No menu items!
27.3 C
Sri Lanka
17 September,2025
Home Blog Page 42

රාජ්‍ය අමාත්‍ය සිසිර ජයකොඩිගේ වාහනේ හැපුන කෙනාට සාධාරණය අවශ්‍යයි..!

0

‘මම සම්පත් නුවර ෂෙඩ් එකේ ඉදලා මහවැලි ගොවිපළ පැත්තෙන් දාලා පරාක්‍රමපුර පැත්තට යන්න බයික් එකේ යනකොට පරාක්‍රමපුර පැත්තෙන් කළුපාට ලෑන්ඩ් කෲෂර් වර්ගයේ ජීප් එකක් වේගයෙන් ආවා. ආපු වේගෙට වංගුව ගත්තේ මම ගිය පැත්තෙන්මයි. මම පාරෙන් වාහනය අයින් කරගත්තත් බේරගන්න බැරිවුණා. වැදිලා වැටුණා. ටික දුරක් ගිහිං නතර කරලා ඒ වාහනේ ආපු හතර දෙනාම මම ළඟට බැහැලා ආවා. මම කිව්වා කකුල කැඩිලා කියලා. අපි එනකම් ඉන්න කියලා ආයි වාහනේට නැඟලා යන්න ගියා. ඊට පස්සේ විනාඩි 10කින් විතර පොලීසියෙන් ආවා. පස්සේ ඇම්බියුලන්ස් එක ඇවිත් මාව සම්පත්නුවර ඉස්පිරිතාලෙට අරගෙන ගියා ඊට පස්සේ එතනින් මුලතිව් රෝහලට මරු කළා. ඊට පස්සේ මුලතිව්වලින් යාපනේ යැව්වා.

යාපනේදි ඔපරේෂන් එකක් කරලා ප්ලේට් එකක් දැම්මා. දනිස්සට උඩින් සහ පහළින් දකුණු කකුල කැඩිලා තියෙන්නේ. දැන් මාස තුනක් රස්සාවක් මොකවත් නෑ ගෙදරට වෙලා ඉන්නවා. යාපනේ ඉස්පිරිතාලේ දවස් හයක් හිටියා. මුලතිව් ඉස්පිරිතාලේ දවස් 14ක් හිටියා. කිසිම කෙනෙක් බලන්නවත් ආවේ නෑ. ප්ලේට් එකට විතරක් රුපියල් 65000ක් ගියා. බයික් එක ගන්නම දෙයක් නෑ. ඒ හප්පපු වාහනේ එළවපු ඩ්‍රයිවර්ට නොවැම්බර් මාසේ 13 හවස කැබිතිගොල්ලෑව උසාවියෙන් ඇප දුන්නා කියලා දැනගන්න ලැබුණා. නොවැම්බර් 14 වෙනකොට වැලිඔය පොලීසියේ තිබුණ වාහනයත් එයාලට නිදහස් කරලා තිබුණා. මම ගෙදර ආවාට පස්සේ ආයෙත් නඩුව තියෙන්නේ කවද්ද කියලා ඇහුවාම පොලීසියෙන් නඩුව තියෙන්නේ ජනවාරි 19 කිව්වා. ඒත් එදා නඩුවක් තිබුණේ නෑ. තවම මගේ බයික් එක දුන්නෙත් නෑ. මුලින් මම බයික් එක ඉල්ලුවා. හප්පපු වාහනෙත් රිලීස් කළා නම් මගේ බයික් එකත් දෙන්න කියලා මම කිව්වා. නඩු දවස එනකම් ඉන්න කිව්වා, පස්සේ දැන් කියනවා අරගෙන යන්න කියලා’

මේ කතාව වැලිඔය එම්.පී.ජී. කුමාරතුංගගේය. කුමාරතුංග අවුරුදු 33ක රියැදුරු රැකියාවක් කරමින් ජීවිතය ගැටගසා ගන්නා තරුණයෙක් ය. ඔහු බිය පළ කරන්නේ පොලීසිය හැසිරෙන ආකාරයට නඩුවක් හෝ නැතිව තමන්ව අනතුරට ලක්කළ පුද්ගලයන් නිදහස් කරන්නට කටයුතු කරන්නට ඇති කියා ය. ඔහුට එසේ හිතන්නට සාධාරණ හේතුවක් ඇත. පසුගිය 2023 නොවැම්බර් මස 12 වෙනි දින කුමාරතුංග අනතුරට ලක්කර ඔහු රෝහලට හෝ රැගෙන නොයා මහපාරේ අතහැර ගොස් තිබුණේ වෙන කිසිවෙක් නොව රාජ්‍ය අමාත්‍යවරයෙකු වන සිසිර ජයකොඩි සහ ඔහුගේ රියැදුරා ය. රාජ්‍ය අමාත්‍යවරයා කඨින පිංකමක් වෙනුවෙන් එදින වැලිඔය ප්‍රදේශයේ සිට ඇත. ඔහු සහ තවත් තිදෙනෙක් තමන්ගේ ණඋ – 5357 අංකය සහිත ලෑන්ඩ් කෲෂර් වර්ගයේ ජීප් රථයෙන් ගයාන් කුමාරතුංග කියන ප්‍රදේශය පසුකරමින් සිට ඇත. ඒ උදෑසන 8.30ට පමණය.

මෙම ලියුම්කරු මෙම රිය අනතුර පිළිබඳව සහ එම අනතුරට පසුව සිදුවුණ දේවල් පිළිබඳව වැලිඔය පොලීසියේ රථ වාහන අංශයේ ස්ථානාධිපති වීරතුංගගෙන් කරුණු විමසූ අතර ඔහු ප්‍රකාශ කළේ නීතිය අනුව සියල්ල සිදුකළ බවය. ඒ අනුව ඉදිරි දිනයකදී නඩුව නැවත කැඳවෙනු ඇති බවය. මෙම ලියුම්කරු එම නඩු දිනය කවදා දැයි ඔහුගෙන් කරුණු විමසූ අතර ඊට ඔහුගේ පිළිතුර වූයේ දන්නේ නෑ, බලලා කියන්නම් යන්නයි.

මෙම සිදුවීම පිළිබඳව ලියුම්කරු රාජ්‍ය අමාත්‍ය සිසිර ජයකොඩි මහතාගෙන් කරුණු විමසූ අතර එහිදී ඔහු මෙවැනි අනතුරක් සිදුවුණ බව සනාථ කළේය. ඔහු එහිදී ප්‍රකාශ කළේ මාර්ගයක ගමන් කරමින් සිටින විට ඔබට අපිට කාටත් මෙවැනි අනතුරුවලට ලක්වෙන්නට සිදුවීම සාමාන්‍ය දෙයක් බවය. මෙම සිදුවීම පිළිබඳව නීති මගින් නිවැරදි ලෙස කටයුතු සිදුවුණ බවත් ඉදිරි දිනයකදී නැවත නඩුව කැඳවෙනු ඇති බවත් ඔහු පැවසීය. තුවාලකරුවා මහපාර අයිනේ බිම වැටී සිටියදී ඔහු තමන්ගේ වාහනයේ දමාගෙන ළඟම පිහිටි රෝහල වෙත රැගෙන යන්නට කටයුතු නොකළේ ඇයිද යන්න රාජ්‍ය අමාත්‍යවරයාගෙන් කරුණු විමසූ විට ‘මේවා සාමාන්‍ය රිය අනතුරු. මම ඇමති කෙනෙක් නිසා ඔයාලා මඩ ගහන්න මේ හදන්නේ‘ යැයි කියමින් දූරකථනය විසන්ධි කරන්නට කටයුතු කළේය.

මෙම සිදුවීම සිදුවෙන අවස්ථාවේ වැලිඔය පොලීසිය අසල සිටි පුද්ගලයෙකු මෙම ලියුම්කරු සමග ප්‍රකාශ කළේ රිය අනතුර සිදුවූ පසුව අමාත්‍යවරයාගේ ජීප් රථය වැලිඔය මහවැලි නිවාඩු නිකේතනය වෙත කඩිනමින් ගිය බවත් ඊට පසු අමාත්‍යවරයා එහි බස්සවා අනෙකුත් පිරිස වැලිඔය පොලීසියට පැමිණි බවත් ය.

අමාත්‍ය සිසිර ජයකොඩිගේ වාහනයේ ගැටුණු තරුණයා අහිංසක ගම්බද දුප්පතෙක් ය. නීතිය ගැන එතරම් දැනුමක් ඔහුට නැත. එවැනි පුද්ගලයන්ට මෙවැනි අනතුරක් සිදුවූ විට නීතියේ සරණ නැතිද? අපගේ ප්‍රශ්නය එයයි. මෙම තරුණයා දැනට මාස තුනක සිට රැකියාවක් නැතිව ඇඳටම වී කාලය ගෙවන්නේ මේ රිය අනතුර නිසා ය. අනෙක් පැත්තෙන් මේ රිය අනතුර නිසා ඔහු දැන් ආබාධිත පුද්ගලයෙක් ය. වෙනදා වැඩ කළ ආකාරයට ඔහුට දැන් සාමාන්‍ය ජීවිතයක් ගෙවන්නට පුළුවන් වෙයිද? එය අනාගතය විසින් තීරණය කරනු ඇත.

එහෙත් අවම මෙම පුද්ගලයාට වන්දියක් හෝ ලැබිය යුතුය. අනෙක් පැත්තෙන් ආමාත්‍යවරයෙකු හෝ වෙනයම් තරාතිරමක පුද්ගලයෙක් හෝ මෙවැනි රිය අනතුරක දී මානුෂීය ලෙස හැසිරිය යුතුය. මෙවැනි රිය අනතුරක් සිදුවූ විට එම අනතුරට භාජනය වෙන පුද්ගලයා රෝහලකට ඇතුල් කරන්නට විනාඩියක් හෝ ප්‍රමාද වෙන තත්ත්වය තුළ මරණයට හෝ පත් වෙන්නට පුළුවන් ය. එනිසා අඩුම තමන්ගේ ජීප් රථයෙන් මේ පුද්ගලයා සම්පත් නුවර රෝහල වෙත ගෙනියන්නට හෝ මේ අමාත්‍යවරයාට නොසිතුණේ ඇයි? ප්‍රශ්නය එයයි.

විධායක ජනාධිපති ධුරය අහෝසි කිරීමේ ඉල්ලීම යනු කාගේවත් අතකොළුවක් වීමක්ද?

මේ දිනවල විපක්ෂ නායකවරයා නිතර නඟන චෝදනාවක් තිබේ. එනම්, මීළඟ ජනාධිපතිවරණයක් නොපවත්වා, ඒ වෙනුවට ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීමට පියවර ගන්නැයි කරනු ලබන ඉල්ලීම, ජනාධිපතිවරයාගෙන් පුද්ගලික ‘තාන්නමාන්න’ ලබාගත් පුද්ගලයෙකු සහ ජනාධිපතිවරයාගේ අතකොළු වශයෙන් ක්‍රියාත්මක වන සිවිල් ක්‍රියාකාරීන් පිරිසක් විසින් දියත් කරනු ලබන ව්‍යපාරයක් වන බවයි.

ජනාධිපතිවරයාගෙන් ‘තාන්නමාන්න’ ලබාගත් පුද්ගලයෙකු, ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කරන්නැයි මේ අවස්ථාවේ ඉල්ලා සිටින විට, එය සත්භාවයෙන් කරනු ලබන ඉල්ලීමක්ද නැද්ද යන්න සොයා බැලිය යුත්තේ, ඒ පුද්ගලයා එසේ ඉල්ලන්නේ ජනාධිපතිවරයාගෙන් ‘තාන්නමාන්න’ ලබාගත් නිසාද, එසේ නැත්නම්, එක දිගටම දීර්ඝ කාලයක් තිස්සේ නොකඩවා ප්‍රතිපත්තියක් වශයෙන් එය අහෝසි කිරීම වෙනුවෙන් පෙනී සිටියෙකු සහ පෙනී සිටින්නෙකු වශයෙන්ද යන්නයි.

මේ කියන කෙනා, ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කළ යුතු යැයි අද කියන්නේ, තමාට ජනාධිපතිවරයාගෙන් ‘තාන්නමාන්න’ ලැබුණු නිසා නම්, එම ඉල්ලීම ඔහු සත්භාවයෙන් කරන්නක් නොවේ යැයි කෙනෙකුට සාධාරණ පදනමක පිහිටා චෝදනා කළ හැකිය. එහෙත්, මේ චෝදනාව නඟන විපක්ෂ නායකවරයා ජනාධිපති ක්‍රමය ආරක්ෂා කරගැනීම වෙනුවෙන් පෙනී සිටි කාලයේ පවා මේ කියන පුද්ගලයා ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීම වෙනුවෙන් එක දිගටම පෙනී සිට ඇති බව ඉතිහාසය පිරික්සූ විට කෙනෙකුට පෙනී යන කාරණයකි. එය, අඩු වශයෙන්, මාදුළුවාවේ සෝභිත හිමියන්ගේ කාලයේ පටන් ඔහු පෙනී සිටි කාරණයක් වී ඇති බව අපට නිරීක්ෂණය කළ හැකිය.

ඊළඟට, විපක්ෂ නායකවරයා, ඇතැම් සිවිල් ක්‍රියාකාරීන්ද මෙහිදී පිල්ලි වශයෙන් ක්‍රියාත්මක වන බවට චෝදනා කරයි. විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීමේ ඉල්ලීම සිවිල් ක්‍රියාකාරීත්වය පැත්තෙන් පැනනඟින්නේ, ජේ. ආර්. ජයවර්ධන මේ ක්‍රමය හඳුන්වා දුන් අවස්ථාවේ, එනම් 1970 දශකයේ අවසානයේ පටන් ය. මේ ක්‍රමයේ ඇති විනාශකාරීත්වය තර්කානුකූලව එදා රටට පෙන්වා දුන්නේ සමසමාජ පක්ෂය ඇතුළු වාමාංශික ව්‍යාපාරයයි. එසේම, එදා ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයත් එම ක්‍රමය ඇති කිරීම කෙරෙහි සිය විරෝධය දැක්වීය.

තවදුරටත් මේ කාරණය පරීක්ෂා කර බැලිය හැකි ක්‍රමයක් තිබේ. එනම්, මේ වෙනුවෙන් අදත් පෙනී සිටින සිවිල් ව්‍යාපාර මොන අවස්ථාවකදී හෝ තමන්ගේ ඒ ස්ථාවරය (විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීමේ ස්ථාවරය) වෙනස් කරගෙන හෝ තනුක කරගෙන හෝ යටපත් කරගෙන හෝ තිබේද යන්නයි. ඊට දිය හැකි උත්තරය, ‘නැත’ යන්නයි. රාජපක්ෂලා සහ විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය තවත් ශක්තිමත් කිරීම වෙනුවෙන් පෙනී සිටින වෙනත් දක්ෂිණාංශික දේශපාලන ව්‍යපාර සමග හැර, අනෙක් සියලු දේශපාලන පක්ෂ සහ ව්‍යාපාර සමග, විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීම වෙනුවෙන් එක දිගටම එකම වේදිකාවේ ‘පුරවැසි බලය’ වැනි සංවිධාන හඬ නඟා ඇත.

එහිදී, අද විපක්ෂ නායකවරයාගේ පක්ෂයේ සිටින ප්‍රධානීන් සහ වර්තමාන ජනාධිපතිවරයාගේ පක්ෂයේ සිටින්නන් සමග පමණක් නොව, ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ සහ වෙනත් නොයෙකුත් වාමාංශික ව්‍යාපාර සමගත් මේ කියන සිවිල් සංවිධාන, විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීමේ දේශපාලනික ව්‍යාපාරවල එක දිගටම කටයුතු කර ඇත. ඒ නිසා, ඔවුන් ජනාධිපතිවරයාගේ හෝ වෙනත් අයෙකුගේ පිල්ලියක් වශයෙන් මේ අවස්ථාවේ කටයුතු කරතැයි චෝදනා කිරීම මොන විදිහකින්වත් සාධාරණ නැත.

