No menu items!
30.8 C
Sri Lanka
27 August,2025
Home Blog Page 598

‘අපේ ඉඩම් හෝටල් හදන්න ආණ්ඩුවට දෙන්නේ නෑ’

ඇමෙරිකානු ජනාධිපති ඩොනල්ඞ් ට‍්‍රම්ප් බලයට එන්නට පෙර ලබාදුන් පොරොන්දු අතර ඉදිරියෙන්ම තිබුණු පොරොන්දුව වුණේ මෙක්සිකෝව සහ අමෙරිකාව අතර දැවැන්ත තාප්පයක් බඳින බවයි. පොරොන්දුව ඉටු කරන්නට ඇති බාධා රැුසක් අතර එක් ප‍්‍රධාන බාධාවක් වන්නේ අමෙරිකා-මෙක්සිකෝ දේශසීමාවේ ඇති අක්කර දහස් ගණනක පෞද්ගලික ඉඩම් හිමිකරුවන් තාප්පය වෙනුවෙන් තමන්ගේ ඉඩම් ලබාදීමට අකැමති වීමයි. අමෙරිකාවේ මෑත ඉතිහාසයේ හිතුවක්කාරම ජනාධිපතිවරයා වන ඩොනල්ඞ් ට‍්‍රම්ප්ට වුව පෞද්ගලික හිමිකරුවන්ගේ අකැමැත්ත නිසා තමන්ගේ ප‍්‍රමුුඛ ව්‍යාපෘතියට පවා ඉඩම් පවරාගැනීමට නොහැකි වී ඇත. එහෙත් ලංකාවේ තත්වය වෙනස්ය. ලංකාවේ ඉඩම් පවරාගන්නේ අත්‍යවශ්‍ය කටයුතු සඳහා පමණක් නොවේ. විනෝද කටයුතු සඳහාද මිනිසුන්ගේ ඉඩම් පවරාගැනීමට රජය කටයුතු කරයි.

සුගතපාල මෙන්ඩිස් සහ තවත් අය එදිරිව චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක සහ තවත් අය නම් වූ ප‍්‍රකට වෝටර්ස් එජ් නඩුවේදී සාමාන්‍ය පුරවැසියන් සතු ඉඩම් පවරාගෙන පෞද්ගලික සමාගමකට පැවරීම පිළිබඳව රජය වරදකරු කරමින් ඉඩම් හිමිකරුවන්ට විශාල වන්දියක් ගෙවීමට අධිකරණය නියෝග කර තිබුණි. එම නඩුවෙන් රජයට ඉඩම් හිතුමතේ පවරාගන්නට, ඉඩම් හිතුමතේ විනෝද කර්මාන්තවලට පාවිච්චි කරන්නට නොහැකි බවට පූර්වාදර්ශයක් දී ඇත. එහෙත් ඒ තීන්දුවෙන් පසුවද පෞද්ගලික ඉඩම් පවරාග ැනීමේ පුරුද්ද රජය නවත්වා නැත. මේ පුරුද්ද බරපතළම ලෙස පාවිච්චි කළේ මහින්ද රාජපක්ෂ රජය විසින්ය. හමුදාව පාවිච්චි කරමින් තර්ජන, පහරදීම්, අතුරුදන් කිරීම් සමග බලහත්කාරයෙන් සාමාන්‍ය පුරවැසියන්ගේ ඉඩම් පවරාගැනීම සිදුවිය. එවැනි ඉඩම් කොළඹ විනෝද කටයුතු සඳහා පාවිච්චි කරන්නට සැලසුම් සකස්ව තිබුණි. ජනතා විරෝධයත් ආණ්ඩුව පෙරළීමත් සමඟ ඒ කටයුතු නැවතී ඇත. එහෙත් සාමාන්‍ය ජනතාවගේ ඉඩම් බලහත්කාරයෙන් පවරාගැනීමේ පුරුද්ද මේ ආණ්ඩුවටත් තිබෙන බව පෙනෙයි.

ගම්පහ බණ්ඩාරවත්තේ ඉඩම් අක්කර 60ක් රජයට පවරාගැනීමට උත්සාහ කිරීමත් ජනතාව එයට විරෝධය දැක්වීමත් මේ ගැටලූ‍වට අදාල මේ මොහොතේ උදාහරණයකි. ඉඩම් හිමිකරුවන් කිහිපදෙනෙකුට අයත් මේ ඉඩම් පිහිටා ඇත්තේ ගම්පහ යක්කල පාරේ ගම්පහ බණ්ඩාරනායක විද්‍යාලය ඉදිරිපිටය. ඉඩම් සියල්ලම පාහේ කුඹුරු ඉඩම්ය. අක්කරයක් පමණක් ගොඩ කර ඇත.

‘‘අපි ලෑස්තියි ඉඩම් දෙන්න. පාරකට, පාසලකට, රෝහලකට වගේ අත්‍යවශ්‍ය කටයුත්තකට. හෝටල් හදන්න ඉඩම් දෙන්න අපි ලෑස්ති නැහැ. පරිසර නියෝජ්‍ය අමාත්‍ය අජිත් මාන්නප්පෙරුම පැහැදිලිවම කියලා තියෙනවා මේ ඉඩම්වල සංචාරක ප‍්‍රවර්ධන කලාපයක් හදනවා කියලා. හෝටල්, ජොගිං ට‍්‍රැක් වගේ ඒවා. ඉඩම් ගන්නේ එහෙම දේකට නෙවෙයි නම් අපට නිශ්චිතව කියන්න ඉඩම් ගන්නේ මොකටද කියලා. එහෙම නැතිව අපට පරම්පරාවෙන් ලැබුණු ඉඩම් අත්හරින්න අපි ලෑස්ති නැහැ.’’ එසේ කීවේ නිෂේන්ද්‍ර බණ්ඩාර මහතාය. ඔහුද රජය පවරාගැනීමට උත්සාහ කරන ඉඩමක හිමිකරුවෙකි.

රජයට පවරාගැනීමට උත්සාහ කරනවායැයි කීවත් ඉඩම් පවරාගැනීමට අවශ්‍ය මූලික කටයුතු දැනටමත් සිදුව හමාරය. කොහොම වෙතත් මේ ආණ්ඩුව රාජපක්ෂ රජය තරම් දරුණු නැති නිසා එකවර ඉඩම්වලට කඩාවැදී අත්පත් කරගැනීමක් සිදුකර නැත. එහෙත් මේ වෙද්දී ඉඩම් අත්පත් කරගැනීමේ පනත යටතේ ඉඩම පවරාගන්නා බවට ගැසට් නිවේදන පළ කොට, සාමාන්‍ය ජනතාවට ලිඛිතව ඉඩම් අත්පත් කරගන්නා බව දැනුම් දී හමාරය.

ඉඩම් හිමිකරුවන් කිහිපදෙනෙකුට අපේ‍්‍රල් මාසයේදී ලිපියක් ලැබෙන්නේය. 2018 අපේ‍්‍රල් 05 දිනැති එම ලියුමේ සඳහන් වෙන්නේ ගම්පහ නගර සංවර්ධන කටයුතු යටතේ සමාජ අපරව්‍යුහ පහසුකම් සැපයීම සඳහා ඉඩම අත්පත් කරගැනීම යනුවෙනි.

අපේ‍්‍රල් මාසයේදී ලැබී තිබුණු ලිපියෙන් කියන අන්දමට ආණ්ඩුව ඒ ඉඩම අත්පත් කරගැනීමට සූදානම් වෙන්නේ 1964 අංක 329 දරන ඉඩම් අත්පත් කරගැනීමේ පනතෙහි 38 (අ) අතුරු වගන්තිය යටතේය. පනතක වගන්තිවලින් මුහුණට දමා ගැසීමෙන් පසුව සාමාන්‍ය පුරවැසියෙකු බියට පත්වන්නේ තමන්ට කරකියාගත නොහැකි දෙයක් නැතැයි සිතමින්ය. එහෙත් ඉඩම් අත්පත් කරගැනීමේ පනතෙහි ඉහත උපුටා දැක්වූ වගන්තිය ඇත්තේ ආණ්ඩුවට අත්‍යවශ්‍ය කටයුතු සඳහා හදිසි ඉඩම් අත්පත් කරගැනීමක් සඳහාය.

2017 දෙසැම්බර් 13 වැනි බදාදා මෙම ඉඩම් අත්පත් කරගන්නා බවට අතිවිශේෂ ගැසට් නිවේදනයක් හරහා ප‍්‍රසිද්ධ කර තිබුණි. ඉහතින් දක්වා ඇති පනතේ වගන්තිය ගැන සඳහන් කරමින් ඉඩම් හා පාර්ලිමේන්තු ප‍්‍රතිසංස්කරණ අමාත්‍ය ගයන්ත කරුණාතිලක විසින් ඉඩම පවරාගැනීමට නියෝග කරන බව දන්වා ගැසට් නිවේදනය පළ කර තිබුණි. එහෙත් ගැසට් නිවේදනයක් නිකුත් කළ පමණින් තමන්ගේ ඉඩමට ආණ්ඩුවේ බැල්ම වැටී ඇති බව පුරවැසියන්ට දැනගැනීමේ හැකියාවක් නැත. ඔවුන් එය දැනගන්නේ තමන්ගේ ඉඩම් අත්පත් කරගන්නා බවට අතටම ලිපියක් ලැබෙද්දීය.

‘‘මම පාවෙන ඡන්ද කියන කොට්ඨාසයට අයිති කෙනෙක්. මම ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය ගැන විශ්වාසය තියලා ගිය ඡන්දයේදී මේ ආන්ඩුවට ඡන්දය දුන්නේ. ඉතින් මම කවදාවත් හිතුවේ නැහැ එකපාරම ඉඩම් අත්පත් කරගත්තා කියලා ලියුමක් ඒවි කියලා.’’ ඉඩම් හිමිකරුවෙක් එසේ කියයි.

ඔහුට එක්වර ලිඛිතව කියන්නේ ඔබේ ඉඩමේ නිරවුල් භුක්තිය ආණ්ඩුවට බාරදීම සඳහා අපේ‍්‍රල් 11 වැනිදා උදෑසන 10 වෙද්දී ඉඩමට පැමිණෙන ලෙසය. එසේ කියන්නේ කේ.ඒ.එස්.එල්. ගුණතිලක නම් වූ ගම්පහ වැඩබලන ප‍්‍රාදේශීය ලේකම්වරයාය. එසේ වුවද ඉඩම් හිමියන්ගේ විරෝධතා නිසා ඒ ලිඛිතව දැනුම් දුන් දිනයේ ඉඩම් සම්පූර්ණයෙන්ම පවරාගෙන තිබුණේ නැත. දැන් ඉඩම් ඇත්තේ රජය සහ පෞද්ගලික හිමිකරුවන් අතරමැද්දේය. ඒ සියල්ල මැද ඒ ඉඩම්වල වගාකිරීමට අවශ්‍ය කටයුතු කෘෂිකර්ම නිලධාරීවරුන් හරහා ඉඩම් හිමිකරුවන් සිදුකර තිබුණු අතර ගොවියන් මේ වෙද්දී වගා කටයුතුද ආරම්භ කර ඇත. ඒ සඳහා නිල වශයෙන් රජය විරුද්ධ වී නැත.

මේ ඉඩම්වල වගා කරන්නට සූදානමින් සිටි බව තවත් ඉඩම් හිමිකරුවෙකු වන ලසිත උදය කුමාර කියයි. ‘‘අපි ලක්ෂ ගණනක් දීලා ඩෝසර් කරලා කුඹුරට ඇළ මාර්ග සූදානම් කරමින් හිටියෙ. මගේ එක් කොටසක වගා කරලා ගොයම් පීදිලා තියෙනවා. අපේ කිසිම බලාපොරොත්තුවක් නැහැ හෝටල්, ජොගි ං ට‍්‍රැක්වලට මේ ඉඩම් ආණ්ඩුවට පවරන්න. අපි ගම්වාසීන්ව එකතුකළා. ඉඩම් හිමිකරුවන් අතරින් බහුතරය ඉඩම් පවරන්න කැමති නැහැ. මේ ඉඩම් අපේ මූලික අයිතිවාසිකමක්. ඒක බලෙන් අල්ලාගෙන හෝටල් හදන්න අපි කැමති නැහැ. අපි මේ වෙද්දී මානව හිමිකම් කොමිසමට පැමිණිල්ලක් කරලා තියෙනවා. අධිකරණයට යන්නත් බලාපොරොත්තු වෙනවා. මේ ඉඩම් නිසා තමයි අපේ ළිංවල වතුර තියෙන්නේ. අනෙක මේ කුඹුරු එක්ක ගම්මානයේ වැසියන්ට බැඳීමක් තියෙනවා. මෙතැන හෝටල් ඉදිකරන්න අවශ්‍ය නැහැ. ඒවාට අවශ්‍ය නම් ඉඩම්  ඕනෑ තරම් තියෙනවා. මීගමුව තියෙනවා. ඔරුතොට ජොගිං ට‍්‍රැක් එක තියෙන්නේ පයින් යන දුරකින්. මෙතැන හෝටල් හරහා රැකියා අවස්ථා හොයන අයත් නැහැ. බොහෝවිට රජයේ සහ පෞද්ගලික අංශයේ රැුකියා තියෙන මිනිස්සු ඉන්නේ. දේශපාලනඥයන්ගේ වුවමනාවලට මේ ඉඩම් අල්ලන්න හදන්නේ.’’

ඉඩම් යනු පුරවැසියන්ගේ පරම අයිතියක් බව ආණ්ඩුව පිළිගත යුත්තකි. අත්‍යවශ්‍ය කටයුතු සඳහා හදිසියේ ඉඩම් පවරාගන්නට ඇති ප‍්‍රතිපාදනවලින් හිතූ හිතූ ආකාරයට ආණ්ඩුව ඉඩම් ඇල්ලීම නතර කළ යුතුය. රටේ හැම ඉඩමක්ම ජනතාවට අයිති වන්නේය. ඇතැම් ඉඩම් පෞද්ගලිකව පරිහරණය කිරීමේ අයිතිය ජනතාව සතුය. ඒ අයිතිය කිසිදා තමන්ගේ අකැමැත්තෙන් කඩ නොවේයැයි සහතිකයක් ජනතාවට තිබිය යුතුය. එසේ නැතිනම් මේ ආණ්ඩුවත් හිටපු ආණ්ඩුව මෙන්ම ජනතා ඉඩම් කොල්ලකන ආණ්ඩුවක් බවට පත්වෙනු ඇත.

‘අපේ ඉඩම් හෝටල් හදන්න ආණ්ඩුවට දෙන්නේ නෑ’

ඇමෙරිකානු ජනාධිපති ඩොනල්ඞ් ට‍්‍රම්ප් බලයට එන්නට පෙර ලබාදුන් පොරොන්දු අතර ඉදිරියෙන්ම තිබුණු පොරොන්දුව වුණේ මෙක්සිකෝව සහ අමෙරිකාව අතර දැවැන්ත තාප්පයක් බඳින බවයි. පොරොන්දුව ඉටු කරන්නට ඇති බාධා රැුසක් අතර එක් ප‍්‍රධාන බාධාවක් වන්නේ අමෙරිකා-මෙක්සිකෝ දේශසීමාවේ ඇති අක්කර දහස් ගණනක පෞද්ගලික ඉඩම් හිමිකරුවන් තාප්පය වෙනුවෙන් තමන්ගේ ඉඩම් ලබාදීමට අකැමති වීමයි. අමෙරිකාවේ මෑත ඉතිහාසයේ හිතුවක්කාරම ජනාධිපතිවරයා වන ඩොනල්ඞ් ට‍්‍රම්ප්ට වුව පෞද්ගලික හිමිකරුවන්ගේ අකැමැත්ත නිසා තමන්ගේ ප‍්‍රමුුඛ ව්‍යාපෘතියට පවා ඉඩම් පවරාගැනීමට නොහැකි වී ඇත. එහෙත් ලංකාවේ තත්වය වෙනස්ය. ලංකාවේ ඉඩම් පවරාගන්නේ අත්‍යවශ්‍ය කටයුතු සඳහා පමණක් නොවේ. විනෝද කටයුතු සඳහාද මිනිසුන්ගේ ඉඩම් පවරාගැනීමට රජය කටයුතු කරයි.

සුගතපාල මෙන්ඩිස් සහ තවත් අය එදිරිව චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක සහ තවත් අය නම් වූ ප‍්‍රකට වෝටර්ස් එජ් නඩුවේදී සාමාන්‍ය පුරවැසියන් සතු ඉඩම් පවරාගෙන පෞද්ගලික සමාගමකට පැවරීම පිළිබඳව රජය වරදකරු කරමින් ඉඩම් හිමිකරුවන්ට විශාල වන්දියක් ගෙවීමට අධිකරණය නියෝග කර තිබුණි. එම නඩුවෙන් රජයට ඉඩම් හිතුමතේ පවරාගන්නට, ඉඩම් හිතුමතේ විනෝද කර්මාන්තවලට පාවිච්චි කරන්නට නොහැකි බවට පූර්වාදර්ශයක් දී ඇත. එහෙත් ඒ තීන්දුවෙන් පසුවද පෞද්ගලික ඉඩම් පවරාග ැනීමේ පුරුද්ද රජය නවත්වා නැත. මේ පුරුද්ද බරපතළම ලෙස පාවිච්චි කළේ මහින්ද රාජපක්ෂ රජය විසින්ය. හමුදාව පාවිච්චි කරමින් තර්ජන, පහරදීම්, අතුරුදන් කිරීම් සමග බලහත්කාරයෙන් සාමාන්‍ය පුරවැසියන්ගේ ඉඩම් පවරාගැනීම සිදුවිය. එවැනි ඉඩම් කොළඹ විනෝද කටයුතු සඳහා පාවිච්චි කරන්නට සැලසුම් සකස්ව තිබුණි. ජනතා විරෝධයත් ආණ්ඩුව පෙරළීමත් සමඟ ඒ කටයුතු නැවතී ඇත. එහෙත් සාමාන්‍ය ජනතාවගේ ඉඩම් බලහත්කාරයෙන් පවරාගැනීමේ පුරුද්ද මේ ආණ්ඩුවටත් තිබෙන බව පෙනෙයි.

ගම්පහ බණ්ඩාරවත්තේ ඉඩම් අක්කර 60ක් රජයට පවරාගැනීමට උත්සාහ කිරීමත් ජනතාව එයට විරෝධය දැක්වීමත් මේ ගැටලූ‍වට අදාල මේ මොහොතේ උදාහරණයකි. ඉඩම් හිමිකරුවන් කිහිපදෙනෙකුට අයත් මේ ඉඩම් පිහිටා ඇත්තේ ගම්පහ යක්කල පාරේ ගම්පහ බණ්ඩාරනායක විද්‍යාලය ඉදිරිපිටය. ඉඩම් සියල්ලම පාහේ කුඹුරු ඉඩම්ය. අක්කරයක් පමණක් ගොඩ කර ඇත.

‘‘අපි ලෑස්තියි ඉඩම් දෙන්න. පාරකට, පාසලකට, රෝහලකට වගේ අත්‍යවශ්‍ය කටයුත්තකට. හෝටල් හදන්න ඉඩම් දෙන්න අපි ලෑස්ති නැහැ. පරිසර නියෝජ්‍ය අමාත්‍ය අජිත් මාන්නප්පෙරුම පැහැදිලිවම කියලා තියෙනවා මේ ඉඩම්වල සංචාරක ප‍්‍රවර්ධන කලාපයක් හදනවා කියලා. හෝටල්, ජොගිං ට‍්‍රැක් වගේ ඒවා. ඉඩම් ගන්නේ එහෙම දේකට නෙවෙයි නම් අපට නිශ්චිතව කියන්න ඉඩම් ගන්නේ මොකටද කියලා. එහෙම නැතිව අපට පරම්පරාවෙන් ලැබුණු ඉඩම් අත්හරින්න අපි ලෑස්ති නැහැ.’’ එසේ කීවේ නිෂේන්ද්‍ර බණ්ඩාර මහතාය. ඔහුද රජය පවරාගැනීමට උත්සාහ කරන ඉඩමක හිමිකරුවෙකි.

රජයට පවරාගැනීමට උත්සාහ කරනවායැයි කීවත් ඉඩම් පවරාගැනීමට අවශ්‍ය මූලික කටයුතු දැනටමත් සිදුව හමාරය. කොහොම වෙතත් මේ ආණ්ඩුව රාජපක්ෂ රජය තරම් දරුණු නැති නිසා එකවර ඉඩම්වලට කඩාවැදී අත්පත් කරගැනීමක් සිදුකර නැත. එහෙත් මේ වෙද්දී ඉඩම් අත්පත් කරගැනීමේ පනත යටතේ ඉඩම පවරාගන්නා බවට ගැසට් නිවේදන පළ කොට, සාමාන්‍ය ජනතාවට ලිඛිතව ඉඩම් අත්පත් කරගන්නා බව දැනුම් දී හමාරය.

ඉඩම් හිමිකරුවන් කිහිපදෙනෙකුට අපේ‍්‍රල් මාසයේදී ලිපියක් ලැබෙන්නේය. 2018 අපේ‍්‍රල් 05 දිනැති එම ලියුමේ සඳහන් වෙන්නේ ගම්පහ නගර සංවර්ධන කටයුතු යටතේ සමාජ අපරව්‍යුහ පහසුකම් සැපයීම සඳහා ඉඩම අත්පත් කරගැනීම යනුවෙනි.

