දෙවියන් වහන්සේ හදලා මහපොළවට එවන යාන් ගැන ඩබ්ලිව් ජයසිරි

යාන්ස් හෙවත් යාං හෑලි, මළගෙයකදී, දානෙ ගෙදරකදී, චාරිකාවකදී, කෑමක් බීමක් වෙලාවකදී විතරක් නෙවෙයි නිකරුණේ කාලය ගතකරන ඕනෑම වෙලාවකදී අපිට සමීප දෙයක්. රෑ එළිවෙනකං වුණත් යාන් එක දිගට කියන්න දක්‍ෂයො ඉන්නවා. පරණ යාන්ස් කියනවා විතරක් නෙවෙයි අලුතෙන් හදන්න දක්‍ෂයොත් ඉන්නවා.

රංගවේදී ඩබ්ලිව් ජයසිරි, කලා ලෝකයේ යාන්ස්වලට නම් දැරූවෙක්. සාමාන්‍යයෙන් ඔහු සිටින හැම තැනක්ම යාන්ස්වලින් පිරිලා යනවා. යාන්ස්වලට එක්තරා දුරකට සමීපවෙන කතා ඇතුළත් ‘ලට්ට ලොට්ට’ නමැති පොතකුත් ඔහු පසුගිය කාලේ එළිදැක්වූවා. මේ ජයසිරිත් එක්ක යාන්ස් හෙවත් යාං හෑලි ගැන කළ කතාබහකදී, ඔහු කියාගෙන කියාගෙන ගිය දේවල් පෙළගැස්වීමක්.

■ අරුණ ජයවර්ධන

මමයි චින්තන ජයසේනයි අවුරුදු ගානකට ඉස්සෙල්ලා පත්තරයක් කළා ‘ශ්‍රී විකාර’ කියලා. කලාප හතරයි ගහන්න පුළුවන් වුණේ. ඒක නැවතුණා. ඉතින් ඒ පත්තරේ ගහන්න ඉස්සෙල්ලා මායි චින්තනයි ගිහිල්ලා හම්බවුණා සිරා, බීඒ සිරිවර්ධන, සිරා ඒ කාලේ අපේ බොහොම හොඳ මිත්‍රයෙක්. චින්තනයි මායි සිරායි බොහොම හොඳට අඩිපුඩි ගහනවා බොරැල්ලේ ඊඒපී බාර්රෙකේ. ඒ වෙනකොට සිරා අසනීප වෙලා ඉස්පිරිතාලේ ඇඳක් උඩ ඉන්නේ. අපි සිරා හම්බවෙලා කියනවා, ‘අපි මෙහෙම පත්තරයක් පටන්ගන්නවා. යාන් හෑලි විහිළු අරව මේවා තියෙන පත්තරයක්. ඒකේ පළමු කලාපයට කර්තෘ වාක්‍යයක් ඕනනේ. මේ කර්තෘ වාක්‍යය ලියන්න මොකක් හරි අදහසක් දෙන්න’ කියලා.

එතකොට සිරා කිව්වා, ‘දැන් මේ විහිළු කියන ඒවා, යාං හෑලි කියන ඒවා කවුරුද හදන්නේ කියලා මිනිස්සු අහනවා. අපිව මැව්වේ දෙවියන් වහන්සේ වගේ මේ විහිළු හදන්නෙත් දෙවියන් වහන්සේ. දෙවියන් වහන්සේ විහිළු හදලා මහපොළවට එවනවා. ඉතින් ඒවා කියවලා අහලා සන්තෝස වෙන මිනිස්සු බුද්ධිමත්තු. ඒවා කියවලා අහලා තරහ යන මිනිස්සු මෝඩයෝ.’
මම හිතන්නේ යාං හෑලි ගැන මුලින්ම කියන්න ඕන නිර්වචනය ඒක තමයි. යාං හෑලි හැදුවෙ කවුද, කොහෙන්ද මේක නිර්මාණය වුණේ කියලා කාටවත් හරියට හොයලා කියන්න බෑ. අපි හදාපු යාං හෑලිත් තියෙනවා. නමුත් මූලික වශයෙන් යාං හෑලි කවුද හැදුවෙ කියලා යාං හෑලි කියවන, කියන, අහන කවුරුත් දන්නේ නෑ.

