No menu items!
28.7 C
Sri Lanka
10 September,2025
Home Blog Page 448

අපි මේ රට අගාධයට ගෙනගියා

එජනිස මහලේකම්
මහින්ද අමරවීර

ආණ්ඩුවට විරුද්ධවත්, රිෂාද් බදියුදීන් ඇමතිවරයාට විරුද්ධවත් විශ්වාසභංග දෙකක් බාර දී තියෙනවා. ඒවා සම්බන්ධයෙන් ශී‍්‍රලනිපය ගන්න පියවර මොකක්ද?


ශ‍්‍රීලනිපයේ අපි කණ්ඩායමක් විදියට තීන්දුවක් ගන්න ඕනෑ. තනියෙන්ම තීන්දු ගන්නේ නැහැ. තවමත් තීන්දුවක් නොගත් නිසා මට කිසිවක් කියන්න බැහැ. කොහොම වුණත් අපි විරුද්ධ පක්ෂයේ ඉන්නේ. ඒ හැඟීමෙන් අපි කල්පනා කරන්න ඕනෑ. අනෙක මහානායක හිමිවරුන්, කාදිනල්තුමා ඇතුළු ආගමික නායකයන්ගේ අදහස්වලට අපි මේ අවස්ථාවේ වැඩි අවධානයක් යොමු කරනවා. ඔවුන්ගේ අදහස් අනුව තීන්දු ගන්නවා.

රිෂාද් බදියුදීන් ඇමතිවරයා සමඟ ඔබ එක ආණ්ඩුවකත් ඉඳලා තියෙනවා. ඔහුට එරෙහිව තිබෙන චෝදනා පිළිබඳව සෑහීමට පත්වෙනවාද?


රිෂාද් බදියුදීන් ඇමතිතුමා එක්ක අපට පෞද්ගලික තරහක් නෑ. අපි විරුද්ධ පක්ෂයේ ඉන්න අයනේ. ඒක තමයි පළවැනි කාරණය. අපි විපක්ෂයේ ඉඳගෙන මේ වගේ කාරණාවක් ගැන ආණ්ඩු පක්ෂයට සහයෝගය දෙනවාද කියන එක ගැන දැඩිව කල්පනා කරන්න ඕනෑ. චෝදනා ගැන දැන්ම කිසිවක් කියන්න අමාරුයි. අපි චෝදනා ගැන කරුණු අධ්‍යනය කරමින් ඉන්නවා.
කෙසේ වෙතත් අයවැයේදී ජනාධිපතිවරයාගේ වැය ශීර්ෂය තිබුණු නිසා නිහඬව හිටපු ශ‍්‍රීලනිප කණ්ඩායම මේ ඡුන්ද විමසීමේදී පක්ෂව හෝ විපක්ෂව ඡුන්දය දෙන්නට බාධාවක් නැහැ නේද?
ඒක ඇත්ත. අපට එහෙම බැඳීමක් නැහැ. දැන් අනාවැකි කියන්න මට බැහැ. එහෙත් බොහෝදුරට අපේ කණ්ඩායම ආණ්ඩුවට එරෙහි විශ්වාසභංගයට පක්ෂව ඡුන්දය දෙන්නට තීන්දු කරාවි. විරුද්ධ පක්ෂය විදියට අපට ආණ්ඩුව ආරක්ෂා කරන්න පුලූවන්කමක් නැහැනේ.

ජනාධිපතිවරයා රටේ ආරක්ෂාව භාර ප‍්‍රධානියා විදියට පාස්කු ඉරිදා ත‍්‍රස්ත ප‍්‍රහාරය ගැන වගකියන්නට ඕනෑ බව බොහෝ අය පෙන්වනවා. ඔබ ඒ ගැන දකින්නේ කොහොමද?


මෙහෙමයි. ජනාධිපතිතුමා ඇතුළු අපි සියලූදෙනාම මේ ගැන වගකියන්න ඕනෑ. මේ ආණ්ඩුව නෙවෙයි හිටපු ආණ්ඩුවත් වගකියන්න ඕනෑ. මේක අද ඊයේ වෙච්ච දෙයක් නෙවෙයි. 2005 පමණ කාලයේ ඉඳලා ආරම්භ වුණ දෙයක්. 2012 පමණ සිට වර්ධනය වූ ප‍්‍රවණතාවයක් නිසා සිද්ධවුණ දෙයක්. මේ අනතුර ගැන කලින් පියවර ගන්න පුලූවන්කම තිබුණා. මේක පාලනය කරගෙන වළක්වාගන්න බැරිවීම ගැන දැන් පාර්ලිමේන්තුවේ ඉන්න 225 දෙනාම හා ජනාධිපතිතුමා වගකියන්න ඕනෑ. තමන් වගකීමෙන් ඈත්වෙලා අනෙකාට ඇඟිල්ල දිගුකරන්න උත්සාහ කිරීමෙන් ප‍්‍රයෝජනයක් නැහැ. මේ වගේ දෙයක් දැනටමත් සිද්ධවුණා. නැවතත් මෙහෙම දෙයක් නොවෙන්නට වැඩපිළිවෙලක් හදාගන්න ඕනෑ.

එහෙත් බුද්ධි තොරතුරු තිබියදී ඒවා සම්බන්ධයෙන් ක‍්‍රියාත්මක නොවීම කියන්නේ ඍජුවම චෝදනා එල්ලවෙන අන්දමේ ප‍්‍රශ්නයක් නේද?


එහෙම අසමත් බවක් තියෙන බව ඇත්ත. ඒක පැහැදිළිව පිළිගන්න ඕනෑ. ආණ්ඩුවේ පක්ෂ දෙකක් අතර තියෙන බලතුලනයත් මේකට බලපාන්න ඇති කියලා මම හිතනවා. ඒවා බැහැර කරන්න පුලූවන්කමක් නෑ. අනෙක් පැත්තෙන් ආරක්ෂක අංශවලටත් වගකීමක් තියෙනවා. මේ වගේ වෙලාවක බුද්ධි අංශ කටයුතු කළ යුතු කාර්යභාරයක් තියෙනවා. පොලිස්පතිවරයා ක‍්‍රියාත්මක විය යුතු ආකාරයක් තියෙනවා. ආරක්ෂක ලේකම්වරයාට වගකීමක් තියෙනවා. දේශපාලඥයා අණ දෙනතුරු ඉන්න ඕනෑ නැහැ. මේ වගේ තත්වයක් වළක්වාගන්න නම් දේශපාලඥයාට දැනුම් දුන්නත් නැතත්, නිලධාරීන් ක‍්‍රියාත්මක වෙන්න ඕනෑ. ඔවුන්ටත් වගකීමක් තියෙනවා. ලෝකයේ මෙවැනි ප‍්‍රහාර නවත්වලා තියෙන්නේ ආරක්ෂක නිලධාරීන් තැනට සුදුසු විදියට ක්ෂණික තීන්දු ගත් නිසායි. දේශපාලඥයන්ට ඇඟිලි දිගුකිරීම ගැන මට ප‍්‍රශ්නයක් නැහැ. ඇත්තෙන්ම දේශපාලඥයන්ගේම වැරදි තමයි ඒකට හේතුවුණේ. ඒත් සමාජයක් විදියට හැම දේකටම දේශපාලඥයන් දෙස ඇඟිල්ල දිගු කිරීමෙන් වැඩක් නැහැ.

කොහොම වෙතත් මේ වෙද්දී සාමාන්‍ය ජනතාව දේශපාලන නායකයන්ගේ අකාර්යක්ෂමතාවය ගැන දැඩි වේදනාවකින් ඉන්නවා නේද?


රටේ ජනතාවගේ මතය වෙලා තියෙන්නේ ඒකනේ. පාර්ලිමේන්තුවේ 225ම මරලා දැම්මානම් හොඳයි කියලා කියන තත්වයට අද රට පත්වෙලා තියෙනවානේ. මතකයිනේ, නිදහස් දිනයේත් සමහරු කිව්වේ ආචාර වෙඩි මුර මුහුද පැත්තට නැතිව පාර්ලිමේන්තුව පැත්තට තිබ්බානම් රට නිදහස් වෙනවා කියලයි. මේ ත‍්‍රස්තවාදය ගැන කියන්නේත් පාර්ලිමේන්තුව විනාශ කළානම් හොඳයි කියලා. ඒ හැඟීම මිනිස්සුන්ගේ ලේවලට කාවැදිලා ඉවරයි. දේශපාලඥයන් ගැන තියෙන අවිශ්වාසය ඉතිහාසයේ ඉහළම මට්ටමට ඇවිල්ලා තියෙනවා. ඒ ප‍්‍රවණතාවය ගැන දේශපාලඥයන් සැලකිලිමත් වෙන්න ඕනෑ. ගොඩක් මිනිස්සු එළිපිට දේශපාලඥයෙක් වෙනුවෙන් පෙනී ඉන්න බයයි. අහවල් දේශපාලඥයා හොඳයි කියලා කියන්න කවුරුත් ලෑස්ති නැහැ. පාර්ලිමේන්තුව හා ජනතා නියෝජිතයන් ගැන විශ්වාසයක් නොතිබීමම බරපතල ඛේදවාචකයක් නොවෙයිද.

දේශපාලඥයන් ගැන අවිශ්වාසය නිසාම නීතීඥයන්, ක‍්‍රීඩකයන්, ව්‍යාපාරිකයන්, හමුදා ප‍්‍රධානීන් වැනි වෙනත් ක්ෂේත‍්‍රවල පුද්ගලයන්ව ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් කිරීම ගැන සංවාද මතුවෙලා තියෙනවා නේද?


දැන් ෆෙස්බුක්වල ඒවා තමයි කතාවෙන්නේ. ඒත් රටේ නායකත්වය ගැන අත්හදා බලන්න බැරි බව මතක තියාගන්න ඕනෑ. දේශපාලඥයන්ට යම් අත්දැකීම් තියෙනවා. යම් පළපුරුද්දක් තියෙනවා. නොදන්නා කෙනෙක්ව මෙතැනට ගෙනැල්ලා හොඳ පැත්තට හැරුණොත් හොඳයි. නරක පැත්තට හැරුණොත් මොනවා වේවිද කියලා හිතාගන්න බැහැනේ.

මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයාව පරාජය කිරීමෙන් පස්සේ 2015 දී බිහිවුණු ආණ්ඩුවේ ඔබත් කොටස්කරුවෙක්. ඒ ආණ්ඩුව රටේ අභිවෘද්ධිය ගැන පොරොන්දු රැුසක් දුන්නා. ඒ ආණ්ඩුව අසාර්ථක බව ඔබ හිතනවාද?


මම ඒ විශ්වාසයේ ඉන්නවා. ඇත්තටම මේ ආණ්ඩුව විතරක් නෙවෙයි. අවුරුදු හැත්තෑඑකක් තිස්සේ අපි මාරුවෙන් මාරුවට ආණ්ඩු කළානේ. ඔක්කෝම අසාර්ථකයි. අද ඉතිරිවෙලා තියෙන්නේ මහා ණය කන්දක් විතරයි. රටේ ආදායමටත් වඩා ණය කන්ද වැඩි නිසා ණය ගෙවන්නත් ණය ගන්න වෙලා. ¥ෂණය, වංචාව, කොමිස් ගැහිලි නිරත්නරයෙන් සිද්ධ වෙනවා. මේ ආණ්ඩුව ගැන අපි තවත් කණගාටු වෙන්න ඕනෑ. මොකද අපේ ආණ්ඩුව බලයට ආවේ වංචාවට ¥ෂණයට විරුද්ධවයි. එතකොට මේ ආණ්ඩුව රට දියුණු කිරීමේ කටයුත්තෙහි අසමත් වීම ගැන අපි හැමෝම කණගාටු වෙන්න ඕනෑ. පසුතැවිලි වෙන්න ඕනෑ. මම අදහස් කළේ මමත් ආණ්ඩුවේ හිටපු කෙනෙක් විදියට ඒ ගැන වගකියන්න ඕනෑ. අපි මේ රට අගාධයට ගෙනිච්චා. අද ඒක පුද්ගල ණය ප‍්‍රමාණය ලක්ෂ හතරට වඩා වැඩියි.


ඔබ හිතන්නේ ඒ ආණ්ඩුවට නොගිහින් ශ‍්‍රීලනිපය විපක්ෂයේ හිටියා නම් හොඳ බවද?


එහෙම හිතන්නේ නැහැ. ඇත්තටම මහජනතාව දුන්නු ඡුන්ද ප‍්‍රතිඵලයේ තිබුණේ එක් පක්ෂයකට ආණ්ඩුව කරන්න එපා කියන පණිවුඩයයි. අපි හිතමු එජාපය තනියෙන් ආණ්ඩුවක් හැදුවා කියලා. එහෙම වුණත් මහබැංකු බැඳුම්කර වංචාව වගේ දේවල් සිද්ධ වෙනවානේ. ඒවා යටගිහින් තවත් දේවල් සිද්ධවේවි. ඇත්තෙන්ම සාපේක්ෂව ගත්තොත් සාර්ථක වෙන්න තිබුණු ක‍්‍රමය තමයි මේ ක‍්‍රියාත්මක වෙච්ච ක‍්‍රමය. ඒත් රටේ අවාසනාවට ඒකත් හරිගියේ නැහැ. කණ්ඩායම් දෙක අතර විශ්වාසය කැඞී ගියා.


ශ‍්‍රීලනිපය ඉදිරි ජනාධිපතිවරණය ගැන හිතන්නේ මොනවද?
අපි ඒ ගැන මොකුත් හිතලා නැහැ. අපි දන්නවා අපට තනියෙන්ම ආණ්ඩුවක් හදන්න බැරි බව. ඒත් මේ රටේ කිසිම පක්ෂයකට තනියෙන්ම ජනාධිපතිවරයෙක්ව පත් කරගන්න හයියක් නැහැ. එකට එකතු වෙන්න ඕනෑ. ශ‍්‍රීලනිපය මේ වෙලාවේ බලන්නේ රටට වඩාත් හිතකර, රට ගොඩනඟන්න පුලූවන් වැඩපිළිවෙලක් දිහා බලන්නයි. ඒ වැඩපිළිවෙල සුරංගනා ලෝක මවන එකක් වෙන්න බැහැ. යථාර්තවාදී වැඩපිළිවෙලක් ඕනෑ. ඇත්තටම මේ වෙලාවේ රටට ඕනෑ වීරයෙක් හෝ නායකයෙක් නෙවෙයි. වැඩපිළිවෙලක් තමයි ඕනෑ. වැඩපිළිවෙලක් තියෙන නායකයෙක් ඕනෑ.

ජනාධිපතිවරණ අපේක්ෂකයා විදියට ජනාධිපතිවරයාව ඉදිරිපත් කරනවාද? වෙනත් අයෙක්ට සහාය දෙනවාද?
අපට සැලැස්මක් තියෙනවා. ඒ ගැන අපි වැඩිදුර කතා කරගෙන යනවා. අපි දැන්ම ඒ ගැන කියන්නේ නැහැ. ඉදිරියේදී බලාගන්න පුලූවන් වේවි.

ඒකාබද්ධ විපක්ෂයත් එක්ක සන්ධානයක් ගොඩනැඟීමේ උත්සාහය අසාර්ථකද?
ඒ පිළිබඳව ශ‍්‍රීලනිපයත් පොදුජන පෙරමුණත් අතර සාකච්ඡුාවක් යනවානේ. දැන් ඒ සාකච්ඡුාව ඉදිරියට යනවා. ඒත් අපි තවත් පක්ෂයක වල්ගයක් වෙන්නේ නැහැ. අපේ පක්ෂයේ අනන්‍යතාවය පිළි අරගෙන, අපේ පක්ෂයේ වැදගත්කම පිළි අරගෙන කරන කටයුත්තකට පමණයි අපි දායක වෙන්නේ.

පොදුජන පෙරමුණ එක්ක ඉන්න ඇතැම් කණ්ඩායම් සුළුතර ජනවර්ගවලට හානියක් වෙන අන්දමේ අදහස් ප‍්‍රකාශ කරන අන්දම පෙනෙන්නට තියෙනවා. ඔවුන්ගේ ජාතිකවාදී ප‍්‍රවේශය එක්ක ශ‍්‍රීලනිපය ගණුදෙනු කරන්නේ කොහොමද?
අපට ජාතිකවාදය ගැන ප‍්‍රශ්නයක් නැහැ. ජාතිවාදය ගැනයි ප‍්‍රශ්නය තියෙන්නේ. අපි සාකච්ඡුා කරද්දී ඒ තත්වයන් ගැන සැලකිල්ලට ගන්නවා. අපේ අනන්‍යතාවය ආරක්ෂා කරගෙන තමයි තීන්දු ගන්නේ. අපේ පක්ෂයට පදනමක් තියෙනවා. ශ‍්‍රීලනිපය කියන්නේ ජාතිවාදී පක්ෂයක් නෙවෙයිනේ.

ශ‍්‍රීලනිපය ත‍්‍රස්ත ප‍්‍රහාරයෙන් පස්සේ යෝජනා 11ක් ඉදිරිපත් කළා. ඒ යෝජනා ගැන විස්තර කළොත්..
ජනවාර්ගික ප‍්‍රශ්නවලින් රට මුදවාගන්නට නම් එක රටක් හා පොදු නීති මාලාවක් හදන්න ඕනෑ කියලා අපි විශ්වාස කරනවා. ඒ අනුව කරුණු 11ක් සම්බන්ධයෙන් අපි යෝජනා ඉදිරිපත් කළා. අපි එතැනින් නැවතුණේ නැහැ. ඒ යෝජනා ක‍්‍රියාත්මක කරන තැනට අපි යනවා. මේ වෙද්දී අපි ඒ යෝජනාවලට අදාල පනත්, නීතිරීති, රෙගුලාසි ආදිය සකස් කරමින් ඉන්නවා. අපි කණ්ඩායමක් විදියට නිදි මරාගෙන ඒ වැඬේ ක‍්‍රියාත්මක වෙනවා. අපි විරුද්ධ පක්ෂයේ හිටියාට කමක් නැහැ. කවුරු ගෞරවය ගත්තත් කමක් නැහැ. අපි විශේෂඥයන් එක්ක සාකච්ඡුා කරනවා. සාමාන්‍යයෙන් තියෙන්නේ ආණ්ඩුවේ ඉන්කොට වැඩ කරනවා. විපක්ෂයේ ඉන්නකොට උද්ඝෝෂණය කරනවා. අපි ඒ ශ‍්‍රීලනිපය මේ වෙලාවේ වෙනස් දෙයක් කරන්න බලාපොරොත්තු වෙනවා.


මෙහිදී අපි ආගම් හා ජාතීන්ගේ නමෙන් පක්ෂ ලියාපදිංචි කිරීම නවත්වන්න යෝජනා කරනවා. පාසැල් පද්ධතිය ජාති හා ආගම් විදියට බෙදන්නේ නැතිව එක පාසැල් පද්ධතියක් හදන්න යෝජනා කරනවා. මොකද අධ්‍යාපනයෙන්ම තමයි මේ ජාතින ප‍්‍රශ්නයට විසඳුම් ලබාදෙන්න ඕනෑ. ඊට අමතරව ආගම් විදියට බෙදන්නේ නැතිව එකම ආගමික කටයුතු අමාත්‍යාංශයක් ඇති කරන්න යෝජනා කරනවා. ඊළඟට රටේ පොදු නීතියක් ඇති කරන්න යෝජනා කරනවා. අපි එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය සමඟ ගිවිසුමක් අත්සන් කරලා තියෙනවා. ඒකට අනුව රටේ වයස අවුරුදු 18ට අඩු සියලූම දෙනා ළමයි. ඒ අනුව ළමයින්ව කසාද බන්දවන්නට පහසුකම් සැලසෙන නීතිරීති තියෙන්න දෙන්න බැහැ. ඒ වගේම ජාතීන් අතර වෛරය ඇතිකරන වෛරී ප‍්‍රකාශ නවත්වන්නට වැඩපිළිවෙලක් හැදෙන්න ඕනෑ. ඒ වාගේම මේ රටට ගලාගෙන එන අරමුදල් පිළිබඳව සොයාබලන ක‍්‍රමවේදයක් ඇති කරන්න ඕනෑ. විවිධ පුද්ගලයන් කරන දේශනා ගැන අධීක්ෂණය කරන්න ඕනෑ. ඒවා පිළිබඳ සොයාබලන නීතිරීති සකස් කරන්න ඕනෑ.

පාර්ලිමේන්තුවේ ආංශික කාරක සභාව සතිපතා රැුස්වෙලා මේවා ගැන සාකච්ඡුා කරන්න එකඟ වෙලා තියෙනවා. අපි රාජ්‍යය විදියට ආගම් හා ජාතීන් බෙදා වෙන්කිරීම නවත්වන්න ඕනෑ. අපේ යෝජනාව උඩරට නීතිය පවා වෙනස් වෙන්න ඕනෑ බවයි. කිසිම ජාතියකට හෝ ආගමකට විශේෂත්වයක් නොකළ යුතු බවයි. සැමට සමාන හා සාධාරණ ලෙස ක‍්‍රියාත්මක වෙන, ජාතිවාදයට එරෙහි නීතිරීති නැති තාක් මේ ප‍්‍රශ්න විසඳාගන්න බැහැ. x

මුස්ලිම් ප‍්‍රශ්නය: වගකීම කාගේ ද?

0
sdr

පාස්කු ඉරිදා බෝම්බ ප‍්‍රහාරයේ මෙන්ම ඉන් සති තුනකට පසුව ඇති වූ මුස්ලිම් විරෝධී කෝලහාලවලද වගකීම සම්බන්ධයෙන් බෙහෙවින් එකිනෙකට පරස්පර චෝදනා එල්ල කරගැනීම දක්නට ලැබේ. පසුගිය සතියේ ද සාකච්ඡුා කළ පරිදි පවත්නා දේශපාලන අධිකාරය මේ තත්වයන් සම්බන්ධයෙන් සැලකිය යුතු මට්ටමකින් වගකිව යුතු බව පැහැදිලි වුව ද, අපට වගකීම පිළිබඳ ගැටලූවේ තවත් පැත්තක් සාකච්ඡුා කිරීමට පුළුවන. එනම් මේ සිදුවීම් දෙකට හැකියාව ලැබුණු ගැඹුරු සමාජ ව්‍යුහ මොනවා ද යන්නයි.


පාස්කු ඉරිදා ප‍්‍රහාරය සම්බන්ධයෙන් චෝදනා ලබන්නන් අතර, ‘ජාතික තව්හිත් ජමාද්’ සංවිධානය හා වෙනත් එවැනි රැුඩිකල් ඉස්ලාම් සංවිධාන ද, අයිඑස් අයිඑස් සංවිධානය මෙන්ම ඇමරිකානු රහස් ඔත්තු ජාලයේ ගෝලීය සැලසුම් ද වේ. මේ ප‍්‍රහාර මාලාව තේරුම් ගැනීම සඳහා මේවායේ ක‍්‍රියාකාරිත්වය තේරුම් ගැනීම බෙහෙවින් ම වැදගත් බව නොකිවමනාය. එසේ වුව ද මේ ප‍්‍රහාර සඳහා යොදා ගැනුණු ප‍්‍රහාරකයන් මෙන්ම ඊට සම්බන්ධ වූ සංවිධාන ජාලයන්හි කාර්යධරයන් නිර්මාණය වූයේ කෙසේ ද යන්න තේරුම් ගැනීම ද අවශ්‍ය වේ.


එසේම මුස්ලිම් ප‍්‍රජාව ඉලක්ක කරගනිමින් එල්ල වූ ප‍්‍රහාර සම්න්ධයෙන් තත්වය ද මීට සමාන වේ. මෙම ප‍්‍රහාර මාලාව පසුපස විවිධ දේශපාලන බලවේග මෙන්ම ව්‍යාපාරික අභිලාෂ ඇති පිරිස් ද සිටිනවා වීමට හොඳටම ඉඩ තිබේ. නමුත් නැවතත් අපි ඇසිය යුතු ප‍්‍රශ්නය වන්නේ මෙවැනි බලවේගවල මෙහෙයුම යටතේ හෝ සාමාන්‍ය මුස්ලිම් ජනයාට විරුද්ධව ප‍්‍රහාර එල්ල කිරීම සඳහා ජනයා මහා පරිමාණයෙන් ඉදිරිපත් වූයේ කෙසේ ද යන්නයි.


මගේ යෝජනාව වන්නේ ලංකාවේ පොදුජන දේශපාලන විඥානය ව්‍යුහගත වී ඇති ආකාරය තේරුම් ගැනීම මේ සම්බන්ධයෙන් ගත් කල අතිශයින් ප‍්‍රයෝජනවත් බවයි.


සාමාන්‍ය වශයෙන් අප ත‍්‍රස්තවාදී යැයි කියන චර්යා මහා පරිමාණයෙන් පෙන්නුම් කෙරුණ අවස්ථා කීපයක් පශ්චාත් යටත්විජිත ලංකාව තුළ දක්නට ලැබිණි. 1971 කැරැුල්ල තුළ සුළු පරිමාණයකින් ද, 1987-1989 දකුණේ සන්නද්ධ නැඟිටීම තුළ ඊට වඩා බෙහෙවින් වැඩි ප‍්‍රමාණයකින් ද, දෙමළ සන්නද්ධ නැඟිටීම තුළ මහා පරිමාණයෙන් ද ත‍්‍රස්තවාදී චර්යා පෙන්නුම් කෙරිණි. කෙසේ වෙතත් මේ ත‍්‍රස්තවාදී චර්යා කැපී පෙනෙන ලෙස එකිනෙකින් වෙනස් විය. එපමණක් නොව ‘පාස්කු ඉරිදා ප‍්‍රහාරය’ ත‍්‍රස්තවාදී චර්යාවක් ලෙස සලකා බැලූ කල එය පෙර සඳහන් කළ ත‍්‍රස්ත චර්යා සහිත අවස්ථාවන්ගෙන් සපුරාම වෙනස් ය. මේ වෙනස්කම් තේරුම් ගත හැකි එක් ආකාරයක් වන්නේ, මේ එකිනෙක අවස්ථාවන්ට පාදක වූ පුළුල් සංදර්භය විමසා බැලීමයි.


