No menu items!
28 C
Sri Lanka
15 September,2025
Home Blog Page 233

තුසිත් මුදලිගේ කිසිම වරදක් කර නැත – පැමිණිල්ලට පහරදී විත්තිකරුවන් බේරාගැනීමේ මාධ්‍ය බැලමෙහෙවර

0

■ අරුණ ජයවර්ධන

යහපාලන ආණ්ඩුව බලයට එන්නට එක හේතුවක් වන්නේ, ඊට පෙර පැවැති රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුවේ දැවැන්ත මහජන මුදල් මංකොල්ලයත්, දූෂණත්, වංචාත් වෙනත් අපරාධයනුත්ය. යහපාලන ආණ්ඩුව ඒ කාර්යය ඉටුකිරීම සඳහා විවිධ පියවර ගත් අතර, ආණ්ඩුවේ නායකයන් දෙපළ ඇතුළු අනෙකුත් පිරිස මේ කාර්යය සඳහා දේශපාලන අධිෂ්ඨානයකින් යුතුව නායකත්වය නොදීම නිසා, ආණ්ඩුවේ ආයුකාලය අවසන් වන විටත්, පටන්ගත් විමර්ශන බොහොමයක් තීරණාත්මක අවසානයක් කරා ගෙනයාමටත්, ඒවාට අදාළව නඩු පැවරීමටත්, වගකිවයුත්තන්ට නිසි දඬුවම් ලබාදීමටත් නොහැකි විය. තීරණාත්මක අවසානයක් කරා ගිය එකම නඩුව වන්නේ හිටපු ජනාධිපති ලේකම් ලලිත් වීරතුංග හා අනුෂ පැල්පිටට එරෙහිව පවත්වාගෙන ගිය ප්‍රකට සිල්රෙදි නඩුවයි. විත්තිකරුවන් දෙදෙනාම එහිදි වරදකරුවන් වූ අතර, ඔවුන් දෙදෙනා අභියාචනාධිකරණයට ඉදිරිපත් කළ අභියාචනය මේ දිනවල විභාග වෙමින් පවතියි.

ආණ්ඩුව පෙරළීමෙන් පසු
2019 නොවැම්බරයේදී ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතා ජනාධිපති වීමත් සමග එතෙක් පවත්වාගෙන ආ විමර්ශන හා නඩු කටයුතුවල නාට්‍යාකාර වෙනසක් සිදුවිය. සමහර නඩුවල ප්‍රධාන සාක්‍ෂිකරුවෝ තමන් ආණ්ඩුව වැටෙන්නට පෙර දුන් සාක්‍ෂියට පරස්පර කාරණා පසුව අධිකරණයට කීහ. ප්‍රතිඵලය විත්තිකරුවන් නිදහස් කිරීමට සිදුවීමය. ‘අන්න බලන්න, අපිට විරුද්ධව බොරු නඩු පැටලුවා. ඒවායෙන් අපි නිදහස් වුණා’ යැයි උදාන වාක්‍ය කියමින් ජයපැන් බොන්නට, ඒ නඩුවල විත්තිකාරයන්ට එනිසා අවස්ථාව ලැබිණ.
ඒ අතර, 2015-19 කාලය තුළ දේශපාලන පළිගැනීම් වශයෙන් අපරාධ චෝදනා එල්ලවීම හෝ නඩු පැවරීම ලද පුද්ගලයන්ට ඇවිත් පැමිණිලි කළ හැකි ජනාධිපති කොමිෂන් සභාවක් ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ විසින් පත්කරන ලදි. ඉහත කී නඩුවල විත්තිකරුවෝ පෝලිමේ යමින් මෙම කොමිසම හමුවට පැමිණිලි ඉදිරිපත් කරන්නට වූහ. කොමිසමද ඒ පැමිණිලි සාදරයෙන් බාරගෙන, විත්තිකරුවන්ට විරුද්ධව නඩු පැවරූ, නඩුවල පැමිණිල්ල මෙහෙයවූ, අපරාධ විමර්ශන පැවැත්වූ- පවත්වාගෙන ගිය රජයේ නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ නීතිඥවරුන්, පොලිස් නිලධාරීන් වගඋත්තරකරුවන් කරමින් ඔවුන් තම කොමිසම හමුවට කැඳවන්නට විය. රටේ නීතිය අනුව පවරන ලද අපරාධ නඩුවල විත්තිකරුවෝ, මේ කොමිසම ඉදිරියේ අහිංසක පැමිණිලිකරුවන් බවට පත්වූහ. විමර්ශනය කළ පොලිස් නිලධාරීන්, නඩු මෙහෙයවූ රජයේ නීතිඥවරුන් පමණක් නොව, ඒ අපරාධ ගැන සොයා බලමින් වරදකරුවන් නීතිය ඉදිරියට පැමිණවීම සඳහා මැදිහත්වු දේශපාලකයන්ද කොමිසම ඉදිරියේ වගඋත්තරකරුවන් බවට පත්වූහ. ඒ කොමිසම ඉදිරියට සාක්‍ෂි දෙන්නට පැමිණි හැම විත්තිකාරයකුම කළ පොදු සඳහනක් වූයේ, ‘මගේ නඩුවට ගෝඨාභය මහත්තයා පටලවන්නට පොලිස් නිලධාරීන් උත්සාහ කළා. ගෝඨාභයගේ නම කිව්වොත් මාව නිදහස් කරනවා කිව්වා. රට යවනවා කිව්වා. අපට අපරාධ කරන්න කිව්වේ ගෝඨාභයයි කියන්න කිව්වා, කිව්වේ නැත්නම් මාව හිරේ යවනවා කිව්වා.’ යන්නය.
මේ වන විටත් රටේ සාමාන්‍ය අධිකරණ ඉදිරියේ විභාග වෙමින් පවතින මේ සෑම නඩුවකම පාහේ සාක්‍ෂිකරුවන් ජනාධිපති කොමිසම ඉදිරියට කැඳවා ඔවුන්ගෙන් නැවත සාක්‍ෂි ගැනීම සිදුවෙමින් පවතියි. උදාහරණයක් හැටියට, ප්‍රගීත් එක්නැලිගොඩ අතුරුදහන් කිරීම ගැන පවරා තිබෙන අපරාධ නඩුවේ පැමිණිල්ලේ ප්‍රධාන සාක්‍ෂිකරුට කොමිසමෙන් කැඳවීමක් ලැබුණු විට, තම මහාධිකරණය ඉදිරියේ සාක්‍ෂි දෙන තුරු වෙනත් කිසිම කොමිසමක සාක්‍ෂි නොදිය යුතුයැයි එම නඩුව විභාග කරමින් සිටින ත්‍රිපුද්ගල මහාධිකරණය නියම කෙළේය. එහෙත්, කොමිසම ඒ සාක්‍ෂිකරු කැඳවා, සාක්‍ෂි කූඩුවට නංවා, කොමිසමේ සභාපතිවරයාම ඔහුගෙන් සාක්‍ෂි ලබාගත්තේය.
තමන් වෙනුවෙන් අපරාධ කළවුන් ගලවා ගන්නට අලුත් ආණ්ඩුව අධිෂ්ඨානශීලිව හා මනා සැලසුමකින් යුතුව කටයුතු කළේ, කරමින් සිටින්නේ, කෙසේද යන්න ඉහත විස්තරයෙන් පැහැදිලි වෙයි.

රජයේ නීතිඥවරුන්ට පහරදීම
ආණ්ඩුවේ වැඩපිළිවෙළ එතෙකින් අවසන් නොවේ. එහි එක් අංශයක් වන්නේ, රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුවේ විත්තිකාර දේශපාලකයන්ට හා ඉහළ නිලධාරීන්ට විරුද්ධව ඇති අපරාධ තොරතුරු විශ්ලේෂණය කර නඩු පැවරූ, එම නඩුවල රජයේ නීතිපතිවරයා නියෝජනය කරමින් පැමිණිල්ල මෙහෙයවූ, කිසිම දේශපාලන පෙළඹවීමකින් තොරව තම රාජකාරිය වෙනුවෙන් පමණක් කැපවූ කීර්තිමත් රජයේ නීතිඥවරුන් තෝරාගෙන ඔවුන්ට ප්‍රහාර එල්ල කිරීමයි. මේ නිලධාරීන්ට මඩ ගැසීමේ හා අපකීර්තියට පත්කිරීමේ පහත් මාධ්‍ය මෙහෙයුමක්ද ඒ සමගාමීව ක්‍රියාත්මක වෙයි. මේ වෛරී ප්‍රහාරයට මේ මොහොතේ ලක්වී සිටින එක් අයකු වන්නේ, රජයේ නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ නියෝජ්‍ය සොලිසිටර් ජෙනරාල් තුසිත් මුදලිගේය. ඊට අමතරව, රජයේ ජ්‍යෙෂ්ඨ නීතිඥ ජනක බණ්ඩාරද, නිශ්ශංක සේනාධිපතිට එරෙහි ඇවන්ට්ගාඞ් නඩුවේ පැමිණිල්ල මෙහෙයවීම හේතුවෙන් ජනාධිපති කොමිසම ඉදිරියේ වගඋත්තරකාරයෙකු කර තිබිණ.
පසුගිය කාලය තුළ, තුසිත් මුදලිගේ මහතාගේ නම ජනාධිපති කොමිසම ඉදිරියේ කියැවෙන්නේ වරක් දෙවරක් නොවේ. ඒ කතා අසාගෙන සිටින සාමාන්‍ය මිනිසකුට වැටහෙනු ඇත්තේ, ‘තුසිත් මුදලිගේ යනු නීති විරෝධී ආකාරයෙන් රජයෙන් දීමනා ලබාගෙන, දේශපාලන වශයෙන් පුද්ගලයන්ගෙන් පළිගැනීමට බොරු නඩු පැටලූ අසත්පුරුෂයකු’ ලෙසය. මේ සැලසුම්සහගත ප්‍රහාරයට ඔහු ලක්කිරීමට හේතුව නම් පැහැදිලිය. රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුව කාලයේ අපරාධ සම්බන්ධයෙන් පවරා ඇති නඩු ගණනාවකම පැමිණිල්ල මෙහෙයවූ, මෙහෙයවමින් සිටින නීතිඥවරයා ඔහු වීමයි. ඒ වාගේම සුප්‍රකට භාරත ලක්‍ෂ්මන් ඝාතන නඩුවේද පැමිණිල්ලේ නීතිඥවරයා ඔහු වීමයි. ඒ ගැන වෙනම පැහැදිලි කළ යුතුය. ඉතින්, ඔහු ඔවුන්ට ද්‍රෝහියෙක් නොවේද?

කියවන විට ලියන්නෝ
පොහොට්ටු පක්‍ෂයේ ජාතික ලැයිස්තු මන්ත්‍රී ටිරාන් අලස්ට අයත් ‘මව්බිම’ පුවත්පත, එක දිගට, දින කිහිපයක් (ඔක්තෝබර් 4, 5, 6, 8 දිනවල) මුල් පිටුවේ ප්‍රවෘත්ති පළකරමින්, (ඒවා එකම ප්‍රවෘත්තිය කෑලිවලට කඩා දින කිහිපයක් පළ කළ ඒවාය.) තුසිත් මුදලිගේ මහතා අපකීර්තියට පත්කිරීමේ අසාර්ථක එහෙත් ලජ්ජා නැති වෑයමක නිරත විය. ඒ කිසිම ප්‍රවෘත්තියක එය ලියූ ලේඛකයකුගේ නම සඳහන් නොවන බැවින්, අප ඒවා භාරගත යුත්තේ පුවත්පතේ කර්තෘවරයාගේ ලියමන් ලෙසය.
ඒ ප්‍රවෘත්තිවල සමස්ත අන්තර්ගතය මෙසේය. ‘පසුගිය යහපාලන රජය දේශපාලන පළිගැනීම් කිරීමේ අරමුණෙන්, අරලියගහ මන්දිරයේ ස්ථාපිත කරන ලද, දූෂණ විරෝධී කමිටු ලේකම් කාර්යාලයේ සේවය කරමින් වැටුප් ලැබූ නීතිපති දෙපාර්තමේනතුවේ ඇතැම් ජ්‍යෙෂ්ඨ නිලධාරීන්, බරපතළ වෘත්තීය විෂමාචාරයක නිරතවී තිබෙන බවට සාක්‍ෂි සහිතව තහවුරු වී ඇත. දේශපාලනික අරමුණු මත පිහිටා කවරකුට නඩු පැවරිය යුතුදැයි යන්න පිළිබඳව තීරණය කළ දූෂණ විරෝධී කමිටුවේ නිර්දේශය පරිදි තෝරා ගත් අයවලුන්ට නඩු පැවරීමට අදාළ ලිපිගොනු සකසා ඇත්තේ ඉහත නිලධාරීන් විසිනි. නඩු පැවරීම්වලට අදාළ ලිපිගොනු නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවට යොමු කළ පසු නඩු කටයුත්ත සඳහා අධිකරණය ඉදිරියේ පෙනීසිට ඇත්තේද එම නිලධාරීන් බව මේ වන විට ‘හෙළිදරව් වී’ තිබේ. .. දෙපාර්තමේන්තුවේ ස්ථිර තනතුරුවල සේවය කරමින් දූෂණ විරෝධී ලේකම් කාර්යාලයෙන්ද වැටුප් ගනිමින් සේවය කළ මෙම නිලධාරීන් තමන්ගේ වෘත්තීය බැඳීම් ඝට්ටනයට ලක්කර ඇති අතර, රජයේ සේවයේ යෙදෙමින් දේශපාලන අරමුණු සඳහා තම සේවාව ලබාදෙමින් බරපතළ වෘත්තීය විෂමාචාරයන් සිදුකර ඇති බව ජ්‍යෙෂ්ඨ නීතිවේදීහු පෙන්වා දෙති.’

නොදන්නා දේවල්
මේ කතාව කීම සඳහා එකිනෙකට සම්බන්ධ ප්‍රවෘත්ති හතරක් දින හතර තුළ මව්බිමේ පළවිය. ඒවා පරීක්‍ෂාවෙන් කියවන රාජ්‍ය සේවය, ආයතන සංග්‍රහය, මුදල් රෙගුලාසි හා රාජ්‍ය පරිපාලනය ගැන දන්නා ඕනෑ ම කෙනකු, නැති වරදක් ආරෝපණය කිරීමට එම ප්‍රවෘත්තිවලින් දරන උත්සාහය ගැන සිනා පහළ කරනු නිසැකය. ඒ වාගේම, නීතිඥ වෘත්තියේ ළැදියාවන් අතර ගැටුම්, බරපතළ වෘත්තීය විෂමාචාරය ගැන සාමාන්‍ය අවබෝධයක් තිබෙන, නීති විදුහලේ අවසන් වසරේ සිසුවකු පවා ප්‍රවෘත්තියේ ඇති තොරතුරු විහිළුවට ලක්කරනු නියතය. එක පැත්තකින් මේ බරපතළ වචන යොදා තමන්ගේ සාමාන්‍ය පාඨකයන් නොමග යැවීමට පුවත්පත දරන උත්සාහය ගැන කනගාටුවන ඔවුන් ඉන් පසු, මේ බරපතළ වෘත්තීය විෂමාචාරය ගැන ‘පෙන්වා දුන් ජ්‍යෙෂ්ඨ නීතිවේදීන්’ කවුදැයි කියා සානුකම්පිතව විපරම් කරනු ඇත. ඒ තරම් නොදැනුවත්කමකින්, කාගේ හෝ ඇණවුමකින් මේ අසරණ ලියන්නා, ප්‍රවෘත්තිය ලියා ඇති බැවිනි.
කෙසේ වෙතත්, නියෝජ්‍ය සොලිසිටර් ජෙනරාල් තුසිත් මුදලිගේ දූෂණ විරෝධී කමිටුවට ලේකම් කාර්යාලයෙන් දීමනාවක් (වැටුපක් නොවේ) ලැබීම, විවිධ අයවලුන්ට නඩු පැවරීමට අදාළ ලිපිගොනු සැකසීම, නඩුවේ පැමිණිල්ල මෙහෙයවීම නීති විරෝධීද? වෘත්තීය විෂමාචාරයක් ඉන් සිදුවීද? ළැදියාවන් අතර ගැටුමක් සිදුවී තිබේද? යන්න ගැන බොරුවළවල්වල නොවැටී ඇත්ත සොයනු රිසියවුන්ගේ දැනගැනීම සඳහා පහත කරුණු අනාවරණය කළ යුතුය.

