2009 මැයි මාසයේ 18 වැනිදා උතුරු නැගෙනහිර සිවිල් යුද ගැටුම් අවසන් කිරීමේ දිනය ස්මරණය කිරීමට වාර්ෂිකව පැවැත්වෙන ‘රණවිරු සැමරුම’ මෙදාද පැවැත්විණි.
ඊට සහභාගි නොවීමට ජනාධිපති අනුර කුමාර දිසානායක මුලින් තීරණය කර තිබුණු බව දැන් පැහැදිලිය. එය ඉතාම නිර්භීත මෙන්ම ප්‍රගතිශීලී තීරණයකි. රණවිරු සැමරුම පැවැත්වෙන්නේ ආරක්ෂක නියෝජ්‍ය ඇමති අරුණ ජයසේකරගේ ප්‍රධානත්වයෙන් බව, රණවිරු සේවා අධිකාරියේ සභාපති සෙනරත් කොහොන මාධ්‍ය හමුවේ තිරසාරව කීවේද එහෙයිනි. සැමරුම සඳහා ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශය විසින් මුද්‍රණය කරන ලද ආරාධනා පත්‍රයෙහිද, එය පැවැත්වෙන්නේ ආරක්ෂක නියෝජ්‍ය ඇමතිවරයාගේ ප්‍රධානත්වයෙන් බව පැහැදිලිවම සඳහන් වෙයි.
එහෙත් පසුව තත්වය වෙනස් විය. රණවිරු සැමරුම ජාතික මහෝත්සවයක් ලෙස සලකන උදවිය, වෙනත් විදියකට කියනවා නම් ‘රණවිරු ගාය’ තියෙන උදවිය, ආණ්ඩුවේ මේ තීරණයෙන් උරණව, විශේෂයෙන් සමාජ මාධ්‍ය හරහා පහර දෙන්නට පටන්ගත්හ. ජනාධිපතිවරයා සැමරුම් උලෙළට සසහභාගි නොවීම ආනන්තර්ය පාපකර්මයක් තරමට බලවත් ලෙස කියන්නට වන. අවසානයේ ජනාධිපතිත් ආණ්ඩුවත්, ඒ උදවියගේ බලපෑමට යටත් වූහ. කිසිවක් නොසිදු වුණා සේ ජනාධිපතිවරයා රණවිරු සැමරුමට සහභාගි විය. එහෙත් එම සැමරුම්වලදී මෙතෙක් කිසිම ජනාධිපතිවරයකු නොකළ අන්දමේ කතාවක් කළේය. යුද්ධය උත්කර්ෂයට නැංවීමට පැවැත්වෙන එම උත්සවයේදී ජනාධිපතිවරයා කිව්වේ යුද්ධය විනාශයක් බවයි. එයින් දකුණේ මෙන්ම උතුරේද දරුවන් මිය ගිය බවයි. දකුණේ මෙන්ම උතුරේද මව්වරුන් ඔවුන්ගේ වියොවින් කම්පා වන බවයි. එය, එවැනි උත්සවයකදී ජනාධිපතිවරයකු කළ දුලබ ගණයේ කතාවකි.
සුපුරුදු පරිදි මේ සිදුවීම මුල්කරගෙන ආණ්ඩුව නැවත වාරයක් බොරු කියන බව මහජනතාවට පැහැදිලි විය. විදේශ ඇමති විජිත හේරත් රූපවාහිනී සාකච්ඡාවකදී පැවසුවේ, ජනාධිපතිවරයා මුල සිටම රණවිරු සැමරුමට සහභාගි වන තීරණයේ සිටි බවත්, ඊට අදාළ ආරක්ෂක සැලසුම් කරන්නට යැයි අදාළ බලධාරීන්ට දන්වා ඇත්තේ මැයි 10වැනි දා ලිඛිතව බවත්, රණවිරු අධිකාරියේ සභාපතිවරයාට වැරදී ඇති බවත්ය. මේ ආණ්ඩුවේ ලොකු පොඩි අයට හැම තිස්සේම අත්වැරදීම්, කටවැරදීම් සිදුවන බව දන්නා රටේ මහජනතාවට, මේ විහිළුවද අලුතෙන් සිනා උපදවන්නක් නොවීය.
