සමන් කාරියකරවන
කවදාවත් නැති තරමට අද දුෂණය පිළිබදව කතාබහක් ඇතිවී තිබෙනවා. ඔබ දේශපාලන විද්‍යාඥයෙක් විදියට කොහොමද දුෂණය අර්ථ දක්වන්නේ?
ඇමරිකානු ශ්‍රේෂඨාධිකරණ විනිශ්චයකාරවරයෙක් වරක් දුෂණය යන්න අර්ථ දැක්වූවේ ර්‍ණඑයට නිශ්චිත නිිර්වචනයක් සැපයීම දුෂ්කර දෙයක් වූවත් කාමෝද්දීපන රචනා (pornography) මෙන් දුෂණය ද දුටුවිට අප කවුරුන් විසින් වුව ද හඳුනාගනු ලබන දෙයක්” කිියා. මෑත කාලයෙදී දුෂණ සහ වංචා නිසා සිදුවන අලාභ ලෝක සහ දේශීය ආර්ථිකයන්ට කරන බලපෑම බරපතළ වශයෙන් දැනෙන්ට පටන් ගැනීම නිසා ඒ සම්බන්ධයෙන් ජාත්‍යන්තර සහ ජාතික වශයෙන් විවිධ අවස්ථාවල විවිධ පියවර ගැනීම් සිදුවෙලා තියෙනවා. ඒ අවස්ථාවලදී මේ සඳහා යම් අර්ථ නිරූපණ සැපයීම් සිදුවෙලා තිබෙනවාග ට‍්‍රාන්ස්පේරන්සි ඉන්ටර්නැෂනල් ආයතනය සඳහන් කරන්නේ ‘තමන්ට පවරා තිබෙන බලය පෞද්ගලික ලැබීම් සඳහා යොදා ගැනීම’ දුෂණයක් වන බවයි. ලෝක බැංකුව සඳහන් කරන්නේ ‘තමන්ගේ ආයතනික තනතුර කිසියම් පෞද්ගලික ලාභයක් අත්පත් කර ගැනීමක් සඳහා යොදා ගැනීම සහ යම් නිලධාරියකු අල්ලසක් පිළිගැනීම, ඉල්ලා සිටීම සහ බලෙන් ලබා ගැනීම’ දුෂණයට ඇතුළත් වන කාරණා බවයි.
නීති මගින් දුෂණය පාලනය කිරීමට ගෙන ඇති පියවර නිසා අපේ රටේ ද නීතියෙන් ලබාදී ඇති නිර්වචනයකුත් තියෙනවා. ආණ්්ඩුක‍්‍රම ව්යවස්ථාවේ ජනාධිපතිවරයාට විරුද්ධව දෝෂභියෝගයක් ගෙන ආ යුතු වැරදි අතරිඅල්ලස් ගැනීම සහ දුෂණවල නිරත වීම’ විශේෂයෙන් සඳහන් වෙන බවද සඳහන් කළ යුතුයි. ඒ අනුව අල්ලස හා දුෂණය පිළිබද නීතිය තුළත් ඉන් පිටතත් ගැඹුරු අර්ථ දැක්වීමක් දකින්න පුඵවන්.
ලංකාව තුළ දුෂණය මුල් බැසගත් ව්‍යසනයක් බවට අද පත්වෙලා තිබෙන බව පැහැදිලියිනෙ. දුෂණය පිළිබද ඉතිහාසය මොන වගේ එකක්ද ලංකාව සම්බන්ධයෙන් ගත්තොත්?
අපේ රටේ දේශපාලකයන් සම්බන්ධ වූ දුෂණ පිළිබද ප‍්‍රථම සාකච්ඡුාව ඇරඹෙන්නේ 1931දී සර්වජන ඡුන්දය හදුන්වාදීම සමගමයි. 1931 දී පිහිටුවපු පළමු රාජ්‍ය මන්ත‍්‍රණ සභාවට පැනවීමට සිදුවූ පළමු පනත් අතර මන්ත‍්‍රීධුර අපේක්ෂකයන්ගේ මැතිවරණ වියදම් සීමාකිරීමේ පනත තිබුණු බව අප අමතක නොකළ යුතුයි. ඒකට ප‍්‍රධාන හේතුවක් වුණේ ඡුන්දදායකයන්ට මුදල් බෙදාහරිමින් අල්ලසට ඡුන්දය ගැනීමද ඇතු`ඵ මැතිවරණයේදී සර්වජන ඡුන්දය අබිබවා මුදලේ බලය ඉහවහා යාමයිග දේශීය නායකයන්ට විධායක පාලනයට සම්බන්ධවීමට අවස්ථාව සැලසා දුන් 1931 පාලන ක‍්‍රමය අවසාන කාලය වන විට පෙනීගියේ මන්ත‍්‍රීවරු තමන්ගේ හිතවතුන්ට රජයේ රැකියා ලබාදීම, ආණ්්ඩු‍වේ කොන්ත‍්‍රාත් ලබාදීම ආදිය සඳහා විවිධාකාරයෙන් මැදිහත්වීම් කරන්න පටන්ගත් බවයි. මේ දේශපාලන මැදිහත්වීම් 1924-31 කාලයේත් දකින්න ලැබුණා. සියලූම මන්ත‍්‍රීවරුන්ව මුදල් කාරක සභාවට ඇතුල් කරගත් නිසා මන්ත‍්‍රීවරුන් මෙි කටයුතුවලට ඇඟිලි ගසන්නට අවස්ථාව සලසා ගත්තාග රජයේ නිලධාරීන් රාජ්‍ය සේවා කොමිසමක් පිහිටුවීමට ඩොනමෝර් කොමිසමෙන් ඉල්ලා සිටීමට එය ද එක් හේතුවක් වුණා. 