නීතිපතිට ලිපියක්
2015 පෙබරවාරි 5 වැනිදා, එවකට නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ ප්‍රධානි, නීතිපතිවරයා වෙත අගමැති ලේකම් ඊ.එම්.එස්.බී. ඒකනායක වෙතින් ලිපියක් ලැබේ. එහි සඳහන් වන්නේ, ‘අගමැතිවරයා ප්‍රධානත්වය උසුලන දූෂණ විරෝධී කමිටුවේ රැස්වීම් ඒ වන විටත් ඇරඹී ඇති බවත්, කමිටුවේ ඊළඟ රැස්වීම පෙබරවාරි 5වැනිදා, (එදිනම) සවස 6.30ට අරලියගහ මන්දිරයේදී පැවැත්වෙන බවත්, එම රැස්වීමට ඔබේ දෙපාර්තමේන්තුවෙන් සුදුසු නිලධාරියකු සහභාගි කරවන්නේ නම් කෘතඥ වන බවත්’ය.
අගමැති ලේකම්වරයාගේ ඉහත ලිපියට, මාර්තු මස 11 වැනිදා පිළිතුරු යවන නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ ජ්‍යේෂ්ඨ රජයේ නීතිඥ (පරිපාලන) එච්. අසාඞ් නවාවි, කියා සිටින්නේ, දූෂණ විරෝධී කමිටුව සඳහා තම දෙපාර්තමේන්තුවෙන් දෙදෙනකු නම් කරන බවයි. එනම්, ජ්‍යේෂ්ඨ අතිරේක සොලිසිටර් ජෙනරාල් ජනාධිපති නිතිඥ කපිල වෛiරත්න හා ජ්‍යෙෂ්ඨ රජයේ නීතිඥ තුසිත් මුදලිගේය.

පත්කිරීම නීත්‍යනුකූලයි
ඉන්පසු මාර්තු 16 වැනිදා තුසිත් මුදලිගේ අමතා ලිපියක් එවන අගමැති ලේකම් සමන් ඒකනායක මෙසේ කියයි.
‘2015 පෙබරවාරි 11 දින කැබිනට් තිරණය අනුව පිහිටුවන ලද දූෂණ විරෝධී කමිටු ලේකම් කාර්යාලයේ උපදේශක හැටියට ඔබ පත්කර ඇති බව සතුටින් දැනුම් දෙමි. මෙය මාස හයක කාලයකට බලපවත්වන අර්ධකාලීන, තාවකාලික පැවරුමකි. ඔබේ පැවරුම 2015 පෙබරවාරි 25 සිට බල පැවැත්වෙයි. මේ පැවරුම සඳහා ඔබේ මූලික වැටුපෙන් සියයට පනහක දීමනාවක් ගෙනු ලැබේ. ආයතනික සංග්‍රහය, මුදල් රෙගුලාසි, දෙපාර්තමේන්තු විධාන සහ රජය විසින් කලින් කලට නිකුත් කරන වෙනත් ඕනෑම රෙගුලාසියකට හෝ නියමයකට ඔබ යටත් වනු ඇත.’
මේ ලිපියේ පිටපත්, නීතිපතිවරයාටද, විගණකාධිපතිවරයාටද, ප්‍රධාන ගණකාධිකාරීවරයාටද, දූෂණ විරෝධී ලේකම් කාර්යාලයේ අධ්‍යක්‍ෂවරයාටද, ප්‍රධාන කළමනාකරණ සහායකටද, පෞද්ගලික ලිපිගොනුවටද යවන බව ලිපියේ පහතින් සඳහන් වේ. ඒ අනුව, අගමැති ලේකම්වරයා විසින් කරන ලද තුසිත් මුදලිගේ මහතාගේ මේ පත්වීම ගැනත්, එය අර්ධකාලීන පැවරුමක් බවත්, ඔහුගේ දෙපාර්තමේන්තු මූලික වැටුපෙන් සියයට පනහක් මේ පැවරුමට ගෙවන බවත් ඉහත සියලුම දැනගත යුතු රජයේ ඉහළ නිලධාරීහු දැනසිටියහ.
ඊට පසුව, 2015 ජුනි 30 වැනි දින අධිකරණ අමාත්‍යාංශයේ ලේකම්වරයා අමතා යවන ලිපියක් මගින්, නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ නියෝජ්‍ය සොලිසිටර් ජෙනරාල් (පරිපාලන) සෝභිත රාජකරුණා දන්වන්නේ, තුසිත් මුදලිගේ මහතා දූෂණ විරෝධී කමිටුවේ උපදේශක ධුරයේ කාර්ය පැවරුම කරන්නේ නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ සිය සාමාන්‍ය රාජකාරී කටයුතු කරන අතරතුරම බවත්ය.

සාමාන්‍ය රාජකාරි අතරතුර
මේ කරුණු සිහිබුද්ධියෙන් සලකා බලන කල, තුසිත් මුදලිගේ මහතා තම දෙපාර්තමේන්තු ප්‍රධානියාගේ නියමයක් මත අදාළ පැවරුම භාරගෙන ඇති බවත්, මුදල් රෙගුලාසි, ආයතන සංග්‍රහය, දෙපාර්තමේන්තු නියමයන් යන සියල්ලට යටත් බවත්, නීත්‍යනුකූලව තමන්ට හිමි දීමනාවක් පමණක් ලබාගෙන ඇති බවත් (එය මසකට රුපියල් 22360කි.) පැහැදිලි නොවේද? යම් හෙයකින්, මුදලිගේ මහතා තමාට නීත්‍යනුකූලව හිමි දීමනාව නොගෙන කමිටු කාර්යාලයේ වැඩ කළේ නම් ඔහු කිසියම් දේශපාලන හෝ අතිරේක වුවමනාවකින් හෝ කටයුතු කළායැයි සිතන්නටවත් තිබිණ.
රජයේ නිලධාරියකු තම රාජකාරියට අමතරව වෙනත් රාජකාරියකට යොදවන අවස්ථාවන්හිදී, මුල් වැටුපෙන් කිසියම් ප්‍රතිශතයක අතිරේක දිමනාවක් නීත්‍යනුකුලව ඔහුට හෝ ඇයට ලැබෙන බව නොදන්නා රජයේ නිලධාරීහු කවුද? නීතිපති
දෙපාර්තමේන්තුව ගැනම සැලකුවහොත්, මේ දිනවල
ක්‍රියාත්මක වන දේශපාලන පළිගැනීම් පිළිබඳ ජනාධිපති
කොමිසමටද ජ්‍යේෂ්ඨ රජයේ නීතිඥවරුන් තිදෙනකු
සේවය කරන බවත්, ඔවුන්ටද ඒ සඳහා ව්‍යවස්ථාපිත
දීමනාවක් ගෙවන බවත් අලුත් දෙයක් නොවේ. ඉතිහාසය
පුරාම වරින් වර පිහිටුවන ලද, රජයේ නීතිඥවරුන්ගේ
සහාය අවශ්‍ය වන හැම කොමිසකදීම, කමිටුවකදීම
පිළිවෙත වී ඇත්තේ එයයි. ඒ නිසා, එයින් සිදුව බලවත්
විෂමාචාරය කුමක්ද?
පොලිසිය විමර්ශනයක් කර අවසාන වූ විට නීතිපති
දෙපාර්තමේන්තුවට අදාළ ලිපි ගොනුව යැවීමෙන් පසු
රජයේ නීතිඥවරයකුට ගොනුව බාර වන අතර, එතැන්
සිට තවත් අවශ්‍ය විමර්ශන සඳහා මග පෙන්වන්නේත්,
අධිචෝදනා පත්‍ර සකස් කර අධිකරණයේ ගොනුකර,
පැමිණිල්ල මෙහෙයවන්නේත්, සමහර විට නඩුවේ
අභියාචනයක් ගියහොත් ඒ සඳහා නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුව
වෙනුවෙන් පෙනීසිටින්නේත් එකම රජයේ අධිනීතිඥවරයා
බව නොදන්නේ කවුද? එහිදී සිදුවන ළබැඳියාවන් අතර
ගැටුමක් තිබේද?

නඩු ලැයිස්තුවක්
මව්බිම පුවත්පත් වාර්තාවල, තුසිත් මුදලිගේ මහතා
පෙනීසිට ඇති නඩුවල ලැයිස්තුවක්ද දැක්වෙයි. ඒ
ලැයිස්තුව කියවන කෙනකුට, මේ තරම් සංවිධානාත්මක
ප්‍රහාරයක් මුදලිගේ මහතාට එල්ල කරන්නේ ඇයිද යන්න
මොනවට පැහැදිලි වෙයි. නඩු ලැයිස්තුව මෙසේය: බැසිල්
රාජපක්‍ෂ මහතාට එරෙහි නඩු, දුමින්ද සිල්වාට එරෙහි
භාරත ලක්‍ෂ්මන් ඝාතන නඩුව, මහින්දානන්ද අලුත්ගමගේ,
විමල් වීරවංශ, රෝහිත අබේගුණවර්ධන, නාමල් රාජපක්‍ෂ,
යෝෂිත රාජපක්‍ෂ, ප්‍රසන්න රණතුංග, ලලිත් වීරතුංග, අනුෂ
පැල්පිට, ගාමිණී සෙනරත්, පියදාස කුඩාබාලගේ යන අයට
එරෙහි නඩු.
මේ පත්තරවල ලියන්නන්, දැන හෝ නොදැන විකෘති
කර ලියන මේ දේවල්වලින්, තමන්ගේ ලිවීම් කියවන
පාඨකයන්ගේ මනස කුණු කළ හැකියැයි ඔවුන් සිතනවා
ඇත. එවැනි පාඨක පිරිසක් සිටිත් නම්, එහි වාසිය
මේ ලියන්නන්ටමය. හුදෙක් තමන්ගේ හාම්පුතුන්ගේ
වුවමනාවට, පත්තරකාරයන් නොව කියවන විට ලියන
ලියන්නන් බවට මේ පුද්ගලයන් පත්වීම නිසා, කර්තෘ
සංසදයේ පුවත්පත් ආචාර ධර්ම කොටා පෙව්වත් ඔවුන්ගෙ
න් ආචාරධර්මීය මාධ්‍ය භාවිතාවක් බලාපොරොත්තු විය
නොහැකිය. එහෙත්, ඔවුන්ගේ අසාධාරණ සැලසුම්සහගත
ප්‍රහාරයට, මේ රටේ යුක්තිය, සාධාරණය වෙනුවෙන් හා
තම රාජකාරිය වෙනුවෙන් අවංකව කැපවී කටයුතු කරන
රජයේ නිලධාරීන් ලක් කරන්නට නම් ඉඩ දිය හැකි
නොවේ.

භාරත ඝාතන නඩුව
මේ ලියන්නන් නොදැනීම ඉහත ලැයිස්තුවට දමා
ඇත්තේ භාරත ලක්‍ෂ්මන් ඝාතන නඩුවයි. අනක් ඒවා
රාජපක්‍ෂ පාලනය කාලේ සිදුවූ වංචා දූෂණවලට අදාළ
නඩුයැයි එක ගොඩකට දැමිය හැකි වුණත්, භාරත ලක්‍ෂ්මන්
නඩුව එවැන්නක් නොවේ. රාජපක්‍ෂ පාලන කාලය තුළම
සිදුවීමක් පාදක කරගත් ඒ නඩුව, විනාඩියක් ඇතුළත
පුද්ගලයන් හතරදෙනකු වෙඩි තබා මැරූ බිහිසුණු
අපරාධයකට අදාළ නඩුවකි. එහි කිසිම දේශපාලන
වුවමනාවක් නැත. මියගිය අයද, ප්‍රහාරකයාද එකම
දේශපාලන පක්‍ෂයේය. මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණය ඉදිරියේ
පැවැති සිව් මිනීමැරුමේ මූලික විභාගය අවසානයේදී,
මහාධිකරණයක් ඉදිරියේ විභාග කරන්නට තරම් නඩුවේ
සාක්‍ෂි ඇතැ’යි මහේස්ත්‍රාත්වරයා තීන්දු කළේය. නඩුව
ඇසීම සඳහා ත්‍රිපුද්ගල විනිසුරු මඬුල්ලක් පත්කරන
ලෙස නීතිපතිවරයා කළ ඉල්ලීමට අනුව අගවිනිසුරුවරයා
විනිසුරු මඬුල්ල පත්කළේය. ඒ ත්‍රිපුද්ගල විශේෂ
මහාධිකරණය විසින් වැරදිකරු කරන ලදුව මරණ දඬුවම
නියම වී සිටි දුමින්ද සිල්වා, ඉදිරිපත් කළ අභියාචනය
ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ පංච පුද්ගල විනිසුරු මඬුල්ලක් විසින්
අහක දමන ලදි. මරණ දඬුවම ස්ථිර විය. ඒ ඝාතන නඩුවත්,
මුදලිගේ මහතාට පහර ගැසීම සඳහා එක ගොඩකට
දැමීමෙන්, මේ ක්‍රියාවලියේ තවත් යටි අරමුණක් එළිදරව්
වෙයි. එය නම්, ‘දුමින්ද සිල්වා පව්. ඔහු පෝරකයට නියම
වී සිටින්නේ දේශපාලන පළිගැනීමක් නිසා’ යන මතයක්
සමාජය තුළ සංවිධානාත්මකව පැළ කිරීමයි. එහි අවසාන
ප්‍රතිඵලය විය හැක්කේ දුමින්ද සිල්වාට ජනාධිපති සමාව
ප්‍රදානය කිරීමයි. ඒ ගමනේ දෙවැනි පියවර, විපක්‍ෂයේ
මනෝ ගනේෂන් ඇතුළු පිරිසගේද සහභාගිත්වයෙන් යුතුව
දුමින්ද සිල්වා නිදහස් කරන ලෙස ජනාධිපතිගෙන් ඉල්ලා
ලිපියක් අත්සන් කිරීමෙන්, දැනටමත් ආරම්භ වී තිබේ.

නිකමට මෙන් හිතමු
අවසානයට අපි මෙහෙමත් හිතමු. මේ ආණ්ඩුව
කවදා හරි පරාජය වී, වෙනත් ආණ්ඩුවක් බලයට පැමිණ,
‘ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතා පත්කළ මේ ජනාධිපති
කොමිසම, රටේ අධිකරණ පද්ධතියට අයුතු ලෙස
මැදිහත්වූවක් බවටත්, කොමිසම ඉදිරියේ වගඋත්තරකාරයන්
හැටියට ගෙන්වන ලද්දේ දේශපාලන වශයෙන් පළිගන්නට
රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුවට වුවමනා අයවලුන් බවටත්’ චෝදනා
කොට, මේ කොමිසම ගැන හොයන්නට තවත් ජනාධිපති
කොමිසමක් අනාගතයේදී පත්කළහොත් තත්වය කෙබඳු
වේවිද? ඒ කොමිසම ඉදිරියට, දැන් කොමිසමේ සිටින
උපාලි අබේරත්න, චන්ද්‍රා ජයතිලක හා චන්ද්‍රා ප්‍රනාන්දු යන
අය වගඋත්තරකරුවන් හැටියට කැඳවුවහොත්, තත්වය
කෙතරම් අවලස්සන වනු ඇද්ද? ■

කොවිඞ්-19 පරීක්ෂණ කට්ටල ගෙන්වන්න එක සමාගමකට පමණක් ඉඩ ලැබුණේ කොහොමද?

