මහින්ද චින්තන මිනිපෙට්ටියේ අවසාන ඇණද වැදෙමින් පවතියි. කාලයකට පෙර දුන් ජූලම්පිටියේ අමරේගේ මරණ දඬුවම, රටේ ඉහළම අධිකරණයෙන් අවසාන වශයෙන් ස්ථිර කිරීම වුවද පෙන්වන්නේ මහින්ද චින්තන දේශපාලනයේ සංකේතාත්මක අවසානයයි. 2012දී ඔහු දේශපාලන රැස්වීමකට කඩාවැදී හතර අතේ වෙඩි තබා මිනිසුන් මරා දමා තිබුණේ තමා මැදමුලනේ දඩබල්ලා යැයි හඳුන්වා ගනිමිනි. ඒ දඩබල්ලා නමැති පුද්ගලයාට, මරණ දඬුවම ස්ථිර වන විට, මහින්ද රාජපක්ෂ ඇතුළු රාජපක්ෂ පවුලේ දේශපාලනය අවසන් ගමන් යමින් තිබේ. නැතහොත් අවසන් ගමන් යැවිය යුතු තීරණාත්මක මොහොත එළැඹී තිබේ.
ඒ අතර, රටේ නමගිය සංවිධානාත්මක අපරාධකාර, ආයුධ වළල්ල හා මත්ද්රව්ය නිෂ්පාදන හා ජාවාරම් වළල්ල එක පැත්තකින් දකුණේ රාජපක්ෂ පවුල සමගද බැඳී පවතින බවට සාධාරණ ලෙස සිතිය හැකි තොරතුරු නොනැවතී හෙළිදරව් වෙමින් තිබේ. රාජපක්ෂ දේශපාලනය අධිකාරවාදයේ, දූෂණයේ, බලහත්කාරයේ දේශපාලනයක් පමණක් නොව, සිත් සේ මත්ද්රව්ය හා අපරාධ වපුරමින් රටේ තරුණ වැඩිහිටි ජනතාව විනාස කරමින් කළ දේශපාලනයක්ද වන බවට ඉතා වැදගත් තොරතුරු ඒ අතර වෙයි.
ජාතික ජන බලවේග ආණ්ඩුවක් නොතිබුණේ නම්, මේ වෙනස මේ විදියට සිදුවන්නට කිසිසේත් ඉඩක් නොතිබිණ.
වැදගත් කාරණය නම්, මේ සියල්ල සලකා බලා, රාජපක්ෂ පවුලේ තිරශ්චීන දේශපාලනය අවසන් කිරීමේ ප්රතිචාර මහජනතාව විසින් වහ වහා දක්වනු ලැබිය යුතු වීමය. ඊළඟට එළැඹෙන කවර වූ හෝ වේවා ඡන්ද විමසීම්වලදී, මේ මැදමුලන දේශපාලන පරම්පරාවත්, ඔවුන් හා එකට බැඳුණු ඔවුන්ගේ දූෂිත අන්තේවාසිකයනුත් එකට තබා බිමටම පරාජය කිරීමේ ප්රජාතන්ත්රවාදී වගකීම මහජනතාව වෙත පවතියි. ඊට පෙර ඔවුන්ට එරෙහිව නීතිය ක්රියාත්මක වීමෙන් ඔවුන්ගෙන් වැඩි පිරිස බන්ධනාගාරගතව සිටින්නටද බැරි නැත. කෙසේ වෙතත්, ඔවුන් දේශපාලන භූමියෙන් පසෙකට කිරීම සඳහා, 2024ට පෙර තිබුණු හේතුවලට වඩා සංයුක්ත, වැදගත් හා අත්යවශ්ය හේතු දැන් ඕනෑ තරම් මහජනතාව ඉදිරියේ තිබේ. ඒ පසුගිය කාලය තුළ රටේ නීතිය බලපෑම්වලින් තොරව ක්රියාත්මක වීමේ ප්රතිඵලය හැටියටය.