හැබැයි ඉතිං යාං හෑලිවල තියෙන විශේෂත්වය තමයි බුද්ධිමත් මනුස්සයෙන් යාං හෑලි කියවලා සන්තෝස වෙනවා. ඒක රසවිඳිනවා. මෝඩයෙක් යාං හෑලි කියවලා තරහ ගන්නවා. එහෙම නැත්තං මේකෙ රසය විඳින්න තේරෙන්නේ නෑ.

තුන්පාරක් හිනාවෙන්න

සාමාන්‍යයෙන් කියනවා යාං හෑල්ලක් අහපු කෙනෙක් තුන් පාරක් හිනා වෙනවාලු. මුලින්ම මේක කියන වෙලාවේ, මේක අහන් ඉන්න කට්ටිය හිනා වෙනවානේ. කවුරුත් හිනාවෙන හින්දා එයාත් හිනාවෙනවා. දෙවැනි පාරට හිනාවෙන්නේ ගෙදර යන ගමං, මොකටද මං හිනාවුණේ කියලා තේරුණෙත් නෑනේ කියලා ඒකට හිනාවෙනවා. අන්තිමට ගෙදර ගිහිල්ලා කල්පනා කර කර ඉන්න කොට යාන් ඒක තේරෙනවා ඒ වෙලාවේ. තේරිලා තුන්වෙනි හිනාව හිනාවෙනවා. ඕක තමයි යාන්හෑලිවල උප්පත්ති කතාවෙ ඉඳලා මේක හැදිච්ච විදිය.

මේක ඇත්තටම තේරුම් ගන්න පුළුවන් එක යාං හෑල්ලක් තියෙනවා, හැබැයි මේක පත්තරේකට ලියනකොට ටිකක් ශිෂ්ට සහ හොඳ භාෂාවෙන් ලියන්න පුළුවන්. මම මේක ලියලා තියෙනවා මගේ ‘ලට්ට ලොට්ට’ (යාන් හෑලි ඇතුළත් ජයසිරිගේ අලුත්ම පොත, පසුගියදා නිකුත් විය. නිර්මල ප්‍රකාශනයකි.) පොතේ.

එක්තරා අවුරුද්දක තිස් එක් වෙනිදා රාත්‍රියේ, ටීවීටී ආයතනය නාවල තියෙන කාලේ, ඒ ගොඩනැගිල්ලේ තිබුණා විසාල බැල්කනි එකක්. ඒ බැල්කනි එකේ තමයි අපේ තිස්එක් වෙනිදා රාත්‍රි සාදය. පරාක්‍රම නිරිඇල්ල, රවීන්ද්‍ර ගුරුගේ, සිඩ්නි චන්ද්‍රසේකර ඇතුළු තවත් බොහෝ අය හිටියා. ඔහොම ඉන්න ගමන් මම යාන් එකක් කිව්වා. යාන් එක කිව්වාම ඔක්කොම හිනාවුණා, බඩ පැලෙන්නයි, බඩ අල්ලගෙනයි ඔක්කොම හිනාවුණා. එහෙම වෙලා අපි ඉතින් සාදය යන අතරේ හිටි ගමන් (මියගිය රංගන ශිල්පී) එච්ඒ පෙරේරා ආවා. එච්ඒ ආවෙ දොරෙන් නෙවෙයි. බැල්කනියෙ ඉඳලා බිමට වැටිලා තිබුණා බොහොම හයිය සරුසාර වැලක්. අන්න ඒ වැල දිගේ එල්ලිලා කෙලින්ම බැල්කනියට ආවා. එතකොට පරාක්‍රම මට කිව්වා මචං අන්න අර යාන් එක එච්ඒට ආයිත් කියාපන්කො කියලා. මං කිව්වා දැන් එක සැරයක් කිව්වනේ කියලා. හරි හරි කමක් නෑ මූට කියපං.. ඉතින් මම ඒ යාන් එක ආයෙත් කිව්වා. යාන් එක මොකක්ද..