තමා දරන මතයට වෙනස් මතයක් දැරූ පමණින් එම කෙනා පිල්ලියක් හෝ අතකොළුවක් වශයෙන් හඳුන්වයි නම්, එයින් පෙනෙන්නේ, තමා දරන මතය තර්කානුකූලව ස්ඵුට කරගැනීමේ නොහැකියාව නිසා කෙනෙකු පත්වන අසරණ භාවයකි. එවැන්නෙකු බොහෝවිට බලන්නේ, තමාගේ මතය වෙනුවෙන් සාරගර්භව පෙනී සිටීමට වඩා අනෙකාගේ මතය ‘පිල්ලියකට’ ලඝු කිරීමටයි. එය, තර්කයකට වඩා කුතර්කයකි.

විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය එක දිගට පවත්වාගැනීම වෙනුවෙන් මෙතෙක් කටයුතු කර ඇති කඳවුර පසුපස ඇති චින්තනයේ තුන් ආකාරයක් නිරීක්ෂණය කළ හැකිය. එනම්:

1. මහ – ජාතිකවාදී වීම :

ජේ. ආර්. ජයවර්ධන මේ ක්‍රමය ඇති කළ දා පටන් මේ රටේ සියලු මහ-ජාතිකවාදී ව්‍යාපාර සිටියේ මේ ක්‍රමය ආරක්ෂා කරගැනීම වෙනුවෙනි. ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය නියෝජනය කරන, අද ඇමතිවරයෙකු වශයෙන් කටයුතු කරන කෙනෙකු මීට කලකට ඉහතදී පෞද්ගලික සාකච්ඡාවකදී කළ ප්‍රකාශයක්, මේ කියන කාරණය ඉතා සරල ආකාරයෙන් තේරුම්ගැනීමට පහසුවක් විය හැකිය. ඔහු එදා කීවේ මෙයයි: “මේ ජනාධිපති ක්‍රමය නැති කළොත්, මේ රටේ ඕනෑම හම්බයෙකුට, ඕනෑම දෙමළෙකුට මේ රටේ පළමු පුරවැසියා වෙන්න පුළුවන් හරිම ලේසියෙන්.’ මේ ජනාධිපති ක්‍රමයට පිටුබලය සපයන ජාතිකවාදී සාරය ඒ ප්‍රකාශයෙන් කැටිකොට දැක්වෙයි. පසුගිය දා ප්‍රවෘත්ති සාකච්ඡාවකට එක්වෙමින් තවත් ජාතිකවාදියෙකු/ජාතිවාදියෙකු වන උදය ගම්මන්පිල ප්‍රධාන විපක්ෂයට උපදේශාත්මක අනතුරු ඇඟවීමක් කෙළේය. එනම්, විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කරනවා යැයි කියන වර්තමාන උගුලට හසු නොවන ලෙසයි. එහිදී ඔහුගේ ප්‍රධාන තර්කය, මේ ක්‍රමය ආරක්ෂා කරගැනීම සඳහා මෙතෙක් ඔහු වැනි ජාතිවාදීන් නඟා ඇති සියලු තර්කවලටත් වඩා බොළඳ එකක් විය.

ඔහු කීවේ, මේ මගින් ඡන්දයක් නැති කෙරෙන්නේය යන්නයි. ඒක ඇත්ත! ඊළඟ ජනාධිපතිවරණයට කලින් ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කළොත්, ඊළඟ ජනාධිපති ඡන්දයක් නොපැවැත්වෙනු ඇත! එහි ඇති වරද කුමක්ද? මිනිසුන් ඡන්දයක් පාවිච්චි කරන්නේ හුදෙක් ඡන්දයක් පාවිච්චි කිරීම සඳහාමද, එසේ නැත්නම්, යම් කිසි පරමාර්ථයක් සාධනය කරගැනීම සඳහාද? අදාළ පරමාර්ථය වෙනස් කෙරෙයි නම් (එනම්, ජනාධිපතිවරයෙකු තෝරාගැනීමේ ව්‍යවස්ථානුකූල අවශ්‍යතාව නැති කෙරෙයි නම්) ඒ වෙනුවෙන් තමන්ට හිමි විය යුතුව තිබුණු ඡන්දය අහිමි වෙතැයි කීම හිස් කතාවකි. ඒ නිසා, මෙවැනි ජාතිවාදීන්ගේ ‘තර්ක’ බරසාරව ගණන් ගැනීම නම් කාලය කාදැමීමක් පමණි.

2. දෘෂ්ටිවාදී වීම :

විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය ඉතා කාර්යක්ෂම පාලන ක්‍රමයක් බවත්, බොහෝ දියුණු රටවල් එම ක්‍රමය අනුගමනය කරන බවත් මේ අය පෙන්වා දෙති. සාමූහිකය වෙනුවට තනි පුද්ගලයා අධිනිශ්චය කිරීමේ අභිප්‍රාය මෙහිදි දැකගත හැකිය. එක පැත්තකින්, අපගේ වැනි නොදියුණු රටවල් සංවර්ධනය කිරීමට නම් එවැනි බලවත් පුද්ගලයෙකුට බලය පැවරිය යුතු බව ඔවුන්ගේ මතයයි. වරක්, අස්ගිරියේ නායක හිමිනමක්, ගෝඨාභය රාජපක්ෂගෙන් ‘හිට්ලර්’ කෙනෙකු වී මේ රට ගොඩගන්නැයි ඉල්ලා සිටියේ එබැවිනි. පාර්ලිමේන්තුව වැනි පුළුල් සාමූහිකයක් ගැන මෙවැනි අය තුළ විශ්වාසයක් නැත. මේ දෘෂ්ටිවාදයට අනුව, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී නිදහස යම් තරමකට හෝ හැකිළීමකින් තොරව, රටක් සංවර්ධනය කළ නොහැකිය යන මතයක් ඔවුන් තුළ තිබේ. වර්තමාන ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහ පසුගිය දවසක, අපේ ‘ව්‍යවස්ථා සභාව’ තමාගේ විධායක කාර්යයට බාධා පමුණුවන බවට චෝදනා කෙළේද ඒ මතයම සනාථ කරමිනි.

ඔහු එයින් අදහස් කෙළේ, ජනාධිපතිවරයා වශයෙන් තමන්ට කැමති ආකාරයකින් තමන්ට කැමති පුද්ගලයන් (උදාහරණයක් වශයෙන් පොලිස්පතිවරයා) තමන්ට කැමති තනතුරුවලට පත්කිරීමට ‘ව්‍යවස්ථා සභාව’ හරහට සිටීම නපුරක් බව ය. එසේ තමාට බාධා කිරීමට ‘ව්‍යවස්ථා සභාවට’ තමා ඉඩ නොදෙන බවත් ඔහු කීවේය. එහෙත් අනිත් අතට, විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීමේ යම් අදහසක් අද ඇතැයි කියන්නේද ඔහුට ය! මේ නිසාම, ඔහු කියන විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අවලංගු කිරීමක් සද්භාවයෙන් කිරීමට අදහස් කරන දෙයක්ද යන්න ගැන බරපතළ සැක මතුවන බව කෙනෙකු පෙන්වා දුන්නොත් ඒ සමග එකඟ වීමට බැරිකමක් නැත.

  1. ඊළඟ වාරය තමන්ට එතැයි සිතන නිසා අහෝසියට විරුද්ධ වීම

විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීමේ යෝජනාවට දක්වන විරෝධය, පිළිගත හැකි, සාධාරණ කාරණා මත පදනම් නොකර, හුදෙක් එම අදහස ගැන පවා කෝපයට පත්ව හතරවටේට පහරදෙන අය අයත් වන්නේ මේ කාණ්ඩයට ය. ඊළඟට එන්නේ තමන්ගේ වාරය යැයි මෙවැන්නෝ සිතති. ඒ නිසා, තමන්ට ලැබීමට ඇති ඒ අවස්ථාව නැති කරගන්නේ කුමකටදැයි ඔවුන් සිතනවා විය හැකිය. ඒ නිසා, විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීමට ප්‍රතිපත්තියක් වශයෙන් තමන් පක්ෂ වන මුත්, මේ මොහොතේ එසේ කිරීමට පක්ෂ නොවන්නේ පෙර කී හේතුව නිසා නොවන බව කරුණු සහිතව පෙන්වා දීමේ වගකීමක් විපක්ෂ නායකවරයාට තිබේ.

ඇත්ත, වර්තමාන ජනාධිපතිවරයා මේ වන විට, ජනතාවගේ ඡන්ද අයිතිය කිහිප වරක්ම උදුරාගෙන ඇත. ඔහු පිළිබඳ විශ්වසනීයත්වය ඔහු විසින්ම හෑල්ලු කරගෙන තිබේ. අවසාන වරට, එවර අයවැයෙන් පවා වෙන් කරන ලද මුදල් ලබා නොදී සිටීම තුළින් පළාත් පාලන මැතිවරණය පවා නොපවත්වා සිටීමට තරම් ඔහු, ජනතාවගේ කැමැත්ත උරගා බැලීමේ මහා භීතියකින් පෙළෙන්නෙකු බව පෙන්වා දී තිබේ. ඉතිං, එවැනි පුද්ගලයෙකු විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය නැති කිරීමක් ගැන දැන් කතා කරන්නේ, වෙනත් රහස් අභිලාෂයක් මුල් කරගෙනද යන්න පිළිබඳ කෙනෙකු තුළ කුකුසක් ඇති වුණොත් එහි පුදුමයක් නැත.

එහෙත්, මේ සියලු සැකසාංකා සිහියේ තබාගෙන, මේ ප්‍රශ්නය ගැන සාධාරණ ආකාරයකින් බැලීමටත් කෙනෙකුට හැකියාව තිබේ. පහත සඳහන් යෝජනාව අප මතු කරන්නේ ඒ අර්ථයෙනි.

විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීම සඳහා පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙකක අනුමැතියක් අවශ්‍යයි. ඊළඟට, එය ජනමත විචාරණයකින්ද අනුමත විය යුතුයි. ඒ සඳහා යම් කාලයක් ගත වෙයි. ඊළඟ ජනාධිපතිවරණය නියමිතව තිබෙන්නේ මේ වසරේ සැප්තැම්බරයේදී ය. ඒ නිසා, ඊට කලින් අර කියන කාරණා ද්වය ප්‍රායෝගිකව අවසානයක් කරගත හැකිද යන්න සොයාබැලීම වටී. එසේම, ඒ කාරණා දෙකම, විපක්ෂයේ සහයෝගයකින් තොරව සාර්ථක කරගත හැකි දේවල්ද නොවේ.

ඒ නිසා, විපක්ෂයටත් ප්‍රතික්ෂේප කළ නොහැකි, විශ්වසනීය කොන්දේසි මේ යෝජනාවට එක් කළ යුතුව ඇත. උදාහරණයක් වශයෙන්, පාර්ලිමේන්තුව තුළින් තුනෙන් දෙකකින් සම්මත කරගැනෙන ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීමේ එකී යෝජනාව සමග එකටම, පාර්ලිමේන්තුවත් ඉබේම විසුරුවා හැරීමේ කොන්දේසියත් එක් කළොත්, තවත් ජනාධිපතිවරණයක් නොපවත්වා, වර්තමාන ජනාධිපතිවරයාටද නියමිත කාලයෙන් එක දවසක්වත් වැඩි පුර එම තනතුරේ රැඳී සිටීමට අවසරයක් නොදී, අලුත් පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයක් කැඳවා, අලුත් ආණ්ඩුවක් පත්කරගැනීමේ අවස්ථාව උදා වන්නේය.

එහිදී සිදුවන්නේ, අලුත් ආණ්ඩුවක් පත්කරගැනීමේ ඡන්ද අයිතිය ආරක්ෂා කරගෙන, අලුත් ජනාධිපතිවරයෙකු පත්කරගැනීමේ ඡන්ද අවශ්‍යතාව පමණක් අහෝසි වීම ය. එවිට, ඊළඟ වර තමාට ජනාධිපති විය හැකි යැයි දැනට සිතන කෙනෙකුට, අලුත් ක්‍රමය යටතේ ඊළඟ ප්‍රථම විධායක අගමැති විය හැකිය. එවැනි එකඟතාවක් මත මේ අහෝසිය සිද්ධ කෙරෙයි නම්, ඊටත් විරුද්ධ වීමට කෙනෙකුට ඉතිරි විය හැක්කේ එක හේතුවක් පමණි. එනම්, ඊළඟ සර්වබලධාරී ජනාධිපති වරය තමන්ට ලැබෙතැයි යන විශ්වාසය අතහැරීමට ඇති ලෝභකම පමණි.

යුද හමුදාපතිගේ අභියාචනය ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය වීසි කරයි

0

හමුදා පාබල රෙජිමේන්තුවේ බි්‍රගේඩියර් චන්දන රණවීර සම්බන්ධයෙන් අභියාචනාධිකරණය විසින් ලබාදී ඇති මැන්ඩාස්මුස් ආඥාව ක්‍රියාත්මක කරන ලෙසට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් යුද හමුදාපති විකුම් ලියනගේට නියෝග කර තිබේ.

ඒ බි්‍රගේඩියර් චන්දන රණවීර විසින් ඔහුට සිදුකළ අසාධාරණයට එරෙහිව අභියාචනාධිකරණයේ ගොනුකළ පෙත්සම සම්බන්ධයෙන් ලබාදුන් තීන්දුව අභියෝගයට ලක්කරමින් යුද හමුදාපතිවරයා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට ඉදිරිපත් කළ 4/24 විශේෂ පෙත්සම සම්බන්ධයෙන් පෙබරවාරි 01 දින තීන්දුව ලබාදෙමින්ය.

අභියාචනාධිකරණය සිය තීන්දුව මගින් නියෝග කර තිබුණේ බි්‍රගේඩියර් චන්දන රණවීර 2021 ජනවාරි 01 වැනිදා සිට මේජර් ජෙනරාල් නිලයට උසස් කිරීම සඳහා ජනාධිපතිවරයාට නිර්දේශ කිරීම, ඒ අනුව ඔහුට හිමි ජ්‍යෙෂ්ඨත්වය පිහිටුවීම, ජ්‍යෙෂ්ඨත්වය අනුව පාබල රෙජිමේන්තු අධිපතිකම ලබාදීම, ඔහුගේ ජ්‍යෙෂ්ඨත්වය අනුව යුද හමුදාවේ සුදුසු ධුරයකට පත් කිරීම, ඔහුට හිමි වැටුප්, දීමනා හා වරප්‍රසාද ලබාදෙන ලෙසය.

එම ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ තීන්දුව යසන්ත කෝදාගොඩ, මහින්ද සමයවර්ධන හා ප්‍රියන්ත ප්‍රනාන්දු යන ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරුවරු විසින් ලබා දී තිබෙන අතර අභියාචනාධිකරණ නියෝගය එම දින සිටම ක්‍රියාත්මක කරන ලෙස දැනුම් දී ඇත. අභියාචනාධිකරණය බි්‍රගේඩියර් චන්දන රණවීරගේ පෙත්සම සම්බන්ධයෙන් තීන්දුව 2023 නොවැම්බර් 23 නැනිදා ලබාදී තිබූ අතර එය අභියාචනා නොකරන ලෙස නීතිපතිවරයාගෙන් මෙන්ම යුද හමුදා නීති ප්‍රධානියාගෙන් උපදෙස් ලැබී තිබුණත් යුද හමුදාපතිවරයා සිය තනි මතය අනුව එම අභියාචනය ඉදිරිපත් කර තිබුණි.

