No menu items!
28.1 C
Sri Lanka
6 August,2025
Home Blog Page 346

වෝහාරික වාර්තාවේ ඇමුණුම් පාර්ලිමේන්තුවට

ශ‍්‍රී ලංකා මහ බැංකුව වෙතින් පාර්ලිමේන්තුවට ලබාදී නොතිබුණු බැඳුම්කර පිළිබඳ වෝහාරික වාර්තාවල ඇමුණුම් පාර්ලිමේන්තුව වෙත ලබාදීමට මහ බැංකුව කටයුතු කර ඇතැයි වාර්තා වේ.

පාර්ලිමේන්තුවට එම ඇමුණුම් ලැබී තිබෙන බව අනිද්දා වෙත අදහස් දැක්වූ පාර්ලිමේන්තුවේ ප‍්‍රකාශකයෙක්  කීවේය. ජනවාරි 05 වැනිදා පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීවරුන්ට එය ලබාගත හැකි බවද එම ප‍්‍රකාශකයා කීය.

බැඳුම්කර ගනුදෙනු පිළිබඳව වෝහාරික වාර්තා පහ ජනවාරි 22 වැනිදා පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීවරුන් වෙත ලබාදී තිබුණි. එහිදී මන්ත‍්‍රීවරුන් පෙන්වාදුන්නේ එම වාර්තාවල ඇමුණුම් නොමැතිව, වාර්තාවල ඇති කරුණු සම්පූර්ණ නොවන බවය. ඒ අනුව ජනවාරි 23 දින කථානායකවරයාගේ ඉල්ලීම මත පාර්ලිමේන්තුවේ මහ ලේකම් ධම්මික දසනායක මහතා එම ඇමුණුම් ලබාදෙන ලෙස මහ බැංකු අධිපතිවරයාට ලිඛිතව දැනුම් දී තිබුණි.

ඉදිරි ඡන්දයට නව සඟ පෙරමුණක්

ඉදිරි මැතිවරණවලදී භික්ෂුන්ට නාමයෝජනා ලබා නොදෙන ලෙස මහානායක හිමිවරුන් ඇතුළු ප‍්‍රධාන හිමිවරුන් කර ඇති ඉල්ලීමට ප‍්‍රතිචාර වශයෙන් නව සඟ පෙරමුණ නමින් පක්ෂයක් ආරම්භ කර ඉදිරි මහමැතිවරණයට තරග කිරීමට බෞද්ධ භික්ෂුන් පිරිසක් සාකච්ඡුාවක් පවත්වා ඇත.

මේ සඳහා හේතුවී ඇත්තේ එම ඉල්ලීම පිළිගත් බවට ප‍්‍රධාන දේශපාලන පක්ෂ ප‍්‍රකාශ කොට එම පක්ෂවලින් භික්ෂූන්ට නාමයෝජනා ලබා නොදෙන බවට කරන ලද ප‍්‍රකාශයන්ය.

මේ පිළිබඳව කළ විමසීමකදී බද්දේගම සමිත හිමියන් ප‍්‍රකාශ කළේ තමන් එම එක් සාකච්ඡුාවකට සහභාගි වූ බවත් එම පෙරමුණෙන් ඡුන්දය ඉල්ලීමේ අදහසක් තමන්ට නැති බවත් ඉදිරි පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයේදී ශ‍්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණෙන් තමා කොළඹ දිස්ත‍්‍රික්කයෙන් ඡුන්දය ඉල්ලීමට බලාපොරොත්තු වන බවත්ය.

සජිත් කණ්ඩායම වෙන්වෙයි

0

නායකත්ව අර්බුදයට විසඳුමක් නොදීම, සන්ධානය පිහිටුවීමට අදාළ සාකච්ඡුාවලට සහ ඊට අදාළ යෝජනාවලට විසඳුම් නොදී දිගින් දිගටම කල් මැරීම, සජිත් පාර්ශ්වයේ පිරිසක් කෘත්‍යාධිකාරී මණ්ඩලයෙන් ඉවත්කිරීම ආදි හේතු නිසා එජාපය තුළ සජිත් පේ‍්‍රමදාස මහතාගේ කණ්ඩායම වෙනම කණ්ඩායමක් ලෙස කටයුතු කිරීමට තීරණය කර ඇත.

මේ අනුව ජනවාරි 30දා කෘත්‍යාධිකාරී මණ්ඩල රැුස්වීම වර්ජනය කරන්නට සජිත් පාර්ශ්වය තීරණය කර තිබුණු අතර කෘත්‍යාධිකාරී මණ්ඩලයට පත්වී සිටින එජාප පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීවරුන් 35 දෙනෙකු පමණ මෙම හමුවට සහභාගි නොවනු ඇති බව දැනගන්නට ලැබේ.

මෙම කෘත්‍යාධිකාරී මණ්ඩල සාකච්ඡුාවට පෙර එජාප අර්බුදය විසඳීමේ තවත් සාකච්ඡුාවක් ජනවාරි 29 වැනිදා එජාප නායක රනිල් වික‍්‍රමසිංහ, නියෝජ්‍ය නායක සජිත් පේ‍්‍රමදාස සහ පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රී කබීර් හෂීම්ගේ සහභාගිත්වයෙන් රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මහතාගේ නිවසේදී පැවැත්වී ඇත. එහිදී සජිත් පේ‍්‍රමදාස මහතා ප‍්‍රකාශ කර ඇත්තේ එජාපයේ නායකත්වය තමන් වෙත ලබාදෙන්නට සූදානම් නැතිනම් තමන් වෙත සන්ධානයේ නායකත්වය, අගමැති අපේක්ෂකත්වය හා තම පාර්ශ්වයට සන්ධානයේ මහලේකම් තනතුර ලබාදිය යුතු බවය. ඊට අමතරව මහමැතිවරණයේදී නාම යෝජනා ලබාදීමේ බලය සන්ධානය වෙත පැවරිය යුතු යැයිද ඔහු ප‍්‍රකාශ කර ඇත. එම සියලූ යෝජනා කෘත්‍යාධිකාරී මණ්ඩලයෙන් සම්මත කර තමන්ට මැතිවරණය මෙහෙයවීමේ පූර්ණ බලය ලබා දියයුතු යැයිද වැඩිදුරටත් ප‍්‍රකාශ කර ඇත. එම යෝජනා සඳහා රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මහතාගෙන් ප‍්‍රතිචාරයක් ලැබී නැති අතර ඔහු ප‍්‍රකාශ කර ඇත්තේ පසුදා එනම් ජනවාරි 30වැනි දින කෘත්‍යාධිකාරී මණ්ඩලයේදී මේ පිළිබඳව තවදුරටත් සාකච්ඡුා කළ හැකි බවය.

ජනවාරි 30වෙනිදා වනවිට කෘත්‍යාධිකාරී මණ්ඩලය නියෝජනය කළ සජිත් පාර්ශ්වයේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රී අජිත් පී පෙරේරා, පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රී සරත් ෆොන්සේකා, හිටපු මන්ත‍්‍රී ඉමිතියාස් බාකිර් මාකර්, කොළඹ නගරාධිපතිනි රෝසි සේනානායක කෘත්‍යාධිකාරී මණ්ඩලයෙන් ඉවත් කළ බව වාර්තා වී ඇත. එයට විරෝධය පළකරමින් සජිත් පාර්ශ්වය පක්ෂයේ නායකත්වයට ප‍්‍රකාශ කර ඇත්තේ මෙම පිරිස කෘත්‍යාධිකාරී මණ්ඩල රැස්වීමට කැඳවිය යුතු බවය. එයට රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මහතා එකඟවී නැති බව වාර්තා වේ.

පෙබරවාරි 5 වනවිට සජිත් පේ‍්‍රමදාස මහතාගේ නායකත්වයෙන් අලූත් නමකින් සහ අලූත් ලකුණකින් නව දේශපාලන සන්ධානයක් පිහිටුවන බව වාර්තා වේ. මෙම ජනවාරි 30 දා කෘත්‍යාධිකාරී මණ්ඩල හමුවේදී පක්ෂ නායකත්වය පිළිබඳව සහ ගොඩනගන්නට යෝජිත නව සන්ධානය පිළිබඳව සාකච්ඡුා කරන්නට බලාපොරොත්තු වන්නේ දැයි එජාප මහ ලේකම් අකිල විරාජ් කාරියවසම්ගෙන් විමසීමේදී ඔහු ප‍්‍රකාශ කළේ එවැනි සාකච්ඡුාවක් හෝ තීන්දුවක් ගැනීම සඳහා සූදානමක් නැති බවය. අජිත් පී පෙරේරා සහ අනෙකුත් පිරිස කෘත්‍යාධිකාරී මණ්ඩලයෙන් ඉවත් කර ඇති බවට වන තොරතුර එහිදී මහ ලේකම්වරයා සනාථ කළේය.

වීරයන් නැති කාලයක වීරයන්දෙදෙනෙක්


තමා සමග කතාකළ අයගේ සංවාද පටිගත කිරීම ගැන රන්ජන් රාමනායක දක්වන ක්‍ෂමාලාප කිසිසේත් පිළිගත හැකි ඒවා නොවේ. ඔහු කියන්නේ ආරක්‍ෂාව සඳහා ඒවා පටිගත කළ බවයි. එහෙත්, තමන්ගේ යහළු යෙහෙළියන් සමග කරන ලද අතිශය පෞද්ගලික ස්වභාවයේ සංවාද පවා පටිගත කළේ කුමන ආරක්‍ෂක හේතුවක් නිසාදැයි ඇසුවහොත් ඔහුගේ විත්තිවාචකය බල රහිත වෙයි.

කොහොම වුණත්, ඔහුගේ මේ සදාචාර විරෝධී සංවාද පටිගත කිරීම නිසා මේ වන විට රජයේ, අධිකරණයේ නිලධාරීන් කිහිප දෙනකුටම සිදුවී ඇත්තේ මහත් අබග්ගයකි. ඉන් සමහර නිලධාරීන්ට නම් ඒ ඉරණම අත්වීම ගැන අලූතෙන් අනුකම්පාවක් උපදින්නේ නැත. මන්ද යත්, ඔවුන්ගේ සාමාන්‍ය භාවිතාව තුළම ඒ සංවාදවලින් කියැවෙන කිලිටි ස්වභාවය තිබෙන නිසාය. එහෙත්, පද්මිණී රණවක, ශානි අබේසේකර වැනි අය කෙරෙහි එම සංවාද බලපා තිබෙන අන්දම අතිශය ඛේදජනකය. අධිකරණය තුළ, පොලිසිය තුළ ඔවුන් කළ වැදගත් කාර්යභාරය අවතක්සේරු කිරීමට මේ හරහා සමහරුන්ට අවස්ථාව ලැබී තිබේ.

සියල්ලටමත් වඩා බිහිසුණු කාරණය නම්, මේ සංවාද හරහා දුමින්ද සිල්වා මිනීමැරුම් නඩු තීන්දුව වැරදි ලෙස දුන් නඩු තීන්දුවක් හැටියට පෙන්වා, හිරබාරයේ සිටින දුමින්ද සිල්වා නිදහස් කර ගැනීමට දරන වෑයමයි. මහාධිකරණ නඩු තීන්දුව දුන්නේ පද්මිණී රණවක විනිසුරුවරිය පමණක් නොවේ. තවත් විනිසුරුවරයකු ඇගේ තීන්දුව සමග එකඟ වී ය. ඊටත් වඩා ඒ තීන්දුව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ පංචපුද්ගල විනිසුරු මඬුල්ලක් විසින් තහවුරු කරන ලද අතර, මහාධිකරණයේදී වරදකරුවකු වූ එක් විත්තිකරුවකු නිදොස් කොට නිදහස් කරන ලද බවද මතක තබා ගත යුතුය. අනෙක් විත්තිකරුවන්ට එරෙහි චෝදනා සාධාරණ සැකයෙන් ඔබ්බට ඔප්පුකොට ඇති බව පිළිගත් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ඔවුන්ගේ දඬුවම ස්ථිර කරන ලදි.

දුමින්ද සිල්වාට පළමුව වෙඩි වැදුණු බැවින් ඔහු භාරත ලක්‍ෂ්මන් ඝාතනයට වගකිව යුතු නැතැයි කියන තර්කය මහාධිකරණ නඩු විභාගය කාලයේදීත්, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ අභියාචනය කාලයේදීත්, දුමින්ද සිල්වාට හිතවත් මාධ්‍යවලින් ඉස්මත්තට ගෙනා පදනම් විරහිත තර්කයකි. නීති විරෝධී රැුස්වීමක සාමාජිකයන් හැටියට සිටිමින් කරන අපරාධවලට රැුස්වීමෙහි සාමාජිකයන්ව සිටි සියලූම දෙනා වගකිව යුතුය කියන සිද්ධාන්තය නොදන්නා සමහරුන් දුමින්ද සිල්වාට සාධාරණ සැකයක වාසිය ලැබිය යුතුයැයි කියති. ලියති. මහාධිකරණ නඩු තීන්දුවේදී ඔහු වැරදිකරුවකු වන්නේ කෙසේදැයි නිවැරදිව විග‍්‍රහ කර තිබේ. ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ඉදිරියේදීද මේ තර්කයම පැනනැගුණු විට, පංච පුද්ගල විනිසුරු මඬුල්ල ඒ ගැන දීර්ඝ වශයෙන් සලකා බලා, ඉන්දියාව ඇතුළු වෙනත් රටවලද නඩු තීන්දුවල අන්තර්ගතයන් සලකා බලා මහාධිකරණ නඩු තීන්දුව තහවුරු කර ඇති බව පැහැදිලි විය යුතුය. ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ තීන්දුව ඒකමතිකය.

යම් නඩුවක දුන් තීන්දුවක් ගැන අතෘප්තිමත් නම් කළ යුත්තේ ඉහළ අධිකරණයට අභියාචනා කිරීමය. එහෙත් මෙ නඩුව සම්බන්ධයෙන් දැන් එවැන්නක් කළ නොහැකිය. ඒ නිසා වරදකරුවන්ගේ පාර්ශ්වයේ අරමුණ වන්නේ නඩු තීන්දුව වැරදි බවට සමාජ මතයක් ඇති කොට ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ජනාධිපතිවරයා වෙතින් ජනාධිපති සමාවක් ලබා ගැනීමය. ඒ සඳහා අධිකරණය, විනිසුරන්, සීඅයිඞී නිලධාරීන් ඇතුළු සියල්ලන්ගේ හා ආයතනවල ගෞරවය හා විශ්වාසවන්තභාවය විනාශ කිරීම අදාළ පාර්ශ්වයන් දැන් යහමින් කරගෙන යයි. බැලූ බැල්මට ආණ්ඩුවද ඒ සඳහා අනුමැතිය හා දහිරිය දෙමින් සිටින බව පෙනෙයි. එහෙත් කෙටියෙන් කිව යුත්තේ ජනාධිපති සමාව ආයුධයක් කොටගෙන මෙවැනි නඩු තීන්දුවකට පටහැනි දෙයක් කිරීම යනු, රටේ නීතියේ ආධිපත්‍යය දරුණු ලෙස කෙළෙසීමක් වන බවයි.

රන්ජන් රාමනායකගේ පටිගත කිරීම්වලට පින්සිද්ද වන්නට විවිධ පුද්ගලයන් හා ආයතන මේ ආකාරයට අනතුරේ වැටෙද්දී, ඒ ඉරණම ඇතිකිරීම සම්බන්ධයෙන් රාමනායකට වැරදි පැටවීම කළ යුතුමය. ඒ ගැන විවාදයක් නැත.

එහෙත්, පසුගියදා ඔහු පාර්ලිමේන්තුව තුළදී කළ කතාව, පෙර කී පටිගත කිරීමේ සදාචාර ප‍්‍රශ්නයෙන් ආවරණය කර දැමිය යුතු නැත. පසුගිය අවුරුදු පහකට ආසන්න කාලය තුළ තනි පුද්ගලයකු හැටියට විවිධ ගර්හාවන්ට හා කෙනෙහිලිකම්වලට ලක්වෙමින් රන්ජන් රාමනායක, හොරුන්, ¥ෂිතයන් හා අපරාදකරුවන් නීතිය හමුවට ගෙනඒමට ඔහු කළ දායකත්වය මේ පාර්ලිමේන්තු කතාවේදී ඔහු නැවතත් ඉස්මත්තට ගත්තේය. ඒ කාලයේ ඔහු තනියෙන් කළේ, යහපාලන ආණ්ඩුව, ආණ්ඩුවක් හැටියට කළ යුතු වැඩකි. රන්ජන්ගේම වචනවලින් කිවහොත්, හොරු අල්ලන්නට ආ ආණ්ඩුව හොරුන් විසින් අල්ලන ලද විට, ඒ කාර්යභාරය තනියෙන් කරගහන්නට සිදුවුණේ රන්ජන් වැනි තනි පුද්ගලයන්ටය. රන්ජන් තමාගේ ශෛලියෙන් ඒ බර ඇදගෙන ගියේය. කෙටියෙන් කිවහොත් රාජපක්‍ෂ අපරාද රාජ්‍යයට එරෙහිව නීතිය ක‍්‍රියාත්මක කරවා ගන්නට ඔහු හැම අතින්ම වෑයම් කෙළේය. අදත් ඔහු රාජපක්‍ෂ පාලනයේ දැඩි විවේචකයෙකි. තනිවම ඊට අභියෝග කරයි. එජාපයේ නායකයා, විපක්‍ෂ නායකයා ඇතුළු නායක ස්තරය රාජපක්‍ෂවරුන් විවේචනය කිරීමෙන් සම්පූර්ණයෙන්ම වැළකී ඔවුන් සමග ඞීල් දැමීම පිළිවෙත කරගෙන සිටින මොහොතක රන්ජන් තනිවම විවේචනයේ යෙදෙයි. තමා අත්අඩංගුවට ගෙන, දැඩි ලෙස පීඩා කරද්දීත් ඔහු සැලෙන්නේ නැත. ඒවාට බයේ සටන අතහැරියේ නම් එදා පාර්ලිමේන්තුවේදී දැකිය හැකි වන්නේ නිහඬව සිනාවෙමින් සිටින රන්ජන් කෙනෙකි. රන්ජන් කියන විදිය වැරදි බව බොහෝ විට පැහැදිලිය. එහෙත් ඔහු කියන්නේ විපක්‍ෂයක් කිව යුතු දේවල්ය. ඔහු කරන්නේ විපක්‍ෂයක් කළ යුතු සටන්ය. ඊනියා මහත්මා ගති ඇති නායක, විපක්‍ෂ නායකවරුන් නිදා සිටිද්දී රන්ජන් පීඩා විඳිමින් තවමත් සිය වගකීම ඉටුකරයි.

