No menu items!
21.3 C
Sri Lanka
8 June,2025
Home Blog Page 198

ගම සමඟ පිළිසඳරෙන් දහයියාගල අභය භූමිය කොල්ලකන්න අනුබල

0

ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ සහභාගි වූ තණමල්විල ගම සමග පිළිසඳර වැඩසටහනේදී දහයියාගල අභය භූමිය කොල්ලකෑමට ජනාධිපති රාජපක්ෂගේ වාචික අවසරය ලැබුණි.

■ අරුණ ලක්ෂ්මන් ප්‍රනාන්දු

තණමල්විල ප්‍රාදේශීය ලේකම් කොට්ඨාසයේ, අලුත්වැව ග්‍රාම නිලධාරී වසමේ කුකුල්කටුව වැව ඉස්මත්තේ පසුගිය සති කිහිපයේම පැවතියේ දැඩි කලබලකාරීබවකි. ප්‍රාදේශීය දේශපාලනයේ නියුතු පොහොට්ටු පක්ෂයේ කෙරුමන් නීති විරෝධී ලෙස වැව් පිටියේ වූ ගස් කපා පිදුරු සෙවිලිකර මණ්ඩප අට්ටාල බඳවා රජ දැක්මට මෙන් සූදානම් වූයේ ‘ගම සමග පිළිසඳරට’ එන ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ පිළිගැනුමටය. මුළුමනින්ම නාටකීය ස්වරූපයක් ගත් මේ මේ පිළිසඳර නිම වූයේ ලාංකේය වනජීවී සහ වන සංරක්ෂණයේ ලොකුම හෝදාපාලුවක් සිදුකරමිනි.
ඒ පාරම්පරික ඉඩම් හිමියන් ලෙස බෞතීස්ම කරන ලද දේශපාලන හෙන්චයියන් ඉදිරියට දමා දහයියාගල අලිමංකඩත් එය පිහිටි දහයියාගල අභයභූමියත් මහ දහවලේ කොල්ලකෑමෙනි.

මොකක්ද දහයියාගල
දහයියාගල යනු ශ්‍රී ලංකාවේ හස්ති පර්යටනයේ සුවිශේෂ වටිනාකමක් සහිත අලිමංකඩකි. මේ වන විට සමාජ මාධ්‍යයන් ඔස්සේ මේ අලිමංකඩ උඩවලවේ ජාතික වනෝද්‍යානයට පමණක් ඈඳා කථාකළද එය ලුණුගම්වෙහෙර, යාල වැනි සුවිශාල වනාන්තර පද්ධතියකින් සමන්විත අභයභූමි කිහිපයකම වසන අලි ඇතුන්ගේ සංක්‍රමණික මාර්ගයකි. දහයියාගල අලිමංකඩ යනු උඩවලවේ වනෝද්‍යානයේ උතුරු මායිමය. එම වනෝද්‍යානයේ සිටිනා සිටින අලි පමණක් නොව වැටහිරකන්ද අලිමංකඩ ඔස්සේ ලුණුගම්වෙහෙර දෙසින් එන අලි ඇතුන්ද යෝජිත බෝගහපට්ටිය අභය භූමිය වෙත සංක්‍රමණය වනුයේ මෙකී දහයියාගල අලි මංකඩ ඔස්සේය.
රජවක වන රක්ෂිතය, සමනල වැව වන රක්ෂිතය සහ බදුල්ල දිස්ත්‍රික්කයේ අධිසංවේදීම පරිසර පද්ධතියක් වන හල්දුම්මුල්ල සොරගුණේ වනාන්තර කලාපය වෙත සංක්‍රමණය වීමටද අලි මෙම අලි මංකඩ භාවිත කරති.
ලියුම්කරු මෙසේ පවසනුයේ වනජිවී බලධාරීන්ගේ වාචික ප්‍රකාශ උපුටා ගනිමින් නොව, අලි ඇතුන්ට පළඳවන රෙඩියෝ කොලර් දත්ත ඇසුරෙන් වනජිවී දෙපාර්තමේන්තුව සහ පර්යේෂකයන් නඩත්තු කරන විද්‍යාත්මක දත්ත සහ මූලාශ්‍ර ඇසුරෙනි.
අලි ඇතුන් බෝගහපට්ටියට සංක්‍රමණය වීමට බලපාන තවත් හේතු ගණනාවකි. ඉන් පළමුවැන්න බෝගහපට්ටිය යෝජිත අභය භූමියේ කරමැටිය ප්‍රදේශයේ පිහිටි ස්වාභාවික ලවණ නිධියයි. හස්තීන් සිය ලවණ අවශ්‍යතා සපුරා ගැනීමට මෙහි ලවණ මිශ්‍රිත පස් කෑමට විශේෂ රුචිකර බවක් දක්වති. එමෙන්ම දහයියාගල ආශ්‍රිතව නියං කාලයේ පවා නොසිඳෙන වැව් කිහිපයක් වෙයි. මේවා නිසා අලි ඇත්තු නිබඳව දහයියාගල අලිමංකඩ සහ අභය භූමිය සිය පර්යටන ක්‍රියාවලියේදී භාවිත කරති. ගවයන් ඇතුළු කිරීම, ආක්‍රමණික ශාක ව්‍යප්තිය වැනි කරුණු නිසා උඩවලව ජාතික වනෝද්‍යානයේ පවතින ආහාර හිඟයද මෙකී හස්ති පර්යටනය සුලබ කරන සාධකය.

දහයියාගල අතීත කතාව
අලි ඇතුනගේ සංක්‍රමණ මාර්ගයක් ලෙස දහයියාගල ඇති වටිනාකම නිසාම වර්ෂ 2002 ජුනි මස 07 දිනැති අංක 1239/28 දරන ශ්‍රී ලංකා ප්‍රජාතාන්ත්‍රික සමාජවාදී ජනරජයේ අති විශේෂ ගැසට් පත්‍රය මගින් අලිමංකඩද ඇතුළත්වන ලෙස හෙක්ටයාර් 2685.07 ක වපසරියකින් සමන්විත දහයියාගල අභයභූමිය ප්‍රකාශයට පත්කර ඇත.
එහෙත් කංසා වගාව, නීති විරෝධී දැව සහ දඩමස් ජාවාරමෙ නියැලුණ දේශපාලන අධිකාරියේ අනුග්‍රහය ලත් අතලොස්සක් දෙනා ඒ අවධියේ සිටම මේ බිම් කඩ අල්ලා ගනීමට මාන බැලුවෝය. එහි කූටප්‍රාප්තිය 2008 වනවිට එළඹ තිබුණි. එම වසරේ සැප්තැම්බර් 21 දින එවකට රජයේ නියෝජ්‍ය අමාත්‍යවරයෙකු, පළාත් සභා මන්ත්‍රීවරයෙකු, සහ ප්‍රාදේශීය සභා මන්ත්‍රීවරයෙකුගේ සෘජු මැදිහත්වීම මත උඩවලව ජාතික උද්‍යානයේ උතුරු මායිමේ විදුලි වැටක් ඉදිකර මෙම දහයියාගල අභයභූමියේ ඉඩම් නීති විරෝධී ලෙස අත්පත්කර ගැනීමට පිරිසක් උත්සාහ කළ බව ප්‍රකටය.
මේ නිසා ප්‍රදේශයේ මිනිස් අලි ගැටුම ඉහළ යා හැකි බව දත් ප්‍රදේශවාසීහු දේශපාලන බලයට අභියෝග කරමින් අලිමංකඩ සහ අභය භූමිය තහවුරු කරන ලෙස ඉල්ලා උද්ඝෝෂණය කරන්නට වූහ. එම සටනට ශ්‍රී ලංකා ජෛව විවිධත්ව සංරක්ෂණ හා පර්යේෂණ කවය, පරිසර සහ සොබාදහම් අධ්‍යයන මධ්‍යස්ථානය ඇතුළු පරිසර සංවිධාන ගණනාවක් එක්වූ අතර ප්‍රදේශයේ ජනතාව සහ වනජීවී සංරක්ෂණ නිලධාරීහුද මැදිහත් වූහ.
අලිමංකඩ ඉල්ලා ප්‍රදේශවාසීන් සහ පරිසරවේදීන් දින හතක අඛණ්ඩ සත්‍යග්‍රහයක් පැවැත් වූ අතර එය මර්දනය කිරීමට දකුණේ පාතාල නායකයෙකු යොදවාගත් බව උද්ඝෝෂණයට සහභාගිවූවෝ පවසති. එයද අසාර්ථකවූ තැන දහයියාගල පොලිස් මුරපොලට අමතර නිලධාරීන් අනුයුක්ත කොට දැඩි මර්දනයක් ක්‍රියාත්මක කර සත්‍යග්‍රහය විසුරවාහරින්නට කටයුටයුතුකරන ලදි. මේ සියල්ලට එදා නායකත්වය දුන්නේ එවකට පැවැති මහින්ද රාජපක්ෂ රජය නියෝජනය කළ මොනරාගල හම්බන්තොට ප්‍රදේශීය දේශපාලන නායකයන් බව ප්‍රකට කරුණකි. එහෙත් එකී උත්සාහයන් සියල්ල පරදා දහයියාගල අලිමංකඩ රැකගැන්මට එවර ප්‍රදේශවාසීනට හැකි විය.
දහයියාගල අභයභූමිය සහ එහි පිහිටි අලිමංකඩේ මතු ආරක්ෂාව තකා වනසත්ව හා ස්වභාව ආරක්ෂක සංගමය, ශ්‍රී ලංකා පාරිසරික පදනම හා වනපෙත් හා රක්ෂිත ප්‍රදේශ ආරක්ෂා කිරීමේ පදනම ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ පෙත්සමක්ද ගොනු කළේය. එහි තීන්දුව 2010 ඔක්තෝබර් 4 දින ලබාදුන් අතර එමගින් දහයියාගල අභයභූමිය සුරැකෙන හා අලි ඇතුන්ට බෝගහපට්ටියට ගමන්කළ හැකි අයුරින් අභයභූමියේ උතුරු මායිමේ පොකුණු තැන්න, කරමැටිය, මහනෙළුව තෙක්ද, දකුණු මායිමේ මිල්ලගාල, කිලිමුල්ල, හරහා අලුත්වෙල තෙක්ද විදුලි වැට ඉදිකරන ලෙස ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය නියෝග කළේය. මෙය ඉදිකිරීමට ප්‍රාදේශීය දේශපාලනඥයන් අඛණ්ඩව අවහිර කරන ලද මුත් කෙසේ හෝ විදුලි වැට ඉදිකර අලිමංකඩ රැක ගැනීමට දෙපාර්තමේන්තුව සමත් විය.

