No menu items!
29.3 C
Sri Lanka
24 September,2025
Home Blog Page 77

පොහොට්ටු චණ්ඩි මන්ත්‍රීවරු මාධ්‍යවේදීන්ගේ දූරකථන උදුරාගනිති: කතානායකත් පොහොට්ටු චණ්ඩි ආරක්ෂා කරයි

2022 මැයි 17 දින ගරු විපක්ෂ නායකතුමා ඇතුළු මන්ත්‍රීවරුන් කිහිප දෙනෙකු විසින් සභාවේදී මතු කරන ලද “ මාධ්‍යවේදීන් දෙදෙනෙකුගේ ජංගම දූරකථන පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් දෙදෙනෙකු විසින් ඔවුන්ගේ භාරයට ගැනීමේ සිදුවීම ” සම්බන්ධව ප්‍රකාශයක් කිරීමට කැමැත්තෙමි.


මෙම සිදුවීම පිළිබඳව මා විසින් වේත්‍රධාරි වෙත දෙන ලද උපදෙස් ප්‍රකාරව පාර්ලිමේන්තු පොලීසිය මගින් විමර්ශනයක් සිදුකර වාර්තාවක් මා වෙත ලබාදී ඇත.


2022-05-17 දින පෙරවරුවේ කාරක සභා අංක 01 හි දී පැවති ආණ්ඩු පක්ෂ රැස්වීමෙන් අනතුරුව පෙ.ව. 10.00ට පමණ ආපසු පැමිණෙමින් සිටි මන්ත්‍රීවරුන් වීඩියෝගත කිරීමට අදාළ පුද්ගලයින් දෙදෙනා කටයුතු කර ඇත. ඔවුන් දෙදෙනාගෙන් එක් අයකු බිමි මහලේ කාරක සභා කාමර අංක 01 හි පිහිටි කොරිඩෝව අසලද, අනෙක් පුද්ගලයා කාරක සභා කාමර අංක 05-06 පිහිට ආලින්දයේද රැඳී සිටිමින් මෙම කාර්ය සිදුකර ඇත.


මෙම ක්‍රියාව සම්බන්ධව නොසතුට පළකළ ගරු මන්ත්‍රීවරුන් දෙදෙනෙකු විසින් එම ස්ථානයේ සිටි පුද්ගලයින් දෙදෙනා සතු ජංගම දූරකථන දෙක තම භාරයට ගෙන අනතුරුව සභා ගර්භයට පැමිණ මෙම සිදුවීම සම්බන්ධව ප්‍රකාශයක් කළ අතර මෙම පුද්ගලයින් කවරහුද යන්න විමර්ශනයක් කර ඔවුන් බැහැර කිරීමට කටයුතු කරන ලෙස ඉල්ලා සිටි අතර අදාළ ජංගම දූරකථන දෙක වේත්‍රධාරි වෙත භාරදීමට කටයුතු කර ඇත.


මෙම පුද්ගලයින් දෙදෙනා පාර්ලිමේන්තු රැස්වීම් ආවරණය සඳහා පැමිණෙන වාර්ෂික අවසරපත් හිමි පාර්ලිමේන්තු ජනමාධ්‍යවේදීන් බවට අනාවරණය වී ඇත.


පාර්ලිමේන්තු ජනමාධ්‍යවේදීන් හෝ වෙනත් ජනමාධ්‍යවේදීන් හෝ විසින් කාරක සභා රැස්වීම් අවසානයේදී ගරු මන්ත්‍රීවරුන්ගේ හඬ ප්‍රකාශ ලබා ගැනීම සම්බන්ධව වේත්‍රධාරීගේ අංක ී්රැෑරැ02 දරන 2022-04-29 දිනැති උපදෙස් පත්‍රිකාව පාර්ලිමේන්තු පොලීසිය වෙත නිකුත් කර ඇති අතර එහි පිටපත් පාර්ලිමේන්තු ජනමාධ්‍යවේදීන්ගේ සංසදයේ සහ ශ්‍රී ලංකා පාර්ලිමේන්තු ජනමාධ්‍යවේදීන්ගේ විද්‍යුත් හා නව මාධ්‍ය සංසදයේ සභාපති/ලේකම් වෙත ලබාදීමට කටයුතු කර ඇත.


මෙම උපදෙස් මාලාවට අනුව වේත්‍රධාරි විසින් නිකුත් කරන ලද වාර්ෂික ජනමාධ්‍යවේදී අවසරපත හා ඡායාරූපය සහිත හැඳුනුම්පත හිමි පාර්ලිමේන්තු ජනමාධයවේදීන්ට පමණක් එම හඬපට ලබාගැනීම කළ හැකි අතර බිම් මහලේ ප්‍රධාන ආලින්දයේ වෛද්‍ය මධ්‍යස්ථානය හා පුස්තකාලය අතරතුර ප්‍රදේශය තුළදී පමණක් එම කාර්යය සිදුකළ හැක.


කාරක සභා කාමර හෝ කාරක සභා කාමර ආලින්දවල සිට එවැනි කාර්යයන් සිදුකිරීම සඳහා වේත්‍රධාරි විසින් නිකුත් කරන ලද විශේෂ අවසර පතක් තිබිය යුතුවේ. මෙම අවස්ථාවේදී එවැනි විශේෂ අවසරයක් ලබාගෙන නොමැති බැවින් අදාළ ජනමාධ්‍යවේදීන් දෙදෙනා අනවසර ස්ථානයක සිට මෙම කාර්යය සිදුකර ඇති බව අනාවරණය වී ඇත.


දිවයින තුළ උද්ගත වත්මන් තත්වය යටතේ තමන් නොහඳුනන පුද්ගලයින් විසින් එවැනි ස්ථානයක සිට මෙවැනි කාර්යයක් සිදුකිරීමේදී ගරු මන්ත්‍රීවරුන් විශේෂ සංවේදීත්වයක් දැක්වීම නොවැළැක්විය හැකි කරුණකි. කෙසේ වුවද මාගේ උපදෙස් පරිදි එදින පස්වරුවේ ජංගම දූරකථන දෙක අදාළ ජනමාධ්‍යවේදීන් දෙදෙනා වෙත ලබාදීමට වේත්‍රධාරි විසින් කටයුතු කර ඇත.


මින් ඉදිරියට ක්‍රියා කිරීමේදී පාර්ලිමේන්තුව විසින් නිකුත් කර ඇති උපදෙස් හා මාර්ගෝපදේශයන්ට අනුකූලව කටයුතු කිරීම මගින් මෙවැනි තත්වයන් ඇතිවීම වළක්වා ගැනීමට කටයුතු කරන ලෙස සියලුම පාර්ලිමේන්තු ජනමාධ්‍යවේදීන් වෙත දන්වනු කැමැත්තෙමි.’


මේ ආකාරයට සඳහන් කර ඇත්තේ පාර්ලිමේන්තු වාර්තාකරුවන් වන පාර්ලිමේන්තු වාර්තාකරුවන්ගේ සංගමයේ සභාපති ස්වර්ණවාහිනියේ ප්‍රගීත් පෙරේරාට හා සිරස රූපවාහිනියේ කසුන් සමරවීරට බැන තර්ජනය කරමින් ඔවුන්ගේ ජංගම දූරකථන පොහොට්ටුවේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් වන ඉන්දික අනුරුද්ධ හා ඩී වීරසිංහ උදුරා ගැනීමේ සිදුවීම සම්බන්ධයෙන් කතානායකවරයා නිකුත් කර ඇති නිවේදනයේය.


එම නිවේදනයේ ඇති පාර්ලිමේන්තු වේත්‍රධාරියා නිකුත් කර ඇතැයි සඳහන් වන පාර්ලිමේන්තු වාර්තා කිරීම් සම්බන්ධ උපදෙස් සම්බන්ධ තොරතුරුවලට අදාළ නිකුත් කළ දින වකවානු ඇත්ත හෝ නැත්ත කෙසේ වෙතත් එහි අඩංගු අනෙකුත් සඳහන් කිරීම් නොමඟ යවනසුලු වේ. මේ වූ කලී පොහොට්ටු මන්ත්‍රීවරුන් දෙදෙනා හා එම සිදුවීමේදී මාධ්‍යවේදීන් දෙදෙනාට පාට් දැමූ අනෙකුත් පොහොට්ටු සාමාජිකයින් බේරා ගැනීමට පොහොට්ටු පක්ෂයේ කතානායකවරයා ගනු ලැබූ උත්සාහයක් මිස එම මාධ්‍යවේදීන් දෙදෙනාට සාධාරණය ඉටුකිරීම සඳහා කරනු ලැබූ සාධාරණ පරීක්ෂණයක ප්‍රතිඵලයක් නොවේ.


එම සිද්ධිය අපට කියා පාන්නේ මයිනාගෝගම හා ගෝටාගෝගම සාමකාමී විරෝධතාකරුවන්ට පහරදීම හේතුවෙන් කෝපයට පත් මහජනයාගෙන් මෙතරම් පාඩම් ඉගෙනගෙන තිබියදීත් පොහොට්ටු පක්ෂයේ මන්ත්‍රීවරුන්ගේ චණ්ඩිකම් තවමත් අවසන් වී නැති බවයි.


මෙම සිදුවීම මැයි 17 වැනිදා සිදුවූයේ කමිටු ශාලාවක පැවති ආණ්ඩු පක්ෂයේ මන්ත්‍රීවරුන්ගේ රැස්වීමකින් අනතුරුව එහි සිට එළියට පැමිණෙන මන්ත්‍රීවරුන් ජංගම දූරකථන මගින් අදාළ මාධ්‍යවේදීන් දෙදෙනා විඩියෝ ගතකරමින් සිටියදීය. එම වීඩියෝගත කිරීම්වලට බාධා කිරීමට එම රැස්වීමෙන් පිටව ආ සෑම මන්ත්‍රීවරයකුම උත්සාහ කර නැත. සමහරුන් ඔවුන් හොඳාකරවම දන්නා එම මාධ්‍යවේදීන් දෙදෙනාට සුහද ප්‍රතිචාරද දක්වමින් ගොස් ඇත. එම සිදුවීමෙන් පසු සිය සගයින් බේරා ගැනීම වෙනුවෙන් පාර්ලිමේන්තුවට විත් පාර්ලිමේන්තු සභා ගර්භයේ දේ වාර්තා කිරීමට හැකි වූවත් ඉන් පිටත දේවල් වීඩියෝ කිරීමේ හැකියාවක් ඇතිද යන්න හා ඒ සම්බන්ධයෙන් සොයා බලන ලෙස කතානායකවරයාගෙන් ඉල්ලා සිටි ප්‍රේමනාත් සී දොලවත්ත මන්ත්‍රීවරයාද එසේ සුහද ප්‍රතිචාර දක්වා එම අවස්ථාවේ එම ස්ථානයෙන් ගිය අයෙකි. ඔහු එසේ පාර්ලිමේන්තුවෙන් ඉල්ලීමක් කර ඇත්තේ සිද්ධිය වූ ස්ථානයේ සිය මන්ත්‍රීවරුන් දෙදෙනාගේ සහායට පසුව පැමිණ මාධ්‍යවේදීන් වටකරගෙන සිටි අවස්ථාවට සහභාගි වීමෙන් පසුය. (මාධ්‍යවේදීන් දෙදෙනාට බාධා නොකරමින් ගිය සමහර මන්ත්‍රීවරුන් පසුව ඔවුන්ගේ සගයන්ගේ සහායට පැමිණ තිබුණි.)


මෙම සිදුවීමට සම්බන්ධ ඩී වීරසිංහ පොහොට්ටු මන්ත්‍රීවරයා සිරස මාධ්‍යවේදීයාගෙන් වීඩියෝ ගත කිරීම සම්බන්ධයෙන් ප්‍රශ්න කර ඇති අතර ඔහු මාධ්‍යවේදියෙකු බව පැවසීමෙන් පසු ‘මුන් හින්දා තමයි අපිට මෙහෙම වුණේ’ යැයි පවසමින් ඔහුගේ ජංගම දූරකථනය උදුරා ගැනීමට උත්සාහ දරා ඇත. ඒ අවස්ථාවේ මාධ්‍යවේදියා සිය ජංගම දූරකථනය රැක ගැනීම සඳහා දැඩි උත්සාහයක් දරා ඇති අතර එහි වටවූ මන්ත්‍රීවරුන් අතර සිටි චන්න ජයසුමන පොහොට්ටු මන්ත්‍රීවරයා මන්ත්‍රීවරුන්ට ඇඟට අත තියන්න කිසිවකුට බලයක් නැති බව කියමින් මාධ්‍යවේදියාට චණ්ඩි පාට් දමා ඇත. පාර්ලිමේන්තු පරිශ්‍රයට මන්ත්‍රීවරුන් හෝ පාර්ලිමේන්තු කාර්ය මණ්ඩලයේ නොවන කිහිප දෙනෙකු පැමිණ දූරකථනය මගින් වීඩියෝ කරන බවත්, කමිටු කාමරයේ ආණ්ඩු පක්ෂ රැස්වීම තිබෙන තැනටත් එම වීඩියෝගත කරන්නන් පැමිණි බවත්, එම පිරිස කවුද කියා සොයා බලන ලෙසත් චන්න ජයසුමන මන්ත්‍රීවරයා මුකුත් නොදන්නා ලෙස කතානායකවරයාගෙන් ඉල්ලා ඇත්තේ එසේ මාධ්‍යවේදීන් දෙදෙනාට චණ්ඩි පාට් දැමීමෙන් පසුය. නොදන්නා දෙදෙනෙකු යැයි පාර්ලිමේන්තුවට කීවද ඒ වනවිටත් මාධ්‍යවේදීන් දෙදෙනාව වටකරගෙන සිටි සියලු මන්ත්‍රීවරුන් ඔවුන් කවුදැයි දැන හඳුනාගෙන සිට ඇත.


පාර්ලිමේන්තුවට අවසර නොලත් පුද්ගලයින්ට පැමිණිය නොහැකි බව චන්න ජයසුමන මන්ත්‍රීවරයා නොදැන සිටීම පුදුම සහගතය. එසේ අවසර ඇතිව පැමිණෙන පිරිස් අනිවාර්යෙන්ම පාර්ලිමේන්තුවෙන් ලබාදෙන අවසර පත්‍රය පැළදිය යුතු අතර එම සිදුවීමට මුහුණ දුන් ප්‍රගීත් පෙරේරා යනු දීර්ඝ කාලයක් පාර්ලිමේන්තු වාර්තාකරණයේ යෙදෙන එම වාර්තාකරුවන්ගේ සංගමයේ සභාපතිවරයාද වන මන්ත්‍රීවරුන් නොදන්නා අයෙක් නොවේ. චන්න ජයසුමනගේ බබා පාට් හොඳ ගහ නොදන්නා අයටය. ඒ වාගේම ප්‍රේමනාත් සී දොලවත්තගේ බබා පාට්ද හොඳ ගහ නොදන්නා අයටය. පාර්ලිමේන්තු සභා ගර්භයෙන් බැහැරව එහි කමිටු ශාලාවල ඇතුළත දේවල් මෙන්ම කමිටු ශාලාවල සාකච්ඡාවලින් පසු එළියට පැමිණෙන මන්ත්‍රීවරුන්ව ආවරණය කරමින් ප්‍රශ්න ඇසීම කොතෙක් නම් අප දැක ඇද්ද? දොලවත්ත මන්ත්‍රීවරයා කළ යුත්තේ අවශ්‍ය නම් එවැනි රූපරාමු සොයාගෙන යළි බැලීමය.