අපි මේ පුළුල් සංදර්භය ‘මුස්ලිම් ප‍්‍රශ්නය’ යනුවෙන් හඳුන්වමු. ‘මුස්ලිම් ප‍්‍රශ්නයට’ අදාළව අපට ක්ෂණිකව ඉන්ද්‍රීයගෝචර වන සිදුවීම්වලින් මඳක් ඔබ්බට ගොස් ‘මුස්ලිම් ප‍්‍රශ්නය’ තේරුම් ගන්නේ කෙසේ ද යන්න අප ඉදිරියේ ඇති අභියෝගයයි. මෙහි දී ‘මුස්ලිම් ප‍්‍රශ්නයේ’ පැති දෙකක් වෙත පාඨක අවධානය යොමු කරවීමට කැමැත්තෙමි. පළමුවැන්න අපි සාමාන්‍යයෙන් ‘ගෝලීය මුස්ලිම් ප‍්‍රශ්නය’ ලෙස හඳුන්වන සංසිද්ධියයි. දෙවැන්න අපට ‘ලංකාව තුළ මුස්ලිම් ප‍්‍රශ්නය’ ලෙසින් හඳුනා ගැනීමට පුළුවන.


‘ගෝලීය මුස්ලිම් ප‍්‍රශ්නයේ’ ගැඹුරට ගිය විට දැනට ලෝකය පුරා ව්‍යාප්ත වී ඇති දේශපාලන වශයෙන් හා සංස්කෘතික වශයෙන් අධිපති ධාරාව හා මුස්ලිම් ලෝකය අතර පවත්නා බරපතළ ආතතිය පහසුවෙන් හඳුනා ගැනීමට පුළුවන. අපට එය පොදුවේ වර්තමානයේ පවත්නා ‘නූතන ශිෂ්ටාචාරය’ හා මුස්ලිම් ලෝකය අතර පවත්නා ආතතියක් ලෙස තේරුම් ගැනීමට පුළුවන. මෙය පුළුල් ලෙස සාකච්ඡුාවට භාජනය වී ඇති කාරණයකි. පසුගිය දිනෙක මේ පිළිබඳව දීර්ඝ ලිපියක් සම්පාදනය කළ මහාචාර්ය ලියනගේ අමරකීර්ති මේ ගැටලූව සම්බන්ධයෙන් අපගේ අවධානයට ලක්විය යුතු වැදගත් පාර්ශ්ව ගණනාවක් සාකච්ඡුාවට භාජනය කළේය. ‘ඉස්ලාම් මූලධර්මවාදය සහ බටහිර නූතනත්වය’ නම් වූ ඒ රචනාව පසුගිය මැයි 3 වන දා ‘කලම්බු ටෙලිග‍්‍රාෆ්’ වෙබ් අඩවියේ පළ වී ඇත.


ඒ මගින් අමරකීර්ති නූතනත්වය විසින් අපට අභිමුඛ කරනු ලැබ ඇති අතිශයින් ගැටලූකාරී කලාපයක් වෙත අප යොමු කරනු ලබයි. ඒ විග‍්‍රහයට අනුව අප වත්මන් ‘ගෝලීය මුස්ලිම් ප‍්‍රශ්නය’ ලෙස හඳුන්වනු ලබන දෙයෙහි බොහෝ අංග, විශේෂයෙන්ම ‘මුස්ලිම් මූලධර්මවාදය’ යනුවෙන් හඳුන්වන දෙය නූතනත්වයේ නාමයෙන් තමන් සාධාරණීකරණය කරගන්නා වත්මන් ආධිපත්‍යධාරී ගෝලීය දේශපාලන සංස්ථාපිතයේම ඇතැම් අරමුණු සාක්ෂාත් කරගැනීම සඳහා ගනු ලැබූ ඇතැම් පියවර සමඟ සම්බන්ධ වී ඇත. ඒ අදහස සාධාරණ එකක් වුව ද මම තරමක් ඉන් ඔබ්බට යාමට කැමැත්තෙමි.


මෙහි දී අපගේ අවධානයට මූලික වශයෙන් යොමු විය යුතු දෙය වන්නේ ‘මුස්ලිම් ලෝකය’ යනුවෙන් අප වර්තමානයේ හඳුන්වන දෙය 15 වන ශතවර්ෂයේ දී පමණ ආරම්භ වූ බටහිර නූතනත්වයට අභිමුඛ වූ ආකාරය හා බටහිර නූතනත්වය සමඟ අභිමුඛ වූ සෙසු සංස්කෘතීන් ඒ සමඟ අභිමුඛ වූ ආකාරයේ මූලික වෙනස්කම් රැුසක් පැවැති බවයි.


ඇත්ත වශයෙන්ම නූතනත්වයේ සම්භවය අපට තේරුම් ගත හැකි එක් ආකාරයක් වන්නේ ඉස්ලාමයේ වර්ධනයත් සමඟ යුරෝපය වෙත ඇතිවූ ඉස්ලාමීය බලපෑම් හා යුරෝපය ඊට මුහුණ දුන් අකාර නිසා ඇති වූ ඓතිහාසික ආචරණයක් තුළය. යුරෝපය කෙරෙහි වන ඉස්ලාම් ව්‍යාප්තිය සිදුවන අවස්ථාව වන විට ඉස්ලාම් ලෝකය පැවැතියේ ශිෂ්ටාචාරමය වශයෙන් යුරෝපයට වඩා බෙහෙවින් ඉහළ අවධියකයි. ඒ වකවානුවේම චීනය ද ශිෂ්ටාචාරමය වශයෙන් යුරෝපයට වඩා බෙහෙවින් ඉහළ අදියරක පසුවිය. එසේ වුවත් සෑහෙන කලක් යන තෙක් යුරෝපය හා චීනය අතර තීරණාත්මක අභිමුඛ වීමක් සිද්ධ නොවීය. 19 වන ශත වර්ෂයේ දී චීනය සහ බටහිර ලෝකය පසමිතුරු ලෙස එකිනෙකට අභිමුඛ වන විට චීනය දේශපාලන වශයෙන් බොහෝ සෙයින් බෙලහීන තත්වයට පත් වී සිටියේ ය. 15 වන ශතවර්ෂයේ දී ඉන්දියානු සාගරයේ බටහිර කෙළවර දක්වා ගමන් කළ චිර ප‍්‍රසිද්ධ ‘ෂෙන් හ’ගේ අතිදැවැන්ත නාවික බල ඇණියේ කටයුතු හදිසියේ ම චීන මිං අධිරාජයා විසින් නවතා නොදමන්නට ලෝක ඉතිහාසය බෙහෙවින් වෙනස් වීමට ඉඩ තිබුණි. එසේ නොවූවා නම් 15 වන ශතවර්ෂයේ අවසාන වසරවලදී ඉන්දීය සාගරයට පිවිසි පෘතුගීසීන්ට අභිමුඛ වීමට ඉඩ තිබුණේ ඉන්දීය සාගරය තුළ සාපේක්ෂ වශයෙන් සාමකාමී වෙළඳාමක නිරත වී සිටි මුස්ලිම් වෙළඳුන් නොවී, පෘතුගීසීන්ට සිතා ගැනීමටවත් නොහැකි වූ චීන නාවික බලය වූවා නම් ඊළඟ ශතවර්ෂය ඉන්දීය සාගර ලෝකයට අදාළව පෘතුගීසි ශතවර්ෂයක් නොවීමට ඉඩ තිබිණි.


එසේ වුවද සිදුවීම් ඇත්ත වශයෙන්ම සිදුවූයේ එසේ නොවේ.
කෙසේ වෙතත් අපගේ සාකච්ඡුාවට වඩාත්ම අදාළ වන්නේ නූතනත්වය වර්ධනය වන්නේ බටහිර ලෝකය හා මුස්ලිම් ලෝකය අතර පසමිතුරු අභිමුඛ වීමක සංදර්භයකය යන්නයි. මේ නිසා බටහිර ශිෂ්ටාචාරය සමඟ අභිමුඛ වන සෙසු ශිෂ්ටාචාර බටහිර ශිෂ්ටාචාරය වැළඳගත් ආකාරය හා මුස්ලිම් ලෝකය බටහිර ශිෂ්ටාචාරයේ (අඩුම වශයෙන්* ඇතැම් අංග වැළඳගත් ආකාරයෙත් මූලික ව්‍යුහාත්මක වෙනසක් තිබේ. මේ වෙනස දීර්ඝ වශයෙන් සාකච්ඡුා කළ යුතු එකක් වන අතරම, වර්තමාන ‘ගෝලීය මුස්ලිම් ප‍්‍රශ්නයේ’ ගතිකයන් කෙරේ ද තීරණාත්මක ලෙස බලපාන්නකි.x

x නිර්මාල් රංජිත් දේවසිරි

මුස්ලිම්වරුන් ප‍්‍රගතිගාමී ඉස්ලාම් දහමක් වෙනුවෙන් එක්සත් විය යුතුය

0

පාස්කු ඉරිදා ඇති වූ ත‍්‍රස්තවාදී ප‍්‍රහාරයන් නිසා රටේ නැගෙමින් තිබෙන ඉස්ලාම් භීතිකාව, වෛරී භාෂණය, අවිශ්වාසය සහ අවඥාව මධ්‍යයේ, ඉස්ලාම් දහම පිළිබඳවත්, එහි ඉගැන්වීම් සහ නියෝග පිළිබඳවත් උභතෝකෝටික ප‍්‍රශ්න ගණනාවක් මතුකොට තිබේ. ඇමරිකාවේ 9/11 මහා ත‍්‍රස්ත ප‍්‍රහාරයෙන් පසු මෙවැනිම ඉස්ලාම් භීතිකාවක් එරටේත් පැතිර ගියේය. ඇමරිකානුවෝ ඉස්ලාම් දහම පිළිබඳ ප‍්‍රශ්න මතු කරන්නට වූහ. ප‍්‍රචණ්ඩත්වය සමග ඉස්ලාම් දහමට ඇතැයි කියන සම්බන්ධය ගැන ප‍්‍රශ්න කරන්නට වූහ. සමහර සුදු ජාතික ස්වෝත්තමවාදීහූ මුස්ලිම්වරුන්ව අතුගා දමන්නට කතා කළහ.


ශ‍්‍රී ලංකාවේ ප‍්‍රධාන ප‍්‍රවාහයේ මාධ්‍ය තුළ මෙන්ම සමාජ මාධ්‍ය තුළත් ඉමහත් උනන්දුවෙන් සහ විය යුතු පරිද්දෙන්ම අවඥාවටත් ලක්විය යුතු මාතෘකාවක් වී ඇත්තේ, කුඩා දරුවන් ඇතුළු සිය ගණනක් අහිංසකයන්ගේ ජීවිත අහිමි කළ ඝාතකයන්ට ත්‍යාගයක් වශයෙන් ඊළඟ ආත්මයේදී කන්‍යාවන් 72 ක් ලැබෙන කතාවයි. ඉස්ලාම් දහමේ එවැනි දෙයක් දේශනා කෙරේ ද? ආගමික කාරණා පිළිබඳ විද්වතුන්ට මීට පිළිතුරු දිය නොහැකි වන්නට පිළිවන. ඔවුන්ට කළ හැකි එකම දෙය වන්නේ, ඉස්ලාම් දහමේ මූල ග‍්‍රන්ථය වන කුරාණයේ කන්‍යාවන් 72 ක් පිළිබඳ කිසි සඳහනක් නැති බව පෙන්වා දීමයි. ඇත්ත, එවැන්නක් කුරාණයේ නැත. කුරාණය යනු, අවුරුදු 23 ක කාලයක් තිස්සේ දෙවියන් වහන්සේගෙන් මහම්මත්තුමාට ලැබුණු පණිවිඩවල එකතුවයි. මේ කියන කාලය තුළ උන්වහන්සේ සහ උන්වහන්සේගේ අනුකාමිකයෝ විවිධ හිංසාවන්ට, වධබන්ධනයන්ට සහ පිටුවහල් කිරීම්වලට ලක්වූහ.


එහෙත් කන්‍යාවන් 72 ක් පිළිබඳ මේ කතාව ‘හඩිත්’ ග‍්‍රන්ථයක සඳහන් වෙයි. ‘හඩිත්’ යනු, මහම්මත්තුමාගේ ප‍්‍රකාශ සහ ඔහුගේ සම්ප‍්‍රදායයන් ගැන ලියැවුණු විවරණ ග‍්‍රන්ථයන් ය. සමහර ඉස්ලාම් පූජකවරුන්ට (උලෙමාවරුන්ට* සහ ඉස්ලාම් ආගමික දේශකයන්ට මේ කාරණය පිළිගැනීමට තරම් බුද්ධිමය ධෛර්යයක් නැත. මන්ද යත්, සුන්නි ඉස්ලාම් දහමේ ඇති ප‍්‍රධාන ‘හඩිත්’ ග‍්‍රන්ථ හයම සංගෘහිත කොට ඇත්තේ, ‘කිසි ලෙසකින් වරදක් සිදුවිය නොහැකි’ ඉමාම්වරුන් විසිනැයි ඔවුන් විශ්වාස කරන බැවිනි. මේ ග‍්‍රන්ථවල සඳහන් තව දහසකුත් එකක් කාරණා වනාහී ව්‍යාජ ලෙස සහ කූට ලෙස මහම්මත්තුමාට පවරා ඇති ඒවා බව, ‘හඩිත්’ ග‍්‍රන්ථ පිළිබඳ නූතන විද්වතුන් කියා සිටියදී පවා ඉමාම්වරු ඒ අදහස් නොතකා සිටිති. මේ කන්‍යාවන් 72 පිළිබඳ කතාව සඳහන් වන්නේ, ‘ජමී අල්-තිර්මිදී’ හෙවත් ‘සුනාන් අල්-තිර්මිදී’ නැමැති ‘හඩිත්’ ග‍්‍රන්ථයේ ය. මෙවැනි ව්‍යාජ ‘හඩිත්’ කෙසේ වෙතත්, සුන්නි සහ ෂීඅයිට් යන ඉස්ලාම් නිකාය දෙකටම තමන්ගේම පුරාණ ග‍්‍රන්ථ තිබේ. සුන්නි නිකායට එවැනි ග‍්‍රන්ථ හයක් ඇති අතර ෂීඅයිට් නිකායට දෙකක් තිබේ.


ඉස්ලාම් ඉතිහාසයේ අතිශය ප‍්‍රබල අපවාදයක් ගෙන දෙන කාරණයක් වී ඇත්තේ මේ කියන ‘හඩිත්’ සාහිත්‍යයයි. මහම්මත්තුමාගේ මරණයෙන් පසු මුස්ලිම් ප‍්‍රජාවේ නායකත්වයට පත් කාලිෆ්වරු (මුස්ලිම් පාලකයන්* හතර දෙනාම මහම්මත්තුමාගේ දේශනා ග‍්‍රන්ථාරූඪ කිරීමට ගත් ප‍්‍රයත්නයන්ට එදා එරෙහිව සිටියහ. ‘හඩිත්’ ප‍්‍රකාශ ලේඛනාරූඪ කළ ප‍්‍රථමයා වන්නේ, මහම්මත්තුමාගේ මරණයෙන් වසර 200 කට පසු උපන්, උස්බෙකිස්තානු ජාතිකයෙකු වන, බුකාරි නැමැති ඉමාම්වරයා ය. මේ කාලය වන විට, විවිධ පාලකයන් තමන්ගේ බලය තර කර ගැනීම සඳහා ආගමික ඉගැන්වීම් අවභාවිත කරමින් සහ වැරදියට අර්ථකථනය කරමින්, ඉස්ලාම් දහම දේශපාලනීකරණය කොට තිබුණි.


ඉමාම් බුකාරි අවුරුදු 16 ක් අරාබි-පර්සියානු කලාපයේ සංචාරය කෙළේය. ඒ කාලයේදී ඔහුට හමුවන පුද්ගලයන්ගෙන් ඔහු තොරතුරු එක්රැුස් කෙළේය. ඒ තොරතුරු අතර, මහම්මත්තුමාට සැබවින් සම්බන්ධ කාරණා මෙන්ම ව්‍යාජ වශයෙන් ආරෝපණය කොට තිබූ කාරණා ද විය. මෙසේ තොරතුරු එකතු කිරීමේ ක‍්‍රියාවලිය ඔහු පටන්ගත්තේ වයස 16 දී ය. සමස්තයක් වශයෙන්, ‘හඩිත්’ කරුණු 600,000 ක් ඔහු එකතු කෙළේය. අනතුරුව, ඒ අතරින් 7,000 ක් ඔහු තෝරාගත්තේය. මේ තේරීම කරන ලද්දේ, හුදෙක් තොරතුරු සැපයූ පුද්ගලයන් පිළිබඳ පැවති විශ්වසනීයත්වය මත පදනම්ව බව, ඉමාම් බුකාරිගේ ශිෂ්‍යයෝ කීහ. එහිදී, එම පුද්ගලයන් මහම්මත්තුමාගේ කාලයට සම්බන්ධතාව දක්වන පරවේණි ජාලය පිළිබඳ සැලකිලිමත් වූ බව ඔවුහූ කීහ. මෙසේ එකතු කොට සංගෘහිත කෙරුණු බුකාරිගේ කරුණු මහජන පරිශීලනයට පැමිණියේ, ඔහුගේ මරණින් පසු ඔහුගේ ශිෂ්‍යයෙකුගේ ශිෂ්‍යයෙකු මාර්ගයෙනි.


බුකාරිගෙන් පසු, ‘හඩිත්’ සම්පාදකයන් කිහිප දෙනෙක් බිහි වූහ. බුකාරි මෙන්ම තමන් ද, විශ්වසනීයත්වය මත පදනම්ව කරුණු භාර ගැනීම හෝ ප‍්‍රතික්ෂේප කළ බව ඔවුහූ කීහ. අද බුද්ධිමතුන් විසින් මේ ‘හඩිත්’ අධ්‍යයනය කරනු ලැබේ. එයින් සමහර ඒවා, මහම්මත්තුමාගේ දේශනාවන්ට නොගැලපෙන බොල් දේශනා බව ඔවුහූ පෙන්වා දෙති. ඉතා බුද්ධිමත් සහ අතිශය ප‍්‍රකට ‘හඩිත්’ විද්වතෙකු වන්නේ, 1999 ජෝර්දානයේදී මියගිය, ෂීක් මොහොමඞ් නසීර් උද්-දීන් අල්-අල්බානි ය. අන්තවාදය ප‍්‍රතික්ෂේප කළ ඔහු, කිසි ගුරුකුලයකට සම්බන්ධ නොවීය.
ඔහු මුළු ජීවිත කාලයම ගතකෙළේ මේ ඊනියා පුරාණ ග‍්‍රන්ථවල සඳහන් දහස් ගණන් ව්‍යාජ කරුණු හඳුනා ගැනීම සඳහා ය. මේ උගත් ෂීක්වරයා කන්‍යාවන් 72 පිළිබඳ සඳහන මිථ්‍යාදෘෂ්ටියක් වශයෙන් බැහැර කළ යුතු දෙයක් බව කියා සිටියේය. මිථ්‍යාදෘෂ්ටිකයන්, නිකායවාදී උන්මත්තකයන්, ලාබ ප‍්‍රයෝජන පස්සේ පැන්නූ අවස්ථාවාදීන්, කතා ගොතන්නන්, මෝඩ තවුසන් සහ ලේ කැකෑරෙන දේශකයන් බිහි වුණේ මෙවැනි හොර දේශනා නිසා බව ‘හඩිත්’ විද්වත්හු අද පිළිගනිති.


කුරාණයේ අන්තර්ගතයට සහ සාරයට අනුගත නැති කරුණු මෙන්ම, එම අන්තර්ගතයට ඉඳුරා පටහැනි කරුණු, නූතන පර්යේෂණ විධික‍්‍රම භාවිත කරමින් ඉස්ලාම් විදවතුන් මේ වන විට හඳුනාගෙන තිබේ. උදාහරණයක් වශයෙන්, කෙනෙකුගේ මරණින් පසු මිනීවළේදී පලිසන් දීම පිළිබඳ ‘හඩිත්’ කතාව, කුරාණයේ දේශනාවන්ට පටහැනි බව ඔවුහූ පෙන්වා දෙති. ආගම වෙනුවෙන් දිවි පුදන්නෙකු සඳහා කන්‍යාවන් 72 තෑග්ගක් ලැබෙන කතාවත් එවැනි ය. තමන්ව ඝාතනය කරගන්නා අතරේ තවත් අහිංසකයන්වත් ඝාතනය කර ගන්නා තැනැත්තෙකු ‘ප‍්‍රාණත්‍යාගියෙකු’ හෙවත් ‘ආගම වෙනුවෙන් දිවි පුදන්නෙකු’ නොවන බව මෙහිදී අවධාරණයෙන් කිව යුතුව තිබේ. කුරාණයට අනුව, ඔවුන් වනාහී, සමස්තයක් වශයෙන් ගත් විට, මානව වර්ගයාම එකට වනසන මෘග ඝාතකයන් ය. මරාගෙන මැරෙන බෝම්බකරුවා 20 වැනි සියවසේ නිෂ්පාදනයකි. මෙය, ආක‍්‍රමණික හමුදාවකට හෝ අදිවසන හමුදාවකට එරෙහි සටනකදී පමණක් භාවිත කළ යුතුව ඇතැයි අතලොස්සක් ඉස්ලාම් පූජකවරුන් අනුමත කර සිටියත්, එය ඉස්ලාම් දහමෙන් අතුගා දැමිය යුතුව ඇති දෙයකි.


අයි.එස්.අයි.එස්. සහ එහි අනුගාමිකයන් විසින් ඉස්ලාම් දහමට කර ඇති මේ විනාශය මධ්‍යයේ අද මුස්ලිම් පූජකවරුන් ප‍්‍රමුඛත්වය දිය යුත්තේ, බුද්ධිවාදීව සහ තාර්කිකව ඉස්ලාම් දහම අධ්‍යයනය කිරීමටයි. පසමිතුරු ආකල්ප සහ අදහස්වලට ගරු කිරීම බුද්ධිවාදයේ ලක්ෂණයකි. එසේම ඒ මගින් ව්‍යාජ ‘හඩිත්’ කොටස් ඉස්ලාම් දහමින් උදුරා දැමීමටත් හැකි වනු ඇත. කන්‍යාවන් 72 පිළිබඳ කතාව එවැන්නකි.


හේතුවාදී චින්තනය සහ බුද්ධිවාදය, ඉස්ලාම් දහමට අලූත් දේවල් නොවේ. ඉස්ලාම් දේවධර්මවාදයේ තාර්කික ගුරුකුලය වශයෙන් ගැනෙන ‘මුටසිලා’ සම්ප‍්‍රදාය 8 වැනි සියවසේ සිට 10 වැනි සියවස දක්වා ඉරාකයේ මල්ඵල ගැන්වුණි. එකල මුස්ලිම් පාලකයා වුණේ අබසිද් ය. මුස්ලිම් ලෝකය දැනුමේ හිණිපෙත්තට පැමිණියේ මේ කාලයේ ය. වෛද්‍ය විද්‍යාව, තාරකා ශාස්ත‍්‍රය, ගණිතය, නීති විද්‍යාව, දර්ශනවාදය සහ සාහිත්‍ය ආදී අංශවලින් මේ කාලයේ මුස්ලිම් ලෝකය බැබළුණි. එහෙත්, ‘අශාරි’ දේව ධර්මවාදය පැමිණීමත් සමගම මේ දියුණුව පරිහානියට ගියේය. ‘මුටසිලා’ බුද්ධි ප‍්‍රබෝධයට එරෙහිව නැගුණු ‘අශාරි’ දේවධර්මවාදය මගින් සුන්නි ඉස්ලාම් නිකාය යටපත් කරගත් අතර වැඩි කල් නොගොස් ‘ඉස්ලාම් ශුද්ධ යුද්ධවාදීන්’ හෙවත් ජිහාඞ් ඉමාම්වරුන්ගේ නැගීමට එය මග පෑදුවේය. ඉබින් ටයිමියා, අබ්දුල් වහාබ් සහ සයිඞ් කුටුබ් වැනි ජිහාඞ්වාදීන් බිහිවුණේ ඒ අනුව ය. අද අයි.එස්.අයි.එස්. ත‍්‍රස්ත කල්ලිවල අත්පොත් බවට පත්ව ඇති දෘෂ්ටිවාදය එන්නේ මොවුන්ගෙනි.


මේ රටේ මුස්ලිම්වරුන් අද මුහුණදෙන බහුවිධ ප‍්‍රශ්නවලට ආමන්ත‍්‍රණය කිරීම සඳහා, විවිධ මුස්ලිම් කණ්ඩායම් නියෝජනය කරන, ආගමික මෙන්ම ශාස්ත‍්‍රාලීය තලයේ ප‍්‍රධාන ප‍්‍රවාහයේ මුස්ලිම් විද්වතුන් එක්සත්ව, හේතුබුද්ධිය සහ සම්ප‍්‍රදායික පදනම් මත, ප‍්‍රගතිගාමී ඉස්ලාම් දේවධර්මයක් ගොඩනගා ගැනීම සඳහා ඉදිරිපත් විය යුතුව තිබේ. එවැනි ප‍්‍රයත්නයක්, එකහෙලාම ඉස්ලාම් ධර්මයේ සාරය සමග පෑහෙන්නේය.