බොහොම ශක්තිවන්ත මනුස්සයෙක් කෑමබීම විටමින් සියල්ලම පොඩි බැක්පැක් එකක දාගෙන කාන්තාරයක් මැද්දෙ පයින් යනවා. එයාගෙ එක ආසාවක් තමයි මේ කාන්තාරෙ පයින් යන එක. දවසක් එකහමාරක් ඇවිදගෙන යනකොට මිනිහාගේ පුරුෂ ලිංගය ප්‍රාණවත් වුණා. හස්තෝපක්‍රමයෙන් මේක නවත්තගන්න මිනිහාට හිතෙන්නේත් නෑ, මිනිහා වටපිට බැලුවා. ඔටුදෙනක් ඉන්නවා. කවුරුත් දකින්නෙත් නෑනේ. මිනිහා හිතුවා මේ ඔටුදෙනට රමණය කළාම මේ වැඩේ ඉවරයක් කරගත්තෑකි කියලා. හැබැයි ඔටුදෙන උසයිනේ. මිනිහා වැලි ගොඩක් ගහලා ඒක උඩට නැගලා වැඩේට සැරසෙනවාත් එක්කම ඔටුදෙන පොඩ්ඩක් ඉස්සරහට යනවා. මිනිහා ඒ වගේ වැලි ගොඩවල් දෙක තුනක්ම ගැහුවා, හැම වෙලාවෙම ඔටුදෙන ඉස්සරහට යනවා. ඒ අතරේ මිනිහාට එක පාරටම ඇහුණා කවුරුහරි ගෑනු ළමයෙක් කෑගහනවා අනේ මාව බේරගනියෝ කියලා. බලනකොට ඩෙසර්ට් බැන්ඩිට්ස්ලා කීපදෙනෙක් මේ කෙල්ලට අතවර කරන්න යන්නේ. මෙයා හයිය හත්තිය තියෙන මිනිහානේ. ඩෙසර්ට් බැන්ඩිට්ස්ලාට ගහලා එලවාගත්තා. පස්සේ අර ගෑනු ළමයා කිව්වා අනේ අයියේ උඹ මාව බේරගත්තා, උඹ ඉල්ලන ඕන දෙයක් මම උඹට දෙනවා කියලා. එතකොට මිනිහා කිව්වා, ‘නංගි මං මේ ඔටුදෙන එක්ක රමණය කරනකං පොඩ්ඩක් ඉස්සරහට ගිහිල්ලා ඔටුදෙන පොඩ්ඩක් අල්ලං ඉන්න’ කියලා.
කතාව කිව්වාට පස්සේ එච්ඒ පෙරේරා, ‘එහෙම වෙන්නේ නැහැ, එහෙම වෙන්නෙ කොහොමද, හරි වැඩක්නේ, ඔටුවන්ට එහෙම කරන්න යනවාද මිනිස්සු?’ අරෙහම මෙහෙම කියලා හෙණ කතන්දරයක් කියන්න පටන් ගත්තා, මම කියපු කතාව විස්වාස නොකර. මං කිව්වා එච්ඒ, මේක යාන් එකක් මචං. යාන් එකක ඒවා තේරුං කරන්න බෑනේ කියලා. අහං හිටපු අයට තවත් හිනායි මේ එච්ඒගේ රියැක්ෂන් එකට.

යාන් තේරුම් ගැනීම

ඔය කතාවම මේ ඉතාමක් මෑතකදී මම කිව්වා ෂූටිං එකක් ඉවරවෙලා පොඩි අඩියක් ගහගහ ඉන්න වෙලාවේ. එතන හිටියා මේ අලුත් පරපුරේ නළුවෙක්. ඌ විතරක් හිනාවෙන්නේ නෑ. මං ඇහුවා ඇයි මචං උඹට හිනායන්නේ නැත්තේ, උඹට තේරුණේ නැද්ද කියලා. එතකොට මූ කියනවා, නෑ අයියෙ මම මේ කල්පනා කළේ මෙච්චර ලස්සන කෙල්ලෙක් ඉන්දැද්දි මූ අර ඔටු දෙනටම ඒ වැඩේ කළේ මොකද කියලා.

