No menu items!
30.3 C
Sri Lanka
7 July,2025
Home Blog Page 78

ගෝල්ෆේස් මැර ප්‍රහාරය සැලසුමකි

■ මහින්ද, ගෝඨාභයද දැනුවත්?
■ ශවේන්ද්‍ර, හමුදාව දැනුවත්?

තමාව තවදුරටත් අගමැති ධුරයේ තබා ගැනීම සඳහා මැයි 09 වැනිදා අරලිය ගහ මන්දිරයට කැඳවූ රැස්වීමේත්, එම රැස්වීමට පැමිණි පිරිස් අරලිය ගහ මන්දිරය අසල මයිනා ගෝගමට පහරදීමේ හා ගෝල්ෆේස්හි ගෝටා ගෝ ගමට පහරදීමේ සිද්ධියේත් නිර්මාතෘවරයා මහින්ද රාජපක්ෂ බව දැන් ඉතිහාසයට එක්වී හමාරය.


එම මැර ප්‍රහාරයන් සම්බන්ධයෙන් වූ දීර්ඝ විස්තර කිරීම් අප පුවත්පතේ වෙනත් විශේෂාංග ලිපිවල සඳහන් වනු ඇත. මෙම ලිපියේදී අවධානය යොමු කරන්නේ එම මැර ප්‍රහාරයේ වගකීම මහින්ද රාජපක්ෂට පමණක් බැරවනවාද නැද්ද යන්න හා එම වගකීම බැරවිය යුතු තවත් පුද්ගලයින් සිටියාද යන්න හා එම පුද්ගලයින් කවුද යන්න ගැන සාකච්ඡා කිරීමය. එසේම එම මැර ප්‍රහාරය සැළසුම් සහගතද යන්න හා ඒ පිළිබඳ දැන සිටි පුද්ගලයින් සිටියාද යන්න සාකච්ඡා කිරීමය.


අපට ලැබී ඇති තොරතුරු අනුව හා මෙම සිදුවීම පෙළගැසුණු ආකාරය අනුවද මෙම නින්දිත මැර ප්‍රහාරය සැළසුම් සහගත එකකි. ඒ පිළිබඳව පොලීසියේ ප්‍රධානීන් මෙන්ම ආරක්ෂක අංශ ප්‍රධානීන්ද දැන සිට ඇත. ඒ අනුව ජනාධිපතිවරයාද මේ පිළිබඳව දැන සිට ඇති බව බැහැර කළ නොහැකිය.


මහින්ද රාජපක්ෂ සිය පාක්ෂිකයින්ගේ බලවත් ඉල්ලීම මත අගමැති තනතුරෙන් ඉවත් නොවීම, එසේ ඉවත් නොවන්නැයි ඔහුට බල කි්රීම සඳහා අරලිය ගහ මන්දිරයට සංවිධානාත්මකව පිරිස් කැඳවීම, එසේ කැඳවූ පිරිස් වෙනුවෙන් නායකත්වය ලබාදුන් පිරිස් එම කැඳවීම් දිනයට පෙර හා එදින කළ ප්‍රකාශ, ඒ සම්බන්ධයෙන් පොලීසියේ හැසිරීම මේ සඳහා අපට පෙන්වාදිය හැකි කරුණුය. එසේ අප කියන්නේ පහත පෙළ ගස්වන තොරතුරු අනුවය.


මහින්ද රාජපක්ෂ කැඳවූ මෙම රැස්වීමට පෙරම එහි කැඳවුම්කරුවන් කියා සිටියේ උද්ඝෝෂකයින්ට මහින්ද රාජපක්ෂට හෝ ගෝඨාභය රාජපක්ෂට ගෙදර යන්නැයි කියන්නට බැරි බවය. 69 ලක්ෂයේ ජනවරම තවමත් අහෝසි නැති බවත්, අවශ්‍ය නම් 69 ලක්ෂය පාරට ගෙනැවිත් උද්ඝෝෂණකරුවන්ට එරෙහිව පෙන්විය හැකි බවත්ය. සරළව ඔවුන් කීවේ එම රැස්වීම කැඳවූ දිනයේ මහින්ද රාජපක්ෂ වෙනුවෙන් පැමිණෙන පිරිස් සමඟ ගොස් ගෝල්ෆේස්හි එම බලය පෙන්වන බවය.


ඒ අනුව ඉහතින් සඳහන් කළ මෙම මැර ප්‍රහාරකයින්ගේ අදහස් දැක්වීම් පොලීසිය නොදන්නා වූ රහසක් නොවීය. ඒ තුළ එක් පැහැදිලි දෙයක් තිබුණි. ඒ ගෝල්ෆේස් සාමකාමී විරෝධතා කරුවන්ට මෙම මැර පිරිස් වෙතින් යම් ප්‍රහාරයක් එල්ල විය හැකි බවය. නැතහොත් එම මැරයන් ගෝල්ෆේස් යෑමෙන් යම් ගැටුමක් ඇතිවිය හැකි බවය. එවන් ගැටුමක් නැවැත්වීමට පොලීසියට කළ හැකිව තිබුණ එක් සරළ කාර්යක්ව තිබුණේ ඒ සම්බන්ධයෙන් අධිකරණයට කරුණු වාර්තා කර එම මැරයින් ගෝල්ෆේස් වෙත පැමිණිම වැළැක්වීමට නියෝගයක් ලබා ගැනීමය. එහෙත් ආණ්ඩුවට එරෙහි විරෝධතාවලදී මෙන් පොලීසිය එය කළේ නැත. එමෙන්ම ගෝල්ෆේස් වෙත එම මැරයින් ඇතුල්වීමට පෙර එම මැරයින් ලෙහෙසියෙන් වැළැක්වීමට තිබූ ගෝල්ෆේස් වටරවුම අසලින් ඔවුන් නැවැත්වීමට කටයුතු කළේද නැත. ගෝල්ෆේස් වෙත ඉතා පහසුවෙන් එම මැරයින්ට ඇතුල්වීමට ඉඩදී සාමකාමී විරෝධතාකරුවන්ට පහරදීමට ඉඩ සැළැස්වූයේය. ඉස්තාලය හැර දැමුවාට පසු අවසානයේ පොලීසියේ කදුළු ගෑස් හා ජල ප්‍රහාර මුලින්ම හා වැඩියෙන්ම එල්ල වූයේ සාමකාමී විරෝධතාකරුවන්ටය. අඩුවේ මැර ප්‍රහාරකයින්ට කඳුළු ගෑස් හා ජල ප්‍රහාර එල්ල වූයේ දෙවන අවස්ථාවේ හා අඩුවෙන්ය.


මෙවැනි හැසිරීමක් පොලීසිය නිකම් රඟදක්වන්නේ නැත, ඔවුන් එසේ රඟ දැක්වීම් කරන්නේ ඉහළ අණ අනුවය. පොලිස්පති ගැන අපි දනිමු, ඔහු රාජපක්ෂවරුන්ගේ අණ ක්‍රියාත්මක කරන්නෙක් පමණය. පොලීසිය බාර ඇමතිවරයා ලෙස කටයුතු කළ ප්‍රසන්න රණතුංග ගැනද අපි දනිමු. ඔහු රාජපක්ෂලාගේ සෙරෙප්පු සුප් පවා බොන්නට සූදානම් බැතිමතෙකු පමණය. එම අමාත්‍යාංශය බාර ලේකම්වරයාද පරිපාලන නිළධාරියකු නොවන ජනාධිපතිවරයාගේ හිතේෂියකු වන ඔහු මෙන්ම ගජබා රෙජිමේන්තුවේ සිටි විශ්‍රාමික මේජර් ජෙනරාල් ජගත් අල්විස්ය. ඉතිං මේ කිසිවකුත් රාජපක්ෂලාට ඕනෑ ලෙස මිස නීතියට අනුව පොලීසිය මෙහෙයවන්නේ නැත. එය හොඳින්ම පෙන්නුම් කළේ රාජපක්ෂවරු වෙනුවෙන් ඇත්ත නැත්ත කිරීමටත් නැත්ත ඇත්ත කිරීමටත් නොපැකිළෙන බස්නාහිර ප්‍රදේශය බාර ජේෂ්ඨ නියෝජ්‍ය පොලිස්පති දේශබන්දු තෙන්නකෝන් මහින්ද රාජපක්ෂගේ එම නීති විරෝධී රැස්වීම අවසානයේ මැර ප්‍රහාරයට පෙර මැර ප්‍රහාරකයකු වූ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී සනත් නිශාන්ත සමඟ සිටින ඡායාරූප පවා දක්නට ලැබීමේ තත්වය තුළය.


ඉහත සඳහන් කළ සිදුවීම් අනුව පෙනෙන්නේ පොලීසිය දැනුවත්ව මෙම මැර ප්‍රහාරයට ඉඩදුන් බවය. ඒ අනුව මෙම මැර ප්‍රහාර සැළසුම පොලීසියේ ප්‍රධානීන් දැන සිටි බව සැඟවිය නොහැකිය. එය තවත් සනාථ වන්නේ මෙම මැර ප්‍රහාර අවස්ථාවේදී රඹුක්කනදී එල්ල කළාමෙන් නොවුණත් අවම බලය වන බැටන් ප්‍රහාරයක්වත් මැරයින්ට එරෙහිව එල්ල කරන්නට පොලීසිය උත්සාහ නොදැරීමය.


ගෝල්ෆේහි ගෝටා ගෝ ගමත් ඒ අනුව යමින් රටපුරා ඇතිවෙමින් යන ගෝටා ගෝ හෝම් විරෝධතා ගම්මානත්, මහජනතාවගේ අනෙකුත් විරෝධතාත් පැවතියේ ජනාධිපතිවරයාට හිසරදයක් වෙමින්ය. පොලීසියට අමතරව ඔහුගේ හමුදා හිතේෂිවන්තයා වන අනුරාධපුරයේ ඥානක්කා හමුවීමට යන සගයාද වන යුද හමුදාපති ශවේන්ද්‍ර සිල්වා ඒ සඳහා පිඹුරුපත් සකසමින් සිටියේය. මුලින්ම යුද හමුදාපතිවරයාගේ අණ දීම යටතේ පවතින සීගිරියේ ස්ථාපිත කර තිබූ 53 වැනි සේනාංකයේ ගුවන් සංක්‍රමික බලඇණිය ඇතුළු එම සේනාංකයට සම්බන්ධ බලඇණි කිහිපයක් කොළඹට කැඳවනු ලැබීය. එවැනි කැඳවීමක් කිරීමේ විශේෂ වුවමනාවක් කොළඹ තිබුණේ නැත. රටේ සාමාන්‍ය තත්වයකදී රෙජිමේන්තුවක සූදානමින් තබන්නේ සමාජිකයින් 25-30 අතර ප්ලැටූනයක්ය. කොළඹ හා ඒ අවට හෝමාගම යන ප්‍රදේශවල ස්ථාපිත රෙජිමේන්තු ගත්කළ ඒ ආකාරයේ සූදානම්ව පවතින්නේ 300ක පමණ පිරිසක්ය. එහෙත් මේ වනවිට කොළඹින් පිට ස්ථාපිත කර ඇති රෙජිමේන්තුවල ප්ලැටූන්ද කැඳවා කොළඹ ආශ්‍රීතව 3500ක පමණ පිරිසක් සුදානම් තත්වයේ තබා ඇත. මේවා යුද හමුදාපතිවරයා සිදුකළේ නිකම් නොවේ. අවශ්‍ය අවස්ථාවලදී ජනාධිපතිවරයාගේ නියෝග අනුව කටයුතු කිරීමටය.


මේ සියලු කටයුතුවලට අවශ්‍ය පසුබිම සලසාදීම සඳහා ජනාධිපතිවරයා කිසිඳු පිළිගත හැකි හේතුවක් නොමැතිව හදිසි නීතිය පැනවූයේය. අපකියන්නට යන කතාවක් එන්නේ ඉන්පසුවය. කෝපායිහි යුද හමුදා ප්‍රජා මධ්‍යස්ථානය විවෘත කිරීම සිදුවී තිබුණේ මැයි 08 වැනිදාය. එදින එම උත්සවයේ ප්‍රධාන අමුත්තා වශයෙන් සහභාගි වී තිබුණේ යුද හමුදාපති ශවේන්ද්‍ර සිල්වාය. එම උත්සවයෙන් පසු යාපනය ආරක්ෂක සේනා මූලස්ථානයේදී රාත්‍රි සාදයක් පැවැත්වී ඇත. ඒ සඳහා යාපනය ආරක්ෂක සේනා ආඥාපති මේජර් ජෙනරාල් සෙනරත් යාපා, 51 වැනි සේනාංකාධිපති මේජර් ජෙනරාල් චන්දන වික්‍රමසිංහ ඇතුළු ඉහළ හමුදා නිලධාරීන් පිරිසක් සහභාගි වී ඇත. එහිදී සිය හමුදා නිලධාරීන් සමඟ රටේ පවතින වත්මන් විරෝධතා ව්‍යාපාර ගැන අදහස් දක්වමින් යුද හමුදාපති ශවේන්ද්‍ර සිල්වා විශ්වාශයෙන් කියා ඇත්තේ ඉදිරි දින කිහිපයේදී විරෝධතා සියල්ල අවසන් කරන බවය. එසේ විරෝධතා අවසන් කිරීමේ සැළසුම වී තිබුණේ ගෝල්ෆේස් මැර ප්‍රහාරයෙන් පසු හදිසි නීතිය යටතේ හමුදාව මැදිහත් වී සියලු විරෝධතා ස්ථාන ඉවත් කිරීමද? එහෙත් ජනාධිපතිවරයා, යුද හමුදාපතිවරයා ඇතුළු ඒ සඳහා තීරණ ගත් පිරිසේ ගණන් බැලීම් නිවැරදි නොවුණු කිසා එය ව්‍යාර්ථ වී ගියේද? රටපුරා ජනතාවගේ ප්‍රතිවිරුද්ධ ප්‍රතිචාරය ඊට වඩා බලවත් වීමෙන් තීරණය හකුලා ගන්නට ඔවුන්ට සිදුවීද?


මැයි 09 වැනිදා ගෝල්ෆේස් මැර ප්‍රහාරයෙන් පසු එම සැළසුමට අදාල තවත් කරුණක් අපට පෙන්වනු ලැබුයේ ශ්‍රී ලංකා පොලීසියේ එස්ටීඑෆ් සෙබළුන්ට අමතරව ගජබා රෙජිමේන්තුව නියෝජනය කරන හමුදාපති ශවේන්ද්‍ර සිල්වාගේ සෘජු අණ යටතේ ක්‍රියාකරන සීගිරියේ සිට කොළඹට කැඳවනු ලැබූ ගුවන් සංක්‍රමික බලඇණියේ සෙබළුන් ගෝල්ෆේස් වෙත කැඳවීමය. කොළඹට සම්බන්ධ රෙජිමේන්තුවල සූදානම් තත්වයේ සාමාන්‍ය ලෙස තබා ඇති ප්ලැටූන් ඕනෑ තරම් තිබියදී ගුවනින් ගොස් ගොඩබැස විශේෂ මෙහෙයුම් සිදුකරන එම බලඇණිය එහි කැඳවූයේ ඇයිද යන්න ප්‍රශ්නයකි.


යාපනයේ එම රාත්‍රී උත්සවයට පෙර ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයේදී මෙම විරෝධතා අවසන් කරන්නේ හෝ මර්ධනය කරන්නේ කෙසේද යන්න පිළිබඳ සාකච්ඡාවක් පැවැත්වී ඇති අතර එහිදී යුද හමුදාවේ ප්‍රධාන මාණ්ඩලික ශාඛාවේ අධ්‍යක්ෂ ජනරාල් මේජර් ජෙනරාල් නිශාන්ත මානගේ ප්‍රකාශ කර ඇත්තේ විරෝධතාකරුවන්ට එල්ල කරන ජල ප්‍රහාර සඳහා කළවම් කර පහර දීමට පොලිස් ජල ප්‍රහාර රථවලට අසූචි බවිසර් ලබාදිය හැකි බවය. එම මේජර් ජෙනරාල්වරයාව එම අදහස් දැක්වීමත් සමඟම වැදගත් වන්නේ ඊට දින කිහිපයකට පෙර රටපුරා ප්‍රදේශ බාරව කටයුතු කරන මේජර් ජෙනරාල්වරුන්ට ඔහු ලබාදී ඇති උපදෙසක් නිසාය. ඔහු ප්‍රදේශබාරව කටයුතු කරන මේජර් ජෙනරාල්නරුන්ට දැනුම් දී තිබුණේ විරෝධතා සම්බන්ධයෙන් පොලීසිය ආණ්ඩුව ලබාදෙන නියෝග ක්‍රියාත්මක නොකරන බැවින් එම විරෝධතා සම්බන්ධයෙන් කටයුතු කිරීමට ඒ ඒ ප්‍රදේශවල හමුදාව සූදානමින් තබන ලෙසය. ආණ්ඩුවේ නියෝග පොලීසිය පිළිනොපදින්නේ ආණ්ඩු පෙරළියක් සිදුවේ යැයි අනුමාන කිරීම නිසා බැවින් එසේ හමුදාවට නියෝග ලබාදීම සිදුවී ඇත.


යුද හමුදාව යනු ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශය යටතේ පවතින්නකි. එම අමාත්‍යාංශයේ ලේම්වරයාද පරිපාලන නිලධාරියකු නොවන ජනාධිපතිවරයා බලයට පත්කිරීමට රට වටේ රැස්වීම් පවත්වාගෙන ගිය ගජබා රෙජිමේන්තුව නියෝජනය කළ විශ්‍රාමික ජෙනරාල් කමල් ගුණරත්නය. ආරක්ෂක ඇමතිවරයා ජනාධිපතිවරයාය. ජනාධිපතිවරයා නොදැනුවත්ව ඉහත සඳහන් කළ ආකාරයේ සැළසුම් කතා කීමේ හා නියෝග නිකුත් කිරීමේ හැකියාවක් හමුදාපතිවරයාට හෝ යුද හමුදාවට තිබිය නොහැකිය.


ඒ නිසා මැයි 09 වැනිදා සිදුවූ ගෝල්ෆේ මැර ප්‍රහාරය වූ කලී හුදු මහින්ද රාජපක්ෂගේ නිර්මාණයක් පමණක් නොවේ. එය ජනාධිපතිවරයා ඇතුළු රාජපක්ෂ කල්ලියේ නිර්මාණයකි. සිදුවුණේ එම නිර්මාණ සැළසුම ජනතාවගේ ප්‍රතික්‍රියාව මිලිටරි බලයටත් යටකිරීමට නොහැකි තරමට උත්සන්න වීම නිසා ව්‍යාර්ථ වී යෑමය. ඒ නිසා අප තේරුම්ගත යුතු සත්‍යය වන්නේ ජනතා විරෝධතානලට එරෙහි එවැනි නිර්මාණාත්මක සැළසුම් යුද හමුදාපතිවරයාගේද දායකත්වයෙන් වෙනත් ස්වරූපවලින් යළි කරලියට පැමිණිය හැකි බවය.■

වීරයාගේ සිට ද්‍රෝහියා දක්වා: මහින්ද රාජපක්ෂගේ දේශපාලන ගමනේ නැගීම සහ බැසීම

0

මහින්ද රාජපක්ෂව ගෙනාවේ ඔහුගේ පක්ෂයෙන් නෙවෙයි. ගෙනාව අය තීරණය කළා ඔහුව ගෙනාව කාරණය ඉටු කළාට පස්සේ වේදිකාවෙන් බස්සන්න ඕනෑ කියලා. නමුත් ඔහු බැස්සේ නෑ. ඔහු පෙරටත් වඩා ශක්තිමත්ව ගමන් කළා. ඉන්පසුව ඔහුට සහයෝගය දුන්න ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ ඔහුගේ ප්‍රධාන සතුරා වෙලා ඉන්නවා. ඒ වගේ ම හෙළ උරුමයේ ශේෂ කොටසුත් ඔහුට විරුද්ධයි. හාමුදුරුවන්ගේ බලයත් ඔහුට අහිමි වුණා. ඔහුගේ පදනම දැන් බිඳ වැටිලා තියෙන්නේ.