1931න් ඇරඹුණ ඩොනමෝර් ආණ්ඩු ක‍්‍රමය විසින් සියලූ මන්ත‍්‍රීවරු අමාත්‍යාංශ පාලනය කිරීමට සහභාගි කරගත් නිසා මේ මැදිහත්වීම් ඉහළ ගිය අතර එය අල්ලස් ගැනීම දක්වා ඉදිරියට තල්ලූවී ගියා. මේ දුෂණය චෝදනා කොතරම් තදින් ඉදිරිපත් වුණාද කියතොත් ආණ්ඩුකාරයාට ලංකා ඉතිහාසයේ ප‍්‍රථම අල්ලස් කොමිෂන් සභාවත් පිහිටුවන්නට සිදුවුණා. එසේ පිහිටුවන ලද එල්.එම්.ඞීග සිල්වා අල්ලස් කොමිෂන් සභාව ඉදිරියට මන්ත‍්‍රීවරුන් කිහිප දෙනකුට විරුද්ධව චෝදනා ඉදිරිපත්වූ අතර කොමිසම විසින් මන්ත‍්‍රීවරුන් අටදෙනෙකු වරදකරුවන් බවට පත්කරනු ලැබුවා. 1936න් පස්සේ මහජන ඡුන්දයෙන් පත් වූ පළාත් පාලන ආයතන පද්ධතිය ගැන 1945 දී පාර්ලිමේන්තු විවාදයකදී එක් මන්ත‍්‍රීවරයෙක් කියන්නෙිගන්නම දෙයක් නැහැ දුෂිතයි’ (hopelessly corrupted) කියලයි. ලංකාවේ දේශපාලකයන් සම්බන්ධ වූ දුෂණ ඇරඹෙන්නේ ඒ ආකාරයටයි. මගේ දැනුමේ හැටියට ඩොනමෝර් ආණ්ඩුක‍්‍රම‍යේ ක‍්‍රියාකාරීත්වය ගැන මේ දක්වා ලියා තිබෙන හොඳම විග‍්‍රහය වන නැසීගිය ආචාර්ය අයි.ඞී.එස් වීරවර්ධනගේිලංකාවේ ආණ්්ඩුක‍්‍රමය සහ දේශපාලනය’ කියන පොතේ ර්‍ණකුමාරයා පෙනුමෙන් ධාර්මික විය යුතු යයි මැකියාවල්ලි කීවේය. අභාග්‍යයට එම පෙනුමවත් ඩොනමෝර් ක‍්‍රමය යටතේ පැවතියේ නැත” යනුවෙන් මේ අවධියේ පැවති දුෂණවල තත්වය පිළිබඳව කරන පැහැදිලි කිරීමෙන් පෙන්වන්නේ සර්වජන ඡන්ද බල ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය දේශපාලන දුෂණයට මග පෑදු ආකාරයයි.
යටත්විත සමයේ හා නිදහස ලැබුණ, අලූත අල්ලස් හෝ දුෂණ කළ අය සම්බන්ධයෙන් ආණ්ඩු ක‍්‍රියාකළ ආකාරය හා අද ආණ්ඩු ක‍්‍රියාකරන ආකාරය අතර වෙනසක් දකින්න පු`ඵවන්ද?
1940දී පත් කළ ලංකාවේ ප‍්‍රථම අල්ලස් කොමිසම විසින් වරදකරු බවට තීරණය කරනු ලැබූ මන්ත‍්‍රීවරු 8 දෙනාගෙන් 7 දෙනෙක් ඉල්ලා අස්වුණා. ඉල්ලා අස්නොවී සිටි මන්ත‍්‍රීවරයා රාජ්‍ය මණ්ත‍්‍රණ සභාව විසින් යෝජනා සම්මත කරලා මන්ත‍්‍රී ධුරයෙන් නෙරපා හැරිය. එදා වරදකරු වූ මන්ත‍්‍රීවරයකු ඉල්ලා අස්නොවූ අවස්ථාවේදි ඔහුව නෙරපා හැරීමට අනිත් මන්ත‍්‍රීවරු ක‍්‍රියාකිරීමෙන් ලබාදුන්නේ හොඳ ආදර්ශයක්. දේශපාලනය පිරිසිදුව තබා ගැනීමට මේ කාලයේ සිටි නායකත්වයට පැවති උනන්දුවත් එහිදී කැපී පෙනනවා. අල්ලස් ගැනීම හෝ මහජන නියෝජිතයකු නො කළ යුතු වෙනත් වැරදි සම්බන්ධයෙන් වරදකරු වූ අය පිළිබඳව මේ කාලයේ දී ගනු ලැබූ පියවර ගැන උදාහරණ බොහෝ ප‍්‍රමාණයක් තිබෙනවා. කොළඹ නගර සභාවේ සභිකයකුව සිට පසුව මන්ත‍්‍රී මණ්ඩලයට පැමිණි ආර්.