No menu items!
21.5 C
Sri Lanka
9 May,2025
Home Blog Page 415

බෞද්ධ විරෝධී ලේබලය අලවාගෙන ඡුන්ද කරන්න බැහැ

කැබිනට් නොවන අමාත්‍ය හර්ෂ ද සිල්වා


ජනාධිපතිවරයා මරණ දඬුවම ක‍්‍රියාත්මක කරන බව කියා තිබෙනවා. ඔබ මරණ දඬුවමට විරුද්ධයි නේද?
පුද්ගලිකවත් විරුද්ධයි. ප‍්‍රතිපත්තිමය වශයෙනුත් විරුද්ධයි. ඇත්තවශයෙන්ම ඔය මරණ දඬුවමේ ප‍්‍රශ්නය තියෙන්නේ සමහර වෙලාවට වැරදි නොකරපු මිනිස්සුන්ටත් මරණ දඬුවම ලබාදීලා තියෙනවා. එහෙම දේවල් වෙන්නත් ඉඩ තියෙනවා. එහෙම වරදින්නට නොයෙකුත් හේතු තියෙනවා. දේශපාලන හේතු වෙන්න පුලූවන්. අධිකරණයක අඩුපාඩු වෙන්න පුලූවන්. පෞද්ගලික හේතුවක් වෙන්න පුලූවන්. විවිධ හේතු නිසා වැරදි පුද්ගලයන්ට දඬුවම් ලැබෙනවා. සමහරු කියනවා මරණ දඬුවම නිසා මිනිස්සු වැරදි කරන එක අඩුවේවි කියලා. ඒත් මගේ ට්විටර් ගිණුමේ මම බෙදාගෙන තියෙනවා මරණ දඬුවම ගැන අලූතෙන්ම කරලා තියෙන පුලූල් පරීක්ෂණයක ප‍්‍රතිඵල. ඒකෙන් බලලා තියෙන්නේ මරණ දඬුවම තියෙන රටවල් 12ක ඝාතන සිදුවීම් ප‍්‍රමාණය. රටවල් 11ක මරණ දඬුවම දැම්මාට පස්සේ ඝාතන අපරාධ ප‍්‍රතිශතය අඩුවෙලා නැහැ. වැඩිවෙලා. මේ පරීක්ෂයේ තියෙන්නේ කාගෙවත් පෞද්ගලික අදහස හෝ මතුපිට නිරීක්ෂණයක් නෙවෙයි. මගේ ට්විටර් ගිණුමට ගියොත් ඒ සම්පූර්ණ සමීක්ෂණයේ ප‍්‍රතිඵලය බලන්න පුලූවන්. ඒ වගේම තමයි ඇමෙරිකාවේ සමහර ප‍්‍රාන්තවල මරණ දඬුවම තියෙනවා. සමහර ප‍්‍රාන්තවල නැහැ. මරණ දඬුවම තියෙන ප‍්‍රාන්තවල අපරාධ අනුපාතය මරණ දඬුවම නැති ප‍්‍රාන්තවල අපරාධවලට වඩා අඩුවෙලා නැහැ. ඒකේ අනෙක් පැත්ත තමයි වෙලා තියෙන්නේ. එතකොට මරණ දඬුවම ගෙන එන එක සාධාරණීකරණය කරන්න පාවිච්චි කරන හේතුව බොරුවක්. ව්‍යාජ හේතු මත තමයි මරණ දඬුවම ගේන්නේ. දේශපාලනය කරන්නට මරණ දඬුවම පාවිච්චි කරන්න හොඳ නැති බව තමයි මේවා සලකා බලද්දී මගේ අදහස. මම කියන්නේ මරණ දඬුවම දෙනවානම් ගොඩක් රටවල සමාව දීමේ හැකියාවක් නැහැ. දැන් තියෙන තත්වය අනුව බරපතල අපරාධවලට මරණ දඬුවමට අත්සන් කරන ජනාධිපතිවරයාම අනෙක් පැත්තට මරණ දඬුවම හිමිවූ අයගේ දඬුවම් ලිහිල් කරනවා. සමහර සිරකරුවන්ව ජනාධිපතිවරයා නිදහස් කරනවා. එතකොට මේ දෙපැත්තේම බලය ජනාධිපතිවරයාට තියෙනවා. ඒ අනුව ජනාධිපතිවරයාගේ හිතුමතයට අනුව මිනිස් ජීවිත ගැන තීන්දු ගන්න පුලූවන්. ජනාධිපතිවරයා කොහොමද එක් අපරාධකරුවෙක්ව නිදහස දෙන අතරේ තවත් අපරාධකරුවෙක්ව එල්ලන්නේ. එතැන පරස්පරයක් තියෙනවා.


පාර්ලිමේන්තුව තමයි නීති සම්පාදනය කරන්නේ. පාර්ලිමේන්තුවට මරණ දඬුවම ඉවත් කිරීමේ හැකියාවක් තියෙනවා නේද?
ඒකට යම් ඉඩකඩක් තියෙනවා. මරණ දඬුවම දැන් පහුගිය අවුරුදු 40කට වැඩි කාලයක් තිස්සේ ක‍්‍රියාත්මක වෙලා නැහැනේ. ඒත් අපේ නීතිපොත්වල මරණ දඬුවම තියෙනවා. ඒ නිසා ඒ කාලසීමාව ඇතුලේ මරණ දඬුවම නියම වූ අය ඉන්නවානෙ. දැන් මරණ දඬුවම ක‍්‍රියාත්මක කරන්න ලේසි නැහැ. ජනාධිපතිවරයාම ඒකට අත්සන් කරන්න ඕනෑ. ඒත් මරණ දඬුවම නියම වී තිබෙන අය ගැන ජනාධිපතිවරයාට තමයි බලය තියෙන්නේ.


සමාජය ආපස්සට ඇදගෙන යන තීන්දු හා දේශපාලන අදහස් ජනප‍්‍රිය වේදිකාවල ප‍්‍රකාශයට පත්කිරීම ලංකාවේ දේශපාලන සංස්කෘතියේ තියෙන නරක සම්ප‍්‍රදායක් නේද?
ඒක තමයි ලොකුම ප‍්‍රශ්නය. දේශපාලන ක‍්‍රියාවලිය තුළ තමයි මේවා එන්නේ. උදාහරණයක් හැටියට මට මතකයි මඩු වලිගයකින් ගහන කතාවක් ජනාධිපතිවරයා කීවා. ප‍්‍රසංගයකින් පස්සේ. ඒ ප‍්‍රකාශයෙන් ඔහු උත්සාහ කළේ ඔහුගේ පෞද්ගලික සදාචාරවාදී ආකල්ප සමාජයට ඉදිරිපත් කරන්න උත්සාහ කිරීමයි. ඊට පස්සේ කඩුවක් අරගෙන කුඩුපට්ටම් වෙන්න වනන බව කීවා. දැන් එල්ලලා මරණ බව කියනවා. කලින් නම් මේ සම්බන්ධයෙන් කතාකරද්දී යම්කිසි අවංක අරමුණක් තියෙන්න ඇති. දැන් නම් මට පෙනෙන විදියට මේක සම්පූර්ණයෙන්ම දේශපාලන වැඩපිළිවෙලක්. ජාතිවාදය ගැන කතාකරන දේශපාලඥයන් ගැනත් කියන්න තියෙන්නේ ඒකයි. ඇත්තටම අපි ජනාධිපතිවරයා ගැන කතාකරමින් හිටපු නිසා මේක කියලා ඉන්නම්. ජනාධිපතිවරයා ජාතිවාදී කතා කියන බව මම හිතන්නේ නැහැ. මම ඔහුට ජාතිවාදී ලේබලය අලවන්න කැමති නැහැ. කොහොම වුණත් ලංකාවේ ජාතිවාදී කතා පවත්වන දේශපාලඥයන් ඉන්නවානේ. ඔවුන් ජාතිවාදය කෙටිකාලීනව දේශපාලන වාසිවලට පාවිච්චි කරනවා. ඒ නිසා ගෝත‍්‍රිකවාදී කතා එන්න එන්නම වැඩිපුර ඇහෙනවා.


ප‍්‍රතිපත්තිමය වැදගත්කමක් නැති එවැනි ජනප‍්‍රිය ප‍්‍රකාශ කරන පුද්ගලයන් එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ ඉහල තැන්වල ඉන්න බව ඔබ පිළිගන්නවාද?
සාපේක්ෂව අපේ පක්ෂය ඇතුලේ ඔයවගේ අදහස් තියෙන අය අඩුයි. මම ඒක කියන්නේ අනෙක් පක්ෂවලට සාපේක්ෂවයි. අපේ පක්ෂයේ නිදහසේ හිතන්න පුලූවන් කණ්ඩායමක් කාලයක් තිස්සේ එකතුවෙලා හිටියා. ඒත් දැන් දැන් සමහර පුද්ගලයෝ ගෝත‍්‍රිකවාදී, ජාතිවාදී කතා කියනවා ඇහිලා තියෙනවා. ඒත් සංසන්දනය කළොත් අපේ පක්ෂයේ එවැනි පුද්ගලයෝ අඩුයි.


කෙසේ වෙතත් පොදුවේ ගත්තාම පටු අදහස්, මිත්‍යා විශ්වාස, ව්‍යාජ අලංකාරික වගේ දේවල් දේශපාලන සංස්කෘතියෙන් තුරන් කිරීම ලොකු අභියෝගයක් නේද?
අපිට මිනිස්සුන්ව මෝඩයාව අන්දන්න ලේසියි. බොරු කියලා, බය කරලා, අවුස්සලා, ප්‍රෝඪාකාරී ලෙස තමන්ගේ අරමුණු ඉෂ්ඨ කරගන්න මිනිස්සු ඉන්නවා. ඒ වගේ අය එන්න එන්නම වැඩිවෙන බවයි මටනම් පේන්නේ. සමහර වෙලාවට අමූලික බොරු ගොතලා කියනවා. ඉන්පස්සේ ඒවා දේශපාලන වේදිකාවලත්, සමාජ මාධ්‍යවලත් ප‍්‍රචාරය කරනවා. ඒවා සමාජගත කරනවා. මේ කියන්නේ බොරු කියලා දැන දැනම ඇත්තක් වගේ ඉදිරිපත් කරනවා. උදාහරණයක් හැටියට මිලේනියම් චැලේන්ජ් එකෙන් ඉඩම් අක්කර ලක්ෂ දෙකක් කොළඹ ඉඳලා ත‍්‍රිකුණාමලයට ඇමෙරිකාවට දෙනවාය කියන එක මහා විශාල අමූලික බොරුවක්. කිසිම තැනක එහෙම දෙයක් නැහැ. ඒත් මිනිස්සු අතරේ සමාජගත කරන්න යන්නේ මිලේනියම් චැලේන්ජ් කෝපරේෂන් එකෙන් ඉඩම් විකුණන බව. එහෙම හිතන්න ඉඟියක්වත් කොතැනකවත්ම නැහැ. මේක සම්පූර්ණයෙන්ම ගෙතූ ප‍්‍රබන්ධයක්.


එජාප ආණ්ඩුව කියූ විදියට එය ලංකාවට ලැබුණු ලොකුම ප‍්‍රදානයක්. එහෙත් විපක්ෂය කියන්නේ එහි තොරතුරු විනිවිදභාවයකින් තොර බවයි…
මේක ලංකාවට ලැබුණු ලොකුම ප‍්‍රදානයක්. ඇත්තටම 2002 දී විතර තමයි මුලින්ම ඕක ගන්න උත්සාහ කළේ. ඒත් ආණ්ඩුව මාරුවුණා. රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව ඒක ගන්නට උපරිම උත්සාහ කළත් ලැබුණේ නැහැ. ඉන්පස්සේ ආණ්ඩුව මාරුවුණාට පස්සේ තමයි මේක ලැබුණේ. මේක සම්පූර්ණයෙන්ම ප‍්‍රදානයක්. ඒ පිළිබඳව කිසිම තොරතුරක් අපි හංගලා නැහැ. ඒ ප‍්‍රදානය සම්පූර්ණයෙන්ම විවෘතයි. ඒත් අපේ මිනිස්සු ඒවා කියවන්නේ නැහැ. අපි බොරු ප‍්‍රචාර පිළිගන්න රටක්නෙ. ගැඹුරක් නැති දේවල්වලට ඇහුම්කන් දෙන රටක්නෙ මේක. ඉතින්, මේ වගේ ව්‍යාජ ප‍්‍රකාශවලට වටිනාකමක් ලැබෙනවා.
කොහොම වුණත් ආණ්ඩුව, විපක්ෂය භේදයක් නැතිව වැරදි මත සමාජගත කරනවා. ජනාධිපතිවරයා මරණ දඬුවමෙන් අපරාධ නවත්වන බව කියනවා වගේම පදනමක් නැති කතා නිතර ඇහෙන්න ලැබෙනවා. මෑත කාලයේදී දකින්න ලැබුණු කාරණයක් තමයි එවැනි අදහස්වලට දත්ත හා විද්වත් පෙනුමක් මවා පෙන්වීම. මිත්‍යාවට විද්‍යානුකූල මුහුණුවරක් ලබාදීම අභියෝගයක් විදියට දකිනවාද?


මේක ලොකු අභියෝගයක්. උදාහරණයක් හැටියට මෑත දවස්වල කතාවක් ගියානේ අවුරුදු නවය දක්වා ළමයින්ගෙන් සීයට 51ක් මුස්ලිම් කියලා. මේක අමූලික බොරුවක්. එතකොට ඒ බොරුවට උත්තර දෙන්නේ කොහොමද. කරන්න පුලූවන් දෙයක් තමයි කරුණු පරීක්ෂාව. ඉංග‍්‍රීසියෙන් කියනවා ෆැක්ට් චෙකින් කියලා. මෙවැනි ප‍්‍රකාශයක් කළාම, ඒ ප‍්‍රකාශයේ තියෙන කරුණු ඇත්තද බොරුද කියලා දත්ත ඇසුරෙන් සලකා බලන්න ඕනෑ. දත්තවලට අභියෝග කරනවානම් දත්තවලින්ම පිළිතුරු ඉදිරිපත් කරන්න ඕනෑ. ආණ්ඩුවට තියෙන අභියෝගයක්. ආණ්ඩුව ඒකට මුහුණදෙන්න ඕනෑ. උදාහරණයක් විදියට ජන හා සංඛ්‍යාලේඛණ දෙපාර්තමේන්තුවට අදාලව බොරු ප‍්‍රකාශයක් කළොත්, ඒ දෙපාර්තමේන්තුවෙන් තමයි උත්තර දෙන්න ඕනෑ. මම යෝජනා කළ මුස්ලිම් සිංහල දරු උපත් ගැන සැබෑ දත්ත ජන හා සංඛ්‍යාලේඛණ දෙපාර්තමේන්තුවෙන් ඉදිරිපත් කරන්න කියලා. සති දෙකක් ඇතුලත ඒ දත්ත ඉදිරිපත් කරනු ඇති. මේ නිශ්චිත සිද්ධියේදී එහෙම වෙනවා. පොදුවේ ගත්තාම විශ්වවිද්‍යාල, මාධ්‍ය, රාජ්‍ය ආයතන මේ වගේ ව්‍යාජ ප‍්‍රකාශ ගැන සැලකිලිමත් වෙමින් සැබෑ කරුණු ඉදිරිපත් කරන්න ඕනෑ.


එජාපය ගැන මොන විවේචන තිබුණත් මෑත ඉතිහාසයේ එජාපය තුළ නවීන සමාජයක් අගය කරන ප‍්‍රවණතා යන්තමින් හෝ තිබුණු බව කල්පනා කරන පුරවැසියෝ ලංකාවේ ඉන්නවා. එහෙත් දැන් ඔවුන් හිතන්නේ එජාපය දැන් සිටින තැනින් නවීන සමාජයක් කරා ඉදිරියට යනවා වෙනුවට ආපස්සට ගමන් කරනු ඇතිද කියායි. ඊළඟ ජනාධිපතිවරණයට හුදු ජනප‍්‍රියත්වය හොයන පටු අදහස් ඇති අපේක්ෂකයෙක් ඉදිරිපත් වේවිද කියන බයක් ඒ අයට තියෙනවා. ඒ ගැන හිතන්නේ මොකක්ද?
එක්සත් ජාතික පක්ෂය හැමදාම හිටියේත්, ඉදිරියට ඉන්නේත් ඕනෑ කෙනෙක්ව ඇතුලත් කරගැනීමට උත්සාහ කරන පක්ෂයක් ලෙස. කාවවත් බැහැර කරන්න අපි උත්සාහ කරන්නේ නැහැ. මුල සිටම අපේ පක්ෂයේ දෙමළ, මුස්ලිම්, සිංහල නියෝජනයක් තබාගන්නට කටයුතු කරලා තියෙනවා. අදටත් එහෙමයි. ගැටලූවක් හැටියට තියෙන්නේ සමහර අවස්ථාවලදී සිංහල බෞද්ධ ජනතාවට එක්සත් ජාතික පක්ෂයෙන් කුඩම්මාගේ සැලකිල්ලක් තියෙනවාද කියන මතය සමහරු ගොඩනඟන්න උත්සාහ කිරීමයි. එක්සත් ජාතික පක්ෂය ඇතුලේ එහෙම දෙයක් නැහැ. ඒ බව ජනතාව දැනගන්නත් ඕනෑ.

ජනාධිපතිවරණයේ ජයග‍්‍රහණය තීරණය වෙන්නට ඒක ලොකු සාධකයක් බව ප‍්‍රායෝගිකව හිතුවොත් තේරුම් ගන්න පුලූවන් වේවි. සියලූම ජාතීන්ට එක හා සලකනකොට කිසිම වෙලාවක සිංහල බෞද්ධ ජනතාවට අගතියක් වෙන විදියට වැඩකරලා නැහැ. යූඇන්පීය සිංහල බෞද්ධ බහුතරයට විරුද්ධයි කියන ලේබලය අලවාගෙන අපට ඡුන්දය කරන්න බැහැනේ.


සිංහල බෞද්ධයන්ගේ ආකර්ශනය දිනාගැනීමට උත්සාහ කොට ඉදිරියේදී එජාපයේ හැසිරීම් ජාතිවාදී, ගෝත‍්‍රිකවාදී රැුල්ලට මුළුමනින්ම යටපත් වේවිද?
මම කලිනුත් කීවා වගේ එක්සත් ජාතික පක්ෂය තියෙන්නේ එක් පුද්ගලයෙකුගේ අදහස් මත යැපෙන පක්ෂයක් නෙවෙයි. මහින්ද චින්තනය තියෙද්දී ඒකට ගැලපෙන විදියත්, ගෝඨාභය රාජපක්ෂ එනකොට එතැනටත් හැඩගැහෙනවා වගේ එජාපය වෙනස් වෙන්නේ නැහැ. එජාපයේ කණ්ඩායමේ බොහෝ නියෝජනයන් තියෙනවා. අපට හොඳ මිශ‍්‍රණයක් තියෙනවා. එජාපය විවෘත ආර්ථිකය ගෙනාවේ ප‍්‍රතිපත්තිමය හේතුවක් මත. ඒ අනුව ජේ.ආර්. ජයවර්ධන කියන්නේ නායකත්වයක් විතරයි. එතැන හිටපු දක්ෂ කණ්ඩායමට පුලූවන් වුණා තමන්ගේ හැකියාවන් මත ඒ විශාල වෙනස්කම කරන්න. එජාපය 2019 ඡුන්දයට ඉදිරිපත් වෙනකොට දෙවැනි කණ්ඩායමක් ඉන්නවා. මෑතකදී එජාපයට සම්බන්ධ වුණ වෘත්තිකයන් ඉන්නවා. හොරු, මැරයෝ කියලා හංවඩු ගැහුණේ නැති විශාල පිරිසක් ඉන්නවා. ඒ සියලූදෙනාගේ සුසංයෝගයක් හැටියට තමයි අපේ වැඩපිළිවෙල ක‍්‍රියාත්මක විය යුත්තේ කියන එකත්, වෙන්නේ එහෙමයි කියන එකත් අපි ජනතාවට පැහැදිලි කරලා දෙන්න ඕනෑ. මම හිතන්නෙ නැහැ කිසි විදියකටවත් අපි පස්සට යයි කියලා. එක්කෙනෙකුගේ අදහසක් අනෙක් අයගේ අදහස්වලට වඩා උඩින් යයි කියලා මම හිතන්නෙ නෑ.

ජාතික සමගියට දේශපාලන කඳවුරක් ඕනෑ

පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රී බිමල් රත්නායක

ඔබ පාර්ලිමේන්තුවේදී ජන හා සංඛ්‍යාලේඛන දෙපාර්තමේන්තුවේ දත්ත ඇසුරෙන් මුස්ලිම් ජනතාව අසාමාන්‍ය ලෙස වර්ධනය වීමේ කතාව මිත්‍යාවක් බව පෙන්වුවා. ජාතිවාදය ඇවිස්සීම සඳහා තමන් කැමති තැන්වලින් දත්ත උපුටාගෙන ඒවා විකෘති කිරීම දේශපාලඥයන් හා මාධ්‍ය ආයතනවල උපක‍්‍රමයක් වෙලා නේද?
ජාතිවාදය සඳහා සංඛ්‍යාලේඛන, දත්ත හා තොරතුරු පාවිච්චි වුණා. අවුරුදු ගණනාවක් පරන වැඩක් මේක. හැත්තෑගණන්වල දෙමළ ජනතාවට විරුද්ධවත් මේවා පාවිච්චි කළා. අලූත් දෙයක් නෙවෙයි. පිටරටවල්වලත් කරලා තියෙනවා. ඒත් ප‍්‍රශ්නය තියෙන්නේ අපේ රටේ එවැනි බලගතු මිත්‍යාවන් එනකොට ඒ පිළිබඳව තිබෙන රාජ්‍ය ආයතනවලින් ඉටුකළ යුතු වගකීමක් තියෙනවා. දේශපාලනය හෝ ජාතිවාදය වැළැක්වීම එයාලාගේ රාජකාරී අතර නොතිබුණත්, තමන්ගේ ආයතනයේ නිවැරදිකම රැුකගැනීම වෙනුවෙන් පෙනීසිටීමවත් ඔවුන් කළයුතුයි. ඒක අපේ රටේ රාජ්‍ය ආයතනවල ප‍්‍රධානීන් නොකිරීම බලගතු ඛේදවාචකයක්. ඒ නිසා තමයි එක එක්කෙනාට මේ දත්තවලින් ගසාකන්න පුලූවන් වෙලා තියෙන්නේ.