අපේ‍්‍රල් මාසයේදී ලැබී තිබුණු ලිපියෙන් කියන අන්දමට ආණ්ඩුව ඒ ඉඩම අත්පත් කරගැනීමට සූදානම් වෙන්නේ 1964 අංක 329 දරන ඉඩම් අත්පත් කරගැනීමේ පනතෙහි 38 (අ) අතුරු වගන්තිය යටතේය. පනතක වගන්තිවලින් මුහුණට දමා ගැසීමෙන් පසුව සාමාන්‍ය පුරවැසියෙකු බියට පත්වන්නේ තමන්ට කරකියාගත නොහැකි දෙයක් නැතැයි සිතමින්ය. එහෙත් ඉඩම් අත්පත් කරගැනීමේ පනතෙහි ඉහත උපුටා දැක්වූ වගන්තිය ඇත්තේ ආණ්ඩුවට අත්‍යවශ්‍ය කටයුතු සඳහා හදිසි ඉඩම් අත්පත් කරගැනීමක් සඳහාය.

2017 දෙසැම්බර් 13 වැනි බදාදා මෙම ඉඩම් අත්පත් කරගන්නා බවට අතිවිශේෂ ගැසට් නිවේදනයක් හරහා ප‍්‍රසිද්ධ කර තිබුණි. ඉහතින් දක්වා ඇති පනතේ වගන්තිය ගැන සඳහන් කරමින් ඉඩම් හා පාර්ලිමේන්තු ප‍්‍රතිසංස්කරණ අමාත්‍ය ගයන්ත කරුණාතිලක විසින් ඉඩම පවරාගැනීමට නියෝග කරන බව දන්වා ගැසට් නිවේදනය පළ කර තිබුණි. එහෙත් ගැසට් නිවේදනයක් නිකුත් කළ පමණින් තමන්ගේ ඉඩමට ආණ්ඩුවේ බැල්ම වැටී ඇති බව පුරවැසියන්ට දැනගැනීමේ හැකියාවක් නැත. ඔවුන් එය දැනගන්නේ තමන්ගේ ඉඩම් අත්පත් කරගන්නා බවට අතටම ලිපියක් ලැබෙද්දීය.

‘‘මම පාවෙන ඡන්ද කියන කොට්ඨාසයට අයිති කෙනෙක්. මම ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය ගැන විශ්වාසය තියලා ගිය ඡන්දයේදී මේ ආන්ඩුවට ඡන්දය දුන්නේ. ඉතින් මම කවදාවත් හිතුවේ නැහැ එකපාරම ඉඩම් අත්පත් කරගත්තා කියලා ලියුමක් ඒවි කියලා.’’ ඉඩම් හිමිකරුවෙක් එසේ කියයි.

ඔහුට එක්වර ලිඛිතව කියන්නේ ඔබේ ඉඩමේ නිරවුල් භුක්තිය ආණ්ඩුවට බාරදීම සඳහා අපේ‍්‍රල් 11 වැනිදා උදෑසන 10 වෙද්දී ඉඩමට පැමිණෙන ලෙසය. එසේ කියන්නේ කේ.ඒ.එස්.එල්. ගුණතිලක නම් වූ ගම්පහ වැඩබලන ප‍්‍රාදේශීය ලේකම්වරයාය. එසේ වුවද ඉඩම් හිමියන්ගේ විරෝධතා නිසා ඒ ලිඛිතව දැනුම් දුන් දිනයේ ඉඩම් සම්පූර්ණයෙන්ම පවරාගෙන තිබුණේ නැත. දැන් ඉඩම් ඇත්තේ රජය සහ පෞද්ගලික හිමිකරුවන් අතරමැද්දේය. ඒ සියල්ල මැද ඒ ඉඩම්වල වගාකිරීමට අවශ්‍ය කටයුතු කෘෂිකර්ම නිලධාරීවරුන් හරහා ඉඩම් හිමිකරුවන් සිදුකර තිබුණු අතර ගොවියන් මේ වෙද්දී වගා කටයුතුද ආරම්භ කර ඇත. ඒ සඳහා නිල වශයෙන් රජය විරුද්ධ වී නැත.

මේ ඉඩම්වල වගා කරන්නට සූදානමින් සිටි බව තවත් ඉඩම් හිමිකරුවෙකු වන ලසිත උදය කුමාර කියයි. ‘‘අපි ලක්ෂ ගණනක් දීලා ඩෝසර් කරලා කුඹුරට ඇළ මාර්ග සූදානම් කරමින් හිටියෙ. මගේ එක් කොටසක වගා කරලා ගොයම් පීදිලා තියෙනවා. අපේ කිසිම බලාපොරොත්තුවක් නැහැ හෝටල්, ජොගි ං ට‍්‍රැක්වලට මේ ඉඩම් ආණ්ඩුවට පවරන්න. අපි ගම්වාසීන්ව එකතුකළා. ඉඩම් හිමිකරුවන් අතරින් බහුතරය ඉඩම් පවරන්න කැමති නැහැ. මේ ඉඩම් අපේ මූලික අයිතිවාසිකමක්. ඒක බලෙන් අල්ලාගෙන හෝටල් හදන්න අපි කැමති නැහැ. අපි මේ වෙද්දී මානව හිමිකම් කොමිසමට පැමිණිල්ලක් කරලා තියෙනවා. අධිකරණයට යන්නත් බලාපොරොත්තු වෙනවා. මේ ඉඩම් නිසා තමයි අපේ ළිංවල වතුර තියෙන්නේ. අනෙක මේ කුඹුරු එක්ක ගම්මානයේ වැසියන්ට බැඳීමක් තියෙනවා. මෙතැන හෝටල් ඉදිකරන්න අවශ්‍ය නැහැ. ඒවාට අවශ්‍ය නම් ඉඩම්  ඕනෑ තරම් තියෙනවා. මීගමුව තියෙනවා. ඔරුතොට ජොගිං ට‍්‍රැක් එක තියෙන්නේ පයින් යන දුරකින්. මෙතැන හෝටල් හරහා රැකියා අවස්ථා හොයන අයත් නැහැ. බොහෝවිට රජයේ සහ පෞද්ගලික අංශයේ රැුකියා තියෙන මිනිස්සු ඉන්නේ. දේශපාලනඥයන්ගේ වුවමනාවලට මේ ඉඩම් අල්ලන්න හදන්නේ.’’

ඉඩම් යනු පුරවැසියන්ගේ පරම අයිතියක් බව ආණ්ඩුව පිළිගත යුත්තකි. අත්‍යවශ්‍ය කටයුතු සඳහා හදිසියේ ඉඩම් පවරාගන්නට ඇති ප‍්‍රතිපාදනවලින් හිතූ හිතූ ආකාරයට ආණ්ඩුව ඉඩම් ඇල්ලීම නතර කළ යුතුය. රටේ හැම ඉඩමක්ම ජනතාවට අයිති වන්නේය. ඇතැම් ඉඩම් පෞද්ගලිකව පරිහරණය කිරීමේ අයිතිය ජනතාව සතුය. ඒ අයිතිය කිසිදා තමන්ගේ අකැමැත්තෙන් කඩ නොවේයැයි සහතිකයක් ජනතාවට තිබිය යුතුය. එසේ නැතිනම් මේ ආණ්ඩුවත් හිටපු ආණ්ඩුව මෙන්ම ජනතා ඉඩම් කොල්ලකන ආණ්ඩුවක් බවට පත්වෙනු ඇත.

සුරක්ෂා රක්ෂණය: මිලියන 100 ගනුදෙනුව දැවැන්ත වංචාවක්ද? ඇමති සහ සමාගම මගහරියි

‘‘සල්ලි කොයි බැංකුවෙද තැන්පත් කරන්නේ’’

‘‘ඒක නම් මම දන්නේ නැහැ. ඒක අහන්න  ඕනෑ රක්ෂණ සංස්ථාවෙන්’’

ඉහත ප‍්‍රශ්නය අසනු ලබන්නේ සිරස මාධ්‍ය ජාලයේ වාර්තාකරුවෙකු විසිනි.  පිළිතුර ලබාදෙන්නේ අධ්‍යාපන අමාත්‍ය අකිල විරාජ් කාරියවසම්ය. ඒ පසුගිය අගෝස්තු 01 වැනිදා කොළඹ විවේකානන්ද විද්‍යාලයේ පැවති උත්සවයකින් අනතුරුවය. එම දිනයට පෙර එනම් ජූලි 31 වැනිදා සිදුවන්නේ  අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයත් ශී‍්‍ර ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාවත් අතර සිදුවූ සුරක්ෂා රක්ෂණයේ ප‍්‍රතිඵලයක් වශයෙන් කරළියට ගෙනෙනු ලැබුවා යැයි කියන අරමුදලකට අදාළ ගිවිසුම් අත්සන් කිරීමය.

එම අරමුදල ඇතිකිරීමේ ගිවිසුම් අත්සන් කිරීම එසේ සිදුවුවද පාසල් සිසුන් සඳහා ඇතිකර ඇති සුරක්ෂා රක්ෂණයෙන් නිල වශයෙන් ලැබෙන කොමිස් මුදලින් අරමුදලක් ඇති කරන බව අධ්‍යාපන අමාත්‍ය අකිල විරාජ් කාරියවසම් ප‍්‍රකාශ කර තිබුණේ එම රක්ෂණය නිල වශයෙන්  ආරම්භ කර තිබූ පසුගිය 2017 වර්ෂයේ ඔක්තෝබර් 02 වැනිදාය. ඒ බව අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශ වෙබ් අඩවියද වර්ණනා සහිතව පළ කර තිබුණි.

එම රක්ෂණ ගණුදෙනුවේ 90%ක ප‍්‍රමාණයක් ප‍්‍රතිරක්ෂණය කිරීම සැකසහිත ගනුදෙනුවක් බව අපගේ නිරීක්‍ෂණය වූ අතර ඒ පිළිබඳව  ‘ආරක්ෂාව පිටරටට දුන් මිලියන 2250ක සුරක්ෂා රක්ෂණය යනුවෙන්’ ජූලි 22 දින අප පුවත්පතේ විශේෂ හෙළිදරව්වක් පළකරනු ලැබිණ. එහි දිගුවක් ලෙස ඊට පසු සතියේදී අධ්‍යාපන අමාත්‍ය අකිල විරාජ් කාරියවසම් අපට දුරකථනයට සම්බන්ධකර ගැනීමට හැකිවූ අතර එහිදී අප විමසා සිටියේ රක්ෂණය වෙනුවෙන් ලැබෙනවායැයි කියූ රුපියල් මිලියන 100ක කොමිස් මුදල ලැබුණාද යන්නය. ඒ අනුව අධ්‍යාපන අමාත්‍ය අකිල විරාජ් කාරියවසම් මහතා සිය අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරයා අපගේ ¥රකථන සංවාදයට සම්බන්ධ කරගනිමින් ලේකම්වරයා කළ තහවුරු කිරීම අනුව ප‍්‍රකාශ කළේ, එම රුපියල් මිලියන 100ක මුදල ලැබී ඇති බවය.

අධ්‍යාපන අමාත්‍යවරයාගේ එම තහවුරු කිරීම අනුව ජුලි 29 දින පුවත්පතේ ප‍්‍රවෘත්තියක් වශයෙන් අප පළකළේ ‘මිලියන 100ක් කොමිස් ලැබුණා’ යනුවෙන් අධ්‍යාපන අමාත්‍යවරයා අපට කළ තහවුරු කිරීමය. මෙම තහවුරු කිරීමත් අපගේ පළමු හෙළිදරව්වක් නිසා එම සුරක්ෂා රක්ෂණය පිළිබඳව දැඩි කථාබහක් ඇති වූ අතර ලංකා ගුරු සංගමය ප‍්‍රවෘත්ති සාකච්ඡුාවක් පවත්වමින් ඒ පිළිබඳව විධිමත් පරීක්‍ෂණයක් සිදුකළ යුතු බව පැවසීය.

මෙම ලිපිය ආරම්භයේදීම සඳහන් කර ඇති ප‍්‍රශ්නය එම වාර්තාකරු අසන්නේ සුරක්ෂා රක්ෂණයෙන් ලැබුණා යැයි කියූ රුපියල් මිලියන 100ක මුදල තැන්පත් කළ ගිණුම් පිළිබඳව දැනගන්නටය. එහෙත් අධ්‍යාපන ඇමතිවරයාගේ උත්තරය නම් හරි අපූරුය. එම මුදල් ලැබුණේ ඔහුට හෙවත් අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයට නම් මුදල් ලැබුණේ අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයේ ගිණුමකට බව කියන්නට ඔහු මෙතරම් පැකිළෙන්නේ ඇයි? එය වාර්තාකරු විසින් රක්ෂණ සංස්ථාවෙන් අසා දැනගත යුතු කාරණාවක් නොවේ. අධ්‍යාපන අමාත්‍යවරයාගේ මේ ම`ගහැරීම තුළම ඇත්තේ ලැබුණා යැයි කියූ රුපියල් මිලියන 100ක මුදල පිටුපස සැඟවූ අතිවිශාල රහසක් ඇති බවය.

එම සැඟවූ රහසට අදාළ මතුපිටට ආ කරුණ වූයේ අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයත් ශී‍්‍ර ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාවත් මේ කොමිස් මුදල් කථාව පිළිගැනීමෙන් පසු ජුලි 31 වැනිදා හදිසියේම එම කොමිස් මුදලින් අරමුදලක් හැදීම පිළිබඳව ගිවිසුමකට එළඹීමය. කොමිස් මුදල වේලාසනින් ලැබී එය හෙළිදරව්වීමෙන් පසු කොමිස් මුදලෙන් කරන කටයුතු ගැන ගිවිසුමක් අත්සන් කිරීම ලදබොළඳ රඟපෑමක් මිස එම සැක ගනුදෙනුවේ සැකසහිතභාවය වසාගැනීමට සමත් ගරුගාම්භිර රඟපෑමක් නොවේ. මේ ගිවිසුම අත්සන් කිරීමත් සමගම රාජ්‍ය ආයතන දෙකක් වශයෙන් ශී‍්‍ර ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාවක් අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයත් රටට පිළිතුරු දිය යුතු ප‍්‍රශ්න කිහිපයක් තිබේ. ඒ මෙම ගිවිසුමට පෙර ශී‍්‍ර ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාව රුපියල් මිලියන 100ක මුදලක් අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයට ලබාදුන්නේ ඇයි? එසේ මුලින් මුදල් ගෙවා පසුව ගිවිසුමක් අත්සන් කළේ ඇයි? අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයට ලැබුණ මුදල තැන්පත් කරනු ලැබුයේ කිනම් ගිණුමේද?  ගිවිසුමෙන් පසු එම මුදල අරමුදල සඳහා ආරම්භ කළ ගිණුමක තැන්පත් කළේද? අරමුදලේ ගිණුමට මුදල් ආවේ කිනම් ගිණුමකින්ද යන්නය.

අනෙක් අතට මේ ගිවිසුමට අත්සන් කරන කාලය වන විටත් ශී‍්‍ර ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාවත්, අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයත් අතර වූ සුරක්ෂා රක්ෂණයේ ගිවිසුම අවසන් වන්නට නියමිතව තිබූ බවද අප සැලකිල්ලට ගත යුතුය. 2017 ඔක්තෝබර් 01 වැනිදා සිට 2018 සැප්තැම්බර් 30 වැනිදා දක්වා වූ එම ගිවිසුම් කාලයෙන් පසු ඊළඟ වසර සඳහා සුරක්ෂා රක්ෂණය වෙනුවෙන් අධ්‍යාපන අමාත්‍යංශය දැනටමත් පුවත්පත් දැන්වීම් පළකර යෝජනා කැඳවා තිබේ. ඒ අනුව ශී‍්‍ර ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාවට එම රක්ෂණය නැවත ලැබේද නැද්ද යන්න තවමත් කිව නොහැකි කරුණක්ය.

එසේ තිබියදී දෙපාර්ශ්වය අරමුදලක් වෙනුවෙන් රක්ෂණ ගිවිසුම් අවසන් වන මොහොතේ තවත් ගිවිසුමකට එළඹීම හොරකමක් වසා ගැනීමට කළ දෙයක් වශයෙන් මිස වෙන එකක් වශයෙන් හඳුනාගත නොහැකිය.

මේ ආකාරයේ සැකකටයුතු ගනුදෙනු පිළිබඳ විස්තර පිටතට ගෙනයෑමේ තර්ජනය ශ‍්‍රී ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාව විසින් දැනටමත් එහි සේවකයන්ට ලිඛිතව දන්වා තිබේ. ඉන් කියා ඇත්තේ ආයතනයේ තොරතුරු තීන්දු තීරණ හා ලියවිලි තුන්වන පාර්ශ්වයක් අතට පත්කිරීම සපුරා තහනම් බවය. එම තහනම කඩ කරන සේවකයන්ට විරුද්ධව අනිවාර්ය නිවාඩු යැවීම වැනි දැඩි දඬුවම් ලබාදෙන බවය.

තර්ජනය එසේ වුවද ශී‍්‍ර ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාව රැුකගැනීම වෙනුවෙන් ඉතිහාසය පුරා දැඩි අරගලයක නිරතවූ රක්ෂණ සේවක සංගමය අගෝස්තු 02 දින මාධ්‍ය නිවේදනයක් නිකුත් කරමින් සඳහන් කළේ මෙම රක්ෂණ ගනුදෙනුව තුළ සැකකටයුතු සිදුවීම් රාශියක් සිදුවී ඇති බවය.

රක්ෂණ සේවක සංගමයේ නිවේදනයේ ඇති පරිදි ඒවායින් සමහරක් මෙසේය.

  1. රක්ෂණ යෝජනාවක් ඉදිරිපත් වූ විට එහි අවදානම නිවැරදි ලෙස තක්සේරු කළ යුතුය. (ප‍්‍රාරක්ෂණය කිරීම) ඒ සඳහා ජීවගණකඥ (Actuarial)සහාය සහ ආයතනයේ හෝ ඉන් බාහිර අත්දැකීම් දත්ත හා තොරතුරු ලබාගත යුතුය. එය නිවැරදිව සිදුවී නැත. අනුමාන මත රක්ෂණ වාරික ගණනය සිදුනොවේ.
  2. ඉහත සඳහන් ලෙස ප‍්‍රාරක්ෂණ කාර්යය නිවැරදිව සිදුවී නම්, ප‍්‍රතිරක්ෂණය සඳහා 90%ක තරම් ඉහළ ප‍්‍රතිශතයක් යෙදවිය යුතු නොවේ.
  3. ශී‍්‍ර ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාව ප‍්‍රතිරක්ෂණයෙන් ලබාගන්නා කොමිස් ආදායම වෙනත් කිසිවකට යෙදවිය නොහැකිය. එනම් රුපියල් මිලියන 100ක් අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයේ අරමුදලකට යෙදවිය නොහැකිය. එසේ කිරීම සඳහා අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයට හෝ ශී‍්‍ර ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාවට හෝ බලයක් හිමි වී නැත.

රුපියල් මිලියන 100ක කොමිස් මුදලට අදාළ මේ සැකසහිත කරුණු සහ වටපිටාව නිසාම නැවත වරක් තවදුරටත් පැහැදිලි කරගැනීම සඳහා අධ්‍යාපන අමාත්‍යවරයා හා අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරයා ¥රකථනයට සම්බන්ධ කරගැනීම සඳහා අප පසුගිය සතියේ කළ උත්සාහය ව්‍යර්ථ විය. එහෙත් අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශ මාධ්‍ය ලේකම් කල්ප ගුණරත්න දුරකථනයට සම්බන්ධ කර ගැනීමට අපට හැකි විය. එහිදී අප ඔහුගෙන් ඇසූවේ නිශ්චිත ප‍්‍රශ්න කිහිපයක් පමණය. ඒ මෙම රක්ෂණය යටතේ අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයට රුපියල් මිලියන 100ක මුදල ලැබුණේ කවදාද? එම මුදල බැර කරනු ලැබූවේ අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයේ කිනම් ගිණුමකටද? හා ශී‍්‍ර ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාව සතු කිනම් ගිණුමකින් එම මුදල් ලැබුණේද? යන්නය.

