■ රොහාන් සමරජීව
43 සේනාංකයේ පළමු සංවත්සරයේදී දොරට වඩන ලද ‘ගොඩ එමු ගොඩනගමු’ නම් සැලැස්මෙහි පිටු 32ක්ම අර්බුදයට කඩිනම් ප්‍රතිචාර සඳහා වෙන්කර තිබේ. එම කොටස ගොඩ එමු ලෙස නම්කර තිබේ. දිගුකාලීන විසඳුමක් වෙනුවෙන් වෙන් කරන ලද පිටු 26ක කොටස නම් කර තිබෙන්නේ ගොඩනගමු ලෙසයි. මෙයින් පෙනෙන්නේ අප අද මැදිවී සිටින අර්බුදයට ප්‍රතිචාර වෙනුවෙන් එහි සැලකියයුතු බරක් තබා තිබෙන බවයි. මෙම ලේඛනය ඉදිරිපත් කර තිබෙන්නේ “දේශපාලනයෙහි මෙන්ම ප්‍රතිපත්ති නිර්මාණයෙහිද ඉදිරිගාමී හැරවුමක් සඳහා අත්‍යවශ්‍ය සමාජ සංවාදයකට දායක කරගත හැකි මූලික ලියවිල්ලක්” ලෙසයි. එය සංවාදයක ආරම්භයයි. අවසානය නොවේ.
පුළුල් අදහස් විමසීම් පවත්වා තිබෙන බව පෙනේ. එය සකස් කිරීමේ ක්‍රියාවලිය අතරතුරදී කර්තෘවරුන් ඇතැම් කරුණු සම්බන්ධ තම දැක්ම වෙනස් කර තිබෙන බව දැකිය හැකිය. විශ්ලේෂණයෙහි තිබෙන සංකීර්ණත්වය අනුව ඒත්තු යන කරුණක් වන්නේ, මෙවැනි කර්තව්‍යයන්හිදී සාමාන්‍යයෙන් කරන ආකාරයට සමීප හිතවතුන් කීපදෙනෙකුගෙන් ඔබ්බට ගොස් පුළුල් පරාසයක විශේෂඥයන්ගේ අදහස් ඒ සමග සම්බන්ධ කරගෙන තිබෙන බවයි.
1 කොටස: ණය අර්බුදයට විසඳුම්
ප්‍රතිකර්මයේ ඵලදායිතාව රඳාපවතින්නේ රෝග විනිශ්චයේ නිරවද්‍යතාව මතයි. 43 සේනාංකයේ රෝග විනිශ්චය පුළුල් දත්ත මගින් සහයෝගය ලබාගනිමින් පවසන්නේ ණය කළමනාකරණය කරගැනීමේ වත්මන් දුෂ්කරතාවට හේතු වී තිබෙන්නේ ආදායම් උත්පාදනය නොකරන ව්‍යාපෘති සඳහා පසුගිය රාජපක්ෂ පාලනයන් විසින් වාණිජ ණය ලබාගැනීම බවයි. 2019 වසරේදී දුරදිග නොබලා කරන ලද බදු කප්පාදුව හේතුවෙන් තත්වය උග්‍ර විය. නිදහස ලබාගැනීමේ සිටම ශ්‍රී ලංකාවේ ආර්ථිකය තුළ වසංගතයක් බවට පත්ව තිබෙන ද්විත්ව හිඟයන් (රාජ්‍ය මූල්‍ය හා ගෙවුම් හිඟයන්) විසින් ක්‍රමය තුළ වර්ධනය කරන ලද දුබලතාව ද හඳුනාගෙන තිබේ..
තිත්ත බෙහෙත්
ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ මැදහත්වීම හෝ වෙනත් ආකාරයක කාර්ය රාමුවක් තුළ ණය ප්‍රතිව්‍යුහගත කිරීමේ අවශ්‍යතාව පැහැදිලිව හඳුනාගෙන තිබේ: “ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ තිත්ත වොෂිංටන් කසාය හෝ තිත්ත දේශීය කසායක් හෝ ලංකාවට දැන් අත්‍යවශ්‍යව ඇත.”
