වයස අවුරුදු 18ට අඩු දරුවන් ගේ මානව අයිතීන් රැක දෙන, අලුත් නීති කීපයක් මෙරට දණ්ඩ නීති සංග්‍රහයට එකතු කිරීමට, රජය දැරූ හදිසි වෑයමට එරෙහිව රටේ මහත් කලබැගෑනියක් හට ගත්තේය. දැන් සිය වෑයම හකුළා ගන්නා තත්ත්වයට රජය පත්ව සිටී. ජනතාව එකඟ නැති නීති, තම ආණ්ඩුව ක්‍රියාත්මක නොකරන බව, මේ වන විට ජනාධිපතිම ප්‍රසිද්ධියේ පවසා හමාරය.
දරුවන් දඬුවමට ලක්වන මුල් ස්ථානය ඔවුන්ගේ ම පවුලය. මව, පියා හෝ, වැඩිමල් සහෝදර සහෝදරියක අතිනි. දෙවන ස්ථානය පාසලය. ගුරුවරු හා විදුහල්පතිවරු අතිනි. නීති පොත්වල නැති, දරුවන් හරියට හදාවඩා ගන්නට භාවිත කරන ගුරුහරුකම් රාශියක්, අතීතයේ සිට ම ලෝකයේ දෙමාපියන් හා ගුරුවරුන් අතර වේ. ලෝකයේ වැඩිවන ජනගහනය, අද තරමටවත් සාමකාමී වී ඇත්තේ, ඒ ගුරුහරුකම් දෙවර්ගය නිසාය. ඒවා ලිඛිත නැත. පරම්පරාවෙන් පරම්පරාවට කට වචනයෙන් පහළට ගලා එන ඒවාය. ඒ ගුරුහරුකම් කිසිවක් දණ්ඩ නීති නොවේ. දණ්ඩ නීති යන වචනද්වයේ ඇත්තේ ම ප්‍රචණ්ඩ බවය. දරුවන් කුඩා වියේ සිට යම් යම් දේ ඉල්ලා හඬා වැළපීම ප්‍රචණ්ඩ බව නොවේ. දරුවන් ප්‍රචණ්ඩ බවට එරෙහිය. ඔවුනට අවශ්‍ය ආදරයය.
ජාජබ ආණ්ඩුව, පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කර සම්මත කර ගන්නට වෑයම් කළ ඒ දණ්ඩ නීති යොමුව තිබුණේ, දෙමාපියන් හා ගුරුවරුන් අරභයාය. ඒවා තමන්ගේ යෝජනා නොව, පෙර රජය සැකසූ ඒවා බව රජය දැන් රටට දැනුම් දී තිබේ. ජාජබය කරන්නට යන, අධ්‍යාපන නවීකරණ යෝජනා ගැනද රටේ විරෝධතා පැනනැගුණු විට, රජය පැවසුවේ ඒවා තමන් නොව, පෙර රජය සැකසූ ඒවා බව ය. එදා එසේ පැවසුවේ අගමැතිනියය. මෙදා එසේ පවසන්නේ ජනපතිමය.
දරුවන්ට, ශාරීරික හා මානසික වේදනා හටගන්වන දඬුවම් පමුණුවන, දෙමාපියනට හා ගුරු විදුහල්පතීනට දඬුවම් පැමිණවීම, ඒ විධිවිධානවල අරමුණව ඇත. සිය දූ දරුවන් සමාජයට වටිනා හා, සමාජ සම්මත නොකඩන අය සේ හදා ගන්නට නම්, නුසුදුසු සේ හැසිරෙන විට, දඬුවම් කර හෝ, ඒ තත්ත්වයෙන් දරුවන් මුදා ගන්නා හිමිකමක් දෙමාපියනට ඇත. දෙමාපියන් යනු, දරුවන් මෙලොවට උත්පාද කළ අයිතිය හිමි එකම අය හෙයිනි. පාසල්වල ඉගෙන ගන්නා දරුවන් විනය විරෝධීව හැසිරෙද්දී, ඒ බව ඔවුනට වැටහෙන්නට සලස්වන, යම් සම්මත ඇඟවීම් ක්‍රම භාවිත කරන වගකීමක් ගුරු හා විදුහල්පතීන්ට ද පැවරී ඇත. තම දරුවන් හොඳට හදාගැනීමේ වුවමනාවෙන් පෙළෙන දෙමාපියන්, ඒ ගැන දක්වන විරෝධයක් ද මෙරට නැත. සමහර දෙමාපියෝ දඬුවම්කර හෝ තම නොසැලකිලිමත් දරුවන් ඉගෙනීමට උනන්දු කරවන ලෙස හා අකටයුතුකම්වලින් මුදවා දෙන ලෙස ගුරු හා විදුහල්පතින්ගෙන් ඉල්ලා සිටිති.