ගුවන් තොටුපළවල් ඉන්දියාවට දීමේ ගිවිසුම ලෑස්තියි

0

ශ්‍රී ලංකාවේ ගුවන් තොටුපළවල් සංවර්ධනය, කළමනාකරණය සහ ක්‍රියාත්මක කිරීම සඳහා වන සහයෝගිතාව වෙනුවෙන් වන අවබෝධතා ගිවිසුමක් ඉන්දියාව සමග අත්සන් කිරීම නියමිතය.
පෙබරවාරි 02 වැනිදා ඉන්දියාව සමග එම අවබෝධතා ගිවිසුම අත්සන් කිරීමට නියමිත බව අපගේ විදේශ කටයුතු අමාත්‍යාංශ මූලාශ්‍ර ප්‍රකාශ කරන අතර මෙම අවබෝධතා ගිවිසුම සකස් කිරීම සිදුකර ඇත්තේ ඉන්දියාව විසිනි. ඒ ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහ විසින් 2023 ජුලි මාසයේදී ඉන්දියාවේ කළ සංචාරයේදී දෙරට අතර සම්බන්ධතාව ශක්තිමත් කිරීම සඳහා ඉන්දීය ආයෝජනවල වැදගත්කම සම්බන්ධයෙන් කරන ලද ඉල්ලීමකට ප්‍රතිචාර වශයෙනි.

මේ සම්බන්ධයෙන් ශ්‍රී ලංකාවේ ඉන්දියානු මහ කොමසාරිස් කාර්යාලය ශ්‍රී ලංකා විදේශ කටයුතු අමාත්‍යාංශය පසුගිය වසරේ නොවැම්බර් 03 දින දැනුවත් කර ඇති අතර ඒ අනුව විදේශ කටයුතු අමාත්‍යාංශය විසින් වරාය, නාවික හා ගුවන් සේවා අමාත්‍යාංශය දැනුවත් කර ඇත. මෙම අවබෝධතා ගිවිසුම තුළ ඉන්දියාව ශ්‍රී ලංකාවේ ගුවන් තොටුපළවල් තුළ සිදුකරන නිශ්චිත කාර්යයන් සඳහන් කර නැති අතර එය ගැටලුවක් බව මේ සම්බන්ධයෙන් අදහස් දක්වමින් විදේශ කටයුතු අමාත්‍යාංශයේ නිලධාරියෙක් අප කළ විමසීමකදී පැවසීය.

ජනාධිපතිවරයාගේ නිවේදනය ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට කරන අනියම් තර්ජනයක් – ජනාධිපති නීතිඥවරු කියති

0

වැඩබලන පොලිස්පති දේශබන්දු තෙන්නකෝන්ගේ පත් කිරීම අභියෝගයට ලක්කරමින් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට පෙත්සම් කිහිපයක් ඉදිරිපත්ව තිබෙන තත්ත්වය තුළ ජනාධිපතිවරයා ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සභාව සම්බන්ධයෙන් නිකුත් කර ඇති නිවේදනය අනියමින් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට කරනු ලබන තර්ජනයක් සේ සැලකිය හැකි බව ජනාධිපති නීතිඥ උපුල් කුමාරප්පෙරුම ප්‍රකාශ කරයි.

පෙබරවාරි 1 වැනිදා උදේ නිකුත් කළ ජනාධිපතිවරයාගේ එම නිවේදනයේ සඳහන් වන, ‘ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සභාව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට අනුකූලව තම කාර්යයන් ඉටු කිරීමට බැඳී සිටින අතර ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 41ඇ. ව්‍යවස්ථාව යටතේ පොලිස්පතිවරයා පත් කිරීමට අදාළව සිය කාර්යයන් ඉටු කිරීමෙන් වැළකී සිටින ලෙස ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සභාවට නියම කිරීම ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කිරීමකි. ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සභාව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට පටහැනිව තමන්ට පැවරී ඇති බලය ක්‍රියාත්මක කරන්නේ නම් ඊට ප්‍රතිකර්ම ව්‍යවස්ථාවෙන්ම සපයා ඇත’ යන්න උපුටා දක්වමින් ජනාධිපති නීතිඥ උපුල් කුමාරප්පෙරුම ප්‍රකාශ කරන්නේ මෙමගින් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට බලපෑමක් සිදුකරන බවයි. ඒ අනුව මෙම මාධ්‍ය නිවේදනයට කිසිදු නීත්‍යනුකූලභාවයක් නැතැයිද ඔහු වැඩිදුරටත් ප්‍රකාශ කළේය.

ජනාධිපතිවරයා රාජ්‍යයේ ඉහළ තනතුරකට පුද්ගලයෙකු පත් කිරීමේදී ව්‍යවස්ථාවට අනුකූලවද නිරවද්‍යවද තුලන සහ සංවරණ ක්‍රියාවලිය තුළ එය සිදු කළ යුතු බවත් ඊට අමතරව තවත් බොහෝ කාරණා සලකා බැලිය යුතු බවත් ප්‍රකාශ කරන ඒ මහතා මෙම ප්‍රකාශය මගින් කියන්නේ ‘අපි කරන පත්වීම්වලට අත තියන එන්න එපා’ යන්න යැයිද ප්‍රකාශ කරයි.
වැඩ බලන පොලිස්පති දේශබන්දු තෙන්නකෝන් පොලිස්පති තනතුරට පත් කිරීම අභියෝගයට ලක්කරමින් මේ වනවිට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට මූලික අයිතිවාසිකම් පෙත්සම් 6ක් ඉදිරිපත් වී ඇති බවද එම පෙත්සම් විභාගයට අනියමාර්ථයෙන් බලපෑම් කිරීමේ අරමුණෙන් ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහ මෙම නිවේදනය මාධ්‍ය වෙත නිකුත් කර ඇතැයි හැඟී යන බව නිර්නාමිකව පෙනී සිටීමට කැමති ජනාධිපති නීතිඥවරයෙක් අනිද්දා වෙත ප්‍රකාශ කළේය.

ජනාධිපතිවරයාගේ එම නිවේදනය සම්බන්ධයෙන් ජනාධිපති නීතිඥ ආචාර්ය ජයම්පති වික්‍රමරත්නගෙන් කළ විමසීමේදී ඔහු කීවේ මෙවැන්නකි.
‘ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සභාව කියන්නේ විශේෂ ආයතනයක්. පාර්ලිමේන්තුවේ සම්බන්ධතාවකුත් එයට තිබෙනවා. නමුත් එය පාර්ලිමේන්තුවේ කොටසක් නොවෙයි. ස්වාධීන කොමිෂන් සභා සඳහා පුද්ගලයන් නම් නිර්දේශ කිරීම, ඉහළ අධිකරණවල විනිශ්චයකාරවරුන්, නීතිපති, පොලිස්පති වැනි රජයේ ඉහළ තනතුරු සඳහා පත්කිරීම් සිදු කිරීම සඳහා ජනාධිපතිවරයා එවනු ලබන නම් අනුමත කරනවාද නැද්ද යන්න තීරණය කිරීම වැනි කාර්යයන් තමයි එහි සිද්ධ වෙන්නේ. මේ අනුව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සභාව සීමාසහිතව විධායකයේ කාර්යන් කරනවා සහ එම විධායක ක්‍රියාවලිය තුළ පවතිනවා. එහෙත් විධායකයට යටත් වන්නේ නැහැ. එහෙම බැලුවාම ඒක ස්වාධීන ආයතනයක් විය යුතුයි.

ඉහළ මට්ටමේ පත් කිරීම් සඳහා ස්වාධීනත්වයක් සහ ජාතික එකඟතාවක් ඇති කරගැනීම තමයි මේ ආයතනයේ ප්‍රධාන කාර්යභාරය. මේ තත්ත්වය තුළ මෙම ආයතනයට ස්වාධීනව වැඩ කරන්න ඉඩ දෙන්න ඕනෑ. නමුත් ජනාධිපතිවරයා විසින් කරනු ලබන මෙවැනි ප්‍රකාශ එම ස්වාධීනත්වයට තදින් බලපානවා.’

මේ අතර විපක්ෂ නායක සජිත් ප්‍රේමදාස පෙබරවාරි 01 දින මදුරාපුර අසාෆා මහා විද්‍යාලයට සුහුරු පන්ති කාමරයක් ලබාදීමේ වැඩසටහනට සහභාගි වෙමින් ජනාධිපතිවරයා නිකුත් කර ඇති නිවේදනය සම්බන්ධයෙන් පවසා ඇත්තේ, විධායකයට හෝ ව්‍යවස්ථාදායකයට හෝ විවිධ ප්‍රකාශ සිදුකර අධිකරණයට බලපෑම් සිදුකළ නොහැකි බවත් අධිකරණයට ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට අනුව කටයුතු කිරීමේ බලය තිබෙන බවත්, ඒ සඳහා උපරිම සහාය ලබාදෙන බවත්ය.

ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ඇතුළු සමස්ත අධිකරණයට එල්ල වන සියලු බලපෑම් පරාජය කිරීමට සමගි ජන බලවේගය පෙනී සිටින බවත්, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සභාව විධායකයේ හෝ වෙනත් ආයතනයක බලපෑම්වලට යටත් නොවන බවත් ඔහු වැඩිදුරටත් පවසා ඇත.

කේ සංජීව/ ලසන්ත රුහුණගේ

බිත්තර කමු ..!

0

මේ දවස්වල නම් බිත්තර කියලා කියන්නේ පිස්සු හැදෙන මාතෘකාවක්. අද ඉතිං බිත්තරයක් කන්න සෑහෙන්න වියදමක් දරන්න වෙනවා. තම්බලා හතරට පලලා ලුණු ගම්මිරිස් ඉසලා බයිටට එන බිත්තරයක් රුපියල් සීයක් වෙනවා. බිත්තර දෙකක සාරු ටික බේරලා අරං ඒකට ලූණු මිරිස් තක්කාලි එහෙම දාලා කරපිංචා වගේ ජාති දාලා ගසන ඔම්ලටයක් දැන් රුපියල් 600ක් විතර වෙනවා. මෙහෙම බැලුවාම අද කිකිලි බිත්තරයක් කියන්නේ මිල කෑමක්. ඒත් බිත්තර කියන්නේ ඕනෑ වෙලාවක සුටුස් ගාලා හදලා කරලා ටකස් ගාලා කන්න පුළුවන් කෑමක්.

ඇත්තටම බිත්තරේ ඊටත් වඩා වැදගත් වෙන්නේ අපි කන්න අකමැති කෑම දිවට රස රාජ බොජුනක් කරන්න මේ බිත්තරයාට තියෙන මාර හැකියාව නිසා. බිත්තරයා ඒතරම් රසවත් ගුණවත් කියලයි මේ කියන්නේ. ඉතිං ඒ නිසාම මට බිත්තර ගැන පොඩි කයියක් ගහන්න හිතුණා. මොකද බිත්තර කිව්වාම අපි කන්නේ තම්බලා එහෙමත් නැත්තං ඔම්ලට් දාලා එහෙමත් නැත්තං බුල්ස් අයි විදිහට. එහෙමත් නැත්තං ඔය ෆ්‍රයිඩ් රයිස් වගේ බත් එකක අලවලා තමයි අපි බිත්තර කන්නේ. හැබැයි ඊට වඩා වෙනස්ව රස රැසක් එක්ක බිත්තර කන්න පුළුවන්.

අපි කන්න අකමැති පලා කොළයක් වුණ කතුරුමුරුංගා කොළේට බිත්තරයක් දැම්මොත් කොහොමට හිටීද? ඕනෑනම් බිත්තරේ කඩා දාගෙන ඒකට ලුණු ගම්මිරිස් ලූණු, සුදු ලූණු වගේ අඩුම කුඩුම දාලා ඒකට කතුරු කොළ හලලා එහෙට මෙහෙට පද්දලා නළවලා තෙල් චුට්ටක් සටසට ගාන චාත්තියකට දාලා බිත්තර සාරුවා විතරක් චුට්ටක් ඝන වෙනකම් එහෙට මෙහෙට පද්දලා නළවලා අරගෙන කාලා බලන්නකෝ. බිත්තර කියන්නේ ඒ වගේ රස තැවරුමක්.

අපි ඔය කන්න අකමැති තිත්තයි තිත්තයි කියලා හැම වෙලාවෙම පැමිණිලි කරන, හැබැයි ගුණයි ගුණයි කියලා තැවි තැවී බලාගෙන ඉන්න තිත්ත කරවිලයා අරගෙන සිහිනිවට ලස්සනට රවුම් රවුම් කපාගෙන ලුණු වතුරේ පොඟෝලා ඒක බිත්තර සාරුවේ බස්සලා ඔම්ලට් දාලා දෙපැත්ත ක්‍රිස්පි වෙන්න කරකරලා කාලා බලන්න. එහෙමත් නැත්තං මේ ඔම්ලටය එහෙට මෙහෙට පද්දලා නළවලා කඩලා කරලා කුඩු සුනු සහල් වගේ කරලා අරගෙන කාලා බලන්න. මේවා මෙහෙම හදනකොට ඔයාලා කැමති විදිහට ඔය තක්කාලියෙක් දෙකෙක් වගේ එක්කාසු කරගන්න කිසිම තහනමක් නෑ. එතකොට බිත්තරේ රස දෙගුණ වෙනවා. තිත්ත කරවිලයා තමන්ගේ තිත්ත රසය සඟව ගන්නවා.

අපි කවුද මුකුණුවැන්න මැල්ලුම් කෑවට මුකුණුවැන්න රයිස් කාලා තියෙන්නේ? ඇත්තටම කියනවා නම් තෙල් ඕස්ටෙට දාලා ඒකට ලූණු දාලා කෑලි මිරිස් දාලා රන්වනට හරෝලා ඒකට බිත්තරයක් කඩලා දාලා ඒ උඩට මුකුණු වැන්න සුට්ටියට කපලා දාලා ඒ උඩට කීරි සම්බා හරි නිකං සම්බා හරි බත් දාලා එහෙට මෙහෙට ගහලා උඩදාලා රොස් කරලා කාලා බලන්න කොච්චර රහද කියලා. දැන් කැරට් ගණන් නිසා කැරට් ගැන කියන්නේ නෑ, ඒත් කැරට් මේකට දාන්න පුළුවන්නම් බත තවත් රස වෙනවා. ඇත්තටම කියනවා නම් ඔය අනෙක් රයිස් ජාති හදන්න හිතනකොට මුකුණුවැන්න මිටි දෙකතුනක් හීනියට ලියලා කරලා ඕසෙට් කොළට කොළ වෙන්න බතට දාලා කොළ බතක් හදන්නකෝ බලන්න මේ ක්‍රමයට කොච්චර රසද කියලා. මේක හරි සරලයි. ප්‍රයිඩ් රයිස් හදනකොට අපි දාන ලීක්ස් කියලා හිතලා මුකුණ දන්න. වැඩේ කියන්නේ ඔය උඩරට එළවළු වගේ නෙවෙයි මුකුණුවැන්න ඇති පදමට දාන්න කාගෙන්ද බාධාවක්.