අතිශය භයානක සහ අමානුෂික, මරාගෙන මැරෙන දෘෂ්ටිවාදයකින් වශීකෘතව සිටින පිරිස් නිෂ්ක‍්‍රීය කිරීම, රටේ ආරක්ෂාව පිළිබඳ කාරණයක් පමණක් නොව, සිහිබුද්ධියෙන් යුත් සෑම ඉස්ලාම් පූජකවරයෙකුගේමත්, සමාජශීලී ආකල්පයකින් යුත් සෑම මුස්ලිම් ජාතිකයකුගේමත් ආගමික වගකීමක්ද වන්නේය. මා දන්නා පරිදි, සිංගප්පූරුවේ මෙවැනි කණ්ඩායම් නිර්-රැුඩිකල්කරණය කෙරෙන්නේ, (විනාශකාරී දෘෂ්ටිවාදයෙන් ගලවා ගැනෙන්නේ* එරටේ වෙසෙන මුස්ලිම් විද්වතුන්ගේ සහායෙනි. එරටේ වාර්ගික සහජීවනය එල්ල කොට පවතින රාජ්‍ය ප‍්‍රතිපත්තියත්, සුපරීක්ෂා පද්ධතියත් හරහා වෛරී භාෂණය, ගිනි තියන දේශනා සහ ත‍්‍රස්ත ප‍්‍රහාර වළක්වා ගැනීමට හැකි වී තිබේ.x


(2019 මැයි 10 වැනි දා ‘ඬේලි මිරර්’ පුවත්පතේ පළවූ Mainstream Muslims must Unite to bring about a Progressive Islam ලිපියේ පරිවර්තනය ‘යහපාලනය ලංකා’ අනුග‍්‍රහයෙනි.*

x අමීන් ඉසදීන්

මුස්ලිම්වරුන් ප‍්‍රගතිගාමී ඉස්ලාම් දහමක් වෙනුවෙන් එක්සත් විය යුතුය

0

පාස්කු ඉරිදා ඇති වූ ත‍්‍රස්තවාදී ප‍්‍රහාරයන් නිසා රටේ නැගෙමින් තිබෙන ඉස්ලාම් භීතිකාව, වෛරී භාෂණය, අවිශ්වාසය සහ අවඥාව මධ්‍යයේ, ඉස්ලාම් දහම පිළිබඳවත්, එහි ඉගැන්වීම් සහ නියෝග පිළිබඳවත් උභතෝකෝටික ප‍්‍රශ්න ගණනාවක් මතුකොට තිබේ. ඇමරිකාවේ 9/11 මහා ත‍්‍රස්ත ප‍්‍රහාරයෙන් පසු මෙවැනිම ඉස්ලාම් භීතිකාවක් එරටේත් පැතිර ගියේය. ඇමරිකානුවෝ ඉස්ලාම් දහම පිළිබඳ ප‍්‍රශ්න මතු කරන්නට වූහ. ප‍්‍රචණ්ඩත්වය සමග ඉස්ලාම් දහමට ඇතැයි කියන සම්බන්ධය ගැන ප‍්‍රශ්න කරන්නට වූහ. සමහර සුදු ජාතික ස්වෝත්තමවාදීහූ මුස්ලිම්වරුන්ව අතුගා දමන්නට කතා කළහ.


ශ‍්‍රී ලංකාවේ ප‍්‍රධාන ප‍්‍රවාහයේ මාධ්‍ය තුළ මෙන්ම සමාජ මාධ්‍ය තුළත් ඉමහත් උනන්දුවෙන් සහ විය යුතු පරිද්දෙන්ම අවඥාවටත් ලක්විය යුතු මාතෘකාවක් වී ඇත්තේ, කුඩා දරුවන් ඇතුළු සිය ගණනක් අහිංසකයන්ගේ ජීවිත අහිමි කළ ඝාතකයන්ට ත්‍යාගයක් වශයෙන් ඊළඟ ආත්මයේදී කන්‍යාවන් 72 ක් ලැබෙන කතාවයි. ඉස්ලාම් දහමේ එවැනි දෙයක් දේශනා කෙරේ ද? ආගමික කාරණා පිළිබඳ විද්වතුන්ට මීට පිළිතුරු දිය නොහැකි වන්නට පිළිවන. ඔවුන්ට කළ හැකි එකම දෙය වන්නේ, ඉස්ලාම් දහමේ මූල ග‍්‍රන්ථය වන කුරාණයේ කන්‍යාවන් 72 ක් පිළිබඳ කිසි සඳහනක් නැති බව පෙන්වා දීමයි. ඇත්ත, එවැන්නක් කුරාණයේ නැත. කුරාණය යනු, අවුරුදු 23 ක කාලයක් තිස්සේ දෙවියන් වහන්සේගෙන් මහම්මත්තුමාට ලැබුණු පණිවිඩවල එකතුවයි. මේ කියන කාලය තුළ උන්වහන්සේ සහ උන්වහන්සේගේ අනුකාමිකයෝ විවිධ හිංසාවන්ට, වධබන්ධනයන්ට සහ පිටුවහල් කිරීම්වලට ලක්වූහ.


එහෙත් කන්‍යාවන් 72 ක් පිළිබඳ මේ කතාව ‘හඩිත්’ ග‍්‍රන්ථයක සඳහන් වෙයි. ‘හඩිත්’ යනු, මහම්මත්තුමාගේ ප‍්‍රකාශ සහ ඔහුගේ සම්ප‍්‍රදායයන් ගැන ලියැවුණු විවරණ ග‍්‍රන්ථයන් ය. සමහර ඉස්ලාම් පූජකවරුන්ට (උලෙමාවරුන්ට* සහ ඉස්ලාම් ආගමික දේශකයන්ට මේ කාරණය පිළිගැනීමට තරම් බුද්ධිමය ධෛර්යයක් නැත. මන්ද යත්, සුන්නි ඉස්ලාම් දහමේ ඇති ප‍්‍රධාන ‘හඩිත්’ ග‍්‍රන්ථ හයම සංගෘහිත කොට ඇත්තේ, ‘කිසි ලෙසකින් වරදක් සිදුවිය නොහැකි’ ඉමාම්වරුන් විසිනැයි ඔවුන් විශ්වාස කරන බැවිනි. මේ ග‍්‍රන්ථවල සඳහන් තව දහසකුත් එකක් කාරණා වනාහී ව්‍යාජ ලෙස සහ කූට ලෙස මහම්මත්තුමාට පවරා ඇති ඒවා බව, ‘හඩිත්’ ග‍්‍රන්ථ පිළිබඳ නූතන විද්වතුන් කියා සිටියදී පවා ඉමාම්වරු ඒ අදහස් නොතකා සිටිති. මේ කන්‍යාවන් 72 පිළිබඳ කතාව සඳහන් වන්නේ, ‘ජමී අල්-තිර්මිදී’ හෙවත් ‘සුනාන් අල්-තිර්මිදී’ නැමැති ‘හඩිත්’ ග‍්‍රන්ථයේ ය. මෙවැනි ව්‍යාජ ‘හඩිත්’ කෙසේ වෙතත්, සුන්නි සහ ෂීඅයිට් යන ඉස්ලාම් නිකාය දෙකටම තමන්ගේම පුරාණ ග‍්‍රන්ථ තිබේ. සුන්නි නිකායට එවැනි ග‍්‍රන්ථ හයක් ඇති අතර ෂීඅයිට් නිකායට දෙකක් තිබේ.


ඉස්ලාම් ඉතිහාසයේ අතිශය ප‍්‍රබල අපවාදයක් ගෙන දෙන කාරණයක් වී ඇත්තේ මේ කියන ‘හඩිත්’ සාහිත්‍යයයි. මහම්මත්තුමාගේ මරණයෙන් පසු මුස්ලිම් ප‍්‍රජාවේ නායකත්වයට පත් කාලිෆ්වරු (මුස්ලිම් පාලකයන්* හතර දෙනාම මහම්මත්තුමාගේ දේශනා ග‍්‍රන්ථාරූඪ කිරීමට ගත් ප‍්‍රයත්නයන්ට එදා එරෙහිව සිටියහ. ‘හඩිත්’ ප‍්‍රකාශ ලේඛනාරූඪ කළ ප‍්‍රථමයා වන්නේ, මහම්මත්තුමාගේ මරණයෙන් වසර 200 කට පසු උපන්, උස්බෙකිස්තානු ජාතිකයෙකු වන, බුකාරි නැමැති ඉමාම්වරයා ය. මේ කාලය වන විට, විවිධ පාලකයන් තමන්ගේ බලය තර කර ගැනීම සඳහා ආගමික ඉගැන්වීම් අවභාවිත කරමින් සහ වැරදියට අර්ථකථනය කරමින්, ඉස්ලාම් දහම දේශපාලනීකරණය කොට තිබුණි.


ඉමාම් බුකාරි අවුරුදු 16 ක් අරාබි-පර්සියානු කලාපයේ සංචාරය කෙළේය. ඒ කාලයේදී ඔහුට හමුවන පුද්ගලයන්ගෙන් ඔහු තොරතුරු එක්රැුස් කෙළේය. ඒ තොරතුරු අතර, මහම්මත්තුමාට සැබවින් සම්බන්ධ කාරණා මෙන්ම ව්‍යාජ වශයෙන් ආරෝපණය කොට තිබූ කාරණා ද විය. මෙසේ තොරතුරු එකතු කිරීමේ ක‍්‍රියාවලිය ඔහු පටන්ගත්තේ වයස 16 දී ය. සමස්තයක් වශයෙන්, ‘හඩිත්’ කරුණු 600,000 ක් ඔහු එකතු කෙළේය. අනතුරුව, ඒ අතරින් 7,000 ක් ඔහු තෝරාගත්තේය. මේ තේරීම කරන ලද්දේ, හුදෙක් තොරතුරු සැපයූ පුද්ගලයන් පිළිබඳ පැවති විශ්වසනීයත්වය මත පදනම්ව බව, ඉමාම් බුකාරිගේ ශිෂ්‍යයෝ කීහ. එහිදී, එම පුද්ගලයන් මහම්මත්තුමාගේ කාලයට සම්බන්ධතාව දක්වන පරවේණි ජාලය පිළිබඳ සැලකිලිමත් වූ බව ඔවුහූ කීහ. මෙසේ එකතු කොට සංගෘහිත කෙරුණු බුකාරිගේ කරුණු මහජන පරිශීලනයට පැමිණියේ, ඔහුගේ මරණින් පසු ඔහුගේ ශිෂ්‍යයෙකුගේ ශිෂ්‍යයෙකු මාර්ගයෙනි.


බුකාරිගෙන් පසු, ‘හඩිත්’ සම්පාදකයන් කිහිප දෙනෙක් බිහි වූහ. බුකාරි මෙන්ම තමන් ද, විශ්වසනීයත්වය මත පදනම්ව කරුණු භාර ගැනීම හෝ ප‍්‍රතික්ෂේප කළ බව ඔවුහූ කීහ. අද බුද්ධිමතුන් විසින් මේ ‘හඩිත්’ අධ්‍යයනය කරනු ලැබේ. එයින් සමහර ඒවා, මහම්මත්තුමාගේ දේශනාවන්ට නොගැලපෙන බොල් දේශනා බව ඔවුහූ පෙන්වා දෙති. ඉතා බුද්ධිමත් සහ අතිශය ප‍්‍රකට ‘හඩිත්’ විද්වතෙකු වන්නේ, 1999 ජෝර්දානයේදී මියගිය, ෂීක් මොහොමඞ් නසීර් උද්-දීන් අල්-අල්බානි ය. අන්තවාදය ප‍්‍රතික්ෂේප කළ ඔහු, කිසි ගුරුකුලයකට සම්බන්ධ නොවීය.
ඔහු මුළු ජීවිත කාලයම ගතකෙළේ මේ ඊනියා පුරාණ ග‍්‍රන්ථවල සඳහන් දහස් ගණන් ව්‍යාජ කරුණු හඳුනා ගැනීම සඳහා ය. මේ උගත් ෂීක්වරයා කන්‍යාවන් 72 පිළිබඳ සඳහන මිථ්‍යාදෘෂ්ටියක් වශයෙන් බැහැර කළ යුතු දෙයක් බව කියා සිටියේය. මිථ්‍යාදෘෂ්ටිකයන්, නිකායවාදී උන්මත්තකයන්, ලාබ ප‍්‍රයෝජන පස්සේ පැන්නූ අවස්ථාවාදීන්, කතා ගොතන්නන්, මෝඩ තවුසන් සහ ලේ කැකෑරෙන දේශකයන් බිහි වුණේ මෙවැනි හොර දේශනා නිසා බව ‘හඩිත්’ විද්වත්හු අද පිළිගනිති.


කුරාණයේ අන්තර්ගතයට සහ සාරයට අනුගත නැති කරුණු මෙන්ම, එම අන්තර්ගතයට ඉඳුරා පටහැනි කරුණු, නූතන පර්යේෂණ විධික‍්‍රම භාවිත කරමින් ඉස්ලාම් විදවතුන් මේ වන විට හඳුනාගෙන තිබේ. උදාහරණයක් වශයෙන්, කෙනෙකුගේ මරණින් පසු මිනීවළේදී පලිසන් දීම පිළිබඳ ‘හඩිත්’ කතාව, කුරාණයේ දේශනාවන්ට පටහැනි බව ඔවුහූ පෙන්වා දෙති. ආගම වෙනුවෙන් දිවි පුදන්නෙකු සඳහා කන්‍යාවන් 72 තෑග්ගක් ලැබෙන කතාවත් එවැනි ය. තමන්ව ඝාතනය කරගන්නා අතරේ තවත් අහිංසකයන්වත් ඝාතනය කර ගන්නා තැනැත්තෙකු ‘ප‍්‍රාණත්‍යාගියෙකු’ හෙවත් ‘ආගම වෙනුවෙන් දිවි පුදන්නෙකු’ නොවන බව මෙහිදී අවධාරණයෙන් කිව යුතුව තිබේ. කුරාණයට අනුව, ඔවුන් වනාහී, සමස්තයක් වශයෙන් ගත් විට, මානව වර්ගයාම එකට වනසන මෘග ඝාතකයන් ය. මරාගෙන මැරෙන බෝම්බකරුවා 20 වැනි සියවසේ නිෂ්පාදනයකි. මෙය, ආක‍්‍රමණික හමුදාවකට හෝ අදිවසන හමුදාවකට එරෙහි සටනකදී පමණක් භාවිත කළ යුතුව ඇතැයි අතලොස්සක් ඉස්ලාම් පූජකවරුන් අනුමත කර සිටියත්, එය ඉස්ලාම් දහමෙන් අතුගා දැමිය යුතුව ඇති දෙයකි.


අයි.එස්.අයි.එස්. සහ එහි අනුගාමිකයන් විසින් ඉස්ලාම් දහමට කර ඇති මේ විනාශය මධ්‍යයේ අද මුස්ලිම් පූජකවරුන් ප‍්‍රමුඛත්වය දිය යුත්තේ, බුද්ධිවාදීව සහ තාර්කිකව ඉස්ලාම් දහම අධ්‍යයනය කිරීමටයි. පසමිතුරු ආකල්ප සහ අදහස්වලට ගරු කිරීම බුද්ධිවාදයේ ලක්ෂණයකි. එසේම ඒ මගින් ව්‍යාජ ‘හඩිත්’ කොටස් ඉස්ලාම් දහමින් උදුරා දැමීමටත් හැකි වනු ඇත. කන්‍යාවන් 72 පිළිබඳ කතාව එවැන්නකි.


හේතුවාදී චින්තනය සහ බුද්ධිවාදය, ඉස්ලාම් දහමට අලූත් දේවල් නොවේ. ඉස්ලාම් දේවධර්මවාදයේ තාර්කික ගුරුකුලය වශයෙන් ගැනෙන ‘මුටසිලා’ සම්ප‍්‍රදාය 8 වැනි සියවසේ සිට 10 වැනි සියවස දක්වා ඉරාකයේ මල්ඵල ගැන්වුණි. එකල මුස්ලිම් පාලකයා වුණේ අබසිද් ය. මුස්ලිම් ලෝකය දැනුමේ හිණිපෙත්තට පැමිණියේ මේ කාලයේ ය. වෛද්‍ය විද්‍යාව, තාරකා ශාස්ත‍්‍රය, ගණිතය, නීති විද්‍යාව, දර්ශනවාදය සහ සාහිත්‍ය ආදී අංශවලින් මේ කාලයේ මුස්ලිම් ලෝකය බැබළුණි. එහෙත්, ‘අශාරි’ දේව ධර්මවාදය පැමිණීමත් සමගම මේ දියුණුව පරිහානියට ගියේය. ‘මුටසිලා’ බුද්ධි ප‍්‍රබෝධයට එරෙහිව නැගුණු ‘අශාරි’ දේවධර්මවාදය මගින් සුන්නි ඉස්ලාම් නිකාය යටපත් කරගත් අතර වැඩි කල් නොගොස් ‘ඉස්ලාම් ශුද්ධ යුද්ධවාදීන්’ හෙවත් ජිහාඞ් ඉමාම්වරුන්ගේ නැගීමට එය මග පෑදුවේය. ඉබින් ටයිමියා, අබ්දුල් වහාබ් සහ සයිඞ් කුටුබ් වැනි ජිහාඞ්වාදීන් බිහිවුණේ ඒ අනුව ය. අද අයි.එස්.අයි.එස්. ත‍්‍රස්ත කල්ලිවල අත්පොත් බවට පත්ව ඇති දෘෂ්ටිවාදය එන්නේ මොවුන්ගෙනි.


මේ රටේ මුස්ලිම්වරුන් අද මුහුණදෙන බහුවිධ ප‍්‍රශ්නවලට ආමන්ත‍්‍රණය කිරීම සඳහා, විවිධ මුස්ලිම් කණ්ඩායම් නියෝජනය කරන, ආගමික මෙන්ම ශාස්ත‍්‍රාලීය තලයේ ප‍්‍රධාන ප‍්‍රවාහයේ මුස්ලිම් විද්වතුන් එක්සත්ව, හේතුබුද්ධිය සහ සම්ප‍්‍රදායික පදනම් මත, ප‍්‍රගතිගාමී ඉස්ලාම් දේවධර්මයක් ගොඩනගා ගැනීම සඳහා ඉදිරිපත් විය යුතුව තිබේ. එවැනි ප‍්‍රයත්නයක්, එකහෙලාම ඉස්ලාම් ධර්මයේ සාරය සමග පෑහෙන්නේය.


අතිශය භයානක සහ අමානුෂික, මරාගෙන මැරෙන දෘෂ්ටිවාදයකින් වශීකෘතව සිටින පිරිස් නිෂ්ක‍්‍රීය කිරීම, රටේ ආරක්ෂාව පිළිබඳ කාරණයක් පමණක් නොව, සිහිබුද්ධියෙන් යුත් සෑම ඉස්ලාම් පූජකවරයෙකුගේමත්, සමාජශීලී ආකල්පයකින් යුත් සෑම මුස්ලිම් ජාතිකයකුගේමත් ආගමික වගකීමක්ද වන්නේය. මා දන්නා පරිදි, සිංගප්පූරුවේ මෙවැනි කණ්ඩායම් නිර්-රැුඩිකල්කරණය කෙරෙන්නේ, (විනාශකාරී දෘෂ්ටිවාදයෙන් ගලවා ගැනෙන්නේ* එරටේ වෙසෙන මුස්ලිම් විද්වතුන්ගේ සහායෙනි. එරටේ වාර්ගික සහජීවනය එල්ල කොට පවතින රාජ්‍ය ප‍්‍රතිපත්තියත්, සුපරීක්ෂා පද්ධතියත් හරහා වෛරී භාෂණය, ගිනි තියන දේශනා සහ ත‍්‍රස්ත ප‍්‍රහාර වළක්වා ගැනීමට හැකි වී තිබේ.x


(2019 මැයි 10 වැනි දා ‘ඬේලි මිරර්’ පුවත්පතේ පළවූ Mainstream Muslims must Unite to bring about a Progressive Islam ලිපියේ පරිවර්තනය ‘යහපාලනය ලංකා’ අනුග‍්‍රහයෙනි.*

x අමීන් ඉසදීන්

13දා ප‍්‍රහාරයට පසුවදනක්!!

0
sdr
sdr

‘මේ ගම බොහෝ පැරණි ගමක්. සිංහල මුස්ලිම් අපි දෙගොල්ලොම සමගියෙන් තමයි ඉන්නේ. සිංහල ගෙදරක මඟුල් ගෙයක් තිබුණොත් මුස්ලිම් අපිට කියනවා. මුස්ලිම් ගෙදරක මඟුල් ගෙයක් තිබුණොත් අපි සිංහල අයට කියනවා. එහෙමයි ජීවත් වුණේ. මෙදා වෙසක් එකට ගමේ නාඩගමක් නටනවා කියලා සිංහල අය ඒක ලෑස්තිකරමින් තමයි හිටියේ. මුස්ලිම් අපි ඒකට සෑහෙන්න උදව් කළා. ඒකට අවශ්‍ය භූමිය දීලා තිබුණෙත් අපි. ඒත් පසුගිය 13 වෙනිදා අපේ ගමේ හැම මුස්ලිම් ගෙදරටම වගේ සිංහල අය ගැහුවා. ජනෙල් කුඩු කළා. හැබැයි මංකොල්ල කෑවේ නෑ. දැන් අපිට සිංහල අයගේ මූණ බලන්න ලැජ්ජයි. සිංහල අයටත් අපේ මූණ බලන්න ලැජ්ජයි. මේ ගමේ අය ගහන්න ආවේ නෑ. ඒත් අපේ ගෙවල් පෙන්නලා තියෙන්නේ සිංහල අය. ඒකට අපිට වේදනාවයි’. මේ හඬ මස්නෙලි මහතාගේ ය. ඔහු නාත්තන්ඩිය ප‍්‍රාදේශිය සභාවේ හිටපු එජාප මන්ත‍්‍රීවරයෙක් ය.

අපිට ඔහු මුණගැසුණේ නාත්තන්ඩියේ සිට කුලියාපිටිය මාර්ගයේ පැමිණ රට මැදපාරට හරවා ටික දුරක් දකුණට ගමන් කිරීමේදී මුණගැහෙන මානින්ගල ග‍්‍රාමයේදී ය. මානින්ගල ග‍්‍රාමයේ එක පැත්තක් මාරවිල පොලීසියට අයිතිය. අනික් පැත්ත කුරුණෑගල පන්නලටය. පසුගිය මැයි 19 සහ 20 දෙදින අපි මේ ඉසව්වේ එහෙකොන මෙහෙකොන බොහෝ තැන ඇවිද්දෙමු. ඒ පසුගිය මැයි 13 වැනි දින මුසල්මානුවන්ට විරුද්ධව ක‍්‍රියාත්මකවූ බිහිසුනු ප‍්‍රහාරයේ නටබුන් අතරින් ය. අපි ඒ ගමන ඇරඹූ මානින්ගල ග‍්‍රාමයේ මුස්ලිම් පවුල් 30ක් පමණ සිංහල ගෙවල් අතරින් ස්ථානගතවී තිබෙන්නේ දිගු සංහිඳියා අතීතයක් පිළිබඳව අනුස්මරණීය මතකයක් ඉතිරි කරමින් ය. ඒ සංහිඳියාවට කණ කොකා හැඬූ ඒ වේදනාබර 13 වෙනිදා වේ ‘පන්නරේ’ සහ ‘අල්විස් වත්ත’ යන දෙගම් සිංහල තරුණයන්ගේ ජාති ආල ප‍්‍රහාරයට නතුවෙමින් ය. බොහෝ දෙනෙක් ප‍්‍රහාරකයෝ ‘ආවා කල්ලිය’ සේ යතුරු පැදිවල නැගී පැමිණ සැනකින් ප‍්‍රහාරය දියත් කර ඉ`ගිල්ලී ගොස් ඇත. ඔවුන් මුහුණ වැසෙන සේ දමාගත් හෙල්මට් වලින් සහ කළු ජැකට්ටුවලින් සැරසී සිට ඇත.


‘මේක කාගේ හරි උසි ගැන්වීමක් නිසා උන දෙයක්. පොහොට්ටුවේ කට්ටිය මේක කලා කියලත් මතයක් මේ ගමේ තියෙනවා. කඩු කිනිසි පෙන්නලා සිංහල මිනිස්සුන්ගේ හිත්වල බය වෛරය පැතිරවූ මීඩියාකාරයොත් මේ ප‍්‍රහාරයට වගකියන්න ඕනෑ. මේ ගම්වල ඔය කියන අන්තවාදීන් නෑ. ගොඩාක් අය නාත්තන්ඩිය මාරවිල වගේ පොළවල්වලට ගිහිං පොඩි පොඩි බිස්නස් එකක් කරලා ජීවත්වෙන අසරණයෝ. දැන් මේ මිනිස්සුන්ට පොළට යන්න දෙන්නේ නෑ. සිංහල මිනිස්සු අපේ අයව එලවනවා. මට තේරෙන්නේ නෑ දැන් මේ මිනිස්සු කන්නේ බොන්නේවත් කොහොමද කියලා’ මස්නෙලි ශෝකයෙන් ය. මස්නෙලි ගේ පුංචි මිනිබිරී පාතිමා දොර රෙද්දෙන් එබෙන්නී, අප සමග සිනා සෙන්නීය. මස්නෙලි ගේ බිරිඳ සාරියක් හැද එහි පොට හිසවටා දමාගෙන සිටින්නීය. පාස්කු ප‍්‍රහාරයට වගකියන්න ඕනී තව්හිඞ් ජමාත් මුස්ලිම්වරු මෙහේ නැද්ද? මම මස්නෙල් ගෙන් ඇසුවෙමි.


