මගේ දුව පුතා ඇතුළු මේ රටේ පාසල් අධ්‍යාපනය හදාරන ¥දරුවන් සියල්ලන්ම දැන් මරාගෙන මැරෙන බෝම්බකරුවන් ලෙස සැකයට භාජනය වී තිබේ. ඒ නිසාම ඔවුන් පාසල්වලට යා යුත්තේ විනිවිද පෙනෙන බෑග්වල පොත්පත් අසුරාගෙනය. විනිවිද පෙනෙන පෙට්ටිවල කෑම දමාගෙනය. පෑන් පැන්සල් දමන කවරය පවා විනිවිද පෙනෙන එකක් විය යුතු බවට පනවා ඇත.
එසේ විනිවිද පෙනෙන බෑග්වල ගෙනෙන පොත්පත්ද, කෑමද, පරීක්ෂා කරනු ලැබේ. තමා ඉගෙන ගන්නා පාසලට පැමිණෙන දරුවකු මෙවැනි පරීක්ෂාවකට ලක්වීමෙන් මෙම දරුවන්ගේ මානසිකත්වය කෙබඳු එකක් වනු ඇද්දැයි කවුරුන් හෝ කල්පනා කර තිබේද? විශේෂයෙන්ම වත්මන් සන්දර්භය තුළ මුස්ලිම් දරුවකුගේ මානසිකත්වය කෙබඳු එකක් වනු ඇත්දැයි කල්පනා කර තිබේද?

පාසලකට ඇතුළත් කරගනු ලබන්නේ එම පාසලේ අධ්‍යාපනය ලබන බවට හඳුනාගත් ළමයින් පමණය. ඒ නිසා පිටස්තරයෙකුට සාමාන්‍ය ක‍්‍රමයට එහි ඇතුළුවිය නොහැකිය. ආරක්ෂක ප‍්‍රශ්නයක් තිබේ නම් ඒ අනුව ළමයින් සම්බන්ධයෙන් නිවස හැරුණු විට ආරක්ෂිතම ස්ථානය පාසලය. පාසලකට පිටස්තරයෙකුට ඇතුළු විය හැක්කේ හොර රහසින් තාප්ප වැටවල් වැනි බාහිර ආරක්ෂක ඉදිකිරීමකින් පැනීමෙන් පමණය. නැතහොත් ළමයින් පාසලට ඇතුළු වන දොරටුවකින් බෝම්බ හෝ අවිආයුධ පෙන්වා බියගැන්වීම මගින් බලහත්කාරයෙන්ය.

එවැනි තත්වයක් තුළ යම් පාසලක ඉගෙනගන්නා ළමයින් වශයෙන් හඳුනාගත් පිරිස පරීක්ෂාවට ලක් කර ඔවුන් තමන් සමඟ ඉගෙන ගන්නා අනෙක් ළමයින් ඝාතනය කිරීම සඳහා පැමිණෙන්නන් ලෙස සැකකර පරීක්ෂාවට ලක් කිරීම කෙතරම් සුදුසුද යන්න මට පැනනැගෙන ප‍්‍රශ්නයය.
මරාගෙන මැරෙන බෝම්බකරුවන් සාමාන්‍ය මිනිසුන් ලෙස හෝ පාසල් දරුවන් ලෙස තවදුරටත් සිටිනවා යැයි අප උපකල්පනය කළත් ඔවුන්ට ප‍්‍රහාරයක් සඳහා සුදුසුම තැන වන්නේ පාසල නොව පාසලෙන් පිටතය. පවතින හඳුනාගැනීමේ පරීක්ෂාවන් තුළ පාසල් ගේට්ටුවකින් ඔවුන්ට හොර රහසේ බෝම්බත් සමඟ ඇතුළුවිය නොහැකිය. පාසල් තාප්පයකින් පැනීමද හසුවිය හැකි තත්වයකි. ඒ අනුව බෝම්බකරුවෙකුට පහසුම තැන විය හැක්කේ පාසල් දරුවන් පාසලට පැමිණීමට පෙර හා පාසල අවසන් වීමෙන් පසු ඒකරාශි වන ස්ථානයන්ය.

ඒ නිසාම පාසල් දරුවන් ඉලක්ක කර මරාගෙන මැරෙන බෝම්බ ප‍්‍රහාරයක් පිළිබඳ සැකයක් තිබේ නම් අවධානය යොමුකළ යුත්තේ පාසල් ළමුන් ඒකරාශී වන පාසලෙන් පිටත ස්ථාන වෙතය. එහෙත් පවතින ආරක්ෂක විධිවිධාන තුළ පාසල්වලට ඇතුළුවන ගේට්ටු අසල මිස පාසල් අවට ළමයින් ඒකරාශි වන ස්ථාන පිළිබඳ අවධානය යොමු කරන බවක් පෙනෙන්නට නැත.
පාසල්වල ආරක්ෂාවට අදාලව දැනට ක‍්‍රියාත්මක වැඩපිළිවෙළ සම්බන්ධයෙන් උපදෙස් ලබාදුන්නේ කවුද යන්න ගැටලූවකි. ඒ එක් එක් පාසල ආරක්ෂාව සම්බන්ධයෙන් වෙනස් වෙනස් ආකාරයේ ක‍්‍රමවේද අනුගමනය කරන බැවිනි. මේ පරීක්ෂාකිරීම්වලදී පැමිණෙන්නේ මරාගෙන මැරෙන බෝම්බකරුවෙකු නම් ඔහු නවත්වනු නොහැකිය. ඔහු විනාශයක් කරගෙන මරාගෙන මැරෙනු නියතය. සැකයෙන් බේරීම සඳහා විනිවිද බෑග් තුළත් පොත්පත් හෝ කෑම ලෙස පෙනෙන පරිදි බෝම්බ අටවාගෙන ගෙන ආ නොහැකිද?

ඒ නිසාම රටේ ආරක්ෂාව පිළිබඳ ප‍්‍රශ්නයක් තිබේ නම් හා විශේෂයෙන්ම පාසල්වල ආරක්ෂාව සම්බන්ධයෙන් ප‍්‍රශ්නයක් තිබේ නම් ඒ පිළිබඳ විශේෂඥභාවය තිබෙන ආරක්ෂක අංශ සාමාජිකයන් හා පොලිස් නිලධාරීන් තීන්දු තීරණ ගෙන කළ යුත්තේ කුමක්දැයි අදාල අංශවලට උපදෙස් ලබාදීම මේ මොහොතේ සිදුවිය යුත්තකි. සිදුවිය යුත්තේ මරාගෙන මැරෙන බෝම්බකරුවන් සිටී නම් ඔවුන් අල්ලා ගැනීමත්, බෝම්බ තිබේ නම් ඒවා සොයාගැනීමත් මගින් මරාගෙන මැරෙන ප‍්‍රහාරයකට ඇති ඉඩප‍්‍රස්ථා නැති කිරීමය. නිල ඇඳුම් ලාගත් හෝ නොගත් හමුදා හෝ පොලිස් සාමාජිකයන් යොදවා ළමයින් ඒකරාශි වන තැන්වල සැක සහිත පුද්ගල හැසිරීම් පිළිබඳ අවධානයෙන් සිටිමින් පාසල්ද ඇතුළු ජනජීවිතය පෙර පරිදි සාමාන්‍ය ලෙස පවත්වාගෙන යෑමට අවකාශ සැලසීමය.

නැතහොත් සිදුවිය හැක්කේ මගේ දුව පුතාද ඇතුළු රටපුරා ඇති රජයේ, පෞද්ගලික හා ජාත්‍යන්තර පාසල් 10,000ක පමණ ප‍්‍රමාණයකට අධ්‍යාපනය සඳහා යන ¥දරුවන් තවදුරටත් මරාගෙන මැරෙන බෝම්බකරුවන් ලෙස සැකයට භාජනය වී පීඩාවට පත්වීම පමණය. xපාසල් දරුවන්ද බෝම්බකරුවන් කර ඇත

මගේ දුව පුතා ඇතුළු මේ රටේ පාසල් අධ්‍යාපනය හදාරන ¥දරුවන් සියල්ලන්ම දැන් මරාගෙන මැරෙන බෝම්බකරුවන් ලෙස සැකයට භාජනය වී තිබේ. ඒ නිසාම ඔවුන් පාසල්වලට යා යුත්තේ විනිවිද පෙනෙන බෑග්වල පොත්පත් අසුරාගෙනය. විනිවිද පෙනෙන පෙට්ටිවල කෑම දමාගෙනය. පෑන් පැන්සල් දමන කවරය පවා විනිවිද පෙනෙන එකක් විය යුතු බවට පනවා ඇත.

එසේ විනිවිද පෙනෙන බෑග්වල ගෙනෙන පොත්පත්ද, කෑමද, පරීක්ෂා කරනු ලැබේ. තමා ඉගෙන ගන්නා පාසලට පැමිණෙන දරුවකු මෙවැනි පරීක්ෂාවකට ලක්වීමෙන් මෙම දරුවන්ගේ මානසිකත්වය කෙබඳු එකක් වනු ඇද්දැයි කවුරුන් හෝ කල්පනා කර තිබේද? විශේෂයෙන්ම වත්මන් සන්දර්භය තුළ මුස්ලිම් දරුවකුගේ මානසිකත්වය කෙබඳු එකක් වනු ඇත්දැයි කල්පනා කර තිබේද?