අලුත් ආණ්ඩුවක්, ජනතාව ප්‍රතික්ෂේප කළ පෙර ආණ්ඩුව ගෙන එන්නට තැත් කළ නීති රීති, මනා විමසිල්ලකින් තොරව ඒ ආකාරයටම තම ආණ්ඩුව යටතේත් ක්‍රියා කරවන්නට තැත් කළ යුතුද? පෙර රජයක අයිඑම්එෆ් බඳු ජාත්‍යන්තර ගිවිසුම්වලින් නම් සපුරාම මිදී ක්‍රියා කරන ඉඩ, පසු රජයකට නැත. දරුවනට දඬුවම් කරන දෙමාපියනට හා ගුරුවරුනට දෙත හැකි දඬුවම්, තව වැඩිකරන ලෙස ඉල්ලීමක් මෙරටින් ඉදිරිපත්වද නැත.
ඉහළ යන බඩු මිල උවදුරෙන්, ජනතාව බේරා ගන්නට, තවමත් හරි පියවරක් නොකරගත් ජාජබ ආණ්ඩුව, ඉහත සඳහන් ආකාරයේ අහක යන නයි බඳු නීති, තම වැඩ අස්සේ දමා ගන්නේ ඇයිදැයි අපට නම් නොතේරේ.
ජාජබ ආණ්ඩුව ඒ කාරණයේදීත් අඬුව තිබියදී අත පුච්චාගත් බව අපේ වැටහීමය. දෙමාපියන් යනු, මෙරට මැතිවරණ මනාප හිමි අතිවිශාලම ජන කොටසය. ගුරුවරුන් හා විදුහල්පතිවරුන් යනු, මෙරට මැතිවරණ මනාප හිමි අධිකම රජයේ සේවක පිරිසක්ය. ඊටත් වඩා සමාජයේ දෙමාපිය, දරු හා අතිවිශාල යොවුන් ජනකොටසේ තීන්දු යම් තරමකට සැකසිය හැකි හා වෙනස් කළ හැකි ජන කොටසය.
ඒ දෙපිරිසම ජාජබය හා ක්‍රෝධ කරවා, ඉදිරි පළාත් සභා මැතිවරණයෙන්, රජය සතු රටේ දේශපාලන බලය හීන කර දමන්නට, විපාක්ෂික කවුරුන් හෝ ඇටවූ උගුලකට අසුවී, ජාජබය ඒ මෝඩ වෑයමේ යෙදෙන බවක් අපට හැඟේ.
මේ රටේ දරුවන් හා පාසල් සිසුන්ගේත් දෙමාපියන්ගේත්, අභිවෘද්ධිය සඳහා, රජය කළ යුතු දේ එමට ය. රටේ බොහෝ ග්‍රාමීය පාසල් සඳහා කාර්යශූර විදුහල්පතිවරු හිඟය. බොහෝ ගම්බද පාසල්වල අදත් ඉංග්‍රීසි, ගණිත, විද්‍යා ගුරුවරු හිඟය. විද්‍යාගාර, පුස්තකාල නැත. ක්‍රීඩා පිටි! ප්‍රධාන විෂයනට සිටින ගුරුවරු පවා හොඳටම පරණය. ඈතින් එන ගුරුවරුන් වුව ඒ පාසල්වල රැfඳන්නේ ටික කාලයකි.
