No menu items!
25.1 C
Sri Lanka
23 May,2025
Home Blog Page 423

බයිස්කෝප්,බොක්ස් ඔපිස්, මාර සින්දු මාර පයිට්

0

මගෙ මුල් චිත‍්‍රපටය බැලූවේ අවුරුදු 5දී විතර. ඒ කියන්නේ 1972 විතර මයේ හිතේ. 1971 අවුරුද්ද චිත‍්‍රපට බලන වසරක් නෙමෙයි. අවුරුදු 5 විතර වෙනකොට අම්මලා මාව අරගෙන යනවා චිත‍්‍රපටයක් බලන්න. අපි ්‍ය්ඒරස චිත‍්‍රපටය බලන්න ගියේ එම්පයර් එකට. අපේ සීයාගේ ගෙදරට ආවා, ලිලි කියලා සීයාට දුරින් නෑ වෙන කෙනෙක්. සිනමා පත්තර බැලීම හා නළුනිළියන්ගේ පින්තුර එකතු කිරීම, බිත්තිවල ඇලවීම එකල තිබූ කලාවක්. ලිලි ඒ කලාවේ ගිලී සිටියා. මගේ පළමු සිංහල චිත‍්‍රපටය වන ‘උන්නත් දහයි මළත් දහයි’ බැලූවෙ ඇගේ උනන්දු කිරීම මත.


‘හිතුවොත් හිතුවාමයි’ තමයි චිත‍්‍රපටයෟ භාවනා කරන්න පුළුවන් තරම් ආසම සින්දුව තියෙන්නේ මේ ෆිල්ම් එකේ. ඇන්ජලින් කියන ‘මා එදා දෑසින් සනහා..’ සංගීතය සරත් දසනායකගේ. ලෙනින් මොරායස්ගේ වැඩක්. සේන සමරසිංහගේ ‘නිල්ල සොයා’ ගාමිණී, බන්දු හා අපොන්සු වැඩ පෙන්වපු, මිල්ටන්ගේ, සුජාතාගේ සුපිරි සින්දු තියෙන චිත‍්‍රපටයක්. ‘නිල්ල නගන ස්වර්ණ කිංකිණි රාවේ.’ මේක තමයි වට්ටෝරු සිනමාව.


පොඩි කාලෙ චිත‍්‍රපටයක් බලන්න යනවිට නිතැතින්ම ලැබුණ දෙයක් අයිස් චොක්ස් එක. චොකලට් තැවරූ කූරක් ගැසූ අයිස් පලම රසවත්. එලිෆන්ට් හවුස් හෝ ඇලරික්ස් පමණයි එසමයේ විවේකයේදී විකිණීමට තිබුණේ. ඊට අමතරව රට කජු, පෙපර්මින්, ටොපි, කජු කෑලි වැනි කැවිලි වර්ග. අද අනිවාර්යයෙන් අප රැුගෙන යා යුත්තේ හෝ ඇත්තේ පොප් කෝන්ය. පොප් කෝන් යනු අපේ චිත‍්‍රපට සංස්කෘතිය නොවෙයි. ඇමරිකානු චිත‍්‍රපට සංස්කෘතියයි.


සමහර හෝල්වල රෝල්ස් තිබුණි. තවත් ඒවායේ කඩල හා කට්ලට්ස්ද තිබුණි. සැවෝයි, මැජෙස්ටික්, ලිබර්ටි, රීගල්, රියෝ, ඕඩියන්, ටි‍්‍රයෝ, සෙන්ට‍්‍රල් මරදාන, ටවර්, එමෙස් සිනමාහල්වල මිලී 50ක මිල සහිතව, විස්කි, ජින්, අරක්කු, බියර් බෝතල් හෝ වෙනත් සැරබීම වර්ග විකිණීමට තිබුණි. උස ස්ටූල්වලට නැගී විනාඩි 20 විවේකයේදී උගුර තෙමාගන්නා බොහෝ වැඩිහිටියන් මම දැක ඇත්තෙමි. ඔවුහු බේබද්දෝ නොවූහ. එසේ මත්පැන් තොලගෑම පිරිමි අය පමණක් ප‍්‍රගුණ කළ වෙනමම කලාවකි. සංස්කෘතියකි. ඉංග‍්‍රීසි චිත‍්‍රපටවල ඉන්ටර්වල් එක චිත‍්‍රපටය පටන් ගන්න පෙර හා සිංහල චිත‍්‍රපටවල ඉන්ටර්වල් එක මැද්දේද බව අම්මා කීවාය.


අපේ ආච්චිද ප‍්‍රාමාණික නිළියකි. ඇය වඩා ප‍්‍රචලිත වුණේ සිකුරුලියා නිසාය. සිකුරුලියා චිත‍්‍රපටයේ සාදයක සමූහ දර්ශනයක් මොරටුව රස්කින් මන්දිරයේ රූපගත කළ අතර එම සාදයට ඇයටද ඇරියුම් ලැබිණ. හොඳින් සැරසී ඈ එම සාදයට ගියාය. අපට හා බොහෝ අයට ඈ කිව්වේ තමා එම සාදයේ දර්ශනවල සිටින බවය. සිකුරුලියා බලන්නට අප ගියේ ටවර් සිනමා ශාලාවටය. එහි කිසිදු දර්ශනයක ඇය නොසිටියාය.


පල්ලියෙන් ගොස් යුල් බ‍්‍රයිනර් ඉන්න ‘ටෙන් කමාන්ඞ්මන්ට්ස්’ හා තනිවම ගොස් චාල්ටන් හෙස්ටන් ඉන්න ‘බෙන්හර්’ බැලූවේ අම්ම කියපු නිසා සහ ආගමේ චිත‍්‍රපට නිසාය. ඒ කාලේ පල්ලි පන්සල්වල ආධාර දර්ශන නිතර පෙන්නුවේය. ආධාර දර්ශනයක් ලෙස පෙන්වූ ‘ගැටවරයෝ’ ඉරිදා පාසල් ශාලාවේ බැලූ මුත් අතිශයින් මා රසවිඳි චිත‍්‍රපටයකි. ජෝ හා ගාමිණී අනෙක් අය සමග ගහගන්න, ගෑනු හෝටලයේ ගෝරිය කිසිදා අමතක නොවේ. ‘ඇර සොයිසා’ මම බැලූවේ තනියම, හරියට නඩත්තු නොකරන ගැලරි එකේය. පොඩි එකෙක් ගැලරියට ආවාම ඒකෙ ඉන්න ලොකු මිනිස්සුන්ට විවිධ ආශාවන් එයි.


ඕලෙවල් කරලා අපි ඔක්කොම ගියා සැවොයි එකට. මුළු හෝල් එකේම හිටියේ අපේ අවුරුද්දේ ඕලෙවල් කරපු විවිධ ඉස්කෝලවල ළමයි. යාළුවෝත් හිටියා. ‘ලේඩි චැටර්ලීස් ලවර්’ චිත‍්‍රපටයේ හැමෝටම බලන්න ඕනෑ වුණේ එක දර්ශනයක්. ඒක බලන්න තමයි හැමෝම ගියෙ. ඇඩල්ට්ස් ඔන්ලි චිත‍්‍රපට ගැන තමයි අපේ උනන්දුව. බෝ ඩෙරෙක් ඉන්න ‘බොලෙරො’, ඇරීනා හා නොයෙක් චිත‍්‍රපට. ආයෙත් ඒලෙවල් ඉවර උණ දා අපි සැවෝයි ගියා. එදාත් කොල්ලො පිරිලා ‘මතාහාරි’ බලන්න.

චිත‍්‍රපට විචාර කරන්න පුළුවන් කියලා දැනගත්තේ භසටයඑ දඩැර ක්‍යසකැ චිත‍්‍රපටය බලලා සෝවියට් සංස්කෘතික ශාලාවේ (1987* සංවාදයක් තිබ්බා, ඒකේදී. ඒක මෙහෙයවූයේ මතක විදියට ජයන්ත චන්ද්‍රසිරි. එතන හිටිය සමහර අය 1990 වෙනකොට නැති වෙන්න ඇති. මාව කම්පනයට පත්කළේ ණසකකසබට ත්‍සැකාි චිත‍්‍රපටය.


9.30 දර්ශන ඉවර වන්නේ 11.30ට පසුය. මෙම රාත‍්‍රී චිත‍්‍රපට නැරඹීමට කාන්තාවන් එන්නේ නැත. එන අය දකින්නේද නරක අය ලෙසයි. ඒ සංස්කෘතිය අද වෙනස්ය. වරෙක මාලිගාවත්ත ‘රූබි’ හෝල් එකෙහිි ලිංගික දර්ශන ත‍්‍රීඞී මාධ්‍යයෙන් පෙන්වනවා කියා ආරංචියක් පැතිරුණි. පාට කොළ ඇලවූ කඩදාසි කන්නාඩිද ලැබුණි. එයින් බැලූ කල ඔළුව කැරකුණා මිස 3ඞී නොවීය. රූබි එක අපව රවටා තිබුණි.


රාත‍්‍රි බස් දැන් නැත. එනිසාම 9.30 සිනමාවද අහෝසිවී ගොසිනි. පේ‍්‍රම ජයන්ත් හෝ වෙනත් අය විසින් අඳින ලද බිල්ඩින් සයිස් කටවුට්ද දැන් නැත. ඩිජිටල් තිර ඒ වෙනුවට පැමිණ ඇත. චිත‍්‍රපට පෝස්ටර් ගැසූ විශාල මුද්‍රණකරුවන්ද එම මුද්‍රණ කර්මාන්තයද අද අවසන් වී ඈත.


ඉස්සර අපි කළ එක තරගයක් වුණේ සිනමාහල් සහ නගරය එකට කීමයි. මේකලා- කිවු සැණින් ‘ගම්පහ’යයි මම කියමි. ප‍්‍රින්ස්- ගාල්ලය. නිව් විජේන්ද්‍ර – අනුරාධපුර. ජීවනී- අලව්ව. ලැයිස්තුව දිගය. කන්දක් උඩ පිහිටි සිනමාහල අලව්වේ ජීවනීය. නුවර-වෙම්බ්ලි දැන් නැත. උඩුමහල් දෙකක බැල්කනි දෙකක් ඇත්තේ කොන්ට්රාස්- දලූගමය. අමුතුම බොක්ස් ඇත්තේ පාමංකඩ ඊරෝස් එකේය. එකල සුපිරි සිනමාහල්වුණු මැජෙස්ටික්, එම්පයර්, ලිබර්ටි, රීගල්, සැවෝයි ආදියේ ප‍්‍රශස්ත මට්ටමේ වැසිකිළි වුවද, අනෙක් බොහොමයක වූයේ අදද මෙන් අහලකටවත් ළඟාවිය නොහැකි වැසිකිළිය. සිනමා සංස්කෘතිය තියා රටේ සංස්කෘතියද නොදියුණු බව නිගමනයට මෙය කදිම සාධකයකි.


සිනමාහල් චිත‍්‍රපට සංස්කෘතියේ පදනමයි. සිනමාහල් හිමියන් චිත‍්‍රපට සංස්කෘතියේ භාරකරුවන්ය. කූඩාරම්වල චිත‍්‍රපට පෙන්වූ ආරම්භයේ සිට වත්මන් සුපිරි සිනමාහල් දක්වා එය වර්ධනය කළේ ඔවුන්ය. බරපැන ගෙව්වේ අපිය. කලාත්මක සිනමාව, සිනමාව මෙහෙයවන බිම් සාධකය නොවේ. සිනමාව පවත්වාගෙන යාමට නම් ජනප‍්‍රිය සිනමාව අවශ්‍යමය. නැත්තේද එයමය.


ගාමිණී හෝ විජය ෆයිට් කරන්නට එන විට විසිල් ගෑසීම එකල ප‍්‍රසිද්ධ කාරණයකි. ඒ යුගයේ සෙනග ආම්බාන් කිරීම හරක් ආම්බාන් කිරීම හා සමාන විය. විශේෂයෙන්ම කොළඹ හා තදාසන්න පෙදෙස්වල පෝලිම් පැනීම් කිසි ලෙසකවත් කිසිවකු නොඉවසූ කාරණාවක් වූ නිසාද, මහ ගුටිකෙළි ඇතිවන නිසාද, සත්තු වත්තේ කූඩු ලෙස දැල් ගැසූ ටිකට් පෝලිම් හා කුඩා කවුළුවකින් ටිකට් ලබා දෙන ටිකට් කවුන්ටර් නිර්මාණය විය. අදද දෙමළ චිත‍්‍රපටවල විසිල් ගැසීම සිදුවන බව දනිතත් සිංහල චිත‍්‍රපටවල එය සිදුවේද? හේතුව වීරයා මැරිලාද? වැටට උඩින් ගේට්ටු කඩාගෙන පනින පේ‍්‍රක්ෂකයන් සිංහල සිනමාවට තවත් නැත. දෙමළ සිනමාවට තවමත් ඇත.


‘හිඟන කොල්ලා‘ නොබැලූවත් සින්දු මතකය. අංජානා, නැවත හමුවෙමු ආදායම් වාර්තා තැබීය. ‘එරන් කඳ පෙම් හඬ ගුම් දිදී’ එම්එස්ගේ සුපිරි චිත‍්‍රපට ගීතයකි. ්නෑදෑයෝ’ එකේ විජය නන්දසිරි චරිතාංග නළුවකු බව ඔප්පු කළේය. මිනිසුන් ඇදී ගියේ රඟපෑම් හෝ කතාවට පමණක් නොවේ. සින්දු, විහිළු හා පයිට් බැලීමටය. සරල වින්දනය එයයි. පැවැත්මද එයයි. සූකිරි කෙල්ල, ලස්සන කෙල්ල, සුනේත‍්‍රා, ටීවීඑකේ බලපු චිත‍්‍රපට වුවත් සදා මතකය. සින්දුව කියන්නේ ෆ්‍රෙඞීය. හංස විලක් තේරුණේ නැත. දියමන්තිද ඒ කාලේ අපට ඇල්ලූවේ නෑත. 80 ගණන්වලින් පසු චිත‍්‍රපට සංස්කෘතිය ගිලිහිණි. 1983 කලබලවලින් පසු චිත‍්‍රපටහල් ගණනාවක්ම පිළිස්සී තිබිණ. ජවිපෙ අරගල සමයේදී ඉතිරි චිත‍්‍රපට කලාවද මිය ගියේය. දැන් චිත‍්‍රපට පෙන්වන එකම මදෑය. x

x ලක්ෂාන් ඩයස්

අඟහරුවල අවන්හලක්


අප පසුගිය සතියේදී අඟහරු ලෝකයේදී මූලික අවශ්‍යතාවයක් වන ජලය සපයාගන්නේ කෙසේදැයි කතාකළා. එහෙත් අඟහරු ලෝකයේ වතුර තියෙන බව බොහෝ අය දන්නවා. එතැනින් සියල්ල අවසාන වෙන්නේ නැහැ. ලොකුම ප‍්‍රශ්න ගණනාවකට මුහුණදෙන්න අපට සිද්ධවෙනවා. මනුෂ්‍යයන්ට ජීවත්වීම සඳහා ජලයට අමතරව ඔක්සිජන්, ආහාර, නිවාස, ඇඳුම් පැළඳුම් යනාදිය අවශ්‍යයි. මේවා අඟහරු ලොවට කොහෙන්දැයි දැවැන්ත ප‍්‍රශ්නයක් ඉතිරි වී තියෙනවා.


හුස්මගන්න පුලූවන්ද?


ඔන්න ඕකයි ලොකුම ප‍්‍රශ්නය. අඟහරු ලෝකයට ගොස් ඔක්සිජන් සිලින්ඩර් කරේ එල්ලාගෙන ඉන්න අපට බැහැ. අනෙක් අතට අඟහරු ලොව ජීවත්වෙන උදවියට මොනතරම් ඔක්සිජන් අරගෙන යන්නද. ඒ තරම් ඔක්සිජන් කොහෙන්ද. ඔක්සිජන් සිලින්ඩර් කී දාහක් පෘථිවියෙන් ගෙන යන්නටද.
එහෙත් ඇත්තටම ඒ ප‍්‍රශ්නයටත් විසඳුම් දැනටමත් සොයාගෙන හමාරයි. එම්.අයි.ටී.හි විද්‍යාඥයෙක් වන මයිකල් හෙච්ට් මොක්සි නම් යන්ත‍්‍රයක් නිපදවා තිබෙනවා. කාබන්ඩයොක්සයිඞ් අධික ප‍්‍රතිශතයක් තියෙන අඟහරු ලොව වාතය උරාගෙන ඔක්සිජන් පිටකිරීම මේ යන්ත‍්‍රයේ කාර්යභාරයයි. සරලව කීවොත් ඒ යන්ත‍්‍රයෙන් කරන්නේ පෘථිවියේ ගස්වැල් වලින් කරන දෙයට සමාන දෙයක්. කාබන්ඩයොක්සයිඞ්වල ඔක්සිජන් අනු දෙකක් සහ කාබන් අනුවක් තියෙන බව අප දන්නවා. එතැනින් කාබන් අනු ඉවත් කොට ඔක්සිජන් අනු දෙක වෙන් කරගත්තොත් ඔක්සිජන් වාතය නිර්මාණය කරගන්න පුලූවන්.
එහෙත් මුලින්ම අඟහරු ලෝකයේ සම්පූර්ණ වායුගෝලය ඔක්සිජන්වලින් පුරවාගන්න බැහැ. ඒකට අප පෙර ලිපියෙන් කී පරිදි අඟහරු ලොව ගල්ගැසී තියෙන කාබන්ඩයොක්සයිඞ් හා ජලය වාෂ්ප කරගන්න ඕනෑ. ඒ කොටස එන්නේ ග‍්‍රහලොව ටෙරාෆෝම් කරද්දීයි. මුල් අදියරවලදී සම්පූර්ණයෙන් සීල් කරන ලද ගොඩනැඟිලිවල සිට අප පෙර කී තාක්ෂණය පාවිච්චි කරමින් ඔක්සිජන් වාතය නිපදවාගත හැකියි.


ඒ ගොඩනැඟිලිවල සිට පිටත බලන්නට වීදුරුවක් දෙකක් තිබුණාට කමක් නැහැ. එහෙත් සම්පූර්ණයෙන්ම පාහේ වාතය පිට නොවන ලෙස සීල් කොට තැබිය යුතුයි. වායු සමීකරණ යන්ත‍්‍රවල පිටත තිබෙන කොටස මෙන්ම මේ යන්ත‍්‍රයෙනුත් පිටත වායුගෝලයෙන් කාබන්ඩයොක්සයිඞ් රැුගෙන මිනිසුන් ජීවත්වෙන, වගාවන් සිදුකරන කොටස්වල ඔක්සිජන් පිට කරන්න ඕනෑ.
2020 දී අඟහරු වෙත යවන දැවැන්ත රෝවර් යානයෙහි මේ වර්ගයේ යන්ත‍්‍රයක් රැුගෙන යනවා. මිනිසුන් අඟහරු වෙත යන්නට පෙර ඒ යානයෙන් මේ ඔක්සිජන් නිපදවීමේ ක‍්‍රියාවලිය අත්හදා බලාවි. ගෙනයන යන්ත‍්‍රයෙන් එක් පුද්ගලයෙකුට සෑහෙන්නට ඔක්සිජන් නිෂ්පාදනය කළ හැකියි. තවත් මෙවැනි යන්ත‍්‍ර රැුසක් අවශ්‍ය වේවි. එහෙත් එය අසීරු කටයුත්තක් නොවෙයි. රසවත් කාරණය තමයි එක් කලෙක කාමර පිරෙන්නට විශාල යන්ත‍්‍රයක් වූ පරිගණකයක වේගය දැන් පුංචි ස්මාට් ¥රකථනයකින් ලබාගත හැකිවාක් මෙන්, නුදුරු අනාගතයේදීම මේ යන්ත‍්‍ර මුහුණෙහි පළඳින සැහැල්ලූ වෙස් මුහුණක් දක්වා දියුණු වනු ඇතැයි කැට තබා කිව හැකි වීම.


කන්න කොහෙන්ද?


ආහාර නිෂ්පාදනය ඊළඟ අසීරු කාරණයයි. අඟහරු ලෝකයේ දඩයම් කරන්නට සතුන් නැහැ. ගොවිපොලවල් ඇති කළ නොහැකියි. ඒ නිසා ශාකවලින් ආහාර නිපදවීම සරල පහසු ක‍්‍රමයයි. අඟහරුවල ශාඛ සඳහා අත්‍යාවශ්‍ය නයිට‍්‍රජන් තියෙන බව ඇත්ත. එහෙත් අඟහරු ලොව අප බලාපොරොත්තු වන වර්ගයේ ආහාර වර්ග වවන්නට දීර්ඝ කාලයක් ගත වේවි.


අනුමාන කරන්නට දෙයක් නැහැ. පෘථිවියේදීත් අප පාවිච්චි කරන හයිඩ්‍රොපොනික් ටනල් වල ආහාර වැවිය හැකියි. ඉතා රසවත් ආහාර මුල් කාලයේදී නිෂ්පාදනය කළ නොහැකි වේවි. පෘථිවියෙහි වැවෙන ආහාර වර්ගවලින් ඉතා සුළු ප‍්‍රතිශතයක් පමණක් වවන නිසා බොහෝවිට මේ හයිඩ්‍රොපොනික් ටනල් ව්‍යාපෘති මුල්ම යුගයේදී පරීක්ෂණ මට්ටමේ පවතීවි. මුල් කාලයේ අඟහරු ලොව පරීක්ෂණ සිදුකරන කණ්ඩායම්වලට අවශ්‍ය ආහාරවලින් බහුතරයක් පෘථිවියෙන් වියළි හා සැහැල්ලූ ආහාර ලෙස යවන්නට සිදුවේවි.


