දහඅට වංගුවේදී වාහනය ඉදිරියට පැන්නේ ගෝනෙකි. වාහනය පදවාගෙන ගිය උදය කළුපතිරණ එකවරම බ්‍රේක් ගැහුවේ ගෝනා වාහනයේ වැදුණා නම් වාහනය අනතුරට පත්වී අපගේ ගමන අවසන්වන බෑවිනි. රාත‍්‍රිය එහි පශ්චිම භාගයට ආසන්නය. අම්පාර ගෝනගල ගමේ එල්ටීටීඊ සංවිධානයෙන්යැයි සැකකරන සමූලඝාතනයක් ගැන තොරතුරු රැුස්කිරීමට අප යන ගමනට බුද්දියාගම චන්දරතන අපේ හාමුදුරුවන්ද එකතුවුණේ, උන්වහන්සේ එසේ මායිම්ගම්වලට යන කණ්ඩායමේ නිරන්තර සාමාජිකයකු වුණු නිසාය. අප තව පැය හතරක්වත් ගමනේ යෙදිය යුතුව ඇත. හැකි තරම් ඉක්මනින් අම්පාරට ළඟාවිය යුතුය. ගෝනගල ගමේ එකම පවුලේ සමාජිකයන් ඇතුළුව 54 දෙනකු මරාදමා ඇත. ඝාතකයන් පැමිණ ඇත්තේ ඊට මායිම්වුණු රානමඩුව ගමෙන්යැයි දැනගන්නට ලැබුණි. බොහෝ මිනිසුන් අතට හසුවන දෙයක් ගෙන අත්ට‍්‍රැක්ටර් හෝ වෙනයම් වාහනයක නැගී ආරක්ෂිත තැන්වලට යන බවද දැනගන්නට ලැබුණි. අප තවම දහඅට වංගුව පසුකළා පමණි. එකිනෙකා නිදිකිරන්නට වුණු අතර එය රියැදුරු අසුනේ වූ උදයටද දැනෙන්නට ඇත. එහෙත්, ගමන නැවැත්විය නොහැකිය. බුද්දියාගම හාමුදුරුවෝ එක දිගට සින්දු කියන්නට වූහ. ඒ උපක‍්‍රමයෙන් උදෑසන වනතුරුම උන්වහන්සේ උදය නින්ද නොයන සේ තබාගැනීමට සමත් වූහ.
බුද්දියාගම හාමුදුරුවෝ අපූරු චරිතයකි. බෞද්ධ භික්ෂුවක වුවද ඕනෑම කෙනෙකුට ළංවිය හැකි චරිතයක් ඔහුට විය. වන්නි සංස්කෘතික පදනම යනුවෙන් කණ්ඩායමක් ගොඩනගා පුත්තලමේ කරුවලගස්වැව, ඉහළ පුලියන්කුලම ගම්වල අහීදුප්පත් මිනිසුන්ට උදව් කරන්නට කළ හැකි සෑම දෙයම කරන්නට අදද ඔහු වෙහෙසෙයි. බුද්දි දියවර ගම්මානය අසල, අනුරාධපුර පාරේ පිහිටි එහිමියන් වැඩසිටි පන්සලට දිනෙක මා දහවල ගොඩවදින විට, පාන් කාලක් හා පිහියකින් උලූ‍ප්පාගත් පොල් කෑලි සමග දහවල් දානය ගනිමින් සිටියෝ, වරෙක කසාගල මහා විහාරයටම අධිපති වන්නට සිටි බුද්දියාගම චන්දරතන අපේ හාමුදුරුවෝය.
කසාගල පන්සල අතහැර පැමිණීම ගැන මෑතකදී විමසූවිට ඔහු කීවේ, ලොකු හාමුදුරුවන් අපවත්වී සතියක් නික්මයන්නට පෙර පන්සල හැරදා ආවේ, තමා භික්ෂුවක විනා දේපළ එකතුකරන්නකු හෝ වතු පාලකයකු නොවිය යුතු බව තරයේ අදිටන් කරගත් නිසා බවයි. අක්කර දහස් ගණනක දේපළක් හිමි කසාගල මහා විහාරයේ අධිපති වුණා නම් තමා ජනතාවගෙන් ඈත්වන බව චන්දරතන හිමියන්ගේ මතයයි.