පාසලකට ඇතුළත් කරගනු ලබන්නේ එම පාසලේ අධ්‍යාපනය ලබන බවට හඳුනාගත් ළමයින් පමණය. ඒ නිසා පිටස්තරයෙකුට සාමාන්‍ය ක‍්‍රමයට එහි ඇතුළුවිය නොහැකිය. ආරක්ෂක ප‍්‍රශ්නයක් තිබේ නම් ඒ අනුව ළමයින් සම්බන්ධයෙන් නිවස හැරුණු විට ආරක්ෂිතම ස්ථානය පාසලය. පාසලකට පිටස්තරයෙකුට ඇතුළු විය හැක්කේ හොර රහසින් තාප්ප වැටවල් වැනි බාහිර ආරක්ෂක ඉදිකිරීමකින් පැනීමෙන් පමණය. නැතහොත් ළමයින් පාසලට ඇතුළු වන දොරටුවකින් බෝම්බ හෝ අවිආයුධ පෙන්වා බියගැන්වීම මගින් බලහත්කාරයෙන්ය.

එවැනි තත්වයක් තුළ යම් පාසලක ඉගෙනගන්නා ළමයින් වශයෙන් හඳුනාගත් පිරිස පරීක්ෂාවට ලක් කර ඔවුන් තමන් සමඟ ඉගෙන ගන්නා අනෙක් ළමයින් ඝාතනය කිරීම සඳහා පැමිණෙන්නන් ලෙස සැකකර පරීක්ෂාවට ලක් කිරීම කෙතරම් සුදුසුද යන්න මට පැනනැගෙන ප‍්‍රශ්නයය.
මරාගෙන මැරෙන බෝම්බකරුවන් සාමාන්‍ය මිනිසුන් ලෙස හෝ පාසල් දරුවන් ලෙස තවදුරටත් සිටිනවා යැයි අප උපකල්පනය කළත් ඔවුන්ට ප‍්‍රහාරයක් සඳහා සුදුසුම තැන වන්නේ පාසල නොව පාසලෙන් පිටතය. පවතින හඳුනාගැනීමේ පරීක්ෂාවන් තුළ පාසල් ගේට්ටුවකින් ඔවුන්ට හොර රහසේ බෝම්බත් සමඟ ඇතුළුවිය නොහැකිය. පාසල් තාප්පයකින් පැනීමද හසුවිය හැකි තත්වයකි. ඒ අනුව බෝම්බකරුවෙකුට පහසුම තැන විය හැක්කේ පාසල් දරුවන් පාසලට පැමිණීමට පෙර හා පාසල අවසන් වීමෙන් පසු ඒකරාශි වන ස්ථානයන්ය.

ඒ නිසාම පාසල් දරුවන් ඉලක්ක කර මරාගෙන මැරෙන බෝම්බ ප‍්‍රහාරයක් පිළිබඳ සැකයක් තිබේ නම් අවධානය යොමුකළ යුත්තේ පාසල් ළමුන් ඒකරාශී වන පාසලෙන් පිටත ස්ථාන වෙතය. එහෙත් පවතින ආරක්ෂක විධිවිධාන තුළ පාසල්වලට ඇතුළුවන ගේට්ටු අසල මිස පාසල් අවට ළමයින් ඒකරාශි වන ස්ථාන පිළිබඳ අවධානය යොමු කරන බවක් පෙනෙන්නට නැත.

පාසල්වල ආරක්ෂාවට අදාලව දැනට ක‍්‍රියාත්මක වැඩපිළිවෙළ සම්බන්ධයෙන් උපදෙස් ලබාදුන්නේ කවුද යන්න ගැටලූවකි. ඒ එක් එක් පාසල ආරක්ෂාව සම්බන්ධයෙන් වෙනස් වෙනස් ආකාරයේ ක‍්‍රමවේද අනුගමනය කරන බැවිනි. මේ පරීක්ෂාකිරීම්වලදී පැමිණෙන්නේ මරාගෙන මැරෙන බෝම්බකරුවෙකු නම් ඔහු නවත්වනු නොහැකිය. ඔහු විනාශයක් කරගෙන මරාගෙන මැරෙනු නියතය. සැකයෙන් බේරීම සඳහා විනිවිද බෑග් තුළත් පොත්පත් හෝ කෑම ලෙස පෙනෙන පරිදි බෝම්බ අටවාගෙන ගෙන ආ නොහැකිද?

ඒ නිසාම රටේ ආරක්ෂාව පිළිබඳ ප‍්‍රශ්නයක් තිබේ නම් හා විශේෂයෙන්ම පාසල්වල ආරක්ෂාව සම්බන්ධයෙන් ප‍්‍රශ්නයක් තිබේ නම් ඒ පිළිබඳ විශේෂඥභාවය තිබෙන ආරක්ෂක අංශ සාමාජිකයන් හා පොලිස් නිලධාරීන් තීන්දු තීරණ ගෙන කළ යුත්තේ කුමක්දැයි අදාල අංශවලට උපදෙස් ලබාදීම මේ මොහොතේ සිදුවිය යුත්තකි. සිදුවිය යුත්තේ මරාගෙන මැරෙන බෝම්බකරුවන් සිටී නම් ඔවුන් අල්ලා ගැනීමත්, බෝම්බ තිබේ නම් ඒවා සොයාගැනීමත් මගින් මරාගෙන මැරෙන ප‍්‍රහාරයකට ඇති ඉඩප‍්‍රස්ථා නැති කිරීමය. නිල ඇඳුම් ලාගත් හෝ නොගත් හමුදා හෝ පොලිස් සාමාජිකයන් යොදවා ළමයින් ඒකරාශි වන තැන්වල සැක සහිත පුද්ගල හැසිරීම් පිළිබඳ අවධානයෙන් සිටිමින් පාසල්ද ඇතුළු ජනජීවිතය පෙර පරිදි සාමාන්‍ය ලෙස පවත්වාගෙන යෑමට අවකාශ සැලසීමය.

නැතහොත් සිදුවිය හැක්කේ මගේ දුව පුතාද ඇතුළු රටපුරා ඇති රජයේ, පෞද්ගලික හා ජාත්‍යන්තර පාසල් 10,000ක පමණ ප‍්‍රමාණයකට අධ්‍යාපනය සඳහා යන ¥දරුවන් තවදුරටත් මරාගෙන මැරෙන බෝම්බකරුවන් ලෙස සැකයට භාජනය වී පීඩාවට පත්වීම පමණය. x

ආචාර්ය සිරිමල් අබේරත්න
පරිවර්තනය/ එස්.රණතුංග

යමෙකු විසින් නිෂ්පාදනය කෙරෙන හොර මත්පැන්වල වටිනාකම රටක දළ දේශීය නිෂ්පාදනයට ඇතුළත් නොවන බව ආර්ථික විද්‍යාව ඉගෙනගන්නා සිසුහු හොඳාකාරව දනිති. ශ‍්‍රී ලංකාව වැනි බොහෝ රටවල ඉතා මිල අධික බලපත‍්‍රයක් නොමැතිව මත්පැන් පෙරීමට නීතියෙන් ඉඩක් නොලැබේ. කලකට පෙර එය ආණ්ඩුවේ ව්‍යාපාරයක් වූ අතර වෙනත් කෙනෙකුට ඒවා නිෂ්පාදනය කිරීමට අවසර නොලැබිණ. යමෙක් එය කළේ නම් එය නීති විරෝධී එකක් විය.
මට පෙන්වාදීමට අවශ්‍ය කරුණ නම් ඕනෑම රටක ද.දේ.නි. යන්නෙන් නියෝජනය කරන්නේ ‘පවිත‍්‍ර’ ආර්ථික ක‍්‍රියාවලියක නිමැවුම් වටිනාකම බවයි. කඩු-තුවක්කු සහ මත්ද්‍රව්‍ය වැනි රහසේ නීති විරෝධීව නැතහොත් බලපත‍්‍ර නොමැති නිෂ්පාදනය කෙරෙන නිමැවුම් වටිනාකමක් සහිත දේ විය හැකිය. නමුත් මෙම ආර්ථික ක‍්‍රියාවලියෙන් ලැබෙන නිමැවුම් වටිනාකම ද.දේ.නි.යට ගණන් ගැනෙන්නේ නැත.

මෙය ඇත්තෙන්ම පරිස්සම් විය යුතු තැනකි. ඉහතින් දැක්වූ ආකාරයේ ඕනෑම අපවිත‍්‍රයැයි සැලකෙන ආර්ථික ක‍්‍රියාවක් බලපත‍්‍ර ලබා දීමෙන් හෝ නීතිය මගින් නීත්‍යනුකූල කොට ‘පවිත‍්‍ර’ බවට පත්කළ හැකිය. කඩු-තුවක්කු බෙහෙත් සහ මත්පැන් නිෂ්පාදනය සඳහා යමෙකුට බලපත‍්‍ර නිකුත් කිරීමට ආණ්ඩුවට හැකියාව ඇත. නැතහොත් සමහර විවිධ හේතූන් මත මෙයින් සමහරක් දෑ ආණ්ඩුවට පිළිගැනීමට හැකිය. එවැනි සමහර අවස්ථාවල පෙරදී නීති විරෝධී ලෙස සැලකූ දේවල් නීත්‍යනුකූල බවට පත්වන අතර ඒ නිසාම ඒවා ද.දේ.නි.යේම කොටසක් බවට පත්විය හක.

මොන තරම් වෙනසක්ද? එක රටකදී කුඩා නීතියකින් ද.දේ.නි.යේ මිනුම් දණ්ඩ, දණ්ඩනයට යටත් කළ හැකි නමුදු තවත් රටකදී වෙනස් වාතාවරණයක් යටතේ ඉහළට පුම්බා නීත්‍යනුකූල කළ හැකිය.

වටිනාකම විශුද්ධිකරණය

තවත් ගැටලූවක් තිබේ. කෙනෙක් හොර මත්පැන් පෙරා ඒවායින් ලැබෙන නීති විරෝධී ආදායම තමන්ගේ එදිනෙදා වියදම් පියවා ගැනීමට යෙදුවායැයි සිතමු. ඔහු ඒවා යොදන්නේ පවුලේ ආහාරපාන, රෙදිපිළි, ගෙවල්කුලී, වෙනත් පරිභෝජන වියදම්, ගමනාගමනය සහ නිවාඩු ගතකිරීම් ආදිය වෙනුවෙන් පමණක් නොව ඉතිරිකිරීම් සහ ආයෝජනත් වෙනුවෙන් මෙන්ම තවත් විවිධ ගුණාකාරයෙන් ආදායම් වැඩිකිරීමේ මාර්ග උත්පාදනය කිරීමටත්ය.