කෘත්‍රිම ලෙස විනිමය අනුපාතිකය පාලනය කිරීම ප්‍රායෝගික නොවන, බුද්ධිමත් නොවන ක්‍රියාමාර්ගයක් ලෙස හඳුනාගෙන තිබේ: “කෘත්‍රිම ලෙස විනිමය අනුපාත පාලනය කිරීමේ වත්මන් ක්‍රමය වහාම නතර කළ යුතුය. කෘත්‍රිම අපනයන පාලන හා සලාක ක්‍රම හඳුන්වාදීම වෙනුවට විනිමය අනුපාතිකයට නිදහස් ආනයන පාලනයට ඉඩදිය යුතුය. එමගින් ආනයන නව සමතුලිතතාවකට පැමිණීම මෙන්ම අපනයන යම්තාක් දුරකට ප්‍රවර්ධනය වීම හා විදේශ ප්‍රේෂණ දිරිගැන්වීම සිදුවනු ඇත. එනම් ඩොලර් හිඟය කෙටිකාලීනව යම්තාක් දුරකට මගහැරෙනු ඇත.”
ඉහත යෝජනා කරන ලද ක්‍රියාමාර්ග හේතුවෙන් බලපෑමට ලක්වන ඉන්ධන හා උපයෝගිතා සේවා වෙනුවෙන් සූත්‍රයකට අනුකූල මිල නිර්ණය කිරීමක් යෝජනා කරනු ලැබේ: “ඉන්ධන, විදුලිය, ගෑස් හා ජලය සඳහා නිශ්චිත මහජන සාකච්ඡාවකින් පසු ස්වයංක්‍රිය මිල සූත්‍රයක් හඳුන්වාදිය යුතු අතර එයට අනිවාර්යෙන්ම අදාළ ආයතනවල කාර්යක්ෂමතාව, පිරිසිදු ගනුදෙනු හා ඵලදායීතාය අගයන ක්‍රියාදාමයන් (balance score card system) ඇතුළත් කළ යුතුය.”
මෙම ක්‍රියාමාර්ග තුන විසින්ම සිල්ලර මිල ගණන් ඉහළ යාම සිදුවේ.
ආරක්ෂක ජාලය
වේදනාව දරාගැනීමට සිදුවන බව ඍජුවම පැවසීමෙන් මෙම ලේඛනය වෙනත් සාමාන්‍ය සුබවාදී ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනවලින් වෙනස් වේ. අප සමාජයේ වැඩියෙන්ම අවදානමට ලක්වන සමාජ කණ්ඩායම් එම වේදනාවන්ගෙන් ආරක්ෂා කිරීමේ හදිසි ප්‍රතිපත්තිමය ක්‍රියාමාර්ග අනතුරුව යෙදෙන සාකච්ඡා තුළ ඇතුළත් විය යුතුය.
විදුලිය, ගෑස් හා ජලය මිල සූත්‍රයකට අනුව මිල නියම කිරීමෙන් නිර්මාණය වන රැලි ගණනාවකින් යුක්ත ප්‍රතිඵල හඳුනාගැනීම සම්බන්ධයෙන් ප්‍රශංසා කළ යුතුය. උපයෝගිතා සේවාවන් ඒවායේ පිරිවැය නිරූපණය වන විධිමත් නියාමනයක් හා මිල නියම කිරීමක් යටතට පත්කළ විට, ආදායම් බෙදීයාමේ පහළම ස්තරවල සිටින පුද්ගලයන් දැඩි බලපෑමකට ලක්වනු ඇත. සමාජ ආරක්ෂණ ජාලයක් ලෙස ලබාදෙන ඉලක්කගත සහනාධාර මගින් ඔවුන්ට සහාය ලබාදිය යුතුය. පසුගිය දෙසැම්බරයේ පළකරන ලද ලිපියක එය පහත දැක්වෙන ආකාරයෙන් විස්තර කරන ලදි.
