියට සිටිනු වස්, ටයිපටි සහ කබාවලින් සැරසී පැමිණ සිටි ආකාරය සිත්ගන්නාසුලූ පරිසරයක් මැවීය. සාමාන්‍ය සමාජය තුළ වියතකු ලෙස අනෙකුන්ගෙන් පිළිගැනීමක් නැති නමුත්, මේ සමුළුවට සහභාගිවීමෙන් පමණක්, ඒහිභික්ඛුභාවයෙන් මෙන් තමන් එක සැරේටම වියතකු බවට පත්වීමේ ආහ්ලාදය බොහෝ දෙනකු වින්ද බව, ගෝඨාභය රාජපක්ෂ හා පේළියට සිටගනිමින් ඔවුන්ගෙන් සමහරුන් සමුළු ශාලාව තුළම සිට මුහුණු පොතට එකතුකර තිබුණු ජේත්තුකාර පින්තූරවල පොපියන මුහුණුවලින් කියන්නට හැකිය.
කොහොමටත්, ජාතිකවාදී, සිංහල බෞද්ධ මධ්‍යම පන්තියට ගෝඨාභයගේ මේ වියත්මඟ ආකර්ෂණීය වන බව පෙනෙයි. ඔවුන්ගේ සිහිනය, දුප්පතුන්, අවවරප‍්‍රසාදලාභීන්, සුළුතර වාර්ගි කයන් හා ආගමිකයන් කේන්ද්‍රයෙන් පරිධියට පලවා හැර, බහුතරයේ අණසක යටතේ, තමන්ගේ සුවපහසුව හා ප‍්‍රතිලාභය පිණිසම පවතින සමාජයකි. තමන්ට ජොගින් යන්නට පුළුවන්, දුප්පතුන් දෑහැට නොපෙනෙන, අලංකාර මල්උයන්වලින් සැදි පරිසරයකි. ඒ සඳහා ඔවුන්ට අවශ්‍ය වන්නේ, කිසිවකු කියන දෙයක් නාහන, අධිකාරිවාදී, හිතූ හිතූ දේ කරන, කාර්යක්‍ෂමයැයි සිතන, විරුද්ධවාදීහු සිටිත් නම් ඔවුන් චිත‍්‍රයෙන් ඉවත්කර තබන්නට සමත් බලයක් තිබෙන, වහල් හිමියකු වැනි නායකයෙකි. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඒ ස්ථානයට ගැළපෙන බව ඔවුන්ගේ ඒකායන කල්පනාවයි.
එහෙත්, ඒකාබද්ධ විපක්ෂයේ සිටින සැලකිය යුතු පිරිසකට වියත් මඟ ගැන ඇත්තේ යම් සැකසහිත හා නිද්‍රාශීලී ප‍්‍රතිචාරයකි. එහි වාමාංශික පාර්ශ්වය නියෝජනය කරන වාසුදේව නානායක්කාර, තිස්ස විතාරණ මේ උත්සවයට සහභාගිව නොසිටි අතර, මහින්ද රාජපක්ෂ, බැසිල් රාජපක්ෂ වැනි රාජපක්ෂ පවුලේ අනෙක් ප‍්‍රබලයන්ගේද තිබුණේ උද්වේගකර නොවුණු ප‍්‍රතිචාරයකි. ඔවුන්ගේ ශරීර භාෂාව පවා ඒ නොපහන් ගතිය පිළිබිඹු කළ බව, ඒ මොහොත නිරීක්‍ෂණය කළ කොළඹ තානාපති අංශවල සමහර නිලධාරීන්ගේ පවා නිරීක්‍ෂණයයි. එහි තේරුම, ගෝඨාභය රාජපක්ෂ, අනාගත පොදු ජන පෙරමුණේ ජනාධිපති අපේක්ෂකයා වනු දැකීම ඔවුන්ගේ වුවමනාව නොවන බවද?
අනාගත ජනාධිපති අපේක්ෂකයා ගැන පොදු ජන පෙරමුණ තුළ වාද විදවාද තිබෙන බව දැන් ප‍්‍රසිද්ධ කාරණයකි. එක පැත්තකින් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ එතැනට ඔසොවා තැබීමට පිරිසක් උත්සාහ දරන අතරේ රාජපක්ෂ පවුලේ වෙනත් කෙනකු ඉදිරියට ගැනීම තවත් පිරිසකගේ වුවමනාව වෙයි. එහෙත්, තේරුම් ගත යුත්තේ, අවශ්‍ය තීරණාත්මක අවස්ථාවකදී, රාජපක්ෂ පවුලේ සියලූ දෙනාම, එක තැනක සිටගනු ඇති බවයි. ඒ හුදෙක් තම පවුලේ බලයත්, පැවැත්මත්, නීතියෙන් ආරක්ෂා වීමත්, අනාගත යස ඉසුරත් සලකා මිස රට ගැන හෝ වෙනත් පිරිසක් ගැන සිතා නොවේ. රාජපක්ෂ පවුලට, අංක එකත්, දෙකත්, තුනත් තම පවුලය. රට, ජාතිය, ආගම වනාහි ඒ පවුලේ වුවමනාවන් සැඟවීම සඳහා දවටා ඇති අයිසින් ස්ථරයයි. රාජපක්‍ෂවරුන්ගේ මුළු ඉතිහාසය පුරාම, තීරණාත්මකව ගමන් කොට ඇත්තේ මේ පවුල මූලික කරගත් රේඛාව දිගේ පමණි. දැන් ඒ රාජපක්ෂ පවුල් සම්ප‍්‍රදාය මත තැවරූ අලූත්ම අයිසින් තට්ටුව වී ඇත්තේ වියත් මඟට එකතු වී සිටින ඊනියා වියතුන් සමූහයයි.