දහයියාගල අද තත්වය
රජයේ ගැසට් පත්‍රයකින් සහ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ නඩු තීන්දුවකින් තහවුරුව ඇති දහයියාගල අභය භූමිය සහ එහි පිහිටි අලිමංකඩ මේ වන විට සිය ගණන් මිනිස්සු කොල්ලකමින් සිටිති. වනපෙත ගිනිලමින් සිතු සේ මායිම් ලකුණු කරමින් දේශපාලන අධිකාරියේ අනුදැනුම සහ ආශීර්වාදය සහිතව ඔවුහු මේ මාහැඟි ජාතික සම්පත මහ දහවල් කොල්ල කති. නිසැකවම ඊට උත්තේජනය ලැබුණේ පසුගිය 30 වැනිදා තණමල්විල, අලුත්වෙල කුකුල්කටුව වැව් තාවුල්ලේ පැවැති ගම සමග පිළිසඳර වැඩසටහනෙනි. එහිදී “පාරම්පරිකව කෘෂිකර්මාන්තය සඳහා උපයෝගි කර ගත් ඉඩම්වල අඛණ්ඩව වගා කිරීමට ගොවීන්ට අවස්ථාව සලසන නව නීති රීති ක්‍රියාත්මක කිරීමත් සමග පැරණි චක්‍රලේඛ යටතේ පවරා ඇති නඩු ඉල්ලා අස් කර ගන්නැයි” ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ විසින් ප්‍රකාශ කරන ලදි. එහෙත් මේ ප්‍රදේශයේ පාරම්පරික හේන් ගොවීන් නොසිටි බව වනජීවී නිලධාරින් මෙන්ම අවට පදිංචිකරුවෝද පවසති. අහම්බෙන් හෝ හේනක් තිබුණා නම් ඒ නීතී විරෝධි කංසා වගාවකි.

නීතිය බිඳවැටීම
අභය භූමියක් තුළ පෞද්ගලික ඉඩම් තිබිය හැකි මුත්, අභය භූමිය ගැසට් කළ පසු එකී ඉඩම් අයිතිකරුවන්ගේ අභිමතයට භාවිත කළ නොහැක. එවැන්නක් කෙරේ නම් ජාතික පාරිසරික පනතට අනුව පරිසර ඇගයීම් වාර්තාවක් ලබාගත යුතු වෙයි. එහෙත් මේ කිසිම නෛතික තත්ත්වයක් නොතකා, පාරම්පරික ඉඩම් හිමියන් ලෙස ව්‍යාජව පෙනීසිටිනා දේශපාලන අධිකාරියේ හිතවත්තු දහයියාගල අහය භූමිය ගිනිබත් කරමින් සිටිති.
ජනාධිපතිවරයා මීට පෙර වතාවක් කීවේ ඔහුගේ කටවචනය චක්‍රලේඛ ලෙස සලකන ලෙසය. එතැන් පටන් ඔහු කිහිප වතාවක්ම රක්ෂිත ඉඩම් අවභාවිත කරන ගම්වාසීන්ට නීතියට පිටින් එම කටයුතු කිරීමට අවසර දෙන ලෙස හැඟවෙන කතා කීය.
මෙය ඔහුගේ වර්ගයට අයත් ලොව පුරා පාලකයන්ගේ ගතිලක්ෂණයකි. එවැනි වනාන්තර අද්දර සිටින පුද්ගලයන්ගේ ඡන්ද ලබාගැනීම සහ එවැනි ප්‍රදේශවල ඉඩම් අල්ලාගනු ලබන දේශපාලන නායකයන්ගේ වුවමනා ඉටු කිරීම වෙනුවෙන් මෙලෙස වනාන්තර පිළිබඳ නීති නොතකන බව හැඟේ. උදාහරණයක් ලෙස බ්‍රසීලයේ ජනාධිපති ජායිර් බල්සනාරෝ ඇමසන් වනය වනසන්නට අවසර දෙන්නේත් එවැනි අරමුණුවලින්ය. එහෙත් දේශගුණ අර්බුදය දෑස් ඉදිරිපිට යථාර්ථයක් වූ යුගයක මෙවැනි අදූරදර්ශී පියවර ගැනීම යහපත් පාලකයෙකුට තරම් නොවේ.
දේශපාලන අධිකාරියේ බලපෑම නිසා වනජීවී සහ පොලිස් නිලධාරීහු අසරණව සිටිති. මෙම ක්‍රියාව 2009 අංක 22 දරන වන සත්ව හා වෘක්ෂලතා ආරක්ෂක (සංශෝධන) පනත, 1980 අංක 47 දරණ ජාතික පාරිසරික පනත, වැනි අණපනත්ද උල්ලංඝනය කිරීමකි. ඊටත් අමතරව මෙකී ක්‍රියාව රටේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට සහ ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ බලයට ගෙන ආ සෞභාග්‍යයේ දැක්ම ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනයට පමණක් නොව ස්වාභාවික යුක්ති ධර්මයටද පටහැනි වෙයි.
මෙහි තවත් පැත්තක් ඇත. ඒ අපේ ව්‍යාජ පරිසරවේදීන් ගැනය. යුද්ධයෙන් පසු ගැසට් කරන ලද විලයිත්තිකුලම් රක්ෂිතයේ පදිංචි වූ, ඒ ප්‍රදේශවල ඊට පෙර ජීවත් වූ මුස්ලිම් ජාතිකයන්ට එරෙහිව ගෙනගිය ‘සටන්’ කිසිවෙකුට අමතක නැත. ඒවා ගැන කතා කරන ඇතැම් උදවිය, දහයියාගල රක්ෂිතය ගැන කතා කරන්නේ නැත.

අයහපත් ප්‍රතිපල
මේ සියල්ලටම වඩා මේ අමනෝඥ ක්‍රියාව නිසා ඉදිරියේදී වේලි ඔය, කන්ඩියපිට වැව, මහපැලැස්ස, අලුත් වැව, පොකුනුතැන්න, කුකුල්කටුව, හම්බෙගමුව, ඇඳගල, පොතුපිටිය, දම්වැල්ඕඩය, දහයියාගල, ලගිනගල, කරමැටිය වැනි ගම්මානවලට එල්ලවන වන අලි ප්‍රහාර ඉහළ යාම අනිවාර්ය වේ.
එසේම ඉදිරියේදී සෙවනගල, බලංගොඩ, වැල්ලවාය, බුදුරුවගල, බෙරගල, දියලුම හා හල්දුම්මුල්ල දක්වාද අලි ඇතුන්, විශේෂයෙන් ගැටීම්වලට මුල්වෙන තනි පිරිමි අලින් ගමන් කිරීමට මෙම තත්ත්වය හේතුවිය හැකිය. එමගින් මෙතුවක් මිනිස් අලි ගැටුම බල නොපෑ ප්‍රදේශ පවා ඊට ගොදුරු වීමට ලොකු ඉඩක් නිර්මාණය වෙමින් පවතී.■

වෛද්‍ය ගයාන්ගේ මරණයෙන් මතු වූ කම්පනය කරවන ඇත්ත

එක්මෝ නම් යන්ත්‍රය කොවිඩ්-19 රෝගය දුස්සාධ්‍ය තත්වයට පත් වූ පසු රෝගීන්ට අවශ්‍ය විය හැකි යන්ත්‍රයකි. වසංගතය පැමිණ අවුරුද්දකටත් පසු ලංකාවට එම යන්ත්‍ර ඇත්තේ එකක් පමණි.