එකිනෙක අතිච්ඡාදනය වන බහුවිධ සුබසාධන වැඩසටහන් සුබසාධන ප්‍රතිලාභ මණ්ඩලය යටතේ ඒකාබද්ධ කිරීමේ ක්‍රියාවලිය සහ එහි ප්‍රතිලාභීන්ගේ දත්ත ගබඩාව සැකසීම වේගවත් කළ යුතු ය. රුපියල අවප්‍රමාණ වීම යම්කාලයක් පැවතිය හැකි බැවින් එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස අත්‍යවශ්‍ය භාණ්ඩ මිල ඉහළ යාම සිදුවිය හැකි නිසාත්, උපයෝගිතා ගාස්තු වෙනස් වන තත්ත්වයක් පැවතීම නිසාත් ලෝක බැංකුවේ ආධාර යටතේ දැනට ක්‍රියාත්මකව පවතින සමාජ ආරක්ෂණ දැල් ව්‍යාපෘතියේ මුදල් ලබාගැනීම අවශ්‍ය වන අතර ඉලක්කගත ආකාරයෙන් ආධාර ලබා දීමේ යාන්ත්‍රණයක් සංවර්ධනය කිරීම ද අවශ්‍ය වෙයි. සමාජ ආරක්ෂණ දැල් ක්‍රියාත්මක කිරීමට ඉහළ ප්‍රමුඛත්වයක් ලබා දීම වේදනාව පාලනය කිරීමට හේතු වෙයි. මෙම ක්‍රියාවලිය තුළ සමෘද්ධි දෙපාර්තමේන්තුව වැනි වැඩ සටහනට ලබා දී ඇති සම්පුර්ණ මුදලින් සියයට 25 ක් කා දමන ඇතැම් අතිරික්ත ආයතන වසා දැමීමට ජාතික ආණ්ඩුවට හැකි වුව හොත් එය ණය හිමියන්ට බලගතු පණිවිඩයක් ලබා දෙනු ඇත..
ලේඛනය විසින් ආරක්ෂක ජාලය නොතකා හැර නැත. දෙවන කොටස වන ‘ගොඩනගමු’ කොටසෙහි සමෘද්ධි හා වෙනත් සුබසාධන/ සහනාධාර යෝජනා ක්‍රමවලට සිදුකරන වෙනස්කම් ද ඇතුළත් කර තිබේ. ආර්ථිකය ගොඩගැනීම සඳහා ගනු ලබන හදිසි ක්‍රියාමාර්ග සමග සමගාමීව සමාජයේ දුර්වලම කොටස්වලට විඳින්නට සිදුවන වේදනාව සමනය කිරීම සඳහා හදිසි ක්‍රියාමාර්ග ද අනුගමනය කළ යුතුය.
විශ්වාසය ආපසු දිනාගැනීම
වෙළඳපොළ විශ්වාසය නැවත දිනාගත යුතු බව ලේඛනය විසින් නිවැරදිව හඳුනාගනු ලැබේ. නම් වශයෙන් සඳහන් කළහොත්, වත්මන් හා අනාගත ණය සම්පාදකයන්ගේ හා ආයෝජකයන්ගේ විශ්වාසය දිනාගත යුතුය. යෝජිත ක්‍රියාමාර්ග හොඳය. එහෙත්, ඒවායේ සන්නිවේදන බලය අඩුය.