නොවැම්බර් 05 වැනිදා ‘ක්ෂණික ප්‍රතිදේහජනක පරීක්ෂණ කට්ටල’ (රැපිඞ් ඇන්ටිජෙන් හෙවත් විනාඩි 10-30 අතර කෙටි කාලසීමාවක් ඇතුළත කොවිඞ්-19 පරීක්ෂණ කළ හැකි ක්‍රමවේදයකි. පරීක්ෂණ කට්ටල වර්ගය අනුව කාලසීමාව වෙනස් වෙයි.) ලක්ෂ දෙකක් රැගත් ශ්‍රී ලංකන් ගුවන් සමාගමේ ගුවන් යානයක් ශ්‍රී ලංකාවට ගොඩබැස්සේය. ඒ හොංකොංහි සියොල් සිට පැමිණි යානයකි. මෙම කට්ටල ලක්ෂ දෙක ගෙන්වා තිබුණේ ජෝර්ජ් ස්ටුවර්ට් සමාගමය. සටහන ලියන මොහොත වන විට ප්‍රතිදේහජනක ක්ෂණික පරීක්ෂණ වර්ග දෙකක් සඳහා ජාතික ඖෂධ නියාමන අධිකාරියේ ලියාපදිංචි කර ඇත. එලෙස ජෝර්ජ් ස්ටුවර්ට් සමාගමට ලියාපදිංචිය ලැබී ක්ෂණික ප්‍රතිදේහජනක පරීක්ෂණ කට්ටල ගෙන්වීම රටේ විශාල සාකච්ඡාවකට හේතු වී ඇත.
අවසරය ලැබී ඇති එක් වර්ගයක් ඇබට් ක්ෂණික ඩයග්නස්ටික්ස් නම් ආයතනයේ කට්ටලයය. දැනට ගෙන්වා ඇත්තේ එම කට්ටල වර්ගයයි. දෙවැන්න ස්ටෑන්ඩර්ඞ් ඩයග්නස්ටික්ස් ආයතනයේය. දෙකම මිලෙන් සමාන බව දැනට එම සමාගමේ නිවේදනවල සඳහන්ය.
ජෝර්ජ් ස්ටුවර්ට් සමාගම ඇබට් ඩයග්නස්ටික්ස් ආයතනයෙන් පරීක්ෂණ කට්ටල ලක්ෂ දෙකක් ගෙන්වා ඇත. ඉදිරියේදී තවත් ලක්ෂ අටක් ගෙන්වීමට බලාපොරොත්තු වන බව සඳහන්ය. ඒ අනුව ලක්ෂ දහයකි.
මේ අතර ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානය ශ්‍රී ලංකාවට පරීක්ෂණ කට්ටල ලක්ෂයක් ආධාර ලෙස ලබාදී තිබෙන බවත් එම කට්ටලද ඇබට් ඩයග්නස්ටික්ස් ආයතනයේ කට්ටල බවත් වාර්තා වෙයි. නෙදර්ලන්තයෙන් ගෙන්වූ පරීක්ෂණ කට්ටල දෙකක්ද වරායේ ඇත. එහෙත්, ඒවා අයත් වන්නේ කුමන වෙළඳ නාමයටදැයි පැහැදිලි නැත. කෙසේ වෙතත් මේවා පාවිච්චි කරමින් සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයේ මැදිහත්වීමෙන් පරීක්ෂණ කිරීමට සැලසුම් කර ඇත. එමෙන්ම දැනටමත් පෞද්ගලික අංශයෙන් පරීක්ෂණ කට්ටල ලක්ෂයක් මිලදී ගැනීමට රජය ටෙන්ඩර් කැඳවා ඇත. ඉදිරියේදී තවත් ක්ෂණික ප්‍රතිදේහජනක පරීක්ෂණ කට්ටල මිලදී ගැනීමට සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශය බලාපොරොත්තු වේ.

ප්‍රතිපත්තිමය තීන්දුව
අපූරු කාරණයක් කිව යුතුය. කොවිඞ්-19 ලංකාවට පැමිණි මොහොතේ සිට අනිද්දා පුවත්පතත්, නොයෙකුත් සෞඛ්‍ය විශේෂඥයනුත් දිගින් දිගටම යෝජනා කළේ සමාජයේ පරීක්ෂණ කටයුතු සඳහා ප්‍රතිදේහ සහ ප්‍රතිදේහජනක පරීක්ෂණ සිදු කළ හැකි විවිධ ක්‍රමවලට අයත් කට්ටල ලංකාවට ගෙන්වන ලෙසය. අපට කළ හැකි පීසීආර් පරීක්ෂණ සංඛ්‍යාවේ සීමාවක් තිබෙන නිසා එම ක්‍රමවේද හඳුන්වාදෙන ලෙස අපි යෝජනා කළෙමු. ලෝකයේ වෙනත් රටවල ප්‍රතිදේහ පරීක්ෂණ, රසායනාගාර ප්‍රතිදේහජනක පරීක්ෂණ, ක්ෂණික ප්‍රතිදේහජනක පරීක්ෂණ, පොයින්ට් ඔෆ් කෙයාර් පීසීආර් ආදි බහුවිධ පරීක්ෂණ ක්‍රමවලට අනුමැතිය දී ඇති බව අපි දිගින් දිගටම පෙන්වාදුන්නෙමු.
එහෙත්, දිගින් දිගටම සෞඛ්‍ය අංශයේ බලධාරීන් කීවේ අනෙකුත් පරීක්ෂණ වර්ග විශ්වාස නැති නිසා පීසීආර් පරීක්ෂණ පමණක් සිදු කරන බවය. එය ප්‍රතිපත්තිමය තීන්දුවක් බවය. (දිනකට සිදුකළ පීසීආර් පරීක්ෂණ සංඛ්‍යාවත් ප්‍රමාණවත් නොවූ බව අමුතුවෙන් කිව යුතු නැත.)
මාස හතකට පසු ඒ නිලධාරීන්ගේ ප්‍රතිපත්තිමය තීන්දුව එක්වර වෙනස් වී ඇත. එහෙත්, තීන්දුව වෙනස් වීමෙන් පසුව වුණත්, බහුවිධ පරීක්ෂණ ක්‍රමවලට අවසර ලැබී නැත. ඒ වෙනුවට ක්ෂණික ප්‍රතිදේහජනක පරීක්ෂාවට පමණක් අවසර ලැබී ඇත. සටහන ලියන මොහොත වන විටත් ප්‍රතිදේහ පරීක්ෂණ නම් අනෙක් ක්‍රමවේදයටත්, රසායානාගාරවල සිදුකරන ප්‍රතිදේහජනක පරීක්ෂණවලටත් අවසර ලැබී නැත.

පීසීආර් විරෝධය
ඔක්තෝබර් 25 වැනි ඉරිදා දිනැති ඉරිදා අරුණ පුවත්පත වෙළඳපොළට නිකුත් වුණේ 25 වැනි සෙනසුරාදාය. ඒ අනුව පුවත්පතේ කටයුතු ඔක්තෝබර් 24 වැනි සිකුරාදා නිම කළ යුතුය. එම පුවත්පතේ ප්‍රධාන ප්‍රවෘත්තිය වුණේ ‘පෞද්ගලික සෞඛ්‍ය අංශයේ ජාවාරමක්’ යන්නය. ඒ සමගම තවත් පුවතක් පළ වී තිබුණි. ඒ ‘කොවිඞ්-19 පරීක්ෂණ විනාඩි 20න් කළ හැකි යන්ත්‍රයක් එයි’ යනුවෙනි.
එයට පසු, ඔක්තෝබර් 26 වැනි සඳුදා ජාතික ඖෂධ නියාමන අධිකාරියෙන් ‘සියලු ලියාපදිංචි සමාගම් වෙත’ මැයෙන් නිවේදනයක් පළ කර තිබුණි. එම නිවේදනයෙන් දැනුම් දී තිබුණේ ක්ෂණික ප්‍රතිදේහජනක පරීක්ෂණ කට්ටල ගෙන්වීම සඳහා අවසර ලබාදෙමින් සමාගම් ලියාපදිංචි කිරීම වෙනුවෙන් අයදුම්පත් ඉදිරිපත් කරන ලෙසය.
වැඩිදුරටත් සොයා බලද්දී දැනගන්නට ලැබුණේ ඔක්තෝබර් 23 වැනිදා වන විටත්, ඒ කියන්නේ ඉහත දැන්වීම පළකරන්නට පෙරම, ජෝර්ජ් ස්ටුවර්ට් සමාගමට කට්ටල වර්ග දෙකක් ගෙන්වීමට ඖෂධ නියාමන අධිකාරියේ අවසරය ලැබී ඇති බවය. ඒ අනුව ඉරිදා අරුණ පුවත්පත පෞද්ගලික අංශයේ පීසීආර් ජාවාරමක් යැයි කියමින් පීසීආර් පරීක්ෂණ ගැන බිය වඩවන පුවත් පළ කර ඇත්තේ, අරුණ පුවත්පතේ හිමිකරුටම අයත් ජෝර්ජ් ස්ටුවර්ට් සමාගමට ක්ෂණික ප්‍රතිදේහජනක පරීක්ෂණ කට්ටල ගෙන්වීමට අවසර ලැබුණාට පසුවය.
ජාතික ඖෂධ නියාමන අධිකාරිය යම් ඖෂධයක් හෝ උපකරණයක් සඳහා ලියාපදිංචිය හදිසියේ ලබාදෙන්නේ නැත. ඒ සඳහා යම් කාලයක් ගත වෙයි. අදාළ ක්ෂේත්‍රයේ විශේෂඥයන්ගෙන් සමන්විත තාක්ෂණික කමිටුවලින් ඒ පිළිබඳ සලකා බලා, ලියාපදිංචිය ලබාදෙයි. බොහෝ විට ලංකාවේ ලියාපදිංචි නොකළ ඖෂධයක් හෝ උපකරණයක් හදිසියේ ගෙන්වීමට අවශ්‍ය වුණොත් කරන්නේ යම් තොගයක් ගෙන්වීම සඳහා විරෝධයක් නොමැති බවට ලිපියක් හෙවත් එන්ඕඑල් එකක් (නෝ ඔබ්ජෙක්ෂන් ලෙටර්) ලබාදීමකි. ලංකාවට වසරකට සැලකිය යුතු තරම් ඖෂධ ප්‍රමාණයක් ඒ තාවකාලික අවසරය මත ගෙන එනු ලබයි.

වැරදි ප්‍රතිඵල
සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයෙන් අපට වාර්තාවන ආකාරයට සහ ඔක්තෝබර් 10 වැනිදා මාධ්‍ය සාකච්ඡාවක් පවත්වමින් හිටපු සෞඛ්‍ය අමාත්‍ය රාජිත සේනාරත්න ප්‍රකාශ කළ ආකාරයට, ජාතික ඖෂධ නියාමන අධිකාරියේ ලියාපදිංචිය දීමට පෙර ක්ෂණික ප්‍රතිදේහජනක පරීක්ෂණවල කාර්යක්ෂමතාව හඳුනාගැනීම සඳහා කොවිඞ්-19 ඇතැයි තහවුරු වූ රෝගීන්ට පරීක්ෂණ සිදු කර තිබුණත්, ඉන් බොහොමයක් වැරදි ප්‍රතිඵල ලබා දී තිබුණි. කෙසේ වෙතත් කොවිඞ්-19 ඇතැයි තහවුරු නොවූ පුද්ගලයන්ගේ නියැදි ලබාගෙන, ඒ ආශ්‍රිතව පරීක්ෂණ කොට, ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානයෙන් ලැබූ අනුමැතියත් පදනම් කරගනිමින් ඉහත කී ලියාපදිංචිය ලබා දී තිබුණි.
මේ තත්වය පිළිබඳ ජාතික ඖෂධ නියාමන අධිකාරිය පැත්තෙන් එම අධිකාරියේ ඉහළම නිලධාරියෙක් අප වෙත කරුණු දැක්වීය. තමාගේ නම සඳහන් කරනවාට ඔහු අකමැති විය. ඔහු කී කතාව මෙසේය.
‘ක්ෂණික ප්‍රතිදේහජනක පරීක්ෂණ කට්ටල වර්ග දෙකක් සඳහා අපි ලියාපදිංචිය දුන්නා. මට ලියාපදිංචිය දුන් දිනය මතක නැහැ. එහෙත් පහුගිය සති තුනක් වගේ ඇතුළත. අපි ඉක්මනින් ලියාපදිංචි කළේ, එම කට්ටල වර්ග දෙක ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානයේ නිර්දේශය සහිත නිසා. ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානයේ ලැයිස්තුවක් තියෙනවා. ඒ ලැයිස්තුවේ තියෙන්නේ එම සංවිධානය ලෝකයේ ඕනෑම රටක පාවිච්චි කිරීම සඳහා අනුමැතිය දුන් ඖෂධ සහ උපකරණ වර්ග. ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානයට අමතරව ලංකාවේ විශේෂඥ කමිටුවලිනුත් එයට අනුමැතිය ලැබුණා. ඒ වර්ග දෙකම ගෙන්වන්නේ ජෝර්ජ් ස්ටුවර්ට් සමාගම. අපි ජෝර්ජ් ස්ටුවර්ට්ලා නිසා විශේෂයෙන් දුන්නා නෙවෙයි. එයාලා අරගෙන ආ පරීක්ෂණ වර්ග දෙක යහපත් නිසායි අපි ලියාපදිංචිය දුන්නේ. තවත් සමාගම්වලට ඉදිරියේදී කොවිඞ්-19 පරීක්ෂණ ක්‍රමවේද සඳහා අවසර ලබාගැනීමේ හැකියාව තිබෙනවා.’

ටෙන්ඩර් එකක්
ඔක්තෝබර් මාසයේදී රාජ්‍ය ඖෂධ සංස්ථාව ඩීඑච්එස්/ආර්එල්/74ඩබ්ලිව්ඒසී/20 අංකය යටතේ ටෙන්ඩර් කැඳවීමක් කර තිබුණි. එය නොවැම්බර් 02 වැනිදා සවස 2.30ට පෙර ලංසු ඉදිරිපත් කළ යුතු ටෙන්ඩරයක් විය. ටෙන්ඩරයෙන් කැඳවා තිබුණේ ක්ෂණික ප්‍රතිදේහජනක පරීක්ෂණ කට්ටල සඳහා මිල ගණන්ය. පරීක්ෂණ ලක්ෂයක් සඳහා සාම්පල් අවශ්‍ය විය. ඒ ලක්ෂයම හදිසියේ ගැනීමට අවශ්‍ය බව ටෙන්ඩරයේ සඳහන්ය.
මෙම ටෙන්ඩරයේ සඳහන් වන්නේ ශ්‍රී ලංකාවට ගෙන්වන සෑම වෛද්‍ය උපකරණයක්ම ඖෂධ නියාමන අධිකාරියේ ලියාපදිංචි විය යුතු බවත්, විශේෂ අවස්ථාවකදී පමණක් ලියාපදිංචි නොවූ උපකරණ ගෙන්වන බවත්ය. සෑම ලංසුවක්ම සමඟ ඖෂධ නියාමන අධිකාරියේ ලියාපදිංචි සහතිකයේ පිටපතක් අමුණා එවිය යුතු බවත් එහි සඳහන්ය.
ඒ අනුව ක්ෂණික ප්‍රතිදේහජනක පරීක්ෂණ සඳහා දැනටමත් ඖෂධ නියාමන අධිකාරියේ ලියාපදිංචි කර ඇති එකම සමාගම වන ජෝර්ජ් ස්ටුවර්ට් සමාගමට මෙම ටෙන්ඩරය වාසිදායකය. ටෙන්ඩරයට සමාගම් 32ක් පමණ මිලගණන් ඉදිරිපත් කර තිබුණි. ඩොලර් 2.31ක සිට ඩොලර් 19.58 දක්වා මිලගණන් ඉදිරිපත් කර තිබුණි. ඇබට් සමාගමෙන් ගෙන්වන ජෝර්ජ් ස්ටුවර්ට් සමාගමේ කට්ටලයට ඉදිරිපත් කර තිබූ මිල ඩොලර් 6.19කි. රුපියල් 1146.22කි.

පුහුණුවක්
ඉහත කී ටෙන්ඩර් එක තවම ජෝර්ජ් ස්ටුවර්ට් සමාගමට හෝ වෙනත් සමාගමකට ලබාදී නැත. එහෙත්, ජෝර්ජ් ස්ටුවර්ට් සමාගම දැනටමත් සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයේදී ඇබට් සමාගමේ පරීක්ෂණ කට්ටලය පාවිච්චි කරන ආකාරය පිළිබඳ පුහුණුවක්ද පවත්වා හමාරය.
ඒ සමාගමේම නියෝජිතයන්ට අනුව මෙම කට්ටල ගෙන්වුවේ රජය වෙනුවෙන් නොවේ. පෞද්ගලික අංශයේ පාවිච්චිය වෙනුවෙනි. එහෙත්, නොවැම්බර් 05 වැනිදා සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයෙහි නිලධාරීන් වෙත ඇබට් ඩයග්නොසීස් ආයතනයේ වෛද්‍ය සහ විද්‍යා කටයුතු අධ්‍යක්ෂ වෛද්‍ය මෝහන් රිවාරුගේ දායකත්වයෙන් පුහුණුවක් පවත්වා තිබුණි. වෛද්‍ය මෝහන් වීඩියෝ තාක්ෂණයෙන් අදහස් දක්වා තිබුණු අතර සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයේ නියෝජ්‍ය අධ්‍යක්ෂ ජෙනරාල් (රසායනාගාර සේවා) සමන් රත්නායක ප්‍රමුඛ නිලධාරීහු පිරිසක් එම පුහුණුවට සහභාගි වී සිටියෝය.
මෙම පුහුණුව මෙහෙයවා තිබුණේ ජෝර්ජ් ස්ටුවර්ට් ආයතනයේ මැදිහත්වීමෙනි.