ඒ අතින් ගත්තාම මේ වගේ මිත්‍යා ප‍්‍රචාර පැතිරෙද්දී අදාල ආයතන හා ස්වාධීන විද්වතුන් කළයුතු කාර්යභාරය කරන්න වෙලා තියෙන්නේ සාමාන්‍ය පුරවැසියන්ටම නේද?
ඇත්තටම මම අවුරුදු ගණනාවකට පෙර ඉඳන්ම මේක තියෙනවා. එයාලා ඇත්ත කතාකරන්න ඕනෑ. හොඳම උදාහරණය තමයි වඳපෙති භීෂණය. වඳපෙති චෝදනා නිසා ලංකාවේ ජාතිවාදී ඛේදවාචකයක් පවා ඇතිවුණා. ඒ ඔක්කොම අහවර වුණාම තමයි ප‍්‍රසව හා නාරි විශේෂඥයන් කීවේ ලෝකයෙ වඳපෙති කියලා දෙයක් හොයාගෙන නැහැ කියලා. ඒකෙන් පස්සේ තමයි අන්ත ජාතිවාදීන් පවා වඳපෙති කතාව ගැන කතා කරන්නේ නැත්තේ. විශ්වවිද්‍යාලවල මෙවැනි විෂයන් ගැන විශේෂඥයන්ට, විද්වත් වෘත්තිකයන්ට මේවායේ ශාස්ත‍්‍රීය පැත්ත පැහැදිළි කිරීමේ වගකීමක් තියෙනවා. සිංහල මනුස්සයාව බයකරලා තියෙනවානේ මේ රට මුස්ලිම් වේවි කියලා. මුස්ලිම් අන්තවාදී අදහස් තියෙන අයත් හිතනවා මේ රට මුස්ලිම් කරන්න ඕනෑ කියලා. අපි සංඛ්‍යාලේඛන ඇසුරෙන් කීවේ ඒ දෙපැත්තම වැරදියි කියලා. ඔවුන් මතුකරන දෙවැනි කාරණය තමයි මේ රටේ දරුවන් වැඩියි කියන එක. සිංහල හා දෙමළ අම්මලා දරුවන් බිහිකිරීමේ අනුපාතිකයට වඩා මඳක් මුස්ලිම් අම්මලාගේ දරුවන් බිහිකිරීමේ අනුපාතය වැඩියි. ඒක මේ වෙලාවේ තියෙන ඇත්තක්. ඒත් ඔය අනුපාත පවතිද්දී තමයි සිංහල ජනගහනය ලක්ෂ 160කුත් මුස්ලිම් ජනගහනය ලක්ෂ 21කුත් වශයෙන් තියෙන්නේ. මම මේ කියන්නේ 2012 ජන සංගණනයෙන් පස්සේ, වර්තමානය වෙද්දී නිල වශයෙන් අනුමාන කරන ආසන්න ජන සංඛ්‍යාව ගැන. ඒ අනුව ඔය කියන විදියට මුස්ලිම් කාන්තාවන් දරුවන් බිහිකිරීමේ අනුපාතය ඉහළ මට්ටමක තියෙද්දී වුණත්, සිංහල ප‍්‍රතිශතය තමයි වැඩිවෙලා තියෙන්නේ.


මේ දරුවන් හදන එක ආගමික ප‍්‍රශ්නයක් නෙවෙයි. ඒක ගැහැණියගේ උගත්කම සම්බන්ධ කාරණයක්. හැටේ දශකය දක්වාම අපේ රටේ ජනවර්ග භේදයකින් තොරව ගැහැණුන් දරුවන් හයදෙනෙක් වාගේ හැදුවා. අපේ මාපියන්ගේ පරම්පරාවල එහෙමයි වුණේ. ඒකට ආගමික භේදයක් තිබුණේ නැහැ. ඇත්තටම ලෝකය පුරාම 1945න් පස්සේ තමයි පොදුවේ ගැහැණු ළමයින් ඉස්කෝලේ යන්නත්, රැුකියාවලට යන්නත් පටන්ගත්තේ. ඉස්සර කළේ දරුවන්ව බෝ කරපු එක. මේක මුස්ලිම් ආගමේ ප‍්‍රශ්නයක් නම් සවුදි, ඉන්දුනීසියාව වගේ රටවල්වලත් අම්මලා දරුවන් විශාල ප‍්‍රමාණයක් හදන්න එපැයි. ඒත් සවුදියේ හැට ගණන්වල දරුවන් 6.7ක ප‍්‍රතිශතයක් මවකට තිබුණා. අද සවුදියේ මවක් දරුවන් 2.7යි හදන්නේ. ඉස්සර ඉන්දුනීසියාවේත් දරුවන් හයක් වගේ හදලා තියෙනවා. අද ලංකාවටත් වඩා අඩුයි. 2.2යි. එහෙම ගත්තාම ලෝකයේ ලොකුම මුස්ලිම් රටවල් පවා ඔය ප‍්‍රචාරය කරන තරම් දරුවන්ව හදන්නේ නැහැ.


මේ වෙනකොට ලංකාවේ ප‍්‍රධාන මාධ්‍ය ආයතන සියල්ලමත්, ප‍්‍රදාන දේශපාලන පක්ෂ දෙකත් ජාතිවාදී රැුල්ලකට යටවෙලා ඉන්න බව පෙනෙනවා නේද?
ඒකට හේතුව තමයි ජාතිවාදය දේශපාලන බලයක් වීම. අනෙක් පැත්තෙන් ජාතිවාදය ආර්ථික බලයක් වීම. මේ ජාතිවාදී තත්වයන් දේශපාලන කටයුතු හා ආර්ථික කටයුතු වෙනුවෙන් අද පාවිච්චි කරනවා. උදාහරණයක් විදියට දැන් ප‍්‍රචාරයන් සිද්ධවෙනවා ඉස්ලාම් බැංකුකරණ අංශයක් තියෙන බැංකුවලින් මුදල් ඉවත්කරලා, ඉස්ලාම් බැංකුකරණ අංශයක් නැති බැංකුවල මුදල් තැන්පත් කරන්න කියලා. සිංහල වෙළඳ සංගම් දැන් බිහිවෙලා. සමහර වෙළඳසැල් ව්‍යාපාර කරන්නේ හිමිකරු සිංහල වීම ඉදිරියට දමාගෙන. ඒ දේශපාලන හා ව්‍යාපාරික බලයට අමතරව එය මාධ්‍ය ආයතනවලට ග‍්‍රාහකයන්ව අල්ලාගන්නා මෙහෙයුමක් වෙලා. මේකට විරුද්ධ අදහස් දරණ උදවියත් ඉන්නවා. විද්වතුන්, කලාකරුවන්, දේශපාලඥයන්, මාධ්‍යවේදීන් ඉන්නවා. ඒත් ඒ ජාතික සමගියට දේශපාලන කඳවුරක් නැහැනේ. ඒකට මාධ්‍ය කඳවුරකුත් නැහැ. ජාතිවාදය දේශපාලන කඳවුරක් නම්, ජාතික සමගියටත් දේශපාලන කඳවුරක් තියෙන්න ඕනෑ. ජාතිවාදීන් ශක්තිමත් වළල්ලක්. ඒත් අපි ඉන්නේ තනි තනිව. එහෙම වුණාම මේක පරදවන්න බැහැ. අපි එකතුවෙන්න ඕනෑ.


ඉදිරි ජනාධිපතිවරණයේදී ප‍්‍රධාන අපේක්ෂකයන් දෙදෙනාම වැඩි වැඩියෙන් සිංහල ඡුන්ද ගැනීමේ අපේක්ෂාවෙන් වැඩකරනු ඇතැයි පෙනෙන්නට තියෙනවා. ජවිපෙන් ඉදිරිපත් කරන අපේක්ෂකයා ඒ මතවාදවලට විකල්පයක් වේවිද?

අපි ඒ අරමුණු මත පසුගිය කාලයේ වැඩකරලා තියෙනවා. අපි ජුලි 14 වැනිදා ජනතා මධ්‍යස්ථානයක් පිහිටුවනවා. ජවිපෙ හා ජවිපෙ නොවන පුද්ගලයන්, සංවිධාන එතැනට එකතු කරගන්න අපි උත්සාහ කරනවා. ඒක මැතිවරණ පෙරමුණක් නෙවෙයි. මහජන මධ්‍යස්ථානයක්. එය ජවිපෙ විදියටම සලකන්න බැහැ. ජවිපෙ එතැන නියෝජනය කරන දේශපාලන පක්ෂයක්. එහෙත් එයට දේශපාලන මතවාදයක් තියෙනවා. ඒ වගේම මැතිවරණවලටත් ඒ ජනතා මධ්‍යස්ථානය ඉදිරිපත් වෙන්න ඕනෑ බව අප විශ්වාස කරනවා. ඒ අනුව ඒ මධ්‍යස්ථානයෙන් සුදුසු ජනාධිපතිවරණ අපේක්ෂකයෙක් ඉදිරිපත් වේවි. ඒ පුද්ගලයා කවුද වගේ කාරණාවලටත් වඩා ඉදිරිපත්වීමේ කාරණය තමයි වැදගත්. පුද්ගලයාව අනාගතයේදී තීන්දු වේවි.


ජනාධිපතිවරයා 19 වැනි සංශෝධනය රටට සාපයක් බව කීවා. ඔබේ ප‍්‍රතිචාරය මොකක්ද?
දැන් රටට තියෙන සාපය තමයි මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා. 19 වැනි සංශෝධනය නෙවෙයි. ඒ සංශෝධනයට ජනවරමක් තියෙනවා. ඒක ඕපපාතික දෙයක් නෙවෙයි. මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා තමයි රටට කොඩිවිනය වෙලා තියෙන්නේ.


කෙසේවෙතත් 19 වැනි සංශෝධනයේ යම් අඩුපාඩු තියෙන බවත් පිළිගන්න සිද්ධවෙනවා. එහි අඩුපාඩු විසඳාගන්නට තියෙන විසඳුම මොකක්ද?
එය අතරමැදි පියවරක්. අපේ රටට ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ප‍්‍රතිසංස්කරණ අවශ්‍ය බව අපි පිළිගන්නවා. ඒ වෙනුවෙන් අපේ රටේ මිනිස්සු දහස් ගණන් ජීවිත දීලා තියෙනවා. මේ ජනාධිපති ක‍්‍රමය නිසා රටට ඉදිරියට යන්න බැරිවෙලා තියෙනවා. අපි ඔක්තෝබර් 26 දුටුවා ඒකාධිපතියෙක්. පාස්කු ඉරිදා ප‍්‍රහාරයෙන් දැක්කේ වගකීම් ඉටු නොකරන දඩබ්බරයෙක්. ඒ නිසා රටට ඉදිරියට යන්න බැහැ. දැන් රටේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ප‍්‍රතිසංස්කරණ පුළුල් කරන දිහාවට තමයි රටේ ජනමතය තියෙන්නේ. ඒ දිහාට තමයි යන්න ඕනෑ. 19න් පස්සේ යන්න තියෙන්නේ විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කිරීමට. ජනාධිපතිවරයා කියන විදියට 18 හා 19 කියන සංශෝධන දෙකම අහෝසි කළොත් යන්නේ ජේආර් ජයවර්ධන හදපු ව්‍යවස්ථාවට. අපි එතැනට ආපහු යන්න ඕනෑ නැහැ. අපි කරන්න ඕනෑ 19 වැනි සංශෝධනයෙන් කරපු ප‍්‍රතිසංස්කරණ පුළුල් කරන එකයි. මොකද රට ජේආර්ගෙන් ඉදිරියට යන්න ඕනෑ.


ජනාධිපතිවරයා මරණ දඬුවම ක‍්‍රියාත්මක කරන්නට සූදානම් වෙනවා. ඒ ගැන ඔබේ ප‍්‍රතිපත්තිය මොකක්ද?
අපි ප‍්‍රතිපත්තිමය වශයෙන් මරණ දඬුවමට විරුද්ධයි. මරණ දඬුවම ක‍්‍රියාත්මක වීමෙන් අපරාධ නතර වෙන බව ලෝකයේ කොහේවත් කියලා නැහැ. අනෙක් අතර අපේ රටේ නීතිය ක‍්‍රියාත්මක වීම ගැන දැවැන්ත ප‍්‍රශ්න තියෙනවා. ඒ නිසා වැරදිකරුවන්ට දඬුවම් දීමේදී වැරැුද්දක් නොකරපු අයට මරණ දඬුවම දුන්නොත් ඒ වැරැුද්ද නිවැරදි කරන්න බැහැ. ඒකත් එක හේතුවක්. මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම, ළමයින්ට එරෙහි අපරාධ නැවැත්වීමේ දැඩි අවශ්‍යතාවයක් තියෙන බව අපි පැහැදිළිව පිළිගන්නවා. මේ ප‍්‍රශ්නවලින් රට මුදවාගන්න ඕනෑ බව අපි දැඩිව හිතනවා. ඒවා විසඳාගන්නට තියෙන පළවැනිම ක‍්‍රමය තමයි ඒ අපරාධවලට අදාලව ඉක්මනින් නීතිය ක‍්‍රියාත්මක කිරීම. ළමයින්ට එරෙහි අපරාධ හා මත්ද්‍රව්‍ය අපරාධවලට අදාලව වේගයෙන් නඩු අහන විශේෂ අධිකරණ පිහිටුවිය හැකියි. මේ වැරදි කරන අයගෙන් ගොඩක් අයට දඬුවම් ලැබෙන්නේ නැහැ.

දඬුවම් ලැබීමේ ප‍්‍රතිශතය වැඩි කරන්නයි ඕනෑ. ඇත්තටම ලෝකයේ මරණ දඬුවම් ලබාදෙන රටවල්වල දැන් මරණ දඬුවම ක‍්‍රියාත්මක කරන ප‍්‍රමාණය අඩුකරගෙනයි යන්නේ. ලෝකය හෙමින් හෙමින් මරණ දඬුවම නවත්වමින් යන්නේ. එවැනි පසුබිමක ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ලෝකය යන පැත්තට නැතිව, රට ආපස්සට ඇදගෙන යෑමයි කරන්න හදන්නේ. මේ වෙලාවේ අපි රටක් විදියට ජාත්‍යන්තර සමාජය ඉදිරියේ පරෙස්සමෙන් වැඩ කරන්න ඕනෑ. අපි බෝම්බ ප‍්‍රහාරවලට ලක්වෙලා. අනාරක්ෂිත රටක් බවට පත්වෙලා. ජාතිවාදය ගැන අපකීර්තියක් ලබලා. දැන් අපේ රටට කලූ ලපයක් තියෙනවා. එහෙම පසුබිමක ලෝකයේ රටවල්වලින් අපේ රටවල හොඳ ප‍්‍රතිචාර ලබන එකයි කරන්න ඕනෑ. ඒ අතින් ගත්තාම මරණ දඬුවම හොඳ දෙයක් යැයි විශ්වාස කරන කෙනෙක් හිටියත්, ඒක ක‍්‍රියාත්මක කරන්න මේක නොගැලපෙන වෙලාවක් නොවන බව තේරුම්ගන්න ඕනෑ. ජනාධිපතිවරයා කරපු වැඩෙන් අපි ආයෙමත් ලෝකය ඉදිරියේ බැණුම් අහන තත්වයට පත්වෙලා තියෙනවා.


රටේ ප‍්‍රධාන දේශපාලන පක්ෂ දෙකම ගෝත‍්‍රික අදහස්වල ප‍්‍රචාරය කරන, ඒ අදහස්වලට විරුද්ධව ප‍්‍රමාණවත් විරෝධයක් එල්ල නොකරන පසුබිමක, ජවිපෙ නවීන සමාජයක් වෙනුවෙන් අවංකව පෙනී ඉන්නේ නැතැයි චෝදනාවක් එල්ලවෙනවා. ඇතැම් අය පවසන්නේ ජවිපෙත් ගෝත‍්‍රික රැුල්ලට යන ප‍්‍රධාන ධාරාවේම කොටසක් බවයි. ඒ අදහස ගැන ඔබේ ප‍්‍රතිචාරය මොකක්ද?
අපි ඒක ප‍්‍රතික්ෂේප කරනවා. පක්ෂයක් විදියට මේ රටේ මෑත කාලයේ හැම ප‍්‍රධාන ප‍්‍රශ්නයකදීම පැහැදිළි ස්ථාවරයක් සමඟ අපි වැඩකරලා තියෙනවා. ඔය බොහෝ පුද්ගලයන් සමහර සිදුවීම්වලදී හැංගෙනවා. ඒත් අපි හැම තැනකදීම පාහේ ප‍්‍රතිපත්තිමය ස්ථාවරයක් ගන්නවා. මරණ දඬුවම ගැන වුණත් පාර්ලිමේන්තුවේදී මුලින්ම අදහස් ඉදිරිපත් කළේ ජවිපෙ. සාෆිගේ සිදුවීමේදීත් පාර්ලිමේන්තුවේදී මුලින්ම ප‍්‍රශ්න කළේ ජවිපෙ. ඒත් මෙහෙම දෙයකුත් තියෙනවා. අපි ගිනිනිවන හමුදාව වගේ එන එන ප‍්‍රශ්නය පිටිපස්සේ දුවගෙන ගිහින්, තොරතුරු හොයාබලන්නේ නැතිව ප‍්‍රශ්නවලට පනින්නේ නැහැ. අපි බොහෝවිට කතාබහ කරලා බොහොම වගකීමෙන් තමයි වැඩ කරන්නේ. සමහර ප‍්‍රශ්නවලදී පමණක් ගින්නක් ඇතිවෙන බව තේරුම්ගතතොත් ඉක්මනින් ගින්න නිවන්න යනවා. අපි දේශපාලන පක්ෂයක්. ඒ නිසා අප උත්සාහ කරන්නේ ජනතාවත් හවුල් කරගෙන මේ ප‍්‍රශ්න විසඳන්නයි. රටේ බහුතර ජනතාවගේ මතය අදාල නැති බව හිතමින් වැඩ කරන්න ගියොත් අපේ ස්ථාවරය තියේවි. ඒත් ප‍්‍රශ්නය විසඳන්න බැරිවේවි. අපට ජනතාව හවුල් කරගන්න බැරිවුණොත් මේ මූලධර්මවාදීන්ට, මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන වගේ ප‍්‍රතිපත්ති විරහිත අයට ඒවා අවභාවිත කරන්න අවස්ථාවක් ලැබෙනවා. ඒ නිසා අපි ප‍්‍රතිචාර දක්වන්නේ ජනතාව හවුල් කරගනිමිනුයි. ඒත් අපි සමහර ප‍්‍රශ්නවලදී ජනතාවගේ අදහස මොකක් වුණත් නිවැරදි දේවල් වෙනුවෙන් පෙනී ඉන්නවා. ඒක තමයි අපේ ප‍්‍රතිපත්තිය.

දඬුවම් ලැබීමේ ප‍්‍රතිශතය වැඩි කරන්නයි ඕනෑ. ඇත්තටම ලෝකයේ මරණ දඬුවම් ලබාදෙන රටවල්වල දැන් මරණ දඬුවම ක‍්‍රියාත්මක කරන ප‍්‍රමාණය අඩුකරගෙනයි යන්නේ. ලෝකය හෙමින් හෙමින් මරණ දඬුවම නවත්වමින් යන්නේ. එවැනි පසුබිමක ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ලෝකය යන පැත්තට නැතිව, රට ආපස්සට ඇදගෙන යෑමයි කරන්න හදන්නේ. මේ වෙලාවේ අපි රටක් විදියට ජාත්‍යන්තර සමාජය ඉදිරියේ පරෙස්සමෙන් වැඩ කරන්න ඕනෑ. අපි බෝම්බ ප‍්‍රහාරවලට ලක්වෙලා. අනාරක්ෂිත රටක් බවට පත්වෙලා. ජාතිවාදය ගැන අපකීර්තියක් ලබලා. දැන් අපේ රටට කලූ ලපයක් තියෙනවා. එහෙම පසුබිමක ලෝකයේ රටවල්වලින් අපේ රටවල හොඳ ප‍්‍රතිචාර ලබන එකයි කරන්න ඕනෑ. ඒ අතින් ගත්තාම මරණ දඬුවම හොඳ දෙයක් යැයි විශ්වාස කරන කෙනෙක් හිටියත්, ඒක ක‍්‍රියාත්මක කරන්න මේක නොගැලපෙන වෙලාවක් නොවන බව තේරුම්ගන්න ඕනෑ. ජනාධිපතිවරයා කරපු වැඩෙන් අපි ආයෙමත් ලෝකය ඉදිරියේ බැණුම් අහන තත්වයට පත්වෙලා තියෙනවා.