එහෙත් අඟහරු ටෙරාෆෝම් වෙද්දී විස්මයජනක දේවල් දකින්නට හැකිවේවි. මුලින්ම අඟහරු ලෝකයේ අයිස් දියකිරීමේ ව්‍යාපෘතිය අවසන් කරන්න ඕනෑ. ඉන්පසුව අඟහරුවලත් මුහුදු හා විල් දකින්න හැකිවේවි. මේවා අසබඩ මුල්ම ගස්වැල් බිහිවේවි. මුලින්ම වවන්නේ ජලය අඩුවෙන් අවශ්‍ය, රළු පොළොවක නිපදවෙන රළු පැලෑටි වර්ග. හරියටම කීවොත් පුංචි බිම්මල්, දිලීර, පාසි වැනි ශාඛ වැවේවි. ඉන්පසුව උසැති රළු ශාඛ වර්ග වැවේවි. ඒ ශාඛ වර්ග වැවෙද්දී අඟහරු ලොව පස වගේම බාහිර පරිසරයත් ශාක වර්ගවලට උචිත තත්වයට පත්වේවි. ක‍්‍රම ක‍්‍රමයෙන් කැලෑ වැවේවි. ඒ කැලෑවලින් වායුගෝලයට ඔක්සිජන් වායුව එකතු කරනු ඇති. කොහොම වුණත් ඒ දේවල් සිද්ධවෙන්නට වසර ගණනාවක් ගතවේවි.


ඉන්නේ කොතැනද?


ජීවත්වෙන්නට වහලයක් ගැන කතාකිරීම ඊළඟ අසීරු කටයුත්තයි. අඟහරු ලෝකය ටෙරාෆෝම් කළ පසුව මිනිසුන්ට විවෘත පරිසරයේ ජීවත්වෙන්නට පුලූවන්. එහෙත් ඒ වනතෙක්ම ආවරණය කරන ලද ගෘහයන්හි ජීවත්වෙන්නට සිදුවෙනවා.


ඒ සඳහා කම්කරුවන්, ඉංජිනේරුවන් ඇතුලූ ඉදිකිරීම් මෙහෙයුම් රැුසක් මුලින්ම අඟහරු යවන්නට සිදුවෙනවා. ඇත්තෙන්ම මුල්ම සංක‍්‍රමණිකයන්ගේ රාජකාරිය වනු ඇත්තේද ජීවත්වෙන්නට අවශ්‍ය පහසුකම් නිර්මාණය කිරීමයි. මේ ඉදිකිරීම්වලින් සම්පූර්ණ කළයුතු අවශ්‍යතා බොහොමයක් තියෙනවා. පෘථිවියේ ඕසෝන් ස්ථරය මෙන් අඟහරු ලොව මතුපිට තලය ආරක්ෂා කරන වායුගෝලීය ස්ථරයක් නැහැ. ඒ නිසා විශ්වීය කිරණ සියල්ලට අඟහරු ලොව නිරාවරණය වෙනවා. ඒ ඇතැම් කිරණ වර්ග රයිෆල් උණ්ඩයක් තරම් මාරාන්තිකයි. මිනිසුන් කවදා හෝ අඟහරු ලෝකයේ ඕසෝන් ස්ථරයක් හදාගනීවි. එහෙත් ඒ දක්වා මේ ගොඩනැගිලි ඒ සියලූ බාහිර උවදුරු වලින් අපව ආරක්ෂා කරන්නට සමත් විය යුතුයි. අමතක නොකළ යුතු අනෙකුත් කාරණය වන්නේ අඟහරු ලොව ගල්ගැහෙන ශීතලකින් යුක්ත බවයි. එමෙන්ම වායු පීඩනයත් අපේ ශරීරයට ඔරොත්තු නොදෙන බවයි. ඒ සියල්ලට පිළිතුරු අඟහරු ලොව ඉදිකිරීම්වලින් ලබාදිය යුතුයි.


හොඳ ප‍්‍රවෘත්තියක් තියෙනවා. අඟහරු ලොව පස ඉතා පහසුවෙන් ගඩොල් හැදීම සඳහා පාවිච්චි කළ හැකියි. මේවායින් ඉතා පහසුවෙන් ඉතා හොඳ බිත්ති ගොඩනැඟිය හැකිවේවි. ඊට අමතරව අඟහරු වල තිබෙන ලාවා නල වලින් තැනුණු ගුහා වලත් ජීවත්විය හැකියි. මේ ඉදිකිරීම් ඔසවාගෙන යන්නට තරම් ශක්තිමත් රොකට්ටුවක් අපේ අඟහරු නියමුවා වන ඊලෝන් මස්ක් සතුව තියෙන නිසා බයවෙන්නට දෙයක් නැහැ.


අඳින්නේ මොනවාද?


ඒ සියල්ල හරි. අඟහරු ලෝකයේදී අඳින්නේ මොනවාද. එහේ සීතලයැයි කී නිසා පෘථිවියේ සිට හොඳවැයින් ස්වීටර් ටිකක් රැුගෙන යා යුතුද. ස්වීටර් එකක් හැඳ එළියට පහළියට බැසීමේ හැකියාවක් තියෙනවාද. ඇත්තෙන්ම නැහැ.
අප පෙර කීවාක් මෙන් මාරාන්තික කිරණ වර්ග අඟහරු ලොව තිබෙනවා. සීතලයි. එමෙන්ම අඟහරු වායුගෝලීය පීඩනය අඩුයි. පෘථිවියේ වායුගෝලීය පීඩනය වැඩි නිසා අපගේ සිරරු නිර්මාණය වී තිබෙන්නේ ඒ පීඩනයට ප‍්‍රතිවිරුද්ධ පීඩනයක් හැමවිටම අපේ සිරුරෙන් ලබාදෙන ලෙසයි. ඒ නිසා අඟහරු ලොව විශාල අවපීඩනයත් සමඟ අපේ සිරුරු එකට පත්වාගෙන යෑම අසීරු වේවි. ඒ නිසා අඟහරු ලොව බාහිරට යනවානම් අපට විශේෂ අභ්‍යවකාශ ඇඳුම් අඳින්නට සිද්ධවෙනවා. එහෙත් මේවා නීල් ආම්ස්ට්‍රෝන් පැළඳි ඇඳුම් මෙන් ඇඳගෙන සිටින්නට අසීරු දැවැන්ත ඇඳුම් නොවෙන්නත් ඕනෑ. ඒ තරම් දැවැන්ත ඇදුම් ඇඳගෙන ගතකරන ජීවිතයෙන් පලක් තියෙනවාද. පෘථිවියේම නැවතීම ඊට වඩා හොඳයි. අඩුතරමේ තවත් කෙනෙකුගේ සිරුරේ හැඩය රසවිඳන්නවත් එයින් හැකියාවක් නැහැනේ. එහෙත් ඩාවා නිව්මන් නම් විද්‍යාඥවරිය මේ සඳහා විසඳුම් නිර්මාණය කර තිබෙනවා. අප පෙර කී තත්වයන්ට පිළිතුරු ලබාදෙන්නට එය සමත්. එය සැහැල්ලූයි. සිරුරේ හැඩයට ගැලපෙනවා. ඕනෑනම් ඒ ඇඳුමෙන්ම විලාසිතා ගණනාවක් හඳුන්වාදෙන්නත් පුලූවන්.


හැමදාම සිරවී ඉන්නද?


එහෙත් අප ඉහතින් කී තාවකාලික පිළියම්වලින් අඟහරු ලෝකයේ දිවිය අපගේ සිත් පුරවන්නේ නැහැ. අඳුරු ගොඩනැඟිලි ඇතුලට වී, එළියට පහළියට යන්නත් බැරිව ජීවත්වන්නේ කුමකටද. ගහක් කොළක් ගංගාවක් නොදැක ඉන්නේ කොහොමද. මහගමසේකර ප‍්‍රබුද්ධ මහා කාව්‍යයෙහි ලියූවාක් මෙන් රාත‍්‍රියක නිදහසේ එළියට බැස හබරල කොළයකට මුත‍්‍රා උපහාරයක් කරන්නේ කෙසේද. ඒවා කිසිවක් බැරිනම් අඟහරු යන්නේ කුමකටද.


එහෙත් අප මීට කලින් කීව විදියට අඟහරු ටෙරාෆෝම් කරන්න අපට පුලූවන්. ආඩම්බරකාර මනුෂ්‍යයන් වූ අපට අඟහරු ලෝකය තවත් පෘථිවියක් කරන්නට තරම් දැනුමක් තිබෙනවා. ග‍්‍රහලෝකයක් ප‍්‍රතිඉදිකිරීමකට ලක් කරන්නට අපට හැකියාවක් තිබෙනවා. එනම්, ග‍්‍රහලෝකය ටෙරාෆෝම් කරන්නට අපට හැකියාවක් තිබෙනවා. අද මේ ලෝකයේ තිබෙන තාක්ෂණය අනුව එය කාලයක් ගතවෙන වැඩක්. වසර දහසක් පමණ. එහෙත් තාක්ෂණය දියුණු වෙද්දී මේ සියල්ල අනුමාන කළාට වඩා ඉක්මනින් කරන්නට හැකිවේවි. ඇතැම්විට වසර සියයක් පමණ ගෙවුණු තැන දුරේක්ෂයකින් අඟහරු දකින අපට තවත් පෘථිවියක් දකින්න හැකිවේවි.


පෙර කී ලෙස අඟහරු ලෝකයෙහි මිනිසුන්ට ගැලපෙන වායුගෝලයක් තනාගැනීම පළවැනිම අභියෝගය වේවි. ඉන්පසුව අඟහරු ලොව ගස්වැල් වවන්නට හැකිවේවි. ගස්වැල්වලින් ඔක්සිජන් වායුව පිට කරමින්, බාහිර වායුගෝලය අපට අවැසි ලෙස නිර්මාණය කරාවි.


අනාගතයේදී තාක්ෂණය මොනතරම් දුරට ගමන් කරනු ඇතිදැයි අප දන්නේ නැහැ. අඟහරු ලොවට පා තබා වසර සියයක් ඇතුලත අඟහරු ජීවිතය ඉතා පහසු එකක් බවට පත්කරන්නට තාක්ෂණය ඇතිවෙන බව නම් පහසුවෙන් අනුමාන කළ හැකියි. අඟහරු වලට පා තබද්දී මුලූ මනුෂ්‍ය වර්ගයාම වෙනස් වෙනු ඇතැයි අප මීට පෙර කීවා. පළවැනිම අඩිය අඟහරු මත තැබූ පසු ලෝකයේ ප‍්‍රධානම මෘතාකාවක් බවට අඟහරු පත්වනු ඇති. එයින් අඟහරු ලොව ජීවිතය වඩ වඩා දියුණු කරන ආකාරයේ නිෂ්පාදන වෙනුවෙන් ලෝකයේ දැවැන්තම පෞද්ගලික සමාගම් ආයෝජන කරනු ඇති. ඇපල්, ගූග්ල්, ෆෙස්බුක්, ඇමසන් වැනි සමාගම් පවා අඟහරු ගමනට අවශ්‍ය දේවල් නිෂ්පාදනය කොට අලෙවි කරන්නට උත්සාහ කරනු ඇති. ඒ තරඟය නිසා අඟහරු ලොව වෙනස් කරන වේගය දෙගුණ තෙගුණ වේවි.


නුදුරු අනාගතයේ අඟහරු වෙත යන පිරිස් විද්‍යාත්මක පරීක්ෂණ හා ඉදිකිරීම් ආදිය පමණක් කරනු ඇති. එහෙත් කාලයක් ගෙවුණු තැන අඟහරු වෙත යන ඔබට හෝ ඔබේ දරුවාට කැමතිනම් අවන්හලක් විවෘත කළ හැකියි. තවත් කෙනෙකුට කොණ්ඩා කපන්නෙක් විය හැකියි. ඕනෑනම් සිනමාකරුවෙක් විය හැකියි. ලියුම්කරු වගේ කෙනෙකුට මාධ්‍යවේදියෙකු විය හැකියි. අඟහරුවල මහා නගරයක ජීවිතය සාමාන්‍ය එකක් බවට පත්වේවි.
අනෙක් අතට මේ අඟහරු ගමන ගැන කල්පනා කරද්දී අපට සිතන්නට වෙන්නේ අවුරුදු දහය පහළව බැගින් නොවෙයි. ඊට වඩා පුළුල් ලෙස කාලය ගැන කල්පනා කරන්නට අපට සිද්ධවෙනවා. නූතන මනුෂ්‍ය ශිෂ්ඨාචාරය වසර දහස් ගණනක් පැරණියි. එහෙත් අනාගතය දෙස බලද්දී මනුෂ්‍ය ශිෂ්ඨාචාරය වසර මිලියන ගණන් පැවතිය යුතු බව අප කල්පනා කළ යුතුයි. එසේනම් වසර මිලියන ගණනක අනාගතය ගැන අප සිතිය යුතුයි. ඒ අනාගතය දෙස බලද්දී අඟහරු වෙනස් කරන්නට ගතවෙන වසර දහසක පමණ කාලය ඉතා සුලූ කාලසීමාවක් ලෙස කල්පනා කළ හැකියි.


තවත් අවුරුදු මිලියන ගණනක් ගතවෙද්දී අපගේ සූර්යයා ක‍්‍රමයෙන් විශාලවෙමින්, සිය අවසාන ගමන ආරම්භ කරනවා. සූර්යයා ක‍්‍රමයෙන් විශාල වෙද්දී සෞරග‍්‍රහ මණ්ඩලයේ ග‍්‍රහලෝක දැවැන්ත සූර්ය කිරණට බිලිවෙන්න නියමිතයි. ඒ කාලය ගතවෙද්දී පෘථිවිය අධික උෂ්ණත්වයෙන් යුත් අපායක් බවට පත්වෙන්න නියමිතයි. අනෙක් අතට පෘථිවියට කුමන මොහොතක හෝ නොසිතූ විනාශයකට මුහුණදෙන්න සිද්ධවෙනවා. ඉතින්, දීර්ඝකාලීනව කල්පනා කරද්දී මනුෂ්‍යයන්ට සෞරග‍්‍රහ මණ්ඩලය අත්හැර යන්නටත් සිද්ධවේවි. ඉතින්, අනාගතයේදී අපගේ දරුමුණුපුරන් සෞරග‍්‍රහ මණ්ඩලයෙන් ඈතට යන්න නම් අද අප අපගේ අසල්වැසි ග‍්‍රහයාව ජනාවාස කළ යුතුයි. මනුෂ්‍යයන් ලබන අනාගත ජයග‍්‍රහණ වෙනුවෙන් අද අපට පැවරී තියෙන රාජකාරිය එයයි. අය අපගේ පරම්පරාවට පැවරී ඇති ශේෂ්ඨම මෙහෙයුමයි.

අඟහරුවල අවන්හලක්


අප පසුගිය සතියේදී අඟහරු ලෝකයේදී මූලික අවශ්‍යතාවයක් වන ජලය සපයාගන්නේ කෙසේදැයි කතාකළා. එහෙත් අඟහරු ලෝකයේ වතුර තියෙන බව බොහෝ අය දන්නවා. එතැනින් සියල්ල අවසාන වෙන්නේ නැහැ. ලොකුම ප‍්‍රශ්න ගණනාවකට මුහුණදෙන්න අපට සිද්ධවෙනවා. මනුෂ්‍යයන්ට ජීවත්වීම සඳහා ජලයට අමතරව ඔක්සිජන්, ආහාර, නිවාස, ඇඳුම් පැළඳුම් යනාදිය අවශ්‍යයි. මේවා අඟහරු ලොවට කොහෙන්දැයි දැවැන්ත ප‍්‍රශ්නයක් ඉතිරි වී තියෙනවා.


හුස්මගන්න පුලූවන්ද?


ඔන්න ඕකයි ලොකුම ප‍්‍රශ්නය. අඟහරු ලෝකයට ගොස් ඔක්සිජන් සිලින්ඩර් කරේ එල්ලාගෙන ඉන්න අපට බැහැ. අනෙක් අතට අඟහරු ලොව ජීවත්වෙන උදවියට මොනතරම් ඔක්සිජන් අරගෙන යන්නද. ඒ තරම් ඔක්සිජන් කොහෙන්ද. ඔක්සිජන් සිලින්ඩර් කී දාහක් පෘථිවියෙන් ගෙන යන්නටද.
එහෙත් ඇත්තටම ඒ ප‍්‍රශ්නයටත් විසඳුම් දැනටමත් සොයාගෙන හමාරයි. එම්.අයි.ටී.හි විද්‍යාඥයෙක් වන මයිකල් හෙච්ට් මොක්සි නම් යන්ත‍්‍රයක් නිපදවා තිබෙනවා. කාබන්ඩයොක්සයිඞ් අධික ප‍්‍රතිශතයක් තියෙන අඟහරු ලොව වාතය උරාගෙන ඔක්සිජන් පිටකිරීම මේ යන්ත‍්‍රයේ කාර්යභාරයයි. සරලව කීවොත් ඒ යන්ත‍්‍රයෙන් කරන්නේ පෘථිවියේ ගස්වැල් වලින් කරන දෙයට සමාන දෙයක්. කාබන්ඩයොක්සයිඞ්වල ඔක්සිජන් අනු දෙකක් සහ කාබන් අනුවක් තියෙන බව අප දන්නවා. එතැනින් කාබන් අනු ඉවත් කොට ඔක්සිජන් අනු දෙක වෙන් කරගත්තොත් ඔක්සිජන් වාතය නිර්මාණය කරගන්න පුලූවන්.
එහෙත් මුලින්ම අඟහරු ලෝකයේ සම්පූර්ණ වායුගෝලය ඔක්සිජන්වලින් පුරවාගන්න බැහැ. ඒකට අප පෙර ලිපියෙන් කී පරිදි අඟහරු ලොව ගල්ගැසී තියෙන කාබන්ඩයොක්සයිඞ් හා ජලය වාෂ්ප කරගන්න ඕනෑ. ඒ කොටස එන්නේ ග‍්‍රහලොව ටෙරාෆෝම් කරද්දීයි. මුල් අදියරවලදී සම්පූර්ණයෙන් සීල් කරන ලද ගොඩනැඟිලිවල සිට අප පෙර කී තාක්ෂණය පාවිච්චි කරමින් ඔක්සිජන් වාතය නිපදවාගත හැකියි.


ඒ ගොඩනැඟිලිවල සිට පිටත බලන්නට වීදුරුවක් දෙකක් තිබුණාට කමක් නැහැ. එහෙත් සම්පූර්ණයෙන්ම පාහේ වාතය පිට නොවන ලෙස සීල් කොට තැබිය යුතුයි. වායු සමීකරණ යන්ත‍්‍රවල පිටත තිබෙන කොටස මෙන්ම මේ යන්ත‍්‍රයෙනුත් පිටත වායුගෝලයෙන් කාබන්ඩයොක්සයිඞ් රැුගෙන මිනිසුන් ජීවත්වෙන, වගාවන් සිදුකරන කොටස්වල ඔක්සිජන් පිට කරන්න ඕනෑ.
2020 දී අඟහරු වෙත යවන දැවැන්ත රෝවර් යානයෙහි මේ වර්ගයේ යන්ත‍්‍රයක් රැුගෙන යනවා. මිනිසුන් අඟහරු වෙත යන්නට පෙර ඒ යානයෙන් මේ ඔක්සිජන් නිපදවීමේ ක‍්‍රියාවලිය අත්හදා බලාවි. ගෙනයන යන්ත‍්‍රයෙන් එක් පුද්ගලයෙකුට සෑහෙන්නට ඔක්සිජන් නිෂ්පාදනය කළ හැකියි. තවත් මෙවැනි යන්ත‍්‍ර රැුසක් අවශ්‍ය වේවි. එහෙත් එය අසීරු කටයුත්තක් නොවෙයි. රසවත් කාරණය තමයි එක් කලෙක කාමර පිරෙන්නට විශාල යන්ත‍්‍රයක් වූ පරිගණකයක වේගය දැන් පුංචි ස්මාට් ¥රකථනයකින් ලබාගත හැකිවාක් මෙන්, නුදුරු අනාගතයේදීම මේ යන්ත‍්‍ර මුහුණෙහි පළඳින සැහැල්ලූ වෙස් මුහුණක් දක්වා දියුණු වනු ඇතැයි කැට තබා කිව හැකි වීම.


කන්න කොහෙන්ද?


ආහාර නිෂ්පාදනය ඊළඟ අසීරු කාරණයයි. අඟහරු ලෝකයේ දඩයම් කරන්නට සතුන් නැහැ. ගොවිපොලවල් ඇති කළ නොහැකියි. ඒ නිසා ශාකවලින් ආහාර නිපදවීම සරල පහසු ක‍්‍රමයයි. අඟහරුවල ශාඛ සඳහා අත්‍යාවශ්‍ය නයිට‍්‍රජන් තියෙන බව ඇත්ත. එහෙත් අඟහරු ලොව අප බලාපොරොත්තු වන වර්ගයේ ආහාර වර්ග වවන්නට දීර්ඝ කාලයක් ගත වේවි.


අනුමාන කරන්නට දෙයක් නැහැ. පෘථිවියේදීත් අප පාවිච්චි කරන හයිඩ්‍රොපොනික් ටනල් වල ආහාර වැවිය හැකියි. ඉතා රසවත් ආහාර මුල් කාලයේදී නිෂ්පාදනය කළ නොහැකි වේවි. පෘථිවියෙහි වැවෙන ආහාර වර්ගවලින් ඉතා සුළු ප‍්‍රතිශතයක් පමණක් වවන නිසා බොහෝවිට මේ හයිඩ්‍රොපොනික් ටනල් ව්‍යාපෘති මුල්ම යුගයේදී පරීක්ෂණ මට්ටමේ පවතීවි. මුල් කාලයේ අඟහරු ලොව පරීක්ෂණ සිදුකරන කණ්ඩායම්වලට අවශ්‍ය ආහාරවලින් බහුතරයක් පෘථිවියෙන් වියළි හා සැහැල්ලූ ආහාර ලෙස යවන්නට සිදුවේවි.