දැන් තත්වය
ශ්‍රී ලංකාවේ ක්ෂණික ප්‍රතිදේහජනක පරීක්ෂණ කිරීම ගැටලුවක් නැත. එහෙත්, ඒ වෙනත් පරීක්ෂණ ක්‍රමවේද අතරින් තවත් ක්‍රමවේදයක් ලෙසය. පීසීආර් පරීක්ෂණ නතර කොට, එයට විකල්පයක් ලෙස නොවේ.
දැනට සිදු වූ සියල්ල සිදුවුණේ ක්ෂණික ප්‍රතිදේහජනක පරීක්ෂාවක් තරම් අධිවේගයකිනි. ක්ෂණිකව ආණ්ඩුව ප්‍රතිදේහජනක පරීක්ෂණවලට අනුමැතිය දීමට ප්‍රතිපත්තිමය තීන්දුවක් ගැනීම, ඒ විගසම ඖෂධ අධිකාරියෙන් වෙළඳනාම දෙකක් ලියාපදිංචි කිරීම, ලියාපදිංචිය ලැබී සති දෙකක් ඇතුළත කට්ටල ගෙන්වීම, ඒ සමගම ඖෂධ සංස්ථාවෙන් ටෙන්ඩර් කැඳවීම සිදු විය. සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයේ ඒ වේගයට සමපාත වෙන්නට හැකිව තිබුණේ ජනාධිපතිවරයාගේ මිතුරෙකු වන දිලිත් ජයවීරගේ ජෝර්ජ් ස්ටුවර්ට් සමාගමට පමණි. අප පෙර කී ඔක්තෝබර් 26 වැනිදා අනෙකුත් සමාගම්වලට ලියාපදිංචි වෙන්නැයි ඖෂධ අධිකාරිය නිවේදනය පළ කොට දින හතක් ඇතුළත ඖෂධ සංස්ථාවේ ටෙන්ඩරයේ කාලයත් අවසන් විය. ගැටලුව ඇත්තේ එතැනය.
ඉහත සඳහන් මිලට මෙම කට්ටල වෙළඳපොළට සහ සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයට අලෙවි කළායැයි සිතමු. එසේ වුවහොත් ලංකාවට ගෙන ඒමට බලාපොරොත්තු වන කට්ටල අලෙවි කිරීමෙන් ලැබෙන මුදල රුපියල් 1,146,220,000 ක් බව ගණනය කොට අනුමාන කළ හැකිය. එනම් කෝටි 114කි. මෙය දැවැන්ත ව්‍යාපාරයක් බව වටහාගැනීමට ඒ ගණනය කිරීමෙන් හැකියාව ලැබේ.
දැනට සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශය ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානයෙන් හා නෙදර්ලන්තයෙන් ලැබුණු කට්ටල ද, මිලදී ගැනීමට බලාපොරොත්තුවෙන කට්ටලද පාවිච්චි කරමින් ක්ෂණික ප්‍රතිදේහජනක පරීක්ෂණ කිරීමට සැලසුම් කර ඇත. ඒ තොග ඉවර වෙද්දී, ටෙන්ඩර් කැඳවා තවත් තොග මිලදී ගනු ඇත. එහිදී ජෝර්ජ් ස්ටුවර්ට් සමාගමට විශේෂ වාසියක් හිමිවේද යන්න බලා සිටිය යුතුය.■

 

ඉක්මන් තීන්දුව ඇඟලුම් කර්මාන්තය නිසා
නියෝජ්‍ය අධ්‍යක්ෂ ජෙනරාල්
(රසායනාගාර සේවා) වෛද්‍ය
සමන් රත්නායක

ජෝජ් ස්ටුවර්ට් සමාගම ක්ෂණික ප්‍රතිදේහජනක පරීක්ෂණ කට්ටල ගෙන්වා තිබෙන්නේ සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයටද?
ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානය මගින් ක්ෂණික පරීක්ෂණ කට්ටල ලක්ෂයක් මේ වෙනකොට සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයට පිරිනමලා තියෙනවා. පෞද්ගලික අංශයෙන් ගෙන්වා තිබෙන්නේ රාජ්‍ය ඖෂධ නියාමන අධිකාරියේ ලියාපදිංචි වූ සමාගමක්. ඒක අපට අදාළ නැහැ. ලියාපදිංචිය ලැබුණාම පෞද්ගලික සමාගමට ගේන්න පුළුවන්.

ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානය දුන්නේත්, ඇබට් කියන සමාගමේ කට්ටලම නේද?
එහෙම වෙන්න ඕනෑ. අපි මේ වෙනකොට ගෙන්වූ කට්ටල අතරින් සාම්පල විද්‍යාගාර හතරකට යවලා තියෙනවා. එයින් බලාපොරොත්තු වෙන්නේ ගෙන්වා ඇති වර්ගවල නිරවද්‍යතාව යළි තහවුරු කිරීමක්. නොවැම්බර් 10 හවස එහි ප්‍රතිඵල ලැබීමට නියමිතව තිබුණා. ඒ ප්‍රතිඵල අනුව අපි ලංකාවේම ප්‍රතිදේහජනක පරීක්ෂණ පාවිච්චි කිරීම පිළිබඳ මාර්ගෝපදේශ සකසනවා. ඒ අනුව අපේ රෝහල්වල පරීක්ෂණ කරනවා. ඊට අමතරව පෞද්ගලික රෝහල්වලටත් අවස්ථාව ලබාදෙනවා. රජයේ වෛද්‍ය සේවය හරහා සාමාන්‍ය සමාජයේ යම් ප්‍රමාණයක් කරන්න බලාපොරොත්තු වෙනවා. ඒක කරන්නේ සෞඛ්‍ය වෛද්‍ය නිලධාරීවරුන් හෙවත් එම්ඕඑච්ලා හරහා. ඔවුන්ට අපි පුහුණුවකුත් දෙනවා. කොහොමත් අපට හැමදාම ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානයෙන් කට්ටල ලැබෙන්නේ නැහැනේ. ඒවා අවසන් වුණාම අපට පෞද්ගලික අංශයෙන් කට්ටල මිලදී ගන්නට සිද්ධවෙනවා.

දැනටමත් රාජ්‍ය ඖෂධ නීතිගත සංස්ථාව ටෙන්ඩර් කැඳවලා නේද?
ඔව්, ඒ ලක්ෂයක් කැඳවලා තියෙන්නේ අපට දැනට තිබෙන අවශ්‍යතාව අනුව. ඉදිරියේදී අවශ්‍යතාව අනුව අපි ටෙන්ඩර් කැඳවාවි.

ප්‍රතිදේහ පරීක්ෂණ කිරීමට අවසර ලබාදීම සඳහා සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශය ප්‍රතිපත්තිමය තීන්දුවක් ගත්තේ නැත්තේ ඇයි?
දැනටමත් අපි ප්‍රතිදේහ පරීක්ෂණ සඳහාත් අවසර ලබාදීමට මාර්ගෝපදේශ හදලා ඉවරයි. ඒත්, ඒක ඉදිරි සතිවලදී සිදුවේවි. එකපාර ඔක්කෝටම අවසර නොදුන්නේ හේතුවක් ඇතිව. එහෙම හැම ක්‍රමයටම අවසර තිබුණොත් පෞද්ගලික රෝහල්වලින් හැම පරීක්ෂණයක්ම කරලා, බිලට ඒවා එකතු කරන්න ඉඩ තියෙනවා. මේවා ව්‍යාපාර අවස්ථා බවට පත්වෙන්න ඉඩ තියෙනවා. ඒකයි.

ප්‍රතිදේහජනක පරීක්ෂණ සඳහා ප්‍රතිපත්තිමය තීන්දුවක් ගැනීම හදිසියේ සිදු වූ එකක්ද?
අපට බලපෑමක් තිබුණා තමයි. ඒත් ඒකට හේතුව ඒ වෙද්දී ඇඟලුම් කර්මාන්තයට වසංගතය පැතිරීම. ලක්ෂ අටක් වන ඇඟලුම් කර්මාන්තයේ සේවක සේවිකාවන් පරීක්ෂණවලට ලක් කළ යුතු වුණා. හැමෝටම පීසීආර් කරන්න වියදම වැඩයි. ඒ නිසායි අපි ඉක්මනින් තීන්දුව ගත්තේ.■

 

වගකීම අපේද සර්?

0

‘අපිට විකල්ප තුනක් තියෙනවා. මුලු රටම කරපිව් දාලා වහන්න පුළුවන්. මුකුත් නොකර ඉන්න පුළුවන්. තුන්වෙනි එක තමයි පාලනයක් කරන ගමන් රටේ එදිනෙදා ජීවිතය ගෙනයන්න ඉඩ දෙන එක. අපි තෝරගෙන තියෙන්නේ තුන්වෙනි විකල්පය.’ මේ අදහස් ජනාධිපතිවරයා විසින් ප්‍රකාශ කරනු ලැබුයේ නොවැම්බර් 9 වැනිදා පැවති කොවිඞ් 19 මර්ධන ජනාධිපති කාර්ය සාධක බලකායේ සාමාජිකයන් අමතමින්ය. එහිදී ජනාධිපතිවරයා වැඩිදුරටත් කීවේ ’අපි මාස දෙකක් කිසිඳු ආසාදිතයෙක් නැතිව ගෙන ගියා. දෙවන රැල්ල ආවේ හැම එක්කෙනාම මේක පහසුවෙන් ගත්තා. සෞඛ්‍ය උපදෙස් පිළිපැද්දේ නැහැ. කියලා තියෙන දේවල් කළේ නෑ.’යනුවෙන්ය. ජනාධිපතිවරයා හෝ වත්මන් ආණ්ඩුව තෝරාගෙන තිබෙන එම විකල්පය ගැන අපගේ ආරෝවක් නැත. එහෙත් කොවිඞ් 19 පාලනය කිරීම සඳහා යම් ප්‍රදේශයක් වසා දැමිය යුතු නම් එය කළ යුතු බවද අපගේ මතයයි.
එහෙත් අපගේ ආරෝව ඇත්තේ දෙවන රැල්ල හෙවත් වත්මන් කොවිඞ් රැල්ලේ වගකීම ජනාධිපතිවරයා ජනතාව වෙත දමා ගැසීම නිසාය. මුලු ජනතාවම නොවුනත් සමහරුන් එය සැහැල්ලුවට ගැනීමත් සෞඛ්‍ය උපදෙස් නොපිළිපැදීමත් ඇත්ත විය හැකිය. එහෙත් ඊට අනුබල දුන්නේද ජනාධිපතිවරයා ඇතුලු ආණ්ඩුව බවද අප අමතක නොකළ යුතුය. මුව ආවරණ නොපැළඳ කටයුතු කිරීම, සෞඛ්‍ය මාර්ගෝපදේශ වලට පිටින් ජනයා ඒකරාශි කිරීම ආදිය මුල් අවස්ථාවේ කළේ ජනතාව නොව ජනාධිපතිවරයා ඇතුලු ආණ්ඩුවේ පිරිසය. දෙවෙනි රැල්ලට පෙර ’අපි කොවිඞ් මර්ධනය කළා’ ඒ සම්බන්ධයෙන් ලොව හොඳම දෙවෙනි රට අපි යැයි කියමින් ඒ ගැන කවුරුත් කතාකරන්නේ නැහැ යැයි විවේචකයන්ට දොස් කියමින් පම්පෝරි ගැසුවේ ජනතාව නොව ජනාධිපතිවරයාය.
කොවිඞ් මර්ධනයේ අතීත කීර්තිය එසේ ගත් ජනාධිපතිවරයා ඉහත සඳහන් හමුවේදී වැරදීමේ වගකීම අන් අය හට පවරන්නේ මේ ආකාරයටය.’අභියෝග බාරගන්න එක තමයි ඉහළම මට්ටමේ තීරණ ගන්න අයගේ ලොකුම වගකීම. දැන් ත්‍රස්තවාදී ප්‍රශ්නයක් නම් මට පුලුවන් පහසුවෙන් විසඳන්න. මේක සෞඛ්‍ය ප්‍රශ්නයක් මේකේ වැඩි වගකීම තියෙන්නේ සෞඛ්‍ය අංශයට.’
එහිදී අපට අසන්නට සිතෙන ප්‍රශ්න කිහිපයක් මෙසේය. කොවිඞ් දෙවන රැල්ල එනතෙක් කොවිඞ් මර්ධන ජනාධිපති කාර්යසාධක බලකාය මාස දෙකකට අධික කාලයක් රැස්නොවුනේ ඇයි? දෙවන රැල්ලට පෙර මාස දෙකක කාලයක් කොවිඞ් ආසාදිතයින් හමුනොවුනේ සමාජය තුළ කොවිඞ් නොතිබුන නිසාද? නැතහොත් අහඹු කොවිඞ් සමාජ පරීක්ෂණ නොකළ නිසාද? රටේ විධායක ජනාධිපතිවරයා ලෙස සියල්ලට ඉහළින් සිටින හා කටයුතු කරන ජනාධිපතිවරයා මේ කිසිවකට වගකීමෙන් බැදෙන්නේ නැත්ද? ඔහුට හැකියාව හා වගකීම ඇත්තේ ත්‍රස්තවාදී ප්‍රශ්න විසඳීමට පමණද? අනෙකුත් ප්‍රශ්න පිළිබඳ රාජ්‍ය පාලනයට හා වගකීමට ඔහු බැඳෙන්නේ නැද්ද?■

 

 

කොළඹ නගරයේ අහඹු පරීක්ෂණ නෑ

0

■ පවිත්‍රා රූපසිංහ

පහසුකම් නොමැති වීම නිසා කොළඹ මහනගර සභා සීමාවේ කොවිඞ්-19 රෝගීන් හඹායෑම වෙනුවෙන් අහඹු පරීක්ෂණ සිදු නොකරන බව එම සභාවේ ප්‍රධාන සෞඛ්‍ය නිළධාරී වෛද්‍ය රුවන් විජයමුණි පවසයි.
දැනට කොළඹ මහ නගර සභා සීමාවේ දෛනිකව සිදු කරන පීසීආර් පරීක්ෂණ ප්‍රමාණය 1000 ක් බවත්, ඒවා ආසාදිත පුද්ගලයින්ගේ පළමු සහ දෙවන පෙළ ආශ්‍රිතයින් සඳහා සිදුකරන බවත් ඔහු තවදුරටත් පවසයි. එම සීමාව ඉක්මවා පරීක්ෂණ කළ නොහැකි බව ඔහු වැඩිදුරටත් පවසයි. මේ තත්ත්වය තුළ කොළඹ නගරයේ සැරිසරන පුද්ගලයින් තමන්ට හමුවන සෑම පුද්ගලයෙකුම කොරෝනා ආසාදිතයෙක් ලෙස උපකල්පනය කළ යුතු බව ඔහුගේ අදහසය. කොළඹ නගරයේ හඳුනා නොගත් ආසාදිතයින් 30,000 ක් පමණ සිටිය හැකි බව නොවැම්බර් 10 වනදා කොළඹදී පැවති සම්මන්ත්‍රණයකදී ඔහු පවසා තිබේ. ■