ඒ ද මැල්ට ඔහු නගරාධිපති වීමට තරග කළ අවස්ථාවේ දී සභිකයන්ට අල්ලස් දුන් බවට 1947දී චෝදනාවක් ඉදිරිපත් වුණා. ඒ සම්බන්ධයෙන් ආණ්්ඩුකාරවරයා විසින් කොමිෂන් සභාවක් පත් කරනු ලැබුවා. ඔහු චෝදනා 11 කට වරදකරු වුණා. පළමු රාජ්‍ය මන්ත‍්‍රණ සභාවේ කථානායකවරයා ව සිටි ෆ්‍රැුන්සිස් මොලමුරේ අවසාන කැමැත්තක භාරකරුවකු අනුගමනය කළ යුතු යයි අධිකරණ පනවා තිබූ නියමයන් උල්ලංඝනය කිරීම නිසා ඔහුට එරෙහිව උසාවියට අපහාස කිරීම සම්බන්ධයෙන් පැවති නඩුවකින් වැරදිකරු වී මාස දොළහකට සිරගෙට ගියා. මෙහි ප‍්‍රතිඵල ලෙස ඔහු කථානායක සහ මන්ත‍්‍රී ධුර දෙක ම අහිමි වී වසර හතකට ප‍්‍රජා අයිතිය නැති කරගත්තා. මේ කාලයේදී රාජ්‍ය සේවයේ නිලධාරීන් අල්ලස් ගැනීම් ඇතුළු දුෂණ ක‍්‍රියාවල නිරතවන්නේ යයි ප‍්‍රබල හඬක් නැගුණා. ඒ ගැන හොයන්න ආණ්ඩුව, රාජනීතිඥ ඒ.ඊ. කේනමන් මහතා 1943 දී ඒක පුද්ගල කොමිසමක් ලෙස පත්කළා. ඔහු 1949 දී අතුරු වාර්තා දෙකක් සහ අවසාන වාර්තාව ඉදිරිපත් කළා. රාජ්‍ය සේවය තුළට අල්ලස සහ දුෂණ ඇතුල් වී තිබෙන බව පිළිගත් මේ වාර්තාව ඉදිරිපත් කළ යෝජනා අතර තවත් අවුරුදු 25කට පසුව නීතියක් බවට පත් වූ ‘රාජ්‍ය නිලධාරීන් සහ ඔවුන්ගේ සහ බිරින්දන්ගේ වත්කම් ප‍්‍රකාශයට පත් කිරීම’ ගැන යෝජනාවත් තිබුණා.
නිදහස ලැබීමෙන් පසුව ද දේශපාලකයන්ට විරුද්ධව දුෂණ පිළිබඳ චෝදනා ඉදිරිපත් වුණා. නිදහස් ලංකාවේ පළමු අගමැති ඞී.එස්. සේනානායකගේ ආණ්්ඩු‍වේ ඇමතිවරයකුව සිටි ජී.ජී. පොන්නම්බලම්ට විරුද්ධව අල්ලස් චෝදනාවක් ඉදිරිපත් වුණා. එය පරීක්ෂා කිරීමට කොමිෂන් සභාවක් පත්කිරීමේ යෝජනාවක් ඉදිරිපත්වු නමුත් ආණ්්ඩුව එය මඩ ගැසීමක් ලෙස විස්තර කොට නොතකා හැරියා. කොමිසමක් පත්කිරීමට එකඟ වුණේ නෑ. මේ නිසා ලංකාවේ ආණ්්ඩුවකට විරුද්ධව අල්ලස් දුෂණ යටගැහීම මුල් කරගෙන ඉදිරිපත් වූ ප‍්‍රථම විශ්වාසභංග යෝජනාවට එම ආණ්්ඩුවට මුහුණදීමට සිදුවුණා. ආචාර්ය කොල්වින් ආර් ද සිල්වා ගෙනා එම යෝජනාවට විරුද්ධව ඡන්ද 50ක් ද පක්ෂව ඡන්ද 30ක් ද ලැබීමෙන් පරාජයට පත්වුණා. මීළඟට එස්.ඩබ්ලිව්.ආර්.ඞී බණ්ඩාරනායක මහතා තමන්ගේ ඇමතිවරුන් කිහිපදෙනකු සහ පක්ෂයේ මන්ත‍්‍රීවරුන් සමහරකට අල්ලස් චෝදනා ඉදිරිපත් වූ විට 1959 සිය මරණයට පෙර අල්ලස් කොමිසමක් පත් කරන්නට අග‍්‍රාණ්ඩුකාරවරයාට උප‍දෙස් දුන්නා. එම කොමිසම ඇමතිවරුන් පස්දෙනෙකු සහ එක් උපඇමතිවර‍යෙකු වැරදිකරුවන් බවට පත්කළා. වාර්තාව ඉදිරිපත්වුණේ බණ්ඩාරනායක ඝාතනයෙන් පසුව බැවින් එහි නිර්දේශ ක‍්‍රියාත්මක කිරීම මීළඟ ශ‍්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂ ආණ්ඩුවට පැවරුණත් අවශ්‍ය පියවර ගත්තේ නැහැ. මේ නිර්දේශ අනුව වැරදිකරුවන්ගේ ප‍්‍රජා අයිතිය අහිමි කිරීම කරනු ලැබූයේ 1965 දී බලයට පත් වූ ඩඞ්ලි සේනානායක ආණ්්ඩුව විසින්.