මරණ දණ්ඩනය යළි ගෙනඒම සහ දේශපාලන සිහිබුද්ධිය


2015 ජනවාරි මාසයේ සිට බලයේ සිටින යහපාලන ආණ්ඩුව ලෙස එකල හඳුන්වනු ලැබූ සභාග ආණ්ඩුවේ ධුර කාලයේ අවසන් හය මාසයට ලංකාව ළඟාවන්නේ අතිශයින්ම දේශපාලන ව්‍යාකුලත්වයක පැටලීගෙනය. මේ ව්‍යාකුලත්වයේ ප‍්‍රධාන කතුවරයා වන්නේ ජනාධිපතිවරයාය. පසුගිය වසරේ ඔක්තෝබර් මාසයේ සිට ඔහු ගෙන ඇති සෑම දේශපාලන තීන්දුවකම ප‍්‍රතිඵලය වී තිබෙන්නේ රට ව්‍යාකුලත්වයෙන් ව්‍යාකුලත්වයට පත්වීමයි.


අභිලාෂ ගැටුම


ජනාධිපතිවරයාගේ මෙම ව්‍යාකුල උත්පාදන ක‍්‍රියාවලියේ ප‍්‍රධාන ලක්‍ෂණය නම් ඔහුගේ පුද්ගලික දේශපාලන අභිලාෂ සහ රටේ පොදු දේශපාලන අවශ්‍යතා අතර ඇති අතිශය නොගැළපීමයි. රටේ පොදු දේශපාලන න්‍යාය පත‍්‍ර‍්‍රය, තමන්ගේ පුද්ගලික දේශපාලන අභිලාෂ න්‍යාය පත‍්‍රයට යට කිරීමෙන්, එතුමා රටට සිදුකරන දේශපාලන හානිය ගැන, අගමැතිවරයා, ඇමතිවරුන්, විපක්‍ෂ නායකවරයා වැනි අනෙක් වගකිවයුතු දේශපාලනඥයන් ප‍්‍රතිචාර දක්වන්නේද සාපේක්‍ෂ නිහඬතාව මගිනි. ඒ මගින් සිදුව ඇත්තේ ලංකාවේ රාජ්‍ය සහ ආණ්ඩුකරණ ක‍්‍රියාවලියත්, ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ආණ්ඩුකරණ රාමුවටත්, ජනාධිපතිතුමා සහ එතුමාගේ වටේ සිටින අය කරන හානිය ගැන තිබිය යුතු විවේචනයක් සහ විරෝධයක්, ප‍්‍රතිෂ්ඨාපිත දේශපාලන පන්තිය වෙතින් පළ නොවීමයි. මේ මගින් ජනාධිපතිතුමා දැනට හැසිරෙන්නේ දඟකාර පාසල් සිසුවකු හැසිරෙන ආකාරයටය. අගමැති සහ විපක්‍ෂ නායකගේ ප‍්‍රතිචාරය හරියට, මේ දඟකාර පාසල් සිසුවා තමන්ගේම හිතුවක්කාර ක‍්‍රියා නිසා අමාරුවේ වැටෙන සැටි දැක ප‍්‍රීති වීමට බලා සිටින තවත් පාසල් සිසුන් දෙදෙනකු ලෙසය.


අපේ වර්තමාන දේශපාලන නායකත්වයේ සිටින ඉහළම තිදෙනාගේ මෙම ළදරු දේශපාලන චර්යාව විසින් රටටත්, මහජනතාවටත් අත්පත් කර දෙනු ඇත්තේ විශාල හානියක්ු බව පුරවැසියන්ට සෙමින් සෙමින් අවබෝධ වෙමින් යයි. මේ තරම් වගකීම් විරහිත, දේශපාලන නායකත්වයක් විසින් තමන් තවදුරටත් තල්ලූකරනු ලබන්නේ තව තවත් දේශපාලන අගාධයකටය යන ප‍්‍රත්‍යක්‍ෂය දැන් පුරවැසියන්ගෙන් ප‍්‍රකාශ වන්නට පටන්ගෙන තිබෙන බව, ඔවුන් සමග කරන කතාබහේදී මේ දිනවල නිරීක්‍ෂණය කළ හැකිය.

කෙඳිරි ගෑම


මරණ දණ්ඩනය යළි ක‍්‍රියාත්මක කිරීම පිළිබඳ විවාදයේදී ජනාධිපතිවරයාගේ හැසිරීම සහ කියන දේත්, පාස්කු ඉරිදා සිදුවීම ගැන හිටපු ආරක්‍ෂක ලේකම් සහ පොලිස්පති මත වරද පැටවීමට ඔහු ගෙන ඇති පියවරත්, ජනාධිපතිවරයාගේ ඉහත කී පුද්ගලික අභිලාෂ සාක්‍ෂාත් කරගැනීමේ න්‍යාය පත‍්‍රයේ, ඉතාම නරක ප‍්‍රකාශවීම් දෙකයි. ඒ පියවර මගින් රටට සිදුවන හානිය ගැන තමන්ට කිසිදු සංවේදීතාවක් නැති බව එතුමා සෑම දිනකම ප‍්‍රදර්ශනය කරද්දී අනෙකුත් වගකිව යුතු දේශපාලන නායකයන් කරන්නේ කුමක්ද? කෙඳිරි ගෑමයි. ‘මරණ දණ්ඩනය ක‍්‍රියාත්මක කිරීම අපේ පක්‍ෂයේ ප‍්‍රතිපත්තිවලට විරුද්ධයි’ කියා එක් නායකයකු කියද්දී, අනෙක් නායකයා කියන්නේ කුමක්ද? ‘මගේ කාලයේ නම් මම ඒවාට අත්සන් කළේ නෑ’ කියා කෙඳිරි ගෑමයි. ඒ වෙනුවට මේ දෙදෙනා කළ යුතුව තිබෙන්නේ, මුළු රටේම කීර්තිනාමය ලෝකය හමුවේ විනාශ කරන, ජනාධිපතිවරයාගේ මෙම තීරණයට විරුද්ධව එළිපිටම විරෝධය පළකරමින් මීට වඩා සිහිබුද්ධියෙන් සහ වැඩිහිටි පුද්ගලයකු ලෙස තම රාජකාරි සහ වගකීම් ඉටුකරන ලෙස ජනාධිපතිවරයාට විවෘතවම බල කිරීමයි.


සිහිබුද්ධිය


වගකිවයුතු දේශපාලන නායකයන් තම දේශපාලන වගකීම පැහැර හරිද්දී සර්ව බලධාරී ජනාධිපතිවරයාගේ හිතුවක්කාර තීරණයට අභියෝග කිරීම පැවරී තිබෙන්නේ කාටද? කිසිදු බලයක් හෝ හයියක් නැති පුරවැසියන් පිරිසකටය. ඔවුහු අභියාචනා අධිකරණය සහ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ඉදිරියට යමින්, ජනාධිපතිගේ තීරණය හිතුවක්කාර, අත්තනෝමතික, නීති විරෝධී සහ ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා විරෝධී එකක් ලෙස ප‍්‍රකාශ කරන්නැයි ඉල්ලා සිටිති. අප රටේ ආත්ම ගෞරවයේ ඉරණම දැන් දේශපාලන නායකයන් අතින් ගිලිහී ගොස් ඉහළ අධිකරණයේ විනිශ්චයකාරවරුන් ඉදිරියට මාරුවී ඇත. තම රටේ ගෞරවය මෙන්ම අනාගතය ගැනද කැක්කුමක් ඇති පුරවැසියන් දැන් තවත් දෙයක් කළ යුතුය. එනම්, අඩු තරමින් අප රටේ අධිකරණයවත්, එහි සාමාජික විනිශ්චයකාරවරුන්වත්, සිහිබුද්ධියෙන් යුතුව තීරණ ගන්නවා ඇතැයි උදේ හවස යාඥා/ප‍්‍රාර්ථනා කිරීමයි. තමන් වටේ සිටින රාජ්‍යකාරකයන්ද, පරිපාලකයන්ද, වෘත්තීය දේශපාලන පංතියද සිහි විකල්වී සිටින අවධියක, අවුල් නොවූ සිතක් ඇති, සිහි බුද්ධිය, විචාර බුද්ධිය සහ තැන්පත්කම ඇතිව තීරණ ගන්නා එකම මහජන ආයතනය තමන් යැයි අපේ අධිකරණය තවත් වරක් ඔප්පු කරනු ඇතැ’යි අපේක්‍ෂා කිරීමට දැන් අපේ රටේ පුරවැසියන්ට නැවත වරක් සිදුවී තිබේ. එහිි පළමු අවස්ථාව මතුවුයේ ගිය වසරේ ඔක්තෝබර් 26 වැනිදායින් පසුවය.


දුර්වලකමක්


ජනාධිපතිවරයා පසුගිය සති කිහිපය තුළම නැවත වරක් ප‍්‍රදර්ශනය කළ බරපතළ දුර්වලකමක් ගැන කෙටියෙන් හෝ සඳහන් කළ යුතුය. එය නම්, ජනාධිපතිවරයාට තිබිය යුතුයැයි ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවත්, පුරවැසියනුත්, ලෝකයාත් අපේක්‍ෂා කරන සිහි බුද්ධිය, විචාර බුද්ධිය සහ තැන්පත්කම එතුමා වෙතින් ගිලිහී යෑම දිනපතාම සිදුවෙමින් පවතින බවයි. එතුමා දුන් ඉහළ පත්වීම් ලබා ප‍්‍රතිලාභ ලබමින් සිටින එතුමාගේ උපදේශකයන් සහ හිතවතුන් මේ ගැන එතුමාට අවවාද කරනවා ඇතැයි කිසිසේත්ම සිතිය නොහැකිය. ඔවුන් බොහෝ විට කරනු ඇත්තේ, එතුමාගේ පරිහාණිය බලාසිටිමින් එයට එතුමා තවත් උනන්දු කරවීම විය හැකිය. තමාගේ වර්තමාන ස්වාමියා විනාශයට පත්වීම ගැන ඔවුන් කිසිවකු කලබල නොවනු ඇත. මන්ද යත්, දේශපාලන ස්වාමිවරුන් මාරු කිරීම මේ කිසිවකුටත් ඒ තරම් ප‍්‍රශ්නයක් නොවන නිසාය. අද සිරිසේන නම් හෙට රාජපක්‍ෂවරුන් වෙත යෑම ඔවුන්ට හෘදය සාක්‍ෂිමය ප‍්‍රශ්නයක් නොවේ. එහෙත්, මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතා ජනාධිපති කරවීමට, පුද්ගලික අනතුරුද නොතකා වැඩකළ මා වැනි අයට නම්, තම සිහි බුද්ධිය සහ දේශපාලන තැන්පත්කමට තවදුරටත් හානි නොකරගන්නා ලෙස එතුමාට නැවත නැවතත් කීම දේශපාලන යුතුකමක් සහ වගකීමකි. මන්ද, ජනාධිපතිවරයා නොතැන්පත්, විචාර බුද්ධිය නැති කෙනකු ලෙස තීරණ ගැනීම මුළු රටටම හානිකර ප‍්‍රතිඵල ගෙනදෙන බැවිනි. එතුමා දිගටම එසේ කිරීම, බලාගෙන සිටිය හැකි දෙයක් නොවන හෙයිනි.


මේ අතර, මරණ දණ්ඩනය යළි ක‍්‍රියාත්මක කරවීමට අභියෝග කරමින්, හෘදය සාක්‍ෂිය ඇති නිර්භීත පුරවැසියන් කිහිප දෙනකු ඉදිරිපත් කර ඇති පෙත්සම් විභාග කරන අප රටේ ඉහළ අධිකරණය ඉදිරියේ ඇත්තේ ඓතිහාසික සහ තවත් වරක් සමහරවිට නොලැබෙන අභියෝගයකි. එනම්, රටක් වශයෙන් ලංකාවත්, දේශපාලන ප‍්‍රජාවත් වශයෙන් මෙරට පුරවැසියනුත්, ඡුන්දයෙන් තෝරා පත්වූ නායකයන්ට වඩා ශිෂ්ටාචාරමය වශයෙන් ඉදිරියෙන් සිටින බව ලෝකයා ඉදිරියේ ප‍්‍රකාශ කරසිටීමේ තීන්දුව ගැනීමයි.

යම් වෛද්‍යවරයකු වෘත්තීය අපචාර චෝදනාවකට වරදකරු බව ශ‍්‍රී ලංකා වෛද්‍ය සභාව ඔප්පු කරන්නේ කෙසේ ද?

0

මේ ප‍්‍රශ්නය පිළිබඳ ව හැකි තාක් සරල, දළ, නිවැරදි අවබෝධයක් බුද්ධිමත් ජනතාවට ලබා දීමයි, මේ ලිපියේ අරමුණ. අදාළ චෝදනාව ගැන විධිමත් විමර්ශනයක් වෛද්‍ය සභාව විසින් කරනු ලබන්නේ, 1927 වර්ෂයේ අංක 26 දරන වෛද්‍ය ආඥා පනතට අනුකූල ව බව කිව යුතු ය.

1 අපචාරයට ලක් වූවා යැයි චෝදනා කරන පුද්ගලයා (විත්තිකරු* විධිමත් දිවුරුම් පෙත්සමක් මගින් චූදිත වෛද්‍යවරයාට එරෙහි ව චෝදනාවක් වෛද්‍ය සභාවේ ලේඛකාධිකාරී වෙත යොමු කළ යුතුයි.

2 ලේඛකාධිකාරී ඒ දිවුරුම් පෙත්සම වෛද්‍ය සභාවේ සභාපතිට යොමු කරයි.

3 සභාපති පෙත්සම සලකා බලා බැලූ බැල්මට චෝදනාව සාධාරණ එකක් යැයි පෙනී යන්නේ නම් එය වෛද්‍ය සභාවේ උපසභාපතිවරයාගේ සභාපතිත්වයෙන් යුත් සමාජිකයන් පස් දෙනකුගේ සංයුතියකින් සමන්විත වන මූලික විමර්ශන කමිටුවක් වෙත මූලික විමර්ශන කටයුතු සඳහා ඉදිරිපත් කරයි.

4 මූලික විමර්ශන කමිටුව විසින් චූදිත වෛද්‍යවරයාට චෝදනාව ඉදිරිපත් කර ඊට පිළිතුරු බැඳීම සඳහා දින 28කට නොඅඩු කාලයක් ලබා දෙයි. අවසන නිශ්චිත දිනයක දී දෙපාර්ශ්වය ම කැඳවා ප‍්‍රශ්න, හරස් ප‍්‍රශ්න ආදිය යොමු කරමින් කමිටුව ප‍්‍රස්තුත කාරණය පිළිබඳ ව යම් දළ අදහසක් ලබා ගැනීමට වෑයම් කරයි.

5 මූලික විමර්ශන කමිටුවේ ලේකම් වශයෙන් කටයුතු කරන ලේඛකාධිකාරී ඒ විමර්ශනයෙන් ලබා ගත් තොරතුරු පිළිබඳ විධිමත් වාර්තාවක් සම්පාදනය කර මූලික දළ නිගමනයක් සහිත ව ස්වකීය වාර්තාව ප‍්‍රධාන කමිටුව වෙත ඉදිරිපත් කරනු ලබයි. ඒ තීරණාත්මක ප‍්‍රධාන කමිටුව සමන්විත වන්නේ, වෛද්‍ය සභාවේ සභාපතිගේ සභාපතිත්වයට අමතර ව පෙර කී මූලික විමර්ශන කමිටුවේ සාමාජිකයන් 5 දෙනාට අයත් නොවූ සාමාජිකයන් 10 දෙනකුගෙනි. ඒ කමිටුව මූලික විමර්ශන වාර්තාව අධ්‍යයනය කර බලා තවදුරටත් විධිමත් පරීක්ෂණයක් කළ යුතු ද, නැති ද යන්න පිළිබඳ පොදු එක`ගත්වයකට පැමිණෙයි. වැඩි දුර විමර්ශන අවශ්‍ය නොවන්නේ නම්, චූදිත වෛද්‍යවරයාට එරෙහි පෙත්සම සනාථ කෙරෙන සාක්ෂ්‍ය නොමැති තත්වයක් මත ඔහු චෝදනාවලින් නිදොස් කොට නිදහස් කරනු ලබයි.

6 වැඩිදුර විමර්ශන සඳහා ඉදිරියට යා යුතු ව ඇති නම්, එනම් චූදිත වෛද්‍යවරයාට එරෙහි ව යම් යම් කරුණු සාධක ගොනු වී ඇති නම් මේ ප‍්‍රධාන විමර්ශන කමිටුව මගින් අධිකරණමය ක‍්‍රියාවලියකට අතිශයින් ම සමාන ව සිදු වන විමර්ශන ක‍්‍රියාවලියක් සිදු කරනු ලබයි.

7 එහි දී වෛද්‍ය සභාවේ නීතිඥයා විසින් චූදිත වෛද්‍යවරයාට චෝදනා පත‍්‍රයක් ගොනු කරනු ලබයි. චූදිතයාට අවශ්‍ය නම් තමන් වෙනුවෙන් නීතිඥ සහාය ලබාගැනීීමට ද මෙහි දී අවකාශ සැලසේ. පැමිණිලි සනාථ කිරීම හෝ නිෂ්ප‍්‍රභ කිරීම සඳහා අදාළ විශේෂඥ සහායන් ලබාගැනීමට ද හැකියාව තිබේ.

8 මේ ප‍්‍රධාන විමර්ශනයේ දී අධිකරණයක දී මෙන් සියලූ තොරතුරු, ඉදිරිපත් කෙරෙන සාක්ෂ්‍ය ආදිය ලේඛනගත කෙරෙයි. හරස් ප‍්‍රශ්න මතු කෙරෙමින් නඩු වාර කල් යවමින් අධිකරණ ක‍්‍රියාවලියකට අතිශයින් ම සමාන ආකාරයෙන් උසාවි කටයුතු අකුරට ම මෙහි දී සිදු කෙරෙයි. මෙහි දී සඳහන් කළ යුතු වැදගත් කරුණක් වන්නේ, මෙම විමර්ශන කමිටු සාමාජිකයන් 10 දෙනා අතරින් පස් දෙනකු වත් අනිවාර්යයෙන් මුල සිට ම අදාළ විමර්ශන කටයුත්තේ ආරම්භයේ සිට අවසානය තෙක් සෑම නඩු වාරයකට ම අඛණ්ඩ ව සහභාගී වී සිටීම අත්‍යවශ්‍ය සාධකයක් වන බවයි. මේ සභාපතිගේ සහභාගීත්වයට අමතර ව ය.

9 අවසානයේ දී වෛද්‍ය සභාවේ සභාපති, නඩුවේ අදාළ සියලූ කරුණු කාරණා සලකා බලා විධිමත් නඩු තීන්දුවක් සම්පාදනය කොට එය විවෘත සභාවේ දී ප‍්‍රකාශයට පත් කරයි. 26 වෙනි ආඥා පනතට අනුකූල ව දඬුවම් නියම කෙරෙයි. ඒ දඬුවම, වෛද්‍ය වෘත්තිය අහිමි වන තරමට බරපතළ වීමට ඉඩ තිබේ.

10 චූදිත වෛද්‍යවරයා හෝ පැමිණිලි පාර්ශ්වය ඒ තීන්දුව ගැන සෑහීමකට හෝ එක`ගතාවකට පත් නොවන්නේ නම් රටේ පොදු නීතිය යටතේ අධිකරණයට අභියාචනා කිරීමට ඔවුන්ට හැකියාව තිබේ.

කාලෝ ෆොන්සේකා

                        

කෙටිම කාලයක් තුළ උපරිම විනාශය

0

මරණ දඬුවම ක‍්‍රියාත්මක කිරීම සඳහා ජනාධිපතිවරයා ගන්නා උත්සාහය අත් හැර නොමැති බව පෙනේ. දැන් ඔහු සිටින්නේ, තමාගේ අත්තනෝමතික තීරණයට එරෙහි වන්නන් සැම දෙනාට ම හැකි වැර යොදා පහර දීමේ ක‍්‍රියාන්විතයක ය.

මුලින් ම ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේනගේ ද්වේෂයට බඳුන් වුණේ රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන හෙවත් එන්ජී ඕ ය. මේ එන්ජී ඕ විරෝධය පසුගිය අවුරුදු හතරහමාරක කාලයෙන් වැඩි කොටසක් තුළ ජනාධිපතිවරයා විසින් අඛණ්ඩ ව පවත්වා ගන්නා ලද්දකි. එහෙත්, ඔහුට දැන් අමතක ව ඇත්තේ, 2015 ජනවාරියේ දී, අද ඔහුගේ ද්වේෂයට බඳුන් වී තිබෙන එන්ජී ඕ සහ එන්ජී ඕකාරයන් සියල්ලන්ම කැප වී වැඩ කළේ ඔහුගේ ජයග‍්‍රහණය සඳහා බව ය. ඒ මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේනගේ කිසියම් මායාමය බලයක් ගැන සිතා නොවේ. මහින්ද රාජපක්‍ෂ ගෙන ගිය ජන විරෝධී පාලනයෙන් රට මුදා ගැනීම සඳහා ය. ඒ කාලයේ එන්ජී ඕ සහ එන්ජී ඕකාරයන් සමග එක පතේ කමින්, එක මේසයේ වාඩිවෙමින් ජනාධිපතිවරයා වැඩ කෙළේ ය. අද මේ කියන කිසිම විරෝධයක් ජයග‍්‍රහණය කරන තුරු ජනාධිපතිවරයාගේ තිබුණේ නැත.