ශ්‍රී ලංකාව කොවිඩ්-19 වසංගතය පාලනය අතින් ලෝකෙන්ම දෙවැනි තැනට පත් වූ බව කියමින් ඇතැම් අය උදම් අනන අතරතුර කොවිඩ්-19 වසංගතයේ තවත් ඛේදවාචක දෙකක් පසුගිය සතියේ සිදු විය.
ඉන් එකක් වන්නේ කොවිඩ්-19 ආසාදය වූ රාගම ශික්ෂණ රෝහලේ වෛද්‍ය ගයාන් දන්තනාරායන කරාපිටිය ශික්ෂණ රෝහලේ දැඩි සත්කාර ඒකකයේ ප්‍රතිකාර ලබමින් සිටියදී පෙබරවාරි 02 වැනිදා මරණයට පත් වීමය.
අනෙක් සිදුවීම රිජ්වේ ආර්යා ළමා රෝහලේ ප්‍රතිකාර ලබමින් සිටි අවුරුද්දක් සහ මාස හතරක් වූ දරුවෙකු මිය යෑමය. දින 11ක් තිස්සේ එම දරුවා රෝහලේ දැඩි සත්කාර ඒකකයේ ප්‍රතිකාර ලබා ඇත.
මෙවැනි දුක්බර මරණ පිළිබඳ ශෝකී ලිපිවලින්, වීඩියෝවලින් මාධ්‍ය අවකාශය පිරෙන අයුරු අපට පෙනේ. එහෙත්, මෙය හුදු ශෝකී වාර්තාකරණයකට කාලය නොවේ. අපේ කරුමය හෝ වළක්වන්නට නොහැකි තත්වයක් කියා මේවා ගැන ඔහේ දුක් වී පලක් නැත. මෙය සිදු වූ දේවල් එසේ සිදු වුණේ ඇයිදැයි විමසිය යුතු කාලයකි. මේවා වළක්වාගන්නට තිබුණාදැයි විමසිය යුතු කාලයකි.
අපගේ මේ සටහනට පාදක වන්නේ වෛද්‍ය ගයාන්ගේ මරණයය. ඒ මරණය නිව්මෝනියා තත්වය වර්ධනය වීම හේතුවෙනි. 31 හැවිරිදි මෙම වෛද්‍යවරයාට දියවැඩියා තත්වයක්ද තිබුණු බව මාධ්‍ය වාර්තා කර තිබේ. එහෙත් පවුලේ සාමාජිකයන් කියන්නේ ඔහුගේ ජීවිතයට තර්ජනයක් වන තරම් දියවැඩියා තත්වය වර්ධනය වී නොතිබුණ බවය. ඒ නිසා ඔහුගේ මරණය කොවිඩ් ආසාදන හේතු කොටගෙන, නිව්මෝනියා තත්වයෙන් සිදු වූ මරණයකි. කොවිඩ්-19 රෝගයෙන් මියගිය පළමු වෛද්‍යවරයා ඔහුය.
ඔහු පසුගිය සතියේ මුල්ලේරියාව රෝහලට ඇතුළු කිරීමෙන් පසු, කරාපිටිය ශික්ෂණ රෝහලට යවා තිබුණි. ඒ නිව්මෝනියා තත්වය වර්ධනය වූ පසු පෙණහලුවලට ඔක්සිජන් සැපයීමට අවශ්‍ය එක්මෝ නම් යන්ත්‍රයේ ප්‍රතිකාර ලබාදීම වෙනුවෙනි. අනිද්දා සමඟ අදහස් දැක් වූ අයිඩීඑච් රෝහලේ වෛද්‍යවරයෙකු ප්‍රකාශ කළේ කොවිඩ්-19 ප්‍රතිකාර සඳහා එක්මෝ යන්ත්‍රයක් වෙන් කර තිබෙන්නේ කරාපිටියේ පමණක් බවය. ඒ අනුව වෛද්‍ය ගයාන් කරාපිටියේ යවන්නට හේතු වී තිබුණේ එම යන්ත්‍රයේ ප්‍රතිකාර අවැසි නිසාය.
එක්මෝ හෙවත් එක්ස්ට්‍රාකෝපරියල් මෙම්බ්‍රේන් ඔක්සිජනේෂන් නම් මෙම යන්ත්‍රය ඇකියුට් රෙස්පිටරි ඩිස්ටේ‍රස් සින්ඩ්‍රෝම් හෙවත් ඒආර්ඩීඑස් නම් තත්වයට රෝගියෙකු පත් වූ පසුව අවශ්‍ය විය හැක. මෙය කොවිඩ්-19 දුස්සාධ්‍ය තත්වයට පත් වූ රෝගීන් මුහුණදෙන තත්වයක් බව යන්ත්‍රය ගැන ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානයේ වාර්තා පිරික්සද්දී වැටහේ. ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානය 2020 මැයි 27 නිකුත් කළ සායනික ප්‍රතිකාරවලට අදාළ මාර්ගෝපදේශවල මෙම තත්වය පිළිබඳ විස්තර කර තිබේ. ඒ විස්තර කර තිබුණේ මීට මාස දහයකට පමණ පෙරය.
වෛද්‍ය ගයාන් දන්තනාරායනගේ මරණය නිසා, එක්මෝ යන්ත්‍ර එකක් පමණක් තිබෙන බව කතාබහට මුල් විය. ඔහුට එක්මෝ යන්ත්‍රයේ ප්‍රතිකාර අවැසි වූ සැණින් ප්‍රමුඛතාව ලැබෙන්නත් ඇත. එහෙත්, සාමාන්‍ය රෝගීන් කී දෙනෙකුට මෙම යන්ත්‍රය අවැසි වෙන්නට ඇතිද?
පෙබරවාරි 01 හා 02 දිනවල දවසට මරණ 7 බැගින් සිදුවිය. ජනවාරි මාසයේ අග දිනකට මරණ 7ක් හෝ 8ක් සිදු වූ දින තිබේ. දැනට 300කට වඩා මරණ සිදු වී හමාරය. දැන් මරණ සිදුවීම සාමාන්‍ය දෙයක් වී හමාරය. මීතොටමුල්ල කුණු කන්ද කඩාවැටුණු මොහොතේ, පාස්කු ඉරිදා ත්‍රස්ත ප්‍රහාරය මොහොතේ මරණවලට වගකිවයුත්තේ කාගේ අකාර්යක්ෂමතාවදැයි අපි ප්‍රශ්න කළෙමු. කොවිඩ්-19 වසංගතය මොහොතේත් එය ප්‍රශ්න කළ යුතු නොවේද? මේ මරණ වළක්වාගැනීමේ හැකියාවක් තිබුණේම නැතිද? ඉදිරියේදී වසංගත තත්වය වර්ධනය වුණොත් කී දෙනෙකුට එම යන්ත්‍රය අවැසි වීමේ ඉඩක් තිබේද? විශේෂයෙන් මීට අවුරුද්දකට පෙර වසංගතය මුලින් පැමිණි මොහොතේ රෝගය වර්ධනය වීමේ අවදානම ගැන සිතා එම යන්ත්‍ර මිලදී නොගත්තේ ඇයි?
කොවිඩ්-19 වසංගතය පැමිණ අවුරුද්දකටත් වැඩිය. කොවිඩ්-19 වසංගතයේදී ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානය සෑමට රටකටම උපදෙස් දුන්නේ අවදානම් තත්වයන්ට මුහුණදෙන ලෙසය. ඒ සඳහා මාර්ගෝපදේශ ගණනාවක් නිකුත් කර තිබුණි. මෙම වෛරසය පැතිරෙන ස්වභාවය නිසාම, අප නරකම තත්වයට සූදානම් විය යුතුව තිබුණි. වෙනත් වියදම් නතර කර හෝ, ජීවිත රැකගැනීමට අවශ්‍ය මෙවැනි යන්ත්‍ර මිලදී ගත යුතු විය.
අප පෙර කී ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානයේ සායනික උපදෙස්වල එම යන්ත්‍රය ගැන තිබුණත් නැතත් අපේ වෛද්‍ය විශේෂඥයන් මෙවැනි යන්ත්‍රවල අවශ්‍යතාව හොඳින් දැනසිටින බවට සැකයක් නැත. ප්‍රශ්නය වන්නේ අපේ රටේ කොවිඩ්-19 පාලනයට සිටින කාර්යසාධක බලකායේ ප්‍රධානියා හමුදාපතිවරයා වීමය. ඔහු ඔය සායනික උපදෙස් ඇතුළත් වාර්තා කියවීමත්, විශේෂඥයන්ගෙන් උපදෙස් ගෙන අවශ්‍ය යන්ත්‍ර සපයාගැනීමත් ගැන උනන්දු වුණාදැයි අපට නම් ඇත්තේ සැකයකි. ඒ වෙනුවට හොරු අල්ලන්නා වාගේ කොවිඩ්-19 රෝගීන් සොයා, නිරෝධායන කඳවුරුවලට දැමීමත්, රූපවාහිනියේ පෙනී සිටිමින් මහජනතාවට උපදෙස් දීමත් වසංගත මර්දනයේ හපන්කම කියා ඔහු සිතූ බව අපට නම් හැඟේ. වෛරස විශේෂඥයෙක්, ශ්වසන රෝග පිළිබඳ විශේෂඥයෙක්, ප්‍රජා සෞඛ්‍ය විශේෂඥයෙක් ඔය කාර්යසාධක බලකායක සිටියේ නම්, අඩු තරමේ යන්ත්‍රවල අවශ්‍යතාව ගැන සඳහනක්වත් කෙරෙන්නට තිබුණි. වසංගතය ඇවිත් අවුරුද්දකට පසු මෙවැනි යන්ත්‍ර එකක් පමණක් තිබීම ගැන දැන් අප පුදුම නොවිය යුතුය. වරද තිබුණේ පරිපාලනයේය.
රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරීන්ගේ සංසදයේ සභාපති වෛද්‍ය රුක්ෂාන් බෙල්ලන මෙම මරණය ගැන සිය අදහස කීවේ මෙසේය. ‘රෝගය අවුරුද්දක් පුරාවට පැතිරෙද්දී, අවුරුද්දකට ගිය පසුත් වෛද්‍යවරයෙක් මැරෙන තත්වයට පත්වීම පරිපාලනයේ අඩුව තහවුරු වීමක්. අවුරුදු 31ක වෛද්‍යවරයෙක්ට අත්වෙන තත්වය මේක නම් සෙසු අය ගැන කුමන කතාද? මේක සෞඛ්‍ය ක්ෂේත්‍රයම කනගාටු විය යුතු මොහොතක්. අපේ පරාජයක්. සෞඛ්‍ය පරිපාලකයන්ගේ අසමත්කම පෙන්වන අවස්ථාවක්. සෞඛ්‍ය ක්ෂේත්‍රයේ පරිපාලනය, විනය බිඳවැටීමක් තියෙනවා. සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරයාත් මේ වසංගත තත්වය පාලනයට දුර්වල බව අප මීට පෙර සිටම කීවා. අපි කිව්වේ අපේ උපදෙස් අනුව වසංගතය කළමනාකරණය කරන්න නෙවෙයි. සුදුසු විද්වත් ආයතන, වෛද්‍යවරුන්ගේ විද්වත් සංවිධාන ආදිය තිබුණා. වෛරසවේදීන්, ප්‍රජා සෞඛ්‍ය විශේෂඥයන් හිටියා. ඔවුන්ගේ උපදෙස් ගන්න කියලා ඉල්ලුවා. අපට වසංගතය මේ තත්වයට පත්වෙන්න නොදී වළක්වා ගැනීමේ හැකියාව හොඳින්ම තිබුණු නිසායි මේ මරණය ගැන අපි කම්පනයට පත්වෙන්නේ. වෛද්‍යවරුන්ට එන්95 මුහුණු ආවරණ ලැබෙන්නේ නැති බව අපි මීට කලින් කීවා. ඒ මට්ටමේ මුහුණු ආවරණයක්වත් නොලැබෙන තැන, කොවිඩ්-19 ප්‍රතිකාරවලට අවශ්‍ය යන්ත්‍ර අවශ්‍ය තරමට මිලදී ගනීවි කියා හිතන්නත් පුළුවන්ද.?’
සැබවින්ම එක්මෝ යන්ත්‍රයේ කතාවට අමතරව අප විමසිය යුත්තේ වසංගතය මේ තත්වයට වර්ධනය වීමට වගකිවයුතු කිසිවෙක් නැතිද කියාය. වෛද්‍ය ගයාන්ගේ අවසන් කටයුතු ගාල්ලේදී කර තිබුණි. ඒ මරණය පිළිබඳ බොහෝ අය ශෝක වී තිබුණි. එහෙත්, අපට නම් මේ මරණය ගැන දැනෙන්නේ හුදු ශෝකයක්, අසරණකමක් පමණක් නොවේ. මින් ඉදිරියටවත් හමුදා නිලධාරීන් යොදවා සංදර්ශන පැවැත්වීම වෙනුවට ප්‍රශ්න විසඳීම සඳහා සුදුස්සන් පත් කළ යුතුය යන්නය.■

එන්නත ගැන බොරු බයක් – විශේෂඥ වෛද්‍ය සංගමය

එන්නත පිළිබඳ සමාජ මාධ්‍යවලින් ව්‍යාජ මත පැතිරවීම නිසා ඇතැම් සෞඛ්‍ය සේවකයන් පවා අනවශ්‍ය බියක් ඇති කරගෙන තිබෙන බවත්, එන්නත පිළිබඳ සැබෑ කරුණු සමාජගත කිරීම ජනමාධ්‍යවල වගකීමක් බවත් විශේෂඥ වෛද්‍යවරුන්ගේ සංගමයේ ලේකම් විශේෂඥ වෛද්‍ය එල්.ඒ. රණසිංහ පවසයි.
එම සංගමය නිකුත් කළ මාධ්‍ය නිවේදනයක් පිළිබඳ විමසීමකදී ඔහු ඒ බව පැවසීය.
එන්නත ලබාගැනීමෙන් පසු බරපතළ අතුරු ආබාධ ඇති වූ බවට ඇතැම් මාධ්‍ය ව්‍යාජ පුවත් පළ කර ඇති බව ඔහු කීය.
සාමාන්‍යයෙන් එන්නතක් ලබාදීමේදී මඳ උණ තත්වයක් ඇති වීම සාමාන්‍ය තත්වයක් බවත්, එන්නත පිළිබඳ මුල් අදියරේ පරීක්ෂණවලින් පසු ඔක්ස්ෆර්ඩ් විශ්වවිද්‍යාලයේ එන්නත සකස් කළ පුද්ගලයන්ගේ දේශනවලට පවා තමන් සවන් දුන් බව ඔහු කීය. ඒවායේදී මඳ උණ තත්වයක් පිළිබඳ ප්‍රකාශ කළ බවත් ඔහු පැවසීය. එන්නතට සිරුරේ ප්‍රතිශක්තිකරණ පද්ධතිය ප්‍රතිචාර දක්වන විට එවැනි තත්වයක් ඇතිවෙන නමුත්, ඉක්මනින්ම එම තත්වය පහ වෙන බව ඔහු කීය.
තමන්ද එන්නත ලබාගත් බවත්, තමන්ටද මඳ උණ තත්වයක් ඇති වූ බවත් එය පහ වූ බවත් ඔහු කීය.■

කැබිනට් පත්‍රිකාව අපේද?

