No menu items!
22.7 C
Sri Lanka
10 September,2025
Home Blog Page 450

කෘති‍්‍රම බුද්ධිය මානව පරිණාමයේ ඊළග අදියරයි

0

බුද්ධිය යනු කුමක්දැයි යන ප‍්‍රශ්නය අතීත ප‍්‍රාඥයන් අතර ද සංවාදයට හා විවාදයට ගැනුණුනු ගැටලූවක් වෙයි. ගෞතම බුදුන්වහන්සේ මෙන්ම ජෛන, සොක‍්‍රටීස්, ප්ලේටෝ වැනි දාර්ශනිකයන් මේ සදහා විවිධ පිළිතුරු සපයා ඇත. කෙසේ නමුත් අද වන විට බුද්ධිය යනු තර්කණයේ, අවබෝධයේ, ස්වයංපරීක්ෂාකාරීභාවයේ, ඉගෙනුමේ හා සැලසුම් ඇති කිරීමේ හැකියාව ලෙස නිර්වචනය වී තිබේ. මානවයා නොවන අනෙක් සතුන්හට ද ඉහත කී කාරණා එක දෙකක් හෝ ඊට වැඩි ගණනක හැකියාව ඇත. එ් අතුරින් ක්ෂිරපායී සත්තු ප‍්‍රමුඛ වෙති. චිම්පන්සින්, ගොරිල්ලන් වැනි ප‍්‍රයිමේටාවන් පමණක් නොව සුනඛයන් හා ගවයන් වැනි ක්ෂීරපායීහුද සරල බුුද්ධියක් ඇතිව කටයුතු කරති. එසේම පක්ෂීන්, උරගයන් මෙන්ම කෘමීහුද යම්කිසි බුද්ධිමත්භාවයක් පෙන්නුම් කරති.

ඔවුන්ගේ බුද්ධි ඵලය ගණනය කිරීමේ නිශ්චිත ක‍්‍රමවේදයක් නැතද, මානවයාගේ බුද්ධි ඵලය මැනීමේ නිශ්චිත ක‍්‍රමවේදයක් තිබේ. ඒ ( Intelligence Quotient- IQ )* ලෙස නම් කෙරන ප‍්‍රශ්න මාලාවකට මුහුණදීම මගිනි. තම බුද්ධිමත්භාවය කොතරම්දැයි මැන ගැනීමට අද දවසේ ඕනෑම අයෙකුට හැකිය. බුද්ධිඵලය 130 හෝ ඊට වඩා වැඩි නම් ඔහු/ඇය සුපිරි බුද්ධිමතකු සේ නිර්ණය වේ. සාමාන්‍ය වශයෙන් 90-109 අතර අගයක් ලබාගැනීම බුද්ධිමතෙකු වශයෙන් කටයුතු කිරීමට ප‍්‍රමාණවත්ය. සමාජයේ වැඩි දෙනෙකු මේ බුද්ධි මට්ටමේ සිටින්නේ නම් එම සමාජය බුද්ධිමත් සමාජයක් සේ සැලකේ.

අමෙරිකානු සමීක්ෂණයකදී ජනගහනයෙන් 60%ක ආසන්න ප‍්‍රමාණයක් ස්ත‍්‍රීන් සිටින්නේ මෙම පරාසයේ බව හෙළිදරව් වී තිබේ. බුද්ධිය වර්ධනය වන්නේ ඉගෙනුම/අධ්‍යාපනය මගිනි. අදින්් අවුරුදු බිලියන 4.5කට පෙර දී ලෝකය බිහිවුණ අතර ජීවය බිහිවීමට තවත් අවුරුදු බිලියනයක් පමණ ගතවී ඇත. මේ එ්කෙසෙලික ජීවය වසර බිලියන ගණනක පරිණාමයෙන් බහුෙසෙලික, විශාල මොළයක් සහිත නූතන මානවයා පරිණාමය වී ඇත. එ් අනුව නූතන මානවයා අප‍්‍රිකානු වනාන්තරවල පරිණාමය වී ගෙවී ඇත්තේ යම්තමින් අවුරුදු මිලියන 20කි. එසේ පරිණාමය වූ සත්වයාගේ බුද්ධිය අනෙකුත් ක්ෂිරපායී සත්වයන්ගේ බුද්ධියට වඩා වෙනස් නොවීය. එහෙත් එ් නිර්මාණාත්මක චින්තනයේ හෙවත් බුද්ධියේ ආරම්භයයි. අප‍්‍රිකානු වනවදුලේ පරිණාමය වී ආසියාවට සංක‍්‍රමණය වූ නූතන මානවයා අවුරුදු ලක්ෂයක් යන විට දඩයම් ආයුධ තැනීමට ඉගෙනගෙන ඇත. මේ උගැනුම හුදකලා මානවයෙකුගේ උගැනුමක් නොව මානව කණ්ඩායමක සමූහ චින්තනයක ප‍්‍රතිඵලයකි. ඒ ආකාරයෙන්ම සතුන් හඹා යමින් දවස පුරා දඩයමේ ගිය මානවයා ධාන්‍ය වගාව හා සතුන් හීලෑ කිරීම ඉගෙන ගන්නේ අදින් අවුරුදු දසදහසකට පෙරදීය. තැනින් තැන ඇවිද ගිය ජීවිතය නැවතී ස්ථාවර කෘෂිකාර්මික ජීවිතයක ආරම්භය වූ මේ අවධිය මානව පරිණාමයේ ඉතා වැදගත් කඩඉමක් ලෙස සැලකේ. එදිනෙදා දඩයමින් උපයාගත් ප්‍රෝටීන මාංශය වෙනුවට සැලසුම් කරමින් ආහාර නිෂ්පාදනය කිරීමට ඔහු පුරුදු පුහුණු විය. වැඩි වැඩියෙන් ධාන්‍ය වගාකිරීම හේතු කොට ගෙන ඇතිවන කාබෝහයිඩ්‍රේට සපිරි ධාන්‍ය ආහාරයට ඔහු ක‍්‍රමයෙන් හුරුවිය.

කාබෝහයිඩ්‍රේට මගින් ඔහුගේ මොළය වඩාත් පුඵල් විය. එසේම දැන් ඔහුට දිනපතා දිවීමක් නැති නිසා සිතන්නට හා අදහස් හුවමාරුවට අතිරික්ත කාලයක් ඇතිවිය. ඒ අනුව සංස්කෘතික යුගයට මානවයා පරිණාමය වෙමින් බුද්ධියෙන් කළ යුතු දේ ක‍්‍රමයෙන් එකතු වන්නට විය. මානවයාගේ සමූහ චින්තනය මගින් එකිනෙකාගේ බුද්ධිය ඔවුනොවුන් අතරම සුපෝෂණය විය. ගලෙන් ගල ඝට්ටනය කොට නිපදවා ගත් ගිනිපුපුරු මෙන්ම 5ජී තාක්ෂණය ද පොදු මානව බුද්ධියේ ප‍්‍රතිඵල වන්නේ එම නිසාය.


මානවයා නොවන සතුන්ගේ ජානමය බුද්ධිය ස්වභාවයෙන්ම පරම්පරාවෙන් පරම්පරාවට සම්පේ‍්‍රෂණය වෙයි. මානවයා තම ජානමය බුද්ධිය මෙන්ම, ඉගෙනුම මගින් ලබාගන්නා බුද්ධිය ද පරම්පරාවෙන් පරම්පරාවට සම්පේ‍්‍රෂණය කරයි. එකී පරම්පරාව, එම බුද්ධිය මෙන්ම නව ඉගෙනුම මඟින් ලබාගන්නා බුද්ධිය ද භාවිත කරමින් මානවයා සම්පතක් බවට පරිපූර්ණ කරයි. එ් අනුව මානව කණ්ඩායම් තම නිර්මාණාත්මක බුද්ධිය භාවිත කරමින් සාහිත්‍යය, කලාව, සංගීතය, නර්තනය, ගීතය පමණක් නොව විද්‍යාව හා තාක්ෂණයද, ගණිතය හා ජ්‍යාමිතිය ද බිහි කර ඇත. අවසාන විනිශ්චයේදී මේ නිර්මාණ බිහිකළ මානවයන් පමණක් නොව මුඵමහත් මානව සමාජයම එම නිර්මාණ භුක්ති විදිනු ඇත. එය සීසාන නඟුල නිර්මාණයේ සිට අභ්‍යවකාශ චන්ද්‍රිකාව දක්වා වූ දීර්ඝ ගමන් මඟක් අපට පෙන්නුම් කරයි.


මානව බුද්ධිය විසින් කෘත‍්‍රිම බුද්ධිය නිර්මාණය කෙරෙනුයේ තවත් සුවිශේෂ මානව විජයග‍්‍රහණයක් ලෙසය. කෘත‍්‍රිම බුද්ධිය AI-Artificial Intelligence අයත් වන්නේ මානව බුද්ධිය විසින්ම නිර්මාණය කරන ලද පරිගණක විද්‍යාව නම් විෂය පථයට ය. මෙම කෘත‍්‍රිම බුද්ධිය හෙවත් බුද්ධිමත් යන්ත‍්‍ර, ක‍්‍රියා හා ප‍්‍රතික‍්‍රියා දක්වන්නේ මානවයාගේ අනුරුවක් ලෙසය.
රුසියානු ජාතික Garri Kimovich Kasparov ලෝක චෙස් ශූරයා ලෙස කිරුඵ පළඳින්නේ 1986 දීය. එතැන් සිට ඔහු තම ක‍්‍ර‍්‍රීඩාවෙන් සමුගන්නා තුරු එනම් 2005 දක්වා පුරා වසර 19ක් හෙතෙම ලෝක චෙස් ශූරයා විය. අමෙරිකානු ෂඊඵ සමාගම ෘැැච ඊකමැ නම් පරිගණකය 1989දී නිර්මාණය කිරීම ආරම්භ කරන්නේ චෙස් ක‍්‍රීඩාව සඳහා වූ දත්ත හෙවත් ඉගෙනුම ලබාදෙමිනි.

මේ නිර්මාණය සඳහා විද්වතුන් රැුසකගේ දැනුම ලබාගත් අතර IBM iud.u Deep Blue අතර ප‍්‍රමුඛය. මා ඔබට මේ විද්වතුන්ගේ නම් සඳහන් කළේ මන්දැයි සිතා බලන්න. කෘත‍්‍රිම බුද්ධිය නිර්මාණය කිරීමේදී එය පොදු මානව සමූහ නිර්මාණයක් ලෙස එකලස් වූවා මිස ජාති ආගම් හෝ භාෂා භේදයන්ගෙන් සැලසුම් නොවීය.

ත්‍ැබට චීන ජාතිකයකු වන අතර ඔයදප්ි ඉන්දීය ජාතිකයෙකි. ඵමරර්හ කැනේඩියානු ජාතිකයෙකි. ෂඊඵ අමෙරිකානු සමාගමක් වෙයි. මොවුන් ඇතුඵ සියයකට ආසන්න කණ්ඩායම පොදු මානව දැනුම භාවිත කරමින් නිර්මානය කළ කෘත‍්‍රිම බුද්ධිය චෙස් ක‍්‍රීඩාවට ගැළපෙන ලෙස නිර්මානය කරන ලදි. 1997 මැයි 11 වෙනිදා ජාත්‍යන්තර චෙස් තරග නීතිරීතිවලට එකඟව ණ්ිචැරදඩ මානවයා සමග ෘැැච ඊකමැ කෘත‍්‍රිම බුද්ධිය චෙස් ක‍්‍රීඩාවේ යෙදුණි. ෘැැච ඊකමැ කෘති‍්‍රම බුද්ධිය, තරග වට එකකදී පමණක් පරාජය වී අනෙකුත් වට සියල්ලම මානව බුද්ධිය යටපත් කරමින් ජයගත්තේය. එ් අදින් දශක 2කටත් වඩා එහා අතීතයකදී ය. මේ සිදුවීම මානව වංශ කථාවේ සටහන් වන්නේ මානව බුද්ධිය, කෘති‍්‍රම බුද්ධියකට පරාජය වූ ප‍්‍රථම අවස්ථාව ලෙසය.


එදා සිට ගෙවීගිය කාලය තුළ කෘත‍්‍රිම බුද්ධිය ඉතා වේගයෙන් සංවර්ධනය වී ඇත. එ් අනුව කෘත‍්‍රිම බුද්ධිය ආකාර 4කට වර්ග කොට, බුද්ධිමත් යන්ත‍්‍ර නිර්මාණය කිරීමට පරිගණක ඉංජිනේරුවන් සමත්වී ඇත.


මූලික ආකාරයේ කෘති‍්‍රම බුද්ධිය සහිත ප‍්‍රාථමික යන්ත‍්‍ර එ් අතුරින් පැරණිතම නිර්මාණය වේ. මේවාට අතීත මතකයන් හෝ පැරණි දත්ත විශ්ලේෂණය මගින් තීන්දු ගත නොහැකිය. නිර්මාණයේ දී ඉගෙනුම ලැබූ දත්ත මත පමණක් කටයුතු කරයි. ලෝක චෙස් ශූරයා පරාජයට පත් කරන ෘැැච ඊකමැ එවැනි ප‍්‍රාථමික හෙවත් ඊ්ිසජ දෙරප කෘත‍්‍රිම බුද්ධියකි. මෙම බුද්ධිය තමාට පවරන විශේෂිත කාර්ය එකකට හෝ කීපයකට පුහුණු කර ඇත.


දෙවැනි කාණ්ඩයට ගැනෙනුයේ සීමාසහිත මතකය ( Limited memory * සහිත කෘත‍්‍රිම බුද්ධියයි. පැරණි දත්ත විශ්ලේෂණය කරමින් එ් අනුව අනාගතය පුරෝකථනය කිරීමේ හැකියාව එයට ඇත. ීැකෙ ාරසඩසබට ජ්රිහි කටයුතු කරන්නේ මෙම කෘත‍්‍රිම බුද්ධියයි.


සාමාන්‍ය මානවයකු සිතන ආකාරයට කටයුතු කළ හැකි කෘත‍්‍රිම බුද්ධිය සහිත යන්ත‍්‍රවලට මානව හැඟීම් අවබෝධ කරගත හැකිය. මෙම යන්ත‍්‍ර ‘ Self Aware AI ලෙස නම් කෙරෙයි. දැනට ඉහත ආකාරයේ කෘත‍්‍රිම බුද්ධිය සහිත යන්ත‍්‍ර විද්වතුන් නිර්මාණය කර ඇත. Self driving carsys යනු ස්වයංසංවේදී කෘත‍්‍රිම බුද්ධියයි. අනාගත රොබෝ තාක්ෂණය මගින් මෙම බුද්ධිමත් යන්ත‍්‍රය ද හෙට හෝ අනිද්දා වන විට මානව සමූහ බුද්ධිය භාවිතාවෙන් ලොව කොතැනකදී හෝ එළිදකිනු ඇත. ආතර් සී ක්ලාක් චින්තකයාගේ මතය වී ඇත්තේ මෙම නිෂ්පාදන තරගයේදී චීනය ජයගන්නා බවයි.

කෘත‍්‍රිම බුද්ධිය පහළ වීම මානව පරිණාමය තවත් එක් ඉහල ඵලයක් වනු ඇත. අද ද ඔබ භාවිත කරන ී Siri, Gmail, Tesla, Amazon, Google now ආදිය කෘත‍්‍රිම බුද්ධියයි. එසේම ස්මාර්ට් ෆෝන්, ඩ්‍රෝන, සමාජ ජාලා, ෆෝන් බෑන්කින් ආදිය කෘත‍්‍රිම බුදධියෙන් ඔබ ලබන ප‍්‍රතිලාභයි.
මානව බුද්ධිය මෙන් නොව කෘත‍්‍රිම බුද්ධියේ දී සිදුවන වැරදි ඉතා අවමය. එසේම විශ්වසනීයත්වය හා අතිශය නිවැරදිභාවයෙන් මානව බුද්ධියට වඩා ඉහළය. එසේම වේගවත්ය. අතිශය දුෂ්කර තත්වයක් යටතේ වුවද කෘත‍්‍රිම බුද්ධිය මැසිවිලි නොනගා තම කටයුත්ත සඳහා ඉදිරියට යයි. බෝම්බ නිෂ්ක‍්‍රිය කිරීම, ගිනි නිවීම ආදිය සඳහා කෘත‍්‍රිම බුද්ධිය යොදවා ගැනීම අද සාමාන්‍ය කාරණාවකි.


කෙසේ නමුත් කෘත‍්‍රිම බුද්ධිය වැරදි අත්වලට පැවරුණහොත් එය මානව සමාජයේ අවසානය විය හැකිය. තුන්වැනි ලෝක යුද්ධයක් තීන්දු වුවහොත් කෘත‍්‍රිම බුද්ධිය හිමි දෑත්වල ක‍්‍රෑරත්වය බිලියන 7ක ජනයා වෙත නිසැකයෙන්ම එල්ල වනු ඇත.


කෘත‍්‍රිම බුද්ධිය සංවර්ධනයේ උපරිම ඵලයේදී ඔවුන් විසින් මානවයා පාලනය කරනු ඇති බවට ද මතයක් වේ. එ් වෙනුවෙන් විද්වතුන් පෙනීසිටින්නේ එවැන්නක් විය හැකි නමුත්, එසේ වීමට ඇති සම්භාවිතාව ඉතා අවම බව පෙන්වා දෙමිනි.x

මනුෂ්‍යත්වයේ පහළම අත්දැකීම් ඔවුහු විඳිති

0

මා බෙහෙවින් ආසා කරන්නේ උපසංස්කෘතික හැසිරීම්වලටය. 1996-7 කාලයේ මා ජීවත්වූ නෝර්වේ රටේ එන්කේආර් 2 චැනලයේ විකාශයවූ උපසංස්කෘතින් පිළිබඳ වැඩසටහන මගේ මේ පිළිබඳ අද පවතින ආසාව මුවහත් කළ නිමිත්තයි. උපසංස්කෘතීන් පිළිබඳ මා තුළ තවත් කුහුලක් ඇතිකළේ භද්‍රජි මහින්ද ජයතිලක විසින් රචිත ‘සුරදූත පුර’ නවකතාවයි. ලොස් ඇන්ජලිස්හි හිස්පැනික් (ලතින් ඈමරිකානු සම්භවයක් සහිත ජනතාව* තරුණ කණ්ඩායම්හි හැසිරීම්, ඔවුන්ගේ ස්පේ‍්‍ර ගන් බිතුසිතුවම් කලාව හා කණ්ඩායම් අතර ඇතිවන බිහිසුණු ගැටුම් එහි විෂයයි.
වාණිජ ලිංගික සේවා සපයන්නන් හා සපයන්නියන් බොහෝ කලෙක සිට මගේ සැලකිල්ලට පාත‍්‍රවූ කණ්ඩායමකි. පසුකාලීනව මම ඔවුනට නීතිඥ සේවා සපයන හා ඔවුන් වෙනුවෙන් කතාකරන කෙනෙකු බවට පත්වුණෙමි.


මා හොංකොං රටේ ජීවත්වුණු සමයේ ලොව පුරා වෙසෙන එවැනි සේවා සපයන්නියන්ගේ මහා සම්මේලනයකට සහභාගිවුණේ මහත් අභිරුචියකිනි. එය මා බොහෝ කලක් සිට බලපොරොත්තුවුණු අවස්ථාවකි. හොංකොං පොලිටෙක්නික් විශ්වවිද්‍යාලයේ තිබුණු එම රැුස්වීමේ මමද ආරාධිතයෙකි. ’ස ඔැබට ලිංගික සේවා සපයන්නියන් හා කටයුතු කරන සංවිධානයකි. ඔවුහු හොංකොං හා වෙනත් රටවලද කටයුතු කරති.


එම රැස්වීමේදී සම්පත්දායකයන් වූයේ ලිංගික සේවා සපයන්නියන්මය. ලංකාවේදී නම් අපගේ අවඥාවට ලක්වුණද, මෙහිදී ඔවුන් ඉතා දැනුමැ’ති පුද්ගලයන් බව ඔප්පු කළේ තමන්ගේ වෘත්තීය සුදුසුකම් ඉදිරිපත් කිරීමේදීය. සමහරුන් ගුරුවරුන් වුණු අතර සමහරු උපාධිධාරීහු වූහ. ඔවුන් කතාකළ එකම දෙය නම්, තමන්ට තම කාර්යය කරගෙන යාමට ඇති අයිතිය තහවුරු කරගැනීමයි. වෙන කෙනෙකුගේ වහලකු නොවී, වෙන කෙනෙකුට කප්පම් නොගෙවා තම ශරීරය අලෙවිකර මුදල් ලබා ගැනීමට ඇති අයිතියයි.


කෙනෙකු ලිංගික සේවා සපයන්නියක හෝ සපයන්නෙකු වන්නේ කෙසේද යන්නට පොදු පිළිතුරු නැත. විවිධ හේතු මත ඔවුහු මෙම වෘත්තිය තෝරාගනිති. මට නෝර්වේහිදී හමුවුණු මාරියා පෘතු ගීසි භාෂාව මනා ලෙස හසුරුවන ඉතා රූමත් කාන්තාවකි. දකුණු අප‍්‍රිකානු ජාතික ඈ ඇපාතයිඞ් සමයේදී ලිංගික සේවා සපයන්නියක් වූවාය. ඇය කියූ පරිදි එය ඉතා දුෂ්කර, වේදනාකාරී හා අසීරු රැුකියාවකි. එතුළ ඇය කිසිදු විඳීමක් ලබා නැත්තේය. ඇගේ වර්ග කිරීමට අනුව, කිසිදු ආකාරයකට තමා නැවත තෝරානොගන්නා රැකියාවකි. ඇය එයින් ඉවත්ව භාෂා පරිවර්තිකාවක වී ඇත. ‘මිදීමට නොහැකි රැුකියාවක්’ යන දුර්මතය නිෂ්ප‍්‍රභ කොට, ඇය විවාහවී දරුවන් ලබා වෙනස් ආරක රැුකියාවක් කරන්නීය.


‘එම්පවර්’ තායිලන්තයේ බැංකොක් නගරය මූලික කරගත් සංවිධානයකි. මගේ මිත‍්‍ර මැක්ස් එඩිගර් එහි සමාරම්භකයෙකි. ඔවුහු, බැංකොක් නගරයේ අවන්හල්, ගො ගො බාර් ( Go Go Bar )* හා වෙනත් ස්ථානවල රැකියා කරන ලිංගික සේවා සපයන්නියන් සංවිධානය කර, උසස් අධ්‍යාපනය, වෘත්තීය පුහුණුව හා භාෂා ප‍්‍රවීණතාව ලබාදී, ඔවුන් එම පසුගාමී තත්ත්වයෙන් මුදවා ගනිති. විශේෂත්වය වන්නේ මෙහි සියලූ සංවිධාන ව්‍යුහයන් එම සේවා සපයන්නියන් විසින්ම කිරීමයි. තවද, ඔවුන් තම ජීවිත වෙනස් කරගන්නා තුරුම මෙම රැුකියාව කිරීමයි. එමෙන්ම ගො ගො බාර් හා සේවා සපයන ආයතන හිමියන්ද මෙම කාර්යයට ඔවුන්ගේ එකඟතාව ලබාදීමයි.
ඔවුහු විවිධ සංවිධාන හා පුද්ගලයන්ට තම ව්‍යාපාරය ගැන කියාදෙති. ඒවා කියා දෙන්නට පෑමිණෙන්නේද සේවා සපයන්නියන්මය. සමහර විට එම සම්මන්ත‍්‍රණ තුළද මුදලට තම සේවාදායකයන් සොයාගන්නට ඔවුන් කටයුතු කරන්නේ එම සම්මන්ත‍්‍රණ තුළද කටේ කෙළ හළමින් සිටින්නන් බහුල නිසාය. ප‍්‍රශ්නය ඔවුන්ගේ නොව සේවාදායකයාගේය.


