කසුන් කල්හාර
අපි නූතන සංගීතයේ නවීනයන්ගේ ප‍්‍රවීණයා මුණගැසුණෙමු. නවීනයන්ගේ ප‍්‍රවීණයා යන මිතුරු-ගෞරවනාමය කසුන් කල්හාරට පාවිච්චි කළේ ප‍්‍රවීණ නිවේදක කැලූම් ශ‍්‍රීමාල්ය. කසුන් කල්හාර යොවුන් ගායකයෙකු හා සංගීතඥයෙකු ලෙස දෙවැනි සහස‍්‍රකය එළැඹීමෙන් පසු ලංකාවේ ගීත සාහිත්‍යය සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස් කළේය.
කසුන් සමග කතාබහෙන් අප දැනගත්තේ ඔහු මේ කාලයේ වැඩිම කාලවේලාවක් වෙන්කරන විෂය ක්ෂේත‍්‍රය සංගීතය නොවන බවය. සංගීතය කසුන්ගේ තෙවැනි විෂය ක්ෂේත‍්‍රයයි. ඔහු වැඩිපුර කාලය වෙන් කරන්නේ වෙනත් ක්ෂේත‍්‍ර දෙකකටය.
ෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆ
ලංකාවේ ජනප‍්‍රිය මාධ්‍ය පමණක් සැලකිල්ලට ගත්තොත්, නූතනයේ වැඩිම ජනප‍්‍රියත්වයක් ඇති ගායන ශිල්පීන් දසදෙනා අතරවත් කසුන් නැත. රූපවාහිනී හා ගුවන්විදුලි නාලිකාවල විකාශය වන ගීත අතර කසුන්ට ඇත්තේ කුඩා ඉඩකි. ලංකාවේ කලා ක්ෂේත‍්‍රයෙහි ජනප්රියත්වය ලබන්නට නම් ඉටු කළ යුතු වතාවත් ගොන්නක් තිබේ. රූපවාහිනී නාලිකාවල ජනප‍්‍රිය වැඩසටහන්වලට සහභාගි විය යුතුව තිබේ. ගායකයන් තෝරන තරගවල විනිශ්චය මණ්ඩලවලට යා යුතුය. දේශාභිමානී ගීත හා බොදු බැති ගී ගායනා කළ යුතුය. කලින් කලට ජනප‍්‍රිය ගීත රැුල්ල බලමින් එයට ගැළපෙන ලෙස ගීත නිර්මාණය කළ යුතුය. ගීතවලට රූපරචනා නිර්මාණය කළ යුතු ක‍්‍රමවේද පවා දැන් ඇත. ජනප‍්‍රියත්වයේ රැුඳී ඉන්නට නම් ඉටු කළ යුතු වතාවත් බොහොමයක් ඇත.
‘මම එහෙම දෙයක් ගැන දැනගෙන හිටියේ නෑ. මට පුංචි කාලයේ ඉඳලා ආභාසය ලබාදුන් මිනිස්සු ඉන්නවානේ. මගේ අම්මා මාලිනී බුලත්සිංහල, තාත්තා එච්.එම්. ජයවර්ධන, කේමදාස මාස්ටර්, ගුණදාස කපුගේ, රත්න ශ‍්‍රී විජේසිංහ වගේ මිනිස්සු ජනප‍්‍රිය වෙන්න ඒවා කළේ නැහැ. මම මියුසික් කරන්න පටන්ගත්තු කාලේ ගීත සංගීතය අවුල් තැනක තමයි තිබුණේ. ඒක පරම්පරා වෙනසක් වෙන්න ඇති. සල්ලි පස්සේ යන්න තරම්, මට සල්ලි ප‍්‍රශ්නයක් තිබුණෙත් නැහැ. අපි සාමාන්‍ය විදියට ජීවත්වුණ සාමාන්‍ය පන්තියේ පවුලක්. අම්මා ගායිකාවක් වුණාට අපි සාමාන්‍ය පවුලක්. අපට කෑමබීම ටික ලැබුණා. එතැනින් එහාට ගැටලූවක් තිබුණේ නැහැ. ඉතින්, මුදල් සොයායෑමේ අමාරුවක් තිබුණේ නැහැ. ඒ නිසා මට ඕනෑ වුණේ හොඳම නිර්මාණයක් කරලා, ඒ නිර්මාණයේ හැඟීම් රසය විඳින්න. අපි හැඟීම්බර මිනිස්සු. මගේ මාපියනුත් එහෙමයි.’