තව ඉතිං බිත්තර කන්න පුළුවන් ක්‍රම ගොඩක් තියෙනව. ඇත්තටම ඔය සුදු බතල ගෙනාවාම ඒක තම්බලා පොඩි කරලා ඒකට බිත්තර මිරිස් ලූණු වගේ අඩුම කුඩුම දාලා හොඳට අනලා රොටිය වගේ පුච්චගෙන බලන්න. චුට්ටක් එහෙට මෙහෙට කැඩෙන්න පුළුවන් හැබැයි මාර රහයි. එහෙම නැත්තං ගැඹුරු තෙලේ බැදලා බලන්න. එහෙම බැලුවාම බිත්තර කියන එක කොයි විදිහට කොයි සම්පලේට හදාගන්න පුළුවන්ද නේද? රෑ බත් ඉතුරු වුණාම ඉතිං අපි කරන දෙයක් තමයි බිත්තරයක් තාච්චියට දාලා ඒක උඩට අර බත්ටික හලලා එහෙට මෙහෙට පද්දලා ගිනි දැල් අතරින් උඩ වීසි කරලා කන එක. ඒක ඉතිං ගුණ කෑමක් වෙනවා විතරක් නෙවෙයි ජීවිතේ පහසු කරනවා. සමහර වෙලාවට මුදල් ඉතුරු කරනවා.

ඇත්තටම මිනිස්සු කොච්චර කාලෙක ඉඳලා බිත්තර කනවද? කුකුල් බිත්තර විතරක් නෙවෙයි කන්න පුළුවන්. ඒත් අපි කුකුල් බිත්තර තමයි අද වෙනකොට වැඩියෙන් ආහාරයට ගන්නේ. අග්නිදිග ආසියාවේ මිනිසුන් කුකුල් බිත්තර කන්නට පටන් ගත්තේ ක්‍රිස්තු පූර්ව 1500 දී කියලා තමයි විකිෆීඩියා කියන්නේ. තාරා බිත්තර පැස්බරා බිත්තර වගේ දේවලුත් කන්න පුළුවන්. පහළ ඌවේ මිනිස්සු මොනර බිත්තර කනවා දැන්. ඇත්තට මොනර බිත්තර කියන්නේ පෝෂණ බෝම්බයක් වගේ දේකට. කුකුළු බිත්තරේට වඩා කහ මදේ විශාලයි. සුදු බිත්තර සාරුවත් කුකුල් බිත්තර දෙකක සාරුව වගේ. මොනර බිත්තර නම් වැඩියෙන් කෑවොත් වගාවත් ආරක්ෂා වෙනවා මොනර කරදරයත් අඩුවෙයි.

අපි මාළු බිත්තර කොච්චර කනවද නේද? මාළු බිත්තරවලින්ම හදන සුවිශේෂ කෑම ජාති කෑම වට්ටෝරු අද ලෝකේ ඕසෙට තියෙනවා. මිනිස්සු දඩයමේ යනකොට කුරුලු බිත්තර කන්න පුරුදු වුණා කියනවා. ඒක තමයි බිත්තර කෑමේ ආරම්භය. ඉස්සර රත්නපුරේ පැත්තේ මිනිස්සු නම් තලගොයි බිත්තරත් ඕසෙට කාලා තියෙනවා. අග්නිදිග ආසියාවෙ මිනිස්සු තමයි මුලින්ම කැලේ හිටිය කුකුළා ගෙදරට ගෙනල්ලා මේ වැඩේ පටන් ගත්තේ. ඒක ආහාර රටාවේ විශාල වෙනසක් කළා. 2009 තරම් ඈතක කිකිළි බිත්තර මෙටි්‍රක් ටොන් 62.1 ලොවපුරා නිෂ්පාදනය කරලා තියෙනවා. අද මේ ප්‍රමාණය මීට වඩා ගොඩක් වැඩි ඇති. සමහර ආහාර සංස්කෘතීන් අස්සේ බිත්තරේට දෙන ඉඩ වැඩී. ලතින් ඇමරිකාව කියන්නේ එහෙම කලාපයක්. බිත්තර ඉතිහාසය තවටිකක් පීරුවොත් ඔබට අහුවෙයි ක්‍රිස්තු පූර්ව 7500ට පෙර බිත්තර වෙනුවෙන් කුකුළන් ඇති කරලා තියෙනවා කියලා. ක්‍රිස්තු පූර්ව 1500 වෙනකොට බිත්තරේ ඊජිප්තුවට ඇවිත් තිබෙනවා. ක්‍රිස්තු පූර්ව 800 දී පමණ ග්‍රීසියේ වටු බිත්තර ආහාරයට ගත්තා කියනවා.

රස්නෙට දුම් දමන සාරුව තියෙන බුල්ස්අයි එකක් උඩට තම්බපු බෙරිකවුපි ඇට ටිකක් හලලා කාලා බලන්න කොච්චර රසවත් ද කියලා. ඒ වගේම ගුණය කොහොමද? අද බඩ තඩියන්ට පෝෂණවේදීන් දෙන උපදෙස තමයි රුවන්වැලි සෑය වගේ බත් කන්ද වෙනුවට බිත්තරයක් දෙකක් තුනක් කන්න කියන එක. බිත්තර දෙකක් උදේට කෑවාම වෙන කිසි දෙයක් ඕනෑ නෑ. බිත්තරය කියන්නේ ඒවගේ රස කෑමක්.

ඉස්සර අපේ අම්මා කැබැල්ල දලු කඩාගෙන ඇවිත් බිත්තර සාරුවේ දාලා ඒක තෙලට දාලා කොළ පාටට තියෙන්න ගන්නවා. ඒක වෙනම කෑමක්. කෑලි මිරිස් ගම්මිරිස් සුදු ලූණු රතු ලූණු වගේ අඩුම කුඩුම නිසි ප්‍රමාණයට ආවාම ඉතිං ආයෙත් කියන්න දෙයක් නෑ දිව නැටවෙලා දිව ඇවිදින්න ගන්නවා. අපි හැවෝම හතු කන්න ආසයි, හතු උණු දියේ දාලා තියලා බිත්තරේ බස්සලා තියලා සාරුව එක්ක අරගෙන තෙලට දාලා කන එක අද ජනප්‍රිය කෑමක්. ඇත්තටම ගොඩක් කෑම ජාති රස වෙන්නේ බිත්තරෙන්. බිත්තර සාරුවක් දවටගත්තාම දවටගෙන ගල්වෙලා රන්වන් වෙලා බලාගෙන ඉන්නකොට සුවඳ හමනකොට ඉබේම කටට කෙළ උනනවා. ඊටපස්සේ ඉතිං නොකෑවොත් නිකං පිස්සු වගේ.

බිත්තර තම්බලා ලස්සනට කපලා කරලා සැලඩ්ස්වලට දාන්න පුළුවන් බව අද නොදන්න කෙනෙක් නෑ. කොළපාට එළවළු කෑලි අතරට කහපාට බිත්තර කෑලි සුදුපාට බිත්තර කෑලි දැවටුණාම කොච්චර රසවත් ද? බිත්තර කියන්නේ ඒවගේ විශාල පරාසයක කෑම අපිට දෙන මූලාශ්‍රයක්. කුකුළා ගෙදරට අල්ලගෙන ඇවිත් ගෙදර හදලා බිත්තර ගන්න අපි පුරුදු නොවුණානම්, අපි අද මොනාද කන්නේ නේද? ඒ තරමට අපේ ආහාර පතට බිත්තරේ ඇවිත් බලාගෙන ඉන්න පුරුදු වෙලා.

තක්කාලියා එක්ක බිත්තර ක්‍රම කීයකට නම් එක්කාසු කරන්න පුළුවන්ද? නිකං හිතලා බලන්න. මම හැමදාම කියන්නේ උයනවා කියන්නේ කතන්දරයක් කියනවා කියන එක. රස කතන්දර කෑම ජාති එකට සංයෝග කරලා හදන්න පුළුවන් මිනිස්සු අද ලෝකේ ඕනෑ තරම් ඉන්නවා. ඇත්තටම කිව්වොත් ඕනෑම මිනිහෙක්ට රසට උයන්න පුළුවන්. ඒ අතරින් බිත්තර උයන්න කිව්වොත් ඒක ඊටත් වඩා රසට ඕනෑම කෙනෙක්ට කරන්න පුළුවන්.

ඉතිං නෙක රසට නෙක හැඩට නෙක සුවඳට බිත්තර කාලා බලන්න. බිත්තර කියන්නෙ තම්බලා ඔම්ලට් දාලා එහෙමත් නැත්තං හරකගේ ඇහැ වගේ දාලා විතරක් කන දෙයක් නෙවෙයි. එහෙම නැත්තං ටකට ටකට කොත්තුව ගහනකොට දෙකක් කඩලා දාන්න විතරක් තියෙන දේකුත් නෙවෙයි. ඉතිං එන්න අපි බිත්තර කමු..!

හෙටානිද්දා විශ්‍රාම යන්න ඉන්න හමුදාපතිට පැරිෂුට් පුහුණුවක් මොකටද?

0

යුද හමුදාපති ලුතිනන් ජෙනරාල් විකුම් ලියනගේ යුද හමුදා ඉතිහාසය අලුත් කළ බවට වූ පුවතක් පසුගිය සතියේ සෑම මාධ්‍යයකම පාහේ පළවිය. යුද හමුදා මාධ්‍ය අංශය විසින් මාධ්‍ය ආයතනවලට එම පුවත යොමු කිරීම හා යුද හමුදා නිල වෙබ් අඩවියේ එම පුවත ප්‍රමුඛත්වයකින් යුතුව පළවීම නිසා කාගේත් අවධානය ඒ සඳහා යොමුවිය.

යුද හමුදා නිල වෙබ් අඩවියේ ඇති ඒ සම්බන්ධයෙන් වූ පුවත අනුව යුද හමුදාපතිවරයා තණමල්විල කුඩා ඔය පිහිටි කොමාන්ඩෝ රෙජිමේන්තු පුහුණු පාසලේදී හමුදා පැරෂුට් භටයෙකු ලෙස සිය පුහුණුව ලබා ඇත. ඉන්පසු ඔහු 2024 ජනවාරි 22 දින අම්පාර උහන ගුවන් හමුදා කඳවුරෙන් එම්අයි 17 හෙලිකොප්ටර් යානයකින් ගුවන් ගතවී පැරෂුට් පැනීම සිදුකර ඇත. ඒ සඳහා මාලදිවයින් ජාතික ආරක්ෂක බලකායේ සාමාජිකයන් 18 දෙනෙකු මෙන්ම ශ්‍රී ලංකා යුද හමුදා සාමාජිකයන් 14 දෙනෙකුද යුද හමුදාපතිවරයා සමග සහභාගි වී ඇත.

යුද හමුදා නිල වෙබ් අඩවියේ ඇති එම ප්‍රවෘත්තියේ වැඩිදුරටත් සඳහන් කරන්නේ කුඩා ඔය පිහිටි කොමාන්ඩෝ රෙජිමේන්තු පුහුණු පාසල් පරිශ්‍රයේ ගුවන් මෙහෙයුම් සඳහා නිර්මාණය කර ඇති පුහුණු ප්‍රදේශයේදී පැරෂුට් පුහුණු පාඨමාලාව යුද හමුදාපතිවරයා විසින් සාර්ථකව හදාරනු ලැබූ බවයි. ක්ෂේත්‍රයේ පළපුරුදු අත්දැකීම්වලින් පරිපූර්ණ උපදේශක මඩුල්ලක් වන මේජර් වසන්ත දිසානායක, සැරයන් ටීජීඑච් සුදේශ් කුමාර හා ක්‍රෝපල් එස්එස්යූකේ සූරියගේ ගේ මෙහෙයවීමෙන් එම පුහුණු පාඨමාලාව සාර්ථකව සිදුකෙරුණු බවත්, ඔවුන්ගේ කුසලතා හා ශිල්පීය ක්‍රම තුළින් යුද හමුදාපතිවරයාට ප්‍රවීණ හමුදා පැරෂුට් භටයෙකු බවට පත්වීමට හැකි වූ බවයි.එමෙන්ම කාර්යක්ෂමතාව හා විශිෂ්ටත්වය තහවුරු කරමින් නියමිත කාල සීමාව තුළ පාඨමාලාව සාර්ථකව අවසන් කිරීම සඳහා අවශ්‍ය මග පෙන්නීම් කොමාන්ඩෝ රෙජිමේන්තු අධිපති මේජර් ජෙනරාල් ශානක රත්නායක, යුද හමුදාපතිවරයාගේ පුද්ගලික ආරක්ෂක නිලධාරි බි්‍රගේඩියර් අනුජීව බාලසූරිය, කොමාන්ඩෝ රෙජිමේන්තු පුහුණු පාසල් සේනාවිධායක කර්නල් චමින්ද කරුණාරත්න, එම පුහුණු පාසලේ පැරෂුට් පුහුණු අංශයේ ප්‍රධාන උපදේශක මේජර් නලින් කුලතුංග හා සහායක පිමි පනින්නා වන මේජර් සමීර විදානගමගේ විසින් ලබාදුන් බවයි.
එසේම තවදුරටත් ඒ පිළිබඳව සඳහන් කර ඇත්තේ ගුවන් හමුදාපති එයාර් මාර්ෂල් උදේනි රාජපක්ෂ හා අම්පාර ගුවන් හමුදා කඳවුරේ අණදෙන නිලධාරි ගෲප් කැප්ටන් ලලිත් සුගතදාසගේ සහයෝගය මත යුද හමුදාපතිවරයා එම පාඨමාලාව සාර්ථකව හැදෑරූ බවයි. අම්පාර පැරෂුට් පුහුණු පාසලේ අණදෙන නිලධාරි විංග් කමාන්ඩර් විජිත ගෝමිස් විසින් ලබාදුන් මගපෙන්නීම් හා පුහුණු ක්‍රමවේදයන් හමුවේ පුහුණු පාඨමාලාව සාර්ථක කර ගැනීමට යුද හමුදාපතිවරයාට හැකිවූ බවයි.

යුද හමුදාපතිවරයාගේ මෙම පැරෂුට් පැනීම යුද හමුදා නිල වෙබ් අඩවියේ විස්තර කර ඇත්තේ, ශ්‍රී ලංකා හමුදා ඉතිහාසයේ ලුතිනන් ජෙනරාල් නිලය දරමින්, යුද හමුදාපතිවරයෙකු ලෙස රාජකාරිය කරන අතරතුර පුහුණුව ලබා සක්‍රිය සේවයේ යෙදී සිටියදී එම සුදුසුකම සම්පූර්ණ කළ ජ්‍යෙෂ්ඨතම හමුදා නිලධාරියා මෙන්ම මෙරට හමුදා ඉතිහාසයේ පැරෂුට් පැනීමක් සිදුකළ පළමු යුද හමුදාපතිවරයා ලෙස හා සංග්‍රාමික පැරෂුට් ඉසව්වකට සහභාගි වී සාර්ථකව පැනීම් සිදුකළ වයසින් ජ්‍යෙෂ්ඨතම හමුදා නිලධාරියා ලෙස යුද හමුදාපති ලුතිනන් ජෙනරාල් විකුම් ලියනගේ ඉතිහාසයට එක්වන බවයි.

යුද හමුදා නිල වෙබ් අඩවියේ මෙන්ම මාධ්‍යවල යුද හමුදාපතිවරයාගේ එම පැරෂුට් පැනීම විවිධකාරයෙන් උත්කර්ෂයට නංවා තිබුණද කෙටියෙන්ම සඳහන් කළහොත් එය උත්කර්ෂයට නැංවීමට නොහැකි ගොන් වැඩකි. රාජ්‍ය මුදල් අවභාවිත කිරීමකි. යුද හමුදා සාමාජිකයෙකුට අවස්ථාව නැති කිරීමකි.