හිරුනිකා පේ‍්‍රමචන්ද්‍රද නැවත වරක් පාර්ලිමේන්තුවේදී තමන්ගේ දේශපාලන සක‍්‍රියභාවය පෙන්වූවාය. තමාගේ පියා, තිරශ්චීන ලෙස ඝාතනය කළ අපරාධකාරයන්ට මුළු ආණ්ඩුවකම සහාය හා ආවරණය හිමිවෙද්දී ඇය මෙතෙක් කල් තනිවම ඊට එරෙහි සටනක් ගෙනගියාය. එය හුදු පුද්ගලයන්ට එරෙහි සටනක් නොව රටේ පාතාල ව්‍යුහයට එරෙහිවද එල්ල කළ ප‍්‍රහාරයකි. රන්ජන් හැරුණු විට රාජපක්‍ෂවරුන් සමග හරි හරියට හැප්පුණු අනෙක් දේශපාලන චරිතය ඇයයි.
හඬපට සිදුවීමේදී ඇය මුළුමනින්ම ලක්වුණේ කාන්තාවක හැටියට සමාජයෙන් එල්ලවන ජඩ ප‍්‍රහාරයටය. එවැනි අවස්ථාවක මුළුගැන්වී සිටීම හෝ සියල්ල අතහැර විදේශගත වීම පුරුදු පුහුණු කර ඇති ලංකාවේ කාන්තාවන්ට ආදර්ශයක් දෙමින් ඇය ප‍්‍රතිප‍්‍රහාර ඇරඹුවාය. ඇගේ හඬ හුදෙක් පෞද්ගලික අසාධාරණයකට එහා ගිය සමාජ අසාධාරණයකට එරෙහි හඬක් බවට පත්විය.
රන්ජන් හා හිරුනිකා ගැන මේ සතිය තුළදී වැඩිවන මහජන ප‍්‍රසාදය, අනෙක් පැත්තෙන් එජාපයේ නායක පොරයට වැටී සිටින අසමත් නායකයන්ට බලපාන්නේ ඍණාත්මකවය. මේ දෙදෙනා ඉහළට එසැවෙන්නට එසැවෙන්නට අර කී නායකයෝ තවදුරටත් මහජනතාව ඉදිරියේ නොපෙනී යති.

කවර විවේචන තිබුණත් මේ වීරයන් රැුකගැනීම සමාජයේ යහපත වෙනුවෙන් සටන්කරන්නවුන්ගේ කාරිය විය යුතුය. එය කළ හැක්කේ ඔවුන් නගන හඬ තමන්ගේද හඬ කර ගැනීමෙනි. ඔවුන්ගේ කාර්යභාරය තමන්ගේද එකක් කර ගැනීමෙනි. සමාජය මේ මොහොතේ තිබෙන්නේ වීරයන් අහිමි මොහොතකය. කළ යුත්තේ කුමක්දැයි එකෙලමෙකෙල වෙමින් ඉන්නා ප‍්‍රගතිශීලී ජනතාවට දෘෂ්ටිය සපයන්නට කෙනෙක් නැත. රන්ජන් හා හිරුණිකා එවැනි පරිපුරණ දෘෂ්ටියක් සපයනවාද යන්න කෙසේවෙතත් ඒ පැත්තට ඔවුන් එල්ල කරන ආලෝක ධාරාව නම් ඉතා වැදගත් බව ඔවුන්ට ගෞරව කරමින් කිව යුතුය.x

19 නැතිනම් වියතුන් පාර්ලිමේන්තු යන්නේ කොස් කොටන්නද?

1


පසුගිය කාලයේ අමුතු සත්ව විශේෂයක් ‘උගතුන්’ නැතිනම් ‘වියතුන්’ හැටියට ලංකාවේ ‘අලූතෙන්’ පහළ වී තිබේ. ඔවුන්ගේ නවාතැන වුණේ ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ජනාධිපතිවරණයෙන් දිනවීම සඳහා පිහිටුවාගන්නා ලද වියත්මග හා එළිය සංවිධානයි. මේ සංවිධානවල සිටින අය ‘වියතුන්, උගතුන් හා බුද්ධිමතුන්’ හැටියට තමුන්ම හඳුන්වාගන්නට මහත් රුචියක් පෙන්වති. රූපවාහිනී සංවාදවලට එන එවැනි ඇතැම් අය තමන් ‘බුද්ධිමත්’ බව, ‘බුද්ධිමතකු’ බව පැකිළීමකින් තොරවම නිතොර කියති.


දැන් ඔවුන්ගේ ව්‍යාපෘතිය බවට පත්වී ඇත්තේ එළැඹෙන පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයේදී මේ උගතුන්ගෙන් සැලකිය යුතු ප‍්‍රමාණයක් පාර්ලිමේන්තුවට ‘යවා ගැනීම’ය. ඒ හරහා පාර්ලිමේන්තුව තුළ වැඩි නියෝජනයක් ‘උගතුන්’ට ලබාගැනීමත්, ඇමති මණ්ඩලය තුළ භාගයක නියෝජනයක් ඔවුන්ට ලබාගැනීමත් අරමුණ වී තිබෙන බව කියති.


ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ජනාධිපතිවරයා කියන විදියට, ඔහු ක‍්‍රියාත්මක කරන්නේ අවුරුදු තුනහතරක කාලයක් තිස්සේ මේ ‘උගතුන්’ විසින් සාකච්ඡුා කර, අධ්‍යයනය කර, සකස් කරන ලද හා තමාගේ අදහස්ද ඇතුළත් කොට සංග‍්‍රහ කරන ලද රාජ්‍ය පාලන වැඩපිළිවෙළකි. එය එසේ නම්, මේ ඊනියා උගතුන්ගේ ‘උගත්කමේ තරම’, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ජනාධිපති ධුරයට පත්වී දැනට ගතවී ඇති මාස දෙකකට වැඩි කාලයක් තුළ වැඩ කරන ආකාරයෙන් පැහැදිලි වෙයි.


මේ මාස දෙකක කාලය තුළ ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ පෙන්වා ඇත්තේ තමා රාජ්‍ය පාලනයෙහි සමතකුට වඩා දුර්වල අයකු බවයි. එය පිළිගන්නේ ඔහුට එරෙහිව පසුගිය කාලයේ කටයුතු කළ අය පමණක් නොවේ. විනයක්, කාර්යක්‍ෂමතාවක් රටේ ඇතිකරාවියැයි කියන වුවමනාවෙන් ඔහුට ඡුන්දය දුන් බොහෝ පිරිසක්ද දැන් සිටින්නේ ඒ මතයේය.


වියතුන් අසමත්වූ පළමු තැන නම්, රාජ්‍ය ආයතනවලට ප‍්‍රධානීන් පත්කිරීමය. ඒ ක‍්‍රියාවලිය දැන් මුළුමනින්ම විහිළුවක් බවට පත්වී තිබේ. පුද්ගලයන්ගෙන් අයැදුම්පත් කැඳවා, සුදුසුකම් පරීක්‍ෂා කර බලා එම තනතුරුවලට යෝජනා කිරීම සඳහා විශේෂ කමිටුවක් පත්කළ අතර, ඒ කමිටුවේ සාමාජිකයෝද, තමන් විවිධ ආයතනවලට ස්වයං පත්කිරීම් කරගත් විහිළුකාර තත්ත්වයට පත්වූහ. ඒ කමිටුවේ සාමාජික නාලක ගොඩහේවා කියන්නේ, තමන්ගේ කමිටුවේ නිර්දේශවලට පිටින්ද පුද්ගලයන් රාජ්‍ය ආයතනවලට පත්කර ඇති බවය. සමහර ආයතනවලට පත්කළ අය දවස් දෙක තුනකින් ඉල්ලා අස්වූහ. ටෙලිකොම් ආයතනයට මුලින් පත්කළ නිමල් පෙරේරා වෙනුවට පසුව, ට‍්‍රයැඞ් දැන්වීම් ආයතනයේ ප‍්‍රධානී, වරුණි අමුණුගමගේ ස්වාමි පුරුෂයා, රොහාන් ප‍්‍රනාන්දු පත්කරන ලදි.


කමිටුවට අනුව හෝ ඊට පිටින් හෝ පත්කරන ලද රාජ්‍ය ආයතන ප‍්‍රධානීන් දෙස බලන විටද කරුණු කිහිපයක් ඉස්මතුව පෙනෙයි. රාජ්‍ය ආයතනවල ප‍්‍රධානීන් ලෙස ¥ෂිතයන් පත්වී ඇති බව මුලින්ම චෝදනා කළේ පොහොට්ටුවේම ප‍්‍රමුඛයකු වූ මුරුත්තෙට්ටුවේ ආනන්ද හිමියන්ය. ඊට අමතරව, විවිධ ¥ෂණ හා අක‍්‍රමිකතා සම්බන්ධයෙන් පසුගිය කාලයේ නඩුවල විත්තිකරුවන් වූ පුද්ගලයන්ද මෙලෙස පත්වීම් ලබා තිබේ. කොටින්ම පත්කිරීමේ කමිටුවේ සාමාජික නාලක ගොඩහේවාද මහජන මුදල් සාවද්‍ය පරිහරණය පිළිබඳ අපරාධ නඩුවක විත්තිකරුවෙකි.


රාජපක්‍ෂ පවුලේ සාමාජිකයන්ද රාජ්‍ය ආයතනවල මුල් පුටුවලට පත්කර තිබේ. බොහෝ රාජ්‍ය ආයතනවල ප‍්‍රධානීන් හැටියට පත්කර ඇත්තේ පෞද්ගලික අංශයේ ව්‍යාපාරවල හා ආයතනවල ප‍්‍රධානීන්ය. රාජ්‍ය පරිපාලන, කළමනාකරණ අංශවල පළපුරුදු, සුදුසු පුද්ගලයන්ට රාජ්‍ය ආයතනවල ප‍්‍රධානත්වයට පත්වීමේ ඉඩකඩ ඒ හරහා අහුරා දමා තිබේ. සමහර අලූත් ප‍්‍රධානීහු ඍජුවම තම රාජකාරිය සමග ළබැඳියා ගැටුමක් ඇත්තෝය. ඒ කියන්නේ, තමන් ප‍්‍රධානත්වය දරන රාජ්‍ය ආයතනයේ විෂය පථයට අදාළ වන ව්‍යාපාරයක හෝ ව්‍යවසායයක ප‍්‍රධානියෙක්ය. ඊළඟ කැපීපෙනෙන කාරණය නම් විශ‍්‍රාමික හමුදා නිලධාරීන් විශාල ප‍්‍රමාණයක් ආයතනවලට පත්කිරීමය. ඒ හරහා රාජ්‍ය යන්ත‍්‍රණය හමුදාකරණය වනවා පමණක් නොව, රාජ්‍ය කළමනාකරණ ප‍්‍රතිපත්තිද අවමානයට පාත‍්‍රකෙරෙයි.


පුදුමය නම්, මේ ඊනියා උගතුන් හා බුද්ධිමතුන් මෙවැනි දේ ගැන කිසිම විවේචනයක් විචාරයක් නොකර සිටීමය. විවේචන කර කැපී යනවාට වඩා, කට පරෙස්සම් කරගෙන ඊළඟ ඡුන්දයෙන් පාර්ලිමේන්තුවට යන්නට මගක් හදා ගැනීම උතුම්යැයි ඔවුන් සිතනවා වන්නට පුළුවන. ඉතින්, මේ ඊනියා උගතුන් හා රාජපක්‍ෂ පාලනය වර්ණනා කරන අනෙක් සාමාන්‍ය පොහොට්ටු සාමාජිකයන් අතර ඇති වෙනස කුමක්ද?


පාර්ලිමේන්තුවට, රාජ්‍ය ආයතනවල ඉහළ තනතුරුවලට උගතුන්, වෘත්තිකයන් පත්වන පළමුවැනි අවස්ථාව මෙය නොවේ. මීට පෙරද පාර්ලිමේන්තුවේත් රාජ්‍ය ආයතනවලත් උගතුන්යැයි කිව හැකි පිරිස සිටියහ. එහෙත් ඔවුන්ගේ ක‍්‍රියාකලාපය අන් අයට වෙනස්වීද? උදාහරණයක් හැටියට, මහාචාර්ය තිස්ස විතාරණ, මහාචාර්ය ජීඑල් පීරිස්, මහාචාර්ය තිලක් රත්නකාර, මහාචාර්ය සුනන්ද මද්දුමබණ්ඩාර, ජනාධිපති නීතිඥ මොහාන් පීරිස් වැනි නමේ මුලටම උගත්, වෘත්තික විශේෂණ ඇති, පසුගිය කාලයේ රාජ්‍ය පාලනයට සම්බන්ධවූ පිරිස රටට දී ඇති ආදර්ශය කුමක්ද? තමන්ගේ දේශපාලන නායකයන්ගේ අන්තේවාසිකයන් හැටියට කටයුතු කිරීමය. දේශපාලකයාගේ ෆයිල් මිටිය ගෙන යන සහායකයා හැටියට වැඩ කිරීමය.

උගතුන්, වෘත්තිකයන් පාර්ලිමේන්තුවේදි හැසිරෙන නම්බුකාර විදිය දැනගැනීමට, 2019 ඔක්තෝබර් 26 ව්‍යවස්ථා කුමන්ත‍්‍රණයෙන් පසු පාර්ලිමේන්තුව තුළ සිදුවූ අවමන් සහගත සිදුවීම්වල ඡුායාරූප පිරික්සීම ප‍්‍රමාණවත්ය. එම කලහකාරී හැසිරීම්වල ප‍්‍රධානත්වය ගත්තේ කවුද? කථානායක අසුන වටකරගෙන, මයික‍්‍රෆෝන කඩා දමා, ලිපිගොනු වීසිකර යකා නැටුවන් අතර උගතුන්, බුද්ධිමතුන් හා වෘත්තිකයන් කීදෙනෙක් සිටියාදැයි එයින් වටහාගත හැකිය. ඔවුන්ද ඡුන්දදායකයන් විසින් පාර්ලිමේන්තුවට පත්කර යවන ලද්දේ, ඔවුන්ගේ ‘උගත්, බුද්ධිමත්’ ලේබල්වලට ගරු කර විය හැකිය. අලූතෙන් යන්නට හදන උගතුන්ද ඒ තත්ත්වයට වැටීමට වැඩි කාලයක් ගතනොවනු ඇත.


පසුගිය පාර්ලිමේන්තුවේත් මන්ත‍්‍රීවරුන්ගේ ලැයිස්තුව සලකා බැලූවහොත්, උපාධිධාරීන්, ආචාර්යවරුන්, වෘත්තිකයන් කී දෙනෙක් පාර්ලිමේන්තුවේ සිටියාද? ඒ අයගෙන් පාර්ලිමේන්තුවේ විෂයබද්ධ වැදගත් කතාවක් කර ඇත්තේ කීදෙනාද? හැමෝම කර ඇත්තේ තමන්ගේ දේශපාලන වුවමනාව අනුව, පක්‍ෂ නායකත්වයට හා පක්‍ෂයට අන්තේවාසිකකම් කිරීම හැර බුද්ධිමත් දායකත්වයක් සැපයීම නොවේ.


දැන් පාර්ලිමේන්තුවට එන්නට හදන තමන් උගතුන්යැයි කියන අයගේ ‘පෙර හැසිරීම’ කුමනාකාරද? මේ සමහරුන් පසුගිය කාලයේත් විවධ රාජ්‍ය ආයතනවල, අමාත්‍යාංශවල, රාජ්‍ය ව්‍යවසායයන්වල විවිධ තනතුරු දැරුවෝ ය. ඒ කාලය තුළ ඔවුන් ද වැඩ කර ඇත්තේ ඉහත කී උගත්කම අන්තේවාසිකකමට පාවිච්චි කරමින්ය. රාජපක්‍ෂ පාලන සමයේ මහින්ද රාජපක්‍ෂ ජනාධිපතිවරයා ඇතුළු ප‍්‍රබල ඇමතිවරුන්ගේ කාර්යාලවලට, රාජ්‍ය ආයතනවලට, රාජ්‍ය මාධ්‍ය ආයතනයවලට ආගිය අයට, මේ ඊනියා උගතුන් ඒවායේ රාජකාරි කළ, ‘ලොක්කන්ට බැගෑපත් – සොක්කන්ට ලොකු සයිස්’ ආකාරය හොඳට හුරුපුරුදුය. ඒ ආයතනවල තවමත් රාජකාරි කරන සාමාන්‍ය මිනිසුන්ගෙන් මේ ඊනියා බුද්ධිමතුන්ගේ පරණ නම්බුකාර කැරැුට්ටු ගැන අදටත් අසා දැනගත හැකිය.


ඒ නිසා, මේ ‘උගතුන්’ යනු අලූත් සත්ව විශේෂයක් නොවේ. මේ දක්වා තමන්ගේ උගත්කම තොරොම්බල් කර බලය ඇති තැන්වලට පැනගෙන අන්තේවාසිකකම් කළ පරම්පරාවේම දිගුවකි.


අනෙක් අතට, මහමැතිවරණයේදී මේ ඊනියා උගතුන් පාර්ලිමේන්තුවට පත්වන්නට හදන ආකාරයද අතිශයින්ම වංචනිකය. උගතුන් හැටියට තමන් මහජනතාවගේ කැමැත්ත උරගා බැලිය යුතුයැයි ඔවුන් සිතනවා නම්, ඔවුන් ඡුන්දයට ඉදිරිපත් විය යුත්තේ වියත් මග හෝ එළිය වැනි සංවිධානයකින් මිස, පොහොට්ටුවේ අපේක්‍ෂක ලැයිස්තුවෙන් නොවේ. පොහොට්ටුවට ඡුන්දය දෙන ඡුන්දදායක පර්ෂදය සංවිධානය කර ඇත්තේ මේ වන විටත් පොහොට්ටුවේ දේශපාලන නායකයන් හැටියට බිම් මට්ටමේ වැඩකරන ඒ ඒ ප‍්‍රදේශවල සංවිධායකයන්ය. පැය විසිතර පුරාම දේශපාලනයේ යෙදෙන ඔවුහු ගමේ මඟුල, අවමඟුල, කොටහලූ මඟුල වැනි හැම අවස්ථාවකටම සහභාගි වෙමින්, වියදම් කරමින් සිය ඡුන්දදායක පර්ෂදය රැුකගත් හා සංවිධානය කරගත්, ඒ සඳහා ඇත්ත උරුමයක් ඇත්තවුන්ය. මේ ඊනියා උගත්තු එවැනි තණමුල් මට්ටමේ දේශපාලන දායකත්වයක් දක්වා නැති, හුදෙක් මාධ්‍යවල ‘බුද්ධිමතුන්’ හැටියට පෙනීසිටිමින්, වාද විවාද කරමින් අහසේ පාවුණු චරිතය. දැන් ඔවුන් ඡුන්දය ඉල්ලන්නේ පෙර කී පැය විසි හතරේම දේශපාලනය සඳහා වෙහෙසවූවන් හදාගත් ඡුන්දදායක පදනමෙනි. ඊටත් වඩා, ඒ සාම්ප‍්‍රදායික දේශපාලකයන් ‘හොරුන්, ¥ෂිතයන්, වංචාකාරයන් හා නූගතුන්’ බැවින් තමන් පාර්ලිමේන්තුවට පත්කර යවන ලෙස කියමිනි. මෙය සදාචාරමය වශයෙන් වංචනික ප‍්‍රතිපත්තියක් නොවේද? බුද්ධිමතුන් හැටියට තමන්ට සමාජයේ පිළිගැනීමක් තිබේද යන්න අවංකව අරගා බැලීම සඳහා නම් ඔවුන් කළ යුත්තේ වියත් මග හෝ එළිය වැනි සංවිධානයකින් ඡුන්දයට ඉදිරිපත්වී ඡුන්ද ලබාගෙන වෙනම පාර්ලිමේන්තුවට පත්වී ජනාධිපතිවරයාට සහයෝගය දැක්වීමය. එවැන්නකට වත් දේශපාලන හැකියාවක් හෝ අවංකභාවයක් නැති මේ ‘වියතුන්’ ඇත්ත වියතුන් වන්නේ කෙසේද?