කසුන්ට ළමා කාලයේ සිට ඉහළම මට්ටමේ සංගීතය ඇසුරු කිරීමේ වාසනාවක් ලැබී තිබුණි.
‘කේමදාස මාස්ටර් මට චූටි කාලයෙ ඉඳලාම බෙතෝවන්, මොසාර්ඞ් වගේ අයගේ මියුසික්, කැසට්වලට රෙකෝඞ් කරලා ගෙනත් දුන්නා. මාස්ටර්ගේ දුවලා දෙන්නා ඒ කාලයේ චෙකොස්ලෝවැකියාවේ හිටියේ. ඉතින්, එයාලා රෙකෝඞ් කරලා සංගීතය මාස්ටර්ට එවනවා. මාස්ටර් කොපි කරලා මට ඒවා දුන්නා. ඒවා එක්ක තමයි මම මගේ මියුසික් සැසඳුවේ. ඉතින්, ලංකාවේ සමකාලීන මියුසික් හා මම අහපු ඒවා අහසට පොළොව වගේ. මට භක්ති ගීත කියන්නවත්, දේශාභිමානී ගීත කියන්නවත් වුවමනාවක් තිබුණේ නැහැ. මට සාමාන්‍ය වෙන්න වුවමනාවක් තිබුණේත් නැහැ.‘
ෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆ
නිතර රූපවාහිනියේ ඔහුව දකින්නට ලැබෙන්නේ නැත. ජනප‍්‍රිය ප‍්‍රසංග වේදිකාවලට නම් ඔහු කොහෙත්ම ගොඩවෙන්නේ නැත. කසුන් හැමවිටම තමන්ගේම අභිමානය රැුකගැනීමට උත්සාහ කරන බව පෙනෙයි. ඒත් බොහෝ ගායකයන් කියන්නේ කසුන් මෙන්, තමන්ට එවැනි තත්වයක් පවත්වාගෙන යෑම අසීරු බවයි. තම ආත්මය රූපවාහිනී නාළිකාවල හා ප‍්‍රාදේශීය දේශපාලනඥයන් හා ධනවතුන් සංවිධානය කරන සංගීත ප‍්‍රසංගවල ප‍්‍රාග්ධනයට පාවාදෙන්නට සිදුවෙන බවයි.
‘මූල්‍යමය ප‍්‍රශ්න නිසා තමයි මිනිස්සුන්ට ඕක කරන්න සිද්ධවෙන්නෙ. සමහරු මං වගේ ඉන්න කැමතියි. ඒත් ඉන්න බෑ. මේ සිස්ටම් එකෙන් එයාලාට ගහලා තියෙන ගැහිල්ල තමයි ඒක. ගමෙන් එන කොල්ලෙක්ට මෙහේ පදිංචි වෙන්න ගෙයක් ගන්න සිද්ධවෙනවා. කාලා බීලා ඉන්න ආදායමක් හොයන්න වෙනවා. මේක මාර ප‍්‍රශ්නයක්. මුල ටිකේ අපි මොළේ පාවිච්චි කළේ නැත්නම්, ඔය ප‍්‍රාග්ධන හිමියන් අපව පාවිච්චි කරන්නෙ අනුන්ට තලන කසයක් විදියට.
ඒත් මෙහෙම කොටසක් තියෙනවා. දෙපැත්තටම මේක පැවරෙනවා. ඔය අයට ඕනෑ විදියට නටන්නේ නැතිව, ගෞරවය රැුකගෙන ඉන්නත් පුළුවන්. ඒකට හිතේ හයිය තියෙන්න ඕනෑ. අපිත් දැන් තියෙන වටිනාකම හදාගන්න කලින් කාලයේ සල්ලි නැතිව හරියට කෑමක් බීමක් නැතිව, ගමන් බිමනක් නැතිව ඉඳලා තියෙනවා. අපි ඒ අමාරු කාලය පහුකළේ ආත්මය පාවාදීලා එක රැුයින් මුදල් උපයන්න පුළුවන්කම තියෙද්දී. සමහර කාලෙක ත‍්‍රීවිල්වල ගියෙත් ණයට. ඒ කාලය අල්ලගෙන ඉන්න ඕනෑ. තමන්ගෙ ආත්ම විශ්වාසය අනෙක් මිනිස්සුන්ට දැනෙන්න සැලැස්සුවේ නැත්නම් හැමදාම ජීවත්වෙන්න සිද්ධවෙන්නේ අනෙක් මිනිස්සුන්ට ඕනෑ විදියට.