ජාතික සම්පත් නොවිකීණීමේ ජනාධිපතිවරයාගේ සෞභාග්‍යයේ දැක්ම ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශය අනුව කොළඹ වරායේ නැගෙනහිර පර්යන්තය සීයට සීයක්ම වරාය අධිකාරියෙන් ක්‍රියාත්මක කිරීමට තීරණය කළ බව වරාය විෂය භාර අමාත්‍ය රෝහිත අබේගුණවර්ධන කීවේය.
ඒ කොළඹ වරායේ නැගෙනහිර පර්යන්තය පිළිබඳ කැබිනට් මණ්ඩල තීරණය දැනුම් දෙමින්ය.
මෙම ප්‍රකාශය මඟින් බැලු බැල්මට කෙනෙකු වටහා ගන්නේ වෙන කවුරුන් හෝ අන්සතු කරන්නට ගිය නැගෙනහිර පර්යන්තයක් වත්මන් ආණ්ඩුව ජනාධිපතිවරයාගේ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශය අනුව වෙනස් කර ඇති බවය.
එහෙත් සැබෑව ඊට වෙනස්ය. නැගෙනහිර පර්යන්තය සම්බන්ධයෙන් පසුගිය යහපාලන ආණ්ඩුව ජපානය හා ඉන්දියාව සමඟ සහයෝගිතා ගිවිසුමක් අත්සන් කර තිබූ බව ඇත්තය. එය කිසිසේත්ම එම පර්යන්තය ඉන්දියාවට ලබාදුන් බවට වූ ගිවිසුමක් නොවේ.
එම සහයෝගිතා ගිවිසුමේ ජපානය අතහැර ඉන්දියාවේ අදානි සමාගමට නැගෙනහිර පර්යන්තයේ කළමනාකරණය සමඟ 49%ක කොටස් ලබාදීමට කැබිනට් මණ්ඩලයට යෝජනාවක් ඉදිරිපත් කළේ ඇමති රෝහිත අබේගුණවර්ධනය. එම කැබිනට් පත්‍රිකාවෙන් කරුණු කිහිපයකට අනුමැතිය ඉල්ලා තිබුණි. එකක් ඉන්දියාවේ අදානි සමාගමට ඔවුන් දොඹකර සවිකර ගන්නා තුරු නැගෙනහිර පර්යන්තයේ දැනට සවිකර ඇති දොඹකර භාවිතයට ඉඩ ලබාදීමය.
තවත් කරුණක් වූයේ අදානි සමාගමට එම පර්යන්තය ලබාදීම සම්බන්ධයෙන් සාකච්ඡා කිරීමට සාකච්ඡා කමිටුවක් පත්කිරීමය. සාකච්ඡා කමිටුවකට ලබාදුන් කාර්යය හැර වෙනත් දෙයක් කිරීමට හෝ යෝජනා කිරීමට හැකියාවක් නැත. එම පර්යන්තය සම්බන්ධයෙන් එම කමිටුව ලබාදුන්නා යැයි කියන නිර්දේශය හෝ වාර්තාව ඒ අනුව ව්‍යාජයකි.
අනෙක් වැදගත්ම කරුණක් වූයේ එම සාකච්ඡා කමිටුවේ සහාය සඳහා භාණ්ඩාර ලේකම්වරයාට ව්‍යාපෘති කමිටුවක් පත් කිරීමට බලය ලබාදීමය.
නැගෙනහිර පර්යන්තය ගැන කැබිනට් මණ්ඩලයේ අලුත්ම තීරණය සම්බන්ධයෙන් එහි පෙර කැබිනට් පත්‍රිකාව ඉදිරිපත් කළ රෝහිත අබේගුවර්ධන ඇමතිවරයාගෙන් අපට අසන්නට ඇත්තේ එම පෙර කැබිනට් පත්‍රිකාව අපේද යන්නය.■

 

අහිංසකයන්ගේ ආරාමය වාසු යළි ඉල්ලයි

අහිංසකයන්ගේ ආරාමය නම් මානව හිමිකම් ස්මාරකය යළි ඉදිකරන ලෙස ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂගෙන් ඉල්ලීමක් කිරීමට බලාපොරොත්තු වන බව අනිද්දා කළ විමසීමකදී අමාත්‍ය වාසුදේව නානායක්කාර පැවසීය. නානායක්කාර අමාත්‍යවරයා පසුගිය ජනාධිපතිවරණයේදී ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ අපේක්ෂකයා ලෙස ගෝඨාභය රාජපක්ෂ පිළිගැනීමට එකඟ වුණේ අහිංසකයන්ගේ ආරාමය නැවත ඉදිකරන බව පොරොන්දු වීමෙන් පසුවය.
1989 භීෂණ සමයේදී මිලිටරි අංශ සිදු කළ ඝාතන සිහිපත් කරමින් වර්තමානයේ දියත උයන පවතින ස්ථානයේ අහිංසකයන්ගේ ආරාමය ඉදි කර තිබුණි. දියත උයන ඉදිකළ අවස්ථාවේදී එක් රැයක් ඇතුළත එය කඩා බිඳ සුණු විසුණු කළේය.■

 

අධිකරණ අපහාස නීතියකට පෞද්ගලික මන්ත්‍රී පනත් කෙටුම්පතක්

අධිකරණයට අපහාස කිරීම පිළිබඳ පෞද්ගලික මන්ත්‍රී පනතක් ඉදිරිපත් කිරීම සඳහා 43 ව්‍යාපාරය සූදානම් වෙමින් සිටින බව එහි සම කැඳවුම්කාර කරුණාරත්න පරණවිතාන මහතා පැවසීය.
අධිකරණයට අපහාස කිරීම් පිළිබඳ නිශ්චිත අර්ථකථනයක් සහ නිශ්චිත දඬුවම් නියම කරමින් රටේ නීතියක් නොමැති නිසාත් ආණ්ඩුව එවැනි නීතියක් සම්පාදනය කිරීමට උත්සාහ කරන බවක් පෙනෙන්නට නොමැති නිසාත් ඒ සඳහා මැදිහත් වන බව ඔහු කීය.
43 ව්‍යාපාරයේ සමාන්තර සංවිධානයක් වන නීති ප්‍රතිසංස්කරණ ජාතික ව්‍යාපාරය එම කෙටුම්පත සකස් කරන බව ඔහු පැවසීය.
අධිකරණයට අපහාස කිරීම පිළිබඳ නීතියක් ගෙන එන ලෙස මුලින්ම ඉල්ලුවේ රටේ ජනමාධ්‍ය සමාජය බව ඔහු පෙන්වාදුන්නේය. ලක්ෂ්මන් කදිරගාමර්ගේ ප්‍රධානත්වයෙන් යුත් තේරීම් කමිටුවකින් 2003 දී ඒ පිළිබඳ යෝජනා ඉදිරිපත් කළ බවත්, ඒ ඇසුරෙන් 2008 දී අධිකරණයට අපහාසය පිළිබඳ නීති කෙටුම්පතක් සකස් කර තිබෙන බවත් ඔහු කීය.■

 

බොරු අල්ලස බොරු කළ කනකසබේ නඩු තීන්දුව

නිසි අවසරයකින් හා ලියාපදිංචියකින් තොරව වාහන අමතර කොටස් ආනයනය කර වාහන එකලස් කිරීමේ නිරත කූපකට වෙහිකල් ලංකා සමාගමේ හිමිකරු හර්ෂ ප්‍රභාත් ද සිල්වා පැමිණිල්ලක් මත රේගු නිවාරණ අංශයේ ප්‍රධානියාව සිටි කනකසබේ රන්ජන්ට අල්ලස් චෝදනා එල්ලකළ නඩුවේ තීන්දුව මෙහි සාකච්ඡා කෙරේ.