ආණ්ඩුව ඊළඟට බැටකෑවේ ‘රණවිරු’ නම කිසි තැනක පාවිච්චි නොකිරීම පිළිබඳවය. ජනාධිපතිවරයා සැමරුමට සහභාගි වන බව දැක්වෙන ජනාධිපති මාධ්‍ය අංශයේ නිවේදනයේ ‘රණවිරු’ නම් වචනය සඳහන් වුණේ නැත. ඒ වෙනුවට දිවිපිදූ සෙබළුන් වැනි යෙදුමක් එහි තිබිණ. සැමරුමෙහිදී කළ කතාව තුළද ජනාධිපතිවරයා වුවමනාවෙන්ම රණවිරු වචනය භාවිත කළේ නැත. ඒ වෙනුවට දිවිපිදූ නිලධාරීන් හා සෙබළුන් යන්න භාවිත කෙරිණි. (එහෙත් සැමරුම් ආරාධනා පත්‍රයෙහි නම් ‘රණවිරු’ නම ඇතුළත්ය. සමහර විට පරණ අවුරුදුවල ආරාධනා පත්‍රයක් කොපි කර මෙවර මුද්‍රණය කළ නිසාද වන්නට හැකිය.)
ජනාධිපතිවරයා රණවිරු යෙදුම පාවිච්චි නොකිරීම හැම අතින්ම ප්‍රශංසාකටයුතුය. එය විය යුතුවම තිබිණි.
සමහරුන් අසන්නේ ජනාධිපතිවරයා, රණවිරු යන වචනය පාවිච්චි නොකළේ ඇයිද කියාය. එහෙත් අප ඇසිය යුත්තේ රණවිරු යන්න පාවිච්චි කළ යුත්තේ ඇයිද කියාය.
‘රණවිරු’ යනු රාජපක්ෂ පවුල සිය බලය පවත්වාගැනීමේ චේතනාවෙන් රටේ සිංහල-බෞද්ධ තරුණයන් ගොනාට ඇන්දවීමට සූක්ෂ්ම ලෙස අපයෝජනය කළ වචනයකි. රාජපක්ෂවරුන්ගේ සදාකාලික බලයේ සිටීම සඳහා යුද්ධය පවත්වාගෙන යාම අත්‍යවශ්‍ය විය. ඊට අඩුවැඩි සහයෝගයක්, උතුරේ එල්ටීටීඊ සංවිධානයේ ක්‍රියාකාරිත්වයෙන්ද ලැබිණ. මේ නිසා විනාශකාරි යුද්ධය සාධාරණය කෙරුණ අතර, කවර මිලක් හෝ ගෙවා යුද්ධය ජයගැනීමට අවශ්‍ය බව පෙන්වන ලදි. එහෙත් යුද්ධ කිරීමට බොහෝ දේ අවශ්‍යය. පළමුව, සේනාව අවශ්‍යය. දෙවනුව ආයුධ අවශ්‍යය. තුන්වනුව මුදල් අවශ්‍යය.
ජයග්‍රහණය දක්වා යුද්ධය කරගෙන යාමට නම් විශාල ජීවිත සංඛ්‍යාවක් ඊට බිලි දිය යුතුය. රාජපක්ෂ පුත්‍රයන් යුද්ධයට, යුද පෙරමුණට ගියේ නැත. ඒ වෙනුවට යැවිය යුත්තේ රටේ තරුණ ජනතාවය. එහෙත් එවැනි බළ සේනාවක් මුලදී රාජපක්ෂවරුන්ට තිබුණේ නැත. මේ නිසා, අලුතෙන් තරුණයන් හමුදාවට බඳවාගැනීම අවශ්‍ය විය. ඊට පෙර චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක ජනාධිපතිනියගේ කාලයේ හා ආර් ප්‍රේමදාස ජනාධිපතිගේ කාලයේ පිට පිට ලද යුදමය පරාජයන් නිසා, හමුදාවට බැඳී ජිවිතයෙන් වන්දි ගෙවන්නට තරුණයන් කැමති වුණේ නැත. එහෙත් රස්සාවක් නැති ග්‍රාමිය තරුණයෝ ලක්ෂ ගණනක් ලංකාවේ සිටියහ. දකුණු පළාත, උතුරුමැද පළාත එවැනි තරුණයන්ගෙන් පිරී තිබුණු නමුත්, යුද්ධයට එකතුවන්නට ඔවුන් කැමති වුණේ නැත. එහෙත්, රාජපක්ෂලාගේ බලකාමී යුදවාදී ඇසට මේ ගොදුරු බිම් හොඳින් පෙනිණ.