අපේ අම්මලා තාත්තලාගේ කාලයේ වගේ නෙවෙයි. දැන් මාධ්‍ය ආයතනවල නිෂ්පාදකයන් හිතන්නේ කලාකරුවන්ව හදන්නත් පුළුවන්, නසන්නත් පුළුවන් තමන්ට කියලායි. එතකොට ගායකයෙක්ට පවතින්න නම් අර තේරීම කරන මනුස්සයාගේ උපන්දින සාදයට ගිහිල්ලා සිංදු කියන්නත් ඕනෑ. හිත දිනාගන්න. චැනල්වලින් අඬගහන ඕනෑ තැනකට යන්න ඕනෑ.
මට මුල ඉඳලාම ඕවා ඇල්ලූවේ නැහැ. මම බොහොම ආඩම්බර මිනිහෙක්නේ. මිතුරු ලීලාවෙන් කවුරුහරි මට උපන්දෙන සාදෙට සිංදුවක් කියන්න එන්න කියලා කතාකළාම, මම මූණටම බෑ කියනවා.’
කසුන් ඒ අන්තිම කොටස කීවේ අභිමානවත් ලෙස දෑස් ලොකු කරමිනි. පිටකොන්ද හා ස්වයංඅභිමානය රැුකගැනීම සියල්ලට වඩා කසුන් අගය කරන දෙයක් බව පෙනේ.
‘මේ රටේ වැඩකරන්න ඕනෑ තරම් මාධ්‍ය තියෙනවා. මම කියන්නේ ෆෙස්බුක් එන්නත් කලින්. හෑන්ඞ්බිල් ගහලා ෂෝ කරපු රටක් මේක. ‘පවන’ හෝ ‘කම්පන’ කළේ ගුවන්විදුලියේ අනුග‍්‍රහයෙන් නෙවෙයි. ඒ වගේ ප‍්‍රසංගයක් කළේ අත්පත‍්‍රිකාවලින් විතරයි. මාධ්‍යවල උදව්වෙන් කරපු ප‍්‍රසංගත් තිබුණා. එහෙම උදව්වක් නැතිව කරපු ප‍්‍රසංගත් තිබුණා. මාධ්‍ය නැතිව අර මිනිස්සු වැඩ කළා. මම ඉගෙනගත්තේ ඔවුන්ගෙන්. අද වුණත් මට නාලිකාවකින් කතාකළ ගමන් මම යන්නේ නැහැ. එතැනට යන වෙලාවෙ මට ගෙදරට වෙලා නිදාගන්න පුළුවන්. නැත්නම් ෆිල්ම් එකක් බලන්න පුළුවන්. ඒ මොනවා නැතත් මට නිකන් ඉන්න පුළුවන්නෙ. මට නම් නිකන්ම ඉන්න එක තමයි ජීවිතේ තියෙන ලොකුම සතුට. කල්පනා කරමින් ඉන්නවා තරම් සතුටක් තියෙනවාද? ඒ සතුට නැති කරගෙන මම අලූතෙන් ඇඳුම් ඇඳගෙන, නාලා කරලා, කාලය වැයකරලා, රිහර්සල් කරලා වැඩසටහනකට යන්නේ ඇයිද කියන ප‍්‍රශ්නය මට තියෙනවා. මම යනවා නම් එක්කෝ රටට වැඩක් තියෙන්න ඕනෑ. නැත්නම් මට වැඩක් තියෙන්න ඕනෑ. මගේ කාලය නිකන්ම වැය කරන්න බෑ. ඔයාලා මේ ගුවන් කාලයෙන් මුදල් උපයන නිසා මට හිමි මුදල ගෙවන්න. එහෙම නම් මම එනවා කියලා මම කියනවා.‘
ෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆ
පසුගිය කාලසීමාවේ කසුන් කල්හාරගේ නව නිර්මාණ දකින්න ලැබුණේ අඩුවෙනි.