■ අමන්දිකා කුරේ

අවතක්සේරු කළ ජනබලය මහින්ද රාජපක්ෂව ගෙදර යැවුවා
කථිකාචාර්ය කල්ප රාජපක්ෂ

මම දකින විදිහට මහින්ද රාජපක්ෂ සහ රාජපක්ෂවාදය කියන්නෙ දෙකක්. මහින්ද රාජපක්ෂ කියන කෙනා මූලිකවම කණු දෙකකින් හැදිලා තිබුණේ. පළමු කාරණය තමයි ඔහු පක්ෂ දේශපාලනය තුළ නැගී ආ ආකාරය, ඔහු බලයට අතගැසූ ආකාරය සහ ක්‍රමානුකූලව උපක්‍රමශීලීව බලය ළඟා කරගත් ආකාරය. චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක හිටපු ජනාධිපතිවරියගේ ආණ්ඩුව ඇතුළේ අගමැති ධුරය දරමින් ජනාධිපතිධුරයට ළංවුණු ආකාරයෙන් අපට ඒ බව වටහාගන්න පුළුවන්.


දෙවනි කරුණ වන්නේ ඔහු ගොඩනගාගත් මහින්ද රාජපක්ෂ කියන පෞරුෂය. ඒක ගොඩක් වෙලාවට ලංකාව වගේ පසුගාමී ධනේශ්වර රටවල දැකිය හැකි පසුගාමී ලිංගික ආකර්ෂණීය දේශපාලනයක්. ඔහුගේ තිබුණු පෞරුෂ ලක්ෂණ ඔහු විසින් යම් විදිහකින් ඉස්මතු කරලා පෙන්නුවා. ඔහුව ඇතැම් අවස්ථාවල හඳුන්වපු ”අප්පච්චි” කියන වචනය මේ වගේ රටවල පිතෘත්වයට තියෙන තැන ඉස්මතු කරන තැනක්. ඒ විදිහෙ පිතෘත්වයට තියෙන ලිංගික ආකර්ෂණය තමයි ඔහුව අධිනිශ්චය කළේ. ලංකාවේ බොහෝ පසුගාමී සමාජ ස්තරවල ඔහුව අධිනිශ්චය වුණේ මේ කාරණාවේ විදිහට. මේ කරුණු දෙක හරහා තමයි මහින්ද රාජපක්ෂ කියන චරිතය පෝෂණය වුණේ.


රාජපක්ෂවාදයත් මූලික කරුණු දෙකක් ඔස්සේ වටහා ගන්න පුළුවන්. රාජපක්ෂවාදය සමන්විත වෙලා තිබෙන්නේ ජාතිකවාදය, වර්ගවාදය, යුධ උන්මාදය, පවුල්වාදය සහ සිංහල බෞද්ධ ස්වෝත්තමවාදය කියන කරුණු තුළයි. තමන්ගේ දේශපාලන පෙළගැස්වීම සිදුකරගන්න රාජපක්ෂවරුන් පාවිච්චි කළේ මේ කරුණු ටික. රාජපක්ෂවාදය පැවති දෙවම කාරණය වන්නේ ව්‍යාජ විදිහට ණය මත පුම්බපු ආර්ථිකය. සහචරයන්ට විශේෂ ප්‍රතිලාභ ලැබෙන ආර්ථිකවාදයක් තමයි රාජපක්ෂවාදීන් නිර්මාණය කරලා තිබුණේ. ඔවුන් පවත්වපු විදේශ සබඳතා සහ දේශීය ආර්ථිකය පවත්වාගෙන ගියෙත් කොමිස් ආර්ථිකයක් විදිහට. අල්ලස දූෂණය පිරිණු ආර්ථිකයක් තමයි ඔවුන් නිර්මාණය කරලා තිබුණේ.


මහින්ද රාජපක්ෂ ඇතුළු රාජපක්ෂවරුන් තමන්ගේ ළඟම හිතවතුන් පාවිච්චි කරලා ආර්ථික න්‍යායන් සාධාරණීකරණය කළා. හිටපු මහබැංකු අධිපති අජිත් නිවාඩ් කබ්‍රාල්ගේ ක්‍රියාකලාපය සහ විමල් වීරවංශ මහතාම එක් වෙලාවක ආර්ථික ඝාතකයා ලෙස හඳුන්වපු පී.බී. ජයසුන්දර මහතාගේ ක්‍රියාකලාපයන් ඊට හොඳ උදාහරණ.


මේ සංකලනය අවසන් වෙන්න මූලිකම හේතුවක් වෙලා දැන් තියෙන්නේ ඔවුන් විසින් ම ඇති කරපු ආර්ථික අර්බුදය. ඒත් එක්කම මේ දැන් ඇතිවෙලා තිබෙන ජන අරගලය කියනවා ඔවුන්ට ගෙදර යන්න කියලා. ජන අරගලය වඩා අර්ථවත් වෙන්නේ මේ තුළ රාජපක්ෂලා ගොඩනගපු සියලුම විශ්වාස බොරු විශ්වාසයන් බවට පත් වෙල තියෙන තත්වයත් එක්ක. ඒ විශ්වාසයන්වලට වඩා ගැඹුරු විශ්වාසයන් මිනිස්සු තුළ දැන් ඇතිවෙලා තිබෙනවා. අපට තියෙන අභියෝගය වන්නේ මහින්ද රාජපක්ෂව අවසන් කිරීමටත් වඩා රාජපක්ෂවාදය කියන විශ්වාස පද්ධතිය වෙනස් කරන එක.


මිනිස්සුන්ගේ ජීවිතත් එක්ක සෙල්ලම් කිරීමේ සීමාවන් එහෙම කරද්දි බොහෝ විට දේශපාලන නායකයන්ට තේරෙන්නේ නෑ. බලයෙන් අන්ධ වෙලා ඉන්න නිසා තමන්ගේ තිබෙන බලය ගැන අධිනිශ්චයකයි ඉන්නේ. මහින්ද රාජපක්ෂ මේ විදිහට බැහැලා යන්න බලපාපු තීරණාත්මක සාධකය වුණේත් ඒ අන්ධ විශ්වාසය කියලා තමයි මම විශ්වාස කරන්නේ. නවවෙනිදා කළ පහරදීමෙන් පැහැදිලියි රාජපක්ෂවරු කොයි තරම් ජන අරගලය අවතක්සේරු කරලාද කියලා.

ඔහු කළේ චරිත දේශපාලනයක්
ජ්‍යෙෂ්ඨ කථිකාචාර්ය සිතුමිණි රත්නමලල

මම දකින විදිහට මහින්ද රාජපක්ෂ කියන්නේ පසුගිය දශක ගණනාවක ලංකාවේ දේශපාලනයේ හැඩය මොකක්ද කියන එක තේරුම් ගැනීමට හොඳම උදාහරණයක්. මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා මන්ත්‍රණ සභාවට එන්නේ 1970 දී වයස 25 දි පමණ. ඒ කාලයේ ඉඳලා සිදුවුණු සියලු දේශපාලන පෙරළිවල සිටි චරිතයක් ඔහු. 1970 ඉඳන් විවිධ මට්ටම්වලින් ඔහු ලංකාවේ දේශපාලනය ඇතුළෙ හිටියා. ඔහු දේශපාලනයට එන්නේ වාමාංශික දේශපාලනඥයෙක් විදිහට. මහින්ද රාජපක්ෂ ගැන සරලව කියනවා නම් එයා මිනිස්සුන්ව රැවැට්ටුවා, ඒ වගේ ම මිනිස්සුත් එයාව රැවැට්ටුවා වගේ දෙයක් තමයි තියෙන්නේ. පසුගිය දශක ගානක් තිස්සේ ලංකාවේ රැවටිලි දේශපාලනයේ මහමොළකරුවෙක් වගේ තමයි ඔහුව හඳුන්වන්න පුළුවන් වෙන්නේ. 1988න් පස්සේ මනෝරාණි සරවනමුත්තු එක්ක මව් පක්ෂය හදන්නත් මහින්ද රාජපක්ෂ මැදිහත් වෙනවා. ඔහු මානව හිමිකම් වෙනුවෙන් ජිනීවා පවා යනවා. ඒ විදිහට තමයි පුද්ගල චරිතයක් විදිහට එයා සංවර්ධනය වෙන්නේ. දේශපාලනයේ දී පුද්ගල චරිතය පවත්වාගත යුතු ආකාරය ගැන ඔහු ගොඩක් අවධානයෙන් කටයුතු කළා. ඒ වගේම ඔහු විශාල පුද්ගල චරිතයක් ගොඩනගා ගත්තා. ඔහු කළේ චරිත දේශපාලනයක්.


මහින්ද රාජපක්ෂ 2005 දි බලයට එන්නේ ලක්ෂ දෙකක් වැනි කුඩා ඡන්ද පරතරයකින්. ඊට පස්සේ ඔහු සිංහල බෞද්ධකම වැළැඳගන්නවා. ඊට පස්සේ ඔහුට සිදුවෙනවා ජාත්‍යන්තරය එක්ක ගනුදෙනු කරන්න. චීනය ලංකාව හඳුනාගෙන තිබුණේ ගොදුරක් හැටියට. ඒත් සමගම මහින්ද රාජපක්ෂ ඔහුගේ චරිත සංවර්ධනයටත් එක්කම ලොකු ලොකු ව්‍යාපෘතිවලට යනවා චීනයත් සමග. පසුව ලංකාවේ දේශපාලනය කියන්නේ දේශපාලනඥයන්ගේ පෞද්ගලික අභිවෘද්ධිය වෙනුවෙන් කරන දෙයක් කියන තැනකට ඔහු ලංකාවේ දේශපාලනය අරගෙන ආවා. ඒ වගේම ඔහු එක් අවස්ථාවක අනුමත කළ නොහැකි ආකාරයකින් අගමැති වෙන්නත් උත්සාහ කළා.


ගෝඨාභය රාජපක්ෂ කියලා ක්‍රියාත්මක වුණේ මහින්ද රාජපක්ෂයේ ඊළඟ ක්‍රියාත්මක මුහුණුවර. 2022 දී මේ විදිහට රාජපක්ෂවරුන්ට ගෙදර යන්න කියලා ඇවිල්ලා තියෙන සටන මම දකින්නේ 2015 දි රාජපක්ෂවරුන්ට විරුද්ධව ආව හඬ යටගැසීමේ ප්‍රතිඵලය ඊටත් වඩා වැඩි ප්‍රමාණයකින් පැමිණීමක් කියලා. අධ්‍යාපනයක් ලැබූ නාගරික තරුණ පරම්පරාවක් හරහා නැගිලා එන්නේ ඒ හඬ තමයි. මහින්දලා හදපු ක්‍රමවේදයට එරෙහිව තමයි මිනිස්සු නැගිටලා තියෙන්නේ. රාජපක්ෂවරුන්ට වැඩිම බලය තිබෙන විධායක පුටුවෙන් ගෝඨාභය රාජපක්ෂට ගැලවෙන්න නොදී අගමැතිව සිටි මහින්ද රාජපක්ෂ ඒ පුටුවෙන් ඉවත්වෙනවා. ඒ සිදුවුණේ අගමැතිකමෙන් ඉවත්වීම මිසක් රාජපක්ෂවාදයවත් රාජපක්ෂවරුන්ට තිබුණු බලයවත් අඩුවුණ එකක් නෙවෙයි.

මහින්ද රාජපක්ෂ කියන්නේ දේශපාලනයේ කඩවරයා
ලේඛිකා ශාන්ති දිසානායක

කෙනෙක්ට කොයි තරම් පිරිහීමකට පත්වෙන්න පුළුවන් ද කියන කාරණය ගැන අධ්‍යයනය කරන්න පුළුවන් චරිතයක් තමයි මහින්ද රාජපක්ෂ කියන්නේ. ඉතාම තරුණ වයසෙන් ජවයක් සහිතව ආව දේශපාලනඥයෙක්. 88 කාලයේ දී සිදුවුණු සංහාරවලට විරුද්ධව ඔහු විශාල හඬක් නැගුවා. ඒ වගේ ම දේශපාලන උපායමාර්ග ගැන ඔහුට හොඳ අවබෝධයක් තිබුණා. නමුත් ඔහු ක්‍රියාවට නංවපු උපායමාර්ග කිසිවක් සදාචාර සම්පන්න ඒවා නෙවෙයි. මහින්ද රාජපක්ෂ එක් අතකින් හිට්ලර්ට සමානයි. ඔහු ඔහුගේ මතවාදයෙන් අනෙක් අයව වශී කරගත්තා. ඒ මිථ්‍යා මතයන්ට අනෙක් අයව හසු කරගත්තා. ඔහුට තිබුණු ආකාරයේ උමතු සිහිනයක් තමයි මහින්ද රාජපක්ෂටත් තිබුණේ. ජීවත්වීමේ අයිතිය වෙනුවට ආගම, ජාතිය මහින්ද රාජපක්ෂ ඉදිරියට ගත්තා. ජාතිකත්වය සඳහා මහින්ද ගෝචර වුණා. ඔහු ආගම ජාතිය බලය සඳහා පාවිච්චි කළා වගේම අපේ සංස්කෘතිය හා ආගම විසින්ද මහින්ද රාජපක්ෂ කියන දේශපාලකයාව පාවිච්චි කළා. ඔහුගේ මුල් කාලයෙන් පසුව ඔහුගේ තිබුණු හැකියාව ඔහු රට වෙනුවෙන් පාවිච්චි කළේ නෑ. ඔහු තමන්ගේ පවුලේ බලය වර්ධනය කරගැනීමට තමයි කටයුතු කළේ. මහින්ද රාජපක්ෂ විසින් අත්දැකීම් නැති ඔහුගේ සහෝදරයාව ජනාධිපති ධුරයට යෝජනා කරද්දී ඒ පක්ෂය තුළම ඕනෑ තරම් තවත් ජ්‍යෙෂ්ඨ දේශපාලනඥයන් සිටියා. ඒ වගේම පවුලේ බලය වර්ධනය කරගැනීම ඔහුගේ සුවච කීකරු ගෝලයන්ට ප්‍රශ්නයක් නොවෙන්න ඔවුන්ව පාලනය කිරීමේ හැකියාව හෙවත් දූෂණයේ යතුර ඔහු අත තිබුණා.


මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා දේශපාලනයේ දී හොඳ නළුවෙක් විදිහට කටයුතු කළා. ඔහුට තිබුණු ආකර්ෂණය ඔහු මිනිස්සුන්ව රවට්ටන්න පාවිච්චි කළා.


පසුගිය දවසක ගාලුමුවදොරට පහරදීම ඔහු සැලසුම්සහගතව කරපු දෙයක්. ඒක හදිස්සියේ කරපු දෙයක් නෙවෙයි. ඔහුගේ අනුගාමිකයන්ව ගෙන්වලා ඔවුන්ව අවුස්සලා ඔහු මේ තත්වය ඇති කළා. මහින්ද රාජපක්ෂ එයාගේ පාලන කාලය තුළ විශාල වැරදි ගොඩක් රටට කළා. ඔහු දැන් බලයෙන් අයින් වෙන්නෙත් සාමකාමී අරගලයකට පහර දීලා සිය මුග්ධ බව පෙන්වලා. රටකට කළ හැකි ලොකුම අනර්ථයක් කරමින් තමයි ඔහු බැහැලා යන්නේ. මහින්ද රාජපක්ෂ මං දකින්නෙ දේශපාලනයේ කඩවරයා ලෙස. කඩවර කියන්නේ අර්ධ දෙවියෙක් හා අර්ධ යක්ෂයෙක්. මේ මහින්ද රාජපක්ෂ කියන පුද්ගලයාත් එවැන්නෙක්.

මේ මොහොත ගැන ඔහුට තිබුණේ වැරදි ගණන් බැලීමක්
ආචාර්ය ප්‍රභා මනුරත්න

දේශපාලනඥයෙක් හැටියට මහින්ද රාජපක්ෂ විවිධ කාලවල ඇතිවුණු දේශපාලන නැගිටීම් සහ අරගලවලට විවිධාකාරයෙන් සම්බන්ධ වූ කෙනෙක්. නමුත් ඔහුගේ බලය තහවුරු වෙලා ප්‍රමුඛ නායකයෙක් වෙන්නේ සිංහල බෞද්ධ අදහසකින් යුද්ධය අවසන් කිරීමත් සමග. ඔහුගේ දේශපාලන ගමන් මගේ විවිධ මට්ටමේ සහ විවිධ ප්‍රවණතාවල මහින්ද රාජපක්ෂලා හිටියා. විශාල අත්දැකීම් ප්‍රමාණයක් තිබෙන පුද්ගලයෙක්. ඔහු මේ ක්‍රමය ඇතුළේ තිබුණු යම් යම් ලක්ෂණවලින් පෝෂණය වෙලා ඉදිරියට ආව නායකයෙක්. ඔහුගේ අවසානය ගැන අපට පෙනෙන්නේ, යම්කිසි පිළිගැනීමක් ඇති නායකයෙක් විදිහට තමන්ගේ තනතුරෙන් ඉවත් වෙන්න තියෙන හැකියාව ඔහු අහිමි කරගත් බවයි. ඒ ඉඩ නැතිකරගත්තේ ඔහු විසින්මයි.
මැයි 09 පහරදීමේ සිදුවීම ඉතාම අදූරදර්ශී දේශපාලන පියවරක්. ප්‍රචණ්ඩත්වය හරහා තමන්ගේ දේශපාලන බලය තහවුරු කරගත් දේශපාලනඥයෙක් හැටියට ඒ බලයේ අවසාන ප්‍රතිඵලය විදිහට තමයි මහින්ද රාජපක්ෂට ගෙදර යන්න සිදුවීම කියන තත්වය ඇති කළේ. ජාතිවාදය, හිංසනය, තාඩන පීඩනය හරහා මැර බලය යෙදවීම හරහා දේශපාලනය තවදුරටත් කරන්න පුළුවන් කියන වැරදි ගණන් බැලීමක ප්‍රතිඵලයක් තමයි ඔහු අවසාන මොහොතේදී අත්වින්දේ.
රටක නායකයෙක්ගෙන් මිනිස්සු බලාපොරොත්තුවෙන දේවල් දෙන්න ඔහුට නොහැකි වුණා. ඔහු යුද්ධය ඉවර කළා කිව්වාට ඒ තුළ අපි නොදකින විශාල හිංසනයක් තිබෙනවා. ඒ කාලයේ හිටපු ජනාධිපතිවරයා විදිහට මහින්ද රාජපක්ෂ ඒ දෙමළ ජනතාව වෙත මුදාහැරපු හිංසනයට වගකිව යුතුයි. ප්‍රචණ්ඩ බල දේශපාලනය තාර්කිකව අවසන් වෙන තැනකට ඇවිත් තිබෙන බව මගේ අදහස. රණසිංහ ප්‍රේමදාස ජනාධිපතිවරයාත් තමන් විසින් ම වගා කළ හිංසනයේ ගොදුරක් විදිහට පාරේ මැරිලා යනවා. රාජ්‍ය නායකයෙක් මැරුණාම හෝ ඉල්ලා අස් වුණාම ජනතාව සතුටු වෙලා ප්‍රීතිය සමරනවා නම් ඔහුට තමන්ගේ නායකත්වය රට වෙනුවෙන් හරියට කරගන්න බැරිවෙලා කියන එක පැහැදිලියි. රටක් හැටියට එය හරිම ඛේදජනක තත්වයක්. මෙවැනි දේශපාලනඥයන් ජනතාවට එපා වෙනකන් ම ඉඳලා ජනතාවට ඔවුන්ව යවන්න වෙන තැනට වැඩ කරන්න සිදුවෙනවා කියන්නේම මේ දේශපාලන සංස්කෘතියේ විශාල ප්‍රශ්නයක් තියෙනවා කියන එක. මහින්ද රාජපක්ෂ විසින් නිර්මාණය කළ දේශපාලන සංස්කෘතියේ යම් සීමාවකට දැන් ඔහුට එන්න සිදුවෙලා තිබෙනවා. රාජපක්ෂලා ගෙදර යන්න ඕනෑ කියන එකටත් වඩා මිනිස්සු මේ කියන දෙශපාලන සංස්කෘතිය වෙනස් කරන්න ඕනෑ කියන එක ගැන කතා කරන්න පෙළැඹිලා තියෙනවා. මේ මොහොතේ මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාට අග්‍රාමාත්‍ය ධුරය අත් හරින්න සිදුවීම ඔහු මේ මොහොත පිළිබඳව කළ ගණන් බැලීම වැරදීමේ දේශපාලනික වරද නිසා සිදුවූවක්.