භූමදාන ගැන මම පර්යේෂණ කළේ නැහැ – මහාචාර්ය මෙත්තිකා විතානගේ

භූමදාන සිදු කළහොත් කොවිඞ්-19 පැතිරෙනු ඇතැයි තමා කළ ප්‍රකාශය තමාගේ පර්යේෂණයක් මත පදනම් වෙමින් කියූ දෙයක් නොවන බවත්, භූමදානයෙන් කොවිඞ්-19 පැතිරෙන්නේදැයි සිදු කර ඇති පර්යේෂණ පිළිබඳ තමාගේ මතකයේ නැති බවත් අනිද්දා කළ විමසීමකදී ශ්‍රී ජයවර්ධනපුර විශ්වවිද්‍යාලයේ මහාචාර්ය මෙත්තිකා විතානගේ පැවසීය.
කොවිඞ්-19 ආසාදනය වී මරණයට පත්වන පුද්ගලයන් භූමදාන කිරීම අතිශය භයානක බව හැඟෙන අයුරින් මහාචාර්ය මෙත්තිකා විතානගේ මාධ්‍ය වෙත අදහස් දක්වා තිබුණු අතර ඒ පිළිබඳ අප කළ විමසීමකදී ඇය එසේ කීවාය.
කොවිඞ්-19 භූමදානය නිසා පැතිරේදැයි ඇය කළ ප්‍රකාශය කිනම් පර්යේෂණයක් මත පදනම් වූවක්දැයි විමසූ විට ඇය ප්‍රකාශ කළේ ලෝකයේ බැක්ටීරියා සහ වෛරස් භූගත ජලයෙන් පැතිරීම පිළිබඳ පර්යේෂණ ගණනාවක් සිදු කර තිබෙන බවය. කෙසේ වෙතත් එම පර්යේෂණ සිදුකළේ කුමන රටවලද? ඒවා සිදුකළ ආයතන මොනවාද? සහ ඒවා සිදු කළ විද්වතුන් කවුරුන්ද යන්න විමසූ විට ඇය ප්‍රකාශ කළේ තමාගේ මතකයේ ඒවා නොමැති බවය. එම පර්යේෂණ කොවිඞ්-19 පිළිබඳ කළ ඒවාද, වෙනත් වෛරස පිළිබඳ කළ ඒවාද යන්න ඇය පැහැදිලිව ප්‍රකාශ කළේ නැත. ඒ පිළිබඳ සොයා බලා දැනුම් දෙන ලෙස අප ඉල්ලා සිටියත්, පුවත්පත මුද්‍රණයට යන මොහොත වන තෙක් ඇය ප්‍රතිචාර දැක්වුවේ නැත.
කොවිඞ්-19 රෝගය භූමදානය නිසා ව්‍යාප්ත වූ අවස්ථා පිළිබඳ උදාහරණ තිබේදැයි විමසීමේදී ඇය ප්‍රකාශ කළේ කොවිඞ්-19 වසංගතය ඒ ආකාරයෙන් පැතිරීමේ සිදුවීම් පිළිබඳ වාර්තා වෙන්නට තරම් කාලයක් ගත වී නොමැති බවත්, තවම වසංගතය මාස දහයක් පමණක් ගත වී තිබෙන බවත්ය.
අපජලය සහ ස්වාභාවික ජලයෙහි වෛරසය හමු වූ අවස්ථා ඕස්ටේ්‍රලියාවේ, ඉන්දියාවේ, නෙදර්ලන්තයේ, පැරීසියේ හමු වී තිබෙන බව ඇය ප්‍රකාශ කළාය. එහෙත්, එම සිදුවීම් භූමදාන කිරීම නිසා ජලයට එකතු වූ අවස්ථා නොවන බව අප කළ විමසීමේදී ඇය ප්‍රකාශ කළාය.
මීට පෙර පෝලියෝ වෛරසය ජලයෙන් පැතිර ගිය බව ඇය ප්‍රකාශ කළාය. එහෙත් ජලයට පෝලියෝ වෛරසය එකතු වුණේ භූමදාන කිරීම නිසා බව තහවුරු වී ඇතිදැයි අප කළ විමසීමේදී ඇය ප්‍රතිචාර නොදැක්වුවාය.
ඇගේ තර්ක අනුව, කොවිඞ්-19 නැතත් වෙනත් වෛරස් හා බැක්ටීරියා භූමදානය නිසා භූගත ජලයට එකතු වීමේ ඉඩක් තිබෙනවාදැයි අපි විමසුවෙමු. ඇය පිළිතුරු ලෙස ප්‍රකාශ කළේ පසේ ස්වභාවය, වර්ෂාපතනයේ ස්වභාවය, ජලය ගලායෑමේ සීඝ්‍රතාව වැනි කරුණු මත එය රඳා පවතින බවය.
ඇය වැඩිදුරටත් ප්‍රකාශ කළේ සුසාන භූමිවල මීයන් සිටින බවත්, මීයන්ට වෛරසය ආසාදනය වනු ඇතිදැයි ‘තවම නොදන්නා’ බවත්ය. වෛරසය පිළිබඳ දන්නා කරුණුවලට වඩා නොදන්නා කරුණු වැඩි බවත්, අනවශ්‍ය අවදානමක් නොගත යුතු බවත්, භූමදාන නොකළ යුත්තේ ඒ නිසා බවත් අප කළ විමසීම් හමුවේ ඇය අවසාන වශයෙන් ප්‍රකාශ කළාය. කොවිඞ්-19 රෝගීන් ආදාහනය පමණක් කළ යුතු බවට තීන්දු කළ සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශය පත් කළ කමිටුවේ තමාද සාමාජිකාවක් වන බවත්, එම කමිටුවේ මතය ‘අනවශ්‍ය අවදානමක් නොගත යුතු’ නිසා භූමදාන නොකළ යුතුය යන්න බවත් ඇය කීවාය.
මේ වන විට ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානය මළසිරුරු භූමදාන කිරීම පිළිබඳ නිකුත් කළ මාර්ගෝපදේශවල සඳහන් වන්නේ කොවිඞ්-19 භූමදානය නිසා පැතිරෙන බවට අදහස් පළවුණත්, එය තහවුරු කිරීමට ප්‍රමාණවත් සාධක නොමැති බවය.■

 

 

දිලිත්ට විශේෂ බදු සහනයකුත් ලැබිලා

0

■ අනුරංග ජයසිංහ

දිලිත් ජයවීර සභාපතිත්වය දරන ජෝර්ජ් ස්ටුවර්ට් සමාගම සඳහා ශ්‍රී ලංකාව වෙත කොවිඞ්-19 ක්ෂණික ප්‍රතිදේහජනක පරීක්ෂණ කට්ටල ගෙන්වීමේ අවසරය ඔක්තෝබර් 22 වැනිදා ලැබීමෙන් පසු, ඔක්තෝබර් 26 වැනිදා මුදල් අමාත්‍ය, අග්‍රාමාත්‍ය මහින්ද රාජපක්ෂ ශ්‍රී ලංකාවට ගෙන්වන පරීක්ෂණ කට්ටල ඇතුළත්ව සියලු වෛද්‍ය උපකරණ බදුවලින් නිදහස් කර තිබේ.
2011 අංක 18 දරණ වරාය හා ගුවන් තොටුපළ සංවර්ධන බදු පනත යටතේ නිවේදනයක් නිකුත් කරමින් ගැසට් අංක 2152/32 යටතේ මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා එම නිවේදනය නිකුත් කර ඇති අතර එය ඔක්තෝබර් 27 වැනිදා සිට බලාත්මක විය. ඒ අනුව නොවැම්බර් 02 වැනිදා ජෝජ් ස්ටුවර්ට් සමාගම ශ්‍රී ලංකාවට ගෙන්වූ පරීක්ෂණ කට්ටල ලක්ෂ 2 සඳහා එම බදු සහනය හිමි වී තිබේ.
එම පරීක්ෂණ කට්ටල ගෙන්වීමෙන් පසු සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශය ක්ෂණික ප්‍රතිදේහජනක පරීක්ෂණ කට්ටල ලක්ෂයක් මිලදී ගැනීම සඳහා ටෙන්ඩර් කැඳවා තිබුණු අතර ජෝජ් ස්ටුවර්ට් සමාගම එක් කට්ටලයක් සඳහා ඩොලර් 6.19ක මිලක් ඉදිරිපත් කර තිබුණි.
ටෙන්ඩර් පටිපාටියෙන් පසු, පරීක්ෂණ කට්ටල මිලදී ගැනීමට සමාගමක් තෝරාගැනීමට පෙර ජෝජ් ස්ටුවර්ට් සමාගම සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයෙහි, තමන් ගෙන්වූ පරීක්ෂණ කට්ටල පාවිච්චි කරන ආකාරය පිළිබඳ වැඩමුළුවක් පවත්වා තිබුණි. මේ පිළිබඳ පුවත්පතේ තුන්වැනි පිටුවේ විශේෂ වාර්තාවක් පළ වේ.■

 

වරාය පර්යන්තය ඉන්දියාවට කැබිනට් අනුමැතිය ලැබෙයි – ජපානය නොඑන බව මහින්ද කියලා

0

කොළඹ වරායේ නැගෙනහිර පර්යන්තයේ මෙහෙයුම් කටයුතු ඉන්දීය සහ ජපාන ආයෝජන ඇතුළත් සමාගමක් මගින් සිදුකිරීම සඳහා අවශ්‍ය කටයුතු සිදුකිරීමට නොවැම්බර් 9 වැනිදා පැවති කැබිනට් මණ්ඩල රැස්විමේදී අනුමැතිය හිමිවි ඇත.
ඒ සඳහා වූ කැබිනට් මණ්ඩල පත්‍රිකාව වරාය හා නාවික විෂයභාර අමාත්‍ය රෝහිත අබේගුණවර්ධන ඔක්තෝබර් 22 දින සහිතව එම්පීඑස්/2020/01/20 අංකය යටතේ ඉදිරිපත් කර ඇත. එම කැබිනට් පත්‍රිකාව ඉදිරිපත් කළ අවස්ථාවේ අග්‍රාමාත්‍ය මහින්ද රාජපක්ෂ ප්‍රකාශ කර ඇත්තේ ජපානයේ ආයෝජකයන් මෙම සමාගමේ ආයෝජනය කරනු ඇතැයි බලාපොරොත්තුවක් නොමැති බවත්, ඉන්දීය සමාගම්වලට සීයට 49ක අයිතිය ලබාදීමට සිදුවනු ඇති බවත්ය.
කැබිනට් පත්‍රිකාවට අනුව වරාය නැගෙනහාර පර්යන්තයේ මෙහෙයුම් සිදුකිරීම සඳහා සමාගමක් පිහිටුවීමට නිමිත අතර ශ්‍රී ලංකා වරාය අධිකාරියට සීයට 51ක කොටස් අයිතිය සහ ඉතිරි සීයට 49ක කොටස් අයිතිය ඉන්දීය සහ ජපාන ආයෝජන සමාගම්වලට හිමිවන ආකාරයට එම සමාගම පිහිටුවීමට නියමිතය. ඉන්දීය සමාගමක් වන ‘අදානි පෝට්ස් ඇන්ඞ් ලොජිස්ටික්ස් ගෲප් සමාගම’ නැගෙනහිර පර්යන්තය වෙනුවෙන් පිහිටුවන සමාගමේ ආයෝජනය කිරීමට නියමිතය.
එම සමාගම පිහිටුවීමට අදාල ගිවිසුම පිළිබඳ සාකච්ඡා කිරීමට කැබිනට් මණ්ඩල සාකච්ඡා කමිටුවක් පත්කිරීමටත්, එම කමිටුවේ සහයෝගය සඳහා කමිටුවත් පත් කිරීමට භාණ්ඩාගාර ලේකම්වරයාට අවසර ලබාදීමටත්, නව ආයෝජන සමාගම නැගෙනහිර පර්යන්තයේ නව දොඹකර ස්ථාපනය කරන තෙක් දැනට එම පර්යන්තයේ තිබෙන දොඹකර පාවිච්චි කිරීමට අවසර ලබාදීමටත් කැබිනට් මණ්ඩල සංදේශයෙන් අවසර ඉල්ලා තිබේ. නැගෙනහිර පර්යන්තයේ මෙහෙයුම් සිදුකිරීමේ සමාගම් ව්‍යාපෘතිය පිළිබඳ සාකච්ඡා කරන කැබිනට් මණ්ඩල කමිටුවේ සාමාජිකයන් වන්නේ වරාය හා නාවික අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් ඩී.සී. ජයලාල්, මාර්ග සංවර්ධන අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් ඩබ්ලිව්.ආර්. ප්‍රේමසිරි, බලශක්ති අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් පී.කේ. මායාදුන්නේ, කම්කරු අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් යූ.කේ. මාපා පතිරණ, භාණ්ඩාගාරයේ නියෝජ්‍ය ලේකම් ප්‍රියන්ත රත්නායක සහ ශ්‍රී ලංකා වරාය අධිකාරියේ සභාපති ජෙනරාල් දයා රත්නායකය.
කොළඔ වරායේ නැගෙනහිර පර්යන්තය ඉන්දියා ඇතුලු විදේශ හවුලකට ලබාදීම සම්බන්ධයෙන් සමිති 23කින් සමන්විත සිය වෘත්තීය සමිති පෙරමුණ දැඩි විරෝධය දක්වන බවත් ඊට එරෙහිව අරගල කිරීමට සූදානම් බවත් වරාය ස්වාධීන සේවක සංගමයේ ලාල් බංගමුව පවසයි.
අගමැතිවරයාත් විෂයභාර ඇමතිවරයාත් නැගෙනහිර පර්යන්තය නොවිකුණන බවට දුන් පොරොන්දු බොරු වන බවත් එමෙන්ම ජනාධිපතිවරයාගේ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශයේ ඇති රටේ සම්පත් නොවිකුණන බවට වූ පොරොන්දුව බොරු වන බවත් එම පොරොන්දුවට ඡන්දය දුන් හැටනව ලක්ෂයක ජනතාව අතර වරාය සේවකයන්ද සිටින බවත් බංගමුව මහතා පවසයි.■

වඩාත් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී තෙවැනි සමූහාණ්ඩුවක් සඳහා පෙළගැසීමේ කාලයයි

විසිවැනි සංශෝධනය දැන් රටේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා නීතිය වී ඇත. එහි නිල මුද්‍රිත පිටපතේ පිටපතක්ද අද මට විද්‍යුත් තැපෑලෙන් ලැබිණ. අප සිටින්නේ ගිය සතියේ අප සිටි ලංකාවේම නොවන බව, එය එවූ කෙනා මට නැවතත් වක්‍ර මාර්ගයෙන් මතක් කර තිබේ.

මේ අතර, ආණ්ඩුව අලුත් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් සෑදීමේ ක්‍රියාවලියද වහා ආරම්භ කොට තිබේ. ඒ සඳහා කමිටුවක් පත් කොට ඇත. අවුරුද්දක් ඇතුළත නව ව්‍යවස්ථාවක් සම්මත කරන බව, විසිවැනි සංශෝධනය පිළිබඳ පාර්ලිමේන්තු විවාදයේදී, ආණ්ඩුවේ ප්‍රකාශකයෝ කියා සිටියහ.

එහෙත්, ආණ්ඩුව ඇත්තටම, අලුත් ව්‍යවස්ථාවක් කරා යාවිද? නොයන්නටද හොඳටම ඉඩ තිබේ. ජනාධිපතිතුමාට නම් 20වැනි සංශෝධනය හොඳටම ප්‍රමාණවත්ය. එතුමාගේ පැත්තෙන් බලන විට නව ව්‍යවස්ථාවකින් කරන්නට තිබෙන දේවල් ඒ තරම්ම නැත. 13වැනි සංශෝධනයේත්, සමානුපාතික ඡන්ද ක්‍රමයේත් සුළු වෙනස් කිරීමට අවශ්‍ය නම්, ඒ සඳහා අලුත් ව්‍යවස්ථාවක් අවශ්‍ය නැත.

යහපාලන ආණ්ඩුව 19වැනි සංශෝධනය යටතේ දිගටම හිඳිමින්, නව ව්‍යවස්ථාවක් කෙටුම්පත් කිරීමේ කාර්යය, අවුරුදු හතරක්ම දිග්ගස්සවා, අන්තිමට කිසිවක් නොකර සිටි ආකාරයටම, රාජපක්‍ෂ ජනාධිපතිතුමාගේ ආණ්ඩුවටද නව ව්‍යවස්ථාවක් ගැන කමිටු වාර්තා සකස් කරමින්, වාද කරමින් සහ ගිය ආණ්ඩුව කළ ආකාරයටම මහජනයා රවටමින්, ඉතිරි අවුරුදු හතරද සිටිය හැකිය.

නව උනන්දුව

මේ අවිනිශ්චිතභාවය තිබියදීත්, අලුත් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව ගැන රටේ උනන්දුවක් ගොඩ නැගෙමින් තිබේ. ව්‍යවස්ථාවට යෝජනා එවන්නැයි, ආණ්ඩුවේ ව්‍යවස්ථා කෙටුම්පත් කමිටුව ප්‍රසිද්ධියේ ඉල්ලා සිටි නිසා, දේශපාලන පක්‍ෂද, සංවිධානද, පුද්ගලයන්ද තම යෝජනා ඉදිරිපත් කරනු ඇත. ජනමාධ්‍යයේ ප්‍රවෘත්ති සහ දේශපාලන ප්‍රවෘත්ති වැඩසටහන්වල ඒවාට ප්‍රසිද්ධියද දෙනු ඇත.