ගොවීන්ගේ හා භාණ්ඩ නිෂ්පාදකයන්ගේ මෙන්ම භාණ්ඩ සේවා සපයන්නන්ගෙන් ද මේ තැනැත්තා වැඩි වැඩියෙන් ඉල්ලූම් කරන අතර ඒවා වැඩියෙන් නිපදවා නිමැවුම් ආදායම ඉහළ නංවා ගනී. මුදල් වියදම් කිරීම පිළිබඳව සැලකීමේදී එම මුදල් ඉපයූ මූලාශ‍්‍රය-එනම් මුදල ඉපයූවේ පවිත‍්‍ර ක‍්‍රමයකටද නැද්ද යන්න වැදගත් නොවන අතර එම මුදලට ලේබලයක් ගසන්නේ නැත. එනම් මුදල් ඉපයුණේ අනීතික පාතාල ක‍්‍රමයකටද වුවද එය වියදම් පාර්ශ්වයෙන් දළ දේශීය නිෂ්පාදනයට ඇතුළුවන නිපැයුම් වටිනාකමකි. එවිට මුදල් විශුද්ධිකරණය වී ආර්ථික තත්වයේ ප‍්‍රගතියකට යාමක් ප‍්‍රදර්ශනය කෙරේ.

බොහෝ රටවල් සිය සම්පත් යොදවා ආර්ථික ක‍්‍රියාවලියේ කොටසක් ලෙස අවි ආයුධ නිෂ්පාදනය කොට නිමයුම් වටිනාකමක් ලබා ගනියි. එය යහපත් හෝ අයහපත් ආර්ථික ක‍්‍රියාවක්ද? මෙම ප‍්‍රශ්නයට සරල පිළිතුරක් නොමැත. විනාශයෙන් ආරක්ෂා වීම යන්න යෙදිය හැකිය. එබැවින් ලෝක අවි නිෂ්පාදනය ලෝක මට්ටමින් ව්‍යාප්ත වෙමින් පවතින්නේ ක‍්‍රියාව-ප‍්‍රතික‍්‍රියාව යන ක‍්‍රියාදාමයේ ප‍්‍රතිඵලයක් ලෙසය. ආයුධ නිෂ්පාදනය යුක්ති සහගත කිරීමට ලෝකයට සෑහෙන අත්දැකීම් ඇත. අවි ආයුධ නිෂ්පාදනය හොඳ ද නරක ද යන ප‍්‍රශ්නය පැන නොනගින අතර ඒ සියල්ලම රඳා පවතින්නේ චේතනාව මතය.

ඉල්ලූම මැවීම

ලෝකයේ වැඩිවෙමින් පවතින ප‍්‍රචණ්ඩත්වයේ හා යුද්ධවල වැඩිකම සහ වේගය විසින් යුද අවි නිෂ්පාදනයේ මෙන්ම ඒ සඳහා යොදන තාක්ෂණයේ දියුණුබවද වැඩි කරයි. මේ හේතුව නිසාම, අවි ආයුධ නිෂ්පාදනය සඳහා ඉල්ලූමක් සහ එයින් ආර්ථිකය ඉහළ නංවා පවත්වාගෙන යාමේ හැකියාවක් ද නිර්මාණය කෙරේ. ගැටුම්කාරී පාර්ශ්වයන් දෙකක් යුද්ධයක පැටලී ඇතැයි සිතමු. ආයුධ වෙළෙන්දා ප‍්‍රහාරක ආයුධ එක් පාර්ශ්වයකට සපයන අතර ප‍්‍රතිප‍්‍රහාරක අවි අනෙක් පාර්ශ්වයට සපයයි. ඔවුන් වඩ වඩාත් යුද වදින අතර අවි ආයුධ සඳහා ඉල්ලූම ඒ තරමටම ඉහළ නගී. ආයුධ වෙළෙන්දා නිෂ්පාදනය පවත්වාගෙන යමින් ඉල්ලූම සපුරාලයි.

මොනම සංකීර්ණ තත්ත්වයක් යටතේ වුවද නීත්‍යනුකූලව හෝ නැතිව හෝ කරන ලෝක ආයුධ නිෂ්පාදනය, නීත්‍යනුකූල ආණ්ඩු, සමාගම් සහ නීතියෙන් අනුමත නැති ව්‍යාපාර ද සිය ධනයට නියමින් හෝ අනියමින් එක්කර ගනී.
ආර්ථික විද්‍යාව යනු ධනය මවාගැනීමයි. අඩු තැන සිට වැඩි තැනට ගෙන යාම කොයියම්ම හෝ ආර්ථික ක‍්‍රියාවකින් උපයන ධනය, දළ දේශීය නිෂ්පාදනය යන මිනුම් දණ්ඩ යටතේ රටේ මුළු ධන නිෂ්පාදනයට එක් කරගනී.

චීනය හැර ලෝකයේ ආයුධ නිෂ්පාදනය කරන රටවල් 100 විසින් සපයා ඇති ආයුධ නිෂ්පාදනයේ වටිනාකම, ස්ටොක් හෝම් ජාත්‍යන්තර සාම සමීක්ෂණ ආයතනයේ වාර්තා අනුව අ.එ.ජ.ඩොලර් බිලියන 400 කි. (ඇමරිකාව, රුසියාව සහ බි‍්‍රතාන්‍යය යන රටවල් ඉහළින්ම සිටින රටවල් 10ට ඇතුළත්ය.* මෙම රටවලට ආයුධ නිෂ්පාදන කොම්පැනි 66ක් අයිති අතර ඇමෙරිකාවට පමණක් කොම්පැනි 47ක් අයිතිය.

ඉහළින්ම සිටින සමාගම් 100න් සපයා ඇති ආයුධ ප‍්‍රමාණයෙන් හරි අඩක්ම සපයා ඇත්තේ සමාගම් 10ක් විසිනි. එයින් පහක් නම් ඇමරිකාවේ ඛදජනයැැා ඵ්රඑසබ, ඊදැසබට, ඍ්හඑයැදබ, භදරඑය ෘරදච ඨරමප්බ සහ ඨැබැර්ක ෘහබ්පසජි යන සමාගම්ය. අනෙක් 5 නම් බි‍්‍රතාන්‍යයේ ඊ්ෑල යුරෝපා සංගමයේ ්සරඊමිල ප‍්‍රංශයේ ඔය්කැි , ඉතාලියේ ඛැදබ්රාද සහ රුසියාවේ ්ඛඵ්’ ්භඔෑශ යනුවෙනි.
ලෝකයේ ප‍්‍රධාන පෙළේ වාණිජ ගුවන් යානා නිපදවන ඊදැසබට සහ ්සරඉමි යන සමාගම් දෙකේ ප‍්‍රධානම කාර්යය අවි ආයුධ නිපදවීම නොවුණද ඔවුන් ප‍්‍රධාන පෙළේ ආයුධ නිපදවන රටවල් 10ට ඇතුළත්ය. ලෝකයේ විශාලම අවි නිෂ්පාදකයා වන ඛදජනයැැා ඵ්රඑසබ සමාගම එක් යුගයකදී වාණිජ ගුවන් යානා නිෂ්පාදකයෙකුව සිටි අතර එහි අවි ආයුධ අලෙවියේ වටිනාකම ලංකාවේ ද.දේ.නි.යෙන් අඩකට වඩා වැඩිය.

2018 වර්ෂයේදී, වාහන නැව් සහ ගුවන්යානා හැර අවි ආයුධ සහ උණ්ඩ පතරොම් පමණක් අපනයන වටිනාකම අ.එ.ඩො. මිලියන 15 ක් වූ බව ජාත්‍යන්තර වෙළෙඳාම් සංඛ්‍යාන සිතියම පෙන්වා දෙයි. එයින් 38% ක් සපයා ඇත්තේ ඇමෙරිකා එක්සත් ජනපදය විසිනි. අනෙක් විශාලතම අවි ආයුධ අපනයනය කළ රටවල් වූයේ ඉතාලිය, බල්ගේරියාව, ඊශ‍්‍රායලය, දකුණු කොරියාව, ස්පාඤ්ඤය, ජර්මනිය ඩෙකොස්ලෝවැකියානු ජනරජය, ඔස්ට‍්‍රියාව සහ බ‍්‍රසීලයයි. මෙම අපනයනවලින් අඩක් ම මිලදීගෙන ඇත්තේ පොහොසත් ඔපෙක් රටවල් විසින් වන අතර අනෙක් අර්ධය මිලදී ගෙන ඇත්තේ සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවල් විසිනි. සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවලට දියුණු අවි ආයුධ නිෂ්පාදනයට අවතීර්ණ වීමට අවශ්‍ය සම්පත් හෝ තාක්ෂණය නැත. සමාජය ඒවා පිටතින් මිලදී ගැනීමට එම රටවලට බල කෙරී ඇත. කෙසේ නමුත් බ‍්‍රසීලය, චීනය සහ ඉන්දියාව වැනි විශාල වශයෙන් දියුණු වෙමින් පවතින රටවල් අවි ආයුධ නිපදවන රටවල ගැනුම්කරුවන් අතර දැනටමත් ඉහළ තත්ත්වයක් දිනා ගෙන ඇත.

ආණ්ඩුවල යුද වියදම් අවි නිෂ්පාදනවලට වඩා පුළුල්ය. මන්ද ආණ්ඩුවලට යුද කටයුතු ආශ‍්‍රිත වියදම් සඳහා බදු මුදල් භාවිතය ඇතුළත් වන නිසාය. ආණ්ඩුවල අවි නිෂ්පාදන ආනයනය වියදම් එහි ප‍්‍රා ග්ධන වියදම්වලට ඇතුළත් වෙයි. එහි ජංගම වියදම්වලට හමුදාවල වැටුප්, ගමනාගමන වියදම් සහ යුද කටයුතු නඩත්තු කිරීමේ වියදම්ද ඇතුළත් වේ.