මහාචාර්ය

පරාජය කළ මහින්දට නැවත එන්න පාර කැපුවේ රනිල්
මහාචාර්ය අගලකඩ සිරිසුමන හිමි

මහින්ද රාජපක්ෂ රටේ වීරයෙක් සහ ආරක්ෂකයෙක් බවට පත්වෙන්නේ එල්ටීටීඊ යුද ජයග්‍රහණය පදනම් කරගෙන. නමුත් එය හමුදා සෙබළුන්ගේ සහ හිටපු හමුදාපති ෆීල්ඩ් මාර්ෂල් සරත් ෆොන්සේකා විසින් මූලිකත්වය ගෙන කළ ක්‍රියාවක් වුණත් අවසානයේදී මහින්ද රාජපක්ෂ කියන දේශපාලනඥයා තමයි ඉස්මතු වුණේ. දේශපාලනඥයාව ඊට පස්සේ රටේ රජතුමා විදිහට සැලකුවා. එයින් රටේ ආරක්ෂාව සම්බන්ධයෙන් හොඳම පුද්ගලයා මහින්ද රාජපක්‍ෂ කියලා සමාජයේ විශ්වාසයක් ඇති වුණා. ඒ නිසා තමයි පාස්කු ප්‍රහාරයෙන් පස්සේ රාජපක්ෂවරුන් නැවත අවශ්‍යයි කියලා හිතුණේ. මම සෑම අවස්ථාවක දී ම සඳහන් කරන ආකාරයට යහපාලන ආණ්ඩුව හරියට ඒ වැඩේ කළා නම් රාජපක්ෂලාව ආයෙත් අවශ්‍ය වෙන්නේ නෑ.

රාජපක්ෂලාගේ අවශ්‍යතාව නැවත ගෙන ආවෙත් රනිල් වික්‍රමසිංහ විසින්. ඒ පාස්කු ප්‍රහාරයට දොරටු ඇරලා දීලා. ඊට පස්සේ මිනිස්සු හිතුවා රට අස්ථාවරයි, අපට ජීවත්වෙන්න විදිහක් නෑ, ආරක්ෂාවක් නෑ කියලා. ඊට පස්සේ තමයි මහින්දගෙන් පිහිට පතමු කියලා නැවත වටයකින් ඔහුව බලයට ගෙන ආවේ. මිනිස්සු නැවත ඔහුව බලයට ඔසවා තැබුවේ විශාල බලාපොරොත්තු ගොන්නක් තබාගෙන.


නමුත් මහින්ද ඔහුගෙ සුපුරුදු දේශපාලන ක්‍රියාවලියම කරගෙන ගියා. හිතවතුන්ට ඉහළ තනතුරු ප්‍රදානය කළා. අල්ලස් හා දූෂණවලට අවශ්‍ය වටපිටාව හදලා දුන්නා. රාජපක්ෂවරු රාශියක් රාජ්‍ය පාලනයේ කොටස්කරුවන් කරගත්තා. මේ කළකිරීම පත් කරපු ජනතාවට මුල සිටම තිබුණා. ඒ විරෝධය පියවරෙන් පියවර ඇවිල්ලා අන්තිමට මැදමුලන වලවුව ගිනි තියන්න, ඩී.ඒ. රාජපක්ෂගේ පිළිමය කඩන තැන දක්වාම ආවා. රාජපක්ෂවරුන්ට නැවත මේ මිහිතලයේ දේශපාලනය කළ නොහැකි තරමට ම ජනතා විරෝධය ගොඩනැගිලා ඉවරයි. ඔහු කම්කරු නායකයෙක් හැටියට වගේම තරුණයන්ගේ මූලික අයිතිවාසිකම් රැකපු වීරයා වුණා එක් කාලයකදී. එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ දීර්ඝ පාලනය බිඳ දමන්නත් ඔහු මූලික වුණා. ඒ නිසා තමයි ඔහුට ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය තුළ වැඩි තැනක් ලැබුණේ. චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක මහත්මියගේ තිබුණු අදූරදර්ශී නායකත්වයත් රාජපක්ෂවරුන්ට එන්න මග පෑදුවා. නමුත් ජනාධිපති බලය ඔහුට ලැබුණු දවසේ ඉඳන් ඔහු කටයුතු කළේ ඔහුගේ පරණ අරමුණුවලින් වියුක්ත වෙලා. ඔහුගේ ප්‍රගතිශීලීභාවය නැතිවුණා. මේ තත්වය කාලයක් එක්ක ඇවිල්ලා තමයි ඔහුට අද මුහුණ දෙන්න වුණු තත්වයට මුහුණ දෙන්න සිදු වෙලා තියෙන්නේ.

මේක තාවකාලික පසුබැසීමක්
නීතිඥ සුදර්ශන ගුණරත්න

ජනාධිපතිවරයාව සිටි මහින්ද රාජපක්ෂ කියන්නේ ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ නිර්මාණයක්. ඒ පක්ෂය ජනප්‍රිය ධාරාව නියෝජනය කළේ. ඔහු ජනාධිපති වන්නේ සුළුතර කොටස්වල ඡන්දය ලබා නොගෙන. 2005 ජනාධිපතිවරණයේ දී සුළුතර ජන කොටස්වල සහයෝගය ලැබුණේ රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාට. මහින්ද රාජපක්ෂ කියන පුද්ගලයා ජනාධිපති බවට පත්වෙන්නේ සෑහෙන දුරට සිංහල ඡන්ද පදනමක් තුළ. මීට කලින් නාගරික පන්තියේ අය ජනාධිපතිධුරයට පත්වුණත් ඔහු ආවේ දකුණු පළාතෙන්. ඔහුට බලයට එන්න හැකියාව ලැබුණු එක හේතුවක් තමයි ඔහුට ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ සහයෝගය හිමිවීම. ඒ මොහොතේ දී ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ මන්ත්‍රීවරුන් 38ක් පමණ පාර්ලිමෙන්තුවේ සිටියා. ඔවුන්ගේ සහයෝගය මහින්ද රාජපක්ෂට ලැබුණා. ජාතික හෙළ උරුමයේ සහයෝගයත් ඔහුට ලැබුණා. එල්ටීටීඊ සංවිධානය විසින් දමිළ ජනතාවට ඡන්ද වර්ජනයක් කරන්න කියලා අණ කළා. එවැනි තත්වයකයි ඔහු බලයට පත්වුණේ. ඒකත් එක්ක ඔහුට සිදුවුණා ඔහුව බලයට පත් කරපු අයගේ අභිලාෂයන් ඉටු කරන්න. යුද්ධය නැවත ආරම්භ කරන්න හෙළ උරුමය සහ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ විශාල බලපෑමක් කළා. අවසානයේ ඔහු ඒ ඉල්ලීම ඉල්ලපු අයටත් වඩා හොඳට කළා. ඒ විදිහට යුද්ධය අවසන් කරලා තමයි ඔහු දේවත්වයට පත්වුණේ.


මහින්ද රාජපක්ෂව ගෙනාවේ ඔහුගේ පක්ෂයෙන් නෙවෙයි. ගෙනාව අය තීරණය කළා ඔහුව ගෙනාව කාරණය ඉටු කළාට පස්සේ වේදිකාවෙන් බස්සන්න ඕනෑ කියලා. නමුත් ඔහු බැස්සේ නෑ. ඔහු පෙරටත් වඩා ශක්තිමත්ව ගමන් කළා. ඉන්පසුව ඔහුට සහයෝගය දුන්න ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ ඔහුගේ ප්‍රධාන සතුරා වෙලා ඉන්නවා. ඒ වගේ ම හෙළ උරුමයේ ශේෂ කොටසුත් ඔහුට විරුද්ධයි. හාමුදුරුවන්ගේ බලයත් ඔහුට අහිමි වුණා. ඔහුගේ පදනම දැන් බිඳ වැටිලා තියෙන්නේ.


2015 දි මහින්ද රාජපක්ෂට ගෙදර යන්න වුණා. නමුත් යම් බලවේගයක් ඔහු පස්සේ ඇවිල්ලා 2019 දි ඔහුව ආයෙත් බලයට ගෙන ආවා. නමුත් 2019 දි ඔහු බලයට ආවාට පස්සේ ඔහු ඊට පෙර ලබා ගත් ණය පියවීම ගැන සැලසුමක් ඔහුට තිබුණේ නෑ. සියලු දේවල් ආනයනය මත පවතින රටක ආර්ථික අර්බුදය කළමනාකරණය කරගන්න ඔහුට බැරිවුණා. දෙවනි වතාවටත් ඔහුව ගෙන ආව බලවේග ඔහුට විරුද්ධ වුණා. ඒ කළකිරීමත් සමග තමයි ඔහුට මේ තරම් විරෝධයක් එල්ල වුණේ. මේක සදාකාලික පසුබැසීමක් කියලා නම් මම හිතන්නේ නෑ. මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාගේ දේශපාලන ගමනේ තවත් තාවකාලික පසුබැසීමක් විදිහට තමයි මම එම තත්වය දකින්නේ.■

“බළල් අතක්” වූ ගෝල්ෆේස් අරගල බිම එක රැයකින් රටේ වස්තුව බවට පත්වීම

මිරිහානෙන් භෞතීස්ම වී, ගෝල්ෆේස් පිටියට එය විස්තාරණය වෙද්දී නැඟී සිටි රැඩිකල් තරුණ පරම්පරාව ඇතුළු ස්වයං-සිද්ධ මහජන උද්ඝෝෂණ රැල්ල පිළිබඳ මුලදී බොහෝ විචිකිච්ඡා තිබුණි. තරුණයන්ගේ දඩබ්බර ගතියත්, සාම්ප්‍රදායික පක්ෂයකට අයත් නොවීම නිසා අයාලේ යාමට ඉඩ ඇතැයි යන සැකයත්, නිශ්චිත නායකත්වයන් නැති නිසා විනාශකාරී අන්තයන් වෙත ගමන් කිරීමට ඇති ශක්‍යතාවනුත්, විවිධ මාත්‍රාවන්ගෙන් විවිධ විද්වත්හු පෙන්වා දුන්හ. එය, සද්භාවයෙන් කෙරුණු සංවාදමය මැදිහත් වීමකි. එහෙත්, ඇතැම් මිනිසුන් මිරිහානේ පටන්ම මේ දෙස බැලුවේ නිග්‍රහාත්මක ඇසකිනි. ඔවුන් කෙතෙක් අන්තවාදී වීද යත්, එය “බළල් අතක්” වශයෙන් හැඳින්වීමට පවා සාහසික වුණි. එම හැඳින්වීම සමාන වුණේ, ගෝල්ෆේස් පිටිය ‘කොන්ඩම් පිටියක්’ බවට වෙස්ගන්වා පෙන්වීමට ඇතැමුන් ගත් නින්දිත ප්‍රයත්නයටයි. වාසනාවකට, වඩාත් සබුද්ධික වාම සහ ප්‍රගතිශීලී චින්තන ප්‍රවාහයත්, ස්වාධීන බුද්ධිමය ස්තරයනුත් එවැනි නිර්දය අන්තයන් කරා ගමන් කෙළේ නැත. ඔවුහු එක දිගටම මිරිහානත්, ‘ගෝඨා ගෝ ගමත්’, ‘මයිනා ගෝ ගමත්’, ඒ හා සමාන වෙනත් සියලු පරිශ්‍රයනුත් ආරක්ෂා කරගැනීමටත්, ඒවා පෝෂණය කිරීමටත් දිවා රෑ නොබලා වෙහෙස වූහ. මැයි 9 වැනිදා දක්වා (සහ අද දක්වාමත්) ඒ වීදි පන්නරය ආරක්ෂා කරගෙන සිටි සමස්ත තරුණ ප්‍රජාවටත්, නිර්-පාක්ෂික ජනතාවටත් අප කෘතඥ විය යුතුය.


දැන්, නිර්-පාක්ෂික කී සැණින් විවිධ ප්‍රතිවාද සහ චෝදනා මතු විය හැකිය. ඒ නිසා, එම වචනය මා පාවිච්චි කරන අර්ථය පැහැදිලි කිරීම අවශ්‍යයි. නිර්-පාක්ෂික යනු, තම තමන්ගේ සුපුරුදු පක්ෂ දේශපාලනය ඉහළින් ඔසවා තැබීමෙන් වැළකී, පොදු කටයුත්තක් සඳහා පොදු අවකාශයක හැසිරෙන තත්වයකි. මේ පොදු අවකාශයේ හැසිරෙන ඕනෑම පුද්ගලයෙකුට තමන්ගේම වන පක්ෂ දේශපාලනයක් තිබිය හැකිය. එහි වරදක් නැත. එහෙත් පොදු අවකාශය තුළ, එකී පක්ෂ දේශපාලනය, අදාළ පොදු කටයුත්ත වෙනුවෙන් උපරිමයෙන් අදෘශ්‍යමාන කිරීම අවශ්‍ය කෙරේ. උදාහරණයක් වශයෙන්, ගෝඨා ගෝ ගම නමැති පොදු අවකාශය තුළ, විවිධ පක්ෂ නියෝජනය කරන කණ්ඩායම් සිටින බව පෙන්වා දිය හැකිය. එහෙත් මේ දක්වා ඒ සෑම කණ්ඩායමක්ම, තමන්ගේ පක්ෂ මතිමතාන්තර තමන් තුළ පමණක් තබා ගනිමින්, පොදු කටයුත්ත (ගෝඨා ගෙදර යැවීම) සඳහා ඒකාත්මික වී සිටියහ. නිර්-පාක්ෂික යනු එයයි.


නිර්-දේශපාලනික යනු වෙනම කතාවකි. ඇත්ත වශයෙන්ම, අද කාලයේ පාංශුකූලයක පවා දේශපාලනයක් තිබේ. ඒ නිසා, නිර්-දේශපාලනික කියා දෙයක් මේ ලෝකයේ තිබිය නොහැක. ගෝඨාභය ගෙදර යා යුතුය යන සටන්පාඨයම දේශපාලනිකයි. එහිදී ප්‍රකාශයට පත්වෙමින් තිබෙන අනිත් සටන් පාඨ සියල්ලමත් විවිධ මට්ටම්වලින් දේශපාලනිකයි. ඒ නිසා, ගෝල්ෆේස් යනු නිර්-පාක්ෂික අවකාශයක් විය හැකි සහ විය යුතු වුවත්, මොන ලෙසකින්වත් නිර්-දේශපාලනික අවකාශයක් විය හැකි තැනක් නොවේ. කෙසේ වෙතත්, නිර්-දේශපාලනික යන්න අර්ථ දෙකකින් භාවිත කෙරෙන බව පෙනේ. එකක් වන්නේ, තමන් වනාහී නොකිළිටි, පිරිසුදු පිරිසක් වශයෙන් හඳුන්වා ගැනීමට ආශා කරන පිරිස් එම වචනය පාවිච්චි කරන බොළඳ අර්ථයයි. අනෙක වන්නේ, ගෝල්ෆේස් එවුන් වනාහී දේශපාලනයක් නැති අපතයන් යැයි ගනිමින් ඔවුන්ට ගැරහීමට වාම පිටස්තරයන් පාවිච්චි කරන අර්ථයයි. මේ දෙවැනි අර්ථය වරනඟනු ලබන්නේ, දේශපාලනය යනු, පිළිගත් පක්ෂ ව්‍යුහයන් යටතේ පමණක් පැවතිය හැකි දෙයක් යැයි තවමත් සිතන ගතානුගතික මිනිසුන් විසිනි.

ගෝල්ෆේස් වෙනුවෙන්ර ටක් නැඟී සිටීම


මැයි 9 වැනිදා රාජපක්ෂලාගේ මැරයන් රටේ විවිධ පෙදෙස්වලින් අරලියගහ මැදුරට ගෙන්වාගැනුණි. ඔවුන්ව උසිගන්වා පාරට බස්සවා, අරලියගහ මැදුර ඉදිරියේ මයිනා ගෝ ගමේ සාමකාමීව විරෝධතා දක්වමින් සිටි පිරිසට පහර දී ඔවුන්ගේ අට්ටාල ගිනි තැබුණි. එතැනින් නැවතුණේ නැත. පොලීසියේ පූර්ණ ආරක්ෂාව ඇතිව ගෝල්ෆේස් දක්වා එම මැරයෝ සිය ගණනක් පොලු මුගුරු ඇතිව ගමන් කළෝය. එසේ ගොස්, මාසයක් තිස්සේ එහි විරෝධය පාමින් සිටි නිරායුද සාමකාමී මිනිසුන්ට පහර දී ඔවුන්ගේ කූඩාරම් ඇතුළු අනිත් සියල්ලත් විනාශ කළෝය. ඒ මදාවි දර්ශනය රටටම දැකගත හැකි ආකාරයෙන් සජීවීව විකාශනය විය. පැයක් ගියේ නැත. මුළු රටම පාරට ආහ. ඒ කුමක් වෙනුවෙන්ද? අරලියගහ මැදුර ඉදිරිපිට මයිනා ගෝ ගමේ සහ ගෝල්ෆේස් පිටියේ ගෝටා ගෝ ගමේ විරෝධතාවයේ යෙදී සිටි අරගලකරුවන් වෙනුවෙනි. එනම්, පැයක් යන්නටත් කලින්, මුළු රටක් අවදි කිරීමට සමත් ජවයක් සහ සදාචාරසම්පන්න සුජාත භාවයක් ඒ වන විට ගෝල්ෆේස් අරගලකරුවන් විසින් අත්පත් කරගෙන සිටි බව සනාථ කිරීමකි.