ජනාධිපතිවරයාට එන්ජී ඕ විරෝධයක් එන්නේ, ඇතැම් භික්‍ෂූන් හා හමුදා සාමාජිකයන් කළ අපරාධ සම්බන්ධයෙන් මේ රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන එරෙහි වන්නට පටන්ගත්තාට පසු ව ය. ජනාධිපතිවරයා සිටියේ කවර අපරාධයක් කළ ද, භික්‍ෂූන් හා හමුදා සාමාජිකයන්ට එරෙහිව නීතිය ක‍්‍රියාත්මක නොකළ යුතු යැයි කියන ස්ථාවරයේ ය. ඉතින්, එවැනි ප‍්‍රතිගාමී ස්ථාවරයක සිටින විට, නීතියේ පාලනය වෙනුවෙන්, මිනිස් අයිතිවාසිකම් වෙනුවෙන් කටයුතු කරන එන්ජී ඕ හා එන්ජී ඕකාරයන් ජනාධිපතිට අරහං ය.

මරණ දඬුවමට ජනාධිපතිවරයා පෙළඹෙන්නේ ද ඔහුගේ ඉතා සරල සිතීම් පරාසය නිසා ය. මිනිසුන් මැරීමෙන් ප‍්‍රශ්න විසඳිය හැකි බව ඔහුගේ කුඩා මනස දෙන සංඥාවයි. එහෙත්, මරණ දඬුවම නැවත ක‍්‍රියාත්මක කිරීම වනාහි, රටක් හැටියට, සමාජයක් හැටියට මෙන් ම ලෝකයක් හැටියට ද අප කර ගන්නා බලවත් වරදක් බවත්, එය නොකළ යුත්තක් බවත්, ඉතා ප‍්‍රබල කාරණා හරහා පෙන්වා දෙන විට, ඒ සියල්ලෝ ජනාධිපතිවරයාට එන්ජී ඕකාරයෝය. ඉතින්, එන්ජී ඕකාරයන් සමග ඇති තරහට ඔහු මරණ දඬුවම කොහොම හරි ක‍්‍රියාත්මක කරන්නට වෑයම් කරයි.

මරණ දඬුවම පිළිබඳ තීරණයට යුරෝපා සංගමය ඇතුළු ජාත්‍යන්තර සංවිධාන හා විවිධ රටවල් දැන් සිය විරෝධය ජනාධිපතිවරයාට ම දන්වා තිබේ. විශේෂයෙන් යුරෝපා සංගමය කියා ඇත්තේ, මරණ දඬුවම යළි ක‍්‍රියාත්මක වේ නම්, ලංකාවට දෙන ජීඑස්පී ප්ලස් සහනය සම්බන්ධයෙන් යළි සලකා බැලීමට සිදු වන බවය. මේ දැනුම් දීම ජනාධිපතිවරයා පිළි ගන්නේ ‘තර්ජනයක්’ ලෙස ය. ලංකාවේ ස්වාධීනත්වයට, ඊනියා ස්වෛරීභාවයට කරන තර්ජනයක් ලෙස ය.

එහෙත්, මහින්ද රාජපක්‍ෂ පාලන කාලයේ මානව අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ ව පැවැති අපකීර්තිමත් තත්ත්වය මත ජීඑස්පී ප්ලස් ලංකාවට අහිමි වීම ගැන මැතිවරණ වේදිකාවල දී චෝදනා කෙළේ ද ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ම ය. එය නැවතත් ලබා ගැනීම සඳහා ඔහු වැදගත් දායකත්වයක් දුන් බව ද, නැවතත් ලැබුණු පසු, තමාගේ දායකත්වය ගැන ඔහු උදම් ඇනූ බව ද අපට මතක ය.

අද ලෝකයේ වෙළෙඳාම, ණය හා ප‍්‍රදාන සැපයීම, වෙළෙඳ සහන ලබාදීම ආදි හැම කාරණයක් සමග ම මානව අයිතිවාසිකම් ගැට ගැසී තිබේ. එය මිනිස් වර්ගයාගේ පැත්තෙන් ඉතා හොඳ ය. මිනිස් අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝනය කරමින් කරන වෙළෙඳාම්වලට හෝ නිෂ්පාදනය කෙරෙන භාණ්ඩවලට හෝ එරෙහි ව ලෝකයේ නැගෙන විරෝධතා අප සැලකිය යුතු වන්නේ ධනාත්මක ලෙසිනි. ඒ ආධාර, ප‍්‍රදාන හෝ වෙළෙඳ සහන ලබා ගැනීමට අපට අවශ්‍ය නම්, ඒ මානව අයිතිවාසිකම් අවශ්‍යතා පිළි ගැනීමට අපට සිදු වෙයි. එය යහපත් කාරණයකි. එහි තේරුම, අප මානව අයිතිවාසිකම් රකින අතරේ ඒ ආර්ථික ප‍්‍රතිලාභ ද ලබා ගන්නා බව ය. එක පැත්තකින් ආර්ථික සහන ලැබෙන අතරේ, රටේ මිනිසුන්ගේ මානව අයිතිවාසිකම් තත්ත්වය දියුණු වීම වරදක් ද?

එහෙත්, අවාසනාවකට ජනාධිපති සිරිසේන දකින්නේ මරණ දණ්ඩනයට එරෙහිව යුරෝපා සංගමයේ අවධාරණය ‘තර්ජනයක්’ ලෙස ය. යුරෝපා සංගමයත් එපා. ජීඑස්පී ප්ලසුත් උඹලා ම තියා ගනිල්ලා යැයි සිරිසේන මහතා හෙටානිද්දා කිවහොත් අප පුදුම නොවිය යුත්තේ ජනාධිපතිවරයා සාමාන්‍යයෙන් එවැනි පටු ආකාරයෙන් සිතන මතන බව පැහැදිලි ව පෙනෙන නිසා ය.

එහෙත් ප‍්‍රශ්නය එය නොවේ. මේ එක පුද්ගලයකුගේ සිතීමේ දුප්පත්කමත්, ලෝකය ගැන දැනුම් තේරුම් නැතිවීමේ අභාග්‍යයත් නිසා රටක් සමාජයක් හැටියට ම අපට මුහුණ දෙන්නට සිදු වන අවදානම හා අලාභය යි. තව මාස කිහිපයකින් ජනාධිපති ධුරය අත් හරින්නට සිදු වන සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා ඊට පසු මහජන අවකාශයෙන් ගිලිහී යෑම ස්ථිර ය. එහෙත්, ලංකාවේ මිනිසුන්ට ගෞරවනීය රටක් තවදුරටත් අවශ්‍ය ය. ඒ රට මානව අයිතිවාසිකම් ද රකින අතරේ, ආර්ථික ප‍්‍රතිලාභ ද ලබන අතරේ, සාපේක්‍ෂ ස්වෛරීභාවයක් ද භුක්ති විඳිනු දකින්නට අපි කැමැත්තෙමු.

එක් පුද්ගලයකුට කෙටි කලක් තුළ මුළු රටක් විනාශ කරන්නට ඉඩ නොතැබිය යුත්තේ එහෙයිනි.x

මරණ දඬුවම: අධිකරණමය ඝාතන සඳහා අවසර පත‍්‍රය

0

පසුගිය වසරේ ඔක්තෝබර් 02 වන දා ඉරානය විසින් සෙයිනබ් සෙකාන්වාද් නමැති 24 හැවිරිදි කාන්තාවක මරණ දඬුවමට පැමිණෙව්වේ ඇය සිය ළමා කාලයේ කළැයි කියා චෝදනා එල්ල වූ වරදක් සම්බන්ධයෙනි. ජාත්‍යන්තර නීතිය යටතේ ඇය මරණ දඬුවමෙන් නිදහස් කළ යුතුව තිබිණි. ඇය අනෙකුත් බොහෝ ළමා මනාලියන් මෙන්ම ස්ත‍්‍රී-පුරුෂ සමාජභාවය පදනම් කර ගත් ප‍්‍රචණ්ඩත්වයෙන් දිවි බේරාගත් අයෙක් විය. දුප්පත් සහ ගතානුගතික පවුලක උපන් ඇය වයස අවුරුදු 15දී විවාහ කර දී තිබුණේ හිංසාකාරී සහ ප‍්‍රචණ්ඩකාරී පිරිමියෙකුට ය. තමා නැවත නැවතත් ¥ෂණයට ලක්කළ තම සැමියාගෙන් සහ මස්සිනාගෙන් තමා ආරක්ෂා කර දෙන ලෙස දෙමාපියන් සහ බලධාරීන්ගෙන් ඇය අයැද සිටි නමුත් ඒවාට ඇහුම්කන්දීමක් සිදුනොවීය. වයස අවුරුදු 17දී ඇය ඇගේ සැමියා මරණයට පත්කොට තිබුණ අතර පොලිසියේ දරුණු වධහිංසා හමුවේ සෙයිනබ් තමා එම අපරාධය කළ බවට පාපොච්චාරණය කළාය. අවසානයේ ඇය වෙනුවෙන් නීතීඥවරියක පත්කළ පසු නඩු විභාගයේදී තමා පෙර කළ පාපොච්චාරණය ඉල්ලා අස්කරගත්ත ද, ඒ වනවිට ඇය ඉතා ප‍්‍රමාද විය: ඇයට මරණ දඬුවම නියම කෙරිණ.


ඇලිස් නුන්ගු තම හිංසාකාරී සැමියාගේ බීමත් ප‍්‍රහාරවලින් තමා සහ තම මහලූ මව බේරාගැනීමට උත්සාහ කරන අතරතුර ඔහු මරණයට පත්කිරීම නිසා මරණ දඬුවමට නියම කෙරුණ මලාවියානු කාන්තාවකි. ඇයට මරණ දඬුවම නියම වීමට පෙර වසර ගණනාවක් තිස්සේ ඇය දරා ගත් අධික හිංසාවන් ගැන අවධානය යොමු කළ අධිකරණය අවසානයේ 2015 දී ඇය වහාම නිදහස් කරන්නට නියෝග කරන ලදි. එච්අයිවී ආසාදිතව, අනුකම්පා විරහිත ජීවන තත්ත්වයන් යටතේ සහ ආහාර හිඟකමින් පීඩා විඳිමින් ඇයට මරණ දඬුවමට කැප ලැයිස්තුවේ වසර 12ක් පුරා කල්මරන්නට සිදුව තිබිණි.

නිදහස් වීමෙන් සති කිහිපයකට පසුව තම මව සමීපයේ දී ඇලිස් මියගියා ය.
ශ‍්‍රී ලංකාවේ මරණ දඬුවමට නියම කෙරුණ ලැයිස්තුවේ කාන්තාවන් සිටිය ද එසේ මරණ දඬුවමට මුහුණදෙන ඔවුන්ගේ ස්ත‍්‍රී පුරුෂ සමාජභාවය මත පදනම් වූ විවිධ මාන ගැන එතරම් තොරතුරු සොයාගැනීමට නොහැක. නමුත් අන්තර්ජාතික පර්යේෂණ පෙන්නුම් කරන ආකාරයට මරණ දඬුවමට ලක් කෙරෙන කාන්තාවන් ස්ත‍්‍රී පුරුෂ සමාජභාවය පිළිබඳ අගතිගාමී අදහස්වල බහුවිධ ආකාරයේ ගොදුරු බවට පත්වේ. ස්ත‍්‍රී පුරුෂ සමාජභාවය මත පදනම් වූ සමාජ සම්මතයන් කඩ කරන බවට පෙනී යන කාන්තාවන් වැඩි වශයෙන් මරණ දඬුවම ලැබීමට ඉඩ ඇති අතර, මිනීමැරීමේ අපරාධය සිදුකිරීම නිසා මරණ දඬුවමට නියම කෙරෙන බොහොමයක් කාන්තාවන් නිතරම පාහේ ස්ත‍්‍රී පුරුෂ සමාජභාවය මත පදනම් වූ ප‍්‍රචණ්ඩත්වය යන සන්දර්භය තුළ තම පවුලේ සාමාජිකයන් මරා දැමීම සම්බන්ධව දඬුවම් ලැබූවන්ය.

උදාහරණයක් ලෙස ජෝර්දානයේ මරණ දඬුවම හිමි කාන්තාවන් 16ක් අතුරෙන් එක්කෙනෙකු හැර අන් සියල්ලන්ම වරදකාරියන් කෙරුණේ හිංසාව පිණිස විභවයක් නිර්මාණය කරන සාම්ප‍්‍රදායික බලයක් දරාසිටින සැමියෙකු, පියෙකු හෝ නැන්දම්මා කෙනෙකු වැනි පවුලේ සමීප සාමාජිකයෙකු මරාදැමීම නිසා ය.


පසුගිය ජුනි 14 වෙනිදා ඇමෙරිකා එක්සත් ජනපදයේ චාල්ස් රේ ෆින්ච් නමැත්තා සියලූ චෝදනාවලින් නිදොස් කොට නිදහස් කෙරුණේ මරණ දඬුවම නියම කර වසර 43කට අනතුරුව ය. මේ වසරේම පෙර අවස්ථාවක, ඇමෙරිකා එක්සත් ජනපදයේ ක්ලිෆර්ඞ් විලියම්ස් නමැත්තා එසේ චෝදනාවලින් නිදහස් කෙරුණේ වසර 42කට පසුව ය. 1973 වසරේ පටන් පුද්ගලයන් 10 දෙනෙකු නිදොස් කොට නිදහස් කිරීම සඳහා වසර 30කට වඩා බැගින් කල් ගතව ඇත. ඔවුන් සියල්ලන්ම කළු ජාතිකයෝ වූහ. එරට වසර 36ක් පුරා වාර්ෂිකව නිදොස් කොට නිදහස්වීම් ලැබූ පුද්ගලයන්ගේ සාමාන්‍ය අගය 4කට වැඩි අගයක පවතිද්දී එසේ නිදහස් වූ ලැයිස්තුවේ පිළිවෙළින් 165වෙනි සහ 166වෙනි පුද්ගලයන් වූවේ විලියම්ස් සහ ෆින්ච් ය. 2019 ජුනි 20 වන දින එම නිදහස් වීම සිදු වූයේ එරට 1500 වන පුද්ගලයා මරණ දඬුවම යටතේ මරා දැමීම සිදුවීමට ඉතා ආසන්නයේය.

අධිකරණමය ඝාතන සඳහා
ශ‍්‍රී ලංකාවේ නව අවසරය


අවසන් වරට ශ‍්‍රී ලංකාවේ මරණ දඬුවම ක‍්‍රියාත්මක කිරීම 1976 දී සිදු වී ඇති අතර එදා පටන් මරණ දඬුවම යොදාගැනීම සඳහා තාවකාලික තහනමක් පැවත ඇත. අප නීතියේ මරණ දඬුවම සඳහා ප‍්‍රතිපාදන පැවතීම සහ අධිකරණය විසින් එසේ මරණ දඬුවම සඳහා නියම කිරීම් නිතිපතා සිදුවුවද 1976න් පසු සිටි ජනාධිපතිවරු මරණ දඬුවම සඳහා අවශ්‍ය වරෙන්තුව අත්සන් නොකළහ.


වධහිංසාවට ගොදුරුවූවන් වෙනුවෙන් සහයෝගය දක්වන අන්තර්ජාතික දිනය යෙදුණු පසු ගිය ජුනි 26 වෙනිදා මාධ්‍ය ප‍්‍රකාශ කළේ ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන වසර 43ක් පුරා ශ‍්‍රී ලංකාවේ පෙර ජනාධිපතිවරුන් පවත්වාගෙන ආ තාවකාලික තහනම ඉවත්කරමින් ක‍්‍රෑර, අමානුෂික සහ අවමන් සහගත දඬුවමක් වන මරණ දඬුවම නැවත ගෙන ඒමට කටයුතු කරන බවයි. පසුගිය වසර කිහිපය පුරා අධිකරණයෙන් බලාත්මක නොකෙරුණු ඝාතන සම්බන්ධව අපකීර්තියට පත් ශ‍්‍රී ලංකාව දැන් සිටින්නේ අධිකරණය විසින් බලාත්මක කරන ඝාතන සම්බන්ධයෙන් අපකීර්තියට පත්වීමට ඉතා ආසන්නයේය.


මරණ වරෙන්තුව සඳහා අත්සන් කෙරුණ පුද්ගලයන් 4 දෙනා කවුරුන්දැයි තවමත් නිවේදනය කොට නැත. මේ වසරේ ආරම්භයේදී මරණ දඬුවමට නියම වුණ ලැයිස්තුවේ නම් 1299ක් විය. ඔවුන් සියලූදෙනාත්, ඔවුන්ගේ පවුල්වල සාමාජික සාමාජිකාවනුත් ඔවුන් හෝ ඔවුන්ගේ ආදරණීයයන් එම පළමු නම් 4ට අයත්දැ’යි සහ ඔවුන්ගේ වාරය කොයි මොහොතේ පැමිණේදැයි බලවත් වේදනාවෙන් සහ කම්පනයෙන් සිටිනවා විය යුතුය. බන්ධනාගාර නිලධාරීන් උපුටා දක්වමින් මාධ්‍ය විසින් කියා සිටියේ මරණ දඬුවමට නියමව ඇති පුද්ගලයන් ආතතියට පත්ව, ආහාර නොගනිමින් සහ ක්ලාන්ත ගතියෙන් පෙළෙමින් කල් ගතකරන බවයි.


මරණ දඬුවම යනු නැවත හැරවිය නොහැකි වර්ගයේ දඬුවමකි. එසේ දඬුවම පැමිණවීමෙන් අනතුරුව මතුවෙන නව සාක්ෂි සලකා බැලීමට අවකාශයක් එය විසින් ලබා නොදෙන නිසාය. උදාහරණයක් ලෙස, නව තාක්ෂණය තුළින් සාක්ෂි විමසා බැලූ කල, යමෙකු වැරැුදි විනිශ්චයක් හරහා අයුතු ලෙස වැරදිකරුවෙකු කර ඇතැයි පෙනී යා හැක. එසේ අයුතු ලෙස වරදකරුවෙකු වූ බව නව සාක්ෂි මගින් සනාථ වී දශක කිහිපයකට පසුව මරණ දඬුවමෙන් නිදහස් වුණ මිනිසුන් පිළිබඳව සිද්ධි ගණනාවක් ලොව පුරා වාර්තා වී ඇත. ශ‍්‍රී ලංකා මානව හිමිකම් කොමිසම පෙන්වා දෙන ආකාරයට ඇමෙරිකා එක්සත් ජනපදය,

කැනඩාව සහ එක්සත් රාජධානිය යන රටවල අයුතු ලෙස වරදකරුවන් කෙරුණ පුද්ගලයන් පසු අවස්ථාවලදී මරණ දඬුවමෙන් නිදහස්ව ඇත. කොමිසමට අනුව, ඇමෙරිකා එක්සත් ජනපදයේ නඩුවක දී, අපරාධ කිහිපයකට වරදකරු කෙරුණ පුද්ගලයෙකු වසර 23කට පසු නිදහස් වී ඇත්තේ, පසු කලකදී අදාළ විමර්ශන නිලධාරියා සහ විනිසුරුවරයා තම දඬුවම් පැමිණවීම යුක්තිය නිසියාකාරව ඉටු නොවීමක් ලෙස ප‍්‍රකාශ කිරීමෙන් අනතුරුවය.


ශ‍්‍රී ලංකාවේ නීති පද්ධතිය තුළ නඩු පැවරීමේදී නිර්දෝෂී පුද්ගලයන් වරදකරුවන් කෙරෙන ආකාරයෙන් සිදු වන විෂමාචාර ද මානව හිමිකම් කොමිසම විසින් නිරීක්ෂණය කර ඇත. නඩු පැවරීමේදී සහ අභියාචනයේ දී දුප්පත් සහ පීඩිත මිනිසුන්ට පහසුවෙන් ළඟා කරගත නොහැකි, ගුණාත්මක බවින් යුතු නීති ආධාර හිඟකම ඇතුළත්ව අපරාධ යුක්ති පද්ධතියේ ඇති බරපතළ ඌනතා විශේෂ කොටගෙන, අන් සියලූ ස්ථානවල දී මෙන්ම ශ‍්‍රී ලංකාවේ ද අයථා දඬුවම් පැමිණවීම් සිදුවිය හැක. ඒ නිසාවෙන් අයථා දඬුවම් පැමිණවීම්වලට මුහුණදීමට වඩාත් ඉඩ ඇත්තේ දුප්පතුන් ය.


මත්ද්‍රව්‍ය ආශ‍්‍රිත අපරාධ ඇතුළුව අපරාධ වැළැක්වීම සම්බන්ධයෙන් ගන්නා වැඩදායී පියවර වෙත සහයෝගය ලබාදෙමින්ම, මරණ දඬුවමට විරුද්ධ වීමට හැකියාව පවතී. සිවිල් හා දේශපාලන අයිතීන් සහ ආර්ථිකමය, සමාජීය හා සංස්කෘතික අයිතීන් යන දෙකම සියලූම දෙනා වෙනුවෙන් සහතික කරමින් අපරාධ වැළැක්වීම පිණිස ක‍්‍රියා කිරීම තීරණාත්මක ය. යම් බන්ධනාගාර රැුඳවියන් බන්ධනාගාරගතව සිටියදී මත්ද්‍රව්‍ය ආශ‍්‍රිත වැරදි කරන්නේ නම්, බන්ධනාගාර තුළ මත්ද්‍රව්‍යවලට අවසර දෙන බන්ධනාගාර නිලධාරීන් වගකිවයුත්තන් කරමින් බන්ධනාගාර තුළ ආරක්ෂාව තර කළ යුත්තේ නව තාක්ෂණයේ භාවිතය ද එක්කරගනිමිනි.