එහෙත් අඟහරු ටෙරාෆෝම් වෙද්දී විස්මයජනක දේවල් දකින්නට හැකිවේවි. මුලින්ම අඟහරු ලෝකයේ අයිස් දියකිරීමේ ව්‍යාපෘතිය අවසන් කරන්න ඕනෑ. ඉන්පසුව අඟහරුවලත් මුහුදු හා විල් දකින්න හැකිවේවි. මේවා අසබඩ මුල්ම ගස්වැල් බිහිවේවි. මුලින්ම වවන්නේ ජලය අඩුවෙන් අවශ්‍ය, රළු පොළොවක නිපදවෙන රළු පැලෑටි වර්ග. හරියටම කීවොත් පුංචි බිම්මල්, දිලීර, පාසි වැනි ශාඛ වැවේවි. ඉන්පසුව උසැති රළු ශාඛ වර්ග වැවේවි. ඒ ශාඛ වර්ග වැවෙද්දී අඟහරු ලොව පස වගේම බාහිර පරිසරයත් ශාක වර්ගවලට උචිත තත්වයට පත්වේවි. ක‍්‍රම ක‍්‍රමයෙන් කැලෑ වැවේවි. ඒ කැලෑවලින් වායුගෝලයට ඔක්සිජන් වායුව එකතු කරනු ඇති. කොහොම වුණත් ඒ දේවල් සිද්ධවෙන්නට වසර ගණනාවක් ගතවේවි.


ඉන්නේ කොතැනද?


ජීවත්වෙන්නට වහලයක් ගැන කතාකිරීම ඊළඟ අසීරු කටයුත්තයි. අඟහරු ලෝකය ටෙරාෆෝම් කළ පසුව මිනිසුන්ට විවෘත පරිසරයේ ජීවත්වෙන්නට පුලූවන්. එහෙත් ඒ වනතෙක්ම ආවරණය කරන ලද ගෘහයන්හි ජීවත්වෙන්නට සිදුවෙනවා.


ඒ සඳහා කම්කරුවන්, ඉංජිනේරුවන් ඇතුලූ ඉදිකිරීම් මෙහෙයුම් රැුසක් මුලින්ම අඟහරු යවන්නට සිදුවෙනවා. ඇත්තෙන්ම මුල්ම සංක‍්‍රමණිකයන්ගේ රාජකාරිය වනු ඇත්තේද ජීවත්වෙන්නට අවශ්‍ය පහසුකම් නිර්මාණය කිරීමයි. මේ ඉදිකිරීම්වලින් සම්පූර්ණ කළයුතු අවශ්‍යතා බොහොමයක් තියෙනවා. පෘථිවියේ ඕසෝන් ස්ථරය මෙන් අඟහරු ලොව මතුපිට තලය ආරක්ෂා කරන වායුගෝලීය ස්ථරයක් නැහැ. ඒ නිසා විශ්වීය කිරණ සියල්ලට අඟහරු ලොව නිරාවරණය වෙනවා. ඒ ඇතැම් කිරණ වර්ග රයිෆල් උණ්ඩයක් තරම් මාරාන්තිකයි. මිනිසුන් කවදා හෝ අඟහරු ලෝකයේ ඕසෝන් ස්ථරයක් හදාගනීවි. එහෙත් ඒ දක්වා මේ ගොඩනැගිලි ඒ සියලූ බාහිර උවදුරු වලින් අපව ආරක්ෂා කරන්නට සමත් විය යුතුයි. අමතක නොකළ යුතු අනෙකුත් කාරණය වන්නේ අඟහරු ලොව ගල්ගැහෙන ශීතලකින් යුක්ත බවයි. එමෙන්ම වායු පීඩනයත් අපේ ශරීරයට ඔරොත්තු නොදෙන බවයි. ඒ සියල්ලට පිළිතුරු අඟහරු ලොව ඉදිකිරීම්වලින් ලබාදිය යුතුයි.


හොඳ ප‍්‍රවෘත්තියක් තියෙනවා. අඟහරු ලොව පස ඉතා පහසුවෙන් ගඩොල් හැදීම සඳහා පාවිච්චි කළ හැකියි. මේවායින් ඉතා පහසුවෙන් ඉතා හොඳ බිත්ති ගොඩනැඟිය හැකිවේවි. ඊට අමතරව අඟහරු වල තිබෙන ලාවා නල වලින් තැනුණු ගුහා වලත් ජීවත්විය හැකියි. මේ ඉදිකිරීම් ඔසවාගෙන යන්නට තරම් ශක්තිමත් රොකට්ටුවක් අපේ අඟහරු නියමුවා වන ඊලෝන් මස්ක් සතුව තියෙන නිසා බයවෙන්නට දෙයක් නැහැ.


අඳින්නේ මොනවාද?


ඒ සියල්ල හරි. අඟහරු ලෝකයේදී අඳින්නේ මොනවාද. එහේ සීතලයැයි කී නිසා පෘථිවියේ සිට හොඳවැයින් ස්වීටර් ටිකක් රැුගෙන යා යුතුද. ස්වීටර් එකක් හැඳ එළියට පහළියට බැසීමේ හැකියාවක් තියෙනවාද. ඇත්තෙන්ම නැහැ.
අප පෙර කීවාක් මෙන් මාරාන්තික කිරණ වර්ග අඟහරු ලොව තිබෙනවා. සීතලයි. එමෙන්ම අඟහරු වායුගෝලීය පීඩනය අඩුයි. පෘථිවියේ වායුගෝලීය පීඩනය වැඩි නිසා අපගේ සිරරු නිර්මාණය වී තිබෙන්නේ ඒ පීඩනයට ප‍්‍රතිවිරුද්ධ පීඩනයක් හැමවිටම අපේ සිරුරෙන් ලබාදෙන ලෙසයි. ඒ නිසා අඟහරු ලොව විශාල අවපීඩනයත් සමඟ අපේ සිරුරු එකට පත්වාගෙන යෑම අසීරු වේවි. ඒ නිසා අඟහරු ලොව බාහිරට යනවානම් අපට විශේෂ අභ්‍යවකාශ ඇඳුම් අඳින්නට සිද්ධවෙනවා. එහෙත් මේවා නීල් ආම්ස්ට්‍රෝන් පැළඳි ඇඳුම් මෙන් ඇඳගෙන සිටින්නට අසීරු දැවැන්ත ඇඳුම් නොවෙන්නත් ඕනෑ. ඒ තරම් දැවැන්ත ඇදුම් ඇඳගෙන ගතකරන ජීවිතයෙන් පලක් තියෙනවාද. පෘථිවියේම නැවතීම ඊට වඩා හොඳයි. අඩුතරමේ තවත් කෙනෙකුගේ සිරුරේ හැඩය රසවිඳන්නවත් එයින් හැකියාවක් නැහැනේ. එහෙත් ඩාවා නිව්මන් නම් විද්‍යාඥවරිය මේ සඳහා විසඳුම් නිර්මාණය කර තිබෙනවා. අප පෙර කී තත්වයන්ට පිළිතුරු ලබාදෙන්නට එය සමත්. එය සැහැල්ලූයි. සිරුරේ හැඩයට ගැලපෙනවා. ඕනෑනම් ඒ ඇඳුමෙන්ම විලාසිතා ගණනාවක් හඳුන්වාදෙන්නත් පුලූවන්.


හැමදාම සිරවී ඉන්නද?


එහෙත් අප ඉහතින් කී තාවකාලික පිළියම්වලින් අඟහරු ලෝකයේ දිවිය අපගේ සිත් පුරවන්නේ නැහැ. අඳුරු ගොඩනැඟිලි ඇතුලට වී, එළියට පහළියට යන්නත් බැරිව ජීවත්වන්නේ කුමකටද. ගහක් කොළක් ගංගාවක් නොදැක ඉන්නේ කොහොමද. මහගමසේකර ප‍්‍රබුද්ධ මහා කාව්‍යයෙහි ලියූවාක් මෙන් රාත‍්‍රියක නිදහසේ එළියට බැස හබරල කොළයකට මුත‍්‍රා උපහාරයක් කරන්නේ කෙසේද. ඒවා කිසිවක් බැරිනම් අඟහරු යන්නේ කුමකටද.


එහෙත් අප මීට කලින් කීව විදියට අඟහරු ටෙරාෆෝම් කරන්න අපට පුලූවන්. ආඩම්බරකාර මනුෂ්‍යයන් වූ අපට අඟහරු ලෝකය තවත් පෘථිවියක් කරන්නට තරම් දැනුමක් තිබෙනවා. ග‍්‍රහලෝකයක් ප‍්‍රතිඉදිකිරීමකට ලක් කරන්නට අපට හැකියාවක් තිබෙනවා. එනම්, ග‍්‍රහලෝකය ටෙරාෆෝම් කරන්නට අපට හැකියාවක් තිබෙනවා. අද මේ ලෝකයේ තිබෙන තාක්ෂණය අනුව එය කාලයක් ගතවෙන වැඩක්. වසර දහසක් පමණ. එහෙත් තාක්ෂණය දියුණු වෙද්දී මේ සියල්ල අනුමාන කළාට වඩා ඉක්මනින් කරන්නට හැකිවේවි. ඇතැම්විට වසර සියයක් පමණ ගෙවුණු තැන දුරේක්ෂයකින් අඟහරු දකින අපට තවත් පෘථිවියක් දකින්න හැකිවේවි.


පෙර කී ලෙස අඟහරු ලෝකයෙහි මිනිසුන්ට ගැලපෙන වායුගෝලයක් තනාගැනීම පළවැනිම අභියෝගය වේවි. ඉන්පසුව අඟහරු ලොව ගස්වැල් වවන්නට හැකිවේවි. ගස්වැල්වලින් ඔක්සිජන් වායුව පිට කරමින්, බාහිර වායුගෝලය අපට අවැසි ලෙස නිර්මාණය කරාවි.


අනාගතයේදී තාක්ෂණය මොනතරම් දුරට ගමන් කරනු ඇතිදැයි අප දන්නේ නැහැ. අඟහරු ලොවට පා තබා වසර සියයක් ඇතුලත අඟහරු ජීවිතය ඉතා පහසු එකක් බවට පත්කරන්නට තාක්ෂණය ඇතිවෙන බව නම් පහසුවෙන් අනුමාන කළ හැකියි. අඟහරු වලට පා තබද්දී මුලූ මනුෂ්‍ය වර්ගයාම වෙනස් වෙනු ඇතැයි අප මීට පෙර කීවා. පළවැනිම අඩිය අඟහරු මත තැබූ පසු ලෝකයේ ප‍්‍රධානම මෘතාකාවක් බවට අඟහරු පත්වනු ඇති. එයින් අඟහරු ලොව ජීවිතය වඩ වඩා දියුණු කරන ආකාරයේ නිෂ්පාදන වෙනුවෙන් ලෝකයේ දැවැන්තම පෞද්ගලික සමාගම් ආයෝජන කරනු ඇති. ඇපල්, ගූග්ල්, ෆෙස්බුක්, ඇමසන් වැනි සමාගම් පවා අඟහරු ගමනට අවශ්‍ය දේවල් නිෂ්පාදනය කොට අලෙවි කරන්නට උත්සාහ කරනු ඇති. ඒ තරඟය නිසා අඟහරු ලොව වෙනස් කරන වේගය දෙගුණ තෙගුණ වේවි.


නුදුරු අනාගතයේ අඟහරු වෙත යන පිරිස් විද්‍යාත්මක පරීක්ෂණ හා ඉදිකිරීම් ආදිය පමණක් කරනු ඇති. එහෙත් කාලයක් ගෙවුණු තැන අඟහරු වෙත යන ඔබට හෝ ඔබේ දරුවාට කැමතිනම් අවන්හලක් විවෘත කළ හැකියි. තවත් කෙනෙකුට කොණ්ඩා කපන්නෙක් විය හැකියි. ඕනෑනම් සිනමාකරුවෙක් විය හැකියි. ලියුම්කරු වගේ කෙනෙකුට මාධ්‍යවේදියෙකු විය හැකියි. අඟහරුවල මහා නගරයක ජීවිතය සාමාන්‍ය එකක් බවට පත්වේවි.
අනෙක් අතට මේ අඟහරු ගමන ගැන කල්පනා කරද්දී අපට සිතන්නට වෙන්නේ අවුරුදු දහය පහළව බැගින් නොවෙයි. ඊට වඩා පුළුල් ලෙස කාලය ගැන කල්පනා කරන්නට අපට සිද්ධවෙනවා. නූතන මනුෂ්‍ය ශිෂ්ඨාචාරය වසර දහස් ගණනක් පැරණියි. එහෙත් අනාගතය දෙස බලද්දී මනුෂ්‍ය ශිෂ්ඨාචාරය වසර මිලියන ගණන් පැවතිය යුතු බව අප කල්පනා කළ යුතුයි. එසේනම් වසර මිලියන ගණනක අනාගතය ගැන අප සිතිය යුතුයි. ඒ අනාගතය දෙස බලද්දී අඟහරු වෙනස් කරන්නට ගතවෙන වසර දහසක පමණ කාලය ඉතා සුලූ කාලසීමාවක් ලෙස කල්පනා කළ හැකියි.


තවත් අවුරුදු මිලියන ගණනක් ගතවෙද්දී අපගේ සූර්යයා ක‍්‍රමයෙන් විශාලවෙමින්, සිය අවසාන ගමන ආරම්භ කරනවා. සූර්යයා ක‍්‍රමයෙන් විශාල වෙද්දී සෞරග‍්‍රහ මණ්ඩලයේ ග‍්‍රහලෝක දැවැන්ත සූර්ය කිරණට බිලිවෙන්න නියමිතයි. ඒ කාලය ගතවෙද්දී පෘථිවිය අධික උෂ්ණත්වයෙන් යුත් අපායක් බවට පත්වෙන්න නියමිතයි. අනෙක් අතට පෘථිවියට කුමන මොහොතක හෝ නොසිතූ විනාශයකට මුහුණදෙන්න සිද්ධවෙනවා. ඉතින්, දීර්ඝකාලීනව කල්පනා කරද්දී මනුෂ්‍යයන්ට සෞරග‍්‍රහ මණ්ඩලය අත්හැර යන්නටත් සිද්ධවේවි. ඉතින්, අනාගතයේදී අපගේ දරුමුණුපුරන් සෞරග‍්‍රහ මණ්ඩලයෙන් ඈතට යන්න නම් අද අප අපගේ අසල්වැසි ග‍්‍රහයාව ජනාවාස කළ යුතුයි. මනුෂ්‍යයන් ලබන අනාගත ජයග‍්‍රහණ වෙනුවෙන් අද අපට පැවරී තියෙන රාජකාරිය එයයි. අය අපගේ පරම්පරාවට පැවරී ඇති ශේෂ්ඨම මෙහෙයුමයි.

විප්ලවය ප‍්‍රතිවිප්ලවය හා සාහිත්‍යය 1

0

සැබෑ කවියාට, සැබෑ නිර්මාණකරුවාට කිසිවකුට හෝ කිසිවකට සේවය කළ නොහැකි ය. ඔහු සේවය කරන්නේ තමාගේ කවියට, නිර්මාණයට පමණකි. කිසියම් සාහිත්‍යකරුවකුට කවර වූ හෝ කඳවුරක පාර්ශ්වකරුවකුවීමට බැරි වන්නේ එහෙයිනි. එහෙත් පොදු වශයෙන් ලෝකය සමබිමක් විය යුතු යැයි ද ඒ වෙනුවෙන් ප‍්‍රබල මැදිහත් වීමක් කළ යුතු යැයි ද සිතූ, එසේ සිතමින් කිසියම් කඳවුරකට පක්ෂපාතී වූ ලේඛකයෝ හා කවියෝ ද වෙති.

මේ බලාපොරොත්තුව වූ කලි වසර සිය දහසක් මු`ඵල්ලේ පීඩිත ජනතාවගේ සිත්සතන් තුළ ද කැකෑරෙමින් පැවතුණකි. මේ බහුතරය විශ්වාස කළේ කිසියම් දිනෙක ලෝකයෙන් පන්තිභේදය අහෝසිවනු ඇතැයි කියා ය. පසුකාලීනව මේ විශ්වාසය පණගැන්වූයේ මාක්ස්වාදී දේශපාලන දර්ශනයයි. ඒ ඔස්සේ ඉතිහාසයේ සිදුවූ ජනතා නැගිටීම් අප හඳුන්වන්නේ ‘විප්ලව’ ලෙසිනි. එහෙත් දිළිඳුබවේ ක`ඵඅඳුර දුරැුලීමට නැගුණ හිරුම`ඩල ක`ඵවලාකු`ඵ අතරේ සැ`ගව ගිය අවස්ථා ද තිබේ. ශ්‍රේෂ්ඨ ඔක්තෝබර් විප්ලවයෙන් වසර සියයක් ඉකුත් වී ඇති අද දවසේදී ද දුගීදුප්පත්කම පැටවු  ගසමින් සිටී. දුගීභාවය, වඳභාවයට ලක්කරන සැත්කමක් තවමත් ලෝකයට සොයාගත හැකි නැත.

ලෝකය ඉදිරියට ඇදී යන්නේ මිනිසුන්ගේ ප‍්‍රාර්ථනා පූරණය කරමින් නොවේ. ප‍්‍රතිසංස්කරණවාදී ව්‍යායාමයන් අතරේ වුව බොහෝ විට සිදු වූයේ එක විදිහක මර්දනකාරී තත්ත්වයකින් වෙනත් විදිහක මර්දනකාරී තත්ත්වයකට මිනිසුන් තල්ලූ කර හැරීමයි. පාලකයන් වෙනස් වුණ ද නව නීති සම්පාදනය වෙමින් නව ආණ්ඩුක‍්‍රම බිහිවුණ ද මර්දනයේ හා සූරාකෑමේ වෙනසක් සිදුවූයේ නම් එය සිදුව ඇත්තේ නොසිතූවිරූ ගැටලූ මතුකරමිනි. පරණ භේද තුරන්වී ගියේ අලූත් භේද හටගන්වමිනි.

සැබෑ සාහිත්‍යකරුවා විප්ලවවාදී වුව ද ප‍්‍රතිවිප්ලවය දැකීමේ හඳුනාගැනීමේ සියුම් ඇස ද ඔහු සතු ය. ශ්‍රේෂ්ඨ ඔක්තෝබර් විප්ලවයෙන් පසු රට තුළ ස්ථාපිත වූ කොමියුනිස්ට්වාදය ඔස්සේ සාමූහික දැක්මක් සඳහා සිදුවූ පෙළඹවීම් හා ඒවායේ ප‍්‍රතිඵල ජනිත වූ ආකාරය ගැන බොහෝ සාහිත්‍යකරුවෝ අවධාරණය කරති. එකල හැම කවියකුටම, සිත්තරකුටම සේවය කළ යුතු වූයේ සමාජවාදයට බව ප‍්‍රකට ය. සැබෑ සාහිත්‍යය, සැබෑ කවිය කුමක් ද යන්න තීරණය කෙරුණේ රාජ්‍ය මැදිහත්වීමෙනි. විප්ලවයට පෙර ලෝක ප‍්‍රකට ශ්‍රේෂ්ඨ නවකතාකරුවන්, කවියන්, රුසියාවෙන් බිහිවුණ ද රුසියානු සාහිත්‍යය බිඳවැටුණේ විප්ලවයෙන් පසුව යැයි විශ්වාස කරන්නෝ බොහෝ ය.

කෙසේ වුව ද රුසියානු සාහිත්‍යයේ ජීවගුණය වියැකී යන්නට වූයේ ඔක්තෝබර් විප්ලවයෙන් පසුව බව ඉතා පැහැදිලි ය. අඳුරු ගබඩා තුළ සිරගත කෙරුණු කවිය, ලාච්චුවල වසා දැමූ නිර්මාණ සාහිත්‍යය අතරේ කවිය ගැන අබමල් රේණුවක තරමේ හෝ හැ`ගීමක් දැනීමක් නැති රාජ්‍ය නිලධාරීන් විසින් කවිය නිගමනය කරනු ලැබුණේ ය. 

කලාකරුවා, සාහිත්‍යකරුවා යනු විද්‍යාත්මක සිද්ධාන්ත හමුවේ වුව මෙල්ල වන්නෙක් නොවේ. සඳ තරණය කළ විද්‍යාඥයා සඳ ආවාටවලින් පිරී ඇතැයි කීව ද කවියාට තවමත් සුන්දර ගැහැනියකගේ වත සඳ මුහුණකි. වින්සන්ට් වෑන්ගෝ නම් වූ ලෝකප‍්‍රකට චිත‍්‍රශිල්පියා සිතුවම් කළ මහා ගස් අහස පසාරු කරගෙන තරුවලිනුත් ඉහළට ඇදී යන්නේ ඒ නිසා ය. වැන්ගෝට ඒ සම්බන්ධයෙන් ඇත්තේ මෙවැනි අදහසකි.

‘මගේ ගස් අසාර්ථක වුණත් (වැරදි වුණාත්* කමක් නැහැ. මං චිත‍්‍රයට නැගුවේ ගස්වලට තියන ආසාව. බලාපොරොත්තුව. හැම ගහකටම තියනවා. තරු ඉක්මවලා යන ආසාවක්, ගස් දිහා බලං ඉන්න කොට මට ඒක පේනවා. ඇහෙනවා.’

මේ කාව්‍යමය චින්තාව විද්‍යාඥයාට යෙනීයනු ඇත්තේ විකාරූපීව ය. එහෙත් වෑන්ගෝගේ කලාවට විද්‍යාත්මක සිද්ධාන්ත බලපෑම් කරන්නේ නැත. ඒ, කලාකරුවා සිය ආවරණ කලාපයට විද්‍යාව හෝ වැද්ද නොගන්නා නිසා ය. ඔහු විද්‍යාව සම`ග ගනුදෙනුවක යෙදෙන්නේ සිය පරිකල්පන අවකාශය තුළ ඊට අදාළ බිජුවටක් රෝපණය වුවහොත් පමණි.