කල්ප ගුණරත්න මහතා ඒ පිළිබඳව සොයාබලා අපට පිළිතුරු දෙන බව පැවසූ අතර පසුව කථාකර ඔහු පැවසුවේ ශී‍්‍ර ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාවේ රුවනි ධර්මවර්ධනගෙන් මා ඇසූ ප‍්‍රශ්නවලට පිළිතුරු ලබාගන්නා ලෙසය. ඒ අනුව අප රුවනි ධර්මවර්ධන ඇමතූ කළ ඇගේ පිළිතුර වූයේ අරමුදලක් ඇතිකර ගැනීමේ ගිවිසුම් පිළිබඳව මිස මාගේ ප‍්‍රශ්නවලට අදාළව පිළිතුරු ලබාදීමේ හැකියාවක් ඇයට නොමැති බවය. ශී‍්‍ර ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාවේ ප‍්‍රධාන විධායක නිලධාරි චන්දන අලූත්ගම අමතා පිළිතුරු ලබාගන්නා ලෙස ද දැන්වීය. චන්දන අලූත්ගමවද ඇමතීමු. නිශ්චිත ප‍්‍රශ්නද ඇසීමු. ඔහු කීවේ අපගේ ප‍්‍රශ්නවලට පිළිතුරු දෙන්නට කෙනෙකු සම්බන්ධ කරන බවය. කියූ පරිදිම ඉන්පසු නම සඳහන් නොකළ තැනැත්තියක අපට කථා කර පැවසුවේ අපගේ ප‍්‍රශ්න රුවනි ධර්මවර්ධනට යොමුකරන ලෙසය. අප ඇයට කීවේ, එම ප‍්‍රශ්නවලට පිළිතුරු ලබාදීමට රුවනි ධර්මවර්ධනට නොහැකි බව ඇය අපට පැවසූ බවත් ප‍්‍රධාන විධායක නිලධාරී අමතන ලෙස කීවේද ඇය බවත්ය. ඒ අනුව අපට නැවත කථා කරනවා යැයි පැවසූ ඇය නැවත දැනුම්දුන්නේ අපට අදාළ ප‍්‍රශ්න නිල වශයෙන් ලිඛිතව රුවනි ධර්මවර්ධනට යොමු කරන ලෙසය. ඒ අනුව අපගේ නිශ්චිත ප‍්‍රශ්න තුන අප පුවත්පත් සමාගමේ ලිපි ශීර්ෂයකින් රුවනි ධර්මවර්ධනගේ ඊමේල් ලිපිනයට යැව්වෙමු. ඒ අගෝස්තු 03 වැනි සිකුරාදාය. මේ සටහන ලියන්නේ අගොස්්තු 08 වැනිදා සවසය. ඒත් තවමත් පිළිතුරු නැත.

රුවනි ධර්මවර්ධන යනු ශී‍්‍ර ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාවේ තොරතුරු නිලධාරිනිය වශයෙන්ද කටයුතු කරන තැනැත්තියය. මේ සුරක්ෂා රක්ෂණ පිළිබඳව මීට පෙර ලංකා ගුරු සංගමයේ ප‍්‍රධාන ලේකම් ජෝශප් ස්ටාලින් තොරතුරු දැනගැනීමේ පනත යටතේ කරන ලද ඉල්ලීමක් සංවේදී ව්‍යාපාරික තොරතුරු වශයෙන් සඳහන් කර ප‍්‍රතික්ෂේප කිරීමේ ඉතිහාස කථාවක්ද ඇත. අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයත් ශී‍්‍ර ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාවත් ඒකාබද්ධව බොහෝ වටයක් අප ගෙන ගොස් එම තොරතුරු නිලධාරිනියගෙන්ම අවශ්‍ය පිළිතුරු ලිඛිතව ඉල්ලා ලබාගන්නා ලෙස දැනුම් දුන්නේ එම ඉතිහාස කථාව නැවත පුනරුච්චාරණය කිරීමට වන්නට පුළුවන.

රුපියල් මිලියන 100ක මුදලක් ලබාදුන් හා ලබාගත් රාජ්‍ය ආයතන දෙකක් එහි තොරතුරු සැඟවීම සඳහා මෙතරම් මහන්සියක් ගන්නේ ඇයි? ඒ නිසාම මෙම ගනුදෙනුව ආශ‍්‍රයෙන් අපට තවත් ප‍්‍රශ්න රාශියක්ද  දැන් පැන නැගී ඇත. ඒ මෙම මුදල් මුලින්ම බැරවූයේ දේශපාලනඥයෙකුගේ නමින් ඇති පදනමකටද යන්න, එම මුදල් ගෙවනු ලැබූයේ ප‍්‍රතිරක්ෂණ බ්‍රෝකර්වරයාද යන්න හා ඇත්තටම මෙම රක්ෂණය රාජපක්ෂ සමයේ සිදුවූ සුප‍්‍රකට ඛණිජ තෙල් සංස්ථා රක්ෂණය මෙන් ප‍්‍රතිරක්ෂණය සිදුනොකර ප‍්‍රතිරක්ෂණ බ්‍රෝකර්වරයෙකු මගින් ගනුදෙනු සිදුකළ පුද්ගලයන් මුදල් බෙදාගත් අතිදැවැන්ත වංචාවක්ද යන්නය.

ටිරාන්ගේ සල්ලි මැජික් පෙන්නන රාඩා නඩුව

0

ටිරාන් අලස් යනු කවරෙක්ද යන්න ඔහුගේ ඉතිහාසය තුළින්ම පෙන්වා ඇත. මේ නිසාම බැසිල් රාජපක්ෂ සජින් වාස් ගුණවර්ධන වැන්නවුන් සමග සමතැන් ගන්නට හෝ ඊට ඉහළින් සිටින්නට ටිරාන් අලස්ට තිබෙන හැකියාව අප පිළිගත යුතුය.

හිටපු ජනාධිපතිවරයාගේ 2005.11.28 විධානය යටතේ පිහිටුවා පසුව ගැසට් කරනු ලැබූ රාඩා ආයතනයේ මුල්ම සහ එකම සභාපතිවරයා හා ප‍්‍රධාන විධායක නිලධාරියා වූයේ ටිරාන් අලස්ය. එහි අධ්‍යක්ෂ මණ්ඩලය නියෝජනය කළේ සාලිය වික‍්‍රමසූරිය, බී. අබේවර්ධන, තිලක් අමුණුගම හා ශාන්ති ප‍්‍රනාන්දුය. මොවුහු සියල්ලෝ එකල මහින්ද රාජපක්ෂ සුරතල්ලූය. සාලිය වික‍්‍රමසූරිය රාඩාහි ප‍්‍රධාන සහ මුල්ම මෙහෙයුම් නිලධාරියා වුණත් ඔහුට වරාය අධිකාරියේ සභාපති ධුරය දුන් පසු එම තනතුරට පත්වූයේ ශාන්ති ප‍්‍රනාන්දුය. ඇයද වෙන කවුරුත් නොව හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂගේ විශේෂ උපදේශකවරයකු ලෙස කටයුතු කළ සිරිමල් ප‍්‍රනාන්දුගේ බිරිඳය. ඉන්පසු ඔවුන් නිර්මාණය කරන කොන්ත‍්‍රාත් සමාගම්ද මේ සඳහාම ඇරඹු ව්‍යාජ ආයතන තුනක් බව අපි ගියවර ලිපියෙන් කීවෙමු.

මේ පිළිබඳව එකල සන්ඬේ ලීඩර් පුවත්පතද ලොකු හෙළිදරවුවක් කළේය. ඔවුන් මේ සමාගම් ගොඩනැගුවේ රජයේ මුදල් නිසි ක‍්‍රමයට අරගෙන පසුව සාක්කුවේ දාගන්නය. ඒ අරමුණ තුළ කොටි සංවිධානයට කොකා පෙන්වීම රාජපක්ෂවරුන්ගේ නොතිබුණු ටිරාන් අලස්ගේ පමණක් තිබුණු සැඟවුණු අරමුණක් වන්නට බැරි නැත. ඒ අරමුණ පැහැදිලි වන්නේ සමහර චෙක්පත් කොටි සංවිධානයට නොයැවීම තුළය. කෙසේ හෝ දැන් කොටි සංවිධානයට මුදල් දීමේ කතාවද ඒ මුවාවෙන් ටිරාන් අලස්ලා තමන්ගේ සාක්කුවට රජයේ මුදල් දමාගත් හැටිද අධිකරණයේදී අසාගන්නට පුළුවන්ය. ඒ දුෂණ විරෝධී පෙරමුණ පොලිස් මුලස්ථානයට කළ පැමිණිල්ල අනුව දැන් කොළඹ මහාධිකරණයේ විභාග වන නඩුව හරහාය.

නඩු කටයුත්ත ඉදිරියට යනවිට පසුගියදා අධිකරණයේදී හරි අපූරු දෙයක් හෙළිදරව් විණි. ඒ 2015 පෙබරවාරි 25වැනි දින පොලිස් මූලස්ථානයට මෙම පැමිණිල්ල කරනු ලැබූ, දුෂණ විරෝධී පෙරමුණේ එවක කැඳවුම්කාර මණ්ඩලය නියෝජනය කළ, පසුව එහි උපදේශක තනතුරද සභාපති තනතුරද දැරූ පුද්ගලයන් දෙදෙනෙකු සහ හිමිනමක් තමන් මෙම පැමිණිල්ලට සම්බන්ධ නැති බවට සහ මේ පැමිණිල්ල පිළිබඳව තමන් නොදන්නා බවට විත්ති පාර්ශ්වයේ නීතිවේදීන්ට දිවුරුම් ප‍්‍රකාශ ලබා දී ඇති බවය.

මේ තුන්දෙනා අන් කවුරුත් නොව, එම පෙරමුණේ හිටපු සභාපතිවරයෙකු වන උලපනේ සුමංගල හිමි, මෛත‍්‍රී ගුණරත්න සහ රජිත් කීර්ති තෙන්නකෝන් ය. මෙම තිදෙනාම වෙනුවෙන් අනිද්දා පුවත්පත කැෆේ සංවිධානයේ විධායක අධ්‍යක්ෂවරයා වන රජිත් කීර්ති තෙන්නකෝන්ගෙන් කරුණු විමසූ අතර, ඔහු ප‍්‍රකාශ කළේ මෙම පැමිණිල්ලට තම පිරිසේ දායකත්වයක් නැති බවය. මේ පැමිණිල්ල හුදෙක් ජාතික හෙළ උරුමයේ නිශාන්ත වර්ණසිංහගේ බවය. එහිදී එවක මේ පිළිබඳව මාධ්‍ය හමු තබමින් අදහස් දැක්වූවේ බොරුවටදැයි අප ඇසූ විට, ඔහු පැවසුවේ තමන් මාධ්‍ය හමුවලදී මේ පිළිබඳව ඍජුව අදහස් නොදැක්වුවත් මාධ්‍යවේදීන්ගේ ප‍්‍රශ්න කිරීම් හමුවේ සමහර විට රාඩා ආයතනය ගැන කරුණු පවසන්නට ඇති බවය.

මෙම තත්ත්වය පිළිබඳව දුෂණ විරෝධී පෙරමුණේ උපදේශක සහ එහි කැඳවුම්කාර මණ්ඩලය වෙනුවෙන් මෙම ¥ෂිත ගනුදෙනුව පිළිබඳව පොලීසියට පැමිණිලි කළ නිශාන්ත වර්ණසිංහ මහතාගෙන් කරුණු විමසූ විට, ඔහු ප‍්‍රකාශ කළේ එවක දුෂණ විරෝධී පෙරමුණේ සිටි මේ අය මෙලෙස බොරු ප‍්‍රකාශ කරන්න හේතුව කුමක්දැයි සොයාගැනීම වැදගත් බවය. වර්තමාන ජනාධිපතිවරයා පත්වූ ආසන්න දිනයකදීම රාජගිරිය සෝලිස් ආයතනයේදී මෙම පෙරමුණේ වැඩකටයුතු ආරම්භ කළ බව කියාසිටින ඔහු, වැඩිදුරටත් ප‍්‍රකාශ කරන්නේ පාඨලී චම්පික රණවක, ශිරාල් ලක්තිලක, මෛත‍්‍රී ගුණරත්න, රවි ජයවර්ධන, නන්ද මුරුත්තෙට්ටුවගම සහ තමන් එහි මුල්ම කැඳවුම්කාර මණ්ඩලය නියෝජනය කළ බවය. ඉන්පසු කැඳවුම්කාර මණ්ඩලයේ සමහර පුද්ගලයන් රජයේ ඉහළ තනතුරුවලට පත්වූ පසු හිස්වූ තනතුරු සඳහා උලපනේ සුමංගල, රජිත් කීර්ති තෙන්නකෝන් වැනි පුද්ගලයන් පැමිණි බවය. ඉන්පසුව දුෂණ විරෝධී පෙරමුණ ලෙස පොලිස් මූලස්ථානයට, රහස් පොලීසියට, එෆ්සීඅයිඞී, දුෂණ සහ වංචා විමර්ශන කොමිසම ආදි ආයතනවලට තම පෙරමුණේ නමින් පැමිණිලි 400ක් පමණ ඉදිරිපත් කරැුති බවය. රාඩා ගනුදෙනුව පිළිබඳ පැමිණිල්ල එහි එක පැමිණිල්ලක් පමණක් බව ප‍්‍රකාශ කරන ඔහු තවදුරටත් කියාසිටියේ මේ දිවුරුම් ප‍්‍රකාශවලින් පැහැදිලි වන්නේ ටිරාන් අලස්ගේ මුදල්වල බලය බවය.

මෙම දිවුරුම් ප‍්‍රකාශ පසුගිය මාසයේ පමණ ලබාගත් ඒවා යැයි සිතිය හැකිය. එලෙස බලන විට මුලින්ම නැගෙන ප‍්‍රශ්නය රජිත් කීර්ති තෙන්නකෝන් ආදින් මෙම දිවුරුම් ප‍්‍රකාශ ලබාදීමට මෙතරම් කාලයක් ගත්තේ ඇයි යන්නයි. මෙම සිද්ධියෙන් පැහැදිලි වන අනෙක් කරුණ වන්නේ මෙම නඩුවෙන් ගොඩ යාමට ටිරාන් අලස් උත්සාහ කරමින් සිටින බවයි. ඔහු කොපමණ ප‍්‍රමාණවලින් ඒ සඳහා ආයෝජනය කළත් මෙම නඩුවේදී ඔහුට විරුද්ධව සාක්ෂි ලබාදෙන්නේ ඔහුම ය. මෙය දෛවයේ සරදමකි. ඔහු මේ කූට ගනුදෙනු පිළිබඳව විටින්විට මාධ්‍යයන්ට කළ ප‍්‍රකාශ මෙම නඩුවේදී වීඩියෝ සාක්ෂි ලෙස ඉදිරිපත් වනු ඇත. එම සාක්ෂිත් මකාදැමිය හැකිද? බැරි බව මතක් කළ යුතුය. රජිත් කීර්ති තෙන්නකෝන් මෙම දිවුරුම් ප‍්‍රකාශ දෙන්නට ප‍්‍රථම කල්පනා කළ යුතුව තිබුණේ මෙම පෙරමුණෙන් තමන්ට ඉවත්වන්නට සිදුවූවේ ඇයි කියා ය. දුෂණ විරෝධී බොහෝ දෙනෙකු ද අන්ත දුෂිතයන් බවට මේ නඩුවම ඉදිරියේදී සාක්ෂි දරනු ඇත.

උතුරේ හදිසි අනතුර පොලිස් මිනීමැරුමක් වූ හැටි

පොලිස් වෙඩි පහරකින් 2016 ඔක්තෝබර් 20වැනිදා මියගිය විජයකුමාර් සුලක්ෂන් මියගොස් ඇත්තේ පපුවට වෙඩි වැදීමකින් බවත්, නඩරාජා ගජන් මියගොස් ඇත්තේ පපුවට එල්ලවූ පහරදීමක් නිසා හටගත් අභ්‍යන්තර තුවාලවලින් බවත් මේ වනවිට නිල වශයෙන් හෙළිදරව් වී හමාරය. මරණයෙන් පසු දිනයේම යාපනයේ අධිකරණ වෛද්‍ය යූ. මයෝරදන් සිසුන් දෙදෙනාගේම පශ්චාත් මරණ පරීක්ෂණ සිදුකළේය. සිදුවීමෙන් පසු දිනය වන ඔක්තෝබර් 21වැනිදා සවස 12.20ට සහ 12.35ට පශ්චාත් මරණ පරීක්ෂණ සිදුකොට තිබුණි.

ඔක්තෝබර් 21වැනිදා දිවා කාලය වෙද්දී මරණය සිදුවූ ආකාරය නිවැරදිවම අධිකරණ වෛද්‍යවරයා හඳුනාගෙන තිබුණි. පොලීසියට එය නොදැන සිටීමට කිසිදු හේතුවක් නැත. එහෙත් ලංකාවේ නීතිය රැුකීමට සිටින පොලීසිය බරපතළ අපරාධයක් යටගසන්නට උත්සාහ කළේ පහත් පෙළේ මිනීමරුවෙකුගේ මට්ටමට වැටෙමින්ය. අපරාධවලින් සමාජය මුදවන්නට සිටින පොලීසිය විසින් මෙවැනි අපරාධ සිදුකොට දෙපාර්තමේන්තුවක් ලෙස එකා මෙන් එක්සත්ව අපරාධය සඟවන්නට උත්සාහ කළ පළමු උත්සාහය මෙය නොවේ. එහෙත් මේ නිශ්චිත සිදුවීමේදී පොලීසියේ හැසිරීම ජනවර්ග අතර සැකය වර්ධනය කරමින් ලංකාවේ බරපතළ ගැටලූ‍ ඇතිකරන්නට පසුබිම සැකසූ අන්දමේ එකක් විය. සිසුන්ගේ මරණ පරීක්ෂණ වාර්තාවලට පැමිණෙන්නට පෙර මඳක් අතීතයට යන්නට අපි බලාපොරොත්තු වන්නෙමු.

බොරු ප‍්‍රවෘත්ති

‘2016.10.20 දින පැය 23.55ට පමණ යාපනය පොලිස් වසමේ කන්කසන්තුරය මාර්ගයේ කොකුවිල් ප‍්‍රදේශයේදී යාපනය දෙස සිට චුන්නාගම් දෙසට ධාවනය වූ යතුරුපැදියකින් මාර්ගයෙන් ඉවතට පැන තාප්පයක ගැටීමෙන් අනතුරක් සිදුවී ඇත. අනතුරින් බරපතළ තුවාල ලැබූ යතුරුපැදියේ පැදිකරු සහ පසුපැදිකරු යාපනය රෝහලට ඇතුළත් කිරීමේදී මියගොස් ඇත.’

ඉහතින් උපුටාගෙන ඇත්තේ 2016 සැප්තැම්බර් 21 වැනිදා පොලිස් මූලස්ථානයෙන් නිකුත් කරන ලද මාධ්‍ය නිවේදනයක කොටස්ය. පශ්චාත් මරණ පරීක්ෂණයට පැය භාගයකට පමණ පෙර නිකුත් කළ එම මාධ්‍ය නිවේදනයෙන් දන්වා තිබුණු ‘හදිසි අනතුරෙන්’ මියගොස් තිබුණේ, නඩරාජා කජන් නම් කිළිනොච්චියේ පදිංචිකරුවෙකු සහ සවුන්ඞ් රාජා සුලක්ෂන් නමැති චුන්නාගම්හි පදිංචිකරුවෙකි. අනතුරු කොතෙකුත් සිදුවන ලංකාවේ ඉහත කී අනතුරත් සාමාන්‍ය පුවතක් විය.

එහෙත් ඉහත කී පුවත මාධ්‍යවල වාර්තා වීමෙන් පැයක් හෝ දෙකක් යන්නට ප‍්‍රථම ලියුම්කරු ඇතුළුව උතුරේ මාධ්‍යවේදීන් සමඟ සම්බන්ධතා තිබුණු මාධ්‍යවේදීන් කිහිපදෙනෙකුට දැනගන්නට ලැබුණේ ඉහත කී මරණ හදිසි අනතුරක් නොව පොලීසිය විසින් වෙඩි තබා කරන ලද ඝාතනයක් බවයි. සමාජ මාධ්‍ය සහ ස්වාධින වෙබ් අඩවි හරහා සිදුවීම වාර්තා වෙද්දී සියලූ මාධ්‍යවලට එය වාර්තා කිරීමට සිදුවිය. යහපාලන පොලීසිය යාපනයේ විශ්වවිද්‍යාල සිසුන් දෙදෙනෙකුගේ මරණයෙහි සැබෑ තතු වසන් කරන්නට උත්සාහ ගෙන තිබුණි.

සැබෑ තතු හෙළි වූ විගස පොලීසියේ මාධ්‍ය නිවේදනය ව්‍යාජ එකක් බව හෙළිවිය. ඒ සමඟම පොලීසියට මාධ්‍ය නිවේදන නිකුත් කිරීම එවකට නීතිය හා සාමය භාර අමාත්‍ය සාගල රත්නායක විසින් තහනම් කරන ලදි. පොලිසිය වාචිකව කරුණු කියන්නට විය. පොලීසිය තවත් කරුණු දෙකක් කීය. එකක් සිසුන් දෙදෙනා බීමතින් සිටි බවයි. අනෙක් කාරණය වුණේ සිසුන් අණ නොතකා ධාවනය කළ බවයි. එම කාරණා දෙකම බොරු විය. ඒ ප‍්‍රකාශ කරද්දීත් සිසුන්ගේ මරණ පරීක්ෂණ වාර්තා නිකුත් වී හමාරය. පොලීසිය ඒ මරණ පරීක්ෂණ වාර්තා යට ගැසීය. මරණ පරීක්ෂණ වාර්තා හෙළිවුණේ මානව හිමිකම් කොමිෂන් සභාවෙන් ලංකාදීප පුවත්පතේ මාධ්‍යවේදී තරිඳු ජයවර්ධන විසින් යොමුකරන ලද තොරතුරු ඉල්ලූ‍ම් පත‍්‍රයක් හරහාය.