ගොන් වැඩය වන්නේ යුද හමුදාපතිවරයෙකු එම ධුරයට පත්වී මේ ආකාරයේ පැරෂුට් පැනීමක් කිරීමයි. ඔහුගේ ජීවිතයට ඒ මගින් අනතුරක් සිදුවුවහොත් එය රටට බලපාන්නකි. මන්ද හමුදාවේ ප්‍රධානියා ඔහු වන හෙයිනි. අනිවාර්යෙන්ම මේ සඳහා ඔහුට ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයේ මෙන්ම සේනාධිනායක ජනාධිපතිවරයාගේද අනුමැතිය ලැබී තිබිය යුතුය. එසේ ඔහු ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයෙන් හා සේනාධිනායක ජනාධිපතිවරයාගෙන් එම අනතුරුදායක ගොන් වැඩය සඳහා අනුමැතිය ලබා ගත්තාද නැද්ද යන්න වාර්තා වන්නේ නැත. පැරෂුට් පාඨමාලාවලට හමුදා සාමාජිකයන් බඳවා ගන්නේත්, ඔවුන් ඒ සඳහා යොමු වන්නේත් තරුණ වයසේදීය. විශේෂයෙන්ම අවුරුදු 50ට පෙරය. මේජර් නිලය හෝ ඊට පෙර අවස්ථාවලදීය.

යුද හමුදාපති ධුරය යනු සියලු පාඨමාලා අවසන් කර හමුදාවේ නායකත්වයට පත්වීමකි. හමුදාපති ධුරයට පැමිණීමෙන් පසු පාඨමාලා හදාරන්නේ නැත. අඩුම තරමේ මීට පෙර හමුදාවේ පැරෂුට් පුහුණුව ලබා ඒ සඳහා සුදුසුකම් ඇතිව සිටි අයෙකු යුද හමුදාපති ධුරයට පත්වීමෙන් පසු පැරෂුට් පිම්මක් පැනීමක් නම් ඒ ගැන යම් සලකා බැලීමක් කිරීමට වත් හැකියාව තිබුණි. එහෙත් මෙම තත්වය එසේ නොවේ. විශ්‍රාම යෑමට නියමිතව සිටියදී සේවා දිගු මත යුද හමුදාපති ධුරයේ කටයුතු කරන හමුදාපතිවරයෙකු රඟදැක්වූ නාඩගමකි.

සේවා දිගු මත සිටින හමුදාපතිවරයෙකුට තබා විශ්‍රාම යෑමට වසරක පමණ කාලයක් තිබෙන කිසිදු හමුදා සාමාජිකයෙකුට පුහුණු පාඨමාලා ලබාදෙන්නේ නැත. ඒ එම පුහුණුවෙන් පසු ඔහුව එම පුහුණුවේ කාර්යය සඳහා යෙදවීමේ හැකියාවක් නැති නිසාය. ඒ අනුව යම් පුහුණුවක් හමුදා සාමාජිකයෙකුට ලබා දීමේදී එම පුහුණුවෙන් පසු ඒ සම්බන්ධයෙන් හමුදාවේ ඉදිරි කටයුතු සඳහා එම හමුදා සාමාජිකයා යොදා ගැනීමේ හැකියාව තිබේද යන්න අනිවාර්යෙන් සලකා බැලීමක් සිදුකරයි.

ඒ අනුව හමුදාවේ එම සියලු නිර්ණායක කඩකරමින් යුද හමුදාපති විකුම් ලියනගේ ඔහුගේ බලය යොදා මෙම පැරෂුට් පුහුණුව ලබා ඇති බව පැහැදිලි කරුණකි. යුද සෙබලෙකු පුහුණු කිරීමටත් රජයට යම් මුදලක් වැයවන අතර නියමිත අවම සේවා කාලයට පෙර විවිධ හේතු දක්වමින් හමුදාවෙන් ඉවත්වීමේදී එම තැනැත්තා වෙනුවෙන් රජය වැයකළ මුදල ගෙවීමට නියම කරන්නේ ඒ නිසාය. පැරෂුට් පුහුණුවක් යනු සාමාන්‍ය සෙබළ පුහුණු අවස්ථාවකට වඩා විශාල මුදලක් වැයකළ යුතු ගුවන් යානා යොදා ගනිමින් කළ යුතු පුහුණුවකි. සේවා දිගුව නිසා විශ්‍රාම ගැනීම කල් දමාගෙන සිටින හමුදාපතිවරයෙකු පැරෂුට් පුහුණුවක් කිරීම රාජ්‍ය මුදල් අවභාවිත කිරීමකි. එනයින් මහජන මුදල් අවභාවිත කිරීමකි. යුද හමුදාව නඩත්තු කරන්නේ මහජනතාව ගෙවන බදු මුදලිනි.

පැරෂුට් පුහුණුව වැනි අවස්ථා ඉතාම සීමිත පිරිසකට පමණක් ලබාදෙන එකක් බැවින් අනෙක් අතට මෙය යුද හමුදා සාමාජිකයෙකුගේ අවස්ථාව නැති කිරීමකි. මෙම පැරෂුට් පැනීමෙන් යුද හමුදාපතිවරයාට ලබාගත හැක්කේ ලාංඡනයක් පමණය. එය පෞද්ගලික එකකි. එයින් ඉන්පසු හමුදාවට මෙන්ම රටටද දායකත්වයක් ලබාගත හැකි නොවේ. පුහුණුවක් ලබාදිය යුත්තේ පැරෂුට් මෙහෙයුමකට ඉදිරියේ යොදාගත හැකි හමුදා සාමාජිකයෙකුට පමණය. අපගේ යුද හමුදා ආරංචි මාර්ග සඳහන් කරන ආකාරයට එක් පැරෂුට් පැනීමකදී පමණක් එම ලාංඡනය ලබා නොදෙන අතර ඒ සඳහා අවස්ථා තුනකදී පැරෂුට් පැනීම් තුනක් සිදුකළ යුතුය. එහෙත් නඩුත් හාමුදුරුවන්ගේ බඩුත් හාමුදුරුවන්ගේ යැයි කියන්නා සේ යුද හමුදාපතිවරයා එම පැරෂුට් ලාංඡනය ලබාගත්තා ද විය හැක.

කෙසේ වෙතත්, යුද හමුදාපතිවරයාගේ මෙම පැරෂුට් පැනීම පිළිබඳ යුද හමුදා වෙබ් අඩවියේ ඇති විස්තරය හා වීඩියෝ දර්ශන අනුව පෙනෙන්නේද, යුද හමුදාපතිවරයාගේ ළද බොළඳ ආශාවක් සන්තර්පණය කර ගැනීම සඳහා ඔහු එය සිදුකර ඇති බවයි. ඔහු පැරෂුටයෙන් බසින අවස්ථාවේ ඒ අවට සිටින්නේ විශාල හමුදා සාමාජිකයන් පිරිසකි. ඒ ඔහුට යම් අනතුරක් සිදු වුවහොත් බේරා ගැනීම සහ සහාය දීම සඳහාය. එහෙත් වෙනත් පැරෂුට් භටයන් සම්බන්ධයෙන් එවැන්නක් සිදුවන්නේ නැත. ඔවුන් තමාම බිමට පතිත වී පැරෂුටය හකුලාගෙන යළි පැමිණිය යුතුය. ඔවුන් පැරෂුටයෙන් පනින විට සහායකයන් පනින්නේද නැත. එහෙත් යුද හමුදා වෙබ් අඩවි ප්‍රවෘත්තිය අනුව පෙනෙන්නේ පැරෂුටය විවෘත නොවුවහොත් සහාය වීම සඳහා සහායක පැරෂුට් පනින්නෙකුද ඔහු සමග යොදවා තිබී ඇති බවයි.

තමා සියල්ලෙන්ම කෙළ පැමිණියේ යැයි පෙන්නීමේ ආශාවන් ඇතිවීම සාමාන්‍ය තත්වයක් නොවේ. එය යම් විකෘති තත්වයකි. මේ ආකාරයේ බොළඳ ආශාවන් තිබූ ජනාධිපතිවරුද, ඔවුන්ගේ ආර්යාවෝද මේ රටේ මෑත අතීතයේ සිටියහ. නවකතාකරුවෙකු, ගීත රචකයෙකු, පාපන්දු ක්‍රීඩකයෙකු ලෙස ඔවුන්ට ඊට පෙර නොතිබූ හැකියාවන් ජනාධිපති වීමෙන් පසු විවිධ ආකාරයෙන් ලබා ගන්නට උත්සාහ දැරූහ. ආර්යාවෝද එසේම වූහ. ටෙනිස් සෙල්ලම් කරන්නට, නෙට්බෝල් සෙල්ලම් කරන්නට උත්සාහ කළෝය. ඒ මගින් අවසානයේ සිදුවූයේ ඡායාරූප ශිල්පීන්ගේ ජීවිත අබිරහස් ලෙස අවසන් වීම පමණය.

යුද හමුදාවේ කනිෂ්ඨ නිලයක සිටියදී නොතිබූ දක්ෂතාවක් හා ආශාවක් හමුදාපති වී විශ්‍රාම යන මොහොතේදී සන්තර්පණය කර ගැනීමට ගොස් යුද හමුදාපති විකුම් ලියනගේ සිදුකර ඇත්තේ පැහැදිලිවම යුද හමුදා පටිපාටි උල්ලංඝනය කිරීමකි. තවත් යුද හමුදා සාමාජිකයෙකුට ඇති අවස්ථාවක් මෙන්ම යුද හමුදාවට ඇති අවස්ථාවක්ද නැතිකර දැමීමකි. රාජ්‍ය මුදල් නිකරුණේ නාස්ති කර අවභාවිත කිරීමකි.

යුද හමුදාපතිවරයාගේ එම පැරෂුට් සංදර්ශනයේ ඇති නොගැළපෙන බව තවදුරටත් යුද හමුදා නිල වෙබ් අඩවියේ ඒ සම්බන්ධයෙන් ඇති මෙම සඳහන් කිරීමෙන් වටහාගත හැකිය. ‘ගුවන් සංග්‍රාමික හමුදාවන්හි අත්‍යවශ්‍ය භටයින් ලෙස සැලකෙන හමුදා පැරෂුට් භටයන් ගුවන් මෙහෙයුම් සඳහා විශේෂයෙන්ම පුහුණු වූවන් වේ. දෙවන ලෝක සංග්‍රාමයේ සිට පුළුල් ලෙස සේවයේ යෙදී සිටින මොවුන් උපායමාර්ගිකව පැරෂුට් පතිත කරවීම ඔස්සේ විශ්මිත ප්‍රහාර ක්‍රියාත්මක කිරීමේ සහ ගුවන් පෙදෙස් සහ පාලම් වැනි විශේෂ ස්ථානයන්හි උපායමාර්ගිකව මෙහෙයුම් දියත් කිරීමට සුවිශේෂී ප්‍රවීණතාවයක් ලබා ඇත. බහුකාර්ය හමුදා පැරෂුට් භටයින් හමුදාහි බලය පැහැදිලිවම පෙන්නුම් කරන අතර මෙහෙයුම් කාර්යක්ෂමතාවද ඉහළම මට්ටමින් පෙන්නුම් කරයි. මේ අනුව ඕනෑම ජාතියක සන්නද්ධ හමුදාවන් සඳහා පැරෂුට් භටයින් ඉහළම ප්‍රමිතීන්ට අනුව පුහුණු කිරීම අත්‍යවශ්‍ය වේ.’

සජිත්ද, අනුරද ඒකාධිපතියන් කරන නීති

0

රනිල් වික්‍රමසිංහ ජනාධිපතිවරයාගේ ආණ්ඩුව මේ දිනවල එක දිගට හදමින් සිටින නීති වනාහි, ඕනෑම තනි දේශපාලකයකු අතට පත්වුවහොත්, ඔහු හෝ ඇය ඒකාධිපතියකු බවට පත්කරවනසුලු බලයක් ලැබෙන ආකාරයේ නීති වෙයි. මේ දිනවල ඒවා හදමින් යන ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහට නම්, ඒ නීතිවලින් වැඩක් ගන්නට හැකි ලොකු කාලයක් ඉතිරිවී නැත. ඒ කාලය මාස පහ හයක් දක්වා සීමිතය. නියමිත පරිදි ජනාධිපතිවරණය පැවැත්වුවහොත්, ඉන්පසු අනිවාර්යයෙන්ම ඔහුට දේශපාලනයෙන් විශ්‍රාම ගන්නට සිදුවෙයි. එම පනත්වලින් බලය පැවරෙන මේ ආණ්ඩුවේ ඇමතිවරුන් වැනි අයටද, මේ නීති ලෙළවන්නට තිබෙන ඉඩ අඩු වන්නේ, මේ අවුරුද්ද අන්තිමේ හෝ ලබන අවුරුද්ද මුල, ඔවුන්ගෙන් සාතිශය බහුතරයකටත් මන්ත්‍රීකම හැරදා ගෙදර යන්නට සිදුවන නිසාය. ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් වන කවුරුන් දින්නත් ඉන්පසු වහාම මහ මැතිවරණයක් පැවැත්වෙන බැවින්, ප්‍රතිඵලය එයයි. එහෙත්, රනිල් වික්‍රමසිංහ, හදා එකතු කර තබා ගෙදර යන්නේ එසේ මෙසේ මර්දනීය නීති නොවේ. ක්‍රෑර අමානුෂික නීති හැටියට හැඳින්විය හැකි මට්ටමේ ඒවාය.

එහෙත්, ප්‍රශ්නය තිබෙන්නේ ඊළඟට පත්වන ජනාධිපතිවරයා කෙරෙහිය. ජනාධිපතිවරයා බවට ඊළඟට පත්වන්නට ඉඩ ඇත්තේ අද සිටින විපක්‍ෂයේ නායකයන් දෙදෙනාගෙන් කෙනෙකි. ඒ ජනාධිපතිවරයා කවුරුන් වුණත්, ඔහුගේ /ඇයගේ අතට, ඒකාධිපතිත්වයේ අසිපතක් පිළිගන්වන නීති සමූහයකි මේ. විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය පසුගිය කාලයේ පුළුල් විරෝධයකට මුල් වී තිබුණත්, අද වන විට එය අහෝසි කරන බවට කෙලින්ම කියන කිසිම විපක්‍ෂ දේශපාලකයකු හමුවන්නේ නැත. සජිත් ප්‍රේමදාස හා අනුර කුමාර දිසානායක, ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කළ යුතුයැයි මීට පෙර කියා තිබුණත්, ජනාධිපතිවරණයක් මුවවිටේ තිබෙන මේ අවස්ථාවේ, තමන් අතට එය පත්වුවහොත්, වහාම අහෝසි කිරීමට කටයුතු කරන බවක් අද කියන්නේ නැත. එහි තේරුම, ජනාධිපති ධුරය තමන් අතට පත්වුවහොත් එහි රස හා බලය උරගා බලන්නට අකමැති කිසිවකු නැති බවය. ඒ සඳහා දේශපාලකයන් තනාගෙන ඇති කෝකටත් තෛලයේ තර්කයක් තිබේ. එනම්, ‘විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය නරක දෙයක් වන්නේ ඊට තේරී පත්වන පුද්ගලයා නිසා’ බවය. මේ වන තෙක් එය හෙබවූ අය නරක අය බවය. තමන් හොඳ දේශපාලකයකු නිසා, විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය යහපත් ලෙස පාවිච්චි කරන්නට තමන්ට හැකි වෙතැයි යන්න, ඔවුන්ගේ තර්කයයි.