මෙහිදී අප සාකච්ඡුා කරන්නේ විප්ලවයෙන් පසුව උද්ගත වූ යම් යම් තත්ත්වයන් ගැන හා විප්ලවයේ අතුරුඵල ගැන විවිධ කරුණු සාකච්ඡුාවට බදුන් කළ සාහිත්‍ය කෘති ගණනාවක් අතරින් තෝරා ගත් අතළොස්සක් පිළිබඳව ය. 

වර්තමානයේ සෝවියට් දේශය නමින් යුත් දේශය සඳහා ලෝක සිතියමේ ඉඩක් වෙන්වී නැතත් සෝවියට් සාහිත්‍යයේ ‘සූර්යෝදය’ ලෙස හැඳින්විය හැකි අතිශයින්ම සංවේදී ලේඛකයා ලෙස අප හඳුනාගන්නේ චිංගීස් ආයිත්මාතොව් ය. මේ අපූරු ලේඛකයාගේ අපූරු නවකතාව ලෙස බොහෝ දෙනා හඳුනා සිටින්නේ ‘දුයිෂෙන්’ හෙවත් ‘ගුරු ගීතය’යි. එහි දුයිෂෙන් නම් වූ ගුරුවරයාගේ ගුරුභූමිකාව කරළියට නැගෙන්නේත් ඔහුගේ සිතුවිලි හා ක‍්‍රියාකාරකම්වලින් විශද වන්නේත් ‘විප්ලවය’ විෂයයෙහි කතුවරයා දරා සිටි උත්කර්ෂවත් ගෞරවයයි. එහෙත් අයිත්මාතොව්ගේ නවකතාවල සිටින විප්ලවවාදියෝ ද අනුක‍්‍රමයෙන් වින්දිතයන් බවට පත් වෙති. දුයිෂෙන් නම් වූ ගුරුවරයාගෙන් ඇරඹෙන විප්ලවවාදී පරපුරේම තවත් පුරුකක් වන අබුතාලිප් නම් වූ ගුරුවරයා ද එවැන්නෙකි. ඔහු අපට හමුවන්නේ අයිත්මාතොව්ගේ ඔයා ෘ්හ ක්ිඑි ඵදරු එය්බ ් ්‍යමබාරුා ශැ්රි (සියවසක් පවත්නා දවස, පරිවර්තනය:

චූලානන්ද සමරනායක* කෘතියෙනි.

මධ්‍යම ආසියානු ස්ටෙප්ස් බිමෙහි පිහිටි දුෂ්කර දුම්රිය මංසන්දියක අතිශයින් දුෂ්කර ජීවිත ගතකරන කම්කරුවන් අතරට අබුතාලිප් එක්වන්නේ යුද සිරකරුවකු ලෙස ද නොවිඳිනා දුක් අනුභව කිරීමෙන් පසුව ය. මුල් කාලයේදී ගුරු වෘත්තියේ නියැ`ඵණ අබුතාලිප් ස්ටෙප්ස් බිමට පැමිණි පසුව ඔහුගේ කල්‍යාණ මිත‍්‍රයා වන්නේ යෙදිගෙයි ය. කර්කශ වූ කම්කරු දිවිය අතරේ වුව ඉඩ ලැබුණු සැණින් දරුවන්ට උගන්වන්නට අබුතාලිප් යොමුවන්නේ පැරණි වෘත්තිය ජීවිතයේ හුරුපුරුද්ද නිසා ය. පසුකලෙක ඔහුට චෝදනා එල්ල වන්නේ මේ ලිවීම හා ඉගැන්වීම සම්බන්ධයෙනි. දරුවන්ගේ අභ්‍යාස පොත් පෙරලා බලන රාජ්‍ය නිලධාරියකු යෙෙදිගෙයිගෙන් ප‍්‍රශ්න කරන්නේ මෙසේ ය.

‘මේ තියෙන්නේ මුලින්ම ලියපු වචන. මේ පිටුවේ ළමයි මෙහෙම ලියා තියනවා… අපේ ගෙදර… ඒත් අද දවසේ අපේ ළමයින්ගේ කටේ තියෙන්න  ඕන මුල්ම වචනේ මොකක්ද?… අපේ ජයග‍්‍රහණ… ජයග‍්‍රහණයයි ස්ටාලින්නුයි කියන්නේ හොහොමටවත් වෙන් කරන්න බැරි දෙයක්…’

අයිත්මාතෝව්ගේ නවකතා අතරේ සුවිශේෂී කෘතිය ලෙස සැලකෙන ත්‍්රුඇකකල ඨමකි්රහෟ (සමුගනිමු ගුල්සාරි, පරිවර්තනය: චූලානන්ද සමරනායක* ද විප්ලවය හා ප‍්‍රතිවිප්ලවය පිළිබඳ ඉතා සියුම් හෙළිදරව්වක් කරයි. (මේ සුවිශේෂ නවකතාව, අර්නස්ට් හෙමිංවේගේ ‘මහල්ලා හා මුහුද’ට සම වන කෘතියක් ලෙස ද පැසසුමට ලක් වී තිබේ.*

චිංගීස් අයිත්මාතොව්ගේ මානව කේන්ද්‍රීය දැක්ම, සත්ත්ව කරුණාව දක්වා ප‍්‍රසාරණය කෙරුණ අවස්ථා කිහිපයක් ම ඇති අතර ‘සමුගනිමු ගුල්සාරි’ ඒ එක් අවස්ථාවකි. මේ විශිෂ්ට නවකතාව විකාශනය වන්නේ ගුල්සාරි නම් වූ අජානීය තුර`ගකු හා තනබායි නම් වූ කාරුණික මනුෂ්‍යයකු අතර හටගැනෙන අපූරු සබඳතාවක් පාදකව ය. තමාගේ හැම චලනයක් කෙරෙහිම සංවේදී වන මේ අපූරු සත්ත්වයා තනබායි විසින් රැුකබලා ගනු ලබන්නේ පුත‍්‍ර ස්නේහයෙන් යුතුව ය. එහෙත් කිසියම් අවස්ථාවකදී තනබායිට මේ සත්ත්වයා වෙතින් ද වෙන්වන්නට, උගෙන් සමුගන්නට සිදුවෙයි. 

ඒ වූ කලි විප්ලවය මිනිසුන් වෙත නවලෝකයක්, නව චින්තනයක් ප‍්‍රදානය කර තිබූ යුගයයි.   ඉඩම්, නිදහස, මිනිස් අයිතිවාසිකම් යන සියල්ලම තමන් අත්පත් කරගෙන ඇතැයි සිතමින් උදම්ව සිටින පිරිස විසින් ඉඩම් හිමියන්, මුල්ලාවරුන් හා ධනවතුන් අතුගා දමනු ලබන්නේ කෙතක වල්පැල උදුරා දමන ලෙසිනි. මේ වනවිට තනබායිගේ සහෝදරයා වන කු`ඵබායි දැඩි වෙහෙස මහන්සියකින්, කැපවීමකින් අනතුරුව තමාගේම වූ ජීවිතයක් ගොඩනගා ගෙන සිටියි. ඔහුට නිවෙසක් හිමිව තිබූ අතර එළදෙනක්, බැට`ඵවන් කිහිිප දෙනෙක්, කිිරි දෙවිය හැකි වෙළඹක්, ඇගේ පැටවා, නගුලක් ඇතු`ඵ ගොවි උපකරණ ගණනාවක් ද තිබේ. අස්වනු නෙළන කාලයට පමණක් කුලීකරුවන්ගේ සහාය ලබාගත්ත ද ඔහු ධනවතකු යැයි කිව හැකි නොවේ. එහෙත් සෝවියට් ගම්සභා රැුස්වීමේදී කු`ඵබායි පිළිබඳ මාතෘකාව සාකච්ඡුාවට ගැනෙද්දී සහෝදරයා වෙනුවෙන් හ`ඩක් අවදිකිරීමට කාරුණික තනබායි පවා යොමු නොවෙයි.

‘කු`ඵබායි මගේ සහෝදරයයි කියලා නුඹලාට කනගාටුවෙන්න කාරියක් නෑ. නුඹලාට බැරි නං මං ම එයාගේ දේපළ අහිමි කරන්නං.’

විප්ලවයේ උත්කර්ෂයෙන් ඔදවැඞී, ධනපතියන් පිළිබඳ වගාදිගා කරගත යුතු යැයි සිතා සිටින වෛරය උපරිම මට්ටමින් ශරීරගතකරගෙන සිටින තනබායි, කු`ඵබායි හමු වූ දවසේ දෙදෙනා අතර හුවමාරු වන දෙබස මෙවැනි ය.

‘මොන එහෙකටද බං උඹට මගේ දේපළ උදුර ගන්න  ඕන වෙලා තියෙන්නෙ. එකට නෙවෙයිද අපි කුලීකාරයෝ හැටියට ගොවිපොළවල කැඹුරුවේ. ඉඩම් හිමියෝ අපි දෙන්නවම රවට්ටවල පයිං ගහල දොට්ට දැම්මෙත් එකටම නේද?’

‘ඒව දැන් ගණන් ගන්න බෑ. උඹ දැන් ඉඩම් හිමි ධනපතියෙක්.’

‘මං ධනපතියෙක් නෙවේ. මේ තියෙන හැම දෙයක්ම මගේ දාඩිය මහන්සියෙන් හරි හම්බ කරගත්ත දේවල්. මං ඒව අතහරින්න සූදානමින් ඉන්නේ. උඹට පු`ඵවනි ඒ ඔක්කොම ගන්න. ඒත් මොන එහෙකටද උඹලට මාව කුලාකයෙක් කරන්න  ඕනෙ? හෘද සාක්ෂියක් කියල එකක් උඹට නැද්ද තනබායි?.’ (සමුගනිමු ගුල්සාරි, 204 පිටුව*

මතවාද, දෘෂ්ටිවාද මිනිසුන්ගේ හෘදය සාක්ෂියට යදම්ලන අවස්ථා බොහෝ ය. කු`ඵබායි සයිබීරියාවට පිටත්කර හැරිය ද තනබායි සසල නොවන්නේ ඒ නිසා ය. එහෙත් ඔහු තුළ මහත් වූ කම්පනයක් හටගන්නේ, ගුල්සාරි ගෙනයාමට පැමිණි නියෝජිතයන් තමාට දමා ගසන ඇතැම් ප‍්‍රශ්නවල ගැබ්ව ඇති භයංකාර සත්‍යය හේතුවෙනි.

‘මේ ටික අහන්න. ගුල්සාරි (අශ්වයා* ඔයාගෙ ද? ඔයාගෙ හිතේ ඌ ඔයාගේ පුද්ගලික දේපොළක් කියල ද? මොනවද ඔයාට කියල අයිති?’

නැත. ඔහුට ගුල්සාරි අයිති නැත. ස්ටෙප්ස් බිම ඔස්සේ විදුලියක් මෙන් හඹාගිය, තරගවලදී පවා තමාට ඉහළම කීර්තිය ලබාදුන්, පුත‍්‍රස්නේහයෙන් රැුකබලාගත් මේ අජානීය තුර`ගා ද දැන් සෝවියට් සභාවේ පොදු වස්තුවකි.

මිනිසාට මේ පොදු බව දරා සිටිය හැකි කිසියම් සීමාවක් ද තිබේ. ඒ සීමාව ඉක්ම වූ කල මිනිසා ගොදුරු වන්නේ ආතතියකට ය. පොදු දේපළ ක‍්‍රමය ඉතා යහපත් ය. ඒ බව සියල්ලෝම මනා ලෙස දැන සිටිති. එහෙත් ප‍්‍රශ්නය නම් සාමාන්‍ය මිනිසාට, මිනිස් ස්වභාවයට ප‍්‍රායෝගික වශයෙන් ඊට අනුගතවීමට, එය ජීර්ණය කරගැනීමට ඇති නොහැකියාවයි. තනබායිගේ ව්‍යාකූලත්වයට හේතුවන්නේ ද මේ ස්වභාවයයි.

 අයිත්මාතෝව් තවත් හද සසල කරවන කතාපුවතක් අපට කියන්නේ ඔයැ ඡුක්ජැ දෙ එයැ ීනමකක (දංගෙඩිය, පරිවර්තනය: චූලානන්ද සමරනායක* ඔස්සේ ය. සමාජ සාධාරණය උදෙසා කැපවන අවංක විමුක්තිකාමියකු වූ අව්දි කලිස්ට‍්‍රාටොව්ට නිලධාරිවාදයෙන් එල්ලවන ප‍්‍රහාර ගැන නවකතාවේ එක් පැත්තකින් විස්තර වෙද්දී තවත් පැත්තකින්, හෘදය සංවේදීව විදාරණය වන්නේ රටේ සත්ත්ව සම්පත නිර්දය ලෙස ඝාතනය කිරීම සඳහා නිකුත් කෙරුණ නිලධාරි ආඥා හමුවේ අසරණ වී යන සත්ත්ව ජීවිත පිළිබඳවයි.

නවකතාව විකාශනය වන්නේ ඉසික්කුල් කඳුකරයේ වෙසෙන ‘අක්බාරා‘ නම් වූ වෘකධේනුවගේ කඳු`ඵ කතාව ද සමගිනි. වෘකයන්ගේ සාමාන්‍ය උස ඉක්මවා සිටින අක්බාරා, ගෙල වටා වැඞී ගිය රිදීවන් වූ ලෝම සහිත නිල්දෑසින් යුතු අපූරු පෙනුමැති වෘකධේනුවකි. ප‍්‍රදේශයේ එෙ`ඞ්රුන් ඇය අමතන්නේ ‘අක්ඩාලි’ හෙවත් ‘පිටසුද්දී’ ලෙස ය. ටාශ් චයිනාර් නම් වූ සිය වල්ලභයා ද සම`ග එක් වී ඇය ලොවට බිහිකරන වෘක පැටවුන් සෑම වාරයකදීම බිලිගනු ලබන්නේ මිනිසුන් විසිනි. අක්බාරාගේ කු`ඵදුල් දරු තිදෙනා ‘ලොකුඔ`ඵවා’, ‘ඉක්මන් පාදයා’ හා ‘පෙම්බරී‘ නම් වෙති. තිරිසන් සතුන් තමන්ගේ පැටවුනට නම් ලබා නොදෙන මුත් පැටවුන්ගේ අංග ලක්ෂණ හඳුනා උන් නිිසිලෙස වර්ගීකරණය කරගැනීමට, වෙන්කරගැනීමට ඔවුන් සමත් වන්නේ යැයි අයිත්මාතෝව් කියයි. ඒ, මිනිසාට අහිමි, සතුනට පමණක් ම හිමි ‘ඉව’ නම් වූ සොබාදහමේ අපූරු වරප‍්‍රසාදය ඔස්සේ ය. සතුනගේ නැහැයට පමණක් නොව මු`ඵ සිරුරටම සංවේදී වන මේ අපූරු තත්ත්වය ඔස්සේ අක්බාරා ද සිය පැටවුන් (ශරීර ලක්ෂණවලට අනුකූලව* බෙදා වෙන් කරගෙන සිටියි. (තිරිසන් සතුනගේ චලනයන්, හැසිරීම් හා ඉරියව් පිළිබඳ මහා අවබෝධයක් අයිත්මාතෝව් ලබා සිටින්නේ කලක් පශුවෛද්‍ය විශේෂඥයකු ලෙසින් ද සේවය කර ඇති නිසා වීමට පු`ඵවන.* ඉසික්කුල් කඳුකරයට ‘මොයුන්කුම් මෙහෙයුම’ නම් වූ ඒ මහා සංහාරය, සමූහ ඝාතනය මුදා හැරෙන්නේ මේ පැටවුනට යාන්තම් අවුරුද්ද පිරී ඇති අවස්ථාවේ ය.

‘මිනිස්සු මානව දෙවිවරු…’ යි. මෙහිදී අයිත්මාතෝව් උත්ප‍්‍රාසයෙන් ලියා තබයි. ඔවුන් මුල්ම අවස්ථාවේදී සත්ත්ව හම් පොරවාගෙන දඩයමේ පැමිණියේ දුනු හී සහිතව අසුන්පිට නැගීගෙන ය. අනතුරුව ඔව්හු තුවක්කු මානමින් වාහනවලින් පැමිණෙති. සතුන්ගේ පලායාමේ ස්වභාවය හඳුනා සත්ත්ව රංචු නිරික්ෂණය කරමින් අත්දැකීම්වලින් පරිපූර්ණව දැන් දැන් ඔවුන් පැමිණෙන්නේ හෙලිකොප්ටරවලිනි. බිම රැුඳී සිටින ස්නයිපර් තුවක්කුකරුවෝ ඔවුනට මාර්ගෝපදේශ සලසමින් තිතට, නූලට, ඉලක්කයට දඩයමේ යෙදෙන අවස්ථාව උදාකර දෙති.

හෙලිකොප්ටර් හ`ඩ මුලින් ම අසන අක්බාරා තැතිගෙන අවට බලන්නේ ඒවා ස්ටෙප්ස් බිම හරහා ඇදී යන මේඝ ගර්ජනාවල ද නොවූ අමුතුම ආකාරයේ ආගන්තුක හ`ඩක් නගන නිසා ය. අහසින් පොළොවෙන් හතර වටින් ගිනි-වැසි වසිද්දී ඇන්ටිලෝපයන්ගේ මරණීය විලාප සම`ග වෝකිටෝකි යන්ත‍්‍ර හ`ඩ ගා කියන ‘මේ පැත්තෙන් වෙඩි තියන්න’ වැනි විධාන රැුව්දෙද්දී තිරිසන් සතුන් නන්නත්තාරව යන්නේ කිසිවක් තේරුම්ගත නොහැකිව ය. මිය ගිය සතුන්, පණ අදින සතුන් ආදි වශයෙන් නෙළාගත් අස්වැන්න සියල්ල එකතු කිරීමට තවත් මිනිස්සු එහි රැුඳී සිටිති. ඔවුහු ලේ තැවරුණ, පණ අදින සතුන් හා මළසිරුරු ගාත්වලින් අල්ලා ඔසවා වේගයෙන් පද්දා ට‍්‍රක්රථ තුළට වීසි කරති. තමාගේ ආදරණීය පැටවා – ලොකු ඔ`ඵවා වෙඩි වැදී, අහසට වීසි වී බිම වැටී ඇලයකට පෙරළී අතපය දිග හැර නිසල වූ පසු උගේ සිරුර මතින්ම පිම්මක් පැන දුවන්නට අක්බාරාට ද සිදුවෙයි.

ඉසික්කුල් විල අද්දරදී මේ වෘකයන්ගේ වෘත්තාන්තය, ඛේදාන්තයක් වන අයුරු අයිත්මාතෝව් සිතුවම් කරන්නේ සංවේදී මිනිසුන්ගේ දෑස් කඳුළින් බොඳ කරමිනි. අවසානයේදී දරු සම්පත් සියල්ල අහිමිව සහකරුවා ද මියගොස් සිටියදී හුදෙකලාව ගම්වදින අක්බාරා, ගැමියකුගේ නිවෙසකට රහසේ ඇතු`ඵ වී සෙමින් සෙමින් ළංවන්නේ කුඩා දරුපැටියකු වෙත ය. අහිමි වී ගිය දාරක ස්නේහය යළි මතකයට නගන ඇය, දරුවාගේ කොපුල්තල ලෙව කා බලයි. මේ සුරතලය අතරේදී ඇගේ සිත විමසන්නේ මේ කුඩා මිනිස් පැටවාට අර ගල්පවුව යට ලෙනෙහි තමන් සම`ග විසිය නොහැකි දැයි කියා ය. අනතුරුව මහත් වූ පරිස්සමකින්, පැටවුන් ඩැහැගන්නා ආකාරයටම මිනිස් දරුවාගේ කබා කොලරයෙන් අල්ලා ඔසවාගන්නා ඇය කඳුකරයට පැනයන්නේ මිනිස් වෙඩි ප‍්‍රහාර වැස්සක් අතරිනි. කිසියම් අවස්ථාවකදී ඇය ඒ උණ්ඩයකට ගොදුරු වන අතර වෘක ධේනුවගේ මළසිරුර අසලම මිනිස් පැටවා ද මියගොස් සිටිනු දක්නට ලැබෙයි. එහෙත් ඒ කුඩා ළය දැදුරු වී ඇත්තේ වෙඩි උණ්ඩයකින් මිස තියුණු වෘක දත්වලින් නම් නොවේ.

මේ කතාව ලිවීමේදී මේ අපූරු නිර්මාණකරුවා තුළ උතුරා යන්නට ඇතැයි සිතිය හැකි දයා කරුණාවේ පරිමාණය, එහි ගැඹුර කොතෙක් නම් විය හැකි දැයි උපකල්පනය කරන්නට මම කිසියම් උත්සාහයක යෙදුණෙමි. මානව විමුක්තිය උදෙසා නන්අයුරින් ක‍්‍රියා කළ ඔහුගේ පිරුණු හදවතේ රැුලිි නැගූ දයා කරුණාව, නැංගුරම් ලා ඇත්තේ මානව දයාව අසල පමණක් නොවන බව ය, එතැනදී ද මට පෙනී ගියේ.

1990 මුල් කාලයේදී ගොර්බචොෆ්ගේ උපදේශකයකු වශයෙන් ද තවත් වරකදී කිර්ගිසියානු පාර්ලිමේන්තුවේ මන්ත‍්‍රීවරයකු ලෙසින් ද රටවල් ගණනාවක කිර්ගිසියානු තානාපතිවරයා වශයෙන් ද විශේෂයෙන් කොමියුනිස්ට් පක්ෂයට ළැදි සෝවියට් පාලනයේ ප‍්‍රගතිය උදෙසා සටන් වැදුණකු ලෙසින් ද ප‍්‍රකටව සිටි චිංගීස් අයිත්මාතෝව් ඒ සියල්ලට ම ඉහළින් කැපී පෙනෙන්නේ කාරුණික සත්‍යවාදියකු ලෙසිනිි යි ඔහුගේ පොත් කියවන විට සිතෙයි.