ඉතින් තේරෙනවානේ, යාන් එකක් තේරුං ගන්නත් වටහාගන්නත් ඥානයක් තියෙන්න ඕන. හොඳ ඔළුවක් නැත්තං යාන් එකක් වටහා ගන්න බෑ. ඇත්තටම අපේ සමාජයේ ඉන්නවා ගොඩාක් අය, ටියුබ් ලයිට් වගේය කියලා අපි කියන්නේ. ඒ වගේ අයට යාන් එකක් තේරුං ගන්න ටිකක් වෙලා යනවා. සමහරු ඉන්නවා, සෑහෙන්න වෙලාවක් ගන්නවා, මර්කරි බල්බ් වගේ. හැබැයි ඉතිං ඒ විදියටඩ බැලුවාම යාන් එකක් තේරුම් ගන්න පුළුවන් වීම මිනිහෙකුගේ බුද්ධිමත්කම මනින්න පුළුවන් මිනුම් දණ්ඩක්.

මම හදපු යාන් එකක් තියෙනවා. ඒක අපේ රටේ පොලිස් සේවය පිළිබඳ යාන් එකක්. හැබැයි ඒකෙන් ගොඩාක් දේවල් කියවෙනවා. නුවර පෙරහැර තියෙන කාලයට පෙරහැර තියෙන තැන ඉඳලා හැතැම්ම තුන හතරක් ඈතට නගරෙ වටේම පාර මුරකරන්න පොලිස්කාරයො දානවානේ. ඉතින් කටුකැලේ හරියෙ එස්අයි කෙනකුයි සාජන් කෙනකුයි දාලා ඉන්නවා. මිනිස්සු, වාහන හසුරුවන්න. ඉතින් පෙරහැර ඉවර වෙනකං මේගොල්ලන්ට ඩියුටියක් නෑනේ. ඒ වෙලාවෙ ළඟ ගේක මිනිහෙක් වාඩිවෙන්න පුටු දෙකක් දීලා අරක්කු බාගයක් වගේ පොඩි ඩි්‍රන්ක් එකකුත් දුන්නා. ඩි්‍රන්ක් එක දදා ඉන්න ගමන් එස්අයි ඇහුවා සාජන්ගෙන්, ‘සාජන් මහත්තයා මේ රටේ දැන් නායකයා කවුද’ කියලා. සාජන් කිව්වා ජනාධිපති කියලා. එස්අයි කිව්වා, ‘අනේ තමුසෙ දන්න කෙංගෙඩිය. ජනාධිපති මොන නායකයෙක්ද’ කියලා. ආ.. එහෙනං අගමැති වෙන්න ඇති. නෑ ඕයි අගමැතිම කියන්නෙ එයා රබර් සීල් එකක් වගේ කියලා. එහෙනං මල්වත්තේ හාමුදුරුවො?.. තමුසෙට පිස්සුද ඕයි. එහෙනං අස්ගිරියෙ ලොක්කා? අස්ගිරියෙ හාමුදුරුවන්ට පුළුවන්ද අයිසෙ ලංකාවෙ ලොක්කා වෙන්න. දැන් මේක හරි ප්‍රශ්නයක්. සාජන් කිව්වා, මං දන්නේ නෑ සර්, සර්ම කියන්නකො කවුද ලංකාවේ ලොක්කා කියලා. එතකොට එස්අයි සාජන්ට කිව්වා, ‘ලංකාවෙ ලොක්කා තමුසෙ’ කියලා. සාජන්ට අප්සෙට් වෙලා ‘මම කොහොමද ලොක්කා වෙන්නෙ. මම නිකං සාජන් කෙනෙක්නෙ’ කිව්වා. තමුසෙ ලොක්කා වෙන්නේ කොහොමද දන්නවද? දැන් තමුසෙ මට බයයි. මම අයිපීට බයයි. අයිපී එච්කිවුඅයිට බයයි. එච්කිවුඅයි ඒඑස්පීට බයයි. ඒඑස්පී එස්පීට බයයි. එස්පී එස්එස්පීට බයයි. එස්එස්පී ඩීඅයිජීට බයයි. ඩීඅයිජී අයිජීපීට බයයි. අයිජීපී නියෝජ්‍ය ඇමතිතුමාට බයයි. නියෝජ්‍ය ඇමතිතුමා ඇමතිතුමාට බයයි. ඇමතිතුමා අගමැතිතුමාට බයයි. අගමැතිතුමා ජනාධිපතිට බයයි. ජනාධිපති ජනතාවට බයයි. ජනතාව තමුසෙට බයයි. ඉතින් තමුසෙ තමයි ලොක්කා.