ලංකාවේ සමාජයේ ඇති එක් යහපත් ලක්‍ෂණයක් නම්, මැතිවරණ කාල සහ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා නිර්මාණය කරන කාල, මහජනයා අතර විශාල වශයෙන් දේශපාලන උනන්දුව ඇතිවන කාලද වීමයි. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී බලවේගවලට ඇත්තටම කරන්නට තිබෙන්නේ මෙම අවකාශය ප්‍රයෝජනයට ගැනීමයි.

ආණ්ඩුව නව ව්‍යවස්ථාවක් කරා ගියත්, ඒ මගින් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට ආපසු යෑමක් තබා, දැනට ලබාගත් අධිකාරවාදී ග්‍රහණය මඳකට හෝ ලිහිල් කිරීමක්වත් සිදු නොවනු ඇත. මන්ද යත්, ඒ සඳහා උවමනාවක් හෝ බලකිරීමක් හෝ ආණ්ඩුවට නැති නිසාය. අධිකාරවාදී ග්‍රහණය ලිහිල් කරන්නැයි ආණ්ඩුව ඇතුළතින් කිසිදු බලපෑමක් මතු නොවනු ඇත. විරුද්ධ පක්‍ෂ පැත්තෙන්වත් එවැනි බලපෑම් කිරීමට අවශ්‍ය දේශපාලන ශක්තිය දැනට නැත. එහෙත් ආණ්ඩුවේ ව්‍යවස්ථා අධිකාරවාදයට විරුද්ධව සමගි ජන බලවේගය, එජාපය සහ ජවිපෙ දිගටම කථාකරනු ඇත. ඒ සමගම දැනට නම්, ඔවුන් අතර ඒකාබද්ධ ක්‍රියාමාර්ගයක් තුළින්, ව්‍යවස්ථා ප්‍රතිසංස්කරණ පිළිබඳව නව ඉදිරි දර්ශනයක් බිහිවීමට තිබෙන ඉඩකඩ බොහෝ දුරට අඩුය. විසිවැනි සංශෝධනය පිළිබඳ කිසිදු විරුද්ධ පක්‍ෂයකින් නිර්මාණාත්මක විකල්ප මාවතක් යෝජනා නොවීම කනගාටුවට කරුණකි.

ප්‍රවණතා දෙකක්

ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව පැත්තෙන් බලන විට, ඉදිරි කාලයේ ප්‍රවණතා දෙකකින් එකක් සිදුවන්නට ඉඩ තිබේ. පළමුවැන්න, දැනට ඇතිකර තිබෙන ජනාධිපති කේන්ද්‍රීය දැඩි අධිකාරවාදී පාලන තන්ත්‍රය තවත් ශක්තිමත් කරන ලෙස, විසිවැනි සංශෝධනයටද එකතුවීම් සිදුකරන නව ව්‍යවස්ථාවක්, අධිකරණය සහ පාර්ලිමේන්තුව විසින් අනුමත කරනු ලැබ ක්‍රියාවට නැගීමයි. දෙවැන්න, නව ව්‍යවස්ථාවක අදහස ඇද්දි ඇද්දී තවත් අවුරුදු දෙක-තුනක් කමිටු තුළ හිරවෙවී තිබෙද්දී විසිවැනි සංශෝධනය නියම ව්‍යවස්ථාව ලෙස පිළිගනු ලැබීමට පත්වීමයි.

ආණ්ඩුව පැත්තෙන් බලන විට, නව ව්‍යවස්ථාවක් කෙටුම්පත් කළ යුත්තේ, අධිකාරවාදයෙන්/ඒකාධිපතිවාදයෙන් ආපස්සට ගොස් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පැත්තට හැරෙන්නට නොවේ. 20 සංශෝධනයෙන් ඇතිකර ගත් දැඩි අධිකාරවාදී රාමුව තුළම සුළු සංශෝධන කිහිපයක් ඇති කිරීමටය. ඒවා සිංහල ජාතිකවාදී අභිලාෂ ඉටුකරන පරිදි 13වැනි සංශෝධනය සංශෝධනය කිරීමත්, සුළු ජාතික කණ්ඩායම්වල පාර්ලිමේන්තු නියෝජනය සීමා වන පරිදි මැතිවරණ ක්‍රමය සංශෝධනය කිරීමත් යන ඉලක්ක දෙක ප්‍රධාන කොටගත් ඒවා වීමට බොහෝ ඉඩ තිබේ.

මෙවැනි පසුබිමක් තුළ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව පිළිබඳ අලුත් විවාදයට අප රටේ විරුද්ධ පක්‍ෂත්, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී බලවේගත් ඵලදායි ලෙස සහභාගි විය යුත්තේ කෙසේද? මේ ලිපියේ අරමුණ, මෙම ප්‍රශ්නයට පිළිතුරු සිතීමට විරුද්ධ පක්‍ෂවලත්, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී කණ්ඩායම්වලත් බුද්ධි ශ්‍රේණිවලට ආරාධනා කිරීමයි.

නව පරිකල්පනයක්-නව ජනරජයක්

1978 ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව එහි අධිකාරවාදී අවසානයට දැන් පැමිණ තිබේ. විසිවැනි සංශෝධනයෙන් පසුව එහි අධිකාරවාදී ගමනට තවත් යන්නට ඇති දුරක් නැත. ඒ සමගම 1978 ව්‍යවස්ථාව දැන් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ලෙස නැවතත් සංශෝධනය කිරීමටද නොහැකිය. කරන්නට තිබෙන්නේ, 1978 ව්‍යවස්ථාවත්, එහි 1978 සිට 2020 දක්වා ගොඩනැගී ඇති සියලු අධිකාරවාදී ව්‍යුහයනුත් සම්පූර්ණයෙන්ම අහෝසි කර, නව ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ව්‍යවස්ථාවක් අලුතෙන් ගොඩනැගීමයි.

මෙය වනාහි හුදෙක් 1978 ව්‍යවස්ථාව නැවත සංශෝධනය කිරීමේ හෝ අහෝසි කිරීමේ හෝ කාර්යයක් පමණක්ම නොවේ. ලංකාව නව ජනරජයක් බවට පත්කිරීමේ කාර්යයක් ද වෙයි. 1972 ව්‍යවස්ථාව මගින් පිහිටුවන ලද්දේ නිදහස් ලංකාවේ පළමු ජනරජයයි. එය අහෝසි කර 1978දී දෙවන ජනරජය පිහිටුවන ලදි. දෙවැනි ජනරජය, තවදුරටත්, ලංකාවේ ජනතාවගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අපේක්‍ෂාවන් නියෝජනය කරන ව්‍යවස්ථාවක් මත පදනම් වන්නක් නොවේ. දැන් ලංකාවේ ජනතාවට අවශ්‍ය වන්නේ, තුන්වැනි ජනරජයකි. පෙර තිබුණු ජනරජ දෙකට වඩා වඩාත් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සහ වඩාත් සමූහාණ්ඩුවාදී, එනම් ජනරජවාදී, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් මත නිර්මාණය වන, තුන්වැනි ජනරජයකි.

සියලු විපක්‍ෂ දේශපාලන පක්‍ෂවලත්, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී බලවේගවලත් දේශපාලන ශක්තීන් සහ බුද්ධිමය හැකියාවන්, ඉදිරි සති, මාස සහ අවුරුදු කිහිපය තුළ මෙහෙයවිය යුත්තේ මේ කාර්යය සඳහාය. එය දැනට බෙදී ගොස්, හුදෙකලා සටන්වල යෙදී සිටින, විරුද්ධ පක්‍ෂ සහ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී බලවේගවලට පුළුල් ඒකාබද්ධ පෙරමුණක් සඳහා එකට වැඩ කිරීමේ වේදිකාවද සපයන ඉදිරි දැක්මක් බවට පත්කර ගත හැකි තේමාවක්ද, ඉලක්කයක්ද වෙයි.

එසේ කරන්නට නම්, එම බලවේග විසින් කළ යුතුව තිබෙන්නේ හුදෙක් ආණ්ඩුවේ අලුත් ව්‍යවස්ථා යෝජනා විවේචනය කරමින්, ඒවාට ප්‍රතිචාර දැක්වීමම නොවේ. ඊට එහාට යෑමයි. එනම්, අලුත් ආකාරයේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක්ද, නව ජනරජයක්ද පරිකල්පනය කර, ඒවා පදනම් කොටගෙන ජනතාව පෙළගැස්වීමේ ක්‍රියාමාර්ගයකට එළැඹීමයි.

මේ සඳහා අවශ්‍ය දේශපාලන අවකාශය දැනට අප රටේ විවෘත වෙමින් තිබෙන බවද පහසුවෙන්ම නිරීක්‍ෂණය කළ හැකිය. පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයේ සිට මේ දක්වා ඇති මාස දෙකකට තරමක් වැඩි කාලය තුළ, ආණ්ඩුව පිළිබඳ මහජන කළකිරීම සහ විවේචනය තියුණු වී තිබේ. විසිවැනි සංශෝධනය සහ කොරෝනා අර්බුදය ව්‍යාකුල කිරීම යන කරුණු දෙක මත, ආණ්ඩුව පත්වි තිබෙන්නේ, ආණ්ඩුවද බලාපොරොත්තු නොවූ ආකාරයේ දේශපාලන පසුබෑමකට බව පෙනේ.

සියලු බලය තමන් අතට කේන්ද්‍රගත කර ගත්තද, ආණ්ඩුව පසුගිය සති කිහිපය තුළ ප්‍රදර්ශනය කර ඇත්තේ ආණ්ඩුකරණය පිළිබඳ තමන් සතු ආධුනිකභාවය සහ නොහැකියාවයි. මෙය මහජනයාගේ හාස්‍යයටත්, කෝපයටත් තුඩු දී තිබේ. ආණ්ඩුවේ ආණ්ඩුකරණ අදක්‍ෂතාව කොතරම් නිෂේධනීය එකක්ද යත්, රට පුරා ආහාර හිඟයක් ඇතිවීමේ අනතුරක්ද, මහජන සෞඛ්‍ය සේවයේ පෙර නොවු විරූ බිඳවැටීමක්ද, ආණ්ඩුකරණ ක්‍රියාවලිය ආණ්ඩුවේ නායකයන්ගේ ග්‍රහණයෙන් ගැලවී ගොස් ව්‍යාකුල වීමේ විභවතාවක්ද රට ඉදිරියේ මේ දිනවල තිබෙන බව පෙනේ. කොරෝනා අර්බුදය, ආණ්ඩුකරණ අර්බුදයක් බවට දැනටමත් පරිවර්තනය වෙමින් පවතී. පවුල්වල ආර්ථික අර්බුදය තියුණු වීමත් සමග ඇතිවන අසහනය ඉදිරි සති කිහිපය තුළදී මහජනතාවට තදින්ම දැනෙනු ඇත. මේ පසුබිම තුළ ආණ්ඩුව තල්ලු වෙනු ඇත්තේ, තමන් වටා ඒකරාශි කරගෙන ඇති අසීමිත බලය මර්දනකාරී ලෙස සහ හිතුවක්කාරව භාවිත කිරීමටය.

එසේ වුවත්, එම මහජන කළකිරීම් ආණ්ඩුවේ පැවැත්මට තර්ජනයක් වන ඒවා නම් නොවේ. ආණ්ඩුවට අවුරුදු පහක කාලයක් තමන් ඉදිරියේ තිබේ. විරුද්ධ පක්‍ෂවලටද, කුඩා විරුද්ධ පක්‍ෂ ලෙස සිටීමට අවුරුදු පහක කාලයක් තිබේ. එහෙත් ආණ්ඩු පක්‍ෂයට නැති වාසියක් විරුද්ධ පක්‍ෂවලට තිබේ. එය නම් සමාජයට නව දේශපාලන දැක්මක් සහ අපේක්‍ෂා ඉදිරිපත් කරමින්, දේශපාලන විකල්ප ගොඩනැගීමයි. ඒ සඳහා පළමු පියවර ගැනීමට, අලුතෙන් ආරම්භ වී ඇති ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් පිළිබඳ සාකච්ඡාවෙන් ඉතා හොඳ අවකාශයක් විවෘත වී තිබේ. එහෙත් ඒ අවස්ථාව ඵලදායි ලෙස ප්‍රයෝජනයට ගන්නට නම්, කළ යුත්තේ, තරමක් ඈතට සිතීමයි. එසේ කිරීමේ ආරම්භය විය යුත්තේ, ලංකාවේ වර්තමාන ඓතිහාසික මොහොත තුළ අලුත් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් නිර්මාණය කරන්නේය යන්නෙන් ඇත්තටම අදහස් විය යුත්තේ කුමක්ද? යන කාරණය විමසා බැලීමයි.

එම කාරණයට දිය හැකි දේශපාලන වශයෙන් ඵලදායි පිළිතුරක් නම්, ‘නව ජනරජයක්/ සමූහාණ්ඩුවක් ද පරිකල්පනය කිරීමයි’ යන්නයි. නව ව්‍යවස්ථාවක් පමණක් නොව, නව ව්‍යවස්ථාවක් තුළින් ලංකාවේ ජනතාව සඳහා නව ජනරජයක්ද ගොඩනැගීමයි. ඒ සඳහා 1978 බිහිකළ දෙවැනි ජනරජය දැන් අවසානයට පත්වී ඇත. ලංකාවේ ජනතාවගේ ඉදිරි මග සහ ප්‍රගතිය වෙනුවෙන් එයට අලුත් කාර්යයක් දැන් කළ නොහැකිය.

එය වනාහි අලුත් ව්‍යවස්ථාවක් සෑදීමේ කාර්යයම නොවේ. ලංකාවේ සියලු ජනවර්ග, ආගමික හා සමාජ කණ්ඩායම්වලට අයත් සියලු පුරවැසියන්ට, සිය සාමූහික දේශපාලන ජිවිතයේ නව බලාපොරොත්තු ඇතිකරවන සහ ඔවුන්ගේ අපේක්‍ෂා මූර්තිමත් කරන, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී දේශපාලන සභ්‍යත්වයක් මත ගොඩනැගුණු නව ජනරජයක් ගැන පරිකල්පනය කිරීමකි. එය වනාහි දේශපාලන පක්‍ෂවලට හා කණ්ඩායම්වලට තනි තනිව හෝ ඔවුන්ට පමණක් හෝ සිදුකළ හැකි දෙයක් නොවේ. ජනතාව සමග එකට හිඳගෙන, සිදු කළ යුතු දෙයකි. ජනතාව සමග නව සංවාද, සාකච්ඡා, අදහස් හුවමාරු කරගැනීම් තුළින් කළ යුතු දෙයකි. ඒ සඳහා අවුරුදු දෙක-තුනක කාලයක්ද තිබේ. අවශ්‍ය වන්නේ, කැපවීමක්, නායකත්වයක්, බුද්ධිමය සූදානමක් සහ නිර්මාණශීලී දේශපාලන පරිකල්පනයකි.

ජනතාවගේ දේශපාලන චින්තනය සහ නව ජනරජය

ලංකාවේ බොහෝ දෙනා කරන වරදක් නම්, නව ආණ්ඩුක්‍රමයක් හෝ ව්‍යවස්ථාවක් ගැන සිතීමට අවශ්‍ය දේශපාලන නුවණ සහ දැනුම තිබෙන්නේ නීතිඥයන්ට සහ දේශපාලන පක්‍ෂ නායකයන්ට පමණක්ය යන්නයි. ඔවුන්ට ඒ සඳහා කාර්යභාරයක් තිබෙන බව ඇත්තය. එහෙත් ඒ ‘ව්‍යවස්ථාවක්’ යන ලියැවිල්ලේ සම්පාදකයන් හැටියටය. ඉහත කී වැරදි සිතීම නිසා 1972දීත් 1978දීත් සිදුවූයේ නීතිඥයන් සහ දේශපාලන නායකයන්, ‘අපි ව්‍යවස්ථාවක් හදා ජනතාවට තෑගි කරමු’ යන මූලධර්මයේ සිට කටයුතු කිරීමයි.