විප්ලවයේ අතුරුපල වශයෙන් රුසියානු සමාජයට බලපෑම් කළ යම් යම් නිශේධනීය තත්ත්වයන් පිළිබඳව වගකිව යුතු වන්නේ විප්ලවය නොවේ. ඒ සියලූ තත්ත්වයන් ප‍්‍රකට කරන්නේ ව්‍යුහමය වෙනස්කම්වලින් පමණක් අපේක්ෂිත අරමුණු කරා ළ`ගාවිය හැකි නොවන බව ය. මේ වන විට සිංහල භාෂාවේ ඇතැම් පදවලට, වචනවලට පවා උත්ප‍්‍රාසය මුසු කර ඇත්තේ මිනිසාගේ ක‍්‍රියාකාරකම් ය. ‘ධර්මිෂ්ඨ’ යන්න එක්තරා කාලයකදී මේ රටේ මිනිසුනට හාස්‍යජනක වූූ අයුරින්ම ඒ ඉරණමම අද වනවිට හිිමිවී ඇත්තේ ‘සාමය’, ‘සංහිඳියාව’ වැනි පදවලට ය. වචනවල බර ක්ෂය වී ඇත්තේ මිනිසාගේ අභ්‍යන්තරය දියාරු වී සැහැල්ලූ වී ඇති නිසා ය. මිනිසාගේ අභ්‍යන්තර විප්ලවයක් සිදුවන තුරුම මේ තත්ත්වයන් මේ තත්ත්වයෙන්ම පවතින බව නිසැක ය. එහෙත් මේ ආත්මශෝධනය කවරාකාරයෙන් සිදුවිය යුතු දැයි හරියටම කියන්නට බැරි ය. ඇතැම් විට එය පුද්ගලයාගෙන් පුද්ගලයාට වෙනස් ආකාරයකින් සිදුවිය හැක්කකි. කෙසේ වුව ද එය සිදුවන තුරුම ශ්‍රේෂ්ඨ යැයි, ගෞරවනීය යැයි අපට කටපුරා කිව හැකි වන්නේ නීතිපද්ධති, ව්‍යුහ සම්බන්ධයෙන් පමණි.

අප කිසිවකුට අපේ උපත, ජන්මය ඉල්ලා ගත නොහැකි ය. අප සිංහලයකු, ද්‍රවිඩයකු හෝ මුස්ලිම් ජාතිකයකු වන්නේ පූර්ව අනුමැතියකින් පූර්ව ක‍්‍රියාකාරකමකින් නොවේ. ප‍්‍රභූන් හා නිර්ප‍්‍රභූන් ගැන කියන්නට ඇත්තේ ද ඒ කතාවම ය. කිසිවකු ඉසුරුමත් මවුපියනට දාව උපදින්නේත් තවත් කිසිවකු දිළිඳු පැලක උපත ලබන්නේත් පූර්ව කොන්දේසි සපුරා නොවේ. එසේ නම් ඒ ඒ ජන්මයන් සම්බන්ධයෙන් ඒ කිසිවකු වගඋත්තරකරුවන් වන්නේ ද නැත.

ගිලටීනයට ගෙල දුන් ප‍්‍රංශයේ මාරිඇන්ටනෙට් රැුජිනට ද මේ ධර්මතාව පොදු ය. ඇගේ ස්වයං චරිතාපදානය ඔස්සේ කියැවෙන්නේ ද එක්තරා කඳු`ඵ කතාවකි.x

x කැත්ලීන් ජයවර්ධන

මරණයෙන් නැගිටින්න අත දෙන්න

0
dav
dav

‘ ප‍්‍රාණපරිත්‍යාගය කියන්නේ දෙවියන් වෙනුවෙන් ජීවිතය දීම. ප‍්‍රාණය පුජා කිරීම. හැවෝම එකම සිතුවිල්ලක හිටියේ. උත්තාන මංගල්‍ය දවසේ පුජාවේ දිව්‍ය සත්ප‍්‍රසාදය ලබාගෙන. මේක දෙවියන් වහන්සේගේ නිවස තුළම සිද්ධ වුණ දෙයක්. දෙවියන් වහන්සේගේ ආදරය වෙනුවෙන් සාක්ෂි දැරීමක් විදිහට තමයි අපි මේ ප‍්‍රාණපරිත්‍යාගය දකින්නේ ’ – සමීන්ද්‍ර රොඩ‍්‍රිගු සහායක පියතුමන්, කටුවපිටිය මීසම

විශාලාව වන් කටුවපිටියට අපි නැවත ගියෙමු. හැමතැනම තවමත් සුළඟක්ව වෙලී තිබෙන්නේ වේදනාවය. ප‍්‍රියන්ගෙන් වෙන්වීම දුකක් ය. ඒ වෙන්වීම අදහාගත නොහෙන ලෙස සිදුවූ වියෝවක් වෙනවිට, ඒ වෙන්වීම මහා දුකක් ය. ඉතිං බොහෝ නිවෙස් තවමත් මේ වේදනාවට කඳුළට හායි ගා දොර කවුළු හැර දාය. අප ඒ කවුළු තුළින් ඇතුලත බැලීමු. මේ උත්සාහය අප අත් විඳි ඒ වේදනාව අකුරු කිරීමය. අපේ‍්‍රල් 21 පාස්කු ප‍්‍රහාරයට දැන් මාස දෙකක් සරි වීමට ළඟය.

ගොඩනැගෙන දේවස්ථානය


කටුවපිටිය ශාන්ත සෙබෙස්තියන් පුදබිම සිය 150 වැනි ජුබිලිය සමරණ්නේ පසුගිය ජනවාරි 20 වැනි දිනය. ‘ ශාන්ත සෙබෙස්තියන් මුනිතුමා ප‍්‍රසිද්ධ ලෙඩ රෝග සුව කිරීම සම්බන්ධව තමයි. දඳ, කුෂ්ඨ, පැපොල, ඔය වගේ ලෙඩ ගොඩාකින් සුවය පතා කතෝලිකයෝ බවුද්ධයෝ මෙතනට එනවා. ජලය ආසිරි ගන්වපු ළිඳක් වගේම නාන ළිං තිබෙනවා. ඉතිං බැතිමතුන් භාරහාර වෙලා පුදපූජා පවත්වලා දානය දීලා මේ ළිං වලින් දිය නාගෙන රෝග සුවය බලාපොරොත්තු වෙනවා. මේ අවුරුදු 150ක මුලූ ඉතිහාසයේම මෙතන එහෙමයි. මේ සාන්තුවරයාගේ තිබෙන ප‍්‍රාතිහාර්‍ය බලය ගැන මේ පල්ලිය ප‍්‍රසිද්ධයි‘. කටුවපිටිය මීසම භාර සහායක පියතුමන් දේවස්ථානයේ ඉතිහාසය පිළිබඳව සිය කතාව ආරම්භ කළේ එලෙසය. සාන්ත සෙබෙස්තියන් මුණිදුන්ගේ ප‍්‍රාතිහාර්‍ය බලය අන්තගාමී මුසල්මානු ආගමිකයෝ පිරිසක් ප‍්‍රශ්න කළ දවස අපේ‍්‍රල් 21 දාය. ඒ ප‍්‍රශ්න කිරීම වළකා ගන්නට හෝ ව්‍යාර්ථ කරන්නට එදා ශාන්ත සෙබස්තියන් මුනිතුමානන්ට නොහැකි විය. එනිසාම අද එතුමාගේ අනුගාමික බැතිමතුන් බොහෝ පිරිසක් දුක වෙදනාව බිය සමග සිය ජීවිත ඉස්සරහට තල්ලූ කරගන්නට වෙහෙසෙමින් සිටිති.

‘ පල්ලියේ ප‍්‍රථිසංස්කරණ කටයුතු කරන්නේ ශ‍්‍රී ලංකා යුද්ධ හමුදාව. දැන් ප‍්‍රථිසංස්කරණයන් වලින් බොහෝ ප‍්‍රමාණයක් වැඩ ඉවරයි. මේ මාසේ 30වෙනිදා තමයි අපිට භාර දෙන්න නියමිත. ඒත් උඩ ජනෙල් විදුරු ගේන්නේ පිටරටින්. ඒක දැන් ටෙන්ඩර් දාලා අවශ්‍ය කටයුතු කරලා තිබෙනවා. ඒත් තව මාස දෙකක් විතර ඒ ජනේල ටික නිමකරන්න යයි කියලා තමයි කියන්නේ. අපි මේ දේවස්ථානය ඉදිරිපිට ස්මාරකයක් හදනවා. ඒකෙ වැඩනම් තවමත් පටං ගත්තේ නැහැ. මරාගෙන මැරෙන බෝම්බකරුවා බෝම්බය පුපුරවා ගත්ත ස්ථානයේ අපි ටයිල් 4ක ප‍්‍රමානය ටයිල් කරන්නේ නැහැ. ඒක විඳුරුවක් දාලා එහෙම්මම ඉතුරු කරනවා. බිත්තියේ සිඳුරු වුණ සහ ලේ පැල්ලම් සහිත එක ස්ථානයක් පුරා විද්‍යා සහායෙන් අපි සංරක්ෂණය කරන්න පියවර අරං තිබෙනවා.

ඒ වගේම උත්තාන සුරුවමේ තිබෙන ලේ පැල්ලම් ඇමරිකාවෙන් රසායනිකයක් ගෙන්නලා ඒක එම සුරුවමේ ගල්වලා සංරක්ෂණය කරන්න කටයුතු කරලා තිබෙනවා‘ කටුවපිටිය දේවස්ථානය සිය ව්‍යසන අතීතය අනාගතයට ඉතුරු කරන්නේ කෙලෙසදැයි සහායක පියතුමන් විස්තර කළේ එලෙසින් ය. යුද්ධ හමුදාවේ අවසරය පිට අපි දේවස්ථානය තුළට ගියෙමු. යකඩ පලංචි සෑම තැනය. සෙබළුන් කඩියන් සේ ය. එදා 21 දා බෝම්බය පිපිරී මොහොතකට පසු මෙම ස්ථානයට මේ ලියුම්කරු පැමිණියේ ය. ඒ වේදනාත්මක මතකය සමග ගොඩනැගෙන දේවස්ථාන පීනික්ස් කුරුල්ලා දෑසින් දැක ගතිමි. එහෙත් තැන තැන වැටී සිය අවසන් සුසුම් වාතලයට මුසුකර සිටි මිනිසුන් ගැන වූ ඡුායාරූප මතකය සිතට අරගෙන එන්නේ දරා ගන්නට බැරි වේදනාවක්මය.ඒ වේදනාව කටුවපිටිය හැමතැනමය. පල්ලිය අලූත් ඇඳුමකින් සැරසී සිටියි. එහෙත් එදා මේ බිමේ ලේ සුවඳ තවමත් එලෙසම ඇතිබව හැෙඟ්. රුධිරයෙන් පෙඟුණු බිම ටයිල් මතින් ලස්සන වී ඇත. යකඩ බෝල මතින් සුනු වූ බිත සුදු පිරියමින් පිරියම්වී ඇත. එහෙත් යකඩ බෝල සිඳුරු කළ හදවත් කෙතරම් ද?

වේදනාවේ බර


‘ මේ ප‍්‍රහාරය නිසා මේ වෙනකොට මේ දේවස්ථානයට අදාළව 114ක් දෙනෙකුට සිය ජීවිත අහිමි වෙලා තිබෙනවා. අවසාන මරණය සිද්ධ වුණේ පහුගිය ජූනි 17වෙනිදා. සුරේෂ් කියලා වයස 28ක තරුණයෙක් තමයි කොළඹ දැඩි සත්කාර ඒකකයෙ ඉඳලා සිය ජීවිතය අතහැරියේ. මේ මරණයට පත් පිරිස අතරේ දරුවෝ 27දෙනෙක් ඉන්නවා. ඊට අමතරව 168 දෙනෙකුට තුවාල සිද්ධ වුණා. බරපතළ තුවාල තිබෙන දෙදෙනෙක් තවමත් කොළඹ දැඩි සත්කාර ඒකකයේ ප‍්‍රතිකාර ලබාගනිමින් ඉන්නවා. ඊට අමතරව වයසක පුද්ගලයෙක් වැඩිහිටි නිවාසයක බොහෝම දුෂ්කර තත්ත්වයක ඉන්නවා. මීට අමතරව මේ කම්පනය දරාගන්න බැරිව මානසිය සුවය අහිමි වුණ විශාල පිරිසක් මේ මීසමෙනුත් ඉන් පිටතත් ඉන්නවා. ඔවුන් ඉන්නේ දැඩි කම්පන තත්ත්වයක‘. මෙලෙස අදහස් දක්වන සහායක පියතුමන් කියන ලෙස කටුවපිටිය මීසමේ පවුල් 1400ක ප‍්‍රමානයේ දැනට සිය ජීවිතය සුරක්ෂාකරගෙන සිටින බොහෝ දෙනෙක් දැන් සිටින්නේ කම්පනයෙන් ය. ඊට අමතරව කදිරාණ, බෝලවලාන, කුරණ, කටාන ආදී මේ ආසන්න ඉම්වල බොහෝ දෙනෙක් ද තවමත් කම්පනයෙන් ය.

‘අපි මේ කම්පනය දරාගන්නේ කොහොමද කියලා උගන්නන්න මෙහේ තරුණ තරුණියන් දහම් පාසල් ගුරුවරුන් එක්කරගෙන ගියා මන්නාරමට. එද සංගිලියන් කියන දෙමළ රජතුමා මරාදමනු ලැබූ කතෝලික බැතිමතුන් සිටි ගමට අපි මේ තරුණ තරුණියන් අරගෙන ගිහිං දවසක් ඒ ගමේ අයත් එක්ක ගතකලා. ප‍්‍රාණපරිත්‍යාගය ගැන හොඳ අවබෝදයක් වගේම ඔවුන්ට හිතේ ඇවිලෙන ගින්න නිවාගන්නත් ඒක උපකාරයක් වෙන්න ඇති කියලා හිතනවා‘ සහායක පියනම මේ මිනිසුන්ගේ මානසික කම්පනය ප‍්‍රානපරිත්‍යාගය නම් කතෝලික අදහස මතින් දියකර හැරීමට ගත් එක උදාහරණයක් අනාවරණය කළේ එලෙසය.

රජය මේවනවිට මරණයට පත්වූ එක් පුද්ගලයෙක් වෙනුවෙන් රුපියල් ලක්ෂ 10ක මුදලක් ලබා දී ඇත. ඒ පවුලේ ඉතිරි සමාජිකයින් සියල්ල අත එම මුදල බෙදී යන ලෙසය. ඊට අමතරව තුවාල සිදුවූ පුද්ගලයින්ට ඒ හානියේ තරමට අනුව රුපියල් ලක්ෂයේ සිට ලක්ෂ 5ක් දක්වා මුදලක් පිරිනමා ඇත. ප‍්‍රහාරය සිදුවූ දින කඩිමුඩියේ පුද්ගලික රෝහල් තුළින් බෙහෙත් ගත් පිරිසටම මෙම මුදල් ආධාරය නොලැබුණ බවට වූ මැසිවිල්ලක්ද අසන්නට ලැබුණි. ඊට පසුව මේ මිනිසුන්ගේ මානසික සුවය වෙනුවෙන් රජය කිසිදු මැදිහත්වීමක් සුදුකර නොමැත. එහෙත් එම අඩුව කොළඹ අගරදගුරු නිවසින් නිර්මානය කරනු ලැබූ වැඩසටහන් ගොන්නක් මගින් මගහරින බව පියතුමන්ලා සහ කන්‍යා සොහොයුරියන් කීවත් එම වැඩසටහන්වල ලොකු අඩුපාඩු ඇත.

‘නිවාස නැති 168 දෙනෙක්ට සම්පූර්ණ නිවාස ලබාදීමේ වැඩපිළිවෙලක කොළඹ අගරදගුරු පදවියෙන් පටං අරං තිබෙනවා. ඉඩම් නැති අය ඉන්නවා. ඒ අයට ඉඩම් ලබාදීමේ වැඩපිළිවෙලකුත් අපි පල්ලිය ක‍්‍රියාත්මක කරනවා. ඊට අමතරව මුදල් අගහිගතා තිබෙන අයට මුදල් දීමනාවක් ලබා දෙන්න වයිද්‍ර්‍ය ප‍්‍රතිකාර අවැසි අයට එය ලබාදෙන් අපි සෙත් සෙවන කියලා විශේෂ තැනක් පටං අරං තිබෙනවා. ඊටත් අමතරව මානසික සුවය ප‍්‍රතිකාර අවශ්‍ය අයට කුඩා දරුවන්ට ඒ සඳහා එම්මාව්ස් කියලා ආයතනයක් ස්ථාපනය කරලා තිබෙනවා. අපි එතනින් මානසික සුවය සඳහා උපදේසන සේවයක් පටං අරං තිබෙනවා‘. සහාය පියතුමන් කොළඹ අගරදගුරු පදවිය මේ බිමේ වේදනාවෙන් මිරිකී සිටින මිනිසුන්ට සහනය සාදන ආකාරය ගැන තවතවත් කතාකරයි. අපි පල්ලියෙන් එළියට බසින්නෙමු.

ශාන්ත සෙබෙස්තියන් දෙව්මැඳුරු ප‍්‍රධාන ගේට්ටුවෙන් එළිය බලන කල එදා ඒ ප‍්‍රහාරකයා මේ මග හරහා ඒ මහත් විනාශයට කලින් ඇවිදගිය අයුරු නැවත නැවතත් මතකයට නැගේ. ඒ සීසීටීවී දර්ශන එය අපගේ සිත් පතුලටම කිමිඳ ඇති නිසා ය. ගෙට්ටුවෙන් දෙපස තාප්පය පුරා ඇත්තේ ප‍්‍රාණ පරිත්‍යාග කළ ඒ මිනිසුන්ගේ ගැහැනුන්ගේ ඡුායාවන් රැුගත් බැනරයන් ය. අපි ඒ බැනරයන් කියවාගන්නට උත්සාහ ගත්තෙමු. අහෝ!! විනාශයක තරම..

ඔවුන් සොයා ගියෙමු


රංග ප‍්‍රනාන්දු, ධනාදරී කුරුප්පුආරච්චි, ෆැබියොලා ප‍්‍රනාන්දු, ලියෝනා ප‍්‍රනාන්දු, සෙත් ප‍්‍රනාන්දු එකම පවුලේ ය. දියණියන් දෙදෙනා ද පුංචි පුතා ද අම්මා සහ තාත්තා සමගින් එකම බංකුව හිඳ දිව්‍යපුජාවට සහභාගිවී ඇත. මෙම ප‍්‍රහාරයෙන් ඔවුන් සියල්ලෝම පවුලක් ලෙසම අවසන් ගමන් ගොස් ඇත. මෙම පිරිසගේ ඡුායා රූප රැුගත් බැනරලයට යාබද බැනරයේ සිටින්නේ දියණියන් දෙදෙනෙක් සමග එකටම අවසන් ගමන් ගිය පියෙකු ය. ඔහුගේ නම සම්පත් විශ්ව කීර්තිය. දැන් බිරිඳ හැඬූ කඳුළින් තනිවෙලා ය. බාල්දි හන්දියේ සුසන්ත මහතාට මෙම ප‍්‍රහාරය නිසා ප‍්‍රිය බිරිඳ, දරුවන් තිදෙනා ද, අහිමිවී ඇත. අද ඔහු සිටින්නේ දැඩි කම්පනයකින් ය. එකම පවුලේ දෙදෙනා තිදෙනා බැගින් අවසන් ගමන් ගිය ඒ, අවාසනාවන්ත ඉරණමට මුහුන දුන් පවුල් ප‍්‍රමානය බොහෝ ය. කටුවපිටිය මීසමට අයිති ග‍්‍රාමසේවක වසම් 3කි. එහි 93සී, කරදියාන වසම තුළ අප සැරිසැරුවෙමු.

මෙම වසම තුළ මරණ ප‍්‍රමානය 20ක් ය. ඒ අතර ළමයි 11ක් ය. චන්දිමා නිරංජනී දැන් සිටින්නේ දරාගත නොහැකි කම්පනයකින් ය. ඇයගේ සැමියා සහ දරු දෙදෙනා මෙම ප‍්‍රහාරයෙන් සමුගෙන ඇත. ඔවුන් පල්ලිය තුළ එකම බංකුවක හිඳ සිට ඇත. ඇය පමණක් ඉතිරි වූ කරුමය කිමක් දැයි ඇය ප‍්‍රශ්න කරන්නීය. ලක්ෂ්මන් පිල්ලේ සිය රෝගාතුර දියණිය, බිරිඳ, සහ නැන්දම්මා සමග එකම බංකුවක සිට ඇත. මෙම සිද්ධියෙන් ඔහුගේ බිරිඳ මරණය තෝරා ගන්නා අතර ලක්ෂ්මන් පිල්ලේ සිය රෝගී දියණිය සමග අන්ත අසරණ අඩියකට වැටී ඇත.


ඇඟලූම් කර්මාන්ත ලෝකයේ හොඳ රැුකියාවක් කළ රුක්ලාන්ති එමගින් සිය අවුරුදු 14ක් වන දියණියද, අවුරුදු 8ක් වන පුතු ද රෝගී තත්ත්වයෙන් පෙළෙන සිය සැමියාද නඩත්තු කළාය. මෙම සිද්ධියෙන් රැුක්ලාන්ති සිය ජීවිතයට සමුදුන් අතර එනිසා පවුලේ අනෙක් පිරිස දැන් සිටින්නේ දැඩි අසරණ තත්ත්වයකය. මිල මුදල් යහමින් තිබෙන උදිත අප්පුහාමි සිය බිරිඳ සහ අවුරුදු 10/7/4 වයස් සීමාවල පසුවුණ තම දරුවන්ද සමග එදින පාස්කු ඉරිදා දේවමෙහෙයට සහභාගිවී සිට ඇත. එහිදී මෙම සිද්ධියත් සමග දරු තිදෙනාද බිරිඳද ඔහුට අහිමි වන්නේය.