එහෙත් මෙම සිදුවීමේ මෙතෙක් වාර්තා වී නැති ඇත්ත සිදුවීම වන්නේ අදාළ මන්ත්‍රීවරුන් දෙදෙනාගේ සහායට එම අවස්ථාවේදී පොහොට්ටු පක්ෂයේ මන්ත්‍රීවරුන් රොත්තක් ලෙස වටවී මාධ්‍යවේදීන්ට තර්ජනය කරමින් හැසිරී ඇති බව හා එසේ හැසිරුණු පුද්ගලයින් අතර ප්‍රේම්නාත් දොලවත්ත හා චන්න ජයසුමන ඉදිරියෙන්ම සිට ඇති බවය. මෙම සිද්ධියට සම්බන්ධ වූ මන්ත්‍රීවරුන්ගේ ඉල්ලීම පරිදි පාර්ලිමේන්තු වේත්‍රධාරියා මැදිහත් වී මාධ්‍යවේදීන්ගේ ජංගම දූරකථනවල තිබූ මන්ත්‍රීවරුන් පිටතට පැමිණෙන දර්ශන හා මාධ්‍යවේදීන් සමඟ ආරවුලක් ඇතිකර ගන්නා දර්ශනවල පිටපත් ලබාගෙන, පසුව මාධ්‍යවේදීන්ගේ දූරකථනවලින් එම දර්ශන මකා දමා ඇත.


එසේම පොලිස් පැමිණිලි ඉල්ලා අස්කර ගන්නා ලෙසත්, මෙම සිදුවීම ඉදිරියට ගෙන නොයන ලෙසටත් මාධ්‍යවේදීන්ට බලපෑම් එල්ල කර ඇති අතර එසේ නොවුණහොත් මාධ්‍යවේදීන්ගේ ජංගම දූරකථන ලබානොදෙන බවටද තර්ජනය කර ඇත. එමෙන්ම පසුව එම නාලිකාවල ප්‍රධානීන්ට කතාකර සිද්ධිය සමථයකට පත්කර ගැනීමටද උත්සාහ කර ඇත.


මෙම සිදුවීම සම්බන්ධයෙන් මාධ්‍යවේදීන් දෙදෙනා කතානායකවරයාට මෙන්ම පොලීසියටද පැමිණිලි කර ඇති අතර පාර්ලිමේන්තු පොලීසිය නම් ඔවුන්ගේ පැමිණිලි බාරගෙන නැත්තේ ඒ සඳහා ඔවුන්ට බලය නැතැයි කියමිනි. එසේම වැලිකඩ පොලීසියද ඔවුන්ගේ පැමිණිලි බාරගෙන ඇත්තේ සෑහෙන වේලාවක් ගතකිරීමෙන් පසු ඔවුන් නියෝජනය කරන මාධ්‍ය ආයතන කරන ලද විමසීම්වලට පසුවය. ඊට අමතරව අගමැතිවරයාට, විපක්ෂ නායකවරයාට හා පාර්ලිමේන්තුවේ නිලතල දරන පිරිස්වලටද ඔවුන් පැමිණිලි කර ඇත. මෙම සිදුවීම හෙළා දකිමින් සහ පාර්ලිමේන්තු මාධ්‍යවේදීන්ට වාර්තා කිරීමට ඇති අයිතිය කහවුරු කරන ලෙස ඉල්ලමින් ශ්‍රී ලංකා වෘත්තීය ජනමාධ්‍යවේදීන්ගේ සංගමය හා නිදහස් මාධ්‍ය ව්‍යාපාරය කතානායකවරයාට ලිපි යොමු කරමින් ඉල්ලා තිබුණි. කතානායකවරයාගේ ඉහත සඳහන් නිවේදනය මේ සෑම ඉල්ලීමක් සම්බන්ධයෙන්ම සාධාරණය ඉටු නොකරන එකක් බව දැන් පැහැදිලිය.


එම මාධ්‍යවේදීන් දෙදෙනා මන්ත්‍රීවරුන් සිතන ආකාරයට යම් වැරදි දෙයක නිරත වූවා නම් කළ යුතුව තිබුණේ ඒ බව කතානායකවරයාට පැමිණිලි කිරීමය. ඒ අනුව අවශ්‍ය පියවර ගත යුත්තේ කතානායකවරයා විසින්ය. එසේ නොකර මාධ්‍යවේදියෙකු හෝ වෙනත් පුද්ගලයකු සතුව පවතින ජංගම දූරකථනයක් සිය බාරයට ගැනීමේ හැකියාවක් පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයකුට නැත. ඒ මගින් සිදුකර ඇත්තේ එම පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් දෙදෙනාගේ චණ්ඩිකම මාධ්‍යවේදීන් දෙදෙනාට පෙන්නීමය. පැහැදිලිවම මෙම සිදුවීම පොහොට්ටු මන්ත්‍රීවරුන්ට එරෙහිව සිදුවූ ජනතා කෝපයේ වාඩුව මාධ්‍යයෙන් ගැනීමක්ය. මුන් හින්දා තමයි අපිට මෙහෙම වුණේ යැයි මන්ත්‍රීවරුන් තර්ජනය කර ඇත්තේ ඒ නිසාය. එහෙත් එම මන්ත්‍රීවරුන්ගේ නිවාස ඇතුළු දේපල විනාශ වීමට හේතුව මාධ්‍යයේ වාර්තා කිරීම්ද නොඑසේ නම් ඔවුන් විසින්ම බිඳ වට්ටාගෙන ඇති මහජන නියෝජිත කාර්යභාරයද යන්න තේරුම් ගත යුතුය.


පැහැදිලිවම මෙම සිදුවීම එම මාධ්‍යවේදීන් දෙදෙනාගේ වාර්තාකරණයේ අයිතිය උල්ලංඝනය කිරීමකි. වාර්තාකරණය කිරීම යන කාරණය පැත්තකට දැමුවද මන්ත්‍රීවරුන්ගේ සන්තකයට ජංගම දූරකථන ගැනීම මගින් එම මාධ්‍යවේදීන්ගේ මානව හිමිකම්ද උල්ලංඝනය කර ඇත. මාධ්‍යවේදීන්ගේ පෞද්ගලිකත්වය අතික්‍රමණය කර ඇත. එම මාධ්‍යවේදීන්ගේ ජංගම දූරකථනවල ඇති තොරතුරු බලහත්කාරයෙන් රැගෙන ඇත. ඒ මගින් එම මාධ්‍යවේදීන් රැකිය යුතු මූලාශ්‍රවල ආරක්ෂාව අනතුරකට නිරාවරණය කර ඇත.


මේ තර්ජනය කිරීමේ සිදුවීම පිළිබඳව පොලීසිය හෝ පාර්ලිමේන්තුව යම් පරීක්ෂණයක් කළද එම සිදුවීමට අදාල මාධ්‍යවේදීන් දෙදෙනාගෛ් පාර්ශ්වයේ වැදගත්ම සාක්ෂි වන ඔවුන් වීඩියෝගත කරන ලද දර්ශන දැන් ඔවුන් සතුව නැත. ඒවා ඇත්තේ පාර්ලිමේන්තුවේ වේත්‍රධාරියා බාරයේය. එම දර්ශනවල කොටස් අවශ්‍ය නම් කපා හැරිය හැකිය. සංස්කරණය කළ හැකිය. නැතිනම් එම දර්ශන සම්පූර්ණයෙන්ම මකා දැමිය හැකිය.


ඒ නිසා තර්ජනයට ලක්වූ මාධ්‍යවේදීන් දෙදෙනාට සාධාරණයක් ඉටුවේ යැයි හෝ ඒ සම්බන්ධයෙන් සාධාරණ පරීක්ෂණයක් සිදුවේ යැයි අපට අනුමාන කළ නොහැකිය. ඒ වෙන කිසිවක් නිසා නොවේ. එම සිදුවීමේ සියලු සාක්ෂි විත්තිකරුවන් නියෝජනය කරන පාර්ලිමේන්තුව සතුව පවතින බැවින්ය. එමෙන්ම ඉහත නිවේදනය අනුව කතානායකවරයාද මාධ්‍යවේදීන්ගේ මානව අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝනය කිරීම ගැන කිසිදු සඳහනක් නොකර පාර්ලිමේන්තු උපදෙස් යන කඩතුරාවට මුවාවී සිය පක්ෂය වන පොහොට්ටුවේ මන්ත්‍රීවරුන් ආරක්ෂා කිරීමේ ප්‍රයන්තයක නිරතව සිටින බව නිරාවරණය කර ඇති බැවින්ය.■

ගැහැනු දරුවන් ලැබෙන්නේ බොරු කීමේ විපාකයක් ලෙසද?

0

■ ධනුෂි ලිහිණිකඩුව

පවුලකට ගැහැනු දරුවන් උපදින්නේ එම පවුලේ පියාට බොරු කීමේ විපාක ලැබීමක් ලෙසින් යැයි භික්ෂුවක විසින් කරන ලද ප්‍රකාශයක් මේ දිනවල සමාජ ජාලාවල සාකච්ඡාවෙමින් පවතී. බෞද්ධ දර්ශනය තරමක් හෝ හදාරා ඇති අයවලු‍න්ට මේ චීවරධාරියා ප්‍රකාශ කරන්නා වූ කරුණෙහි කිසිදු සත්‍යතාවක් නොමැති බවත් එවැනි අදහසක් මුල් බුදුසමයේ සඳහන් නොවන බවත් මනාව වැටහෙයි. මුල් බුදුසමය ලෙස සැලකෙන්නේ සූත්‍ර පිටකයේ දීඝ නිකාය, මජ්ක්‍ධිම නිකාය, අංගුත්තර නිකාය, සංයුත්ත නිකාය සහ ඛුද්දක නිකායේ ඇතැම් කොටස් ය. ඛුද්දක නිකායේ ජාතක පාලිය ඇතුළු කොටස් කිහිපයක් මුල් බුදුසමයට අයත් ලෙස සැලකෙන්නේ නැත.


මුල් බුදුසමයට අයත් අංගුත්තර නිකායේ බොරු කීමෙහි විපාක ලෙස දැක්වෙන්නේ බොරු කියන්නා අපාගත වන බව සහ අභූත චෝදනාවලට ලක්වන බවයි. වෙනත් කිසිදු විපාකයක් එහි විස්තර නොවේ.


මුල් බුදුසමයේ එන ඉහත කී අදහස පසුකාලීන වර්ධනය මුලින් ම හමුවන්නේ ජාතක පාලියෙහි (චේතිය ජාතකයෙහි) ය. එය ඛුද්දක නිකායට අයත් පසුකාලීන සාහිත්‍යයට අයත් කෘතියකි. එහි බොරුකීමේ විපාක ලෙස ගැහැනු දරුවන් ලබන බව විස්තර වේ. එය තව දුරටත් වර්ධනය වීම ජාතක අ‍ටුවාවෙන් (ක්‍රි.ව. 5 සියවස පමණ සම්පූර්ණ වූ පසුකාලීන සාහිත්‍යයකි) දැකිය හැකිය. (වල්පොළ රාහුල ආයතනයේ ලිපියක් ඇසුරිනි)


එහි ”‍මහරජ, දන්නා දෙයක් විචාරන ලදුයේ යමෙක් එය අන් අයුරෙකින් පවසා ද, ඔහුගේ කුලයේ ගැහැනු උපදිත්. පිරිමි නූපදිත්”‍ යනුවෙන් පවසන්නේ මුසාවක් කීමට සූදානම් වන චේතිය රජු හට ය. ඒ චේතිය ජාතකයේ එක කපිල නම් බ්‍රාහ්මණයා (බෝසතාණන් වහන්සේ එක් ආත්මයක) විසිනි. බෞද්ධයින් සරණ යන්නේ ක්ලේශ ප්‍රහීණ කළ බුදුරජාණන් වහන්සේ මිස බුද්ධත්වයට පෙර බෝසතුන් නොවේ. ඒ අනුව අප අවබෝධ කරගත යුත්තේ බුද්ධ දේශනාව සහ ජාතක කතාවන්ගේ වෙනස හඳුනා නොගත් භික්ෂූන්ගෙන් ධර්මය ශ්‍රවණය කළ යුතු ද නැත් ද යන්නයි.

දෙයක් පිළිගැනීමට සුදුසුම ක්‍රමවේදය කෙසේද යන්න අපට කාලාම සූත්‍රයෙන් පැහැදිලි කරගත හැකිය. ඇතැම් අඳබාලයන් කිසිදු හෙවිල්ලක් බැලිල්ලක් නැතිව කරන ඇතැම් දේශනාවන් හා ඒවා ශ්‍රවණය කර කිසිදු හෙවිල්ලක් බැලිල්ලක් නොකර අදහස් දැක්වීම ද අනුවණකමක් ලෙස එහි දැක්වේ. හැකියාවක් ඇත්නම් ඔබ ‍චේතිය ජාතක කතාව කියවන්න. එහි අභ්‍යන්තරය හා දේශිත ක්‍රමෝපායන් පිළිබදව ඔබම ඔබ සමඟ විචක්ෂණය කරන්න. එවිට එම දේශනාව තුළ ජාතක කතාව කෙතරම් විකෘති කර තිබේද යන්න ඔබට වැටහෙනු ඇත.

මෙම භික්ෂුව මීට පෙර සිට ම කිහිප වරක් මෙවැනි ම විවේචනයට ලක් වූ ආන්දෝලනාත්මක ප්‍රකාශයන් සිදු කර තිබේ. ‘ස්වාමියා බිරිඳට තේ හැදුවාම බිරිඳ නිරයේ උපදී; දරුවන් සෑදීමේ දී බිරිඳ ස්වාමියාගේ ශරීරය නොදැකිය යුතුයි; අන්තර්ජාලයෙන් ප්‍රේතයෝ ඇඟට ඇතුල් වෙති ; පිරිත්පැන් මගින් එම ප්‍රේතයෝ ගුද මාර්ගයෙන් පිට වෙති’ යනාදි වශයෙන් දැඩි අතිශයෝක්තියෙන් යුත් ධර්ම විරෝධී පෞද්ගලික මතවාද ප්‍රකාශ කරමින් ඔහු බෞද්ධ දර්ශනය සැහැල්ලු‍වට ලක් කිරීම ඉතාමත් පිළිකුල් සහගත ය.

කොසොල් රජුට දියණියක ලදැයි අසා ”‍රජතුමනි සමහර ස්ත්‍රීන් පිරිමින්ටත් වඩා ශ්‍රේෂ්ඨ වන්නී ය. නුවණැති බව ද සිල්වත් බව ද සේවා භක්තිය ද පතිවත රකිනා බව ද ඇයගේ උතුම් බවයි. එබැවින් රජතුමනි දියණිය ආදරයෙන් පෝෂණය කරන්න. ඇය මතු දිනෙක පුතෙකු වදයි ද ඒ වාසනාවන්ත පුත්‍රයා ද ශ්‍රේෂ්ඨ රජෙකු වන්නේ ය.”‍ යනුවෙන් බුදුරජාණන් වහන්සේ කළ දේශනාවක් මිස වැලිමඩ සද්ධාසීල භික්ෂුව විසින් සිදු කළාක් වන් සැහැසි ප්‍රකාශය මුල් බුදු දහම තුළ කොතැනක හෝ සඳහන් නොවන බව කිව මනා ය. ■

ප්‍රෝඩාකාරී 21 වැනි සංශෝධනයක් නොව ලංකාවට අවශ්‍ය වන්නේ තුන්වැනි ජනරජයකි

පසුගිය ඉරිදා, එනම් මැයි 22දා, ලංකාව ජනරජයක් වී අවුරුදු පනහක් පිරිණ. 1972දී සම්මත කරන ලද, ලංකාවේ ‘පළමුවැනි ජනරජ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව’ යනුවෙන් ශාස්ත්‍රීය ලෝකයේ හැඳින්වෙන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවද සම්මත වී අවුරුදු පනහක් ගතවූයේ එදිනය. ලංකාව ස්වාධීන, ස්වෛරී ජනරජයක්’ බව නිල වශයෙන් ප්‍රකාශයට පත් කරන ලද්දේද එම ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේය. Ceylon යනුවෙන් ඉංග්‍රීසියෙන්ද, ‘ලංකාව’ යනුවෙන් සිංහලෙන්ද හඳුන්වනු ලැබූ මෙම දිවයින ‘ශ්‍රී ලංකාව’ වූයේද, ‘සමාජවාදී, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ජනරජයක්’ වූයේද එදාය. මේ ලිපියේ අරමුණ මේ කරුණු කිහිපය වටා තිබෙන දේශපාලන ඉතිහාසය සහ අර්ථ මඳක් ලිහා බැලීමයි.