සමස්තයක් වශයෙන් ලෝකය එහි ආණ්ඩුවල යුද පිරිවැය වෙනුවෙන් 2018 දී වැය කළ මුදල අ.එ.ජ.ඩොලර් බිලියන 1.8 කි. ීෂඡුඍෂ දත්ත සංඛ්‍යා අනුව ලෝකයේ විශාලතම යුද අවි අලෙවිකරුවන් වන අ.එ.ජනපදය, චීනය, සෞදි අරාබිය, ඉන්දියාව සහ ප‍්‍රංශය එක්ව දරා ඇති යුද වියදම් ලෝකයේ මුළු යුද වියදම්වලින් 60%කි. විශාලතම යුද වියදම්කරුවා වන අ.එ.ජනපදය පමණක් 2018 දී වැය කර ඇති මුදල අ.එ.ජ.ඩොලර් බිලියන 650 කි.

වර්ධනය සහ සේවා නියුක්තිය

විවිධ රටවල ගොඩනැගෙන මිලිටරි කටයුතු මෙන්ම යුද්ධ සහ ආරක්ෂණ තර්ජන නිසා මිලිටරි වියදම් වේගවත්ව වැඩිවෙමින් පවතී. එමගින් අවි ආයුධ නිෂ්පාදනයට සහ අලෙවියට ඇති ඉල්ලූම උත්පාදනය කෙරේ. එමෙන්ම අදාළ රටවල ද.දේ.නියට සෘජු දායකත්වය සපයයි. ඊට අමතරව යුද්ධ සඳහා කෙරෙන පිරිවැය විසින් රාශිභූත වන තිරසාර ආදායම් මෙන්ම රැුකියාවල් ද ලෝකය තුළ උත්පාදනය කරවයි. ලෝකය තුළ සාමය සහ ජනතාව සහ ජාතීන් අතර විශ්වාසය සාක්ෂාත් වුවහොත් එම නිසා සමහර රටවල ආර්ථික වර්ධනය අඩපණ වී රැුකියා වියුක්තිය ද ඉහළ නගිනු ඇත. වර්ධනය සහ සේවා නියුක්තිය, යුද ගැටුම්, අවිශ්වාසය හා සැකය තිරසාරව පවත්වාගෙන යාමට දෙන දිරි ගැන්වීම්ය. මොන ආර්ථික ලෝකයක් ද මේ.x

මිනුවන්ගොඩ නගරය පසු කොට බල්ලපාන ප‍්‍රදේශයේ ඩයමන්ඞ් පාස්තා කර්මාන්ත ශාලාව සොයාගෙන අපි ගියෙමු. සොයාගැනීමට අපහසු නොවීය. විනාශ වූ කර්මාන්තශාලාව තියෙන්නේ පාර අයිනේය. ඉදිරිපිට පොලිස් නිලධාරීන් කිහිපදෙනෙකු ආරක්ෂාවට සිටියි. තාප්පයෙහි දැවැන්ත අකුරින් ‘තම්බි එපා‘ යැයි ලියා ඇත. සම්පූර්ණයෙන්ම කඩා තිබුණු ගේට්ටුවෙහි විවර මැදින් ගිනිගෙන විනාශ වූ කර්මාන්තශාලාව පෙනෙන්නට ඇත. ඩයමන්ඞ් පාස්තා කර්මාන්ත ශාලාව මැයි 13 වැනිදා හවස්වරුවේ අන්තවාදීන්ගේ ප‍්‍රහාරයෙන් සම්පූර්ණයෙන්ම විනාශ වූවකි.

ආරක්ෂාවට සිටි පොලිස් නිලධාරීන් කී විදියට කර්මාන්ත ශාලාව ඇතුළේ කිසිදු යන්ත‍්‍රයක කොටසක්වත් ඉතිරි වී නැත. අපට ඇතුළට යන්නට අවසර නොලැබුණේ තවම රජයේ රස පරීක්ෂක දෙපාර්තමේන්තුවෙන් ස්ථානීය පරීක්ෂණයක් කර නැති නිසාය.

මෙම කර්මාන්ත ශාලාවේ හිමිකරු මුස්ලිම් ජාතිකයෙකු බව ඇත්තය. එහෙත් එහි සේවය කළ සේවකයන් 300ක් අතරින් බහුතර පිරිසක් සිංහල ජාතිකයන්ය. එය ආරම්භ කර තිබුණේ 2018 නොවැම්බර් මාසයේදීය. ඩයමන්ඞ් පාස්තා ව්‍යාපාරය වසර 60ක පමණ කාලයක් තිස්සේ තිබුණු එකකි. ඔවුන් මෑතකදී මෙම කර්මාන්ත ශාලාව ආරම්භ කර තිබුණේ ව්‍යාපාරයේ ශාඛාවක් ලෙසය. ඒ වෙනුවෙන් නවීන යන්ත‍්‍ර ගෙනැවිත් සවිකොට තිබී ඇත. එම යන්ත‍්‍ර සියල්ල විනාශ වී තිබේ. කර්මාන්ත ශාලාවේ හිමිකරු මොහොමඞ් ෆවුමි මහතා මෙසේ කීය.

‘පුරුද්දක් විධියටම අපේ ව්‍යාපාර ස්ථානයේ හැම ජාතියකම මිනිස්සුන්ව සමාන ලෙස සේවයට ගත්තා. අපේ මාකටින් මැනේජර්ගේ ඉඳලා ප‍්‍රඩක්ෂන් මැනේජර් වෙනකම් ඉන්න හැමෝම සිංහල ජාතික අය. මගේ මීමුත්තා, සීයා, මගේ තාත්තා හැමෝම කළේ මේ ව්‍යාපාරය. අපේ ප‍්‍රධාන කාර්යාලය තිබුණේ පෑලියගොඩ. පෑලිය ගොඩ අපිට ඉඩ නැති නිසා තමයි අපි මිනුවන්ගොඩට ආවේ. අපි මේ යන්ත‍්‍ර ඉතාලියෙන් ගෙන්වුවේ සෑහෙන මුදලක් වියදම් කරලයි. මේ කර්මාන්ත ශාලාවේ ගොඩනැගිල්ල, යන්ත‍්‍ර, විදුලිය ඇතුළු සියලූ දේවල්වලට රුපියල් කෝටි 70ක් විතර වියදම් කරලා තියෙනවා. සම්පූර්ණ ඉඩම අක්කර හතරහමාරක් විතර. අපට තියෙන රක්ෂණයෙන් ලැබෙන්නේ සිද්ධවෙච්ච විනාශයෙන් 60%ක් විතර. මේ ව්‍යාපාරය තව දියුණු කරගන්න අපි සැලසුම් කරලා තිබුණා. අපි බලාපොරොත්තු වුණේ තව මාස දෙකකින් විතර බල්ලපාන ගමේ තව මිනිස්සු දෙතුන් සීයකට රස්සාවල් දෙන්නයි. අපි තව මැෂින් ඇණවුම් කරලයි තිබුණේ.‘

එච්.ඒ. පියදාස මහතා කර්මාන්ත ශාලාවේ සේවය කළ පුද්ගලයෙකි. ඔහු බල්ලපාන ප‍්‍රදේශයේ පදිංචිකරුවෙක් නොවේ. බල්ලපාන කර්මාන්ත ශාලාව ආරම්භ කරන්නටත් පෙර සිටම ඔහු ඩයමන්ඞ් සමාගමේ සේවය කර ඇත. ඔහු අපට හමුවුණේ විනාශ කරන ලද ගේට්ටුව වෙනුවට තාවකාලික තහඩුවක් සවි කරමින් සිටියදීය. අප සමඟ කතාකරන්නට කැමති වූ කර්මාන්ත ශාලාවේ එකම සේවකයා ඔහුය.

‘අපි දන්නේ නම් මේ ෆැක්ටි‍්‍රය අයිති මහත්තයා මිනිස්සුන්ට සෑහෙන්න උදව් කළා කියලා විතරයි.මනුස්සයෙක් ඇවිල්ලා මහත්තයාගෙන් උදව්වක් ඉල්ලූවොත් රුපියල් 1000ක් හරි දෙනවා. කර්මාන්ත ශාලාවේ වැඩකරපු ගොඩක් අය සිංහල. හාම්පුතා මොන ආගමේ කෙනෙක් වුණත් හොඳ කෙනෙක් කියලා තමයි මට කියන්න තියෙන්නේ. මම මේකේ සුළු කම්කරුවෙක්. කාණු සුද්ධ කරන කෙනෙක්. ඒත් එහෙම වුණා කියලා කවදාවත් මාව ගණන් නොගෙන ගියේ නැහැ. මගේ ළඟට ඇවිදින් ඇවිත් කොහොමද කියලා අහලා හිනාවෙලා කතාකරන කෙනෙක් එයා. ඕනෑ කෙනෙක්ට සැලියුට් එකක් දාගෙන යන කෙනෙක්.‘ ඔහු එසේ කීය.