වරෙක මැක්ස්ගේ මිතුරෙකුට අනාවරණ වැඩසටහනක ( Exposure Programme ) එම සංවිධානයට සම්බන්ධ පිරිස් සමග ගතකිරීමට අවශ්‍ය විය. මැක්ස් සම්බන්ධීකරණය කර දුන් අතර, එම කණ්ඩායම මැක්ස්ට පවසා සිටියේ තමන් මිතුරාට ඉතා ඉහළින් සැලකූ බවය. සිදුවී තිබුණේ එම මිතුරා මැක්ස්ගේ අනුග‍්‍රහය හේතුවෙන් ඉතා හොඳ ලිංගික අනුග‍්‍රහයක් ලබා තිබීමය. මන්ද ඔවුන්ගේ සැලකිල්ල ඔවුන්ගේ ආකාරයටය. එහි තෝරාගැනීම හා අධ්‍යාත්මය සතුවිය යුත්තේ සම්බන්ධවන අයටය. ලංකාවේ මෙවැනි සංවිධානයක් ඇරඹුමට මා බොහෝ උත්සාහ කළ අතර, එවැනි සමහර උත්සාහයන්ට දායකවීමටද හැකිවිය. ඔවුන් සමග පෙනීසිටීමද, ඔවුන් පිළිගැනීමද, ඔවුන් හා උරෙනුර ගැටී සිටීමද ඔවුන්ට දක්වන මහත් පිළිගැනීමකි, ගෞරවයකි.
පිරිමි සේවා සපයන්නන්ගේ කතාව මීට වඩා භයංකර විය හැක.

මන්ද ඔවුන් බහුතරය සංක‍්‍රාන්ති ලිංගිකයන් හෝ සමලිංගිකයන් වීමය. පිළිගැනීමක් ඇත්තේම නැත. රාත‍්‍රියේදී වීදියක හමුවුවොත් අපහරණයට ලක්වෙති. නිලදරුවන් අතින්ද අපහරණයට ලක්වෙති. ගෙදරින්ද පලවා හැර ඇත. ගමෙන්ද එලවා දමයි. ඔවුන්ට නැවත සමාජගත වන්නට, සමාජයේ පළමු පන්තියේ පුරවැසියන් ලෙස පිළි ගැනීමක් ලබාගන්නට හැකිවේද? පෙර කලෙක ලංකාවේ සංවිධානාත්මක වීදි සේවා සපයන්නියන් සිටියද ආරක්ෂක හේතු මත ඔවුන් වීදියෙන් ඉවත්ව ගොසිනි. පිටකොටුවේ හෝ වෙනත් තදාසන්න නගරවල ඔවුහු සුළු වශයෙන් සිටිති.
ලිංගික සේවා සෑපයීම පහසු කරුණක්ද? මචං චිත‍්‍රපටයේ පිරිමි සේවා සපයන්නා තම සේවාව සපයා කාමරයෙන් එළියට පැමිණ වෙහෙස නිසාම බිත්තිය දිගේ රූටා වැටෙන ආකාරය මට අදද මතකය. ගැහැනියකට පිරිමින් බර ගණනක් ඇසුරු කිරීමට බලකෙරුණද, පිරිමියකුට එසේ සේවා සපයන්නකු ලෙස ගැහැනුන් බර ගණනක් සංතර්පණය කළ හැකිද? ලිංගික මිථ්‍යාද සමාජයේ බහුලය.


ලෝකයේ ලිංගික සේවා සපයන නගර ඇති අතර ඉන් කිහිපයක් බැලීමට මා ගොස් ඇත. බැංකොක් නගරයේ පැට්පොන්ග්, කව්බෝයි හා වෙනත් වීථිද, පිලිපීනයේ මකිනි වීථියද, ඉන්දියාවේ බොම්බායේ කාමටිපුර ඒවායින් විශාලතම ඒවාය. ඉන්දුනීසියාවේ ජකාර්තා නුවර, දිල්ලි නුවර හා සිංගප්පූරුවේ ගේලෑන් ප‍්‍රදේශයද මතක තබා ගනු වටී. ලෝකයේ වෙනත් බොහෝ තැන්වලද මෙවැනි සංගෘහිත ප‍්‍රදේශ ඈත. ලිංගික සේවා සපයන ආයතන මෙන්ම විවිධ රටවල ලිංගික සේවා සැපයීම සම්බන්ධ වෙබ් පිටුද ඇත. ලිංගික සේවා භාෂාවද සුවිශේෂය.


ලංකාවේ කූට්ටනය සිදුවේද? ලංකාවේ අතිමහත්වූ (3000කට ආසන්න* ස්පා ආයතනවල වැඩකරන ලාංකීය කාන්තාවන්ට එම්පවර් වැනි අත්දැකීමක් ලබාගැනීමට අවස්ථාව නැද්ද? ඇත්තටම ඔවුන් එම රස්සාව කරන්නේ මගේ දකුණු අප‍්‍රිකානු මිතුරිය සේ තෝරාගැනීමක් සහිතවද? නැත්නම් කූට්ටනය වීම තුළද? මැද මාවතේ සිනමාකරු එච්ඞී පේ‍්‍රමරත්න, කිනිහිරියා මල් තුළින් කී කථාව අපට ග‍්‍රහණය වුණේද? ලංකාදීප පුවත්පතේ ලහිපිටේ රැුකියා (විවිධ) තීරයේ රුපියල් 2,00,000 සිට මාසික වැටුප් ලැබෙන රැුකියා දැන්වීම්, අප සලකන්නේ කූට්ටනය ලෙස නොවේද? එහි රැුවටීම නැද්ද? ඔබම කියවා බලන්න. මහා පරිනිබ්බාණ සූත‍්‍රය හා පවුකාර ස්ත‍්‍රිය කතාවන්හි සේවා සපයන්නියන් දෙස ආගමික ශාස්තෲවරුන් කෙසේ බලා ඇද්දැයි ඔබටම සොයාගත හැක.


මනුෂ්‍යත්වයේ පහළම අත්දැකීම් ඔවුහු විඳිති. ඒ ගැන කියන්නට ඔවුන්ට කෙනෙකු නැත. අසන්නට වේලාවක් අපටද නැත. ඒවා කියන චිත‍්‍රපට පමණක් අපි බලන්නට පුරුදුව සිටිමු, වීඑෆ්එම් සේවයේ ශාන් විජේතුංග මෙහෙයවන වැඩසටහනකදී එවැනි සේවා සපයන්නියක සමග සම්මුඛ සාකච්ඡුාවකට සහභාගි වී, මට ලැබුණු ප‍්‍රතිචාර විවිධය. ඇයට තම දරුවාගේ පාසලද අහිමි විය.x

ලක්ෂාන් ඩයස්

මානව හිමිකම් හා ජාතික ආරක්‍ෂාව

0

ජාතික ආරක්‍ෂාව උදෙසා මානව හිමිකම් නොසලකා හැරිය යුතු යැ’යි කියන කතාව, දැන් එක්සත් ජාතික පක්‍ෂ නියෝජ්‍ය නායකයාට ද බෝ වී තිබේ.

රටක් සංවර්ධනය කරන තුරු මානව හිමිකම් පසෙකින් තැබිය යුතු යැ’යි කීම ද ඒ කාසියේ ම අනෙක් පැත්ත ය. මේ දෙමුහුණුවරෙන් යුක්ත එක ම කතාව, හෙවත් දෘෂ්ටිය, ඉතිහාසයේ පුරා ම වරින් වර ලෝකය පුරා ම පැතිරී යන ව්‍යාධියකි. අදත් හෙටත් එය එසේ ම ය.

ව්‍යාධියක් ලෙස ඒ දැක්ම බෝ වන්නේ විශේෂිත මිනිස් කොට්ඨාසයක් අතර ය. එනම්, බලයේ සිටින ආඥාදායකයන්, බලයට එන්නට බලාපොරොත්තුවෙන් සිටින ආඥාදායක මනැස් ඇත්තවුන් හා ඒ දෙවර්ගයේ ම අන්තේවාසිකයන් හැටියට ඉන්නට කැමති වහලූන් වැනි මිනිසුන් අතර ය.

ඉහත කොට්ඨාසවලට අයත් නොවන, කෙටියෙන් කිවහොත්, තමා ලද මිනිස්කම ගැන අබමල් රේණුවක තරම් හෝ ගෞරවයක් ඇති කිසි ම මිනිසකු මානව හිමිකම්, අන් කිසිවකට පාවා දෙන්නට කැමති වන්නේ නැත. ඒ නිසා, ආරක්‍ෂාවට මානව හිමිකම් යටත් කළ යුතු ය කියන්නා ද එවැනි මිනිස්කම ගැන ගෞරවයක් නැත්තකු හැටියට හඳුනා ගත්තාට කමක් නැත.

ආරක්‍ෂාවේ නාමයෙන්, මහමඟ හරස් කර, මිනිසුන්ට හා වාහනවලට ගමන් කරන්නට නොදී ප‍්‍රභූ වාහන එතැන් පසු කර යන තුරු, සෑහෙන වේලාවෙක් තබන විට, තමන්ගේ වාහනවල නලාව ශබ්ද කර ඊට විරෝධය පෑමේ සිදුවීම් පසුගිය දිනවල වාර්තා විය. ඇත්ත වශයෙන් ම එතැන ඇති වුණේ, තමාගේ යාමේ ඊමේ නිදහස වෙනුවෙන් කිසියම් හඬක් නැගූ මිනිසුන් හා ඒ නිදහස සීමා කළ ‘ආරක්‍ෂාව’ අතර ගැටුමකි. යන්නේ ලංකාවේ ජනාධිපතිවරයා වුණත්, ඔහුට එසේ යෑමට ඇති අයිතිය ජාතික ආරක්‍ෂාවේ ම අංගයක් ලෙස කිසිවකු කීවත්, තමන්ගේ අයිතිවාසිකම් ඒ වෙනුවෙන් පාවා දෙන්නට මිනිසුන් කැමති නැති බව ඉන් පැහැදිලි වෙයි.

අපේ ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ ජනතා පරමාධිපත්‍යය කියා දෙයක් තිබේ. එය අයත් ජනතාවට ය. එය අන්සතු කළ නොහැකි ය. ජනතා පරමාධිපත්‍යයට අයත් අංග තුනෙන් එකක් වන්නේ මූලික අයිතිවාසිකම් ය. ඒ මූලික අයිතිවාසිකම් ව්‍යවස්ථාවේ තුන්වැනි පරිච්ඡෙදයේ, ව්‍යවස්තා පහක විස්තරාත්මක ව දක්වා තිබේ. ඉන් ව්‍යවස්ථා තුනක දක්වා ඇති අයිතිවාසිකම් කිසි ම සීමාවකට යටත් නැත. ව්‍යවස්ථාවේ සඳහන් අනෙක් අයිතිවාසිකම් සීමාවලට යටත් කර ඇත. එහෙත් ඒ අයිතිවාසිකම් සීමා කළ යුත්තේ ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ දක්වා ඇති සීමා තුළ පමණකි.

දැන් එක්සත් ජාතික පක්‍ෂ නියෝජ්‍ය නායකයාගෙන් ඇසිය යුතු ප‍්‍රශ්න කිහිපයක් තිබේ.

‘තමා කියන ආරක්‍ෂාව සැපයීම සඳහා මූලික අයිතිවාසිකම්වලට ව්‍යවස්ථාවේ දක්වා තිබෙන සීමාවන් ද තව දුරටත් පුළුල් කළ යුතු යැ’යි ඔහු කල්පනා කරන්නේ ද? තවදුරටත් කිවහොත්, ව්‍යවස්ථාවේ දක්වා ඇති කිසි ම සීමාවකට යටත් නොවන අයිතිවාසිකම් ද සීමා කළ යුතු යැ’යි ඔහු කියන්නේ ද? මානව හිමිකම් යටපත් කොට ජාතික ආරක්‍ෂාව ඉහළට ගැනීමෙන් පසු ඉතිරි කරන්නට ඔහු බලාපොරොත්තු වන්නේ මිනිස් අයිතීන් නැති මිනිසුන් පිරිසක් ද? ඔහුගේ බලාපොරොත්තුව එවැනි ලංකාවක් ද?

මේ ප‍්‍රශ්නවලට පිළිතුරු දෙන්නට තරම් ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව වත්, මානව අයිතිවාසිකම්වල පසුබිමවත් ගැන දැනුමක් සජිත් පේ‍්‍රමදාස මහතාට ඇති බව අපි නොසිතමු. එවැනි දැනුමක් ඇත්තකු කිසි විටෙක මෙවැනි ප‍්‍රකාශ නොකරන හෙයිනි. එහෙත් සජිත් පේ‍්‍රමදාස මහතාගේ කතාව බැ?රුම් එකකි. ඒ ඔහු ලංකාවේ ජනාධිපතිවරයා වන්නට ද කල්පනාවෙන් පසු වන නිසා ය. රටක ජනාධිපතිවරයකු වන්නට බලා සිටින දේශපාලන නායකයකු, මානව හිමිකම් පසෙකට දමා ජාතික ආරක්‍ෂාව ඉහළට ගත යුතු යැ’යි කියන විට ඒ රටේ ජනතාව බියට පත් විය යුතු ය. විශේෂයෙන් පසුගිය රාජපක්‍ෂ පාලන කාලය ගැන දන්නා, ඊටත් එහා ජේආර් ජයවර්ධනගේ පාලන කාලය දක්වා යන දැනුමක් ඇති සියලූ දෙනා ම ඒ ගැන බිය විය යුතු ය. ඒ හැම අවස්ථාවක දී ම මානව හිමිකම් පසෙකට දමා ඒ ඒ ආණ්ඩු විසින් කරන ලද විනාශය අප හොඳින් ම දන්නා නිසා ය. මේ තරමට මානව හිමිකම් ගැන ගරු කරන පරිසරයක් රටක් හැටියට අපට නිර්මාණය කර ගත හැකිි වූයේ 2015 ජනවාරි මාසයේ කරන ලද දේශපාලන වෙනසෙන් පසුව ය.

ඒ වෙනසට දායක වූ ඇත්තකු, දැන් මානව හිමිකම්, ජාතික ආරක්‍ෂාව සඳහා පාවා දිය යුතු යැ’යි කියන විට, එවැනි චින්තනයක් සහිතවූවන් රටේ අනාගත නායකත්වයට පත් වීම හැකි වෙර යොදා නැවැත්විය යුතු යැ’යි කියන කල්පනාව මානව ගරුත්වය අගය කරන හැම දෙනාගේ ම සිත් තුළ ඇති වේ. සජිත් ප්‍රේමදාස ඇමතිවරයාගේ අදහසේ අනෙක් පැත්ත මීට පෙර මැතක දී කීවේ ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතා ය. ඔහු කිව්වේ, සංවර්ධනය සඳහා මානව හිමිකම් නොසලකා කටයුතු කළ යුතු බව ය. ඔහු ආරක්‍ෂක අමාත්‍යාංශ ලේකම් ධුරය දැරූ කාලයේ සංවර්ධනය සඳහාත්, ජාතික ආරක්‍ෂාව සඳහාත් මිනිස් ගරුත්වය පමණක් නොව මිනිස් ජීවිත පවා විනාශ කළ හැටි අපට හොඳට මතක ය. එජාප නියෝජ්‍ය නායකයා දැන් කියන දේවලින් හැෙඟන්නේ, ඔහුට බලය ලැබෙන විටෙක අපට බලාපොරොත්තු විය හැක්කේ ද, 2005-2014 භීම සමයේ ම දිගුවක් බව ද?x

ජාතිකත්වය රෙපරමාදු වී ද ?

0

එළඹුණු සතිය තරම් දේශපාලනික සිදුවීම් සමුදායකින් ගහණ එකක් ගැන සිතා ගත නොහැක. සමහර ඒ සිදුවීම් හුදෙක් සිදුවීම් ලෙස ම ලඝු කළ නොහැක. ඒවා නව ප‍්‍රවණතා හෝ එවැන්නකට මග පෑදිය හැකි විභවතාවක් ඇති ආරම්භයන් ලෙස හඳුනා ගත හැක.


පසුගිය සතියේ මගේ අවධානය වඩා යොමු වූයේ වයඹ පළාත ඇතුළු තවත් ප‍්‍රදේශ කිහිපයක ම දුටු මුස්ලිම් ව්‍යාපාර හා පුද්ගලයන්ට එරෙහි ව දියත් වූ කුප‍්‍රකට ප‍්‍රහාර මාලාවට ම නොවේ. එම ප‍්‍රහාර මුළුමනින් ම පිළිකෙව් කළ යුතු නමුදු එම ‘හැසිරීම’ සාමාන්‍ය දකුණේ හෙළ-බොදු තත්ත්වයේ පුරෝකථනය කළ හැකි ( predictable ) හැසිරීම ය. එක ම වෙනස ඔවුන් මෙවර හෙල්මට් පැළඳ ගිනි තැබීම ය; ගල් ගැසීම ය. ඊට හෙළ-කිතුනු කොටසකුත් එකතු වේ නම් මම මවිත නොවෙමි. ඒ පා.ම. දයාසිරි ජයසේකර කිතුනු පිරිස් අතරත් අන්තවාදී කොටස් සිටිය හැකි’යි කීමෙන් අනතුරු ව සමාජ මාධ්‍ය හරහා එතුමන් ලද කුණුහරුපමය, වෛරී හා ප‍්‍රචණ්ඩකාරී කිතුනු ප‍්‍රතිචාරය කියවීමෙන් ලද ‘අධ්‍යාපනය’ නිසාවෙනි. බයිබලයේ ම කියැවෙන පරිදි දෙමාපියන් ඇඹුල් කෑ විට හිරිවැටෙන්නේ දරුවන් දත් ය. ’83 ජුලි ආභාසය දකුණේ සමාජයෙන් මුළුමනින් ම පහව නොගොස් ඇති බව මැයි 13 දින ක‍්‍රියා කලාපයෙන් මැනැවින් පෙනේ. මැතිව්ලා ද ඇල්ලේලා වෙනුවට නව ගිහි-සඟ-දෙස්පලූ අනුප‍්‍රාප්තියක් සුමුදු ව ගොඩනැගී ඇත.


උත්ප‍්‍රාසජනක දේ නම් මුස්ලිම් විරෝධී ප‍්‍රචණ්ඩත්වය හෙල්මට්ධාරී පුරවැසියන් මුදා හළ දිනට පසු දින ම කොළඹ නව දේශපාලන ව්‍යාපාරයක් ‘ජාතික මග’ නමින් දියත් වීමයි. එය සුවිශේෂ වන්නේ එම සාකච්ඡුාව කැඳ වූ පාර්ශ්වයේ අඩු තරමින් ඓතිහාසික ඉලක්ක ප‍්‍රජාව ( constituency )* හෙල්මට්ධාරී ගිහි-සඟ පිරිස ම ද විය හැකිව තිබීමයි. එසේ නොවේ නම් ඊට හේතු වන්නේ එම කොටස් කඩාගෙන ගිය ‘පිවිතුරන්’ සමග සිටීම ය. කෙසේ හෝ චම්පික රණවක ප‍්‍රමුඛ ව, කතානායක ඇතුළු විශාල පිරිසකගේ සහභාගිත්වයෙන් දියත් වූ සභාවෙහි හා ඉන් අනතුරු ව රණවක දෙරණ නාලිකාවේ 360 වැඩසටහනේ පෙනී සිටීමින් කළ ප‍්‍රකාශ අතිශයින් වැදගත් ය.

මෙම අවස්ථාවන්හි රණවක විසින් කරන ලද අදහස් දැක්වීම්වල අන්තර්ගතය විශ්ලේෂණය කිරීම වටී. කතාවෙන් මිනිසා මිනිය හැකි නම් රණවක බරපතළ ලෙස වෙනස් වී, පරිණත තලයකට හා බොහෝ දුරකට මධ්‍යස්ථ ආස්ථානයකට පිවිස ඇත. මෙම වර්ධනය මා දකින්නේ ‘ජාතිකත්ව රෙපරමාදුවක්’ ලෙස ය. මෙහිදී රණවකගේ යටගියාව අවුස්සනු මට අවැසි නැත. එය දන්නෝ දනිති. වැදගත් දේ නම් ඇත්තට ම රණවක පරිණාමය වී ඇත් ද යන්න ය. එසේ වී නම් හෝ වන්නට කැමැත්තේ නම් ලාංකීය සමාජය එම නව දැක්ම සාධනීය එකක් ලෙස නිර්මාණශීලී විවේචනයෙන් භාරගත යුතු ය. රණවක ළඟ සිටි බොහෝ අගතිගාමී හා ගැටලූ සහගත කොටස් විවිධ හේතු මත ඔහුගෙන් වෙන් වී ඇත. එම තත්ත්වය රණවකට වාසියකි. ඊට හේතුව ඔහුට තම ඉලක්ක ප‍්‍රජාවක් ගොඩනගා ගැනීමට බාධා වන ණයකරුවන් නොමැති වීම ය.


ඇත්තට ම රණවකගේ ජාතික මගෙහි දේශපාලන දැක්ම කුමක් ද? එය රාජපක්ෂ සහෝදර සමාගමේ එළිය, වියත් මග, පොහොට්ටුව ආදි විවිධ වේශයෙන් එක තලයක ක‍්‍රියාත්මක වන ජාතිකවාදී බලවේග සහ එම සමාගමේ ම අනු-සමාගම් ubsidiaries ) ලෙස තවත් තලයක ක‍්‍රියාත්මක වන බොදු බල, මහසෝන්, රාවණා වැනි ජාතිවාදී බලවේගවලින් වෙනස් වන්නේ කෙසේ ද? එක ම කාසියක දෙපැත්තේ කෙටී ඇති මිගෙලියානු ජාතිකවාදයෙන් හා දනියෙලානු ජාතිවාදයෙන් මිදී ඉන් ඔබ්බට ගමන් කළ හැකි දේශපාලන බලවේගයකට අවැසි ජීව ගුණයකින් හා විභවයකින් රණවක ප‍්‍රමුඛ ජාතික මගට ඒකරාශි කළ හැකි ද ?


පශ්චාත් අපේ‍්‍රල් 21 තත්ත්වය සිංහල ජාතිකවාදී හා ජාතිවාදී ඇරීනාව රත් කළ අතර එහි නායකත්වය තව දුරටත් තහවුරු කර ගැනීමට හා නව නායකත්වයන් ඉස්මත්තට පැමිණෙන්නට විවිධ කොටස් අතර නව තරගයක් මතු ව තිබේ. අන්තවාදී හෙළ-බොදු හා මුස්ලිම්-ඉස්ලාමික කණ්ඩායම් දෙකකට තමන් ආරක්ෂක අමාත්‍යංශයේ ලේකම් ව සිටින කාලයේ රහස් ගිණුමකින් මුදල් හා පඩිනඩි මුදා හළ බවට නැගී ඇති චෝදනාවෙන් ගෝඨාභය නායකත්වය දෙන ජාතිකවාදී සංවිධානවල දිස්නය පහ ව ගියේ ය. තමන්ගේ ම පාසලේ පිට්ටනියේ පවත්නා ක‍්‍රීඩා තරගයක් ලෙස සංවිධානය වුණ ද, දිල්කා මෙනෙවිය කෙතරම් පුල්-ටොස් දැම්ම ද, ගෝඨාභය මහතා දෙරණ 360 වැඩසටහනේ තම සුපුරුදු ‘කූල්’ සිනාවෙන් මිදී අවුල් සහගත ව හැසිරුණේ ඒ නිසා විය හැක. එයින් යම් ආකාරයකට නිර්මාණය වූ රික්තකයක් තුළ ය මෙම නව තරගකරුවන් අප දකින්නේ. රණවක පමණක් නොව ‘යුතුකම’ ද දැන් තරමක් රෙපරමාදු වී ඇත. ඔවුන් විසින් නගරය පුරා අලවන ලද ඇන්ජී ඕ පන්නයේ පාඨ සහිත පෝස්ටර් ව්‍යාපාරය කදිම උදාහරණයකි. පසු ගිය කාලය පුරා ම ආගිය අතක් නැති ව හුන් රතන හිමියෝ පසුගිය සතියේ කොළඹට වැඩම කළෝ මුස්ලිම් අන්තවාදය නසන පස් මග වන් නමක් ඇති පොතක් එළි දැක්වීමට ය.