ලිංගික කාරණා

යාන්ස්වල ලිංගික කාරණා මත හැදිච්ච ඒවා ගොඩාක් වැඩියි. හැබැයි ඒවා හරිම විටි. (witty) සහ ගැඹුරුයි. ඔන්න ආමිකාරයෙක් හිටියා. එයා ගෙදර එන්නේ මාස තුන හතරකට සැරයයිනේ. පොඩි දරුවයි වයිෆුයි තමයි ගෙදර ඉන්නේ. නිවාඩුවට ආපු දවස් දෙක ඉස්කෝලේත් නිවාඩු. මෙයා කිව්වා පුතා, බැල්කනි එකට වෙලා පොඩ්ඩක් බලන්න පාරෙ තොප්පි දාගෙන කී දෙනෙක් යනවාද කියලා. හරියට ගණං කළොත් එක්කෙනෙක්ට සතපනහ ගානේ මම දෙනවා කියලා. ඉතිං කොල්ලා බැල්කනියට ගිහිං එකායි දෙකායි කියනවා ඇහෙනවා. එහා ගෙදර පොඩි එකත් උන්ගෙ බැල්කනියට ඇවිල්ලා. මේ පොඩි එකා හයියෙං ගණං කරනවා ඇහිලා අර පොඩි එකා උන්ගෙ බැල්කනියෙ ඉඳලා අහනවා, උඹලයි තාත්තාත් ….ද කියලා. අපේ ගෙදරත් ඒකයි මට බැල්කනියට එන්න කිව්වේ කියලා. අන්න ඒ වගේ බොහොම සියුම් දේවල්.

අහසින් ගිය ඉබ්බා අලුත් එක

හැබැයි, ලිංගික කාරණා ආශ්‍රිත නොවන යාන්සුත් සෑහෙන්න තියෙනවා.

අර කොක්කු දෙන්නා ඉබ්බාව අහසින් අරං ගිය එක ඒ වගේ එකක්නේ. ඒක ඩිවෙලොප් කරලා හදලා තියෙනවා මරු යාන් ටිකක්. මුල් කතාව කවුරුත් දන්නවානේ. ඉබ්බා වතුර හිඳිච්ච විලේ ඉන්නකොට කොක්කු දෙන්නා අහසින් අරගෙන ගිය කතාව. ඒකෙදී බිම හිටපු කොල්ලො ඉබ්බෙක් අහසින් යනෝ කියලා කෑගැහුවාම ඉබ්බාට කට ඇරිලා බිමට වැටුණානේ. දැන් ඉබ්බා අහසියන් යාම-දෙක. අර විදියටම විල හිඳුණා. කොක්කු දෙන්නා වතුර තියෙන විලක් හොයන්න යනවා කියලා ඉබ්බාට කිව්වාම අනේ මචං මාව දාලා යන්න එපා, මාවත් එක්ක පලයං කියනවා. කොකෙක් කිව්වා, උඹට යන්න බෑනේ. අර කලිං ගිය ඉබ්බාට වෙච්ච වැඩේ උඹ දන්නවානේ. කට පරිස්සං කරගන්න බැරිව වැටිලා මැරුණානේ. ඉබ්බා කිව්වා, මෙදා සැරේ කොච්චර කෑගැහුවත් මම නං කට අරින්නේ නෑ කියලා. එහෙනං කට වහගෙනම හිටපං කියලා කෝටු කෑල්ලක් අරගෙන ඇවිල්ලා කොක්කු දෙන්නා ඉබ්බා අහසින් අරගෙන ගියා. යනකොට ඔන්න කොල්ලො කෑගහනවා යට. කට ඇරුණොත් ඉවරයි කියලා හිතලා ඉබ්බා කෝට්ට විකාගෙනම කතානොකර හිටියා. එක කොකෙක් කිව්වා ‘කට අරින්න එපා මචං’ කියලා. අනිත් කොකා කිව්වා, ‘උඹ වැඩේ කෑවා’ කියලා. ඉතින් ඒ ඉබ්බාත් බිම වැටිලා මැරෙනවා.