කර්මාන්ත ශාලාවේ සේවය කළ බල්ලපාන ගම්වාසීන් කිසිවෙකු අප සමඟ කතාකිරීමට කැමැත්තක් දැක්වූවේ නැත. එයට හේතුව කීවේ වෙනත් ගම්වාසියෙකි. කර්මාන්ත ශාලාව ගිනිතැබීමට ගමේම පිරිසක් සම්බන්ධ වී ඇත. ඒ නිසා ඒ ගැන කතාකරන්නට ගමේ අය දක්වන්නේ බියකි. එහි සේවය කළ කාන්තාවන් දෙදෙනෙකු සිටි නිවෙසකට ගොස් කතාකිරීමට අප උත්සාහ කළද ඔවුන් නිවසින් පිටට නොපැමිණ නිවස තුළටම වී සිටියේ මේ පහරදීමෙන් කම්පනයට පත්ව සිටි නිසාය. සිදුවීම ගැන තොරතුරු දන්නා අය කී විදියට පහරදීම මෙහෙයවා තිබුණේ පිටින් ආ පිරිසක් බව ඇත්තය. එහෙත් ඒ පහරදීමට අවට ප‍්‍රදේශවාසීන්ගේ සම්පූර්ණ සහයෝගය ලැබී තිබුණි.

මිනිත්තු විස්සක් පමණ ඇතුළත ඉදිරිපස ගේට්ටුව කඩා කර්මාන්ත ශාලාවට ඇතුළුවීමට අන්තවාදීන් 300ක පමණ පිරිසකට හැකිවී ඇත. තාප්පය උසින් වැඩි නිසා ගේට්ටුව කඩන තෙක් ඔවුන්ට ඇතුළුවීමට හැකිවී නැත. ඒ මොහොතේ සේවකයන් පමණක් කර්මාන්ත ශාලාව තුළ සිට ඇති අතර ඔවුන් පසුපසින් පිටවී තිබෙන්නේ ගේට්ටුව කඩන අතරතුරේය. මුලින්ම ආයතනයේ කාර්යාලවල තිබුණු සියලූම උපකරණ පොලූවලින් ගසා කුඩුකර ඇත. වීදුරු කඩා බිඳ දමා ඇත. කර්මාන්ත ශාලාවේ දැවැන්ත යන්ත‍්‍ර සූත‍්‍ර ගිනිතබා ඇත්තේ එක්වරම නොවේ. සෑහෙන වෙලාවකට පසුවය. ආරක්ෂක අංශවලට පැමිණ මේ විනාශය නවත්වන්නට ඕනෑ නම් වෙලාව තිබී ඇත.

කර්මාන්ත ශාලාව ගිනිතබා ඇත්තේ ටයර්, පෙට‍්‍රල් ආදිය රැුගෙනවිත්ය. දැනට ලැබෙන තොරතුරු අනුව ඒ සියල්ල සපයා ඇත්තේ ගම්වාසීන් පිරිසකි. ගම්වාසී කාන්තාවක නිර්නාමිකව පැවසුවේ රාත‍්‍රී වනතුරුම කර්මාන්ත ශාලාව ගිනිතැබූ බවය. පාන්දර දෙක පමණ වන තුරු විශාල ගින්නකින් කර්මාන්ත ශාලාව දැවුණු බව ඇය පැවසුවාය.

ඇත්තෙන්ම කර්මාන්ත ශාලාව අසල ගම්වාසීන් ඉන්නේද බියෙනි. අප පැමිණෙද්දී නිවෙස් තුළ සැඟවී කතා නොකර සිටි ඔවුන් යන්තමින් හෝ කතාකළේ මාධ්‍ය හැඳුනුම්පත පෙන්වීමෙන් පසුවය. ‘දන්නවානේ මුස්ලිම් අය ගම්වලට පැනලා කරන දේවල්‘ එක් කාන්තාවක් අපට ළං නොවී මඳක් ඈතින් සිට සැකයෙන් මෙන් එසේ කීවාය. ගම පුරා මුස්ලිම් ජනතාව පිළිබඳ ප‍්‍රවෘත්තිවලින් පැතිර ගොස් තිබෙන බිය නිසා ඩයමන්ඞ් පාස්තා කර්මාන්තශාලාව ගිනිතැබීමට ගම්වාසීන්ගේ සහාය ලැබී ඇතැයි අනුමාන කළ හැකිය. එහෙත් එයින් ගමටම සිදුව ඇත්තේ මහා විනාශයකි.
ගමට දැවැන්ත ආදායමක් වූ, දැනට කර්මාන්ත ශාලාවේ සේවයෙහි යෙදෙන ගම්වාසීන්ට අමතරව තවත් ගම්වාසීන් රැුසකට රැුකියා ලැබෙන ආදායම් මාර්ගයක් බවට නුදුරේදීම පත්වෙන්නට ඉඩ තිබුණු දැවැන්ත ව්‍යාපාරයක් ගිනිතබා විනාශ කරන්නට ඔවුන් උදව් දී ඇත. x

පාස්කු ඉරිදා ප‍්‍රහාරයෙන් පසු ඉස්මත්තට පැමිණි මාතෘකා අතර සාකච්ඡුා අවසන් නොවූ ප‍්‍රධානතම මාතෘකාවක් වූයේ පාසල් ය. එම ප‍්‍රහාරයෙන් පසු ආරම්භ නොවුණු කතෝලික පෞද්ගලික පාසල්වල ඉහළ ශ්‍රේණි මැයි 21 වෙනිදා ආරම්භ වන බව දෙමාපියන්ට දැනුම් දී ඇත. එමෙන්ම එම පාසල්වල අනෙකුත් පන්ති ඊළඟ සතියේ ආරම්භ වන බව දැනුම් දී ඇත.

අප පසුගිය අවස්ථාවල පෙන්වා දුන් පරිදි කතෝලික වේවා වෙනත් ආගමික හෝ පෞද්ගලික කාණ්ඩායමක් විසින් පවත්වාගෙන යනු ලබන මේ පාසල් පවතින්නේ අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයේ අනුමැතිය යටතේය. ඒවා අධීක්ෂණය කරන්නේ අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයය. අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයේ චක‍්‍රලේඛ බොහෝමයක් මේ පාසල්වලට ද පොදු ය. එහෙත් කතෝලික පෞද්ගලික පාසල් යළි විවෘත කරන්නේ මට වුවමනා දිනයේයැ’යි කොළඹ අගරදගුරු මැල්කම් කාදිනල් රංජිත් හිමියන් කී විට අප දුටුවේ අධ්‍යාපන ඇමතිවරයෙකු හෝ අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයක් මේ රටේ නැති සෙයක්ය.

ඉතිහාසය පුරාම කතෝලික හෝ කතෝලික නොවන අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයේ අනුමැතිය හිමි පෞද්ගලික පාසල් කටයුතු කර ඇත්තේ එම පාසල්වලට හෝ ඒවා පාලනය කරනු ලබන ආගමික සංස්ථාවලට ඕනෑ පරිදි බව රහසක් නොවේ.

මේ සාකච්ඡුා කරන්නට යන්නේද එවැනි පෞද්ගලික පාසල් සම්බන්ධයෙන් අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය කටයුතු කර ඇති පිළිගත නොහැකි තත්වයක් පිළිබඳව සහ එවැනි පෞද්ගලික පාසල් සම්බන්ධයෙන් කටයුතු කරන්නට යන ආකාරයක් පිළිබඳවය.

අධ්‍යාපන අමාත්‍ය අකිල විරාජ් කාරියවසම් ඊට අදාළ කැබිනට් සංදේශ ඉදිරිපත් කර ඇත්තේ 2018.04.26 දින සහිතවය. ‘රජයේ අනුමත පෞද්ගලික පාසල්වල ශාඛා පාසල් රෙගුලාසිගත කිරීම හා ආධාර නොලබන පෞද්ගලික පාසල් 13ක් සඳහා ගුරු වැටුප් ආධාර ලබාදීම’ යන්න එහි මාතෘකාවය.
කැබිනට් පත‍්‍රිකාව ඉදිරිපත් කරන මොහොත වන විට අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය යටතේ ලියාපදිංචි වී ඇති රජයේ අනුමත පෞද්ගලික පාසල් සංඛ්‍යාව 80 කි. ඒවා 1960 දී හා 1961දී විශේෂ පනත් දෙකක් මගින් රජයට පාසල් පවරා ගැනීමේදී පවරා නොගත් පාසල් වේ. එම පාසල් තවදුරටත් පෞද්ගලික අයිතිය යටතේ පවතින නමුත් රජයේ අධ්‍යාපන ප‍්‍රතිපත්තිවලට අනුකූලව අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයේ අධීක්ෂණයට යටත් පාසල් ලෙස පවත්වාගෙන යනු ලබන බව කැබිනට් සංදේශයේ සඳහන් වෙයි.

