ජනාධිපති නීතිඥ
ආචාර්ය
ජයම්පති
වික්‍රමරත්න
අලුත් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව දැන් නැවතී තිබෙන තැන මොකක්ද හරියටම.
2017දී මෙහෙයුම් කමිටුව තමන්ගේ අතුරු වාර්තාව ඉදිරිපත් කළා. ඊටත් මාස දහයකට විතර කලින් අනුකමිටු තමන්ගේ වාර්තා ඉදිරිපත් කළා. ඉන්පසු මෙහෙයුම් කමිටුව වරින් වර රැස්වුණා. නමුත් අවුරුද්දක පමණ කාලයක් මන්දගාමීවයි ගියේ. ඒකට හේතු කීපයක් තියෙනවා. 2018 අයවැය ලේඛනය, ඉන්පස්සේ පළාත් පාලන මැතිවරණය, ඊට පස්සේ අගමැතිවරයාට විරුද්ධව විශ්වාස භංග යෝජනාවක් ඉදිරිපත්වීම සහ අවසාන වශයෙන් ඔක්තෝබර් 26වැනිදායින් පටන්ගත්ත දවස් පනස් දෙකේ අර්බුදය ආදි වශයෙන්.
ඒ අතර හුඟක් අය කියන්න ගත්තා, ‘මෙන්න මේවායි’ ව්‍යවස්ථාවේ අඩංගු කියලා, වාර්තාමය ස්වරූපයෙන් නෙවෙයි, නීතිමය ස්වරූපයෙන්, එනම් යෝජිත වගන්ති හැටියට ව්‍යවස්ථාවේ කෙටුම්පතක් දෙන්න කියලා. එම කටයුත්ත භාරදුන්නා විශේෂඥ කමිටුවට. විශේෂඥ කමිටුව කියන්නේ දේශපාලන පක්ෂවලට සම්බන්ධ නැති, නමුත් හැම පක්‍ෂයකින්ම නම් කළ නියෝජිතයන් ඉන්න කමිටුවක්. ඔවුන් අතරත් යම් යම් මත තිබුණා. මුලදී ඒ සාකච්ඡාවලට මාත් සුමන්දිරන් මන්ත්‍රීවරයාත් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා මණ්ඩලයේ අතිරේක ලේකම්වරියත් (ඇය නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ නිලධාරිනියක්) සහභාගි වුණා. ඒ අතර විශේෂඥ කමිටුවේ සමහරු හිතුවා අපිත් නැතිව රැස්වෙන එක හොඳයි කියලා. අපි කිව්වා එහෙනම් අපි නැතිව රැස්වෙන්න කියලා. පසුව ඔවුන් නීතිමය ස්වරූපයෙන් වාර්තාවක් ඉදිරිපත් කළා.
ඒක තනි වාර්තාවක්ද? වෙනත් මත දැරූ අය වෙනත් වාර්තා ඉදිරිපත් කළාද?
අවසානයේදී ඔවුන් ඔක්කොම එකඟවුණා. එක සාමාජිකාවක් විතරක් වෙනස් මතයක් දරලා තියෙනවා. තවත් දෙන්නෙක් වෙනත් අදහසක් ඉදිරිපත් කරලා තියෙනවා, ඒත් අන්තර්ගතය ගැන නෙවෙයි, ක්‍රියාපටිපාටිය පිළිබඳව. ඒ අනුව තනි වාර්තාවක් ඉදිරිපත් වුණා. අතුරු වාර්තාවේ සහ අනුකමිටු වාර්තාවේ ව්‍යවස්ථාවට යන සියලුම දේ නැහැ. උදාහරණයක් හැටියට මහාධිකරණයට තිබිය යුතු බලතල මොනවාද කියන එක අනුකමිටු වාර්තාවල නැහැ. ඒ වාගේ දේවල හිඩැස් විශේෂඥ කමිටුව විසින් පිරෙව්වා. නමුත් විශේෂඥ කමිටු වාර්තාවෙන් මෙහෙයුම් කමිටුව බැඳෙන්නේ නැහැ.
විශේෂඥ කමිටු වාර්තාව තිබෙන්නේ වගන්ති හැටියටද?
වගන්ති හැටියට. යෝජිත වගන්ති හැටියට තියෙනවා.
කාට හරි හිතන්න පුළුවන්ද, එන්න තියෙන ව්‍යවස්ථාවේ මූලික ස්වරූපය ඒකයි කියලා?