මේ විස්තරයෙන් පැහැදිලි වෙනවා ඇති ඔය අද ර්‍ණකව්ද හොරා” යයි හඬ නගන්නට සිදුවී තිබෙන බහුපක්ෂ දුෂණ මෑත කාලයේ ප‍්‍රපංචයක් නොවන බව. මුල් කාලයේදී දේශපාලනය මූලධර්මීය වශයෙන් නිවැරදිව තබා ගැනීමට මැදිහත්වීම තම වගකීමක් ලෙස සලකා බොහෝ නායකයන් ක‍්‍රියාකළා. තමන්ගේ අය සම්බන්ධයෙන් ලිස්සා යාමේ පිළිවෙතක් අනුගමනය කිරීම නිදහස ලැබීමෙන් පසු සෙමින් දේශපාලන කේෂ්ත‍්‍රයට ඇතුල්වුණා. එදා ඉදිරිපත් වූ අල්ලස් ගැනීම් පිළිබඳ චෝදනා අතර සහල් සහ මිරිස් මලූ ලබා ගැනීම වැනි අල්ලස් ගැනීම්ද තිබුණා. 1965දී ප‍්‍රජා අයිතිය අහිමිවූ එක් දේශපාලකයකු කීවේ තමන් කර තිබුණේ සුළු සන්තෝසමක් ගැනීම බවයි.
1965 දී සිරිමා බණ්ඩාරනායක මැතිනියගේ නායකත්වයෙන් පැවති සභාග ආණ්ඩුව විශ්වාසභංගයකින් පරාජය කළේ ආණ්ඩුවේ මන්ත‍්‍රීවරු පිරිසක් අල්ලස් දී මිලදී ගැනීමෙන් බවට ප‍්‍රසිද්ධ චෝදනාවක් දේශපාලන බිමට පැමිණියා. මේ සඳහා ලේක්හවුස් ආයතනයෙන් මුදල් ලබාගත් බව ප‍්‍රකාශ වුණා. 1965/70 කාලයේදී ලේක්හවුස් ආයතනයේ අධ්‍යක්ෂවරුන් සම්බන්ධ වී කරන ලද නීති විරෝධි විනිමය ගනුදෙනු පිළිබඳ රහස් ලේඛන ප‍්‍රමාණයක් තමන්ට ලැබුණු බවටත් මෙම අල්ලස් සඳහා එම මුදල් පාවිච්චි කළේද යන සැකය තමන්ට ඇති බවටත් ආචාර්ය ඇන්.ඇම්. පෙරේරා විසින් කරනු ලැබූ හෙළිදරව්වක් විශාල ආන්දෝලයක් ඇතිකළා. 1970 දි සමගි පෙරමුණු ආණ්ඩුව බලයට පත් වූ වහාම ලේක්හවුස් කොමිසම පත් කිරීමට ද එහි සොයාගැනීම් පදනම් කරගෙන විනිමය වංචා පරීක්ෂා කිරීමේ විශේෂ කොමිෂන් සභාවක් පත්කිරීමද පසුව ලේක්හවුස් පුවත්පත් ආයතනය රජයට පවරාගැනීමද සිදුවූයේ මේ කාරණය ඉදිරියට යාමේ ප‍්‍රතිඵල වශයෙනුයි. මේ අන්දමට මෑත කාලයේ දී ජනප‍්‍රිය මාතෘකාවක් වූ පැති මාරු කිරීම සඳහා මන්ත‍්‍රීවරු මිලදී ගැනීම පිළිබඳ කාරණාව 1965 වන විට දේශපාලන බිමට පැමිණ තිබුණා.
1977දීිආර්ථික ලිබරල්කරණය’ ඇරඹීම නිසා මූල්‍ය වෙළෙඳපල, ආර්ථික‍යේ ප‍්‍රමුඛස්ථානයට පැමිණීම සිදුවුණා. මූල්‍ය වෙළඳපලේ ඇති වූ විවෘතකරණය විසින් ලැබුණු ඉඩකඩ තුළ කළු සල්ලි ආර්ථිකයක් පුළුල්ව වැඩෙන්නට පටන් ගත්තා. 1977 න් පසුව විශාල සංවර්ධන ව්‍යාපෘති සහ මූල්‍ය වෙළෙඳපළ කළු සල්ලි නිපදවන සැඟවුණු ආර්ථිකය සම`ග සම්බන්ධවීම සිදුවුණා. මෙහි ප‍්‍රතිඵලය වන්නේ දුෂණ සම්බන්ධ නව හඳුනාගැනීමක් පැන නැගීමයි. එකක් තමයිිඅදිසි දුෂණ’ හෙවත් නො පෙනෙන දුෂණ සොයා ගැනීමට අසීරුවන අන්දමින් සිදුවන මේ අදිසි දුෂණ සිදුකරන්නේ දේශපාලකයන්, පරිපාලකයන් සහ කූඨ ව්‍යාපාරිකයන්ගේ හවුල් මගින්x මෙය ඊනියා දියුණුවෙමින් පවතින රටවල පුළුල් ලෙස සිදුවෙනවා පමණක් නොව ඇමරිකා එක්සත් ජනපදය, යුරෝපයේ ප‍්‍රධාන රටවල සහ නැගෙනහිර ආසියාවේ රටවල ජාතික ආර්ථිකයන්ගේ මූල්‍ය සංසරණයට ද ඇතුල්වීම නිසා