අන්තර්ජාතික බැඳීම් සහ ප‍්‍රවණතා


මරණ දඬුවම සඳහා තාවකාලික තහනමක් ඉල්ලා සිටි එක්සත් ජාතීන්ගේ මහා මණ්ඩල යෝජනාවට එතෙක් මෙතෙක් අනුමැතිය පළ කළ වැඩිම රටවල් ගණන වූ රටවල් 121 අතරට පසුගිය දෙසැම්බර් මාසයේ ශ‍්‍රී ලංකාවද අයත් විය. මෙහි දී මරණ දඬුවම ඇති නිසා අපරාධ වැළකෙන බවට ඇති අදහස සම්බන්ධයෙන් ඔප්පු කළ හැකි සාක්ෂි නොමැති බව ද, මරණ දඬුවම බලාත්මක කිරීමේදී සිදු විය හැකි මොනයම් හෝ යුක්තිය නිසි ලෙස ඉටු නොවීමේ අත්වැරදීමක් ආපසු හැරවිය නොහැකි හා ප‍්‍රතිකර්ම නොමැති එකක් ලෙස ද හඳුනා ගන්නා ලදි. මරණ දඬුවම තහනම් කළ රටවල් දිරිමත් කෙරෙන සහ මරණ දඬුවමේ අඛණ්ඩව යෙදීම පිළිබඳව මහත් සැලකිල්ලක් දක්වන ගෝලීය ප‍්‍රකාශනයකට ද ශ‍්‍රී ලංකාව එක් විය.


මත්ද්‍රව්‍ය ආශ‍්‍රිත වැරදි සම්බන්ධයෙන් ලබා දෙන මරණ දඬුවම ජාත්‍යන්තර නීතිය යටතේ අනීතික ඝාතන ගණයෙහි ලා සැලකේ. එසේම එය ශ‍්‍රී ලංකාව ද පාර්ශ්වයක් වන සිවිල් හා දේශපාලන අයිතීන් සඳහා වන අන්තර්ජාතික ප‍්‍රඥප්තියේ 6 වන ව්‍යවස්ථාව මේ හරහා උල්ලංඝනය කරයි.


ඇම්නෙස්ටි ඉන්ටනැෂනල් සංවිධානයට අනුව අධිකරණය බලාත්මක කරන මරණයට පත් කිරීම් සිදු කරන සේම, මරණ දඬුවම නියම කිරීම සිදුකරන රටවල් ගණනෙහි දක්නට ඇත්තේ අඩුවීමකි. එම සංවිධානය පවසන්නේ රටවල් 20 කින් ලබාගත් දත්ත අනුව 2017 වසරේ 993ක්ව පැවති එවන් මරණයට පත්කිරීම්, 2018 වසරේ 690ක් ලෙස වාර්තා වී තිබුණි. එය 2017ට සාපේක්ෂව 31%ක අඩු වීමක් වන අතර, පසුගිය දශකයේ ඇම්නෙස්ටි සංවිධානය වාර්තා කර තිබූ අඩුම අගය ද වේ. ඇම්නෙස්ටි සංවිධානය 2017 වසරේ රටවල් 54කින් ලබාගත් දත්ත අනුව, මරණ දණ්ඩනයට නියම කිරීම් 2591ක් වාර්තා වී තිබූ අතර, එම සංඛ්‍යාවේ අඩුවීමක් පෙන්වමින් 2018 වසරේ අවම වශයෙන් එවන් නියම කිරීම් 2531ක් වාර්තා කර තිබුණි. වසර 2018හි අවසානය වන විට ලොව පුරා මිනිසුන් 19,336ක පිරිසක් මරණ දඬුවමට නියමව ඇති බවට දැනගන්නට ලැබිණ. රටවල් 170කට අධික ගණනක් මරණ දඬුවම අහෝසි කර හෝ නීතියෙන් හෝ භාවිතාවෙන් තාවකාලික තහනම් කිරීම් හඳුන්වාදෙමින් මරණ දඬුවම නැවැත්වීමට හිතකර තත්ත්වයක් ඇති කිරීමට ක‍්‍රියා කර ඇත. රටවල් 40කට අඩු ගණනක් මරණ දඬුවම ලබාදීමේ භාවිතාව දිගටම පවත්වා ගෙන යාම සිදුකරයි. එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයට අනුව 2019 මැයි 23 වන දා වන විට සිවිල් සහ දේශපාලන අයිතීන් පිළිබඳ අන්තර්ජාතික ප‍්‍රඥප්තියේ, මරණ දඬුවම අහෝසි කිරීම පිණිස වන 2වන වෛකල්පිත ප්‍රොටොකෝලය රටවල් 87ක් විසින් ස්ථිර කර ඇත.


කතෝලිකයෙකු ලෙස මා විශ්වාස කරන මූලික දේශනයක් වන්නේ ‘ඔබ (කිසිවෙකුත්* නොමැරිය යුතුය’ යන්නයි. මරණ දඬුවම යනු ‘කවර ආකාරයකින් සිදු කළ ද මානව ගෞරවයට නින්දා කෙරෙන අවමන් සහගත පියවරක්’ ලෙසත්, ‘කිතුනු දහමට පටහැණි’ ලෙසත් සහ මනුෂ්‍ය ජීවිතය පූජනීය බවටත්, සෘජු සහ නොවෙනස් ප‍්‍රතිපත්තිමය ස්ථාවරයක් ෆ‍්‍රැන්සිස් පාප්තුමා විසින් ගනු ලැබ ඇත. කෙසේ වෙතත් පසුගිය වසරේ ජූලි මාසයේ කොළඹ දී සිදු කළ ප‍්‍රකාශයක අගරදගුරු අතිඋතුම් මැල්කම් රංජිත් හිමිපාණන් කියා සිටියේ ඇතැම් අවස්ථාවල දී මරණ දඬුවම ක‍්‍රියාවට නැංවීම සම්බන්ධයෙන් තමාගේ සහාය හිමිවෙන බවයි. ඔහු ප‍්‍රකාශ කළේ බිහිසුණු අපරාධ සිදුකරන්නන්ට ඔවුන්ගේ ජීවත් වීමේ අයිතිය අහිමි කළ යුතු බව සහ අධිකරණයෙන් ලබාදෙන ඕනෑම දඬුවමක් බලාත්මක කළ යුතු බව ය. කාදිනල්තුමාගේ ප‍්‍රකාශයෙන් සති දෙකකටත් අඩු කාලයක දී අගෝස්තු 1 වෙනිදා බිෂොප්වරුන් වෙත ලිපියක් නිකුත් කළ වතිකානුව කියා සිටියේ අහිංසක මිනිසුන්ගේ ජීවිත ආරක්ෂා කිරීමට වුව ද මරණ දඬුවම යොදා ගැනීම අනුමත නොකළ යුතු සහ අනවශ්‍ය දෙයක් ලෙසය. 2018 අගෝස්තු 9 වෙනිදා ශ‍්‍රී ලංකාවේ බිෂොප්වරුන්ගේ සම්මේලනය මේ අනුව යමින් වතිකානුවේ ලිපිය පුළුල් ලෙස උපුටා දක්වමින් සහ ස්වකීය ප‍්‍රකාශයක්ද නිකුත් කරමින් පහදා සිටියේ ඔවුන් නිසැකවම මරණ දඬුවමට එරෙහි බවය. කාදිනල් රංජිත් හිමිපාණන් ද තම පෙර ස්ථාවරය වෙනස් කරමින් මෙම ප‍්‍රකාශයට එකඟතාව පළ කර තිබිණි.


මරණීය දඬුවම – නැතහොත් අධිකරණය විසින් බලාත්මක කරන ඝාතන, ජීවිතයේ පූජනීය බව පවත්වා ගැනෙන ආගමික හා ආධ්‍යාත්මික අගයන්ට ද, ශ‍්‍රී ලංකාවේ අන්තර්ජාතික බැඳියාවන්වලට ද පටහැනි ය. අප එයට විරුද්ධ විය යුතු වන්නේ සිවිල් හා දේශපාලන අයිතීන් පිළිබඳ අන්තර්ජාතික ප‍්‍රඥප්තියට අනුකූලව මරණ දඬුවම අහෝසි කිරීම ඉල්ලා සිටින 2 වන වෛකල්පිත ප්‍රොටොකෝලයට එකඟ වෙමින් දීර්ඝකාලීනව බලපැවැත්වෙන පරිදි මරණ දඬුවම අහෝසි කිරීමටත්, කෙටිකාලීනව බලපැවැත්වෙන තාවකාලික තහනම එලෙසින්ම පවත්වාගැනීමටත් අවධාරණයෙන් ඉල්ලා සිටිමිනි.x

අන්තර්ජාතික බැඳීම් සහ ප‍්‍රවණතා
මරණ දඬුවම සඳහා තාවකාලික තහනමක් ඉල්ලා සිටි එක්සත් ජාතීන්ගේ මහා මණ්ඩල යෝජනාවට එතෙක් මෙතෙක් අනුමැතිය පළ කළ වැඩිම රටවල් ගණන වූ රටවල් 121 අතරට පසුගිය දෙසැම්බර් මාසයේ ශ‍්‍රී ලංකාවද අයත් විය. මෙහි දී මරණ දඬුවම ඇති නිසා අපරාධ වැළකෙන බවට ඇති අදහස සම්බන්ධයෙන් ඔප්පු කළ හැකි සාක්ෂි නොමැති බව ද, මරණ දඬුවම බලාත්මක කිරීමේදී සිදු විය හැකි මොනයම් හෝ යුක්තිය නිසි ලෙස ඉටු නොවීමේ අත්වැරදීමක් ආපසු හැරවිය නොහැකි හා ප‍්‍රතිකර්ම නොමැති එකක් ලෙස ද හඳුනා ගන්නා ලදි. මරණ දඬුවම තහනම් කළ රටවල් දිරිමත් කෙරෙන සහ මරණ දඬුවමේ අඛණ්ඩව යෙදීම පිළිබඳව මහත් සැලකිල්ලක් දක්වන ගෝලීය ප‍්‍රකාශනයකට ද ශ‍්‍රී ලංකාව එක් විය.


මත්ද්‍රව්‍ය ආශ‍්‍රිත වැරදි සම්බන්ධයෙන් ලබා දෙන මරණ දඬුවම ජාත්‍යන්තර නීතිය යටතේ අනීතික ඝාතන ගණයෙහි ලා සැලකේ. එසේම එය ශ‍්‍රී ලංකාව ද පාර්ශ්වයක් වන සිවිල් හා දේශපාලන අයිතීන් සඳහා වන අන්තර්ජාතික ප‍්‍රඥප්තියේ 6 වන ව්‍යවස්ථාව මේ හරහා උල්ලංඝනය කරයි.
ඇම්නෙස්ටි ඉන්ටනැෂනල් සංවිධානයට අනුව අධිකරණය බලාත්මක කරන මරණයට පත් කිරීම් සිදු කරන සේම, මරණ දඬුවම නියම කිරීම සිදුකරන රටවල් ගණනෙහි දක්නට ඇත්තේ අඩුවීමකි. එම සංවිධානය පවසන්නේ රටවල් 20 කින් ලබාගත් දත්ත අනුව 2017 වසරේ 993ක්ව පැවති එවන් මරණයට පත්කිරීම්, 2018 වසරේ 690ක් ලෙස වාර්තා වී තිබුණි. එය 2017ට සාපේක්ෂව 31%ක අඩු වීමක් වන අතර, පසුගිය දශකයේ ඇම්නෙස්ටි සංවිධානය වාර්තා කර තිබූ අඩුම අගය ද වේ. ඇම්නෙස්ටි සංවිධානය 2017 වසරේ රටවල් 54කින් ලබාගත් දත්ත අනුව, මරණ දණ්ඩනයට නියම කිරීම් 2591ක් වාර්තා වී තිබූ අතර, එම සංඛ්‍යාවේ අඩුවීමක් පෙන්වමින් 2018 වසරේ අවම වශයෙන් එවන් නියම කිරීම් 2531ක් වාර්තා කර තිබුණි. වසර 2018හි අවසානය වන විට ලොව පුරා මිනිසුන් 19,336ක පිරිසක් මරණ දඬුවමට නියමව ඇති බවට දැනගන්නට ලැබිණ. රටවල් 170කට අධික ගණනක් මරණ දඬුවම අහෝසි කර හෝ නීතියෙන් හෝ භාවිතාවෙන් තාවකාලික තහනම් කිරීම් හඳුන්වාදෙමින් මරණ දඬුවම නැවැත්වීමට හිතකර තත්ත්වයක් ඇති කිරීමට ක‍්‍රියා කර ඇත. රටවල් 40කට අඩු ගණනක් මරණ දඬුවම ලබාදීමේ භාවිතාව දිගටම පවත්වා ගෙන යාම සිදුකරයි. එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයට අනුව 2019 මැයි 23 වන දා වන විට සිවිල් සහ දේශපාලන අයිතීන් පිළිබඳ අන්තර්ජාතික ප‍්‍රඥප්තියේ, මරණ දඬුවම අහෝසි කිරීම පිණිස වන 2වන වෛකල්පිත ප්‍රොටොකෝලය රටවල් 87ක් විසින් ස්ථිර කර ඇත.
කතෝලිකයෙකු ලෙස මා විශ්වාස කරන මූලික දේශනයක් වන්නේ ‘ඔබ (කිසිවෙකුත්* නොමැරිය යුතුය’ යන්නයි. මරණ දඬුවම යනු ‘කවර ආකාරයකින් සිදු කළ ද මානව ගෞරවයට නින්දා කෙරෙන අවමන් සහගත පියවරක්’ ලෙසත්, ‘කිතුනු දහමට පටහැණි’ ලෙසත් සහ මනුෂ්‍ය ජීවිතය පූජනීය බවටත්, සෘජු සහ නොවෙනස් ප‍්‍රතිපත්තිමය ස්ථාවරයක් ෆ‍්‍රැන්සිස් පාප්තුමා විසින් ගනු ලැබ ඇත. කෙසේ වෙතත් පසුගිය වසරේ ජූලි මාසයේ කොළඹ දී සිදු කළ ප‍්‍රකාශයක අගරදගුරු අතිඋතුම් මැල්කම් රංජිත් හිමිපාණන් කියා සිටියේ ඇතැම් අවස්ථාවල දී මරණ දඬුවම ක‍්‍රියාවට නැංවීම සම්බන්ධයෙන් තමාගේ සහාය හිමිවෙන බවයි. ඔහු ප‍්‍රකාශ කළේ බිහිසුණු අපරාධ සිදුකරන්නන්ට ඔවුන්ගේ ජීවත් වීමේ අයිතිය අහිමි කළ යුතු බව සහ අධිකරණයෙන් ලබාදෙන ඕනෑම දඬුවමක් බලාත්මක කළ යුතු බව ය. කාදිනල්තුමාගේ ප‍්‍රකාශයෙන් සති දෙකකටත් අඩු කාලයක දී අගෝස්තු 1 වෙනිදා බිෂොප්වරුන් වෙත ලිපියක් නිකුත් කළ වතිකානුව කියා සිටියේ අහිංසක මිනිසුන්ගේ ජීවිත ආරක්ෂා කිරීමට වුව ද මරණ දඬුවම යොදා ගැනීම අනුමත නොකළ යුතු සහ අනවශ්‍ය දෙයක් ලෙසය. 2018 අගෝස්තු 9 වෙනිදා ශ‍්‍රී ලංකාවේ බිෂොප්වරුන්ගේ සම්මේලනය මේ අනුව යමින් වතිකානුවේ ලිපිය පුළුල් ලෙස උපුටා දක්වමින් සහ ස්වකීය ප‍්‍රකාශයක්ද නිකුත් කරමින් පහදා සිටියේ ඔවුන් නිසැකවම මරණ දඬුවමට එරෙහි බවය. කාදිනල් රංජිත් හිමිපාණන් ද තම පෙර ස්ථාවරය වෙනස් කරමින් මෙම ප‍්‍රකාශයට එකඟතාව පළ කර තිබිණි.


මරණීය දඬුවම – නැතහොත් අධිකරණය විසින් බලාත්මක කරන ඝාතන, ජීවිතයේ පූජනීය බව පවත්වා ගැනෙන ආගමික හා ආධ්‍යාත්මික අගයන්ට ද, ශ‍්‍රී ලංකාවේ අන්තර්ජාතික බැඳියාවන්වලට ද පටහැනි ය. අප එයට විරුද්ධ විය යුතු වන්නේ සිවිල් හා දේශපාලන අයිතීන් පිළිබඳ අන්තර්ජාතික ප‍්‍රඥප්තියට අනුකූලව මරණ දඬුවම අහෝසි කිරීම ඉල්ලා සිටින 2 වන වෛකල්පිත ප්‍රොටොකෝලයට එකඟ වෙමින් දීර්ඝකාලීනව බලපැවැත්වෙන පරිදි මරණ දඬුවම අහෝසි කිරීමටත්, කෙටිකාලීනව බලපැවැත්වෙන තාවකාලික තහනම එලෙසින්ම පවත්වාගැනීමටත් අවධාරණයෙන් ඉල්ලා සිටිමිනි.x


x රුකී ප‍්‍රනාන්දු

ගෝඨාභය රාජපක්ෂට ඇමෙරිකාවේදී එල්ලවූ චෝදනා

  • යකඩ පොල්ලක් ගුද මාර්ගයේ යවලා
  • පැට්‍රෝල් මලූවල ඔළුව ඔබා හුස්ම හිර කරලා
  • යකඩ පොලූ ගිනියම් කර පහරදීලා
  • ගැබ්ගැනීම වළක්වන්නට උපත් පාලන එන්නත් දීලා

‘2015 සිට 2015 දක්වා ඇමෙරිකානු පුරවැසියෙකුගේ නායකත්වයෙන් ලේ වැකුණු වාර්ගික හිංසනය හා දේශපාලන පීඩනය මුල් කරගත් ව්‍යාපෘතියක් ශ‍්‍රී ලංකාවේ ක‍්‍රියාත්මක විය. එම ඇමෙරිකානු පුරවැසියා ගෝඨාභය රාජපක්ෂ නම් වේ. ඔහුගේ සහෝදරයා වන මහින්ද රාජපක්ෂ 2005දී ශ‍්‍රී ලංකාවේ ජනාධිපති බවට පත්වීමෙන් පසුව ශ‍්‍රී ලංකාවේ ආරක්ෂක ලේකම් බවට ගෝඨාභය පත්විය. ඇමෙරිකාවේ ලොයොලා නීති විද්‍යාලයේ තොරතුරු තාක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ සිය රැුකියාව අත්හැර ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ශ‍්‍රී ලංකාවේ ආරක්ෂක අංශවලට නියෝග දෙන්නා බවට පත්විය. එම ආරක්ෂක අංශ දේශපාලන පසමිතුරන් මත මුදාහැරියේය.’

මෙසේ සඳහන්ව ඇත්තේ ශ‍්‍රී ලංකාවේ ජනාධිපතිවරණ අපේක්ෂකත්වය බලාපොරොත්තුවෙන් සිටින, ගෝඨාභය නන්දසේන රාජපක්ෂට ඇමෙරිකාවේ කැලිෆෝනියා මධ්‍යම දිස්ත‍්‍රික් උසාවියට පැමිණිලි කරමින් පවරා තිබුණු නඩුවක හැඳින්වීමෙහිය. ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් වශයෙන් කටයුතු කරන කාලයේදී වදහිංසාවට ලක් වූ වින්දිතයන් පිරිසක් එසේ සිවිල් නඩු පවරා තිබුණි.

ගෝඨාභය රාජපක්ෂට එරෙහිව අපේ‍්‍රල් 5 වැනිදා මුලින්ම නඩු පවරා තිබුණේ රෝයි සමාදානම් නමැති ශ‍්‍රී ලංකාවෙන් විතැන් වූ කැනේඩියානු ජාතිකයෙකි. ඔහු ශ‍්‍රී ලංකාවට පැමිණි මොහොතක වධහිංසාවට ලක් කළේයැයි චෝදනා කරමින් මුල් නඩුව ගොනු කර තිබුණි. පසුව ඒ පැමිණිල්ල සංශෝධනය කරමින්, තවත් වින්දිතයන් 10 දෙනෙකුගේ නම් එකතු කර තිබුණේ 2019 ජුනි 26 වැනිදාය. අප මේ සටහනෙහි වාර්තා කරන්නේ කරන්නේ ඉහත කී නඩුවේදී පැමිණිලිකරුවන් ඉදිරිපත් කර ඇති චෝදනාය. මෙම නඩුව ගොනු කර ඇත්තේ වධහිංසාවට ගොදුරු වූ වින්දිතයන් ආරක්ෂා කිරීමේ පනත යටතේය. ඔවුන්ට ශ‍්‍රී ලංකාවේ ආරක්ෂක අංශවලින් මුහුණදෙන්නට සිදුවුණායැයි කියන වධබන්ධනවලට ගෝඨාභය රාජපක්ෂ වගකිව යුතු බව ඔවුන් චෝදනා කරයි.

සත්‍යය හා යුක්තිය සඳහා වන ජාත්‍යන්තර ව්‍යාපෘතිය නම් සංවිධානය (අයිටීජේපී* හවුස්ෆෙල්ඞ් නම් ජාත්‍යන්තර නීතිඥ සමාගම හරහා ඉහත කී නඩුව පවරා තිබුණි. අයිටීජේපී පවසන්නේ ඔවුන් මේ නඩු ගොනුකර ඇත්තේ වසර හයක පමණ තොරතුරු එකතු කිරීමකින් පසුව බවය. නඩුවේ පවසන අන්දමට වින්දිතයන්ට තමන්ගේ ආරක්ෂාව පිළිබඳව අවධානයක් ඇති වීමට ඉඩ ඇති බැවින් ඔවුන් නිර්නාමිකව සිටීමට තීරණය කර ඇත. එම පැමිණිලි ගොනු කළ දසදෙනා අතර කාන්තාවෝ් දෙදෙනෙක් සිටිති. දසදෙනා අතරින් දෙමළ ජාතිකයෝ අටකි. සිංහල ජාතිකයෝ දෙකකි.