මරණ පරීක්ෂණ

පළමුවැනියට සිදුකර තිබුණේ නඩරාජා කජන්ගේ මරණ පරීක්ෂණ වාර්තාවයි. හිසෙහි ඉදිරිපස කැපුමක් තිබී ඇත. එයට යටින් බිඳීම් කිහිපයක් තිබී ඇත. මේ බිඳීම් මොළයේ ඉදිරිපස කොටස දක්වා විහිඳී ඇත. මොළයේ ඉදිරිපස කොටසේද බිඳීම් කිහිපයක් ඇත. මෙවැනි තුවාල මත මණය සිදුව ඇත. ඊට අමතරව ඔහුගේ සිරුරේ තැලීම් සහ බිඳීම් කිහිපයක්ම ඇතැයි මරණ පරීක්ෂණ වාර්තාවෙහි සඳහන්ය. ඒ බිඳීම් පහරදීම් නිසා සිදුවූ ඒවායැයි විශ්වාස කළ හැකිය. මේ පහරදීම් මත සිදුවූ තුවාල සියල්ල හිස, මුහුණ, පපුව, උරහිස් ඇතුළු සිරුරේ ඉහළ කොටස්වල සිදුව ඇත.

දෙවැනියට සිදුකර තිබුණේ විජේකුමාර් සුලක්ෂන්ගේ මරණ පරීක්ෂණයයි. මරණයට හේතුව ලෙස සඳහක් කර තිබුණේ පපුවේ දකුණු තනපුඩුව අසලින් සිරුරට ඇතුළු වූ රයිෆල් උණ්ඩයකි. ඇඳ සිටි සුදු පැහැ කමිසයේ දකුණු පස ලේ තිබී ඇත. මේ වෙඩි පහරට අමතරව එහි සුලක්ෂන්ගේ සිරුරේ බිඳීම් සහ තැලීම් කිහිපයක් පිළිබඳවත් සඳහන් කර ඇත. ඒ අනුව සුලක්ෂන්ට වෙඩි තබන්නට පෙර පහරදී ඇති බවද පෙනෙන්නේය.

මරණ පරීක්ෂණ දෙකෙහිම පැහැදිලිව සඳහන්ව ඇත්තේ සිසුන් දෙදෙනා බීමත්ව නොසිටි බවයි. ගජන්ගේ ආමාෂයෙහි ජීර්ණය නොවූ ආහාර කොටස් ග‍්‍රෑම් 600ක් තිබී ඇති අතර සුලක්ෂන්ගේ ආමාශයෙහි ජීර්ණය නොවූ ආහාර කොටස් ග‍්‍රෑම් 750ක් තිබී ඇත.

මරණ පරීක්ෂණ වාර්තා දෙකෙන් පෙනෙන්නේ සිසුන් දෙදෙනාටම අමානුෂික ලෙස පහරදී ඇති බවයි. ගජන් පහරදීම් නිසා මියගොස් ඇත. සුලක්ෂන් පහරදීම්වලින් පසුව පපුවට වෙඩි තබා මරණයට පත් කර ඇත.

දකුණේ මාධ්‍ය

මරණ පරීක්ෂණ වාර්තා ප‍්‍රසිද්ධ වෙන්නට පෙරම වෙඩි වැදී තිබුණේ ඉදිරිපසින් බව සිසුන්ගේ සිරුරු දුටු අය දැන සිටියෝය. අපි ඒ සිදුවීම වූ විගස යාපනයට ගියෙමු. චුනන්නාකම්හි තිබුණු සුලක්ෂන්ගේ නිවසටද ගියෙමු. සුලක්ෂන්ගේ සිරුරේ පපුවෙහි තුවාලයක් තිබුණු බව එහිදී අපට තහවුරු විය. අණ නොතකා ධාවනය කරද්දී වෙඩි තැබූ බවට පොලීසිය කියන කතාව සම්පූර්ණ ව්‍යාජයක් බව මාධ්‍යවේදීන් ලෙස අපට වැටහුණේ ඒ දිනවලමය. බොහෝ මාධ්‍යවේදීන්ද එය දැනසිටි බව අපි හොඳින් දැනසිටියෙමු. එහෙත් මාධ්‍ය ඒ සිදුවීම පොලීසියේ ව්‍යාජ තොරතුරු මත වාර්තා කළේය.

පොලීසියේ ව්‍යාජ තොරතුරුවලට හසු නොවී වාර්තාකරණයෙහි යෙදුණු ප‍්‍රධාන ධාරාවේ මාධ්‍ය නියෝජනය කළ එකම මාධ්‍යවේදියා ලංකාදීපයේ තරිඳු ජයවර්ධන පමණක් බව ඔහුට ගෞරවය පිණිස ලියා තැබිය යුතුය.

‘උතුරේදී මියගිය විශ්වවිද්‍යාල සිසුන් දෙදෙනා ගමන් කළ යතුරුපැදිය සීසී 1000 වර්ගයේ මෙරට තහනම් යතුරුපැදි වර්ගයේ එකක්‌ බව අනාවරණය වී ඇත. මෙම අධිබලැති යතුරුපැදි වර්ගයට උතුරේ මෝටර්රථ ප‍්‍රවාහන බලධාරීන් බලපත‍්‍ර දීම බරපතළ සැකයට කරුණක්‌ බවද ආරක්‍ෂක ආරංචි මාර්ග පැවසීය.

පසුගිය කාලය තුළ බි‍්‍රතාන්‍ය ඩයස්‌පෝරාව විසින් උතුරේ විශ්වවිද්‍යාල සිසුන්ට මෙම යතුරුපැදි ප‍්‍රදානය කර ඇතැයි අනාවරණය වී තිබේ. චුන්නාකම් පොලිසියේ බුද්ධි අංශ නිලධාරීන් දෙදෙනාට පහර දුන් කල්ලිය ද පැමිණ ඇත්තේ 1000 සීසී වර්ගයේ අධිබලැති යතුරුපැදිවලින් බව එම ආරංචි මාර්ග පවසයි.’

ඉහත උපුටා ඇත්තේ ‘දිවයින’ පුවත්පතේ පළවී තිබුණු පුවතකි. ‘යාපනයේ වෙඩි වැදුණු සිසුන් ගියේ තහනම් අධිබල යතුරුපැදියකින්’ යන්න ප‍්‍රවෘත්තියෙහි මාතෘකාව වී තිබුණි. ඉහත කී ප‍්‍රවෘත්තිය ලංකාවේ මාධ්‍ය විසින් වාර්තා කරන ලද නින්දිතම ප‍්‍රවෘත්ති අතරින් එකක් විය. පළමු කාරණය වන්නේ සිදුවීම වූ මොහොතට අදාළ ඡුායාරූප  ඕනෑ තරම් අන්තර්ජාලයේ තිබීමයි. ඒ ඡුායාරූපවල පැහැදිලිවම සීසී 100 වර්ගයේ මෝටර් සයිකලයේ ඡුායාරූප  ඕනෑ තරම් විය.

විශාල ආන්දෝලනයක් ඇතිවන අන්දමේ පුවතක් වන ඉහත පුවත කීර්ති වර්ණකුලසූරිය නම්, මුළු ජීවිත කාලයේම සුළු වාර්ගිකයන් සමග වෛරයකින් පෙළෙන වාර්තාකරු වාර්තා කර තිබුණේ ඒ ඡුායාරූපවත් නොබලා බව පැහැදිලිය. දකුණේ බියක්, කලබලයක් ඇතිකළ හැකි අන්දමේ බරපතළ ප‍්‍රවෘත්තියක් වන ඉහත පුවත කිසිදු තහවුරු කරගැනීමකින් තොරව ලියා තිබුණි.

අනෙක් මාධ්‍යවල වාර්තාකරණයන් මෙතරම් අන්තවාදී ලෙස සිසුන් අපරාධකරුවන් බව කියන්නට උත්සාහ නොකළේය. එහෙත් මේ සිදුවීම සමඟම ආරක්ෂක අංශවල තොරතුරු මත ඉරිදා පුවත්පත්වල පිටු ගණන් වාර්තා පළවුණේ යාපනයේ මෝටර් බයිසිකල් කල්ලි සැරිසරන බව කියමින්ය. මේ ඝාතන සිදුවීමෙන් පසුව අවසන් කටයුතු සිදුවෙද්දී යාපනයේ සිටි අපට ජනතාවගේ සාමකාමී විරෝධතාවන් මිස ආයුධ රැුගත් කලබල කිසිවක් දක්නට නොලැබුණි. එහෙත් අප චුන්නාක්කම් නගරයෙන් පිටව යාපනය නගරයට යන අතරේ අසන්නට ලැබුණේ චුන්නාක්කම් නගරයේදී පොලිස් නිලධාරියෙකුට කඩුවකින් පහරදී මෝටර් බයිසිකලයකින් දෙදෙනෙකු පලාගොස් ඇති බවයි. මේ තනි සිදුවීම රැුගෙන යාපනයේ භීෂණයක් ඇතැයි දකුණේ මාධ්‍යවල වාර්තා පළවිය. ඒ සිදුවීම වාර්තා වූ විගස නැවත චුන්නාක්කම් ගියද අපට එවැනි භීෂණයක් දකින්නට නොලැබුණි. එහෙත් කඩුවකින් පොලිස් නිලධාරියෙකුට කරන ලද සුළු කැපුම් තුවාලයකින් සම්පූර්ණ කතාව කණපිට හරවන්නට දකුණේ මාධ්‍යවේදීහු සමත්වූහ. එය ඝාතන දෙකක් යටපත් කරන්නට සමත් විය. කඩු පහරට අමතරව මෝටර් බයිසිකල් කල්ලිවලට අයිති පුද්ගලයන්යැයි කියමින් කිහිපදෙනෙකු අත්අඩංගුවට ගැනීමද සිදුවිය. ඒ සියලූ‍ වාර්තා සමඟ ඉහත ඝාතනය සම්බන්ධ කරගැනීම පාඨකයන් විසින් සිදුකරගත් අතර සිසුන් දෙදෙනාගේ මියයෑම තවත් එක් මරණයක් නොවී විශාල ජනවාර්ගික පීඩනයක් ඇතිකළ සිදුවීමක් විය.

උතුර

දකුණ මේ සිදුවීම සමඟ එල්ටීටීඊයේ යළි නැඟිටීමක් ගළපාගනිමින් සිංහල ජාතිවාදී ප‍්‍රවේශයකට තල්ලූ‍ වෙද්දී උතුරේ ජනතාව තුළද මේ සිදුවීම සමඟ විශාල පීඩනයක් නිර්මාණය විය. පොලීසිය පැහැදිලිවම මියගිය පුද්ගලයාට යුක්තිය ඉටු නොකරන බව උතුරේ ජනතාව විශ්වාස කළෝය. ඒ විශ්වාසය පදනම් සහගත එකක් බව සිදුවීමෙන් වසර දෙකක් ගෙවෙන්නට ආසන්න මේ මොහොතේත් තහවුරු වන්නේය. ඒ සිදුවීම ගැන පරීක්ෂණ අදත් සිදුවන්නේ ඉතාම මන්දගාමී ලෙසය.

උතුරේ ජනතාවගේ විශ්වාසය නම් ආවා කල්ලිය යනු පොලීසිය ඇතුළු ආරක්ෂක අංශවලින් මෙහෙයවන කණ්ඩායමක් බවය. එසේ නැතිනම් පොලීසියේ ආශීර්වාද මත ක‍්‍රියාත්මක වන කණ්ඩායමක් බවය. උතුරේදී පස්දෙනෙකු එක්ව කතාබහ කළත් පොලීසියේ බැල්ම වැටෙන පසුබිමක ආයුධ සන්නද්ධ කල්ලියක් සංවිධානය කිරීම පොලීසියේ සහයෝගය නැතිව කළ නොහැක්කක් බව උතුරේ ජනතාවගේ විශ්වාසයයි. ආවා කල්ලියට ආරක්ෂක අංශවල ඇති සම්බන්ධතා අපි මීට පෙරද හෙළි කර ඇත්තෙමු. ආවා එළියට එන්නේ ආරක්ෂක අංශවලට අවැසි අවස්ථාවලදී වීමද පැහැදිලිව පෙනුණු කාරණයකි. සිසුන් දෙදෙනාගේ ඝාතන යටගසා දකුණේ බිය අවුලවන්නටද පොලීසියට උදව්වට ආවේ ආවා කල්ලියයි. ඉතින්, උතුරේ ජනතාවට අනුව නම් උතුරේ ඇති එකම භීෂණය ආරක්ෂක අංශ වේ. ආරක්ෂක අංශවල අතිබහුතරය වන්නේ සිංහල කතාකරන පුද්ගලයන්ය. එදා මළගෙදරට සහභාගි වූ සිංහල ජාතිකයන් ඉතාම සුළු පිරිසක් අතර සිටි අපට මළගෙදර සිටි ජනතාවගෙන් එල්ලවුණේ වේදනාව, කේන්තිය, දුක, කළකිරීම ඇතුළු ජනවර්ගයක පීඩාව රැුගත් ප‍්‍රතිචාර ගොන්නකි. පොලීසිය යනු උතුරේ ජනතාව මත පීඩනය බරපතළ ලෙස පැටවූ ආයතන අතරින් එකක් විය. ජනතාව සිටියේ පොලීසිය සමඟ දැඩි කේන්තියකිනි. ඒ සුලක්ෂන්ට වෙඩි තැබීම නිසා පමණක් නොවේ. අප මීට පෙරත් වාර්තා කර තිබුණු අන්දමේ ගැටලූ‍ බොහොමයක් නිසාය.

දෙමළ තරුණයෙකු ඝාතනය කොට, ඒ තරුණයා අපරාධකාරයෙකු ලෙස නම් කරන්නට දකුණ ගත් උත්සාහය දෙස උතුර බැලූ‍වේ දැඩි වේදනාවකින් සහ කෝපයකිනි. ඊට පෙර 2014දී පස්යාලේ සිංහල තරුණයෙකුද පොලීසිය මේ ආකාරටම වෙඩි තබා ඝාතනය කර තිබුණි. ඒ කාලයේදී වෙඩි කෑ තරුණයා වෙනුවෙන් පෙනීසිටි සිංහල සමාජය උතුරේදී වෙඩි කෑ තරුණයාට විරුද්ධව කතාකළේය.

මියගිය සුලක්ෂන් යාපනය විශ්වවිද්‍යාලයේ ජනමාධ්‍ය අංශයේ සිසුවෙකි. නඩරාජා කජන් දේශපාලන විද්‍යා පීඨයේ සිසුවෙකි. ඔවුහු විශ්වවිද්‍යාලයේ ශිෂ්‍ය දේශපාලන සහ කලා කටයුතුවලද නිරත වී සිටි සිසුවෝය. ඒ නිසා ඔවුන්ගේ මරණය හදිසියේ සිදුවූ හුදෙකලා මරණයක් නොවන බවට යාපනයේ ශිෂ්‍ය සමාජය තුළ දැඩි අදහසක් නිර්මාණය වී තිබුණි. ඊට පෙරද සුලක්ෂන්ට ආරක්ෂක අංශවලින්යැයි කියාගත් දුරකථන ඇමතුම් ආදිය ලැබී තිබුණු බව මානව හිමිකම් කොමිසමේ පරීක්ෂණවලදී හෙළිව තිබුණි. වතාවක් ආරක්ෂක අංශයැයි කියාගත් පිරිසක් සුලක්ෂන්ගේ නිවසට පැමිණ තිබුණු අතර තවත් වතාවක් ආවා කල්ලියයැයි කියාගත් පිරිසක් සුලක්ෂන්ට පහරදී තිබුණි.

මේ සිදුවීම් සම්බන්ධයෙන් පොලිස් පරීක්ෂකවරුන් පස්දෙනෙකු අත්අඩංගුවට ගෙන තිබුණි. වසරක් අත්අඩංගුවේ සිටි ඔවුන් වසරකට පසුව ඇප මත නිදහස් කර තිබුණේ පරීක්ෂණ ඉදිරියට නොයන පසුබිමකය. දැන් මේ සිදුවීම සම්බන්ධයෙන් මහේස්ත‍්‍රාත් විමර්ශනයක් සිදුවෙයි. එහෙත් එය ඉතා මන්දගාමී එකකි. එවැනි පසුබිමක සිසුන් දෙදෙනාගේ ඝාතන කාලයේ යටපත්වීමට නියමිතය. එහෙත් ඒ ඝාතන නිසා ඇතිවූ වාර්ගික උණුසුම පහසුවෙන් යටපත් නොවනු ඇත.

උතුරේ හදිසි අනතුර පොලිස් මිනීමැරුමක් වූ හැටි

පොලිස් වෙඩි පහරකින් 2016 ඔක්තෝබර් 20වැනිදා මියගිය විජයකුමාර් සුලක්ෂන් මියගොස් ඇත්තේ පපුවට වෙඩි වැදීමකින් බවත්, නඩරාජා ගජන් මියගොස් ඇත්තේ පපුවට එල්ලවූ පහරදීමක් නිසා හටගත් අභ්‍යන්තර තුවාලවලින් බවත් මේ වනවිට නිල වශයෙන් හෙළිදරව් වී හමාරය. මරණයෙන් පසු දිනයේම යාපනයේ අධිකරණ වෛද්‍ය යූ. මයෝරදන් සිසුන් දෙදෙනාගේම පශ්චාත් මරණ පරීක්ෂණ සිදුකළේය. සිදුවීමෙන් පසු දිනය වන ඔක්තෝබර් 21වැනිදා සවස 12.20ට සහ 12.35ට පශ්චාත් මරණ පරීක්ෂණ සිදුකොට තිබුණි.

ඔක්තෝබර් 21වැනිදා දිවා කාලය වෙද්දී මරණය සිදුවූ ආකාරය නිවැරදිවම අධිකරණ වෛද්‍යවරයා හඳුනාගෙන තිබුණි. පොලීසියට එය නොදැන සිටීමට කිසිදු හේතුවක් නැත. එහෙත් ලංකාවේ නීතිය රැුකීමට සිටින පොලීසිය බරපතළ අපරාධයක් යටගසන්නට උත්සාහ කළේ පහත් පෙළේ මිනීමරුවෙකුගේ මට්ටමට වැටෙමින්ය. අපරාධවලින් සමාජය මුදවන්නට සිටින පොලීසිය විසින් මෙවැනි අපරාධ සිදුකොට දෙපාර්තමේන්තුවක් ලෙස එකා මෙන් එක්සත්ව අපරාධය සඟවන්නට උත්සාහ කළ පළමු උත්සාහය මෙය නොවේ. එහෙත් මේ නිශ්චිත සිදුවීමේදී පොලීසියේ හැසිරීම ජනවර්ග අතර සැකය වර්ධනය කරමින් ලංකාවේ බරපතළ ගැටලූ‍ ඇතිකරන්නට පසුබිම සැකසූ අන්දමේ එකක් විය. සිසුන්ගේ මරණ පරීක්ෂණ වාර්තාවලට පැමිණෙන්නට පෙර මඳක් අතීතයට යන්නට අපි බලාපොරොත්තු වන්නෙමු.

බොරු ප‍්‍රවෘත්ති

‘2016.10.20 දින පැය 23.55ට පමණ යාපනය පොලිස් වසමේ කන්කසන්තුරය මාර්ගයේ කොකුවිල් ප‍්‍රදේශයේදී යාපනය දෙස සිට චුන්නාගම් දෙසට ධාවනය වූ යතුරුපැදියකින් මාර්ගයෙන් ඉවතට පැන තාප්පයක ගැටීමෙන් අනතුරක් සිදුවී ඇත. අනතුරින් බරපතළ තුවාල ලැබූ යතුරුපැදියේ පැදිකරු සහ පසුපැදිකරු යාපනය රෝහලට ඇතුළත් කිරීමේදී මියගොස් ඇත.’

ඉහතින් උපුටාගෙන ඇත්තේ 2016 සැප්තැම්බර් 21 වැනිදා පොලිස් මූලස්ථානයෙන් නිකුත් කරන ලද මාධ්‍ය නිවේදනයක කොටස්ය. පශ්චාත් මරණ පරීක්ෂණයට පැය භාගයකට පමණ පෙර නිකුත් කළ එම මාධ්‍ය නිවේදනයෙන් දන්වා තිබුණු ‘හදිසි අනතුරෙන්’ මියගොස් තිබුණේ, නඩරාජා කජන් නම් කිළිනොච්චියේ පදිංචිකරුවෙකු සහ සවුන්ඞ් රාජා සුලක්ෂන් නමැති චුන්නාගම්හි පදිංචිකරුවෙකි. අනතුරු කොතෙකුත් සිදුවන ලංකාවේ ඉහත කී අනතුරත් සාමාන්‍ය පුවතක් විය.

එහෙත් ඉහත කී පුවත මාධ්‍යවල වාර්තා වීමෙන් පැයක් හෝ දෙකක් යන්නට ප‍්‍රථම ලියුම්කරු ඇතුළුව උතුරේ මාධ්‍යවේදීන් සමඟ සම්බන්ධතා තිබුණු මාධ්‍යවේදීන් කිහිපදෙනෙකුට දැනගන්නට ලැබුණේ ඉහත කී මරණ හදිසි අනතුරක් නොව පොලීසිය විසින් වෙඩි තබා කරන ලද ඝාතනයක් බවයි. සමාජ මාධ්‍ය සහ ස්වාධින වෙබ් අඩවි හරහා සිදුවීම වාර්තා වෙද්දී සියලූ මාධ්‍යවලට එය වාර්තා කිරීමට සිදුවිය. යහපාලන පොලීසිය යාපනයේ විශ්වවිද්‍යාල සිසුන් දෙදෙනෙකුගේ මරණයෙහි සැබෑ තතු වසන් කරන්නට උත්සාහ ගෙන තිබුණි.