එහිමියන්ගේ අම්මා මුණසිංහ ආරච්චිලාගේ හීන්හාමිය. පියා ජුවානිස්ය. වයස 12දී සාමණේර දිවියට ඇතුළත්ව 1972දී බුද්දියාගම චන්දරතන හිමි, උපසම්පදාව ලබන්නේ මාතර හම්බන්තොට දෙපළාතේ අධිකරණ සංඝනායක කදුරුපොකුණේ සුමනතිස්ස ගුරුහිමියන් යටතේය. බුද්දියාගම හිමියන් මහණ වන්නේ කදුරුපොකුණේ හිමියන් විහාරාධිපති ධුරය දැරූ කසාගල රජමහා විහාරයේය.
පැවිද්දෙන් පසු මාතර කිතලව පිරිවෙණෙන්ද අනතුරුව ගාල්ල රේවත පිරිවෙණෙන්ද තම ධර්මශාස්ත‍්‍ර ප‍්‍රගුණ කරන එතුමන් උපාධිය හෑදෑරීමට යන්නේ ගංගොඩවිල සුභද්‍රාරාම පිරිවෙණටයි. කසාගල කියන්නේ, අඟුණකොළපැලැස්ස සමීපයේ රජමහා විහාරයකි. අපේ කතානායක හාමුදුරුවෝ අතිවිශාල දේපළක් හිමිව තිබුණු ඒ රජමහා විහාරයේ ගුරු-ශිෂ්‍ය පරම්පරාවට අයත්වුණු නිසාම විහාරාධිපති අනුප‍්‍රාප්තිකයෙක්ද වූහ. කදුරුපොකුණේ සුමනතිස්ස ගුරුහිමියන් අපවත්වූ පසු කසාගල විහාරයේ විහාරාධිපති වන්නෝ විතාරන්දෙනියේ විමලසිරි හිමියෝය. බුද්දියාගම චන්දරතන හාමුදුරුවෝ පරම්පරා සම්ප‍්‍රදාය අනුව විමලසාර හිමියන්ගේද අනුප‍්‍රාප්තිකයාය. 1988දී විමලසාර හිමියන්ද අපවත්වුණු විට ගුරු-ශිෂ්‍ය පරම්පරා සම්ප‍්‍රදායට අනුව විහාරාධිපති උරුමය එන්නේ අපේ හාමුදුරුවන්ටය. එහෙත් එහිමියන් එහිදී මුහුණ දෙන්නේ උභතෝකෝටිකටය. එක පැත්තකින් ඒ වනවිට ක්රියාත්මක වෙමින් තිබුණු දකුණේ සන්නද්ධ කණ්ඩායම්වල තර්ජනයයි. අනෙක් පැත්තෙන් විශාල සාංඝික දේපළක් කළමනාකරණයට තිබුණු තදබල අකැමැත්තයි. ලොකුහාමුුදුරුවන්ගේ් ආදාහනයෙන් පසු එළැඹෙන සතිය නව විහාරාධිපති පත්කරගන්නා අවස්ථාවයි. බුද්ධියාගම හාමුදුරුවෝ, විහාරාධිපතිකම පැවිදි සහෝදරයකුට දී හිස් අතින්ම රාජමහා විහාරයෙන් එළියට ආවෝය.