අවසානයේදී මේ උගතුන් යන්නට පොරකන පාර්ලිමේන්තුව කුමන ස්වභාවයේ එකක්ද?
19වැනි ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ආපස්සට හරවන බව ජනාධිපතිවරයා දැනටමත් පැහැදිලිව කියා තිබේ.


19වැනි සංශෝධනයේ මුලික අරමුණ වුණේ කුමක්ද? එක පැත්තකින් විධායක ජනාධිපතිවරයාගේ බලතලවලට සීමා පැනවීමය. එසේ කිරීමම රටේ අනෙක් පාලන ආයතනය වන ව්‍යවස්ථාදායකය හෙවත් පාර්ලිමේන්තුවේ බලය ශක්තිමත් කිරීමක් වෙයි. ඊළඟට, අගමැතිවරයා ඇතුළු පාර්ලිමේන්තුව ශක්තිමත් කිරීමය.


පාර්ලිමේන්තුව තමන් අභිමත වේලාවක විසුරුවන්නට ජනාධිපතිවරයාට ඇති හිතුවක්කාර බලය නැතිකළේ 19 මගිනි. තමා කැමති වේලාවක පාර්ලිමේන්තුවේ දේශපාලන නායකයා වන අගමැති ඉවත්කරන්නට ජනාධිපතිට ඇති හිතුවක්කාර බලය සීමා කරන ලද්දේ 19 මගිනි. ඇමති මණ්ඩලය පත්කිරීමේදී ජනාධිපතිගේ හිතුමනාපය වෙනුවට අගමැතිගේ සහභාගිත්වයද ඇතිව එය කිරීමේ බලය දුන්නේ 19නි. පාර්ලිමේන්තුවේ මන්ත‍්‍රීවරුන්ට හිමි විය යුතු ඇමති තනතුරුවලින් කැමති හා හොඳ තනතුරු තමා වෙත තබාගනිමින් ජනාධිපතිවරයා අමාත්‍යවරයකු හැටියටද කටයුතු කිරීම වළක්වන ලද්දේ 19වැනි සංශෝධනයෙනි.


රටේ ප‍්‍රධාන තනතුරු හා කොමිෂන් සභාවලට පුද්ගලයන් පත්කිරීමේදී ජනාධිපතිට ඇති හිතුවක්කාර තනි බලය සීමාකරන ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සභාව ඇතිකරන ලද්දේ 19 විසිනි. එහි නායකයා, පාර්ලිමේන්තුවේ ප‍්‍රධානියා වන කථානායකවරයාය. පාර්ලිමේන්තුවේ අනෙක් ප‍්‍රධානීන් දෙදෙනා වන අගමැතිවරයාත්, විපක්‍ෂ නායකවරයාත් එහි සාමාජිකයෝය. ඉතිරි සාමාජිකයන් හත් දෙනාගෙන් හතර දෙනෙක්ම පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීවරුය. ඒ අනුව, ජනාධිපතිගේ හිතුවක්කාර පත්කිරීමේ බලයට තිරිංග තබන සාමාජිකයන් හත්දෙනකුම පත්වන්නේ පාර්ලිමේන්තුව තුළිනි. එය රාජ්‍ය පාලනය කෙරෙහි පාර්ලිමේන්තුවේ බලය වර්ධනය කිරීමකි. අනෙක් අතට එක් පුද්ගලයකුගේ අත්තනෝමතිකත්වයට බලාධිකාරයට රට යට නොකොට, මහජනතාවගේ නියෝජිතයන් රාජ්‍ය පාලනයට හවුල් කිරීමට ගත් තීරනාත්මක වෑයමකි.


දැන් මේ උගතුන් යන්නට හදන පාර්ලිමේන්තුව, 19 සංශෝධනය බල රහිත කළ, පරණ අත්තනෝමතික අධිකාරවාදී පාලනයට යළි හැරවුණු, පාර්ලිමේන්තුව බෙලහීන කළ එකක් නම්? පාර්ලිමේන්තුවට යන්නට හදන උගතුන්ට සිදුවන්නේ අධිකාරවාදී විධායක ජනාධිපතිවරයා කියන කියන පදයට සිග්නල් දමන සිග්නල් කණු බවට පත්වීමට නොවේද? ඉතින් එවැනි පාර්ලිමේන්තුවකට උගත්කමින් ඇති වැඬේ මොකක්ද?


මේ ඊනියා උගතුන් ඇත්ත වශයෙන්ම උගතුන් නම්, ඔවුන් පෙනීී සිටිය යුත්තේ 19 සංශෝධනය ආපස්සට හැරවීමට විරුද්ධවය. එය තවදුරටත් ශක්තිමත් කොට, ඉදිරියට ගෙනගොස්, විධායක ජනාධිපතිගේ බලය සම්පූර්ණයෙන්ම අහෝසි කොට පාර්ලිමේන්තුවේ සිටින තමන්ට වැඩි බලයක් ලැබෙන පාලන ක‍්‍රමයකටය. තමන් පත්වුණු පාර්ලිමේන්තුවට 19 ආපස්සට හරවන ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක් ගෙනාවොතින් මේ උගත්තු ඊට සපුරා විරුද්ධ විය යුතු නොවේද? මේ අයට ඇත්ත උගත්කමක් තිබේ නම් එයින් ප‍්‍ර‍්‍රයෝජන ගත හැක්කේ ශක්තිමත් පාර්ලිමේන්තුවක් තුළදී පමණකි. එනිසා ඔවුන්ගේ ‘උගත්කම’ තීරණය වන්නේ තමන් උගතෙකිය, බුද්ධිමතෙකිය කියන තමන්ගේ වචනවලින්ම නොවන බවත්, ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ක‍්‍රියාදාමය තුළ තමන්ගේ හැසිරීම තුළ බවත් සිතට ගත යුතුය. නැතිනම් මේ උගතුන්ද තවත් ජීඑල් පීරිස්ලා පිරිසක් පමණක් වනු ඇත.

දිනපතා හෙළිවන ආණ්ඩුකරණයේ ආධුනිකත්වය

0


ගෝඨාභය-මහින්ද රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුව බලයට පැමිණ දැන් මාස දෙකක් ගතවී තිබේ. වෙන අලූත් ආණ්ඩුවක් සාමාන්‍යයෙන් ලබාගන්නේ නැති ජයග‍්‍රහණයක් මෙම ආණ්ඩුව අත්පත් කරගෙන තිබේ. එනම් ආණ්ඩුව පිහිටුවා සති කිහිපයක් ඇතුළත, තමන්ට ඡුන්දය දුන් ජනයාගේ හාස්‍යයට, උපහාසයට සහ කළකිරීමට ලක්වීමයි.

ආණ්ඩුවකට මෙවැනි තත්ත්වයකට පත්වීමට නම් සාමාන්‍යයෙන් අවුරුදු දෙකක් වත් ගතවේ. එහෙත් රාජපක්‍ෂ-රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුව මාස දෙකක් ඇතුළත එම ඉරණමට පත්වීම විශේෂ සිදුවීමකි. සිරිසේන-වික‍්‍රමසිංහ ආණ්ඩුවටත් කරගැනීමට බැරිවූ දෙයක් කරගත්, සිංහල සමාජයේ 65%ක් පමණ ඡුන්ද ලබා ගත් ජනාධිපතිවරයකු සිටින මේ ආණ්ඩුව මේ තත්ත්වයට පත්වී සිටින්නේ ඇයි?


ආධුනිකත්වය

එයට ප‍්‍රධාන හේතුවක් බව පෙනෙන්නේ, ආණ්ඩු කිරීම සම්බන්ධයෙන් ගිය ආණ්ඩුව මෙන්ම මේ ආණ්ඩුවද සතු ආධුනිකත්වය, අදක්‍ෂතාව සහ සටන් පාඨ ඉක්මවා ගිය අරමුණක් නැතිවීමයි. ලංකාවේ පාර්ලිමේන්තු දේශපාලනයේ නැවත නැවතත් ප‍්‍රකාශයට පත්වී ඇති එක්තරා නියාමයක්, නැතහොත් රටාවක්, මේ වෙතින් ප‍්‍රකාශයට පත්වන බව පෙනේ. එය නම් ඡුන්දයක් ජයගැනීමට විරුද්ධ පක්‍ෂයක්/විරුද්ධ පක්‍ෂ සන්ධානයක් දක්වන දක්‍ෂතාව සහ කැපවීම, ඡුන්දයෙන් දිනා ආණ්ඩුවක් පිහිටුවීමෙන් පසු ආණ්ඩුකරණය සම්බන්ධයෙන් දක්වන්නේ නැත යන්නයි. මෙය වනාහි පොරොන්දුව සහ කාර්ය සාඵල්‍යය අතර ඇති ප‍්‍රකාශිත ප‍්‍රතිවිරෝධය පමණක් ම නොවේ. එම ප‍්‍රතිවිරෝධය දිගටම පැවතීමට හේතුවන දේශපාලන ව්‍යුහයේම ඇති ගැටලූවලද ප‍්‍රකාශනයකි.

නිදසුන් කිහිපයක් මතක් කර ගැනීම අපේ සාකච්ඡුාව ඉදිරියට ගෙනයෑමට ප‍්‍රයෝජනවත්ය.
ඡුන්දදායකයන් මුහුණ දෙන ආර්ථික සහ ජීවන වියදම් දුෂ්කරතා, ඕනෑම විරුද්ධ පක්‍ෂ මැතිවරණ ව්‍යාපාරයක ප‍්‍රධාන තේමාවකි. පසුගිය ජනාධිපතිවරණයේදීද එය එසේ විය. අපේක්‍ෂකයෝ සියලූ දෙනාම එය ප‍්‍රධාන තේමාවක් කරගත්හ. එහෙත් ඔවුන් උවමනාවෙන්ම අමතක කළ කරුණක් නම්, ලංකාවේ ආර්ථිකයේ ඇති අමිහිරි යථාර්ථය විසින්, තමන් ඡුන්දදායකයන්ගේ සිත්වල සාමූහිකව ගොඩනගන ක්‍ෂණික ආර්ථික අපේක්‍ෂා කිසිසේත් ඉටුකළ නොහැකි ඒවාය යන්නයි. මැතිවරණ ව්‍යාපාර යනු දේශපාලන අවංකභාවයට නිවාඩු ලැබෙන මොහොතවල්ය. කවුරුන් දිනුවත්, අනුර කුමාර දිසානායක මහතා දිනුවත්, ලංකාව පසුගිය දශකය පුරා මුහුණ දී සිටින දරුණු ආර්ථික අර්බුදයට මැජික් විසඳුම් නැත. එහෙත් තමන් ආර්ථික මැජික්කරුවෝ යැයි අපේක්‍ෂකයෝ සහ ඔවුන්ගේ ප‍්‍රචාරකයෝ ඡුන්දදායකයන්ට ඒත්තු ගන්වති.

ජීවන වියදම


අලූත් ආණ්ඩුවේ ප‍්‍රධානතම අසමර්ථභාවය ලෙස, ආණ්ඩුවට ඡුන්දය දුන්නාවූත්, නොදුන්නාවූත් ජනතාවගෙන් මට ඇසෙන කරුණ නම්, ජීවන වියදම අඩුකිරීමට තබා දිනපතා ඉහළ යාම නැවැත්වීමටවත්, වියතුන් පිරිවරාගෙන සිටින අලූත් ජනාධිපතිතුමාට සහ ඔහුගේ මුදල් අමාත්‍ය වැඩිමහල් සහෝදරයාට නොහැකි වීමයි. අඩු ගණනේ ඒ ගැන ජනතාව ඉදිරියේ තර්කානුකූල පැහැදිලි කිරීමක් හෝ ඉදිරි ක‍්‍රියාමාර්ග ගැන අදහසක් හෝ ඔවුන්ගෙන් ඉදිරිපත් වන්නේ නැත.
ඒ අතර පැහැදිලි වන දෙයක් නම්, ජනාධිපතිවරණ ව්‍යාපාරයේදීත්, ඊට පෙර විරුද්ධ පක්‍ෂ දේශපාලනය තුළත්, ඉදිරිපත් කළ ආර්ථික ජාතිකවාදී මතවාදය, ආණ්ඩුවේ ප‍්‍රතිපත්තිය බවට පත්කිරීම ඒ තරම් පහසු කාර්යයක් නොවන්නේය යන්නයි. ආර්ථික ජාතිකවාදය, මැතිවරණ ව්‍යාපාරවලදී ප‍්‍රයෝජනවත්ය. එහෙත් එය ආණ්ඩු ප‍්‍රතිපත්තිය බවට පත්කිරීමට තරම් ව්‍යුහාත්මක හැකියාවක්, ලංකාව වැනි අතිශයින් දුර්වල ජාතික ආර්ථිකයක් කළමනාකරණය කරන පාලක පන්තියකට නොමැතිය. ආර්ථික ජාතිකවාදයෙන් ඔබ්බට යෑමේ ප‍්‍රායෝගිකවාදී ‘ආර්ථික වශයෙන් බිඳ නොවැටී සිටීමේ මූලෝපායයක් එකක්* ශ‍්‍රී ලංකාවට අත්‍යවශ්‍ය වී තිබේ. ඒ සඳහා කිසිදු අදහසක් තමන් තුළ තිබෙන බවට, මේ ආණ්ඩුවේ නායකයන් හෝ එයට සම්බන්ධ ආර්ථික වියතුන් තවමත් කිසිදු ඉඟියක් ඉදිරිපත් කර නැත. ඒ සඳහා කල් ගත වීමට ඉඩ තිබේ. ඒ අතර සිදුවන්නේ තමන්ට ඡුන්දය දුන් පුරවැසියන් අතර ආණ්ඩුව ගැන ඇති අපේක්‍ෂා භංගත්වය තියුණු වීමයි. එය කළමනාකරණය කිරීමට ආණ්ඩුව සතුව දැනට තිබෙන ප‍්‍රධාන ක‍්‍රියාමාර්ගය බව පෙනෙන්නේ විචිත‍්‍ර දේශපාලන මාධ්‍ය සංදර්ශන පවත්වා, ජනයා මෝහනයට පත්කිරීමට උත්සාහ ගැනීමයි. මෙම කාර්යයේදී නම් අලූත් ආණ්ඩුව, ඊට පෙර පැවැති සියලූ ආණ්ඩු පරදවා දැනටමත් ඉදිරියට ගොස් ඇත. නිර්ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී දේශපාලනය සහ කොල්ලකාරී ජනමාධ්‍යය අතර ඇති අශුද්ධ සන්ධානයට පශ්චාත්-සත්‍ය (* සහ පශ්චාත් -යථාව (ඡුදිඑ-ේජඑ* යුගයේදී ඇතිවී තිබෙන විශේෂ දේශපාලන කාර්යභාරය තවදුරටත් දිගහැරෙන හැටි, ඉදිරි කාලයේදීද අප රටේ ඡුන්දදායක-මාධ්‍ය පාරිභෝගික පුරවැසියන්ට අත්විඳින්නට ලැබෙනු නොඅනුමානය.


අකර්මණ්‍ය ආණ්ඩුකරණය


සිය ඡුන්දදායකයන්ගේ විවේචනයට ලක්වන දෙවැනි කරුණක් නිසාද මෙම ආණ්ඩුව විශේෂත්වයක් අත්පත් කරගෙන තිබේ. එය නම් රටේ එදිනෙදා ආණ්ඩුකරණය අකර්මණ්‍ය වීමයි. පසුගිය මාස දෙක තුළ බොහෝ ආණ්ඩුවේ ආයතන පැවතියේත්, තවමත් පවතින්නේත්, එහි කාර්ය මණ්ඩල වැඩ නොකරන තත්ත්වයකට පත්කරවමිනි. ‘වැඩ කරන රටක්’ යන සටන්පාඨය ආණ්ඩුවේ ප‍්‍රධාන ප‍්‍රතිසංස්කරණ ඉලක්කයක් කරගෙන ජනාධිපතිවරණ ව්‍යාපාරය ගෙනගිය දේශපාලන බලවේගයක්, ආණ්ඩු බලය ලබාගත් වහාම ආණ්ඩුකරණ ක‍්‍රියාවලිය කාර්යක්‍ෂම කර මුළු රටම යළි පණගන්වනු ඇත යන අපේක්‍ෂාවට දැන් සිදුවී තිබෙන්නේ කුමක්ද? සභාපතිවරුන් හා අධ්‍යක්‍ෂවරුන් පත්කිරීම අසාමාන්‍ය ලෙස ප‍්‍රමාදවීම නිසා රාජ්‍ය ආයතනවල සේවකයන් කරන්නේ රන්ජන් රාමනායකගේ ‘හඬපටි’වලට තම ටෙලිෆෝන් එකෙන් සවන් දෙමින්, දවසේම සිනාවෙන් සහ සතුටෙන් සිටීම බව මගේ එක් මිත‍්‍රයෙක් උපහාසයෙන් නොව බැ?රුම්ව මා සමග කීය. මේ අතර, සභාපතිතුමා බොහෝ ප‍්‍රමාදවී පත්කිරීම නිසාත්, සම්පූර්ණ සාමාජික සංඛ්‍යාව තවමත් පත්කර නැති නිසාත්, විශ්වවිද්‍යාල ප‍්‍රතිපාදන කොමිසම තිබෙන්නට පුළුවන් වන්නේ අර්ධ-අකර්මණ්‍ය තත්ත්වයකය. වෙන ආණ්ඩුවක් නොකළ අලූත් දෙයක් වන, විශ්වවිද්‍යාලවල පාලක සභාවල හා ආයතනවල පත්කළ සාමාජිකයන් සියලූ දෙනාටම ඉල්ලා අස්වන්නටයැයි ලියුම් යවා සති ගණනක් පසුවී ඇතත්, විශ්වවිද්‍යාල සියල්ලම පාහේ පවතින්නේ, පාලක සභා නැතිව, අර්ධ අකර්මණ්‍යතාවකය. රාජ්‍ය අංශයේ සියලූම ආයතන තිබෙන බව පෙනෙන්නේ අකර්මණ්‍ය, ඇල්මැරුණු, ඉදිරි දැක්මක් නැති, මග පෙන්වීමක්ද නැති ව්‍යාකුල තත්ත්වයකය.
මෙය වඩාත් බැ?රුම් ගැටලූවක් වන්නේ රාජ්‍ය අංශය ශක්තිමත් කිරීම සිය දේශපාලන දැක්මෙහි ප‍්‍රධාන අංගයක් කරගත් දේශපාලන සන්ධානයක් ආණ්ඩු බලය ලබාගත් විට පවා, දුර්වලවී තිබෙන රාජ්‍ය අංශයට කික් ස්ටාර්ට් එකක් සැපයීමට, කාර්යක්‍ෂමතාව සහ නිපුණතාව ගැන මේ තරම් අවධාරණය කළ දේශපාලන නායකත්වයකට පවා තවමත් නොහැකි වීමයි. මෙයද රාජපක්‍ෂ-රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුව මෙතෙක් දක්වා ඇති සුවිශේෂ දුර්වලතාවකි. අලූත් ජනාධිපතිවරයකු සහ අලූත් ආණ්ඩුවක් බලයට පත්වූ විට මෙතෙක් කල් සාමාන්‍යයෙන් සිදුවී ඇති දෙය නම්, රාජ්‍ය අංශයේ ආයතන සහ කාර්ය මණ්ඩලය නව ජීවයක් සහ ජවයක් ලැබීමයි. දැන් සිදුවී තිබෙන්නේ අකර්මණ්‍ය සහ ඵලදා රහිත වීමයි.