සැබෑ තතු හෙළි වූ විගස පොලීසියේ මාධ්‍ය නිවේදනය ව්‍යාජ එකක් බව හෙළිවිය. ඒ සමඟම පොලීසියට මාධ්‍ය නිවේදන නිකුත් කිරීම එවකට නීතිය හා සාමය භාර අමාත්‍ය සාගල රත්නායක විසින් තහනම් කරන ලදි. පොලිසිය වාචිකව කරුණු කියන්නට විය. පොලීසිය තවත් කරුණු දෙකක් කීය. එකක් සිසුන් දෙදෙනා බීමතින් සිටි බවයි. අනෙක් කාරණය වුණේ සිසුන් අණ නොතකා ධාවනය කළ බවයි. එම කාරණා දෙකම බොරු විය. ඒ ප‍්‍රකාශ කරද්දීත් සිසුන්ගේ මරණ පරීක්ෂණ වාර්තා නිකුත් වී හමාරය. පොලීසිය ඒ මරණ පරීක්ෂණ වාර්තා යට ගැසීය. මරණ පරීක්ෂණ වාර්තා හෙළිවුණේ මානව හිමිකම් කොමිෂන් සභාවෙන් ලංකාදීප පුවත්පතේ මාධ්‍යවේදී තරිඳු ජයවර්ධන විසින් යොමුකරන ලද තොරතුරු ඉල්ලූ‍ම් පත‍්‍රයක් හරහාය.

මරණ පරීක්ෂණ

පළමුවැනියට සිදුකර තිබුණේ නඩරාජා කජන්ගේ මරණ පරීක්ෂණ වාර්තාවයි. හිසෙහි ඉදිරිපස කැපුමක් තිබී ඇත. එයට යටින් බිඳීම් කිහිපයක් තිබී ඇත. මේ බිඳීම් මොළයේ ඉදිරිපස කොටස දක්වා විහිඳී ඇත. මොළයේ ඉදිරිපස කොටසේද බිඳීම් කිහිපයක් ඇත. මෙවැනි තුවාල මත මණය සිදුව ඇත. ඊට අමතරව ඔහුගේ සිරුරේ තැලීම් සහ බිඳීම් කිහිපයක්ම ඇතැයි මරණ පරීක්ෂණ වාර්තාවෙහි සඳහන්ය. ඒ බිඳීම් පහරදීම් නිසා සිදුවූ ඒවායැයි විශ්වාස කළ හැකිය. මේ පහරදීම් මත සිදුවූ තුවාල සියල්ල හිස, මුහුණ, පපුව, උරහිස් ඇතුළු සිරුරේ ඉහළ කොටස්වල සිදුව ඇත.

දෙවැනියට සිදුකර තිබුණේ විජේකුමාර් සුලක්ෂන්ගේ මරණ පරීක්ෂණයයි. මරණයට හේතුව ලෙස සඳහක් කර තිබුණේ පපුවේ දකුණු තනපුඩුව අසලින් සිරුරට ඇතුළු වූ රයිෆල් උණ්ඩයකි. ඇඳ සිටි සුදු පැහැ කමිසයේ දකුණු පස ලේ තිබී ඇත. මේ වෙඩි පහරට අමතරව එහි සුලක්ෂන්ගේ සිරුරේ බිඳීම් සහ තැලීම් කිහිපයක් පිළිබඳවත් සඳහන් කර ඇත. ඒ අනුව සුලක්ෂන්ට වෙඩි තබන්නට පෙර පහරදී ඇති බවද පෙනෙන්නේය.

මරණ පරීක්ෂණ දෙකෙහිම පැහැදිලිව සඳහන්ව ඇත්තේ සිසුන් දෙදෙනා බීමත්ව නොසිටි බවයි. ගජන්ගේ ආමාෂයෙහි ජීර්ණය නොවූ ආහාර කොටස් ග‍්‍රෑම් 600ක් තිබී ඇති අතර සුලක්ෂන්ගේ ආමාශයෙහි ජීර්ණය නොවූ ආහාර කොටස් ග‍්‍රෑම් 750ක් තිබී ඇත.

මරණ පරීක්ෂණ වාර්තා දෙකෙන් පෙනෙන්නේ සිසුන් දෙදෙනාටම අමානුෂික ලෙස පහරදී ඇති බවයි. ගජන් පහරදීම් නිසා මියගොස් ඇත. සුලක්ෂන් පහරදීම්වලින් පසුව පපුවට වෙඩි තබා මරණයට පත් කර ඇත.

දකුණේ මාධ්‍ය

මරණ පරීක්ෂණ වාර්තා ප‍්‍රසිද්ධ වෙන්නට පෙරම වෙඩි වැදී තිබුණේ ඉදිරිපසින් බව සිසුන්ගේ සිරුරු දුටු අය දැන සිටියෝය. අපි ඒ සිදුවීම වූ විගස යාපනයට ගියෙමු. චුනන්නාකම්හි තිබුණු සුලක්ෂන්ගේ නිවසටද ගියෙමු. සුලක්ෂන්ගේ සිරුරේ පපුවෙහි තුවාලයක් තිබුණු බව එහිදී අපට තහවුරු විය. අණ නොතකා ධාවනය කරද්දී වෙඩි තැබූ බවට පොලීසිය කියන කතාව සම්පූර්ණ ව්‍යාජයක් බව මාධ්‍යවේදීන් ලෙස අපට වැටහුණේ ඒ දිනවලමය. බොහෝ මාධ්‍යවේදීන්ද එය දැනසිටි බව අපි හොඳින් දැනසිටියෙමු. එහෙත් මාධ්‍ය ඒ සිදුවීම පොලීසියේ ව්‍යාජ තොරතුරු මත වාර්තා කළේය.

පොලීසියේ ව්‍යාජ තොරතුරුවලට හසු නොවී වාර්තාකරණයෙහි යෙදුණු ප‍්‍රධාන ධාරාවේ මාධ්‍ය නියෝජනය කළ එකම මාධ්‍යවේදියා ලංකාදීපයේ තරිඳු ජයවර්ධන පමණක් බව ඔහුට ගෞරවය පිණිස ලියා තැබිය යුතුය.

‘උතුරේදී මියගිය විශ්වවිද්‍යාල සිසුන් දෙදෙනා ගමන් කළ යතුරුපැදිය සීසී 1000 වර්ගයේ මෙරට තහනම් යතුරුපැදි වර්ගයේ එකක්‌ බව අනාවරණය වී ඇත. මෙම අධිබලැති යතුරුපැදි වර්ගයට උතුරේ මෝටර්රථ ප‍්‍රවාහන බලධාරීන් බලපත‍්‍ර දීම බරපතළ සැකයට කරුණක්‌ බවද ආරක්‍ෂක ආරංචි මාර්ග පැවසීය.

පසුගිය කාලය තුළ බි‍්‍රතාන්‍ය ඩයස්‌පෝරාව විසින් උතුරේ විශ්වවිද්‍යාල සිසුන්ට මෙම යතුරුපැදි ප‍්‍රදානය කර ඇතැයි අනාවරණය වී තිබේ. චුන්නාකම් පොලිසියේ බුද්ධි අංශ නිලධාරීන් දෙදෙනාට පහර දුන් කල්ලිය ද පැමිණ ඇත්තේ 1000 සීසී වර්ගයේ අධිබලැති යතුරුපැදිවලින් බව එම ආරංචි මාර්ග පවසයි.’

ඉහත උපුටා ඇත්තේ ‘දිවයින’ පුවත්පතේ පළවී තිබුණු පුවතකි. ‘යාපනයේ වෙඩි වැදුණු සිසුන් ගියේ තහනම් අධිබල යතුරුපැදියකින්’ යන්න ප‍්‍රවෘත්තියෙහි මාතෘකාව වී තිබුණි. ඉහත කී ප‍්‍රවෘත්තිය ලංකාවේ මාධ්‍ය විසින් වාර්තා කරන ලද නින්දිතම ප‍්‍රවෘත්ති අතරින් එකක් විය. පළමු කාරණය වන්නේ සිදුවීම වූ මොහොතට අදාළ ඡුායාරූප  ඕනෑ තරම් අන්තර්ජාලයේ තිබීමයි. ඒ ඡුායාරූපවල පැහැදිලිවම සීසී 100 වර්ගයේ මෝටර් සයිකලයේ ඡුායාරූප  ඕනෑ තරම් විය.

විශාල ආන්දෝලනයක් ඇතිවන අන්දමේ පුවතක් වන ඉහත පුවත කීර්ති වර්ණකුලසූරිය නම්, මුළු ජීවිත කාලයේම සුළු වාර්ගිකයන් සමග වෛරයකින් පෙළෙන වාර්තාකරු වාර්තා කර තිබුණේ ඒ ඡුායාරූපවත් නොබලා බව පැහැදිලිය. දකුණේ බියක්, කලබලයක් ඇතිකළ හැකි අන්දමේ බරපතළ ප‍්‍රවෘත්තියක් වන ඉහත පුවත කිසිදු තහවුරු කරගැනීමකින් තොරව ලියා තිබුණි.

අනෙක් මාධ්‍යවල වාර්තාකරණයන් මෙතරම් අන්තවාදී ලෙස සිසුන් අපරාධකරුවන් බව කියන්නට උත්සාහ නොකළේය. එහෙත් මේ සිදුවීම සමඟම ආරක්ෂක අංශවල තොරතුරු මත ඉරිදා පුවත්පත්වල පිටු ගණන් වාර්තා පළවුණේ යාපනයේ මෝටර් බයිසිකල් කල්ලි සැරිසරන බව කියමින්ය. මේ ඝාතන සිදුවීමෙන් පසුව අවසන් කටයුතු සිදුවෙද්දී යාපනයේ සිටි අපට ජනතාවගේ සාමකාමී විරෝධතාවන් මිස ආයුධ රැුගත් කලබල කිසිවක් දක්නට නොලැබුණි. එහෙත් අප චුන්නාක්කම් නගරයෙන් පිටව යාපනය නගරයට යන අතරේ අසන්නට ලැබුණේ චුන්නාක්කම් නගරයේදී පොලිස් නිලධාරියෙකුට කඩුවකින් පහරදී මෝටර් බයිසිකලයකින් දෙදෙනෙකු පලාගොස් ඇති බවයි. මේ තනි සිදුවීම රැුගෙන යාපනයේ භීෂණයක් ඇතැයි දකුණේ මාධ්‍යවල වාර්තා පළවිය. ඒ සිදුවීම වාර්තා වූ විගස නැවත චුන්නාක්කම් ගියද අපට එවැනි භීෂණයක් දකින්නට නොලැබුණි. එහෙත් කඩුවකින් පොලිස් නිලධාරියෙකුට කරන ලද සුළු කැපුම් තුවාලයකින් සම්පූර්ණ කතාව කණපිට හරවන්නට දකුණේ මාධ්‍යවේදීහු සමත්වූහ. එය ඝාතන දෙකක් යටපත් කරන්නට සමත් විය. කඩු පහරට අමතරව මෝටර් බයිසිකල් කල්ලිවලට අයිති පුද්ගලයන්යැයි කියමින් කිහිපදෙනෙකු අත්අඩංගුවට ගැනීමද සිදුවිය. ඒ සියලූ‍ වාර්තා සමඟ ඉහත ඝාතනය සම්බන්ධ කරගැනීම පාඨකයන් විසින් සිදුකරගත් අතර සිසුන් දෙදෙනාගේ මියයෑම තවත් එක් මරණයක් නොවී විශාල ජනවාර්ගික පීඩනයක් ඇතිකළ සිදුවීමක් විය.

උතුර

දකුණ මේ සිදුවීම සමඟ එල්ටීටීඊයේ යළි නැඟිටීමක් ගළපාගනිමින් සිංහල ජාතිවාදී ප‍්‍රවේශයකට තල්ලූ‍ වෙද්දී උතුරේ ජනතාව තුළද මේ සිදුවීම සමඟ විශාල පීඩනයක් නිර්මාණය විය. පොලීසිය පැහැදිලිවම මියගිය පුද්ගලයාට යුක්තිය ඉටු නොකරන බව උතුරේ ජනතාව විශ්වාස කළෝය. ඒ විශ්වාසය පදනම් සහගත එකක් බව සිදුවීමෙන් වසර දෙකක් ගෙවෙන්නට ආසන්න මේ මොහොතේත් තහවුරු වන්නේය. ඒ සිදුවීම ගැන පරීක්ෂණ අදත් සිදුවන්නේ ඉතාම මන්දගාමී ලෙසය.

උතුරේ ජනතාවගේ විශ්වාසය නම් ආවා කල්ලිය යනු පොලීසිය ඇතුළු ආරක්ෂක අංශවලින් මෙහෙයවන කණ්ඩායමක් බවය. එසේ නැතිනම් පොලීසියේ ආශීර්වාද මත ක‍්‍රියාත්මක වන කණ්ඩායමක් බවය. උතුරේදී පස්දෙනෙකු එක්ව කතාබහ කළත් පොලීසියේ බැල්ම වැටෙන පසුබිමක ආයුධ සන්නද්ධ කල්ලියක් සංවිධානය කිරීම පොලීසියේ සහයෝගය නැතිව කළ නොහැක්කක් බව උතුරේ ජනතාවගේ විශ්වාසයයි. ආවා කල්ලියට ආරක්ෂක අංශවල ඇති සම්බන්ධතා අපි මීට පෙරද හෙළි කර ඇත්තෙමු. ආවා එළියට එන්නේ ආරක්ෂක අංශවලට අවැසි අවස්ථාවලදී වීමද පැහැදිලිව පෙනුණු කාරණයකි. සිසුන් දෙදෙනාගේ ඝාතන යටගසා දකුණේ බිය අවුලවන්නටද පොලීසියට උදව්වට ආවේ ආවා කල්ලියයි. ඉතින්, උතුරේ ජනතාවට අනුව නම් උතුරේ ඇති එකම භීෂණය ආරක්ෂක අංශ වේ. ආරක්ෂක අංශවල අතිබහුතරය වන්නේ සිංහල කතාකරන පුද්ගලයන්ය. එදා මළගෙදරට සහභාගි වූ සිංහල ජාතිකයන් ඉතාම සුළු පිරිසක් අතර සිටි අපට මළගෙදර සිටි ජනතාවගෙන් එල්ලවුණේ වේදනාව, කේන්තිය, දුක, කළකිරීම ඇතුළු ජනවර්ගයක පීඩාව රැුගත් ප‍්‍රතිචාර ගොන්නකි. පොලීසිය යනු උතුරේ ජනතාව මත පීඩනය බරපතළ ලෙස පැටවූ ආයතන අතරින් එකක් විය. ජනතාව සිටියේ පොලීසිය සමඟ දැඩි කේන්තියකිනි. ඒ සුලක්ෂන්ට වෙඩි තැබීම නිසා පමණක් නොවේ. අප මීට පෙරත් වාර්තා කර තිබුණු අන්දමේ ගැටලූ‍ බොහොමයක් නිසාය.

දෙමළ තරුණයෙකු ඝාතනය කොට, ඒ තරුණයා අපරාධකාරයෙකු ලෙස නම් කරන්නට දකුණ ගත් උත්සාහය දෙස උතුර බැලූ‍වේ දැඩි වේදනාවකින් සහ කෝපයකිනි. ඊට පෙර 2014දී පස්යාලේ සිංහල තරුණයෙකුද පොලීසිය මේ ආකාරටම වෙඩි තබා ඝාතනය කර තිබුණි. ඒ කාලයේදී වෙඩි කෑ තරුණයා වෙනුවෙන් පෙනීසිටි සිංහල සමාජය උතුරේදී වෙඩි කෑ තරුණයාට විරුද්ධව කතාකළේය.

මියගිය සුලක්ෂන් යාපනය විශ්වවිද්‍යාලයේ ජනමාධ්‍ය අංශයේ සිසුවෙකි. නඩරාජා කජන් දේශපාලන විද්‍යා පීඨයේ සිසුවෙකි. ඔවුහු විශ්වවිද්‍යාලයේ ශිෂ්‍ය දේශපාලන සහ කලා කටයුතුවලද නිරත වී සිටි සිසුවෝය. ඒ නිසා ඔවුන්ගේ මරණය හදිසියේ සිදුවූ හුදෙකලා මරණයක් නොවන බවට යාපනයේ ශිෂ්‍ය සමාජය තුළ දැඩි අදහසක් නිර්මාණය වී තිබුණි. ඊට පෙරද සුලක්ෂන්ට ආරක්ෂක අංශවලින්යැයි කියාගත් දුරකථන ඇමතුම් ආදිය ලැබී තිබුණු බව මානව හිමිකම් කොමිසමේ පරීක්ෂණවලදී හෙළිව තිබුණි. වතාවක් ආරක්ෂක අංශයැයි කියාගත් පිරිසක් සුලක්ෂන්ගේ නිවසට පැමිණ තිබුණු අතර තවත් වතාවක් ආවා කල්ලියයැයි කියාගත් පිරිසක් සුලක්ෂන්ට පහරදී තිබුණි.

මේ සිදුවීම් සම්බන්ධයෙන් පොලිස් පරීක්ෂකවරුන් පස්දෙනෙකු අත්අඩංගුවට ගෙන තිබුණි. වසරක් අත්අඩංගුවේ සිටි ඔවුන් වසරකට පසුව ඇප මත නිදහස් කර තිබුණේ පරීක්ෂණ ඉදිරියට නොයන පසුබිමකය. දැන් මේ සිදුවීම සම්බන්ධයෙන් මහේස්ත‍්‍රාත් විමර්ශනයක් සිදුවෙයි. එහෙත් එය ඉතා මන්දගාමී එකකි. එවැනි පසුබිමක සිසුන් දෙදෙනාගේ ඝාතන කාලයේ යටපත්වීමට නියමිතය. එහෙත් ඒ ඝාතන නිසා ඇතිවූ වාර්ගික උණුසුම පහසුවෙන් යටපත් නොවනු ඇත.

දුමින්ද සිල්වා මිනීමරුවකු වුණේ කොහොමද? ඇත්ත නොකියන ‘හිරු’ හංගන පැත්ත

1

අරුණ ජයවර්ධන

හිටපු පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රී භාරත ලක්‍ෂ්මන් පේ‍්‍රමචන්ද්‍ර ඝාතනය කළ නිසා, දුමින්ද සිල්වා මිනීමැරුමට වරදකරු කරනු ලැබුවේ හෙවත් මනුෂ්‍ය ඝාතකයකු ලෙස නම් කරන ලද්දේ, ත‍්‍රිපුද්ගල මහාධිකරණයක් විසිනි. දැන් ඔහු ඉන්නේ හිරගෙදරය. ඒ අතර, ත‍්‍රිපුද්ගල මහාධිකරණ විනිසුරු මඬුල්ලේ තීන්දුවට එරෙහිව දුමින්ද සිල්වා ඇතුළු අපරාධකරුවන් ඉදිරිපත් කළ අභියාචනය ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ඉදිරියේ දැන් විභාග වෙමින් පවතියි. ඒ අභියාචනයේ තීන්දුව ලැබෙන තුරු මේ පිරිස මනුෂ්‍ය ඝාතනයට වැරදිකරුවන් වී මරණ දඬුවම ලබා ඇත්තෝය. අගවිනිසුරු පියසාත් ඩෙප්, බුවනෙක අලූවිහාරේ, ප‍්‍රියන්ත ජයවර්ධන, නලින් පෙරේරා සහ විජිත් කේ මලල්ගොඩ යන පස්පුද්ගල ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරු මඬුල්ල ඉදිරියේ අභියාචනය විභාග වන්නේ, ත‍්‍රිපුද්ගල මහාධිකරණ විනිසුරු මඬුල්ලක තීන්දුවට එරෙහි අභියාචනයක් විභාග කෙරෙන්නේ පස්පුද්ගල ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරු මඬුල්ලක් විසින් පමණක් නිසාය.

2011 ඔක්තෝබර් 8 වැනිදා, පළාත් පාලන මැතිවරණය දා සිදුවුණු භාරත ලක්‍ෂ්මන් ඝාතනය සම්බන්ධයෙන් දුමින්ද සිල්වා ඇතුළු විත්තිකරුවෝ පස්දෙනෙක්, අධිචෝදනා 10කට වරදකරු කරන ලදහ. පුද්ගලයන් හතර දෙනකු ඝාතනය කිරීම, ඝාතනය කිරීමට තැත්කිරීම හා ගිනිඅවි පෙන්වා ඡුන්දදායකයන් බියගැන්වීම පොදු අරමුණ කරගත් ‘නීති විරෝධී රැුස්වීමක’ සාමාජිකයන් වීම, ටී56 නීතිවිරෝධී ගිනිඅවියක් සන්තකයේ තබාගැනීම ඇතුළු අධිචෝදනා ඒ අතර විය. ඔවුන් සියලූ දෙනාටම මරණීය දණ්ඩනය නියම කරමින් තීන්දුව දුන් මහාධිකරණ විනිසුරු මඬුල්ලේ එම තීන්දුව 2ට 1ක් ලෙස බෙදුණු තීන්දුවකි. පද්මිණී රණවක හා එම්සීබී මොරායස් යන විනිසුරුවරුන් බහුතරයේ තීන්දුව දුන් අතර, ශිරාන් ගුණරත්න විනිසුරු වෙනස් තීන්දුව දුන්නේය. බහුතරයේ තීන්දුව අනුව දුමින්ද සිල්වා ඇතුළු විත්තිකරුවෝ වරදකරුවන් කරන ලදහ. ඊට වෙනස් තීන්දුවට දැන් කිසිම නීතිමය බලයක් නැත.