අල්ල්ස් ලබාගැනීම සම්බන්ධයෙන් රේගු නිවාරණ අංශයේ හිටපු අධ්‍යක්ෂ කනකසබේ රන්ජන්ට එරෙහි අල්ල්ස් හෝ දූෂණ චෝදනා විමර්ශන කොමිසම ඉදිරිපත් කළ චෝදනාවලින් ඔහුව මහාධිකරණය නිදොස් කර නිදහස් කර තිබේ. ඒ දීර්ඝ නඩු විභාගයකින් පසු මහාධිකරණ විනිසුරු ආදිත්‍ය පටබැඳිගේ විසිනි. චෝදනා අටක් යටතේ කනකසබේ රන්ජන් මහතාට අල්ලස් පනත යටතේ නඩු පවරා තිබූ අතර ඒ සියලු චෝදනාවලින් ඔහුව නිදොස් කොට නිදහස් කර තිබේ. ඔහුට එරෙහි චෝදනාවල හරය වූයේ වෙහිකල්ස් ලංකා සමාගමට අයත් භාවිතා කරන ලද වාහන අමතර කොටස් අඩංගු ආනයනය කළ කන්ටේනර් පහක් එම සමාගමට අයත් පරිශ්‍රයේදී පරික්ෂාවය ලක්කිරීම සහ මුදා හැරීම සඳහා රුපියල් ලක්ෂ 50ක මුදලක් ඉල්ලීම හා ඊට අදාල රුපියල් ලක්ෂ 10ක මුදලක් එම සමාගමේ හිමිකරු හර්ෂ ප්‍රභාත් ද සිල්වාගෙන් කනකසබේ රන්ජන් මහතාගේ කාර්යාලයේදී ලබා ගැනීමය.
මෙම නඩු තීන්දුව විශේෂත්වයක් ගන්නේ විත්තිකරු එම චෝදනාවලින් නිදහස් වීම නිසාම නොවේ. අල්ලස් හෝ දූෂණ චෝදනා විමර්ශන කොමිසම වංක සහයෝගයෙන් කටයුතු කරමින් සමහර බලවත් පුද්ගලයන්ගේ ඉල්ලීම හෝ වුවමනාව අනුව එම පුද්ගලයන්ට හිසරඳයක් වී ඇති අයට අල්ලස් නඩු පැවරීම් සඳහා මෙහෙයුම් සිදුකරන බව මෙම නඩුවේ තීන්දුව තුළ ඇති කරුණු තුළින් පෙනී යෑමේ සත්‍යයක්ද අප හමුවේ නිරාවරණය කරන නිසාය.
එම කරුණු අනාවරණය කර ගැනීමට අප නඩු තීන්දුවට අවධානය යොමු කළ යුතු අතර එහි සාක්ෂි විශ්ලේෂණය යටතේ මෙසේ සඳහන් වේ.‘නඩු විභාගය පුරාවටම විත්තියේ ස්ථාවරය වූයේ එවකට සිටි අල්ල්ස් කොමිසමේ සභාපතිවරයා හා පැමිණිල්ලේ සාක්ෂි අංක 01 එකතුව ව්‍යාජ වැටලීමක් නිර්මාණය කර චූදිත අත්අඩංගුවට ගත්තේය යන කරුණයි.’
මෙහිදී පැමිණිල්ලේ පළමු සාක්ෂිකරුවන වෙහිකල්ස් ලංකා සමාගමේ හිමිකරු හර්ෂ ප්‍රභාත් ද සිල්වා හා අල්ලස් කොමිසමේ හිටපු සභාපති අතර දුරකථන සංවාද පැවති බව සනාථ කිරීම සඳහා විත්තිය ලේඛන ඉදිරිපත් කර ඇති අතර විත්තියේ හරස් ප්‍රශ්නවලට පිළිතුරු දෙමින් හර්ෂ ප්‍රභාත්ද සිල්වා ඒ බව පිළිගෙන ඇත.
එමෙන්ම වෙහිකල්ස් ලංකා සමාගම පාවිච්චි කළ වාහන අමතර කොටස් එකලස් කිරීම මඟින් නිපදවන කේජී 9321 එම්පරර් නම් වාහනය මුල් අයිතිකරුගෙන් පසු කොමිසමේ හිටපු සභාපති නමට ලියාපදිංදි වී ඇති බවටද විත්තිය අධිකරණයට කරුණු ඉදිරිපත් කර ඇත.
එහෙත් විනුසුරුවරයා සිය තීන්දුවේ සඳහන් කරන්නේ එම කරුණු දෙක සලකා බැලීමේදී පැමිණිල්ලේ පළමු සාක්ෂිකරු වන හර්ෂ ප්‍රභාත් ද සිල්වා හා වංක චේතනාවෙන් කොමිසමේ සභාපතිවරයා චූදිතට එරෙහිව අසත්‍ය නඩුවක් නිර්මාණය කළ බව නිගමනය කිරීමට අධිකරණයට හැකියාවක් නැති බවයි. එසේ වුවද පැමිණිල්ල ඉදිරිපත් කර ඇති සාක්ෂිකරුවන් වන අල්ලස් මුදලක් ලබාදුන්නේ යැයි කියන වෙහිකල්ස් ලංකා හිමිකරු වන හර්ෂ ප්‍රභාත්ද සිල්වා හා කොමිසමේ විමර්ශන නිලධාරීන්ගේ සාක්ෂිවල පරස්පරයන් තීන්දුව තුළ කදිමට විස්තර කර තිබේ.
ඉන් එකක් වන්නේ අල්ලස් කොමිසමේ ප්‍රධාන විමර්ශන නිලධාරියා වන පොලිස් පරීක්ෂක අබේසිංහ එම අල්ලස් මුදල ලබාගත්තේ යැයි කියන කනකසබේ රන්ජන් මහතාගේ කාර්යාලය පිහිටි රේගු නිවාරණ අංශයේ සීසීටීවී දර්ශන ලබා ගැනීමට උත්සහ නොදැරීමය. ඒ සඳහා ප්‍රධාන විමර්ශන නිලධාරියා දී ඇති පිළිතුර වී ඇත්තේ ඔහුට ඒ සඳහා බලයක් නැති බවයි. ‘අපරාධ විමර්ශනයක් කරන නිලධාරියකුට එකී අපරාධයට අදාල සාක්ෂි එකතු කිරීමට බලයක් ඇති අතර අවශ්‍ය අවස්ථාවන්හිදී ඒ සඳහා උගත් මහෙස්තා්‍රත් වරයෙකුගේ සහාය ඉල්ලා සිටිය හැකිය.’ බව සිය තීන්දුවේ සඳහන් කරන විනිසුරුවරයා වැඩිදුරටත් ඒ ගැන සඳහන් කරන්නේ ‘විමර්ශන අවස්ථාවේදී රේගු දෙපාර්තමේනතුවේ සහකාර අධ්‍යක්ෂවරයකුගෙන් මෙම ස්ථානයේ සීසීටීවී කැමරා පදුධතියක් සවිකර තිබූ බව අනාවරණය වුවද ඊට අදාල පටිගත වී ඇති දර්ශන සාක්ෂිකරු විසින් ලබා නොගැනීමට ඉදිරිපත් කරන හේතු පිළි ගැනීමට හැකියාවක් නැත.’ යනුවෙන්ය.
එමෙන්ම විත්තියේ හරස් ප්‍රශ්නවලට පිළිතුරු දෙමින් එම වැටලීම සිදුකළ අවස්ථාවේ දී එම ස්ථානයේ සිටියේ යැයි කියනු ලබන සුභසිංහ නැමැති අයකුගේ ප්‍රකාශය සටහන් කර නොගැනීම සම්බන්ධයෙන් දක්වන පැහැදිලි කිරීමද පිළිගත නොහැකි බව සඳහන් කරන විනිසුරුවරයා වැඩිදුරටත් සඳහන් කරන්නේ අපරාධ නඩුවකදී වාචිකව හෝ ලිඛිතව සාක්ෂි ඉදිරිපත් කළ හැකි වුවද සිද්ධිමය කරුණු සම්බන්ධයෙන් දිවුරුම් ප්‍රකාශ සාක්ෂි වශයෙන් ඉදිරිපත් කිරීමට හැකියාවක් නැති බවයි. වැටලීම සිදුකළ අවස්ථාවේ එම ස්ථානයේ සිටියේ යැයි කියනු ලබන සුභසිංහ නැමැත්තකු සම්බන්ධයෙන් අනාවරණය වී ඇති විට ඔහුගේ ප්‍රකාශයක් සටහන් කරවා ගැනීමට කටයුතු කිරීම විමර්ශන නිලධාරියාගේ වගකීම බවය. ඔහු සාක්ෂිකරුවකු ලෙස නඩුවකදී ඉදිරිපත් කරන්නේද නැද්ද යන්න පැමිණිල්ලේ අභිමතය අනුව සිදුවුවද ඉදිරිපත් වන සාක්ෂිකරුවන්ගේ ප්‍රකාශ සටහන් කර ගැනීම විමර්ශන නිලධාරින්ගේ වගකීම බවය.
පැමිණිල්ලේ පළමු සාක්ෂිකරු වන වෙහිකල් ලංකා හිමිකරු හර්ෂ ප්‍රභාත් ද සිල්වාගේ ස්ථාවරය ගැනද සඳහන් කරන තීන්දුව, නඩුවට අදාල කන්ටේනර් පහ රඳවා ගැනීම දක්වා කිසිඳු ප්‍රශ්නයක් නොමැතිව තම වාහන කොටස් ආනයනය කිරීමේ ව්‍යාපාරය පවත්වාගෙන ගිය බව ඔහු කී බව කියයි.
එහෙත් 2012 වර්ෂයට පෙරද සාක්ෂිකරු විසින් ආනයනය කළ වාහන කොටස් රේගුව විසින් තහනමට ගැනීම සම්බන්ධයෙන් නඩු තිබී ඇති බව අනාවරණය කිරීමෙන් පසු සාක්ෂිකරු ඒ බව පිලිගෙන ඇති බවත්, ඒ අනුව තම ව්‍යාපාරයට රේගුවෙන් බාධා නොතිබුනේ යැයි පවසන හර්ෂ ප්‍රභාත්ගේ සාක්ෂිය පරස්පර බවත් කියා තිබේ.
එමෙන්ම නඩුව තුළ ගෙනහැර දක්වා ඇති සියලුම කන්ටේනර් නවතා ඇත්තේ චූදිත බවට චෝදනා කෙරී ඇතත් ඔහු එම සියලු කන්ටේනර් නවතා නැති බව හරස් ප්‍රශ්නවලදී පළමු සාක්ෂිකරුපිළිගෙන ඇති අතර රුපියල් ලක්ෂ දහයක මුදලක් ගෙවීමට එකඟ වීම හේතුවෙන් රඳවාගත් එක් කන්ටේනරයක් මුදා හැරීම සඳහා තමා ඉදිරිපිටම චූදිත සටහනක් යෙදූ බවට පළමු සාක්කිකරු කළ ප්‍රකාශද තහවුරු නොවන බව තීන්දුවේ සඳහන් කර ඇත.
ඒ ගැන සිය මතය දක්වමින් විනිසුරුවරයා සඳහන් කරන්නේ ‘මින් පෙනී යන්නේ සාක්ෂිකරු විසින් චූදිත නොකළ ක්‍රියාවක් චූදිත විසින් කරන ලද බවට අධිකරණය හමුවේ හුවා දැක්වීම වේ. විශේෂයෙන්ම රුපියල් ලක්ෂ දහයක අල්ලස් මුදල ලබාදීමට එකඟ වීම මත මෙම සටහන යොදන ලද බවට අධිකරණයට හේත්තු ගැන්වීමට උත්සහ දරා ඇත.’ යනුවෙන්ය.
චෝදනාවට ලක්වූ අල්ලස් මුදල ලබාදීම හා ලබා ගැනීමට අදාල කරුණු ගැන සඳහන් කරමින් විනිසුරුවරයා සඳහන් කරන්නේ ‘හරස් ප්‍රශ්නවලට පිළිතුරු දෙමින් නව වසරට සුභ පතා තමාට කරදර කරන්නේ කුමන හේතුවක් නිසාද යන්න චූදිතගෙන් විමසූ බව පලමු සාක්කිකරු පැවසීම’ පිලිගත නොහැක්කක් බවයි.
එවැනි අවස්ථාවක වින්දිතයා හා උපාය දූතයා හැසිරෙන්නේ ඉල්ලා සිටින ලද අල්ලස් මුදල රැගෙන ආ බව පැවසීම හා එකී මුදල ලබාදීමට බවත්, ඒ හැර අල්ලස් මුදල දෙනු ලබන අය තම අයිතිවාසිකමි ගැන කතා කිරීම තාත්වික හා විය හැකි කරුණක් ලෙස සැළකීමට හැකියාවක් නැති බවත්ය. විශේෂයෙන්ම මෙම නඩුවේ සාක්ෂි අංක 01 හුදු සාමාන්‍ය පුද්ගලයකු නොවන අතර වාහන වෙළදාමේ යෙදෙන ව්‍යාපාරිකයකු මෙන්ම ශ්‍රී ලංකා රේගුවට එරෙහිව නඩු ගණනාවක් පවරන ලද පුද්ගලයෙකු බවත්, එවැන්නකු මේ ආකාරයට කටයුතු කළේ යැයි පැවසීම අභව්‍ය කරුණක් ලෙස පෙනී යන බවත්ය.
එමෙන්ම සාක්ෂිකරු වාහන එකලස් කිරීමේ ව්‍යාපාරය සම්බන්ධයෙන් වාහන කොටස් ලංකාවට ආනයනය කිරීම සම්බන්ධයෙන් දීර්ඝ කාලයක් රේගු නිලධාරින් සමඟ ගැටුම් ඇතිකරගෙන විවිධ නඩු හබ ගණනාවක් සිදුකර ඇති පුද්ගලයකු බවත්, ඔහු සාක්ෂි දී ඇති ආකාරය සලකා බලන විට විශේෂයෙන්ම කන්ටේනරය මුදා හැරීමේ සටහන චූදිත විසින් තබන ලද සටහනක් බවට මූලික සාක්ෂියේදී පවසා විත්තියේ හරස් ප්‍රශ්නවලදී එවැන්නක් නොකියූ බව පැවසීමෙන්ම පෙනී යන්නේ එම සාක්ෂිකරු චූදිත සම්බන්ධයෙන් අගතිගාමී ලෙස සාක්ෂි දීමට උත්සහ දරා ඇති බවයි. විශේෂයෙන්ම මීට පෙර සාක්ෂිකරු සම්බන්ධ අභියාචනාධිකරණ නඩුවකදී උපාලි ද ඉසෙඩ් ගුණවර්ධන විනිසුරුතුමා විසින් දක්වා ඇති පරිදි සාක්ෂිකරු රේගු බදු වංචා කිරීම සම්බන්ධයෙන් උපක්‍රමසීලිව කටයුතු කර තිබේය යන්න හා එම සටහන චූදිත විසින් තමා ඉදිරියේදීම යොදන ලද බවට අසත්‍ය සාක්ෂියක් දීමෙන්ම මෙම කරුණ තවදුරටත් තහවුරු වන බවයි.
ඒ නිසාම පැමිණිල්ලේ සාක්ෂි අංක 01 හෙවත් වෙහිකල්ස් ලංකා හිමිකරු විශ්වසනීයත්වයෙන් යුතු සාක්ෂිකරුවකු ලෙස සැලකීමට හැකියාවක් නැති බව විනිසුරුවරයා සඳහන් කරයි.
රුපියල් ලක්ෂ දහයක අල්ලස් මුදල ලබා ගැනීමේ සිද්ධිය පිළිබඳ විස්තර කරමින් සඳහන් කර ඇත්තේද ඒ සඳහා යොදාගත් මුදල් නෝට්ටු අංකනය කිරීමේ සාක්ෂි පරස්පර බවයි.
චුදිතගේ කාමරයේ පිහිටීම හා වැටලීම කළ ආකාරය ගැනද විස්තර කරන විනිසුරුවරයා සඳහන් කරන්නේ එම අල්ලස් මුදල ඉල්ලා සිටීම හා ලබාදීමට අදාල සාකච්ඡාව පැමිණිල්ලේ 02 වන සාක්ෂිකරු චූදිතගේ කාමරයෙන් පිටත සිට අසාගෙන සිටීම තහවුරු කළ නොහැකි බවයි. පැමිණිල්ල ඒ සඳහා ඉදිරිපත් කළ සාක්ෂිකරු චූදිතගේ කාමරයේ වීදුරු පැනල අතර හිඩසක් නොමැති බවට හා වෙනම වායු සමනය කිරීමක් එම කාමරයේ ඇති බවට ලබාදුන් සාක්ෂිය අභියෝගයට ලක්වී නැති බවද, එමෙන්ද වරලත් වාස්තු විද්‍යාඥ රණසිංහ නැමැති අය එම කාමරය පරික්ෂා කරමින් එහි ඇතුලත කතා කරන දෙය පිටතට නොඇසෙන බවට කළ කරුණු දැක්වීම අනුව අනුව එවැනි සාකච්ඡාවක් සාක්ෂිකරුට ඇසිය නොහැකි බවයි.
‘චූදිතගේ කාර්යාලය තුළ කතා කරන දේ පිටතට ඇසෙන්නේය යැයි මදකට උපකල්පනය කලද ගැටළුව වන්නේ අල්ලසක් ඉල්ලා සිටින පුද්ගලයකු යාබද කාමරවලට පමණක් නොව තම කාර්යාලයෙන් පිටත සිටින පුද්ගලයන්ටද ඇසෙන සේ එසේ අල්ලස් මුදල් ඉල්ලා සිටින්නේද යන්නයි.’ යනුවෙන් ඒ ගැන විනිසුරුවරයා සිය අදහස් දැක්වීම කරයි.
අල්ලස් ඉල්ලන අයකු එය රහසිගතව හෝ පුද්ගලිකව සිදු කරනවා විනා බාහිර පුද්ගලයින්ටද ඇසෙන සේ ප්‍රසිද්ධියේ අල්ලස් මුදල් ඉල්ලා සිටින්නේය යන කරුණ පිළිගැනීමට හැකියාවක් නැති බවත්,චූදිත, රේගු දෙපාර්තමේනතුවෙන් අය කර ගනු ලබන දඩ මුදල් වැඩි කර ගැනීම සම්බන්ධයෙන් අනුගමනය කර ඇති කාර්ය පටිපාටිය සහ ඔහු සම්බන්ධයෙන් ඇති ප්‍රශංසාවන් හා බැඳුනු ඔහුගේ හොඳ චරිතය පිළිබඳ සාක්ෂි කිසිඳු ආකාරයකට අභියෝගයට ලක්වී නැති බවත්, රුපියල් ලක්ෂ දහයක මුදලක් ලබාගත්තේ ය යනුවෙන් පවසන සාක්ෂි කිසිඳු ආකාරයකට පිළිගත හැකි සාක්ෂි නොවන බවට තීරණය කරමින් සියලු චෝදනාවලින් චූදිත හෙවත් කනකසබේ රන්ජන් මහතාව නිදොස් කොට නිදහස් කරයි.
විත්තියේ ඉල්ලීම මත එම නඩුවේ කටයුතු ඉන් අවසන් වන්නේ නැත. චූදිත කනකසබේ මහතාට එරෙහිව අසත්‍ය චෝදනා හා සාක්ෂි ඉදිරිපත් තළ අයට එfරිහිව කටයුතු කරන ලෙසට අධිකරණයෙන් ඉල්ලීමක් කර තිබේ. ඒ සඳහා අධිකරණය පෙබරවාරි 10 වැනිදා රැස්වීමට නියමිතය.
ඉන්පසු දිග හැරෙන පරිච්ඡේදය තුළ බලවත් පුද්ගලයින් සමඟ එකතු වී රාජකාරිය නිසි ලෙස ඉටුකරන නිලධාරින්ට එරෙහිව කටයුතු කිරීමෙන් අත්විය හැකි ඉරණමද අල්ලස් කොමිසමේ විමර්ශන නිලධාරින් ඉගෙන ගන්නවාට සැක නැත.■