ජාත්‍යන්තර වශයෙන් ම මුදල් විශුද්ධධිකරණය වැළැක්වීමේ ප‍්‍රයත්නයක් ඇතිවී තිබෙනවාx එක්සත් ජාතීන් මේ සම්බන්ධයෙන් 2005දී විශේෂ සමුළුවක් පවත්වා මුදල් විශුද්ධිකරණය බරපතළ වරදක් බවට පත් කිරීමට සහ චූදිත පුද්ගලයන් එක් රටකින් තවත් රටකට භාරදීමට අවශ්‍ය විධිවිධාන යොදන ලෙස ද සාමාජික රටවලින් ඉල්ලා සිටියා මේ අන්දමට රහසින් උපයා ගන්නා මුදල් ලෝකයේ විවිධ රටවලට සංක‍්‍රමණය වී අවසානයේ ඒවා උපයාගත් රටවලටම ආයෝජන වශයෙන් ද පැමිණෙනවාx මෑත කාලයේ දී අපේ රටේ නඩු පැවරීම්, පොලිස් විමර්ශන සහ කොමිෂන් සභා පත් කිරීම් හරහා වාර්තා වී තිබෙන වංචාවන්ට අදාළ මුළු මුදල එකතු කළ විට පෙනෙන්නේ මේවායේ එකතුව රුපියල් බිලියන දස දහස් ගණන්වලින් ප‍්‍රකාශ කිරීමට සිදුවී තිබෙන බවයිx මහජනතාවට දේශපාලකයන් කෙරෙහි විශාල අවිශ්වාසයක් මෙන් ම පිළිකුලක් ඇතිවන තරමට සෑම ප‍්‍රධාන පක්ෂයකට ම සම්බන්ධ දේශපාලකයන්ට මේ චෝදනා එල්ලවී තිබෙනවාx මේ නිසා ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී දේශපාලනය කෙරෙහි ජනතා විශ්වාසය බිඳවැටීම සිදුවී තිබෙන අතර එම නිසා සමාජ ප‍්‍රගතියට බාධාකරන බලගතු බලවේගයක් ලෙස දේශපාලන සහ පරිපාලන දුෂණ හඳුනාගත යුතු බව මගේ මතයයි
අප මුහුණදෙන අනෙක් බරපතළ ම ගැටලූව වන්නේ ජාතිවාදයයි. එය යටත් විජිතවාදීන් හඳුන්වා දුන් වර්ගවාදයේ නූතන ප‍්‍රකාශනය වශයෙන් නිරීක්ෂණය කළ හැකියි. එම කරුණ පැහැදිලි කළොත්?
ජාතිකවාදය (Nationalism) අර්ධ වනචාරී මෘගයෙක් ලෙස හැඳින්විය හැකි බවත් එය පාලනය කරගතහොත් මනා ප‍්‍රයෝජන අත්කර ගත හැකි බවත් අප එසේ නො කරන්නේ නම් වෙනත් අය එම මෘගයාගේ රෞද්‍රත්වය ඇවිස්සීමට ක‍්‍රියා කරනු ඇති බවත් අප විසින් අකමැත්තෙන් වූවත් කළ යුත්තේ එම සත්වයා හීලෑ කර ගැනීම” යයි මෑතක දී හාර්වර්ඞ් විශ්වවිද්‍යාලයේ මහාචාර්යවරයෙක් විසින් ලියන ලද ලිපියක සඳහන් කර තිබුණා.
තම රට පිළිබඳව හෝ තමන් අයත් සංස්කෘතික ජාතිකත්වයට ඇති පක්ෂපාතීත්වය වශයෙන් අර්ථ ගැන්වුවහොත් ජාතිකවාදය යහපත් දෙයක් 1789 ප‍්‍රංශ විප්ලවයේදීත්, නූතන ජාතික රාජ්‍යයේ සංවර්ධනයේදීත්, අධිරාජ්‍ය සහ යටත් විජිත විරෝධී අරගල ඔස්සේ යුරෝපයේ සිට අප‍්‍රිකාව සහ ආසියාව දක්වා ජාතික රාජ්‍ය බිහි වූ කාල වකවානුවේදීත්, ජාතිකවාදය ඉතා ප‍්‍රගතිශීලි කාර්යභාරයක් ඉටුකළා. යටත්විජිතවාදයේ යුගය අවසන් වූ පසුව 1960 ගණන්වල ඇතිවූ ජනවාර්ගික පුනරුදය විසින් ප‍්‍රචලිත කරනු ලැබූ ජන වාර්ගික ජාතිකවාදයත් ප‍්‍රගතිශීලි කාර්යභාරයක් ඉටුකළා. එය ජාතික රාජ්‍ය අභ්‍යන්තර සමාජ තුළ වාසය කළ ජනවාර්ගික කණ්ඩායම්වල භාෂා හා සංස්කෘතික අයිතිවාසිකම් සහතික කරදීමටත්, ඒවා පදනම් කරගෙන ප‍්‍රාදේශීය ස්වයං පාලන මූලධර්මය පාලන ක‍්‍රමවලට ඇතුල් කිරීමටත් පසුබිම විවෘත කළා.