එම උළෙලට ආරධිත කථික මණ්ඩලය ද, කාදිනල් ද ඇතුළු, නව මිගෙලියානු-දනියෙලූයානු චරිත ය. එහෙත් කුකුසට හේතුවන කරුණ වන්නේ, මේ අවකාශවලට අමරසේකර හා ද සිල්වා වැනි ජ්‍යේෂ්ඨ ජාතිකවාදීන් වැද්ද නොගන්නේ ඇයි ද යන්නයි. නව රෙපරමාදු තත්ත්වයට ඔවුන්ගේ තෙම්පරාදු චින්තන හා යටගියාව නොගැළපෙන නිසා ද? එසේත් නැත්නම් අලූත් මුහුණු කිහිපයකට අවස්ථාව දීම ද?


කුමන හේතුවක් නිසා හෝ සමාජය පරිණාමය වීම සාධනීය දෙයකි. ජාතිවාදය පිළිකෙව් කළ යුතු අතර ජාතිකවාදය පිළිබඳ බරපතළ හා නැවුම් රෙපරමාදුවක් වේ නම් එය ට අවස්ථාවක් දිය යුතු ය. ජාතික මග ගත යුතු අභියෝගය එය ය. සිනාවෙන් හෝ කතාවෙන් හෝ මිනිසා මනින්නට නොහැකි බව මේ වෙසක් සමයේ වෙනදා වාතලයේ වැජඹෙන බෙග් මාස්ටර්ගේ ගීතය අපට මතක් කර දෙයි. සිතේ ඇති දේ කීම ද එය ක‍්‍රියාවෙන් කර පෙන්වීම ද ජාතික මග කළ යුතු ය.

එසේ කළහොත් එය නවමු බලවේගයක් ලෙස ජාතිකත්ව කඳවුර තුළ පෙරමුණ ගනු ඇත. මතවාදී, දේශපාලනික හා උපායශීලී තලයේ රණවක ඉදිරියේ ඇති අභියෝගය හා වගකීම ජාතිකත්ව කඳවුරෙන් ඔබ්බට දිවෙන්නකි. දකුණේ මාතර සිට ඇමති සමරවීර කළ ප‍්‍රකාශය ද උතුරේ මුල්ලිවයික්කාල්හි දශක සැමරුම ද එළඹුණු සතියේ සෙසු වැදගත් සන්ධිස්ථාන වන අතර එම අභිලාෂයන් ද වත්මන් ජාතිකත්ව කතිකාවට නොතකා හළ නොහැක. මේ දේශපාලන මොහොතට අවැසි රෙපරමාදුව කරනට රණවකට හැකි වුවහොත් ඔහු සැබෑ නායකයෙකු ලෙස ඉතිහාසගත වනු ඇත.x


ෆ වෙනසකට භාජනය වන ලද හෝ සංශෝධනය වූ තත්වයකට පරණ සිංහල භාවිතයේ ඇති යෙදුම ‘රෙපරමාදු’ ය. එය රිෆෝර්ම්ඞ් ( reformed ) යන ඉංග‍්‍රීසි වචනයේ මූලයෙන් අවුත් පසු ව සිංහල වචනයක් ලෙස ජන වහරට එක් වූවකි. මෙය යටත් විජිත කාලයේ ඕලන්ද ක‍්‍රිස්තියානි නිකායක නමක් වන Dutch Reformed Church ( ඕලන්ද රෙපරමාදු සභාව* යන්නෙන් අපගේ වචනාවලියට එක් වූවකි.

උදන් ප‍්‍රනාන්දු

කුෂ්වාන්ත් සිං නිතර ආගිය නව දිල්ලි කාන් මාර්කැට්ටුවේ පොත් සාප්පුව

0

සුප‍්‍රකට ඉන්දීය ලේඛක කුෂ්වාන්ත් සිං වාසය කළ සුජාන් සිං උද්‍යානය පැත්තේ යා යුතු යැයි සිතුණේ අහම්බෙනි. ඒ වන විට අපි නව දිල්ලි නගර මධ්‍යයේ පිහිටි කෝනාට් පෙදෙස පසු කරමින් සිටියෙමු. අප හුන් තැන සිට සුජාං සිං උද්‍යානයට ඇත්තේ කෙටි දුරකි.


සුජාං සිං උද්‍යානයේ සුඛෝපභෝගී මහල් නිවාස පේළිය කවාකාරය. ‘ඇතුළුවීම’ – ‘පිටවීම’ පුවරු උද්‍යානය දෙකෙළවර තබා ඇත. නිවාස පේළිය ඉදිරිපිට කුඩා සෙල්ලම් පිටිටනියකි. මනාව ඇඳපැළඳ ගත් කුඩා ළමයි පිරිසක් ඒ වටේ වූ තුරුලතා සෙවණේ සෙල්ලම් කරති. සුදු දාර සහිත රතු ගල් අල්ලා තනන ලද නිවාස පේළියේ කිසියම් පාළු බවක් විණ. ඒ මෙහි විසූ සම්භාවනීය නිවැසියා නොමැතිවීම හේතුවෙනැයි සිත කුකුස් හටගති. ‘ඇතුළුවීම’ පුවරුව තිබුණු ගේට්ටුව ළඟ සිටි මහලූ සෙකියුරිටිකාරයාද ආගන්තුක අපගේ පැමිණීම ගැන එතරම් උනන්දු නොවූ සෙයකි.
සුජාං සිං උද්‍යානය ඉදිරිපිට පළල් පාර සුබ‍්‍රමානියම් භාරතී මාර්ග් නමි. ඉන් එහාට පෘත්වි රාජ් මාර්ග්ය. ඒ මාර්ගය ලෝදි උද්‍යානය දිහාවට යොමුවන්නකි. කුෂ්වාන්ත් සිං ලියූ අන්තිම නවකතාවට (ද සන්සෙට් ක්ලබ්) පසුතලය වනුයේ මේ විසල් ලෝදි උද්‍යානයයි. ලෝදි උද්‍යානයට යන මඟ කෙළවර ‘ඉන්ඩියා ඉන්ටර්නැෂනල් සෙන්ටර්’ නම්වූ නිකේතනය පිහිටා ඇත. මේ කුෂ්වාන්ත් සිං කෝපි කෝප්පයක් බොන්නට හැන්දෑවරුවේ ගොඩ වූ ස්ථානයයි. ඉතා දැකුම්කළු පරිසරයක පිහිටි මෙම නිවාඩු නිකේතනයේ මමද වතාවක දින කිහිපයක් ගත කෙළෙමි.

නගර මධ්‍යයේ මේ සුන්දර වටපිටාව දූවිලි ගහණ නව දිල්ලියේ ‘කොළඹ හත’ වැනිය. හිතන්නට බැරි තරම් නිස්කලංක පරිසරයකි. මග දිගට තුරුලතා සෙවණය. ගම්භීර ගොඩනැගිලිය.
නව දිල්ලියේ සුප‍්‍රකට කාන් මාර්කැට්ටුවේ ප‍්‍රධාන පිවිසුම ඇත්තේ කුෂ්වාන්ත් සිංගේ නිවස ඉදිරිපිට පාරෙන් එහා පැත්තේය. 1951දී පමණ ඉදිකෙරුණු කාන් මාර්කැට්ටුව මුල් කාලයේ ‘සරණාගතයන්ගේ මාර්කැට්ටුව’ ලෙස හඳුන්වන ලදි. අලූත්වැඩියා සහ නවීකරණය කරන ලද්දේ නමුදු එම මණ්ඩියේ ගොඩනැගිලි තවමත් ඇත්තේ ඒවායේ මුල් ස්වරූපයෙනි. එකිනෙකට ඈඳුණු කාමර සහිත දෙමහල් ගොඩනැගිලි සංකීර්ණයක ස්වරූපයෙන්ය.


කාන් මාර්කැට්ටු පරිශ‍්‍රයට ඇතුළු වූ අපි පාර දෙපස සිට අලූත් මල් කිනිති- දොඩම් යුෂ- කුල්චා රොටි විකුණන වෙළෙන්දන්ද අයිස්ක‍්‍රීම්, සබ් වේ, ඔරලෝසු, සාරි, බෙහෙත් බඩු, ලිපි ද්‍රව්‍ය, විදුලි භාණ්ඩ වෙළෙඳ කුටිද පසු කර එහි මැද මිදුල වැනි වූ රිය ගාල අසළදී වෙන්වීමු. අප සමග සිටි ඇතැමෙකුට ගම්රටට ගෙනියන්නට සමරු භාණ්ඩ ගැනීමට අවශ්‍ය විය. තවෙකෙකුට සාරි ගැනීමට අවශ්‍ය විය. තවෙකෙකුට අවශ්‍ය වූයේ අගර්වාල් ස්වීට් පාර්සලයක් ගැනීමටය. වේලාව කළමනාකරණය කරගත යුතු වූයෙන් අපි පැය කිහිපයකට වෙන්වීමු.


කාන් මාර්කැට්ටුවේ හොඳ පොත් සාප්පු දෙකක් ඇත. ඒවා ප‍්‍රමාණයෙන් විශාල නැත. කුඩා ශාලාවක් වැනිය. හැබැයි, නැති පොතක් නැති තරම්ය. මින් එකක් ‘ෆකීර්-චාන්ද් සහ පුත‍්‍රයෝ’ නමි. අනෙක ‘බාරිසන්ස්’ය. මේ පොත් සාප්පු දෙකේ සුවිශේෂත්වය නම්, ඒවා ලිපිද්‍රව්‍ය, පෑන් පැන්සල්, කඩදාසි සහ පාසල් පොත් ආදිය නොව, සහිත්‍ය පොත් සහ සඟරා අලෙවි කරනු ලබන ස්ථාන වීමය.


මම මුලින්ම ‘චාන්ද්’ පොත් සාප්පුවට ගියෙමි. කලින් කීවාක් සේ මෙම ස්ථානය කුඩා ශාලාවක් වා ගේය. ඉහළට ඇදුණු බිත්ති රාක්කවලට අමතරව සාප්පුවේ හැමතැනම නෙක ශානරවලට අයත් සාහිත්‍ය පොත් අට්ටි ගසා තිබිණ. ඒ හේතුවෙන් එතැන එකවර දහ-දොළොස් දෙනෙකුට එහා මෙහා විය නොහැකි තරම් විය. විවේකීව පොතක් පතක් තෝරා ගැනීම මඳක් අසීරු වූවේ එබැවිනි. එසේ වුවත්, එහි සේවයේ නියුතු මව්-පුතු දෙදෙනා (පසුව දැනගත් පරිදි) පතපොත ගැන මනා දැනුම් ඇත්තෝ වූහ. අවැසි පොත් කිහිපයේ නම් සඳහන් කළ සැණෙන් ඒවා ලබා දෙන්නට තරම් කාර්යශූරත්වයක් ඔවුන් දැක්වූයේ එබැවිනි.


මගේ පොත් ලැයිස්තුවේ කුෂ්වාන්ත් සිංගේ පොත් දෙකක්ද අඩංගු විණ. අනූඅට හැවිරිදි වියේදී (2013* ඔහු පළකළ ‘ද ගුඞ්, ද බෑඞ් ඇන්ඞ් ද රිඩිකියුලස්’ කෘතිය ඉන් එකකි. කුෂ්වාන්ත්ගේ ඇවෑමෙන් පසු ඔහුගේ දියණිය මාලා දයාල් විසින් පළකරන ලද තම පියාගේ පුවත්පත් තීරු ලිපි එකතුවකි, අනෙක් කෘතිය. ඉල්ලූ සැණෙන් අත පත් එම පොත් කිහිපයේ පිටුවක් දෙකක් කියවා බලනු රිසියෙන් ඒ සඳහා තැනක් ඇද්දැයි බැලීමි. ඔව්. පොත් සාප්පුවට ඇතුළුවන තැන වූ ගෙවීම් කවුන්ටරය ළඟ පරණ පන්නයේ පුටුවක් තිබෙනු දැක එහි ඈඳිගතිමි. මේ ස්ථානයේ පිටස්තරයකුට ඉඳගන්නට කියා තැනක් තිබුණේ එතැන පමණි.


ජනප‍්‍රිය ඉන්දියානු ලේඛක චේතන් භගත්ගේ නවතම නවකතාව- 105 කාමරයේ හුන් යුවතිය- වෙළෙඳපොළට නිකුත්වී තිබුණේ මා මේ පොත් සාප්පුවට ගිය දවසේමය. මා එහි සිටියදී, එම නවකතාවේ පිටපත් දහයක් දොළහක් අලෙවි වනු දැකගත හැකි විය. ඒ සඳහා වැඩියෙන්ම පැමිණියේ මැදිවියේ කාන්තාවන්ය. ඔවුන් මේ පොත් සාප්පුව සමග නිරන්තරව ගනුදෙනු කරන උදවිය බව ආගිය කතාබහෙන් තේරිණි.


‘මං මේ ආවෙ පුතාව අරගෙන යන්න ඉස්කෝලෙට ආපු ගමන’යි ඉන් එකියක ගෙවීම් කවුන්ටරයේ සිටි මැදිවියේ කාන්තාවට කීවාය.


‘චේතන්ගේ අලූත් පොතක් නිකුත් වුණා කියන ආරංචිය ලැබුණු ගමන් මම තකහනියක් ටක්-ටක් එකක් අරගෙන මෙහාට ආවා’ තවත් එකියක කියනු ඇසිණ.


මා මහත් උනන්දුවෙන් කුෂ්වාන්ත් සිංගේ පොත්වල පිටු පෙරළනු පොත් සාප්පුකාරිය දකින්නට ඇති. එහෙයිනි, ඇය, ‘කුෂ්වාන්ත් ලියපු තවත් පොත් ගණනාවක් අපි ළඟ තියෙනවා’ කියා කීවේ.
‘ස්තුතියි, මං හිතන්නේ ඒ හැම පොතක්ම වාගේ මම මිලදී ගෙන තියෙනවා කියා’යි මමද ඉංග‍්‍රීසියෙන් පිළිතුරු දුනිමි.


‘එහෙනම් එඔබ කුෂ්වාන්ත් සිං පාඨකයෙක්. එහෙම නේද? ඔබ දන්නවාද කුෂ්වාන්ත් සිං පදිංචි වෙලා හිටියේ මේ පාරෙන් එහා පැත්තේ තියෙන සුජාං සිං පාර්ක් එකේ කියලා.’
‘ඔව්. මම මෙතැනට එන්න කලින් එහේ ගියා, නිකමට වාගේ තැන බලන්න. මීට කලිනුත් මම එහේ ගිහින් තියෙනවා.’


‘ඔබට කියන්න, අවුරුදු ගණනාවක් තිස්සෙ දවස ගාණෙම වාගෙ ඔය මහ පාර පැනලා කුෂ්වාන්ත් සිං මෙහාට ආවා පොත් කියවන්න. ඒක එයාගෙ දෛනික පුරුද්දක්. පහු කාලෙදි හැරමිටිය අතින් අරගෙනත් ආවා. ඒ ඇවිත් වාඩිවෙන පුටුවේ තමා දැන් ඔබ ඔය වාඩිවෙලා ඉන්නේ. ඒ ආපුවාම හුඟක් බැලූවේ සඟරා වාගෙ වාර ප‍්‍රකාශන. ඒ වගේම නොන්-ෆික්ෂන් පොත් ගැනත් උනන්දුවක් තිබුණා.’


‘ඇයි මෙතැනට ආගිය කාන්තාවන් දිහා ඔහු බැලූවේ නැද්ද?’ මම සිනාසෙමින් ඇසීමි.
‘ඔබ එහෙනම් කුෂ්වාන්ත් සිං ගැන හොඳට දන්නවා.’ එසේ පැවසූ ඇය තමන්ගේ පොත් සාප්පුව ගැනද යමක් කීවාය. මේ නම් කවදාහරි දවසක කතාවක් ලියන්නට වටිනා අත්දැකිමක් යැයි මට සිතුණි. එහෙයිනි, මා සාක්කුවේ තිබු නෝට් පොතත් පෑනත් අතට ගෙන තවත් කරුණු විමසුවේ. තවත් කාරණාවක්ද ඊට බලපෑවේය. ඒ මෙතැනින් මිලදී ගන්නා පොත් තුළ බහාලන පොත් සලකුණ-බුක් මාර්කයයි. එම කහ-රතු පොත් සලකුණේ ලොකු ඉංග‍්‍රීසි අකුරෙන් ‘මම ටජ්මහලටද නව දිල්ලියේ කාන් මාර්කැට්ටුවේ ෆකීර්-චාන්ද් සහ පුත‍්‍රයෝ පොත් සාප්පුවටද ගොස් ඇත්තෙමි’ යන අරුතැ’ති වැකියක් සඳහන්ව තිබේ.


මෙම පොත් සාප්පුවේ කාර්ය මණ්ඩලය සමන්විත වන්නේ දෙදෙනකුගෙනි. ඒ ඉදිරිපස කවුන්ටරයේ සිටි මැදිවියේ කාන්තාව සහ ඇගේ පුතණුවන්ය. ඔවුහු මේ ස්ථානයේ මුල් අයිතිකරු වූ ෆකීර්-චාන්ද් පරම්පරාවෙන් පැවත එන්නෝ වූහ.


‘අපේ කට්ටිය මෙතැනට- මේ කාන් මාර්කැට්ටුවට ආවේ හරියට 1951දී.’
තවත් ගනුදෙනුකරුවන් කිහිප දෙනෙකු පැමිණි බැවින් මව්-පුතු දෙපල කාර්ය බහුල වූහ. කතාව අතරමග නතර විණ.
තවත් සුළු වේලාවකට පසු අර කාන්තාව ගුරු පැහැති පිට වැස්මකින් යුත් පොතක් මා අත තබමින් මෙසේ කීවාය. ‘මේ මීට දවස් දෙක තුනකට කලින් නිකුත් වූ අලූත් පොතක්. මේකේ අන්තිම කතාව තියෙන්නේ අපේ පරම්පරාව ගැන. ඔබට දැනගන්නට ඕනෑ මේ පොත් සාප්පුවේ ඉතිහාසය ගැනනෙ. ඒ ගැන විස්තර ටිකක් මේ පොතේ තියෙනවා. පොඞ්ඩක් කියවල බලන්න. එතකොට මේ පොත් සාප්පුව ගැන අදහසක් ඇතිකර ගන්ට පුළුවනි.’


ෘසඩසාැා ඉහ ඡු්රඑසඑසදබ ඹබසඑැා ඉහ ඍැිසකසැබජැ නම් වූ එම කෘතිය මල්ලිකා අහ්ලූවාලියා විසින් සංස්කරණය කරන ලද්දකි. මේ නම් මහ අපූරු පොතකැ’යි එහි පිටවැස්මේ සඳහන් දෑ කියවූ සැණෙන් මට සිතුණි. මෙය ඉන්දියාව 1947දී දෙකඩ වූ අවස්ථාවේ ඇතිවූ මහා ගැටුම් සහ කලකෝලාහල හේතුවෙන් පීඩා විඳි- උන්හිටිතැන් අහිමිවූ එහෙත් ඉන් නොසැලී තම තමන්ගේ ජීවිතවලට නව වටිනාකමක්-නව මානයක් එක්කර ගන්නට සමත්වූ අසාමාන්‍ය ගණයේ ධෛර්යමත් පුද්ගලයන් 21 දෙනෙකුගේ සත්‍ය අතීතාවර්ජන රැුසක කතා එකතුවකි. මේ සියල්ලෝම තම ජන්ම භූමියේ ජනජීවිතය කැළඹුණු අවස්ථාවක ඉන් පසුබට නොවී ස්වකීය අපරිමිත උත්සාහයෙන් ජීවිතය ගොඩනගා ගත්තෝ වෙති. මෙහි කතානායකයන් හැමෝම පාහේ ඉන්දියාව මතු නොව මුළු මහත් ලෝකයේම නම් දැරූ අය වීම සුවිශේෂ කරුණකි. මංමෝහන් සිං, එල්.කේ. අද්වානි, ගුල්සාර්, ගෝවින්ද් නිහලානි, කුල්දීප් නායර්, මිල්කා සිං, අජීත් කෝර්, රාමා ජෙත්මලානි. මේ නම් ලැයිස්තුව තව දිගට සඳහන් කළ හැකිය.


මෙහි සඳහන් කථන සියල්ලක්ම එකකට එකක් වෙනස් ස්වරූපයක් ගනී. ඒ මෙම කතානායකයන් භාරතයේ විවිධ ප‍්‍රදේශ-ප‍්‍රාන්ත- ජාතීනට අයත්, එමෙන්ම විවිධ සමාජ පසුබිම් සහිත උදවිය වීම හේතුවෙනි.


පොත් සාප්පුකාරිය මට කියවන්නැ’යි ඇරියුම් කළ කතාවට මම යොමුවීමි. මෙහි කතානායකයා වෙද් මර්වා(හ්* නමැත්තෙකි. ඔහු මෙම පොත් සාප්පු නාමය හිමි තැනැත්තාගේ පුත‍්‍රයෙකි. දැනට පාකිස්තානයට අයත් පෙෂාවොර් නගරයේ 1932දී උපත ලද වෙද් මර්වා(හ්* පසු කලෙක දිල්ලියේ පොලිස් කොමසාරිස් ධුරය හෙබවීය. ඉන්දියාවේ ප‍්‍රාන්ත තුනක ආණ්ඩුකාරධුරය ලද හෙතෙම පද්ම ශ‍්‍රී සම්මානයෙන් පිදුම් ලද්දෙකි.


‘අගෝස්තු 14දා (1947* අපි අපේ රටේ කොඩි ඔසොවා බි‍්‍රතාන්‍ය පාලනයේ අවසානය සැමරුවා. ඒ වෙලාවේ අපි හිතුවේ නැහැ රටේ දෙකඩවීම අපටත් බලපාවි කියා. ඒත් අපටත් උන්හිටිතැන්වලින් පිට වෙන්නට සිදුවුණා’ යි ඔහු කියයි.


ඒ වන තෙක් ඔහුගේ පවුල පෙෂාවෝර්හි සුඛෝපභෝගී ජීවිතයක් ගතකර ඇත. පියා ෆකීර් චාන්ද් මර්වා(හ්* ‘ඔරියන්ටල් බුක් ෂොප්’ නමින්වූ පොත් සාප්පුවේ අයිතිකරු විය. ඉන්දියාව දෙකඩවීම හේතුවෙන් ඇතිවූ ජනවාර්ගික ගැටුම් සාමකාමී වාතාවරණයක් පැවැති පෙෂාවෝර් නගරය කරා විහිදෙතැ’යි චාන්ද් පවුලේ ඇත්තෝ බලාපොරොත්තු නොවූහ. ඔවුන් සිතුවේ, මේ කලහකාරී තත්ත්වය දවසකින්, දෙකකින් එහෙමත් නැතිනම් සතියකින් හමාරකින් සමනය වෙතැ’යි කියාය. නගරය අතැ’ර යන්නට ඔවුන් අදිමදි කළේ එහෙයිනි. එහෙත් තවදුරටත් පොලිස් ආරක්‍ෂාව සැපයිය නොහැකි බව ඔවුන් දන්නා හඳුනන පොලිස් කොමසාරිස්වරයකු දැන්වූ විට මේ තත්ත්වය මුළුමනින්ම වෙනස් විය.


‘උන්හැටියේ අපි දිල්ලියට අවේ අතේ සතේ නැතිව. මුලදි අපට ඉතා කටුක ජීවිතයක් ගතකරන්නට සිදුවුණා. නතර වෙලා උන්නු තැන බිම නිදාගත්තෙ. අපිට අපේ ජීවිත අඩියෙන් අඩිය නැවත ගොඩනගා ගන්නට සිදුවුණා. මේ කාලෙදී මට ලිපිකාර රස්සාවක් ලැබුණා. පඩිය මාසෙකට රුපියල් සීයයි.’
ඔහු පවසන ආකාරයට නව දිල්ලි නගර මධ්‍යයේ කාන් මාර්කැට්ටුව ඉදිකරනු ලබන්නේ 1951 වසරේදීය. එමෙන්ම එය සරණාගතවූවන්, විශේෂයෙන් සරණාගත වෙළෙඳ ව්‍යාපාරිකයන් පුනරුත්ථාපනය කරනු වස් ඉදිකරන ලද්දකි. මෙහි බිම්මහල කඩසාප්පු සඳහාද ඉහළ මහල නේවාසික භාවිතය සඳහාද වෙන් කෙරිණ. ඒ අනුව මුලින් මේ ස්ථානයේ කඩසාප්පු 154ක්ද ඉහළ මහලේ නිවාස 74ක්ද තිබී ඇත.