සිය පරිහානිය එසේ සිදුවෙමින් තිබියදී, රාජපක්ෂ පවුල උත්සාහ දරමින් සිටින්නේ ඒකාබද්ධ විපක්ෂයක් තුළින් එම විනාශය වළක්වා ගන්නට හෝ ප්රමාද කරගන්නටය. රාජපක්ෂවරුන් තරමටම මහජන විශ්වාසය විනාශ කරගත් රනිල් වික්රමසිංහ මහතාද, මේ ඒකාබද්ධතාවට ඉත සිතින් කැමතිය. ඔහු යටතේ එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ සිටින දෙවැනි පෙළ දූෂිතයෝද, මෙවැනි සන්ධානයක් හරහා හෝ, තම නැතිවී ගිය දේශපාලන හයිය ගන්නට පුළුවන් යැයි සිතන බවක් පෙනේ.
එක පැත්තකින් මෙවැනි සන්ධානයක්, තමන්ට නැතිවී ගිය දේශපාලන බිම අල්ලාගන්නට හේතුවෙතැයි රනිල් වික්රමසිංහ මහතා සිතනවා විය හැකිය. අනෙක් අතට, ඔහුට මේ දූෂිතයන්ගේ නිල පක්ෂය වන පොදු ජන පෙරමුණ සමග එකට වැඩ කර පළපුරුද්දක්ද තිබේ. අගමැති හා අනුප්රාප්තික ජනාධිපති හැටියට ඔහු පත්වුණේත්, අවුරුදු දෙකකට වැඩි කාලයක් ආණ්ඩුවක් පවත්වාගෙන ගියේත්, පොදු ජන පෙරමුණේ අන්ත දූෂිත චෝදනා ලත් කණ්ඩායම සමගය. අත්අඩංගුවට ගත් අවස්ථාවේදී හෙළිදරව් වුණු ආකාරයට ඉතා දුස්සාධ්ය තත්වයක සිටින වියපත් රෝගියකුට, ඊට වඩා තරුණ අය සිටින දේශපාලන ව්යාපාරයක නායකත්වය හෙබවීම පහසු නොවේ. ඒ අතින් ගත්තත්, රනිල් වික්රමසිංහට දේශපාලන ලෝකයේ තවදුරටත් රැඳී සිටීමට ඉඩ ඇත්තේ පොහොට්ටුවේ සහාය ලබන බිම් කඩක පමණි. මේ ආකාරයෙන් බලන විට, පොදු ජන පෙරමුණත්, එක්සත් ජාතික පක්ෂයත් එකට එකතු වීමට ඉතාම සුදුසුකම් තිබෙන පක්ෂ දෙකකි. වෙනස්කම් නැති පක්ෂ දෙකකි.
ඔවුන්ට එකට එකතු වීම නිසා සිදුවන හොඳම දෙය නම්, එකට තබා පරාජය කළ යුතු දේශපාලන බලවේග දෙකක් මහජනතාවට එක තැනකදී දිස්වීමය.
ආණ්ඩුව විපක්ෂයට එරෙහිව, සැලසුම් සහගත මර්දනයක් දියත් කරන බව, පෙනෙන-නොපෙනෙන කාරණයකි. විපක්ෂයේ උදවිය කොයිතරම් එවැනි දෙයක් ගැන පුන පුනා කීවත්, රටේ බහුතර මහජනතාව එවැනි දෙයක් සිතන්නට තරම්, විපක්ෂය දෙසට නැමුණු තත්වයක් තවමත් නැත. තවමත් මහජන අවධානයේ සිටින්නේ ආණ්ඩුවත්, ආණ්ඩුවේ ක්රමයෙන් ඉදිරියට යන නීතියේ පාලනය පිහිටුවීමේ ක්රියාදාමයත්, දූෂණ විරෝධී ක්රියාදාමයත්, ළාමක ආණ්ඩුකරණයත් පමණි. ඒවා එසේ ඉදිරියට යන විට, හොරුන් නීතිය ඉදිරියට ගෙන එන්නට සිදුවීම ස්වාභාවික දෙයකි. ඒ හොරුන්, මීට පෙර ආණ්ඩු කළ දැන් විපක්ෂයේ සිටින අය වීමත් එලෙසම ස්වාභාවික දෙයකි. කාර්ය පටිපාටිමය වශයෙන් නීතිය ක්රියාත්මක කිරීමෙහි ලා සිදුවන අඩුපාඩුකම් පෙනි පෙනී වුවත්, මහජනතාව සිතන්නේ ඒ ආකාරයටය. ඒ නිසා, ආණ්ඩුවේ දේශපාලන පළිගැනීම් නමැති කතාව මහජනතාව ඉදිරියේ අලෙවි කළ හැකි ප්රවාදයක් නොවන බව විපක්ෂය කල්පනාවට ගත යුතුය.