මීට පෙර විවිධ මැතිවරණ කාලවල එවකට රට කැරැවූ ප්‍රධාන පක්ෂ දෙකම මීට සමාන මැර මෙහෙයුම්වල මෙහෙයවා තිබේ. විටෙක යූඑන්පී කාරයෝද, විටෙක ශ්‍රී ලංකාකාරයෝද, රටේ විවිධ පැතිවලින් සිය අනුගාමිකයන් ගෙන්වා විරුද්ධවාදියාගේ දේශපාලනික රැලියකට හෝ වෙනත් එවැනි දෙයකට පහර දී ආපසු ගම් රටවල් බලා ගියෝය. ඒවා, රටේ ජනතාව සැලකුවේ පක්ෂ දෙකක් අතර ගැටුම් වශයෙනි. තවත් විදිහකින් කිවහොත්, ඒ කිසි සිද්ධියකට සජීවීව මැදිහත් වීමේ අයිතියක් හෝ උවමනාවක් එම සාමාන්‍ය ජනතාව තමන් වෙත පවරාගත්තේ නැත. ඔවුන් තුළ තිබුණේ, ‘ඒක අපේ ප්‍රශ්නයක් නෙවෙයි, ඒගොල්ලන්ගේ ප්‍රශ්නයක්’ යන ආකල්පයයි.


එහෙත් මහින්ද රාජපක්ෂ සහ ජොන්ස්ටන් ප්‍රනාන්දුගේ මැදිහත් වීමෙන් මැයි 9 වැනිදා කොළඹට ගෙන්වන ලද පිරිස් විසින් ගෝල්ෆේස් අරගලකරුවන්ට පහර දීම තම තමන්ගේ රූපවාහිනී තිර හෝ සමාජමාධ්‍ය ජාලා තුළින් දකිද්දී අර කියන සාමාන්‍ය මහජනතාව මෙවර මාරාවේශ වූහ. ඒ ඇයි? නැවතත්, අර “බළල් අත” පිළිබඳ සාදෘශ්‍යයට යමු. මේ ලිපියේ මුලින් කී එම වචනයේ ගර්හිත අර්ථයට වෙනස්ව, ගෝල්ෆේස් යනු පොදු ජනතාවගේ “බළල් අතක්” බවට ඒ වන විට පත්ව තිබුණි. තමන්ට කළ නොහැකි දෙයක් හෝ තමන්ට කිරීමට වෙලාවක් හෝ ප්‍රායෝගික හැකියාවක් නැති දෙයක්, තමන් වෙනුවෙන් වෙනත් පිරිසක් විසින් සංකේතීය ස්ථානයක කරනු ලැබීමේ තත්වයක්, එම ජනතාව ගෝල්ෆේස් පිටිය හරහා මාසයක් තිස්සේ අත්දැක තිබුණි. සාම්ප්‍රදායික අර්ථයෙන් ඒ මහජන රාජකාරිය කළ යුතුව ඇත්තේ පාර්ලිමේන්තුවයි. එහෙත්, පාර්ලිමේන්තු අභ්‍යාසය හුදෙක් පාක්ෂික ගහබැනගැනීම් සහ නිරර්ථක කතා පෙට්ටිවලට සීමා වෙමින් සහ අනවශ්‍ය පරිදි සුනංගු වෙමින් සහ අකාර්යක්ෂම වෙමින් තිබෙන තත්වයක් තුළ, ගෝල්ෆේස් අරගලකරුවෝ පැය 24 පුරා මාසයක් තිස්සේ මහජනතාව වෙනුවෙන් ඒ ‘රාජකාරිය’ සජීවීව ඉටු කරමින් සිටියහ. ගෝඨා ගෝ හෝම් හෙවත් ගෝඨාභයට ගෙදර යන්නැයි කියන සටන්පාඨය තුළ ඇත්තෙන්ම තිබුණේ, මාස ගණනක් තිස්සේ පෙට්‍රල් පෝලිම්වල දස වද විඳිමින් සිටින මහජනතාවගේ අඳෝනාවයි. භූමිතෙල් නැතිව රස්තියාදු වෙන මහජනතාවගේ කෝපයයි. ගෑස් නැතිව රට පීරන මහජනතාවගේ සුසුමයි. තමන්ගේ කර්මාන්ත සහ ව්‍යාපාර කරගැනීමට හැකියාවක් නැතිව නන්නත්තාර වී සිටින නිෂ්පාදනකරුවන්ගේ අපේක්ෂාභංගත්වයේ මොරදීමයි. විදුලිය නැතිවීමෙන් පීඩා විඳින ගෘහනීන්ගේ සහ දරු පැටවුන්ගේ ළතෝනියයි. ගෝඨා ගෝ හෝම් යනු ඒ සියල්ලේ ඓක්‍යයි.

ගෝඨාභය රට ‘එකසේසත්’ කොට ඇත


රාජපක්ෂලාගේ මැරයන් ගෝල්ෆේස් අරගලයට පහරදීම තමන්ට කළ පහරදීමක් වශයෙන් මේ ජනතාව දුටුවේ එබැවිනි. මෙතැනදී එක් දේශපාලනික කාරණයක් අප පැහැදිලි කරගත යුතුය. එනම්, ඉස්සර මැරයන් ගෙන්වා කරන ලද පහරදීම් අදත් කිරීමට සැලසුම් කළ මහින්ද රාජපක්ෂවත්, ජොන්ස්ටන් ප්‍රනාන්දුවත්, නූතන දේශපාලනික තත්වය ගැන යාවත්කාලීන (අප්ඩේට්) වී සිටියේ නැති බවයි. තවමත් ඔවුන් රටේ ජනතාව දෙස බැලුවේ, පාක්ෂික සහ ප්‍රති-පාක්ෂික යන පැරණි අක්ෂියෙනි. ඒ ගතානුගතික දේශපාලනික ගතිකය ගෝඨාභය රාජපක්ෂ විසින් දැන් අවුරුදු දෙකකට වැඩි කාලයක් තිස්සේ රැඩිකල් වෙනසකට පාත්‍ර කරමින් සිටි බව ඔවුන්ට නොවැටහුණි. වසර දෙකක් තිස්සේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඇති කරමින් සිටි වෙනස වූ කලී, දේශපාලනික සහ මතවාදී ප්‍රතිවාද සියල්ල, දරිද්‍ර ආර්ථික ප්‍රකාශනයක් වශයෙන් එක මිටට පුපුරා යන භූමියක් බවට රටම පත්කිරීමයි. එවැනි තත්වයක් තුළ ගෝල්ෆේස් පිටිය හුදු තරුණ විරෝධයක් වශයෙන් පමණක් නොපවතිනු ඇත. එය, තරුණයන්ටත් වඩා තමන්ගේ සම්පතක් වශයෙන් අත්කර ගැනීමට බලන්නේ රටේ සමස්ත පීඩිත ජනතාවමයි. (පීඩිත ජනතාව යන්න මා මෙහිදී භාවිත කරන්නේ පැරණි වාමාංශික අර්ථයෙන් නොවන බව කරුණාවෙන් සලකන්න. අද්‍යතන භාෂාවෙන් කිව්වොත් මෙහි අදහස වන්නේ පෝලිම්වල සිටින ජනතාව යන්නයි).
මැයි 9 වැනිදා මහ දවල් ප්‍රකෝප වී පාරට බැස්සේ එම ජනතාවයි. ඇත්තෙන්ම එයින් බහුතරයක් මිනිසුන් ‘පාරට බැස්සා’ නොව, ඒ මොහොතේ පාරේ සිටි නිරායාස ජනතාවක් ඒ ප්‍රචණ්ඩත්වයට යොමු වූවා පමණි. මහපාරේ ප්‍රකාශයට පත් ඒ ප්‍රචණ්ඩත්වය අපි අනුමත කරමුද? නැත. විශේෂයෙන්, ජනරාශීය සැහැසි ප්‍රචණ්ඩත්වය, අනුමත කළ හැකි දෙයක් නොවේ. එහෙත්, රටක හදිසි නැඟිටීමක් අනුරූප වන්නේ, දෙන ලද හදිසි තත්වයන් අනුව මිස, අවිහිංසාව සහ සදාචාරය පිළිබඳ පාඨ ග්‍රන්ථ ප්‍රමිතීන් අනුව නොවේ. ඊයේ ප්‍රචණ්ඩත්වය සහසුද්දෙන්ම රාජපක්ෂලා විසින් සැලසුම් කොට නිර්මාණය කරන ලද්දකි. 9 වැනිදා මධ්‍යහ්නයේ ගෝල්ෆේස් පිටියට එල්ල කෙරෙමින් පැවති මැර ප්‍රහාරය රූපවාහිනියේ දුටු ගමන් ගෝල්ෆේස් වෙත යාමට ගිය මා පිත්තල හන්දියේදී (කොල්ලුපිටියේ) කොටු විය. ඒ වෙලාවේ එතැනින් ගමන් කරමින් සිටි ජනතාව තමන් ගිය වාහන පාර මැද නතර කොට, තවත් ජනතාව තමන් ගමන් කරමින් සිටි බස්රථවලින් එළියට බැස, ඒ මොහොතේ එතැන නතර කර තිබූ, පිට පළාත්වලින් පොහොට්ටු පාක්ෂිකයන් රැගෙන විත් තිබූ බස්රථ විනාශ කරමින් උන්හ. ඒ අතරේ, ගෝල්ෆේස් පිටියේ පහරදීමට සහභාගී විණැයි කියන තරුණයෙකු අල්ලාගැනුණි. මිනිසුන් සිය ගණනකගේ ප්‍රචණ්ඩ ප්‍රහාරයේ තනි ගොදුර බවට මොහොතකින් ඔහු පත්විය. ඒ ප්‍රහාරයේ ප්‍රවේගය අනුව විනාඩි කිහිපයක් ඇතුළත එම තරුණයා ඝාතනය වීමටත් ඉඩ තිබුණි. ඒ අවස්ථාවේ ඊට මැදිහත් වී, එම තරුණයා ආරක්ෂා කරගැනීමට, මටත්, එතැන සිටි තවත් කාන්තාවන් දෙදෙනෙකුටත් හැකි විය. මාව හඳුනාගත් එහි සිටි කෙනෙක් දෙන්නෙක් මට සහෝදරාත්මකව දෝෂාරෝපණය කළහ. ඔවුන් කීවේ, ‘මේ වගේ එවුංව මහපාරේදීම ඉවරයක් කර දැමිය යුතු’ බවයි. මා වැන්නන් ඊට සහාය විය යුතු බවයි. එය, රාජපක්ෂලාගේ ක්‍රමය මිස අපේ ක්‍රමය නොවිය යුතු බව මා කෑගසා කියන විට, ඔවුන් ටිකක් ඇහුම්කන් දුනි. ඒ අවසරයෙන් අර තරුණයාව එතැනින් පිට කර හැරීමට, මටත් අර කාන්තාවන් දෙන්නාටත් හැකි විය. එහෙත් තව මිනිත්තු කිහිපයක් ගත වන විට එවැනි තර්කණයකින් නතර කරගත හැකි පිරිසක් නොවේ එතැනට රැස්වුණේ. ඊළඟට අල්ලාගත් මිනිසා වෙනුවෙන් මැදිහත්වීමට තියා ඒ ගැන හිතාගැනීමටවත් හැකියාවක් මට නොතිබුණි.


ඒ නිසා මේ මිනිසුන් සම්බන්ධයෙන් සදාචාරමය විනිශ්චයන් ඇති කරගැනීමට අමතරව, ඒ තත්වය දක්වා අනතුර ප්‍රවර්ධනය වීමේ ක්‍රියාවලියත්, එවැනි ක්‍රියාවලියක් වැළැක්වීමට අසමත් වු ආයතනික සහ දේශපාලනික ව්‍යුහයන් ගැනත් සලකා බැලීම වැදගත් ය. මම මෙසේ සිතමි: එදා අරලියගහ මැදුරේ සිට ගෝල්ෆේස් දක්වා පැමිණි සාහසිකයන් සමග එකට ගමන් ගත්, බස්නාහිර පළාත භාර නියෝජ්‍ය පොලිස්පති දේශබන්දු තෙන්නකෝන් ඇතුළු පොලිස් නිලධාරීන්, කිලෝමීටරයකටත් වැඩි එකී සීමාව තුළ එය නතර කිරීමට කිසි ප්‍රයත්නයක් නොගැනීම සම්බන්ධයෙන් ඔවුන්ට විරුද්ධව අපේ රටේ නීතිය ක්‍රියාත්මක වෙතැයි සිතිය හැකි සම්ප්‍රදායක් අපට තිබේද? ඊළඟට පහර දීම සිදු විය. ඒ පහර දීමට සහ එය උසිගැන්වීමට සම්බන්ධ (මහින්ද රාජපක්ෂ සහ ජොන්ස්ටන් ප්‍රනාන්දු ඇතුළු) සියලු දෙනා හඳුනාගෙන නීතිය ඉදිරියට පැමිණවීමක් සිදුවෙතැයි සිතිය හැකි සම්ප්‍රදායක් අපට තිබේද? සාමාන්‍ය ජන විඥානය මහපාරේදී ප්‍රශ්න කරන්නේ ඒවා ය. ඒ ප්‍රශ්නවලට ඔවුන්ගේ ක්ෂණික පිළිතුර වුණේ සාහසික ප්‍රචණ්ඩකාරීත්වයයි.


මේ ‘අහිංසක’ තත්වය පැවතියේ පැය කිහිපයකි. ඉන්පසු සිදුවුණේ, එකී ජනරාශියේ සැහැසි ප්‍රචණ්ඩත්වය, සැලසුම් සහගතව සංවිධානගත වීමයි. එදා රාත්‍රියේ රට පුරා සිදු වූ ගිනිතැබීම් සහ ඝාතන එවැනි සංවිධානාත්මකව සිදු කළ දේවල් බවට සාක්ෂි තිබේ. ඒ අතරේ, පැරණි කෝන්තර පිරිමසාගැනීම් සේම, පාලකයන්ට වඩා ‘කාර්යක්ෂම’ ආකාරයෙන් යුක්තිය පසිඳලීමට තමන්ට හැකි වෙතැයි ගත් වීරයන් බිහි වීම ආදිය එහිදී සිදු වුණි. ඒ වීරයන් අතරින් කොල්ලකරුවෝ බිහි වූහ. පැය 24 ක් ගත වන විට ඇති වී තිබූ මහා විනාශය එහි ප්‍රතිඵලයයි.

මහජන බලය ගෝල්ෆේස් පිටියෙන් එළියට ඇද දැමීම


මෙතෙක් කතාව, දේශපාලනික අර්ථයකින් කැටි කොට ගත්තොත් මෙසේ ය: පාර්ලිමේන්තුව බොල් විය. එතැන තිබිය යුතු මහජන බලය ගෝල්ෆේස් ආදි ස්ථානවලට විස්ථාපනය විය. ගෝල්ෆේස් පරිශ්‍රය ඇතුළු ඒ හා සමාන සෑම පරිශ්‍රයක්ම (ගාල්ල, මහනුවර ආදි) ඉතා සාමකාමී සහ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී වූ බැවින්, ‘බළල් අතක්’ වශයෙන් එම පරිශ්‍රයන් පාවිච්චි කිරීමේ අවස්ථාවක් පාලකයන්ට නොසැපයුණි. ඒ නිසා, මේ බලය ගෝල්ෆේස් පිටියෙන් එළියට මුදාහැරිය යුතුව ඇති බවට පාලකයන් තීරණය කළාට සැකයක් නැත. ගෝල්ෆේස් වෙත කඩාවැදී සිදු කළ පහරදීම එකී සැලැස්මේ නාරටියයි. මෙහිදී මතුවන ප්‍රශ්නය මෙයයි: එම විනාශකාරී තත්වය ආරම්භ වී පැය 24 කුත් ඉක්ම යනතෙක් එය පාලනය කිරීමට ජනාධිපතිවරයා පියවරක් නොගත්තේ ඇයි? ඔහු අතේ හදිසි නීතිය තිබුණි. ඇඳිරි නීතිය තිබුණි. සියලු අමාත්‍යාංශ තිබුණි. තමන්ට එරෙහිව නැඟෙමින් තිබුණු ජනරාශියට ඔවුන්ගේ කෝපය පිට කිරීමට ‘සාධාරණ’ කාලයක් ලබා දීමට ඔවුන් එසේ අහක බලාගෙන සිටියා නොව, එකී කාලය තුළ ප්‍රචණ්ඩකාරී ජනතාව ලවා මහා විනාශයක් ඇති කරවාගෙන, එම තත්වය තමන්ගේ ප්‍රයෝජනයට ගැනීමට අපේක්ෂා කිරීම එහි අභිලාෂයයි. එසේ ප්‍රයෝජනයට ගැනීමට අපේක්ෂා කළ අභිලාෂයන් කවරේද යන්න වෙනම ලිපියකින් සාකච්ඡා කළ යුතු කාරණා ය. අදට අදාළ එක උදාහරණයක් පමණක් දක්වතොත්, අද හෝ හෙට (13) පිහිටුවා ගැනෙතැයි කියන රනිල් වික්‍රමසිංහගේ නායකත්වයෙන් යුත් අන්තර්වාර පාලනයත්, ඒ පාලනය ඇති කෙරෙන්නේ රට ගොඩගැනීමට මිස තමන් ගොඩඒමට නොවන බව සමාජගත කිරීමට රාජපක්ෂලාට ලැබෙන මහඟු අවස්ථාවත් දැක්විය හැකිය.


මේ කාරණය සමග සමපාත වූ තවත් සිද්ධියක් ගැන අපි සිතා බලමු. පසුගිය 6 වැනිදා රට මහා අර්බුදයක ගිලෙමින් තිබෙන මොහොතක, ඒ ගැන වගේවගක් නැතිව පාර්ලිමේන්තුව දින 11 කින් නිවාඩු ගත්තේය. එසේ නිවාඩු ගැනීම ගැන නිරීක්ෂණය කළ හැකි තත්වයන් 5 ක් ඊට පසුවදා මා මුහුණුපොතේ සටහන් කොට ඇත. ඒ මෙසේ ය: (1) දේශපාලනය ඇත්තේ පාර්ලිමේන්තුව තුළ නොව, මහපාරේ ය. (2) පාර්ලිමේන්තුව නිරර්ථක ය. (3) නිරර්ථක පාර්ලිමේන්තුවක් සහ සටන්කාමී මහපාරක් යනු අවදානම් මංසන්ධියකි. (4) පාර්ලිමේන්තුව නිරර්ථක වීම ප්‍රාර්ථනා කරන කෙනෙකු සිටිය හැකිය. (5) ජනතාව සිටිය යුත්තේ පාර්ලිමේන්තුව සුද්ද කිරීම සඳහා මිස එය අවලංගු කිරීම සඳහා නොවේ.