‘මම මේ කාලය ටිකක් නිහඬව, කම්මැලිකමේ ඉන්නේ. එහෙම කාල එනවා. මට පොඩි වෙලාවක් අවශ්‍ය වුණා එහාට මෙහාට ගිහින් නිකන්ම ඉන්න. ඒ නිසා එදිනෙදා ආදායම වෙනුවෙන් කරපු වැඩ හැරුණාම වැඩි වැඩක් කෙරුණේ නැහැ. අලූතින් කළ ගීත ටිකක් ඉදිරියේදී එළිදක්වන්න පුළුවන් වේවි. අපේ රටේ ප‍්‍රශ්නයක් තියෙනවා. සෝෂල් මීඩියාවලයි, ටීවී චැනල්වලයි අද තියෙන්නේ මොනවද කියලා අපි හැමෝම දන්නවානේ. මේ තියෙන දේවල් එක්ක තරග කරන්න අපේ දරුවෙක්ව දානවාද කියන ප‍්‍රශ්නයයි මට තියෙන්නේ. නිර්මාණයක් කියන්නේ මගේ දරුවෙක්නේ.
රටේ දැවැන්ත ප‍්‍රශ්නයක් තියෙද්දී නිර්මාණ එළියට දාන්නේ කොහොමද. දැන් රටේ ලොකු ඛේදවාචකයක් තියෙනවා. ඒ අස්සෙ සිංදුවක් එළියට දාන එක මට නම් විහිළුවක්. අපි අපටම බොරු කරගන්න ඕනෑ නැහැනේ. සිංදු අහනවාට වඩා මිනිස්සුන්ට ප‍්‍රශ්න ගොඩක් තියෙනවා. අපි ජීවත්වෙන්න ඕනෑ තමයි. වෘත්තිය මේක තමයි. ඒත් රටේ සිද්ධවෙන අනෙක් දේවල්වලට ගරු කරන්න ඕනෑ. විනෝදය කියන්නේ රටක අනෙක් දේවල් සියල්ලට පස්සේ එන දෙයක්. මුලින්ම ආහාරපාන, සෞඛ්‍ය, නිවාස වගේ ප‍්‍රශ්න සියල්ල විසඳුණාම මිනිස්සු දෙයියනේ කියලා සැහැල්ලූ වෙන වෙලාවට තමයි විනෝද කර්මාන්තය තියෙන්නේ. කලාව කියන්නේ සුවයක්. මොනා නැතිවුණත් කලාවෙන් ජීවත්වෙන්න පුළුවන් කියන එක ඇත්ත නෙවෙයි. රටක් සුඛිත මුදිතව තියෙන්න ඕනෑ හරියට කලාව විඳන්න. ඒකේ තේරුම සල්ලි නැති මනුස්සයාට කලාකෘතියක් රසවිඳින්න බැහැ කියන එක නෙවෙයි. ඒක වැරදියට අරුත් ගන්වන්න හොඳ නෑ. මම කියන්නෙ, අපි මේ ඛේදවාචක අස්සෙ විනෝද වෙන්න උත්සාහ කරලා වැඩක් නෑ. ඒක පාදඩ වැඩක් විදියටයි මම දකින්නේ.’
ෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆ
කසුන්ගේ පුද්ගල සම්බන්ධතා විජිතය ඔහුගේ කලා ජීවිතයට ඍජුව බලපා ඇත. එක් අතෙකින් ඔහුගේ මාපියෝය. අනෙක් අතින් ඔහුගේ පේ‍්‍රම සම්බන්ධතාය. ඒ සියල්ල මැද ඔහුගේ මිතුරු සම්බන්ධතාය. මව හා පියා කසුන්ගේ කලා දිවියට පදනම සැකසූහ.
‘මම ඒ දෙන්නාට ලැජ්ජාවක් නොවී ඉන්න හැකි තරම් උත්සාහ කළා. එයාලාව උපුටලා මගේ අඩුවක් පෙන්වන්න ඉඩ තියන්න බැහැ කියන බය තිබුණා.’