‘ඔය අන්තවාදියෝ ඉන්නේ සියයට එකටත් අඩුවෙන්. මෙහෙනම් කවුරුත් නෑ. මෙහේ මුස්ලිම් කාන්තාවෝ උනත් කළු ඇන්ඳේ නෑ. මූණ වැහුවේ නෑ. මගේ අම්මා සාරිය ඇන්ඳේ. මගේ බිරිඳත් සාරිය අඳින්නේ. දැන් ඔය සමහර ප‍්‍රදේශවල මුස්ලිම් ගැහැනු කළු අඳිනවා. මූණ වහනවා. ඕක මේ අවුරුදු 25කට විතර කලින් වුණ දෙයක්. අපේ කාන්තාවෝ මැදපෙරදිග රස්සාවලට ගියාට පස්සේ තමයි ඔය විකාර ඇඳුම් අඳින්න පටන් ගත්තෙ’.


මස්නෙලි මේ කියන්නේ මුස්ලිම් වහාබ් අන්තවාදයේ ව්‍යාප්තිය ගැනය. මස්නෙලි වාගේ සාම්ප‍්‍රදායික මුස්ලිම්වරුන්ට දැන් වහාබ්වාදය නිසා සිංහල සමාජයෙන් බැටකන්නට සිද්ධවී ඇත. පාස්කු ඉරිදා ප‍්‍රහාරයට පසුව මුලින්ම ඔවුන් සිංහල සමාජය විසින් කොන්කරනු ලැබ තිබුණි. දැන්?.. දැන් ඔවුන් දරුණු ජාතිවාදී ප‍්‍රහාරයක ගොදුරුය.

නාත්තන්ඩිය ප‍්‍රහාරය


කුලියාපිටිය, රටමැද පරේ සැරිසරා අපි නැවත නාත්තන්ඩිය නගරයට ආවෙමු. තැන තැන මුස්ලිම් ගෙවල් ප‍්‍රහාරයේ ඉලක්ක වී ඇත. නාත්තන්ඩිය නගරයේ එක් පසෙක පොලිස් මාර්ග බාදකයක් ඉදිවී ඇත. රුදුරු ප‍්‍රහාරයේ ඉලක්කවී සුනු වූ ව්‍යාපාරික ස්ථාන පසුගිය 19 වැනි දින වනවිටත් විවෘත්ත වී නොතිබුණි. නාත්තන්ඩිය නගරය ප‍්‍රහාරයට පසු තවමත් නිදිකිරා වැටෙමින් තිබෙයි!!
‘පහුගිය 13 වෙනිදා හවස 5ට විතර මට නේහා ෆැෂන් එක කරන පුද්ගලයා කතාකරලා කිව්වා කඬේට ගහන්න වගේ සිංහල අය එකතුවෙනවා කියලා. මම කිව්වා ටක්ගාලා කඬේ වහන්න කියලා. ඔය නේහා ෆැෂන් කියන බිල්ඩිම එක්කම එකට යා වුණ කඩවල් 5ම මගේ. නේහා ෆැෂන් තියෙන්නේ උඩ තට්ටුවේ. පහළ තට්ටුවේ කඩටික යකඩ දොරවල් නිසා වහලා තිබුණා. ඒත් උඩ නේහා ෆැෂන් බිල්ඩින් එක සම්පූර්ණයෙන්ම ග්ලාස් වලින් වටකරලා තිබුණේ. 100ක් විතර වටවෙලා ගල් ගහලා ඒ ග්ලාස් සම්පූර්ණයෙන්ම බිම දැම්මා. මට තමයි නාත්තන්ඩිය ටවුමේ ලොකුම අලාභය. දැනට මම ගණන් බලලා තියෙනවා නේහා ෆැෂන් එකට විතරක් ලක්ෂ 12ක විතර අලාභයක්. මේකේ 16 දෙනෙක් වැඩකරනවා. 10 දෙනෙක් සිංහල ගෑනු ළමයි. දැන් ඒ 10 දෙනාටත් රස්සා නෑ. මම මේ බිල්ඩිම හදලා අවුරුදු 3යි. බැංකු ණයක් අරං තමයි හැදුවේ. දැන් අපි අනාථයි’.


මේ හඬ බ¥ර්දීන් නවුෂාඞ් ගේය. ඔහු තමන්ගේ ව්‍යාපාරික ස්ථානය ජාතිවාදී ප‍්‍රහාරවලින් සුනුවීම පිළිබඳව වේදනාවෙන් සිටින්නේය. නේහා ෆැෂන් ආයතනයයේ සී. සී. ටී. වී දර්ශන සහ ප‍්‍රහාරයට ලක්වූ අනෙකුත් වෙළඳ ආයතනවල ස්ථානගතකර තිබූ කැමරා කියන්නේ කුමක් ද?.. මේ ප‍්‍රහාර ගැන පළවෙන මාධ්‍ය වාර්තා මෙම ප‍්‍රහාරයට වගකිව යුත්තන් පිටගම්වල සිට පැමිණි පුද්ගලයන් යැයි කියනවිට මෙම සී. සී. ටී. වී කියන්නේ නෑ ප‍්‍රහාරකයෝ ගම්මුන්ම බවය. සැලකිය යුතු පිරිසක් මේ ප‍්‍රහාර සඳහා පිටගම් සිට පැමිණියත්, ප‍්‍රහාරයට සක‍්‍රීයදායකත්වය දී තිබෙන්නේ නාත්තන්ඩිය නගරය සහ ඒ ආශ‍්‍රිත ගම්මානවල තරුණයින් ය.


නම හෙළිකරන්නට අකමැති මුස්ලිම් තරුණයෙක් තමන්ගේ කඬේ කැමරාවේ සටහන් සිද්ධියක් මෙසේ විස්තර කළේය. ‘මැද නාත්තන්ඩිය කියන හරියේ ෆාරිස් මුදලාලි කියලා මුස්ලිම් වෙළෙන්දෙක්ට කඩයක් තියෙනවා. ඒ කඬේ ළඟ සිංහල අයියයි මල්ලියි බාබර් සාප්පුවක් කළා. බර්නාඞ් සැලෝන් කියලා තමයි ඒ සැලෝන් එකට කියන්නේ. බුද්ධිකයි, ඩිල්ෂාන් කියන අයියයි මල්ලියි තමයි ඒක කළේ. පහුගිය කරන්ට් කපපු කාලේ මේ සැලෝන් එක දවස් දෙකක් විතර වැහුවා. පස්සේ මේ සැලෝන් එකට අල්ලපු කඬේ කරපු ෆාරිස් මුදලාලි එයාගේ ජෙනියෙන් කරන්ට් එක නොමිලේ දුන්නා මේ දෙන්නට සැලෝන් එක කරන්න. මේ ප‍්‍රහාරය වෙලාවේ ෆාරිස් මුදලාලිගේ කඬේටත් කට්ටිය ගැහුවා. ඒ ගහපු පිරිස අස්සේ මේ බුද්ධිකයි ඩිල්ෂානුයි දෙන්නම හිටියා. දැන් මේ දෙන්නගෙන් එක්කෙනෙක් පොලීසිය අත්අඩංගුවට ගත්තා. අනික් එක්කෙනා හැංගිලා’. ඌරෝ කැකුණ තලනවිට හබන් කුකුලෝ මඟුල් කා තිබෙන්නේ ඔන්න ඔය විදිහටය. මේ කතා අහනවිට සිංහල වී ඉපදීම පිළිබඳව ලොකූ ආඩම්බරයක් සිතට නිරායාසයෙන්ම පැමිණීම වළක්වාගනු බැරිය.


නාත්තන්ඩිය ඇළ මාර්ගයට එපිටින් කුලියාපිටිය දෙසින් සහා මීගමුව දෙසින් කණ්ඩායම් දෙකක් ලෙස ප‍්‍රහාරකයෝ පැමිණ ඇත. මෙලෙස පැමිණි ප‍්‍රහාරයකයෝ නගරය සුනු කරනවිට තවත් පිරිසක් ගැමුණු මාවත, ඉහළ නාත්තන්ඩිය, මැද නාත්තන්ඩිය, යන මුස්ලිම් ගම්වලට ප‍්‍රහාරයක් දියත්කර ඇත. මෙම ප‍්‍රහාරය මෙහෙයවූ බොහෝ දෙනා ශ‍්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ ප‍්‍රභල ආධාරකරුවන් බව කැමරාවල සටහන් දර්ශනවලින් හඳුනාගන්නට පුළුවන් බව බොහෝ දෙනෙක් කියති. ඉහත නම් සඳහන් කළ අයියා මලෝ දෙදෙනාද පොහොට්ටුවේ බව දැනගන්නට ලැබේ. කඩ 27ක් සුනු කළ තවත් මුසල්මානු ගෙවල් බොහෝමයකට ගල් වැසි වට නාත්තන්ඩිය ප‍්‍රහාරයයේ තතු එලෙසය.

තුන්මෝදරට යමු


මෙම බිහිසුනු 13 දා ප‍්‍රහාරයෙන් විශාලම හානිය වූ තුන්මෝදර මැල්ලකැලේ ප‍්‍රදේශයට අපි ගියෙමු. මේ ගමත් සිංහල මුස්ලිම් අච්චාරු ගමක් ය. මුලින් මුලින් ජනෙල් ජනෙල් කැඞී ඇති නිවෙස් ය. පස්සට පස්සට ජනෙල් කඩා තාප්ප පෙරළා ගිනි තැබූ නිවෙස් ය. චිත‍්‍රය බියකරුය. ගිනි රකුසා වසාගෙන කළු අලූ සායමින් වර්ණ කළ නවීන නිවසක අපි මුලින්ම නතර වුණෙමු. අගුරුවූ පුටු සැටියක් අස නැවතී දවා හළු වෙන්නට ගිය කුරාණය කියවන්නට උත්සාහා දරන කාන්තාවකි. මුලූ නිවසම යකුන් නැටූ භූමියක්මය. මම මේ කාන්තාව සමග කතාවට වැටුණෙමි. ඇය අමාරුවෙන් සීරුවට වචන ඇහින්දාය..


‘මේ අළුවෙලා තියෙන්නේ මගේ පුතාගේ අවුරුදු 12ක මහංසිය. එයා සෞදියේ ඉන්නේ. දැන් අවුරුදු 12ක්. අවුරුද්දටම මාසයයි නිමාඩු. පුතා එහේ ඉදලා අඬනවා. දැන් මොකද ඉතිං කරන්නේ? පුතාට ළමයි තුන්දෙනෙක් ඉන්නවා, උන් සේරම පුංචියි තාම. ගෙට ගිනි තියනකොට ලේලියි මිනිබිරිලා තුන්දෙනයි ගෙදර ඉදලා තියෙනවා. ගේ පිටිපස්සෙන් පැනලා දුවලා තමයි ජීවිත බේර ගත්තේ. ඒකට අපි දෙවියන්ට ස්තූතියි කියනවා’. උම්මා මහත්මිය සිය ජීවිතයේ අසීරුම මතකයක් වචන කළේ එලෙසින් ය. ගෙයක් යනු ජීවිතයක් ය. බලාපොරොත්තු ප‍්‍රාර්ථනා ගොන්නක් ය. මේ නිවස ගිනිබත් වනවිට ඒ ජීවිතයද බලාපොරොත්තුද ප‍්‍රාර්ථනාවන්ද අළු ඳුහුවිලි වන්නට ඇත.
අපි තවත් ගම ඇතුළටම ඇවිද ගියෙමු. පෙරළී ගිය ගේට්ටුවක් පිටුපසට වී බිමට කඩාගෙන වැටුණු නිවසක් ය. 62 වැනි වියේ පසුවෙන අබ්දුල් වාහිඞ් ජමාල්ඞීන් කැඞී බිඳී විසිරුණු උළු කැට අතරින් සිය ජීවිතය සොයන සෙයකි. අපි ඔහු සම`ග කතා කළෙමු.
‘මොනා කියන්නද බල්ලනකෝ මගේ ගෙට උන දේ…!!’
අපි කිසිත් නොවිමසා ආපසු හැරුණෙමු..


‘ඉන්න මහත්තයා.. මගේ පුතා, එයා මේ ගෙට ගිනි තියනකොට ඇඳ යට හැංගිලා. පස්සේ දෙවියෝ එයාව එළියට ඇදලා දැම්මා. හැබැයි එයා හොඳටම පිච්චිලා’ අපි වහීඞ් මහත්තයාගේ පුතා සොයා ගියෙමු. ඔහු ඇගපුරාම පිළිස්සුම් තුවාල සමගින් අසළ ගෙදරක ඇඳක් මතය. ලබන අවුරුද්දේ අපොස උසස් පෙළට සූදානම් වෙන මේ තරුණයා නජ්මීන් ය. නජ්මීන් කුඩාකල සිටම සිංහල මාධ්‍යයෙන් අධ්‍යාපනය ලබා ඇත. ඒ ඔහුගේ වැඩිමහළු සොහොයුරියන් දෙමළ මාධ්‍යයෙන් අධ්‍යාපනය හැදෑරූ පසුබිමකය. එය වෙනස් කතාවක් ය. ඒ කතාව පසෙකට තබා නාත්තන්ඩිය ජනාධිපති විද්‍යාලයේ අධ්‍යාපනය ලබන මේ තරුණයා දෙසට හැරෙමු..


‘අපේ ගෙදර තියෙන්නේ පල්ලිය ළඟමයි. පල්ලියට ගහනවා සද්දේ ඇහුනා. ඒත් හිතුවේ නෑ ගෙදරට ගහයි කියලා. ගෙදර ගේට්ටුව පෙරළලා, දොර කඩලා ගෙදරට පෙට‍්‍රල් බෝම්බයක් ගැහුවහම කාමරේ ඇඳ යට හැංගුනා බයට. ඊටපස්සේ මම හිටිය කාමරයට ආපු මගේම වයසේ වගේ දෙන්නෙක් අල්මාරිය ඇදලා රත්ත‍්‍රන් බඩු සල්ලි එහෙම අරගෙන මෙට‍්‍රස් එක බිමට ඇදලා ගිනි තියලා එළියට ගියා. මමත් ගින්දර මැදින්ම එළියට පැනගත්තා’


නජ්මීන් තවමත් සිටින්නේ බිය සමගින් බව ඔහුගේ බොඳවූ දෑස් කියන්නේය. නජ්මීන්ගේ දෑස් තුළට එබෙනවිට ඔහු මුහුණ බිමට හරවා ගන්නේ දුක වේදනාව පෙනේදෝ යැයි යන ලැජ්ජාවට අසරණකමට විය හැකිය. ප‍්‍රහාරය හදවත පරා කීතු කීතුවලට ඉරාදමා ඇත.
‘ඉස්කෝලේ පන්තියේ සිංහල යාලූවෝ දෙන්නෙක් මාව බලන්න ආවා. එයාලා ගෑනු ළමයි..’ නජ්මීන් වචන සොයාගන්නේ අමාරුවෙන් ය. ‘ අනිත් අයත් දැනගත්තහම එයි’ ඔහු කියන්නේය.
අපි නජ්මීන් මගහැර කාමරයෙන් එළියට ආවෙමු. දොර රෙද්ද මෑත්වෙන ඇසිල්ලේ නජ්මීන් ගේ අම්මා මුහුණ සඟවා ගත්තාය. ඇයගේ දෙඇස් කඳුළින් හොඳටම තෙතබරිත වී ඇත!!

මම සිංහලට ආසයි


‘මම සිංහලට ආසයි. ඒත් මට සිංහල බැහැ ඉස්සර. ඉතිං මම පොඩි පුතා නජ්මීන් මොන්ටිසෝරියේ ඉඳලා සිංහල භාෂාවෙන් ඉගනගන්න යැව්වා. නජ්මීන් හොඳට සිංහල ඉගනගත්තා. ඊට පස්සේ එයත් එක්ක කතාකරලා මාත් සිංහල ඉගන ගත්තා. දැන් අපේ පවුලේ හැවෝටම වගේ සිංහල පුළුවන්. අක්කලටත් සිංහලෙන්ම ඉගැන්නුවනම් හොඳයි කියලා දැන් හිතෙනවා. ඒත් ඒකාලේ ඒක හිතට ආවේ නෑ නේ‘. නජ්මීන්ගේ මව නුහයිදා කියන්නීය.
‘මම සිංහල අය එක්ක තමයි සීට්ටු දාන්නේ අපි එයාලගෙන් කොමිස් ගන්නේ නෑ. මම සල්ලි එකතු කරලා දෙනවා. අපේ ගෙදරට ගහලා ගේ ගිනි තියනකොට මමයි දුවයි බෑනයි නානකාමරේට දුවලා තමයි බේරුණේ. ගේ කඩලා ගෙදරට ඇතුල් වුණ අය සීට්ටු සල්ලි ලක්ෂ දෙකට වැඩිය අරගෙන ගිහිං. දුව ළඟදි බැන්ඳේ එයාගේ රත්තරං බඩු පවුම් 26ක් තිබුණා, තව මහත්තයාගේ සල්ලි, ඒ සේරම අරගෙන ගිහිං. ඒත් කමක් නෑ දෙවියෝ අපේ ජීවිත බේරුවානේ’.
13 දා හවස සිට මධ්‍යම රාත‍්‍රීය දක්වා නාත්තන්ඩිය තුන්මෝදර වෙලාගත් සහාසිකත්වය, භීෂණයයේ අඳුරු චිත‍්‍රය තවත් විස්තර කර කුමටද?..

කොට්ටාරමුල්ලේ ඝාතනය


මැයි 13 ප‍්‍රහාරයේ එකම මිනිස් බිල්ල නාත්තන්ඩිය කොට්ටාරමුල්ල ප‍්‍රදේශයෙන් ය. කොට්ටාරමුල්ලේ ගෙවල් තුනක් සම්පූර්ණ වශයෙන් සහාසිකයෝ විසින් ගිනි තබා විනාශ කර ඇත. තවත් කඩද නිවෙස් ද විනාශ කර ඇත. කොට්ටාරමුල්ල එක් මුසල්මානුවෙක් පාස්කු ප‍්‍රහාරයේ පළිගැනීමේ කැති ප‍්‍රහාරයකට බෙල්ල දී සිය ජීවිතයෙන් සමුගෙන ඇත.
‘රාත‍්‍රී 9ට විතර තමයි කොට්ටාරමුල්ලේ ගැටුම් ඇති වුණේ. ස්ථාන තුනක විතර ගැටුම් ඇති වුණා. මොරකැලේ පැත්තෙන් කට්ටියක් ආවා. ඊට පස්සෙ තබ්බෝව පැත්තෙනුත් කට්ටියක් ආවා. කොට්ටාරමුල්ල මොරකැලේ බෝඩරේ පැය තුනක් විතර සිංහල මුස්ලිම් දෙගොල්ලොම ගහගත්තා. පොලූවලින් ගල්වලින්. පොලීසියයි හමුදාවයි ආවට පස්සේ මුස්ලිම් අය එලවලා දැම්මා. ඊට පස්සේ තමයි සිංහල අය මුස්ලිම් අයට ගැහුවේ’. කොට්ටාරමුල්ලේ මොහොමඞ් නවාස් කියයි. නවාස් කියන ලෙස මෙම ගැටුම පැවති කාලයේ නාත්තන්ඩිය ප‍්‍රාදේශීය සභාවේ පොහොට්ටු මන්ත‍්‍රී උපුල් හේරත් ගේ වාහනය නිරන්තරව මේ සීමාවේ එහේ මෙහේ ගොස් ඇත. මේ පිළිබඳව ඉදිරියේදී පොලීසියට පැමිණිල්ලක් දමන බව ඔහු කියන්නේය. කොට්ටාරමුල්ලේ පැවති භීෂණය ගැන නම සඳහන් කරන්නට අකමැති මුස්ලිම් ජාතිකයෙක් මෙලෙස අදහස් දැක්කුවේය.


‘කොට්ටාරමුල්ලට ගැහුවේ මොරකැලේ කියන ගමේ අය. මේ ගමේ වැඩිපුර ඉන්නේ හෙක්ටර් අප්පුහාමි කියන මන්ත‍්‍රීවරයාගේ ආධාරකාරයෝ. මේ සිද්ධිය වෙන්න කලින් මේ මන්ත‍්‍රීවරයා ධර්මසිරි කියන පුද්ගලයා එක්ක එකතුවෙලා පන්සලේ රැුස්වීමක් තියලා තියෙනවා. ඒනිසා කොට්ටාරමුල්ලේ අපි පැහැදිලිව කියන්නේ 13 දා හවස 5ට විතර බයික්වලින් ගහන්න ආවේ පොහොට්ටුකාරයෝ වුණාට ? 9ට පස්සේ ගේමට බැස්සේ හෙක්ටර් අප්පුහාමි කියන මන්ත‍්‍රීවරයාගේ ගෝලයෝ කියලා. කොට්ටාරමුල්ලේදී ඝාතනය වුණ ෆවුසුල් අමීන්ගේ ඝාතනයටත් වගකියන්න ඕනී මේ අය’.


මැදකොට්ටාරමුල්ල ප‍්‍රදේශයේ සිටින මුස්ලිම් කොංග‍්‍රසයේ ප‍්‍රබලයෙක් යැයි කියන රිල්වාන් හාජ්ජියාර්ගේ ගෙදරට ප‍්‍රහාරයක් එල්ලකරන්නට 13 දා රාත‍්‍රී 11ට පමණ එම නිවස ළඟට සහාසිකයින් පිරිසක් පැමිණ ඇත. එම පිරිස රිල්වාන්ගේ නිවසට ගිනි තබන විට අසල නිවසේ සිටි ෆවුසුල් අමීන් සිය නිවසෙන් එළියට පැමිණ ඇත.ඒ සමග සහාසිකයෝ ෆවුසුල් අමීන්ට කැති ප‍්‍රහාරයක් එල්ල කර ඇත. තුවාල වූ අමීන් ඉක්මනින් රෝහල වෙත ගෙනයෑමට කොස්වත්ත පොලීසිය උනන්දු නොවුණ බව බොහෝ දෙනෙක් ෆවුසුල් සමීපවාසීන්ගේ අදහසයි. ගැටුම අවසනවී සහාසිකයෝ ප‍්‍රදේශයෙන් ගිය පසු ගමේ ෆවුසුල් සමීපවාසීන් ඔහු රෝහලට ගෙනගොස් ඇත. රෝහලට යන අතරමග ඔහු මියගිය බව දැනගන්නට ලැබේ.


අපි ෆවුසුල් අමීන්ගේ නිවස වෙත ගියෙමු. ‘එයාගේ නෝනාට මාස තුනක් යනකම් කිසිම පිරිමියෙක් එක්ක කතාකරන්න තියා මූන බලන්නවත් බෑ’ ෆවුසුල් අමීන්ගේ හිතවතෙක් පැවසුවේය. පුංචි මල් කැකුළක් වන් ෆවුසුල්ගේ සිගිති දියණිය අපි ඉදිරියට පැමිණ කතාකරන දෑසින් සිනාසුනාය. ෆවුසුල්ගේ ලොකු පුතා අපි දෙස බලාගත් ගමන් ය. ‘මෙයා මද්‍රෂා ඉගන ගන්නේ. දැන් කුරාණය කටපාඩම් කරලා ඉවරයි’ අප දෙස බලාසිටින ෆවුසුල් ලොකු පුතා පෙන්වමින් ෆවුසුල් ගේ හිතවතා පවසයි. ෆවුසුල් අමීන්ට දරුවන් සතර දෙනෙකි. ඒ පිරිමි දරුවන් තුන්දෙනෙක් සහ එක් ගැහැණු දරුවෙක් ලෙසය. දරුවන් සතර දෙනාටම දැන් පියෙක් නැත. ජාතිවාදී ගිනි මේ දරුවන්ගේ පියා ස්වර්ගය වෙත රැුගෙන ගොසින් ය. ඕනෑම ගොඩනැන්වීමක් සුළු මොහොතකින් ගිනි තබා විනාශ කළ හැකිය. සංහිඳියාවටත් එයින් ගැලවීමක් නැත. එක් අන්තවාදයකට පිළිතුර තවත් අන්තවාදයක් මතින් සමාජය ගිනි තැබීම නොවන බව අප මතක තබාගත යුතුය. x

13දා ප‍්‍රහාරයට පසුවදනක්!!

0
sdr
sdr

‘මේ ගම බොහෝ පැරණි ගමක්. සිංහල මුස්ලිම් අපි දෙගොල්ලොම සමගියෙන් තමයි ඉන්නේ. සිංහල ගෙදරක මඟුල් ගෙයක් තිබුණොත් මුස්ලිම් අපිට කියනවා. මුස්ලිම් ගෙදරක මඟුල් ගෙයක් තිබුණොත් අපි සිංහල අයට කියනවා. එහෙමයි ජීවත් වුණේ. මෙදා වෙසක් එකට ගමේ නාඩගමක් නටනවා කියලා සිංහල අය ඒක ලෑස්තිකරමින් තමයි හිටියේ. මුස්ලිම් අපි ඒකට සෑහෙන්න උදව් කළා. ඒකට අවශ්‍ය භූමිය දීලා තිබුණෙත් අපි. ඒත් පසුගිය 13 වෙනිදා අපේ ගමේ හැම මුස්ලිම් ගෙදරටම වගේ සිංහල අය ගැහුවා. ජනෙල් කුඩු කළා. හැබැයි මංකොල්ල කෑවේ නෑ. දැන් අපිට සිංහල අයගේ මූණ බලන්න ලැජ්ජයි. සිංහල අයටත් අපේ මූණ බලන්න ලැජ්ජයි. මේ ගමේ අය ගහන්න ආවේ නෑ. ඒත් අපේ ගෙවල් පෙන්නලා තියෙන්නේ සිංහල අය. ඒකට අපිට වේදනාවයි’. මේ හඬ මස්නෙලි මහතාගේ ය. ඔහු නාත්තන්ඩිය ප‍්‍රාදේශිය සභාවේ හිටපු එජාප මන්ත‍්‍රීවරයෙක් ය.