ඉහත සඳහන් (3) වැනි සහ (4) වැනි කරුණු මේ මොහොතේ ඉතා වැදගත් ය. පාර්ලිමේන්තුව බොල් වීමට අමතරව, 9 වැනිදා හවස් වන විට ආණ්ඩුවකුත් නැති තත්වය තුළ බලය අභ්‍යාස කරන එකම ස්ථානය බවට මහාමාර්ගය පත්වීම අංක (3) තුළින් මා ඉඟි කළ ‘අවදානම් මංසන්ධියයි’. සිය ගණනක් නිවාස සහ දේපළ ගිනිතැබීම් සහ මිනිස් ඝාතන 9 ක් ඒ මංසන්ධියේදී අපට අභිමුඛ විය. ඊටත් වඩා හෙටට වැදගත් වන්නේ, ඊළඟ (4) වැනි කාරණයයි. එනම්, පාර්ලිමේන්තුව නිරර්ථක වීම “ප්‍රාර්ථනා කරන කෙනෙකු” සිටිය හැකි බවයි. මෙය, ඉදිරියේදී නිරාවරණය වීමට ඉඩ තිබේ. මගේ එකී නිරීක්ෂණය වැරදි වන්නේ නම් මම ඇත්තෙන්ම සතුටු වෙමි.

සිදුවිය හැකිව තිබූ අනිත් ‘වියහැකියාව’


අවසාන වශයෙන්, තවත් පැත්තකින් අපි මේ දෙස බලමු: මයිනා ගෝ ගම සහ ගෝඨා ගෝ ගම විනාශ කළ අපරාධකරුවන් ඉස්සර මෙන් තමන්ගේ අපරාධය සිදු කිරීමෙන් පසු යහතින් ආපසු ගම් රටවල් බලා ගියේ නම් ඇති විය හැකිව තිබූ තත්වය කුමක්ද? ජනතාවක් වශයෙන් සිය බලය අභ්‍යාසය කෙරෙන පාර්ලිමේන්තුව අකර්මණ්‍ය කොට ඇති තත්වයකදී බිහි වූ මහජන අවකාශයත් මේ රටේ ජනතාවට අහිමි වීමයි. ඉන්පසු මැයි 10 වැනිදා සිට බිහි වනු ඇත්තේ, මහජන උද්ඝෝෂණ නැති, මහින්ද රාජපක්ෂ තවමත් අරලියගහ මැදුරේ සිටින, ජොන්ස්ටන් ප්‍රනාන්දු ඇතුළු දූෂිත මදාවියන්ගේ චන්ඩි කම්වලින් බියපත්ව තෙල් පෝලිම් සහ ගෑස් පෝලිම්වල කරබාගෙන සිටින, රාජපක්ෂ වන්දනාවේ නැවතත් ගමන් කරන, ගොළුවන්ගේ සහ වහලුන්ගේ දේශයකි.


මම සාමය අගයමි. එහෙත්, වහලුන් නැති රටක් ඊටත් වඩා අගයමි.■

ගෝඨාගෝගම ප්‍රහාරයේදී පොලිසිය හිටියේ මැරයන්ගේ පැත්තේද?

0

■ මැරයන් වළක්වන්න අසමත් වුණා
■ දේශබන්දු හිටියේ මැරයන්ගේ පැත්තේ
■ කඳුළු ගෑස්, වතුර ගැහුවේ අරගලකරුවන්ටමයි
■ තාමත් අත්අඩංගුවට ගත් කෙනෙක් නෑ

■ අමන්දිකා කුරේ

ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයාට හා ආණ්ඩුවට ඉල්ලා අස් වන ලෙස බලකරමින් ඇරඹි ගාලුමුවදොර මහජන විරෝධතාවට මාසයක පමණ කාලයක් ගත වී තිබේ. එම කාලය අතරතුර වරින් වර අගමැතිවරයා ඉල්ලා අස් වන බවට විවිධ ප්‍රචාර ගිය ද ඒ සෑම අවස්ථාවකම හිටපු අගමැති මහින්ද රාජපක්ෂ ප්‍රකාශ කළේ තමා ධුරයෙන් ඉවත් නොවන බවයි. එවැනි තත්වයක් තිබිය දී දිගටම අරලියගහ මන්දිරයට ප්‍රාදේශීය දේශපාලනඥයන් සහ පළාත් සභා දේශපාලනඥයන් ගෙන්වමින් මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාට ඉල්ලා අස් නොවන ලෙස වැඩසටහන් කිහිපයක්ද පවත්වා තිබුණි. ඒ අනුව මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා සිය ධුරයෙන් මැයි 09 වන දින ඉල්ලා අස් වන බවට නැවත වතාවක් විවිධ තොරතුරු හුවමාරු වූ අතර ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ ප්‍රාදේශීය නායකයන් සහ කැබිනට් ඇමතිවරු ඇතුළු පිරිසක් එදිය සිය පාක්ෂිකයන් ගෙන්වා මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාට ඉල්ලා අස් නොවන ලෙස බල කරන රැස්වීමක් පැවැත්වීමට සංවිධානය කර තිබේ.


ජොන්ස්ටන් ප්‍රනාන්දු, සනත් නිශාන්ත, රෝහිත අබේගුණවර්ධන ඇතුළු හිටපු ඇමතිවරුන් ඇතුළු පිරිසක්ද මේ සඳහා ක්‍රියාකාරීව වැඩ කර තිබේ. ඒ අනුව ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ ප්‍රාදේශීය දේශපාලනඥයන් සහ ආධාරකරුවන් පිරිසක් මැයි නම වන දින උදෑසනම අරලියගහ මන්දිරය වෙත පැමිණ තිබුණි. එම අවස්ථාවේදී තමා ධුරයෙන් ඉවත් නොවන බවට අගමැති මහින්ද රාජපක්ෂ ප්‍රකාශ කළ අතර එම අවස්ථාවට සම්බන්ධ වී සිටි ජොන්ස්ටන් වැනි ඇමතිවරුන් විසින් ගාලු මුවදොර ගෝඨා ගෝ ගමට සහ අරලියගහ මන්දිරය ඉදිරිපිට ඇති මයිනා ගෝ ගමට පහර දිය යුතු බවට ජනතාව උසි ගැන්වීම් සිදු කරනු දක්නට ලැබුණි. පැය කිහිපයක් තිස්සේ අරලියගහ මන්දිරය තුළ පැවැති මෙම රැස්වීමෙන් පසුව පිරිසක් කඩු පොලු රැගෙන අරලියගහ මන්දිරයෙන් පිටතට පැමිණ එහි ඉදිරිපිට රැඳී සිටි විරෝධතාකරුවන්ට පහර දීමට පටන් ගත්තේය.

සැක සිතී පැමිණිල්ලක්


මෙවැනි පහරදීමක් ඇතිවේ යැයි සැක සිතුණු බැවින් ජනතා නීතිඥයෝ වෙනුවෙන් සේනක පෙරේරා නීතිඥවරයා මැයි නම වන දින උදෑසන කොල්ලුපිටිය පොලීසියට පැමිණිල්ලක් කර තිබුණේ මෙවැනි ගැටුමක් ඇති වේ යැයි සැක සහිත බැවින් එම ගැටුම වළක්වා ගැනීමට කටයුතු සූදානම් කරන ලෙසයි. කෙසේ වෙතත් එවැනි ගැටුමක් මැඩ පවැත්වා ගැනීම සඳහා පොලීසියේ ප්‍රමාණවත් සූදානමක් තිබී නොමැති අතර ඉතා විශාල පිරිසක් පැමිණ මයිනා ගෝ ගම සිටි සුළු පිරිසකට පහරදීමට කටයුතු කර තිබුණි. එම පහර දෙන ස්ථානයේ හිටපු ඇමති සනත් නිශාන්ත, මොරටුවේ නගරාධිපති සමන් ලාල් ඇතුළු දේශපාලන දේශපාලනඥයන් ද රැඳී සිටි ආකාරය දක්නට ලැබුණි. ඔවුන්ද පොලු රැගෙන පහරදීමට උත්සාහ කළහ.

සනත් නිශාන්ත සහ සමන්ලාල්


එම අවස්ථාවේදී මයිනා ගෝ ගම සිට පහර කෑමට ලක් වූ තරුණයෙකු අප සමගි අදහස් දැක්වූයේ මෙසේයි.


” මයිනා ගෝ ගම එහෙමත් නැතිනම් මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා මහතාට අගමැති ධුරයෙන් ඉල්ලා අස්වන ලෙස බල කරමින් අපි කළ විරෝධතා භූමිය තිබුණේ අරලියගහ මන්දිරය ඉදිරිපිටයි. අපි නම වන දා උදෑසන සිට එම ස්ථානයේ රැඳී සිටියා. අපි විසිපස් දෙනෙකු පමණ තමයි එතැන සිටියේ. එක්වරම අරලියගහ මන්දිරයේ සිට දෙදහසක පමණ පිරිසක් ආයුධ සමග එළියට බැස්සා. අපට කරන්නේ කුමක්ද කියා සිතා ගන්නවත් බැරි වුණා. අපි දුවගෙන ගිහින් එතන තිබුණ බස් හෝල්ට් එකක් පිටුපස සැඟවුණා. අපට ඉදිරියෙන් පොලිසියේ අය සිටියත් ඔවුන්ට එම තත්වය පාලනය කර ගැනීමට නොහැකි බව අපට පෙනුණා. එම මැර කණ්ඩායම සිටියේ අපට ඉතාම ළඟින්. අපේ ඇතැම් අයට එතැන දී පහර කෑමට සිදු වුණා. අප සමග සිටි පියතුමෙක්ටත් පහර දුන්නා. එසේ පහර දුන් ඒ අය හිටපු ඇමති සනත් නිශාන්ත, මොරටුවේ නගරාධිපති සමන්ලාල් කියන අයව අපි පැහැදිලිවම හඳුනා ගත්තා. පොලිසිය එම තත්වය පාලනය කරන්න කිසි සූදානමක් තිබුණේ නැති බවයි අපට තේරුනේ. පොලිසියේ සුළු පිරිසක් එතැන සිටියේ. පසුව හමුදා සාමාජිකයන් පිරිසක් එතැනට පැමිණෙනවා. ඔවුන් පසුකර යාමට විරෝධතාකරුවන්ට හැකියාවක් ලැබුණේ නැති නිසා අපි එතැනින් ආරක්ෂිත වුණා. නමුත් අපිව සිරවෙලා සිටියේ. විරෝධතාකරුවන් දහස් ගණනක් අපිව වට කරගෙන සිටියා. අපිට මේ විදිහට පහර දෙන බව දුටු ඒ ආසන්නයේ සිටි කාර්යාලවල සේවය කළ ගොඩක් අය අප බේරාගන්නට පහළට බැහැලා ආවා. අපි රැඳී සිටි කඳවුරු සියල්ල ගිනි ගිනිබත් කළ පසු ඔවුන් හැමෝම ගාලුමෝදර පැත්තට ගියා. පිරිසක් පොලු රැගෙන අරලියගහ මන්දිරය ඉදිරිපිට රැඳී සිටියා. අපව නැවත ගාලු මොද්ර පිටියට රැගෙන ඒමට පැය කිහිපයක් ගත වුණා. ඒ යන විටත් එතනත් විශාල ගැටුමක් ඇති වෙලා. අපි ඉතාම අනතුරුදායකය තත්වයකයි අරලියගහ මන්දිරය ඉදිරිපිට හිටියේ. හරියට අහු වුණානම් ඔවුන් අපිව මරා දමන්න පවා ඉඩ තිබුණා.’


මෙවැනි තත්වයක් ඇතිවන බවට විවිධ පාර්ශ්ව අනතුරු හඟවා තිබියදී පොලීසිය විසින් එම තත්වය පාලනය කර ගැනීමට අදාළ අවශ්‍ය මැදිහත්වීමක් සිදු නොකිරීම විවිධ පාර්ශ්වවල විවේචනයට හේතුවී තිබේ. අරලියගහ මන්දිර මන්දිරයේ පැත්තේ සිට ගාලු මුවදොර දක්වා තිබුණා මාර්ගය අවහිර කිරීමක් හෝ සිදුනොකර තිබූ අතර තාවකාලික මාර්ග බාධක කිහිපයක් යොදා තිබුණි. ඒවා කඩාගෙන ගාලු මුවදොර දෙස පැමිණීමට අරලියගහ මන්දිරයේ සිට පැමිණි පිරිස කටයුතු කර තිබුණි.

දෙවැනි ප්‍රහාරය


ගෝඨා ගෝ ගමට පහර දෙන මොහොතේ එහි ද විශාල පිරිසක් නොසිටි අතර එක්වරම අරගල භූමියට කඩා වැදුණු මැරයන් විසින් කලා ස්මාරක සහ කුටි කඩා දැමීමට කටයුතු කර තිබූ අතර ඔවුන් ඇතැම් ඒවා ගිනිබත් කර තිබුණි. ගෝඨා ගෝගම සිටි නිරායුද වැසියන් බහුතරයක් පහරකෑමට ලක්ව සිටි අතර තවත් විශාල පිරිසකට තුවාල සිදුවී තිබුණි. එම අවස්ථාව මැඩ පවත්වා ගැනීම සඳහාද ප්‍රමාණවත් පොලිස් නිලධාරීන් පිරිසක් එම ස්ථානයේ සිට නොමැත. මයිනා ගෝ ගමට පහරදීම සිදුවන විට ගෝඨා ගෝ ගමට පැමිණි බස් බස්නාහිර පළාත භාර නියෝජ්‍ය පොලිස්පති දේශබන්දු තෙන්නකෝන් පවසා තිබුණේ එම ස්ථානයේ රැඳී සිටින අරගල අරගලකරුවන්ගේ ආරක්ෂාව පිළිබඳව කටයුතු කරන බවයි. කෙසේ වෙතත් පහරදීම සිදුකරන අවස්ථාවේදී සනත් නිශාන්ත සමඟ දේශබන්දු තෙන්නකෝන් මහතාද උද්ඝෝෂකයන්ට පහර දීමට පැමිණි පිරිස සමඟ පැමිණෙන ආකාරය මාධ්‍ය විසින් වාර්තා කර තිබුණි. මෙලෙස පහරදීමට පැමිණි පිරිසක් ගාලු පාර දිගේ පැමිණ තිබූ අතර ඇතැම් පිරිසක් බාලදක්ෂ මාවත හරහා පැමිණ තිබුණි.


පොලු මුගුරුවලින් පහරදීම නිසා කිහිප දෙනෙකුම බරපතළ තුවාල ලබා රෝහල් ගත කිරීමට සිදුව ඇත. මෙම තත්වය පිළිබඳව තොරතුරු හුවමාරු වීමත් සමඟ ඉතාම ඉක්මනින් ඒ ආසන්නයේ සිටි පිරිස් රාජකාරි කටයුතුවලින් බැහැර වී මෙම ස්ථානයට පැමිණි අතර ඒ අනුව දෙපිරිස අතර ගැටුමක් නිර්මාණය විය. එය මැඩ පැවැත්වීම සඳහා පොලිසිය විසින් කඳුළු ගෑස් සහ ජල ප්‍රහාර එල්ල කර තිබේ. ඊට අමතරව පොලිසිය විසින් ගාලු මුවදොර රැඳී සිටි විරෝධතාකරුවන්ට පහර දී තිබෙන බවට අපට තොරතුරු සෙවීමේ දී අනාවරණය විය. එලෙස පොලිසියේ පහර කෑමට ලක්ව රෝහල්ගත වීමට සිදු වූ දමිළ ජාතික තරුණියක අප සමඟ අදහස් දැක් වූ අතර ඇයගේ අදහස් දැක්වීමේ සිංහල පරිවර්තනය පහත පරිදිය.

බේරාගන්නවා වෙනුවට පහර දීම


”මගේ නම නිලුශනා. මම ගෝඨා ගෝ ගමට ආවේ අම්පාරේ සිටයි. දින විසි එකක් තිස්සේ මම මෙහි රැඳී සිටිනවා. අප මෙහි රැඳී සිටියේ කූඩාරම් ගසාගෙනයි. මැයි නම වන දින ගෝඨා ගෝ ගමට කඩා වැදුණු මැරයන් විසින් අපේ ගමට පහර දුන්නා. අපි රැඳී සිටි කූඩාරම් කඩා දැමුවා. සමහර ඒවා පිළිස්සුවා. පොලිසිය මේ තත්වය පාලනය කරන්න උත්සාහ කළේ නැහැ. පොලීසිය විසිනුත් අපට පහර දුන්නා. මගේ යාළුවාට අරලියගහ මන්දිරයේ පැත්තේ ඉඳගෙන ආව අයෙක් පහර දුන්නා. මම ඒක බේරන්න ගියා. එතකොට මට පොලිස් නිලධාරියෙක් හොඳටම පහර දුන්නා. මම ඔහුගෙන් ඇහුවා අපට පහර දෙන්න අවශ්‍ය නියෝග ලැබිලා තියෙනවද කියලා. නමුත් ඔහු ඒ පිළිබඳ කිසිදු තැකීමක් නොකර දිගටම මට පහර දුන්නා. ඒ පහර දීම නිසා මට ඇවිදගන්න බැරි තරමටම කකුලට හානි වුණා. ඊට පසුව මාව ජාතික රෝහලට ඇතුළත් කළා. පසු දිනයේදී මාව ප්‍රතිකාර ලබාදී නැවත එව්වා. ප්‍රතිකාර ලබා ගෙන නැවත මම අරගල භූමියට ආවා. පොලිස් නිලධාරීන් එදා අපිව පහර දෙන අයගෙන් බේරාගන්නවා වෙනුවට අපට පහර දුන්නු එකයි කළේ.”


පහරදීම සිදුවූ අවස්ථාවේදී ගෝඨා ගෝ ගම රැඳී සිටි වෛද්‍ය ශිෂ්‍යයෙකු වන අනුෂ්ක ගයාන් ලක්මාල් අප සමඟ මෙලෙස අදහස් පළකළේ ය. ”අපට කලින් ඉඳන්ම තොරතුරු ආවා මෙතනට මහින්දගේ ආධාරකරුවන් පහර දෙන්න සූදානමක් තියෙනවා කියලා. ඒ නිසා අපටත් අදහසක් තිබුණා යම් සිදුවීමක් ඇති වේවි කියලා. දහවල් එකත් දෙකත් අතර අපට ආරංචි වුණා මයිනාගෝ ගමට ආධාරකරුවන් විසින් පහර දීලා කියලා. මයිනා ගෝ ගම පැත්තේ ඉඳලා යතුරුපැදිවලින් පැමිණි තරුණ පිරිසක් අපට කෑ ගහගෙන ගියා පහරදෙන පිරිස මග පැමිණෙමින් ඉන්නවා කියලා. ඒ නිසා අපි එතැනින් වටිනා කියන බඩු ටික හැකි ඉක්මනින් ඉවත් කර ගත්තා. අපි පොලු මුගුරු අතට ගත්තේ නැහැ. ගුටි කාලා මැරෙන්න හරි හැමෝම එකට ඉමු කියලා කතා වුණා. සඳුදා දවසක් වුන නිසා එදා හිටියෙත් සුළු පිරිසයි. ඒත් එක්කම අපි අපට පෙනුණා ගාලු පාර දිගේ කලහකාරී පිරිසක් පොලු මුගුරු අතට අරගෙන කෑගහමින් ඒ ආසන්නයේ තිබුණු කූඩාරම් පුච්චමින් ඉදිරියට එන ආකාරය. නමුත් ඔවුන්ව නවත්වන්න අවශ්‍ය මැදිහත්වීමක් පොලීසිය පැත්තෙන් සිදුවුණේ නැහැ. අපිව ආරක්ෂා කරන්න තරම් අවශ්‍ය පොලිස් නිලධාරීන්වත් එතන හිටියේ නැහැ. මේ කලහකාරී පිරිස රතු රතුකුරුස කඳවුර දක්වාම පහර පහරදෙමින් පැමිණියා. අපි දුටුවා ශාන්ත ජෝන් ගිලන් රථ හමුදාවට අයත් කූඩාරමට පවා පහර දීලා තිබුණා. ගාලු මුවදොර තිබුණ කලා නිර්මාණ ගොඩක් ඒ අය කඩලා විනාශ කරලා තිබුණා. මේ අය ඇවිල්ලා රතු රතුකුරුස කඳවුර දක්වා පහර දෙනකම් පොලිසිය මුකුත් මැදිහත්වීමක් කළේ නැහැ. ගොඩක් අයට පහර පහර දීලා ගොඩක් දේවල් කඩා දැමුවාට පසුව තමයි පොලිසිය ජල ප්‍රහාරක රථ අරගෙන ආවේ. පොලීසිය කලහකාරී පිරිස පහර දෙනවා වෙනුවට විරෝධතාව සාමකාමීව හිටපු අපිටත් කඳුළු ගෑස් ප්‍රහාර එල්ල කළා. තමන් විකුණන්න ගෙනැවිත් තිබුණ වතුර බෝතලය පවා වතුර විකුණන අය කඩලා අපට ඒ වෙලාවේ දුන්නා. ප්‍රහාරය එල්ල වන බව ආරංචි වුණ ගමන්ම ඒ අවට කාර්යාලවල හිටපු පිරිස් දුවගෙන ආවා. පොලිසිය මැදිහත් වීමටත් වඩා ඒ කලහකාරී පිරිස පාලනය වුණේ එහෙම වට පිටින් ආව අය නිසයි. අපේ සහයෝගයට පැමිණි පිරිස් ඒ කලහකාරී පිරිස පහර දෙන්න පටන් ගත්ත නිසා පසුබැස්සා. මේ තත්වය පාලනය කරන්න පොලිසිය කරන්න ඕන මැදිහත්වීම කළේ නෑ කියන එක නම් පැහැදිලිව පෙනුණ දෙයක්.”