ජනරජයේ අර්ථය


එක්තරා නිරීක්ෂණයක් සමඟ මෙම සාකච්ඡාව ආරම්භ කිරීම මගේ අදහසයි. ලංකාව ජනරජයක් වී අවුරුදු පනහක් ගතවුවත්, ‘ජනරජය’ යන වචනයේ අර්ථය, අප රටේ පුරවැසියන් බොහෝ දෙනා නොදන්නවා වන්නට පුළුවන. 1972දී සිදුවූ ආරම්භයත් සමඟ අද පවා ලංකාව පවතින්නේ ජනරජයක් ලෙසිනි. අපි හැමදෙනාම ජනරජයක සාමාජික පුරවැසියෝ වෙමු. ‘ජනරජය’ යනු ඇත්තට කුමක්දැයි ඔබ, ඔබේ වෙන වැඩ නවත්වා, සිතා බලා තිබේද? ලංකාවේ මාක්ස්වාදී/වාමාංශික බුද්ධි සම්ප්‍රදායට අයත් අය සහ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා නීතිඥයන් හැර අන් බොහෝ පුරවැසියන් ‘අපේ රට ජනරජයක්’ යනුවෙන් හඳුන්වන්නේ මන්දැයි දන්නේ නැත්නම්, අප ඒ ගැන පුදුම විය යුතු නැත. එය ලංකාවේ මහජනතාව අතරවත්, පාසල් අධ්‍යාපනයේදීවත් සාමාන්‍යයෙන් සාකච්ඡා නොවන කාරණයක් නිසාය. වෙන එකක් තබා, ජනරජය යනු කුමක්ද යන්න ගැන පුළුල් සාකච්ඡාවක් 1972 ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සම්පාදක මණ්ඩලයේ හෝ 1977-78 පාර්ලිමේන් විවාදවලවත් සිදුවී නැත.


එබැවින් ‘ජනරජය’ යන සංකල්පයේ අර්ථය පළමුවෙන්ම අපි හඳුනා ගනිමු.


සිංහල භාෂාවෙන් ‘ජනරජය’ යැයි කියන්නේ Republic යන ඉංග්‍රීසි වචනයටය.

‘පුරවැසියන්ට/මහජනතාවට අයිති දෙය (Res+Publica) යනු එම ඉංග්‍රීසි වචනයේ රෝම මූලයේ අර්ථයයි. ‘ජනරජයක්’ යන්නේ සම්භාව්‍ය අර්ථය ‘මහජනයාට/පුරවැසියන්ට අයත් ආණ්ඩුව/දේශපාලන ක්‍රමය’ යන්නයි. ‘මහජනයා ඍජුව පාලනය කරන රාජ්‍යය’ යන අර්ථයද එහි තිබේ. ‘සමූහාණ්ඩුව’ යනු Republic යන වචනයට ඇති අනෙක් සිංහල වචනයයි. ‘ජනතාවට හිමි රාජ්‍යය’ සහ ‘ජන සමූහයාගේ ආණ්ඩුව’ යන අර්ථ දෙක එම වචන දෙකේ ගැබ්වී තිබේ.

ලංකාවේ ‘ජන රජ’ අදහස


ලංකාව ජනරජයක් විය යුතුය යන අදහස නිදහසින් පසු සිංහල ජාතිකවාදී බලවේග සහ වාමාංශික බලවේගවල ඉල්ලීමකි. සමස්ත මහා බෞද්ධ සම්මේලනය, 1953දී පත් කළ බෞද්ධ තොරතුරු පරීක්ෂණ කොමිෂන් සභා වාර්තාව ඉදිරිපත් කළ දේශපාලන යෝජනාවල පළමුවැන්න වූයේ ලංකාව පොදු රාජ්‍ය මණ්ඩලය තුළ ‘සමූහාණ්ඩුවක්’ විය යුතුය යන්නයි. ඒ 1954දීය. ඒ කාලයේ ‘ජනරජය’ යන වචනය භාවිතයට පැමිණ තිබුණේ නැත. ‘ජනරජය’ යන වචනය කාගේ නිර්මාණයක්දැයි නිශ්චිත නැත. වමේ ව්‍යාපාරයද ලංකාව ‘රිපබ්ලික් එකක්’ විය යුතු යයි ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් ප්‍රකාශ කර තිබුණද, භාවිත කළ සිංහල වචනය කුමක්ද යන්න සොයා බැලිය යුත්තකි.


මේ අතර ලංකාව සමූහාණ්ඩුවක් විය යුතුය යන අදහස සිංහල ජාතිකවාදී ව්‍යාපාරයත්, වමේ ව්‍යාපාරයත් ඉදිරිපත් කළේ එක සමාන හේතුවක් නිසාය. එය නම් සෝල්බරි ව්‍යවස්ථාවෙන් ලංකාවේ ජනතාවට ලැබුණේ අසම්පූර්ණ දේශපාලන නිදහසක් නිසා, එය සම්පූර්ණ කිරීමට නම් ලංකාව ‘ඩොමිනියන්’ තත්ත්වයෙන් මිදී සමූහාණ්ඩුවක් විය යුතුය යන්නයි. යුරෝපයේද, ඇමරිකාවේද, බටහිර නොවන ලෝකයේද සමූහාණ්ඩුවාදී ඉලක්ක ප්‍රධාන වශයෙන් පැතිර තිබුණේ ජාතිකවාදීන් සහ සමාජවාදීන් අතරය. ඒ දෙගොල්ලන්ම උරුම කරගෙන තිබුණේ ප්‍රංශ විප්ලවයේ ආදර්ශයයි. ජාතික නිදහස, මහජන පරමාධිපත්‍යය, දේශපාලන ස්වාධීනතාව සහ ජනතාවගේ රාජ්‍යය යන සංකල්ප හතර ජාතිකවාදී හා සමාජවාදී යන ධාරා දෙකෙහිම ‘සමූහාණ්ඩුවාදී’ ඉලක්කයේ තිබිණ. විසිවැනි සියවසේදී සිදුවූ ජාතිකවාදී විප්ලව, සමාජවාදී විප්ලව සහ යටත් විජිත විරෝධී නිදහස් අරගලවලින් පසුව බිහිවූ රාජ්‍ය ‘සමූහාණ්ඩු’ බවට පත්වූයේ මෙම පසුබිම තුළය.


1950 ගණන්වල මැද භාගයේ පටන්ම ලංකාව සමූහාණ්ඩුවක් විය යුතුය යන අදහසට දේශපාලන පක්ෂ අතර පොදු පිළිගැනීමක්ද ගොඩ නැඟිණ. ඒ පිළිබඳව එජාපයට වඩා උනන්දුව දැක්වූයේ ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය, සමසමාජ පක්ෂය සහ කොමියුනිස්ට් පක්ෂයයි. 1970 මහ මැතිවරණය සඳහා ඉදිරිපත් කළ වැඩපිළිවෙළ මාධ්‍යය කොටගෙන, සෝල්බරි ව්‍යවස්ථාව අහෝසි කර, ජනරජ ව්‍යවස්ථාවක් අලුතෙන් පැනවීමට එම පක්ෂ තුනෙන් සමන්විත සමඟි පෙරමුණු ආණ්ඩුව පියවර ගත්තේ ඒ නිසාය.

මතුපිට ජනරජවාදය


1972 ලංකාව ජනරජයක් කිරීම සහ ජනරජ ව්‍යවස්ථාවක් බිහි කිරීම මතුපිටින් බලන විට ලංකාවේ නිදහසින් පසු දේශපාලන පරිවර්තනයේ වැදගත් මං සලකුණකි. එහෙත් එය සිදුවූයේ සාධනීය අර්ථයකින් නොව නිෂේධනීය අර්ථයකිනි. එයට ප්‍රධාන හේතු දෙකක් දැක්විය හැකිය. පළමුවැන්න, 1972 ව්‍යවස්ථාව සිංහල බෞද්ධ ජාතිකවාදයේ දේශපාලන ව්‍යාපෘතියේ ජයග්‍රහණය සංකේතවත් කිරීමයි. බුද්ධාගම රාජ්‍යාගම කිරීම, ඒකීය රාජ්‍ය ආකෘතිය ව්‍යවස්ථාගත කිරීම, සිංහල රාජ්‍ය භාෂා විධිවිධාන ව්‍යවස්ථාගත කිරීම මගින් 1972 ව්‍යවස්ථා සම්පාදකයින් ‘ජනරජය’ යන්න සැලකුවේ ලංකාව සියලු පුරවැසියන්ගේ රාජ්‍යයක් කිරීම නොව, සිංහල-බෞද්ධ බහුතර ජනතාවගේ රාජ්‍යයක් කිරීමයි. ලංකාවේ ජාතික ගැටලුව පාර්ලිමේන්තු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ රාමුවෙන් පිටතට තල්ලු කරන ලද්දේ 1972 ව්‍යවස්ථාවේ නිර්මාපකයන් විසින්ය.


1972 ව්‍යවස්ථාවේ දෙවැනි නිෂේධනීය ලක්ෂණය නම්, ලංකාවේ පශ්චාත්-යටත්විජිත රාජ්‍යය, පශ්චාත්-ලිබරල්, පශ්චාත්-ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සහ අධිකාරිවාදී පරිවර්තනයකට තල්ලු කිරීමේ ආරම්භය එය විසින් සලකුණු කරනු ලැබීමයි. අගමැති ප්‍රමුඛ කැබිනට් මණ්ඩලයටත්, පාලක දේශපාලන සන්ධානය වූ සමඟි පෙරමුණට තුනෙන් දෙකක බහුතරයක් තිබුණු ජාතික රාජ්‍ය සභාවටත්, රාජ්‍ය බලය කේන්ද්‍රගත කළ නව ආණ්ඩුක්‍රමය, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී-පාර්ලිමේන්තු ක්‍රමය වෙනුවට අධිකාරවාදී-පාර්ලිමේන්තු ක්‍රමයක් ලංකාවේ ස්ථාපිත කළ එකක් විය. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සංවරණ සහ තුලන, පුරවැසි නිදහස සහ අයිතිවාසිකම්, දේශපාලන බලයේ සීමා යන ප්‍රජාතාන්ත්‍රීය ආණ්ඩුක්‍රමික මූලධර්ම ව්‍යවස්ථා චින්තනයෙන් ඉවත් කරන ලද්දේ 1972දීය. ඒ අනුව ‘රිපබ්ලික්’ යන සංකල්පයේ තිබෙන ‘රාජ්‍යය යනු ජනතාවගේ දෙයකි’ (Res Publica) වෙනුවට, ‘රාජ්‍යය යනු පාලකයන් සතු වස්තුවකි’ යන අදහස ලංකාවේ දේශපාලනයට වක්‍රව හඳුන්වා දෙන ලද්දේ 1972 ව්‍යවස්ථාවේ නිර්මාතෘවරුන් විසින්ය.


1972න් ආරම්භ වූ ලංකාවේ ජනරජවාදී අත්දැකීමේ තිබෙන්නේ සැබෑ ජනරජවාදයක් නොවේ. ව්‍යාජ සහ අධිකාරවාදී නිර්-ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ජනරජවාදයකි. 1978දී දෙවන ජනරජ ව්‍යවස්ථාව නිර්මාණය කළ ජේ.ආර්. ජයවර්දන, 2010දී එයට 18 වැනි සංශෝධනය එකතු කළ මහින්ද රාජපක්ෂ සහ 2020දී 20 වැනි සංශෝධනය එකතු කළ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ කර තිබෙන්නේ, මෙම සිංහල-බෞද්ධ ආධිපත්‍යවාදී සහ දේශපාලන වශයෙන් අධිකාරවාදී ජනරජවාදය ඒක-අධිපතිවාදී අධිකාරවාදයක් කරා වර්ධනය කිරීමයි.


විසිවැනි සංශෝධනය හා විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීම සහ නව ව්‍යවස්ථාවක් සකස් කිරීම පිළිබඳ තේමාව අප රටේ දේශපාලන සාකච්ඡාවට නැවත පැමිණ තිබෙන මෙම මොහොතේ, නිෂේධනීය ජනරජවාදය පිළිබඳ සියවස් පහක අත්දැකීම කිසිසේත්ම අමතක කළ යුතු නැත. අද කළ යුතුව තිබෙන්නේ, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව අලුත් කිරීමම නොවේ. අප රටේ ජනරජයද ප්‍රජාතාන්ත්‍රීය ස්වරූපය සහිතව අලුත් කිරීමයි. අධිකාරවාදී ජනරජවාදයට ආයුබෝවන් කියා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ජනරජවාදී සම්ප්‍රදායක් අලුතින් ගොඩනැඟීමයි.


එවැන්නක් සඳහා අවශ්‍ය මූලික සංකල්පීය රාමුව පමණක් දැනට අපි හඳුනා ගනිමු.

නව ජන රජයක්


ලංකාවේ දැනට තිබෙන්නේ ඉතිහාසයේ පෙර නොවූ විරූ ආකාරයට, අර්බුද හතරකින් සමන්විත මහා අර්බුදයකි. එම අර්බුද හතර ආර්ථික, දේශපාලන, සමාජ සහ ආණ්ඩු කිරීම යන ක්ෂේත්‍ර හතරටම අයත්ය. මේ ඉදිරියේ දැනට සාකච්ඡා සිදුවන්නේ, දේශපාලන, ආර්ථික හා ආණ්ඩු කිරීමේ අර්බුදවලට පැලැස්තර මතුපිට විසඳුම් සැපයීමටය. දේශපාලන හා ආණ්ඩුකරණ අර්බුද දෙක එකට සම්බන්ධය. ඒවා විසඳීමට ව්‍යාජ විසිඑක්වැනි සංශෝධනවලට නොහැකිය. එබැවින් දේශපාලන හා ආණ්ඩුකරණ ප්‍රතිසංස්කරණ ගැන අප සිතිය යුත්තේ දේශපාලන හා ආණ්ඩුකරණ ව්‍යුහ යළි ගොඩනගන නව ආණ්ඩුක්‍රමයක්ද ඒ මත ගොඩ නැගෙන නව ජනරජයක්ද ආශ්‍රිතවය.


නව ජනරජය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ජනරජයක් විය යුතුය. ඒ තුළ මහජන පරමාධිපත්‍යය යළි ප්‍රතිෂ්ඨාපනය කිරීමට නම් ලිබරල් පාර්ලිමේන්තු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයත්, සමූහාණ්ඩුවාදී පුරවැසි ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයත්, සමාජ සමානාත්මතාව හා සමාජ සාධාරණත්වය අරමුණු කරගත් සමාජ-ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයත් යන ධාරා තුනෙහි සම්මිශ්‍රණයක් වූ ‘මිශ්‍ර ආණ්ඩුක්‍රමයක්’ ගොඩනැගිය යුතුව තිබේ. එසේ කිරීමට නම් දැනට තිබෙන ‘දෙවැනි ජනරජයේ’ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව මුළුමනින්ම අවලංගු කළ යුතුව තිබේ. ඒ වෙනුවට, නව, තුන්වැනි ජනරජයක් ලංකාවේ ගොඩනැගිය යුතු වේ. එය ලංකාවේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය යළි ගොඩනැගීමේ ව්‍යාපෘතියක රාමුව ඇතුළත සිදුවිය යුතුය.