යථාර්ථ


තරමක් හෝ ස්වාධීනව ඉහත කී කරුණු දෙක ගැන සිතා බලන කෙනකුට ප‍්‍රතික්‍ෂෙප කළ නොහැකි යථාර්ථයක් ඒවා වෙතින් ප‍්‍රකාශ වන බවද කිව යුතුය. එය නම්, ලංකාවේ ආර්ථිකය සහ ආණ්ඩුකරණය යළි පණගැන්වීම, දේශපාලන බලය ලබා ගැනීමට බලා සිටින මතවාදී කණ්ඩායම් සහ දේශපාලන සන්ධාන සිතන ආකාරයේ සැහැල්ලූ ව්‍යාපෘති නොවන්නේය යන්නයි. සෑම ආණ්ඩුවක්ම දක්වන අසමර්ථතාවලින් පෙන්නුම් කරන්නේ, එම අසමර්ථතාවලට පිළියම් යෙදීමද පුළුල් දේශපාලන ප‍්‍රතිසංස්කරණ ඉදිරි දැක්මක අංගයක් ලෙස තිබිය යුතුය යන්නයි. එවැනි ඉදිරි දැක්මක්ද, වැඩ පිළිවෙළවල්ද, සූදානමක්ද නැති, එහෙත් සටන්පාඨ පමණක් ඇති, අලූත් පාලක කණ්ඩායම් බොහෝ විට කරන්නේ නිර්-ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී සහ අධිකාරවාදී විකල්ප සොයමින්, තම අසාර්ථකත්වයෙන් ගොඩ ඒමයි.
මේ කාරණයේදී සිරිසේන-වික‍්‍රමසිංහ ආණ්ඩුව සහ රාජපක්‍ෂ-රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුව අතර මූලික වෙනසක් තිබෙන බවද නිරීක්‍ෂණය කළ යුතුවේ. ගිය ආණ්ඩුව, තම අසාර්ථකත්වය ඉදිරියේ අධිකාරවාදී විකල්පයක් සොයා ගියේ නැත. එම විකල්පය අත්හදා බැලීමට, ජනාධිපති සිරිසේන මහතා 2019 අගදී උත්සාහ ගත්තද, එය පරාජය කිරීමට රටේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී බලවේග සමත්වූහ. එහෙත් ලංකාවේ අලූත් ආණ්ඩුව නම් දිගින් දිගටම සිදුවන තම අසාර්ථකතා ඉදිරියේ අධිකාරවාදී විකල්ප සෙවීමට ඇති ඉඩකඩ බහුලය. ඒ සඳහා ගිය ආණ්ඩුවට වඩා හොඳින් සූදානම් වීමට මේ ආණ්ඩුවට හැකියාවද තිබේ. මෙය වනාහි ඉදිරි කාලය තුළ අප රටේ පුරවැසියන් චිත්තාපරව, එනම් සිතේ සැනසිල්ලක් නැතිව, බලා සිටිය යුතු වර්ධනයක් වීමට ඉඩ තිබේ.

රාමනායක


මේ අතර රන්ජන් රාමනායක දැනට ඉටුකරන දේශපාලන කාර්යය සහ ඔහු සම්බන්ධයෙන් එල්ල වන විවිධ ප‍්‍රතිචාර ගැන බැ?රුම් දේශපාලන ප‍්‍රතිචාරයක්ද, තරුණ පරපුරේ දේශපාලන විචාරකයන් වෙතින් ගොඩ නැගෙමින් තිබෙන බවද සටහන් කළ යුතුව තිබේ. පරිහාණිය ආයතනගත වී ඇති අප රටේ සාම්ප‍්‍රදායික ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී දේශපාලනයේ ඒකාධිකාරය හිමිකරගෙන සිටින පරිහාණිකාරක බලවේග අතර ඇති සන්ධානයට එල්ලවී ඇති අත්‍යවශ්‍ය විවේචනයක්, රාමනායක මහතා කරන මැදිහත්වීම්වල තිබේ. එය වනාහි අසාම්ප‍්‍රදායිකව ඉදිරිපත් කෙරෙන විවේචනයකි. එය පටු සදාචාරවාදයේ දුම් තීරයෙන් වැසෙන්නට ඉඩ නොතබා, එයින් මතුකෙරෙන දේශපාලන ප‍්‍රශ්න විවාද කරන බැ?රුම් සාකච්ඡුාවක් කරා, සමාජයේ දේශපාලන කතිකාව යොමු කිරීම ප‍්‍රජාතාන්ත‍්‍රික බුද්ධි කේඩරවල වගකීමක් වී තිබේ. දේශපාලන ¥ෂණය, අධිකරණයේ ස්වාධීනත්වය සහ නීතියේ ආධිපත්‍යය යන මූලික තේමා තුනක්ම එම මැදිහත්වීම තුළ අසාම්ප‍්‍රදායික ලෙස මතු කෙරේ. එහෙත් අධිපති දේශපාලන සාකච්ඡුාවෙන් සිදුවන්නේ, රාමනායකගේ ¥රකථන සාකච්ඡුාවල ඇති නිසරු * සංවාද ඛණ්ඩ අතිශයෝක්තියට නංවමින්, ඒ සාකච්ඡුාවල තිබෙන දේශපාලන තේමාද නිසරු කිරීමයි.

ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය ආරක්‍ෂා කිරීමේ අරගලය වනාහි, රටේ දේශපාලන සාකච්ඡුාව නිසරු කිරීමට පාලක පන්තිය ගන්නා උත්සාහයන්ගෙන් දේශපාලන සාකච්ඡුාව රැුකගැනීමේ කාර්යයක්ද වන අවධියට, ලංකාවේ සමාජය දැන් අවතීර්ණ වී ඇති බව පසුගිය සති කිහිපය පුරාම ප‍්‍රදර්ශනය වූ නව දේශපාලන යථාර්ථයකි.

තුනෙන් දෙකක් නොදිය යුතු ය

0

තනි පුද්ගලයකුට සියලූ බලතල කේන්ද්‍ර කර දෙන 1978 ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව එහි උපතේ සිට ම දැඩි ලෙස විවේචනයට පාත‍්‍ර විය. එහි අඩංගු ජනාධිපතිගේ අත්තනෝමතික බලතල යම් තරමකින් හෝ සීමා කර ගන්නට හැකි වුණේ, අවුරුදු විසිපහකට පමණ පසුව 2001දී, 17 වැනි ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයෙනි. එයින් ඇති කරන ලද ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ප‍්‍රතිසංස්කරණ, 2010දී 18 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය විසින් ආපස්සට හරවන ලදි. නැවතත් 19 සංශෝධනය හරහා ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ප‍්‍රතිසංස්කරණවලට යන්නට හැකි විය.

රාජපක්‍ෂ දෙබෑයන්ගේ ආණ්ඩුව දැන් උත්සාහ ගනිමින් සිටින්නේ 19න් ඇති කළ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ප‍්‍රතිසංස්කරණ ආපස්සට හරවන්නට ය. ඒ සඳහා පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙකක බලයක් ලබා ගැනීමට ඔවුහු යහමින් වෙහෙසෙමින් සිටිති. ඒ සඳහා අවශ්‍ය මතවාදය සමාජය තුළ වපුරමින් සිටිති.

එහෙත් ඔවුන් මහජනතාවට නොකියන්නේ පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙකක බලයක් තමන්ට අවශ්‍ය වන්නේ කුමකට ද යන්නයි. ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ජනාධිපතිවරයාගේ ප‍්‍රතිපත්ති ප‍්‍රකාශනයේ සඳහන් වන පොරොන්දු සියල්ල ම පාහේ ඉටු කිරීමට කිසිසේත් පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙකක බලයක් අවශ්‍ය නොවේ. එම පොරොන්දු ඉටු කිරීමට අණපනත් ගෙනඒම අවශ්‍ය වේ නම් ඒවා පාර්ලිමේන්තුවේ දී සම්මත කර ගැනීමට කිසිදු බාධාවක් ඇත්තේ නැත. මීළඟ මහ මැතිවරණය ජනාධිපතිවරණයේ ම ප‍්‍රතිඵලවල දිගුවක් වේ නම්, පාර්ලිමේන්තුවේ පැහැදිලි වැඩි බලයක් ජනාධිපතිවරයාගේ දේශපාලන සන්ධානයට හිමි වන බව අලූතෙන් කිව යුතු නැත.

සාමාන්‍ය පනත් කෙටුම්පතක් පාර්ලිමේන්තුවේදී සම්මත කිරීමට අවශ්‍ය වන්නේ එදින පැමිණ සිටින මන්ත‍්‍රීවරුන් සංඛ්‍යාවෙන් වැඩි පිරිසකගේ අනුමැතිය පමණකි. සාමාන්‍ය බහුතරයක් පාර්ලිමේන්තුවේ තිබෙන ආණ්ඩු පක්‍ෂයකට එය පහසුවෙන් කළ හැකි ය. තුනෙන් දෙකක් අවශ්‍ය නැත. මීට පෙර ඉතා අඩු වැඩි ආසන සංඛ්‍යාවක් සහිත ව සිටි ආණ්ඩු පවා, තුනෙන් දෙකක බලයක් සඳහා මහජන මතය හදමින් සිටියා වෙනුවට, පවතින පාර්ලිමේන්තුව හරහා තමන්ට වුවමනා අණපනත් සම්මත කර ගත්තේය. මහජනතාවට යහපත් ලෙස බලපාන අණපනත් සම්මත කිරීමට විරුද්ධ වන්නට කිසි ම විපක්‍ෂයකට නොහැකි ය.

තමන්ට එවැනි බලයක් නැති ව වුව ද සියලූම පොරොන්දු ඉටු කළ හැකි බව දැන දැනත්, ආණ්ඩුව තුනෙන් දෙකක බලයක් ඉල්ලන්නේ ඇයි? කෙටියෙන් කිවහොත්, රටේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ප‍්‍රතිසංස්කරණ ආපස්සට හරවා යළිත් අධිකාරි බලයක් සහිත පාලනයක් ඇති කිරීමට ය. ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ජනාධිපතිවරයාට, විධායකය, ව්‍යවස්ථාදායකය හා අධිකරණය යන ආයතනවල පාලනයත්, මෙහෙයවීමත් ලැබෙන ආකාරයට දැඩි ඒකාධිකාරී පාලනයක් ඇති කර ගැනීමට ය.

19න් ජනාධිපති හා අගමැති අතර බල අරගලයක් ඇති කර තිබෙන බව ජනප‍්‍රිය කතාවයි. එහෙත් ඉස්මතු නොවන වැදගත් කාරණය වන්නේ 19න් අගමැතිවරයා ප‍්‍රමුඛ පාර්ලිමේන්තුවේ බලය ඉහළට ගෙන ආ බවයි. එහෙත් එය ජනාධිපතිගේ බලය ඉක්මවා යන්නක් නොවේ. ඇත්ත වශයෙන් ම 19න් පසුව ද වඩා බලවත් ජනාධිපති ය. ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව අනුව තමන්ගේ බලතල සීමාවන් තේරුම් ගනිමින් අවුලක් නැති ව රට පාලනය කරන්නට 19න් බාධා නැත. 19 ගැන අවුලක් කියන්නන් පෙන්වන්නේ මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන හා රනිල් වික‍්‍රමසිංහ අතර ඇති වුණු බල අරගලයයි. ඒ බොහෝ අවස්ථා උද්ගත වුණේ මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතා ව්‍යවස්ථාව කඩ කරමින් අත්තනෝමතික ව කටයුතු කරන්නට යෑම නිසා ය. ව්‍යවස්ථාව කඩ නොකර අවුලක් නැති පාලනයක් ගෙන යෑමට 19න් බාධාවක් නැත. යම් හෙයකින් බාධාවක් ඇතැයි පෙනෙන්නේ නම් කළ යුත්තේ තවදුරටත් පාර්ලිමේන්තුවේ බලය ශක්තිමත් කරන, විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කරන ව්‍යවස්තා සංශෝධනයකට යෑම ය. ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී මාර්ගය එයයි.

එහෙත් දැන් කරන්නට යන්නේ ජනාධිපතිගේ බලය සාකල්‍යයෙන්ම වැඩි කර පාර්ලිමේන්තුව පාගා දැමීමටත්, විධායකය හා අධිකරණය වුවමනා විදියට හැසිරවීමටත් ජනාධිපතිට ඇති බලය වැඩි කිරීමයි. ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතා ජනාධිපති කරන්නට ඡුන්දය දුන් මධ්‍යස්ථ හා රටේ මානව නිදහස, ගරුත්වය හා ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය පැවතිය යුතු යැයි අවංකව ම විශ්වාස කරන මිනිසුන් මේ තත්ත්වය පැහැදිලි ව තේරුම් ගත යුතුය.

ඔවුන් ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ජනාධිපති පදවියට පත් කළා හරි ය. එහෙත්, ඔහු සියලූ බලතල අත්පත් කරගත් ඒකාධිකාරී පාලකයකු වුවහොත් එහි ප‍්‍රතිඵල අත්විඳින්නේ මුළු රට ම ය. මුළු සමාජය ම ය. අනාගත දරු පරපුර ය. ජාත්‍යන්තර වශයෙන්ද පරණ ලංකාව සිටි අවමන් සහගත තත්ත්වයට වැටෙන්නට එය හේතුවක් වන්නේ ය. කළ යුත්තේ කිසි ම පුද්ගලයකු ඒකාධිපතිත්වයකට ඔසොවා තබන්නට ඉඩ හැරෙන බලයක් පාර්ලිමේන්තුව තුළ නොදීමට වැඩ කිරීම ය.x

පොහොර හිඟයට මුල පොහොරමද?

A farmer casts urea fertilizer in a rice plantation on the expropriated and now redistributed farm of El Charcote in the central state of Cojedes October 14, 2010. El Charcote became a symbol of Chavez's socialist revolution when he sent soldiers to seize it in a 2005 push to break up major ranches and repopulate rural areas largely abandoned since Venezuela's oil industry took off in the 1920s. The government recently bought the last 500,000 acres (200,000 hectares) of land on the farm, a vast cattle ranch that until 2005 belonged to one of Britain's wealthiest families, the Vesteys, and 130,000 cattle, part of a new drive by Chavez to increase state control of food in South America's top oil producer. Picture taken October 14, 2010. REUTERS/Carlos Garcia Rawlins (VENEZUELA - Tags: POLITICS ENVIRONMENT AGRICULTURE IMAGES OF THE DAY)

වසරකට ශ‍්‍රී ලංකාවට රජයෙන් රසායනික පොහොර මෙට‍්‍රික් ටොන් ලක්ෂ දෙකකට අධික ප‍්‍රමාණයක් ආනයනය කරන බව පැවසෙයි. මෙට‍්‍රික් ටොන් එකක මිල ඩොලර් 300 ඉක්මවයි. ඩොලර් 300 බැගින් මෙට‍්‍රික් ටොන් ලක්ෂ දෙකක් ආනයනය කළොත්, ඩොලරය රුපියල් 170 ගාණේ ගණනය කරද්දී රුපියල් බිලියන 10.2 ඉක්මවූ මුදලක් ඒ වෙනුවෙන් වැයවෙන බව තේරුම්ගත හැකිය. දැනට යහපාලන ආණ්ඩුව සමයේ ගෙන්වූ රසායනික පොහොර වෙනුවෙන් රුපියල් බිලියන 23ක් පමණ ගෙවන්නට ඇති බවත්, ඉන් බිලියන 6ක් දැනට ගෙවා ඇති බවත් කෘෂිකර්ම අමාත්‍යාංශය පවසයි. එහෙත් පැහැරහැර ඇති ගෙවීම් නිසා පොහොර ගෙන්වීමට නොහැකි වූ බව වත්මන් ආණ්ඩුව කියන්නේය.

එහෙත් පොහොර ප‍්‍රශ්නය ඇත්තේ දැන් පොහොර ගෙන්වන්නට හැකිවුණාද, නොහැකි වුණාද යන කාරණය මත නොව නොමිලයේ රසායනික පොහොර ලබාදීමේ තීන්දුව නිසා රජයට දරන්නට සිදුව ඇති බර නිසා බව පැහැදිළි කාරණාවකි. දැන් කල්පනා කළ යුත්තේ රසායනික පොහොර අවශ්‍යද නැද්ද, ඒවා ගොවීන්ට සපයන්නේ කෙලෙසද, ලංකාවේ සහල් නිෂ්පාදනයෙන් ලංකාවට උපරිම ලාභ ලැබෙනවාද, නැතිනම් එය බරක්ද යන කාරණා ගැනය. ගොවීන් සමග ගණුදෙනු කරන ඇතැම් සිවිල් ක‍්‍රියාකාරිකයන් පෙන්වන්නේ ලංකාවේ රසායනික පොහොර වෙනුවට, කාබනික පොහොර යොදමින් වගා කිරීම කළ හැකි බවය. ගොවීන් ගැන අපට වඩා ඔවුන් දන්නා නිසා ඔවුන්ගේ යෝජනාවටද අපට විවෘත විය හැකිය. එහෙත් මේ මාතෘකාව ගැන විවෘත සාකච්ඡුාවක් වෙනුවට ප‍්‍රධාන දේශපාලන බලවේග දෙකෙන්ම අසන්නට ලැබෙන්නේ රසායනික පොහොර නොමිලයේ දෙන බවට ජනප‍්‍රිය පොරොන්දුවයි. ඒ ජනප‍්‍රිය පොරොන්දුව දී බලයට පත්වූ වත්මන් ආණ්ඩුව මුල් මාස දෙකේදීම පොහොර දෙන්නට බැරිව අසරණ තත්වයට පත්විය.


එදිනෙදා පාවිච්චි කිරීම සඳහා ආනයනය කරන ප‍්‍රධාන රසායනික පොහොර වර්ග තුනකි. යූරියා (ග‍්‍රැනියුලා*, මියුරියේට් ඔෆ් පොටෑෂ් (එම් ඕපී * සහ ට‍්‍රිපල් සුපර් පොස්පේට් ( ටීඑස්පී * එම ප‍්‍රධාන පොහොර වර්ග තුන වේ. ලංකා පොහොර සමාගම හා කොමර්ෂල් පොහොර සමාගම වෙනුවෙන් පොහොර ලංකාවට ගෙන්වන්නේ ආණ්ඩුවෙන්ය. ඒවා බෙදාහැරීමේ කටයුත්තද ආණ්ඩුව පාලනය කරයි. පොහොර ලේකම් කාර්යාලය නමින් ඒ සඳහා ආයතනයක්ද ඇත. ප‍්‍රධාන ආයතන කිහිපයකින් එම පොහොර බෙදාදීම සිදුකරයි.