නැහැ. කොහෙත්ම නැහැ. එය පිළිගන්නවාද, වෙනස්කම්වලට භාජනය කරනවාද කියන එක මෙහෙයුම් කමිටුවේ කාර්යය. ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා මණ්ඩලයේදී තවත් වෙනස්කම් කරන්න පුළුවන්. නමුත් දැන් හැම දෙනාම ඉල්ලූ ආකාරයේ නීතිමය ස්වරූපයේ වාර්තාවක් තියෙනවා. විශේෂයෙන් ජනාධිපතිතුමා කිහිපවරක් කිහිප දෙනකුටම කියලා තිබුණා, ‘කෝ මට නීතිමය ස්වරූපයේ ලියවිල්ලක් නැහැනේ, නිකම්ම වාර්තාවක්නේ තියෙන්නේ කියලා. ඒක තමයි දැන් ඉදිරිපත් කරලා තියෙන්නේ. ඒකට සමහරු කියනවා කෙටුම්පත කියලා. සමහරු කියනවා, ව්‍යවස්ථාවම කියලා. සමහරු කියනවා ව්‍යවස්ථා කෙටුම්පත කියලා. නමුත් ඇත්ත වශයෙන්ම එය නීතිමය ස්වරූපයේ ලියැවිල්ලක්. ඕනෑම ව්‍යවස්ථාවක් හදනකොට ඉස්සෙල්ලාම නීතිමය ස්වරූපයේ ලියැවිල්ලක් තමා හදන්නේ. ඒකට එක එක නම් දෙන්න පුළුවන්. නීතිමය ස්වරූපයේ තියෙන කෙටුම්පතක් කැබිනට් මණ්ඩලය අනුමත කළාම තමයි, පනත් කෙටුම්පතක් බවට පත්වෙන්නේ. කැබිනට් මණ්ඩලය අනුමත කරන තෙක් පනත් කෙටුම්පතක් නැහැ. එතෙක් තියෙන්නේ, නොයෙකුත් අවධිවල තිබෙන නීතිමය ස්වරූපයේ ලියැවිලි. කැබිනට් මණ්ඩලය අනුමත කළාම විතරයි එය ගැසට් කළ හැක්කේ. අපි ඒ තත්ත්වයට ගව් ගණනක් ඈතින් තාමත් ඉන්නේ.
විශේෂඥ කමිටු වාර්තාව අවසාන එක නොවෙයි නම්, මෙහෙයුම් කමිටුවෙන් එන වාර්තාව අවසාන එකක් වෙනවාද?
ඊළඟ අදියර තමයි, මෙහෙයුම් කමිටුවේ අවසාන වාර්තාව. පාර්ලිමේන්තුව සම්මත කළ යෝජනාවේ තිබෙනවා, ‘එයට ඇමිණිය යුතුයි, ව්‍යවස්ථා කෙටුම්පතක්’ කියලා. ඒ අවධියට අපි ඇවිත් නැහැ. ඒත් ඒක ව්‍යවස්ථා කෙටුම්පතක්. පනත් කෙටුම්පතක් නෙවෙයි. ඒ කෙටුම්පත ගැන සාකච්ඡා කරලා ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා මණ්ඩලය තීරණය කරනවා, මේකට අපි එකඟද නැතිනම් වෙනස්කම් කරනවාද කියලා. තුනෙන් දෙකක් ගන්න පුළුවන් බව පෙනෙනවා නම්, ඒ ගැන යෝජනා සම්මත වුණාට පස්සේ කැබිනට් මණ්ඩලය එය බාරගන්නවා. කැබිනට් මණ්ඩලය වෙනත් ඕනෑම ව්‍යවස්ථා සංශෝධන පනතක් ගැන කටයුතු කරනවා වාගේ, ඒක අනුමත කරලා ගැසට් පත්‍රයේ පළකරනවා. එතකොට තමයි ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා පනත් කෙටුම්පතක් තියෙන්නේ. ඉන්පසු එය අභියෝගයට ලක්කරන්න පුළුවන් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේදී. ඊට පස්සේ පාර්ලිමේන්තුවේදී සාකච්ඡා කරලා, තුනෙන් දෙකකින් සම්මත කරනවා. ජනමත විචාරණයක් අවශ්‍යයි කිව්වොත් එය පවත්වනවා. ජනමත විචාරණයක් පැවැත්වුවහොත් ජනාධිපතිවරයාත් සහතික කළාම තමයි එය නීතිය බවට පත්වෙන්නේ. ඒ කිට්ටුවටවත් අපි ඇවිල්ලා නැහැ.