මේ රටේ සිසුනට පාසල් විසින් පැවරෙන වැඩ අධිකය. ඒ සඳහා තම වැඩ පසෙකලා දරුවන්ට සහාය වීමට දෙමාපියනට සිදුව ඇත. ඉවරයක් නැති ඒ අධික පැවරුම් දරාගත නොහැකි සමහර දරුවෝ හිටිහැටියේ අසනීප වෙති. හිසරදයෙන් ඇරඹෙන ඒ පීඩා, පසුව නො ඉවසීම, කෝපාවිෂ්ඨවීම හා කළහකාරිත්වය දක්වා විහිදෙයි.
පැවරුම් බරට අමතරව ටියුෂන් උවදුරින් ද බලවත් ලෙස පීඩාවට පත්ව ඇත්තේ අතමිට හිඟ ග්‍රාමීය පවුල්වල දරුවන්ය. මේ රටේ ආණ්ඩුව දරුවන් මුදවාගත යුත්තේ, දෙමාපිය හෝ, පාසල් දඬුවම්වලින් නො ව්. ටියුෂන් බඳු අධ්‍යාපන රෝගවලිනි.
තමන්ට තමන්ව ම පාලනය කර ගත නොහැකි රෝගයකට, මෙරට බොහෝ නාගරික දරුවෝ බිලිව සිටිති. ඒ රෝගය දැන් ගම්දනව් කරා ද පැමිණෙමින් ඇත. මත්ද්‍රව්‍ය හා අන්තර්ජාල උවදුර දැන් ගැමි තරුණ සිසුන් ද බිලිකර ගනිමින් සිටී. මත්ද්‍රව්‍ය සමග විරුද්ධ ලිංගික පහස සොයන අඩු වයස් දරුවන් ගැන පුවත් මේ දිනවල ගම්බදින් පවා ඇසේ.
ඔවුන් පුවත්පත්වල හා රූපවාහිනීවල දකින්නේ, මෝටරථ ටයර් විකුණා ගැනීමට ළාබාල දැරියන්ගේ ශරීරාංග උලු‍ප්පා දක්වන වෙළෙඳ දැන්වීම්ය. බාල ගණයේ ප්‍රේම සල්ලාපය. පෙනෙන කාමාතුර දැන්වීම්වලට අමතරව, පත්තර බලන පෙර යොවුන්වියේ දරුවනට කියවන්නට ලැබෙන්නේ හා අසන්නට ලැබෙන්නේ, සිත් තැති ගන්වන බියකරු සිද්ධීන් පිළිබඳ පුවත්ය. පිහි ඇනිලි, බෙලි කැපිලි, වෙඩි තැබිලි ගැනය. කළ වැරදිවලින් බේරෙන්නට, කිසිසේත්ම පිළිගත නොහැකි බොරු කියන දේශපාලකයන් හා නිළධාරීන් ගැනය.
ඒ සමහරු වීරයන් බව අඟවන පුවත්ය. මිනීමැරුම් 15-20 කළ දරුණු මිනිසුන්, අගයන පුවත් ය. ඒ සිද්ධි දකින, කියවන, අසන, නොමේරු මනස් සහිත දරුවන් පත්වන තත්ත්ව! තම යටිසිත්වල සටහන් කර ගන්නා තීන්දු! සමහර දරුවෝ ඒ වීර ක්‍රියා මහ රෑ සිහිනෙන්ද දකිති.
අද මේ රටේ, දුර අධ්‍යාපන ඉලක්කය කීකරු දරුවන් තනා ගැනීම නො වේ. තාක්ෂණ සූරයන් තනා ගැනීම ය. කීකරු දරුවන් තනාගැනීමේ පරණ අධ්‍යාපන වෑයම් සමග, ඉවසීම, අනුනට ගරු කිරීම, අනුන්ගේ දුක් අමාරුකම්වලට පිහිටවීම, ප්‍රතිවිරුද්ධ අදහස් පවා අසා සිටීම, අසීරු තත්ත්ව දරාගැනීම, වෙලාවට වැඩ කිරීම, යන පරාර්ථකාමී ගුණාංග ද පාසලෙන් දරුවන් තුළ ඇති කෙරුණි. අද, තාක්ෂණ සූරයන්, පාසලේදී මෙන්ම ටියුෂන් පංතියේදීත් වෙහෙසෙන්නේ අනුන් පරයා තනිව ජය ගන්නටය.