1978න් පසු අපේ සමාජය වෙනස් වී තිබේ. සමාජය තුළ ජනයාගේ පැත්තෙන් දේශපාලන ඇගයීම්, විශ්වාස, අපේක්‍ෂා යනාදියෙන් සමන්විත දේශපාලන චින්තන ධාරා ගණනාවක්ම බිහිවී තිබේ. ඒවා වනාහි විසිවැනි සියවසේ මුල් කාලයේ සිට අප සමාජය පත්වූ දේශපාලන පරිවර්තනයේ, සමාජ පරිවර්තනයේ සහ නවීකරණයේ ප්‍රතිඵලයි. 1978 ව්‍යවස්ථාව ආරම්භ කළ අවස්ථාවේ පටන්ම අධිකාරවාදී දේශපාලන චින්තනයක් සහ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය සඳහා අපේක්‍ෂාවක් අප රටේ පුරවැසියන්ගේ දේශපාලන විඥානය තුළ ගොඩනැගිණ. 1978 සිට බලයේ සිටි එජාප, පොදු පෙරමුණු, යහපාලන යන ආණ්ඩුවල දේශපාලන චර්යාවන්ට විවේචනාත්මකවත්, යුද්ධය. ජනවාර්ගික ගැටුම, දේශපාලන ප්‍රචණ්ඩත්වය, මානව අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝනය, අල්ලස, දූෂණය, බලය අයුතු ලෙස අවභාවිත කිරීම, කම්කරු පන්ති මර්දනය යනාදියට ප්‍රතිචාර වශයෙනුත්, අප සමාජයේ නිර්-ප්‍රභූ, ‘ජනතාවාදී’ දේශපාලන චින්තනයක් ගොඩනැගිණ. අධිපති දේශපාලන පක්‍ෂ තම මැතිවරණ සහ බල න්‍යාය පත්‍රවලට ගැළපෙන ලෙස ඒවා පාවිච්චි කළා මිස, නව ප්‍රජාතාන්ත්‍රික දේශපාලන ප්‍රවාහයක් අප සමාජයේ ගොඩනැගීමට යොදාගත්තේ නැත. 2019දී සහ 2020දී අධිකාරවාදී දේශපාලන විකල්පයක් සඳහා වූ දේශපාලන පක්‍ෂයකට විශාල කැමැත්තක් ඡන්දදායකයන් විසින් පළකරනු ලැබීම, මෙම නොසලකා හැරීමේ අවසාන ප්‍රතිඵලය විය.

දැන් පැමිණ ඇත්තේ, මෙම ක්‍රියාවලිය ආපසු හැරවීමේ නිර්භීත උත්සාහයක් ගැනීමට අවස්ථාවයි. නව ව්‍යවස්ථාවක්ම නොව නව ජනරජයක්ම, එනම්, ලංකාවේ ජනතාවට වඩාත් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී, වඩාත් සමාජවාදී, වඩාත් සමූහාණ්ඩුවාදී ජනරජයක් සඳහා අලුත් දේශපාලන පරිකල්පනයක සහ භාවිතයක යෙදීමට සුදුසු අවස්ථාව පැමිණ තිබෙන බව පිළිගත යුතුව තිබෙන්නේ ඒ නිසාය.

ඇසිය යුතු ප්‍රශ්න

මෙය ආරම්භ කළ හැක්කේ ලංකාවට තුන්වැනි ජනරජයක් පොරොන්දු වන, වඩාත් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ජනරජ ව්‍යවස්ථාවක් සම්බන්ධයෙන් පහත සඳහන් ආකාරයේ ප්‍රශ්න අසමින්, ජනතාවද සමග අලුත් දේශපාලන සාකච්ඡාවක් ආරම්භ කළ විටය.

* 1978 ව්‍යවස්ථාව, එහි 20වැනි සංශෝධනයත් සමග සම්පූර්ණයෙන් අහෝසි කර, ඒ වෙනුවට සම්මත කරගත යුතුයැයි, දේශපාලන පක්‍ෂවල න්‍යාය පත්‍රවලින් ස්වාධීනව, ජනතාවට අවශ්‍ය වන්නේ නම්, එම ව්‍යවස්ථාව කවර ආකාරයේ එකක් විය යුතුද?

* නව ව්‍යවස්ථාවෙන් සේවය කළ යුත්තේ කවුරුන් හෝ වේවා, බලයේ සිටින දේශපාලන පක්‍ෂයේ/සන්ධානයේ අභිලාෂවලට සහ බල ව්‍යාපෘතිවලටද? නැතිනම් මහජනතාවගෙන් සමන්විත වන දේශපාලන ප්‍රජාවගේ අභිලාෂ සහ ප්‍රාර්ථනාවලටද?

* එවැනි ව්‍යවස්ථාවක්, බහුවාර්ගික, බහු-සංස්කෘතික, බහු-ආගමික ප්‍රජාවන්ගෙන් සමන්විත දේශපාලන ප්‍රජාවක පොදු දේශපාලන අභිලාෂ මූර්තිමත් කළ යුතු වන්නේ කෙසේද?

* නව ව්‍යවස්ථාවට මග පෙන්වන, මූලික ව්‍යවස්ථාමය මූලධර්ම සහ ප්‍රතිමානීය වටිනාකම් විය යුතු වන්නේ මොනවාද?

* නව ජනරජයේ ව්‍යවස්ථාව තුළ එහි නිල නාමය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී, සමාජවාදී ජනරජයක්යැයි දිගටම පවත්වා ගන්නේ නම්, එම ව්‍යවස්ථාවට අඩංගු විය යුත්තේ කවර ආකාරයේ හරයාත්මක ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී, සමාජවාදී සහ සමූහාණ්ඩුවාදී මූලධර්මද?

* ජනවාර්ගික යුද්ධයකින් පසුව ගැටුම් තවමත් විසඳී නැති, වාර්ගික කණ්ඩායම් අතර අවිශ්වාසය තවමත් පවතින අප සමාජයේ, වාර්ගික කණ්ඩායම් සියල්ලටම අයත් පුරවැසියන්ට, ‘මෙය මගේද භක්තිය සහ බැඳීම ලැබීමට සුදුසු ව්‍යවස්ථාවක් මත ගොඩනැගුණු ජනරජයකැයි’ සතුටෙන් ප්‍රකාශ කළ හැකි වන්නේ කවර නව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවකටද? කවර ආකාරයේ තුන්වැනි ජනරජයකටද?

මීට සමාන ප්‍රශ්න තවත් තිබිය හැකිය. ඒවා සූත්‍රගත කරගෙන, ‘නව ජනරජයක් සඳහා නව ව්‍යවස්ථාවක්’, ‘වඩාත් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ජනරජයක් සඳහා වඩාත් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ව්‍යවස්ථාවක්’ යන ඉලක්ක කේන්ද්‍රකොටගත්, නව දේශපාලන සාකච්ඡාවක් මේ මොහොතේ අප රටට අවශ්‍යව තිබේ.

 

මුඛ ආවරණ 100ක් ඉල්ලුවොත් දෙන්නේ 25යි. හෙද හෙදියන් අනතුරේ!

0
  • සමන් රත්නප්‍රිය

ලංකාව පුරා දිස්ත්‍රික්ක විසි පහේම ව්‍යාප්ත වී සිටින කොවිඩ් 19 රෝග ආසාදිතයින් මේ වන විට 12000  ඉක්මවා ගොස් තියෙනවා. මෙවන් වටපිටාවක් තුළ රෝගීන් ආශ්‍රිතව කටයුතු කරන හෙද නිළධාරීන්ගේ සෞඛ්‍ය ආරක්ෂාව කෙබඳුද යන්න පිළිබඳ අප විමසා බැලීමක් සිදු කළා. එහිදී රජයේ හෙද නිළධාරීන්ගේ සංගමයේ සභාපති සමන් රත්නප්‍රිය ඒ පිළිබඳව දැක්වූවේ මෙවන් අදහසක්.    

ලංකාවේ කොවිඩ් 19 ආසාදිත රෝගීන් සිටින රජයේ රෝහල් 52 ක් තියෙනවා. මෙම රෝහල්වල සිටින හෙදියන් ඍජුවම රෝගීන් සමඟ පැය විසි හතරම සම්බන්ධ වෙනවා. පීසීආර් පරීක්ෂණත් බහුතරයක් සිදු කරන්නේ හෙදියන් විසිනුයි. මෙම රෝහල්වල සෞඛ්‍ය හෙද කාර්ය මණ්ඩල සති දෙකකට වරක් පීසීආර් පරීක්ෂණවලට යොමු කළ යුතුයි. නමුත් එය සිදු වන්නේ නැහැ. ලංකාවේ අනෙකුත් දිස්ත්‍රික්කවල රෝහල්වලත් සෞඛ්‍ය සේවා නිළධාරීන්ට මෙම අභියෝගය තිබෙනවා. එම නිළධාරීනුත් අහඹු වශයෙන් ගෙන පීසීආර් පරීක්ෂණවලට යොමු කළ යුතුයි. ඒ ආකාරයට සෞඛ්‍ය හෙද නිළධාරීන් සෞඛ්‍යාරක්ෂිතයි යන්න තහවුරු කළ යුතුයි. නමුත් ඒ පිළිබඳව රජයේ අවධානය යොමු වන්නේ නැහැ.

අනෙක් අතට හෙදියන්ට ‘කේ95’ කියන ආරක්ෂිත මුව ආවරණ ප්‍රමාණවත් අයුරින් නැහැ. මුඛ ආවරණ 100ක් ඉල්ලුවොත් බලධාරීන් 25 ක් දෙනවා. වෛරසයට ඉදිරියෙන්ම සිට මුහුණ දෙන සෞඛ්‍ය හෙද නිළධාරීන්ට පීපීජී කට්ටලවලත් හිඟයක් තිබෙනවා. විශේෂයෙන්ම කොළඹින් පිට පළාත් සභා රෝහල්වල සෞඛ්‍ය හෙද නිළධාරීන්ට පහසුකම් ප්‍රමාණවත් නැහැ. රෝහල්වලත් පහසුකම් නැහැ. රෝහල් කෝවිඩ් 19 රෝගීන් වෙනුවෙන් රෝහල් සූදානම් කළා කිව්වට ඒවායේ පහසුකම් සූදානම් කර නැහැ. මේක විහිළුවක්.   

මේ අවස්ථාවෙ ඇඳිරිනීතිය තිබෙන ප්‍රදේශවල තත්ත්වය තවත් දරුණුයි. හෙදියන්ට ප්‍රවාහන පහසුකම් ලබා දෙන්න කියල අපි දිගින් දිගටම බලධාරීන්ගෙන් ඉල්ලා සිටියා. එහි ප්‍රතිඵලයක් විදියට පසුගිය ඔක්තෝම්බර් 22 වනදා ප්‍රවාහන පහසුකම් ලබා දීම වෙනුවෙන් චක්‍රලේඛයක් නිකුත් වුණා. නමුත් ආයතන ප්‍රධානීන් එය ක්‍රියාත්මක කරන්නේ නැහැ.

මේ අවදානම් අවස්ථාවේ හෙදියන්ට නේවාසික පහසුකමුත් නැති වී තිබෙනවා. කොළඹ ජාතික රෝහලේ හෙදියන් අතුරෙන් සියයට අසූවක් (80%) දෙනා රාජකාරියට වාර්තා කරන්නේ තාවකාලික නේවාසික ස්ථානවල සිටයි. සමස්තයක් වශයෙන් රටේ සෞඛ්‍ය වෛද්‍ය නිළධාරීන්ගෙන් සියයට හැටක් (60%) පිරිස නේවාසිකව රාජකාරී කරන අය වෙනවා. මේ අයට මෙවන් ව්‍යසන අවස්ථාවකදී ප්‍රවාහන පහසුකම් අත්‍යවශ්‍යයි. අනෙක් අතට මොවුන්ගේ ප්‍රතිශක්තිකරණය රැකෙන ආකාරයට ඔවුන්ට සංග්‍රහ කිරීමට බලධාරීන්ට වගකීමක් සහ යුතුකමක් තිබෙනවා. වෛරස ආසාදන රෝගීන් සමඟ ඍජුවම රාජකාරී කරන මොවුන්ට පෝෂණීය ආහාර වේලක් ලබා දිය යුතුයි. ප්‍රමාණවත් නින්දක් ඔවුන්ට අවශ්‍යය වනවා. නමුත් මොවුන්ගේ අයිතීන් ලබාදීමට බලධාරීන් කටයුතු කරන්නේ නැහැ.

මේ නිසා ඒ වෙනුවෙන් දැන් අපිට ස්ට්‍රයික් කර අයිතීන් දිනා ගන්නට සිදුවෙලා තිබෙනවා. පසුගිය සතියේ අපි මාතර, ගම්පහ රෝහල් ආශ්‍රිතව වර්ජන කළා. ගම්පහ දින තුනක් එකදිගට වර්ජනය කළා. ආණ්ඩුව ‘සුව විරුවන්’ ලෙස ලේබල් හදමින් සංදර්ශන කරනවා. ඇත්ත තත්ත්වයට සාර්ථකව මුහුණ දෙන්නට ආණ්ඩුවට නොහැකිවී තිබෙනවා. පසුගිය මාසෙ ‘සුව විරුවන්’ට කියල රක්ෂණ ආවරණයක් ලබා දෙන බවට කතා කළා. නමුත් එවැනි දෙයක් සිදු වුණේ නැහැ. ඉදිරියේදී සිදු වන බවක් පෙනෙන්නටත් නැහැ.  

සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශය දැන් මොකද කරන්නේ? අමාත්‍යාංශය පෙර පරිදි වෘත්තීය සමිති සමඟ සාකච්ඡා පවත්වන්නේ නැහැ. ඒවගේම සෞඛ්‍ය හෙද නිළධාරීන්ගේ ප්‍රශ්න ඉදිරිපත් කිරීමට අමාත්‍යාංශයේ කිසිදු යාන්ත්‍රණයක් සකස් කරල නැහැ. ප්‍රශ්න වෙනම තිබෙනවා. අමාත්‍යාංශය වෙනම පවතිනවා. මේකයි ඇත්ත තත්ත්වය.

ඇත්තටම ආණ්ඩුවට පළමු කොවිඩ් රැල්ල අවසන් වන විට අධි තක්සේරුවකට පැමිණියා. ආණ්ඩුව සෞඛ්‍ය හෙද නිළධාරීන් වෙනුවෙන් මැදිහත් වනවා වෙනුවට මාධ්‍ය සංදර්ශන පවත්වනවා.

 

පවිත්‍රා රූපසිංහ

 

අධිකරණය පාලනයට බලය ජනාධිපතිට ගන්න, කාරක සභා අවස්ථාවේ කළ කුමන්ත්‍රණකාරී සංශෝධනය

20වැනි ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයේ විනාශකාරීම ලක්‍ෂණය වන්නේ රටේ විධායකය, ව්‍යවස්ථාදායකය හා අධිකරණය යන මූලික පාලන ආයතන තුනේ පාලන බලය සම්පූර්ණයෙන්ම පාහේ ජනාධිපතිවරයා වෙත පැවරීමයි. ඒ නිසා 20න් පසු ලංකාවේ බිහිවන්නේ ඒකාධිපති පාලකයකු බවට විවාදයක් නැත.

20 නිසා අධිකරණය පාලනය කිරීමේ බලය සම්පූර්ණයෙන්ම පාහේ ජනාධිපතිවරයාට ලැබේ. 20හි මුල් කෙටුම්පතේ තිබුණාටත් වඩා අධිකරණ පාලන බලතල, කෙටුම්පතේ කාරක සභා අවස්ථාවේ එකතු කරන ලද සංශෝධනවලින් ජනාධිපතිවරයාට ලබා දී තිබේ. මෙය කාරක සභා අවස්ථාවේ සංශෝධන එකතු කිරීමට ඇති අවස්ථාව දඩමීමා කරගෙන, අධිකරණයේ පාලනය, 20හි මුල් කෙටුම්පතේ තිබුණාටත් වැඩියෙන් ජනාධිපතිට ලබාගැනීම සඳහා කරන ලද ව්‍යවස්ථාමය කුමන්ත්‍රණයකි.

පනත් කෙටුම්පතක් සම්මත කිරීමේ ක්‍රියාවලියේ කාරක සභා අවස්ථාවේදී (එය දෙවැනි වර කියවීමෙන් පසුව, කෙටුම්පතේ වගන්ති එකින් එක, මුළු පාර්ලිමේන්තුවම කාරක සභාවක් හැටියට රැස්වී, පරීක්‍ෂා කර බලන අවස්ථාවයි) එහි මුල් හරයට අදාළ නොවන අලුත් සංශෝධන එකතු නොකිරීම සාමාන්‍ය සම්ප්‍රදායයි.