චන්දරතන හාමුදුරුවන් මට මුලින්ම මුණගැහෙන්නේ, යොහාන් දේවානන්ද පියතුමා සහ නිමල්කා ප‍්‍රනාන්දු සහෝදරී සමග කිතුනු තරුණ හමුවකට පැමිණෙන තරුණ භික්ෂුවක ලෙස 1985 තරම ඈත කාලයකය. දකුණේ මාක්ස්වාදීන් වෙතින් තර්ජනයට ලක්වන ඔහුට ජීවිතය බේරගන්නට කලක් වහංවී ඉන්නටත් සිදුවිය. ඒ කාලයේ දෙසැම්බර් 10, මානව හිමිකම් දිනයෙක කොළඹ පැවැත්වුණු රැුස්වීම් තුනකම මුලසුන දැරුවේ ඔහුය. එය සාම ක‍්‍රියාකාරිකයන් හා මානව හිමිකම් ක‍්‍රියාකාරිකයන් අතර ඔහුට තිබුණු ඉහළම පිළිගැනීමේ සංකේතයක් බඳුවිය. අන්තර් ආගමික කටයුතු ඔහුගේ ප‍්‍රධානතම කටයුත්ත විය. මුස්ලිම් හා දෙමළ මිනිසුන් සමග වැඩ කිරීමට ඔහු ජීවිතයේ බොහෝ කාලයක් වැයකළේය. සාම පාගමන්, සාම වැඩමුළු හා මුලින් විස්තර කළ ආකාරයේ මායිම් ගම්දනව්වල මිනිසුන්ගේ අයිතිවාසිකම් වෙනුවෙන් ඔහු ඕනෑම වේලාවක කැපවී සිටියේය. අදත්, ඔහු ජීවත්වන්නේ ඉතා දුෂ්කර එළුවන්කුලම ගමේ, උදව්වට උපකාරයට ඉන්නා තව එක පුද්ගලයකු සමගය.
ඉතා සතුටෙන් තම භික්ෂු කාර්යය ගැමියන් සමග බෙදාහදා ගන්නා බුද්දියාගම අපේ හාමුදුරුවෝ දැන් සෑත්තෑවෙනි වියට පියනගමින් සිටිති. ‘බුද්දියාගම’ යනුවෙන් මිතුරන්ගෙන් ආමන්ත‍්‍රණය ලබන නමුත්, කටපුරා හාමුදුරුවෝයැයි කියන්නට කිසිවකු නොපැකිළෙන යතිවරයෙකි ඔහු. පසඟ පිහිටුවා නමස්කාර කළ හැකි නියම යතිවරයෙකි ඔහු. දෙමළ මිනිසුන්ගේ අයිතිවාසිකම් වෙනුවෙන් නිර්භයව පෙනීසිටි අපේ හාමුදුරුවෝ සියලූ ආගම්වල මිතුරෙකි. වචනයේ පිරුණු අරුතෙන්ම අල්පේච්ඡු මිනිහෙකි. රජසැප විඳිමින්, දේශපාලන නායකයන් ඇසුරේ ඔවුන්ට පිරිත්නූල් බඳිමින් මහ විහාරයක අධිපති වී විරාජමාන වනවාට වඩා මිනිසුන්ගේ භික්ෂුවක වීමට ඔහුට අවැසි විය.
ඕනෑම කණ්ඩායමක් සමග එකම විදියට වැඩ කරන්නට ඔහුට පුදුම හැකියාවක් තිබේ. ඉතා දැඩිව බෙදුණු විභවතාවන් ඇති කණ්ඩායමක් වන එන්ජී ඕ සමග වැඩ කිරීමේදී ඔහුට භේදයක් නොතිබිණ. ලෝක සහයෝගිතා ව්‍යාපාරය, මර්ජ් සංවිධානය, මහජන සාම පෙරමුණ, ජාතික සාම මණ්ඩලය, ජාතික ක‍්‍රිස්තියානි මණ්ඩලය, දේවසරණ හා වෙනත් බොහෝ ජනතා සංවිධානවල ක‍්‍රියාකාරිකයකු වුණු බුද්දියාගම හාමුදුරුවෝ එක තැනෙක සිටින පුද්ගලයෙක්ද නොවූහ. බහුජනතාවගේ හිතසුව පිණිස චාරිකා කළේය. මණ්ඩාවල හිමියන් විසින් ලියන ලද පිටු කිහිපයක එහිමියන් හැඳින්වෙන්නේ ජීවමාන යතිවරයෙකු ලෙසය.