19වැනි ආණ්ඩුක්රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයෙන්, ජනාධිපති ධුරය සඳහා ඉදිරිපත්වීමට නාමල් රාජපක්ෂට ඇති අවස්ථාව අඩු ගණනේ ඉදිරි වාර දෙකක් සඳහා අහිමිවීම හේතුවෙන් නාමල් රාජපක්ෂ ජනාධිපති ධුරයට පත්වන සිහිනය ටිකක් කල් දමාගන්නට මහින්ද රාජපක්ෂට සිදුවී තිබේ. නාමල් සුදුසු වියට පැමිණෙන තුරු, බලය අල්ලාගෙන සිටීමට සුදුසු කිසිවකු ඉදිරියට ගැනීමට මහින්ද රාජපක්ෂ සිතන අතර, කිසිසේත් එය තමන්ගේ පවුලෙන් පිට කෙනකු අතට පත්වීමට ඔවුන් ඉඩදෙන්නේ නැත. ඒ නිසා, 2020 සඳහා ජනාධිපතිවරණයක් පැවැත්වෙන්නේ නම්, ඉදිරිපත් වන්නට ඉඩ ඇත්තේ, බැසිල්, ගෝඨාභය හෝ චමල් යන තිදෙනාගෙන් කෙනෙකි. බැසිල් රාජපක්ෂගේ ද්විත්ව පුරවැසිභාවය නිසා නිශ්චිතවම ඔහු ඉදිරිපත් නොවනු ඇත. චමල් රාජපක්ෂ වියපත් හා ශාරීරික වශයෙන් දුර්වල අයෙක් වෙයි. එනිසා, එකම තෝරාගැනීම ගෝඨාභයයි. පසුගිය කාලය පුරාම, රාජපක්‍ෂවරුන් මුල්වී ලංකාවේ සමාජය තුළ වගාදිගා කරන ලද ජාතිකවාදී හා ස්වෝත්තමවාදී චින්තනය අනුව, ඊට හොඳින්ම ගැළපෙන අධිකාරවාදී චරිතයද ගෝඨාභය රාජපක්ෂ වෙයි. ඒ නිසා, ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඉදිරි ජනාධිපතිවරණයකදී රාජපක්ෂ පවුලේ තෝරාගැනීම වීමට හොඳටම ඉඩ තිබේ. සමහරුන් සිතන ආකාරයට රාජපක්ෂ පවුලේ කිසියම් නොහොඳකම් නිසා, ගෝඨාභයට අවස්ථාව නොලැබී යන්නට ඉඩක් ඇතැ’යි සිතන්නට බැරිය. දැනටමත් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඒ ප‍්‍රශ්නයට පිළිතුරු දී තිබේ. ‘අපේ පවුල හොඳ සාමකාමී පවුලක්. කිසිම විරසකයක් අපි අතර නැහැ. මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයා අවශ්‍ය පුද්ගලයා තෝරාගනීවි’යි ඔහු කියා තිබේ. ගෝඨාභය කියන දේ ඇත්තය. බලය රඳවාගැනීම සඳහා තමන්ගේ අභ්‍යන්තර අවුල් හෝ, හිත් නොහොඳකම් බාධාවක් කරගැනීම රාජපක්ෂ පවුලේ පිළිවෙත නොවේ.
ඒ නිසා, අනාගත රාජපක්ෂ නායක පරපුර දැනටමත් සූදානම් ලෙස සැලකිය හැකිය. මේ වටයේ ගෝඨාභය. ජනාධිපති ධුරය දිගටම තිබුණොත්, ඊළඟ වටයේත් ගෝඨාභය. ඊට පසු, නිසි වයසට පත්වන නාමල් රාජපක්ෂ.
ඒ නායක පෙළගැස්මේ දිනේෂ් ගුණවර්ධනට ඉඩක් නැත. විමල් වීරවංශට හෝ උදය ගම්මන්පිලටද, එස්බී දිසානායකලාටද ඉඩක් නැත. රාජපක්‍ෂවරුන්ගෙන් පිටත කිසිවකුට ඉඩක් නැත.