පෙෂාවෝර් සිට දිල්ලියට සංක‍්‍රමණය වූ ෆකීර් චාන්ද් මර්වා(හ්ට බිම්මහලේ කඩසාප්පුවක් සහ ඉහළ මහලේ නිවාස ස්ථානයක්ද ව්‍යාපාරයක් ආරම්භ කිරීම සඳහා රජයෙන් දුන් රුපියල් තුන්දහසක ණය මුදලක්ද හිමිවිණ. ඔහු දැනසිටි එකම වෙළෙඳාම පොත්පත් විකිණීම පමණ.ි එහෙයින් ඔහු තමාගේ නමින් එම ස්ථානයේ පොත් සාප්පුවක් විවෘත කළේය. ‘ෆකීර්-චාන්ද් සහ පුත‍්‍රයෝ’ නමින් හැඳින්වෙන සුප‍්‍රකට පොත් සාප්පුවේ ආරම්භය එයයි. ‘ඒ කාලෙ නව දිල්ලිය දැන් වගේ ඝෝෂාකාරී තැනක් වුණේ නැහැ. සමහර දවස්වල මම කෝනාට් පෙදෙසට හරි, ජන්ත මන්තර් හරි ගිහිල්ල බංකුවක වාඩිවෙලා පාඩම් කරනවා. වටාපිටාව එච්චර නිස්කලංකයි. මේ කාන් මාර්කැට්ටුවේ තිබුණේ පොඩි කඩ පේළියක්.

ගනුදෙනුකරුවන් හිටියෙත් ටික දෙනයි. ඒත් අද? මේ පරිශ‍්‍රය අද මුළු ඉන්දියාවේම තිබෙන වටිනාම දේපලක් හැටියට සලකනවා.’ 2015දී ‘ද ටයිම්ස් ඔෆ් ඉන්ඩියා’ පුවත්පතේ පළවූ ලිපියකට අනුව, කාන් මාර්කැට්ටුවේ මුල් නිවැසියන් 74 දෙනාගේ පවුල්වලින් දැන් එහි සිටිනුයේ පවුල් දහයකටත් අඩු ප‍්‍රමාණයකි. එමෙන්ම මෙම ස්ථානයේ පිහිටුවූ මුල් කඩසාප්පු අතරින් චාන්ද් සහ පුත‍්‍රයෝ, බාරිසන්ස් සහ ආනන්ද් ස්ටේෂනර්ස් වැනි ව්‍යාපාර කිහිපයක් පමණි, අද එහි ඇත්තේ. මෙදවස චාන්ද් පොත් සාප්පුව පවත්වාගෙන යනුයේ එහි මුල් අයිතිකරුවූ ෆකීර් චාන්ද් මර්වා(හ්ගේ මුණුපුරු පරම්පරාව විසිනි. මා මේ ස්ථානයේ වැඩි වේලාවක් අසුන්ගෙන සිටීම නොමනායැ’යි සිතුණු බැවින් හුන් අසුනෙන් නැගිටින්නට සිතා වටපිට බැලීමි. මව සහ පුතා ගනුදෙනුකරුවන් පිරිසක් සමග ලොකු කතාබහකය. මා සිටින තැන ගැන තැකීමක් ඔවුනට නැත. ලද අවසරයෙන් ෘසඩසාැා ඉහ ඡු්රඑසඑසදබ ඹබසඑැා ඉහ ඍැිසකසැබජැ කෘතියේ තවත් කතා කිහිපයක් කියැවීමි. ගුල්සාර්ගේ කතාව ඉන් එකකි.


කවියකු, ප‍්‍රබන්ධකරුවකු, ගීත රචකයකු, චිත‍්‍රපටි ශිල්පියකු, ගත් කතුවරයෙකු මෙන්ම ෆිල්ම් ෆෙයාර් සම්මාන 20කට වැඩි ගණනක් දිනූ පිළිගත් කලාකරුවෙකු වූ ඔහු දැනට පාකිස්තානයට අයත් දිනා දිස්ත‍්‍රික්කයේ උපත ලද්දෙකි. ඉන්දියාව දෙකඩවූ අවස්ථාවේ ලද ඛේදනීය අත්දැකීම් ඔහු තරමට තම නිර්මාණ සඳහා යොදා ගත් තවත් ඉන්දීය කලාකරුවකු නොමැති තරම්ය.
අද ගුල්සාර් කියා හැඳින්වුවද ඔහුගේ ජන්ම නාමය සාම්පූරන් සිං කල්රාය. උපන් ගම හැරදා බොම්බායට එන්නට සිදුවන ගුල්සාර්ගේ මුල් රැුකියා ස්ථානය මෝටර් කාර් ගරාජයකි.


ඉන්දියාව බෙදුණු අවස්ථාවේදී තමා ලද අත්දැකීම් ස්වකීය කෙටිකතා ගණනාවකට පසුතලය වූ ආකාරය ඔහු මේ කෘතියේදී සවිස්තරාත්මකව ගෙනහැර දක්වයි. ඔහුගේ ‘බට්වරා’ නම්වූ කෙටිකතාවද එවැනි සත්‍ය සිදුවීමක් ඇසුරු කර ගත්තකි. ‘මේ කතාවේ තියෙන්නෙ එක්තරා වැදගත් මහත්මයෙක් ඇත්තටම මා ඔහුගේ නැතිවූ පුතාය කියා එල්බගත් මතයේ රැුඳී සිටීම. මෙය දිග කතාවක්. ඒ දේවල් ඇත්තටම සිදුවූ ආකාරයටම මා මේ කතාව රචනා කළා. කොටින්ම මෙහි එන නම් ගම් පවා ඇත්ත ඒවා’යි ගුල්සාර් කියයි.


1970 අගභාගයේ පන්ජාබයේ ජනතා පක්‍ෂ ආණ්ඩුවක් තිබුණු සමයේ හර්බජන් සිං නමින් ඇමතිවරයෙක් විය. ඔහු ගුල්සාර් තමාගේ නැතිවූ පුතා බව අනුමාන කළේය. ඊට හේතුවක් තිබේ. ඉන්දියාව 1947 දෙකඩ වූ කාලයේ දන්නා කියන ඉඩම් හිමියකුගේ ගෙදර රහසේ නවාතැන් ගෙන තවත් පිරිසක් සමග ඉන්දියාවට පැමිණි අවස්ථාවේ තමාගේ බාල පුතා සහ දියණිය ඔවුනගෙන් මඟ හැරී නැතිවීමය. ඔවුන් සොයා ගැනීමට වසර ගණනාවක් මුළුල්ලේ දරන ලද උත්සාහය ඵල රහිත විය. මේ අතර, හර්බජන් සිංට 1970 මැද හරියේ නැවත පාකිස්තානයට යාමට අවස්ථාවක් ලැබිණ. ඒ ගිය ගමනේ වුව ඔහු උත්සාහ කළේ නැතිවූ තම දරුවන් දෙදෙනා ගැන හෝඩුවාවක් -ආරංචි මාත‍්‍රයක් සොයා ගන්නටය. පලක් නොවිණ. අවසානයේ ඔහු පාකිස්තානයෙන් පිටත්වූයේ කලකෝලාහල සමග තමාට රහසේ නවාතැන් දුන් ඉඩම් හිමියාටත් ඔහුගේ පුතාටත් මේ බව කියා උදව් ඉල්ලා ලියුම් කඩදහි දෙකක් යොමුකරමිනි.

වසර කිහිපයක් ඇවෑමෙන් එම ලිපියට ප‍්‍රතිචාර ලැබිණ. පාකිස්තානයේ සිටි ඉඩම් හිමියාගේ පුතා මියගිය අවස්ථාවේ ඔහු සන්තකයේ තිබුණු එම ලියුම සොයාගන්නා ලදු, ඒ පිළිබඳව මියගිය තැනැත්තාගේ පුතා විසින් අවමංගල්‍යයට පැමිණි තම ඥාතියකු දැනුවත් කර ඇත. එම ඥාතියා නැතිවූ කාන්තාව ගැන දැනසිටි අයෙකි. ඔහු ගත්කටටම කියා සිටියේ ඒ කාන්තාව මේ මළගෙදර සිටිනු තමා දුටු බවය. මේ ගැන හර්බජන් සිංට දැනුම් දුන්නෙන් ඔහු නැතිවූ තම දියණිය මුණගැසෙන්නට තකහනියක් පාකිස්තානයට ගොස් ඇත. ඔහුගේ දියණිය ඒ වන විට තරුණ දරුවන් දෙදෙනකුගේ මවක් වූවාය. එක් දරුවකු ගුවන් හමුදාවේ සේවයේ නිරතව සිටි අතර, අනෙකා වෙළෙඳ ව්‍යාපාරිකයෙක් විය. එදා මෙදා තුර අවුරුදු තිහක තරම් කාලයක් ගතවී තිබුණත් ඇයට තමාගේ ජන්ම නාමය-සත්‍යා-හොඳට මතක තිබිණ. ඒ වාගේම එදා සිදුවූ සිදුවීමත් ඇයට හොඳට මතක තිබිණ. වැඩිහිටි පිරිස ගමනට ලෑස්ති වන තෙක් තමා ඩිංගක් නිදා ගත් බවත්, ඇහැ ඇරී බලන විට කරත්ත පේළිය පිටත්ව ගොස් තිබුණු බවත් ඇයට මතක තිබිණ.


දශක කිහිපයක් ඇවෑමෙන් වුව තම දියණිය සොයාගන්නට හැකිවීමේ ප‍්‍රීති ප‍්‍රමෝදයෙන් සිටි හර්බජන් සිං නැතිවූ තම බාල පුතා සොයාගන්නටද හැකි සෑම උත්සාහයක්ම දැරීය.
ගුල්සාර් කියනාකාරයට: ‘ඔන්න දවසක් මට ඇමතුමක් ආවා හර්බජන් සිං ඇමතිතුමා මුණ ගැසෙන්නටය කියා. ඊට පස්සේ තවත් අය මේ ගැන මට කතාකළා. ඔවුන් මගේ පැටිකිරිය විමසුවා. මට තේරුණා මෙතන මොකක් හරි පටලැවිල්ලක් සිදුවී ඇති බව. ‘නැහැ. නැහැ. ඒ මම නෙවි. මගේ දෙමව්පියෝ කව්ද කියා මා දන්නවා. අනෙක ඉන්දියාව බෙදෙන වෙලාවෙ මම උන්නෙ දිල්ලියේ.’ කියා උත්තර දුන්නත් ඒ අය උත්සාහය අත්හැරියේ නැහැ. බැරිම තැන මම ඔවුනගේ ඉල්ලීම මත හර්බජන් සිං පවුලේ කට්ටිය මුණගැසුණා. මම කෙලින්ම ඇහුවා මොන හේතුවකටද මා ඔයගොල්ලන්ගේ පවුලේ දරුවකු කියා නිගමනය කළේ කියා. එතකොට ඒ කට්ටිය මගෙන් අහනවා මගේ නම. ‘සාම්පූරන් සිං.’ ‘හරියට හරි. සාම්පූරන් සිං තමා අපේ නැතිවූ බාලපුතාගේ නම.’ මොන පටලැවිල්ලක්ද මේ? හැබැයි මේ මුළු කතාබහේදීම හර්බජන් සිංගේ බිරිඳ මා දෙස එකඑල්ලේ බලා උන්නා මිස වචනයක්වත් කතාකළේ නැහැ. ‘ඔබ මගේ පුතෙක් කියා නිකමට හරි පිළිගන්නට ඔබට බැරිකමක් නැහැ නේදැ’යි කතාව යන අතරතුර ඇය බොහෝම ළෙන්ගතුව මගෙන් ඇහැව්වා. තම පුතා තවමත් ජීවතුන් අතර සිටිනවාය කියන හැඟීම ඇගේ මුහුණේ කෙටී තිබුණා. තවත් වසර කිහිපයකට පසු හර්බජන් සිං මියගියා. ඒ අවස්ථාවේ මට ඔහුගේ පුතෙකුගෙන් ලියමනක් ලැබුණා. ‘අම්මා කීවා ඇගේ බාල පුතාටත් මේ සෝක පණිවුඩය දන්වා යවන්න කියා.’ එහි සඳහන් වූවා.’


මේ කතාව අවසානයේ ගුල්සාර් මෙසේ ප‍්‍රශ්න කරයි.
‘ඇත්තෙන්ම ජීවිතය හැදෙන්නෙ මේ වගේ කතාවලින්, අත්දැකීම්වලින්. ඉතින් ජීවිතය කියා කියන්නෙ එක්තරා විදිහක කතා එකතුවක් නේද? අනෙක, රට රටවල් බෙදන්නට පුළුවනි. භූමිය බෙදන්නට පුළුවනි. පාරවල් බෙදන්නට පුළුවනි. එහෙම වුණත්, මිනිසුන්වත්, ඔවුන්ගේ සංස්කෘතික අනුගතවීම්වත් වෙන් වෙන් කරන්නට පුළුවන්ද? දේශසීමා මායිමේ ගසක සෙවණැල්ල උදේ වරුවේ එක පැත්තකටත්, හවස් වරුවේ අනෙක් පැත්තටත් වැටෙනවා. ඒ සෙවණැල්ල බෙදා වෙන්කරන්නට කාටවත් පුළුවනිද?’
අත රැුඳි පොතෙන් දෑස මෑත්කර මම පොත් සාප්පුකාරිය දෙස බැලීමි.


‘අපේ පොත් සාප්පුව ගැන ඔබට දැනගන්න ඕනෑ විස්තර සේරම ඔය පොතේ තිබුණා නේද?’
‘ඔව්. ඓතිහාසික තැනකටනෙ මම මේ ඇවිත් ඉන්නෙ.’යි මම පිළිතුරු දුනිමි. ‘පොත් සාප්පුව ගැන විතරක් නෙවි. ගුල්සාර් ගැනත් හුඟක් දේ දැනගත්තා. නියම පොත.’
මට කියවන්නට දුන් ගුරු පැහැති පිටවැස්ම සහිත පොත පසෙකින් තබා පොත් සාප්පුකාරිය මගේ පොත් ඇණවුම සඳහා බිල්පත පිළියෙල කරන්නට වූවාය. ගනුදෙනුව අවසානයේ මම පොත් පාර්සලය රැුගෙන සාප්පුවෙන් එළියට බසින්නට පය තැබුවා පමණි. පොත් සාප්පුකාරිය නැවත මා ඇමතුවාය.


‘මේ අලූත් පොත චාන්ද් පොත් සාප්පුවෙන් ඔබට තෑග්ගක්’යි පැවසූ ඕ තොමෝ ‘මම ටජ්මහලටද නව දිල්ලියේ කාන් මාර්කැට්ටුවේ ෆකීර්-චාන්ද් සහ පුත‍්‍රයෝ පොත් සාප්පුවටද ගොස් ඇත්තෙමි’ කියා සඳහන් පොත් සලකුණ අර ගුරු පැහැති පිට වැස්මෙන් යුත් පොත තුළට දමා එය මට පිළිගැන්වූවාය. x

නීල් විජේරත්න

ආගමික ප‍්‍රතිසංස්කරණ, ත‍්‍රස්තවාදය හා ගෝලීය යුද පද්ධතිය

0

ආචාර්ය සුනිල් විජේසිරිවර්ධන:

ආගමික වර්ධනයේ ගැටලූ අපේ‍්‍රල් 21 වෙනි දින භයානක පසුබිමේ ඉඳලා මේ රටේ ආගමික ප‍්‍රජාවට ප‍්‍රබලතම, දැවැන්තම අභියෝගයක් එල්ලවෙලා තියෙනවා. අපි තේරුම් ගැනීමට අවශ්‍යයි, මේ සන්දර්භයේ විවිධ පැති.

අධ්‍යාත්මික උල්පත්වලින් ගොඩනැගිලා ඉතිහාසය හරහා එන ආධ්‍යාත්මික ලෝකය සහ ධාරාවන් දෙස බැලීමේදී අපි තේරුම් ගතයුතු චිත‍්‍රයක් තියෙනවා. මේ ආගමික ධාරාවන්, ඒ යුගයේ තියෙන ආර්ථිික, සාමාජික, සංස්කෘතික, දේශපාලනික බලගතු පරිසරය නැත්නම්, එහි අධිපති පරිසරය තුළ නැවත සකස් වෙනවා. විකල්ප ධාරාවන් තියෙන්න පුළුවන්, එහි භයානක තත්ත්වයන්ට අභියෝග කරන. නමුත් ඊට අනුගතවීම් අපට නිරන්තරයෙන් දකින්න පුළුවන් ඒ සන්දර්භයන් තුළ. උදාහරණයක් විදියට ලෝකයේ හුඟක් තැන්වල, යුරෝපය සහ වෙනත් රටවලත්, ලංකාව ඇතුළු රටවලත්, අප කරා පැමිණි ආගමික ධාරාව රාජාණ්ඩු පරිසරයේ, ඉඩම් හිමියන්ගේ විශාල බලය ඇතුළේ, රජවරුන්ගේ බලය ඇතුළේ නැවත සකස් වුණා. ලංකාවේ බෞද්ධ සම්ප‍්‍රදාය බැලූවොත්, මූලික වශයෙන් වැඩවසම් රාජාණ්ඩු, නුවර යුගයේ නැවත සකස්වෙලා තියෙනවා. අද අපට තියෙන්නේ නුවර බෞද්ධාගමක්. නුවර වැඩවසම් ගර්භය තුළ සකස්වුණු බෞද්ධාගමක්.

නූතනත්වයට අනුව වෙනස්වන ආගම් පහුගිය සියවස් පහ තුළ, නූතන යුගය ආරම්භවෙලා යනකොට ප‍්‍රාග්ධන තර්කණය ඉහළට ඇවිල්ලා, කෑදර, තිරිංග නැති වෙළඳපොළ ක‍්‍රමයක් හැදුණා. වටපිටාව පරිභෝජනය කරමින් යන, භෞතික දේ පෙරමුණේ තියෙන, මිනිසාගේ අනෙකුත් පැවැත්ම සම්පූර්ණයෙන් නැතිවෙලා යන පරිසරයක් තුළ, ප‍්‍රාග්ධනය ප‍්‍රධාන දෙවියා බවට පත්වුණු පරිසරයක් තුළ, මේ ආගම් නැවත ඒ තත්ත්වයටත් සකස් වුණා. ඒකට අපට කියන්න පුළුවන් නූතන ආගම් කියලා. ඒ කියන්නේ නූතනත්වයට ගැළපෙන ආගම්. යුරෝපයේත්, අපේ රටවලත්, කතෝලික කි‍්‍රස්තියානි ආගම් නූතන තත්ත්වයට ගොදුරු වෙනවා. පැරණි ආධ්‍යාත්මික උල්පත් වැහිලා යනවා. මානව විරෝධී දේවල්, ස්වභාව ධර්මයට විරෝධී දේවලට ප‍්‍රතිපක්ෂ වෙනවාට වඩා ආගම, ඒකට සහභාගි වන, ඒකට උදව්වන, දායක වන බලවේගයක් බවට තමයි පත්වෙන්නේ. ලංකාවේ මේ නූතන ලක්ෂණ පැමිණෙමින් තියෙනවා බුද්ධාගමට.


ඒ මහා ගැටුම් මැද්දේ ඉස්ලාම් සමාජයත්, ඉස්ලාම් ආගමික ජීවිතයත්, පරිවර්තනයන්ට මුහුණදෙමින් තියෙනවා. බොහෝම අන්තවාදී ධාරාවන් ඇතිවෙන්නේත් ඒකට ගැළපෙන්න බැරිවුණාම. දියුණු වෙනවා නම් ඒ සීමාව කඩාගෙන විපර්යකාරක, නැත්නම් ප‍්‍රතිසංස්කරණ අලූතෙන් එන්න ඕනෑ. විසි එක්වෙනි සියවසේ අපි පෘථිවි සමාජයක් විදියට ලොකුවට කල්පනා කළොත්, මීට වඩා සහරක්ෂිත, ඒ කියන්නේ එකිනෙකා රැුකබලා ගන්න ශිෂ්ටාචාරයක් කරා යන්න අවශ්‍ය නම්, යෑමට හැකියාවන් තියෙනවා. එහෙම නම් අපේ ආගම් සියල්ලම නැවත ප‍්‍රතිසංස්කරණය විය යුතුයි.

ආගමික ප‍්‍රතිසංස්කරණ අපි දකින්න ඕනෑ චිත‍්‍රයේ සුබවාදී පැත්ත. කි‍්‍රස්තියානි කතෝලික ලෝකය තුළ 1960 ගණන්වල ඉඳලා මේ ප‍්‍රතිසංස්කරණ ව්‍යාපාර පටන්ගත්තා. එය විමුක්තිවාදී දේවධර්මය විදියට ලෝකයේ නොයෙකුත් තැන්වල පැතිරුණා. මීට වඩා මානව ගෞරවය, සමාජ සාධාරණත්වය පැත්තට යොමුවන ලෙස දහම නැවත අර්ථකථනය විය යුතුයි, නැවත ආරම්භයට යා යුතුයි කියලා ඔවුන් කිව්වා. ඒක මුල් ආගමේ සංහිතාවල, මුල් ආධ්‍යාත්මික උල්පත්වල තිබුණු ලක්ෂණයක්. ඒක තමයි නැතිවෙලා ගියේ අර රාජාණ්ඩු සමයේදී සහ නූතන යුගයේ.
බෞද්ධ ප‍්‍රතිසංස්කරණ


ගෝලීය වශයෙන්, ජාත්‍යන්තර වශයෙන් බෞද්ධ සමාජයේත් ප‍්‍රතිසංස්කරණ ආරම්භ වී තිබෙනවා, 70, 80 දශකයෙන් මෙපිටට. ප‍්‍රධාන නායකයෝ කිහිප දෙනෙක් සමාරම්භක අවස්ථාවේදී දකින්න පුළුවන්. මේ ප‍්‍රතිසංස්කරණ අදහස පැනනැගීමට තායිලන්තය තෝතැන්නක්. මහාචාර්ය සුලක්ෂි සිවරාක්ෂ පෙන්වා දුන්නා, ඒ වන විට තායිලන්තයේ බුද්ධාගම් දෙකක් තියෙනවා කියලා. ‘කැපිටල් බී’ බුද්ධාගම සහ ‘සිම්පල් බී’ බුද්ධාගම කියලා ඔහු අර්ථකථනය කළා. රජවරුන්ගේ වැඩවසම් සමාජයේ බුද්ධාගම තමයි ව්‍යාප්ත එක. ඒක ඇතුළේ පුංචියට නිස්සරණාධ්‍යාශයෙන්, මනුෂ්‍යයා කෙරෙහි යහපතට යොමුවුණු, ආරම්භක සංදේශය තාමත් නැති නොකර ගත්ත මානයක් තියෙනවා. නමුත් එය දුර්වලයි කියලා එතුමා කිව්වා.


සිම්පල් බී, කැපිටල් බී බුද්ධාගම් අතර මේ තියෙන සංකීර්ණ තත්ත්වය මුළු ආසියාවටම ගළපන්න පුළුවන්. ජාත්‍යන්තර ප‍්‍රතිසංස්කරණ වැඩපිළිවෙළකුත් තියෙනවා, එයට මැදිහත්කාර බුද්ධාගම කියලා කියන්න පුළුවන්. බෞද්ධාගම දන්න කෙනෙක්ට කියන්න පුළුවන්, මහායානික සම්ප‍්‍රදාය මෙම ප‍්‍රවාහයට වැඩි දායකත්වයක් තියෙනවා කියලා. ථෙරවාදී සම්ප‍්‍රදාය තරමක් දුර්වල වුණත්, මහාඝෝෂ වගේ යතිවරයෙක් සහ තායිලන්තයේ අජාන් කියලා හැඳින්වෙන භික්ෂූන් රැුසක් මෙන්ම ආරාමීය පාර්ශ්වයෙන් පැමිණෙන අජාන් තානිස්සරෝ, අජාන් බ‍්‍රාහ්මෝ වගේ භික්ෂූන් විශේෂයෙන් මේ අදහස් ගැන දායක වෙන අය. මෙහි පදනම වන්නේත් පොදු සාමූහික යහපත. හුදෙක් පුද්ගලයා බේරගන්න තියෙන ධර්මයක් නෙමෙයි බෞද්ධ ධර්මය. මේක සමාජීය යහපත, පුද්ගලයාගේ යහපත, පරිසරය යන කරුණු තුනම ඇතූළත් කරලා ගොඩනැගූ ධර්මයක් කියන එක අවධාරණය වෙමින් පවතිනවා. අපේ රටේ බෞද්ධ ධර්මයේ ප‍්‍රතිසංස්කරණ ශක්‍යතාව ඉතාම දුර්වලයි. තැනින් තැන ඉන්නවා භික්ෂූන් වහන්සේලා දෙතුන් දෙනෙක්. අපට ආයතන වශයෙන් දෙකක් තුනක් නැහැ. ගල්කන්දේ ධම්මානන්ද හාමුදුරුවන් ඇතුළු භික්ෂූන් වහන්සේලා පිරිසක් ඉන්නවා, වල්පොල රාහුල ආයතනය තිබෙනවා. නමුත් එය මහා ධාරාවට සාපේක්ෂව, ඉතාමත් කුඩා සමාජයක්. එහෙත්, මම හිතනවා එයත් ඉතාම වැදගත් ප‍්‍රවණතාවක් කියලා ලංකාවේ ගැඹුරු ප‍්‍රතිසංස්කරණ වැඩපිළිවෙළට.