මහජන මුදල් කාබාසිනියා කරන රාජ්‍ය ව්‍යවසාය හැම එකක් පිළිබඳවම කළමනාකරණ ගිණුම් වාර්තා ලැබෙන තෙක් බලාසිටීමේ සුවපහසුව අපට නැත. ලේඛනයේ පැහැදිලිව දක්වා නොමැති මුත්, 43 සේනාංකයේ නායක පාඨලී රණවක සිය කතාවේදී පැවසූ පරිදි මහජන මුදල් ශ්‍රීලන්කන් ගුවන් සේවය වැනි කාණුවලට විසිකිරීමේ හැකියාවක් නැත. ජාතික ගුවන්සේවය වෙන්දේසියට ඉදිරිපත් කිරීමෙන් ජාත්‍යන්තර මාධ්‍ය අවධානය යොමුවනු ඇත. එමගින් තම ආර්ථිකය විධිමත් කරගැනීමට ශ්‍රී ලංකාවට අවශ්‍යව තිබෙන බවට බැරෑරුම් පණිවුඩයක් සන්නිවේදනය වනු ඇත.
යහපාලනය
ශ්‍රී ලංකාවේ ජාත්‍යන්තර ප්‍රතිරූපය ඉහළ නැංවීම අත්‍යවශ්‍ය මූලිකාංගයක් බව ගොඩගැනීමේ සැලැස්මේ අන්තර්ගත වේ. එහිදී යෝජනා කර තිබෙන පළමු ක්‍රියාමාර්ගය වන්නේ 20වන සංශෝධනය අහෝසි කිරීම හා අධිකරණය, පොලිසිය, මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව වැනි වැදගත් ආයතනවල සුපිළිපන්භාවය නැවත ස්ථාපිත කළ යුතුය. ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත අපහරණය කිරීම පිළිබඳව ද එහි සඳහන් වීම විශේෂත්වයකි. තර්කයන්ගේ වෙනස්කම් තිබුණ ද, නීතියේ ආධිපත්‍යය අගය කරන සියලුදෙනාගේ අවධානය දිනාගැනීමට එම යෝජනා හේතු වනු ඇත.
රාජ්‍ය මූල්‍ය හිඟය සම්බන්ධයෙන්ග නු ලබන ක්‍රියාමාර්ග
රාජ්‍ය මූල්‍ය හිඟය සම්බන්ධයෙන් යෝජනා කර තිබෙන ක්‍රියාමාර්ග ද හොඳ මට්ටමක තිබේ. එහෙත්, ඒවා තව වැඩිදියුණු කළ හැකිව තිබිණි. උදාහරණයක් ලෙස, 2019 දෙසැම්බරයේදී සිදුකරන ලද දැවැන්ත බදු කපාහැරීම බුද්ධිමත් කාර්යයක් නොවන බව ඇත්තකි. මෙවැනි අර්බුදයක් මැද එම බදු කප්පාදුව ආපසු හැරවීමට යෝජනා කිරීම ප්‍රශ්නයකි. වැඩිකරන ලද බදු ගෙවීමට සිදුවන අය ද දැඩි පීඩනයක සිටීම එයට හේතුවයි. බදු වැඩි කළ යුතුව තිබෙන්නේ ඉතා පරිස්සමෙන් ක්‍රමානුකූලවය.
ආදායම් වැඩිකිරීමේ යෝජනා අධික ලෙස උන්නතිකාමීය. වියදම් අවම කිරීමේ යෝජනා ප්‍රාණවත් මදිය.
රාජ්‍ය ආදායමෙන් 70%කට වඩා වැයවන්නේ රාජ්‍ය සේවයේ වැටුප් හා විශ්‍රාම වැටුප් සඳහාය. එම බර අඩුකිරීමට වෙනත් විකල්පයක් නැත. රාජ්‍ය සේවයේ රැකියා වර්ධනය වීම නැවැත්වීම සඳහා සුවිශේෂ කැපවීමක් අවශ්‍යය. ඉහත දක්වන ලද ආකාරයේ කාර්යයක නියුතු සමෘද්ධි සංවර්ධන දෙපාර්තමේන්තුව වැනි ආයතන වසා දැමීමෙන් රාජ්‍ය සේවයේ රැකියා අඩුකළ යුතුය. සමෘද්ධි ප්‍රතිලාභීන්ට දෙපයින් නැගීසිටීමට උපදෙස් දෙන බව කියන සමෘද්ධි නිලධාරීන් විසින් සමෘද්ධි අරමුදලේ විශාල පංගුවක් භක්ෂණය කරනු ලැබේ. ගෙවනු ලබන වන්දිය ප්‍රාග්ධනය ලෙස යොදාගෙන සාර්ථක ව්‍යවසායක් සිදුකර පෙන්වීමෙන් වඩා හොඳ සේවයක් කිරීමට ඔවුන්ට අවස්ථාව ලබාදීමට හැකිය.