කසුන් සිය මාපියන්ට හා බිරිඳට මෙන්ම ජීවිතයේ ඉහළම වටිනාකමක් මිතුරු කැලට ලබාදෙයි. ඔහුව පරිපූර්ණ කරන්නට ඒ මිතුරන්ගෙන් ලැබුණු සහයෝගය ඔහු ඉහළින්ම අගය කරන්නේය. ඉන්ද්‍රචාප ලියනගේ, චරිත් සේනාධීර, විදර්ශන කන්නංගර, කෞශල්‍ය කුමාරසිංහ, අසංක සායක්කාර, චාමර ගුරුගේ, විදුර ප‍්‍රභාත් මුණසිංහ ඇතුළු කොළඹ ආනන්ද විද්‍යාලයේ එකට උසස්පෙළ සඳහා අධ්‍යාපනය ලැබූ සමීපම මිතුරන් රංචුව ගැන ඔහු සිහිපත් කළේය. කසුන් කල්හාර හා ඉන්ද්‍රචාප ලියනගේ උසස්පෙළ අධ්‍යාපනය ලැබූ කාලයේදීම ගීත නිර්මාණය කරමින්, සාර්ථක නිර්මාණ ගොන්නකට පදනම දමාගත්තේ ඒ මිතුරන්ගේ නොමඳ සහයෝගයෙනි. පසුකාලීනව ඉහත කී මිතුරු රංචුව තවත් පුළුල් විය.
‘අද මිනිස්සු එකිනෙකාව අගය කරන්නේ නැහැනෙ. කවුරුහරි මහන්සි වෙලා හොඳ වැඩක් කළාට, අවංකවම ඒක අගය කරන කවුරුත් නැහැ. යාළුකමට කට වචනෙට වැඬේ හොඳයි කියලා කියන එක ගැන නෙවෙයි මම කියන්නේ. හදවතින් අනෙකාව අගය කරන්නේ නැහැ අද. ඒ නිසා ප‍්‍රමිතියෙන් යුතු වැඩවලට තල්ලූවක් නෑ. ඒත් මට මගේ යාළුවන්ගෙන් ඒ තල්ලූව ලැබුණා.’
කසුන් ඒ අගයකිරීම්වල අනෙක් පැත්ත ගැනත් කීය. ඒ දුර්වල වැඩ විවේචනය කිරීමය.
‘අගය කිරිමෙහි අනෙක් පැත්ත තමයි විවේචන ඕනෑ වෙලාවට විවේචනය කිරීම. මේ යාළුවෝ වැරැුද්දක් දුටු ගමන් ගහලා බිමටම අත්හරිනවා. ලැජ්ජා කරනවා. ඒ නිසා අපි හැමෝම ප‍්‍රවේශම් වෙනවා වැඩක් කරද්දී යන්තමින්වත් අඩුපාඩුවක් නොතියා ඉන්න. ඒත් ඒ විදියට විවේචනය කළාට පස්සේත් එකිනෙකාට වැළඳගන්න පුළුවන්. ඒ මිත‍්‍රත්වයත් තියෙනවා. මිතුරු රංචුවක් විදියට හිටියේ නැත්නම් අද අපි කවුරුත් නැහැ. අපි අද කියවන පොත පහුවදා මුණගැහිලා සාකච්ඡුා කරනවා. විදර්ශන පොතක් අරගෙන එනවා. චරිත් තවත් පොතක් අරගෙන එනවා. සමහර පොත්වල රසවත් කෑලි කියවනවා. බොහෝවිට අපේ ගෙදරට තමයි සෙට් වුණේ. අපි ඒ කාලේ මූල්‍යමය ලාභයක් පැතුවේ නැහැ. රංචුවක් විදියට හොඳ වැඩ කරලා සතුටුවීමයි අපේ අරමුණ වුණේ. ආදරණීය විවේචකයෝ නැත්නම්, වැඩ කරන්න අසීරුයි.