මේ නිසා, රාජපක්ෂලාගේ යුද්ධයට තරුණයන් බඳවා ගැනීමට විශාල ප්‍රචාරක ව්‍යාපාරයක් දියත් කරන ලදි. යුද්ධය මෙහෙයවූ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ සමග සමීප සම්බන්ධකම් පැවැත්වූ දිලිත් ජයවීරට අයත් ට්‍රයැඩ් ප්‍රචාරණ සමාගමට වැඩේ පවරන ලදි. ජයවීර කියන අන්දමට ඔවුන් ඒ සේවය සැපයුවේ නොමිලයේය. එම මැදිහත් වීමේ ප්‍රතිඵලය හැටියට, ‘මුහුද දෙබෑ කරන, අහස පොළව සිඹින..’ වැනි වචන හා මනරම් රූපරාමු සහිත ප්‍රචාරණ දැන්වීම් නිර්මාණය විය. රජයේ හා පෞද්ගලික මාධ්‍යවල නොකඩවා ඒවා ප්‍රචාරය කෙරිණ. හමුදා සෙබළා, මහජනතාව ගලවාගන්නට දිවි දෙන, අපෙන් එක් අයකු බවට උත්කර්ෂයට නැංවිණ. හැම තැනකදීම ඔවුන්ට ප්‍රමුඛස්ථානය දිය යුතු බවත්, ඔවුන්ට ගෞරව කළ යුතු බවත් කියන මානසිකත්වය සමාජය තුළ නැංවිණ.
‘රණවිරුවා‘ උපදින්නේ මේ ප්‍රචාරක ක්‍රියාන්විතයේ ප්‍රතිඵලයක් හැටියටය. රස්සාවක් නැතිව නමුත්, යුද්ධය දෙස අකමැත්තෙන් බැලූ ග්‍රාමීය සිංහල බෞද්ධ තරුණයා හමුදාවට බඳවාගැනීමට තවත් උපක්‍රම භාවිත කරන ලදි. ඉන් එකක් වන්නේ, මේ කරන්නේ සිංහල බෞද්ධ රටෙන් කොටසක් කඩාගන්නට එන බෙදුම්වාදී දෙමළ ත්‍රස්තවාදීන්ගෙන් රට ගලවාගැනීමේ මානුෂික යුද්ධයක්ය යන්න පෙන්වීමයි. එවිට දමිළයන්ට එරෙහිව ‘කකියන්නේ සිංහල ලේ’ය. හමුදාවට යන හැම එකකුම එනයින්ම ‘රණවිරුවකු’ බවට නම් කෙරෙයි. මාස තුනක පමණ කෙටි අවි පුහුණුවකින් පසු ඔවුහු යුද පෙරමුණට යැවෙති. යුද පෙරමුණේ සිටින තාක්, නිලඇඳුම් දීමනා, ආහාර දීමනා, අවදානම් දීමනා ආදි වැටුපට අමතර දීමනා රාශියක් ඔවුන්ට ලැබිණ. ඒ නිසා යුද බිමේ සිටීම, ආර්ථික අතින්ද ඉතා වාසිදායක විය. යම් හෙයකින් එහිදී තුවාල ලද නම්, ඊට අදාළ සැලකිය යුතු වන්දි මුදලක් ලැබිණ. මියගියේ නම්, වන්දි මුදලට අමතරව, ඔහුගේ වැටුප, බිරිඳට හෝ මව්පියන්ට ඒ අයගේ දිවි ඇති තෙක් ලැබිණ. මේ නිසා, තරුණ සොල්දාදුවන් යුදබිමේදී මියගිය පසු, ඔවුන්ගේ තරුණ බිරියන්ට වෙනත් විවාහයක් කර නොගෙන, සිටින්නටද සිදුවිය. (පසුව මේ කොන්දේසිය ඉවත් කරන ලදි.) සොල්දාදුවන් වාසය කළ පටු මංමාවත්. මියගිය ඔවුන්ගේ නම්වලින් නම්කරන්නටත් (‘රණවිරු ….. මාවත’ ආදි ලෙස) අවශ්‍ය තැන්වල සොල්දාදුවන්ගේ ප්‍රතිමා තනන්නටත් පහසුවෙන් අවසර දෙන ලදි. පන්සලට ගියත්, පල්ලියට ගියත්, බස් එකක නැග්ගත්, පාසලට ගියත්, රෝහලට ගියත් රණවිරුවාට මුල් තැනය.