වෛද්‍ය සාෆිට එල්ලවූ චෝදනාවක් මත පදනම්ව සිංහලයන් සංහාරය කර ඇතැයි තීන්දුව ලියූ ලංකාවේ සිංහල මාධ්‍ය ගෝඨාභය රාජපක්ෂට එරෙහිව ඇති චෝදනා මොනවාදැයි වාර්තා කර නැත. අප අනෙකුත් සිංහල මාධ්‍ය මෙන් ගෝඨාභය රාජපක්ෂට ඇති චෝදනා මත පදනම්ව තීන්දුව ලියන්නේ නැත. ඒ නිසා අප මෙහි පැහැදිලිව සටහන් කර තබන්නේ මෙහි ඇත්තේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂට නඩු පැවරීමකදී එල්ලකළ චෝදනා පමණක් බවය. අප මෙහි වාර්තා කරන්නේ එම චෝදනා පමණි. ඒවා ඔප්පු වීම හෝ නොවීම තවමත් සිදුවී නැත. ඒවා බැහැරකිරීමේ අයිතියක් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතාට ඇත.

එම නඩුවේ හැඳින්වීමෙහි සඳහන්ව ඇත්තේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයේ ලේකම්වරයාව සිටිමින් ශ‍්‍රී ලංකාවේ යුද හමුදාව හා පොලීසිය සිය පාලනය යටතේ තබාගත් බවයි. දෙමළ ජනතාවට එරෙහිව දැවැන්ත හිංසනයක් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ක‍්‍රියාත්මක කළ බව හැඳින්වීමෙහි සඳහන් වෙයි. අතුරුදන්වූවන් පිළිබඳවද එහි දක්වා ඇත.

ඊට අමතරව ශ‍්‍රී ලංකාවේ 1983 කළු ජුලියේ සිට දේශපාලන පසුබිම එහි සඳහන් කර ඇත. ඊට අමතරව පුද්ගලයන්ට වධදීම සඳහායැයි පාවිච්චි කළ බවට චෝදනා එල්ලවන කඳවුරු හා ස්ථානවල නම් සඳහන් කර ඇත. චෛත්‍ය පාර ත‍්‍රස්ත මර්දන ඒකකයේ රැුඳවුම් කඳවුර, අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ මූලස්ථානය හෙවත් හතරවැනි තට්ටුව, බූස්ස ත‍්‍රස්ත මර්දන ඒකක කඳවුර, ගල්කිස්ස පොලිස් ස්ථානය, දෙමටගොඩ පොලිස් ස්ථානය, පුල්මුඬේ පොලිස් ස්ථානය, වවුනියාවේ ජෝසෆ් කඳවුර යන කඳවුරුවල නම් එහි සඳහන්ය. ඊට අමතරව පුද්ගලයන් පැහැරගෙන යෑම සඳහා සුදු වෑන් පාවිච්චි කළ බවද එහි සඳහන් කර ඇති අතර පැහැරගෙන යෑම්වල රටාව ගැනත්, ඒ මත පදනම්ව ගෝඨාභය රාජපක්ෂට සුදු වෑන් ගැන චෝදනා එල්ලවෙන බවත් එහි සඳහන්ය.

යකඩ පොලූ ගිනියම් කර ඔවුන්ට පහර දී ඇති බවත්, පැට්‍රෝල් දැමූ ප්ලාස්ටික් මලූවල ඔළුව ඔබා හුස්ම හිර කර ඇති බවත්, ඒ අතරින් හය දෙනෙකුව දිගින් දිගටම ලිංගික අතවරයට පත් කර ඇති බවත් චෝදනා අතර සඳහන්ය. මෙතැන් පටන් ඉදිරිපත් කරන්නේ එම වින්දිතයන් පාවිච්චි කළ ආරූඪ නාමවලින් ඔවුන් එල්ලකර ඇති චෝදනාය. මෙම චෝදනා දීර්ඝ ලෙස විස්තර කර ඇතත්, අපි මෙහි එම චෝදනාවල සාරාංශයක් පමණක් වාර්තා කරන්නෙමු.

රෝයි සමාදානම්

චෝදනාවල සඳහන් කරන ආකාරයට රෝයි 2005දී ශ‍්‍රී ලංකාවේ යුදමය පසුබිම නිසා කැනඩාවට පලා ගිය අයෙකි. කැනඩාවේදී ඔහු විවාහ වී ඇත. පසුව ඔවුන් කොළඹ නගරයේ නිවසක් කුලියට ගෙන එහි පදිංචියට පැමිණ ඇත. බිරිඳ දරුවා බිහිකරන තෙක් ශ‍්‍රී ලංකාවේ රැුඳී සිටීමට රෝයි තීරණය කර ඇත. රෝයි සඳහන් කරන අන්දමට ඔහු කාලයක් තිස්සේ මිතුරෙකුගේ පරිගණක උපකරණ කඩයක් සඳහා ඉලෙක්ට්‍රොනික භාණ්ඩ ආනයනය කරන ව්‍යාපාරයකට සහාය දක්වා ඇත. 2007 දෙසැම්බර් මාසයේදී මිතුරා ජංගම ¥රකථන 600ක් ආනයනය කළ බවත්, ඒ උපකරණ රෝයිගේ නිවසට එවා ඇති බවත් රෝයි පවසයි. ඒ පසුදින මිතුරා එම උපකරණ බාරගනු ඇතැයි බලාපොරොත්තුවෙනි. 2007 සැප්තැම්බර් 14 වැනිදා පාන්දර ස්වයංක‍්‍රීය තුවක්කුවක් රැුගත් පුද්ගලයෙකු පැමිණ තමන් ටීඅයිඞී නිලධාරීන් ලෙස හඳුන්වමින් නිවස පරීක්ෂා කිරීමට අවසර ඉල්ලා ඇත. ඔවුන්ට ඇතුළුවී පරීක්ෂා කිරීමට රෝයි සහාය දක්වා ඇත. එහිදී රෝයි සතුව නීති විරෝධී උපකරණ ඇතැයි නිලධාරීන් කියා ඇත. රෝයි පවසන අන්දමට රුපියල් 25,000ක මුදලක් දුනහොත් රෝයි නිදහස් කරන බව එම නිලධාරීන් කියා ඇත. එසේ නොවුණොත් ත‍්‍රස්ත මර්දන ඒකකයට රැුගෙන යන බව කියා ඇත. රෝයි සතුව මුදල් නොතිබුණු බවත්, ඔහු අත්අඩංගුවට ගත් බවත් ඔහු පවසයි. දෑස් වසා, මාංචු දමා ඔහු රැුගෙන ගිය බවත්, බිරිඳ හා දරුවා නිවාස අඩස්සියේ තැබූ බවත් චෝදනා කරයි. ඉන්පසුව ඔහු ත‍්‍රස්ත මර්දන ඒකකයේ මූලස්ථානයට රැුගෙන ගිය බව පවසයි. ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ වෙනුවට එහි අතිරේක ලේකම් සුනිල් එස්. සිරිසේන අත්සන් කරන ලද රැුඳවුම් නියෝගයක් මත තමා තබාගත් බව ඔහු පවසයි. එහිදී පයිප්ප බට සහ රයිෆල් බදින් පහරදී, බිරිඳ සහ දරුවන් ¥ෂණය කොට මරා දමන ලද බවට තර්ජනය කිරීමෙන් පසු ඔහුගෙන් බලහත්කාරයෙන් පාපොච්චාරණයක් ගත් බව සදහන් කර ඇත. නීතිිඥයෙකු වෙත ඉදිරිපත් වීමට ඉඩ නොදී 2007 සිට 2008 නොවැම්බර් දක්වා ඔහු රඳවා තබාගෙන ඇත. එහිදී විවිධාකාර වධබන්ධනයන්ට පාත‍්‍ර කළ බව එම චෝදනාවෙහි සඳහන් වෙයි. ශාරීරික වශයෙන් මෙන්ම වාර්ගික අපහාස ආදිය සිදුකරමින් මානසික වශයෙන්ද තමන් පීඩාවට පත්කළ බව ඔහු පවසයි.

විද්‍යා ජයකුමාර්

ඉහත ආරූඪ නාමයෙන් පෙනී සිටින ඇය මෙසේ චෝදනා කරන්නීය. ඇය 1995 දී සිය මුල් ගම්මානයෙන් පිටව ගොස් ඇත. ඒ ඇගේ ගමට හමුදාවෙන් පහරදීමෙන් පසුවය. 1997 දී ඇයට වයස අවුරුදු 18ක්ව තිබියදී එල්ටීටීඊයට බැඳී ඇත. 2009 දී ඇය හමුදාවට බාරවී ඇත. ඉන්පසු ඇය හමුදාව භාරයේ සිට ඇති අතර ඇය පවසන අන්දමට වධබන්ධනයට ලක්ව තිබුණේ එම කාලසීමාවේදීය. ඇයට අලූත් ඇඳුමක් ඇන්දවූ සෙබලියන් සිංහල සෙබලියන් ඇය ගැටගසනු ලැබූ පසු එහි අණදෙන නිලධාරියා කුරිරු ලෙස තමා ලිංගිකව අපහරණය කළ බවට ඇය චෝදනා කරයි. පසුව වයස අවුරුදු 15-30 අතර දෙමළ කාන්තාවන් පිරිසක් සමග ඇය කාමරයක රඳවා තැබූ බවත් සේවය අවසන් කරන කඳවුරේ සොල්දාදුවන් සෑම රාත‍්‍රියකදීම පැමිණ සංසර්ගය පිණිස කාන්තාවන් තෝරා ගත් බවත් ඇය සාක්ෂි ලෙස ලබා දී ඇත. සිරකොට තබා ගත් අය තමන්ට සහ අනෙකුත් කාන්තාවන්ට ගැබ් ගැනීම වළක්වන්නට උපත් පාලන එන්නත් ලබා දුන් බවද සිය චෝදනාවෙහි ඇය පවසා ඇත. වධබන්ධනයට ලක්වූ අන්දම ඇය දීර්ඝ ලෙස එහි විස්තර කරමින් චෝදනා එල්ල කර ඇත.

රමේෂ් දේවරාජන්

රමේෂ් යන ආරූඪ නාමයෙන් පෙනී සිටින ඔහු දෙමළ මානව හිමිකම් ක‍්‍රියාධාරියෙකු ලෙස කටයුතු කළ අයෙකු බව සඳහන් කරයි. 2009දී ඔහු අත්අඩංගුවට ගෙන අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ මූලස්ථානයට රැුගෙන ගොස් ඇත. එහිදී ඔහු එල්ටීටීඊ සංවිධානයට සම්බන්ධයැයි චෝදනා කළ බව සඳහන් කරයි. ඉන්පසුව ඔහුගෙන් බලෙන් කටඋත්තරයක් ලබාගෙන ඇත. ඔහුගේ හිස භූමිතෙල් දැමූ ප්ලාස්ටික් කවරයක ගිල්වා හුස්ම හිරකොට, සිවිලිමේ කකුල් දෙකින් එල්ලා යටි පතුල්වලට පොලිස් නිලධාරීන් බැටන් පොලූවලින් පහර දුන් බව වැඩිදුරටත් සඳහන් කරයි. පසුව ඔහු බූස්ස කඳවුරට රැුගෙන ගිය බව පවසයි. එහිදීද පහරදුන් බව ඔහුගේ චෝදනාවල සඳහන්ය.

ශාන්ති පද්මනාදන්

ශාන්ති පද්මනාදන් යන ආරූඪ නාමයෙන් පෙනීසිටින ඇය සඳහන් කරන අන්දමට යුද්ධාවසානයේදී ශ‍්‍රී ලංකාවෙන් එක්සත් රාජධානියට ඇය ගොස් ඇත. එහි උසස් අධ්‍යාපනය ලබමින් සිටි බව එහි සඳහන්ය. ඇය සඳහන් කරන අන්දමට එක්සත් රාජධානියේදී ශ‍්‍රී ලංකාවේ තත්වය පිළිබඳව පැවැත්වූ උද්ඝෝෂණවලට සහභාගි වී ඇත. එයින් පසුව 2012 දී ඇය ශ‍්‍රී ලංකාවට පැමිණ ඇත්තේ පවුලේ උදවිය මුණගැසෙන්නටය. ගුවන් තොටුපලේදී ඇය ප‍්‍රශ්න කිරීමකට ලක් කර ඇත. එහිදී නිලධාරීන් ඇයට යන්නට ඉඩ දී ඇත. එහෙත් පසුව ත‍්‍රස්ත විමර්ශන ඒකකයෙන් පැමිණ අත්අඩංගුවට ගත් බව ඇය පවසන්නීය. අංක තහඩු නැති සුදු පැහැ වෑන් රියකින් තමන් රැුගෙන ගිය බව ඇය පවසයි. ගල්කිස්ස පොලිස් ස්ථානයට රැුගෙන ගොස් අත්අඩංගුවේ තබාගෙන ඇත. ඇය චෝදනා කරන්නේ එහිදී ඇය ලිංගිකව හා පහරදීමෙන් වධබන්ධනයට ලක් කළ බවයි. සිගරට්වලින් පුළුස්සා, ගිනියම් යකඩ පොල්ලකින් පහර දුන් බව ඇය සඳහන් කර ඇත.

නිමල් ජයසූරිය

සිංහල ජාතිකයෙකු වන මානව හිමිකම් ක‍්‍රියාධරයෙකු මෙම නාමයෙන් පෙනී සිටියි. ඔහු මානව හිමිකම් ක‍්‍රියාධරයෙකු ලෙස ක‍්‍රියාකළ බව පවසයි. ඔහුගේ මිතුරු දෙමළ ජාතික ක‍්‍රියාධරයෙකු 2008 මුලදී අත්අඩංගුවට ගෙන ගිය බව ඔහු සඳහන් කරයි. ඒ සම්බන්ධයෙන් කටයුතු කිරීමට ඔහු සිය මිතුරන් සමඟ ක‍්‍රියාත්මක වූ බව පවසයි. මිතුරා ත‍්‍රස්ත මර්දන ඒකකයෙන් රැුගෙන ගොස් ඇති බව දැන, ඔහු එහි ගොස් ඇත. පසුව ඔහු අත්අඩංගුවේ තබාගෙන ත‍්‍රස්ත මර්දන ඒකකයේදී දෙමළ සිරකරුවන්ට භයානක වධවේදනා සලස්වන අන්දම බලහත්කාරයෙන් බලා සිටින්නට සැලැස්වූ බව චෝදනාවේ සඳහන්ය.

සමන් පෙරේරා

එම ආරූඪ නාමයෙන් පෙනී සිටින්නේ යුද හමුදාවේ හිටපු සාමාජිකයෙකි. 2011දී ඔහු සීඅයිඞීයෙන් අත්අඩංගුවට ගෙන, පසුව ත‍්‍රස්ත මර්දන ඒකකයට ගෙනගොස් අත්අඩංගුවේ තබාගත් බව පවසයි. එල්ටීටීඊ සංවිධානයට උදව්කළ බවට චෝදනා කරමින්, තමාට කටු කම්බි සහිත යකඩ බටයක් ගුද මාර්ගයට ඇතුළු කිරීම ඇතුළු ලිංගික වදහිංසා පමුණුවා ඇති බව තම චෝදනාවේ සදහන් කර ඇත.

රමනන් සිවලිගම්

එල්ටීටීඊ සංවිධානයට ආධාර කළායැයි චෝදනා කරමින් අත්අඩංගුවට ගන්නා ලද ශිෂ්‍යයෙකු එම නමින් පෙනී සිටියි. සිය සාක්ෂියෙහි පවසන අන්දමට ඔහු සිය මිතුරෙකුට ස්පීකර් යුගලයක් මිලදී ගැනීමට උත්සාහ කර ඇත. ඔහු පසුව දැනගත් අන්දමට ඒ මිතුරා එල්ටීටීඊ සාමාජිකයෙකි. 2008දී ඔහු අත්අඩංගුවට ගෙන ඇත්තේ දෙමටගොඩ පොලීසියෙනි. තමා දෙමටගොඩ පොලීසියේදී වධහිංසාවට ලක් කළ බව ඔහු සඳහන් කරයි. ඉන් නිදහස් කළ පසුව, 2009 දී නැවත ඔහු අංක තහඩු නැති වෑන් රියකින් පැහැරගෙන දෑස් වසා රැුගෙන ගොස් ඇති බව චෝදනා කරයි. ඉන්පසුව බලහත්කාරයෙන් රඳවා තබාගෙන කිහිපවතාවක් ගිනියම් යකඩවලින් පහර දී ඇති අතර, භූමිතෙල් දමා හුස්ම හිරකොට, මහත් සේ සීතල කළ යකඩ පොල්ලක් ගුද මාර්ගයේ යවා වධහිංසා කළ බවට සඳහන් කර ඇත.

සුරේෂ් ජෙයබාලන්

ඔහුගේ සාක්ෂියෙහි සඳහන් වන ආකාරයට 2007 දී ඔහු එල්ටීටීඊ සංවිධානයට බලහත්කාරයෙන් බඳවාගෙන ඇත. සංවිධානයේ නියෝග මත ඔහු රාජපක්ෂ පාලනය සමයේ කරන ලද මානව හිමිකම් උල්ලංඝන ලේඛනගත කළ ස්වේච්ඡුා සංවිධානයක සේවය කර ඇත. 2009දී ඔහු හමුදාවට බාරවී ඇත. මාස ගණනක් පුනරුත්ථාපන කඳවුරක සිට පසුව නිදහස් වී සාමාන්‍ය ජීවිතයක් අරඹා ඇත. 2011දී නිල ඇඳුම් රහිත පොලිස් නිලධාරීන් ඔහු අත්අඩංගුවට ගෙන ත‍්‍රස්ත මර්දන ඒකකයේ රඳවාගෙන ප‍්‍රශ්න කළ බව ඔහු පවසයි. එහිදී සිගරට්වලින් පුළුස්සා, භුමිතෙල් පෙඟවූ කවරයකින් හුස්ම හිරකොට වධබන්ධනයට ලක් කළ බව චෝදනා කරයි. පොලිස් නිලධාරීන් ගුද මාර්ගයෙන් ලිංගිකව අපහරණය කළ බව එම චෝදනාවෙහි සඳහන්ය. පසුව ඔහු ජෝසෆ් කඳවුරට මාරු කර යැවූ බවත්, එහිදීද වධදුන් බවත් පවසයි.

මයුරන් රාජ්කුමාර්

රජයේ පාසල් ගුරුවරයෙකි. 2001දී රාජකාරියට යන අතරේ සිවිල් ඇඳුමෙන් සැරසුණු දෙදෙනෙකු ඔහු නවත්වා ඇත. ඉන්පසුව දෑස් වසා මෝටර් සයිකලයකින් ඔහු ජෝසෆ් කඳවුරට රැුගෙන ගොස් තිබේ. එහිදී දුම්වැටිවලින් පුළුස්සා, ගිනියම් යකඩ පොල්ලකින් පහර දුන් බව චෝදනා කර තිබේ.

සෙන්දිල් පුවනේෂ්වරන්

ඔහු යුරෝපයේ පදිංචිව සිටි දෙමළ ජාතික උපාධි අපේක්ෂකයෙකි. 2011දී ලංකාවට පැමිණ තිබුණේ අසනීපයට පත් පවුලේ සාමාජිකයෙකු බැලීමටය. ඔහු ශ‍්‍රී ලංකාවේදී ජීප් රියකින් නිල ඇඳුමෙන් පැමිණි නිලධාරීන් පිරිසක් මාංචු දමා අත්අඩංගුවට ගෙන ඇත. මුලින්ම හමුදා කඳවුරකට ඔහු රැුගෙන ගොස් ඇත. පසුව ඔහු ජෝසෆ් කඳවුරට රැුගෙන ගොස් ඇත. එහිදී පහර දී පාපොච්චාරණයක් දීමට එකඟවන තුරු තමන්ගේ හම ගැලවී යන තෙක් පිට පිටම රත් කළ යකඩවලින් පහර දුන් බව ඔහු චෝදනා කරයි. එහිදී ලිංගික අවයවවලට පවා පහරදුන් බව ඔහු කියයි.

වසන්ති රත්නසිංගම්

ඇය එල්ටීටීඊ සංවිධානයේ සිවිල් මූල්‍ය අංශයේ සේවය කළ බව පවසන්නීය. 2009 මුලදී ඇය යුද කලාපයෙන් පළායමින් සිට ඇත. මුහුදු මාර්ගයෙන් යුද කලාපයෙන් පළායන්නට උත්සාහ කරද්දී නාවික හමුදාවෙන් අත්අඩංගුවට ගෙන ඇත. මාස දෙකක පමණ කාලයක් පුල්මුඬේ පොලිස් ස්ථානයෙහි රඳවාගත් බව ඇය පවසන්නීය. එහිදී ඇය දරුණු ලිංගික හා ශාරීරික හිංසනයන්ට ලක් කළ බව ඇය චෝදනා කරන්නීය. ලී පොල්ලක් ඇගේ ලිංගික අවයවවලට ඇතුළු කරමින් ලිංගික අපයෝජනයට ලක් කළ බව ඇය චෝදනාවල සඳහන් කර ඇත.


රටෙන් 2/5 කට සහනාධාර


කළු ජූලිය යැයි ව්‍යවහාරයට ආවේ 1983 දී කොළඹ හා ඒ අවට ප‍්‍රජාව දෙමළ ජනතාව ඉලක්ක කරගනිමින් සිංහලයන් විසින් කරන ලද මිලේච්ඡු ත‍්‍රස්තවාදී ප‍්‍රහාරය සිහිපත් කරමින්ය.


ජනමාධ්‍ය සමාජය විසින්ද කළු ජනවාරියක් නම් කරනු ලැබුවේ ගෙවී ගිය රාජපක්ෂ යුගයේදී ජනමාධ්‍යවේදීන් මරා දැමීම, ජනමාධ්‍යවේදීන් අතුරුදහන් කිරීම, ජනමාධ්‍ය ආයතනවලට පහර දීම ඇතුළු ජනමාධ්‍යට එරෙහි බිහිසුණු අපරාධ යළි සිහි කිරීම සදහාය.