සාමාන්‍ය මිනිසකු තුළ නොදකින ආත්ම සංයමයක් එහිමියන් තුළ විය. තරගකාරීත්වයක් නොවීය. අතිශයින්ම නිහතමානිය. බුදුදහම ගැන තිබුණේ විශාල දැනුම් සම්භාරයකි. තම ජීවිතයට කිසිම සුවපහසුවක් නොසොයා නොතකා මිනිසුන්ගේ සාමය වෙනුවෙන් ඔහු තවමත් චාරිකා කරන්නේය.
සුභද්‍රාරාමයේ බාහිර උපාධියට සූදානම් වන සමයේදීම කරුවලගස්වැවේ පන්සල සමග සම්බන්ධ වන්නේ සුභද්‍රාරාමයට සම්බන්ධ ඒ පන්සල හා ගම්වැසියන්ගේ ජීවන ත්ත්ත්වය උසස් කිරීමට කරන විවිධ වැඩ හරහාය. කරුවලගස්වැව පන්සලට එන්නේ එය බලාගන්නට කෙනෙකු නොසිටි නිසාවටය. මේ දකුණේ භීෂණය උත්සන්න වන සමයයි. ජීවිතය ආරක්ෂා කරගැනීමට එහිමියන් තායිලන්තයට යන්නේ කළහැකි කිසිවක් නොවූ නිසාය. ඒ ජීවිත තර්ජනය එන්නේ, වාමාංශික ව්‍යාපාර හා වෙනත් බහුජන ව්‍යාපාර සමග බද්ධවන එහිමියන්ගේ මතය හා පැරණි වාමාංශික නායකයන් සමග වන ඇසුරද නිසාය. තායිලන්තයෙන් ලංකාවට එන්නේ ඒ ප‍්‍රශ්න තුරල්වුණු පසුවය. කාලයාගේ ඇවෑමෙන් කරුවලගස්වැවට බද්ධවන බුද්ධියාගම හාමුදුරුවන් එතැන් සිට වසන්නේ කරුවලගස්වැවය. වල්අලින්ගේ කරදරද, කොටින්ගේ කරදරද සමගින් දුක්විඳින ගැමියන් සමග ජීවත්වන අපේ හාමුදුරුවන් ජනවාර්ගික ගැටුම සම්බන්ධයෙන් දරන්නේ ‘සාමය හා දේශපාලන විසඳුම්’ යන මතය පමණෙකි. ‘සාමය වෙනුවෙන් අපට කළ හැකි හැමදෙයක්ම අපි කළා’ එහිමියෝ කියති.