දිළිඳු හා අනාථභාවයට පත් පවුල්වල දැරියන්, බඩවියත රැක ගැනීම සඳහා ලිංගික වෘත්තියේ යෙදෙන ආරංචි, දැන් දැන් මෙරටිනුත් ඇසෙන්නට පටන් ගෙන තිබේ. “හාමතේ මැරිල යනවාට වඩා ඒක හොඳයි…. සර්” යනුවෙන්, එක්තරා පාසලකදී ඒ කාරණය ගැන කතා කළ අපට, 12 ශ්‍රේණි දරුවෙක් පැවසීය.
මෑත දිනක අපූරු එහෙත් ඇඟ කිළිපොලා යන සිද්ධියක් සඳහන් කෙටිකතාවක අත්පිටපත මුද්‍රණයට පෙර කියවන්නට අපට ලැබුණි. ලේඛකයා, අ.පො.ස (සා) විභාගයෙන් පසු උසස් පෙළ කිරීමට සුදුසුකම් නොලබා සමාජයට එක්වන යෞවනයන්හට, වෘත්තීය දැනුම ලබාදෙන විශ්වවිද්‍යාල ව්‍යාපාරයක සංවිධායකය. හැට වයස පැන්නූවෙකි.
“පුතාගේ උසස් අධ්‍යාපන කටයුතු සඳහා අතිරේක රැකියාවක ද යෙදෙන මවකි. පුතා ප්‍රධාන නගරයට ආසන්න උපනගරයක ප්‍රකට විදුහලක උසස් පෙළ හදාරන සිසුවෙකි. පුතාගේ ටියුෂන් පංතියේ ශිෂ්‍යයෝ වාරාවසාන දිනක, ස්පා ආයතනයක සිරි නරඹන්නට ප්‍රධාන නගරයට ගියහ. පුතාට එහිදී සිය මව මුණගැසුණි!”
සිසුවියේ දරුවෙකුට ලද හැකි උසස් ම ජයග්‍රහණය, විභාග ඉහළින් සමත්වීම බව දරුවනට කාවද්දන දෙමාපියන් මෙරට එමටය. ඒ අදහස, දරු හා මාපිය සිත්වලට කාවද්දන ගුරුවරුද මෙරට එමටය. ටියුෂන් රට පුරා පැතිරෙන්නටත්, රටේ සාමාන්‍ය පාසල් අබිබවා උපකාරක පංති කැපී පෙනෙන්නටත්, ප්‍රධාන හේතු වන්නේ ඒ කාරණා දෙකය.
මෙරටට නව නීති අවශ්‍යව ඇත්තේ, එබඳු ජාතික අධ්‍යාපන දුබලතාද මෙරටින් තුරන් කර දමන්නටය. ඒ සඳහා දෙමාපියන්ටත් – හොඳ ගුරුහරුකම් ලබා දෙන වැඩිහිටි අධ්‍යාපන ක්‍රමත් මෙරටට ඕනෑ කර තිබේ. පවුලක දරුවන් අරභයා දෙමාපියනට උරුම යම් අධිකාරි බලයක් තිබේ. දරුවන් උත්පාද කරන්නේ ඔවුන් හෙයිනි. ඒ අධිකාරි බලය මත, දරුවන් හොඳින් හදාගැනීමේ වගකීමක්ද ඔවුනට පැවරේ. හොඳ දරුවන් නොතනන්නෝ සමාජ අපරාධකරුවෝ වෙති. මෙරටට නව නීති අවශ්‍ය ඒ තත්ත්වවලින් අපේ සමාජය මුදවාගන්නටය.