මහාධිකරණ තීන්දුවෙන් මරණ දඬුවම නියමවුණේ, දුමින්ද සිල්වා, පොලිස් සැරයන් අනුර තුෂාර ද මෙල්, චමින්ද රවි ජයනාත් හෙවත් දෙමටගොඩ චමින්ද, සරත් බණ්ඩාර සහ ප‍්‍රියන්ත ජනතක බණ්ඩාර ගලගොඩ යන අයටය.

රාජපක්‍ෂ සුරතලා

භාරත ලක්‍ෂ්මන් ඝාතන නඩුව මහත් ආන්දෝලනයක් ඇති කළේ එක අතකින් ඊට සම්බන්ධවී තිබුණු චරිතවල වැදගත්කම නිසාය. ඝාතනය වුණු භාරත ලක්‍ෂ්මන් පේ‍්‍රමචන්ද්‍ර, හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ වෘත්තීය සමිති කටයුතු පිළිබඳ උපදේශකවරයාය. ඔහු ශ‍්‍රී ලංකා මහජන පක්‍ෂය, නිදහස් පක්‍ෂය ඇතුළු පක්‍ෂවල ප‍්‍රබල නායකයෙකි. ඔහු ඇතුළු සිව්දෙනකු ඝාතනය කළ බවට වරදකරු කරනු ලැබූ දුමින්ද සිල්වා රටේ ප‍්‍රකට සල්ලිකාරයෙකි. හිරු ටීවී සහ රේඩියෝ අයිතිකාරයාගේ සහෝදරයාය. පාතාල සාමාජිකයන් පිරිවරා විවිධ මැරකම් කරමින් සිටි දේශපාලකයෙකි. ඒ සියල්ලටමත් වඩා ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ හා මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ සුරතලෙකි. මහින්දට දුමින්දගේ ගෙදර තමාගේ ගෙදර වගේ විය. ඊටත් වඩා දුමින්ද සිල්වා, ආරක්‍ෂක අමාත්‍යාංශයේ අධීක්‍ෂක මන්ත‍්‍රීවරයාය. මේ ඝාතනය සිදුවුණු දවසේ දුමින්දට වෙඩි වැදී ජයවර්ධනපුර රෝහලට ඇතුළත් කරන ලදුව, හිසේ ශල්‍ය කර්මයකට භාජනය කරන ලදි.  එදා රාත‍්‍රී 2 වනතුරු ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ රෝහලේ සිටිමින් පෞද්ගලිකවම සියල්ල සොයාබැලූවේය. අලූයම් කාලයක කාටත් හොරා හෙලිකොප්ටර් යානයක් උපයෝගි කරගෙන දුමින්ද සිල්වා කටුනායක ගුවන් තොටුපොළට ගෙනගොස්, ඉතා සැලසුම් සහගතව සිංගප්පූරුවේ මවුන්ට් එළිසබෙත් රෝහලට ගෙනයන ලදි. ඊටත් අමතරව සිද්ධිය වී දින කිහිපයක් ගතවන විට, ශ‍්‍රී ජයවර්ධනපුර රෝහලේ අධ්‍යක්‍ෂ මණ්ඩලය ඇතුළු ඉහළ කාර්ය මණ්ඩලය මාරුකර පාලන කටයුතු සඳහා වෙනත් කණ්ඩායමක් පත්කරන ලදි.

මේ සියල්ල අනුව, භාරත ලක්‍ෂ්මන් ඝාතනය පිළිබඳව ඒ මොහොතේ නීතිය ක‍්‍රියාත්මක වුණු හැටි සිතාගත හැකිය. ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ඉදිරියේ හෙළිවුණු තොරතුරු අනුව, ඒ කටයුතු සියල්ල සිදුවී තිබුණේ දුමින්ද සිල්වාට පක්‍ෂග‍්‍රාහීවය. ප‍්‍රගීත් එක්නැලිගොඩ ඝාතනය, අතුරුදන්වීමක් හැටියටත්, වසීම් තාජුදීන් ඝාතනය හදිසි අනතුරක් හැටියටත් පොලිස් පොත්වල ලියැවුණු ඒ කාලයේ දුමින්ද සිල්වා සම්බන්ධයෙන් නීතිය ක‍්‍රියාත්මක වුණේත් ඒ විදියටමය.

දුමින්ද සිල්වා සමගම මේ නඩුවේදී මරණ දඬුවම ලැබු එක් විත්තිකරුවකු වන්නේ චමින්ද රවි ජයනාත් හෙවත්, දෙමටගොඩ චමින්දය. දෙමටගොඩ චමින්ද යනු කොළඹ පාතාලයේ ප‍්‍රබල සාමාජිකයකු වූ, ඒ කාලයේ ඒ ප‍්‍රදේශය හොල්ලාගෙන සිටි දරුණු පාතාලයෙකි. මිනීමැරුම සිදුවන අවස්ථාවේ ඔහු සිටියේ දුමින්ද සිල්වාගේ ජීප්රථයේය. ඔහුගේ අතේ තිබුණු නීති විරෝධී ගිනි අවිය ගැන පසුව විස්තර කරමු. රටේ ආරක්‍ෂක අමාත්‍යාංශයේ අධීක්‍ෂක මන්ත‍්‍රීවරයා සමග නමගිය පාතාලයෙකු නීති විරෝධී ගිනිඅවියක් සමග සිටීම, සැලකිය හැක්කේ පන්සලේ දායක සමිතියේ සාමාජිකයන් පිරිසකගේ හමුවීමක් ලෙසින් නම් නොවේ.

අහිංසක දුමින්ද

භාරත ලක්‍ෂ්මන් ඝාතනයට අදාළ මහාධිකරණ තීන්දුව දීමට පෙර, ඒ ගැන විවිධාකාර කතාබහ සමාජය තුළ ඇතිවිය. ඉන් එකකට පදනම් වී තිබුණේ, දුමින්ද සිල්වාගේ සල්ලිකාර පාර්ශ්වයට  ඕනෑම කෙනකු මිලදී ගැනීමට තිබුණු හැකියාවයි. එය ඇත්තය. තමාගේ සහෝදරයා බේරාගැනීමට කෝටිපති ව්‍යාපාරිකයකු වුණු ‘හිරු’ නාලිකාවේ අයිතිකරු රෙනෝ සිල්වා,  ඕනෑම මුදලක් වියදම් කිරීමට සූදානම්වූ බවද,  ඕනෑම කෙනකු සමග එකතුවීමට සුදානම්වූ බවද අලූත් දෙයක් නොවීය. මේ නිසා, මහාධිකරණ තීන්දුව ගැනද, විනිසුරු මඬුල්ල ගැනද විවිධාකාර ප‍්‍රවෘත්ති ඒ කාලයේ පළවිය. කොහොම නමුත්, තීන්දුව දුන් දා කිරිබත් කා, මල්මාලා පළඳවා, රතිඤ්ඤා පත්තුකර උසාවියෙන් එළියට එන ‘නිර්දෝෂී, අහිංසක’ දුමින්ද සිල්වා පිළිගැනීමට සියලූ කටයුතු සූදානම්කොට තිබුණි. හිරු මාධ්‍ය ජාලයේ සියලූම දෙනා සිටියේ දුමින්ද නිවැරදිකරුවී එළියට එනු ඇතැ’යි කියන දැඩි විශ්වාසයෙනි. එහෙත් සියල්ල කනපිට හැරුණි. ජයග‍්‍රහණය පතා සිටියවුන්ගේ ගෙවල්, මළගෙවල් බවට පත්විය. දුමින්ද ඇතුළු විත්තිකරුවන්ට මරණ දඬුවම නියම විය.

‘පැත්ත ගියත් ඇත්ත කියන’ හිරු නාලිකාව, තමන්ගේම ආදර්ශ පාඨය විලිලජ්ජාවට පත්කරමින්, එදින ප‍්‍රවෘත්තිවලින් වාර්තා කළේ, ‘මුල්ලේරියාවේ සිදුවුණු වෙඩි තැබීමක්’ ගැන පමණය. භාරත ලක්‍ෂ්මන් නම් දේශපාලකයකු එහිදී ඝාතනය වුණු බවත්, ඊට දුමින්ද සිල්වා නමැති තම නාලිකාව අයිතිකරුගේ සහෝදරයා මරණ දඬුවමට නියමවුණු බවත් හිරු ප‍්‍රවෘත්තියට ඇතුළත් නොවීය. විත්තිකරුවන් හැඳින්වුණේ පළමු, දෙවැනි ලෙස අංකවලින් පමණකි.

තමන්ට මරණ දඬුවම නියම කරමින් මහාධිකරණය දුන් තීන්දුවට එරෙහිව දුමින්ද සිල්වා ඇතුළු විත්තිකරුවන් ඉදිරිපත් කළ අභියාචනය, පසුගිය මාර්තු 26, 27, මැයි 8, 10, 14, 18 ජුනි 4, 6, 13, 18, ජූලි 18, 20 හා 25 දිනවල ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ඉදිරියේ විභාගයට ගැනිණ. දැන් විභාගය අවසන්වී ඇති අතර, අගෝස්තු 10 වැනිදා වන විට පාර්ශ්ව දෙක ලිඛිත දේශන ඉදිරිපත් කළ යුතුය. ඉන්පසු ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය නියම කරන දිනයෙක අභියාචනය පිළිබඳ තීන්දුව ලැබෙනු ඇත. නීතිපතිවරයා වෙනුවෙන් නියෝජ්‍ය සොලිසිටර් ජෙනරාල් තුසිත් මුදලිගේ කරුණු දැක්වීය.

හිරු හා මව්බිම

අභියාචනය ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ඉදිරියේ විභාග වෙමින් පැවති කාලයේ, දුමින්ද සිල්වාගේ අයියාගේ ‘හිරු’ නාලිකාවත්, ‘මව්බිම’ ඇතුළු සල්ලිකාර දැවැන්තයන්ගේ පත්තරත් අමුතු මෙහෙයුමක් පටන්ගත්තේය. දුමින්ද සිල්වා අහිංසකයකු බවත්, ඔහු මහාධිකරණයෙන් වරදකරු කළේ දේශපාලන පළිගැනීමකට බවත්, දුමින්දගේ අහිංසකකම ගැන ඔහුගේ නීතිඥයන් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ඉදිරියේ දක්වන කරුණු ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය එකහෙළා පිළිගත් බවත්, ඊටත් එහා ගොස් නියෝජ්‍ය සොලිසිටර් ජෙනරාල්වරයාද ඒවා පිළිගත් බවත් ප‍්‍රබන්ධ කරන ලද ප‍්‍රවෘත්තිවලින් කියාපාන ලදි. විත්තිකරුවන්ගේ නීතිඥවරුන් අධිකරණය ඉදිරියේ දක්වන කරුණු විවිධ ඉන්ද්‍රජාල හරහා උලූප්පා පෙන්වමින් දුමින්ද අහිංසක දරුවකු බවට පත්කරන්නට, සිය ස්වාමීන්ගේ අණ අනුව වැඩකළ හිරු නාලිකාවේත් මව්බිම පුවත්පතේත් ඊනියා මාධ්‍යකරුවන් සහ සංස්කාරකවරුන්, එම අභියාචනා විභාගයේදී නීතිපතිවරයා ඉදිරිපත් කළ එකම වැදගත් කරුණක්වත් උපුටා දක්වන්නට උත්සාහ ගත්තේ නැත. පළකරන ලද බොහෝ කරුණු තමන්ට වුවමනා හැටියට තෝරාගත් කෑලි පමණක් විය. සමහර කරුණු වුවමනාවෙන්ම විකෘතිකර තිබුණි. රටේ ඉහළම අධිකරණයේ විභාගවන නඩුවක කරුණු වුණත්, මේ අශ්ලීල මාධ්‍යකාරයන්ට තමන්ට වුවමනා හැටියට නමන්නට හැකි බව පසුගිය කාලයේ හිරු නාලිකාවත්, මව්බිම පුවත්පතත් සැලකිල්ලෙන් බලන අයට පෙනෙනු ඇත.

මේ නිසා, ඇත්ත ගැන කතාකිරීම අවශ්‍යය.

ඒ ‘පැත්ත ගියත් ඇත්ත කියන’ වැනි පුස් වචන අපයෝජනය කිරීම සඳහා නොවේ. රටේ යුක්තිගරුක ජනතාවට හැම පැත්තක්ම දැනගැනීමට ඇති අයිතියට ගරු කිරීමටය. ඊනියා මාධ්‍යකරුවන් හා ඔවුන්ගේ ස්වාමිවූ සල්ලිකාරයන් හංගන පැත්ත එළිදරව් කිරීමටය.

අභියාචනා විභාගයේදී නියෝජ්‍ය සොලිසිටර් ජෙනරාල්වරයා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට පැහැදිලි කළේ, විත්තිකරුවන් වෙනුවෙන් කළ දේශනවලදී ඉදිරිපත් කළ දේවල්, මහාධිකරණ නඩු විභාගයේදී ඉදිරිපත් කරන ලද සාක්‍ෂිවලින් ඉතාම සුළු කොටසක් බවයි. ඒ සුළු කොටස මත පිහිටා මහාධිකරණ නඩු තීන්දුව දෝෂ සහිත බව පෙන්වන්නට උත්සාහ කරනු පෙනුණු බවද ඔහු කීවේය. ප‍්‍රකට අඟුලාන මිනීමැරුම් නඩුවේ තීන්දුව කෙරෙහි අධිකරණයේ අවධානය යොමුකරවමින් ඔහු තවදුරටත් කිව්වේ, අභියාචනයකදී නීතිමය කරුණු සැලකිල්ලට ගන්නට පෙර, මුල් නඩු විභාගයේදී ඉදිරිපත්වී ඇති සියලූ සාක්‍ෂි සමස්තයක් හැටියට ගෙන සැලකිල්ලට ලක්කිරීම අනිවාර්යයෙන්ම කළ යුතු බවය.

ඒ අනුව, සමස්ත චිත‍්‍රය ගැන අදහසක් ගන්නට කැමැත්තක් ඇති අයකුට උදව් වන පරිදි, අභියාචනයේදී උපුටා දක්වන ලද වැදගත් කරුණු කිහිපයක් මෙසේ දැක්විය හැකිය.

මුණගැහීම වළක්වන්නට

මහාධිකරණයේදී සාක්‍ෂි දුන්, දුමින්ද සිල්වාගේ ප‍්‍රධාන ආරක්‍ෂක නිලධාරියකු වූ උපපොලිස් පරීක්‍ෂක හරිශ්චන්ද්‍ර, 2011 ජනවාරි සිට දුමින්ද සිල්වාගේ ආරක්‍ෂක කටයුතු භාරව සිටියේය. සිය සාක්‍ෂියේදී ඔහු, රාජපක්‍ෂවරුන්ගේ අලූත් සුරතලකු වූ දුමින්ද සිල්වා හා පරණ දේශපාලන නායකත්වය වූ භාරත ලක්‍ෂ්මන් පේ‍්‍රමචන්ද්‍ර අතර කොළොන්නාවේ දේශපාලන අධිකාරිය සඳහාවූ බලඅරගලය විස්තර කළේය. භාරත ලක්‍ෂ්මන් හා දුමින්ද සිල්වා කිසිම පොදු ස්ථානයකදී මුහුණට මුහුණ හමුවීමක් සිදුවීම වැළැක්වීමට තමා පෞද්ගලිකවම උත්සාහ ගත් බවද  සාක්‍ෂිකරු කියාසිටියේය. එක් අවස්ථාවකදී දුමින්ද සිල්වාට නොදන්වාම භාරත ලක්‍ෂ්මන් හමුවීමට ඔහුගේ නිවෙසට ගිය මේ පොලිස් නිලධාරියා, එසේ මුහුණට මුහුණ හමුනොවීමට වගබලාගන්නා ලෙස භාරත ලක්‍ෂ්මන්ගෙන් ඉල්ලා සිටියේය. භාරත ලක්‍ෂ්මන්ද ඒ සම්බන්ධයෙන් යහපත් ප‍්‍රතිචාරයක් දැක්වූ අතර, මේ නිසා තමා ඇමතීමට නියමිතව සිටි දේශපාලන රැුස්වීම්වලට පවා නොයන්නට තරම් ඔහු සැලකිලිමත් වූයේය. මේ සාක්‍ෂියෙන් පැහැදිලි වන්නේ කුමක්ද? භාරත ලක්‍ෂ්මන් මුහුණට මුහුණ හමුවුණොත්, දුමින්ද සිල්වාගේ පැත්තෙන් විය හැකි අනතුර ගැන යම් පූර්ව අදහසක් මේ උපපොලිස් පරීක්‍ෂකවරයාට තිබුණු බව නොවේද? එහෙත්, අවාසනාවකට මෙන්, මේ පොලිස් නිලධාරියා, ඝාතනය සිදුවුණු මොහොතේදී දුමින්ද සිල්වාගේ ආරක්‍ෂක කණ්ඩායමේ නොසිටියේය.

පුංචි පොලිසියක්

ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂගේ නියමය මත, දුමින්ද සිල්වාගේ ආරක්‍ෂාව සඳහා ඇමති ආරක්‍ෂක කොට්ඨාසයේ පොලිස් නිලධාරීන් 10දෙනකු අනුයුක්ත කර තිබුණි. ඒ මිරිහාන පොලිසියෙන් අනුයුක්ත කර සිටි නිලධාරීන් 3කට අමතරවය. මේ ඇමති ආරක්‍ෂක කොට්ඨාසයේ නිලධාරීන් සඳහා පිස්තෝල 9ක්, එක් රිවෝල්වරයක් හා මිරිහාන පොලිසියේ නිලධාරීන් තිදෙනාට ටී56 ගිනි අවි දෙකක්ද නිකුත් කර තිබුණි. අන් කිසිම සාමාන්‍ය මන්ත‍්‍රීවරයකුට නොලැබුණ අන්දමට තිබුණු මේ ආරක්‍ෂාව පෙනුණේ, ‘පුංචි පොලිසියක්’ ලෙසය.

තනි සිද්ධියක් නොවේ.ක‍්‍රියා දාමයකි. භාරත ලක්‍ෂ්මන් ඝාතනය එදා ඇතිවුණු හුදෙකලා සිද්ධියක් නොවේ. ක‍්‍රියාදාමයකි. පැමිණිල්ලේ ස්ථාවරයත් නීතිමය තත්ත්වයත් ගොඩනැගෙන්නේ එම ක‍්‍රියාදාමය මතය.

එදා පළාත් පාලන මැතිවරණය පැවැති දිනයයි. දුමින්ද සිල්වා ඇතුළු විත්තකරුවන් එදා මුලින්ම එකතුවුණේ තමිල්නාඩු වත්ත නම් ස්ථානයකදීය. නඩුවට හේතුවන ‘නීති විරෝධී රැුස්වීම’ ආරම්භවන්නේ එතැන සිටය. ඊට එකතුවුණු සියලූම දෙනා ඒ අනුව නීති විරෝධී රැස්වීමේ සාමාජිකයෝය. ඉන්පසු පිරිස කන්දේ විහාරය නම් ස්ථානයකට ඔවුහු ආහ. ඉන්පසු මේ පිරිස වාහනවලින් රාජසිංහ විදුහල ආසන්නයට පැමිණියෝය. රාජසිංහ විදුහල අසළදී තරුණයකුට, දුමින්ද සිල්වා ඇතුළු මේ ‘නීති විරෝධී රැුස්වීමේ’ සාමාජිකයන්ගෙන් කෙනෙක් පහර දුන්නේය. එතැනින් පසු ඔවුහු රාහුල විiාලයේ පැවැති ඡුන්ද මධ්‍යස්ථානය අසළට ආහ. ඉන් පසුව ඝාතනය සිදුවුණු හිඹුටාන ප‍්‍රදේශයට ආවෝය. තමිල්නාඩු වත්තෙන් ආරම්භවුණු නීති විරෝධී රැුස්වීම මෙලෙස තැන් කිහිපයකට ගියේය.

නීති විරෝධී රැස්වීම

දණ්ඩ නීති සංග‍්‍රහය අනුව, යම්කිසි නීති විරෝධී පොදු අරමුණක් ඉටුකර ගැනීම සඳහා පස්දෙනෙකු හෝ ඊට වැඩි පිරිසක් එක්ව කටයුතු කරන අවස්ථාවක් නීති විරෝධී රැස්වීමකි. එම නීති විරෝධී රැුස්වීමට සහභාගි වුණු සියලූම දෙනා, එහිදී සිදුවන සියලූ අපරාධවලට, තම තමන් පෞද්ගලිකව කළාක් මෙන් වගකිව යුතුය. නියෝජ්‍ය සොලිසිටර් ජෙනරාල්වරයා අධිකරණයට වැඩිදුරටත් පැහැදිලි කළේ, නීති විරෝධී රැුස්වීම ආකාර දෙකකට පවතින බවය. ඒවා නම්, වරද මුල් කරගත් නීති විරෝධී රැුස්වීම් හා පුද්ගලයා මුල් කරගත් නීති විරෝධී රැුස්වීම් වශයෙනි. නීති විරෝධී රැුස්වීම්වල කලාතුරකින් දක්නට ලැබෙන ලක්‍ෂණයක් වන්නේ නායකත්වයක් තිබීමයි. මේ සිදුවීම් දාමයේදී දුමින්ද සිල්වා, මේ නීති විරෝධී රැස්වීමට නායකත්වය දුන් බව සාක්‍ෂිවලින් තහවුරු වී තිබේ.