යහපාලන ආණ්ඩුව සමයේ සීමාසහිත ලංකා පොහොර සමාගමේ හා සීමාසහිත කොළඹ කොමර්ෂල් පොහොර සමාගමේ 2019 අවුරුද්දේ ජූලි මාසය සඳහා වන පොහොර අවශ්‍යතා සපුරාලීම සඳහා යූරියා මෙට‍්‍රික් ටොන් 30,000ක් මෙට‍්‍රික් ටොන් 1ක් ඇමරිකානු ඩොලර් 318.25 ක මිලට ඇග‍්‍රිකොමෝඩිටිස් ඇන්ඞ් ෆයිනෑන්ස් වෙතින් ගෙන්වා ඇත. එම් ඕපී මෙට‍්‍රික් ටොන් 3,000ක් මෙට‍්‍රික් ටොන් 1ක් ඇමරිකානු ඩොලර් 342.2 බැගින් සීමාසහිත ඇග‍්‍රිකල්චරල් රිසෝසස් ඇන්ඞ් ඉන්වෙස්ට්මන්ට් පුද්ගලික සමාගම වෙතින් ගෙන්වා ඇත. ටීඑස්පී මෙට‍්‍රික් ටොන් 15,500ක් මෙට‍්‍රික් ටොන් 1ක් ඇමරිකානු ඩොලර් 324 බැගින් සීමාසහිත ගෝල්ඩන් බාලි ඉන්ටර්නැෂනල් පුද්ගලික සමාගම වෙතින් මිලදී ගෙන ඇත. ඒ සඳහා වියදම එකතු කර බලද්දී රුපියල් බිලියන 2.6කට වැඩි මුදලක් ඒ වෙනුවෙන් වියදම් වී ඇත. ගොවීන්ට පොහොර නොමිලයේ ලබාදීම සඳහා රජය ඉතා ඉහළ මුදලක් වාර්ෂිකව වෙන් කරයි. ඒවාට මුදල් ගෙවීම අර්බුදයක්ව ඇති බව මෙම පොහොර හිඟයෙන් පැහැදිළි වෙයි.


ගොවි සංවිධාන


පොහොර හිඟයට මුහුණදෙන්නේ ගොවීන්ය. ගොවි නියෝජිතයන් කිහිපදෙනෙකු පොහොර හිඟය ගැන අදහස් දක්වා ඇත. හිඟය ගැන සමස්ත ලංකා ගොවිජන සම්මේලනයේ නාමල් කරුණාරත්න විස්තර කළේ මෙසේය.


‘තවමත් පොහොර ප‍්‍රශ්ණය විසදිලා නැහැ. යූරියා පොහොර නැති වීම තමයි මේ පොහොර හිගයට බලපාලා තියෙන්නේ. අපි පසුගිය සතියේ දඹුල්ල ප‍්‍රදේශයේ පොහොර පිලිබඳව විමසීමක් කරන්න ගිය වෙලාවේ දැක්කා දඹුල්ලේ පොහොර ගබඩාවට රජයෙන් පොහොර කිලෝ 200 ක් විතරක් එවලා තියෙනවා. සාමාන්‍යයෙන් දඹුල්ලේ පොහොර ගබඩාවට පොහොර කිලෝ 2000ක් එවන්න ඕනෑ. 200 ක් පමණක් එවපු නිසා ඒ නිලධාරීන් පෝලීමේ හිටිය ගොවීන්ගේ හැදුනුම්පත්වලට පොහොර නිකුත් කරලා තිබුනා. ඒ නිසා පැයක්වත් යන්න කලින් පොහොර ඉවර වෙලා. එතන ආරවුලක් ඇති වෙලා තිබුණා.


පොහොර හිගයක් ඇති වෙලා තිබෙන බව විෂය භාර රාජ්‍ය අමාත්‍යවරයා පවා පිළිගන්නවා. පොහොර හිඟයට පසුගිය රජයත් වගකියන්න ඕනෑ බවත් ඇත්ත. ඔවුන් අදාල සමාගම්වලට නිසියාකාරව මුදල් ලබා දී තිබුණා නම් මේ වගේ ප‍්‍රතිඵලයක් ගොවීන්ට අත්වෙන්නේ නැහැ.
ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් වූ ප‍්‍රධානඅපේක්ෂයන් දෙදෙනාම ගොවීන්ට පොරොන්දු වුනේ පොහොර නොමිලේ ලබා දෙනවා කියලා. ඒ විශ්වාසය මත බහුතරයක් ගොවීන් තමන්ට රජයෙන් ලැබෙන පොහොර සහන ඉල්ලලා අයදුම්පත් පොහොර ලේකම් කාර්යාලයට යොමු කළේ නැහැ. ඒ ගොවීන් හැමෝම හිතුවේ නොමිලේ පොහොර ලැබේවී කියලා.


අපේක්ෂයන් පොහොර නොමිලේ දෙනවා කියපු නිසා පෞද්ගලික පොහොර සමාගම් ගොවි ජන සේවා කාර්යාල බය වුණා. ඒ පොහොර මිලදී ගත්තොත් විකුණගන්න බැරිවෙයි කියලා. ඒ නිසා ඔවුන් පොහොර මිලදී ගත්තේ නැහැ.2018 වර්ෂයේ පැවැති දින 52 ආණ්ඩුව සමයේදී පොහොර රුපියල් 500 කින් අඩු කළා. ඒ වෙලාවේ පොහොර ගෙන්වන පෞද්ගලික සමාගම් ඒ පොහොර හැංගුවා. ගොඩක් සමාගම් මේ අඩු කිරීමත් එක්ක පොහොර එළියට දැම්මේ නැහැ.


ඒ විදියට හංගපු පොහොර නැවත ඔවුන් මිශ‍්‍ර පොහොර ලෙස වෙළඳපොළට දානවා. යුරීයා, එම්. ඕ.පී සහ ටී.එස්.පී පොහොර වර්ග වලට වෙළඳපොලේ පාලන මිලක් තිබෙනවා.මේ පාලන මිලට වැඩියෙන් පොහොර විකුණන්න බැහැ. මිල වැඩි වුනොත් පාරිභෝගික අධිකාරියෙන් නඩු දානවා. වෙළපොළේ මිශ‍්‍ර පොහොර කියලා පොහොර වර්ග තියෙනවා. මිශ‍්‍ර පොහොර කියලා වර්ගයක් නැති වුණත් සමාගම් කරන්නේ එක එක අනුපාතයන්ට යූරීයා, එම්. ඕ.පී සහ ටී.එස්.පී පොහොර වර්ග මිශ‍්‍ර කරලා. මිරිස් පොහොර, කෙසෙල් පොහොර කියලා නම් ගහලා විකිණීම. නමුත් මිශ‍්‍ර පොහොර වලට පාලන මිලක් නැහැ. ඒ නිසා තමන්ට වුවමනා ගාණකට කඩහිමියා මිශ‍්‍ර පොහොර විකුණනවා. මේ මිශ‍්‍ර පොහොරවලට පාලන මිලක් දාන්න ඕනෑ.‘


රාජාංගණය ගොවි ව්‍යාපාරයේ ටෙරන්ස් ගාමිණී මහතා මෙසේ පැවසීය. ‘අපට වී ගොවිතැනට අවශ්‍ය පොහොර සම්බන්ධයෙන් ගැටළුවක් නැහැ. එහෙත් වෙළඳපොලේ මිලදී ගන්නට තියෙන කිලෝ 50 පොහොර මිටි හිඟයි. ඒ පොහොර ඉඳහිට වෙළඳපොලට එනවා. ආපු සැණින් ඉවර වෙනවා. රාජාංගණය ගොවිජන ව්‍යාපාරයේ ගොවීණ්ට පොහොර දුන්නා. ඒත් අපට දුන්නේ අක්කරයකට කිලෝ 28ක් වගේ සුළු ප‍්‍රමාණයක්. ඒ නිසා මුදලට පොහොර ගන්න වෙනවා. එතකොට තමයි හිඟයක් මතුවෙන්නෙ.‘


ඒ අනුව ගොවීන්ගේ පාවිච්චියට පොහොර නැති බව පැහැදිළි කාරණාවකි. ගොවීන් අසරණ වී ඇත. එහෙත් අප මුලින්ම සඳහන් කළ පරිදි පොහොර හිඟයට මුල පොහොරම විය හැකිය. රජයෙන් පොහොර ගෙන්වීම හා ඒවා නොමිලයේ බෙදාදීම මුල් කරගත් ක‍්‍රමවේදයම අවුල් සහගත බව පෙනී යයි. ලංකාවේ ආහාර නිෂ්පාදනයම කිසිදු පිළිවෙලක් නැති ක‍්‍රියාවලියකි. කල්පනා කළ යුත්තේ එය පිළිවෙලක් කරගැනීම ගැනය. මෙවැනි අතුරු ප‍්‍රශ්න ඇතිවන්නේ එහි ප‍්‍රතිඵලයක් ලෙසය.


වෙනත් විකල්ප


මේ අතර කවුඩුල්ලේ ව්‍යාපාරයෙහි කටයුතු කරන කවුඩුල්ලේ ජයතිස්ස මහතා පෙන්වාදෙන්නේ පොහොර අර්බුදයට විසඳීම පොහොර ගෙන්වීම නොවන බවය. පොහොර අනවශ්‍ය බව ගොවීන්ට පෙන්වාදීම බවය.


‘ගෝඨාභය මහත්මයා තමන්ගේ ඡුන්ද පොරොන්දුවක් විදියට අනුරාධපුරයේදී මහා හයියෙන් කෑගහලා ගොවීන්ට පොරොන්දු වුණා පොහොර නොමිලේ ලබා දෙනවා කියලා. දැන් ඔවුන් බෝලේ පාස් කරනවා කලින් ආන්ඩුව තමයි මේ සියල්ලටම වග කියන්න ඕන කියලා. නමුත් කවුරුවත් කල්පනා කරලා බලන්නේ මේ වගේ කාරණාවලදී ගොවියා කොතරම් අසරණ වෙනවා ද කියලා.


ගොවීන්ට තියෙන ලොකුම ප‍්‍රශ්නය පොහොර ලබා තැනීම නෙවෙයි. අපට පුළුවන් රසායනික පොහොර පාවිච්චි කරන්නේ නැතිව ගොවිතැන් කරන්න. ඒක ක‍්‍රියාවට රජය ගොවීන් උනන්දු කරන්න ඕනෑ. රසායනික පොහොර සහන මිලට ලබා දෙනවා වෙනුවට රජය කරන්න ඕන කාබනික පොහොරවලට මිනිස්සු උනන්දු කරන්න ජාතික ප‍්‍රතිපත්තියක් හදන එක. රසායනික පොහොර දිගින් දිගටම පාචිච්චි කිරීම නිසා පස මේ වෙනකොට නිසරු වෙලා. අස්වැන්න නැති වුණාම ගොවීන් කලින් දාපු ප‍්‍රමාණයට වඩා රසායනික පොහොර යොදනවා. පොහොර භාවිතය පිලිබඳව ගොවීන්ව දැනුවත් කරන්න ඕන. අපිට පුලූවන් කාබනික පොහොර වලින් හොඳ වස විසෙන් තොර අස්වැන්නක් ලබා ගන්න.‘


ගොවීන් මෙසේ කියද්දී ඒ ගැන සලකා බැලීමද වටින්නේය. ඒ සියලූ කාරණා පදනම් කරගනිමින් ආණ්ඩුව නැවත කෘෂිකර්ම ප‍්‍රතිපත්තිය ගැන කල්පනා කළ යුතුය. එසේ නැතිනම් වරින් වර මෙවැනි ප‍්‍රශ්න ඇතිවීම වැළැක්විය නොහැකිය.


කලින් ආණ්ඩුව මුදල් ගෙවලා නෑ
සී/ස ලංකා පොහොර සමාගමේ වෙළඳ අංශයේ නිලධාරියෙක්
මේ වෙනකොට මහ කන්නය වගා කරලා ඉවරයි. ඒ නිසා දැන් මහ කන්නයට පොහොර ලබා දීම පිළිබදව ගැටලූවක් ඇති වෙලා නැහැ. යූරියා, එම්. ඕ.පී සහ ටී.එස්.පී වැනි පොහොර වර්ග තුනක් පිටරටින් ආනයනය කරනවා. සිංගප්පුරුව, පකිස්ථානය වැනි රටවල් වලින් තමයි මේ පොහොර අනයනය කරන්නේ. අවුරුද්දකට දළ වශයෙන් මෙට‍්‍රික් ටොන් ලක්ෂ දෙකක් වගේ ප‍්‍රමාණයක් ගෙන්වනවා. මේ වෙනකොට යම් පොහොර හිඟයක් ඇති වෙලා තියෙන්න ප‍්‍රධාන හේතුව විදියට කියන්න පුළුවන් කලින් ආන්ඩුව පොහොර ගෙනවන සමාගම් වලට මුදල් නොගෙවා තිබීම.


හිඟයක් නෑ
සී/ස කොළඔ කොමර්ෂල් පොහොර සමාගමේ ප‍්‍රධාන කළමණාකරු ජයරත්න වීරරත්න
අපි වී ගොවීන්ට පමණයි පොහොර ලබා දීම් කටයුතු කරන්නේ. වී ගොවිතැනට අවශ්‍ය සහනාධාර පොහොර ගොවීන්ට ලබා දීම් රජයේ පොහොර සමාගම් දෙක අතරේ බෙදී යනවා. ලංකාවේ වී ගොවීතැනේ සීයයට 60 ක් සඳහා පොහොර ප‍්‍රමාණයක් ගොවීන් අතරේ බෙදා දීම සී/ස ලංකා පොහොර සමාගමට පැවරෙනවා. වී ගොවිතැන කරනා ගොවීන්ට අවශ්‍ය දේශිය දළ අවශ්‍යතාවෙයෙන් සීයයට 40 ක පොහොර සහනාධාර ලබා දීමේ කටයුතු සී/ස කොළඔ කොමර්ෂල් පොහොර සමාගමට පැවැරෙනවා. ඒ වගේම වෙනත් බෝග වගාවන් සදහා අවශ්‍ය දේශිය දළ පොහොර අවශ්‍යතාවයෙන් සීයයට 4 ක අවශ්‍යතාවයන් ගොවින්ට ලබා දෙන්නටත් අපි කටයුතු කරනවා. අපට අනුව දැනට නම් පොහොර හිඟයක් නැහැ.


අපට එන ඉල්ලූම සපුරනවා
සී/ස පොස්පේට් සමාගමේ සාමාන්‍යාධිකාරී එච්.ආර්.යු.ඞී. බණ්ඩාර
වර්තමානයේදී එප්පාවල රොක් පොස්පේට් මෙට්රික්ටොන් 60,000 ක් පමණ නිපදවනු ලබනවා.අපගේ පොහොර තේ,පොල්,රබර්, පළතුරු බෝග සහ අපනයන බෝග සදා භාවිතා කරනු ලබනවා. සීයට 60 ක් තේ වගාව සදහා යොදා ගනු ලබනවා. තවත් සීයයට 30 ක් රබර් සහ පොල් වලට භාවිතා කරනවා. ඉතිරි සීයයට 10 ක පොහොර ප‍්‍රමාණය භාවිතා කරන්නේ අපනායන මුදල් බෝග සහ පළතුරු වලට. අපට එන ඉල්ලීම සපුරන්න අපට පුලූවන්.

ගොවීන් වැඩිපුර පොහොර පාවිච්චි කරලා
කෘෂිකර්ම රාජ්‍ය අමාත්‍ය විදුර වික‍්‍රමනායක
පසුගිය කාලයේ වර්ෂාව තිබුණා. අධික වර්ෂාවෙන් වගා සේදීලා ගියාට පස්සේ නැවත වපුරනකොට වැඩියෙන් පොහොර යෙදීමක් සිදු කරනවා. අනෙක් කාරණය පොහොර ලේකම් කාර්යාලය කියන්නේ සෑහෙන්න ¥ෂණ වංචා ඇති ආයතනයක් කියලා මට වාර්තා වෙලා තියෙනවා. අපි මේ පොහොර අවශ්‍යතාවය හදුනගන්නේ ගම් මට්ටමේ නිලධාරීන්ගේ ලේඛණ මගින්. ඒ නිලධාරීන් ලබා දෙන්නා වු දත්ත සහ සංඛ්‍යා ලේඛනවලින් තමයි ඒ ඒ ප‍්‍රදේශයේ වගාකරන භූමී ප‍්‍රමාණය පිළිබඳව කෘෂිකර්ම අමාත්‍යංශය නිගමනයට එන්නේ. මේ දත්ත නිවැරදිද කියලා හොයලා බලන්න අපිට ක‍්‍රමයක් නැහැ. ඒ නිසා මුලින්ම කළ යුත්තේ විද්‍යාත්මකව සංඛ්‍යා ලේඛණ එකතු කිරීමේ වැඩ පිළිවෙලක් හැදීම. දැන් මේ කරන්නේ පරණ දත්ත බලලා නැවත නැවත කෘෂිකර්ම අමාත්‍යාංශයට ලබා දීම විතරයි. ඒ වගේම රසායනික පොහොර පාවිච්චියෙන් ගොවීන්ව ඈත් කරලා, කාබනික පොහොර පාවිච්චි කිරීමට යොමුකිරීම සඳහා වැඩපිළිවෙලක් සකස් කරන්නත් ඕනෑ.

ගජමිතුරන්ට සැලකූ ආණ්ඩුවේ මහබැංකු හොරකම්

  • 2015 ට පසු බැඳුම්කර වෙන්දේසිවලින් බිලියන 6.6ක් පාඩුයි
  • 2015ට කලින් බැඳුම්කර ගනුදෙනුවලින් බිලියන 10.47ක් පාඩුයි
  • 2015ට කලින් ඊපීඑෆ් බැඳුම්කර ගනුදෙනුවලින් බිලියන 10ට වැඩි පාඩු ගොන්නක්
  • කොටස් වෙළඳපොළේ ඊපීඑෆ් ආයෝජනවලින් බිලියන ගණනක පාඩු
  • පර්පෙචුවෙල් ටෙ‍්‍රෂරීස් ඇතුළට ගත්තේ කබ්රාල් යුගයේදී


අවසානයේදී බැඳුම්කර ගනුදෙනු පිළිබඳ වෝහාරික විගණන වාර්තාව පාර්ලිමේන්තුවට විවෘත විය. දැන් අපට එක් කතාවක් නිල වශයෙන් කිව හැකිය. තමන් සුදනන් යැයි යහපාලන ආණ්ඩුවට බැඳුම්කර හොරුන් යැයි කෑ ගැසූ රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව, බැඳුම්කර ගනුදෙනුවලින් ශ‍්‍රී ලංකා රජයට බිලියන ගණන් පාඩු සිදුකර ඇත. සුදනන්ගේ රෙදි ගැලවී ඇත. ඔවුන්ද බැඳුම්කර හොරු බව තහවුරුවී තිබේ. කොටින්ම 2015 සහ 2016 වංචාවලට සම්බන්ධ වූ අර්ජුන් ඇලෝෂියස්ගේ පර්පෙචුවල් ටෙ‍්‍රෂරීස් සමාගම බැඳුම්කර ගනුදෙනු සඳහා ප‍්‍රාථමික ගැනුම්කරුවෙකු ලෙස තෝරාගෙන තිබුණේත් කබ්රාල් යුගයේදී බව තහවුරු වී ඇත.

මාතෘකා පහක් යටතේ වෝහාරික විගණන පහක් සකස් කිරීම සඳහා ආණ්ඩුව ලොව ප‍්‍රමුඛතම මූල්‍ය උපදේශන සමාගම් දෙකකට කොන්ත‍්‍රාත් බාරදී තිබුණි. ඉන් හතරක් සකස් කළේ බීඞී ඕ සමාගමය. එකක් සකස් කළේ කේපීඑම්ජී සමාගමය. මෙම සමාගම් දෙක තම ක්ෂේත‍්‍රයට අදාළව ලොව පවතින දැවැන්තම සමාගම් පහ අතර ඇති ලොව ගෞරවනීයම සමාගම්ය.
මුල් වාර්තා දෙකම බීඞී ඕ සමාගම සකස් කළ ඒවාය. 2002 – 2015ට පෙර බැඳුම්කර ගනුදෙනු පිළිබඳව පළමු වාර්තාවක් සකස් කර ඇත.