කඳුළු ගෑස් අරගලකරුවන්ටම ගසයි


එලෙස කලහකාරී ලෙස ගාලුමුවදොරට පැමිණි පුද්ගලයන් විසින් කළ පහරදීම් නිසා බරපතළ තුවාල ලැබූ කිහිපදෙනෙකුම රෝහල් දැඩිසත්කාර ඒකකවල ප්‍රතිකාර ලැබූ අතර මේ වන විට බහුතරයකගේ තත්වය යහපත් අතට හැරෙමින් තිබේ. පහරදීම සහ විනාශ කිරීම් සිදු කළ පසු පොලිසිය විසින් කඳුළු ගෑස් හා ජල ප්‍රහාර එල්ල කර තිබුණද ඒවයින් වැඩි කොටසක් ගාලුමුවදොර සාමකාමී අරගලකරුවන් ඉලක්ක කර එල්ල කළ බවට විරෝධතාකරුවෝ චෝදනා කරති. ඔවුන් පෙවා දෙන්නේ ජලප්‍රහාරක රථ ජල ප්‍රහාර එල්ල කර ඉදිරියට යනවා වෙනුවට ජල ප්‍රහාර එල්ලකරමින් ආපස්සට පැමිණි බවයි. මෙන් ම වැඩි කඳුළු ගෑස් ප්‍රමාණයක් ගාලුමුවදොර අරගලකරුවන්ටම එල්ල කළ බවයි.


කෙසේවෙතත් පසුව මෙම ස්ථානයට විශේෂ කාර්ය බලකා සාමාජිකයන් ගෙන්වූ අතර ඔවුන් ටීපනස් හය ගිනි අවිද රැගෙන පැමිණ සිටිය හ. පසුව එම ස්ථානයට හමුදා සාමාජිකයන් කණ්ඩායමක් ද පැමිණි අතර ඔවුන් සියලු දෙනාම ආයුධ සමග පැමිණ තිබුණි. නමුත් ඔවුන් වර එක් එක් ස්ථානවල හුදෙකලා පහරදීම් සිදු වූ අතර පහර දීමෙන් පැය දෙකකට පසුව මයිනා ගෝ ගම සිරවී සිටි කණ්ඩායම යළි ගාලුමුවදොර බලා පැමිණිය හ.


කෙසේවෙතත් මෙම පහරදීම නිසා උරණ වූ ජනතාව මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාගේ ආධාරකරුවන්ට දිවයිනේ විවිධ ස්ථානවල දී පහර දී තිබූ අතර ඔවුන් පැමිණි බස් රථ වලට ද ගිනි තබා තිබුණි. එමෙන් ම මෙම තත්වය ඇති කිරීමට ජනතාව මෙහෙය වූ ජොන්ස්ටන් ප්‍රනාන්දු, සනත් නිශාන්ත ඇතුළු ඇමතිවරුන් කිහිපදෙනෙකුගේම නිවාසවලට එදින සවසම ගිනිතැබීමට කෝපයට පත් ජනතාව කටයුතු කළහ. මෙම ගැටුම අතරතුරදීම බස්නාහිර පළාතට පොලිස් ඇඳිරි නීතිය යෙදූ අතර ටික වේලාවකින් එය මුළු දිවයිනටම ඇඳිරි නීතිය ලෙස සංශෝධනය විය. මෙම ප්‍රහාරයෙන් පසුව මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා සිය ධුරයෙන් ඉල්ලා අස් වීමේ ලිපිය ජනාධිපතිවරයාට යොමු කර තිබිණ.


රාත්‍රියේ දී ගාලුමුවදොර ගෝඨා ගෝ ගම ආශ්‍රිතව කිසිදු කලහකාරී සිදුවීමක් වාර්තා නොවූ අතර අරලියගහ මන්දිරය ඉදිරිපිට විරෝධතාකරුවන් අඛණ්ඩ විරෝධතාවක් දක්වමින් සිටි අතර ඔවුන් අරලියගහ මන්දිරයේ තාප්ප සහ ගේට්ටු කඩා බිඳ දමා තිබුණි. එය මැඩපැවැත්වීම සඳහා හමුදාව විසින් අහසට වෙඩි තැබූ අතර පසුව එම ස්ථානයේ ආරක්ෂාව තවදුරටත් තර කරන ලදි.
මෙම තත්වය සම්බන්ධයෙන් පාර්ශ්ව ගණනාවක් මේ වන විට පොලිස් ස්ථානවලට සහ මානව හිමිකම් කොමිසමට පැමිණිලි සිදු කර ඇත. ශ්‍රී ලංකා මානව හිමිකම් කොමිෂන් සභාව විසින් පොලිස්පතිවරයාව සහ හමුදාපතිවරයාව මෙම සිදුවීම සම්බන්ධයෙන් ප්‍රකාශ සටහන් කරගැනීමට කැඳවා තිබුණේ මැයි 11 වනදාය.


එමෙන් ම නීතිඥ මෛත්‍රී ගුණරත්න විසින් කොටුව මහේස්ත්‍රාත් තිළිණ ගමගේට පැමිණිල්ලක් සිදු කර තිබෙන්නේ මෙම තත්වය ඇතිකිරීමට කටයුතු කළ අය නීතිය හමුවට පමුණුවන ලෙසයි.


එම පැමිණල්ලේ සැකකරුවන් ලෙස හිටපු අගමැති මහින්ද රාජපක්ෂ, පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් වන සනත් නිශාන්ත, ජොන්ස්ටන් ප්‍රනාන්දු, නාමල් රාජපක්ෂ, රෝහිත අබේගුණවර්ධන යන අය ද, මොරටුව නගරාධිපති සමන් ලාල් ප්‍රනාන්දු, මහින්ද කහඳගම, රේඛා කහඳගම, බන්ධනාගාර අධිකාරී තුෂාර උපුල්දෙණිය, බස්නාහිර පළාත භාර නියෝජ්‍ය පොලිස්පති දේශබන්ධු තෙන්නකෝන්, ඩෑන් ප්‍රියසාද් ඇතුළු විසි දෙනෙකුගේ නම් ඇතුළත් කර තිබේ.


කෙසේවුවත් මෙම ප්‍රහාරයට අදාල කිසිවෙකු තවම අත් අඩංගුවට ගෙන නොමැති අතර අප කළ විමසීමක දී පොලිස් මාධ්‍ය ප්‍රකාශක නිහාල් තල්දූව පැවසුවේ ඒ පිළිබඳ පරීක්ෂණ අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවට ලබා දී ඇති බවයි. පහර දුන් අයගේ පැහැදිලි ඡායාරූප සහ වීඩියෝපට තිබිය දීත් එම පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන්ව අත් අඩංගුවට නොගැනීම අරුමයකි. එසේම හිටපු අගමැතිවරයාගේ පටන් ජොන්ස්ටන් ප්‍රනාන්දු මන්ත්‍රීවරයා වැනි අය පවා මෙලෙස ප්‍රහාරයකට ජනතාව උසි ගැන්වීම් කර්ටන වීඩියෝපට ප්‍රසිද්ධ මාධ්‍යයේ පවා විකාශය විය. නමුත් තවමත් මෙම ප්‍රහාරයට වගකිව යුත්තන් නීතිය හමුවට ගෙන ඒමට පොලිසිය කටයුතු නොකිරීම සහ ප්‍රහාරය මැඩපැවැත්වීමට පොලිසිය කටයුතු නොකිරීම පිළිබඳව ඇත්තේ විශාල සැකයකි.■

ඩොලර් නැතිව තෙල් නැව් තුනක් මුහුදේ

0

■ ඉඳුවර බණ්ඩාර


මුදල් ගෙවීමට නොහැකිවීම නිසා ගොඩබෑමෙන් තොරව ශ්‍රී ලංකාවේ මුහුදු සීමාවේ ඉන්ධන නැව් තුනක් නතරකර තිබෙන බව ලංකා ඛනිජ තෙල් නීතිගත සංස්ථාවේ නිලධාරියකු පැවසීය.
බොරතෙල්, ඩීසල් හා පෙට්‍රල් වලින් සමන්විත එම ඉන්ධන නැව් තුන ගොඩබෑම සඳහා ඇමරිකානු ඩොලර් මිලියන 200කට ආසන්න මුදලක් අවශ්‍ය බවත් එහෙත් මේ වනවිට එම ඉන්ධන වෙනුවෙන් විවෘත කරන ලද ණයවර ලිපි සඳහා ලංකා ඛනිජ තෙල් සංස්ථාවට ගෙවීමට හැකි වී ඇත්තේ ඇමරිකානු ඩොලර් මිලියන 1.6ක් බවත් එම නිලධාරියා පැවසීය.


එමෙන්ම එම නිලධාරියා පැවසුවේ මේ වනවිට බෙදාහැරීම සඳහා ඩීසල් තොග කිසිවක්ම නැති බවත්, අවසන් ඩීසල් තොගය මැයි 11 දින ලංකා විදුලි බල මණ්ඩලයට නිකුත් කළ බවය. තිබෙන සුපිරි ඩීසල් අත්‍යවශ්‍ය සේවා හා කර්මාන්තශාලාවලට නිකුත් කරමින් පවතින බවය. පෙට්‍රල් තොග තව දින පහක පමණ කාලයකට තිබෙන බව ඔහු වැඩිදුරටත් පැවසීය.■

තැන්පතු කඩා මුදල් ගෙවන්නැයි මහින්දානන්ද බලපෑම් කරලා

ජාතික පොහොර ලේකම් කාර්යාලය සතු ස්ථිර තැන්පතු අවලංගු කර එම මුදලින් පොහොර සැපයුම්කරුවන්ට මුදල් ගෙවන ලෙස හිටපු කෘෂිකර්ම ඇමති මහින්දානන්ද අලුත්ගමගේ බලපෑම් කර ඇත.


ඔහු මෙම බලපෑම කර ඇත්තේ මැයි 04 වැනිදා කෘෂිකර්ම අමාත්‍යාංශයේ පැවති සාකච්ඡාවකදීය. එම සාකච්ඡාවට හිටපු කෘෂිකර්ම රාජ්‍ය අමාත්‍ය ශෂීන්ද්‍ර රාජපක්ෂ, මහින්ද රාජපක්ෂ ඉල්ලා අස්වීමට පෙර කෘෂිකර්ම ඇමති හා රාජ්‍ය ඇමතිවරුන් වශයෙන් කටයුතු කළ ජානක වක්කුඹුර, ශාන්ත බණ්ඩාර, කෘෂිකර්ම අමාත්‍යාංශයේ ලේකම්වරයා ඇතුළු නිලධාරීන් හා ජාතික පොහොර ලේකම් කාර්යාලයේ නිලධාරීන් සහභාගි වී ඇත.


ජාතික පොහොර ලේකම් කාර්යාලය සතුව රුපියල් මිලියන 400ක ස්ථීර තැන්පතු තිබෙන බව වාර්තාවන අතර දේශීය වශයෙන් කාබනික පොහොර ලබාදුන් ව්‍යාපාරිකයින්ට රුපියල් බිලියන 6ක මුදලක් කෘෂිකර්ම අමාත්‍යාංශය විසින් ගෙවීමට ඇතැයි වාර්තාවේ. එහෙත් එම කාබනික පොහොරවල නයිට්‍රජන් ප්‍රතිශතය නියමිත පරිදි නැති බැවින් එම ගෙවීම් කිරීමට නොහැකි බව නිලධාරීන් දැනුම් දී ඇතත් දේශපාලනඥයින් කියා ඇත්තේ කෙසේ හෝ එම මුදල් ගෙවිය යුතු බවයි.


රසායනික පොහොර ආනයනකරුවන්ටද කෘෂිකර්ම අමාත්‍යාංශය රුපියල් බිලියන 06ක මුදලක් ගෙවීමට ඇති අතර රජයට මුදල් නොමැති නිසා එම ගෙවීම් සිදු කිරීමටද පසුගිය කාලයේ හැකිවී නැත.■

විරෝධතාකරුවන්ට පහරදුන් මැරයෝ හමුදා රෝහලේ

කොළඹ ගෝල්ෆේස්හි ගෝ ගෝටා ගම සාමකාමී විරෝධතාකරුවන්ට පහරදීමට පැමිණ කෝපයට පත් මහජනයාගේ පහරකෑමට ලක්වූ ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ ආධාරකරුවන්ට යුද හමුදා රෝහලට ඇතුලත් කර ප්‍රතිකාර ලබාදී ඇත.


යුද හමුදාවට කිසිඳු සම්බන්ධයක් නැති මෙවැනි සිවිල් පුද්ගලයින්ට ප්‍රතිකාර ලබාදීමේ හැකියාවක් යුද හමුදාවට නැති බව මේ සම්බන්ධයෙන් කරන ලද විමසීමකදී සිය නම් සඳහන් නොකරන්නැයි ඉල්ලා සිටි හිටපු යුද හමුදා නිලධාරීන් කිහිප දෙනෙකු පැවසූහ.


ඔවුන් පැහැදිලි කරනු ලැබුයේ දැනට යුද හමුදා සේවයේ නිතරත සාමාජිකයින්ට හා ඔවුන්ගේ ආසන්නම පවුලේ සාමාජිකයින්ට සහ හිටපු යුද හමුදා සාමාජිකයින්ට හා ඔවුන්ගේ ආසන්නම පවුලේ සාමාජිකයින්ට පමණක් යුද හමුදා රෝහලෙන් ප්‍රතිකාර ලබාගත හැකි බවයි.


මේ සම්බන්ධයෙන් කරන ලද විමසීමේදී යුද හමුදා මාධ්‍ය ප්‍රකාශක බි්‍රගේඩියර් නිලන්ත ප්‍රේමරත්න පැවසුවේ එවැන්නක් ඔහු නොදන්නා බැවින් සොයා බලා පිළිතුරක් ලබාදෙන බවය. එහෙත් පුවත්පත මුද්‍රණයට යනතෙක්ම ඔහුගෙන් පිළිතුරක් ලැබුණේ නැත.■

මාර්ග බාධකවලින් හමුදාව කැඳවීම සැකයට

රටපුරා ඇඳිරි නීතිය පැනවීමෙන් පසු මාර්ග බාධක කටයුතු සඳහා කැඳවා සිටි යුද හමුදා සාමාජිකයින්ට එම රාජකාරිවලින් ඉවත් වන ලෙස මැයි 11 වැනිදා රාත්‍රී 10ට පමණ හදිසි දැනුම්දීමක් ලැබී තිබේ.


යුද හමුදා ආරක්ෂක සේනා මූලස්ථානය බටහිර මගින් මෙම දැනුම්දීම කර ඇති අතර ඒ මගින් කියා ඇත්තේ යළි පසුදා (මැයි 12 දින) පාන්දර 4ට මාර්ග බාධක රාජකාරිවලට පැමිණෙන ලෙසය. මෙසේ ඇඳිරි නීති රාජකාරිවලින් පැය හයකට ආසන්න කාලයක් යුද හමුදා සාමාජිකයින් ඉවත් කළේ ඇයිද යන්න මේ වනවිට එසේ රාජකාරි සඳහා යෙදවූ හමුදා සාමාජිකයින්ට ප්‍රශ්නයක් වී ඇති අතර එසේ හමුදාව මාර්ග බාධක රාජකාරියෙන් ඉවත් කළේ කිසියම් පිරිසකට කඩාකප්පල්කාරී ක්‍රියාවකට ඉඩදෙන්නද යන්න ඔවුන්ගේ සැකයට හේතු වී ඇත.

මෙම තොරතුරු ලැබීමෙන් පසු මැයි 11 වැනිදා රාත්‍රියේ අප කළ නිරීක්ෂණයේදී තහවුරු වූයේද හමුදාව මාර්ග බාධකවලින් ඉවත් වී යළි පසුදා පාන්දර මාර්ග බාධක රාජකාරීවලට පැමිණි අයුරුය.


මෙසේ මාර්ග බාධක රාජකාරියේ යොදවා සිටි හමුදා සාමාජිකයින් පැය කිහිපයකට කැඳවුයේ ඇයිද යන්න හමුදා මාධ්‍ය ප්‍රකාශක බි්‍රගේඩියර් නිලන්ත ප්‍රේමරත්නගෙන් කළ විමසීමේදී ඔහු පෙරළා ප්‍රශ්න කළේ එවැන්නක් අප කියන්නේ කෙසේද යන්නය. එම තත්වය අප නිරීක්ෂණය කළා යැයි ඔහුට පැවසූ විට ඔහු යළි කීවේ අප ඇඳිරි නීතිය කඩකර ඇති බවය. එවිට අප පැවසුවේ ඇඳිරි නීතිය කඩකිරීමක් සිදුකර නැති බවත් වාර්තා කිරීමේ රාජකාරි කටයුතුවල නිරත වී සිටි බවත්ය. කෙසේ වෙතත් ඔහු අවසන් වශයෙන් පැවසුවේ ඒ සම්බන්ධයෙන් සොයා බලා පිළිතුරක් ලබාදෙන බවය. එහෙත් පුවත්පත මුද්‍රණයට යන තෙක් ඔහු පිළිතුරු ලබාදීමක් සිදුකළේ නැත.■

කාමාතිපුරයේ දිව්‍යමය වෙසඟන: ගංගුබායි කතියාවාඩි

0

■ අනුසර වීරසිංහ

‘‍අපි තමයි ලෝකයේ පැරණිම රස්සාව කරන්නේ. අපි තමයි කාමාතිපුරයේ වෙසඟනන්. අපි නැතිව ස්වර්ගය පවා අසම්පූර්ණයි. අපි හැම රෑකම හමුවන පිරිමින්ගේ කුලය, ආගම, වර්ණය නොබලා උන්ගේ ආත්මවල පතුලේ තියෙන දරාගත නොහැකි හිස්කම එක්ක නිදිවදිනවා. ඉතින්, ඇයි නුඹලාගේ සමාජයට බැරි අපටත් සමාන ලෙස සලකන්න? ඔය පත්තරෙන් ආව කැමරා කරන මහත්තුරු… කරුණාකරලා ඔය ෆොටෝ ගැහිල්ල නවත්වන්න. ඔය කැමරාවල ඇස් කඩාගෙන යන ෆ්ලෑෂර් එළි මගේ ඇස්වලට අමාරුයි. ඒවා හුරුවෙලා තියෙන්නෙ රතු එළි වීදියක මළානික රතු පාට එළියට විතරයි.’