තෙවැනි ජනරජ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය


ලංකාව තුන්වැනි ජනරජයක් මාධ්‍ය කොට ගෙන යළි ගොඩනඟන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය, පැරණි ආකාරයේ ලිබරල් පාර්ලිමේන්තු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට ආපසු යෑමක් පමණක් බවට ඌනනය නොකිරීමද වැදගත්ය. පාර්ලිමේන්තු ආණ්ඩුක්‍රමය යළි ප්‍රතිෂ්ඨාපනය කිරීම සහ එය ශක්තිමත් සංවරණ හා තුලන පද්ධතියක් සමග සංශෝධනය කිරීම 1972 හා 1978 ව්‍යවස්ථා යටතේ හානියට පත් කරන ලද මහජන පරමාධිපත්‍යය ප්‍රතිෂ්ඨාපනය කිරීමට අත්‍යවශ්‍යය. මහජන පරමාධිපත්‍යය සහතික කිරීමට නියෝජන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට අමතරව සමූහාණ්ඩුවාදී ඍජු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී මූලධර්මද නව ජනරජ ව්‍යවස්ථාවට ගෙන ආ යුතුව තිබේ. ලංකාවේ වර්තමාන පුරවැසි ව්‍යාපාරයෙන් අවධාරණය කෙරෙන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාමය වැදගත්කමක් ඇති ඉල්ලීම් කිහිපයක් තිබෙන අතර, නව ජනරජ ව්‍යවස්ථාවක ප්‍රතිමානීය මූලධර්ම සකස් කිරීමේදී ඒවා බෙහෙවින් ප්‍රයෝජනවත්ය. ඒවා නම් (අ) පාලකයන් පාලිතයන්ටත්, මහජන නියෝජිතයන් ඡන්දදායකයන්ටත්, ආණ්ඩුව පුරවැසියන්ටත් වගකීම සහ වගවීම සහතික කිරීම.


(ආ) මහජනතාව තෝරා පත් කරන නියෝජිතයන්, මහජනතාව වෙනුවෙන් භාවිත කරන දේශපාලන බලයට සීමා පැනවීම.


(ඇ) මහජනතාව තාවකාලිකව ලබාදී ඇති දේශපාලන බලය ප්‍රජා පීඩක ප්‍රතිඵල ගෙන දෙන පරිදි හා ස්වාර්ථය සඳහා භාවිත නොකළ යුතු බව.


(ඈ) ඉහත සඳහන් මූලධර්ම කේන්ද්‍ර කොටගත් නව ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී දේශපාලන සංස්කෘතියක ප්‍රතිමානීය මූලධර්ම ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ මූලධර්ම ප්‍රඥප්තියකට බද්ධ කිරීම.


(ඉ) බහුවාර්ගික, බහු සංස්කෘතික සමාජයක සෑම පුරවැසියෙකුටම තම දේශපාලන ඉරණම දැකිය හැකි ආකාරයේ පුරවැසි ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අනන්‍යතාවක් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට ලබාදීම.
පසුගිය සති කිහිපය තුළ ලංකාවේ දේශපාලනයේ නවතම බලවේගය ලෙස ඉදිරියට පැමිණි පුරවැසි විරෝධතා ව්‍යාපාරයේ ඉල්ලීම් හා සටන් පාඨ නිරීක්ෂණය කරන විට අපට පෙනෙන්නේ, ලංකාවට අවශ්‍ය නව දේශපාලන සහ ආණ්ඩුක්‍රමයක් හැඩ ගැස්විය යුතු ප්‍රතිමානීය මූලධර්ම ගණනාවක්ම ඒවායේ ගැබ්වී තිබෙන බවය. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී, ජනරජවාදී (සමූහාණ්ඩුවාදී) සහ සමාජ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පුරවැසි අභිලාෂ ඒවායින් ප්‍රකාශයට පත්වේ. ඒවාට පිටුපාන ව්‍යවස්ථා සංශෝධන වනාහී පුරවැසියන්ගෙන් හුදෙකලා වූ සහ සමාජ සුජාතභාවය නොලබන, දේශපාලන බලය හිමි පාලක පන්ති කොටස්වල ස්වාර්ථයට සේවය කරන ඒවාය. දැනට කැබිනට් මණ්ඩලය අනුමැතිය දී තිබෙන 21වැනි සංශෝධන කෙටුම්පත එවැන්නකි.
රාජපක්‍ෂ-වික්‍රමසිංහ ආණ්ඩුවට අලුතෙන් එකතු වූ තවත් රාජපක්‍ෂ කෙනකු වූ විජේදාස රාජපක්‍ෂ මහතා කෙටුම්පත් කර ඇතැයි වාර්තා වුණ 21 වැනි සංශෝධනය ගැන ඒ තරම් මහජන උනන්දුවක් ඇතිවන බවක් නොපෙනේ. එය රාජපක්‍ෂවාදයෙන් සම්පූර්ණයෙන් නොකැඩුණ සංශෝධනයක් වීම එයට ප්‍රධාන හේතුව විය හැකිය.


යෝජිත 21 වැනි සංශෝධනය ජනාධිපතිවරයාට සහ අගමැතිවරයාට එකඟ විය හැකි රාමුවක් තුළ සකස් කළ එකක් බව පැහැදිලිය. විධායක ජනාධිපති ධුරය අහෝසි නොකර, ජනාධිපති ධුරයේ බලතල සීමා කිරීම එයින් සිදුවන ප්‍රධාන ‘සංශෝධනයකි.’ ආකාර දෙකකින් එම කාර්යය සිදු කෙරේ. පළමුවැන්න, අගමැති ධුරයේ බලතල වැඩිකිරීමයි. ඒ අනුව කැබිනට් මණ්ඩලයට අයත් හා අනෙක් ඇමතිවරුන්, නියෝජ්‍ය ඇමතිවරුන් පත්කිරීම, ඉවත් කිරීම, විෂය පැවරීම යන කාර්යවලදී ජනාධිපතිවරයාට 20 සංශෝධනයෙන් ලැබී ඇති බලය සීමා වේ. ඒවා සඳහා අගමැතිවරයාගේ උපදෙස් අනුව ක්‍රියාකිරීමට ජනාධිපතිවරයාට සිදුවේ. දෙවනුව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සභාව යළි ඇතිකිරීම මගින් ස්වාධීන බල රහිත ආයතනයක් වූ පාර්ලිමේන්තු සභාව අහෝසි කිරීමයි. ව්‍යවස්ථා සභාවේ බලතලත්, ස්වාධීන කොමිෂන් සභාවල ස්වාධීනත්වයත් තහවුරු කිරීමටද යෝජනා වේ. ස්වාධීන කොමිෂන් සභාවලට සාමාජිකයන්ද, ඉහළ අධිකරණයට විනිශ්චයකාරවරුන්ද, ඉහළ රාජ්‍ය නිලධාරීන්ද පත්කිරීමේදී ව්‍යවස්ථා සභාවේ නිර්දේශ මත පමණක් තීරණ ගැනීමට ජනාධිපතිවරයාට නියම කෙරෙන විධිවිධාන 21 සංශෝධනයට ඇතුළත්ය. විගණන කොමිෂන් සභාවක්ද, ප්‍රසම්පාදන කොමිෂන් සභාවක්ද පිහිටුවීමත්, ඒවායේ පත්කිරීම්ද ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සභාවේ නිර්දේශ මත සිදුකිරීමට තවදුරටත් යෝජනා වේ.


මේවා 21 සංශෝධනයේ ඇති සීමිත සාධනීය ලක්‍ෂණයි. ඒ අතර එහි නිෂේධනීය ලක්‍ෂණ ගණනාවක්ම තිබේ. නීතිඥ සංගමය දැනටමත් පෙන්වා දී ඇති පරිදි 19වැනි සංශෝධනයේ තිබෙන වැදගත් සාධනීය විධිවිධාන එයින් මගහැර ඇත. අමාත්‍ය තනතුරු තමන්ටම පවරා ගැනීමට ජනාධිපතිවරයාට 20වැනි සංශෝධනයෙන් ලැබෙන අත්තනෝමතික බලය පාලනය හෝ අහෝසි නොකිරීම, ඒ සඳහා ඇති ප්‍රධාන නිදසුනයි. එයට ඇතුළත් කළ යුතු කරුණු 6ක් නීතිඥ සංගමයෙන් අලුතින් යෝජනා වී ඇත.


21 සංශෝධනය දෙස බලන විට පෙනෙන්නේ, එය සකස් කර තිබෙන්නේ ජනාධිපති රාජපක්‍ෂ, අගමැති වික්‍රමසිංහ සහ පොදු ජන පෙරමුණේ පාර්ලිමේන්තු කණ්ඩායමටත් පිළිගත හැකි, ඔවුන්ට වර්තමාන දේශපාලන අර්බුදය මගහරවා ගැනීමට ආධාර කරන, උපායමාර්ගික ලේඛනයක් වශයෙනි. අප රටේ පුරවැසියන් අතර ප්‍රබලව මතුවී තිබෙන ජනාධිපති රාජපක්‍ෂ වහාම ධුරයෙන් ඉවත්වීම සහ විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීම යන පුරවැසි ඉල්ලීම් 21 සංශෝධනයෙන් සම්පූර්ණයෙන්ම අමතක කෙරේ. එය පුරවැසියන් ඉල්ලන ව්‍යවස්ථා පරිවර්තනයක් නොවේ. අර්බුදයට පත්වී සිටින රාජපක්‍ෂ පවුලේ සහ පොදුජන පෙරමුණේ උපායමාර්ගික අවශ්‍යතාවලට සේවය කිරීමට කෙටුම්පත් කරන ලද එකකි. එහි සාධනීය ලක්‍ෂණ කිහිපයක් තිබෙන්නේද ඒ නිසාය. එහෙත්, විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීම අරමුණු කරගත් නව ආණ්ඩුක්‍රමයක්ද, නව ව්‍යවස්ථාවක්ද, නව ජනරජයක්ද සඳහා වූ පුරවැසි අරගලය දිගටම ගෙන යා යුතුව තිබේ.■

දෙන්නෙක් එකතුවෙලායි කෑම එකක් අරගෙන කන්නේ ඉහළ යන ඉන්ධන මිල හමුවේ
පහළ වැටෙන ජීවිත

0

ජීවන වියදම ඉහළ යාම මේ දිනවල සාකච්ඡා වන බරපතළ මාතෘකාවකි. කලින් කලට ඉහළ ගිය ජීවන වියදම මේ වන විට දිනෙන් දිනම ඉහළ යාම ඊට හේතුවයි. මීට මාස කිහිපයකට ඉහත දී යම් භාණ්ඩයක් අලෙවි වූ මිලට සාපේක්ෂව එම මිල මෙන් කිහිප ගුණයක් දක්වා මේ වන විට මිල ඉහළ ගොස් තිබේ. අත්‍යවශ්‍ය භාණ්ඩවල මිල ඉහළ යාම සහ ආහාර ද්‍රව්‍යවල මිල ඉහළ යාම මේ වන විට ජන ජීවිතයට දැඩි බලපෑමක් එල්ල කර තිබේ.


ජෝන් හෝකින්ස් විශ්වවිද්‍යාලය විසින් නිකුත් කළ උද්ධමන දර්ශකයේ මාර්තු මාසයේ උද්ධමනයෙන් ශ්‍රී ලංකාව ලෝකයෙන් ම දෙවැනි ස්ථානයේ පසුවෙයි. එහි පෙන්වා දෙන උද්ධමන අගය 132කි.


ජෝන් හෝකින්ස් විශ්වවිද්‍යාලය විසින් පෙබරවාරි මාසයේ නිකුත් කළ උද්ධමන දර්ශකයේ ශ්‍රී ලංකාව තෙවැනි ස්ථානයේ රැඳී සිටි අතර වාර්තා වී තිබූ උද්ධමන අගය 130කි. කෙසේ වෙතත් ඒකක දෙකකින් උද්ධමන අගය වැඩි වීම නිසා එම දර්ශකයේ දෙවන ස්ථානයේ රැඳී සිටි ලෙබනනය පසු කර ශ්‍රී ලංකාව වැඩිම උද්ධමනයක් පවතින රටවල් අතරින් දෙවන ස්ථානයට පත් වී තිබේ. අවසන් වරට නිල වශයෙන් ජන හා සංඛ්‍යා ලේඛන දෙපාර්තමේන්තුව විසින් නිකුත් කර ඇති වාර්තා අනුව පෙබරවාරි මාසයේ උද්ධමනය අගය 21.5ක් වුවද ජෝන් හෝකින්ස් විශ්වවිද්‍යාලය පෙන්වා දෙන්නේ ප්‍රකාශිත අගයට වඩා කිහිපගුණයක් සැබෑ ඉද්ධමනය ඉහළ බවයි. උද්ධමනය ගණනය කිරීම සඳහා ජන හා සංඛ්‍යා ලේඛන දෙපාර්තමේන්තුව භාවිත කරන්නේ කොළඹ පාරිභෙබා්ගික මිල දර්ශකයයි. නමුත් එම දර්ශකයේ දත්ත යාවත්කාලීන වී නොමැති නිසා එලෙස උද්ධමන අගය අඩු අගයක් ගෙන ඇති බව ජෝන් හෝකින්ස් විශ්වවිද්‍යාලයේ අදහසයි.


තත්වය මෙසේ තිබිය දී ඉන්ධන මිල අවසන් වරට වැඩි වී මාසයක් ගෙවී යනවාත් සමගම යළිත් විශාල පරාසයකින් ඉන්ධන මිල ඉහළ ගියේ ය. ඔක්ටේන් 92 පෙට්‍රල් මිල රුපියල් 338 සිට රුපියල් 420 දක්වා මිල වැඩි වූ අතර ඔක්ටේන් 95 රුපියල් 373 සිට රුපියල් 450 දක්වා මිල ඉහළ ගියේ ය. ඒ අනුව පෙනී යන්න ඔක්ටේන් 92 පෙට්‍රල් මිල 24.26%කින් ද ඔක්ටේන් 95 මිල 20.64%කින් ඉහළ ගොස් ඇති බවයි. මීට අමතරව ඔටෝ ඩීසල් මිල රුපියල් 289 සිට 400 දක්වාද සුපිරි ඩීසල් මිල රුපියල් 329 සිට 445 දක්වා වැඩි වී තිබේ.
මෙම තත්වය යටතේ ඔටෝ ඩීසල් මිල රුපියල් 11කින් ඉහළ යාමත් සමග එනම් 38.40%ක ප්‍රතිශතයකින් ඉහළ යාමත් සමග පොදු ප්‍රවාහන සේවාවල මිල ගණන් යළිත් ඉහළ ගියේ ය. පසුගිය අප්‍රේල් මාසයේ දී අවම බස් ගාස්තුව රුපියල් 27ක් ලෙස සංශෝධනය වූ අතර එසේ සංශෝධනය වී මසක් ගත වන තැන අවම බස් ගාස්තුව රුපියල් 32ක් දක්වා ඉහළ ගොස් තිබේ. සමස්ත ලංකා පෞද්ගලික බස් හිමියන්ගේ සංගමය මේ වන විට ප්‍රකාශ කර තිබෙන්නේ දැන් පැවැත්වෙන සාමාන්‍ය පෙළ විභාග කටයුතු අවසන් වූ වහාම බස් ධාවනයෙන් ඉවත් වන බවයි.


මෙම ඉන්ධන මිල වැඩි වීමත් සමග ම ආහාරවල මිල ද ඉහළ ගිය අතර සමස්ත ලංකා ආපනශාලා හිමියන්ගේ සංගමයේ කැඳවුම්කරු අසේල සම්පත් පවසන්නේ බත් පාර්සලයක මිල හා කොත්තුවක මිල රුපියල් 10කින් වැඩි කිරීමට සිදු වන බවයි. නමුත් උද්ගත වී ඇති මූලිකම ගැටලුව වන්නේ මේ වන විට කෑම පැකට්ටුවක මිල ස්ථාවර තත්වයක නොතිබීමයි. විවිධ ආපනශාලා විවිධ මිල ගණන්වලට ආහාර මිල පවත්වාගෙන යයි. නමුත් මේ වන විට සාමාන්‍ය කෑම පැකට්ටුවක මිල රුපියක් 300 හා 350 දක්වා ඉහළ ගොස් තිබේ. කොත්තුවක මිල ද රුපියල් 350 දක්වා ඉහළ ගොස් තිබේ. මෙම මිල ගණන්වලට වඩා ඉහළ මිලටත්, මීට වඩා ආසන්න පහළ මුදලකටත් කෑම පාර්සලයක මිල ගණන් පවතියි.