එම කාලසීමාවේදී බැඳුම්කර ගනුදෙනුවලදී ඊපීඑෆ් අරමුදල කටයුතු කර ඇති ආකාරය පිළිබඳ දෙවැනි වාර්තාවෙන් සොයාබලා ඇත.


තෙවැනි වාර්තාව ඊපීඑෆ් අරමුදලෙහි මුදල් කොටස් වෙළඳපොළේ ආයෝජනය කිරීම පිළිබඳව කේපීඑම්ජී සමාගම සකස් කළ වාර්තාවය. බීඞී ඕ සමාගම සකස් කළ තෙවැනි වාර්තාවෙන් 2015 සහ 2016 වසරවල බැඳුම්කර ගනුදෙනු ගැන සොයාබලා ඇත. පස්වැනි වාර්තාවෙන් සොයාබලා ඇත්තේ සම්පූර්ණ බැඳුම්කර ගනුදෙනුවලට අදාල ප‍්‍රාථමික ගැනුම්කරුවන් තෝරාගැනීමේදී මහබැංකුව කටයුතු කර ඇති ආකාරය පිළිබඳවය.


ජනවාරි 21 වැනිදා එම වාර්තාව සභාගත කරන බව කතානායකවරයා කීය. එහෙත් ඒ වෙද්දී පාර්ලිමේන්තුවේ තිබුණේ වාර්තාවෙහි එක් පිටපතක් පමණි. ඉන්පසුව එම වාර්තාවෙහි ඊ පිටපතක් මහ බැංකුවෙන් ලබාදී තිබුණි. එය ඞීවීඞී තැටි ආකාරයට මන්ත‍්‍රීවරුන් වෙත ජනවාරි 22 වැනිදා ලබාදී තිබුණි. කෙසේ වෙතත් එලෙස ලබාදුන් පිටපතෙහි කොටසක් අඩුය. ඒ වාර්තාවට අදාල ඇමුණුම්ය. ඇමුණුම්වල ඒ ඒ සමාගම්වල පසුබිම් කතා, ගනුදෙනු සිදුවූ ආකාරය ආදිය ගැන තොරතුරු ඇත. වැදගත් තොරතුරු රැුසක් ඇමුණුම් විවෘත නොකිරීමෙන් යටපත් වෙයි.

විශේෂයෙන්ම ඒවායින් යටපත්ව ඇත්තේ ඍජු නිකුතු ක‍්‍රමයට බැඳුම්කර ගනුදෙනු කිරීමට අදාළ තොරතුරුය. එනම් 2015ට පෙර වංචා ගැන තොරතුරුය.


කෙසේ වෙතත් වෝහාරික විගණනයෙන් ගණනය කර ඇති පාඩුව ගැන අපට කතාකළ හැකිය. බලාපොරොත්තු වූ ආකාරයෙන්ම වෝහාරික විගණන වාර්තාවෙන් වැඩිපුර හෙළිව තිබෙන්නේ මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා ජනාධිපතිවරයාව සිටියදී සිදුවූ වංචා ගැනය.


අපූරු කාරණාව වන්නේ එම වාර්තා පාර්ලිමේන්තුවට නිකුත් වූ දිනයට පසු දින කිසිම පුවත්පතකට එම වාර්තාවෙහි ඇති කරුණු පුවතක් නොවීමය. ජනවාරි 23 වැනිදා පුවත්පත්වල කතුවරුන් සංක‍්‍රාන්ති ලිංගිකයෙකුට දරුවෙක් ලැබීම, රණවිරුවෙකු තමාගේ බිරිඳ ඝාතනය කිරීම ඇතුළු වෙනත් පුවත් ඊටත් වඩා වැදගත් පුවත් ලෙස හඳුනාගෙන තිබුණි.


වංචාවට, ¥ෂණයට එරෙහිව බලයට පත්වූ යහපාලන ආණ්ඩුව 2015 දී සහ 2016 දී බැඳුම්කර වෙන්දේසිවලදී වංචා කිරීම අතිශය බරපතළ අපරාධයක් බව අමුතුවෙන් කිව යුතු නැත. එය ඉතා නින්දිත වංචාවක් විය. ඒ පිළිබඳව අප ඕනෑ තරම් කතාකර ඇත. යහපාලන ආණ්ඩුව සමයේදී අවම වශයෙන් රුපියල් බිලියන 6.6ක පාඩුවක් බැඳුම්කර ගනුදෙනුවලින් සිදුවී ඇතැයි හතරවැනි වෝහාරික විගණන වාර්තාව ගණනය කරයි. එය උපරිම වශයෙන් බිලියන 9.6ක් දක්වා විහිද යා හැකි පාඩුවක් බව එම වාර්තාවෙන් පෙන්වයි. එම වාර්තාවෙන් බොහෝදුරට පෙන්වාදී ඇත්තේ දැනටමත් යහපාලන බැඳුම්කර වංචාව ගැන අප දන්නා කරුණුය.


සියල්ලන්ගේ කුතුහලය යොමුවී තිබුණේ ඒ දෙසට නොවේ. යහපාලන ආණ්ඩුවට පෙර වංචාවක් සිදුව තිබේද, එය කොතරම්ද යන්නය. වෝහාරික විගණන වාර්තාව නිකුත් වීමෙන් පසු පිළිතුර ඔව් යන්නය. එය සිතාගන්නට නොහැකි තරම් විශාල බවත් කිව යුතුය. විගණන වාර්තා කියවද්දී පෙනී යන්නේ එම වාර්තාවලින් ගණනය කර, පෙන්වාදී ඇති තරමට වඩා එහා ගිය පුළුල් කතාවක් මෙම ගනුදෙනු පසුපස ඇති බවය. ගජමිතුරු මූල්‍ය ගනුදෙනු එම වාර්තාවලින් පැහැදිලිව පෙනෙන්නට ඇත.


ඇත්තෙන්ම යහපාලන බැඳුම්කර වංචාවලට මුල්වූ පර්පෙචුවෙල් ටෙ‍්‍රෂරීස් සමාගම බැඳුම්කර ගනුදෙනු සඳහා ප‍්‍රාථමික ගැනුම්කරුවෙකු ලෙස තෝරාගෙන ඇත්තේද ඊට පෙර සමයේදී බව හෙළිවී ඇත. ඒ තෝරාගැනීමේ ක‍්‍රමවේදය පවා සැකසහිත බව පෙන්වා ඇත.


මේ සටහන ලියැවෙන්නේ බැඳුම්කර ගනුදෙනු පිළිබඳ වෝහාරික විගණන වාර්තා පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීවරුන්ට නිකුත් කොට, එය ලබාගෙන පැය කිහිපයක් තුළ එය අධ්‍යයනය කිරීමෙන් පසුවය. ඒ නිසා මේ සටහනට පදනම් කරගන්නේ එම වෝහාරික විගණන වාර්තාවලින් විවිධ අංශවල සිදුව ඇති පාඩුව පිළිබඳව සංක්ෂිප්තව දක්වා ඇති සටහන්ය. එම පාඩුව සිදුවී ඇත්තේ කෙසේද යන්න විස්තරාත්මකව කතාකරන්නට අපට අනාගතයේ ඕනෑ තරම් කාලය ඇත. මේ සටහනේදී වාර්තා පහෙන් පෙන්වාදී ඇති ප‍්‍රධාන කරුණු කිහිපයක් සංක්ෂිප්තව ඉදිරිපත් කරන්නෙමු.
කතාව සරලව තේරුම් ගැනීමට සිහි තබාගත යුතු එක් කරුණක් ඇත. මහ බැංකුවේ රාජ්‍ය ණය දෙපාර්තමේන්තුව බැඳුම්කර නිකුත් කරන්නේ ප‍්‍රාථමික ගැනුම්කරුවන් නම් පිරිස වෙතය. ප‍්‍රාථමික ගැනුම්කරුවන් ලෙස මහ බැංකුව හඳුනාගත් ආයතන ගණනාවක් ඇත. ඊපීඑෆ් අරමුදල, බැංකු සහ තවත් ආයතන මෙලෙස ගැනුම්කරුවන් ලෙස කටයුතු කරයි. පර්පෙචුවල් ටෙ‍්‍රෂරීස් ඒ අතරින් එකකි. ඔවුහු වෙත ක‍්‍රම දෙකකට බැඳුම්කර නිකුත් කරති.


ක‍්‍රම දෙකෙනක් එකක් එකක් ඍජු නිකුතු ක‍්‍රමයයි. දෙවැන්න වෙන්දේසි ක‍්‍රමයයි. 2015ට පෙර රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව වැඩිපුර පාවිච්චි කළ ක‍්‍රමවේදය ඍජු නිකුතු ක‍්‍රමයයි. එම ක‍්‍රමය අනුව බැඳුම්කර නිකුත් කිරීමේදී එක් පාර්ශ්වයක් සමග සාකච්ඡුා කොට එකඟ වන වටිනාකමකට සහ ඵලදා අනුපාතිකයක් ඇතිව ඔවුන්ට ඍජුවම බැඳුම්කර නිකුත් කරයි. ඔවුන් ඊට අඩුවෙන් වෙන්දේසි ක‍්‍රමය පාවිච්චි කර ඇත. වෙන්දේසි ක‍්‍රමය අනුව බැඳුම්කටවල මිල තීරණය වෙන්නේ ඒ ඒ ප‍්‍රාථමික ගැනුම්කරුවන් ඉදිරිපත් කරන ලංසු අනුවය.


ඒ අනුව වඩා යහපත් ක‍්‍රමය ලෙස බැලූ බැල්මට පෙනී යන්නේ වෙන්දේසි ක‍්‍රමයයි. එහෙත් ලෝකයේ ඕනෑම භාණ්ඩාගාරයක් බැඳුම්කර නිකුත් කිරීමේදී ඍජු ක‍්‍රමය පාවිච්චි කරන අවස්ථා ඇත. ඒ නිසා අවශ්‍යතාව අනුව ක‍්‍රම දෙකම පාවිච්චි කළ හැකිය. දෙදෙනෙක් අතර එකඟතාවයෙන් පමණක් ඍජු බැඳුම්කර නිකුත් කිරීමේ ක‍්‍රමවේදය පාවිච්චි කිරීමේදී ඊපීඑෆ් වැනි ආයතන සමඟ ගනුදෙනු කිරීම වඩා සුදුසු සහ විනිවිදභාවයෙන් යුතු ක‍්‍රමවේදයයි. පෞද්ගලික අංශයේ ප‍්‍රාථමික ගැනුම්කරුවන්ට වෙන්දේසියක් නැතිව ඍජුවම බැඳුම්කර නිකුත් කිරීමේදී වංචාවක් සිදුවීමේ ඉඩ වැඩිය. වෝහාරික විගණන වාර්තාවලින් පෙන්වා දෙන්නේ ඊපීඑෆ් ඇතුළු රජය භාරයේ පවතින ප‍්‍රභව හැර, පිටින් සිටින ප‍්‍රාථමික ගැනුම්කරුවන්ට ඍජු ක‍්‍රමය පාවිච්චි කරමින් බැඳුම්කර නිකුත් කිරීම සඳහා නිශ්චිත තීන්දුවක් මහ බැංකුවේ මුදල් මණ්ඩලය ගෙන නැති බවයි.


ඉහත කී ප‍්‍රාථමික ගැනුම්කරුවන්ට ද්විතීයික වෙළඳපොළේදී නැවත ඒ බැඳුම්කර අලෙවි කළ හැකිය. අලෙවි කර ලාභ ලැබිය හැකිය.


ලංකාවේ බැඳුම්කර නිකුත් කිරීමට අදාළව විධිමත් මෙහෙයුම් අත්පොතක් නැති බව මීට පෙර විගණන වාර්තා සහ ජනාධිපති කොමිසමේ වාර්තාවෙන් පෙනී ගිය කරුණකි. රාජ්‍ය ණය දෙපාර්තමේන්තුවේ වාර්ෂික මෙහෙයුම් අත්පොත ඇත. එය මහ බැංකුවේ මුදල් මණ්ඩලයේ නිසි අනුමැතිය ලද එකක් නොවේ. ඒ බව වෝහාරික විගණනයෙන්ද පෙන්වාදී තිබේ. කෙසේ වෙතත් මුදල් මණ්ඩලය දැනුම් දී ඇත්තේ 2017 දී මහ බැංකුවේ හැම දෙපාර්තමේන්තුවක්ම කටයුතු කිරීමේදී තම තමන්ගේ දෙපාර්තමේන්තුවල වාර්ෂික මෙහෙයුම් අත්පොත අනුව කටයුතු කළ යුතු බවට තීන්දුවක් ගෙන ඇති බවයි.


2015 දී හිටපු මහබැංකු අධිපති අර්ජුන් මහේන්ද්‍රන් මුදල් මණ්ඩලයේ නිසි අවසරයක්ද නැතිව, තමන්ගේ බල සීමාවට පිටින් ගොස් ඍජු බැඳුම්කර නිකුත් කිරීම නවත්වන ලෙස වාචිකව නියෝග කර ඇත.


පළවැනි වාර්තාව


පළවැනි වාර්තාවෙන් පෙන්වාදෙන්නේ 2002 සිට 2015 දක්වා කාලසීමාව තුළදී බැඳුම්කර නිකුත් කිරීමේදී පාඩුවක් සිදුව ඇතිද යන කාරණාවයි. 2008න් පසුව රාජ්‍ය ණය දෙපාර්තමේන්තුව ඊපීඑෆ් ඇතුළු තමන් යටතේ පවතින ආයතන හැර පිටින් සිටින ප‍්‍රාථමික ගැණුම්කරුවන්ට ඍජුව බැඳුම්කර නිකුත් කරන්නට පටන්ගෙන ඇත. ඒ පිළිබඳව මුදල් මණ්ඩලයෙන් ප‍්‍රශ්න කර නැත. එහෙත් ඒ පිළිබඳව මාසිකව මහ බැංකු අධිපතිවරයාව දැනුවත් කර ඇත.


බැඳුම්කර නිකුත් කිරීමේදී වැඩි ඵලදා අනුපාතිකයක් සමග බැඳුම්කර නිකුත් කර ඇත. එය මහ බැංකුවට අවාසියකි. බැඳුම්කර මිලදී ගන්නා අයට වාසියකි. එලෙස වැඩි ඵලදා අනුපාතිකයක් සමඟ එම කාලසීමාවේදී නිකුත් කර ඇති බැඳුම්කර ප‍්‍රමාණය ලෙහෙසි පහසු නොවේ. රුපියල් බිලියන 337.30ක් වටිනා බැඳුම්කර එලෙස නිකුත් කර ඇත.


රුපියල් බිලියන 7763ක් වටිනා බැඳුම්කර නිකුත් කර ඇත්තේ ඒ වෙද්දීත් පැවති ද්විතීයික වෙළඳපොලේ ඵලදා අනුපාතිකයට වඩා වැඩි ඵලදා අනුපාතිකයක් සමගය. ඒ නිසාම සිදුව ඇති පාඩුව රුපියල් මිලියන 871.10කි.


ඉහත කී කතාව කියන්නේ රුපියල් බිලියන 43.87ක් වටිනා ඍජු නිකුතු 29 කදී ඵලදා අනුපාතිකය කුමක්දැයි පැහැදිළි නැති පසුබිමකය. එම ගණුදෙනුවල ඵලදා අනුපාතිකය ද්විතීයික වෙළඳපොලේ අනුපාතිකයට වඩා වැඩි බව වාර්තාවෙන් කියයි. ඒ නිසා සිදුව ඇති පාඩුව රුපියල් මිලියන 18.71ක් බවද කියයි.


ඒ අනුව වැරදි ඵලදා අනුපාතිකය නිසා සිදුව ඇති පාඩුව රුපියල් මිලියන 889.81කි.
ඍජු බැඳුම්කර නිකුත් කිරීමේදී සිදුවූ තවත් වරදක් වෝහාරික වාර්තාවෙන් පෙන්වාදී තිබේ. ඒ බැඳුම්කර නිකුත් කිරීමට එකඟතා ඇති කරගැනීමෙන් පසුව, එම ගණුදෙනුව සිදුකිරීම දක්වා ගතව ඇති කාලයයි. සාමාන්‍යයෙන් දින පහක් ඇතුළත ගණුදෙනුව සිදුවිය යුතු වුණත් බිලියන 249.92ක් වටිනා ගණුදෙනු 195ක් සිදුව ඇත්තේ දින පහකට වැඩි කාලයක් ගතවී බවයි. ඒ අතරින් රුපියල් බිලියන 13.11ක් වටිනා ගණුදෙනු තීරණය කරන මොහොත වෙද්දී ද්විතීයික වෙළඳපාලේ ඵලදා අනුපාතිකයට වඩා අඩුවෙන් ගණුදෙනුව තීරණය කර තිබුණු නමුත්, ගණුදෙනුව ඇත්තටම සිදුවෙන මොහොත වෙද්දී ද්විතීයික වෙළඳපොලට වඩා වැඩිවී ඇත. ඒ අනුව රජයට සිදුව ඇත්තේ පාඩුවකි.


පළවැනි විගණන වාර්තාවෙන් වෙන්දේසි ක‍්‍රමය පාවිච්චි කිරීම නිසා සිදුව ඇති පාඩුව පෙන්වාදී තිබේ. 2002 සිට 2004 දක්වා වෙන්දේසි පිළිබඳ තොරතුරු නැති නිසා එම වාර්තාවෙහි ඇත්තේ 2005 සිට 2015 දක්වා වෙන්දේසි ක‍්‍රමයෙන් සිදුව ඇති පාඩුවය. එම කාලයේදී රුපියල් බිලියන 558.08ක් වටිනා ගණුදෙනු වෙන්දේසි ක‍්‍රමයට කර ඇත. සිදුව ඇති පාඩුව රුපියල් මිලියන 6.03කි.


එම කාලයේදී බරපතල ගණයේ පාඩු සිදුව ඇත්තේ වෙන්දේසි ක‍්‍රමයෙන් නොවේ. ඍජු නිකුතු ක‍්‍රමයෙන්ය. 2002 සිට 2015 දක්වා ඍජු ක‍්‍රමයට බැඳුම්කර ගණුදෙනු 4,670ක් සිදුකර තිබේ. එහෙත් ඍජු නිකුතු ක‍්‍රමයට වැඩිම ගණුදෙනු ප‍්‍රමාණයක් සිදුව ඇත්තේ 2005 සිට 2015 දක්වා කාලසීමාවට අදාලවය. සංඛ්‍යාව 4,504කි. 2005 ජනවාරි 01 වැනිදා සිට 2015 පෙබරවාරි 28 වැනිදා දක්වා කාලසීමාවේදී ඍජු නිකුතු ක‍්‍රමයට බැඳුම්කර නිකුත් කිරීම නිසා සිදුව ඇති අවම පාඩුව රුපියල් බිලියන 10.47කි. උපරිම පාඩුව බිලියන 10.62ක් බව වාර්තාවෙන් පෙන්වයි.
ගජමිතුරන්


කෙසේ වෙතත් වෝහාරික විගණනයක රසවත් කොටස වන්නේ එවැනි විගණනයකදී ලබන පාඩුවට බැඳියාවන් අතර ගැටුම්, විශේෂ ලාභ ප‍්‍රයෝජන ඇතුළු කාරණා හේතුවී තිබෙනවාද යන්න සොයා බැලීමය. ඔවුන් තමන් සතුව ඇති සම්පත් පාවිච්චි කරමින් ඒවා ගැන සොයාබැලීම් කර ඇත. එම කරුණු ගැන පසුවට දීර්ඝව සාකච්ඡුා කළ හැකිය. කෙසේ වෙතත් වැදගත් කරුණු කිහිපයක් මෙසේය.