මෙසේ ඇරඹෙන්නේ 1960 ගණන්වල ඉන්දියාවේ මුම්බායි නගරයේ ‘කාමාතිපුරයේ‘ දිවි ගෙවූ සුප්‍රසිද්ධ වෛශ්‍යාවක, ගණිකා නිවාසයක හිමිකාරිනියක සහ දේශපාලනික ක්‍රියාකාරිනියක වූ ‘ගංගුබායි කතියාවාඩි‘ නම් යකඩ ගැහැනිය විසින් ඉන්දියාවේ ජන සමාජයට මුල් වරට ඇසෙන උසක සිට හඬනගමින්, ඉන්දියානු ගණිකාවන්ගේ මූලික අයිතිවාසිකම් සහ අධ්‍යාපනය ලැබීමට ඇති අයිතිය තහවුරු කිරීම උදෙසා සිදුකළ කතාවයි. මෙම යකඩ ස්ත්‍රියගේ ජීවිත කතාව වසර ගණනාවකට පසුව යළිත් ඉන්දියානු කරළියට සපැමිණෙන්නේ මෑතකදී සංජේ ලීලා බන්සාලි නම් බොලිවුඩයේ මහා සිනමාකරුවා විසින් නිර්මාණය කරන ”‍ගංගුබායි කතියාවාඩි”‍ (Gangubai Kathiawadi) නම් වූ අපූර්ව සිනමාපටයත් සමගයි. එය මුල් වරට ප්‍රදර්ශනය වන්නේ 2022 මාර්තු මස බර්ලින් අන්තර්ජාතික සිනමා උළෙලේදීය. මෙම සිනමාපටයට මූලික වශයෙන්ම පාදක වන්නේ මුම්බායි නගරයට වඩාත්ම බලපෑමක් සිදු කළ අපරාධකාරී ස්ත්‍රීන් දහතුන් දෙනෙකුගේ සත්‍ය කතා පුවත් රැගත්, හුසෙයින් සයිදි විසින් රචනා කරනු ලබන ”‍මුම්බායි නගරයේ මාෆියා රැජිණියෝ”‍ (Mafia Queens of Mumbai) නම් චරිතාපදාන එකතුව බැව් නොරහසකි.


කාමාතිපුරය වූ කලි මුම්බායිහි කාමයෙන් මන්මත් වූ මිනිසුන් සරන රතු එළි නගරයයි. ඉන්දියාවේ සියලු‍ ප්‍රදේශවලින් අනීතික ලෙස කුදලාගෙන එන්නා වූ තරුණ, නවයොවුන් දැරියන් මිනිස් වෙළඳාම්කරුවන් අතින් සොච්චම් මුදලකට අලෙවි වන්නේ මෙම කාමාතිපුරයේ ගණිකා නිවාසවලටයි. ‘ගංගා හර්ජීවන්දාස්‘ නම් අපගේ කතා නායිකාවද, එලෙස දහසය වන වියේදී, තමන් එතෙක් දිවි ගෙවූ ‘කතියාවාර්‘ ගම්මානය හැරදමා සිය පෙම්වතා වූ රාම්නික් ලාල් සමග බොම්බාය වෙත පළා යන්නේ බයිස්කෝප් නිළියක වීමේ අසීමාන්තික ආශාව සිය තුරුණු සිත තුළ මල්වර වන සමයේදීය. එහෙත්, ඈ නොසිතූ පරිදි පැරැණි සුප්‍රකට බොලිවුඩ් නළුවෙකු වූ දේව් ආනන්ද් සමග රඟපෑමට වරම් ලබාදෙන බවට සිහින මවමින් ඈව රැගෙන එන ඇගේ පෙම්වතා විසින් අවසානයේ ඇගේ මුළු ගැහැනු ආත්මයම ඉන්දියානු රුපියල් දහසකට කාමාතිපුරයේ ගණිකා නිවාසයකට විකුණා දමන්නට විය. එය එක්වරම අපට සිහි ගන්වන්නේ පාවුලෝ කොයියෝගේ ”‍මිනිත්තු එකොළහ”‍ (Eleven Minutes) නවකතාවේ සුඛෝපභෝගී යුරෝපීය සිහිනය සොයා සිය ධනවත් පෙම්වතා සමග ස්විට්සර්ලන්තයේ ලු‍ම්පන් නාගරික අහස දිගේ පියඹා ගොස්, අවසානයේ ගණිකාවක ලෙස දිවිය නිමා කළ ‘මරියා‘ නම් ගැහැනියගේ සාන්දෘෂ්ටික ජීවන චාරිකාවයි. එසේත් නැතිනම්, දහසය වියැති වන විට නන්නාඳුනන පිරිමියෙකු සමග කාමරයකට දමා සිය ජීවිතයේ දොරටු සදාතනිකව වසා දැමූ පුරුෂමූලික පවුල් සංස්ථාව ගැන සවිඥානිකත්වයකින් යුතුව කමලා දාස් වැනි ඉන්දියානු ලේඛිකාවක විසින්ම රචනා කරන ”‍මගේ කතාව”‍ (My Story) වැනි ස්වයං-චරිතාපදානයකි. එහෙත්, ගංගුබායි එකී ස්ත්‍රීන්ගෙන් වෙනස් වන්නේ, සිය සයනය මත සෑම රාත්‍රියකම වැතිරෙන මෝඩ පිරිමින්ගේ පැවැත්මේ බර දරාගනිමින් ඔවුන්ව පාලනය කළ හැකි රති රහස් කඩිනමින් ඉගෙන ගනිමින්, ඉන්දියානු අධිපති පුරුෂමූලික දෘෂ්ටිවාදය සමග කරට කර හැප්පෙන්නට තරම් දේශපාලනික බලයක් ගොඩනගාගත් වසඟකාරී ස්ත්‍රියක බවට පත් වීමත් සමගය. අවිහිංසක ගංගා නම් වූ නවයොවුන් තරුණිය ගංගුබායි නම් බලවත් වසඟකාරිනිය බවට රූපාන්තරණය වන්නේ එහෙමය. ඇගේ එම වසඟයේ සහ බලයේ භූමිකාව එක් එතෙකින් පාවුලෝ කොයියෝගේම ”‍ඔත්තුකාරිය”‍ (The Spy) නවකතාව තුළ අපට හමුවන, යුරෝපීය ඉහළ මධ්‍යම පන්තික සහ ධනපති පිරිමින්ගේ රාගයේ සංකේතීය නළඟන බඳු වෙමින් මුදල් සහ දේශපාලනික බලය උපයා, අවසානයේ පළමු ලෝක යුද සමයේ ඔත්තුකාරියක ලෙස සැකයට බඳුන් වී මරණ දඬුවම ලැබූ ‘මාතා හාරි‘ (Mata Hari) වැනි ස්ත්‍රියකගේ ජීවිතයේ ඡායාමාත්‍රික මතකයක් අප හමුවේ තබයි.


”‍දේව්දාස්, පද්මාවත්, බජිරාඕ මස්තානි”‍ වැනි කාලයෙන් කාලයට ඉන්දියාව තුළ ආන්දෝලනයට තුඩු දුන් මහා සිනමාකෘති නිර්මාණය කළ බන්සාලි වැනි අධ්‍යක්ෂවරයෙකු වූ කලි විකල්ප සිනමාවට වඩා, මහා සිනමා සංස්කෘතිය තුළම පවතිමින් එකී මහා පොදු භාරත සමාජයේම අධිපති දෘෂ්ටිවාදයන් සමග අරගල කරන නිර්මාණකරුවෙකු ලෙස සැලකිය හැකිය. එනිසාම, ඔහුගේ මෙම සිනමාකෘතියේද ප්‍රධාන චරිතය වන ගංගුබායි නිරූපණය කිරීමට ‘ආලියා බාත්‘ වැනි ජනප්‍රියවාදී බොලිවුඩ් සිනමාවේ රංගන ශිල්පිනියක් යොදාගෙන තිබුණද, ඇය වඩා පරිණත ලෙස හුසෙයිනිගේ චරිතාපදානය තුළ හමුවන මෙම වසඟකාරී වෙසඟනගේ චරිතය නිරූපණය කරන බැව් නොකියාම බැරිය. සැබැවින්ම ඈ දිවි ගෙවන කාමාතිපුරය එක් අතෙකින් පශ්චාත් යටත් විජිත ඉන්දියාවේ සංස්කෘතික ලක්ෂණ සේම, මුසල්මානුවන්ගෙන්ද පිරුණු පෙදෙසකි. එය අරුන්දතී රෝයිගේ ”‍The Ministry Of Utmost Happiness”‍ (පරම සන්තෘප්තියේ අමාත්‍යාංශය) කෘතියේ ‘ක්වාබාග්‘ නම් සිහින නගරය සදිසිය. එසේම, හින්දු-තන්‍ත්‍රයානික සංස්කෘතියේ පාරම්පරික ලක්ෂණයක්ව පැවති වෛශ්‍යා වෘත්තියට මුසල්මානුවන්ගේ ආගමික සදාචාරයේ බලපෑමෙන් සිදු වූ දෘෂ්ටිවාදීමය මර්දනයද එය අපට යළිත් මතක් කර දෙයි. හින්දු ආගමික ග්‍රන්ථ මෙන් නොව ශුද්ධ වූ කුරාණය වෛශ්‍යා වෘත්තිය තරයේම හෙළාදකින්නට විය. කුරාණයේ සුරා නම් ග්‍රන්ථයේ මෙසේ සඳහන් වන්නේ එබැවිනි.
“නුඹලාගේ ස්ත්‍රීන්ගෙන් කිසිවෙකු වෛශ්‍යාකර්මයේ යෙදී අසුවිණිද නුඹලාගේම සාක්ෂිකරුවන්ගෙන් කරුණු සනාථ විණි නම් එකී ස්ත්‍රීන් ඔවුන්ගේම නිවෙස්හි මරණය විසින් නිදහස් කරනු ලබන තෙක් හෝ දෙවියන් වහන්සේගේ කැමැත්ත ඉටුවන තෙක් සිරකර තබව.”
මුල් කාලීන ඉස්ලාමීය පිළිගැනීම්වල සිටම පරදාරය සහ අවිවාහක කාම සේවනයට ලබා දුන් දඬුවම වූයේ බිත්ති අතර සිර කොට මරණ දණ්ඩනය ලබාදීමයි. පසුකාලීනව මෙය අවිවාහක ස්ත්‍රීන් නම් අවුරුද්දකට පිටුවහල් කිරීමත්, කසපහර දීමත් ලෙස නවීකරණය විය. විවාහක ස්ත්‍රීහු ගල් ගසා මරා දමන ලදහ. මෙම පුරුෂමූලික ආගම මෙබඳු චර්යාවන්ට දඬුවම් නියම කිරීමේදී පිරිමි සහ ගැහැනුන්ට වෙනස්ව සලකා ඇත. “මෙම වරදම පිරිමින් දෙදෙනකු කළහොත් ඔවුන් වරද නිවරදි කර ගැනීමට සූදානම් නම් දෙවියන් වහන්සේ‍ගේ සමාව ලැබීමට ඉඩ හළව” යැයි සුරා හි සඳහන්ය. සමන් වික්‍රමාරච්චිගේ ”‍සාපලත් ගැහැනිය”‍ කෘතියේ සඳහන් වන ආකාරයට මෙලෙස ස්වාභාවික හින්දු සමාජයේ විෂම ලිංගික චර්යාවන් මර්දනය කරන අතරතුර, ඉස්ලාමය තුළ පිතෘමූලික සමරිසි සංස්කෘතියක අනියත ලක්ෂණ එසේ වර්ධනය වෙමින් තිබුණි. එහෙත්, තාන්ත්‍රික ගූඪවාදී කෘතීන් තුළ සේම වාත්ස්‍යායනගේ කාමසූත්‍රයේද, කුම්භදාසී (දිය අදින්නියන්), පරිවාරිකා (සේවිකාවන්), කුලටා (කුලදම් නොරකින්නියන්), ස්වෛරිණී, ශිල්පකාරිකා, ප්‍රකාශ විනෂ්ටා, රූපාජීවා ආදි වශයෙන්ද, දෙවියන් වෙනුවෙන් කැප කළ ස්ත්‍රීන් දේවදාසීන්ද, ගංගා වැනි නදී ගලාගිය ශුද්ධ වූ නගර මායිමේ පවා විශාල වශයෙන් දිවි ගෙවූ නාගරී ගණිකාවන්ද ආදි වශයෙන් බෙදෙමින් මෙම වෘත්තිය ඉන්දියාව තුළ දියුණු ලෙස පැතිරී ගොස් තිබූ බව සැබෑය. එය මූගල් අධිරාජ්‍යය තෙක්ම එසේ පැවතුණි. එනමුදු ඔවුන්ගේ ජීවන තත්ත්වය ඉතා පහත් මට්ටමක පැවතුණි.


ගංගුබායි අරගල කරන්නේ වෙසඟනක ලෙස කාලයත් සමග එසේ අහිමි වී ගිය ස්වකීය වෘත්තීයමය ගරුත්වය සහ නිදහස වෙනුවෙනි. මෙය කෙතරම් ප්‍රබල වන්නේද යත්, ඔවුන්ගේ වාසස්ථාන අසබඩ පවත්වාගෙන යන කතෝලික පාසලේ දරුවන්හට වෛශ්‍යාවන් දැකීම නරක ආදර්ශයක් බව පවසමින්, වරෙක රජයේ බලපෑමෙන් ඔවුන්ව ඉන් ඉවත් කිරීමට දරන උත්සාහයක් ප්‍රේක්ෂකයාට අද්දකින්නට ලැබේ. එහිදී, පාසලේ විදුහල්පතිවරයාට නිර්භයව සම්මුඛ වන ගංගුබායි පවසා සිටින්නේ ”‍ඔබේ පාසල අවුරුදු විස්සක් පරණයි. ඒත් අපේ වෘත්තිය අවුරුදු සියයක් පරණයි”‍ යනුවෙනි.


එමතු නොව, කතෝලික සදාචාරය මුල්බැසගත් එබඳු පාසලකට ගංගුබායිගේ ගණිකා මඩමේ සේවිකාවන්ගේ දරුවන් ඇතුළත් කරගනිද්දී පවා යොමුවන මූලික පැනයක් වන්නේ, ඔවුන් බඳවාගන්නා අයැදුම්පත්‍රයේ ඔවුන්ගේ පියවරුන්ගේ නම් ඉදිරියෙන් සටහන් කරන්නේ කුමක්ද යන්නයි. එය යළිත් සාම්ප්‍රදායික පුරුෂමූලික දෘෂ්ටිවාදය හා තදින් බැඳුණු, මිනිස් බීජවල අයිතිය එක් නෛතික පිරිමියෙකු ලවා අනිවාර්යයෙන්ම සුජාතකරණය කරගත යුතු යැයි යන ගතානුගතික අදහස ගෙනහැර පෑමකි. එවිට, ගංගුබායි ඉතා සරල සිනහවකින් මුව කමල සරසාගෙන පවසා සිටින්නේ ඒ හැම දරුවෙකුගේම අයැදුම්පත්‍රයන්හි පියාගේ නම ඉදිරියේ, තමා තරුණ කාලයේ සිට පෙම්බැඳි බොලිවුඩ් රංගන ශිල්පියා වූ දේව් ආනන්ද්ගේ නම යොදන ලෙසයි. එබඳු ප්‍රකාශ එක්වරම අපට සිහිගන්වන්නේ ලාංකීය මාතෘමූලික සංස්‍කෘතිය නියෝජනය කරමින් දහ අට සන්නියේ පෙනී සිටින සූනියම් යක්ෂණියගේ චරිතයයි. මන්ද යත් ඇයද සබයට පිවිසෙන කල්හි, යකැදුරා ඇගේ කුස සිටින දරුවාගේ පියාගේ නාමකාය දිගින් දිගටම අසා සිටින අතර ඇය හිස්ටරික සිනහවකින් පිළිතුරු දෙමින් පවසා සිටින්නේ එක් පිරිමියෙක් කියා නැති බවත්, පීකොක්, ත්‍රිරොසස්, පියසේන, වින්කලේ බාස්, හන්දියේ පොලිස් රාලහාමි, සුරුට්ටු කඩේ මුදලාලි ආදි පියවරුන් ගණනාවක් සිය දරුවාට සිටින බවත්ය. මේ ආකාරයට ස්ත්‍රියගේ වසඟයේ සහ ශරීරයේ බලය සේම ඇගේ සිනහවද, අරාජිකවාදී ලෙස ඇපලෝවියානු පුරුෂමූලික සමාජ සම්මතයන් විසංයෝජනය කරන හැටි අපට පෙන්වයි. එසේම, ආසියානු ශිෂ්ටාචාරය තුළ තහංචිය ගොඩනැගෙන්නේ මවගේ පියයුරෙන් වන අතර, පියාගේ ෆැල්ලසයේ අධිකාරීත්වයෙන් නොවන බවට වන ජිජැකියානු ප්‍රවාදයද අපට සිහියට නැගේ.


ගංගුබායිගේ මෙම ස්ත්‍රීමය වසඟකාරී කැරැල්ල කෙතරම් දුරක් ගමන් කරන්නේද යත්, තමාව වධබන්ධනයන්ට ලක් කරමින් දූෂණය කරන්නට පැමිණෙන දාමරිකයෙකු, ‘ලාලා‘ නම් මාෆියා රජවරයෙකුගේ සහායෙන් මරා දැමීම, රටේ දේශපාලකයන්, පොලිස්කාරයන් සහ ව්‍යාපාරිකයන් සිය අණසකට නතු කරගනිමින් දේශපාලන බලය අත්පත් කරගැනීම වැනි තත්ත්වයකට ඈ කෙමෙන් පත් වන්නීය. එහි කූටප්‍රාප්තිය සනිටුහන් කරන්නේ, පිතෘමූලික වූ ජාතිකත්ව ඉන්දියානු නිදහස් සටනකින් පසු එරට පත් වූ පළමු අගමැතිවරයා වන ජවහර්ලාල් නේරු ඉදිරියට යමින්, ගණිකා වෘත්තිය නීතිගත කරදෙන ලෙස ඉල්ලා සිටීම වැනි සෘජු තීරණයක් හරහාය. ඔහු එය සිය රටේ සදාචාරයට කැළලක් වනු ඇතැයි සිතා ප්‍රතික්ෂේප කරන තැන, එසේනම් තමා වැනි ගණිකාවක කසාද බඳින ලෙස ඇය නේරුගෙන් කෙලින්ම ඉල්ලා සිටි බවටත් වාර්තා දැක්වේ.