මොනරාගල ගොවි හටන
මෙටා ඉන්ටර්නැෂනල් යනු බි‍්‍රතාන්‍ය සමාගමකි. වික්ටෝරියා වේල්ල හදන්නට බි‍්‍රතාන්‍ය ආධාර ගැනීමේදී මොනරාගල වැල්ලවායේ හා පැල්වත්තේ සීනි සමාගම් ආරම්භ කිරීමටත්, ඒවාට අවශ්‍ය ඉඩම් බි‍්‍රතාන්‍ය සමාගම්වලට බදුදීමටත් එකඟතාවක් තිබිණු බවට එකල මතයක් විය. මෙසේ සුද්දන්ට බදු දුන්, බිම්බරක් සෙනඟ ගැවසුණු චන්ද්‍ර සූර්ය‍යා ඉපදුණ පුණ්‍යභූමියේ ඉඩම් බේරාගැනීමට බහුජන ව්‍යාපාර සමග හා වාමාංශික කොටස් සමග එක්වුණු විජය චන්ද්‍රිකා වැන්නන් සමග ඉදිරියෙන්ම සිටි අය අතර අප හිමියෝද කෙනෙකි. සමස්ත ලංකා ගොවි සම්මේලනයට අනුයුක්තව කටයුතු කළ එහිමියෝ එකල බහුලව පැවති ගොවි සටන්වල නිරන්තරයෙන් නිමග්න වූහ. සියවස් ගණනාවක් නිවහල් ගොවීන් වුණු ජනතාවක් ගොවි-කම්කරුවන් බවට පරිවර්තනය වන්නට නොදී, ඔවුන් වෙනුවෙන් චාරිකා කිරීම එතුමන්් කසාගල රජමහා විහාරයේ වසන සමයේදීම ඇරඹූ බහුජන හිතාය කටයුත්තකි. වික්ටෝරියාව අපට ලෑබෙන්නේ 1981දීය. පැල්වත්ත සටන් ඇරඹෙන්නේ 1984 අගභාගයේදී පමණය. 1986 වන විට පැල්වත්ත හා සෙවණගල සීනි සමාගම වැඩකටයුතු නිමාකර තිබිණි. එය නවසීලන්තයේ වැනි තැනක් වුණු අතර ගොවීන් එදාවේල කන්නට නොහැකිව දුක්වින්ද බව ලියුම්කරුද 1986 කාලයේදීම දැක තිබිණි. අද අපට එදා ගොවි සටන් අමතකව ගිය සෙයකි. එවැනි අතීතයක් තිබුණු බවවත් නොදන්නා බොහෝ දෙනා රත්න ශ‍්‍රීගේ ‘බිම්බරක් සෙනග’ සින්දුවෙන් කියන්නේ කා ගැනද කියාවත් නොදනිති.
අසූගණන්වල හැදුණු තවත් මහාමාරියක් වුණේ ජලබදු පැනවීමට ජේආර් ආණ්ඩුව කළ යෝජනාවයි. ඊට එරෙහිව ගොවීන් පාරට බැස කළ සටන්වලදී කුරුණේගල හා රජරට ගොවීන් සමග දුෂ්කර චාරිකා කළෝ, ඒ සටනේම කොටසක් වුණු අපේ හාමුදුරුවෝය. කුරුණේගල, ජලබදු සටනේ එවැනි එක් සටන් මධ්‍යස්ථානයක් විය. සමස්ත ලංකා ගොවි සංවිධානය (සලගොසය) ‘ගොවියා’ නමින් පුවත්පතක් කළ අතර ඉබ්බාගමුව, යකල්ලේ ‘දේවසරණ’ අසූගණන්වල ගොවිසටන්වල ක‍්‍රියාකාරී මධ්‍යස්ථානයක් විය. යොහාන් දේවානන්ද කිතුනු පියතුමාද දේවසරණ මධ්‍යස්ථානයේ සරත් ප‍්‍රනාන්දුද, ටීබී හා පැටි‍්‍රක් ප‍්‍රනාන්දු වැනි සටන නායකයන්ද, අප හිමියන් මතක කරන්නේ සැබෑ සෙනෙහසිනි. සටන් සගයන්වූ ඔවුහු බොහෝදෙනා අද අප හැරගොසිනි.
ලාංකීය ඉතිහාසයේ ඉතා වැදගත් කාර්යභාරයක් කළ ජාතීන් අතර යුක්තිය හා සමානත්මතාව සඳහා ව්‍යාපාරය හෙවත් මර්ජ් බුද්දියාගම චන්දරතන හිමියන්ගේ තවත් නවාතැනක් විය. සාමය ඇතිකිරීමට ඕනෑම දෙයක් කිරීමට හා ඕනෑම කෙනෙකු සමග වැඩකිරීමට සැදීපැහැදී සිටි චන්දරතන හිමියන් යාපනයට යන්නේ ඉන්දීය හමුදාව යාපනය අත්පත් කරගෙන සිටි සමයේදී, 1987දී ය. ඒ, ඉන්දීය හමුදාව ඉවත්ව යායුතු බව කියමින් යාපනයේ ජනතාව ඉන්දීය හමුදා කඳවුරු ඉදිරියේ උද්ඝෝෂණ කරන සමයයි. දකුණෙන් ගිය විවිධ කණ්ඩායම් කලකින් ඇතිවුණු සටන් විරාමය තුළ, උතුරු-දකුණු සංවාද ආරම්භ කළ සමයයි.