2 කොටස: ගොඩ ගැනීමේ ක්‍රියාමාර්ග
ඉන්න හිතෙන රටක් ලෙස ආර්ථිකය ගොඩනැගීම සඳහා අවශ්‍ය දිගුකාලීන ක්‍රියාමාර්ග වෙනුවෙන් ගැඹුරින් අවධානය යොමුකර තිබේ: ‘ධනය නිෂ්පාදනය කිරීමේ වඩාත් සාර්ථක ක්‍රමය විවෘත වෙළඳපොළ ආර්ථික ක්‍රමය’ බව එහි දැක්වේ. කියුබාව, උතුරු කොරියාව සහ වෙනිසියුලාව උදාහරණ ලෙස දක්වමින් රාජ්‍ය සමාජවාදය ප්‍රතික්ෂේප කිරීම තවමත් සිංහල බුද්ධිමය කවවල ආධිපත්‍යය හොබවන වාමාංශිකයන්ගේ නොමනාපයට හේතු වී තිබේ. මෙම සාකච්ඡාව ආරම්භ කිරීම ප්‍රශංසාවට භාජනය විය යුතුය. එහෙත්, ඒ සම්බන්ධයෙන් මෙම වටිනා අවකාශය භාවිත කිරීමට අදහස් නොකරමි.
පළාත් සභා
43 සේනාංකයේ නායකයෝ අතීතයේදී ජාතිකවාදී සංවිධාන හා දර්ශනයන් ඇසුරු කළ අය වූහ. එම පසුබිම තුළ, මෙම ලේඛනය විසින් 13වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය හා බලය විමධ්‍යගත කිරීමේ පාලන ක්‍රමය පිළිගැනීම අවධානය යොමුකළ යුතු තත්වයකි.
‘දැනට සිංහල, දෙමළ දේශපාලන අභිලාෂ සම්බන්ධයෙන් ප්‍රායෝගිකව බල පවත්නා ව්‍යවස්ථාමය සම්මුතිය වන්නේ පළාත් සභා ක්‍රමයයි. කවුරු කැමති වුවත්, අකමැති වුවත් සත්‍යය එයයි. මෙහිදී සිංහල ජනතාව තේරුම් ගත යුතු වන්නේ, එක අතකින් දේශීය හා ජාත්‍යන්තර සාධක සැලකූ විට පළාත් සභාවන්හි බලය අඩු කිරීමට කිසිම ඉඩක් නැති බවත්, අනෙක් අතට පළාත් සභා ක්‍රමය මගින් මේ රට බෙදී වෙන් වී යාමේ ඉඩක් නොමැති බව පසුගිය දශක තුන තුළ පැහැදිලි වී ඇති බවත්ය. ඒ අනුව ව්‍යාජ දේශප්‍රේමීත්වයේ බොරු පොරොන්දුවලට නොරැවටීමට තරම් සිංහලයන් බුද්ධිමත් විය යුතුය. එසේම දෙමළ ජනතාවද, ප්‍රායෝගිකව ක්‍රියාත්මක වන මේ සම්මුතිය භාර ගැනීමට සූදානම් විය යුතුය.’