අපිට ඔහු මුණගැසුණේ නාත්තන්ඩියේ සිට කුලියාපිටිය මාර්ගයේ පැමිණ රට මැදපාරට හරවා ටික දුරක් දකුණට ගමන් කිරීමේදී මුණගැහෙන මානින්ගල ග‍්‍රාමයේදී ය. මානින්ගල ග‍්‍රාමයේ එක පැත්තක් මාරවිල පොලීසියට අයිතිය. අනික් පැත්ත කුරුණෑගල පන්නලටය. පසුගිය මැයි 19 සහ 20 දෙදින අපි මේ ඉසව්වේ එහෙකොන මෙහෙකොන බොහෝ තැන ඇවිද්දෙමු. ඒ පසුගිය මැයි 13 වැනි දින මුසල්මානුවන්ට විරුද්ධව ක‍්‍රියාත්මකවූ බිහිසුනු ප‍්‍රහාරයේ නටබුන් අතරින් ය. අපි ඒ ගමන ඇරඹූ මානින්ගල ග‍්‍රාමයේ මුස්ලිම් පවුල් 30ක් පමණ සිංහල ගෙවල් අතරින් ස්ථානගතවී තිබෙන්නේ දිගු සංහිඳියා අතීතයක් පිළිබඳව අනුස්මරණීය මතකයක් ඉතිරි කරමින් ය. ඒ සංහිඳියාවට කණ කොකා හැඬූ ඒ වේදනාබර 13 වෙනිදා වේ ‘පන්නරේ’ සහ ‘අල්විස් වත්ත’ යන දෙගම් සිංහල තරුණයන්ගේ ජාති ආල ප‍්‍රහාරයට නතුවෙමින් ය. බොහෝ දෙනෙක් ප‍්‍රහාරකයෝ ‘ආවා කල්ලිය’ සේ යතුරු පැදිවල නැගී පැමිණ සැනකින් ප‍්‍රහාරය දියත් කර ඉ`ගිල්ලී ගොස් ඇත. ඔවුන් මුහුණ වැසෙන සේ දමාගත් හෙල්මට් වලින් සහ කළු ජැකට්ටුවලින් සැරසී සිට ඇත.


‘මේක කාගේ හරි උසි ගැන්වීමක් නිසා උන දෙයක්. පොහොට්ටුවේ කට්ටිය මේක කලා කියලත් මතයක් මේ ගමේ තියෙනවා. කඩු කිනිසි පෙන්නලා සිංහල මිනිස්සුන්ගේ හිත්වල බය වෛරය පැතිරවූ මීඩියාකාරයොත් මේ ප‍්‍රහාරයට වගකියන්න ඕනෑ. මේ ගම්වල ඔය කියන අන්තවාදීන් නෑ. ගොඩාක් අය නාත්තන්ඩිය මාරවිල වගේ පොළවල්වලට ගිහිං පොඩි පොඩි බිස්නස් එකක් කරලා ජීවත්වෙන අසරණයෝ. දැන් මේ මිනිස්සුන්ට පොළට යන්න දෙන්නේ නෑ. සිංහල මිනිස්සු අපේ අයව එලවනවා. මට තේරෙන්නේ නෑ දැන් මේ මිනිස්සු කන්නේ බොන්නේවත් කොහොමද කියලා’ මස්නෙලි ශෝකයෙන් ය. මස්නෙලි ගේ පුංචි මිනිබිරී පාතිමා දොර රෙද්දෙන් එබෙන්නී, අප සමග සිනා සෙන්නීය. මස්නෙලි ගේ බිරිඳ සාරියක් හැද එහි පොට හිසවටා දමාගෙන සිටින්නීය. පාස්කු ප‍්‍රහාරයට වගකියන්න ඕනී තව්හිඞ් ජමාත් මුස්ලිම්වරු මෙහේ නැද්ද? මම මස්නෙල් ගෙන් ඇසුවෙමි.


‘ඔය අන්තවාදියෝ ඉන්නේ සියයට එකටත් අඩුවෙන්. මෙහෙනම් කවුරුත් නෑ. මෙහේ මුස්ලිම් කාන්තාවෝ උනත් කළු ඇන්ඳේ නෑ. මූණ වැහුවේ නෑ. මගේ අම්මා සාරිය ඇන්ඳේ. මගේ බිරිඳත් සාරිය අඳින්නේ. දැන් ඔය සමහර ප‍්‍රදේශවල මුස්ලිම් ගැහැනු කළු අඳිනවා. මූණ වහනවා. ඕක මේ අවුරුදු 25කට විතර කලින් වුණ දෙයක්. අපේ කාන්තාවෝ මැදපෙරදිග රස්සාවලට ගියාට පස්සේ තමයි ඔය විකාර ඇඳුම් අඳින්න පටන් ගත්තෙ’.


මස්නෙලි මේ කියන්නේ මුස්ලිම් වහාබ් අන්තවාදයේ ව්‍යාප්තිය ගැනය. මස්නෙලි වාගේ සාම්ප‍්‍රදායික මුස්ලිම්වරුන්ට දැන් වහාබ්වාදය නිසා සිංහල සමාජයෙන් බැටකන්නට සිද්ධවී ඇත. පාස්කු ඉරිදා ප‍්‍රහාරයට පසුව මුලින්ම ඔවුන් සිංහල සමාජය විසින් කොන්කරනු ලැබ තිබුණි. දැන්?.. දැන් ඔවුන් දරුණු ජාතිවාදී ප‍්‍රහාරයක ගොදුරුය.

නාත්තන්ඩිය ප‍්‍රහාරය


කුලියාපිටිය, රටමැද පරේ සැරිසරා අපි නැවත නාත්තන්ඩිය නගරයට ආවෙමු. තැන තැන මුස්ලිම් ගෙවල් ප‍්‍රහාරයේ ඉලක්ක වී ඇත. නාත්තන්ඩිය නගරයේ එක් පසෙක පොලිස් මාර්ග බාදකයක් ඉදිවී ඇත. රුදුරු ප‍්‍රහාරයේ ඉලක්කවී සුනු වූ ව්‍යාපාරික ස්ථාන පසුගිය 19 වැනි දින වනවිටත් විවෘත්ත වී නොතිබුණි. නාත්තන්ඩිය නගරය ප‍්‍රහාරයට පසු තවමත් නිදිකිරා වැටෙමින් තිබෙයි!!
‘පහුගිය 13 වෙනිදා හවස 5ට විතර මට නේහා ෆැෂන් එක කරන පුද්ගලයා කතාකරලා කිව්වා කඬේට ගහන්න වගේ සිංහල අය එකතුවෙනවා කියලා. මම කිව්වා ටක්ගාලා කඬේ වහන්න කියලා. ඔය නේහා ෆැෂන් කියන බිල්ඩිම එක්කම එකට යා වුණ කඩවල් 5ම මගේ. නේහා ෆැෂන් තියෙන්නේ උඩ තට්ටුවේ. පහළ තට්ටුවේ කඩටික යකඩ දොරවල් නිසා වහලා තිබුණා. ඒත් උඩ නේහා ෆැෂන් බිල්ඩින් එක සම්පූර්ණයෙන්ම ග්ලාස් වලින් වටකරලා තිබුණේ. 100ක් විතර වටවෙලා ගල් ගහලා ඒ ග්ලාස් සම්පූර්ණයෙන්ම බිම දැම්මා. මට තමයි නාත්තන්ඩිය ටවුමේ ලොකුම අලාභය. දැනට මම ගණන් බලලා තියෙනවා නේහා ෆැෂන් එකට විතරක් ලක්ෂ 12ක විතර අලාභයක්. මේකේ 16 දෙනෙක් වැඩකරනවා. 10 දෙනෙක් සිංහල ගෑනු ළමයි. දැන් ඒ 10 දෙනාටත් රස්සා නෑ. මම මේ බිල්ඩිම හදලා අවුරුදු 3යි. බැංකු ණයක් අරං තමයි හැදුවේ. දැන් අපි අනාථයි’.


මේ හඬ බ¥ර්දීන් නවුෂාඞ් ගේය. ඔහු තමන්ගේ ව්‍යාපාරික ස්ථානය ජාතිවාදී ප‍්‍රහාරවලින් සුනුවීම පිළිබඳව වේදනාවෙන් සිටින්නේය. නේහා ෆැෂන් ආයතනයයේ සී. සී. ටී. වී දර්ශන සහ ප‍්‍රහාරයට ලක්වූ අනෙකුත් වෙළඳ ආයතනවල ස්ථානගතකර තිබූ කැමරා කියන්නේ කුමක් ද?.. මේ ප‍්‍රහාර ගැන පළවෙන මාධ්‍ය වාර්තා මෙම ප‍්‍රහාරයට වගකිව යුත්තන් පිටගම්වල සිට පැමිණි පුද්ගලයන් යැයි කියනවිට මෙම සී. සී. ටී. වී කියන්නේ නෑ ප‍්‍රහාරකයෝ ගම්මුන්ම බවය. සැලකිය යුතු පිරිසක් මේ ප‍්‍රහාර සඳහා පිටගම් සිට පැමිණියත්, ප‍්‍රහාරයට සක‍්‍රීයදායකත්වය දී තිබෙන්නේ නාත්තන්ඩිය නගරය සහ ඒ ආශ‍්‍රිත ගම්මානවල තරුණයින් ය.


නම හෙළිකරන්නට අකමැති මුස්ලිම් තරුණයෙක් තමන්ගේ කඬේ කැමරාවේ සටහන් සිද්ධියක් මෙසේ විස්තර කළේය. ‘මැද නාත්තන්ඩිය කියන හරියේ ෆාරිස් මුදලාලි කියලා මුස්ලිම් වෙළෙන්දෙක්ට කඩයක් තියෙනවා. ඒ කඬේ ළඟ සිංහල අයියයි මල්ලියි බාබර් සාප්පුවක් කළා. බර්නාඞ් සැලෝන් කියලා තමයි ඒ සැලෝන් එකට කියන්නේ. බුද්ධිකයි, ඩිල්ෂාන් කියන අයියයි මල්ලියි තමයි ඒක කළේ. පහුගිය කරන්ට් කපපු කාලේ මේ සැලෝන් එක දවස් දෙකක් විතර වැහුවා. පස්සේ මේ සැලෝන් එකට අල්ලපු කඬේ කරපු ෆාරිස් මුදලාලි එයාගේ ජෙනියෙන් කරන්ට් එක නොමිලේ දුන්නා මේ දෙන්නට සැලෝන් එක කරන්න. මේ ප‍්‍රහාරය වෙලාවේ ෆාරිස් මුදලාලිගේ කඬේටත් කට්ටිය ගැහුවා. ඒ ගහපු පිරිස අස්සේ මේ බුද්ධිකයි ඩිල්ෂානුයි දෙන්නම හිටියා. දැන් මේ දෙන්නගෙන් එක්කෙනෙක් පොලීසිය අත්අඩංගුවට ගත්තා. අනික් එක්කෙනා හැංගිලා’. ඌරෝ කැකුණ තලනවිට හබන් කුකුලෝ මඟුල් කා තිබෙන්නේ ඔන්න ඔය විදිහටය. මේ කතා අහනවිට සිංහල වී ඉපදීම පිළිබඳව ලොකූ ආඩම්බරයක් සිතට නිරායාසයෙන්ම පැමිණීම වළක්වාගනු බැරිය.


නාත්තන්ඩිය ඇළ මාර්ගයට එපිටින් කුලියාපිටිය දෙසින් සහා මීගමුව දෙසින් කණ්ඩායම් දෙකක් ලෙස ප‍්‍රහාරකයෝ පැමිණ ඇත. මෙලෙස පැමිණි ප‍්‍රහාරයකයෝ නගරය සුනු කරනවිට තවත් පිරිසක් ගැමුණු මාවත, ඉහළ නාත්තන්ඩිය, මැද නාත්තන්ඩිය, යන මුස්ලිම් ගම්වලට ප‍්‍රහාරයක් දියත්කර ඇත. මෙම ප‍්‍රහාරය මෙහෙයවූ බොහෝ දෙනා ශ‍්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ ප‍්‍රභල ආධාරකරුවන් බව කැමරාවල සටහන් දර්ශනවලින් හඳුනාගන්නට පුළුවන් බව බොහෝ දෙනෙක් කියති. ඉහත නම් සඳහන් කළ අයියා මලෝ දෙදෙනාද පොහොට්ටුවේ බව දැනගන්නට ලැබේ. කඩ 27ක් සුනු කළ තවත් මුසල්මානු ගෙවල් බොහෝමයකට ගල් වැසි වට නාත්තන්ඩිය ප‍්‍රහාරයයේ තතු එලෙසය.

තුන්මෝදරට යමු


මෙම බිහිසුනු 13 දා ප‍්‍රහාරයෙන් විශාලම හානිය වූ තුන්මෝදර මැල්ලකැලේ ප‍්‍රදේශයට අපි ගියෙමු. මේ ගමත් සිංහල මුස්ලිම් අච්චාරු ගමක් ය. මුලින් මුලින් ජනෙල් ජනෙල් කැඞී ඇති නිවෙස් ය. පස්සට පස්සට ජනෙල් කඩා තාප්ප පෙරළා ගිනි තැබූ නිවෙස් ය. චිත‍්‍රය බියකරුය. ගිනි රකුසා වසාගෙන කළු අලූ සායමින් වර්ණ කළ නවීන නිවසක අපි මුලින්ම නතර වුණෙමු. අගුරුවූ පුටු සැටියක් අස නැවතී දවා හළු වෙන්නට ගිය කුරාණය කියවන්නට උත්සාහා දරන කාන්තාවකි. මුලූ නිවසම යකුන් නැටූ භූමියක්මය. මම මේ කාන්තාව සමග කතාවට වැටුණෙමි. ඇය අමාරුවෙන් සීරුවට වචන ඇහින්දාය..


‘මේ අළුවෙලා තියෙන්නේ මගේ පුතාගේ අවුරුදු 12ක මහංසිය. එයා සෞදියේ ඉන්නේ. දැන් අවුරුදු 12ක්. අවුරුද්දටම මාසයයි නිමාඩු. පුතා එහේ ඉදලා අඬනවා. දැන් මොකද ඉතිං කරන්නේ? පුතාට ළමයි තුන්දෙනෙක් ඉන්නවා, උන් සේරම පුංචියි තාම. ගෙට ගිනි තියනකොට ලේලියි මිනිබිරිලා තුන්දෙනයි ගෙදර ඉදලා තියෙනවා. ගේ පිටිපස්සෙන් පැනලා දුවලා තමයි ජීවිත බේර ගත්තේ. ඒකට අපි දෙවියන්ට ස්තූතියි කියනවා’. උම්මා මහත්මිය සිය ජීවිතයේ අසීරුම මතකයක් වචන කළේ එලෙසින් ය. ගෙයක් යනු ජීවිතයක් ය. බලාපොරොත්තු ප‍්‍රාර්ථනා ගොන්නක් ය. මේ නිවස ගිනිබත් වනවිට ඒ ජීවිතයද බලාපොරොත්තුද ප‍්‍රාර්ථනාවන්ද අළු ඳුහුවිලි වන්නට ඇත.
අපි තවත් ගම ඇතුළටම ඇවිද ගියෙමු. පෙරළී ගිය ගේට්ටුවක් පිටුපසට වී බිමට කඩාගෙන වැටුණු නිවසක් ය. 62 වැනි වියේ පසුවෙන අබ්දුල් වාහිඞ් ජමාල්ඞීන් කැඞී බිඳී විසිරුණු උළු කැට අතරින් සිය ජීවිතය සොයන සෙයකි. අපි ඔහු සම`ග කතා කළෙමු.
‘මොනා කියන්නද බල්ලනකෝ මගේ ගෙට උන දේ…!!’
අපි කිසිත් නොවිමසා ආපසු හැරුණෙමු..


‘ඉන්න මහත්තයා.. මගේ පුතා, එයා මේ ගෙට ගිනි තියනකොට ඇඳ යට හැංගිලා. පස්සේ දෙවියෝ එයාව එළියට ඇදලා දැම්මා. හැබැයි එයා හොඳටම පිච්චිලා’ අපි වහීඞ් මහත්තයාගේ පුතා සොයා ගියෙමු. ඔහු ඇගපුරාම පිළිස්සුම් තුවාල සමගින් අසළ ගෙදරක ඇඳක් මතය. ලබන අවුරුද්දේ අපොස උසස් පෙළට සූදානම් වෙන මේ තරුණයා නජ්මීන් ය. නජ්මීන් කුඩාකල සිටම සිංහල මාධ්‍යයෙන් අධ්‍යාපනය ලබා ඇත. ඒ ඔහුගේ වැඩිමහළු සොහොයුරියන් දෙමළ මාධ්‍යයෙන් අධ්‍යාපනය හැදෑරූ පසුබිමකය. එය වෙනස් කතාවක් ය. ඒ කතාව පසෙකට තබා නාත්තන්ඩිය ජනාධිපති විද්‍යාලයේ අධ්‍යාපනය ලබන මේ තරුණයා දෙසට හැරෙමු..


‘අපේ ගෙදර තියෙන්නේ පල්ලිය ළඟමයි. පල්ලියට ගහනවා සද්දේ ඇහුනා. ඒත් හිතුවේ නෑ ගෙදරට ගහයි කියලා. ගෙදර ගේට්ටුව පෙරළලා, දොර කඩලා ගෙදරට පෙට‍්‍රල් බෝම්බයක් ගැහුවහම කාමරේ ඇඳ යට හැංගුනා බයට. ඊටපස්සේ මම හිටිය කාමරයට ආපු මගේම වයසේ වගේ දෙන්නෙක් අල්මාරිය ඇදලා රත්ත‍්‍රන් බඩු සල්ලි එහෙම අරගෙන මෙට‍්‍රස් එක බිමට ඇදලා ගිනි තියලා එළියට ගියා. මමත් ගින්දර මැදින්ම එළියට පැනගත්තා’


නජ්මීන් තවමත් සිටින්නේ බිය සමගින් බව ඔහුගේ බොඳවූ දෑස් කියන්නේය. නජ්මීන්ගේ දෑස් තුළට එබෙනවිට ඔහු මුහුණ බිමට හරවා ගන්නේ දුක වේදනාව පෙනේදෝ යැයි යන ලැජ්ජාවට අසරණකමට විය හැකිය. ප‍්‍රහාරය හදවත පරා කීතු කීතුවලට ඉරාදමා ඇත.
‘ඉස්කෝලේ පන්තියේ සිංහල යාලූවෝ දෙන්නෙක් මාව බලන්න ආවා. එයාලා ගෑනු ළමයි..’ නජ්මීන් වචන සොයාගන්නේ අමාරුවෙන් ය. ‘ අනිත් අයත් දැනගත්තහම එයි’ ඔහු කියන්නේය.
අපි නජ්මීන් මගහැර කාමරයෙන් එළියට ආවෙමු. දොර රෙද්ද මෑත්වෙන ඇසිල්ලේ නජ්මීන් ගේ අම්මා මුහුණ සඟවා ගත්තාය. ඇයගේ දෙඇස් කඳුළින් හොඳටම තෙතබරිත වී ඇත!!

මම සිංහලට ආසයි


‘මම සිංහලට ආසයි. ඒත් මට සිංහල බැහැ ඉස්සර. ඉතිං මම පොඩි පුතා නජ්මීන් මොන්ටිසෝරියේ ඉඳලා සිංහල භාෂාවෙන් ඉගනගන්න යැව්වා. නජ්මීන් හොඳට සිංහල ඉගනගත්තා. ඊට පස්සේ එයත් එක්ක කතාකරලා මාත් සිංහල ඉගන ගත්තා. දැන් අපේ පවුලේ හැවෝටම වගේ සිංහල පුළුවන්. අක්කලටත් සිංහලෙන්ම ඉගැන්නුවනම් හොඳයි කියලා දැන් හිතෙනවා. ඒත් ඒකාලේ ඒක හිතට ආවේ නෑ නේ‘. නජ්මීන්ගේ මව නුහයිදා කියන්නීය.
‘මම සිංහල අය එක්ක තමයි සීට්ටු දාන්නේ අපි එයාලගෙන් කොමිස් ගන්නේ නෑ. මම සල්ලි එකතු කරලා දෙනවා. අපේ ගෙදරට ගහලා ගේ ගිනි තියනකොට මමයි දුවයි බෑනයි නානකාමරේට දුවලා තමයි බේරුණේ. ගේ කඩලා ගෙදරට ඇතුල් වුණ අය සීට්ටු සල්ලි ලක්ෂ දෙකට වැඩිය අරගෙන ගිහිං. දුව ළඟදි බැන්ඳේ එයාගේ රත්තරං බඩු පවුම් 26ක් තිබුණා, තව මහත්තයාගේ සල්ලි, ඒ සේරම අරගෙන ගිහිං. ඒත් කමක් නෑ දෙවියෝ අපේ ජීවිත බේරුවානේ’.
13 දා හවස සිට මධ්‍යම රාත‍්‍රීය දක්වා නාත්තන්ඩිය තුන්මෝදර වෙලාගත් සහාසිකත්වය, භීෂණයයේ අඳුරු චිත‍්‍රය තවත් විස්තර කර කුමටද?..

කොට්ටාරමුල්ලේ ඝාතනය


මැයි 13 ප‍්‍රහාරයේ එකම මිනිස් බිල්ල නාත්තන්ඩිය කොට්ටාරමුල්ල ප‍්‍රදේශයෙන් ය. කොට්ටාරමුල්ලේ ගෙවල් තුනක් සම්පූර්ණ වශයෙන් සහාසිකයෝ විසින් ගිනි තබා විනාශ කර ඇත. තවත් කඩද නිවෙස් ද විනාශ කර ඇත. කොට්ටාරමුල්ල එක් මුසල්මානුවෙක් පාස්කු ප‍්‍රහාරයේ පළිගැනීමේ කැති ප‍්‍රහාරයකට බෙල්ල දී සිය ජීවිතයෙන් සමුගෙන ඇත.
‘රාත‍්‍රී 9ට විතර තමයි කොට්ටාරමුල්ලේ ගැටුම් ඇති වුණේ. ස්ථාන තුනක විතර ගැටුම් ඇති වුණා. මොරකැලේ පැත්තෙන් කට්ටියක් ආවා. ඊට පස්සෙ තබ්බෝව පැත්තෙනුත් කට්ටියක් ආවා. කොට්ටාරමුල්ල මොරකැලේ බෝඩරේ පැය තුනක් විතර සිංහල මුස්ලිම් දෙගොල්ලොම ගහගත්තා. පොලූවලින් ගල්වලින්. පොලීසියයි හමුදාවයි ආවට පස්සේ මුස්ලිම් අය එලවලා දැම්මා. ඊට පස්සේ තමයි සිංහල අය මුස්ලිම් අයට ගැහුවේ’. කොට්ටාරමුල්ලේ මොහොමඞ් නවාස් කියයි. නවාස් කියන ලෙස මෙම ගැටුම පැවති කාලයේ නාත්තන්ඩිය ප‍්‍රාදේශීය සභාවේ පොහොට්ටු මන්ත‍්‍රී උපුල් හේරත් ගේ වාහනය නිරන්තරව මේ සීමාවේ එහේ මෙහේ ගොස් ඇත. මේ පිළිබඳව ඉදිරියේදී පොලීසියට පැමිණිල්ලක් දමන බව ඔහු කියන්නේය. කොට්ටාරමුල්ලේ පැවති භීෂණය ගැන නම සඳහන් කරන්නට අකමැති මුස්ලිම් ජාතිකයෙක් මෙලෙස අදහස් දැක්කුවේය.


‘කොට්ටාරමුල්ලට ගැහුවේ මොරකැලේ කියන ගමේ අය. මේ ගමේ වැඩිපුර ඉන්නේ හෙක්ටර් අප්පුහාමි කියන මන්ත‍්‍රීවරයාගේ ආධාරකාරයෝ. මේ සිද්ධිය වෙන්න කලින් මේ මන්ත‍්‍රීවරයා ධර්මසිරි කියන පුද්ගලයා එක්ක එකතුවෙලා පන්සලේ රැුස්වීමක් තියලා තියෙනවා. ඒනිසා කොට්ටාරමුල්ලේ අපි පැහැදිලිව කියන්නේ 13 දා හවස 5ට විතර බයික්වලින් ගහන්න ආවේ පොහොට්ටුකාරයෝ වුණාට ? 9ට පස්සේ ගේමට බැස්සේ හෙක්ටර් අප්පුහාමි කියන මන්ත‍්‍රීවරයාගේ ගෝලයෝ කියලා. කොට්ටාරමුල්ලේදී ඝාතනය වුණ ෆවුසුල් අමීන්ගේ ඝාතනයටත් වගකියන්න ඕනී මේ අය’.