මේ උපක්‍රමය අකුරටම ක්‍රියාත්මක විය. රාජපක්ෂවරු, දහස් ගණනක් ඊනියා ‘රණවිරුවන්ගේ’ ජීවිත අහිමි කරමින් යුද්ධය දිනා බලය තහවුරු කරගත්හ. ග්‍රාමීය දුප්පත් තරුණ ජීවිත අකාලේ නැතිවීම නිසා ඔවුන්ගේ සමීපතමයන් මහත් ජීවිත කඩාවැටීමකට ලක්වෙද්දී රාජපක්ෂවරු සිය ජීවිත ඒ මත ගොඩනැගූහ.
2010දී, ජනාධිපතිවරණය පහසුවෙන් ජයගන්නට මහින්ද රාජපක්ෂයට හැකිවිය. ඒ ජය ලැබුණේ යුද්දය දිනුවාට කළගුණ සැලකීමක් හැටියටය. රාජපක්ෂලා කළේ කුමක්ද? එම මහජන මතය, සදාකාලිකවම බලයේ සිටීම සඳහා අමු අමුවේ ආයෝජනය කිරීමයි. ඒ අනුව 18වැනි ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ගෙනැවිත්, ජීවත්ව සිටින තුරු මහින්ද රාජපක්ෂට ජනාධිපති ධුරයේ සිටිය හැකි වන පරිදි නෛතික තත්වය සකසන ලදි.
එහෙත්, 2014දී මහින්ද රාජපක්ෂ පරාජය විය. ඒ පරාජිත කාලයෙන් පසු නැවත හිස ඔසොවාගත් රාජපක්ෂවරුන්ගෙන් පැවත ආ අනෙක් ජනාධිපති අපේක්ෂකයා වූයේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂය. ඔහු 2019 ජනාධිපතිවරණය දිනීම සඳහා ආයෝජනය කළේ, අර ඊනියා රණවිරුවන්ගේ ජීවිත, ලේ, කඳුළු සහ දහඩියයි. ඔවුන්ට වූ විපතයි. ගාමිණි වියන්ගොඩ හා චන්ද්‍රගුප්ත තේනුවර, ගෝඨාභයගේ ලාංකික පුරවැසිභාවය ප්‍රශ්නකරමින් පැවරූ නඩුවේදී, යම් හෙයකින් ගෝඨාභය නුසුදුස්සකු බව තීරණය වුණොත්, විකල්ප අපේක්ෂකයා ලෙස ඉදිරියට දැම්මේ කවුරුද? චමල් රාජපක්ෂය. එනම් තවත් රාජපක්ෂ පවුලේ කෙනෙකි. දිනේෂ් ගුණවර්ධන වැනි දීර්ඝ දේශපාලන අත්දැකීම් ඇති චරිතයක්වත් නොවේ. අවසානයේ ගෝඨාභය තනතුරෙන් පැන ගියේය.
දැන්, ඒ රාජපක්ෂ ප්‍රවේණිය වෙනුවෙන් පොදුජන පෙරමුණට නායකත්වය දෙන්නේ නාමල් රාජපක්ෂය. ඔහුටත් රණවිරු ගාය නොමඳව වැළඳී තිබේ. ‘රණවිරුවන්ට මම ගරු කරනවා’ යැයි ඔහු පසුගියදා කීවේය.
දැන් ඊළඟට සලකා බැලිය යුත්තේ, මේ රාජපක්ෂලා ඔය කියන ඊනියා රණවිරුවන්ට සැලකූ ආකාරයත්, ඔවුන්ගේ අන්තේවාසික දේශපාලකයන් පිරිස. ඒ කැත සැලකීම් නොදැක්කා සේ අහක බලා සිටි අයුරුත්ය.
පළමුවැනි දුෂ්ට සැලකීම කළේ යුද්ධය දිනවා දුන්නායැයි කියන ‘රණවිරු’ ජෙනරාල් සරත් ෆොන්සේකාටය. ඒ පළිගැනීමේ දුෂ්ටභාවය නැවත විස්තර කළ යුතු නොවේ. මහින්ද රාජපක්ෂ සමග ජනාධිපතිවරණයට තරග කළ නිසාම, ඔහුගේ ඉරණම වුණේ, ඡන්දය දාට පසුවදාම හිරගෙදරට යෑමයි. රණවිරුවන් ගැන ඔය කියන කැක්කුම තිබෙනවා නම්, හමුදාපතිවරයා හිරේ දාන්නේ කොහොමද?