දිනක්, යොහාන් දේවානන්ද පියතුමා ඇතුළු කණ්ඩායමක්ද, වෙනත් දකුණෙන් ගිය කණ්ඩායමක්ද උතුරේ ජනතා සංවිධාන හමුවී, නැවත එමින් සිටියෝය. ඒ දිනවල එල්ටීටීඊය, ඉන්දීය හමුදා යාපනයෙන් පිටවිය යුතු බවට විශාල මතයක් ගොඩනගමින් සිටි අතර ඉන්දු-ලංකා ගිවිසුම අහෝසි කිරීමටද බලකෙරිණි. ඒ මත දකුණේ කණ්ඩායම් උභතෝකෝටිකයක හිරවිණි. ඔවුන් මෙතෙක් ඉල්ලාසිටි සමහර ඉල්ලීම් ඉන්දු-ලංකා ගිවිසුමේ තිබුණු අතර එල්ටීටීඊය ඒවා ප‍්‍රතික්‍ෂෙප කිරීම නැවත යුද්ධයකට අරඇඳීමක් බව ඔවුනට පෙනිණි. මෙවැනි අන්තර්කාලයක යාපනයට ගිය කණ්ඩායම නැවත එන ගමනේදී, එල්ටීටීඊය විසින් වන්නියට ආසන්නයේ තැනකදී ඔවුහු නතර කරන ලදහ. එතෙක් දකුණේ ප‍්‍රගතිශීලි කණ්ඩායම් අරබයා අනුගමනය කළ ප‍්‍රතිපත්තියට වෙනස්ව යමින් එල්ටීටීඊය මේ මොහොතේ මේ කණ්ඩායම සන්තක සියලූ දේ හා වාහන උදුරාගත්තේය. අවසන ජීවිතද අහිමිවීම බව කණ්ඩායමට වැටහිණි. ජීවිතය හා මරණය අතර ගෙවුණු එම හෝරා කිහිපය එම ගමනට සහභාගිවුණු චන්දරතන හිමියන්ට තවමත් මතකය.
බුද්දියාගම හිමියෝ හම්බන්තොට ජලබදු සටනේද නායකයෙකි. සමස්ත ලංකා ගොවි සම්මේලනයේ දකුණේ සංවිධායකයා වන අතර බොහෝ දේශපාලකයන් සමග කටයුතු කරන්නට මේ සමයේදී උන්වහන්සේට සිදුවෙයි. හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂ, තිස්සමහාරාම හිටපු මන්ත‍්‍රීවරයකු වුණු ටෙනිසන් එදිරිසූරිය හා බොහෝ වාමාංශික නායකයන් සමග එහිමියෝ් හම්බන්තොට ගොවි ජනතාවගේ ජල අයිතිවාසිකම් වෙනුවෙන් නිබයව පෙනීසිටියෝය. තමාට මහත් ශක්තියක්වූ ටෙනිසන් එදිරිසූරිය, එහිමියෝ අදද සිහිපත් කරති. ගොවිසටන්වල එක් සන්ධිස්ථානයක් ලෙස එහිමියන්ට මතක් වන්නේ පොළොන්නරුවේ ගොවි මැයි දිනයයි. ගොවීන් වෙනුවෙන් පළමු වතාවට මැයි දිනයක් සංවිධානය වන්නේ සලගොසයෙනි. අපේ හාමුදුරුවෝ එහිද සංවිධායකයෙකි.