එවැනි අඳුරු මතකයන් සඳහා කළු වූ ජූලියට සුදු තැවරීමක් පසුගිය දිනවල දක්නට ලැබුණි. තාප්ප පුරා ඇලවුණු පෝස්ටරයක සඳහන් වූයේ ‘සුදු ජූලිය’ ජූලි 1 වැනිදා සිට ආරම්භවන බවයි. පසුගිය අයවැය යෝජනා මගින් රාජ්‍ය සේවකයන්ට, රජයේ විශ‍්‍රාමිකයන්ට හා ති‍්‍රවිධ හමුදා සාමාජිකයන්ට දුන් වැටුප් වැඩිවීම් ජූලි මස සිට කි‍්‍රයාත්මක වීම සුදු ජූලියේ එක් දැනුම්දීමක් විය. රටේ අනෙකුත් පුරවැසියන්ට ලබාදෙන සහන හා සහනාධාර එම සුදු ජූලිය යන වචනයේ ඉතිරි දැනුම්දීම විය.


එම දැනුම්දීම්වලින් එකක් වූයේ සමෘද්ධි ප‍්‍රතිලාභීන් සංඛ්‍යාව තවත් ලක්ෂ හයකින් වැඩිකිරීමේ එජාප ආණ්ඩුවේ වැඩසටහනය. ඒ යටතේ එක් දිස්ත‍්‍රික්කයකට අලූතින් සමෘද්ධි හිමිකම් 5000ක් ලබාදීමේ ආරම්භක උත්සවය මහත් උජාරුවෙන් එජාප නායක අග‍්‍රාමාත්‍ය රනිල් වික‍්‍රමසිංහ විසින් පවත්වනු ලැබීය.


සමෘද්ධි ප‍්‍රතිලාභය තවත් පවුල් ලක්ෂ 6කට ලබාදෙනවා යැයි කියන්නේ කළු කරුණක් මිස කෙසේවත් සුදු කරුණක් නොවේ. ඊට හේතුව මේ රටේ මිනිසුන් දුප්පත් වෙමින් සිටින බව ඉන් සංකේතවත් වන නිසාය. රට දියුණු වනවා නම් හෝ රට ඉදිරියට යනවා නම් සිදුවිය යුත්තේ සමෘද්ධි ප‍්‍රතිලාභීන් සංඛ්‍යාව දිනෙන් දින පහළ යාමය. ඒත් අප දන්නා සත්‍ය වන්නේ මේ ප‍්‍රතිලාභීන් සංඛ්‍යාව සෑම ආණ්ඩුවක් කාලයේම ඉහළ නගින බවයි.


ශී‍්‍ර ලංකා සමෘද්ධි අධිකාරියේ වෙබ් අඩවිය සඳහන් කර ඇති ආකාරයට 2019 ජනවාරි මස වන විට සමෘද්ධි ප‍්‍රතිලාභීන් සංඛ්‍යාව 1,385,516කි. දළ වශයෙන් එය දාහතර ලක්ෂයකි. ලබාදීමට යන ලක්ෂ 6ක් වූ අලූත් ප‍්‍රතිලාභීන් සංඛ්‍යාවත් සමග ගතහොත් දළ වශයෙන් එය ලක්ෂ 20කි. ජන හා සංඛ්‍යාලේඛන දෙපාර්තමේන්තුවේ 2011 / 2012 සංගණනයට අනුව රටේ සිටින මුළු ගෘහ ඒකක හෙවත් පවුල් සංඛ්‍යාව 5,264,282 කි. ඒ නිවාස ඒකක 5,207,704ක් තුළ සිටින පවුල් ඒකක සංඛ්‍යාවය.


පවුල් ඒකක ලක්ෂ 20ක් සමෘද්ධි සහනාධාරය ලබනවා යැයි කියන්නේ අවම දරිද්‍රතා රේඛාවෙන් පහළ එම පවුල් සිටින බවයි. එය ඇත්තක් නම් රටේ මුළු පවුල් සංඛ්‍යාවෙන් 2/5ක් සහනාධාර ලබන්නන් හෙවත් අවම දරිද්‍රතා රේඛාවෙන් පහළ සිටින්නන් බවයි. එය රටකට සතුටු විය හැකි තත්ත්වයක්ද? එය අප සැමරිය යුත්තේ කළු වශයෙන්ද? නැතහොත් සුදු වශයෙන්ද?
ජන හා සංඛ්‍යාලේඛන දෙපාර්තමෙන්තුවේ 2019 මැයි මස වාර්තාව අනුව රටේ ඒක පුද්ගල දරිද්‍රතා මට්ටම් අගය මාසයකට රු.4,812කි . එක් පුද්ගලයකුගේ මාසික ආදායම එම අගයට අඩුනම් ඔහු හෝ ඇය දරිද්‍රතා රේඛාවෙන් පහළ සිටින අයකු ලෙස සලකයි.


ජන හා සංඛ්‍යාලේඛන දෙපාර්තමේන්තුව දැන් රටේ පවුල් ඒකකයක සමාජිකයන් ගණනය කරන්නේ 3.8කිනි. ඒ අනුව එම ප‍්‍රමාණයේ පවුලක් සමාන්‍යයෙන් මාසයකට රුපියල් 18285කට වඩා අඩුවෙන් උපයන්නේ නම් පමණක් සමෘද්ධි සහනාධාරය ලබා දිය යුතුය.
ඒත් රටේ ඇති ඇත්ත තත්ත්වය එය නොවේ. මේ සමෘද්ධි සහනාධාරය යනුම දේශපාලන කි‍්‍රයාවලියකි. බලයේ සිටින පක්ෂය සිය පාක්ෂිකයන් සතුටු කිරීම සඳහාත් මිනිසුන්ගේ ඡුන්දය ලබාගැනීම සඳහාත් කි‍්‍රයාත්මක කරන වැඩපිළිවෙළකි.


ජනසවිය නමින් එජාප පාලන කාලයේදී ආරම්භ වී අද සමෘද්ධිය යනුවෙන් නාමකරණය වූවාට එහි ඇති ඡුන්ද දේශපාලනය තවමත් වෙනස්වී නැත. ඊට පෙර අතිතයේ දී ‘හාල් පොත’ යනුවෙන් හැඳින්වූවේද එයමය.


වර්තමානයේ එක් අයකු සිටිනා පවුලකට රුපියල් 1,550ක සමෘද්ධි සහනාධාරයක් ලැබේ. රුපියල් 2,500ක සමෘද්ධි සහනාධාරයක් ලැබෙන්නේ තුන්දෙනෙකු දක්වා සිටින පවුලකටය. තුන් දෙනෙකුට වඩා සිටින පවුලකට රුපියල් 3,500ක සමෘද්ධි සහනාධාරයක් ලැබේ. නිල ඒක පුද්ගල දරිද්‍රතා අගයත් සමග සැසª කළ පවුල් ඒකකයකට එම මුදලින් මාසයක කාලයක් ජීවත් වන්නට බැරි බව අමුතුවෙන් කිව යුතු නැත. මෙයම මෙම ඡුන්ද දේශපාලනය හඳුනා ගැනීමට ප‍්‍රමාණවත්ය. එසේම ඉහත සදහන් සම්පූර්ණ මුදලම සමෘද්ධිලාභීන්ගේ අතට නොලැබේ. අනිවාර්ය ඉතිරිකිරීම්, සමාජ ආරක්ෂණය හා වෙනත් දේ සඳහා ඉන් මුදල් කැපේ.


සමෘද්ධි අධිකාරියේ වාර්තා අනුව මෙම සහනාධාරය ලබා දීම සදහා වාර්ෂිකව රුපියල් බිලියන 39ක පමණ මුදලක් වැය කරයි. අග‍්‍රාමාත්‍ය රනිල් වික‍්‍රමසිංහගේ අලූත් ලක්ෂ 6ක සමෘද්ධි සහනාධාර පවුල් සංඛ්‍යාව සමග එය අනිවාර්යෙන්ම තවත් රුපියල් බිලියන 15ත් 20ත් අතර ප‍්‍රමාණයකින් ඉහළ යා හැකිය. මේ අලූත් සහනාධාරලාභීන්ගේ කටයුතු සඳහා සමහර විට තවත් සමෘද්ධි නිලධාරීන්ද බඳවා ගැනීමට වුවමනා විය හැකිය. දැනටමත් සමෘද්ධි සහනාධාරය ස\හා සිටින සේවකයන් ගණන 27,000ක් පමණ වේ.


ඉදිරියේදී අප ඉදිරියේ මේ සමෘද්ධි සහනාධාරය සම්බන්ධයෙන් මැවෙන්නට නියමිත චිත‍්‍රය එයාකාරය. මෙසේ පුළුල්වන සමෘද්ධිය ණයට කන ආර්ථීකයකට දරාගත හැකිද? රටේ යම් පවුල් සංඛ්‍යාවකට අවම ජීවිතය පවත්වා ගැනීම සඳහා සමෘද්ධි සහනාධාරය ලබාදිය යුතු නම් දේශපාලන භේදයෙන් තොරව එම සැබෑ ප‍්‍රතිලාභීන් තෝරාගත යුතුය. ඔවුන්ට එම අවම ජීවිතය පවත්වා ගැනීම සඳහා අවශ්‍ය සාධාරණ මුදලක් ලබාදිය යුතුය. ඒ වාගේම ඔවුන් එම දරිද්‍රතාවෙන් මුදාගැනීම සඳහාද වැඩපිළිවෙළක් සකසා දිය යුතුය. එසේ නොකර ආණ්ඩු මාරුවෙන් මාරුවට සමෘද්ධි ප‍්‍රතිලාභය පුළුල් වීම අප තවදුරටත් කළ යුතුද නැද්ද යන්න ගැන රටේ ප‍්‍රතිපත්ති සම්පාදනයට දායක වන දේශපාලන පක්ෂවල ප‍්‍රමුඛ අවධානයට ලක්විය යුතු කරුණකි.

කරන්නාගොඩගේ ගැලවිජ්ජා

0


අපේ‍්‍රල් 21දා ප‍්‍රහාරය බොහෝ වෙනස්කම් ලංකාවේ සමාජයට කළේය. තවමත් කරමින් සිටින්නේය. 21දා ප‍්‍රහාරය පිළිබඳව පරීක්ෂණ කටයුතු සඳහා අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවට වෙහෙසෙන්නට වී තිබේ. ඒ වෙහෙසීම තුළ එතෙක් ඔවුන් කරගෙන ආ බැ?රුම් අපරාධ පරීක්ෂණයන් (රාජපක්ෂ යුගයට අදාළ* යට යමින් තිබේ. නැතිනම් නිශ්චිත අවසානයක් නොමැතිව නඩු පැවරීම සඳහා නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවට යමින් තිබේ.


හොඳම නිදර්ශනය අතුරුදන් කරනු ලැබූ මාධ්‍යවේදී ප‍්‍රගීත් එක්නැළිගොඩගේ සිද්ධියට ආදාළ පරීක්ෂණය. ප‍්‍රගීත් අවසන් වරට ගෙනගොස් රඳවනු ලැබුවේ යැයි සැක කෙරෙන අක්කරේපත්තු හමුදා බුද්ධි කඳවුරේ තොරතුරු පිටුපස ගොස් එම සිද්ධිය දා එහි සේවය කළ යුද සෙබළුන් අත්අඩංගුවට ගෙන කටයුතු කරන්නට අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවට නොහැකි විය. එයට ප‍්‍රධානම හේතුව යුද්ධ හමුදාව අවශ්‍ය තොරතුරු නොදීමය. අනෙක් හේතුව වන්නේ පාස්කු දා ප‍්‍රහාරය සමග නැවත රට තුළ රණවිරු වන්දනය ඔසවා තැබීමය. නැවත රණවිරුවන් අත්අඩංගුවට ගතහොත් රට තුළ කුමන වාතාවරණයක් ඇතිවෙයිද? අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව සිතුවා වන්නට ඇත. මේ පරීක්ෂණය පිළිබඳ අදහස් දැක්වූ එක් උසස් පොලිස් නිලධාරියෙකු කීවේ තව ටිකක් මහංසි වුණා නම් අපිට ප‍්‍රගීත්ගේ බොඩි එකත් සොයා ගන්න තිබුණා කියාය. එහෙත් එතරම් මහන්සි වෙන්නට පොලීසියට මෙම ප‍්‍රහාරයෙන් පසුව ඉඩ ලැබුණේ නැත.


වසීම් තාජුඞීන් ඝාතනය පිළිබඳ පරීක්ෂණයන්ද දැන් තිබෙන්නේ අතහැර දමන මට්ටමකය. සාක්ෂි වසන් කිරීමේ හේතුවට කොළඹ හිටපු ජේ්‍යෂ්ඨ නියෝජ්‍ය පොලිස්පතිවරයාට නඩු වැටෙන්නේ ඒ නිසා ය. ඒ තාජුඞීන්ට යුක්තිය ඉටුවෙන සීමාවය. රවිරාජ් ඝාතනය කළ කෙනෙක් නැත!! තවත් බොහෝ ඝාතනයක් අතුරුදන් කිරීම් පහරදීම් පිළිබඳ පරීක්ෂණ දැන් තිබෙන්නේ හෙට නවතියි ස්වරූපයේය.


එම වටපිටාව තුළ පසුගිය 3 වැනි දා කොළඹ කොටුව උසාවියේදී නාවික හමුදා නිලධාරීන් පුද්ගලින් 11 දෙනෙකු පැහැරගෙන ගොස් වදහිංසා පමුණුවා ඝාතනය කිරීම, කප්පම් ගැනීම පිළිබඳ නඩු විභාගයට ගැනුණි. එහිදී අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව හිටපු නාවික හමුදාපති වසන්ත කරන්නාගොඩගේ ප‍්‍රකාශ උසාවිය තුළ දිගහරිමින් මේ පුද්ගලයා කුමක් කීවත් ඔහු ත‍්‍රිකුණාමලයේ ගන්සයිඞ් සිරකඳවුර පිළිබඳව දැන සිට ඇතැයි ප‍්‍රකාශ කළේය.

වසන්තගේ ප‍්‍රකාශය


‘සම්පත් මුණසිංහ ළමුන් 5 දෙනෙක් පැහැරගෙන ගිහිං ත‍්‍රිකුණාමලයේ ගන්සයිඞ් කඳවුරේ රඳවාගෙන ඉන්නවා කියලා මට 2009/05/10 වෙනිදා තමයි මුලින්ම ආරංචිය ආවේ. ආරංචිය ආපු ගමන්ම මම ක‍්‍රියාත්මක වෙලා එතකොට නාවික හමුදාවේ විනයාරක්ෂක විදිහට කටයුතු කරපු කපිතාන් සේනක හංවැල්ල මේ ගැන විමර්ශනයක් කරන්න කියලා කිව්වා. ඊට පස්සේ එදාම එවක නාවික හමුදා බුද්ධි අධ්‍යක්ෂ ගුරුගේටත් කිව්වා විමර්ශනය කරන්න කියලා. එදාම නැගෙනහිර එවක නාවික හමුදා ආඥාපති එස්.එම්.බී. වීරසේකටත් කිව්වා ගන්සයිඞ් ගිහිං බලලා වාර්තා කරන්න කියලා. ඊට පස්සේ සම්පත් මුණසිංහගේ කාමරය පරීක්ෂා කළා. එතකොට ඒ කාමරේ තිබිලා හම්බවුණ දේවල් එක්ක අපි නියෝජ්‍ය පොලිස්පති අනුර සේනානායක ඉදිරියේ පැමිණිල්ලක් දැම්මා. මේ පැමිණිල්ල හැදුවේ එවක නාවික හමුදා නීති උපදේශක විදිහට කටයුතු කරපු ශවේන්ද්‍ර ප‍්‍රනාන්දු’. වසන්ත කරන්නාගොඩ අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව ඉදිරියේ වමාරා තිබෙන ප‍්‍රකාශය ඔවැනි ආකාරය. මෙම ප‍්‍රකාශ පරස්පර බව, වසන්ත කරන්නාගොඩ ඉහත සඳහන් කරන නම් තිබෙන පුද්ගලයන්ගේ ප‍්‍රකාශ හා සැසඳීමේදී ඕනෑම කෙනකුට තේරුම් යා යුතුය.

හිටපු නාවික හමුදාපති වසන්ත කරන්නාගොඩගේ ඉහත ප‍්‍රකාශය පිළිබඳව අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවට ප‍්‍රකාශයක් ලබාදෙන එවක නාවික හමුදාවෙ බුද්ධි අධ්‍යක්ෂ ගුරුගේ කියන්නේ මේ සිද්ධිය පිළිබඳව සොයාබලන්න යැයි එවක නාවික හමුදාපති වසන්ත කරන්නාගොඩ තමන්ට දැනුම් දුන්නේ 2009/05/10 දිනයේදී නොව 2009/05/26 දිනයේ බවය. ඒ අනුව මේ පිළිබඳව සොයා බලන බුද්ධි අධ්‍යක්ෂවරයා 2009/06/07වෙනිදා වන විට මෙම පරීක්ෂණය පිළිබඳව තොරතුරු නාවික හමුදාපතිවරයාට දැනුම් දී ඇත. එහිදී ඔහු නාවික හමුදාපතිවරයා දැනුවත් කර ඇත්තේ මෙම සිද්ධියට සම්පත් මුණසිංහ පමණක් නොව ලූතිනන් කමාන්ඩර් හෙට්ටිආරච්චිද, ලූතිනන් කමාන්ඩර් සුමිත් රණසිංහද සම්බන්ධ බවය. එම ළමයින් 5 දෙනා මරාදමා ඇති බවටද බුද්ධි අධ්‍යක්ෂවරයා එවක නාවික හමුදාපතිවරයා දැනුවත් කර ඇත.
කරන්නාගොඩගේ ප‍්‍රකාශය පදනම් කරගනිමින් අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව එවක නාවික හමුදාවේ විනයාරක්ෂක ලෙස කටයුතු කළ කපිතාන් සේනක හන්වැල්ලගෙන් ප‍්‍රකාශයක් ලබාගෙන ඇත. එහිදී සේනක කියන්නේ තමන්ටද ඉහත සඳහන් දැනුවත් කිරීම නාවික හමුදාපතිවරයා කරන්නේ 2009/5/10 වැනි දින නොව 2009/05/26 බවය. කරන්නාගොඩට දිනය පැටලූණා යැයි මොහොතකට සිතමු. ඒ අනුව 26 වැනි දිනයේදීම සම්පත් මුණසිංහගේ නිවස්නය පරීක්ෂා කළ බව ඉහත නිලධාරියා ප‍්‍රකාශ කර ඇත. එහිදී ලැබුණු තොරතුරු සියල්ල 2009/05/27 දිනයේදීම එවක නාවික හමුදාපතිවරයාට ගෙනගොස් දී ඇත. පසුව නීති අධ්‍යක්ෂ ශවේන්ද්‍ර ප‍්‍රනාන්දුගේ මගපෙන්වීම සහ උපදෙස් අනුව එම සියලූ තොරතුරු කොළඹ අපරාධ කොට්ඨාසයට ලබා දී තිබේ.

වසන්ත කරන්නාගොඩගේ ප‍්‍රකාශයට අදාළව ප‍්‍රශ්න කිරීමේදී එවක නැගෙනහිර නාවික ආඥාපති ලෙස කටයුතු කළ එස්.එම්.බී. වීරසේකර කියන්නේ ද තමන්ට සොයා බලන්න යැයි එවක හමුදාපතිවරයා පැවසූවේ 2009/05/26 බවය. ඒ අනුව තමන් ඒ පිළිබඳව සොයාබලා වාර්තා කළ බව ඔහු එම ප‍්‍රකාශයේදී ප‍්‍රකාශ කර ඇත. ඔහු එම ප‍්‍රකාශයේදී තවත් සිත්ගන්නාසුලූ දෙයක් ප‍්‍රකාශ කර ඇත. ‘2009/05/15 නාවික හමුදාපති වසන්ත කරන්නාගොඩ ත‍්‍රිකුණාමලයේ කෑම්ප් එකට ආවා. ඔහුට උවමනාවක් තිබුණා නම් එදා මට කියන්න තිබුණා. එහෙම වුණා නම් අපි දෙන්නාටම එදාම ගිහිං එතන පරීක්ෂා කරන්න තිබුණා’. මේ 2009/05/15 කඳවුරට පැමිණියා යැයි කියන කතාව බොහෝ වැදගත්ය. මේ කියන 05/15 දිනයේ ගන්සයිඞ් පරීක්ෂා කළා නම් මේ තරුණයන් බෙරාගන්නට තිබුණාද? විමසා බැලිය යුතුය.

අවසන් ඇමතුම


ගන්සයිඞ්හි රඳවාගෙන සිටි රජීව් නාගනාදන් සිය මවවන සරෝජනී නාගනාදන් මහත්මියට තත්පර 1008ක සිය අවසන් ඇමතුම ගන්නේ 2009/05/21 වෙනිදා ය. එනිසා ආසන්න වශයෙන් 05/21දා වනතුරු මෙම කණ්ඩායමෙන් රජීව් නාගනාදන් තරුණයා හෝ ජීවතුන් අතර සිටින්නට හැකියැයි කිව හැකිය. එය එසේනම් නාවික හමුදාපති කියන ලෙස 05/10 මේ කියන සෑම නිලධාරියාම සිය හමුදාපතිවරයාගේ නියෝගයට යටත්ව නිසි පරීක්ෂණයක් කළා නම් මෙම තරුණයන් බේරාගන්නට නොහැකි වුණේ ඇයි? යන ප‍්‍රශ්නය අප හමුවේ ඉතිරි වේ. ඒ අනුව මේ 05/10 කතාව පට්ටපල් බොරුවක් ය. මෙහි රඳවාගෙන සිටි සියලූ රැුඳවියන් ඝාතනය වූ පසුව 05/26වැනි දිනයේදී තමන්ගේ දෑත්වල තිබෙන ලේ පැල්ලම් සෝදා හරින්නට කරන්නාගොඩට අවශ්‍ය වන්නට ඇත. ඒ අනුව ඔහු හතරවටේට කෝල් කර නියෝග ලබාදී ඇත.