ඔහු දැන් සිටින්නේ හුදකලාවේ දැඩි කම්පනයකින් ය. කටුවපිටිය පල්ලිය අවට ජූඞ් මාවත, ශාන්ත සෙබෙස්තියන් මාවත ආදී වූ කටුවපිටිය මීසමට අත්මේ බොහෝ ප‍්‍රදේශවලි මෙවැනි කතා බොහෝමයක් අහුලා ගැනුම අමාරු නැත. තම දරුවන් බිරිඳ නැති සොවින් වෙදනාවෙන් පෙළෙන පියවරුන්ද එවැනිම මව්වරුන්ද තම දෙමාපියන් සහෝදරයින් අහිමිව වේදනාවෙන් දුක් විඳින ළමයින්ද දැන් කටුවපිටියට හිග නැත. ඔවුන් බොහෝ දෙනෙකුට තවමත් මේ ප‍්‍රහාරය ගැන කිසිත් සිතාගන්නට බැරිය. එය කොහොම කෙළෙස වූවාදැයි දන්නේ දෙවියෝ පමණි. මෙම තත්ත්වය තුළ මේ මිනිසුන්ගේ මනස සුවපත් කිරීමට කතෝලික ආගමික වැඩපිළිවෙලට අමතරව විශාල වැඩපිළිවෙලක් අවැසිමය. එය රජය සහ සවුඛ්‍ය අමාත්‍යාංශය මැදිහත්ව වහාම සම්පාදනය කළ යුතුය.

අයීසීසීපීආර් පනත අපයෝජනය

0

මේ දවස්වල අයිසීසීපීආර් යන අකුරුවලින් හැඳින්වෙන පනත ගැන නොදන්නා කිසිවෙක් නැත. ඒ එම පනතේ ආවේණික යහපත හෝ එය යොදා ගන්නා සදාචාරවත් හා සාධාරණ ආකාරය නිසා හෝ නම් නොවේ.  ත‍්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත හැරුණු විට, මේ තරම් එකිනෙකා විසින් අපයෝජනයට ලක් කරන වෙනත් නීතියක් මෑත කාලයේ දකින්නට නොමැති නිසා ය.  උත්ප‍්‍රාසය නම්, ත‍්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත එහි මුහුණුවරින් ම මර්දනීය එකක් වෙද්දී, අයිසීසීපීආර් පනත මහජනතාවගේ අයිතිවාසිකම් ආරක්‍ෂා කිරීමට ගෙන එන ලද්දක් වීම ය.

1948 සම්මත කරගන්නා ලද එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ විශ්ව ප‍්‍රකාශනය බැඳීම් සහගත ආකාරයේ එකක් නොවී, හුදු ප‍්‍රකාශනයක් පමණක් වීම නිසා, එම ප‍්‍රකාශනයේ එන අයිතිවාසිකම් ආරක්‍ෂා කිරීමට සාමාජික රටවල් බැඳ තබනු සඳහා එම සංවිධානය, විශ්ව ප‍්‍රකාශනයේ තිබෙන අයිතිවාසිකම් වර්ග දෙකකට බෙදා, 1966දී ගිවිසුම් දෙකක් ඇති කෙළේ ය. එකක් සිවිල් හා දේශපාලන අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ ජාත්‍යන්තර ගිවිසුමයි. අනෙක, ආර්ථික, සමාජීය හා සංස්කෘතික අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ ජාත්‍යන්තර ගිවිසුමයි. මේ ගිවිසුම් දෙක අත්සන් කළා වුව ද, ඒ ඒ සාමාජික රට එම ගිවිසුම්වලට අදාළ නීති තම රට තුළ පනවන තුරු, සාමාන්‍යයෙන් ඒ ගිවිසුම්වල අන්තර්ගතය ඒ ඒ රට තුළ නීතිමය වශයෙන් බල පවත්වන්නේ නැත. ලංකාව, ඒ නිසා, සිවිල් හා දේශපාලන අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ ජාත්‍යන්තර සම්මුතිය පනත නීතිගත කෙළේ ය.

ඒ පනතෙන් බලාපොරොත්තු වුණේ, ජාතීන් අතර විරසකය ඇතිකරන වෛරී ප‍්‍රකාශ, වරදක් බවට පත් කිරීම ය. ඒවාට දඬුවම් දීම ය. එහෙත්, මෑත කාලය පුරා සිදු වන්නේ, පනත එහි අරමුණට වඩා සම්පූර්ණයෙන් ම පරස්පර අරමුණක් සඳහා අපයෝජනය කරන බව ය.

වෛරී ප‍්‍රකාශ කෙළේ යැයි ‘පොලිසිය සිතන’ පුද්ගලයන්ට එරෙහි ව පොලිසිය විසින් අයිසීසීපීආර් පනත යටතේ චෝදනා ගොනු කරනු ලැබීම දැන් දිගින් දිගටම සිදු වේ. දවස් අසූ ගණනකට පෙර තරුණ කෙටිකතාකරුවකු මේ නීතිය යටතේ අත්අඩංගුවට ගෙන මේ වන තුරු රක්‍ෂිත බන්ධනාගාරගත කොට තිබේ. මේ වන විට පුවත්පත්වලට බාහිර ලිපි සපයන්නකුට ද නවකතා පොතක් ලියූ නීතිඥවරයකුට ද එරෙහිව මේ නීතිය යටතේ පොලිසිය ක‍්‍රියාත්මක වෙමින් පවතියි.

මේ සෑම සිදුවීමක ම පොදු ලක්‍ෂණය නම්, කිසියම් ආගමික පූජ්‍ය-පූජක කණ්ඩායම් පැමිණිලිකරු වශයෙන් ක‍්‍රියා කිරීමයි. ඔවුන්ගේ බලපෑම නිසා පොලිසිය කරන්නේ, වෙනත් සාමාන්‍ය නීති යටතේ චෝදනා ඉදිරිපත් කළ හැකි වුණත්, එය නොකර අයිසීසීපීආර් පනත යටතේ ම චෝදනා ගොනු කිරීමයි.

ශක්තික සත්කුමාරට එරෙහි ව සාමාන්‍ය නීතිය යටතේ පමණක් චෝදනා ගොනු කළ හැකිව තිබියදී, ඊට සූදානමක් ද තිබියදී, පොල්ගහවෙල ප‍්‍රදේශයේ භික්‍ෂූන් පිරිසක් කළ බලපෑමට යටත් ව, ‘මහජනන කැළඹිල්ලක්’ ඇතිවේයැ’යි කියමින්, අසිසීසීපීආර් පනත යටතේ චෝදනා ගොනු කළේ පොලිසියයි. එහිදී, සාමාන්‍ය නීතිය යටතේ හෝ අයිසීසීපීආර් පනත යටතේ හෝ චෝදනා ගොනු කිරීමේ බලය ඇත්තේ පොලිසියට ය. පොලිසිය කළේ, භික්‍ෂූන්ගේ බලපෑම මත, වඩා දැඩි නීතියෙන් චෝදනා ගොනු කිරීමයි.

අයිසීසීපීආර් පනත යටතේ මහේස්ත‍්‍රාත් අධිකරණයෙන් ඇප ලබා ගත නොහැකි අතර, මහාධිකරණයෙන් ලබා ගත යුතු ය. ඊට ගත වන සාමාන්‍ය කාලය නිසා, අඩු ම වශයෙන් මාස දෙකකට ආසන්න කාලයක් ඇප නැති ව සැකකරු රිමාන්ඞ් බන්ධනාගාරගත කර තැබීමට පොලිසියට අසාධාරණ බලයක් ඒ මගින් ලැබේ.

අඩු ගණනේ, තමන්ට පැමිණිල්ලක් ලැබුණු විට ඒ ගැන තොරතුරු අධිකරණයට වාර්තා කර, ඉන්පසු තව දුරටත් කටයුතු කිරීමට නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවෙන් උපදෙස් ගන්නා ක‍්‍රමයක් පවතී නම් තත්ත්වය මේ තරම් නරක් වන්නේ නැත. ඒ වෙනුවට පොලිසිය මුලින් ම කරන්නේ පුද්ගලයා අත්අඩංගුවට ගැනීම ය. අධිකරණයට ඉදිරිපත් කොට රිමාන්ඞ් බන්ධනා ගාරගත කිරීම ය. නීතිපතිගේ උපදෙස් පතන්නේ ඉන් පසු ව ය. යම් හෙයකින් නීතිපතිවරයා, අදාළ අවස්ථාවේ අයිසීසීපීආර් පනත යටතේ නඩු පැවරිය නොහැකි යැයි නිගමනය කළත්, ඒ වන විටත් සැලකිය යුතු කාලයක් අදාළ පුද්ගලයා රිමාන්ඞ් භාරයේ ගත කර හමාර ය. ඒ වරද ආපසු හරවන්නේ කවුද?

පසුගිය දිනවල අයිසීසීපීආර් පනත යටතේ සැලසුම් සහගත ව පැමිණිලි කරනු ලබන්නේ, තමන්ට එරෙහි කිසිවකු මර්දනය කිරීමට, ඇප නැති ව කාලයක් බන්ධනාගාරයේ තැබීමට, වුවමනාවක් තිබෙන ආගමික අන්තවාදීන් විසිනි. එවැනි පැමිණිල්ලක් ලැබුණු විට, එය අයිසීසීපීආර් පනත යටතට නොවැටේ යැයි කියන්නට පොලිසියට නොහැකි වන්නේ, පොලිසිය ද බොහෝ විට පැමිණිලි පාර්ශ්වයට හිතවත් නිසා ය. අඩු ගණනේ, අයිසීසීපීආර් යටතට නොවැටෙන බව මහේස්ත‍්‍රාත්වරයා තේරුම් ගෙන, ඒ අවස්ථාවේදීවත් මුදා හැරීමක් සිදු වන්නේ නම් එය ද යහපත් තත්ත්වයකි. එහෙත්, පෙර නඩු තීන්දුවලින් ද කියා ඇති පරිදි, අපේ බොහෝ මහේස්ත‍්‍රාත්වරු, පොලිසිය ඉල්ලන ඉල්ලන නියෝග නොවළහා නිකුත් කරන, ‘පොලිසියේ රබර් මුද්‍රා’ වැනි පිරිසකි.

මේ සියල්ලන්ගේ ම හැසිරීම අවසන් වන්නේ, අයිසීසීපීආර් පනත තවත් මර්දනීය නීතියක් බවට පත් වී අපයෝජනයට ලක් වීමෙනි.

කළ යුත්තේ කුමක්ද?

0

පසුගිය දිනක මම සිහිනයක් දුටිමි. වඩාත් නිවැරදි ව කිවහොත් එක සිහිනයක් නොව එක දිගට සිහින හතක් දුටුවෙමි. එදිනට පෙර දින රැුයේ මා නින්දට ගියේ, අප රට මුහුණ දී සිටින මේ අර්බුදකාරී තත්වයෙන් මිදීමට කළ යුත්තේ කුමක් ද, යන උභතෝකෝටික ප‍්‍රශ්නය පිළිබඳ සිතිවිලිවල නිමග්න වෙමිනි.

පළමු සිහිනයේ දී මා දුටුවේ අප හිතවත් මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිතුමා 2015 වර්ෂයේ බලයට එද්දී හා පූජ්‍ය සෝභිත හිමියන්ගේ දේහය හමුවේ දුන් ප‍්‍රතිඥා සිහි වී පවත්නා දේශපාලන ව්‍යුහය පිළිබඳ ව ම ඇති කලකිරීමෙන් ඒවායේ නිස්සාරත්වය අවබෝධ කොටගෙන ජනාධිපති ධුරය හැර දමා ජනතා උත්තමාචාර මැද, වියතුන්ගේ ගෞරවාදර මැද සමුගන්නා විලාසයයි. ජනපති දියණිය චතුරී ස්වකීය පියාගේ මේ කැපවීම අගයා, සිය ‘ජනාධිපති තාත්තා’ කෘතියෙන් ද ඉ`ගි කළ සේ පිය ගුණ මුව නොසෑහෙන සේ වර්ණනා කරනු, සතුටු සිතින් මම බලා උන්නෙමි.

දෙවෙනි සිහිනයේ දී ජනාධිපති ක‍්‍රමයේ බලතල අඩු කර පාර්ලිමේන්තුවට වැඩි බලතල හිමි කර දීම සඳහා වූ, ජේවීපීය විසින් පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කළ 20 වෙනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය සාර්ථක වී ඒ හා සමග ම රට ම පුළ පුළා බලා සිටින මහාමැතිවරණයක් සඳහා ජනතාව ඉතා උද්‍යෝගයෙන් ලහි ලහියේ සූදානම් වන බව සිහිනෙන් මට දැකගත හැකි විය.

තුන් වෙනි සිහිනයේ දී මා දුටුවේ පොදු එක`ගතාවෙන් වයස 65 ඉක්මවූ පුද්ගලයන් ක‍්‍රියාකාරී පාර්ලිමේන්තු දේශපාලනයෙන් ඉවත් වීම සඳහා පනතක් සම්මත කරගැනීමයි. එසේ ම අපේක්ෂකයන් ඡුන්දයට ඉදිරිපත් වන්නේ පක්ෂ දේශපාලනික නියෝජිතයන් වශයෙන් නොවේ. එසේ ම වසර 5ක දේශපාලනයෙන් පසු විශ‍්‍රාම වැටුපක් ලබාගැනීම ප‍්‍රතික්ෂේප කිරීමත් මා මෙහි දී සිහිනෙන් දුටු සුවිශේෂ සිදුවීමකි. එමෙන් ම තම වත්කම් බැරකම් පිළිබඳ වාර්තාවක් පාර්ලිමේන්තු දේශපාලනයට පිවිසීමට නාම යෝජනාපත‍්‍රය භාරදීමේ දී ම ලබා දීමට කටයුතු කරනු පෙනිණි. එසේ ම කල් වෙලා නොමැති නිසා පවතින ඡුන්ද ක‍්‍රමයට ම වැඩි ම මනාප හිමිකරගන්නා අනුපාත ක‍්‍රමයකට අපේක්ෂකයන් තෝරා පත් කරගැනීමේ ක‍්‍රමවේදය ම අනුමත කරනු ද දුටුවෙමි. අවිචාරවත් ලෙස පුද්ගලයන් ක‍්‍රියාකාරී දේශපාලනයට පිවිසීම වැලැක්වීම සඳහා අපේක්ෂකයකු වශයෙන් ඉදිරිපත් වන විට රුපියල් ලක්ෂයක ඇප මුදලක් තැබීමටත් ඡුන්ද 10,000ක අවමයක් වත් ලබා නොගත්තේ නම් ඇප මුදල රාජසන්තක කිරීමටත් ඉදිරි වර්ෂ 10ක පමණ කාලයක් සඳහා ක‍්‍රියාකාරී දේශපාලන ක්ෂේත‍්‍රයට පිවිසීම තහනම් කිරීමටත් අවශ්‍ය නෛතික පසුබිම සැකසෙනු මේ තෙවෙනි සිහිනයෙන් දුටිමි.

හතර වෙනි සිහිනයෙන් මා දුටුවේ අප වැනි කුඩා ජනගහනයක් සිටින රටකට උපරිමය 25 දෙනකු වන ඇමති මණ්ඩලයක් සිටිය යුතු බවට සම්මතයක් ඇති වන බවයි. ඒ ඇමති ධුර දෙන්නේ වැඩි ම ඡුන්ද ප‍්‍රතිශතයක් හිමි පුදගලයන්ටයි. එසේ ම එහි යටත් පිරිසෙයින් ලක්ෂයක් වැනි අවම ඡුන්ද සීමාවක් ද පනවාගෙන තිබිණි. අධ්‍යාපනය, සෞඛ්‍යය, පරිසරය, ආර්ථිකය, ආරක්ෂාව සහ නීතිය යන ක්ෂේත‍්‍රවල ප‍්‍රවීණයන්, ප‍්‍රාමාණික උගතුන් කැඳවා අදාළ විෂය පිළිබඳ ප‍්‍රඥප්තියක් සකසා ගැනීමට පත් වන ඇමතිවරුන් ක‍්‍රියා කරනු ද සිහිනෙන් දුටිමි.

පස් වන සිහිනයේ දී මා දුටුවේ කෘෂිකර්මය පිළිබඳ සිහිනයකි. මේ රටේ භූගෝලීය ස්වභාවය අනුව සශ‍්‍රීක ව භවභෝග සරුවට වැවී තිබෙන අතිසුන්දර දර්ශනයක් මා හමුවේ දර්ශනය විය. පාරම්පරික දේශීය කෘෂිකර්මාන්තයට පණ පොවා මෙරටට ආවේණික ගුණදායක රසවත් ආහාර වර්ග වගා කිරීමට කෘෂිකර්ම විෂය භාර අමාත්‍යවරයා සුදුසු හා උචිත පියවර ගෙන තිබෙනු සැනසුම් සුසුම් හෙළමින් මම සිහිනෙන් නැරඹූවෙමි. සංකර ආහාර රටාවකට හුරු පුරුදු ව සිටි මට ද පොල් සම්බෝලයක් සමග උණු උණු සුවඳැල් හාලේ බත් රිසි සේ කන්නට හීනෙන් ම හැකි විය. එය කොතරම් රසවත් ද කියතොත් පස් වන සිහිනෙන් නොමිදී ඒ රසවත් දේශීය කෑම ම කකා සිටීමට ඇත් නම් කොපමණ හොඳ ද කියා මට සිතිණි.

පස් වෙනි සිහිනයෙන් මිදී මම හය වෙනි සිහිනයක් ද දුටිමි. රටේ පාලකයන් තෝරා පත් කරගන්නා ක‍්‍රමවේදය කොතරම් අඩුලූහුඬුකම්වලින් පිරී ඇද්ද, අපේක්ෂකයන් කොතරම් මුදලට බලයට කෑදර ද, වත්මන් දේශපාලනය කොතරම් ජරා ජීර්ණ වී ඇද්ද යනුවෙන් සිතමින් කලකිරී, පවත්නා ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ක‍්‍රමයේ දුර්වලතා ගැන ලතැවෙමින් ඊට විසඳුම් සොයමින් මා ඇතුළු බොහෝ දෙනා සිටින අයුරු සිහිනෙනුත් මම දුටිමි. මේ ක‍්‍රමයේ දුර්වලතා ක‍්‍රමයෙන් වර්ධනය වෙමින් පැමිණ අප රට තුළ වර්තමානය වන විට මුස්ලිම් ආගමික ස්වරූපයකින් හිස ඔසවා ඇති ඛෙදජනක ත‍්‍රස්තවාදයක් මතු ව ඇති බව සිහිනෙන් පවා ස්ඵුට වන සත්‍යයකි.  එවන් පසුබිමක මෙරට ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී මානව අයිතිවාසිකම් විශේෂයෙන් ම මූලික ව මෙරට මුස්ලිම් පිරිමින්ට සාපෙක්ෂ ව මුස්ලිම් කාන්තාවන්ට පිරිමින් 4 දෙනකු විවාහ කරගැනීමේ අයිතියක් නොමැති ව එසේ ම එහි සංකූලතා අනෙකුත් බහුතර සිංහල ජාතික පිරිමින්ට හා දෙමළ පිරිමින්ට ද උරුම වෙමින් මේ අසාධාරණ නීති වෙනස් වී විවාහ වීමේ පොදු නීතිය, මෙරට ස්ත‍්‍රී පුරුෂ සෑම පුරවැසියකුට ම එක සමාන ලෙස බලපවත්වන අයුරින් සැකසී ඇති පසුතලයක සමාජ සාධාරණත්වය තරමක් දුරට හෝ ඉටු වනු මම සිහිනෙන් දුටිමි.

බොහෝ මුස්ලිම් කාන්තාවන්ට ආර්ථික, සමාජීය ආදී අංශවලින් කෙසේ වෙතත් බාල වියේ දී ම විවාහ වී තොරතෝංචියක් නැති ව දරුවන් බිහි කිරීමට සිදු වීමෙන් ඔවුන්ගේ සෞඛ්‍යයට වී විය හැකි හානිය නම් සුළු පටු නොවන බව දැක වෛද්‍යවරයකු වශයෙන් සිහිනෙන් මම අතිශය කම්පා වීමි. කෙටිකාලීන හා දිගුකාලීන විසඳුම් මගින් මේ තත්වය මගහැරවීම කළ යුතු ම බවට මම සිහිනෙන් ම දේශනයක් දුනිමි. මෙහි දී මගේ ආදරණීය මුස්ලිම් වෛද්‍ය ගෝලයකු, අසරණ මුස්ලිම් කාන්තාවන් ගැන සිතා දරුවන් ගණන 3 දෙනකුට වත් සීමා කරන ලෙස සඳහන් කරමින් ලියූ වෛද්‍ය විද්‍යාත්මක ග‍්‍රන්ථයෙහි එක ම පිටපතක් වත් අලෙවි කරගත නොහැකි වූ බව ඔහු ඉතා සංවේගයෙන් මට පැවසූ අයුරු සිහිනෙන් පවා මට සිහිපත් විය. මෙහි දී රටක ඉදිරි යහ පැවැත්මට සංස්කෘතියට හා කලාවට කොතරම් වැදගත් මෙහෙයක් කළ හැකි ද කියා, මට සිතිණි.