ඔන්න තුන්වෙනි කතාව. අර වගේම විලේ වතුර හිඳිලා. කොක්කු දෙන්න යන්නයි ලෑස්තිය. ඉබ්බා කියනවා අනේ මාව දාල යන්න එපා කියලා. කොකා කියනවා උඹ දන්නවානේ ඉතිහාසේ සිද්දවෙච්ච දේ. එක පාරක් උඹලෑ වර්ගෙ ඇයො කට වරද්දගෙන මළා. ඊළඟ සැරේ අපේ ඈයො කට ඇරලා ඉබ්බා මළා. ඉබ්බා කියනවා, මෙදා සැරේ උඹලා දෙන්න කතාකරන්නත් එපා, මාත් කතා කරන්නේම නෑ. ඊට පස්සේ කෝට්ට ගෙනත් අර විදියට යනවා. තුන් දෙනාම කතාකරන්නේ නෑ කියලා තදින්ම එකඟවෙලා උඩින් යනවා. පල්ලෙහා සෙල්ලං කරන කොල්ලො ටික කෑගහන්න හදනවා. එක කොල්ලෙක් කිව්වා, අනේ බං ඔය තුන්වෙනි පාරනෙ ට්‍රයි කරන්නෙ උඩින් යන්න, මුල් දෙපාරම බැරිවුණානේ, මෙදා සැරේ ඔන්න ඔහේ යන්න ඇරපං, අපි කෑගහන්නේ නැතිව ඉම්මු කියලා. කොල්ලො කෑගැහුවේ නැහැ. සෑහෙන්න ඈතට පියාඹගෙන ගියාට පස්සේ ඉබ්බා අහනවා, මොකද බං අද අරුන් කෑගැහුවෙ නැත්තේ කියලා. එදා සැරේත් ඉබ්බා ඉවරයි.

ඔන්න හතරවෙනි සැරේ. අර විදියටම ඉබ්බා කියනවා අනේ මචං මාවත් අරගෙන පලයල්ලා කියලා. කොක්කු දෙන්නා කිව්වා, උඹ ඉතිහාසේ වෙච්ව දේවල් දන්නවානේ. පළවෙනි සැරේ උඹලෑ එකා කට වරද්ද ගත්තා. දෙවෙනි පාර අපේ වරිගෙ ඈයො කට වරද්ද ගත්තා. තුන්වෙනි පාර කොල්ලො කෑගහුවේ නෑ කියලා උඹලාගෙ එකා කට වරද්ද ගත්තා. ‘නෑ නෑ මෙදා පාර කවුරු සද්ද කළත් නොකළත් අපි තුන්දෙනා සද්ද නැතිව යමු’ කියලා ඉබ්බා කිව්වා. අපි තුන්දෙනාම පොරොන්දුවක් වෙමු කවුරුවත් කට අරින්නේ නෑ කියලා. ඔන්න ඉතිං ගියා. අද යන්නේ රෑ වෙලාවක. යට ග්‍රවුන්ඩ් එකේ නයිට් ක්‍රිකට් මැච් එකක් යනවා. පියාඹන්නත් තියෙන්න එපායැ කන්සෙන්ටේ්‍රෂන් එකක්. ඒක නැතිව පියාඹන්න බෑනේ. නයිට් ක්‍රිකට් දැකලා එක කොකෙකුගේ කන්සෙන්ටේ්‍රෂන් එක අප්සෙට් යනවා. කෝටුව පොඩ්ඩක් උගේ හොටෙං ගිලිහෙනවා. කොකා මොකද කරන්නේ, ටක්ගාලා ෆ්ලයිං කික් එකක් දාල ආයෙත් කෝටුව අල්ලගන්නවා. අල්ලගත්ත ගමං ඉබ්බා ‘තැන්කියු මචං’ කියනවා. ඒ කතාව නං ඔය ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂට වුණත් හරි. ගෝඨාභය තමයි ඉබ්බා. උඩින් යන්නම බෑ. පාලනය කරන්නත් බෑ වගේනේ.

සාමාන්‍ය යාන්ස් ගත්තාම ඒවාත් ජනකතා වගේනේ. ඉබ්බාගේ කතාවත් ජනකතාවක්නේ. ඩිවෙලොප් වෙලා යාන් එකක් බවට පත්වෙලා තියෙන්නේ.