අධිචෝදනා පත‍්‍රයේ තිබුණු චෝදනා නගා තිබුණේ, මේ නීති විරෝධී රැුස්වීම ගමන් කළ විවිධ ස්ථානවලදී එහි සාමාජිකයන් සිදුකළ අපරාධ සම්බන්ධයෙනි. රාහුල විදයාලය අසළ සිදුවීම සම්බන්ධයෙන්, කැරලි ගැසීමේ වරද, එම ස්ථානයේ රාජකාරි කළ විශේෂ කාර්ය බලකායේ පොලිස් කොස්තාපල් දමිත් සුරංගගේ පපුවට පිස්තෝලයක් තබා තර්ජනය කිරීම, ප‍්‍රසන්න සෝලංගආරච්චිගේ බිරිඳ මධුෂානි පතිරණ සාපරාධි ලෙස බියගැන්වීම යන චෝදනා එල්ලවී තිබුණි. හිඹුටාන අපරාධ ස්ථානයට අදාළව භාරත ලක්‍ෂ්මන් ඇතුළු 4දෙනකු වෙඩි තබා ඝාතනය කිරීම, භාරතගේ ආරක්‍ෂක නිලධාරියකු වුණු උපපොලිස් පරීක්‍ෂක ගාමිණීට වෙඩි තබා මිනිමැරීමට තැත්කිරීම යන චෝදනා නගා තිබුණි. ඉහත සියලූම චෝදනාවල පසුබිම, ගිනි අවි පෙන්වා ඡුන්දදායකයන් සාපරාධී ලෙස බියගැන්වීම වෙයි.

ඡන්දදායකයන් බියගැන්වීම

නීති විරෝධී රැස්වීම ආරම්භ වුණු තමිල්නාඩු වත්තේ, එක ළඟ පිහිටා තිබුණු ඡුන්දපොළ දෙකක් අතර, ඡුන්දය ආරම්භ වූ මොහොතේ සිට පැය හතරකට අධික කාලයක්, දුමින්ද සිල්වා නමැති ආරක්‍ෂක අමාත්‍යාංශයේ අධීක්‍ෂක පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීවරයා පුටුවක් තබා හිඳගෙන සිටියේය. ඔහු කළේ කුමක්ද? ඡුන්දපොළවලට යන ඡුන්දදායකයන්ට, එජාපයට ඡුන්දය නොදෙන ලෙසත්, ආණ්ඩු පක්‍ෂයට ඡුන්දය දෙන ලෙසත්, එජාපයට ඡන්දය දෙන්නට ආවා නම් ආපසු හැරී යන ලෙසත් බලපෑම් කිරීමයි. ඒ අවස්ථාවේදී සිවිල් ඇඳුමෙන් සැරසුණු පොලිස් නිලධාරීන් දෙදෙනකු දුමින්ද සිල්වා දෙපස ටී56 ගිනිඅවි අත දරාගෙන හිඳ ඇත. නිල ඇඳුමක්වත් නැති ටී56 දරා සිටින දෙදෙනකුද තබාගෙන ජනතාවගේ රහස් ඡන්දයේ වටිනාකමට නිගා කළ මේ පුද්ගලයා, නිදහසේ ඡුන්දය දැමීමට ඇති අයිතියටද බාධා කළේය. හිරුටවත්, මව්බිමටවත් මේ අපරාධය පෙනෙන්නේ නැත. ඔවුන්ගේ ප‍්‍රවෘත්තිවල ඒ ගැන සඳහනක්වත් නැත.

එම ස්ථානයට ආ ප‍්‍රදේශයේ ද්‍රවිඩ පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීවරයෙකු දුමින්ද සිල්වා එතැනින් ඉවත්කිරීමට උත්සාහ දරා තිබේ. පසුව සහකාර පොලිස් අධිකාරිවරයකු පැමිණ, ‘මන්ත‍්‍රීතුමාගේ ක‍්‍රියාකලාපය නිසා ඡුන්දපොළවල් අවලංගු වීමේ අවදානමක් තිබෙන බව’ දුමින්ද සිල්වාට කීවේය. ඉන්පසු දුමින්ද සිල්වා එතැනින් ඉවත්ව, අසළ පිහිටි රමේෂ් යන අයගේ නිවෙසට ගොස් මත්පැන් පානය කරන්නට පටන් ගත්තේය.

සවස 2.45ට පමණ, තමිල්නාඩු වත්තෙන් පිටත්වී මේ නිති විරෝධී රැුස්වීමේ සාමාජිකයෝ වාහන ගණනාවකින් රාහුල විiාලය අසළට ආවෝය.

ටී56 මාරුකිරීම

කන්දේ විහාරය ආසන්නයේදී, තමාගේ රියට ඉදිරියෙන් ගමන්ගත් ලෑන්ඞ් රෝවර් රථයේ එක ටී56 ගිනිඅවියක් පමණක් තිබෙනු දුමින්ද සිල්වාට දැනගන්නට ලැබිණ. ඒ ගැන ඔහු තම රියේ සිටි දෙමටගොඩ චමින්ද (3 විත්තිකරු) නම් පාතාල සාමාජිකයාගෙන් විමසුවේය. එවිට දෙමටගොඩ චමින්ද හා ඉදිරි රියේ සිටි අනුර තුෂාර ද මෙල් (1 විත්තිකරු) රියවලින් බැස, දුමින්ද සිල්වාගේ රියට පසුපසින් පැමිණි වෑන් රියේ තිබුණු ටී56 ගිනිඅවිය 1 විත්තිකරු වෙත ලබාදී තිබේ. අවිය ගත් ඔහු යළිත් ඉදිරියෙන් තිබුණු ලෑන්ඞ් රෝවර් රියට ගොඩවී ගමන්කොට තිබේ. මෙලෙස ගිනිඅවිය මාරු කළේ කුමක් සඳහාද?

රාහුල විදයාලයේ ඡුන්දපොල අසළදී මේ මැරයෝ පිරිස මහජනතාව බියගැන්වීම යළි ආරම්භ කළහ. නීති විරෝධී රැුස්වීමේ සාමාජිකයෝද එහි සිටි ගැහැනුන්ට හා පිරිමින්ට පහර දුන්හ. ඒ මොහොතේ, ටී56 ගිනිඅවිවලින් සන්නද්ධ පොලිස් විශේෂ කාර්ය බලකායේ නිලධාරීන් දෙදෙනකු එහි සිටියත්, සිය අවිවලින් වෙඩි නොතබා, මේ මැරයන් පාලනය කරගැනීමට ඔවුහු මහත් වෙහෙසක් ගත්හ. විශේෂ කාර්ය බලකා නිලධාරීන්ගේ මේ සාමකාමී මැදිහත්වීම නොසැලකූ දුමින්ද සිල්වාගේ එක් මැරයෙකු කළේ කුමක්ද? එක් නිලධාරියකුගේ පපුවට පිස්තෝලයක් තබා තර්ජනය කරන්නට තරම් චණ්ඩිකමක් පෙන්වීමයි. යම් හෙයකින් මෙම නිලධාරීන් සිය ගිනිඅවි පාවිච්චි කළා නම් එතැන විය හැකිව තිබුණු විනාශය කොතෙක් විය හැකිද?

කොන්ද පණ නැති පොන්නයෝ

මේ අවස්ථාවේදී පහරකෑමට ලක්වුණු කාන්තාවෝ, ‘ගෑනුන්ට ගහන පිරිමි පොන්නයෝ, කොන්ද පණ නැති පිරිමි’ කියමින් බැනවැදුණෝය. තමන්ට ශක්තියෙන් සමාන හෝ වැඩි පුද්ගලයකුට පහරදීම සාමාන්‍ය පුද්ගලයකු කළත්, ආයුධ සන්නද්ධව සිටිමින්, නිරායුධව සිටි කාන්තාවන් පිරිසකට පහරදුන් මේ පාතාල මැරයන් පිරිස හැඳින්විය යුත්තේ කෙසේද? හිරු හා මව්බිම කියන විදියට, සත්ගුණවත් දුමින්ද සිල්වා උපාසක මහතා හා ඔහුගේ උපාසක නඩය ලෙසද?

කොහොම නමුත් අවසානයේ දුමින් සිල්වා හා මැරයන් දමනය කරගන්නට විශේෂ කාර්ය බලකායේ නිලධාරීන්ට හැකිවිය. දුමින්ද සිල්වා ඇතුළු මැරයෝ තම වාහනවල නැගී එතැනින් ඉවත්ව ගියහ. පහර කෑ කාන්තාවන්ගේ කෝපය, තමන් ආරක්‍ෂා කර නොගැනීම ගැන, විශේෂ කාර්ය බලකා පොලිස් නිලධාරීන් වෙතද එහිදී එල්ලවිය. ‘පොන්න පොලිස්කාරයෝ, ගෑනුන්ට සත්තුන්ට වගේ ගහලා යනකං බලාගෙන හිටියා.’ කියමින් ඔවුහු නිලධාරීන්ටද දොස් කීහ. තමන් ගිනිඅවි භාවිත කළේ නම් සිදුවිය හැකිව තිබුණු විනාශය, කාන්තාවන් පහරකෑමට වඩා ඉතා භයානක බව පොලිස් නිලධාරීන් පැහැදිලි කළ පසු, ඔවුන් නිහඬවුණු බවද සාක්‍ෂිවලදී පැහැදිලි කොට තිබේ.

එතැන සිටි කාන්තාවන් අතර ප‍්‍රසන්න සෝලංගආරච්චිගේ බිරිඳද එක් අයෙකි. දුමින්ද සිල්වා තමාට පහරදී තමාගේ් ඇඳුමෙන් කොටසක්ද ඉරාදැමූ හැටි ඇය සාක්‍ෂි දෙමින් පැහැදිලි කර ඇත. අවසානයේ ඇය බේරාගත්තේ වෙනත් ඥාති කාන්තාවක විසින්, අසළ තිබූ යකඩ වැටකට ඇය මුවා කරගැනීමෙනි. එහෙත්, විත්තිකරුවන්ගේ පාර්ශ්වයෙන් කියැවුණේ, ඇය සුරූපී කාන්තාවක නිසා, දුමින්ද සිල්වා ඇය ගැන ආකර්ෂණයෙන් ඈ වෙතට ගොස්, ‘නංගී ඔයා කාටද ඡුන්දේ දැම්මේ’ යනුවෙන් කුළුපගව විමසුවා පමණක් බවය. එහෙත් ඉදිරිපත්වුණු සාක්‍ෂි අනුව, රාහුල විදුහල අසළ පහරදීම්වලට දුමින්ද සිල්වා නායකත්වය දෙමින් පෞද්ගලිකවම මැදිහත්වී තිබේ. ඒ නිසා රාහුල විදුහල ආසන්න සිදුවීම ගැන නගා ඇති චෝදනාවලට දුමින්ද සිල්වා පැහැදිලිවම වැරදිකරුය.

ඒ මොහොත එළැඹිණි
රාහුල විදුහලෙන් නික්මී ඉන්පසු ඔවුන් පැමිණියේ ඊට කිලෝමීටර් බාගයක් පමණ දුරින් පිහිටි අවසන් වෙඩි තැබීම සිදුවුණු තැනටය. හිඹුටානටය.
මහාධිකරණයේදී පැමිණිල්ලේ එක් වැදගත් සාක්‍ෂියක් වුණේ, පොලිස් කොස්තාපල් ලසන්ත වනසුන්දරගේ සාක්‍ෂියයි. ඔහු දුමින්ද සිල්වාගේ පෙරගමන් රථයේ පිස්තෝලයක්ද අතැ’තිව ගමන් කොට තිබේ. හිඹුටාන ඝාතන ස්ථානයේදී ඔවුන් ගමන් කළ රථයට පිටුපසින් දුමින්ද සිල්වා සිටි ලෑන්ඞ් ක‍්‍රෑෂර් රථය ආවේය.
ඒ මොහොත එළැඹිණි. උපපොලිස් පරීක්‍ෂක හරිශ්චන්ද්‍ර වරෙක මැදිහත්වී, වුවමනාවෙන්ම වළක්වාගන්නට මහත් පරිශ‍්‍රමයක් ගත් බිහිසුණු මොහොතයි ඒ. දුමින්ද ගමන් කළ දිසාවට ප‍්‍රතිවිරුද්ධ දිසාවෙන් භාරත ලක්‍ෂ්මන් ජීප් රථයකින් පැමිණියේය. භාරතගේ රථය, දුමින්ද සිල්වාගේ පෙර ගමන් රථය පසුකළ සැණින්, දුමින්ද සිල්වාගේ ජීප් රථය පාර හරහට දමා භාරතගේ රථයේ ගමන නවත්වන ලදි. දුමින්ද රියෙන් බැස භාරතගේ රිය අබිමුව සිටගත්තේය. ඔහු සිටියේ හොඳටම බීමත්වය. භාරත ලක්‍ෂ්මන්ද රියෙන් බැස දුමින්ද වෙත පැමිණ තමාට බාධා කළේ ඇයිදැයි ඇසීය. එකෙණෙහි කිසිම හේතුවක් නැතිව දුමින්ද සිල්වා භාරතගේ මුහුණට අතින් පහරක් ගැසුවේය. භාරත වැටෙන්නට ගියේය. ඒ මොහොතේ භාරත සිටි දිශාවෙන් වෙඩි පහරක් ආවේය. එය දුමින්ද සිල්වාගේ නළලට වැදී ඔහු බිම වැටිණි.
එහිදි පැමිණිල්ල වෙනුවෙන් පෙන්වා දෙන ලද්දේ, දුමින්ද සිල්වාට එසේ තුවාල වීමටත් පෙර, ඔහු නායකත්වය දුන් නීති විරෝධී රැුස්වීමේ පරමාර්ථය භාරත ලක්‍ෂ්මන්ට පහර දීමෙන් ඉටුකරගත් බවයි.
භාරතට ඇමති ආරක්‍ෂක අංශයේ නිලධාරීන් දෙදෙනකු, ගිනි අවි සහිතව ආරක්‍ෂාවට ලබාදී තිබුණි. කරන ලද විමර්ශනවලදී හෙළිවුණේ, දුමින්දට වෙඩි තබන ලද්දේ එම ආරක්‍ෂකයන් දෙදෙනාගෙන් කෙනකු බවය.

ආරක්‍ෂකයා වෙඩි තබයි
ඒ ආරක්‍ෂකයා කළ දේ නිවැරදිය. තම ප‍්‍රභූවරයා වෙත එල්ලවූ ප‍්‍රහාරය මැඬ පැවැත්වීම සඳහා ඔහු කළ දේ නීත්‍යනුකූලද, සිය රාජකාරිය නිසි පමණින් ඉටුකරමින් කරන ලද්දක්ද වෙයි. ප‍්‍රභූවරුන් සඳහා ආරක්‍ෂාව සැපයීමේදී පොලිස් නිලධාරීන් අනුගමනය කළ යුතු ක‍්‍රියා පටිපාටිය විස්තර කෙරෙන චක‍්‍රලේඛ උපුටා දක්වමින් නියෝජ්‍ය සොලිසිටර් ජෙනරාල්වරයා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට පැහැදිලි කළේ, භාරත ලක්‍ෂ්මන්ගේ ආරක්‍ෂක නිලධාරියා සිය යුතුකම්, වගකීම හා පුද්ගලික ආරක්‍ෂාව යන සිද්ධාන්ත තුළ ක‍්‍රියා කිරීමේදී දුමින්ද සිල්වාට තුවාල සිදුවුණු බවයි.
දුමින්දට වෙඩි වැදීමෙන් පසු අවට සිටි පිරිස ක්‍ෂණයකින් එතැනින් ඉවත්වුණු අතර, අනුර තුෂාර ද මෙල් නමැති පොලිස් නිලධාරියා (1 විත්තිකරු) තම අත තිබුණු ගිනි අවියෙන් අහසට වෙඩි තබන්නට විය. එකෙණෙහි සරත් බණ්ඩාර නමැති විත්තිකරු එම ගිනිඅවිය උදුරාගෙන භාරත ඇතුළු ඔහුගේ පිරිස දෙසට දිගින් දිගටම වෙඩි තැබීය.

තවත් පාතාලයෙක්
දුමින්ද සිල්වා සතුව නිල පිස්තෝලයක් තිබේ. එය මන්ත‍්‍රීවරයකු වන ඔහුට රජයෙන් ආරක්‍ෂාව සඳහා සපයන්නකි. මේ පිස්තෝලය කිසිවකුට හදිසියකදී තියාගන්නට දෙන්නටවත් අදාළ මන්ත‍්‍රීවරයාට නීතියෙන් තහනම්ය. එහෙත් ඒ මොහොතේ දුමින්දගේ පිස්තෝලය තිබුණේ ඔහු ළඟ නොවේ. 10 වැනි විත්තිකාර ගලගොඩ ළඟය. මේ ගලගොඩ, හිටපු යුදහමුදා කොමාන්ඩෝ සෙබළෙකි. ඔහුට විරුද්ධව කොල්ලකෑමේ වරද සඳහා නඩු දෙකක් පානදුර හා අවිස්සාවේල්ල මහාධිකරණවල විභාග වෙමින් පැවැත්තේය. දුමින්ද සිල්වා ළඟ සිටි තවත් පාතාල මැරෙයකි මේ ගලගොඩ.
දුමින්ද සිල්වාට වෙඩි වැදුණු සැණින් ගලගොඩද තමා සතුව තිබුණු දුමින්ද සිල්වාගේ පිස්තෝලයෙන් භාරත ලක්‍ෂ්මන්ගේ ආරක්‍ෂක නිලධාරියාට වෙඩි තැබීය. එයින් ආරක්‍ෂක නිලධාරියාගේ බාහුවකට, වම් ඇසට, හා මොළයට මාරාන්තික තුවාල සිදුවිය. එසැණින්, දුමින්ද සිල්වාගේ ආරක්‍ෂක, 1 විත්තිකාර අනුර ඇතුළු අන් අය ටී56 ගිනිඅවි භාවිත කරමින් භාරත ලක්‍ෂ්මන් දෙසට වෙඩි වරුසාවක් එල්ල කරන ලදි. භාරතගේ අතේ කිසිම අවියක් තිබුණේ නැත. ඔහු සමග එතැන ඝාතනය වුණු අනෙක් තිදෙනා වන දමිත ජයතිලක, මනිවේල් කුමාරස්වාමි හා මොහොමඞ් අස්මි යන අය අතද කිසිම ගිනිඅවියක් තිබුණේ නැත. ඔවුහු පස්දෙනාම සිටියෝ නිරායුදවය. ඔවුන් ජීවිතවලින් වන්දි ගෙවූයේ භාරත ලක්‍ෂ්මන් සමග ඒ මොහොතේ එකට ගමන් ගනිමින් සිටි පාපයටය.
ඇත්ත වශයෙන්ම වෙඩි තැබීම ඇරඹීමත් සමග භාරත ලක්‍ෂ්මන් ජීවිතාරක්‍ෂාව පතා එම ස්ථානයේ පිටුපසට දිවගියේය. ඔහු දුවමින් සිටින විට පිටුපසින් එළවමින් ටී56 ගිනිඅවියකින් වෙඩිතබා තිබේ. අවම වශයෙන් වෙඩි පහරවල් 24ක් මේ පසුපස හැරී දුවමින් සිටි නිරායුද මිනිසාගේ සිරුරේ පිටුපසට වැදී තිබුණේය.

එල්ටීටීඊයෙන් ගත් අවි
අපරාධ ස්ථානයේ තිබී ටී56 වර්ගයේ හිස් පතොරම් කොපු 27ක් පොලිසිය භාරයට ගන්නා ලදි. ටී56 ගිනි අවියක මැගසින් එකක වරකට ගබඩා කළ හැකි පතොරම් සංඛ්‍යාව 30කි. ඒ අනුව, සම්පූර්ණ මැගසිනයකින් මේ අවස්ථාවේ වෙඩි තබා ඇත. ඒ සියලූම පතොරම් නික්මී ඇත්තේ එකම ගිනි අවියකින් බව රස පරීක්‍ෂකවරයා තහවුරු කළේය. එම ගිනි අවිය, 2011 නොවැම්බර් 1වැනිදා සොයාගත්තේ 3 විත්තිකාර දෙමටගොඩ චමින්දගේ භාරයේ තිබියදීය. එහි අනුක‍්‍රමික අංකය සොයා බලන විට, එය යුද හමුදාවට නිකුත් කරන ලද ගිනි අවියක් බව තහවුරු විය. 2000 අපේ‍්‍රල් 22 දින යුද හමුදාව හා එල්ටීටීඊ සංවිධානය සමග අලිමංකඩදී සිදුවුණු ගැටුමකදී එල්ටීටීඊ සංවිධානය විසින් රැගෙන ගොස් තිබුණු අවියකි ඒ. නඩුවේදී සාක්‍ෂි දුන් බි‍්‍රගේඩියර් ගමගේ නම් හමුදා නිලධාරියා ඒ බව තහවුරු කළේය. එල්ටීටීඊය පැහැරගෙන ගොස් තිබිණු ගිනි අවියක් දෙමටගොඩ චමින්ද අතට ආවේ කෙසේද? මහාධිකරණය ඉදිරියේ මේ ප‍්‍රශ්නය පැනනැගුණු අවස්ථාවේදී 3 විත්තිකරු ඒ ගැන පැහැදිලි කළ යුතුව තිබුණු නමුත් එවැන්නක් සිදුනොවීය.