අපි මේ කතාබහ පටන්ගත්ත තැන මතකනේ. මුලින්ම මම භක්ති ගීත, දේශාභිමානී ගීත ගායනා නොකිරීම ගැන ඇහුවානේ. ඇත්තටම දේශාභිමානී ගීත නම් මං මැරෙනකල් කියන එකක් නෑ. මම තනියෙන්ම හිටියා නම් ඔහොම එකක් කරන්න ඉඩ තිබුණා. ඒත් දැන් මම එහෙම සිංදුවක් කියන්න යනවා කියලා ආරංචි වුණත් අර යාළුවෝ ටික ඇවිත් මට කෙළිනවා. ඊට පස්සෙ ඉතින් ජීවත්වෙලා වැඩක් නෑ. මම පැහැදිලි කරන්න උත්සාහ කළේ මට තියෙන බය. ඒ බය හැම කොල්ලෙක්ටම කෙල්ලෙක්ටම තියෙන්න ඕනෑ.‘
ඉන්ද්‍රචාප ලියනගේ කසුන්ගේ ගායන දිවියේ සුවිශේෂී ගමන් සගයාය.
‘එයා හේමසිරි ලියනගේගේ පුතාද කියලා මම මුලින්ම දන්නේ නැහැ. චාපා මගේ පසුබිම දැනගෙන හිටියේත් නැහැ. ඒලෙවල් කාලයෙ මුණගැහුණාම අපි දෙන්නා එකිනෙකාට ගැළපෙන බව තේරුණා. චාපා මියුසික්වලට ආසයි. මට ඒ වෙද්දී මියුසික් ගැන අත්දැකීම් තිබුණා. අපි වැඩ කරද්දී මට තේරුණා චාපා මේ වැඬේට නුහුරු එකෙක් නෙවෙයි කියලා. චාපා තමයි මට ජීවිතේට හමුවුණ හොඳම ගායන සගයා. මගේ කටහඬට ගැළපුණේ ඔහු.‘
ෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆ
වැඩක් නොකර විවේකීව ඉන්නට කැමති බව කසුන් කලින් කීවේය. කසුන් කල්හාර සංගීතයටත් වඩා කාලය වෙන්කරන විෂය ක්ෂේත‍්‍ර දෙකක් තිබෙන බව අපි කලින් කීවෙමු. කසුන් ගෙවන්නේ විවේකී රසබර ජීවිතයකි. ඔහුගේ සංගීතය ඒ විවේකී දිවියෙහි ප‍්‍රතිඵලයකි.
‘මම ආහාරපානවලට පේ‍්‍රම කරන කෙනෙක්. ෆුඞ් ලවර් කෙනෙක්. ඉතින්, මගේ කාලය වැඩිපුරම වෙන්වෙනවා කෑමබීම වෙනුවෙන්. මම හොඳට බොනවා. දැන් නම් ඉස්සරට වඩා ටිකක් අඩුවෙන් බොන්නේ. නොබී ඉන්නෙ මොකටද ඉතින්. මට හොඳට කන්න ඕනෑ. මම මගේ කෑම ඔක්කෝම හදාගන්නවා. හොඳට කාලාබීලා, ෆිල්ම් එකක් බලාගෙන ඉන්න තමයි කැමති.
ගොඩක් වෙලාවට ෆිල්ම් බලනවා. දවසකට ෆිල්ම් තුනක්වත් බලනවා. හැම තිස්සේම මගේ අතේ අයිපෑඞ් එක හරි තියෙනවා. ඉස්සර නම් ගොඩක්ම කළේ පොත් කියැවීම. දැන් නම් කියවනවා ටිකක් අඩුයි.
මම කෑම ජාති ගොඩක් හදන්න දන්නවා. බීම වර්ග බොහොමයක් ගැනත් දන්නවා. බීම වර්ග පැත්තෙන් කීවොත්, කොක්ටේල් වර්ග. මම හිතන්නේ කොක්ටේල් වර්ග 150ක් විතර මම හදන්න දන්නවා. බඩු තිබුණොත් ඕනෑ විදියට හදන්න පුළුවන්. කෑමබීම රසවිඳීම එන්නේ හොඳම සුඛෝපභෝගී රසවින්දන මාධ්‍යයක් විදියට. කෑම රසවිඳින්න නම් ලොකු වියදමක් යනවා. එහෙම නැත්නම් ස්වයංපෝෂිත වෙන්න ඕනෑ.