නැගෙනහිර පර්යන්තයට බැසිල්-විමල් ගැටෙති

වරාය නැගෙනහිර පර්යන්තයේ ආයෝජනය කිරීම සඳහා ඉන්දියානු සමාගම්වලට ලබාදීමට විරුද්ධ වෙන බව ප්‍රකාශ කළ ආණ්ඩුවේ විමල් වීරවංශ ප්‍රමුඛ නායකයන් හා ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ බැසිල් රාජපක්ෂ පිල අතර දැඩි මතභේදයක් හටගෙන ඇතැයි වාර්තා වේ.
මෙම ගනුදෙනුව සිදු කළ යුතුම බව කියමින් පසු ගිය මාස කිහිපයක් තිස්සේ බැසිල් රාජපක්ෂට සමීප කැබිනට් ඇමතිවරුන් වන රෝහිත අබේගුණවර්ධන, ප්‍රසන්න රණතුංග, පවිත්‍රා වන්නිආරච්චි, එස්.එම්. චන්ද්‍රසේන දැඩි ලෙස කැබිනට් මණ්ඩලයේ අදහස් දක්වා තිබුණු බව අනිද්දා සමඟ අදහස් දැක් වූ ඇමතිවරයෙකු කීය.
එයට ප්‍රතිපක්ෂව විමල් වීරවංශ, උදය ගම්මන්පිල, වාසුදේව නානායක්කාර ඇතුළු නායකයන් පිරිසක් දිගින් දිගටම අදහස් දක්වා තිබේ.
පෙබරවාරි 01 වැනිදා කැබිනට් මණ්ඩල රැස්වීමේදී අමාත්‍යවරුන් වන රෝහිත අබේගුණවර්ධන,

ප්‍රසන්න රණතුංග, එස්.එම්. චන්ද්‍රසේන විමල් වීරවංශ ඇතුලු පිරිසට එරෙහිව අදහස් දක්වා තිබේ.
මීට පෙර විසි වන සංශෝධනය කැබිනට් මණ්ඩලයට ඉදිරිපත් කළ අවස්ථාවේදී ද්විත්ව පුරවැසිභාවය පිළිබඳ විමල් වීරවංශ ප්‍රමුඛ පිරිසක් විරෝධය පළ කළේය. ඉන් පසු අවස්ථා කිහිපයකදීම මෙම දෙපාර්ශ්වය අතර මත ගැටුම් ඇති වූ බව අනිද්දා සමඟ අදහස් දැක් වූ අමාත්‍යවරයා පැවසීය.
අමාත්‍ය විමල් වීරවංශ කැබිනට් මණ්ඩල සාමූහිකත්වය ආරක්ෂා නොකිරීම පිළිබඳ කණගාටු වන බව ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ මහලේකම් නීතිඥ සාගර කාරියවසම් පසුගිය සතියේ මාධ්‍ය සාකච්ඡාවකදී ප්‍රකාශ කර තිබුණි.■

 