දුමින්දට වෙඩි වැදීම
දුමින්ද සිල්වාගේ අයියාගේ හිරු නාලිකාවත්, මව්බිම ඇතුළුව ඔවුන් සමග ව්‍යාපාරික සන්ධානවල සිටින අනෙකුත් මාධ්‍යත්, ඉහළින් උපුටා දක්වන්නේ, සිද්ධිය ආරම්භයේදීම දුමින්දට වෙඩි වැදුණු බවයි.
පසුගිය ජූලි 29 වැනිදා මව්බිම පුවත්පතට ‘ගාමිණි මුලින්ම දුමින්දගේ හිසට වෙඩිතැබීමත් සමග බහින්බස් වීම මහා ඛේදවාචකයක් බවට පත්වුණා’ මැයෙන්වූ ලිපියක, එහි ලේඛක කමල් මහේන්ද්‍ර වීරරත්න මෙසේ කියයි.
‘හිඹුටානේදී අහම්බෙන් මුහුණට මුහුණ හමුවූ අවස්ථාවේ හටගත් බහින්බස් වීමේදී භාරතගේ මුහුණට අත තබා ඉවතට තල්ලූ කර දමා ආපසු හැරී යද්දී භාරතගේ ආරක්‍ෂක ගාමිණී නමැත්තා හිසටම තැබූ වෙඩි පහරවල් දෙකෙන් දුමින්ද සිල්වා මළකඳක් මෙන් ඇදවැටුණු බවත්, හිඹුටාන වෙඩි තැබීම ආරම්භ වුණේ එම සිද්ධියෙන් බවත් නීතිපතිවරයාද පංචපුද්ගල ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරු මඬුල්ල හමුවේ පිළිගැනීම මෙම නඩු විභාගයේදී සිදුවූ වැදගත් සිදුවීමක් විය.’
මේ වාක්‍යවලින් දුමින්ද සිල්වා හිතෛෂී මාධ්‍යකරුවන් මහජනතාවට පෙන්වන්නට හදන්නේ, වෙඩි තබාගැනීම ආරම්භයේදීම දුමින්දට වෙඩි වැදී මළකඳක් සේ වැටුණු බවය. ‘එහෙම නම් කොහොමද භාරත මැරුවායැයි කියා දුමින්දට මරණ දඬුවම දෙන්නේ?’ ඔවුන් හිතාමතාම ජනතාව අවුලට දමන්නේ එම ප‍්‍රශ්නය හරහාය. බැලූ බැල්මට ඇත්තය. මුලින්ම වෙඩි වැදුණේ දුමින්දට නම්, මිනිමැරුමට දුමින්ද වැරදිකරු වෙන්නේ ඇයි?

ප‍්‍රශ්නයේ අනෙක් පැත්ත
මේ ප‍්‍රශ්නය පමණක් ගත්විට එය සාමාන්‍ය ජනතාව නොමග යවනසුලූය. ඒ එහි නීතිමය අනෙක් පැත්තක් තිබෙන නිසාය. ඒ අනෙක් පැත්ත මේ අය වුවමනාවෙන්ම හංගන නිසාය. ඔවුන් නැවත නැවත කියන්නේ තමන්ට වාසි සහගත කෑල්ල පමණක් නිසාය.
දුමින්දට එරෙහි චෝදනාවල ප‍්‍රධාන තර්කයක් වන්නේ නීති විරෝධී රැුස්වීමක් අරඹා ඊට නායකත්වය දෙමින්, අපරාධකාරී ක‍්‍රියාවල යෙදුණ දුමින්ද සිල්වා, එම නීති විරෝධී රැුස්වීමේ ප‍්‍රතිඵල හැටියට සිදුවුණු හැම අපරාධයකටම වගකිව යුතු බවයි.
උදාහරණයක් මගින් මෙසේ පැහැදිලි කළ හැකිය. කොල්ලකෑමක් සඳහා කොල්ලකරුවන් 5 දෙනකු ගියායැයි සිතමු. කොල්ලකෑම ආරම්භයේදීම ප‍්‍රතිප‍්‍රහාරයක් මගින් එක් කොල්ලකරුවකු තුවාල වී එම ස්ථානයේ කිසිවක් කරකියා ගත නොහැකිව සිටියදී, සෙසු කොල්ලකරුවන් විසින් එම අපරාධය කළත්, තුවාල ලද කොල්ලකරුද ඒ අපරාධ වගකීමට බැඳීසිටියි. තුවාල ලද නිසා තමා කොල්ලකෑමට වගකිව යුතු නැතැයි තර්කයක් ඉදිරිපත් කිරීම හාස්‍යය දනවන්නකි.
ඉංග‍්‍රීසි නඩු තීන්දුවකින් දක්වන්නේ, යම් කෙනකු යම් ඉලක්කයක් වෙත ඊතලයක් මුදාහැරීමෙන් පසුව, එම ඊතලය මුදාහැරීම ගැන පසුතැවිලි වී එය ඉලක්කයට නොවැදේවා කියා ප‍්‍රාර්ථනා කිරීමෙන් කිසිම පලක් නැති බවයි. කළ යුතුව තිබුණේ ඊතලය මුදාහැරීමෙන් වැළකීමය.

දුමින්ද වගකිව යුතුයි
ඒ නිසා, මහාමාර්ගය හරස්කොට, භාරත ලක්‍ෂ්මන් වෙත ප‍්‍රහාරය ආරම්භ කළ දුමින්ද සිල්වාට අතරමගදී වෙඩි වැදීම නිදහසට කාරණයක් හැටියට ගත නොහැකිය. ප‍්‍රථමයෙන් වෙඩිවැදුණේ කාටද යන කරුණ මෙහිදී අදාළ නොවේ. භාරත ලක්‍ෂ්මන්ට පහර දී, ඔහුගේ ආත්ම ආරක්‍ෂාවේ අයිතිය ඔහුගේ ආරක්‍ෂක නිලධාරියාට ක‍්‍රියාත්මක කිරීමට පදනම සකස් කරන ලද්දේ, දුමින්ද සිල්වා විසින්ය. එනිසා ඔහුට වෙඩි වැදීමෙන් පසුව වුවද, සිදුවුණු සමස්ත ක‍්‍රියාවලියටම ඔහු වගකිව යුතු වෙයි.

චමින්ද පැනයයි
3 වැනි විත්තකාර දෙමටගොඩ චමින්ද නම් පාතාල සාමාජිකයා ඝාතනය සිදුවුණු දිනට පසුදිනම ඉන්දියාවට පලාගියේය. එහෙත්, ලංකා රජයේ දැනුම්දීමක් අනුව ඉන්දියානු බලධාරීන් විසින් ඔහු අත්අඩංගුවට ගන්නා ලදුව, 2011 ඔක්තෝබර් 13 දින ලංකාවට පිටුවහල් කරන ලදි. මෙසේ ‘පිටුවහල් කරන ලද’ ගුවන් මගියකු සාමාන්‍යයෙන් අපරාධ පරීක්‍ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවට ගුවන් තොටුපොළේදී නිල වශයෙන් භාරදිය යුතුය. එහෙත්, එවැනි භාරදීමක් සිදුනොවීය. ඒ වෙනුවට සාමාන්‍ය ගුවන් මගියකු හැටියට ගුවන් තොටුපොළෙන් පිටතට එන්නට චමින්දට හැකිවිය. බලධාරී කිසිවකුගේ විශාල බලපෑමකින් තොරව එවැනි දෙයක් කිරීම පහසු නොවේ.
නඩුවේදී සාක්‍ෂි දුන් ආගමන විගමන නිලධාරීහු, ඔහු සාමාන්‍ය මගියකු ලෙස ගුවන් තොටුපොළෙන් නික්ම ගිය බව තහවුරු කළහ. එහෙත් ගුවන් තොටුපොළෙන් නික්ම එද්දී කටුනායක 18 කණුව අසළදී ඔහු අත්අඩංගුවට ගැනීමට සිඅයිඞීයට හැකිවිය. චමින්ද නියම ක‍්‍රමවේදයට පටහැණිව, නිරුපද්‍රැතව ගුවන් තොටුපොළට පැමිණීම පිටුපස අදිසි බලවත් හස්තයක් තිබෙන බවට අනාවරණය වුණු බවත්, ඒ ගැන තම උසස් නිලධාරීන්ට දැන්වූ විට, තමන්ට පවරා ඇති වැඬේ හරියාකාරව කරන ලෙසත් ඊට පරිබාහිර වැඩ නොසොයන ලෙසත් ඔවුන් තමන්ට උපදෙස් දුන්නේයැයි සාක්‍ෂි දුන් ආගමන විගමන නිලධාරීහු කීහ.

විකෘති වාර්තා කිරීම
වැදගත් වන්නේ, මේ සිදුවීම් දාමය ගැන දුමින්ද සිල්වාගේ මාධ්‍ය මෙහෙයුම්කාරයන් කළ විකෘති වාර්තා කිරීමය. දුමින්ද සිල්වා වෙනුවෙන් ඔහුගේ නීතිඥයන් අධිකරණයට ඉදිරිපත් කළ කරුණු නඩුවේ තීන්දුවවත්, විනිසුරුවරුන්ගේ මතයවත් නොවේ. එහෙත් ඒවා එලෙස මවාපාන්නට කටයුතු කිරීමෙන්, මහජනතාව නොමග යැවීමට තැත්කරනවාට අමතරව, ගත යුතු තීරණය ගැන අධිකරණයට බලපෑම් එල්ල කිරීමක්ද සිදුවෙයි. හිරු නාලිකාව සිය ප‍්‍රවෘත්තිවලදී පෙන්වන්නේ, විත්තියේ නීතිඥවරුන් ඉදිරිපත් කළ යම් සිද්ධිමය කරුණු, ‘අධිකරණය ඉදිරියේ ඔප්පුවුණු’ ඒවා හැටියටය. ඒ තුළින් දැනදැනම ජනතාවගේ මෙන්ම විනිසුරුවරුන්ගේද මනස ව්‍යාකුල කිරීමට උත්සාහයක් ගැනේ.

මාධ්‍යවේදීන්ට කප්පම්
අපරාධ පරීක්‍ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව හෙළිදරව් කරගෙන ඇති තවත් සිත්ගන්නාසුලූ කරුණක් තිබේ. එනම්, මෙම අභියාචනයේදී පැමිණිල්ල වෙනුවෙන් නීතිපතිවරයා විසින් ඉදිරිපත් කරනු ලබන කිසිම කරුණක් මුද්‍රිත මාධ්‍යවල පළනොකිරීමට රහස් මෙහෙයුමක් ක‍්‍රියාත්මක වී ඇති බවට ලද තොරතුරුය. දුපතක් ගැන කියන ජාතිකවාදී සතිඅන්ත පුවත්පතක දේශපේ‍්‍රමය ඇඟ පුරා උලාගෙන වෛරී වාර්තාකරණයක යෙදෙන, මලක නමක් ඇති මාධ්‍යවේදියකු විසින් දුමින්ද සිල්වාගේ පාර්ශ්වයෙන් මුදල් ගෙන, විවිධ ජාතික පුවත්පත්වල මාධ්‍යවේදීන්ට රුපියල් ලක්‍ෂ එකහමාර බැගින් ඒ සඳහා කප්පම් ගෙවා ඇති බවයි.
විත්තියේ නීතිඥවරුන් අධිකරණය ඉදිරියේ කියාපාන කරුණු අධිකරණය ඉදිරියේ ඔප්පුවූ කරුණු නොවේ. ඒවා ඔප්පුවූ කරුණු වන්නේ නම්, විනිසුරන් සිටිය යුතු නැත. අධිකරණ පද්ධතියක්ද අවශ්‍ය නැත. අවශ්‍ය වන්නේ හිතු හිතූ බොරු කියන නීතිඥවරුන් පිරිසක් හා ඔවුන් කියන බොරු නිතර දෙවේලේ විසුරුවා හරින ටෙලිවිෂන් හෝ ගුවන්විදුලි නාලිකාත් පුවත්පතුත් පමණකි.
ඉහත ඇත්තේ, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විභාගයේදී පැමිණිල්ල විසින් අවධාරණය කළ කාරණා කිහිපයකි. මේවා විත්තිකරුවන්ගේ පදයට නටන මාධ්‍යවලින් කියන්නේ නැත. එනිසා ජනතාව, අනෙක් පැත්ත නොදැන ඝාතකයන් පාතාලයන් ගැන අනුකම්පාවෙන් බලන තත්ත්වයක් ඇතිවිය හැකිය. එහෙත්, ඇත්ත ඊට වෙනස්ය.

දුමින්ද බේරන්න මාධ්‍යවේදීන්ට අල්ලස් කතාව  කියවන්න

https://news.gettopten.com/%e0%b6%af%e0%b7%94%e0%b6%b8%e0%b7%92%e0%b6%b1%e0%b7%8a%e0%b6%af%e0%b6%b6%e0%b7%9a%e0%b6%bb%e0%b6%b1%e0%b7%8a%e0%b6%b1%e0%b6%b8%e0%b7%8f%e0%b6%b0%e0%b7%8a%e2%80%8d%e0%b6%ba%e0%b7%80%e0%b7%9a%e0%b6%af/

අපේක්ෂකයෙකු නම් කිරීම මහින්ද මඟහරියි

ඒකාබද්ධ විපක්ෂයට ජනාධිපති අපේක්ෂකයෙකු නම් කිරීම පිළිබඳව අගෝස්තු 07 වැනිදා පැවති ඒකාබද්ධ විපක්ෂයේ පක්ෂ නායක රැස්වීමේදී මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාගෙන් විමසූ අවස්ථාවේ ඔහු ඊට පිළිතුරු දීම මඟහැරි බව ඒකාබද්ධ  විපක්ෂයේ පක්ෂ නායකයෙකු අනිද්දා සමඟ පැවසීය.

කොළඹ විජේරාම මාවතේ පැවති ඒකාබද්ධ විපක්ෂයේ පක්ෂ නායක රැස්වීමේදී ඒකාබද්ධ විපක්ෂයේ ජනාධිපති අපේක්ෂකයා සම්බන්ධයෙන් එහි නායකයන් ප්‍රසිද්ධියේ ඇතිකරගෙන තිබෙන ගැටුම් පිළිබඳව සාකච්ඡාවේදී එය නිමා කිරීම සඳහා අපේක්ෂකයෙකු නම් කිරීම සුදුසු බවට අදහස් පළවී ඇත. රාජපක්ෂ මහතා මඟහැර ඇත්තේ එයට පිළිතුරු ලබාදීමය.

ප්‍රසිද්ධියේ ජනාධිපති අපේක්ෂකයන් පිළිබඳ කතා නොකළ යුතු බවත් අභ්‍යන්තරයේදි එවැනි කරුණු සාකච්ඡා කළ යුතු බවත් එහිදී මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා කියා ඇත. එහෙත් එයට පිළිතුරු ලෙස කුමාර වෙල්ගම මන්ත්‍රීවරයා කියා ඇත්තේ අනෙක් අයද කතාකරන්නේ නම් තමන්ද ඒ ගැන කතාකරන බවයි.

අපේක්ෂකයෙකු නම් කිරීම මහින්ද මඟහරියි

ඒකාබද්ධ විපක්ෂයට ජනාධිපති අපේක්ෂකයෙකු නම් කිරීම පිළිබඳව අගෝස්තු 07 වැනිදා පැවති ඒකාබද්ධ විපක්ෂයේ පක්ෂ නායක රැස්වීමේදී මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාගෙන් විමසූ අවස්ථාවේ ඔහු ඊට පිළිතුරු දීම මඟහැරි බව ඒකාබද්ධ  විපක්ෂයේ පක්ෂ නායකයෙකු අනිද්දා සමඟ පැවසීය.

කොළඹ විජේරාම මාවතේ පැවති ඒකාබද්ධ විපක්ෂයේ පක්ෂ නායක රැස්වීමේදී ඒකාබද්ධ විපක්ෂයේ ජනාධිපති අපේක්ෂකයා සම්බන්ධයෙන් එහි නායකයන් ප්‍රසිද්ධියේ ඇතිකරගෙන තිබෙන ගැටුම් පිළිබඳව සාකච්ඡාවේදී එය නිමා කිරීම සඳහා අපේක්ෂකයෙකු නම් කිරීම සුදුසු බවට අදහස් පළවී ඇත. රාජපක්ෂ මහතා මඟහැර ඇත්තේ එයට පිළිතුරු ලබාදීමය.

ප්‍රසිද්ධියේ ජනාධිපති අපේක්ෂකයන් පිළිබඳ කතා නොකළ යුතු බවත් අභ්‍යන්තරයේදි එවැනි කරුණු සාකච්ඡා කළ යුතු බවත් එහිදී මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා කියා ඇත. එහෙත් එයට පිළිතුරු ලෙස කුමාර වෙල්ගම මන්ත්‍රීවරයා කියා ඇත්තේ අනෙක් අයද කතාකරන්නේ නම් තමන්ද ඒ ගැන කතාකරන බවයි.

පොලිස්පති මානව හිමිකම් කොමිෂම මඟහරියි

0

පැමිණිල්ලක් සම්බන්ධයෙන් නිසි ලෙස ක්‍රියා නොකිරීම සම්බන්ධයෙන් කරුණු විමසීම සඳහා ශ්‍රී ලංකා මානව හිමිකම් කොමිෂන් සභාව විසින් අගෝස්තු 09 වැනිදා පොලිස්පතිවරයාව සහ අළුත්ගම පොලීසියේ ස්ථානාධිපතිවරයාව කැඳවා තිබුණද එම නිලධාරීන් එදින පැමිණ නැතැයි වාර්තා වෙයි.

පොලිස්පතිවරයා වෙනුවට මානව හිමිකම් කොමිෂම වෙත පැමිණ තිබුණේ පොලිස් මූලස්ථානයේ සාජන් වරයෙක් වන අතර අළුත්ගම පොලීසියේ ස්ථානාධිපතිවරයා වෙනුවට පැමිණ තිබුණේ සුළු පැමිණිලි අංශයේ ස්ථානාධිපතිවරයාය.

වධ හිංසාවට එරෙහිව කටයුතු කරන මානව හිමිකම් සංවිධානයක් වන ජන සංසදයෙහි කි‍්‍රයාකාරිණියක වන අමිතා පි‍්‍රයන්ති මහත්මියට පහරදී ඇය සන්තකයේ තිබූ ලිපි ගොනු පැහැර ගැනීම සම්බන්ධයෙන් නිසි විමර්ශනයක් සිදු නොකිරීම සම්බන්ධයෙන් මානව හිමිකම් කොමිෂමෙහි කළ පැමිණිල්ලක් සම්බන්ධයෙන් අදාල කැඳවීම කර තිබුණි.

අතුරුදන් වූ ලිපිගොනු වල තිබී ඇත්තේ පොලීසිය විසින් පහරදීමකින් සිදුකරන ලදැයි සැක කරන ඝාතන සිදුවීමක් පිළිබඳ නඩු විභාගයකට අයත් ලිපිගොනු වේ. මෙම සිදුවීමේදී චෝදනා ලබා සිටින පොලිස් නිලධාරියාව ආරක්ෂා කරන බවට පොලීසියටද චෝදනා එල්ල වී තිබේ.

අමිතා පි‍්‍රයන්ති මහත්මියට 2018/7/ 6 දින සවස 4.00ට අලූත්ගමදී පහරදී  ඇය සතු අත්බෑගය හා ලිපි ගොනු යතුරු පැදිකරුවන් දෙදෙනෙකු විසින් පැහැරගන්නා ලදී. මේ සම්බන්ධයෙන් අලූත්ගම පොලිසියට එදින සවස  අමිතා පි‍්‍රයන්ති මහත්මියගේ ස්වාමිපූරුෂයා විසින් පැමිණිලි කර තිබූ නමුත් ඒ සම්බන්ධයෙන් අලූත්ගම පොලිසිය විධිමත් පරීක්‍ෂණයක් සිදු නොකිරීම ගැන ජන සංසදයේ ලේකම් වරයා විසින් මානව හිමිකම් කොමිසමට පැමිණිලි කිරීමට කටයුතු කර තිබුණි.

ධම්මික පි‍්‍රදර්ශන

( පෙර කතාව කියවන්න. )

https://news.gettopten.com/%E0%B7%80%E0%B7%83%E0%B6%BB-18%E0%B6%9A%E0%B6%A7-%E0%B6%B4%E0%B7%99%E0%B6%BB-%E0%B6%B4%E0%B7%9C%E0%B6%BD%E0%B7%92%E0%B7%83%E0%B7%92%E0%B6%BA-%E0%B6%8B%E0%B6%AF%E0%B7%94%E0%B6%BB%E0%B7%8F%E0%B6%9C/