මෙම අර්බුදයට මූලිකවම මුහුණ දී සිටින්නේ දිනපතා රැකියාවලට යාමට සිදුව ඇති අයටයි. සාමාන්‍යයෙන් බහුතරයක් එලෙස සේවයට යන අයගේ මාසික පඩිය රුපියල් 50,000ක් පමණ වේ. විධායක ශ්‍රේණිවල නොවන සේවකයන්ගේ වැටුප් ඊටත් වඩා අඩුය. ඇමරිකානු ඩොලරයේ අගය ඉහළ යාමත් සමග එම වැටුපේ අගයද විශාල ගණනකින් පහත ගොස් තිබේ. මෙම වසරේ ජනවාරි මාසයේ ඇමරිකානු ඩොලරයේ අගය රුපියල් 202.91ක් වූ අතර රුපියල් 50,000ක වැටුපක් ලබන පුද්ගලයෙකුගේ වැටුප ඇ.ඩො. 246.41කි. මෙම ලිපිය සම්පාදනය කරන මැයි 26 වන දිනට ඇමරිකානු ඩොලරයක අගය රු. 358.69ක් වන අතර ඒ අනුව රු. 50,000ක වැටුපක් ලබන පුද්ගලයෙකුගේ වැටුප ඇ.ඩො. 139.69කි. වැටුපේ අගය අඩු වී ඇති ආකාරය එම ගණනය කිරීම් හරහා පැහැදිලි කරගත හැකිය. එලෙස වැටුපේ අගය අඛණ්ඩව අඩු වීම සහ භාණ්ඩ මිල අඛණ්ඩව ඉහළ යාම ජනතාවගේ ක්‍රය ශක්තියට එනම්, භාණ්ඩ මිල දී ගැනීමට ඇති හැකියාවට දැඩි බලපෑමක් එල්ල කර තිබේ.


බයිසිකලයෙන් පාසල වෙත යන හල්දුම්මුල්ල ප්‍රදේශයේ පදිංචි ගුරුවරයෙකු වන එස්.

ආරිඅයරත්න අප සමග පැවසුවේ තමාට පාසලට දිනපතා යාමට ඇති දුරත් සමග සාමාන්‍යයෙන් දිනකට පෙට්‍රල් ලීටර 1.5ත් 2ත් අතර වැය වන බවයි. දිනකට පෙට්‍රල් ලීටර 1.5ක් වැය වුවද ඒ සඳහා රුපියල් 630.00ක මුදලක් ඔහුට දැරීමට සිදුව ඇත.


මෙම අර්බුදයට වැඩියෙන් ම මුහුණ පා සිටින කණ්ඩායම වන්නේ කොළඹ සහ ප්‍රධාන නගර ආශ්‍රිතව බෝඩිම්වල රැඳී සිටිමින් රැකියාවලට යන කණ්ඩායමයි. ඔවුන්ට මෙම ප්‍රවාහන ගාස්තු ඉහළ යාම සහ ඒත් සමගම ආහාර මිල ඉහළ යාම ඉතා දැඩි බලපෑමක් එල්ල කර තිබේ.
ඒ පිළිබඳව පෞද්ගලික අංශයේ රැකියාවක් කරන තරුණයෙක් අනිද්දා සමග මෙලෙස අදහස් හුවමාරු කරගත්තේ ය.


‘මට දවසකට වැඩට යන්න බයිසිකලයට පෙට්‍රල් ලීටරයක් වැය වෙනවා. දැන් ඒකට රුපියල් 420ක මුදලක් දරන්න ඕනෑ. කෑම එකක් කන්න බෑ, අපි දෙන්නෙක් එකතු වෙලා රෑට කෑම එකක් අරගෙන කන්නේ. මම සේවය කරන ආයතනය විගණන කටයුතු කරන ප්‍රසිද්ධ ආයතනයක්. ඒ ආයතනයේ දෙන්නෙක් එකතු වෙලා කෑම කන්න තහනම්. ඒ නිසා තනියම කන්න කෑම එකක් අරන් යන්න වෙනවා. උදේට කෙටි කෑමක් අරගෙන දවල්ට විතරක් කෑම එකක් අරගෙන ගියත් ඒකටත් රුපියල් 350ක්වත් අඩුම යනවා. මගේ වැටුපත් රුපියල් 35,000යි. බෝඩිමට කලින් ගෙවුවේ රුපියල් 4,000යි. පසුගිය මාසයේ දී ඒකත් 5,000ක් කළා. දැන් ලැබෙන වැටුපෙන් අපට පුළුවන් වැඩට යන්න වියදම් වෙන මුදල පියවාගන්න විතරයි. සමහරවිට ඉදිරියේ දී රැකියාවට යන්න වියදම් වෙන මුදල වැටුපට වඩා වැඩිවෙයි කියලයි මට හිතෙන්නේ”


තමන්ගේ පුද්ගලික වාහනවලින් නොව පොදු ප්‍රවාහන සේවය හරහා සේවයට වාර්තා කරන අයට ද මෙම ප්‍රශ්නයට මුහුණ දීමට සිදුව ඇත්තේ බස් ගාස්තු මුල ද ඉහළ යන නිසා ය. එමෙන් ම බහුතරයක් පුද්ගලික වාහන භාවිත කළ අය ද පොදු ප්‍රවාහන සේවා භාවිත කිරීමට පටන් ගෙන ඇත්තේ පුද්ගලික වාහනවලට වියදම් වන මුදල දරාගැනීමට නොහැකි නිසාය. මේ නිසාම පොදු ප්‍රවාහන සේවයන්හි යම් තදබදයක් ද නිර්මාණය වී ඇත.


මෙම තත්වය යටතේ කොළඹ සහ තදාසන්න ප්‍රදේශවල නේවාසිකව සේවයේ නියුතු කාන්තාවන්ට ද මුහුණ දීමට සිදුව ඇත්තේ මෙම අපහසුතාවයන්ටම ය. අප සමග අදහස් දැක් වූ තරුණියක වන නිරෝෂානි එදිරිසූරිය පැවසුවේ මේ වන විට ආහාර වල මිල ගණන් දරාගත නොහැකි මට්ටමකට පැමිණ ඇති බවයි. ”අපේ බෝඩිමට මාසයකට රුපියල් 6000ක් ගෙවන්න ඕනෑ. කලින් නම් අපි කෑම උයාගෙන කෑවා. දැන් ගෑස් නැති නිසා කෑම උයන්න හැකියාවක් නෑ. ඒ නිසා තුන් වේලටම කඩෙන් කන්න වෙලා තියෙන්නේ. ඒකට විශාල වියදමක් යනවා. ඇත්තම කිව්වොත් කටට රසට බත් කටක් කාපු කාලයක් මතක නෑ. කෑමවල මිල ගණන් ඉහළ යනවා වගේ ම අනෙක් පැත්තෙන් බස් ගාස්තු සහ ත්‍රීවීල් ගාස්තු පුදුම විදිහට වැඩිවෙලා. දැනට මාස කීපයකට කලින් මට බස් ගාස්තුව ගියේ දිනට රුපියල් 90ක් වගේ. දැන් බස් ගාස්තුව රුපියල් 180ක් විතර වැයවෙනවා. පැහැදිලිවම බස් ගාස්තුව දෙගුණ වෙලා. පයින් යන්න අමාරු දුරක් ත්‍රීවීල් එකකවත් යන්න බෑ අවම ගාස්තුව රුපියල් 100ක් වෙලා නිසා. මීට අමතරව අපට අවශ්‍ය සනීපාරක්ෂක ද්‍රව්‍යවල මිලත් හිතාගන්න බැරි විදිහට ඉහළ ගිහින්. ඒ දේවලුත් අපට අත්‍යවශ්‍ය ද්‍රව්‍ය. මේ මාසේ වියදම පියවගන්න මේ මාසේ ලැබෙන්න නියමිත වැටුප මදිවෙයි කියලායි මට හිතෙන්නේ.’


මේ දිනවල හමුවන ඕනෑම කෙනෙකුගෙන් විමසූ විට අසන්නට ලැබෙන්නේ මේ අත්දැකීමමය. මේ අතර පසුගිය මැයි 24 දින ඉන්ධන මිල ඉහළ ගිය පසු විදුලිබල හා බලශක්ති ඇමති කාංචන විජේසේකර පැවසුවේ රුපියල් 420ට පෙට්‍රල් ලීටරයක මිල ඉහළ ගියද තවදුරටත් පෙට්‍රල් ලීටරයකින් රුපියලක් ඛනිජ තෙල් සංස්ථාවට පාඩු බවයි. එසේම ඔහු තවදුරටටහ් පැවසුවේ සති දෙකෙන් දෙකට ඉන්ධන මිල සූත්‍රය ක්‍රියාත්මක කිරීමට බලාපොරොත්තු වන බවයි. තත්වය නිශ්චිතවම පුරෝකථනය කළ නොහැකි වුවද ඉන්ධන මිල සූත්‍රය හරහා සිදුවීමට වැඩියෙන්ම ඉඩකඩ තිබෙන්නේ තෙල් මිල ඉහළ යාමට නිසා සති දෙකෙන් දෙකට ඉන්ධන මිල ඉහළ යාමට තිබෙන ඉඩකඩ විශාලය. එය එසේ වන්නේ නම් සති දෙකෙන් දෙකට බස් ගාස්තු සංශෝධනය වීම, ආහාර වල මිල ගණන් සංශෝධනය වීම ද කරන්නට සිදුවේ. එවැනි තත්වයක් යටතේ ජනතාවගේ ජීවිත දැවැන්ත අර්බුදයකට ඇද වැටීමට නියමිත බව පැහැදිලිවම පෙනෙන්නට තිබේ. මේ වන විටත් ජනතාවගේ ජීවිත පවතින්නේ අර්බුදකාරී තත්වයක ය. එසේ නම් මීට පෙර ආර්ථික විශේෂඥයන් විසින් අනතුරු හැඟවූ ආර්ථික අර්බුදයේ සුළි කුණාටුව දැන් දැන් ආරම්භ වී ඇති බව මෙම තත්වය අනුව නිශ්චිතවම පැහැදිලි වන කරුණයි.■

ජීවිත කාලයක් යනු නැති වූ දෙයක් යළි සොයාගැනීමට නාස්ති වන කාලයක්ද?

අප උපදින විට බොහෝ දේවල් අපට ලැබී තිබුණි. ඒ, අපට කලින් පරම්පරාව අත්පත් කරගත් දේවල් ය. මා උපදින විට මේ රටට නිදහස ලැබී තිබුණි. ඒ වෙනුවෙන් මා කිසි ලෙසකින්වත් වෙහෙසී නැත. එබැවින්, ඒ නිදහස දිනාගත් කලින් සිටි පරම්පරාවට ඒ ගැන නිර්ලෝභීව කෘතවේදී වීමට මට හැකිය. මා උපදින්නට කලින් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය මේ රටට ලැබී තිබුණි. මගෙන් ඒ සඳහා කිසි වියදමක් හෝ වෙහෙසක් වැය වී තිබුණේ නැත. ඒ ගැනත් අපේ මුතුන්මිත්තන්ට ගෞරවය පිරිනැමිය හැකිය. කෝල්බෘක්-කැමරන් ප්‍රතිසංස්කරණවල සිට ඩොනමෝර් ප්‍රතිසංස්කරණවලට එන විට අපේ රටට සර්වජන ඡන්ද බලය ලැබුණි. ඉතිං, මා ඉපදුණේ, වයස සපිරුණු දවසක ඡන්දය පාවිච්චි කළ හැකි සර්ව-ජන ඡන්දදායකයෙකු ලෙසිනි.
මා උපදින්නට කලින්, එතෙක් තිබුණු දෙයක් නැති කරගෙන සිටියේ උඩරට දෙමළ ජනතාව පමණි. 1949 දී, එතෙක් ඔවුන්ට තිබුණු ඡන්ද බලය ඩී. එස්. සේනානායක විසින් උදුරාගෙන තිබුණි. සිංහලයෙකු නිසා ඒ සිද්ධිය මට කෙලින්ම බලපෑවේ නැතත්, යම් තරමකට හෝ එය පිළිසකර කරගැනීමට එම ජනතාවටත් මේ රටේ ප්‍රගතිශීලි ජනතාවටත් තවත් දශක ගණනාවක් ගත විය.


එසේ වෙතත්, ලංකා ඉතිහාසය ආපස්සට තල්ලු කරන එම සිද්ධිය, මේ රටේ සියලු සුළු ජාතිකයන් සම්බන්ධයේ අනිටු පෙරනිමිත්තක් මෙන් විය. ඒ සමගම එය මේ රටේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ ඉදිරි ගමන අවුරන පෙරනිමිත්තක්ද විය. ඡන්ද බලය අහිමි කිරීමකින් නොව, ඊට වඩා ආත්මීය වශයෙන් පැවති ජාතික සහ සංස්කෘතික උරුමයන් දෙමළ ජනතාවගෙන් උදුරාගැනීමේ ව්‍යායාමය ඉන්පසු ඇරැඹිණ. එම ජනතාව තවමත් අරගල කරන්නේ, ඉතිහාසය පුරා ඔවුන්ට තිබුණු, එහෙත් පසුව නැති වුණු ඒ අයිතීන් ලබාගැනීමටයි.

තීරණාත්මක 70 දශකය


ඔවුන්ගේ ඒ මහා කතාව අස්සේ, දකුණේ වෙසෙන සිංහල අපටත් 70 දශකයේ සිට ආරම්භ වුණේ, තිබෙන දේවල් නැති වන කලදසාවකි. ඒ දශකය පටන්ගත්තේ කැරැල්ලකිනි. එතෙක් තිබුණු සරල රාජ්‍ය යන්ත්‍රය වෙනුවට එතැන් පටන් දත් විලිස්සන රුදුරු රාජ්‍ය යන්ත්‍රයක සම්ප්‍රාප්තිය ඇරැඹුණි. රාජ්‍යය යනු, මර්දනය සඳහා පහසුවෙන් පාවිච්චියට ගත හැකි සුහුරු මෙවලමක් විය යුතුය යන අදහස සමාජගත වීම ඇරැඹුණි. උතුරේ කැරලිකාරී නැඟිටීම එය කූටප්‍රාප්තියට ගෙනාවේය.


ආපස්සට හැරී බලන විට, අපේ ජීවිත කාලය මේ දක්වා ගෙවී ඇත්තේ තිබුණු දෙයක් යළි ලබාගැනීමේ අරගලම සඳහා නොවේද යන ප්‍රශ්නය ඒ අනුව නිතැතින් මතුවෙයි. අලුත් දේවල් සොයාගත යුතුව ඇති නූතන යුගයක, නැති වූ පරණ දේවල්ම සොයා ගැනීමට කාලය යෙදවීමට සිදුවීම මොන තරම් අභාග්‍යයක්ද යන්න සිතට නැඟෙයි. ඒ දීර්ඝ ඉතිහාසය ගැන දුක්බර කතාවට නොයමින්, මේ කල්පනාව මගේ සිතට ආවේ මෑත භාගයේ ඇති වූ සිදුවීම් කිහිපයක් හේතුවෙන් නිසා මේ ලිපිය යොමුවන්නේ ඒ ගැනයි.