එමෙන්ම එම පාසල් සඳහා පාසල් නිල ඇඳුම් හා පෙළපොත් රජය නොමිලේ ලබාදෙන බවත් එම පාසල් අතරින් පාසල් 36කට ගුර ැවැටුප් සඳහා ආධාර ලබාදෙන බවත් එහි සඳහන්ය. (අර්ධ රාජ්‍ය හෙවත් ීැපස ඨදඩැරබපැබඑ ීජයදදක ලෙස හැඳින්වෙන්නේ මේවාය.* මාතෘකාවට අදාළ කරුණ සාධාරණීකරණය සඳහා කැබිනට් සංදේශය ගෙන හැර දක්වන කරුණු අධ්‍යාපන අමාත්‍යවරයාට මිස අපට නම් සාධාරණය කිරීමට නොහැකිය. නාගරීකරණය හා ජනගහනය ඉහළ යාම මත ශ‍්‍රී ලංකාවේ ජාතික හා පළාත් පාසල්වලට දරුවන්ට ඇතුළත් කර ගැනීම සඳහා ඉතා විශාල වශයෙන් වැඩි වන ඉල්ලූම සපුරාලීමට අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය හා සියලූම පළාත් අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශ දැඩි පරිශ‍්‍රමයක් දරන බවත්, අද වන විට එය විශාල සමාජ ගැටලූවක් බවට පත්වී ඇති බවත් එහි සඳහන් කරයි. එමෙන්ම රටේ විවිධ ප‍්‍රදේශවල පවත්වාගෙන යනු ලබන ජාත්‍යන්තර පාසල් හා පෞද්ගලික පාසල් සමාගම් පනත යටතේ ලියාපදිංචි කර පවත්වාගෙන යන බැවින් ඒවා අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයේ අධීක්ෂණයට යටත් නොවන බවත්, ඒ නිසාම එම පාසල් දෙමාපියන් තුළ දරුවන් පාසලට ඇතුළත් කිරීමේ විශ්වසනීය විකල්පයක් නොවන බවත් එහි සඳහන්ය. ඒ නිසාම විශ්වසනීය විකල්පය ලෙස අධ්‍යාපන අමාත්‍යවරයා සිතන්නේ අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයේ අනුමැතිය සහිත පෞද්ගලික පාසල්ය. ඒ අනුව ගුරු වැටුප් ආධාර සඳහා ඉල්ලූම් කර ඇති රජයේ අනුමත පෞද්ගලික පාසල් විද්වත් කමිටුවක් විසින් නිරීක්ෂණය කර ඉහළම ලකුණු ලබා ගත් පාසල්13ක් රජයේ ආධාර හෙවත් ගුරු වැටුප් ලබාදීමට තෝරාගෙන ඇත. එම පාසල් වනුයේ ශ‍්‍රී සුමේධ විද්‍යාලය ගම්පහ, ආවේ මරියා විද්‍යාලය බෝලවලාන, නාලන්දා විද්‍යාලය කුණ්ඩසාලේ, සුර¥තික බාලිකා විද්‍යාලය පයාගල, සිරිසුමන බෞද්ධ විද්‍යාලය බියගම, ශ‍්‍රී චන්ද්‍රානන්ද බෞද්ධ විද්‍යාලය මහනුවර, එන්සෙෆ් බෞද්ධ විද්‍යාලය මුල්ලේරියාව නව නගරය, මිනර්වා විද්‍යාලය මාතර, ශ‍්‍රී රාහුල විද්‍යාලය අනුරාධපුර, සිංහල බෞද්ධ විද්‍යාලය මාතලේ, ඉන්ද්‍රසිරි විද්‍යාලය පිටකෝට්ටේ, මහමෙව්නාව බෞද්ධ විද්‍යාලය දේවාලගම හා විද්‍යානි විද්‍යාලය ජාඇළ යන ඒවාය. මේ පාසල්වල අනුමත වූ ගුරු සංඛ්‍යාවට වැටුප් ගෙවීම සඳහා වාර්ෂිකව වැය වෙතැයි ගණන් බලා ඇති මුදල රුපියල් මිලියන 160කි. ඒ ගුරුවරුන් 381 දෙනෙකු සඳහා ය.

එම පාසල් 13හි මුළු ශිෂ්‍ය සංඛ්‍යාව 10,366කි. කැබිනට් පත‍්‍රිකාවේ ඇති අනෙක් යෝජනාව වන්නේ දැනට රජයේ ආධාර ලබන පෞද්ගලික පාසල් 7ක් ආරම්භ කර ඇති ශාඛා පාසල් 9ක ගුරු මණ්ඩල සදහාද ගුරු වැටුප් ආධාර ලබාදිය යුතු බවය. එසේ ශාඛා පාසල් ඇති කිරීම ප‍්‍රශ්නයක් නැත.

එහෙත් ප‍්‍රශ්නය ඇත්තේ එම ශාඛා පාසල් ඇතිකිරීමේදී සිදුකර ඇති ක‍්‍රියාව තුළය. ශාඛා පාසල් පිහිටුවීමේදී මව් පාසල් කර ඇත්තේ මව් පාසලේ ශිෂ්‍ය සංඛ්‍යාවට ශාඛා පාසලේ ශිෂ්‍ය සංඛ්‍යාවද එකතුකර එම ශිෂ්‍ය සංඛ්‍යාව මව් පාසලේ ශිෂ්‍ය සංඛ්‍යාව ලෙස දක්වමින් එම ශිෂ්‍ය සංඛ්‍යාවට සරිලන ලෙස ගුරු සංඛ්‍යාව ද අනුමත කරගෙන ගුරු වැටුප් ආධාර හොර රහසේ ලබාගැනීම ය.
මේ නිසා කැබිනට් පත‍්‍රිකාවෙන් යෝජනා කරන්නේ එම ශාඛා පාසල්වල ගුරුවරුන් දැනටමත් ගුරු වැටුප් ආධාර ලබන බැවින් එම ශාඛා පාසල්වලට ගුරු වැටුප් ආධාර ලබාදීමේදී රජයට අමතරව බරක් දැරීමට සිදු නොවන බවයි.
එමෙන්ම ඉදිරියේදී මව් පාසලක්, යම් ස්ථානයක ශාඛා පාසලක් ආරම්භ කිරීමේදී එක් මව් පාසලක් සඳහා උපරිමය ශාඛා පාසල් 5ක් ආරම්භ කිරීමේ අනුමැතිය ලබා දීමටත් අවසර ඉල්ලා ඇත.

මේ යෝජනා සැමටම කැබිනට් මණඩල අනුමැතිය ලැබී ඇත. ඒ අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශ ලේකම් විසින් එම පාසල් සම්බන්ධයෙන් ක‍්‍රියාමාර්ග ගැනීමට යටත්වය.

මෙහිදී බරපතළ ප‍්‍රශ්නයක් පැන නගින්නේ ඉහත දෙවන යෝජනාව සම්බන්ධයෙන්ය. එහිදී මව් පාසල් කර ඇත්තේ පැහැදිලිවම බරපතළ වංචාවකි. අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයේ අනුමැතිය සහිතව වැටුප් ආධාර ලබන මව් පාසල ලෙස දක්වමින් අලූතින් ඇතිකරන ලද වෙනත් පාසල්වල ළමුන් ද ඇතුළත් කරමින් එම පාසල්වල ගුරුවරුන්ට මව් පාසලේ නාමය යටතේ ගුරු වැටුුප් ආධාර රජයෙන් ලබා ගැනීමය.

එවැනි වංචාවක් අනාවරණය වීමෙන් පසු අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය පළමුවෙන්ම කළ යුතු වන්නේ එම වංචාව සම්බන්ධයෙන් අවශ්‍ය අවශ්‍ය පියවර ගැනීමය. සාවද්‍ය කරුණු දක්වා වංචා සහගතව රජයෙන් ලබාගෙන ඇති මුදල් අයකරගැනීමට පළමුවෙන්ම පියවර ගත යුතුය. වංචා සහගතව ගෙවීම් ලබාගත් මව් පාසල්වලට කරන ගෙවීම් වහාම නැවැත්වීමත්, ඊට සම්බන්ධ පිරිස්වලට එරෙහිව නීතිමය පියවර ගැනීමත් ඒ අනුව සිදුවිය යුතුය.
ඒත අපේ හිත හොඳ අධ්‍යාපන අමාත්‍යවරයා හා කැබිනට් මණ්ඩලය කර ඇත්තේ එම වංචාව හෙවත් රජයේ මුදල් වංචා කිරීම අතීතයට බලපාන පරිදි සාධාරණය කර අනාගතයට බලපාන පරිදි නීත්‍යනුකූල කිරීමය.

මේ ආකාරයට එම හොරකම කර ඇති පාසල් එසේ මෙසේ ඒවා නොවේ. ශාන්ත පීතර විද්‍යාලය බම්බලපිටිය ඉන් එකකි. එය, ශාන්ත පීතර විද්‍යාලය, උඩුගම්පොල ගම්පහ හා ශාන්ත පීතර විද්‍යාලය (ශාන්ත ජූඞ් විද්‍යාලය* කුරණ මීගමුව ලෙස පවත්වාගෙන ගිය ශාඛා පාසල් දෙක සදහාම මව් පාසලේ නමින් රජයෙන් හොරට ගුරු වැටුප් ආධාර ලබාගෙන ඇත. ඒ ආකාරයට මරදාන ශාන්ත ජෝසප් විද්‍යාලයද ශාඛා පාසල් දෙකක් නමින් රජයෙන් හොරට ගුරු වැටුප් ආධාර ලබාගෙන ඇත. එම ශාඛා පාසල් දෙක වන්නේ ශාන්ත ජෝෂප් විද්‍යාලය එඬේරමුල්ල, වත්තල හා ශාන්ත ජෝෂප් විද්‍යාලය, මීගමුව යන්නය. මීගමුව මාරිස්ටෙලා විද්‍යාලය- මාරිස්ටෙලා විද්‍යාලය තිඹිරිගස්කටුව යනුවෙන්ද, කළුතර සිරිකුරුස විද්‍යාලය - සිරිකුරුස විද්‍යාලය පයාගල යනුවෙන්ද, පන්නිපිටිය ක‍්‍රිස්තුරාජ විද්‍යාලය- ක‍්‍රිස්තුරාජ විද්‍යාලය වැලිවේරිය යනුවෙන්ද, මීගමුව ලොයලා විද්‍යාලය- ලොයලා විද්‍යාලය බෝපිටිය යනුවෙන්ද, බොරැුල්ල වෙස්ලි විද්‍යාලය - වෙස්ලි විද්‍යාලය කටුනායක යනුවෙන්ද ශාඛා පාසල් පවත්වාගෙන ගොස් මව් පාසලේ නමින් එම ශාඛා පාසල්වල ගුරුවරුන්ට රජයෙන් හොරට ගුරු වැටුප් ආධාර ලබා ගෙන ඇත. මේවායින් වෙස්ලි විද්‍යාලය හැරුණු විට ඉතිරි පාසල් අයත් වන්නේ කාදිනල්තුමාගේ කතෝලික සභාවට ය. කතෝලික පෞද්ගලික පාසල් වශයෙන් කාදිනල්තුමා හඳුන්වන්නේ මෙම පාසල්ද ඇතුළු පාසල් 50ක පමණ සංඛ්‍යාවක්ය. මේ පාසල් පාලනය කරන්නේ කතෝලික සභාවය.