එක චෝදනාවක් තමයි, මේ ව්‍යවස්ථාව
සුමන්දිරන්ගේ හා ජයම්පතිගේ කුමන්ත්‍රණයක් කියලා.
මුල ඉඳලාම අන්තවාදීන් කිව්ව දෙයක් තමයි ඕක. විශේෂඥ කමිටුවට අපි මුලින් සහභාගි වුණත් ඔවුන් අපිව ඕනෑ නැහැයි කිව්වාම, මමම යෝජනා කලා මෙහෙයුම් කමිටුවට අපි ඉන්නට වුවමනා නැහැ කියලා.
එහෙම නැත්නම් මේක හැදෙන්නේ සුමන්දිරන්ගේ
ඕනෑ එපාකම් විදියටද?
මේ අන්තවාදී කොටස් ළඟ එන මැතිවරණවලදී ජාතිවාදය අවුස්සන්න හදනවා. එහිදී ප්‍රධාන හතුරා ලෙස නිර්මාණය කරන්නේ සුමන්දිරන්. උතුරේ ඉන්න අන්තවාදීන්ගේත් අද ප්‍රධාන හතුරා සුමන්දිරන්. අනෙක් බොහෝ කාරණාවලදී මෙන්ම මේ කාරණයේදීත් දකුණේ අන්තවාදීන් වගේම උතුරේ අන්තවාදීන් එකඟ වෙනවා තමන්ගේ පොදු හතුරා කවුද කියලා. ඒ සුමන්දිරන්. හැමදාම කළා වගේ මෙතැනදීත් ඔවුන් එකටයි ඉන්නේ. මේක සම්පූර්ණයෙන්ම ජාතිවාදය අවුස්සන්න කරන දෙයක්. උතුරේ අන්තවාදීන් කියනවා, සුමන්දිරන් සිංහලයන්ට රට පාවාදුන්නා කියලා.
සමහර අන්තවාදී භික්‍ෂූන් ඇතුළු පිරිස කියන දෙයක් තමයි මේ වෙලාවේ ව්‍යවස්ථාවක් අවශ්‍ය නැත, වෙන ඕනෑතරම් ප්රශ්න තියෙනවාය විසඳාගන්න කියලා.
අපේ රටේ මූලික නීතිය ව්‍යවස්ථාව. මූලික නීතිය වැරදුණොත් ඔක්කොම ඉවරයි. රටේ ප්‍රධාන ගැටලු කීපයක් තියෙනවා. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පිළිබඳ ගැටලුව තාමත් විසඳිලා නැහැ. පහුගිය දවස් පනස් දෙකේ සිද්ධියේදී අපිට පෙනුණා, මොනතරම් තදබල ගැටලුවක් අපට තියෙනවාද කියලා. එක්තරා විදියකට ඒක විසඳාගත්තත් ජනාධිපතිවරයා හා අගමැතිවරයා අතර තිබෙන ගැටුම දිගටම යන බව පෙනෙනවා. 19වැනි සංශෝධනයෙන් හොඳටම අඩුකරලා තියෙද්දීත්, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය පැහැදිලිව කියලා තියෙද්දීත් ජනාධිපතිවරයකුට ඉතිරිවෙලා තියෙන බලතල අර්බුදකාරී අවස්ථාවකදී මොනතරම් භයානක ලෙස, කඩාකප්පල්කාරී ලෙස පාවිච්චි කළ හැකිද කියලා හොඳට පෙනෙනවා. මේ ප්රශ්න විසඳාගන්නේ නැතිව ඉදිරියට යන්න බැහැ. අනාගතයේදී එකම පක්‍ෂයේ ජනාධිපති හා අගමැති අතර වුණත් ගැටුම් ඇතිවෙන්න හොඳටම ඉඩ තියෙනවා.
සමහරකුගේ මතය තමයි, 19වැනි සංශෝධනයෙන් විධායකය දුර්වල කිරීම නිසා තමයි මේ අවුල ඇතිවුණේ, අර්බුදයෙන් ගැලවෙන්න තියෙන ක්‍රමය තමයි ආපස්සට ගිහින් නැවත වාරයක් විධායකය ශක්තිමත් කරලා, විධායකයට වුවමනා විදියවට වැඩ කරන්න දීම කියලා.