ඇකුයිටි සෙකියුරිටීස් ප‍්‍රයිවෙට් ලිමිටඞ් නම් ප‍්‍රාථමික ගණුදෙනුකාර ආයතනය වෙත නිකුත් කර ඇති ඍජු බැඳුම්කර නිකුතු අතරින් සීයට 80ක් 2013 – 2014 කාලසීමාවේදී ලබාදුන් ඒවාය. ඒ කාලසීමාවේදී එම සමාගමෙන් සිදුව ඇති පාඩුව මිලියන 60ක් පමණ වේ. එම කාලයේදී සංජීව ප‍්‍රනාන්දු සහ ගජන් දේවරාජන් ඇකුයිටි සෙකියුරිටීස් ආයතනය සමග සම්බන්ධව සිටි බව වාර්තාවෙන් පෙන්වාදෙයි. ඇකුයිටි සෙකියුරිටීස් ඞීඑෆ්සීසී සහ එච්එන්බී බැංකුවලට සම අයිතිය ඇති ආයතනයක් ලෙස ප‍්‍රවර්ධන කටයුතු සිදුකර ඇත. 2014 වර්ෂය පුරාවට ඞීඑෆ්සීසී බැංකුවෙහි රවීන්ද්‍ර බාලකාන්ත තම්බයියා ඞීඑෆ්සීසී බැංකුවේ අධ්‍යක්ෂවරයෙකු වශයෙන් කටයුතු කර ඇත. අජිත් නිවාඞ් කබ්රාල් මහතාගේ සහෝදරයෙකු වන අමල් කබ්රාල් එච්එන්බී බැංකුවේ අධ්‍යක්ෂවරයෙකු ලෙස සේවය කර ඇත.


2009 වර්ෂය වෙද්දී කොමර්ෂල් බැංකුවට නිකුත් කර ඇති බැඳුම්කර සංඛ්‍යාව තීරණාත්මකව වැඩිවී ඇත. 2008 දී බිලියන 3.55ක්ව තිබුණු ප‍්‍රමාණය 2009 වෙද්දී බිලියන 25.11ක් දක්වා වැඩිවී තිබේ. එම කාලයේදී නිහාල් ෆොන්සේකා සහ සිරෝමි නොයෙල් වික‍්‍රමසිංහ කොමර්ෂල් බැංකුව සමග කටයුතු කර ඇති බවත්, සිරෝමි නොඑල් වික‍්‍රමසිංහ අජිත් නිවාඞ් කබ්රාල්ගේ සමීප ඥාතියෙකු බවත් පෙන්වාදෙයි.


ෆ‍්‍රස්ට් කැපිටල් නම් ආයතනයට 2008 දී රුපියල් බිලියන 20.51ක් වටිනා බැඳුම්කර නිකුත් කර ඇත. 2009 වර්ෂයේදී රුපියල් බිලියන 19.98ක් වටිනා බැඳුම්කර නිකුත් කර ඇත. එම කාලයේදී රුවන් ප‍්‍රසන්න සුගතදාස මහතා ෆ‍්‍රස්ට් කැපිටල් ආයතනය සමග කටයුතු කර ඇත. ඔහු බ‍්‍රවුන් සමාගම් ජාලයෙහි අධ්‍යක්ෂවරයෙකු ලෙස කටයුතු කර ඇත. ෆ‍්‍රස්ට් කැපිටල් ආයතනය මීට පෙර බ‍්‍රවුන්ස් සමාගම සහ පර්පෙචුවෙල් හෝල්ඩින්ස් ආයතනය සම අයිතිය තිබුණු ආයතනයකි. පර්පෙචුවල් හෝල්ඩින්ස් ආයතනය අර්ජුන් ඇලෝෂියස් ප‍්‍රමුඛ ඔහුගේ පවුලට අයත් ආයතනයක් විය. 2015 බැඳුම්කර වංචාව සිදුවී දින හතරක් ඇතුළත පර්පෙචුවෙල් හෝල්ඩින්ස් ආයතනය සතුව තිබුණු ෆ‍්‍රස්ට් කැපිටල්හි සීයට 50ක අයිතිය බ‍්‍රවුන්ස් ඉන්වෙස්මන්ට්ස් සමාගමටම විකුණා ඇත. මේ කතාවෙන් පැහැදිළි වෙන්නේ පර්පෙචුවෙල් සමාගමේ පිරිස 2009 තරම් ඈත කාලයේ සිට මහ බැංකුවේ ගණුදෙනුවලට සම්බන්ධව සිට ඇති බවය.


ඒ අනුව ඍජු බැඳුම්කර නිකුත් කිරීමේදී හඳුනාගත් පාර්ශ්වයන් ගණුදෙනුවලට සම්බන්ධ වී සිටි නිසා, එම ගණුදෙනු පසුපස හේතු ඇති බව විගණන වාර්තාවෙන් පෙන්වාදෙයි. ගණුදෙනු සිදුව ඇති ආකාරය පිළිබඳව ලැබී ඇති තොරතුරු අධ්‍යනය කරද්දී, ඉහත කී පුද්ගලයන් ගණුදෙනු සඳහා මැදිහත්ව ඇති බවද වෝහාරික විගණනය නිරීක්ෂණය කර ඇත.


දෙවැනි වාර්තාව


දෙවැනි වාර්තාවෙහි ඇත්තේ 2015ට පෙර ඊපීඑෆ් අරමුදල බැඳුම්කර ගණුදෙනු නිසා ලබා ඇති පාඩුව පිළිබඳවය. විශේෂයෙන්ම ද්විතීයික වෙළඳපොලේදී බැඳුම්කර ගණුදෙනුවලට සහභාගී වෙමින් ඔවුන් ලබා ඇති පාඩුව පිළිබඳවය. ඊපීඑෆ් අරමුදල මහ බැංකුව යටතේම පාලනය වෙන ආයතනයකි. එම විගණන වාර්තාවෙන්ද හෙළිවෙන කරුණු රැුසකි. ඒවා ගැන දීර්ඝව විස්තර කිරීම පසුවට තබන්නෙමු. දැනට සිදුව ඇති පාඩුව පිළිබඳ වෝහාරික විගණන වාර්තාවෙන් ගණනය කර ඇත.


ඒ අනුව වෙන්දේසි වලදී ඊපීඑෆ් අරමුදල රුපියල් මිලියන 12.31ක්, රුපියල් මිලියන 31.78ක්, රුපියල් මිලියන 13.50ක්, රුපියල් මිලියන 22.04ක්, රුපියල් මිලියන 16.08ක් වශයෙන් අවස්ථා කිහිපයකදී පාඩු ලබා ඇත.


ඍජු නිකුතු වලදී රුපියල් මිලියන 8.68ක්, රුපියල් මිලියන 4.53ක්, රුපියල් මිලියන 8.63ක් ආදී වශයෙන් අවස්ථා කිහිපයකදී පාඩු ලබා ඇත.


ඊට අමතරව ඍජු බැඳුම්කර නිකුතු වලදී රාජ්‍ය ණය දෙපාර්තමේන්තුවෙන් අඩු ඵලදා අනුපාතිකයක් යටතේ බැඳුම්කර නිකුත් කිරීම නිසා අවස්ථා කිහිපයකදී රුපියල් මිලියන 256.37ක් හා රුපියල් මිලියන 8716ක් වශයෙන් පාඩු ලබා ඇත.


ද්විතීයික වෙළඳපොලේදී බැඳුම්කර මිලදී ගැනීමේදීත් ඊපීඑෆ් ආයතනය අවස්ථා කිහිපයකදී පාඩු ලබා ඇත. රුපියල් මිලියන 620.81ක්, රුපියල් මිලියන 26.46ක්, රුපියල් මිලියන 68.83ක්, රුපියල් මිලියන 12.59ක්, රුපියල් මිලියන 5.34ක් ආදී වශයෙන් එම පාඩු ලැබීම් ගණනය කර තිබේ.


වෝහාරික වාර්තාව ඊපීඑෆ් අරමුදලට එම කාලසීමාවේදී සිදුව ඇති සම්පූර්ණ පාඩුව ගණනය නොකරයි. එයට හේතුව වන්නේ ඇතැම් පාඩු එකිනෙක එකතු කර පෙන්විය නොහැකි නිසා බව ඔවුන් කියයි. කෙසේ වෙතත් එක් අවස්ථාවකදී බිලියන 8.71ක් පාඩු ලබා ඇති බව මතක තබාගත යුතුය. ඕනෑනම් පළවැනි වෝහාරික විගණන වාර්තාවෙන් පෙන්වාදී ඇති බිලියන 10ක පාඩුවට එය එකතු කළ හැකිය. එවිට බිලියන 18 ඉක්මවයි.


තෙවැනි විගණනය


මෙම විගණනය කේ.පී.එම්.ජී. ආයතනයෙන් කර ඇත. එය ඊපීඑෆ් අරමුදලේ මුදල් කොටස් වෙළඳපොලෙහි ආයෝජනය කිරීමෙන් ලද පාඩුව ගණනය කර ඇත. කොටස් වෙළඳපොලෙහි ඊපීඑෆ් මුදල් ආයෝජනය කළේ රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව සමයේ සිටය. විශාලම පාඩුවක් සිදුව ඇත්තේ එසමයෙහිය. ඇත්තෙන්ම බරපතලම කාරණා හෙළි වන්නේ ඒ ගණුදෙනු වලින්ය. ඒ ගණුදෙනු ගැන විස්තර කිරීම ඉදිරියේදී වෙනම සිදු කරන්නට බලාපොරොත්තු වන්නෙමු. කෙසේ වෙතත් සිදුව ඇති පාඩුව පෙන්වාදිය හැකිය.


ඊපීඑෆ් මුදල් ආයෝජනය කිරීමේදී රුපියල් මිලියන 57,965ක් වටිනා ආයෝජන පාඩු ලබන අන්දමේ ආයෝජන බව එම වාර්තාවෙන් පෙන්වාදෙයි. සමාගම් කිහිපයක ආයෝජනය කර ඇති මුදල එහි පෙන්වාදී ඇත.


ඒ අනුව බ‍්‍රවුන් ඇන්ඞ් කම්පැණි ප‍්‍රයිවෙට් ලිමිටඞ්හි ආයෝජනය කිරීමෙන් රුපියල් මිලියන 1304.24ක පාඩුවක් ලබා ඇත. සිලෝන් ගේ‍්‍රන් එලවේටර්ස් ප‍්‍රයිවෙට් ලිමිටඞ් සමාගමෙහි ආයෝජනය කිරීෆමන් රුපියල් මිලියන 651.91ක පාඩුවක් ලබා ඇත. ගලධාරි හොටෙල්ස් ලංකා ප‍්‍රයිවෙට් ලිමිටඞ්හි ආයෝජනය කිරීමෙන් රුපියල් මිලියන 620ක පාඩුවක් ලබා ඇත. කලම්බු ඩොක්යාඞ් සමාගමෙහි ආයෝජනයෙන් රුපියල් මිලියන 1868ක් පාඩු ලබා ඇත. බුකිට් ඩාරාහ් ප‍්‍රයිවෙට් ලිමිටඞ්හි ආයෝජනයෙන් මිලියන 1707ක් පාඩු ලබා ඇත. කාර්සන් කුම්බර්බැච් ප‍්‍රයිවෙට් ලිමිටඞ්හි ආයෝජනයෙන් රුපියල් මිලියන 1625ක් පාඩු ලබා ඇත. ශ‍්‍රී ලංකන් එයාලයින්හි ආයෝජනයෙන් රුපියල් බිලියන 2.70ක් පාඩු ලබා ඇත.


ඉහත කී සමාගම් කිහිපයෙහි ආයෝජනය කරමින් සිදුව ඇත පාඩු ලැබීම් කිහිපය පමණක් එකතු කළොත් රුපියල් බිලියන 10 ඉක්මවයි. ඒ අනුව අප පෙර සඳහන් කළ බිලියන 18ට එකතු කළහොත් බිලියන 28කට වැඩිය.


වෝහාරික විගණන වාර්තා ඉතා විශාලය. දළ වශයෙන් අප ඉහත කී ගණනය කිරීම කළත්, සැබෑ ලෙස සිදුව ඇති පාඩුව වාර්තා තව තවත් අධ්‍යනය කිරීමෙන් පසුව පැහැදිළි කරගත යුතුය. සිදුව ඇති අපරාධ ගැන වෝහාරික විගණන වාර්තා මෙන්ම ඊට පෙර නිකුත්ව ඇති වාර්තාවල තිබෙන කරුණුද පදනම් කරගනිමින් ඉදිරියේදී විස්තරාත්මකව කතාකරන්නට අපි බලාපොරොත්තු වන්නෙමු.

මම තාම නෙළුම් පොකුණේ රඟපාලා නැහැ

මයුර කාංචන පෙරේරා



මයුර ලංකාවේ වේදිකා නාට්‍ය කලාවේ සිටින අතිදක්ෂ රංගන ශිල්පියෙකි. වසර විස්සක පමණ කාලයක් තිස්සේ ඔහු වේදිකා නාට්‍ය ගණනාවක රඟපා ඇත. ඒ අතර වලස් පවුල, විකෘති, තොප්පි වෙළෙන්දා, කතාන්දර දෙකක්, මෙය තුවක්කුවක් නොවේ, කලිගියුලා, ඉන්ද්‍රජාලික පෙම්වතිය, දුටු තැන අල්ලනු, ග්ලැඩියේටර් පේ‍්‍රමය, සඳ ළඟ මරණය, මගේ කාලයේ වීරයෙක් ඇතුළු වේදිකා නාට්‍ය වෙයි. රාජ්‍ය නාට්‍ය උළෙලේදී සහ යොවුන් නාට්‍ය උළෙලේදී කිහිප වතාවක් හොඳම නළුවාට හිමි සම්මානය ඔහු ලැබීය. මේ ජනවාරියේදී ඔහු රංගනයෙන් එක්වන අලූත්ම නාට්‍යය වන ‘ගිනි ගිනි මාලේ’ මුල් වරට වේදිකාගත විය.


රාජ්‍ය නාට්‍ය උළෙලේදී ‘ග්ලැඩියේටර් පේ‍්‍රමය, මෙය තුවක්කුවක් නොවේ’ නාට්‍ය වෙනුවෙන් හොඳම නළුවාට සම්මාන ලැබීය. යෞවන සම්මාන උළෙලේදී ‘මගේ කාලයේ වීරයෙක්’ නාට්‍යයට හොඳම නළුවාට සම්මාන ලැබීය. සිනමා සහ ටෙලිනාට්‍ය ක්ෂේත‍්‍රයේදී මයුර දකින්නට ලැබෙන්නේ අඩුවෙන්ය. එහෙත් සුවිශේෂ චරිත කිහිපයක් ඔහු රඟපා ඇත. ‘බැද්දේ කුලවමිය’ ටෙලිනාට්‍යය වෙනුවෙන් හොඳම සහාය නළුවාට හා හොඳම නැගී එන නළුවාට හිමි සම්මාන ඔහු ලැබීය. ඊට අමතරව ‘ත්‍රෛලෝකා, වීරයා ගෙදර ඇවිත්’ ඇතුළු ටෙලිනාට්‍යවල ඔහු රඟපා ඇත. ඔහු ප්ලේහවුස් ඇකඩමියෙහි රංග කලා උපදේශකයෙකු ලෙසත් කටයුතු කරයි.

මයුර රඟපාන්න හිතුවේ ඇයි?


පාසල් අවදියේවත් රඟපෑම ගැන අත්දැකීම් තිබුණේ නැහැ. මම කොළඹ වේළුවන විද්‍යාලයේ ඉගෙනගත් කෙනෙක්. ඉස්කෝලෙදී කැපීපෙනුණු ශිෂ්‍යයෙකුත් නෙවෙයි. ඒත් මට නාට්‍යයක් නිර්මාණය කරන්නේ කොහොමද කියන අත්දැකීම විඳින්න කැමැත්තක් ඇතිවුණා. අපි නවය වසරේදී සිංහල ගුරුවරිය සම්පූර්ණ මනමේ නාට්‍යයේ දෙබස් සහ ගීත තියෙන කැසට් එකක් වාදනය කළා. මොකද නාට්‍යය බලන්න විදියක් තිබුණේ නැහැ. ඒ ටේප් එක අහනකොට ඒ චරිත සහ සිදුවීම් ටික හිතේ මැවෙන්න ගත්තා. විශේෂයෙන්ම මගේ හිතේ මැවුණේ චරිත. මම කැසට් එක අරගෙන ගෙදර ගිහිල්ලාත් ඇහුවා. ඒ තරමට මම ඒකට පිස්සු වැටුණා.


මම යන්ත‍්‍රසූත‍්‍ර පැත්තට බරවූ කෙනෙක්. එක එක යන්ත‍්‍රසූත‍්‍ර ගලවලා හදන්න මට පුළුවන්. වාහන පවා හදන්න පුළුවන්. ගෙදරිනුත් මට කීවේ ටෙක්නිකල් කොලේජ් එකට ගිහිල්ලා මෝටර් මැකෑනික් කෝස් එකක් කරන්න කියලා. ඒත් මම උසස්පෙළ කරන කාලය වෙනකොට අනන්‍යතාව හොයන්න ගත්තා. මම දැනගෙන හිටියා මෝටර් මැකෑනික් කළොත් මට රැුකියාවක් හොයාගෙන ජීවිතය ගොඩදාගන්න පුළුවන් බව. ඒත් මට මොකක්දෝ ඉවකින් හිතුණා මෝටර් මැකෑනික්වල මනුෂ්‍යයන්ට සම්බන්ධ කාරණා අඩු බව. මීට වඩා මනුෂ්‍යයන් එක්ක ගැටගැහුණු දෙයක් කරන්න හිතුණා. ඒ වෙද්දීත් මා තුළ මනමේ නාට්‍යයෙහි හඬ ඇසීමෙන් ලබපු ප‍්‍රහර්ෂය තිබුණා. ඒ නිසා මට හිතුණා කොහොමද ගායනා කරමින් රඟපාන්නේ කියලා හොයන්න. මට ඒ දේ කරන්න බැරිද කියලා කල්පනා කළා. මිනිස්සුන්ට වින්දනය දෙන්න මට බැරිද කියලා මම හිතුවා.


රඟපෑමට යොමුවුණේ කොහොමද?


අනූනවයේදී උසස්පෙළ ඉවරවුණ ගමන් සතිස්චන්ද්‍ර එදිරිසිංහ මහතාගේ රංගන වැඩමුළුවකට ගියා. මට එතැනදී බලාපොරොත්තු වුණ දේවල් ලැබුණේ නැහැ. 2000දී සෝමලතා සුබසිංහ හා කෞශල්‍යා ප‍්‍රනාන්දු හිටපු ප්ලේහවුස් ඇකඩමියට ආවා. ඒ වෙද්දී මගේ ඇතුළේ රංගනයට අවැසි ශක්තිය තියෙන බව මට දැනුණා. ඒ වගේම මට පෙනුණා මේකෙන් මනුෂ්‍යයන්ට සෑහෙන බලපෑමක් කරන්න පුළුවන් බව. මනුෂ්‍යයෙක් විදියට ඇක්ටින් කියන විෂය තුළ කුසලතාව හා ප‍්‍රකාශනය වර්ධනය කරගන්න ඇති හැකියාවත් මට දැනුණා. සමාජය වෙනස් කරන්නට පුළුවන් බව මට දැනුණා. චැප්ලින්, හොෆ්මාන් හෝ අමීර් ඛාන් රඟපාන චරිතයක් බලලා මිනිස්සු මොනතරම් වෙනස් වෙනවාද කියලා මම දන්නවා. ඉතින්, මම තවම විශ්වාස කරනවා චරිතයක් රඟපෑමෙන් මිනිසුන්ව වෙනස් කරන්න පුළුවන් බව.