පළිගැනීමේ කොමිසමට එරෙහිව උසාවි යයි

දේශපාලන පළිගැනීම් කොමිෂන් සභාවේ වාර්තාව සහ ඒ සම්බන්ධයෙන් ආණ්ඩුව ගෙන ඇති පියවර මගින් අධිකරණයට අපහාස කර ඇති බව ප්‍රකාශ කරමින් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට මූලික අයිතිවාසිකම් පෙත්සම් කිහිපයක් ගොනු කිරීමට නියමිතය.
සමගි ජන බලවේගය, ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ සහ තවත් පාර්ශ්ව කිහිපයක් වෙන වෙනම පෙත්සම් ගොනු කිරීමට බලාපොරොත්තු වේ.
මේ පිළිබඳ විමසීමකදී ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ සාමාජික, නීතිඥ සුනිල් වටගල ප්‍රකාශ කළේ පෙබරවාරි දෙවැනි සතිය ඇතුළත පෙත්සම් ගොනු කිරීමට බලාපොරොත්තු වන බවය. කොමිසමේ නිර්දේශවලින් අධිකරණයට අපහාස කර ඇති බවත්, ඒවා ක්‍රියාත්මක කිරීමේදී විධායකය අධිකරණය නොතකා කටයුතු කරන බවත්, එයින් අධිකරණයට බලපෑම් විය හැකි බවත් පෙන්වාදීමට බලාපොරොත්තු වන බවත් ඔහු කීය. කොමිෂන් සභාව දැනට පවතින නඩු සහ තීන්දු ලබාදුන් නඩු පිළිබඳ තම බලතලවලට පිටින් ගොස් නිර්දේශ ලබා දී තිබෙන බව ඔහු පෙන්වාදුන්නේය. කොමිෂන් සභාවට ලැබී ඇති අධිකාරී පත්‍රය අනුව එවැනි නිර්දේශ කිරීමට බලයක් නොමැති බව ඔහු වැඩිදුරටත් පෙන්වාදුන්නේය. ■

 

දේශපාලන පළිගැනීම් පිළිබඳ විමර්ශන කොමිසම ‘පළිගැනීමේ කොමිසමක්’ දක්වා පිරිහීම

“ඉන්දියන් සාගරයේ මුතුඇටය යැයි විරුදාවලිය ලත් මෙම මනරම් දිවයිනෙහි ඒකීයභාවය, ඉතිහාසයේ විවිධ යුගයන්හි එල්ල වූ විදේශීය ආක්‍රමණවලින් සහ දේශීය වශයෙන් පැනනැඟුණු ආක්‍රමණික ස්වභාවයේ කැරලිවලින් සුනුවිසුනු වී ගියේය. එවැනි සෑම අවස්ථාවකදීම යුගයේ වීරයන් පහළ වූ අතර, ඔවුන් ආක්‍රමණිකයන් මෙන්ම දේශීය කැරලිකරුවන්ව පළවාහැර රටේ ඒකීයභාවය සුරක්ෂිත කිරීමට අභීතව සටන් කළහ.”

මෙය දේශප්‍රේමය පිළිබඳ අපොස සාමාන්‍ය පෙළ ශිෂ්‍යයෙකු ලියූ වාක්‍ය රචනාවක ආරම්භයක් නොවේ. ජනාධිපතිවරයා විසින් පත්කරන ලද ඉතා නම්බුකාර, ‘දේශපාලන පළිගැනීම් පිළිබඳ විමර්ශන කොමිෂන් සභාවේ’ අවසාන වාර්තාව ආරම්භ කෙරෙන වාක්‍ය ද්වයයි. මේ කොමිෂන් සභාව අධිකරණයක් නොවේ. එහෙත්, ඊට පත්කළ කොමසාරිස්වරුන් තිදෙනාගෙන් දෙන්නෙක්ම, හිටපු ඉහළ අධිකරණ විනිසුරුවරු ය. බරපතළ කාරණයක් පිළිබඳව පිළිගත් නෛතික සිද්ධාන්තයන්ට යටත්ව කටයුතු කරතැයි අපේක්ෂා කළ යුතු එවැනි පළපුරුදු විනිසුරුවරුන්ගේ අතින්, මෙවැනි භාවාතිශය ආරම්භයක් ලියා තිබීමෙන් පෙන්නුම් කරන්නේ, ස්වාභාවික යුක්ති ධර්මයේ සහ පවතින නීතියේ නියාමයන්ට අනුව කටයුතු කරනවා වෙනුවට, වෙනත් පක්ෂපාතී හැඟීම්වලින් සන්නද්ධව ඔවුන් මේ රාජකාරියට අත ගසා ඇති ආකාරයකි. තව ඡේද කිහිපයකට පහළින් ඔවුන් මෙසේද කියා තිබේ:

“..මෙවන් අඳුරු යුගයකදී, 2005 වර්ෂයේ පැවති ජනාධිපතිවරණය ජයග්‍රහණය කරමින් මහින්ද රාජපක්ෂ මැතිතුමා ශ්‍රී ලංකාවේ ජනාධිපතිවරයා වශයෙන් තේරී පත්වූ අතර, එතුමාගේ ප්‍රධානත්වයෙන් නව රජයක් බිහි කර, ආරක්ෂක ලේකම්වරයා වශයෙන් පත්වූ වර්තමාන ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මැතිතුමාගේ හමුදා අත්දැකීම් උපයෝගී කරගෙන, ත්‍රිවිධ හමුදාව සහ පොලිස් බලකාය මෙහෙයවමින් ද්‍රවිඩ ඊලාම් කොටි ත්‍රස්තවාදීන්ගේ යුද්ධයට එරෙහි මානුෂීය සටන නව මුහුණුවරකින් දියත් කරන ලදි. අවුරුදු කිහිපයක් පුරා සිදු කරන ලද බිහිසුණු සටන්වලින් පසුව 2009 වර්ෂයේ මැයි 19 වැනි දින ද්‍රවිඩ ඊලාම් කොටි ත්‍රස්තවාදීන් පලවා හරිමින් ශ්‍රී ලංකාව නැවතත් ඒකීය රාජ්‍යයක් බවට පත්කිරීමට මෙම වීරෝදාර නායකයන්ට සහ රණවිරුවන්ට හැකි විය.”

නැවතත් මෙය, පොහොට්ටුවේ වන්දිභට්ටයෙකු ස්වකීය නායකයන් ගැන ලියූ ස්තෝත්‍රයක් යැයි ඔබට හැඟේද? එහි සඳහන් ‘මෙම වීරෝදාර නායකයන්’ යනු මහින්ද රාජපක්ෂ සහ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ බව වාර්තාව කියයි. ඒ වීරෝදාර නායකත්වයට සරත් ෆොන්සේකා ඇතුළත් නොකිරීමට මේ කොමසාරිස්වරුන් වගබලාගෙන තිබීමෙන් පෙනී යන්නේ, ඔවුන්ගේ ඉතිරි විමර්ශන කාර්යය මොන තරම් ‘මධ්‍යස්ථව’ සහ ‘අපක්ෂපාතීව’ ඔවුන් ඉටු කරන්නට ඇත්ද යන කාරණයයි.

මුලින්ම, මෙවැනි විමර්ශන කොමිසමක සාමාජියන් නම්බුකාර පුද්ගලයන් විය යුතුය. එවැනි විමර්ශනයක් පිළිබඳ විශ්වසනීයත්වය ජනතාව තුළ ජනිත කළ හැක්කේ එවිටයි. එහෙත් මේ කොමිසමේ සභාපතිවරයා මීට කලින් දිසා විනිසුරුවරයෙකු වශයෙන් සිටියදී ඔහුට විරුද්ධව එල්ල වූ විෂමාචාර චෝදනා මත, අධිකරණ සේවා කොමිසම මගින් අනිවාර්ය විශ්‍රාම ගැන්වූ පුද්ගලයෙකි. ඒ ගැන අතීත කතාව, මෙහි ලිවීමට බැරි තරමට අජූවයි. ඊළඟට, විමර්ශකයන් නම්බුකාර නොවුණත්, විමර්ශන පටිපාටිය සහ ඒ සඳහා යොදාගන්නා ක්‍රමවේදය, නම්බුකාර විය යුතුය.

ඒ ගැන මඳක් විමසා බැලීම වටී. කොමිසම පත්කරන්නේ, යහපාලන ආණ්ඩුව යටතේ රාජ්‍ය සේවයේ නිලධාරීන්ට කරන ලදැයි කියන ‘පළිගැනීම්’ ගැන සොයා බැලීමට ය. එහෙත් රාජ්‍ය සේවයට අයත් නැති, දුමින්ද සිල්වාගේ සිද්ධියත් මේ කොමිසමේ තවත් විමර්ශනයක් විදිහට භාරගැනුණි. ලොකුම හාස්‍යය වන්නේ, එම පැමිණිල්ල බාරගත්තේද, කොමිසමේ සියලු විමර්ශන කටයුතු නිම කිරීමෙනුත් පසුව වීමයි. විමර්ශන පටිපාටිය පිළිබඳ සැබෑ කැරැට්ටුව ගැන දැනගැනීමට ඒ සරල කාරණය වුව ප්‍රමාණවත් ය.

මේ කියන විමර්ශන පටිපාටිය දෙස තව පැත්තකින් බැලිය හැකිය. කොමිසමේ සමස්ත විමර්ශනය සඳහා ගතකොට ඇති මුළු කාලය දවස් 300 කි. (සති අන්ත සහ වෙනත් නිවාඩු දින ආදිය අතහැරියොත්, කොමිසම සැබවින් ගතකොට ඇති මුළු කාලය දවස් 200ක් පමණ විය හැකිය). ඒ කාලය තුළ විසඳා අවසන් කොට ඇති නඩු ප්‍රමාණය 150 කි. එනම්, එක නඩුවක් දවස් දෙකකින් අවසන් කොට ඇති බවයි.