එහෙම කියන්නේ ජනවාරි 8 පැරදුණු කට්ටිය. ජනවාරි 8 මේ රටේ ජනතාව ඡන්දේ දුන්නේ පාර්ලිමේන්තුව ශක්තිමත් කරන්න. අවාසනාවකට අපේ ඡන්දයෙන් බලයට පත්වුණු ජනාධිපතිවරයාත් පසුව තමාගේ අදහස වෙනස් කළා. පරාජය වුණු මතය දැරූ අය ඔහු සමග එකතු වුණා. ඒ දෙගොල්ලා තමයි මේ කතන්දරේ කියන්නේ. ආපසු යනවා නම්, ඒ අතීතය අපි මතක් කරගනිමු. මිනිසුන්ගේ අයිතිවාසිකම් නැතිවුණු හැටි, අධිකාරිවාදය වැඩුණු හැටි, ඥාති සංග්‍රහය, දූෂණය, සුදුවෑන්, කතාකිරීමේ නිදහස නැතිවුණ හැටි, අධිකරණයේ ස්වාධීනත්වය නැතිවුණ හැටි, රාජ්‍ය සේවයේ පොලිසියේ ස්වාධීනත්වය නැතිවුණ හැටි.. ඔය කියන්නේ ඒ කාලයට ආපසු යන්න කියලාද? අපි යන්න ඕනෑ ඒ පැත්තට නෙවෙයි, 19න් සම්පූර්ණ කරගන්න බැරිවුණ දේවල් සම්පූර්ණ කරගැනීමේ පැත්තටයි. ඒක තමයි ජනවාරි 8 වෙනස කළ මිනිසුන්ගේ වුවමනාව.
මොකක්ද මේ ඒකීය රාජ්‍යය බිඳවට්ටලා,
ඔරුමිත්තනාඩුවක් හදන්න යනවාය කියන්නේ?
ඒකීය රාජ්‍යයක් කියන්නේ මොකක්ද? ඒකට බොහොම පැහැදිලි නිර්වචනයක් තියෙනවා. එකක් නොබෙදුණු සහ නොබෙදිය හැකි රාජ්‍යයක්. සහ, ඉතාමත්ම වැදගත් දේ තමයි, මේ රටේ පරමාධිපත්‍යය කාටද තියෙන්නේ කියන එක. සමස්ත ශ්‍රී ලාංකික ජනතාවට පමණද තියෙන්නේ. ඒක තමයි ඒකීය රාජ්‍යයේ අවසාන පරීක්‍ෂණය. ව්‍යවස්ථා වෙනස කරන්න බලය තියෙන්නේ කාටද? සමස්ත ලංකා ජනතාවගේ නියෝජිතයන් වන කේන්ද්‍රයේ තියෙන ව්‍යවස්ථාදායකයට නම් ඒ බලය තියෙන්නේ, ඒක ඒකීය රාජ්‍යයක්. ඒකට ටීඑන්ඒ එක යෝජනා කළේ ඔරුමිත්තනාඩු කියන වචනය. මෙය මෙහෙයුම් කමිටුව තුළ සාකච්ඡා වුණා. ඉන්පසු දෙමළ කතාකරන සාමාජික මන්ත්‍රීවරුන්ට කිව්වා, ඔබ කියන්න මේක හොඳද නැද්ද කියලා. ඩග්ලස් දේවානන්ද හැරෙන්න ඔක්කොම කිව්වා, ඔරුමිත්තනාඩු හොඳයි කියලා. ඒ ගැන වෙනස් මත තියෙන්න පුළුවන්. අපි ඊට පස්සේත් මේක සාකච්ඡා කළා. එහිදී ටීඑන්ඒ එක පවා කිව්වේ, එහෙම නම් අපි මේකේ නිවැරදි වචනය හොයලා ගනිමු කියලා. මම කියන්නේත් ඒකයි. ඒකීය රාජ්‍යයට අනුරූප නියම දෙමළ වචනය මොකක්ද කියලා අපි විද්වතුන්ගෙන් අහමු. සමහර විට අපිට හොඳ වචනයක් හමුවේවි. වචනේ එල්ලිලා දඟලන්න ඕනෑ නැහැ. ඒකේ අදහස වෙන්නේ ඒකීය රාජ්‍යය කියන එක.
