කවදා හෝ තමා පමණක් දන්නා සත්‍යයක් එළිවන තුරු මැල්කම් රංජිත් කාදිනල්තුමා සෑහීමට පත් නොවන ආකාරයක් පෙනෙන්නට තිබේ. එය විය හැකිය. 2019 අප්‍රේල් 21 වැනිදා ප්‍රහාරය සම්බන්ධයෙන්, එහිමියන්ට, අන් කවුරුවත් නොදන්නා දැනුමක්, අවබෝධයක් හා සත්‍යයයක්, සමහර විට දිව්‍ය ඥානයකින් මෙන්, පහළ වී තිබෙන්නට පිළිවන. ප්‍රශ්නය වී තිබෙන්නේ එය එළිදරව් වන තුරු එහිමියන් කියන කරන දේ ය. ඒවා ලෝකයේ පිළිගත් මූලික මූලධර්ම කිහිපයකට පටහැණිව යන කියමන්ය. කෙරුවාවල්ය.
පසුගිය ආණ්ඩුව කාලයේ කාදිනල් හිමි හැසිරුණේ මුළුමනින්ම ආණ්ඩු විරෝධියකු හැටියටය. ඒ බව මේ ආණ්ඩුව යටතේ එහිමියන් කටයුතු කරන වන්දිභට්ට ආකාරයෙන් තහවුරු වෙයි. අද කාදිනල් හිමි යනු රාජපක්ෂ ආණ්ඩුවේ අන්තේවාසිකයකු හැටියට හැසිරෙන ආගමික නායකයකු බවට පත්ව ඇතැ’යි අප කියන විට, ඒ ගැන ලජ්ජා විය යුත්තේ රටේ කිතුනු ජනතාවය. පාස්කු ඉරිදා ප්‍රහාරය සමස්ත ලාංකිකයන්ට මෙන්ම විශේසයෙන් කිතුනු ජනතාවට මහත් කම්පනයක් ඇති කළ බව අලුතෙන් කිවයුතු නැත. ඒ කම්පනය, මේ රටේ සිටින යුක්තිගරුක මුස්ලිම් ජනතාවටද ඒ හැටියෙන්ම දැනුණු බව අප අමතක නොකළ යුතුය.
එහෙත්, ඒ කම්පනය උපකරණයක් කරගත් කාදිනල්තුමා එදා සිට අද දක්වා හැසිරෙන්නේ, නීතිය තමාට වුවමනා විදියට තිබිය යුතුයැයි කල්පනා කරන, අවනීතිය ගරුකරන අයකු හැටියටය. ප්‍රහාරය සිදුවන විට සේනාධිනායක ධුරය හෙබවූ මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතා නීතිය ඉදිරියට ගෙන ආ යුතු බවට කාදිනල් හිමි කළ ප්‍රකාශය නීතිය අතට ගෙන ඔහු කළ එකකි. ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන සමග ඕනෑතරම් එදිරිවාදිකම් තිබෙන පිරිස අඩු නැත. එහෙත්, ඔහු සම්බන්ධයෙන් කාදිනල්වරයාට විනිශ්චයික තීන්දු තීරණ ගන්නටත්, ඒ ගැන ආණ්ඩුවට බලපෑම් කරන්නටත් බලයක් හෝ අයිතියක් නැත. එහිදී ඔහු කරන්නේ තම සිවිල් බලය, නීතියේ පාලනයට එරෙහිව අපයෝජනය කිරීමය.
පාස්කු ප්‍රහාරය සිදුවී පැය ගණනක් ගතවන විට, එහි මුල් සැලසුම්කරුවන්ගේ සිට සියලු දෙනා හෙළිදරව් කරගන්නටත්, අත්අඩංගුවට ගන්නටත් අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවට හැකිවිය. එහි ප්‍රතිඵලයක් හැටියට, දෙවැනි ප්‍රහාරයක් වළක්වා ගන්නට ද හැකිවිය. ඉතා කෙටි කාලයක් තුළ, පාස්කු ප්‍රහාරයට විවිධාකාරයෙන් සම්බන්ධතා ඇති හා අන්තවාදී ක්‍රියාකාරිත්වයක් දැක්වූ සියලු දෙනාම පාහේ අත්අඩංගුවට ගැනීමට පොලිසියට හැකිවිය. එහෙත්, ඒ කිසිවකින් සෑහීමට පත්වුණේ කාදිනල්තුමා නොවේ. එහිමියන් ඒ දවස්වල කළ කීදේ අනුව, පැහැදිලිව පෙනුණේ, තමන් කැමති පාලකයන් පිරිසක් ලවා මේ වැඬේ කරවාගන්නට ළැදියාවක් එහිමියන්ට තිබෙන බවයි. එහි අවසාන වාසිය ලබාගත් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ, දැන් රටේ ජනාධිපති වී සිටියි. කාදිනල්තුමා ඒ ජනාධිපතිවරයාත්, ආණ්ඩුවත්, පොලිසියත් ගැන මේ දක්වා පළ කර ඇති විශ්වාසය සුළුපටු නැත. සීඅයිඩීය දැන් කරන පරීක්ෂණ තිතටම කරන බවට එහිමියන්ට දැන් විශ්වාසය. ඒ විශ්වාසය ආවේ කොහෙන්ද?
එදා සිට අද දක්වා ඒ ගැන කෙරුණු පරීක්ෂණ ගැන අවදියෙන් සිටින ජනමාධ්‍යවේදීන් ඇතුළු හැම කෙනකුටම පෙනෙන ඇත්ත නම්, ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ජනාධිපති වූ පසු කෙරුණු කිසිම අලුත් සොයා ගැනීමක්, අලුත් හෙළිදරව්වක් නැති බවය. පොලිස් මාධ්‍ය ප්‍රකාශක මාධ්‍යයට ඇවිත් වරින් වර කියන දේවල්වලින් විමර්ශනවල සත්‍ය තත්වය පිළිබිඹු නොවේ. ඔහු කියන්නේ ඔහුට කියන්නැයි කිසිවකු කියා දෙන දෙයකි.