ජාතික ජන බලවේගයට මීටත් අමතරව, තවත් සාධාරණීකරණ තර්කයක් තිබේ. එහි නායකයා රටේ ජනාධිපති වුවහොත්, එය නිර්ප්‍රභූ දේශපාලකයකු රටේ ජනාධිපතිධුරයට පත්වන පළමුවැනි අවස්ථාව බවට දැනටමත් අර්ථ දක්වා තිබේ. ඉතින් එවැනි ජනාධිපතිවරයකුට, මෙතෙක් කිසිම ජනාධිපතිවරයකුට නොතිබුණු ‘නිර්ප්‍රභූ මිනිසුන්ගේ මහජන වගකීමක්’ ඉටුකරන්නට පැවරී තිබේ. එය ඉටුකිරීම සඳහා රාජ්‍ය බලය අවශ්‍යය. ඒ රාජ්‍ය බලය ලැබෙන්නේ විධායක ජනාධිපති ධුරයෙනි. පාර්ලිමේන්තුව තුළ සිටින අගමැතිවරයකුට ඒ කාර්යභාරය හරිහැටියට කරන්නට නොහැකිය. ඒ නිසා පළමුව ඒ ‘නිර්ප්‍රභූ ආඥාදායකත්වය’ ක්‍රියාත්මක කර, රට නගාසිටුවිය යුතුය. දෙවනුව, ජනාධිපති බලතල අත්හැරිය හැකි ආකාරය සොයා බැලිය හැකිය. ජාතික ජන බලවේගයෙන් දැනටමත් ප්‍රකාශ වී ඇති පරිදි, තමන්ට ජනතාවගෙන් ලැබෙන බලය හරිහැටි ක්‍රියාත්මක කරන්නට බාධා වන සියලු බලවේග ඒ රාජ්‍ය බලය යොදා මර්දනය කරන්නට සිදුවෙයි. ඊට ජනාධිපතිධුරයේ බලය අත්‍යවශ්‍යය.

සජිත් ප්‍රේමදාස මහතා කිසි විටෙකත් විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කළ යුතුයැයි පෞද්ගලිකව විශ්වාස කරන කෙනෙක් නොවේ. ඔහුම ප්‍රසිද්ධියේ කියා ඇති පරිදි, තමා එම ධුරය අහෝසි කිරීමට එකඟ වී තිබෙන්නේ, සමාජයේ ඒ ගැන අවශ්‍යතාවක් තිබෙන නිසාය. යම් වේලාවක එවැනි සමාජ අවශ්‍යතාවක් නැතැයි ඔහුම සිතන අවස්ථාවක, තවදුරටත් ජනාධිපතිධුරය පවත්වාගෙන යාමට ඔහුට හැකිය. හැරත්, ජනාධිපතිවරණයකදී ජනතාව ඡන්දය දෙන්නේ ජනාධිපතිවරයකුට සිය ධුර කාලය තුළ තනතුරේ පවතින්නට මිසක්, එය අත්හැර යන්නට නොවේය කියන තර්කයද මෙහිදී යොදාගන්නට හොඳටම ඉඩ තිබේ.
ඒ නිසා සජිත් ජනාධිපති වුණත්, අනුර ජනාධිපති වුණත්, අපට බලාපොරොත්තු විය හැක්කේ, විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය තවදුරටත් පවත්වාගෙන යාම පමණකි. කෙසේ වෙතත් ඒ ගැන තවදුරටත් නිගමනය කළ හැක්කේ ඉදිරි ජනාධිපතිවරණයේදී මේ පක්‍ෂ නායකයන් දෙදෙනා ඉදිරිපත් කරන ප්‍රතිපත්ති මාලාව දෙස බැලීමෙනි.

විධායක ජනාධිපතිකමේ අත්තනෝමතික බලතලවලට අමතරව, මේ (විපක්‍ෂ) දේශපාලන පක්‍ෂ නායකයන්ගේ බලකාමී දෑත් ශක්තිමත් කරන අනෙක් නීති මේ දිනවල සකස් වෙමින් පවතියි. දැනටමත් මාර්ගගත ආරක්‍ෂාව පිළිබඳ පනත සම්මත වී තිබේ. මේ නීතියෙන් හිතුවක්කාර ජනාධිපතිවරයකුට බාධාවකින් විවේචනයකින් තොරව පාලන කටයුතු කරගෙන යන්නට අවශ්‍ය වන පසුබිම සකසා දෙයි. රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා දැනටමත් කර තිබෙන ආකාරයට, රටේ කිසිවකුට තම අයිතිවාසිකම් ඉල්ලා, රජයට විරෝධය පා පාරට බහින්නට නොහැකිය. පොලිසිය හා හමුදාව යොදා ඔවුන්ට බරපතළ ලෙස පහරදෙනු ලැබේ. ඒ නිසා, මහජනතාවට සිය විරෝධය සඳහා ඉතිරි වී ඇත්තේ සමාජ මාධ්‍ය අවකාශය පමණකි. එම අවකාශයද බරපතළ සීමාවලට ලක්කරන මාර්ගගත ආරක්‍ෂාව පිළිබඳ නීතිය හෙවත් ඔන්ලයින් පනත නිසා, ජනාධිපතිවරයකුට හා ඔහුගේ ආණ්ඩුවට බාධාවකින් තොරව සිය කාර්යය කරගෙන යා හැකිය. අනෙක් පැත්තෙන්, ඒ පනතෙන් මහජනතාවටම, ස්වයං වාරණයකට ලක්වීමට නියම කරනු ලැබේ. ඒ අනුව, විවේචන විරෝධතා තමන් විසින්ම පාලනය කරගැනීමට මහජනතාවට සිදුවෙයි. අනෙක් පැත්තෙන්, ඒ සීමාවල් පනින කිසිවෙක් වෙත් නම්, ඔවුන්ට එරෙහිව ක්‍රියාත්මක කිරීමට මර්දන නීතියක් හදා තිබේ. ඔන්ලයින් පනතේ සඳහන්වන වැරදිවලට සාමාන්‍ය දඬුවම අවුරුදු පහක සිරදඬුවමකි.

අනෙක් නීතිය, මේ වන විට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ඉදිරියේ අභියෝගයට ලක්කර තිබෙන ප්‍රති-ත්‍රස්ත පනතයි. එම පනතේද යම් යම් කොටස් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට පටහැණි බවට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය කියතොත්, ඔන්ලයින් පනතේදී කටයුතු කළ ආකාරයටම එම කොටස් සංශෝධනය කොට, පාර්ලිමේන්තුවේදී සම්මත කර ගැනීමට ආණ්ඩුව කටයුතු කරනු ඇත.
මේ පනත් දෙකෙහිම එක් විශේෂත්වයක් වන්නේ, ඒවායේ අදාළ අපරාධ ක්‍රියා ගැන දක්වා තිබෙන අර්ථ නිරූපණවල ඇති පුළුල්භාවයයි. ඔන්ලයින් පනතේ, ‘අසත්‍ය ප්‍රකාශනය’ යන්න ඉතාමත් පුළුල් ලෙස අර්ථ දක්වා තිබෙන අතර, ප්‍රති-ත්‍රස්ත පනතේදී, වෘත්තීය සමිති ක්‍රියාමාර්ග පවා, ජනමාධ්‍යවල පළකිරීම් පවා ත්‍රස්තවාදී ක්‍රියාවන් ලෙස අර්ථදැක්විය හැකි පුළුල්භාවයක් ඒ වගන්තිවල තිබේ. එම වැරදි පුළුල් ලෙස අර්ථ නිරූපණය කර ඇති නිසා, තමන්ට වුවමනා විදියට එම ‘වැරදි’ අර්ථ නිරූපණය කරන්නට නීතිය ක්‍රියාත්මක කරන ආයතනවලට, එනම් පොලිසියට හා විධායකයට හැකිය.

එහිදී ආණ්ඩුවට ඒ වෙලාවේ වුවමනා වී තිබෙන්නේ කුමක්ද යන්න ඉතා වැදගත් වෙයි. පොලිසිය වැඩ කරන්නේ ආණ්ඩුවට වුවමනා පරිදි වන නිසාය. අයිසීසීපීආර් පනතේදී පොලිසිය කටයුතු කරන ආකාරයටම, මේ පනත්වලදීද හිතුවක්කාර ලෙස කටයුතු කරන්නට ඕනෑ තරම් ඉඩ තිබේ. නඩුවක් ඇසු පසුව යම් විත්තිකරුවකු නිර්දෝෂී වුණත්, ඒ වන තෙක්, අත්අඩංගුවට ගැනීම, රඳවා තබාගැනීම, වධහිංසාවට භාජනය කිරීම හා රක්‍ෂිත බන්ධනාගාරගත කිරීම යනාදි අවස්ථාවලදී, ඒ පුද්ගලයාට උපරිම ‘දඬුවම්’ පැමිණවීමට පොලිසියට පුළුවන්කම තිබේ.
අනෙක් විශේෂත්වය වන්නේ, මේ පනත්වලින් රාජ්‍ය ආයතනවලට ලැබෙන පුළුල් බලතලයි. විශේෂයෙන් ඔන්ලයින් පනත යටතේ පිහිටුවන කොමිෂන් සභාවට අතිවිශාල අත්තනෝමතික බලයක් හිමිකරදී තිබේ. කොමිසමට පත්වන කවුරුන් වුණත්, මේ අත්තනෝමතික බලය හමුවේ ජනතා පීඩකයන් විම වැළැක්විය නොහැකිය. ප්‍රති-ත්‍රස්ත පනත යටතේ විධායකයට හා පොලිසියට මෙන්ම නීතිපතිවරයාටද පැවරෙන්නේ එවැනිම හිතුවක්කාර බලයකි. පනත් දෙකෙහිම අවසන් ප්‍රතිඵලය මහජන පීඩාවයි.

සමගි ජන බලවේගය තමන් බලයට පැමිණියහොත් ඔන්ලයින් පනත අහෝසි කරන බව කියයි. ජාතික ජන බලවේගය ඒ ගැන යමක් කියා තිබෙන බවක් දැනගන්නට නැත. එහෙත් මේ කිසිවකුට කරන්නට නොහැකි වන දේ නම්, නැතහොත්, නොකරන්නට ඉඩ ඇති දේ නම්, සම්මත වන්නට යන ප්‍රති-ත්‍රස්ත පනත අහෝසි කිරීම හෝ වෙනස් කිරීමයි. එය රටේ ඊනියා ආරක්‍ෂාව හා බැඳී පවතින්නක් නිසාය. 1979 සම්මත කරගත් දැනට පවතින ක්‍රෑර නීතියක් වූ ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත අහෝසි කිරීම මුවාවෙන් ගෙනෙන්න යන ප්‍රති-ත්‍රස්ත පනතේ ඇති විධිවිධානද, පරණ පනතේ සුළු වෙනස්කම් සහිත, සමහර විට ඊටත් වඩා පුළුල් හිතුවක්කාර බලයක් සහිත එකක් මිස, යහපත් නීතියක් නොවේ. කළ යුතුව තිබුණේ, ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත අහෝසි කිරීමය. දැනට පවතින සාමාන්‍ය නීති යටතේ, එවැනි ක්‍රියා සම්බන්ධයෙන් කටයුතු කිරීමය. අවශ්‍ය නම් එම සාමාන්‍ය නීතිවලට අලුත් සංශෝධන එකතු කර හදාගැනීමය. එසේ නොකර, ගෙනෙන්නට යන ප්‍රති-ත්‍රස්ත පනත වනාහි, කිසිම දේශපාලන නායකයකු, පක්‍ෂයක් අත තබන්නට, බලය අඩු කරන්නට කැමති වන නීතියක් නොවේ. ඊට රටේ ජාතික ආරක්‍ෂාව ගෑවී ඇති නිසාය.

මේ විදියට බලන කල, දැනට සම්මත වෙමින් තිබෙන නීතිවලින් දෙකක්ම ඊළඟ ජනාධිපතිවරයාගේ හිතුවක්කාර පාලනයකට උඩගෙඩි දෙන පසුබිමක් සලසයි. ඒ නීති අතැතිව ජනාධිපතිධුරයට පත්වන්නේ සජිත් ප්‍රේමදාසද, අනුර කුමාර දිසානායකද යන්න වැදගත් ැත. ඒ ඕනෑම කෙනකු හිතුවක්කාර ඒකාධිකාරී පාලකයකු කරන්නට විධායක ජනාධිපති ධුරයේ බලතලත්, මේ අලුත් පනත්වල තිබෙන විධිවිධානත් මැනැවින් උදව් වනු ඇත.

නාට්ටිය අවසන් වන තෙක් අත්පොළසන් දීමෙන් වළකින්න

සමහරු නැති-බැරිකමට සොරකම් කරති. සමහරු, ජාන ස්වභාවයක් නිසා සොරකම් කරතැයි සිතෙන තරමට, සොරකම සහ වංචාව සිය ආත්මය කරගනිති. කෙහෙලිය රඹුක්වැල්ල අයත් වන්නේ මේ දෙවැනි ප්‍රවර්ගයටයි.

ප්‍රතිපත්තිගරුක සොරුද සිටිති. ඔවුහූ සරදියල් මෙන් නැති එකාගෙන් සොරකම් නොකර ඇති එකාගෙන් පමණක් සොරකම් කරති. සදාචාර සම්පන්න සොරුද සිටිති. ඔවුහූ වින්දිතයාට භෞතික/මූල්‍ය අලාභයක් මිස, ඔහුගේ/ඇගේ ජීවිත පරදුවට වැටෙන සොරකම් නොකරති. කෙහෙලිය අවසාන වරට සිය සොරකම සඳහා පරදුවට තිබ්බේ, අසරණ රෝගී ජනතාවකගේ ජීවිතයි. එයද, නැති-බැරි රෝගී ජනතාවකගේ ය. නැති-බැරි මිනිසුන්ගේ පිහිටට ඇති රජයේ රෝහල් පද්ධතිය ඔහුගේ මෙවර ගොදුර විය.

මේ මිනිහා මීට වසර ගණනකට පෙර ඕස්ටේ්‍රලියාවේ හෝටලයක තුන්වැනි තට්ටුවේ බැල්කනියකින් ඇද වැටුණි. ඉන් ලද තුවාලවලට ප්‍රතිකාර කිරීම සඳහා ඔහු ලංකාවේ ආණ්ඩුවෙන් රුපියල් කෝටි දෙකක් ලබාගෙන තිබුණි. ඊට අමතරව, ඉහත කී ඕස්ටේ්‍රලියානු හෝටලයෙන්ද විශාල වන්දියක් ලබාගෙන තිබුණි. ලංකාවේ ජනතා මුදලින් ලබා ගත් ප්‍රතිකාර ගාස්තු, හෝටලයෙන් ලබාගත් වන්දියෙන් ඔහු පියෙව්වේ නැත. ඉන්පසු, රාජ්‍ය ඛණිජ තෙල් නීතිගත සංස්ථාවේ වව්චර් වංචනික ලෙස පාවිච්චියට ගනිමින් ඔහු තමාගේ දුරකථන බිල්පත් ගෙවා හසු විය. 2022 දී රුපියල් එක්කෝටි විසි ලක්ෂයක් වන විදුලි බිලකට ඔහු විදුලිබල මණ්ඩලයට පොල්ල තියා තිබුණි. තවත් අවස්ථාවක, ජනමාධ්‍ය ඇමති වශයෙන් සිටියදී, රූපවාහිනී සංස්ථාවේ මුදල් අවභාවිත කර ජී.අයි. පයිප්ප මිල දී ගැනීමක් ගැන අල්ලස් කොමිසම පැවරූ නඩුවක විත්තිකරුවෙකු වී විදෙස් ගමන් බලපත්‍රය පවා තහනම් කරගෙන තිබුණි.