හුදෙක් පවත්නා තත්වය භාරගැනීමෙන් ඔබ්බට යා යුතු බව මම යෝජනා කරමි. උදාහරණයක් ලෙස 13වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ප්‍රකාරව පළාත් සභාවල ආදායම් මූලාශ්‍ර ස්ථාපිත කිරීමෙන් ඒවා වඩා කාර්යක්ෂම කළ හැකිය. එම බලතල ආපසු ලබාගෙන තිබෙන්නේ අසාධාරණ අන්දමිනි. තම බලවේගයේ ඇතැමුන් වෙතින් එල්ලවීමට ඉඩ තිබෙන පීඩනය මැද 43 සේනාංකයේ නායකයන් එම ස්ථාවරය ප්‍රසිද්ධියේ ප්‍රකාශ කිරීමට එඩිතර වීම අගය කළ යුතුය.
43 සේනාංකය විසින් බලය විමධ්‍යගත කිරීම පිළිගැනීම ඔවුන් විසින් තබන ලද ප්‍රධාන ඉදිරි පියවරකි. මධ්‍යම ආණ්ඩුව විසින් කළ යුතුව තිබෙන්නේ ප්‍රාදේශීය මට්ටමේදී කළ නොහැකි කාර්යයන් පමණි. එම මූලධර්මයේ ඓන්ද්‍රීය වටිනාකම පැත්තකින් තිබියදී, අන්තර් වාර්ගික විශ්වාසය සහ සංහිඳියාව ආර්ථික ස්ථාවරත්වය සඳහා අත්‍යවශ්‍ය සාධක බව අවධාරණය කළ යුතුය. පාලක පක්ෂයට අන්තර් වාර්ගික සංහිඳියාව නිර්මාණය කිරීමට නොහැකි වී නම්, සිංගප්පූරුවට කෙදිනකවත් පළමු ලෝකයට යාමට හැකිවන්නේ නැත.
ආර්ථික ප්‍රතිපත්තිය
සාධාරණ ලෙස ධනය බෙදී යන එකම ධනෝත්පාදක ක්‍රමය වෙළඳපොළ ආර්ථිකය ලෙස හඳුනාගනු ලැබේ: “අපේ ප්‍රශ්නය එබඳු සුබසාධනය පිළිබඳ ගැටලුවක් නොව ඇත්තෙන්ම නම් එසේ බෙදන්නට හෝ ධනය උත්පාදනය කර ගැනීමට නොහැකි වීමය..”
දශක ගණනාවක් තිස්සේ රාජ්‍ය මෙහෙයවීම සහ සහනාධාර අභ්‍යන්තරයටම කාවැදී තිබෙන කෘෂිකර්මාන්තය වැනි ක්ෂේත්‍රවල පවා ප්‍රමුඛතාව ලැබෙන්නේ වෙළඳපොළ බලවේගවලටයි: “ගොවීන් හා පාරිභෝගිකයන් ආරක්ෂා කර ගැනීම සඳහා අනම්‍ය මිල පාලන හා සහතික මිල ක්‍රමයන් වෙනුවට වෙළෙඳපොළ තොරතුරු සුලබ කිරීම සහ සමුපකාර ලෙස සුළු ගොවීන් සංවිධානය වීමට දිරිමත් කිරීම කළ යුතුය. රජය මැදිහත් විය යුත්තේ වෙළෙඳපොළ යාන්ත්‍රණයන් අසාර්ථක වන විට පමණකි.”
වෙළඳපොළ දත්ත සැපයීමෙන් හා සමුපකාර හරහා බලවත් විද්‍යුත් ක්‍රියාකාරීත්වයන් නිර්මාණය කිරීමෙන් වෙළඳපොළ හැඩගැස්වීමේ භූමිකාවක් රජයට තිබේ. එය යථාර්ථයක් බවට පත්කරගත හැක්කේ කෘෂි අංශයේ දැවැන්ත, එහෙත්, අකාර්යක්ෂම රාජ්‍ය යාන්ත්‍රණය තුළ උනන්දුව නිර්මාණය කර අරමුණ කරා නැවත යොමුකළහොත් පමණි.