හත් වෙනි සිහිනයේ දී කදිම ගැටලූවක් මතු විය. ‘කෑමෙන් බීමෙන්, ඇඳුමෙන්, ගෙයින් දොරින්, යස ඉසුරෙන් තෘප්තිමත් වූ සමාජයක් ද අපේ අවසාන ඉලක්කය, යනුවෙනි ඒ. සැබෑ තෘප්තිය එය නොවන බව අපට පසක් කර දුන්නේ, මව් කිරිත් සමග අප වැළඳගත් බෞද්ධ ධර්මයෙනි. ධර්මයේ සුන්දරත්වය ම පරම සන්තුෂ්ටිය වන බව කියවෙයි. ඒ අන් ධර්මයක් නොව පරම නිර්මල බුද්ධ ධර්මයයි. සත් වෙනි සිහිනයෙන් මට ඒත්තු ගැන්වූයේ කුමන හේතුවකට හෝ මා ජන්ම ලාභය ලැබූ මේ හෙළ රන් දෙරණේ පවතින උතුම්ම වස්තුව වන්නේ, අප අවුරුදු 2600ක් තිස්සේ විවිධ දුෂ්කරතා මධ්‍යයේ රැුකගත් නිර්මල බුදුදහම ම බවයි. වර්තමානයේ බුද්ධියට මුල් තැන දෙන බහුතර ලෝකවාසී ජනතාවගේ අවධානය යොමු වී ඇති මේ නිර්මල දහම ම තමා අපට ලොවට දිය හැකි උතුම් ම දායාදය වන්නේත්. ඒ දායදය රුවනක් සේ රැුකගෙන ලෝකයට දහම් කිරණ පතුරුවාලිය යුතු බව මා දුටු හත් වන සිහිනයේ හරයයි.

මගේ සිහිනය ඔබට දකින්නට ද ඉඩ හරිමි.x

x කාලෝ ෆොන්සේකා

සංස්කෘතික උත්පේ‍්‍රක්‍ෂාව සහ දේශපාලනීකරණයේ සංස්කෘතිය

0

මේ යුගයේ අප හමුවේ ඇති බොහෝ ගැටලූවල මූලය උත්පේ‍්‍රක්ෂාව (ඉවසීම* නොමැතිකම බවට වන මතියක් පවතින බව ස්ලාවෝ ජිජැක් පෙන්වාදෙයි. සමාජය තුළ පවතින ‘අසමානතාව, සූරාකෑම, අසාධාරණය’ වැනි තත්වයන් තවදුරටත් අපගේ ගැටලූවල මූලය වශයෙන් හඳුනා ගන්නා දේශපාලනය වෙනුවට ප‍්‍රමුඛතාවට පත්ව ඇත්තේ ‘උත්පේ‍්‍රක්ෂාව සහ බහු සංස්කෘතිකවාදය‘ පෙරටුකොටගත් සංස්කෘතිය පිළිබඳ කතිකාවකි.


මෙම තත්වය දේශපාලනයේ ‘සංස්කෘතිකකරණය‘ වශයෙන් ජිජැක් පෙන්වා දෙයි. දේශපාලනයේ පවතින ප‍්‍රධාන දෘෂ්ටිවාදීමය කියවීම් වන සමාජවාදය සහ ධනවාදය අතර වන විභේදනය හෝ සමාජීය අසමානත්වය සහ අසාධාරණය තුළින් මතුවන දේශපාලනය අද වන විට ‘සංස්කෘතික වෙනසක්’ බවට වඩාත් සාමාන්‍ය තත්වයට පත්ව ඇති වග පෙන්වාදෙනු ලැබේ.

මෙම සංස්කෘතිකකරණයේ දෘෂ්ටිවාදය අපට උගන්වන්නේ සමාජීය ආර්ථික, දේශපාලන අර්බුදයන් ජයගැනීමට වෙනුවට ඒවා උත්පේ‍්‍රක්ෂාවෙන් දරාගන්නා ලෙසයි.


දේශපාලනය සංස්කෘතිකකරණය වීමේ දී බලපා ඇති ප‍්‍රධානම හේතුව නම් දේශපාලනය පිළිබඳ ගැටලූ, එනම් සුබසාධනය, සමාජවාදය ආදිය, තවදුරටත් දේශපාලනික විසඳුම් වශයෙන් නොදැකීමයි. දේශපාලනය වෙනුවට අද ‘උත්පේ‍්‍රක්ෂාව’ පශ්චාත් දේශපාලනික ව්‍යාජයක් වශයෙන් අධිනිශ්චය වෙමින් පවතී.


‘දේශපාලනය විසින් පෙන්නුම් කරන පසුබැසීම සහ අසමත්කම සමඟ වඩාත් සාධාරණ සමාජයක් නිර්මාණය කර ගැනීමේ දේශපාලනය වෙනුවට උත්පේ‍්‍රක්ෂාව ඉදිරියට පැමිණීම නිසා පුරවැසිභාවය, බලය සහ සමස්ත දේශපාලන ජීවිතයම අදේශපාලනික වී තිබේ.’ මෙලෙස ලිබරල් බහු සංස්කෘතිකකරණය හරහා උගන්වන උත්පේ‍්‍රක්ෂාවේ දේශපාලනය තුළ එක් පසෙකින් බොහෝ වාමාංශික කණ්ඩායම් විපිළිසර කරන අතරම පුරවැසි දේශපාලනය බල ගැන්වීමේ ක‍්‍රියාවලිය අඩපණ වේ.


කෙසේමුත් ‘සංස්කෘතික‘ අනෙකාගේ පැවැත්ම තර්ජනයට ලක්ව ඇති අද දවසේ ‘සංස්කෘතිය මඟින් සහමුලින්ම තීරණය වන ජීවිත ගතකරන පිරිස්‘ සහ ‘සංස්කෘතික වරණය’ හිමි පිරිස අතර පවතින ප‍්‍රතිපාර්ශ්වීයතාව අවබෝධ කරගත යුතුය. ජිජැක් දක්වන ආකාරයට අපගේ සංස්කෘතික අනන්‍යතාව විසින් සිදුකරන මූලික ක‍්‍රියාවක් වන්නේ අනෙකාගේ සංස්කෘතිය පිළිබඳ ව ඇතිකරන නොඉවසිලිමත්කමයි. අවසන් අර්ථයෙන් සංස්කෘතිය යනුම මේ අනුව ‘ම්ලේච්ඡුත්වයේ මාධ්‍යයක්‘ වන වග ජිජැක් පෙන්වාදෙයි.
ජිජැක්ට අනුව සංස්කෘතික පාලනය පිළිගන්නා සහ සංස්කෘතිය තෝරාගැනීමට නිදහසක් පවතින ප‍්‍රජාව අතර වන වෙනස ‘සාමූහික’ සහ ‘පුද්ගලික’ යන අවකාශයන් දෙක තුළ බහා කියවාගැනීමට ද පුළුවන.

‘සංස්කෘතිය එහි අර්ථය විසින්ම සාමූහික වෙයි; එසේම එය සුවිශේෂී, ප‍්‍රාදේශීය, සහ අනෙකා බැහැරකරනසුලූ ප‍්‍රපංචයකි.’ විශ්වයටම පිළිගත හැකි එකුදු සංස්කෘතියවත් පවතීද? යන පැනය මෙහි දී අසනු රිසිවෙයි. අනෙක් අතට ජිජැක් ට අනුව ‘විශ්වීය වශයෙන් ගත හැක්කේ කේවල පුද්ගලයා ය.’ මන්ද, පුද්ගලයාට සුවිශේෂී සංස්කෘතීන්ගෙන් වෙන් වූ පැවැත්මක් සදා ගත හැක, නැතිනම් සංස්කෘතිය තෝරාගත හැක.


නමුත්, සෑම තනි පුද්ගලයකුම ‘සුවිශේෂීත්වයට පත්වන’ බැවින් පුද්ගලයා ‘පුද්ගලික සහ සාමූහික‘ යන අවකාශයන් ද්වයම තුළ එකවිට සැරිසරයි. මෙහි දී, පවුල තුළ ‘පෞද්ගලික වීමටත්‘ සහ සිවිල් සමාජීය අවකාශය තුළ ‘සාමූහික’ වීමටත් පුද්ගලයාට හැකිවේ.


ලිබරල්වාදය විසින් පුද්ගල නිදහස පිලිබඳ විශේෂ අවධානයක් ලබාදෙයි. ලිබරල් සංස්කෘතිකත්වය පවතින්නේ ‘පෞද්ගලීකරණය’ වූ සීමාවක් තුළය. ‘ජීවන ක‍්‍රමයක්, විශ්වාසයන් සහ භාවිතාවන් සමූහයක්‘ වශයෙන් ලිබරල් සංස්කෘතිය පවතින්නේ සාමූහික ප‍්‍රතිමානවලට ඉහළින් පෞද්ගලිකත්වයට ඉඩ සදමිනි. සංස්කෘතිය යනු මේ අන්දමට එකවිට සාමූහික බලපෑමක් සේම පුද්ගලික විකාරයන්ට ඉඩදෙන තත්වයක් ද බව ජිජැක් පෙන්වාදෙයි.


මේ තත්වය පැහැදිලි කරගැනීමට සංස්කෘතිය හා කාන්තාව දෙසට ජිජැක් අපව යොමුකරයි. ලිබරල් සංස්කෘතිය තුළ පවා පවතින ලිංගිකමය ශ‍්‍රම විභාජනය තුළ නැවතත් කාන්තාව පුද්ගලික සංස්කෘතික අවකාශයට එනම් පවුලට හා ගෘහයට සීමාවනු පෙනෙයි. පොදු අවකාශයේ පවතින ස්වායත්ත නිදහස, තරගය ආදිය තුළ පිරිමියා ප‍්‍රමුඛ වෙයි. අනෙක් අතට නූතන බටහිර ධනවාදය ‘සාමූහික සංස්කෘතියට‘ නැතිනම් ‘සමාජීය එක්සත්භාවය, සබඳතා, වගකීම්‘ ආදි ක්ෂේත‍්‍ර සියල්ලටම ඉහළින් පවතින අතරම ‘බටහිර ධනවාදී සංස්කෘතියට‘ ප‍්‍රමුඛතාව පිරිනමන බවද අප අමතක නොකළ යුතුය.


මුස්ලිම් කාන්තාවක හිස් ආවරණයක් පැළඳීම සාමූහික බලපෑමට යටත් සහ එබැවින්ම සංස්කෘතික පසුගාමීත්වයකි. නමුත් කාන්තාවක ස්ව කැමැත්තෙන්ම හිස් ආවරණ පැළඳීම ‘පුද්ගලික’ සහ නිදහස් වරණයකි. ඓතිහාසිකව විවිධ සංස්කෘතීන් හුරුවී සිටින සංස්කෘතික පුරුදු පිළිබඳව අනෙකුත් සංස්කෘතීන්ට පවතින්නේ කුකුසකි. මුස්ලිම් සංස්කෘතිය හෝ වෙනත් සංස්කෘතියක පැවතිය හැකි ඊනියා අසංස්කෘතිකතාවන් පිළිබඳවද වන ලිබරල් ධනවාදය, ධනවාදය තුළ ස්ත‍්‍රිය ලිංගික උගුලකට සිරකොට, ඇයගේ සිරුරම වෙළඳ භාණ්ඩයක් බවට පත්කොට තිබීමත්, රුපලාවන්‍ය සැත්කම් මිථ්‍යාව තුළ ඇය සිරකොට සිටීමත් අප විසින් අවබෝධ කරගතයුත්තේ සංස්කෘතික දේශපාලනයේ ස්වරූප දෙකක් වශයෙන් ද නැතිනම් එකම තත්වයක්් ලෙසද?


ලිබරල් බහුසංස්කෘතික ඉවසීම නිරන්තරයෙන්ම ප‍්‍රායෝගික නොවන තත්වයක් වන්නේ එය බටහිර ධනවාදී සංස්කෘතික මෙවලම්වලින් එහා පවතින තත්වයන් අවබෝධ නොකර ගන්නා බැවින්ය. මුස්ලිම් රාජ්‍යයන් ගණනාවක්ම විනාශයට පත්කළ යුද්ධය පිළිබඳ සැහැල්ලූ මනෝභාවයක් නොපැවතිය හැක. ‘පොදු සංස්කෘතිය’ට එරෙහිව ප‍්‍රවර්ධනය කළ භීෂණයන් තුළ අප ගැටලූගත කළ යුත්තේ ‘සංස්කෘතික උත්පේ‍්‍රක්ෂාවේ’ පවතින දේශපාලනයයි.

ලක්ව ඇති අද දවසේ ‘සංස්කෘතිය මඟින් සහමුලින්ම තීරණය වන ජීවිත ගතකරන පිරිස්‘ සහ ‘සංස්කෘතික වරණය’ හිමි පිරිස අතර පවතින ප‍්‍රතිපාර්ශ්වීයතාව අවබෝධ කරගත යුතුය. ජිජැක් දක්වන ආකාරයට අපගේ සංස්කෘතික අනන්‍යතාව විසින් සිදුකරන මූලික ක‍්‍රියාවක් වන්නේ අනෙකාගේ සංස්කෘතිය පිළිබඳ ව ඇතිකරන නොඉවසිලිමත්කමයි. අවසන් අර්ථයෙන් සංස්කෘතිය යනුම මේ අනුව ‘ම්ලේච්ඡුත්වයේ මාධ්‍යයක්‘ වන වග ජිජැක් පෙන්වාදෙයි.


ජිජැක්ට අනුව සංස්කෘතික පාලනය පිළිගන්නා සහ සංස්කෘතිය තෝරාගැනීමට නිදහසක් පවතින ප‍්‍රජාව අතර වන වෙනස ‘සාමූහික’ සහ ‘පුද්ගලික’ යන අවකාශයන් දෙක තුළ බහා කියවාගැනීමට ද පුළුවන. ‘සංස්කෘතිය එහි අර්ථය විසින්ම සාමූහික වෙයි; එසේම එය සුවිශේෂී, ප‍්‍රාදේශීය, සහ අනෙකා බැහැරකරනසුලූ ප‍්‍රපංචයකි.’ විශ්වයටම පිළිගත හැකි එකුදු සංස්කෘතියවත් පවතීද? යන පැනය මෙහි දී අසනු රිසිවෙයි. අනෙක් අතට ජිජැක් ට අනුව ‘විශ්වීය වශයෙන් ගත හැක්කේ කේවල පුද්ගලයා ය.’ මන්ද, පුද්ගලයාට සුවිශේෂී සංස්කෘතීන්ගෙන් වෙන් වූ පැවැත්මක් සදා ගත හැක, නැතිනම් සංස්කෘතිය තෝරාගත හැක.


නමුත්, සෑම තනි පුද්ගලයකුම ‘සුවිශේෂීත්වයට පත්වන’ බැවින් පුද්ගලයා ‘පුද්ගලික සහ සාමූහික‘ යන අවකාශයන් ද්වයම තුළ එකවිට සැරිසරයි. මෙහි දී, පවුල තුළ ‘පෞද්ගලික වීමටත්‘ සහ සිවිල් සමාජීය අවකාශය තුළ ‘සාමූහික’ වීමටත් පුද්ගලයාට හැකිවේ.


ලිබරල්වාදය විසින් පුද්ගල නිදහස පිලිබඳ විශේෂ අවධානයක් ලබාදෙයි. ලිබරල් සංස්කෘතිකත්වය පවතින්නේ ‘පෞද්ගලීකරණය’ වූ සීමාවක් තුළය. ‘ජීවන ක‍්‍රමයක්, විශ්වාසයන් සහ භාවිතාවන් සමූහයක්‘ වශයෙන් ලිබරල් සංස්කෘතිය පවතින්නේ සාමූහික ප‍්‍රතිමානවලට ඉහළින් පෞද්ගලිකත්වයට ඉඩ සදමිනි. සංස්කෘතිය යනු මේ අන්දමට එකවිට සාමූහික බලපෑමක් සේම පුද්ගලික විකාරයන්ට ඉඩදෙන තත්වයක් ද බව ජිජැක් පෙන්වාදෙයි.
මේ තත්වය පැහැදිලි කරගැනීමට සංස්කෘතිය හා කාන්තාව දෙසට ජිජැක් අපව යොමුකරයි. ලිබරල් සංස්කෘතිය තුළ පවා පවතින ලිංගිකමය ශ‍්‍රම විභාජනය තුළ නැවතත් කාන්තාව පුද්ගලික සංස්කෘතික අවකාශයට එනම් පවුලට හා ගෘහයට සීමාවනු පෙනෙයි. පොදු අවකාශයේ පවතින ස්වායත්ත නිදහස, තරගය ආදිය තුළ පිරිමියා ප‍්‍රමුඛ වෙයි. අනෙක් අතට නූතන බටහිර ධනවාදය ‘සාමූහික සංස්කෘතියට‘ නැතිනම් ‘සමාජීය එක්සත්භාවය, සබඳතා, වගකීම්‘ ආදි ක්ෂේත‍්‍ර සියල්ලටම ඉහළින් පවතින අතරම ‘බටහිර ධනවාදී සංස්කෘතියට‘ ප‍්‍රමුඛතාව පිරිනමන බවද අප අමතක නොකළ යුතුය.


මුස්ලිම් කාන්තාවක හිස් ආවරණයක් පැළඳීම සාමූහික බලපෑමට යටත් සහ එබැවින්ම සංස්කෘතික පසුගාමීත්වයකි. නමුත් කාන්තාවක ස්ව කැමැත්තෙන්ම හිස් ආවරණ පැළඳීම ‘පුද්ගලික’ සහ නිදහස් වරණයකි. ඓතිහාසිකව විවිධ සංස්කෘතීන් හුරුවී සිටින සංස්කෘතික පුරුදු පිළිබඳව අනෙකුත් සංස්කෘතීන්ට පවතින්නේ කුකුසකි. මුස්ලිම් සංස්කෘතිය හෝ වෙනත් සංස්කෘතියක පැවතිය හැකි ඊනියා අසංස්කෘතිකතාවන් පිළිබඳවද වන ලිබරල් ධනවාදය, ධනවාදය තුළ ස්ත‍්‍රිය ලිංගික උගුලකට සිරකොට, ඇයගේ සිරුරම වෙළඳ භාණ්ඩයක් බවට පත්කොට තිබීමත්, රුපලාවන්‍ය සැත්කම් මිථ්‍යාව තුළ ඇය සිරකොට සිටීමත් අප විසින් අවබෝධ කරගතයුත්තේ සංස්කෘතික දේශපාලනයේ ස්වරූප දෙකක් වශයෙන් ද නැතිනම් එකම තත්වයක්් ලෙසද?


ලිබරල් බහුසංස්කෘතික ඉවසීම නිරන්තරයෙන්ම ප‍්‍රායෝගික නොවන තත්වයක් වන්නේ එය බටහිර ධනවාදී සංස්කෘතික මෙවලම්වලින් එහා පවතින තත්වයන් අවබෝධ නොකර ගන්නා බැවින්ය. මුස්ලිම් රාජ්‍යයන් ගණනාවක්ම විනාශයට පත්කළ යුද්ධය පිළිබඳ සැහැල්ලූ මනෝභාවයක් නොපැවතිය හැක. ‘පොදු සංස්කෘතිය’ට එරෙහිව ප‍්‍රවර්ධනය කළ භීෂණයන් තුළ අප ගැටලූගත කළ යුත්තේ ‘සංස්කෘතික උත්පේ‍්‍රක්ෂාවේ’ පවතින දේශපාලනයයි.

ගල්ගසා මරන්නට කියන, පෙති කපා මරන බව කියන අස්ගිරියේ නාහිමියන්ට බුදුදහම ඉගැන්විය යුතුය

0

‘අහන්නට ලැබුණා අපට ආරංචියක්. අනාගතයේ ජනාධිපතිතුමා බවට පත් වෙනවා කියලා අපේ චමල් රාජපක්ෂ මැතිතුමා. ඒක අපි දැනගෙන හිටියේ නැහැ. අපි බොහොම සන්තෝෂ වෙනවා..’

‘..මාත් කියනවා ඒ කඩවල්වලට (මුස්ලිම්* යන්න එපා. ඒ කඩවල්වලින් කන්ට බොන්ට එපා කියලා. මොකද ඒක ප‍්‍රසිද්ධ කාරණයක්. අපිට අපේ ජනතාවට වස විස දීපු, අපේ ජනතාව විනාශ කරන්න උත්සාහ ගත්ත පිරිසක් කියන එක ඉතා පැහැදිලිව පේනවා. ඒ නිසා, අපේ බෞද්ධ ජනතාව ආරක්ෂා වෙන්න  ඕනෑ. ඒ කඩවල්වලට යන්නත් එපා. ඒවා ගන්ඩත් එපා. ඒවා කාපු බාල පරම්පරාවට මං හිතනවා අනාගතයේ ¥ දරුවො නැතිවෙයි කියලා..’

‘.. ඒ වගේ ම අර මාතලේ දොස්තර මහත්තයෙක් කරපු වීර ක‍්‍රියාව පිළිබඳව කවුරුත් දන්නවා. ලක්ෂ ගාණක් අපේ දරුවෝ විනාශ කරලා. ඔය වාගේ ජාති ද්‍රෝහීන්ට නිදහසේ ඉන්න දෙන්න හොඳ නෑ. අර කවුද උපාසක අම්මලා වගයක් කිව්වා ගල් ගහලා මරන්න  ඕනෑ කියලා. මම ඒක කියන්නේ නෑ. නමුත් කළ යුත්තේ ඒක තමයි. ඒ විදිහේ වැරැුද්දක් කළා නම් අපේ මනුස්සයෙක් අපි පෙති ගහලා දානවා. ඔය නීතිරීති  ඕවා හරියන්නෙ නෑ.’

පසුගිය ජූනි 15 වන දා දොඩම්වල දියකෙළිනාවළ කිත්සිරිමෙවන් රජ මහ විහාරස්ථානයේ පැවති උත්සවයක් අමතමින් සියම් නිකායේ අස්ගිරි පාර්ශ්වයේ මහානායක වරකාගොඩ ඥානරතන හිමි දැක්වූ අදහසකි ඒ.