මැදකොට්ටාරමුල්ල ප‍්‍රදේශයේ සිටින මුස්ලිම් කොංග‍්‍රසයේ ප‍්‍රබලයෙක් යැයි කියන රිල්වාන් හාජ්ජියාර්ගේ ගෙදරට ප‍්‍රහාරයක් එල්ලකරන්නට 13 දා රාත‍්‍රී 11ට පමණ එම නිවස ළඟට සහාසිකයින් පිරිසක් පැමිණ ඇත. එම පිරිස රිල්වාන්ගේ නිවසට ගිනි තබන විට අසල නිවසේ සිටි ෆවුසුල් අමීන් සිය නිවසෙන් එළියට පැමිණ ඇත.ඒ සමග සහාසිකයෝ ෆවුසුල් අමීන්ට කැති ප‍්‍රහාරයක් එල්ල කර ඇත. තුවාල වූ අමීන් ඉක්මනින් රෝහල වෙත ගෙනයෑමට කොස්වත්ත පොලීසිය උනන්දු නොවුණ බව බොහෝ දෙනෙක් ෆවුසුල් සමීපවාසීන්ගේ අදහසයි. ගැටුම අවසනවී සහාසිකයෝ ප‍්‍රදේශයෙන් ගිය පසු ගමේ ෆවුසුල් සමීපවාසීන් ඔහු රෝහලට ගෙනගොස් ඇත. රෝහලට යන අතරමග ඔහු මියගිය බව දැනගන්නට ලැබේ.


අපි ෆවුසුල් අමීන්ගේ නිවස වෙත ගියෙමු. ‘එයාගේ නෝනාට මාස තුනක් යනකම් කිසිම පිරිමියෙක් එක්ක කතාකරන්න තියා මූන බලන්නවත් බෑ’ ෆවුසුල් අමීන්ගේ හිතවතෙක් පැවසුවේය. පුංචි මල් කැකුළක් වන් ෆවුසුල්ගේ සිගිති දියණිය අපි ඉදිරියට පැමිණ කතාකරන දෑසින් සිනාසුනාය. ෆවුසුල්ගේ ලොකු පුතා අපි දෙස බලාගත් ගමන් ය. ‘මෙයා මද්‍රෂා ඉගන ගන්නේ. දැන් කුරාණය කටපාඩම් කරලා ඉවරයි’ අප දෙස බලාසිටින ෆවුසුල් ලොකු පුතා පෙන්වමින් ෆවුසුල් ගේ හිතවතා පවසයි. ෆවුසුල් අමීන්ට දරුවන් සතර දෙනෙකි. ඒ පිරිමි දරුවන් තුන්දෙනෙක් සහ එක් ගැහැණු දරුවෙක් ලෙසය. දරුවන් සතර දෙනාටම දැන් පියෙක් නැත. ජාතිවාදී ගිනි මේ දරුවන්ගේ පියා ස්වර්ගය වෙත රැුගෙන ගොසින් ය. ඕනෑම ගොඩනැන්වීමක් සුළු මොහොතකින් ගිනි තබා විනාශ කළ හැකිය. සංහිඳියාවටත් එයින් ගැලවීමක් නැත. එක් අන්තවාදයකට පිළිතුර තවත් අන්තවාදයක් මතින් සමාජය ගිනි තැබීම නොවන බව අප මතක තබාගත යුතුය. x

ආගම, දේශපාලනය සහ නිරාගමිකවාදය

ලංකාවේ කතෝලික සහ බෞද්ධ පූජ්‍ය පක්‍ෂය ආරම්භක වශයෙන් හෝ සිදුවන සංවාදයකට ගෙනඒමට දොරටු විවෘතවීම පාස්කු ඉරිදා සිදුවූ ඛේදවාචකයේ අතුරු ඵලයකි. එහෙත් එහි ඇති සීමාවන්ද හඳුනාගැනීමට අපට සිදුවේ. පළමුවැන්න නම්, මෙම සංවාදයට, හින්දු, මුස්ලිම් සහ ප්‍රොතෙස්තන්ත ක‍්‍රිස්තියානි යන
සියලූ ආගම්වල පූජ්‍ය පක්‍ෂය සම්බන්ධ කර ගැනීමේ ව්‍යාපාරයක් තවමත් මතු නොවීමයි.

වෙසක් දින, කොළඹින් පිට, කුඩා නගරයක කතෝලික පල්ලියක පැවැත්වූ වෙසක් පහන් පූජාවක් නැරඹීමේ සහ එයට සහභාගි වීමේ අහඹු අවස්ථාවක් මට ලැබිණ. බෞද්ධ-කතෝලික සමගිය ප‍්‍රකාශ කිරීමට සංවිධානය කර තිබූ එම අවස්ථාවට බෞද්ධ භික්‍ෂූන් වහන්සේ නමක් ප‍්‍රධාන ආරාධිතයා ලෙස සහභාගි වූහ. පහන් දැල්වීමට පෙර පැවැත්වූ කුඩා උත්සවයේදී, පල්ලියේ ප‍්‍රධාන දොරකඩ ඉදිරිපිට පඩිපෙළෙහි ඉහළ එළිපත්තේ, කතෝලික පූජකවරු දෙදෙනකුත්, කන්‍යා සොහොයුරියෝ දෙදෙනකුත්, බෞද්ධ භික්‍ෂූන් වහන්සේත් සමාන අසුන්වල හිඳගත්හ. ප‍්‍රධාන පියතුමාත්, භික්‍ෂූන් වහන්සේත් කෙටි කතා පැවැත්වූ අතර ඉන්පසු පියතුමාගේ ආරාධනයෙන්, පහන් දැල්වීම ආරම්භ විය. ඉක්බිතිව පැමිණ සිටි බැතිමත්හු පහන් දැල්වූහ. ‘මුස්ලිම්, හින්දු සහ රෙපරමාදු පූජකවරුනුත් සිටියා නම් නේද හොඳ’ යයි මට සිතුණි. ඒ අදහසම, මා සමග කතා කළ දෙතුන් දෙනෙක්ද මා සමග ප‍්‍රකාශ කළහ. මේ නගරය, මේ සියලූ ආගමික ප‍්‍රජාවන්ද, ඔවුන්ගේ ආගමික ස්ථානද තිබෙන්නකි.

මේ අතර ඉරිදා දවසේ රූපවාහිනී නාලිකාවක, නැවත නැවතත් පෙන්වූ වැඩසටහනක් වූයේ මැල්කම් රංජිත් කාදිනල්තුමා සහ ඉත්තෑපාන ධම්මාලංකාර නායක හිමියන් සමග පැවැත්වු සාකච්ඡුාවකි. සාකච්ඡුාවේ තේමාව වූයේ පාස්කු ඉරිදා ප‍්‍රහාරයෙන් පසු රටේ ඇතිවූ තත්ත්වය පාලනය කරන්නේ කෙසේද යන්නයි.


ලංකාවේ කතෝලික සහ බෞද්ධ පූජ්‍ය පක්‍ෂය ආරම්භක වශයෙන් හෝ සිදුවන සංවාදයකට ගෙනඒමට දොරටු විවෘතවීම පාස්කු ඉරිදා සිදුවූ ඛේදවාචකයේ අතුරු ඵලයකි. එහෙත් එහි ඇති සීමාවන්ද හඳුනාගැනීමට අපට සිදුවේ. පළමුවැන්න නම්, මෙම සංවාදයට, හින්දු, මුස්ලිම් සහ ප්‍රොතෙස්තන්ත ක‍්‍රිස්තියානි යන සියලූ ආගම්වල පූජ්‍ය පක්‍ෂය සම්බන්ධ කර ගැනීමේ ව්‍යාපාරයක් තවමත් මතු නොවීමයි. දෙවැන්න, මෙම අන්තර් ආගමික පූජ්‍ය හමුව, ඉදිරි කාලයේදී දිගටම පවත්වාගෙන යා හැකි පුළුල් අන්තර් ආගමික සාකච්ඡුාවක ආරම්භයක් වන බවට ලකුණු තවමත් පහළ නොවීමයි. දැනට සිදුවන බව පෙනෙන්නේ, ප‍්‍රචණ්ඩ ක‍්‍රියා සිදුවීම වැළැක්වීමට කරන සාමූහික ආයාචනා වාචිකවත්, සංකේතවත් ලෙසත් සමාජයට ඉදිරිපත් කිරීමයි.

ආගමික සහජීවනයේ ගැටලූව


ලංකාව ඉදිරියේ අද දින ඇති සමාජ සාමය පිළිබඳ න්‍යාය පත‍්‍රයේ ප‍්‍රධාන අංගයක් වන්නේ ආගමික සහ වාර්ගික අනන්‍යතා සහිත ප‍්‍රජා කණ්ඩායම් අතර, ප‍්‍රචණ්ඩ ක‍්‍රියා මෙන්ම ගැටුම්ද නැවත ඇතිවීම වැළැක්වීමයි. ගිය සතියේ ඇතිවු සිදුවීම්වලින් පෙනුණේ, සංවිධානාත්මක සිංහල පිරිස්, මුස්ලිම් සිවිල් පුරවැසියන්ගෙන් සාමූහික වශයෙන් ‘පළිගැනීමේ’ නැතහොත් ඔවුන්ට ‘දඬුවම් දීමේ’ ක‍්‍රියාවලියක යෙදුණ බවයි. 1983 ජූලි මාසයේ දෙමළ සිවිල් වැසියන්ට එරෙහිව දියත්වූ ප‍්‍රචණ්ඩ ප‍්‍රහාරද ඊට සමානය. මෙය ජනවාර්ගික ගැටුම් සහ ප‍්‍රචණ්ඩත්වය පිළිබඳව කළ හැකි පොදු පරීක්‍ෂණයකි. මෙවැනි සාමූහික දඬුවම් කිරීමේ හා පළිගැනීමේ ප‍්‍රචණ්ඩ ක‍්‍රියා ඉදිරි කාලයේද සිදුවන්නට ඉඩ තිබේ.


ඒවා වැළැක්වීම ආණ්ඩුවේ දේශපාලන වගකීම වන අතරම, එය අප රටේ සෑම ආගමකම පූජ්‍ය පක්‍ෂය සතු වගකීමක්ද වෙයි. ලෝකයේ ප‍්‍රධාන ආගම් පහක් සමග, එනම් බුදුදහම, හින්දු ආගම, ඉස්ලාම් ආගම, කතෝලික ආගම සමහ ප්‍රොතෙස්තන්ත ක‍්‍රිස්තියානි නිකාය සමග අනන්‍ය වී ඇති ප‍්‍රජා කණ්ඩායම් පහකින් සමන්විත, ලාංකික සමාජයේ ඇති අභ්‍යන්තර බෙදීම් රේඛාවක් ලෙස ‘ආගමික අනන්‍යතාව’ දැන් ප‍්‍රබලව මතුවී තිබේ. මෙතෙක් කල් අප රටේ පැවතුණේ ‘ජනවාර්ගික අනන්‍යතාව’ යනු බෙදීම් රේඛාවයි. අප‍්‍රියෙල් 21වැනිදායින් පසුව, ආගමික අනන්‍යතාව අලූත්ම බෙදීමේ පදනම වී තිබේ. දේශපාලන විද්‍යාවේ භාෂාවෙන් කියන්නේ නම්, ලංකාවේ සමාජය ගැඹුරටම ඛණ්ඩනය වී සහ විභේදනය වී ඇති එකකි. එවැනි සමාජවල නිතර ප‍්‍රදර්ශනය වන එක්තරා සමාජමය ව්‍යාධියක් නැතහොත් පැතොලොජි එකක් තිබේ. එනම් අන්‍යොන්‍ය සැකය, අවිශ්වාසය සහ බිය නිසා පහසුවෙන් බිඳෙනසුලූ ඒවා වීමයි. පසුගිය සතියේ අප මීගමුවේ, කුරුණෑගල සහ මිනුවන්ගොඩ දුටුවේ, ජනවාර්ගික කෝලාහලකරුවන්, එම සමාජ ව්‍යාධි තත්ත්වයේ පසුබිම තුළ මුස්ලිම් සිවිල් ජනතාවට එරෙහිව ප‍්‍රහාරයක් දියත් කිරීමයි. එම ප‍්‍රහාරයෙන් බැට කෑ මෙන්ම නොකෑ මුස්ලිම් පුරවැසියන්, සිංහල සමාජයත්, ලංකාවේ රාජ්‍යයත් වෙතින් ඈත් කිරීම එම කෝලාහලකරුවන් අපේක්‍ෂා කළ ප‍්‍රතිඵලයක් බව නිසැකය.


මෙලෙස ආගම අනන්‍යතා දේශපාලනයට සම්බන්ධ වීමත්, ඒ සමගම දේශපාලන ප‍්‍රචණ්ඩත්වය සුජාත කිරීමේ මාධ්‍යයක් වීමත් නිසා, ලංකාවේ ආගම සහ දේශපාලනය පිළිබඳ ප‍්‍රශ්නය සංකීර්ණ සංසිද්ධියක් බවට පත්වී තිබේ. පසුගිය දිනවල අප දුටු එහි එක් අන්තවාදීමය ප‍්‍රකාශයක් වූයේ, ඉස්ලාම් ආගම තවත් ආගමක භක්තිමතුන්ට එරෙහිව ත‍්‍රස්තවාදී ප‍්‍රචණ්ඩ ක‍්‍රියාවලට අනුප‍්‍රාණය සැපයීමේ මූලාශ‍්‍රය ලෙස අර්ථකථනයට පාත‍්‍ර කරනු ලැබීමයි. මේ නිසා ලංකාවේ ඉස්ලාම් ආගමික ප‍්‍රජාව අතිදැවැන්ත සදාචාරමය අර්බුදයකට දැන් මුහුණ දී සිටී. එම අර්බුදයෙන් ගොඩඒම ලංකාවේ ඉස්ලාමීය පූජකවරුන්ටත්, මුස්ලිම් පුරවැසියන්ටත් පහසු නැත. ඔවුන් ඉදිරියේ තිබෙන එක් විකල්පයක් වන්නේ, 1980 ගණන්වලට පෙර ලංකාවේ තිබූ, ‘ලාංකීය ඉස්ලාම් සංස්කෘතිය’ වෙත ආපසු යෑමයි.

‘ලාංකීය ඉස්ලාමය’ නැවත සොයායෑම


‘ලාංකීය ඉස්ලාමීය සංස්කෘතිය’ යනු යේමනය, ඉරාකය, ඊජිප්තුව, නැගනෙහිර අප‍්‍රිකාව, පකිස්ථානය, මැලේසියාව, ඉන්දුනීසියාව, මාලදිවයින, ඇෆ්ගනිස්ථානය වැනි මූලාශ‍්‍ර ගණනාවක් වෙතින් ලංකාවට පැමිණි ඉස්ලාමීය ප‍්‍රජාවන් අතර, සියවස් ගණනාවක් තිස්සේ, ලංකාවේ විවිධ ප‍්‍රදේශවල තිබුණු සමාජීය හා සංස්කෘතික පසුබිම්වලට ප‍්‍රතිචාර දක්වමින් වර්ධනය වූ ඒකරූපීයව නොව බහුරූපීයව වර්ධනය වී තිබි මුස්ලිම් සංස්කෘතියයි. එය වනාහි දකුණු ආසියාතික ඉස්ලාමීය සංස්කෘතියක්ද වේ. බෞද්ධ සහ හින්දු සංස්කෘතිවල ආභාසයටද එම ඉස්ලාමීය සංස්කෘතික ධාරා භාජනය විය. ‘වහාබිකරණය’ යනුවෙන් මේ දිනවල ලංකාවේ බොහෝ දෙනා කථා කරන පරිවර්තනය ලංකාවේ මුස්ලිම් ප‍්‍රජාව අතර ආරම්භ වූයේ 1980 ගණන්වල මැද භාගයේදීය. එය සෞදි අරාබියේ පවතින ගතානුගතිකවාදී ඉස්ලාමීය ධාරාවකි. එය අයත්වන්නේ සුන්නි ඉස්ලාමීය නිකායටය.


දහ අටවැනි සියවසේ ආරම්භවූ වහාබිවාදය, පාරිශුද්ධවාදී ඉස්ලාමීය ප‍්‍රතිසංස්කරණ ව්‍යාපාරයකි. ඉස්ලාම් ආගම, එයට පසුකාලයේ එකතුවී තිබුණු පුදපූජා, ඇදහිලි, විශ්වාස සහ සාන්තුවරුන්ගෙන් බැහැර කොට ‘මූලික ඉස්ලාමය’ වෙත ආපසු යෑම එම ව්‍යාපාරයේ මූලික ඉගැන්වීම විය. මේ අර්ථයෙන් වහාබිවාදය ‘මූලධර්මවාදයක්’ ද විය. මෙවැනි ව්‍යාපාර හින්දු, ක‍්‍රිස්තියානි සහ බෞද්ධ ආගම්වලද මතුවී තිබේ. මෙවැනි පුනරුජ්ජීවන ව්‍යාපාරවල එක් ලක්‍ෂණයක් නම්, සියවස් ගණනාවක් තිස්සේ ආගම් අලූත් සමාජ හා සංස්කෘතික සන්දර්භයන් තුළ පත්වූ අලූත්වීම් සහ වෙනස්වීම් ‘මිථ්‍යා දෘෂ්ටි’ ලෙස බැහැර කර, මුල් ආගම යයි එම ප‍්‍රතිසංස්කාරකයන් පරිකල්පනය කරන අතීත විශ්වාස, ඇදහිලි, චාරිත‍්‍ර කරා ආපසු ගෙනයාමයි. දේවධාර්මික අතින් පරිවර්තනවලට භාජනය වූ ඉස්ලාමීය ආගමේ දුර්වල වූ ඒකදේවවාදී විශ්වාසය, එනම් එකම මැවුම්කරු දෙවියන්වහන්සේ කෙනෙකු පිළිබඳ විශ්වාසය, ඉස්ලාමීය භක්තිකයන් අතර ප‍්‍රතිෂ්ඨාපනය කිරීම, වහාබි ප‍්‍රතිසංස්කරණවාදයේ ප‍්‍රධානතම අංගයක් විය.


ඉස්ලාමීය ආගමේ සහ සංස්කෘතීන්ගේ වහාබිකරණය ලංකාවේ පමණක් ඇතිවූවක් නොවේ. එය ලෝකය පුරා ඇතිවිය. දේවධාර්මික ඉගැන්වීම් සහ සංස්කෘතිය අතින් ලෝක මට්ටමෙන් සජාතීයකරණයක් සිදුවීම පසුගිය දශක කිහිපය තුළ සිදුවූයේ මේ පසුබිම තුළය. මුස්ලිම් නොවන පුරවැසියන් වන අපට පසුගිය කාලයේ දකින්නට ලැබුණේ මෙම ඉස්ලාමීය සජාතීයකරණයේ බාහිර, සංකේතාත්මක සාක්‍ෂිය. මුස්ලිම් ස්ත‍්‍රීන්ගේ සහ පිරිමින්ගේ ඇඳුමේත්, බාහිර පෙනුමේත් ඇතිවුණු ක්‍ෂණික සහ දැඩි පරිවර්තනය මෙසේ අප දුටු බාහිර සාක්‍ෂිය. ඉස්ලාමීය ප‍්‍රජාව, අප රටේ අනෙකුත් ආගමික ප‍්‍රජාවන්ගෙන් සමාජමය වශයෙන් ඈත්වීමත්, මැද පෙරදිග සංස්කෘතික අනන්‍යතාව වෙත වේගයෙන් ඇදීයෑමත්, පසුගිය දශක දෙකතුනක පමණ කාලය තුළ අපට නිරීක්‍ෂණය කළ හැකි විය.


‘දේශපාලන ඉස්ලාමීයකරණය’ යනුවෙන් සමහර දෙනා හඳුන්වන්නේ, සෑම රටකම පාහේ මුස්ලිම් ප‍්‍රජාව පත්වූ මෙම දේශපාලන මුහුණුවරක් ගත් ආගමික හා සංස්කෘතික පරිවර්තනයයි. අමෙරිකාව ප‍්‍රමුඛ බටහිර රටවල් මුස්ලිම් ලෝකය සමග 1980 ගණන්වල ආරම්භ කළ යුද්ධ ව්‍යාපාරය විසින් මෙම දේශපාලන ඉස්ලාමීයකරණයට විශාල තල්ලූවක් ලැබිණ. කාදිනල් මැල්කම් රංජිත්තුමාට මේ පසුබිම ගැන මනා අවබෝධයක් ඇති බව, එතුමා කළ රූපවාහිනී සාකච්ඡුාවලදී හොඳින් පෙනිණ. ‘මුස්ලිම්භාවය,’ එහි ආගමිකත්වය, සංස්කෘතිය, ඇඳුම් පැළඳුම්, ශාරීරක පෙනුම, කෑමබීම යනාදිය තුළ තමන්ට ආඩම්බර විය හැකි, ස්වීයමය අනන්‍යතාවක් ඇතැයිද මුස්ලිම් තරුණ තරුණියෝ සිතූහ. ‘හිජාබය‘ පැළඳීම ලෝකය පුරාම මුස්ලිම් ස්ත‍්‍රීන් අතර පැතිර ගියේ, එක් අතකින් මෙවැනි ආකාරයේ මුස්ලිම් ආගමික අනන්‍යතාව දේශපාලනීයකරණය වීමේ ක‍්‍රියාවලියත් සමග අත්වැල් බැඳගෙනය.


ආගමික අනන්‍යතා දේශපාලනය දෙපැත්ත කැපෙන ආයුධයකි. ඉස්ලාමීය ආගමික සංස්කෘතියේ අදේශපාලනීයකරණයෙන් ඒ බව මැනැවින් පෙනිණ. එක් අතකින්, මුස්ලිම් ප‍්‍රජාව සුළු ජනප‍්‍රජාවක් නැතහොත් සංක‍්‍රමණික ප‍්‍රජාවක් ලෙස සිටි සෑම රටකම, තම ආගමික සහ සංස්කෘතික අනන්‍යතාව මහත් ආත්ම ගෞරවයකින් යුක්තව අන්‍යයන් ඉදිරියේ ප‍්‍රදර්ශනය කිරීමට මුස්ලිම් ජනතාවට හැකිවිය. ඒ සමගම, එම අනන්‍යතා ප‍්‍රදර්ශනය, මුස්ලිම් ප‍්‍රජාව, අනෙකුත් ආගමික සහ සංස්කෘතික ප‍්‍රජාවන්ගෙන් වෙන්කිරීමට හා හුදෙකලා කිරීමට තුඩු දුන්නේය. හිජාබය සහ නිකාබය සහිත මුස්ලිම් ස්ත‍්‍රීන්ගේ ඇඳුම, අන්‍ය ආගමික ප‍්‍රජාවන්ට අයත් වැසියන් තදින්ම ප‍්‍රතික්‍ෂෙප කළ මුස්ලිම් සංස්කෘතික අනන්‍යතා සාධකය වූයේ මන්ද යන්න අපට තේරුම් ගත හැක්කේ, ආගම පදනම් කරගත් අනන්‍යතා දේ්ශපාලනයේ ඇති මෙම අනතුර පිළිබඳ අවබෝධයක් ඇතිකර ගත් විටය.


සහකම්පිත ප‍්‍රතිචාරයක්


ලංකාවේ ඉස්ලාමීය පූජක පක්‍ෂය, ගිහි උගතුන්, දේශපාලනඥයන් මෙන්ම සාමාන්‍ය වැසියන්ද ඉදිරියේ ඇති අභියෝගය සුළුපටු එකක් නොවේ. පාස්කු ඉරිදා සිදුවූ ප‍්‍රහාරයත්, ඉන්පසුව එළියට පැමිණි මුස්ලිම් සමාජයේ පවත්නා අභ්‍යන්තර බෙදීම් සහ දේශපාලන අසමගියත්, ඉස්ලාමීය ආගම සහ ප‍්‍රජාව පිළිබඳ අලූතෙන් පැතිරුණු භීතිය, සැකය, අවිශ්වාසය තියුණු කළ ඉස්ලාමීය භීතියේ අලූත් රැුල්ලත් සහිත පසුබිම තුළ, ලංකාවේ ඉස්ලාමීය/මුස්ලිම් ප‍්‍රජාව පිළිබඳ සහකම්පිත ප‍්‍රතිචාරයක් අනෙකුත් ආගමික ප‍්‍රජාවන් තුළින් මතුවිය යුතුය. මැල්කම් රංජිත් කාදිනල්තුමා මේ සඳහා ගත් පළමු පියවර, දෙවැනි පියවරක් බවට තවමත් පත්වී නැති බව පෙනේ. එම සහකම්පිත ප‍්‍රතිචාරය, බෞද්ධ, හින්දු, කතෝලික, ක‍්‍රිස්තියානි යන සියලූ ප‍්‍රජාවන්ගෙන්ද, ඔවුන්ගේ ආගමික නායකයන්ගෙන්ද ප‍්‍රකාශ නොවුවහොත්, ලංකාවේ ආගමික සහජීවනය තවදුරටත් දුර්වලවීමට හොඳටම ඉඩ තිබේ.


මුස්ලිම් ප‍්‍රජාව වෙත දක්වන එවැනි සහකම්පිත ප‍්‍රතිචාරයක් සඳහා දැනට පවත්නේ මූලික වශයෙන්ම දාර්ශනික/චින්තනමය බාධාවක් යයි මට සිතේ. එය වනාහි සෑම නූතන ආගමික සම්ප‍්‍රදායකම නිරීක්‍ෂණය කළ හැක්කකි. එය නම් අන්තර්-සාමයික සාකච්ඡුාවක්, සංවාදයක්, වටහාගැනීමක් සඳහා අවශ්‍ය විවෘත සහ විශ්වවාදීමය ලෝක දෘෂ්ටියක් නොමැතිවීමයි. නූතනත්වය විසින් සියලූ ප‍්‍රධාන ආගම්වලට ලබාදී ඇති ලෝක දෘෂ්ටීන් වනාහි ඒකත්වවාදී, ඒකදේවවාදී, ඒක ශාස්තෘවාදී සහ ඒක විමුක්තිවාදී ඒවාය. ආධ්‍යාත්මක සත්‍යයේත්, පරලොව විමුක්තියේත් පණිවුඩයේ ඒකාධිකාරය ඇත්තේ තමන් වෙත පමණකැයි නූතන ආගම්වලින් ප‍්‍රකාශ වන්නේ ඒ නිසාය.