මට විවිධාකාර කෑම වර්ග පුළුවන්. චයිනීස් රෙසිපි හදන්න පුළුවන්. බටහිර කෑම වර්ග හදන්න පුළුවන්. සිංහල කෑම වර්ග හදන්න පුළුවන්. ඉන්දියන් කෑම වර්ග තමයි කන්න අමාරු. දැන් ගොඩක් කෑම වර්ග ගැන ඉගෙනගන්න ක‍්‍රම තියෙනවා. ගොඩක් වෙලාවට කෑමවර්ග ගැන තියෙන අත්පොත්වලින් තමයි කෑම වර්ග ගැන ඉගෙනගන්න ලේසි. ඒවා ඇසුරෙන් කෑමවර්ග හදලා අත්දැකීම් ගන්න ඕනෑ.’
කසුන්ගේ සමීපතමයන් පවසන්නේ කසුන් අවන්හලක කෑමකට ගියොත් කුස්සියටමය යන බවය. ඇතැම්විට කෝකියා පසෙක සිටියදී ආහාරවේල සකසන අන්දම ගැන සම්පූර්ණයෙන්ම උපදෙස් දෙන්නේ කසුන්ය. මෑතකදී එක්තරා අවන්හලක කසුන් තැනූ කෑම වර්ගයක වට්ටෝරුව අවන්හලේ වට්ටෝරුවක් ලෙස එළිදැක්වීමටද බලාපොරොත්තුවන බව දැනගන්නට ලැබුණි. ආහාරවලට ඔහු ඒ තරම් පේ‍්‍රම කරන්නේය. ආහාර කියන්නේද එක්තරා කලාවකි. ඒ සියල්ල දෙස බලද්දී තමන්ගේ අභිමානය රැුකගෙන සංගීතය කරන කසුන්ට, ඒ අභිමානය රැුකගෙන දිවි රැුකගනු පිණිස කෝකියෙකු ලෙස රැුකියාවේ යෙදෙන්නටත් පුළුවන්ය.
ගීත, දේශාභිමානී ගීත ගායනා නොකිරීම ගැන ඇහුවානේ. ඇත්තටම දේශාභිමානී ගීත නම් මං මැරෙනකල් කියන එකක් නෑ. මම තනියෙන්ම හිටියා නම් ඔහොම එකක් කරන්න ඉඩ තිබුණා. ඒත් දැන් මම එහෙම සිංදුවක් කියන්න යනවා කියලා ආරංචි වුණත් අර යාළුවෝ ටික ඇවිත් මට කෙළිනවා. ඊට පස්සෙ ඉතින් ජීවත්වෙලා වැඩක් නෑ. මම පැහැදිලි කරන්න උත්සාහ කළේ මට තියෙන බය. ඒ බය හැම කොල්ලෙක්ටම කෙල්ලෙක්ටම තියෙන්න ඕනෑ.‘
ෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆ
ඉන්ද්‍රචාප ලියනගේ කසුන්ගේ ගායන දිවියේ සුවිශේෂී ගමන් සගයාය.
‘එයා හේමසිරි ලියනගේගේ පුතාද කියලා මම මුලින්ම දන්නේ නැහැ. චාපා මගේ පසුබිම දැනගෙන හිටියේත් නැහැ. ඒලෙවල් කාලයෙ මුණගැහුණාම අපි දෙන්නා එකිනෙකාට ගැළපෙන බව තේරුණා. චාපා මියුසික්වලට ආසයි. මට ඒ වෙද්දී මියුසික් ගැන අත්දැකීම් තිබුණා. අපි වැඩ කරද්දී මට තේරුණා චාපා මේ වැඬේට නුහුරු එකෙක් නෙවෙයි කියලා. චාපා තමයි මට ජීවිතේට හමුවුණ හොඳම ගායන සගයා. මගේ කටහඬට ගැළපුණේ ඔහු.‘
ෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆෆ
වැඩක් නොකර විවේකීව ඉන්නට කැමති බව කසුන් කලින් කීවේය. කසුන් කල්හාර සංගීතයටත් වඩා කාලය වෙන්කරන විෂය ක්ෂේත‍්‍ර දෙකක් තිබෙන බව අපි කලින් කීවෙමු. කසුන් ගෙවන්නේ විවේකී රසබර ජීවිතයකි. ඔහුගේ සංගීතය ඒ විවේකී දිවියෙහි ප‍්‍රතිඵලයකි.