කමලා දාස්ගේ ”‍හඳුන්වාදීමක්”‍ (An Introduction) කාව්‍යය ඇරඹෙන්නේම ඈ වන් නූගත් ස්ත්‍රියකගේ ඒකාලාපයේ තැනෙක, තමන් දේශපාලනය ගැන කිසිවක්ම නොදන්නා බවත්, එහෙත්, නේරුගෙන් පටන්ගෙන ඉන්දියාවේ සිටි අගමැතිවරුන්ගේ නාමයන්, සතියක දවස්වල නාමයන් මෙන් පහසුවෙන් කියාගෙන යාහැකි බවත් අපට පවසමිනි. එනමුදු, ඒ ආකාරයෙන් ඉතිහාසය පුරාවට නිර්දේශපාලනීකරණයට ලක් කළ ඉන්දීය ස්ත්‍රියගේ භූමිකාව මේ ගංගුබාලි කතියාවාඩි නම් වූ තනි යකඩ ගැහැනිය රැඩිකල් පරිවර්තනයකට ලක් කරන බව නම් කිව යුතුමය. බන්සාලි සිය සිනමාකෘතිය හරහා ඉන්දියානු මහා සංස්කෘතියට දායාද කරන්නේ ඈ වැනි ‘කළු පැහැති රෝසමල් සියදහස් ගණනක‘ දේශපාලනික ප්‍රතිවිරෝධතාවයි.■

නෙක පැහැයට නෙක පලතුරු රස කර දෙන ජපුර අච්චාරු

0

■ ධනුෂි ලිහිණිකඩුව

‘අච්චාරු’ නම ඇසෙන විට පවා බොහෝ දෙනාට දැනෙන්නේ රස නහර පිනවා යන හැඟීමකි. ආසියානු කලාපයේ රටක් වන ශ්‍රී ලංකාවට අච්චාරු යනු අලු‍ත් දෙයක් නොවේ. එහෙත්, මේ කතාකරන්නේ කෑමත් සමග කෑමට ගෙදරදොර හදන ගස්ලබු හෝ මැලේ අච්චාරු ගැන නොවේ. ‘ජපුරේ අච්චාරු‘ ගැනය. නුගේගොඩ, විජේරාම මංසන්ධියෙන් හැරී ශ්‍රී ජයවර්ධනපුර විශ්වවිද්‍යාලය දෙසට පැමිණෙන සැමට විශ්වවිද්‍යාලය ඉදිරිපිට දී මේ අච්චාරු සෙවණ හමුවෙයි. මේ අච්චාරු කතාව අප සමග පවසන්නට එකතු වූයේ අච්චාරු සෙවණේ හිමිකරු පුෂ්ප තරංගයි.
”‍මම සහ මගේ බිරිඳ වෘත්තීයමය ඡායාරූප ශිල්පීන්. ඇය ගංගානි උපුල් කුමාරි. 2018 වසරේ මම රිය අනතුරකට ලක් ව එක්තැන් වෙනවා. ඒ සමග මගේ බිරිඳ දෙල්කඳ ඉරිදා පොලේ ඉතා කුඩාවට අච්චාරු ව්‍යාපාරය පටන් ගන්නෙ 2018 අගෝස්තු මාසයේ පමණ.”‍


ආහාර පිළිබඳව තිබූ උනන්දුවත් සමග මේ සඳහා යොමු වූ බව ඔහු කියයි.


”‍අපි ජපුරට එන්න හේතුව වුණේ විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යයෙක් දිගින් දිගට ම කරපු ඉල්ලීමක් නිසා. මාස තුනක් විතර අපේ කැම්පස් එක ළඟත් එකක් දාන්න කියලා ඔහු ඉල්ලු‍වා.”‍


ඒ අනුව සිය පළමු ව්‍යාපාර ස්ථානය ලෙස ජයවර්ධනපුර විශ්වවිද්‍යාලය අසල වෙළඳ කුටියක් ආරම්භ කිරීමට ඔවුන් පෙළඹී ඇත. අච්චාරු වර්ග කිහිපයකින් ආරම්භ කරන ලද ව්‍යාපාරය අනතුරුව වර්ග 15කට වැඩි ප්‍රමාණයක් දක්වා දියුණු කර ගැනීමට ඔවුහු සමත් වූහ. අද වන විට පැණි නෙල්ලි, පැණි ඇඹරැල්ලා, පැණි අඹ, පැණි වෙරළු, පැණි ලොවි, කොච්චි ලොවි, වෙරළු ජෑම්, මිරිස් වෙරළු, ගම්මිරිස් වෙරළු, අන්නාසි, පේර, දිවුල් සම්බෝල, අඹ සහ ඇඹරැල්ලා යනාදි වශයෙන් වර්ග රැසක් අච්චාරු රස දන්නා අය වෙත ලබා දීමට ඔවුන්ට හැකි ව ඇත.
‘පලතුරුවලට ආවේණික ඇඹුල් රස හැරුණා ම අච්චාරුවල ප්‍රධාන රස දෙකක් තියෙනවා. එකක් පැණි රස. අනෙක මිරිස් රස. මේ රසවර්ග දෙක ඔස්සේ තමයි පලතුරු අච්චාරු බවට පත්වෙන්නේ. මෙතන ඇතැම් පලතුරුවලට පැණි සහ මිරිස් යෙදීමෙන් ඒවායේ ස්වාභාවික පැහැය වෙනස් වෙනවා. පැණි ඇඹරැල්ලා සහ පැණි නෙල්ලිවල පැහැය තමයි මුළුමනින් ම වෙනස් වෙන්නේ. ඇඹරැල්ලා සහ නෙල්ලි කියන පලතුරු දෙක ම කොළ පාටයි. නමුත් පැණි ඇඹරැල්ලා බවට පත් වෙද්දී ඒ දෙක ම පැණි පැහැයට හැරෙනවා. නෙල්ලි අච්චාරු එක තද රතු පැහැයකට හැරෙන්නේ ඒකට යොදන උක් පැණි නිසා. වැඩි ම ඉල්ලු‍මක් තියෙන්නේත් මේ නෙල්ලි අච්චාරු එකට තමයි. ඒක ඇඹුල් රස තරමක් තියෙන වැඩි පැණි රසක් තියෙන අච්චාරු වර්ගයක්..


නෙල්ලි අච්චාරු එකෙන් පස්සෙ වැඩි දෙනෙක් ආස කරන්නෙ දිවුල් සම්බෝලෙට. තරමක් අමු දිවුල්වලින් තමයි ඒක හැදෙන්නේ. ඒක නෙල්ලි රසට වඩා පැණි රසින් අඩු එකක්.’


දිවුල් සම්බෝලය නෙතට ප්‍රිය වූ එකකි. සම්බෝලය යන වචනය ඒ සඳහා යෙදෙන්නට ඇත්තේ ද එහි පෙනුම සම්බෝලයේ පැහැය ගන්නා බැවින් විය යුතු ය.


”‍අපි ගාවට එන අය හොයන රස එකිනෙකට වෙනස්. සමහර අය පැණිරස අච්චාරුවලට කැමතියි. තවත් සමහර අය ඉල්ලන්නෙ තනිකර ලු‍ණු මිරිස් කලවම් කරපු අන්නාසි. සමහර විට සම්පූර්ණ මිරිස් ලු‍ණු කවලම් අඹ. අපි හිතුවාට පිරිමි ළමයි අච්චාරු වගේ කෑමවලට රුචියක් නැහැ කියලා ගොඩක් ම අපේ පාරිභෝගිකයො වෙන්නෙ පිරිමි දරුවො.”‍


”‍මෙච්චර දවස් ජපුරෙ දරුවො හුරුවෙලා හිටියෙ අමතර ආහාරයක් විදියට කෙටි කෑම හෝ බයිට්ස් වර්ගවලට. මේ අච්චාරු ව්‍යාපාරයෙන් අපිට ජපුරෙ ආහාර සංස්කෘතිය සම්පූර්ණ වශයෙන් ම දේශීය පලතුරුවලට වෙනස් කරන්න පුළුවන් වුණා. ඒක අපට නිහඬ ආඩම්බරයක්.”‍


කෘත්‍රිම රසකාරක, වර්ණක, කල්තබා ගැනීමේ ද්‍රව්‍යවලින් තොරව නිෂ්පාදනය වන අච්චාරු වර්ග රසවත් වන්නේ ලු‍ණු, ගම්මිරිස්, මිරිස්, සීනි සහ උක් පැණි යනාදි අමුද්‍රව්‍යවලින් බව ඔහු අප සමග කීවේ ය.


”‍මේක මම කියන්නම ඕනෑ දෙයක්. මේ අච්චාරු වට්ටෝරු, රස මට්ටම් වගේ දේවල් ගැන කතාකළොත් සම්පූර්ණ ගෞරවය හිමි වෙන්නෙ මගේ බිරිඳට. එයාගෙ අතේ තමයි මේ රස ගැන්වීම තියෙන්නෙ.”‍


ඇගේ අනුදැනුම යටතේ නිෂ්පාදනය වන අච්චාරු වර්ග ජපුර වෙළඳ කුටිය හැරුණු විට දෙල්කඳ හන්දිය, දෙල්කඳ ඉරිදා පොළ, මොරටුව විශ්වවිද්‍යාලය අසල, පිල්ලෑව පන්සල අසල, පිළියන්දල බයිපාස් පාරේ සහ අද වන විට මහරගම පිළිකා රෝහල අසල ද වෙළඳ කුටි වෙත එයි.


”‍පිළිකා රෝගීන්ට කරන කිමෝතෙරපි ප්‍රතිකාරයට පස්සෙ ඔවුන්ට ආහාර ගන්න අමාරුයි. අප්පිරියා ගතියක් එනවා. මහරගම අපේක්ෂා රෝහලේ අපි පවත්වාගෙන ගිය වෙළඳසැලට ඒ වගේ අය බොහොමයක් ආවා. ඒ වගේ ම වසවිසෙන් තොර ව අපි මේ ලබා දෙන අච්චාරු වර්ග ගැන රෝහල් කාර්ය මණ්ඩලයට පවා තිබුණෙ දැඩි විශ්වාසයක්.”‍


කොරෝනා වසංගතයට පෙර ඔවුන් සමග සේවය කර ඇති පිරිස 30කට අධික ය. සංචරණ සීමා තත්ත්වය හමුවේ දෙවසරක් පමණ සම්පූර්ණයෙන් ම ව්‍යාපාර කටයුතු නවතා දැමීමට ඔවුන්ට සිදුව ඇත. ඒ වන විට කෘෂිකර්ම අමාත්‍යාංශය යටතේ ලෝක බැංකු ආධාර සහිතව කෘෂිකර්ම නවෝත්පාදන ව්‍යාපෘතිය හරහා අපනයන තත්ත්වයේ කර්මාන්ත ශාලාවක් ආරම්භ කිරීමට ව්‍යාපෘති වාර්තාවක් පවා ඔවුන් සකස් කර ඇත. වසංගත තත්ත්වය නිසා අතරමග නතර වුව ද හොරණ මොරගහහේන ප්‍රදේශයේ බිමක නුදුරේදී ම එම කටයුතු නැවත ආරම්භ කිරීමට බලාපොරොත්තු වන බව ඔහු අප සමග කියාසිටියේ ය. වර්තමානය වන විට ඇමෙරිකා එක්සත් ජනපදය, ඔස්ටේ්‍රලියාව සහ මාලදිවයින යන රටවලට ඔවුන්ගේ නිෂ්පාදන අපනයනය කෙරෙන අතර තමා, බිරිඳ සමග අලෙවිකරුවන් හත් දෙනෙකු සහ නිෂ්පාදන අංශයේ අටදෙනෙකුත් සේවය කරන බව තරංග කියයි.


තම වසර 17ක වෘත්තිය ජීවිතයේ දී ලංකාව පුරා ගමන් කිරීමත් ඒ හා සබැඳුණු හමුවීම්, අත්දැකීම් සමග විවිධ රසින් යුත් වට්ටෝරු ඉගෙනීමට ඉඩ ලද බවත් ඔහු පැවසුවේ ව්‍යාපාරය සඳහා සහාය වූ අමතක නොවන දෙපලක් ද සිහිපත් කරමිනි.


”‍පලතුරුවලින් ලොකු මාකට් එකක් ලෝකෙම තියෙනවා. ලංකාවෙ දැනට එහෙම එකක් නෑ. බය නැතුව වැඩේට අත දාපන් කියලා අපිව උනන්දු කළේ නිමල් අයියා. නිමල් අයියා චෙෆ් කෙනෙක්, එයාව අපිට මුණගැහෙන්නෙ හලාවත ප්‍රදේශයේදි. ඔහු දන්නවා කෑම ජාති ගොඩක් හදන්න. වැඩි දෙනෙක් ඉල්ලන නෙල්ලි අච්චාරු එක ඔහුගෙ වට්ටෝරුවක්. දැන් ඔහු ජීවතුන් අතර නැහැ.”‍


”‍අපි ගොඩක් අමාරු තත්ත්වෙක ඉන්නකොට අපිට උදව් කරපු තව කෙනෙක් ඉන්නවා. මෙතන (ජපුර වෙළඳ කුටිය දක්වමින්) මුලින් හිටිය ආන්ටි මතක නම් ඔයාලට, එයා මාස 2ක් පඩි නැතිව වැඩ කළා. උඹලා නැගිටපන් කොහොමහරි කියල එයා හැමදාම කිව්වෙ..”‍


ජපුර වෙළඳ කුටියේ මුල්ම අලෙවිකරණ කටයුතු කළ වලස්මුල්ලේ මල්ලිකා මහත්මිය ඔහු සිහිපත් කළේය.


”‍අන්නාසි ගත්තොත් අපි ගන්නෙ නොම්මර එකේ අන්නාසි. අඹ වුණත් එහෙමයි. පිටකොටුවේ ගියොත් අච්චාරුවලට කිව්වාම නිතරම ඔවුන් දෙන්නෙ පළුදු වුණ පලතුරු. එහෙම පළුදු ගෙඩිවලින් මේක කරන්න බැහැ. අපි මුල ඉඳලා ම විශ්වාස කළේ අපේ ළමයින්ට කන්න දෙන්න පුළුවන් විදිහටයි අපි මේක හදන්න ඕනෑ කියලා. සමහර දවසට වැඩ පටන් ගන්නේ පාන්දර 4ට විතර. පලතුරු කපන තැන ඉඳලා අච්චාරු හැදෙන තැනට වෙනකන් පිරිසිදුවට සහ උපරිම රසට නිමාවක් දකින්නයි අපි උත්සාහ කරන්නෙ..”‍ ‍


ටාටා කැබ් රථයක නිෂ්පාදන බහාලු‍ම් රැගෙන කොළඹ නගරය පුරා ස්වකීය වෙළඳ කුටි වෙත බෙදාහැරීම සිදුවන්නේ තරංග අතිනි. උදෑසන 11ට පමණ මේ වෙළඳ කුටි විවෘත වෙයි.
”‍ආරම්භයේ දී අපේ අච්චාරු කප් එකක් රුපියල් 100යි. ඒ වෙනකොට බත් පැකට් එකක් කැම්පස් එක ඉස්සරහ විකිණුනේ රුපියල් 80ට. අපිව අඳුනන අය ඇහුවා බත් එක 80ට තියේද්දි මිනිස්සු 100ට මේක කයිද කියලා. අපි එතකොට කිව්වෙ මේකෙ මිල තීරණය කළේ ගුණාත්මක බවට සාපේක්ෂව කියලා. මිනිස්සු ඒක තේරුම් ගත්තා සහ අපි සාර්ථකයි කියලා අපි හිතනවා.”‍


ව්‍යාපාරය පිළිබඳ ඔවුන්ගේ තෘප්තිමත් බව විස්තර කරමින් ඔහු වැඩිදුරටත් කියා සිටියේ විශ්වවිද්‍යාල සිසුන් පමණක් නොව, ආචාර්ය මණ්ඩලය සහ ප්‍රදේශවාසීන් පවා ඔවුනට ලබා දෙන්නේ උණුසුම් ප්‍රතිචාර බවයි. පාරිභෝගිකයන් මුහුණු පොතට එක් කළ ඡායාරූප සහ ප්‍රතිචාර සහිත වීඩියෝපට පිළිබඳ ඔහු දේදුන්නට ප්‍රකාශ කර සිටියේ ඉතා සතුටිනි.
”‍අපි වෙන තැන්වලින් වෙනස් වෙන්නෙ අපි ළඟ තියෙන අච්චාරු වර්ග නිසා. මේ තරම් වර්ග ප්‍රමාණයක් අනෙක් තැන්වල නැහැ. අපේ පාරිභෝගිකයන් පවා ඒක අපිට කියනවා. ඒකට හොඳ උදාහරණයක් විදිහට මට එක සිද්ධියක් මතක් වෙනවා.


දවසක් මගේ බිරිඳ මොරටුව විශ්වවිද්‍යාලය ඉදිරිපිට තියෙන අපේ වෙළඳ කුටියට යනගමන් ඉන්නවා. ඇය යන්නෙ කුලී ත්‍රීරෝද රථයකින්. අපි ඉතින් වෙන තැන්වල රස ගැන අවධානෙන්නෙ ඉන්නෙ. ඒ යන අතරමග තැනක තියෙන අච්චාරු කුටියකින් කුලී රථය නවත්තලා ඇය අච්චාරු මිල දී ගන්නවා.


නැවත ගමන් ආරම්භ කරද්දී අර කුලී රථ රියදුරු ඇයට කියනවා, ‘අය්යෝ මිස් අච්චාරු ගන්නවා නම් ඔය තැන් තැන්වලින් ගන්න එපා. රස ම අච්චාරු තියෙනවා මොරටුව කැම්පස් එක ගාව හට් එකක. එතනින් ගන්න‘ කියලා. මගේ බිරිඳගෙ ගමනාන්තය වුණෙත් මොරටුව විශ්වවිද්‍යාලය ගාව වෙළඳ කුටිය. ඉතින් ඇය ඔහුට අච්චාරුවලින් සංග්‍රහ කරලා ස්තූති කරලා තියෙනවා. ඒ වගේ ම මහරගම පිළිකා රෝහලේ සේවය කරපු ගැබිණි හෙදියක් හිටියා ඇය දරුවා ලැබෙන තුරු අන්නාසි කෝප්පයක් හැමදාම අපෙන් අරගත්තා..”‍


කර්මාන්ත සංවර්ධන මණ්ඩලය නිරන්තරයෙන් නිෂ්පාදනයන් දියුණු කරගැනීමට සහාය වන බවත් ඉදිරියේ දී සිය නිෂ්පාදනයන් සඳහා ජීඑම්පී තත්ත්ව සහතිකය ලබා ගැනීමට ඉල්ලු‍ම් කර ඇති බවත් තරංග කියයි.


”‍අච්චාරු අතරට අපි අලු‍තින් එකතු කරන්න හිතාගෙන ඉන්න පලතුරු වර්ග කීපයක් තියෙනවා. ඒ අතර ප්‍රධාන එකක් තමයි රඹුටන්. ඉදිරියේ දී අපේ පාරිභෝගිකයන්ට එය රස විඳින්න පුළුවන් වෙයි.”‍■