නාමල් රාජපක්ෂ 2012 කාලයේ විනෝදාංශය හැටියට කළේ, සිය ගජමිතුරු කැළ සමග කාර් රේස් පැදීමයි. ඒ සඳහා නිල වශයෙන්ම කොළඹ අගනගරයේ මහාමාර්ග රාජපක්ෂ ආණ්ඩුවේ නිලධාරීන් විසින් වෙන්කර දෙන ලදි. කාර් රේස් තිබෙන දාට කොළඹ රජයේ කාර්යාලවලට හවස කෙටි නිවාඩු ලැබිණි. වැදගත්ම දේ, නාමල් රාජපක්ෂලාට රේස් පදින්නට අවශ්‍ය මහාමාර්ගවල අනතුරුවලින් වැළැකීමට දෙපැත්තේ වැලිකොට්ට ගොඩගැසීමට ඔය ඊනියා ‘රණවිරුවන්’ කුලීකරුවන් මෙන් යොදාගැනීමයි. එවිට ඔවුන්ගේ ගෞරවයක් ගැන රාජපක්ෂලාට හා ඔවුන්ගේ පුත්‍රයන්ට කිසිම කැක්කුමක් නොතිබිණ.
රාජපක්ෂලා මේ ඊනියා රණවිරුවන් අපයෝජනය කළ අනෙක් අවස්ථාව නම්, තමන්ගේ දේශපාලන හතුරන්, චිත්‍රයෙන් ඉවත්කිරීමට හමුදා සෙබළුන් හා නිලධාරීන් යොදාගැනීමයි. ලසන්ත වික්‍රමතුංග, කීත් නොයර්, උපාලි තෙන්නකෝන් ආදි ප්‍රධාන පෙළේ ඝාතන හා පහරදීම්වල ප්‍රහාරකයන් වුණේ මේ ඊනියා රණවිරුවන්ය. කොළඹ තැන් තැන්වල ලොරි නවත්වා එළවළු විකුණන්නටද ඔය කියන රණවිරුවන් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ විසින් යොදවන ලද හැටි ද අද සමහරුනට අමතකය.
ඊට අමතරව, රජයේ ලොකු ලොක්කන්ගේ නිවෙස්වල මෙහෙකරුවන් ලෙස යොදාගන්නා ලද්දේද ත්‍රිවිධ හමුදාවේ මේ ඊනියා රණවිරුවන්මය. වාහන සේදීම, වත්ත සුද්ද කිරීම, තේ හැදීම, කෑම පිසීම, බිරිඳගේ දරුවන්ගේ, බල්ලන් බළලුන්ගේ ආවත්ව කිරීම යනාදි මෙහෙකාර වැඩ පවරා තිබුණේ මේ හමුදා රණවිරුවන්ටය.
බැසිල් රාජපක්ෂ ආර්ථික සංවර්ධන ඇමති ලෙස කටයුතු කළ කාලයේ ඔහුගේ වටිනා සුනඛයන් දෙදෙනාට සත්කාර කිරීම සඳහා යොදවා තිබුණේ, නාවික හමුදාවේ සෙබළුන් හය දෙනකි.
‘සුනඛ සංචිතය’ නමින් හැඳින්වුණු මේ නාවික සෙබළුන් කණ්ඩායමට සුනඛයන් බලාගැනීම, නෑවීම, ඇඟ පීරීම, බෙහෙත් ලබාදීම, ආහාර ලබාදීම, අණට කීකරු වීමට පුරුදු කිරීම යන රාජකාරි පැවරී තිබුණි. බැසිල් රාජපක්ෂ සතුව ගෝල්ඩන් රිට්රිවර් වර්ගයේ සුනඛයෝ දෙදෙනෙක් සිටියෝය. ඇමරිකාවෙන් ගෙන්වූ ඉන් එකෙකුගේ වටිනාකම රුපියල් ලක්ෂ 7කි.