මේ ප‍්‍රකාශයෙන් අස්ගිරි නාහිමි කියන දේ මෙසේ සාරාංශ කළ හැකිය.

1. චමල් රාජපක්‍ෂ ජනාධිපති වේ නම් සතුටකි. 2. මුස්ලිම් කඩවලට නොයා යුතුය. 3. මුසල්මානුවෝ බෞද්ධයන් විනාශ කරන්නට සිටින පිරිසකි. 4. මුස්ලිම් කඩවලින් කෑ පසු වඳවෙයි. 5. දොස්තර ෂාෆි ලක්‍ෂ ගණනක් දරුවන් විනාශ කර ඇත. 6. (අන්‍යාගමික* ජාතිද්‍රෝහීන්ට ගල්ගසා මැරිය යුතුය. 7. (බෞද්ධාගමික* ජාතිද්‍රෝහීන් පෙති ගසා මරා දැමිය යුතුය. 8. එවැනි දඬුවම් දීම හැර නීතියේ පාලනයක් රටට නො ගැළපෙයි.

බෞද්ධ මහානායකවරයකුට මෙවැනි බිහිසුණු ප‍්‍රකාශයක් කළ හැකිදැයි කිසිවකු විමතියට පත්විය යුතු නැත. දැන් තිබෙන්නේ එවැන්නන්ගේ බුද්ධාගමක් නිසාය.

මහානායක හිමියන්ගේ මේ වෛරී ප‍්‍රකාශයෙන් කියැවෙන්නේ, ඔහු බුද්ධ ශාසනයේ මහානායක ධුරයක් දැරීමට තබා අඩු ගණනේ බුද්ධ චීවරයවත් දැරීමට නුසුදුසු පුද්ගලයකු බව පමණක් නොව, බුද්ධ ශාසනය නමින් දැන් ඇති ආයතනය රටේ යහපැවැත්මට එරෙහිව කරන්නාවූ මහා විනාශයේද තරම නොවේද?

වරකාගොඩ ඥානරතන හිමි, නූගත්, රට ලෝකය ගැන අවබෝධයෙන් හීන, හුදෙක් සංඝ පරම්පරාවේ ජ්‍යෙෂ්ඨත්වය නිසා මහානායක ධුරයට පත්, රාජපක්‍ෂවරුන්ගේ දේශපාලනයෙන් මෙහෙයැවෙන පුද්ගලයකු වන්නට පුළුවන. එවැනි පුද්ගලයකුගෙන් චමල් රාජපක්‍ෂට, මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේනට හෝ රනිල් වික‍්‍රමසිංහට ආවැඞීමක් බලාපොරොත්තු විය හැකිය. එවැනි විටෙක, අහවල් භික්‍ෂුව අහවල් පක්‍ෂයේ, අහවල් දේශපාලකයාගේ ගැත්තෙකි’යි කියා ඒ ගැන නොසලකා හැරීමටද අපට හැකිය. එහෙත්, බුදුදහමේ මූලික ඉගැන්වීම්වලට පවා එරෙහිව කෙරෙන මෙවැනි ප‍්‍රහාරයක් නම් රටේ බෞද්ධයන් ඉවසිය යුතු නැත.

බුදුදහම මුළුමනින්ම පාහේ අහිංසාවාදය මත ගොඩනැගුණු, සියලූ සතුන්ට මෛත‍්‍රිය පැතිරවීම පදනම් කරගත් දහමකි. සියලූ සත්ත්වයෝ නිදුක් වෙත්වා කියනු මිස, මිනිසුන් ගල් ගසා මැරීමේ ක‍්‍රමයක් එහි දැක්වෙන්නේ නැත. ප‍්‍රාණඝාතයෙන් වැළකීම දෛනික ශීලයේ පළමුවැන්න බව කියන එහි, මිනිසුන් පෙති ගසා මරා දැමිය යුතුයැ’යි කියැවෙන්නේ ද නැත.  සියලූ සත්වයන් දඬුවමට, මරණයට බිය බව කියන බුදුදහම, සිය ශ‍්‍රාවකයන්ට උපදෙස් දෙන්නේ තමා උපමා කොට ඝාතනයෙන් වැළකී සිටින ලෙසය. දැන් මේ මහානායක භික්‍ෂුව දෙසන්නේ ඒ මූලික බෞද්ධ ඉගැන්වීම්වලට සපුරා පටහැණි කතාවකි.

නියම බෞද්ධ ශාසනයක් රටේ පවතිනවා නම්, එවැනි භයානක කතාවක් මහා සභාවක දෙසන භික්‍ෂුවකට, සිය ශාස්තෘවරයාගේ මූලික ඉගැන්වීම්වලටම පටහැණි දෙයක් කීවේය යන චෝදනාව නැගිය යුතු නොවේද? භික්‍ෂු හාසනයේ වගකීම් දරන අන් සියලූ භික්‍ෂූන් ඉදිරිපත්ව මෙවැන්නන්ගෙන් බුදුදහම බේරා ගැනීම සඳහා විනය ක‍්‍රියාමාර්ග ගත යුතු නොවේද? ඔහුට අඩු ගණනේ චීවරයවත් දැරීමට ඇති අයිතිය ගැන ප‍්‍රශ්න කළ යුතු නොවේද? බුදුදහම දිනෙන් දින පිරිහෙමින් පවතින්නේ මෙවැන්නන්ගේ දායකත්වය නිසාත් බව අවබෝධ කරගත යුතු නොවේද?

අස්ගිරිය විහාර පාර්ශ්වයේ මහානායක හිමි අද මෙවැනි ප‍්‍රකාශයක් කරන විට, තකට තක ලෙස, අස් ගිරිය පාර්ශ්වයේ අනුනායක වෙඬරුවේ උපාලි හිමි, රට පාලනය කරන්නට ඉල්ලන්නේ මිනීමරු හිට්ලර් කෙනෙකි. ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂට මිනීමරු හිට්ලර් කෙනෙකු වී හෝ රට සංවර්ධනය කර දෙන්නටයැයි එහිමියන් ආරාධනා කළේ, මීට හරියටම අවුරුද්දකට පෙර 2018 ජුනි මාසයේදීය. අස්ගිරිය ලේඛකාධිකාරි මැදගම ධම්මානන්ද භික්‍ෂුව මේ පෙරහැරේ ඊළඟ සාමාජිකයාය. අලූත් ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවක්, සුළුතර වාර්ගික ජනතාව සමග බලය බෙදාහදාගැනීම,  වැනි ඉදිරිගාමී පියවරවලට සම්පූර්ණයෙන්ම විරුද්ධ මැදගම ධම්මානන්ද හිමි, කවදා හෝ රාජපක්‍ෂවරයකු රටේ නායකයා කිරීමට මහන්සිවී වැඩ කරන්නෙකි.

අස්ගිරි පාර්ශ්වය කෙතරම් පසුගාමී ප‍්‍රතිපත්තියක සිටින්නේදැයි පැහැදිලි වන තවත් සරල උදාහරණයක් වන්නේ, දළදා මාලිගාව ඉදිරිපිටින් දිවෙන ඒ26 මාර්ගය විවෘත කිරීමට ඔවුන් දක්වන මාරාන්තික විරෝධයයි. එම මාර්ගය වසා තිබීම නිසා මහනුවර ඇතිවී තිබෙන බරපතළ පරිසර ¥ෂණයත්. ජනජීවිතයට ඇති අවහිරයත්, පාසල් ළමුන් පවා රෝගීන් බවට පත්කරන භයානක තත්ත්වයත් ගැන නොඇසූ කන් ඇතිව සිටින අස්ගිරි පාර්ශ්වය, ඒ26 මාර්ගය විවෘත කිරීමට ඇති එකම බාධකයයි. ‘බහුජන හිතාය බහුජන සුඛාය’ පිණිස හැසිරෙන ලෙස බුදුන් නියම කළ භික්‍ෂු ශාසනයේ වර්තමාන පොල්මඃක්කාරයන් ලෙස හැසිරෙන අස් ගිරි මහානායක ඇතුළු නායකකාරකාදින්ගේ බහුජන විරෝධී පිළිවෙත එසේය. සියම් නිකායේ අනෙක් පාර්ශ්වය වන මල්වතු පාර්ශ්වයේ මහානායක හිමියන් ඇතුළු එම පාර්ශ්වය  එදා සිට අද දක්වාම ඒ26 මාර්ගය විවෘත කර මහජනතාවට සිදුවී ඇති අපහසුතාව නැතිකළ යුතුය යන ස්ථාවරයේ සිටින බව ඔවුනට ගෞරවය පිණිස සටහන් කළ යුතුය.

පුදුමය නම්, මහින්ද රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩු කාලයේ අස්ගිරියෙන් මෙවැනි ශාසනමාමක කාහලයක්  පිට නොවීමයි. මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ පුත‍්‍රයන් දළදා මාලි ගාව ආසන්නයේ කාර් රේස් පදින්නට සූදානම් වන විට, එවකට අස්ගිරි මහානායක උඩුගම බුද්ධරක්ඛිත හිමි හීන් හඬක් නැගූ මුත්, අවසානයේ නාමල් රාජපක්‍ෂගේ කාර් රේස් ව්‍යාපෘතිය නිරුපද්‍රැතව පවත්වන්නට ධර්මානුකූලව සහාය දුන්නේය.

මහානායක හිමියන්ගේ මේ අදහස් අනුව, අස් ගිරිය මුස්ලිම් විරෝධයේ පුරෝගාමියෙකි. මුසල්මානුවන් හා බෞද්ධයන් ගල් ගසා මැරීමේ, පෙති ගසා මැරීමේ තිරශ්චීන දඬුවම් නැවත ක‍්‍රියාත්මක කළ යුතුයැයි සිතන පන්සලකි. ජනාධිපති සමාවෙන් නිදහස් වී සිටින මුස්ලිම් විරෝධයේ තාරකාව හැටියට සැලකෙන ගලගොඩඅත්තේ ඥානසාර භික්‍ෂුවගේ අන්තවාදී අදහස් ප‍්‍රසිද්ධියේ අනුමත කළ බෞද්ධ ආයතනයක් වේ නම් ඒ අස්ගිරිය පාර්ශ්වයයි. 2017 දී ප‍්‍රසිද්ධ නිවේදනයක් නිකුත් කරමින් අස්ගිරි කාරක සංඝ සභාව කීවේ, ‘ගලගොඩ අත්තේ ඥානසාර භික්ෂුවගේ ආවේගකාරී හැසිරීම් රටාව සහ අදහස් ප‍්‍රකාශන ශෛලිය කිසිසේත් අනුමත නොකරන නමුත් උන්වහන්සේගේ මතවාදය බැහැර නොකරන’ බවයි. ඥානසාර හිමියන්ගේ ‘මතවාදය’ කුමක්ද? මුස්ලිම් විරෝධයයි. සිංහල බෞද්ධ අන්තවාදයයි. බුරුමයේ විරතු නමැති සාහසික භික්‍ෂුව අනුගමනය කරන මානව විරෝධී පිළිවෙතයි. අස්ගිරිය බැහැර නොකරන්නේ ඒ ෆැසිස්ට් මතවාදයද?

ඥානසාර භික්‍ෂුව බුද්ධ චීවරය දරන්නට නුසුදුසු වන්නේ යම් සේද, ඥානසාර භික්‍ෂුව හා සමාන මනසකින් මෙහෙයැවෙන අස්ගිරිය මහානායක, අනුනායක, ලේඛකාධිකාරී වැන්නන්ද එසේම චීවරයට සුදුසු වන්නේදැයි සොයාබලන්නට ධර්මධර, විනයධර භික්‍ෂූන් හා බෞද්ධයන් පෙරට ආ යුතුය.x

(බෝයි)කොට උඩ දේශය

0

ලංකාව ක‍්‍රිකට් ටෙස්ට් වරම් ලද්දේ 1982 වසරේ ය. ඒ ජාත්‍යන්තර ක‍්‍රිකට් කවුසන්ලය හා දිගු කලක සිට කළ අයදුම් පත‍්‍ර ක‍්‍රියාවලියක ප‍්‍රතිඵලයක් ලෙස ය එම වරම අප ලද්දේ. ටෙස්ට් වරම් ලද තොස සමරනු වස් හාහාපුරා කියා ටෙස්ට් තරගයක් අප ක‍්‍රීඩා කළේ එංගලන්තය සමග ය. එහිදී අප කඩුලූ හතකින් පැරදුණි. එහෙත් එම වසරේ ම ක‍්‍රිකට් සම්බන්ධයෙන් රටේ පමණක් නොව ලොවේ ද වඩා අවධානයක් ලංකාව වෙත යොමු වුණේ ආන්දෝලනාත්මක අඩව්වක් නිසා ය. ඒ නායක බන්ධුල වර්ණපුර ඇතුළු කණ්ඩායමේ බහුතරයක් ‘කැරලි කණ්ඩායමක්’ ලෙස එවකට ලොවේ කවුරුත් සෙල්ලම් නොකරන දකුණු අප‍්‍රිකා කණ්ඩායම හා සෙල්ලම් කරනට ගිය නිසා ය. දකුණු අප‍්‍රිකාවේ සුදු සුළුතරය කළු බහුතර ජන කොටස් පාගා ගෙන ගිය අසාධාරණ ‘අපාතයිඞ්’ පාලනයට විරෝධයක් ලෙස ක‍්‍රීඩාව ඇතුළු ක්ෂේත‍්‍ර ගණනාවක් බොහෝ රටවල් ‘බෝයිකොට්’ කළේ ය. එවන් තත්ත්වයක් තුළ අපේ ‘කැරලි කණ්ඩායමේ’ සියලූ සාමාජිකයන්ට සිය ජීවිත කාලය පුරා ම ක‍්‍රිකට් ගැසීමේ තහනමක් පැනවිණ. ඒ ඔවුන් ‘බෝයිකොට්’ කළ යුතු දෙයක් නොතකා හළ නිසාවෙනි.


ඉංග‍්‍රීසියෙන් බෝයිකොට් * යන යෙදුම වර්ජනයට කිට්ටු වුණත් මුල් අදහස ම සම්පූර්ණයෙන් පරිවර්තනය කෙරෙන්නේ නැත. බෝයිකොට් යන්නෙන් අදහස් කරන්නේ දඬුවමක හෝ විරෝධයක සංකේතයක් ලෙස යම් වාණිජ, සමාජ හෝ ආයතනික මට්ටමේ සම්බන්ධතාවක් නොපැවැත්වීම ය.


කලක සිට හෙමින් හෙමින් කරමින් සිටිය ද අයිතිකරුවන් මුස්ලිම් වන ව්‍යාපාර ආයතනවල භාණ්ඩ හා සේවා මුස්ලිම් නොවන ජනකොටස් විසින් බෝයිකොට් කිරීම නැවත උග‍්‍ර ව පැන නැගුණේ අපේ‍්‍රල් 21 සිදුවීම්වලින් පසු ව ය. මුස්ලිම් ජනකොටස් ද යම් ව්‍යාපාර ස්ථානවලට පැමිණීමේදී මුහුණ දුන් අක‍්‍රමිකතා ගැන චෝදනා නිසා මුස්ලිම් ජනකොටස් ද ඒ ව්‍යාපාර, විශේෂයෙන් එක්තරා සුපර් මාරකැට්ටුවක්, බෝයිකෝට් කරන්නට පටන් ගෙන ඇතැයි සැල වේ. ජනවාර්ගික පදනම මත සිදුකරන මෙම බෝයිකොට් රැල්ල මාළු ලෑල්ල, සිල්ලර කඬේ, හන්දියේ හෝටලේ සිට විශාල ව්‍යාපාර දක්වා පැතිර ඇත.


බෝයිකොට්හි ඊළඟ පියවර සැන්ක්ෂන් හෙවත් සම්බාධක පැනවීම ය. මෙය සිදුවන්නේ ස්වෙච්ඡුා පදනමකින් නොව නිල හා සම්මත මට්ටමකින් ය. බොහෝ විට රටක් විසින් තවක් රටකට ආර්ථික තලයේ සම්බාධක පැනවීම සිදු කෙරේ. බෝයිකොට් හා සැන්ක්ෂන් මිශ‍්‍රිත ප‍්‍රකාශයක් රටේ මුදල් ඇමති, සෞඛ්‍ය ඇමති හා තවත් මන්ත‍්‍රීවරයෙකුට නොබෝ දිනකදී කළෝ ගම්පහ සඟ නායක රුවනක් ය. අදාළ මැති ඇමති වරුන්ගේ පිළිගත නොහැකි කියුම් කෙරුම් නිසාවෙන් ගම්පහ ආශ‍්‍රිත බල සීමාවේ වැඩ වසන භික්ෂුහු ඉහත කොටස්වලට ආරාධනා නොකරන බවත් ඔවුන් යම් හෙයකින් පැමිණියහොත් තමන් වහන්සේ එම ස්ථානවලින් නික්ම වැඩම කරන බව ද දැන්වූ හ. මෙම බෝයිකොට් කිරීමට භාජනය වූ එක් ඇමැත්තෙකු ඊට ප‍්‍රතිප‍්‍රකාශ එල්ල කිරීම නිසා බෝයිකොටය දිග් ගැස්සෙමින් තිබේ. පාරවල් වල නම් ද හිටි අඩියේ වෙනස් වේ. එංගලන්තයේ ඇසූ ලිංගික අපචාර නඩු හබ ගැන තතු ද හෙළිවෙමින් තිබේ. බෝයිකොටයක් ගිය දුර !


කණපිට බෝයිකොට හෙවත් රිවර්ස් බෝයිකොට රැුල්ලක් ද මේ අතර හෙමිහිට හමනු දැකිය හැක. කණපිට බෝයිකොට් යන්නෙන් මා අදහස් කරන්නේ යමක් වර්ජනය කිරීම නොව යමක් වඩ වඩා පරිභෝජනය කිරීම යි. ඒ පිළිබඳ ව තලූ මර මර කතා කිරීමයි. මේ රැුල්ල යම් මාංශ වර්ගයක් අනුභව කරන භවතුන් පිරිසක් විසින් (සයිබර්* සමාජයේ ජනප‍්‍රිය කිරීමට උත්සාහ කරනු පෙනේ. ඒ මාංශ වර්ගය එක්තරා ජනවාර්ගික කොටසක් ආගමික හේතුන් මත අනුභව කරන්නේ නැති වීම නිසා ඉහත රැුල්ල අහම්බයක් ලෙස දැකිය නොහැක. නීතියෙන් තහනම් කර නොමැති ඕනෑම ආහාරයක් පාරිභෝජනයට ඇති අයිතිය අප පිළිගත යුතු ය. එහෙත් යමක් කුමන හේතුවක් නිසා හෝ පරිභෝජනය කරනට අරුචි තවත් සහෝදර ජන කොටසකගේ මුහුණේ එය උලිච්චි කර කෑම පහත් හා අසංවේදී ක‍්‍රියාවක් ය.
නිෂ්පාදනයේ හා බෙදාහැරීමේ දී සැපයුම්-දාම ඉතා වැදගත් ය.

අප කන කෑමක, අඳින ඇඳුමක නිෂ්පාදන හා බෙදාහැරීමේ ක‍්‍රියාවලියේ විවිධ අදියර විවිධ පාර්ශ්ව විසින් කරනු ලැබේ. එම පාර්ශ්ව ජනවාර්ගික ලෙස හඳුනාගෙන බෝයිකොට් කොරන්නට ගියහොත් අපට කන්නට අඳින්නට දෙයක් ඉතිරි වන්නේ නැත. නිෂ්පාදනය, බෙදාහැරීම, අලෙවිය / මිල දී ගැනීම හා පාරිභෝජනය ආර්ථීකයක අඩිතාලම යි. බෝයිකොට් කරන්නට යාමෙන් වැටෙන්නේ ඉලක්ක කරන ජනවාර්ගික කණ්ඩායම පමණක් නොව සමස්ත ආර්ථිකය යි.


කුමන ජනකොටසක විසින් කළ ද මේ බෝයිකොට් කිරීම් සිදුවන්නේ ඕපපාතික ව නොවේ. ඒ පසුපස සංවිධානාත්මක යාන්ත‍්‍රණයක් ඇත. යම් රටක්, ආයතනයක්, කණ්ඩායමක් හෝ පුද්ගලයෙකු බෝයිකොට් කිරීම සාමාන්‍යයෙන් සිදුකරන්නේ අවසාන තුරුම්පුව ලෙස ය; ‘ලාස්ට් රිසොර්ටය’ ලෙස ය. ඒ වෙන කිසිවක් ම කළ නොහැකි බවට හොඳට ම ඒත්තු ගැන්වී ගිය පසු ය. අප රටේ නම් මුලින් ම ගහන කොලය බෝයිකොටය බව පෙනේ.
බෝයිකොට නාඩගමේ නවත ම සන්නියට වෙස් බැඳ සිටින්නෝ වෙන කවුරුවත් නොව අප ජනපති ය.

එතුමෝ බෝයිකොට් කරන්නෝ කැබිනෙට්ටුව ය. එය ලෙහෙසි පහසු බෝයිකොටයක් නොවේ. එවන් බෝයිකොටයක් විධායකය හා ව්‍යවස්ථාදායකය අතර ගැටුමකට හා එය දුරදිග ගියහොත් එම වැදගත් උපස්තම්භක ද්වය, තෙවැන්න වන අධිකරණය සමග සමස්ත ක‍්‍රමය පවත්වාගැනීමේ අඩිතාලම බිඳ වැටෙන්නේ ය. බෝයිකොට රැුල්ල දැන් දැන් නැගෙන ආකාරයට කැබිනෙට්ටුවත් බැරිවෙලාවත් ජනපති ව බෝයිකොට කරනට ගියහොත් කුමක් වේ ද යි සිතීම පවා භයංකර ය. අපට එතකොට කියන්නට වෙන්නේ ‘ ඕ..බෝයි..’ කියා ය.x


x උදන් ප‍්‍රනාන්දු