ඒවායෙහි විදුහල්පතිවරු පූජකතුමන්ලා හෝ කතෝලික පැවිදි සෙහොයුරෝය. මේ පාසල්වලට අදාල ගුරු වැටුප් අධ්‍යාපන අමාත්‍යංශය බැර කරන්නේ කතෝලික සභාවටය. කතෝලික පාසල් පිළිබඳ සාමාන්‍යාධිකාරි පියතුමා යටතේ එය ක‍්‍රියාත්මක වේ. වෙස්ලි විද්‍යාලය යනු මෙතෝදිස්ත සභාවට අයත් පාසලක්ය. කිතුනු දහමේ විනය ශීලය වන දස පනත අනුව බොරු සාක්ෂි කීම වරදකි. කිතුනු සභා පාලනය කරන මේ පාසල් අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයට හෙවත් රජයට බොරු සාක්ෂි කියා ඇත. සොරකම් කිරීම ද වරදකි. මේ පාසල් රජයේ මුදල් සොරකම් කළා යැයි මෙහිදී කිව හැකිය. මෙහිදී පැන නගින තවත් ප‍්‍රශ්නයක් වන්නේ ඉහත කී ශාඛා පාසල්වලට දරුවන් ඇතුළත් කළ දෙමාපියන් එම පාසල් රජයේ ගුරු වැටුප් ආධාර ලබන පාසල් වශයෙන් ඒවා ගැන දන්නේ ද යන්නය. සාමාන්‍යයෙන් රජයේ ආධාර ලබන පාසලක් හා ආධාර නොලබන රජයේ අනුමත පෞද්ගලික පාසලක් පහසුකම් ගාස්තු වශයෙන් අයකරගන්නා ගාස්තු අතර පරතරයක් පවතී.

එහෙත් අපට පැන නගින ප‍්‍රමුඛතම ප‍්‍රශ්නය වන්නේ මෙම සොරකම නීත්‍යනුකූල කිරීමට කැබිනට් පත‍්‍රිකා ඉදිරිපත් කළ අධ්‍යාපන ඇමතිවරයාද, එය අනුමත කළ ජනාධිපති, අගමැති ඇතුළු කැබිනට් මණ්ඩලයද, මේ පාසල් පාලනය කරන කිතුනු සභාවල නායකයන් ද මේ ගැන කියන්නේ කුමක්ද යන්නය. x

වෙහිකල් ස්පෙයා(ර්* පාට්ස් , ටූල්ස්, රබර් හෝස් අයිටම්, ලයිට් වර්ග මෙකී නොකී ඕනෑම ආකාරයක වාහන අමතර කොටසක් මිලට ගැනීමට යමෙක්ට අවශ්‍යය නම් ඊට ඇති අවසාන බලාපොරොත්තුව පිටකොටුවේ සිට රුපියල් දොළහක බස් ගාස්තුවක දුරින් ඉටු කර ගන්නට බැරි වූවා නම් ඒ සඳහා ඇති ආසාව අතහැර දැමිය යුතුය. මන්ද පංචිකාවත්තේ නැති ස්පෙයාර් පාට්ස් වාහන කොම්පැනියෙන් වත් හොයා ගන්න බැරි නිසාය. ඒ නිසා දිනකට තම වාහනයට අවශ්‍ය කරන අමතර කොටස් ලබා ගත හැකි අවසාන සහ ලාබදායිම තැන සොයා මේ විදියේ එහා මෙහා යමින් කඩ සාප්පු,
ස්පෙයාර් පාට්ස් තට්ටු පීරන පාරිභෝගිකයන් සිය ගණනක් සොයා ගැනීම ඉතා පහසුය. එවන් තැනක් ලංකාවේ වේ නම් එය පංචිකාවත්තයි. නමුත් ලියුම්කරු කියන්නට යන්නේ පංචිකාවත්තේ ස්පෙයාර් පාට්ස් ගැනවත්, එහි යන එන්නන් ගැනවත් නම් නොවෙයි. මේ දිනවල රටේ ප‍්‍රධාන මාතෘකාව වී තිබෙන ජාතික ආරක්ෂාව සඳහා වන වැඩ පිළිවෙල නිසා කබලෙන් ලිපට වැටුණු පංචිකාවත්තේ තට්ටු කඩ වෙළෙඳුන් ගැනයි. තට්ටු කඩ යනු; මහල් සහිත කඩ නොවේ. තට්ටුව යන නමින් ඔවුන් හඳුන්වා ගන්නා අඩි තුනක් දිග අඩි හයක් උස වානේ වලින් නිමවන ලද කුඩා වෙළෙඳ සැළ ගැනයි.

”ජාතික ආරක්ෂාවට සහය වන්න” ඒ මොහොමඞ් ෆායිස් මා වෙත දිගු කළ හැඳුනුම්පතේ පසුපස ඉහළින් ම සදහන් කොට තිබූ වදනයි. එවක ස්වයං රැුකියා නියුක්තිකයන්ගේ සංගමයේ ප‍්‍රධාන ලේකම්ව සිටි මංජුල පටබැඳිගේ සහ එම සංගමයේ පංචිකාවත්ත ශාඛාවේ සභාපතිව සිටි පී.අයි.හින්ඩිල් ගේ අත්සන් වලින් යුතුව නිකුත් කරන ලද එම වෙළෙඳ හැඳුනුම්පත කියා පෑවේ මොවුන් අනවසරයෙන් වෙළෙඳාමේ නියුතු වන්නන් නොවන බවයි. ”ඉස්සර ගෝඨාභය මහත්තයා නාගරික එකේ ඉන්න කාලේ අපි බිස්නස් කරපු තට්ටු සිකුරිටි එකට බාධාවක් කියලා තමයි අපිට මේ අලූත් තට්ටු හදාගන්න කිව්වේ. කලින් තිබ්බ ඒවාට රෝද තිබුණා. ඒකට වඩා මේක සේෆ්ටි කියලා තමයි අපිට මේ තට්ටුව ගන්න කිවේවේ. එහෙ මෙහෙ අරන් යන්නත් බැරි නිසා හැමෝටම හැමදාම බිස්නස් කරන්න ස්ථිර තැනක් වෙන් කරලාත් දුන්නා.” ඒ අනුව වසර ගණනක් තමන්ටම ස්ථිර වූ තැනක තමන්ගේ ව්‍යාපාරයක් කරගෙන මොවුන් ජීවත්ව ඇත. මෙලෙස මෙම ව්‍යාපාර කටයුත්තෙන් සිය දිවි ගැට ගසා ගෙන ඇති අය ගණනින් 144කි. නමුත් අද පංචිකාවත්තට ගිය විට එකදු තට්ටුවක්වත් දැක ගන්නට හැකි වන්නේ නැත.මන්ද එවර ” ජාතික ආරක්ෂාවට සහය වන්න.” කියා නාගරික සංවර්ධන අධිකාරිය යටතේ නිර්දේශ කළ තට්ටු සියල්ලම මෙවර ‘ජාතික ආරක්ෂාවට සහය වන්න’ කියා එතැනින් ඉවත් කොට තිබෙන නිසාය.

ඉකුත් මැයි 06 වනදා මරදාන පොලිසියේ රථවාහන අංශයේ පොලිස් නිලධාරින් පැමිණ දැනුම් දීමෙන් අනතුරුව පැය කිහිපයක් ඇතුලත සිය වෙළෙඳ තට්ටු සියල්ලම ඉවත් කර ගැනීමට ඔවුන්ට සිදුව තිබුණි. පොලිස් නිලධාරින් ඔවුනට දන්වා ඇත්තේ එසේ නොකළ හොත් ඔවුන්ට එරෙහිව නිතිය ක‍්‍රියාත්මක කරන බවයි. අවසානයේ තමන්ට සිදු වූ අසාධාරණ පිළිබඳව විමසීමට පොලිසිය වෙත ගොස් ඇති මොහොමඞ් මුන්ටාස් ඇතුළු පිරිසට මරදාන පොලිස් ස්ථානයේ ස්ථානාධිපති තුමන් ප‍්‍රකාශ කොට ඇත්තේ තමන් මේ පිළිබඳව වැඩි විස්තරයක් නොදන්නා බවත් මේ කටයුත්ත සම්පුර්ණයෙන්ම සිදු කළ ඇත්තේ රථවාහන අංශය විසින් බවත්ය. ඉඳින් මේ හතරබීරි කතාව ගැන අනිද්දා අප මරදාන පොලිස් ස්ථානාධිපති සරත් පෙරේරා මහතාගෙන් විමසූ විට ඔහු කියා සිටියේ ” පවතින ආරක්ෂක තත්ත්වය නිසා ආරක්ෂක කමිටුවෙන් ගත්ත තීරණයක්. ඒ නිසා ආයේ කවදා ඒ කඩවල් අරින්න පුළුවන් වෙයිද කියලා කියන්න අමාරුයි. මටත් තේරෙනවා මෙතන ප‍්‍රශ්නයක් තියෙනවා .” කියාය. ඔහුත් ප‍්‍රකාශ කරන අන්දමින් සැබෑවටම මේ අසරණ වෙළෙඳුන්ගේ ජීවන මාර්ගය අඩාල වීම ප‍්‍රශ්නයකි. නමුත් මේ වෙනුවෙන් විකල්පයක් ඉදිරිපත් නොකොටම කඩිමුඩියේ මෙම වෙළෙඳසැල් ඉවත් කිරීමට තීරණය ගැනීම කෙතරම් අසාධාරණද?