සැබෑ අභියෝගය ඇත්තේ අතිශය වැදගත් බැහැරට නම්නීකරණය කරන ලද ආර්ථික අංශවලට අදාළ ප්‍රතිපත්තිමය ස්ථාවර සම්බන්ධයෙනි. එයට කෘෂිකර්මාන්තය ද අයත් වනමුත්, එයට පමණක් සීමාවන්නේ නැත. අපනයන සංවර්ධනය කිරීමෙන් තොරව ශ්‍රී ලංකාවේ අර්බුදයට දිගුකාලීන විසඳුම් සොයාගත නොහැකිය.
1960 සහ 1970 දශකවල කොරියාව ඇතුළු අනෙක් ආසියානු කොටින් අතර පැවති පුම්බන ලද සංවර්ධනය ගැළපුණේ වර්තමානයේ පවතින ආර්ථිකයට වඩා හාත්පසින්ම වෙනස් ආර්ථික මාදිලියකටයි. එම වකවානුවෙහි සාමාන්‍ය බදු මට්ටම් ඉහළ විය. වෙළඳ ගිවිසුම් පැවතියේ කිහිපයක් පමණි. ඒවා ද බැඳීම් අතින් අවම විය. අපනයනයන් අදට සාපේක්ෂව සරල ඒවා විය. එම වකවානුවේ නිෂ්පාදිත භාණ්ඩවල නිෂ්පාදන ක්‍රියාකාරකම් බහුතරයක් සිදුවූෆය් එක් රටක් තුළ හෝ රටවල් කීපයක් තුළයි.
වර්තමාන ආර්ථිකය තුළ ආධිපත්‍යය උසුලන්නේ ගෝලීය නිෂ්පාදන ජාලයන්ය. විවිධ රටවල ආර්ථික ක්‍රියාකරුවන් විශාල සංඛ්‍යාවක් වෙන වෙනම නිෂ්පාදනයට වටිනාකම් එකතු කරනු ලැබේ. ශ්‍රී ලාංකික – ඔස්ටේ්‍රලියා ආර්ථික විද්‍යාඥයකු වන ප්‍රේමචන්ද්‍ර අතුකෝරළ නව ආර්ථික යථාර්ථය ශ්‍රී ලාංකිකයන්ට අවබෝධ කරදීම සඳහා විශාල පරිශ්‍රමයක් දරා තිබේ. එහෙත්, පැරණි මානසික රාමුවෙන් මිදීම අපට දුෂ්කර වී තිබෙන බව පෙනේ.
දැනුම මත පදනම් වූ මෙම බලවත් නිෂ්පාදන ජාල තුළදී ප්‍රධාන ව්‍යවසායකයන් හා කුඩා ව්‍යාපාරිකයන් අතර ගොඩනැගෙන සම්බන්ධතාව හා විශ්වාසය අතිශය වැදගත් වේ. මෙම ජාලයන්ගේ අපනයන මූලිකවම රඳාපවතින්නේ ආනයන මතයි. ලංකා හානස් යනු අධිමිල වාහනවල වායු බෑග සඳහා සංවේදක හා ඒ හා සම්බන්ධ උපකරණ නිෂ්පාදනය කරන සමාගමකි. එම සංවේදක නිෂ්පාදනය කිරීම සඳහා අවශ්‍ය සියලුම අමුද්‍රව්‍ය ආනයනය කරනු ලැබේ. ශ්‍රී ලංකා සමාගම විසින් එකතු කරන ලබන වටිනාකම ඉතා සුළු එකකි. එහෙත්, මෙහෙයුමේ විශාලත්වය හේතුවෙන් එම සමාගම අතිශය සාර්ථක වී තිබේ.