ගැළපෙන යාන්ස්

හැම වෘත්තියකටම ගැළපෙන්නත් යාන්ස් තියෙනවා. මේ එකක්. හැම මැතිවරණ කොට්ඨාසෙකටම දාලා ඉන්නවා පශු සම්පත් සංවර්ධන නිලධාරියෙක්. ජාඇළ වත්තල පැත්තෙ කුකුල් කොටු, තාරාවො ඌරො හරක් ඇතිකරනවානේ. මේ සංවර්ධන නිලධාරියා යනවා ඒ පැත්තේ තියෙන ඌරු කොටුවක් බලන්න. අයිතිකාරයාගෙන් අහනවා, හොඳයි, කීදෙනෙක් ඉන්නවාද ඌරො කියලා. අනේ සර් සීයක් විතර ඉන්නවා. එතකොට මේ සීයට කෑම දෙන්නේ කොහොමද? අනේ සෑර් නගරෙ වටේටම තියෙන හෝටල්වල කුණුවෙච්ච නරක් වෙච්ච කෑම ගෙනත් දෙනවා. නිලධාරියාට තරහ ගිහිං, තමුසේ මේ මසට ඇතිකරන ඌරන්ට කන්න දෙන්නේ නගරේ හෝටල්වලින් ඉවත් කරන කුණුද අහලා, රුපියල් පන්සීයක් දඩ ගහනවා. මාස හයකට විතර පස්සේ ආයෙත් නිලධාරියා එනවා. දැන් ඌරො කීදෙනෙක් විතර ඉන්නවාද අහනවා. එකසිය පනහක් විතර ඉන්නවා සර්. කොහොමද මුන්ට කෑම දෙන්නේ? සුපර් මාර්කට් ඇරපු ගමන් ඒකෙ තියෙන හොඳම එළවලු වර්ග ගෙනල්ලා දෙනවා කියලා අයිතිකාරයා කිව්වා. නිලධාරියාට තරහ ගිහිං, මිනිස්සුන්ට කන්න තියෙන හොඳ එළවළුද තමුසෙ මේ ඌරන්ට කන්න දෙන්නේ කියලා දාහක් දඩ ගහලා යනවා. මාස හයකට පස්සේ ආයිත් එනවා. දැන් කොහොමද කොටුවෙ ඌරො කීදෙනක් ඉන්නවාද? දැන්නං සර් දෙසීයක් විතර ඉන්නවා. මොනවද කන්න දෙන්නේ මුන්ට? මං සර් පාන්දරම රුපියල් සීය සීය දෙනවා, උඹලාට කැමති දෙයක් කාල වරෙල්ලා කියලා.!

ඇත්තටම මටත් අමතක වෙන ඕන තරම් යාන්ස් තියෙනවා. අඩියක් ගහන වෙලාවට, ගමනක් යද්දි, මිත්‍ර සමාගම්වලදිනේ මේවා කියවෙන්නේ. තවත් යාන් කියන කෙනෙක් හිටියොත් ඉතාම ලස්සනට යාන් උපදිනවා. ඒ වෙලාවට ඉතිං කවුරුත් කතාව තේරුම් ගන්නවා. තේරුම් නොගන්න අය හරි අඩුයි.

රඟපාන කෙනක් ඉන්නවා නම්, එයාට යාන්ස් තේරෙන්නේ නැත්නං, එයාට රඟපාන්නත් බෑ කියලා තමයි මං නං හිතන්නේ. රඟපාන එකේ තියෙන සියුම්කම තේරුම් ගන්න නම් යාන් එකක තියෙන සියුම්කම තේරුම් ගන්නත් ඕන. යාන්ස් කියන කාන්තාවො නම් හරිම අඩුයි. ඒගොල්ලෝ අතරෙ කියනවා ඇති නමුත් පිරිමි අයත් එක්ක කියන්නේ නැති ගතියක් තියෙනවා. මේක පුරුෂ මූලික සමාජයක්නේ. හැබැයි නිළියෝ නම් ඔය පුරුෂ මූලික කියන කන්සෙප්ට් එක සත පහකට ගණන් ගන්නේ නැහැ.■