ඉන්දියාවෙන් ගෙන්වූ අනෙක් සුනඛයාගේ වටිනාකම රුපියල් ලක්ෂ 2කි. මේ සුනඛයන් දෙදෙනාම ශීත කළ පරිසරයකට පමණක් හුරු සතුන් වූ අතර, ඔවුන් රඳවා තබා ඇත්තේ නිවසේ ශීත කළ කාමරයකය. ලංකාවේ සිටින වටිනාකමෙන් වැඩිම සුනඛයන් ඇත්තේ පොලිස් දෙපාර්තමේන්තුවේ හා ගුවන් හමුදාවේ වන අතර, බැසිල් රාජපක්ෂ මහතා සතුව සිටි සුනඛයන් ඉහත ආයතන දෙකේ සුනඛයන්ටත් වඩා වටිනා බවට තක්සේරු කර තිබිණ.
ඒ වාගේම බැසිල් රාජපක්ෂ මහතා හා ඔහුගේ පවුලේ අයගේ පහසුව සඳහා නාවික හමුදා සෙබළ සෙබළියන් 64 දෙනෙකු සේවයේ යොදවා තිබුණි. ප‍්‍රවාහන සහායකයන් 12ක්ද, ආහාර සහායකයන්/ආහාර පිසින්නන් 11ක්ද, නිවාස සහායකයන් 26ක්ද, සුනඛ සංචිතය සඳහා 6ක්ද, වෛද්‍ය සහායක 4ක්ද, ශාරීරික අභ්‍යාස සඳහා 2ක්ද පුෂ්පා රාජපක්ෂ මහත්මියගේ පෞද්ගලික සහාය සඳහා කාන්තා සෙබළියන් 3ක්ද අනුයුක්ත කොට තිබුණේය. නාවික හමුදාවෙන් සාමාන්‍යයෙන් ගෙවන වැටුපට අමතරව ප‍්‍රභූ රාජකාරි වෙනුවෙන් මේ පිරිසට රුපියල් 5000ක දීමනාවක් අමතරව රටේ මහජන මුදල්වලින් ගෙවා ඇත.
මේ කරුණු පදනම්ව රාජ්‍ය මුදල් හා සම්පත්, වරප‍්‍රසාද අනිසි ලෙස පාවිච්චි කිරීම හෝ අවභාවිතාව රාජ්‍ය දේපොළ සාවද්‍ය පරිහරණය, බලය හෝ අධිකාරිය අනිසි ලෙස පාව්චිචි කිරීම හෝ අවභාවිතය, අධිකාරී බලය පාවිච්චි කර දූෂිත ක්‍රියා සිදුකිරීම යන චෝදනා යටතේ යහපාලන ආණ්ඩුව විසින් පත්කරන ලද බරපතළ දූෂණ සම්බන්ධ ජනාධිපති කොමිෂන් සභාව ප‍්‍රසිද්ධ විමර්ශනයක් කෙළේය.
නාවික හමුදාවේ නායක නිවාස සහායක, පී. පාලද (නම වෙනස් කර ඇත.) මෙලෙස බැසිල් රාජපක්ෂගේ නිල නිවසේ රාජකාරිවලට අනුයුක්ත කර තිබුණු අතර දෛනිකව නිවස පිරිසිදු කර පිළිවෙළට සකස් කිරීම, නිවසේදී බැසිල් රාජපක්ෂ මහතාට හා එම මහත්මියට ආහාරපාන පිළිගැන්වීම, නිවසට පැමිණෙන අමුත්තන්ට සංග‍්‍රහ කිරීම වැනි කටයුතු මේ ‘රණවිරුවා’ට පවරා තිබුණි. නිවසේ ඒ ඒ රාජකාරි මේ අය වෙත පවරන ලද්දේ පුෂ්පා රාජපක්ෂ මහත්මිය විසිනි.
නායක වෛද්‍ය සහායක දමිත්ද මෙසේ බැසිල් රාජපක්ෂ මහතාගේ නිවසේ සේවයට අනුයුක්ත කර සිටි තවත් රණවිරුවෙකි. ඉහත කී ජනාධිපති කොමිෂන් සභාවට ඔහු දී ඇති දිවුරුම් ප‍්‍රකාශයේ සඳහන් වූ ඇතැම් කරුණු මෙසේය.