පුදුමය නම්, මේ වැඩවසම්, අධිකාරිවාදී, වහල් හිමියන්ගේ පුනරාගමනයක් පෙන්වන අනුප‍්‍රාප්තික රාජපක්ෂ ලැයිස්තුව ‘වියතුන්’ විසින් අනුමත කිරීමයි. ඒ වහල් හිමියන්ගේ යාවජීව වහලූන් වීමට මේ ඊනියා වියතුන් දක්වන ලොල්බව නිසාය.
‘වියතුන්’ යන වචනයෙන් සාමාන්‍ය පුද්ගලයකුට හැඟී යන්නේ, බුද්ධිමතකු, අන් අයට වඩා දැනුම් තේරුම් ඇත්තකු හැටියටය. ඔක්ස්ෆර්ඞ් ශබ්ද කෝෂය කියන්නේ, වියතා යනු තර්කානුකූල ආකාරයට සිතන්නට හා තේරුම්ගන්නට හැකියාව ඇති පුද්ගලයකු වන බවයි.
ඒ අනුව, අද නවීන ලෝකය තුළ වියතකු ගැන තිබිය හැකි සාධාරණ මිනුම් දඬු මොනවා විය යුතුද? වියතා, නවින දැනුමෙන් යුක්ත විය යුතුය. දැනට ලෝකයේ තිබෙන දියුණුම පාලන ක්රමය ලෙස සැලකිය හැකි ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය අගය කරන්නකු විය යුතුය. මානව අයිතිවාසිකම්, මානව ගරුත්වය පිළිබඳව ලෝකයේ තිබෙන නව දැනුම උකහාගත් කෙනකු විය යුතුය. මිනිස් ජිවිතයට ගරු කළ යුතුය. එනිසාම, වධහිංසනය, අතුරුදන් කිරීම හා නීති විරෝධී ඝාතන පිටුදැකිය යුතුය. සංඛ්‍යාවෙන් සුළුතරයක් වුවද, සුළු ජන වාර්ගි කයන් හා බහුතර ජාතිය අතර සමානාත්මතාව තිබිය යුතු බව පිළිගත යුතුය. වාර්ගික ගැටුම් විසඳීමට ගැළපෙන ක‍්‍රමවේදය හැටියට බලතල බෙදාහදාග ැනීම පිළිගත යුතුය. සියලූ ආකාරයේ අන්තවාදයන් පිළිකෙව් කළ යුතුය. අන්තවාදීන්ට එරෙහි විය යුතුය. ඔවුන් සමග පයුරුපාසානකම් නොපැවැත්විය යුතුය. නීතියේ පාලනය පිළිගත යුතුය. බලය ඇත්තන්ට හා බලය නැත්තන්ට නීතියෙන් සමාන ලෙස සැලකීම පිළිගත යුතු අතර, නීතියට පිටින් කරන සියලූ දේ නීති විරෝධී දේ හා අපරාධ හැටියට පිළිගත යුතුය. නීතිය කඩකරන්නන්ට එරෙහිව තරාතිරම නොබලා නීතිය ක්රියාත්මක කර විපාක විඳීමට සැලැස්විය යුතුය. කුමන හේතුවක් නිසාවත් අපරාධයක් සාධාරණය නොකළ යුතුය. මහජන දේපළ මංකොල්ල නොකෑ යුතුය. මහජන දේපළ කිසිසේත්, තමන්ගේ හෝ තම පවුලේ සුඛවිහරණය සඳහා යොදා නොගත යුතුය. මහජන දේපළ තමන්ට කොමිස් උපයාගැනීම සඳහා යොදා නොගත යුතුය.
මේ අවම මිනුම් දඬුවලින්වත් යුක්ත නම් ඒ පුද්ගලයා වියතකු ලෙස මූලික පිළිගැනීමක් ඇතිකර ගත හැකිය.
එහෙත්, එදා වියත් මඟට පැමිණි කී දෙනෙකු ඉහත මිනුම් දඬු අනුව වියතුන් බවට පිළිගත හැකිද? තමන් වියතකු ලෙස සලකන්නේ නම්, ඉහත කී මුලික මිනුම් දඬුවලට එරෙහිව යා හැකිද? ඊට එරෙහිව ගිය, යන, අධිකාරිවාදී හිතුවක්කාර, බලයෙන් හිස උදුම්මාගන්නා පුද්ගලයකු බව සිය අතීත භාවිතාවෙන්ම පෙන්වා ඇති පුද්ගලයකු අත්පොළසන් දී පිළිගත හැක්කේද?
ඇත්ත. මේ සියල්ල අමතක කොටත් කෙනකුට අත්පොළසන් දිය හැකිය. එහෙත්, එවිට ඔවුන් වියතුන්ට වඩා ළංවන්නේ, ස්වයං වහල්භාවයට පත්වී සිටින, වහල් හිමියන්ගේ ‘දේවල්’ වෙතටය.