නිරාගමිකවාදයේ අරුමය


එහෙත් මීට වඩා වෙනස් ලෝක දෘෂ්ටියක් දකුණු ආසියාවේ, විශේෂයෙන් ඉන්දියාවේ, සම්භාව්‍ය සම්ප‍්‍රදායක් ලෙස පැවැති අතර, එය 20වැනි සියවසේ ඉන්දියානු දේශපාලන චින්තනයේ එක් මූලික සංකල්පයක් ද වී තිබේ. එය නම් ‘නිරාගමිකවාදය’යි. එහි මුල් ඉංග‍්‍රීසි වචනය ීෑක්‍ඹඍ්ඛෂීඵ යන්නයි. එම වචනය ඉංග‍්‍රීසි භාෂාවට එකතුවූයේ 19වැනි සියවසේ මැදදීය. එහෙත් එම අදහස යුරෝපයේ 17වැනි සියවසේ පටන් වර්ධනය වෙමින් තිබිණ. ‘නිරාගමිකවාදය යනු ආගම්වලට විරුද්ධව වීම වේ’ යන තේරුම අප රටේ සමහර උගතුන් අතරද වැරදි වැටහීමක් ලෙස තිබෙන නිසා, ඒ ගැන කෙටි අර්ථකථනයක් කළ යුතුවේ.


ීෑක්‍ඹඍ්ඛෂීඵ යන වචනය ලෞකිකවාදය, ඓහලෞකිකවාදය යන ලෙසද සිංහලට පරිවර්තනය කළ හැකිය. ිැජමක්ර යන වචනයේ අර්ථ දෙකක් තිබේ. පළමුවැන්න, මෙලොවට අයත් සහ මෙලොව සම්බන්ධ, එනම් පරලොව සම්බන්ධ කරුණුවලට අයත් නැති, යන අර්ථයයි. දෙවැන්න, ‘ආගමික නොවන‘ යන අර්ථයයි. මේ අර්ථයෙන් ‘නිරාගමිකවාදය’ යන සංකල්පයට 19 සියවසේ ලැබුණු අර්ථය නම්, එකල යුරෝපයේ පැතිරෙමින් තිබුණු ආගමික චින්තනයට අයත් නැති, එයින් ස්වාධීනව වර්ධනය වූ චින්තන විශේෂයකි. එය ආගමට විරුද්ධ වූවක් නොව, ආගමෙන් ස්වාධීනව, ආගමික සත්‍යයට අමතරව ලෞකික සත්‍යයන්ද ඇතැයි කියන චින්තන ධාරා හැඳින්වීමට යොදාගැනුණ පදයකි.


මේ අතර, ‘නිරාගමිකවාදය’ යන්නට දෙවැනි අර්ථයක් එකතු විය. එය වනාහි 17වැනි සහ 18වැනි සියවසේ සිට යුරෝපයේ වර්ධනය වෙමින් පැවති චින්තනයකි. එය නම්, ආගම් වෙත දක්වන ‘උපේක්‍ෂාව’ නැතහොත් ඉවසීමයි. මෙය යුරෝපයේ පැවැති කතෝලික සහ ක‍්‍රිස්තියානි ප‍්‍රජා කණ්ඩායම් අතර පැවැති ප‍්‍රචණ්ඩ ගැටුම් පිළිබඳ පසුබිම මත වර්ධනය වූ අදහසකි. ‘ආගම් සම්බන්ධයෙන් පැත්තක් නොගෙන අපක්‍ෂපාතී වීම’ යනුවෙන් 17වැනි සියවසේ පැවති මෙම අදහස 19වැනි සියවසේදී ිැජමර්කසිප යන ඉංග‍්‍රීසි සංකල්පයට ඇතුළු විය.


19වැනි සියවසේම යුරෝපයේදී එම සංකල්පයට තුන්වැනි අර්ථයක් එකතු විය. එය ලිබරල්වාදය සහ මාක්ස්වාදය යන දාර්ශනික මූලාශ‍්‍ර දෙකෙන්ම ප‍්‍රභවය ලැබීය. එම අර්ථය නම් ආගම සහ රාජ්‍යය එකිනෙකින් වෙන්කොට තිබීමයි. ඒ අනුව, රාජ්‍යය ආගම්වල කටයුතුවලට මැදිහත් වන්නේ නැත. ආගම් රාජ්‍යයේ කටයුතුවලට මැදිහත් වන්නේද නැත. ආගම යනු මනුෂ්‍යයන්ගේ පුද්ගලික පරිමණ්ඩලයට අයත් විෂයකි. එය මහජන පරිමණ්ඩලයේ සිදුවන දේශපාලනය සමග පටලවා ගත යුතු නැත. මෙය වනාහි යුරෝපයේ කතෝලික පල්ලියේ දේශපාලන ආධිපත්‍යයට සහ රාජ්‍ය බලයට මැදිහත්වීමට විරුද්ධව මතුවූ ප‍්‍රතිචාරයකි. ආගම දේශපාලනයට මැදිහත් නොවීම සහ දේශපාලනය ආගමට මැදිහත් නොවීම යන අර්ථයද මෙහි තිබේ.


මේ අර්ථ තුන වනාහි ‘නිරාගමිකවාදය’ යන්නට ලැබුණු යුරෝපීය අර්ථයි. මීට සමානව, එහෙත් ඊට වඩා වර්ධනය වූ දකුණු ආසියාතික, එනම් ඉන්දීය අර්ථයක් ‘නිරාගමිකවාදය’ යන සංකල්පයට ලැබිණ. එය ධර්මාශෝක රජුගෙන් මුලින්ම ප‍්‍රබල ලෙස ප‍්‍රකාශ වූ චින්තනයකි. එය විසිවැනි සියවසේදී අලූත් කරන ලද්දේ, මහත්මා ගාන්ධි, ජවහර්ලාල් නේරු සහ සර්වපල්ලි රාධක‍්‍රිෂ්ණන් වැනි ඉන්දියානු ජාතික ව්‍යාපාරයේ නායකයන් විසිනි. ඉන්දියාවේ බෞද්ධ, හින්දු සහ ජෛන යන ආගමික සම්ප‍්‍රදායන්ගේ තිබි සම්භාව්‍ය සංකල්ප දෙකක්, නූතන ඉන්දියානු නිරාගමිකවාදී චින්තනයට පදනම් විය. ඒවා නම්, සර්වධර්ම සමභාව සහ ධර්ම නිරපේක්‍ෂතා යන සංකල්පයි. සර්වධර්ම සමභාවතා යන්නෙහි අර්ථය සෑම ආගමක්ම එක සමාන බව පිළිගැනීමයි. ධර්ම නිරපේක්‍ෂතාව යනු සෑම ආගමකටම එක සේ සැලකීම යන්නයි. නූතන ඉන්දියානු ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ, පදනම් මූලධර්ම හතරෙන් එකක් වන්නේ මෙම අර්ථ දෙකෙන් සමන්විත නිරාගමිකවාදයයි. අනෙක් මූලධර්ම තුන ජනතා පරමාධිපත්‍යය, සමාජවාදය සහ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයයි. නෛතික වශයෙන් ඉන්දියාව නිරාගමික/ලෞකික රාජ්‍යයකි. 19වැනි සියවසේ ඉන්දියාවේ සිටි ප‍්‍රධානතම හින්දු ආගමික නායකයකු වූ රාමක‍්‍රිෂ්ණ පරමහංසතුමා සර්වධර්ම සමභාවතා මූලධර්මය බෙංගාලි භාෂාවෙන් ඉදිරිපත් කළ සුප‍්‍රසිද්ධ ප‍්‍රකාශයක් තිබේ. එය නම්, ‘ජතෝ මාත්, තතෝ පාත්’ යන්නයි. එහි අර්ථය ‘මාර්ග බොහෝ ගණනක් ඇත. ඒවා සියල්ල යන්නේ එක අරමුණකටය’ යන්නයි.


ලංකාවේ, ප‍්‍රමාද වී හෝ ආගම් අතර අන්‍යොන්‍ය සම්බන්ධයත්, ආගම් හා දේශපාලනය අතරත් අන්තර්-සාමයික සාකච්ඡුාවක් ඇතිකිරීමට හොඳම අවස්ථාව දැන් පැමිණ තිබේ. සම්භාව්‍ය බුදුදහමේත්, ධර්මාශෝක රජුගේ චින්තනයේත්, හින්දු සහ ජෛන චින්තන සම්ප‍්‍රදායවලත්, නූතන ලිබරල් චින්තනයේත්, නූතන ඉන්දියානු ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා චින්තනයේත් ඇති ‘නිරාගමිකවාදය’ පිළිබඳ ඉගැන්වීම්, එවැනි සාකච්ඡුාවකට අත්‍යවශ්‍ය, එහෙත් අප රටේ ආගමික ප‍්‍රධානීන් සඳහා අවශ්‍ය දාර්ශනිකව සිතීමේ රාමුව සොයාගැනීමේ පොහොසත්ම මූලාශ‍්‍රයි. x

ඥානසාර හිමිට සමාව දීමෙන් ජනාධිපති, අධිකරණයට අපහාස කරයි


මුස්ලිම් ජනතාව තවත් බියපත් කරයි

බොදු බල සේනා සංවිධානයේ ලේකම් ගල ගොඩඅත්තේ ඥානසාර හිමිට සමාව දීමට ජනාධිපතිවරයා ගත් තීරණය ගැන පැහැදිලිව කිවයුත්තේ, කිසිසේත් සිදු නොවිය යුතු යමක්, කිසිසේත් සිදු නොවිය යුතු වේලාවක සිදුවන බවය. එහෙත්, නීතිය, ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව කුණු කූඩයට දමමින් මේ අවුරුදු හතරහමාර පුරා වැඩ කර ඇති ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන සමග එකට තබා බලන විට නම්, සිදුවිය නොහැකි දෙයක් ලංකාවේ නැත. නොකැඩිය හැකි නීතියක්, ව්‍යවස්ථාවක්, සම්ප‍්‍රදායක් ලංකාවේ නැත. මේ ද එවැන්නකි.

ඥානසාර හිමිට සමාව දීමට එරෙහිව යමක් කීම මේ අවස්ථාවේදී ජනප‍්‍රිය මතයට එරෙහිව යන, බරපතළ විපාකවලට මුහුණ දෙන්නට හේතුවක් විය හැකිය. එහෙත්, නීතියේ ආධිපත්‍යය, අධිකරණයේ ස්වාධීනත්වය හා ජනවාර්ගික සහෝදරත්වය ගැන ස්වල්ප උනන්දුවක් දක්වන්නකු වුවද, කැක්කුමක් ඇත්තකු වුවද, මෙවැනි අමනොඥ තීන්දු තීරණවලින් බලවත් කම්පනයට පත්වන බව නිසැකය. ඒ පිරිස සුළුතරයක් වීමද ඇත්තකි.

එහෙත්, ජනාධිපති සිරිසේනට නම්, විපාකය නොසලකා මෙවැනි මුග්ධ තීරණ ගැනීමේ සහජ හැකියාවක් තිබේ.


2018 ඔක්තෝබර් 26 වැනිදා, තමාව ඝාතනය කරන කුමන්ත‍්‍රණයක් ගැන පරීක්‍ෂණ නොකළ නිසායැයි මනෝභ‍්‍රාන්තියක පැටලී සිටිමින්, නීත්‍යනුකුලව පත්වුණු ආණ්ඩුවක් ගෙදර යැවූ ජනාධිපතිවරයා යාබද දින 52ක කාලයක් තුළ රටේ ඇති කළ විනාශය දන්නා අයට, ඔහුගේ මෙවැනිම තවත් තීන්දු තීරණ මේ අවුරුද්දේ නොවැම්බර් මාසය වන තෙක් තවදුරටත් ඉවසා සිටින්නට සිදුවනවා ඇත.

පසුගිය මැයි 18 වැනිදා, වෙසක් උත්සවය වෙනුවෙන් සිරකරුවන්ට සමාව ලබාදීමට වැලිකඩ බන්ධනාගාරයට ගිය ජනාධිපතිවරයා, එහි සිරදඬුවම් විඳිමින් සිටින ඥානසාර හිමියන් හමුවී විනාඩි 45ක පමණ කාලයක් කතාබහ කරමින් සිටි බව මාධ්‍ය වාර්තා කළේය. බස්නාහිර පළාත් ආණ්ඩුකාර අසාද් සාලි හා මන්ත‍්‍රී තිලංග සුමතිපාලද ඔහු සමග ඒ අවස්ථාවේ සිටි බව වාර්තා විය. ඊට පෙර ඥානසාර හිමි බැලීමට බන්ධනාගාරයට ගිය දුමින්ද දිසානායක මසන්ත‍්‍රීවරයාද, වෙනත් අවස්ථාවක බෞද්ධ කටයුතු ඇමති ගාමිණි ජයවික‍්‍රම පෙරේරාද ඥානසාර හිමි නිදහස් කරගගැනීමට කටයුතු කරන බව ප‍්‍රසිද්ධියේ කීවෝය. මැයි 22 වැනිදා ඥානසාර හිමියන් බැලීමට බන්ධනාගාරයට ගිය ඇමති රවි කරුණානායක, එහිමියන්ට ලබාදී ඇති දඬුවම සාධාරණද නැද්දැයි සිතා බැලිය යුතු බව පැවසීය.


මේ කසකාරයන්ගේ හඬට පසුව දැන් ඥානසාර හිමියන්ට ජනාධිපති සමාව ලැබෙන්නේය.

අධිකරණයට අපහාසය

ඥානසාර හිමියන්ට ජනාධිපති සමාව දීම, ජනාධිපතිවරයා අධිකරණයට කළ අපහාසයකි. ඒ ගැන අධිකරණ නිලධාරීන්ගේ සංවිධාන, මහාධිකරණ විනිසුරුවරුන්ගේ සංවිධාන, අගවිනිසුරු, අභියාචනාධිකරණ සභාපති ඇතුළු විනිසුරුවරුන්, නීතිපතිවරයා ඇතුළු නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුව, ශ‍්‍රී ලංකා නීතිඥ සංගමය කරන්නේ මොනවාදැ’යි රටේ නීතියේ ආධිපත්‍යය පවතිනවාට කැමති සියල්ලෝම බලා සිටිති.


ඥානසාර හිමි බන්ධනාගාරගත කරන ලද්දේ, හෝමාගම මහේස්ත‍්‍රාත්වරයාට මෙන්ම නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ ජ්‍යෙෂ්ඨ නිලධාරීන්ට අපහාස කළේයැ’යි කියන චෝදනා ඔප්පු වූ නිසාය. ඒ නඩු විභාගය පවත්වන ලද්දේ අභියාචනාධිකරණයේ එවකට සභාපතිවරයා ඇතුළු ද්විපුද්ගල විනිශ්චයකාර මණ්ඩලයක් විසිනි.

2016 ජනවාරි 25 වැනිදා, ප‍්‍රගීත් එක්නැලිගොඩ අතුරුදහන් කිරීම සම්බන්ධ නඩුව කැඳවා, එදිනට නියමිත කටයුතු අවසන් කළ පසු, අධිකරණයේ අවසරයක් නැතිව අධිකරණය ඉදිරියට ගොස්, අධිකරණයට අපහාස වන ආකාරයට, මහේස්ත‍්‍රාත්වරයාට තර්ජනය කරමින් හා ජ්‍යෙෂ්ඨ රජයේ අධිනීතිඥ දිලීප පීරිස්ට බැන පරිභව කරන ආකාරයට හැසිරීම නිසා මේ අපහාසය කර, රටේ උත්තරීතර නීතිය වන ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේම ඇතුළත් වරදක් ඥානසාර හිමියන් විසින් කරනු ලැබ තිබේ.

මහේස්ත‍්‍රාත් අධිකරණය ඉදිරියේ වූ මෙම අපහාසාත්මක සිදුවීම ගැන එවක හෝමාගම මහේස්ත‍්‍රාත් රංග දිසානායක අභියාචනාධිකරණයට පැමිණිලි කීරීමෙන් පසු ඥානසාර හිමිට එරෙහිව චෝදනා හතරක් අභියාචනාධිකරණය ඉදිරියේ ගොනුකරනු ලැබීය. ඒ මෙසේය.

  • 2016 ජනවාරි 25 දින හෝ ඊට ආසන්න දිනයකදී, හෝමාගම මහේස්ත‍්‍රාත් අධිකරණයේදී ගලගොඩඅත්තේ ඥානසාර වන යුෂ්මතා එකී අධිකරණයේ පැවැති කිසිදු නීති කෘත්‍යයකට කිසිදු නෛතික සම්බන්ධතාවක් නොමැතිව හෝ එබඳු නීති කෘත්‍යයක පාර්ශ්වකරුවකු නොවෙමින් හෝ, අධිකරණය ඇමතීම සඳහා අධිකරණයේ නිසි අවසරය ලබාගැනීමකින් තොරව, හිතාමතාම සහ ඕනෑකමින්ම අධිකරණය ඇමතීම මගින් අධිකරණ කටයුතුවලට බාධා කිරීමෙන් සහ එම අධිකරණයේ ආධිපත්‍යයට සහ ගරුත්වයට අභියෝග කිරීමෙන්, අගෞරව කිරීමෙන් හා අවමන් කිරීමෙන් සහ යුක්තිය පසිඳලීමට අධිකරණයට ඇති බලයට අනර්ථකාරී වන ලෙස හැසිරීමෙන්, ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 105 ව්‍යවස්ථාව යටතේ දඬුවම් ලැබිය හැකි, අධිකරණයට අපහාස කිරීමේ වරද කිරීම.
  • එම ක‍්‍රියාකලාපයේදීම යුෂ්මතා අධිකරණය විසින් දෙන නියෝග පිළිනොගන්නා බවට සහ රටේ පවත්නා නීතිය අනුගමනය නොකළ යුතු බවට, කිසිදු නීත්‍යනුකූල අවසරයකින් තොරව හිතාමතාම සහ ඕනෑකමින්ම ප‍්‍රසිද්ධියේ විවෘත අධිකරණයේ පැවැසීම මගින්, එම අධිකරණයේ ආධිපත්‍යයට හා ගෞරවයට අභියෝග කිරීමෙන්, අගෞරව කිරීමෙන් හා අවමන් කිරීමෙන් සහ යුක්තිය පසිඳලීමට අධිකරණයට ඇති බලයට අනර්ථකාරී වන ලෙස හැසිරීම.
  • එම ක‍්‍රියාකලාපයේදීම යුෂ්මතා, අධිකරණය යුෂ්මතා පවසන පරිදි කටයුතු කළ යුතු බව පවසමින් බී7417/10 දරන නඩුවේ සැකකරුවන්ට ඇප ලබාදෙන ලෙස කිසිදු නීත්‍යනුකූල අවසරයකින් තොරව හිතාමතාම සහ ඕනෑකමින්ම අණකර සිටීම මගින් අධිකරණ කටයුතුවලට බාධා කිරීමෙන් සහ එම අධිකරණයේ ආධිපත්‍යයට හා ගරුත්වයට අභියෝග කිරීමෙන් අගෞරව කිරීමෙන් හා අවමන් කිරීම.
  • ඉහත ක‍්‍රියාකලාපයේදීම යුෂ්මතා බී7417/10 දරන නඩුවේ පැමිණිලිකාර පාර්ශ්වය වෙනුවෙන් පෙනීසිටි ජ්‍යෙෂ්ඨ රජයේ අධිනීතිඥ දිලීප පීරිස් මහතාට කිසිදු නීත්‍යනුකූල අවසරයකින් තොරව, හිතාමතාම සහ ඕනෑකමින්ම පරිභවාත්මක වචනයෙන් ඇමතීම මගින් එනම්, ‘නපුංසක රාජ්‍ය නිලධාරියා’ ලෙස පැවසීම මගින් (‘අපිට මේ රජයේ නීතිඥවරුන්ගෙන් ඒවා අහන්න කිසිම වැඩක් නැහැ. ඔවුන් නපුංසකයන්’* එම අධිකරණයේ ආධිපත්‍යයට හා ගරුත්වයට අභියෝග කිරීමෙන් අගෞරව කිරීම හා අවමන් කිරීම.
    මේ චෝදනා සම්බන්ධයෙන් ඥානසාර හිමියට එරෙහිව පැවැති, අධිකරණයට අපහාස කිරීම පිළිබඳ නඩු විභාගයේදී, එවකට හෝමාගම මහේස්ත‍්‍රාත් මෙන්ම මේ අපහාස නඩුවේ පැමිණිලිකරු රංග දිසානායක, රජයේ ජ්‍යෙෂ්ඨ අධිනීතිඥ දිලීප පීරිස් හා නීතිඥ උපුල් කුමරප්පෙරුම සාක්ෂි දුන්හ. නීතිඥ කුමරප්පෙරුම එම නඩුවේ සන්ධ්‍යා එක්නැලිගොඩගේ නීතිඥවරයාය.

අභියාචනාධිකරණ තීන්දුව


අවසානයේ අභියාචනාධිකරණය තීන්දු කළේ, ඥානසාර හිමි චෝදනා හතරටම වැරදිකරු බවය.
ඒ අනුව, පළමුවැනි චෝදනාවට අවුරුදු 4ක බරපතළ වැඩ ඇතිව සිරදඬුවමක්ද, දෙවැනි චෝදනාවට අවුරුදු 4ක බරපතළ වැඩ ඇතිව සිරදඬුවමක්ද, තුන්වැනි චෝදනාවට අවුරුදු 6ක බරපතළ වැඩ ඇතිව සිරදඬුවමක්ද, හතරවැනි චෝදනාවට අවුරුදු 5ක බරපතළ වැඩ ඇතිව සිරදඬුවමක්ද යනාදි ලෙස අවුරුදු 19ක සිරදඬුවමක් නියම කරන ලදි. ඒ සිරදඬුවම් එකවර ගෙවී යන පරිදි නියම කර ඇති හෙයින්, ඔහු විඳිය යුතුව තිබුණු උපරිම සිරදඬුවම අවුරුදු 6කි.
මේ භික්ෂුව අධිකරණයට අපහාස කිරීම යටතේ වරදකරු කරමින් හා ඔහුට සිරදඬුවම් නියම කරමින් සභාපති ප‍්‍රීති පද්මන් සූරසේන හා විනිසුරු ශිරාන් ගුණරත්න දෙදෙනාගෙන් සැදි අභියාචනාධිකරණ විනිසුරු මඬුල්ල සිය තීන්දුවේ මෙසේ ලියා ඇත.

සාධාරණ සැකයෙන් තොරව


‘සියලූම සාක්ෂි එකතුකොට සලකා බැලූ කල, චෝදනාවල දැක්වෙන පරිදි, විත්තිකරු සිය ප‍්‍රකාශ අධිකරණය ඉදිරියේ තමන්ගේම වුවමනාවෙන්, මහේස්ත‍්‍රාත්වරයාගේ ප‍්‍රකාශිත හෝ හැඟවුණු හෝ අවසරයකින් තොරව කර ඇති බව මේ අධිකරණය නිගමනය කරයි. තමාට වුවමනා නියෝගයක් මහේස්ත‍්‍රාත්වරයාගෙන් ලබාගැනීම සඳහා මහේස්ත‍්‍රාත්වරයාට තර්ජනය කිරීම සඳහාවූ චේතනාවක් ඔහුට තිබුණු බව ඉතා බලවත් සාක්ෂි මගින් මේ අධිකරණය ඉදිරියේ සාධාරණ සැකයකින් තොරව තහවුරු කර ඇත. එම අවස්ථාවේ විත්තිකරුගේ පෙනීසිටීම අහඹුවක් හෝ හදිසියේ වූවක් හෝ නොවේ. තමාට වුවමනා නියෝගයක් අධිකරණයෙන් ලබාගැනීම සඳහා, එනම් (එක්නැලිගොඩ අතුරුදහන් කිරීම සම්බන්ධ නඩුවේ* සැකකරුවන්ට ඇප ලබාගැනීම සඳහා හොඳින් ගණන් බලා කරන ලද, චේතනාන්විත හා සැලසුම් සහගත ක‍්‍රියාවකි. විත්තිකරු නැගීසිට අධිකරණය අමතා ඇත්තේ, මහේස්ත‍්‍රාත්වරයා එම නඩුවේ සැකකරුවන්ට ඇප ලබාදීම ප‍්‍රතික්ෂෙප කොට, එම නඩුවේ එදින කටයුතු අවසන් කොට, ඊළඟ නඩුව අඬගැසූ අවස්ථාවේය.
ඒ අවස්ථාවේ අධිකරණයෙන් පිටත සිටි රජයේ ජ්‍යෙෂ්ඨ අධිනීතිඥ දිලීප පීරිස් හා නීතිඥ උපුල් කුමරප්පෙරුම, වහා අධිකරණය තුළට නැවත දිව ආවේ අපහසුවට පත්ව සිටි මහේස්ත‍්‍රාත්වරයාට සහාය වන්නටය. ඒ අවස්ථාවේදී විත්තිකරු, දිලීප පීරිස් මහතාට ‘නපුංසකයා’ කියා අසභ්‍ය ලෙස බැනවැදී පසෙකට වී ඉඳගන්නැ’යි ඔහුට විධාන කළේ, අසීරුවට පත්ව සිටි මහේස්ත‍්‍රාත්වරයාට සහායවීමට ඇති අවස්ථාව ඔහුට අහිමි කරමිනි.