මර්ජ් සංවිධානයෙන් ආරම්භ කළ මායිම් ගම්මාන සම්බන්ධීකරණ කමිටුවේද එතුමෝ යාවජීව සාමාජිකයෙකි. අප ගෝනගල සංහාරය වාර්තා කරන්නට යන්නේ මෙම යාවජීව සම්බන්ධය නිසාය. එතුමෝ අප සමග බොහෝ ගම්වල සෑරිසෑරූහ. ගෝමරන්කඩවල සුමනසාර හාමුදුරුවෝද, හොරොව්පොතානේ පියරතන හිමියෝද භානුකද යූඇල් ජෝසප්, මඩහපොල දිසානායක හා සුනිල් කහගල්ල එවැනි අප සමග කටයුතු කළාහුය. බුද්දියාගම හිමි කටයුතු කරන්නේ සියලූ සත්වයන්ට මෛත‍්‍රිය පතමිනි. සිංහල මායිම් ගම්මානවලටද, මුස්ලිම් මායිම් ගම්මානවලටද, දෙමළ මායිම් ගම්මානවලටද එහි වෙනසක් නැත.
එසේ මෛත‍්‍රිිය පාන්නේ වරෙක එල්ටීටීඊයෙන් මරණ වරෙන්තුව ලියාගෙන අනූනමයෙන් බේරි ආවායිනුත් පසුවය. එල්ටීටීඊ ළමා සොල්දාදුවන්, අලූ‍ත්ම මැගසින් සහිත ස්වයංක‍්‍රිය රයිෆල් හිසට තබා කොකා ගස්සන්ට පෙරත්, ‘ඔබ කැමති දෙයක් කරන්නයැ’යි සන්සුන් සිතින් කියමින් මෛත‍්‍රිය පෑ යතිවරයකු ලෙසය. උතුරේ බොහෝ කලක් ජීවත්වූ දෙල්ගල්ලේ පදුමසිරි හිමියන්, යොහාන් දේවානන්ද පියතුමා, රත්මලානේ කම්කරු සෙවණේ කිංස්ලි පෙරේරා, නිමල්කා ප‍්‍රනාන්දු, ෂෙල්ටන් රණරාජා නියෝජ්‍ය ඇමතිතුමා හා රජයේ වෛද්‍යවරුන්ගේ සංගමයේ පතාකයකු වු දොස්තර සුනිල් රත්නප‍්‍රියද එදා ජීවිතය බේරාගෙන සෑතපුම් 25ක් පමණ කිලිනොච්චියට පයින්ම ආ කණ්ඩායමේ අයය. සාමයට විවේකයක් නැත. අප හිමියන්ටද එසේය. චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක ආණ්ඩුව කාලේ වාසුදේව මහත්තයා සමග උතුරට යන්නේද ජීවිතය අනතුරේ තිබියදීය. විජය කුමාරතුංග හා චන්ද්‍රිකා කුමාරතුංග ආදින් සමග මොනරාගල කච්චේරිය වටලන්නට යන්නේ වෙල්ලස්සේ ගොවිබිම් රැුක දෙන්නටය.
කරුවලගස්වැවට ආ පසු වන්නි සංස්කෘතික පදනම පිහිටුවා එල්ටීටීඊ පහරදීම්වලින් අනාථවුණු මහ එළුවන්කුලම ජනතාවට ගෙවල් 70ක් පමණ හදාදෙන්නේ වන්නි සංස්කෘතික පදනම හා ඔස්-එඞ් මුදල්වලින්ය. මෙම අනාථවුණු සමයේ ඉෆ්තාර් උත්සවයකට ගොස් රාත‍්‍රි 8ට පමණ පුත්තලම හන්දියට වී සිටින්නේ මේ සෑත්තෑවියද ඉක්මවු බුද්ධපුත‍්‍රයාය, කාගේ හෝ වාහනයකට නැග ගත්තේ නැත්නම් රුපියල් 1500ක් දී පන්සලට වඩින්නට ඕනෑය.
ලක්ෂාන් ඩයස්