වචනයේ නිර්වචනයයි වැදගත්. මම කියවන්නම් මෙහෙයුම් කමිටුවේ අතුරු වාර්තාවේ තියෙන දේ. එහි කියනවා, ‘මෙම ව්‍යවස්ථාවෙහි ඒකීය රාජ්‍යය/ඔරුමිත්තනාඩු යන්නෙන් අදහස් වන්නේ නොබෙදූ සහ නොබෙදිය හැකි, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ ඕනෑම සංශෝධනයක් සඳහා හෝ එය පරිච්ඡින්න කොට, ඒ වෙනුවට වෙනත් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් පැනවීම සඳහා වන බලය ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ දක්වා ඇති ආකාරයට පාර්ලිමේන්තුව හා අදාළ තැන්හි ශ්‍රී ලංකාවේ ජනතාව වෙත පවතින රාජ්‍යයක් වනු ඇති’ බව. එකක්, නොබෙදුණු. සහ නොබෙදිය හැකි. අනෙක් එක, පරම ආධිපත්‍යය තිබෙන්නේ සමස්ත ශ්‍රී ලාංකික ජනතාවට සහ ඔවුන්ගේ නියෝජිතයන් වන කේන්ද්‍රයේ තිබෙන ව්‍යවස්ථාදායකයට බව. මේකනේ වැදගත් වෙන්නේ.
එතකොට රාජ්‍යයේ ස්වරූපය මොකක්ද?
රාජ්‍යයේ ස්වරූපය ඒකීයයි.
පළාත්වල එකතුවක් කියලා තියෙනවාද?
පළාත්වල එකතුවක් කියලා කොහේවත් නැහැ. පළාත් සංගමයක්ය කියන කතාව තිබුණේ ජීඑල් පීරිස් මහත්මයා චන්ද්‍රිකා යුගයේදී පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කළ සහ ඔහු විසින් තදබල ලෙස ආරක්ෂා කරන ලද මුල් කෙටුම්පතේ. 2000 සංශෝධනයේදී ඒකත් අයින් කළා. පීරිස් මහත්තයා තමයි රට පුරා මතය අරගෙන ගියේ මේක පළාත් සංගමයක් කියලා.
ඒකීය හා ඔරුමිත්තනාඩු ඇතුළේ
බලය බෙදන්න ඉඩක් තියෙනවාද?
ඔව්. බලය බෙදන්න පුළුවන්. ඒ වාගේම වුවමනා නම් දුන්න බලය නැතිකරන්නත් පුළුවන්. අවසාන වශයෙන් කේන්ද්‍රයේ තියෙන ව්‍යවස්ථාදායකය තමයි තීන්දුව ගන්නේ. ජනමත විචාරණයක් අවශ්‍ය වෙලාවට ඒ තීරණය ගන්නේ සමස්ත ශ්‍රී ලාංකික ජනතාව.
බෙදා දුන්න බලය අවශ්‍ය වෙලාවක නැවත පවරාගන්න පාර්ලිමේන්තුවට පුළුවන් නම්,
එය බලය බෙදීම පැත්තෙන් නරක තත්ත්වයක් නේද?
ඒකට ඒ සියලු දෙනාම එකඟයි. ඒ නිසාම තමයි යෝජනා කළේ දෙවැනි මන්ත්‍රී මණ්ඩලයක්. පළාත්වලින් පස්දෙනා බැගින් හා මධ්‍යම පාර්ලිමේන්තුවෙන් දහ දෙනෙක් ඒ දෙවැනි මන්ත්‍රී මණ්ඩලයට පත්කරගන්නවා. එයිනුත් තුනෙන් දෙකක් ලබාගන්න ඕනෑ. එයින් යම් ආරක්‍ෂාවක් තියෙනවා. මම කියන්නේ නෑ ඒක බලය බෙදාහැරීම සම්බන්ධයෙන් සම්පූර්ණ ආරක්‍ෂාවක් කියලා. ඒ මොනවා වුණත් ඒකීය රාජ්‍යයක් නම් තමයි.