‘මම ආර්ථික සංවර්ධන අමාත්‍ය බැසිල් රාජපක්ෂගේ ප‍්‍රථාමාධාර අංශයේ රාජකාරි සඳහා වාර්තා කළා. එම රාජකාරි තිබුණේ බැසිල් මහතාගේ කොළඹ කොටුවේ බවර් ගොඩනැගිල්ලේ පිහිටි නිවසේයි. මාහට පැවරී තිබුණු රාජකාරිය වුණේ බැසිල් රාජපක්ෂ මහතාගේ බිරිඳ වන පුෂ්පා රජපක්ෂ මහත්මියගේ ප‍්‍රථමාධාර රාජකාරියි. එම මහත්මිය ගමන් කරන ස්ථානවලට ආරක්ෂක සෙබළුන් ගමන් කරන ඩිෆෙන්ඩරයේ හෝ කැබ් රථයේ මාද ප‍්‍රථමාධාර බෑගය රැගෙන යනවා. ඒ මහත්මිය වැඩි වශයෙන් ගමන් කළේ ගම්පහ කාර්යාලයට සහ ගම්පහ දිස්ත‍්‍රික්කය තුළ පවත්වන ලද උත්සවවලටයි. රාජකාරි කළ කාලයේදී විශේෂ දීමනාවක් ලෙස මාසිකව මට රුපියල් 5000ක් ලැබුණා.’
ඊට අමතරව, බැසිල්-පුෂ්පා රාජපක්ෂ යුවළට ශාරීරික අභ්‍යාස කරවන්නට යොදා තිබුණේද නාවික හමුදාවේ නිලධාරියෙකි.
මේ කතාකරන්නේ පීඑම්එස් මධුය. ඇය නාවික හමුදා බල කාන්තා නැවි තනතුරේ රාජකාරි කළ නැතැත්තියකි.
‘2014.10.23 දින සිට බැසිල් රාජපක්ෂ මහතාගේ නෝනාගේ රාජකාරි සඳහා මම වාර්තා කළා. මම බැසිල් මහතාගේ බිරිඳගේ ආරක්ෂාව සඳහා සිටි නමුත් එතුමිය ගමන්ගන්නා උත්සවවලට, අමාත්‍යාංශය වෙත යන විට, ගම්පහ කාර්යාලයට යන විට ඒවාට යනවා. ඔවුන්ගේ ගෙදරදී මම එතුමියගේ ආරක්ෂක රාජකාරි නෙවෙයි කළේ. ඇය ගමනක් යන්න ලැහැස්ති වන විට සාරි කට්ට ගැසීම, රැගෙන යෑමට අවශ්‍ය භාණ්ඩ කාර් රථයට දැමීම, වතුර අවශ්‍ය වූ විට වතුර බෝතලය දීම, මුහුණ පිසදා ගැනීම සඳහා සර්වියට් පේපර් දීම ආදි කටයුතු තමයි කළේ. මගේ ඉහළ නිලධාරීන් මේ වැඩ සඳහා නියෝග ලබා නොදුන් අතර මා එම නිවසට පැමිණෙන විට එම ස්ථානයේ සිටි අනෙක් නාවික හමුදාවේ හා පොලිසියේ නිලධාරිනියන් දෙදෙනා විසින් සිදුකළ රාජකාරියම මා කළා. බැසිල් රාජපක්ෂ මහතාගේ බිරිඳ ඇගේ සාරිකට්ට ගැසීමට පමණක් අපි තිදෙනාගෙන් අයකුට කතා කරනවා. රාජකාරිය වෙනුවෙන් රුපියල් 5000ක අමතර දීමනාවක් මට දුන්නා. මා නාවික හමුදාවට බැඳුණු පසු පැවරී තිබුණු කිසිම රාජකාරියක් බැසිල් රාජපක්ෂ මහතාගේ නිවසේදී නොකළ අතර ඉහතින් සඳහන් කරන ලද රාජපක්ෂ මහතාගේ බිරිඳගේ පෞද්ගලික කටයුතු සිදුකළා.’
ඒ ආරක්ෂක රාජකාරි බලාපොරොත්තුවෙන් නාවික හමුදාවට බැඳුණු රණවිරු සෙබළියකට පැවරුණු පෞද්ගලික මෙහෙකාර සේවයේ හැටිය.
එස්ආර් තිස්ස, සුනඛ සංචිතයේ සේවය කළ එක් නාවික හමුදා රණවිරුවෙකි. ඔහු නාවික හමුදා නිලයෙන් නාවික නැවියෙකි.