කූට ක්‍රමවලින්, හොර සහතික ඉදිරිපත් කර, බාල ඖෂධ වර්ගයක් ආනයනය කර, ඒවා රජයේ රෝහල් පද්ධතිය තුළ බෙදාහැර අසරණ රෝගීන්ගේ ජීවිත අවදානමට හෙළීම ගැන ගිය සතියේ ඔහු අත්අඩංගුවට පත්විය. එම දූෂිත ක්‍රියාව සම්බන්ධයෙන්ම, ඔහු යටතේ සිටි සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරයා ඇතුළු ඉහළ පෙළේ තවත් සෞඛ්‍ය නිලධාරීන් ගණනාවක් අත්අඩංගුවෙට ගැනුණේ, ඊට සෑහෙන කලකට පෙර ය. එහෙත්, කෙහෙලිය රඹුක්වැල්ලට බලධාරීන් අතක් තිබ්බේ නැත. ඔහු අත්අඩංගුවට ගන්නැයි ඉල්ලා අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව ඉදිරිපිට සත්‍යග්‍රහයක නිරතව සිටි සිවිල් ක්‍රියාධරයන් කිහිප දෙනෙකු රඹුක්වැල්ලට කලින් අත්අඩංගුවට ගැනුණි. කෙහෙලියට පැනවුණු ලොකුම ‘දඬුවම’ වුණේ, සෞඛ්‍ය අමාත්‍ය පදවියෙන්, පරිසර අමාත්‍ය පදවියට මාරු වීමක් ලබාදීම පමණි. ඒ තරමට, මොහුට පිටුබලය සැපයූ දේශපාලනික හස්තය සහ කඳවුර බලවත් විය. ඒ කෙතෙක්ද යත්, මොහුට විරුද්ධව විපක්ෂය විසින් ගෙන ආ විශ්වාසභංග යෝජනාව විශාල වැඩි ඡන්දයකින් පරාජය කිරීමට පවා ඒ සොරදෙටු දේශපාලන කඳවුර එදා සමත් විය.

අත්අඩංගුවට පත්වීමෙන් පසු මොහු අමාත්‍ය ධුරයෙන් ඉල්ලා අස් විය. මෙය වනාහී, කැබිනට් ඇමතිවරයෙකු වශයෙන් සිටියදී කෙනෙකු දූෂණ චෝදනාවක් යටතේ අත්අඩංගුවට ගත් ප්‍රථම අවස්ථාවයි. ඒ ගැන බොහෝ දෙනා සෑහීමකට පත්ව සිටින බවක් පෙනේ. එහෙත් ඒ අත්අඩංගුවට ගැනීම පසුපස ඇත්තේ, දූෂණයට එරෙහි රාජ්‍ය ප්‍රතිපත්තියකට වඩා, අදිසි දේශපාලනික අවශ්‍යතාවක් බව දැන් තියාම කිව හැකිය. ඔහුගේ පැත්තෙන් කෙරෙන සුළු කැප කිරීමකින් (කෙටි කාලයකට රක්ෂිත බන්ධනාගාරගත වීමෙන්) විශාල දේශපාලනික වාසියක් එම කඳවුරට අත්කරගැනීමේ අභිලාෂය මේ සමස්ත ක්‍රියාදාමය පසුපස තිබේ. අහවල් රටේ අහවල් ඇමතිවරයා අහවල් දූෂණ චෝදනාවට අත්අඩංගුවට පත්වූවත් ලංකාවේ එවැනි අවස්ථාවක් කිසි දවසක සිදුව ඇති බවක් දක්නට නැතැයි මෙතෙක් බොහෝ දෙනා නැඟූ ජනප්‍රිය චෝදනාව මින් පසුව අපේ පාලකයන්ට එරෙහිව නැඟිය නොහැකි තත්වයක් මේ සිද්ධිය මාර්ගයෙන් ඇති කර තිබේ. කළ යුතුව තිබුණේ, ඉල්ලා අස්වන තෙක් නොසිට, අස් කිරීමයි. එහෙත් එවැනි යහපාලන ප්‍රතිපත්ති අපේ ආණ්ඩුකරණයේ දක්නට නැත.

ඔහු අත්අඩංගුවට ගැනීම සඳහා පාලකයන්ව මේ ආකාරයෙන් තල්ලු කිරීමම, මහජන මතයක් විසින් පාලකයන් කෙරෙහි ඇති කෙරුණු බලපෑමේ සහ තෙරපීමේ සාර්ථකත්වයකැයි සැලකීමේ කිසි වරදක් නැත. එහෙත් අපරාධය සඳහා දඬුවම නමැති කතාවේ පරිසමාප්තියට තව බොහෝ දුරක් ඇති බව අප අමතක නොකළ යුතුය. ඒ මාර්ග පථය මේ තරම්වත් සාර්ථක වීමට ඇති ඉඩකඩ ඉතා අල්ප බවත් අමතක නොකළ යුතුය. පුරවැසියන් වශයෙන් අපට සතුටු විය හැක්කේ ඒ ගමනාන්තය වෙත ගියොත් පමණි.

කෙහෙලිය රඹුක්වැල්ලගේ ඉල්ලා අස්වීම ගැන සලකා බැලිය යුත්තේ ඒ කාරණය සිහියේ තබාගෙන ය. මාස දෙකකටත් වැඩි කාලයක් තිස්සේ, ඔහුගේ දූෂණ ක්‍රියාවලිය පිළිබඳ සියලු තොරතුරු ජනාධිපතිවරයා සතුව තිබුණි. ඇත්ත වශයෙන්ම, ඔහු සෞඛ්‍ය ඇමති පදවියෙන් ඉවත් කර පරිසර අමාත්‍ය පදවියට ජනාධිපතිවරයා විසින් පත්කරනු ලැබුවේද එම තොරතුරුවල සත්‍යතාව තහවුරු කරගැනීම නිසා ය. එහෙත් එවැනි දූෂිත ඇමතිවරයෙකු තවදුරටත් තම අමාත්‍ය මණ්ඩලයේ තබා ගැනීමෙන් වැළකී සිටිනවා වෙනුවට, ඔහුට වෙනත් අමාත්‍ය පදවියක් පිරිනැමීමට තරම් ලිහිල් වීම මගින් ජනාධිපතිවරයා පෙන්නුම් කෙළේ, දූෂිතයන්ට සහ වංචනිකයන්ට ඉඩ දීමට ඔහු තුළ ඇති අප්‍රමාණ සූදානමයි.

අමතක කරලමු පැරණි කතා
එක්වෙමු ජාතික දියුණ පතා

ඊයේ (7) රාජසන කතාවේදී ඔහු කියා ඇති එක් කාරණයක් ඊට කෙලින්ම සම්බන්ධයි. රට ගොඩගැනීම සඳහා සියලු පාර්ශ්වවලට, විශේෂයෙන් සමගි ජනබලවේගයට සහ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණට තමන් සමග එක්වන්නැයි නැවත වරක් ආරාධනා කර ඇති ඔහු, එම පක්ෂවලින් එක්තරා ප්‍රශ්නයක් අසා තිබේ. එනම්, කාලයක් තිස්සේ ප්‍රතිවාදීව සිටි පොහොට්ටුවට තමා සමග එකතු වීමට හැකි නම්, අර කියන පක්ෂ දෙකට තමා සමග එකතු වී රට ගොඩගැනීමේ කාර්යයට උරදිය නොහැක්කේ මන්ද යන්නයි. අතීතය අමතක කර අනාගතයට මුහුණදිය යුතු බව, ඔහු සන්නිවේදනය කර ඇති ඔවදනයි.

මේ ප්‍රශ්නය මුළුමණින්ම අතාර්කිකයි. සටකපටයි. එසේම ඔහු මතු කරන ප්‍රශ්නයට උත්තරයත්, ඔහුගේ එම ප්‍රශ්නය තුළම තිබේ. ඇත්තෙන්ම ඔහුට එය නොතේරෙනවා නොව, නොතේරෙනවා සේ රඟපානවා පමණි. පොහොට්ටුව සහ ඔහු අතර ඇති සහෝදර බැම්ම, සොරකම-දූෂණය-වංචාව ආදී සියලු අපරාධ කිසි විටෙක නීතිය ඉදිරියට නොපැමිණවීමේ අන්‍යොන්‍ය අවබෝධය සහ සහතිකය මත ගොඩනැඟුණු සන්ධානයකි. එවැනි සොරුන්ට සහ වංචනිකයන්ට කිසි දවසක නීතිය ඉදිරියේ දඬුවම් විඳීමට නොදෙන බවට ඔහු විසින් ඔවුන්ට දෙන ලද සහතිකය එහිදී තීරණාත්මක වී ඇත. අතීතය අමතක කළ යුතුව ඇතැයි ඔහු කියද්දී අදහස් කෙරෙන්නේ, ඒ මතයට, සමස්ත විපක්ෂයත්, රටක් වශයෙන් සමස්ත ජනතාවත්, පැමිණිය යුතු බවයි.

ඉස්සර දේශපාලනික ගහබැණගැනීම්වලට පවා යොමු වූ අපේ ඇතැම් සගයන්, දැන් දේශපාලනය කතා කිරීම තහනම් කලාපයක් කරගෙන තිබේ. ‘දේශපාලනය හැර වෙන ඕනෑම දෙයක් කතා කරමු මචං’ යන්න ඔවුන්ගේ වර්තමාන සූත්‍ර පාඨයයි. හේතුව, රාජපක්ෂ කඳවුර තුළ ඔවුන් රඟපෑ භුමිකාව, අද ඔවුන් තුළ ඇති කර තිබෙන විළිලජ්ජාව, ‘දේශපාලනය’ යන වචනය පවා ඇසෙන වාරයක් පාසා තදින් පෑරීමයි. අතීතය අමතක කරමු යැයි ජනාධිපතිවරයා යෝජනා කරන්නේ, රාජපක්ෂ කඳවුරට ඒ ඓතිහාසික විළි ලැජ්ජාව සීරීමකික්වත් තොරව පියමං කිරීමට අත්වැලක් සැපයීමට මිස වෙන කිසිවකට නොවේ.

ඉතිං, ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ හෝ සමගි ජනබලවේගයේ වර්තමාන ජනප්‍රියත්වයේ පදනම වන්නේම, සොරුන්-දූෂිතයන් නීතිය ඉදිරියට පැමිණවීමේ පොරොන්දුව නම්, සොරදෙටු පොහොට්ටු කඳවුර මත යැපෙන ජනාධිපතිවරයාට ‘අතීතය අමතක කිරීමට’ ඇති එකී සුහුරු හැකියාව ඔවුන්ට නැති වීම ගැන ජනාධිපතිවරයා පුදුම විය යුත්තේ ඇයි? කෙහෙලිය රඹුක්වැල්ලගේ සිද්ධිය වැදගත් වන්නේ මෙහිදී ය. ඔහුව හිරභාරයට ගැනීමට ගත වූ දීර්ඝ කාලය සහ පස්ස ගැසීම, සංවර්ධනයේ අත්‍යාවශ්‍ය කොන්දේසියක් වන සොරකම සහ දූෂණය නැති කිරීම අරභයා, මේ පාලනය යටතේ සිහිනයක් පමණක් විය හැකිය යන්න සනාථ කරයි. ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ හෝ සමගි ජන බලවේගය අනාගතයේ දවසක ඒ කාර්යයේදී කොතරම් දුරට සාර්ථක වේද යන්න පිළිබඳ සහතිකයක් දීමට අද හැකියාවක් නැති බව ඇත්ත. ඔවුන්ද මේ කාරණයේදී අසාර්ථක විය හැකිය.

එහෙත් ජනාධිපතිවරයා සම්බන්ධයෙන් ගත් විට, ඔහුගේ සොරදෙටු සේවනය වර්තමානය විසින්ම, මේ මොහොත විසින්ම ඔප්පු කරමින් තිබේ. මෙහි සාරාර්ථය වන්නේ මෙයයි: කෙහෙලිය රඹුක්වැල්ල අවසානයේ නිරුපද්‍රිත වනු ඇත. ඔහු අත්අඩංගුවට පත්වීම සහ අමාත්‍ය ධුරයෙන් ඉල්ලා අස්වීම, ජනතාවට සැපයුණු සැනසිලි තෑග්ගක් වශයෙන් පමණක් ඉතිහාසයට එක් වනු ඇත. ඊට තවත් සැරසිල්ලක් එක් කරමින්, ඊයේ පාර්ලිමේන්තු නව සැසිවාරයේ සමාරම්භක අවස්ථාවට පැමිණීම ඔහු විසින් ප්‍රතික්ෂේප කර ඇත. ඒ, ලැජ්ජාව නිසා නම් විය නොහැකිය.

මූල්‍යමය අගයෙන් ගත් විට මීට වඩා වැඩි සොරකමක් වන ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ මිග් යානා ගනුදෙනුවට අදාළ මුල් ගිවිසුම මේ වන විට ‘අස්ථානගතව’ ඇති බව එයාර් මාෂල්වරයෙකු විසින් අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවට දන්වා ඇතැයි ඊයේ පළ වූ මාධ්‍ය වාර්තාවකින් කියැවුණි. ඒ මහා සොරකම සිදු වුණේ 2007 දී ය. ඒ නිසා, නාට්ටිය අවසන් නැති බව සලකා අත්පොළසන් දීමෙන් වැළකී සිටින්න.

මැතිවරණ වසරක බලය මාරුවීමේ නව ප්‍රවණතා

ලංකාවේ දේශපාලනයෙහි මේ දිනවල ප්‍රකාශයට පත්වන ප්‍රධාන ප්‍රවණතා අතරින් දෙකක් හඳුනාගෙන ඒ ගැන කෙටියෙන් සාකච්ඡා කරමින් මෙම ලිපිය අරඹමි. පළමුවැනි ප්‍රවණතාව නම්, රාජ්‍යයේ මර්දන ශක්තිය, මර්දන හැකියාව සහ මර්දන සූදානම වඩාත් ශක්තිමත් කරනු ලැබීමයි. ජනාධිපතිවරයා සහ මහජන ආරක්‍ෂක ඇමතිවරයාත්, පාර්ලිමේන්තුවේ සිටින පොහොට්ටු සහ එජාප මන්ත්‍රී සහ ඇමතිවරුනුත්, මෙම ක්‍රියාවලියේ ප්‍රධාන නියමුවෝ සහ හවුල්කරුවෝ වෙති. ඔවුන්ගේ චර්යාවෙන්ද, කියන දේවල්වලින්ද ව්‍යංග්‍යයෙන්ද ප්‍රකාශ වන කරුණක් තිබේ.

එය නම්, 2024 වසර මැතිවරණ වසරක් වුවත්, මැතිවරණ තුළින් ආණ්ඩු වෙනසක් වීමේ විභවතාව තිබුණත්, තමන් දැනට අල්ලාගෙන තිබෙන බලයේ වේදිකාව ස්වේච්ඡාවෙන් අතහැර යාමේ අදහසක් ඔවුන්ට නැත යන්නයි. එසේ වන්නේ මන්ද යන්න වෙනමම සාකච්ඡා කළ යුතු ප්‍රශ්නයකි.

දෙවැනි ප්‍රශ්නය නම්, වැඩ කරන ජනතාව සහ දුගී ජනතාව තම ආර්ථික අයිතිවාසිකම් සහ ආර්ථික සාධාරණත්වය සඳහා එළියට බැස ආණ්ඩුව සමග විවෘත අරගලයක යෙදී සිටීමයි. එය දිගටම පැවතිය හැකි ප්‍රවණතාවක් බවද පෙනේ. මධ්‍යම පන්තියත් දුගී ජනතාවත් නොමරා මරන රනිල් ූ අයිඑම්එෆ් ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති දිගටම ක්‍රියාත්මක වෙද්දී, ආර්ථික අර්බුදයෙන්ද, ආර්ථික ප්‍රතිපත්තිවලින්ද බැට කන සමාජයේ බහුතරයක් වන ජනතාවට තිබෙන විකල්ප අතරින් එකක් වන්නේ පාරට බැස, ආණ්ඩුවට ඇඟිල්ල දික්කරමින් තමන්ගේත්, තමන් මෙන් බැට කන අන් සියලු දෙනාගේත්, ආර්ථික අයිතීන් සඳහා එළිපිටම සටන් කිරීමයි.