මුස්ලිම් ප‍්‍රතිසංස්කරණ සහ මුස්ලිම් සංස්කෘතික බලපෑම


දැන් අපි මුහුණ දෙන ප‍්‍රබලම ප‍්‍රශ්නය වන මුස්ලිම් සමාජය තුළ, මුස්ලිම් ආගමික ප‍්‍රජාව තුළ, අනාගතය දිහාට හැරුණු, මානව ගෞරවය, සමාජ සාධාරණත්වය, සාමූහික යහපත පිළිබඳ ප‍්‍රතිසංස්කරණ ව්‍යාපාරයක් තියෙනවාද කියලා හොයලා බලන්න ඕනෑ. අපි ඉන්න 21 වෙනි ශත වර්ෂයේ පැරණි ලෝකයේ තිබුණු සීමා සියල්ලම කැඩිලා ගිහිල්ලා. අපිට ආගමික කලාප කියලා දෙයක් නෑ, සියලූම ආගම්, එකිනෙකා හමුවෙන අවකාශයකට අපි එමින් සිටිනවා. ඒ නිසා අපි එකට ජීවත්වෙන්න ඉගෙන ගත්තේ නැත්නම් ලෝකය විනාශ වෙනවා. පැරණි ආගමික කලාප කියලා හඳුන්වන්න පුළුවන් දෙයක් තවදුරටත් ඇත්ත වශයෙන් යථාර්ථයේ නැහැ. ආගමික සම්ප‍්‍රදායන් හා ආගමිකයන් අතර මේ හමුවීම ලොකු යථාර්ථයක් බවට පත්වෙනවා. මේ අභියෝගය මුස්ලිම් සමාජයටත් ඒ විදියටම තියෙනවා.


මුස්ලිම් සමාජයේත් ආධ්‍යාත්මික උල්පත් ඉතාම දියුණුයි. ඒවා ලෝකයටම එළිය විහි¥ අවස්ථා තියෙනවා. සංස්කෘතික ජයග‍්‍රහණ රැුසක් ඉතිහාසයේ ඉඳලාම ලෝකයට ළඟාකර දුන්නු, පරිත්‍යාග කළ සමාජයක් එය. සුෆි ධර්මය, මහා කාව්‍ය සුෆිි යෝගීන්ගෙන් ආවා. කබීර්, හෆීස්, ඔමාර් ඛයියාම්, පර්සියානු කවිය විතරක් නෙමෙයි, ගණිතය, තාක්ෂණය වගේ ගොඩාක් දේවල් ඇවිල්ලා තියෙනවා. ඉන්දියාවේ දැනුත් සංගීත ලෝකයේ සහ සංස්කෘතික ජයග‍්‍රහණවල කව්ද ඉන්නේ? සිනමාවේ දක්ෂතම නළුනිළියෝ කව්ද? මුස්ලිම් ප‍්‍රජාව අතරත් මේ ප‍්‍රතිසංස්කරණ ව්‍යාපාර තියෙනවා. ඔවුන් සිතනවා, ඔවුනුත් අනාගතයට යා යුතුයි කියලා. ඒ සම්බන්ධයෙන් ගෝලීය ජාල ඇතිවෙලා තියෙනවා. මුස්ලිම් ප‍්‍රතිසංස්කරණ ව්‍යාපාරය කියලාමයි ඒකට කියන්නේ. වැදගත් විද්වතුන්, නායකයෝ, ගෝලීය මට්ටමෙන් වැඩ කරන තත්ත්වයක් තියෙනවා. ඉන්දියාවේ වැදගත් විද්වතුන් ඉන්නවා, මේ සම්බන්ධයෙන් ශාස්තී‍්‍රය වශයෙන් අධ්‍යයනය කරන.

දේශීය මුස්ලිම් ප‍්‍රතිසංස්කරණවල පවතින දුර්වලතා


අපේ රටේ තත්ත්වය කුමක්ද? අපේ රටෙත් මගේ දැනීමේ හැටියට ප‍්‍රතිසංස්කරණවාදීන් ඉන්නවා අනාගතය දෙසට යොමුවුණු. ඔවුන්ගේ ශක්තිය දුර්වලයි. ඒක තමයි තිබෙන ගැටලූව. පුද්ගලයෝ වශයෙන් ඉන්නවා, සමහර මව්ලවිවරුත් ඉන්නවා. පොඩි කණ්ඩායම් වශයෙනුත් ඉන්නවා. සාම්ප‍්‍රදායික මුස්ලිම් සමාජය තුළත්, පැනනැගිලා තියෙන අන්තවාදී මුස්ලිම් සමාජ කොටස් අතරත් ප‍්‍රතිසංස්කරණවාදීන් දුර්වලයි. මුස්ලිම් සමාජය තුළ ධාරාවන් තුනක් තියෙනවා. පොදු සාම්ප‍්‍රදායික ධාරාව, ගෝලීය හේතු නිසා පැනනැගී තිබෙන අන්තවාදී ධාරාව, අවුරුදු පහළොවක් තිස්සේ ගමන් කළ කුඩා ප‍්‍රතිසංස්කරණ ධාරාව වශයෙන්. දැන් අපි බලය දෙන්නේ කාටද කියලා හිතන්න ඕනෑ.


මේ ආගමික සමාජ සියල්ලේම අපි ශක්තිය දෙන්න ඕනෑ, ආරක්ෂා කරගන්න හා දායක වෙන්න ඕනෑ, ප‍්‍රතිසංස්කරණ වැඩපිළිවෙළටයි. සෑම ආගමික සමාජයකම ඉන්න, කල්පනා කරන ප‍්‍රතිසංස්කරණ නායකයන් කව්ද, කණ්ඩායම් කව්ද කියන එක හොයාගෙන, ඒවා පාදාගෙන ඒ අය එක්ක සම්බන්ධවීම අවශ්‍යයි. මේ වෙලාවේ විශේෂයෙන්ම මාධ්‍යවල තියෙන භයානක, අගතිගාමී තත්ත්වය නිසා හඬ අහිමි වෙන්නේ ආගමික ප‍්‍රතිසංස්කරණවාදීන්ට. සිංහල බහුතර සමාජය මේවා තේරුම් ගැනීමට අවශ්‍යයි. ඒ නිසා අනාගතයට යොමුවුණු සියලූම ආගමික ප‍්‍රජාවන් ප‍්‍රතිසංස්කරණ වැඩපිළිවෙළකට සහයෝගය දෙමින් ශක්තිමත් කිරීම අවශ්‍යයි.

පාස්කු දින ප‍්‍රහාරය සහ ජාත්‍යන්තර ඉස්ලාමීය ත‍්‍රස්තවාදය


අපේ‍්‍රල් 21 වෙනි දින ප‍්‍රහාරයට සම්බන්ධයැ’යි සැකකරන ලංකාවේ අන්තවාදී කණ්ඩායමට ශක්තිය කොහෙන්ද ලැබෙන්නේ කියන එක දකින්න වටිනවා. එය හුදෙක්ම ලංකාව තුලින්ම ලැබුණු ශක්තියක්ද, නැත්නම් ඊට වඩා බරපතළ ගෝලීය වැඩපිළිවෙළක කොටසක්ද? ලංකාවේ සිටින ප‍්‍රධාන මුස්ලිම් නායකයෝ කියන්නේ, ‘ඔවුන් මුස්ලිම් කියලා කියන්නවත් අපි කැමති නෑ’ කියලා. ඒ අය කියන්නේ, ‘ඔවුන් ත‍්‍රස්තවාදීන්, ඔවුන්ට ආගමකුත් නෑ’ කියලා. එය කියන්න සාධාරණ හේතු තියෙනවා. ඉස්ලාම් රාජ්‍යය පිළිබඳ මේ ධාරාව හැදුණු විදිය හොයන්න ගියාම ලොකු කරුණු කාරණා තේරුම් ගන්න පුළුවන්. එක් තැනක් අපිට මතක් කරගන්න වටිනවා.
2001 සැප්තැම්බර් 11 වෙනිදා අල්කයිඩා සංවිධානය ලෝක වෙළෙඳ මධ්‍යස්ථානයට එල්ල කළ ප‍්‍රහාරයේදී 5000කට වඩා මරණයට පත්වුණා. ඒ අවස්ථාවේදී මුළු ලෝකයම සැලූණා. භයානක, ම්ලේච්ඡු අභියෝගයක් මනුෂ්‍යයාට ඇවිල්ලා තියනවා වගේ අදහසක් බටහිර විද්වතුන්ට, බටහිර නායකයන්ට, ඇමෙරිකානු ජනතාවට හිතෙන්න පටන්ගත්තා. එය සාධාරණ සිතිවිල්ලක්. නමුත් ඒ වෙලාවේ ඇමෙරිකාවේ දේශපාලන නායකත්වය හා ඒ හා ආසන්නව වුණු සිදුවීම පරිස්සමෙන් තේරුම් ගැනීම අවශ්‍යයි.

ගෝලීය ත‍්‍රස්තවාදයේ නිර්මාතෘ විසින්ම එය පරාජය කිරීමට සැරසීම


මේ අල්කයිඩා ප‍්‍රහාරය නම් කරනවා, ත‍්‍රස්තවාදී සංවිධානයක් විදියට. ඒ සඳහා සාධාරණ හේතු තියෙන්න පුළුවන්. අපි හොයලා බලන්න ඕනෑ අල්කයිඩා සංවිධානය පැනනැගුණේ කොහොමද කියලා. එතකොට අපිට, මීට වඩා බරපතළ අරාබිකරයේ ඇමෙරිකානු අවශ්‍යතා සහිත, තෙල් නිධි පිළිබඳ අවශ්‍යතා සහිත, ලොකු කතාන්දරයක් හොයන්න පුළුවන්. අල්කයිඩා සංවිධාන පැනනැගීම පිටුපස්සේ තිබෙන අමෙරිකානු ව්‍යාපාරික පද්ධතියේ, ඇමෙරිකානු සීඅයිඒ අත හොඳට පැහැදිලි කරලා තියෙනවා. ඇමෙරිකානු ජනාධිපතිවරයා ප‍්‍රහාරයෙන් පසුව ලෝක ජනතාව, නායකයන් අමතා ප‍්‍රකාශයක් කරනවා. ඔහු ත‍්‍රස්තවාදයට එරෙහි ජාත්‍යන්තර ගෝලීය යුද්ධයක් ප‍්‍රකාශ කරනවා. ඊට පස්සේ ඔහු කියනවා, ‘මේ වෙලාවේ ත‍්‍රස්වාදයට එරෙහි යුද්ධයේ ගෝලීය නායකත්වය දෙන අප සමග නැත්තේ මොන නායකයාද, ඒ අය ඉන්නේ ත‍්‍රස්තවාදය සමග’ කියලා. මේ බයිබලයේ වචන සම්පූර්ණයෙන්ම වැරදි විදියට අර්ථකථනය කිරීමක්. යේසුස් වහන්සේ සම්පූර්ණයෙන් වෙනස් තේරුමක් සහිතව, සම්පූර්ණයෙන් වෙනත් විදියකට කියන, ‘මා සමග මේ වෙලාවේ කවුුද නැත්තේ, ඔවුන් ඉන්නේ මගේ සතුරන් සමග’ කියන කතාව සම්පූර්ණයෙන් ගෝලීය දේශපාලනයේ තමන්ගේ අවශ්‍යතාව සඳහා බුෂ් යොදාගන්නවා. ඒක කතාව භයානක වුණත් ඒ අදහස කි‍්‍රස්තියානින් අතර ප‍්‍රචලිත වුණා. ඔවුන්ට ඒ අදහස දැනුණා. ඊට පසුදා ඊශ‍්‍රායෙල් අගමැතිවරයා මීට දායකවෙමින් ප‍්‍රකාශයක් කරනවා. ඊට හේතුවෙන දේශපාලන සම්බන්ධතා අපිට තේරුම්ගන්න පුළුවන්. ඊට පස්සේ යුරෝපීය නායකයන් ඇතුළු බොහෝ රාජ්‍ය නායකයන් ගෝලීය ත‍්‍රස්තවාදයට එරෙහි වෙනවා කියලා ප‍්‍රකාශ කරනවා.

ත‍්‍රස්තවාදය පරාජය කිරීමෙන් යුද පද්ධතිය ලාභ ලැබීම


පර්යේෂක කණ්ඩායම් විවිධ හෙළිකිරීම් සිදුකරනවා මේ සිදුවීමත් සමගම, ඇත්තටම මොකක්ද ලෝකයේ සිදුවුණේ කියලා. ඇමෙරිකාව සහ ඊශ‍්‍රායලය ආදායම් උපයාගනු ලබන ප‍්‍රධාන මාර්ගයක් තමයි ආයුධ වෙළෙඳාම. ඒකට කියන්නේ ආයුධ වෙළඳාම නෙමෙයි, යුද කර්මාන්තය. මේක මහා භයානක පද්ධතියක්. මේ පද්ධතිය හීනවේගෙන යනවා සාම කාලවලදී, ජාත්‍යන්තරව ප‍්‍රශ්න අඩුවෙනකොට. මේකට අයිති වරම ඇමෙරිකාව තුළම අහිමි වෙන්න පටන් ගන්නවා. ජනතාව ආරක්ෂණ බදු අඩුකරන්න කියනකොට ඊට එරෙහිව කිසිම දෙයක් කරන්න බැරිවෙනවා. අල්කයිඩා ප‍්‍රහාරය සහ බුෂ්ගේ මේ ප‍්‍රකාශයෙන් පස්සේ, යුද පද්ධතියට වැය වැඩිවෙන්න පටන් ගන්නවා දහපාළොස් ගුණයකින්. ඊට සාපේක්ෂව මහජනයාගේ යහපත සඳහා යන්න තියෙන අරමුදල් අඩුවෙන්න පටන්ගන්නවා. සුබසාධන වැය කැපෙන්න පටන්ගන්නවා.

අයිඑස් ත‍්‍රස්තවාදයේ යැපීම හා මුහුණුවර


මේක තමයි අවසාන ප‍්‍රතිඵලය. ගෝලීය ත‍්‍රස්තවාදයට එරෙහි යුද්ධයේ ප‍්‍රතිඵලයයි මේ. මිනිස්සුන්ගේ බඩට ගහනවා, නමුත් යුද පද්ධතිය දියුණු වෙනවා. කවුද යැපෙන්නේ? කල්පනා කරන මිනිස්සු පරෙස්සම් වෙන්න ඕනෑ මේ සිදුවන දේවල් ගැන. අයිඑස් ප‍්‍රහාර පිටුපස තියෙන මේ යුද පද්ධතියේ දේශපාලනික හස්තය හුඟාක් අපි කල්පනා කරන්න ඕනෑ. මේක හුදෙක් දේශීය ප‍්‍රපංචයක් විදියට විතරක් තේරුම් ගැනීම හරිම භයානකයි. ඒවාට මුදල් විශාල වශයෙන් එනවා. අයිඑස් එක යැපෙන ක‍්‍රම තුනක් විද්වතුන් අවුරුදු 10ක් තිස්සේ පෙන්වනවා. සිරියානු යුද්ධයෙන් පස්සේ ආදායම් ලබන එක් ප‍්‍රධාන විදියක් තමයි මත්ද්‍රව්‍ය වෙළඳාම. ලෝක මත්ද්‍රව්‍ය ජාලයයි, අයිඑස් ජාලයයි අතර තියෙන සහසම්බන්ධය. දෙවෙනි එක තමයි, මුදල් විශුද්ධිකරණය. ලෝකයේ නොයෙකුත් තැන්වල දේශපාලනඥයෝ තමන්ගේ සාක්කුවට දාගෙන අයිඑස් එක ඒ මුදල් ආයෝජනය කරමින් යන වැඬේ. තුන්වෙනි එක, අයිඑස් වගේ සංවිධානයකට පවතින්න බෑ, ඉහළ මට්ටමට නොකඩවා ආයුධ ගලන්නේ නැතුව. මේ තත්ත්වයන් තුනම කළු, භයානක ජාලයන්. ලෝකයේ මේ කළු ජාල ඇතුළේ තමයි අයිඑස් එක හැසිරෙන්නේ.

ඒක පවතින්නේත් ඒ විදියට. ලංකාවේ දේශීය තත්ත්වය ඇතුළේත් කොහොමද මත්ද්‍රව්‍ය වෙළෙඳාම තියෙන්නේ, කා අතේද කියන එක. ඒවා පාලනය කරන්නේ කව්ද, ඒවාවල අනුශාසකයන් කව්ද කියලා හොයන්න ඕනෑ. මුදල් විශුද්ධිකරණය සම්බන්ධයෙන් දේශපාලන හස්තය හොයන්න ඕනෑ. ඊට පස්සේ ආයුධ වෙළෙඳාම. ලංකාව ආයුධ වෙළෙඳාමට ගියා ඇවන්ගාර්ඞ් වගේ ව්‍යාපෘතිවලින්. ලංකාවේ වගේ රටක් ලෝක තත්ත්වය හමුවේ කිසිම දිනක ආයුධ වෙළඳාමට නොයා යුතුයි. අපි ආයුධ හදන්නේත් නෑ. ඒවා ගැන දන්නේත් නෑ. අපි ආයුධ විකුණනවා නම් අපිට ආයුධ විකුණන්න තියෙන්නේ නිල තත්ත්වයන් යටතේ නෙමෙයි. ඒ නිසා ආයුධ විකුණුවේ කාටද කියලා අපි හරියට දන්නේ නෑ. මේ වාගේ අවස්ථාවක මේවා පිටුපස තියෙන දේශපාලනය ඉතාමත් වැදගත්. අපේ මහජනයා මේ වෙලාවේ උඩ තට්ටුවේ දේශපාලනයේ යටින් ගලන දේවල් ගැන පරිස්සම් වෙන්න ඕනෑ. ගෝලීය භයානක දේශපාලන ජාලය සහ මේ යුද පද්ධතිය ඇතුළේ තියෙන උපාමාරු තේරුම් ගන්නට ඕනෑ.x

සාකච්ඡාව/සටහන සුදේශ් ද සිල්වා

ගීතයෙන් තොර සංගීත රසාස්වාදය

0

සිංහල සංස්කෘතිය, වෙසෙසින් ථේරවාද බෞද්ධ දර්ශනය මත පදනම් වූවක් නිසා දෝ පසිඳුරන් පිනවීමට එහි අනුබලයක් නැත. මෙහි දී ලෝවැඩ ස`ගරාවේ එන ‘කුමන නැටුම් කෙළි කවට සිනා දා…’ ආප්තය සිහියට එන්නේ නිරායාසයෙනි. ඒ නිසා ම ද, සිංහල අපට සම්භාව්‍ය සංගීත සම්ප‍්‍රදායක් නැත්තේ, යන පැනය මසිතේ විටින් විට මතු වේ. 2001 වර්ෂයේ දී අමරදේව සූරීන් ‘මැග්සයිසේ’ සම්මානයෙන් පුදනු ලැබීම නිමිති කොටගෙන පළ වූ ‘අමරදේව හර සරණියේ’ මහාචාර්ය සුනිල් ආරියරත්න ඒ යථා තත්වය නොවළහා මෙසේ පැවසුවේ ය.


‘‘ … අපේ රටේ මහා ගද්‍ය රචකයන් බිහි විය හැකියි. ඒ අපේ ඉතිහාසයේ විද්‍යා චක‍්‍රවර්තීලා ගුරුළුගෝමීලා ජීවත් ව තිබෙන නිසයි; මහා කවීන් පහළ විය හැකියි. ඒ අපට තොටගමුවේ රාහුල, වෑත්තෑවේ, වීදාගම වැනි කවීන් සිටි නිසයි. මහා නරපතීන් බිහි විය හැකියි. ඒ දුටුගැමුණුලා, පරාක‍්‍රමබාහුලා අපට සිටි නිසයි. එහෙත් අපේ පොළොවේ මහා සංගීතඥයෙක් පහළ විය නොහැකියි. මන්ද යත් විසි වැනි සියවස මුල් භාගය වනතුරුත් සංගීත නිර්මාණයක් තබා සංගීතඥයකුගේ නාම මාත‍්‍රයක් වත් අපේ වංශ කතාවේ සඳහන් නොවන නිසා ය. අමරදේව, විජයාගමනයේ පටන් මේ දක්වා ලංකා ඉතිහාසයේ පහළ වූ විශිෂ්ටතම සංගීතවේදියා වන්නේ ඒ නිසයි…’’
මෙවැනි සන්දර්භයක් තුළ තනි එක් අංගයක් වශයෙන් කේවල සංගීතය හෙවත් ‘ස්වර වර්ණ විභූෂිත ධ්වනිය ගැන කවර කතා ද?

අමරදේවගේ දායකත්වය


කෙසේ වෙතත්, ගීතයෙන් තොර සංගීතය පිළිබඳ සාකච්ඡුා කිරීමේ දී අමරදේව ගාන්ධර්වයානන්ගෙන් ආලෝචනයක් ලබාගැනීම සාකල්‍යයෙන් ම යුක්ති යුක්ත යැයි හැෙ`ග්. අමරදේවයන්ගේ 50 වෙනි ජන්මෝත්සවය නිමිත්තෙන් 1977 වසරේ දී පළ කරන ලද ‘ශ‍්‍රවණ රමණී’ කෘතියේ ‘මගේ සංගීත දර්ශනය’ යන මැයෙන් එතුමා මෙවැනි අදහස් කීපයක් දක්වා ඇත. එනම්, සංගීතය වූකලී සෞන්දර්ය පූර්ණ ආකෘතීන්ගෙන් සැදුම් ලත් භාව ප‍්‍රකාශනයෙහි සමත් සුසංගත නාද සංයෝජනයකි. එසේ ම 1970 දශකයේ දීත් සංගීතයේ යථා රූපය පිළිබඳ ව විවිධ දුර්මත පැවති හෙයින් ඒ පිළිබඳ නිරාකූල තත්වාවබෝධයකට මෙරට රසිකයන් යොමු කළ යුතු බව පවසමින් එතුමා ඬේවිඞ් රැුන්ඩොල්ෆ් නමැති සුප‍්‍රකට සංගීතවේදියාගේ ප‍්‍රකාශයක් උපුටා දක්වයි.


‘වචනයට යා හැකි දුර ගෙවා නවතින්නේ කොතැන ද එතැන සංගීතයේ උපතයි’

සුභාවිත ගීතයේ බලපෑම


අමරදේව සූරීන් එසේ පුන පුනා පවසා ඇතත් සුභාවිත ගීතයට තරම් ම ප‍්‍රායෝගික සේවාවක් ඔහුගෙන් කේවල සංගීතය හෙවත් ‘ස්වර වර්ණ විභූෂිත ධ්වනියට’ වූවා යැයි කිව නොහැකි ය. ඒ තනි සංගීත ප‍්‍රපඤ්චයේ වැදගත්කම හැඳිනගෙන එය ප‍්‍රායෝගික තලයට ඔසවා ගෙනැවිත් රසිකයන්ගේ දෙසවන්හි තැබූයේ අප අසහාය සංගීතඥ පේ‍්‍රමසිරි කේමදාස ගාන්ධර්වයා බව ගෞරව පූර්වක ව සිහිපත් කළ යුතු ය.