‘මම ආහාරපානවලට පේ‍්‍රම කරන කෙනෙක්. ෆුඞ් ලවර් කෙනෙක්. ඉතින්, මගේ කාලය වැඩිපුරම වෙන්වෙනවා කෑමබීම වෙනුවෙන්. මම හොඳට බොනවා. දැන් නම් ඉස්සරට වඩා ටිකක් අඩුවෙන් බොන්නේ. නොබී ඉන්නෙ මොකටද ඉතින්. මට හොඳට කන්න ඕනෑ. මම මගේ කෑම ඔක්කෝම හදාගන්නවා. හොඳට කාලාබීලා, ෆිල්ම් එකක් බලාගෙන ඉන්න තමයි කැමති.
ගොඩක් වෙලාවට ෆිල්ම් බලනවා. දවසකට ෆිල්ම් තුනක්වත් බලනවා. හැම තිස්සේම මගේ අතේ අයිපෑඞ් එක හරි තියෙනවා. ඉස්සර නම් ගොඩක්ම කළේ පොත් කියැවීම. දැන් නම් කියවනවා ටිකක් අඩුයි.
මම කෑම ජාති ගොඩක් හදන්න දන්නවා. බීම වර්ග බොහොමයක් ගැනත් දන්නවා. බීම වර්ග පැත්තෙන් කීවොත්, කොක්ටේල් වර්ග. මම හිතන්නේ කොක්ටේල් වර්ග 150ක් විතර මම හදන්න දන්නවා. බඩු තිබුණොත් ඕනෑ විදියට හදන්න පුළුවන්. කෑමබීම රසවිඳීම එන්නේ හොඳම සුඛෝපභෝගී රසවින්දන මාධ්‍යයක් විදියට. කෑම රසවිඳින්න නම් ලොකු වියදමක් යනවා. එහෙම නැත්නම් ස්වයංපෝෂිත වෙන්න ඕනෑ.
මට විවිධාකාර කෑම වර්ග පුළුවන්. චයිනීස් රෙසිපි හදන්න පුළුවන්. බටහිර කෑම වර්ග හදන්න පුළුවන්. සිංහල කෑම වර්ග හදන්න පුළුවන්. ඉන්දියන් කෑම වර්ග තමයි කන්න අමාරු. දැන් ගොඩක් කෑම වර්ග ගැන ඉගෙනගන්න ක‍්‍රම තියෙනවා. ගොඩක් වෙලාවට කෑමවර්ග ගැන තියෙන අත්පොත්වලින් තමයි කෑම වර්ග ගැන ඉගෙනගන්න ලේසි. ඒවා ඇසුරෙන් කෑමවර්ග හදලා අත්දැකීම් ගන්න ඕනෑ.’
කසුන්ගේ සමීපතමයන් පවසන්නේ කසුන් අවන්හලක කෑමකට ගියොත් කුස්සියටමය යන බවය. ඇතැම්විට කෝකියා පසෙක සිටියදී ආහාරවේල සකසන අන්දම ගැන සම්පූර්ණයෙන්ම උපදෙස් දෙන්නේ කසුන්ය. මෑතකදී එක්තරා අවන්හලක කසුන් තැනූ කෑම වර්ගයක වට්ටෝරුව අවන්හලේ වට්ටෝරුවක් ලෙස එළිදැක්වීමටද බලාපොරොත්තුවන බව දැනගන්නට ලැබුණි. ආහාරවලට ඔහු ඒ තරම් පේ‍්‍රම කරන්නේය. ආහාර කියන්නේද එක්තරා කලාවකි. ඒ සියල්ල දෙස බලද්දී තමන්ගේ අභිමානය රැුකගෙන සංගීතය කරන කසුන්ට, ඒ අභිමානය රැුකගෙන දිවි රැුකගනු පිණිස කෝකියෙකු ලෙස රැුකියාවේ යෙදෙන්නටත් පුළුවන්ය.