පාලක පන්තියේ ස්වභාවය

සාමකාමීව සහ ස්වේච්ඡාවෙන් තමන් සතු දේශපාලන බලය අත් හැරීමට සූදානම් නැති බවක් පෙන්වන ලංකාවේ පාලක පන්තියෙහි යම් යම් විශේෂ ගති ලක්‍ෂණ කිහිපයක් හඳුනාගැනීමට දැන් අපි උත්සාහ ගනිමු. ඉන් පළමුවැන්න නම්, ලංකාවේ ජනතාවගෙන් බහුතරය දිළින්දන් බවට පත් කරමින්, එම ජනයාගේ වර්තමානයත්, ඊළඟ පරම්පරාවේ අනාගතයත් විනාශ කිරීම ගැන කිසිදු සිත් තැවුලක් හෝ කනගාටුවක් ප්‍රකාශ කිරීමට පාලක පන්තිය සතු නොහැකියාවයි. ඒ සමගම මෙම පාලක පන්තිය සිදු කරන තවත් දෙයක් නම්, මහජනතාවට අත්කරදී තිබෙන විනාශය පිළිබඳව ඔවුන් මහත් ආඩම්බරයෙන්ද සිටින බවයි. දුගී ජනතාවට හිරිහැර කිරීම තුළින් පරපීඩක සතුටක් ලබන පාලක පන්තියක ස්වභාවය එයයි. මෙම පාලක පන්තිය ප්‍රදර්ශනය කරන තුන්වැනි ගති ලක්‍ෂණයක්ද තිබේ.

එය නම්, තමන් සතු දේශපාලන බලය අත නොහැරීමට ඔවුන් සතු සූදානමයි. සාම්ප්‍රදායික පාර්ලිමේන්තු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී දේශපාලනය තුළ, තමන්ට මහජනතාවගෙන් ලැබී ඇති දේශපාලන බලය අත්හැරීමට සිදුවන බව පාලක පන්ති කොටස් දැන සිටියහ. එහෙත් ලංකාවේ මෙම තත්වය වෙනස් වන්නට පටන් ගත්තේ 1970 ගණන්වල පටන්ය. මැතිවරණ කල් දැමීම, මැතිවරණ නොපැවැත්වීම සහ මැතිවරණවලදී ප්‍රචණ්ඩත්වය යොදා ගනිමින් නීති විරෝධී සහ සදාචාර විරෝධී මැතිවරණ ජයග්‍රහණ ලබාගැනීම පාලක පන්තියේ කඳවුරු දෙක අතර පැවති බල අරගල තියුණු වීමේ ප්‍රතිඵල ලෙස බොහෝ කාලයක් සිදුවූ දේවල්ය.

ලංකාවේ පාර්ලිමේන්තු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ පරිණාමය දෙස බලන විට ඉහත කී කාරණය වෙතින් ගොඩනැගිය හැකි වැදගත් නිරීක්‍ෂණයක් තිබේ. එය නම්, මැතිවරණ වසරක් යනු පාර්ලිමේන්තු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය අනතුරට පත්වීමේද හැකියාව ගැබ් කරගත් මොහොතක් විය හැකිය යන්නයි. එවිට අනතුරට පත්වන්නේ පාර්ලිමේන්තු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පමණක් නොවේ. මහජන පරමාධිපත්‍යය, පුරවැසියන්ගේ දේශපාලන අයිතිවාසිකම් සහ මහජනතාවගේ නිදහසද අනතුරට පත්වීමේ අනතුර මැතිවරණ ක්‍රියාවලිය සමග බද්ධ වී තිබේ. මෙම අනතුර නිර්මාණය කරන පාලක පන්තිය පරාජය කිරීමද, මැතිවරණයකින් ඉටු කරගත යුතු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී දේශපාලන කර්තව්‍යයක් ලෙස 1970 ගණන්වල සිට ලංකාවේ දේශපාලනයේ ගැබ්වී තිබි එක් හදිසි, එහෙත් නිහඬ අරමුණකි.

මැතිවරණ අවිනිශ්චිතතාව

2024 වසරේද මැතිවරණ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය අනතුරට පත්වීමේ අනතුර මතුවෙමින් තිබේ. මෙම වසරෙහිදී එම අවිනිශ්චිතතාවේ විශේෂත්වයක් තිබේ. එම විශේෂත්වය නිර්මාණය වී තිබෙන්නේ සාධක තුනක් පදනම් කොටගෙන බවද කෙනකුට නිරීක්‍ෂණය කළ හැකිය. එම සාධක තුන පහත සඳහන් පරිදි හඳුනාගත හැකිය. පසුගිය වසර දෙක පුරා විවෘතව ප්‍රකාශයට පත්වූ තියුණු ආර්ථික, සමාජ සහ දේශපාලන අර්බුදය. මෙම අර්බුදයෙන් බැට කන මහජනතාව තුළ ගොඩනැගී ඇති කෝපය සහ පාලක පන්තියේ සංයුතියේ වෙනසක් විය යුතුය යන දැඩි අපේක්‍ෂාව සහ විශ්වාසය. නව පාලක පන්ති ස්තරය ලෙස ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීව ඉදිරියට ඒමට සහ දේශපාලන බලයට හිමිකම් කීමට ජවිපෙ / ජාතික ජන බලවේගය සතු විභවතාව. මෙම සාධක තුනෙහි සංයෝගයෙන් ඇතිවන ප්‍රතිඵලය වන්නේ මෙම වසරේ පැවැත්වීමට ඉඩ තිබෙන ජනාධිපතිවරණයක් හෝ පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයක් තුළින් නව ආණ්ඩුවක් පිහිටුවීමට ජවිපෙ / ජාජබය ඉදිරියට පැමිණීම නම්, එහි දේශපාලන අර්ථය සුළුපටු එකක් නොවේ. ඉතා බැරෑරුම් එකකි.

එය නම් ලංකාවේ පාලක පන්තියේ සමාජ සංයුතිය අලුත් වීම සහ වෙනස්වීමයි. ඒ සමගම දේශපාලන බලය, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ලෙස, දේශපාලන බලය හිමි සාම්ප්‍රදායික අධිපති පන්තියේ ග්‍රහණයෙන් ගැලවී, අධිපති නොවන සමාජ සන්ධානයකට සහ එහි දේශපාලන නියෝජිතයන්ට මාරු වීමේ හැකියාවයි. මෙය තරමක් ගැඹුරට සාකච්ඡා කළ යුතු කරුණකි. මන්ද යත් 2024 වසරේ මතුවිය හැකි ‘මැතිවරණ උණුසුම’ සහ දේශපාලන අවිනිශ්චිතතාව මූලික වශයෙන්ම එම කරුණ වටා ගොඩ නැගීමට ඉඩ තිබෙන බැවිනි.

පාලක පන්තිය වෙනස්වීමක්?

සාම්ප්‍රදායිකව ලංකාවේ මැතිවරණවලදී මහජන ඡන්දයෙන් බලයට ඒම සඳහා තරගය තිබුණේ එකම පාලක පන්තියේ කණ්ඩායම් දෙකක් අතරය. ඔවුහු එකම සමාජ පන්තියේ, එනම්, ධනපති, ඉඩම් – ව්‍යාපාර හිමි ආර්ථික වශයෙන් අධිපති පන්තියේම දේශපාලන වශයෙන් බෙදුණු කඳවුරු දෙකකට අයත් වුවෝ වූහ. එයට වෙනස් තත්වයක් තිබුණේ, එජාපය සහ වමේ පක්‍ෂ මුහුණට මුහුණ ලා සටන් කළ 1947 මැතිවරණයේදීය. 1951දී ශ්‍රීලනිපය බිහිවීමෙන් පසුව ලංකාවේ ‘ද්වි-පක්‍ෂ ක්‍රමයක්’ ආරම්භ වී පසුව එම ක්‍රමය තහවුරු විය යන්නෙහි සමාජීය අර්ථය නම්, මැතිවරණයකදී දේශපාලන බලය මාරුවූයේ, එකම අධිපති ධනේශ්වර පන්තියේ තරගකාරී කඳවුරු දෙකක් අතරය යන්නයි. මැතිවරණ ප්‍රතිඵල මත දේශපාලන බලය මාරු වූයේ එකම අධිපති පන්තිය ඇතුළත මිස එයින් පිටත නොවේ.

ඔවුන් අතර මතවාදී, බලවාදී, පවුල්වාදී සහ පුද්ගලික පසමිතුරුතා තිබුණද, ඔවුහු එකිනෙකා හොඳින් දැනසිටි, බොහෝ විට එකම පාසල්වල අධ්‍යාපනය ලැබූ, සමාන සංස්කෘතික හා සමාජ වටිනාකම් වැළඳගෙන සිටි ලංකාවේ ප්‍රභූ තන්ත්‍රයේ නායක ස්තර වූහ. 2024 වසරේදී මැතිවරණ මාධ්‍ය කොටගෙන සිදුවිය හැක්කේ මෙම ප්‍රභූ තාන්ත්‍රික සමාජ පන්තිය අතර මෙතෙක් කල් හුවමාරු වූ දේශපාලන බලය ‘නිර්ප්‍රභූ’ සමාජ ස්තරයක් වෙතට මාරුවීමයි. අධිපති ප්‍රභූ පන්තිය සමග සමාජ, සංස්කෘතික, ඥාති, මිත්‍ර, විවාහ ආදි කිසිදු සම්බන්ධතාවක් නැති, නිර්ප්‍රභූ වීම නිසාම පිටස්තර වී සිටින, සමාජ ස්තර අතර දේශපාලන සන්ධානයකට මාරුවීමයි. මෙම වසරේ මැතිවරණ සහ මැතිවරණ ප්‍රතිඵල ගැන එජාපය, පොහොට්ටු පක්‍ෂය, ශ්‍රීලනිපය, පොහොට්ටුවෙන් කැඩී ගිය කොටස් මෙන්ම එජාපයෙන් කැඩී ගොස් පිහිටුවා ගන්නා ලද සජබයද බියට පත්වන්නේ, එක සමාජ පන්තියකින් තවත් සමාජ පන්තියකට, අධිපති ප්‍රභූ තන්ත්‍රයේ සිට අධිපති නොවන නිර්ප්‍රභූ සමාජ පන්තියකට, දේශපාලන බලය මාරුවීමේ හැකියාව තිබෙන නිසාය.

ඉහත කී නිරීක්‍ෂණය වෙතින් මතු කළ හැකි තවත් අලුත් දේශපාලන ප්‍රවණතාවක් දැනටමත් ලංකාවේ මතුවී තිබේ. එනම් අඩු තරමින් සිංහල බහුතර සමාජයේ දුගී, පීඩිත, ගොවි, කම්කරු, තරුණ සහ මධ්‍යම පන්තික සමාජ කොටස්, සිංහල ප්‍රභූ පන්තියේ දේශපාලන නායකත්වය තවදුරටත් පිළිගන්නේ නැති බව සහ නිර්ප්‍රභූ සහ අධිපති නොවන සමාජ/පන්ති පසුබිමකට අයත් නව දේශපාලන නායකත්වයක් පිළිගැනීමට සහ අනුගමනය කිරීමට තීරණය කර ඇති බව පෙනෙන්නේය යන්නයි. වෙනත් ආකාරයකින් කිවහොත්, පසුගිය කාලයේ උත්සන්න වූ ආර්ථික, සමාජ හා දේශපාලන අර්බුදවල ප්‍රතිඵලයක් වී තිබෙන්නේ, අධිපති පාලක පන්තිය ජනතාව මත පවත්වාගෙන ගිය දේශපාලන හා මතවාදී ආධිපත්‍යය දෙදරා ගොස්, අර්බුදයට පත්වීමයි. එය නිදහසින් පසු ලංකාවේ දේශපාලනය තුළ ඇතිවූ ඉතාම වැදගත් පරිවර්තනයකි. 2022 වසරේ පුරවැසි අරගලය වෙතින් සංකේතවත්ව ප්‍රකාශයට පත්වූයේ අධිපති දේශපාලන ප්‍රභූ පන්තිය සහ මහජනතාව අතර පැවැති සාම්ප්‍රදායික ආධිපත්‍යවාදී සම්බන්ධය කඩා වැටීමයි.

දේශපාලන සංකීර්ණතා

ඉහත අප සටහන් කළ වර්ධනයන් සහ පසුබිම තුළ 2024 වසරද, දේශපාලන සංකීර්ණතා ගණනාවක මිශ්‍රණයේ කාල පරිච්ඡෙදයක් වීමට ඉඩ තිබේ. එම තත්වය නිර්මාණය කිරීමට තුඩුදෙන හේතු හඳුනා ගැනීමද මෙම සාකච්ඡාවට වැදගත්ය. ඉන් කිහිපයක්වත් කෙටියෙන් දක්වන්නේ නම් මෙසේය. ලංකාවේ මහජනතාව මත තමන් අයත් දේශපාලන ප්‍රභූ පන්තිය මෙතෙක් පවත්වාගෙන ගිය ආධිපත්‍යය සහ නායකත්වය තීරණාත්මක ලෙස දුර්වල වී, බිඳ වැටෙමින් පවතින බව, දැනට ආණ්ඩු බලයේ සිටින සහ නොසිටින, ප්‍රභූ පන්තිද දැන සිටිති. තමන් සතු දේශපාලන බලය, සමාජීය සහ දේශපාලන වශයෙන් තමන්ට පිටස්තර සහ පසමිතුරු සමාජ – දේශපාලන බලවේගයක් අතට පත්වීමේ හැකියාව ගැන එම අධිපති ප්‍රභූතන්ත්‍රවලින් ප්‍රතිචාරයක් හා ප්‍රතික්‍රියාවක් නොඑතැයි සිතිය නොහැකිය.

මෙම වසරේ පවත්වන මැතිවරණ වටා සිදුවන දේශපාලන බෙදීම, අධිපති ප්‍රභූ තන්ත්‍රය සහ අධිපති නොවන සමාජ ස්තර විශාල ප්‍රමාණයකින් සමන්විත වන ප්‍රති-ප්‍රභූ දේශපාලන මධ්‍යස්ථානයන් අතර සිදුවන තියුණු ධ්‍රැවීකරණයක්, එනම් දෙකට බෙදී සිදුවන බලය සඳහා වූ සටනක්, වීමට ඉඩ තිබේ. සමාජීය ධ්‍රැවීකරණය මත ගොඩනැගෙන මෙම දේශපාලන ධ්‍රැවීකරණය තුළ, තුන්වැනි අතරමැදි බලවේගයකට ලැබෙන දේශපාලන අවකාශය ඉතා ස්වල්ප එකක් විය හැකිය.

සමාජීය සහ දේශපාලන වශයෙන් සිදුවෙතැයි දැනට ලකුණු පහළ වන මෙම තියුණු ධ්‍රැවීකරණය මූලික වශයෙන් එජාප / පොහොට්ටු සන්ධානය එක් පසකින්ද, ජවිපෙ / ජාජබ කඳවුර අනෙක් පසකින්ද සිටගෙන සිදුවන්නකි. ජනාධිපතිවරණය හා පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණය මෙම පසමිතුරු කඳවුරු දෙක අතර දේශපාලන බලය සඳහා සිදුවන විවෘත සටනක් බවට පත්වීම වැළැක්විය නොහැකි වනු ඇත. මෙවැනි සංකීර්ණතා සහිතව දිග හැරෙන දේශපාලන පසුබිම තුළ, ජනාධිපතිවරණයත්, පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයත් පැවැත්වීමට හෝ ඒවා නිදහස්, සාධාරණ මැතිවරණ බවට සහතික කිරීමට හෝ පාලක දේශපාලන ප්‍රභූ ස්තරයට හේතුවක්, උනන්දුවක් හෝ කැපවීමක් තිබිය හැකිද? මෙය වනාහි පැහැදිලි පිළිතුරක් නැති ප්‍රශ්නයකි. එයට ‘නැත’ යන පිළිතුර ලැබෙන්නේ නම් ඒ ගැන අප විමතියට පත්විය යුතු නොවේ.