රට බෙදෙනවාය, ෆෙඩරල් එනවාය කියන අය හොඳාකාරවම දන්නවා මේකෙන් රට බෙදෙන්නෙත් නැහැ, ෆෙඩරල් ව්‍යවස්ථාවක් එන්නේත් නැහැ කියලා. ඇත්ත නම්, ඔවුන් බලය බෙදාහැරීමට සම්පූර්ණයෙන්ම විරුද්ධ වීමයි. ඔවුන් හිතන්නේ ශ්‍රී ලාංකික රාජ්‍යය සිංහල බෞද්ධ ජනකොට්ඨාසයේ ආධිපත්‍යය යටතේ තිබිය යුතුය කියලා. ඔවුන් කියන්නේ අනෙකුත් ජනවාර්ගික කණ්ඩායම්වලට රාජ්‍ය බලයේ කොටසක් නොතිබිය යුතුය කියලා. මොන ආණ්ඩුක්‍රමය තිබුණත්, බෙදුම්වාදී ප්‍රවණතාවක් ඇතිවුණොත් ඒ ආණ්ඩුවට පුළුවන් ඊට මැදිහත් වෙලා උත්තර දෙන්න. ඒකට ජනාධිපති ක්‍රමයක්ම අත්‍යවශ්‍යත් නැහැ.
මේ යන විදියට ව්‍යවස්ථා සම්පාදක ක්‍රියාවලියේ
අනාගතය කොහොම වේවිද?
අලුත්ම අලුත් ව්‍යවස්ථාවක් ඒවිද, සංශෝධනයක් ඒවිද කියලා මට තාම කියන්න බැහැ. පාර්ලිමේන්තුවේ සම්මත කළ යෝජනාවෙත් ඔය දෙකටම ඉඩ තියෙනවා. මම හොඳටම දන්නවා, ඔය රට බෙදනවා කියන අතර, ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්‍ෂයේ අයත්, පොහොට්ටුවේ අයත් ටීඑන්ඒ අයත් එක්ක එකඟත්වයකට ඒමක් පිළිබඳව කතාකරන බව. ඔවුන් කියන්නේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සම්පාදන නිල ක්‍රියාවලිය තුළින් යන්න බැරි බවයි. ඒ තුළින් ගියොත් රනිල් වික්‍රමසිංහට යම් වාසියක් ලැබෙයි කියලා ඔවුන් හිතනවා. ඒ නිසා ඊට පිටින් කරන්න පුළුවන්ද කියලායි බලන්නේ. ඔවුන් දන්නවා උතුරේ ඡන්ද සියයට විස්සක් විසිපහක් ගන්නේ නැතුව කිසිම අපේක්‍ෂකයකුට දිනන්න හිතන්නවත් බැහැ.
ව්‍යවස්ථා සම්පාදක ක්‍රියාවලිය මේ තරම් කල් යෑමට
ඊට නායකත්වය දුන් දේශපාලන නායකත්වයේ
කැපවීමක් නැතිකම බලපෑවා නෙවෙයිද?
ඔව්. ඇත්ත වශයෙන්ම ඒක බලපෑවා. එකක් තමයි, අවුරුද්දක් එකහමාරක් යනකොට ජනාධිපතිතුමා මේක අතෑරියා. ප්‍රධාන පක්ෂ දෙක සහයෝගය දෙන්නේ නැතිව ව්‍යවස්ථාවක් හදනවාය කියන එක පහසු දෙයක් නෙවෙයි. එක්සත් ජාතික පක්ෂය තුළ පවා අගමැතිවරයාත් තව කීප දෙනකුත් විතරයි කතාකළේ. එජාපය අවශ්‍ය තරම් මේ සඳහා උණ තිබෙන බවක් පෙන්නුවේ නැහැ.
ඒ අතරේ 20වැනි සංශෝධනය ඇවිත් තියෙනවා.
මම නියෝජනය කරන්නේ එක්සත් වාමාංශික පෙරමුණ සහ සමසමාජ පක්‍ෂයේ බහුතර කණ්ඩායම. අපි පෙනී සිටින්නේ සම්පූර්ණ ව්‍යවස්ථාවක් සඳහා. නමුත් අපි හැමදාම කිව්වා ඒක කරන්න ප්‍රමාද වෙනවා නම් කරන්න පුළුවන් දේවල් කරමු කියලා. ඒ නිසා තමයි ජනතා විමුක්ති පෙරමුණෙන් ගෙනා 20වැනි සංශෝධනයට අපි සහාය දුන්නේ. අපි හිතනවා දැන් 20වැනි සංශෝධනය ඉදිරියට ගෙන යා යුතුයි කියලා. එතකොට හැම පක්‍ෂයකටම සිදුවෙනවා ස්ථාවරයක් ගන්න. එය සම්මත වුණොත් ඉතා හොඳයි. සම්මත නොවුණත් එය පදනම කරගත හැකියි ඊළඟ අදියරට යන්න. ■