අමරදේව සූරීන්ගේ කටහඬ අප රට සතු විශිෂ්ටතම තූර්ය භාණ්ඩය බව පැවසුවේ, සිංහල සිනමා කලාවේ පියා ලෙස විරුදාවලිය ලැබූ ලෙස්ටර් ජේම්ස් පීරිස් සූරීන් ය. අමරදේව ගාන්ධාර්වයානන්ගේ කටහඬින් වශීකෘත වූ හුදී ජනයාට ගීතයෙන් තොර සංගීතයක අවශ්‍යතාවක් ද දැනුණේ නැතිතරම් ය. පාසල් සමයේ දී සම්භාව්‍ය බටහිර සංගීතය ආස්වාදනය කිරීමට මට අවකාශය ලැබිණි. එසේ ම බේතෝවන්, මෝසාට් වැනි ලෝ පතළ කීර්තියක් ඇති සංගීතවේදීන්ගේ සංගීතය පිළිබඳ තරමක අවබෝධයක් ද මට ලබාගත හැකි විය. එසේ ම ඒ සංගීතයෙන් ආස්වාදයක් විඳීමට ද මට හැකි ය. ඉඳහිට බේතෝවන්ගේ නම වෙනි සහ පස් වෙනි සංධ්වනිවලට (සිම්ෆනිවලට* සවන් දෙමින් අදටත් මම යම් රසයක් අත්විඳිමි. එහෙත් අවංක ව ම පැවසුවහොත් ඒ සම්භාව්‍ය සංගීතය ශ‍්‍රවණය කිරීමට වඩා මා අදත් ඉමහත් තෘප්තියක් ලබන්නේ අපේ සුභාවිත ගීතවලට සවන් දීමෙන් බව ඉඳුරා ම පවසමි. ඒ ‘උණහපුලූවාගේ දරුවා ඌට මැණිකක්’ වන්නා සේ විය හැකි ය.

ඬේවිඞ් රැුන්ඩොල්ෆ්ගේ ආභාෂය


ගීතයෙන් තොර සංගීතය පිළිබඳ මූලික අවබෝධයක් ලබාගැනීමේ දී අදාළ සංකල්පය හැකිතාක් සරල ව ඉදිරිපත් කළ යුතු යැයි හ`ගිමි. සංගීතය පෙරදිග සහ අපරදිග හෙවත් ප‍්‍රාචීණ හා ප‍්‍රතිචීන වශයෙන් කොටස් දෙකකට බෙදීම, සම්මතයකි. මෑතක් වන තෙක් අපේ සංගීතය පෙරදිග හෙවත් ප‍්‍රාචීන කොටසට අයත් විය. අපේ ප‍්‍රස්තුත මාතෘකාවට අනුව කියතොත් ගීතයෙන් තොර සංගීතය රසාස්වාදය කිරීමට අප යොමු වන්නේ අපරදිග හෙවත් බටහිර සංගීතය ඇසුරෙනි. මේ ලිපිය සකස් කිරීමට අදාළ විෂය කරුණු රැුස් කර ගැනීමට අමරදේව සූරීන් ඉහතින් උපුටා දැක්වූ ඬේවිඞ් රැුන්ඩොල්ෆ් නම් සංගීත ශාස්ත‍්‍රවේදියා විසින් 1964 වර්ෂයේ දී ප‍්‍රකාශයට පත් කළ ‘දිස් ඉස් මියුසික්’ නමැති ඉංග‍්‍රීසි කෘතිය බොහෝ සෙයින් උපයෝගී කොට ගතිමි. ඔහු දැඩි ව පවසන්නේ සංගීතයේ සැබෑ රස හව් ආස්වාදය කළ හැක්කේ කිසි දු වචනයක හෝ චිත‍්‍රයක හෝ ආභාෂයක් නොමැති ව හුදු ධ්වනිය පමණක් අත්විඳීමෙන් බවයි. ඔහුගේ වචනවලින් ම කියතොත්,
‘මියුසික් මස්ට් බී ෆෙල්ට් ඈස් ඇන් එක්ස්පීරියන්ස් ඉන් ඉට් සෙල්ෆ්’ කියා ය. එනම් සංගීතය වූකලී හුදු තනි අංගයක් ලෙස ම විඳිය යුතු අද්දැකීමකි. වසර ගණනාවකට පෙර මා මේ අදහස පළමු වරට කියවූ අවස්ථාවේ එය මට දැනුණේ, අපභ‍්‍රංසයක් ලෙස ය. කෙලෙස ද, තනි සංගීතය හෙවත් කේවල ධ්වනිය අත්විඳින්නේ, යනුවෙන් ගැටලූවක් මා අබිමුව මතු විය.

සංගීතයේ ලක්ෂණ පහයථෝක්ත ගැටලූව ගැන මෙනෙහි කරමින් තවදුරටත් රැුන්ඩොල්ෆ් විද්වතාගේ ලිපිය පරිශීලනය කරන විට ඔහු සංගීතයේ අන්තර්ගත සුවිශේෂ ලක්ෂණ පහක් විග‍්‍රහ කොට තිබෙනු හමු විය. ඒ ලක්ෂණ පරිශීලනය කිරීම මගින් ගීතයෙන් තොර සංගීතය අත්විඳීමට මග පෑදිණි. එම ලක්ෂණ පහ මෙසේ ය:


සංගීත ඛණ්ඩයක සියලූ දෙනාට පහසුවෙන් හැඳිනගෙන අත්විඳිය හැකි ප‍්‍රමුඛ ලක්ෂණය එහි තනුවයි. (මෙලඩි* එය රැුන්ඩොල්ෆ් දැක්වූ සංගීතයේ පළමු වෙනි ලක්ෂණයයි. එය තනුවේ සුමිහිරියාව හෙවත් ස්වර මාධූර්යය, මත පදනම් වූ දෙයකි. සංගීත ඛණ්ඩයක ආත්මය එහි තනුව බව සම්මතයකි.


සංගීත ඛණ්ඩයක දෙවැනි ප‍්‍රධාන ලක්ෂණය රැුන්ඩොල්ෆ්ට අනුව එහි රිද්මයයි. (රිදම්* එය තනුවට අනුබද්ධ ලක්ෂණයකි. සංගීත ඛණ්ඩයට සවන් දෙන විට අපට ඇසෙන තනුවට අනුකූල ව අපේ පාද යම් රටාවකට චලනය කිරීමට අප නිතැතින් ම පෙළඹෙන්නේ, රිද්මය නමැති සංගීතාංගයට දක්වන ප‍්‍රතිචාරයක් වශයෙනි. ‘රන් රසේ එක් වන ලෙසේ වෙන නාදනු පා තබ තබා’ ගුත්තිලයේ එන ළඳුන් සිදු කළේ සංගීතයේ රිද්මය නමැති ලක්ෂණය අත්විඳීමයි.
සංගීත ඛණ්ඩයක තුන් වැනි වැදගත් නෛසර්ගික ලක්ෂණය ලෙස රැුන්ඩොල්ෆ් සංගීතවේදියා විස්තර කර තිබෙන්නේ එහි සමස්ත ස්වර වර්ණයයි. (ටෝන් කලර්) මෙයින් අදහස් කරන්නේ එක් එක් තූර්ය භාණ්ඩයකින් නික්මෙන පැහැදිලි නාදයේ සුවිශේෂ කන්කලූ ගුණයයි. එනම් සිතාරයකින්, වයලීනයකින්, බටනලාවකින් වෙන වෙන ම මතු වී එකට සංයෝජනය වීමෙන් උපදින ඵලයයි. එය, විවිධ වර්ණ ඒකාබද්ධ වී නිම වුණු චිත‍්‍රයක් ඇස ගැටීමෙන් දැනෙන ආස්වාදය වැනි සංසිද්ධියකි.


සංගීත ඛණ්ඩයක හතර වෙනි ලක්ෂණය හඳුන්වනු ලබන්නේ සුමටබව (හාමනි) ලෙස ය. යම් කිසි සංගීත ඛණ්ඩයකට අප සවන් දී සිටින විට පවතින සුමට අනුකූලතාව භංග කරමින් අත්වැරදීමක් හෝ ප‍්‍රමාදදෝෂයක් නිසා තූර්ය භාණ්ඩයකින් අනුචිත ශබ්දයක් නිකුත් වුවහොත් එතන ඇති වන්නේ ගොරසැඩිබවකි. සංගීත ඛණ්ඩයකට සවන් දීමෙන් උපරිම තෘප්තියක් ලැබෙන්නේ සමස්ත සංගීත ඛණ්ඩය සුමට ව ගලා ගිය විට ය.


සෑම සංගීත ඛණ්ඩයකට ම නිශ්චිත ආකෘතියක් හෙවත් හැඩරුවක් (ෆෝර්ම්) නැතහොත් ස්වරූපයක් තිබේ. මෙය පස් වෙනි ලක්ෂණයයි. මෙය නාට්‍ය, නවකතා, කෙටිකතා ආදි වූ සෑම කලාවකට ම පොදු ය. ඉහත දැක්වූ ලක්ෂණ සම්පිණ්ඩනය කොට කියතොත් සෑම සංගීත නිර්මාණයක් ම සතු ලක්ෂණ – තනුව – රිද්මය – ස්වර වර්ණය – සුමටබව හා ආකෘතිය වන්නේ ය. ගීතයෙන් තොර සංගීතය ආස්වාදනය කිරීමට නම් ඕනෑ ම සංගීත නිර්මාණයක් යථෝක්ත ලක්ෂණ පහ ඇසුරින් විග‍්‍රහ කරමින් රස විඳීමට උත්සුක විය යුතු ය. එවිට ඒ ලක්ෂණ හැඳිනගෙන බුද්ධිමය වශයෙන් ඒවා විග‍්‍රහ කිරීමේ දී භාවාත්මක තෘප්තියක් ද ජනිත වන බව සංගීතවේදීහු පවසති.

ප‍්‍රායෝගික ප‍්‍රවේශයක්


ගීතයෙන් තොර සංගීතය පූර්ණ වශයෙන් අවබෝධ කරගැනීමට ප‍්‍රායෝගික පියවරක් වශයෙන් මෙහි දී මා පාඨක අවධානය යොමු කරන්නේ සුවිශේෂ නිර්මාණ දෙකක් කෙරෙහි ය. සත්සමුදුර චිත‍්‍රපටයේ එන තේමා ගීතය එකකි. අනෙක වූකලී ගොළු හදවත චිත‍්‍රපටියට පේ‍්‍රමසිරි කේමදාස සංගීතවේදියා නිර්මාණය කළ ගීතවලින් සම්පූර්ණයෙන් තොර කේවල සංගීතයයි.


ශාස්ත‍්‍රීය ලෙස සංගීතය හදාරා නැති මා වැනි අනෙක් අයට ගීතයෙන් තොර සංගීත ආස්වාදයට හැඳින්වීමක් ලබා දීම මට බලවත් අභියෝගයකි. මෙය අන්ධයකු තවත් අන්ධයන් පිරිසකට මග පෙන්වීමට යත්න දැරීමක් වැනි ව්‍යායාමයක් වනු ඇති දැයි විචිකිච්ඡුාවක් මට ඇති වේ. එහෙත් යාවජීව ගුරුවරයකු වශයෙන් දන්නා දෙයින් පටන් ගෙන නොදන්නා දෙයක් වෙත යොමු වීම, මා අනුගමනය කරන පිළිගත් ආධ්‍යාපනික මූලධර්මයකි. ඒ මූලධර්මයට අනුකූල ව අප ප‍්‍රස්තුත කාර්යයට යොමු වෙමු.


මෙවැනි රචනාවක් මගින් ගීතයෙන් තොර සංගීතය ආස්වාද කිරීම පිළිබඳ ඉගැන්වීමට තැත් කිරීම, එක්තරා ආකාරයකට තැපෑලෙන් පිහිනන්නට උගන්වනවා වැනි ය. එය කෙසේ වෙතත් ප‍්‍රස්තුත මාතෘකාව අරබයා අදහස් දැක්වීම කළ හැකි ය. මේ ලිපියේ අරමුණ එවැනි ව්‍යායාමයක නිරත වීම ය.


1967 වර්ෂයේ දී තිරගත වූ ‘සත් සමුදුර’ සම්මානනීය චිත‍්‍රපටය අප කවුරුත් ඉතා හොඳින් දන්නා විශිෂ්ට ගනයේ කෘතියකි. ඒ චිත‍්‍රපටයේ තේමා ගීතය, ‘සිනිඳු සුදු මුතු තලාවේ/ නැගෙන පෙණ පිඬු සිනාසේ..’ මේ ලිපිය කියවන සියලූ දෙනා හොඳින් දන්නා බව මට නිසැක ය. ඒ ගීතයේ පදමාලාව රචනා කරන ලද්දේ මහගමසේකර විසිනි. ගීතයට තනුව මෙන් ම ආරම්භක, අතුරු හා සමාප්ත වාද්‍ය ඛණ්ඩ යොදා මනා සේ සංයෝජනය කර අමරදේවගේ හඬින් ගායනය කරවා, පරිපූර්ණ කලා කෘතියක් ලෙස නිර්මාණය කළ අසහාය සංගීතඥයා සෝමදාස ඇල්විටිගල සූරීන් ය. එදා මෙදා තුර සිංහල චිත‍්‍රපටයකින් ඇසූ සාකල්‍යයෙන් ම උචිත වූ තේමා ගීතයක් වෙනුවෙන් කළ අන් සංගීතයක් පිළිබඳ මම නොදනිමි. මෙහි සංගීතය වූකලී, චිත‍්‍රපටයේ නිරූපණය වන අනුවේදනීය කථාව සමග එකක් අනෙකින් වෙන් කළ නොහැකි අයුරින් බැඳී ඇත. ඒ තේමා ගීතය ගොඩනගා ඇත්තේ සංධ්වනික (සිම්ෆොනික්) ආකෘතියකට ය.

දැන් පාඨක ඔබට මා කියන්නේ ඒ කෘතියේ අරමරදේව සූරීන්ගේ මනෝහර ගායනය කෙරෙහි සිත් යොමු නොකොට එය සිතා මතා ම අමතක කොට නිර්මාණයට පමණක් සවන් දීමට යත්න දරන ලෙසයි. (ඒ ගීතයේ සංකීර්ණ පද මාලාව නම් මගේ මතකයේ එතරම් සනිටුහන් වී නැත. එහෙයින් පදමාලාවේ අර්ථය කෙරෙහි අවධානය යොමු නොවීම නිරායාසයෙන් ම සිදු වේ.* අමරදේව සූරීන්ගේ සුමධුර කටහඬත් සංගීත භාණ්ඩයක් ලෙස සලකා ඒ තේමා ගීතය, ගීතයෙන් තොර සංගීත කෘතියක් ලෙස ආස්වාදනය කළ හැකි ය. එහි දී අපේ අවධානය යොමු විය යුත්තේ නිර්මාණයේ වචන කෙරෙහි නොව එහි මියුරු තනුව, හද බඳනා රිද්මය, විවිධ තූර්ය භාණ්ඩවලින් නික්මෙන ඒකාබද්ධ ධ්වනි වර්ණය, නිර්මාණයේ විවිධ කොටස් අතර ඇති ඒකාබද්ධබව සහ නිර්මාණයේ සමස්ත ආකෘතිය වෙත ය. එවිට ගීතයෙන් තොර සංගීත ආස්වාදනය පිළිබඳ අදාළ සංවවේදී අවබෝධයක් ලබා ගැනීමට හැකි වනු ඇත.

ගොළු හදවත චිත‍්‍රපටයේ සංගීතය


සිංහල සිනමාවේ මහා පුරුෂයා ලෙස අනභියෝගයෙන් පුදනු ලබන ලෙස්ටර් ජේම්ස් පීරිස් විසින් 1967 වසරේ දී නිර්මාණය කරන ලද ගොළු හදවත චිත‍්‍රපටය, සිංහල සිනමා වංස කතාවේ 177 වන චිත‍්‍රපටය බවට පත් විය. එය ලෙස්ටර් ජේම්ස් පීරිස් තැනූ 6 වෙනි චිත‍්‍රපටය වූ අතර කරුණාසේන ජයලත්ගේ ප‍්‍රථම නවකතාව මත පදනම් විය. 1962 දී පළ වූ එය, ඔහු රචනා කළේ ඔහුගේ වයස අවුරුදු 30ක් පමණ වූ කාලයේ දී ය. චිත‍්‍රපටයට ගීතවලින් සම්පූර්ණයෙන් ම තොර ව සංගීතය නිර්මාණය කළ පේ‍්‍රමසිරි කේමදාසගේ වයස ද අවුරුදු 30ක් විය. පාසල් සිසුවකු සහ සිසුවියක අතර ජනිත වන ප‍්‍රථම පේ‍්‍රම සම්බන්ධතාවක් වටා ගෙතී තිබෙන සෝකාන්ත කතාව, වෙසෙසින් ම යෞවන ජීවිත පිළිබඳ සංසිද්ධියකි. එහි සංගීතය ආස්වාදනය කිරීමේ දී ඒ කරුණු කාරණා සිහියේ තබාගැනීම අතිශයින් අදාළ ය.


මින් ඉදිරියට මේ ලිපියේ ඉදිරිපත් කරනු ලබන අදහස් උදහස්, මතිමතාන්තර, ආලෝචනා ආදිය මැනවින් අවබෝධ කරගැනීමට නම් චිත‍්‍රපටය සාවධාන ව නැරඹිය යුතු යැයි හගිමි. චිත‍්‍රපටයක් ප‍්‍රධාන කොට ම සමන්විත වන්නේ කැමරාවකින් උපදවනු ලබන රූප රාමු මගින් බව අමුතුවෙන් කිය යුතු දෙයක් නොවේ. සිනමාව යනු සංස්කරණය කරන ලද රූප රාමු සමූහයකි. සංගීතය චිත‍්‍රපටයක අත්‍යවශ්‍ය අංගයක් නොවේ. කොටින් ම කියතොත් චිත‍්‍රපටි කලාවට භාෂාව වුව ද අවශ්‍ය නැත. ‘සයිලන්ට් සිනමා’ හෙවත් ශබ්දයෙන් තොර චිත‍්‍රපට, සිනමා කලාවේ මුල් යුගයේ සාමාන්‍ය දෙයක් විය. භාෂාවත් චිත‍්‍රපටයක අත්‍යවශ්‍ය අංගයක් නොවේ නම් සංගීතය ගැන කුමන කතා ද? එහෙත් ගොළු හදවත චිත‍්‍රපටය - පාසල් වයසේ කොළුවකු හා කෙල්ලක අතර හටගත් බොළඳ වෘත්තාන්තයක් මත ගොඩනගා ඇති චිත‍්‍රපටය මගේ මතකයේ නොමැකෙන අයුරින් සනිටුහන් වී තිබෙන්නේ, ඒ චිත‍්‍රපටය සඳහා පේ‍්‍රමසිරි කේමදාස විසින් නිර්මාණය කරන ලද (ගීතයෙන් තොර* සංගීතය නිසා ය.

චිත‍්‍රපටයේ එන දමයන්ති සහ සුගත්ගේ යෞවන හදවත්වල උපදින හිරිමල් නෑඹුල් ආදර හැගුම් ඔවුන්ගේ මුහුණු ප‍්‍රමුඛ සිරුරු භාෂා මාර්ගයෙන් ප‍්‍රකාශ වන තීව‍්‍ර ආකාරය ලෙස්ටර් ජේම්ස් පීරිස් සිය කැමර රූපවලින් තරයේ ග‍්‍රහණය කරගනි. ඒවා සිය කලා මාධ්‍ය වන භාව පූර්ණ නාදමය හැ`ගීම්වලට පරිවර්තනය කර තිබෙන්නේ කේමදාස විශ්වකර්මයා ය. ඒ ප‍්‍රාතිහාර්ය මගේ ක්ෂුද්‍ර වාග් මාලාවෙන් ප‍්‍රකාශ කිරීමේ කුසලතාව මා සතු ව නැත. එහෙයින් මේ ලිපිය මා සමාප්ත කරන්නේ, ගීතයෙන් තොර සංගීතය කුමක් දැයි ගැඹුරින් අවබෝධ කරගැනීමේ රිසියෙන් මේ ලිපිය කියවූ සියල්ලන්ට ගොළු හදවත චිත‍්‍රපටයේ සංගීතය නිර්මාණය කළ ඒ මහා පුරුෂයාගේ සංගීතමය ප‍්‍රාතිහාර්ය වෙත යොමු වන්නැයි, යන ආයාචනයත් සමගිනි. අප රටේ ගීතයෙන් තොර සංගීතයේ මහා පුරුෂයා, අසහාය මිනිසා, අමරණීය පේ‍්‍රමසිරි කේමදාස ම ය. x

x කාලෝ ෆොන්සේකා

පාස්කු බෝම්බකරුවන්ගේ තිඹිරිගෙය ආගම ය (2)

sdr

බුද්ධාගම, ක‍්‍රිස්තියානිය, හින්දු, ඉස්ලාම් සහ යුදෙව් වැනි සංස්ථාපිත ආගම් අද ඉටු කරන්නේ, මීට පෙර ලිපියේ කියා ඇති පරිදි, ලෝකෝත්තර නිෂ්ඨාවක් සැපයීමට වඩා පුද්ගලයාට සහ ජනවර්ගවලට ලෞකික අනන්‍යතාවක් සපයා දීම බව පැහැදිලිව පෙනෙන්ට තිබේ. මේ අනන්‍යතා සහතිකය කුඩා කල සිට කෙනෙකුගේ පැවැත්ම තුළට කෙතෙක් එන්නත් කොට ඇත්ද යත්, ඔහු/ඇය සිංහලකම සහ බෞද්ධකම හෝ සිංහල කම සහ කිතුණු භාවය අතහැරියොත් හෝ ඉස්ලාම් ආගමිකයෙකු නම් මුස්ලිම් භාවය ද, හින්දු භක්තිකයෙකු නම් හින්දු භාවය ද අතහැරියොත්, ඔහුගේ/ඇගේ ජීවිතය පුස්සක් බවට පත්විය හැකිය. එය, සාමාන්‍ය කෙනෙකුට මුහුණදිය හැකි තත්වයක් නොවේ. උපන් ආගමත් බැහැර කොට, තවත් ආගමක් වැළඳ ගැනීමෙනුත් වැළැකී සිටීමට, දැඩි බුද්ධිමය පන්නරයක් කෙනෙකුට අවශ්‍ය කෙරේ.


ගත වූ අවුරුදු 1000 කට වැඩි කාලයක් තිස්සේ මේ ලෝකයේ කිසි ආගමක් අලූතෙන් බිහි වී නැත්තේ ඇයි? තවත් ආකාරයකින් මේ ප‍්‍රශ්නය මතු කළොත්, බුදුන් වහන්සේ, යේසුස් ක‍්‍රිස්තුස් වහන්සේ හෝ මහම්මත්තුමා වැන්නෙකුගෙන් පසුව ගත වූ අවුරුදු 1000 කට වැඩි කාලයක් තිස්සේ වෙනත් ආගමක් බිහි වී නැත්තේ ඇයි? මිනිස් පැවැත්ම විසින් ඇති කොට තිබූ මරණ බිය සංසිඳුවා ගැනීමට ප‍්‍රමාණවත් පිළිතුරු ගණනාවක් ඒ වන විට ඉහත කී ආගම් තුළින් ලෝකයා වෙත ලැබී තිබීම එක හේතුවකි. මරණය තුළ පැවති නොදැරිය හැකි අනපේක්ෂිතය, ලෞකික අර්ථයකින් වටහා ගැනීමට සහ යම් තාක් මෙල්ල කර ගැනීමට තරම් ලෝකයා ලෞකික ඥානයෙන් යම් දියුණුවක් මේ කාලය තුළ ලබා ගෙන සිටීම තවත් හේතුවකි. ඒ සියල්ලටමත් වඩා, මේ කියන ප‍්‍රධාන ප‍්‍රවාහයේ ආගම් කිහිපය විසින් ලෝක දේශපාලනික ආධිපත්‍යය සින්නක්කරයට නතු කරගෙන තිබීම තවත් හේතුවකි. මේ නිසා 7 වැනි සියවස දක්වා බිහි වූ ආගම් කිහිපය මුළු ලෝකයාටම ආධ්‍යාත්මික සේවය සැපයීමේ ඒකාධිකාරී ආයතන අතලොස්ස බවට ලෝක සම්මතය තුළ තහවුරු විය. යුදෙව්, හින්දු, බෞද්ධ, ක‍්‍රිස්තියානි සහ ඉස්ලාම් ආදී වශයෙන් ඒවා හඳුනාගත හැකිය.