ඒ නිසා, කවදා හරි බලයට පත්වන්නට බලාපොරොත්තු වන විපක්ෂයේ යම් නායකයන් හෝ පක්ෂ, සන්ධාන වෙත් නම්, කළ යුතු හොඳම දෙය වන්නේ, මෙවැනි දූෂිත විපක්ෂ සන්ධාන සමග කඳවුරු නොබැඳ සිටීමය. ඒවායින් තමන් වෙනස් බව මහජනතාවට ඒත්තු ගැන්වීමය. එය කළ හැක්කේ මෙන්න පළිගන්නවෝ යැයි මරහඬ දීමෙන් නොව, නීතිය ඉදිරියට යා යුතු වේලාවට ඒ වෙත ගොස් තමන්ගේ නිවැරදිභාවය, නිර්දෝෂිභාවය ඔප්පු කර පෙන්වීමය. තවදුරටත් දූෂණ, වංචා හෝ වෙනත් අපරාධ චෝදනා තිබෙන දේශපාලකයන් වෙත ඡන්දය දෙන්නට මේ රටේ බහුතර ජනතාවක් නැති බව ඒ හැම දෙනාම සිතට ගත යුතු වැදගත්ම කාරණයයි.
වෙනත් ඕනෑම ආණ්ඩුවක් මෙන්ම මේ ආණ්ඩුවද, නීතිය ක්රියාත්මක කිරීමේදී විරුද්ධ පක්ෂ උපරිම පීඩනයට පත්කිරීමට සැලසුම් කිරීම සාමාන්ය දේශපාලන උපායමාර්ගයකි. 2015 යහපාලන ආණ්ඩුවට කොයිතරම් පිරිසිදු චේතනා තිබුණද, දේශපාලන විරුද්ධවාදීන් පසුපස දිනපතා එළවීමත්, හැකි තරම් අත්අඩංගුවට ගැනීමත්, දඬුවමක් ලෙස රිමාන්ඩ් බන්ධනාගාරගත කිරීමත් හොඳන් නිරීක්ෂණය කළ හැකි විය. එහෙත්, චෝදනා නැගීමත්, විමර්ශන කිරීමත්, අත්අඩංගුවට ගැනීමත්, රිමාන්ඩ් බන්ධනාගාරගත කිරීමත් කොයිතරම් කාර්යක්ෂමව සිදුවුණද, අවසානය වන විට, එම ක්රියාවලියේ කොටසක් ලෙස වැරදිකරුවන් වූ, වැරදිකරුවන් බව ඔප්පු වූ කිසිවකුත් නැති විය. කිසිවකුත්. ජාතික ජන බලවේග ආණ්ඩුවත්, නීතිය ක්රියාත්මක කිරීමේදී ඒ විදියට හෝ ඊට ටිකක් අඩුවෙන් ක්රියාත්මක වීම අපට තේරුම් ගත හැකිය. හැම ආණ්ඩුවක්ම බලයේ සිටින විට, තමන්ගේ දේශපාලන විරුද්ධවාදීන්ට එරෙහිව විවිධ රාජ්යමය ආයුධ පාවිච්චි කරන නිසාය.