මේ කොමිසම මගින් විභාගයට ලක්කළ කිසිවෙකු, යහපාලන ආණ්ඩු කාලය තුළ වැරදිකරුවන් කොට හිරේට නියම කිරීමක් හෝ වෙනත් දඬුවමකට ලක්කිරීමක් සිදු වී නැත. යහපාලන ආණ්ඩුවේ අවුරුදු පහක කාලය තුළ එකී චුදිත පුද්ගලයන් සම්බන්ධයෙන් ගොස් තිබූ වැඩිම දුර වුණේ, ඔවුන්ට විරුද්ධව පරීක්ෂණ පැවැත්වීමත්, ඒවා නිසි අධිකරණ ක්‍රියාපටිපාටිය තුළට ඇතුළු කිරීමත් පමණි. ඒ අධිකරණ ක්‍රියාපටිපාටිය යනු, යම් අපරාධයක් සම්බන්ධ නඩුවක් සමහරවිට අවුරුදු දහයත් විස්සත් අතර තරම් කාලයක් දිග් ගැස්සෙන ක්‍රියාවලියකි. උදාහරණයක් වශයෙන් මේ අධිකරණ ක්‍රියාවලිය තුළ, දූෂණ චෝදනා යටතේ ඒ යහපාලන ආණ්ඩුව විසින් අධිකරණය ඉදිරියට පමුණුවන ලද බැසිල් රාජපක්ෂගේ නඩු කල් ගියේ මාස හයකටත් වැඩි කාලයකිනි. මුළු වසරකම කාලයකට එවැනි නඩුවක් කැඳවනු ලැබුවේ දෙවරක් පමණි. තවත් උදාහරණයක් ගත්තොත්, ගෝඨාභය රාජපක්ෂට එරෙහිව පැවති චෝදනා සම්බන්ධයෙන් කිසි දවසක ඔහු අත්අඩංගුවට ගැනීමටවත් එම යහපාලන ආණ්ඩුව යටතේ පැවති අධිකරණ ක්‍රියාදාමයට හැකි වුණේ නැත. මේ කරුණු මගින් ගෙනහැරපාන්නේ, යහපාලන ආණ්ඩුව යටතේ නීතිය ක්‍රියාත්මක වන බවක් මතුපිටින් පෙන්නුම් කරමින් ඇත්ත වශයෙන් සිදුකෙළේ මෙකී සැකකරුවන්ට, නීතියට සහ අධිකරණයට වෙට්ටු දැමීමට අවශ්‍ය කරන සියලු ඉඩකඩ සහ පහසුකම්, පවතින නෛතික රාමුව යටතේම එම ආණ්ඩුව මගින් එදා සපයා තිබුණු බවයි.

යම්කිසි පාලනයක් විසින් ‘පළිගැනීමක්’ සිදු කරනු ලබන්නේ නම්, එය හඳුනාගත හැකි ක්‍රම කිහිපයක් තිබේ. ඉන් ප්‍රධාන වන්නේ, පවතින නෛතික රාමුවෙන් පිටස්තර ක්‍රමවේදයක් යමෙකු අරභයා අනුගමනය කිරීමයි. එසේ අනුගමනය කරන ක්‍රියාමාර්ගය බොහෝ විට ‘අනීතික’ වන්නේ නැත. උදාහරණයක් වශයෙන්, සිරිමා බණ්ඩාරනායක මැතිනියගේ ප්‍රජා අයිතිය අහෝසි කිරීම සඳහා ජේ. ආර්. ජයවර්ධන අනුගමනය කළ ක්‍රියා මාර්ගය ‘අනීතික’ නැත. එහෙත්, සාමාන්‍ය අධිකරණ ක්‍රියාවලියෙන් පිටස්තරව, දේශපාලනික ක්‍රමවේදයක් හෙවත් විධායකයේ කොමිෂන් සභා මාර්ගයෙන් සහ පාර්ලිමේන්තුව තුළ තිබෙන දේශපාලන පක්ෂයක බලපරාක්‍රමයෙන්, අදාළ පුද්ගලයා කොටු කරගන්නා ක්‍රමයක්, පවතින යම් නීතියකට අනුකූල විය හැකි වෙතත්, ස්වාභාවික යුක්ති ධර්මයේ සුජාතභාවයෙන් තොර වන්නේය. එවැනි ක්‍රියාමාර්ගයක හැම අස්සක් මුල්ලකින්ම, දේශපාලනික ඉලක්කයක් සහිත ‘පළිගැනීමේ’ අභිලාෂයක් පෙනෙන්ට පටන්ගනී. අද ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ සහ පොහොට්ටුවේ සිටින, එදා ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂ දේශපාලනයේ සිටි සියලු පුද්ගලයන් සිරිමා බණ්ඩාරනායකගේ ප්‍රජා අයිතිය අහෝසි කිරීම සඳහා ජේ. ආර්. ජයවර්ධන අනුගමනය කළ පිළිවෙත එකහෙළා හෙළාදුටු බව ඉතිහාසය පිරික්සීමෙන් දැත හැකිය. එම පුද්ගලයන්ම අද, මේ විමර්ශන කොමිසම ගැන නිශ්ශබ්දව සිටීම හරිම උත්ප්‍රාසාත්මක ය.

යහපාලන ආණ්ඩුවේ සියලු වැරදි තිබියදීත්, ඒ කාලයේ එවැනි ක්‍රියාමාර්ගයක් චුදිතයන් සම්බන්ධයෙන් අනුගමනය කෙළේ නැත. යහපාලකයන් කෙළේ, මහජන ප්‍රදර්ශනය සඳහා සකස් කරගත් වැඩපිළිවෙළක් ක්‍රියාවේ යෙදවීම පමණි. එම ආණ්ඩුව බලයට පත්වූ ගමන්ම ඇති කරගත් “දූෂණ විරෝධී කමිටුව” එවැන්නකි. ඒ මණ්ඩලයට සහභාගි වූ අනුර කුමාර දිසානායක වැනි පුද්ගලයන් ඒ බව නොදැන සිටියා විය හැකි වූවත්, එම යාන්ත්‍රණය සකස් කළ සහ උඩ සිට එම යාන්ත්‍රණය මෙහෙයවන ලද, රනිල් වික්‍රමසිංහ, මෛත්‍රිපාල සිරිසේන සහ විජයදාස රාජපක්ෂ වැනි දේශපාලන බලධාරීන්, එවැනි ක්‍රියාමාර්ගයක් තුළින් යා යුතු දුර කොපමණදැයි කල් තියා තීරණය කොට සිටි බව, පසුව කරුණු පෙළගැසුණු ආකාරයෙන් මනාව පෙන්නුම් කෙරුණි. ඒ නිසා එය වනාහි, දූෂිත චෝදනාවන්ට සහ අපරාධ චෝදනාවන්ට ලක්ව සිටි පුද්ගලයන්ගෙන් පළිගැනීමට නොව, ඔවුන් නීතිය ඉදිරියට පමුණුවන බවට ව්‍යාජ හැඟීමක් සමාජයට සන්නිවේදනය කරමින්, සැබවින්ම ඔවුන් ආරක්ෂා කිරීම සඳහා ඉහත කී දේශපාලනික නායකත්වය විසින් අටවාගත් ඇස්බැන්දුම් යාන්ත්‍රණයක් පමණක් විය.

යහපාලන ආණ්ඩුව බලයට පත්වූ සැණින්, මෙවැනි චූදිතයන් වෙනුවෙන් විශේෂ අධිකරණයක් පිහිටුවිය යුතු බවට ඉල්ලීමක් ඉදිරිපත් විය. ඒ ඉල්ලීම පසුපස තිබුණේ, වෙනම නීතියක් යටතේ ඔවුන් පිළිබඳ විභාගයන් පැවැත්විය යුතු බව නොවේ. එසේම, දේශපාලනික බලය යටතේ පත්කෙරෙන ජනාධිපති කොමිෂන් සභා හෝ අධිකරණයෙන් පිටස්තර පාර්ලිමේන්තුව වැනි ආයතනයකින් දඬුවම් පැමිණවීමේ යාන්ත්‍රණයක් ගොඩනැඟිය යුතු බවක්ද නොවේ. වෙනම අධිකරණයක් පිළිබඳ ඉල්ලීම පසුපස තිබුණේ, පවතින අධිකරණයේ විශේෂ අංශයක් මගින්, පවතින නීතිය යටතේම කඩිනම් අධිකරණ ක්‍රියාමාර්ගයක් ගත යුතු බව පමණි. එහෙත් රනිල් වික්‍රමසිංහ, මෛත්‍රිපාල සිරිසේන සහ විජයදාස රාජපක්ෂ වැනි නායකයෝ, විවිධ අවසරයන් යටතේ, ඒ ඉල්ලීම හැකිතාක් කල්දැමූහ.

ඒ සමග සැසඳීමක් වශයෙන් වර්තමාන ක්‍රියාමාර්ගය ගැන හිතා බලන්න: ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයා බලයට පත්වුණේ, 2019 නොවැම්බර් 16 වැනිදා ය. මේ කියන අලුත් කොමිසම පත්කිරීමට, බලයට පත්වීමෙන් පසුව ඔහුට ගතවුණේ මාස දෙකකි. ඒ කොමිසම, මාස දහයක කාලයකදී සියල්ල විමර්ශනය කොට, අදාළ ප්‍රධාන චුදිත සියල්ලන් නිfදාස් කොට නිදහස් කිරීමට නිර්දේශ කළා පමණක් නොව, එකී චූදිතයන්ට එරෙහිව පරීක්ෂණ පැවැත්වූ සහ ඒ සිද්ධි විභාග කළ සියලු පුද්ගලයන්ට විරුද්ධව චෝදනා ගොනුකළ යුතු බවටත් දැන් නිර්දේශ කොට තිබේ. ඉන්පසු ගත වුණේ තව සති දෙකකි. ඒ කොමිසමේ නිර්දේශ ක්‍රියාත්මක කිරීම ගැන සොයා බැලීම සඳහා ජනාධිපතිවරයා ගිය සතියේ තවත් කොමිසමක් පත්කෙළේය. එය, ‘විශේෂ ජනාධිපති කොමිසමකි’. එවැනි කොමිසමක් මගින් කෙරෙන නිර්දේශ පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කොට, අදාළ පුද්ගලයන්ට දඬුවම් කළ හැකිය. සැබෑ පළිගැනීම, කාර්යක්ෂමවත්, කඩිනම්වත් කරන්නේ කෙසේද යන්න ඇත්ත වශයෙන්ම රටට පෙන්නුම් කරන්නේ මේ ආණ්ඩුවයි. ඇත්ත වශයෙන්ම දැන් සිදුවන්නේ, එදා නිකං රස්තියාදු කිරීමට එරෙහිව ඔවුන් විසින් අද කරන පළිගැනීමකි.

එහිදී, රනිල් වික්‍රමසිංහත් ඉදිරි ක්‍රියාමාර්ගවල චුදිතයෙකු වශයෙන් මේ වාර්තාව තුළ නම් කොට තිබුණත්, එය හුදු ඇස්බැන්දුමක් පමණක් වන බව දැන් තියාම කිව යුතුව තිබේ. ඔහු හෝ මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මේ පාලකයන් යටතේ කිසි දවසක කිසිවක් සම්බන්ධයෙන් වැරදිකරුවෙකු නොකෙරෙනු ඇත. ඇත්ත වශයෙන්ම මේ දඩයමේ ඉලක්කගත පුද්ගලයන් වනු ඇත්තේ, අනුර කුමාර දිසානායක, චම්පික රණවක, මංගල සමරවීර සහ සරත් ෆොන්සේකා වැනි දේශපාලනඥයන්ගේ සිට ශානි අබේසේකර වැනි අදීන රාජ්‍ය නිලධාරීන් දක්වා වන පුද්ගලයන් කිහිප දෙනෙකු පමණි.■