සිදුවී ඇති එකම දෙය නම්, පරණ තොරතුරු අලුතෙන් වැමෑරීමත්, මුල් විමර්ශනවලින් පසු ප්‍රහාරයට සම්බන්ධයක් නැතැයි තහවුරු කරගෙන චිත්‍රයෙන් ඉවත් කර ඇති සමහරුන් නැවත අලුතෙන් අත්අඩංගුවට ගැනීමත්, පරණ තොරතුරුම අලුත් දේ හැටියට ආණ්ඩු ගැති ඊනියා ගවේෂණාත්මක මාධ්‍යවේදීන් ලවා පත්තර පිටු පුරා එළීමත්ය. පාස්කු ප්‍රහාරය පිළිබඳව පැවැත්වෙන ජනාධිපති කොමිෂන් සභාවේදීද ඉදිරිපත්වන තොරතුරු මෙතෙක් හෙළිදරව් නොවුණු අලුත් ඒවා නොවේ. සමහර විට මීට ඉහත පැවැත්වුණු විවිධ විමර්ශනවලදී හා කොමිෂන් සභාවලදී ඉදිරියට නොගෙන්වූ පුද්ගලයන් දැන් කොමිසම ඉදිරියේ අලුතෙන් සාක්‍ෂි දෙනවා වන්නට පිළිවන. ඒවායේ ඇති කුඩා තොරතුරු, පත්තර පිටු පුරාත්, විද්‍යුත් මාධ්‍ය ප්‍රවෘත්ති විකාශ පුරාත් විසිරුණාට, ඒවායින් ප්‍රහාරයේ මූලික න්‍යෂ්ටියට වන සේවයක් නැත. සාමාන්‍ය මිනිසුන් බියෙන් ත්‍රස්ත කිරීමටත්, ඔවුන්ගේ ශරීර කිළිපොලා යැමටත් උදව් වීමක් මිස.
අලුතෙන් සිදුවූ එක දෙයක් වන නීතිඥ හිජාස් හිස්බුල්ලා අත්අඩංගුවට ගැනීම ගැන කාදිනල් හිමියන් දරන්නේ මානව හිමිකම් විරෝධී, අතිශයින්ම අන්තවාදී ඒක පාර්ශ්වික අදහසකි. ඒ දැක්ම මීට පෙර විවිධ අවස්ථාවලදී ඔහු දක්වා ඇති අදහස් පරිදිම, වර්තමාන කතෝලික පල්ලියේ, පාප් වහන්සේගේ අදහස්වලට පවා පටහැනි බව පැහැදිලිය.
හිජාස් හිස්බුල්ලා සම්බන්ධයෙන් නීතිඥවරුන් විශාල පිරිසක් පසු ගිය කාලයේ කළ මැදිහත්වීම කාදනල් හිමිගේ සිත පාරවා තිබෙන බව පෙනේ. එහිමියන් කියන්නේ එක් එක් පුද්ගලයන්ගේ අයිතිවාසිකම්වලට වඩා මියගියවුන්ගේ ජීවිතය පිළිබඳ අයිතිවාසිකමට සැලකිය යුතු බවය. මේ ප්‍රකාශයෙන් මානව හිමිකම් ගැන එහිමියන්ට ඇති ද්වේෂ සහගත, ප්‍රතිවිරෝධී හැඟීම ඉස්මතු වෙයි. මානව හිමිකම්වලින් ජීවිතයට ඇති අයිතිවාසිකම මෙන්ම, නීතිය ඉදිරියේ සමාන සැලකුම් ලැබීමට මෙන්ම, නීතියේ පාලනයට නතුවීමේ හිමිකමක්ද තිබේ. හිජාස් හිස්බුල්ලා සම්බන්ධයෙන් නීතිඥවරුන් මැදිහත් වුණේ ඔහු අත්අඩංගුවට ගැනීමටවත්, විමර්ශන පැවැත්වීමටවත් විරුද්ධව නොවේ. ඒ කටයුතු නීතියට පටහැණිව සිදුවූ නිසාය. නීති විරෝධීව සිදුවූ නිසාය. එහිදී පොලිසිය කටයුතු කළ අකාරය ඉවසන්නේ නම්, අනාගතයේදී සමහර විට පොළොවේ වැඩ කරන කතෝලික පූජකවරයකුට හෝ කිතුනුවකුටද ඒ විදියට සැලකුවහොත් කාදිනල් හිමිට පැවරෙන්නේ පොලිසිය ආරක්‍ෂා කිරීමේ වගකීම පමණි.
මානව හිමිකම් හෝ නීතිය ගැන අප සැලකිය යුත්තේ අපේ තරහකරුවන් කවුද, අපේ පෞද්ගලික වුවමනාව මොකක්ද යන්න මත නොවේ. මිනිස් ශිෂ්ටාචාරයේ මූලධර්මයක් ලෙස ගෙනය. කාදිනල් හිමි ඒ බව නොසලකා හැරීමෙන් සේවය කරන්නේ නීතියේ පාලනය වුවමනාවෙන්ම නොසලකා හරින රාජපක්ෂ ආණ්ඩුවේ වුවමනාවන්ටය. ඒ අර්ථයෙන් හිට්ලර් කෙනකු පතන ලංකාවේ නායක, එහෙත් අන්තේවාසික භික්‍ෂූන්ට කාදිනල් හිමිද හැම අතින්ම සමාන වෙයි.