නමුත් ජාතිකවාදය එක් ජන කොටසක් උසස් ජාතිකත්වයක් ලෙස සලකා සමාජයේ අන්‍ය ජන කොටස් පහත් කොට සැලකීම, අසමාන සැලකිලිවලට ලක්කිරීම සහ ඔවුන්ට විරුද්ධව ප‍්‍රචණ්ඩත්වය යෙදවීම සාධාරණය කිරීමේ න්‍යායවාදයන් සැකසීමට යොදා ගැනීමට ඇති හැකියාව හිට්ලර් සිය නාසිවාදී රාජ්‍යය මගින් අපට පෙන්වා දීලා තියෙනවා. හිට්ලර් තමන් උසස් යයි සැලකූ ජර්මන් ජාතිකත්වයට කිසිසේත් ම අන්තර්ගත කළ නොහැකි යයි නිගමනය කර තමන් විසින් පහත් ජන කණ්ඩායම් වශයෙන් හඳුන්වන ලද යුදෙව්වරු ලක්ෂ හැටක් සහ ජිප්සිවරු ලක්ෂ දෙකක් පමණ ගෑස් කුටිවලට දමා පුච්චා දැම්මා. අධිරාජ්‍යවාදී යුගයේදී යටත් විජිතවාදීන් විසින් තමන් යටත් කරගත් ඇමරිකානු අප‍්‍රිකානු සහ ආසියානු කලාපවල ජනතාව නො දියුණු මිනිසුන් ලෙස හඳුන්වා පහත් කොට සැලකීමට යොදා ගත් තමන්ට පිටස්තර මිනිසුන් ඔවුන්ගේ වර්ණය සහ සංස්කෘතිය අනුව පහත්කොට සැලකීමට නිපදවන ලද වර්ගවාදය (racism) විසිවන සියවස වන විට මේ අන්දමට ජාතිකවාදයේ විකෘතියක් වශයෙන් ඉදිරියට පැමිණියා එය අද වන විට ජනවාර්ගික සංස්කෘතීන් සම්බන්ධ කරගෙන ජාතිභේදවාදය (communalism) ලෙස ඉදිරියට පැමිණ තිබෙනවා. තමන්ගේ සංස්කෘතිය, ජාතිකත්වය සහ ආගම උසස් යයි සලකා අන්‍ය සංස්කෘතීන් සහ ආගමිකයන් සහ ඔවුන්ගේ සංස්කෘති තම සංස්කෘතියට වඩා පහත් යයි සැලකීම සහ ඒවා තමන්ගේ සංස්කෘතියට තර්ජනයක් ලෙස සැලකීම ජාතිභේදවාදයයිි(racism) මෙන්ම ජාතිභේදවාදය (communalism) ද ජාතිකවාදයේ (Nationalism) විකෘතීන්. තමන් විසින් සංස්කෘතික සහ ආගමික වෙනස්කම් අනුව තෝරාගත් ජන අනන්‍යතාවන්ට අසමාන සැලකිලි දැක්වීම, පහත් කොට සැලකීම,
ද්වේෂ සහගත ලෙස සැලකීම සහ ඒවායේ සාමාජිකයන්ට එරෙහිව ප‍්‍රචණ්ඩත්වය යෙදවීම ජාතිභේදවාදය යන්නට ලබා දිය හැකි සරල හැඳින්වීමයි. තමන්ගේ ජනවාර්ගික සහ ආගමික අනන්‍යතාව අන්‍ය මිනිසුන්ගේ අනන්‍යතාවට වඩා උසස් යයි හඳුන්වමින් අන්‍ය මිනිසුන් ඔවුන්ගේ ජනවාර්ගි ක හෝ ආගමික අනන්‍යතාවෙන් වෙන්කොට හඳුනාගෙන ඔවුන් පහත්කොට සැලකීම, අසමාන සැලකිලිවලට භාජනය කිරීම සහ එම පුද්ගලයන්ට සහ ඔවුන්ගේ ආගමික හා ජාතික සංකේතයන්ටත් දේපලටත් එරෙහි ව ප‍්‍රචණ්ඩත්වය මුදා හැරීම ලෝක ව්‍යාප්ත ව සිදුවන්නක්. මේ නිසා 2011 දී වර්ගභේදවාදය පිටු දැකීමට විශේෂ සමුළුවක් කැඳවා එයට එරෙහි ව විශේෂ ප‍්‍රකාශනයක් නිකුත් කිරීමට එක්සත් ජාතීන්ගේ සංගමයට සිදුවුණා.