මේ ආගම් බහුතරය බිහි වු යුගය, පෘථුවි-කේන්ද්‍රීය ලෝකයකි. සරළව ගත් විට, පෘථුවිය වටා සූර්යයා භ‍්‍රමණය වෙමින් ඇති ලෝකයක් සේ වටහාගෙන සිටි ලෝකයකි. (බුද්ධ ධර්මය තුළ පවා, විශ්වයක් ගැන කතා කළත්, බුදු කෙනෙකු බිහි විය හැක්කේ මිනිස් ලෝකයක පමණක් ය යන්නෙන් අදහස් කෙරුණේ, සමස්ත දර්ශනයේ කේන්ද්‍රය පෘථුවිය වූ බවයි. මේ පෘථුවි-කේන්ද්‍රීය ලෝකය යනු, ක‍්‍රිස්තු පූර්ව 4004 ඔක්තෝබර් 22 වැනි සෙනසුරාදා හවස 6 ට පෘථුවිය බිහි වූ බව විශ්වාස කළ ලෝකයකි. තවත්් විදිහකින් කිවහොත්, අවුරුදු බිලියන 12 ක පමණ ඈත ඉතිහාසයක් විශ්වයට ඇති බව නොදැන සිටි ලෝකයකි. එසේම මේ සියලූ ආගම් බිහිවූයේ පෘථුවිය පැතලි යැයි සිතා සිටි ලෝකයක ය. මේ සියල්ල මා ගෙනහැර දක්වන්නේ, ආගම් බිහි වුණේම ඥානයේ අන්ධකාර යුගයක බව පෙන්වීමට ය. ඇස් පෙනෙන මිනිසාට ? ඝනාන්ධකාරය තුළ පාර කියා දීමට අන්ධ පුද්ගලයෙකුගේ උදව් අවශ්‍ය විය හැකිය. එහෙත් දහවල් එළිය වූ ලෝකයක, මග කියා දීමට අප අන්ධ පුද්ගලයෙකුගේ පිළිසරණ පතන්නේ නැත. ආගමේ උපත සහ වර්තමානය, අන්ධකාරය සහ ආලෝකය තුළ ඉහත කී අන්ධ පුද්ගලයාගේ සේවයේ භූමිකාවට සමාන ය. අතීතයේ ආගමේ තිබූ අදාළත්වය වර්තමානයේ එයාකාරයෙන් ආදේශ කර ගැනීමට අපට හැකියාවක් නැති බව එහි අදහසයි. එහෙත්, ආගම වර්තමානයේ අවලංගු වන බවක් ඉන් අදහස් වේ ද? එය එසේ නම් මම සතුටු වෙමි. එහෙත්, අවාසනාව වන්නේ, එදාට වඩා හානිකර පරමාර්ථයක් සඳහා වර්තමානයේ ආගම පාවිච්චියට ගැනීම තුළින්, ආගමට අලූත් අදාළත්වයක් අද වන විට පැවරී තිබීමයි. ලෝකය සමස්තයක් වශයෙන් ගත් විට, පුද්ගල අනන්‍යතාව ගොඩනගන ප‍්‍රධාන මෙවලම් දෙකින් එකක් බවට ආගම පත්ව ඇත්තේ ඒ අනුව ය. ජාතිය, එවැනි අනන්‍යතා මෙවලමක් වීම පුදුමයට කාරණයක් නොවේ. ජාතිය යනුම, අනන්‍යතා සහතිකයකි. මම සිංහල හෝ දෙමළ යැයි කී විටම, මා කියන්නේ, වෙනත් භාෂාවක් කතා කරන මිනිසෙකුගෙන් මා සපුරා වෙනස් වන බව ය. වෙනස් සංස්කෘතියක් ඇති මිනිසෙකුගෙන් මා සපුරා වෙනස් වන බව ය. එහෙත් මා බෞද්ධයෙකු හෝ කිතුණුවෙකි යැයි කියන විට එය ඉහත කී ආකාරයේ ලෞකික ‘අනන්‍යතා සහතිකයක්’ නොවිය යුතුව තිබුණි. මා එසේ කියන්නේ ඇයි? මා දක්වා ඇති ප‍්‍රධාන ආගම් පහේම (බෞද්ධ, ක‍්‍රිස්තියානි, ඉස්ලාම්, හින්දු, යුදෙව් ‘පරමාර්ථ සත්‍යය’ වන්නේ, ලෞකික අනන්‍යතාවෙන් මිදී ලෝකෝත්තර (ආධ්‍යාත්මික* අනන්‍යතාවක් අත්කර ගැනීම (බුද්ධාගමේ නම්, අනන්‍යතාව අහෝසි කර ගැනීම* හෝ එවැනි ලෝකෝත්තර තත්වයකට පත්වීමයි. බෞද්ධයන් වශයෙන්, නිවන නොවේ නම්, අඩු වශයෙන් උසස් භවයක උත්පත්තිය ලැබීමවත් එහිදී අපේක්ෂා කෙරේ. එය පහළ සිට ඉහළට, සිරස් අතට ක‍්‍රියාත්මක විය යුතු තත්වයකි. එහිදී, තිරස් අනන්‍යතා හෙවත් සමාන්තර ලෞකික අනන්‍යතා (සිංහල, දෙමළ, බර්ගර් ආදිය* ඊට බාධාවක් නොවිය යුතුය. මන්ද යත්, ආගමේ ප‍්‍රමුඛත්වය ලෝකෝත්තර වන බැවිනුත්, ආගම තුළ ලෞකිකය ද්විතීයික වන බැවිනුත් ය.


එහෙත් මේ සෑම ආගමක්ම අද වන විට ලෞකික දෘෂ්ටියක් බවට පත්ව තිබේ. ලෞකික පුද්ගල අනන්‍යතා සහතිකයක් බවට ආගම පත්වූ දා සිට, ඒ ආගමික අනන්‍යතා කඳවුර (බෞද්ධ, කිතුණු, ඉස්ලාම්, යුදෙව්* ආරක්ෂා කිරීම සඳහා ආගමේ නාමය ලෞකික තලයේ පාවිච්චි කිරීමට කෙනෙකුට සිදුවනු ඇත. මෙය, වැළැක්විය හැකිව තිබුණු තත්වයක් නොවේ. මන්ද යත්, ආගම (බෞද්ධ, හින්දු, ඉස්ලාම් ආදී* මොන ස්වරූපයෙන් පැමිණියත්, අවසානයේ යම් දවසක තාර්කිකව මේ තත්වයට පත්වනු ඇති බැවිනි. ආගම මුල් කර ගනිමින් මිනිසුන් අතරේ පසමිතුරු අනන්‍යතා ගොඩනැගෙන බැවිනි. එය මිනිස් ඉතිහාසය තුළ වැඩිම ම්ලේච්ඡුත්වයකින් නිරූපණයට පත්වූ අවස්ථාව වන්නේ කුරිරු කුරුස යුද්ධ ඇති වීමයි.


කුරුස යුද්ධ යනු අතිශය ම්ලේච්ඡු සංහාර මාලාවකි. 11 වැනි සියවස අවසානයේ මේ කුරුස යුද්ධ මුලින්ම ඇති වුණේ, වර්තමාන ඊශ‍්‍රායලයේ තිබෙන යෙරුසලම නැමැති ආගමික නගරය මුස්ලිම්වරුන්ගෙන් අල්ලා ගැනීම සඳහා කිතුණුවන් දියත් කළ ම්ලේච්ඡු මෙහෙයුමක් වශයෙනි. එදා පාප් වහන්සේ කොන්ස්තන්තිනෝපල් නුවරට දස දහසක සේනා රැුස් කළහ. ඒ සේනා මෙහෙයවීම සඳහා ආදිපාදවරුන් කැඳවා ගත්තේ, ඔවුන්ගේ සියලූ පව් සමා කර දෙන බවට පාප්වහන්සේ විසින් ප‍්‍රතිඥාවක් දීමෙනි. එය ඔවුන්ගේ ‘වැටුප’ විය. ආගම වෙනුවෙන් එක්සත් වූ මේ දස දහසක කුලී හමුදාව යෙරුසලම දක්වා මග දිගට හමුවන ‘මිථ්‍යා දෘෂ්ටිකයන්’ ගම් පිටින් විනාශ කරමින් ගොස් යෙරුසලමේ සිටි මුස්ලිම්වරුන්ව සමූල ඝාතනය කළෝය. එහිදී, මෙම නගරයේ වීදි, කෙනෙකුගේ වළලූකර මට්ටමට ලෙයින් යටවූ බව ඉතිහාසයේ දැක්වෙයි. 11 වැනි සියවසේ සිට වසර 200 ක කාලයක් තුළ ඉස්ලාම් ආගමිකයන්ට එරෙහි මෙවැනි ප‍්‍රධාන කුරුස යුද්ධ 8 ක් කිතුණුවන් විසින් දියත් කොට තිබේ.


කිතුණු දහම සහ කුරුස යුද්ධ අතර තිබුණු සබඳතාව වැනිම සබඳතාවක් ජිහාඞ් යුද්ධ සහ ඉස්ලාම් දහම අතර තිබී ඇත. මහම්මත්තුමාගේ කාලයේ පටන්ම ඉස්ලාම් ආගම ඉතා තදින් රාජ්‍ය පාලනය සමග බැඳී තිබුණි. ජිහාඞ් යනුවෙන් හැඳින්වෙන ‘ශුද්ධ වූ යුද්ධ’ යන්න අර්ථ දෙකකින් අවබෝධ කර ගත හැකිය. එකක් වන්නේ, මිනිසාගේ අභ්‍යන්තරය හෙවත් ආධ්‍යාත්මය ශුද්ධ පවිත‍්‍ර කර ගැනීමේ යුද්ධයකි. එය, සාකල්‍යයෙන්ම ආගමකට යෝග්‍ය වන්නකි. ඇත්ත වශයෙන්ම, බොහෝ වර්තමාන ඉස්ලාම් විද්වතුන් ජිහාඞ් යන යෙදුම තුළ ඇති මේ අරුත අවධාරණය කරයි. එහෙත්, අවාසනාව වන්නේ, අනෙක් සෑම ආගමක් මෙන්ම ඉස්ලාම් ආගමත් රාජ්‍ය පාලනය සමග ගැට ගැසී සිටි වසර 1500 කට ආසන්න කාලය තුළ, දේශපාලනය සඳහා ඉතා හිංසාකාරී ආකාරයෙන් ආගම පාවිච්චියට ගෙන තිබීමයි. දේශපාලන බලය සහ කොල්ලකාරීත්වය වෙනුවෙන් ගෙන ගිය යුද්ධ සමග ඉතා පහසුවෙන් ආගම ඈඳා ගැනීමට ඒ මගින් හැකියාව ලැබුණි. එහි ප‍්‍රතිඵලයක් වශයෙන් ජිහාඞ් යුද්ධ මගින් කිතුණු යුරෝපයේ මායිමත් (ස්පාඤ්ඤය* යටපත් කර ගැනුණි.


මේ දක්වා මනුෂ්‍ය වර්ගයාගේ සකල යුද්ධවලින් තුනෙන් දෙකක් ආගම මුල් කරගෙන ඇති වූ බව අද ඉතිහාසඥයෝ පෙන්වා දෙති. නොදියුණු ඈත අතීතය අමතක කොට දියුණු මෑත අතීතයට එන්න: අද පලස්තීනයේ මිනිමරා ගන්නේ යුදෙව් සහ මුස්ලිම් ආගමිකයන් ය. උතුරු අයර්ලන්තයේ කතෝලිකයන් සහ ප්‍රොතෙස්තන්තවාදීන් ය. ඉන්දුනීසියාවේ මුස්ලිම්වරු සහ ටිමෝර කිතුණුවන් ය. කාශ්මීරයේ හින්න් සහ මුස්ලිම්වරුන් ය. සුඩානයේ කිතුණුවන් සහ මුස්ලිම්වරුන් ය. ක්‍රොඒෂියාවේ සත්‍යලබ්ධික කිතුණුවන් සහ කතෝලිකයන් ය. නයිජීරියාවේ මුස්ලිම්වරුන් සහ කිතුණුවන් ය. ඉතියෝපියාවේ මුස්ලිම්වරුන් සහ කිතුණුවන් ය.
හින්දුන් සහ මුස්ලිම්වරුන් අතර ඉන්දියාව බෙදා ගන්නා මොහොතේ පමණක් දස ලක්ෂයකට අධික ජීවිත සංඛ්‍යාවක් ඝාතනය කෙරුණි. එතැන් සිට මේ දක්වා මේ රටවල් දෙක තුන් වතාවක් යුද්ධ කරගෙන ඇත. අහිංසක යැයි සැලකෙන, සාමකාමී යැයි සැලකෙන ආගම් එතරම් අමානුෂික විනාශයක හේතුකාරකයක් වුණේ ඇයි?


හරවා ගැනීමේ ව්‍යාපාරයකින් තොරව ආගමක් සංස්ථාවක් බවට පත්කළ නොහේ. අනිත් අතට, සංස්ථාවක් බවට පත්වන ආගම තුළ ධර්මය ඉතිරි නොවේ. හිස් පොත්තක් බවට පත්වන ආගමික සංස්ථාව (පන්සල සහ පල්ලිය* ඊළඟට සේවය කරනුයේ ජනවර්ග අනන්‍යතාවක් වශයෙන් පමණි. බුදුන් වහන්සේ බුද්ධත්වයට පත්වූ සැණින් පස්වග මහණුන්ව හරවා ගත්හ. අනතුරුව, ඒ පස්වග මහණුන්ට එම ධර්මය ‘ලෝක සත්වයා දුකින් මුදවා ගැනීම සඳහා’ දේශනා කරමින් යන ලෙස උපදෙස් දුන්හ. ක‍්‍රිස්තුස් වහන්සේ සහ නබිතුමා අනුගමනය කෙළේද ඒ ක‍්‍රියාමාර්ගයයි. මේ ගුණවත් ආධ්‍යාශයේ වරදක් නැත. මා ලබන විමුක්තියක් සෙස්සන්ටත් ලබා දීමට තැත් කිරීම උත්කෘෂ්ට චේතනාවකි. එහෙත් ඒ සඳහා යොදා ගැනෙන මාර්ගය මෙහිදී වැදගත් ය. ඉහත කී ශාස්තෘවරුන් තිදෙනාම ඒ උත්කෘෂ්ට ආධ්‍යාශය දැරුවත්, ඒ එකිනෙක අය ඒ සඳහා නිර්දේශ කෙරුණු මාර්ග එකිනෙකින් වෙනස් විය.


බුදුන්ගේ ධර්මය තුළ කොතැනකවත් හිංසාව අනුදැන වදාරා නැත. අදටත්, අවිහිංසාව පමණක්ම ධර්මය කර ගන්නා එක් සංස්ථාපිත දහමක් වෙතොත්, ඒ බුද්ධ ධර්මය සහ ජෛන ආගම පමණි. එහෙත් 5 වැනි සියවසේ ලියැවුණු මහාවංශය ලංකාවේ ඉතිහාස පුරාවෘත්තය වශයෙන් සංගෘහිත වූ දා පටන්, බුද්ධාගමත් අවි අමෝරා රැුක ගත යුතු ආගමක් බවට පත්කෙරුණි. පිරිසුදු බුදු දහම වසර පන් දහසක් පවතින එකම රට ලංකාව යැයි බුදුන් වහන්සේ දේශනා කොට ඇති බවත්, එසේ හෙයින් එම දේශය ආරක්ෂා කරන ලෙස පිරිනිවන් මංචකයේදී උන්වහන්සේ දෙවියන්ගෙන් ඉල්ලා සිටි බවත් මේ මහාවංශ කතුවරයා ලීවේය. බුද්ධාගම වෙනුවෙන් රටක් ආරක්ෂා කර ගැනීමේ ‘අමතර’ වගකීම බුද්ධාගමට පැවරෙන්නේ ඒ ප‍්‍රකාශය හරහා ය.


ඉන් පසු, දුටුගැමුණු-එළාර යුද්ධයේදී මියගිය දහස් ගණනක් මිනිස් ජීවිත පිළිබඳ පශ්චාත්තාපයෙන් යුතුව සිටි දුටුගැමුණු රජුගේ හිත සැනසීම සඳහා සංඝ රත්නය වැඩම කොට පැවැත්වූ ධර්ම දේශනාවේදී කියා සිටියේ, රජතුමා අතින් ඝාතනය වී ඇත්තේ මිනිස් ජීවිත එකහමාරක් පමණක් බව ය. ඒ එකහමාර යනු, යුද්ධයෙන් මියගිය දහස් ගණනක් අතරේ, පන්සිල් ගත් එක් අයෙකු සිටි බවත්, තිසරණ සමාදන් වූ තවත් එක් පුද්ගලයෙකු සිටි බවත් ය. පන්සිල් ගත් කෙනා ‘ජීවිත එකක්’ වන අතරේ, තිසරණ සමාදම් වූ කෙනා ‘ජීවිත අඩක්’ බව ඒ භික්ෂූහූ දේශනා කළහ. ‘‘සෙසු මරණ ලද්දාහූ මිථ්‍යා දෘෂ්ටි දුශ්ශීල වූ සිව්පාවුන් සමයෝ ය’’ (මහාවංශය: 25 පරිච්ෙඡ්දයේ 111 ෙඡ්දය* මතක තියාගන්න: මෙසේ දේශනා කළෝ, පෘථග්ජන භික්ෂූහු නොව, අරහත් ඵලයට පත් රහතන් වහන්සේලා ය.


ශ‍්‍රී ලංකාව බෞද්ධයන්ගේ රටක් යැයි අද සමහරු කියන විට එහි අදහස වන්නේ, ශ‍්‍රී ලංකාව ගෞතම බුදුන්ගේ රටක් බව නොව, ඉහත කී මහාවංශ කතුවරයා විසින් පෝෂණය කොට භෞතීස්ම කළ සිංහල-බෞද්ධයන්ගේ රටක් බව ය. එහි ප‍්‍රතිඵලය වී ඇත්තේ, බුද්ධාගම වෙනුවෙන් සිංහල ලංකාව ආරක්ෂා කර ගැනීමත්, සිංහල ලංකාව වෙනුවෙන් බුද්ධාගම ආරක්ෂා කර ගැනීමත් සඳහා අවි දැරීම හෙවත් ප‍්‍රචණ්ඩත්වය, බුද්ධාගමේ සහ සිංහල ජාතියේ නාමයෙන්, අනුමත වී තිබීමකි. x
(ඉතිරිය ඉදිරි සතියට*

දිවයින බොරුව: පොලිස් පරීක්ෂණ


සිංහල බෞද්ධ මව්වරුන් 4000කට අධික පිරිසක් වඳභාවයට පත් කළ බව කියන තවුහිත් ජමාත් සංවිධානයේ සාමාජික වෛද්‍යවරයෙකු පිළිබඳව පොලීසිය පුළුල් විමර්ශන ආරම්භ කර ඇති බව සඳහන් කරමින් මැයි 23 වැනිදා දිවයින පුවත්පතේ පළවූ ප‍්‍රධාන පුවත ව්‍යාජ එකක් බව වාර්තා වෙයි.


දිවයින ප‍්‍රධාන පුවතෙහි සඳහන්ව තිබුණේ එලෙස සැත්කම් 4000ක් කළ වෛද්‍යවරයා පිළිබඳ සාක්ෂි සහිත තොරතුරු හෙළිවී තිබෙන බවත්, වෛද්‍යවරයා අල්ලන්නට පොලිසියෙන් පුළුල් පරීක්ෂණ සිදුකරමින් පවතින බවත්ය. සිසේරියන් සැත්කම කරන අතරේ සූක්ෂ්ම ලෙස පැලෝපීය නාලය ගැටගසා කාන්තාවන් වඳභාවයට පත්කර ඇති බව එම පුවතේ සඳහන්ව තිබේ. වෛද්‍යවරයා වසර කිහිපයක් තුළ සිසේරියන් සැත්කම් 7000කට අධික පිරිසක් කර ඇති බවද එහි සඳහන්ය. මෙම පුවත පිළිබඳව අනිද්දාකළ විමසීමකදී පොලිස් මාධ්‍ය ප‍්‍රකාශක රුවන් ගුණසේකර ප‍්‍රකාශ කළේ මෙම පුවත බැලූ බැල්මට ව්‍යාජ එකක් බවය. කිසිදු පොලිස් ස්ථානයකින් හෝ අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවෙන් හෝ වෙනත් පොලිස් අංශයකින් ඒ පිළිබඳව විමර්ශනයක් නොකරන බවද ඔහු කීය. කෙසේ වෙතත් දිවයින මේ පිළිබඳව ප‍්‍රවෘත්තියක් පළ කර ඇති නිසා එම පුවත පිළිබඳව පොලිස්පතිවරයාගේ උපදෙස් පරිදි විශේෂ පරීක්ෂණයක් අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව ආරම්භ කරන බව ඔහු කීය. වාර්තාවේ පැවසෙන පුළුල් පරීක්ෂණය කුමන පොලිස් අංශයෙන් සිදු කරන එකක්දැයි දිවයින පුවත්පතෙන් විමසන බව පොලිස් මාධ්‍ය ප‍්‍රකාශකවරයා කීය. ව්‍යාජ පුවතක් පළ කර ඇති බව තහවුරු වුණොත් එය පැහැදිලිවම රටේ පවතින නීතිය කඩකිරීමක් වන නිසා ඒ සම්බන්ධයෙන් නීතිය ක‍්‍රියාත්මක කරන බවද ඔහු පැවසීය.


සිසේරියන් සැත්කම්වලට සම්බන්ධ වී ඇති වෛරද්‍යවරයෙකු වන වෛද්‍ය දයානාත් රණතුංගගෙන් කාන්තාවන් 4000ක් රහසින් වඳභාවයට පත්කළ හැකිදැයි කළ විමසීමකදී ඔහු ප‍්‍රකාශ කළේ, සිසේරියන් සැත්කමකදී පැලෝපීය නාලය කපා අවහිර කළ හැකි බවය. සෞඛ්‍ය අවශ්‍යතා මත මවගේ අවසරය ඇතිව එලෙස පැලෝපීය නාලය අවහිර කරන අවස්ථාද ඇති බව ඔහු කීය. එහෙත් වෛද්‍යවරයෙකු වසර කිහිපයක් තුළ සිසේරියන් සැත්කම් 7000ක් කර ඇති බවත්, ඉන් 4000කදී රහසින් කාන්තාවන් වඳභාවයට පත්කර ඇති බවත් දිවයින පුවතෙහි සඳහන් කරුණු විශ්වාස කළ නොහැකි බව ඔහු කීය. එමෙන්ම සිසේරියන් සැත්කමක් වෛද්‍යවරයෙකු තනිවම නොකරන බවත්, අඩුම තරමේ එක් සහායක වෛද්‍යවරයෙකු හා හෙදියක ශල්‍යාගාරය තුළ සිටිය යුතු බවත් ඔහු කීය. ඒ දෙදෙනාම වෛද්‍යවරයා කරන සියලූ දේම සමීපව නිරීක්ෂණය කරමින් සහාය දක්වන නිසා ඔවුන් නොදැක පැලෝපීය නාලය අවහිර කළ නොහැකි බවද ඔහු කීය. අනෙක් අතට ඒ සඳහා සහායක වෛද්‍යවරයාගේ සහායද, හෙදිය භාරයේ පවතින උපකරණද අවශ්‍ය වන බව ඔහු කීය.