ඒ නිසා, තමන්ට දේශපාලන බලය ලබාගැනීමට අවශ්ය යැයි සිතන විපක්ෂයක් කල්පනාවට ගත යුත්තේ, එක, මෙවැනි දූෂිත සන්ධාන සමග එක වේදිකාවක නොනගින්නටය. එකම වේදිකාවක සිට ආණ්ඩුවේ පළිගැනීම ගැන දවස් ගණන් කතාකළත්, ඊට එකඟවන පිරිසක්, ඔය කියන පක්ෂ දෙක තුනේ අන්ත අනුගාමිකයන් අතර මිස, සාමාන්ය ජනතාව අතර නැත. එයින් සිදුවන එක දේ නම්, වේදිකාවේ සිටින අන්ත දූෂිතයන්ගේ කුණු අනෙක් අයගේ සිරුරුවලද ගෑවීමය. අනෙක් අතට, විපක්ෂය දින ගණන් උද්ඝෝෂණ කළත්, සත්යග්රහ හෝ මාරාන්තික උපවාස කළත්, අපරාධ විමර්ශනවලදී හෙළිවන විපක්ෂ දේශපාලකයන්ට එරෙහිව නීතිය ක්රියාත්මක කිරීම මේ ආණ්ඩුව නවත්වන්නේ නැත. එක පැත්තකින් ආණ්ඩුව මේ දවස්වල දෛනිකව දුවන්නේද එවැනි උපායමාර්ගයක් මතින් නිසාය.
දෙක, විපක්ෂය කල්පනා කළ යුත්තේ, අඩු ලුහුඬුකම් ඇතිව සිදුවන නීතිය ක්රියාත්මක කිරීමේ වැඩපිළිවෙළකදී වුණත්, නීතිය ඉදිරියට ගොස් තමන්ගේ නිර්දෝෂිභාවය, සුපිළිපන්භාවය ඔප්පු කර පෙන්වීමටය. එය සදාකාලික පිරිසිදු වීමේ ක්රමයයි. 2022 අරගලයෙන් පසු ලංකාවේ දේශපාලනය විවෘත වී තිබෙන්නේ එලෙස මුළුමනින්ම පිරිසිදු වූ දේශපාලනයකට මිස, චෝදනා පිට චෝදනා එල්ල වුණු, ඒවා පළිගැනීම් හැටියට පෙන්වා නිfදාස් වෙන්නට තතනන දේශපාලනයකට නොවේ.
ඒ අතර රාජපක්ෂ චින්තනය සමග කුමන ආකාරයේ හෝ සම්බන්ධතාවක් පෙන්වන, රාජපක්ෂ චින්තනය සමග එක ගෙයි කන වික්රමසිංහ චින්තනය සමගද කුමන ආකාරයේ හෝ සම්බන්ධතාවක් පෙන්වන දේශපාලනයක් හෝ දේශපාලකයන්ද රටේ ජනතාව පිළිගන්නේ නැති බව සැලකිය යුතුය.
මේ මොහොතේ ලංකාවේ දේශපාලනය කරන්නට බලාපොරොත්තු වන ඕනෑම දේශපාලන බලවේගයකට, මහජනතාව පැත්තෙන් ලැබෙන සංඥා මේවාය. රාජපක්ෂවරුන් සමග, ඔවුන්ගේ දේශපාලන සමග කිසිම ම්බන්ධයක් නොපැවැත්වීම එකකි. රාජපක්ෂ හිතැති රනිල් වික්රමසිංහ සමග කිසිම දේශපාලන සම්බන්ධතාවක් නොපැවැත්වීම අනෙකය. ඒ බලවේග දෙකම එකට එකතු වන, විවිධ වේශයන්ගෙන් එන දූෂිත දේශපාලන සන්ධානවල පංගුකාරයන් නොවීම තවත් එකකි.
කවුරු කැමති වුණත් නැතත්, ජාතික ජන බලවේගය මේ රටේ දේශපාලනයේ හැරවුම් ලක්ෂ්යයක් සටහන් කර තිබේ. ඒ හැරවුම කෙතරම් ඉදිරියට ගෙන යන්නේදැයි පෙන්වීම ජාජබයේද දේශපාලන අභියෝගයයි. එහෙත් විපක්ෂයට ඒ හැරවුමෙන් ඇහැට ඇන පෙන්වා දෙන වැදගත්ම අභියෝගයක් තිබේ. ඒ ජනාධිපති දිසානායකම කියා ඇති පරිදි, ජාජබට වඩා පිරිසිදු හා යහපත් පක්ෂයක්, බලවේගයක් වීමය. ඉන්තේරුවෙන්ම කිව හැකි පරිදි, තවමත් ලංකාවේ කිසිම විපක්ෂ දේශපාලන පක්ෂයක් හෝ නායකයෙකු හෝ එම සුදුසුකම සපුරා නැත.