දැන් ජාතික රාජ්‍යය වෙනුවෙන් නව ජාතිකවාදයක් ඉදිරියට පැමිණෙමින් තිබෙනවාNeo Nationalism යනුවෙන් හඳුන්වන මෙම නව ජාතිකවාදය සීතල යුද්ධයට පසුව ශක්තිමත් වූ ලෝක ආර්ථික පාලන තන්ත‍්‍ර වන ලෝක වෙළෙඳ සංවිධානය, යුරෝපීය ආර්ථික හවුල, උතුරු ඇමරිකානු නිදහස් වෙළෙඳ ගිිවිසුම සහ ප‍්‍රාග් ධනයේ ගෝලීයකරණය ප‍්‍රශ්නකරන දේශපාලනයක් නියෝජනය කරනවා ඇමරිකාවේ ට‍්‍රම්ප්, මහා බි‍්‍රතාන්‍යයේ බ්‍රෙක්සිට් ව්‍යාපාරය සහ යුරෝපයේ බොහෝ රටවල විදේශ සංක‍්‍රමණිකයන්ට එරෙහි ව පැන නැගී ඇති ජාතිකවාදී දේශපාලනයන් විසින් මෙය ඉදිරියට ගෙන යමින් තිබෙනවාx අද තම සමාජයේ බහුතර ජනවර්ගයේ ප‍්‍රමුඛස්ථානය දේශපාලනයේ දී පිළිගනිමින් එය මුල් කරගත් ජාතිකවාදී දේශපාලනයක් ගෙන යන අතර පවතින ජාත්‍යන්තර සංස්ථා පද්ධති ප‍්‍රශ්නකිරීම මගින් සිය බලය තහවුරු කරගැනීම රුසියාව, ඉන්දියාව, චීනය වැනි රටවල පවා දක්නට ලැබෙනවාx මෙම දේශපාලනය ලංකාවේ 1950 ගණන්වල සිට දක්නට ලැබුණත් ජනවාර්ගි ක ගැටුම සහ සිවිල් යුද්ධය විසින් නැවත අධිපතිවාදී දේශපාලනයක් ගොඩ නැගීමට ඉදිරියට පැමිණියා සුළුතර ජනවාර්ගි කයන් සහ ආගමිකයන් රාජ්‍යයේ සතුරන් ලෙස හඳුනාගන්නා තත්වයකට මෙම දේශපාලනය පසුගිය කාලවල ඉදිරියට ගියා දේශපාලන දුෂණ සඳහා මෙම ජාතිකවාදී දේශපාලනය විශාල ආරක්ෂාවක් සැපයූ අතර විදේශික බලවේගවලට එරෙහි ව හඬ නැගුව ද එම දුෂණ සඳහා අවස්ථාව සැලසූ නිසා ගෝලීයකරණය වූ විදේශීය ප‍්‍රාග් ධනයේ ගමනට බාධා කිරීම සිදුවූයේ නැහැග
වර්ගවාදය සහ ජාතිභේදවාදය ඇවිස්සීමට මෙම නව ජාතිකවාදය විශාල ඉඩක් අන්තවාදීන්ට ලබා දෙනවා. මෙහි ප‍්‍රතිඵලය වන්නේ නව ජාතිකවාදය දේශපාලන චර්යාව හැසිරවීමේ දෘෂ්ටිවාදය බවට පත් වූ සමාජවල වර්ගභේදවාදය සහ ජාතිවාදයට රාජ්‍යයේ දේශපාලන ආධිපත්‍යය යටතේ ආවරණයක් සලසාගෙන ඍජු හා වක‍්‍ර ලෙස දේශපාලකයන්ගේ අනුග‍්‍රහයෙන් ඉදිරියට ඒමට අවස්ථාව ලැබෙන එකයි. අදහස් සහ තොරතුරු සංසරණය මෙන් ම ප‍්‍රාග්ධනයේ සංසරණයට ද මාවත් සපයන අන්තර්ජාලය ද මේ යුගයේ ජාතිභේදවාදය සහ වර්ගභේදවාදය පැතිරවීමට වාහකයෙක් බවට පත්වී තිබෙනවා. ජාතිවාදය අවුස්සන ද්වේෂ සහගත වෛරී ප‍්‍රකාශයන් බෙදාහැරීමට සහ කලබල ඇතිවන බොරු වාර්තා සැපයීමට අන්තවාදීන් විසින් සමාජජාල යොදා ගැනීම නිසා අන්තර් ජාලය මේ සඳහා යොදාගැනීම ඉතා පහසුවී ඇති බව විශේෂඥයන් විසින් පිළිගනු ලබන කරුණක්. මේ නිසා වෛරී ප‍්‍රකාශන හඳුනාගැනීමට සහ ඒවාට විරුද්ධ ව ක‍්‍රියාකරන්නට ජාතික රාජ්‍යයට බල කරන අතර ඒවා සම්බන්ධයෙන් ස්වේච්ඡුා මැදිහත්වීම් සිදුකරන සිවිල් මැදිහත්වීම් පවා අන්තර්ජාලය තුළ අපට හමුවෙනවා.
ලංකාවේ දී නියෝ ලිබරල්වාදය මගින් නිදහස් අධ්‍යාපනය, නිදහස් සෞඛ්‍ය සේවාව සහ සමාජ ආරක්ෂාව සැපයීමේ රාජ්‍ය වගකීම් දුර්වල කිරීම නිසා ඇති කර තිබෙන සමාජීය අනාරක්ෂිතභාවය සහ පුරවැසිභාවය ගොඩනැගීමේ වගකීම අත්හැර දැමූ අධ්‍යාපනයක් මගින් ගොඩනගා ඇති සමාජීය නූගත්කම නිසාත් ජාතිවාදයට සහ වර්ගභේදවාදයට ද සිය මෘග හිස එසවීමට අවස්ථාව සලසා තිබෙනවා. නිදහස ලැබීමෙන් පසුව රටේ සමාජ සහ දේශපාලන ප‍්‍රගතියට විශේෂයෙන් ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයේ සංවර්ධනයට බාධා කරනු ලැබූයේ ජාතිවාදය කියලා කිව්වොත් වරදක් නැහැ එය යටත් විජිත යුගයේ දී ටිකෙන් ටික වැඩුණා අපේ දේශපාලකයන් නිදහස සටන්කාමී ව දිනා ගතයුතු දෙයක් නොව අධිරාජ්‍යවාදීන් සම`ග සහයෝගීවීමෙන් දිනා ගත යුතු දෙයක් වශයෙන් සැලකූ නිසා ඉන්දියාවේ මෙන් අනාගත පොදු පුරවැසිභාවය ගොඩනැගීමට අවශ්‍ය ලාංකික හැඟීම බහුජනයා අතර ගොඩනැගීම වෙනුවට ජනවාර්ගික භේදයන් උත්සන්න කරන දේශපාලනයක නිරතවුණා