ඒ අවස්ථාවේ අධිකරණයෙන් පිටත සිටි රජයේ ජ්‍යෙෂ්ඨ අධිනීතිඥ දිලීප පීරිස් හා නීතිඥ උපුල් කුමරප්පෙරුම, වහා අධිකරණය තුළට නැවත දිව ආවේ අපහසුවට පත්ව සිටි මහේස්ත‍්‍රාත්වරයාට සහාය වන්නටය. ඒ අවස්ථාවේදී විත්තිකරු, දිලීප පීරිස් මහතාට ‘නපුංසකයා’ කියා අසභ්‍ය ලෙස බැනවැදී පසෙකට වී ඉඳගන්නැ’යි ඔහුට විධාන කළේ, අසීරුවට පත්ව සිටි මහේස්ත‍්‍රාත්වරයාට සහායවීමට ඇති අවස්ථාව ඔහුට අහිමි කරමිනි.

සමාව ඉල්ලූවේ නැහැ


විත්තිකරු මහේස්ත‍්‍රාත් අධිකරණය ඉදිරියේ හෝ මේ අධිකරණය ඉදිරියේ කිසිදු සමාවක් ඉල්ලා සිටියේ නැත. තමාගේ ක‍්‍රියාව නීතියට අනුකූලයැ’යි ඔහු තදින් අවධාරණය කළේය. ඒ ඔහු, සැකකරුවන්ට ඇප නියම කිරීම සඳහා මහේස්ත‍්‍රාත්වරයා වෙත තර්ජනය කර තිබියදීය. ඔහු කරන්නට වෑයම් කර ඇත්තේ කුමක්ද? ඊට පෙර මහේස්ත‍්‍රාත්වරයා ගත් තීරණයක් ආපස්සට හරවන්නටය. මීට පෙර දක්වන ලද පරිදි, විත්තිකරුගේ ස්ථාවරය වුණේ, එය අධිකරණයට අපහාසයක් නොවන බවය. මෙය අඩුගණනේ පසුතැවිලි වීමට තරම්වත් දෙයක් නොවන බවට ඔහු සිතන බවක් පෙනිණි.

පිළිකුල් සහගතයි, ඉවසිය නොහැකියි

වෙනත් අධිකරණවලට හා විනිශ්චය අධිකාරවලට අපහාස කිරීම සම්බන්ධයෙන් දඬුවම් ලබාදීමට පුළුල් බලතල ව්‍යවස්ථාදායකය, අභියාචනාධිකරණයට ලබාදී ඇත. ඒ නිසා රටේ නීතියට අනුව යුක්තිය පසිඳලීම උදෙසා, මේ රටේ සියලූ අධිකරණ, සියලූ ආකාරයේ තර්ජනවලින් සහ අයුතු බලපෑම්වලින් නිදහස් මෘදු ක‍්‍රියාකාරිත්වයක් සහිත බව සහතික කිරීම මේ අධිකරණයේ උනන්දුමත් වගකීම වන්නේය. මේ කරුණු මත, විත්තිකරුගේ පිළිකුල දනවන ක‍්‍රියාකලාපය මේ අධිකරණය බැ?රුම් ලෙස සලකයි. කවර මිනුම් දණ්ඩකට අනුව බැලූවත් ඒවා ඉවසිය නොහැකිය.’


මේ තීන්දුවේ සඳහන් වන්නේ, රටේ සමස්ත අධිකරණ පද්ධතියට ඥානසාර හිමි විසින් කරන ලද අපහාසය, කෙතරම් බැ?රුම් ලෙස අභියාචනාධිකරණය සලකා ඇද්ද කියාය. රටේ අධිකරණ බලය හිමිවන්නේ ජනතාවටය. එය පස්වැදෑරුම් ජනතා පරමාධිපත්‍යයේ එක් කොටසකි. ඒ අධිකරණ බලය, ජනතාව විසින් පාර්ලිමේන්තුවට පවරන අතර, පාර්ලිමේන්තුව අධිකරණ පද්ධතිය මගින් එම බලය ක‍්‍රියාත්මක කරවයි. ඒ නිසා, අධිකරණයට අපහාස කිරීම වූ කලි, එක් අතෙකින් අධිකරණ පද්ධතියටත්, ඊළඟට පාර්ලිමේන්තුවටත්, අවසානයේ ජනතාවටත් කරන අපහාසයක්, අවමානයක් වන්නේය. ඥානසාර භික්ෂුව කර ඇත්තේ එවැනි අවමානයකි. තමා කැමති නියෝගයක් ලබාගැනීම සඳහා, එනම් ප‍්‍රගීත් එක්නැලිගොඩ පැහැරගෙන ගොස් අතුරුදහන් කිරීම ගැන සැකකරුවන්ව සිටින යුදහමුදාවේ බුද්ධි අංශයේ නිලධාරීන්ට ඇප ලබාගැනීම සඳහා, තමාට නීත්‍යනුකූල අවසරයක් නැති වේලාවක, තමාට කිසිම සම්බන්ධයක් නැති නඩුවකට, ඒ නඩුවේ විමසීම අවසන් කර තිබියදීත්, අතරමැදට පැන මහේස්ත‍්‍රාත්වරයාට තර්ජනය කිරීම ඥානසාර භික්ෂුව විසින් කරනු ලැබ ඇත.

ජනාධිපතිවරයාද
ඥානසාර හිමි වාගේය


මෙවැනි බරපතළ වරදකට සිරදඬුවම් ලද ඥානසාර හිමිට ජනාධිපති සමාවක් දීමෙන් ජනාධිපති මෙත්‍රෙීපාල සිරිසේනද කර ඇත්තේ තවත් වටයකින් අධිකරණයට අපහාස කිරීමකි. එපමණක් නොවේ, ඥානසාර හිමි අධිකරණයට කළ අපහාසය තමාද අනුමත කිරීමකි. ඥානසාර හිමි මෙන්ම හැසිරීමකි. අධිකරණයේ ආරක්‍ෂාව සැපයිය යුතු විධායකය මේ ආකාරයෙන් හැසිරෙන විට, රට යන කනගාටුදායක අන්තය ගැන කිවහැක්කේ කුමන අවාසනාවන්ත කතාවක්ද?
මේ නම්, ජනාධිපතිවරයාට එරෙහිව නඩු පැවරිය යුතු වරදකි. 19 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයට පසුව, මෙවැනි අවස්ථාවකදී ජනාධිපතිවරයාට එරෙහිව නඩු පැවරිය හැකිය. මීට පෙර පෙබරවාරි 4 වැනිදා ඥානසාර හිමිට සමාව දීමට ජනාධිපතිවරයා සූදානම් වන බව ආරංචි වූ විට ඊට එරෙහිව නඩු පැවරීමට සූදානම් වූ රටේ ප‍්‍රමුඛ නීතිඥවරුන් කණ්ඩායම දැන් ඒ සඳහා සූදානම් වෙමින් සිටිති.

අවුරුද්දක්වත් නෑ


ඥානසාර හිමි අවුරුදු 19ක බරපතළ සිරදඬුවමකට ලක්කරමින් අභියාචනාධිකරණය තීන්දුව දුන්නේ, 2018 අගෝස්තු 8 වැනිදාය. එතැන් සිට මේ දක්වා ගෙවී ඇත්තේ මාස නවයහමාරක් පමණකි. ඒ අනුව, ඔහු අවුරුදු හයක සිරදඬුවමෙන් අඩක්වත්, අඩුගණනේ කාලක්වත් ගෙවා නැත. සමාවක් දෙන්නට හිතන්නටවත්, දඬුවමෙන් කිසියම් සැලකිය යුතු කාලයක් ගතකොට තිබිය යුතුය. අවුරුදු හයක දඬුවමෙන් මාස නවයක් ගෙවෙන විට සමාවක් ලැබෙන්නේ නම්, මේ රටේ නීතියක්, අධිකරණ පද්ධතියක් හා බන්ධනාගාර තිබිය යුතු නැත.

අභියාචනාධිකරණය කියන පරිදි, මහේස්ත‍්‍රාත් අධිකරණයේ හෝ අභියාචනාධිකරනයේදී හෝ ඔහු තමා කළ වරද ගැන සමාවක් ගත්තේ නැත. අඩු ගණනේ තමා කළ දේ ගැන පසුතැවිලි වන්නට සූදානමක්වත් ඔහු පෙන්වා නැත.


සමාව දීම සඳහා, පසුතැවිලි වීමට අමතරව, සලකා බැලිය හැකි තවත් කාරණයක් නම්, බන්ධනාගාරය තුළ යහපත් කල්ක‍්‍රියාවෙන් ගතකිරීමය. එහෙත්, හෝමාගම අධිකරණය තුළදී නීතිය කඩකළා මදිවාට බන්ධනාගාරය තුළ හිඳිමින්ද ඥානසාර භික්ෂුව නීතිය කඩකළේය. සිරකරුවකු ඇඳිය යුතු ජම්පරය වෙනුවට සිවුරම අඳිමින්, බන්ධනාගාර රෝහලේ බලහත්කාරයෙන් රැුඳී සිටිමින්, එහි වෛiවරියනට කුණුහරුපයෙන් බනිමින්, තමන්ගේම කුඩා අධිරාජ්‍යයක් පවත්වාගෙන ගිය ඥානසාර හිමියන්, සමාව ලැබීමට සුදුසු කල්ක‍්‍රියාවක් කිසිසේත් පෙන්වූයේ නැත. ඔහු එදත්, අදත් හැසිරෙන්නේ තමා නීතියට උඩින් සිටින්නකු ලෙස සලකාය. දැන් ජනාධිපතිවරයා සමාව දෙන්නේ මෙවැනි නොහික්මුණු පුද්ගලයකුටය. ඒ හරහා ජනාධිපති සිරිසේන රටේ යුක්තිගරුක මිනිසුන්ට දෙන අසුබ පණිවුඩය කුමක්ද?

මුස්ලිම් ජනතාවට ජනාධිපතිගේ සංඥාව


අපේ‍්‍රල් 21වැනිදා පාස්කු ප‍්‍රහාරයත් සමග මේ වන විට, බලහත්කාරයෙන් සිය නිවෙස් ඉදිරිපිට බෞද්ධ කොඩි හා වෙසක් කූඩු එල්ලීම වැනි, සිංහලයන්ගේ විවිධාකාර කෙනෙහිලිකම්, තර්ජන, සාමූහික ප‍්‍රහාර හා බියගැන්වීම් මෙන්ම ආරක්‍ෂක අංශ විසින් අනීතික අත්අඩංගුවට ගැනීම්, මාධ්‍ය විසින් ත‍්‍රස්තවාදීන් ලෙස හංවඩු ගසා ප‍්‍රචාරය කිරීම් ඇතුළු අනේකවිධ හිංසාවන්ට පාත‍්‍රවී, බියෙන් තැතිගැන්මෙන් සිටින ලංකාවේ ලක්‍ෂ විස්සක් පමණ වන මුස්ලිම් ජනතාවට, මේ මොහොතේ ජනාධිපතිවරයා ගත් තීරණය දැනෙනු ඇත්තේ කෙසේද?


ඥානසාර හිමි යනු, සිය භාවිතාව තුළින්ම උග‍්‍ර මුස්ලිම් විරෝධියකු බව ඔප්පු කර ඇත්තෙකි. ඔහුගේ ප‍්‍රධානත්වයෙන් මුස්ලිම් ජනතාවට කෙරුණු විවිධ හිංසාවන් ඇත්තේ සුළු ප‍්‍රමාණයක් නොවේ. 2014 ජුනි මාසයේදී, අලූත්ගම, බේරුවල මුස්ලිම් ජනතාවට එරෙහිව කළ මහා විනාශකාරී ප‍්‍රහාරය ඇවිළුණේ ඥානසාර හිමියන් නිසා බව, සියල්ලෝම දනිති. එහෙත්, ඒ ගැන කිසිම අපරාධ පරීක්‍ෂණයක් සිදු නොවුණේය. ඒ අතර, 2014 සැප්තැම්බර් 28 වැනිදා, මියෙන්මාරයේ අශ්වින් විරුතු භික්‍ෂුව ලංකාවට කැන්දාගෙන ඇවිත්, මහ ඉහළින් අගය කොට සුගතදාස ගෘහස්ථ ක‍්‍රීඩාගාරයේදී බොදු බල සේනා සමුළුවක් පැවැත්වීමෙන්ද ඥානසාර හිමියන් පෙන්වූයේ තමාගේ අත්‍යන්ත මුස්ලිම් විරෝධයයි.


විරතු භික්‍ෂුව යනු මියෙන්මාරයේ මුස්ලිම් ආගමිකයන්ට එරෙහිව මහා ප‍්‍රහාරයක් මෙහෙයවූ, 969 සංවිධානයේ නායක, චීවරධාරී ආගමික අන්තවාදියෙකි. සුප‍්‍රකට ‘ටයිම්’ සඟරාව ‘බෞද්ධ ත‍්‍රස්තවාදයේ මුහුණුවර’ නමින් මේ විරතු භික්‍ෂුව ගැන කවරයේ කතාවක් පළකළේ, ඔහු මියෙන්මාරය තුළ සංවිධානය කර, නායකත්වය දී පවත්වාගෙන ගිය, රෝහිංග්යා මුස්ලිම්වරුන්ට එරෙහි බිහිසුණු ඝාතන හා ප‍්‍රහාර මාලාව නිසාය. දසතින් නැග ආ විරෝධය හමුවේ, විරතු භික්‍ෂුවට එරෙහිව, ධර්ම දේශනා කිරීමට පවා තහනමක් පැනවීමට මියෙන්මාර රජයට සිදුවිය. මියෙන්මාරයේ කීර්තිමත් නායිකා අවුන් සාං සුකීට හිමි තිබුණු සාමය පිළිබඳ නොබෙල් ත්‍යාගය පවා ආපසු ලබාගත යුතු බවට ලෝකය පුරා මහා විරෝධයක් පැනනැගුණේ විරතු ඇතුළු මේ අන්තවාදීන්ගේ ප‍්‍රහාර නිසි ලෙස මැඬපවත්වන්නට ඇය අසමත්වූ බව කියමිනි. එකී අන්තවාදී විරතු හිමියන් සමග ගිවිසුමක් අත්සන් කරන බව ඥානසාර හිමි එදා සුගතදාස ක‍්‍රීඩාංගණයේදී කීවේය. ඒ කුමකටදැයි කියා අලූතෙන් කිවයුතු නැත.


එක ?නේ අන්තවාදීන් එකට කූඩු බඳින හැටි කෙසේද යත්, විරතු භික්ෂුව, ඥානසාර හිමි සිරගෙයි සිටියදී ඔහු ධෛර්යමත් කරන ලියුමක් පවා එව්වේය.

ජනාධිපතිත්
මුස්ලිම් විරෝධියෙක්ද?

ඥානසාර හිමියන් වැනි අපරාධකාරී ඉතිහාසයක් ඇති පුද්ගලයකුගෙන් මානව හිතවාදී ක‍්‍රියාකාරකම් බලාපොරොත්තු විය හැකි නොවේ. එහෙත්, ජනාධිපතිවරයා එවැනි මුස්ලිම් විරෝධියකු විය යුතුද? මේ මොහොත් ඔහු එළියට දැමීමෙන් ජනාධිපති සිරිසේන මොනවා බලාපොරොත්තු වනවා ඇද්ද? එකක්, ඊළඟ ජනාධිපතිවරණයේදී තමාට සිංහල ජාතිවාදීන්ගේ හා අන්තවාදීන්ගේ ඡුන්ද ලබාග ැනීමටය. ඒ වගේම, ඥානසාර හිමි යොදවා, සුළුතර වාර්ගි කයන් සතුරන් බවට පත්කිරීමෙන් ‘ලේ කකියන’ තවත් බහුතර සිංහල බෞද්ධ පිරිස් තමා වටා රොක්වනු ඇති බව ඔහු සිතනවා වෙන්නටත් පුළුවන. 2015 දී මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන බලයට ආවේ, රාජපක්ෂ පාලන සමයේ ඥානසාර භික්ෂුව ඇතුළු අනෙකුත් අන්තවාදීන් මුස්ලිම් ජනතාව ඇතුළු සුළුතර වාර්ගිකයන්ට එල්ල කළ ප‍්‍රහාරවල අමිහිරි මතකයන් ජනාධිපති මැතිවරණ වේදිකාවල විස්තර කරමිනි. ඒවාට එරෙහිව ක‍්‍රියාකරනවා වෙනුවට ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ඇතුළු රාජපක්‍ෂ පාලනය, ඒවා අනුමත කරමින් හා ඒවාට උඩගෙඩි දෙමින් කටයුතු කිරීම හෙළාදකිමිනි. නැවත වරක් ශ‍්‍රී ලංකාව තුළ එවැනි තත්ත්වයක් නිර්මාණය නොකරන බවට පොරොන්දු දෙමිනි. මේ නිසා, දෙමළ මුස්ලිම් සුළුතර වාර්ගිකයන්ගේ ඡුන්ද පදනමෙන් සියයට 99ක්ම ලැබුණේ ජනාධිපති සිරිසේනටය.


සුළුතර වාර්ගිකයන්ගේ ඡුන්දයෙන් බලයට ආ ජනාධිපති සිරිසේනට, ඒ සුළුතරයන්ට හානි කළ ඥානසාර භික්ෂුව වැන්නන් යළිත් සමාජයට මුදා නොහැරීමේ, අඩුම ගණනේ මෙවැනි තීරණාත්මක වේලාවක මුදා නොහැරීමේ වගකීමක් තිබිණ. එහෙත් අපේ ජනාධිපතිවරයා එවැනි සංකීර්ණ තත්ත්වයන් තේරුම් ගැනීමට තරම් නිසි කල්පනාවකින් යුක්තවූවෙක් නොවේ.
පුනරුත්ථාපනය නොවූ, තමන් කළ වැරදි ගැන පසුතැවිලි නොවන, නීතියට ඉහළින් තමා ඉන්නේයැයි සිතන ඥානසාර හිමියන් වැන්නන් යළිත් සමාජයට මුදාහළ විට සිදුවිය හැකි විනාශය අලූතෙන් පැහැදිලි කළ යුතු නැත. පහන අත ගා යක්ෂයා එළියට ගත් පසු යක්ෂයාගේ හැසිරීම ගැන පහන අතේ ඇත්තාට පාලනයක් නැත. ජනාධිපති සිරිසේන රට ගෙනයන්නේ එවැනි අන්තයකටද?x

මධුමාධව හැංගෙයි



මිනුවන්ගොඩ ප‍්‍රදේශයේ මුස්ලිම් ව්‍යාපාරික ස්ථාන ඉලක්ක කර ගනිමින් එල්ල කෙරුණු මැර ප‍්‍රහාරය සම්බන්ධයෙන් ප‍්‍රකාශයක් ලබා ගැනීම සඳහා පැමිණෙන ලෙස මිනුවන්ගොඩ පොලිසිය දැනුම්දී ඇති නමුත් දින පහක් ගත වන තුරුත් පිවිතුරු හෙළ උරුමයේ නියෝජ්‍ය නායක මධුමාධව අරවින්ද පොලීසියට ගොස් නැත.


එසේම මෙම දැනුම්දීමෙන් පසු මැයි 23 දක්වාම මධුමාධව අරවින්ද ප‍්‍රසිද්ධියේ පෙනීසිට නොමැත. ඔහු සිටින ස්ථානය පිළිබඳ තොරතුරක්ද නැති අතර ඔහුගේ ¥රකථනයෙන් සම්බන්ධ කරගැනීමට නොහැකි වී තිබේ.


මිනුවන්ගොඩ නගරයට ප‍්‍රහාරය එල්ලවූ දිනයේදී මධුමාධව අරවින්ද මහතා අදාල පහර දීම් සිදු වන ස්ථානයේ සිට නික්ම යන වීඩියෝ දර්ශන මාධ්‍ය වෙත ප‍්‍රසිද්ධ වී තිබුණු අතර ඔහු එදින අදාළ ප‍්‍රදේශයේ සැරිසැරීමට භාවිත කළ බව කියන මොන්ටෙරෝ වර්ගයේ ජීප් රථයක් කිරිල්ලවල, වෑබඩ ප‍්‍රදේශයේ නිවසක සඟවා තිබියදී පොලිස් විශේෂ කාර්ය බලකාය සොයාගෙන ඇති බව වාර්තා වේ.


මධුමාධව අරවින්ද සමඟ මිනුවන්ගොඩ ප‍්‍රදේශයේ සංචාරය කිරීමට තවත් ව්‍යාපාරිකයන් දෙදෙනෙකුද එකතු වී ඇති බවත් ඒ ව්‍යාපාරිකයින් දෙදෙනාගේ දූරකථන සංවාද මධුමාධව අරවින්දගේ දූරකථන සංවාද සමඟ ගැළපෙන බවත් පොලිස් පරීක්ෂණවලදී සොයාගෙන ඇත.x



ආණ්ඩුවේ කැමැත්තෙන් ඥානසාර හිමිට සමාව

0


අධිකරණයට අපහාස කිරීම සම්බන්ධයෙන් වරදකරු වී වසර හයක සිරදඬුවමක් විඳිමින් සිටින ගලගොඩඅත්තේ ඥානසාර හිමියන්ට ජනාධිපති සමාව ලබාදීමට අධිකරණ අමාත්‍ය තලතා අතුකෝරලගේ අනුමැතිය සහිත වාර්තාවක් අවශ්‍ය වන අතර එම ඇමතිවරිය අදාළ අනුමැතිය ජනාධිපතිවරයාට ලබාදී ඇති බව දැනගන්නට ලැබේ.


මැයි 18 වැනි දා ජනාධිපති සිරිසේන සහ ඒ හිමියන් අතර පැයකට ආසන්න සාකච්ඡුාවක් වැලිකඩ බන්ධනාගාරයේදි සිදුවී ඇති අතර එහි ප‍්‍රතිඵලයක් ලෙස ජනාධිපතිවරයා ඒ හිමියන්ට සමාව ලබාදීමේ තීරණය ගෙන ඇති බව දැනගන්නට ලැබේ. මෙම තීරණය සමග පසුගිය මැයි 21 වැනිදා ජනාධිපති ලේකම්වරයා බන්ධනාගාර මූලස්ථානය, අධිකරණ අමාත්‍යාංශය, නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුව ආදි ස්ථානවලින් වාර්තා කැඳවා ඇති බවද දැනගන්නට ලැබේ. ඒ අනුව එම සමාව ලබාදීම අනුමත කරමින් අදාළ වාර්තා එම ආයතන ප‍්‍රධානීන් ජනාධිපති ලේකම්වරයා වෙත යොමුකර ඇතැයි නිල නොවන ආරංචි මාර්ගවලින් දැනගන්නට ලැබෙයි. එම සමාව ලබාදීමට අදාළ ලියවිල්ලට ජනාධිපතිවරයා අත්සන් තබා ඇතැයි දැනගන්නට ඇත.


අධිකරණ අමාත්‍ය තලතා අතුකෝරල ජනාධිපතිවරයා සමග පසුගියදා චීනයේ නිල සංචාරයකද නිරත වූවාය. මෙම අනුමැතිය ලබාදීම පිළිබඳව කරුණු දැනගැනීමට ඇය ඇමතූවත් ප‍්‍රතිචාරයක් නොලැබුණි. ඉන්පසු අදාළ අමාත්‍යාංශයේ ලේකම්වරයා ඇමතූ අතර ඔහු නැවත මේ ලියුම්කරු අමතන බව පවසමින් ¥රකථන සම්බන්ධතාව විසන්ධි කළේය.


මැයි 23වැනි දා දහවල් කාලය වනවිටත් ඥානසාර හිමියන් නිදහස් කිරීම පිළිබඳ නිල නිවේදනය නිකුත් කර නොතිබුණි. මේ පිළිබඳව වැලිකඩ බන්ධනාගාරයේ උසස් නිලධාරියෙකු ඇමතූ විට ඔහුද ප‍්‍රකාශ කළේ නිදහස් කිරීමට අදාළ ලිපිය තවමත් ලැබී නැති බවය. බන්ධනාගාර කොමසාරිස්වරයා අධිකරණ අමාත්‍යාංශයට සාකච්ඡුාවක් සඳහා ගොස් තිබෙන නිසා ඔහු එම ලිපිය රැුගෙන පැමිණිය හැකි බවද ඔහු ප‍්‍රකාශ කළේය. මේ අතර බොදුබල සේනා සංවිධානයේ විතාරන්දෙණියේ නන්ද හිමියන් මාධ්‍ය වෙත ප‍්‍රකාශ කර තිබුණේ සමාව දීමට අදාළ ලිපියට ජනාධිපතිවරයා අත්සන් තබා ඇති බවය. ඒ අනුව මැයි 23 වැනි දින සවස් කාලය වනවිට එහිමියන් නිදහස් කරනු ඇති බවය. x

නිල නිවේදනය නිකුත් කර නොතිබුණි. මේ පිළිබඳව වැලිකඩ බන්ධනාගාරයේ උසස් නිලධාරියෙකු ඇමතූ විට ඔහුද ප‍්‍රකාශ කළේ නිදහස් කිරීමට අදාළ ලිපිය තවමත් ලැබී නැති බවය. බන්ධනාගාර කොමසාරිස්වරයා අධිකරණ අමාත්‍යාංශයට සාකච්ඡුාවක් සඳහා ගොස් තිබෙන නිසා ඔහු එම ලිපිය රැුගෙන පැමිණිය හැකි බවද ඔහු ප‍්‍රකාශ කළේය. මේ අතර බොදුබල සේනා සංවිධානයේ විතාරන්දෙණියේ නන්ද හිමියන් මාධ්‍ය වෙත ප‍්‍රකාශ කර තිබුණේ සමාව දීමට අදාළ ලිපියට ජනාධිපතිවරයා අත්සන් තබා ඇති බවය. ඒ අනුව මැයි 23 වැනි දින සවස් කාලය වනවිට එහිමියන් නිදහස් කරනු ඇති බවය. x

මංජු කස්තුරිආරච්චි