තනි පුද්ගලයෙකු ඒකාධිපතියෙකු නොකරන ජනරජවාදී ආණ්ඩුක්‍රමයක් 1978 දක්වා අපට තිබුණි. එහෙත්, ඒ ක්‍රමය වෙනුවට තනි පුද්ගලයෙකු රජ කරවන ක්‍රමයක් ගැන කැමැත්තක් හිටිහැටියේ අපට ඇති විය. එය දීර්ඝ කාලයක් තිස්සේ ජේ. ආර්. ජයවර්ධන තුළ තිබුණු ආශාවකි. අප කෙළේ, ඔහුගේ ආශාව අපේ ආශාවක් බවට පෙරලා ගැනීමකි. දැන් ඔබ ගණන හදන්න: අවුරුදු 44 ක් තිස්සේ එම ක්‍රමය නැති කරගැනීම සඳහා මේ වන විට අප වැය කොට ඇති මුළු කාලය යනු අපේ ජීවිත කාලයෙන් සිදු කරගත් නාස්තියක් නොවන්නේද? තියෙන දේවල් නැති කරගැනීම අප පටන්ගත්තේ එතැනිනි. එදා සිට ව්‍යවස්ථා සංශෝධන 20 ක් මේ වන විට අප ලියා තිබේ. එයින්, දෙකක් හැරුණුකොට අනිත් සියල්ලම පාහේ, අර කියන ඒකාධිපතියා නඩත්තු කිරීම සඳහා ඇති කරගත් සංශෝධනයි. ඒ වර්ගයට නොවැටෙන්නේ සහ ඒ ඒකාධිපතියා දමනය කිරීම සඳහා අප පනවාගෙන ඇත්තේ 17 වැනි සහ 19 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධන දෙක පමණි.


දැන් ඒ දෙක උදාහරණයට ගන්න: 17 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයෙන් එසේ පිළිසකර කරගත් සියල්ල 2005 රාජපක්ෂ පවුල බලයට පත්වීමෙන් පසු ආපස්සට හැරවුණි. ඒ මොන පාරේ යමින්ද? ජේ. ආර්. ජයවර්ධන ගිය පාරේම යමිනි. 17 වැනි සංශෝධනය බල රහිත කොට, 18 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ඔවුන් ගෙනාවේ ඒ අනුවයි. නැවතත් තනි මිනිසා රජෙකු වීම ඇරැඹුණි. ඉන්පසු, 2015 දී බලයට පත් යහපාලන ආණ්ඩුව නැවතත්, අර කී නැති වූ දෙය ලබාගැනීම සඳහා, 19 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ගෙනාවේය. එහි ආයු කාලය අවුරුදු 4 කට සීමා වුණි. 2019 දී ගෝඨාභය රාජපක්ෂ බලයට පත්වූ වහාම එය අහෝසි කොට, ඔහු 20 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ගෙනාවේය. ඒ, අර රජතුමා නැවත සිංහාසනාරූඪ කරවීමට ය.

පාස්කු බෝම්බය පරමානුවකි


පාස්කු ත්‍රස්තවාදී ප්‍රහාරය අපේ වර්තමාන හැරවුම් ලක්ෂ්‍යය විය. ජාතිය බේරාගනිමින්, ‘කන්න නැතත් ඉන්න රටක්’ ලබාදෙන අලුත් ගැලවුම්කරුවෙකු සිංහල ජනතාවට අවශ්‍ය විය. එතෙක් කල් දේශපාලනඥයන්ට කළ නොහැකි වූ හාස්කම්, ‘නිර්-දේශපාලනික’ යැයි කියන, කිසි දවසක පාර්ලිමේන්තුවක තියා ගම් සභාවකවත් අත්දැකීම් නැති පුද්ගලයෙකු ලවා කරවා ගැනීමට ජනතාවට අවශ්‍ය වුණි. 69 ලක්ෂයක් ඒ මායා බන්ධනයට හසු වූහ. එතෙක් පැවති 19 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය අයින් කොට, 20 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය රාජපක්ෂලා ගෙනාවේ ඒ මායාබන්ධනයේ අනුහසිනි. එය, ජේ. ආර්. ජයවර්ධනගේ ව්‍යවස්ථාවටත් උඩින් ගොස් ඒකා-අධිපති කරවන සංශෝධනයකි. එපමණක් නොව, ඇමරිකානුවෙකුට පවා ලංකාවේ රජ විය හැකි ප්‍රතිපාදන එහි අඩංගු විය. ඒ අනුව, කපුටා නමින් අද පරසිඳු ඇමරිකානුවා මේ රටේ මහබැංකුවත්, මහභාණ්ඩාගාරයත් භාර ඇමතියා බවටත් පත්විය.


ඊට කලින් 19 වැනි සංශෝධයටත්, ඊටත් කලින් 17 වැනි සංශෝධනයටත් පක්ෂව ඡන්දය පාවිච්චි කළ අයත්, මේ කියන 20 වැනි සංශෝධනයටත් පක්ෂව අත් එසවූහ. ජාතිහිතෛෂීයව, දේශප්‍රේමීත්වයෙන් යුතුව සිංහලකම වෙනුවෙන් මරාගෙන මැරෙන එවුන්ද ඒ අතරේ වූහ. අද උන් සියල්ලෝම තමන්ම ගෙනා ඒ 20 වැනි සංශෝධනය අහෝසි කරමින්, වරක් තමන් විසින්ම අවලංගු කරන ලද 19 වැනි සංශෝධනය නැවත ගෙන ආ යුතු යැයි කියති. මුන්ගේ වැරදි හරිගස්සාගෙන කලින් සිටිය පරණ තැනකට ආපසු එන්නට රටේ ජනතාව තමන්ගේ ජීවිත කාලයෙන් කොපමණ කාලයක් සහ ශ්‍රමයක් නාස්ති කරගත යුතුද?


අර 69 ලක්ෂයෙන් අතිබහුතරය අද ‘ගෝඨා ගෝ හෝම්’ කියති. ඉන් බොහෝ දෙනා එය කීමට තවම ගෝල්ෆේස් පිටිය තෝරාගෙන නැත. ඒ වෙනුවට ඔවුන් විවිධාකාරයේ පෝලිම් තෝරාගෙන තිබේ. ඒ පෝලිම්වල සිටින අතරේ, රටටම ඇසෙන සේ ඔවුහු තමන්ටම එසේ කියාගනිති. වැඩ සඳහා බැඳගත් යක්ෂයාගෙන් ගැලවීම රටේ ලොකුම ප්‍රශ්නය බවට අද පත්ව ඇත. ඉතිං, ඉබ්බන් කැස්බෑවන් තරම් දීර්ඝ කාලයක් ජීවත් නොවන අප, ලැබුණු කෙටි ජීවිත කාලයත් මෙසේ නාස්ති කරගන්නා මනුෂ්‍යයන් විය යුතුද?

රනිල් වික්‍රමසිංහ:අවලංගු කාසියකට වලංගුභාවයක් ලැබීම


යහපාලන ආණ්ඩුව නිසා වැඩියෙන්ම අසාර්ථකත්වයට පත් දේශපාලනඥයා වශයෙන් සනිටුහන් වුණේ රනිල් වික්‍රමසිංහයි. මේ රටේ ඡන්දදායකයන් වැඩියෙන්ම දඬුවම් කෙළේ ඔහුටයි. ඒ කෙතෙක්ද යත්, ඔහුද ඇතුළු ඔහුගේ පක්ෂයේ එක පුද්ගලයෙකුවත් පාර්ලිමේන්තුවට වැද්ද නොගන්නා තරමට ඔවුන් එකතු වී සාමූහිකව, ඔහුවත් ඔහුගේ පක්ෂයත් පරාජයට පත්කළෝය. අවුරුදු දෙකක් ගත විය. ඒ අන්ත අසාර්ථක යැයි තීන්දු කළ පුද්ගලයා රටේ අගමැති තනතුරට පත්කරගත යුතු යැයි පොහොට්ටුකාරයන් අද තීන්දු කොට තිබේ. එදා මහබැංකුව සොරාකෑවේ යැයි කී ඔහුට, දැන් මහබැංකුවත්, මහභාණ්ඩාගාරයත් යන දෙකම පාලනය කිරීමේ මුදල් අමාත්‍යාංශයත් භාර දී තිබේ. මෙය, මහබැංකුව නැවත සොරාකයිදැයි යන්න අත්හදාබලන අලුත් පර්යේෂණයක්ද, නැතහොත් එදා සොරාකෑවේ යැයි කී කතාව බොරුවක් යැයි තමනුත් පිළිගැනීමක්ද? ඒ දෙකෙන් කොයි එක වෙතත්, ඒ සඳහා අවුරුදු දෙකක් මෙසේ නාස්ති කරගත්තේ සහ විනාශ කරගත්තේ ඇයි?


දැන් අපි සිල්ලර කාරණාවලට යමු: අලුතෙන් පත් වූ බලශක්ති ඇමතිවරයා තමන්ගේ ප්‍රථම කැබිනට් රැස්වීමෙන් පසු මාධ්‍ය අමතමින් යම් කාරණයක් ගැන සමාව ඉල්ලා සිටියේය. එනම්, යහපාලන ආණ්ඩුව කාලයේ මංගල සමරවීර අමාත්‍යවරයා පෙට්‍රල් මිල සම්බන්ධයෙන් හඳුන්වා දුන් ‘මිල සූත්‍රය’ ගැන එදා අපහාස මුඛයෙන් තමන් කතා කර තිබීම ගැන ය. මිල සූත්‍රයක් යනු රොකට් සයන්ස් නොවේ. පෙට්‍රල් මිල ලෝක වෙළෙඳපොළේ මිල දර්ශකයට අනුකූලව යම් කාල සීමාවක් ඇතුළත දේශීය වෙළෙඳපොලේදී යාවත්කාලීන කළ යුතු බව එහි අදහසයි. එහි ආර්ථික තාර්කිකත්වය අවබෝධ කරගැනීමට වසර හතරකටත් වැඩි කාලයක් කා දමන පුද්ගලයෙකු රටේ ආර්ථිකයේ මර්මස්ථානයක් බඳු බලශක්ති අංශය මෙහෙයවීමට තරම් සුදුස්සෙකු වන්නේ කෙසේද? 92 වර්ගයේ පෙට්‍රල් ලීටරයක් සඳහා දැන් වැඩි කර ඇති මුදල රුපියල් 82 කි. මේ ඇමතිවරයා ඊයේ කියා ඇති පරිදි, එම වැඩි කිරීමෙන් පසුව පවා, එකී පෙට්‍රල් ලීටරයකින් තවත් රුපියලක් ආණ්ඩුවට පාඩුයිලු. ඉතිං, රුපියල් 82 කින් ඊයේ වැඩි කළ ලීටරය ඇයි දෙයියනේ රුපියල් 83 කින් වැඩි නොකළේ! හෝඩියේ පංතියේ ළමයෙකුට පවා තේරෙන තර්කණයක් පවා මොවුන්ට මෙලෙසින් මගහැරෙයි නම්, මීට වඩා සංකීර්ණ කාරණා සම්බන්ධයෙන් ඔවුන් කෙසේ වැඩ කරනු ඇත්දැයි අපට සිතාගත හැකිය.

ඥානක්කා, වෘත්තීය වේශයෙන් සහ මහණ වේශයෙන්


මිනිස්සු තමන්ගේ පාඩුවේ ගොවිතැන් කරගෙන සිටි කාලයක් තිබුණි. කිසි විද්‍යාවක් හදාරා නැති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ, එක් ළමා fදාස්තර කෙනෙක් සහ මහණ කෙනෙක් සියලු විද්‍යාවන්හි පරතෙරට ගොස් සිටිතැයි විශ්වාස කෙළේය. ඥානක්කා කෙරෙහි ඔහු තැබූ විශ්වාසයට එය නොදෙවෙනි ය. ඉතිං, ඔවුන්ගේ බසට කන් දී, අර ගොවියන්ගේ ගොවිතැන් සියල්ල ගෝඨාභය රාජපක්ෂ කාබාසිනියා කෙළේය. එය වරදක් බව වටහාගැනීමට කන්න දෙකක්ම බලා සිටීමට ඔහුට සිදු විය. තව කන්න කිහිපයක්වත් ඉදිරියට එහි ආනිශංස රටට පල දෙනු ඇත. දැන්, ගොවියන් ඉල්ලන්නේ අලුත් දෙයක් නොව, එතෙක් තිබුණු රසායනික පොහොර ටිකයි. ගොවිතැන් කරගෙන යාමට අවශ්‍ය කරන ඉන්ධන ටිකයි.


පෝලිම්වල සිටින දස දහස් ගණන් ජනතාව ඉල්ලන්නේ එතෙක් කල් තමන්ට ලැබුණු ගෑස් ටික, පෙට්‍රල් ටික සහ භූමිතෙල් ටික මිස අන් කවරක්ද? මේ කිසිවක් අලුත් දේවල් නොව, එතෙක් තිබුණු සහ මෑතකදී නැති වුණු දේවල් ය. පෙරේදා (24) මධ්‍යම රාත්‍රියේ සිට පෙට්‍රල් ලීටරයක මිල රුපියල් 420 ක් දක්වා ඉහළ ගියත් ඒ මිලට පවා ඒවා ලබාගැනීමට මිනිස්සු පොරකති. ඒත්, ඒවා සැපයිය නොහැකිව පාලකයෝ දත්මිටි කති.


රටේ ගෙවුම් ශේෂ ප්‍රශ්න (ඩොලර් හිඟය) පැනනඟින විට ‘ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ’ සහාය පැතීම සාමාන්‍ය ක්‍රමයයි. එහෙත්, කිසි ආර්ථික විද්‍යාවක් නොදත් ගෝඨාභය රාජපක්ෂට, අජිත් නිවාඩ් කබ්රාල් යනු අර්ථශාස්ත්‍රයේ කෙලපැමිණි කෞටිල්‍ය කෙනෙක් විය. අපේ ඩොලර් ටික බිංදුවට හිඳෙන තෙක් මේ පුද්ගලයා, “කිසිවකට බිය නොවන්න, අපේම ඔසුවක් මම සොයා දෙමි” කියමින් ආණ්ඩුව ඇන්දුවේය. අද රට පුරා පැනනැඟී ඇති මහජන උද්ඝෝෂණ ජාතක කළ පියා ඔහු ය. (බාප්පා හෝ මහප්පා විය හැකි, පී. බී. ජයසුන්දර නමැති තවත් කෙනෙක්ද සිටී).


ආණ්ඩුවක් ගෙන යාමට ශක්තිමත් බදු පද්ධතියක් තිබිය යුතුය. තවත් විදිහකින් කිවහොත්, ආණ්ඩුවේ වියදම දැරිය හැකි වන තරමේ ආදායමක් ආණ්ඩුවකට තිබිය යුතුය. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ බලයට පත්වූ සැණින් කළ පළමු කාර්යය වුණේ, එතෙක් තිබුණු බදු පද්ධතියෙන් විශාල කොටසක් අත්හැර දැමීමයි. එය, වෙස්සන්තර ජාතකයට සමාන ය. එයින්, මේ රටේ ධනපතියෝ ගොඩ ගියහ. ඒ අනුව, වසරකට රුපියල් බිලියන 500 කට අධික ආදායමක් ආණ්ඩුව අහිමි කරගත්තේය. එසේ අහිමි කරගත් ආදායම පියවාගැනීමට රුපියල් ටි්‍රලියන 3 කට අධික මුදලක් අලුතෙන් අච්චු ගැසුවේය. ප්‍රතිඵලය, අද ඔබ අත්දකින අහස උසට ගිය මිල ගණන්වලින් කියැවෙන අධි-උද්ධමනයයි. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඒ සරල ආර්ථික විද්‍යා පාඩම අවබෝධ කරගෙන ඇත්තේ දැන් ය. ඒ නිසා, පරණ තිබුණු බදු පද්ධතිය යළි ඇති කරගැනීමට සිදුවන බව අලුත් අගමැතිවරයා හරහා ඔහු අපට සන්නිවේදනය කරවයි. යළිත් ඔහු මේ කරන්නට යන්නේ කුමක්ද? එතෙක් තිබුණු දෙයක්, වරක් නැති කොට, යළිත් ඇති කරගැනීමට බැලීමකි.