ඊට අමතරව වෛද්‍යවරයා පෙන්වාදුන්නේ එක් වෛද්‍යවරයෙකු වසර කිහිපයක් තුළ එතරම් සිසේරියන් සැත්කම් ප‍්‍රමාණයක් සිදු කිරීමට ඉඩ නොමැති බවය. වෛද්‍යවරයෙකු සතියට දින දෙකක් සිසේරියන් සැත්කම් කරන අතර, එක් දිනකට සිසේරියන් සැත්කම් තුනක් උපරිමයෙන් කළ හැකි බවද පැවසීය. ඒ අනුව සැත්කම් 4000ක් සිදු කිරීමට සති 700කට ආසන්න කාලයක් හෙවත් වසර 13ක් පමණ ගතවෙන බව ඔහු කීය. ඔහු පෙන්වාදුන් ආකාරයට සැත්කම් 7000ක් කිරීමට වසර 22ක් පමණ ගතවනු ඇත. x

සාමයේ නගරය ගිනිතැබීම

අලූත්ගම දර්ගා නගරය 2014 ජුනි මාසයේදී දිනයක ගිනිතැබීමෙන් දින කිහිපයකට පසුව ලංකාවේ මාධ්‍යවල පුංචි පුවතක් වාර්තා විය. ඒ මිනුවන්ගොඩ නගරයේ මුස්ලිම් ජාතිකයෙකුගේ කඩයක් ගිනිගනිද්දී සිංහල ජාතිකයන් පිරිසක් එක්ව ඒ වෙළඳසැල නිවා දැමීමේ සිදුවීමකි. ඊට පෙර සිංහල ජාතිකයෙකුගේ පරිගණක වෙළඳසැලක් ගිනිගනිද්දී මිනුවන්ගොඩ පල්ලියේ වතුර ටැංකියෙන් වතු ඇද ගින්න නිවා දැමූ අවස්ථාවක් ගැනද මැයි 13 වැනිදා මහා විනාශයකින් පසුව අපව හමුවූ මිනුවන්ගොඩ නගරයේ හානියට පත් වෙළඳසැල්වල වෙළෙන්දෝ කියති.


පාස්කු ඉරිදා ත‍්‍රස්ත ප‍්‍රහාරයටම මාසයක් ගතවී හමාරය. ඇත්තෙන්ම අප පුවත්පත්වල මේ ඉඩකඩ සම්පූර්ණයෙන්ම වෙන්කළ යුතුව තිබුණේ ඒ අමානුෂික ත‍්‍රස්ත ප‍්‍රහාරය ගැනය. ආගමික උමතුවෙන් පිරුණු පිරිසක් මෙහෙයවන ඒ ත‍්‍රස්තවාදය පරාජය කරන අන්දම ගැන කතාකරන්නට අපගේ කාලය යෙදවිය යුතුව තිබුණි. එහෙත් අපට අපගේ කාලය මෙන්ම පුවත්පත්වල ඉඩකඩ වෙන් කරන්නටද සිදුව ඇත්තේ ත‍්‍රස්තවාදී ප‍්‍රහාරයෙන් පසුව ඇවිලී තිබෙන අන්තවාදී ගිනි ජාලා නිවා දමන්නටය. බොරු ප‍්‍රචාරවලට උත්තර සොයන්නටය. මුස්ලිම් ජනතාව බිත්තියට හේත්තු කොට සියලූ මුසල්මානුවන් ත‍්‍රස්තවාදීන් ලෙස හංවඩු ගසා ඔවුන්ට පහරදීම ත‍්‍රස්තවාදය පරාජය කිරීමක් නොවේ. ත‍්‍රස්තවාදී ගින්නට පෙට‍්‍රල් දැමීමකි.


මුලින් අප සියලූදෙනා වැරදි තොරතුරුවලට හසු නොවී එක්විය යුතුය. එක්ව සිටගත යුතුය. ත‍්‍රස්තවාදය පරාජය කළ හැක්කේ එවිටය. මිනුවන්ගොඩට පැමිණි අන්තවාදීන්ගේ ප‍්‍රහාරයෙහි වින්දිතයන් බවට පත්වූ සිංහල, දෙමළ, මුස්ලිම් ව්‍යාපාරිකයන් එකිනෙකා කෙරෙහි සැකය, අවිශ්වාසය, බිය පතුරුවාගනිමින් වෙන්ව සිටිනවා වෙනුවට එක්ව සිටිමින් අප සමඟ කතාකළේය. එකිනෙකා කෙරෙහි වෛරී අදහස් වෙනුවට සාමයේ අදහස් අප සමඟ බෙදාගත්හ. සිදුවූ විනාශය තක්සේරු කරන්නට නොව, ඔවුන්ගේ සාමයේ අදහස්වලට මේ සටහනෙන් අපි වැඩි ඉඩක් සැපයුවෙමු.


ජෙගනාදන්, රියාස් මොහොමඞ්, ප‍්‍රියංකා ජයසූරිය, හර්බට් සිල්වා, මොහොමඞ් රිනෝස්, මොහොමඞ් රිම්සාන්, එම්.එච්.එම්. රිෆාන්, චන්දිමා මහීපාල, නිෂුම් අයෝගා මහීපාල ඇතුලූ පිරිසක් අප සමඟ මිනුවන්ගොඩදී අප සමඟ කතාබහ කළේය. අප මිනුවන්ගොඩට ගිය මැයි 17 වැනිදා එම නගරයට රාජ්‍ය නිලධාරීන් පිරිසක්ද පැමිණ සිටියේ විනාශය තක්සේරු කරන්නටය. මිනුවන්ගොඩ නගරයේ වෙළඳසැල් 58ක් පමණ අලාභහානි වලට ලක්ව තිබේ. සම්පුරණයෙන්ම විනාශ වූ වෙළඳසැල් ගණන 24ක් පමණ වෙයි.

සිංහල ඇඳුම් කඬේ


මිනුවන්ගොඩ නගරයේ ගිනිගත් ‘එක්කෝ‘ නම් සිංහල ඇඳුම් වෙළඳසැල ගැන කතාව බොහෝ දෙනෙකුගේ කතාබහට ලක්ව තිබුණි. මේ වෙළඳසැලේ සිව්වැනි මහලේ රෙදි ගබඩාව සම්පූර්ණයෙන් ගිනිගෙන ඇත. 17 වැනිදා අප එහි යද්දීත් ඒ ඇඳුම් ගිනිගන්නා අයුරු දකින්නට ලැබුණි. ඒ ගින්න නිවන්නට ගත් උත්සාහය නිසා තෙවැනි මහලේ තිබුණු ඇඳුම් තොගද සම්පූර්ණයෙන් විනාශ වී තිබේ. හානිය කෝටි හතරකට ආසන්නය.


මෙය මිනුවන්ගොඩ නගරයේ පමණක් නොව අසල නගර කිහිපයකම ප‍්‍රසිද්ධ වෙළඳසැලකි. එය මිනුවන්ගොඩ නගරයේ දැවැන්තම ඇඳුම් වෙළඳසැලයි. එම වෙළඳසැල වඩා ප‍්‍රසිද්ධ වුණේ පිරිමි ඇඳුම් සඳහාය. චන්දිමා පවසන්නේ ලංකාවේ ප‍්‍රසිද්ධම වෙළඳසැල්වලින් කාන්තා ඇඳුම් ගන්නා අය පවා ඇය ළඟට පැමිණ පිරිමි ඇඳුම් මිලදී ගන්නා බවය.


අප එහි යද්දී චන්දිමා මෙන්ම ඇගේ සොයුරිය වන නිෂුම් අයෝගා මහීපාලද වෙළඳසැලේ සිටියේය. ඔවුන් පවසන්නේ කෝටි හතරක තොග විනාශ වුවද රක්ෂණයෙන් ලැබෙන්නේ කෝටි එකහමාරක් පමණක් බවය. ඒ නිසා ඔවුන්ට සිදුව ඇත්තේ දැවැන්ත පාඩුවකි.
‘අපි අලූත් අවුරුද්දට ලොකු ඇඳුම් තොගයක් ගේනවා. මොකද අවුරුද්ද ඉවරවුණාම රාමසාන් එනවා. අලූත් අවුරුදු කාලය තරම්ම අපට රාමසාන් උත්සව කාලයේදීත් බිස්නස් තියෙනවා. ඒ නිසා තමයි අපි වැඩිපුර ඇඳුම් ගේන්නේ. මොකද තිහාරිය වගේ පැතිවලින් පවා මුස්ලිම් උදවිය එනවා අපෙන් ඇඳුම් ගන්න. ඒ තොග තමයි විනාශ වුණේ.‘ චන්දිමා මහීපාල පැවසුවාය.
මුස්ලිම් ජාතිකයන් භාණ්ඩ මිලදී ගන්නේ මුස්ලිම් වෙළඳසැල්වලින් පමණක් බව ප‍්‍රසිද්ධ කතාවකි. අපි ඒ ගැන නිෂුම් අයෝගා මහීපාලගෙන් විමසුවෙමු.
‘මම නම් එහෙම දෙයක් දැකලා නැහැ. අනෙක් හැමෝම වගේ තමයි. මුස්ලිම් අයත් කැමතියි හරි ලස්සනට අඳින්න. මෙහේට එන අය නම් බලන්නේ කඬේ අයිති මොන ජාතියටද කියලා නෙවෙයි. හොඳ ප‍්‍රඩක්ට් එකක් තියෙන්නේ මොන කඬේද කියලයි. අපි කාටවත් අපේ කඬේ සිංහල නිසා අපේ කඬේට එන්න කියලා කියන්නේ නැහැ. අපේ ප‍්‍රඩක්ට් එක හොඳ හින්දා එන්න කියලයි කියන්නේ. මේවා ජාතිභේද ඇති කරන්න කියන කතා. මේ කඬේ පිටිපස්සේ තියෙන විනාශ වෙච්ච කඩවල හිටපු මුස්ලිම් සහෝදරයන් ඇඳුම් ගත්තේත් අපේ කඩයෙන්. මේ නගරයෙ මුස්ලිම් කඩ තියෙනවා. ඒත් නගරයේ ගොඩක් මුස්ලිම් අය ආවේ මේ කඬේට. මේ කඬේ වැඩකරපු අය අතරේත් මුස්ලිම් අය ගොඩක් ඉන්නවා. අනෙක විනාශයෙන් පස්සේත් ජාතිභේදයක්, වෛරයක් නැතිව මුස්ලිම් අය ඇවිත් අපට කණගාටුව කියලා ගියා. අපිත් ගිනිගත්ත කඩවල මුස්ලිම් සහෝදරයන්ට කතාකළා.‘ ඇය එසේ කීවාය.

බුදුපිළිම


වෙළඳසැල්වලට ජාතියක් ආරෝපණය කළේ අප නොවේ. සිංහල කඩ හා මුස්ලිම් කඩ බෙදා වෙන්කළේ අන්තවාදීන්ය. භාණ්ඩයක ප‍්‍රමිතිය වෙනුවට ජාතිය බලා වෙළඳසැල්වලට යන්නැයි යෝජනා කළේ ඔවුන්ය. ඔවුන්ගේ භාෂාවට අනුව ‘සිංහල කඩ‘ ගණනාවක්ද අන්තිමේ ඔවුන් ගිනිතැබීය. ඔවුන් ගිනිතැබූ ‘මුස්ලිම් කඩ‘ වලද සිංහල ජාතික සේවකයන් ගණනාවක් සේවය කර ඇත.


මත්පැන් වෙළඳසැලක්, පින්තූර රාමු කරන වෙළඳසැලක්, ඇඳුම් කඩයක් ආදී වෙළඳසැල් රැුසක් එසේ විනාශ වූ සිංහල ජාතිකයන්ට අයත් වෙළඳසැල් අතර තිබේ. ඒ අතර තිබුණු එක් වෙළඳසැලක බුදුපිළිමද තිබී ඇත. ඒ බුදුපිළිම සම්පූර්ණයෙන්ම ගින්නෙන් විනාශ වී ගොස්ය.
‘මාවනැල්ලෙදී කැඩුවේ එක බුදුපිළිමයයි. මෙතැන බුදුපිළිම කීයක් කැඩිලාද‘ චාන්දනී පික්චර් පැලස් නම් ඒ වෙළඳසැලේ හිමිකරුවා වන හර්බට් සිල්වා මහතා අප සමඟ එසේ කීවේය.

රහසින් චෝදනා


අප සමඟ කතාකළ අය නිර්නාමිකව කී දේවල්ද බොහෝය. ඇඳිරි නීතිය ප‍්‍රකාශයට පත් කිරීමෙන් පසුව නගරයට පහරදුන් බවත්, හමුදාව හා පොලීසිය ආරක්ෂාව සැපයුවේ වෙළඳසැල්වලට නොව පහරදුන් අයට බවත් ඔවුහු කීහ.


‘ඇඳිරි නීතිය දානවාත් එක්කම හවස් වරුවේ අපව කඩවලින් යැව්වා. අපි එළියට ගියා. ඒ එක්කම තමයි හමුදාව ආවේ. එතකොට ගිනිතියන්න හිතලාවත් නැහැ. ගෙවල්වලට ගියාමයි අපට ආරංචි වුණේ හමුදාව ඉන්න අතරේ කඩවලට ගහන බව. දුවගෙන ආපු අපි හමුදාවෙන් අවසර ඉල්ලූවා ඇතුලට ඇවිත් අපේ කඩවල ගින්න නිවාගන්න. ඒත් අපට ඉඩ දුන්නේ නැහැ. අපේ ජීවිතවලට හානියක් වුණොත් වගකියන්න බැරි බව හමුදාව කිව්වා. ඒත් එයාලා අපේ කඩවලට වගකීවේ නෑ. ගින්න නිවන්නේ නැත්තේ ඇයිද කියලා හමුදාවෙන් අහද්දී අපට කිව්වා පොලීසියට කියන්න කියලා. පොලීසියට කිව්වාට පොලීසිය මොනවත් කළේ නැහැ. අපි ඈතින් ඉඳලා අපේ කඩවලට ගින්න පැතිරෙන විදිය බලාගෙන හිටියා. ගිනිනිවන රථය එන්න පරක්කු වුණා. එතකොට කඩ දෙකක් ගිනිතියලා. ඒ ගින්න තවත් කඩවලට පැතිරෙනවා. ඒත් ඒක නවත්වන්න උනන්දුවක් තිබුණේ නෑ. ඇත්තටම කිව්වොත් ගින්න නිවුවා නෙවෙයි. ඉබේම නිවිලා ගියා.‘
මෙසේ කීවේ සිංහල ජාතික වෙළඳසැල් හිමියෙකි. ඔහු එසේ කියන අතර තවත් වෙළඳසැල් හිමියෙකු ළංව කීවේ ඇඟ කිලිපොලන කතාවකි.


‘ගිනිතියපු උන්ට හමුදා සෙබලූ කිව්වා, පැයක් දෙන්නම් ගහලා පලයන් කියලා. ඒත් පැය ගාණක් තිස්සේ ගහලා ගිනිතිබ්බා. ගිනිතියන්න කලින් කඩවලට ගහලා කැඩුවා. ඊට පස්සේ වටින ෆෝන්, ඔරලෝසු වගේ ගෙනියන්න පුලූවන් බඩු කොල්ලකෑවා. ඊට පස්සේ තමයි ගිනිතිබ්බේ. මේ ගොඩක් දේවල් සී.සී.ටී.වී. වල රෙකෝඞ් වෙලා ඇති.‘


මිනුවන්ගොඩ ගිනිතැබීම් ගැනද ප‍්‍රදේශවාසීන් කියන්නේ පිටින් ආ පිරිසක් කළ දෙයක් බවය. එහෙත් අප සමඟ කතාකළ අය පෙන්වන්නේ ගිනිතැබීම්වලට ප‍්‍රදේශවාසීන් බොහොමයක් සම්බන්ධ බවය. එක් මුස්ලිම් ජාතික තරුණයෙක් දැඩි වේදනාවකින් කීවේ තමන්ගේ හොඳම පාසැල් මිත‍්‍රයෙක්ද තමන්ගේ කඩය ගිනිතැබීමට සම්බන්ධ වූ බවය. නගර මධ්‍යයේ එක්ව පිහිටා තිබුණු මුස්ලිම් කඩ කිහිපයක් ගිනිතැබුවේ පිටින් ආ අය බව යන්තමින් හෝ අනුමාන කළ හැකිය. එහෙත් නගරයේ වෙනත් තැන්වල තැනින් තැන තනිව පිහිටා තිබුණු මුස්ලිම් ජාතිකයන්ගේ කඩ ගණනාවක් විනාශ කර තිබුණි. ‘පිටින් ආපු අය ගැහුවා නම් මුස්ලිම් අයගෙ කඩ අඳුනගන්නෙ කොහොමද.‘ ඔවුහු එසේ අසති.

අපි ඉන්නවා


අප සමඟ අදහස් දැක්වූ මුස්ලිම් ජාතික ව්‍යාපාරිකයන් වන මොහොමඞ් රියාස්, මොහොමඞ් රිම්සාන් ඇතුලූ පිරිස කීවේ මේ නගරය අත් නොහැර යන බවය. ඉදිරියේ වුව මුස්ලිම් ජනතාවට මිනුවන්ගොඩ ආරක්ෂාකාරී බව විශ්වාස කරන බවය.


‘අපි දන්නවා මේ පැත්තේම අය අපේ කඩවලට ගහපු බව. ඒත් අපි දන්නවා ඒ බහුතරය නොවන බව. අපව එළවන්න එයාලාට ඕනෑ ඇති. ඒත් මේ අපේ ගම. අපේ ගොඩක් අය ඉගෙනගත්තේත් සිංහල ඉස්කෝලවල. ඉතින් අපි කොහේ යන්නද. කඩවලට ගහපු අය වගේම අපිත් එක්ක හිතවත් ගොඩක් සිංහල අය ඉන්න බව අපි දන්නවා. එයාලා ජාතිවාදී නැහැ. අපට මිනුවන්ගොඩම ආරක්ෂා ඇතිව අපේ බිස්නස් ආයෙත් ගොඩනඟාගන්න පුලූවන් බව අපි දන්නවා. අපේ හිත්වල වෛරයක් නෑ. ඒත් අපට බයක් තියෙන්නේ සිංහල අය අතරේ හොඳ අය ගොඩක් ඉන්න බව නොදන්න ඈත ගම්මල මුස්ලිම් අය මේ ප‍්‍රහාරය ගැන මොනවා හිතයිද කියලයි. ඒකෙන් එයාලා අන්තවාදය පැත්තට යොමුවේවිද කියලයි.‘

ඇගේ හඬ


වෙළඳසැල් හිමි කාන්තාවක වන ප‍්‍රියංකා ජයසූරියගේ වෙළඳසැල ගින්නට හසුව තිබුණේ නැත. ඇගේ හඬ මුළු රටටම ආදර්ශයකි. ඇයට සිදුවූ විනාශය ගැන ඇත්තේ මහත් වේදනාවකි. ඇගේ කතාවෙන් අපි මේ සටහන අවසන් කරන්නෙමු.


‘මේ සිදුවීමෙන් පස්සේ අපි කතාකරන වෙලාව වෙනතෙක් දේශපාලඥයෝ ආවා , සාමන්‍ය ජනතාව ආවා. ඒත් මේ වෙනකම් කිසිම බෞද්ධ හිමි නමක් ආවේ නැහැ. ඒ ආවත් මෙතන දේශපාලනය කතා කරලා ගියා මිසක සිංහල අපි වෙනුවෙන් කතා කරන්න එක නායකයෙක් නැහැ. අද මුස්ලිම් මිනිස්සු තමයි අපි වෙනුවෙන් කතා කරන්නේ. කඩවල් විනාශ වෙලා බඩගින්නේ ඉන්න අයට කන්න අරගෙන ආවේ මුස්ලිම් මිනිස්සු. අපේ ගොඩක් හාමුදුරුවරු සිවුර කරේ තියාගෙන සිංහල බෞද්ධයෝ කියලා කෑගහන්නේ. ඇත්තටම මෙතන තියෙන්නේ දේශපාලන ප‍්‍රශ්ණයක්. අපි ඇතුලේ අන්තවාදියෝ නැහැ. අපේ කට්ටිය ඇතුලේ ඉන්නේ සාධාරණව පරම්පරා ගාණක් හම්බකරගත්තු මිනිස්සුන්ගේ දරුවෝ. අපි බොහෝම සහජීවනයෙන් තමයි මේ මාකට් එක ඇතුලේ හිටියේ. මෙතැන තවත් එක්කෙනෙක්ට ගැහුවා කියන්නේ මට ගැහුවා වගේ වැඩක්.


අපේ ඕනම ප‍්‍රශ්නයකට උදව්වට දුවගෙන එන්නේ මේ මිනිස්සු. මට දැන් දුකයි දැන් මේ මිනිස්සුන්ට මුහුණ දෙන්න. අපේ සිංහලයෝ මේ දේවල් කරපු නිසා. ඒ අතර මුස්ලිම් අන්තවාදීන් කරපු වැඩෙයි මේ වැඩෙයි අතර කිසි වෙනසක් අපි දකින්නේ නැහැ. මම සටන් කරනවා මුස්ලිම් අයත් එකක් එකතු වෙලා අපේ මිනිස්සුන්ට සාධාරණයක් ඉටු කරලා දෙන්න. මගේ කඬේට මොනවත් වෙලා නැහැ. මම ඒත් කතා කරන්නේ මේ මාකට් එකේ අපි හැමෝම සහෝදරයෝ වගේ හිටපු නිසා. මගේ මහත්තයා නැති වුණ දවසේ ඉදලා මට උදව් කලේ මේ අය තමයි. පල්ලි වල ස්වාමීන් වහන්සේලා අපිව බලන්න ඇවිත් අපේ අතට අත දීලා සන්සුන් වෙලා වැඩ කරන්න කියනකොට. අපේ හාමුදුරුවරු ටීවී වල කෑගහුවේ ජාතිවාදය අවුස්සන්න. ඒ කෑගහපු නිසා තමයි අපේ මිනිස්සු ඇවිස්සිලා මේ නිකං ඉන්න මිනිස්සුන්ට ගහන්න ගත්තේ. ඇත්තටම අපේ මිනිස්සුන්ව ඇවිස්සුවා.


මම දෙමළ දන්නවා. විනාශ වෙච්ච මුස්ලිම් අයගේ කඩවලට අදාල විස්තරත් ෆෝම්වල පිරෙව්වේ මම. මම දෙමළ කතා කරනකොට අපේ සිංහල අය මට බනිනවා. මුස්ලිම් කෑමවලටයි ඇඳුම්වලටයි වද පෙති දානවා කියලා කියනවා. සිංහල අය ළමයි හදන්නේ නැතිව ඉඳලා ඒකටත් මුස්ලිම් අයට තමයි චෝදනා කරන්නෙ. මේ බොරු කතාවලට මිනිස්සු රැුවටිලා.
අපි බය නැහැ මේවා කතා කරන්න . මේක ඇතුලේ සිංහල මිනිස්සුන්ට වෙලා තියෙන අසාධාරනේ ගැන කතා කරන්න කවුරුත් නැහැ. මේ පහරදීම් කළේ පිට අය විතරක් නෙවෙයි. මේ ගමේ අය සම්බන්ධයි. සමහරු අපේ ඥාතීන්. තව සමහරු යාලූවෝ. ගොඩක් අයගේ ෆොටෝ තියෙනවා. මේ විනාශයෙන් පස්සෙ පල්ලියේ මුස්ලිම් අය අතරේ රැුස්වීමක් තිබුණා. දෙමළ භාෂාව දන්න නිසා මමත් එතැනට ගියා. එතැනදී මවුලවිලා කිව්වේ පහරදුන්නු අය ඉන්න ෆොටෝ හැමතැනම දාන්න එපා. වෙච්ච දේවල් අපි හිතෙන් අමතක කරලා දාලා. අපි නැගිටිමු කියලා. ඒ මිනිස්සු අපෙනුත් ඉල්ලූවේ පහරදුන්න අයගේ නම් ගම්වත් පොලිසියට දෙන්න එපා කියලා. දැන් හැමෝම කියන්නේ අපි ගැහැවුවේ නැහැ කියලා. පිටින් ආපු අය ගැහුවා කියලා. දැන් බලද්දී අපි තමයි අපේම කඩ ගිනි තියාගෙන තියෙන්නේ. අපි මේවා ගැන බය නැතිව කතාකරනවා. ඒ නිසා සමහරු අපට චෝදනා කරනවා. ඒ චෝදනාවලට අපි බය නැහැ. ඒත් දැන් අපි බයේ ඉන්නේ අපේ කටවල් වලට ඉබ්බ දාන්න බැරි නිසා අපේ කඩවල් වලට ඉබි දාලා යයිද කියලා.‘ x