ගන්සයිඞ් භූගත සිරකඳවුර නැගෙනහිර නාවික ලොක්කන්ගේ ඇස්වලින් වසාදමා වසන්ත කරන්නාගොඩගේ ඍජු අධීක්ෂණය යටතේ ඔහුගේ සුරතලූන් ඝාතනාගාරයක් ලෙසින් භාවිත කර ඇති බවට ඕනෑවාටත් වඩා තොරතුරු දැන් උසාවිය ඉදිරියේ අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව විසින් අනාවරණය කර ඇත. ඒ මොනවා අනාවරණය කළත් හිටපු නාවික හමුදාපතිවරයා අත්අඩංගුවට ගන්නට අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවට හැකිවන්නේ නැත. ඒ ජනාධිපතිවරයාගේ මැදිහත් වීම නිසා බව කිව යුතුය. හිටපු ආරක්ෂක ලේකම් හේමසිරි ප‍්‍රනාන්දු උඩ පැන කීවේ මේ චූදිතයන්ට ඉක්මනින් නඩු පවරා දඬුවම් ලබා දෙන බවය. එහෙම කී ඔහු දැන් ඉන්නේ මාංචු දමාගෙනය. එනිසා දේවල් සිද්ධවෙන පිළිවෙළ අනුව සරෝජනිලාට යුක්තිය ඉටුවේ යැයි සැක සහිතය.

මරණ දඬුවම ඉල්ලා සිටීම සහ හිට්ලර් කෙනෙකු ඉල්ලා සිටීම

මේ ඉල්ලීම් දෙක පසුපසම ඇත්තේ එකම රෝග නිදානයකි. එනම්, මහා අසාර්ථකත්වයකින් සිදුවන මංමුළාවකින් ගොඩඒම සඳහා යම් සමාජයක් ක්ෂණික සහ හදිසි විසඳුමක් කෙරෙහි විශ්වාසය තැබීමට දක්වන ආවේගශීලී ආශාව ය.

මෙය අපි පැහැදිලි කර ගමු.

මරණ දඬුවම සැලකෙන්නේ රටක අපරාධ මර්දනය කිරීම සඳහා යොදාගත හැකි කාර්යක්ෂම නිවාරකයක් වශයෙනි. නිවාරකයක් යනු, යම් අපරාධයක් කිරීමට කෙනෙකු තුළ ඇති විය හැකි පෙළඹවීම අධෛර්යමත් කෙරෙන තිරිංගයකි. මම යම් කෙනෙකු ඝාතනය කළොත්, එහි ප‍්‍රතිවිපාකයක් වශයෙන් එල්ලූම් ගස් යාමට මට සිදුවෙතැයි යන භීතිය නිසා එම ඝාතනය කිරීමෙන් මා වළකනු ලැබීම එයින් අදහස් කෙරේ. ඒ අනුව, මරණ දඬුවම ඔස්සේ රටක අපරාධ සිදුවීම අවම කරගත හැකි යැයි විශ්වාස කෙරේ. ඒ නිසා, රටක අපරාධ සිදුවීම සීග‍්‍රයෙන් වැඩි වන අවස්ථාවක ඒ ප‍්‍රවණතාව මැඩලීම සඳහා මරණ දඬුවම යොදාගත යුතුව ඇතැයි යන ජනප‍්‍රිය විශ්වාසයක් ලෝකය පුරා අඩුවැඩි වශයෙන් සමාජගතව තිබේ.

ලංකාව සම්බන්ධයෙන් ගත් විට, රටේ අපරාධ සංඛ්‍යාව පසුගිය කාලය තුළ වැඩි වී ඇති බවට කිසි සංඛ්‍යා ලේඛනයක් සාක්ෂි නොදරයි. ඒ ගැන මීට පෙර, වෙනත් නොයෙක් තැන්වලදී මෙන්ම මේ කොලමේදීත් කරුණු දක්වා තිබේ. අප සොයා බැලිය යුත්තේ, රටක ජනගහනයේ වර්ධනයට සාපේක්ෂව එරටේ අපරාධ සංඛ්‍යාවේ අධිකතර වර්ධනයක් පෙන්නුම් කරන්නේද යන්නයි. එහෙත්, මීට අවුරුදු තිහකට හෝ හතළිහකට පෙර තිබුණාට වඩා අද ලංකාවේ අපරාධ වැඩි වී ඇතැයි කෙනෙකුට ඇස් මට්ටමෙන් පෙනෙන්ට තිබේ. එසේ වන්නේ, ඇත්ත වශයෙන්ම, ජනගහනයේ වර්ධනයට සාපේක්ෂව අපරාධ සංඛ්‍යාවේ වර්ධනයක් වී ඇති නිසා නොව, ඉස්සරට වඩා අපරාධ වාර්තා වීම සහ සමාජයට ඒ අපරාධ පිළිබඳ අනුවේදනීය තොරතුරු ගලා යාම අද දියුණු වී ඇති නිසා ය. ඒ නිසා, කලත්තෑවේ මිනීමැරුම් සහ කිරඹකන්ද මිනීමැරම වැනි රටක් සංවේගයට පත්කළ අපරාධ පිළිබඳව මුද්‍රිත මාධ්‍යයෙන් පමණක් තොරතුරු ගලා එමින් පැවති යුගය අවසන්ව, අද වන විට එවැනි අපරාධ වඩාත් ආවේගශීලීව සහ සමාජයක් ප‍්‍රකෝප කරවන ආකාරයෙන් ‘සජීවීව’ සමාජයක් දැනුවත් කිරීමේ (රූපවාහිනිය ආදී* ඩිජිටල් යුගයට අප පැමිණ ඇත. ඒ නිසා ඉස්සරට වඩා අද අපරාධ සිදුවන බවට ස්පර්ශනීය හැඟීමක් රට තුළ ඇති කරනු ලැබේ.

කරුණු එසේ වෙතත්, ඉස්සර නොතිබුණු අලූත් අපරාධයකටත් අද ලෝකය මුහුණදී සිටී. එනම්, මත්ද්‍රව්‍ය උවදුරයි. ලංකාව සම්බන්ධයෙන් ගත් විට මෙය 60 හෝ 70 දශකයේ නොපැවතුණු අපරාධ විශේෂයකි. ඊටත් වඩා, (මිනීමැරුම් සහ ස්ත‍්‍රී ¥ෂණ වැනි* වෙනත් අපරාධවලට වෙනස්ව, මේ කියන මත්ද්‍රව්‍ය උවදුර, මුළු සමාජයක්ම අසාධ්‍ය කරවන, සමාජාර්ථික ප‍්‍රශ්නයක් බවට බොහෝ රටවල් තුළ පත්ව තිබේ. ලංකාවත් ඊට අයත් ය. අද ලංකාවේ හිරගෙවල් තුළ සිටින සංඛ්‍යාවෙන් සියයට 60 ක පමණ ප‍්‍රමාණයක් (එක් වාර්තාවකට අනුව* මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරමට අදාළ සිරකරුවන්ගෙන් සමන්විතව ඇතැයි කියන්නේ එබැවිනි. මෙය, ඉස්සරට වඩා අද තොරතුරු තාක්ෂණය දියුණු වීම නිසා පමණක් සමාජය දැනුවත් භාවයට පත්ව සිටින අපරාධයක් වශයෙන් නොව, ඇත්ත වශයෙන්ම, සාපේක්ෂ වශයෙන් ගත්තත්, නිරපේක්ෂව ගත්තත්, ලංකාවේ මත්ද්‍රව්‍ය උවදුර කිසි දවසක නොවූ විරූ බරපතල තත්වයකට අද පත්ව ඇති බව අපට පිළිගැනීමට සිදුවෙයි.

දැන්, මේ උවදුර නැති කිරීම සඳහා කළ යුතුව ඇත්තේ කුමක් ද? මුලින්ම, ඊට ගොදුරු වන සමාජ අවකාශය වසා දැමිය යුතුව තිබේ. එය සමාජ විද්‍යාත්මකව විමසා බැලිය යුතු කාරණයකි. එසේම, දීර්ඝ කාලයක් සහ සංකීර්ණ වැඩපිළිවෙලක් ඔස්සේ ක‍්‍රියාවට නැංවිය යුතු සංයුක්ත දැක්මකි. මෙය, ඒ ගැන සාකච්ඡුා කිරීමට ස්ථානය නොවේ. එහෙත්, දැන් තිබෙන ආකාරයෙන්ම මත්ද්‍රව්‍ය ඇබ්බැහිය දිගටම පවතිතැයි අපි උපකල්පනය කරමු. එවිට, නිවාරණය සමග මූලෝත්පාඨනයත් අවශ්‍ය කෙරේ. මෙය, මේ දවස්වල අප අත්දකින දෛනික සිද්ධියකින් මෙසේ විස්තර කළ හැක. මා ජීවත් වන ප‍්‍රදේශයේ ඩෙංගු මදුරුවන් මැඩලීම සඳහා මාස හයකට පමණ වරක් මදුරු නාශක බෙහෙත් ඉසිනු ලැබේ. දිනපතාම මදුරු තෙල් ඉස්සත් ඩෙංගු වසංගතය මර්දනය කළ නොහැකි බව දන්නා බලධාරීන්, සති දෙක තුනකට වරක් සෑම නිවසක් සහ වත්තක්ම පාහේ පරීක්ෂාවට ලක්කරනු ලැබේ. ඒ, ඩෙංගු මදුරුවා බෝ විය හැකි, වතුර රැුස්වන මූලාශ‍්‍ර තිබේදැයි සොයා බැලීමට ය. මූලෝත්පාඨනය යනුවෙන් අදහස් වන්නේ එයයි. අර කී අර්ධ-වාර්ෂික තෙල් බෙහෙත් ගැසීම එල්ලූම් ගස වැනි ය.

මේ අත්දැකීම තව ටිකක් ඉදිරියට ගෙන යාමට මම කැමැත්තෙමි. මදුරු තෙල් ගැසීම දැන් පෞද්ගලික ව්‍යවසායක් වී තිබේ. ඒ අනුව, ගාස්තුවක් ගෙවීමට හැකි අයට පමණක් එම සේවාව සපයන තත්වයක් අද දැකිය හැකිය. දැන්, මම රුපියල් දෙතුන් සීයක් ගෙවා මගේ වත්තට මදුරු තෙල් ගසා ගමි. එහෙත් අල්ලපු වත්තේ කෙනා එය කරන්නේ නැත. අපේ නිවෙස් දෙක අතර තාප්පයක් ගසා ඇතත්, අල්ලපු වත්තේ මදුරුවාට තාප්පයට උඩින් පියාඹන්ට පිළිවන. මේ කියන පෞද්ගලික තෙල් බෙහෙත් ගැසීම ජනාධිපති සිරිසේනගේ එල්ලූම් ගසට සමාන ය.

අපි මෙසේ ගමු. දැනට එල්ලා මරන්නැයි ජනාධිපතිවරයා අනුමැතිය දී අත්සන් කොට ඇතැයි කියන සිව් දෙනා මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම් දම්වැලේ කී වැනි පුරුක් ද? ඔවුන් ඒ දම්වැලේ ප‍්‍රමුඛ පෙළේ මුල් පුරුක් නම්, දැනටත් ඔවුන් හිරභාරයේ සිටින තත්වය තුළ රටේ මත්ද්‍රව්‍ය උවදුර මේ වන විට අවම වී ඇති බවක් පෙනෙන්ට තිබිය යුතුය. එසේ නොවන්නේ මන්ද? ඊට කරුණු දෙකක් බලපායි. එකක් වන්නේ, ඔවුන්ට ඉහළින් තව ප‍්‍රබල පුරුක් ජාලයක් තිබිය හැකි බවයි. දෙවැන්න වන්නේ, ඔවුන් මුල් පුරුක් වුණත්, හිරගෙදර සිටිමින්ම මත්ද්‍රව්‍ය ව්‍යපාරය හැසිරීවීමට ඔවුන්ට පහසුකම් ඇති බවයි. මේ දෙවැනුව කී කාරණය, එනම්, හිරගෙය සහ පිටස්තර ලෝකය බද්ධ කෙරෙන ජාලය පිළිබඳ ප‍්‍රශ්නය, මේ හතර දෙනාව එල්ලා මැරීමෙන් විසඳෙන්නේ නැත. ඊට කලින් කී කාරණය, එනම් මොවුන්ට වඩා ප‍්‍රබල පුරුක් හිරගෙදරින් පිටත ජාලයේ සිටී නම්, මේ හතර දෙනා එල්ලා මැරීමෙන් ඒ ප‍්‍රශ්නය විසඳෙන්නේත් නැත. මේ අවස්ථා දෙකේදීම සිද්ධ වන්නේ, මේ හතර දෙනා වෙනුවට තවත් පිරිසක් ඒ ස්ථානයට පත්වීමත්, ජාවාරම එයාකාරයෙන්ම ඉදිරියට යාමත් ය.

මෙසේ හෙයින්, ලංකාවේ මත්ද්‍රව්‍ය ජාලයේ ශීර්ෂය පිළිබඳ ප‍්‍රශ්නය සැලකිල්ලට ගත යුතුව තිබේ. එය, ප‍්‍රධාන ප‍්‍රවාහයේ දේශපාලනයට පෙකෙණිවැලෙන් අනුබද්ධිත ය. ශ‍්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය, එක්සත් ජාතික පක්ෂය, පොදුජන පෙරමුණ වැනි මහජාතික පක්ෂ සේම, විවිධ සුළු ජාතික පක්ෂත්, මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරමෙන් විවිධාකාර අනුග‍්‍රහ ලබන බව සමාජය දනී. එම ජාවාරමෙන් ලැබෙන මූල්‍ය අනුග‍්‍රහයට පමණක් නොව, එකී ජාවාරම්කරුවන්ගේ ආරක්ෂකයන් බවටත්, සෘජුව හෝ වක‍්‍රව, මෙකී දේශපාලනය සම්බන්ධ බවට වාර්තා තිබේ. රාජපක්ෂ පාලන කාලයේ හිටපු අගමැතිවරයෙකු මත්ද්‍රව්‍ය කන්ටේනරයක් හෝ දෙකක් නිරුපද්‍රිතව පිට කර ගැනීමට වරක් අනුග‍්‍රහ දැක්වූ බව මුළු රටම දනී. මත්ද්‍රව්‍ය පිළිබඳ සැකයට භාජනය වී සිටි එක් දේශපාලඥයෙකුගේ නිවසක් පොලීසිය වැටලූ අවස්ථාවේ එම ජනාධිපතිවරයා තකහනියක් හෙලිකොපටරයකින් එහි ගොස්, අදාළ දේශපාලඥයාට එම වැටලීමෙන් ඇති වූ ‘අපහසුව’ ගැන ශෝකයෙන් ඔහුව බදාගත් අයුරු අපි දුටුවෙමු. වර්තමාන ජනාධිපතිවරයා බලයට පත්වූ සැණින් එම දේශපාලඥයාව ඒ පළාතේ තමාගේ සංවිධායකයා කරගත්තේය. වර්තමාන ආණ්ඩුව පෙරලා බලය ලබා ගැනීමට ඉදිරියෙන්ම පොරකන පොදු විපක්ෂයේ ශුද්ධවන්තයෙකුගේ මහා කසිප්පු තිප්පොළක් ගිය සතියේ සොයා ගැනුණි.

මේ දේශපාලනය නිසාම, මත්ද්‍රව්‍ය මැඩලීමේ නෛතික යාන්ත‍්‍රණය කෙරෙහි ජාවාරම්කරුවන්ගේ අතපෙවීම් සිදුවන බව විටින් විට වාර්තා වෙයි. පොලීසිය ඇතුළු ආයතන එහිදී විවිධාකාරයෙන් ජාවාරම්කරුවන්ගේ අපරාධ සහායකයන් වී ඇති බව පෙනේ. ඉතිං, එවැනි බලපුලූවන්කාර තත්වයකට ජාවාරම පත්වූ පසු, එහි අභ්‍යන්තර යාන්ත‍්‍රණයේ සංකීර්ණත්වය ගැන කිසිවක් නොදන්නා අහිංසක සාමාන්‍ය ජනතාවට කළ හැක්කේ, ‘කුඩුකාරයන්ව එල්ලා මරන්නැයි’ ඉල්ලා සිටීම පමණි. මේ ජනතාව දැනටමත්, මරණීය දණ්ඩනයේ ඊනියා සාර්ථකත්වයක් පිළිබඳ සාවද්‍ය විශ්වාසයක එල්බ සිටින තත්වයක් තුළ, මත්ද්‍රව්‍ය උවදුරත් ඒ එල්ලූම් ගසෙන්ම විසඳාගත හැකි යැයි විශ්වාස කිරීම පුදුමයක් නොවේ.

මගේ තර්කය වන්නේ මෙයයි. මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන, රනිල් වික‍්‍රමසිංහ, මහින්ද රාජපක්ෂ, සම්බන්දන්, රවුෆ් හකීම් සහ රිෂාද් බද්යුද්දීන් ඇතුළු ප‍්‍රධාන ප‍්‍රවාහයේ දේශපාලඥයන්ගේ අසාර්ථකත්වයට විකල්පයක් වශයෙන් එල්ලූම් ගස තුළින් ආකර්ශනීය ගැලවීමක් දේශපාලඥයන්ට සැපයෙන බවයි. මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන අද මත්ද්‍රව්‍ය විරෝධී ශුද්ධ යුද්ධයේ මහා රණවිරුවා වී ඇත්තේ එබැවිනි.

ඊළඟට, හිට්ලර් කෙනෙකු ඉල්ලා සිටීම ගන්න.

නිදහසේ පටන්, ලංකාවේ ආර්ථිකය අවකළමනාකරණය කළ සහ සමාජ ප‍්‍රශ්න අවුල් කළ දේශපාලනික සංස්කෘතියෙන් මේ වන විට ජනතාව හෙම්බත්ව සිටී. විශේෂයෙන්, 2015 දී තබා ගත් පෙර නොවූ විරු නැවුම් බලාපොරොත්තු, සිරිසේන-වික‍්‍රමසිංහ යුගලය විසින් ව්‍යර්ථ කරනු ලැබීමෙන් පසු අහිංසක මිනිස්සු ‘විකල්පයක්’ සෙවීමට පෙළඹෙති. ඒ අනුව, ලංකාවේ දේශපාලනික සංස්කෘතියේ ‘විකල්ප වෙළඳපොළක්’ මෑතක සිට බිහි විය. නයි නටවන්නන් සහ තෙල් බෙහෙත්කාරයන් විවිධ නාමයන්ගෙන් මේ වන විට මාධ්‍ය ඔස්සේ ඉදිරි ජනාධිපතිවරුන් වශයෙන් කලඑළියට එන්නේ ඒ ‘ඉල්ලූම’ සංසිඳුවීමටයි. ඉන් එක් නයි නටවන්නෙකු, බලයට පත්වුනොත් තමා ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කරන්නේ කෙසේදැයි ඇසූ විට කීවේ, බලයට පත්වූ දාට පසුව දාම තමන් එය අහෝසි කිරීමේ නියෝගයට අත්සන් කරන බවයි. ඒ පිස්සාට ඒ තරමට එය පහසු කාරියකි.

‘හිට්ලර්’ යනු, එකී ‘විකල්ප වෙළඳපොළට’ සපයන ලද තවත් භාණ්ඩයකි. මේ ආණ්ඩුව කිසිවක් හරිහමන් ආකාරයෙන් කරකියාගත නොහැකි පාලනයක් බව අද වන විට පෙන්නුම් කොට ඇත. ජනාධිපති සිරිසේන රටම හිනස්සන ද්‍රෝහී විකටයෙකු වී සිටින අතරේ අගමැති වික‍්‍රමසිංහ කිසිවක් කරකියාගත නොහැකි ගල්ආඳෙකු බවට පත්ව ඇත. 19 වැනි සංශෝධනය මේ රටට පාත් වූ ලොකුම හෙනය යැයි සිරිසේන කියන විට, වික‍්‍රමසිංහ පසුගිය 1 වැනි දා පටන්, ඉදිරි මැතිවරණයක් වෙනුවෙන් ජනතාවට අල්ලස් සපයන ‘සුදු ජුලියක්’ පටන්ගෙන ඇත. මහින්ද රාජපක්ෂගේ කබලෙන්, සිරිසේන-වික‍්‍රමසිංහගේ ලිපට තමන් වැටී ඇතැයි මැදහත් ජනතාවට සිතේ. එවැනි තත්වයකදී, මිනිස්සු අපේක්ෂා කරන්නේ, ‘හිට්ලර්’ කෙනෙකි.

මේ ලිපියේ ප‍්‍රස්තුතය වුණේ එල්ලූම් ගසේ සාර්ථකත්වය පිළිබඳ මිථ්‍යාව සහ ‘හිට්ලර්’ කෙනෙකු පිළිබඳ අපේක්ෂාවේ භයානක කම පෙන්වා දීම නොවේ. ඒ දෙකම, නිදහසේ සිට මෙතෙක් කල් සිටි පාලකයන්ගේ සහ පාලන තන්ත‍්‍රවල අසාර්ථකත්වයේ කැඩපතක් බව පෙන්වා දීම පමණි.