කොතරම් අවබෝධයකින් යුක්ත කාර්යක්ෂම රාජ්‍ය මැදිහත්වීමකින්වත් ලංකා හානස් වැනි සාර්ථක ව්‍යවසාය නිර්මාණය කළ නොහැකිය. වර්තමානයේ ශ්‍රී ලාංකික රාජ්‍ය නිලධාරීන්ගේ ඵලදායිතා මට්ටම බිඳවැටී තිබෙන තරම අනුව ඔවුන්ගෙන් එවැනි කාර්යක්ෂමතාවක් කිසිසේත්ම අපේක්ෂා කළ නොහැකිය. වඩා යථාර්ථවාදී වන්නේ ජාතික අපනයන ප්‍රතිපත්තියේ සඳහන් වන ආකාරයට අපනයන සඳහා තිබෙන බාධක ඉවත් කිරීමේ පුළුල් ක්‍රියාකාරීත්වයන්ය. ඉන් අනතුරුව, අදාළ වෙළඳ ගිවිසුම්වලට යටත්ව ඉහළ කාර්යසාධනයක් සහිත අපනයනකරුවන්ට අමතර දිරිගැන්වීම් සිදුකළ හැකිය.
ඉහත දක්වන ලද ආකාරයේ සුළු විතැන්වීම් තිබුණත්, ‘නිෂ්පාදන සාධක ලාභදායී කරගැනීමෙන් පමණක් අපට තවදුරටත් ආයෝජන ආකර්ෂණය කරගත නොහැකිය’ වැනි ප්‍රකාශවලින් පෙනෙන්නේ ලේඛනයේ කර්තෘවරුන් නිසි මාර්ගයට පිවිස තිබෙන බවයි. පැරණි පන්නයේ කර්මාන්ත උද්‍යාන තවදුරටත් වැදගත් වන්නේ නැත. නවෝත්පාදනයට හා දැනුමට ප්‍රමුඛතාව ලබාදෙන ආයතන ආකර්ෂණය කරගැනීම සඳහා ප්‍රමුඛතාව ලබාදිය යුතුය. මේ අතරතුර, ව්‍යාපාර ක්‍රියාවලි බැහැරට පැවරීමේ ව්‍යාපාර (BPO) එම ප්‍රවර්ගයට ඇතුළත් කිරීමට එරෙහිව යමෙකුට තර්ක කරන්නට අවස්ථාවක් තිබේ.
ඉදිරි පියවර
තම පළමු වසර තුළදී පුළුල් පරාසයක විශේෂඥභාවය ගොනුකරගනිමින් කෙටිකාලීන හා දිගුකාලීන විසඳුම් යාන්ත්‍රණයන් නිර්මාණය කරගැනීමට කැපවීම සම්බන්ධයෙන් 13 සේනාංකයට ප්‍රශංසාව හිමිවිය යුතුය. එහි ඉදිරිපත් කිරීම ද සාමාන්‍ය මැතිවරණ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනවලට වඩා වෙනස්ය. විවිධ අභිලාෂයන් සහිත කණ්ඩායම්වලට පිරිනමනු ලබන පිරිවැය ගණනය නොකරන ලද වාසි ලබාදීමේ පොරොන්දු එහි අවමය. වේදනාකාරී සත්‍යය කෙළින්ම ප්‍රකාශ කරන එහි විසඳුම තිත්ත බෙහෙතක් බව දැක්වේ.
ශ්‍රී ලංකාවේ අනාගතය සම්බන්ධයෙන් සැලකිලිමත් වන සියලුදෙනා 43 සේනාංකය විසින් මුලපුරන ලද සංවාදය සමග සම්බන්ධ විය යුතුය. මනා ලෙස වරනගන ලද වචන එම ජීවයෙන්ම ක්‍රියාත්මක වේද යන්න පිළිබඳ සාධාරණ සැක සංකා පවතී. එම ප්‍රශ්නයට විසඳුම වන්නේ එම අදහස ප්‍රතික්ෂේප කිරීම නොවේ. අවසානයේදී එකඟ වනු ලබන පොදු වැඩසටහනක් අවංකව ක්‍රියාත්මක කිරීම තහවුරු කිරීම සඳහා යාන්ත්‍රණයක් පිහිටුවීම සිදුකළ යුතුය. අනතුරුව සිදුවිය යුතු සාකච්ඡාව එයයි.■