එය පහසු දෙයක් නොවන බව පෙන්වීමට, සංකේතීය මානව සංසිද්ධියක් ගෙනහැර දැක්වීම යෝග්‍ය වෙතැයි සිතේ. උතුරේ සිය ගණන් අම්මාවරු තවමත් තමන්ගේ නැති වූ දරුවන් සොයති. සන්ධ්‍යා නමින් දන්නා දකුණේ ගැහැනියක් හිස මුඩු කරගෙන, තමන්ගේ නැති වූ සැමියා සොයයි. උතුරත් දකුණත් යන දෙකම, අලුත් දේවල් සොයනවා නොව, තිබී අහිමි වූ දේවල් වෙනුවෙන් තමන්ගේ ඉතිරි ජීවිත කාලයත් වැය කරනවා වැන්න. තවත් විදිහකින් කිව්වොත්, අප කවුරුත්, නැති වූ ශිෂ්ටත්වයක් යළි සොයමින් සිටින ජාතියක් බවට පත්ව ඇත.■

ධීවර කර්මාන්තය බිමට සමතලා වෙලා යාත්‍රා 75%ක් මුහුදු යන්නේ නැහැ

0

■ ධනුෂි ලිහිණිකඩුව

පවතින ඉන්ධන අර්බුදය හේතුවෙන් මෙරට විවිධ ක්ෂේත්‍රවල ගැටලු රැසක් මතු වී ඇති බව නොරහසකි.


සිය යාත්‍රා සඳහා ඉන්ධන සපයා ගැනීමට අපොහොසත් වීමෙන් ධීවර කර්මාන්තය ද මේ වන විට පත් ව ඇත්තේ දැඩි අසීරුතාවකට බව ධීවර ප්‍රජාව පවසයි.


සිය කර්මාන්තය සඳහා අවශ්‍ය පරිදි ඉන්ධන ලබා දෙන ලෙස ධීවරයින් ඉල්ලා සිටින්නේ ඉන්ධන ගැටලුව ආරම්භ වූ වකවානුවේ සිට වුව ද මේ වන තෙක් ඔවුන්ට නිසි විසඳුම් නොලැබුණු බවට ඔවුහු චෝදනා නගති.


මේ පිළිබඳව අනිද්දා වෙත අදහස් දක්වමින් එක්සත් ධීවර හා ධීවර කම්කරුවන්ගේ සමිතියේ ප්‍රධාන ලේකම් එම්. විජේන්ද්‍ර මෙලෙස ප්‍රකාශ කර සිටියේ ය.


‘ධීවර අමාත්‍යාංශයෙන් සියලු ඉන්ධනහල් දැනුවත් කරලා තියෙනවා ධීවරයන්ට නියමිත වෙලාවට ඉන්ධන ටික දෙන්න. මොකද ඒ අය රෑට මුහුදු යන්නෙ. පාන්දරට ගොඩට එන්නෙ, ඒ අයට පෝලිම්වල ඉන්න බැහැ. ඒ නිසා ප්‍රධාන බෙදුම් මධ්‍යස්ථානවලින් ධීවරයන්ට අවශ්‍ය ඉන්ධන යම්කිසි ක්‍රමයකට අනුව වෙනම නිකුත් කරන්න කියලා. නමුත් ඒක මොනම ඉන්ධන පිරවුම්හලකවත් සිද්ධ වුණේ නැහැ.’


ධීවරයන්ට සිදු ව ඇති අසාධාරණකම් සහ ඉන්ධනහල්වල සිදුවන අක්‍රමිකතා පිළිබඳවද ඔහු මෙලෙස සිය අදහස් ප්‍රකාශ කර සිටියේ ය.


‘ඉන්ධන පිරවුම්හල්වල තමයි සියලුම දූෂණ සහ අක්‍රමිකතා සිද්ධ වෙන්නෙ. හේතුව තමයි ඒ අය දැන් ටෝකන් එකක් නිකුත් කරනවා. නිකුත් කරන ටෝකන් එතන ඉන්න පාතාලෙ අයයි, කුඩුකාරයොයි, එකම පවුලෙ කිහිපදෙකුයි අතරෙ බෙදිලා යනවා සහ සමහරු ඒ ටෝකන් එළියෙ විකුණනවා. මේක හැම තැනම දකින්න තියෙන දෙයක්.’


ධීවර කටයුතු සඳහා ප්‍රධාන වශයෙන් අවශ්‍ය වන භූමිතෙල් මිල අනෙකුත් ඉන්ධන වර්ගවලට සාපේක්ෂව ඉහළ නොගිය ද අවශ්‍ය තරමට භූමිතෙල් ලබා ගැනීමට නොහැකි වීමම විශාල ගැටලුවක් බව විජේන්ද්‍රන් වැඩිදුරටත් පවසයි.


‘අපි පාවිච්චි කරන්නෙ භූමිතෙල්, එන්ජිම ක්‍රියාත්මක කරන්න පෙට්‍රල් සහ ලිහිසිකාරකයක් විදිහට යොදනවා එන්ජින් ඔයිල්. භූමිතෙල් මිල දැන් ටික කාලයක් ස්ථාවරව තිබුණාට අනෙක් ඉන්ධන සියල්ල අහස උසට ගණන් ගිහින් තියෙන්නේ. ඒකෙන් විශාල පාඩුවක් තියෙනවා මේ ධීවර කර්මාන්තය කරගෙන යාමට. බහුදින යාත්‍රා ගත්තාම ඒ අයට අවශ්‍ය ඉන්ධන නිසි වෙලාවට ලැබෙන්නේ නැහැ. විශේෂයෙන් මීගමුව වගේ ප්‍රදේශවලට.


බෝට්ටුවට දැල් පටවලා අයිස් ගහලා සේරම සූදානම් කරලා තියලා තෙල් ගන්න ආවම තෙල් ඉවරයි කියනවා. එතකොට එතනත් අපිට පාඩුයි. තෙල් නැති එක තව පාඩුවක්. මුහුදු යන්න බැරි වෙන එක තවත් පාඩුයි. අනික් අය තෙල් අරන් යන්නෙ ගෙදර. අපි තෙල් අරන් යන්නෙ මුහුදට. අපිට ප්‍රමාණවත් විදිහට ඉන්ධන ලැබෙන්න ඕනෑ. මේක අනිවාර්යයෙන් ම බෙදුම්කරුවන්ගේ ප්‍රශ්නයක්. එක අතකින් තෙල් නැහැ. එක අතකින් තෙල් ආවත් ගන්න විදිහක් නැහැ. සතියට දවස් දෙකයි තුනයි තෙල් ලැබෙන්නේ. ඒ ලැබෙන එකත් දහස් ගණන් පෝලිම් මැද අපිත් ඉන්න ඕනෑ. මේක කිසිම පිළිවෙළක් නැති ක්‍රමවේදයක්. උදේ ඉඳන් හවස් වෙනකන් පෝලිමේ ඉඳලා අපි කොහොමද මුහුදු යන්නෙ. මේකයි දැනට අපිට තියෙන ලොකු ම ගැටලුව.’


නිසි ක්‍රමවේදයකට අනුව ඉන්ධන නිකුත් කරන ලෙස ධීවර අමාත්‍යාංශයෙන් සියලු ඉන්ධන පිරවුම්හල් දැනුවත් කර ඇතත් එය මෙතෙක් සිදු වී නොමැති බවට ඔහු චෝදනා එල්ල කරයි.
‘ධීවර අමාත්‍යාංශයේ අධ්‍යක්ෂවරු, සහකාර අධ්‍යක්ෂවරු ආදි සියලු නිලධාරීන් සමග අපි සාකච්ඡා කරලා තියෙන්නේ ඉන්ධන නිසි ක්‍රමවේදයකට බෙදා හැරීම ගැන. නමුත් ඛනිජ තෙල් නීතිගත සංස්ථාවයි, ඉන්ධන පිරවුම්හල්වල හිමිකරුවොයි අතේ මේ වැඩ පිළිවෙළ ක්‍රියාත්මක වීම තියෙන්නේ. අපි අවශ්‍ය ප්‍රදේශවල ප්‍රාදේශීය ලේකම් කාර්යාලවල පිහිටි ඉන්ධනහල් හිමිකරුවන් ගෙනල්ලා දැනුවත් කළා මේ ඉන්ධන අවශ්‍යතාව පිළිබඳ සලකා බලන්න කියලා. නමුත් මේ ඉන්ධනහල් හිමිකරුවන් ඒක ප්‍රතික්ෂේප කරලා තියෙනවා ධීවරයින්ට වෙනම පෝලිමක් දෙන්න බැහැ කියලා. හැබැයි පෞද්ගලික බස් රථවලට ඉන්ධන නිකුත් කරන එක, ඒ අයගෙ අවශ්‍යතාව පරිදි කෑන්වලට ඉන්ධන ගබඩා කරගන්න ඉඩ දෙන ඒවා සියල්ල හැම පිරවුම්හලක ම අඩු නැතුව සිද්ධ වෙනවා.’


අත්‍යවශ්‍ය සේවා ගණයට ගිලන් රථ පමණක් ඇතුළත් කිරීම නිසා පසුගිය දා ප්‍රාදේශීය ලේකම්වරුන් අත්‍යවශ්‍ය සේවාවන්ට ඉන්ධන ලබා දීමට ඔවුන් සැකසූ ක්‍රමවේදය අතහැර එම කටයුත්තෙන් ඉවත් වීමේ සිදුවීම පිළිබඳව ලේකම්වරයා මෙලෙස අදහස් දැක්වීය.


‘මීට දවස් කිහිපයකට උඩදී තවත් සිදුවීමක් වුණා. ලංකාවෙ සියලුම ප්‍රාදේශීය ලේකම්වරු අත්‍යවශ්‍ය සේවා කොමසාරිස් ජෙනරාල්ගෙ චක්‍රලේඛයකට අනුව ක්‍රමවේදයක් හැදුවා අත්‍යවශ්‍ය සේවාවන්ට ඉන්ධන නිකුත් කරන්න. ඒ යටතට ධීවර, කෘෂිකර්ම, මුද්‍රණ වගේ අංශ අයත් වුණා. ඒ ක්‍රමවේදය සකස් කරමින් යද්දී වර්තමාන ඛනිජ තෙල් අමාත්‍යවරයා කිව්වා අත්‍යවශ්‍ය සේවා යටතට ගැනෙන්නේ ගිලන් රථ පමණයි කියලා. එතකොට ප්‍රාදේශීය ලේකම්වරුන්ගේ සංගමය මේ වැඩෙන් ඉවත් වුණා, ගිලන් රථවලට විතරක් තෙල් දෙන්න ඒ අය අවශ්‍ය නැහැ සහ ගිලන් රථවලට ඉන්ධන නිකුත් කරන්න සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයේ වෙනම ක්‍රමවේදයක් ක්‍රියාත්මක වෙනවා කියලා ප්‍රසිද්ධියේ ප්‍රකාශයක් කරලා.’


අප කළ විමසීමේ දී ධීවර සංවිධාන එකමුතුවේ කාරක සභික ජූඩ් නාමල් දැක්වූයේ මෙවන් අදහසකි.


‘පෙට්‍රල්, ඩීසල් සහ ගෑස් මිල ඉහළ යාමත් භූමිතෙල් ඇතුළු ඉන්ධන ලබා ගැනීමට දිගු පෝලිම්වල රැඳී සිටීමට සිදුවීමත් නිසා ධීවරයන්ට සිය වෘත්තිය කරගෙන යාමට නොහැකි වෙලා තියෙනවා මේ වෙද්දි. මුහුදු ගියත් තේරුමක් නැහැ විකිණෙන මාළු ප්‍රමාණය වියදම පියවීමට තරම්වත් නොමැති වුණාම. අපි කොහොමද ගොඩට ගේන මාළු ප්‍රවාහනය කරන්නෙ වාහනවලට ඉන්ධන නැතිව. ධීවරයො මුහුදෙත් ගොඩබිමත් දෙතැනම අසරණ වෙලා.’
ඉන්ධන පමණක් නොව ඒ හා සාපේක්ෂව සියලු දේ මිල ඉහළ යාම නිසා ධීවරයින් කබලෙන් ළිපට වැටී ඇති බවත් පවතින රජය මගින් ඔවුනට කිසිදු සහනයක් නොමැති බවත් ඔහු වැඩිදුරටත් ප්‍රකාශ කළේ ය.


‘ආර්ථික බර උසුලන්න බැරි නිසා යෙදවුම්වලට මුදල් වෙන් කරගන්න අපට බැහැ. ප්‍රමිතියෙන් තොර දැල් සහ අනෙකුත් ආම්පන්න දැන් පරණයි සහ පාවිච්චි කළ නොහැකි තත්ත්වයේ තියෙන්නේ. ඒවා මිල දී ගන්න බැහැ මේ තත්ත්වය මත. බහුදින ධීවර යාත්‍රාවල මිල සය ගුණයකින් පමණ ඉහළ ගිහින්. ඒවට අවශ්‍ය ෆයිබර් ගෑස් ගන්න විදිහක් නැහැ. බෝට්ටු නිෂ්පාදන යාත්‍රාංගණවල කටයුතු සම්පූර්ණයෙන් ම නවත්තලා දාලා තියෙන්නේ මේ වෙද්දි. ඒවගේ ම යාත්‍රාවල අලුත්වැඩියා කටයුතු කරන්නත් විශාල මුදලක් වැය කරන්න සිදු වෙනවා පවතින තත්ත්වයත් එක්ක. ඒ හා සාපේක්ෂව අයිස් කර්මාන්තය පවා කඩා වැටීමට ලක්වෙලා. ධීවර කාන්තාවො සහ දරුවො කරකියා ගත නොහැකිව අසරණව ඉන්නෙ. දරුවො පාසල් යන්නෙ කොහොමද. තුන් වේල කන්නෙ කොහොමද?


රාජ්‍ය මේ වෙද්දි ධීවර ජනයා අතහැරලා දාලා ඉවරයි කියලා තමයි අපිට නම් හැඟෙන්නෙ. ධීවර අමාත්‍යාංශ තියෙනවා, ඒ හා අනුබද්ධ කාර්යාලය තියෙනවා ඒවායෙ අධ්‍යක්ෂවරු, නිලධාරීන් ඉන්නවා. නමුත් ධීවර ජනතාවට සැලසුණු සෙතක් නෑ. ධීවර කර්මාන්තය මුළුමනින් ම බිමට සමතලා වෙලා.’


තවදුරටත් අදහස් දක්වමින් එක්සත් ධීවර හා ධීවර කම්කරු සමිති සභාපති වර්ණකුලසූරිය මැක්සිමස් මෙසේ පැවසීය.


‘ඉන්දික අනුරුද්ධ හිටපු මන්ත්‍රීවරයා අපිත් එක්ක සාකච්ඡා කරලා තිබුණා සහ තෙල් එවන බවට පොරොන්දු වුණා. නමුත් ඒ කිසිවක් සිදු වුණේ නැහැ. ධීවරයන්ට වෙන් වුණ ඉන්ධන පිරවුම්හල් තියෙනවා. ඒවායෙ අපිට ප්‍රමාණවත් විදියට තෙල් ගන්න නැහැ. මීට දින කිහිපයකට ඉහත බැසියාවත්ත ඉන්ධන පිරවුම්හලට ධීවරයින් පිරිසක් පහර දීලා තියෙනවා මේ තෙල් අර්බුදය නිසා. තමන්ගෙ ජීවිකාව කරගන්න නොහැකිව ඔවුන් ඉන්නෙ දැඩි පීඩනයකින්. මේකට කඩිනමින් විසඳුම් අවශ්‍යයි කියලා තමයි අපිට කියන්න තියෙන්නෙ. සම්පූර්ණ ධීවර කර්මාන්තය ම බිඳ වැටෙනවා විසඳුම් නොලැබුණොත්.’