අප එහි යන විටත් (මැයි 11* ඔවුන්ගේ ආදායම් මාර්ගය සම්පුර්ණයෙන්ම ඇණහිට දින පහක් ගතව ගොසිනි. ඒ සඳහා කිසිම පාර්ශවයක් විසඳුමක් ලබා දීමට ඒ වන විටත් ඉදිරිපත්ව සිටියේ නැත. සිදුව ඇත්තේ ඔවුන්ගේ කඩ තට්ටු අතුරු මාවත් වල සහ හිස් බිම් වල තැනින් තැන පසෙකට කර දමා තිබීම පමණි. බලූ බැල්මටම ආරක්ෂාව පිළිබඳව ගැටලූව ඇති වන්නේ දැනුයි. ඉස්සර තම තට්ටුව අසල දවස පුරාම රැුඳී සිටි අය දැන් එහි නැත. කිසියම් ත‍්‍රස්ත ක‍්‍රියාවක් හෝ ආරක්ෂාවට හානි වන ආකාරයේ කඩාකප්පල් ක‍්‍රියාවක් සඳහා එම වෙළෙඳ තට්ටු භාවිත කිරීමට කාට හෝ ඇත්තේ විවර වුණු ඉඩකි. ”ඉස්සර යුද්දේ කාලේ කොළඹට වාහන වලින් බෝම්බ ගෙනාවනේ. අපි ඒ කාලේ හොඳ ඇලට් එකේ හිටියේ මේ තැන් වල නවත්තන වාහන ගැනත්. දැනුත් වාහන වලින් බෝම්බ ගේනවා කියලනේ කියන්නේ? හදිසියේ හරි මේ වගේ තැනක ගෙනත් ඒ වාහනයක් නතර කරලා තිබ්බොත් දැන් කවුද කියන්නේ? ඒ මොන දේටත් හිටියේ අපි. එත් අපිව එළවලා දැම්මා.” එසේ කීවේ මොහොමඞ් හමීම් ය.

මින් පෙර ඉතිහාසයේ මේ කඩ සාප්පු ඉවත් කොට ඇත්තේ එක් වරකි. ඒ 1998 වසරේ ශ‍්‍රී ලංකාව සාක් සමුළුව සඳහා සත්කාරක රට ලෙස ක‍්‍රියාත්මක වූ කාලයේදීය. ඒ පූර්ව දැනුම් දීමකින් යුතුව දින 10ක් සඳහාය. ඉන් පසු මේ දක්වා මේ කඩ සාප්පු කිසිවක් ඉවත් කොට නැත. මෙවර ඔවුන්ට යන එන එන මං නැතිව ගොසිනි. පරම්පරා දෙකකට පෙර සිට මේ රස්සාවෙන් යැපෙන සිංහල දෙමළ මුස්ලිම් ක‍්‍රිස්තියානි කිසිවෙකුට ජාති හෝ ආගම් භේදයකින් තොරව පාරට විසිව ඇත. ඒ බව ඔවුන්ගේ මුහුණුවල ලියවී ඇති අයුරු දුටිමි. ඇතැමුන් තමන්ගේ දරුවන් සිහි කර පිච්චි පිච්චි සිටිති. ඇතැමුන් දිනපතා ගෙවීමේ පොරොන්දුවෙන් පොළියට ගෙන තට්ටුව දාගත් අය පොළී එකතු කරන්නන්ට බයේ එහෙ මෙහෙ සැඟවෙති. මේ දිනවල ඔවුන්ගේ දින චර්යාවයි එයයි.

ඔවුන්ගේ කඳුළු කතාවළ වලට දුක්ගන්නා රාල කෙනෙකු සේ සවන්දීමට වුණෙමි. ” මුලින් පාරේ තැන් තැන් වල බඩු දාගෙන බිස්නස් කරනවා, ප‍්‍රශ්න වුණාම අයින් කර ගන්නවා ඔහොම තමයි ජිවත් වුණේ. පස්සේ පොඩියට තට්ටුවක් හදාගත්තා. ඒ ඉන්නකොට අපිට කිව්වා අලූත් තට්ටු වල විතරක් බිස්නස් කරන්න කියලා. තට්ටුවක් හදන්න ලක්ෂයකට වැඩිය යනවා. එක හදා ගන්න විදියක් නැතුව ඉන්නකොට පල්ලියෙන් තමයි මේ තට්ටුව හදලා දුන්නේ. අල්ලාහ් ට ස්තුති වෙන්න යාන්තම් මේකෙන් ජිවිතේ ගැටගහගත්තා. දුවලා කසාද බන්දලා දුන්නෙත් මේකෙන් තමයි. මේක නැති වුණොත් මොනා කරන්නද කියලා හිතා ගන්න බැහැ. අනික මේ නෝම්බි කාලේ අතේ සල්ලිත් නෑ. ඉතුරු කරගත්ත ටිකකින් මේ දවස් ටික ඇදගෙන යනවා. ඉස්සරහට මොනා කරන්න වෙයිද කියලා කවුද දන්නේ ?” වසර විසි නවයක් මේ විදියෙන් ජිවිතේ උපයාගත් මොහොමඞ් ෆාසි අසන් අසන්නේ පැනයකි. නෝම්බි කාලය අවසන්ව උදා වන අවුරුද්දට සාමාන්‍යයෙන් ස්ලාම් භක්තිකයන් අත දිග හැර වියදම් කරන කාලයකි. එත් මෙවර අසන්ට සහ මෙහි අනෙත් අයට ඇත්තේ ඒ ගැන බලාපොරොත්තුවකි. ” මේ ඉන්නේ ලියනේ අයියා. මෙයා මේකේ සෑහෙන කාලයක් හිටපු කෙනෙක් මෙයා දන්නවා විස්තර. ” පිරිස අතර සිටි අයෙක් අත දිග හැර ලියනගේ මහතා පෙන්නුවේය.

වරුණ සූරියආරච්චි

1993 වසරේ මේ වීදියේ ම තැඹිලි විකුණමින් සිට පසුව වාහන අමතර කොටස් වෙළෙඳාමට එක්ව තම ජීවිතය ගැටගසා ගන්නා ලියනගේ මෙවන් කතාවක් කිවේය. ” අපි මේ කරන්නේ රස්සාවක් තමයි. එත් මේක ඊට වඩා සේවයක්. සාමාන්‍යයෙන් දවසකට එන විස්සක් විසි පහක් වගේ දෙනෙක්ගෙන් හම්බෙන කීයෙන් හරි තමයි පවුල ඇදගෙන යන්නේ. කොහොම හරි දැන් එකත් ඉවරයි. ඔය කවුරුත් ආරක්ෂාව නෑ කියලා අපිව අයින් කරාට අපේ ළමයි කන බොන විදිහ ගැන හොයලා බැලූවේ නැහැ. මේක තනිකර අසාධාරණයි. අනික ආරක්ෂාව ගැන ආණ්ඩුවට ප‍්‍රශ්නයක් නම් අපි දවස ගානේ මාරුවෙන් මාරුවට ස්වේච්චාවෙන් ඉදිරිපත් වෙන්නම් මේ පැත්තේ ආරක්ෂාව ගැන බලන්න.”
ස්පෙයා(ර්* පාට්ස් තට්ටුවේ ලියනගේ තරම් වත් ආරක්ෂාව ගැන දුර දිග හිතා නොබැලූ රජය තමාට ගත හැකි ලේසිම තීන්දුව අරගෙනය. ඒ පොලිසිය මාර්ගයෙන් ලියනගේලාගේ කඩ තට්ටු ඉවත් කිරීමටයි. ලියනගේත් තවත් 143 දෙනෙනෙකුගේ පවුල් වල 600 කට අධික පිරිසගේ බඩගින්න ගැන ඔවුන්ට වගක් නැත. ළමයි පාසල් යවන එක ගැන සිතන්නේ කවුද? ඒ සඳහා කවුරුවත්ම නැත. දිගින් දිගටම පුරුද්දට වාගේ ආණ්ඩුව කරන්නේ අතීසාරේට අඹුඩ ගැසීම මිසක් ලෙඬේට නියම ප‍්‍රතිකර්මය නොවේය.

කෙසේ වෙතත් 2014.08.19 වන දින නාගරික කොමසාරිස් ජේ.එම් භද්‍රානි ජයවර්ධනගේ අත්සනින් යුතුව නිකුත් කළ ලිපිය ප‍්‍රකාරව ජාතික ආරක්ෂාවත් නගරයේ අලංකරණය වෙනුවෙන් ඉදි කර ගත යුතු වූ රුපියල් එක්ලක්ෂ දහදාහක පමණ වටිනාකමින් යුත් කඩ තට්ටුව අද ජාතික ආරක්ෂාවට තර්ජනයක් වි තිබීම හාස්‍යට කරුණකි. එකලක දී රස වන්නටත් මෙකලක දී වහ වන්නටත් වූ පංචිකාවත්තේ කඩ තට්ටු පසෙකට විසි කොට දමා මොවුන්ගේ ජීවිකාව කඩා බිඳ දමනවා වෙනුවට මොවුන්ට නැවත වතාවක් වෙළෙඳාම් කිරීමට වෙනත් ස්ථානයක් හෝ සාදා දෙන්නට නගරසභාව කටයුතු කරනවා නම් මැනවි. නැත්තන් බදු එකතු කරන දවසට හෝ මැතිවරණයක් ළඟා වූ විට මෙම අහිංසක මිනිසුන්ගේ ඡුන්දය හූරා කන්නට පමණක් සිහි වන ගැටළුවක් බවට මෙය පත් නොකර ගෙන කඩිනමින් විසඳුමක් සලසා දිය යුතුය. එවිට රජයට මේ ප‍්‍රදේශයේ ආරක්ෂාව ගැන ප‍්‍රශ්නයක් ඇති නම් ලියනගේ කියන්නාක් මෙන් ස්වේච්චාවෙන්ම තම ප‍්‍රදේශයේ ආරක්ෂාව සඳහා ඔවුනට දායක වීමට හැකිය. එමෙන්ම ඔවුන්ට යළි තමන්ට හුරු රස්සාවෙන් කියක් හරි හම්බ කරගෙන තම අඹු දරුවන් හා සතුටින් සිටිය හැක. x

වරුණ සූරියආරච්චි