යහපාලන ආණ්ඩු සමයේ පනත් කෙටුම්පත්වලට, ඒවායේ මුල් අවස්ථාවේ නොතිබුණු අන්දමේ සංශෝධන කාරක සභා අවස්ථාවේදී කුමන්ත්‍රණකාරීව ඇතුළු කළ බවට විවේචනයක් ගෙනාවේ පොහොට්ටු පක්‍ෂයේ උගතුන් හා වියතුන් විසිනි. ඒ නිසා, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ජනාධිපතිවරයා ගෙනා 20වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා මුල් කෙටුම්පතේ, ‘පනත් කෙටුම්පතකට පාර්ලිමේන්තුව තුළදී යෝජනා කරනු ලබන යම් සංශෝධනයක් ඒ පනත් කෙටුම්පතේ හරයට සහ මූලධර්මවලට පරිබාහිර සංශෝධනයක් නොවිය යුත්තේ ය’ යනුවෙන් වගන්තියක්ද ඇතුළු කොට තිබුණේය.

එහෙත් දැන් සිදුවී ඇත්තේ කුමක්ද?

පාර්ලිමේන්තුවේ කාරක සභා අවස්ථාවේදී 20වැනි සංශෝධනයේ තිබුණාටත් වඩා අධිකරණය පාලනය කිරීමට ජනාධිපතිවරයාට හැකි වන පරිදි තවත් සංශෝධනයක් එකතු කිරීමයි.

එය නම්, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ දැනට සිටින විනිසුරුවරුන් සංඛ්‍යාව 6කින් වැඩි කිරීමටත්, අභියාචනාධිකරණයේ සිටින විනිසුරුවරුන් සංඛ්‍යාව 8කින් වැඩි කිරීමටත් සංශෝධනයක් එකතු කිරීමයි. මේ සංශෝධනය, 20හි මුල් අවස්ථාවේදී නොතිබුණු එකකි. එසේ නොතිබීම නිසා, එක පැත්තකින් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ඉදිරියේ 20 ගැන පැවැති විභාගයේදී ඒ ගැන කතා නොකෙරිණි. ඊටත් වඩා, එය මහජන අවධානයට මෙන්ම අධිකරණ හා නීති ප්‍රජාවගේද අවධානයට යොමු නොවුණි. ඒ නිසා එම සංශෝධනය අවසාන මොහොතේ ගෙන ආ ‘කුමන්ත්‍රණකාරී සංශෝධනයක්’ හැටියට සලකන්නට සිදුවෙයි.

එහි විපාකය කෙබඳුද?

දැනට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ සිටින විනිසුරුවරුන් සංඛ්‍යාව (අගවිනිසුරුද ඇතුළුව) 11කි. එයට විනිසුරුවරුන් 6 දෙනකු එනම්, දැනට සිටින සංඛ්‍යාවෙන් භාගයකට වැඩි පිරිසක් අලුතෙන් එකවර එකතු කෙරෙති. අභියාචනාධිකරණයේ දැනට සිටින විනිසුරුවරුන් සංඛ්‍යාව (සභාපති විනිසුරුද ඇතුළුව) 12කි. එයට විනිසුරුවරුන් 8 දෙනකු, එනම් දැනට සිටින සංඛ්‍යාවෙන් භාගයකටත් වැඩි විනිසුරුවරුන් සංඛ්‍යාවක් එකවර අලුතෙන් එකතු කෙරෙති.

අධිකරණයේ ස්වාධීනත්වය පැත්තෙන් මෙහි ඇති අදාළත්වය නම්, මේ සියලු අලුත් විනිසුරුවරුන් පත්කෙරන්නේ ජනාධිපතිවරයා විසින් තමන්ගේ තනි කැමැත්ත අනුව වීමයි. ඒ කියන්නේ, 20න් පසුව රටේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය හා අභියාචනාධිකරණය යන ඉහළම තීරණාත්මකම උසාවි දෙකට, මේ මොහොතේ අලුත් විනිසුරුවරුන් 14 දෙනකුද, අනාගතයේදී සියලු විනිසුරුවරුන්ද තමන්ගේ තනි කැමැත්තට පත්කිරීමේ බලය ජනාධිපතිවරයාට ලැබේ.

තනි කැමැත්තට කියන්නේ ඇයි? 20න් පාර්ලිමේන්තු සභාව නමැති අලුත් ‘ස්වාධීන’ සභාවක් ඇතිකර තිබෙනවා නොවේද? නැත. පාර්ලිමේන්තු සභාව යනු, 20න් ඇතිකරන ලද ජනාධිපතිවරයාගේ අතේ නැටවෙන රූකඩ සභාවකි. එහි සභාපතිවරයා කතානායකවරයාය. අගමැතිවරයා හා විපක්‍ෂනායකවරයාත් සමග අගමැතිවරයාත්, විපක්‍ෂ නායකයාත් තම නියෝජිතයන් හැටියට නම් කරන තවත් පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරු දෙදෙනෙක් එම සභාවට ඇතූළත් වෙති. බැලූ බැල්මටම, එහි බල තුලනය ආණ්ඩුවට 3යි, විපක්‍ෂයට 2කි. එහි ඇති අනෙක් විනාශකාරී ලක්‍ෂණය නම්, අගමැතිවරයාත්, විපක්‍ෂනායකවරයාත් පත්කරන ඔවුන්ගේ නියෝජිතයන්, තමාට වුවමනා අවස්ථාවක ඉවත් කිරීමට 20න් ජනාධිපතිට බලය ලබාදීමයි. ඒ වාගේම මෙම මණ්ඩලයට කළ හැක්කේ, විනිසුරුවරුන් හැටියට ඔහු එවන නම් ගැන තමන්ගේ ‘නිරීක්‍ෂණ’ ඉදිරිපත් කිරීම පමණකි. නිර්දේශ ‘ලබාගත යුත්තේය’ යන ව්‍යාජ නියමයක් 20 සංශෝධනයට ඇතුළත් කොට තිබුණත්, එහි ඇත්ත තේරුම ජනාධිපතිවරයා මේ මණ්ඩලයේ නිරීක්‍ෂණ පයිසයකටවත් ගණන් නොගැනිය යුතු වීමයි. තමන්ගේ නිරීක්‍ෂණ නොසැලකුවායැයි කියා, ගත හැකි කිසිම පියවරක් පාර්ලිමේන්තු සභාවටද නැත. මේ සියල්ලේ තේරුම වන්නේ, පාර්ලිමේන්තු සභාවක් කියා රූකඩයක් තබාගෙන ජනාධිපතිවරයා තමන්ට වුවමනා පරිදි පත්කිරීම් කරන බවයි.

20න් ජනාධිපතිවරයාට අවසාන අවස්ථාවේදී කුමන්ත්‍රණකාරීව ලබාදී ඇති මේ බලය යම් ආකාරයකින් සමාන වන්නේ, 1978 අලුත් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව හඳුන්වා දීමේදී, ඒ වන තෙක් ඉහළ අධිකරණවල විනිසුරු ධුර දැරූ සියලු විනිසුරුවරුන්ගේ ධුර කාලය අවසන් වන බවට එම ව්‍යවස්ථාවේ තිබුණු ප්‍රතිපාදනයටයි. ජයවර්ධන ජනාධිපතිවරයා ඒ අවස්ථාව පාවිච්චි කරමින් අගවිනිසුරු ධුරයට තම යහළුවකු පත්කළේය. ඒ වන තෙක් ඉහළ උසාවිවල සිටි තමන්ට එරෙහිව යතැයි සිතන සියලුම විනිසුරුවරුන් ගෙදර යැව්වේය. තමන්ගේ හිතුවතුන් පත්කළේය. 20හි ඒ තරම් භයානක ප්‍රතිපාදනයක් නැති බව හැබෑය. එහෙත්, ඉහළ අධිකරණවලට, තමන්ගේ තනි කැමැත්තට විනිසුරුවරුන් 14 දෙනකු පත්කිරීමට ජනාධිපතිවරයාට ලැබෙන අවස්ථාව නොසලකා හළ නොහැක්කකි. එහි තේරුම, මේ යටතේ පත්වන විනිසුරුවරු පක්‍ෂපාතී, ස්වාධීන නොවන අය වෙතිය යන්න නොවන බවද අවධාරණය කළ යුතුය. අපගේ විවේචනයට ලක් වන්නේ, 20ට කාරක සභා අවස්ථාවේදී එකතු කළ කුමන්ත්‍රණකාරී සංශෝධනයයි. ඉන් සමස්තයක් හැටියට ජනාධිපතිවරයාට පැවරෙන බලයයි.

ඉතින්, ඉහළ අධිකරණවල විනිසුරුවරුන් සංඛ්‍යාව මදි බවට ඉල්ලීමක් බොහෝ කාලයකට පෙර තිබුණානේයැයි කිසිවකුට කිව හැකිය. එය ඇත්තය. ඒ ගැන විවිධ කමිටු විසින් කරන ලද යෝජනාද වරින්වර ඉදිරිපත් විය. ඉහළ අධිකරණවල ගොඩගැසී ඇති නඩු ප්‍රමාණය අවසන් කිරීමට ඒ යෝජනාව දීර්ඝ කාලයක් තිස්සේ ඉදිරියට පැමිණ තිබුණි. එහෙත් ජනාධිපතිවරයා 20ට ගෙනා මේ සංශෝධනය ඒ කවර කමිටුවක නිර්දේශ අනුවදැයි කවුරුත් දන්නේත්, කවුරුත් කියන්නේත් නැත. අඩුගණනේ උපරිමාධිකරණ විනිසුරුවරුන් වැඩි කරන විට, ඔවුන්ට රාජකාරි ඉඩ පහසුකම්, කාමර පහසුකම් ලබාදීම ගැනවත් සැලකිල්ලක් මේ වන තෙක් දක්වා නැත. උපරිමාධිකරණ සංකීර්ණ ගොඩනැගිල්ගේ විනිසුරුවරුන්ට තිබෙන පහසුකම්වල සීමාසහිත තත්වය එහි යන එන සියල්ලෝම දනිති.

පහළ අධිකරණවල පාලන බලයද 20න් යළිත් ජනාධිපතිවරයාටම පැවරේ. මහාධිකරණ ඇතුළු පහළ අධිකරණවල විනිසුරුවරුන් පත්කිරීම (මහාධිකරණවල පමණක් ජනාධිපතිවරයා කරයි.), උසස් කිරීම, ස්ථාන මාරු කිරීම, විනය පාලනය හා ධුරයෙන් ඉවත්කිරිම (මහාධිකරණවල පමණක් ජනාධිපතිවරයා කරයි.) සම්පූර්ණයෙන්ම පැවරෙන්නේ අධිකරණ සේවා කොමිෂන් සභාව නමැති සාමාජිකයන් තුන් දෙනකුගෙන් සමන්විත සභාවටය. එහි සභාපතිවරයා නිල බලයෙන්ම අගවිනිසුරුවරයා වන අතර, අනෙක් සාමාජිකයන් දෙදෙනා, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ ජ්‍යෙෂ්ඨත්වයෙන් වැඩිම විනිසුරුවරුන් දෙදෙනා බවට නියම කරන ලද්දේ 19වැනි සංශෝධනය විසිනි. එවිට, කොමිෂන් සභාවේ පත්කිරීම් හැකි තරම් ස්වාධීන වන්නේය. කොමිෂන් සභාව විසින් කෙරෙන පහළ අධිකරණවල විනිසුරුවරුන්ට ආදළ කටයුතුද හැකි තරම් ස්වාධීන වන්නේය.

එහෙත් 20න්, කොමිසමේ සාමාජිකයන් දෙදෙනා ‘ජ්‍යෙෂ්ඨතම විනිසුරුවරුන්’ විය යුතුය යන කොටස ඉවත් කර ඔවුන් පත්කිරීමේ බලය ජනාධිපතිවරයාට පැවරිණ. ඒ අනුව, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ විනිසුරුවරුන් අතරින් ‘ජනාධිපති කැමති දෙදෙනෙක්’ පත්කරනු ලැබෙති. මේ දෙදෙනාද තමාට වුවමනා වේලාවක කොමිසමේ සාමාජිකත්වයෙන් (හේතු දක්වා) ඉවත් කරන්නට ජනාධිපතිට හැකිය. ඒ හරහා ජනාධිපතිට විශාල බලයක් අධිකරණ සේවා කොමිසම පිළිබඳව ලැබේ.

මේ විදියට, 20හි මුල් කෙටුම්පතෙන් හා ඊට කුමන්ත්‍රණකාරීව එකතු කළ සංශෝධනයෙන් වන බලපෑම අද හෙට නැති වුණත් අනාගතයේදී අපට නිරීක්‍ෂණය කළ හැකි වනු ඇත.

ඒ අතර, 20 සංශෝධනය යටතේ අලුත් විනිසුරු ධුර සඳහා නාම යෝජනා මේ වන විටත් පාර්ලිමේන්තු සභාවේ සැලකිල්ලට යොමුවී තිබේ. ඒ නම් අතර අධිකරණ ක්‍ෂෙත්‍රයේ ඉහළ ගෞරවයට පාත්‍රවූ ස්වාධීන, අපක්‍ෂපාතී විනිසුරුවරුන් සිටින බව සටහන් කළ යුතුය. අධිකරණයේ ස්වාධීනත්වය අගයන රටේ පුරවැසියන් හැටියට අපගේ ප්‍රාර්ථනාව වන්නේ, ජනාධිපතිවරයා අලුතෙන් පත්කරන විනිසුරු මණ්ඩලයම ජේආර් ජයවර්ධන ජනාධිපතිවරයා 1978දී මුලින්ම පත්කළ අගවිනිසුරු නෙවිල් සමරකෝන් වැන්නන් බවට පත්වෙත්වාය යන්නය.

 

නිවැරදි කිරීමයි

 

‘අධිකරණය පාලනයට බලය ජනාධිපතිට ගන්න කාරක සභා අවස්ථාවේ කළ කුමන්ත්‍රණකාරී සංශෝධනය’ මැයෙන් අපේ වෙබ් අඩවියෙහි සහ ෆේස්බුක් පිටුවේ පළවූ ලිපියෙහි, 15 වන ඡෙදයෙහි, ‘එහෙත් 20න්, කොමිසමේ සාමාජිකයන් දෙදෙනා ‘ජ්‍යෙෂ්ඨතම විනිසුරුවරුන්’ විය යුතුය යන කොටස ඉවත් කර ඔවුන් පත්කිරීමේ බලය ජනාධිපතිවරයාට පැවරිණ. ඒ අනුව, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ විනිසුරුවරුන් අතරින් ‘ජනාධිපති කැමති දෙදෙනෙක්’ පත්කරනු ලැබෙති. මේ දෙදෙනාද තමාට වුවමනා වේලාවක කොමිසමේ සාමාජිකත්වයෙන් (හේතු දක්වා) ඉවත් කරන්නට ජනාධිපතිට හැකිය. ඒ හරහා ජනාධිපතිට විශාල බලයක් අධිකරණ සේවා කොමිසම පිළිබඳව ලැබේ.’ යනුවෙන් වන කොටස නිවැරදි නොවේ

 

 

20වැනි සංශෝධනයේ මුල් කෙටුම්පතෙහි ‘කොමිසමේ සාමාජිකයන් දෙදෙනා ‘ජ්‍යෙෂ්ඨතම විනිසුරුවරුන්’ විය යුතුය’ යන කොටස ඉවත් කර තිබුණි. එහෙත්, පාර්ලිමේන්තුවේ කාරක සභා අවස්ථාවේදී ගෙනෙන ලද සංශෝධනයෙන් (ඉවත් කරන බව කියන) ඒ කොටස යළිත් ඉවත් කර ඇත. ඒ අනුව, එම කොටස සම්බන්ධයෙන් වෙනස්කමක් සම්මත වූ 20වැනි සංශෝධනයෙන් සිදුවී නැත. එනම්, ඒ සම්බන්ධයෙන් 19වැනි සංශෝධනයේ විධිවිධාන තවමත් බල පැවැත්වෙයි. ‘එම සාමාජිකයන් දෙදෙනා තමාට වුවමනා වේලාවක කොමිසමේ සාමාජිකත්වයෙන් (හේතු දක්වා) ඉවත් කරන්නට ජනාධිපතිට හැකිය.’ යන ප්‍රතිපාදනය 19හිද අඩංගු වී තිබුණු එකකි. ඒ නිසා 20න් එහිද කිසිදු වෙනස්කමක් ඇතිවී නැත.

මේ දෝෂය සම්බන්ධයෙන් අපේ කනගාටුව පළකරන අතර, මේ ගැන පෙන්වා දුන් අධිකරණ ක්‍ෂෙත්‍රයේ අපගේ හිතවතුන්ට ස්තුතිය පළකරමු. ලිපියේ අනෙකුත් කරුණුවල කිසිම වෙනස්කමක් නැති බවද අවධාරණය කරමු.

 

/ ප්‍රධාන සංස්කාරක..