‘2011.01.26 දින ලියුමකින් මට දැනුම් දුන්නා බැසිල් රාජපක්ෂ මහතාගේ නිල නිවසේ බල්ලන් බලාගන්න යන්න කියලා. මා එක්ක නාවික නැවි ආර්එස් කුමාරත් හිටියා බල්ලන් බලාගන්න. මා බැසිල් රාජපක්ෂ මහතාගේ නිවසේ බල්ලන් බලාගැනීමේ රාජකාරි වසර තුනහමාරක් පමණ කළා. එහි සිටි කාලය තුළ දෛනිකව රාජකාරි සඳහා නියෝග ලබා දෙන්නේ බැසිල් රාජපක්ෂ මහතාගේ බිරිඳ පුෂ්පා රාජපක්ෂ විසින්. මට උදේට දවල්ට බල්ලන්ට කන්න දෙන එක හා ඔවුන් ශාරීරික යෝග්‍යතා සඳහා රැුගෙන යෑම, ඔවුන්ගේ ශාරීරික අවශ්‍යතා සඳහා රැුගෙන යෑම, සතියකට වරක් ඔවුන් නෑවීම, එන්නත් ලබාදීම සඳහා රැුගෙන යෑම පැවරුණා. මට මේ කාලය තුළ ප‍්‍රභූ ආරක්ෂක දීමනාව ලෙස අතිරේක රුපියල් 5000ක් ලැබුණා.’
නාවික හමුදා නායක නැවි, ආර්එස් කුමාර සුනඛ සංචිතය ගැන කියන්නේ මෙහෙමය.
‘මට බැසිල් රාජපක්ෂ මහතාගේ නිවසේදී පැවරී තිබුණේ සුනඛ සංචිතයේ රාජකාරි කිරීමයි. මම ගුවන් හමුදාවේ කටුනායක කඳවුරේ පැවැති සුනඛයන් සම්බන්ධ මාස 4ක පුහුණුවක් ඊට පෙර ලබා තිබුණා. 2010 සිට 2015 ජනවාරි මාසය දක්වා මම එම නිවසේ සුනඛයන් බලාගැනීමේ රාජකාරි කළා. සුනඛ සංචිතයේ රාජකාරිය වුණේ සුනඛයන් බලාගැනීම, ඔවුන් නෑවීම, ඔවුන්ගේ ඇඟ පීරීම, බෙහෙත් ලබාදීම, ආහාර ලබාදීම, අණට කීකරු වීමට පුහුණු කිරීම යනාදියයි.
බැසිල් මහතාගේ නිවසේ සුනඛයන් දෙදෙනෙක් හිටියා. එම සුනඛයන් දෙදෙනා ප‍්‍රතිකාර සඳහා නාරාහේන්පිට පිහිටි ‘පෙට්වෙට්’ නම් සුනඛ සායනයට මාස දෙකකට පමණ වතාවක් ගෙනයනවා. එම සායනය පවත්වන්නේ අමෙරිකාවේ පදිංචි ශී‍්‍ර ලාංකික වෛද්‍යවරියක වන අතර, ඇයගේ නම මට මතක නැහැ. එම සුනඛයන් දෙදෙනා ශීත කළ කාමර තුළ පමණක් ජීවත්විය හැකි දෙදෙනෙකි. ඔවුන් දෙදෙනා බැසිල් රාජපක්ෂ මහතාගේ නිවසේ ශීත කළ කාමරයක තමයි රඳවා තිබුණේ.’
මේ විස්තරය අනුව පෙනීයන්නේ රාජපක්ෂවරුන් වේදිකාවේදී වර්ණනාවට නංවන ‘රණවිරුවන්’ ඔවුන්ගේ නිවසේදී ඔවුන්ට හා බිරියන්ට, බල්ලන් නාවන, බල්ලන්ට කන්ට දෙන, තමන්ට එක්සයිස් කරවන, සාරියේ කට්ට ගහන්න උදව් කර ගන්න, මූණ පිහිදාගන්නට අවශ්‍ය වුණාම පේපර් සර්වියට් එකක් අතට දෙන ආකාරයේ මෙහෙකාරයන්ට සමානව සැලකුම් ලැබූ පිරිසක් පමණක් වූ බවය.
ඔවුන්ට රණවිරුවන් යැයි පිරිසක් නැවතත් අවශ්‍ය වන්නේ, රණවිරු ගායක් උත්කර්ෂයට නංවන්නට අවශ්‍ය වන්නේ, යළිත් බලයට පැමිණීමට ඉනිමඟක් හැටියට නොවේද? ඒ ඊනියා රණවිරු ගායෙන් ගොනාට ඇන්දෙන්නේ ඔවුන් පසුපස යන රටේ සාමාන්‍ය මහජනතාවය.