මෙතෙක් කාලයක් කළ රඟපෑම් ගැන දැනෙන්නේ මොකක්ද?


මම රඟපෑ දේවල් පේ‍්‍රක්ෂකයන් විඳලා තියෙනවා. ඒත් මට දැන් තියෙන ගැටලූව තමයි ලංකාවේ මොනතරම් දුරට එය ග‍්‍රහණය කරගන්නවාද කියලා. අද මම චරිතයක් රඟපාන්නේ මිනිස්සුන්ගේ හුදු වින්දනය වෙනුවෙන් පමණක් නෙවෙයි. මිනිස්සුන්ව ඥානනය කිරීමත් මගේ අරමුණක්. ඒක මොනතරම් දුරට සිද්ධවෙනවාද කියන එක මට අද ප‍්‍රශ්නයක්.


දැන් පේ‍්‍රක්ෂකයන් අලස විදියට, අතිශය සරල දෙයක් බලන්න කැමති. ටිකක් හෝ මොළය වෙහෙසන්න වෙන නිර්මාණයක් විඳින්න ඔවුන් කැමති නැහැ නේද?


ඒක පේ‍්‍රක්ෂකයන්ගේම අවුලක් නෙවෙයි. පේ‍්‍රක්ෂාගාරය එහෙම ප‍්‍රශ්නයකට එන්න හේතුවම අද සමාජයේ තියෙන අවුල. හැමෝම අද කියන්නේ තාක්ෂණික විෂය ධාරාවන් ඉගෙනගන්න කියලයි. දොස්තර හෝ ඉංජිනේරු විෂය ධාරාවන්ගෙන් ඉගෙනගන්න කියලා උපදෙස් ලැබෙනවා. අපේ රට එක්තරා විදියකට දියුණු මට්ටමකට එන්නේ නැති ප‍්‍රශ්නයක් තියෙනවා. පුද්ගලයෝ වශයෙන් ටිකක් එහාට හිතන්නට කම්මැලිකමක් තියෙනවා. නිර්මාණවලටත් ඒක බලපානවා. නිර්මාණකරුවන් හිතන්න පෙළඹෙනවා. ඒත් හිතුවාට වැඩක් නැහැ. කවුද අන්තිමේදී ඒක පරිභෝජනය කරන්නේ කියන ප‍්‍රශ්නය තියෙනවා. ලොකුම දුර්වලකම තමයි ටිකක් ක‍්‍රියාකාරීව නිර්මාණයක් රසවිඳින පේ‍්‍රක්ෂකයන් නැතිකම. නිර්මාණයක් සම්පූර්ණ වෙන්නේ නිර්මාණකරුවාගේ වගේම පේ‍්‍රක්ෂකයාගේත් නිර්මාණාත්මක ක‍්‍රියාකාරීත්වය නිසා. ඒත් අපේ සමාජයේ හැමෝවම අක‍්‍රිය කරලා තියෙන්නේ. අක‍්‍රිය විදියට විභාගවලට පාඩම් කරවනවා මිසක්, දැනුම සොයන්නට ක‍්‍රියාකාරී වෙන්නේ නැහැ. නිර්මාණයක් එක්ක සක‍්‍රියව දායක වීමේ පුරුද්දක් ඔවුන්ට නැහැ. ඒ නිසා තමයි නිර්මාණකරුවාට සියල්ල හැන්දෙන්ම පොවන්න වෙලා තියෙන්නේ. චරිතයකට කේන්ති ගියොත්, මට කේන්ති ගිහින් ඉන්නේ කියලා දෙබසකින් කියන්නම ඕනෑ..


දැන් සංගීත වීඩියෝ සංස්කෘතියෙන් වෙලා තියෙන්නේත් ඕකනේ. සංගීතයට සීමාවක් නැහැ. සිංදුවට යොදන වචනවලින් සිංදුවේ තේමාව පටු කරනවා. ඊට පස්සේ වීඩියෝවෙන් ඒ කතාව තවත් පටු කරනවා. අන්තිමේදී සිංදුවේ තියෙන්නේ පුංචි කතාන්දරයක් විතරයි. එතැනින් එහාට පේ‍්‍රක්ෂකයාට හිතන්න බැහැ.


සාමාන්‍ය මිනිස්සු කෙසේ වෙතත් කලා, සාහිත්‍ය, ජනමාධ්‍ය අවකාශයේ ඉන්න අය පවා නාට්‍ය බලන්න යන්නේ නැහැ..


අපේ මිනිස්සු හැම තිස්සේම කියනවා නාට්‍ය බලන එක මරු නේද කියලා. අපේ යාලූවොත් ඒක කියනවා. ඒත් කවුරුත් බලන්නේ නැහැ. නාට්‍ය බලන එක හොඳ බව කියන අය පවා ආත්මීයව ඒ කතාව විශ්වාස කරන්නේ නැහැ. අද තියෙන්නේ සමාජයේ පුරුදුවල ප‍්‍රශ්නයක්. දැන් වෙද්දී නාට්‍ය බලන පුරුද්ද නැතිවෙලා ගිහින්. මහා සමාජය විශ්වාස කරන්නේ කලාවෙන් ගන්න පුළුවන් එකම දේ ජොලිය විතරයි කියලා. අවසානයේ ප‍්‍රවීණයන් පවා තමන්ගේ ජීවන පැවැත්ම වෙනුවෙන් හුදු විනෝදය පේ‍්‍රක්ෂකයන්ට දෙන්න ගන්නවා. යූටියුබ් වගේ නූතන තාක්ෂණය තියෙන තැන්වල පවා ඒ හුදු විනෝදය ලබාදීමේ අරමුණ තමයි පේන්න තියෙන්නේ. සමාජයේ මිනිස්සුන්ට බුද්ධියක්, දැනුමක් හා අවබෝධයක් ඇති කිරීමේ වගකීම කලාකරුවන් විදියට අපි බාරගන්න ඕනෑ. තමන් නිර්මාණය කරන්නේ මොකක්ද කියලා කල්පනා කරන්න ඕනෑ. ඒත් අපට විතරක් කලාව වෙනස් කරන්න බැහැ. සමාජයක් විදියට ඒක ගැන කල්පනා කරන්න ඕනෑ.


එහෙම රටක මෙගා නාට්‍යයක රඟපාලා, කීයක් හරි උපයාගෙන ජීවත්වෙන්නේ නැත්තේ ඇයි?


මේක බරපතළ කැපකිරීමක්. මම ඒ කැපකිරීම දරුණු විදියට කරලා තියෙනවා. මම මගේ ජීවිතය කැප කළේ රංගනය නිවැරදිව කරන්න. ස්වාභාවිකව කරන්න. මටත් මෙගා නාට්‍ය කරන්න, කොමඩිවල රඟපාන්න ආරාධනා ආවා. ප‍්‍රශ්න තියෙද්දී වුණත් මම ලොකු මුදලකට ආපු ආරාධනා මඟහැරියා. ඒවාට එන්නේ නැති බව දැනගෙනද කොහෙදෝ මෑතක් වෙද්දී මට ආරාධනා ලැබෙන එකත් නැතිවෙලා ගිහින්.


ඔබ උසස්පෙළ වෙලාවේ මෝටර් මැකෑනික් ක්ෂේත‍්‍රය අත්හැරලා රංගනයට තෝරාගත්තා. ඒත් අද ඔබේ ප‍්‍රධාන ආදායම් මාර්ගය රංගනය නෙවෙයි නේද?


ඒක ඇත්ත. මට ඒ දවස්වල ඉඳලා තේරුණා මේ ක්ෂේත‍්‍රයෙන් ආර්ථික සාර්ථකත්වය ලබන්නට බැරි බව. මම ගෙවල්වල අයගේත් විරෝධය මැද රැුඩිකල් තීන්දුවක් එදා ගත්තා. හැමෝම මට කීවේ ඕක හරියන්නේ නැති බව. අනාගතයක් නැති බව. එයාලා කියපු දේ වැරදි නැහැ. මූල්‍යමය ප‍්‍රතිලාභයක් මට නැහැ. අවසානයේදී මට අකැමැත්තෙන් රාජ්‍ය සේවයට යන්න වුණා. මට තේරෙන්න ගත්තා මට ඉහ ගහගෙන ඉන්න නම් මොකක්හරි රැුකියාවක් කරන්න වෙන බව.
රංගනය පූර්ණකාලීන රස්සාව කරගන්න කැමති නැද්ද?


මම හරි ආසයි දවස් පහම වැඩකරන රංගන ශිල්පියෙක් වෙන්න. මට ලොකු පේ‍්‍රක්ෂාගාර ඕනෑ නැහැ. ජනප‍්‍රිය චිත‍්‍රපටි හෝ ටෙලිනාට්‍ය ඕනෑ නැහැ. මගේ දරුවන්ට දෙන්න ඕනෑ දේවල් ටික දීලා නිතර වැඩකරන රංගන ශිල්පියෙක් විදියට වැඩ කරමින් ඉන්න ආසයි. පුංචි පේ‍්‍රක්ෂාගාර ඉදිරියේ වුණත් නිතිපතා රඟපාන්න ආසයි.


ඇත්තටම ලෝකයේ දියුණු රටවල කලාත්මක නිර්මාණ වෙනුවෙන් රජය සහ පෞද්ගලික අංශය මැදිහත් වෙනවා. එවැනි කලාවක් පැවතිය යුතු බව විශ්වාස කරන පිරිස් ඒ කලාකරුවන්ව සහ රඟහල් ආදිය පවත්වාගෙන යෑමට මුදල් යොදවනවා. ඒ නිසා ටිකට් අලෙවි නොවුණත්, ඒ කලාව පවතිනවා..


හොඳම උදාහරණයක් තියෙනවා. මොස්කව්වලට අපි ගිය වෙලාවක පුංචි යටි බිම්ගත රඟහලක රංගයක් බලන්න ලැබුණා. ඒක මුඩුක්කු රඟහලක් වගේ නමක් තිබුණු තැනක්. බිත්තිවල පතුරු ගැලවුණ, බංකු ටිකක් ගැහුව තැනක්. එතැන රඟපාන්න එන්නේ ඇත්තටම ප‍්‍රශ්නවලට මුහුණදුන්න ජනකොටස්. තමන්ගේ අත්දැකීම් ඔවුන් ඉදිරිපත් කරනවා. ඒ රඟහල පවත්වාගෙන යන්නේ එක මනුස්සයෙක්. ඔහු එය කරන්නේ පොඩි මනෝ චිතිත්සාවක් විදියට. ඔහු කියන්නේ මොනවා වුණත්, ඔවුන්ට ආධාර ලබාදෙන අය ඉන්නවා. විවිධාකාර පෞද්ගලික සමාගම්වලින්, සංවිධානවලින් හා රජයෙන් විවිධ දීමනා දෙනවා. ඔවුන් නාට්‍යයක් පෙන්වලා, එදිනෙදා වියදම් ආවරණය කරගෙන සතුටින් ඉන්නවා. ඒ රජයන් පවා එවැනි කලාවක් පැවතිය යුතු බව විශ්වාස කරනවා. ඒ නිසා තමයි සහයෝගය දෙන්නේ.


ලංකාවේත් හැම ආණ්ඩුවක්ම කලාවේ පැවැත්මට වැඩ කරන බව පොරොන්දු වෙනවා නේද?


අපේ නාට්‍යකරුවන්ගේ ප‍්‍රකාශන අයිතිය රැුකගැනීම ගැන කවුරුත් හිතන්නේ නැහැ. නාට්‍ය කලාව තියෙන්න ඕනෑ බව කියනවා. ඒත් ඒක අවංක නෑ. ඒක තමයි ප‍්‍රශ්නය. තියෙන්න ඕනෑ නිසා රාජ්‍ය නාට්‍ය උළෙල කරනවා. ඒකේ වටිනාකම ගැන අවබෝධයෙන් කරන්නේ නැහැ. ඇත්තටම නාට්‍ය කලාවෙහි වටිනාකම තේරුම් අරගෙන නැති බව මම හිතනවා. උදාහරණයකට නෙළුම් පොකුණ දිහා බලමු. මම මෙතෙක් කාලයක් වේදිකාවේ හිටපු කෙනෙක්. හැම රාජ්‍ය නාට්‍ය උළෙලේදීම අවසන් වටයේදී මම නාට්‍ය දෙකතුනක රඟපානවා. ඒත් මම තාම නෙළුම් පොකුණේ රඟපාලා නැහැ. එතකොට නෙළුම් පොකුණ රඟහල බිහිවෙනකොට නාට්‍ය කලාව ගැන කීව දේවල් ඇත්තක් නෙවෙයි.


ඔබ ටෙලිනාට්‍යවල හා සිනමාවේ රඟපාන්නේ අඩුවෙන් නේද?


මම ‘ඉගිලෙන මාළුවෝ’ සහ ‘පාංශු’ චිත‍්‍රපටිවල රඟපෑවා. මට එතරම් චිත‍්‍රපටිවලට ආරාධනා ලැබිලා නැහැ. ටෙලිනාට්‍යවලට ආරාධනා ලැබෙනවා. විශේෂයෙන්ම ආනන්ද අබේනායක මට චරිතවලට ආරාධනා කළා. මම හිතන විදියට ඔහු රඟපෑමේ හැකියාව ගැන බලනවා ඇති කියලා. මට ඔහු දුන්නේ එකිනෙකට වෙනස් චරිත. මට අඩු ප‍්‍රමාණයක් වුණත් එකිනෙකට වෙනස් චරිත ලැබෙනවා. ඒවා බලද්දී ඒ චරිතාංගවලට යන්න හැකිවුණ බව දැනෙනවා. කොහොම වුණත් මට චරිතාංගවලට යෑමේ පොඩි පිස්සුවක් තියෙනවා.


මම හැම නිර්මාණයක්ම වගේ ප‍්‍රතික්ෂේප කරන කෙනෙක් නෙවෙයි. හැම එකක්ම බාරගන්න කෙනෙකුත් නෙවෙයි. මැද මට්ටමක් තියෙන්න ඕනෑ. මේ සමාජයට ග‍්‍රහණය කරන්න පුළුවන් තැනක නිර්මාණයක් තියෙනවා නම් එවැනි වැඩක් බාරගැනීම වටිනවා. අගතිගාමී අදහස් ප‍්‍රවර්ධනය කරන, හුදු විනෝදයක් විතරක් තියෙන, කිසිම හරයක් නැති වැඩ විතරයි ප‍්‍රතික්ෂේප කරන්නේ.


එහෙත් ලංකාවේ ඉන්න ඇතැම් ප‍්‍රවීණ නළුනිළියන් කැමරා ඉදිරියේ බොළඳ විහිළුකාරයන්ට අඳින අවස්ථා බොහොමයි..


ඔවුන්ට මොකක්ද වෙලා තියෙන්නේ කියන එක ප‍්‍රශ්නයක්. අද ඔවුන් නිර්මාණ කලාව වෙනුවෙන් තමන් වැඩ කරනවා වෙනුවට තමන්ගේ පැවැත්ම වෙනුවෙන් නිර්මාණවල ඉන්නවා. ප‍්‍රමිතියෙන් යුතු කලාවක් බිහි කරගැනීම අපේ වගකීමක්. තමන්ගේ දැක්ම වෙනුවෙන් අපි පෙනී ඉන්න ඕනෑ. නිර්මාණකරුවෙකුට වැදගත්ම දෙයක් තමයි අවංක වීම. යම් නිර්මාණයක් හොඳ එකක් බව විශ්වාස කරමින් ඒකේ රඟපානවා නම් කමක් නැහැ. එහෙත් අහවල් නිර්මාණය බාල එකක්, බොළඳ එකක්, ප‍්‍රතිගාමී එකක් බව කියමින් ඒකේම රඟපානවා නම් අවංක නැහැ.


ඔබ චරිතාංගවලට යන බව කීවා. ඒ ගැන පැහැදිලි කළොත්..


ලෝකයේ රඟපෑමේ විදි දෙකක් තියෙනවා. එකක් තමයි චරිතයෙහි ස්වභාවය තියෙන රංගන ශිල්පීන්ව තෝරාගැනීම. අනෙක් එක තමයි දක්ෂ රංගන ශිල්පියෙක්ව තෝරාගෙන චරිතයට ගැළපෙන හැසිරීම් ගොඩනැගීම. මම විශ්වාස කරන්නේ දෙවැනි ක‍්‍රමය. මම හිතන්නේ දක්ෂ නළුවෙක් කියන්නේ චරිතයට ගැළපෙන විදියට තමන්ගේ සම්පූර්ණ ශරීරයම වෙනස් කරගන්න පුළුවන් කෙනෙක් බව. ඒක මම අධ්‍යයනය කරන දෙයක්.


මම යථාර්ථවාදීව රඟපාන කෙනෙක්. එතකොට කෙනෙක් විමසාවි ශෛලිගත නිර්මාණයක් යථාර්ථවාදී නැද්ද කියලා. ඒකත් යථාර්ථවාදීයි. හොඳම උදාහරණය තමයි මම රඟපෑ තොප්පි වෙළෙන්දා නාට්‍යයේ වඳුරාගේ චරිතය. මම හැමතිස්සේම උත්සාහ කළේ ඇත්තටම වඳුරෙක් පවතින්නේ කොහොමද, එයාගේ තියෙන හැසිරීම මොකක්ද කියන එක හොයන්න. ඒක චරිතයට ගේන්න. ඒ චරිතයට ශෛලියක් තියෙන බව ඇත්ත. හැඩයක් නිර්මාණය කර තිබෙන බව ඇත්ත. මට මම හොයාගත්තේ ඒ චරිතයට තිබෙන ශෛලිය හා හැඩය තමයි යථාර්ථය පෙන්වන විදිය කියන එක. ඒ වඳුරා එහෙමයි. මට මනමේ හෝ සිංහබාහු බලද්දීත් පේන්නේ ඒ යථාර්ථවාදය. ගල්ලෙන බිඳලා සිංදුව කියනකොට ඒ මොහොතේ එන්නේ සිංහයාගේ ප‍්‍රකාශනය. ඒ හැඟීම යථාර්ථවාදීයි. රංගන ශිල්පියාට එය ඇත්තක් වන තරමට පේ‍්‍රක්ෂකයාට ඒක ඇත්තක් විදියට දැනෙනවා. අවසාන වතාවට මම රඟපෑව ගිනි ගිනි මාලේ නාට්‍යය කරද්දීත් මම නිතරම අධ්‍යක්ෂවරයා එක්ක කතාකළා. ඒ දෙබස් ගැන නැවත නැවතත් ඇහුවා. මොකද මම කරන චරිතය මට දැනෙන්න ඕනෑ. නැත්නම් මම දන්නවා මගෙන් බොරුවක් සිද්ධවෙන බව. ඒක පේ‍්‍රක්ෂකයන්ට පිළිගන්න බැරි බව. මම හිතන්නේ යථාර්ථවාදී රංගනය තමන්ට හැමවිටම දැනෙන්න ඕනෑ. මට ඒක දැනෙන මොහොත තමයි යථාර්ථය උපදින තැන.