1915 සිංහල සහ මුස්ලිම් කෝලාහලය ජාතිිභේදවාදයේ පළමු ප‍්‍රකාශනය වුණා 1957 සහ 1958 වර්ෂවල දී එය නිදහසට පසුxව පළමුවෙන් හිස එසෙව්වා එය සිංහල අන්තවාදීන් දෙමළ ජනයාට විරුද්ධව එල්ල කළ ප‍්‍රහාරයක්x එයට පසුව බරපතළම පැනනැගීම වුණේ උතුරේ දී ශ‍්‍රී ලංකා හමුදාවන්ට එල්ටීටීඊය එල්ල කළ ප‍්‍රහාරයක් විසින් අවුස්සනු ලැබ රට පුරා සැලකිය යුතු දෙමළ ජනතාවකට ජීවිත අහිමිකරන ලද සහ සරණාගතයන් ලෙස රට හැර යන්නට සිදුකළ 1983 ජාතිභේදවාදී කෝලාහලයයි බලය බෙදාහැරීම පිළිබඳ සිංහල සහ දෙමළ දේශපාලකයන් අතර පැවති මතභේදය ජාතිභේදවාදය ඇවිස්සීමට දෙපාර්ශ්වයේ ම අන්තවාදීන් දැක් වූ සමත්කම එම අවස්ථාවේ සිට ම පෙන්නුම් කළා උතුරේ දී ජාතිවාදී ලෙස සිංහල ජනයා ද නැගෙනහිර දී මුස්ලිම් ජනයා ද ඉලක්ක කර ගෙන එල්ටීටීඊය විසින් ඇති කළ යුද්ධය දකුණේ ජාතිභේදවාදය හිස එසවීමට අවස්ථාව ලබා දුන්නාx 2009 දී යුද්ධය අවසන් කළ ද ජාතිභේදවාදය අවසන් වුණේ නෑ මුස්ලිම් ජනයා ඔවුන්ගේ දේපල, වෙළෙඳ මධ්‍යස්ථාන සහ ආගමික සිද්ධස්ථාන ඉලක්ක කර ගෙන ඇති කළ ජාතිවාදී පහරදීම්වලින් ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී දේශපාලනය සහ සාමාන්‍ය සමාජ ජීවිතය අඩපණ කළ අවස්ථා කිහිපයක් සිදුවුණාx 2014 දී අලූත්ගම සහ මාවනැල්ල යන ප‍්‍රදේශවල මුස්ලිම්වරුන්ට විරුද්ධ ව ඇති කළ ප‍්‍රහාර, 2018 දී මධ්‍යම පළාතේ සිදු වූ සිද්ධි, මේව පිළිබඳ පරීක්ෂණ සිදුකරන බවට පොරොන්දු දුන්නත් ඒවා කඩ වූ පොරොන්දු බවට පත්වීම නිසා ජාතිවාදී මෘගයාට තවදුරටත් ජීවත්වීමට අවස්ථාව සලසා දී තිබෙනවා.
ජාතිකවාදයේිමෘගයා’ වන වර්ගභේදවාදය හීලෑ කර ගැනීම යනු එය පැනනැගීමට ඇති ඉඩකඩ ඇහිරීමයි සමානාත්මතාවෙන් යුත් පුරවැසිභාවය ගොඩනැගීම මගින් ශ‍්‍රී ලාංකික ජාතිය ගොඩනැගීම දිසාවට යොමු වූ ජාතික ඒකාබද්ධතා වැඩසටහන් ක‍්‍රියාවට නැගීම අවශ්‍ය වී තිබෙනවා මේ කාර්යේදී ජාතික අධ්‍යාපන පද්ධතියට වැදගත් වගකීමක් පැවරෙන බව කිවයුතුයි. නිදහස් අධ්‍යාපනය සහ නිදහස් සෞඛ්‍ය සේවාව යළි තහවුරු කිරීමට පියවර ගැනීම මගින් සමාජයේ පහළ ආදායම් ලබන ජන කොට්ඨාසයන් තුළ ඇතිවී තිබෙන සමාජීය අවිනිශ්්චිතතාව දුරුකිරීමට පියවර ගැනීමද මෙහි දී අත්‍යවශ්‍ය වෙනවා. සමාජීය වශයෙන් ඉහළ ජීවන තත්වයක් ළඟා කරගැනීමට අවස්ථාව සැලසීම සදහා නිදහස් අධ්‍යාපනයත් සෞඛ්‍ය ආරක්ෂාව සැලසීම අතින් නිදහස් සෞඛ්‍ය සේවාවත් සදහා ඔවුන්ට ලබා දුන් පහසුකම යළි විවෘත කිරීම කළ යුතුයි. ජාතිිවාදී මෘගයා විසින් අන්‍ය ජාතිකයන්ට සහ ආගමිකයන්ට පහරදීම ඉවසා සිටීම මගින් නිහඬ අනුමතියක් ලබා දීම ඔවුන් අතින් සිදුවෙනවා. යුරෝපයේ දී සහ ඇමරිකාවේ දී තමන්ගේ රැකියා සහ ආර්ථිකය සංක‍්‍රමණිකයන් විසින් උදුරා ගන්නේ යයි සිතන ආකාරයට සුළුතරයන් තමන්ගේ දේවල් උදුරා ගන්නවුන් ලෙස ද්වේෂයට ලක් කිරීම මෙහිදී තවදුරටත් සිදුවෙනවා.