මේ වන විට කුඩා යාත්‍රා සඳහා ඉන්ධන ලැබෙන්නේ අවශ්‍ය ප්‍රමාණයෙන් 20%ක් පමණ වන බව ද ධීවර යාත්‍රා 12000ක් පමණ මුහුදු ගමන් අතහැර දමා ඇති බව ද ධීවරයෝ ප්‍රකාශ කළහ. මැයි ජූනි ජූලි අගෝස්තු යන මාස ලංකාවේ වැඩිම මත්ස්‍ය අස්වැන්නක් ලබා ගත හැකි කාල වකවානුව බවත් ඛනිජ තෙල් ඇමතිවරයා, ධීවර ඇමතිවරයා සහ අදාළ බලධාරීන් එක් ව මේ කටයුතු හැකි ඉක්මනින් නිරවුල් නොකළහොත් ධීවර කර්මාන්තයේ ඉරණම ඛේදාන්තයක් වනු නොවැළැක්විය හැකි බවත් ඔවුහු වැඩිදුරටත් ප්‍රකාශ කළහ.


කෙසේ නමුත් පසුගිය මාර්තු මස ධීවර සම්මේලනයේ ජාතික මහා සභාවට සම්බන්ධ වූ ධීවර අමාත්‍ය ඩග්ලස් දේවානන්ද ප්‍රකාශ කළේ පවතින ඉන්ධන ගැටලුව නිසා ධීවරයන්ට යම් අපහසුතාවක් මතු වී ඇත්නම් ඒ සඳහා කඩිනම් විසඳුම් දීමට කටයුතු කරන්නැයි ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා තමන්ට උපදෙස් දුන් බවයි. එමෙන්ම මෙම රජය බලයට පත්වීමෙන් පසු ධීවර මහා සම්මේලනයේ ජාතික සභාව කැඳවීම තුළින් රටේම ධීවර සංවිධානවල නියෝජිතයන් හමු වී සමස්ත ධීවර ජනතාවගේ ගැටලු පිළිබඳ පැහැදිලි අවබෝධයක් තමන්ට ලැබුණ බවද ඇමැතිවරයා කීය. මෙහිදී ධීවර නියෝජිතයන් විසින් ඉදිරිපත් කරන ලද සියලු ගැටලු පිළිබඳ තමන්ගේ විශේෂ අවධානය යොමු කරන බවත්, ඒවා විසඳීමට ඉදිරියේදී පියවර ගන්නා බවත් පැවැසූ ඇමැතිවරයා වැඩිදුරටත් ප්‍රකාශ කළේ ධීවර ජාතික මහා සම්මේලනය ශක්තිමත් සංවිධානයක් ලෙස ගොඩනඟන බවයි. අද මැයි 25 වනදායි. ඊයේ නැවත වතාවක් ධීවර අමාත්‍ය ධුරයේ දිවුරුම් දීමෙන් පසු සිය අමාත්‍යාංශයට පැමිණ පෙරේදා (මැයි 23) පෙරවරුවේ රාජකාරි ආරම්භ කරමින් පැවැසූයේ ද ධීවර ජනතාව මේ වන විට මුහුණ දී ඇති ගැටලු සඳහා කඩිනමින් විසඳුම් දීමට පියවර ගන්නා බවයි. ඒ අනුව අපට විමසීමට ඉතිරිව ඇත්තේ ඇත්තේ ඩග්ලස් දේවානන්ද මහතාගේ ‘කඩිනම් විසඳුම් ලබා දීම’ සිදු වීමට තව කොපමණ මාස ගණනක් ගත වන්නේ ද යන්න පමණි.■

21, 19 තරම් ප්‍රබල නෑ විපක්ෂයේ පක්ෂ කියයි

0

■ අමන්දිකා කුරේ


යෝජිත 21 වන ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයේ ඇති ප්‍රතිපාදන 19 වන ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයේ ඇති ප්‍රතිපාදන තරම් බලපෑම් සහගත ඒවා නොවන බවට විපක්ෂය නියෝජනය කරන සමගි ජන බලවේගය, දමිළ ජාතික සංධානය සහ ශ්‍රී ලංකා මුස්ලිම් කොංග්‍රසය පවසයි.


අප කළ විමසීමක දී සමගි ජන බලවේගයේ මහ ලේකම් පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී රංජිත් මද්දුම බණ්ඩාර පැවසුවේ මෙම යෝජිත ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයේ ඇති සංශෝධන 19 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයේ තරම් ප්‍රබල ඒවා නොවන බවයි.


ඒ නිසා තම පක්ෂය යෝජනා කළ ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ගෙන ඒම වඩාත් යෝග්‍ය බව ඔහු පැවසුවේ ය.


ශ්‍රී ලංකා මුස්ලිම් කොංග්‍රසයේ ලේකම් නීතිඥ නිශාම් කාරියප්පර් පෙන්වා දෙන්නේ මේ හරහා ජනාධිපතිවරයාගේ විධායක බලතල ප්‍රමාණවත් අන්දමින් කප්පාදු කිරීමට සහ ව්‍යවස්ථාදායකයට අවශ්‍ය බලය ලබා දීමට තරම් ප්‍රමාණවත් ප්‍රතිපාදන ඇතුලත් වී නොමැති බවයි.

කැබිනට්ටුව හරහා ගෙන එන මේ සංශෝධනය බැසිල් රාජපක්ෂ ඇතුළු ආණ්ඩුවේ ප්‍රබලයන් ආරක්ෂා කිරීමට ගෙන එන්නක්දැයි දැඩි සැකයක් පවතින බව ඔහු පෙන්වා දෙයි.


19 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය බලාත්මක කරන ඕනෑම පාර්ශවයකට සිය සහයෝගය හිමිවන බව පෙන්වා දුන් කාරියප්පර් මහතා වැඩිදුරටත් පැවසුවේ මෙම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයේ ප්‍රතිපාදන 19 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයටත් වඩා අඩු මට්ටමක පවතින බවයි.


දමිළ ජාතික සන්ධානයේ මාධ්‍ය ප්‍රකාශක නීතීඥ එම්.ඒ සුමන්තිරන් ද පැවසුවේ යෝජිත ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයේ ඇති ප්‍රතිපාදන ජනාධිපතිවරයාගේ විධායක බලතල අඩු කිරීමට ප්‍රමාණවත් නොවන බවයි. ජනාධිපතිවරයාට ඇමතිධූර දැරීමට ඇති හැකියාව මෙම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයෙන් ඉවත් නොවන බව නිසාම් කාරියප්පර් හා එම්ඒ සුමන්තිරන් යන දෙදෙනාම පෙන්වා දුන් අතර මෙම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය මේ වන විට සිය පක්ෂ විසින් අධ්‍යනය කරමින් පවතින බව ප්‍රකාශ කළහ.■

ශ්‍රීලනිපයෙන් 21ට සංශෝධන

කැබිනට් මණ්ඩලයට ඉදිරිපත් කර මේ වනවිට දේශපාලන පක්ෂවලට යොමුකර ඇති 21 වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය සම්බන්ධයෙන් සිය පක්ෂයේ සංශෝධන කිහිපයක් ඉදිරිපත් කිරීමට බලාපොරොත්තු වන බව ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ මහ ලේකම් දයාසිරි ජයසේකර පැවසීය.


එම සංශෝධන යෝජනා ඉක්මණින් ඉදිරිපත් කරන බවද, 21 වන සංශෝධනයට සිය පක්ෂයේ සහාය ලබාදෙන බවද ඔහු පැවසීය.


මේ අතර එම පක්ෂයේ තවත් නිලධාරියකු පැවසුවේ ස්වාධීන කොමිෂන් සභා ලැයිස්තුවට ජාතික විගණන කොමිසම ඇතුළත් කිරීම සහ ද්විත්ව පුරවැසියන්ට පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීධුර පමණක් නොව රජයේ කිසිඳු තනතුරක් ලබාගත නොහැකි බවට හා ද්විත්ව පුරවැසියන්ගේ දැනට දරන තනතුරු අහෝසි වී යායුතු බවට යෝජනා කිරීමට නියමිත බවය.


පක්ෂයේ තීරණයට පටහැනිව ආණ්ඩුවේ ඇමති ධුර බාරගත් නිමල් සිරිපාල ද සිල්වා හා මහින්ද අමරවීර සම්බන්ධයෙන් විනය ක්‍රියාමාර්ග ගන්නේදැයි දයාසිරි ජයසේකර මහතාගෙන් වැඩිදුරටත් කළ විමසීමේදී පැවසුවේ ඒ පිළිබඳ මෙතෙක් තීරණයක් ගෙන නැති බවය.■

නීතිමය අභියෝගයට පෙර ශවේන්ද්‍ර ඉවතට

0

■ ඉඳුවර බණ්ඩාර


යුද හමුදාපති ජෙනරාල් ශවේන්ද්‍ර සිල්වා ජුනි මස 01 වැනිදා සිට ක්‍රියාත්මක වන පරිදි හදිසියෙන්ම එම ධුරයෙන් විශ්‍රාම ගැන්වීම ඔහුගේ සේවා දිගු නීත්‍යනුකූලව සිදුවී නැති තත්වය තුළ ඒ සම්බන්ධයෙන් නීතිමය අභියෝගයක් එල්ලවේ යන පදනම මත සිදුවී ඇති එකක් බව වාර්තාවේ.


යුද හමුදාපති ශවේන්ද්‍ර සිල්වාට ලබාදී ඇතැයි කියන සේවා දිගු සම්බන්ධයෙන් වන ගැසට් නිවේදන නැති බව හා එම තත්වය තුළ ඔහුගේ හමුදාපති තනතුරේ කටයුතු නීත්‍යනුකූල නොවන බව අනිද්දා පුවත්පත වාර්තා කළ අතර එය සමාජය තුළ ආන්දෝලනයකට ලක්විය.

ඒ සම්බන්ධයෙන් අනිද්දා පුවත්පතට සෘජු පිළිතුරක් නොදෙමින් ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශය නිවේදනයක් නිකුත් කරමින් සඳහන් කළේ ඔහුගේ සේවා දිගු නීත්‍යානුකූලව සිදුවී ඇති බවයි.
එම සේවා දිගුවලට අදාල ගැසට් නිවේදන ඉල්ලා අනිද්දා පුවත්පතේ නියෝජ්‍ය කර්තෘ ලසන්ත රුහුණගේ තොරතුරු දැනගැනීමේ පනත යටතේ ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශය, ජනාධිපති කාර්යාලය හා යුද හමුදාවට ඉල්ලුම්පත් යොමු කර ඇතත් ඒ සඳහා මෙතෙක් පිළිතුරු ලබාදී නැත.
මේ තත්වය මත යුද හමුදාපතිවරයාගේ ධුරය නීත්‍යානුකූල නොවන බවට අධිකරණ ක්‍රියාමාර්ගයක් ගැනීමේ කටයුතුද සිදුවෙමින් පැවතුණි.


මැයි 20 වැනිදා සිරස රූපවාහිනිය විකාශය කළ ප්‍රශ්න 10ක් වැඩසටහනට එක්වූ ශවේන්ද්‍ර සිල්වාගෙන් කවදා තෙක් ධුරයේ සිටින්නේදැයි කළ විමසුමට පිළිතුරු වශයෙන් ප්‍රකාශ කළේ ජනාධිපතිවරයා ලබාදුන් කාලය තවදුරටත් ඔහුට තිබෙන බැවින් ධුරයේ කටයුතු කරන බවයි. එසේ වුවද ඉන් සතියක් යන්නටත් ප්‍රථම ඔහුව ධුරයෙන් විශ්‍රාම ගන්වන බව නිවේදනය කර ඇත.


යුද හමුදාපතිවරයාගේ උපන් දනය යෙදෙන දිනය ජුනි මස 22ට යෙදී තිබෙන අතර එදිනට ඔහුට අවුරුදු 58ක් සැපිරේ. යුද හමුදාපති ධුරයෙන් විශ්‍රාම ගැන්වුවද ඔහු ආරක්ෂක මාණ්ඩලික ප්‍රධානී ධුරයේ තවදුරටත් කටයුතු කරන බව වාර්තවේ.


මේ අතර අපගේ යුද හමුදා ආරංචි මාර්ග සඳහන් කරන්නේ ශවේන්ද්‍ර සිල්වා යුද හමුදාපති ධුරයෙන් විශ්‍රාම ගත්තද ආරක්ෂක මාණ්ඩලික ප්‍රධානියා ලෙස නිල නොවන ආකාරයට කටයුතු කරනු ඇති බවය. ඒ සඳහා හේතුව වශයෙන් සඳහන් කරන්නේ නව යුද හමුදාපතිවරයා වශයෙන් නම්කර ඇති යුද හමුදා මාණ්ඩලික ප්‍රධානී මේජර් ජෙනරාල් විකුම් ලියනගේ ශවේන්ද්‍ර සිල්වා නියෝජනය කළ ගජබා රෙජිමේන්තුවේ සාමාජිකයකු ලෙස කටයුතු කිරීමත්, යුද හමුදාව තුළ ඔහු පිළිගැනීමට ලක් වූවකු නොවීමත්ය.■

ඉන්දීය ආධාර කම්කරු කොංග්‍රසයෙන් බෙදයි

0

■ ධනුෂි ලිහිණිකඩුව


ඉන්දීය රජය විසින් මෙරටට පරිත්‍යාග කරන ලද රුපියල් බිලියන 02කට අධික වටිනාකමකින් යුත් මානුෂීය ආධාර වතුකරයට බෙදීම ලංකා කම්කරු කොංග්‍රසය මැදිහත් වීමෙන් සිදුවන බව වාර්තා වේ.


ආධාර බෙදාහැරීමේ කටයුතුවලට කම්කරු කොංග්‍රසය මැදිහත් වීමේ චෝදනාව පිළිබඳව අප කළ විමසීමේ දී ලංකාවේ සියලු ම අඩු ආදායම්ලාභීන්ට ප්‍රමාණවත් තරම් ආධාර තොග මාසයක් වැනි කාලයක් තුළ දී ඉන්දියාවෙන් මෙරටට ලැබෙන බවත්, බෙදා හැරීම් කටයුතු සිදු වන්නේ ඒ ඒ ප්‍රදේශවල දිසාපතිවරු හරහා බවත්, තමා එහි දී සිදු කරන්නේ සම්බන්ධීකරණය පමණක් බවත් කම්කරු කොංග්‍රස් නායක සෙන්තිල් තොන්ඩමාන් ප්‍රකාශ කළේ ය. මේ වන විට ලංකාවේ දිස්ත්‍රික්ක 4ක හෝ 5ක ප්‍රමාණයකට නිශ්චිතවම ආධාර යවා ඇති බවත් ඉතිරි ප්‍රදේශවලට කඩිනමින් බෙදා හැරීම් කටයුතු සිදුකරන බවත් ඔහු වැඩිදුරටත් ප්‍රකාශ කරන ලදි.

මෙම ආධාර තොගයෙන් කොටසක් ශ්‍රී ලංකාවට පැමිණි අවස්ථාව ගැන ඉන්දියානු මහකොමසාරිස් කාර්යාලය විසින් නිකුත් කරන ලද නිවේදනයේ සඳහන් වන්නේ විදේශ අමාත්‍ය ජී. එල්. පීරිස්, අමාත්‍ය නිමල් සිරිපාල ද සිල්වා, වජිර අබේකෝන්, සාගල රත්නායක සමග ලංකා කම්කරු කොංග්‍රසයේ නායක සෙන්තිල් තොණ්ඩමන් ද මෙම අවස්ථාවට සම්බන්ධ වූ බවයි..


සහල් මෙට්‍රික් ටොන් 9000ක් කිරිපිටි මෙට්‍රික් ටොන් 50ක් සහ ඖෂධ ඇතුළු වෙනත් වෛද්‍ය සැපයුම් මෙට්‍රික් ටොන් 25කට අධික ප්‍රමාණයක් සහිතව මෙම ආධාර තොගය ලැබී තිබේ.■